2. Τα συμφέροντα των αντίχριστων

Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε πάνω στο ένατο σημείο των διάφορων εκδηλώσεων των αντίχριστων: Κάνουν το καθήκον τους μόνο για να διακριθούν και να τροφοδοτήσουν τα δικά τους συμφέροντα και φιλοδοξίες· ποτέ δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και μάλιστα ξεπουλάνε αυτά τα συμφέροντα με αντάλλαγμα την προσωπική δόξα. Στη συνέχεια, διαχωρίσαμε τα συμφέροντα των αντίχριστων σε διάφορα στοιχεία. Το πρώτο είναι η ασφάλειά τους, το δεύτερο είναι η φήμη και η θέση τους, και το τρίτο είναι τα προνόμια. Τι περιλαμβάνουν αυτά τα προνόμια; (Το πρώτο είναι ότι καταχρώνται τα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού, το δεύτερο είναι ότι χρησιμοποιούν αδελφούς και αδελφές για να τους εξυπηρετούν και να δουλεύουν γι’ αυτούς, και το τρίτο είναι ότι χρησιμοποιούν τη θέση τους για να εξασφαλίσουν φαγητό, ποτό και άλλα επιθυμητά πράγματα με δόλο, με το πρόσχημα ότι πιστεύουν στον Θεό.) Στα «άλλα πράγματα» συγκαταλέγεται η ειδική μεταχείριση, η διευθέτηση των προσωπικών τους υποθέσεων και ούτω καθεξής, σωστά; (Ναι.) Μήπως σας μπερδεύει η συναναστροφή μ’ αυτόν τον τρόπο, με τον διαχωρισμό, δηλαδή, των κύριων θεμάτων σε υποενότητες και των υποενοτήτων σε διάφορες πτυχές για συναναστροφή; (Όχι, δεν μας μπερδεύει.) Στην πραγματικότητα, όσο περισσότερο συναναστρεφόμαστε έτσι, τόσο περισσότερο πρέπει να ξεκαθαρίζουν τα πράγματα. Έχουμε συναναστραφεί πάνω σε τρία σημεία σχετικά με τα συμφέροντα των αντίχριστων, αλλά υπάρχει κι ακόμα ένα, που είναι το πιο σημαντικό, δηλαδή το τέταρτο από τα συμφέροντα των αντίχριστων —οι προοπτικές και το πεπρωμένο τους. Οι προοπτικές και το πεπρωμένο είναι μάλλον ο βασικός στόχος που έχουν οι αντίχριστοι με την πίστη τους στον Θεό. Αυτά, επίσης, αποτελούν τα μεγαλύτερα όνειρα που διατηρούν στην καρδιά τους και τα ύψιστα πράγματα που επιδιώκουν βαθιά μέσα τους. Κατά πάσα πιθανότητα, γνωρίζετε το θέμα των προοπτικών και του πεπρωμένου. Έχει να κάνει με το πού θα καταλήξουν οι άνθρωποι, με το πού θα πάνε ή με το πού κατευθύνονται στο μέλλον ή στην επόμενη εποχή —με λίγα λόγια, σχετίζεται με τον μελλοντικό προορισμό τους. Αυτό δεν είναι το πιο μεγάλο και το πιο σημαντικό πράγμα στην καρδιά κάθε πιστού στον Θεό; (Ναι.) Οι προοπτικές και το πεπρωμένο είναι φοβερά σημαντικά πράγματα για όλους όσοι πιστεύουν στον Θεό. Επομένως, είναι αυτονόητο ότι για τους αντίχριστους, το πιο κομβικό κομμάτι των συμφερόντων τους πρέπει να είναι οι προοπτικές και το πεπρωμένο τους, δηλαδή ο προορισμός τους.

Δ. Οι προοπτικές και το πεπρωμένο τους

Ας κάνουμε συναναστροφή και πάνω στις προοπτικές και στο πεπρωμένο, στο πλαίσιο των συμφερόντων των αντίχριστων, μέσα από διάφορες οπτικές και πτυχές, έτσι ώστε να ξεκαθαρίσουν κάπως τα πράγματα. Τα διάφορα συμφέροντα των αντίχριστων πάνω στα οποία είχαμε συναναστραφεί προηγουμένως αφορούν τόσο υλικά όσο και μη υλικά συμφέροντα. Για παράδειγμα, η ασφάλεια, η φήμη και η θέση ενός ανθρώπου, όλα αυτά είναι μη υλικά συμφέροντα· πρόκειται απλώς για άυλα πράγματα μέσα στον πνευματικό τους κόσμο. Αντίθετα, στα υλικά συμφέροντα συγκαταλέγονται τα περιουσιακά στοιχεία, το φαγητό και το ποτό, καθώς και η ειδική μεταχείριση, οι υλικές απολαύσεις και ούτω καθεξής. Τι αφορούν, λοιπόν, οι προοπτικές και το πεπρωμένο πάνω στα οποία συναναστρεφόμαστε σήμερα; Αν τα εξετάσουμε από την οπτική των ανθρώπινων αντιλήψεων, τότε είναι χειροπιαστά ή άυλα πράγματα; (Είναι άυλα πράγματα.) Άρα, πρέπει να είναι πράγματα που υπάρχουν στους πνευματικούς κόσμους των ανθρώπων, στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, και στο μυαλό τους. Αυτά τα πράγματα αποτελούν για τους ανθρώπους ένα είδος ελπίδας και υποστήριξης, και αυτά επιδιώκουν όλη τους τη ζωή. Παρ’ όλο που αυτά τα πράγματα είναι αόρατα και άυλα για τους ανθρώπους, καταλαμβάνουν κυρίαρχη θέση στην καρδιά τους, κυριαρχούν σε όλη τη ζωή τους κι ελέγχουν τις σκέψεις και τις πράξεις τους, τις προθέσεις τους και την κατεύθυνση των επιδιώξεών τους. Άρα, οι προοπτικές και το πεπρωμένο έχουν τεράστια σημασία για όλους! Παρ’ όλο που οι προοπτικές και το πεπρωμένο είναι σημαντικά πράγματα, οι αντίχριστοι τα επιδιώκουν κατά τρόπο τελείως διαφορετικό απ’ ό,τι οι κανονικοί, συνηθισμένοι άνθρωποι. Ποια ακριβώς είναι η διαφορά; Ποιες πτυχές το δείχνουν αυτό και δίνουν στους ανθρώπους τη δυνατότητα να δουν και να διακρίνουν ξεκάθαρα ότι πρόκειται για τη μέθοδο επιδίωξης ενός αντίχριστου και για το χαρακτηριστικό ενός αντίχριστου; Δεν αξίζει να το συζητήσουμε και να συναναστραφούμε σχετικά μ’ αυτό; Φυσικά, σε πολλές περιπτώσεις, οι εκδηλώσεις πολλών ανθρώπων μοιάζουν με αυτές των πραγματικών αντίχριστων και εκείνων που έχουν την ουσία των αντίχριστων. Αλλά ακόμα κι όταν έχουν τις ίδιες εκδηλώσεις και διαθέσεις, η ουσία τους είναι διαφορετική. Ας συναναστραφούμε πάνω στο τέταρτο από τα συμφέροντα των αντίχριστων —τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους— από διάφορες πτυχές.

Πώς μπορούμε να αναλύσουμε τις προοπτικές και το πεπρωμένο; Τι μέθοδο και ποια παραδείγματα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να αναλύσουμε το γεγονός ότι οι προοπτικές και το πεπρωμένο στο πλαίσιο των συμφερόντων των αντίχριστων δεν συμφωνούν με την αλήθεια και αποτελούν αποκάλυψη της ουσίας των αντίχριστων; Από ποιες πτυχές μπορούν να αναλυθούν; Αυτό προϋποθέτει προσεκτική διερεύνηση. Ας τις διαχωρίσουμε σε ορισμένες μεγάλες κατηγορίες, έτσι ώστε να καταλάβουν οι άνθρωποι την ουσία των αντίχριστων με περισσότερη ακρίβεια και πιο καθαρά. Η πρώτη είναι πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι τα λόγια του Θεού, η δεύτερη είναι πώς αντιμετωπίζουν το καθήκον τους, η τρίτη είναι πώς αντιμετωπίζουν το κλάδεμα, η τέταρτη είναι πώς αντιμετωπίζουν τον τίτλο «πάροχος υπηρεσιών» και η πέμπτη είναι πώς προσεγγίζουν τη θέση τους στην εκκλησία. Πώς προκύπτουν αυτές οι πέντε κατηγορίες; Για προσπαθήστε να το καταλάβετε. Μπορείτε να καταλάβετε λιγάκι την καθεμιά από αυτές; Μπορείτε να βρείτε κάποιες αντίστοιχες εκδηλώσεις ή διαθέσεις που ανήκουν στους αντίχριστους; Τι ακριβώς θα πρέπει να αναλυθεί με βάση αυτές τις πέντε κατηγορίες; Ως προς αυτές τις κατηγορίες, ποια είναι τα κυριότερα χαρακτηριστικά των αντίχριστων και οι κύριες διαθέσεις που εμφανίζουν, και ποιες είναι οι εκδηλώσεις εκείνων των κανονικών ανθρώπων που επιδιώκουν την αλήθεια και των συνηθισμένων διεφθαρμένων ανθρώπων; Σε τι διαφέρουν οι αντίχριστοι από τους συνηθισμένους διεφθαρμένους ανθρώπους; Πού εντοπίζονται αυτές οι διαφορές; Τι διαφορά έχουν τα μονοπάτια που έχουν επιλέξει; Τι διαφορά έχουν οι εκδηλώσεις τους; Κατανοείτε κάπως αυτές τις κατηγορίες; (Σ’ αυτές τις πέντε κατηγορίες, οι αντίχριστοι κατά κύριο λόγο δεν βλέπουν τα πράγματα με βάση την αλήθεια των λόγων του Θεού. Απλώς μαντεύουν τις προθέσεις του Θεού με βάση τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, χρησιμοποιώντας πάντα την επιφανειακή εικόνα ορισμένων πραγμάτων ή τις δικές τους συνθήκες, για να δουν αν έχουν προοπτικές και πεπρωμένο. Για παράδειγμα, όσον αφορά το καθήκον τους, αν καταφέρουν να βρεθούν στο επίκεντρο και να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες, τη ματαιοδοξία και την περηφάνια τους, τότε θεωρούν πως είναι χρήσιμοι στον οίκο του Θεού και πως έχουν δήθεν προοπτικές και πεπρωμένο. Μόλις κλαδευτούν, θεωρούν ότι ο Θεός έχει δυσαρεστηθεί μαζί τους, ότι ο Θεός δεν είναι ικανοποιημένος μαζί τους, αποθαρρύνονται και απογοητεύονται από την πίστη στον Θεό, και δημιουργείται μέσα τους αρνητικότητα και εναντίωση.) Αυτή η σύνοψη ρίχνει λίγο φως και θίγει κάπως την αλήθεια που υπάρχει σ’ αυτό το ζήτημα. Αν κρίνουμε από το γενικό νόημα αυτών που είπατε, πιθανόν να κατανοείτε αυτές τις πέντε κατηγορίες κατά βάση. Κατόπιν, θα συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτές μία προς μία.

1. Πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι τα λόγια του Θεού

Η πρώτη κατηγορία είναι πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι τα λόγια του Θεού. Οι αντίχριστοι είναι κι αυτοί άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν· έχουν κι αυτοί στα χέρια τους τα λόγια του Θεού, ακούνε κηρύγματα, συμμετέχουν σε συναθροίσεις και έχουν κανονική πνευματική ζωή. Η ανάγνωση των λόγων του Θεού αποτελεί και για τους αντίχριστους μέρος της ζωής τους και είναι κάτι που το κάνουν συχνά. Παρ’ όλο που και οι αντίχριστοι και όσοι επιδιώκουν την αλήθεια διαβάζουν τα λόγια του Θεού, διαφέρουν μεταξύ τους· οι αντίχριστοι έχουν τελείως διαφορετική στάση απέναντι στα λόγια του Θεού. Πώς αντιμετωπίζουν, λοιπόν, οι αντίχριστοι τα λόγια του Θεού; Κατ’ αρχάς, ερευνούν και αναλύουν τα λόγια του Θεού, τα μελετούν από μια παράξενη σκοπιά και οπτική. Γιατί λέω ότι τα «μελετούν»; Από αντικειμενική άποψη, οι αντίχριστοι πρέπει να παραδεχτούν ότι πρόκειται για τα λόγια του Θεού και επίσης πιστεύουν μέσα στην καρδιά τους ότι τα λόγια του Θεού είναι τόσο υψηλά, που δεν θα μπορούσαν να τα εκφράσουν συνηθισμένοι άνθρωποι και ότι αυτά τα λόγια δεν θα γινόταν να βρεθούν πουθενά αλλού. Με βάση αυτό, δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να παραδεχτούν ότι αυτά είναι τα λόγια του Θεού. Αποδέχονται, όμως, τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια; Όχι. Και τότε, για ποιον λόγο συνεχίζουν να διαβάζουν τα λόγια του Θεού; Επειδή μέσα στα λόγια του Θεού υπάρχουν πράγματα που χρειάζονται, πράγματα που θέλουν να μάθουν και πράγματα που τους τρέφουν στον πνευματικό τους κόσμο. Τι είναι αυτά τα πράγματα; Είναι, βεβαίως, άρρηκτα συνδεδεμένα με τις προοπτικές και με το πεπρωμένο των αντίχριστων. Όταν οι αντίχριστοι μελετούν τα λόγια του Θεού, ψάχνουν συνέχεια να βρουν λόγια που έχουν σχέση με προορισμούς, με εκβάσεις, με το πού θα καταλήξουν οι άνθρωποι στο μέλλον και ούτω καθεξής. Γι’ αυτό, η ανάγνωση των λόγων του Θεού από τους αντίχριστους ονομάζεται «μελέτη»· ερευνούν, αναλύουν και κρίνουν τα λόγια του Θεού καθώς τα διαβάζουν. Ερευνούν τα λόγια Του καθώς διαβάζουν: «Από τον τόνο του θεού, φαίνεται ότι δεν του αρέσουν τέτοιοι άνθρωποι. Γιατί νιώθω πως είμαι ένας απ’ αυτούς; Πρέπει να βρω τι προορισμό δίνει ο θεός σ’ αυτούς τους ανθρώπους». Όταν βλέπουν ότι ο Θεός λέει πως τέτοιους ανθρώπους θα τους ρίξει στο πηγάδι της αβύσσου, σκέφτονται: «Αυτό δεν είναι καλό. Άμα ριχτεί κανείς στο πηγάδι της αβύσσου, τότε είναι τελειωμένος, έτσι δεν είναι; Άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν έχουν καμία προοπτική και δεν έχουν καλό προορισμό. Τι πρέπει να κάνω, λοιπόν;» Νιώθουν έναν βουβό πόνο, ανησυχία και δυσφορία στην καρδιά τους. «Όντως έτσι αντιμετωπίζει ο θεός τέτοιους ανθρώπους; Όχι, δεν πρέπει να τα παρατήσω». Έτσι, συνεχίζουν να ψάχνουν στα λόγια του Θεού. Όταν βλέπουν τα λόγια του Θεού που λένε: «Υιοί μου, θα κάνω τούτο και εκείνο για σένα, και θα σου συμβεί τούτο και εκείνο», παύουν να αισθάνονται άσχημα. «Τα λόγια του θεού ζεσταίνουν την καρδιά μου, είναι υπέροχα. Είμαι ένας από τους “υιούς” που αναφέρει ο θεός». Μετά, βλέπουν στα λόγια του Θεού τις αναφορές στους «πρωτότοκους υιούς» και στο ότι«βασιλεύουν ως βασιλιάδες» και σκέφτονται: «Υπέροχα! Η πίστη στον θεό προσφέρει προνόμια κι ένα υποσχόμενο μέλλον. Επέλεξα το σωστό μονοπάτι. Έχω ποντάρει σωστά. Πρέπει να είμαι επιμελής στην πίστη μου και να κρατηθώ από τα ιμάτια του θεού. Δεν πρέπει να τα παρατήσω, ούτε την τελευταία στιγμή!» Συνεχίζοντας την ανάγνωση, βλέπουν ότι τα λόγια του Θεού αναφέρουν ότι «εκείνος που ακολουθεί ως το τέλος θα σωθεί». Μόλις το διαβάσουν αυτό οι αντίχριστοι, είναι λες και πιάνονται από μια σανίδα σωτηρίας. «Θα ασκηθώ σύμφωνα μ’ αυτά τα λόγια. Ανεξάρτητα από το πότε και το πού, και ανεξάρτητα απ’ το τι θα συμβεί, ακόμα κι όταν οι θάλασσες στερέψουν και οι βράχοι γίνουν σκόνη, ακόμα κι αν οι γαλάζιες θάλασσες γίνουν πράσινα χωράφια, αυτά τα λόγια δεν πρόκειται να αλλάξουν. Ακόμα κι αν χαθούν ο ουρανός και η γη, αυτά τα λόγια δεν πρόκειται να χαθούν. Εφόσον τηρώ αυτά τα λόγια, δεν θα έχω καλή έκβαση, καλό προορισμό; Δεν θα έχουν κανονιστεί οι προοπτικές και το πεπρωμένο μου; Τέλεια! Πρέπει να είμαι απ’ αυτούς που ακολουθούν μέχρι τέλους!» Με συνεχείς αναζητήσεις, ερευνώντας και αναλύοντας με τον έναν και τον άλλον τρόπο, βρίσκουν τελικά στα λόγια του Θεού μια σανίδα σωτηρίας και ανακαλύπτουν το μεγαλύτερο «μυστικό». Πλημμυρίζουν από χαρά: «Επιτέλους, δεν χρειάζεται να φοβάμαι μήπως αποκλειστώ, δεν χρειάζεται να φοβάμαι μήπως καταλήξω στη λίμνη της φωτιάς και του θειαφιού, δεν χρειάζεται να φοβάμαι μήπως πάω στην κόλαση. Επιτέλους, βρήκα τον προορισμό μου, και επιτέλους βρήκα μια δίοδο προς τον ουρανό, τον όμορφο προορισμό της ανθρωπότητας —τι υπέροχο!» Αλλά αυτό δεν κρατάει πολύ, κι όταν διαβάζουν το κεφάλαιο των λόγων του Θεού «Περί Προορισμού», σκέφτονται: «Τι λένε αυτά τα λόγια για τους προορισμούς; Ο θεός δεν φαίνεται να μιλάει πολύ συγκεκριμένα για τους προορισμούς των διάφορων ειδών ανθρώπων. Τι εννοεί ακριβώς ο θεός; Τι πρέπει να κάνω; Δεν χρειάζεται να ανησυχώ, πρέπει να συνεχίσω να διαβάζω». Μετά, όταν βλέπουν τον Θεό να λέει: «Προετοίμασε αρκετές καλές πράξεις για τον προορισμό σου», το σκέφτονται λίγο παραπάνω. «Αν θέλω να έχω καλό προορισμό, πρέπει να προετοιμάσω αρκετές καλές πράξεις. Τώρα που ο θεός έχει ορίσει τις προϋποθέσεις, αυτό διευκολύνει την υπόθεση. Δεν είναι ανάγκη να αναλώνομαι διαρκώς σε άσκοπες προσπάθειες και να ταλαιπωρούμαι μάταια —τώρα ξέρω προς τα πού να καταβάλλω τις προσπάθειές μου». Μέσω της συναναστροφής, οι αντίχριστοι μαθαίνουν τι είναι οι καλές πράξεις, βρίσκουν μια «οδό» κι έχουν μια λύση. «Τελικά, ήταν τόσο απλό. Το να κάνω φιλανθρωπίες και το να δίνω προσφορές είναι καλές πράξεις. Το να κηρύττω το ευαγγέλιο και το να κερδίζω περισσότερους ανθρώπους είναι καλές πράξεις. Το να υποστηρίζω τους αδελφούς και τις αδελφές είναι καλή πράξη. Το να χαρίζω τα αντικείμενα που θεωρώ πολύτιμα είναι καλή πράξη. Για χάρη του προορισμού μου, θα τα ποντάρω όλα· θα τα χαρίσω όλα αυτά τα πράγματα!» Αλλά μετά σκέφτονται: «Όχι. Αν δώσω όλα μου τα λεφτά και τα υλικά αγαθά, τότε πώς θα ζήσω από δω και πέρα; Ας διαβάσω καλύτερα τα λόγια του θεού για να δω πρώτα πότε θα τελειώσει το έργο του και πότε θα πάψουν οι άνθρωποι να τα χρειάζονται όλα αυτά στη ζωή τους στη γη. Δεν πρέπει να βιαστώ. Αν, όμως, δεν προσφέρω αυτά τα πράγματα, τότε πώς θα μπορέσω να προετοιμάσω καλές πράξεις; Είναι εύκολο να φιλοξενήσω κάποιους αδελφούς και αδελφές, και να κηρύξω το ευαγγέλιο για να κερδίσω ανθρώπους. Αυτά μπορώ να τα καταφέρω». Καθώς προετοιμάζουν καλές πράξεις, μέσα στην καρδιά τους υπολογίζουν συνεχώς πόσες καλές πράξεις έχουν προετοιμάσει και πόσο πιθανό είναι να αποκτήσουν έναν καλό προορισμό. «Αφού έχω προετοιμάσει τόσες καλές πράξεις, γιατί δεν μου δηλώνει ο θεός τι έχει αποφασίσει; Αφού το έργο του θεού δεν έχει τελειώσει ακόμα, τι πρέπει να κάνω; Όχι, πρέπει να δω τι άλλο λένε τα λόγια του θεού για τις προοπτικές και για το πεπρωμένο, και τι άλλες συγκεκριμένες εξηγήσεις περιέχουν». Συνεχίζουν να ψάχνουν ξανά και ξανά τα λόγια του Θεού. Αν βρουν κάτι που ωφελεί τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους, τότε χαίρονται· αν βρουν κάτι που συγκρούεται με τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους, τότε πονάνε. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, στα χρόνια που διαβάζουν τα λόγια του Θεού, μια νιώθουν συνεχώς αρνητικοί και αδύναμοι εξαιτίας των λόγων του Θεού, και μια νιώθουν συνεχώς θετικοί, χαρούμενοι και ενθουσιασμένοι εξαιτίας των λόγων Του. Ωστόσο, όποιες καταστάσεις ή συναισθήματα κι αν τους δημιουργηθούν, δεν μπορούν να απαλλαγούν από την εμμονή τους με τον προορισμό, τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους, και επιμένουν να ψάχνουν να βρουν στα λόγια του Θεού προσδιορισμούς και δηλώσεις σχετικά με την έκβαση των διαφόρων ειδών ανθρώπων. Με λίγα λόγια, καταβάλλουν όλη τους την προσπάθεια στα λόγια του Θεού. Όσο κι αν διαβάζουν τα λόγια του Θεού, απλούστατα δεν γνωρίζουν ότι στα λόγια του Θεού υπάρχει η αλήθεια, η οδός και η ζωή. Το μόνο που γνωρίζουν είναι ότι στα λόγια του Θεού μπορούν να βρουν τον προορισμό τους, τον προορισμό της ανθρωπότητας, καθώς και ένα μονοπάτι για να μην πάνε στην κόλαση και να μη χάσουν τον προορισμό τους. Οπότε, μετά από πολλά χρόνια που διάβαζαν τα λόγια του Θεού με αυτόν τον τρόπο, τι κέρδισαν; Μπορούν να μιλήσουν για πολλά σωστά δόγματα και σωστές πνευματικές θεωρίες, αλλά δεν μπορούν με τίποτα να συσχετίσουν τα λόγια του Θεού με τη δική τους την ουσία, η οποία εναντιώνεται στον Θεό, επαναστατεί ενάντια στον Θεό, δεν κάνει πράξη την αλήθεια και δεν αγαπά καθόλου την αλήθεια.

Οι αντίχριστοι ερευνούν και ψάχνουν συχνά τα λόγια του Θεού για να βρουν τι αποκαλύπτει σχετικά με τα μυστήρια. Επίσης, ψάχνουν να βρουν στα λόγια Του νέους όρους, νέα πράγματα και νέες δηλώσεις, φτάνοντας μέχρι και στο σημείο να ψάξουν να βρουν κάποια μυστήρια που είναι άγνωστα σε κάθε άνθρωπο, πνευματικό και μη, όπως για παράδειγμα τι είναι η συκιά, ποιο είναι το νόημα των 144.000 αρσενικών παιδιών και τι είναι ο νικητής, όπως επίσης και τι σημαίνουν κάποιες δηλώσεις και όροι στο βιβλίο της Αποκάλυψης τα οποία οι άνθρωποι ερευνούν τόσα χρόνια χωρίς να τα καταλαβαίνουν. Εργάζονται ιδιαίτερα σκληρά πάνω σ’ αυτά τα πράγματα και ψάχνουν και ερευνούν συνέχεια για το αν σ’ αυτά τα λόγια υπάρχουν δηλώσεις σχετικά με τους προορισμούς των ανθρώπων και αν υπάρχουν ξεκάθαρες εξηγήσεις σχετικά με τους προορισμούς των ανθρώπων. Όμως, όσο εντατικά κι αν ψάχνουν, οι προσπάθειές τους είναι πάντα μάταιες. Έτσι, οι αντίχριστοι, παρ’ όλο που διαβάζουν τα λόγια του Θεού, ακολουθούν τον Θεό και πάνε με το ρεύμα στην εκκλησία, βαθιά μέσα τους νιώθουν πάντοτε ανησυχία. Πολλές φορές αναρωτιούνται: «Μπορώ να λάβω ευλογίες; Ποιες ακριβώς είναι οι προοπτικές και το πεπρωμένο μου; Θα βρεθεί μια θέση για μένα στη βασιλεία του θεού; Όταν φτάσει ο προορισμός μου, θα αγναντεύω έναν γαλάζιο ουρανό ή θα βρεθώ σε έναν κόσμο τόσο σκοτεινό, που δεν θα μπορώ να δω ούτε το ίδιο μου το χέρι; Ποιος ακριβώς είναι ο προορισμός μου;» Καθώς συνεχίζουν μέσα τους να αμφισβητούν τον εαυτό τους με αυτόν τον τρόπο, στα βάθη της καρδιάς τους αμφισβητούν βουβά και τον Θεό: «Έχω τα προσόντα να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών; Μπορώ να γλιτώσω την κόλαση; Μπορώ, αν επιδιώκω μ’ αυτόν τον τρόπο, να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών; Μπορώ να λάβω ευλογίες στο μέλλον; Θα εισέλθω στον κόσμο που έρχεται; Ποια είναι η στάση του θεού; Γιατί δεν μου δίνει ο θεός μια ακριβή και σαφή δήλωση σχετικά με αυτό το ζήτημα, ώστε να ηρεμήσω; Ποια ακριβώς είναι η έκβασή μου;» Αυτό δεν σκέφτονται βαθιά μέσα τους οι αντίχριστοι την ώρα που μελετούν τα λόγια του Θεού, και την ώρα που πάνε με το ρεύμα και δεν έχουν άλλη επιλογή, παρά να συνεχίσουν να προχωρούν; Αυτήν τη στάση τηρούν στα βάθη της καρδιά τους απέναντι στις προοπτικές και στο πεπρωμένο τους: Απασχολούν μονίμως το μυαλό τους μ’ αυτά τα πράγματα, γαντζώνονται απελπισμένα πάνω τους και αρνούνται να τα εγκαταλείψουν.

Καθώς μελετούν οι αντίχριστοι τον λόγο του Θεού, υπάρχει κάτι που τους ενδιαφέρει περισσότερο από το να αναζητούν τον προορισμό τους και να ερευνούν τα μυστήρια, και συγκεκριμένα πότε θα φύγει ο ενσαρκωμένος Θεός από τη γη, πότε θα τελειώσει τη διακονία Του, πότε θα ολοκληρωθεί το μεγάλο Του εγχείρημα, πότε θα τερματιστεί το έργο Του, πότε εκείνοι που Τον ακολουθούν θα απολαύσουν σπουδαίες ευλογίες και θα δουν το αληθινό Του πρόσωπο. Η μεγαλύτερη ανησυχία τους, επίσης, είναι αν θα μπορέσουν να δουν τον Θεό να αναχωρεί από τη γη. Εκτός από τη μέρα που θα ολοκληρωθεί με επιτυχία το σχέδιο διαχείρισης του Θεού, ανησυχούν περισσότερο για το πότε θα φύγει ο Χριστός από τη γη, για το πώς θα είναι όταν φύγει ο Χριστός από τη γη, για το πόσο χρονών είναι οι ίδιοι τώρα, για το αν θα ζουν ακόμα για να δουν τον Χριστό να αποχωρεί από τη γη σε 10 ή 20 χρόνια, για το τι θα γίνει αν το δουν και για το τι θα γίνει αν δεν τα καταφέρουν· τέτοιους υπολογισμούς κάνουν στο μυαλό τους. Κάποιοι αναλογίζονται μέσα τους: «Είμαι ήδη 60 χρονών. Αν ζω ακόμα σε 10 χρόνια, τότε θα μπορέσω να δω τον χριστό να φεύγει από τη γη, αλλά αν έχω ήδη πεθάνει όταν τελειώσει το έργο του θεού σε 10 χρόνια, τότε τι νόημα έχει η πίστη μου στον θεό; Παρ’ όλο που ο θεός όρισε να γεννηθώ σ’ αυτήν την εποχή, αν ακολουθώ τον θεό, αλλά χάσω την ευκαιρία να γίνω μάρτυρας σ’ ένα τόσο μεγάλο και σπουδαίο γεγονός, τότε δεν θα θεωρηθώ ευλογημένος άνθρωπος και δεν θα έχω δεχτεί καμία μεγάλη ευλογία!» Τέτοιες σκέψεις τούς προκαλούν στενοχώρια και δυσαρέσκεια. Σε τι βαθμό φτάνει η δυσαρέσκειά τους; «Έχω ήδη γεράσει πολύ· γιατί δεν έχει φύγει ακόμα ο θεός από τη γη; Για ποιον λόγο δεν έχει τελειώσει ακόμα το έργο του θεού; Πότε θα τελειώσουμε με τη διάδοση του ευαγγελίου; Μακάρι να τελειώσει γρήγορα το έργο του θεού, μακάρι ο θεός να ολοκληρώσει γρήγορα το μεγάλο του εγχείρημα, μακάρι να πέσουν γρήγορα οι συμφορές, μακάρι να σπεύσει ο θεός να καταστρέψει τον Σατανά και να τιμωρήσει τους κακούς ανθρώπους!» Τι κάνουν; Δεν έχουν απαιτήσεις από τον Θεό με βάση τη δική τους βούληση, με την ελπίδα να Τον κάνουν να πράξει σύμφωνα με τη δική τους βούληση; Δεν εμπεριέχονται τα προσωπικά τους συμφέροντα μέσα σ’ αυτήν τους τη βούληση; Χάριν των δικών τους συμφερόντων, ευελπιστούν διακαώς να ολοκληρώσει ο Θεός το μεγάλο Του εγχείρημα, να πέσουν γρήγορα οι συμφορές, να σπεύσει ο Θεός να τιμωρήσει τους κακούς και να ανταμείψει τους καλούς, και να δοξαστεί ο Θεός. Τι κίνητρα κρύβουν μέσα στην καρδιά τους; Λαμβάνουν υπόψη τους τις προθέσεις του Θεού; (Όχι.) Τι κάνουν; (Ελπίζουν να λάβουν ευλογίες.) Θέλουν να κάνουν το έργο του σχεδίου διαχείρισης του Θεού να περιστρέφεται γύρω από τον προορισμό τους για χάρη των δικών τους συμφερόντων και προορισμών. Δεν είναι κάτι τέτοιο ποταπό και ξεδιάντροπο; Τι ουσία επιδεικνύουν οι αντίχριστοι σε όλα τα ζητήματα; Βάζουν τα συμφέροντά τους πάνω απ’ όλα και αφήνουν τα δικά τους συμφέροντα να βασιλέψουν πάνω απ’ όλα. Δηλαδή, δεν αφήνουν τίποτα να συγκρουστεί με τα συμφέροντά τους, ούτε καν το σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Το πότε θα τελειώσει το έργο του Θεού, πότε θα ολοκληρωθεί το μεγάλο Του εγχείρημα, πότε Εκείνος θα δοξαστεί και θα καταστρέψει το ανθρώπινο γένος, όλα αυτά πρέπει να περιστρέφονται γύρω από τα συμφέροντα και τον προορισμό τους, όλα αυτά πρέπει να σχετίζονται με τον προορισμό τους. Σε διαφορετική περίπτωση, θα αρνηθούν τον Θεό, θα αποκηρύξουν την πίστη τους σ’ Αυτόν και θα φτάσουν μέχρι και στο σημείο να Τον καταραστούν.

Μια από τις βασικές εκδηλώσεις του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι τον λόγο του Θεού είναι να τον μελετούν. Με αυτήν τη στάση αντιμετωπίζουν τον λόγο του Θεού οι πραγματικοί δύσπιστοι. Τι μελετούν ακριβώς; Δεν μελετούν την αλήθεια ούτε τι απαιτεί ο Θεός από την ανθρωπότητα, ούτε τα λόγια Του που εκθέτουν την ανθρωπότητα, ούτε τα λόγια Του που κρίνουν την ανθρωπότητα, και σίγουρα δεν μελετούν τις προθέσεις Του, αλλά τις δικές τους προοπτικές και το δικό τους πεπρωμένο. Όποιο απόσπασμα του λόγου του Θεού κι αν διαβάσουν, αν αυτό περιέχει λόγια που αφορούν τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους, δηλαδή αυτό που τους απασχολεί περισσότερο, θα μελετήσουν αυτά τα αποσπάσματα με προσοχή και θα τα επισημάνουν ως σημαντικά. Για παράδειγμα, όταν βλέπουν λόγια του Θεού που εκθέτουν και αναλύουν ανθρώπους σαν και τους ίδιους, ή χαρακτηρισμούς ή δηλώσεις για ανθρώπους σαν κι αυτούς, τέτοια λόγια θα τα μελετούν προσεκτικά και θα τα διαβάζουν ξανά και ξανά. Τι ψάχνουν; Ψάχνουν μήπως πώς να καταλάβουν τις προθέσεις του Θεού και να βρουν τις αρχές άσκησης; Ψάχνουν πώς να καταλάβουν τον εαυτό τους μέσα από τον λόγο του Θεού; Όχι. Αναζητούν κάποιο κρυφό νόημα, προκειμένου να δουν ξεκάθαρα πίσω από αυτά τα λόγια τι στάση τηρεί ο Θεός απέναντι σε ανθρώπους σαν τους ίδιους, αν τους μισεί και τους απεχθάνεται ή αν θα τους σώσει. Εξετάζουν εξονυχιστικά όχι μόνο το περιεχόμενο από τα συγκεκριμένα λόγια του Θεού, αλλά και τον τόνο και τη στάση των λόγων Του, και τις σκέψεις που κρύβουν. Μόλις ενώσουν όλα τα σημεία του λόγου του Θεού που αφορούν τον προορισμό ανθρώπων σαν τους ίδιους, κι ανακαλύψουν ότι η στάση Του απέναντί τους είναι να τους αποστραφεί και να τους απορρίψει και όχι να τους σώσει, τότε αμέσως θα αποκτήσουν πιο ψυχρή στάση ως προς την πίστη σ’ Αυτόν κατά 80 με 90 τοις εκατό. Αμέσως θα μεγαλώσει η δυσπιστία στην καρδιά τους και η στάση τους θα κάνει στροφή 180 μοιρών. Και σε τι μεταφράζεται αυτή η στροφή; Δεν θα επιθυμούν πια να κάνουν τα καθήκοντα που σχεδίαζαν να κάνουν ή να απαρνηθούν εκείνα που σκόπευαν να απαρνηθούν. Παρ’ όλο που αρχικά ήθελαν να κηρύξουν το ευαγγέλιο στην οικογένειά τους, τώρα πια δεν θα το κάνουν, εφόσον οι ίδιοι δεν πιστεύουν πλέον, ενώ δεν υπάρχει καμία περίπτωση να πιστέψουν ούτε οι συγγενείς τους. Με λίγα λόγια, θα καταστρέψουν και θα παρατήσουν όλα τα σχέδια που έκαναν αρχικά. Αυτή δεν είναι μια ουσιαστική στάση που τηρούν οι αντίχριστοι απέναντι στον λόγο του Θεού; Ο στόχος τους όταν μελετούν τον λόγο του Θεού δεν είναι να επιδιώξουν την αλήθεια και να βρουν τις αρχές της άσκησης της αλήθειας, ώστε να καταλάβουν τις προθέσεις Του και να παραμείνουν αφοσιωμένοι σ’ Αυτόν· στόχο έχουν να βρουν μια ακριβή δήλωση σχετικά με το πώς προσδιορίζει ο Θεός την έκβαση και τον προορισμό για ανθρώπους σαν κι αυτούς. Όταν βρουν μια μικρή ελπίδα, προσκολλιούνται σ’ αυτή με νύχια και με δόντια· γι’ αυτήν την αχτίδα ελπίδας, μπορούν να απαρνηθούν τα πάντα, και η στάση τους αλλάζει ριζικά. Όταν, όμως, καταρρεύσει κάθε ελπίδα να λάβουν ευλογίες, τότε και πάλι θα αλλάξει ριζικά η στάση τους, σε σημείο που θα χάσουν την πίστη τους και θα καταφύγουν στην προδοσία, ακόμα και στο να καταριούνται μέσα τους τον Θεό. Αυτές είναι οι εκδηλώσεις των αντίχριστων.

Φυσικά, οι αντίχριστοι θα χρησιμοποιήσουν, επίσης, τα λόγια του Θεού για να αναζητήσουν μέσα από τη μελέτη τους το προσωπικό τους όφελος. Τι όφελος; Καθώς μελετούν τα λόγια του Θεού, συνοψίζουν τους κανόνες της ομιλίας του Θεού, τον τόνο Του όταν κλαδεύει τους ανθρώπους, τον τρόπο που μιλάει όταν εκθέτει την ανθρωπότητα, πώς παρηγορεί και παροτρύνει τους ανθρώπους, τις μεθόδους που χρησιμοποιεί και τη σοφία που έχει. Οι αντίχριστοι εξειδικεύονται στο να μαθαίνουν και να μιμούνται τον τρόπο που μιλάει και εργάζεται ο Θεός· ταυτόχρονα, χρησιμοποιούν και λόγια που συνήθως χρησιμοποιεί ο Θεός για να μιλήσουν στους άλλους και να συναναστραφούν μαζί τους. Καθώς μελετούν τα λόγια του Θεού, εφοδιάζονται συνεχώς και με τα λόγια των διαφόρων αληθειών που εμπεριέχουν, κάνοντάς τα δικά τους, και χρησιμοποιούν αυτά τα λόγια του Θεού για να κάνουν έργο και να συγκεντρώσουν κεφάλαιο. Τι σημαίνει αυτό το κεφάλαιο; Για παράδειγμα, πιστεύουν ότι^[α] σε μια συνάθροιση, όποιος έχει μεγαλύτερη ικανότητα να λέει τα σωστά λόγια και δόγματα, όποιος αποστηθίζει περισσότερα λόγια του Θεού, παραθέτει περισσότερα λόγια του Θεού και εξηγεί περισσότερα λόγια του Θεού, ίσως είναι το είδος του ανθρώπου στην εκκλησία που αξίζει να σωθεί. Ό,τι κι αν κάνουν οι αντίχριστοι, συνδέεται με τις προοπτικές και με το πεπρωμένο τους. Δεν πρόκειται απλούστατα να κάνουν ποτέ πράξη τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια ούτε πρόκειται να υποφέρουν ή να πληρώσουν κάποιο τίμημα προκειμένου να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού. Αντίθετα, χρησιμοποιούν τα λόγια του Θεού για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους, να εξυψώσουν τη φήμη τους και να προετοιμάσουν ικανοποιητικές προϋποθέσεις για τη σωτηρία τους. Επομένως, η ουσία του πώς μεταχειρίζονται οι αντίχριστοι τον λόγο του Θεού είναι ότι, ανεξαρτήτως της χρονικής στιγμής, δεν θεωρούν ποτέ τον λόγο του Θεού ως την αλήθεια ή ως μια οδό που πρέπει να ακολουθήσουν οι άνθρωποι. Παρ’ όλο που οι αντίχριστοι κρατάνε τα λόγια του Θεού και τα διαβάζουν καθημερινά, και παρ’ όλο που ακούνε τις αναγνώσεις των λόγων Του, ένα είναι σίγουρο: Δεν κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού. Όποτε έρχεται η στιγμή να κάνουν πράξη τα λόγια Του, η ειλικρίνειά τους πάει περίπατο· συνωμοτούν μόνο για τις δικές τους προοπτικές και το δικό τους πεπρωμένο. Εξωτερικά, δείχνουν ένα προσωπείο σύμφωνα με το οποίο αγαπούν τα λόγια του Θεού και τα λαχταρούν. Αλλά στην πραγματικότητα, στόχος τους όταν διαβάζουν και συγκεντρώνουν κάθε μέρα τα λόγια του Θεού, είναι να αποκτήσουν τις προϋποθέσεις για τη σωτηρία τους· το κάνουν ελπίζοντας ως αντάλλαγμα να κάνουν καλή εντύπωση στον Θεό. Δεν πιστεύουν ότι ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά την καρδιά των ανθρώπων· το μόνο που ξέρουν είναι ότι οι άνθρωποι εξετάζουν μόνο το φαίνεσθαι, άρα λογικά και ο Θεός εξετάζει μόνο το φαίνεσθαι. Έτσι, σ’ αυτά τα ζητήματα προβαίνουν σε συγκάλυψη και εξαπάτηση, καταφεύγοντας σε κόλπα. Σκέφτονται: «Αρκεί μόνο να το κάνω αυτό εξωτερικά. Δεν έχει σημασία τι σκέφτομαι μέσα μου· οι άνθρωποι δεν το βλέπουν, και ούτε ο θεός το βλέπει. Στην πραγματικότητα, όπως κι αν διαβάζω τα λόγια του θεού, δεν το κάνω για να γίνω κάποιο αληθινό δημιούργημα. Αν δεν αφορούσε τις προοπτικές και το πεπρωμένο μου, τότε δεν θα υπέμενα αυτές τις κακουχίες ούτε θα ανεχόμουν αυτήν την αδικία!» Στο μυαλό τους, όσο καλά κι αν ακούγονται τα λόγια του Θεού, δεν είναι πιθανό να υλοποιηθούν, ούτε κι οι άνθρωποι μπορούν να τα βιώσουν. Ακόμα κι αν μια χούφτα άνθρωποι βιώνουν λίγο τα λόγια του Θεού, μάλλον το κάνουν και για τους δικούς τους στόχους. Όπως λένε οι άπιστοι: «Όλα έχουν το τίμημά τους». Σκέφτονται μέσα τους: «Υπομένουμε τόσες κακουχίες για την πίστη μας στον θεό, κάθε μέρα διαβάζουμε και ακούμε τα λόγια του, ζούμε σύμφωνα με τα λόγια του —για ποιον λόγο γίνονται όλα αυτά; Δεν γίνονται μόνο και μόνο για έναν σκοπό; Όλοι ξέρουν καλά μέσα τους ότι όλα αυτά τα κάνουν για χάρη των προοπτικών και του πεπρωμένου τους· διαφορετικά, για ποιον λόγο θα εγκαταλείπαμε τις υπέροχες στιγμές όταν επιδιώκουμε τα εγκόσμια, μόνο και μόνο για να υποφέρουμε εδώ;» Ως προς αυτό το ζήτημα, ποιο γεγονός έχουν αρνηθεί; Ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια, και η αλήθεια μπορεί να σώσει τους ανθρώπους, να αλλάξει τους ανθρώπους και να τους βοηθήσει να αποβάλουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Αυτό δεν είναι το αποτέλεσμα που επιφέρει ο λόγος του Θεού; (Ναι.) Μήπως το παραδέχονται αυτό το γεγονός οι αντίχριστοι; Το αρνούνται και λένε: «Όλοι υποστηρίζουν πως ο λόγος του θεού μπορεί να σώσει τους ανθρώπους, αλλά ποιον έχει σώσει; Ποιος το έχει δει να συμβαίνει; Εγώ γιατί δεν το πιστεύω;» Γιατί λέγεται ότι ο λόγος του Θεού μπορεί να σώσει τους ανθρώπους, να αλλάξει τους ανθρώπους και να τους βοηθήσει να ξεφύγουν από τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά; Επειδή ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια και μπορεί να αποτελέσει τη ζωή των ανθρώπων. Όταν οι άνθρωποι έχουν ως ζωή τους τον λόγο του Θεού, τότε μπορούν να σωθούν· αποτελούν εκείνους που σώζονται. Αυτό το γεγονός οι αντίχριστοι δεν το αναγνωρίζουν. Πιστεύουν ότι οι άνθρωποι έφτασαν στο σημείο που βρίσκονται τώρα μονάχα για να λάβουν ευλογίες και έναν καλό προορισμό, και μόνο γι’ αυτό κάνουν οι άνθρωποι το καθήκον τους στον οίκο του Θεού. Αρνούνται τους καρπούς του λόγου του Θεού, αρνούνται τα αποτελέσματα που επιφέρει η αλήθεια στους ανθρώπους και αρνούνται ότι η αλήθεια μπορεί να κατακτήσει τους ανθρώπους, να αλλάξει τους ανθρώπους και να τους σώσει. Πιστεύουν ότι οι άνθρωποι ακολουθούν τον Θεό μόνο επειδή νοιάζονται για τις δικές τους προοπτικές και το δικό τους πεπρωμένο και επειδή αυτά επιδιώκουν. Δεν πιστεύουν ότι ο λόγος του Θεού μπορεί να αλλάξει τους ανθρώπους, να τους κάνει να αφοσιωθούν στον Θεό, να τους κάνει να υποταχθούν ανεπιφύλακτα στον Θεό ή να τους κάνει να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους ως δημιουργήματα στον οίκο του Θεού. Δεν πιστεύουν τίποτα απ’ όλα αυτά. Επομένως, οι αντίχριστοι, οι οποίοι βάζουν σε προτεραιότητα τα συμφέροντά τους, δεν επιδιώκουν οι ίδιοι την αλήθεια· ενώ αντιμετωπίζουν τα λόγια του Θεού ως κάποιου είδους ρητορική, κάποιου είδους δήλωση, δεν πιστεύουν ότι αυτά τα λόγια του Θεού μπορούν να σώσουν τους ανθρώπους. Πιστεύουν ότι όλοι εκείνοι που είναι ειλικρινείς και αφοσιωμένοι στον Θεό είναι ψεύτικοι και έχουν τα δικά τους συμφέροντα. Όσα λόγια του Θεού κι αν ακούσουν, όσα κηρύγματα του Θεού κι αν ακούσουν, μόνο δύο λέξεις είναι αυτές που τελικά παραμένουν στην καρδιά τους: προοπτικές και πεπρωμένο. Αυτό σημαίνει ότι τα λόγια του Θεού, το έργο του Θεού και το σχέδιο διαχείρισής Του μπορούν να επιφέρουν καλές προοπτικές και πεπρωμένο για τους ανθρώπους, και έναν καλό προορισμό. Οι αντίχριστοι θεωρούν ότι αυτό είναι το πιο γνήσιο, ότι είναι η ύψιστη αλήθεια. Αν δεν υπήρχαν αυτά, κατ’ αρχάς, δεν θα πίστευαν στον Θεό. Κατά δεύτερον, δεν θα ανέχονταν τέτοιες αδικίες για να παραμείνουν στον οίκο του Θεού. Τρίτον, δεν θα έκαναν κανένα καθήκον στον οίκο του Θεού. Τέταρτον, δεν θα υπέμεναν καμία κακουχία στον οίκο του Θεού. Και πέμπτον, θα είχαν επιστρέψει εδώ και καιρό στην κοσμική ζωή για να απολαύσουν πλούτη και δόξα, να επιδιώξουν τα εγκόσμια, να επιδιώξουν τη φήμη και το κέρδος, να επιδιώξουν το χρήμα και τις μοχθηρές τάσεις. Τώρα, διαμένουν προσωρινά στον οίκο του Θεού μόνο και μόνο για χάρη των προοπτικών και του πεπρωμένου τους. Είναι αποφασισμένοι να διασφαλίσουν τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους, ενώ ταυτόχρονα διατηρούν τη νοοτροπία του ρίσκου, με την ελπίδα ότι όταν ολοκληρωθεί το έργο του Θεού, θα συγκαταλέγονται μεταξύ εκείνων που θα εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών και θα λάβουν μεγάλες ευλογίες. Τι νοοτροπία είναι αυτή; Θέλουν να επιζητήσουν κέρδη από τον Θεό για να πετύχουν τους στόχους τους, αλλά δεν θέλουν να υποταχθούν σ’ Αυτόν· επιπλέον, ούτε καν πιστεύουν όλα τα λόγια που έχει πει ο Θεός ούτε πιστεύουν πως ο Θεός είναι κυρίαρχος επί των πάντων. Δεν είναι λίγο μοχθηρό αυτό; Όσον αφορά τη στάση τους με την οποία μελετούν τον λόγο του Θεού, είναι δύσπιστοι. Το γεγονός ότι οι αντίχριστοι μπορούν να ερευνήσουν, να διαβάσουν και να αντιμετωπίσουν τα λόγια του Θεού με μια τέτοια στάση δείχνει ότι είναι κλασικοί δύσπιστοι, απροκάλυπτα και απόλυτα δύσπιστοι. Και τότε πώς μπορούν ακόμα κι εκτελούν κάποιο επιφανειακό έργο στον οίκο του Θεού και συνεχίζουν να ακολουθούν χωρίς να εξαφανιστούν; Όπως κι αν κλαδεύονται, για ποιον λόγο μπορούν να παραμείνουν και μάλιστα να συμμετάσχουν στην εκκλησιαστική ζωή, και να συνεχίσουν να ακούνε και να διαβάζουν τα λόγια του Θεού; Γιατί γίνεται αυτό; (Θέλουν να λάβουν ευλογίες.) Επειδή θέλουν να λάβουν ευλογίες. Όπως λένε οι άπιστοι: «Όποιος με ταΐζει είναι μητέρα μου, και όποιος μου δίνει λεφτά είναι πατέρας μου». Τι λογική είναι αυτή; Αυτή η λογική δεν είναι γεμάτη με τη φιλοσοφία του Σατανά για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις; Υπό την επήρεια αυτής της σατανικής φιλοσοφίας πιστεύουν στον Θεό: «Δεν με νοιάζει τι σπουδαίο έργο έχεις κάνει· όποια κι αν είναι η διάθεση ή η ουσία σου, εφόσον μπορείς να μου χαρίσεις ευλογίες, έναν καλό προορισμό κι ένα καλό μέλλον, και μου επιτρέπεις να αποκτήσω μεγάλες ευλογίες, τότε προς το παρόν θα σε ακολουθήσω και θα σε θεωρώ θεό». Υπάρχει έστω και η παραμικρή ένδειξη αληθινής πίστης εδώ; (Όχι.) Κατά συνέπεια, από την άποψη του πώς αντιμετωπίζουν τα λόγια του Θεού αυτοί οι άνθρωποι, ο χαρακτηρισμός τους ως αντίχριστοι και δύσπιστοι είναι απολύτως ακριβής!

Η στάση που τηρούν οι αντίχριστοι απέναντι στα λόγια του Θεού είναι μια στάση μελέτης. Δεν θεωρούν ποτέ ότι ο λόγος του Θεού είναι ο λόγος του Θεού· τότε, τι τον θεωρούν; Συλλογή μυστηρίων; Μυθοπλασία; Σκοτεινά και ακατανόητα κείμενα; Όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού, δεν αναζητούν τις προθέσεις Του ούτε προσπαθούν να καταλάβουν τις προθέσεις ή τη διάθεσή Του. Επίσης, δεν θέλουν να γνωρίσουν τον Θεό, πόσο μάλλον να λάβουν υπόψη τις προθέσεις Του. Όταν διαβάζουν τα εξής λόγια του Θεού: «Η επείγουσα επιθυμία Μου επί του παρόντος είναι να αναζητήσω μια ομάδα ανθρώπων που να είναι ικανοί να λαμβάνουν απόλυτα υπόψη τις προθέσεις Μου», άραγε συγκινούνται; Λένε: «Τι είναι όλα αυτά τα πράγματα περί αναζήτησης ανθρώπων που να λαμβάνουν υπόψη τους τις προθέσεις του θεού; Τι νόημα έχει να λαμβάνει κανείς υπόψη τις προθέσεις σου; Μήπως θα χορτάσω αν το κάνω αυτό ή θα βγάλω λεφτά; Άραγε, το να λαμβάνει κανείς υπόψη του τις προθέσεις του θεού οδηγεί σε έναν καλό προορισμό; Μπορεί να μου αποφέρει μεγάλες ευλογίες; Αν δεν μπορεί να τα κάνει αυτά τα πράγματα, τότε ξέχνα το· δεν υπάρχει λόγος να τις λάβω υπόψη µου. Ψάχνω να βρω ένα μονοπάτι για να γλιτώσω και να μη ριχτώ στην κόλαση και για να εξασφαλίσω έναν καλό προορισμό. Αν πρόκειται να κερδίσω ευλογίες με το να λάβω υπόψη τις προθέσεις σου, τότε θα τις λάβω υπόψη. Πες μου μόνο τον τρόπο». Νομίζετε πως μπορούν να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις που έχει θέσει ο Θεός; (Όχι.) Ο Θεός ένα πράγμα προτείνει μόνο: να ακολουθείς το θέλημα του Θεού, να έχεις φόβο Θεού και να αποφεύγεις το κακό. Με αυτό τον τρόπο, λαμβάνεις υπόψη σου τις προθέσεις Του και μπορείς να αποκτήσεις σπουδαίες ευλογίες. Οι αντίχριστοι, μόλις το ακούσουν αυτό, σκέφτονται: «Βιάστηκα, δεν πρέπει να το πάρω στα σοβαρά. Δεν είμαι ικανός να λάβω υπόψη μου τις προθέσεις του θεού, ξέχνα το. Έτσι, δεν πρόκειται να τα καταφέρω· θα βρω άλλον τρόπο». Έπειτα, αρχίζουν να καταβάλλουν προσπάθειες γύρω από άλλες πτυχές των λόγων του Θεού. Επιστρατεύουν τις προσπάθειές τους για να ερευνήσουν και να αναλύσουν άλλες πτυχές, αλλά μετά από τόση ανάλυση, το μόνο που αποκομίζουν δεν είναι τίποτε άλλο από μερικά λόγια και δόγματα. Λόγω του ότι δεν αγαπούν την αλήθεια και λόγω του ότι θεωρούν τα συμφέροντα, τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους ως εκείνα τα πράγματα που θα επιδιώκουν όλη τους τη ζωή, τα λόγια του Θεού έχουν μετατραπεί γι’ αυτούς σε απλές ατάκες. Δεν έχουν αντλήσει ποτέ καμία ευχαρίστηση από το έργο του Θεού ούτε από την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος. Όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού, δεν βρίσκουν το φως και δεν κερδίζουν καμία διαφώτιση ούτε τροφή. Το μόνο που κερδίζουν είναι λίγα λόγια και δόγματα, κάποιες αποκαλύψεις και ρητά σχετικά με τα μυστήρια και τους προορισμούς. Όταν αυτά τα ρητά και τα δόγματα τα θεωρούν κεφάλαιο, μάλλον πιστεύουν ότι έχουν πάρει τον έλεγχο του προορισμού τους, ότι έχουν εξασφαλίσει τον προορισμό τους. Όμως, μέσα από τη συνεχή έκθεση, κρίση και παίδευση των λόγων του Θεού ή μέσα από τις απαιτήσεις του Θεού προς τον άνθρωπο στα διάφορα στάδια, νιώθουν λες και έχουν χάσει τον προορισμό τους και δεν μπορούν να σωθούν. Εκείνη την περίοδο, μέσα τους νιώθουν πάντοτε νευρικότητα· βαθιά μέσα τους, βασανίζουν όλη την ώρα το μυαλό τους για χάρη της εξασφάλισης ενός καλού προορισμού. Βασανίζονται εξαιτίας μιας από τις προτάσεις του Θεού, πέφτουν στην αρνητικότητα εξαιτίας μιας άλλης από αυτές και χαίρονται εξαιτίας μιας τρίτης. Ωστόσο, είτε είναι χαρούμενοι είτε εφαρμόζουν το ρητό «ο πνιγμένος απ’ τα μαλλιά του πιάνεται», για τους ανθρώπους αυτούς όλα αυτά είναι πρόσκαιρα. Στο τέλος, λοιπόν, κάποιοι αντίχριστοι πιστεύουν ότι άνθρωποι σαν και τους ίδιους δεν μπορούν να σωθούν· αντιλαμβάνονται από τα λόγια του Θεού ότι μάλλον δεν συμπαθεί ανθρώπους σαν και αυτούς. Μπορούν ή δεν μπορούν να λάβουν ευλογίες; Ποιες ακριβώς είναι οι προοπτικές και το πεπρωμένο τους; Όλα αυτά τα θεωρούν άγνωστα, νιώθουν αβεβαιότητα γι’ αυτά. Σ’ αυτό το σημείο, τι θα κάνουν; Μπορούν να μετανοήσουν; Μπορούν, σαν τον λαό της Νινευή, να εγκαταλείψουν το κακό που έχουν στα χέρια τους, να επιστρέψουν για να εξομολογηθούν και να μετανοήσουν ενώπιον του Θεού, να αποδεχτούν τα λόγια του Θεού ως τη ζωή τους και ως το θεμέλιο της ύπαρξής τους; Δεν μπορούν. Γι’ αυτό, μετά από πολλά χρόνια που επιδιώκουν, πολλά χρόνια που ελπίζουν και πολλά χρόνια που μελετούν τα λόγια του Θεού, αν καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι σαν κι αυτούς πολύ απλά δεν μπορούν να λάβουν ευλογίες, ότι δεν έχουν καμία απολύτως ελπίδα, ότι δεν είναι σε καμία περίπτωση εκείνοι που θα σώσει ο Θεός και ότι δεν θα μπορέσουν να πάρουν αυτό που θέλουν, τότε τι θα κάνουν; (Θα εγκαταλείψουν τον Θεό.)

Υπάρχει ένα πνευματικό ρητό που λέει: «Ανανεώνω τον όρκο μου να αγαπώ τον Θεό: Του αφιερώνω το σώμα μου και την καρδιά μου». Αυτό το ρητό είναι πολύ «σπουδαίο». Όταν άκουσα αυτά τα λόγια πρώτη φορά, ένιωσα βαθιά μέσα στην καρδιά Μου το «μεγαλείο» της ανθρώπινης γλώσσας. Οι άνθρωποι βλέπουν τους όρκους τους ως κάτι εξαιρετικά πολύτιμο, εξαιρετικά αγνό και αψεγάδιαστο· θεωρούν πως το να αφιερώνουν την αγάπη τους είναι κάτι εξαιρετικά αγνό και ιερό. Μπορούν, άραγε, οι αντίχριστοι να ανανεώσουν τους όρκους τους να αγαπούν τον Θεό και να Του αφιερώσουν το σώμα τους και την καρδιά τους; (Δεν μπορούν.) Γιατί δεν μπορούν; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Μετά από τόσα λόγια του Θεού που διάβασα, όταν βλέπω ότι το σκεπτικό μου δεν αποδίδει ή δεν φέρνει αποτελέσματα, τότε απλώς ανανεώνω τον όρκο μου να αγαπώ τον Θεό και επαναλαμβάνω τον όρκο που Του είχα δώσει αρχικά. Δεν είναι μεταστροφή αυτό; Δεν είναι δύσκολο». Οι αντίχριστοι, άραγε, μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο; (Δεν μπορούν.) Γιατί δεν μπορούν; Δεν είναι το «ανανεώνω τον όρκο μου να αγαπώ τον Θεό» η πιο σοφή ανθρώπινη δήλωση; Δεν αντικατοπτρίζει την πιο σπουδαία και την πιο αγνή αγάπη του ανθρώπου; Και τότε γιατί οι αντίχριστοι δεν μπορούν να το καταφέρουν αυτό; (Οι αντίχριστοι δεν καταλαβαίνουν τον Θεό, πόσο μάλλον έχουν την αληθινή αγάπη. Όλη τους η αγάπη είναι ψεύτικη και βασίζεται στα συμφέροντά τους. Όταν δεν έχουν να κερδίσουν οφέλη, γυρίζουν την πλάτη τους και φεύγουν.) Μόλις φτάσουν οι αντίχριστοι σ’ αυτό το σημείο, θεωρούν πως κάτι δεν πήγε καλά και πως πόνταραν λάθος. Για να αναπτερώσουν το ηθικό τους, πρέπει να βρουν ένα σύνθημα ή μια θεωρία για να υποστηρίξουν τον πνευματικό τους κόσμο. Σαν τι σύνθημα; «Ανανεώνω τον όρκο μου να αγαπώ τον Θεό: Του αφιερώνω το σώμα μου και την καρδιά μου». Αυτό σημαίνει ότι θα κάνουν μια νέα αρχή. Σε αντίθετη περίπτωση, δεν θα μπορέσουν να συνεχίσουν να ζουν και η πίστη τους στον Θεό θα τερματιστεί. Ο Θεός μιλάει κάθε μέρα καθώς εργάζεται και κάθε φορά που μιλάει τα λόγια Του είναι πάντα η αλήθεια· όλα τους είναι λόγια που εκθέτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου, που απαιτούν να εισέλθουν οι άνθρωποι στις αλήθεια-πραγματικότητες και να κατανοήσουν τις αλήθεια-αρχές· τέτοια λόγια είναι όλα. Κι έτσι, οι αντίχριστοι σκέφτονται: «Γιατί κανένα από αυτά τα λόγια δεν μιλάει για προορισμούς ούτε αναφέρει ζητήματα που έχουν να κάνουν με την απόκτηση ευλογιών; Δεν σημαίνει αυτό ότι οι προοπτικές και το πεπρωμένο μας πήγαν χαμένα στα χέρια του θεού; Δεν έχουμε πια την υπόσχεση του θεού; Αν ο θεός δεν αναφέρει ποτέ αυτά τα πράγματα, τότε μπορεί οι ελπίδες μας να καταρριφθούν. Αν καταρριφθούν οι ελπίδες μας, τότε τι πρέπει να κάνουμε; Εύκολο είναι. Αν στα λόγια του θεού δεν αναφέρεται τίποτα σχετικό με όλα αυτά, τότε ας εφαρμόσουμε μια ανθρώπινη μέθοδο: Ας ανανεώσουμε τους όρκους μας να αγαπάμε τον θεό!» Πώς είχαν οι άνθρωποι τόσο μεγάλο ενθουσιασμό, τόσο μεγάλη αγάπη και πίστη όταν είχαν πρωτοαρχίσει να πιστεύουν στον Θεό; Όταν όλα αυτά έφτασαν στο αποκορύφωμά τους, οι άνθρωποι πήραν τις αποφάσεις τους ενώπιον του Θεού και έδωσαν όρκους, λέγοντας: «Όποτε και όπου κι αν βρεθώ σ’ αυτήν τη ζωή, θα δαπανώ τον εαυτό μου για τον Θεό και θα Του αφιερωθώ αδιαμαρτύρητα και ανεπιφύλακτα. Βρέξει-χιονίσει, όποια σκαμπανεβάσματα κι αν προκύψουν, είτε είμαι άρρωστος είτε όχι και όποια δεινά κι αν έρθουν, θα Τον ακολουθώ μέχρι τέλους, μέχρι οι θάλασσες να στερέψουν και οι βράχοι να γίνουν σκόνη. Αν παραβώ αυτόν τον όρκο, να με χτυπήσει κεραυνός από τον ουρανό και να μην έχω καλό προορισμό». Γιατί χάθηκαν τώρα οι όρκοι τους; Νομίζουν πως έχει περάσει πολύς καιρός, και έχει φθαρεί η πίστη και η αγάπη τους. Μέσα τους σκέφτονται: «Όχι, πρέπει να αναπτερώσω το ηθικό μου. Πρέπει να αποκτήσω πάλι τη φρεσκάδα και τη ζωντάνια που είχα και να έχω την ίδια πίστη και τον ίδιο ενθουσιασμό με τότε. Πρέπει να ξαναβρώ τα ιδανικά μου, τον προορισμό μου και την επιθυμία μου να λάβω ευλογίες. Με αυτόν τον τρόπο δεν θα ξαναγίνει τόσο μεγάλη όσο και πριν η πίστη μου στον θεό και η αγάπη μου γι’ αυτόν; Δεν θα είναι ίδια με πριν η αληθινή μου αφοσίωση σ’ αυτόν;» Παρ’ όλα αυτά, όσο κι αν αγωνίζεται βαθιά μέσα του κάποιος που δεν επιδιώκει καθόλου την αλήθεια και όσο κι αν θυμάται την πίστη και τον ενθουσιασμό που είχε στην αρχή για τον Θεό, όλα αυτά δεν αλλάζουν την τρέχουσα κατάστασή του. Και ποια είναι αυτή η κατάσταση; Όταν χαθούν οι προοπτικές και το πεπρωμένο του, όταν οι προοπτικές και το πεπρωμένο του αρχίσουν να απομακρύνονται όλο και περισσότερο απ’ αυτόν, όταν σχεδόν χαθεί η επιθυμία του να λάβει ευλογίες και όταν όλες οι αισιόδοξες σκέψεις του και όλες οι επιθυμίες του είναι αδύνατον να υλοποιηθούν, τότε δυσκολεύεται πολύ να επιμείνει. Βαθιά μέσα του, τον πονάει πολύ να συνεχίσει έτσι. Πολλές φορές, βιώνει μια κατάσταση και μια ψυχική διάθεση κατά την οποία μοιάζει λες και δεν μπορεί να αντέξει άλλο. Κάποιοι προσβλέπουν συχνά στο πότε θα ολοκληρωθεί το έργο του Θεού, ώστε να απολαύσουν τις ευλογίες της βασιλείας των ουρανών. Κάποιοι ελπίζουν, μάλιστα, και τα εξής: «Ας τελειώσει γρήγορα το έργο του θεού, ας κατέλθουν γρήγορα οι μεγάλες συμφορές· αν πέσει ο ουρανός, τότε όλοι θα πεθάνουν, δεν έχει να περιμένει κανείς καλά αποτελέσματα. Αν δεν μπορέσω εγώ να αποκτήσω ευλογίες, τότε ας μην αποκτήσει κανείς!» Βαθιά μέσα τους, δεν ελπίζουν να έρθει η βασιλεία του Θεού, δεν ελπίζουν να ολοκληρωθεί το σπουδαίο εγχείρημα του Θεού και δεν ελπίζουν να δοξαστεί επιτέλους το σχέδιο διαχείρισης των έξι χιλιάδων ετών του Θεού ή να κερδίσει ο Θεός νικητές μέσα απ’ την ανθρωπότητα και να οδηγήσει την ανθρωπότητα σε έναν όμορφο προορισμό· δεν ελπίζουν σ’ αυτά τα πράγματα. Αντίθετα, όταν βλέπουν να χάνεται κάθε επιθυμία τους για ευλογίες, βαθιά μέσα τους καταριούνται το έργο του Θεού, αποστρέφονται το έργο του Θεού και, ακόμα χειρότερα, αποστρέφονται τα λόγια Του.

Ορισμένοι άνθρωποι σήμερα, μετά από τόσα χρόνια που ακούνε κηρύγματα, όσο πιο πολλά ακούνε, τόσο πιο πολλά καταλαβαίνουν, τόσο πιο ξεκάθαρα γίνονται αυτά στην καρδιά τους και τόσο πιο πολλά θέλουν να ακούσουν. Κάποιοι άλλοι, αντίθετα, νιώθουν περισσότερη απέχθεια όσο πιο πολλά κηρύγματα ακούνε. Μόλις ακούσουν τα λόγια του Θεού, αποκαλύπτεται η δαιμονική τους πλευρά. Μόλις ακούσουν τον Θεό να συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια, η οποία θίγει τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου, αναδύεται η επαναστατική τους νοοτροπία και εκδηλώνεται ολοκληρωτικά η απέχθειά τους· και μέχρι ποιο σημείο φτάνουν; Κάποιοι καταριούνται μέσα στην καρδιά τους· καταριούνται τον Θεό, καταριούνται την αλήθεια, καταριούνται τους επικεφαλής και τους εργάτες της εκκλησίας, και καταριούνται όσους επιδιώκουν περισσότερο την αλήθεια. Όταν βλέπουν τέτοιου είδους ανθρώπους, τους αντιπαθούν και θέλουν να τους επιτεθούν. Όταν βλέπουν τέτοιους ανθρώπους να κηρύττουν τα λόγια του Θεού, να αναλογίζονται τα λόγια του Θεού και να κάνουν συναναστροφή πάνω στα λόγια του Θεού, τότε μέσα τους καταριούνται μέχρι να κουραστούν και να νυστάξουν. Άρα, μόλις κάποιοι άνθρωποι, ακούσουν συναναστροφή πάνω στα λόγια του Θεού, τα μάτια τους φωτίζονται, ενώ αντίθετα όταν κάποιοι άλλοι ακούσουν συναναστροφή πάνω στα λόγια του Θεού ή ακούσουν κάποιον να λέει ότι έχει δεχτεί κάποιου είδους φως από τα λόγια του Θεού, το μυαλό τους παθαίνει σύγχυση, οι σκέψεις τους θολώνουν και το ηθικό τους πέφτει. Νιώθουν μέσα τους ότι πνίγονται τόσο που δεν μπορούν να αναπνεύσουν, και λαχταρούν συνέχεια να βγουν να πάρουν λίγο καθαρό αέρα. Όταν, όμως, κάνεις συναναστροφή σχετικά με πράγματα όπως είναι οι προοπτικές και το πεπρωμένο, οι ευλογίες του Θεού, πότε θα τελειώσει το έργο του Θεού, αλλά και για τα μυστήρια, τότε όσο μικρό κι αν είναι το δωμάτιο που βρίσκονται και όσο αποπνικτικά κι αν είναι, δεν βγαίνουν να πάρουν αέρα ούτε αποκοιμιούνται, αλλά τεντώνουν τα αυτιά τους και ακούνε. Δεν έχει σημασία για πόση ώρα μιλάς, ούτε αν χρειαστεί να μείνουν άυπνοι ή νηστικοί. Όταν Με πλησίασαν κάποιοι νέοι πιστοί, συναναστράφηκα μαζί τους σχετικά με τις καταστάσεις των ανθρώπων και πώς πρέπει να επιδιώκουν οι άνθρωποι την αλήθεια, αλλά δεν καταλάβαιναν και Μου ζήτησαν να τους μιλήσω για κάποια μυστήρια. Τους είπα: «Θέλετε να μάθετε για μυστήρια; Τότε, θα σας πω πρώτα ένα γεγονός. Όσοι ρωτάνε συνέχεια για μυστήρια και τους ενδιαφέρει μονίμως να ερευνούν αυτά τα πράγματα στα λόγια του Θεού, είναι άχρηστοι. Όλοι αυτοί είναι δύσπιστοι και Φαρισαίοι». Εκείνοι οι νέοι πιστοί έμειναν άναυδοι με την απάντησή Μου και ντράπηκαν πολύ να ρωτήσουν περισσότερα, αλλά αργότερα βρήκαν ευκαιρία να ξαναρωτήσουν, και τους απάντησα με τον ίδιο τρόπο. Τι γνώμη έχετε για την απάντησή Μου; (Καλή ήταν. Θα μπορούσε να τους βοηθήσει να κάνουν αυτοκριτική.) Θα έκαναν αυτοκριτική; Δεν θα έκαναν. Άρα, πώς θα μπορέσετε να τους βοηθήσετε; Απλώς πείτε τους: «Τα μυστήρια δεν είναι η ζωή ούτε η αλήθεια. Όσα μυστήρια κι αν καταλάβεις, δεν σημαίνει ότι θα καταλάβεις την αλήθεια. Ακόμα και να καταλάβεις όλα τα μυστήρια δεν σημαίνει ότι θα καταφέρεις να πας στον ουρανό ή ότι θα έχεις έναν καλό προορισμό». Τι λέτε, θα τους βοηθήσετε με αυτά τα λόγια; Δεν εξηγούν τέλεια το ζήτημα; Οι άνθρωποι που έχουν πνευματική κατανόηση, αγαπούν την αλήθεια και επιδιώκουν την αλήθεια, όταν ακούνε αυτά τα λόγια, λένε: «Πίστευα πως τα μυστήρια ήταν ζωή, αλλά τώρα που ξέρω ότι δεν είναι, θα πάψω να τα ερευνώ. Οπότε, τι είναι ζωή;» Αυτό δείχνει ότι έχουν καταλάβει κάτι. Άρα, οι αντίχριστοι βοηθιούνται μόλις ακούσουν αυτά τα λόγια; Μεταστρέφονται; Δεν μπορούν να μεταστραφούν. Δεν διαπιστώνουν κανένα όφελος σ’ αυτά τα λόγια, πιστεύουν ότι αυτά τα λόγια δεν περιέχουν καμία ευλογία, ότι δεν έχουν σχέση με τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους, ότι είναι άσχετα και δεν συνδέονται με τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους, και ότι είναι άχρηστα, οπότε δεν μπορούν να τα αποδεχτούν. Και τότε, ποια συναναστροφή συνδέεται με τις προοπτικές και με το πεπρωμένο τους; Μπορείς να πεις, για παράδειγμα: «Στην εποχή μας, υπάρχουν πολλά παράξενα φαινόμενα που παρουσιάζονται στον κόσμο. Σε κάποια μέρη έχουν εμφανιστεί τέσσερα φεγγάρια, και πολλές φορές έχει παρατηρηθεί ματωμένο φεγγάρι. Πολλές φορές, συμβαίνουν παράξενα ουράνια φαινόμενα. Επίσης, στον ανθρώπινο κόσμο έχουν εκδηλωθεί διάφορες επιδημίες και καταστροφές, και σε ορισμένα μέρη οι άνθρωποι προβαίνουν σε κανιβαλισμό. Βλέποντας την κατάσταση, βρισκόμαστε ήδη στην εποχή των φιαλών και των πληγών που είχε προφητέψει το Βιβλίο της Αποκάλυψης». Μόλις ακούσουν αυτά τα λόγια οι αντίχριστοι, τα μάτια τους φωτίζονται και τεντώνουν τα αυτιά τους. Αγαλλιάζουν: «Ευτυχώς που γεννήθηκα σ’ αυτήν την εποχή. Θα δεχτώ μεγάλες ευλογίες. Είμαι στ’ αλήθεια έξυπνος! Δεν επέλεξα να επιδιώξω τα εγκόσμια. Εγκατέλειψα τις εγκόσμιες προοπτικές μου και την οικογένειά μου για να ακολουθήσω αυτό το στάδιο του έργου του θεού —χαίρομαι τόσο πολύ που μπόρεσα να ακολουθήσω μέχρι τώρα. Η ημέρα του θεού πλησιάζει. Σύμφωνα με την κατάσταση, όπως φαίνεται, θα μπορέσω να προλάβω, πριν πεθάνω, την ημέρα που θα ολοκληρωθεί το έργο του θεού. Εκείνη την ημέρα, είμαι σίγουρος πως θα ανήκω σ’ αυτούς που θα σώσει εκείνος. Τι ωραία!» Κατά βάθος, ενδόμυχα αγαλλιάζουν που επέλεξαν το ορθό μονοπάτι, που βρήκαν τη σωστή πόρτα και που πλήρωσαν κάποιο τίμημα. Αγαλλιάζουν, επίσης, που ακολούθησαν ως εδώ χωρίς να τα παρατήσουν, που παραμένουν ακόμα στον οίκο του Θεού και δεν έχουν προκαλέσει κανένα πρόβλημα, δεν έχουν αποπεμφθεί ούτε αποβληθεί. Οπότε, από δω και μπρος, άραγε θα κάνουν πράξη την αλήθεια ή θα συνεχίσουν να προσκολλώνται στις ίδιες ελπίδες; Δεν πρόκειται να αλλάξει η ενδόμυχη στάση τους. Όταν, λοιπόν, βρίσκουν ένα μέρος των λόγων του Θεού που πιστεύουν ότι έχει εκπληρωθεί, νιώθουν λες κι έχουν βρει θησαυρό. Αμέσως νιώθουν τυχεροί, πιστεύουν ότι επέλεξαν το ορθό μονοπάτι, ότι μπήκαν στη σωστή πόρτα, ότι επέλεξαν τον σωστό Θεό και ότι είναι σοφοί άνθρωποι και φρόνιμες παρθένες. «Ευτυχώς που παράτησα τη δουλειά μου τότε. Έκανα τη σωστή επιλογή. Δεν είμαι πολύ έξυπνος; Αν τότε δεν ήμουν τόσο προσεκτικός, ίσως τώρα να είχα χάσει τις ευλογίες. Πρέπει και στο μέλλον να συνεχίσω να είμαι προσεκτικός και να αφιερώσω τη ζωή μου να πασχίζω για τις προοπτικές και για το πεπρωμένο μου». Ποια ουσία των αντίχριστων βλέπετε σ’ αυτό το θέμα; Δεν είναι τυχοδιώκτες αυτοί οι άνθρωποι; Δεν έχουν πραγματική πίστη στον Θεό, στα λόγια Του και στο έργο Του. Είναι τυχοδιώκτες, άνθρωποι που έχουν τρυπώσει στον οίκο του Θεού. Άρα, μέσα στον οίκο του Θεού, αυτοί οι άνθρωποι είναι πάντοτε απλώς κομπάρσοι που περνάνε τις μέρες τους άσκοπα. Μετράνε στα δάχτυλα πόσα χρόνια ακολουθούν τον Θεό, τι τίμημα έχουν πληρώσει, τι μεγάλα πράγματα έχουν κάνει, πόσο έργο του Θεού έχουν βιώσει αυτοπροσώπως και ποια στάδια του έργου του Θεού κατανοούν κάπως. Μέσα τους, υπολογίζουν ξανά και ξανά αυτά τα πράγματα όλη μέρα, ενώ αφήνουν πίσω τους τα πιο σημαντικά πράγματα που έχουν σχέση με την αλήθεια και ζωή. Ο μόνος λόγος που πιστεύουν στον Θεό είναι για να λάβουν ευλογίες. Αυτό είναι τυχοδιωκτισμός. Κανένα από τα λόγια του Θεού και κανενός η βιωματική γνώση δεν μπορεί ποτέ να αλλάξει την τυχοδιωκτική τους στάση. Έτσι είναι οι αντίχριστοι. Δεν πρόκειται να κάνουν ποτέ καμία παραχώρηση σε ό,τι αφορά τα δικά τους συμφέροντα· δεν πρόκειται να αλλάξουν ποτέ τις απόψεις τους, να αλλάξουν την κατεύθυνση και τους στόχους του μονοπατιού στο οποίο βαδίζουν ή να αλλάξουν τις αρχές της συμπεριφοράς τους, προκειμένου να έχουν καλές προοπτικές και πεπρωμένο. Δεν πρόκειται να κάνουν πράξη κανένα από τα λόγια του Θεού προς όφελος των προοπτικών και του πεπρωμένου τους· ούτε ένα από τα λόγια Του. Κάποιοι λένε: «Η αλήθεια είναι ότι πού και πού κάνουν πράξη κάποια λόγια, όπως όταν απαρνιούνται πράγματα ή δαπανούν τους εαυτούς τους». Ό,τι κι αν κάνουν πράξη, το κάνουν με την προϋπόθεση ότι θα έχουν προοπτικές και πεπρωμένο, και ότι θα λάβουν ευλογίες. Όποια αλήθεια κι αν κάνουν πράξη, είναι αλλοιωμένη και γίνεται με πρόθεση και στόχο. Αυτό είναι τελείως διαφορετικό από την άσκηση που ζητά ο Θεός.

Οι αντίχριστοι, όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού, τα χρησιμοποιούν κυρίως για να ψάξουν να βρουν τον προορισμό τους και τα μυστήρια, μαζί με το περιεχόμενο που αφορά το πότε θα τελειώσει το έργο και το σχέδιο διαχείρισης του Θεού, πότε θα πέσουν οι καταστροφές και ούτω καθεξής. Για χάρη του δικού τους προορισμού, μπορούν να καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες και να κάνουν πολλά πράγματα. Οπότε, όταν τελειώσει το έργο του Θεού και πέσουν οι μεγάλες καταστροφές, αν μπορέσουν να ανταλλάξουν όσα έκαναν, το τίμημα που πλήρωσαν και τα πράγματα που εγκατέλειψαν με τις ευλογίες που ποθούν, και αν μπορέσουν να αποφύγουν τα βάσανα των καταστροφών, αυτό ακριβώς θέλουν να μάθουν και αυτό είναι που τους ενδιαφέρει. Σε όλο το διάστημα που μελετούν τα λόγια του Θεού, όσα χρόνια κι αν πάρει αυτό, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι οι προοπτικές τους και το πεπρωμένο τους. Γι’ αυτό, και τα σημεία στα οποία επικεντρώνονται όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού και το περιεχόμενο που αναζητούν στα λόγια του Θεού έχουν κάποια ιδιαίτερα γνωρίσματα και χαρακτηριστικά. Γενικά, κατά τους πρώτους έξι μήνες ή τον πρώτο χρόνο, οι νέοι πιστοί ψάχνουν στα λόγια του Θεού τέτοια θέματα. Μόλις, όμως, περάσουν έξι μήνες ή ένας χρόνος, κάποιοι ανακαλύπτουν ότι έχουν ξαναδιαβάσει όλα αυτά τα αποσπάσματα και θεωρούν πως δεν έχει νόημα να τα ερευνήσουν περισσότερο, πως αυτά δεν δίνουν στους ανθρώπους τη δυνατότητα να εισέλθουν στην αλήθεια και πως μπορούν ακόμα και να επηρεάσουν και να αναστατώσουν την είσοδό τους στην αλήθεια, οπότε παύουν να διαβάζουν πια αυτά τα αποσπάσματα. Τους φτάνει απλώς να τους ρίχνουν πού και πού μια ματιά και να τα καταλαβαίνουν. Τον υπόλοιπο καιρό, αναλογίζονται: «Πώς μπορώ να εισέλθω στην αλήθεια; Είναι πολλά τα λόγια του Θεού που εκθέτουν την ανθρωπότητα. Εκθέτουν τη δολιότητα, την επαναστατικότητα και τις αλαζονικές διαθέσεις των ανθρώπων· εκθέτουν τις διάφορες θρησκευτικές αντιλήψεις και στάσεις τους απέναντι στον Θεό. Ακόμα περισσότερο, εκθέτουν τις διάφορες εκδηλώσεις της μη κανονικής ανθρώπινης φύσης τους. Πώς μπορώ, λοιπόν, να βρω από τα λόγια του Θεού τι πρέπει να κάνουν πράξη οι άνθρωποι;» Οι άνθρωποι που αγαπούν και επιδιώκουν την αλήθεια αφιερώνουν τις προσπάθειές τους σ’ αυτά τα πράγματα. Ρωτάνε συχνά για τα πραγματικά προβλήματα που πρέπει να καταλάβουν και στα οποία πρέπει να εισέλθουν στην αληθινή τους ζωή, όπως: «Τι πρέπει να κάνουμε μετά, και πώς πρέπει να ασκηθούμε; Εφόσον πιστεύουμε στον Θεό, σίγουρα θα είμαστε διαφορετικοί από τους άπιστους και από εκείνους που έχουν θρησκευτικά πιστεύω, άρα ποιες ποιοτικές αλλαγές θα πρέπει να συμβούν στη ζωή μας; Όσον αφορά τη διαγωγή μας και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τον κόσμο, πώς πρέπει να μιλάμε και να πράττουμε, πώς πρέπει να αλληλεπιδρούμε με τους άλλους και πώς πρέπει να κάνουμε πράξη την αλήθεια;» Οι αντίχριστοι, ωστόσο, ακόμα κι αν πιστεύουν για 10, 20 ή 30 χρόνια, δεν πρόκειται να κάνουν ποτέ αυτά τα ερωτήματα. Μελετούν τα λόγια του Θεού και αναζητούν την ελπίδα να δεχτούν ευλογίες και να βρουν τον προορισμό τους στα λόγια του Θεού, και ακόμα κι αν ψάξουν για 20 ή 30 χρόνια, δεν βαριούνται ποτέ. Μόλις εμφανιστεί το παραμικρό ίχνος προβλήματος, ψάχνουν γρήγορα να βρουν στα λόγια του Θεού περιεχόμενο σχετικό με τον προορισμό τους, και κατόπιν αξιολογούν τη στάση που μπορεί να έχει ο Θεός απέναντί τους με βάση τα τωρινά τους πιστεύω. Φαίνεται πως κρίνουν τον προορισμό τους σε κύκλους και σε περιόδους. Δεν πρόκειται να αλλάξουν ποτέ τις σκέψεις και τις στάσεις τους, και να φτάσουν στο σημείο να επιδιώκουν την αλήθεια, επειδή θα αλλάξει ο τρόπος που εργάζεται ο Θεός ή ο τρόπος που θα εκφράσει την επιτακτική πρόθεσή Του απέναντι στην ανθρωπότητα. Δεν πρόκειται να κάνουν ποτέ κάτι τέτοιο. Επομένως, κάποιοι άνθρωποι που πιστεύουν εδώ και 20 ή 30 χρόνια συνεχίζουν να αφιερώνουν τις προσπάθειές τους σ’ εκείνα τα μυστήρια και σ’ εκείνα τα θέματα που αναφέρει ο Θεός και τα οποία έχουν σχέση με το πεπρωμένο και τον προορισμό της ανθρωπότητας. Σε ποιον βαθμό αφιερώνουν τις προσπάθειές τους κάποιοι άνθρωποι; Λένε: «Όταν συνέκρινα κάθε απόσπασμα των λόγων του θεού, ανακάλυψα το μεγαλύτερο μυστήριο. Όταν φύγει ο χριστός από τη γη, θα είναι άνοιξη». Πώς νομίζετε ότι νιώθω όταν το ακούω αυτό; Χαίρομαι ή λυπάμαι; Ούτε χαίρομαι ούτε λυπάμαι. Το θεωρώ γελοίο. Υπάρχουν πραγματικά άνθρωποι που αφιερώνουν τις προσπάθειές τους σ’ αυτό, σε τέτοιον βαθμό, μάλιστα, που ξέρουν και την εποχή. Αν μπορέσουν να το πάνε παραπέρα και βρουν και τη συγκεκριμένη ώρα, μέχρι να φτάσουν σε ακρίβεια λεπτού και δευτερολέπτου, τότε θα είναι πραγματικά «ιδιοφυΐες»! Είναι πολύ γελοίο και εξοργιστικό το γεγονός ότι τέτοιες «ιδιοφυΐες» μπορούν να ανακαλύψουν κάτι που ούτε Εγώ δεν το ξέρω. Για ποιον λόγο είναι γελοίο; Κανένας άνθρωπος δεν ξέρει την ακριβή ώρα που ενσαρκώθηκε ο Θεός, ούτε καν ο Σατανάς δεν την ξέρει. Θα άφηνε ο Θεός κάποιον να μάθει κάτι που δεν το ξέρει ούτε καν ο Σατανάς; Όχι βέβαια. Αντίστοιχα, σε ό,τι αφορά το πότε θα ολοκληρώσει ο Θεός το μεγάλο Του εγχείρημα, και πότε θα ολοκληρώσει η σάρκα Του το έργο Του στη γη και θα φύγει, είναι αυτά πράγματα που ο Θεός θα έλεγε στον οποιονδήποτε; Υπάρχει λόγος να το μάθουν όλοι αυτό; (Δεν υπάρχει.) Θα άφηνε ο Θεός την ώρα που μιλάει να Του ξεφύγει κάτι που δεν θέλει να μάθουν οι άνθρωποι; Φυσικά και όχι. Παρ’ όλα αυτά, κάποιοι λένε όντως ότι έχουν βρει στα λόγια του Θεού το πότε θα φύγει από τη γη. Μάλιστα, λένε πως αυτό θα γίνει άνοιξη. Δεν είναι περίεργο αυτό; Δεν είναι γελοίο; Σε ποια λόγια του Θεού βασίζουν αυτήν τη δήλωση οι συγκεκριμένοι άνθρωποι; Όταν μίλησε ο Θεός για το ότι θα κάνει κάτι την άνοιξη, μπορεί να εννοούσε κάτι άλλο. Υπάρχει περίπτωση να εννοούσε αυτό; Πώς μπόρεσαν να προβάλουν τη δική τους ερμηνεία σ’ αυτό; Ο Θεός θα πει στους ανθρώπους ξεκάθαρα και κατηγορηματικά όσα θέλει Εκείνος να ξέρουν. Οι άνθρωποι δεν πρόκειται να μπορέσουν να καταλάβουν αυτά που δεν θέλει Εκείνος να ξέρουν, όση έρευνα και αν κάνουν· τέτοια πράγματα είναι αδύνατο να τα μάθει η ανθρωπότητα. Αυτοί οι άνθρωποι λένε πως γνωρίζουν και πως η έρευνά τους έχει φέρει αποτελέσματα. Αναφέρουν μάλιστα και συγκεκριμένο χρόνο. Δεν λένε ανοησίες; Έτσι παραπλανούν τους ανθρώπους, αναστατώνουν το μυαλό τους και διαταράσσουν την όρασή τους. Όλο αυτό πηγάζει από τον Σατανά και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση διαφώτιση από τον Θεό. Ο Θεός δεν υπήρχε περίπτωση να διαφωτίσει τους ανθρώπους σχετικά μ’ αυτό. Είναι ανώφελο να ξέρουν κάτι τέτοιο. Ο Θεός δεν θα άφηνε σε καμία περίπτωση να Του ξεφύγει κατά λάθος κάτι που δεν θέλει να μάθουν οι άνθρωποι. Γι’ αυτό και λέω ότι είναι γελοίο. Και εξοργιστικό γιατί είναι; (Ο Θεός εκφράζει την αλήθεια έτσι ώστε, μέσα απ’ αυτά τα λόγια, οι άνθρωποι να αλλάξουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, και να μπορέσουν να επιδιώξουν και να κερδίσουν την αλήθεια, αλλά οι αντίχριστοι χρησιμοποιούν τα λόγια του Θεού για να ερευνήσουν προορισμούς και μυστήρια.) Είναι κι αυτό λίγο εξοργιστικό, αλλά ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που εξοργίζομαι; Ας πούμε πως ένας πλούσιος γονιός βγάζει πολλά λεφτά για τα παιδιά του, και εκείνα είναι ακόμα μικρά και πρέπει να βασιστούν στον γονιό τους για να τα μεγαλώσει, και ο βιοπορισμός τους εξαρτάται εξ ολοκλήρου από αυτόν τον γονιό. Υπάρχει περίπτωση αυτά τα παιδιά να ελπίζουν να πεθάνει γρήγορα ο γονιός τους; Θα ψάξουν να βρουν κάποια μάντισσα για να υπολογίσουν γρήγορα πότε θα πεθάνει ο γονιός τους; Ενεργεί κανένας μ’ αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Αν το έκανε κανείς, δεν θα ήταν εξοργιστικό; Θα ήταν εξοργιστικό! Άνθρωποι σαν κι αυτούς είναι μισητοί! Τώρα που έχει έρθει ο Θεός στη γη, ακόμα κι αν η σάρκα Του μπορέσει να ζήσει πάνω από εκατό χρόνια και να εργαστεί για εκατό χρόνια, είναι περιορισμένες οι αλήθειες που μπορούν να καταλάβουν οι άνθρωποι. Για σκεφτείτε το, από τη στιγμή της ενσάρκωσης του Κυρίου Ιησού μέχρι το σημερινό στάδιο του έργου του Θεού, πόσες αλήθειες έχει κερδίσει η ανθρωπότητα μέσα σ’ αυτά τα δύο χιλιάδες χρόνια; Η ανθρωπότητα ουσιαστικά δεν καταλαβαίνει την αλήθεια. Στο παρόν στάδιο, ο Θεός εργάζεται εδώ και 30 χρόνια και μιλάει εδώ και σχεδόν 30 χρόνια. Εκείνοι που έχουν διαβάσει τα λόγια του Θεού περισσότερο απ’ όλους τα διαβάζουν 30 χρόνια. Πόσες αλήθειες έχουν φτάσει στο σημείο να καταλάβουν οι άνθρωποι; Έχουν πολύ περιορισμένη κατανόηση. Ο ρυθμός με τον οποίο εισέρχεται η ανθρωπότητα στην αλήθεια είναι αργός. Αυτό σημαίνει ότι η αλήθεια δύσκολα και αργά εισχωρεί στους ανθρώπους και μετατρέπεται σε ζωή τους. Παρ’ όλο που γίνεται τόσο αργά, κάποιοι άνθρωποι δεν παύουν να ελπίζουν: «Πότε θα φύγει ο θεός από τη γη; Πότε θα λήξει το έργο του θεού;» Θα επωφελούνταν αν φύγει ο Θεός από τη γη και λήξει το έργο Του; Την ημέρα που θα φύγει ο Θεός από τη γη, θα πεθάνουν. Θα καταδικαστούν σε θάνατο. Για ποιον λόγο χαίρονται; Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Δεν είναι ανήθικοι; Ανάμεσα στους κοσμικούς ανθρώπους, αποκαλούνται αχάριστοι υιοί. Τους αποκαλούμε δύσπιστους και αντίχριστους, και είναι άχρηστοι.

Όταν εκφραζόταν το περιεχόμενο του έργου «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται», πολλοί άνθρωποι πίστευαν τα εξής: «Ο ενσαρκωμένος θεός απλώς κάνει έργο. Εκτελεί μερικά στάδια του έργου, εργάζεται με διάφορους τρόπους και μιλάει με διάφορους τρόπους, και τέλος· μετά απ’ αυτό, το έργο του θα τελειώσει. Αφού τελειώσει το έργο του, η σάρκα δεν θα έχει πια καμία χρησιμότητα και δεν θα υπάρχει πια λόγος να μιλάει. Θα έχουμε κερδίσει κάτι και θα πρέπει απλώς να περιμένουμε την ημέρα που θα ολοκληρωθεί το έργο του θεού. Μόλις καταφέρουμε να μιλήσουμε και να κηρύξουμε τα συγκεκριμένα λόγια του θεού, θα έχουμε προορισμό και θα λάβουμε σπουδαίες ευλογίες». Κάποιοι άνθρωποι τηρούσαν αυτήν τη στάση. Τότε, συναναστράφηκα πολλά επιπλέον λόγια, δηλαδή τα λόγια του «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», καθώς και τα λόγια πάνω στα οποία συναναστρέφομαι αυτήν την περίοδο. Κάποιοι άνθρωποι, όταν το είδαν αυτό, σκέφτηκαν: «Δεν περιλαμβάνονται όλα τα λόγια του θεού στο βιβλίο “Ο Λόγος Ενσαρκώνεται”; Για ποιον λόγο εξέφρασε τώρα τον τόμο “Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό”; Για ποιον λόγο συνεχίζει ο θεός να εκφράζει όλο και περισσότερα λόγια; Από εδώ και πέρα, λογικά θα μιλήσει για κάποια μυστήρια, για κάποια ζητήματα του ουρανού και για το ότι στο μέλλον οι άνθρωποι θα βαδίζουν μαζί με τον θεό στον ουρανό. Όταν μιλάμε γι’ αυτά τα πράγματα, μας φτιάχνει πραγματικά το κέφι!» Τι είδους άνθρωποι είχαν τέτοιες σκέψεις; (Οι αντίχριστοι.) Για ποιον λόγο διαμόρφωσαν αυτές τις σκέψεις; Επειδή δεν τους νοιάζει καθόλου η αλήθεια. Σκέφτηκαν: «Ακολουθούμε τον θεό τόσα χρόνια. Ξέρουμε πώς εργαζόταν ο θεός στην αρχή. Έχουμε βιώσει αυτοπροσώπως διάφορα στάδια του έργου του θεού. Επίσης, έχουμε βιώσει αυτοπροσώπως με ποιους τρόπους μιλάει ο θεός και το έχουμε δει με τα ίδια μας τα μάτια. Είμαστε οι μάρτυρες του θεού και η γενιά που αξίζει περισσότερο να δεχτεί ευλογίες». Δεν ακολούθησαν τον Θεό λόγω του ότι μίλησε και εξέφρασε την αλήθεια, αλλά λόγω του προκαθορισμού του Θεού. Ο Θεός τούς οδήγησε να βιώσουν διάφορα στάδια του έργου και εκείνοι ακολούθησαν τον Θεό παθητικά. Αργότερα, όταν συνέχισε να προχωράει το έργο του Θεού, Εκείνος επέλεξε περισσότερους ανθρώπους που μπορούσαν να συμβαδίσουν με το παρόν στάδιο του έργου Του. Οι κεντρικοί αποδέκτες του έργου του Θεού επεκτείνονταν και μεταβάλλονταν διαρκώς. Κάποιοι άνθρωποι που αρχικά ακολουθούσαν τον Θεό αποκλείστηκαν σταδιακά επειδή δεν επιδίωκαν την αλήθεια, επειδή είχαν φτάσει στο σημείο να διατηρούν διάφορες αντιλήψεις και παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό και επειδή είχαν εμφανιστεί μέσα τους διάφορες μορφές ανυπακοής και δυσαρέσκειας απέναντι στον Θεό. Οι άνθρωποι αυτοί αποκλείστηκαν τόσο για αντικειμενικούς όσο και για υποκειμενικούς λόγους. Από υποκειμενικής πλευράς, δεν επιδίωκαν την αλήθεια, εξέλαβαν τα λόγια του Θεού ως δόγματα και τα κήρυτταν παντού, σαν τους Φαρισαίους. Έως τώρα, κάποιοι άνθρωποι ακόμα δεν καταλαβαίνουν τι είναι οι αλήθεια-πραγματικότητες —λες και είναι νεκροί. Από αντικειμενικής πλευράς, εκείνοι που αποκλείστηκαν ήταν άνθρωποι που βίωσαν αυτοπροσώπως την έναρξη του νέου έργου του Θεού, αλλά λόγω του χαρακτήρα τους, της επιδίωξης και του επιπέδου τους, δεν είχαν τα προσόντα για το νεότερο έργο του Θεού που ακολούθησε, με αποτέλεσμα αυτοί οι άνθρωποι να αποκλειστούν γρήγορα και να εκδιωχθούν από τα στάδια του έργου του Θεού. Μπορεί να πει κανείς ότι για ένα διάστημα πριν εκφραστούν τα λόγια του έργου «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», πολλοί άνθρωποι χαίρονταν βαθιά μέσα στην καρδιά τους: «Επιτέλους, εκείνος στον οποίο εναντιώθηκα και τον οποίο καταδίκασα δεν έχει τίποτα να πει. Επιτέλους, ολοκληρώθηκαν τα στάδια του έργου του. Παλιότερα, είχα αντιλήψεις γι’ αυτόν. Δεν τον υπάκουγα και ένιωθα δυσαρέσκεια απέναντί του, ενώ επίσης τον καταδίκαζα και του εναντιωνόμουν. Να που είχα δίκιο. Δεν είναι θεός· δεν είναι ο χριστός. Όπως κι αν του φερθώ, δεν πειράζει, αφού δεν είναι θεός. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά το μέσο έκφρασης του θεού, ο εκπρόσωπος του θεού». Επιπλέον, κάποιοι είπαν μέχρι και το εξής: «Αυτή η σάρκα δεν διαφέρει από εμάς. Το πνεύμα μέσα του είναι αυτό που μιλάει και κάνει έργο· δεν έχει καμία σχέση με αυτήν τη σάρκα». Κάποιοι καταδίκασαν και βλασφήμησαν στα κρυφά τον Χριστό με τέτοιο θράσος. Όταν εκφράστηκαν οι αλήθειες του «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται, Τόμος 2: Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», αυτοί οι άνθρωποι που καταδίκαζαν και βλασφημούσαν τον Χριστό ένιωσαν στην καρδιά τους δυσφορία. Και τι προκάλεσε αυτήν τη δυσφορία; Από τη μία, είχαν για πολύ καιρό αντιλήψεις στην καρδιά τους, είχαν στραφεί εναντίον Εκείνου που εξέφραζε την αλήθεια. Τον είχαν παρακούσει και ένιωθαν δυσαρέσκεια απέναντί Του, και μάλιστα Τον είχαν καταδικάσει και Τον είχαν βλασφημήσει. Από μια άλλη σκοπιά, τα λόγια που εξέφρασε ο Θεός μετά το 2013 αποκάλυψαν πολλά μυστήρια που μέχρι τότε δεν τα γνώριζε η ανθρωπότητα. Αυτά τα μυστήρια είχαν ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα: ενδυνάμωσαν την πίστη των νέων πιστών που δεν είχαν θέσει ακόμα γερά θεμέλια, και μονομιάς έφεραν τη σιγουριά στην καρδιά τους που μέχρι τότε είχε αμφιβολίες. Αντίθετα, όσον αφορά αυτούς που πίστευαν στον Θεό για πολλά χρόνια, αλλά στο παρελθόν είχαν εναντιωθεί στον Χριστό, Τον είχαν καταδικάσει και Τον είχαν βλασφημήσει, αυτά τα μυστήρια τους προκάλεσαν ένα χτύπημα κατά μέτωπο, φέρνοντάς τους ακόμα μεγαλύτερη δυσφορία. Σκέφτηκαν: «Τώρα ήρθε μια και καλή το τέλος μας. Μας απέκλεισε ο θεός. Δεν μας θέλει. Ο θεός εξέφρασε τόσα λόγια στο παρελθόν, αλλά εμείς τον βλέπαμε ανέκαθεν ως άνθρωπο. Νομίζαμε ότι μόλις ολοκληρώνονταν τα στάδια του έργου του, όλα τα άλλα δεν θα είχαν καμία σχέση μαζί του, ότι αυτός ο άνθρωπος θα είχε ολοκληρώσει την υπηρεσία του και ότι από τότε κι έπειτα θα αλληλεπιδρούσαμε με τον θεό στον ουρανό και θα πιστεύαμε στον θεό στον ουρανό. Διατηρούσαμε αντιλήψεις για τον θεό στη γη. Τον παρακούσαμε και τον απαξιώσαμε». Μέσα απ’ τα λόγια που εκφράστηκαν κατά το 2013, διαλύθηκε μεγάλο μέρος του θράσους αυτών των ανθρώπων. Προηγουμένως, κάποιοι άνθρωποι είχαν αναπτύξει αμφιβολίες σχετικά με το έργο του Θεού. Αντιστέκονταν στην ενσάρκωση του Θεού και τη βλασφημούσαν, ενώ κάποιοι έφτασαν και στο σημείο να εγκαταλείψουν την πίστη τους. Για ποιον λόγο έγινε αυτό; Επειδή είχαν αναπτύξει αντιλήψεις. Δεν αρνούνταν μόνο τον ενσαρκωμένο Θεό και το έργο του Θεού, αλλά αρνούνταν και την ύπαρξη του Θεού. Τι έκβαση θα έπρεπε να έχουν αυτοί οι άνθρωποι, με βάση τη στάση τους απέναντι στον Θεό; Ποια είναι η ουσία αυτών των ανθρώπων, με βάση τη στάση και την άποψή τους απέναντι στον Θεό; (Αυτή ενός δύσπιστου.) Το πρώτο κύριο χαρακτηριστικό των δύσπιστων είναι ο τυχοδιωκτισμός. Μόλις βρουν στον λόγο του Θεού τα συμφέροντά τους, θα γαντζωθούν απ’ αυτά, δεν θα τα αφήνουν με τίποτα και θα προσπαθήσουν να επωφεληθούν από τα λόγια Του. Το δεύτερο είναι ότι είναι ικανοί να βλασφημήσουν τον Θεό οποτεδήποτε και οπουδήποτε, είναι ικανοί να αναπτύξουν αντιλήψεις για τον Θεό οποτεδήποτε και οπουδήποτε, και όταν έστω κι ένα πραγματάκι δεν συνάδει με τις αντιλήψεις τους, είναι ικανοί να κρίνουν τον Θεό, να Τον καταδικάσουν και να Του εναντιωθούν. Δεν έχουν καθόλου φόβο Θεού. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν την ουσία των αντίχριστων· όλοι τους είναι αντίχριστοι. Ποιο είναι το άλλο χαρακτηριστικό τους; Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν την παραμικρή αγάπη για την αλήθεια. Ήταν οι πρώτοι που δέχτηκαν τα λόγια του Θεού, ήταν οι πρώτοι που άκουσαν τα λόγια του Θεού και ήταν και εκείνοι που βίωσαν αυτοπροσώπως τα στάδια και τις μεθόδους του έργου του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν εδώ και 30 χρόνια, αλλά στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν μπορούν να κάνουν κανένα καθήκον στον οίκο του Θεού και δεν έχουν να μοιραστούν κανένα βίωμα. Όπου κι αν πάνε, μόνο γι’ αυτά τα κενά λόγια και δόγματα μιλάνε. Ποιο είναι το πιο έκδηλο χαρακτηριστικό τους; Πιστεύουν 30 χρόνια στον Θεό, αλλά δεν έχουν αλλάξει καθόλου οι διαθέσεις τους, και δεν έχουν κανένα φόβο Θεού ούτε Τον καταλαβαίνουν καθόλου. Είναι ικανοί να κρίνουν κρυφά την ενσάρκωση του Θεού χωρίς να το πολυσκεφτούν, ακόμα και να προκαλέσουν φασαρία και να καταδικάσουν τον Θεό χωρίς τον παραμικρό τρόμο ή φόβο. Δεν αγαπάνε την αλήθεια, αποστρέφονται την αλήθεια και πάνε κόντρα στην αλήθεια. Σε ό,τι αφορά τον ενσαρκωμένο Θεό, τολμάνε να πουν το οτιδήποτε· τολμάνε να αξιολογήσουν και να κρίνουν τα πάντα, και όποτε αναπτύσσουν αντιλήψεις, τολμάνε να τις διαδώσουν. Δεν είναι απεχθείς αυτοί οι άνθρωποι; (Είναι.) Είναι, άραγε, άνθρωποι του Θεού; Πιστεύουν 30 χρόνια στον Θεό, αλλά δεν διαθέτουν καθόλου πραγματικότητες και δεν έχουν αλλάξει καθόλου οι διαθέσεις τους· δεν είναι νεκροί αυτοί οι άνθρωποι; Εκείνοι που επιδιώκουν πραγματικά την αλήθεια και διαθέτουν πραγματικά κανονική ανθρώπινη φύση, άραγε, δεν μπορούν να καταλάβουν κάποιες αλήθειες και να εισέλθουν σ’ αυτές μετά από τρία μόλις χρόνια πίστης στον Θεό; (Μπορούν.) Υπάρχουν, όμως, και άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό 30 χρόνια χωρίς να έχουν το παραμικρό βίωμα. Αν τους ζητήσεις να μιλήσουν για τα βιώματά τους, μόνο για δόγματα, συνθήματα και διαλέξεις θα μιλήσουν. Τι προσπάθεια έχουν καταβάλει, λοιπόν, ως προς τα λόγια του Θεού τα τελευταία 30 χρόνια; Τι έχουν κερδίσει; Εννοείται πως δεν αποδέχονται τα λόγια του Θεού. Αποδέχονται μεν εκείνα τα λόγια του Θεού που αφορούν τις ευλογίες και τις υποσχέσεις Του προς την ανθρωπότητα, τα ωραία Του λόγια, τα λόγια παρηγοριάς και παρότρυνσης, και τα λόγια που ακούγονται ευχάριστα, αλλά δεν αποδέχονται καμία από τις αλήθειες που εκφράζει ο Θεός ούτε καμία από τις απαιτήσεις Του προς την ανθρωπότητα. Ούτε μία από αυτές δεν αποδέχονται. Δεν θα έπρεπε να αποκλειστούν αυτοί οι άνθρωποι; (Θα έπρεπε.) Είναι άδικο να αποκλειστούν τέτοιοι άνθρωποι; (Όχι.) Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι διαπράττουν σκόπιμα αμαρτίες, παρόλο που γνωρίζουν ξεκάθαρα την αλήθεια.

Ο Θεός έχει κάνει τόσο έργο και έχει πει τόσα λόγια τις έσχατες ημέρες, κι οι άνθρωποι το έχουν βιώσει και έχουν δει κάθε στάδιο του έργου του Θεού με τα ίδια τους τα μάτια. Από όποια οπτική κι αν το δει κανείς, το γεγονός ότι ο Θεός εκφράζει τόσες αλήθειες και σώζει τόσους ανθρώπους είναι αδιάψευστο και δεν πρέπει να το αμφισβητεί κανείς. Όσο συνηθισμένος και κανονικός κι αν είναι ο ενσαρκωμένος Θεός, όσο απαρατήρητος κι αν περνάει στους ανθρώπους, εκείνοι και πάλι πρέπει να δέχονται τα λόγια Του ως την αλήθεια. Κάποιοι λένε: «Εφόσον ο ενσαρκωμένος θεός είναι τόσο ασήμαντος, τόσο συνηθισμένος και καθόλου σπουδαίος, πώς είναι δυνατόν να τον θαυμάζουμε; Είναι δυνατόν μια τόσο συνηθισμένη σάρκα να είναι ικανή για κανένα σπουδαίο έργο; Μπορούμε πράγματι να κερδίσουμε μεγάλες ευλογίες από αυτόν; Δεν ξέρουμε· το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να του φερθούμε σαν να είναι συνηθισμένος άνθρωπος». Άλλοι λένε: «Λόγω του ότι κάποια από τα όσα έχεις κάνει δεν μας έχουν πείσει, και κάποια μας έχουν δημιουργήσει αντιλήψεις, και κάποια άλλα δεν μπορούμε να τα καταλάβουμε, και λόγω του ότι έχεις πει κάποια πράγματα που τα θεωρούμε απαράδεκτα, δεν είναι δυνατόν να εκπροσωπείς τον θεό που βρίσκεται στον ουρανό· γι’ αυτόν τον λόγο, πρέπει να σε πολεμήσουμε μέχρι τέλους. Αν μας ζητήσεις να διαδώσουμε το ευαγγέλιο, δεν θα το διαδώσουμε· αν μας ζητήσεις να κάνουμε το καθήκον μας, δεν θα το κάνουμε· κι αν μας ζητήσεις να αποδεχτούμε την αλήθεια, δεν θα την αποδεχτούμε. Θα πολεμήσουμε εσένα, τον άνθρωπο, μέχρι τέλους. Για να δούμε, τι θα μας κάνεις;» Οι άνθρωποι αυτοί που κατά βάθος δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια, έχουν χίλιους —βασικά, δέκα χιλιάδες— λόγους να αρνηθούν το έργο του Θεού, να αρνηθούν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και να αρνηθούν την ενσάρκωσή Του. Υπάρχει, όμως, ένα πράγμα που μπορεί να μην τους είναι και τόσο σαφές: Όσους λόγους κι αν έχουν, αν δεν αποδεχτούν αυτές τις αλήθειες, δεν πρόκειται να σωθούν. Αν δεν αποδεχτείς το άτομό Μου ή αν δεν υποταχθείς στο έργο του Θεού, δεν πειράζει· δεν πρόκειται να σε αναγκάσω. Αν, όμως, δεν αναγνωρίσεις αυτά τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια και δεν τα κάνεις πράξη ως την αλήθεια, τότε σου λέω με πάσα ειλικρίνεια: Δεν θα σωθείς ποτέ ούτε θα διαβείς ποτέ την πύλη της βασιλείας των ουρανών. Αν παρακάμψεις αυτά τα λόγια του Θεού, αυτές τις αλήθειες και αυτόν τον Χριστό που εργάζεται και σώζει την ανθρωπότητα, τότε, όσο δόγμα κι αν καταλαβαίνεις ή όσο μεγάλες κακουχίες κι αν υπομένεις, δεν πρόκειται να κερδίσεις την αλήθεια· είσαι σκέτο σκουπίδι. Για όποιον λόγο κι αν πιστεύεις στον Θεό και με όποιον στόχο κι αν κάνεις το καθήκον σου, δεν θα μπορέσεις να σωθείς. Κι αν δεν μπορέσεις να σωθείς, τότε άραγε τι ευλογίες μπορείς να λάβεις; Κάποιοι άνθρωποι ανταγωνίζονται τον Θεό στον ουρανό, άλλοι ανταγωνίζονται τον Θεό στη γη και τολμάνε να αμφισβητούν τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, σε τέτοιο σημείο που δεν τους νοιάζει καν ποια θα είναι η έκβασή τους και ο προορισμός τους. Δεν είναι άθλιο αυτό; Τι μοχθηροί που είναι αυτοί οι αχρείοι! Καθένας τους είναι κακός άνθρωπος. Είναι όλοι τους δύσπιστοι, τυχοδιώκτες, άνθρωποι που δεν έχουν ντροπή, και αυτό αποτελεί την ουσία των αντίχριστων.

Μόλις έκανα συναναστροφή πάνω στη στάση των αντίχριστων απέναντι στα λόγια του Θεού. Όταν προσεγγίζουν τα λόγια του Θεού, οι αντίχριστοι δεν αναζητούν μέσα απ’ αυτά ούτε την αλήθεια ούτε τις αρχές της άσκησης. Δεν επιζητούν να καταλάβουν από τα λόγια του Θεού πώς να πετύχουν την οδό για να έχουν φόβο Θεού και να αποφεύγουν το κακό, και ασφαλώς δεν επιζητούν να καταλάβουν τις προθέσεις του Θεού, ώστε να καταφέρουν να γίνουν άνθρωποι που ικανοποιούν τις προθέσεις Του. Αντίθετα, θέλουν να βρουν στα λόγια του Θεού τον προορισμό που επιθυμούν, καθώς και τα διάφορα προνόμια που επιθυμούν, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται το αν θα μπορέσουν να δεχτούν ευλογίες, το πώς θα μπορέσουν να κερδίσουν περισσότερη χάρη σ’ αυτήν τη ζωή και το αν θα μπορέσουν να κερδίσουν εκατονταπλάσια στον κόσμο που έρχεται, και ούτω καθεξής. Αυτά ψάχνουν να βρουν στα λόγια του Θεού. Από όποια οπτική κι αν το δεις, λοιπόν, οι αντίχριστοι δεν εκλαμβάνουν ποτέ τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια ούτε πιστεύουν πως τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και πως πρέπει η ανθρωπότητα να τα αποδεχτεί. Η στάση που τηρούν απέναντι στα λόγια του Θεού είναι ότι θέλουν να τα χρησιμοποιήσουν για να λάβουν τις ευλογίες και τον προορισμό που επιθυμούν. Θέλουν να κάνουν τα λόγια του Θεού εφαλτήριο για να αποκτήσουν αυτά που επιδιώκουν και να πετύχουν τους στόχους τους. Με βάση την επιδίωξή τους, το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν και τη στάση τους απέναντι στα λόγια του Θεού, οι άνθρωποι αυτοί είναι ένα μάτσο δύσπιστοι, ένα μάτσο τυχοδιώκτες. Όταν οι αντίχριστοι δεν μπορούν να βρουν στα λόγια του Θεού τα προνόμια και τον προορισμό που επιθυμούν, ή όταν, καθώς μελετούν τα λόγια του Θεού, τους απογοητεύουν εκείνα τα λόγια Του που αφορούν τις προοπτικές και το πεπρωμένο ή οι υποσχέσεις Του προς την ανθρωπότητα, και δεν μπορούν να εκπληρωθούν οι επιθυμίες τους, τότε παραμερίζουν με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς δισταγμό τα λόγια του Θεού που κρατάνε στα χέρια τους, απαρνούνται κι εγκαταλείπουν τον Θεό και επιδιώκουν τη ζωή που επιθυμούν. Δεν προσέρχονται ενώπιον του Θεού για να αποδεχτούν τη σωτηρία Του. Όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού, δεν τα αντιμετωπίζουν ως την αλήθεια, αλλά θέλουν να χρησιμοποιήσουν τα λόγια του Θεού για να πετύχουν τους ατομικούς τους στόχους και να ικανοποιήσουν τις προσωπικές τους επιθυμίες και φιλοδοξίες. Έτσι, ψάχνουν ακούραστα να βρουν στα λόγια του Θεού την έκβαση και τον προορισμό τους. Ψάχνουν να βρουν αυτά που λέει ο Θεός για τις καταστροφές, τις αποκαλύψεις Του για τα μυστήρια, τις αποκαλύψεις Του για την εξέλιξη της ανθρωπότητας και κάποιες παρασκηνιακές πληροφορίες σχετικά με το έργο Του. Αυτό το περιεχόμενο τους νοιάζει. Δεν τους νοιάζει τίποτε άλλο πέρα από αυτό το πλαίσιο. Πολλές φορές, μάλιστα, απεχθάνονται κάποιες από τις απαιτήσεις του Θεού προς τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα και αντιστέκονται σ’ αυτές. Νιώθουν ακόμα και αποστροφή απέναντι στο γεγονός ότι ο Θεός εκθέτει τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Πολλές φορές, εντοπίζουν σφάλματα στη διατύπωση και στον τόνο με τα οποία ο Θεός εκφράζει τα λόγια Του και προσπαθούν να βρουν κάτι το οποίο μπορούν να χρησιμοποιήσουν εναντίον του Θεού. Για παράδειγμα, όταν ο Θεός εκθέτει τους ανθρώπους ως «πόρνες» και «ιερόδουλες», λένε: «Πώς είναι δυνατόν να πρόκειται για λόγια του θεού; Ο θεός δεν θα μιλούσε ποτέ κατ’ αυτόν τον τρόπο! Ο θεός θα έπρεπε να μιλάει με λεπτότητα, ευγένεια και κατανόηση». Όσον αφορά κάποια από τα λόγια του Θεού που δεν συμβαδίζουν με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, δεν συμβαδίζουν με την ανθρώπινη γραμματική και δεν συμβαδίζουν με τη συμβατική λογική των διεφθαρμένων ανθρώπων, σκέφτονται: «Δεν είναι λόγια του θεού αυτά, ο θεός δεν θα μιλούσε κατ’ αυτόν τον τρόπο! Ο θεός είναι τόσο ύψιστος, μέγας και ασύλληπτος· πώς θα μπορούσαν, λοιπόν, τα λόγια του να είναι τόσο συνηθισμένα; Πώς θα μπορούσαν να απέχουν τόσο από τη συμβατική λογική; Αν τα λόγια του θεού είναι η αλήθεια, τότε θα έπρεπε να τα λέει με τέτοιον τρόπο, ώστε να τα έχουν όλοι σε μεγάλη εκτίμηση, να τα λατρεύουν και να τα θαυμάζουν. Όλα θα έπρεπε να είναι ασύλληπτα· έτσι θα ’πρεπε να είναι τα λόγια του θεού!» Σε ό,τι αφορά τα λόγια του Θεού, έχουν διάφορες αντιλήψεις, τα οριοθετούν με διάφορους τρόπους και έχουν μάλιστα και διάφορες απαιτήσεις. Με βάση τις απαιτήσεις και τις οριοθετήσεις τους, διαπιστώνει κανείς ότι η ουσία των αντίχριστων είναι η ουσία του Σατανά. Ερευνούν, αντιστέκονται, κρίνουν, ψάχνουν να βρουν κάτι που να μπορούν να χρησιμοποιήσουν εναντίον του Θεού και επικρίνουν τον Θεό και τα λόγια Του· αυτήν τη στάση τηρούν. Δεν καταβάλλουν καμία προσπάθεια προς την αλήθεια των λόγων του Θεού, ούτε υποτάσσονται σ’ αυτήν, ούτε την αποδέχονται, ούτε την κάνουν πράξη. Άρα, η ουσία των αντίχριστων είναι η ουσία του Σατανά και των κακών πνευμάτων. Οι αντίχριστοι μεταχειρίζονται τα λόγια του Θεού με τον ίδιο τρόπο που μεταχειρίζονται και τον Θεό. Τα λόγια του Θεού αντιπροσωπεύουν τον ίδιο τον Θεό. Όλες οι αλήθειες που εκφράζει ο Θεός αντιπροσωπεύουν τη διάθεσή Του, την ουσία Του και, ακόμα περισσότερο, την ταυτότητα και τη θέση Του. Είτε τα λόγια αυτά τα εκφράζει η σάρκα του Θεού είτε το Πνεύμα του Θεού, και όποιο κι αν είναι το περιεχόμενο που εκφράζει Αυτός, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα λόγια αυτά αντιπροσωπεύουν τον Θεό. Επομένως, το γεγονός ότι οι αντίχριστοι ερευνούν και αναλύουν τα λόγια του Θεού, και αναπτύσσουν αντιλήψεις γι’ αυτά, ισοδυναμεί με το να αναπτύσσουν αντιλήψεις για τον Θεό. Εξετάζουν εξονυχιστικά τον Θεό. Δεν πιστεύουν τα λόγια του Θεού και δεν αποδέχονται τα λόγια του Θεού, πράγμα που σημαίνει ότι δεν πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός, σε καμία περίπτωση δεν πιστεύουν πως τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, πόσο δε μάλλον είναι ικανοί να υποταχθούν στον Θεό. Αυτήν την ουσία έχουν οι αντίχριστοι.

Κάποιοι λένε: «Ο ενσαρκωμένος θεός είναι πολύ ασήμαντος και πολύ συνηθισμένος. Τα λόγια και οι πράξεις του με κάνουν πολλές φορές να αναπτύσσω αντιλήψεις, και δεν συμβαδίζουν καθόλου με τις φαντασιοκοπίες μου. Βλέπω ότι ο ενσαρκωμένος θεός δεν είναι παρά ένα συνηθισμένο άτομο. Δεν αντιπροσωπεύει τον θεό, άρα όσες αλήθειες κι αν εκφράσει με τα λόγια και με το έργο του, δεν είναι σαν τον θεό». Από πού πηγάζουν αυτά τα λόγια; Τι αντιπροσωπεύουν; Άραγε δεν αντιπροσωπεύουν τον Σατανά; Από την αρχή μέχρι το τέλος, ο Σατανάς ποτέ δεν έχει αναγνωρίσει την ταυτότητα και τη θέση του Θεού. Δεν πίστεψε ποτέ πως τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και ασφαλώς δεν αποδέχτηκε ποτέ τα λόγια του Θεού. Επομένως, ο Σατανάς, όταν μιλάει στον Θεό, θέλει να μιλήσει ως ίσος προς ίσο. Με τον τρόπο που μιλάει, γελοιοποιεί και εμπαίζει τον Θεό, ξεγελά τον Θεό και δεν έχει καμία θέση για τον Θεό στην καρδιά του. Και αυτά που κάνουν και αυτά που λένε οι αντίχριστοι είναι ακριβώς τα ίδια μ’ αυτά που κάνει και λέει ο Σατανάς. Έχουν την ίδια ουσία, μόνο που ο Σατανάς είναι αόρατος στην ανθρωπότητα, ενώ οι αντίχριστοι είναι ορατοί και χειροπιαστοί· είναι σατανάδες με ανθρώπινη περιβολή. Αν δεν ήταν σατανάδες, δεν θα ήταν σε θέση να κάνουν και να πουν τέτοια πράγματα. Ο Σατανάς λέει συχνά ψέματα και πιστεύει πως τα λόγια του Θεού είναι ψέματα κι αυτά. Ο Σατανάς ξεγελάει συχνά τους ανθρώπους και είναι άτιμος, δόλιος και μοχθηρός· πιστεύει ότι κι ο Θεός μιλάει με τον ίδιο τρόπο. Ό,τι κι αν λέει ο Θεός, οι αντίχριστοι θα προσθέτουν πάντα κάτι στα λόγια Του, θα αποδίδουν το δικό τους νόημα και θα προβαίνουν σε αυθαίρετες εξηγήσεις. Επιπλέον, πιστεύουν μέχρι και πως κάποια από τα λόγια του Θεού δεν είναι τόσο έξυπνα όσο τα δικά τους, ότι δεν φτάνουν στο δικό τους επίπεδο και στα δικά τους υψηλά πρότυπα, και δεν είναι αρκετά για να κατακτήσουν τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Επομένως, θέλουν να φέρουν τα μέσα, τον τόνο και το περιεχόμενο των λόγων του Θεού ενώπιον κάποιων ανθρώπων για να τα αναλύσουν και να τα κρίνουν και, ακόμα περισσότερο, να τα επικρίνουν και να τα καταδικάσουν. Με τι σκοπό το κάνουν αυτό; Καθώς ακολουθούν τον Θεό, δεν βλέπουν την ώρα να αποκτήσουν τις προοπτικές και το πεπρωμένο που θέλουν από αυτόν τον Θεό, και περιμένουν να αποκτήσουν από αυτόν τον Θεό τον προορισμό που θέλουν. Και τότε, γιατί εξακολουθούν να συμπεριφέρονται μ’ αυτόν τον τρόπο; Δεν είναι σαν να πυροβολούν τα πόδια τους; Μόνο ένας λόγος υπάρχει. Ότι δηλαδή, κατά τη γνώμη τους, τα λόγια που λέει ένας τέτοιος Θεός είναι υπερβολικά κοινά και συνηθισμένα· οι πράξεις Του είναι κι αυτές υπερβολικά συνηθισμένες. Ένας τέτοιος Θεός δεν είναι αυτός που θέλουν να σέβονται ούτε εκείνος που έχουν στη φαντασία τους, και δεν είναι σε αρμονία μαζί Του. Αν ακολουθήσουν έναν τέτοιον Θεό, τότε μπορεί να χάσουν τον προορισμό, τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους. Για τον λόγο αυτόν, αμφισβητούν με σθένος έναν τέτοιο Θεό. Τον κρίνουν, Τον υπονομεύουν και προσπαθούν να σαμποτάρουν, να αναστατώσουν και να καταστρέψουν το έργο Του, έτσι ώστε να μην μπορέσει να το κάνει. Αν το καταφέρουν, θα πετύχουν τον σκοπό τους. Κάποιοι λένε: «Αν πετύχουν τον σκοπό τους, τότε δεν θα χαθεί ο προορισμός τους;» Άνθρωποι σαν κι αυτούς, πολύ απλά, δεν αναγνωρίζουν ότι υπάρχει ο Θεός ούτε αναγνωρίζουν την ενσάρκωση του Θεού, πόσο μάλλον το γεγονός του έργου της διαχείρισής Του για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Απλώς ποντάρουν και τζογάρουν. Αν όντως καταρριφθεί Αυτός ο Θεός, τότε θα μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν και δεν θα χρειάζεται να υπομένουν πλέον τέτοιες κακουχίες στον οίκο του Θεού. Έπειτα, θα μπορούν άνετα να επιστρέψουν στον κόσμο, στις μοχθηρές τάσεις και σ’ αυτό που ονομάζουν κανονική ζωή. Δεν θα χρειαστεί να υπομείνουν οποιεσδήποτε καταστροφές, δεν θα χρειαστεί να υποστούν κανέναν εξευγενισμό και δεν θα χρειαστεί με τίποτα να υπομείνουν την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού. Όλα αυτά θα πάψουν να υπάρχουν, και ο κόσμος θα συνεχίσει να υπάρχει ως έχει. Αυτό λαχταρούν στα όνειρά τους. Δεν είναι κακοί αυτοί οι άνθρωποι; Ποια είναι η αιτία που τους κάνει τόσο κακούς; (Η ουσία τους είναι ο Σατανάς, οπότε μισούν τον Θεό.) Στην πραγματικότητα, αυτοί οι αντίχριστοι δαίμονες, βαθιά μέσα στην καρδιά τους, στο πνεύμα τους, μπορούν να το νιώσουν· ξέρουν τι γνώμη έχει ο Θεός για ανθρώπους σαν κι αυτούς. Ο Θεός μισεί τέτοιους ανθρώπους. Δεν είναι σε σύμπνοια με τον Θεό. Ο Θεός απεχθάνεται την ανθρώπινη φύση και τη φύση-ουσία τους. Γι’ αυτό, όσο σκληρά κι αν εργάζονται και όσο κι αν επιθυμούν να δεχτούν ευλογίες, το τελικό τους αποτέλεσμα δεν θα βασίζεται στο τι θέλουν οι ίδιοι. Δεν μπορούν να αλλάξουν κανένα από τα γεγονότα. Βρίσκονται σε δυσαρμονία με τον Θεό. Βρίσκονται σε δυσαρμονία με τα λόγια του Θεού. Βρίσκονται σε δυσαρμονία με τον Χριστό. Κι έτσι, ποια θα είναι η κατάληξή τους; Όλοι τους είναι προορισμένοι να χαθούν. Αφού μέσα τους καταλαβαίνουν λιγάκι το συγκεκριμένο αποτέλεσμα, για ποιον λόγο παραμένουν ακόμα στον οίκο του Θεού; Πολύ απλά, δεν είναι πρόθυμοι να παραιτηθούν από μια τόσο καλή ευκαιρία να δεχτούν ευλογίες, κι έτσι θέλουν να ρισκάρουν: «Αν ποντάρω εκεί, ίσως μπορέσω ακόμα να δεχτώ ευλογίες. Ίσως μπορέσω ακόμα να περάσω απαρατήρητος και να επιβιώσω. Ίσως, αν δεν είναι προσεκτικός ο θεός και δεν με πάρει χαμπάρι, να μπορέσω να τρυπώσω μέσα απ’ την πύλη της βασιλείας των ουρανών». Με έναν τέτοιο ευσεβή πόθο γεμάτο «ίσως», συνεχίζουν να περιφέρονται στον οίκο του Θεού, όμως η άποψή τους και η στάση τους απέναντι στον Θεό δεν αλλάζουν ποτέ. Απεχθάνονται τα λόγια του Θεού, απεχθάνονται την αλήθεια και απεχθάνονται όλα τα θετικά πράγματα.

Ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς. Κάποιοι, μόλις το ακούσουν αυτό, σκέφτονται: «Δεν είναι πολύ μικρή αυτή η απαίτηση; Πιστεύουμε στον θεό εδώ και κάμποσα χρόνια· για ποιον λόγο μάς λέει τώρα “να είμαστε ειλικρινείς”; Αν αυτός είναι ο λόγος του θεού, θα πρέπει να είναι βαθυστόχαστος, θα πρέπει να είναι όλο και πιο μεγαλειώδης, όλο και πιο απροσπέλαστος, όλο και πιο άφταστος για τον άνθρωπο. Εκείνο που χρειαζόμαστε είναι πιο υψηλά κριτήρια απαιτήσεων, όχι αυτές τις συνηθισμένες, ασήμαντες, χαμηλών προδιαγραφών απαιτήσεις». Άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν καταλαβαίνουν ποια είναι η αλήθεια-πραγματικότητα. Όσοι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, μόλις ακούσουν αυτό το κήρυγμα, αναστατώνονται, όμως μέσα από τη συναναστροφή, την εμπειρία και μετά από μια περίοδο, καταλήγουν να συνειδητοποιήσουν ότι αυτά τα λόγια από τον Θεό είναι εκείνα που χρειάζονται οι άνθρωποι. Για ποιον λόγο είναι εκείνα που χρειάζονται οι άνθρωποι; Ο Σατανάς έχει διαφθείρει τον άνθρωπο σε μέγιστο βαθμό, και γι’ αυτό κανένας άνθρωπος δεν είναι ειλικρινής· αυτός ο κόσμος είναι γεμάτος ψέματα, κι αυτό ισχύει και για εκείνους που πιστεύουν στον Θεό. Οι άνθρωποι λένε καθημερινά το ένα ψέμα μετά το άλλο· ο λόγος τους ξεχειλίζει από τα ψέματα και τον δόλο του Σατανά. Επομένως, ο Θεός έχει θέσει αυτήν την απλούστατη και άμεση απαίτηση προς τον άνθρωπο: να είναι ειλικρινής. Με τον καιρό και την εμπειρία, οι άνθρωποι αρχίζουν να καταλαβαίνουν τα λόγια του Θεού και να κατανοούν τις απαιτήσεις και τις προθέσεις Του· κάτω από την καθοδήγηση και την κατεύθυνση των λόγων Του, σταδιακά συνειδητοποιούν τελικά πόσο πρακτικά είναι τα λόγια Του, ότι πρέπει κανείς να κατανοεί και να εισέρχεται σε καθένα από τα λόγια Του, ότι κανένα από τα λόγια Του δεν είναι κενό, ότι όλα Του τα λόγια αποτελούν εκείνο που χρειάζεται η ανθρωπότητα, ότι ο Θεός καταλαβαίνει τους ανθρώπους πάρα πολύ καλά και μπορεί να τους διακρίνει, αλλά και ότι καταλαβαίνει πολύ καλά τη διαφθορά τους. Αυτήν την πορεία ακολουθεί ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Οι αντίχριστοι, όμως, όταν βλέπουν αυτήν τη φράση κατά την οποία ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς, την αντιμετωπίζουν με στάση περιφρόνησης, χλεύης, σαρκασμού, ακόμα και αντίστασης. Μόλις αναπτύξουν μια γνώμη σχετικά με αυτήν τη φράση, τη βάζουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους, μεγαλώνει η περιφρόνηση που τρέφουν για τον Θεό και αντιμετωπίζουν Εκείνον και τον λόγο Του με όλο και μεγαλύτερη απαξίωση, φτάνοντας στο σημείο να μη μελετούν πια καν τον λόγο Του. Όταν κάποιοι άνθρωποι μιλάνε για τις εμπειρίες τους αναφορικά με το πώς αποκάλυψαν τη δόλια διάθεσή τους, και πώς μετανόησαν και προσπάθησαν να είναι ειλικρινείς, αυτοί οι αντίχριστοι αναπτύσσουν αντίσταση, απέχθεια και περιφρόνηση στο μυαλό τους. Όχι μόνο αρνούνται να αποδεχτούν τα όσα λένε αυτοί οι άνθρωποι, αλλά νιώθουν αντίσταση και απέχθεια προς την εμπειρία και τη γνώση πάνω στην οποία συναναστρέφονται οι αδελφοί και οι αδελφές, σε σημείο που να νιώθουν μίσος και περιφρόνηση γι’ αυτούς που συναναστρέφονται περισσότερο και διαθέτουν καλύτερες γνώσεις. Σκέφτονται: «Είστε ανόητοι. Ο θεός σάς λέει να είστε ειλικρινείς κι εσείς το κάνετε έτσι απλά. Πώς είναι δυνατόν να είστε τόσο υπάκουοι; Γιατί δεν λαμβάνετε υπόψη σας τα λόγια που λέω; Δείτε εμένα —κανένας από σας δεν ξέρει την πραγματική μου κατάσταση, κανένας δεν ξέρει πόσο δόλιος και επιτήδειος είμαι. Και δεν θα σας μιλήσω γι’ αυτά τα πράγματα· πιστεύετε πως αξίζετε να τα ακούσετε;» Αυτήν τη στάση τηρούν απέναντι στην απαίτηση του Θεού· όχι μόνο αρνούνται να τη δεχτούν, αλλά προβάλλουν αντίσταση προς αυτήν και την καταδικάζουν. Μήπως αυτές δεν είναι οι εκδηλώσεις των δύσπιστων; Αυτοί είναι κλασικοί δύσπιστοι. Εκ πρώτης όψεως, δεν έχουν καταδικάσει φανερά τον λόγο του Θεού, δεν έχουν πετάξει βιβλία του λόγου Του στο καμίνι για να καούν. Εξωτερικά, διαβάζουν τον λόγο του Θεού και ακούνε κηρύγματα κάθε μέρα, και συναναστρέφονται στις συναθροίσεις, αλλά στην πραγματικότητα, στα έγκατα της καρδιάς τους τρέφουν βαθιά αποστροφή, αντίσταση και απόρριψη απέναντι στον λόγο του Θεού. Με άλλα λόγια, την ίδια στιγμή που ανέπτυξαν αντιλήψεις για τον λόγο του Θεού, τον είχαν απορρίψει ήδη. Κάποιοι λένε: «Αυτοί οι αντίχριστοι είχαν ήδη απορρίψει τον λόγο του Θεού προτού Εκείνος πει αυτά τα πράγματα;» Σ’ εκείνο το σημείο, δεν τον είχαν απορρίψει ακόμα. Για ποιον λόγο; Επειδή είχαν πολλές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες για τον Θεό, κι εκείνες τους έκαναν να Τον εκτιμούν και να Τον θαυμάζουν, και να Τον θεωρούν σπουδαίο άνθρωπο. Όταν, όμως, ο Θεός εξέφρασε τα λόγια Του, τότε άλλαξε εντελώς η άποψή τους γι’ Αυτόν και είπαν: «Τελικά, τα λόγια που λέει ο θεός είναι πολύ συνηθισμένα! Είναι πολύ απλά, πολύ ξεκάθαρα, πολύ κατανοητά: Κι εγώ θα μπορούσα να πω τέτοια λόγια! Δεν λένε όλοι ότι ο θεός είναι μεγάλος; Και τότε για ποιον λόγο μάς λέει να είμαστε ειλικρινείς; Αν ο θεός είναι τόσο μεγάλος, αν είναι όντως ύψιστος, τότε δεν θα έπρεπε να έχει απ’ τους ανθρώπους τόσο μικρές και ταπεινές απαιτήσεις!» Όταν διάβασαν τον λόγο του Θεού, και τους φάνηκε επιφανειακός και θεώρησαν ότι δεν ταίριαζε με τις ανθρώπινες αντιλήψεις ούτε συμφωνούσε με τη μεγαλειώδη εικόνα και ταυτότητα του Θεού, διαμόρφωσαν αντιλήψεις για τα λόγια Του. Στο πλαίσιο της διαμόρφωσης αυτών των αντιλήψεων, γεννήθηκε μέσα τους μια βαθιά αποστροφή για τα λόγια του Θεού, και στη συνέχεια γκρεμίστηκε εντελώς το ανάχωμα στα έγκατα της καρδιάς τους, το οποίο συγκρατούσε τις φαντασιοκοπίες και τις αντιλήψεις τους για τον Θεό. Τι αποτέλεσμα είχε αυτή η κατάρρευση; Από τα βάθη της καρδιάς τους, απέρριψαν και καταδίκασαν τον λόγο του Θεού. Τι περνάει, λοιπόν, από το μυαλό των αντίχριστων τη στιγμή που οι άνθρωποι κηρύττουν τον λόγο του Θεού; Είναι σαν παρατηρητές, παρακολουθούν από το περιθώριο. Όταν ακούνε κάποιον να εξυμνεί τα λόγια του Θεού ή να συναναστρέφεται πάνω στην εμπειρία του από τα λόγια του Θεού, εκείνοι οι αντίχριστοι είναι και τότε παρατηρητές, παρακολουθούν από το περιθώριο και δεν λένε ποτέ «Αμήν» μέσα από τα βάθη της καρδιάς τους. Μερικές φορές, φτάνουν μέχρι και στο σημείο να χλευάσουν τους ανθρώπους, λέγοντας: «Τι κέρδισες απ’ την ειλικρίνεια; Αν και προσπαθείς να είσαι ειλικρινής, ο θεός δεν θα σε σώσει απαραίτητα, κι ούτε θα ευλογηθείς απαραίτητα. Πολύ λίγοι άνθρωποι θα πάρουν ευλογίες. Αν εγώ δεν πάρω καμία ευλογία, τότε ούτε κι εσύ θα πάρεις καμία!» Η φύση-ουσία ενός αντίχριστου είναι ανταγωνιστική απέναντι στον λόγο του Θεού και απέναντι στον ίδιο τον Θεό, και εξαιτίας αυτού, οι αντίχριστοι δεν μπορούν να αποδεχτούν τον λόγο του Θεού, πόσο μάλλον να υποταχθούν στον λόγο Του. Αν δεν αποδεχτούν τον λόγο του Θεού και δεν υποταχθούν σ’ αυτόν, τότε είναι δυνατόν να τον βιώσουν; Δεν είναι δυνατόν· άρα, για ποια προσωπική γνώση μιλάνε; Δεν είναι τίποτε άλλο από φαντασιοκοπίες, συμπεράσματα, δόγματα ή θεωρίες, ή κάποιες φορές μπορεί να είναι κάποια ευχάριστα λόγια που παπαγαλίζουν από άλλους ανθρώπους, κι έτσι είναι αδύνατο να βιώσουν ή να γνωρίσουν οποιαδήποτε λόγια του Θεού. Οπότε, λόγω των διαφόρων στάσεων που έχουν οι αντίχριστοι απέναντι στον Θεό και στον λόγο Του, και λόγω της φύση-ουσίας τους, είτε πιστεύουν στον Θεό για 10 χρόνια, είτε για 20 χρόνια, είτε ακόμα περισσότερο, μέχρι σήμερα, δεν πρόκειται ούτε να ακούσεις ούτε να δεις απ’ αυτούς καμία εμπειρία από τον λόγο του Θεού, πόσο μάλλον την παραμικρή γνώση για τον Θεό. Όταν μιλούν, δεν πρόκειται να ακούσεις ότι έχουν αντιλήψεις και παρανοήσεις για τον Θεό, ότι διαφωτίζονται μέσω της έκθεσης από τον Θεό και ότι στο τέλος φτάνουν στο σημείο να πάψουν να παρανοούν τον Θεό ή να τρέφουν αντιλήψεις γι’ Αυτόν. Δεν έχουν τέτοια εμπειρία ούτε τέτοια γνώση. Γι’ αυτό και οι αντίχριστοι δεν μπορούν να αποκτήσουν την αλήθεια ούτε να μιλήσουν για καμία απολύτως προσωπική εμπειρία ή γνώση, όσες προσπάθειες κι αν καταβάλλουν για να μελετήσουν τον λόγο του Θεού. Απλώς ακολουθούν και διαβάζουν και απομνημονεύουν κάποια γνωστά χωρία του λόγου του Θεού που αναφέρουν συχνά οι αδελφοί και οι αδελφές· ενεργούν μηχανικά και πάνε με το ρεύμα, κι έπειτα εξακολουθούν να σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο που σκέφτονταν πάντα. Δεν απαλλάσσονται από τις αντιλήψεις που προκύπτουν μέσα τους σχετικά με τον Θεό ούτε από τις συγκρούσεις και τα προβλήματα που δημιουργούνται ανάμεσα σ’ αυτούς και στον Θεό, όσο σημαντικά κι αν είναι αυτά. Αυτές οι αντιλήψεις και τα προβλήματα τους ακολουθούν συνεχώς. Ποιες συνέπειες έχει το γεγονός ότι δεν λύνουν αυτά τα προβλήματα; Η δυσαρέσκεια στην καρδιά τους μεγαλώνει όλο και περισσότερο και το μίσος τους για τον Θεό γίνεται όλο και πιο μεγάλο. Αν συνεχίσουν έτσι, ποιες θα είναι οι συνέπειες όσο περισσότερο καιρό πιστεύουν στον Θεό; Μπορούν, άραγε, αυτή η συσσωρευμένη δυσαρέσκεια και οι αντιλήψεις να τους αναγκάσουν να εγκαταλείψουν τις προοπτικές, το πεπρωμένο και την πρόθεσή τους να κερδίσουν ευλογίες; (Όχι.) Εάν δεν λυθούν αυτά τα προβλήματα, τότε ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα; (Θα εκραγούν.) Η λέξη «εκραγούν» είναι πολύ σαφής. Πώς θα εκραγούν; Πόσοι τρόποι υπάρχουν; [Μου θυμίζουν κάποια λόγια του Θεού που έχω διαβάσει παλιότερα: «Ακόμη και μέσα σε μία μόνο νύχτα, μπορούν να μεταμορφωθούν από ένα χαμογελαστό, “καλοκάγαθο” άτομο σε έναν άσχημο και άγριο δολοφόνο» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το έργο του Θεού και οι πράξεις του ανθρώπου).] Ποιο υπόβαθρο τους οδηγεί στο να γίνουν δολοφόνοι; Όταν καταποντίζεται η επιθυμία τους να αποκτήσουν ευλογίες, τότε πετάνε το γάντι και λένε: «Κανείς από μας δεν πρόκειται να έχει εύκολο δρόμο, οπότε δεν χρειάζεται να το συγκαλύψω ούτε να το κρύψω· πιστεύω στον θεό μόνο και μόνο για να αποκτήσω ευλογίες. Αν ήξερα ότι δεν θα αποκτούσα ευλογίες, θα είχα φύγει από καιρό!» Λένε όλα τα λόγια που έχουν μέσα στην καρδιά τους χωρίς να φοβούνται μήπως καταδικαστούν. Γιατί δεν φοβούνται μην καταδικαστούν; Για ποιον λόγο μπορούν να διώξουν κάθε πρόσχημα ευγένειας και να εκραγούν; Επειδή δεν θέλουν να πιστεύουν πια και επιθυμούν να φύγουν. Τόσα χρόνια υπέμεναν την ταπείνωση και τις κακουχίες για χάρη των στόχων τους, και ασκούνται σύμφωνα με αυτές τις στρατηγικές, τις οποίες χρησιμοποιούν ως πνευματικό στήριγμά τους. Σήμερα, καθώς βλέπουν ότι δεν έχουν καμία ελπίδα να αποκτήσουν ευλογίες, θεωρούν πως θα μπορούσαν κάλλιστα να αποβάλουν κάθε πρόσχημα ευγένειας και να πουν ευθέως: «Δεν είμαι παρά ένας δύσπιστος. Δεν μου αρέσουν τα θετικά πράγματα. Μου αρέσει να επιδιώκω τα κοσμικά πράγματα και μου αρέσουν οι μοχθηρές τάσεις. Λένε πως τα λόγια του θεού είναι η αλήθεια και πως τα λόγια του θεού μπορούν να αλλάξουν τους ανθρώπους και να τους σώσουν. Εγώ γιατί δεν το έχω δει αυτό; Γιατί δεν μπορώ να το βιώσω ή να το νιώσω; Τι έχει αλλάξει στους ανθρώπους ο λόγος του θεού; Νομίζω πως τα λόγια του θεού δεν σημαίνουν τίποτα. Μόνο ένα πράγμα έχει τα πιο χειροπιαστά οφέλη, δηλαδή ότι όσοι ακολουθούν τον θεό θα ευλογηθούν και θα εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών. Αυτά τα λόγια είναι αληθινά. Αν δεν ήταν να κερδίσω ευλογίες, δεν θα πίστευα στον θεό! Πού είναι ο θεός; Αν μπορούσε ο θεός να σώσει τους ανθρώπους, τότε γιατί σταυρώθηκε; Ούτε τον εαυτό του δεν μπόρεσε να σώσει!» Λένε αυτά που σκέφτονται πραγματικά· δεν αποκαλύπτεται έτσι η δαιμονική τους πλευρά; Οι αντιλήψεις και η δυσαρέσκεια που μάζευαν τόσα χρόνια εκρήγνυνται από μέσα τους. Έτσι οι αντίχριστοι δείχνουν επιτέλους το αληθινό τους πρόσωπο.

Υπάρχουν κάποιοι αντίχριστοι που πολλές φορές λένε πράγματα όπως: «Παράτησα την οικογένειά μου και την καριέρα μου, προσπάθησα τόσο πολύ και υπέφερα τόσο πολύ για την πίστη μου στον θεό, και τι κέρδισα; Ο θεός, άραγε, δεν είναι ένας θεός που ευλογεί τους ανθρώπους; Ο θεός δεν είναι ένας θεός που προσφέρει χάρη στους ανθρώπους; Οπότε, εγώ τι κέρδισα;» Ο Θεός έχει εφοδιάσει τον άνθρωπο με πάρα πολλές αλήθειες και έχει δώσει πάρα πολλά χωρίς να ζητήσει το παραμικρό· παρόλο που οι άνθρωποι πηγαίνουν τόσο πολύ κόντρα στον Θεό και επαναστατούν τόσο εναντίον Του, Εκείνος δεν το θυμάται αυτό, και παρ’ όλα αυτά έρχεται και πάλι να σώσει τον άνθρωπο. Οι αντίχριστοι δεν βλέπουν πόσα έχει αποκτήσει ο άνθρωπος από τον Θεό. Τι ακριβώς εννοούν όταν λένε: «Τι κέρδισα;» (Ευλογίες.) Οι αντίχριστοι θέλουν τα πάντα. Είναι ικανοί να τα παρατήσουν όλα για να πιστέψουν στον Θεό και να Τον ακολουθήσουν, και θεωρούν ότι, αν το κάνουν αυτό, θα έχουν την ευκαιρία να πετύχουν και θα αξίζει τον κόπο. Παρατάνε τον κόσμο και τις προοπτικές τους, και στο μέλλον θέλουν όλο τον κόσμο δικό τους. Αυτά που θέλουν ως αντάλλαγμα πρέπει να αξίζουν περισσότερο από αυτά που παράτησαν. Πρέπει να είναι πιο πολύτιμα από εκείνα τα πράγματα και να τους προσφέρουν μεγαλύτερα πλεονεκτήματα, και μόνο τότε θα κάνουν την ανταλλαγή. Πιστεύετε πως οι αντίχριστοι λένε αυτά τα λόγια μέσα σε μια στιγμή θυμού την ώρα των εκρήξεών τους; (Όχι.) Είναι σίγουρο ότι τα μαζεύουν μέσα τους όλα αυτά τα λόγια για πολύ καιρό προτού τελικά εκραγούν και τα βγάλουν από μέσα τους. Ύστερα απ’ αυτό, αποκαλύπτονται όλα όσα σκέφτονταν και επιδίωκαν οι αντίχριστοι τόσα χρόνια, καταρρέουν όλες οι μεταμφιέσεις τους. Τι εννοούν κυρίως όταν λένε: «Πίστεψα στον θεό και τον ακολούθησα τόσα χρόνια, και τι κέρδισα;» Εκείνο που θέλουν να κερδίσουν δεν είναι η αλήθεια. Δεν θέλουν την αλήθεια. Δεν θέλουν τη ζωή, δεν θέλουν την αλλαγή διάθεσης, δεν θέλουν τη σωτηρία του Θεού. Πιστεύουν ότι είναι τέλειοι άνθρωποι και δεν θέλουν να κερδίσουν αυτά τα πράγματα. Θέλουν να κερδίσουν κάτι παραπάνω, κάποιες σπουδαιότερες ευλογίες από εκείνες που μπορεί να αποκτήσει κανείς σ’ αυτόν τον κόσμο. Θέλουν, δηλαδή, να ανταλλάξουν τα αγαθά του κόσμου που έχουν παρατήσει με τις ευλογίες που έχει υποσχεθεί ο Θεός. Θέλουν να δεχτούν τη μεγαλύτερη ευλογία από τον Θεό. Όταν βλέπουν πως δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν τις επιθυμίες τους και πως έχουν χαθεί όλες οι ελπίδες, αναγκάζονται να τα παρατήσουν. Όταν, όμως, έρθει η ώρα να το κάνουν, αν σκεφτεί κανείς τη διάθεσή τους, θα μπορέσουν να σταματήσουν εκεί; Όχι. Υπάρχουν κάποιες οικογένειες στις οποίες όλοι είναι πιστοί, και ανάμεσά τους αναδύονται αντίχριστοι. Αυτοί οι αντίχριστοι, όταν διαπιστώνουν ότι δεν πρόκειται να δεχτούν ευλογίες, αρχίζουν να αναστατώνουν τα μέλη της οικογένειάς τους για να τα εμποδίσουν να πιστέψουν. Συνεχίζουν να είναι οικογένεια; Από την άποψη των εξωτερικών σαρκικών ή συγγενικών σχέσεων, έχουν στενές οικογενειακές σχέσεις. Όταν, όμως, κοιτάξουμε το μονοπάτι που ακολουθεί το κάθε μέλος, αν και όλοι πιστεύουν πάνω από 10 χρόνια στον Θεό, κάποιοι απ’ αυτούς αποκαλύπτονται ως αντίχριστοι, άλλοι επιδιώκουν την αλήθεια και κάνουν πολύ καλά τα καθήκοντά τους, ενώ κάποιοι επιδιώκουν την αλήθεια σε μέτριο βαθμό —έτσι αποκαλύπτεται η φύση-ουσία τους. Φυσικά, οι χειρότεροι όλων είναι οι αντίχριστοι, τους οποίους ο άνθρωπος πρέπει να απορρίψει και ο οίκος του Θεού να τους αποβάλει. Άρα, είναι οικογένειες αυτές; Έτσι είναι οι αληθινές οικογένειες; Δεν είναι καν ίδιου είδους άνθρωποι! Κάποιοι άνθρωποι ζουν τόσα χρόνια με διαβόλους και τους θεωρούν ακόμα μέλη της οικογένειάς τους. Δεν μπορούν να τους παρατήσουν και μάλιστα είναι τόσο ανόητοι, που πιστεύουν ότι πρόκειται για αγαπημένα τους πρόσωπα. Τι σόι αγαπημένα πρόσωπα είναι αυτά; Μόλις εμφανιστούν οι αντίχριστοι, προβαίνουν σε κάθε είδους κακό. Μπορεί μέχρι και να καταδιώξουν τους αληθινούς πιστούς που ανήκουν στην οικογένειά τους. Ακόμα χειρότερα, μπορεί να παραδώσουν τα μέλη της οικογένειάς τους σε μοχθηρές κυβερνήσεις. Κάποιοι γονείς ξεπουλάνε τα παιδιά τους και κάποια παιδιά ξεπουλάνε τους γονείς τους. Όσο στενή και κοντινή κι αν είναι η σχέση τους, δεν υπάρχει τίποτε που δεν θα έκαναν οι αντίχριστοι. Το γεγονός ότι οι αντίχριστοι είναι ικανοί να ξεπουλήσουν και να καταδιώξουν τους αληθινούς πιστούς από την οικογένειά τους δεν σημαίνει άραγε ότι πρόκειται για εχθρούς; (Ναι.) Αν εμφανιστεί ένας ή δύο αντίχριστοι στην εκκλησία, αυτό σηματοδοτεί κίνδυνο για τους αδελφούς και τις αδελφές. Μόλις δουν οι αντίχριστοι ότι δεν πρόκειται να δεχτούν ευλογίες, ξεγράφουν τον εαυτό τους, σταματάνε να είναι προσεκτικοί, πετάνε το γάντι κι αρχίζουν να σκέφτονται να αναστατώσουν τους άλλους αδελφούς και αδελφές. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές είναι αδύναμοι, έχουν μικρό ανάστημα και δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια. Οι αντίχριστοι δείχνουν σ’ αυτούς τους αδελφούς και τις αδελφές κάποιες φήμες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, και μετά ρίχνουν λάδι στη φωτιά διανθίζοντάς τες με τις δικές τους εξηγήσεις, με αποτέλεσμα να αναστατώνουν και να παραπλανούν αυτούς τους αδελφούς και τις αδελφές, και να τους οδηγούν τελικά στην καταστροφή. Φυσικά, κάποιοι από τους αδελφούς και τις αδελφές έχουν την ικανότητα να διακρίνουν και αναγνωρίζουν αμέσως τους αντίχριστους. Αν τους αντιμετωπίσουν δημοσίως, αυτό θα προκαλέσει προβλήματα, οπότε, αν απλώς βρουν έναν συνετό τρόπο να τους απομονώσουν, ώστε να μην μπορούν να αναστατώσουν ούτε να ταλαιπωρούν τους άλλους, αυτό αρκεί. Οι άνθρωποι πρέπει να είναι συνετοί όταν αντιμετωπίζουν σατανάδες.

Οι αντίχριστοι πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν για να εξασφαλίσουν τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους. Γαντζώνονται από την επιθυμία τους για ευλογίες και όταν εισέρχονται στον οίκο του Θεού, όταν διαβάζουν, όταν αποδέχονται και κηρύττουν τον λόγο του Θεού, φέρνουν μαζί και τις φιλοδοξίες τους. Κάνουν υποχωρήσεις, αντέχουν τις ταπεινώσεις και υπομένουν όλων των ειδών τις κακουχίες στον οίκο του Θεού για χάρη των προοπτικών και του πεπρωμένου τους. Και μετά από πολλά χρόνια κατά τα οποία περιμένουν και παρακολουθούν, όταν γκρεμίζονται οι ελπίδες τους, φεύγουν κι αυτοί από την εκκλησία και τον οίκο του Θεού εξαιτίας των προοπτικών και του πεπρωμένου τους, καθώς δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί η επιθυμία και η πρόθεσή τους να κερδίσουν ευλογίες. Ποια είναι η έκβαση αυτών των ανθρώπων; Θα αποκλειστούν. Και για ποιον λόγο θα αποκλειστούν; Άραγε ο Θεός αποφασίζει να μην τους σώσει από τη στιγμή που εισέρχονται στον οίκο Του ή μήπως έχουν κάποια δικά τους προβλήματα; (Έχουν δικά τους προβλήματα.) Οι αντίχριστοι, όταν εισέρχονται στον οίκο του Θεού, ανακατεύονται σαν τα ζιζάνια ανάμεσα στο σιτάρι. Κάποιοι λένε: «Μα δεν το ξέρει αυτό ο Θεός;» Ο Θεός το ξέρει· ο Θεός όλα αυτά τα εξετάζει εξονυχιστικά. Τέτοιοι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Ακόμα κι αν έχουν διαβάσει όλα τα λόγια του Θεού, ακόμα κι αν έχουν διαβάσει για τα μυστήρια, για τον προορισμό του ανθρώπου και για τις διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου τις οποίες έχει αποκαλύψει ο Θεός, και άλλα παρόμοια λόγια, δεν έχει νόημα, αφού δεν αποδέχονται την αλήθεια. Τα λόγια που είπε ο Θεός απευθύνονται σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Δεν είναι κρυφά για κανέναν και δίνονται σε όλους εξίσου. Όλοι μπορούν να διαβάσουν και να ακούσουν τα λόγια του Θεού, αλλά τελικά οι αντίχριστοι δεν πρόκειται να τα κερδίσουν ποτέ, γιατί είναι αντίχριστοι, διάβολοι και σατανάδες. Ο Σατανάς τόσα χρόνια δίπλα στον Θεό και δεν άλλαξε, άρα το ίδιο δεν θα ίσχυε και για τους αντίχριστους; Ακόμα κι αν τους βάλεις να διαβάζουν κάθε μέρα τον λόγο του Θεού, δεν πρόκειται να τον αποκτήσουν, επειδή είναι αντίχριστοι και έχουν την ουσία ενός αντίχριστου. Δεν είναι δυνατόν να κάνεις τους αντίχριστους να παρατήσουν τα συμφέροντά τους ούτε τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους. Είναι σαν να βάζεις ένα γουρούνι να σκαρφαλώσει πάνω σ’ ένα δέντρο. Πρόκειται για ένα ακατόρθωτο εγχείρημα. Οι αντίχριστοι θέλουν να βλέπουν άμεσα οφέλη, ενώ θέλουν και στο μέλλον να δουν αιώνια οφέλη. Αν δεν μπορέσουν να πετύχουν ή να ικανοποιήσουν ένα από αυτά τα δύο πράγματα, θα γίνουν κατευθείαν εχθρικοί και μπορεί να φύγουν ανά πάσα στιγμή. Οι αντίχριστοι ψάχνουν να βρουν κρυφό νόημα στα λόγια του Θεού, προσέχοντας τον τόνο και τη χροιά τους και προσπαθώντας να μαντέψουν το νόημα και τον σκοπό που κρύβουν τα λόγια Του, για να υπολογίσουν αυτά τα διάφορα οφέλη που τους ενδιαφέρουν και θέλουν να αποκτήσουν. Υπάρχει περίπτωση να καταλάβουν την αλήθεια όταν προσεγγίζουν με τέτοια στάση τον λόγο του Θεού; (Όχι.) Άρα, σε κάθε περίπτωση, οι αντίχριστοι εναντιώνονται στον Θεό και τον λόγο Του και είναι θανάσιμοι εχθροί τους. Κάποιοι λένε: «Ο τάδε παλιά ήταν πολύ καλός. Γιατί τώρα φέρεται έτσι; Μόλις του έγινε συναναστροφή πάνω στον λόγο του Θεού, είπε ότι τον κατάλαβε και υποσχέθηκε να εργαστεί σκληρά για να κάνει τα καθήκοντά του. Γιατί, λοιπόν, δεν μπορεί να αλλάξει;» Θα σου πω την αλήθεια. Δεν είναι μόνο ότι δεν μπορεί να αλλάξει τώρα· ούτε στο μέλλον θα μπορέσει να αλλάξει. Και ποιος είναι ο λόγος; Ότι δεν έχει καμία πρόθεση να αλλάξει. Σκέψου: Αν ένας λύκος δεν βρίσκει πρόβατο για να φάει, τότε, όταν πεινάσει, θα φάει κάποιες φορές λίγες μπουκιές γρασίδι και θα πιει λίγο νερό για να ανακουφίσει την πείνα του. Όμως, σημαίνει αυτό ότι άλλαξε η φύση του; (Όχι.) Όταν, λοιπόν, οι αντίχριστοι δεν κάνουν τίποτα κακό και εμφανίζουν προσωρινά κάποιες καλές συμπεριφορές, αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν αλλάξει ή ότι έχουν αποδεχτεί την αλήθεια. Μόλις τους κλαδέψουν σοβαρά με τρόπο που θίγει την εξουσία και τη θέση τους, και δουν ότι δεν έχουν ελπίδες —ότι δηλαδή θα αποκλειστούν σίγουρα— τότε κατευθείαν θα πέσουν στην αρνητικότητα, θα εγκαταλείψουν το έργο τους και θα βγει στο φως το αρχικό, το αληθινό τους πρόσωπο. Ποιος μπορεί να αλλάξει τέτοιους ανθρώπους; Ο Θεός δεν σχεδιάζει να τους σώσει, απλώς τους αποκαλύπτει και τους αποκλείει με βάση τα γεγονότα. Πρέπει, λοιπόν, όλοι να διακρίνουν και να απορρίψουν αυτούς τους υπηρέτες του Σατανά.

Το να διακρίνει κανείς τους αντίχριστους είναι σαν να διακρίνει τους κακούς ανθρώπους και τον Σατανά, και το να αναλύει τους αντίχριστους είναι σαν να αναλύει τον αόρατο Σατανά και τους διαβόλους. Τους αντίχριστους που αναλύουμε σήμερα ο άνθρωπος μπορεί να τους δει. Μπορείς να δεις τι κάνουν και να ακούσεις τι λένε· μπορείς να δεις όλες τους τις εκδηλώσεις και να συμπεράνεις τις προθέσεις τους. Τον Σατανά ή τους διαβόλους του πνευματικού βασιλείου δεν μπορείς να τους δεις ούτε να τους αγγίξεις, γι’ αυτό και θα αποτελούν πάντοτε για σένα απλώς μια ιδέα και έναν τίτλο. Οι αντίχριστοι που αναλύουμε σήμερα, όμως, είναι διαφορετικοί. Αυτοί είναι ζωντανοί διάβολοι και σατανάδες. Είναι απτοί διάβολοι και σατανάδες από σάρκα και οστά. Αυτοί οι διάβολοι και οι σατανάδες εναντιώνονται στον Θεό και απορρίπτουν τον Θεό στο πνευματικό βασίλειο, και αποστρέφονται κάθε λόγο που έχει πει ο Θεός. Όταν έρχονται στην εκκλησία, συνεχίζουν να κάνουν αυτά τα πράγματα. Συνεχίζουν να εναντιώνονται, να αποστρέφονται και να απορρίπτουν τα λόγια του Θεού, όπως έκαναν και πριν. Πολλές φορές, περιφρονούν ακόμα και τα λόγια του Θεού. Ακόμα και το παραμικρό, εφόσον προέρχεται από το στόμα του Θεού, θα δημιουργήσει στην καρδιά τους πολλά ερωτηματικά. Θα το ερευνήσουν, θα το αναλύσουν και θα το επεξεργαστούν με το μυαλό τους. Άρα, για τους αντίχριστους, τα λόγια του Θεού δεν είναι το αντικείμενο της πίστης τους. Δεν πρόκειται ποτέ να πιστέψουν στα λόγια του Θεού. Όσο πρακτικά, αληθινά ή πιστά κι αν είναι τα λόγια του Θεού, δεν πρόκειται να πιστέψουν σ’ αυτά. Αν κρίνουμε, λοιπόν, από αυτά τα πράγματα, άραγε οι αντίχριστοι δεν είναι εχθροί του Θεού; Η έμφυτη φύση τους, άραγε, δεν είναι εχθρική απέναντι στην αλήθεια; Τέτοιου είδους άνθρωποι γεννήθηκαν εχθροί του Θεού, γεννήθηκαν με αποστροφή προς την αλήθεια. Ούτε θα αντιμετωπίσουν ούτε θα τηρήσουν ποτέ τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια. Εξαιτίας της ουσίας τους, των διαφόρων εκδηλώσεών τους απέναντι στον Θεό και των διαφόρων στάσεών τους απέναντι στα λόγια του Θεού, τελικά τα λόγια του Θεού καταδικάζουν αυτούς τους ανθρώπους και ο Θεός τους αποστρέφεται και τους απορρίπτει. Άραγε, λοιπόν, θα καταφέρουν να κερδίσουν το μεγαλύτερο όφελος που επιδιώκουν, δηλαδή τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους; Ποτέ. Σε ποιον μιλάει, λοιπόν, ο Θεός για τις υποσχέσεις και τις ευλογίες που θα δώσει στην ανθρωπότητα και για τον προορισμό που έχει προετοιμάσει για την ανθρωπότητα; Έχουν οι αντίχριστοι κανένα μερίδιο σε αυτά; (Όχι.) Τον υπέροχο προορισμό για τον οποίο μιλάει ο Θεός και τον οποίο έχει υποσχεθεί στην ανθρωπότητα τον λαμβάνουν τα αντικείμενα της σωτηρίας του Θεού, όσοι πιστεύουν στα λόγια του Θεού και αποδέχονται τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια. Δεν τον λαμβάνουν οι αντίχριστοι, οι οποίοι ανταγωνίζονται τον Θεό και θεωρούν τον λόγο του Θεού ως τα ψέματα ενός απατεώνα.

11 Απριλίου 2020

Υποσημειώσεις:

α. Στο πρωτότυπο κείμενο δεν υπάρχει η φράση «πιστεύουν ότι».