Γέν. 2:18-20 Και είπε Ιεχωβά ο Θεός, Δεν είναι καλόν να ήναι ο άνθρωπος μόνος· θέλω κάμει εις αυτόν βοηθόν όμοιον με αυτόν. Έπλασε δε Ιεχωβά ο Θεός εκ της γης πάντα τα ζώα του αγρού και πάντα τα πετεινά του ουρανού, και έφερεν αυτά προς τον Αδάμ, διά να ίδη πως να ονομάση αυτά· και ό,τι όνομα ήθελε δώσει ο Αδάμ εις παν έμψυχον, τούτο να ήναι το όνομα αυτού. Και έδωκεν ο Αδάμ ονόματα εις πάντα τα κτήνη και εις τα πτηνά του ουρανού και εις πάντα τα ζώα του αγρού· εις δε τον Αδάμ δεν ευρίσκετο βοηθός όμοιος με αυτόν.

Γέν. 2:22-23 Και κατεσκεύασε Ιεχωβά ο Θεός την πλευράν, την οποίαν έλαβεν από του Αδάμ, εις γυναίκα και έφερεν αυτήν προς τον Αδάμ. Και είπεν ο Αδάμ, Τούτο είναι τώρα οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου· αύτη θέλει ονομασθή ανδρίς, διότι εκ του ανδρός αύτη ελήφθη.

Υπάρχει μία πρόταση-κλειδί σε αυτό το σημείο των Γραφών: «ό,τι όνομα ήθελε δώσει ο Αδάμ εις παν έμψυχον, τούτο να ήναι το όνομα αυτού». Άρα, ποιος έδωσε σε όλα τα ζωντανά πλάσματα τα ονόματά τους; Ο Αδάμ, όχι ο Θεός. Η πρόταση αυτή λέει στην ανθρωπότητα το εξής γεγονός: Ο Θεός, όταν δημιούργησε τον άνθρωπο, του χάρισε νοημοσύνη. Δηλαδή, η νοημοσύνη του ανθρώπου προήλθε από τον Θεό. Τούτο αποτελεί βεβαιότητα. Γιατί, όμως; Μετά τη δημιουργία του από τον Θεό, μήπως ο Αδάμ πήγε σχολείο; Ήξερε να διαβάζει; Αφού ο Θεός έφτιαξε διάφορα ζωντανά πλάσματα, ο Αδάμ τα αναγνώρισε όλα αυτά τα πλάσματα; Μήπως ο Θεός του είπε ποια ήταν τα ονόματά τους; Εννοείται πως ο Θεός δεν τον δίδαξε ούτε πώς να σκαρφιστεί τα ονόματα αυτών των πλασμάτων. Αυτή είναι η αλήθεια! Τότε πώς ήξερε ο Αδάμ να δώσει στα ζωντανά αυτά πλάσματα τα ονόματά τους και τι ονόματα να τους δώσει; Τούτο σχετίζεται με το ερώτημα του τι προσέθεσε ο Θεός στον Αδάμ όταν τον δημιούργησε. Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι, όταν ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, του πρόσθεσε την ευφυΐα Του. Τούτο είναι σημείο-κλειδί, ακούστε λοιπόν προσεκτικά; Υπάρχει επίσης άλλο ένα σημείο-κλειδί που θα πρέπει να κατανοήσετε: Αφού ο Αδάμ έδωσε στα ζωντανά πλάσματα τα ονόματά τους, τα ονόματα αυτά καταχωρήθηκαν στο λεξιλόγιο του Θεού. Γιατί το αναφέρω αυτό; Διότι περιλαμβάνει και τη διάθεση του Θεού, και αυτό είναι ένα σημείο που πρέπει να πραγματευτώ περαιτέρω.

Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, εμφύσησε ζωή μέσα του, και του έδωσε και λίγη από τη δική Του νοημοσύνη, τις ικανότητές Του, και το τι έχει και είναι. Αφού ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο όλα αυτά, ο άνθρωπος ήταν ικανός να πράττει μερικά πράγματα ανεξάρτητα και να κάνει τις δικές του σκέψεις. Αν αυτό που σκαρφίζεται και πράττει είναι σωστό στα μάτια του Θεού, τότε ο Θεός το δέχεται και δεν παρεμβαίνει. Αν αυτό που πράττει ο άνθρωπος είναι ορθό, ο Θεός θα επιτρέψει να παραμείνει έτσι. Τι υποδεικνύει, λοιπόν, η φράση «ό,τι όνομα ήθελε δώσει ο Αδάμ εις παν έμψυχον, τούτο να ήναι το όνομα αυτού»; Υποδεικνύει ότι ο Θεός δεν θεώρησε σκόπιμο να αλλάξει κανένα από τα ονόματα που δόθηκαν στα διάφορα ζωντανά πλάσματα. Όποιο όνομα επέλεγε ο Αδάμ, ο Θεός έλεγε «Έτσι είναι», επιβεβαιώνοντας το όνομα του πλάσματος. Μήπως ο Θεός εξέφρασε οποιαδήποτε άποψη για το θέμα; Όχι, σίγουρα όχι. Τι καταλαβαίνετε, λοιπόν, από αυτό; Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο τη νοημοσύνη και ο άνθρωπος χρησιμοποίησε τη χαρισμένη από τον Θεό νοημοσύνη του για να κάνει διάφορα πράγματα. Αν αυτό που πράττει ο άνθρωπος είναι θετικό στα μάτια του Θεού, τότε επιβεβαιώνεται, αναγνωρίζεται και γίνεται αποδεκτό από τον Θεό χωρίς καμία κρίση ή κριτική. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να κάνει κανένας άνθρωπος ή κακό πνεύμα ή ο Σατανάς. Μήπως διακρίνετε εδώ μια αποκάλυψη της διάθεσης του Θεού; Θα μπορούσε ο άνθρωπος, ένα διεφθαρμένο άτομο ή ο Σατανάς να επιτρέψουν σε οποιονδήποτε άλλο να πράξει κάτι στο όνομά τους, κάτω από τη μύτη τους; Φυσικά και όχι! Θα μάχονταν για την εν λόγω θέση με αυτόν τον άλλο άνθρωπο ή την άλλη δύναμη, τη διαφορετική από αυτούς; Φυσικά και θα μάχονταν! Αν με τον Αδάμ βρισκόταν ένας διεφθαρμένος άνθρωπος ή ο Σατανάς εκείνη την εποχή, θα είχαν σίγουρα αποκηρύξει αυτό που έκανε ο Αδάμ. Προκειμένου να αποδείξουν ότι έχουν την ικανότητα να κάνουν τις δικές τους σκέψεις και να έχουν τις δικές τους μοναδικές διαισθήσεις, θα είχαν αρνηθεί απόλυτα όλα όσα έπραττε ο Αδάμ: «Θες να το πεις έτσι; Λοιπόν, εγώ δεν θα το πω έτσι, θα το πω αλλιώς· εσύ το είπες Γιώργο, αλλά εγώ θα το πω Κώστα. Πρέπει να επιδείξω το πόσο έξυπνος είμαι». Τι είδους φύση είναι αυτή; Δεν είναι άγρια αλαζονική; Και ο Θεός; Έχει τέτοια διάθεση; Είχε ο Θεός κάποιες ασυνήθιστες αντιρρήσεις σε αυτό που έπραττε ο Αδάμ; Η απάντηση είναι αδιαμφισβήτητα όχι! Μέσα από τη διάθεση που αποκαλύπτει ο Θεός, δεν υπάρχει η παραμικρή υπόνοια επιχειρηματολογίας, αλαζονείας ή φαρισαϊσμού. Τούτο είναι ξεκάθαρο εδώ. Αυτό μπορεί να φαίνεται δευτερεύον σημείο, αλλά αν δεν κατανοείς την ουσία του Θεού, αν η καρδιά σου δεν προσπαθεί να καταλάβει πώς ενεργεί ο Θεός και ποια είναι η στάση Του, τότε δεν θα γνωρίσεις τη διάθεση του Θεού ούτε και θα δεις την έκφραση και αποκάλυψη της διάθεσής Του. Έτσι δεν είναι; Συμφωνείς με αυτό που μόλις σου εξήγησα; Ως απάντηση στις πράξεις του Αδάμ, ο Θεός δεν διακήρυξε μεγαλόπρεπα: «Έπραξες καλά. Έπραξες σωστά και συναινώ!» Στην καρδιά Του, όμως, ο Θεός ενέκρινε, εκτίμησε και επικρότησε όσα έκανε ο Αδάμ. Τούτο ήταν το πρώτο πράγμα από τη δημιουργία που ο άνθρωπος έπραξε για τον Θεό υπό τις οδηγίες Του. Ήταν κάτι που ο άνθρωπος έπραξε αντί του Θεού και για λογαριασμό του Θεού. Στα μάτια του Θεού, τούτο προέκυψε από την ευφυΐα που χάρισε στον άνθρωπο. Ο Θεός το θεώρησε κάτι καλό, θετικό. Αυτό που έκανε ο Αδάμ κατά τη συγκεκριμένη στιγμή, ήταν η πρώτη εκδήλωση της νοημοσύνης του Θεού μέσα στον άνθρωπο. Και ήταν μια καλή εκδήλωση κατά τον Θεό. Εκείνο που θέλω να σας πω εδώ, είναι ότι σκοπός του Θεού, μεταδίδοντας στον άνθρωπο κάτι από αυτό που έχει και είναι και τη νοημοσύνη Του, ήταν η ύπαρξη της ανθρωπότητας ως το ζωντανό πλάσμα που Τον εκδηλώνει. Διότι ακριβώς ένα τέτοιο ζωντανό πλάσμα που ενεργεί για λογαριασμό Του, λαχταρούσε ο Θεός να δει.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Α΄