2. Τα συμφέροντα των αντίχριστων

Δ. Οι προοπτικές και το πεπρωμένο τους

Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε πάνω στο τέταρτο σημείο των συμφερόντων των αντίχριστων, δηλαδή τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους, το οποίο υποδιαιρείται σε πέντε επιπλέον σημεία. Κατ’ αρχάς, κάντε σας παρακαλώ μια σύνοψη αυτών των πέντε σημείων. (1. Πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι τα λόγια του Θεού· 2. Πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι το καθήκον τους· 3. Πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι το κλάδεμα· 4. Πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι τον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών»· 5. Πώς προσεγγίζουν οι αντίχριστοι τη θέση τους στην εκκλησία.) Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε πάνω στο πρώτο από αυτά τα σημεία, το «Πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι τα λόγια του Θεού». Κατ’ αρχάς, για να εκθέσουμε μια από τις κύριες στάσεις που έχουν οι αντίχριστοι απέναντι στα λόγια του Θεού, χρησιμοποιήσαμε τη λέξη «μελετούν». Το να «μελετάς» είναι μια βασική και κύρια στάση που έχουν οι άνθρωποι σαν τους αντίχριστους όσον αφορά το πώς αντιμετωπίζουν τα λόγια του Θεού. Δεν αντιμετωπίζουν σε καμία περίπτωση τα λόγια του Θεού με στάση αποδοχής και υποταγής, μα αντίθετα τα εξετάζουν εξονυχιστικά. Δεν αποδέχονται με τίποτα τα λόγια του Θεού ούτε τα θεωρούν ως την αλήθεια ή ως την οδό στην οποία πρέπει να παραμείνουν σταθεροί οι άνθρωποι, και δεν αντιμετωπίζουν τα λόγια του Θεού με στάση κατά την οποία αναζητούν ή αποδέχονται την αλήθεια. Κάθε άλλο, σε οτιδήποτε κάνουν, σκοπός τους είναι οι επιθυμίες και οι φιλοδοξίες τους, οι προοπτικές και το πεπρωμένο τους, και ψάχνουν να βρουν στα λόγια του Θεού τον προορισμό, τις προοπτικές και το πεπρωμένο που θέλουν. Μια από τις κύριες στάσεις τους όσον αφορά την αντιμετώπιση των λόγων του Θεού είναι ότι συσχετίζουν σε κάθε ζήτημα τα λόγια του Θεού με τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους. Αν κρίνουμε από τη στάση τους στο πώς μεταχειρίζονται τα λόγια Του, η φύση-ουσία ανθρώπων σαν κι αυτούς είναι ότι δεν πιστεύουν στα λόγια του Θεού, δεν τα αποδέχονται και ούτε υποτάσσονται σ’ αυτά στ’ αλήθεια, αλλά αντίθετα τα εξετάζουν εξονυχιστικά και τα αναλύουν, ψάχνοντας να βρουν μέσα σ’ αυτά ευλογίες και οφέλη για να αποκομίσουν μεγάλο πλεονέκτημα. Αν κρίνουμε από τη στάση τους όσον αφορά το πώς αντιμετωπίζουν τα λόγια του Θεού, πόσο πιστεύουν στον Θεό; Έχουν, άραγε, αληθινή πίστη σ’ Αυτόν; Αν κρίνουμε από την ουσία τους, δεν πιστεύουν αληθινά στον Θεό. Και τότε, για ποιον λόγο μπορούν ακόμα να κρατούν στα χέρια τους τα λόγια του Θεού και να τα διαβάζουν; Αν κρίνουμε από τη φύση-ουσία τους, απ’ τις προθέσεις και τις επιθυμίες τους, δεν θέλουν μέσα από τα λόγια του Θεού να κερδίσουν την αλήθεια και το μονοπάτι για να αλλάξουν τη διάθεσή τους, φτάνοντας έτσι στη σωτηρία. Κάθε άλλο, θέλουν να αναζητήσουν μέσα στα λόγια του Θεού όλα όσα θέλουν. Τι αναζητούν; Αναζητούν τα μυστήρια, αναζητούν τα μυστικά που είναι γνωστά μόνο στον Ουρανό, και αναζητούν κάποια ανώτερα δόγματα και βαθιά γνώση. Αν, λοιπόν, κρίνουμε από τη στάση που έχουν τέτοιου είδους άνθρωποι ως προς το πώς αντιμετωπίζουν τα λόγια του Θεού και τη φύση-ουσία τους, όλοι τους είναι τελείως δύσπιστοι. Δεν θέλουν τίποτε παραπάνω από έναν καλό προορισμό, καλές προοπτικές και ένα καλό πεπρωμένο. Δεν αποδέχονται με ειλικρίνεια τα λόγια του Θεού, αλλά αντίθετα προσπαθούν να βρουν διάφορες ευκαιρίες και διεξόδους μέσα στα λόγια Του, ώστε να αποκτήσουν αυτά που θέλουν και να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες τους να κερδίσουν ευλογίες. Αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, δεν πρόκειται ποτέ να θεωρήσουν τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια ούτε ως την οδό που πρέπει να ακολουθήσουν. Αν οι αντίχριστοι αντιμετωπίζουν με αυτήν τη στάση τα λόγια του Θεού, τότε τι στάση τηρούν απέναντι σε μία από τις πιο βασικές απαιτήσεις που θέτουν τα λόγια του Θεού προς την ανθρωπότητα, δηλαδή το να εκτελούν το καθήκον τους ως δημιουργήματα; Σήμερα, θα συναναστραφούμε πάνω στο δεύτερο σημείο, δηλαδή το πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι το καθήκον τους, και θα εκθέσουμε τις εκδηλώσεις και τις στάσεις που έχουν οι αντίχριστοι όταν κάνουν το καθήκον τους.

2. Πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι το καθήκον τους

Εφόσον οι αντίχριστοι δεν αντιμετωπίζουν τα λόγια του Θεού με στάση αποδοχής και υποταγής, είναι φυσικό να μην μπορούν να αντιμετωπίσουν και την απαίτηση που υπάρχει στα λόγια Του να εκτελούν οι άνθρωποι το καθήκον τους ως δημιουργήματα με στάση αποδοχής της αλήθειας. Άρα, από τη μία αντιστέκονται στο καθήκον που έχει εμπιστευτεί ο Θεός στον άνθρωπο και δεν θέλουν να κάνουν το καθήκον τους, ενώ απ’ την άλλη φοβούνται μήπως χάσουν την ευκαιρία να αποκτήσουν ευλογίες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα είδος συναλλαγής. Τι ακριβώς συναλλαγή είναι αυτή; Διαπιστώνουν μέσα από τα λόγια του Θεού ότι αν οι άνθρωποι δεν κάνουν τα καθήκοντά τους, τότε μπορεί να αποκλειστούν, ότι αν δεν κάνουν τα καθήκοντά τους ως δημιουργήματα, τότε δεν θα έχουν την ευκαιρία να κερδίσουν την αλήθεια, και ότι αν δεν κάνουν τα καθήκοντά τους ως δημιουργήματα, τότε ίσως μελλοντικά χάσουν τις ευλογίες τους στη βασιλεία των ουρανών. Και τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι αν κάποιος δεν κάνει το καθήκον του, μοιραία θα χάσει την ευκαιρία να κερδίσει ευλογίες. Μόλις πάρουν οι αντίχριστοι τέτοιες πληροφορίες από τα λόγια του Θεού και από πολλές συναναστροφές και κηρύγματα, τότε βαθιά μέσα τους αναπτύσσεται η επιθυμία και το ενδιαφέρον να κάνουν το καθήκον τους ως δημιουργήματα. Άραγε, το γεγονός ότι αναπτύσσουν μια τέτοια επιθυμία και ένα τέτοιο ενδιαφέρον δείχνει ότι μπορούν να δαπανήσουν ειλικρινά τον εαυτό τους για τον Θεό και να κάνουν ειλικρινά το καθήκον τους; Αν κρίνουμε από τη φύση-ουσία των αντίχριστων, αυτό είναι πολύ δύσκολο να γίνει. Άρα, λοιπόν, τι είναι αυτό που τους ωθεί να κάνουν το καθήκον τους; Θα πρέπει μέσα στην καρδιά του καθενός να υπάρχει ένας απολογισμός γι’ αυτό, και θα πρέπει μέσα σ’ αυτόν τον απολογισμό να υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες ιστορίες. Οπότε, πώς μοιάζει αυτό το αρχείο στην καρδιά ενός αντίχριστου; Εκείνος κάνει πολύ λεπτούς, ακριβείς, λεπτομερείς και επιμελείς υπολογισμούς, ώστε να μην είναι μπερδεμένος ο απολογισμός. Όταν αποφασίζει να κάνει το καθήκον του, αρχικά υπολογίζει: «Αν είναι να κάνω τώρα το καθήκον μου, θα χρειαστεί να εγκαταλείψω τη χαρά του να βρίσκομαι κοντά στην οικογένειά μου, και θα πρέπει να εγκαταλείψω την καριέρα μου και τις εγκόσμιες προοπτικές μου. Αν αφήσω αυτά τα πράγματα για να κάνω το καθήκον μου, τότε τι μπορώ να κερδίσω; Τα λόγια του θεού λένε ότι, σ’ αυτήν την έσχατη εποχή, όσοι μπορούν να συναντήσουν τον θεό, όσοι μπορούν να εκτελέσουν το καθήκον τους στον οίκο του θεού και όσοι μπορούν να παραμείνουν μέχρι το τέλος, είναι εκείνοι που μπορούν να κερδίσουν σπουδαίες ευλογίες. Αφού το λένε τα λόγια του θεού, τότε λογικά ο θεός μπορεί να το κάνει και να το πραγματοποιήσει σύμφωνα μ’ αυτά τα λόγια. Επίσης, ο θεός δίνει πολλές υποσχέσεις σ’ εκείνους τους ανθρώπους που μπορούν να κάνουν το καθήκον τους και να δαπανήσουν τον εαυτό τους γι’ αυτόν!» Μελετώντας τα λόγια του Θεού, συμπεραίνουν ότι υπάρχουν πολλές υποσχέσεις που δίνει ο Θεός στην έσχατη εποχή σε όσους κάνουν το καθήκον τους, και αυτό, εκτός από τις δικές τους φαντασιοκοπίες και όλες τις αντιλήψεις που δημιουργούνται επειδή οι ίδιοι αναλύουν και εξετάζουν εξονυχιστικά αυτά τα λόγια, τους προκαλεί ένα βαθύ ενδιαφέρον και μια έντονη τάση να κάνουν το καθήκον τους. Έπειτα, πηγαίνουν να προσευχηθούν ενώπιον του Θεού, όπου δίνουν σοβαρές υποσχέσεις και όρκους, με τους οποίους εδραιώνουν την προθυμία τους να εγκαταλείψουν και να δαπανήσουν τα πάντα για τον Θεό, να αφιερώσουν αυτήν τη ζωή σ’ Εκείνον και να εγκαταλείψουν κάθε σαρκική ευτυχία και προοπτική. Αν και προσεύχονται μ’ αυτόν τον τρόπο και όλα τους τα λόγια μοιάζουν σωστά, μόνο οι ίδιοι και ο Θεός ξέρουν τι έχουν κατά βάθος στο μυαλό τους. Οι προσευχές τους και η αποφασιστικότητά τους μοιάζουν αγνές, λες και το κάνουν μόνο για να εκπληρώσουν την ανάθεση από τον Θεό, να κάνουν το καθήκον τους και να ικανοποιήσουν τις προθέσεις του Θεού, αλλά κατά βάθος υπολογίζουν πώς θα μπορέσουν να αποκτήσουν ευλογίες και να αποκτήσουν αυτά που θέλουν κάνοντας το καθήκον τους, καθώς και το τι θα μπορούσαν να κάνουν για να δει ο Θεός όλα όσα έχουν καταβάλει, και να Τον εντυπωσιάσουν βαθιά με αυτά που έχουν καταβάλει και με αυτά που έχουν κάνει, έτσι ώστε Εκείνος να μνημονεύσει ό,τι έχουν κάνει και τελικά να τους χαρίσει τις προοπτικές και τις ευλογίες που θέλουν. Προτού αποφασίσουν οι αντίχριστοι να κάνουν το καθήκον τους, κατά βάθος, ξεχειλίζουν από προσδοκίες ως προς τις προοπτικές τους, να κερδίσουν ευλογίες, έναν καλό προορισμό, ακόμα και έναν στέφανο, και είναι απόλυτα σίγουροι ότι θα τα πετύχουν όλα αυτά. Με τέτοιες προθέσεις και προσδοκίες έρχονται στον οίκο του Θεού για να κάνουν το καθήκον τους. Εμπεριέχεται, λοιπόν, μέσα στην εκπλήρωση του καθήκοντός τους η ειλικρίνεια, η αυθεντική πίστη και η αφοσίωση που απαιτεί ο Θεός; Στο σημείο αυτό, δεν είναι ακόμα εμφανής η αυθεντική τους πίστη, αφοσίωση ή ειλικρίνεια, διότι όλοι διακατέχονται από μια νοοτροπία απόλυτα βασισμένη στις συναλλαγές προτού κάνουν το καθήκον τους· όλοι παίρνουν την απόφαση να κάνουν το καθήκον τους με κίνητρο τα συμφέροντα, αλλά και με γνώμονα τις υπέρμετρες φιλοδοξίες και επιθυμίες τους. Με ποια πρόθεση κάνουν το καθήκον τους οι αντίχριστοι; Να κάνουν μια συμφωνία, να κάνουν μια ανταλλαγή. Θα έλεγε κανείς ότι αυτές τις προϋποθέσεις θέτουν για να κάνουν το καθήκον τους: «Αν κάνω το καθήκον μου, τότε πρέπει να αποκτήσω ευλογίες και να έχω έναν καλό προορισμό. Πρέπει να αποκτήσω όλες τις ευλογίες και τα προνόμια που έχει πει ο θεός ότι έχουν προετοιμαστεί για την ανθρωπότητα. Αν δεν μπορέσω να τα αποκτήσω, τότε δεν πρόκειται να κάνω αυτό το καθήκον». Με τέτοιες προθέσεις, φιλοδοξίες και επιθυμίες έρχονται στον οίκο του Θεού για να κάνουν το καθήκον τους. Φαίνεται σαν να έχουν όντως κάποια ειλικρίνεια, και φυσικά για όσους είναι νέοι πιστοί και αρχίζουν μόλις τώρα να κάνουν το καθήκον τους, αυτό θα μπορούσε κανείς να το πει και ενθουσιασμό. Σ’ αυτό, όμως, δεν υπάρχει αυθεντική πίστη ή αφοσίωση· υπάρχει μόνο ο ενθουσιασμός ως κάποιον βαθμό. Δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως ειλικρίνεια. Αν κρίνουμε από αυτήν τη στάση που έχουν οι αντίχριστοι απέναντι στο να κάνουν το καθήκον τους, χαρακτηρίζεται εντελώς από νοοτροπία συναλλαγής και είναι γεμάτη από τις επιθυμίες τους για οφέλη, όπως να κερδίσουν ευλογίες, να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών, να αποκτήσουν στέφανο και να λάβουν ανταμοιβές. Έτσι, εξωτερικά, πολλοί αντίχριστοι, πριν αποβληθούν, δείχνουν ότι κάνουν το καθήκον τους και μάλιστα ότι έχουν απαρνηθεί περισσότερα και έχουν υποφέρει περισσότερο από τον μέσο άνθρωπο. Εκείνα που δαπανούν και το τίμημα που πληρώνουν είναι αντίστοιχα με αυτά του Παύλου, και δεν τρέχουν λιγότερο από τον Παύλο. Αυτό όλοι το βλέπουν. Όσο για τη συμπεριφορά τους και τη θέληση να υποφέρουν και να πληρώνουν το τίμημα, δεν θα έπρεπε να μην πάρουν τίποτα. Παρ’ όλα αυτά, ο Θεός δεν εξετάζει έναν άνθρωπο ανάλογα με την εξωτερική του συμπεριφορά, αλλά βασίζεται στην ουσία του, στη διάθεσή του, σε όσα αποκαλύπτει, και στη φύση και ουσία που έχει καθετί που κάνει. Όταν οι άνθρωποι κρίνουν και αντιμετωπίζουν τους άλλους, προσδιορίζουν το ποιόν τους βασιζόμενοι μόνο στην εξωτερική τους συμπεριφορά, στο πόσο υποφέρουν και τι τίμημα πληρώνουν, κι αυτό αποτελεί σοβαρό λάθος.

Έτσι ήταν από την αρχή η στάση των αντίχριστων ως προς το πώς αντιμετωπίζουν το καθήκον τους. Έρχονται στον οίκο του Θεού για να κάνουν το καθήκον τους με φιλοδοξίες, επιθυμίες και συναλλαγές. Αυτό υπολογίζουν και σχεδιάζουν κατά βάθος προτού κάνουν το καθήκον τους. Και ποιο είναι το σχέδιό τους; Ποιος είναι ο πυρήνας και το επίκεντρο των υπολογισμών τους; Στοχεύουν να κερδίσουν ευλογίες, να έχουν έναν καλό προορισμό, και μάλιστα κάποιοι άνθρωποι στοχεύουν να αποφύγουν την καταστροφή. Αυτήν την πρόθεση έχουν. Εξετάζουν εξονυχιστικά τα λόγια του Θεού επανειλημμένα, αλλά δεν καταφέρνουν με τίποτα να δουν ότι όλα τα λόγια του Θεού είναι αλήθεια, ότι μέσα στα λόγια του Θεού υπάρχει το μονοπάτι άσκησης και ότι τα λόγια του Θεού μπορούν να δώσουν στους ανθρώπους τη δυνατότητα να καθαρθούν, να καταφέρουν να αλλάξουν τη διάθεσή τους και να φτάσουν στη σωτηρία. Δεν τα βλέπουν αυτά τα πράγματα όσο καλά και αν κοιτάξουν. Όπως κι αν διαβάσουν τα λόγια του Θεού, αυτό που τους ενδιαφέρει περισσότερο κι εκείνο στο οποίο αποδίδουν τη μεγαλύτερη σημασία δεν είναι παρά οι ευλογίες και οι υποσχέσεις που χαρίζει ο Θεός σ’ αυτούς που απαρνιούνται, που δαπανούν, που υπομένουν τις κακουχίες και που πληρώνουν κάποιο τίμημα γι’ Αυτόν. Όταν μέσα στα λόγια του Θεού βρουν κάτι που θεωρούν πως αποτελεί το πιο κύριο και σημαντικό περιεχόμενο, είναι λες και βρήκαν μια σανίδα σωτηρίας. Πιστεύουν ότι λογικά θα κερδίσουν σπουδαίες ευλογίες και νομίζουν ότι είναι οι πιο ευλογημένοι και τυχεροί άνθρωποι αυτής της εποχής, με αποτέλεσμα βαθιά μέσα τους, να νιώθουν αγαλλίαση: «Έχω βρεθεί σε μια καλή εποχή σ’ αυτήν τη ζωή· κανείς απ’ αυτούς τους αποστόλους και τους προφήτες στο πέρασμα των αιώνων δεν έχει συναντήσει τον χριστό των εσχάτων ημερών. Εγώ σήμερα ακολουθώ τον χριστό των εσχάτων ημερών, άρα αποκλείεται να χάσω την ευκαιρία να κερδίσω σπουδαίες ευλογίες. Να η ευκαιρία μου να ανταμειφθώ και να πάρω στέφανο! Οι άπιστοι δεν θα έχουν τέτοια τύχη, και όσο κι αν απολαμβάνουν αυτήν τη ζωή ή όσο υψηλή κι αν είναι η θέση τους, όταν θα έρθουν οι μεγάλες καταστροφές, όλοι τους θα καταστραφούν. Οπότε, πρέπει να εγκαταλείψω τις εγκόσμιες σαρκικές απολαύσεις, γιατί όσο κι αν μου αρέσουν αυτά τα πράγματα, δεν παύουν να είναι προσωρινά και εφήμερα. Θα στρέψω το βλέμμα μου στο μέλλον και θα κερδίσω σπουδαιότερες ευλογίες και ανταμοιβές, αλλά και μεγαλύτερο στέφανο!» Κι έτσι, ενδόμυχα προειδοποιούν τον εαυτό τους: «Όταν εκτελώ το καθήκον μου, όσο κι αν υποφέρω ή όσο κι αν χρειαστεί να τρέξω, είτε με φυλακίσουν είτε με βασανίσουν, και όσες δυσκολίες κι αν αντιμετωπίσω, πρέπει να επιμένω, να επιμένω, και να συνεχίσω να επιμένω! Δεν γίνεται να αποθαρρυνθώ, πρέπει να αντέξω κάθε ταπείνωση, να κουβαλήσω βαρύ φορτίο και να επιμείνω μέχρι την τελευταία στιγμή. Πιστεύω ότι σίγουρα θα πραγματοποιηθεί για μένα αυτό που είπε ο θεός: “Εκείνος που ακολουθεί ως το τέλος θα σωθεί σίγουρα”». Άραγε, συμφωνεί με την αλήθεια καμία από τις ιδέες και τις απόψεις που σκέφτονται και πιστεύουν μέσα στην καρδιά τους; (Όχι.) Καμιά τους δεν συμφωνεί με την αλήθεια και καμιά τους δεν συμφωνεί με τα λόγια του Θεού ούτε με τις προθέσεις του Θεού —όλες τους αποτελούν υπολογισμούς και σχέδια σχετικά με τις δικές τους προσωπικές προοπτικές και με το δικό τους πεπρωμένο. Βαθιά μέσα τους, δεν τους ενδιαφέρει καμία απαίτηση προς την ανθρωπότητα που αναφέρουν τα λόγια του Θεού· δεν δίνουν καμία σημασία σ’ αυτά. Βαθιά μέσα τους, νιώθουν απέχθεια στο να εκτεθεί η ανθρωπότητα και στις απαιτήσεις απ’ αυτήν που περιέχονται στα λόγια του Θεού, αντιστέκονται σ’ αυτά και αναπτύσσουν μάλιστα αντιλήψεις, με αποτέλεσμα, όταν βλέπουν τέτοια λόγια, να αντιστέκονται σ’ αυτά και να νιώθουν άβολα, και να τα προσπερνούν χωρίς να τα διαβάσουν. Σε ό,τι αφορά τις παροτρύνσεις, την παρηγοριά, τις υπενθυμίσεις, το έλεος και τη συμπόνια που έχουν τα λόγια του Θεού για την ανθρωπότητα, δείχνουν ανυπομονησία και είναι απρόθυμοι να τα αποδεχτούν ή να τα ακούσουν, ενώ πιστεύουν πως αυτά τα λόγια είναι ψεύτικα. Μέσα στην καρδιά τους, νιώθουν απέχθεια και αντίσταση απέναντι στα λόγια του Θεού που σχετίζονται με την κρίση, την παίδευση και το έργο Του που αφορά τις δοκιμασίες ανάμεσα στους ανθρώπους, είναι απρόθυμοι να τα αποδεχτούν, και τα αποφεύγουν. Απ’ την άλλη, το μόνο που τους ενδιαφέρει πολύ είναι τα λόγια που έχουν να κάνουν με τις υποσχέσεις ή τις ευλογίες του Θεού προς την ανθρωπότητα, και μάλιστα τα διαβάζουν συχνά για να ικανοποιήσουν την ανυπόμονη επιθυμία που έχουν στην καρδιά τους να αποκτήσουν ευλογίες, ανυπομονούν να αρπαχτούν αμέσως στη βασιλεία των ουρανών και να λυτρωθούν απ’ όλα τα βάσανα. Όταν δεν έχουν πλέον τη δύναμη να επιμείνουν στο να κάνουν το καθήκον τους, κι αρχίσουν να αμφιβάλλουν για το αν θα μπορέσουν να κερδίσουν ευλογίες και η «πίστη» τους κλονίζεται, ή όταν δεν έχουν σταθερή δύναμη θέλησης και θέλουν να κάνουν πίσω, τότε διαβάζουν αυτά τα λόγια και τα χρησιμοποιούν ως κίνητρο για να κάνουν το καθήκον τους. Δεν προσπαθούν ποτέ σε κανένα κεφάλαιο ή χωρίο να αναλογιστούν την αλήθεια των λόγων του Θεού και ούτε θέλουν να βιώσουν στο παραμικρό την κρίση των λόγων του Θεού, πόσο μάλλον να φτάσουν στην αυτογνωσία και να καταλάβουν ξεκάθαρα την πραγματικότητα του πόσο βαθιά διεφθαρμένη είναι η ανθρωπότητα μέσα από εκείνα τα λόγια του Θεού που εκθέτουν τη διεφθαρμένη ουσία της ανθρωπότητας. Κωφεύουν, επίσης, στις προθέσεις, στις απαιτήσεις και στις παροτρύνσεις του Θεού προς την ανθρωπότητα, δεν τους δίνουν καμία σημασία και τις αντιμετωπίζουν με στάση ασέβειας και αδιαφορίας. Βαθιά μέσα τους πιστεύουν: «Όλα όσα λέει και κάνει ο θεός δεν είναι παρά μια τυπική διαδικασία· ποιος μπορεί να τα αποδεχτεί; Ποιος μπορεί να τα καταλάβει; Ποιος μπορεί να ασκηθεί στ’ αλήθεια σύμφωνα με τα λόγια του θεού; Όλα αυτά τα λόγια του θεού είναι περιττά. Το πιο ρεαλιστικό είναι οι άνθρωποι να ανταλλάσσουν την εκτέλεση του καθήκοντός τους με ευλογίες —δεν υπάρχει τίποτα πιο ρεαλιστικό απ’ αυτό». Οπότε, ψάχνουν συνέχεια στα λόγια του Θεού, και μόλις βρουν αυτό το μονοπάτι, τότε θεωρούν πως το να κάνει κανείς το καθήκον του είναι το μόνο μονοπάτι για να κερδίσει ευλογίες. Τέτοιες είναι οι προθέσεις, οι σκοποί και οι ενδόμυχοι υπολογισμοί που κάνουν οι αντίχριστοι όταν κάνουν το καθήκον τους. Οπότε, ποιες εκδηλώσεις και αποκαλύψεις εμφανίζουν στο πλαίσιο της εκτέλεσης του καθήκοντός τους, οι οποίες δίνουν στους ανθρώπους να καταλάβουν ότι η ουσία τέτοιων ανθρώπων είναι πέρα για πέρα ουσία αντίχριστου; Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι οι αντίχριστοι μπορούν να εκτελέσουν το καθήκον τους· αναμφίβολα, κάνουν το καθήκον τους με βάση τις προθέσεις και τους σκοπούς τους, καθώς και με την επιθυμία να κερδίσουν ευλογίες. Όποιο καθήκον κι αν κάνουν, είναι φυσικό ο σκοπός και η στάση τους να συνδέονται αναπόσπαστα με την απόκτηση ευλογιών, τον καλό προορισμό, τις καλές προοπτικές και το καλό πεπρωμένο· αυτά σκέφτονται και με αυτά ασχολούνται μέρα-νύχτα. Είναι σαν τους επιχειρηματίες που δεν μιλάνε για τίποτα άλλο εκτός από τη δουλειά τους. Ό,τι κι αν κάνουν οι αντίχριστοι, όλα έχουν σχέση με τη φήμη, το κέρδος και τη θέση —όλα έχουν σχέση με την απόκτηση ευλογιών, προοπτικών και πεπρωμένου. Κατά βάθος, η καρδιά τους ξεχειλίζει από τέτοια πράγματα· τέτοια φύση-ουσία έχουν οι αντίχριστοι. Ακριβώς εξαιτίας αυτής της φύση-ουσίας τους μπορούν οι άλλοι να δουν ξεκάθαρα ότι η απώτερη κατάληξή τους θα είναι να αποκλειστούν.

Μέσα από τα λόγια του Θεού, ο Θεός διατυπώνει απαιτήσεις προς κάθε είδους ανθρώπους, και διατυπώνει απαιτήσεις και ξεκάθαρα ρητά για κάθε λογής καθήκοντα και έργο. Όλα αυτά τα λόγια αποτελούν απαιτήσεις του Θεού προς την ανθρωπότητα, κι αυτές τις απαιτήσεις πρέπει οι άνθρωποι να ακολουθούν, να κάνουν πράξη και να πετύχουν. Οι αντίχριστοι τι στάση τηρούν απέναντι στα λόγια του Θεού και στις απαιτήσεις του Θεού; Μήπως υιοθετούν στάση υποταγής; Μήπως υιοθετούν στάση ταπεινής αποδοχής; Βεβαίως κι όχι. Αν λάβουμε υπόψη τη διάθεσή τους, όταν έρχονται στον οίκο του Θεού για να κάνουν το καθήκον τους, άραγε μπορούν να το κάνουν καλά ακολουθώντας τις απαιτήσεις του Θεού και τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού; (Όχι, δεν μπορούν.) Δεν μπορούν με τίποτα. Όταν οι αντίχριστοι κάνουν το καθήκον τους, η πρώτη τους σκέψη δεν είναι να αναζητήσουν τις αρχές που περιλαμβάνονται στο να κάνουν το καθήκον τους και το τι απαιτεί ο Θεός ή ποιοι είναι οι κανόνες του οίκου του Θεού. Αντίθετα, αρχικά ρωτούν αν θα ευλογηθούν ή θα ανταμειφθούν που κάνουν αυτό το καθήκον. Αν δεν είναι βέβαιο ότι θα ευλογηθούν ή θα ανταμειφθούν, δεν είναι πρόθυμοι να κάνουν αυτό το καθήκον· και ακόμη και αν το κάνουν, θα είναι επιπόλαιοι. Οι αντίχριστοι κάνουν απρόθυμα το καθήκον τους προκειμένου να αποκτήσουν ευλογίες. Επίσης, εξετάζουν το αν θα μπορέσουν να προβάλουν τον εαυτό τους και να γίνουν αντικείμενο θαυμασμού κάνοντας ένα καθήκον, και το αν θα το μάθουν ο Άνωθεν ή ο Θεός αν εκείνοι εκτελέσουν αυτό το καθήκον. Όλα αυτά είναι πράγματα που εξετάζουν όταν κάνουν ένα καθήκον. Το πρώτο πράγμα που θέλουν να εξακριβώσουν είναι τα οφέλη που μπορούν να αποκομίσουν κάνοντας ένα καθήκον και αν μπορούν να ευλογηθούν. Αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα γι’ αυτούς. Ποτέ δεν σκέφτονται πώς να λάβουν υπόψη τους τις προθέσεις του Θεού και να ανταποδώσουν την αγάπη του Θεού, πώς να κηρύξουν το ευαγγέλιο και να μαρτυρήσουν περί του Θεού, ώστε οι άνθρωποι να κερδίσουν τη σωτηρία του Θεού και να αποκτήσουν την ευτυχία, πόσο μάλλον επιζητούν ποτέ να κατανοήσουν την αλήθεια ή επιζητούν πώς να διορθώσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να βιώσουν ανθρώπινη ομοιότητα. Ποτέ δεν εξετάζουν αυτά τα πράγματα. Σκέφτονται μόνο αν μπορούν να ευλογηθούν και να κερδίσουν οφέλη, πώς να αποκτήσουν ένα στήριγμα, πώς να αποκτήσουν θέση, πώς να κάνουν τους ανθρώπους να τους θαυμάζουν και πώς να ξεχωρίσουν και να γίνουν οι καλύτεροι στην εκκλησία και στο πλήθος. Δεν είναι σε καμία περίπτωση πρόθυμοι να είναι συνηθισμένοι ακόλουθοι. Θέλουν πάντα να είναι οι πρώτοι στην εκκλησία, να έχουν τον τελευταίο λόγο, να γίνουν επικεφαλής και να κάνουν τους πάντες να τους ακούνε. Μόνο τότε μπορούν να ικανοποιηθούν. Μπορείτε να δείτε ότι οι καρδιές των αντίχριστων είναι γεμάτες από αυτά τα πράγματα. Δαπανούν ειλικρινά εαυτόν για τον Θεό; Κάνουν πραγματικά τα καθήκοντά τους ως δημιουργημένα όντα; (Όχι.) Τότε, τι θέλουν να κάνουν; (Να έχουν την εξουσία.) Σωστά. Λένε: «Όσο για μένα, στα εγκόσμια θέλω να ξεπεράσω όλους τους άλλους. Πρέπει να είμαι ο πρώτος σε οποιαδήποτε ομάδα. Αρνούμαι να έρθω δεύτερος και δεν θα έχω ποτέ δευτερεύοντα ρόλο. Θέλω να είμαι επικεφαλής και να έχω τον τελευταίο λόγο σε κάθε ομάδα ανθρώπων στην οποία βρίσκομαι. Αν δεν έχω εγώ τον τελευταίο λόγο, τότε θα προσπαθήσω με κάθε δυνατό μέσο για να σας πείσω όλους, να σας κάνω όλους να με θαυμάζετε και να με επιλέξετε ως επικεφαλής. Μόλις αποκτήσω θέση, θα έχω τον τελικό λόγο, όλοι θα είναι αναγκασμένοι να με ακούνε. Θα πρέπει να κάνετε τα πράγματα με τον τρόπο μου και θα πρέπει να τελείτε υπό τον έλεγχό μου». Όποιο καθήκον κι αν κάνουν οι αντίχριστοι, θα προσπαθήσουν να τοποθετηθούν σε υψηλή θέση, σε θέση πρωτοκαθεδρίας. Δεν θα μπορούσαν ποτέ να είναι ικανοποιημένοι ως συνηθισμένοι ακόλουθοι. Και για ποιο πράγμα παθιάζονται περισσότερο; Είναι το να στέκονται μπροστά σε ανθρώπους και να δίνουν εντολές, να τους επιπλήττουν, αναγκάζοντάς τους να κάνουν ό,τι λένε αυτοί. Ποτέ δεν σκέφτονται πώς να κάνουν σωστά το καθήκον τους —πόσο μάλλον, ενώ κάνουν το καθήκον τους, αναζητούν τις αλήθεια-αρχές προκειμένου να κάνουν πράξη την αλήθεια και να ικανοποιήσουν τον Θεό. Αντιθέτως, στύβουν το μυαλό τους για να βρουν τρόπους να διακριθούν, να κάνουν τους επικεφαλής να τους εκτιμήσουν και να τους προαγάγουν, ώστε να γίνουν οι ίδιοι επικεφαλής ή εργάτες και να ηγηθούν άλλων ανθρώπων. Αυτό ακριβώς σκέφτονται και ελπίζουν όλη μέρα. Οι αντίχριστοι δεν είναι πρόθυμοι να καθοδηγηθούν από άλλους, ούτε είναι πρόθυμοι να γίνουν συνηθισμένοι ακόλουθοι, πόσο μάλλον να κάνουν το καθήκον τους ήσυχα και χωρίς τυμπανοκρουσίες. Όποιο κι αν είναι το καθήκον τους, αν δεν μπορούν να είναι πρωταγωνιστές, αν δεν μπορούν να είναι πάνω από τους άλλους και να ηγηθούν των υπολοίπων, βρίσκουν βαρετό το να κάνουν το καθήκον τους, και γίνονται αρνητικοί και αρχίζουν να αδρανούν. Χωρίς τον έπαινο ή τη λατρεία των άλλων, ενδιαφέρονται ακόμα λιγότερο και έχουν ακόμη λιγότερη επιθυμία να κάνουν το καθήκον τους. Μα, αν μπορούν να είναι πρωταγωνιστές όσο κάνουν το καθήκον τους και να έχουν τον τελευταίο λόγο, αισθάνονται ενδυναμωμένοι και είναι πρόθυμοι να υποστούν την οποιαδήποτε δυσχέρεια. Την ώρα που εκτελούν το καθήκον τους, έχουν πάντοτε προσωπικές προθέσεις και θέλουν πάντα να διακριθούν, προκειμένου να ικανοποιήσουν την ανάγκη τους να νικήσουν τους άλλους, αλλά και να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες τους. Καθώς κάνουν το καθήκον τους, πέρα απ’ το ότι είναι πολύ ανταγωνιστικοί —ανταγωνίζονται με κάθε τρόπο για να ξεχωρίσουν, να βρεθούν στην κορυφή και να ξεπεράσουν τους άλλους— σκέφτονται και το πώς θα διατηρήσουν τη θέση, τη φήμη και το κύρος που έχουν εκείνη τη στιγμή. Αν υπάρχει κάποιος που απειλεί τη θέση τους ή το κύρος τους, τότε δεν τους σταματάει τίποτα και είναι αμείλικτοι, προκειμένου να τον καταστρέψουν και να τον ξεφορτωθούν. Χρησιμοποιούν μέχρι και ποταπά μέσα για να καταπιέσουν εκείνους που μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια, που κάνουν το καθήκον τους με αφοσίωση και αίσθημα ευθύνης. Επίσης, είναι γεμάτοι φθόνο και μίσος απέναντι στους αδελφούς και τις αδελφές που εκτελούν άριστα το καθήκον τους. Μισούν πάρα πολύ εκείνους τους οποίους επικροτούν και εγκρίνουν οι άλλοι αδελφοί και αδελφές· αυτούς τους ανθρώπους τούς θεωρούν σοβαρή απειλή γι’ αυτά για τα οποία πασχίζουν, δηλαδή για τη φήμη και τη θέση τους, και μέσα τους ορκίζονται: «Ή εσύ ή εγώ, ή εγώ ή εσύ, δεν χωράμε και οι δύο εδώ, κι αν δεν σε καταστρέψω και δεν σε ξεφορτωθώ, δεν θα ησυχάσω!» Απέναντι στους αδελφούς και τις αδελφές που εκφράζουν διαφορετική γνώμη, που τους εκθέτουν ή απειλούν τη θέση τους, είναι αμείλικτοι: Σκέφτονται το παραμικρό που θα μπορούσαν να βρουν εναντίον τους ώστε να τους κρίνουν και να τους καταδικάσουν, να τους διαβάλουν και να τους καταστρέψουν, και δεν ησυχάζουν μέχρι να τα καταφέρουν. Μόνο μια στάση έχουν ως προς το πώς μεταχειρίζονται τον οποιονδήποτε άνθρωπο: Αν αυτός ο άνθρωπος απειλεί τη θέση τους, θα τον καταστρέψουν και θα τον ξεφορτωθούν. Όλοι οι ορκισμένοι ακόλουθοί τους είναι άνθρωποι που τους κολακεύουν, και ό,τι κακό κι αν κάνουν αυτοί οι άνθρωποι και όση ζημιά κι αν προκαλέσουν στο έργο της εκκλησίας και στα συμφέροντα του οίκου του Θεού, εκείνοι τους καλύπτουν και τους προστατεύουν. Οι αντίχριστοι, όσο κάνουν το καθήκον τους, διευθύνουν πάντοτε τη φήμη, το κέρδος και τη θέση τους, διευθύνουν το δικό τους ανεξάρτητο βασίλειο. Η ουσία με βάση την οποία κάνουν το καθήκον τους είναι να παλεύουν για το δικό τους ανεξάρτητο βασίλειο και να παλεύουν για τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους.

Κάποιοι αντίχριστοι είναι επικεφαλής μιας μικρής ομάδας δώδεκα περίπου ανθρώπων, ενώ άλλοι είναι επικεφαλής μιας εκκλησίας ή και περισσότερων. Όσοι κι αν είναι οι άνθρωποι στους οποίους είναι επικεφαλής, ήδη ελέγχουν αυτούς τους ανθρώπους την ώρα που κάνουν τα καθήκοντά τους, και έχουν την εξουσία ενός βασιλιά μεταξύ τους. Δεν τους νοιάζει το γεγονός ότι ο Θεός καταδικάζει και σιχαίνεται τέτοια ζητήματα, αλλά το μόνο που τους νοιάζει είναι να κρατήσουν σφιχτά την εξουσία στα χέρια τους και να ελέγχουν αυστηρά εκείνους τους ανθρώπους που βρίσκονται από κάτω τους και τους οποίους μπορούν να ελέγξουν. Αν κρίνουμε, λοιπόν, από τις προθέσεις και τα κίνητρα που έχουν οι αντίχριστοι όταν κάνουν τα καθήκοντά τους, η ουσία τους είναι φαύλη και μοχθηρή. Με βάση, λοιπόν, τη συμπεριφορά που επιδεικνύουν όταν κάνουν τα καθήκοντά τους, τι διάθεση αποκαλύπτουν; Κι η διάθεσή τους φαύλη είναι. Με ποιον τρόπο χαρακτηρίζεται αυτή η φαύλη διάθεση; Ενώ την ώρα που κάνουν τα καθήκοντά τους μπορεί να υποφέρουν από κακουχίες και να πληρώνουν το τίμημα, κανένα από τα καθήκοντα που κάνουν δεν το κάνουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Όταν κάνουν τα καθήκοντά τους, δεν εφαρμόζουν καθόλου τις εργασιακές ρυθμίσεις, πόσο μάλλον αναζητούν τις αρχές που θέτει ο οίκος του Θεού για κάθε εργασία. Το μόνο που κάνουν είναι να ικανοποιούν τις προσωπικές προτιμήσεις και την επιθυμία τους να αποκτήσουν δύναμη, αλλά και την προσωπική τους επιθυμία να είναι πάντα απασχολημένοι με κάτι. Όλα αυτά αποτελούν κάποιες προϋποθέσεις για τις οποίες οι αντίχριστοι πιστεύουν ότι μπορούν να λάβουν στέφανο. Έχουν τον εξής ευσεβή πόθο: «Αν απλώς ενεργώ μ’ αυτόν τον τρόπο, δηλαδή πληρώνω τίμημα, απαρνιέμαι και δαπανώ τον εαυτό μου, τότε σίγουρα ο θεός στο τέλος θα μου δώσει στέφανο και θα με ανταμείψει!» Ούτε δίνουν ποτέ προσοχή στις απαιτήσεις και στις αρχές στις οποίες δίνεται έμφαση και οι οποίες διατυπώνονται επανειλημμένα στα λόγια του Θεού προς την ανθρωπότητα ούτε τις παίρνουν στα σοβαρά· τις θεωρούν μόνο μια σειρά από ρητά. Η νοοτροπία τους είναι η εξής: «Όποιες κι αν είναι οι απαιτήσεις σου, δεν θα χαλαρώσω την εξουσία που ασκώ ούτε θα αφήσω τις επιδιώξεις μου, και δεν θα εγκαταλείψω τις επιθυμίες ή τις φιλοδοξίες μου. Αν δεν έχω αυτά τα πράγματα, τότε τι θα με ωθεί ή τι θα μου δίνει κίνητρο να κάνω τα καθήκοντά μου;» Αυτές είναι κάποιες από τις εκδηλώσεις των αντίχριστων όταν κάνουν τα καθήκοντά τους. Ό,τι κι αν λένε τα λόγια του Θεού και ό,τι πρότυπα και αρχές κι αν απαιτεί ο Άνωθεν για διάφορες εργασίες, οι αντίχριστοι ούτε ακούνε ούτε δίνουν καμία προσοχή. Όσο συγκεκριμένα κι αν είναι τα λόγια του Άνωθεν, όσο αυστηρές κι αν είναι οι απαιτήσεις γι’ αυτήν την πτυχή του έργου, κάνουν πως δεν ακούνε ή πως δεν καταλαβαίνουν, και συνεχίζουν να ενεργούν απερίσκεπτα κι αυθαίρετα, και να ενεργούν ανεξέλεγκτα εκεί κάτω, σύμφωνα με τις δικές τους προθέσεις. Πιστεύουν ότι αν ενεργήσουν σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και σύμφωνα με τις μεθόδους που απαιτεί ο Άνωθεν, θα χάσουν τη θέση τους και η εξουσία που έχουν θα πάει σε κάποιον άλλον και θα χαθεί. Πιστεύουν ότι το να ενεργήσουν σύμφωνα με την αλήθεια και σύμφωνα με τις απαιτήσεις των λόγων του Θεού αποτελεί μια αδιόρατη επίθεση και αποστέρηση της εξουσίας τους —συνιστά επίθεση στην προσωπική τους φήμη. Σκέφτονται: «Δεν είμαι τόσο χαζός. Αν αποδεχτώ τις γνώμες σας, τότε δεν θα φανώ σαν να είμαι ανίκανος και να μην έχω ταλέντο στην ηγεσία; Αν αποδεχτώ τις γνώμες σας, αν παραδεχτώ ότι σφάλλω, τότε άραγε, θα συνεχίσουν να με ακούνε οι αδελφοί και οι αδελφές μου μετά; Θα συνεχίσω να έχω κύρος; Αν ενεργήσω σύμφωνα με τις απαιτήσεις του άνωθεν, δεν θα χάσω την ευκαιρία να κάνω επίδειξη; Θα συνεχίσουν και τότε να με λατρεύουν οι αδελφοί και οι αδελφές μου; Θα συνεχίσουν να ακούνε αυτά που λέω; Αν δεν ακούει κανένας τους αυτά που λέω, τότε ποιο το νόημα να κάνω αυτό το καθήκον; Πώς να συνεχίσω να κάνω αυτό το έργο; Αν δεν έχω εξουσία στην ομάδα και μειωθεί το κύρος μου, κι αν όλοι ακούνε τα λόγια του θεού και ασκούνται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, τότε δεν θα είναι άκυρος ο ρόλος μου ως επικεφαλής; Δεν θα μετατραπώ σε μαριονέτα; Και τότε πού θα βρω τον ενθουσιασμό για να κάνω αυτά τα πράγματα; Αν ο ρόλος μου ως επικεφαλής είναι άκυρος και οτιδήποτε κάνω δεν έχει νόημα, θα έχω άραγε προοπτικές για το μέλλον;» Αυτό που θέλουν οι αντίχριστοι είναι να βρίσκονται πάνω από όλους τους άλλους σε κάθε ομάδα, αποκτώντας έτσι ως αντάλλαγμα έναν μελλοντικό στέφανο και μελλοντικές ανταμοιβές. Πιστεύουν ότι εφόσον γίνουν εξέχουσες προσωπικότητες και επικεφαλής των υπολοίπων ανάμεσα στον εκλεκτό λαό του Θεού, θα έχουν το δικαίωμα να αποκτήσουν ως αντάλλαγμα έναν μελλοντικό στέφανο και να πάρουν στο μέλλον μεγάλες ευλογίες. Γι’ αυτό, οι αντίχριστοι δεν πρόκειται ποτέ να χαλαρώσουν την εξουσία που έχουν και δεν πρόκειται να ρίξουν τις άμυνές τους σε καμία περίπτωση. Φοβούνται ότι αν χαλαρώσουν έστω και λίγο, θα αφαιρεθεί ή θα εξασθενήσει η εξουσία που έχουν στα χέρια τους. Όταν κάνουν τα καθήκοντά τους, δεν βάζουν τα δυνατά τους ανάλογα με τη θέση τους, ώστε να κάνουν καλά τα καθήκοντά τους και να καταθέσουν μαρτυρία στον Θεό σύμφωνα με τις αρχές στα λόγια του Θεού και τις απαιτήσεις Του. Κάθε άλλο, τέτοιες ευκαιρίες τις χρησιμοποιούν για να γαντζωθούν γερά από τον στέφανο που θεωρούν ότι θα λάβουν σύντομα. Ακόμα κι αν κάποιοι αντίχριστοι είναι σε θέση να συμμορφωθούν με τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού ως μια σειρά από κανονισμούς, ούτε αυτό δείχνει ότι είναι άνθρωποι που αποδέχονται την αλήθεια και υποτάσσονται στα λόγια του Θεού. Για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό; Κάποιοι αντίχριστοι, την ώρα που κάνουν τα καθήκοντά τους, θέλουν πάντα να καταλάβουν την εξουσία και να ικανοποιήσουν την επιθυμία τους για εξουσία, και θέλουν να έχουν πάντοτε θέση, να κάνουν διαλέξεις στους ανθρώπους και να τους διατάζουν από υψηλή θέση. Κάποιοι αντίχριστοι, όμως, είναι διαφορετικοί και έχουν την εξής έγνοια: «Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται. Αυτό σημαίνει ότι όποιος ρισκάρει και κάνει λάθη, θα υποφέρει. Εγώ δεν θα φανώ τόσο χαζός. Όσο ικανός κι αν είμαι, θα δώσω μόνο το τριάντα τοις εκατό και το υπόλοιπο εβδομήντα θα το κρατήσω για μένα, για να το έχω ως καβάτζα· πρέπει να συγκρατηθώ λίγο. Ό,τι κι αν λέει ή ό,τι κι αν απαιτεί από μένα ο οίκος του θεού, φαινομενικά θα συμφωνώ, και δεν θα γίνω κάποιος που αναστατώνει και διαταράσσει. Όποιος κι αν είναι επικεφαλής, εγώ θα τον ακολουθώ και θα εγκρίνω ό,τι λέει. Δεν θα έχω κανένα πρόβλημα αν απλώς τηρώ τους κανονισμούς που δίνει ο άνωθεν και δεν τους παραβιάζω. Επιπλέον, δεν υπάρχει λόγος να δίνω την αφοσίωσή μου στον θεό και να δαπανώ ειλικρινά τον εαυτό μου γι’ αυτόν. Θα δαπανώ λίγη προσπάθεια για να κάνω το καθήκον μου· θα κάνω τα απολύτως απαραίτητα, για να μην έχω πρόβλημα, και δεν θα είμαι ανόητος. Ό,τι κι αν κάνω, πρέπει να συγκρατιέμαι λίγο, ώστε να μη χάσω την ευκαιρία να πάρω κάτι, και στο τέλος να έχω κάτι να παρουσιάσω για όλα αυτά». Ένας τέτοιος αντίχριστος πιστεύει ότι είναι ανόητοι όσοι αναλαμβάνουν ευθύνες όταν κάνουν τα καθήκοντά τους και παίζουν πάντα κορώνα γράμματα το κεφάλι τους για να λύσουν προβλήματα, και ότι δεν πρέπει να είναι τόσο ανόητος ο ίδιος. Κατά βάθος, ξέρει ότι αν κάποιος επιδιώκει τη θέση και διαχειρίζεται τη δική του εξουσία, αργά ή γρήγορα θα εκτεθεί, αλλά για να κάνει πράξη την αλήθεια, πρέπει να πληρώσει κάποιο τίμημα, να προσπαθήσει, να προσφέρει την ειλικρίνειά του και να είναι πιστός. Θα χρειαστεί να υποστεί πολλές κακουχίες και δεν είναι διατεθειμένος να το κάνει. Υιοθετεί μια προσέγγιση κατά την οποία συμβιβάζεται, ούτε ρισκάρει ούτε κάνει πίσω, αλλά ακολουθεί τη μέση οδό. Πιστεύει το εξής: «Θα κάνω ό,τι μου ζητήσουν. Θα ενεργήσω απλώς μηχανικά και θα τελειώνω, κι αν μου ζητήσουν να το κάνω καλύτερα, τότε απλώς δεν θα το κάνω. Για να το κάνω καλύτερα, θα πρέπει να πληρώσω μεγαλύτερο τίμημα και να εξετάσω περισσότερο υλικό· κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ κουραστικό! Αν ο θεός μού έδινε παραπάνω ανταμοιβές για να το κάνω έτσι, τότε μάλιστα· αλλά στα λόγια του θεού δεν βλέπω να αναφέρεται τίποτα για παραπάνω ανταμοιβές. Εφόσον έτσι έχουν τα πράγματα, δεν είναι ανάγκη να υποφέρω και να κουράζομαι. Καλύτερα να χαλαρώσω». Μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να κάνει καλά το καθήκον του; Μπορεί να κερδίσει την αλήθεια; Μπορούν αυτοί που δεν πασχίζουν προς την κατεύθυνση της αλήθειας, αλλά αντίθετα είναι επιπόλαιοι ή αρνητικοί και τεμπελιάζουν στο έργο τους, να πάρουν την έγκριση του Θεού; Σε καμία περίπτωση.

Ποια είναι η πιο φανερή εκδήλωση ενός αντίχριστου; Καταρχάς, δεν αποδέχεται την αλήθεια, κι αυτό το βλέπει ο καθένας. Όχι μόνο δεν αποδέχεται τις προτάσεις των άλλων, αλλά, το σημαντικότερο, δεν αποδέχεται ούτε το κλάδεμα. Είναι σίγουρο και δεν χωράει αμφιβολία ότι οι αντίχριστοι δεν αποδέχονται την αλήθεια· αν μπορούσαν να αποδεχτούν την αλήθεια, τότε δεν θα ήταν αντίχριστοι. Και τότε, για ποιον λόγο συνεχίζουν οι αντίχριστοι να κάνουν τα καθήκοντά τους; Ποια ακριβώς πρόθεση έχουν όταν κάνουν τα καθήκοντά τους; Είναι να «να λάβουν τα εκατονταπλάσια σε αυτήν τη ζωή και αιώνια ζωή στην επόμενη». Στα καθήκοντά τους, ακολουθούν απόλυτα αυτό το ρητό. Δεν είναι συναλλαγή αυτό; Πρόκειται οπωσδήποτε για συναλλαγή. Αν κρίνουμε σύμφωνα με τη φύση αυτής της συναλλαγής, δεν πρόκειται για μοχθηρή διάθεση; (Ναι.) Και από ποια άποψη είναι μοχθηροί; Μπορεί να Μου πει κάποιος; (Οι αντίχριστοι, παρόλο που ακούνε τόσες αλήθειες τις οποίες εκφράζει ο Θεός, δεν τις επιδιώκουν ποτέ. Γαντζώνονται γερά από τη θέση τους και δεν την εγκαταλείπουν, ενώ κάνουν το καθήκον τους μόνο για το προσωπικό τους όφελος και για να ασκήσουν εξουσία στους άλλους.) Αυτή η απάντηση είναι κάπως σωστή, το έχεις καταλάβει περίπου, αλλά δεν είναι αρκετά συγκεκριμένη. Αν, παρόλο που ξέρουν πολύ καλά ότι είναι λάθος να κάνουν συναλλαγές με τον Θεό, επιμένουν μέχρι τέλους και δεν δέχονται να μετανοήσουν, τότε πρόκειται για σοβαρό πρόβλημα. Στις μέρες μας, οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουν τα καθήκοντά τους με την πρόθεση να κερδίσουν ευλογίες. Όλοι θέλουν να χρησιμοποιήσουν την εκτέλεση των καθηκόντων τους για να κερδίσουν ανταμοιβές και να πάρουν στέφανο, και δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει να εκτελεί κανείς το καθήκον του. Πρέπει να γίνει ξεκάθαρη συναναστροφή πάνω σ’ αυτό το πρόβλημα. Ας μιλήσουμε, λοιπόν, αρχικά για το πώς ακριβώς δημιουργήθηκε το καθήκον των ανθρώπων. Ο Θεός εργάζεται για να διαχειριστεί και να σώσει την ανθρωπότητα. Βεβαίως, ο Θεός έχει απαιτήσεις από τους ανθρώπους, και αυτές οι απαιτήσεις είναι το καθήκον τους. Είναι ολοφάνερο ότι το καθήκον των ανθρώπων πηγάζει από το έργο του Θεού και από τις απαιτήσεις Του προς την ανθρωπότητα. Όποιο κι αν είναι το καθήκον που εκτελεί κανείς, αυτό είναι ό,τι πιο σωστό θα μπορούσε να κάνει, ό,τι πιο όμορφο και δίκαιο ανάμεσα στην ανθρωπότητα. Οι άνθρωποι, ως δημιουργήματα, οφείλουν να εκτελούν το καθήκον τους· μόνο τότε μπορούν να πάρουν την έγκριση του Δημιουργού. Τα δημιουργήματα ζουν υπό την κυριαρχία του Δημιουργού και αποδέχονται όλα όσα τους παρέχει ο Θεός και όλα όσα προέρχονται από Εκείνον, γι’ αυτό και πρέπει να εκπληρώνουν τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις τους. Κάτι τέτοιο είναι απόλυτα φυσικό και δικαιολογημένο, και το έχει ορίσει ο Θεός. Αυτό δείχνει ότι, όταν οι άνθρωποι εκτελούν το καθήκον ενός δημιουργήματος, αυτό είναι ό,τι πιο δίκαιο, πιο όμορφο και πιο ευγενές από οτιδήποτε άλλο κατά τη διάρκεια της ζωής τους στη γη· τίποτα μέσα στην ανθρωπότητα δεν έχει περισσότερο νόημα ή αξία και τίποτα δεν δίνει μεγαλύτερο νόημα και μεγαλύτερη αξία στη ζωή ενός δημιουργημένου ανθρώπου από το να εκτελεί το καθήκον ενός δημιουργήματος. Στη γη, οι μόνοι που υποτάσσονται στον Δημιουργό είναι η ομάδα των ανθρώπων που εκτελούν αληθινά και ειλικρινά το καθήκον τους ως δημιουργήματα. Αυτή η ομάδα δεν ακολουθεί τις κοσμικές τάσεις· υποτάσσεται στην ηγεσία και την καθοδήγηση του Θεού, ακούει μόνο τα λόγια του Δημιουργού, αποδέχεται τις αλήθειες που εκφράζει ο Δημιουργός και ζει με βάση τα λόγια του Δημιουργού. Αυτή είναι η πιο αληθινή και ηχηρή μαρτυρία, και αποτελεί την καλύτερη μαρτυρία πίστης στον Θεό. Αν ένα δημιούργημα μπορέσει να εκπληρώσει το καθήκον του ως δημιούργημα, μπορέσει να ικανοποιήσει τον Δημιουργό, είναι ό,τι πιο όμορφο υπάρχει στην ανθρωπότητα και κάτι που πρέπει να διαδοθεί σαν μια ιστορία που αξίζει τον έπαινο όλων. Τα δημιουργήματα πρέπει να αποδέχονται χωρίς όρους οτιδήποτε τους εμπιστεύεται ο Δημιουργός· για την ανθρωπότητα, είναι ζήτημα και ευτυχίας και προνομίου, ενώ για όλους εκείνους που εκπληρώνουν το καθήκον ενός δημιουργήματος, τίποτα δεν είναι πιο όμορφο ή πιο αξιομνημόνευτο· είναι κάτι θετικό. Κι όσο για το πώς μεταχειρίζεται ο Δημιουργός όσους μπορούν να εκπληρώσουν το καθήκον ενός δημιουργήματος και τι τους υπόσχεται, αυτό είναι ζήτημα που αφορά τον Δημιουργό· δεν είναι δουλειά της δημιουργημένης ανθρωπότητας. Για να το πω με λίγο πιο απλά και ξεκάθαρα λόγια, κάτι τέτοιο εξαρτάται από τον Θεό και οι άνθρωποι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να ανακατευτούν. Θα πάρεις ό,τι σου δώσει ο Θεός, κι αν δεν σου δώσει τίποτα, τότε δεν σου πέφτει λόγος. Όταν ένα δημιούργημα αποδέχεται την ανάθεση από τον Θεό και συνεργάζεται με τον Δημιουργό για να εκτελέσει το καθήκον του και να βάλει τα δυνατά του, δεν πρόκειται για συναλλαγή ούτε για εμπόριο· δεν πρέπει οι άνθρωποι να προσπαθούν να ανταλλάξουν οποιεσδήποτε στάσεις ή πράξεις και συμπεριφορές τους για να κερδίσουν υποσχέσεις ή ευλογίες απ’ τον Θεό. Όταν σας εμπιστεύεται ο Δημιουργός αυτό το έργο, είναι σωστό και πρέπον, ως δημιουργήματα, να αποδεχτείτε αυτό το καθήκον και αυτήν την ανάθεση. Υπάρχει κανένα στοιχείο συναλλαγής σ’ αυτό; (Όχι.) Ο Δημιουργός, από τη μεριά Του, είναι πρόθυμος να εμπιστευτεί στον καθένα σας τα καθήκοντα που οφείλουν να εκτελούν οι άνθρωποι· και, από την πλευρά της δημιουργημένης ανθρωπότητας, οι άνθρωποι πρέπει να αποδέχονται με χαρά αυτό το καθήκον, και να το θεωρούν ως υποχρέωση της ζωής τους, ως την αξία που πρέπει να βιώσουν σ’ αυτήν τη ζωή. Δεν υπάρχει εδώ καμία συναλλαγή, δεν είναι μια ισότιμη ανταλλαγή, πόσο μάλλον αφορά κάποια ανταμοιβή ή κάποιες άλλες δηλώσεις που φαντάζονται οι άνθρωποι. Δεν είναι σε καμία περίπτωση εμπόριο· δεν αφορά την ανταλλαγή του τιμήματος που πληρώνουν οι άνθρωποι ή της σκληρής δουλειάς που καταβάλλουν όταν εκτελούν το καθήκον τους με κάτι άλλο. Ο Θεός δεν έχει πει ποτέ αυτό το πράγμα, και οι άνθρωποι δεν πρέπει να το εκλαμβάνουν έτσι. Ο Δημιουργός δίνει στην ανθρωπότητα μια ανάθεση, και ένα δημιούργημα, όταν πάρει από τον Δημιουργό την ανάθεση που του δίνει ο Θεός, αναλαμβάνει να εκτελέσει το καθήκον του. Στο ζήτημα αυτό, στη διαδικασία αυτή, δεν υπάρχει κανένα ίχνος συναλλαγής· είναι κάτι πολύ απλό και πρέπον. Το ίδιο συμβαίνει με τους γονείς, που, μόλις γεννήσουν το παιδί τους, το μεγαλώνουν χωρίς όρους και χωρίς παράπονα. Όσο για το αν το παιδί, όταν μεγαλώσει, θα φέρεται στους γονείς του με τον δέοντα σεβασμό, εκείνοι δεν έχουν τέτοιες απαιτήσεις από τη μέρα που γεννιέται. Ούτε ένας γονιός δεν υπάρχει που, μόλις γεννήσει ένα παιδί, να λέει: «Το μεγαλώνω μόνο με σκοπό στο μέλλον να με υπηρετεί και να με τιμά. Αν δεν πρόκειται να με τιμήσει, τότε θα το πνίξω τώρα αμέσως». Δεν υπάρχει ούτε ένας τέτοιος γονιός. Αν, λοιπόν, κρίνουμε από το πώς μεγαλώνουν οι γονείς τα παιδιά τους, πρόκειται για μια υποχρέωση, για μια ευθύνη, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Οι γονείς δεν θα σταματήσουν να μεγαλώνουν το παιδί τους, είτε τους σέβεται είτε όχι, και όποιες κι αν είναι οι δυσκολίες, θα το μεγαλώσουν μέχρι την ενηλικίωσή του και θα ευελπιστούν ό,τι καλύτερο γι’ αυτό. Δεν υπάρχει κανένας όρος και κανένα ίχνος συναλλαγής σ’ αυτήν την ευθύνη και την υποχρέωση που έχουν οι γονείς απέναντι στο παιδί τους. Όσοι έχουν σχετική εμπειρία το καταλαβαίνουν αυτό. Οι περισσότεροι γονείς δεν έχουν κανένα πρότυπο που να απαιτούν να τους δείχνει το παιδί τους τον δέοντα σεβασμό. Αν το παιδί τους τους σέβεται, θα είναι λίγο πιο χαρούμενοι από ό,τι θα ήταν σε άλλη περίπτωση, και θα είναι λίγο πιο ευτυχισμένοι στα γεράματά τους. Αν το παιδί τους δεν τους δείχνει τον δέοντα σεβασμό, δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα. Έτσι θα σκεφτούν οι περισσότεροι γονείς που έχουν σχετικά ανοιχτό μυαλό. Συνολικά, είτε το θέμα είναι οι γονείς να μεγαλώνουν τα παιδιά τους είτε τα παιδιά να στηρίζουν τους γονείς τους, πρόκειται για ζήτημα ευθύνης και υποχρέωσης, και εντάσσεται στο πλαίσιο του αναμενόμενου ρόλου του καθενός. Φυσικά, όλα αυτά είναι μικροπράγματα σε σχέση με την εκτέλεση του καθήκοντος ενός δημιουργήματος, αλλά ανάμεσα στα ζητήματα του ανθρώπινου κόσμου, είναι πιο όμορφα και δίκαια. Εννοείται ότι αυτά ισχύουν ακόμα περισσότερο όσον αφορά την εκτέλεση του καθήκοντος ενός δημιουργήματος. Όταν κάποιος, ως δημιούργημα, προσέρχεται ενώπιον του Δημιουργού, οφείλει να εκτελεί το καθήκον του. Αυτό είναι κάτι πολύ πρέπον, και οφείλει να εκπληρώσει αυτήν την ευθύνη. Με βάση το γεγονός ότι τα δημιουργήματα εκτελούν τα καθήκοντά τους, ο Δημιουργός έχει κάνει ακόμα μεγαλύτερο έργο ανάμεσα στην ανθρωπότητα και έχει εκτελέσει ένα βαθύτερο στάδιο έργου στους ανθρώπους. Και τι έργο είναι αυτό; Προσφέρει στους ανθρώπους την αλήθεια, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να αποκτήσουν την αλήθεια από Αυτόν, όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, με αποτέλεσμα να αποβάλουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να εξαγνιστούν. Έτσι, καταφέρνουν να ικανοποιήσουν τις προθέσεις του Θεού και να βαδίσουν στον σωστό δρόμο στη ζωή και, τελικά, είναι σε θέση να έχουν φόβο Θεού και να αποφεύγουν το κακό, να επιτύχουν πλήρη σωτηρία και να μην υποβάλλονται πλέον στα δεινά του Σατανά. Αυτό είναι το αποτέλεσμα που ο Θεός κάνει την ανθρωπότητα να πετύχει στο τέλος εκτελώντας τα καθήκοντά της. Επομένως, κατά τη διαδικασία εκτέλεσης του καθήκοντός σου, ο Θεός δεν σε κάνει απλώς να δεις ένα πράγμα καθαρά και να κατανοήσεις λίγη αλήθεια, ούτε απλώς σε αφήνει να απολαύσεις τη χάρη και τις ευλογίες που λαμβάνεις εκτελώντας το καθήκον σου ως δημιουργημένο ον. Αντίθετα, σου επιτρέπει να εξαγνιστείς και να σωθείς και, τελικά, να καταφέρεις να ζήσεις στο φως του προσώπου του Δημιουργού. Αυτό το «φως του προσώπου του Δημιουργού» συνεπάγεται ένα πολύ εκτεταμένο νόημα και περιεχόμενο —δεν θα υπεισέλθουμε σε αυτό σήμερα. Φυσικά, ο Θεός είναι βέβαιο ότι θα δώσει υποσχέσεις και ευλογίες στους ανθρώπους αυτού του είδους και θα κάνει διαφορετικές δηλώσεις για αυτούς —αυτό είναι ένα ζήτημα πιο μακρινό. Όσον αφορά το εδώ και τώρα, τι λαμβάνει από τον Θεό όποιος έρχεται ενώπιόν Του και κάνει το καθήκον του ως δημιουργημένο ον; Η αλήθεια και η ζωή είναι τα πολυτιμότερα και ομορφότερα πράγματα στην ανθρωπότητα. Κανένα δημιουργημένο ον στην ανθρωπότητα δεν μπορεί να λάβει εύκολα τέτοιες ευλογίες από το χέρι του Δημιουργού. Ένα τόσο όμορφο και τόσο σπουδαίο πράγμα μετατρέπεται από το συνάφι των αντίχριστων σε συναλλαγή, κατά την οποία αξιώνουν στεφάνια και ανταμοιβές από το χέρι του Θεού. Μια τέτοια συναλλαγή μετατρέπει κάτι ωραιότατο και δικαιότατο σε κάτι ασχημότατο και μοχθηρότατο. Αυτό δεν κάνουν οι αντίχριστοι; Κρίνοντας από αυτό, είναι οι αντίχριστοι μοχθηροί; Είναι πράγματι πολύ μοχθηροί! Αυτή είναι μια εκδήλωση της μοχθηρίας τους.

Στις έσχατες ημέρες, ο Θεός έρχεται ενσαρκωμένος για να εργαστεί, εκφράζει πολλές αλήθειες, παρουσιάζει ανοιχτά στην ανθρωπότητα όλα τα μυστήρια του σχεδίου διαχείρισής Του και την εφοδιάζει με όλες τις αλήθειες που πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι και στις οποίες πρέπει να εισέλθουν για να σωθούν. Αυτές οι αλήθειες και αυτά τα λόγια του Θεού αποτελούν θησαυρούς για όλους εκείνους που αγαπούν τα θετικά πράγματα. Οι αλήθειες αποτελούν τις ανάγκες της διεφθαρμένης ανθρωπότητας και ταυτόχρονα αποτελούν ανεκτίμητους θησαυρούς για την ανθρωπότητα. Κάθε ένα από τα λόγια, τις απαιτήσεις και τις προθέσεις του Θεού είναι πράγματα που οι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν και να αντιληφθούν, όλα αυτά είναι πράγματα που οι άνθρωποι πρέπει να τηρούν για να φτάσουν στη σωτηρία και είναι αλήθειες που οι άνθρωποι πρέπει να αποκτήσουν. Οι αντίχριστοι, όμως, βλέπουν αυτά τα λόγια ως θεωρίες και συνθήματα, κλείνουν μάλιστα και τα αυτιά τους και, ακόμα χειρότερα, τα περιφρονούν και τα αρνούνται. Οι αντίχριστοι θεωρούν πως τα πιο πολύτιμα πράγματα μέσα στην ανθρωπότητα είναι τα ψέματα των τσαρλατάνων. Οι αντίχριστοι πιστεύουν κατά βάθος ότι στον κόσμο δεν υπάρχει Σωτήρας, πόσο μάλλον αλήθεια ή θετικά πράγματα. Πιστεύουν πως καθετί όμορφο ή κάθε όφελος πρέπει να το κερδίσουν ανθρώπινα χέρια και να το πάρει κανείς με τη βία μέσα από ανθρώπινο αγώνα. Οι αντίχριστοι πιστεύουν πως οι άνθρωποι που δεν έχουν φιλοδοξίες και όνειρα δεν πρόκειται να πετύχουν ποτέ, αλλά η καρδιά τους είναι γεμάτη αποστροφή και μίσος για την αλήθεια που εκφράζει ο Θεός. Θεωρούν τις αλήθειες που εκφράζει ο Θεός θεωρίες και συνθήματα, αλλά την εξουσία, τα συμφέροντα, τη φιλοδοξία και την επιθυμία τα θεωρούν δίκαιους σκοπούς τους οποίους πρέπει να διαχειριστούν και να επιδιώξουν. Επίσης, χρησιμοποιούν την υπηρεσία που επιτελούν με τα χαρίσματά τους ως μέσο συναλλαγής με τον Θεό σε μια προσπάθεια να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών, να αποκτήσουν στέφανους και να απολαύσουν περισσότερες ευλογίες. Δεν είναι μοχθηρό αυτό; Πώς ερμηνεύουν τις προθέσεις του Θεού; Λένε: «Ο θεός καθορίζει ποιος είναι το αφεντικό παρατηρώντας ποιος δαπανά και υποφέρει περισσότερο γι’ αυτόν και ποιος πληρώνει το μεγαλύτερο τίμημα. Αυτός καθορίζει ποιος μπορεί να εισέλθει στη βασιλεία και ποιος θα λάβει στέφανους παρατηρώντας ποιος μπορεί να τρέξει, να μιλήσει με ευφράδεια, αλλά και ποιος έχει πνεύμα κακοποιού και μπορεί να αρπάξει πράγματα με τη βία. Όπως είπε ο Παύλος: “Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα· του λοιπού μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος” (Προς Τιμόθεον Β΄4:7-8)». Ακολουθούν αυτά τα λόγια του Παύλου και θεωρούν τα λόγια του αληθινά, αλλά τις απαιτήσεις του Θεού και τις δηλώσεις Του για την ανθρωπότητα τις αγνοούν όλες και σκέφτονται: «Αυτά τα πράγματα είναι ασήμαντα. Σημασία έχει μόνο ότι, μόλις δώσω τον αγώνα μου και τελειώσω τη διαδρομή μου, στο τέλος θα πάρω έναν στέφανο. Αυτό ισχύει. Αυτό δεν εννοεί ο θεός; Ο θεός έχει πει χιλιάδες επί χιλιάδων λόγων και έχει κάνει αμέτρητα κηρύγματα. Αυτό που τελικά θέλει να πει στους ανθρώπους είναι ότι αν θέλεις στέφανους και ανταμοιβές, είναι στο χέρι σου να παλέψεις και να αγωνιστείς γι’ αυτά, να τα αρπάξεις και να τα πάρεις». Αυτήν τη λογική δεν ακολουθούν οι αντίχριστοι; Στα βάθη της καρδιάς τους, έτσι βλέπουν πάντα οι αντίχριστοι το έργο του Θεού κι έτσι ερμηνεύουν τον λόγο και το σχέδιο διαχείρισής Του. Η διάθεσή τους είναι μοχθηρή, έτσι δεν είναι; Διαστρεβλώνουν τις προθέσεις του Θεού, την αλήθεια και όλα τα θετικά πράγματα. Θεωρούν πως το σχέδιο διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας είναι μια ψυχρή συναλλαγή, και θεωρούν το καθήκον που ο Δημιουργός απαιτεί να εκτελέσει η ανθρωπότητα ως απροκάλυπτη απαλλοτρίωση, επιθετική ενέργεια, απάτη και συναλλαγή. Αυτό δεν είναι η μοχθηρή διάθεση των αντίχριστων; Οι αντίχριστοι πιστεύουν ότι για να αποκτήσουν ευλογίες και να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών πρέπει να τις αποκτήσουν μέσα από μια συναλλαγή, κι αυτό το θεωρούν δίκαιο, λογικό και απολύτως θεμιτό. Αυτό δεν αποτελεί μοχθηρή λογική; Δεν πρόκειται για σατανική λογική; Οι αντίχριστοι έχουν πάντα τέτοιες απόψεις και στάσεις βαθιά μέσα τους, πράγμα που αποδεικνύει πως η διάθεσή τους είναι υπερβολικά μοχθηρή.

Από τα λίγα σημεία του υλικού πάνω στο οποίο έγινε μόλις τώρα συναναστροφή, καταφέρατε να αντιληφθείτε τη μοχθηρή διάθεση των αντίχριστων; (Ναι.) Το πρώτο σημείο ήταν πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι το καθήκον τους, σωστά; Πώς, λοιπόν, αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι το καθήκον τους; (Οι αντίχριστοι θεωρούν το καθήκον τους συναλλαγή, ως κάτι που ανταλλάσσουν με τον προορισμό τους και τα συμφέροντά τους. Όσο κι αν έχει εργαστεί ο Θεός πάνω στους ανθρώπους, όσα λόγια κι αν τους έχει πει και όσες αλήθειες κι αν τους έχει εκφράσει, τα παραμερίζουν όλα αυτά και συνεχίζουν να κάνουν το καθήκον τους με σκοπό να κάνουν συναλλαγή με τον Θεό.) Οι αντίχριστοι θεωρούν το καθήκον τους συναλλαγή. Κάνουν το καθήκον τους έχοντας την πρόθεση να κάνουν συναλλαγή και να κερδίσουν ευλογίες. Θεωρούν ότι πρέπει να πιστεύει κανείς στον Θεό για να κερδίσει ευλογίες και ότι είναι σωστό να κερδίζει κανείς ευλογίες κάνοντας το καθήκον του. Διαστρεβλώνουν αυτό το θετικό πράγμα, την εκτέλεση του καθήκοντος, και υποβαθμίζουν την αξία και τη σημασία της εκτέλεσης του καθήκοντος από κάποιον ως δημιούργημα, ενώ ταυτόχρονα υποβαθμίζουν και πόσο σωστό είναι να εκτελεί κανείς το καθήκον του· μετατρέπουν σε συναλλαγή το καθήκον που θα έπρεπε κανονικά να εκτελούν τα δημιουργήματα. Αυτή είναι η μοχθηρία των αντίχριστων· αυτό είναι το πρώτο σημείο. Το δεύτερο σημείο είναι ότι οι αντίχριστοι δεν πιστεύουν πως υπάρχουν θετικά πράγματα ούτε η αλήθεια, και δεν πιστεύουν ούτε αναγνωρίζουν πως τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Δεν είναι μοχθηρό αυτό; (Ναι, είναι.) Τι το μοχθηρό έχει; Τα λόγια του Θεού αποτελούν την πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων, όμως οι αντίχριστοι δεν το βλέπουν και δεν το αναγνωρίζουν. Βλέπουν τα λόγια του Θεού ως συνθήματα, ως ένα είδος θεωρίας, και διαστρεβλώνουν το γεγονός ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Και ποιο είναι το κύριο και σημαντικότερο πρόβλημα εδώ; Ο Θεός θέλει μέσα από αυτά τα λόγια να σώσει την ανθρωπότητα και ο άνθρωπος, για να καθαρθεί και να σωθεί, πρέπει να αποδεχτεί τα λόγια του Θεού —αυτό είναι γεγονός και είναι η αλήθεια. Οι αντίχριστοι ούτε αναγνωρίζουν ούτε αποδέχονται αυτήν την υπόσχεση του Θεού προς τους ανθρώπους. Λένε: «Να σωθούμε; Να εξαγνιστούμε; Τι νόημα έχουν όλα αυτά; Είναι μάταια! Αν εξαγνιστώ, τότε άραγε μπορώ πραγματικά να σωθώ και να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών; Δεν νομίζω!» Δεν δίνουν καμία προσοχή σ’ αυτό το ζήτημα και δεν τους ενδιαφέρει. Κι εδώ τι συμπέρασμα βγαίνει σιωπηρά; Ότι δεν πιστεύουν πως τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια· τα θεωρούν απλώς λόγια και δόγματα. Δεν πιστεύουν και ούτε αναγνωρίζουν πως τα λόγια του Θεού μπορούν να καθάρουν ή να σώσουν τους ανθρώπους. Αυτό μπορεί να παραλληλιστεί με το γεγονός ότι ο Θεός όρισε τον Ιώβ εκείνη την εποχή ως κάποιον που είχε φόβο Θεού και απέφευγε το κακό, και ως έναν τέλειο άνθρωπο. Αυτά τα λόγια που είπε ο Θεός είναι άραγε η αλήθεια; (Ναι.) Οπότε, γιατί να πει κάτι τέτοιο ο Θεός; Πού βασίστηκε; Ο Θεός παρατηρεί τη συμπεριφορά των ανθρώπων, εξετάζει εξονυχιστικά την καρδιά τους και βλέπει την ουσία τους, και με βάση αυτό είπε πως ο Ιώβ είχε φόβο Θεού και απέφευγε το κακό, αλλά και ότι ήταν τέλειος άνθρωπος. Ο Θεός παρατήρησε τον Ιώβ για διάστημα μεγαλύτερο από μια-δύο μέρες, και επίσης οι εκδηλώσεις του Ιώβ περί φόβου Θεού και αποφυγής του κακού διήρκεσαν περισσότερο από μια-δύο μέρες και σίγουρα δεν αφορούσαν μόνο ένα-δυο ζητήματα. Οπότε, τι στάση κράτησε ο Σατανάς απέναντι σ’ αυτό το γεγονός; (Μια στάση σκεπτικισμού και αμφιβολίας.) Ο Σατανάς δεν έδειξε μόνο σκεπτικισμό, αλλά το αρνήθηκε. Είπε με απλά λόγια τα εξής: «Έδωσες τόσα πράγματα στον Ιώβ, όπως αγελάδες, πρόβατα και αναρίθμητα περιουσιακά στοιχεία. Έχει λόγους να σε λατρεύει. Λες πως ο Ιώβ είναι τέλειος άνθρωπος, αλλά τα λόγια σου δεν στέκουν. Τα λόγια σου δεν είναι η αλήθεια, δεν είναι αληθινά, είναι ανακριβή κι εγώ αρνούμαι τα λόγια σου». Αυτό δεν εννοούσε ο Σατανάς; (Ναι, αυτό.) Ο Θεός είπε: «Ο Ιώβ έχει φόβο Θεού και αποφεύγει το κακό, είναι τέλειος άνθρωπος». Τι είπε ο Σατανάς; (Θα λάτρευε τον θεό αν δεν είχε λόγο;) Ο Σατανάς είπε: «Λάθος, δεν είναι τέλειος άνθρωπος! Έχει λάβει οφέλη και ευλογίες από σένα, γι’ αυτό και έχει τον φόβο σου. Αν του πάρεις αυτά τα οφέλη και τις ευλογίες, τότε δεν θα έχει τον φόβο σου —δεν είναι τέλειος άνθρωπος». Έτσι, κάθε πρόταση που λέει ο Θεός, ο Σατανάς την αμφισβητεί και την απορρίπτει. Ο Σατανάς αρνείται τα λόγια του Θεού, κι απορρίπτει τους ορισμούς ή τις δηλώσεις του Θεού για το οτιδήποτε. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Σατανάς αρνείται την αλήθεια; (Ναι.) Αυτό είναι γεγονός. Τι στάση έχουν, λοιπόν, οι αντίχριστοι απέναντι στα λόγια του Θεού που εκθέτουν, κρίνουν και παιδεύουν την ανθρωπότητα, και διατυπώνουν διάφορες συγκεκριμένες απαιτήσεις προς την ανθρωπότητα; Τα αναγνωρίζουν και λένε «Αμήν»; Μπορούν να τα ακολουθήσουν; (Όχι, δεν μπορούν.) Θα μπορούσες να πεις ότι η άμεση αντίδραση που έχουν οι αντίχριστοι μέσα τους στα διάφορα λόγια του Θεού είναι: «Λάθος! Είναι όντως έτσι τα πράγματα; Πώς είναι δυνατόν να ισχύει αυτό που λες; Δεν είναι σωστό· δεν το πιστεύω. Γιατί είναι τόσο δυσάρεστο αυτό που είπες; Ο θεός δεν θα μιλούσε ποτέ έτσι! Αν μιλούσα εγώ, έτσι θα το έλεγα». Αν κρίνουμε απ’ αυτές τις στάσεις που έχουν οι αντίχριστοι απέναντι στον Θεό, μπορούν άραγε να τηρήσουν τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια; Σε καμία περίπτωση. Εκεί εντοπίζεται η μοχθηρία τους· αυτό είναι το δεύτερο σημείο. Το τρίτο σημείο είναι τι γνώμη έχουν οι αντίχριστοι σχετικά με τον σκοπό του σχεδίου διαχείρισης του Θεού, ο οποίος είναι ότι ο Θεός θέλει να σώσει την ανθρωπότητα και να επιτρέψει στην ανθρωπότητα να απεμπλακεί από τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά και τις δυνάμεις του σκότους, και να φτάσει στη σωτηρία. Γιατί λέγεται ότι έχουν μοχθηρή διάθεση; Πιστεύουν ότι αυτή είναι μια συναλλαγή, και πιστεύουν μάλιστα και ότι δεν είναι παρά ένα παιχνίδι. Ένα παιχνίδι ανάμεσα σε ποιους; Ένα παιχνίδι ανάμεσα σε έναν θρυλικό θεό και σε μια ομάδα από αδαείς και ανόητους ανθρώπους που θέλουν να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών και να ελευθερωθούν από τον κόσμο των δεινών. Είναι, επίσης, μια συναλλαγή όπου και οι δύο πλευρές συμμετέχουν πρόθυμα, όπου η μία πλευρά είναι πρόθυμη να δώσει και η άλλη πρόθυμη να λάβει. Τέτοιο παιχνίδι είναι. Έτσι βλέπουν το σχέδιο διαχείρισης του Θεού· άραγε αυτό δεν αποκαλύπτει τη μοχθηρή διάθεση των αντίχριστων; Οι αντίχριστοι, επειδή έχουν πολλές φιλοδοξίες, και επιθυμούν έναν προορισμό και ευλογίες, διαστρεβλώνουν το πιο όμορφο εγχείρημα της ανθρωπότητας και το έργο διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, μετατρέποντας το σε παιχνίδι, σε συναλλαγή —αυτή είναι η μοχθηρή διάθεση των αντίχριστων. Επίσης, οι αντίχριστοι έχουν και μια ακόμα εκδήλωση, η οποία μοιάζει πολύ κωμική και γελοία. Γιατί είναι γελοία; Οι αντίχριστοι ναι μεν δεν πιστεύουν σε ολόκληρο το έργο που έχει κάνει ο Θεός ούτε πιστεύουν ότι όλα όσα έχει πει Εκείνος είναι η αλήθεια και μπορούν να σώσουν την ανθρωπότητα, αλλά η προθυμία τους να υπομείνουν τις κακουχίες, να πληρώσουν το τίμημα, και να πραγματοποιήσουν και να διευκολύνουν αυτήν τη συναλλαγή είναι αστείρευτη. Δεν είναι αστείο κάτι τέτοιο; Βεβαίως, εδώ δεν πρόκειται για μοχθηρία από πλευράς των αντίχριστων, αλλά για ανοησία τους. Από τη μια, δεν πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός, δεν αναγνωρίζουν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, και μάλιστα διαστρεβλώνουν το σχέδιο διαχείρισης του Θεού, αλλά από την άλλη θέλουν παρ’ όλα αυτά να κερδίσουν προσωπικά οφέλη από τα λόγια του Θεού και από το σχέδιο διαχείρισής Του. Με άλλα λόγια, από τη μία δεν πιστεύουν ότι υπάρχουν όλα αυτά τα γεγονότα, πόσο μάλλον ότι είναι αυθεντικά, ενώ από την άλλη συνεχίζουν να κυνηγούν κέρδη και θέλουν να επωφεληθούν με κάθε τρόπο, καθώς θέλουν να είναι τυχοδιώκτες και να αποκτήσουν εκείνα τα πράγματα που δεν μπορούν να αποκτήσουν στον κόσμο, πιστεύοντας, μάλιστα, ότι είναι πανέξυπνοι. Δεν είναι αστείο αυτό; Κοροϊδεύουν τον εαυτό τους και είναι πάρα πολύ χαζοί.

Τώρα μόλις αναλύσαμε τη μοχθηρή διάθεση που έχουν οι αντίχριστοι, χρησιμοποιώντας τρεις εκδηλώσεις, και καταλήξαμε σε μία ακόμα: Οι αντίχριστοι είναι τόσο χαζοί, που δεν ξέρει κανείς αν πρέπει να κλάψει ή να γελάσει. Ποιες είναι αυτές οι τρεις εκδηλώσεις; (Πρώτον, οι αντίχριστοι θεωρούν ότι το να κάνουν το καθήκον τους αποτελεί συναλλαγή· δεύτερον, οι αντίχριστοι δεν αναγνωρίζουν τον λόγο του Θεού, δεν πιστεύουν ότι ο λόγος του Θεού είναι θετικό πράγμα και δεν αναγνωρίζουν πως ο λόγος του Θεού μπορεί να σώσει τους ανθρώπους, αλλά αντιθέτως θεωρούν ότι ο λόγος του Θεού είναι θεωρίες και συνθήματα· τρίτον, οι αντίχριστοι θεωρούν το έργο διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία των ανθρώπων απλώς ως μια συναλλαγή κι ένα παιχνίδι.) Και άλλη μια εκδήλωση; (Το πόσο γελοίοι και πάρα πολύ χαζοί είναι οι αντίχριστοι.) Όλα αυτά δεν είναι αρκετά συγκεκριμένα; (Ναι.) Θα λέγατε ότι το είδος του ανθρώπου που έχει τέτοια διάθεση έχει μια κάπως όχι κανονική νοητική κατάσταση και λογική; (Ναι.) Υπό ποια έννοια δεν είναι κανονικοί αυτοί οι άνθρωποι; (Οι αντίχριστοι θέλουν να κάνουν συναλλαγές με τον Θεό και να αποκτήσουν προοπτικές και προορισμό από τον Θεό, αλλά συνεχίζουν να μην πιστεύουν στο σχέδιο διαχείρισης του Θεού ούτε στο ότι ο Θεός μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα. Το σκεπτικό τους έχει αντιφάσεις, εκείνα που θέλουν είναι εκείνα που αρνούνται. Αυτό δεν βγάζει ουσιαστικά νόημα, οπότε η λογική τους δεν είναι κανονική και κάτι συμβαίνει με τη νοητική τους κατάσταση.) Αυτό δείχνει ότι τους λείπει η κανονική ανθρώπινη φύση. Δεν καταλαβαίνουν ότι με αυτές τις σκέψεις και τους υπολογισμούς που κάνουν, πέφτουν σε αντίφαση. Πώς προκύπτει αυτό; (Ακολουθούν πάντα το λάθος μονοπάτι επειδή δεν αποδέχονται ποτέ την αλήθεια ούτε κάνουν πράξη την αλήθεια.) Και άραγε ξέρουν ότι το μονοπάτι πάνω στο οποίο βαδίζουν είναι το λάθος μονοπάτι; Φυσικά και δεν το ξέρουν. Αν ήξεραν ότι αυτό θα οδηγούσε σε οδυνηρές απώλειες, τότε σίγουρα δεν θα το έκαναν. Νομίζουν πως κάνοντας αυτό, αποκτούν πλεονέκτημα: «Κοιτάξτε πόσο έξυπνος είμαι. Κανένας από σας δεν μπορεί να διακρίνει τα πράγματα· είστε όλοι χαζοί. Πώς γίνεται να είστε τόσο αφελείς; Πού είναι ο θεός; Ούτε να τον δω ούτε να τον αγγίξω μπορώ, και κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι οι υποσχέσεις του θεού θα πραγματοποιηθούν! Δείτε πόσο διορατικός είμαι εγώ· όταν προχωρώ ένα βήμα μπροστά, σκέφτομαι άλλα δέκα βήματα παρακάτω, εσείς όμως δεν κάνετε υπολογισμούς ούτε για ένα βήμα». Νομίζουν ότι είναι πολύ έξυπνοι. Κάποιοι άνθρωποι, λοιπόν, μετά από δύο ή τρία χρόνια που κάνουν το καθήκον τους, σκέφτονται: «Κάνω το καθήκον μου εδώ και λίγα χρόνια κι ακόμα δεν έχω κερδίσει τίποτα, δεν έχω υπάρξει μάρτυρας θαυμάτων ούτε έχω δει ασυνήθιστα φαινόμενα. Παλιότερα, έτρωγα τρία γεύματα την ημέρα, και ακόμα και τώρα τρία γεύματα τρώω. Αν παραλείψω ένα γεύμα, πεινάω. Αν χάσω μία ή δύο ώρες από τον βραδινό ύπνο, τότε όλη μέρα συνεχίζω να νυστάζω. Δεν έχω αναπτύξει ειδικές ικανότητες! Όλοι λένε πως ο θεός είναι παντοδύναμος και πως, αν κάνεις το καθήκον σου, μπορείς να λάβεις σπουδαίες ευλογίες. Εγώ κάνω τόσα χρόνια το καθήκον μου και τίποτε δεν έχει αλλάξει. Τα ίδια δεν ισχύουν ακόμα; Έχω πολλές φορές αδυναμία, αρνητικότητα και παράπονα. Όλοι λένε πως η αλήθεια μπορεί να αλλάξει τους ανθρώπους και ότι ο λόγος του θεού μπορεί να αλλάξει τους ανθρώπους, εγώ όμως δεν έχω αλλάξει καθόλου. Κατά βάθος, μου λείπουν ακόμα συχνά οι γονείς μου, μου λείπουν τα παιδιά μου και μάλιστα αναπολώ τις μέρες που ζούσα παλιότερα στον κόσμο. Άρα, τι ακριβώς κάνει στους ανθρώπους ο θεός; Τι κέρδισα εγώ; Όλοι λένε ότι όταν οι άνθρωποι πιστεύουν στον θεό και αποκτούν την αλήθεια, τότε κερδίζουν κάτι· αν ήταν έτσι, όμως, δεν θα ήταν διαφορετικοί απ’ τους άλλους; Εγώ τώρα μεγαλώνω και η υγεία μου δεν είναι όπως παλιά. Οι ρυτίδες στο πρόσωπό μου έχουν γίνει βαθύτερες. Δεν λένε πως όσοι πιστεύουν στον θεό γίνονται όλο και νεότεροι όσο περισσότερο ζουν; Εγώ γιατί γέρασα αντί να γίνω νεότερος; Εξάλλου, τα λόγια του θεού δεν είναι ακριβή κι εγώ πρέπει να καταστρώσω σχέδια για λογαριασμό μου. Βλέπω ότι μόνο αυτό έχει να κάνει με την πίστη στον θεό, να ασχολούμαι κάθε μέρα με το να διαβάζω τον λόγο του θεού, να πηγαίνω σε συναθροίσεις, να τραγουδάω ύμνους και να κάνω το καθήκον μου. Αυτό μοιάζει βαρετό και δεν νιώθω καθόλου διαφορετικά από πριν». Θα έχουν πρόβλημα μόλις κάνουν αυτές τις σκέψεις, σωστά; Συνεχίζουν να σκέφτονται: «Τώρα υποφέρω πολύ όταν κάνω το καθήκον μου, οι υποσχέσεις και οι ευλογίες του θεού μοιάζουν πολύ μακρινές. Επιπλέον, κάποιοι άνθρωποι που πιστεύουν στον θεό πεθαίνουν στις καταστροφές. Τελικά, λοιπόν, υπάρχει η προστασία του ανθρώπου από τον θεό; Αν υποθέσουμε ότι δεν υπάρχει, τότε είναι αληθινά ή ψεύτικα τα άρθρα μαρτυρίας που έχουν γράψει κάποιοι άνθρωποι και που λένε ότι ο θεός έκανε θαύματα για να τους σώσει τη ζωή στις πιο επικίνδυνες στιγμές;» Το συλλογίζονται και νιώθουν αβεβαιότητα στην καρδιά τους, κι όταν συνεχίζουν να κάνουν το καθήκον τους, νιώθουν νωθροί και χωρίς ενθουσιασμό, δεν είναι πια δραστήριοι. Συνεχίζουν να κάνουν πίσω και αρχίζουν να ενεργούν με μισή καρδιά και με επιπολαιότητα. Τι υπολογισμούς κάνουν στο μυαλό τους; «Αν δεν δεχτώ ευλογίες, αν είναι πάντα έτσι τα πράγματα, τότε πρέπει να κάνω άλλα σχέδια. Πρέπει να σχεδιάσω απ’ την αρχή αν θα συνεχίσω ή δεν θα συνεχίσω να κάνω το καθήκον μου και πώς θα το κάνω στο μέλλον. Δεν πρέπει να φανώ ξανά τόσο ανόητος. Σε άλλη περίπτωση, στο μέλλον δεν πρόκειται να αποκτήσω τις προοπτικές και το πεπρωμένο μου ούτε τον στέφανό μου, ενώ ούτε την εγκόσμια ευτυχία θα έχω απολαύσει. Και τότε δεν θα είναι ανώφελη και μάταιη όλη αυτή η προσπάθεια; Αν συνεχίσω να μην κερδίζω τίποτα όπως και τώρα, τότε καλύτερα ήμουν πριν, που εργαζόμουν και επιδίωκα τα εγκόσμια, ενώ πίστευα υποτυπωδώς στον θεό. Αν ο θεός δεν λέει πότε θα λήξει το έργο, πότε θα δώσει ανταμοιβές στους ανθρώπους, πότε θα ολοκληρωθεί το καθήκον και πότε θα παρουσιαστεί ανοιχτά ο θεός στην ανθρωπότητα, αν δεν δίνει ποτέ ακριβείς εξηγήσεις στους ανθρώπους, τότε τι νόημα έχει να σπαταλάω τον χρόνο μου εδώ; Ας γυρίσω καλύτερα στο να βγάζω χρήματα στον κόσμο και να απολαμβάνω την εγκόσμια ευτυχία. Έτσι, τουλάχιστον δεν θα έχω χαραμίσει τη ζωή μου. Όσο για τον κόσμο που θα έρθει, ποιος ξέρει; Όλα άγνωστα είναι, για την ώρα θα ζήσω καλά σ’ αυτήν τη ζωή». Δεν έχει συμβεί κάποια αλλαγή στο μυαλό τους; Όταν κάνουν τέτοιους υπολογισμούς και ακολουθούν το λάθος μονοπάτι, άραγε μπορούν και τότε να κάνουν καλά τα καθήκοντα που τους αναλογούν; (Όχι, δεν μπορούν.) Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Στους αντίχριστους αρέσει η θέση, σωστά; Αν τους δώσεις κάποιο πόστο, δεν θα μείνουν στον οίκο του Θεού;» Άραγε, οι αντίχριστοι έχουν ανάγκη από θέση αυτήν τη στιγμή; Ίσως αυτήν τη στιγμή η θέση να μην είναι γι’ αυτούς το σημαντικότερο. Και τι έχουν ανάγκη; Αυτό που έχουν ανάγκη είναι να τους προσφέρει ο Θεός μια σαφή εξήγηση. Αν δεν μπορέσουν να αποκτήσουν ευλογίες, τότε θα φύγουν. Κατά μία έννοια, αν δεν μπορέσουν να καταλάβουν κάποιο σημαντικό πόστο όσο κάνουν το καθήκον τους, τότε θεωρούν πως οι προοπτικές τους είναι αβέβαιες, δυσοίωνες και ανέλπιδες. Από την άλλη, αν όσο κάνουν το καθήκον τους, τα πράγματα δεν πηγαίνουν ποτέ όπως τα περιμένουν, αν δεν δουν με τα ίδια τους τα μάτια τον Θεό να κατέρχεται με τη δόξα Του τη μέρα που θα ολοκληρωθεί το σπουδαίο έργο Του, ή αν ο Θεός δεν τους πει ξεκάθαρα ποια χρονιά, ποιον μήνα, ποια μέρα, ποια ώρα και ποιο λεπτό θα παρουσιαστεί φανερά στην ανθρωπότητα, πότε θα τελειώσει το έργο του Θεού και πότε θα έρθουν οι μεγάλες καταστροφές, αν δεν τους τα πει ξεκάθαρα όλα αυτά, τότε μέσα στην καρδιά τους θα έχουν ανησυχία. Δεν μπορούν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους παραμένοντας παράλληλα στη θέση που τους αρμόζει, και δεν μπορούν να αρκεστούν σ’ αυτήν την κατάσταση. Εκείνο που θέλουν είναι ένα αποτέλεσμα, εκείνο που θέλουν είναι να τους κάνει ο Θεός μια ξεκάθαρη δήλωση και να τους δώσει να καταλάβουν ξεκάθαρα αν μπορούν να λάβουν όλα αυτά που θέλουν. Αν περιμένουν για μια τέτοια δήλωση πολύ καιρό χωρίς αποτέλεσμα, τότε θα κάνουν στο μυαλό τους άλλον έναν υπολογισμό. Τι υπολογισμό; Θα υπολογίσουν ποιος μπορεί να τους κάνει ευτυχισμένους, ποιος μπορεί να τους δώσει αυτά που θέλουν, κι αν δεν μπορέσουν να λάβουν αυτά που περιλαμβάνει ο κόσμος που έρχεται, τότε πρέπει να πάρουν όλα όσα θέλουν σ’ αυτήν τη ζωή. Αν γίνεται αυτός ο κόσμος και η ανθρωπότητα να τους δώσουν ευλογίες, σαρκικές ανέσεις και απολαύσεις, καθώς και φήμη και θέση σ’ αυτήν τη ζωή, τότε θα εγκαταλείψουν τον Θεό οποιαδήποτε στιγμή, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, και θα καλοπεράσουν στη ζωή τους. Τέτοιους υπολογισμούς κάνουν οι αντίχριστοι. Στον οίκο του Θεού, μπορούν οποτεδήποτε, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, να εγκαταλείψουν το καθήκον τους και να παρατήσουν το έργο που έχουν αναλάβει οι ίδιοι για να επιδιώξουν την κοσμική ευτυχία και τις κοσμικές προοπτικές. Κάποιοι άνθρωποι μπορούν ακόμα και να ξεπουλήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές, να ξεπουλήσουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να προδώσουν τον Θεό, προκειμένου να αποκτήσουν τα οφέλη και τις προοπτικές του κόσμου. Άρα, όσο αξιόλογοι κι αν φαίνεται ότι είναι οι αντίχριστοι όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, όσο ανταγωνιστικοί κι αν είναι, είναι όλοι τους ικανοί να εγκαταλείψουν τα καθήκοντά τους, να προδώσουν τον Θεό και να εγκαταλείψουν τον οίκο του Θεού οποιαδήποτε στιγμή, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Μπορούν να γίνουν Ιούδες και ξεπουλήσουν τον οίκο του Θεού οποιαδήποτε στιγμή, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Οι αντίχριστοι, αν κάνουν τα καθήκοντά τους, είναι αναπόφευκτο να το χρησιμοποιήσουν αυτό ως διαπραγματευτικό χαρτί. Είναι βέβαιο πως θα προσπαθήσουν να ικανοποιήσουν την επιθυμία τους να αποκτήσουν ευλογίες σε μικρό χρονικό διάστημα —θα προσπαθήσουν τουλάχιστον να ικανοποιήσουν πρώτα την επιθυμία τους να αποκτήσουν τα οφέλη της θέσης και να κερδίσουν τη λατρεία των άλλων, κι έπειτα θα προσπαθήσουν να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών και να πάρουν την ανταμοιβή τους. Το χρονικό όριο που θέτουν για να κάνουν το καθήκον τους μπορεί να είναι τρία χρόνια ή μπορεί και πέντε, ακόμα και δέκα ή είκοσι χρόνια. Τόσο χρόνο δίνουν στον Θεό και αυτό είναι το μέγιστο χρονικό διάστημα που δίνουν στον εαυτό τους για να κάνουν το καθήκον τους. Όταν περάσει αυτό το χρονικό όριο, θα έχει φτάσει στα όριά της και η αντοχή τους. Ναι μεν μπορούν να κάνουν κάποιες παραχωρήσεις εξαιτίας της επιθυμίας τους για ευλογίες, για έναν όμορφο προορισμό, για στέφανο και ανταμοιβές, και να υπομείνουν τις κακουχίες και να πληρώσουν το τίμημα στον οίκο του Θεού, αλλά ο χρόνος που περνάει δεν τους κάνει ποτέ να ξεχάσουν ή να εγκαταλείψουν τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους ούτε τις δικές τους προσωπικές φιλοδοξίες και επιθυμίες, πόσο μάλλον πρόκειται να αλλάξουν ή να εξασθενήσουν αυτά τα πράγματα με το πέρασμα του χρόνου. Αν, λοιπόν, κρίνουμε απ’ αυτήν την ουσία των αντίχριστων, είναι τελείως δύσπιστοι και τυχοδιώκτες που δεν τους αρέσουν τα θετικά πράγματα και αγαπάνε μόνο τα αρνητικά, είναι μια ομάδα έκφυλων που θέλουν να μπουν μέσω μιας μπλόφας στον οίκο του Θεού· οι άνθρωποι αυτοί είναι ξεδιάντροποι.

Μία από τις βασικές προθέσεις και στάσεις που έχουν οι αντίχριστοι απέναντι στο καθήκον τους είναι να το εκμεταλλεύονται ως ευκαιρία για να κάνουν συναλλαγές με τον Θεό και να κερδίσουν τα οφέλη που επιθυμούν. Επίσης, πιστεύουν το εξής: «Όταν οι άνθρωποι εγκαταλείπουν την οικογένειά τους και αποκηρύσσουν τις κοσμικές τους προοπτικές για να κάνουν το καθήκον τους στον οίκο του θεού, εξυπακούεται ότι πρέπει να κερδίσουν κάτι, να πάρουν κάτι ως αντάλλαγμα· μόνο αυτό είναι το δίκαιο και λογικό. Αν, παρ’ όλο που κάνεις το καθήκον σου, δεν πάρεις τίποτα, τότε ακόμα κι αν λάβεις κάποιες αλήθειες, δεν αξίζει τον κόπο. Ούτε κι η αλλαγή διάθεσης δεν είναι τόσο χειροπιαστό όφελος· ακόμα κι αν έχεις λάβει τη σωτηρία, κανείς δεν θα μπορεί να το δει!» Αυτοί οι δύσπιστοι κλείνουν τα μάτια σε οποιαδήποτε απαίτηση έχει ο Θεός απ’ την ανθρωπότητα. Ούτε την αναγνωρίζουν ούτε την πιστεύουν και τηρούν μια στάση απόρριψης. Αν κρίνουμε από τις στάσεις και τις προθέσεις με τις οποίες αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι το καθήκον τους, είναι φανερό πως δεν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια, αλλά δύσπιστοι και τυχοδιώκτες· ανήκουν στον Σατανά. Ακούσατε ποτέ εσείς πως ο Σατανάς μπορεί να κάνει πιστά ένα καθήκον; (Όχι.) Αν ο Σατανάς μπορεί να κάνει το «καθήκον» του ενώπιον του Θεού, τότε αυτό το καθήκον πρέπει να μπει σε εισαγωγικά, αφού ο Σατανάς το κάνει με παθητικό τρόπο και κάτω από εξαναγκασμό, ο Θεός χειραγωγεί τον Σατανά, και ο Θεός τον εκμεταλλεύεται. Επομένως, οι αντίχριστοι, εξαιτίας της ουσίας αντίχριστου που έχουν κι επειδή δεν αγαπούν την αλήθεια και την αποστρέφονται, και μάλιστα εξαιτίας της μοχθηρής τους φύσης, δεν μπορούν να κάνουν τα καθήκοντά τους ως δημιουργήματα χωρίς όρους ή χωρίς αποζημίωση, ούτε μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια ή να κερδίσουν την αλήθεια καθώς κάνουν τα καθήκοντά τους ή να τα κάνουν ανάλογα µε τις απαιτήσεις των λόγων του Θεού. Επειδή έχουν τέτοια φύση, επειδή αντιμετωπίζουν με τέτοια στάση τα καθήκοντά τους και εξαιτίας των διαφόρων εκδηλώσεών τους όταν κάνουν τα καθήκοντά τους, οι αντίχριστοι αντιμετωπίζουν τα καθήκοντά τους με αμέλεια. Όσο κάνουν τα καθήκοντά τους, μπορούν να πράξουν το κακό και να αναλάβουν ρόλο της διατάραξης και της αναστάτωσης του έργου του οίκου του Θεού οποιαδήποτε στιγμή, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Ποια είναι η κυριότερη και πιο εμφανής εκδήλωσή τους όταν κάνουν τα καθήκοντά τους; Ενεργούν πεισματικά κι αυθαίρετα, κάνουν του κεφαλιού τους και ενεργούν χωρίς να συμβουλεύονται τους άλλους. Ενεργούν όπως τους αρέσει, χωρίς να υπολογίζουν τις συνέπειες. Το μόνο που σκέφτονται είναι το πώς να προχωρήσουν μπροστά και το πώς μπορούν να ελέγξουν περισσότερους ανθρώπους μέσω της εκτέλεσης των καθηκόντων τους. Θέλουν μονάχα να δείξουν στον Θεό ότι έχουν αντέξει τις κακουχίες και έχουν πληρώσει το τίμημα κάνοντας τα καθήκοντά τους, ότι έχουν κεφάλαιο και δικαιούνται να ζητήσουν από τον Θεό ανταμοιβές και στέφανο, ώστε να υλοποιήσουν τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους, και να πετύχουν τον στόχο τους, δηλαδή το να λάβουν ευλογίες.

Οι αντίχριστοι, όταν κάνουν τα καθήκοντά τους, υπολογίζουν συνεχώς τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους: πόσα χρόνια κάνουν ήδη τα καθήκοντά τους, πόσες κακουχίες έχουν αντέξει, πόσα έχουν απαρνηθεί για τον Θεό, πόσο τίμημα έχουν πληρώσει, πόση ενέργεια έχουν δαπανήσει, πόσα χρόνια έχουν χάσει από τα νιάτα τους, κι αν δικαιούνται πια να πάρουν ανταμοιβές και στέφανο· αν έχουν μαζέψει αρκετό κεφάλαιο μέσα σ’ αυτά τα λίγα χρόνια που κάνουν τα καθήκοντά τους, αν έχουν την εύνοια του Θεού ενώπιον Του, κι αν στα μάτια του Θεού είναι άνθρωποι που μπορούν να πάρουν ανταμοιβές και στέφανο. Όσο κάνουν τα καθήκοντά τους, σταθμίζουν, κάνουν υπολογισμούς και σχέδια συνέχεια με τον τρόπο αυτόν, ενώ παράλληλα προσέχουν τα λόγια και τις εκφράσεις των άλλων, προσέχουν το πώς τους αξιολογούν οι αδελφοί και οι αδελφές, και το τι δηλώνουν γι’ αυτούς. Βεβαίως, εκείνο που τους απασχολεί περισσότερο είναι το αν γνωρίζει ο Άνωθεν ότι υπάρχουν και ότι κάνουν τα καθήκοντά τους. Τους απασχολεί πολύ περισσότερο το πώς τους βλέπει ο Άνωθεν, πώς μιλάει γι’ αυτούς και πώς τους αξιολογεί, αν ο Άνωθεν αντιλαμβάνεται τις «καλές προθέσεις» τους που φαίνονται στο ότι υπομένουν κακουχίες και πληρώνουν τίμημα, αν ο Άνωθεν αντιλαμβάνεται ξεκάθαρα τα βάσανα και τα δεινά που έχουν υποστεί τόσα χρόνια ακολουθώντας τον Θεό, και το πώς κρίνει ο Θεός στον ουρανό όλα αυτά που κάνουν. Παράλληλα με το να ασχολούνται με τα καθήκοντα που τους αναλογούν, το μυαλό τους κάνει διαρκώς υπολογισμούς και προσπαθούν να αντλήσουν πληροφορίες από ποικίλες πηγές, και να σταθμίσουν κατά πόσο μπορούν να αποφύγουν τις καταστροφές, να κερδίσουν την έγκριση του Θεού και να αποκτήσουν εκείνον τον άγνωστο στέφανο και ευλογίες. Αυτά υπολογίζουν συχνά στα βάθη της καρδιάς τους, αυτά είναι τα πιο βασικά και κύρια πράγματα που υπολογίζουν κάθε ώρα και στιγμή της μέρας. Ωστόσο, δεν προσπαθούν ποτέ να αναλογιστούν ούτε να κάνουν αυτοκριτική για το αν οι ίδιοι είναι άνθρωποι που κάνουν πράξη την αλήθεια, το τι μέρος της αλήθειας καταλαβαίνουν, το πόση από την αλήθεια που καταλαβαίνουν μπορούν όντως να κάνουν πράξη, το αν η διάθεσή τους έχει αλλάξει πραγματικά, το αν εμπεριέχεται η ελάχιστη ένδειξη ειλικρίνειας ή τυχόν νοθεία, συναλλαγές ή απαιτήσεις μέσα σε όλα αυτά που κάνουν για τον Θεό, πόση διαφθορά έχουν αποκαλύψει εκτελώντας τα καθήκοντά τους, το αν κάθε καθήκον και εργασία που εκτελούν κάθε μέρα το κάνουν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, αλλά και το αν εκτελούν τα καθήκοντά τους σε αποδεκτό επίπεδο και αν έτσι ικανοποιούν τις προθέσεις του Θεού. Ποτέ δεν στοχάζονται αυτά τα πράγματα ούτε προσπαθούν να τα αναλογιστούν. Υπολογίζουν μόνο το κατά πόσο θα μπορέσουν να αποκτήσουν ευλογίες στο μέλλον και ποιος θα είναι ο προορισμός τους. Υπολογίζουν μόνο τα δικά τους συμφέροντα, τα κέρδη και τις απώλειές τους, αλλά ποτέ δεν δαπανούν ενέργεια ούτε προσπάθεια για την αλήθεια, για τη μεταβολή της διάθεσης ή για το πώς να ικανοποιήσουν τις προθέσεις του Θεού. Οι αντίχριστοι δεν κάνουν ποτέ πράξη το να αναλογιστούν, να γνωρίσουν ή να αναλύσουν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους ή τα λάθος μονοπάτια που έχουν ακολουθήσει, και δεν εξετάζουν ποτέ πώς να αλλάξουν τη λανθασμένη οπτική τους. Δεν πρόκειται να μισήσουν ποτέ το γεγονός ότι παραβίασαν την αλήθεια και ότι έκαναν πολλά κακά πράγματα προκειμένου να αντισταθούν στον Θεό, δεν πρόκειται να μισήσουν ποτέ τον εαυτό τους επειδή ζουν σύμφωνα με τη διεφθαρμένη τους διάθεση και δεν πρόκειται να νιώσουν ποτέ τύψεις για τα λάθος μονοπάτια στα οποία έχουν βαδίσει ή για τα όσα έχουν κάνει και έχουν προκαλέσει αναστάτωση και διατάραξη. Καθώς κάνουν το καθήκον τους, εκτός από το να συγκαλύπτουν με κάθε κόστος την ανεπάρκεια, τις αδυναμίες, την αρνητικότητα, την παθητικότητα και τη διεφθαρμένη διάθεσή τους, κάνουν και το παν για να επιδειχθούν, ώστε να πάνε μπροστά, και ψάχνουν να βρουν κάθε τρόπο για να δείξουν στον Θεό και στον εκλεκτό λαό του Θεού τα ταλέντα, τα χαρίσματα και τις ικανότητές τους. Αυτό το χρησιμοποιούν ως παρηγοριά, αλλά και για να κάνουν τον εαυτό τους να πιστέψει ότι έχουν το κεφάλαιο και ότι σίγουρα θα λάβουν στέφανο και ανταμοιβές, και ότι δεν χρειάζεται να βαδίσουν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Άρα, η λογική των αντίχριστων είναι ελαττωματική. Όσο κι αν γίνει συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια και όσο ξεκάθαρα κι αν γίνει η συναναστροφή, και πάλι δεν καταλαβαίνουν τις προθέσεις του Θεού ούτε για ποιον λόγο ακριβώς πιστεύει κανείς στον Θεό και ποιο είναι το ορθό μονοπάτι στο οποίο πρέπει να βαδίζουν οι άνθρωποι. Εξαιτίας της μοχθηρής τους διάθεσης, εξαιτίας της μοχθηρής τους φύσης και εξαιτίας της φύση-ουσίας τους, οι άνθρωποι αυτοί κατά βάθος δεν μπορούν να διακρίνουν τι ακριβώς είναι η αλήθεια και ποια είναι τα θετικά πράγματα, ποιο ακριβώς είναι το σωστό και ποιο το λάθος. Εμμένουν σταθερά στις δικές τους φιλοδοξίες και επιθυμίες, τις οποίες θεωρούν ως την αλήθεια, ως τους μοναδικούς στόχους στη ζωή και ως το πιο δίκαιο εγχείρημα. Δεν ξέρουν την αλήθεια που λέει ότι αν δεν αλλάξει η διάθεση ενός ανθρώπου, τότε αυτός θα παραμείνει για πάντα εχθρός του Θεού, και ούτε ξέρουν ότι οι ευλογίες που δίνει ο Θεός σε έναν άνθρωπο και ο τρόπος με τον οποίο μεταχειρίζεται ο Θεός έναν άνθρωπο δεν βασίζονται στο επίπεδο, στα χαρίσματα, στα ταλέντα ή στο κεφάλαιό του, αλλά στο πόση αλήθεια κάνει πράξη, στο πόση αλήθεια κερδίζει και στο αν είναι άνθρωπος που έχει φόβο Θεού και αποφεύγει το κακό. Πρόκειται για αλήθειες τις οποίες οι αντίχριστοι δεν πρόκειται να καταλάβουν ποτέ. Οι αντίχριστοι δεν πρόκειται να το καταλάβουν ποτέ αυτό, και σ’ αυτό το ζήτημα είναι πιο ανόητοι. Απ’ την αρχή ως το τέλος, ποια στάση τηρούν οι αντίχριστοι απέναντι στο καθήκον τους; Πιστεύουν ότι το να κάνει κανείς το καθήκον του αποτελεί συναλλαγή, ότι όποιος δαπανά τα περισσότερα στο καθήκον του, όποιος συνεισφέρει περισσότερο στον οίκο του Θεού και όποιος υπομένει τα περισσότερα χρόνια στον οίκο του Θεού θα έχει περισσότερες πιθανότητες στο τέλος να δεχτεί ευλογίες και να αποκτήσει στέφανο. Αυτήν τη λογική έχουν οι αντίχριστοι. Είναι σωστή αυτή η λογική; (Όχι.) Είναι εύκολο να ανατραπεί μια τέτοια οπτική; Δεν είναι εύκολο να ανατραπεί. Αυτό το καθορίζει η φύση-ουσία των αντίχριστων. Κατά βάθος, οι αντίχριστοι αποστρέφονται την αλήθεια, δεν αναζητούν καθόλου την αλήθεια και ακολουθούν το λάθος μονοπάτι, οπότε η οπτική τους κατά την οποία κάνουν συναλλαγές με τον Θεό δεν είναι εύκολο να ανατραπεί. Εν τέλει, οι αντίχριστοι δεν πιστεύουν πως ο Θεός είναι η αλήθεια, είναι δύσπιστοι, βρίσκονται εδώ για να κερδοσκοπήσουν και για να κερδίσουν ευλογίες. Για τους δύσπιστους, το να πιστέψουν στον Θεό είναι από μόνο του αδιανόητο, είναι κάτι εξωφρενικό· θέλουν, επιπλέον, να κάνουν συναλλαγή με τον Θεό και να αποκτήσουν ευλογίες με το να υπομένουν βάσανα και να πληρώνουν το τίμημα για τον Θεό, πράγμα ακόμα πιο εξωφρενικό.

Ο μόνος λόγος που πιστεύουν στον Θεό οι αντίχριστοι είναι να κερδίσουν ευλογίες και έναν στέφανο. Δεν πήραν αυτό το μονοπάτι επειδή τους ανάγκασε κάποιος, πόσο μάλλον επειδή τα λόγια του Θεού τούς παραπλάνησαν με οποιονδήποτε τρόπο. Ο Θεός έδωσε στην ανθρωπότητα υποσχέσεις, αλλά την ίδια στιγμή που έδινε υποσχέσεις, τους έδωσε επίσης πολλές αλήθειες και διατύπωσε πολλές απαιτήσεις προς αυτούς, τις οποίες οι κανονικοί άνθρωποι θα έπρεπε να μπορούν να καταλάβουν. Τι σκέφτονται όσοι έχουν τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης; «Δεν είναι εύκολο να κερδίσει κανείς αυτές τις ευλογίες, οπότε πρέπει να ενεργήσω σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και να βαδίσω στο ορθό μονοπάτι· δεν πρέπει να βαδίσω στο μονοπάτι του Παύλου. Αν οι άνθρωποι βαδίζουν στο μονοπάτι του Παύλου, τότε είναι τελείως χαμένοι. Μόνο όταν πιστεύουν, αποδέχονται τα λόγια του Θεού και υποτάσσονται σ’ αυτά, θα τους αφορούν όλες οι υποσχέσεις, οι ευλογίες, οι προοπτικές και το πεπρωμένο για τα οποία έχει μιλήσει ο Θεός. Αν δεν πιστέψουν, δεν αποδεχτούν τα λόγια αυτά του Θεού και δεν υποταχθούν σ’ αυτά, τότε όλες αυτές οι υποσχέσεις και οι ευλογίες για τις οποίες έχει μιλήσει ο Θεός δεν θα τους αφορούν καθόλου». Οι άνθρωποι που έχουν τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης θα σκεφτούν κατ’ αυτόν τον τρόπο. Οι αντίχριστοι, όμως, γιατί δεν σκέφτονται έτσι; Οι αντίχριστοι είναι σατανάδες, είναι διάβολοι και δεν έχουν τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης —αυτός είναι ο πρώτος λόγος. Δεύτερον, οι αντίχριστοι αποστρέφονται την αλήθεια, δεν πιστεύουν όλα τα λόγια που λέει το στόμα του Θεού και αποστρέφονται τα θετικά πράγματα. Μπορεί κάποιος που δεν αναγνωρίζει την αλήθεια και αποστρέφεται τα θετικά πράγματα να ασκηθεί σύμφωνα με την αλήθεια και σύμφωνα με τα θετικά πράγματα; (Όχι, δεν μπορεί.) Είναι λες και κάνεις τον λύκο να φάει χορτάρι σαν πρόβατο· είναι κατά βάση αδύνατον να το κάνει. Όταν δεν έχει κρέας και είναι στα πρόθυρα λιμοκτονίας, ίσως αναγκαστεί να φάει λίγο χορτάρι, όταν όμως έχει κρέας να φάει, τότε σίγουρα το πρώτο που θα επιλέξει είναι το κρέας· αυτό το καθορίζει η φύση του λύκου. Τέτοια φύση έχουν και οι αντίχριστοι. Τα συμφέροντά τους μπορεί να τους παρακινήσουν να εκδηλώσουν κάποιες καλές συμπεριφορές, να πληρώσουν κάποιο τίμημα και να παρουσιάσουν κάποιες καλές εκδηλώσεις, αλλά δεν μπορούν να εγκαταλείψουν ποτέ την επιδίωξη και την επιθυμία γι’ αυτά τα οφέλη. Για παράδειγμα, αυτό που επιδιώκουν όταν κάνουν τα καθήκοντά τους είναι τα προσωπικά τους συμφέροντα, κι εκείνο που σκέφτονται είναι πώς να μετατρέψουν την εκτέλεση του καθήκοντός τους σε κεφάλαιο για να κερδίσουν ευλογίες για τον εαυτό τους. Μόλις γκρεμιστεί αυτή η ελπίδα και μόλις καταρρεύσει αυτή η γραμμή άμυνας, τότε μπορούν να παρατήσουν το καθήκον τους οποιαδήποτε στιγμή, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Όταν έρθει εκείνη η στιγμή, και τους πεις πόσο καλό, πόσο απόλυτα φυσικό και δικαιολογημένο είναι να κάνει κανείς το καθήκον του, πρόκειται να ακούσουν; (Όχι, δεν θα ακούσουν.) Όταν αποφασίσουν να τα παρατήσουν και να φύγουν, οι άλλοι προσπαθούν να τους πείσουν: «Πρέπει να μείνεις. Είναι πολύ καλό να κάνεις το καθήκον σου και είναι πολύ δύσκολο να ξαναβγείς στον κόσμο. Δεν θα κερδίσεις τίποτα, θα σε εκφοβίσουν και θα εξαντληθείς, δεν θα κερδίσεις την αλήθεια και δεν θα έχεις πιθανότητες να σωθείς». Μπορεί οι άνθρωποι να το θεωρήσουν σωστό να τους δώσουν συμβουλές, αλλά εκείνοι όχι μόνο δεν θα μείνουν, αλλά και θα βάλουν τα κλάματα από την ντροπή τους. Γιατί θα βάλουν τα κλάματα; (Αισθάνονται αδικημένοι.) Αυτό είναι αλήθεια. Και πώς αδικήθηκαν; (Αισθάνονται αδικημένοι επειδή πιστεύουν ότι έχουν υποστεί πολλά βάσανα κι έχουν πληρώσει μεγάλο τίμημα, αλλά δεν έχουν κερδίσει αυτά που ήθελαν.) Νομίζουν ότι δεν έχουν κερδίσει τίποτα και είναι γεμάτοι παράπονα. Ο Θεός κάνει τόσο σπουδαίο έργο, κι αυτό δεν τους έχει συγκινήσει ποτέ ούτε έχουν κλάψει ποτέ γι’ αυτό· όταν, όμως, οι άλλοι προσπαθήσουν να τους πείσουν, τότε αρχίζουν να κλαίνε. Αν ένιωθαν αδικημένοι, γιατί δεν το έλεγαν; Δεν θα ξεκαθάριζαν όλα αν το δήλωναν με σαφήνεια; Γιατί κλαίνε; Γιατί δεν μιλάνε απλά και καθαρά; Επειδή οι σκέψεις τους είναι τόσο αποκρουστικές, που ακόμα κι οι ίδιοι ντρέπονται να μιλήσουν γι’ αυτές. Στο ξεκίνημα, έκαναν έναν όρκο στον Θεό που συγκλόνισε τον ουρανό και τη γη, αλλά τώρα τι γίνεται; «Μετανιώνω για όσα έκανα· πώς γίνεται να ήμουν τόσο ανόητος; Αν ήξερα ότι θα φτάναμε σ’ αυτό το σημείο, δεν θα ενεργούσα όπως στο παρελθόν! Τότε δεν καταλάβαινα τίποτα. Έλεγαν πως είναι καλό να πιστεύεις στον θεό, οπότε πίστεψα σ’ αυτόν. Ακόμα και την οικογένειά μου και τη δουλειά μου απαρνήθηκα για να κάνω το καθήκον μου στον οίκο του θεού. Έπαθα πολλά, με καταδίωξαν και με συνέλαβαν, αλλά αυτά τα τελευταία χρόνια που κάνω το καθήκον μου, δεν κέρδισα τίποτα απολύτως». Νιώθουν αδικημένοι και στενοχωρημένοι, και μετανιώνουν για όλα όσα έκαναν. Νομίζουν πως δεν άξιζε τον κόπο και πιστεύουν πως τους ξεγέλασαν και τους κορόιδεψαν. Τι νομίζετε ότι πρέπει να γίνει με τέτοιου είδους ανθρώπους; (Πρέπει να διώχνονται γρήγορα.) Θα προσπαθούσατε, παρ’ όλα αυτά, να τους πείσετε; (Όχι.) Αν συνεχίσετε να προσπαθείτε να τους πείσετε, θα αρχίσουν να κυλιούνται στο πάτωμα, ξεσπώντας την οργή τους. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να προσπαθείτε να πείσετε τέτοιους ανθρώπους.

Ο οίκος του Θεού είναι η γη της επαγγελίας, η Χαναάν. Είναι μια αγνή γη. Οι άνθρωποι προσέρχονται στον οίκο του Θεού και λαμβάνουν την κρίση και το κλάδεμα των λόγων που πηγάζουν από τον Θεό, και λαμβάνουν την πρόνοια, τη βοήθεια, την καθοδήγηση και τις ευλογίες Του. Ο Θεός εργάζεται και τους ποιμαίνει αυτοπροσώπως, ενώ το μικρό τίμημα που πρέπει να πληρώσουν και τα δεινά που πρέπει να υπομείνουν οι άνθρωποι είναι κάτι που αξίζει τον κόπο. Ό,τι κάνουν οι άνθρωποι προκειμένου να ξεφύγουν από αυτόν τον κακό κόσμο, να αλλάξουν τη διάθεσή τους και να σωθούν αξίζει τον κόπο. Για τους αντίχριστους, όμως, αν δεν πρόκειται να κερδίσουν ευλογίες ή ανταμοιβές, αν δεν υπάρχει στέφανος και ανταμοιβές, τότε δεν αξίζει τον κόπο να κάνουν όλα αυτά τα πράγματα· όλα τα θεωρούν ανόητες πράξεις και εκδηλώσεις ότι έχουν ξεγελαστεί. Όσο μεγάλη απόφαση κι αν πήραν και όσο μεγαλόπνοο όρκο κι αν έδωσαν στο παρελθόν, όλα αυτά μπορούν να ξεγραφτούν έτσι απλά και να μη μετρήσουν. Αν υποφέρουν και πληρώνουν τίμημα εκτελώντας έτσι το καθήκον τους, και τελικά δεν κερδίσουν τίποτα, τότε καλύτερα θα ήταν να το σκάσουν από αυτόν τον «ταραχώδη τόπο» όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Οι αντίχριστοι θεωρούν πως το να δαπανούν τον εαυτό τους για τον Θεό, το να υπομένουν κακουχίες και το να πληρώνουν τίμημα κάνοντας το καθήκον τους αποτελούν πράγματα που δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να τα κάνουν, ότι αποτελούν διαπραγματευτικό χαρτί για να αποκτήσουν κεφάλαιο, για να το ανταλλάξουν με στέφανο και με ανταμοιβές. Εφόσον το συγκεκριμένο σημείο εκκίνησης από μόνο του είναι λάθος, τότε το τελικό αποτέλεσμα ποιο είναι; Για κάποιους ανθρώπους, η εκτέλεση του καθήκοντός τους ξεθυμαίνει και δεν μπορούν να κάνουν απλή δουλειά μέχρι τέλους. Παράλληλα, οι άνθρωποι αυτοί, εξαιτίας της φύση-ουσίας τους, παραβιάζουν συνέχεια τις αλήθεια-αρχές την ώρα που κάνουν το καθήκον τους, ενεργούν απερίσκεπτα και αυθαίρετα, και κάνουν μόνο πράγματα που προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση. Σε τι μετατρέπονται, λοιπόν, τα καθήκοντα που κάνουν; Κατά τη γνώμη του Θεού, δεν αποτελούν καλές πράξεις, αλλά κακές πράξεις, και μάλιστα έναν σωρό από τέτοιες. Αποτελέσματα σαν κι αυτά έχουν μια βασική αιτία. Μπορεί, άραγε, κάποιος που πολύ απλά δεν πιστεύει στην αλήθεια ούτε στα λόγια του Θεού, να ενεργήσει σύμφωνα με τα λόγια Του; Ασφαλώς και δεν μπορεί. Το μόνο που θα κάνει είναι να βρίσκει ευκαιρία να κάνει επίδειξη, να αρπάξει την εξουσία, να ασκήσει έλεγχο στους άλλους, να ελέγχει τη συμπεριφορά και τις σκέψεις τους, ακόμα και να τους ασκεί πλήρη έλεγχο για τους δικούς του σκοπούς. Κάποιοι, λοιπόν, από αυτούς τους ανθρώπους που διαπράττουν πολλές κακές πράξεις αποβάλλονται και κάποιοι που είναι σχετικά ύπουλοι και ικανοί στη μεταμφίεση παραμένουν και πάλι στον οίκο του Θεού. Γιατί λέω ότι αυτοί οι άνθρωποι παραμένουν στον οίκο του Θεού; Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν κάνει φανερά κάποιο κακό, και μάλιστα κάποιοι απ’ αυτούς ξέρουν τη θέση τους, έχουν καλή συμπεριφορά και είναι υπάκουοι, κάνουν ό,τι τους ζητηθεί· σε ό,τι αφορά, όμως, την ουσία τους, δεν μπορούν να εκπληρώσουν τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις τους στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους. Δεν δαπανούν τον εαυτό τους για τον Θεό, αλλά αντιθέτως κάνουν τα βασικά και σπαταλάνε τον χρόνο τους, νομίζοντας πως αν αντέξουν μέχρι το τέλος, θα βγουν νικητές και θα κερδίσουν κάτι. Τι άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι εκείνοι οι τυχοδιώκτες, οι άνθρωποι που ουσιαστικά δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι έχουν κάνει μερικά κακά στον οίκο του Θεού, αλλά με βάση τα διοικητικά διατάγματα του οίκου του Θεού, δεν έχουν φτάσει στο επίπεδο της αποπομπής ή της αποβολής, και συνεχίζουν να κάνουν τα καθήκοντά τους. Στην πραγματικότητα, βαθιά μέσα τους, ξέρουν ότι ο λόγος για τον οποίο δεν τους έχει αποπέμψει ούτε τους έχει αποβάλει ο οίκος του Θεού δεν είναι ότι δεν έχει καλή ενημέρωση γι’ αυτούς ή ότι δεν ξέρει την πραγματική τους κατάσταση· είναι διάφοροι άλλοι λόγοι. Κάποιοι από κείνους που δεν έχουν αποβληθεί είναι κι αυτοί αντίχριστοι. Για ποιον λόγο το λέω αυτό; Ο λόγος είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι τώρα δεν έχουν καμιά ελπίδα, αλλά με βάση τη φύση-ουσία τους, μόλις αποκτήσουν θέση και πάρουν στα χέρια τους την εξουσία, αμέσως θα κάνουν πολλά κακά. Επίσης, παρόλο που ο οίκος του Θεού δεν έχει αποπέμψει αυτούς τους ανθρώπους, όσον αφορά την εκτέλεση του καθήκοντός τους, συνήθως τα μειονεκτήματα είναι περισσότερα από τα πλεονεκτήματα. Πολλές φορές κάνουν κάποια κακά πράγματα, πράγματα που ζημιώνουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Οι ίδιοι το ξέρουν αυτό, αλλά δεν νιώθουν ποτέ τύψεις, δεν πιστεύουν ποτέ ότι έκαναν λάθος και δεν πιστεύουν ποτέ ότι δεν έπρεπε να είχαν ενεργήσει μ’ αυτόν τον τρόπο. Δεν έχουν τύψεις, ενώ, αντίθετα, τι κατάσταση γεννιέται στην καρδιά τους; «Όσο δεν με αποβάλλει ο οίκος του θεού, θα παρατείνω την παραμονή μου εδώ και θα κάνω τα βασικά μέχρι να τελειώσει ο χρόνος μου. Δεν θα επιδιώξω την αλήθεια, ενώ αν μου ζητήσουν να κάνω κάτι, θα κάνω ό,τι μπορώ. Αν είμαι χαρούμενος, θα κάνω λίγα παραπάνω, κι αν δεν είμαι, θα κάνω λίγα λιγότερα. Πρέπει, επίσης, να τους καθυστερήσω και να διασπείρω λίγη αρνητικότητα και κάποιες αντιλήψεις, να διασπείρω κάποια επικριτικά λόγια. Κι όταν έρθει η ώρα, έστω κι αν με αποπέμψουν και με αποβάλουν, και δεν κερδίσω καθόλου ευλογίες, θα χρησιμοποιήσω κάποιους ανθρώπους ως αποδιοπομπαίους τράγους και θα πάρω μαζί μου και κάποιους άλλους στην κατρακύλα». Δεν είναι κακοί αυτοί οι άνθρωποι; Παρατηρούν ποιοι άνθρωποι δεν έχουν καμία ικανότητα διάκρισης, ποιοι δείχνουν συχνά αδυναμία και αρνητικότητα, ποιοι έχουν κακή ανθρώπινη φύση, ποιοι είναι ακόλαστοι, ποιοι μοιάζουν άπιστοι, κι έπειτα παίρνουν με το μέρος τους αυτούς τους ανθρώπους και τους διασπείρουν την αρνητικότητα στο παρασκήνιο. Ξέρουν τη φύση αυτών των πράξεων; Την ξέρουν πάρα πολύ καλά. Και τότε πώς μπορούν ακόμα να ενεργούν έτσι; (Δεν γίνεται να αλλάξει η φύση τους.) Το ότι δεν γίνεται να αλλάξει η φύση τους είναι κάτι εμφανές επιφανειακά, αλλά τι σκέφτονται στην πραγματικότητα; (Θέλουν να δημιουργήσουν μια κατάσταση όπου όλες οι πλευρές θα βγουν χαμένες και να αναγκάσουν κι άλλους να χαθούν μαζί τους, για να εκδικηθούν τον Θεό.) Τέτοιο κακόβουλο μυαλό έχουν. Ξέρουν ότι οι μέρες τους είναι μετρημένες και ότι αργά ή γρήγορα πρέπει να αποπεμφθούν. Ξέρουν τι έχουν κάνει και ξέρουν τη φύση όλων αυτών που έχουν κάνει, αλλά όχι μόνο δεν μεταστρέφονται, δεν μετανοούν και δεν αποποιούνται το κακό που έχουν κάνει, αλλά αντίθετα πεισμώνουν και φέρνουν κοντά τους περισσότερους κακούς ανθρώπους για να διαπράξουν κακό μαζί τους. Μάλιστα, διασπείρουν αρνητικότητα και διαδίδουν αντιλήψεις, κάτι που οδηγεί όλο και περισσότερους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα καθήκοντά τους και ζημιώνει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Αυτό εμπεριέχει λίγη από τη φύση της εκδίκησης, ενώ εκείνο που λένε όταν το κάνουν αυτό είναι το εξής: «Δεν μπορώ να συνεχίσω να πιστεύω, ενώ είναι σίγουρο ότι αργά ή γρήγορα ο οίκος του θεού θα με αποπέμψει. Γι’ αυτό, δεν πρόκειται να διευκολύνω κανέναν από σας και ούτε τον οίκο του θεού θα τον διευκολύνω!» Προτού πάρει ο οίκος του Θεού κάποια απόφαση γι’ αυτούς, εκείνοι χτυπούν πρώτοι. Αυτές δεν είναι, άραγε, οι πράξεις κακών ανθρώπων; Πιστεύουν το εξής: «Δεν έχω καμία ελπίδα να κερδίσω ευλογίες. Δεν υπάρχει λόγος να μου πείτε τι έκανα πριν, τα καταλαβαίνω όλα μια χαρά. Δεν είναι ανάγκη να με αποβάλετε. Θα τα παρατήσω μόνος μου». Πιστεύουν μάλιστα ότι μια τέτοια ενέργεια είναι συνειδητή και λογική, ότι αποτελεί σοφή κίνηση. Λένε: «Αν δεν μου επιτρέψεις να κερδίσω ευλογίες και δεν κερδίσω τίποτα, τότε όχι μόνο δεν πρόκειται να μετανοήσω, αλλά και θα σε καθυστερήσω, θα διασπείρω την αρνητικότητα, και θα διασπείρω αντιλήψεις και πλάνες πίσω απ’ την πλάτη σου. Αν δεν μπορώ εγώ να κερδίσω ευλογίες, τότε μη νομίζεις ότι θα κερδίσουν οι άλλοι!» Δεν είναι κακόβουλοι αυτοί οι άνθρωποι; Κάποιοι αντίχριστοι διασπείρουν, επίσης, και λόγια σαν κι αυτά: «Άνθρωποι σαν κι εμάς είμαστε αντικείμενα εκμετάλλευσης στον οίκο του θεού· είμαστε όλοι πολύ χαζοί!» Βλέπουν πως δεν μπορούν να κερδίσουν ευλογίες, κι έτσι επικεντρώνονται συγκεκριμένα στο να διασπείρουν αυτά τα πράγματα σ’ αυτούς τους αρνητικούς, μπερδεμένους ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν την ικανότητα να διακρίνουν. Αυτό δεν εμπεριέχει τη φύση της διατάραξης; Μόλις πιστέψουν ότι δεν μπορούν να παραμείνουν σταθεροί στον οίκο του Θεού, ότι δεν πρόκειται να ευλογηθούν και ότι αργά ή γρήγορα θα αποπεμφθούν, το μονοπάτι που επιλέγουν είναι όχι το να αποποιηθούν το κακό που κάνουν, να εξομολογηθούν και να μετανοήσουν ενώπιον του Θεού, να κάνουν το καθήκον τους με ειλικρίνεια και να επανορθώσουν για τα λάθη που έκαναν στο παρελθόν. Αντίθετα, πεισμώνουν και διασπείρουν την αρνητικότητα στον οίκο του Θεού, διαταράσσουν τους άλλους όσο κάνουν τα καθήκοντά τους, βλάπτουν και διαταράσσουν το έργο του οίκου του Θεού, προσπαθούν να ωθήσουν περισσότερους ανθρώπους να πράξουν το κακό όπως κι οι ίδιοι, να γίνουν αρνητικοί και να αποτραβηχτούν, και να εγκαταλείψουν την εκτέλεση των καθηκόντων τους, με αποτέλεσμα να πετύχουν τον στόχο τους για εκδίκηση. Αυτό δεν κάνουν οι κακοί άνθρωποι; Άραγε, οι άνθρωποι αυτοί έχουν ακόμα τον Θεό στην καρδιά τους; (Όχι, δεν Τον έχουν.) Στην καρδιά τους υπάρχει ένας ασαφής Θεός στον ουρανό, και τον Θεό που μπορούν να δουν οι άνθρωποι στη γη και εργάζεται ανάμεσά τους Τον θεωρούν άνθρωπο. Είναι και κάποιοι που κάνουν το αντίθετο. Μέσα στην καρδιά τους πίστευαν πάντοτε σ’ έναν ασαφή Θεό, στο τέλος, όμως, υποτάσσονται στους ανθρώπους τους οποίους λατρεύουν ως θεούς, οπότε, σε όλα όσα κάνουν, υποτάσσονται σ’ αυτούς τους ανθρώπους. Τι σημαίνει να πιστεύει κανείς στον Θεό σαν να ήταν άνθρωπος; Όταν πιστεύουν σε έναν ασαφή Θεό, τότε θεωρούν πως αυτός ο ασαφής Θεός, που δεν μπορούν να δουν, μπορεί να τους χαρίσει ευλογίες και πως έχει την ικανότητα να τους πάει στην επόμενη εποχή και να τους δώσει ανταμοιβές και στέφανο. Πριν το καταλάβουν, αρχίζουν να έχουν αμφιβολίες για τον πρακτικό Θεό πάνω στη γη. Όπως κι αν Τον κοιτάξουν, δεν τους φαίνεται σαν Θεός, κι έτσι δυσκολεύονται να πιστέψουν σ’ Αυτόν. Μέσα στην καρδιά τους, πιστεύουν μόνο ότι ο Θεός στον ουρανό είναι ο αληθινός Θεός, και επειδή ο πρακτικός Θεός τον οποίο μπορούν να δουν είναι πάρα πολύ ασήμαντος, υπερβολικά κανονικός και υπερβολικά πρακτικός, θεωρούν πως δεν έχει ό,τι χρειάζεται για να τους κάνει να πιστέψουν σ’ Αυτόν, και αυτόν τον Θεό Τον θεωρούν άνθρωπο. Όταν θεωρούν τον Θεό άνθρωπο, τότε εμφανίζονται οι δυσκολίες τους: «Εκτός του ότι δίνει στους ανθρώπους την αλήθεια και τους δίνει και κάποιες υποσχέσεις, τι άλλο μπορεί να κάνει αυτός ο άνθρωπος; Όπως και να τον κοιτάξω, δεν μου φαίνεται σαν θεός και δεν μπορεί να φέρει στους ανθρώπους κανένα πλεονέκτημα ούτε όφελος. Δεν είναι παρά ένας άνθρωπος· τι μπορεί να κάνει το άτομο αυτό; Αν οι άνθρωποι πιστεύουν στον θεό, έχουν ακόμα κάποιες ελπίδες, λίγη πνευματική υποστήριξη. Αν, όμως, πιστεύουν σε έναν άνθρωπο, τότε τι πλεονεκτήματα και οφέλη μπορεί να τους προσφέρει αυτός ο άνθρωπος; Είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν σ’ αυτόν οι ελπίδες και οι προσδοκίες των ανθρώπων; Δεν θα είναι μάταιες; Αν είναι άνθρωπος, τότε δεν είναι ανάγκη να τον φοβάμαι. Θα πω μπροστά του αυτά που πρέπει να πω και θα κάνω αυτά που πρέπει να κάνω». Έτσι μεταχειρίζονται οι κακοί άνθρωποι τον Θεό. Όταν δεν Τον βλέπουν, φαντάζονται πως ο Θεός είναι πολύ μεγαλειώδης, πολύ ιερός, πολύ απρόσβλητος· όταν, όμως, βλέπουν τον Θεό στη γη, τότε οι φαντασιοκοπίες και οι αντιλήψεις τους γίνονται ανυπόστατες. Και τι θα κάνουν όταν γίνει αυτό; Αντιμετωπίζουν τον Θεό σαν άνθρωπο. Και τότε εξαφανίζεται από την καρδιά τους ο λίγος σεβασμός που είχαν για τον Θεό, για να μη μιλήσουμε για τον τρόμο ή τον φόβο τους γι’ Αυτόν. Χωρίς αυτά τα πράγματα, οι κακοί άνθρωποι αποκτούν μεγαλύτερο θράσος και εξαφανίζονται οι άμυνες και η επιφυλακτικότητα μέσα από την καρδιά τους, και τότε θα τολμήσουν να κάνουν τα πάντα. Ακόμα κι αν αυτοί οι άνθρωποι πιστέψουν μέχρι τέλους, δεν θα πάψουν να είναι άνθρωποι που αντιστέκονται στον Θεό.

Οι αντίχριστοι θεωρούν εύκολο το να πιστεύουν στον Θεό των ουρανών, αλλά δυσκολεύονται πολύ να πιστέψουν στον Θεό που βρίσκεται στη γη. Ο Παύλος αποτέλεσε ένα ζωντανό παράδειγμα γι’ αυτό. Τι αποτέλεσμα είχε τελικά η πίστη του στον Χριστό; Σε τι μετατράπηκε τελικά ο στόχος που επεδίωκε κατά την πίστη του στον Χριστό; Ήθελε να γίνει χριστός και να αντικαταστήσει τον Χριστό. Αρνήθηκε τον Θεό της γης και ήθελε να πάρει στέφανο και ευλογίες από τον Θεό των ουρανών. Οι συγκεκριμένοι αντίχριστοι είναι ακριβώς ίδιοι με τον Παύλο. Θεωρούν τον Θεό της γης άνθρωπο, ενώ θεωρούν τον ασαφή Θεό των ουρανών τον οποίο δεν μπορούν να δουν τον σπουδαιότερο Θεό μέσα στην καρδιά τους, τον οποίο μπορούν να εξαπατήσουν, να παίξουν μαζί Του όπως θέλουν, να Τον ερμηνεύσουν όπως θέλουν και να Τον κάνουν αντικείμενο αντιλήψεων, και να Του αντισταθούν όποτε θέλουν. Αυτή είναι και η διαφορά στο πώς αντιμετωπίζουν οι δύσπιστοι και οι αντίχριστοι τον Θεό των ουρανών και τον Θεό της γης. Και ακριβώς επειδή αντιμετωπίζουν με τέτοια στάση τον Θεό της γης, έχουν και διαφορετικές εκδηλώσεις όσον αφορά το πώς αντιμετωπίζουν τα καθήκοντά τους. Σ’ αυτές τις εκδηλώσεις περιλαμβάνεται το να νοιάζονται όλο και λιγότερο και να έχουν όλο και λιγότερη προθυμία να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους μόλις δουν τον Θεό της γης. Αυτό τους οδηγεί στο να μην τους ενδιαφέρει πια να πιστέψουν στον Θεό και να εκφράσουν κάποιες αρνητικές σκέψεις και εκδηλώσεις. Επομένως, όλοι οι αντίχριστοι στο τέλος δεν μπορούν να παραμείνουν σταθεροί· ακόμα κι αν η εκκλησία δεν τους αποπέμψει, θα φύγουν από μόνοι τους. Ξέρετε κανένα τέτοιο παράδειγμα; (Ναι, είχα γνωρίσει έναν αντίχριστο παλιά. Ήταν εξαιρετικά ισχυρογνώμων. Δεν επιδίωκε την αλήθεια ούτε έκανε πράξη την αλήθεια, ενώ το καθήκον του το έκανε επιπόλαια και ασυνείδητα. Επίσης, δεν εργαζόταν σκληρά για να μελετήσει το επάγγελμά του, ήταν πάρα πολύ τεμπέλης και κοκορευόταν. Κάθε μέρα, το μόνο που τον απασχολούσε ήταν το φαγητό και τα ρούχα, και έκανε ακολασίες. Όταν τον απέβαλαν, δεν έδειξε την παραμικρή πρόθεση να μετανοήσει, αλλά αντίθετα έδειξε ότι ανακουφίστηκε.) Άνθρωποι σαν κι αυτόν δεν εκτιμούν την ευκαιρία να κάνουν κάποιο καθήκον, πόσο μάλλον σέβονται ή εκτιμούν το καθήκον τους. Είναι επιπόλαιοι και χαραμίζουν τον χρόνο τους. Συναναστράφηκε κανένας μαζί του πάνω στο ότι αυτός δεν ήταν τρόπος να εκτελεί κανείς ένα καθήκον; (Ναι. Του έκανα κι εγώ συναναστροφή, αλλά εκείνος δεν άκουγε, η στάση του ήταν πολύ επιπόλαιη.) Ας πει κάποιος άλλος ένα παράδειγμα. (Ήταν ένας σκηνοθέτης που έκανε συστηματικά το καθήκον του με επιπολαιότητα· πολύ από το υλικό που τραβούσε δεν ήταν κατάλληλο, ενώ προκαλούσε και διατάραξη και αναστάτωση. Μόλις μετακινήθηκε στη Β’ Ομάδα, έπαψε να κάνει το καθήκον του. Όλη μέρα ήταν απασχολημένος με το να πηγαίνει στη δουλειά και να βγάζει λεφτά, έκανε παρέα με άπιστους, και τελικά αποπέμφθηκε. Στην πραγματικότητα, ακόμα κι αν δεν τον είχε αποπέμψει η εκκλησία, θα είχε αποχωρήσει από μόνος του. Δεν επιδίωξε την αλήθεια και τελικά δεν κατάφερε να παραμείνει σταθερός.) Οι αντίχριστοι έχουν την ίδια διάθεση-ουσία· αποστρέφονται την αλήθεια και αποστρέφονται τα θετικά πράγματα, τους αρέσει η αδικία, κι έχουν πολύ ισχυρές φιλοδοξίες και επιθυμίες. Το καθήκον τους το μεταχειρίζονται σαν παιχνίδι και το κάνουν επιπόλαια, ενώ η συμπεριφορά τους είναι πολύ ανάρμοστη και ασυγκράτητη. Η φύση τους είναι μοχθηρή και φαύλη. Προσέρχονται στον οίκο του Θεού και κάνουν καθήκον μόνο και μόνο για να δεχτούν ευλογίες, ενώ αν δεν ήταν να αποκτήσουν ευλογίες, δεν θα πίστευαν στον Θεό! Ουσιαστικά, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καμία διαφορά από τους άπιστους, είναι εντελώς δύσπιστοι και άπιστοι· αυτή είναι η ουσία τους. Αν δεν τους επιτρέψεις να είναι σαν τους άπιστους και τους αναγκάσεις να κάνουν το καθήκον τους ανάμεσα στους πιστούς στον Θεό, τότε αυτή η ζωή θα τους φανεί πολύ οδυνηρή, και κάθε μέρα θα τους φαίνεται βασανιστήριο. Θεωρούν πως δεν έχει ενδιαφέρον να κάνουν το καθήκον τους μαζί με τους αδελφούς και τις αδελφές στον οίκο του Θεού με καλή συμπεριφορά, διατηρώντας τη θέση που τους αρμόζει, και πως μια τέτοια ζωή δεν είναι τόσο ελεύθερη κι αδέσμευτη όσο το να κυκλοφορούν με τους άπιστους έξω στον κόσμο —εκείνον τον τρόπο ζωής τον θεωρούν ενδιαφέροντα. Επομένως, στον οίκο του Θεού έρχονται και κάνουν το καθήκον τους αποκλειστικά και μόνο από ανάγκη, τους κατευθύνει η πρόθεση να κερδίσουν ευλογίες, και το κάνουν για να ικανοποιήσουν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες και επιθυμίες. Αν κρίνουμε από τη φύση-ουσία τους, ουσιαστικά δεν αγαπάνε την αλήθεια ούτε τα θετικά πράγματα, πόσο μάλλον πιστεύουν σε όσα μπορεί να πραγματοποιήσει ο Θεός. Είναι εντελώς δύσπιστοι κι εντελώς τυχοδιώκτες. Δεν ήρθαν για να κάνουν τα καθήκοντά τους, ήρθαν για να πράξουν το κακό, για να προκαλέσουν αναστάτωση και για να κάνουν συναλλαγές. Γι’ αυτό, αν κρίνουμε από το σύνολο αυτών των εκδηλώσεων των αντίχριστων, οι άνθρωποι αυτοί είναι άραγε χρήσιμοι για το έργο του Θεού όταν βρίσκονται στον οίκο του Θεού ή το βλάπτουν; (Το βλάπτουν.) Έχεις δει ποτέ κανέναν με την ουσία ενός αντίχριστου να έχει κάποια χαρίσματα και ικανότητες, και να μπορεί να μείνει στη θέση που του αρμόζει όταν κάνει το καθήκον του στον οίκο του Θεού, χωρίς να προκαλεί προβλήματα ή διατάραξη; Ας υποθέσουμε ότι λες σε έναν αντίχριστο: «Κάποιος όπως εσύ, που έχει διαπράξει στο παρελθόν κάποια κακά πράγματα, δεν είναι σίγουρο αν στο μέλλον θα έχει οποιεσδήποτε προοπτικές ή πεπρωμένο. Αφού έχεις κάποια χαρίσματα, απλώς εργάσου σκληρά για να παρέχεις υπηρεσίες στον οίκο του Θεού!» Θα είναι διατεθειμένος να παρέχει υπηρεσίες χωρίς να υπολογίσει αν θα λάβει ευλογίες ή αν θα υποφέρει από δυστυχία; Με τίποτα. Οι άνθρωποι που μπορούν να το καταφέρουν αυτό είναι όσοι έχουν σχετικά καλή ανθρώπινη φύση· οι αντίχριστοι, όμως, διαθέτουν άραγε τέτοια ανθρώπινη φύση; (Όχι, δεν διαθέτουν.) Η διάθεσή τους είναι φαύλη. Σκέφτονται: «Αν δεν μου δώσεις οφέλη, ή κάποιες υποσχέσεις ή δεσμεύσεις, τότε πώς θα μπορέσω να εργαστώ σκληρά για σένα; Αποκλείεται, ούτε να το σκέφτεσαι!» Αυτή η διάθεση είναι φαύλη. Πρόκειται για μια συνολική εκδήλωση του πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι το καθήκον τους, τον Θεό και τις απαιτήσεις του Θεού. Νομίζετε ότι υπάρχουν αντίχριστοι που λένε: «Αφού ο θεός με εξύψωσε και μου έδωσε αυτό το χάρισμα, εγώ θα προσφέρω τον εαυτό μου στον θεό»; (Όχι.) Τι θα έλεγαν; «Θέλεις να με εκμεταλλευτείς; Μόνο τα χαρίσματα και τα ταλέντα μου θες. Αν θέλεις να με αξιοποιήσεις, τότε θα χρειαστεί να μου δώσεις κάποια οφέλη. Αν θέλεις να με εκμεταλλευτείς, αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να συμβεί!» Δεν πιστεύουν ότι αυτό αποτελεί εξύψωσή τους από τον Θεό ούτε ότι αποτελεί ευκαιρία που τους χάρισε ο Θεός και την οποία πρέπει να εκτιμήσουν· πιστεύουν ότι έτσι τους εκμεταλλεύονται. Αυτό πιστεύουν οι αντίχριστοι. Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να είναι αδαείς για λίγο καιρό, να προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση, και να κάνουν κάποια κακά πράγματα, και στη συνέχεια να απομονώνονται για να κάνουν αυτοκριτική. Εκείνοι που επιδιώκουν την αλήθεια κάνουν για λίγο αυτοκριτική και λένε: «Πρέπει να εξομολογηθώ και να μετανοήσω ενώπιον του Θεού, και δεν πρέπει ποτέ στο εξής να ξανακάνω τα ίδια. Πρέπει να μάθω να υποτάσσομαι, να μάθω να συνεργάζομαι με τους άλλους, και να μάθω να αναζητώ την αλήθεια και να πράττω σύμφωνα με τον λόγο του Θεού· δεν γίνεται να ξανακάνω το κακό». Κατόπιν, η εκκλησία κανονίζει να κάνουν το καθήκον τους, κι εκείνοι ευχαριστούν τον Θεό με βροχή από δάκρυα, γιατί εκτιμούν από τα βάθη της καρδιάς τους αυτήν την ευκαιρία που τους έδωσε ο Θεός. Θεωρούν τιμή τους το γεγονός ότι έχουν την ευκαιρία να ξανακάνουν το καθήκον τους. Θεωρούν ότι πρέπει να την εκτιμήσουν πολύ και να μην την ξαναφήσουν να χαθεί, και κάνουν το καθήκον τους καλύτερα από πριν. Έχουν κάποια αυτογνωσία και έχουν αλλάξει κάπως. Μπορεί μεν να κάνουν ακόμα κάποια πράγματα που δείχνουν άγνοια, και μπορεί να εξακολουθούν να γίνονται αρνητικοί και αδύναμοι, και να παρατάνε καμιά φορά το έργο τους, αλλά αν κρίνουμε από τη συνολική νοοτροπία και στάση τους, έχουν ήδη μεταστραφεί. Μισούν τις πράξεις που έκαναν στο παρελθόν και έχουν αποκτήσει κάποια γνώση πάνω στο ζήτημα αυτό. Μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια και έχουν υποταχθεί κάπως. Το πιο σημαντικό είναι ότι, όταν ο οίκος του Θεού τούς δίνει την ευκαιρία να επιστρέψουν και να κάνουν το καθήκον τους, δεν αρνούνται, δεν ψάχνουν να βρουν δικαιολογίες ούτε αντιστέκονται, και ασφαλώς δεν λένε άσχημα πράγματα. Κάθε άλλο, το θεωρούν τιμή τους και πιστεύουν ότι ο Θεός δεν τους έχει εγκαταλείψει, και σκέφτονται ότι, αφού έχουν ακόμα την ευκαιρία να κάνουν το καθήκον τους στον οίκο του Θεού, πρέπει να την τιμήσουν. Η στάση τους ήδη έχει αλλάξει σε μεγάλο βαθμό. Άνθρωποι σαν αυτούς είναι εκείνοι που μπορούν να σωθούν.

Τι διαφορά έχουν οι αντίχριστοι από τους ανθρώπους που μπορούν να σωθούν; Οι αντίχριστοι, όταν κάνουν το καθήκον τους, θέλουν να έχουν τον τελευταίο λόγο· θα πασχίσουν για εξουσία και για οφέλη, και θα κάνουν ό,τι θέλουν. Αν δεν είναι να κερδίσουν εξουσία ή οφέλη, τότε δεν θέλουν να κάνουν το καθήκον τους. Άραγε, μόλις διαταράξουν και αναστατώσουν το έργο της εκκλησίας, κι έπειτα ο οίκος του Θεού τούς αντικαταστήσει, τους απομονώσει ή τους αποπέμψει, μπορούν να μετανοήσουν αληθινά; Τι λένε; «Θέλετε να μετανοήσω για να μπορείτε να με εκμεταλλευτείτε; Με επιστρατεύετε όταν είμαι χρήσιμος, αλλά όταν δεν με χρειάζεστε, με διώχνετε». Τι διεστραμμένη λογική είναι αυτή; Τι σημαίνει το γεγονός ότι διώχνονται; Αν δεν είχαν διαπράξει το κακό, τότε θα τους είχε αντιμετωπίσει ο οίκος του Θεού; Άραγε, θα τους αντιμετώπιζε αυθαίρετα ο οίκος του Θεού αν εκτελούσαν το καθήκον τους σύμφωνα με τις αρχές; Αυτοί οι άνθρωποι έφεραν απώλειες στο έργο της εκκλησίας επειδή προκάλεσαν διατάραξη και αναστάτωση, και έκαναν κακά πράγματα. Ο οίκος του Θεού τούς αντιμετώπισε, κι εκείνοι όχι μόνο δεν το αποδέχονται αυτό, δεν κάνουν αυτοκριτική και δεν προσπαθούν να φτάσουν στην αυτογνωσία, αλλά αντίθετα είναι γεμάτοι πικρία. Θεωρούν ότι δεν είναι πλέον δημοφιλείς κι ότι δεν έχουν εξουσία, αλλά και ότι δέχονται εκφοβισμό και κακομεταχείριση. Όταν τους δίνεται η ευκαιρία να ξανακάνουν το καθήκον τους, όχι μόνο δεν αισθάνονται ευγνωμοσύνη στην καρδιά τους και δεν εκτιμούν αυτήν την ευκαιρία, αλλά προβάλλουν μέχρι και ψεύτικες κατηγορίες, υποστηρίζοντας ότι ο οίκος του Θεού τούς εκμεταλλεύεται. Δεν αποδέχονται από τον Θεό τη στάση με την οποία τους φέρθηκε ο οίκος του Θεού. Αντίθετα, θεωρούν πως όλα αυτά ήταν εκφοβισμός από τους άλλους, ότι τους έδιωξαν και ότι τους κακομεταχειρίστηκαν. Η καρδιά τους είναι γεμάτη παράπονα και δεν θέλουν να ξανακάνουν το καθήκον τους. Αιτιολογούν το ότι δεν θέλουν να ξανακάνουν το καθήκον τους λέγοντας πως δεν θέλουν να τους εκμεταλλεύονται, και πιστεύουν πως ο οίκος του Θεού εκμεταλλεύεται όλους όσοι κάνουν το καθήκον τους. Αυτό είναι κάτι εντελώς αδιανόητο και παράλογο! Μήπως αντιστοιχεί έστω και μια λέξη από αυτά στην αλήθεια, στην ανθρώπινη φύση ή στον ορθολογισμό; (Όχι.) Οι αντίχριστοι, λοιπόν, δεν αποδέχονται την αλήθεια, η καρδιά τους είναι γεμάτη θερμοαιμία, γεμάτη φαυλότητα, γεμάτη παράπονα, γεμάτη συναλλαγές, και ακόμα περισσότερο, η καρδιά τους είναι γεμάτη προσωπικές επιθυμίες. Αυτά τα πράγματα γεμίζουν την καρδιά τους. Δεν μπορούν να αποδεχτούν από τον Θεό το γεγονός ότι ο οίκος του Θεού τούς αντιμετωπίζει με οποιονδήποτε τρόπο ούτε το οποιοδήποτε περιβάλλον που ενορχηστρώνει γι’ αυτούς ο Θεός. Μόνο με θερμοαιμία μπορούν να προσεγγίσουν αυτά τα πράγματα, με τη λογική «οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος». Όλα αυτά τα προσεγγίζουν με τις μεθόδους του Σατανά και με τη λογική του Σατανά. Επομένως, στο τέλος και πάλι δεν κερδίζουν την αλήθεια, και δεν μπορούν παρά να αποκλειστούν. Κάθε διαφορετικός άνθρωπος έχει διαφορετική αντίδραση όταν τον αντικαθιστούν και τα καθήκοντά του αναπροσαρμόζονται ή ακόμα κι όταν απομονώνεται ή αποπέμπεται. Αυτοί που αγαπούν πραγματικά την αλήθεια σιχαίνονται τις ίδιες τους τις πράξεις. Οι αντίχριστοι που δεν αγαπούν την αλήθεια όχι μόνο δεν αποδέχονται κατά βάθος αυτά τα πράγματα από τον Θεό, αλλά είναι και γεμάτοι μίσος. Τι συνέπειες έχει αυτό; Έχει ως αποτέλεσμα να αναπτύσσονται μέσα τους παράπονα, εξύβριση, κρίση και καταδίκη. Τους οδηγεί να απορρίψουν και να βλασφημήσουν τον Θεό. Αυτή είναι η πηγή της έκβασής τους, την καθορίζει η φύση-ουσία τους. Οι αντίχριστοι είναι ανίκανοι να καταλάβουν την αλήθεια, να αποδεχτούν πράγματα από τον Θεό και να υποταχθούν σε όλα όσα έχει ρυθμίσει Εκείνος, οπότε η έκβασή τους είναι δεδομένη. Σ’ αυτήν τη ζωή, ο οίκος του Θεού τούς αποπέμπει· δεν είναι ανάγκη να αναφέρουμε τι θα απογίνουν στον κόσμο που έρχεται. Μπορείτε να τα διακρίνετε αυτά τα ζητήματα; Αν ανακαλύψετε γύρω σας τέτοιους ανθρώπους, μπορείτε να τους συγκρίνετε με τα συγκεκριμένα λόγια Μου; Ποιες είναι οι πιο χαρακτηριστικές εκδηλώσεις των αντίχριστων; Δεν πιστεύουν την αλήθεια, δεν αποδέχονται την αλήθεια, δεν υποτάσσονται στις ενορχηστρώσεις και στις διευθετήσεις του Θεού, δεν μπορούν να αποδεχτούν τίποτα από τον Θεό, ενώ δεν παραδέχονται τα λάθη τους ούτε μετανοούν, όποια παραπτώματα κι αν διαπράξουν. Έτσι καθορίζεται ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι του Σατανά και ότι είναι οι στόχοι καταστροφής.

Όλοι σας οφείλετε να συγκρίνετε τον εαυτό σας με τις διάφορες αποκαλύψεις, εκδηλώσεις και τρόπους άσκησης των αντίχριστων που έχω εκθέσει· ενώ κάνετε τα καθήκοντά σας, δεν χωράει αμφιβολία ότι θα παρουσιάσετε κάποιες από αυτές τις εκδηλώσεις, αποκαλύψεις και τρόπους άσκησης· τι διαφορά έχετε, όμως, εσείς από τους αντίχριστους; Μπορείτε να αποδεχτείτε από τον Θεό αυτά που σας συμβαίνουν; (Ναι, μπορούμε.) Το να μπορείτε να αποδεχτείτε από τον Θεό αυτά που σας συμβαίνουν είναι ό,τι πιο σπάνιο. Μπορείτε να μεταστραφείτε αν ακολουθήσετε το λάθος μονοπάτι, αν κάνετε κάποιο λάθος, αν κάνετε πράγματα που φανερώνουν άγνοια ή αν διαπράξετε παραβάσεις; Μπορείτε να μετανοήσετε; (Ναι, μπορούμε.) Το να μπορεί να μετανοήσει και να μεταστραφεί κανείς είναι ό,τι πιο πολύτιμο και σπάνιο. Οι αντίχριστοι, όμως, αυτό ακριβώς δεν έχουν. Μόνο εκείνοι τους οποίους θα σώσει ο Θεός το έχουν αυτό. Ποια είναι τα πιο σημαντικά πράγματα που πρέπει να διαθέτει κανείς; Το πρώτο είναι να πιστεύει πως ο Θεός είναι η αλήθεια· αυτό είναι το πιο βασικό. Εσείς μπορείτε να το κάνετε αυτό; (Ναι, μπορούμε.) Οι αντίχριστοι δεν διαθέτουν αυτό το πλέον βασικό πράγμα. Το δεύτερο είναι να αποδέχεται κανείς ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια· κι αυτό μπορεί να θεωρηθεί βασικότατο. Το τρίτο είναι να υποτάσσεται στην ενορχήστρωση και στις διευθετήσεις του Θεού. Αυτό για τους αντίχριστους είναι τελείως ανέφικτο, όμως και για σας εδώ αρχίζουν και δυσκολεύουν τα πράγματα. Το τέταρτο είναι να αποδέχεται κανείς τα πάντα από τον Θεό χωρίς αμφισβήτηση, δικαιολογίες, προφάσεις ή παράπονα. Αυτό για τους αντίχριστους είναι τελείως αδύνατο. Το πέμπτο είναι να μετανοεί κανείς αφότου επαναστατήσει ή διαπράξει παραβάσεις. Αυτό θα είναι απλώς δύσκολο να το πετύχετε. Είναι όταν οι άνθρωποι, αφού διαπράξουν παραβάσεις, αποκτούν σιγά σιγά κάποια γνώση για τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους μέσα από ένα διάστημα αναστοχασμού και αναζήτησης, στενοχώριας, αρνητικότητας και αδυναμίας. Φυσικά, κάτι τέτοιο θέλει χρόνο. Μπορεί να χρειαστεί ένα-δύο χρόνια ή μπορεί και περισσότερο. Μπορεί να μετανοήσει κανείς αληθινά μόνο αν καταλάβει απόλυτα τις διεφθαρμένες διαθέσεις του κι αν υποκύψει μέσα από την καρδιά του. Αυτό μπορεί να μην είναι εύκολο, αλλά τελικά εκείνοι που επιδιώκουν την αλήθεια, εκείνοι που μπορούν να φτάσουν στη σωτηρία του Θεού, μπορούν να παρουσιάσουν εκδηλώσεις μετάνοιας. Οι αντίχριστοι, όμως, δεν διαθέτουν κάτι τέτοιο. Σκεφτείτε το, υπάρχει κανένας αντίχριστος που να μην αναμοχλεύει τα προηγούμενα τρία ή πέντε χρόνια, ή ακόμα και 10 ή 20 χρόνια, όταν έχει κάνει κάτι κακό; Όσος χρόνος κι αν έχει περάσει, οι αντίχριστοι, μόλις τους συναντήσεις ξανά, θα σου μιλήσουν μόνο για εκείνα τα επιχειρήματά τους. Ακόμα δεν αναγνωρίζουν ούτε αποδέχονται τις κακές τους πράξεις και δεν δείχνουν ούτε το παραμικρό ίχνος μεταμέλειας. Έτσι διακρίνονται οι αντίχριστοι από τους συνηθισμένους διεφθαρμένους ανθρώπους. Για ποιον λόγο δεν μπορούν οι αντίχριστοι να δείξουν μεταμέλεια; Ποιος είναι ο βασικός λόγος; Δεν πιστεύουν ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια. Αυτή η κατάσταση είναι ανέλπιδη και καθορίζεται από την ουσία των αντίχριστων. Όταν Με ακούτε να αναλύω τις διάφορες εκδηλώσεις των αντίχριστων, σκέφτεστε: «Ήρθε το τέλος μου. Έχω κι εγώ τη διάθεση ενός αντίχριστου. Δεν είμαι αντίχριστος κι εγώ;» Αυτό άραγε δεν αποτελεί έλλειψη διάκρισης; Είναι αλήθεια ότι έχεις τη διάθεση ενός αντίχριστου, αλλά το σημείο στο οποίο διαφέρεις από τους αντίχριστους είναι ότι εσύ έχεις ακόμα θετικά πράγματα. Μπορείς να αποδεχτείς την αλήθεια, να εξομολογηθείς, να μετανοήσεις και να αλλάξεις, κι αυτά τα θετικά πράγματα μπορούν να σου δώσουν τη δυνατότητα να αποτινάξεις τις διαθέσεις των αντίχριστων, να βοηθήσουν στο να καθαρθούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου και να φτάσεις στη σωτηρία. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχεις ελπίδες; Για σένα, υπάρχει ακόμα ελπίδα!

Όλοι σας δυσκολεύεστε πολύ να γράψετε άρθρα με βιωματικές μαρτυρίες και δεν μπορείτε να τα δημιουργήσετε. Κάποιοι άνθρωποι γράφουν ένα άρθρο μαρτυρίας μόνο ύστερα από εμπειρία πολλών χρόνων. Κάποιοι γράφουν ένα άρθρο μόνο μετά από 10 ή 20 χρόνια πίστης και ανακεφαλαιώνουν την πεμπτουσία όλων των εμπειριών αυτών των χρόνων μαζί. Κάποιοι πιστεύουν στον Θεό για 30 χρόνια και δεν έχουν ακόμα καθόλου αληθινή βιωματική γνώση. Η ουσία είναι ότι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια. Τι πρέπει να κάνω, λοιπόν, όταν έρχομαι αντιμέτωπος με τη σημερινή κατάσταση κατά την οποία δεν καταλαβαίνετε την αλήθεια; Πρέπει να σας μιλήσω περισσότερο, με υπομονή και ειλικρίνεια, να μιλάω και να φλυαρώ περισσότερο, κι εσείς πρέπει να κάνετε λίγη υπομονή και να ακούτε περισσότερο τη συναναστροφή Μου. Ακούστε προσεκτικά, αποκτήστε διάκριση και προσπαθήστε να κατανοήσετε την ουσία από κάθε πτυχή της αλήθειας. Όπως σας είπα μόλις τώρα, αν καταλάβεις ποιες εκδηλώσεις παρουσιάζουν εκείνοι που έχουν τη διάθεση των αντίχριστων, ποιες εκδηλώσεις παρουσιάζουν εκείνοι οι άνθρωποι που έχουν την ουσία των αντίχριστων και πώς ξεχωρίζονται οι δυο μεταξύ τους, τότε θα έχετε μονοπάτι για να βαδίσετε και ταυτόχρονα θα έχετε και διάκριση. Θα μπορείτε να διακρίνετε τις διεφθαρμένες διαθέσεις σας και την ουσία των αντίχριστων. Αν συναντήσετε έναν αντίχριστο, θα μπορείτε να τον διακρίνετε και να τον εκθέσετε αμέσως, να διακόψετε και να περιορίσετε αμέσως τις απερίσκεπτες και αυθαίρετες πράξεις και τρόπους άσκησής του, καθώς και να αποφύγετε ή να περιορίσετε τις απώλειες που προκαλούν οι κακές πράξεις του στο έργο της εκκλησίας. Αλλιώς, αν δεν έχετε καλή ικανότητα κατανόησης και σας λείπει η διάκριση, ή αν δεν είστε σχολαστικοί σε ό,τι αφορά την αλήθεια, και πάντοτε απλώς καταλαβαίνετε τα δόγματα και δεν μπορείτε να διακρίνετε την ουσία ενός ανθρώπου, αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα όχι μόνο να μην μπορείτε να διακρίνετε τους αντίχριστους που υπάρχουν γύρω σας, αλλά και να τους ακολουθείτε λες κι είναι καλοί επικεφαλής. Σκεφτείτε προσεκτικά και αναλογιστείτε προσεκτικά: Άραγε, τα όσα κάνουν οι αντίχριστοι περισσότερο φέρνουν όφελος στον οίκο του Θεού ή περισσότερο τον βλάπτουν; Μετά από προσεκτική σκέψη, βλέπετε ότι, παρόλο που οι αντίχριστοι φαίνεται πως κάνουν κάποια καλά πράγματα όταν εργάζονται στον οίκο του Θεού, στην πραγματικότητα περισσότερο βλάπτουν παρά ωφελούν. Τα οφέλη δεν αξίζουν τις απώλειες. Για την ακρίβεια, οι καλές τους πράξεις εγκυμονούν ακόμα μεγαλύτερους κρυφούς κινδύνους, με αποτέλεσμα να προκαλούν περισσότερο κακό παρά καλό στο έργο της εκκλησίας. Ο ρόλος που παίζουν αυτοί οι άνθρωποι στον οίκο του Θεού είναι να λειτουργούν ως τσιράκια του Σατανά.

25 Απριλίου 2020