Γέν. 3:20-21 Και εκάλεσεν ο Αδάμ το όνομα της γυναικός αυτού, Εύαν· διότι αυτή ήτο μήτηρ πάντων των ζώντων. Και έκαμε Ιεχωβά ο Θεός εις τον Αδάμ και εις την γυναίκα αυτού χιτώνας δερματίνους, και ενέδυσεν αυτούς.

Ας ρίξουμε μια ματιά σε αυτό το τρίτο απόσπασμα, το οποίο δηλώνει ότι το όνομα που έδωσε ο Αδάμ στην Εύα όντως σημαίνει κάτι. Τούτο δείχνει ότι, μετά τη δημιουργία του, ο Αδάμ έκανε τις δικές του σκέψεις και κατανοούσε πολλά πράγματα. Αλλά προς το παρόν, δεν πρόκειται να μελετήσουμε ούτε να διερευνήσουμε αυτά που καταλάβαινε ή πόσα καταλάβαινε, επειδή δεν είναι αυτός ο κύριος στόχος Μου συζητώντας το τρίτο απόσπασμα. Ποιο είναι, λοιπόν, το κύριο σημείο που θέλω να επισημάνω; Ας ρίξουμε μια ματιά στην πρόταση: «Και έκαμε Ιεχωβά ο Θεός εις τον Αδάμ και εις την γυναίκα αυτού χιτώνας δερματίνους, και ενέδυσεν αυτούς». Εάν δεν συζητήσουμε τη συγκεκριμένη πρόταση των γραφών στη συναναστροφή μας σήμερα, ίσως να μην συνειδητοποιήσετε ποτέ τις βαθύτερες συνέπειες αυτών των λέξεων. Πρώτον, επιτρέψτε Μου να δώσω μερικά στοιχεία. Φανταστείτε, αν θέλετε, τον Κήπο της Εδέμ, με τον Αδάμ και την Εύα να ζουν μέσα. Ο Θεός πηγαίνει να τους επισκεφτεί, αλλά εκείνοι κρύβονται επειδή είναι γυμνοί. Ο Θεός δεν μπορεί να τους δει, και αφού τους καλεί, αυτοί λένε: «Δεν τολμούμε να Σε κοιτάξουμε, διότι τα σώματά μας είναι γυμνά». Δεν τολμούν να κοιτάξουν τον Θεό, επειδή είναι γυμνοί. Τι κάνει, λοιπόν, ο Ιεχωβά ο Θεός για χάρη τους; Το αρχικό κείμενο λέει: «Και έκαμε Ιεχωβά ο Θεός εις τον Αδάμ και εις την γυναίκα αυτού χιτώνας δερματίνους, και ενέδυσεν αυτούς». Από αυτό, καταλαβαίνετε τι χρησιμοποίησε ο Θεός για να φτιάξει τα ρούχα τους; Για να φτιάξει τα ρούχα τους, ο Θεός χρησιμοποίησε δέρματα ζώων. Δηλαδή, ο Θεός έφτιαξε γούνινα παλτά για να φορά ο άνθρωπος ως ρουχισμό. Τούτα ήταν και τα πρώτα ρούχα που έφτιαξε ο Θεός για τον άνθρωπο. Σύμφωνα με τα σημερινά πρότυπα, το γούνινο παλτό αποτελεί πολυτελές αντικείμενο, όχι κάτι που μπορούν να φορούν όλοι. Αν κάποιος σε ρωτήσει: «Ποια ήταν τα πρώτα ρούχα που φόρεσαν οι πρόγονοί μας;» Εσύ μπορείς να απαντήσεις: «Γούνινα παλτό». «Ποιος έφτιαξε το παλτό αυτό;» Κι εσύ μπορείς να απαντήσεις τότε: «Ο Θεός!» Και τούτο είναι το κύριο σημείο εδώ: Το ρούχο αυτό, το έφτιαξε ο Θεός. Δεν είναι κάτι που αξίζει να συζητηθεί; Αφού ακούσατε την περιγραφή Μου, έχει αναδυθεί κάποια εικόνα στο μυαλό σας; Θα πρέπει τουλάχιστον να έχετε ένα πρόχειρο περίγραμμά της. Ο λόγος που σας τα λέω σήμερα αυτά, δεν είναι για να σας ενημερώσω ποια ήταν τα πρώτα ρούχα του ανθρώπου. Τότε ποιος είναι; Το ζήτημα δεν είναι το γούνινο παλτό, αλλά το πώς γνωρίζουν οι άνθρωποι τη διάθεση του Θεού, το τι έχει και το τι είναι όπως αποκαλύπτεται από τον ίδιο με βάση τα όσα έπραξε εδώ.

«Και έκαμε Ιεχωβά ο Θεός εις τον Αδάμ και εις την γυναίκα αυτού χιτώνας δερματίνους, και ενέδυσεν αυτούς». Σε αυτήν τη σκηνή, τι είδους ρόλο βλέπουμε να αναλαμβάνει ο Θεός όταν βρίσκεται μαζί με τον Αδάμ και την Εύα; Με ποιον τρόπο εκδηλώνεται ο Θεός σε αυτόν τον κόσμο με μόνο δύο ανθρώπινα όντα; Υπό τον ρόλο του Θεού; Αδέλφια από το Χονγκ Κονγκ, απαντήστε παρακαλώ. (Υπό τον ρόλο του γονέα.) Αδέλφια από τη Νότιο Κορέα, υπό ποίον ρόλο θεωρείτε ότι εμφανίζεται ο Θεός; (Υπό τον ρόλο του επικεφαλής της οικογένειας.) Αδέλφια από την Ταϊβάν, τι σκέφτεστε εσείς; (Υπό τον ρόλο ενός ατόμου από την οικογένεια του Αδάμ και της Εύας, υπό τον ρόλο ενός μέλους της οικογένειας.) Κάποιοι από εσάς πιστεύουν ότι ο Θεός εμφανίζεται ως μέλος της οικογένειας του Αδάμ και της Εύας, ενώ ορισμένοι λένε ότι εμφανίζεται ως επικεφαλής της οικογένειας και άλλοι ως γονέας. Όλα αυτά είναι πολύ σωστά. Αλλά διαπιστώνετε πού θέλω να καταλήξω Εγώ; Ο Θεός δημιούργησε τους δύο αυτούς ανθρώπους και τους μεταχειρίστηκε ως συντρόφους Του. Ως μοναδική τους οικογένεια, ο Θεός φρόντισε για τη ζωή τους και μερίμνησε για τις ανάγκες τους σε τροφή, ρούχα και στέγη. Εδώ, ο Θεός εμφανίζεται ως γονέας του Αδάμ και της Εύας. Από αυτήν την πράξη του Θεού, ο άνθρωπος δεν βλέπει πόσο μεγαλοπρεπής είναι ο Θεός· δεν βλέπει την υπεροχή του Θεού, το μυστήριό Του, και ειδικά την οργή ή τη μεγαλοπρέπειά Του. Το μόνο που βλέπει είναι η ταπεινότητα του Θεού, η στοργική καλοσύνη Του, η ανησυχία Του για τον άνθρωπο, και η ευθύνη και η φροντίδα Του γι’ αυτόν. Η στάση και ο τρόπος με τα οποία μεταχειρίστηκε ο Θεός τον Αδάμ και την Εύα, είναι παρόμοια με τον τρόπο που οι γονείς δείχνουν ενδιαφέρον για τα παιδιά τους. Μοιάζουν επίσης με τον τρόπο που αγαπούν οι γονείς, μεριμνούν και φροντίζουν τους δικούς τους γιους και κόρες —πραγματικά, ορατά, απτά. Αντί να υιοθετήσει την υψηλή και ισχυρή θέση Του, ο Θεός χρησιμοποίησε αυτοπροσώπως δέρματα, προκειμένου να φτιάξει ρούχα για τον άνθρωπο. Δεν έχει σημασία το αν το γούνινο παλτό χρησιμοποιήθηκε για να καλύψει τη σεμνότητά τους ή για να τους προστατεύσει από το κρύο. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι τα ρούχα για να καλύψουν το σώμα του ανθρώπου κατασκευάστηκαν από τον Θεό αυτοπροσώπως, με τα ίδια Του τα χέρια. Αντί να τα δημιουργήσει απλά τα ρούχα μέσω της σκέψης ή χρησιμοποιώντας κάποια άλλα θαυμαστά μέσα, όπως μπορεί να φαντάζονται οι άνθρωποι ότι θα έκανε ο Θεός, ο Θεός αναγνωρισμένα έπραξε κάτι, που ο άνθρωπος σκέφτεται ότι ο Θεός δεν πράττει και δεν πρέπει να πράττει. Ίσως τούτο να είναι κάτι απλό, που κάποιοι μπορεί να μη θεωρούν ούτε καν άξιο αναφοράς, αλλά επιτρέπει σε όποιον ακολουθεί τον Θεό και είχε προηγουμένως ασαφείς φαντασιοκοπίες για Αυτόν, να αποκτήσει μια εικόνα της αυθεντικότητας και της ομορφιάς Του, και να δει ότι είναι πιστός και ταπεινός. Κάνει ανυπόφορα αλαζονικούς ανθρώπους που πιστεύουν ότι είναι σπουδαίοι και ισχυροί, να σκύβουν τα ματαιόδοξα κεφάλια τους με ντροπή μπροστά στην αυθεντικότητα και την ταπεινότητα του Θεού. Εδώ, η γνησιότητα και η ταπεινότητα του Θεού επιτρέπουν περαιτέρω στους ανθρώπους να δουν πόσο αξιαγάπητος είναι. Αντίθετα, ο «απέραντος», «αξιαγάπητος» και «παντοδύναμος» Θεός, όπως Τον πιστεύουν οι άνθρωποι μέσα τους, έχει γίνει ασήμαντος και άσχημος και καταρρέει με το παραμικρό άγγιγμα. Διαβάζοντας τον εν λόγω στίχο και ακούγοντας την ιστορία αυτή, εσύ αντιμετωπίζεις με περιφρόνηση τον Θεό, επειδή έπραξε κάτι τέτοιο; Μερικοί άνθρωποι μπορεί, άλλοι όμως θα έχουν την αντίθετη αντίδραση. Θα σκεφτούν ότι ο Θεός είναι αυθεντικός και αξιαγάπητος, και ακριβώς αυτή η αυθεντικότητα και η ομορφιά του Θεού είναι που τους συγκινεί. Όσο περισσότερο βλέπουν την πραγματική πλευρά του Θεού, τόσο περισσότερο μπορούν να αντιληφθούν την αληθινή ύπαρξη της αγάπης του Θεού, τη σπουδαιότητα του Θεού στις καρδιές τους, και το γεγονός ότι στέκεται στο πλευρό τους την κάθε στιγμή.

Τώρα, ας επαναφέρουμε τη συζήτησή μας στο παρόν. Εάν ο Θεός μπορούσε να πράττει, από την αρχή κιόλας, αυτά τα διάφορα μικροπράγματα για τους ανθρώπους που δημιούργησε, ακόμα και πράγματα που οι άνθρωποι ποτέ δεν θα τολμούσαν να σκεφτούν ή να περιμένουν, τότε θα μπορούσε ο Θεός να πράξει τέτοια πράγματα και για τους ανθρώπους σήμερα; Μερικοί λένε: «Ναι!» Γιατί αυτό; Επειδή η ουσία του Θεού δεν είναι προσποιητή, η ομορφιά Του δεν είναι προσποιητή. Επειδή η ουσία του Θεού υπάρχει στ’ αλήθεια και δεν είναι κάτι που προστέθηκε από άλλους, και σίγουρα δεν είναι κάτι που αλλάζει με βάση τον χρόνο, τον τόπο και τις εποχές. Η αυθεντικότητα και η ομορφιά του Θεού μπορούν πραγματικά να φανερωθούν μόνο μέσα από πράξεις που οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι συμβατικές και ασήμαντες —τόσο μικρές, που οι άνθρωποι ούτε καν πιστεύουν ότι Εκείνος θα έπραττε ποτέ. Ο Θεός δεν είναι υποκριτής. Δεν υπάρχει υπερβολή, παραποίηση, υπερηφάνεια ή αλαζονεία στη διάθεση και την ουσία Του. Δεν καυχάται ποτέ, αλλά, αντίθετα, αγαπά, δείχνει ανησυχία, φροντίζει και καθοδηγεί με πίστη και ειλικρίνεια τα ανθρώπινα όντα που Εκείνος δημιούργησε. Ανεξάρτητα από το πόσο πολύ μπορούν να εκτιμήσουν, να αισθανθούν ή να δουν οι άνθρωποι αυτό που κάνει ο Θεός, Εκείνος σίγουρα το πράττει. Η γνώση ότι ο Θεός έχει μια τέτοια ουσία, θα μπορούσε να επηρεάσει την αγάπη των ανθρώπων για Αυτόν; Θα επηρέαζε τον σεβασμό τους για τον Θεό; Ελπίζω ότι, όταν κατανοήσεις την πραγματική πλευρά του Θεού, θα πλησιάσεις ακόμα πιο κοντά σε Αυτόν και θα είσαι ικανός να εκτιμήσεις πιο αληθινά την αγάπη και τη φροντίδα Του για την ανθρωπότητα, καθώς και να μπορέσεις να Του δώσεις την καρδιά σου και να απαλλαγείς από τις υποψίες και τις αμφιβολίες για Αυτόν. Ο Θεός πράττει ήσυχα τα πάντα για τον άνθρωπο, πράττοντάς τα όλα σιωπηλά, μέσα από την ειλικρίνεια, την αξιοπιστία και την αγάπη Του. Ποτέ, όμως, δεν ανησυχεί ούτε μετανιώνει για οτιδήποτε πράττει, ούτε χρειάζεται κάποιον να Του τα ξεπληρώσει με οποιονδήποτε τρόπο, ούτε και προτίθεται να κερδίσει ποτέ κάτι από την ανθρωπότητα. Μοναδικός σκοπός όλων των πεπραγμένων Του είναι να μπορέσει να δεχθεί την αληθινή πίστη και αγάπη του ανθρώπινου γένους. Και με αυτό, θα τελειώσω εδώ το πρώτο θέμα.

Σας βοήθησαν καθόλου αυτές οι συζητήσεις; Και κατά πόσο; (Αποκτήσαμε μεγαλύτερη κατανόηση και γνώση της αγάπης του Θεού.) (Η συγκεκριμένη μέθοδος συναναστροφής μπορεί να μας βοηθήσει στο μέλλον να εκτιμήσουμε καλύτερα τον λόγο του Θεού, να κατανοήσουμε τα συναισθήματα που είχε και τις έννοιες πίσω από τα πράγματα που είπε όταν τα είπε, και να συναισθανθούμε πώς ένοιωθε Εκείνος τότε.) Μήπως κάποιος από εσάς, μετά την ανάγνωση των λέξεων αυτών, έχει βαθύτερη επίγνωση της πραγματικής ύπαρξης του Θεού; Δεν πιστεύετε πια ότι η ύπαρξη του Θεού δεν είναι κούφια ή ασαφής; Όποτε νοιώθετε έτσι, μήπως μπορείτε να διαισθανθείτε ότι ο Θεός βρίσκεται ακριβώς δίπλα σας; Ίσως η αίσθηση να μην είναι προφανής τη συγκεκριμένη στιγμή ή ίσως εσείς να μην μπορείτε να τη νοιώσετε ακόμα. Αλλά μια μέρα, όταν θα διαθέτετε πραγματικά μια βαθιά αντίληψη και πραγματική γνώση της διάθεσης και της ουσίας του Θεού στην καρδιά σας, θα διαισθανθείς ότι ο Θεός βρίσκεται ακριβώς δίπλα σου —απλώς δεν είχες αποδεχτεί ποτέ πραγματικά τον Θεό μέσα στην καρδιά σου. Και αυτή είναι η αλήθεια!

Τι πιστεύετε για τη συγκεκριμένη προσέγγιση της συναναστροφής; Μπορείτε να συμβαδίσετε; Μήπως πιστεύετε ότι αυτός ο τύπος συναναστροφής πάνω στο θέμα του έργου και της διάθεσης του Θεού είναι πολύ βαρύς; Πώς νοιώθετε; (Πολύ καλά, ενθουσιασμένοι.) Τι σας έκανε να νοιώσετε καλά; Γιατί ήσαστε ενθουσιασμένοι; (Ήταν σαν να επιστρέφαμε στον Κήπο της Εδέμ, σαν να γυρίζαμε πίσω, τότε που βρισκόμαστε δίπλα στον Θεό.) «Η διάθεση του Θεού» αποτελεί, στην πραγματικότητα, ένα μάλλον ασύνηθες θέμα για τους ανθρώπους, επειδή αυτό που φαντάζεστε συνήθως και που διαβάζετε στα βιβλία ή ακούτε σε συναναστροφές, τείνει να σας κάνει πάντα να νοιώθετε κάπως σαν τυφλός που αγγίζει ελέφαντα —απλά ψηλαφίζεις ολόγυρα, με τη βοήθεια των χεριών σου, αλλά δεν μπορείς να φέρεις καμία εικόνα στο μυαλό σου. Η ψηλάφηση στα τυφλά δεν μπορεί να σου δώσει ούτε καν μια αδρή κατανόηση του Θεού, πόσο μάλλον μια ξεκάθαρη αντίληψη για Εκείνον. Προκαλεί μόνο περαιτέρω τη φαντασία σου, εμποδίζοντάς σε να καθορίσεις με ακρίβεια ποια είναι η διάθεση και η ουσία του Θεού, ενώ οι αβεβαιότητες που προκύπτουν από τη φαντασία σου θα γεμίζουν συνεχώς την καρδιά σου με αμφιβολίες. Όταν δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για κάτι και, όμως, προσπαθείς ακόμα να το κατανοήσεις, θα υπάρχουν πάντα αντιφάσεις και συγκρούσεις στην καρδιά σου, ακόμη και μια αίσθηση διατάραξης, κάνοντάς σε να νοιώθεις αποπροσανατολισμό και σύγχυση. Δεν είναι αγχωτικό να θέλεις να αναζητήσεις τον Θεό, να Τον γνωρίσεις και να Τον δεις ξεκάθαρα, αλλά να φαίνεται ότι δεν είσαι ποτέ σε θέση να βρεις τις απαντήσεις; Φυσικά, τα λόγια αυτά απευθύνονται αποκλειστικά σε όσους επιθυμούν να επιδιώξουν να νιώθουν φόβο Θεού και να ικανοποιούν τον Θεό. Για τους ανθρώπους που δεν δίνουν καμία σημασία σε τέτοια πράγματα, τούτο δεν έχει πραγματική αξία, επειδή αυτό που ελπίζουν περισσότερο είναι η πραγματικότητα και η ύπαρξη του Θεού να αποτελούν απλώς θρύλο ή φαντασία, ώστε να μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, ώστε να μπορούν να είναι αυτοί οι μεγαλύτεροι και οι πιο σημαντικοί, ώστε να μπορούν να διαπράττουν κακές πράξεις χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν τις συνέπειες, ώστε να μη χρειαστεί να τιμωρηθούν ή να φέρουν ευθύνες, ώστε, ακόμα και όσα λέει ο Θεός για τους κακούς ανθρώπους, να μην ισχύουν γι’ αυτούς. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν είναι πρόθυμοι να κατανοήσουν τη διάθεση του Θεού. Αποστρέφονται να προσπαθούν να γνωρίσουν τον Θεό και τα πάντα για Αυτόν. Θα προτιμούσαν να μην υπάρχει ο Θεός. Αυτοί οι άνθρωποι εναντιώνονται στον Θεό, και συγκαταλέγονται σ’ εκείνους που θα αποκλειστούν.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Α΄