Στίχοι της Βίβλου για παραπομπή:

«Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς· Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού. Εάν εγνωρίζετε εμέ, και τον Πατέρα μου ηθέλετε γνωρίσει. Και από του νυν γνωρίζετε αυτόν και είδετε αυτόν. Λέγει προς αυτόν ο Φίλιππος· Κύριε, δείξον εις ημάς τον Πατέρα και αρκεί εις ημάς. Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς· Τόσον καιρόν είμαι μεθ’ υμών, και δεν με εγνώρισας, Φίλιππε; όστις είδεν εμέ είδε τον Πατέρα· και πως συ λέγεις, Δείξον εις ημάς τον Πατέρα; Δεν πιστεύεις ότι εγώ είμαι εν τω Πατρί και ο Πατήρ είναι εν εμοί; τους λόγους, τους οποίους εγώ λαλώ προς υμάς, απ’ εμαυτού δεν λαλώ· αλλ’ ο Πατήρ ο μένων εν εμοί αυτός εκτελεί τα έργα. Πιστεύετέ μοι ότι εγώ είμαι εν τω Πατρί και ο Πατήρ είναι εν εμοί· ει δε μη, διά τα έργα αυτά πιστεύετέ μοι» (Ιωάν. 14:6-11).

«Εγώ και ο Πατήρ εν είμεθα» (Ιωάν. 10:30).

Σχετικά λόγια του Θεού:

Η έννοια της ενσάρκωσης είναι πως ο Θεός εμφανίζεται με σάρκα και έρχεται να εργαστεί με μορφή σάρκας μεταξύ των ανθρώπων που δημιούργησε. Έτσι, για να ενσαρκωθεί ο Θεός, πρέπει πρώτα να αποκτήσει σάρκα, σάρκα με κανονική ανθρώπινη φύση· αυτή είναι η πιο βασική προϋπόθεση. Στην πραγματικότητα, η σημασία της ενσάρκωσης του Θεού είναι πως ο Θεός ζει και εργάζεται στη σάρκα, στην ουσία Του ενσαρκώνεται, γίνεται άνθρωπος.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η ουσία της σάρκας που κατοικείται από τον Θεό

Ενσάρκωση σημαίνει πως το Πνεύμα του Θεού ενσαρκώνεται, δηλαδή ο Θεός ενσαρκώνεται. Το έργο που επιτελεί στη σάρκα είναι το έργο του Πνεύματος, το οποίο υλοποιείται στη σάρκα και εκφράζεται μέσα από τη σάρκα. Κανείς εκτός από τη σάρκα του Θεού δεν μπορεί να εκπληρώσει τη διακονία του ενσαρκωμένου Θεού· δηλαδή, μόνο η σάρκα του ενσαρκωμένου Θεού, αυτή η κανονική ανθρώπινη φύση —και κανένας άλλος— δεν μπορεί να εκφράσει το θείο έργο. Εάν, κατά την πρώτη Του έλευση, ο Θεός δεν είχε την κανονική ανθρώπινη φύση πριν από την ηλικία των είκοσι εννέα —εάν αμέσως αφού γεννήθηκε μπορούσε να πραγματοποιεί θαύματα, εάν αμέσως αφού μίλησε μπορούσε να μιλήσει την ουράνια γλώσσα, εάν τη στιγμή που πρωτοπερπάτησε στη γη μπορούσε να αντιληφθεί όλα τα εγκόσμια ζητήματα, να ξεχωρίζει τις σκέψεις και τις προθέσεις κάθε ανθρώπου— ένα τέτοιο άτομο δεν θα μπορούσε να λέγεται κανονικός άνθρωπος, ούτε θα μπορούσε μια τέτοια σάρκα να λέγεται ανθρώπινη. Εάν συνέβαινε αυτό με τον Χριστό, τότε η έννοια και η ουσία της ενσάρκωσης του Θεού θα χανόταν. Το ότι Εκείνος κατέχει κανονική ανθρώπινη φύση αποδεικνύει πως είναι ο ενσαρκωμένος Θεός. Το γεγονός ότι υποβάλλεται σε μια κανονική διαδικασία ανθρώπινης ανάπτυξης δείχνει περαιτέρω πως Εκείνος είναι μια κανονική σάρκα. Επιπλέον, το έργο Του είναι επαρκής απόδειξη πως Εκείνος είναι ο Λόγος του Θεού, το Πνεύμα Του Θεού που ενσαρκώθηκε.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η ουσία της σάρκας που κατοικείται από τον Θεό

Δεδομένου ότι ο Θεός ενσαρκώνεται, υλοποιεί την υπόστασή Του εντός της σάρκας Του, έτσι ώστε η σάρκα Του να επαρκεί για να αναλάβει το έργο Του. Επομένως, ολόκληρο το έργο του Πνεύματος του Θεού αντικαθίσταται από το έργο του Χριστού κατά την περίοδο της ενσάρκωσης, ενώ στον πυρήνα όλου του έργου καθ’ όλη την περίοδο της ενσάρκωσης βρίσκεται το έργο του Χριστού. Δεν μπορεί να συνδυαστεί με το έργο οποιασδήποτε άλλης εποχής. Και εφόσον ο Θεός ενσαρκώνεται, εργάζεται υπό την ταυτότητα της σάρκας Του· εφόσον έρχεται στη σάρκα, τελειώνει στη σάρκα το έργο που οφείλει να εκτελέσει. Και το Πνεύμα του Θεού και ο Χριστός είναι ο Θεός ο ίδιος και Αυτός εκτελεί το έργο που οφείλει να εκτελεί και ασκεί τη διακονία που οφείλει να ασκεί.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η ουσία του Χριστού είναι η υποταγή στο θέλημα του Επουράνιου Πατέρα

Η ανθρώπινη φύση Του υπάρχει χάρη στην ενσώματη ουσία Του· δεν μπορεί να υπάρξει σάρκα χωρίς ανθρώπινη φύση, και ένα άτομο χωρίς ανθρώπινη φύση δεν είναι ανθρώπινο ον. Με τον τρόπο αυτόν, η ανθρώπινη φύση της σάρκας του Θεού είναι μια εγγενής ιδιότητα της σάρκας του ενσαρκωμένου Θεού. Αν ειπωθεί ότι «όταν ο Θεός ενσαρκώνεται, είναι εξ ολοκλήρου θεϊκός και καθόλου ανθρώπινος», είναι βλασφημία, διότι αυτή η δήλωση πολύ απλά δεν υφίσταται και παραβιάζει την αρχή της ενσάρκωσης. Ακόμη κι αφού ξεκινά να εκτελεί τη διακονία Του, ενόσω επιτελεί το έργο Του, εξακολουθεί να ζει μέσα στη θεϊκή φύση Του με ένα ανθρώπινο εξωτερικό κέλυφος. Απλώς, κατά τη στιγμή εκείνη, η ανθρώπινη φύση Του εξυπηρετεί τον μοναδικό σκοπό του να επιτρέπει στη θεϊκή φύση Του να εκτελεί το έργο μέσα στην κανονική σάρκα. Έτσι, αυτή που επιτελεί το έργο είναι η θεϊκή φύση που κατοικεί στην ανθρώπινη φύση Του. Η θεϊκή φύση Του είναι αυτή που ενεργεί, και όχι η ανθρώπινη φύση Του, ωστόσο είναι μια θεϊκή φύση κρυμμένη μέσα στην ανθρώπινη φύση Του. Το έργο Του στην ουσία επιτελείται από την ολοκληρωμένη θεϊκή φύση Του, όχι από την ανθρώπινη φύση Του. Αλλά ο εκτελεστής του έργου είναι η σάρκα Του. Θα μπορούσε κάποιος να πει πως Εκείνος είναι και άνθρωπος και Θεός, διότι ο Θεός γίνεται ένας Θεός που ζει στη σάρκα, με ανθρώπινο κέλυφος και με ανθρώπινη, αλλά και θεϊκή ουσία. Επειδή Εκείνος είναι ένας άνθρωπος με την ουσία του Θεού, είναι πάνω από οποιονδήποτε δημιουργημένο άνθρωπο, πάνω από οποιονδήποτε άνθρωπο που μπορεί να εκτελέσει το έργο Του. Κι έτσι, μεταξύ όλων εκείνων που διαθέτουν ανθρώπινο κέλυφος σαν το δικό Του, μεταξύ όλων όσοι κατέχουν ανθρώπινη φύση, μόνο Εκείνος είναι ο ίδιος ο ενσαρκωμένος Θεός —όλοι οι υπόλοιποι είναι δημιουργημένοι άνθρωποι. Παρόλο που όλοι έχουν ανθρώπινη φύση, οι δημιουργημένοι άνθρωποι δεν έχουν τίποτε άλλο παρά ανθρώπινη φύση, ενώ ο ενσαρκωμένος Θεός είναι διαφορετικός: Μέσα στη σάρκα Του δεν περικλείει μόνο την ανθρώπινη, αλλά, ακόμη πιο σημαντικό, τη θεϊκή φύση. Την ανθρώπινη φύση Του μπορεί να τη δει κανείς στην εξωτερική ανθρώπινη εμφάνιση της σάρκας Του και στην καθημερινή Του ζωή, αλλά είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτή η θεϊκή φύση Του. Επειδή η θεϊκή φύση Του εκφράζεται μόνο όταν έχει ανθρώπινη φύση και δεν είναι τόσο υπερφυσική όσο τη φαντάζονται οι άνθρωποι, είναι εξαιρετικά δύσκολο για τους ανθρώπους να τη δουν. Ακόμη και σήμερα, οι άνθρωποι δυσκολεύονται εξαιρετικά να συλλάβουν την πραγματική ουσία του ενσαρκωμένου Θεού. Ακόμα και αφού έχω μιλήσει για αυτήν τόσο πολύ, υποθέτω ότι παραμένει ένα μυστήριο για τους περισσότερους από εσάς. Στην πραγματικότητα, το ζήτημα είναι πολύ απλό: Από τη στιγμή που ο Θεός ενσαρκώνεται, η ουσία Του είναι ένας συνδυασμός ανθρώπινης και θεϊκής φύσης. Αυτός ο συνδυασμός λέγεται ο ίδιος ο Θεός, ο ίδιος ο Θεός στη γη.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η ουσία της σάρκας που κατοικείται από τον Θεό

Ο ενσαρκωμένος Υιός του ανθρώπου εξέφρασε τη θεϊκή φύση του Θεού μέσω της ανθρώπινης φύσης Του και μετέφερε το θέλημα του Θεού στην ανθρωπότητα. Επιπλέον, μέσα από την έκφραση του θελήματος και της διάθεσης του Θεού, αποκάλυψε επίσης στους ανθρώπους τον Θεό που δεν μπορούν να δουν ή να αγγίξουν στο πνευματικό βασίλειο. Αυτό που είδαν οι άνθρωποι ήταν ο Θεός ο ίδιος, υλικός, με σάρκα και οστά. Επομένως, ο ενσαρκωμένος Υιός του ανθρώπου έκανε απτά και εξανθρωπισμένα κάποια πράγματα, όπως την ίδια την ταυτότητα του Θεού, το κύρος, την εικόνα, τη διάθεσή Του και αυτό που Αυτός έχει και είναι. Παρόλο που η εξωτερική εμφάνιση του Υιού του ανθρώπου είχε μερικούς περιορισμούς όσον αφορά την εικόνα του Θεού, η ουσία Του και αυτό που Αυτός έχει και είναι, ήταν πλήρως ικανά να εκπροσωπούν την ίδια την ταυτότητα και το κύρος του Θεού· απλώς υπήρχαν μερικές διαφορές στη μορφή της έκφρασης. Είτε είναι η ανθρώπινη είτε η θεϊκή φύση του Υιού του ανθρώπου, δεν μπορούμε να αρνηθούμε πως Αυτός εκπροσωπούσε την ίδια την ταυτότητα και το κύρος του Θεού. Κατά το διάστημα αυτό, ωστόσο, ο Θεός εργαζόταν μέσω της σάρκας, μιλούσε από την οπτική της σάρκας και στεκόταν ενώπιον της ανθρωπότητας με την ταυτότητα και το κύρος του Υιού του ανθρώπου. Αυτό έδωσε στους ανθρώπους την ευκαιρία να συναντήσουν και να βιώσουν τον πραγματικό λόγο και το έργο του Θεού ανάμεσα στην ανθρωπότητα. Επιπλέον, επέτρεψε στους ανθρώπους να αποκτήσουν μια εικόνα της θεϊκής Του φύσης και του μεγαλείου Του εν μέσω ταπεινότητας, όπως και να αποκτήσουν μια πρώτη κατανόηση και έναν πρώτο ορισμό της αυθεντικότητας και της πραγματικότητας του Θεού. Αν και το έργο που ολοκληρώθηκε από τον Κύριο Ιησού, οι μέθοδοι εργασίας Του και η οπτική από την οποία Αυτός μιλούσε, διέφεραν από το αληθινό άτομο του Θεού στο πνευματικό βασίλειο, τα πάντα γύρω από Αυτόν αντιπροσώπευαν πραγματικά τον ίδιο τον Θεό που οι άνθρωποι δεν είχαν ξαναδεί —αυτό είναι αδιαμφισβήτητο! Αυτό σημαίνει πως, ανεξάρτητα από τη μορφή με την οποία εμφανίζεται ο Θεός, ανεξάρτητα από την οπτική από την οποία μιλά ή από την εικόνα με την οποία αντικρίζει την ανθρωπότητα, ο Θεός δεν αντιπροσωπεύει τίποτε άλλο παρά τον εαυτό Του. Δεν μπορεί να αντιπροσωπεύει κανέναν άνθρωπο· δεν μπορεί να αντιπροσωπεύει κανέναν διεφθαρμένο άνθρωπο. Ο Θεός είναι ο Θεός ο ίδιος, κι αυτό είναι αδιαμφισβήτητο.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Γ΄

Όταν ο Ιησούς αποκάλεσε τον Θεό στον ουρανό Πατέρα καθώς προσευχόταν, αυτό έγινε μόνο διαμέσου της οπτικής ενός δημιουργημένου ανθρώπου, μόνο επειδή το Πνεύμα του Θεού είχε φορέσει μια συνηθισμένη και κανονική σάρκα και είχε το εξωτερικό κάλυμμα ενός δημιουργημένου όντος. Ακόμη κι αν μέσα Του υπήρχε το Πνεύμα του Θεού, η εξωτερική Του εμφάνιση εξακολουθούσε να είναι αυτή ενός κανονικού ανθρώπου· με άλλα λόγια, είχε γίνει ο «Υιός του ανθρώπου» για τον οποίο μιλούσαν όλοι οι άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Ιησού. Δεδομένου ότι ονομάζεται Υιός του ανθρώπου, είναι άνθρωπος (άνδρας ή γυναίκα, εν πάση περιπτώσει κάποιος με το εξωτερικό περίβλημα ενός ανθρώπου) που γεννιέται σε μια κανονική οικογένεια συνηθισμένων ανθρώπων. Επομένως, το ότι ο Ιησούς αποκάλεσε τον Θεό στον ουρανό Πατέρα, ήταν το ίδιο με το πώς κι εσείς αρχικά Τον αποκαλέσατε Πατέρα· το έκανε από την οπτική ενός δημιουργημένου ανθρώπου. Θυμάστε ακόμα την Προσευχή του Κυρίου που σας δίδαξε ο Ιησούς να απομνημονεύσετε; «Πάτερ ημών…» Ζήτησε από όλους τους ανθρώπους να αποκαλέσουν τον Θεό στον ουρανό Πατέρα. Και εφόσον Τον αποκάλεσε και ο ίδιος Πατέρα, το έπραξε από την οπτική ενός ατόμου που βρίσκεται σε ισότιμη βάση με όλους εσάς· δεδομένου ότι αποκαλέσατε τον Θεό στον ουρανό Πατέρα, αυτό δείχνει ότι ο Ιησούς θεωρούσε τον εαυτό Του ισότιμο με εσάς και έναν άνθρωπο επί της γης που επέλεξε ο Θεός (δηλαδή, ο Υιός του Θεού). Αν αποκαλείτε τον Θεό «Πατέρα», δεν είναι γιατί είστε ένα δημιουργημένο ον; Όσο μεγάλη κι αν είναι η εξουσία του Ιησού στη γη, πριν από τη σταύρωση ήταν απλώς Υιός του ανθρώπου, κυβερνούμενος από το Άγιο Πνεύμα (δηλαδή, από τον Θεό) και ένα από τα δημιουργημένα όντα της γης, γιατί δεν είχε ολοκληρώσει ακόμη το έργο Του. Επομένως, το ότι αποκαλούσε τον Θεό στον ουρανό Πατέρα, έδειχνε απλώς την ταπεινοφροσύνη και την υπακοή Του. Ο τρόπος με τον οποίο απευθύνεται στον Θεό (δηλαδή, στο Πνεύμα στον ουρανό), όμως, δεν αποδεικνύει ότι είναι ο Υιός του Πνεύματος του Θεού στον ουρανό. Αντιθέτως, δείχνει απλώς ότι η άποψή Του είναι διαφορετική, όχι ότι είναι διαφορετικό πρόσωπο. Η ύπαρξη διακριτών προσώπων είναι μια πλάνη! Πριν από τη σταύρωσή Του, ο Ιησούς ήταν Υιός του ανθρώπου που δεσμευόταν από τους περιορισμούς της σάρκας και δεν κατείχε πλήρως την εξουσία του Πνεύματος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μπορούσε να αναζητήσει το θέλημα του Θεού Πατέρα μόνο μέσα από την οπτική ενός δημιουργημένου όντος. Είναι όπως ο ίδιος προσευχήθηκε τρεις φορές στη Γεθσημανή: «Πλην ουχί ως εγώ θέλω, αλλ’ ως συ». Πριν βρεθεί στον σταυρό, ήταν μόνο ο Βασιλιάς των Εβραίων. Ήταν ο Χριστός, ο Υιός του ανθρώπου, και όχι ένα σώμα δόξας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, από την άποψη ενός δημιουργημένου όντος, απεκάλεσε τον Θεό Πατέρα. Τώρα, δεν μπορείς βέβαια να ισχυριστείς ότι όλοι όσοι αποκαλούν τον Θεό Πατέρα είναι ο Υιός. Εάν συνέβαινε αυτό, τότε δεν θα είχατε γίνει όλοι ο Υιός όταν σας δίδαξε ο Ιησούς την Προσευχή του Κυρίου; Εάν δεν είστε ακόμα πεπεισμένοι, τότε πείτε Μου, ποιος είναι αυτός που αποκαλείτε Πατέρα; Αν μιλάτε για τον Ιησού, τότε ποιος είναι για εσάς ο Πατέρας του Ιησού; Αφού έφυγε ο Ιησούς, αυτή η ιδέα του Πατέρα και του Υιού δεν υπήρχε πλέον. Αυτή η ιδέα ήταν κατάλληλη μόνο για τα χρόνια που ενσαρκώθηκε ο Ιησούς· υπό οποιεσδήποτε άλλες συνθήκες, όταν αποκαλείτε τον Θεό Πατέρα, η σχέση είναι η σχέση μεταξύ του Κυρίου της δημιουργίας και ενός δημιουργημένου όντος.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Υπάρχει η Αγία Τριάδα;

Υπάρχουν ακόμα εκείνοι που ισχυρίζονται: «Δεν είπε ο Θεός κατηγορηματικά ότι ο Ιησούς ήταν ο αγαπημένος του Υιός;» Ο Ιησούς είναι ο αγαπημένος Υιός του Θεού, με τον οποίο είναι πολύ ευχαριστημένος —αυτό σίγουρα ειπώθηκε από τον ίδιο τον Θεό. Αυτός ήταν ο Θεός που γινόταν μάρτυρας του εαυτού Του, απλώς από μια διαφορετική οπτική, εκείνη του Πνεύματος στον ουρανό που γίνεται μάρτυρας της δικής Του ενσάρκωσης. Ο Ιησούς είναι η ενσάρκωσή Του, και όχι ο Υιός Του στον ουρανό. Καταλαβαίνεις; Μήπως τα λόγια του Ιησού: «Εγώ είμαι μέσα στον Πατέρα και ο Πατέρας είναι μέσα Μου» δείχνουν ότι Αυτοί είναι ένα Πνεύμα; Και δεν είναι εξαιτίας της ενσάρκωσης ότι χωρίστηκαν μεταξύ του ουρανού και της γης; Στην πραγματικότητα, εξακολουθούν να είναι ένα· όπως και να ’χει, είναι απλώς ο Θεός που γίνεται μάρτυρας του εαυτού Του. Λόγω της αλλαγής των εποχών, των απαιτήσεων του έργου και των διαφορετικών σταδίων του σχεδίου διαχείρισής Του, το όνομα με το οποίο Τον αποκαλεί ο άνθρωπος διαφέρει κι αυτό. Όταν ήρθε να φέρει εις πέρας το πρώτο στάδιο του έργου, μπορούσε μόνο να ονομάζεται Ιεχωβά, ο ποιμένας των Ισραηλιτών. Στο δεύτερο στάδιο, ο ενσαρκωμένος Θεός μπορούσε να ονομάζεται μόνο Κύριος και Χριστός. Αλλά εκείνη την εποχή, το Πνεύμα στον ουρανό δήλωσε μόνο ότι ήταν ο αγαπημένος Υιός του Θεού και δεν έκανε καμία αναφορά στο ότι ήταν ο μόνος Υιός του Θεού. Αυτό απλώς δεν συνέβη. Πώς θα μπορούσε ο Θεός να έχει ένα μοναχοπαίδι; Τότε ο Θεός δεν θα γινόταν άνθρωπος; Επειδή ήταν η ενσάρκωση, ονομάστηκε ο αγαπημένος Υιός του Θεού και, από αυτό, προήλθε η σχέση μεταξύ Πατέρα και Υιού. Ήταν απλώς λόγω του διαχωρισμού μεταξύ ουρανού και γης. Ο Ιησούς προσευχήθηκε όντας ενσαρκωμένος. Δεδομένου ότι είχε ενδυθεί μια σάρκα τέτοιας κανονικής ανθρώπινης φύσης, από την οπτική της σάρκας είπε: «Το εξωτερικό Μου κέλυφος είναι αυτό ενός δημιουργημένου όντος. Αφού έβαλα μια σάρκα για να έρθω σε αυτήν τη γη, είμαι τώρα πολύ μακριά από τον ουρανό». Για τον λόγο αυτόν, μπορούσε να προσευχηθεί στον Θεό Πατέρα μόνο από την οπτική της σάρκας. Αυτό ήταν το καθήκον Του και αυτό με το οποίο έπρεπε να εξοπλιστεί το ενσαρκωμένο Πνεύμα του Θεού. Δεν μπορεί να ειπωθεί ότι δεν είναι ο Θεός απλώς επειδή προσεύχεται στον Πατέρα από την οπτική της σάρκας. Αν και ονομάζεται ο αγαπημένος Υιός του Θεού, είναι ακόμα ο ίδιος ο Θεός, γιατί δεν είναι παρά η ενσάρκωση του Πνεύματος, και η ουσία Του είναι ακόμα το Πνεύμα.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Υπάρχει η Αγία Τριάδα;

Αυτό που είδε πρώτα ο άνθρωπος ήταν το Άγιο Πνεύμα να κατεβαίνει σαν περιστέρι στον Ιησού· δεν ήταν το αποκλειστικό Πνεύμα του Ιησού, αλλά το Άγιο Πνεύμα. Τότε, μπορεί το Πνεύμα του Ιησού να διαχωριστεί από το Άγιο Πνεύμα; Εάν ο Ιησούς είναι ο Ιησούς, ο Υιός, και το Άγιο Πνεύμα είναι το Άγιο Πνεύμα, τότε πώς θα μπορούσαν να είναι ένα; Το έργο δεν θα μπορούσε να επιτελεστεί αν ίσχυε αυτό. Το Πνεύμα μέσα στον Ιησού, το Πνεύμα στον ουρανό και το Πνεύμα του Ιεχωβά είναι όλα ένα. Μπορεί να λέγεται Άγιο Πνεύμα, το Πνεύμα του Θεού, το επτάκις ισχυρό Πνεύμα του Θεού και το Πνεύμα που περιλαμβάνει τα πάντα. Το Πνεύμα του Θεού μπορεί να επιτελέσει πολύ έργο. Είναι ικανό να δημιουργήσει τον κόσμο και να τον καταστρέψει πλημμυρίζοντας τη γη. Μπορεί να λυτρώσει όλη την ανθρωπότητα και, επιπλέον, να κατακτήσει και να καταστρέψει ολόκληρη την ανθρωπότητα. Όλο αυτό το έργο εκτελείται από τον ίδιο τον Θεό και δεν θα μπορούσε να είχε γίνει από κανένα από τα άλλα πρόσωπα του Θεού στη θέση Του. Το Πνεύμα Του μπορεί να αποκαλείται Ιεχωβά και Ιησούς, καθώς και Παντοδύναμος. Είναι ο Κύριος και ο Χριστός. Μπορεί επίσης να γίνει ο Υιός του ανθρώπου. Είναι στον ουρανό και, επίσης, στη γη. Είναι ψηλά πάνω από τα σύμπαντα και ανάμεσα στο πλήθος. Είναι ο μόνος Κυρίαρχος των ουρανών και της γης! Από τη στιγμή της δημιουργίας μέχρι σήμερα, αυτό το έργο έχει πραγματωθεί από το ίδιο το Πνεύμα του Θεού. Είτε πρόκειται για το έργο στους ουρανούς είτε στη σάρκα, όλο διενεργείται μέσα από το δικό του Πνεύμα. Όλα τα πλάσματα, είτε στον ουρανό είτε στη γη, βρίσκονται στην παλάμη του παντοδύναμου χεριού Του· όλα αυτά είναι το έργο του ίδιου του Θεού και δεν μπορούν να γίνουν από κανέναν άλλο στη θέση Του. Στους ουρανούς, είναι το Πνεύμα, αλλά και ο ίδιος ο Θεός· ανάμεσα στους ανθρώπους, είναι σάρκα, αλλά παραμένει ο ίδιος ο Θεός. Αν και μπορεί να αποκαλείται με εκατοντάδες χιλιάδες ονόματα, είναι ακόμα ο ίδιος, και όλο το έργο είναι η άμεση έκφραση του Πνεύματός Του. Η λύτρωση όλης της ανθρωπότητας μέσω της σταύρωσής Του ήταν το άμεσο έργο του Πνεύματός Του, και έτσι είναι και η διακήρυξη σε όλα τα έθνη και σε όλες τις χώρες κατά τις έσχατες ημέρες. Ο Θεός μπορεί αδιαλείπτως να ονομάζεται μόνο ο παντοδύναμος και ο ένας αληθινός Θεός, ο ίδιος ο Θεός που περιλαμβάνει τα πάντα. Δεν υπάρχουν ξεχωριστά πρόσωπα, πολύ λιγότερο δε, αυτή η ιδέα του Πατέρα, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Υπάρχει μόνο ένας Θεός στον ουρανό και στη γη!

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Υπάρχει η Αγία Τριάδα;