Απαντήση:

Ο λόγος για τον οποίο πρέπει να ενσαρκωθεί ο Θεός για να εκτελέσει το έργο της κρίσεως τις έσχατες ημέρες είναι ένα θέμα που απασχολεί κυρίως πολλούς που διψούν για την αλήθεια και ψάχνουν την εμφάνιση του Θεού. Είναι, επίσης, ένα ερώτημα το οποίο σχετίζεται με το αν μπορούμε να αρπαγούμε και να αναληφθούμε στη βασιλεία των ουρανών. Επομένως, είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε αυτήν την όψη της αλήθειας. Γιατί πρέπει να ενσαρκωθεί ο Θεός ο ίδιος για να εκτελέσει το έργο της κρίσεως τις έσχατες ημέρες αντί να βάλει τον άνθρωπο να κάνει το έργο Του; Αυτό καθορίζεται από τη φύση του έργου της κρίσεως. Επειδή το έργο της κρίσεως είναι η έκφραση της αλήθειας από τον Θεό και η έκφραση της δίκαιης διάθεσής Του να κατακτήσει, να εξαγνίσει και να σώσει την ανθρωπότητα. Ας διαβάσουμε ένα απόσπασμα από τον λόγο του Παντοδύναμου Θεού.

Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Το έργο της κρίσης είναι το έργο του Θεού, και έτσι είναι φυσικό να γίνει από τον ίδιο τον Θεό· δεν γίνεται αντί Αυτού να το κάνει ο άνθρωπος. Επειδή η κρίση είναι η κατάκτηση της ανθρώπινης φυλής μέσω της αλήθειας, είναι αναμφισβήτητο πως ο Θεός εξακολουθεί να εμφανίζεται ως ενσαρκωμένη εικόνα, ώστε να επιτελέσει αυτό το έργο ανάμεσα στους ανθρώπους. Δηλαδή, τις έσχατες ημέρες, ο Χριστός θα χρησιμοποιήσει την αλήθεια για να διδάξει τους ανθρώπους σε όλη τη γη και να τους γνωστοποιήσει όλες τις αλήθειες. Αυτό είναι το έργο της κρίσης του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Χριστός επιτελεί το έργο της κρίσης με την αλήθεια).

«Τις έσχατες ημέρες, ο Χριστός χρησιμοποιεί μια ποικιλία από αλήθειες για να διδάξει τον άνθρωπο, να εκθέσει την ουσία του ανθρώπου και να αναλύσει τα λόγια και τις πράξεις του. Αυτά τα λόγια εμπεριέχουν διάφορες αλήθειες, όπως το καθήκον του ανθρώπου, πώς θα πρέπει να υπακούει τον Θεό, πώς θα πρέπει να είναι πιστός σ’ Εκείνον, πώς οφείλει να βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και τη σοφία και τη διάθεση του Θεού, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά τα λόγια απευθύνονται στην ουσία του ανθρώπου και στη διεφθαρμένη διάθεσή του. Συγκεκριμένα, αυτά τα λόγια που εκθέτουν το πώς ο άνθρωπος αποστρέφεται τον Θεό, λέγονται σε σχέση με το πώς ο άνθρωπος αποτελεί ενσάρκωση του Σατανά και μια εχθρική δύναμη απέναντι στον Θεό. Αναλαμβάνοντας το έργο της κρίσης Του, ο Θεός δεν καθιστά απλώς σαφή τη φύση του ανθρώπου με λίγα μόνο λόγια· εκθέτει, αντιμετωπίζει και κλαδεύει μακροπρόθεσμα. Αυτές οι μέθοδοι έκθεσης, αντιμετώπισης και κλαδέματος δεν μπορούν να αντικατασταθούν με συνηθισμένα λόγια, αλλά με την αλήθεια, την οποία ο άνθρωπος δεν κατέχει καθόλου. Μονάχα τέτοιου είδους μέθοδοι θεωρούνται ως κρίση· μόνο μέσω μιας τέτοιας κρίσης μπορεί ο άνθρωπος να υποταχθεί και να πειστεί πλήρως να είναι υποταγμένος στον Θεό και, επιπλέον, να αποκτήσει αληθινή γνώση του Θεού. Αυτό που αποφέρει το έργο της κρίσης είναι η κατανόηση του ανθρώπου για το αληθινό πρόσωπο του Θεού και για την αλήθεια σχετικά με τη δική του παρακοή. Το έργο της κρίσης δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να κατανοήσει μεγάλο μέρος από το θέλημα του Θεού, τον σκοπό του έργου του Θεού, και τα μυστήρια που παραμένουν ακατανόητα γι’ αυτόν. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να αναγνωρίσει και να μάθει τη διεφθαρμένη ουσία του και τις ρίζες της διαφθοράς του, καθώς επίσης και να ανακαλύψει την ασχήμια του. Αυτές οι επιδράσεις προκαλούνται από το έργο της κρίσης, διότι η ουσία αυτού του έργου είναι στην πραγματικότητα το έργο του ανοίγματος της αλήθειας, της οδού και της ζωής του Θεού σε όλους όσοι πιστεύουν σ’ Εκείνον. Αυτό το έργο είναι το έργο της κρίσης που επιτελεί ο Θεός» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Χριστός επιτελεί το έργο της κρίσης με την αλήθεια).

Από τον λόγο του Παντοδύναμου Θεού βλέπουμε ότι το έργο της κρίσεως από τον Θεό τις έσχατες ημέρες συνίσταται στην έκφραση πολλών πλευρών της αλήθειας, στην έκφραση της διάθεσης του Θεού, όλων όσων έχει και είναι ο Θεός, στην αποκάλυψη όλων των μυστηρίων, στην κρίση της σατανικής φύσης του ανθρώπου που αντιστέκεται και προδίδει τον Θεό, στην αποκάλυψη και ανάλυση της ανθρώπινης ομιλίας και συμπεριφοράς, και στην αποκάλυψη της άγιας και δίκαιης υπόστασης του Θεού και της απρόσβλητης από την ανθρωπότητα διάθεσής Του. Όταν οι εκλεκτοί του Θεού υποβληθούν στην κρίση μέσω του λόγου του Θεού, είναι σαν να έρχονται αντιμέτωποι με τον Θεό, να εκτίθεται και να κρίνονται απ’ Αυτόν. Όταν ο Θεός κρίνει τους ανθρώπους, πρέπει να τους επιτρέψει να δουν την εκδήλωση της δίκαιης διάθεσής Του, σαν να βλέπουν την αγία υπόσταση του Θεού, το φοβερό φως που ξεχύνεται από τους ουρανούς, και το να βλέπεις τον λόγο του Θεού είναι σαν κοφτερό δίκοπο σπαθί που χώνεται στην καρδιά και στο πνεύμα, επιφέροντας απερίγραπτο μαρτύριο. Μόνο έτσι μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος ν’ αναγνωρίσει τη διεφθαρμένη του φύση και την αλήθεια της διαφθοράς του, να νιώσει βαθιά ταπείνωση, να κρύψει ντροπιασμένος το πρόσωπό του και να ριχτεί ενώπιον του Θεού μετανιωμένος και, τότε, θα μπορέσει να δεχτεί την αλήθεια και να ζήσει σύμφωνα με τον λόγο του Θεού, πλήρως απαλλαγμένος από την επιρροή του Σατανά για να σωθεί και να οδηγηθεί στην τελείωση από τον Θεό. Έργο σαν αυτό της κρίσεως, του εξαγνισμού και της σωτηρίας του ανθρώπου, μπορεί να γίνει μόνο από τον ενσαρκωμένο Θεό προσωπικά.

Έχοντας βιώσει την κρίση από τον λόγο του Παντοδύναμου Θεού, έχουμε όλοι μας νιώσει πώς η αγιοσύνη κι η δίκαιη διάθεση του Θεού είναι ανθρωπίνως απρόσβλητες. Κάθε γράμμα από τον λόγο του Θεού περιέχει μεγαλείο και οργή, κάθε λέξη εισχωρεί στον πυρήνα της καρδιάς μας, αποκαλύπτοντας πλήρως τη σατανική μας φύση που αντιστέκεται και προδίδει τον Θεό, καθώς και τα στοιχεία της διεφθαρμένης διάθεσης, τόσο βαθιά θαμμένα στην καρδιά μας, ώστε ούτε κι εμείς δεν μπορούμε να τα δούμε, επιτρέπoντάς μας ν’ αναγνωρίσουμε πώς η φύση κι η υπόστασή μας είναι γεμάτες με αλαζονεία, αυταρέσκεια, εγωισμό και προδοσία, πώς ζούμε σύμφωνα μ’ αυτά τα πράγματα, σαν ζωντανοί διάβολοι που περιφέρονται στη γη, στερημένοι από κάθε ίχνος ανθρωπιάς. Ο Θεός το βρίσκει αυτό αποτρόπαιο και βδελυρό. Νιώθουμε ταπεινωμένοι και μας ταλαιπωρεί η μεταμέλεια. Βλέπουμε την ποταπότητα και την κακία μας και ξέρουμε ότι δεν μας αξίζει να ζούμε ενώπιον του Θεού, γι’ αυτό και προσκυνούμε πέφτοντας στα τέσσερα, πρόθυμοι να δεχθούμε τη σωτηρία του Θεού. Βιώνοντας την κρίση από τον λόγο του Παντοδύναμου Θεού, αληθινά γινόμαστε μάρτυρες της εμφάνισης του Θεού. Βλέπουμε ότι η αγιοσύνη του Θεού είναι αμόλυντη κι η δικαιοσύνη Του απρόσβλητη. Αναγνωρίζουμε τις ειλικρινείς προθέσεις και την αληθινή αγάπη με τις οποίες ο Θεός επιχειρεί να σώσει τον άνθρωπο και βλέπουμε την αλήθεια και την ουσία της δικής μας διαφθοράς στα χέρια του Σατανά. Έτσι, αρχίζουμε να αισθανόμαστε ευλάβεια για τον Θεό στην καρδιά μας, και δεχόμαστε με χαρά την αλήθεια υπακούοντας στα σχέδια του Θεού για μας. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η διεφθαρμένη μας διάθεση εξαγνίζεται βαθμιαία. Οι αλλαγές τις οποίες πετύχαμε σήμερα είναι αποτέλεσμα της ενσάρκωσης του Θεού για να κάνει το έργο της κρίσεως. Βλέπετε, επομένως, ότι μόνον όταν η ενσάρκωση του Θεού εκφράζει την αλήθεια, εκφράζει τη δίκαιη διάθεση του Θεού και όλα όσα Αυτός έχει και είναι, για να φέρει εις πέρας το έργο της κρίσεως, μόνον τότε βλέπει ο άνθρωπος την εμφάνιση του αληθινού φωτός, την εμφάνιση του Θεού κι αρχίζει να έχει πραγματική γνώση του Θεού. Μόνον κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί ο άνθρωπος να εξαγνιστεί και να σωθεί. Πέραν του Χριστού, κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει το έργο της κρίσεως των εσχάτων ημερών. Ας διαβάσουμε κάποιο άλλο χωρίο του λόγου του Παντοδύναμου Θεού.

Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Κανείς δεν είναι πιο κατάλληλος και πιο αρμόδιος από τον ενσαρκωμένο Θεό να κρίνει τη διαφθορά της σάρκας του ανθρώπου. […] Ο Σατανάς μπορεί να νικηθεί πλήρως μόνο αν ο ενσαρκωμένος Θεός κρίνει τη διαφθορά της ανθρωπότητας. Όντας ίδιος με τον άνθρωπο που κατέχει την κανονική ανθρώπινη φύση, ο ενσαρκωμένος Θεός μπορεί να κρίνει άμεσα την αδικία του ανθρώπου. Αυτό είναι το σημάδι της έμφυτης αγιότητας και της εξαιρετικότητάς Του. Μόνο ο Θεός είναι ικανός και σε θέση να κρίνει τον άνθρωπο, επειδή κατέχει την αλήθεια και τη δικαιοσύνη κι έτσι, είναι ικανός να κρίνει τον άνθρωπο. Όσοι δεν κατέχουν την αλήθεια και τη δικαιοσύνη, δεν είναι κατάλληλοι να κρίνουν τους άλλους» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Αυτό που χρειάζεται περισσότερο η διεφθαρμένη ανθρωπότητα είναι η σωτηρία του ενσαρκωμένου Θεού).

«Σήμερα, σε κρίνω ακριβώς εξαιτίας της ακαθαρσίας σου, και σε παιδεύω ακριβώς εξαιτίας της διαφθοράς και της ανυπακοής σου. Δεν επιδεικνύω τη δύναμή Μου σε εσάς ούτε σας καταπιέζω σκόπιμα· τα κάνω αυτά επειδή εσείς, που έχετε γεννηθεί σε αυτήν τη χώρα της ακαθαρσίας, έχετε μολυνθεί σε ακραίο σημείο από την ακαθαρσία. Απλώς έχετε χάσει την ακεραιότητα και την ανθρώπινη φύση σας και έχετε γίνει σαν τους χοίρους που γεννήθηκαν στις πιο ακάθαρτες γωνιές του κόσμου, οπότε γι’ αυτόν τον λόγο κρίνεστε και γι’ αυτό εξαπολύω την οργή Μου πάνω σας. Ακριβώς εξαιτίας αυτής της κρίσης, είστε σε θέση να δείτε ότι ο Θεός είναι ο δίκαιος Θεός και ότι ο Θεός είναι ο άγιος Θεός· ακριβώς εξαιτίας της αγιοσύνης Του και της δικαιοσύνης Του σας κρίνει και εξαπολύει την οργή Του επάνω σας. Επειδή μπορεί να αποκαλύψει τη δίκαιη διάθεσή Του όταν βλέπει την ανυπακοή του ανθρώπου, και επειδή μπορεί να αποκαλύψει την αγιοσύνη Του όταν βλέπει την ακαθαρσία του ανθρώπου, αυτό αρκεί για να αποδείξει ότι είναι ο ίδιος ο Θεός, ο οποίος είναι άγιος και άσπιλος, και παρ’ όλα αυτά ζει στη χώρα της ακαθαρσίας. Αν ένας άνθρωπος κυλιέται στον βούρκο με άλλους και δεν υπάρχει τίποτε το άγιο σε αυτόν και δεν έχει δίκαιη διάθεση, τότε δεν έχει τα προσόντα να κρίνει την αδικία του ανθρώπου ούτε είναι κατάλληλος να προβεί στην κρίση του ανθρώπου. Αν κάποιος έκρινε κάποιον άλλο, δεν θα ήταν σαν να χαστούκιζε τον εαυτό του στο πρόσωπο; Πώς θα μπορούσαν οι άνθρωποι που είναι εξίσου ακάθαρτοι ο ένας με τον άλλον να έχουν τα προσόντα να κρίνουν τους ομοίους τους; Μόνο ο ίδιος ο άγιος Θεός είναι σε θέση να κρίνει ολόκληρη την ακάθαρτη ανθρωπότητα. Πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να κρίνει τις αμαρτίες του ανθρώπου; Πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να δει τις αμαρτίες του ανθρώπου και πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να έχει τα προσόντα να καταδικάσει αυτές τις αμαρτίες; Εάν ο Θεός δεν είχε τα προσόντα να κρίνει τις αμαρτίες του ανθρώπου, τότε πώς θα μπορούσε να είναι ο ίδιος ο δίκαιος Θεός; Όταν αποκαλύπτονται οι διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, ο Θεός μιλάει για να κρίνει τους ανθρώπους, και τότε μόνο οι άνθρωποι βλέπουν ότι Αυτός είναι άγιος» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πώς επιτυγχάνονται τα αποτελέσματα του δεύτερου σταδίου του έργου της κατάκτησης).

Από τον λόγο του Παντοδύναμου Θεού, βλέπουμε καθαρά πως το έργο της κρίσης του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες πρέπει να γίνει εκφράζοντας την αλήθεια, τη διάθεση του Θεού, και την παντοδυναμία και τη σοφία Του για να κατακτήσει, να εξαγνίσει και να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση. Ο Θεός εμφανίζεται αυτοπροσώπως για να επιτελέσει αυτό το έργο της κρίσεως κατά τις έσχατες ημέρες. Αυτό το έργο καθορίζει την έναρξη μίας νέας εποχής και τη λήξη μίας άλλης. Αυτό το έργο πρέπει να γίνει με την ενσάρκωση του Θεού, δεν μπορεί κάποιος άνθρωπος να επιτελέσει αυτό το έργο στη θέση Του. Γιατί πιστεύουν πολλοί ότι ο Θεός πρέπει να χρησιμοποιήσει ανθρώπους για να κάνουν όλο το έργο Του, αντί να ενσαρκωθεί και να κάνει το έργο ο Ίδιος; Αυτό είναι απίστευτο! Καλωσορίζει πραγματικά η ανθρωπότητα τον ερχομό του Θεού; Γιατί υπάρχουν πάντα τόσοι πολλοί άνθρωποι που εύχονται ο Θεός να χρησιμοποιήσει ανθρώπους για να κάνουν το έργο Του; Επειδή οι άνθρωποι κάνουν έργα σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους, ενεργούν όπως οι ίδιοι πιστεύουν, οπότε εύκολα λατρεύουν άλλους ανθρώπους, τους τοποθετούν σε βάθρο και τους ακολουθούν, αλλά ο τρόπος εργασίας του Θεού δεν ταυτίζεται ποτέ με τις αντιλήψεις του ανθρώπου, δεν κάνει τα πράγματα όπως ο άνθρωπος νομίζει ότι πρέπει να γίνουν. Οπότε ο άνθρωπος δυσκολεύεται να είναι συμβατός με τον Θεό. Η ουσία του Θεού είναι η αλήθεια, η οδός κι η ζωή. Η διάθεση του Θεού είναι άγια, δίκαιη και απρόσβλητη. Ο διεφθαρμένος άνθρωπος, ωστόσο, έχει διαφθαρεί πλήρως από τον Σατανά και είναι γεμάτος με σατανική διάθεση, και δυσκολεύεται να είναι συμβατός με τον Θεό. Οπότε, ο άνθρωπος δυσκολεύεται να αποδεχτεί το έργο της ενσάρκωσης του Θεού και είναι απρόθυμος να μελετήσει και να ερευνήσει. Αντ’ αυτού, λατρεύει τον άνθρωπο κι έχει τυφλή πίστη στο έργο του, αποδεχόμενος και ακολουθώντας το σαν να ήταν έργο του Θεού. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Μπορείτε να πείτε ότι η ανθρωπότητα δεν έχει την παραμικρή ιδέα τι σημαίνει να πιστεύεις στον Θεό και να βιώνεις το έργο Του, οπότε, το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες πρέπει να αποτελείται από την έκφραση της αλήθειας μέσω της ενσάρκωσης για να επιλύσει όλα τα προβλήματα της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Κι όσον αφορά την ερώτησή σας σχετικά με το γιατί ο Θεός δεν χρησιμοποιεί τον άνθρωπο για να εκτελέσει το έργο Του της κρίσεως κατά τις έσχατες ημέρες, χρειάζεται ακόμα απάντηση; Η υπόσταση του ανθρώπου είναι ανθρώπινη. Ο άνθρωπος δεν κατέχει θεϊκή υπόσταση, οπότε δεν είναι ικανός να εκφράσει την αλήθεια, να εκφράσει τη διάθεση του Θεού, αυτό που έχει και είναι ο Θεός και δεν μπορεί να επιτελέσει το έργο της σωτηρίας της ανθρωπότητας. Για να μην αναφέρουμε ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά κι έχουν αμαρτωλή φύση, οπότε τι προσόντα έχουν για να κρίνουν άλλους ανθρώπους; Αφού ο ακάθαρτος και διεφθαρμένος άνθρωπος δεν είναι ικανός να εξαγνίσει και να σώσει τον εαυτό του, πώς περιμένει να εξαγνίσει και να σώσει άλλους; Τέτοιοι άνθρωποι θα γνώριζαν μόνο ντροπή όταν οι άλλοι ήταν απρόθυμοι να δεχτούν την κρίση τους. Μόνο ο Θεός είναι δίκαιος και άγιος και μόνο ο Θεός είναι η αλήθεια, η οδός κι η ζωή. Οπότε, το έργο της κρίσεως του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες πρέπει να γίνει από την ενσάρκωσή Του. Κανένας άνθρωπος δεν είναι ικανός να κάνει ένα τέτοιο έργο, αυτό είναι γεγονός.

Τώρα, γιατί ο Θεός χρησιμοποίησε τον άνθρωπο για να κάνει το έργο Του την Εποχή του Νόμου; Επειδή το έργο της Εποχής του Νόμου και το έργο της κρίσεως κατά τις έσχατες ημέρες είναι διαφορετικής φύσης. Την Εποχή του Νόμου, το ανθρώπινο γένος ήταν νεογέννητο, είχε υποστεί ελάχιστη διαφθορά από τον Σατανά. Το έργο του Ιεχωβά Θεού αποτελούνταν κυρίως από την έκδοση νόμων και εντολών ως οδηγίες προς τον πρώιμο άνθρωπο για το πώς να ζει στη γη. Αυτό το στάδιο έργου δεν προοριζόταν για να αλλάξει τη διάθεση του ανθρώπου, δεν απαιτούσε την έκφραση περισσότερης αλήθειας. Ο Θεός απλώς χρειαζόταν να χρησιμοποιήσει τον άνθρωπο για να μεταφέρει τους νόμους που είχε καθιερώσει στους Ισραηλίτες, ώστε οι Ισραηλίτες να γνωρίζουν πώς να συμμορφώνονται με τους νόμους, να λατρεύουν τον Ιεχωβά και να ζουν μία κανονική ζωή στη γη. Αφού το έκανε, αυτό το στάδιο του έργου ολοκληρώθηκε. Οπότε ο Θεός μπόρεσε να χρησιμοποιήσει τον Μωυσή για να ολοκληρώσει το έργο της Εποχής του Νόμου, δεν χρειάστηκε να ενσαρκωθεί για να επιτελέσει το έργο ο Ίδιος. Αντίθετα, το έργο της κρίσεως του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες αποσκοπεί στη σωτηρία της ανθρωπότητας, που έχει διαφθαρεί εις βάθος από τον Σατανά. Η δημοσίευση μερικών χωρίων του λόγου του Θεού και η έκδοση μερικών νόμων δεν θα είναι επαρκή σ’ αυτή την περίπτωση. Ένα μεγάλο μέρος της αλήθειας πρέπει να εκφραστεί. Η έμφυτη διάθεση του Θεού, αυτό που έχει και είναι ο Θεός, πρέπει να εκφραστούν τελείως, η αλήθεια, η οδός κι η ζωή πρέπει να ανοιχθούν για κάθε άνθρωπο, σαν να σκόπευε ο Θεός να αποκαλυφθεί πρόσωπο με πρόσωπο στην ανθρωπότητα, επιτρέποντας στον άνθρωπο να καταλάβει την αλήθεια και να γνωρίσει τον Θεό, και κάνοντάς το αυτό, εξαγνίζει, σώζει και οδηγεί την ανθρωπότητα στην τελείωση. Ο Θεός πρέπει να το κάνει αυτό ο Ίδιος μέσω της ενσάρκωσης, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να το κάνει στη θέση Του. Ο Θεός μπορεί να χρησιμοποιεί προφήτες για να δημοσιεύουν μερικά χωρία από τον λόγο Του, αλλά ο Θεός δεν επιτρέπει στους προφήτες να εκφράσουν την έμφυτη διάθεσή Του, αυτό που έχει και είναι ο Θεός ούτε να εκφράσουν όλη την αλήθεια, επειδή ο άνθρωπος δεν είναι άξιος για να το κάνει αυτό. Εάν ο Θεός χρησιμοποιούσε τους ανθρώπους για να εκφράσει όλη τη διάθεσή Του και την αλήθεια πιθανό να εξευτέλιζαν τον Θεό, επειδή ο άνθρωπος έχει διεφθαρμένη διάθεση και είναι πιθανό να προδώσει τις δικές του αντιλήψεις και ψευδαισθήσεις, θα πρέπει να υπάρχουν ακαθαρσίες στη δουλειά του, που θα μπορούσαν εύκολα να εξευτελίσουν τον Θεό και να επηρεάσουν την αποτελεσματικότητα του έργου του Θεού. Επίσης, ο άνθρωπος είναι ικανός να θεωρήσει ό,τι έχει και είναι ως αυτό που έχει και είναι ο Θεός, θεωρώντας αλήθεια τις ακαθαρσίες του ανθρώπου στο έργο του. Αυτό οδηγεί σε παρεξήγηση και σε εξευτελισμό του Θεού. Επίσης, αν ο Θεός επρόκειτο να χρησιμοποιήσει τον άνθρωπο για να εκφράσει την όλη διάθεσή Του και αλήθεια, εξαιτίας των ακαθαρσιών του ανθρώπου, οι άνθρωποι θα ήταν απρόθυμοι να τα αποδεχτούν και ίσως ακόμα και να αντιστέκονταν. Ο Σατανάς τότε θα επέκρινε και θα εξαπέλυε κατηγορίες, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά της δυσαρέσκειας των ανθρώπων προς τον Θεό, υποθάλποντας εξεγέρσεις και υποκινώντας τους να ιδρύσουν τη δική τους ανεξάρτητη βασιλεία. Αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα αν ο άνθρωπος κάνει το έργο του Θεού. Ειδικά, στην περίπτωση της σωτηρίας από τον Θεό του διεφθαρμένου εις βάθος ανθρώπου κατά τις έσχατες ημέρες, οι άνθρωποι δεν αποδέχονται και δεν υπακούουν εύκολα το έργο της ενσάρκωσης του Θεού. Οπότε, αν ο Θεός χρησιμοποιούσε ανθρώπους για να κάνει το έργο αυτό, θα ήταν πολύ λιγότερο πιθανό οι άνθρωποι να το αποδεχτούν και να υπακούσουν. Αυτά δεν είναι τα γεγονότα; Κοιτάξτε τους πρεσβύτερους και τους πάστορες του θρησκευτικού κόσμου, η αντίστασή τους στο έργο του Θεού και η καταδίκη του έργου της ενσάρκωσης του Θεού διαφέρουν από τον τρόπο με τον οποίο οι Ιουδαίοι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι αντιστάθηκαν στον Κύριο Ιησού παλιά; Η σωτηρία της διεφθαρμένης ανθρωπότητας από τον Θεό δεν είναι κάτι εύκολο. Πρέπει να καταλάβουμε πώς σκέφτεται ο Θεός!

Από την μία, το έργο της κρίσεως του ενσαρκωμένου Θεού τις έσχατες ημέρες είναι να κρίνει, να εξαγνίσει και να σώσει την ανθρωπότητα, από την άλλη, και κυρίως, ο Θεός επιτελεί το έργο Του μέσω της έκφρασης της αλήθειας και της έκφρασης της διάθεσης του Θεού και αυτού που έχει και είναι Αυτός για να επιτρέψει σε όλη την ανθρωπότητα να καταλάβει τον Θεό, και να δει την ενσάρκωση του Θεού. Ας διαβάσουμε μερικά χωρία του λόγου του Παντοδύναμου Θεού.

Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Για όλους εκείνους που ζουν στη σάρκα, η αλλαγή της διάθεσής τους απαιτεί ν’ επιδιώκουν στόχους και η γνώση του Θεού απαιτεί τη μαρτυρία των πραγματικών πράξεων και του πραγματικού προσώπου του Θεού. Και τα δύο μπορούν να επιτευχθούν μόνο με την ενσάρκωση του Θεού, και τα δύο μπορούν να επιτευχθούν μόνο μέσα από την κανονική και πραγματική σάρκα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ενσάρκωση είναι απαραίτητη και ο λόγος που είναι απαραίτητη σε όλη τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Δεδομένου ότι οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν τον Θεό, οι εικόνες των ασαφών και υπερφυσικών Θεών πρέπει να απομακρυνθούν από τις καρδιές τους και, δεδομένου ότι καλούνται να αποβάλλουν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους, πρέπει πρώτα να γνωρίζουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση. Αν μόνο ο άνθρωπος επιτελεί το έργο για να διαλύσει τις εικόνες των ασαφών Θεών από τις καρδιές των ανθρώπων, τότε δεν θα καταφέρει να επιτύχει το σωστό αποτέλεσμα. Οι εικόνες των ασαφών Θεών στις καρδιές των ανθρώπων δεν μπορούν να εκτεθούν, να αποβληθούν ή να εξοστρακιστούν εντελώς με λέξεις μόνο. Με τον τρόπο αυτό, τελικά δεν θα ήταν δυνατόν να διαλυθούν αυτά τα βαθιά ριζωμένα πράγματα από τους ανθρώπους. Μόνο αντικαθιστώντας αυτά τα ασαφή και υπερφυσικά πράγματα με τον πρακτικό Θεό και την αληθινή εικόνα του Θεού, και κάνοντας τους ανθρώπους να τα γνωρίσουν σταδιακά, μπορεί να επιτευχθεί το αναμενόμενο αποτέλεσμα. […] Μόνο ο ίδιος ο Θεός μπορεί να εκτελέσει το δικό Του έργο και κανένας άλλος δεν μπορεί να το κάνει για λογαριασμό Του. Ανεξάρτητα από το πόσο πλούσια είναι η γλώσσα των ανθρώπων, είναι ανίκανοι να εκφέρουν με λόγια την πραγματικότητα και την κανονικότητα του Θεού. Ο άνθρωπος μπορεί να γνωρίζει τον Θεό μόνο πιο πρακτικά και μπορεί μόνο να Τον δει πιο καθαρά αν ο Θεός δουλεύει προσωπικά ανάμεσα στους ανθρώπους και αποκαλύπτει πλήρως την εικόνα Του και το Είναι Του. Αυτό το αποτέλεσμα δεν μπορεί να επιτευχθεί από κανέναν σαρκικό άνθρωπο» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Αυτό που χρειάζεται περισσότερο η διεφθαρμένη ανθρωπότητα είναι η σωτηρία του ενσαρκωμένου Θεού).

«Οι φαντασιώσεις του ανθρώπου, τελικά, είναι κενές και δεν μπορούν να αντικαταστήσουν το αληθινό πρόσωπο του Θεού. Η έμφυτη διάθεση του Θεού και το έργο του ίδιου του Θεού δεν μπορούν να αντιγραφούν από τον άνθρωπο. Ο αόρατος Θεός στον ουρανό και το έργο Του μπορούν μόνο να μεταφερθούν στη γη από τον ενσαρκωμένο Θεό που προσωπικά επιτελεί το έργο Του ανάμεσα στους ανθρώπους. Αυτός είναι ο πιο ιδανικός τρόπος με τον οποίο ο Θεός εμφανίζεται στον άνθρωπο, με τον οποίο ο άνθρωπος βλέπει τον Θεό και γνωρίζει το αληθινό πρόσωπο του Θεού και δεν μπορεί να επιτευχθεί από έναν μη ενσαρκωμένο Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Αυτό που χρειάζεται περισσότερο η διεφθαρμένη ανθρωπότητα είναι η σωτηρία του ενσαρκωμένου Θεού).

«Η έλευση του Θεού στη σάρκα έχει ως κύριο σκοπό να δώσει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να δουν τις αληθινές πράξεις του Θεού, να υλοποιήσει το άμορφο Πνεύμα στη σάρκα, καθώς και να επιτρέψει στους ανθρώπους να Τον δουν και να Τον αγγίξουν. Με τον τρόπο αυτό, όσοι ολοκληρώνονται από Αυτόν θα Τον βιώνουν, θα αποκτώνται από Αυτόν και θα είναι κάποιοι που επιθυμεί η καρδιά Του. Αν ο Θεός μιλούσε μόνο στον ουρανό και δεν κατέβαινε πράγματι στη γη, τότε οι άνθρωποι θα ήταν ακόμα ανίκανοι να γνωρίσουν τον Θεό, θα ήταν ικανοί μόνο να κηρύττουν τις πράξεις του Θεού χρησιμοποιώντας κενή θεωρία και δεν θα είχαν τον λόγο του Θεού ως πραγματικότητα. Ο Θεός έχει έρθει στη γη με πρωταρχικό σκοπό να αποτελέσει υπόδειγμα και πρότυπο σε όσους πρόκειται να αποκτηθούν από τον Θεό· μόνο με τον τρόπο αυτό μπορούν οι άνθρωποι να γνωρίσουν πραγματικά τον Θεό, να Τον αγγίξουν και να Τον δουν, και μόνο τότε μπορούν να αποκτηθούν πραγματικά από τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πρέπει να ξέρεις πως ο πρακτικός Θεός είναι ο ίδιος ο Θεός).

«Ο ενσαρκωμένος Θεός ολοκληρώνει την εποχή στην οποία μόνο η πλάτη του Ιεχωβά εμφανίστηκε στην ανθρωπότητα, και ολοκληρώνει επίσης την εποχή της πίστης της ανθρωπότητας στον ασαφή Θεό. Ειδικότερα, το έργο του τελευταίου ενσαρκωμένου Θεού οδηγεί όλη την ανθρωπότητα σε μια εποχή πιο ρεαλιστική, πιο πρακτική και πιο ευχάριστη. Δεν ολοκληρώνει μόνο την εποχή του νόμου και του δόγματος. Το πιο σημαντικό είναι ότι αποκαλύπτει στον άνθρωπο έναν πραγματικό και κανονικό Θεό, ο οποίος είναι δίκαιος και άγιος, ο οποίος ξεκλειδώνει το έργο του σχεδίου διαχείρισης και επιδεικνύει τα μυστήρια και τον προορισμό της ανθρωπότητας. Εκείνον, ο οποίος δημιούργησε την ανθρωπότητα και τερματίζει το έργο της διαχείρισης, και ο οποίος παρέμεινε κρυμμένος για χιλιάδες χρόνια. Οδηγεί την εποχή της ασάφειας σε ένα πλήρες τέλος και ολοκληρώνει την εποχή κατά την οποία ολόκληρη η ανθρωπότητα θέλησε να αναζητήσει το πρόσωπο του Θεού, αλλά δεν το μπόρεσε. Ολοκληρώνει δηλαδή την εποχή, κατά την οποία ολόκληρη η ανθρωπότητα υπηρετούσε τον Σατανά και οδηγεί ολόκληρη την ανθρωπότητα σε μια εντελώς νέα εποχή. Όλα αυτά είναι το αποτέλεσμα του έργου του ενσαρκωμένου Θεού, αντί του Πνεύματος του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Αυτό που χρειάζεται περισσότερο η διεφθαρμένη ανθρωπότητα είναι η σωτηρία του ενσαρκωμένου Θεού).

Το έργο της κρίσεως του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες μέσω της ενσάρκωσης είναι πραγματικά σημαντικό. Ο Θεός έχει ενσαρκωθεί στη γη τις έσχατες ημέρες, ζει ανάμεσα στους ανθρώπους και κηρύσσει τον λόγο Του στην ανθρωπότητα, εκφράζοντας την ίδια τη διάθεση του Θεού και αυτό που έχει και είναι ο Θεός, στις μάζες. Ποιον αγαπά ο Θεός και ποιον απεχθάνεται, σε ποιον κατευθύνεται η οργή του Θεού, ποιον τιμωρεί, για τη συναισθηματική Του κατάσταση, τις απαιτήσεις Του από τον άνθρωπο, την πρόθεσή Του για τον άνθρωπο, την ιδανική άποψη του ανθρώπου για τη ζωή, τις αξίες κ.λπ., ο Θεός ενημερώνει την ανθρωπότητα για όλα αυτά, επιτρέποντας στον άνθρωπο να έχει καθαρούς στόχους στη ζωή ώστε να μην έχει άσκοπες και ασαφείς θρησκευτικές επιδιώξεις. Ακριβώς όπως λέει ο λόγος του Θεού: «Ο ενσαρκωμένος Θεός ολοκληρώνει την εποχή στην οποία μόνο η πλάτη του Ιεχωβά εμφανίστηκε στην ανθρωπότητα, και ολοκληρώνει επίσης την εποχή της πίστης της ανθρωπότητας στον ασαφή Θεό». Όλοι εκείνοι που έχουν βιώσει τον λόγο του Παντοδύναμου Θεού και το έργο Του των εσχάτων ημερών έχουν μία κοινή αντίληψη: Αν και έχουμε υποστεί την κρίση και την παίδευση του Θεού, έχουμε αντέξει όλων των ειδών τις δοκιμασίες και ραφιναρίσματα, κι έχουμε βασανιστεί βαθιά από τη βίαιη και άγρια δίωξη και καταδίωξη από την κομμουνιστική κυβέρνηση της Κίνας, έχουμε δει τη δίκαιη διάθεση του Θεού να πέφτει πάνω μας, έχουμε δει τη μεγαλοπρέπεια και οργή του Θεού και την παντοδυναμία και σοφία Του, έχουμε δει την εκδήλωση αυτού που έχει και είναι ο Θεός, ακριβώς σαν να βλέπαμε τον Ίδιο τον Θεό. Αν και δεν έχουμε δει το πνευματικό σώμα του Θεού, η έμφυτη διάθεση του Θεού, η παντοδυναμία και σοφία Του και αυτό που έχει και είναι Αυτός, μας έχουν αποκαλυφθεί τελείως, σαν να ήρθε ο Θεός μπροστά μας, πρόσωπο με πρόσωπο, επιτρέποντάς μας να Τον γνωρίσουμε πραγματικά και να έχουμε μία καρδιά που σέβεται τον Θεό ώστε να υπακούμε σε ό,τι σχέδια έχει ο Θεός για εμάς έως τον θάνατο. Όλοι νιώθουμε ότι μέσω του λόγου και του έργου του Θεού βλέπουμε και γνωρίζουμε τον Θεό με έναν πρακτικό και αληθινό τρόπο, και έχουμε αποβάλει τελείως όλες τις αντιλήψεις και ψευδαισθήσεις και έχουμε γίνει κάποιοι που πραγματικά γνωρίζουν τον Θεό. Πριν, αντιλαμβανόμασταν τη διάθεση του Θεού ως στοργική και συμπονετική, πιστεύοντας πως ο Θεός θα συγχωρούσε τις αμαρτίες του ανθρώπου συνεχώς. Αλλά αφότου υποστήκαμε την κρίση από τον λόγο του Παντοδύναμου Θεού, έχουμε κατανοήσει πραγματικά ότι η διάθεση του Θεού δεν είναι μόνο συμπονετική και στοργική, αλλά είναι επίσης δίκαιη, μεγαλοπρεπής και οργισμένη. Οποιοσδήποτε υβρίσει τη διάθεσή Του θα τιμωρηθεί. Έτσι, μπορούμε να έχουμε φόβο Θεού, να αποδεχόμαστε την αλήθεια και να ζούμε σύμφωνα με τον λόγο του Θεού. Έχοντας βιώσει το έργο του Παντοδύναμου Θεού κατά τις έσχατες ημέρες, έχουμε όλοι κατανοήσει αληθινά και πρακτικά ότι η διάθεση του Θεού είναι άγια, δίκαιη και απρόσβλητη, έχουμε βιώσει τη συμπόνια και την αγάπη του Θεού και έχουμε πραγματικά εκτιμήσει την παντοδυναμία και σοφία του Θεού, έχουμε αναγνωρίσει πώς ο Θεός έχει υποβιβάσει στα κρυφά τον εαυτό Του, έχουμε γνωρίσει τις ειλικρινείς προθέσεις Του, πολλές αξιαγάπητες ιδιότητες: τη συναισθηματική Του κατάσταση, την αξιοπιστία Του, την ομορφιά και την καλοσύνη Του, την εξουσία Του, την κυριαρχία Του και την εξέταση των πάντων από Αυτόν, κ.λπ. Αυτό που έχει και είναι ο Θεός έχει εμφανιστεί μπροστά μας, σαν να βλέπουμε τον Θεό αυτοπροσώπως, επιτρέποντάς μας να γνωρίσουμε τον Θεό πρόσωπο με πρόσωπο. Δεν πιστεύουμε και δεν ακολουθούμε πλέον τον Θεό με βάση τις αντιλήψεις μας και τις ψευδαισθήσεις μας, αλλά νιώθουμε πραγματικό φόβο Θεού και λατρεία για τον Θεό, και πραγματικά υπακούμε και βασιζόμαστε στον Θεό. Έχουμε πραγματικά αναγνωρίσει ότι αν ο Θεός δεν ενσαρκώνονταν προσωπικά για να εκφράσει την αλήθεια και να κρίνει τον άνθρωπο, δεν θα γνωρίζαμε ποτέ τον Θεό και δεν θα ήμασταν ικανοί να απαλλαγούμε από την αμαρτία και να επιτύχουμε εξαγνισμό. Οπότε, όπως κι αν το εξετάσουμε, το έργο της κρίσεως του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες πρέπει να γίνει από τον Θεό ενσαρκωμένο αυτοπροσώπως, κανείς δεν μπορεί να πάρει τη θέση Του. Με δεδομένες τις αντιλήψεις και ψευδαισθήσεις του ανθρώπου, αν ο Θεός ανέθετε στον άνθρωπο το έργο της κρίσεως κατά τις έσχατες ημέρες, δεν θα κατάφερνε να επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Ουσιώδεις Ερωτήσεις και Απαντήσεις για το Ευαγγέλιο της Βασιλείας»

Ας προχωρήσουμε λίγο παρακάτω κι ας συναναστραφούμε σχετικά με την ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στον ενσαρκωμένο Θεό και τους ανθρώπους που χρησιμοποιεί ο Θεός. Ας ρίξουμε μια ματιά στα όσα λέει ο Παντοδύναμος Θεός σχετικά μ’ αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει:

«Ο ενσαρκωμένος Θεός ονομάζεται Χριστός και ο Χριστός είναι η σάρκα ντυμένη με το Πνεύμα του Θεού. Η σάρκα αυτή διαφέρει από κάθε άνθρωπο που είναι από σάρκα. Η διαφορά αυτή οφείλεται στο ότι ο Χριστός δεν είναι από σάρκα και αίμα, αντιθέτως είναι η ενσάρκωση του Πνεύματος. Διαθέτει και κανονική ανθρώπινη φύση, αλλά και ολοκληρωμένη θεϊκή φύση. Κανένας άνθρωπος δεν έχει τη θεϊκή Του φύση. Η κανονική ανθρώπινη φύση Του υποστηρίζει όλες τις κανονικές δραστηριότητές Του στη σάρκα, ενώ η θεϊκή Του φύση εκτελεί το έργο του Θεού του ίδιου» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η ουσία του Χριστού είναι η υποταγή στο θέλημα του Επουράνιου Πατέρα).

«Επειδή Εκείνος είναι ένας άνθρωπος με την ουσία του Θεού, είναι πάνω από οποιονδήποτε δημιουργημένο άνθρωπο, πάνω από οποιονδήποτε άνθρωπο που μπορεί να εκτελέσει το έργο Του. Κι έτσι, μεταξύ όλων εκείνων που διαθέτουν ανθρώπινο κέλυφος σαν το δικό Του, μεταξύ όλων όσοι κατέχουν ανθρώπινη φύση, μόνο Εκείνος είναι ο ίδιος ο ενσαρκωμένος Θεός —όλοι οι υπόλοιποι είναι δημιουργημένοι άνθρωποι. Παρόλο που όλοι έχουν ανθρώπινη φύση, οι δημιουργημένοι άνθρωποι δεν έχουν τίποτε άλλο παρά ανθρώπινη φύση, ενώ ο ενσαρκωμένος Θεός είναι διαφορετικός: Μέσα στη σάρκα Του δεν περικλείει μόνο την ανθρώπινη, αλλά, ακόμη πιο σημαντικό, τη θεϊκή φύση» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η ουσία της σάρκας που κατοικείται από τον Θεό).

«Η θεϊκή φύση του Χριστού είναι ανώτερη από κάθε άνθρωπο, επομένως Αυτός είναι η ανώτερη εξουσία όλων των δημιουργημένων όντων. Η εξουσία αυτή είναι η θεϊκή Του φύση, δηλαδή η διάθεση και το Είναι του Θεού του ίδιου, κάτι που καθορίζει την ταυτότητά Του» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η ουσία του Χριστού είναι η υποταγή στο θέλημα του Επουράνιου Πατέρα).

«Καθότι ο Θεός είναι άγιος και αγνός, αληθινός και πραγματικός, η σάρκα Του έχει την προέλευσή της στο Πνεύμα. Αυτό είναι οριστικό και πέραν πάσας αμφιβολίας. Όχι μόνο είναι ικανός να καταθέσει μαρτυρία για τον ίδιο τον Θεό, αλλά είναι επίσης ικανός να εκτελέσει πλήρως το θέλημα του Θεού: αυτή είναι μία πλευρά της ουσίας του Θεού. Το γεγονός ότι η σάρκα προέρχεται από το Πνεύμα με μια εικόνα, σημαίνει ότι η σάρκα με την οποία ντύνεται το Πνεύμα είναι ουσιωδώς διαφορετική από τη σάρκα των ανθρώπων, και αυτή η διαφορά έγκειται κατά κύριο λόγο στο πνεύμα τους» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ερμηνείες των μυστηρίων των λόγων του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαιο 9).

«Αυτός που είναι η ενσάρκωση του Θεού θα κατέχει την ουσία του Θεού, κι αυτός που είναι η ενσάρκωση του Θεού θα κατέχει την έκφραση του Θεού. Εφόσον ο Θεός ενσαρκώνεται, θα φέρνει το έργο που πρέπει να επιτελέσει. Εφόσον ο Θεός ενσαρκώνεται, θα εκφράζει αυτό που είναι και θα έχει την ικανότητα να μεταδώσει την αλήθεια στον άνθρωπο, να του εμφυσήσει τη ζωή και να του δείξει την οδό. Η σάρκα που δεν περιέχει την ουσία του Θεού ασφαλώς δεν είναι ο ενσαρκωμένος Θεός. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία περί αυτού. […]

«[…] Ο Θεός, εν τέλει, είναι Θεός, ενώ ο άνθρωπος είναι άνθρωπος. Ο Θεός έχει την ουσία του Θεού, ενώ ο άνθρωπος έχει την ουσία του ανθρώπου» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πρόλογος).

Ο Παντοδύναμος Θεός το έχει κάνει απολύτως σαφές ότι ο ενσαρκωμένος Θεός είναι το Πνεύμα του Θεού υλοποιημένο στη σάρκα. Αν και έχει κανονική ανθρώπινη φύση, είναι από θεϊκή ουσία. Όσοι χρησιμοποιεί ο Θεός, ωστόσο, είναι από ανθρώπινη ουσία. Είναι μόνο άνθρωποι και δεν έχουν καθόλου θεϊκή ουσία. «Ο Χριστός έχει θεϊκή ουσία» σημαίνει αυτά που κατέχει το Πνεύμα του Θεού —η έμφυτη διάθεσή Του, η ουσία Του της δικαιοσύνης και αγιοσύνης, αυτό που έχει και είναι ο Θεός, η παντοδυναμία και σοφία του Θεού και η εξουσία και δύναμη του Θεού— όλα υλοποιούνται στη σάρκα. Αυτή η σάρκα είναι η σάρκα με θεϊκή ουσία, ο αληθινός Θεός, που ήρθε στη γη για να επιτελέσει έργο και να σώσει την ανθρωπότητα. Καθώς ο Χριστός έχει θεϊκή ουσία, η συναισθηματική Του κατάσταση, οι στάσεις, οι απόψεις και η γνώμη Του για διάφορους ανθρώπους, συμβάντα και πράγματα, όλες οι σκέψεις του Χριστού είναι η αλήθεια, είναι όλες εκφράσεις της αγίας ουσίας και της διάθεσης της ζωής του Θεού. Ο Χριστός μπορεί να εκπροσωπεί πλήρως τον Θεό, μπορεί να εκφράζει απευθείας τη φωνή του Θεού, τη διάθεσή Του και αυτό που έχει και είναι ο Θεός, μέσω της ταυτότητας του Θεού. Μπορεί να απονέμει στον άνθρωπο την αλήθεια, την οδό και τη ζωή και αυτό είναι μακράν πέραν των ικανοτήτων κάθε δημιουργημένου ανθρώπου. Είναι επειδή ο Χριστός κατέχει πλήρη θεϊκή φύση, οπότε μπορεί να εκφράσει απευθείας τον λόγο του Θεού, οποτεδήποτε και οπουδήποτε, σε αντίθεση με τους προφήτες, που μόνο μετέφεραν λίγα λόγια του Θεού κατά καιρούς. Όλα όσα εκφράζει ο Χριστός είναι η αλήθεια, και αυτή είναι το έργο του Θεού στη νέα εποχή. Δεν μιλάει για τη γνώση και την εμπειρία Του από τα λόγια του Θεού. Επειδή ο Χριστός έχει πλήρη θεϊκή φύση, μπορεί να εκφράσει την αλήθεια οποτεδήποτε και οπουδήποτε να εφοδιάζει, να ποτίζει και να οδηγεί τους ανθρώπους, να καθοδηγεί όλη την ανθρωπότητα. Κι επειδή ο Χριστός έχει πλήρη θεϊκή φύση, μπορεί να αναλάβει το έργο του Θεού. Μπορεί να ηγηθεί της ανθρωπότητας και να τη λυτρώσει, να κατακτήσει και να σώσει την ανθρωπότητα, να κλείσει ολόκληρη την παλιά εποχή. Όμως αυτοί που χρησιμοποιεί ο Θεός έχουν ανθρώπινη ουσία. Δεν έχουν θεϊκή φύση, είναι απλώς άνθρωποι. Άρα, μπορούν να πραγματοποιήσουν το έργο του ανθρώπου και να εκπληρώσουν το καθήκον του ανθρώπου. Παρόλο που κατέχουν διαφώτιση, φώτιση, έργο και τελείωση από το Άγιο Πνεύμα, στην καλύτερη περίπτωση μπορούν μόνο να συνεργαστούν με το έργο του Θεού και να εκφράσουν τη γνώση και την εμπειρία τους. Τα λόγια τους μπορεί να συνάδουν με την αλήθεια και να ωφελούν τους άλλους τις περισσότερες φορές, αλλά δεν είναι η αλήθεια και δεν είναι ισότιμα με τα λόγια του Θεού. ότι ο ενσαρκωμένος Θεός διεξάγει την έναρξη και τη λήξη μια εποχής. Μπορεί να εκφράσει απευθείας την αλήθεια και να οδηγήσει όλη την ανθρωπότητα. Όμως όσους χρησιμοποιεί ο Θεός ή όσοι έχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος στην καλύτερη περίπτωση απλώς συνεργάζονται με το έργο του Θεού, ενώ εκπληρώνουν το καθήκον του ανθρώπου. Στην καλύτερη περίπτωση απλώς εκφράζουν τις δικές τους γνώσεις και εμπειρίες από τα λόγια του Θεού, και αυτό που λένε συνάδει με την αλήθεια. Ασχέτως πόσον καιρό έχουν εργαστεί για τον Θεό και ασχέτως πόσο πολύ έχουν μιλήσει, απλώς μοιράζονται τις γνώσεις και τις εμπειρίες από τα λόγια του Θεού, απλώς εξυψώνουν τον Θεό και γίνονται μάρτυρες για τον Θεό. Αυτή είναι η ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στον ενσαρκωμένο Θεό και σ’ όσους χρησιμοποιεί ο Θεός ή σ’ όσους έχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος.

Ο ενσαρκωμένος Θεός έχει θεϊκή ουσία, οπότε το έργο και τα λόγια Του είναι αμόλυντα από τις σκέψεις, τις έννοιες, τις φαντασίες και τη λογική του ανθρώπου. Αντιθέτως, ο ενσαρκωμένος Θεός εκφράζει απευθείας όλα όσα έχει και είναι η θεϊκή φύση, και το αρχικό νόημα του Πνεύματος του Θεού. Ακριβώς όπως κατά την Εποχή της Χάριτος, ο Κύριος Ιησούς αποκάλυψε τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών, έφερε την οδό της μετάνοιας και εξέφρασε τη διάθεσή Του της στοργικότητας και του ελέους και ούτω καθεξής. Όλα αποτελούν απευθείας εκφράσεις του Πνεύματος του Θεού, φυσικές αποκαλύψεις της διάθεσης του Θεού και όλα όσα έχει και είναι Αυτός. Είναι όλα ασύλληπτα για την ανθρώπινη σκέψη. Κατά τις έσχατες ημέρες, ο Παντοδύναμος Θεός εκφράζει όλη την αλήθεια που θα εξαγνίσει, θα σώσει και οδηγήσει στην τελείωση την ανθρωπότητα. Αποκαλύπτει τη δίκαιη διάθεση του Θεού και δεν ανέχεται καμία ύβρη και αποκαλύπτει όλα τα μυστήρια του σχεδίου διαχείρισής Του, όπως τα μυστήρια της ενσάρκωσης του Θεού, τις διαφορές μεταξύ του έργου του Θεού και του έργου του ανθρώπου, τον σκοπό του σχεδίου διαχείρισης του Θεού, την εσωτερική αλήθεια των τριών σταδίων του έργου του Θεού, τη ρίζα της διαφθοράς του ανθρώπου, πώς θα πρέπει ο άνθρωπος να απελευθερωθεί από την αμαρτία για να φτάσει στη σωτηρία του Θεού, τη μελλοντική μοίρα της ανθρωπότητας και ούτω καθεξής. Όλα όσα κάνει ο Παντοδύναμος Θεός αποτελούν απευθείας έκφραση της θεϊκής φύσης, είναι το αρχικό νόημα του Πνεύματος του Θεού και είναι ασύλληπτα για την ανθρώπινη σκέψη. Το έργο και ο λόγος του ενσαρκωμένου Θεού και η εκφρασμένη διάθεσή Του είναι αρκετά, για να αποδείξουν ότι ο ενσαρκωμένος Θεός έχει θεϊκή ουσία και ότι δεν είναι άλλος από τον Ίδιο τον Θεό, τον Έναν και μοναδικό. Οι άνθρωποι που χρησιμοποιεί ο Θεός, ωστόσο, δεν είναι δυνατόν να αντικαταστήσουν τον Θεό στην πραγματοποίηση του θεϊκού έργου Του, ούτε μπορούν να εκφράσουν απευθείας το αρχικό θέλημα του Πνεύματος του Θεού. Μπορούν μόνο να κάνουν το έργο της ανθρώπινης συνεργασίας πάνω στα θεμέλια του έργου του Θεού, να μοιραστούν τις γνώσεις και τις εμπειρίες τους, να οδηγήσουν του εκλεκτούς του Θεού να εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας των λόγων του Θεού, να γίνουν μάρτυρες του Θεού και να Τον υπηρετούν. Αυτή είναι η εκπλήρωση του καθήκοντος του ανθρώπου. Κάνουν το έργο που μπορεί να κάνει το ανθρώπινο μυαλό, το έργο που μπορεί να βιώσει ο άνθρωπος, το έργο που είναι ουσιαστικά αυτό που έχει και είναι ο άνθρωπος. Επειδή ο ενσαρκωμένος Θεός και αυτοί που Αυτός χρησιμοποιεί διαφέρουν στην ουσία, το έργο τους διαφέρει εντελώς στην ουσία. Ο ενσαρκωμένος Θεός διαφέρει από τους ανθρώπους που χρησιμοποιεί, όσο διαφέρει ο Θεός από τον άνθρωπο. Ο Ένας έχει την ουσία του Θεού, ενώ ο άλλος, έχει ανθρώπινη ουσία. Ο Ένας με θεϊκή ουσία μπορεί να κάνει το έργο του Θεού, ενώ εκείνοι με ανθρώπινη ουσία μπορούν να κάνουν μόνο το έργο του ανθρώπου. Όλοι όσοι πιστεύουν στον Θεό πρέπει να το καταλάβουν αυτό.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Ουσιώδεις Ερωτήσεις και Απαντήσεις για το Ευαγγέλιο της Βασιλείας»

«Το έργο της κρίσης είναι το έργο του Θεού, και έτσι είναι φυσικό να γίνει από τον ίδιο τον Θεό· δεν γίνεται αντί Αυτού να το κάνει ο άνθρωπος». Ο λόγος του Θεού είναι πολύ ξεκάθαρος. Το έργο της κρίσης είναι το ίδιο το έργο του Θεού. Είναι έργο το οποίο ο Θεός πρέπει να φέρει εις πέρας ανάμεσα στους ανθρώπους, είναι έργο που ο Θεός πρέπει να επιτελέσει προσωπικά και είναι έργο που κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει αντ’ Αυτού. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να το κάνει αντ’ Αυτού. Αυτό σημαίνει ότι κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να πάρει τη θέση του Θεού για να κάνει αυτό το έργο. Γιατί δεν μπορεί κανείς να πάρει τη θέση Του; Κάποιοι μπορεί να πουν: «Κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου, δεν χρησιμοποίησε άραγε ο Θεός τον Μωυσή για να επιτελέσει το έργο Του; Τότε γιατί ο Θεός δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τους ανθρώπους για να επιτελέσει το έργο της κρίσης;» Υπάρχει κάποιο μυστήριο μέσα σ’ αυτό; Την Εποχή του Νόμου, ο Θεός εξέδωσε τον νόμο και τις εντολές στους Ισραηλίτες, πράγμα που μπορούσε να γίνει χρησιμοποιώντας τον άνθρωπο. Εντούτοις, γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να αντικαταστήσει τον Θεό και να επιτελέσει το έργο της κρίσης τις έσχατες ημέρες; Υπάρχει ένα μυστήριο εδώ. Ποιο είναι αυτό το μυστήριο; Ας συνεχίσουμε να διαβάζουμε για να δούμε τι λέει ο Θεός γι’ αυτό. «Επειδή η κρίση είναι η κατάκτηση της ανθρώπινης φυλής μέσω της αλήθειας, είναι αναμφισβήτητο πως ο Θεός εξακολουθεί να εμφανίζεται ως ενσαρκωμένη εικόνα, ώστε να επιτελέσει αυτό το έργο ανάμεσα στους ανθρώπους». Ο Θεός έχει γνωστοποιήσει τον ορισμό του έργου της κρίσης Ποια είναι η φύση αυτού του έργου; Ο Θεός λέει: «Επειδή η κρίση είναι η κατάκτηση της ανθρώπινης φυλής μέσω της αλήθειας», Πώς θα πρέπει να ερμηνεύσουμε αυτά τα λόγια; Τι ακριβώς είναι η κρίση; Με βάση τον λόγο του Θεού μπορούμε να την κατανοήσουμε ως εξής: Ο Θεός κάνει το έργο της κρίσης χρησιμοποιώντας την αλήθεια για να κατακτήσει τον άνθρωπο. «Η κατάκτηση της ανθρώπινης φυλής μέσω της αλήθειας», πρέπει να σκεφτούμε προσεκτικά αυτά τα λόγια. Γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει αυτό το έργο της κρίσης; Μερικοί λένε ότι αυτό οφείλεται στο ότι άνθρωπος στερείται της αλήθειας, συνεπώς δεν μπορεί να εκφράσει την αλήθεια. Αυτό το είδος κατανόησης, αυτό το είδος αποδοχής είναι μια χαρά. Επειδή τα ανθρώπινα όντα δεν κατέχουν την αλήθεια και δεν είναι εξοπλισμένα με την αλήθεια, δεν μπορούν να επιτελέσουν το έργο της κρίσης. Κάποιοι λένε: «Ο Θεός είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει τους προφήτες για να εκφράσει τον λόγο Του, οπότε θα μπορούσε ο Θεός να χρησιμοποιήσει τους προφήτες για να εκφράσει τον λόγο Του ώστε να επιτελέσει το έργο της κρίσης;» Όχι. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι προφήτες που μεταφέρουν τον λόγο του Θεού και ο ίδιος ο Θεός που εκφράζει την αλήθεια, οποτεδήποτε και οπουδήποτε, θα επιφέρουν διαφορετικά αποτελέσματα, επειδή οι ίδιοι οι προφήτες δεν είναι οι ίδιοι η αλήθεια. Ποιες θα ήταν οι συνέπειες αν επιτρεπόταν σε κάποιον που δεν είναι η αλήθεια να μεταφέρει τον λόγο του Θεού; Ο Χριστός, όταν επιτελεί το έργο της κρίσης με την ταυτότητά Του ως Θεός, μπορεί να εκφράσει την αλήθεια, οποτεδήποτε και οπουδήποτε, να αποκαλύψει αυτό που έχει και είναι ο Θεός και να κάνει γνωστή τη διάθεση του Θεού. Ένας προφήτης, όμως, δεν είναι ο ίδιος η αλήθεια και δεν είναι σε θέση να αποκαλύψει αυτό που έχει και είναι ο Θεός οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Ποια είναι πράγματι η διαφορά μεταξύ των αποτελεσμάτων που παράγονται από τη χρήση ενός προφήτη που μεταφέρει τον λόγο του Θεού και από τον Θεό που εκφράζει άμεσα την αλήθεια; Εάν αυτό είναι κάτι που μπορείτε να κατανοήσετε πλήρως, τότε θα έχετε κατανοήσει αληθινά τα λόγια: «Το έργο της κρίσης είναι το έργο του Θεού, και έτσι είναι φυσικό να γίνει από τον ίδιο τον Θεό· δεν γίνεται αντί Αυτού να το κάνει ο άνθρωπος». «Δεν γίνεται αντί Αυτού να το κάνει ο άνθρωπος», τι περιλαμβάνει αυτό; Δεν θα έχει αποτέλεσμα αν ο Θεός χρησιμοποιήσει ανθρώπινα όντα ή προφήτες για να μεταφέρει τα λόγια Του. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί έτσι το ίδιο αποτέλεσμα, σαν να πραγματοποιούσε το έργο ο ίδιος ο Θεός; Μόλις μπορέσετε να αντιληφθείτε αυτό το ζήτημα, θα είστε σε θέση να αποδεχθείτε αυτά τα λόγια.

Τι θα πείραζε αν ο Θεός χρησιμοποιούσε τους προφήτες για να μεταφέρει τον λόγο του Θεού για να επιτελέσει το έργο της κρίσης; Ποια αποτελέσματα δεν θα μπορούσαν να επιτευχθούν εάν το έργο επιτελούταν κατ’ αυτόν τον τρόπο; Μπορείτε να το δείτε αυτό; Εάν οι προφήτες χρησιμοποιούνταν για να μεταφέρουν τα λόγια του Θεού, τα αποτελέσματα θα επέτρεπαν στους ανθρώπους να κατανοούν λιγάκι τα λόγια του Θεού. Όμως, όσο για την κατανόηση της διάθεσης του Θεού, αυτού που έχει και είναι ο Θεός και της αλήθειας που εκφράζει, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλη προσπάθεια καταβάλλει ένας άνθρωπος, είναι αδύνατο να επιτευχθεί βέλτιστο αποτέλεσμα. Γιατί δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί ένα βέλτιστο αποτέλεσμα; Η ουσία των προφητών είναι αυτή της ανθρώπινης φύσης. Δεδομένου ότι είναι ουσιαστικά άνθρωποι, θα μπορούσε η δική τους έκφραση να είναι αυτό που έχει και είναι η θεϊκή φύση; Δεν θα μπορούσαν με τίποτα να το κάνουν αυτό… Με βάση αυτό το σημείο, μπορούμε να δούμε ότι ανεξάρτητα από το πώς ένας προφήτης μπορεί να μεταφέρει τον λόγο του Θεού, δεν θα μπορέσει να αποκαλύψει τη διάθεσή Του ούτε θα μπορέσει να αποκαλύψει αυτό που έχει και είναι ο Θεός, διότι οι προφήτες είναι ουσιαστικά άνθρωποι, δεν έχουν θεϊκή φύση. Ο Χριστός κατέχει μια θεϊκή ουσία και κατά την εκτέλεση του έργου της κρίσης μπορεί να εκφράσει την αλήθεια ανά πάσα στιγμή και σε οποιοδήποτε μέρος. Μπορεί να αποκαλύψει αυτό που έχει και είναι ο Θεός. Στον Χριστό, ο άνθρωπος είναι σε θέση να δει τη διάθεση του Θεού, να δει αυτό που έχει και είναι ο Θεός και να δει την παντοδυναμία και τη σοφία του Θεού. Όσο για τους ανθρώπους που χρησιμοποιεί ο Θεός, ανεξάρτητα πόσο από τον λόγο του Θεού καταφέρνουμε να κατανοήσουμε μέσω αυτών, τελικά δεν θα μπορέσουμε ποτέ να καταφέρουμε να κατανοήσουμε μέσω αυτων τον Θεό, και ακόμα κι αν μπορέσουμε να επιτύχουμε λίγη κατανόηση, θα είναι πολύ, πολύ περιορισμένη! Θα πρέπει να το έχετε κατανοήσει σαφώς αυτό τώρα, σωστά; Τώρα, λοιπόν, θα πρέπει να κατανοούμε λίγο το νόημα των λόγων του Θεού, «Το έργο της κρίσης είναι το έργο του Θεού, και έτσι είναι φυσικό να γίνει από τον ίδιο τον Θεό· δεν γίνεται αντί Αυτού να το κάνει ο άνθρωπος». Ωστόσο, οι άνθρωποι στον θρησκευτικό κόσμο αδυνατούν να κατανοήσουν την έννοια αυτών των λόγων, δεν τα καταλαβαίνουν. Πιστεύουν ότι, εφόσον ο Θεός ήταν σε θέση να χρησιμοποιήσει τον Μωυσή για να επιτελέσει το έργο Του στην Εποχή του Νόμου, τότε ο Θεός θα έπρεπε να είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει τον άνθρωπο για να επιτελέσει το έργο της κρίσης τις έσχατες ημέρες. Αλλά δεν είναι αυτό εντελώς διαφορετικό από το θέλημα του Θεού; Η απόκτηση της κατανόησης αυτού του σημείου είναι η χάρη του Θεού. Οι άνθρωποι στους θρησκευτικούς κύκλους δεν μπορούν να το κατανοήσουν, διότι δεν έχουν βιώσει το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Δεν μπορούν να καταλάβουν τόσες πολλές αλήθειες! Δεν κατανοούν πολλές αλήθειες. Συγκριτικά έχουμε κερδίσει πολύ, πολύ περισσότερα. Τα πάντα στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται» είναι μια έκφραση της αλήθειας. Περιέχει αλήθειες που δεν έχουν αποκτηθεί μέσω των σταδίων του έργου του Θεού, στο οποίο έχει ήδη υποβληθεί η ανθρωπότητα από τη δημιουργία του κόσμου, αλήθειες που μέχρι τώρα δεν έχουν γίνει κατανοητές. Ωστόσο, σήμερα, εφόσον βιώνουμε το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες, έχουμε αποκτήσει αυτές τις αλήθειες. Δεν είναι άραγε αυτή η χάρη του Θεού; Δεν είναι αυτή η βαθιά αγάπη του Θεού;

Απόσπασμα από το βιβλίο «Κηρύγματα και Συναναστροφή για την Είσοδο στη Ζωή»