Από τη Ντουζουάν, Ιαπωνία

Γεννήθηκα μέσα σε μια φτωχική οικογένεια σε ένα χωριό της αγροτικής Κίνας. Επειδή η οικογένειά μου είχε οικονομικές δυσκολίες, μερικές φορές, έπρεπε να στερούμαι το φαγητό, πόσο μάλλον τα σνακ και τα παιχνίδια. Επιπλέον, όλα μου τα ρούχα ήταν αποφόρια της μεγαλύτερης αδερφής μου. Επειδή τα ρούχα μου μού έπεφταν συνήθως πολύ μεγάλα, οι συμμαθητές μου με κορόιδευαν και αρνούνταν να παίξουν μαζί μου. Υπέφερα σε μεγάλο βαθμό καθ’ όλη τη διάρκεια της παιδικής μου ηλικίας. Από ’κει και πέρα, πήρα την εξής απόφαση: Όταν μεγαλώσω, πρέπει να βγάλω χρήματα και να ξεπεράσω τους συνομήλικούς μου. Δεν θα επιτρέψω στους άλλους να με υποτιμήσουν ξανά. Από τη στιγμή που η οικογένειά μου δεν είχε χρήματα, ήμουν αναγκασμένη να παρατήσω το σχολείο πριν βγάλω το γυμνάσιο, και να εργαστώ σε ένα φαρμακευτικό εργοστάσιο στην επαρχιακή πρωτεύουσα. Προκειμένου να βγάλω περισσότερα χρήματα, συχνά εργαζόμουν υπερωρίες μέχρι τις 9 ή 10 μ.μ., όμως, παρά τις προσπάθειές μου, κέρδιζα μόνο πενταροδεκάρες. Κάποια στιγμή, άκουσα ότι η αδερφή μου μπορούσε να κερδίζει σε πέντε μέρες πουλώντας λαχανικά, ό,τι κέρδιζα εγώ σε έναν μήνα, κι έτσι παραιτήθηκα από τη δουλειά μου στο φαρμακευτικό εργοστάσιο και πήγα να πουλάω λαχανικά. Λίγο αργότερα, ανακάλυψα ότι μπορούσα να βγάζω ακόμα περισσότερα χρήματα πουλώντας φρούτα, κι έτσι αποφάσισα να ξεκινήσω μια επιχείρηση με φρούτα. Όταν παντρεύτηκα τον σύζυγό μου, ανοίξαμε το δικό μας εστιατόριο. Σκέφτηκα πως αφού πλέον ήμουν εστιάτορας, θα μπορούσα να κερδίζω ακόμα περισσότερα χρήματα. Όταν θα μπορούσα να έχω ένα σεβαστό εισόδημα, λογικά, θα κέρδιζα τον θαυμασμό και την εκτίμηση των συνομήλικών μου και, την ίδια στιγμή, θα μπορούσα να ζω τον τρόπο ζωής της ελίτ. Όμως, αφού τρέξαμε την επιχείρησή μας για λίγο διάστημα, ανακαλύψαμε ότι δεν μπορούσαμε να βγάζουμε τόσο πολλά χρήματα. Εγώ άρχισα να αγχώνομαι και να ανησυχώ. Πότε θα μπορούσα να διάγω έναν βίο, τον οποίον οι άλλοι θα θαύμαζαν;

Το 2008, παρουσιάστηκε τυχαία μια ευκαιρία. Έμαθα από κάποιον φίλο ότι στην Ιαπωνία, το μεροκάματο ισοδυναμούσε με δέκα περίπου μεροκάματα στην Κίνα. Όταν το άκουσα αυτό, πέταξα από τη χαρά μου. Σκέφτηκα πως είχα επιτέλους βρει μια καλή ευκαιρία να βγάλω χρήματα. Αν και οι χρεώσεις του πράκτορα για να πάμε στην Ιαπωνία ήταν υψηλές, είπα μέσα μου: «Αν δεν ρισκάρεις, δεν κερδίζεις. Ανεξάρτητα από το πόσο υψηλές είναι οι χρεώσεις του πράκτορα, όταν βρούμε δουλειά στην Ιαπωνία, θα μπορέσουμε να κάνουμε απόσβεση των χρημάτων γρήγορα». Προκειμένου να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας για μια καλύτερη ζωή, ο σύζυγός μου κι εγώ αποφασίσαμε να πάμε αμέσως στην Ιαπωνία. Μόλις φτάσαμε εκεί, μπορέσαμε να βρούμε δουλειά πολύ γρήγορα. Κάθε μέρα, ο σύζυγός μου κι εγώ εργαζόμασταν περισσότερο από δέκα ώρες. Το άγχος της δουλειάς ήταν αρκετά μεγάλο και ένιωθα εντελώς εξουθενωμένη όλη μέρα. Μετά τη δουλειά, το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να ξαπλώσω και να ξεκουραστώ —ακόμα και το να φάω έμοιαζε με αγγαρεία. Μου φαινόταν δύσκολο να αντέξω έναν τέτοιον ταχύρυθμο τρόπο ζωής. Όταν, όμως, σκεφτόμουν όλα αυτά τα χρήματα που θα είχα μετά τις σκληρές προσπάθειες λίγων ετών, έπαιρνα κουράγιο και σκεφτόμουν: «Μπορεί τώρα να είναι σκληρή η δουλειά, αλλά στο μέλλον, θα έχεις μια υπέροχη ζωή. Επομένως, συνέχισε και μην τα παρατάς». Έτσι, κάθε μέρα, ξεθεωνόμουν στη δουλειά, δουλεύοντας ασταμάτητα σαν μηχανή παραγωγής χρήματος. To 2015, υπό τον φόρτο της σκληρής δουλειάς, τελικά, κατέρρευσα. Πήγα στο νοσοκομείο για εξετάσεις, και ο γιατρός μού είπε ότι είχα οσφυϊκή δισκοκήλη και ότι πίεζε ένα νεύρο. Αν συνέχιζα να εργάζομαι με τον ίδιο ρυθμό, στο τέλος, θα κατέληγα κατάκοιτη και ανήμπορη να φροντίσω τον εαυτό μου. Αυτό το νέο με χτύπησε σαν κεραυνός εν αιθρία. Αμέσως, αποδυναμώθηκα τελείως. Η ζωή μου είχε μόλις αρχίσει να βελτιώνεται, κι εγώ πλησίαζα όλο και περισσότερο το όνειρό μου. Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι θα αρρώσταινα. Αρνιόμουν να τα παρατήσω. Σκέφτηκα: «Είμαι ακόμα νέα. Μπορώ να σφίξω τα δόντια και να συνεχίσω την προσπάθεια. Αν δεν βγάλω περισσότερα χρήματα τώρα και επιστρέψω στην Κίνα με τόσο πενιχρά κέρδη, δεν θα ρεζιλευτώ ακόμα περισσότερο;» Κι έτσι, συνέχισα να σέρνω το άρρωστο κορμί μου στη δουλειά κάθε μέρα, για να βγάλω περισσότερα χρήματα. Όμως, μετά από μερικές μέρες, ήμουν τόσο άρρωστη, που, κυριολεκτικά, δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι.

Ξαπλωμένη εκεί, στο κρεβάτι του νοσοκομείου, χωρίς να έχω κάποιον να με φροντίζει, ένιωθα εντελώς αξιοθρήνητη. «Πώς έφτασα σ’ αυτή την κατάσταση; Στ’ αλήθεια, θα καταλήξω κατάκοιτη;» Πόσο ήλπιζα εκείνη τη στιγμή να βρισκόταν κάποιος στο πλευρό μου; Δυστυχώς, ο σύζυγός μου ήταν στη δουλειά και ο γιος μου, στο σχολείο. Το αφεντικό μου και οι συνάδελφοί μου ενδιαφέρονταν μόνο για το δικό τους προσωπικό κέρδος. Κανείς τους δεν μου έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον. Όταν κοίταξα γύρω μου στον θάλαμο τους κάθε λογής ασθενείς, τον καθέναν απορροφημένο στον δικό του πόνο, κάπως βίωσα μια ανείπωτη στεναχώρια και δεν μπορούσα παρά να συλλογιέμαι: Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής; Πώς μπορεί κάποιος να ζήσει μια ουσιαστική ζωή; Μπορούν, πράγματι, τα χρήματα να αγοράσουν την ευτυχία; Αναλογίστηκα το τι είχα να επιδείξω από τα 30 χρόνια αγώνων. Εργάστηκα σε ένα φαρμακευτικό εργοστάσιο, πουλούσα φρούτα, διηύθυνα ένα εστιατόριο και ήρθα στην Ιαπωνία να εργαστώ. Αν και, πράγματι, είχα κερδίσει κάποια χρήματα όλα αυτά τα χρόνια, αυτό ήταν εις βάρος της δικής μου ευτυχίας, και δεν υπήρχε κανείς στον οποίον θα μπορούσα να πω τον πόνο μου. Νόμιζα ότι μόλις έφτανα στην Ιαπωνία, θα μπορούσα να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου πολύ γρήγορα. Έπειτα από μερικά χρόνια στην Ιαπωνία, όταν θα επέστρεφα στην Κίνα, θα μπορούσα να ξεκινήσω μια καινούρια ζωή μέσα στον πλούτο και το μεγαλείο και θα έκανα τους συνομήλικούς μου να ζηλέψουν. Παρόλα αυτά, εγώ βρισκόμουν εδώ, ξαπλωμένη σε ένα νοσοκομειακό κρεβάτι, αντιμέτωπη ακόμη και με την προοπτική να περάσω το υπόλοιπο μισό της ζωή μου καθηλωμένη σε μια αναπηρική καρέκλα και σε διαρκή πόνο… Στη σκέψη αυτή, άρχισα να μετανιώνω που είχα ρισκάρει τη ζωή μου απλώς για να κερδίσω χρήματα και να προκόψω στη ζωή. Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο τα καυτά μου δάκρυα άρχισαν να τρέχουν στο πρόσωπό μου. Μέσα στην αγωνία μου, δεν μπορούσα παρά να φωνάξω μέσα μου: «Θεέ μου! Σώσε με! Γιατί είναι η ζωή τόσο σκληρή;»

Τη στιγμή που είχα βυθιστεί σε βαθύτατο πόνο και απελπισία, ήρθε σ’ εμένα η σωτηρία του Παντοδύναμου Θεού και η αρρώστια μου έγινε η ευλογία μου. Κατά τύχη, γνωρίστηκα με τρεις αδελφές από την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Μέσα από την ανάγνωση μαζί τους των λόγων του Θεού, κατάλαβα ότι όλα τα πράγματα σε ουρανό και γη δεν προκύπτουν μέσα από φυσικές διαδικασίες, αλλά δημιουργούνται από τον Θεό, ότι ο Θεός είναι ο Κύριος ολόκληρου του σύμπαντος, ότι η μοίρα του ανθρώπου βρίσκεται, επίσης, στα χέρια του Θεού, ότι ο Θεός εξ αρχής καθοδηγεί και εφοδιάζει το ανθρώπινο γένος, και ότι το φροντίζει και το προστατεύει αδιάκοπα. Ένιωσα πόσο πολύ αγαπά ο Θεός τον άνθρωπο. Όμως, υπήρχε κάτι το οποίο δεν είχα ακόμα καταλάβει: Ο Θεός κυβερνά και προεδρεύει στις μοίρες μας, κι εμείς πρέπει να είμαστε ευτυχισμένοι και χαρούμενοι, επομένως γιατί εξακολουθούμε να υπομένουμε αρρώστιες και πόνο; Γιατί η ζωή είναι τόσο σκληρή; Από πού ακριβώς προέρχεται ο πόνος της ζωής; Μια μέρα, μίλησα στις αδελφές για τη σύγχυσή μου. Μια αδελφή μού διάβασε ένα χωρίο από τους λόγους του Παντοδύναμου Θεού: «Ποια είναι η πηγή του πόνου της γέννησης, του θανάτου, της ασθένειας και του γήρατος, τον οποίο υπομένουν οι άνθρωποι κατά τη διάρκεια της ζωής τους; Τι ήταν αυτό που έκανε τους ανθρώπους να βιώνουν αυτά τα πράγματα; Οι άνθρωποι δεν τα βίωναν όταν πρωτοδημιουργήθηκαν, σωστά; Από πού, λοιπόν, προήλθαν αυτά τα πράγματα; Δημιουργήθηκαν αφότου οι άνθρωποι διεφθάρησαν από τον Σατανά και η σάρκα τους εκφυλίστηκε. Ο πόνος της ανθρώπινης σάρκας, τα δεινά της, και η κενότητά της, καθώς και οι άκρως θλιβερές υποθέσεις του ανθρώπινου κόσμου ήρθαν όλα από τη στιγμή που ο Σατανάς διέφθειρε την ανθρωπότητα. Μόλις ο Σατανάς διέφθειρε τους ανθρώπους, άρχισε να τους βασανίζει. Ως εκ τούτου, άρχισαν να εκφυλίζονται όλο και περισσότερο. Οι ασθένειες της ανθρωπότητας οξύνονταν όλο και περισσότερο, και τα βάσανά της γίνονταν όλο και μεγαλύτερα. Βαθμιαία, οι άνθρωποι συναισθάνονταν όλο και περισσότερο την κενότητα και την τραγωδία του ανθρώπινου κόσμου, καθώς και την ανικανότητα να συνεχίσουν να ζουν σ’ αυτόν, και είχαν ολοένα λιγότερες ελπίδες για τον κόσμο. Επομένως, αυτά τα βάσανα επήλθαν στους ανθρώπους από τον Σατανά» («Η σημασία του ότι ο Θεός γεύτηκε τα εγκόσμια δεινά» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Η αδελφή με συναναστράφηκε, λέγοντας: «Στην αρχή, όταν ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, ήταν μαζί του, τον φρόντιζε και τον προστάτευε. Τότε, δεν υπήρχε γέννηση, γήρανση, αρρώστια ή θάνατος, ούτε ανησυχίες ή ενοχλήσεις. Οι άνθρωποι ζούσαν ελεύθεροι από το άγχος και τις έγνοιες στον κήπο της Εδέμ, απολαμβάνοντας όλα όσα τους είχε παραχωρήσει ο Θεός. Η ανθρωπότητα ζούσε ευτυχισμένη και χαρούμενη, υπό την καθοδήγηση του Θεού. Όμως, αφότου η ανθρωπότητα παρασύρθηκε και διεφθάρη από τον Σατανά, πρόδωσε τον Θεό και υπάκουσε στα λόγια του Σατανά, κι όχι σ’ εκείνα του Θεού. Εξαιτίας αυτού, η ανθρωπότητα έχασε τη φροντίδα, την προστασία και την ευλογία του Θεού και βρέθηκε υπό τη σφαίρα επιρροής του Σατανά. Για χιλιάδες χρόνια, ο Σατανάς χρησιμοποιεί μονίμως αιρέσεις και σοφιστείες, όπως ο υλισμός, ο αθεϊσμός και η θεωρία της εξέλιξης, καθώς και παραλογισμούς και ψέματα που δημοσιοποιήθηκαν από σπουδαίους ανθρώπους και διασημότητες, προκειμένου να εξαπατήσει και να βλάψει ανθρώπους: “Δεν υπάρχει καν Θεός”, “Δεν έχει υπάρξει ποτέ κάποιος Σωτήρας”, “Καθενός η μοίρα είναι στα δικά του χέρια”, “Η διάκριση κάποιου και η απόδοση τιμής στους προγόνους του”, “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω”, “Ο άνθρωπος θα κάνει οτιδήποτε για να πλουτίσει”, “Τα χρήματα κάνουν τον κόσμο να γυρίζει” και “Το χρήμα προηγείται”, κ.ο.κ. Αφότου οι άνθρωποι αποδέχτηκαν αυτούς τους παραλογισμούς και τις αιρέσεις, αρνήθηκαν την ύπαρξη του Θεού, αρνήθηκαν την κυριαρχία Του και Τον πρόδωσαν. Θέλησαν να βασιστούν στα δυο τους χέρια για να δημιουργήσουν μια ευτυχισμένη ζωή. Η διάθεση του ανθρώπου γινόταν, επίσης, όλο και πιο αλαζονική και επηρμένη. Έγινε ακόμα πιο αυτάρεσκος, εγωιστής, πανούργος και μοχθηρός. Ανάμεσα στους ανθρώπους παρουσιάστηκε παντός είδους συνεργία, ίντριγκα και ανταγωνισμός, στη μάχη τους για κύρος, πλούτο και προσωπικό κέρδος. Πολεμούσαν και εξαπατούσαν ο ένας τον άλλον και, κατά τη διαδικασία αυτή, καθίσταντο όλο και πιο αγχωμένοι και εξαντλημένοι. Τελικά, αυτό τους έκανε να αρρωστήσουν, να βιώσουν πόνο και βάσανα και να καταστούν πνευματικά κενοί. Αυτός ο πόνος και η ανησυχία μάς κάνουν να νιώθουμε ότι η ζωή του ανθρώπου σε αυτόν τον κόσμο είναι πολύ δύσκολη, πολύ κουραστική και γεμάτη ταλαιπωρίες. Αυτό προέκυψε αφότου ο άνθρωπος διεφθάρη από τον Σατανά, ο Σατανάς ήταν αυτός που μας έβλαψε, κι επίσης, αυτό ήταν η πικρή συνέπεια της άρνησης του Θεού, της απομάκρυνσης από τον Θεό και της προδοσίας του Θεού από τον άνθρωπο».

Η αδελφή συνέχισε να με συναναστρέφεται, λέγοντας: «Ο Θεός δεν μπορεί να αντέξει να βλέπει την ανθρωπότητα να συνεχίζει να διαφθείρεται και να βλάπτεται από τον Σατανά, κι έτσι ενσαρκώθηκε δύο φορές ανάμεσα στους ανθρώπους, για να λυτρώσει και να σώσει εμάς, τους διεφθαρμένους ανθρώπους. Ειδικά τις έσχατες ημέρες, ο ενσαρκωμένος Χριστός έχει εκφράσει εκατομμύρια λόγους· είναι η αλήθεια που επιτρέπει στους ανθρώπους να απομακρυνθούν από τη διαφθορά του Σατανά, να εξαγνιστούν και να σωθούν πλήρως. Εφόσον ακούσουμε τον λόγο του Θεού και κατανοήσουμε την αλήθεια μέσα σ’ αυτόν, θα μπορούμε να διακρίνουμε και να δούμε καθαρά όλες τις μεθόδους και τους τρόπους, με τους οποίους ο Σατανάς διαφθείρει την ανθρωπότητα. Θα διακρίνουμε τη μοχθηρή ουσία του Σατανά και θα έχουμε τη δύναμη να τον εγκαταλείψουμε, να ξεφύγουμε από τη βλάβη που μας προκαλεί, να επιστρέψουμε ενώπιον του Θεού, να αποκτήσουμε τη σωτηρία Του και, τελικά, να μεταφερθούμε από τον Θεό σε έναν υπέροχο τελικό προορισμό». Όταν άκουσα ότι ο Θεός είχε έρθει προσωπικά για να σώσει την ανθρωπότητα, συγκινήθηκα πολύ. Πραγματικά, δεν ήθελα ο Σατανάς να συνεχίζει να με βλάπτει, κι έτσι είπα στην αδελφή μου για τον πόνο και τη σύγχυσή μου: «Υπάρχει ένα ζήτημα που δεν κατανοώ αρκετά. Υπάρχει ένα γνωμικό που λέει: “Ο άνθρωπος αγωνίζεται κόντρα στο ρεύμα”. Εργάστηκα πολύ σκληρά για να διακριθώ και να ζήσω μια άνετη ζωή και, σύμφωνα με τους κοινωνικούς κανόνες, αυτό θα θεωρούταν ότι είναι ιδεαλιστικό και φιλόδοξο. Θα μπορούσε αυτός ο τρόπος ζωής να είναι επίσης ένας τρόπος με τον οποίον ο Σατανάς μας βλάπτει;»

Η αδελφή μού διάβασε άλλα δύο χωρία από τους λόγους του Παντοδύναμου Θεού: «Κατά τη διαδικασία απόκτησης της γνώσης από τον άνθρωπο, ο Σατανάς θα επιστρατεύσει οποιαδήποτε μέθοδο, είτε εξηγώντας ιστορίες, δίνοντάς τους απλώς ένα κομμάτι γνώσης ή δίνοντάς τους τη δυνατότητα να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους ή να εκπληρώσουν τα ιδανικά τους. Σε ποιον δρόμο ακριβώς θέλει να σας οδηγήσει ο Σατανάς; Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι δεν υπάρχει τίποτα το κακό με την απόκτηση γνώσης, αυτή είναι η φυσιολογική ροή των πραγμάτων. Για να το θέσω ήπια, το να υιοθετούν ανώτερα ιδανικά ή να έχουν φιλοδοξίες σημαίνει να έχουν προσδοκίες, και πως αυτό θα πρέπει να είναι το σωστό μονοπάτι στη ζωή. Αν οι άνθρωποι μπορούν να εκπληρώνουν τα ιδανικά τους ή να χαράσσουν μια επαγγελματική σταδιοδρομία στη ζωή τους, δεν είναι πιο ένδοξο να ζει κανείς κατ’ αυτόν τον τρόπο; Όχι μόνο να τιμά τους προγόνους του μ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά και πιθανότατα να αφήνει και το δικό του στίγμα στην ιστορία, δεν είναι κάτι καλό; Αυτό είναι καλό στα μάτια των κοσμικών ανθρώπων και γι’ αυτούς θα πρέπει να είναι σωστό και θετικό. Ο Σατανάς, ωστόσο, με τα μοχθηρά του κίνητρα, απλώς στρέφει τους ανθρώπους σε αυτού του είδους τον δρόμο και μετά αποφασίζει ότι αυτό ήταν; Και βέβαια όχι. Στην πραγματικότητα, όσο ανώτερα κι αν είναι τα ιδανικά του ανθρώπου, όσο ρεαλιστικές ή σωστές κι αν είναι οι επιθυμίες του, το μόνο που θέλει να επιτύχει ο άνθρωπος, το μόνο που επιζητά, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με δύο λέξεις. Αυτές οι δύο λέξεις είναι ζωτικής σημασίας για τη ζωή κάθε ανθρώπου και αυτές είναι που σκοπεύει να ενσταλάξει ο Σατανάς στον άνθρωπο. Ποιες είναι αυτές οι δύο λέξεις; Είναι η “φήμη” και το “κέρδος”. Ο Σατανάς χρησιμοποιεί έναν πολύ διακριτικό τρόπο, έναν τρόπο που συμβαδίζει με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, δεν είναι σε καμιά περίπτωση ένας ριζοσπαστικός τρόπος. Εν μέσω της άγνοιάς τους, οι άνθρωποι αποδέχονται τον τρόπο ζωής του Σατανά, τους κανόνες του για τη ζωή, θέτουν στόχους και τη δική τους κατεύθυνση στη ζωή, και το κάνουν χωρίς να καταλαβαίνουν ότι αρχίζουν να αποκτούν ιδανικά στη ζωή τους. Όσο υψηλά και ηχηρά κι αν φαίνονται να είναι αυτά τα ιδανικά, αποτελούν απλώς το πρόσχημα που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη φήμη και το κέρδος. Όλοι οι σπουδαίοι ή διάσημοι άνθρωποι, στην πραγματικότητα όλοι οι άνθρωποι, οτιδήποτε κι αν κάνουν στη ζωή τους έχει σχέση μόνο με αυτές τις δύο λέξεις: “φήμη” και “κέρδος”. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι μόλις αποκτήσουν φήμη και κέρδος, θα μπορέσουν να τα αξιοποιήσουν για να απολαμβάνουν μεγαλύτερο κύρος και πλούτο, και να απολαμβάνουν τη ζωή. Μόλις αποκτήσουν φήμη και κέρδος, θα μπορούν να τα αξιοποιήσουν για την αναζήτηση της ηδονής και κάθε ανήθικης απόλαυσης της σάρκας. Οι άνθρωποι πρόθυμα, αλλά και ταυτόχρονα εν αγνοία τους, παίρνουν το σώμα, το μυαλό και ό,τι άλλο έχουν, το μέλλον και τη μοίρα τους, και τα παραδίδουν στον Σατανά, προκειμένου να έχουν τη φήμη και το κέρδος που επιθυμούν. Οι άνθρωποι το κάνουν στην πραγματικότητα χωρίς να διστάσουν ούτε στιγμή, αγνοώντας πάντοτε μήπως χρειαστεί κάποια στιγμή να τα πάρουν όλα αυτά πίσω. Μπορούν οι άνθρωποι να εξακολουθήσουν να έχουν οποιονδήποτε έλεγχο του εαυτού τους από τη στιγμή που θα αναζητήσουν καταφύγιο στον Σατανά και θα του είναι αφοσιωμένοι με αυτόν τον τρόπο; Και βέβαια όχι. Βρίσκονται πλήρως και απολύτως υπό τον έλεγχο του Σατανά. Έχουν, επίσης, πλήρως και ολότελα βυθιστεί σ’ έναν βούρκο και είναι ανίκανοι να ξεφύγουν. Όταν κάποιος έχει πέσει στον βούρκο της φήμης και του κέρδους, δεν μπορεί να αναζητά πλέον οτιδήποτε φωτεινό, οτιδήποτε είναι δίκαιο ή όλα εκείνα τα όμορφα και αγαθά πράγματα. Αυτό συμβαίνει επειδή η φήμη και το κέρδος ασκούν τρομερή γοητεία στους ανθρώπους, και γίνονται το αντικείμενο της επιδίωξης καθ’ όλη τη ζωή των ανθρώπου, ακόμα και καθ’ όλη την ατέρμονη αιωνιότητα. Δεν είναι αλήθεια αυτό;» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ΄). «Οπότε, ο Σατανάς χρησιμοποιεί τη φήμη και το κέρδος για να ελέγχει τις σκέψεις των ανθρώπων, σε σημείο που να μη σκέφτονται τίποτε άλλο από τη φήμη και το κέρδος. Πασχίζουν για φήμη και κέρδος, ταλαιπωρούνται για τη φήμη και το κέρδος, υπόκεινται σε εξευτελισμό για τη φήμη και το κέρδος, θυσιάζουν ό,τι έχουν και δεν έχουν και προβαίνουν σε κάθε είδους κρίσεις και αποφάσεις για τη φήμη και το κέρδος. Με αυτόν τον τρόπο, ο Σατανάς κρατά τους ανθρώπους δέσμιους με αόρατες αλυσίδες. Αυτές οι αλυσίδες είναι τυλιγμένες επάνω στους ανθρώπους, οι οποίοι δεν έχουν ούτε τη δύναμη ούτε το κουράγιο να τις αποτινάξουν. Έτσι, χωρίς να το καταλάβουν, οι άνθρωποι κουβαλάνε αυτές τις αλυσίδες και σέρνονται συνεχώς με μεγάλη δυσκολία» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ΄).

Αφού τελείωσε την ανάγνωση των λόγων του Θεού, η αδελφή με συναναστράφηκε σχετικά με τα γεγονότα και την πραγματικότητα κατά την οποία ο Σατανάς χρησιμοποιεί τη δόξα και το κέρδος για να διαφθείρει τον άνθρωπο. Μόνο τότε κατάλαβα ότι όλοι αυτοί που κατέχουν εξουσία σε αυτόν τον κόσμο και που ελέγχουν την ανθρωπότητα είναι οι μοχθηρές δυνάμεις του Σατανά, ότι οι διάσημοι και αξιοσέβαστοι άνθρωποι είναι βασιλιάδες του διαβόλου που διαφθείρουν την ανθρωπότητα, και ότι ο αθεϊσμός του Μαρξ και η θεωρία της εξέλιξης που ανέπτυξε ο Δαρβίνος έχουν εξαπατήσει και διαφθείρει την ανθρωπότητα σε υπέρτατο βαθμό και την έχουν οδηγήσει στο να αποφεύγουν και να προδίδουν τον Θεό. Μόνο τότε συνειδητοποίησα ότι τα βιβλία που είχα διαβάσει στο παρελθόν ήταν όλα γεμάτα με το δηλητήριο, τη φιλοσοφία και τη λογική του Σατανά. Αν δεν ήταν ο λόγος του Θεού να μου αποκαλύψει πώς ο διάβολος Σατανάς έχει διαφθείρει την ανθρωπότητα, θα εξακολουθούσα να εξαπατώμαι και να ελέγχομαι από τον Σατανά, αγωνιζόμενη με σθένος στο σκοτάδι. Το να έχει ο άνθρωπος ιδανικά και φιλοδοξίες, από μόνο του δεν είναι καθόλου κακό. Όμως, κατά τη διαδικασία της επιδίωξης των ιδανικών του ανθρώπου, ο Σατανάς χρησιμοποιεί κάθε είδους μέθοδο για να εμποτίσει τους ανθρώπους με τις δικές του μεθόδους και αρχές επιβίωσής, δελεάζοντας τους να ζουν μόνο για τη δόξα και το κέρδος. Όταν οι άνθρωποι δαπανούν και αγωνίζονται για τη δόξα και το κέρδος, δεν αναζητούν πια ό,τι είναι φως και το πώς να ζουν μια ουσιαστική ζωή, επειδή η γοητεία της δόξας και του κέρδους είναι πολύ μεγάλη για ’μας, και αποκτούμε τέτοια εμμονή μαζί της, που δεν υπάρχει τρόπος να απαγκιστρωθούμε. Αυτά είναι τα δεσμά, με τα οποία ο Σατανάς δένει το σώμα μας, οι πονηρές σκευωρίες, με τις οποίες διαφθείρει τους ανθρώπους. Ανατρέχοντας στο παρελθόν, κατά την επιδίωξη μου να ξεχωρίσω από τους συνομήλικούς μου και να αποκτήσω χρήματα για να κερδίσω τον θαυμασμό των άλλων, είχα χάσει την αίσθηση του εαυτού μου, έγινα μια άψυχη μηχανή παραγωγής χρήματος, κι επιπλέον, θυσίασα την υγεία μου για χάρη της δόξας και του κέρδους, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία. Είχα, στ’ αλήθεια, γίνει μια σκλάβα του χρήματος, της δόξας και του κέρδους. Επειδή βρισκόμουν υπό τον έλεγχο μιας εσφαλμένης οπτικής της ζωής, η οποία εκφράζεται μέσα από το ρητό «Η διάκριση κάποιου και η απόδοση τιμής στους προγόνους του», κατέβαλα μεγάλες προσπάθειες να συνεχίσω να αγωνίζομαι, θέλοντας πάντα να βελτιώνομαι. Δεν ήμουν ποτέ ικανοποιημένη, και σταμάτησα μόνο και μόνο επειδή είχα φέρει το κορμί μου στο χείλος της κατάρρευσης και δεν είχα άλλη επιλογή. Η επιδίωξη της δόξας και του κέρδους είχε κάνει, πραγματικά, τη ζωή μου τόσο δύσκολη και κουραστική! Αν δεν ήταν οι αποκαλύψεις των λόγων του Παντοδύναμου Θεού, δεν θα είχα μάθει ποτέ ότι η επιδίωξή μου για πλούτο, δόξα και κέρδος ήταν εσφαλμένη, και ότι αυτή είναι μια μέθοδος, με την οποία ο Σατανάς βλάπτει σοβαρά τους ανθρώπους, πόσο μάλλον να διακρίνω τα δόλια κίνητρα και τις πονηρές μηχανορραφίες, με τις οποίες ο Σατανάς διαφθείρει τον άνθρωπο. Μετά απ’ αυτό, η αδελφή μού διάβασε διάφορα χωρία από τους λόγους του Παντοδύναμου Θεού, και μέσα από τη συναναστροφή της σχετικά με τον λόγο του Θεού και τις διάφορες μεθόδους και τρόπους με τους οποίους ο Σατανάς διαφθείρει την ανθρωπότητα, κατάλαβα ότι, όλα αυτά τα χρόνια, επιζητώντας διαρκώς τη δόξα και το κέρδος, με είχε καταβάλει ο πόνος και, τελικά, αρρώστησα. Όλος αυτός ο πόνος ήταν το αποτέλεσμα του να μην πιστεύω στον Θεό και να μη γνωρίζω την αλήθεια —ο Σατανάς με είχε βλάψει και με είχε διαφθείρει.

Μετά απ’ αυτό, οι αδελφές έρχονταν συχνά για να με συναναστραφούν και να μοιραστούν μαζί μου τους λόγους του Θεού. Σταδιακά, γινόμουν όλο και πιο σίγουρη για το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες, ανέπτυξα κάποια διάκριση σε σχέση με τους τρόπους με τους οποίους ο Σατανάς βλάπτει τους ανθρώπους και κατάλαβα ότι το πιο σημαντικό είναι να πιστεύεις στον Θεό, να διαβάζεις τους λόγους Του, να επιδιώκεις την αλήθεια και να υποτάσσεσαι στη διακυβέρνηση και στις ρυθμίσεις του Θεού. Μόνο ζώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορώ να λάβω τον έπαινο του Θεού και να ζήσω μια όσο το δυνατόν πιο ουσιαστική και χαρούμενη ζωή. Σύντομα, έμαθα ότι μια από τις συμμαθήτριές μου είχε έρθει κι εκείνη στην Ιαπωνία με τον σύζυγό της για να βρει δουλειά και να βγάλει χρήματα, όμως, παρόλο που έβγαλαν κάποια χρήματα, ο σύζυγός της άρχισε να βιώνει κάποια σωματική δυσφορία και, αργότερα, δεν είχαν άλλη επιλογή από το να επιστρέψουν στην πατρίδα για θεραπεία. Όταν επέστρεψαν, οι εξετάσεις έδειξαν ότι είχε καρκίνο σε προχωρημένο στάδιο. Μετά τη διάγνωση, δεν ήθελαν πια να ξανάρθουν στην Ιαπωνία για να βγάλουν χρήματα. Όλη η οικογένεια ζούσε στον φόβο και τη θλίψη. Η κακοτυχία της συμμαθήτριάς μου μού έδωσε μια βαθιά αίσθηση της ευθραυστότητας και της αξίας της ανθρώπινης ζωής. Αν στερούμαστε ζωής, σε τι χρησιμεύει να έχουμε περισσότερα χρήματα; Μπορούν τα χρήματα να αγοράσουν ζωή; Μια μέρα, διάβασα τους εξής λόγους του Παντοδύναμου Θεού: «Οι άνθρωποι ξοδεύουν τη ζωή τους κυνηγώντας χρήματα και δόξα· πιάνονται από τα πράγματα αυτά, νομίζοντας πως είναι τα μόνα τους μέσα διαβίωσης, λες και έχοντάς τα μπορούν να συνεχίσουν να ζουν, μπορούν να απαλλάξουν τον εαυτό τους από τον θάνατο. Ωστόσο, μόνο όταν είναι κοντά στον θάνατο συνειδητοποιούν πόσο μακριά είναι αυτά τα πράγματα από αυτούς, πόσο αδύναμοι είναι μπροστά στον θάνατο, πόσο εύκολα παραλύουν, πόσο μόνοι και αβοήθητοι είναι, μην έχοντας πουθενά να στραφούν. Συνειδητοποιούν πως η ζωή δεν αγοράζεται με χρήματα ή δόξα, πως όσο πλούσιος κι αν είναι ένας άνθρωπος και όσο εξέχουσα κι αν είναι η θέση του, όλοι οι άνθρωποι είναι εξίσου φτωχοί και ασήμαντοι μπροστά στον θάνατο. Συνειδητοποιούν πως τα χρήματα δεν αγοράζουν ζωή, πως η δόξα δεν μπορεί να σβήσει τον θάνατο και πως ούτε τα χρήματα, ούτε και η δόξα μπορούν να επιμηκύνουν τη ζωή ενός ανθρώπου κατά ένα λεπτό, κατά ένα δευτερόλεπτο» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ΄). Οι λόγοι του Θεού μού επέτρεψαν να δω ακόμα πιο καθαρά ότι ο Σατανάς χρησιμοποιεί το χρήμα και τη δόξα για να δέσει με δεσμά στους ανθρώπους και να τους βλάψει, και για να καταστρέψει τη ζωή πολλών ανθρώπων. Όμως, επειδή δεν μπορούμε να διακρίνουμε τις μηχανορραφίες του Σατανά και δεν αντιλαμβανόμαστε ότι το χρήμα και η δόξα είναι εργαλεία που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να βασανίσει την ανθρωπότητα, αναπόφευκτα, βυθιζόμαστε μέσα στη δίνη και, παρά τη θέλησή μας, ο Σατανάς μάς εξαπατά και μας βλάπτει. Εκείνη τη στιγμή, συνειδητοποίησα πόσο τυχερή ήμουν που μπόρεσα να λάβω το έργο των εσχάτων ημερών του Παντοδύναμου Θεού. Αν δεν είχα διαβάσει τους λόγους του Παντοδύναμου Θεού, δεν θα είχα διακρίνει πότε την αλήθεια ότι ο Σατανάς χρησιμοποιεί το χρήμα και τη δόξα για να βλάψει τους ανθρώπους και, αργά ή γρήγορα, θα με είχε καταπιεί κι εμένα ο Σατανάς.

Όσο ήμουν αδιάθετη, οι αδελφές της εκκλησίας με επισκέπτονταν συχνά. Καθώς δεν μπορούσα να κουνήσω την πλάτη μου, οι αδελφές μού έκαναν μασάζ και μου έβαζαν βεντούζες. Μια από τις αδελφές που είχε ιατρική κατάρτιση, μου είπε ποια βελονιστικά σημεία να πιέζω, για να ανακουφίσω την κατάστασή μου. Επίσης, με βοηθούσαν ενεργά με τις δουλειές του σπιτιού, φροντίζοντάς με σαν να ήταν οικογένειά μου. Ως εκπατρισμένη σε μια ξένη χώρα, δεν είχα κάποιον κοντά στον οποίον θα μπορούσα να στηριχτώ, κι έτσι ήμουν πραγματικά συγκινημένη που αυτές οι αδελφές με φρόντισαν καλύτερα κι απ’ ότι θα με φρόντιζαν οι συγγενείς μου. Τις ευχαριστούσα ξανά και ξανά. Όμως, οι αδελφές μου μού είπαν: «Πριν χιλιάδες χρόνια, ο Θεός μάς προκαθόρισε και μας επέλεξε. Τώρα, έχει κανονίσει για ‛μας να γεννηθούμε τις έσχατες ημέρες και, στον βαθμό που έχουμε αποδεχτεί το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες, να περπατήσουμε αυτό το μονοπάτι μαζί. Αυτή είναι η διακυβέρνηση του Θεού. Στην πραγματικότητα, ήμασταν ήδη οικογένεια εδώ και πολύ καιρό. Απλώς χωριστήκαμε και μόλις τώρα επανενωθήκαμε». Όταν είπαν αυτά τα λόγια, δεν μπορούσα πια να ελέγξω τα συναισθήματά μου και τις αγκάλιασα, ενώ τα δάκρυα έτρεχαν βροχή στο πρόσωπό μου. Εκείνη τη στιγμή, ένιωσα μια τέτοια εγγύτητα με τις αδελφές μου, που δεν μπορώ να περιγράψω. Η καρδιά μου ήταν πιο ευγνώμων στον Παντοδύναμο Θεό από ποτέ.

Σταδιακά και ανεπαίσθητα, η υγεία μου άρχισε να βελτιώνεται. Αφότου βίωσα το μαρτύριο αυτής της αρρώστιας, αναλογίστηκα πώς είχα βρεθεί υπό τον έλεγχο της φιλοσοφίας ζωής του Σατανά. Εξαρχής, αγωνιζόμουν να ξεχωρίσω ανάμεσα στους συνομήλικούς μου, πιστεύοντας ακλόνητα ότι, με τον τρόπο αυτόν, θα ήμουν σε θέση να διάγω μια ευτυχισμένη ζωή και θα προκαλούσα τον θαυμασμό και τη ζήλια των γύρω μου. Όμως, ποτέ δεν σκέφτηκα ότι αυτό που θα αποκτούσα θα ήταν, αντιθέτως, ο πόνος και η λύπη, χωρίς το παραμικρό θραύσμα γαλήνης και ευτυχίας. Τώρα που διάβασα τους λόγους του Θεού και κατανόησα το θέλημά Του, δεν είμαι πια πρόθυμη να αγωνίζομαι ενάντια στη μοίρα ούτε να επιζητώ τη δόξα και το κέρδος. Δεν είναι αυτή η ζωή που θέλω. Τώρα, εκτός από το να πηγαίνω στη δουλειά, συχνά παρευρίσκομαι σε συναθροίσεις, διαβάζω τον λόγο του Θεού και μοιράζομαι τις δικές μου εμπειρίες και κατανοήσεις με τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Επίσης, έμαθα να ψάλλω ύμνους. Διάγω μια ευτυχισμένη ζωή και έχω, κατά κάποιον τρόπο, αποκτήσει σιγουριά και γαλήνη, που δεν είχα νιώσει ποτέ πριν.

Μια μέρα, κατά την πνευματική μου άσκηση, έπεσα πάνω στα εξής λόγια του Θεού: «Όταν κάποιος αναπολεί τον δρόμο που διένυσε, όταν ανακαλεί κάθε φάση του ταξιδιού του, βλέπει πως σε κάθε βήμα, είτε ο δρόμος ήταν δύσκολος, είτε ομαλός, ο Θεός κατηύθυνε και σχεδίαζε το μονοπάτι του. Ήταν οι σχολαστικές διευθετήσεις του Θεού, ο προσεκτικός Του σχεδιασμός, που τον έφεραν, εν αγνοία του, στο σήμερα. Το να είσαι ικανός να αποδέχεσαι την κυριαρχία του Θεού και να δέχεσαι τη σωτηρία Του —πόσο μεγάλη τύχη είναι αυτή! […] Αν η στάση κάποιου προς την κυριαρχία του Θεού επί της ανθρώπινης μοίρας είναι ενεργή, τότε, όταν αναπολήσει το ταξίδι του, όταν κατανοήσει πραγματικά την κυριαρχία του Θεού, θα επιθυμεί πιο ένθερμα να υποταχθεί σε όλα όσα έχει διευθετήσει ο Θεός, θα έχει περισσότερη αποφασιστικότητα και εμπιστοσύνη στο να αφήσει τον Θεό να ενορχηστρώσει τη μοίρα του και θα σταματήσει να επαναστατεί απέναντι στον Θεό. Γιατί βλέπει πως όταν δεν κατανοεί τη μοίρα, όταν δεν καταλαβαίνει την κυριαρχία του Θεού, όταν εκουσίως προχωράει στα τυφλά, παραπατώντας και τρεκλίζοντας, μέσα από την ομίχλη, το ταξίδι είναι υπερβολικά δύσκολο, υπερβολικά θλιβερό. Επομένως, όταν οι άνθρωποι αναγνωρίσουν την κυριαρχία του Θεού πάνω στην ανθρώπινη μοίρα, οι έξυπνοι επιλέγουν να τη γνωρίσουν και να τη δεχθούν, να αποχαιρετήσουν τις επώδυνες ημέρες που προσπαθούσαν να χτίσουν μια καλή ζωή με τα δυο τους χέρια, και να μη συνεχίσουν να αγωνίζονται ενάντια στη μοίρα και να επιδιώκουν τους υποτιθέμενους στόχους της ζωής τους με τον δικό τους τρόπο. Όταν κάποιος δεν έχει Θεό, όταν δεν μπορεί να Τον δει, όταν δεν μπορεί να αναγνωρίσει ξεκάθαρα την κυριαρχία του Θεού, τότε κάθε μέρα είναι ανούσια, άνευ αξίας και θλιβερή. Όπου κι αν βρίσκεται κάποιος και όποια κι αν είναι η δουλειά του, τα μέσα διαβίωσής του και η επιδίωξη των στόχων του δεν του φέρνουν τίποτε άλλο παρά ατέρμονη συντριπτική θλίψη και μαρτύριο που δεν υποχωρεί, σε βαθμό που δεν αντέχει να κοιτάξει πίσω. Μόνο όταν κάποιος αποδεχθεί την κυριαρχία του Δημιουργού, υποταχθεί στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Του, και αναζητήσει την πραγματική ανθρώπινη ζωή, θα απελευθερωθεί, σταδιακά, από όλη τη συντριπτική θλίψη και το μαρτύριο, και θα απαλλαγεί από όλη την κενότητα της ζωής» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ΄). Ο Θεός είναι ο Δημιουργός, και οι άνθρωποι είναι τα δημιουργημένα Του πλάσματα. Η ζωή του κάθε ανθρώπου βρίσκεται στα χέρια του Θεού, υπό την ενορχήστρωση και τη ρύθμισή Του. Ό,τι αποκτά ο άνθρωπος στη ζωή, βρίσκεται υπό τον έλεγχο του Θεού και έχει προκαθοριστεί από τον Θεό. Το να τρέχει ο άνθρωπος από ‛δω κι από ‛κει, σίγουρα δεν αποτελεί αποφασιστικό παράγοντα. Όσο περισσότερα παραχωρεί ο Θεός στον άνθρωπο, τόσο περισσότερα εκείνος μπορεί να αποκτήσει. Αν ο Θεός δεν κάνει μια τέτοια παραχώρηση, ανεξάρτητα από το πόσο εργάζεται ο άνθρωπος, οι προσπάθειές του θα είναι μάταιες. Είναι όπως λένε τα ρητά: «Ο άνθρωπος σπείρει, αλλά ο Θεός αποφασίζει να θερίσει» και «Ο άνθρωπος προτείνει, ο Θεός διατάζει». Επομένως, στη ζωή μας, πρέπει να υποτασσόμαστε στην κυριαρχία και στις ρυθμίσεις του Δημιουργού. Αυτό είναι το μυστικό για μια ευτυχισμένη ζωή και αυτό συνιστά την πραγματική ζωή! Την ίδια στιγμή, κατάλαβα επίσης ότι, ανεξάρτητα από το πόσο πλούσιος είναι κάποιος ή πόσο υψηλή η θέση που κατέχει, αυτά είναι απλώς επίγεια υπάρχοντα. Δεν τα έφερε μαζί του όταν γεννήθηκε και δεν μπορεί να τα πάρει μαζί του όταν πεθάνει. Αφιερώνοντας τον εαυτό του στην επιδίωξη δόξας και κέρδους, το μόνο που τελικά αποκτά είναι κενότητα και οδύνη, και το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι τον καταστρέφει ο Σατανάς. Μόλις έφτασα σε αυτή την κατανόηση, αποφάσισα να αποδεχτώ έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, να ξεκινήσω από την αρχή. Ήθελα μόνο να υπακούω στην ενορχήστρωση και στις ρυθμίσεις του Θεού και να εναποθέσω το υπόλοιπο μισό της ζωής μου στα χέρια του Θεού για να το ρυθμίσει. Δεν θα επιδίωκα πια πλούτο και κύρος για να κερδίσω τον θαυμασμό των άλλων, αλλά, αντ’ αυτού, θα επιζητούσα να είμαι κάποια που υπακούει στον Θεό, θα ζούσα πραγματικά για τον Θεό και για να ανταποδώσω την αγάπη του Θεού. Τώρα, εργάζομαι τρεις με τέσσερις ώρες κάθε μέρα. Το αφεντικό μου είναι Ιάπωνας. Αν και έχουμε γλωσσικές δυσκολίες, με φροντίζει πολύ. Όποτε μου λέει να κάνω κάτι, πάντα χρησιμοποιεί απλές λέξεις που μπορώ να καταλάβω και δεν με πιέζει ποτέ. Ξέρω πως αυτό είναι το έλεος και η ευλογία του Θεού προς εμένα. Νιώθω πολύ ευγνώμων. Την ίδια στιγμή, έχω καταλάβει ακόμη καλύτερα ότι αν ο άνθρωπος ακούει τα λόγια του Θεού και υποτάσσεται στις ενορχηστρώσεις και στις ρυθμίσεις του Θεού, μόνο τότε θα μπορεί να διάγει μια ήρεμη και χαρούμενη ζωή.

Όποτε είμαι μόνη, συχνά αναπολώ το μονοπάτι που πήρα για να παρουσιαστώ ενώπιον του Θεού. Αν δεν ήταν η αρρώστια μου, δεν θα είχα σταματήσει την επιδίωξή μου για χρήμα και δόξα, και θα εξακολουθούσα να είμαι μια τέλεια μηχανή παραγωγής χρήματος στον κόσμο, μέχρι να με εξόντωνε ανελέητα ο Σατανάς, χωρίς να σκεφτώ ποτέ να μετανοήσω ή να αλλάξω τακτική. Ο Σατανάς χρησιμοποίησε τη δόξα και το κέρδος για να με βλάψει, κάνοντάς με να αρρωστήσω. Όμως, ο Παντοδύναμος Θεός χρησιμοποίησε την αρρώστια μου για να με φέρει ενώπιόν Του, επιτρέποντάς μου να δω καθαρά μέσα από τα λόγια του Θεού ότι ο Σατανάς είναι ο κύριος υπαίτιος για τη διαφθορά του ανθρώπου, και να αναγνωρίσω την αληθινή φύση της σκευωρίας του Σατανά, να χρησιμοποιεί το χρήμα και τη δόξα για να διαφθείρει και να καταστρέφει τον άνθρωπο, οδηγώντας με να διακρίνω μερικές πτυχές του επίγειου κόσμου. Ήξερα από πού προήλθε ο άνθρωπος και για πού προοριζόταν· ήξερα, επίσης, την πηγή της αμαρτωλότητας και της ανηθικότητας του ανθρώπου, και κατάλαβα πώς να ζει ο άνθρωπος μια ουσιαστική ζωή. Τα λόγια του Θεού αναφέρουν: «Όταν κάποιοι άνθρωποι έχουν μόλις αρχίσει να πιστεύουν στον Θεό, αυτό οφείλεται σε κάποια αρρώστια. Η αρρώστια αυτή είναι η χάρη του Θεού για σένα. Χωρίς αυτήν, δεν θα πίστευες στον Θεό, και αν δεν πίστευες στον Θεό, δεν θα είχες φθάσει μέχρι εδώ —έτσι, ακόμα και αυτή η χάρη είναι η αγάπη του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Την ομορφιά του Θεού μπορείς να τη γνωρίσεις μόνο βιώνοντας επίπονες δοκιμασίες). Τα λόγια του Θεού είναι, στ’ αλήθεια, πρακτικά. Μόνο μέσω καταστροφής απέκτησα ευλογίες! Σήμερα, υπό την παροχή και την καθοδήγηση των λόγων του Θεού, έχω αποτινάξει τα δεσμά του Σατανά και έχω μια σωστή αντίληψη της ζωής. Περπάτησα πάνω στο σωστό μονοπάτι της ζωής και το πνεύμα μου έχει απελευθερωθεί ιδιαίτερα. Ο Θεός είναι, πραγματικά, τόσο σοφός, τόσο παντοδύναμος! Ευχαριστώ τον Παντοδύναμο Θεό που με αγαπά και με σώζει!