Κατανοώντας αυτά τα παραδείγματα του λόγου, των σκέψεων και των ενεργειών του Θεού, είσαι ικανός να καταλάβεις τη δίκαιη διάθεση του Θεού, μια διάθεση που δεν θα ανεχθεί ύβρι από τον άνθρωπο; Εν ολίγοις, ανεξάρτητα από το ποιο μέρος της μπορεί να κατανοήσει ο άνθρωπος, τούτη είναι μια πτυχή της διάθεσης του ίδιου του Θεού και την έχει μόνο Αυτός. Η έλλειψη ανεκτικότητας του Θεού προς την ύβριν είναι η μοναδική Του ουσία· η οργή του Θεού είναι η μοναδική Του διάθεση· η μεγαλοπρέπεια του Θεού είναι η μοναδική Του ουσία. Η αρχή πίσω από την οργή του Θεού αντιπροσωπεύει την ταυτότητα και τη θέση Του, τα οποία κατέχει μόνο Εκείνος. Είναι αυτονόητο ότι αυτή η αρχή αποτελεί και σύμβολο της ουσίας του ίδιου του μοναδικού Θεού. Η διάθεση του Θεού είναι η δική Του έμφυτη ουσία, η οποία δεν αλλάζει καθόλου με το πέρασμα του χρόνου ούτε μεταβάλλεται από αλλαγές της γεωγραφικής θέσης. Η έμφυτη διάθεσή του είναι η εγγενής ουσία Του. Ανεξάρτητα από το πάνω σε ποιους επιτελεί το έργο Του, δεν αλλάζει η ουσία Του ούτε και η δίκαιη διάθεσή Του. Όταν κάποιος εξοργίζει τον Θεό, αυτό που στέλνει Εκείνος είναι η έμφυτη διάθεσή Του· τη δεδομένη στιγμή, δεν αλλάζει η αρχή πίσω από τον θυμό Του ούτε και η μοναδική ταυτότητα και θέση Του. Ο θυμός Του δεν οφείλεται σε κάποια αλλαγή στην ουσία Του ή στο ότι από τη διάθεσή Του προκύπτουν διαφορετικά στοιχεία, αλλά στο ότι η αντίθεση του ανθρώπου εναντίον Του προσβάλλει τη διάθεσή Του. Η κατάφωρη πρόκληση του Θεού από τον άνθρωπο αποτελεί σοβαρή αμφισβήτηση της ίδιας της ταυτότητας και θέσης του Θεού. Κατά την άποψη του Θεού, όταν ο άνθρωπος Τον αμφισβητεί, Τον θέτει υπό αίρεση και βάζει σε πειρασμό τον θυμό Του. Όταν ο άνθρωπος εναντιώνεται στον Θεό, όταν ο άνθρωπος θέτει υπό αίρεση τον Θεό, όταν ο άνθρωπος συνεχώς βάζει σε πειρασμό τον θυμό του Θεού —και σε τέτοιες στιγμές η αμαρτία δρα ανεξέλεγκτη— η οργή του Θεού φυσικά θα αποκαλυφθεί και θα κάνει την εμφάνισή της. Επομένως, η έκφραση της οργής του Θεού αποτελεί σύμβολο του ότι όλες οι μοχθηρές δυνάμεις θα πάψουν να υπάρχουν, σύμβολο του ότι όλες οι εχθρικές δυνάμεις θα καταστραφούν. Τούτη είναι η μοναδικότητα της δίκαιης διάθεσης του Θεού και της οργής Του. Όταν η αξιοπρέπεια και η αγιοσύνη του Θεού τίθενται υπό αμφισβήτηση, όταν οι δυνάμεις της δικαιοσύνης παρεμποδίζονται και είναι αόρατες από τον άνθρωπο, τότε ο Θεός στέλνει την οργή Του. Λόγω της ουσίας του Θεού, όλες οι δυνάμεις πάνω στη γη που Τον αμφισβητούν εναντιώνονται σ’ Αυτόν και Τον πολεμούν, είναι μοχθηρές, διεφθαρμένες και άδικες· προέρχονται από τον Σατανά και ανήκουν στον Σατανά. Επειδή ο Θεός είναι δίκαιος, φωτεινός και τέλεια άγιος, όλα τα μοχθηρά, διεφθαρμένα και ανήκοντα στον Σατανά πράγματα θα εξαφανιστούν όταν απελευθερωθεί η οργή του Θεού.

Αν και το ξέσπασμα της οργής του Θεού αποτελεί μια πτυχή της έκφρασης της δίκαιης διάθεσής Του, ο θυμός του Θεού ποτέ δεν χτυπά αδιάκριτα, ούτε είναι ποτέ δίχως αρχές. Αντιθέτως, ο Θεός δεν είναι καθόλου οξύθυμος και δεν αποκαλύπτει την οργή και τη μεγαλοπρέπειά Του ελαφρά τη καρδία. Επιπλέον, η οργή του Θεού είναι πολύ ελεγχόμενη και μετρημένη· δεν συγκρίνεται καθόλου με τον τρόπο που ο άνθρωπος συνηθίζει να γίνεται έξω φρενών ή να δίνει διέξοδο στον θυμό του. Πολλές συνομιλίες μεταξύ ανθρώπου και Θεού βρίσκονται καταγεγραμμένες μέσα στη Βίβλο. Τα λόγια μερικών ανθρώπων που πήραν μέρος στις συνομιλίες ήταν ρηχά, αδαή και παιδαριώδη, αλλά ο Θεός δεν τους έπληξε, ούτε τους καταδίκασε. Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας του Ιώβ, πώς μεταχειρίστηκε ο Ιεχωβά Θεός τους τρεις φίλους του Ιώβ και τους υπόλοιπους, αφού άκουσε τα λόγια που είπαν στον Ιώβ; Τους καταδίκασε; Εξοργίστηκε μαζί τους; Δεν έκανε τίποτα τέτοιο! Αντ’ αυτού, είπε στον Ιώβ να κάνει ικεσίες εκ μέρους τους και να προσευχηθεί γι’ αυτούς, και ο ίδιος ο Θεός δεν πήρε τα λάθη τους κατάκαρδα. Όλα αυτά τα παραδείγματα αντιπροσωπεύουν τη βασική στάση με την οποία ο Θεός φέρεται στην ανθρωπότητα, έτσι διεφθαρμένη και αδαής όπως είναι. Επομένως, η εξαπόλυση της οργής του Θεού δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση έκφραση της διάθεσής Του, ούτε είναι τρόπος για να εκδηλώσει τα συναισθήματά Του. Σε αντίθεση με την παρανόηση του ανθρώπου, η οργή του Θεού δεν είναι μια απόλυτη έκρηξη θυμού. Ο Θεός δεν εξαπολύει την οργή Του επειδή είναι ανίκανος να ελέγξει την ίδια Του τη διάθεση ή επειδή ο θυμός Του έχει φτάσει στο σημείο βρασμού και πρέπει να βρει διέξοδο. Αντίθετα, η οργή Του αποτελεί απεικόνιση και γνήσια έκφραση της δίκαιης διάθεσής Του, και είναι μια συμβολική αποκάλυψη της άγιας ουσίας Του. Ο Θεός είναι οργή και δεν ανέχεται να προσβάλλεται —τούτο δεν σημαίνει ότι ο θυμός του Θεού δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ των αιτιών ή ότι είναι ανήθικος· η διεφθαρμένη ανθρωπότητα είναι εκείνη που έχει την αποκλειστική αξίωση στα ανήθικα, τυχαία ξεσπάσματα οργής, μιας οργής που δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ των αιτιών. Μόλις κάποιος άνθρωπος αποκτήσει θέση, το βρίσκει συχνά δύσκολο να ελέγχει τη διάθεσή του, και έτσι απολαμβάνει να αρπάζει τις ευκαιρίες για να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του και να δώσει διέξοδο στα συναισθήματά του· συχνά εξοργίζεται χωρίς προφανή λόγο, έτσι ώστε να αποκαλύψει την ικανότητά του και να αφήσει τους άλλους να μάθουν ότι η θέση και η ταυτότητά του είναι διαφορετικές από εκείνες των απλών ανθρώπων. Φυσικά, και οι διεφθαρμένοι, χωρίς θέση, άνθρωποι χάνουν κι αυτοί συχνά τον έλεγχο. Ο θυμός τους συχνά προκαλείται από ζημία στα προσωπικά τους συμφέροντα. Προκειμένου να προστατεύσουν την προσωπική θέση και αξιοπρέπειά τους, συχνά δίνουν διέξοδο στα συναισθήματά τους και αποκαλύπτουν την αλαζονική φύση τους. Ο άνθρωπος θα εξοργιστεί και θα δώσει διέξοδο στα συναισθήματά του, προκειμένου να υπερασπιστεί και να στηρίξει την ύπαρξη της αμαρτίας, και οι ενέργειες αυτές αποτελούν τους τρόπους με τους οποίους ο άνθρωπος εκφράζει τη δυσαρέσκειά του· ξεχειλίζουν από ανηθικότητα, από σκευωρίες και μηχανορραφίες, από τη διαφθορά και τη μοχθηρία του ανθρώπου και, πάνω απ’ όλα, βρίθουν από τις παράλογες φιλοδοξίες και επιθυμίες του ανθρώπου. Όταν η δικαιοσύνη έρχεται σε σύγκρουση με τη μοχθηρία, ο θυμός του ανθρώπου δεν θα φουντώσει προς υπεράσπιση της ύπαρξης της δικαιοσύνης· αντίθετα, όταν απειλούνται, διώκονται και δέχονται επίθεση οι δυνάμεις της δικαιοσύνης, η στάση του ανθρώπου είναι η παράβλεψη, η υπεκφυγή ή η οπισθοχώρηση. Ωστόσο, όταν βρεθεί αντιμέτωπος με τις δυνάμεις της μοχθηρίας, ο άνθρωπος τηρεί συγκαταβατική στάση και κάνει τεμενάδες προς αυτές. Επομένως, τα ξεσπάσματα του ανθρώπου αποτελούν μια διαφυγή μοχθηρών δυνάμεων, μια έκφραση της αχαλίνωτης και ασταμάτητης μοχθηρής διαγωγής του υλικού ανθρώπου. Ωστόσο, όταν ο Θεός στείλει την οργή Του, όλες οι μοχθηρές δυνάμεις θα εμποδιστούν, όλες οι αμαρτίες που βλάπτουν τον άνθρωπο θα περιοριστούν, όλες οι εχθρικές δυνάμεις που εμποδίζουν το έργο του Θεού θα αποκαλυφθούν, θα διαχωριστούν και θα αφοριστούν, ενώ όλοι οι συνεργοί του Σατανά που εναντιώνονται στον Θεό θα τιμωρηθούν και θα εκριζωθούν. Στη θέση τους, το έργο του Θεού θα προχωρήσει ελεύθερο από κάθε εμπόδιο, το σχέδιο διαχείρισης του Θεού θα συνεχίσει να εξελίσσεται βήμα προς βήμα σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα και ο Σατανάς δεν θα αναστατώνει ούτε θα παραπλανά πια τον εκλεκτό λαό του Θεού, ενώ όσοι ακολουθούν τον Θεό θα απολαύσουν την ηγεσία και την παροχή του Θεού μέσα σε ήσυχο και γαλήνιο περιβάλλον. Η οργή του Θεού αποτελεί ασπίδα, η οποία εμποδίζει όλες τις μοχθηρές δυνάμεις από το να πολλαπλασιάζονται και να δρουν ανεξέλεγκτες, και είναι επίσης μια δικλείδα ασφαλείας η οποία προστατεύει την ύπαρξη και τον πολλαπλασιασμό όλων των δίκαιων και θετικών πραγμάτων, διαφυλάσσοντάς τα αιώνια από την καταπίεση και την υπονόμευση.

Μπορείτε να διακρίνετε την ουσία της οργής του Θεού στην καταστροφή των Σοδόμων; Υπάρχει κάτι άλλο αναμειγμένο μέσα στην οργή Του; Είναι η οργή του Θεού καθαρή; Για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του ανθρώπου, είναι η οργή του Θεού ανόθευτη; Μήπως υπάρχει κάποιο τέχνασμα πίσω από την οργή Του; Υπάρχει κάποια συνομωσία; Μήπως υπάρχουν τίποτε ακατονόμαστα μυστικά; Αυστηρά και επίσημα, μπορώ να σας πω το εξής: Δεν υπάρχει στοιχείο της οργής του Θεού που μπορεί να προκαλέσει αμφιβολία. Ο θυμός Του είναι καθαρός και ανόθευτος, και δεν υποκρύπτει άλλες προθέσεις ή στόχους. Οι λόγοι που διέπουν τον θυμό Του είναι καθαροί, άμεμπτοι και πάνω από κάθε κριτική. Είναι μια φυσική αποκάλυψη και απεικόνιση της αγίας ουσίας Του· είναι κάτι που κανένα δημιούργημα δεν κατέχει. Τούτο είναι ένα μέρος της μοναδικής δίκαιης διάθεσης του Θεού και, επίσης, μια έντονη διαφορά μεταξύ των αντίστοιχων ουσιών του Δημιουργού και των δημιουργημάτων.

Ανεξάρτητα από το αν κάποιος θυμώνει μπροστά στους άλλους ή πίσω από τις πλάτες τους, ο καθένας έχει διαφορετική πρόθεση και σκοπό στον θυμό του. Ίσως χτίζουν το κύρος τους, ή ίσως υπερασπίζονται τα προσωπικά τους συμφέροντα, διατηρώντας την εικόνα τους ή τα προσχήματα. Ορισμένοι συγκρατούν τον θυμό τους, ενώ άλλοι είναι πιο απερίσκεπτοι και αφήνουν την οργή τους να φουντώνει όποτε το επιθυμούν, χωρίς τον ελάχιστο περιορισμό. Εν ολίγοις, ο θυμός του ανθρώπου αντλείται από τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Ανεξάρτητα από τον στόχο του, είναι υλικός και εκ της φύσεως· δεν έχει καμία σχέση με τη δικαιοσύνη ή την αδικία, διότι τίποτα στη φύση-ουσία του ανθρώπου δεν αντιστοιχεί στην αλήθεια. Επομένως, η διεφθαρμένη ιδιοσυγκρασία της ανθρωπότητας και η οργή του Θεού δεν πρέπει να αναφέρονται στην ίδια πρόταση. Χωρίς εξαίρεση, η συμπεριφορά του ανθρώπου που έχει διαφθαρεί από τον Σατανά, ξεκινά από την επιθυμία της διαφύλαξης της διαφθοράς, και όντως βασίζεται στη διαφθορά· γι’ αυτόν τον λόγο, ο θυμός του ανθρώπου δεν είναι δυνατόν να αναφέρεται στην ίδια πρόταση με την οργή του Θεού, ανεξάρτητα από το πόσο σωστός μπορεί να φαίνεται θεωρητικώς ο θυμός του ανθρώπου. Όταν ο Θεός στέλνει την οργή του, οι μοχθηρές δυνάμεις εντοπίζονται και τα μοχθηρά πράγματα καταστρέφονται, ενώ τα δίκαια και θετικά πράγματα απολαμβάνουν τη φροντίδα και την προστασία του Θεού και τους επιτρέπεται να συνεχίσουν. Ο Θεός στέλνει την οργή Του επειδή άδικα, αρνητικά και μοχθηρά στοιχεία παρεμποδίζουν, διαταράσσουν ή καταστρέφουν την κανονική δραστηριότητα και την ανάπτυξη δίκαιων και θετικών στοιχείων. Ο στόχος του θυμού του Θεού δεν είναι να διαφυλάξει τη δική Του θέση και ταυτότητα, αλλά να διασφαλίσει την ύπαρξη δίκαιων, θετικών, όμορφων και καλών στοιχείων, να διαφυλάξει τους νόμους και τους κανόνες της κανονικής επιβίωσης του ανθρώπινου γένους. Τούτη είναι η βασική αιτία της οργής του Θεού. Η οργή του Θεού αποτελεί μια πολύ σωστή, φυσική και αληθινή αποκάλυψη της διάθεσής Του. Δεν υπάρχουν απώτερα κίνητρα στην οργή του, ούτε και δόλος ή συνωμοσία, πόσο μάλλον οι επιθυμίες, η πανουργία, η κακεντρέχεια, η βία, η μοχθηρία ή οποιοδήποτε άλλο από τα κοινά χαρακτηριστικά της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Προτού ο Θεός στείλει την οργή Του, έχει ήδη αντιληφθεί την ουσία όλων των ζητημάτων ξεκάθαρα και ολοκληρωτικά, και έχει ήδη διατυπώσει ακριβείς και σαφείς ορισμούς και συμπεράσματα. Έτσι, ο στόχος του Θεού σε ό,τι ασχολείται, είναι απολύτως ξεκάθαρος, όπως και η στάση Του. Δεν είναι μπερδεμένος, τυφλός, παρορμητικός ή απερίσκεπτος, και σίγουρα δεν είναι ανήθικος. Τούτη είναι η πρακτική πτυχή της οργής του Θεού, και ακριβώς χάρη σε αυτή την πρακτική πτυχή της οργής του Θεού, η ανθρωπότητα έχει επιτύχει την κανονική της ύπαρξη. Χωρίς την οργή του Θεού, η ανθρωπότητα θα περιέπιπτε σε αφύσικες συνθήκες διαβίωσης και όλα τα δίκαια, όμορφα και καλά πράγματα θα καταστρέφονταν και θα έπαυαν να υπάρχουν. Χωρίς την οργή του Θεού, οι νόμοι και οι κανόνες της ύπαρξης για τα δημιουργημένα όντα θα παραβιάζονταν ή και θα ανατρέπονταν τελείως. Από τη δημιουργία του ανθρώπου, ο Θεός χρησιμοποιεί αδιαλείπτως τη δίκαιη διάθεσή Του για να διασφαλίσει και να διατηρήσει την κανονική ύπαρξη της ανθρωπότητας. Επειδή η δίκαιη διάθεσή Του περιέχει οργή και μεγαλοπρέπεια, όλοι οι μοχθηροί άνθρωποι, τα μοχθηρά πράγματα και αντικείμενα και όλα όσα αναστατώνουν και βλάπτουν την κανονική ύπαρξη της ανθρωπότητας, τιμωρούνται, ελέγχονται και καταστρέφονται ως αποτέλεσμα της οργής Του. Κατά τη διάρκεια των διάφορων περασμένων χιλιετιών, ο Θεός χρησιμοποιεί αδιαλείπτως τη δίκαιη διάθεσή Του για να πλήξει και να καταστρέψει όλα τα είδη των ακάθαρτων διαβόλων και των κακών πνευμάτων που εναντιώνονται στον Θεό και που, στο έργο του Θεού για τη διαχείριση της ανθρωπότητας, δρουν ως συνεργοί και υπηρέτες του Σατανά. Έτσι, το έργο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου προχωρά πάντα σύμφωνα με το σχέδιό Του. Τούτο σημαίνει ότι, χάρη στην ύπαρξη της οργής του Θεού, οι πιο δίκαιοι σκοποί μεταξύ της ανθρωπότητας δεν καταστράφηκαν ποτέ.

Τώρα που κατανοήσατε την ουσία της οργής του Θεού, πρέπει σίγουρα να έχετε και μια ακόμα καλύτερη κατανόηση του πώς να διακρίνετε τη μοχθηρία του Σατανά!

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β΄