2. Τα συμφέροντα των αντίχριστων

Δ. Οι προοπτικές και το πεπρωμένο τους

Κατ’ αρχάς, ας κάνουμε μια ανακεφαλαίωση πάνω στα αντικείμενα της συναναστροφής μας στην προηγούμενη συνάθροιση. (Θεέ μου, την προηγούμενη φορά συναναστράφηκες σχετικά με το δεύτερο σημείο του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους, δηλαδή το πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι το καθήκον τους. Οι αντίχριστοι έχουν τρεις διαφορετικές στάσεις απέναντι στο καθήκον τους. Αρχικά, ο Θεός φροντίζει την ανθρωπότητα και την καθοδηγεί, οπότε το να κάνει κάποιος το καθήκον του ως δημιούργημα ενώπιον του Θεού είναι απόλυτα σωστό, φυσικό και δικαιολογημένο, καθώς και ό,τι πιο δίκαιο και ό,τι πιο όμορφο ανάμεσα στην ανθρωπότητα· οι αντίχριστοι, όμως, το θεωρούν ως κάποιου είδους συναλλαγή και θέλουν να ανταλλάξουν την εκτέλεση του καθήκοντός τους με καλές προοπτικές και έναν καλό προορισμό. Δεύτερον, ο Θεός, όταν εργάζεται, εκφράζει πολλές αλήθειες· οι αντίχριστοι όχι μόνο δεν θεωρούν πως ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια, πως είναι κάτι που η ανθρωπότητα πρέπει να έχει, να επιδιώκει, να αποδέχεται και στο οποίο πρέπει να εισέλθει για να σωθεί, αλλά, αντιθέτως, θεωρούν πως η επιδίωξη των προοπτικών, του προορισμού, της φήμης και της θέσης είναι η αλήθεια και τα πράγματα που πρέπει να υποστηρίξουν και να αποκτήσουν. Τρίτον, ο Θεός εργάζεται για να διαχειριστεί και να σώσει την ανθρωπότητα, αλλά οι αντίχριστοι αυτό το βλέπουν μόνο ως συναλλαγή και ως παιχνίδι· πιστεύουν ότι μόνο μέσα από σκληρή δουλειά και συναλλαγές μπορούν οι άνθρωποι να κερδίσουν τις ευλογίες της βασιλείας των ουρανών. Αν κρίνουμε από τη στάση που τηρούν οι αντίχριστοι απέναντι στο αληθινό γεγονός ότι ο Θεός απαιτεί να κάνουν οι άνθρωποι το καθήκον τους, η διάθεσή τους είναι μοχθηρή.) Έχει κανείς να προσθέσει κάτι; (Οι αντίχριστοι θεωρούν ότι ο μόνος τρόπος για να επιδιώξουν ευλογίες είναι να κάνουν το καθήκον τους. Μόλις γκρεμιστεί η επιθυμία τους να κερδίσουν ευλογίες, ίσως να εγκαταλείψουν αμέσως το καθήκον τους ή ακόμα και να εγκαταλείψουν τον Θεό. Τέτοια στάση έχουν οι αντίχριστοι όταν γκρεμίζεται η επιθυμία τους να κερδίσουν ευλογίες.) (Οι αντίχριστοι δεν μετανοούν αληθινά. Όταν απαλλάσσονται απ’ τα καθήκοντά τους ή αποβάλλονται επειδή προκάλεσαν διατάραξη και αναστάτωση ή έκαναν κακές πράξεις, και ο οίκος του Θεού τούς δίνει μια δεύτερη ευκαιρία να κάνουν το καθήκον τους, δεν είναι ευγνώμονες. Αντίθετα, παραπονιούνται και ασκούν κριτική. Λένε: «Όταν με χρειάζεστε, μου ζητάτε να γυρίσω πίσω, αλλά όταν δεν με χρειάζεστε, με διώχνετε». Αυτό δείχνει ότι οι αντίχριστοι δεν πρόκειται να μετανοήσουν ποτέ.) Με λίγα λόγια, οι αντίχριστοι αντιμετωπίζουν τα καθήκοντά τους και τον λόγο του Θεού εκδηλώνοντας κατά βάση την ίδια ουσία· αντιμετωπίζουν αυτά τα διαφορετικά πράγματα εκδηλώνοντας τις ίδιες διαθέσεις και την ίδια ουσία. Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε κατά βάση πάνω σε κάθε ουσία που εκδηλώνουν οι αντίχριστοι στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τα καθήκοντά τους. Πρώτον, δεν πιστεύουν και δεν αναγνωρίζουν ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια· δεύτερον, ακόμα κι αν συναναστραφείς μαζί τους σχετικά με τον λόγο του Θεού και μπορέσουν να καταλάβουν την αλήθεια, δεν την αποδέχονται· τρίτον, δεν υποτάσσονται στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού· τέταρτον, δεν μετανοούν ποτέ αληθινά. Αυτές δεν είναι οι ουσίες των εκδηλώσεών τους; (Ναι.) Τα συνοψίσατε αυτά τα τέσσερα σημεία; (Όχι.) Μιλήσατε κυρίως για ορισμένες από τις εκδηλώσεις πάνω στις οποίες συναναστραφήκαμε την προηγούμενη φορά. Ωστόσο, ακόμα δεν έχετε διακρίνει ποιες ουσίες κρύβονται πίσω από αυτές τις εκδηλώσεις. Οι ουσίες που εκδηλώνουν οι αντίχριστοι ενώπιον της αλήθειας και του Θεού είναι πάντοτε το ότι αρνούνται να αναγνωρίσουν, να αποδεχτούν, να υποταχθούν και να μετανοήσουν. Εφόσον οι αντίχριστοι αντιμετωπίζουν έτσι τον λόγο του Θεού και το καθήκον τους, πώς αντιμετωπίζουν το κλάδεμα; Ποιες άλλες εκδηλώσεις δίνουν τη δυνατότητα στους ανθρώπους να δουν πως διαθέτουν τις ουσίες που προαναφέρθηκαν και επιβεβαιώνουν ότι είναι αντίχριστοι, εχθροί του Θεού και εχθροί της αλήθειας; Αυτό είναι το τρίτο σημείο, πάνω στο οποίο θα συναναστραφούμε σήμερα: Πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι το κλάδεμα. Αυτό το σημείο είναι το τρίτο επιμέρους θέμα του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους. Όπως βλέπετε, η συναναστροφή πάνω σε κάθε αλήθεια απαιτεί πολύ συγκεκριμένη συναναστροφή, καθώς και συγκεκριμένη αναζήτηση και περισυλλογή. Αν μιλούσα μόνο γενικά, δεν θα καταλάβαινες πιο συγκεκριμένα τις πραγματικότητες της κάθε αλήθειας. Εντάξει, σταματάμε την ανακεφαλαίωση του περιεχομένου της προηγούμενης συναναστροφής μας. Τώρα θα συναναστραφούμε επισήμως πάνω στο τρίτο σημείο.

3. Πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι το κλάδεμα

Το κλάδεμα είναι κάτι που μπορεί να βιώσουν όλοι όσοι πιστεύουν στον Θεό. Ιδίως καθώς κάνουν ένα καθήκον, ενώ αποκτούν μεγαλύτερη εμπειρία σε ό,τι αφορά το κλάδεμα, οι περισσότεροι άνθρωποι συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο το νόημα του κλαδέματος. Θεωρούν πως το κλάδεμα έχει πολλά οφέλη και είναι όλο και πιο ικανοί να αντιμετωπίσουν σωστά το κλάδεμα. Φυσικά, όποιο καθήκον κι αν κάνει ένας άνθρωπος, από τη στιγμή που μπορεί να εκτελέσει ένα καθήκον θα έχει την ευκαιρία να κλαδευτεί. Οι κανονικοί άνθρωποι μπορούν να αντιμετωπίσουν σωστά το κλάδεμα. Απ’ τη μία, μπορούν να αποδεχτούν το κλάδεμα με μια καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό και, απ’ την άλλη, μπορούν να κάνουν αυτοκριτική για τα προβλήματα που έχουν και να τα γνωρίσουν. Πρόκειται για μια κοινή στάση και οπτική του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουν το κλάδεμα όσοι επιδιώκουν την αλήθεια. Έτσι αντιμετωπίζουν, λοιπόν, και οι αντίχριστοι το κλάδεμα; Με τίποτα. Οι αντίχριστοι κι εκείνοι που επιδιώκουν την αλήθεια σίγουρα έχουν διαφορετική στάση όσον αφορά το πώς αντιμετωπίζουν το κλάδεμα. Πρώτα πρώτα, οι αντίχριστοι, όσον αφορά το ζήτημα του κλαδέματος, δεν μπορούν να τ’ αποδεχτούν. Και υπάρχουν λόγοι που δεν μπορούν να τ’ αποδεχτούν, και ο κυριότερος είναι ότι όταν τους κλαδεύουν, αισθάνονται ότι έχουν ρεζιλευτεί, ότι έχουν χάσει τη φήμη, τη θέση και την αξιοπρέπειά τους, ότι δεν μπορούν πλέον να σηκώσουν το κεφάλι τους μπροστά σε όλους. Αυτά τα πράγματα έχουν επίδραση στην καρδιά τους, κι έτσι δυσκολεύονται να δεχτούν να τους κλαδέψουν, και νιώθουν ότι όποιος τους κλαδεύει τους τη φύλαγε και είναι εχθρός τους. Αυτή είναι η νοοτροπία των αντίχριστων όταν τους κλαδεύουν. Γι’ αυτό να είστε σίγουροι. Στην ουσία, στο κλάδεμα αποκαλύπτεται περισσότερο το αν κάποιος μπορεί ν’ αποδεχτεί την αλήθεια κι αν μπορεί να υποταχθεί. Το ότι οι αντίχριστοι αντιστέκονται τόσο πολύ στο κλάδεμα αρκεί για να καταδείξει ότι αποστρέφονται την αλήθεια και δεν την αποδέχονται στο ελάχιστο. Αυτή, λοιπόν, είναι η ουσία του προβλήματος. Δεν είναι η υπερηφάνειά τους η ουσία του θέματος, είναι το ότι δεν αποδέχονται την αλήθεια. Όταν τους κλαδεύουν, οι αντίχριστοι απαιτούν να γίνεται σε ωραίο τόνο και με ωραία στάση. Εάν αυτός που το κάνει έχει σοβαρό τόνο κι η στάση του είναι αυστηρή, ο αντίχριστος θα αντισταθεί, θα γίνει απειθής και θα εξαγριωθεί απ’ τη ντροπή του. Δεν δίνει καμία σημασία στο αν αυτό που εκτίθεται μέσα του είναι σωστό, αν είναι γεγονός· δεν αναλογίζεται πού έχει σφάλει ή αν θα πρέπει να αποδεχθεί την αλήθεια. Σκέφτεται μόνο αν έχει υποστεί κάποιο πλήγμα η ματαιοδοξία και η υπερηφάνειά του. Οι αντίχριστοι είναι εντελώς ανίκανοι να αναγνωρίσουν ότι το κλάδεμα είναι χρήσιμο για τους ανθρώπους, ότι προσφέρει αγάπη και σωτηρία, ότι είναι ωφέλιμο. Δεν μπορούν καν να το δουν αυτό. Δεν είναι κάπως παράλογο εκ μέρους τους ετούτο, δεν δείχνει έλλειψη διάκρισης; Άρα, όταν έρχεται απέναντι στο κλάδεμα, τι διάθεση αποκαλύπτει ο αντίχριστος; Αναμφίβολα τη διάθεση κάποιου που βαριέται την αλήθεια, αλλά και αλαζονεία και αδιαλλαξία. Αυτό αποκαλύπτει ότι η φύση-ουσία των αντίχριστων είναι να αποστρέφονται την αλήθεια και να τη μισούν. Αυτό που φοβούνται, λοιπόν, περισσότερο οι αντίχριστοι είναι το κλάδεμα· μόλις κλαδευτούν, φανερώνεται ολοκληρωτικά η άσχημη κατάστασή τους. Όταν κλαδεύονται οι αντίχριστοι, ποιες εκδηλώσεις παρουσιάζουν και ποια πράγματα μπορεί να πουν ή να κάνουν, τα οποία δίνουν στους άλλους τη δυνατότητα να διακρίνουν ξεκάθαρα ότι είναι αντίχριστοι, ότι διαφέρουν από τον μέσο διεφθαρμένο άνθρωπο και ότι η φύση-ουσία τους είναι διαφορετική από εκείνων που επιδιώκουν την αλήθεια; Θα σας δώσω μερικά παραδείγματα, κι εσείς σκεφτείτε τα και προσθέστε τα δικά σας. Όταν κλαδεύονται οι αντίχριστοι, το πρώτο που κάνουν είναι να υπολογίσουν και να σκεφτούν: «Τι είδους άνθρωπος με κλαδεύει; Πού το πάει; Πώς το ξέρει αυτό; Για ποιον λόγο με κλάδεψε; Μήπως με απαξιώνει; Μήπως είπα κάτι που τον προσέβαλε; Μήπως με εκδικείται γιατί έχω κάτι καλό, κάτι που δεν του έχω δώσει, και μ’ αυτήν την ευκαιρία με εκβιάζει;» Αντί να αναλογιστούν και να γνωρίσουν τις παραβάσεις τους, τα λάθη του παρελθόντος και τις διεφθαρμένες διαθέσεις που έχουν αποκαλύψει, θέλουν στο ζήτημα του κλαδέματος να εντοπίσουν στοιχεία. Νομίζουν ότι υπάρχει κάτι ύποπτο σ’ αυτό. Έτσι αντιμετωπίζουν το κλάδεμα. Υπάρχει αληθινή αποδοχή σ’ αυτό; Υπάρχει αληθινή γνώση ή αναστοχασμός; (Όχι.) Όταν κλαδεύονται οι περισσότεροι άνθρωποι, αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι αποκάλυψαν διεφθαρμένες διαθέσεις. Μπορεί επίσης να οφείλεται στο ότι έκαναν κάτι λάθος λόγω άγνοιας και ξεπούλησαν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Μπορεί επίσης να οφείλεται στο ότι ήταν επιπόλαιοι στο καθήκον τους, κι αυτό προκάλεσε απώλεια στο έργο του οίκου του Θεού. Το πιο απεχθές είναι πως κάνουν κατάφωρα ό,τι θέλουν χωρίς περιορισμό, παραβιάζουν τις αρχές και διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του οίκου του Θεού. Αυτοί είναι οι κύριοι λόγοι για τους οποίους κλαδεύονται οι άνθρωποι. Ανεξάρτητα από τις περιστάσεις που προκαλούν το κλάδεμα κάποιου, ποια είναι η πιο κρίσιμη στάση που πρέπει να έχεις απέναντι σ’ αυτό; Πρώτον, πρέπει να το αποδέχεσαι, ανεξάρτητα από το ποιος σε κλαδεύει, απ’ τον λόγο, απ’ το αν σου φαίνεται σκληρό, και ανεξάρτητα από το ύφος και τη διατύπωση, οφείλεις να το αποδεχτείς. Στη συνέχεια, θα πρέπει να αναγνωρίσεις τι έκανες λάθος, ποια διεφθαρμένη διάθεση αποκάλυψες και αν ενήργησες σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Πρώτον και κύριον, αυτή είναι η στάση που οφείλεις να έχεις. Και διαθέτουν οι αντίχριστοι μια τέτοια στάση; Όχι· από την αρχή ως το τέλος, η στάση που αποπνέουν είναι μια στάση αντίστασης και απέχθειας. Με μια τέτοια στάση, μπορούν να γαληνέψουν ενώπιον του Θεού και να δεχτούν με σεμνότητα το κλάδεμά τους; Όχι, δεν μπορούν. Τι κάνουν, λοιπόν, τότε; Πρώτα απ’ όλα, επιχειρηματολογούν σθεναρά και προβάλλουν δικαιολογίες, αμυνόμενοι και υποστηρίζοντας ότι δεν έχουν κάνει τα λάθη που έχουν κάνει και δεν έχουν αποκαλύψει τη διεφθαρμένη διάθεση που έχουν αποκαλύψει, με την ελπίδα να κερδίσουν την κατανόηση και τη συγχώρεση των ανθρώπων, ώστε να μη χρειάζεται να αναλάβουν καμία ευθύνη ούτε να δεχτούν λόγια κλαδέματος. Ποια είναι η στάση που επιδεικνύουν όταν έρχονται ενώπιον του κλαδέματος; «Δεν έχω αμαρτήσει. Δεν έχω κάνει τίποτα κακό. Εάν έκανα κάποιο λάθος, υπήρχε λόγος για αυτό. Εάν έκανα κάποιο λάθος, δεν το έκανα επίτηδες, δεν θα πρέπει να αναγκαστώ να αναλάβω την ευθύνη για αυτό. Ποιος δεν κάνει λίγα λάθη;» Αρπάζονται από αυτές τις δηλώσεις και τις φράσεις, όμως δεν αναζητούν την αλήθεια ούτε αναγνωρίζουν τα λάθη που έχουν κάνει ή τις διεφθαρμένες διαθέσεις που έχουν αποκαλύψει —και σίγουρα δεν παραδέχονται ποια ήταν η πρόθεση κι ο στόχος τους όταν έκαναν το κακό. Όσο εμφανή κι αν είναι τα λάθη που έχουν κάνει ή όσο μεγάλη κι αν είναι η απώλεια που έχουν προκαλέσει, κάνουν τα στραβά μάτια απέναντι σ’ αυτά τα πράγματα. Δεν αισθάνονται καθόλου θλίψη ή ενοχές και η συνείδησή τους δεν προκαλεί κανένα αίσθημα μομφής. Αντιθέτως, δικαιολογούν τον εαυτό τους με όλη τους τη δύναμη και διεξάγουν έναν πόλεμο λέξεων, σκεπτόμενοι: «Όλοι έχουν μια αιτιολογημένη άποψη. Ο καθένας έχει τους λόγους του· σημασία έχει ποιος είναι ο καλύτερος ομιλητής. Αν μπορέσω να πλασάρω την αιτιολόγηση και την εξήγησή μου σε μια πλειοψηφία, τότε κερδίζω, και οι αλήθειες για τις οποίες μιλάς εσύ δεν είναι αλήθειες, και τα γεγονότα σου δεν ισχύουν. Θέλεις να με καταδικάσεις; Αποκλείεται!» Όταν κλαδεύεται ένας αντίχριστος, στα βάθη της καρδιάς και της ψυχής του, είναι απολύτως, αποφασιστικά απρόθυμος, το απεχθάνεται και το απορρίπτει. Η στάση του είναι η εξής: «Ό,τι κι αν έχεις να πεις, όσο δίκιο κι αν έχεις, δεν θα το δεχτώ και δεν θα το παραδεχτώ. Δεν ευθύνομαι εγώ». Όσο κι αν τα γεγονότα φέρνουν στο φως τη διεφθαρμένη του διάθεση, εκείνος δεν το αναγνωρίζει ούτε το αποδέχεται, αλλά συνεχίζει την απείθεια και την αντίστασή του. Ό,τι κι αν λένε οι άλλοι, δεν το αποδέχεται ούτε το αναγνωρίζει, μα σκέφτεται: «Για να δούμε ποιος μιλάει πιο ωραία· για να δούμε τίνος το στόμα είναι πιο γρήγορο». Αυτό είναι ένα είδος στάσης με το οποίο μεταχειρίζονται οι αντίχριστοι το κλάδεμα.

Το αν κάποιος μπορεί ή δεν μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια αποκαλύπτεται μόλις κλαδευτεί. Όλοι οι αντίχριστοι είναι πολύ ξεκάθαροι όταν λένε λόγια και δόγματα· όταν κλαδεύονται, όμως, δείχνουν συνεχώς απείθεια, επιχειρηματολογούν και αντιστέκονται, ενώ δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια. Δεν μπορούν να κάνουν πράξη κανένα μέρος των λόγων και των δογμάτων που ξεστομίζουν συνήθως. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή η ουσία των αντίχριστων δείχνει πως αποστρέφονται την αλήθεια. Οι αντίχριστοι έχουν μια διάθεση φαύλη και αλαζονική σε ακραίο βαθμό. Η στάση τους απέναντι στην αλήθεια και τα γεγονότα είναι πάντοτε μια στάση αδιαλλαξίας, αντίστασης και αντιπάθειας. Όταν κλαδεύονται, όχι μόνο δικαιολογούνται και δίνουν εξηγήσεις για τον εαυτό τους όσο περισσότερο μπορούν για να διατηρήσουν τη φήμη τους, αλλά έχουν και το εξής ισχυρό πιστεύω: «Εγώ πιστεύω στον θεό, όχι σε κάποιον άνθρωπο. Ο θεός είναι δίκαιος και, όσο κι αν με κλαδέψει αυτός ο άνθρωπος, δεν μπορεί να αποφασίσει για το πεπρωμένο μου. Εγώ δεν αποδέχομαι την αλήθεια, αλλά εκείνος τι μπορεί να κάνει γι’ αυτό;» Κατά βάθος, έχουν μια στάση απείθειας: «Όσο σωστά και σύμφωνα με την αλήθεια κι αν είναι όσα λέει αυτός ο άνθρωπος στη γη, δεν είναι η αλήθεια· μόνο οι ομιλίες που προέρχονται απευθείας απ’ τον θεό στον ουρανό είναι η αλήθεια. Όσο κι αν κρίνει και παιδεύει τους ανθρώπους, κι όσο κι αν τους κλαδεύει αυτός ο άνθρωπος στη γη, δεν είναι δίκαιος· μόνο ο θεός στον ουρανό είναι δίκαιος». Τι υπαινίσσονται σιωπηρά; «Όσο σωστά και σύμφωνα με την αλήθεια κι αν είναι αυτά που λέει ο θεός στη γη, δεν είναι η αλήθεια. Μόνο ο θεός στον ουρανό είναι η αλήθεια, ο θεός στον ουρανό είναι ο σπουδαιότερος. Αν και ο θεός στη γη μπορεί κι αυτός να εκφράσει την αλήθεια, δεν συγκρίνεται με τον θεό στον ουρανό». Αυτό δεν θέλουν να πουν; (Ναι.) «Εγώ πιστεύω στον θεό που βρίσκεται στον ουρανό, όχι στον θεό που βρίσκεται στη γη. Όσο σωστά και σύμφωνα με την αλήθεια κι αν είναι τα λόγια που λες εσύ —ένας συνηθισμένος άνθρωπος— και πάλι δεν είσαι ο θεός στον ουρανό. Ο θεός στον ουρανό είναι κυρίαρχος των πάντων. Ο θεός στον ουρανό καθορίζει το πεπρωμένο μου. Ο θεός στη γη δεν μπορεί να καθορίσει το πεπρωμένο μου. Όσο κι αν συνάδουν με την αλήθεια τα όσα λέει ο θεός στη γη, δεν πρόκειται να τα αποδεχτώ. Μόνο τον θεό στον ουρανό αποδέχομαι και μόνο σ’ αυτόν υποτάσσομαι. Όπως και να μου φερθεί ο θεός στον ουρανό, θα υποταχθώ». Όλα αυτά είναι τα λόγια που αποκαλύπτουν οι αντίχριστοι όταν κλαδεύονται. Όλα είναι λόγια που πηγάζουν από την καρδιά τους. Αυτά τα λόγια της καρδιάς τους αντιπροσωπεύουν απόλυτα τη διάθεσή τους και αποκαλύπτουν τη φύση-ουσία τους, η οποία αποστρέφεται και μισεί την αλήθεια. Όταν αποκαλύπτουν αυτά τα λόγια οι αντίχριστοι, ξεσκεπάζεται πλήρως το αληθινό τους πρόσωπο. Μπορούμε να πούμε ότι όποιος μπορεί να πει αυτά τα λόγια είναι πραγματικός αντίχριστος κι αυθεντικός διάβολος και σατανάς. Κάποιοι αντίχριστοι, όταν κλαδεύονται, εκδηλώνουν μια ανυποχώρητη στάση, η οποία δεν είναι ούτε δουλοπρεπής ούτε αυταρχική. Δεν αποδέχονται την αλήθεια ούτε το κλάδεμα και δεν φτάνουν στην πραγματική αυτογνωσία. Αντιθέτως, γυρνάνε πίσω σ’ εκείνο το πιστεύω τους και το χρησιμοποιούν για να υπερασπιστούν τη φήμη τους, τη θέση τους και το αίσθημα της παρουσίας τους, εκθέτοντας ολοκληρωτικά την ουσία της δυσπιστίας που έχουν. Λένε τα λόγια «Εγώ πιστεύω στον θεό, όχι σε κάποιον άνθρωπο, κι ο θεός είναι δίκαιος» για να τους διαψεύσουν και να τους νικήσουν όλους, καθώς και για να αρνηθούν την αλήθεια και τον Θεό στη γη. Την ίδια στιγμή, αυτά τα λόγια τα χρησιμοποιούν για να συγκαλύψουν και να αποφύγουν την ευθύνη τους για τις αμαρτίες τους και να συγκαλύψουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και τη φύση-ουσία τους. Οι αντίχριστοι χρησιμοποιούν αυτό το πιστεύω τους και τις θεωρίες τους για να συγκαλύψουν τις κακές τους πράξεις, ενώ τα χρησιμοποιούν, επίσης, για να παρηγορήσουν και να προστατεύσουν τον εαυτό τους. Πώς παρηγορούν τον εαυτό τους; Σκέφτονται: «Δεν πειράζει, δεν μετράνε τα όσα λέει αυτός ο άνθρωπος στη γη. Όσο σωστά κι αν είναι αυτά που λέει, δεν πρόκειται να τα αποδεχτώ. Όσο δεν τα αποδέχομαι, αυτά που λέει δεν αποτελούν γεγονότα και δεν συμφωνούν με την αλήθεια. Οπότε, δεν είναι ανάγκη να αναλάβω την ευθύνη για τυχόν λάθη, παραπτώματα ή παραβάσεις που κάνω, μπορώ πολύ απλά να κάνω ό,τι θέλω, να κορδώνομαι και να ενεργώ με τον τρόπο που θέλω εγώ, όπως ακριβώς έκανα και πριν». Οπότε, οι αντίχριστοι συνεχίζουν να βαδίζουν έτσι στο μονοπάτι τους, δίχως κανέναν απολύτως ενδοιασμό και αίσθημα ντροπής, εμμένοντας μέχρι τέλους στην επιθυμία και στην πρόθεσή τους να κερδίσουν ευλογίες. Αυτό είναι το αληθινό πρόσωπο των αντίχριστων.

Οι αντίχριστοι, όταν κλαδεύονται, αποκαλύπτονται. Τότε είναι και πιο πιθανό να αποκαλυφθεί η φύση-ουσία τους. Πρώτον, μπορούν να ομολογήσουν τις κακές πράξεις τους; Δεύτερον, μπορούν να κάνουν αυτοκριτική και να φτάσουν στην αυτογνωσία; Και τρίτον, μπορούν να αποδεχτούν το κλάδεμα από τον Θεό; Από αυτά τα τρία σημεία είναι δυνατόν να διακρίνει κανείς τη φύση-ουσία ενός αντίχριστου. Αν κάποιος μπορεί να υποταχθεί όταν του τύχει να κλαδευτεί, να κάνει αυτοκριτική κι έτσι να καταφέρει να γνωρίσει τις αποκαλύψεις της διαφθοράς και της διεφθαρμένης ουσίας του, τότε πρόκειται για κάποιον που μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια. Δεν είναι αντίχριστος. Σε αυτά ακριβώς τα τρία σημεία υστερεί ένας αντίχριστος. Ένας αντίχριστος, αντίθετα, κάνει κάτι άλλο, κάτι που δεν το περίμενε κανείς: Όταν κλαδεύεται, προβαίνει σε αβάσιμες αντεπιθέσεις. Αντί να ομολογήσει τα παραπτώματά του και να αναγνωρίσει τη διεφθαρμένη διάθεσή του, καταδικάζει εκείνον που τον κλαδεύει. Πώς το κάνει αυτό; Λέει: «Δεν είναι απαραίτητα σωστό το κάθε κλάδεμα. Το κλάδεμα έχει να κάνει με την καταδίκη του ανθρώπου, με την κρίση του ανθρώπου· δεν γίνεται για λογαριασμό του θεού. Μόνο ο θεός είναι δίκαιος. Όποιος θα καταδίκαζε τους άλλους πρέπει να καταδικαστεί». Δεν αποτελεί αυτό αβάσιμη αντεπίθεση; Τι σόι άνθρωπος θα προέβαινε σε τέτοιες αβάσιμες αντεπιθέσεις; Κάτι τέτοιο θα το έκανε μόνο κάποιος που είναι ενοχλητικός χωρίς λόγο και που δεν παίρνει από λογική και μόνο κάποιος που ανήκει στο σινάφι των διαβόλων και του Σατανά. Ένας άνθρωπος με συνείδηση και λογική δεν θα μπορούσε ποτέ να κάνει κάτι τέτοιο. Όσοι, λοιπόν, προβαίνουν σε αβάσιμες αντεπιθέσεις όταν κλαδεύονται πρέπει να είναι κακοί άνθρωποι. Είναι όλοι τους διάβολοι. Τι λένε συχνά οι αντίχριστοι όταν προβαίνουν σε αβάσιμες αντεπιθέσεις; «Εγώ πιστεύω στον θεό, κι ο θεός είναι δίκαιος! Υποτάσσομαι στον θεό, όχι σε κάποιον άνθρωπο! Δεν είναι απαραίτητα σωστό το κάθε κλάδεμα. Αν με κλαδέψει ο θεός, θα το δεχτώ· αν με κλαδέψουν, όμως, άνθρωποι, δεν πρόκειται να το δεχτώ!» Το πρώτο που θα πουν οι αντίχριστοι είναι το εξής: «Ο θεός είναι δίκαιος!» Καταλαβαίνεις απ’ τον τόνο της φωνής τους ότι έχουν κακόβουλη νοοτροπία. Το δεύτερο που λένε είναι το εξής: «Υποτάσσομαι στον θεό, όχι σε κάποιον άνθρωπο!» Τις έχετε ακούσει αυτές τις δύο δηλώσεις; (Ναι.) Εσείς τις έχετε πει ποτέ; (Όχι.) Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν τολμάνε να πουν αυτές τις δύο δηλώσεις. Μόνο όταν τους συμβεί κάτι που θεωρούν ότι είναι θετικό και κάτι που πρέπει να αποδεχτούν λένε: «Ο Θεός είναι στ’ αλήθεια δίκαιος, σωστό ήταν που κλαδεύτηκα και πειθαρχήθηκα». Το αποδέχονται θετικά και δεν προσπαθούν καθόλου να υπερασπιστούν μ’ αυτά τα λόγια τα συμφέροντά τους ή να δικαιολογηθούν και να δώσουν εξηγήσεις. Αποδέχονται και αναγνωρίζουν πραγματικά αυτά τα λόγια κι αυτό το γεγονός μέσα απ’ τα βάθη της καρδιάς τους. Οι αντίχριστοι έχουν διαφορετική στάση. Στο πλαίσιο του κλαδέματος, θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν αυτόν τον τόνο φωνής ή αυτόν τον σκοπό για να πουν: «Εγώ πιστεύω στον θεό, κι ο θεός είναι δίκαιος! Υποτάσσομαι στον θεό, όχι σε κάποιον άνθρωπο!» Τι σημαίνει αυτό; Πρόκειται για ανθρώπους που αποδέχονται την αλήθεια; Ασφαλώς όχι. Αρνούνται το γεγονός ότι το κλάδεμα προέρχεται από τον Θεό και ότι το εγκρίνει ο Θεός. Το γεγονός ότι δεν μπορούν να το αποδεχτούν από τον Θεό αποδεικνύει απόλυτα ότι δεν αναγνωρίζουν την κυριαρχία του Θεού στα πάντα και δεν πιστεύουν πως τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Και τότε πώς μπορούν να αναγνωρίσουν ότι ο Θεός είναι δίκαιος; Είναι ξεκάθαρο ότι με αυτά τα λόγια, που φαινομενικά μοιάζουν σωστά, θέλουν να καταδικάσουν τους άλλους, να καταδικάσουν εκείνους που δεν τους ευνοούν, που τους κλαδεύουν και εκθέτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Δεν πρόκειται για πράξεις κακών ανθρώπων; Είναι κακοί άνθρωποι. Οι κακοί άνθρωποι μπορεί να αντιστέκονται στον Θεό και να πηγαίνουν κόντρα στην αλήθεια στις κρίσιμες στιγμές με τα σωστά λόγια και με τα σωστά λόγια προστατεύουν τα συμφέροντά τους, την εικόνα τους, την υπόληψη και τη φήμη τους. Δεν είναι ξεδιάντροπο αυτό; «Ο ασεβής άνθρωπος σκληρύνει το πρόσωπον αυτού (Παροιμίαι 21:29)». Πρόκειται για μια φράση που επαληθεύεται στους κακούς ανθρώπους και στους αντίχριστους. Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι οι αντίχριστοι.

Ένα ακόμα πράγμα που λένε οι αντίχριστοι είναι το εξής: «Εγώ πιστεύω στον θεό, όχι σε κάποιον άνθρωπο!» Ακούγεται λάθος αυτή η φράση εκ πρώτης όψεως; (Όχι.) Ασφαλώς και είναι σωστό να πιστεύει κανείς στον Θεό· δεν μπορεί να πιστεύει σε κάποιον άνθρωπο. Αυτά τα λόγια είναι πολύ κόσμια και σωστά· δεν έχουν τίποτα το κακό. Δυστυχώς, όταν αυτή η φράση βγαίνει από το στόμα ενός αντίχριστου, το νόημά της αλλάζει. Τι δείχνει, λοιπόν, το γεγονός ότι αλλάζει το νόημα; Ότι οι αντίχριστοι χρησιμοποιούν τα σωστά λόγια για να ξεμπλέξουν και να δώσουν εξηγήσεις. Τι πρόθεση έχουν όταν λένε αυτά τα λόγια; Για ποιον λόγο μιλάνε μ’ αυτά τα λόγια; Ποιες πτυχές της ουσίας τους αποδεικνύει αυτό; (Ότι δεν αποδέχονται την αλήθεια, ότι μισούν την αλήθεια.) Σωστά, δεν αποδέχονται την αλήθεια. Παρόλο, λοιπόν, που δεν αποδέχονται την αλήθεια, θα πουν άραγε ευθέως: «Δεν την αποδέχομαι· έστω κι αν είναι σωστά αυτά που είπες, δεν τα αποδέχομαι»; Αν το έλεγαν αυτό, οι άλλοι θα μπορούσαν να τους διακρίνουν και όλοι θα τους απέρριπταν, οπότε δεν θα μπορούσαν να διατηρήσουν το πάτημά τους· άρα, λοιπόν, δεν μπορούν να πουν κάτι τέτοιο. Κατά βάθος, τα καταλαβαίνουν ξεκάθαρα αυτά τα πράγματα. Εκεί ακριβώς εντοπίζεται η δολιότητα και η μοχθηρία των αντίχριστων. Σκέφτονται: «Αν αντικρούσω ευθέως αυτά που λες, αν διαμαρτυρηθώ ευθέως εναντίον σου και σου εναντιωθώ, θα πεις πως δεν αποδέχομαι την αλήθεια. Δεν θα σου επιτρέψω, λοιπόν, να καταλάβεις ότι δεν αποδέχομαι την αλήθεια. Θα λύσω αυτό το ζήτημα και θα προστατευτώ με άλλα μέσα». Οπότε, λένε: «Εγώ πιστεύω στον θεό, όχι σε κάποιον άνθρωπο». Είτε οι αντίχριστοι πιστεύουν στον Θεό είτε σε κάποιον άνθρωπο, αυτό που αναλύουμε εδώ είναι το αν αποδέχονται την αλήθεια. Όταν το λένε αυτό, δεν συγχέουν έννοιες; Συγχέουν έννοιες και προσπαθούν να κοροϊδέψουν τους ανθρώπους. Για να μην καταλάβουν οι άλλοι ότι δεν αποδέχονται την αλήθεια, λένε πως αναγνωρίζουν τον Θεό και αναγνωρίζουν την αλήθεια, πως πιστεύουν στον Θεό και πιστεύουν πως ο Θεός είναι η αλήθεια, και πως, αφού ο Θεός είναι η αλήθεια, δεν μπορεί να γίνει άνθρωπος, ενώ αν γίνει άνθρωπος, τότε δεν έχει την αλήθεια και ο άνθρωπος αυτός δεν είναι ο Θεός. Αν κρίνουμε απ’ αυτό, δεν αποκαλύφθηκαν ήδη ως αντίχριστοι; Πολύ απλά, δεν αναγνωρίζουν ότι ο Θεός μπορεί να γίνει Χριστός και ότι μπορεί να γίνει συνηθισμένος άνθρωπος. Νομίζουν ότι Θεός είναι μόνο ο Θεός που βρίσκεται στον ουρανό, μόνο ο Θεός που είναι αόρατος και άυλος, και που ο άνθρωπος μπορεί να φανταστεί και να χρησιμοποιήσει αυθαίρετα. Έχει άραγε ομοιότητες αυτή η άποψη με την άποψη του Παύλου; (Ναι.) Τι στάση κρατούσε ο Παύλος απέναντι στον Χριστό στη γη; Τον αναγνώρισε; Τον αποδέχθηκε; (Όχι.) Ο Παύλος είπε: «Ο χριστός είναι υιός του ζώντος θεού· κι εμείς είμαστε υιοί του ζώντος θεού. Αυτό συνεπάγεται ότι είμαστε όλοι αδελφοί και αδελφές του χριστού και, από άποψη αρχαιότητας, είμαστε όλοι ίσοι. Ο θεός στον οποίο πιστεύουμε είναι στον ουρανό. Δεν υπάρχει θεός στη γη. Μην πέσετε, λοιπόν, σε παρανόηση· αυτό το άτομο στη γη είναι ο χριστός, είναι υιός του θεού. Δεν είναι ίσος κι όμοιος με τον θεό. Δεν μπορεί να εκπροσωπήσει τον θεό που βρίσκεται στον ουρανό, οι άνθρωποι δεν είναι δυνατόν να τον θεωρούν ως την αλήθεια και δεν υπάρχει λόγος να τον ακολουθήσουν». Τι μπορούμε να αναλύσουμε από τα λόγια: «Εγώ πιστεύω στον θεό, όχι σε κάποιον άνθρωπο» τα οποία λένε οι αντίχριστοι; Όπως κι ο Παύλος, αναγνωρίζουν μόνο τον ασαφή Θεό που βρίσκεται στον ουρανό, ενώ δεν αναγνωρίζουν ότι ο Χριστός είναι Θεός. Με άλλα λόγια, δεν αναγνωρίζουν το γεγονός ότι ο Θεός έχει ενσαρκωθεί και έχει γίνει συνηθισμένος άνθρωπος· σ’ αυτό το σημείο, οι αντίχριστοι είναι ίδιοι ακριβώς με τον Παύλο. Αυτό που εννοούν είναι το εξής: «Αν πιστεύεις στον θεό, τότε πίστεψε στον θεό, όχι σε κάποιον άνθρωπο. Είναι ανώφελο να πιστεύεις σε κάποιον άνθρωπο, δεν μπορείς να κερδίσεις ευλογίες μέσω της πίστης σε κάποιον άνθρωπο. Για να πιστέψεις στον θεό, πρέπει να πιστέψεις στον θεό που βρίσκεται στον ουρανό, τον αόρατο θεό. Ο θεός που βρίσκεται στον ουρανό είναι τόσο μέγας και τόσο παντοδύναμος· ο θεός στη γη τι μπορεί να κάνει; Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να εκφράσει κάποιες αλήθειες και να πει κάποια σωστά λόγια». Αν αναλύσουμε και κρίνουμε την ουσία τους με βάση αυτά τα λόγια, τότε αντιστέκονται στον Χριστό, δεν αναγνωρίζουν τον Χριστό και αρνούνται το γεγονός ότι ο Θεός ενσαρκώθηκε. Είναι πέρα για πέρα αντίχριστοι.

Όποτε κλαδεύονται οι αντίχριστοι, όποτε τους τυχαίνουν αναποδιές και όποτε τους εκθέτει κάποιος, χρησιμοποιούν τη φράση «ο θεός είναι δίκαιος» για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και να αρνηθούν την έκθεση και το κλάδεμά τους από εκείνον. Όπως και να ’χει, όταν κλαδεύονται, η κύρια στάση που τηρούν είναι αυτή της απείθειας, της αντίστασης και της άρνησης να αποδεχτούν, ενώ βάζουν τα δυνατά τους για να δώσουν εξηγήσεις και να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Κάποιοι, μάλιστα, λένε: «Ο χρόνος θα τα αποκαλύψει όλα. Ο θεός είναι δίκαιος. Ας μου το αποκαλύψει μια μέρα ο θεός!» Καθώς είναι διεφθαρμένοι άνθρωποι, όσο μεγάλες απώλειες κι αν προκαλέσουν στο έργο του οίκου του Θεού καθώς κάνουν το καθήκον τους, ούτε τους ενδιαφέρει ούτε δίνουν σημασία σε κάτι τέτοιο. Αν φανερωθεί αυτό το γεγονός, και πάλι δεν αναγνωρίζουν ότι οι ίδιοι προκάλεσαν αυτές τις απώλειες και δεν είναι πρόθυμοι να αναλάβουν την ευθύνη. Τελικά, συνεχίζουν να θέλουν να αφήσουν τον Θεό να τους το αποκαλύψει, λες και ο Θεός υπάρχει για να τους υπηρετεί, λες και είναι υποχρεωμένος να τους υπερασπίζεται όταν κάνουν λάθη, λες και είναι τέτοιου είδους Θεός. Δεν αποδέχονται την αλήθεια, δεν μπορούν να αποδεχτούν το κλάδεμα και δεν μπορούν να φτάσουν στην αυτογνωσία, αλλά δεν είναι μόνο αυτό· επιπλέον, ζητάνε από τον Θεό να δώσει εξηγήσεις γι’ αυτούς και να τους δικαιολογήσει. Δεν είναι επαίσχυντο αυτό; Είναι πολύ επαίσχυντο! Όλοι οι αντίχριστοι είναι πέρα για πέρα ξεδιάντροποι, αλλά και πέρα για πέρα μοχθηροί. Αυτή είναι η μία πτυχή. Ποιες δύο δηλώσεις λένε συχνά οι αντίχριστοι όταν κλαδεύονται; («Εγώ πιστεύω στον θεό, όχι σε κάποιον άνθρωπο!» «Ο θεός είναι δίκαιος!») Αυτά τα δύο ρητά τα χρησιμοποιούν συχνά. Δεν μπορούν να εκφράσουν καμία άλλη ψεύτικη συλλογιστική· δεν τολμούν να κάνουν κάτι τέτοιο. Λένε δύο σωστές δηλώσεις για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους, για να προβούν σε παράλογα επιχειρήματα για λογαριασμό τους, επιχειρώντας να μεταμορφώσουν κάτι λανθασμένο σε κάτι σωστό και κάτι μοχθηρό σε κάτι δίκαιο, καθώς και να δικαιολογήσουν τα λάθη τους και τις απώλειες που προκάλεσαν. Θέλουν μέσω αυτών των δύο δηλώσεων να διαγράψουν μονομιάς όλα αυτά τα πράγματα, να τα απαλείψουν ολοκληρωτικά και να υποκριθούν πως δεν υπάρχουν, ενώ εξακολουθούν να πιστεύουν όπως πίστευαν πάντα. Μήπως υπάρχει μετάνοια σ’ αυτήν την εκδήλωση των αντίχριστων; (Όχι, δεν υπάρχει.) Όχι μόνο δεν μετανοούν, αλλά εκδηλώνουν και μια ακόμα πτυχή των αντίχριστων: αποστροφή για την αλήθεια, αλαζονεία, μοχθηρία και φαυλότητα. Η αλαζονεία τους εκδηλώνεται με την απέχθεια που δείχνουν απέναντι σε όποιον τους κλαδεύει, καθώς σκέφτονται: «Ένας απλός άνθρωπος είσαι, δεν σε φοβάμαι!» Δεν είναι αλαζονεία αυτό; (Ναι.) Και η μοχθηρία τους πώς εκδηλώνεται; (Προβαίνοντας σε αβάσιμες αντεπιθέσεις.) Το να προβαίνουν σε αβάσιμες αντεπιθέσεις είναι μια πτυχή, ενώ μια άλλη πτυχή είναι ότι χρησιμοποιούν τα σωστά λόγια για να δώσουν εξηγήσεις, να δικαιολογήσουν και να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Ποια άλλη διάθεση κρύβεται σ’ αυτό; Το να προβαίνει κανείς σε αβάσιμες αντεπιθέσεις είναι και φαύλο. Οι αντίχριστοι δεν αναγνωρίζουν πως ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια. Αν κάποιος φανερώσει αυτήν την ουσία τους, και πάλι δεν αποδέχονται το γεγονός ότι δεν αναγνωρίζουν την αλήθεια. Δεν κάνουν αυτοκριτική ούτε προσπαθούν να φτάσουν στην αυτογνωσία· αντίθετα, προβαίνουν σε αβάσιμες αντεπιθέσεις και χρησιμοποιούν σωστά και όμορφα λόγια για να καταδικάσουν τους άλλους. Οι μέθοδοι και τα ρητά που χρησιμοποιούν για να καταδικάσουν τους άλλους είναι και πανούργα και μοχθηρά. Ξέρουν με ποια λόγια να καταδικάσουν τους άλλους και να τους κάνουν να σωπάσουν, ώστε οι άλλοι να μην ξέρουν τι να πουν στη συνέχεια και να μην μπορούν να τους κάνουν το παραμικρό. Αυτό είναι μοχθηρία. Αυτή η μέθοδος και η άσκησή τους αποτελεί μια πέρα για πέρα φαύλη διάθεση. Οι παραπάνω αποτελούν διάφορες διαθέσεις των αντίχριστων, τις οποίες μπορούμε να αναλύσουμε από το ζήτημα του κλαδέματός τους. Δεν ταιριάζουν αυτές οι διαθέσεις και οι αποκαλύψεις των αντίχριστων με τα τέσσερα σημεία για τα οποία μιλήσαμε προηγουμένως; (Ναι.) Ποια είναι αυτά τα τέσσερα σημεία; (Πρώτον, δεν πιστεύουν και δεν αναγνωρίζουν ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια· δεύτερον, ακόμα κι αν συναναστραφείς μαζί τους σχετικά με τον λόγο του Θεού και μπορέσουν να καταλάβουν την αλήθεια, δεν την αποδέχονται· τρίτον, δεν υποτάσσονται στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού· τέταρτον, δεν μετανοούν ποτέ αληθινά.) Αυτά τα «τέσσερα δεν» —το ότι δεν πιστεύουν, δεν αποδέχονται, δεν υποτάσσονται και δεν μετανοούν— αντιπροσωπεύουν την ουσία των αντίχριστων. Οι αντίχριστοι δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχτούν την αλήθεια ούτε πρόκειται ποτέ να σκύψουν το κεφάλι μπροστά στα γεγονότα. Πρόκειται για μια πεισματικά αμετανόητη στάση που εκδηλώνεται από τη φύση των αντίχριστων. Αυτή είναι η πρώτη εκδήλωση του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι το κλάδεμα. Παρόλο που οι αντίχριστοι έχουν την ίδια διάθεση-ουσία, τα περίφημα ρητά και τα σπουδαία συνθήματα που ξεστομίζουν σίγουρα δεν είναι ακριβώς τα ίδια. Άλλες φορές οι αντίχριστοι μπορεί να πουν το τάδε και άλλες φορές μπορεί να πουν το δείνα· όποια λόγια, όμως, κι αν βγαίνουν απ’ το στόμα τους, έχουν την ίδια ουσία και τα ίδια χαρακτηριστικά —η ουσία των λόγων δείχνει πως δεν αποδέχονται την αλήθεια. Κι αν δεν αποδέχονται την αλήθεια, τότε τι ακριβώς είναι αυτά τα λόγια τους; Είναι λόγια που συνάδουν με την αλήθεια; Είναι ανθρώπινα λόγια; Είναι λόγια που συνάδουν με την ηθική; Είναι λόγια που συνάδουν με τη συνείδηση και τη λογική; (Είναι λόγια του διαβόλου.) Σωστά. Ο ορισμός «κενά λόγια» ή «μπερδεμένα λόγια» δεν είναι απόλυτα ακριβής· αλλά ο χαρακτηρισμός «λόγια του διαβόλου» το εξηγεί το ζήτημα.

Τι άλλα λόγια λένε οι αντίχριστοι όταν κλαδεύονται, όταν τους ασκούν κριτική και τους εκθέτουν οι αδελφοί και οι αδελφές; Μερικοί αντίχριστοι κάνουν κάποιο λάθος ή λένε κάποια λόγια του διαβόλου για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους. Οι αδελφοί και οι αδελφές, μόλις το δουν αυτό, τους ασκούν κριτική και τους κλαδεύουν, κι έτσι τους εκθέτουν ως πανούργους και δόλιους. Εξωτερικά, μπορεί να μη δείχνουν απείθεια, μέσα τους, όμως, αντιστέκονται, σαν να λένε: «Κι εσύ τι ξέρεις; Έχεις τόσες γνώσεις όσες εγώ; Μήπως πιστεύεις στον θεό όσα χρόνια πιστεύω εγώ; Πόσα χρόνια πιστεύεις στον θεό; Δεν πρόκειται να πέσω στο επίπεδό σου!» Όταν τους κλαδεύουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, μπορεί να υιοθετήσουν μια στάση πανούργα, να τους ξεγελούν εξωτερικά και να λένε κάποια ωραία λόγια· στα κρυφά, όμως, δεν είναι ικανοποιημένοι και δείχνουν απείθεια, ψάχνοντας να βρουν ευκαιρία για εκδίκηση. Αν τους κλαδέψει ένας συνηθισμένος αδελφός ή μια συνηθισμένη αδελφή, τότε οι αντίχριστοι δεν συμπεριφέρονται τόσο καλά· θυμώνουν και εξαγριώνονται, αντεπιτίθενται και προβαίνουν σε αντίποινα. Όταν αντεπιτίθενται και προβαίνουν σε αντίποινα, πολλές φορές λένε κάτι τέτοιο: «Ακόμα δεν βγήκες απ’ το αβγό σου και πας να με κλαδέψεις! Αν δεν πίστευα στον θεό, δεν θα φοβόμουν κανέναν!» Υπάρχει κανένα πρόβλημα μ’ αυτά τα λόγια; Αυτά τα λόγια τα λένε συνήθως οι άπιστοι και οι άκρως ελεεινοί άνθρωποι. Είναι δυνατόν να ακούγονται τέτοια πράγματα στην εκκλησία; Οι άνθρωποι που μπορούν να μιλήσουν μ’ αυτόν τον τρόπο αποτελούν μια μοναδική ομάδα και τα μέλη αυτής της μοναδικής ομάδας έχουν μια μοναδική ιδιοσυγκρασία. Από ποια άποψη είναι μοναδική η ιδιοσυγκρασία τους; Οι άνθρωποι αυτού του είδους λαμβάνουν συχνά υπόψη την αρχαιότητα μέσα στην εκκλησία. Όλους τους θεωρούν κατώτερούς τους και τους αντιπαθούν, ενώ θέλουν να κάνουν κήρυγμα στους πάντες, καθώς και να τους τιμωρούν και να τους χειραγωγούν. Νομίζουν ότι, αν και πιστεύουν στον Θεό, κανείς δεν έχει τα προσόντα να γίνει συνεργάτης τους. Δεν είναι παράξενο που ξεστομίζουν αυτά τα αλαζονικά λόγια τη στιγμή που οι άλλοι τους αντιμετωπίζουν ως αδελφούς και αδελφές, κάνουν μαζί τους εγκάρδιες συζητήσεις, εκθέτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και κλαδεύουν τα λόγια και τις πράξεις τους που δεν συμβαδίζουν με την αλήθεια. Βλέπουν τον οίκο του Θεού σαν την κοινωνία και σαν τη δική τους επικράτεια, ενώ θεωρούν τους αδελφούς και τις αδελφές της εκκλησίας κατώτερούς τους. Νομίζουν πως οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν ελάχιστες γνώσεις για τα κοινωνικά ζητήματα και μόνο μια επιφανειακή κατανόησή τους, πως βρίσκονται στον πάτο της κοινωνίας και πως οι άλλοι μπορούν να τους περιφρονούν, να παίζουν μαζί τους και να τους ποδοπατάνε. Νομίζουν ότι μπορούν εύκολα να εκφοβίσουν τους αδελφούς και τις αδελφές και να παίξουν μαζί τους, και ότι οι ίδιοι δεν θα γίνουν τέτοιοι άνθρωποι. Για τον λόγο αυτόν, πιστεύουν ότι όποιος τους κλαδεύει και τους εκθέτει, κατ’ επέκταση τους εκφοβίζει, τους μειώνει και τους αποκλείει. Ήδη έχουν σηκώσει άμυνες ενάντια σ’ αυτό μέσα τους: «Μη νομίζεις ότι μπορείς να με τιμωρήσεις και να με εκφοβίσεις! Ακόμα δεν βγήκες απ’ το αβγό σου!» Κάτι τέτοιο δεν θα έλεγε κάποιος που έχει «ηρωικό πνεύμα»; Δυστυχώς, αυτά τα λόγια δεν είναι η αλήθεια. Όσο πνεύμα και όση ηθική ακεραιότητα κι αν έχεις, ο Θεός δεν πρόκειται να σε εγκρίνει. Ο Θεός σιχαίνεται τέτοιες διαθέσεις και τους ανθρώπους που λένε τέτοια λόγια. Ο Θεός καταδικάζει, αποστρέφεται και απορρίπτει όσους λένε τέτοιου είδους πράγματα ενώπιόν Του. Ο Θεός δεν γίνεται να σώσει ποτέ όσους εμμένουν σ’ αυτά τα λόγια λες και είναι η αλήθεια. Ας ρίξουμε, λοιπόν, άλλη μια ματιά: Τι πρόβλημα υπάρχει με αυτά τα λόγια; Όλοι είναι ίσοι απέναντι στην αλήθεια και δεν γίνονται διακρίσεις λόγω ηλικίας, ανωτερότητας ή κατωτερότητας εις βάρος των ανθρώπων που εκτελούν τα καθήκοντά τους στον οίκο του Θεού. Όλοι είναι ίσοι απέναντι στο καθήκον τους· κάνουν απλώς διαφορετικές δουλειές. Δεν γίνονται διακρίσεις εις βάρος τους με βάση το ποιος είναι πιο παλιός. Ενώπιον της αλήθειας, όλοι πρέπει να έχουν μια καρδιά ταπεινή, υποτακτική και δεκτική. Τέτοια λογική και τέτοια στάση πρέπει να έχουν οι άνθρωποι. Άρα, εκείνοι που λένε: «Ακόμα δεν βγήκες απ’ το αβγό σου και πας να με κλαδέψεις!» δεν είναι βυθισμένοι στην ατμόσφαιρα, την ιδεολογία και την ελεεινότητα της κοινωνίας; Βλέπουν τον οίκο του Θεού ως κοινωνία, θεωρούν τους αδελφούς και τις αδελφές του οίκου του Θεού ως μια ευάλωτη ομάδα που ανήκει στην τελευταία βαθμίδα της κοινωνίας, ενώ θεωρούν πως οι ίδιοι κάνουν κουμάντο για τα πάντα, πως κανείς δεν μπορεί να τους αγγίξει ή να τους προκαλέσει και πως είναι άνθρωποι που φροντίζουν να μην έχουν καλά ξεμπερδέματα όσοι τους εκθέτουν και τους κλαδεύουν. Θεωρούν πως ο οίκος του Θεού είναι ίδιος με την κοινωνία, πως όποιος είναι ανυποχώρητος και αυταρχικός θα μπορέσει να παραμείνει σταθερός, πως κανείς δεν θα τολμήσει να αγγίξει όσους είναι αδίστακτοι, άγριοι και κακοί, ενώ πιστεύουν πως όλοι όσοι αποδέχονται το κλάδεμα είναι ανίκανοι και άχρηστοι. Πιστεύουν πως κανείς δεν θα τολμήσει να αγγίξει όσους έχουν κάποιες ικανότητες, πως, ακόμα κι αν κάνουν λάθη, κανείς δεν θα τολμήσει να τους εκθέσει και πως είναι ζόρικοι τύποι με τη βούλα! Οι αντίχριστοι πιστεύουν ότι, σε όποια ομάδα κι αν ανήκουν, πρέπει να είναι δυνατοί, αδίστακτοι και κακοί, τόσο ώστε οι άλλοι να μην τους εκφοβίζουν και να μην τους καταπιέζουν εύκολα. Θεωρούν πως αυτό πάει να πει ότι είναι ικανοί και άξιοι και, μέσω αυτής της ικανότητας, θέλουν να αποκτήσουν θέση, φήμη και κέρδος, καθώς και να εξασφαλίσουν τελικά έναν καλό προορισμό. Τι διάθεση είναι αυτή; Είναι και φαύλη και μοχθηρή. Οι αντίχριστοι, όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν, δεν μπορούν να καταλάβουν την αλήθεια. Δεν καταλαβαίνουν ότι στον οίκο του Θεού βασιλεύει η αλήθεια. Δεν βλέπουν πόσο αλλάζουν αυτοί που αποδέχονται την αλήθεια και, ακόμα κι αν το βλέπουν, δεν παραδέχονται πως πρόκειται για αλλαγές. Όλες αυτές τις αλλαγές τις θεωρούν αποτέλεσμα προσποίησης και αυτοσυγκράτησης, και οι ίδιοι δεν πρόκειται να συγκρατηθούν και να δεχτούν πράγματα αδιαμαρτύρητα για χάρη κάτι τέτοιου. Αυτή η λογική που έχουν τους κάνει να λένε πράγματα όπως: «Μη νομίζεις ότι μπορείς να με τιμωρήσεις και να με εκφοβίσεις!» Αυτή δεν είναι η μοχθηρία των αντίχριστων; Τέτοιες σκέψεις και απόψεις είναι μοχθηρές. Το γεγονός ότι μπορούν να πουν τέτοια λόγια και να συμπεριφερθούν μ’ αυτόν τον τρόπο αποκαλύπτει τη φαύλη διάθεσή τους. Υπάρχουν, άραγε, τέτοιοι άνθρωποι στην εκκλησία; Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές κάνουν μαζί τους μια εγκάρδια συζήτηση, όταν τους εκθέτουν και μιλούν για τα προβλήματα, τις ελλείψεις και τις αποκαλύψεις της διαφθοράς τους, εκείνοι νομίζουν ότι τους εκφοβίζουν, τους ξεφτιλίζουν και δεν τους παίρνουν στα σοβαρά. Τότε λένε: «Ακόμα δεν βγήκες απ’ το αβγό σου και πας να με κλαδέψεις!» Όποιον κι αν δουν να αποδέχεται το κλάδεμα, πάντοτε σκέφτονται: «Μπορείς να κερδίσεις την αλήθεια αν αποδεχτείς το κλάδεμα; Κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατο!» Δεν το αναγνωρίζουν. Νομίζουν πως όταν κλαδεύει κανείς ανθρώπους τούς εκφοβίζει και ψάχνει να βρει έναν μοχλό πίεσης για να τους τιμωρήσει και πως ο λόγος που οι άνθρωποι εκφοβίζονται όταν κάνουν κάποια μικρολαθάκια είναι ότι είναι υπερβολικά άδολοι. Δεν αναγνωρίζουν ότι αν κλαδέψεις κάποιον πάει να πει πως τον αγαπάς και τον βοηθάς. Δεν αναγνωρίζουν ότι ο μόνος τρόπος για να μετανοήσουν και να αλλάξουν πραγματικά οι άνθρωποι είναι να αποδεχτούν το κλάδεμα ούτε αναγνωρίζουν, βέβαια, το γεγονός ότι στον οίκο του Θεού βασιλεύει η αλήθεια. Γι’ αυτό, οι αντίχριστοι πολλές φορές λένε στον εαυτό τους: «Όποιος κι αν με κλαδέψει, δεν πρόκειται ποτέ να το αφήσω να περάσει. Δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσω κανέναν να με εκφοβίσει!» Τι είδους άνθρωποι είναι σε θέση να πουν λόγια σαν κι αυτά; Μόνο όσοι δεν αποδέχονται την αλήθεια και μισούν την αλήθεια μπορούν να πουν λόγια σαν κι αυτά. Όποιος έχει τέτοια φαύλη διάθεση και μπορεί να πει τέτοια λόγια έχει τη φύση-ουσία των αντίχριστων και ανήκει στο σινάφι του Σατανά.

Οι αντίχριστοι λένε άλλη μια φράση όταν κλαδεύονται: «Αν δεν πίστευα στον θεό, δεν θα μου καιγόταν καρφί για κανέναν!» Τι σημαίνει η συγκεκριμένη φράση; Πρόκειται για μια συνηθισμένη δήλωση που την κάνουν κάποιοι αντίχριστοι συγκεκριμένου είδους. Εφόσον είναι κάτι που λένε, ας το αναλύσουμε. Από τη στιγμή που μπορούν και λένε τέτοια λόγια, τότε αυτά πρέπει να έχουν ένα συγκεκριμένο νόημα. Εκ πρώτης όψεως, αυτά τα λόγια φαίνεται να λένε ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν αλλάξει πάρα πολύ από τότε που άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό. Φαίνεται να υπάρχει ένα αίσθημα ευγνωμοσύνης σ’ αυτά τα λόγια, σαν να λένε: «Ο θεός με άλλαξε, ο θεός με κατέκτησε. Αν δεν με είχε αλλάξει ο θεός, θα ήμουν αφόρητα αλαζόνας». Επιφανειακά, φαίνεται να υπάρχει μια νοοτροπία ευγνωμοσύνης σ’ αυτά τα λόγια· αν τα αναλύσουμε, όμως, από μια άλλη οπτική, είναι πολύ προβληματικά. Οι αντίχριστοι λένε ότι, προτού πιστέψουν στον Θεό, δεν τους καιγόταν καρφί για κανέναν. Τι διάθεση έχουν αυτοί οι άνθρωποι; (Αλαζονική και φαύλη.) Οι άνθρωποι αυτοί είναι άκρως αλαζόνες και φαύλοι και, αν δεν πίστευαν στον Θεό, θα ήταν πολύ κακοί. Το γεγονός πως δεν τους καίγεται καρφί για κανέναν σημαίνει ότι δεν νοιάζονται για κανέναν, ότι ποδοπατάνε τους πάντες και ότι, όσο σπουδαίοι και καλοί κι αν είναι οι άλλοι, εκείνοι τους θεωρούν ένα τίποτα. Δεν υποκύπτουν σε κανέναν, απαξιώνουν τους πάντες και δεν υπηρετούν κανέναν. Αν τους ζήταγε κανείς να υπηρετήσουν κάποιον, θα πληγωνόταν η αξιοπρέπειά τους. Αν υπάρχει κάποιος άξιος της υπηρεσίας τους, αυτός είναι μόνο ο Θεός στον ουρανό. Τώρα που πιστεύουν στον Θεό, συγκρατούν αυτήν την εκδήλωση και την αποκάλυψη της παντελούς αδιαφορίας τους για τους πάντες και, από τότε που ήρθαν στον οίκο του Θεού, καταδέχονται απρόθυμα να εργαστούν με άλλους σε ομάδα, να χειριστούν τα ζητήματα και να αλληλεπιδράσουν με τους άλλους σαν κανονικοί άνθρωποι. Ωστόσο, όταν χειρίζονται τα ζητήματα και αλληλεπιδρούν με τους άλλους, είναι αναπόφευκτο κάποια πράγματα να μην πηγαίνουν όπως θα τα ήθελαν, πράγμα που οδηγεί σε εκ νέου ξέσπασμα αυτής της διάθεσής τους, με αποτέλεσμα να προκύψουν αυτά τα λόγια. Αρχικά, έξω στον κόσμο, τότε που δεν πίστευαν στον Θεό, δεν υπέκυπταν σε κανέναν και πίστευαν πως κανείς δεν ήταν άξιος να αλληλεπιδράσει μαζί τους. Άραγε, λοιπόν, από τότε που άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό, υπέκυψαν σε κανέναν αδελφό ή σε καμία αδελφή στον οίκο του Θεού; (Όχι.) Σε όποια ομάδα κι αν ανήκε κάποιος που διέθετε κανονική ανθρώπινη φύση και κανονικό ορθολογισμό, θα συμπεριφερόταν, άραγε, έτσι; (Όχι.) Μέχρι κι οι άπιστοι λένε: «Μεταξύ τριών τυχαίων ανθρώπων που περπατούν μαζί, τουλάχιστον ένας μπορεί να γίνει δάσκαλός μου». Αυτό σημαίνει ότι, μεταξύ τριών τυχαίων ανθρώπων, υπάρχει σίγουρα κάποιος που είναι ισχυρότερος και καλύτερος από σένα, που μπορεί να γίνει δάσκαλός σου και να σε βοηθήσει. Οι άπιστοι λένε τέτοια λόγια· μπορούν, λοιπόν, αυτοί οι αλαζόνες να αναγνωρίσουν πόσο σωστά είναι αυτά τα λόγια; Μπορούν να αλληλεπιδράσουν ισότιμα με τους άλλους μέσα σε μια ομάδα; Μπορούν να λειτουργήσουν ορθολογικά; (Όχι.) Τι είδους άνθρωποι είναι, λοιπόν, αυτοί οι αντίχριστοι όταν βρίσκονται μεταξύ των απίστων που δεν έχουν πίστη στον Θεό; (Είναι δύσκολοι άνθρωποι.) Σωστά, είναι καθάρματα, είναι δύσκολοι άνθρωποι. Δεν υπάρχει περίπτωση να κάνει κανείς κάτι γι’ αυτούς. Κανένας δεν τολμάει να τους προκαλέσει, να τους εξαγριώσει ή να τους αγγίξει. Είναι καθάρματα! Αν τους εξαγριώσεις, αυτό θα έχει συνέπειες, είναι σαν να εξαγριώνεις έναν μοχθηρό δαίμονα. Συνήθως στην κοινωνία κανένας δεν τολμάει να τα βάλει με τέτοιους ανθρώπους. Η διάθεσή τους και οι αρχές που ακολουθούν για να αντιμετωπίσουν τα πράγματα είναι να γίνονται αγενείς και παράλογοι, καθώς και να προκαλούν προβλήματα με κάθε ευκαιρία. Κανένας δεν τολμάει να τους εξαγριώσει, κανένας δεν τολμάει να τους αγγίξει και κανένας δεν τολμάει να τους εκφοβίσει· αυτοί και μόνο αυτοί εκφοβίζουν τους άλλους. Έτσι πετυχαίνουν τον στόχο τους. Μπορούν, λοιπόν, να αλλάξουν όταν προσέλθουν στον οίκο του Θεού; Έχουν αλλάξει; (Όχι, δεν έχουν αλλάξει.) Τι μας δείχνει ότι δεν έχουν αλλάξει, ότι δεν μπορούν να αλλάξουν; (Το γεγονός ότι λένε: «Αν δεν πίστευα στον θεό, δεν θα μου καιγόταν καρφί για κανέναν!») Συνήθως δεν τα λένε αυτά τα λόγια· σε ποιο πλαίσιο τα λένε; Όταν κάποιος υποδεικνύει τα ελαττώματά τους, όταν λέει πράγματα που θίγουν την αξιοπρέπειά τους ή που αγγίζουν ένα ευαίσθητο σημείο, ξεστομίζουν αυτήν τη φράση: «Αν δεν πίστευα στον θεό, δεν θα μου καιγόταν καρφί για κανέναν! Τολμάς να τσακωθείς μαζί μου; Ποιος νομίζεις ότι είσαι;» Τι διάθεση είναι αυτή; Πριν από τη συγκεκριμένη φράση, μάλιστα, προσθέτουν και μια τροποποιητική, λέγοντας: «Προτού πιστέψω στον θεό, δεν μου καιγόταν καρφί για κανέναν». Τώρα που πιστεύεις στον Θεό, πάλι δεν υποκύπτεις σε κανέναν ούτε ακούς κανέναν, έτσι δεν είναι; Δεν παραμένεις ο ίδιος και απαράλλακτος διάβολος και σατανάς που ήσουν; Νομίζουν ότι, από τη στιγμή που άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό, έχουν αλλάξει προς το καλύτερο. Αν έχουν αλλάξει προς το καλύτερο, πώς μπορούν να ξεστομίζουν αυτά τα λόγια; Δεν έχουν ίχνος συνείδησης και λογικής, ενώ τολμάνε, μάλιστα, να φωνάζουν ανοιχτά και να γνωστοποιούν στους άλλους το εξής: «Είμαι τραμπούκος και δεν φοβάμαι κανέναν!» Τι έχει να επιδείξει ένας τύραννος, ένα κάθαρμα κι ένας τραμπούκος; Για τι μπορεί να καυχηθεί; Κι όμως, οι αντίχριστοι καυχιούνται μ’ αυτόν τον τρόπο. Το γεγονός ότι κάποτε ήταν τύραννοι το βλέπουν ως το ένδοξο παρελθόν τους και κάνουν επίδειξη γι’ αυτό μέσα στον οίκο του Θεού. Τι μέρος είναι ο οίκος του Θεού; Είναι ένα μέρος όπου βασιλεύει η αλήθεια. Είναι ένα μέρος αγιοσύνης, στο οποίο ο Θεός σώζει τους ανθρώπους. Πώς είναι δυνατόν να ανέχεται ο οίκος του Θεού να λες αυτά τα λόγια του διαβόλου; Οι αντίχριστοι δεν έχουν αίσθημα ντροπής, δεν ξέρουν ότι πρόκειται για λόγια του διαβόλου και, μάλιστα, τα επιδεικνύουν λες και είναι καλά λόγια ή η αλήθεια. Είναι στ’ αλήθεια ξεδιάντροποι, αναίσχυντοι και σιχαμεροί! Όταν σας λένε άνθρωποι σαν κι αυτούς λόγια του διαβόλου, έχετε τίποτε κατάλληλο να πείτε για να τους αντικρούσετε; (Κάποτε συνάντησα έναν τέτοιο άνθρωπο· δεν υπέκυπτε σε κανέναν στην εκκλησία. Εκείνον τον καιρό, έλεγε τέτοια λόγια για να μου ασκήσει κριτική. Εγώ δεν είχα καθόλου διάκριση και του είπα ότι τα αποδέχομαι.) Έτσι απάντησες, κι αυτό ήταν λάθος· δεν κατέθεσες μαρτυρία. Πρέπει να του υποδεικνύεις τα προβλήματά του και να τον ντροπιάζεις. Όταν λέει λόγια του διαβόλου, εσύ δεν πρέπει να ενδίδεις ούτε πρέπει να υπακούς σ’ αυτά τα λόγια του διαβόλου. Πρέπει να τον εκθέτεις. Για να γίνεις ένας από τους νικητές του Θεού και να καταθέσεις μαρτυρία για τον Θεό, πρέπει να μπορείς να ντροπιάζεις τους διαβόλους και τον Σατανά, και να λες λόγια τα οποία μπορούν να ντροπιάσουν τον Σατανά και συμμορφώνονται με την αλήθεια. Ακόμα κι αν δεν τα αποδεχτεί, δεν θα έχει τίποτα να πει, θα κάτσει φρόνιμα και θα υποταχθεί. Αν τρομάξει κανείς έναν τέτοιον άνθρωπο, θα έχει αποτέλεσμα; Αν τον καταδικάσει; Αν κάνει μια κουβέντα μαζί του και τον καλοπιάσει; (Όχι.) Και τότε τι θα έχει αποτέλεσμα; (Αν κάποιος έλεγε τέτοια λόγια μες στην εκκλησία, θα έλεγα: «Προσπαθείς να φερθείς απαίσια; Αν μπορείς να ακούς κανονικά τους αδελφούς και τις αδελφές να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια και να αποδεχτείς την αλήθεια, τότε όλα καλά. Αν, όμως, θέλεις να φέρεσαι απαίσια εδώ πέρα, τότε φύγε. Ο οίκος του Θεού δεν σου επιτρέπει να φέρεσαι απαίσια εδώ πέρα. Αυτά τα λόγια σου δεν συμμορφώνονται με την αλήθεια. Μην κάνεις επίδειξη εδώ μέσα!») Ναι, τα λόγια αυτά είναι πολύ ισχυρά, αλλά αυτοί οι άνθρωποι είναι τύραννοι και ληστές. Φοβούνται τέτοια λόγια; (Όχι.)

Θα σας μιλήσω για κάτι. Παλιότερα, είχα συναντήσει έναν άνθρωπο που, πριν αρχίσει να πιστεύει στον Θεό, ήταν σεφ. Μια φορά Μου είπε: «Όταν ήμουν σεφ έξω στον κόσμο και έρχονταν για να τα πιούν τα μεγάλα κεφάλια και οι αξιωματούχοι, δεν ήθελα την παραμικρή σχέση μαζί τους. Όταν τους μαγείρευα, πατούσα στις μύτες, το ένα χέρι το είχα στη μέση και με το άλλο τους μαγείρευα». Την ώρα που μιλούσε, έδειχνε τι εννοούσε με τις ανάλογες χειρονομίες και κινήσεις και η συμπεριφορά του έδειχνε συνάμα αγανάκτηση και απείθεια. Αυτό που υπονοούσε ήταν το εξής: «Κανένας απ’ τους απίστους δεν είναι ισάξιός μου και δεν πρόκειται να υποκύψω σε κανέναν τους. Έχω πολλές ικανότητες και οι άνθρωποι σαν κι εμένα είναι ευυπόληπτοι έξω στον κόσμο. Δεν μου καίγεται καρφί για τους αξιωματούχους!» Την ώρα που μιλούσε έκανε χειρονομίες, έδειχνε ευχαριστημένος με τον εαυτό του και επιδείκνυε με ευκολία αυτές τις κινήσεις. Έβλεπα ότι έδειχνε αυτές τις κινήσεις και αυτήν τη συμπεριφορά και τη στάση του σώματος με μεγάλη επιδεξιότητα —ήταν πράγματα που έκανε συχνά. Καταλάβαινα ότι, με αυτήν την παράστασή του, πρόθεσή του ήταν εν μέρει να κάνει επίδειξη και να καυχηθεί για το «ένδοξο παρελθόν» του, προσπαθώντας να κάνει τους άλλους να τον θαυμάσουν. Όταν τον είδα να συμπεριφέρεται μ’ αυτόν τον τρόπο, χαμογέλασα κι έπειτα του είπα: «Οπότε, έχεις κακή διάθεση». Το είπα με χαμόγελο χωρίς να πω τίποτε άλλο. Κατσούφιασε αμέσως, σταμάτησε μονομιάς τις κινήσεις του και έμεινε σιωπηλός. Από εκείνη τη στιγμή, δεν ξαναμίλησε για το «ένδοξο παρελθόν» του. Τι του είπα; (Έχεις κακή διάθεση.) Τι νόημα είχε αυτό; (Επισήμαινε τη φύση-ουσία του, κι έτσι ντράπηκε.) Σωστά. Τον εξαγρίωσα; Διαφώνησα μαζί του; Πλήγωσα την αξιοπρέπειά του; (Όχι.) Μήπως ενήργησα παρορμητικά και του είπα: «Φύγε από δω! Τι δουλειά έχεις να πιστεύεις στον Θεό;» ή «Ακόμα δεν βγήκες απ’ το αβγό σου και πας να Μου μιλήσεις για το “λαμπρό παρελθόν” σου!»; Μήπως χρησιμοποίησα τέτοιες μεθόδους; (Όχι.) Δίχως να υπονοήσω τίποτα από όλα αυτά, είπα μόνο μια φράση: «Οπότε, έχεις κακή διάθεση», κι εκείνος ντράπηκε και σταμάτησε να μιλάει. Πέρασα το μήνυμα που ήθελα χωρίς να χρειαστεί να επεκταθώ παραπάνω. Αν το άκουγε αυτό κάποιος έξυπνος, θα έπιανε κατευθείαν το νόημα και από τότε και στο εξής θα ήταν πιο συγκρατημένος. Πώς σας φαίνεται αυτή η προσέγγιση; (Καλή είναι.) Θα ήταν σωστό να τον αγριοκοιτάξω και να διαφωνήσω μαζί του; (Όχι.) Αν κάποιος πει: «Αν δεν πίστευα στον θεό, δεν θα μου καιγόταν καρφί για κανέναν!» πρέπει να του πεις: «Αν δεν σου καιγόταν καρφί για κανέναν πριν αρχίσεις να πιστεύεις στον θεό, τότε αυτό σημαίνει ότι είχες κακή διάθεση. Αν και πάλι θέλεις να δείχνεις την ίδια αδιαφορία απέναντι στους πάντες τώρα που πιστεύεις στον Θεό, αυτό σημαίνει ότι έχεις ακόμα χειρότερη διάθεση και ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα με την ουσία σου». Πείτε του μονάχα αυτό και παρατηρήστε την αντίδραση και τη συμπεριφορά του. Αυτό θα πει «χτυπάω εκεί που πονάει». Θα στενοχωρηθούν οι κακοί άνθρωποι μόλις ακούσουν αυτά τα λόγια; Θα αναστατωθούν. Θα σκεφτούν το εξής: «Νόμιζα ότι με την πίστη μου στον θεό είχα καταφέρει να αλλάξω και, μάλιστα, έλεγα τέτοια λόγια για να κάνω επίδειξη των προσόντων μου και να καυχηθώ για το ένδοξο παρελθόν που είχα προτού τελικά πιστέψω στον θεό. Δεν περίμενα ότι κάποιος που έχει κατανόηση θα φανέρωνε το ντροπιαστικό μυστικό που κρύβεται πίσω απ’ αυτό το ζήτημα και θα αποκάλυπτε ότι έχω κακή διάθεση». Τι σημαίνει η κακή διάθεση; Για να το θέσω όμορφα, σημαίνει ότι δεν έχουν καλή ανθρώπινη φύση· πιο ωμά, σημαίνει ότι είναι άχρηστοι. Ποιοι άνθρωποι στην κοινωνία είναι άχρηστοι; (Οι αλήτες, οι τραμπούκοι, οι τύραννοι και τα καθάρματα.) Σωστά, αυτοί είναι. Μόλις πεις ότι είναι άχρηστοι και ότι έχουν κακή διάθεση, θα καταλάβουν. Θα καταλάβουν ότι μιλάς για αλήτες, για τραμπούκους, για τυράννους και για κακούς ανθρώπους, δηλαδή για τέτοιους όρους και τέτοια είδη ανθρώπων. Θα νιώσουν καλά μόλις ακούσουν ότι ανήκουν σ’ αυτήν την κατηγορία; (Όχι.) Δεν θα νιώσουν καθόλου καλά. Θα χρειαστεί να τους πεις τίποτα άλλο; (Όχι.) Με μία μόνο κουβέντα θα έχει αποκαλυφθεί το ντροπιαστικό τους μυστικό. «Τέτοιος άνθρωπος είσαι, λοιπόν. Συνεχίζεις να κάνεις επίδειξη εδώ, να καυχιέσαι για αρνητικά πράγματα λες και είναι θετικά. Τι προσπαθείς να κάνεις; Εδώ είναι ο οίκος του Θεού, μην κάνεις επίδειξη εδώ. Δεν είναι μέρος για να κάνεις επίδειξη. Αν θέλεις να κάνεις επίδειξη, φύγε. Ο οίκος του Θεού είναι ένα μέρος στο οποίο βασιλεύει η αλήθεια, δεν είναι μέρος για να μοστράρεις και να διακηρύττεις τις κακές σου πράξεις. Τι θέλεις να πεις όταν κάνεις επίδειξη μοχθηρών και αρνητικών πραγμάτων στον οίκο του Θεού; Θέλεις να πεις πως το έργο του Θεού έχει φέρει αποτελέσματα σ’ εσένα. Μήπως είπε κάτι τέτοιο ο Θεός; Δεν ευχαριστείς τον Θεό· καυχιέσαι για τις κακές πράξεις σου. Ποιον προσπαθείς να εξαπατήσεις μ’ αυτά τα λόγια; Ένα παιδί τριών ετών μπορεί να το κοροϊδέψεις, δεν μπορείς, όμως, να κοροϊδέψεις τους αδελφούς και τις αδελφές. Δεν μπορείς να τη γλιτώσεις!» Έτσι εκτίθενται. Μόλις το ακούσουν αυτό οι αντίχριστοι, θα νιώσουν, κατ’ αρχάς, ότι δεν έχεις κακή πρόθεση· δεύτερον, τα λόγια σου θα πετύχουν διάνα· τρίτον, δεν θα τους έχεις κάνει στόχο και, τέταρτον, αυτά τα λόγια αποτελούν γεγονότα και δεν θα υπερέβαλες καθόλου λέγοντάς τα. Μόλις ακούσουν αυτά τα λόγια, θα αυτοσυγκρατηθούν αμέσως. Γιατί θα αυτοσυγκρατηθούν; Τα λόγια σου θα τους φέρουν σε δύσκολη θέση και θα τους κάνουν να ντραπούν. Την επόμενη φορά που θα βρεθούν μπροστά σου, θα ντραπούν να ξαναπούν τέτοια λόγια. Ακόμα κι αν ξαναπούν τέτοιες κουβέντες, θα πρέπει να βρουν την κατάλληλη ευκαιρία και να κοιτάξουν γύρω τους να δουν ποιος τους ακούει. Όπως και να ’χει, μπροστά σου δεν θα τολμήσουν να τα ξαναπούν. Δεν τους έχει καθυποτάξει αυτό; Αν συναντήσετε έναν τέτοιον άνθρωπο, θα τολμήσετε να του μιλήσετε έτσι; (Ναι.) Υπάρχει τρόπος να αντιμετωπίσει κανείς τέτοιους ανθρώπους. Δεν χρειάζεται να γίνετε θερμόαιμοι ή αγενείς· αρκεί να τους καθυποτάξετε με χαμόγελο. Αυτό πάει να πει ότι εκθέτει και ντροπιάζει κανείς τον Σατανά. Αυτό πάει να πει ότι παραμένει σταθερός στη μαρτυρία του. Το ότι μπορείς να τους εκθέσεις αποδεικνύει ότι τους έχεις διακρίνει, ότι δεν συμπαθείς τέτοιους ανθρώπους, ότι μισείς τέτοιους ανθρώπους και ότι περιφρονείς τέτοιους ανθρώπους. Αυτοί οι άνθρωποι κατατάσσονται στους αρνητικούς χαρακτήρες κι εσύ είσαι το άκρως αντίθετό τους. Μπροστά σου, νιώθουν μειονεκτικά· εσύ είσαι πιο δυνατός και πιο τίμιος απ’ αυτούς.

Ποιες δύο ξεδιάντροπες φράσεις ξεστομίζουν οι αντίχριστοι όταν κλαδεύονται και όταν τους εκθέτουν ενίοτε οι αδελφοί και οι αδελφές; («Ακόμα δεν βγήκες απ’ το αβγό σου και πας να με κλαδέψεις!» και «Αν δεν πίστευα στον θεό, δεν θα μου καιγόταν καρφί για κανέναν!») Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να πουν αυτές τις δύο προτάσεις, σωστά; Ποια χαρακτηριστικά έχουν αυτά τα λόγια; Είναι λόγια τραμπούκων και καθαρμάτων, διακατέχονται από το επιβλητικό ύφος της ξιπασιάς του Σατανά και της μοχθηρής διάθεσης του Σατανά. Είναι ξεκάθαρο πως αυτά τα λόγια δεν θα τα έλεγε ποτέ ένας κανονικός άνθρωπος, ειδικά κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια. Εννοείται πως όσοι λένε αυτά τα λόγια έχουν τη φαύλη διάθεση του Σατανά. Είναι κακοί και αντίχριστοι. Δεν αγαπούν την αλήθεια και λατρεύουν τις δυνάμεις του κακού, τη βία, καθώς και τις φαύλες δυνάμεις και τη φαύλη διάθεση του Σατανά. Αυτές οι ουσίες εντοπίζονται εύκολα απ’ αυτές και μόνο τις δύο προτάσεις που λένε. Όταν λένε αυτά τα λόγια, αποκαλύπτονται οι διαθέσεις και η ουσία τους. Οποιοσδήποτε από τους συνηθισμένους, κανονικούς, διεφθαρμένους ανθρώπους λέει συχνά αυτά τα λόγια είναι άχρηστος, ενώ όποιος δεν λέει συχνά αυτά τα λόγια παρόλο που τα ακούει, όποιος θεωρεί πως όσοι τα λένε είναι ξεδιάντροποι και φαύλοι, όποιος δεν θα μπορούσε να μιλήσει έτσι, δεν θα μπορούσε να πει ποτέ αυτά τα λόγια όσο κι αν μισεί, απεχθάνεται και περιφρονεί κάποιον και όποιος αποστρέφεται τους ανθρώπους που λένε αυτά τα λόγια έχει ακόμα κάποιο αίσθημα ντροπής και η ανθρώπινη φύση του έχει μια τίμια πλευρά. Εκείνοι, όμως, που λένε συχνά τέτοια λόγια και θεωρούν συχνά αυτά τα λόγια ως τις υψηλότερες αρχές για το πώς θα χειριστούν τα ζητήματα και πώς θα συμπεριφερθούν είναι αναμφίβολα αντίχριστοι που ανήκουν στη συμμορία του Σατανά. Κάποιοι λένε: «Προτού πιστέψω στον Θεό, δεν ήξερα αν είναι καλά ή κακά αυτά τα λόγια. Τα έλεγα όταν ήμουν νέος, αλλά αργότερα που μεγάλωσα και ωρίμασα λίγο, σταμάτησα να τα λέω». Είναι αντίχριστοι αυτοί; Όχι, δεν είναι. Όταν οι άνθρωποι είναι νέοι και αδαείς, όταν αντικρίζουν για πρώτη φορά την κοινωνία και τον ευρύτερο πληθυσμό, θεωρούν πως αυτά τα λόγια είναι καλά, πως είναι λόγια που δείχνουν χαρακτήρα. Το μόνο θέμα είναι πως είναι πολύ νέοι και ανώριμοι. Όταν μεγαλώσουν λίγο και μπορούν να διακρίνουν το καλό απ’ το κακό και να ξεχωρίσουν τους καλούς από τους κακούς ανθρώπους, σταματούν να λένε αυτά τα λόγια. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ακόμα λίγη συνείδηση και ορθολογισμό. Από πού προέρχεται αυτή η λίγη συνείδηση κι ο ορθολογισμός; Από την ικανότητά τους να διακρίνουν το καλό απ’ το κακό, να γνωρίζουν ποια είναι η αλήθεια και ποιο το ψέμα, ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος, καθώς και από το γεγονός ότι έχουν επιλογές και όρια ως προς το πώς ενεργούν, πώς μιλάνε, πώς χειρίζονται τα ζητήματα και πώς συμπεριφέρονται. Προέρχεται από το γεγονός ότι δεν είναι σατανάδες, κακοί άνθρωποι και θηρία, καθώς και από το γεγονός ότι η συμπεριφορά τους στηρίζεται σε πρότυπα και αρχές και οι ίδιοι είναι έντιμοι άνθρωποι.

Όταν εκτίθενται οι αντίχριστοι, αποκαλύπτονται όλα τα «σοφά λόγια» τους, όλα τα συνθήματά τους για τη ζωή και όλα τα ρητά που λένε συχνά. Όσο αποκαλύπτονται αυτά, βγαίνει στην επιφάνεια και η φύση-ουσία τους, δίνοντας στους άλλους τη δυνατότητα να τη διακρίνουν όλο και πιο καθαρά. Αν δεν εκτεθούν αυτά τα πράγματα και οι άνθρωποι θεωρήσουν πως αυτά τα λόγια που ακούγονται είτε κατά καιρούς είτε συχνά είναι συνηθισμένα και δεν τα διακρίνουν καθόλου, δεν θα μπορέσουν να τα ταξινομήσουν. Αν δεν μπορείς να τα ταξινομήσεις, τότε σε τι χρησιμεύει το να καταλαβαίνεις την αλήθεια ή να ξεχωρίζεις το σωστό από το λάθος; Μπορούν αυτά τα πράγματα να επηρεάσουν τη στάση σου; Μπορούν να επηρεάσουν την άποψή σου; (Όχι.) Άρα, λοιπόν, δεν μπορείς να διακρίνεις τι αποτελεί μια κανονική αποκάλυψη διαφθοράς και τι αποτελεί εκδήλωση της ουσίας ενός αντίχριστου. Μόνο όταν μπορέσεις να διακρίνεις ξεκάθαρα αυτές τις ουσίες, να τις ταξινομήσεις και να τις προσδιορίσεις με ακρίβεια, αλλά και να διακρίνεις ξεκάθαρα τις διάφορες εκδηλώσεις, αποκαλύψεις, διαθέσεις και ουσίες των θετικών και των αρνητικών, αλλά και των κανονικών και των μη κανονικών πραγμάτων, θα μπορέσεις να διακρίνεις ακριβέστερα τους ανθρώπους και τα πράγματα. Σε αντίθετη περίπτωση, θα κάνεις το λάθος να νομίζεις ότι μια εκδήλωση αντίχριστου αποτελεί συνηθισμένη διαφθορά ή κανονική αποκάλυψη και μερικές φορές θα παρερμηνεύεις κάποιες κανονικές αποκαλύψεις διαφθοράς ως εκδηλώσεις της ουσίας των αντίχριστων. Δεν είναι μπέρδεμα όλα αυτά; Έστω πως είσαι επικεφαλής και πως υπάρχουν αντίχριστοι στον τομέα ευθύνης σου. Δεν θα ήταν λάθος να τους αφήσεις να μείνουν και να αποβάλεις συνηθισμένους αδελφούς και αδελφές που παρουσιάζουν αποκαλύψεις διαφθοράς; (Ναι.) Είναι, λοιπόν, καθοριστικής σημασίας να καταλάβει κανείς αυτές τις λεπτομερείς και τις συγκεκριμένες διαφορές.

Όταν οι αντίχριστοι βρίσκονται αντιμέτωποι με το κλάδεμα, οι εκδηλώσεις τους υπερβαίνουν κατά πολύ αυτά που συζητήσαμε. Δεν αρκούνται στο να πουν κάποιες δυσάρεστες φράσεις ή να εκφράσουν μια μικρή πικρία. Θα κάνουν περισσότερα και θα πουν περισσότερες δυσάρεστες κουβέντες. Επιπλέον, θα κάνουν κάποια ακόμα πιο κακά πράγματα, τα οποία θα αναστατώνουν σοβαρά το έργο του οίκου του Θεού και θα αναστατώνουν την κανονική εκκλησιαστική ζωή. Τώρα, δοκιμάστε να συναναστραφείτε πάνω στο τι άλλο μπορεί να κάνουν οι αντίχριστοι, πέρα απ’ το να πουν αυτές τις λίγες φράσεις, πράγμα που δίνει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να δουν και να καταλάβουν ξεκάθαρα ότι είναι αντίχριστοι, ότι οι πράξεις και η συμπεριφορά τους είναι εκείνες των αντίχριστων, και ότι η διάθεσή τους είναι εκείνη των αντίχριστων. Έτσι, οι αδελφοί και οι αδελφές μπορούν να διακρίνουν και να αναγνωρίσουν αυτούς τους αντίχριστους ως τέτοιους, προτού δημιουργήσουν μεγαλύτερη αναστάτωση. Με αυτόν τον τρόπο, απ’ τη μία, οι αδελφοί και οι αδελφές μπορούν να γλιτώσουν απ’ το να πάθουν μεγαλύτερη ζημιά στη ζωή-είσοδό τους, και απ’ την άλλη, μπορεί να αποφευχθεί η διατάραξη και η αναστάτωση που δημιουργούν αυτοί οι αντίχριστοι στο έργο του οίκου του Θεού. Δεν είναι καλύτερα να ανακαλύψει κανείς, να λύσει, να αποτρέψει και να διορθώσει αυτό το πρόβλημα νωρίτερα παρά αργότερα; (Ναι, είναι.) Τότε, συναναστραφείτε. (Όταν κλαδεύονται οι αντίχριστοι, δεν αποδέχονται την αλήθεια και λένε ορισμένα λόγια προκειμένου να επιτεθούν στους άλλους ανθρώπους. Όποιος κι αν είναι αυτός που τους δίνει συμβουλές, εφόσον αυτές θίγουν τη θέση ή την περηφάνια τους, οι αντίχριστοι θα κρίνουν αυτόν τον άνθρωπο στην εκκλησία και μάλιστα θα διαστρεβλώνουν την αλήθεια για να υπερασπίσουν τη θέση και την περηφάνια τους.) Τίποτε άλλο; (Μια φορά, συνάντησα έναν κακό άνθρωπο που απειλούσε να σκοτώσει όποιον έκανε κάτι επιζήμιο για τον ίδιο. Τον καιρό εκείνο δεν καταλαβαίναμε την αλήθεια και δεν είχαμε διάκριση. Τον φοβόμασταν. Έκανε το καθήκον του αυθαίρετα και απερίσκεπτα, ενώ όταν διαπιστώσαμε κάποια προβλήματα στο έργο του και θέλαμε να τον αναφέρουμε, εκείνος μας εμπόδισε και δεν μας άφησε να κάνουμε την αναφορά. Επειδή δεν κατείχαμε την αλήθεια, εκείνη τη στιγμή δεν τολμήσαμε να διαφωνήσουμε ούτε τον αναφέραμε αμέσως, με αποτέλεσμα να υπάρξουν τελικά μεγάλες απώλειες στο έργο της εκκλησίας. Γι’ αυτό φταίει το γεγονός ότι δεν διακρίναμε τους αντίχριστους. Αποβλήθηκε τελικά πολύ αργότερα, αφού είχε διαπράξει πολλές ακόμα κακές πράξεις.) Στο ζήτημα αυτό, δεν καταφέρατε να παραμείνετε σταθεροί στη μαρτυρία σας ούτε να προστατέψετε τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και αφήσατε το έργο του οίκου του Θεού να υποστεί απώλειες. Εσείς ευθύνεστε γι’ αυτό. Τώρα φαίνεται πως ήταν σωστό που αποβλήθηκε ο άνθρωπος αυτός και πως δεν υπέστη άδικη μεταχείριση. Αν ξανασυναντήσετε τέτοιους ανθρώπους στο μέλλον, θα μπορέσετε να τους διακρίνετε; (Μέσα από τη συναναστροφή Σου, Θεέ Μου, νιώθω ότι έχω κατανοήσει λίγο καλύτερα αυτήν την πτυχή της αλήθειας που αφορά τη διάκριση των αντίχριστων.)

Για ποιον λόγο θέλει ο οίκος του Θεού να αποβάλει τους αντίχριστους; Θα ήταν σωστό να τους κρατήσει και να τους αφήσει να παρέχουν υπηρεσίες; Θα ήταν σωστό να τους δοθεί η ευκαιρία να μετανοήσουν; (Όχι.) Μήπως υπάρχει καμιά περίπτωση να επιδιώξουν την αλήθεια; (Οι αντίχριστοι δεν μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια.) Έχετε πια μάθει ότι οι αντίχριστοι είναι κακοί άνθρωποι που ανήκουν στον Σατανά και δεν μπορούν να μετανοήσουν, και γι’ αυτό τον λόγο αποβάλλονται. Κανείς δεν αποβάλλεται έτσι απλά. Ο οίκος του Θεού κάνει συνεχώς υπομονή, τους δίνει κατ’ επανάληψη ευκαιρίες να μετανοήσουν και τους δίνει περιθώρια, προκειμένου να μην κατηγορούνται άδικα καλοί άνθρωποι και να μην αποβάλλεται ούτε να καταστρέφεται κανείς έτσι απλά. Δεν τους είναι εύκολο να πιστεύουν τόσα χρόνια στον Θεό· ο οίκος του Θεού δείχνει ανοχή προς όλους, μέχρι να τους διακρίνει πλήρως, μέχρι να αποκαλυφθούν ολοκληρωτικά. Ωστόσο, μπορούν να μετανοήσουν οι αντίχριστοι; Δεν μπορούν να μετανοήσουν. Στον οίκο του Θεού είναι οι υπηρέτες του Σατανά που καταστρέφουν, διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του οίκου του Θεού. Αυτός είναι ο ρόλος τους. Ακόμα κι αν έχουν κάποια χαρίσματα και ταλέντα, δεν θα ήταν δυνατόν να εργαστούν σκληρά για να κάνουν καλά το καθήκον τους ούτε να αρχίσουν να βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι. Οι αντίχριστοι, ακόμα κι αν έχουν κάποιες χρήσιμες πλευρές, δεν υπάρχει περίπτωση να έχουν θετική συνεισφορά στο έργο του Θεού στον οίκο του Θεού. Το μόνο που κάνουν είναι να διαταράσσουν, να αναστατώνουν και να υπονομεύουν το έργο του Θεού· δεν κάνουν καλά πράγματα. Εσύ τον κράτησες για να τον παρακολουθείς και του έδωσες την ευκαιρία να μετανοήσει, αλλά εκείνος δεν ήταν ικανός να μετανοήσει. Η λύση που υιοθετήθηκε στο τέλος ήταν να αποβληθεί. Πριν αποβληθεί, είχες ήδη διακρίνει το γεγονός ότι ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν αντίχριστος που θα προτιμούσε να πεθάνει παρά να μετανοήσει, ότι πήγαινε κόντρα στον Θεό και την αλήθεια. Κατά συνέπεια, αποβλήθηκε. Θα είχε αποβληθεί αν ήταν καλός άνθρωπος; Θα είχε αποβληθεί αν μπορούσε να αποδεχτεί την αλήθεια και να μετανοήσει; Το πολύ πολύ να είχε απαλλαγεί απ’ τα καθήκοντά του και να τον είχατε στείλει να ασχοληθεί με την πνευματική άσκηση και την περισυλλογή, δεν θα τον είχατε αποβάλει. Από τη στιγμή που ο οίκος του Θεού αποφασίζει να αποβάλει κάποιον, αυτό σημαίνει ότι εκείνος ο άνθρωπος θα αποτελούσε πληγή στον οίκο του Θεού αν τον άφηναν να παραμείνει. Δεν θα έκανε τίποτα καλό, θα προκαλούσε μόνο διατάραξη και αναστάτωση και θα έκανε κάθε είδους κακά πράγματα. Σε όποια εκκλησία κι αν βρισκόταν, θα την αναστάτωνε σε τέτοιον βαθμό, που θα σκορπιζόταν σαν άμμος, το έργο θα έμενε στάσιμο, οι περισσότεροι άνθρωποι θα αποκαρδιώνονταν πολύ και θα έχαναν την πίστη τους στον Θεό, ενώ κάποιοι θα ήθελαν ακόμα και να εγκαταλείψουν την πίστη τους και δεν θα μπορούσαν να συνεχίσουν να κάνουν τα καθήκοντά τους. Και ποιος είναι ο λόγος γι’ αυτό; Οφείλεται στην αναστάτωση που προκαλεί ο αντίχριστος. Πρέπει να αντιμετωπιστεί το θέμα του αντίχριστου και ο ίδιος να αποπεμφθεί και να αποβληθεί προκειμένου αυτή η εκκλησία να έχει οποιαδήποτε ελπίδα, να γίνει κανονική η εκκλησιαστική ζωή και να εισέλθει ο εκλεκτός λαός του Θεού στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό. Κάποιοι λένε: «Ο Θεός είναι αγάπη, οπότε πρέπει να δίνουμε και στους αντίχριστους την ευκαιρία να μετανοήσουν». Αυτά τα λόγια ακούγονται πολύ ωραία, όμως έτσι έχουν στ’ αλήθεια τα πράγματα; Παρατηρήστε προσεκτικά το εξής: Ποιοι αντίχριστοι και κακοί άνθρωποι που αποβλήθηκαν έφτασαν αργότερα στην αυτογνωσία και κατάφεραν να επιδιώξουν και να αγαπήσουν την αλήθεια; Ποιοι απ’ αυτούς μετανόησαν; Κανένας τους δεν μετανόησε και όλοι τους αρνήθηκαν πεισματικά να εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους, ενώ, όσα χρόνια κι αν περάσουν μέχρι να τους ξαναδείς, παραμένουν ακόμα έτσι: είναι κολλημένοι στα πράγματα που είχαν συμβεί τότε και δεν τα εγκαταλείπουν, ενώ προσπαθούν να δικαιολογηθούν και να δώσουν εξηγήσεις. Η διάθεσή τους δεν έχει αλλάξει καθόλου. Αν τους ξαναδεχτείς, τους επιτρέψεις να συνεχίσουν την εκκλησιαστική ζωή και τους αφήσεις να κάνουν κάποιο καθήκον, θα συνεχίσουν να διαταράσσουν και να αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας. Ακριβώς σαν τον Παύλο, θα κάνουν τα ίδια λάθη του παρελθόντος, εξυψώνοντας τον εαυτό τους και καταθέτοντας μαρτυρία για τον εαυτό τους. Δεν μπορούν με τίποτα να βαδίσουν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας· θα βαδίσουν στο παλιό τους μονοπάτι —το μονοπάτι του αντίχριστου, το μονοπάτι του Παύλου. Σ’ αυτό στηρίζεται η αποβολή των αντίχριστων.

Οι αντίχριστοι, εξαιτίας της κακόβουλης φύσης τους, δεν υποκύπτουν σε κανέναν που επιδιώκει την αλήθεια. Περιφρονούν κάθε επικεφαλής και εργάτη που μπορεί να κάνει πραγματικό έργο, ενώ χαρακτηρίζουν, μάλιστα, ως ψευδείς όλους τους επικεφαλής και τους εργάτες, λες και μόνο οι ίδιοι είναι σωστοί και όλοι οι άλλοι σφάλλουν. Όπως κι αν τους γίνει συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια, δεν πρόκειται να αποδεχτούν καθόλου το κλάδεμα και θα συνεχίσουν να διατηρούν τις δικές τους απόψεις. Αν κάποιος που τους κλαδεύει δεν κατορθώσει να τους πείσει απόλυτα, δεν πρόκειται να το δεχτούν. Θεωρούν ότι το κλάδεμα είναι ανώφελο και ότι δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια. Αυτήν την άποψη έχουν. Έχουν πάντοτε τις δικές τους απόψεις, οπότε δυσκολεύονται πολύ να αποδεχτούν την αλήθεια, ενώ κρίνουν και καταδικάζουν παράλληλα εκείνους που τους κλαδεύουν. Ποια διάθεση αποκαλύπτουν οι αντίχριστοι στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν το κλάδεμα; Βλέπετε ποια είναι η φύση-ουσία του αντίχριστου; Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της φύσης των αντίχριστων είναι η μοχθηρία. Τι σημαίνει «μοχθηρία»; Σημαίνει ότι έχουν μια ιδιαίτερα αισχρή στάση απέναντι στην αλήθεια —όχι μόνο δεν καταφέρνουν να υποταχθούν σ’ αυτήν και όχι μόνο αρνούνται να την αποδεχτούν, αλλά καταδικάζουν μάλιστα και εκείνους που τους κλαδεύουν. Αυτή είναι η μοχθηρή διάθεση των αντίχριστων. Οι αντίχριστοι πιστεύουν ότι όποιος αποδέχεται το κλάδεμα είναι ευάλωτος στον εκφοβισμό, και ότι οι άνθρωποι που κλαδεύουν συνεχώς τους άλλους είναι εκείνοι που επιθυμούν πάντα να πειράζουν και να εκφοβίζουν τους ανθρώπους. Έτσι, ένας αντίχριστος αντιστέκεται σε όποιον τον κλαδεύει, και κάνει τη ζωή του ανθρώπου αυτού δύσκολη. Και όποιος αναφέρει τις ελλείψεις ή τη διαφθορά ενός αντίχριστου ή συναναστραφεί μαζί του σχετικά με την αλήθεια και τις προθέσεις του Θεού, ή τον οδηγήσει να γνωρίσει τον εαυτό του, εκείνος νομίζει ότι το άτομο αυτό τον ζορίζει και του προκαλεί δυσαρέσκεια. Μισεί αυτό το άτομο από τα βάθη της καρδιάς του, και το εκδικείται και του προκαλεί δυσκολίες. Αυτή είναι ακόμα μια εκδήλωση του αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι, πάνω στην οποία θα συναναστραφούμε. Μισούν οποιονδήποτε τους κλαδεύει και τους εκθέτει. Αυτό είναι μια εξαιρετικά εμφανής εκδήλωση που παρατηρείται στους αντίχριστους. Τι είδους άνθρωποι διακατέχονται από μια τέτοια μοχθηρή διάθεση; Οι κακοί άνθρωποι. Είναι γεγονός ότι οι αντίχριστοι είναι κακοί άνθρωποι. Επομένως, μόνο οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι διακατέχονται από μια τέτοια μοχθηρή διάθεση. Όταν ένας φαύλος άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με οποιαδήποτε καλοπροαίρετη προτροπή, κατηγορία, διδασκαλία ή βοήθεια, η στάση του δεν είναι να νιώσει ευγνωμοσύνη ή να την αποδεχτεί ταπεινά, αλλά αντίθετα εξοργίζεται απ’ τη ντροπή του και νιώθει ακραία εχθρότητα, μίσος, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να ανταποδώσει. Κάποιοι κλαδεύουν και εκθέτουν έναν αντίχριστο με τα λόγια: «Τελευταία, είσαι λίγο ανεξέλεγκτος, δεν ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές και κάνεις συνέχεια επίδειξη την ώρα που κάνεις το καθήκον σου. Εργάζεσαι προς όφελος της θέσης και τα κάνεις τελείως μαντάρα στο καθήκον σου. Έχεις φερθεί σωστά απέναντι στον Θεό; Γιατί δεν αναζητάς την αλήθεια ενώ κάνεις το καθήκον σου; Γιατί δεν ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές; Γιατί, όταν οι αδελφοί και οι αδελφές συναναστρέφονται μαζί σου σχετικά με την αλήθεια, εσύ δεν το αποδέχεσαι; Γιατί τους αγνοείς; Γιατί συνεχίζεις να κάνεις ό,τι θέλεις;» Αυτά τα διάφορα «γιατί», αυτά τα λόγια που εκθέτουν την αποκάλυψη της διαφθοράς τους, τους τσιγκλάνε: «Γιατί; Δεν υπάρχει “γιατί”· ό,τι θέλω κάνω! Εσύ με ποιο δικαίωμα με κλαδεύεις; Ποιος είσαι εσύ για να με κλαδέψεις; Είμαι ισχυρογνώμων· τι μπορείς να κάνεις εσύ γι’ αυτό; Τώρα που έφτασα σ’ αυτήν την ηλικία, κανένας δεν τολμάει να μου μιλάει μ’ αυτόν τον τρόπο. Μόνο εγώ μπορώ να μιλάω έτσι στους άλλους· κανένας άλλος δεν μπορεί να μου μιλήσει έτσι. Ποιος τολμάει να μου κάνει διάλεξη εμένα; Δεν έχει γεννηθεί ακόμα αυτός που θα μου κάνει εμένα διάλεξη! Νομίζεις στ’ αλήθεια ότι μπορείς να μου κάνεις διάλεξη;» Βαθιά μέσα του γεννιέται μίσος και ψάχνει να βρει ευκαιρία για εκδίκηση. Στο μυαλό του κάνει υπολογισμούς: «Αυτός που με κλαδεύει έχει εξουσία στην εκκλησία; Αν προβώ σε αντίποινα εναντίον του, άραγε θα τον υπερασπιστεί κανείς; Αν τον κάνω να υποφέρει, θα με αντιμετωπίσει η εκκλησία; Βρήκα μια λύση. Δεν θα προβώ σε αντίποινα προσωπικά εναντίον του· θα κάνω κάτι εντελώς στα κρυφά. Θα κάνω κάτι στην οικογένειά του για να τον πονέσω και να τον ντροπιάσω, κι έτσι θα απαλλαγώ απ’ αυτήν την πικρία. Πρέπει να πάρω την εκδίκησή μου. Δεν γίνεται να αφήσω το θέμα να περάσει τώρα. Δεν άρχισα να πιστεύω στον θεό για να με κάνουν οι άλλοι ό,τι θέλουν ούτε ήρθα εδώ για να τους αφήνω να με εκφοβίζουν όπως θέλουν· ήρθα για να κερδίσω ευλογίες και να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών! Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του. Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν το σθένος να αγωνιστούν για την αξιοπρέπειά τους. Πώς τολμάς να με εκθέτεις; Αυτό είναι εκφοβισμός! Εφόσον δεν μου συμπεριφέρεσαι σαν να είμαι σημαντική προσωπικότητα, θα σου κάνω τη ζωή κόλαση και θα σε αναγκάσω να υποστείς τις συνέπειες. Ας αναμετρηθούμε για να δούμε ποιος είναι πιο άγριος!» Αρκούν λίγα απλά λόγια έκθεσης για να εξαγριώσουν τους αντίχριστους, να γεννήσουν μέσα τους πολύ μεγάλο μίσος και να τους κάνουν να φτάσουν στα άκρα για να πάρουν εκδίκηση. Η φαύλη διάθεσή τους ξεσκεπάζεται ολοκληρωτικά. Φυσικά, όταν προβαίνουν σε αντίποινα εναντίον κάποιου άλλου λόγω μίσους, δεν το κάνουν επειδή νιώθουν μίσος γι’ αυτόν τον άνθρωπο ή επειδή του κρατάνε κακία από παλιά, αλλά επειδή εκείνος εξέθεσε τα λάθη τους. Αυτό δείχνει ότι όποιος κι αν εκθέσει έναν αντίχριστο και όποια σχέση κι αν έχει με τον αντίχριστο, το γεγονός και μόνο πως τον εξέθεσε μπορεί να πυροδοτήσει το μίσος του και να τον ωθήσει να πάρει εκδίκηση. Όποιος κι αν είναι εκείνος που εκθέτει και κλαδεύει τον αντίχριστο, ασχέτως αν καταλαβαίνει την αλήθεια και είτε είναι επικεφαλής, εργάτης ή συνηθισμένο μέλος του εκλεκτού λαού του Θεού, ο αντίχριστος θα τον αντιμετωπίσει ως εχθρό. Θα φτάσει μέχρι και στο σημείο να πει ανοιχτά: «Θα φερθώ σκληρά σε όποιον με κλαδέψει. Όποιον με κλαδέψει, βγάλει τα μυστικά μου στη φόρα, γίνει η αιτία να αποβληθώ από τον οίκο του θεού ή μου στερήσει το μερίδιο ευλογιών που μου αναλογεί, δεν πρόκειται να τον αφήσω ποτέ στην ησυχία του. Έτσι είμαι στην κοσμική κοινωνία: Κανένας δεν τολμάει να μου δημιουργήσει προβλήματα. Δεν έχει γεννηθεί ακόμα εκείνος που θα τολμήσει να με ενοχλήσει!» Τέτοια αδίστακτα λόγια ξεστομίζουν οι αντίχριστοι μόλις αντιμετωπίσουν το κλάδεμα. Όταν ξεστομίζουν αυτά τα αδίστακτα λόγια, δεν το κάνουν για να φοβερίσουν τους άλλους ούτε ξεσπάνε για να προστατέψουν τον εαυτό τους. Είναι στ’ αλήθεια ικανοί να κάνουν κακό και θα προσφύγουν σε κάθε μέσο που έχουν στη διάθεσή τους. Αυτή είναι η φαύλη διάθεση των αντίχριστων. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες, όταν έρχονται αντιμέτωποι με τέτοιους αντίχριστους, δεν έχουν το θάρρος να τους εκθέσουν ούτε να λάβουν μέτρα εναντίον τους, με αποτέλεσμα οι αντίχριστοι να γίνονται τελικά ακόμα χειρότεροι. Κάνουν κακό με ακόμα μεγαλύτερο θράσος, προσπαθούν διαρκώς να παραπλανήσουν και να αναστατώσουν τους άλλους και τελικά παραπλανούν και ελέγχουν την πλειονότητά τους. Αυτό ακριβώς είναι που οδηγεί στην καταστροφή. Κάποιοι αντίχριστοι, μόλις ανακαλύψουν ότι οι κακές τους πράξεις έχουν φανερωθεί ή ότι οι αδελφοί και οι αδελφές τις έχουν αναφέρει στους ανωτέρους, παίρνουν εκδίκηση και τους παραδίδουν στον μεγάλο κόκκινο δράκοντα —τους καταδίδουν στο καθεστώς του Σατανά. Πρόκειται για φαύλη διάθεση, σωστά; Εφόσον οι αντίχριστοι είναι τόσο μοχθηροί, πιστεύουν πραγματικά στον Θεό; Με τίποτα. Είναι τσιράκια του Σατανά και έχουν έρθει για να αναστατώσουν την εκκλησία· είναι δαίμονες που έχουν διεισδύσει με καλοπιάσματα στον οίκο του Θεού και δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να διαταράσσουν και να υπονομεύουν το έργο του Θεού και να πηγαίνουν κόντρα στον Θεό. Άρα, οι αντίχριστοι είναι οι εχθροί του Θεού και των εκλεκτών του Θεού. Θα ήταν τεράστιο λάθος να αντιμετωπίζει κανείς τους αντίχριστους δαίμονες σαν τους αδελφούς και τις αδελφές· θα έπρεπε να είσαι τυφλός για να κάνεις κάτι τέτοιο. Αν ένας επικεφαλής ποτίσει, θρέψει και υποστηρίξει έναν αντίχριστο σαν να είναι αδελφός ή αδελφή, ή του δώσει προαγωγή και έναν σημαντικό ρόλο λες και είναι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια, τότε διαπράττει μεγάλο κακό. Παίζει κι εκείνος ρόλο στο κακό που κάνει ο αντίχριστος και πρέπει να αποκλειστεί. Τέτοιοι ψευδοεπικεφαλής είναι συνεργοί των αντίχριστων και δικαίως μπορούμε να πούμε ότι είναι και οι ίδιοι αντίχριστοι που θα πρέπει να αποπεμφθούν και να αποβληθούν.

Οι αντίχριστοι, όταν κλαδεύονται, δεν έχουν μια στάση αποδοχής και υπακοής, αλλά αντιστέκονται σ’ αυτό και το αποστρέφονται, πράγμα που γεννά μέσα τους μίσος. Βαθιά μέσα τους μισούν όποιον τους κλαδεύει, όποιον βγάζει τα άπλυτά τους στη φόρα και όποιον εκθέτει τις πραγματικές τους συνθήκες. Και σε τι βαθμό σε μισούν; Τρίζουν τα δόντια απ’ το μίσος τους, εύχονται να εξαφανιζόσουν από μπροστά τους και θεωρούν αδύνατη τη συνύπαρξη μαζί σου. Εφόσον οι αντίχριστοι είναι έτσι απέναντι στους ανθρώπους, μπορούν να αποδεχτούν τα λόγια του Θεού που τους εκθέτουν και τους καταδικάζουν; Όχι, δεν μπορούν. Όποιον τους εκθέσει θα τον μισήσουν απλώς και μόνο επειδή τους εξέθεσε και δεν τους ευνόησε, και θα προβούν σε αντίποινα εναντίον του. Εύχονται να μπορούσαν να κάνουν τον άνθρωπο που τους κλάδεψε να εξαφανιστεί από μπροστά τους. Δεν αντέχουν να τον βλέπουν να τα πηγαίνει καλά. Αν πέθαινε ή τον έβρισκε κάποια συμφορά, θα χαίρονταν· όσο αυτός ο άνθρωπος είναι ζωντανός, όσο συνεχίζει να κάνει το καθήκον του στον οίκο του Θεού και όλα εξελίσσονται κανονικά, εκείνοι βασανίζονται, δυσφορούν και νιώθουν εκνευρισμό μέσα τους. Όταν δεν έχουν τον τρόπο να προβούν σε αντίποινα εναντίον κάποιου, τον καταριούνται στα κρυφά ή προσεύχονται ακόμη και στον Θεό να τον τιμωρήσει και να του το ανταποδώσει, και να αποκαταστήσει τις αδικίες που υπέστησαν. Μόλις γεννηθεί μέσα στους αντίχριστους αυτό το μίσος, οδηγεί σε μια σειρά από ενέργειες. Οι ενέργειες αυτές περιλαμβάνουν αντίποινα και κατάρες, και κάποιες άλλες ενέργειες, φυσικά, όπως η ενοχοποίηση, η συκοφαντία και η καταδίκη των άλλων, οι οποίες πηγάζουν από το μίσος. Αν κάποιος τους κλαδέψει, θα τον υπονομεύσουν πίσω απ’ την πλάτη του. Όταν εκείνος λέει πως κάτι είναι σωστό, αυτοί θα πουν πως είναι λάθος. Θα διαστρεβλώσουν καθετί θετικό που κάνει εκείνος ο άνθρωπος και θα τα μετατρέψουν όλα σε αρνητικά, διαδίδοντας αυτά τα ψέματα και προκαλώντας αναστάτωση πίσω από την πλάτη του. Θα παρακινούν και θα παρασύρουν άλλους ανθρώπους που είναι αδαείς και δεν μπορούν να καταλάβουν πώς έχουν τα πράγματα ή να τα διακρίνουν από μόνοι τους, έτσι ώστε να ταχθούν με το μέρος τους και να τους υποστηρίξουν. Είναι ξεκάθαρο πως εκείνος που τους κλαδεύει δεν έχει κάνει τίποτα κακό, παρ’ όλα αυτά, όμως, θέλουν να του χρεώσουν κάποια παραπτώματα, έτσι ώστε όλοι να πιστέψουν εσφαλμένα ότι κάνει τέτοια πράγματα, κι έπειτα να κάνουν τους πάντες να ενώσουν τις δυνάμεις τους ώστε να τον απορρίψουν. Οι αντίχριστοι αναστατώνουν μ’ αυτόν τον τρόπο την εκκλησιαστική ζωή, όπως και αναστατώνουν τους ανθρώπους καθώς εκτελούν το καθήκον τους. Και τι στόχο έχουν; Να ταλαιπωρήσουν εκείνον που τους κλαδεύει και να κάνουν τους πάντες να τον εγκαταλείψουν. Είναι, επίσης, κάποιοι αντίχριστοι που λένε: «Εσύ με κλάδεψες και με ταλαιπώρησες, γι’ αυτό κι εγώ δεν πρόκειται να σου κάνω τη ζωή εύκολη. Θα σου δείξω πώς είναι να σε κλαδεύουν και να σε εγκαταλείπουν. Όπως μου φερθείς εσύ, έτσι θα σου φερθώ κι εγώ. Αν δεν μου κάνεις τη ζωή εύκολη, τότε μη νομίζεις πως κι εσύ θα περάσεις εύκολα!» Όταν οι αντίχριστοι κάνουν κακό, κάποιοι επικεφαλής και εργάτες τούς καλούν για να συζητήσουν μαζί τους, τους λένε ότι πρέπει να μετανοήσουν και τους διαβάζουν τα λόγια του Θεού για να τους βοηθήσουν και να τους στηρίξουν. Εκείνοι όχι μόνο δεν το αποδέχονται αυτό, αλλά αρχίζουν και να διαδίδουν φήμες ότι ο επικεφαλής δεν κάνει αληθινό έργο και ότι δεν χρησιμοποιεί ποτέ τον λόγο του Θεού για να λύσει τα προβλήματα. Στην πραγματικότητα, ο επικεφαλής μόλις έκανε τέτοιο έργο, αλλά εκείνοι αντιστρέφουν και διαστρεβλώνουν τα γεγονότα και συκοφαντούν τον άνθρωπο που τους βοηθάει. Δεν είναι φαυλότητα αυτό; Με τα μάτια τους ορθάνοιχτα, αυτοί οι κακοί άνθρωποι και αντίχριστοι υποστηρίζουν ότι τα θετικά πράγματα είναι αρνητικά, ότι τα παραπτώματα, τα λάθη, οι μοχθηρές πράξεις και οι κακόβουλες πράξεις τους αποτελούν θετικά πράγματα που εναρμονίζονται με την αλήθεια. Όσο μεγάλο λάθος κι αν κάνουν ενώ εκτελούν το καθήκον τους και όσο μεγάλη ζημιά κι αν προκαλέσουν στο έργο της εκκλησίας, ούτε το αναγνωρίζουν ούτε το παίρνουν καθόλου στα σοβαρά. Όταν μιλάνε γι’ αυτό, το υποβαθμίζουν και το ξεπετάνε. Εκείνος που τους κλαδεύει γι’ αυτό το ζήτημα γίνεται στα μάτια τους αμαρτωλός και στόχος κριτικής. Αυτό δεν είναι σαν να κάνεις το άσπρο μαύρο; Κάποιοι αντίχριστοι διατυπώνουν μέχρι και ψευδείς αντικατηγορίες όταν τους κλαδεύει κάποιος επικεφαλής ή εργάτης, λέγοντας: «Όποια λάθη κι αν κάνουμε εμείς οι αδελφοί και οι αδελφές, όλα οφείλονται σε άγνοια και στο γεγονός ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν κάνουν καλή δουλειά. Αν ήξεραν οι επικεφαλής και οι εργάτες πώς να εκτελέσουν το έργο τους, αν μας έδιναν έγκαιρες υπενθυμίσεις και διαχειρίζονταν καλά τα πράγματα, δεν θα μειώνονταν οι απώλειες για τον οίκο του θεού; Γι’ αυτό, όποια λάθη κι αν κάνουμε, το φταίξιμο είναι αποκλειστικά των επικεφαλής και των εργατών και εκείνοι πρέπει να επωμιστούν τη μεγαλύτερη ευθύνη». Δεν κάνουν έτσι σε ψευδείς ανταγωγές; Μ’ αυτές τις ψευδείς ανταγωγές κάνουν το άσπρο μαύρο· πρόκειται για μια μορφή αντιποίνων.

Οι αντίχριστοι έχουν ιδιαίτερα φαύλες διαθέσεις. Αν προσπαθήσεις να τους κλαδέψεις ή να τους εκθέσεις, θα σε μισήσουν και θα μπήξουν τα δόντια τους μέσα σου σαν να είναι δηλητηριώδη φίδια. Όσο κι αν προσπαθήσεις, δεν θα μπορέσεις να τους ξεφύγεις ή να τους ξεφορτωθείς. Φοβάστε όταν έρχεστε αντιμέτωποι με τέτοιους αντίχριστους; Κάποιοι άνθρωποι όντως φοβούνται και λένε: «Δεν τολμάω να τους κλαδέψω. Είναι πολύ άγριοι, σαν δηλητηριώδη φίδια, κι αν με τυλίξουν, είμαι τελειωμένος». Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι άνθρωποι με πολύ μικρό ανάστημα, δεν κάνουν για τίποτα, δεν είναι οι καλοί στρατιώτες του Χριστού και δεν μπορούν να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό. Τι θα πρέπει να κάνετε, λοιπόν, όταν έρχεστε αντιμέτωποι με τέτοιους αντίχριστους; Αν σε απειλήσουν ή προσπαθήσουν να σε σκοτώσουν, θα φοβηθείς; Σε τέτοιες καταστάσεις, πρέπει να ενώσεις γρήγορα τις δυνάμεις σου με τους αδελφούς και τις αδελφές σου και μαζί να ορθώσετε το ανάστημά σας, να ερευνήσετε, να συγκεντρώσετε στοιχεία και να εκθέσετε τον αντίχριστο μέχρι να αποπεμφθεί από την εκκλησία. Έτσι λύνεται μια για πάντα το πρόβλημα. Όταν ανακαλύπτετε έναν αντίχριστο και αναγνωρίζετε ξεκάθαρα ότι έχει τα χαρακτηριστικά ενός κακού ανθρώπου και είναι ικανός να τιμωρήσει τους άλλους και να προβεί σε αντίποινα εναντίον τους, μην περιμένετε να κάνει κακό και να μαζέψετε στοιχεία προτού χειριστείτε το θέμα. Αυτό αποτελεί παθητική στάση και θα έχει ήδη οδηγήσει σε κάποιες απώλειες. Το καλύτερο είναι να χειριστείτε, να αντιμετωπίσετε, να αποπέμψετε και να αποβάλετε τους αντίχριστους τη στιγμή που δείξουν ότι έχουν τα χαρακτηριστικά ενός κακού ανθρώπου, αποκαλύψουν την ύπουλη και κακόβουλη διάθεσή τους και είναι έτοιμοι να δράσουν. Αυτή είναι η πιο λογική προσέγγιση. Κάποιοι άνθρωποι φοβούνται τα αντίποινα των αντίχριστων και δεν τολμάνε να τους εκθέσουν. Δεν είναι ανοησία αυτό; Δεν μπορείς να διαφυλάξεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, κι αυτό δείχνει εκ των πραγμάτων ότι δεν είσαι αφοσιωμένος στον Θεό. Φοβάσαι μήπως κάποιος αντίχριστος βρει εναντίον σου έναν μοχλό πίεσης για να σε εκδικηθεί· και το πρόβλημα ποιο είναι; Μήπως είναι ότι δεν εμπιστεύεσαι τη δικαιοσύνη του Θεού; Δεν ξέρεις ότι στον οίκο του Θεού βασιλεύει η αλήθεια; Ακόμα κι αν ένας αντίχριστος καταφέρει να βρει κάποια ζητήματα διαφθοράς μέσα σου και τα κάνει θέμα, δεν πρέπει να φοβάσαι. Στον οίκο του Θεού, τα προβλήματα αντιμετωπίζονται με βάση τις αλήθεια-αρχές. Το να κάνει κάποιος παραβάσεις δεν σημαίνει ότι είναι κακός άνθρωπος. Ο οίκος του Θεού δεν χειρίζεται ποτέ έναν άνθρωπο επειδή αποκαλύπτει στιγμιαία διαφθορά ή διαπράττει περιστασιακά κάποια παράβαση. Ο οίκος του Θεού χειρίζεται εκείνους τους αντίχριστους και τους κακούς ανθρώπους που προκαλούν διαρκώς αναστάτωση και κάνουν κακό, και που δεν αποδέχονται ούτε ίχνος της αλήθειας. Ο οίκος του Θεού δεν πρόκειται να αδικήσει ποτέ έναν καλό άνθρωπο. Μεταχειρίζεται τους πάντες με δικαιοσύνη. Ακόμα κι αν οι ψευδοεπικεφαλής ή οι αντίχριστοι κατηγορήσουν εσφαλμένα έναν καλό άνθρωπο, ο οίκος του Θεού θα τον δικαιώσει. Η εκκλησία δεν πρόκειται ποτέ να αποπέμψει ή να χειριστεί έναν καλό άνθρωπο που μπορεί να εκθέσει τους αντίχριστους και έχει αίσθημα δικαιοσύνης. Οι άνθρωποι φοβούνται διαρκώς μήπως οι αντίχριστοι βρουν κάποιον μοχλό πίεσης για να προβούν σε αντίποινα εναντίον τους. Τον Θεό, όμως, δεν φοβάσαι μην Τον προσβάλεις και Τον κάνεις να σε αποστραφεί και να σε απορρίψει; Αν φοβάσαι μήπως ένας αντίχριστος βρει κάποιον μοχλό πίεσης για να προβεί σε αντίποινα εναντίον σου, τότε γιατί δεν συγκεντρώνεις αποδείξεις των κακών πράξεών του για να τον αναφέρεις και να τον εκθέσεις; Αν το κάνεις αυτό, θα κερδίσεις την έγκριση και την υποστήριξη του εκλεκτού λαού του Θεού και, το κυριότερο, ο Θεός θα θυμάται τις καλές πράξεις και τις δίκαιες ενέργειές σου. Γιατί, λοιπόν, δεν το κάνεις αυτό; Ο εκλεκτός λαός του Θεού πρέπει να έχει πάντα στο μυαλό του την ανάθεση από τον Θεό. Η εκκαθάριση κακών ανθρώπων και αντίχριστων αποτελεί την πιο κρίσιμη μάχη στον αγώνα κατά του Σατανά. Αν κερδηθεί αυτή η μάχη, τότε θα γίνει μια μαρτυρία νικητή. Ο αγώνας εναντίον σατανάδων και διαβόλων αποτελεί μια βιωματική μαρτυρία που θα πρέπει να έχει ο εκλεκτός λαός του Θεού. Πρόκειται για μια αλήθεια-πραγματικότητα την οποία πρέπει να διαθέτουν οι νικητές. Ο Θεός έχει χαρίσει τόση αλήθεια στους ανθρώπους, σε έχει καθοδηγήσει για τόσο καιρό και σου έχει προσφέρει τόσο πολλά, έτσι ώστε να καταθέσεις μαρτυρία και να διαφυλάξεις το έργο της εκκλησίας. Όπως αποδεικνύεται, μόλις οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι κάνουν κακές πράξεις και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας, εσύ δειλιάζεις, υποχωρείς, σηκώνεις τα χέρια ψηλά και το βάζεις στα πόδια· είσαι άχρηστος. Δεν μπορείς να νικήσεις τους σατανάδες, δεν έχεις δώσει μαρτυρία και ο Θεός σε απεχθάνεται. Σ’ αυτήν την κρίσιμη στιγμή, πρέπει να ορθώσεις το ανάστημά σου και να κηρύξεις πόλεμο στους σατανάδες, να εκθέσεις τις κακές πράξεις των αντίχριστων, να τους καταδικάσεις και να τους καταραστείς, να τους κάνεις να μην έχουν πού να κρυφτούν και να τους εκκαθαρίσεις από την εκκλησία. Μόνο τότε μπορεί να θεωρηθεί πως νίκησες τους σατανάδες και έβαλες τέλος στη μοίρα τους. Είσαι ένας από τους εκλεκτούς του Θεού, ένας ακόλουθος του Θεού. Δεν γίνεται να φοβάσαι τις προκλήσεις· πρέπει να ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αυτό σημαίνει να είναι κανείς νικητής. Αν φοβάσαι τις προκλήσεις και κάνεις συμβιβασμούς επειδή φοβάσαι μήπως οι κακοί άνθρωποι ή οι αντίχριστοι προβούν σε αντίποινα εναντίον σου, τότε δεν είσαι ακόλουθος του Θεού και δεν ανήκεις στον εκλεκτό λαό του Θεού. Είσαι άχρηστος, κατώτερος κι απ’ τους παρόχους υπηρεσιών. Κάποιοι δειλοί μπορεί να πουν: «Οι αντίχριστοι είναι ανυπέρβλητοι· είναι ικανοί να κάνουν τα πάντα. Κι αν προβούν σε αντίποινα εναντίον μου;» Αυτά είναι μπερδεμένες κουβέντες. Αν φοβάσαι τα αντίποινα από τους αντίχριστους, τότε πού είναι η πίστη σου στον Θεό; Δεν σε έχει προστατέψει ο Θεός τόσα χρόνια που ζεις; Κι οι αντίχριστοι δεν βρίσκονται στα χέρια του Θεού; Αν δεν το επιτρέψει ο Θεός, τι μπορούν να σου κάνουν; Επιπλέον, όσο κακοί κι αν είναι οι αντίχριστοι, τι είναι ικανοί να κάνουν στ’ αλήθεια; Δεν είναι πανεύκολο να ενώσει τις δυνάμεις του ο εκλεκτός λαός του Θεού, να τους εκθέσει και να τους χειριστεί; Για ποιον λόγο, λοιπόν, να φοβάσαι τους αντίχριστους; Αυτοί οι άνθρωποι είναι άχρηστοι και δεν είναι άξιοι να ακολουθούν τον Θεό. Γύρνα σπίτι σου, μεγάλωσε τα παιδιά σου και ζήσε τη ζωή σου. Όταν οι αντίχριστοι αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας και βλάπτουν τον εκλεκτό λαό του Θεού, πώς θα πρέπει να ανταποκριθεί ο εκλεκτός λαός του Θεού στις κακές πράξεις τους; Πώς θα πρέπει να παραμείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους όσοι ακολουθούν τον Θεό; Πώς θα πρέπει να πολεμήσουν ενάντια στις δυνάμεις του Σατανά και των αντίχριστων; Μόλις οι αντίχριστοι προκαλέσουν αναστάτωση, κάνουν κακό και εναντιωθούν στον Θεό, θα αποκαλυφθεί πλήρως αν υποτάσσεσαι και είσαι αφοσιωμένος στον Θεό ή αν μένεις αμέτοχος και προδίδεις τον Θεό. Αν δεν υποτάσσεσαι στον Θεό και δεν είσαι αφοσιωμένος σ’ Αυτόν, τότε Τον προδίδεις. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Κάποιοι μπερδεμένοι άνθρωποι και τα άτομα που δεν έχουν διάκριση επιλέγουν μια μέση οδό και δεν παίρνουν θέση. Κατά τη γνώμη του Θεού, αυτοί οι άνθρωποι δεν Του είναι αφοσιωμένοι και Τον προδίδουν. Κάποιοι μπερδεμένοι άνθρωποι —επειδή είναι δειλοί— φοβούνται την τιμωρία των αντίχριστων και μέσα τους αναρωτιούνται αδιάκοπα: «Τι θα κάνω;» Δεν είναι αυτή η σωστή ερώτηση. Τι πρέπει να κάνεις; (Να εκπληρώνουμε τα καθήκοντά μας, να εκθέτουμε απόλυτα τις κακές πράξεις των αντίχριστων, να δίνουμε στους αδελφούς και τις αδελφές μας τη δυνατότητα να μάθουν πώς να κάνουν πράξη τη διάκριση και να απορρίπτουν τους αντίχριστους. Δεν πρέπει να μας απασχολεί η ασφάλειά μας. Το σημαντικότερο που πρέπει να σκεφτούμε είναι πώς να εκπληρώνουμε το καθήκον μας όταν αναστατώνουν οι κακοί άνθρωποι το έργο της εκκλησίας.) Κι αν αυτό επηρεάζει την οικογένειά σου; (Πρέπει να εκπληρώνουμε το καθήκον μας χωρίς δισταγμό. Δεν πρέπει να παραμερίζουμε το καθήκον μας ή να μην παραμένουμε σταθεροί στη μαρτυρία μας επειδή η στοργή που νιώθουμε για την οικογένειά μας μας κάνει να ανησυχούμε για την ασφάλειά της.) Σωστά. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να παραμείνεις σταθερός στη μαρτυρία σου και να πολεμάς μέχρι τέλους τους αντίχριστους και τους κακούς ανθρώπους, φροντίζοντας να μην έχουν θέση στον οίκο του Θεού. Αν είναι πρόθυμοι να κάνουν απλή δουλειά, τότε ας την κάνουν σύμφωνα με τους κανόνες κι ας κάνουν ό,τι μπορούν. Αν δεν είναι πρόθυμοι να κάνουν απλή δουλειά, τότε πρέπει να ενώσουν όλοι τις δυνάμεις τους και να τους αποβάλουν για να μην μπορούν να διαταράξουν, να αναστατώσουν ή να καταστρέψουν το έργο της εκκλησίας στον οίκο του Θεού. Αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να κάνεις και σ’ αυτήν τη μαρτυρία πρέπει να παραμείνεις σταθερός. Επιπλέον, πρέπει να καταλάβεις ότι η οικογένειά σου και η ζωή σου βρίσκονται στα χέρια του Θεού και ότι ο Σατανάς δεν τολμά να ενεργήσει αλόγιστα. Ο Θεός έχει πει: «Χωρίς την άδεια του Θεού, είναι δύσκολο για τον Σατανά να ακουμπήσει ακόμα και μια σταγόνα νερό ή έναν κόκκο άμμου πάνω στη γη. Χωρίς την άδεια του Θεού, ο Σατανάς δεν μπορεί ούτε να κινήσει τα μυρμήγκια πάνω στη γη, πόσο μάλλον τους ανθρώπους, που δημιουργήθηκαν από τον Θεό». Σε τι βαθμό μπορείς να πιστέψεις σ’ αυτά τα λόγια; Το αν πολεμάς τους αντίχριστους και τους κακούς ανθρώπους αποκαλύπτει πόσο μεγάλη είναι η πίστη σου. Αν πιστεύεις ειλικρινά στον Θεό, τότε έχεις αληθινή πίστη. Αν πιστεύεις μόνο λίγο στον Θεό και η πίστη σου είναι, μάλιστα, ασαφής και κενή, τότε δεν είναι αληθινή. Αν δεν πιστεύεις ότι ο Θεός μπορεί να είναι κυρίαρχος των πάντων και ότι ο Σατανάς βρίσκεται κάτω από την κυριαρχία του Θεού, αν συνεχίζεις να φοβάσαι τους αντίχριστους και τους κακούς ανθρώπους, μπορείς να τους ανέχεσαι να κάνουν κακό στην εκκλησία, να προκαλούν αναστάτωση στο έργο της και να το καταστρέφουν, και μπορείς να κάνεις συμβιβασμούς με τον Σατανά ή να τον ικετεύεις να σου δείξει έλεος προκειμένου να προστατεύσεις τον εαυτό σου, χωρίς να τολμάς να ορθώσεις το ανάστημά σου και να τους πολεμήσεις, κι έχεις γίνει λιποτάκτης, ανθρωπάρεσκος και απλός θεατής, τότε δεν πιστεύεις αληθινά στον Θεό. Η πίστη σου στον Θεό είναι υπό αμφισβήτηση, με αποτέλεσμα να είναι τελείως αξιοθρήνητη! Όταν βλέπεις τους αντίχριστους και τους κακούς ανθρώπους να προκαλούν αναστάτωση και διατάραξη στον οίκο του Θεού, αλλά μένεις αδιάφορος, κι όταν προδίδεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και του εκλεκτού λαού Του για να προστατέψεις τη ζωή σου, την οικογένειά σου και όλα τα συμφέροντά σου, τότε μετατρέπεσαι σε προδότη, σε Ιούδα. Αυτό είναι ολοφάνερο. Πολλές φορές συναναστρεφόμαστε σχετικά με τους αντίχριστους και τους κακούς ανθρώπους, τους αναλύουμε και συζητάμε πώς να τους διακρίνει και να τους αναγνωρίζει κανείς, με σκοπό να κάνουμε μια ξεκάθαρη συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια και να αποκτήσουν οι άνθρωποι διάκριση απέναντι στους κακούς ανθρώπους και τους αντίχριστους, έτσι ώστε να μπορούν να τους εκθέσουν. Έτσι, οι εκλεκτοί του Θεού θα πάψουν να παραπλανιούνται και να αναστατώνονται από τους αντίχριστους και θα απελευθερωθούν από την επιρροή και τα δεσμά του Σατανά. Παρ’ όλα αυτά, κάποιοι άνθρωποι εξακολουθούν να διατηρούν στην καρδιά τους φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις. Δεν κάνουν προσπάθεια να ξεχωρίσουν τους κακούς ανθρώπους και τους αντίχριστους και, αντ’ αυτού, παίζουν το ρόλο των ανθρωπάρεσκων. Δεν μάχονται εναντίον των αντίχριστων, δεν θέτουν ξεκάθαρα όρια απέναντί τους και επιλέγουν μια λιγότερο ουσιαστική προσέγγιση, μια μέση οδό, για να διαφυλάξουν τα συμφέροντά τους. Αφήνουν αυτούς τους διαβόλους —αυτούς τους κακούς ανθρώπους και τους αντίχριστους— να παραμένουν στον οίκο του Θεού και, φροντίζοντας τους διαβόλους, προσκαλούν τον κίνδυνο. Επιτρέπουν σ’ αυτούς τους διαβόλους να αναστατώνουν ανεξέλεγκτα το έργο της εκκλησίας, όπως και να αναστατώνουν τους αδελφούς και τις αδελφές στην εκτέλεση των καθηκόντων τους. Τι ρόλο παίζουν αυτοί οι άνθρωποι; Μετατρέπονται σε ασπίδα για τους αντίχριστους και σε συνεργούς τους. Μπορεί να μην κάνεις τα ίδια πράγματα με τους αντίχριστους ούτε να διαπράττεις τις ίδιες κακές πράξεις, αλλά έχεις κι εσύ μερίδιο στις κακές πράξεις τους· είσαι καταδικασμένος. Ανέχεσαι τους αντίχριστους και τους δίνεις καταφύγιο, αφήνοντάς τους να προκαλούν χάος γύρω σου, δίχως να αναλαμβάνεις δράση ή να κάνεις το παραμικρό. Δεν έχεις μερίδιο στο κακό που κάνουν οι αντίχριστοι; Γι’ αυτόν τον λόγο κάποιοι ψευδοεπικεφαλής και ανθρωπάρεσκοι γίνονται συνεργοί των αντίχριστων. Όποιος βλέπει τους αντίχριστους να αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας, χωρίς, όμως, να τους εκθέτει ή να θέτει σαφή όρια απέναντί τους, γίνεται υπηρέτης και συνεργός τους. Δεν έχει υποταγή και αφοσίωση στον Θεό. Στις κρίσιμες στιγμές του αγώνα ανάμεσα στον Θεό και τον Σατανά, στέκεται στο πλευρό του Σατανά, προστατεύει τους αντίχριστους και προδίδει τον Θεό. Ανθρώπους σαν κι αυτούς ο Θεός τούς απεχθάνεται.

Οι αντίχριστοι, όταν έρχονται αντιμέτωποι με το κλάδεμα, πολλές φορές προβάλλουν μεγάλη αντίσταση κι έπειτα αρχίζουν να βάζουν τα δυνατά τους για να υποστηρίξουν τον εαυτό τους, αλλά και να χρησιμοποιούν σοφιστείες και την ευγλωττία τους για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους. Κάτι τέτοιο είναι πολύ συνηθισμένο. Η εκδήλωση του γεγονότος ότι οι αντίχριστοι αρνούνται να αποδεχτούν την αλήθεια φανερώνει ολοκληρωτικά τη σατανική τους φύση —ότι μισούν και αποστρέφονται, δηλαδή, την αλήθεια. Ανήκουν αποκλειστικά στο σινάφι του Σατανά. Ό,τι κι αν κάνουν οι αντίχριστοι, αποκαλύπτονται η διάθεση και η ουσία τους. Ιδιαίτερα στον οίκο του Θεού, όλα όσα κάνουν αντιβαίνουν στην αλήθεια, τα καταδικάζει ο Θεός και συνιστούν μια κακή πράξη που δείχνει αντίσταση στον Θεό, ενώ όλα αυτά που κάνουν επαληθεύουν εντελώς πως οι αντίχριστοι είναι σατανάδες και δαίμονες. Είναι, λοιπόν, σίγουρο πως δεν αποδέχονται μετά χαράς το κλάδεμα και βέβαιο πως δεν είναι καθόλου πρόθυμοι να το κάνουν· εκτός, όμως, από την αντίσταση και την εναντίωση που προβάλλουν, μισούν το κλάδεμα, μισούν εκείνους που τους κλαδεύουν, καθώς και εκείνους που εκθέτουν τη φύση-ουσία τους και τις κακές τους πράξεις. Οι αντίχριστοι πιστεύουν ότι όποιος τους εκθέτει το κάνει απλώς για να τους δυσκολεύει, γι’ αυτό και συναγωνίζονται και πολεμούν με όποιον τους εκθέτει. Λόγω της τέτοιου είδους φύσης του αντίχριστου την οποία διαθέτουν, δεν θα είναι ποτέ ευγενικοί με όποιον τους κλαδεύει ούτε θα ανεχθούν ή θα υπομείνουν όποιον το κάνει, πόσο μάλλον θα νιώσουν ευγνωμοσύνη ή θα επαινέσουν όποιον το κάνει. Αντίθετα, αν κάποιος τους κλαδέψει και τους κάνει να χάσουν την αξιοπρέπειά τους και την υπόληψή τους, θα τρέφουν μέσα στην καρδιά τους μίσος γι’ αυτό το άτομο και θα ψάχνουν ευκαιρία να το εκδικηθούν. Τι μίσος έχουν για τους άλλους! Αυτό σκέφτονται, και λένε ανοιχτά μπροστά στους άλλους: «Σήμερα με κλάδεψες· τώρα, λοιπόν, η βεντέτα μας γράφτηκε στην πέτρα. Πάρε εσύ τον δρόμο σου κι εγώ τον δικό μου, αλλά ορκίζομαι ότι θα πάρω την εκδίκησή μου! Αν μου εξομολογηθείς το λάθος σου, αν σκύψεις το κεφάλι μπροστά μου ή αν γονατίσεις και με παρακαλέσεις, θα σε συγχωρήσω, αλλιώς δεν θα το αφήσω ποτέ να περάσει έτσι!» Ό,τι κι αν λένε ή κάνουν οι αντίχριστοι, δεν βλέπουν ποτέ το καλοπροαίρετο κλάδεμα κάποιου ή την ειλικρινή βοήθεια κάποιου ως την έλευση της αγάπης και της σωτηρίας του Θεού. Αντιθέτως, το βλέπουν ως σημάδι ταπείνωσης και ως τη στιγμή που ντροπιάστηκαν πιο πολύ από ποτέ. Αυτό δείχνει ότι οι αντίχριστοι δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια, ότι η διάθεσή τους είναι να αποστρέφονται και να μισούν την αλήθεια. Έχετε γνωρίσει ποτέ κακούς ανθρώπους ή αντίχριστους που προέβησαν σε αντίποινα εναντίον άλλων επειδή τους κλάδεψαν; (Ναι.) Τι αντίποινα έκαναν; Ήταν φρικτή η μέθοδος που χρησιμοποίησαν για τα αντίποινά τους; (Ναι, ήταν φρικτή. Κάποτε γνώρισα έναν αντίχριστο που έκανε κάποιες κακές πράξεις στην εκκλησία. Μόλις εξέθεσε τη συμπεριφορά του ο επικεφαλής της εκκλησίας, αυτός άρχισε να διαδίδει φήμες στην εκκλησία και να λέει πως ο επικεφαλής δεν έκανε καθόλου αληθινό έργο και πως έλεγε λόγια και δόγματα για να φέρει τους άλλους ενώπιόν του. Αργότερα, όταν πήγαμε να εκθέσουμε αυτόν τον αντίχριστο, στην αρχή κατάφερε να μεταμφιεστεί· όταν συνεχίσαμε, όμως, να τον εκθέτουμε, μας απείλησε: «Πίσω από το σπίτι μου βρίσκεται ένα αστυνομικό τμήμα και οι αστυνομικοί έρχονται συχνά στο σπίτι μου». Εννοούσε πως, σε περίπτωση που τον εκθέταμε ξανά, θα μας κατέδιδε στην αστυνομία. Αποκαλύφθηκε πόσο φαύλος ήταν.) (Κάποτε γνώρισα έναν αντίχριστο. Μια αδελφή είχε γράψει μια επιστολή για να τον αναφέρει και, όταν την είδε εκείνος, έτυχε να παρουσιαστεί μια επικίνδυνη κατάσταση στον τόπο όπου ζούσε αυτή η αδελφή. Εκείνος μάζεψε, λοιπόν, όλους τους κύριους συνεργάτες της εκκλησίας και είπε: «Γιατί, μόλις έγραψε αυτή η αδελφή την επιστολή για να με αναφέρει, προέκυψε ξαφνικά μια επικίνδυνη κατάσταση στον τόπο που κατοικεί; Σίγουρα ο θεός δεν κάνει άχρηστο έργο· ίσως πρόκειται να αποκαλύψει κάποιον!» Έπειτα, έβαλε μερικές φιτιλιές, με αποτέλεσμα να κατηγορήσουν όλοι την αδελφή και να θεωρήσουν ότι είχε κάποιο πρόβλημα. Στο τέλος, απάλλαξαν αυτήν την αδελφή από τα καθήκοντά της και την έδιωξαν, ενώ η επιστολή της έμεινε στην άκρη και δεν ασχολήθηκε κανείς μ’ αυτήν. Αργότερα, συγκρίναμε αυτά που είχε πει ο αντίχριστος απ’ την αρχή ως το τέλος και διαπιστώσαμε ότι είχε πει διαφορετικά πράγματα στον καθένα μας. Καταλάβαμε ότι ήταν τρομερά ύπουλος και δόλιος. Τελικά, τον διακρίναμε μέσω της συναναστροφής και το ζήτημα αντιμετωπίστηκε δίκαια.) Τώρα, λοιπόν, επιβεβαιώνεται πως όλοι οι αντίχριστοι είναι κακοί άνθρωποι, και όσο οι κακοί άνθρωποι έχουν την εξουσία, όλοι είναι αντίχριστοι.

Όταν οι αντίχριστοι προκαλούν αναστάτωση στην εκκλησία, αυτό είναι καλό ή κακό; (Είναι κακό.) Με τι τρόπο είναι κακό; Έκανε λάθος ο Θεός; Μήπως ο Θεός δεν παρακολούθησε προσεκτικά και επέτρεψε στους αντίχριστους να διεισδύσουν στον οίκο Του; (Όχι.) Τότε τι συμβαίνει; (Ο Θεός επιτρέπει στους αντίχριστους να παρεισφρήσουν στην εκκλησία, ώστε να αναπτυχθεί η διάκρισή μας, να μάθουμε πώς να διακρίνουμε τη φύση-ουσία τους, να μην αφήσουμε ποτέ ξανά τον Σατανά να μας ξεγελάσει και να είμαστε σε θέση να μείνουμε ακλόνητοι στη μαρτυρία μας για τον Θεό. Αυτή είναι η σωτηρία του Θεού για εμάς.) Μιλάμε πάντα για το πόσο μοχθηρός, φαύλος και κακόβουλος είναι ο Σατανάς, για το ότι ο Σατανάς αποστρέφεται και μισεί την αλήθεια, αλλά εσύ το βλέπεις αυτό; Βλέπεις τι κάνει ο Σατανάς στο πνευματικό βασίλειο; Πώς μιλάει και ενεργεί, ποια είναι η στάση του απέναντι στην αλήθεια και τον Θεό, πού βρίσκεται η μοχθηρία του του —δεν βλέπεις τίποτα από αυτά. Έτσι, άσχετα με το πώς λέμε ότι ο Σατανάς είναι μοχθηρός, ότι αντιστέκεται στον Θεό και ότι αποστρέφεται την αλήθεια, στο δικό σου μυαλό, αυτό δεν είναι παρά μια δήλωση. Δεν υπάρχει καμία αληθινή εικόνα γι’ αυτό. Είναι πολύ κενό και καθόλου πρακτικό· δεν μπορεί να χρησιμεύσει ως πρακτική αναφορά. Όταν, όμως, κάποιος έχει έρθει σε επαφή με έναν αντίχριστο, βλέπει λίγο πιο καθαρά την κακή, μοχθηρή διάθεση του Σατανά και την ουσία του, σύμφωνα με την οποία αποστρέφεται την αλήθεια, και τότε έχει μια λίγο πιο διορατική και πρακτική κατανόηση του Σατανά. Χωρίς αυτές τις αληθινές φιγούρες και αυτά τα αληθινά παραδείγματα τα οποία βλέπουν οι άνθρωποι και με τα οποία έρχονται σε επαφή, η δήθεν κατανόηση της αλήθειας από μέρους τους θα είναι δυσδιάκριτη, κενή και μη πρακτική. Μα όταν έρχονται σε αληθινή επαφή με αυτούς τους αντίχριστους και τους μοχθηρούς ανθρώπους, βλέπουν πώς εκείνοι κάνουν το κακό και αντιστέκονται στον Θεό, και είναι σε θέση να αναγνωρίσουν τη φύση-ουσία του Σατανά. Βλέπουν ότι αυτοί οι μοχθηροί άνθρωποι και οι αντίχριστοι είναι ο ενσαρκωμένος Σατανάς —ότι είναι ζωντανοί σατανάδες, ζωντανοί διάβολοι. Η επαφή με τους αντίχριστους και τους μοχθηρούς ανθρώπους μπορεί να έχει τέτοια επίδραση. Όταν ο Σατανάς ενσαρκώνεται ως κακός άνθρωπος ή αντίχριστος, το σαρκικό του σώμα έχει περιορισμένες δυνατότητες· παρ’ όλα αυτά, μπορεί να κάνει πάρα πολλά κακά πράγματα, να προκαλέσει πάρα πολλά προβλήματα και να είναι πολύ μοχθηρός και ύπουλος τόσο στη διαγωγή όσο και στις πράξεις του. Άρα, λοιπόν, το κακό που κάνει ο Σατανάς στο πνευματικό βασίλειο πρέπει να είναι εκατό ή χίλιες φορές πιο μεγάλο από το σύνολο των πράξεων που κάνουν όλοι οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι που ζουν στη σάρκα. Τα μαθήματα, λοιπόν, που παίρνουν οι άνθρωποι όταν έρχονται σε επαφή με κακούς ανθρώπους και αντίχριστους τους είναι πολύ χρήσιμα για να αναπτύξουν διάκριση και να δουν καθαρά το πρόσωπο του Σατανά. Δίνουν στους ανθρώπους τη δυνατότητα να μάθουν να διακρίνουν ποια πράγματα είναι θετικά και ποια αρνητικά, τι αποστρέφεται ο Θεός και τι Του αρέσει, τι είναι αλήθεια και τι πλάνη, τι είναι δικαιοσύνη και τι μοχθηρότητα, τι ακριβώς μισεί ο Θεός και τι ακριβώς αγαπάει, αλλά και ποιους ανθρώπους απορρίπτει και αποκλείει ο Θεός και ποιους εγκρίνει και κερδίζει. Είναι ανώφελο να προσπαθεί κανείς να καταλάβει αυτά τα ερωτήματα με βάση μόνο τα δόγματα. Πρέπει να βιώσει κανείς πολλά πράγματα, κυρίως την παραπλάνηση και την αναστάτωση που προκαλούν οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι. Μόνο όταν αποκτήσει κανείς πραγματική διάκριση μπορεί να καταλάβει τις πολλές αυτές αλήθειες και να καταφέρει να κατανοήσει πιο βαθιά και πιο πρακτικά τι απαιτεί και τι θέλει να κερδίσει ο Θεός. Δεν θα καταλάβει έτσι καλύτερα τις προθέσεις του Θεού; Δεν θα βεβαιωθείς έτσι περισσότερο ότι ο Θεός είναι η αλήθεια και ο πιο αξιαγάπητος; (Ναι.) Ο Θεός φροντίζει οι άνθρωποι να παίρνουν μαθήματα και να αναπτύσσουν διάκριση όσο βιώνουν διάφορα πράγματα, ενώ σίγουρα τους εκπαιδεύει κιόλας, αποκαλύπτοντας παράλληλα κάθε λογής ανθρώπους. Κάποιοι άνθρωποι, όταν συναντούν έναν κακό άνθρωπο ή έναν αντίχριστο, δεν τολμάνε να τον εκθέσουν ή να τον αναγνωρίσουν ούτε τολμάνε να έρθουν σε επαφή μαζί του. Φοβούνται κι απλώς προσπαθούν να τον αποφύγουν, λες κι έχουν δει ένα δηλητηριώδες φίδι. Άνθρωποι σαν κι αυτούς είναι πολύ δειλοί για να πάρουν μαθήματα και δεν πρόκειται να αναπτύξουν διάκριση. Κάποιοι που συναντούν έναν κακό άνθρωπο ή έναν αντίχριστο δεν δίνουν προσοχή στο να πάρουν μαθήματα ή να αποκτήσουν διάκριση· αφήνουν τη θερμοαιμία τους να κατευθύνει το πώς θα τον μεταχειριστούν και, όταν έρθει η ώρα να εκθέσουν και να αναγνωρίσουν έναν αντίχριστο, δεν μπορούν να φανούν χρήσιμοι ούτε να κάνουν κάτι πρακτικό. Κάποιοι άνθρωποι βλέπουν έναν αντίχριστο να κάνει πολύ μεγάλο κακό και, παρόλο που κατά βάθος το αποστρέφονται, θεωρούν πως δεν μπορούν να κάνουν τίποτα απολύτως γι’ αυτό, πως τα χέρια τους είναι δεμένα. Ως αποτέλεσμα, ο αντίχριστος τους εμπαίζει αυθαίρετα κι αυτοί το υπομένουν διαρκώς και συμβιβάζονται μ’ αυτό. Αφήνουν τον αντίχριστο να ενεργεί απερίσκεπτα και να αναστατώνει το έργο της εκκλησίας, χωρίς να τον αναφέρουν ή να τον εκθέτουν. Έχουν αποτύχει όσον αφορά την ευθύνη και το καθήκον τους ως άνθρωποι. Με λίγα λόγια, όταν οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι προκαλούν χαμό και κάνουν ό,τι θέλουν, αυτό αποκαλύπτει τους ανθρώπους κάθε λογής, ενώ εξυπηρετεί, φυσικά, και στην εκπαίδευση των ανθρώπων που επιδιώκουν την αλήθεια και έχουν αίσθημα δικαιοσύνης, καθώς τους δίνει τη δυνατότητα να αναπτύξουν διάκριση και διορατικότητα, να μάθουν κάτι και να καταλάβουν μέσα από αυτό τις προθέσεις του Θεού. Ποιες από τις προθέσεις του Θεού καταλαβαίνουν τελικά; Καταλαβαίνουν ότι ο Θεός δεν σώζει τους αντίχριστους, αλλά τους χρησιμοποιεί για να παράσχουν απλώς υπηρεσία και ότι, όταν οι αντίχριστοι ολοκληρώσουν την παροχή της υπηρεσίας τους, ο Θεός τούς αποκαλύπτει, τους αποκλείει και τελικά τους τιμωρεί, γιατί είναι κακοί άνθρωποι και ανήκουν στον Σατανά. Αυτοί που σώζει ο Θεός είναι μια ομάδα ανθρώπων που, αν και έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, αγαπάνε τα θετικά πράγματα, αναγνωρίζουν πως ο Θεός είναι η αλήθεια, υποτάσσονται στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις Του και, αφού διαπράξουν μια παράβαση, μπορούν να μετανοήσουν αληθινά. Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να αποδεχτούν το κλάδεμα, την κρίση και την παίδευση· ακόμα περισσότερο, όταν οι άλλοι τους εκθέτουν ή τους υποδεικνύουν τα προβλήματά τους, μπορούν να το αντιμετωπίσουν υιοθετώντας τη σωστή προσέγγιση. Αυτοί που, ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο εργάζεται ο Θεός, μπορούν να αποδεχτούν το έργο Του, να υποταχθούν σ’ αυτό και να μάθουν κάτι απ’ αυτό είναι η ομάδα των ανθρώπων που ακολουθούν πραγματικά τον Θεό, που βιώνουν το έργο Του και κερδίζονται από τον Θεό.

Εδώ ολοκληρώνεται η συναναστροφή μας σχετικά με τις εκδηλώσεις του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι το κλάδεμα. Αργότερα, μπορείτε να βρείτε μερικά παραδείγματα που έχετε δει ή έχετε βιώσει προσωπικά, να τα αναλύσετε και να συναναστραφείτε πάνω σ’ αυτά με βάση την ουσία τους, έτσι ώστε να αποκτήσουν διάκριση οι αδελφοί και οι αδελφές. Και με τι στόχο να αποκτήσουν διάκριση; Να μπορέσουν περισσότεροι άνθρωποι να απορρίψουν τους αντίχριστους, να εμποδίσουν και να περιορίσουν τις κακές πράξεις που κάνουν εκείνοι στην εκκλησία, αλλά και να τους εμποδίσουν να προξενήσουν αναστάτωση και διατάραξη στην εκκλησία και σε σημαντικά μέρη όπου οι άνθρωποι κάνουν τα καθήκοντά τους ή να προκαλέσουν απώλειες στο έργο της εκκλησίας. Αυτό λέγεται αλυσοδέσιμο των αντίχριστων και των κακών ανθρώπων. Παρόλο που οι περισσότεροι αντίχριστοι δεν έχουν κρίνει δημοσίως τον Θεό ούτε Του έχουν αντισταθεί στην εκκλησία, στα κρυφά διαπράττουν πολλά κακά. Αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή, ενώ παρεμποδίζουν και αναστατώνουν τους επικεφαλής και τους εργάτες που συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια και ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές. Κάνουν απερίσκεπτα σχόλια και προβαίνουν σε αυθαίρετες κρίσεις για το έργο του οίκου του Θεού. Φτάνουν μέχρι και στο σημείο να καταδικάσουν τους επικεφαλής και τους εργάτες, να παραπλανήσουν τον εκλεκτό λαό του Θεού και να προκαλέσουν αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας, επηρεάζοντας τα αποτελέσματα που πετυχαίνει ο εκλεκτός λαός του Θεού καθώς κάνει τα καθήκοντά του. Αυτό αποτελεί αναστάτωση του έργου του Θεού και είναι μια εξαιρετικά κακή πράξη. Πρέπει όλοι οι εκλεκτοί του Θεού να μάθουν ότι το κακό που κάνουν οι αντίχριστοι είναι τεράστιο και αξιοκατάκριτο και δεν αφήνει περιθώρια για λύτρωση. Γι’ αυτό, οι αντίχριστοι είναι πάντοτε αντικείμενα αλυσοδεσίματος και περιορισμού στον οίκο του Θεού. Οι αντίχριστοι πρέπει να αποβάλλονται από την εκκλησία· αυτό συνάδει με την πρόθεση του Θεού. Αν επιτρέπεται στους αντίχριστους να είναι ισχυρογνώμονες και να αυθαιρετούν σε μια εκκλησία, να φωνάζουν όποια συνθήματα και επιχειρήματα θέλουν για να ελέγξουν, να απειλήσουν ή να παραπλανήσουν και να εξαπατήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές, και οι επικεφαλής και οι εργάτες το αγνοούν, δεν αναλαμβάνουν δράση και δεν τολμάνε ούτε να εκθέσουν ούτε να συγκρατήσουν τους αντίχριστους επειδή φοβούνται μην τους προσβάλουν, με αποτέλεσμα οι αντίχριστοι να παίζουν αυθαίρετα με τους αδελφούς και τις αδελφές της συγκεκριμένης εκκλησίας και να τους αναστατώνουν, τότε οι επικεφαλής της εκκλησίας αυτής είναι ανθρωπάρεσκοι, είναι σκουπίδια που θα πρέπει να αποκλειστούν. Αν οι επικεφαλής μιας εκκλησίας διαθέτουν διάκριση απέναντι στους αντίχριστους και τους κακούς ανθρώπους, και δώσουν τη δυνατότητα στους εκλεκτούς του Θεού να ορθώσουν το ανάστημά τους, να τους εκθέσουν και να αποπέμψουν τους διαβόλους για να προστατέψουν το έργο του οίκου του Θεού, τότε κάτι τέτοιο θα εξευτελίσει τους διαβόλους και τον Σατανά, ενώ παράλληλα θα ικανοποιήσει και την πρόθεση του Θεού. Οι επικεφαλής αυτής της εκκλησίας είναι επικεφαλής με προσόντα και κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Έστω πως μια εκκλησία υποφέρει από την αναστάτωση που προκαλεί ένας αντίχριστος και, μόλις τον αναγνωρίσουν και τον απορρίψουν οι αδελφοί και οι αδελφές, εκείνος προβαίνει μανιωδώς σε αντίποινα εναντίον τους, τους καταπιέζει και τους καταδικάζει· εφόσον οι επικεφαλής της εκκλησίας μένουν άπραγοι, κάνουν τα στραβά μάτια και προσπαθούν να μην προσβάλουν κανέναν, τότε είναι ψευδοεπικεφαλής. Είναι σκουπίδια και θα πρέπει να αποκλειστούν. Αν ένας επικεφαλής εκκλησίας δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα χρησιμοποιώντας την αλήθεια, αν δεν μπορεί να αναγνωρίσει, να περιορίσει και να βάλει σε τάξη τους αντίχριστους, αν τους αφήνει ελεύθερους να κάνουν ό,τι θέλουν στην εκκλησία και να δρουν ανεξέλεγκτα, αν αδυνατεί να προστατέψει τους εκλεκτούς του Θεού έτσι ώστε να μην παραπλανηθούν, αν αδυνατεί να προστατέψει τους εκλεκτούς του Θεού έτσι ώστε να μπορούν να κάνουν κανονικά το καθήκον τους και, επιπλέον, αν αδυνατεί να διαφυλάξει την κανονική πρόοδο του έργου της εκκλησίας, τότε αυτός ο επικεφαλής είναι σκουπίδι και θα πρέπει να αποκλειστεί. Αν οι επικεφαλής μιας εκκλησίας φοβούνται να εκθέσουν, να κλαδέψουν και να περιορίσουν έναν αντίχριστο και να λάβουν μέτρα εναντίον του επειδή είναι άγριος και σκληρός, με αποτέλεσμα να του επιτρέπουν να δρα ανεξέλεγκτος στην εκκλησία, να γίνεται τύραννος, να κάνει ό,τι θέλει και να γίνει η αιτία να παραλύσει και να οδηγηθεί σε αδιέξοδο ένα μεγάλο κομμάτι του έργου της εκκλησίας, τότε και οι επικεφαλής αυτής της εκκλησίας είναι σκουπίδια και θα πρέπει να αποκλειστούν. Αν οι επικεφαλής μιας εκκλησίας φοβούνται τα αντίποινα, με αποτέλεσμα να μην έχουν ποτέ το θάρρος να εκθέσουν έναν αντίχριστο και να μην προσπαθούν ποτέ να περιορίσουν τις κακές του πράξεις, κι αυτό προκαλέσει μεγάλη παρεμπόδιση, αναστάτωση και ζημιά στην εκκλησιαστική ζωή και τη ζωή-είσοδο των αδελφών, τότε και οι επικεφαλής αυτής της εκκλησίας είναι σκουπίδια και θα πρέπει να αποκλειστούν. Εσείς θα εγκρίνατε να συνεχίσουν τέτοιοι άνθρωποι να είναι επικεφαλής; (Όχι.) Οπότε, τι θα πρέπει να κάνετε όταν αντιμετωπίζετε τέτοιους επικεφαλής; Θα πρέπει να τους ρωτάτε το εξής: «Οι αντίχριστοι διαπράττουν τόσο μεγάλο κακό, δρουν ανεξέλεγκτοι στην εκκλησία και προσπαθούν να κυριαρχήσουν. Μπορείς να τους κρατήσεις υπό έλεγχο; Έχεις το θάρρος να τους εκθέτεις; Αν δεν τολμάς να πάρεις μέτρα εναντίον τους, τότε οφείλεις να παραιτηθείς από τα καθήκοντά σου χωρίς να χάνεις χρόνο. Αν προστατεύεις τα σαρκικά σου συμφέροντα και παραδίδεις τους αδελφούς και τις αδελφές στους αντίχριστους και τους κακούς ανθρώπους επειδή φοβάσαι τους αντίχριστους, τότε σου αξίζουν κατάρες. Δεν είσαι κατάλληλος για επικεφαλής, είσαι σκουπίδι, είσαι νεκρός!» Τέτοιοι ψευδοεπικεφαλής θα πρέπει να εκτίθενται και να απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους. Δεν κάνουν αληθινό έργο· όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με κακούς ανθρώπους, αντί να προστατεύουν τους αδελφούς και τις αδελφές, υποτάσσονται στους κακούς ανθρώπους, κάνουν παραχωρήσεις σ’ αυτούς και παρακαλάνε για έλεος, παρατείνοντας την άθλια ύπαρξή τους. Τέτοιοι επικεφαλής είναι σκουπίδια. Είναι προδότες και θα πρέπει να απορρίπτονται.

Στη συνέχεια, θα συναναστραφούμε πάνω σε ένα ακόμα σημείο, δηλαδή στο πώς φανερώνεται η στάση που έχουν οι αντίχριστοι απέναντι στις προοπτικές και το πεπρωμένο τους όταν κλαδεύονται. Μερικοί αντίχριστοι που εργάζονται στον οίκο του Θεού αποφασίζουν σιωπηλά να δρουν με σχολαστική επιμέλεια, ν’ αποφεύγουν να κάνουν λάθη, να τους κλαδεύουν, να εξοργίζουν τον Άνωθεν ή να τους τσακώνουν οι επικεφαλής τους να κάνουν κάτι κακό, και φροντίζουν να έχουν κοινό γύρω τους όταν κάνουν καλές πράξεις. Όμως, όσο σχολαστικοί κι αν είναι, επειδή τα κίνητρά τους και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν είναι λάθος και επειδή μιλούν και ενεργούν μόνο για χάρη της φήμης, του κέρδους και της θέσης, και δεν αναζητούν ποτέ την αλήθεια, συχνά παραβιάζουν τις αρχές, διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας, λειτουργούν ως υπηρέτες του Σατανά και μάλιστα συχνά προβαίνουν σε πολλές παραβάσεις. Είναι πολύ συνηθισμένο και κοινό τέτοιοι άνθρωποι συχνά να παραβιάζουν τις αρχές και να προβαίνουν σε παραβάσεις. Οπότε, φυσικά, είναι πολύ δύσκολο ν’ αποφύγουν το κλάδεμα. Είδαν ότι κάποιοι αντίχριστοι αποκαλύφθηκαν και αποκλείστηκαν λόγω αυστηρού κλαδέματος. Τα είδαν αυτά τα πράγματα με τα μάτια τους. Γιατί ενεργούν τόσο προσεκτικά οι αντίχριστοι; Ένας λόγος, σίγουρα, είναι ότι φοβούνται μην κλαδευτούν και αποκλειστούν. Σκέφτονται: «Πρέπει να είμαι προσεκτικός —στο κάτω-κάτω, ‘Η προσοχή είναι η μήτηρ της ασφάλειας’ και ‘Οι καλοί έχουν μια ήσυχη ζωή’. Πρέπει να ακολουθώ αυτές τις αρχές και να υπενθυμίζω στον εαυτό μου ανά πάσα στιγμή ν’ αποφεύγω τα λάθη ή τους μπελάδες, πρέπει να καταστέλλω τη διαφθορά και τις προθέσεις μου, και να μην αφήσω κανέναν να τις διακρίνει. Εφόσον δεν κάνω λάθη και μπορέσω να επιμείνω μέχρι τέλους, θα κερδίσω ευλογίες, θ’ αποφύγω τις καταστροφές και θα κερδίσω κάτι απ’ την πίστη μου στον θεό!» Συχνά παροτρύνουν, παρακινούν κι ενθαρρύνουν τον εαυτό τους κατ’ αυτόν τον τρόπο. Κατά βάθος, πιστεύουν ότι αν κάνουν λάθη, οι πιθανότητές τους να κερδίσουν ευλογίες θα μειωθούν σημαντικά. Δεν είναι γεμάτα τα βάθη της καρδιάς τους με τέτοιους υπολογισμούς και πεποιθήσεις; Εάν αφήσουμε στην άκρη το αν αυτός ο υπολογισμός ή αυτή η πεποίθηση των αντίχριστων είναι ορθά ή λανθασμένα, με βάση αυτό, για ποιο ζήτημα θ’ ανησυχούν περισσότερο όταν τους κλαδεύουν; (Για τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους.) Συσχετίζουν το κλάδεμα με τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους —αυτό έχει να κάνει με τη μοχθηρή τους φύση. Σκέφτονται μέσα τους: «Κλαδεύομαι έτσι επειδή με αποκλείουν; Μήπως επειδή δεν με θέλουν; Θα με εμποδίσει, άραγε, ο οίκος του θεού να κάνω αυτό το καθήκον; Μήπως δεν φαίνομαι αξιόπιστος; Θα με αντικαταστήσουν με κάποιον καλύτερο; Εάν αποκλειστώ, μπορώ παρ’ όλα αυτά να ευλογηθώ; Μπορώ και πάλι να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών; Φαίνεται ότι δεν έχω αποδώσει και τόσο ικανοποιητικά, γι’ αυτό πρέπει στο εξής να είμαι πιο προσεκτικός, να μάθω να είμαι υπάκουος και φρόνιμος, και να μη δημιουργώ προβλήματα. Πρέπει να μάθω να είμαι υπομονετικός και να επιβιώνω με το κεφάλι χαμηλά. Κάθε μέρα, όταν κάνω κάτι, πρέπει να βαδίζω πολύ προσεκτικά. Δεν γίνεται να χαλαρώσω. Παρόλο που αυτήν τη φορά ήμουν απρόσεκτος και προδόθηκα, και με κλάδεψαν, το ύφος τους δεν φάνηκε και πολύ αυστηρό. Φαίνεται πως το πρόβλημα δεν είναι πολύ σοβαρό, φαίνεται πως έχω ακόμα μια ευκαιρία —μπορώ ακόμα να ξεφύγω από τις καταστροφές και να λάβω ευλογίες, οπότε θα πρέπει απλώς να το αποδεχτώ ταπεινά. Δεν είναι ότι πρόκειται να απολυθώ, πόσο μάλλον να αποκλειστώ ή να αποβληθώ, οπότε μπορώ να δεχτώ ένα τέτοιο κλάδεμα». Είναι αυτή μια στάση αποδοχής του κλαδέματος; Είναι αυτή αληθινή γνώση της διεφθαρμένης διάθεσης του ατόμου; Είναι πραγματικά η επιθυμία να μετανοήσει και να γυρίσει σελίδα; Είναι πραγματική αποφασιστικότητα να ενεργήσει σύμφωνα με τις αρχές; Όχι, δεν είναι. Τότε γιατί ενεργούν με αυτόν τον τρόπο; Επειδή έχουν αυτήν την αμυδρή ελπίδα ότι μπορούν να αποφύγουν τις καταστροφές και να λάβουν ευλογίες. Όσο υπάρχει ακόμα αυτή η αμυδρή ελπίδα, δεν μπορούν να προδώσουν τον εαυτό τους, δεν μπορούν να αποκαλύψουν τον πραγματικό τους εαυτό, δεν μπορούν να αποκαλύψουν στους άλλους τι κρύβουν στα βάθη της καρδιάς τους και ούτε μπορούν να αφήσουν τους άλλους να μάθουν για την πικρία που κρύβουν μέσα τους. Πρέπει να τα κρύψουν αυτά τα πράγματα, πρέπει να βάλουν την ουρά στα σκέλια και να μην επιτρέψουν στους άλλους να καταλάβουν το αληθινό τους πρόσωπο. Οπότε, μετά το κλάδεμα δεν αλλάζουν καθόλου και συνεχίζουν να ενεργούν όπως έκαναν και πριν. Ποια είναι λοιπόν η αρχή που κρύβεται πίσω από τις πράξεις τους; Απλώς να προστατεύουν στα πάντα τα δικά τους συμφέροντα. Όποια λάθη κι αν κάνουν, δεν το γνωστοποιούν στους άλλους· πρέπει να κάνουν τους πάντες γύρω τους να πιστεύουν ότι είναι τέλειοι, ότι δεν έχουν ελαττώματα και ατέλειες, κι ότι δεν κάνουν ποτέ λάθη. Με αυτόν τον τρόπο μεταμφιέζονται. Αφού διατηρήσουν τις μεταμφιέσεις τους για μεγάλο χρονικό διάστημα, έχουν την αυτοπεποίθηση πως σχεδόν σίγουρα θα αποφύγουν τις καταστροφές, πως θα ευλογηθούν και πως θα εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών. Επειδή, όμως, οι πράξεις τους παραβιάζουν πολλές φορές τις αρχές, προς έκπληξή τους βιώνουν το κλάδεμα. Το κλάδεμα τους πονάει: «Έχω υποφέρει τόσο πολύ· πώς μπορείς να με κλαδεύεις; Για ποιον λόγο δεν μου έχει συμβεί ακόμα αυτό το σπουδαίο πράγμα, το να δεχτώ ευλογίες; Γιατί απέχει ακόμα τόσο πολύ από μένα; Πότε θα τελειώσει αυτό το μαρτύριο;» Κι όταν ακούνε τα λόγια του κλαδέματος, σκέφτονται: «Αν ενεργήσω και πάλι επιπόλαια, δεν επιδιώξω την αλήθεια και κάνω επίτηδες κακά πράγματα που αναστατώνουν το έργο του οίκου του θεού, θα αποκλειστώ και θα αποβληθώ. Δεν θα χάσω τότε τις προοπτικές και το πεπρωμένο μου; Κάθε βάσανο που πέρασα όλα αυτά τα χρόνια που πιστεύω στον θεό θα πάει στράφι!» Κάνουν επανειλημμένα υπομονή και δείχνουν αυτοσυγκράτηση, ενώ μέσα τους λένε: «Πρέπει να το αντέξω αυτό! Πρέπει να το αντέξω! Αν δεν το αντέξω, όλα τα βάσανα που έχω περάσει και όλες οι αδικίες που έχω υποστεί θα πάνε στράφι. Πρέπει να επιμείνω αποφασιστικά. Αν επιμείνω μέχρι τέλους, τότε θα σωθώ! Αν μου πει κανείς κάτι δυσάρεστο, θα κάνω πως δεν τον άκουσα. Θα προσποιηθώ πως δεν μιλάει για μένα, αλλά για κάποιον άλλον». Αλλά όσο κι αν ακούνε, πάλι θεωρούν πως αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν προορισμό. Και πάλι θεωρούν ότι αυτήν τη φορά το κλάδεμα ισοδυναμεί με την καταδίκη τους· νιώθουν απελπισμένοι, δεν βλέπουν φως, χωρίς αύριο και μέλλον. Μπορούν εκείνη τη στιγμή να διατηρήσουν την υπομονή τους αυτοί οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι; (Όχι. Βλέπουν τις ελπίδες τους για ευλογίες να γκρεμίζονται, οπότε δεν μπορούν να κρατήσουν την υπομονή τους.) Το μόνο θέμα είναι πως δεν μπορούν να διατηρήσουν την υπομονή τους; Δεν θα κάνουν κάποιες ενέργειες; (Ναι.) Ποιες ενέργειες μπορεί να κάνουν; (Μπορεί να διασπείρουν την αρνητικότητα και να παραπλανήσουν κάποιους αδελφούς και αδελφές που δεν έχουν διάκριση έτσι ώστε να πάρουν το μέρος τους, να τους υπερασπιστούν και να διαμαρτυρηθούν για τις αδικίες που έχουν υποστεί.) Σωστά, μόλις νιώσουν απελπισία, θα κάνουν κάποιες ενέργειες. Θα σκεφτούν: «Έχεις σταματήσει πια να με εκπαιδεύεις και να με τοποθετείς σε σημαντικές θέσεις, και θέλεις, μάλιστα, να με αποκλείσεις. Αν δεν μπορέσω να λάβω ευλογίες εγώ, τότε ούτε να το σκέφτεσαι ότι θα λάβεις ευλογίες εσύ! Αν δεν με θέλουν σ’ αυτό το μέρος, τότε υπάρχει θέση για μένα εκεί έξω· αν φύγω, όμως, θα πάρω στον λαιμό μου άλλους δύο. Δεν ήσουν καλός απέναντί μου, οπότε κι εγώ θα σου κάνω κακό! Δεν ήθελες να με αποκλείσεις; Θα την πληρώσεις αυτήν την κουβέντα σου!» Θα πετάξουν το γάντι και θα αρχίσουν να φωνάζουν, και θα φανερωθεί η φύση-ουσία τους —ότι μισούν, δηλαδή, την αλήθεια. Τότε ο ενθουσιασμός τους, αυτά που απαρνήθηκαν, αυτά που δαπάνησαν, τα βάσανά τους και το τίμημα που πλήρωσαν θα εξαφανιστούν, αφού θα καταρρεύσουν οι ελπίδες τους για ευλογίες. Εκείνη τη στιγμή, οι άλλοι θα καταλάβουν ότι ο ενθουσιασμός που είχαν στην αρχή για να δαπανήσουν τον εαυτό τους για τον Θεό, τα βάσανά τους και το τίμημα που πλήρωναν ήταν όλα ψεύτικα. Δεν ήταν παρά μια απάτη.

Οι αντίχριστοι, τη στιγμή που αντικαθίστανται ή αποκλείονται, πετάνε το γάντι και διαμαρτύρονται ελεύθερα, κι έτσι εκτίθεται η δαιμονική τους πλευρά. Και ποια δαιμονική τους πλευρά εκτίθεται; Παλιότερα, δεν εκτελούσαν σε καμία περίπτωση τα καθήκοντά τους με στόχο την επιδίωξη της αλήθειας και την επίτευξη της σωτηρίας, αλλά με στόχο να κερδίσουν ευλογίες· τώρα λένε την αλήθεια γι’ αυτό και αποκαλύπτουν την αληθινή κατάσταση. Λένε: «Αν δεν προσπαθούσα να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών ή να αποκτήσω αργότερα ευλογίες και μεγάλη δόξα, θα είχα επαφές μ’ εσάς που είστε κατώτεροι κι απ’ την κοπριά; Είστε άξιοι της παρουσίας μου; Ούτε με εκπαιδεύετε ούτε με προάγετε και θέλετε να με αποκλείσετε. Μια μέρα, θα σου δείξω ότι θα πληρώσεις κάποιο τίμημα που με αποκλείεις, αλλά και τις συνέπειες που θα υποστείς γι’ αυτό!» Οι αντίχριστοι διαδίδουν αυτές τις ιδέες και τους ξεφεύγουν αυτά τα λόγια του διαβόλου. Μόλις δείξουν τα δόντια τους, φανερώνεται η κακόβουλη φύση τους και η φαύλη διάθεσή τους, κι αρχίζουν να διασπείρουν αντιλήψεις. Επίσης, αρχίζουν να παρασύρουν νέους πιστούς που έχουν σχετικά μικρό ανάστημα και έλλειψη διάκρισης, που δεν επιδιώκουν την αλήθεια και που πολλές φορές δείχνουν αρνητικότητα και αδυναμία, καθώς επίσης και να παρασύρουν όσους είναι συνεχώς επιπόλαιοι στα καθήκοντά τους και δεν πιστεύουν αληθινά στον Θεό. Όπως είπαν και οι ίδιοι: «Αν με αποκλείσεις, θα πρέπει να πάρω στον λαιμό μου αρκετούς ακόμα!» Δεν έχει ξεσκεπαστεί η σατανική τους φύση; Θα έκαναν κάτι τέτοιο οι κανονικοί άνθρωποι; Κατά κανόνα, όταν απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους οι άνθρωποι που έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, απλώς στενοχωριούνται και πληγώνονται, αφού πιστεύουν ότι δεν έχουν πια ελπίδα· η συνείδησή τους, όμως, τους κάνει να σκεφτούν το εξής: «Εμείς φταίμε, δεν εκπληρώσαμε τα καθήκοντά μας. Στο εξής, θα πασχίζω να τα πηγαίνω καλύτερα. Όσο για το πώς μου φέρεται ο Θεός και τι αποφάσεις παίρνει για μένα, αυτό είναι δική Του δουλειά. Οι άνθρωποι δεν έχουν το δικαίωμα να προβάλλουν απαιτήσεις από τον Θεό. Δεν βασίζονται οι πράξεις του Θεού στις εκδηλώσεις των ανθρώπων; Αν κάποιος βαδίζει σε λάθος μονοπάτι, τότε πρέπει να πειθαρχηθεί και να συμμορφωθεί· αυτό είναι αυτονόητο. Αυτήν τη στιγμή, το στενάχωρο είναι ότι έχω χαμηλό επίπεδο και δεν μπορώ να ικανοποιήσω τις προθέσεις του Θεού, καθώς και ότι δεν καταλαβαίνω τις αλήθεια-αρχές και λειτουργώ αυθαίρετα και πεισματικά με βάση τις διεφθαρμένες διαθέσεις μου. Μου αξίζει να αποκλειστώ, αλλά ελπίζω στο μέλλον να έχω την ευκαιρία να επανορθώσω!» Όσοι έχουν λίγη συνείδηση θα βαδίσουν σε ένα τέτοιο μονοπάτι. Επιλέγουν να εξετάσουν με τον τρόπο αυτόν το ζήτημα και, στο τέλος, επιλέγουν και να το λύσουν μ’ αυτόν τον τρόπο. Κάτι τέτοιο, φυσικά, δεν εμπεριέχει πολλά στοιχεία της άσκησης της αλήθειας, αλλά, οι άνθρωποι αυτοί, επειδή έχουν συνείδηση, δεν πρόκειται να φτάσουν στο σημείο να αντισταθούν στον Θεό, να βλασφημήσουν τον Θεό ή να εναντιωθούν στον Θεό. Οι αντίχριστοι, όμως, είναι άλλη περίπτωση. Λόγω της φαύλης φύσης τους, έχουν την έμφυτη τάση να πηγαίνουν κόντρα στον Θεό. Όταν απειλούνται ή χάνονται οι προοπτικές και το πεπρωμένο τους, όταν θεωρούν πως δεν έχουν καμία πιθανότητα να ζήσουν, επιλέγουν να διασπείρουν αντιλήψεις, να κρίνουν το έργο του Θεού και να κάνουν τους δύσπιστους που έχουν συμπράξει με τους ίδιους να αναστατώσουν μαζί τους το έργο του οίκου του Θεού. Αρνούνται ακόμα και να αναλάβουν την ευθύνη για οποιοδήποτε από τα παραπτώματα και τις παραβάσεις που έκαναν στο παρελθόν, καθώς και για τυχόν απώλειες που έχουν προκαλέσει στο έργο ή την ιδιοκτησία του οίκου του Θεού. Όταν ο οίκος του Θεού τούς χειρίζεται και τους αποκλείει, λένε μια φράση που τη λένε συχνά οι αντίχριστοι. Ποια είναι αυτή; (Αν δεν με θέλουν σ’ αυτό το μέρος, τότε υπάρχει θέση για μένα εκεί έξω.) Δεν είναι κι αυτή άλλη μια φράση του διαβόλου; Είναι κάτι που δεν θα μπορούσε να πει κάποιος που έχει κανονική ανθρώπινη φύση, αίσθημα ντροπής και συνείδηση. Αυτά τα ονομάζουμε λόγια του διαβόλου. Αποτελούν διάφορες εκδηλώσεις των φαύλων διαθέσεων που αποκαλύπτουν οι αντίχριστοι όταν κλαδεύονται και όταν θεωρούν ότι κινδυνεύει η θέση και η φήμη τους, ότι απειλείται η θέση και το κύρος τους, και κυρίως όταν θεωρούν ότι θα χάσουν τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους· ταυτόχρονα, φανερώνεται η δύσπιστη ουσία τους. Στην πραγματικότητα, ο οίκος του Θεού κλαδεύει τους ανθρώπους αποκλειστικά και μόνο επειδή συμπεριφέρονται πεισματικά και αυθαίρετα όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, διαταράσσοντας και αναστατώνοντας έτσι το έργο του οίκου του Θεού, χωρίς να κάνουν αυτοκριτική και χωρίς να μετανοούν· τότε μόνο τους κλαδεύει ο οίκος του Θεού. Σε μια τέτοια περίπτωση, το γεγονός ότι κλαδεύονται σημαίνει ότι αποκλείονται; (Όχι, δεν σημαίνει κάτι τέτοιο.) Σε καμία περίπτωση· οι άνθρωποι θα πρέπει να το αποδέχονται με θετικό τρόπο. Στο πλαίσιο αυτό, οποιοδήποτε κλάδεμα, είτε προέρχεται από τον Θεό είτε από κάποιον άνθρωπο, είτε προέρχεται από επικεφαλής και εργάτες είτε από αδελφούς και αδελφές, δεν είναι κακόβουλο, αλλά ωφέλιμο για το έργο της εκκλησίας. Το να μπορεί κανείς να κλαδέψει κάποιον άλλον όταν εκείνος έχει ενεργήσει πεισματικά και αυθαίρετα κι έχει αναστατώσει το έργο του οίκου του Θεού είναι κάτι δίκαιο και θετικό. Πρόκειται για κάτι που πρέπει να κάνουν οι έντιμοι άνθρωποι κι εκείνοι που αγαπούν την αλήθεια. Όταν, όμως, όσοι κλαδεύονται λόγω των παραβάσεων που έχουν διαπράξει δεν το αποδέχονται, αλλά το αψηφούν και αναπτύσσουν μίσος και μια εκδικητική νοοτροπία, αυτό είναι απρεπές και μοχθηρό. Τόσοι άνθρωποι εκτελούν καθήκοντα στον οίκο του Θεού· ποιος απ’ αυτούς δεν έχει βιώσει κλάδεμα; Πόσοι άνθρωποι έχουν πέσει στην αρνητικότητα και δείχνουν απείθεια επειδή κλαδεύτηκαν ή έχουν κάνει ακόμα και απόπειρα αυτοκτονίας επειδή θεώρησαν ότι δεν θα λάβουν ευλογίες και ότι δεν έχουν ελπίδα, με αποτέλεσμα να θέλουν να εγκαταλείψουν το καθήκον τους, να είναι αγενείς και να κάνουν σκηνή, κι άρχισαν να μισούν τους άλλους, φτάνοντας, μάλιστα, στο σημείο να θελήσουν να προβούν σε αντίποινα εναντίον τους; Στ’ αλήθεια, δεν υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι. Μόνο οι κακοί άνθρωποι μπορούν να κάνουν τέτοια πράγματα. Μόνο οι κακοί άνθρωποι μπορούν να θεωρήσουν ότι το κλάδεμα πάει να πει πως δεν τους φέρονται σωστά κάποιοι θερμόαιμοι άνθρωποι. Φυσικά, όλο το κλάδεμα για το οποίο μιλάει ο οίκος του Θεού είναι σωστό, γίνεται αποκλειστικά για το έργο της εκκλησίας και τη ζωή-είσοδο των ανθρώπων. Πρόκειται για κάτι θετικό που συνάδει με την πρόθεση του Θεού και είναι απόλυτα σύμφωνο με τον λόγο του Θεού. Όταν κλαδεύονται οι αντίχριστοι, προσπαθούν πάντοτε να υπερασπιστούν τη φήμη, τη θέση και την αξιοπρέπειά τους, ενώ συνδέουν το κλάδεμα με τα συμφέροντά τους και κυρίως με τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους. Αν το κλάδεμα δεν ωφελεί τη φήμη, τη θέση και την αξιοπρέπειά τους, τότε δεν μπορούν να το αποδεχτούν. Αν κλαδευτούν αυστηρά, με αποτέλεσμα όχι μόνο να καταστραφεί η φήμη, η θέση και αξιοπρέπειά τους, αλλά να απειληθούν και οι προοπτικές και το πεπρωμένο τους, τότε είναι ακόμα πιο δύσκολο να το αποδεχτούν. Με λίγα λόγια, όποιος κι αν είναι αυτός που κλαδεύει τους αντίχριστους, εκείνοι δεν μπορούν να το αποδεχτούν από τον Θεό, δεν μπορούν να κάνουν αυτοκριτική και να φτάσουν στην αυτογνωσία, να πάρουν μαθήματα από το κλάδεμα, να φτάσουν στην πραγματική μετάνοια ή να καταφέρουν να εκτελούν καλύτερα τα καθήκοντά τους. Αντίθετα, μέσα στην καρδιά τους υπάρχει σύγκρουση και υιοθετούν μια στάση απείθειας και άρνησης να το αποδεχτούν. Αυτήν τη στάση έχουν οι αντίχριστοι απέναντι στο κλάδεμα και αυτό αντιπροσωπεύει επίσης και τη στάση τους απέναντι στην αλήθεια.

Σε ό,τι αφορά το κλάδεμα, ποιο είναι το ελάχιστο που θα πρέπει να γνωρίζουν οι άνθρωποι; Πρέπει κανείς να βιώσει το κλάδεμα ώστε να κάνει επαρκώς το καθήκον του —είναι απαραίτητο. Είναι κάτι που οι άνθρωποι πρέπει να αντιμετωπίζουν σε καθημερινή βάση και να βιώνουν συχνά για να κερδίσουν τη σωτηρία στην πίστη τους στον Θεό. Κανείς δεν μπορεί να απέχει από το κλάδεμα. Είναι το κλάδεμα ενός ανθρώπου κάτι που αφορά τις προοπτικές και το πεπρωμένο του; (Όχι.) Σε τι αποσκοπεί, λοιπόν, το κλάδεμα ενός ανθρώπου; Στο να καταδικαστεί; (Όχι, γίνεται έτσι ώστε οι άνθρωποι να κατανοήσουν την αλήθεια και να κάνουν το καθήκον τους με βάση τις αρχές.) Σωστά. Αυτή είναι η πιο σωστή κατανόηση του θέματος. Το κλάδεμα είναι ένα είδος πειθαρχίας, ένα είδος συμμόρφωσης, και φυσικά είναι επίσης μια μορφή βοήθειας και θεραπείας προς τους ανθρώπους. Το να κλαδεύεσαι σου επιτρέπει να αλλάξεις τη λανθασμένη σου επιδίωξη εγκαίρως. Σου επιτρέπει να αναγνωρίζεις άμεσα τα προβλήματα που έχεις στο παρόν, και σου επιτρέπει να αναγνωρίζεις εγκαίρως τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτεις. Ό,τι κι αν συμβεί, το να κλαδεύεσαι σε βοηθά να αναγνωρίζεις τα λάθη σου και να κάνεις τα καθήκοντά σου σύμφωνα με τις αρχές, σε σώζει από το να δημιουργήσεις αποκλίσεις και να παρεκκλίνεις, και σε αποτρέπει από το να προκαλείς καταστροφές. Αυτό δεν είναι η μεγαλύτερη βοήθεια για τους ανθρώπους, η μεγαλύτερη θεραπεία τους; Όσοι έχουν συνείδηση και λογική θα πρέπει να είναι σε θέση να διαχειρίζονται σωστά το κλάδεμα. Γιατί δεν μπορούν οι αντίχριστοι να αποδεχτούν το κλάδεμα; Επειδή νομίζουν ότι το κλάδεμα προέρχεται από τον άνθρωπο κι όχι από τον Θεό. Νομίζουν ότι όποιος τους κλαδεύει τους κάνει τη ζωή δύσκολη και τους τιμωρεί. Αν κρίνουμε από τη νοοτροπία των αντίχριστων, ο κύριος λόγος που αρνούνται να αποδεχτούν το κλάδεμα είναι ότι δεν αποδέχονται την αλήθεια. Δεν μπορούν να πάρουν μαθήματα από το κλάδεμα ούτε μπορούν να φτάσουν στην αυτογνωσία και να αναζητήσουν την αλήθεια. Από εκεί πηγάζει το γεγονός ότι δεν αποδέχονται το κλάδεμα. Μέσα στην καρδιά τους υπάρχει ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα, το οποίο επιβεβαιώνει ότι η φύση-ουσία των αντίχριστων αποστρέφεται την αλήθεια και είναι εχθρική απέναντι στην αλήθεια.

2 Μαΐου, 2020