2. Τα συμφέροντα των αντίχριστων

Γ. Μηχανορραφούν για το δικό τους όφελος

Σήμερα, θα συνεχίσουμε τη συναναστροφή μας πάνω στο ένατο σημείο όσον αφορά τις διάφορες εκδηλώσεις των αντίχριστων και συγκεκριμένα στο κομμάτι των συμφερόντων τους. Την προηγούμενη φορά, συναναστράφηκα πάνω στο τρίτο σημείο που αφορά τα συμφέροντα των αντίχριστων: τα οφέλη. Όσον αφορά εκείνο το σημείο, ανέφερα συγκεκριμένες εκδηλώσεις από διάφορες πτυχές και εστίασα κυρίως στη συμπεριφορά, στις σκέψεις και τις απόψεις των αντίχριστων, αλλά και στα διάφορα πράγματα που κάνουν όταν τους ελέγχουν αυτές οι σκέψεις και οι απόψεις. Την προηγούμενη φορά συναναστράφηκα πάνω σε δύο πτυχές: Η πρώτη ήταν το γεγονός ότι καταχρώνται τα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού, και η δεύτερη ήταν ότι χρησιμοποιούν τους αδελφούς και τις αδελφές για να τους υπηρετούν και να εργάζονται γι’ αυτούς. Πρόκειται για δύο συγκεκριμένες εκδηλώσεις που δείχνουν ότι οι αντίχριστοι μηχανορραφούν για τα προσωπικά τους οφέλη. Τώρα που έχω συναναστραφεί πάνω σ’ αυτά, καταλαβαίνετε τη φύση-ουσία των αντίχριστων; Για την ακρίβεια, οι διεφθαρμένοι άνθρωποι δεν παρουσιάζουν και μεγάλες διαφορές ως προς τις διάφορες εκδηλώσεις αντίχριστων, είτε σε ό,τι αφορά τη διάθεσή τους είτε σε ό,τι αφορά τη φύση-ουσία τους. Περισσότερες ομοιότητες έχουν παρά διαφορές· η μόνη τους διαφορά έχει να κάνει με το αν έχουν καλή ή κακή ανθρώπινη φύση, ενώ ως προς τη στάση τους απέναντι στην αλήθεια υπάρχει μόνο μια αισθητή διαφορά. Παρόλο που όλοι οι άνθρωποι έχουν τις ίδιες διεφθαρμένες διαθέσεις, οι αντίχριστοι είναι ικανοί να μισήσουν την αλήθεια, να αντισταθούν στον Θεό, να Τον κρίνουν και να βλασφημήσουν εναντίον Του, ενώ είναι και ικανοί να πράξουν το κακό και να αναστατώσουν το έργο της εκκλησίας. Σ’ αυτούς τους τομείς διαφέρουν αισθητά οι αντίχριστοι από τους συνηθισμένους διεφθαρμένους ανθρώπους. Κάθε άνθρωπος έχει τη διάθεση ενός αντίχριστου, αλλά αν δεν έχει κάνει κακό, αν δεν έχει αναστατώσει το έργο της εκκλησίας και δεν έχει συγκρουστεί άμεσα με τον Θεό, τότε δεν μπορεί να οριστεί ως αντίχριστος. Ναι μεν οι διεφθαρμένοι άνθρωποι έχουν τις ίδιες ή παρόμοιες σκέψεις, απόψεις και διεφθαρμένες διαθέσεις, αλλά αν κάποιος δεν έχει την ανθρώπινη φύση-ουσία ενός κακού ανθρώπου, τότε διαφέρει αισθητά από τους αντίχριστους. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται αυτήν τη διαφορά και βάζουν τους ανθρώπους που έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου και τους ανθρώπους που βαδίζουν στο μονοπάτι του αντίχριστου στο ίδιο τσουβάλι, χαρακτηρίζοντάς τους ως αντίχριστους· μπορεί κανείς εύκολα να κάνει ζημιά σε καλούς ανθρώπους με τον τρόπο αυτόν! Αν δεν καταλαβαίνετε καθαρά την ουσία των αντίχριστων, τότε αυτό αποτελεί τεράστιο εμπόδιο προκειμένου να καταλάβετε και τον εαυτό σας. Αν βλέπεις ότι έχεις την ίδια διεφθαρμένη διάθεση με εκείνη ενός αντίχριστου, θα νομίζεις ότι είσαι αντίχριστος, και αν βλέπεις ότι βρίσκεσαι στο ίδιο μονοπάτι μ’ εκείνο του αντίχριστου, τότε θα νομίζεις και πάλι ότι είσαι αντίχριστος. Θα συνεχίσεις να ορίζεις τον εαυτό σου ως αντίχριστο αν δεις ότι ενεργείς με τον ίδιο τρόπο, κι έχεις τις ίδιες σκέψεις και τις ίδιες απόψεις με έναν αντίχριστο. Αν βλέπεις τον εαυτό σου ως αντίχριστο, σύμφωνα με τα τρία σημεία που ανέφερα, τότε θα χαρακτηρίσεις τον εαυτό σου ως αντίχριστο. Τι συνέπειες θα επιφέρει αυτό; Είναι βέβαιο πως θα αναπτύξεις αρνητικότητα σε κάποιον βαθμό και θα εγκαταλείψεις τον εαυτό σου. Μια τέτοια κατανόηση του εαυτού σου είναι κάπως στρεβλή. Αυτό σημαίνει, άραγε, ότι δεν είναι απαραίτητο να καταλάβεις τη διάθεση του αντίχριστου που έχεις; Όχι, ασφαλώς και είναι απαραίτητο. Ο σκοπός της συναναστροφής και της ανάλυσης της διάθεσης των αντίχριστων είναι να σας δώσει τη δυνατότητα να τα συγκρίνεις με τον εαυτό σου και να καταλήξεις στο σημείο να κατανοήσεις πραγματικά τον εαυτό σου. Αν καταλάβεις μόνο ότι έχεις μια μέτρια διεφθαρμένη διάθεση, αλλά δεν αναγνωρίσεις ότι έχεις τη διάθεση ενός αντίχριστου, τότε κατανοείς τον εαυτό σου με πολύ ρηχό και μονόπλευρο τρόπο· δεν πρέπει να τον κατανοείς έτσι. Τώρα, μπορεί ακόμα να μην το έχετε συνειδητοποιήσει αυτό. Οι περισσότεροι σκέφτονται: «Αφού δεν βαδίζω στο μονοπάτι ενός αντίχριστου ούτε είμαι αντίχριστος, ούτε έχω την ουσία ενός αντίχριστου, δεν υπάρχει λόγος να φτάσω στο σημείο να καταλάβω ότι έχω τη διάθεση ενός αντίχριστου, ότι είμαι ικανός να βαδίσω στο μονοπάτι ενός αντίχριστου και ότι μπορεί να γίνω αντίχριστος. Αν κατανοούσα τον εαυτό μου μ’ αυτόν τον τρόπο, τότε δεν θα τον μείωνα;» Άρα, δεν σας ενδιαφέρουν πολύ αυτά τα θέματα σχετικά με την έκθεση των αντίχριστων. Είτε σε ενδιαφέρουν είτε όχι, αν είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια, τότε τελικά θα έρθει μια μέρα που θα αρχίσεις σιγά σιγά να καταλαβαίνεις αυτές τις πτυχές της αλήθειας και αυτά τα ρητά. Έχω ακούσει κάποιους ανθρώπους που κάνουν συναναστροφή σχετικά με τη βιωματική κατανόησή τους, αλλά δεν λένε κουβέντα για το ότι έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου ή για το ότι βαδίζουν στο μονοπάτι ενός αντίχριστου. Είναι ολοφάνερο ότι έχουν τις ίδιες ακριβώς σκέψεις, απόψεις και διάθεση με έναν αντίχριστο —ταυτίζονται— αλλά δεν το καταλαβαίνουν. Αυτό από μόνο του αρκεί για να αποδείξει ότι πολλοί άνθρωποι έχουν πολύ ρηχή κατανόηση του εαυτού τους, αφού το μόνο που μπορούν να καταλάβουν είναι ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση, ότι αντιστέκονται στον Θεό και επαναστατούν εναντίον του Θεού, ότι δεν έχουν πολύ καλή ανθρώπινη φύση και ότι δεν αγαπούν πολύ την αλήθεια. Για την ακρίβεια, αυτό που εκδηλώνουν και αποκαλύπτουν είναι η διάθεση ενός αντίχριστου, και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν είναι εκείνο του αντίχριστου, αλλά δεν το καταλαβαίνουν. Και γιατί δεν το καταλαβαίνουν; Επειδή δεν καταλαβαίνουν τις διάφορες εκδηλώσεις που έχουν σχέση με τη διάθεση ενός αντίχριστου, και μάλιστα πολλοί άνθρωποι φοβούνται να πουν πως έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου ή πως βαδίζουν στο μονοπάτι ενός αντίχριστου. Ακόμα κι αν το καταλαβαίνουν, δεν τολμάνε να το πουν· αν το πουν φωναχτά, είναι λες και κάποιος τους καταριέται ή τους καταδικάζει. Ίδια δεν είναι στην πραγματικότητα η κατάστασή σου είτε το πεις είτε όχι; Είναι δυνατόν να αλλάξει το γεγονός ότι έχεις τη διάθεση του αντίχριστου; Όχι, δεν είναι δυνατόν. Το γεγονός ότι δεν το καταλαβαίνεις αυτό αποδεικνύει ότι κατανοείς πολύ ρηχά την αλήθεια και ότι δεν κατανοείς αληθινά τον εαυτό σου.

3. Χρησιμοποιούν τη θέση τους για να εξασφαλίσουν φαγητό, ποτό και άλλα επιθυμητά πράγματα εξαπατώντας τους άλλους

Στη συνέχεια, θα συναναστραφούμε πάνω στην τρίτη εκδήλωση των μηχανορραφιών που κάνουν οι αντίχριστοι για να αποκτήσουν οφέλη· χρησιμοποιούν τη θέση τους για να εξασφαλίσουν φαγητό, ποτό και άλλα επιθυμητά πράγματα εξαπατώντας τους άλλους. Φυσικά, το «χρησιμοποιούν τη θέση τους» μπορεί να το ονομάσει κανείς και εξασφάλιση φαγητού, ποτού και άλλων επιθυμητών πραγμάτων εξαπατώντας τους άλλους υπό το λάβαρο της πίστης στον Θεό. Εσείς έχετε προσπαθήσει ποτέ να αναλογιστείτε και να σκεφτείτε αυτό το σημείο στο παρελθόν; (Όχι, ποτέ.) Έχετε δει ποτέ τέτοιους ανθρώπους; Έχετε καμία γνώμη σχετικά με αυτού του είδους τα άτομα; Έχετε μήπως κανένα αίσθημα απέχθειας ή αποστροφής; Νιώθετε περιφρόνηση για τέτοιου είδους ανθρώπους; (Ναι.) Τι άνθρωποι είναι αυτοί; Πώς είναι η ανθρώπινη φύση τους; Για ποιον λόγο τα κάνουν αυτά; Τι άποψη έχουν σχετικά με την πίστη στον Θεό; Μήπως τους σώζει ο Θεός τέτοιους ανθρώπους; Σε τελική ανάλυση, τι στόχο έχει η πίστη τους στον Θεό; Έχουν απαρνηθεί την οικογένειά τους και την καριέρα τους, και έχουν εκφράσει ότι έχουν υποστεί κακουχίες και ότι έχουν πληρώσει τίμημα· αλλά, σε τελική ανάλυση, με τι στόχο χρησιμοποιούν τη θέση τους για να εξασφαλίσουν φαγητό και ποτό εξαπατώντας τους άλλους; Ξέρουν άραγε, όταν το κάνουν αυτό, ότι ο Θεός το απεχθάνεται και δυσαρεστείται; Έχετε σκεφτεί ποτέ παλιότερα αυτά τα ερωτήματα; Για να πούμε την αλήθεια, οι περισσότεροι από σας δεν τα έχετε σκεφτεί. Και γιατί δεν τα έχετε σκεφτεί; Κάποιοι λένε: «Εφόσον στην κοινωνία υπάρχουν πάρα πολλοί τέτοιοι άνθρωποι, δεν έγινε και τίποτα αν υπάρχουν και κάποιοι στον οίκο του Θεού. Εξάλλου, ούτε εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε απαραίτητα και τόσο αγνοί». Αν και θεωρείς ότι είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια, δεν κάθεσαι ποτέ να συνδέσεις τις πράξεις, τις σκέψεις και τις ιδέες σου, καθώς και τις πράξεις και τις συμπεριφορές των άλλων, με την αλήθεια, ώστε να τις εξετάσεις και να τις ορίσεις από την οπτική της αλήθειας. Άραγε, λοιπόν, συνεχίζεις να είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια; Οι αλήθειες που έχεις καταφέρει να κατανοήσεις με την πίστη σου στον Θεό έχουν ακόμα αξία και νόημα για σένα; Όχι, δεν έχουν. Όλοι εκείνοι που παριστάνουν τους πνευματικούς ενώ δεν έχουν πνευματική κατανόηση έχουν ψεύτικη πνευματικότητα και δεν ενδιαφέρονται για τίποτε άλλο παρά να περνούν όλη την ημέρα ακολουθώντας αυστηρά κανονισμούς ή λέγοντας λόγια και δόγματα, πράγμα που μοιάζει με εκείνο που έκαναν οι αρχαίοι λόγιοι, «να αφιερώνονται ολοκληρωτικά στη μελέτη των αγίων και να μη νοιάζονται καθόλου για τα εξωτερικά ζητήματα». Οι άνθρωποι που προσποιούνται ότι είναι πνευματικοί νομίζουν πως ό,τι κι αν κάνουν οι άλλοι άνθρωποι δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτούς, πως ο τρόπος που σκέφτονται οι άλλοι είναι δική τους δουλειά, ενώ αρνούνται να μάθουν πώς να διακρίνουν τους ανθρώπους, πώς να διακρίνουν τα πράγματα και πώς να κατανοούν τις προθέσεις του Θεού με βάση τα λόγια του Θεού. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι έτσι· όταν τελειώσουν την ακρόαση ενός κηρύγματος ή την ανάγνωση των λόγων του Θεού, το σημειώνουν σε χαρτί, το αποθηκεύουν στην καρδιά τους και το μεταχειρίζονται ως δόγματα ή κανονισμούς, τα οποία τηρούν συμβολικά και μετά ξεμπερδεύουν μ’ αυτά. Όσο για το πώς σχετίζονται τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω τους ή οι διάφορες συμπεριφορές και εκδηλώσεις που βλέπουν στους ανθρώπους γύρω τους με την αλήθεια, δεν το σκέφτονται ποτέ ούτε προσπαθούν να το αναλογιστούν στην καρδιά τους, ούτε προσεύχονται ούτε το αναζητούν. Οι περισσότερες πνευματικές ζωές βρίσκονται σε τέτοια κατάσταση. Επομένως, οι περισσότεροι άνθρωποι είναι αργοί και επιφανειακοί όσον αφορά την είσοδο στην αλήθεια· η πνευματική τους ζωή είναι εξαιρετικά μονότονη, απλώς ακολουθούν κανονισμούς, δεν υπάρχουν αρχές στον τρόπο με τον οποίο ενεργούν. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι, στην περίπτωση πολλών ανθρώπων, η πνευματική τους ζωή είναι αποκομμένη από την αληθινή ζωή και είναι κενή, κι έτσι, ακόμα και όσον αφορά τις κραυγαλέες συμπεριφορές και εκδηλώσεις των κακών ανθρώπων και των αντίχριστων, δεν έχουν απολύτως καμία αντίληψη, πόσο μάλλον κανέναν ορισμό, ούτε έχουν ιδέες ούτε δείχνουν να έχουν διάκριση. Όσον αφορά τις συμπεριφορές, τις εκδηλώσεις και τα ρητά των αντίχριστων όταν μηχανορραφούν για να κερδίσουν προσωπικά οφέλη, μπορεί να έχετε δει κάμποσα, αλλά κατά βάθος δεν έχετε προσπαθήσει ποτέ να αναλογιστείτε τι ακριβώς άνθρωποι είναι, αν μπορούν να κερδίσουν την αλήθεια κατά την πίστη τους στον Θεό, αν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια και άλλα τέτοιου είδους ερωτήματα. Αντίθετα, περιφέρεστε νωχελικά όλη μέρα, ό,τι κάνετε το κάνετε μηχανικά, χωρίς να επιζητάτε να μπορέσετε να κερδίσετε την αλήθεια ή να καταλάβετε την αλήθεια-πραγματικότητα και να εισέλθετε σ’ αυτήν. Οι αντίχριστοι χρησιμοποιούν τη θέση τους για να κάνουν μηχανορραφίες με σκοπό να κερδίσουν οφέλη, και την πίστη στον Θεό την έχουν ως πρόσχημα για να αποκτήσουν με όλων των ειδών τα πράγματα που επιθυμούν μέσα στον οίκο του Θεού εξαπατώντας τους άλλους. Σ’ αυτά τα επιθυμητά πράγματα περιλαμβάνεται φυσικά το φαγητό και το ποτό, όπως και κάποιες υλικές απολαύσεις και τα συναφή. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν την ίδια ουσία με την υλιστική ουσία των αντίχριστων στην οποία αναφερθήκαμε προηγουμένως· είναι ίδιου τύπου άνθρωποι. Το μόνο που επιζητούν είναι να απολαμβάνουν κάθε μορφής υλική μεταχείριση· δεν επιδιώκουν την αλήθεια, πόσο μάλλον προετοιμάζουν καλές πράξεις. Το μόνο που κάνουν είναι να παριστάνουν πως επιδιώκουν την αλήθεια και να δείχνουν επιφανειακά πως αυτό κάνουν. Αυτό που επιδιώκουν στα βάθη της καρδιάς τους είναι ουσιαστικά οι σωματικές απολαύσεις που έχουν συνεχώς στο μυαλό τους, δηλαδή να τρώνε, να πίνουν και να περνούν καλά. Υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι άνθρωποι· σε κάθε εκκλησία μπορεί να υπάρχουν κάνα δυο, ίσως και περισσότεροι. Σήμερα, δεν πρόκειται να αναφερθώ στις εκδηλώσεις, στη συμπεριφορά και στην ουσία αυτών των ανθρώπων σε θεωρητικό επίπεδο. Θα αναφερθώ πρώτα σε μερικές συγκεκριμένες χαρακτηριστικές περιπτώσεις έτσι ώστε όλοι σας να ακούσετε, να αποκομίσετε πληροφορίες και να δείτε κατά πόσο τέτοιοι άνθρωποι συνδέονται με αυτό το σημείο της συναναστροφής μας και κατά πόσο χρησιμοποιούν τη θέση τους και ανεμίζουν το λάβαρο της πίστης στον Θεό με σκοπό να εξασφαλίσουν φαγητό, ποτό, χρήματα και υλικά αγαθά εξαπατώντας τους άλλους. Προσπαθήστε να διακρίνετε τους ανθρώπους αυτού του είδους και, έπειτα, σκεφτείτε αν τα άτομα με τα οποία έχετε επαφές παρουσιάζουν αυτές τις εκδηλώσεις για τις οποίες μιλάμε. Αν κάποιος σας έρθει στο μυαλό, δώστε κι εσείς κάποια παραδείγματα. Για πείτε Μου, είναι καλύτερα η συναναστροφή να γίνεται με παραδείγματα ή έτσι γενικά; (Είναι καλύτερα με παραδείγματα.) Τι θετικό έχει το να δίνει κανείς παραδείγματα; Πρώτα απ’ όλα, οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να ακούσουν τέτοιες ιστορίες και αληθινά περιστατικά. Υπάρχουν χαρακτήρες και πλοκή, και οι περισσότεροι τις βρίσκουν ενδιαφέρουσες. Είναι το ίδιο με το να μιλάς για την προσωπική σου εμπειρία: Αν γράψεις ένα άρθρο γι’ αυτήν, συνήθως οι άνθρωποι το διαβάζουν μια-δυο φορές και τέλος, αλλά αν κάνεις μια ταινία ή ένα θεατρικό έργο, τότε θα το δουν περισσότεροι άνθρωποι, και μάλιστα όχι μόνο μία φορά. Έτσι, οι άνθρωποι θα δουν τη συγκεκριμένη πτυχή της αλήθειας ή τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που σχετίζονται με το θέμα με μεγαλύτερη λεπτομέρεια και ακρίβεια, και θα τους κάνει πιο μεγάλη εντύπωση. Επιπλέον, όταν δίνει κανείς κάποια συγκεκριμένα παραδείγματα, βοηθάει τους ανθρώπους να συγκρίνουν και να συσχετίζουν κάθε πτυχή της αλήθειας με τον εαυτό τους με μεγαλύτερη ακρίβεια.

Πρώτη περίπτωση: Παριστάνουν πως εργάζονται με σκοπό να τρώνε και να πίνουν τζάμπα

Κατ’ αρχάς, ας αναφέρουμε κάποια κοινά παραδείγματα όσον αφορά τον εκλεκτό λαό του Θεού. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες πάνε σε έναν καινούργιο τόπο εργασίας, όπου συναντούν διάφορους αδελφούς και αδελφές και ανακαλύπτουν κάποια καλά πράγματα, και σκέφτονται: «Αυτά είναι ωραία πράγματα. Γιατί να μην τα έχω κι εγώ;» Δεν κάνουν μέσα τους ανάρμοστες σκέψεις; Η απληστία τους έκανε την εμφάνισή της. Μόλις κάνει την εμφάνισή της η απληστία, αυτοί οι τιποτένιοι και αναίσχυντοι αλήτες σταματάνε επιτόπου και ψάχνουν να βρουν οποιαδήποτε δικαιολογία για να εργαστούν σ’ εκείνο το μέρος και να μη φύγουν. Για ποιον λόγο να μη φύγουν; (Για να μπορέσουν μια μέρα να το εκμεταλλευτούν.) Σωστά, θέλουν να το εκμεταλλευτούν. Αν δεν αποκτήσουν αυτό το πλεονέκτημα δεν πρόκειται να κοιμηθούν ήσυχοι τα βράδια. Φοβούνται μήπως, αν πάνε κάπου αλλού, αποκτήσει κάποιος άλλος αυτό το πλεονέκτημα και δεν ξαναβρούν την ευκαιρία αυτήν, οπότε ψάχνουν να βρουν μια δικαιολογία για να κηρύξουν και να εργαστούν σ’ εκείνο το μέρος. Στην πραγματικότητα, η καρδιά τους σκέφτεται πάντα τα συγκεκριμένα επιθυμητά πράγματα και το βλέμμα τους είναι μονίμως στραμμένο σ’ αυτά τα επιθυμητά πράγματα. Τελικά, εγκαθίστανται σ’ εκείνο το μέρος, και οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές τούς συμπαθούν, μαθαίνουν ότι είναι ιεροκήρυκες, τους λατρεύουν και τους θαυμάζουν. Είναι καιρός πια να αναφέρουν αυτοί οι επικεφαλής και εργάτες ότι υπάρχει κάτι που θέλουν, οπότε σκέφτονται έναν σωρό διαφορετικούς τρόπους για να θίξουν το θέμα· όμως, όσο περισσότερα λένε, τόσο περισσότερο αγχώνονται. Σκέφτονται από μέσα τους: «Πώς να το ζητήσω αυτό το πράγμα; Δεν μπορώ να επιτρέψω στους αδελφούς και τις αδελφές να καταλάβουν ότι μου αρέσει αυτό το πράγμα και το θέλω. Πρέπει να τους καταφέρω να μου το δώσουν από μόνοι τους· δεν πρέπει να τους αφήσω να πιστέψουν ότι το ζητάω, αλλά αντίθετα ότι πρόκειται για κάτι που μου δίνουν με τη θέλησή τους, και φυσικά πως πρόκειται για κάτι που μου αξίζει». Στη συνέχεια, ρωτάνε τους αδελφούς και τις αδελφές: «Πώς ήταν τελευταία η ζωή-είσοδός σας;» Οι αδελφοί και οι αδελφές λένε: «Από τότε που ήρθες, η εκκλησιαστική μας ζωή έχει βελτιωθεί και όλοι μας νιώθουμε αναζωογονημένοι». «Αφού είστε αναζωογονημένοι, αυτό σημαίνει ότι και το πνεύμα σας είναι σε καλύτερη κατάσταση. Και η επιχείρησή σας καλά πάει. Θεού θέλοντος, μελλοντικά θα πάει ακόμα καλύτερα». Οι επικεφαλής και οι εργάτες, καθώς μιλάνε, καθοδηγούν τη συζήτηση προς τα κει που θέλουν. Όταν γίνει κατανοητό από τους αδελφούς και τις αδελφές ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες θέλουν εκείνο το πράγμα, λένε ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να πάρουν μερικά μαζί τους όταν φύγουν. Οι επικεφαλής και οι εργάτες λένε: «Όχι, δεν μπορώ να πάρω. Κάτι τέτοιο δεν συμφωνεί με τις αρχές. Ο θεός δεν θα χαιρόταν μ’ αυτό». «Δεν υπάρχει πρόβλημα. Σου αξίζει να πάρεις λίγα». «Ακόμα κι αν μου αξίζει, δεν μπορώ να πάρω». Μόλις το πουν αυτό, φοβούνται μήπως οι αδελφοί και οι αδελφές δεν τους το δώσουν στ’ αλήθεια, κι έτσι λένε κάποια πράγματα με πλάγιο τρόπο, με σκοπό να αναγκάσουν τους αδελφούς και τις αδελφές να τους ευχαριστήσουν για την καλοσύνη τους, αναφέροντας ταυτόχρονα ευθέως αυτό που θέλουν, έτσι ώστε οι αδελφοί και οι αδελφές να θυμηθούν να τους το δώσουν. Κατόπιν, οι αδελφοί και οι αδελφές καταλαβαίνουν τι εννοούν οι επικεφαλής και οι εργάτες, και λένε: «Ας μην το συζητήσουμε τώρα αυτό το ζήτημα. Θα το συζητήσουμε όταν φύγεις». Οι επικεφαλής και οι εργάτες, μόλις ακούσουν τους αδελφούς και τις αδελφές να το λένε αυτό, βαθιά μέσα τους πετούν από τη χαρά τους και σκέφτονται: «Τέλεια. Επιτέλους θα πάρω αυτό που θέλω!» Και μετά σκέφτονται: «Αν φύγω αύριο κιόλας, θα καταλάβουν όλοι ξεκάθαρα πως θέλω αυτό το πράγμα. Αντί για αύριο, θα φύγω σε δυο-τρεις μέρες». Όταν φτάνει τελικά η τρίτη μέρα, την ώρα που φεύγουν, οι αδελφοί και οι αδελφές τούς δίνουν ένα πολύ βαρύ δέμα. Οι επικεφαλής και οι εργάτες βλέπουν πως το δέμα έχει μέσα αυτό που ήθελαν, αλλά κάνουν πως δεν το είδαν, και δεν το αρνούνται. Παίρνουν έτσι απλά το δέμα, χωρίς να πουν κουβέντα. Τι άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι άνθρωποι που χρησιμοποιούν το έργο τους ως δίαυλο —και τη δουλειά τους ως συνάλλαγμα— στο πλαίσιο ενός σχεδίου για να αποκτήσουν επιθυμητά πράγματα, και άνθρωποι που αποσπούν εκβιαστικά διάφορα πράγματα από αδελφούς και αδελφές. Αυτό δεν αποτελεί μια μορφή απάτης; Τι σκοπό έχουν όταν εργάζονται; Να αποκτήσουν επιθυμητά πράγματα εξαπατώντας τους άλλους. Μόλις εντοπίσουν ένα μέρος όπου υπάρχει κάτι επιθυμητό και κάτι που θέλουν, σταματάνε επιτόπου και δεν θέλουν να φύγουν. Παίρνουν κάθε τι καλό για το σπίτι τους. Μετά από αρκετά χρόνια ως επικεφαλής ή εργάτες, πολλά από όσα έχουν στο σπίτι τους τα έχουν πάρει εξαπατώντας τους αδελφούς και τις αδελφές τους. Κάποιοι απ’ αυτούς πήραν μυστικές οικογενειακές συνταγές ή κειμήλια, εξαπατώντας τους αδελφούς και τις αδελφές, και κάποιοι τους εξαπάτησαν για να πάρουν κάποια ιδιαίτερα τοπικά προϊόντα. Τέτοιοι άνθρωποι φαίνεται ότι πιστεύουν στον Θεό γυρνώντας από τόπο σε τόπο και κάνοντας έργο χωρίς να ζητήσουν κανένα αντάλλαγμα, αλλά στην πραγματικότητα αποσπούν πάρα πολλά επιθυμητά πράγματα εξαπατώντας τους αδελφούς και τις αδελφές.

Ένας επικεφαλής φτάνει σε μια συγκεκριμένη εκκλησία, και όταν βλέπει ότι οι τζιτζιφιές σ’ εκείνο το μέρος είναι ξακουστές σ’ ολόκληρη τη χώρα, σκέφτεται: «Μου αρέσουν πολύ τα τζίτζιφα. Αν είχα γεννηθεί εδώ, θα μπορούσα να τρώω κάθε μέρα, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να μείνω πολλές μέρες και τα τζίτζιφα δεν έχουν ωριμάσει ακόμα. Πότε θα μπορέσω να τα φάω; Το βρήκα! Θα σκεφτώ έναν λόγο για να μείνω μέχρι να ωριμάσουν τα τζίτζιφα. Τότε θα μπορέσω να τα φάω, σωστά;» Έπειτα, σκέφτεται μια δικαιολογία και λέει ότι οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές στο συγκεκριμένο μέρος είναι σε κακή κατάσταση και δεν πετυχαίνουν τίποτα στο έργο τους, οπότε χρειάζεται να παραμείνει εδώ για μεγάλο διάστημα και να προσπαθήσει πάρα πολύ έτσι ώστε, μέχρι να φύγει, κάθε αντικείμενο του έργου να γίνεται σωστά. Άραγε, όμως, αυτό σκέφτεται στ’ αλήθεια κατά βάθος; (Όχι.) Κατά βάθος, λογαριάζει: «Μόλις ωριμάσουν τα τζίτζιφα και καταφέρω να πάρω κάποια μαζί μου, τότε θα φύγω». Η σκέψη αυτή πλημμυρίζει την καρδιά του και τον σταματάει επιτόπου, οπότε εκείνος παραμένει εκεί. Στο διάστημα που βρίσκεται εκεί, κηρύττει κάποια λόγια και δόγματα, και κάνει κάποια επιφανειακά πράγματα, αλλά δεν πετυχαίνει και πολλά από πλευράς έργου. Τελικά, τα τζίτζιφα ωριμάζουν, και η καρδιά του πλημμυρίζει από χαρά: «Επιτέλους, μπορώ να φάω τζίτζιφα. Η μέρα που ονειρευόμουν επιτέλους έφτασε!» Μόλις ωριμάσουν τα τζίτζιφα, αρχίζει να τα τρώει, ενώ την ίδια στιγμή μέσα του συλλογίζεται: «Δεν είναι σωστό μόνο να τρώω τζίτζιφα εδώ κάθε μέρα. Δεν γίνεται να μείνω εδώ μόνο και μόνο για να τρώω τζίτζιφα. Κι αν το καταλάβουν οι αδελφοί και οι αδελφές; Πρέπει να βρω τρόπο να τους αναγκάσω να μου δώσουν μερικά να πάρω μαζί μου. Αν δεν μου τα δώσουν, πρέπει να προσπαθήσω πολύ και να πω κάτι παραπάνω, έτσι ώστε να σπρώξω το ζήτημα». Μόλις δουν οι αδελφοί και οι αδελφές που ζουν εκεί ότι του αρέσει να τρώει τζίτζιφα, λένε ότι, όταν φύγει, θα του δώσουν λίγα για να πάρει μαζί του. Μόλις το ακούει αυτό, χαίρεται, αλλά το στόμα του λέει: «Δεν θα μπορούσα. Κάτι τέτοιο δεν συμφωνεί με τις αρχές. Οι πιστοί δεν πρέπει να λαχταρούν κάτι. Δεν θα ήταν σαν να σας εκμεταλλεύομαι; Δεν μπορώ να τα πάρω χωρίς να σας πληρώσω. Όταν φύγω, θα σας τα πληρώσω». Αυτά που λέει είναι μόνο λόγια. Όταν χορτάσει λίγο-πολύ και φτάσει η ώρα να φύγει, μέσα του συνεχίζει διαρκώς να σκέφτεται: «Λες να μη μου δώσουν καθόλου ή να μου δώσουν μονάχα κάποια χαλασμένα; Θέλω να φάω τα μεγάλα, τα καλά». Δύο μέρες πριν φύγει, λέει πάντα: «Τα έχετε μαζέψει όλα τα τζίτζιφα, έτσι δεν είναι; Του χρόνου πότε θα είναι ώριμα;» Με τον τρόπο αυτόν, θέλει να υπενθυμίσει στους αδελφούς και στις αδελφές να μην ξεχάσουν να του δώσουν κάποια για να τα πάρει μαζί του. Όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές το καταλαβαίνουν αμέσως μόλις το ακούσουν: «Μάλλον πρέπει οπωσδήποτε να του δώσουμε κάποια να πάρει μαζί του προτού φύγει, και πρέπει να διαλέξουμε και να του δώσουμε τα καλά· αλλιώς, μπορεί να μας δημιουργήσει δυσκολίες». Όταν τελικά φτάνει η ώρα να φύγει, οι αδελφοί και οι αδελφές τού δίνουν τρία μεγάλα κιβώτια για να τα πάρει μαζί του. Δεν μπορεί να τα κουβαλήσει μόνος του ούτε να βάλει υφισταμένους του να τον βοηθήσουν. Αμέσως πριν φύγει, τρώει όσα περισσότερα μπορεί —ακόμα κι αν τον πονέσει το στομάχι του, πιστεύει ότι αξίζει τον κόπο. Φοβάται πως αφού φύγει, δεν θα ξαναέχει την ευκαιρία να φάει. Όταν φεύγει, διστακτικά και πάλι, σκέφτεται: «Αυτήν τη φορά, έφαγα αρκετά. Θα ξανάρθω του χρόνου τέτοια εποχή. Δεν είναι ανάγκη να έρθω πολύ νωρίς, αλλά δεν γίνεται να έρθω και πολύ αργά. Πρέπει να έρθω μόλις ωριμάσουν τα τζίτζιφα. Έτσι, θα φάω κάποια φρέσκα, και όταν ξεραθούν, θα φάω και κάποια αποξηραμένα. Και φεύγοντας, μπορώ να πάρω κι άλλα μαζί μου». Δεν τα υπολόγισε όλα με μεγάλη λεπτομέρεια; Μόνο αυτά τα πράγματα σκέφτεται η καρδιά του. Σκέφτεται διαρκώς να επωφεληθεί και να καταστρώσει μηχανορραφίες για να αποκτήσει επιθυμητά πράγματα, αλλά και να αποσπάσει πράγματα εξαπατώντας τους αδελφούς και τις αδελφές, τα οποία εξυπηρετούν το συμφέρον του. Όποιο επιθυμητό πράγμα και να δει, δεν πρόκειται να το παραβλέψει. Ακόμα κι αν είναι κάτι όχι και τόσο ξεχωριστό, εφόσον του τραβήξει την προσοχή και του κολλήσει στο μυαλό, είναι εγγυημένο ότι τελικά θα πέσει στα χέρια του. Αυτήν τη συμπεριφορά δεν έχει ένας αντίχριστος; Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν πάρα πολύ τιποτένια ανθρώπινη φύση και χαρακτήρα; Όσο κι αν μπορούν να αντέξουν τις κακουχίες και να πληρώσουν τίμημα αυτοί οι άνθρωποι επιφανειακά, και όσο κι αν μπορούν να απαρνηθούν την οικογένειά τους και να εγκαταλείψουν την καριέρα τους, θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια; Με τίποτα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι από κείνους που εξασφαλίζουν φαγητό και ποτό εξαπατώντας τους άλλους και ανεμίζοντας το λάβαρο της πίστης στον Θεό.

Κάποιοι άνθρωποι πηγαίνουν σε έναν σωρό μέρη για να διαδώσουν το ευαγγέλιο και να εργαστούν, και όταν γυρίζουν σπίτι φέρνουν πίσω διάφορα ιδιαίτερα τοπικά προϊόντα από κάθε μέρος, ή ακόμα και πράγματα που αποσπούν εκβιαστικά από αδελφούς και αδελφές. Είτε μιλάμε για επώνυμα ρούχα είτε για ηλεκτρονικά προϊόντα, από τη στιγμή που κάτι τους τραβήξει την προσοχή, δεν το παραβλέπουν και ζητούν να το πάρουν. Αν δεν τους το δώσεις, τότε θα σκεφτούν έναν σωρό δικαιολογίες για να σε κλαδέψουν, θα σε αναγκάσουν να καταλάβεις για ποιον λόγο σε κλαδεύουν και δεν θα κάνουν πίσω μέχρι τελικά να τους το δώσεις. Αυτοί οι άνθρωποι παίρνουν όλων των ειδών τα επιθυμητά πράγματα για τον εαυτό τους εξαπατώντας τους άλλους και ανεμίζοντας το λάβαρο της εκτέλεσης του καθήκοντός τους, και όταν προσπαθούν να αποκτήσουν αυτά τα επιθυμητά πράγματα, είναι αδυσώπητοι. Κάποιες φορές, οι αδελφοί και οι αδελφές τούς δίνουν κάτι μικρό, αλλά οι άνθρωποι αυτοί θεωρούν ότι δεν έχει μεγάλη αξία και λένε: «Όχι, ευχαριστώ. Ο θεός με έχει ευλογήσει πλουσιοπάροχα. Δεν μου λείπει τίποτα». Με τα λόγια αυτά θέλουν να αρνηθούν την προσφορά και να ξεγελάσουν τους αδελφούς και τις αδελφές, ώστε να κερδίσουν τη συμπάθεια και την εκτίμησή τους. Αν, όμως, εκείνο που τους δίνουν οι αδελφοί και οι αδελφές είναι κάτι που έχουν ονειρευτεί, αν είναι κάτι που έχουν ανάγκη και το σκέφτονται συνέχεια, τότε, μόλις δουν αυτά τα πράγματα, θέλουν να τα καταχραστούν και δεν πρόκειται να συγκρατηθούν με τίποτα. Κάποιες γυναίκες καταχρώνται από τα χέρια των αδελφών καλλυντικά, ωραία ρούχα και καλά παπούτσια, ενώ κάποιοι άνδρες καταχρώνται από τα χέρια των αδελφών συσκευές, μοτοσικλέτες ή ηλεκτρονικά προϊόντα. Κάνουν κινήσεις για να πάρουν στην κατοχή τους κάθε τι το επιθυμητό. Ό,τι ωραία πράγματα κι αν έχουν οι αδελφοί και οι αδελφές, εφόσον αυτά τραβήξουν την προσοχή των συγκεκριμένων ανθρώπων, θα ψάξουν να βρουν ό,τι τρόπο μπορούν για να τα αποκτήσουν εξαπατώντας τους. Επίσης, οι άνθρωποι αυτοί σκαρφίζονται και κάθε είδους προφάσεις και βρίσκουν όλων των ειδών τις δικαιολογίες για να βρεθούν σε μαζώξεις για φαγητό όπου τρώνε και πίνουν τον άμπακο. Σε ποιον βαθμό το κάνουν αυτό; Όπου κι αν πάνε, ψάχνουν να δουν ποια οικογένεια έχει λεφτά και ποια οικογένεια έχει καλό φαγητό, κι ύστερα μένουν με αυτήν την οικογένεια και δεν φεύγουν. Στη συνέχεια, βρίσκουν διάφορες προφάσεις για να οργανώσουν συναθροίσεις για τους συνεργάτες και να διοργανώσουν δείπνα. Και με τι λόγια ξεκινάνε κάθε δείπνο; «Η σημερινή μας συνάθροιση είναι μια συνάθροιση της βασιλείας. Αυτό το τραπέζι και το φαγητό μάς δίνει μια προκαταβολική γεύση από το δείπνο της βασιλείας». Οι κόλακες που τους περιτριγυρίζουν τους λένε αμέσως: «Αμήν. Δόξα τω θεώ!» Υπάρχουν κάποιοι δήθεν επικεφαλής και εργάτες που, όπου κι αν πάνε, τρώνε και πίνουν τον άμπακο Πρέπει κάθε γεύμα να περιλαμβάνει θρεπτικά συστατικά, να υπάρχει ψάρι και κρέας, και μάλιστα πρέπει κάθε βδομάδα να υπάρχουν διαφορετικά πιάτα· δεν γίνεται να τρώνε τα ίδια. Μετά το δείπνο, πρέπει να πίνουν εκλεκτό τσάι, και βρίσκουν τις εξής δικαιολογίες: «Δεν μπορώ χωρίς τσάι. Έχω κάθε μέρα μεγάλο φόρτο εργασίας και αναγκάζομαι να δουλεύω ως αργά τη νύχτα. Αν δεν πιω λίγο τσάι για να ξυπνήσω, δεν θα μπορέσω να εργαστώ τη νύχτα». Το στόμα τους λέει αυτά, αλλά κατά βάθος τι σκέφτονται; «Δεν έφτασα εύκολα εδώ που βρίσκομαι σήμερα. Δεν πρέπει να το παίξω και λίγο αφεντικό; Επιπλέον, αφού έχω ονειρευτεί να χαρώ κάποια από τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή, δεν θα έπρεπε τώρα να βρω κάθε τρόπο για να τα απολαύσω; Αν δεν χρησιμοποιήσω την εξουσία μου τώρα που την έχω, τότε, όταν αυτή χαθεί, δεν θα έχω την ευκαιρία να το ξανακάνω. Πρέπει να φάω και να πιω όσο περισσότερο μπορώ. Ποιος ξέρει αν μια μέρα χάσω αυτήν τη θέση και δεν μπορώ να απολαύσω αυτά τα πράγματα. Δεν θα έχω άλλο αυτήν την ευκαιρία. Τότε δεν θα έχει πάει στράφι όλη μου η ζωή;» Άνθρωποι σαν κι αυτούς εξασφαλίζουν φαγητό και ποτό εξαπατώντας τους άλλους και ανεμίζοντας το λάβαρο ότι κάνουν έργο. Κάνουν λίγο έργο και κηρύττουν κάποια λόγια και δόγματα, κι έπειτα θέλουν να αποσπάσουν διάφορα επιθυμητά πράγματα και να φάνε καλά πράγματα εξαπατώντας τους άλλους.

Ήταν κάποτε ένας άνθρωπος που εργαζόταν σε ένα συγκεκριμένο μέρος, και οι αδελφοί και οι αδελφές που ζούσαν σ’ αυτό το μέρος έπρεπε να του σφάζουν κάθε μέρα ένα κοτόπουλο. Ο άνθρωπος αυτός απέκτησε μια συνήθεια, δηλαδή να τρώει ένα κοτόπουλο τη μέρα, κάθε μέρα. Πώς νιώθετε μ’ αυτό που ακούσατε; (Αηδία.) Οι αδελφοί και οι αδελφές εκτρέφανε κοτόπουλα για να κάνουν αυγά, και για να σφάξουν ένα και να το φάνε, έπρεπε να έχει γεράσει. Από τότε που ήρθε εκείνος ο άνθρωπος, έπρεπε να σφάξουν ακόμα και τις κότες που γεννούσαν αυγά, και ως αποτέλεσμα, οι κότες λιγόστευαν όλο και περισσότερο, και οι αδελφοί και οι αδελφές είχαν φτάσει στα όριά τους. Αργότερα, εκείνος απαλλάχθηκε από τα καθήκοντά του και πήγε στο σπίτι του, αλλά και πάλι δεν μπορούσε να απαλλαγεί απ’ αυτό το προβληματικό ελάττωμα. Έβαζε τη γυναίκα του να του σφάζει κάθε μέρα ένα κοτόπουλο για να φάει, αλλιώς τσακωνόταν μαζί της. Τι άνθρωπος είναι αυτός; Το να τρώει κοτόπουλο είχε γίνει κομμάτι του εαυτού του. Έτρωγε κάθε μέρα, σε κάθε γεύμα. Ακόμα κι αφότου τον είχαν διώξει, έπρεπε πάλι να φάει· είχε αποκτήσει εξάρτηση. Δεν έχει πρόβλημα αυτός ο άνθρωπος; Εσείς τι λέτε, τέτοιοι άνθρωποι είναι καλοί; (Όχι.) Με λίγα λόγια, όποιος ανεμίζει το λάβαρο της πίστης στον Θεό και εκμεταλλεύεται τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται όσο κάνει τα καθήκοντά του για να αποσπά συνέχεια εκβιαστικά από αδελφούς και αδελφές τα υπάρχοντά τους, και για να εξασφαλίζει συνέχεια φαγητό και ποτό εξαπατώντας τους, δεν είναι καλός άνθρωπος. Τέτοιοι άνθρωποι έχουν την ουσία ενός αντίχριστου. Όπου κι αν πάνε να εργαστούν και ό,τι έργο κι αν κάνουν, πρώτα επιλέγουν οικογένειες που είναι σχετικά ευκατάστατες και ζουν σχετικά άνετα για να τους φιλοξενήσουν. Με ποιον σκοπό ψάχνουν τέτοια μέρη; Για να τρώνε καλά και για να μείνουν σ’ ένα ωραίο σπίτι· για να ικανοποιήσουν τη σάρκα. Είναι κάποια μέρη στα οποία δεν μπορούν να μείνουν λόγω αντίξοων συνθηκών· θα εγκαταλείψουν, όμως, την απληστία τους και αυτές τις σκέψεις τους; Όχι, δεν πρόκειται να το κάνουν. Θα ψάξουν να βρουν άλλα τέτοια μέρη για να τους φιλοξενήσουν. Ως αποτέλεσμα αυτού, όταν γυρίσουν σπίτι τους αφού έχουν εργαστεί αρκετά χρόνια σε ξένα μέρη, αυτοί οι άνθρωποι μοιάζουν εντελώς διαφορετικοί, και οι αδελφοί και οι αδελφές εκεί δεν τους αναγνωρίζουν —έχουν πιο παχουλό πρόσωπο, πιο στρογγυλό στομάχι· φοράνε καλύτερα ρούχα· είναι πιο απαιτητικοί και έχουν καβαλήσει το καλάμι. Και πώς θα πηγαίνει η ανάπτυξη της ζωής τους; Η ζωή τους δεν θα έχει αναπτυχθεί καθόλου· μόνο θα τρώνε και θα ντύνονται καλά, θα έχουν παχύνει και θα έχουν φάει τόσο πολύ, που θα έχουν κάνει διπλοσάγονο και κοιλιά. Σε ένα φρικτό περιβάλλον όπως είναι η ενδοχώρα της Κίνας, ό,τι καθήκον κι αν κάνει κανείς αποτελεί εξαιρετικά αγχωτική υπόθεση. Παρόλο που ίσως καμιά φορά να βρίσκουν καλό φαγητό και να τους φιλοξενούν ευκατάστατες οικογένειες, δεν πρόκειται να πάρουν βάρος. Οπότε, τι άνθρωποι είναι αυτοί που μπορούν να φάνε μέχρι να κάνουν διπλοσάγονο και κοιλιά; (Άνθρωποι που αποζητούν τα οφέλη της θέσης.) Είναι εκείνοι που σκέφτονται όλη την ώρα τι θα φάνε, τι θα πιουν και τι θα απολαύσουν στα τρία γεύματα της ημέρας. Άνθρωποι σαν κι αυτούς, αν δεν φάνε καλά μια φορά, δεν έχουν όρεξη να δουλέψουν ούτε να κάνουν τα καθήκοντά τους. Αν δεν χορτάσει το στομάχι τους, το μυαλό τους δεν λειτουργεί: «Δεν έφαγα καθόλου καλά σήμερα. Δεν είχε καθόλου κρέας, και μόλις έφαγα δεν μου προσφέρατε τσάι. Θα σας αγνοήσω, λοιπόν. Όταν κάνετε συναναστροφή πάνω στο έργο της εκκλησίας, δεν θα μιλήσω. Θα σας εκδικηθώ. Ποιος είπε ότι είναι σωστό να μη με ταΐζετε καλά; Αναγκάζομαι να φάω τέτοιο φαγητό, και παρ’ όλα αυτά, θέλετε να συναναστραφώ μαζί σας. Δεν υπάρχει περίπτωση!» Αυτό σκέφτονται μέσα τους, αλλά δεν μπορούν να το πουν φωναχτά. Λένε μόνο: «Το βράδυ εργαζόμουν μέχρι αργά, γι’ αυτό και σήμερα το απόγευμα πρέπει να πάρω έναν υπνάκο». Δεν είναι μεγάλοι απατεώνες; Κοιμούνται μέχρι τις τέσσερις ή τις πέντε το απόγευμα, και παρ’ όλο που τους περιμένουν τόσοι άνθρωποι, δεν θέλουν να σηκωθούν. Ξαφνικά, τους μυρίζει μήλο και πετιούνται απ’ το κρεβάτι, μήπως και δεν προφτάσουν να φάνε μια μπουκιά. Έτσι εργάζονται και έτσι κάνουν τα καθήκοντά τους. Όπου κι αν πάνε αυτοί οι άνθρωποι, όσο κι αν φάνε και πιουν τα λόγια του Θεού και όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν, δεν πρόκειται να αλλάξουν τους σκοπούς και τους στόχους τους ούτε να εγκαταλείψουν τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους. Ο στόχος που επιδιώκουν σ’ αυτήν τη ζωή είναι όλα τα υλικά πράγματα· το καλό φαγητό, το καλό ντύσιμο και η καλή μεταχείριση που απολαμβάνουν αποτελούν τους στόχους της πίστης τους στον Θεό σ’ αυτήν τη ζωή. Νομίζουν πως αν με την πίστη τους στον Θεό σ’ αυτήν τη ζωή καταφέρουν να τρώνε συνεχώς καλά φαγητά, να φοράνε ωραία ρούχα και να ζουν σε ωραία σπίτια, καθώς και να τους υποστηρίζουν οι αδελφοί και οι αδελφές —αν καταφέρουν να εξασφαλίσουν όλα αυτά τα πράγματα εξαπατώντας τους άλλους— τότε θα είναι ικανοποιημένοι σ’ αυτήν τη ζωή. Σ’ αυτόν τον κόσμο, αν κάποιος εργάζεται σκληρά σε μια κανονική δουλειά, δεν πρόκειται να βγάλει πολλά λεφτά, και δεν είναι εύκολο να βγάλει λεφτά μέσα από τις επιχειρήσεις· δεν θα μπορέσει να απολαύσει τέτοια πράγματα. Αφού, λοιπόν, το ξανασκεφτούν στο μυαλό τους, αυτοί οι άνθρωποι θεωρούν ότι η πίστη στον Θεό είναι ό,τι καλύτερο, καθώς δεν χρειάζεται να προσπαθήσουν και πολύ. Το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να πουν κάποια λόγια, να τρέξουν λίγο και να αναλάβουν κάποιο ρίσκο, και στη συνέχεια μπορούν να βρουν καλό φαγητό και καλά ρούχα, ακόμα και να αναγκάσουν πολλούς ανθρώπους να τους υπηρετούν, και να απολαύσουν μια μεταχείριση λες και είναι τίποτα επίσημοι. Θεωρούν πως είναι υπέροχη μια τέτοια ζωή και πιστεύουν ότι, λόγω της πίστης τους στον Θεό, έχουν ευλογηθεί πλουσιοπάροχα. Έτσι, πολλές φορές λένε πράγματα που δεν είναι ειλικρινή μπροστά σε αδελφούς και αδελφές, όπως: «Ο θεός μάς έχει δωρίσει τόσα πράγματα, τόσο πλουσιοπάροχα και πιο πολλά από όσα ζήτησε ή θέλησε ποτέ ο άνθρωπος». Αυτά τα λόγια είναι μεν σωστά, αλλά δεν ταιριάζουν καθόλου με τις προσωπικές τους επιδιώξεις και με τον χαρακτήρα τους, αλλά ούτε και με τις σκέψεις, τους σκοπούς και τους στόχους τους. Με όλα όσα λένε ξεγελούν τους ανθρώπους. Το εξωτερικό τους παρουσιαστικό που δείχνει ότι δαπανούν τον εαυτό τους και ταξιδεύουν για να κάνουν το έργο του Θεού αποσκοπεί κι αυτό στο να ξεγελούν τους ανθρώπους. Μόνο οι υπολογισμοί, οι σκοποί και η απληστία που βρίσκονται μέσα στην καρδιά τους είναι αληθινοί. Τέτοιον χαρακτήρα έχουν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι. Ό,τι κι αν κάνουν και όπου κι αν πάνε, την πρώτη θέση στην καρδιά τους την έχουν αυτές οι υλικές απολαύσεις, και δεν πρόκειται ποτέ να τις εγκαταλείψουν και να τις ξεχάσουν. Όσο κι αν συναναστραφείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια, και όσο κι αν συναναστραφείς μαζί τους πάνω στις προθέσεις του Θεού, αυτοί θα εκτελούν τα καθήκοντά τους κολλημένοι πεισματικά σ’ αυτήν την απληστία και σ’ αυτές τις επιθυμίες, και θα τρέφουν μέσα τους αυτούς τους σκοπούς και αυτούς τους στόχους· επίσης, είτε έχουν είτε δεν έχουν θέση, οι σκοποί τους δεν πρόκειται να αλλάξουν.

Δεύτερη περίπτωση: Νιώθουν πικρία επειδή δεν μπορούν να πάνε στο εξωτερικό

Όταν εργαζόμουν στην ενδοχώρα της Κίνας, ήταν ένας επικεφαλής που νόμιζε ότι θα ερχόταν μαζί μας στο εξωτερικό και είχε χαρεί πολύ γι’ αυτό. Σκεφτόταν: «Επιτέλους, τα κατάφερα. Επιτέλους, θα μπορέσω να απολαύσω μεγάλες ευλογίες με τον θεό! Παλιότερα, υπέμεινα κακουχίες με τον θεό. Σήμερα, επιτέλους πήρα την ανταμοιβή μου. Το αξίζω. Αν μη τι άλλο, είμαι επικεφαλής και έχω βιώσει πολλές δυσχέρειες, επομένως, όταν μου παρουσιάζεται αυτό το καλό πράγμα, πρέπει να μπορώ να συμμετάσχω· πρέπει να μπορέσω να απολαύσω αυτό το επιθυμητό πράγμα». Αυτό σκεφτόταν. Ωστόσο, μετά από αρκετό καιρό που πέρασα κοντά του, παρατήρησα ότι δεν είχε αρχές σ’ αυτά που έλεγε και έκανε, δεν είχε καλή ανθρώπινη φύση, είχε σκοπό και πολύ έντονη επιθυμία να αποκτήσει ευλογίες, και κάποιες φορές χρειαζόταν κλάδεμα. Μετά από αρκετές φορές που κλαδεύτηκε, σκέφτηκε: «Αυτό ήταν το τέλος για μένα, λοιπόν. Ο άνωθεν με διέκρινε και δεν ανέφερε ξανά πως θα πήγαινα στο εξωτερικό. Απ’ ό,τι φαίνεται, δεν υπάρχει καμία ελπίδα να πάω στο εξωτερικό». Τα σκεφτόταν διαρκώς όλα αυτά μέσα στην καρδιά του. Στην πραγματικότητα, καταλαβαίναμε πως δεν ήταν κάποιος που επιδίωκε την αλήθεια, πως ήταν εντελώς ακατάλληλος να πάει στο εξωτερικό και πως, ακόμα κι αν πήγαινε στο εξωτερικό, δεν θα μπορούσε να κάνει κάποιο έργο, οπότε δεν το συζητούσαμε μαζί του. Εκείνος θεωρούσε πως δεν είχε καμία ελπίδα να πάει στο εξωτερικό, οπότε ξεκίνησε να σχεδιάζει άλλα πράγματα. Μια μέρα, βγήκε και δεν ξαναγύρισε ποτέ. Άφησε απλώς ένα γράμμα που έλεγε: «Πίστευα στον θεό τόσα χρόνια και έκανα κάποιο έργο. Τώρα πια, εσείς πηγαίνετε στο εξωτερικό, όμως εγώ δεν είμαι κατάλληλος για να έρθω μαζί σας. Τις επόμενες ημέρες, θα αφιερώσω χρόνο για να επανορθώσω. Ο θεός με απεχθάνεται, οπότε θα τον εγκαταλείψω. Δεν θα τον αναγκάσω να βλέπει κάποιον που απεχθάνεται. Θα πάω να κρυφτώ». Αυτά τα λόγια έμοιαζαν να βγάζουν νόημα και δεν είχαν κάποιο μεγάλο πρόβλημα. Έπειτα, είπε: «Αυτό γίνεται από τότε που γεννήθηκα. Με όποιον κι αν είμαι μαζί, απλώς με εκμεταλλεύονται. Μπορώ να υποφέρω κακουχίες με τους άλλους, αλλά τις ευλογίες δεν μπορώ να τις απολαύσω μαζί τους». Τι εννοούσε με αυτό; (Νόμιζε ότι ο Θεός τον είχε εκμεταλλευτεί.) Αυτό ακριβώς εννοούσε. Ειδικά όταν είπε: «Με όποιον κι αν είμαι μαζί, πάντα μόνο να υποφέρω μαζί του μπορώ, δεν μπορώ να απολαύσω ευλογίες μαζί του», εκείνο που εννοούσε ήταν: «Έχω υπομείνει τόσες κακουχίες και έχω επωμιστεί τόσους κινδύνους μαζί σας, όμως όταν έρχεται η ώρα να απολαύσω ευλογίες μαζί σας, εσείς δεν είστε πρόθυμοι». Με τα λόγια αυτά έκανε παράπονα, και το ζήτημα αυτό του είχε δημιουργήσει πικρία μέσα του. Με το στόμα του έλεγε: «Ο θεός με απεχθάνεται. Θα παρατήσω τον θεό. Δεν θα τον αναγκάσω να νιώσει απέχθεια», στην καρδιά του, όμως, είχε ουσιαστικά πικρία: «Πάτε στο εξωτερικό για να απολαύσετε ευλογίες και θέλετε να με ξεφορτωθείτε!» Αυτό έγινε στην πραγματικότητα; (Όχι.) Τότε, τι έγινε; Νόμιζε ότι τον κλαδεύαμε επειδή θέλαμε να τον ξεφορτωθούμε, κι όχι επειδή δεν επιδίωκε την αλήθεια και δεν είχε αρχές σ’ αυτά που έλεγε και έκανε. Δεν καταλάβαινε ότι έχει πρόβλημα. Αντίθετα, σκεφτόταν: «Αφού υπέμεινα κακουχίες μαζί σου, θα πρέπει να απολαύσω και ευλογίες μαζί σου. Πρέπει οπωσδήποτε να μου επιτρέψεις να εισέλθω στη βασιλεία και να μου επιτρέψεις να γίνω μέλος του λαού της βασιλείας. Ό,τι κι αν κάνω, δεν πρέπει να με εγκαταλείψεις ποτέ». Αυτό δεν σκεφτόταν; (Ναι.) Ποια είναι η ουσία αυτού του τρόπου σκέψης; (Είναι η ίδια ουσία με αυτήν του Παύλου που προσπαθούσε να κάνει συναλλαγή με τον Θεό με αντάλλαγμα έναν στέφανο.) Σωστά, είναι η ουσία του Παύλου. Εκείνος πίστευε στον Θεό, ακολουθούσε τον Θεό, υπέμεινε κακουχίες και πλήρωσε τίμημα με σκοπό να πάρει έναν στέφανο και να κερδίσει ευλογίες. Δεν είχε αληθινή πίστη ούτε επιδίωκε την αλήθεια. Προσπαθούσε μόνο να κάνει συναλλαγές με τον Θεό. Αν η συναλλαγή ναυαγούσε, και δεν κέρδιζε ευλογίες ή αισθανόταν ριγμένος, τότε εξοργιζόταν, θεωρούσε την όλη υπόθεση χαμένη και άρχιζε να ενεργεί απερίσκεπτα, ενώ στην καρδιά του δημιουργούταν πικρία. Αυτά έδειχνε καθώς μιλούσε. Τι έκανε μετά αυτός ο άνθρωπος; Στη συνέχεια, ο άνθρωπος αυτός πήγε να κάνει δουλειές και είχε γύρω του πολλές νεαρές κοπέλες να τον περιτριγυρίζουν. Μολονότι δεν έλεγε πως δεν πιστεύει στον Θεό, δεν έκανε το καθήκον του και δεν ακολουθούσε τον Θεό. Κανείς δεν πίστευε ποτέ ότι θα παρατούσε την ευκαιρία να ακολουθήσει τον Θεό και μετά θα πήγαινε να κάνει δουλειές μόνο και μόνο επειδή κλαδεύτηκε λίγο. Η οργισμένη συμπεριφορά του και ο τρόπος με τον οποίο εκδηλώθηκε προηγουμένως ήταν λες και επρόκειτο για δύο διαφορετικούς ανθρώπους. Έτσι φανερώθηκε η φύση του. Παλιότερα, ο μόνος λόγος που δεν το έκανε αυτό ήταν ότι δεν υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες. Αυτή είναι μία πτυχή. Μια άλλη πτυχή είναι ότι έκρυβε ποιος ήταν, παρίστανε πως δεν ήταν αυτός που ήταν και συγκρατιόταν. Αν είσαι στ’ αλήθεια καλός άνθρωπος, τότε, σε όποιες συνθήκες κι αν βρεθείς, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να παραμείνεις σταθερός στη θέση σου και να γνωρίζεις ποιος είσαι. Εξάλλου, μήπως μπορούν όσοι διαθέτουν αληθινά κάποια ανθρώπινη φύση να κάνουν πράξεις και παραπτώματα που δεν έχουν καμία ανθρώπινη φύση; (Όχι.) Δεν μπορούν με τίποτα. Από αυτό το ζήτημα προκύπτει ξεκάθαρα ότι το να μην μπορούν οι άνθρωποι να αποδεχτούν την αλήθεια αποτελεί το πιο επαναστατικό πράγμα και πως βρίσκονται στον πιο μεγάλο κίνδυνο. Αν δεν μπορούν ποτέ να αποδεχτούν την αλήθεια, τότε είναι δύσπιστοι. Αν γκρεμιστεί η επιθυμία ενός τέτοιου ανθρώπου να λάβει ευλογίες, τότε εκείνος θα εγκαταλείψει τον Θεό. Ποιος ο λόγος γι’ αυτό; (Γιατί αυτό που επιδιώκει είναι να ευλογηθεί και να απολαύσει τη χάρη.) Πιστεύει στον Θεό, αλλά δεν επιδιώκει την αλήθεια. Η σωτηρία θεωρεί πως είναι ένα στολίδι και μια εύηχη λέξη. Αυτό που επιδιώκει η καρδιά του είναι οι ανταμοιβές, ένας στέφανος και επιθυμητά πράγματα· θέλει να πάρει τα εκατονταπλάσια σ’ αυτήν τη ζωή και θέλει να αποκτήσει αιώνια ζωή στον κόσμο που θα έρθει. Αν δεν μπορέσει να αποκτήσει αυτά τα πράγματα, τότε δεν θα πιστέψει· θα αποκαλυφθεί το αληθινό του πρόσωπο και θα εγκαταλείψει τον Θεό. Αυτό που πιστεύει μέσα του δεν είναι το έργο του Θεού ούτε οι αλήθειες που εκφράζει ο Θεός, κι εκείνο που επιδιώκει δεν είναι η σωτηρία, πόσο μάλλον το να κάνει καλά το καθήκον του ως δημιούργημα. Απεναντίας, επιδιώκει το ίδιο με τον Παύλο. Να λάβει πλούσιες ευλογίες, να αποκτήσει μεγάλη δύναμη, να φορέσει έναν μεγάλο στέφανο και να φτάσει στο ίδιο επίπεδο με τον Θεό. Αυτές είναι οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες του. Κάθε φορά, λοιπόν, που υπάρχει στον οίκο του Θεού κάποιο όφελος ή επιθυμητό πράγμα, μάχεται για να το αποκτήσει, ξεκινάει να κατατάσσει τους ανθρώπους ανάλογα με τα προσόντα και την αρχαιότητά τους, και συλλογίζεται: «Εγώ έχω τα προσόντα. Θα έπρεπε να έχω μερίδιο. Πρέπει να αγωνιστώ για να το αποκτήσω». Τοποθετεί τον εαυτό του σε μια εξέχουσα θέση στον οίκο του Θεού, κι έπειτα θεωρεί πως είναι σωστό να απολαύσει αυτά τα οφέλη του οίκου του Θεού. Για παράδειγμα, όσον αφορά το ζήτημα της μετακίνησης στο εξωτερικό, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε αυτός ο άνθρωπος ήταν ότι έπρεπε να συμμετάσχει, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ήταν τόσο καλοί όσο εκείνος, δεν είχαν υπομείνει τόσες κακουχίες όσο εκείνος, δεν είχαν τόσα προσόντα όσα εκείνος, δεν πίστευαν στον Θεό τόσα χρόνια όσα εκείνος και δεν ήταν επικεφαλής για τόσο διάστημα όσο εκείνος. Προσπαθούσε να κατατάξει τον εαυτό του χρησιμοποιώντας κάθε δικαιολογία και τρόπο αξιολόγησης. Όποιος κι αν ήταν ο τρόπος που κατέτασσε τους ανθρώπους, πάντα τον εαυτό του τον τοποθετούσε στην κορυφή και στις τάξεις εκείνων που είχαν τα προσόντα. Τελικά, θεωρούσε σωστό να απολαύσει μια τέτοια μεταχείριση. Τη στιγμή που δεν έλαβε κάτι τέτοιο και τη στιγμή που διαλύθηκε η φαντασίωσή του ότι θα λάμβανε ευλογίες και θα κέρδιζε πράγματα για το συμφέρον του, αντί να υποταχθεί και να αναζητήσει την αλήθεια, αντέδρασε, εξοργίστηκε, επιχειρηματολόγησε με τον Θεό. Είναι ξεκάθαρο ότι η καρδιά του ήταν ήδη γεμάτη με όλα αυτά τα πράγματα που επιδίωκε, κι αυτό αρκεί για να δείξει ότι εκείνα που επιδίωκε είναι εντελώς ασύμβατα με την αλήθεια. Όσο έργο κι αν έκανε, ο στόχος και ο σκοπός του δεν ήταν τίποτε άλλο από το να αποκτήσει στέφανο —είχε τον ίδιο στόχο και σκοπό με τον Παύλο— και ήταν πολύ προσκολλημένος σ’ αυτόν, δεν τα παρατούσε με τίποτα. Όσο κι αν τον συναναστρέφονταν πάνω στην αλήθεια, όσο κι αν τον κλάδευαν, τον εξέθεταν και τον ανέλυαν, αυτός παρέμενε κολλημένος πεισματικά στον σκοπό του να λάβει ευλογίες και δεν τον εγκατέλειπε. Όταν δεν πήρε την έγκριση του Θεού και είδε πως η επιθυμία του να ευλογηθεί είχε διαλυθεί, τότε έπεσε στην αρνητικότητα και υποχώρησε, εγκατέλειψε το καθήκον του και το έβαλε στα πόδια. Δεν είχε εκπληρώσει πραγματικά το καθήκον του ούτε είχε παράσχει καλή υπηρεσία ως προς τη διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας, και το γεγονός αυτό αποκαλύπτει πέρα για πέρα ότι δεν είχε αληθινή πίστη στον Θεό, δεν υποτασσόταν πραγματικά και δεν είχε ούτε ίχνος πραγματικής βιωματικής μαρτυρίας· ήταν απλώς ένας λύκος ντυμένος σαν πρόβατο που καραδοκούσε μέσα σ’ ένα κοπάδι από πρόβατα. Τελικά, ένας άνθρωπος που ήταν δύσπιστος μέχρι το κόκκαλο αποκαλύφθηκε και αποκλείστηκε μια και καλή, και τέλειωσε η ζωή του ως πιστού. Αυτή είναι η μία περίπτωση.

Αυτή δεν ήταν μια μεμονωμένη περίπτωση. Εκείνος δεν ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που σκόνταψε και αποκαλύφθηκε από το ζήτημα της μετακίνησης στο εξωτερικό. Το προηγούμενο παράδειγμα που αναφέραμε αφορούσε έναν άνδρα, αλλά υπήρξε κι άλλη μια περίπτωση μιας γυναίκας. Το αρχικό πλάνο ήταν να έρθει κι αυτή η γυναίκα μαζί μας στο εξωτερικό. Όταν έγινε αυτό, χάρηκε πολύ μέσα της και άρχισε να προγραμματίζει και να προετοιμάζεται για το ζήτημα, αλλά τελικά, για διάφορους λόγους, δεν γινόταν να πάει. Τη στιγμή εκείνη, δεν ενημερώθηκε, γιατί η κατάσταση ήταν πολύ επικίνδυνη. Κάποια στιγμή, σε μια συνάθροιση συνεργατών, πληροφορήθηκε την απόφαση αυτήν. Αναλύστε το εξής: Τι αποτέλεσμα θα μπορούσε να προκύψει όταν το μάθαινε αυτή η γυναίκα; (Κάποιος με τον τρόπο σκέψης ενός κανονικού ανθρώπου, κατά πάσα πιθανότητα, δεν θα είχε πολύ έντονη αντίδραση μόλις το μάθαινε. Θα σκεφτόταν ότι δεν μπορούσε να πάει στο εξωτερικό εξαιτίας της επικινδυνότητας της κατάστασης και θα χειριζόταν σωστά το ζήτημα. Εκείνη η γυναίκα, όμως, αν το μάθαινε, μπορεί να εξοργιζόταν και να προσπαθούσε να επιχειρηματολογήσει με τον Θεό.) Σωστά, έχετε αρχίσει να καταλαβαίνετε λίγο τον χαρακτήρα τέτοιων ανθρώπων. Έτσι είναι οι άνθρωποι αυτού του είδους· όποιο κι αν είναι το ζήτημα, δεν πρόκειται να βγουν ζημιωμένοι, αλλά αντίθετα να επωφεληθούν. Πρέπει στα πάντα να ξεπερνούν όλους τους άλλους και να είναι καλύτεροι απ’ όλους. Σε όλα, πρέπει να είναι οι καλύτεροι· πρέπει να παίρνουν κάθε επιθυμητό πράγμα, και δεν δέχονται με τίποτα να μην έχουν μερίδιο σε κάτι. Η γυναίκα, μόλις έμαθε το ζήτημα αυτό, τη στιγμή εκείνη θύμωσε και κυλίστηκε στο έδαφος σε ένα ξέσπασμα θυμού. Φάνηκε η δαιμονική της πλευρά, ενώ η ίδια δασκάλευε τους συνεργάτες της και εξαπέλυε τον θυμό της εναντίον τους. Από πού προερχόταν ο θυμός της; Παρόλο που έμοιαζε λες και είχε θυμώσει με τους αδελφούς και τις αδελφές, με ποιον είχε θυμώσει στην πραγματικότητα; (Είχε θυμώσει με τον Θεό.) Αυτό ακριβώς συνέβαινε. Και τότε, για ποιον λόγο είχε θυμώσει; Ποια ήταν η αιτία του θυμού της; (Επειδή δεν ικανοποιήθηκαν οι επιθυμίες της.) Επειδή δεν απέκτησε κάτι επιθυμητό και δεν επιτεύχθηκε ο στόχος της. Αυτήν τη φορά δεν κατάφερε να αποκτήσει κάποιο πλεονέκτημα. Αντίθετα, το πλεονέκτημα το απέκτησαν άλλοι και εκείνη δεν μπόρεσε να συμμετάσχει, κι έτσι εξοργίστηκε. Δεν μπορούσε να προσποιείται άλλο· ξέσπασε και εκτόνωσε όλη τη δυσαρέσκεια και την πικρία που είχε στην καρδιά της. Παλιότερα, έπρεπε να είναι πάντα η πρώτη που μάθαινε τι έκανε ο Άνωθεν. Ήθελε να είναι πάντα σε επαφή με τον Άνωθεν και δεν αλληλεπιδρούσε με τους αδελφούς και τις αδελφές. Θεωρούσε πάντα τον εαυτό της πρωτοκλασάτη προσωπικότητα και όχι ένα μέσο μέλος, γι’ αυτό θεωρούσε ότι έπρεπε να πάει κι αυτή στο εξωτερικό εκείνη τη φορά· αν κάποιος το άξιζε, ήταν η ίδια. Ήταν η βασική υποψήφια, και έπρεπε να απολαύσει την ειδική αυτή μεταχείριση. Αυτό πίστευε πραγματικά μέσα της. Πλέον, κατάλαβε ότι δεν θα απολάμβανε την ειδική αυτή μεταχείριση, ότι όλες οι κακουχίες που υπέμεινε όλα αυτά τα χρόνια ήταν μάταιες· δεν είχε κανένα όφελος από τη θέση που διαχειριζόταν με τόσο κόπο ούτε την αντιμετώπιση που ήθελε. Εκείνη τη στιγμή, όλα αυτά έγιναν καπνός. Είναι απίστευτο το γεγονός ότι δεν μπόρεσε να αποσπάσει ένα επιθυμητό πράγμα τέτοιου μεγέθους· είναι απίστευτο το γεγονός ότι την είχαν ρίξει, γι’ αυτό και πίστεψε ότι δεν είχε υψηλή θέση στην καρδιά του Θεού και ότι ήταν ένας μέσος άνθρωπος. Οι άμυνες στην καρδιά της είχαν καταρρεύσει ολοκληρωτικά, και πλέον δεν υποκρινόταν ούτε συγκάλυπτε τίποτα. Άρχισε να κάνει σκηνή, να φωνάζει στους άλλους, να ξεσπάει, να θυμώνει και να εκθέτει το πώς ήταν φυσικά, χωρίς να τη νοιάζει τι έλεγαν οι άλλοι ή πώς το έβλεπαν. Αργότερα, την έστειλαν σε μια ομάδα για να κάνει ένα καθήκον. Όσο έκανε το καθήκον της, έκανε πολλά κακά πράγματα, και οι αδελφοί και οι αδελφές της ομάδας τελικά έγραψαν μαζί μια επιστολή με την απαίτηση να αποβληθεί. Για ποιον λόγο να αποβληθεί; Οι αδελφοί και οι αδελφές ανέφεραν ότι το κακό που έκανε θα μπορούσε να το περιγράψει κανείς με μια φράση: ήταν τόσο πολύ, που δεν ήταν δυνατόν να καταγραφεί! Με άλλα λόγια, έκανε πάρα πολύ κακό και η φύση όσων έκανε ήταν πολύ σοβαρή· δεν γινόταν να αποτυπωθούν καθαρά με μια-δυο φράσεις ούτε γινόταν να τα αφηγηθεί κάποιος με μια-δυο ιστορίες. Έκανε αμέτρητα κακά πράγματα κι αυτό εξαγρίωσε τους ανθρώπους, γι’ αυτό και η εκκλησία την απέβαλε. Αφού αυτά τα κακά πράγματα που έκανε δεν τα είχε κάνει πριν προκύψει το θέμα της μετακίνησης στο εξωτερικό, πώς, λοιπόν, ήταν ικανή να τα κάνει από τη στιγμή που προέκυψε; Επειδή το θέμα της μετακίνησης στο εξωτερικό δεν εξελίχθηκε όπως θα ήθελε. Είναι προφανές ότι τα κακά πράγματα που έκανε και η ασχήμια που αποκάλυψε αποτελούσαν κάποιου είδους εκδίκηση και εκτόνωση που προκάλεσε αποκλειστικά και μόνο το γεγονός ότι δεν πήρε αυτό που ήθελε. Πείτε Μου, όταν κάποιος που επιδιώκει πραγματικά την αλήθεια και που έχει ανθρώπινη φύση συναντά μια τέτοια κατάσταση, ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνει πολλές αλήθειες, είναι άραγε ικανός να παρουσιάσει αυτές τις εκδηλώσεις; Είναι ικανός να αποκαλύψει αυτά τα πράγματα; Όποιος έχει λίγη ανθρώπινη φύση, λίγη συνείδηση και κάποιο αίσθημα ντροπής, δεν πρόκειται να κάνει αυτά τα πράγματα· θα συγκρατηθεί. Μπορεί να μην είναι χαρούμενος μέσα του, να είναι δυσαρεστημένος και να έχει πληγωθεί λιγάκι, αλλά σκέφτεται πως δεν είναι παρά ένας μέσος άνθρωπος, πως δεν πρέπει να παλέψει για να αποκτήσει αυτό το πράγμα, πως όσοι πιστεύουν στον Θεό πρέπει να επιδιώκουν την αλήθεια, να υποτάσσονται στα πάντα στις ενορχηστρώσεις του Θεού, πως δεν πρέπει να έχουν καμία επιλογή, και πως οι άνθρωποι είναι δημιουργήματα και δεν είναι σε καμία περίπτωση κάτι το εντυπωσιακό. Θα στενοχωρηθεί για λίγες μέρες, αλλά μετά όλα θα είναι περασμένα ξεχασμένα. Θα συνεχίσει να πιστεύει όπως πρέπει, και δεν πρόκειται να κάνει τίποτα κακό ή να πάρει εκδίκηση γι’ αυτό το ζήτημα, ούτε να ξεσπάσει εξαιτίας αυτού του ζητήματος. Στον αντίποδα, αυτούς που δεν επιδιώκουν την αλήθεια και που έχουν αβυσσαλέο χαρακτήρα, ένα μικρό θεματάκι είναι ικανό να τους αναγκάσει να εκδηλώσουν όλες αυτές τις κακές πράξεις που δεν έκαναν ποτέ στο παρελθόν. Έτσι εξηγείται το πρόβλημα. Κάτι τέτοιο εξηγεί την ανθρώπινη φύση-ουσία αυτών των ανθρώπων, και εξηγεί τις αληθινές επιδιώξεις τους, δηλαδή το γεγονός ότι μέσα από την αποκάλυψη αυτού του θέματος, έρχεται τελείως στο φως το αληθινό τους πρόσωπο. Κατ’ αρχάς, η ουσία τους είναι εκείνη ακριβώς ενός αντίχριστου. Δεύτερον, δεν έχουν επιδιώξει ποτέ την αλήθεια ούτε έχουν θεωρήσει ποτέ τον εαυτό τους αντικείμενο σωτηρίας ούτε έχουν υποταχθεί στις ενορχηστρώσεις και στις διευθετήσεις του Θεού. Δεν επιδιώκουν να υποταχθούν στον Θεό· επιδιώκουν μόνο τη θέση και τις απολαύσεις· επιδιώκουν μόνο την καλή μεταχείριση και επιδιώκουν μόνο να βρεθούν στο ίδιο επίπεδο με τον Θεό. Ό,τι απολαμβάνει ο Θεός, το ίδιο να απολαμβάνουν κι αυτοί. Με αυτόν τον τρόπο, δεν ακολουθούν τσάμπα τον Θεό. Αυτά επιδιώκουν. Τέτοια φύση-ουσία έχουν αυτοί οι άνθρωποι· αυτό είναι το αληθινό τους πρόσωπο και έτσι είναι εσωτερικά η καρδιά τους. Αυτό το ζήτημα σήμανε το τέλος της εικοσαετούς πίστης αυτής της γυναίκας· όλα πήγαν στράφι.

Για πείτε Μου, πού θα έπρεπε να είναι τώρα αυτοί οι δύο άνθρωποι; Στην εκκλησία ή κάπου αλλού; (Στον κόσμο των άπιστων.) Γιατί το λέτε αυτό; Πώς το αποφασίσατε; Σε τι βασίζονται τα λόγια σας; (Στο ότι είναι δύσπιστοι, και με την πίστη τους στον Θεό δεν έχουν σκοπό να επιδιώξουν να κάνουν τα καθήκοντά τους ως δημιουργήματα. Τέτοιοι άνθρωποι, τελικά, δεν μπορούν να παραμείνουν σταθεροί στην πίστη τους και το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να επιστρέψουν στον κόσμο.) Στο τέλος, δεν μπορούν να παραμείνουν σταθεροί στην πίστη τους. Τώρα, όμως, δεν έχει έρθει ακόμα το τέλος, οπότε πώς γίνεται να έχουν εξαφανιστεί; Πρέπει να εξετάσεις τι σκεφτόντουσαν κατά βάθος. Μόνο όταν μέσα στην καρδιά τους υπήρχε κάποια δραστηριότητα, μπόρεσαν να κάνουν τέτοια πράγματα και να κάνουν τέτοιες επιλογές. Πώς ανέλυσαν και αξιολόγησαν αυτό το ζήτημα που τους ώθησε να επιλέξουν ένα τέτοιο μονοπάτι; Μέσα τους σκέφτηκαν: «Πιστεύω τόσα χρόνια στον θεό και έχω υπομείνει πολλές κακουχίες. Ανέκαθεν λαχταρούσα τη μέρα που θα αποκτούσα καλό όνομα. Αν είμαι με τον άνωθεν, τότε θα μπορέσω να φτιάξω ένα καλό όνομα και να ανεβάσω την υπόληψή μου. Επιτέλους, έχω πια την ευκαιρία να πάω στο εξωτερικό. Αυτό είναι πολύ σημαντικό! Πριν πιστέψω στον θεό, ούτε να το σκεφτώ δεν τολμούσα. Είναι σαν να παίρνεις έναν στέφανο μέσα από την πίστη στον Θεό, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται τελικά, εγώ δεν θα συμμετάσχω σε κάτι τόσο σπουδαίο και επιθυμητό. Δεν μπορώ να το αποκτήσω. Στο παρελθόν, πίστευα ότι είχα σίγουρα μια θέση στην καρδιά του θεού, αλλά τώρα διαπιστώνω ότι δεν είναι έτσι. Απ’ ό,τι φαίνεται, δεν μπορώ να αποκτήσω τίποτα το επιθυμητό με το να ακολουθώ τον θεό. Εφόσον σε ένα τόσο σπουδαίο πράγμα όπως η μετακίνηση στο εξωτερικό δεν με σκέφτηκαν, δεν θα έχω ακόμα λιγότερες πιθανότητες να πάρω στέφανο στο μέλλον; Δεν είναι σίγουρο ποιος θα τον πάρει, και απ’ ό,τι φαίνεται, δεν υπάρχει ελπίδα να τον πάρω εγώ». Κι όταν πίστευαν ότι δεν έχουν ελπίδα, ήταν και τότε πρόθυμοι να ακολουθήσουν τον Θεό; Με τι σκοπό υπέμεναν τις κακουχίες και πλήρωναν το τίμημα παλιότερα; Μόνο λόγω αυτής της μικρής ελπίδας, λόγω αυτών των μικρών ιδεών που είχαν μέσα στην καρδιά τους ενεργούσαν μ’ αυτόν τον τρόπο και εκδηλώνονταν μ’ αυτόν τον τρόπο. Τώρα που οι ελπίδες τους έχουν καταρρεύσει και οι ιδέες τους είναι άχρηστες, άραγε μπορούν να συνεχίσουν να πιστεύουν; Είναι δυνατόν να συνεχίσουν να είναι ικανοποιημένοι που μένουν στον οίκο του Θεού και κάνουν το καθήκον τους; Γίνεται να είναι πρόθυμοι να μην κερδίσουν τίποτα, και να υποταχθούν στις ενορχηστρώσεις και στις διευθετήσεις του Θεού; Οι αντίχριστοι έχουν τόσο μεγάλες φιλοδοξίες και επιθυμίες που δεν θα τους αρέσει καθόλου αν οι προσπάθειές τους και το τίμημα που πλήρωσαν φέρουν αυτό το αποτέλεσμα. Το όνειρό τους είναι να πάρουν έναν στέφανο και επιθυμητά πράγματα ως αντάλλαγμα για το τίμημα που πληρώνουν και τις προσπάθειές τους· ονειρεύονται πως ό,τι επιθυμητό κι αν έχει ο οίκος του Θεού, αυτοί πρέπει να λάβουν μερίδιο· οι άλλοι ας μην πάρουν, δεν πειράζει, αλλά οι ίδιοι πρέπει να πάρουν. Μπορούν άραγε όσοι έχουν τόσο μεγάλες φιλοδοξίες και απληστία να κάνουν το καθήκον τους χωρίς κανένα αντάλλαγμα και να καταβάλλουν προσπάθειες χωρίς κανένα αντάλλαγμα; Δεν μπορούν με τίποτα να το καταφέρουν αυτό. Κάποιοι λένε: «Άσ’ τους να επιδιώκουν την αλήθεια. Μόλις ακούσουν πολλές αλήθειες, τότε δεν θα καταφέρουν να το πετύχουν;» Κάποιοι άλλοι λένε: «Αν ο Θεός τούς παιδεύσει και τους κρίνει, άραγε αυτό δεν θα τους αλλάξει;» Ισχύει αυτό; Ο Θεός δεν παιδεύει και δεν κρίνει έτσι τους ανθρώπους, και δεν τους σώζει έτσι. Αυτούς ακριβώς τους ανθρώπους θα αποκλείσει. Τι το διαφορετικό έχουν αυτά που είπα Εγώ σε σχέση με αυτά που είπατε εσείς μόλις τώρα; Αυτά που είπατε μήπως είναι η αληθινή δραστηριότητα της καρδιάς τους; Είναι άραγε η εκδήλωση της ουσίας τέτοιων ανθρώπων; (Όχι.) Τότε, τι είναι αυτά που είπατε; (Αισθήματα και κενές θεωρίες.) Η φύση αυτών που είπατε κλίνει λιγάκι προς την ανάλυση και την αξιολόγηση, τους αξιολογεί και τους ορίζει με βάση τη θεωρία. Δεν είναι οι αληθινές τους σκέψεις και αποκαλύψεις ούτε οι αληθινές τους απόψεις. Είναι μια εκδήλωση τέτοιου είδους ανθρώπων που έχουν την ουσία ενός αντίχριστου. Αν υπάρξει κάτι το επιθυμητό που δεν απέκτησαν, ένα όφελος που δεν απόλαυσαν ή ένα πλεονέκτημα που δεν αποκόμισαν, τότε εξοργίζονται, χάνουν την πίστη τους στον Θεό και στην επιδίωξη της αλήθειας, είναι απρόθυμοι να πιστέψουν στον Θεό, θέλουν να το βάλουν στα πόδια και να κάνουν κακά πράγματα. Κάνουν κακά πράγματα για ν’ εκτονωθούν και να πάρουν εκδίκηση. Εκτονώνουν τις παρανοήσεις τους για τον Θεό και τη δυσαρέσκειά τους για τον Θεό. Πρέπει να αντιμετωπιστούν αυτοί οι άνθρωποι; Πρέπει να τους επιτραπεί να συνεχίσουν να κάνουν το καθήκον τους στην εκκλησία; (Όχι.) Και τότε, πώς πρέπει να αντιμετωπιστούν; (Πρέπει να αποβληθούν.) Υπάρχει κανείς που έπαψε να πιστεύει επειδή δεν μπορούσε να πάει στο εξωτερικό; (Ναι.) Τι άνθρωποι είναι αυτοί; (Δύσπιστοι. Ο μόνος λόγος που πιστεύουν στον Θεό είναι προκειμένου να επιδιώξουν ευλογίες, και όταν δεν ικανοποιούνται οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους, τότε προδίδουν τον Θεό.) Ένα τόσο δα πραγματάκι σαν αυτό μπορεί να τους κάνει να πάψουν να πιστεύουν στον Θεό. Δεν μπορεί να πει κανείς ότι άνθρωποι σαν αυτούς έχουν αληθινή ή ψεύτικη πίστη —έχουν τόσο τιποτένιο χαρακτήρα!

Τρίτη περίπτωση: Μόλις γυρίσουν στο σπίτι τους στην επαρχία, αδυνατούν να συνεχίσουν να ζουν

Κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται στην επαρχία και η οικογένειά τους δεν έχει και πολλά λεφτά για να ζήσει. Στην καθημερινότητά τους χρησιμοποιούν απλά αντικείμενα, κι εκτός από ένα σκληρό κρεβάτι, μια ντουλάπα κι ένα γραφείο, δεν έχουν άλλα έπιπλα στο σπίτι. Το δάπεδό τους είναι από τούβλα ή χώμα· δεν έχουν καν τσιμεντένιο δάπεδο. Ζουν σε πολύ ταπεινές συνθήκες. Αφότου πιστέψουν στον Θεό, κάνουν το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου και πηγαίνουν σε κάποιες πλούσιες περιοχές. Ήταν μια τέτοια γυναίκα, η οποία κοίταζε γύρω της και έβλεπε ότι οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές είχαν στα σπίτια τους είτε δάπεδο από ξύλο ή πλακάκια. Στους τοίχους είχαν ταπετσαρία. Τα σπίτια ήταν πολύ καθαρά, και έκαναν μπάνιο κάθε μέρα. Επίσης, στα σπίτια τους είχαν πολλά έπιπλα: έπιπλα τηλεόρασης και μεγάλες ντουλάπες, όπως επίσης καναπέδες και κλιματισμό. Στην κρεβατοκάμαρά τους είχαν ακριβά κρεβάτια και στην κουζίνα υπήρχαν κάθε είδους συσκευές: ψυγεία, φούρνοι μικροκυμάτων, φούρνοι, εστίες, απορροφητήρες, κλπ. Ήταν ένα εντυπωσιακό θέαμα. Εκτός αυτού, σε τέτοιες μεγάλες πόλεις, υπήρχαν κάποια σπίτια όπου μπορούσε να πάρει το ασανσέρ για να ανεβοκατεβαίνει στους ορόφους. Εκείνο το μέρος τής άνοιξε τα μάτια, και μετά από λίγο καιρό που εργάστηκε εκεί και διέδωσε το ευαγγέλιο, δεν ήθελε να γυρίσει. Και γιατί δεν ήθελε; Σκέφτηκε: «Το σπίτι της οικογένειάς μου, που είναι από χώμα, δεν συγκρίνεται σε τίποτα μ’ αυτό το μέρος. Αφού όλοι πιστεύουμε στον θεό, πώς είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να ζουν τόσο καλύτερα απ’ την οικογένειά μου; Αυτοί οι άνθρωποι ζουν σαν να είναι στον παράδεισο. Η οικογένειά μου ζει σε χοιροστάσιο. Ζουν πολύ χειρότερα απ’ αυτούς τους ανθρώπους!» Μετά από αυτήν τη σύγκριση, αναστατώθηκε, ένιωσε ακόμα μεγαλύτερο δέσιμο μ’ εκείνο το μέρος και είχε ακόμα λιγότερη διάθεση να επιστρέψει. Σκέφτηκε: «Αν μπορέσω να δουλέψω εδώ μακροχρόνια, τότε δεν θα αναγκαστώ να γυρίσω σπίτι, σωστά; Εκείνη η τρύπα από χώμα δεν είναι κατάλληλη για να μένουν άνθρωποι μέσα». Έμεινε στη μεγαλούπολη για κάποιο διάστημα και έμαθε να τρώει, να ντύνεται και να χαίρεται τη ζωή όπως έκαναν οι κάτοικοι της πόλης, κι έμαθε να ζει σαν αυτούς. Εκείνον τον καιρό, της φαινόταν πολύ ωραία η ζωή. Ήταν ωραίο να έχεις λεφτά. Οι φτωχοί άνθρωποι δεν έχουν μέλλον. Τους φτωχούς οι άλλοι απλώς τους περιφρονούσαν, ενώ μέχρι και οι ίδιοι περιφρονούσαν τον εαυτό τους. Όσο περισσότερο το σκεφτόταν, τόσο λιγότερο ήθελε να γυρίσει πίσω, αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Ήταν αναγκασμένη να γυρίσει σπίτι της. Μόλις έφτασε στο σπίτι της, ένιωσε μέσα της ανάμεικτα αισθήματα και της ήταν πολύ δύσκολο να το αντέξει. Μόλις μπήκε μέσα, είδε πως το δάπεδο ήταν από χώμα και όταν κάθισε στο κρεβάτι, ήταν πολύ σκληρό και άβολο. Όταν άγγιζε τους τοίχους, το χέρι της γέμιζε χώμα. Όταν ανέφερε κάποιο νόστιμο φαγητό που ήθελε να φάει, κανένας δεν ήξερε το όνομα, ενώ δεν υπήρχαν υποδομές για να κάνει μπάνιο πριν κοιμηθεί. Της φαινόταν τιποτένια μια τέτοια ζωή και κρατούσε κακία στους γονείς της που ήταν τόσο φτωχοί που δεν είχαν να αγοράσουν τίποτα απ’ αυτά που ήθελε, και πάντα έχανε την ψυχραιμία της μαζί τους. Από τότε που είχε γυρίσει πίσω, ήταν λες και είχε γίνει άλλος άνθρωπος. Κοίταζε με απαξιωτικό βλέμμα τα μέλη της οικογένειάς της και κοίταζε με απαξιωτικό βλέμμα όλα όσα υπήρχαν στο σπίτι της, γιατί το θεωρούσε τόσο απλοϊκό που δεν μπορούσε να ζήσει πια εκεί· πίστευε πως, αν συνέχιζε να ζει εκεί, όλη αυτή η πικρία θα τη σκότωνε. Το γεγονός ότι είχε φύγει από το σπίτι τής είχε ανοίξει τα μάτια, αλλά είχε εξελιχθεί σε κάτι κακό, με αποτέλεσμα οι γονείς της να θυμώσουν πολύ μαζί της. Σ’ εκείνο το σημείο, της ήρθε μια ιδέα στο μυαλό: «Αν οι γονείς μου δεν πίστευαν στον θεό κι αν δεν πίστευα ούτε εγώ στον θεό, τότε σίγουρα η ζωή μας θα ήταν καλύτερη από τώρα. Μπορεί να μην κοιμόμασταν σε ακριβά κρεβάτια, αλλά τουλάχιστον θα τρώγαμε καλύτερα και θα μπορούσαμε να βάλουμε πλακάκια στο δάπεδο». Πίστευε ότι όλα αυτά ήταν αποτέλεσμα της πίστης στον Θεό, ότι όποιος πιστεύει στον Θεό έπρεπε να είναι φτωχός, ότι αν πιστεύει στον Θεό, δεν θα μπορούσε να έχει καλή ζωή, και δεν θα μπορούσε να τρώει καλά πράγματα ή να φοράει ωραία ρούχα. Από τότε, εκείνη η καταπληκτική ηρωίδα που είχε καταφέρει πράγματα σε πολλές επαρχίες δεν μπορούσε να πάρει τα πόδια της και νύσταζε όλη μέρα. Δυσκολευόταν να ξυπνήσει το πρωί και το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να ετοιμαστεί και να μακιγιαριστεί, και μετά να φορέσει ρούχα που συνηθίζουν να φοράνε οι κάτοικοι της πόλης. Έπειτα, συνοφρυωνόταν και σκεφτόταν πότε θα μπορούσε να απαλλαγεί απ’ αυτήν τη ζωή στην επαρχία και να ζήσει όπως ζούσαν οι άνθρωποι στην πόλη. Τα κηρύγματα που έκανε παλιά και η αποφασιστικότητα που είχε είχαν χαθεί· τα είχε ξεχάσει όλα. Δεν ήξερε καν αν ήταν πιστή. Τόσο γρήγορα είχε αλλάξει. Το γεγονός ότι άνοιξαν λίγο τα μάτια της, και άλλαξε το περιβάλλον στο οποίο ζούσε και η ποιότητα ζωής της, την έκανε να αποκαλυφθεί.

Στο παρελθόν, η γυναίκα αυτή πήγαινε παντού για να κηρύξει και να κάνει έργο. Ήταν αποφασισμένη και δυνατή, αλλά όλα αυτά ήταν μόνο όσα έδειχνε εξωτερικά. Ούτε η ίδια δεν ήξερε τι επιδίωκε βαθιά μέσα της, τι της άρεσε και τι άνθρωπος ήταν. Μια εμπειρία κατά την οποία πήγε στην πόλη είχε αλλάξει ριζικά την κατάσταση της ζωής της, και ο καιρός που βίωσε έναν πλούσιο τρόπο ζωής είχε αλλάξει τελείως την κατεύθυνση της ζωής της. Και ποιος ακριβώς ήταν ο λόγος; Ποιος την άλλαξε; Όχι βέβαια ο Θεός, σωστά; Φυσικά και όχι. Τότε, ποιος ήταν ο λόγος; Όλα έγιναν επειδή το περιβάλλον την αποκάλυψε, αποκάλυψε τη φύση-ουσία της, αποκάλυψε τις επιδιώξεις της και το μονοπάτι στο οποίο βάδιζε. Σε τι μονοπάτι βάδιζε; Δεν βάδιζε στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας ούτε στο μονοπάτι του Πέτρου, ούτε στο μονοπάτι εκείνων που έχουν σωθεί και οδηγηθεί στην τελείωση, ούτε στο μονοπάτι στο οποίο επιζητά κανείς να κάνει το καθήκον ενός δημιουργήματος· αντίθετα, βάδιζε στο μονοπάτι ενός αντίχριστου. Συγκεκριμένα, το μονοπάτι ενός αντίχριστου είναι εκείνο της επιδίωξης της φήμης, της επιδίωξης της θέσης και της επιδίωξης των υλικών απολαύσεων. Τέτοια ουσία έχουν αυτοί οι άνθρωποι. Αν δεν επιδίωκε αυτά τα πράγματα και ήταν άτομο που επιδίωκε την αλήθεια, τότε μια τέτοια μικροαλλαγή στο περιβάλλον δεν υπήρχε περίπτωση να την αποκαλύψει. Το πολύ πολύ να ένιωθε λιγότερο δυνατή μέσα της, να αναστατωνόταν λίγο και να ένιωθε λίγο πόνο, ή να είχε κάποιες ανόητες εκδηλώσεις, αλλά όχι σε τέτοιον βαθμό, ώστε να αποκαλυφθεί τόσο περίτρανα. Τι ουσία έχουν οι επιδιώξεις τέτοιων ανθρώπων; Αυτοί επιδιώκουν τα ίδια πράγματα με τους άπιστους, και τα ίδια πράγματα με οποιονδήποτε σ’ αυτόν τον κόσμο επιδιώκει τη φήμη, το κέρδος και τις κακές τάσεις. Τους αρέσει το μοντέρνο ντύσιμο των άπιστων, τους αρέσει το γεγονός ότι οι άπιστοι ακολουθούν τις κακές τάσεις, και ακόμα περισσότερο τους αρέσει η εμμονή που έχουν οι άπιστοι για έναν πολυτελή τρόπο ζωής της σάρκας. Έτσι, μία μικρή αλλαγή στο περιβάλλον της ήταν αρκετή για να αλλάξει τελείως η οπτική αυτής της γυναίκας για τη ζωή και η στάση της απέναντι σ’ αυτόν τον κόσμο κι απέναντι στη ζωή. Θεωρούσε πως η πίστη στον Θεό και η επιδίωξη της αλήθειας δεν ήταν το πιο σημαντικό, και πως όσο οι άνθρωποι ζουν σ’ αυτόν τον κόσμο, πρέπει να απολαμβάνουν τη σάρκα και τη ζωή, να επιδιώκουν τις τάσεις και να είναι σαν τις χαρισματικές και εντυπωσιακές προσωπικότητες της κοινωνίας που έχουν στραμμένα τα βλέμματα πάνω τους απ’ όπου περνάνε, προκαλούν τον φθόνο των άλλων και κάνουν τους άλλους να τους αποθεώνουν. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που, αφού γνωρίσουν περισσότερα περιβάλλοντα, έρθουν σε επαφή με κάθε λογής ανθρώπους και ανοίξουν τα μάτια τους, λόγω του ότι επιδιώκουν την αλήθεια και λόγω του ότι καταλαβαίνουν τις προθέσεις του Θεού, είναι περισσότερο ικανοί να διακρίνουν αυτές τις κακές τάσεις και την ανθρωπότητα. Η καρδιά τους είναι πιο ικανή να νιώσει απέχθεια για το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν οι κοσμικοί άνθρωποι, αλλά και να το διακρίνει και να το εγκαταλείψει εντελώς, επιδιώκοντας να βαδίσουν το μονοπάτι όπου τους καθοδηγεί ο Θεός. Όσο για κείνους που δεν επιδιώκουν την αλήθεια και που έχουν την ουσία του αντίχριστου, μόλις ανοίξουν τα μάτια τους και έρθουν σε επαφή με διαφορετικά περιβάλλοντα, οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους όχι απλώς δεν μειώνονται, αλλά αντιθέτως, αυξάνονται και μεγαλώνουν. Αυτοί οι άνθρωποι, αφού μεγαλώσουν οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους, ζηλεύουν ακόμα περισσότερο τη ζωή εκείνων των ανθρώπων στον κόσμο που χαίρονται τα καλά πράγματα και έχουν λεφτά και επιρροή, και βαθιά μέσα τους αρχίζουν να περιφρονούν τη ζωή των πιστών. Θεωρούν ότι οι περισσότεροι πιστοί δεν επιδιώκουν τα εγκόσμια, δεν έχουν λεφτά, δεν έχουν θέση, δεν έχουν επιρροή και δεν έχουν δει και πολλά πράγματα στον κόσμο, ότι δεν είναι το ίδιο χαρισματικοί με τους άπιστους, ότι δεν καταλαβαίνουν πώς να χαρούν τη ζωή τόσο καλά όσο οι άπιστοι και ότι δεν κάνουν τόση επίδειξη όσο οι άπιστοι. Το αποτέλεσμα είναι να μεγαλώνει βαθιά στην καρδιά τους η εναντίωση και ο ανταγωνισμός απέναντι στην πίστη στον Θεό. Άρα, δεν μπορεί κανείς να καταλάβει αν πολλοί άνθρωποι που έχουν την ουσία του αντίχριστου, από τη στιγμή που άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό μέχρι σήμερα, είναι πράγματι άνθρωποι με την ουσία του αντίχριστου· μια μέρα, όμως, όταν εμφανιστεί το κατάλληλο περιβάλλον, θα τους αποκαλύψει. Παλιότερα, όταν δεν είχαν αποκαλυφθεί ακόμα οι άνθρωποι που αποκαλύφθηκαν, ακολουθούσαν κι αυτοί τους κανόνες και έκαναν αυτά που έπρεπε. Ό,τι τους ζητούσε ο οίκος του Θεού να κάνουν το έκαναν, και μπορούσαν να υπομείνουν βάσανα και να πληρώσουν τίμημα. Έδειχναν να κάνουν το καθήκον τους, να είναι άνθρωποι που βρίσκονταν στο ορθό μονοπάτι και να έχουν την ομοιότητα και το φέρσιμο ανθρώπων που πίστευαν στον Θεό. Παρ’ όλα αυτά, ό,τι κι αν έκαναν προς τα έξω, η ουσία τους και το μονοπάτι που ακολουθούσαν δεν άντεξαν στη δοκιμασία του χρόνου ούτε στη δοκιμασία των διαφορετικών περιβαλλόντων. Όσα χρόνια κι αν πιστεύει κάποιος στον Θεό και όσο ισχυρά θεμέλια κι αν έχει η πίστη του, αν αυτός έχει την ουσία ενός αντίχριστου και βρίσκεται στο μονοπάτι του αντίχριστου, τότε είναι σίγουρο πως θα επιδιώξει τις υλικές απολαύσεις, θα επιδιώξει έναν πολυτελή τρόπο ζωής, θα επιδιώξει πλούσια υλική μεταχείριση και μάλιστα θα επιδιώξει κάθε λογής επιθυμητά πράγματα, ενώ ταυτόχρονα θα ζηλεύει τη στάση και την προσέγγιση που έχουν οι κοσμικοί άνθρωποι απέναντι στη ζωή. Αυτό είναι βέβαιο. Άρα, παρόλο που τώρα όλοι ακούνε κηρύγματα, τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού και κάνουν τα καθήκοντά τους, εκείνοι που από τη μία τα κάνουν όλα αυτά, αλλά από την άλλη δεν επιδιώκουν την αλήθεια, σίγουρα θα επιδιώξουν υλικά πράγματα. Αυτά τα πράγματα θα έχουν προτεραιότητα στην καρδιά τους, και μόλις προκύψει το κατάλληλο περιβάλλον ή η κατάλληλη περίσταση, τότε θα αναπτυχθούν και θα μπουν στο παιχνίδι οι επιθυμίες τους. Μόλις φτάσουν τα πράγματα σ’ εκείνο το σημείο, τότε είναι που θα αποκαλυφθούν. Αν οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, τότε αργά ή γρήγορα θα φτάσει γι’ αυτούς εκείνη η μέρα. Όσο για κείνους που επιδιώκουν την αλήθεια, που καταλαβαίνουν την αλήθεια και που έχουν την αλήθεια ως θεμέλιό τους, όταν παρουσιάζονται αυτοί οι πειρασμοί και αυτά τα περιβάλλοντα, είναι σε θέση να τα προσεγγίσουν σωστά, να τα απορρίψουν και να παραμείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους για τον Θεό. Όταν παρουσιάζονται αυτοί οι πειρασμοί, μπορούν επίσης να διακρίνουν τι είναι θετικό και τι αρνητικό, και ξέρουν αν πρόκειται για κάτι που θέλουν. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με κάποιες γυναίκες που δεν ενδιαφέρονται για τους άνδρες που τις διεκδικούν, όσα χρήματα κι αν έχουν αυτοί οι άνδρες. Γιατί δεν ενδιαφέρονται; Επειδή αυτοί δεν έχουν καλό χαρακτήρα. Κάποιες γυναίκες δεν ψάχνουν για σύντροφο γιατί δεν τις διεκδικούν πλούσιοι άντρες. Αν τις διεκδικούσε ένας άνδρας που είχε λεφτά και τους αγόραζε ένα επώνυμο φόρεμα που κοστίζει 20.000 γουάν, τότε θα ένιωθαν έλξη, και αν μετά τους αγόραζε μια γούνα βιζόν αξίας 100.000 γουάν ή ένα μεγάλο διαμάντι, μια ωραία σπιταρόνα κι ένα αυτοκίνητο, τότε θα ήταν κατευθείαν πρόθυμες να τον παντρευτούν. Όταν, λοιπόν, αυτές οι γυναίκες έλεγαν πως δεν θα παντρευτούν, ήταν αλήθεια ή ψέμα; Ήταν ψέμα. Υπάρχουν, λοιπόν, πολλοί άνθρωποι που λένε ότι δεν επιδιώκουν τα εγκόσμια και δεν επιδιώκουν τις προοπτικές και τις απολαύσεις του κόσμου, αλλά αυτό ισχύει όταν δεν έχουν τους πειρασμούς μπροστά τους· τότε, το περιβάλλον δεν ευνοεί κάτι τέτοιο. Μόλις παρουσιαστεί ένα ευνοϊκό περιβάλλον, θα βυθιστούν βαθιά σ’ αυτό και δεν θα μπορέσουν να ξεφύγουν. Είναι ακριβώς σαν το παράδειγμα που δώσαμε μόλις τώρα. Η γυναίκα εκείνη δεν μπόρεσε να ξεφύγει από την κατάσταση. Αφού απόλαυσε για λίγο τη ζωή στην πόλη, δεν ήξερε ποια ήταν κι έχασε τον δρόμο της. Αν την έβαζαν σ’ ένα παλάτι, τότε θα έπρεπε να βάλει τους γονείς της να αυτοκτονήσουν όσο το δυνατόν συντομότερα για να μη σπιλωθεί το όνομά της; Τέτοιοι άνθρωποι είναι ικανοί να κάνουν οποιαδήποτε βλακεία για χάρη της απόλαυσης, της φήμης, του πολυτελούς τρόπου ζωής και της υψηλής ποιότητας ζωής. Είναι άχρηστοι και έχουν τιποτένιο χαρακτήρα. Έχουν επιδιώξει ποτέ την αλήθεια τέτοιοι άνθρωποι; (Όχι.) Και τότε, από πού προέρχονταν τα κηρύγματα που έκανε; Μήπως αυτά που έλεγε ήταν κηρύγματα; Αυτά που κήρυττε δεν ήταν κηρύγματα, αλλά δόγματα. Έδινε παράσταση και παραπλανούσε τους ανθρώπους, δεν έκανε κηρύγματα. Αφού έκανε τόσα κηρύγματα, πώς είναι δυνατόν να μην μπορούσε να λύσει ούτε καν τα δικά της προβλήματα; Ήξερε ότι μπορούσε να φτάσει σ’ αυτό το σημείο; Έβλεπε καθαρά τα πράγματα; Έκανε τόσα κηρύγματα, αλλά μετά από λίγο καιρό που απόλαυσε τη ζωή στην πόλη, δεν μπορούσε να υπερνικήσει αυτούς τους πειρασμούς και δεν μπορούσε να παραμείνει σταθερή στη μαρτυρία της. Άρα, ήταν κηρύγματα αυτά που κήρυττε; Είναι φανερό πως δεν ήταν. Αυτή είναι η τρίτη περίπτωση.

Τέταρτη περίπτωση: Χρησιμοποιούν με δόλο τις προσφορές για να ξεπληρώσουν χρέη

Παλιότερα, όταν ήμουν στην ενδοχώρα της Κίνας, χρειάστηκε να βρούμε ένα μέρος που θα ήταν σχετικά ασφαλές για να συναντιούνται οι συνεργάτες μας, οπότε βρήκαμε μια οικογένεια να μας φιλοξενήσει. Η οικογένεια αυτή ήταν πρόθυμη να μας φιλοξενήσει και βοηθούσε να προστατευτεί εκείνο το μέρος. Παρ’ όλα αυτά, μετά από λίγο καιρό, η οικογένεια άρχισε να σκέφτεται: «Απ’ ό,τι φαίνεται, σχεδιάζετε να συναντιέστε εδώ για πολύ καιρό. Αφού δεν έχετε πού αλλού να συναντιέστε εκτός απ’ το σπίτι μας, πρέπει να αδράξουμε την ευκαιρία και να εκμεταλλευτούμε την κατάσταση. Δεν θα ήμαστε ανόητοι αν πράτταμε διαφορετικά;» Μια φορά που συναθροιστήκαμε για μια συνάντηση με συνεργάτες και δεν είχαν φτάσει ακόμα όλοι οι συμμετέχοντες, ήρθε κάποιος στο σπίτι της οικογένειας που μας φιλοξενούσε χωρίς να υπάρχει προφανής λόγος, έκατσε στο σαλόνι και δεν έφευγε. Η οικογένεια που μας φιλοξενούσε είπε ότι αυτός ο άνθρωπος είχε έρθει για να εισπράξει κάποιο χρέος, και ότι είχαν δανειστεί λεφτά απ’ αυτόν πριν από αρκετά χρόνια, τα οποία δεν είχαν εξοφλήσει. Τι πιστεύετε ότι συνέβαινε εδώ; Εκείνος ο άνθρωπος θα μπορούσε να είχε έρθει νωρίτερα ή θα μπορούσε να έρθει αργότερα, αλλά έτυχε να έρθει εκείνη ακριβώς τη στιγμή για να εισπράξει το χρέος. Ήταν απλή σύμπτωση ή μήπως κάποιος το είχε σχεδιάσει σκόπιμα έτσι; Δεν είναι δυνατόν να μην το υποψιαστεί κανείς αυτό. Κάτι ύποπτο συνέβαινε. Τι συνέβαινε, λοιπόν; Μήπως η οικογένεια είχε κακές προθέσεις και είχε καλέσει επίτηδες αυτόν τον άνθρωπο; (Ναι.) Είπα: «Διώξτε τον από εδώ αμέσως». Η οικογένεια είπε: «Δεν φεύγει μέχρι να ξοφληθεί». Απάντησα: «Γιατί δεν τον ξοφλάτε;» Τα μέλη της οικογένειας μουρμούριζαν και κόμπαζαν, υπονοώντας ότι ακόμα κι αν είχαν τα λεφτά, δεν θα τον πλήρωναν· ήθελαν δωρεάν το δάνειο. Ο δανειστής περίμενε εκεί και δεν είχε φύγει ακόμα μέχρι τη στιγμή που θα έφταναν κάποιοι από τους άλλους συνεργάτες. Τι σκόπευε να κάνει η οικογένεια που μας φιλοξενούσε; Δεν ήταν προμελετημένο σχέδιο αυτό; (Ναι.) Αργότερα, είπα σε κάποιον να δώσει λεφτά στην οικογένεια και να τους αναγκάσει να ξεφορτωθούν αμέσως αυτόν τον άνθρωπο. Μόλις του έδωσαν τα λεφτά, εκείνος έφυγε μέσα σε μισή ώρα. Σύμφωνα με την κοινή λογική, ο άνθρωπος εκείνος δεν έπρεπε να ξαναγυρίσει, αλλά το θέμα δεν είχε τελειώσει ακόμα. Έναν μήνα μετά, ο άνθρωπος αυτός εμφανίστηκε και πάλι πριν από μια συνάντηση με τους συνεργάτες. Η οικογένεια που μας φιλοξενούσε είπε ότι την προηγούμενη φορά είχε εξοφληθεί μόνο ένα μέρος του χρέους, όχι όλο. Με ποιον στόχο το έλεγαν αυτό; Να κάνουν τον οίκο του Θεού να πληρώσει και πάλι το χρέος τους. Όπως και την προηγούμενη φορά, ο άνθρωπος εκείνος, μόλις του έδωσαν τα χρήματα, έφυγε. Από τότε, όποτε πηγαίναμε εκεί για να συναντηθούμε, δεν ξαναήρθε ποτέ εκείνος ο δανειστής, αφού είχαμε ήδη εξοφλήσει το χρέος της οικογένειας σε δύο δόσεις. Φοβήθηκαν ότι αν ζητούσαν τόσα λεφτά εξαρχής, δεν θα δεχόμασταν να πληρώσουμε, και γι’ αυτό μας τα ζήτησαν σε δύο δόσεις. Τι πρέπει να θεωρηθούν αυτά τα χρήματα; Τα δάνεισε ο οίκος του Θεού στην οικογένεια ή η οικογένεια χειραγώγησε τον οίκο του Θεού για να τα πάρει; (Χειραγώγησε τον οίκο του Θεού.) Στην πραγματικότητα, η οικογένεια εξαπάτησε τον οίκο του Θεού για να της δώσει τα χρήματα. Και τότε, γιατί τα έδωσε ο οίκος του Θεού; Δεν θα μπορούσαμε να μην τους δώσουμε τα χρήματα; Σε τελική ανάλυση, ήταν λογικό και νόμιμο να μην τους τα δώσουμε, αλλά αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα να μην μπορούν να συναντηθούν οι συνεργάτες. Με ποια λογική τούς τα δώσαμε, λοιπόν; Εκείνη τη στιγμή, το σκεπτικό Μου ήταν να θεωρήσω αυτά τα χρήματα ενοίκιο. Αν νοικιάζαμε έναν ξενώνα ή ένα γυμναστήριο, κι αυτό χρήματα δεν θα μας κόστιζε; Σε τέτοιους χώρους δεν μπορούμε να συναντηθούμε ούτε είναι και ασφαλές. Εφόσον εδώ η οικογένεια βοηθάει να προστατευτεί αυτό το μέρος και η ασφάλειά μας είναι εγγυημένη, είναι λογικό να ξοδέψει ο οίκος του Θεού κάποια χρήματα για να εξοφλήσει τα χρέη της; (Ναι.) Το θέμα είναι ότι τα χρήματα δεν δόθηκαν με τρόπο νομότυπο. Σε ένα περιβάλλον, όμως, σαν τη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, τέτοια πράγματα πολλές φορές είναι απαραίτητο να γίνονται.

Κάποιοι άνθρωποι έχουν κακή ανθρώπινη φύση και δεν είναι και πολύ πρόθυμοι να κάνουν το καθήκον της φιλοξενίας. Εφόσον τους χρησιμοποιούμε για να προστατέψουν το μέρος στο οποίο βρισκόμαστε, πρέπει να τους δώσουμε τη δυνατότητα να εκμεταλλευτούν σε κάποιον βαθμό την κατάσταση. Όμως, αφού την εκμεταλλευτούν, είναι δυνατόν και πάλι να αποκτήσουν τη σωτηρία; Όχι, δεν είναι δυνατόν. Δεν είναι πως δεν θα τους έσωζε ο Θεός, αλλά τέτοιου είδους άνθρωποι δεν μπορούν να φτάσουν στη σωτηρία. Εξαπατούν τους πάντες και εκμεταλλεύονται τους πάντες. Όταν κάνουν τα καθήκοντά τους και προσπαθούν να προετοιμάσουν κάποιες καλές πράξεις, πρέπει πάντα να αποσπάσουν με εξαπάτηση κάτι επιθυμητό, και με όποιον κι αν αλληλεπιδρούν, ακολουθούν την αρχή να επωφελούνται μόνο πάντοτε και ποτέ να μη βγαίνουν ζημιωμένοι. Αυτήν την αρχή ακολουθούν για να κάνουν τα καθήκοντά τους στον οίκο του Θεού. Από πού προέρχονται, λοιπόν, αυτές οι «καλές πράξεις»; Τις αγοράζει και τις πληρώνει ο οίκος του Θεού, δεν προετοιμάζουν αυτοί οι ίδιοι τις καλές πράξεις· δεν προετοιμάζουν καλές πράξεις. Προσφέρουν ένα σπίτι, ο οίκος του Θεού δαπανά χρήματα και το θεωρεί ενοίκιο. Κάτι τέτοιο δεν έχει την παραμικρή σχέση με καλές πράξεις, δεν αποτελεί δική τους καλή πράξη. Τι συμπεριφορά είναι εκείνη κατά την οποία κάποιος ανεμίζει το λάβαρο του ότι προσφέρει ένα σπίτι για τους αδελφούς και τις αδελφές για λογαριασμό του οίκου του Θεού, προκειμένου να αποκτήσει με δόλο λεφτά ή πράγματα από τον οίκο του Θεού; Τι χαρακτήρα έχει ένας τέτοιος άνθρωπος; Είναι δυνατόν να μνημονεύσει τη συμπεριφορά του ο Θεός; Πού κατατάσσεται ο χαρακτήρας του στην καρδιά των ανθρώπων και στην καρδιά του Θεού; Η προετοιμασία καλών πράξεων είναι κάτι που εσύ οφείλεις να κάνεις· τις καλές πράξεις τις προετοιμάζεις για χάρη του δικού σου προορισμού και ό,τι κάνεις το κάνεις για σένα, όχι για τους άλλους. Κάνοντας αυτό που πρέπει να κάνεις, έχεις πάρει ήδη κάποια ανταμοιβή κι έχεις αποκτήσει εκείνο που επιθυμούσες, όπως σκόπευες. Άρα, πώς σε βλέπει ο Θεός στην καρδιά Του; Κάνεις καλά πράγματα με σκοπό να κερδίσεις κάτι προς το συμφέρον σου, όχι για να κερδίσεις την αλήθεια ούτε για να κερδίσεις ζωή, πόσο μάλλον για να ικανοποιήσεις τον Θεό. Είναι δυνατόν να σώσει και πάλι τέτοιους ανθρώπους ο Θεός; Όχι, δεν είναι δυνατόν. Αυτοί απλώς προετοιμάζουν μια μικρή καλή πράξη και εκτελούν μια μικρή υποχρέωση κι ένα μικρό καθήκον, αλλά παρ’ όλα αυτά, απλώνουν το χέρι και ζητάνε να πληρωθούν από τον οίκο του Θεού, χρεώνουν τον οίκο του Θεού για το παραμικρό, σκέφτονται ό,τι τρόπο μπορούν για να ξεγελάσουν τον οίκο του Θεού και να κερδίσουν πράγματα που επιθυμούν, και φροντίζουν να μη βγουν ποτέ ζημιωμένοι, λες και κάνουν δουλειές. Έτσι, η καλή αυτή πράξη δεν αποτελεί καλή πράξη· έχει μεταβληθεί σε κακή πράξη, και ο Θεός όχι μόνο δεν θα τη μνημονεύσει, αλλά θα απαλείψει και θα στερήσει απ’ τους ανθρώπους αυτούς το δικαίωμα να σωθούν. Άραγε, εκείνη η οικογένεια που φιλοξενούσε τον οίκο του Θεού, όταν ανάγκασε τον οίκο του Θεού να εξοφλήσει το χρέος της για λογαριασμό της, είχε κάπως δόλια φύση; Αυτό κάνουν οι αντίχριστοι. Όταν θέλουν λεφτά, δεν τα επιδιώκουν με νομότυπο τρόπο· αντίθετα, τα επιδιώκουν με τρόπο που έχει δόλια φύση, αρπάζοντας την ευκαιρία να αποσπάσουν πράγματα εκβιαστικά. Σώζει, άραγε, ο Θεός αυτούς που αποσπούν εκβιαστικά τις προσφορές προς τον Θεό; (Όχι, δεν τους σώζει.) Αν αυτοί οι άνθρωποι μετανοήσουν και αποκτήσουν αληθινή πίστη, τότε θα πρέπει να σωθούν; (Όχι.) Γιατί; (Το γεγονός ότι οι άνθρωποι αυτοί μπόρεσαν και ενήργησαν με δόλο απέναντι στον οίκο του Θεού σημαίνει ότι ο Θεός δεν έχει θέση στην καρδιά τους· είναι κλασικοί δύσπιστοι.) Πρόκειται να μετανοήσουν οι δύσπιστοι; Οι δύσπιστοι που είναι αντίχριστοι δεν πρόκειται να μετανοήσουν. Βάζουν τα δικά τους συμφέροντα στο επίκεντρο όλων όσα κάνουν, και δεν πρόκειται να μετανοήσουν ποτέ, ακόμα κι αν πεθάνουν. Δεν παραδέχονται ότι έχουν κάνει κάποιο λάθος ούτε παραδέχονται ότι έχουν κάνει κακό· για ποιον λόγο να μετανοήσουν, λοιπόν; Η μετάνοια είναι για όσους έχουν ανθρώπινη φύση, για όσους έχουν συνείδηση και λογική, και μπορούν να διακρίνουν καθαρά τη διαφθορά τους και να την παραδεχτούν. Εκείνη η οικογένεια που μας φιλοξενούσε, μόλις έκανε ένα μικρό καθήκον, χρειάστηκε να πάρει με εξαπάτηση κάτι επιθυμητό και δεν άφησε καν να πάει χαμένη μια τέτοια ευκαιρία. Ήταν μεγάλοι απατεώνες. Αυτή είναι η τέταρτη περίπτωση.

Πέμπτη περίπτωση: Απαιτούν μισθό επειδή εργάζονται για τον οίκο του Θεού

Στην ενδοχώρα της Κίνας, υπάρχει κάποιο έργο που έχει σχετικά μεγάλη επικινδυνότητα και ρίσκο, και για να εκτελεστεί χρειάζεται ανθρώπους που έχουν μυαλό και κάποια προσόντα. Εκείνη την περίοδο, ήταν ένας άνθρωπος που είχε αυτά τα προσόντα, οπότε ο Άνωθεν του κανόνισε να κάνει κάποιο έργο. Καθώς έκανε αυτό το έργο, ζήτησε κάτι, είπε δηλαδή ότι μόλις ξεκίνησε να κάνει αυτό το έργο, δεν μπορούσε πια να πηγαίνει καθημερινά στην κανονική του δουλειά και η οικογένειά του δυσκολευόταν λιγάκι να τα βγάλει πέρα. Ο οίκος του Θεού τού έδωσε κάποια χρήματα για τα απαραίτητα κι εκείνος χάρηκε πολύ γι’ αυτό και ανέλαβε το έργο που του ανατέθηκε· ωστόσο, οι επιδόσεις του ήταν μέτριες. Μετά από κάποιο διάστημα, η οικογένειά του τα έβγαζε πέρα μια χαρά, αλλά προέκυψε κάτι άλλο· εκείνος το ανέφερε στον οίκο του Θεού, και ο οίκος του Θεού τού έδωσε κάποια ακόμα χρήματα για τα αναγκαία έξοδα, ώστε να εξασφαλίσει ότι θα τα έβγαζε πέρα. Ναι μεν συμφώνησε απρόθυμα να συνεχίσει να κάνει το έργο του, αλλά πόσο καλά το έκανε; Τα είχε κάνει θάλασσα. Αν είχε όρεξη να κάνει κάτι, έκανε λίγα πράγματα, ενώ αν δεν είχε όρεξη να κάνει κάτι, δεν το έκανε καθόλου. Αυτό προκαλούσε καθυστέρηση στο έργο και κάποιες απώλειες στο έργο της εκκλησίας, με αποτέλεσμα να χρειάζεται να πάνε άλλοι για να το διορθώσουν. Αργότερα, ο οίκος του Θεού επικοινώνησε μαζί του για να του πει να καταβάλει προσπάθεια στο έργο του και ότι ο οίκος του Θεού θα συνέχιζε να τον βοηθάει να ξεπερνά οποιεσδήποτε δυσκολίες είχε. Δεν το είπε απευθείας στον οίκο του Θεού κατά πρόσωπο, αλλά σε κάποιους αδελφούς και αδελφές είπε ιδιαιτέρως: «Τα προς το ζην είναι αυτά που μου λείπουν; Μπορούν να λύσουν κανένα μεγάλο πρόβλημα αυτά τα λίγα χρήματα; Μ’ αυτό το έργο που κάνω, λύνω ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα για τον οίκο του θεού. Πρέπει κι ο οίκος του θεού να λύσει τα δικά μου μεγάλα προβλήματα. Αυτήν τη στιγμή, ο γιος μου δεν έχει λεφτά για τα δίδακτρα, και το ζήτημα αυτό δεν έχει λυθεί. Δεν μου λείπουν αυτά τα λίγα χρήματα». Αυτά τα λόγια ήταν που σκεφτόταν πραγματικά, αλλά δεν μπόρεσε να τα πει κατά πρόσωπο στον οίκο του Θεού· αντίθετα, όταν ξέσπασε ιδιαιτέρως, αποκαλύφθηκε. Με ποιον τρόπο θα έπρεπε να διευθετηθεί αυτή η κατάσταση; Θα έπρεπε να συνεχίσει να τον χρησιμοποιεί ο οίκος του Θεού ή να βρει κάποιον άλλον; (Να βρει κάποιον άλλον.) Γιατί; Είχε ήδη αποκαλυφθεί ο χαρακτήρας του και η ουσία του. Όχι μόνο ήθελε να στηρίζει ο οίκος του Θεού την οικογένειά του οικονομικά, αλλά ήθελε και να πληρώσει ο οίκος του Θεού για τα δίδακτρα του γιου του, ενώ αργότερα είπε ότι ήταν άρρωστη η γυναίκα του και ήθελε να πληρώσει ο οίκος του Θεού για τη θεραπεία της. Δεν ζητούσε όλο και περισσότερα; Πίστευε ότι με αυτό το πραγματάκι που έκανε για τον οίκο του Θεού είχε συνεισφέρει τα μέγιστα, και ότι ο οίκος του Θεού θα έπρεπε να του εξασφαλίσει ό,τι χρειαζόταν άνευ όρων. Αν δούλευε σε μια κανονική δουλειά, θα έβγαζε όσα χρήματα χρειαζόταν για να στείλει τον γιο του στο πανεπιστήμιο; Θα μπορούσε να πληρώσει για τη θεραπεία της γυναίκας του; Όχι απαραίτητα. Γιατί, λοιπόν, όταν έκανε αυτό το λίγο έργο στον οίκο του Θεού, ζητούσε διαρκώς λεφτά από τον οίκο του Θεού; Τι σκεφτόταν; Τι άποψη είχε για το ζήτημα; Νόμιζε ότι αν δεν ήταν εκείνος, ο οίκος του Θεού δεν θα είχε κανέναν άλλον να κάνει το έργο, άρα έπρεπε να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία αυτήν ψάχνοντας να βρει λόγους για να ζητήσει περισσότερα λεφτά από τον οίκο του Θεού, δεν έπρεπε για κανέναν λόγο να το προσπεράσει, κι αν έχανε αυτήν την ευκαιρία, δεν θα την ξανάβρισκε. Αυτό δεν εννοούσε; Νόμιζε ότι το να κάνει αυτό το έργο ήταν σαν να κάνει μια δουλειά και να βγάζει χρήματα, άρα έπρεπε να ξεζουμίσει τον οίκο του Θεού. Στη συνέχεια, όταν συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούσε να ξεζουμίσει τον οίκο του Θεού, δεν έκανε το έργο του. Είναι αυτός άνθρωπος που πιστεύει πραγματικά στον Θεό; (Όχι.)

Όσοι πιστεύουν πραγματικά στον Θεό δεν φοβούνται να υπομείνουν κακουχίες την ώρα που κάνουν το καθήκον τους. Κάποιοι άνθρωποι δεν μιλάνε την ώρα που κάνουν το καθήκον τους για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η οικογένειά τους. Κάποιοι άνθρωποι που ζουν σε φτωχές περιοχές κάνουν καθήκοντα φιλοξενίας, και όποτε δεν έχουν ρύζι για να φάνε οι αδελφοί και οι αδελφές που έρχονται, βγαίνουν και δανείζονται λεφτά, αλλά δεν λένε τίποτα. Αν έλεγαν κάτι, θα μπορούσε να τους δώσει χρήματα ο οίκος του Θεού; (Ναι.) Ο οίκος του Θεού έχει να διαθέσει χρήματα για τις ανάγκες φιλοξενίας των αδελφών. Γιατί, λοιπόν, δεν λένε τίποτα; Αν τους τα πρόσφερες, θα τα αρνούνταν. Αφότου βγουν και δανειστούν τα χρήματα, τα ξοφλάνε σιγά σιγά μόνοι τους. Δεν θέλουν χρήματα από τον οίκο του Θεού. Οι αντίχριστοι κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Πριν κάνουν οποιοδήποτε έργο, βάζουν όρους, απλώνουν το χέρι και προβάλλουν απαιτήσεις. Πώς μπορούν τόσο εύκολα να απλώσουν το χέρι; Πώς μπορούν να απλώσουν τα χέρια τους με τέτοια «αυτοπεποίθηση»; Τέτοιοι άνθρωποι δεν ντρέπονται καθόλου, σωστά; Μόλις ζητήσουν κάποια χρήματα, θέλουν κι άλλα. Αν δεν πάρουν χρήματα, δεν πρόκειται να κάνουν καθόλου έργο· δεν αφήνουν το γεράκι ελεύθερο μέχρι να εμφανιστεί ο λαγός: «Θα κάνω τόσο έργο, όσο με πληρώνεις. Αν δεν με πληρώσεις, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να με βάλεις να κάνω οποιοδήποτε άλλο έργο για σένα. Αυτό το βλέπω σαν δουλειά, κι αν δεν έχω κανένα όφελος, δεν πρόκειται να το κάνω. Εφόσον διακινδυνεύω για να κάνω το καθήκον μου, πρέπει να κερδίσω κάτι αντίστοιχο με αυτό που δίνω. Δεν γίνεται να είμαι εγώ ο ριγμένος!» Οπότε, πρέπει να ζητήσουν εκείνα που θεωρούν ότι τους αξίζουν και για να τα ζητήσουν, πρέπει να ψάξουν να βρουν δικαιολογίες· πρέπει να σπάσουν το κεφάλι τους για να τα ζητήσουν και να σκεφτούν κάθε τρόπο που μπορούν για να τα ζητήσουν. Αν καταφέρουν να τα πάρουν, ακόμα καλύτερα· κι αν δεν τους τα δώσουν, τότε θα τα παρατήσουν όλα και θα φύγουν, χωρίς να έχουν υποστεί καμία απώλεια. Εκτός απ’ αυτό, πιστεύουν ότι όλο αυτό το έργο που κάνει ο οίκος του Θεού ενέχει ρίσκο, και ότι αν δεν τους δώσει ο οίκος του Θεού εκείνα που ζητάνε, θα φοβηθεί μήπως τον καταγγείλουν, καθώς και ότι δεν υπάρχει κανένας άλλος κατάλληλος. Επομένως, πρέπει να χρησιμοποιήσει αυτούς, κι αν τους χρησιμοποιήσει, πρέπει να τους πληρώσει. Δεν είναι λίγο δόλιο αυτό απ’ τη φύση του; Δεν είναι λίγο εκμετάλλευση από τη φύση του; Αυτοί οι άνθρωποι λογίζονται ως πιστοί; Πρόκειται για δύσπιστους που δεν ανήκουν στον οίκο του Θεού —δεν είναι ούτε καν φίλοι της εκκλησίας. Οι φίλοι της εκκλησίας, όταν δουν ότι οι πιστοί είναι εξαιρετικοί άνθρωποι, τους βοηθάνε καλύπτοντάς τους και βοηθάνε με το να κάνουν κάποια πράγματα. Τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να κερδίσουν κάποιες ευλογίες. Οι αντίχριστοι, ωστόσο, πιστεύουν στον Θεό αποκλειστικά και μόνο για να αποκτήσουν πράγματα που επιθυμούν. Αν δεν μπορούν να πάρουν πράγματα που επιθυμούν, τότε δεν πρόκειται να κάνουν κανένα καθήκον, δεν πρόκειται να εκπληρώσουν καμία υποχρέωση και δεν πρόκειται να δαπανήσουν καθόλου τον εαυτό τους. Όταν ο οίκος του Θεού κανονίζει να εκτελέσουν ένα καθήκον, πρώτα ρωτάνε τι επιθυμητά πράγματα θα τους προσφέρει, κι αν δεν τους προσφέρει κάτι που να επιθυμούν, τότε δεν το κάνουν. Τι διαφορά έχουν αυτοί από τους απατεώνες του κόσμου των άπιστων; Οι άνθρωποι αυτοί θέλουν και πάλι να σωθούν και να τους ευλογήσει ο Θεός. Δεν ζητάνε αδύνατα πράγματα; Αν αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν τιποτένιο χαρακτήρα και δεν ήταν ξεδιάντροποι, τότε πώς θα ήταν ικανή η καρδιά τους να σκεφτεί τέτοιες διεστραμμένες πρακτικές; Πώς είναι δυνατόν να έχουν τέτοια στάση απέναντι στην εκτέλεση του καθήκοντός τους; Εσείς είστε ικανοί να κάνετε τέτοια πράγματα; (Ναι, κι εμείς είμαστε.) Σε ποιον βαθμό; Υπάρχει μήπως κάποιο όριο; Σε ποιο σημείο θα θεωρούσατε ότι είναι πολύ σοβαρό και ότι δεν θα μπορούσατε να συνεχίσετε πια να κάνετε αυτά τα πράγματα; (Κάποιες φορές, νιώθω κάποια μομφή στην καρδιά μου και η συνείδησή μου με κατηγορεί. Είναι επίσης φορές που φοβάμαι μήπως οι άλλοι εκθέσουν τα όσα έχω κάνει, οπότε δεν τα κάνω πια.) Ό,τι κι αν κάνουν οι άνθρωποι, ο χαρακτήρας τους έχει την ύψιστη σημασία. Κάποιος που είναι εντελώς αναίσχυντος είναι ικανός να κάνει ένα σωρό κακά πράγματα. Είναι πέρα για πέρα κακός άνθρωπος. Δεν έχει κανένα όριο σε ό,τι κι αν κάνει και δεν πράττει σύμφωνα με τη συνείδησή του. Τι σόι άνθρωποι είναι εκείνοι που η ανθρώπινη φύση τους δεν διακατέχεται από συνείδηση; Είναι θηρία και δαίμονες, και ο Θεός δεν πρόκειται να τους σώσει. Οι άνθρωποι που είναι ικανοί να αποκτήσουν με δόλο τις προσφορές του Θεού και να παίρνουν εκβιαστικά τις προσφορές για τον Θεό την ώρα που ο Θεός εκτελεί το έργο Του, και που ζητάνε να πληρωθούν από τον οίκο του Θεού, δεν είναι καλοί άνθρωποι. Νομίζουν ότι είναι εύκολο να ξεγελάσουν τον οίκο του Θεού και ότι δεν υπάρχει κανείς υπεύθυνος να προσέχει τα πράγματα στον οίκο του Θεού, αλλά και ότι σε κανέναν δεν ανήκουν τα πράγματα που βρίσκονται στον οίκο του Θεού, οπότε μπορούν να έχουν αυτά τα πράγματα στην κατοχή τους και να τα παίρνουν με δόλο κατά βούληση. Νομίζουν ότι με αυτόν τον τρόπο έχουν αποκτήσει κάποιο πλεονέκτημα. Είναι όντως τόσο εύκολο να αποκτήσει κανείς αυτό το πλεονέκτημα; Απέκτησες ένα όχι και τόσο μεγάλο πλεονέκτημα, αλλά με ποια συνέπεια το απέκτησες; Να χάσεις τη ζωή σου.

Αν κάποιος έχει όντως λίγη ανθρώπινη φύση και λίγη συνείδηση, τότε άραγε θα είναι ικανός να κάνει τέτοια πράγματα; Εσύ πιστεύεις στον Θεό, κι όμως είσαι ικανός να Τον εξαπατήσεις και να αποσπάσεις εκβιαστικά τις προσφορές που γίνονται γι’ Αυτόν. Τι άνθρωπος είσαι; Είσαι καν άνθρωπος; Μόνο οι δαίμονες κάνουν τέτοια πράγματα. Τα κτήνη δεν κάνουν τέτοια πράγματα. Κοίτα απλώς έναν σκύλο. Το αφεντικό του σκύλου τον μεγάλωσε και το σκυλί προστατεύει το σπίτι για το αφεντικό του. Όταν έρχεται κάποιος κακός άνθρωπος, το σκυλί σημαίνει συναγερμό και του επιτίθεται. Κυνηγάει όποιον κλέψει τα πράγματα του αφεντικού του. Όταν φεύγουν οι κότες, οι πάπιες και οι χήνες από το σπίτι του αφεντικού του, τον βοηθάει να τις ψάξει. Όταν τσακώνονται τα γουρούνια στο σπίτι του αφεντικού του, προσπαθεί να τα χωρίσει. Ο σκύλος ξέρει ότι το αφεντικό του τον θέλει για να φυλάει τα γουρούνια, και γι’ αυτό μπορεί να εκπληρώσει αυτήν την ευθύνη. Ο σκύλος δεν προβαίνει σε επιχειρηματολογίες με το αφεντικό του και δεν λέει: «Αφού σου φύλαγα τα γουρούνια, γιατί δεν μου δίνεις κοτόπουλο ή κάτι τέτοιο να φάω;» Ποτέ δεν λέει τέτοιο πράγμα. Ακόμα κι ένας σκύλος είναι ικανός να προστατέψει το σπίτι του αφεντικού του και να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του απέναντι στο αφεντικό του χωρίς ανταμοιβή, αλλά οι άνθρωποι αυτοί δεν συγκρίνονται ούτε καν με ζώα. Μόλις εκπληρώσουν μια μικρή υποχρέωση, νομίζουν ότι έχουν βγει ζημιωμένοι, κι αφότου εκπληρώσουν κάποιες ευθύνες και καταβάλουν κάποια προσπάθεια, δυσανασχετούν, θεωρούν πως η συμφωνία ήταν άδικη και πως τους εκμεταλλεύτηκαν, γι’ αυτό σκέφτονται κάθε λογής τρόπους για να πατσίσουν. Όταν πιστεύεις στον Θεό, ο Θεός σε προστατεύει και σε καθοδηγεί, και σου παραχωρεί πάρα πολλές αλήθειες. Πώς γίνεται να μη σκέφτεσαι να Του το ανταποδώσεις; Εσύ δεν σκέφτεσαι να Του το ανταποδώσεις, αλλά ο Θεός δεν το κυνηγάει το ζήτημα. Παρ’ όλα αυτά, όταν εκπληρώσεις μια μικρή υποχρέωση, πηγαίνεις στον Θεό και ζητάς να πατσίσεις. Όταν εκπληρώνεις μια μικρή υποχρέωση, θέλεις να αποσπάσεις εκβιαστικά κάποια πράγματα και να αποκτήσεις κάτι με δόλο· σκέφτεσαι έναν σωρό τρόπους για να αποζημιωθείς. Δεν πας γυρεύοντας να πεθάνεις; Δεν είναι πολλά αυτά που σου έδωσε ο Θεός; Τι αξίζουν οι άνθρωποι σε ό,τι αφορά τις εκδηλώσεις τους; Μήπως οι άνθρωποι έχουν αυτά που απολαμβάνουν και που κατέχουν σήμερα επειδή τα άξιζαν; Όχι. Πρόκειται για πράγματα που σου χάρισε ο Θεός και με τα οποία σε ευλόγησε. Έχεις ήδη πάρει πολλά. Ο Θεός σού παραχώρησε τη ζωή, την αλήθεια και την οδό χωρίς να ζητήσει τίποτα γι’ αυτό σε αντάλλαγμα. Εσύ πώς Του το ανταπέδωσες; Όταν κάνεις ένα μικρό μέρος των υποχρεώσεων και των καθηκόντων σου, μέσα σου πιστεύεις πως είναι δύσκολο να το δεχτείς και πως έχεις υποστεί μια απώλεια, και σκέφτεσαι έναν σωρό τρόπους για να πατσίσεις. Αν θέλεις να πατσίσεις, ο Θεός μπορεί να σου δώσει κάποιο αντάλλαγμα· μόλις, όμως, το πάρεις, άραγε θα μπορείς και πάλι να σωθείς; Θα έρθει μια μέρα που οι άνθρωποι αυτοί θα καταλάβουν ακριβώς τι είναι πιο σημαντικό και τι είναι πιο πολύτιμο. Αυτοί που έχουν την ουσία ενός αντίχριστου δεν πρόκειται να μάθουν ποτέ την αξία της αλήθειας. Όταν έρθει η μέρα που θα αποκαλυφθεί η έκβασή τους, και όταν όλα αποκαλυφθούν και γνωστοποιηθούν, τότε θα το μάθουν. Δεν θα είναι πολύ αργά μέχρι τότε; Πλησιάζει η έκβαση των πάντων, και όλα τα πράγματα θα πεθάνουν. Μόνο τα λόγια του Θεού και η αλήθεια Του θα παραμείνουν αιώνια. Εκείνοι που έχουν την αλήθεια και κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού θα παραμείνουν μαζί με τα λόγια Του και την αλήθεια Του. Αυτή είναι η αξία και η δύναμη των λόγων του Θεού. Οι αντίχριστοι, όμως, δεν πρόκειται να καταλάβουν ποτέ ξεκάθαρα αυτό το γεγονός, κι έτσι βασανίζουν το μυαλό τους, σκέφτονται έναν σωρό τρόπους και χρησιμοποιούν κάθε δυνατό μέσο για να κάνουν μηχανορραφίες προκειμένου να αποκομίσουν διάφορα οφέλη, ανεμίζοντας το λάβαρο της πίστης στον Θεό, ενώ με ακόμα πιο αδέξιο τρόπο χρησιμοποιούν δόλια μέσα για να αποκτήσουν τις προσφορές του Θεού, αλλά και να καταχραστούν και να αρπάξουν τις προσφορές Του. Κάθε πράξη και συμπεριφορά αυτών των ανθρώπων καταγράφεται μέχρι κεραίας στο βιβλίο του Θεού. Όταν έρθει η μέρα που θα αποκαλυφθούν οι εκβάσεις τους, ο Θεός θα καθορίσει την έκβαση καθενός με βάση αυτό το αρχείο. Όλα αυτά τα πράγματα είναι αληθινά. Είτε το πιστεύεις είτε όχι, όλα αυτά τα πράγματα θα αποκαλυφθούν. Αυτή είναι η πέμπτη περίπτωση. Τι σόι άνθρωπος είναι ο συγκεκριμένος; Έχει ευγενή ή ευτελή χαρακτήρα; (Ευτελή.) Στα μάτια του Θεού, δεν είναι έντιμος άνθρωπος· είναι τιποτένιος. Για συντομία, ονομάζεται «ρεμάλι».

Έκτη περίπτωση: Καταβάλλουν κοπιαστικές προσπάθειες για να κερδίσουν αξιώματα για χάρη του φαγητού και των ρούχων

Πολλοί άνθρωποι, από τη στιγμή που άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό, επιδιώκουν πάντα τη θέση και την εκτίμησή των άλλων. Στον οίκο του Θεού, θέλουν πάντοτε να ξεχωρίσουν από το πλήθος και να γίνουν αρχηγοί της αγέλης. Για χάρη όλων αυτών, απαρνούνται την οικογένειά τους και παρατάνε την καριέρα τους, υπομένουν κακουχίες και πληρώνουν τίμημα, και τελικά η επιθυμία τους πραγματοποιείται και γίνονται επικεφαλής. Με το που γίνονται επικεφαλής αυτοί οι άνθρωποι, η ζωή τους πραγματικά αλλάζει. Εκδηλώνουν όλες τις πτυχές της εικόνας και του στυλ των ανθρώπων με αξιώματα που είχαν στο μυαλό τους, από τον τρόπο που ντύνονται και βάφονται, μέχρι τον τρόπο που μιλούν και συμπεριφέρονται. Μαθαίνουν πώς να μιλάνε σαν αξιωματούχοι, μαθαίνουν πώς να διατάζουν τους υπόλοιπους και πώς να βάζουν τους άλλους να τακτοποιούν τις προσωπικές τους υποθέσεις για λογαριασμό τους. Με απλά λόγια, μαθαίνουν πώς να είναι αξιωματούχοι. Όταν πηγαίνουν κάπου για να γίνουν επικεφαλής, αυτό σημαίνει ότι πάνε για να γίνουν αξιωματούχοι. Τι σημαίνει να είναι κανείς αξιωματούχος; Να «καταβάλλει κοπιαστικές προσπάθειες για να κερδίσει αξιώματα για χάρη του φαγητού και των ρούχων». Πρόκειται για ζήτημα που αφορά τις σωματικές απολαύσεις. Από τη στιγμή που γίνονται αξιωματούχοι, τι έχει αλλάξει στη ζωή τους σε σχέση με πριν; Αυτά που τρώνε, αυτά που φοράνε και τα αντικείμενα που χρησιμοποιούν είναι διαφορετικά. Όταν τρώνε, δίνουν μεγάλη σημασία στο να είναι το φαγητό θρεπτικό και νόστιμο. Θέλουν να φοράνε συγκεκριμένη μάρκα και στυλ ρούχων. Μόλις παραμείνουν για έναν χρόνο ως επικεφαλής σε κάποιο συγκεκριμένο μέρος, είναι πια χοντροί και πλαδαροί· είναι ντυμένοι από πάνω μέχρι κάτω με ρούχα γνωστών σχεδιαστών· και το κινητό τους, ο υπολογιστής τους και οι ηλεκτρικές συσκευές που έχουν στο σπίτι τους, όλα είναι κορυφαίας μάρκας. Μήπως ζούσαν σε τέτοιες συνθήκες πριν γίνουν επικεφαλής; (Όχι.) Από τη στιγμή που έγιναν επικεφαλής, δεν προσπάθησαν να βγάλουν λεφτά. Επομένως, πού βρήκαν τα λεφτά για να αγοράσουν όλα αυτά τα πράγματα; Τους τα χάρισαν μήπως οι αδελφοί και οι αδελφές ή τους τα παραχώρησε ο οίκος του Θεού; Έχετε ακούσει ποτέ να διαθέτει ο οίκος του Θεού αυτά τα πράγματα σε κάθε επικεφαλής και εργάτη; (Όχι.) Πώς τα απέκτησαν, λοιπόν; Όπως και να ’χει, δεν πρόκειται για πράγματα που απέκτησαν με τη σκληρή δουλειά τους· αντίθετα, πρόκειται για πράγματα που πήραν μέσω εκβιασμών, απάτης και κατασχέσεων μόλις απέκτησαν θέση και έγιναν «αξιωματούχοι», οπότε και απολάμβαναν τα οφέλη της θέσης. Άραγε, υπάρχουν παντού στις εκκλησίες τέτοιοι άνθρωποι μεταξύ όλων των διαφορετικών τάξεων των επικεφαλής και των εργατών με τους οποίους ήρθατε σε επαφή; Μόλις πρωτογίνουν επικεφαλής, δεν έχουν τίποτε, αλλά μέσα σε λιγότερο από τρεις μήνες έχουν πανάκριβους υπολογιστές και κινητά τηλέφωνα γνωστής μάρκας. Κάποιοι άνθρωποι, μόλις γίνουν επικεφαλής, πιστεύουν ότι θα πρέπει να απολαμβάνουν υψηλού επιπέδου μεταχείριση· όταν βγαίνουν έξω πρέπει να κυκλοφορούν με αυτοκίνητο· πρέπει να έχουν καλύτερους υπολογιστές και κινητά από τον μέσο άνθρωπο, πρέπει να είναι γνωστής μάρκας, κι όταν παλιώσει το μοντέλο, πρέπει να το αντικαταστήσουν με καινούργιο. Μήπως έχει αυτούς τους κανόνες ο οίκος του Θεού; Ο οίκος του Θεού δεν είχε ποτέ τέτοιους κανόνες και δεν υπάρχει ούτε ένας αδελφός ή αδελφή που να το πιστεύει αυτό. Από πού προέρχονται, λοιπόν, αυτά τα πράγματα που απολαμβάνουν οι συγκεκριμένοι επικεφαλής; Πρώτον, όλα αυτά τα απέσπασαν εκβιάζοντας αδελφούς και αδελφές και βάζοντας πλούσιους ανθρώπους να τους τα αγοράσουν, ανεμίζοντας το λάβαρο της εκτέλεσης του έργου του οίκου του Θεού. Εκτός απ’ αυτό, τα αγόρασαν οι ίδιοι αυτά τα πράγματα υπεξαιρώντας και κλέβοντας προσφορές. Δεν είναι αλήτες που αποκτούν με δόλο φαγητό και ποτό; Έχουν καμιά διαφορά από τους ανθρώπους των προηγούμενων περιπτώσεων που ανέφερα; (Όχι.) Τι κοινό έχουν; Όλοι τους χρησιμοποίησαν το πόστο τους για να καταχραστούν προσφορές και να αποκτήσουν προσφορές εκβιαστικά. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Εφόσον εργάζονται στον οίκο του Θεού και είναι επικεφαλής ή εργάτες, δεν δικαιούνται να απολαύσουν αυτά τα πράγματα; Δεν δικαιούνται να μοιραστούν τις προσφορές του Θεού μαζί Του;» Για πείτε Μου, το δικαιούνται; (Όχι.) Αν είναι ανάγκη να αγοράσουν κάποια πράγματα για να κάνουν το έργο του οίκου του Θεού, τότε για την περίπτωση αυτήν ο οίκος του Θεού έχει κανόνες οι οποίοι λένε πως μπορούν να αγοράσουν αυτά τα πράγματα· άραγε, όμως, αγοράζουν αυτοί οι άνθρωποι πράγματα μέσα στο πλαίσιο των κανόνων; (Όχι.) Τι βλέπετε που σας δείχνει ότι δεν είναι έτσι; (Αν χρειάζονταν κάτι πραγματικά για τις ανάγκες του έργου τους, θα αρκούνταν σε οτιδήποτε ήταν σε λειτουργική κατάσταση, αλλά αυτά που επιδιώκουν οι αντίχριστοι είναι πράγματα από καλές μάρκες, και θέλουν να έχουν το καλύτερο από όλα. Αν κρίνουμε απ’ αυτό, καταλαβαίνουμε ότι χρησιμοποιούν τη θέση τους για να απολαύσουν αυτά τα υλικά πράγματα.) Ακριβώς. Αν κάτι ήταν απαραίτητο για το έργο, αρκεί να δούλευε, και θα ήταν μια χαρά. Για ποιον λόγο πρέπει να χρησιμοποιούν τόσο εξεζητημένα και ακριβά πράγματα; Επίσης, όταν αγόραζαν αυτά τα πράγματα, άραγε συμμετείχαν κι άλλοι άνθρωποι στην απόφαση και συμφώνησαν; Δεν είναι πρόβλημα αυτό; Εάν είχαν συμμετάσχει κι άλλοι στην απόφαση, υπήρχε περίπτωση να συμφωνούσαν όλοι τους να αγοραστούν αυτά τα πανάκριβα πράγματα; Με τίποτα. Είναι ολοφάνερο ότι απέκτησαν αυτά τα πράγματα κλέβοντας προσφορές. Είναι φως-φανάρι. Επίσης, ο οίκος του Θεού έχει έναν κανόνα· είτε κάθε εκκλησία διαφυλάσσει τις προσφορές είτε συνεργάζεται στο έργο, δεν είναι ποτέ δουλειά ενός μόνο ατόμου. Και τότε, γιατί μπορούσαν αυτοί οι άνθρωποι, ως μεμονωμένα άτομα, να χρησιμοποιήσουν και να ξοδέψουν τις προσφορές όπως ήθελαν; Αυτό δεν συμφωνεί με τις αρχές. Δεν είναι η φύση όσων πράττουν η φύση της κλοπής προσφορών; Αγόρασαν αυτά τα πράγματα και τα απέκτησαν χωρίς να λάβουν τη συγκατάθεση και την έγκριση των άλλων επικεφαλής και εργατών, και φυσικά χωρίς να ειδοποιήσουν άλλους ανθρώπους, και χωρίς να ξέρει κανείς άλλος τι έκαναν. Δεν είναι λίγο σαν κλοπή η φύση αυτού του πράγματος; Αυτό αποκαλείται κλοπή προσφορών. Η κλοπή είναι εξαπάτηση. Γιατί ονομάζεται εξαπάτηση; Επειδή αγόρασαν αυτά τα πολυτελή πράγματα και τα απέκτησαν ανεμίζοντας το λάβαρο της εκτέλεσης του έργου του οίκου του Θεού. Αυτού του είδους η συμπεριφορά ονομάζεται απάτη και εξαπάτηση. Μήπως το παράκανα με αυτόν τον ορισμό; Μήπως μεγαλοποιώ το ζήτημα; (Όχι.) Όχι μόνο αυτό, αλλά αυτοί οι δήθεν επικεφαλής, μόλις μείνουν για λίγο καιρό σε κάποιο μέρος, βολιδοσκοπούν πολύ καλά τι δουλειά κάνουν στον κόσμο οι αδελφοί και οι αδελφές που βρίσκονται εκεί, τι κοινωνικές γνωριμίες έχουν, και τι οφέλη μπορούν να πάρουν και να αποσπάσουν με απάτη από αυτούς τους ανθρώπους, και ποιες γνωριμίες μπορούν να χρησιμοποιήσουν. Για παράδειγμα, βολιδοσκοπούν αν υπάρχουν αδελφοί και αδελφές που εργάζονται σε νοσοκομείο, σε κάποιο κυβερνητικό γραφείο ή σε τράπεζα, ή αν κάποιος είναι επιχειρηματίας, αν η οικογένεια κάποιου έχει κατάστημα, αυτοκίνητο ή μεγάλο σπίτι και ούτω καθεξής· τα βολιδοσκοπούν όλα αυτά πολύ καλά. Ανήκουν όλα αυτά τα πράγματα στο πλαίσιο του έργου αυτών των επικεφαλής; Τι κάνουν όταν βολιδοσκοπούν όλα αυτά τα πράγματα; Θέλουν να χρησιμοποιήσουν αυτές τις γνωριμίες και αυτούς τους αδελφούς και τις αδελφές που κατέχουν ιδιαίτερα πόστα στον κόσμο για να τους παρέχουν υπηρεσίες, να τους εξυπηρετήσουν και να τους εξασφαλίσουν ευκολίες. Πιστεύεις ότι το κάνουν αυτό για να κάνουν το έργο της εκκλησίας, και συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες του εκλεκτού λαού του Θεού; Αυτό κάνουν; Πίσω από όλα αυτά τα πράγματα που κάνουν κρύβεται ένας σκοπός κι ένας στόχος. Οι αληθινοί επικεφαλής και εργάτες, όταν εργάζονται, εστιάζουν στο να λύσουν τα προβλήματα και να κάνουν καλά το έργο της εκκλησίας. Δεν δίνουν σημασία σε πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με το έργο της εκκλησίας. Εστιάζουν απλώς στο να ρωτούν ποιος μέσα στην εκκλησία κάνει το καθήκον του ειλικρινά, ποιος είναι αποτελεσματικός στο καθήκον του, ποιος μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια και να κάνει πράξη την αλήθεια, και ποιος είναι αφοσιωμένος στην εκτέλεση του καθήκοντός του. Στη συνέχεια, δίνουν προαγωγή σ’ αυτούς τους ανθρώπους και ερευνούν εκείνους που προκαλούν διαταράξεις και αναστάτωση, και τους αντιμετωπίζουν σύμφωνα με τις αρχές. Μόνο όσοι ασκούνται κατ’ αυτόν τον τρόπο είναι αληθινοί επικεφαλής και εργάτες. Οι αντίχριστοι τα κάνουν αυτά τα πράγματα; (Όχι.) Τι κάνουν; Κάνουν διάφορα πράγματα και προετοιμάζονται για να μαζέψουν επιθυμητά πράγματα για τον εαυτό τους και για το δικό τους συμφέρον, αλλά δεν αφοσιώνονται στο έργο της εκκλησίας και δεν του αποδίδουν τη δέουσα σημασία. Έτσι, μόλις βρουν πάτημα σε ένα συγκεκριμένο μέρος, έχουν βολιδοσκοπήσει πάνω-κάτω ποιοι αδελφοί και ποιες αδελφές μπορούν να τους παράσχουν ποιες υπηρεσίες. Για παράδειγμα, όποιος δουλεύει σε εργοστάσιο φαρμάκων μπορεί να τους δώσει δωρεάν φάρμακα όταν αρρωστήσουν και εισαγόμενα φάρμακα εξαιρετικής ποιότητας· όποιος δουλεύει σε τράπεζα μπορεί να τους διευκολύνει να κάνουν καταθέσεις ή αναλήψεις, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά τα πράγματα τα βολιδοσκοπούν με μεγάλη ακρίβεια. Μαζεύουν αυτούς τους ανθρώπους μπροστά τους χωρίς να υπολογίζουν αν έχουν ή δεν έχουν καλή ανθρώπινη φύση. Εφόσον οι άνθρωποι αυτοί τους ακολουθούν και είναι πρόθυμοι να γίνουν βοηθοί και συνεργάτες τους, οι αντίχριστοι τους δίνουν επιθυμητά πράγματα, τους κρατάνε κοντά τους, τους γαλουχούν και τους προστατεύουν, την ώρα που οι άνθρωποι αυτοί εργάζονται με σκοπό να εδραιώσουν τη θέση αυτών των αντίχριστων στην εκκλησία και να συντηρήσουν τις δυνάμεις αυτών των αντίχριστων. Όταν, λοιπόν, θέλεις να δεις αν ένας επικεφαλής εκκλησίας κάνει πραγματικό έργο, ρώτα τον για την πραγματική κατάσταση των αδελφών αυτής της εκκλησίας και για το πώς πάει το έργο της εκκλησίας· τότε, θα καταλάβεις ξεκάθαρα εάν πρόκειται πράγματι για κάποιον που κάνει πραγματικό έργο. Κάποιοι άνθρωποι βολιδοσκοπούν με ακρίβεια τα οικογενειακά ζητήματα και τις συνθήκες διαβίωσης των αδελφών στην εκκλησία. Αν τους ρωτήσεις ποιος δουλεύει σε εργοστάσιο φαρμάκων, ποιανού η οικογένεια έχει μαγαζί, ποιανού η οικογένεια έχει αυτοκίνητο, ποιανού η οικογένεια ασχολείται με μεγάλες επιχειρήσεις ή ποιος εργάζεται σε οποιαδήποτε τοπική υπηρεσία και μπορεί να κάνει πράγματα για τους αδελφούς και τις αδελφές, ξέρουν να σου πουν ακριβώς. Αν τους ρωτήσεις ποιος επιδιώκει την αλήθεια, ποιος εκτελεί επιπόλαια το καθήκον του, ποιος είναι αντίχριστος, ποιος προσπαθεί να κερδίσει τους ανθρώπους, ποιος είναι αποτελεσματικός στη διάδοση του ευαγγελίου ή πόσοι δυνητικοί αποδέκτες του ευαγγελίου υπάρχουν σ’ εκείνο το μέρος, αυτά τα πράγματα δεν τα ξέρουν. Τι άνθρωποι είναι αυτοί; Θέλουν να χρησιμοποιήσουν όλες τις κοινωνικές γνωριμίες στο μέρος που βρίσκονται και να ενώσουν όλους αυτούς τους ανθρώπους, δημιουργώντας μια μικρή κοινωνική ομάδα. Επομένως, το μέρος στο οποίο βρίσκονται αυτοί οι επικεφαλής δεν μπορεί να αποκαλείται εκκλησία. Μόλις τελειώσουν αυτά που κάνουν, έχει μετατραπεί σε κοινωνική ομάδα. Όταν βρίσκονται μεταξύ τους αυτοί οι άνθρωποι, δεν ανοίγουν την καρδιά τους και δεν συναναστρέφονται σχετικά με τη βιωματική κατανόησή τους· αντιθέτως, εξετάζουν ποιος έχει τις ισχυρότερες γνωριμίες, ποιος έχει υψηλή θέση στην κοινωνία και είναι πολύ καταξιωμένος, ποιος είναι πασίγνωστος στην κοινωνία, ποιος έχει επιρροή στην κοινωνία και ποιος μπορεί να προσφέρει στον επικεφαλής εξαιρετικά βολικές υπηρεσίες και επιθυμητά πράγματα. Όποιοι κι αν είναι αυτοί οι άνθρωποι, ο επικεφαλής τούς εκτιμά μέσα στην καρδιά του. Αυτό δεν κάνουν οι αντίχριστοι; (Ναι.) Τι ακριβώς κάνουν οι αντίχριστοι; Οικοδομούν την εκκλησία; Κατεδαφίζουν την εκκλησία και την καταστρέφουν, και διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του οίκου του Θεού. Φτιάχνουν το δικό τους ανεξάρτητο βασίλειο, τη δική τους ιδιωτική ομάδα και κλίκα. Αυτό κάνουν οι αντίχριστοι.

Παρ’ όλο που έχω επαφές μαζί σας εδώ και τόσα χρόνια, μήπως ρωτάω τι κάνουν οι οικογένειές σας, πόσο ευκατάστατες είναι και ποιο είναι το υπόβαθρό σας; (Όχι.) Για ποιον λόγο δεν ρωτάω αυτά τα πράγματα; Δεν υπάρχει λόγος να τα ρωτήσω. Ο οίκος του Θεού δεν είναι η κοινωνία. Δεν υπάρχει λόγος να κερδίσεις την εύνοια των άλλων ή να τους γλύφεις για να έχεις σχέση μαζί τους. Το να ρωτά κανείς γι’ αυτά τα πράγματα δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την πίστη στον Θεό. Μην κάνετε τον οίκο του Θεού σαν την κοινωνία. Δεν έχει σημασία το οικογενειακό σου υπόβαθρο, αν είναι φτωχό ή πλούσιο, το περιβάλλον στο οποίο ζεις, αν είναι πόλη ή αγροτική περιοχή, δεν παίζει ρόλο. Αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια, τότε όσο υψηλή θέση κι αν είχες κάποτε στην κοινωνία, δεν έχει σημασία. Δεν θα το εξετάσω αυτό. Όταν κουβεντιάζω με ανθρώπους, ποτέ δεν έχω ρωτήσει για την οικογενειακή τους κατάσταση. Αν θέλουν να μιλήσουν γι’ αυτό, τότε τους ακούω, αλλά δεν τα έχω αντιμετωπίσει ποτέ αυτά τα πράγματα ως σημαντικές πληροφορίες που πρέπει να ρωτήσω, πόσο μάλλον έχω προσπαθήσει να αντλήσω οποιουδήποτε είδους πληροφορία με την οποία θα μπορούσα να εκμεταλλευτώ τους ανθρώπους. Οι αντίχριστοι, όμως, όταν ρωτάνε γι’ αυτά τα πράγματα, σίγουρα δεν τα ρωτάνε απλώς για να κάνουν κουβέντα· αντίθετα, τα ρωτάνε για να μαζέψουν κάποια επιθυμητά πράγματα. Για παράδειγμα, όταν η οικογένεια κάποιου έχει μαγαζί που πουλάει προϊόντα ευεξίας και μπορεί να τους τα δώσει σε τιμή χονδρικής, καλοπιάνουν αυτήν την οικογένεια· ή, αν κάποιος έχει έναν φίλο τον οποίο μπορούν να εκμεταλλευτούν για να τους βοηθήσει να αγοράσουν ωραία πράγματα, θα το θυμηθούν. Κρατάνε μια λίστα με αυτές τις «γνωριμίες» και με αυτούς τους ανθρώπους που εκείνοι πιστεύουν πως έχουν ιδιαίτερα ταλέντα, και στις κρίσιμες στιγμές τούς χρησιμοποιούν. Θεωρούν όλους τους ανθρώπους αυτούς ταλαντούχους και πολύ χρήσιμους για τους ίδιους. Είναι σωστή αυτή η άποψη; (Όχι.) Όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια και ανήκουν στον κόσμο και στον Σατανά θεωρούν αυτά τα πράγματα πιο σημαντικά από τη ζωή και την αλήθεια. Άραγε είναι καλός επικεφαλής κάποιος που όταν ακούει ότι ένας συγκεκριμένος άνθρωπος υπήρξε στην κοινωνία συνηθισμένος εργάτης, δεν θέλει να του δώσει καμία προσοχή, όσο σοβαρά κι αν επιδιώκει στην πίστη του, ενώ, όταν βλέπει κάποιον που ήταν κάποτε στέλεχος και που η οικογένειά του είναι ευκατάστατη, έχει καλύτερο τρόπο ζωής και ζει τη ζωή στην κορυφή, τον γλείφει; (Όχι.) Εσείς έχετε υποστεί ποτέ τέτοια μεταχείριση; Τι σκεφτήκατε μέσα σας μόλις υποστήκατε τέτοιου είδους μεταχείριση; Νιώσατε μια έλλειψη αγάπης και ζεστασιάς στον οίκο του Θεού; Μήπως οι αντίχριστοι αντιπροσωπεύουν τον οίκο του Θεού; Δεν αντιπροσωπεύουν τον οίκο του Θεού. Αντιπροσωπεύουν τον Σατανά. Ο τρόπος που ενεργούν και συμπεριφέρονται, αλλά και η ουσία τους, όλα ανήκουν στον Σατανά και δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την αλήθεια. Εκπροσωπούν μόνο τον εαυτό τους. Επίσης, ορισμένοι αντίχριστοι, μόλις έχουν αυτές τις «γνωριμίες» στο τσεπάκι και επικοινωνήσουν μαζί τους, τις χρησιμοποιούν για να χειρίζονται προσωπικές τους υποθέσεις για λογαριασμό τους ή ακόμα και για να κανονίσουν δουλειά για τα μέλη της οικογένειάς τους. Για πείτε Μου, γίνονται τέτοια πράγματα; (Ναι.) Οι αντίχριστοι είναι εξαιρετικά ικανοί να κάνουν τέτοια πράγματα. Κάποιος που δεν έχει συνείδηση, που δεν έχει ντροπή, και που είναι τελείως εγωιστής και ποταπός, είναι ικανός να κάνει τα πάντα· είναι ικανός να κάνει οτιδήποτε δεν συμφωνεί με την αλήθεια και πηγαίνει κόντρα στην ηθική και στη συνείδηση. Έτσι, όπως το βλέπουν οι αντίχριστοι, το να χρησιμοποιούν το πόστο τους για να χειρίζονται τις προσωπικές τους υποθέσεις, αλλά και να μαζεύουν οφέλη και τέτοιου είδους πράγματα, είναι ό,τι πιο φυσιολογικό στον κόσμο και δεν πρέπει να το θέτει κανείς ως ζήτημα, να το διακρίνει ή να το καταλαβαίνει. Είναι όπως ακριβώς λένε οι άπιστοι: «Καταβάλλουν κοπιαστικές προσπάθειες για να κερδίσουν αξιώματα για χάρη του φαγητού και των ρούχων». Κι αυτός είναι ο στόχος που επιδιώκουν οι αντίχριστοι όταν είναι επικεφαλής. Όπως ακριβώς επιδιώκουν, εργάζονται επίσης σκληρά προς αυτήν την κατεύθυνση χωρίς μια σταλιά αυτομομφή, χρησιμοποιώντας τη δύναμη που έχουν στα χέρια τους και χρησιμοποιώντας το πόστο τους για να απειλήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές να κάνουν κάποια πράγματα, λες και είναι κάτι λογικό, ενώ αναφέρουν στους αδελφούς και στις αδελφές κάθε λογής πρακτικές και απαιτήσεις που δεν συμφωνούν με τις αρχές. Οι συγκεκριμένοι επικεφαλής χρησιμοποιούν και διατάζουν κάποιους μπερδεμένους ανθρώπους που δεν έχουν διάκριση, παρά τη θέλησή τους, ενώ μπορεί να υπάρχουν μέχρι και κάποιοι άνθρωποι που κάνουν πράγματα γι’ αυτούς με τα δικά τους λεφτά, αλλά δεν μπορούν να πουν τίποτα, και νομίζουν ότι έτσι κάνουν το καθήκον τους και προετοιμάζουν καλές πράξεις. Θα σου πω κάτι: Βασικά, κάνεις λάθος. Μ’ αυτό που κάνεις, δεν προετοιμάζεις καλές πράξεις· αντιθέτως, βοηθάς έναν κακό άνθρωπο να κάνει κακά πράγματα, και ενισχύεις τη δύναμή του. Γιατί το λέω αυτό; Όταν κάνεις αυτά τα πράγματα, πας κόντρα στις αρχές. Δεν κάνεις το καθήκον σου. Βοηθάς έναν αντίχριστο να μηχανορραφήσει με στόχο τα δικά του οφέλη και χειρίζεσαι προσωπικές του υποθέσεις για λογαριασμό του. Αυτό δεν είναι το καθήκον σου, δεν είναι η ευθύνη σου. Δεν είναι η ανάθεση που σου έδωσε ο Θεός ούτε το έργο του οίκου του Θεού. Με αυτό που κάνεις, εξυπηρετείς τον Σατανά και εργάζεσαι για τον Σατανά. Πρόκειται να σε θυμάται ο Θεός επειδή εργάζεσαι για τον Σατανά; (Όχι.) Και τότε, τι θα θυμάται ο Θεός; Υπάρχει μια φράση στη Βίβλο. Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Αληθώς σας λέγω, καθ’ όσον εκάμετε εις ένα τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εις εμέ εκάμετε» (Κατά Ματθαίον 25:40). Αυτό όρισε ο Θεός. Τι σημαίνουν αυτά τα λόγια; Αν μπορείς να κάνεις κάτι για τους απλούς αδελφούς και αδελφές, τότε σίγουρα εκείνο το πράγμα γίνεται σύμφωνα με τις αρχές και τις απαιτήσεις του Θεού. Δεν κοιτάς πόσο υψηλή θέση έχει κάποιος, αλλά αντίθετα πράττεις σύμφωνα με τις αρχές. Κάποιοι άνθρωποι πράττουν, καταβάλλουν προσπάθεια και εργάζονται μόνο για όσους έχουν θέση και τους υποστηρίζουν με ενθουσιασμό, αλλά αν τους ζητήσει να κάνουν κάτι κάποιος που δεν έχει θέση, τότε, ακόμα κι αν πρόκειται για ένα καθήκον ή μια ευθύνη που πρέπει να κάνουν, δεν του δίνουν καμία σημασία. Πώς ορίζονται, λοιπόν, αυτά που κάνουν; Από την οπτική του Θεού, αυτά τα πράγματα ορίζονται ως εργασία για τον Σατανά, και δεν πρόκειται να τα θυμάται καθόλου αυτά τα πράγματα. Αυτή είναι η έκτη περίπτωση. Έχει συναντήσει κανένας από σας τέτοιες περιπτώσεις; (Εγώ συνάντησα μία, Θεέ μου. Παλιότερα, μια αντίχριστη ήταν επικεφαλής εκεί που ήμασταν και χρησιμοποιούσε το πόστο της για να κρατάει για δικά της τα καλά φαγητά, τα χρήσιμα αντικείμενα, το μακιγιάζ και άλλα πράγματα που δώριζαν οι αδελφοί και οι αδελφές. Κάποια πράγματα είχαν λήξει ήδη, αλλά εκείνη και πάλι δεν τα έδινε στους αδελφούς και τις αδελφές· καταχράστηκε όλα αυτά τα πράγματα. Επίσης, αγόρασε ένα πουπουλένιο μπουφάν, όμως αργότερα που είδε ότι μια αδελφή είχε αγοράσει ένα πουπουλένιο μπουφάν που δεν ήταν πολύ ακριβό και ήταν καλής ποιότητας, σκέφτηκε έναν σωρό πράγματα να πει στην αδελφή για να την εξαπατήσει και να την κάνει να χαλάσει περισσότερα λεφτά για να αγοράσει μπουφάν για την ίδια.) Μπορεί να πει κανείς ότι κάθε αντίχριστος είναι κακός άνθρωπος και ότι δεν έχει ανθρώπινη φύση, δεν έχει συνείδηση και έχει πραγματικά τιποτένιο χαρακτήρα. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει τελικά να αποκαλυφθούν και να αποκλειστούν.

Στο παρελθόν, ήταν μια τριμελής οικογένεια που ταξίδεψε στο εξωτερικό για να κάνει το καθήκον της. Μόλις έφτασαν, έβαζαν κάθε μέρα τους αδελφούς και τις αδελφές να τους πηγαίνουν για να αγοράσουν πράγματα· άλλος ήθελε πουπουλένιο μπουφάν, άλλος ήθελε παντελόνι κι άλλος παπούτσια. Έβρισκαν δικαιολογίες, έλεγαν ότι δεν είχαν φέρει τόσα λεφτά. Αν δεν είχαν φέρει τόσα λεφτά, τότε ας μην αγόραζαν πράγματα, αλλά παρ’ όλα αυτά, ήθελαν να τα αγοράσουν, και μάλιστα δεν ήθελαν συνηθισμένα πράγματα, αλλά χλιδάτα, τα οποία οι αδελφοί και οι αδελφές πλήρωναν με δικά τους λεφτά. Μετά από κάποιο διάστημα που η οικογένεια έκανε το καθήκον της, οι άνθρωποι άρχισαν να επικρίνουν τη συμπεριφορά των μελών της· το φαγητό που έτρωγαν, το σπίτι που έμεναν και τα πράγματα που χρησιμοποιούσαν ήταν υπέρμετρα πολυτελή! Ο πατέρας της οικογένειας έβαζε μάλιστα τους αδελφούς και τις αδελφές να του αγοράσουν γάλα, και όταν διψούσε, έπινε το γάλα σαν νερό. Πόσοι άνθρωποι υπάρχουν σ’ αυτόν τον κόσμο που μπορούν να πιουν το γάλα σαν νερό; Τι κατηγορία ανθρώπων πρέπει να είναι; Αργότερα, έβαλε τους αδελφούς και τις αδελφές να αγοράσουν μανταρίνια και πορτοκάλια, κι εκείνοι αγόρασαν μια μεγάλη σακούλα, την οποία η οικογένεια έφαγε μέσα σε δύο μέρες. Μετά απ’ αυτό, είπε ότι ήθελαν κι άλλες βιταμίνες, γι’ αυτό είπε στους αδελφούς και τις αδελφές να αγοράσουν κεράσια, και μάλιστα χρησιμοποίησε Εμένα ως πρόσχημα, λέγοντας: «Πρέπει να αγοράσετε κεράσια για τον θεό!» Είπα: «Είναι χειμώνας τώρα. Δεν είναι εποχή για κεράσια. Δεν θα τα φάω· μη Μου αγοράζετε». Εκείνος είπε: «Και πάλι, πρέπει να τα αγοράσουμε!» Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές τού αγόρασαν μόνο ένα κουτί κεράσια, η οικογένειά του το έφαγε σε χρόνο ρεκόρ. Δεν είχα ξαναδεί ποτέ άνθρωπο που να μπορεί να τρώει έτσι· έτρωγαν τα φρούτα λες και ήταν ρύζι κι έπιναν το γάλα λες και ήταν νερό. Κι έπειτα, όταν ήρθε η ώρα για το γεύμα, είδαν ότι υπήρχε ψάρι και το έφαγαν λαίμαργα. Ο τρόπος που το έτρωγαν θα σας προκαλούσε αηδία· ήταν σαν πεινασμένα φαντάσματα που δεν είχαν φάει ποτέ τίποτα καλό. Σκέφτηκαν ότι έπρεπε να την εκμεταλλευτούν αυτήν την ευκαιρία να φάνε ωραία πράγματα, γι’ αυτό και χίμηξαν να το καταβροχθίσουν. Στο τέλος, το παιδί έφαγε τόσο πολύ, που κάτι έπαθε. Ύστερα, το παιδί είπε κάτι που χαρακτηριζόταν από στρεβλή λογική: «Αν δεν είχα φάει αυτό το ψάρι και το είχε φάει ο θεός, δεν θα είχα αρρωστήσει!» Δεν ήμουν καν εκεί όταν το έφαγε και δεν είχα ιδέα γι’ αυτό. Από μόνος του το έφαγε· πώς μπόρεσε και κατηγόρησε Εμένα; Κι όμως, Με κατηγόρησε. Πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται τέτοιοι άνθρωποι; (Πρέπει να αποπέμπονται.) Τι είναι αυτοί; (Διάβολοι και σατανάδες.) Είναι διάβολοι. Εκείνη τη στιγμή, είπα στους τοπικούς επικεφαλής της εκκλησίας: «Αποπέμψτε τους και πάρτε τους από δω, όσο πιο μακριά γίνεται. Να μην τους ξαναδώ ποτέ!»

Έχω πάει σε αρκετές εκκλησίες και έχω αλληλεπιδράσει με πολλούς αδελφούς και αδελφές. Έχω δει κάθε λογής κακούς και πονηρούς ανθρώπους, αλλά με ελάχιστους ανθρώπους μπορώ να επικοινωνήσω κανονικά. Στ’ αλήθεια, με τους περισσότερους ανθρώπους αποκλείεται να αλληλεπιδράσω, ενώ υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που δεν χαμπαριάζουν από λογική. Κάθε τι που λένε έχει διεστραμμένη και εσφαλμένη λογική, και παρουσιάζουν τα ψέματα σαν να είναι αληθινά· είναι, απλούστατα, κτήνη, διάβολοι και σατανάδες, και δεν έχουν ψήγμα ανθρώπινης φύσης ή λογικής. Αυτού του είδους οι άνθρωποι αποτελούν τουλάχιστον το ένα τρίτο των ατόμων σε κάθε εκκλησία. Κανένας τους δεν αξίζει τίποτα, και κανένας τους δεν μπορεί να σωθεί· πρέπει να αποκλειστούν όλοι τους όσο πιο γρήγορα γίνεται. Οι άνθρωποι με τους οποίους μου αρέσει να αλληλεπιδρώ είναι εκείνοι που μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια, που είναι σχετικά ειλικρινείς και μπορούν να μιλήσουν από καρδιάς. Όποια διαφθορά κι αν αποκαλύπτουν και όποιες αποκλίσεις κι αν έχουν, αν είναι πρόθυμοι να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια και μπορούν να την αποδεχτούν, τότε μπορώ να τα πάω καλά μαζί τους. Όσο για τους δόλιους και γι’ αυτούς που τους αρέσει να εκμεταλλεύονται τους άλλους, δεν τους δίνω καθόλου σημασία. Κάποιοι, όταν βρίσκονται ενώπιόν Μου, θέλουν πάντοτε να επιδεικνύονται και να Με κάνουν να τους έχω σε μεγάλη εκτίμηση. Αλλιώς φέρονται μπροστά Μου και αλλιώς πίσω από την πλάτη Μου για να Με ξεγελάσουν. Τέτοιοι άνθρωποι είναι διάβολοι και πρέπει να στέλνονται όσο το δυνατόν πιο μακριά· δεν θέλω να τους ξαναδώ ποτέ. Όταν οι άνθρωποι έχουν αδυναμίες και ανεπάρκειες, τότε μπορώ να τους υποστηρίξω και να τους προσφέρω, κι όταν έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, μπορώ να συναναστραφώ μαζί τους πάνω στην αλήθεια, αλλά με διαβόλους δεν έχω σχέσεις ούτε ακούω τι λένε οι διάβολοι. Κάποιοι άνθρωποι είναι νέοι πιστοί και μερικές αλήθειες δεν τις καταλαβαίνουν, οπότε είναι δυνατόν να μιλήσουν και να ενεργήσουν με άγνοια. Μπορούμε να συναναστραφούμε πάνω στην αλήθεια, αν όμως εσύ καταλαβαίνεις κάποιες αλήθειες και κατόπιν προκαλείς επίτηδες σαματά, φέρεσαι παράλογα απέναντί Μου και Με κατηγορείς, τότε δεν πρόκειται να σε ανεχτώ. Γιατί δεν θα σε ανεχτώ; Εφόσον δεν είσαι κάποιος που μπορεί να σωθεί, για ποιον λόγο να σε ανεχτώ; Το να ανέχομαι κάποιον σημαίνει να μπορώ να είμαι ανεκτικός και υπομονετικός απέναντί του. Είμαι υπομονετικός απέναντι στους αδαείς και στον μέσο διεφθαρμένο άνθρωπο, αλλά όχι στους εχθρούς ή στους διαβόλους. Αν οι διάβολοι και οι εχθροί παριστάνουν ότι σου λένε ωραία πράγματα και σε δωροδοκούν, σε ξεγελάνε ή σου δίνουν πρόσκαιρη χαρά, τότε μπορείς να πιστέψεις αυτά που λένε; (Όχι, δεν μπορούμε.) Γιατί; Επειδή δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια, ήδη το έχεις δει καθαρά, και αυτοί οι άνθρωποι έχουν ήδη αποκαλυφθεί. Δεν είναι ειλικρινείς σ’ αυτά που λένε, όταν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια όλα είναι μια υποκρισία, και δύσκολα μπορεί κανείς να διακρίνει αν αυτά που λένε είναι αληθινά ή ψεύτικα. Αν μπορείτε να διακρίνετε με ακρίβεια αυτά τα πράγματα, τότε να είστε βέβαιοι ότι πρόκειται για διαβόλους και σατανάδες. Μόνο αν αποπεμφθούν ή αποβληθούν, μπορεί να λυθεί οριστικά το πρόβλημα. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Γιατί δεν τους δίνεται λίγο περιθώριο;» Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καμία πιθανότητα να μετανοήσουν· δεν είναι δυνατόν να μετανοήσουν. Είναι ακριβώς σαν τον Σατανά. Όσο παντοδύναμος και σοφός κι αν είναι ο Θεός, από την οπτική του Σατανά, ο Θεός δεν έπρεπε να έχει αυτήν την ουσία. Δεν αντιμετωπίζει τον Θεό ως Θεό και θεωρεί ότι οι πανούργες μηχανορραφίες του είναι σοφία, ότι η φύση-ουσία του είναι η αλήθεια και ότι ο Θεός δεν είναι η αλήθεια. Αυτός είναι ένας γνήσιος Σατανάς, και το πεπρωμένο του είναι να παραμείνει μέχρι τέλους εχθρικός απέναντι στον Θεό. Επομένως, το πεπρωμένο των κακών ανθρώπων είναι να μην μπορούν να αγαπήσουν την αλήθεια και να την επιδιώξουν, κι έτσι, ο Θεός δεν τους σώζει. Η αποπομπή τους από την εκκλησία και η αποβολή τους από τον οίκο του Θεού είναι η πιο σωστή απόφαση και δεν είναι καθόλου λάθος.

Οι αντίχριστοι σχετικά με τους οποίους συναναστράφηκα και τους οποίους ανέλυσα σήμερα δεν πρόκειται να αλλάξουν ποτέ την κατεύθυνση και τους στόχους που επιδιώκουν. Σε ό,τι επιδιώκουν, βάζουν πρώτο το προσωπικό τους συμφέρον, βάζοντας όλη τους τη δύναμη και στύβοντας το μυαλό τους για να αποκτήσουν με δόλο φαγητό και ποτό στον οίκο του Θεού. Ποτέ δεν έχουν δαπανήσει ειλικρινά τον εαυτό τους για τον Θεό· το μόνο που θέλουν είναι να ξεγελάσουν τους άλλους, για να αποκτήσουν φαγητό και ποτό, να κερδίσουν οφέλη και καλή μεταχείριση. Νομίζουν πως ο Θεός δεν το βλέπει αυτό, δεν γνωρίζει γι’ αυτό και δεν μπορεί να το εξετάσει εξονυχιστικά, γι’ αυτό και είναι ανυποχώρητοι όταν επιδιώκουν αυτά τα πράγματα. Βεβαίως, έτσι είναι η φύση-ουσία τους. Δεν αγαπάνε την αλήθεια ούτε μπορούν να βαδίσουν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, κι έτσι είναι καταδικασμένοι να οριστούν ως αντίχριστοι. Τέτοιου είδους ανθρώπους αποκλείει ο Θεός, και τέτοιου είδους ανθρώπους πρέπει να αποβάλει ο οίκος του Θεού μόλις τους ανακαλύψει. Από τη στιγμή που ανακαλυφθεί ότι κάποιος βαδίζει στο μονοπάτι του αντίχριστου, μέχρι τη στιγμή που κάνει ορισμένα πράγματα που δεν συμφωνούν με την αλήθεια, μέχρι τη μέρα που ορίζεται ως αντίχριστος, όλα αυτά αποδεικνύουν σε όλους ότι οι αντίχριστοι δεν αλλάζουν. Η τελική τους έκβαση είναι να αποβληθούν από τον οίκο του Θεού, και να τους αποκλείσει ο Θεός —είναι ανίκανοι να αλλάξουν. Τι όφελος έχετε, λοιπόν, αν γνωρίζετε αυτά τα πράγματα; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Δεν αποκτούμε φαγητό και ποτό με δόλο. Επιδιώκουμε την αλήθεια και θέλουμε να κάνουμε το καθήκον μας ως δημιουργήματα. Ακολουθούμε τον Θεό και υποτασσόμαστε στις ενορχηστρώσεις και στις ρυθμίσεις Του. Δεν συμπεριφερόμαστε σαν αντίχριστοι ούτε σκοπεύουμε να βαδίσουμε στο μονοπάτι των αντίχριστων. Τι ωφελεί να μάθουμε αυτές τις περιπτώσεις;» Για τους συνηθισμένους αδελφούς και αδελφές, αυτές οι εκδηλώσεις και οι αποκαλύψεις των αντίχριστων μπορούν να λειτουργήσουν ως προειδοποίηση για κάθε άνθρωπο και να τους γνωστοποιήσουν ποιο μονοπάτι είναι ορθό και ποιες συμπεριφορές και τρόποι δράσης συμφωνούν με τις προθέσεις του Θεού. Για τους επικεφαλής της εκκλησίας και τους εργάτες σε όλα τα επίπεδα, αυτό αποδεικνύει στην πράξη πώς διακρίνει κανείς τους αντίχριστους. Πώς ωφελεί το έργο της εκκλησίας η διάκριση των αντίχριστων; Σας βοηθάει να εντοπίζετε με ακρίβεια τους αντίχριστους και να τους αποβάλλετε από την εκκλησία εγκαίρως, ώστε η εκκλησία να γίνει πιο αγνή, χωρίς την αναστάτωση, τη διατάραξη και τις ζημιές που προκαλούν αυτοί οι αντίχριστοι, έτσι ώστε εκείνοι που επιδιώκουν αληθινά την αλήθεια και μπορούν να δαπανήσουν ειλικρινά τον εαυτό τους για τον Θεό να έχουν ένα καθαρό και ήρεμο περιβάλλον, χωρίς αναστάτωση από τους διαβόλους και τους σατανάδες. Έτσι, όσον αφορά την αλήθεια της διάκρισης των αντίχριστων, δεν έχει σημασία αν τους διακρίνετε από την οπτική των γεγονότων και των εκδηλώσεων ή βασισμένοι στις αλήθεια-αρχές, πρέπει να καταλάβετε και τις δύο αυτές πτυχές. Αυτό ωφελεί τη ζωή-είσοδό σας και το έργο της εκκλησίας —πρέπει να το καταλάβετε αυτό.

Σήμερα, μίλησα για διάφορες περιπτώσεις. Όλα αυτά τα ζητήματα αφορούν ορισμένες συμπεριφορές, τρόπους δράσης και εκδηλώσεις του πόσο φαύλοι, ξεδιάντροποι και χωρίς καμία ηθική αξία είναι οι αντίχριστοι. Τέτοιες περιπτώσεις λογικά έχουν τύχει σε όλους σας, και μπορεί να πει κανείς ότι μέσα σας υπάρχουν σε κάποιον βαθμό οι τρόποι δράσης των αντίχριστων και οι εκδηλώσεις τους. Με άλλα λόγια, όλοι εσείς έχετε κάποιες διαθέσεις των αντίχριστων και κάποιες από τις μεθόδους άσκησης των αντίχριστων. Άρα, καθώς διακρίνετε τους αντίχριστους, θα πρέπει επίσης να ελέγχετε και να εξετάζετε τη δική σας συμπεριφορά, και να κάνετε αυτοκριτική. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Όλο μιλάς για τέτοιες περιπτώσεις, για τέτοια κουτσομπολιά, και λες τόσες λεπτομέρειες. Πώς μας ωφελεί αυτό στο να εισέλθουμε στην αλήθεια; Αυτήν τη στιγμή, είμαστε πολύ απασχολημένοι με τα καθήκοντά μας, και δεν θέλουμε να κρατάμε σημειώσεις για όλα αυτά ούτε να τα ακούμε. Κατά την είσοδο στην αλήθεια, αρκεί να επιμένουμε σε δύο πράγματα. Το ένα είναι να υποτασσόμαστε στον Θεό και το άλλο είναι να κάνουμε σωστά το καθήκον μας. Τόσο απλό είναι!» Μπορεί στη θεωρία να είναι τόσο απλό, αλλά αν πρέπει να μιλήσουμε επακριβώς και συγκεκριμένα, δεν είναι τόσο απλό. Αν κατανοήσεις λίγες αλήθειες, τότε η είσοδός σου θα είναι πρόχειρη και επιφανειακή, και αν οι αλήθειες που κατανοείς είναι γενικές, τότε και οι λεπτομέρειες που βιώνεις θα είναι λίγες σε αριθμό, και δεν πρόκειται να εξαγνιστείς ποτέ ενώπιον του Θεού. Ο Θεός ζητά από τους ανθρώπους να επιδιώξουν την αλήθεια και να εισέλθουν στις αλήθεια-πραγματικότητες, επομένως οι άνθρωποι πρέπει να κατανοήσουν αυτές τις λεπτομέρειες. Τι καταλαβαίνετε από αυτό; Ο Θεός έχει πάρει την απόφασή Του να σας σώσει, οπότε πρέπει να σας πάρει στα σοβαρά και να μην είναι σε καμία περίπτωση απρόσεκτος και μπερδεμένος ή να αρκεστεί στο να πλησιάζει αρκετά ή να είναι σχεδόν σωστός. Για τον Θεό, δεν υπάρχει «σχεδόν σωστό», δεν υπάρχει «τέσσερα στα πέντε», δεν υπάρχει «μπορεί» και «ίσως». Αν θέλεις να σωθείς και να βαδίσεις στο μονοπάτι της σωτηρίας, πρέπει να καταλάβεις όλες αυτές τις λεπτομέρειες που αφορούν την αλήθεια. Αν τώρα δεν είσαι έτοιμος να κάνεις κάτι τέτοιο, δεν πειράζει· δεν είναι πολύ αργά να αρχίσεις τώρα να εισέρχεσαι στις λεπτομέρειες της αλήθειας. Αν σου φτάνει απλώς να έχεις μια στάση κατά την οποία να κάνεις καλά το καθήκον σου χωρίς λάθη και να μπορείς να υποτάσσεσαι όποτε σου τυχαίνει κάτι, τότε δεν πρόκειται να εισέλθεις ποτέ στις αλήθεια-πραγματικότητες. Κάθε αλήθεια που δίνει ο Θεός στους ανθρώπους έχει πολλές συγκεκριμένες λεπτομέρειες, κι αν οι άνθρωποι δεν καταλάβουν αυτές τις λεπτομέρειες, τότε δεν θα καταλάβουν ποτέ την αλήθεια ούτε θα καταλάβουν τις προθέσεις του Θεού. Είναι καλό το ότι ο Θεός παίρνει τους ανθρώπους στα σοβαρά; (Ναι.) Ασχέτως αν έχει να κάνει με την εκτέλεση των καθηκόντων τους, με την υποταγή τους, με τις διαπροσωπικές τους σχέσεις ή με το πώς προσεγγίζουν το ζήτημα των προοπτικών και της μοίρας τους, ή ακόμα κι αν έχει να κάνει μ’ αυτά για τα οποία μιλάω τώρα, όπως το πώς να διακρίνουν τους αντίχριστους, το πώς να μην βαδίζουν στο μονοπάτι ενός αντίχριστου και το πώς να αποτινάξουν τη διάθεση ενός αντίχριστου, πρέπει να τα καταλάβουν όλα ένα προς ένα. Μόλις μπορέσετε πραγματικά να διακρίνετε αυτές τις λεπτομέρειες και δεν κηρύττετε απλώς λίγο απλό και κενό δόγμα, τότε θα έχετε εισέλθει στις αλήθεια-πραγματικότητες. Μόνο όσοι εισέρχονται στις αλήθεια-πραγματικότητες έχουν την ευκαιρία και την ελπίδα να σωθούν· το να κηρύττει κανείς μόνο λόγια και δόγματα είναι απλή δουλειά. Αν οι άνθρωποι θέλουν να εισέλθουν στις αλήθεια-πραγματικότητες, τότε πρέπει να ξεκινήσουν από αυτές τις λεπτομέρειες. Αλλιώς, δεν πρόκειται να καταφέρουν ποτέ να αλλάξουν τη διάθεσή τους.

4 Απριλίου, 2020