Παραρτημα: Μια ανάλυση της ανατολικής και της δυτικής παραδοσιακής κουλτούρας

Πείτε μου, τι είναι η αλήθεια; Δεν έχουμε συναναστραφεί στο παρελθόν πάνω σε αυτό το θέμα; (Ναι, έχουμε.) Πείτε μου, λοιπόν, με δικά σας λόγια, τι είναι η αλήθεια. (Η αλήθεια είναι η αρχή και το κριτήριο με το οποίο αξιολογούνται όλοι οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα πράγματα.) Ωραία. Άλλος κανείς; Μπορούμε να το διατυπώσουμε με άλλον τρόπο; Μη σκέφτεστε ποια λόγια του δόγματος να χρησιμοποιήσετε ή ποια λόγια του Θεού να επιλέξετε για την απάντησή σας. Απλώς απαντήστε με λόγια από τη δική σας πραγματική εμπειρία και τη δική σας πραγματική κατανόηση. Δεν χρειάζεται να είναι τόσο βαθυστόχαστα τα λόγια σας. Κάποιοι λένε: «Τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια». Αυτό είναι μεν σωστό, αλλά αν μπορείς μόνο να το λες και δεν κατανοείς την ουσιαστική σημασία των λέξεων, τότε για σένα δεν είναι παρά ένα δόγμα. Ας πάμε τώρα ένα βήμα παραπέρα —τι είναι η αλήθεια; Τι είναι τα λόγια του Θεού; Ποια είναι η ουσία των λόγων του Θεού; Είναι άραγε η αλήθεια το κριτήριο που δημιουργούν οι άνθρωποι μέσω της σκέψης και της μελέτης; (Όχι, δεν είναι.) Είναι μήπως η σύνοψη των βιωμάτων και των γνώσεων που έχουν αποκτήσει οι άνθρωποι, ή ένα είδος κοινωνικής κουλτούρας ή μια παραδοσιακή κουλτούρα που διαμορφώθηκε σε ένα συγκεκριμένο κοινωνικό πλαίσιο; (Όχι, δεν είναι.) Τότε, μήπως η αλήθεια είναι οι αρχές που συνοψίζουν οι άνθρωποι από μόνοι τους για τη συμπεριφορά και τις πράξεις τους; (Όχι, δεν είναι.) Τι ακριβώς είναι, λοιπόν; Πώς μπορούμε να προσδιορίσουμε τις αρχές που αναφέρονται εδώ, έτσι ώστε να έχουν ένα συγκεκριμένο νόημα που μόλις το ακούνε οι άνθρωποι θα γνωρίζουν ότι είναι η αλήθεια; Πώς μπορούμε να το διατυπώσουμε με περιεκτικό και σαφή τρόπο; (Όλες οι απαιτήσεις του Θεού από τον άνθρωπο είναι η αλήθεια.) Όλες οι απαιτήσεις του Θεού από τον άνθρωπο είναι η αλήθεια. Αυτό ισχύει, αλλά πώς θα μπορούσατε να το πείτε με ακόμη μεγαλύτερη ακρίβεια; (Η αλήθεια είναι η πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων.) Αυτό παλιά το έλεγαν συχνά. Λέγαμε συχνά ότι τα λόγια του Θεού, οι απαιτήσεις Του από τον άνθρωπο και η πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων είναι η αλήθεια. Τι άλλο μένει να πούμε; (Η αλήθεια είναι το κριτήριο και το μονοπάτι για το πώς πρέπει να διαχειρίζονται τα ζητήματα και να συμπεριφέρονται οι άνθρωποι.) Η αλήθεια είναι το κριτήριο και το μονοπάτι για το πώς πρέπει να διαχειρίζονται τα ζητήματα και να συμπεριφέρονται οι άνθρωποι· κι αυτό ισχύει. Τώρα, βάλτε μαζί όλες αυτές τις πτυχές και ορίστε την αλήθεια σε μία περιεκτική πρόταση. (Ο Θεός είναι η αλήθεια.) Ο Θεός είναι η αλήθεια· αυτό είναι πολύ ευρύ, πολύ γενικό. Πρέπει να είναι πιο συγκεκριμένο, ώστε όταν το ακούνε οι άνθρωποι, να το θεωρούν έναν ακριβή ορισμό, που να μην είναι κενός, αλλά αρκετά σαφής και πρακτικός, και να πιστεύουν ότι ταιριάζει. Προσπαθήστε να το συνοψίσετε ξανά. Πώς ακριβώς θα μπορούσατε να το διατυπώσετε με μεγαλύτερη ακρίβεια; (Ο Άνωθεν έχει συναναστραφεί στο παρελθόν ότι η αλήθεια είναι το κριτήριο για τη συμπεριφορά του ανθρώπου, τις πράξεις του και τη λατρεία του προς τον Θεό.) Δεν είναι συνοπτική αυτή η διατύπωση; (Ναι, είναι.) Η αλήθεια είναι το κριτήριο για τη συμπεριφορά του ανθρώπου, τις πράξεις του και τη λατρεία του προς τον Θεό. Γιατί την ορίζουμε ως κριτήριο; Πώς θα πρέπει να κατανοήσουμε τη λέξη «κριτήριο» με την κυριολεκτική έννοια; (Ως μια συγκεκριμένη αρχή.) Ως μια συγκεκριμένη αρχή ή έναν συγκεκριμένο κανόνα. Μπορούμε επίσης να την αποκαλέσουμε κανονισμό. Άρα, σε τι αναφέρεται ένα «κριτήριο»; (Σε ένα πρότυπο.) Αναφέρεται σε ένα πρότυπο, σε έναν συγκεκριμένο κανόνα και σε μια αρχή. Αυτό αποκαλούμε κριτήριο. Το κριτήριο για τη συμπεριφορά του ανθρώπου, τις πράξεις του και τη λατρεία του προς τον Θεό. Αν οι ορισμοί αυτοί είναι ακριβείς, τότε με τι σχετίζεται αυτό το κριτήριο; Σε τι αναφέρεται εδώ; Είναι όπως ορίστηκε προηγουμένως: το κριτήριο για τη συμπεριφορά του ανθρώπου, τις πράξεις του και τη λατρεία του προς τον Θεό. Αυτό είναι η αλήθεια. Τώρα, όταν κάποιος διαβάζει αυτήν την πρόταση, θα μπορούσε να σκεφτεί: «Η παραδοσιακή μας κουλτούρα είναι κι αυτή η αλήθεια»; Μπορεί αυτό να ενταχθεί στην κατηγορία της αλήθειας; (Όχι, δεν μπορεί.) Δεν μπορεί. Άραγε μπορεί κανείς να πει: «Έχουμε ένα συμπέρασμα μιας επιστημονικής έρευνας που είναι η αλήθεια» ή «Ο λαός μας έχει μια κουλτούρα ή μια εμπειρία ή έναν καλό ηθικό κανόνα που είναι επίσης η αλήθεια»; Μπορεί να οριστεί η αλήθεια με αυτόν τον τρόπο; (Όχι, δεν μπορεί.) Γιατί δεν μπορούμε να ορίσουμε την αλήθεια με βάση αυτά τα πράγματα; Γιατί λέμε ότι αυτά τα πράγματα δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια; (Δεν έχουν καμία σχέση με τη λατρεία προς τον Θεό.) Σωστά. Μπορεί να σχετίζονται με τη συμπεριφορά των ανθρώπων, αλλά δεν σχετίζονται με τη λατρεία προς τον Θεό. Σε τι αναφέρεται η συμπεριφορά για την οποία μιλούν; Ποια είναι τα πρότυπα και οι κανόνες τους; Η καλή συμπεριφορά που προέρχεται από τον Σατανά. Δεν σχετίζονται με τη λατρεία προς τον Θεό, σχετίζονται με τη λατρεία και την υπεράσπιση του Σατανά. Είναι μια σειρά αποφθεγμάτων ή παραδόσεων σχετικά με τη συμπεριφορά που έχουν συνοψιστεί από τις ανθρώπινες φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις και από ό,τι πιστεύουν οι άνθρωποι ότι είναι καλά ήθη ή καλή συμπεριφορά. Δεν αφορούν την αλήθεια ούτε τη λατρεία προς τον Θεό. Δεν έχουν καμία σχέση με τη λατρεία προς τον Θεό.

Οι Κινέζοι έχουν διαμορφώσει μια παραδοσιακή κουλτούρα που είναι κατάλληλη μόνο για τους Κινέζους και την οποία δεν μπορούν να αποδεχθούν οι Δυτικοί. Οι Δυτικοί έχουν τους δικούς τους εθνικούς ήρωες, τα δικά τους εθνικά αισθήματα ηθικής ακεραιότητας και τις δικές τους εθνικές κουλτούρες· αν, όμως, έφερναν τις κουλτούρες τους στην Ανατολή, θα τις αποδέχονταν οι άνθρωποι εκεί; (Όχι.) Ομοίως, δεν θα τις αποδέχονταν. Επομένως, όσο κι αν εκτιμούν οι άνθρωποι αυτές τις κουλτούρες και όσο ευγενείς κι αν θεωρούν αυτές τις παραδόσεις, έχουν όλα αυτά καμία σχέση με την αλήθεια; (Όχι, δεν έχουν.) Δεν έχουν καμία σχέση. Για παράδειγμα, υπάρχει ένα είδος παραδοσιακής κουλτούρας στην Ανατολή που υποστηρίζει ότι οι κουκουβάγιες δεν είναι ευοίωνα ζώα. Τι λέει ο λαός; «Να φοβάσαι την κουκουβάγια που γελάει κι όχι την κουκουβάγια που κλαίει. Αν τις ακούσεις να κράζουν, θα συμβούν κακά πράγματα». Στην ανατολική παραδοσιακή κουλτούρα, οι κουκουβάγιες θεωρούνται κακός οιωνός και κακοτυχία. Επομένως, οι ανατολικοί λαοί συμπαθούν άραγε αυτό το «κακότυχο» ζώο; (Όχι, δεν το συμπαθούν.) Και πού βασίζεται αυτή η αντιπάθεια; Βασίζεται στην ανατολική παραδοσιακή κουλτούρα και σε όσα έχουν περάσει από γενιά σε γενιά, σύμφωνα με τα οποία «Αν ακούσεις μια κουκουβάγια να κράζει, είναι προάγγελος θανάτου στην οικογένεια». Αυτό μπορεί να είναι ένας νόμος που έχουν διαμορφώσει οι άνθρωποι, μια ανθρώπινη φαντασιοκοπία ή μια σύμπτωση· από εκεί κι έπειτα, πιστεύουν βαθιά μέσα τους ότι οι κουκουβάγιες είναι κακό πράγμα. Πιστεύουν ότι κανείς δεν θα πρέπει να τις λατρεύει ούτε να τις μεταχειρίζεται σαν να είναι ευοίωνα ζώα, καθώς και ότι, αν δουν μια κουκουβάγια, θα πρέπει να τη διώξουν γρήγορα κι όχι να την καλοδεχτούν. Δεν είναι αυτό ένα είδος κουλτούρας; (Ναι, είναι.) Είτε αυτό το είδος κουλτούρας είναι θετικό είτε αρνητικό, είναι ένα είδος λαϊκής κληρονομιάς. Προς το παρόν, ας μην αναλύσουμε αν είναι σωστή ή λάθος. Ας πούμε απλώς ότι όλοι οι άνθρωποι στην Ανατολή, και ιδιαίτερα στην Κίνα, ενστερνίζονται πλήρως την κουλτούρα αυτή. Όλοι οι άνθρωποι εκεί πιστεύουν βαθιά μέσα τους ότι οι κουκουβάγιες είναι κακό πράγμα, ότι δεν είναι ευοίωνα ζώα, κι έτσι αν τις δουν, σπεύδουν να τις αποφύγουν. Όμως στη Δύση, κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν ότι οι κουκουβάγιες είναι ευοίωνα ζώα και έχουν για διακόσμηση αγάλματα και εικόνες κουκουβάγιας. Επίσης, ένα σωρό κεντήματα και τοτέμ έχουν σχέδια κουκουβάγιας, και οι κουκουβάγιες θεωρούνται ευοίωνα ζώα. Τι σημαίνει «ευοίωνο ζώο»; Σημαίνει ένα ζώο που μπορεί να σου φέρει καλή τύχη και ότι αν το ακούσεις ή το δεις, δεν θα σε βρει κακοτυχία. Αυτό είναι ένα είδος λαϊκής παραδοσιακής κουλτούρας στη Δύση. Δεν θα κρίνουμε ποια απ’ αυτές τις κουλτούρες είναι σωστή και ποια λάθος· δεν θα βγάλουμε κάποια ετυμηγορία σχετικά μ’ αυτό. Αλλά απ’ αυτό το ζήτημα, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι για το ίδιο ζώο που δημιουργήθηκε από τον Θεό υπάρχουν διαφορετικές απόψεις και αντιλήψεις στην Ανατολή και στη Δύση, οι οποίες μάλιστα είναι εντελώς ανόμοιες. Οι ανατολικοί λαοί δεν τη θεωρούν καλό πράγμα και, είτε γελάει είτε κλαίει μια κουκουβάγια, το θεωρούν κακό, ενώ οι δυτικοί λαοί πιστεύουν ότι είτε κλαίει είτε γελάει, είναι ευοίωνο ζώο, και ότι μόνο και μόνο αν δουν μια κουκουβάγια, αυτό θα τους φέρει καλοτυχία, οπότε τις αντιμετωπίζουν ως ευοίωνα ζώα. Αυτές οι δύο οπτικές και οι τρόποι αντιμετώπισης της κουκουβάγιας προέρχονται από παραδοσιακή κουλτούρα: μία κουλτούρα που θεωρεί τις κουκουβάγιες κακότυχες και μία κουλτούρα που τις θεωρεί ευοίωνες. Αν το εξετάσουμε τώρα, ποια απ’ τις δύο κουλτούρες συμβαδίζει με την αλήθεια και ποια όχι; (Καμία από τις δύο δεν συμβαδίζει με την αλήθεια.) Σε τι βασίζετε αυτόν τον ισχυρισμό; (Καμία από τις δύο απόψεις δεν προέρχεται από τον Θεό.) Σωστά. Όταν οι άνθρωποι λένε ότι οι κουκουβάγιες δεν είναι ευοίωνα ζώα, σε τι βασίζουν αυτήν την άποψη; Τη βασίζουν στην ανατολική παραδοσιακή κουλτούρα. Αυτό που πιστεύουν ότι είναι ευοίωνο ή δυσοίωνο ή ότι φέρνει καταστροφή, κακοτυχία ή καλοτυχία το καθορίζουν σύμφωνα με βάση την παραδοσιακή κουλτούρα. Βλέπουν τα πράγματα με τρόπο που απορρέει από φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις, από τις οποίες προκύπτει η συγκεκριμένη κουλτούρα. Οι Δυτικοί πιστεύουν ότι αυτό το ζώο μπορεί να φέρει καλή τύχη στους ανθρώπους, και φυσικά αυτό είναι λίγο καλύτερο και πιο προοδευτικό από το να αντιμετωπίζεται και να θεωρείται ως κακότυχο ζώο. Δίνει στους ανθρώπους την εντύπωση ότι είναι ένα πολύ καλό ζώο και, τουλάχιστον, αν δουν μία, θα νιώσουν ήρεμοι. Αυτό είναι καλύτερο από το να νιώθουν κακότυχοι. Όμως, τι μπορείς να κερδίσεις από αυτήν την αντίληψη; Μπορούν πραγματικά οι κουκουβάγιες να σου φέρουν καλή τύχη; (Όχι, δεν μπορούν.) Αν έχεις γεννηθεί στην Κίνα, θα μπορούσαν πραγματικά οι κουκουβάγιες να καθορίσουν την τύχη σου; Και πάλι όχι. Οπότε, τι μπορείς να διαπιστώσεις από αυτό; Είτε πιστεύεις ότι αυτό το ζώο μπορεί να σου φέρει κακή είτε καλή τύχη, όλο αυτό είναι απλώς μια ανθρώπινη πεποίθηση και αντίληψη, και όχι ένα γεγονός. Τι αποδεικνύει αυτό; (Ότι η παραδοσιακή κουλτούρα δεν είναι η αλήθεια.) Σωστά. Καμία κουλτούρα δεν είναι η αλήθεια. Πώς πρέπει, λοιπόν, να αντιμετωπίζεις τις κουκουβάγιες με τρόπο που συμβαδίζει με την αλήθεια; Αυτό σχετίζεται με το κριτήριο για τη συμπεριφορά του ανθρώπου, τις πράξεις του και τη λατρεία του προς τον Θεό. Ποιο είναι το κριτήριο εδώ; Δηλαδή, από ποια οπτική θα πρέπει να βλέπεις αυτό το πλάσμα και πώς θα πρέπει να το αντιμετωπίσεις αν εμφανιστεί μπροστά σου, είτε κλαίει είτε γελάει: αυτά τα πράγματα έχουν να κάνουν με το κριτήριο. Ποιο είναι το κριτήριο; (Η αλήθεια.) Το κριτήριο είναι η αλήθεια. Σε σχέση με το πώς να αντιμετωπίσεις μια κουκουβάγια, πού θα πρέπει να βασιστείς; (Στα λόγια του Θεού.) Και τι αναφέρουν τα λόγια του Θεού για το πώς να αντιμετωπίζεται αυτό το πλάσμα; Δεν αναφέρουν συγκεκριμένα «Πρέπει να συμπεριφέρεσαι σωστά στις κουκουβάγιες και να μην έχεις προκατάληψη σε αυτό το ζήτημα. Δεν μπορείς να λες ότι οι κουκουβάγιες είναι κακότυχες ούτε ότι θα σου φέρουν καλή τύχη. Πρέπει να αντιμετωπίζεις τις κουκουβάγιες αντικειμενικά και δίκαια». Ο Θεός δεν το είπε αυτό. Οπότε, ποια θα πρέπει να είναι η βάση σου ώστε οι απόψεις σου για τις κουκουβάγιες να συμβαδίζουν με το κριτήριο, με την αλήθεια; (Το γεγονός ότι ο Θεός δημιούργησε όλα τα πράγματα.) Η βάση σου θα πρέπει να είναι το γεγονός ότι ο Θεός δημιούργησε όλα τα πράγματα. Αυτή είναι η αλήθεια. Στα χέρια του Θεού όλα τα πράγματα έχουν τη λειτουργία τους, την αποστολή τους και την αξία ύπαρξής τους. Τι άλλο; (Όλα τα πράγματα είναι καλά από την οπτική του Θεού.) Σωστά. Όλα τα πράγματα που έχει δημιουργήσει ο Θεός είναι καλά, έχουν αξία ύπαρξης και πρέπει να υπάρχουν. Εφόσον κάτι προέρχεται από τον Θεό και δημιουργήθηκε από Εκείνον, δεν θα είναι ποτέ περιττό. Τι σημαίνει «δεν θα είναι ποτέ περιττό»; Σημαίνει ότι δεν θα φέρει έτσι απλά κακοτυχία στους ανθρώπους. Είναι ποτέ δυνατόν μια μικρή κουκουβάγια να σου φέρει έτσι απλά κακοτυχία; Αυτό δεν θα σήμαινε ότι η κουκουβάγια είναι πανίσχυρη; Ποιο είναι ανώτερο; Οι άνθρωποι ή οι κουκουβάγιες; Οι άνθρωποι είναι οι επόπτες των πάντων, και είναι πιο ακριβές να πούμε ότι αυτοί ελέγχουν το πεπρωμένο των κουκουβαγιών· θα μπορούσαν να τις εξαφανίσουν όλες μεμιάς. Είναι αδύνατον οι κουκουβάγιες να αλλάξουν το πεπρωμένο του ανθρώπου. Άρα, ποιος τρόπος αντιμετώπισης αυτού του πλάσματος συμβαδίζει με την αλήθεια; Η αντιμετώπισή του σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Ο Θεός δημιούργησε όλα τα πράγματα, όλα τα διαφορετικά πλάσματα, καθώς και τους ανθρώπους. Οι κουκουβάγιες είναι πλάσματα, οπότε θα πρέπει να τις προσεγγίζουμε με την ίδια οπτική που αντιμετωπίζουμε όλα τα δημιουργήματα. Κατ’ αρχάς, δεν μπορούμε να καταστρέφουμε επιπόλαια τους νόμους επιβίωσής τους. Για παράδειγμα, η συνήθεια και το χαρακτηριστικό των κουκουβαγιών είναι ότι κοιμούνται την ημέρα, και κυνηγούν και είναι δραστήριες τη νύχτα. Αν βρεις μια τραυματισμένη κουκουβάγια κι έχεις την καλοσύνη να τη φροντίσεις, πώς θα πρέπει να τη μεταχειριστείς; (Σύμφωνα με τις δικές της συνήθειες.) Σωστά. Πρέπει να σεβαστείς τους νόμους με τους οποίους ζει. Μη σκεφτείς να την αναγκάσεις να κοιμηθεί το βράδυ, ταΐζοντάς την υπνωτικά χάπια αν δεν κοιμάται. Αυτό είναι λάθος. Αν κάνει συνέχεια φασαρία το βράδυ και δεν σε αφήνει να ξεκουραστείς, τότε μπορείς να την πας κάπου που δεν θα σε ενοχλεί, αλλά δεν μπορείς να διαταράξεις τους νόμους με τους οποίους ζει ούτε να παραβιάσεις τον τρόπο επιβίωσής της. Αυτός δεν είναι ο σωστός τρόπος να την αντιμετωπίσεις; (Ναι, αυτός είναι.) Αυτή θα πρέπει να είναι η οπτική σου απέναντι σε όλα τα πράγματα που έχει δημιουργήσει ο Θεός. Πρώτον, να έχεις σωστή οπτική. Αυτό θα πρέπει να είναι το πρώτο βήμα όταν κάνεις οτιδήποτε. Δεύτερον, πρέπει να χρησιμοποιείς αυτήν τη σωστή οπτική όταν κάνεις πράγματα ή διαχειρίζεσαι ζητήματα, ώστε οτιδήποτε κάνεις να συμβαδίζει με την αλήθεια. Αυτά είναι κριτήρια. Για να το θέσουμε απλά, τα κριτήρια είναι ακριβείς κανόνες και νόμοι. Για παράδειγμα, όταν μια γάτα βλέπει ένα ποντίκι, θέλει να το πιάσει. Ας πούμε ότι πιστεύεις πως τα ποντίκια είναι κι αυτά δημιουργήματα του Θεού, και θέλεις να συγκρατήσεις τη γάτα και να μην την αφήσεις να το πιάσει. Είναι λάθος αυτό; (Ναι, είναι.) Τι πιστεύετε για αυτήν την προσέγγιση; (Παραβιάζει τους νόμους.) Είναι ενάντια στους νόμους της φύσης. Κάποιοι, όταν βλέπουν ένα ψάρι στο νερό, σκέφτονται: «Όλοι λένε ότι τα ψάρια δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς νερό. Αλλά θα δοκιμάσω τα πάντα για να το βγάλω έξω από το νερό και να το κάνω να ζήσει στη στεριά». Έτσι, λίγο μετά, το ψάρι πεθαίνει. Πώς χαρακτηρίζεται αυτό; (Παράλογο.) Είναι παράλογο. Μέσα απ’ τη συζήτηση για τις κουκουβάγιες, καταλάβατε πάνω-κάτω τι είναι τα κριτήρια και σε τι βασίζονται; (Βασίζονται στα λόγια του Θεού.) Σωστά. Βασίζονται στα λόγια του Θεού. Οπότε, πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζετε τις κουκουβάγιες από δω και στο εξής; Αν ένα βράδυ ακούσεις μια κουκουβάγια να σκούζει έξω από το παράθυρό σου, πώς θα πρέπει να το διαχειριστείς; Τουλάχιστον, ξέρουμε ότι έχει το δικαίωμα να σκούζει, και θα πρέπει να της αναγνωρίσουμε αυτό το δικαίωμα. Αν κάνει πολλή φασαρία, μπορείς να τη διώξεις, αλλά δεν χρειάζεται να ανησυχείς μήπως σε βρει κακοτυχία την επόμενη ημέρα. Είναι άσκοπο να το σκέφτεσαι αυτό, καθώς η μοίρα, η ζωή και ο θάνατος του ανθρώπου βρίσκονται όλα στα χέρια του Θεού και υπό την κυριαρχία Του. Οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, οπότε αποκτούν εύκολα προκαταλήψεις απέναντι στα πράγματα, και μπορεί να έχουν ακόμη και φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις ή να γίνονται κάπως προληπτικοί. Αυτό τους οδηγεί σε λανθασμένες απόψεις για πολλά πράγματα και έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορούν να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές ούτε ανταποκρίνονται εξ ολοκλήρου στο κριτήριο για τη συμπεριφορά του ανθρώπου, τις πράξεις του και τη λατρεία του προς τον Θεό. Ποιος είναι ο λόγος; (Ότι δεν κατανοούν την αλήθεια.) Ο λόγος είναι ότι δεν κατανοούν την αλήθεια.

Κάποιοι Ανατολικοί, όταν έρχονται σε επαφή με Δυτικούς, βλέπουν τα διακριτά τους χαρακτηριστικά —την ψηλή ράχη της μύτης, τα μεγάλα μάτια, τα διάφορα χρώματα μαλλιών, και το πόσο κομψοί είναι όλοι— και ασυνείδητα αναπτύσσουν ένα αίσθημα φθόνου ή θαυμασμού για αυτούς. Κατόπιν, μέσω της συνεχιζόμενης επαφής, αποδέχονται διαρκώς τη δυτική κουλτούρα. Γιατί μπορούν να την αποδεχθούν; Λόγω του φθόνου στην καρδιά τους, και της επιθυμίας τους να είναι σαν κι αυτούς. Πιστεύουν ότι η εμφάνιση καθορίζεται από τον Θεό και δεν μπορεί να αλλάξει, αλλά ότι αν μπορούσαν να υιοθετήσουν τους δυτικούς τρόπους ζωής, όπως τον τρόπο που τρώνε, που ντύνονται και τον τρόπο που χρησιμοποιούν πράγματα, καθώς και τον τρόπο ομιλίας, τον τρόπο σκέψης και την κουλτούρα τους, τότε θα αποκτούσαν αξία. Τι πιστεύετε για αυτήν την ιδέα; Την έχουν όλοι; (Ναι, την έχουν.) Ορισμένοι Ανατολικοί θέλουν να μιμούνται τους Δυτικούς, και το πρώτο πράγμα που μιμούνται είναι να πίνουν καφέ. Πιστεύουν ότι το τσάι που πίνουν οι Ανατολικοί δεν είναι εκλεπτυσμένη συνήθεια, οπότε μαθαίνουν από τους Δυτικούς να πίνουν καφέ. Συγκεκριμένα, ορισμένοι Ανατολικοί βλέπουν πολλούς Δυτικούς να πηγαίνουν βιαστικά στη δουλειά κάθε πρωί, κρατώντας στο χέρι μια κούπα καφέ, και με τον καιρό μαθαίνουν κι εκείνοι να κάνουν το ίδιο, μερικές φορές ακόμη και χωρίς να είναι στην πραγματικότητα πολυάσχολοι. Αυτό λέγεται μίμηση. Οι Ανατολικοί δεν έχουν στην πραγματικότητα αυτήν τη συνήθεια, αλλά θεωρούν τα έθιμα των Δυτικών καλά, εκλεπτυσμένα και κομψά. Πιστεύουν ότι, ακόμη κι αν δεν έχουν αυτήν τη συνήθεια, θα πρέπει να τη μάθουν και να τη μιμηθούν. Κι αν τη μάθουν κι αρχίσουν να ζουν με αυτήν, πιστεύουν ότι θα ενταχθούν σίγουρα στις τάξεις των Δυτικών και θα γίνουν και οι ίδιοι Δυτικοί. Αυτό είναι ένα είδος λατρείας για τους Δυτικούς. Αν σου αρέσει πραγματικά κάτι, τότε φυσικά να το μελετήσεις. Αλλά αν μαθαίνεις ένα τέτοιο έθιμο απλώς και μόνο ως βιτρίνα για να κάνεις επίδειξη στους άλλους, τότε είναι μίμηση. Αν κάποιος δεν κατανοεί την αλήθεια, δεν θα έχει κανένα κριτήριο σε οτιδήποτε κάνει, και θα είναι σαν ακέφαλη κότα, χωρίς σκοπό και χωρίς κατεύθυνση. Όταν βλέπει Δυτικούς, θα μελετά πώς συμπεριφέρονται οι Δυτικοί. Όταν βλέπει τι είναι της μόδας παγκοσμίως, θα μελετά αυτό. Οι άπιστοι είναι έτσι. Κι αν κάποιος που πιστεύει στον Θεό κάνει το ίδιο, τότε τι είδους άνθρωπος είναι; (Δύσπιστος.) Σωστά. Έχει κανένα πρότυπο ή καμία αρχή όταν κάνει πράγματα; (Όχι, δεν έχει.) Δεν έχει αρχές. Γιατί; Επειδή λατρεύει τις παγκόσμιες τάσεις και τη μοχθηρία. Δεν θαυμάζει τον Θεό, δεν αγαπά κατά βάθος την αλήθεια και ούτε την αποδέχεται ούτε την αναζητά. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι δύσπιστοι. Επειδή ένας τέτοιου είδους άνθρωπος έχει αυτές τις ουσίες, ακόμη κι αν είναι στην εκκλησία και διαβάζει τα λόγια του Θεού και ακούει τα κηρύγματα, δεν θα μπορέσει ποτέ να βρει το κριτήριο για τη συμπεριφορά του ανθρώπου, τις πράξεις του και τη λατρεία του προς τον Θεό. Αυτό σημαίνει εμμέσως ότι δεν μπορεί ποτέ να αποκτήσει την αλήθεια. Έτσι δεν είναι; (Ναι, έτσι είναι.) Όταν ένας άνθρωπος μιμείται τους άλλους που πίνουν καφέ, αποκαλύπτονται οι προτιμήσεις του, το μονοπάτι που ακολουθεί και οι αρχές των πράξεών του. Πείτε μου, η αλήθεια είναι να πίνουμε τσάι ή να πίνουμε καφέ; (Κανένα από τα δύο δεν σχετίζεται με την αλήθεια.) Καλά το είπατε. Άρα, τι είναι η αλήθεια; Ορισμένοι λένε: «Οτιδήποτε προέρχεται από τον Θεό είναι η αλήθεια. Τα λόγια του Θεού που αναφέρουν ότι είναι καλό να καταναλώνεις εποχικά προϊόντα είναι η αλήθεια». Αυτό είναι σωστό. Η αλήθεια είναι το κριτήριο για τη συμπεριφορά του ανθρώπου, τις πράξεις του και τη λατρεία του προς τον Θεό. Οπότε, τι περιλαμβάνει το κριτήριο για τη συμπεριφορά; Αφορά κάθε πτυχή της αλήθειας που έχει σχέση με τη συμπεριφορά. Και το κριτήριο για τις πράξεις; Είναι ο τρόπος και τα μέσα με τα οποία διαχειρίζεσαι τα πράγματα. Όλοι γνωρίζουμε το κριτήριο για τη λατρεία προς τον Θεό, οπότε είναι περιττό να το αναφέρουμε. Αυτό το κριτήριο έχει ένα εύρος που αναφέρεται σε αυτά τα πράγματα, και όλα σχετίζονται με την αλήθεια. Ας υποθέσουμε ότι λέει κάποιος: «Πώς και δεν σου αρέσει το τσάι;» κι εσύ απαντάς: «Το γεγονός ότι δεν μου αρέσει το τσάι είναι ασύμβατο με την αλήθεια;» Κάποιος άλλος λέει: «Είσαι στη Δύση. Γιατί, λοιπόν, δεν έμαθες να πίνεις καφέ; Είναι τόσο κακόγουστο να μην πίνεις καφέ!» κι εσύ απαντάς: «Προσπαθείς να με κατακρίνεις; Είναι αμαρτία να μην πίνει κανείς καφέ; Είναι το “γούστο” η αλήθεια; Τι αξία έχει το γούστο;» Δεν έχει καμία αξία, σωστά; Αυτό που πραγματικά δεν έχει καμία αξία είναι το να μην κατανοούμε την αλήθεια! Τι θα πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι μέσα από αυτό το παράδειγμα; Θα πρέπει να καταλάβουν τι απόψεις θα πρέπει να έχουν για αυτούς τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα, και πώς να τα διαχειρίζονται όπως απαιτεί ο Θεός, ώστε να πληρούνται τα πρότυπα που απαιτεί Εκείνος. Τι θα πρέπει να καταλάβουν και να αναζητήσουν οι άνθρωποι από όλα αυτά; Το κριτήριο που θα πρέπει να ακολουθούν για να διαχειρίζονται τα κάθε είδους πράγματα.

Πιστεύετε ότι μια παραδοσιακή κουλτούρα ή ένα εθνικό αίσθημα αξίζει τον όρο «κριτήριο»; (Όχι.) Για παράδειγμα, είναι κριτήριο η φράση «το να είσαι άνθρωπος σημαίνει ότι πρέπει να αγαπάς την πατρίδα σου»; (Όχι, δεν είναι.) Είναι κριτήριο η φράση «Το να είσαι άνθρωπος σημαίνει ότι πρέπει να δείχνεις σεβασμό στους γονείς σου»; (Όχι, δεν είναι.) Κάποιοι λένε επίσης: «Οι γυναίκες πρέπει να είναι ενάρετες» ή «Οι γυναίκες πρέπει να ακολουθούν τις αξίες του Κομφουκιανισμού». Είναι, όμως, αυτά κριτήρια; (Όχι, δεν είναι.) «Ένας άνδρας μπορεί να έχει μόνο μία σύζυγο και πρέπει να είναι πιστός». Είναι αυτό κριτήριο; Μπορεί να χαρακτηριστεί ως η αλήθεια; (Όχι, δεν μπορεί.) Είναι μια σωστή και ηθική συμπεριφορά, και το πιο βασικό και θεμελιώδες πράγμα στην ανθρώπινη φύση, αλλά υστερεί ως προς την αλήθεια. Συμφωνεί μεν με τα πρότυπα ηθικής και συμπεριφοράς της κανονικής ανθρώπινης φύσης, αλλά μπορεί να θεωρηθεί κριτήριο; Σε τι αναφέρεται το κριτήριο; (Στην αλήθεια.) Το κριτήριο αναφέρεται στην αλήθεια, και, επομένως, οτιδήποτε υστερεί ως προς την αλήθεια δεν αποτελεί κριτήριο. Βλέπετε; Είναι μήπως απαιτήσεις του Θεού οι απαιτήσεις που υπάρχουν στην παραδοσιακή κουλτούρα από τους άνδρες και τις γυναίκες τις οποίες μόλις ανέφερα; (Όχι, δεν είναι.) Τότε, τι απαιτεί ο Θεός από τους άνδρες; Τι λέει η Βίβλος; (Ότι θα πρέπει να εργάζονται και να μοχθούν για να συντηρούν τις οικογένειές τους.) Αυτή είναι η απαίτηση του Θεού από τους άνδρες, και είναι το πιο βασικό πράγμα που θα πρέπει να μπορεί να κάνει ένας άνδρας. Ποιος είναι ο κανόνας του Θεού για τις γυναίκες; (Ότι θα πρέπει η επιθυμία τους να στρέφεται προς τους άνδρες τους.) Εφόσον αυτά αναφέρουν τα λόγια του Θεού, είναι η αλήθεια, και είναι αυτά που θα πρέπει να ακολουθούν οι άνθρωποι. Οτιδήποτε προέρχεται από την παραδοσιακή κουλτούρα ή τις ηθικές γραφές του ανθρώπου δεν είναι η αλήθεια, όσο σωστό κι αν είναι. Γιατί λέω ότι δεν είναι η αλήθεια; (Επειδή δεν το είπε ο Θεός.) Ό,τι δεν λέει ο Θεός σίγουρα δεν είναι η αλήθεια ούτε ό,τι δεν έχει καμία σχέση με τις απαιτήσεις των λόγων Του. Ποια είναι τα πρότυπα με τα οποία ορίζουν τις γυναίκες οι Ανατολικοί; Πιστεύουν ότι οι καλές γυναίκες πρέπει κατ’ αρχάς να είναι ευγενικές και ενάρετες, καλλιεργημένες και εκλεπτυσμένες, χαριτωμένες και μικροκαμωμένες, και ότι μετά τον γάμο, πρέπει να φροντίζουν όλους τους άλλους στην οικογένεια, νέους και ηλικιωμένους, χωρίς παράπονο. Είναι μόνο για να τις ποδοπατούν. Αυτή είναι η εικόνα που έχουν δημιουργήσει οι Ανατολικοί για τις γυναίκες. Αυτά είναι τα απαιτούμενα πρότυπά τους για τις γυναίκες. Ας δούμε τώρα ποια είναι τα απαιτούμενα πρότυπα των Δυτικών για τις γυναίκες, δηλαδή τι διδάσκουν και πρεσβεύουν μέσα από τις δικές τους σκέψεις και οπτικές. Οι Δυτικοί πιστεύουν ότι οι γυναίκες θα πρέπει να είναι ανεξάρτητες, ελεύθερες και ίσες. Αυτά είναι ουσιαστικά τα δικαιώματα των γυναικών που υπερασπίζεται η Δύση. Αυτά τα δικαιώματα έχουν έναν θεμελιώδη ορισμό και μια βασική απαίτηση γι’ αυτές. Με άλλα λόγια, παρουσιάζουν μια θεμελιώδη ιδέα για τον τρόπο ζωής και την εμφάνιση μιας γυναίκας. Ποια είναι αυτή η ιδέα; Ότι οι γυναίκες δεν θα πρέπει να είναι υποτακτικές και αξιολύπητες ούτε να συμπεριφέρονται κόσμια όλη την ημέρα, σαν χαλάκια που τα ποδοπατούν. Αυτό το θεωρούν κακό, και πιστεύουν ότι οι γυναίκες πρέπει να είναι ισχυρές και τολμηρές. Αυτά τα απαιτούμενα πρότυπα για τις γυναίκες έχουν στην καρδιά τους οι Δυτικοί. Θεωρούν ότι οι γυναίκες δεν χρειάζεται να είναι σαν μαριονέτες και να υποτάσσονται σιωπηρά στις αντιξοότητες σε καθημερινή βάση, περιμένοντας από τους άλλους να τις επιπλήξουν ή να τους δώσουν εντολές. Πιστεύουν ότι αυτό δεν είναι απαραίτητο. Οι Δυτικοί υποστηρίζουν ότι οι γυναίκες πρέπει να είναι ενεργητικές, ανεξάρτητες και να ενεργούν με θάρρος. Ασφαλώς, αυτό που καταλαβαίνουμε εμείς μπορεί να μην ταυτίζεται απόλυτα με το σκεπτικό τους, αλλά αυτή είναι κατά βάση η κύρια διαφορά μεταξύ των γυναικών στην Ανατολή και στη Δύση. Ποια από αυτές τις δύο απόψεις είναι σωστή; (Καμία από τις δύο δεν είναι σωστή.) Ουσιαστικά, δεν είναι θέμα σωστού και λάθους. Σε ένα ανατολικό κοινωνικό υπόβαθρο, στο πλαίσιο μιας τέτοιας κοινότητας, πρέπει να ζεις με αυτόν τον τρόπο. Θα μπορούσες να επαναστατήσεις αν το ήθελες; Σε μια οικογένεια, αν επαναστατήσεις, κινδυνεύεις να θανατωθείς. Στη Δύση, θα μπορούσες να ζεις όπως μια δυτική· αλλά όπως κι αν ζεις, σε όποιο κοινωνικό υπόβαθρο ή σε όποια κοινότητα κι αν ζεις, ποια άποψη συμβαδίζει με την αλήθεια; (Καμία από τις δύο δεν συμβαδίζει με την αλήθεια.) Καμία από τις δύο απόψεις δεν συμβαδίζει με την αλήθεια. Και οι δύο την παραβιάζουν. Γιατί το λέω αυτό; Οι Ανατολικοί θέλουν οι γυναίκες να συμπεριφέρονται πάντα κόσμια, να ενσαρκώνουν τις αξίες του Κομφουκιανισμού, να είναι ενάρετες και ευγενικές. Για ποιον σκοπό; Για να είναι εύκολο να τις ελέγχουν. Αυτή είναι μια κακόβουλη ιδεολογία που έχει αναπτυχθεί από την παραδοσιακή ανατολική κουλτούρα και είναι ουσιαστικά επιβλαβής για τους ανθρώπους, καθώς οδηγεί τελικά τις γυναίκες σε μια ζωή χωρίς δική τους κατεύθυνση ή δικές τους ιδέες. Αυτές οι γυναίκες δεν ξέρουν τι να κάνουν, πώς να το κάνουν ή ποιες πράξεις είναι σωστές ή λάθος. Προσφέρουν ακόμη και τη ζωή τους στις οικογένειές τους, αλλά και πάλι νιώθουν ότι δεν έχουν κάνει αρκετά. Βλάπτει αυτό τις γυναίκες; (Ναι.) Δεν αντιστέκονται καν, ακόμη κι όταν τους αφαιρούνται τα δικαιώματά τους, τα δικαιώματα που θα πρέπει να απολαμβάνουν. Γιατί δεν αντιστέκονται; Λένε: «Είναι λάθος να αντισταθώ. Δεν είναι ενάρετο. Κοίτα την τάδε και την τάδε, τα καταφέρνουν πολύ καλύτερα από μένα και έχουν υποφέρει πολύ περισσότερο. Παρ’ όλα αυτά, δεν παραπονιούνται ποτέ». Γιατί σκέφτονται έτσι; (Είναι επηρεασμένες από τον τρόπο σκέψης της παραδοσιακής κουλτούρας.) Είναι αυτή η παραδοσιακή κουλτούρα που έχει ριζώσει βαθιά μέσα τους και τους έχει προκαλέσει μεγάλα βάσανα. Πώς μπορούν και ανέχονται τέτοιο μαρτύριο; Γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτό το μαρτύριο είναι οδυνηρό, ότι τις κάνει να αισθάνονται ανήμπορες και πληγώνει την καρδιά τους. Οπότε, πώς και το ανέχονται, παρ’ όλα αυτά; Ποιος είναι ο αντικειμενικός λόγος; Ότι αυτό είναι το κοινωνικό τους υπόβαθρο. Επομένως, δεν μπορούν να ξεφύγουν, αλλά απλώς να υποκύψουν σιωπηλά σε αυτό. Έτσι νιώθουν και υποκειμενικά. Δεν κατανοούν την αλήθεια ούτε το πώς θα έπρεπε να ζουν οι γυναίκες με αξιοπρέπεια ή ποιος είναι ο σωστός τρόπος να ζουν οι γυναίκες. Κανείς δεν τους τα έχει πει αυτά τα πράγματα. Σύμφωνα μ’ αυτά που γνωρίζουν, ποιο είναι το κριτήριο για τη συμπεριφορά και τις πράξεις των γυναικών; Η παραδοσιακή κουλτούρα. Πιστεύουν ότι αυτά που έχουν περάσει από γενιά σε γενιά είναι σωστά, και ότι αν κάποιος τα παραβιάσει, τότε η συνείδησή του πρέπει να καταδικαστεί. Αυτό είναι το δικό τους «κριτήριο». Όμως, είναι πραγματικά σωστό αυτό το κριτήριο; Θα πρέπει να μπει σε εισαγωγικά; (Ναι, θα πρέπει.) Αυτό το κριτήριο δεν συμβαδίζει με την αλήθεια. Όσο κι αν επιδοκιμάζεται ή ευνοείται η συμπεριφορά κάποιου υπό τον έλεγχο αυτού του τρόπου σκέψης και αυτής της οπτικής, αποτελεί πράγματι κριτήριο; Όχι, αφού είναι ενάντια στην αλήθεια και την ανθρώπινη φύση. Για πολύ καιρό, οι γυναίκες στην Ανατολή έπρεπε να φροντίζουν ολόκληρη την οικογένειά τους, και ήταν υπεύθυνες για όλα τα μικρά, ασήμαντα ζητήματα. Είναι δίκαιο αυτό; (Όχι, δεν είναι.) Τότε, πώς μπορούν να το ανέχονται; Επειδή είναι δέσμιες αυτού του τρόπου σκέψης και αυτής της οπτικής. Η ικανότητά τους να το ανέχονται υποδηλώνει ότι, κατά βάθος, είναι 80% σίγουροι πως αυτό είναι το σωστό, κι ότι αν απλώς το υπομείνουν, θα μπορέσουν να ανταποκριθούν στα πρότυπα της παραδοσιακής κουλτούρας. Έτσι, σπεύδουν προς εκείνη την κατεύθυνση, προς αυτά τα πρότυπα. Αν πίστευαν κατά βάθος ότι ήταν λάθος και ότι δεν θα έπρεπε να το κάνουν, ότι δεν ήταν σύμφωνο με την ανθρώπινη φύση και ότι ήταν αντίθετο με την ανθρώπινη φύση και την αλήθεια, τότε θα μπορούσαν να το κάνουν; (Όχι, δεν θα μπορούσαν.) Θα αναγκάζονταν να βρουν τρόπο να ξεφύγουν από αυτούς τους ανθρώπους και όχι να είναι σκλάβες τους. Όμως, οι περισσότερες γυναίκες δεν θα τολμούσαν να το κάνουν αυτό. Τι σκέφτονται; Ότι θα μπορούσαν να επιβιώσουν χωρίς την κοινότητά τους, αλλά ότι αν έφευγαν, θα κουβαλούσαν ένα φοβερό στίγμα και θα έπρεπε να υποστούν κάποιες συνέπειες. Αφού ζυγίσουν τα πράγματα, σκέφτονται ότι αν το έκαναν, οι συνάδελφοί τους θα τις κακολογούσαν επειδή δεν ήταν ενάρετες, η κοινωνία θα τις καταδίκαζε με συγκεκριμένους τρόπους και θα είχε συγκεκριμένες απόψεις για εκείνες, και όλα αυτά θα επέφεραν σοβαρές συνέπειες. Στο τέλος, το ξανασκέφτονται και καταλήγουν στο εξής: «Καλύτερα απλώς να το ανεχτώ. Διαφορετικά, θα λυγίσω απ’ το βάρος της καταδίκης!» Έτσι είναι οι γυναίκες της Ανατολής, από γενιά σε γενιά. Τι πρέπει να υπομείνουν πίσω από όλες αυτές τις καλές πράξεις; Τη στέρηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς τους και των δικαιωμάτων τους. Είναι αυτές οι σκέψεις και απόψεις σύμφωνες με την αλήθεια; (Όχι, δεν είναι.) Δεν είναι σύμφωνες με την αλήθεια. Έχουν στερηθεί την αξιοπρέπειά τους και τα ανθρώπινα δικαιώματά τους, και έχουν χάσει την ακεραιότητά τους, την ανεξάρτητη διαβίωσή τους και το περιθώριο σκέψης τους, καθώς και τα δικαιώματά τους να μιλούν και να εκφράζουν τις δικές τους επιθυμίες. Όλα όσα κάνουν τα κάνουν για αυτούς τους ανθρώπους που βρίσκονται μαζί τους στο σπίτι. Ποιος είναι ο σκοπός τους όταν το κάνουν αυτό; Να ανταποκριθούν στα πρότυπα που απαιτεί η παραδοσιακή κουλτούρα από τη γυναίκα, και να τις επαινούν οι άλλοι, λέγοντας ότι είναι καλοί σύζυγοι και καλοί άνθρωποι. Δεν είναι αυτό ένα είδος μαρτυρίου; (Ναι, είναι.) Είναι σωστός ή στρεβλός αυτός ο τρόπος σκέψης; (Στρεβλός.) Συμβαδίζει με την αλήθεια; (Όχι.) Ο Θεός δημιούργησε την ελεύθερη βούληση για το ανθρώπινο είδος. Και τι είναι οι σκέψεις που προέρχονται από αυτήν την ελεύθερη βούληση; Είναι σύμφωνες με την ανθρώπινη φύση; Αυτές οι σκέψεις πρέπει τουλάχιστον να είναι σύμφωνες με την ανθρώπινη φύση. Πέραν αυτού, ο Θεός ήθελε επίσης οι άνθρωποι να έχουν στην πορεία της ζωής τους ακριβή εικόνα και κατανόηση για όλους τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα, και κατόπιν να επιλέγουν το σωστό μονοπάτι για να ζουν και να λατρεύουν τον Θεό. Η ζωή που βιώνουν οι άνθρωποι με αυτόν τον τρόπο έχει δοθεί από τον Θεό και θα πρέπει να την απολαμβάνουν. Ωστόσο, εκείνοι περιορίζονται, και σε όλη τους τη ζωή γίνονται δέσμιοι σ’ αυτές τις υποτιθέμενες παραδοσιακές κουλτούρες και τις ηθικές γραφές, και διαστρεβλώνονται απ’ αυτές. Και σε τι μετατρέπονται στο τέλος; Σε μαριονέτες της παραδοσιακής κουλτούρας. Αυτό δεν οφείλεται στο ότι οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια; (Ναι.) Εσείς θα επιλέγατε να ακολουθήσετε αυτό το μονοπάτι στο μέλλον; (Όχι.) Οπότε, τι πρέπει να κάνετε; Ας υποθέσουμε ότι λες: «Θα τους πολεμήσω» ή «Θα πάψω να τους υπηρετώ. Έχω ανθρώπινα δικαιώματα και έχω τη δική μου ακεραιότητα». Είναι σωστό αυτό; (Όχι, δεν είναι.) Δεν είναι σωστό. Με αυτό πηγαίνεις από το ένα άκρο στο άλλο, και δεν δίνεις μαρτυρία για τον Θεό ούτε Τον εξυμνείς. Άρα, πώς θα πρέπει να ενεργείς; (Σύμφωνα με τις αρχές.) Ασφαλώς είναι σωστό να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές, και θα πρέπει να συμπεριφέρεσαι σε όλους σύμφωνα με τις αρχές, να τους αντιμετωπίζεις ως αδελφούς και αδελφές αν πιστεύουν στον Θεό, και ως άπιστους αν δεν πιστεύουν. Δεν υπάρχει λόγος να αδικείς τον εαυτό σου, να διαστρεβλώνεις την ακεραιότητά σου ή να χάνεις την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματά σου, θυσιάζοντας τη ζωή σου για εκείνους. Δεν το αξίζουν. Υπάρχει μόνο Ένας σε αυτόν τον κόσμο για τον οποίο αξίζει να περάσεις τη ζωή σου. Ποιος είναι; (Ο Θεός.) Γιατί; Επειδή ο Θεός είναι η αλήθεια, και τα λόγια Του είναι το κριτήριο για την ύπαρξη, τη συμπεριφορά και τις πράξεις του ανθρώπου. Όσο έχεις τον Θεό και τα λόγια Του, δεν θα παρεκκλίνεις, και θα συμπεριφέρεσαι και θα ενεργείς με ακρίβεια. Αυτή είναι η απώτερη επίδραση που επιτυγχάνουν τα λόγια του Θεού σε κάποιον μόλις σωθεί.

Το ερώτημα «Τι είναι η αλήθεια;» είναι ένα τεράστιο θέμα. Δώσαμε μόνο κάποια παραδείγματα, ένα από τα οποία ήταν πώς να αντιμετωπίζουμε τις κουκουβάγιες. Ποια ήταν τα άλλα παραδείγματα; (Οι Ανατολικοί που μιμούνται τους Δυτικούς που πίνουν καφέ.) (Τα απαιτούμενα πρότυπα των Ανατολικών και των Δυτικών για τις γυναίκες.) Αυτά είναι τα πιο προφανή παραδείγματα. Οπότε, μεταξύ της άποψης των ανατολικών και της άποψης των δυτικών λαών για διάφορα πράγματα, ποιο είναι το κριτήριο; (Καμία από τις δύο.) Καμία από τις δύο δεν σχετίζεται με την αλήθεια. Και οι δύο είναι ανθρώπινες γνώμες και απόψεις. Πιο συγκεκριμένα, είναι και οι δύο λανθασμένες οπτικές και παραλογισμοί. Δεν είναι κριτήρια. Είναι στρατηγικές, θεωρίες και φιλοσοφίες του Σατανά που βλάπτουν τους ανθρώπους. Καταλαβαίνετε λίγο περισσότερο αυτό το ζήτημα, με αυτή μας τη συναναστροφή πάνω σε αυτό; (Ναι.) Αν δεν είχα μιλήσει για αυτό, μπορεί μια μέρα να σκεφτόσασταν να μιμηθείτε τους Δυτικούς πίνοντας καφέ και τρώγοντας χάμπουργκερ, αντιγράφοντάς τους. Συμφωνεί αυτό με τις αρχές; Ακόμη κι αν τρως καθημερινά δυτικά φαγητά, αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια, όλα θα είναι άσκοπα. Και πάλι δεν θα έχεις το κριτήριο για το πώς να συμπεριφέρεσαι. Το κλειδί είναι κατά πόσο μπορείς να αναζητάς την αλήθεια και να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές. Αυτό σε ωφελεί. Μέσω αυτής της συναναστροφής Μου, κατανοήσατε ως έναν βαθμό την αλήθεια και τα κριτήρια; (Ναι.) Υπάρχει αλήθεια στην παραδοσιακή κουλτούρα ή στα ηθικά κριτήρια των ανθρώπων; (Όχι, δεν υπάρχει.) Υπάρχει αλήθεια στις ηθικές γραφές; (Όχι, δεν υπάρχει.) Τώρα είστε σίγουροι ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια; (Ναι, είμαστε.) Αφού επιβεβαιώσατε ότι τα λόγια Του είναι η αλήθεια, πρέπει να σκεφτείτε: Τι είναι τα λόγια του Θεού; Ποιες είναι οι αρχές που απαιτούνται στα λόγια Του; Ποια είναι τα κριτήρια που έχει αναφέρει στους ανθρώπους; Πώς ακριβώς θα πρέπει να ενεργούν για να συμβαδίζουν με τα λόγια του Θεού, και ποιες είναι οι σωστές αρχές για να το κάνουν αυτό; Αυτά θα πρέπει να αναζητήσετε, αλλά προς το παρόν θα τελειώσουμε εδώ με αυτό το θέμα.

Παραρτημα:

Μια ημέρα στη ζωή του Σιαοτζιά

Ας προχωρήσουμε στο επόμενο θέμα. Για ποιο θέμα να μιλήσω; Λέω να πω μια ιστορία. Οι ιστορίες αγγίζουν την αλήθεια, καθώς και τα κριτήρια για τη συμπεριφορά του ανθρώπου, τις πράξεις του και τη λατρεία του προς τον Θεό. Ακούστε πώς αυτή η ιστορία σχετίζεται με την αλήθεια και τα κριτήρια για την ανθρώπινη συμπεριφορά. Μιλά για μια ημέρα στη ζωή του Σιαοτζιά. Ο ήρωάς μας είναι ο Σιαοτζιά. Και σε πόσο διάστημα περίπου εκτυλίσσεται η ιστορία; (Μία ημέρα.) Μία ημέρα. Ορισμένοι ίσως πουν «Αξίζει καν τον κόπο να αφηγηθεί κανείς τα γεγονότα μίας ημέρας;» Ε, λοιπόν, εξαρτάται τι θα αφηγηθείς. Αν όλη η ιστορία έχει να κάνει μόνο με κουτσομπολιό και με το σωστό ή το λάθος, τότε δεν αξίζει τον κόπο. Αν, όμως, αγγίζει την αλήθεια, δεν παίζει ρόλο αν είναι μόνο μία ημέρα. Αξίζει τον κόπο να αφηγηθείς ακόμη και τα γεγονότα ενός λεπτού, αν αγγίζουν την αλήθεια, έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.)

Ο Σιαοτζιά είναι ένας άνθρωπος που δείχνει πάθος για τις επιδιώξεις του και εκτελεί με ενθουσιασμό το καθήκον του. Η ιστορία του ξεκινά νωρίς ένα πρωί· μόλις έχει ξυπνήσει. Αφού σηκώθηκε από το κρεβάτι, διάβασε τον λόγο του Θεού και έκανε τις πνευματικές του ασκήσεις, ο Σιαοτζιά πήγε για πρωινό και πήρε ένα μπολ με χυλό βρώμης και λίγα λαχανικά. Τότε είδε μερικά αυγά και σκέφτηκε: «Ας πάρω κάνα δυο. Δύο αυγά την ημέρα είναι αρκετά θρεπτικά». Όμως, καθώς άπλωνε το χέρι του, δίστασε. «Να πάρω δύο ή ένα; Θα είναι άσχημο αν με δουν οι άλλοι να παίρνω δύο. Είναι απληστία, και οι άλλοι θα σκεφτούν ότι είμαι λαίμαργος. Καλύτερα να πάρω μόνο ένα». Τράβηξε το χέρι του πριν το απλώσει ξανά και πάρει ένα αυγό. Εκείνη τη στιγμή, κάποιος άλλος ήρθε να πάρει ένα αυγό, και κόπηκαν τα γόνατα του Σιαοτζιά. Σκέφτηκε: «Τώρα που το σκέφτομαι, καλύτερα να μη φάω καθόλου αυγά. Έχω χυλό βρώμης και λαχανικά, καθώς και αχνιστά ψωμάκια. Αυτά αρκούν για πρωινό. Δεν πρέπει να είμαι τόσο άπληστος. Πώς μου ήρθε καν να φάω αυγά; Πόσο φρικτό θα ήταν αν το έβλεπαν οι άλλοι. Δεν θα σήμαινε ότι ενδίδω στις ανέσεις; Δεν θα φάω κανένα». Έτσι, με αυτήν τη σκέψη, ο Σιαοτζιά έβαλε στη θέση του το αυγό και, αφού τελείωσε το πρωινό του λίγα λεπτά αργότερα, άρχισε να κάνει το καθήκον του. Ασχολήθηκε με τις εργασίες που του είχαν ανατεθεί, ολοκληρώνοντας τη μία μετά την άλλη. Ο χρόνος πέρασε γρήγορα και, δίχως να το καταλάβει, ήρθε η ώρα για το μεσημεριανό. Όλοι οι άλλοι πήγαν για φαγητό, αλλά ο Σιαοτζιά κοίταξε το ρολόι του και είδε ότι ήταν 12:40 μ.μ. «Ένα λεπτό. Δεν πρέπει να βιαστώ να πάω για φαγητό όταν πάνε όλοι οι άλλοι. Αν βιαστώ να πάω με όλους τους άλλους, δεν θα είμαι ίδιος με αυτούς και δεν θα φανώ λαίμαργος; Θα περιμένω λίγο ακόμα». Συνέχισε αυτό που έκανε, αλλά το στομάχι του τον πρόδωσε και άρχισε να γουργουρίζει. Έπιασε το στομάχι του και, κοιτώντας αφηρημένα τον υπολογιστή, σκέφτηκε: «Πεθαίνω της πείνας! Τι έχει για μεσημεριανό σήμερα; Να έχει κρέας; Θα ήταν τέλεια αν έτρωγα λίγο κρέας!» Το στομάχι του συνέχισε να γουργουρίζει όσο σκεφτόταν, και κατάφερε με μεγάλη δυσκολία να περιμένει μέχρι να επιστρέψουν όλοι από το μεσημεριανό. Κάποιος είπε: «Πώς και δεν έφαγες μεσημεριανό; Βιάσου να πας, το φαγητό θα κρυώσει». Ο Σιαοτζιά είπε: «Μην ανησυχείς. Δεν έχω τελειώσει αυτό που κάνω. Θα πάω μόλις τελειώσω». «Δεν θα ήταν καλύτερο να συνεχίσεις τη δουλειά σου αφού φας;» «Δεν πειράζει. Θα τελειώσω σύντομα». Έτσι, ο Σιαοτζιά υπέμεινε την πείνα του και συνέχισε τη δουλειά του. Στην πραγματικότητα, πεινούσε πλέον πολύ και δεν είχε καμία διάθεση να συνεχίσει να δουλεύει, αλλά εξακολούθησε να υπομένει την πείνα του και να προσποιείται. Μετά από λίγο, κοίταξε ξανά το ρολόι του, είδε ότι είχε πάει 1:30 μ.μ., και σκέφτηκε: «Αρκετά. Μάλλον θα πρέπει να πάω τώρα για μεσημεριανό». Μόλις ήταν έτοιμος να σηκωθεί και να πάει να φάει, μια αδελφή τού έφερε έναν δίσκο με φαγητό και είπε: «Είναι πολύ αργά! Πώς και δεν πήγες για μεσημεριανό; Όσο απασχολημένος κι αν είσαι, πρέπει να τρως, αλλιώς θα αποκτήσεις πρόβλημα στο στομάχι αν δεν τρως στην ώρα σου». Εκείνος απάντησε: «Δεν πειράζει. Θα φάω μόλις τελειώσω». «Δεν χρειάζεται να πας. Σου έφερα εγώ το γεύμα σου, οπότε μην καθυστερείς και ξεκίνα να τρως». «Γιατί τέτοια βιασύνη; Δεν έχω καν πεινάσει ακόμα». Τη στιγμή που είπε ότι δεν είχε πεινάσει, το στομάχι του γουργούρισε κι ακούστηκε σαν να έπεσε κεραυνός. Ο Σιαοτζιά έπιασε το στομάχι του, χαμογέλασε αμήχανα, και είπε στην αδελφή: «Μην μπεις ξανά στον κόπο να μου φέρεις φαγητό». «Αλλά αν δεν το κάνω, το φαγητό απλώς θα κρυώσει και θα πρέπει να το ξαναζεστάνουμε. Το έχουμε ήδη ξαναζεστάνει μία φορά». «Τότε, σ’ ευχαριστώ!» Συγκρατώντας τα σάλια του, ο Σιαοτζιά πήρε το γεύμα του από την αδελφή. Χάρηκε πολύ όταν κοίταξε τον δίσκο: δύο αχνιστά ψωμάκια, λαχανικά, κρέας και σούπα. Ο Σιαοτζιά έκανε μία ακόμα σκέψη όταν είδε τα ψωμάκια, και είπε στην αδελφή: «Δεν μπορώ να φάω δύο ψωμάκια. Έχω πολλή δουλειά αυτές τις μέρες, δεν κοιμάμαι καλά και δεν έχω πολλή όρεξη. Αν μου δώσεις δύο ψωμάκια, θα πάνε χαμένα. Πάρε πίσω το ένα». «Δεν πειράζει. Μπορείς να το δώσεις πίσω αν τελικά δεν καταφέρεις να το φας», απάντησε η αδελφή προτού φύγει. Ο Σιαοτζιά σκέφτηκε: «Άντε, φύγε. Πεθαίνω της πείνας». Βλέποντας ότι δεν ήταν κανείς τριγύρω, αλλά νιώθοντας ακόμη λίγο άβολα, πήρε το μπολ και έφαγε διστακτικά μια κουταλιά. Τότε, κοίταξε το κρέας. «Ουάου! Η μυρωδιά του χοιρινού μού έσπασε τη μύτη. Αλλά δεν μπορώ να το φάω αμέσως. Θα πρέπει πρώτα να φάω τα λαχανικά μου. Θα φάω λιγότερο κρέας αν χορτάσω με τα λαχανικά. Διαφορετικά, θα φάω τη μισή μερίδα κρέας. Δεν θα ήταν αυτό ντροπιαστικό;» Το σκέφτηκε για ένα λεπτό, πριν κάνει ακριβώς αυτό. Άρχισε να τρώει τα ψωμάκια και τα λαχανικά, και να πίνει τη σούπα του. Καθώς έτρωγε, του ήρθε να φάει λίγο κρέας, οπότε βούτηξε ένα κομμάτι χοιρινό. Όπως το έφερνε στο στόμα του, έκλεισε τα μάτια του και το γεύτηκε προσεκτικά, με μεγάλη ευχαρίστηση. «Είναι τόσο νόστιμο! Το κρέας είναι πραγματικά καλό, αλλά δεν μπορώ να φάω πάρα πολύ. Μια μπουκιά είναι αρκετή, και μετά θα φάω κι άλλα λαχανικά και σούπα». Συνέχισε να τρώει τα ψωμάκια, αλλά κοιτούσε συνεχώς το κρέας. «Να φάω το κρέας; Είναι τόσο νόστιμο που θα ήταν κρίμα να μην το φάω». Άρχισαν πάλι να του τρέχουν τα σάλια, και σκέφτηκε: «Ξέρω τι θα κάνω! Θα κόψω τα ψωμάκια σε κομμάτια και θα τα βουτήξω στον ζωμό. Δεν θα είναι σαν να τρώω κρέας; Έτσι οι άλλοι θα δουν ότι δεν τρώω κρέας, αλλά θα απολαύσω όλη τη γεύση του κρέατος. Τι τέλεια ιδέα!» Με αυτήν τη σκέψη, έριξε ένα κομμάτι από το ψωμάκι μέσα στον ζωμό, το πήρε και το έφαγε. Του φάνηκε πεντανόστιμο και σχεδόν ίδιο με το κρέας. Τότε, ο Σιαοτζιά έκοψε σε κομμάτια ολόκληρο το ψωμάκι και το έριξε μέσα στον ζωμό… Σε λιγότερο από δέκα λεπτά, το είχε φάει όλο και είχε τελειώσει και τη σούπα του. Έφαγε μόνο ένα ψωμάκι. Δεν υπέκυψε στην επιθυμία του να φάει το άλλο και έδειξε αυτοσυγκράτηση. Αφού τελείωσε με όλα τα πιάτα όπως είχε σχεδιάσει, ο Σιαοτζιά είχε σχεδόν χορτάσει και δεν ήθελε να φάει άλλο. Τότε, σκέφτηκε: «Δεν είναι σωστό να τρώω τόσο γρήγορα, σαν να πεθαίνω της πείνας. Είναι αλήθεια ότι πεινούσα πολύ, αλλά δεν είναι καλό να με βλέπουν έτσι οι άλλοι. Πρέπει να τρώω αργά. Αλλά, τι να κάνω τώρα που έχω ήδη τελειώσει; Έχω μια ιδέα. Θα πάω πίσω τον δίσκο σε δέκα λεπτά». Κρατούσε το ρολόι του και κοιτούσε το καντράν. «Πέντε λεπτά… δέκα… δεκαπέντε… Εντάξει, είναι δύο η ώρα. Τέλεια! Μπορώ να πάω πίσω τον δίσκο!» Χαρούμενος, πήγε πίσω το χοιρινό που είχε απομείνει και το ψωμάκι.

Όταν επέστρεψε ο Σιαοτζιά, ήταν περασμένες 2 μ.μ. Οι αδελφοί και οι αδελφές του είχαν φύγει για το απογευματινό διάλειμμα, και εκείνος δεν είχε τίποτε να κάνει μόνος του, οπότε βαριόταν πολύ. Σκέφτηκε: «Μήπως να πάρω κι εγώ έναν υπνάκο; Είναι πάντα καλό να κοιμάται κανείς λίγο μετά το φαγητό. Μπα, δεν νομίζω. Πώς θα φανεί αν κοιμηθώ όσο κοιμούνται όλοι οι άλλοι; Δεν μπορώ να κοιμηθώ. Πρέπει να αντέξω. Αλλά, πώς να μείνω ξύπνιος; Δεν θα με πάρει ο ύπνος αν είμαι όρθιος. Όμως, αν μείνω όρθιος όλη την ώρα, θα φανεί περίεργο σε κάποιον αν μπει μέσα ξαφνικά. Όχι, δεν μπορώ να μείνω όρθιος. Τότε, θα καθίσω απλώς μπροστά από τον υπολογιστή μου. Αν με δει κανείς, θα σκεφτεί απλώς ότι δουλεύω, ενώ στην πραγματικότητα εγώ θα κάνω διάλειμμα. Πολύ έξυπνη κίνηση». Έτσι, έκατσε όπως συνήθως μπροστά από τον υπολογιστή, κοιτάζοντάς τον με άδειο βλέμμα, αλλά σε πέντε λεπτά τον είχε πάρει ο ύπνος και ροχάλιζε πάνω στο πληκτρολόγιο. Σαράντα λεπτά μετά, ο Σιαοτζιά ξύπνησε ξαφνικά από τον βαθύ του ύπνο και πετάχτηκε επάνω. «Δεν στέκομαι όρθιος; Πώς με πήρε ο ύπνος;» Κοίταξε την ώρα, είδε ότι είχε πάει αργά, και πήγε να πλύνει το πρόσωπό του όσο δεν ήταν κανείς εκεί. Όταν είδε τον εαυτό του στην τουαλέτα, είπε «Ωχ, όχι! Το πρόσωπό μου είναι γεμάτο σημάδια από το πληκτρολόγιο! Πώς θα εμφανιστώ έτσι στους άλλους;» Έπλυνε βιαστικά το πρόσωπό του, τρίβοντάς το με κυκλικές κινήσεις και ελαφριά χτυπήματα, και έμεινε για αρκετή ώρα στην τουαλέτα. Έπειτα, κοίταξε στον καθρέφτη, είδε ότι τα σημάδια από το πληκτρολόγιο είχαν σχεδόν φύγει και αγαλλίασε η καρδιά του. «Κανείς δεν θα το παρατηρήσει καν, εκτός αν κοιτάξει πολύ προσεκτικά». Μετά, χτένισε τα μαλλιά του και ίσιωσε τον γιακά του, συνειδητοποιώντας ξαφνικά ότι ο γιακάς του ανοιχτόχρωμου πουκαμίσου του ήταν λίγο λιγδιασμένος. Μετά από πιο προσεκτικό έλεγχο είδε ότι και οι μανσέτες του ήταν λίγο βρόμικες. Σκέφτηκε: «Δεν έχω πλύνει ούτε έχω αλλάξει ρούχα εδώ και κάποιες μέρες, αλλά δεν είναι εντελώς κακό να μην πλένεται κανείς. Λίγη βρομιά δεν έβλαψε ποτέ κανέναν, και δεν με ενοχλεί. Άλλωστε, δεν φαίνομαι πιο πνευματικός όταν είμαι λίγο λιγδιάρης;» Απλώς γύρισε τον γιακά και τα μανίκια του πουκαμίσου του και σήκωσε τα μανίκια του σακακιού του, αποκαλύπτοντας όλα τα βρόμικα σημεία. Πολύ ικανοποιημένος και με καλύτερη διάθεση, βγήκε ήρεμα από την τουαλέτα. Μετά από λίγο, οι περισσότεροι είχαν επιστρέψει στις θέσεις τους και άρχισαν να ασχολούνται με τη δουλειά τους. Όταν ο Σιαοτζιά είδε ότι όλοι οι άλλοι ήταν εκεί, είπε: «Παιδιά, δεν κοιμηθήκατε πολύ! Μπορείτε πράγματι να υποφέρετε και να πληρώνετε το τίμημα! Εγώ δεν κοιμήθηκα καν, απλώς ξεκούρασα τα μάτια μου για ένα λεπτό και έπειτα έριξα λίγο νερό στο πρόσωπό μου. Διαφορετικά, δεν θα είχα καθόλου ενέργεια». Κανείς δεν απάντησε. Βαριόταν αρκετά, οπότε ξεκίνησε κι εκείνος τη δουλειά του. Επειδή είχε φάει τόσο πολλή σούπα για μεσημεριανό, ήθελε να πάει στην τουαλέτα, αλλά αντιστεκόταν στην ανάγκη, καθώς σκεφτόταν: «Αν πάω, δεν θα σκεφτούν οι άλλοι ότι είμαι τεμπέλης; Δεν είναι καλό να έχω αυτήν τη φήμη, οπότε δεν θα πάω». Έτσι, κρατιόταν, και άντεξε μέχρι που τελικά κάποιος άλλος πήγε στην τουαλέτα, οπότε άρπαξε την ευκαιρία. Πήγε γρήγορα να σταθεί στην ουρά ενώ σκεφτόταν το εξής: «Είναι καλή ιδέα απλώς να ακολουθώ το πλήθος. Έτσι, δεν θα πει κανείς τίποτα για μένα».

Ήταν ένα γεμάτο απόγευμα. Ο Σιαοτζιά έκανε πολλή δουλειά, συναναστράφηκε με ένα άτομο, έκανε ερωτήσεις σε ένα άλλο άτομο, αναζήτησε πόρους και ολοκλήρωσε όλων των ειδών τις εργασίες που σχετίζονται με τα καθήκοντά του. Μετά από όλη αυτήν τη φούρια, ήρθε τελικά η στιγμή για το δείπνο. Αυτήν τη φορά, ο Σιαοτζιά άργησε μόνο λίγο σε σχέση με τους άλλους, αλλά τελείωσε το φαγητό του πάνω-κάτω στην ώρα του. Η περίοδος μετά το δείπνο ήταν για τον Σιαοτζιά η πιο ευτυχισμένη ώρα της ημέρας. Μόνο τότε μπορούσε να πιει με ηρεμία ένα φλιτζάνι από τον αγαπημένο του καφέ, χωρίς να κατακρίνει τον εαυτό του ή να δεχθεί κριτική από τους άλλους, αλλά με γαλήνη στην καρδιά του. Γιατί; Επειδή είχε αρκετούς λόγους να πιει καφέ, που ήταν απολύτως θεμιτοί στα μάτια όλων των άλλων. Έτσι, αυτή ήταν η πιο ευτυχισμένη του ώρα. Καθώς έφτιαχνε τον καφέ του, μουρμούρισε μονολογώντας: «Ουφ! Πρέπει να δουλέψω πάλι υπερωρία σήμερα. Δεν ξέρω καν για πόσες ώρες. Μάλλον θα δω για πόσο μπορεί να με κρατήσει αυτός ο καφές». Κοπάνησε επάνω στο τραπέζι τον καφέ που μόλις είχε φτιάξει, σαν να έλεγε σε όλους: «Έγινε κάτι; Πίνω τον καφέ μου. Έχετε κάποιο πρόβλημα;» Κοίταξε τους άλλους γύρω του. Αν και κανείς δεν τον κοιτούσε, πήρε αδιάφορα το φλιτζάνι του και ήπιε μια γουλιά καφέ, ενώ σκεφτόταν: «Όλοι λένε ότι ο καφές κάνει καλό, και αυτό είναι αλήθεια. Έχει διαφορετική γεύση κάθε μέρα, προσφέροντας μια διαφορετική εμπειρία. Είναι υπέροχος!» Χαρούμενος, ήπιε περήφανα μια γουλιά από τον καφέ του, και έπειτα άρχισε να σκέφτεται με κενό βλέμμα τις δουλειές που είχε να κάνει για το βράδυ. Ουσιαστικά, δεν είχε κανέναν στόχο στο μυαλό του, και ένιωθε εξαντλημένος μετά από μια πολυάσχολη μέρα, αλλά ανάγκασε τον εαυτό του να συνεχίσει. Δεν γινόταν να αποκοιμηθεί και δεν μπορούσε να αφήσει τους άλλους να δουν ότι ήταν κουρασμένος ή ότι αντιμετώπιζε τη δουλειά του ή το καθήκον του με επιπόλαια, ανεύθυνη ή ασεβή στάση. Ζορίστηκε να ζωντανέψει και κάθισε στον υπολογιστή του για να συνεχίσει να εργάζεται. Και, φυσικά, ήπιε τον έναν καφέ μετά τον άλλο. Όσο περισσότερο έπινε, τόσο αυξανόταν η εγρήγορσή του και μειωνόταν η νύστα του. Ο Σιαοτζιά κοιτούσε κατά διαστήματα το ρολόι του. «Είναι περασμένες μία, αλλά δεν μπορώ να κοιμηθώ, καθώς έχω θέσει ως στόχο να μείνω ξύπνιος έως τις τρεις. Δεν μπορώ να πάω για ύπνο ούτε καν στις 2:50 π.μ., αφού έτσι δεν θα κρατούσα την υπόσχεσή μου και δεν θα είχα καμία δικαιολογία ενώπιον του Θεού. Είναι μια υπόσχεση που θα πρέπει να κρατήσει ένα δημιουργημένο ον, οπότε πρέπει να την τηρήσω. Είπα ότι θα κοιμηθώ στις 3 π.μ., οπότε θα κοιμηθώ στις 3 π.μ., ακόμη κι αν χρειαστεί να πιω τόνους καφέ». Έτσι, ήπιε καφέ και αντιστάθηκε στην κούρασή του, περιορίζοντας και ελέγχοντας ψυχικά τον εαυτό του. Στις τρεις, ο Σιαοτζιά είχε μια σημαντική δουλειά να κάνει, οπότε πήρε το τηλέφωνό του και έστειλε το εξής μήνυμα: Αδελφή τάδε, είμαι ο Σιαοτζιά. Έχω μια σημαντική υπενθύμιση για σένα. Μην ξεχάσεις ότι έχουμε ομαδική συνάθροιση αύριο το πρωί στις 10. Είναι υποχρεωτικό να παρευρεθείς. Μην αργήσεις. Υπογραφή: Σιαοτζιά. Ο Σιαοτζιά, αφού ένιωσε ανακούφιση που έστειλε το μήνυμα, την ίδια στιγμή σκέφτηκε: «Εγώ το έστειλα. Τι γίνεται, όμως, αν εκείνη δεν το λάβει; Ξέρει ότι της έστειλα μήνυμα; Δεν μπορώ να κοιμηθώ ακόμα. Πρέπει να περιμένω και να δω αν θα απαντήσει». Μετά από μισή ώρα δεν είχε ακόμα καμία απάντηση, και σκέφτηκε: «Μήπως έχει κοιμηθεί; Πώς και κοιμάται τόσο νωρίς; Πόσο άχρηστη, να κοιμάται ήδη στις τρεις». Περίμενε, μέχρι που η αδελφή απάντησε στις 3:50 π.μ. ως εξής: «Δεν το έχω ξεχάσει για αύριο στις 10 π.μ. Ελπίζω να μην το ξεχάσεις ούτε εσύ, και να έρθεις στην ώρα σου». Ο Σιαοτζιά το διάβασε και σκέφτηκε: «Α, τι άνθρωπος είναι αυτή; Πώς μπορεί να πηγαίνει για ύπνο πιο αργά από μένα;» Αλλά δεν άντεχε άλλο. «Όχι άλλον καφέ! Αν πιω κι άλλο, δεν θα κοιμηθώ καθόλου απόψε. Πρέπει να πάω για ύπνο, γιατί πρέπει να σηκωθώ στις 5:30 το πρωί, το αργότερο στις 6. Δεν μπορώ να φτάσω πιο αργά από τους άλλους αδελφούς και τις αδελφές μου, γιατί, μόλις σηκωθούν, πρέπει όλοι να με δουν να προσεύχομαι, να διαβάζω τον λόγο του Θεού και να ακούω τα κηρύγματα. Άρα, δεν μπορώ να σηκωθώ αργά. Αυτό το μήνυμα φταίει που δεν μπορούσα να πάω για ύπνο νωρίς. Αλλά δεν έχει σημασία, οι άλλοι ξέρουν ότι έμεινα ξύπνιος ως αργά. Ωστόσο, πέτυχα τον στόχο μου, και θα προσπαθήσω να έχω πάει για ύπνο έως τις τέσσερις αύριο». Όσο ο Σιαοτζιά προσπαθούσε να σκεφτεί, ένιωσε τόσο ζαλισμένος που δεν έβγαλε καν τα ρούχα του όταν γύρισε στο δωμάτιό του. Κατέρρευσε στο κρεβάτι του, ήδη μισοκοιμισμένος, αλλά πίεσε και πάλι τον εαυτό του να θυμηθεί: Μη φας αυγά το πρωί, φάε μόνο ένα αχνιστό ψωμάκι για μεσημεριανό, μη φας χοιρινό, πήγαινε για ύπνο στις 3 π.μ., έχεις ακόμη μηνύματα να στείλεις… Ο Σιαοτζιά σκεφτόταν ξανά και ξανά, ώσπου τελικά έμεινε ακίνητος και αποκοιμήθηκε από την κούραση και την εξάντληση, μέσα σε όνειρα και ψευδαισθήσεις. Και αυτή ήταν μια ημέρα στη ζωή του Σιαοτζιά.

Για πείτε μου, ποιο ήταν το νόημα της ιστορίας; Δεν ήταν κουραστικό για τον Σιαοτζιά να προσποιείται συνεχώς με αυτόν τον τρόπο; (Ναι, ήταν.) Τα ρομπότ δεν κουράζονται να κάνουν το ίδιο πράγμα όλη μέρα, επειδή δεν έχουν κρίση ή συνείδηση, αλλά αυτό είναι εξαντλητικό για τους ανθρώπους. Γιατί ο Σιαοτζιά ζούσε έτσι, αφού ήταν τόσο κουρασμένος; Γιατί το έκανε αυτό; Είχε κάποιο σχέδιο; (Ναι, είχε.) Ποιο ήταν το σχέδιό του; (Να κάνει επίδειξη στους άλλους.) Κάνοντας επίδειξη στους άλλους, είχε ο ίδιος κάποιο όφελος; (Θα μπορούσε αυτό να κάνει τους άλλους να τον θαυμάζουν.) Θα μπορούσε να κάνει τους άλλους να τον θαυμάζουν. Σας είναι γνώριμη η προσέγγιση του Σιαοτζιά; Τι είδους άνθρωποι ενεργούν με αυτόν τον τρόπο; (Οι Φαρισαίοι.) Σωστά. Οι Φαρισαίοι υιοθετούν τις καλές συμπεριφορές, τις συμπεριφορές και πρακτικές που συμφωνούν με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, και τις επιδεικνύουν μπροστά στους άλλους ώστε να κερδίζουν τις εντυπώσεις και τη λατρεία τους. Χρησιμοποιούν αυτήν τη μέθοδο για να πετύχουν τον σκοπό τους, δηλαδή να παραπλανήσουν τους ανθρώπους. Ποια είναι η κύρια φύση τους, όταν υποκρίνονται με αυτόν τον τρόπο και υιοθετούν κάθε είδους καλή συμπεριφορά για να κάνουν επίδειξη στους άλλους; Είναι εκείνη της προσποίησης, της απάτης, της παραπλάνησης. Κάτι άλλο; (Της ψεύτικης πνευματικότητας.) Πόσα πράγματα μέσα στην ημέρα του Σιαοτζιά είχαν σχέση με τις διαθέσεις και είναι κοινά σε όλους εκείνους που είναι ικανοί να εξαπατούν; Τα αυγά, τα ψωμάκια, το χοιρινό και ο καφές. Είναι όλα εξωτερικά πράγματα, αλλά ποια ουσία μπορείς να διακρίνεις σε αυτά; Την προσποίηση και τον αυτοέλεγχο. Τι είδους προσποίηση; (Την προσποίηση ότι υπομένει βάσανα.) Το να υπομένει κανείς βάσανα θεωρείται καλό ή κακό πράγμα; (Καλό πράγμα.) Το να υπομένει κανείς βάσανα, είναι μια καλή συμπεριφορά που θαυμάζουν όλοι πολύ. Με τι πιστεύουν οι άνθρωποι ότι ισοδυναμεί; Πιστεύουν ότι ισοδυναμεί με την άσκηση της αλήθειας. Έτσι, ο Σιαοτζιά δεν δίστασε να υποφέρει και να πληρώσει το τίμημα. Ποια ήταν τα βάσανα που υπέμεινε; Δεν έφαγε νόστιμα φαγητά, έμεινε ξύπνιος ως αργά, σηκώθηκε νωρίς και πειθάρχησε το σώμα του. Ποια είναι η φύση αυτού του είδους των βασάνων; Είναι όλα μια προσποίηση. Δεν υπέφερε για την αλήθεια ή τη δικαιοσύνη, αλλά για να κερδίσει την εκτίμηση και τον θαυμασμό των άλλων, και να αποκτήσει καλή φήμη και γόητρο. Υπέφερε για την αλήθεια; (Όχι.) Ποιες από τις πράξεις του συμφωνούσαν με τις αλήθεια-αρχές; Επαναστάτησε ο Σιαοτζιά ενάντια στον εαυτό του και έβαλε στην άκρη τα προσωπικά του συμφέροντα για χάρη της αλήθειας; Συμφωνούσε κάποια από τις πράξεις του; (Όχι.) Ποια ήταν η φύση των βασάνων που υπέμεινε; Να κάνει πράξη την αλήθεια; Ήταν μια εκδήλωση της αγάπης του για την αλήθεια; (Όχι, δεν ήταν.) Τι ήταν, λοιπόν; (Υποκρισία.) Ήταν υποκρισία, αποστροφή για την αλήθεια, απάτη, προσποίηση, εξαπάτηση και παραπλάνηση. Ήταν ξεκάθαρα πράξεις και επιλογές που βασίζονταν στις δικές του φαντασιώσεις και αντιλήψεις και επικεντρώνονταν στα δικά του συμφέροντα. Δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με την αλήθεια. Δεν αναζητούσε την αλήθεια, οπότε ούτε οι πράξεις του ήταν η αλήθεια. Όχι μόνο δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με την αλήθεια, αλλά ήταν εντελώς αντίθετες με τις κανονικές ανάγκες της ανθρώπινης φύσης που είχε στα βάθη της καρδιάς του. Είναι αμαρτία να τρώει κανείς αυγά; (Όχι, δεν είναι.) Όμως, ο Σιαοτζιά θεώρησε ότι είναι απληστία να φάει αυγά. Τα αυγά είναι ένα είδος τροφής που δημιούργησε ο Θεός για τον άνθρωπο. Αν έχεις τη δυνατότητα να τα φας, δεν είναι απληστία να το κάνεις. Αν, όμως, δεν έχεις τη δυνατότητα, αλλά κλέψεις και φας τα αυγά των άλλων, τότε είναι απληστία. Ποια ήταν η γνώμη του Σιαοτζιά για αυτό το ζήτημα; Πίστευε ότι ήταν απληστία να φάει αυγά, και ακόμη μεγαλύτερη απληστία αν το έβλεπαν οι άλλοι. Θεωρούσε ότι δεν θα ήταν απληστία αν μπορούσε να φάει αυγά πίσω από την πλάτη των άλλων, χωρίς να τον δει κανείς. Με τι κριτήριο μετρούσε την απληστία; Το κατά πόσο θα τον έβλεπε κάποιος. Βασίστηκε στα λόγια του Θεού; Όχι, ήταν η δική του προσωπική άποψη. Στην πραγματικότητα, έχουν οι άλλοι σκέψεις ή απόψεις σε αυτό το ζήτημα με τα αυγά; (Όχι, δεν έχουν.) Ήταν ξεκάθαρα μια θεωρία που κατασκεύασε ο ίδιος ο Σιαοτζιά. Πίστευε ότι αν έτρωγε αυγά για πρωινό θα ήταν άπληστος, θα έδειχνε ότι ενδίδει στις ανέσεις και ότι δίνει σημασία στη σάρκα. Άρα, με βάση την άποψή του, δεν ενδίδουν στις ανέσεις και δεν δίνουν σημασία στη σάρκα όλοι όσοι τρώνε αυγά; Αυτό που υπονοούσε ήταν το εξής: «Όταν όλοι εσείς τρώτε αυγά, δίνετε σημασία στη σάρκα. Εγώ δεν δίνω σημασία στη σάρκα, μπορώ να αυτοσυγκρατηθώ, οπότε δεν τρώω αυγά. Βάλτε αυγά μπροστά μου και, ακόμη κι αν πάρω, θα τα βάλω πίσω στη θέση τους. Τέτοια είναι η επιμονή και η αποφασιστικότητά μου. Τόσο πολύ αγαπώ την αλήθεια. Θα μπορούσατε εσείς να το κάνετε αυτό; Αν όχι, δεν αγαπάτε την αλήθεια». Τι νόμιζε ότι είναι η άποψή του; Νόμιζε ότι είναι το κριτήριο μέτρησης του σωστού και του λάθους. Δεν ήταν αυτό εξαπάτηση; (Ναι, ήταν.) Ήταν εξαπάτηση.

Άλλη μια εκδήλωση του Σιαοτζιά ήταν ότι δεν πήγε για φαγητό την ώρα του μεσημεριανού. Τι έκανε αντί για αυτό; (Το ανέβαλε.) Κατέπνιξε την πείνα του και ανέβαλε να πάει για φαγητό. Αλλά, γιατί; (Για να κάνει επίδειξη στους άλλους.) Έπαιζε θέατρο και το έκανε αυτό για να τον δουν οι άλλοι. Τι ήθελε να δουν οι άλλοι και να καταλάβουν από αυτό; Ήθελε να δείξει στους άλλους πόσα βάσανα θα μπορούσε να αντέξει και πόσο επιμελής, αφοσιωμένος, σοβαρός και υπεύθυνος ήταν στη δουλειά του! Ήθελε να δουν οι άλλοι ότι ήταν πραγματικά υπεράνθρωπος! Τότε θα είχε πετύχει τον στόχο του. Έτσι ήθελε να τον αξιολογήσουν. Τι σήμαινε για εκείνον αυτή η αξιολόγηση; Ήταν η ζωή του, το οξυγόνο του. Είναι αυτό αγάπη για την αλήθεια; (Όχι, δεν είναι.) Οπότε, τι αγαπούν οι άνθρωποι όπως αυτός; Δεν διστάζουν να κάνουν επίδειξη, να εμπλέκονται σε μηχανορραφίες και δολοπλοκίες και να εξαπατούν τους άλλους φορώντας ένα προσωπείο, δείχνοντάς τους πόσο μπορούν να υποφέρουν, και λαμβάνοντας έτσι σχόλια από εκείνους όπως: «Πραγματικά μπορείς να υπομένεις τα βάσανα. Αγαπάς πραγματικά τον Θεό και κάνεις το καθήκον σου με αφοσίωση». Δεν διστάζουν να δημιουργούν ψευδείς εντυπώσεις και να χρησιμοποιούν κόλπα για να αποκρύψουν τα πραγματικά γεγονότα, να εξαπατούν τον Θεό και να ξεγελούν τους άλλους, και όλα αυτά για να λάβουν έναν καλό λόγο ή μια ευνοϊκή αξιολόγηση από αυτούς. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; (Μοχθηρή διάθεση.) Είναι μοχθηρή. Προσποιούνται, παίζουν θέατρο και ξεγελούν τους άλλους τόσο καλά! Είναι απλώς ένα γεύμα. Τι πειράζει να πάει κανείς ήρεμα για φαγητό; Ποιος ζωντανός δεν τρώει; Είναι αμαρτία να τρώει κανείς στην ώρα του; Είναι αμαρτία να βρει κανείς κάτι να φάει όταν πεινάει; (Όχι, δεν είναι.) Είναι μια φυσική ανάγκη. Είναι λογικό. Αυτοί οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν όλες τις λογικές ανάγκες ως παράλογες και τις καταδικάζουν. Τι προωθούν με αυτόν τον τρόπο; Προωθούν τη συνεχή πειθαρχία του σώματος, αποκρύπτουν τα πραγματικά γεγονότα και φορούν ένα προσωπείο, ώστε οι άλλοι να μπορούν να δουν πως υποφέρουν, πως απέχουν από τις ανέσεις και πως πληρώνουν οποιοδήποτε τίμημα και προσφέρουν τον χρόνο τους, την ενέργειά τους και ό,τι έχουν για το έργο τους. Αυτό θέλουν να δείχνουν στους άλλους. Αλλά, αυτό κάνουν στην πραγματικότητα; Όχι. Παραπλανούν τους άλλους δημιουργώντας ψευδείς εντυπώσεις, και αυτό είναι μια εκδήλωση μοχθηρής διάθεσης. Μπαίνουν σε τόσο κόπο για κάτι τόσο ασήμαντο όσο ένα γεύμα. Τι είδους άνθρωποι είναι; Αυτό πρέπει να κάνει κάποιος με κανονική ανθρώπινη φύση; (Όχι.) Όχι, βέβαια. Είναι πολύ ύπουλοι! Οι περισσότεροι άνθρωποι, αν άκουγαν ότι κάποιος κάνει τόση επίδειξη για ένα ασήμαντο ζήτημα, θα το επικροτούσαν ή θα ένιωθαν απέχθεια; (Θα ένιωθαν απέχθεια.) Θα μπορούσατε ποτέ εσείς να ενεργήσετε με αυτόν τον τρόπο; (Μερικές φορές.) Σε τέτοιον βαθμό; (Όχι.) Είναι δύσκολο να αντέξει κανείς το αίσθημα της πείνας, αλλά μερικοί άνθρωποι καταφέρνουν να αντέξουν αυτό το βάσανο. Αν τους ζητήσεις να υποταχθούν στα λόγια του Θεού, να καταβάλλουν προσπάθεια για τα λόγια Του, να ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές των λόγων του Θεού και να μιλούν ειλικρινά, θα το θεωρήσουν πολύ επίπονο και δύσκολο. Για αυτούς τους ανθρώπους, θα ήταν δυσκολότερο να εγκαταλείψουν τα συμφέροντά τους και την υπερηφάνεια τους από το να ανέλθουν στον ουρανό. Αλλά είναι πρόθυμοι, όποιο κι αν είναι το κόστος, να παραμερίσουν τα λόγια του Θεού, να ενεργήσουν σύμφωνα με τις δικές τους φαντασιώσεις και να προστατέψουν τα σαρκικά τους συμφέροντα. Δεν είναι αυτό εκδήλωση όσων δεν αγαπούν την αλήθεια; (Ναι, είναι.) Αυτή είναι μία πτυχή.

Τι άλλες εκδηλώσεις επέδειξε ο Σιαοτζιά; Νύσταζε τρομερά, αλλά δεν πήγε για ύπνο. Για πείτε μου, δεν είναι λογικό όταν νυστάζει κάποιος να ξαπλώσει για λίγο ή να πάρει έναν υπνάκο, ώστε να έχει μετά περισσότερη δύναμη για δουλειά; (Ναι, είναι.) Είναι λογικό. Θα κατέκρινε κανείς τον Σιαοτζιά επειδή κοιμήθηκε; (Όχι.) Οπότε, γιατί ήταν τόσο τρομοκρατημένος, αφού κανείς δεν θα τον κατέκρινε; Τι φοβόταν; (Μήπως του ξεφύγει κάτι.) Σωστά. Φοβόταν μήπως του ξεφύγει κάτι. Στις φαντασιοκοπίες του, πίστευε ότι τον είχαν όλοι σε μεγάλη εκτίμηση, ότι τον θεωρούσαν όλοι ιδιαίτερα ικανό να υπομένει τα βάσανα, και εξαιρετικά ευσεβή. Νόμιζε ότι αν αποκαλύπτονταν το πραγματικό του πρόσωπο και ανακάλυπταν όλοι ότι δεν ήταν τέτοιος άνθρωπος, θα κατέρρεε ολόκληρη η καλή του εικόνα. Δεν μπορούσε να αντέξει στη σκέψη ότι θα συνέβαινε αυτό. Οπότε, έδειχνε αυτοσυγκράτηση ακόμη και στον ύπνο. Ήταν τόσο αυστηρός με τον εαυτό του. Τι είδους άνθρωπος είναι; Δεν είναι ψυχικά άρρωστος; Τέτοιου είδους άνθρωποι συχνά ακούν τα κηρύγματα, διαβάζουν τον λόγο του Θεού και συναθροίζονται για συναναστροφή. Άρα, πώς γίνεται να μην εστιάζουν στην αλήθεια; Είναι θαυμάσιο να στοχάζεσαι τις αλήθεια-αρχές. Δες τι λένε τα λόγια του Θεού. Υπάρχουν στα λόγια του Θεού δηλώσεις για τους ανθρώπους που παίρνουν έναν υπνάκο; (Όχι.) Ο Θεός δεν έκανε δηλώσεις για αυτό το ζήτημα, ούτε καν το ανέφερε. Όποιος σκέφτεται με κανονική ανθρώπινη φύση έπρεπε να γνωρίζει πώς να διαχειρίζεται αυτό το ζήτημα. Είναι λογικό να πάρεις έναν υπνάκο όταν νυστάζεις. Είναι λογικό να ξεκουραστείς το μεσημέρι όταν είναι καλοκαίρι κι έχει ζέστη. Ιδίως κάποιοι ηλικιωμένοι, που δεν μπορούν να συνεχίσουν επειδή δεν τους ακολουθεί το σώμα τους ή επειδή δεν έχουν τα απαραίτητα επίπεδα ενέργειας, χρειάζεται να κοιμηθούν για λίγο μετά το μεσημεριανό γεύμα. Αυτό δεν εξαρτάται από τις συνήθειες του τρόπου ζωής τους, αλλά από τις σωματικές τους ανάγκες. Ο Θεός σού έχει δώσει την επίγνωση, τη συναίσθηση και τις αντιδράσεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης, ώστε να μπορείς να διαχειρίζεσαι μόνος σου την καθημερινή σου διατροφή, τον μόχθο σου και την ξεκούρασή σου ανάλογα με τη δική σου εργασία και το δικό σου περιβάλλον. Δεν πρέπει να καταπονείς τον εαυτό σου. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι δεν καταναλώνεις πλουσιοπάροχα γεύματα και λες: «Ο Θεός δεν επιτρέπει στους ανθρώπους να τρώνε ωραία φαγητά. Όταν τρώνε πάντα ωραία φαγητά, οι άνθρωποι γίνονται άπληστοι». Ο Θεός δεν το είπε ποτέ αυτό, και δεν έχει τέτοιου είδους απαίτηση από τους ανθρώπους. Όμως, αυτό πίστευε ο Σιαοτζιά, και θεωρούσε ότι πιθανότατα κι ο Θεός πιστεύει το ίδιο. Νόμιζε ότι αν κάποιος πάει για ύπνο πολύ νωρίς, θα σήμαινε ότι ενδίδει στις ανέσεις, κι αυτό δεν αρέσει στον Θεό. Δεν δείχνει αυτό ότι δεν κατανοεί την αλήθεια; (Όντως.) Όταν ο Σιαοτζιά δεν κατανοούσε την αλήθεια, θα μπορούσε να την αναζητήσει. Όμως, αντί να το κάνει αυτό, ενεργούσε απλώς σύμφωνα με τη δική του υποκειμενική βούληση. Μέχρι πού έφτασε; Έφτασε στο σημείο να πιει τρία ή τέσσερα φλιτζάνια καφέ σε μία ημέρα, μόνο και μόνο για να μπορέσει να μείνει ξύπνιος ως αργά. Ορισμένοι λένε: «Τα τελευταία χρόνια, έχω πιει πολύ καφέ κατά την εκτέλεση των καθηκόντων μου, ώστε να είμαι σε θέση να κάνω το έργο του οίκου του Θεού». Αν κάποιος άλλος πει: «Ποιος σε ανάγκασε να πιεις καφέ; Εσύ δεν επέλεξες να τον πιεις;» θα σκεφτούν από μέσα τους: «Ξέρεις γιατί πίνω καφέ; Όχι για να μείνω ξύπνιος ως αργά, αλλά για να χάσω βάρος. Δεν το ήξερες αυτό; Αλλά δεν μπορώ να σου το πω, γιατί τότε θα ξέρεις. Πώς θα φαίνομαι αδύνατος αν εσύ είσαι πιο αδύνατος από μένα;» Αυτό είναι πραγματικά υστερόβουλο, έτσι δεν είναι; Τι απόψεις και ιδέες εμπεριέχει; Εμπεριέχει οποιοδήποτε στοιχείο της κατανόησης ή του ορθολογισμού της κανονικής ανθρώπινης φύσης; (Όχι.) Όχι, εμπεριέχει μόνο επίδειξη πνεύματος, κόλπα και μηχανορραφίες, προσποίηση, εξαπάτηση και παραπλάνηση. Μόνο αυτό, και τίποτε άλλο. Δείχνει υστεροβουλία όποτε συμβαίνει κάτι. Αυτοί οι άνθρωποι δεν πρόκειται να πουν ποτέ σε κανέναν τις ειλικρινείς τους απόψεις και σκέψεις, πόσο δε μάλλον να αφήσουν τους άλλους να τις μάθουν ή τον Θεό να τις δει. Η νοοτροπία τους δεν είναι «Ξεγυμνώνω τον εαυτό μου. Οι πράξεις μου ευθυγραμμίζονται με τις σκέψεις μου, και αυτός είμαι πραγματικά». Η νοοτροπία τους δεν είναι αυτή σε καμία περίπτωση. Ποια είναι, λοιπόν; Συγκαλύπτουν την αλήθεια και προσποιούνται όσο περισσότερο μπορούν, επειδή φοβούνται ότι οι άλλοι έχουν σχηματίσει γι’ αυτούς την εικόνα πως δεν είναι αρκετά σπουδαίοι, ευσεβείς ή πνευματικοί.

Γιατί ο Σιαοτζιά ήθελε να μείνει ξύπνιος ως αργά; Σε πολλές εργασίες δεν απαιτείται να μένει κανείς ως αργά το βράδυ και οι περισσότεροι άνθρωποι νυστάζουν μετά τις 10 μ.μ. Ακόμη κι αν συνεχίσουν να εργάζονται, δεν θα είναι αποδοτικοί, επειδή οι άνθρωποι δεν έχουν ανεξάντλητη ενέργεια. Όμως ο Σιαοτζιά πίεζε πάντα τον εαυτό του, χωρίς να τον νοιάζει αν ήταν αποδοτικός, παρόλο που ήξερε καλά ότι δεν ήταν. Γιατί έστειλε μήνυμα πριν κοιμηθεί; (Για να το προσέξουν οι άλλοι.) Για να μπορούν να πιστοποιήσουν οι άλλοι ότι πήγε για ύπνο στις τρεις. Ακόμη κι αν δεν κοιμηθείς όλη νύχτα, εσύ δεν θα είσαι τελικά αυτός που νυστάζει; Κι εσύ δεν θα το έχεις προκαλέσει αυτό στον εαυτό σου; Ορισμένοι μένουν ξύπνιοι ως αργά και στέλνουν μήνυμα στις 3 π.μ. Όταν ο παραλήπτης απαντήσει στις 4 π.μ., περιμένουν ως τις 5 π.μ. για να απαντήσουν, ώστε να δείξουν ότι πήγαν για ύπνο ακόμη πιο αργά. Με αυτόν τον τρόπο, βασανίζουν τον εαυτό τους και βλάπτουν ο ένας τον άλλο, και στο τέλος κανείς τους δεν κοιμάται καθόλου όλη νύχτα. Δεν είναι και οι δύο επιπόλαιοι και ανόητοι; Τι είδους συμπεριφορά είναι αυτή; Είναι ηλίθια συμπεριφορά. Από πού προέρχεται αυτή η συμπεριφορά; Προέρχεται εξολοκλήρου από μια διεφθαρμένη διάθεση. Προς το παρόν, δεν θα εξετάσουμε από ποια διεφθαρμένη διάθεση πηγάζει αυτή η συμπεριφορά. Θα πούμε μόνο πόσο γελοία είναι. Αυτοί οι άνθρωποι θα μπορούσαν να αλλάξουν αυτήν τη γελοία συμπεριφορά και πρακτική, επιλέγοντας να κάνουν πράξη οποιαδήποτε από τα λόγια του Θεού. Οποιαδήποτε από τα λόγια Του θα μπορούσαν να τους επιτρέψουν να ζήσουν με ηρεμία και ασφάλεια και να κάνουν τη ζωή τους πιο ρεαλιστική και πρακτική. Γιατί δεν επιλέγουν να ζήσουν σύμφωνα με τον λόγο του Θεού; Γιατί βασανίζουν έτσι τον εαυτό τους; Δεν θερίζουν ό,τι έσπειραν; (Ναι.) Όσο κι αν υποφέρει κάποιος με αυτόν τον τρόπο, θα είναι πάντοτε μάταιο. Και όσα βάσανα κι αν υπομένει, θα πρέπει να υποστεί ο ίδιος τις συνέπειες. Ορισμένοι λένε: «Πίστευα στον Θεό όλα αυτά τα χρόνια και ήμουν επικεφαλής για 20 χρόνια. Πάντοτε έμενα ξύπνιος ως αργά και δεν κοιμόμουν, και στο τέλος εξαντλήθηκε το νευρικό μου σύστημα». Εγώ λέω: «Φτηνά τη γλίτωσες με νευρική εξάντληση. Αν συνεχίσεις να βασανίζεις έτσι αλόγιστα τον εαυτό σου και να συμπεριφέρεσαι με αυτόν τον τρόπο, σύντομα θα πάθεις και ψύχωση». Μπορεί να είναι κανείς υγιής αν δεν κοιμάται τη νύχτα, αν είναι πάντα στην τσίτα και το σώμα του δεν λειτουργεί φυσιολογικά; Αυτοί το προκάλεσαν αυτό στον εαυτό τους! Ας πούμε ότι τους λες: «Δεν γίνεται να συμπεριφέρεσαι έτσι. Βάλε τα δυνατά σου για να κάνεις τη δουλειά σου κατά τη διάρκεια της ημέρας, και αύξησε την παραγωγικότητά σου. Όταν όλοι συζητούν για τη δουλειά, να χαζολογάς λιγότερο και να μη μιλάς τόσο πολύ για ασήμαντα πράγματα. Θα πρέπει να καταλαβαίνεις τα κύρια σημεία, τον πυρήνα και το θέμα της συζήτησης, και μόλις τελειώσει, θα πρέπει όλοι να συνεχίσουν τις δικές τους εργασίες. Μη συνεχίζεις να φλυαρείς ασταμάτητα και μη χασομεράς». Δεν θα σε ακούσουν. Δεν εκφράζονται με ευχέρεια, αλλά δεν συνοψίζουν τις εμπειρίες τους· απλώς λένε ανοησίες για να σπαταλήσουν χρόνο ως τη μία ή τις δύο το πρωί, και δεν κοιμούνται ούτε αφήνουν τους άλλους να κοιμηθούν. Αυτό δεν δείχνει ότι βασανίζουν και βλάπτουν τους άλλους; Στο τέλος, σκέφτονται: «Θεέ μου, το είδες, έτσι δεν είναι; Είχε πάει τρεις κι ακόμη δεν είχα κοιμηθεί!» Ο Θεός το είδε. Δεν είδε μόνο πώς φαίνονταν εξωτερικά, αλλά είδε και τα βάθη της καρδιάς τους, και λέει: «Η καρδιά σου είναι ακάθαρτη. Μένεις ξύπνιος όλη νύχτα και βασανίζεσαι άσκοπα, αλλά ο Θεός δεν θα το θυμάται ποτέ. Όταν είναι ώρα για ύπνο, δεν πηγαίνεις να κοιμηθείς, αλλά πιέζεις τον εαυτό σου να αντέξει. Εσύ ο ίδιος έχεις προκαλέσει αυτό το βάσανο στον εαυτό σου!» Όταν οι άνθρωποι νυστάζουν, είναι φυσικό να κλείνουν τα βλέφαρά τους. Αυτό γίνεται ενστικτωδώς, οπότε σου αξίζει να υποφέρεις αν πηγαίνεις πάντα κόντρα στα ένστικτα και τους νόμους της φύσης! Ο Θεός δεν θα σου ζητήσει να υπομείνεις βάσανα που είναι άσκοπα ή που προκαλούνται παραβιάζοντας τους νόμους της φύσης ή παραβαίνοντας τις αρχές ή την αλήθεια. Αν επιμένεις σε τέτοιου είδους βάσανα, ας είναι. Ορισμένοι, όταν ακούν ότι κάποιος δεν πηγαίνει για ύπνο ως τις 3 π.μ., σκέφτονται: «Κι εγώ το ίδιο δεν κάνω; Ε λοιπόν, στο μέλλον θα πηγαίνω για ύπνο στις 3:30 π.μ.». Έπειτα ακούν ότι κάποιος κοιμάται στις 3:30 π.μ., οπότε θέλουν να κοιμούνται στις 4 π.μ. Δεν είναι αυτό ψυχική ασθένεια; Θα μπορούσες να ανταγωνιστείς τους άλλους σε οτιδήποτε, κι εσύ επιλέγεις να μπεις σε ανταγωνισμό για το ποιος κοιμάται πιο αργά. Αυτό σημαίνει ότι είσαι ψυχικά διαταραγμένος. Έχουν αυτοί οι άνθρωποι πρόβλημα στην κατανόηση; (Ναι, έχουν.) Δεν μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια. Όταν έχεις χρόνο, σταμάτα να καταβάλλεις προσπάθεια, να στύβεις το μυαλό σου και να δαπανάς σκέψη για πράγματα όπως η εξωτερική συμπεριφορά, η προσποίηση και η εξαπάτηση. Σε τι πρέπει να επικεντρώσεις την προσπάθειά σου; Δες πώς τα λόγια του Θεού εκθέτουν τη διεφθαρμένη φύση και τη μοχθηρή διάθεση των ανθρώπων και πώς Εκείνος ξεσκεπάζει τους ανθρώπους που είναι επιπόλαιοι. Προσπάθησε να συγκρίνεις τον εαυτό σου με τα λόγια του Θεού που εκθέτουν τον άνθρωπο. Αναλογίσου πόσες από τις εκδηλώσεις που εκθέτει ο Θεός κατέχεις εσύ και πόσες από αυτές εμφανίζεις συχνά ή αποκαλύπτεις. Είναι καλό να συνοψίζουμε αυτά τα πράγματα! Πόσο ποταπό είναι ένας άνθρωπος να καταβάλλει συνεχώς προσπάθεια για λίγα αυγά ή αχνιστά ψωμάκια ή για να βουτήξει τροφές σε ζωμό! Τι είναι αυτό; Είναι υστεροβουλία και έλλειψη σοφίας. Τι είναι ένας τέτοιος άνθρωπος; (Είναι ανόητος.) Καλά το είπατε. Δεν είναι υπερβολή να αποκαλέσουμε ανόητους και εμμονικούς με το φαγητό τους ανθρώπους που υπολογίζουν πάντα πόσα αυγά να φάνε ή σκέφτονται να πιουν καφέ για να μείνουν ξύπνιοι τη νύχτα. Σε ποιους τομείς είναι ανόητοι; Γιατί λέμε ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι ανόητοι; (Γιατί αυτό που υπομένουν είναι εντελώς άχρηστο.) Είναι σίγουρα άχρηστο. Γιατί να θέλεις να κάνεις τέτοια παιδιάστικα πράγματα; Πιστεύεις ότι αν δεν φας αυγά σε όλη σου τη ζωή, θα μπορέσεις να κατανοήσεις την αλήθεια; Δεν είναι ανόητη αυτή η συμπεριφορά; (Ναι, είναι.) Μην κάνεις ανόητα πράγματα. Τι είδους άνθρωποι τείνουν να κάνουν ανόητα πράγματα; (Οι άνθρωποι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση.) Έχουν αυτοί οι άνθρωποι την ικανότητα να κατανοήσουν την αλήθεια; (Όχι.) Ορισμένοι λένε: «Το επίπεδό τους είναι καλό και μπορούν να κηρύττουν με τόση επιδεξιότητα». Μπορεί να κηρύττουν με επιδεξιότητα, αλλά γιατί ασχολούνται πάντα με παιδιάστικα πράγματα όταν έρχεται η στιγμή να ενεργήσουν; Γιατί συμπεριφέρονται με τέτοιο ανώριμο και γελοίο τρόπο; Τι συμβαίνει εδώ; Άλλα λένε κι άλλα κάνουν. Μιλούν με βάση τα δόγματα που έχουν κατανοήσει, ενώ ενεργούν με βάση ό,τι έχουν πραγματικά κατανοήσει και μπορούν να αποδεχθούν. Κατά βάθος, ασπάζονται ή αποδέχονται τα δόγματα που κηρύττουν; (Όχι, δεν τα αποδέχονται.) Δεν αποδέχονται ότι αυτά τα πράγματα είναι η αλήθεια ή ότι αποτελούν τα κριτήρια που θα πρέπει να κάνουν πράξη και να ακολουθούν. Στην πραγματικότητα, πιστεύουν ως κριτήρια και οδούς άσκησης τις μηχανορραφίες και τις αντιλήψεις που έχουν στην καρδιά τους, τις ψεύτικες ιδέες και πρακτικές και τις συμπεριφορές που θεωρούν καλές οι άλλοι. Δεν θα διαγραφούν αυτοί οι άνθρωποι αν δεν αλλάξουν ποτέ; Θα έχουν οποιαδήποτε πιθανότητα σωτηρίας; Έχουν ελάχιστες ελπίδες.

Πείτε μου, είναι λογικό να κρατά κανείς ομπρέλα ή να φορά ψάθινο καπέλο όταν καίει ο ήλιος; (Ναι, είναι λογικό.) Οι άνθρωποι που εργάζονται στον ήλιο θα πάθουν γρήγορα έγκαυμα αν δεν φορέσουν καπέλο, οπότε είναι απολύτως λογικό. Ορισμένοι δεν σκέφτονται έτσι, και λένε: «Να φορέσω ψάθινο καπέλο; Δεν θα ήταν προσβολή για μένα; Θα μπορούσα να φορέσω καπέλο; Δεν φοβάμαι να υποφέρω ούτε να μαυρίσω από τον ήλιο. Στην πραγματικότητα, κάνει καλό στην υγεία». Αν αυτό πιστεύουν πραγματικά, δεν υπάρχει πρόβλημα. Όμως, το σημαντικό είναι ότι κατά βάθος κάποιοι δεν σκέφτονται έτσι, αλλά: «Δείτε πώς είστε! Φοράτε ψάθινο καπέλο επειδή φοβάστε μη μαυρίσετε από τον ήλιο ή μην πάθετε έγκαυμα μια ηλιόλουστη ημέρα. Εγώ δεν θα φορέσω! Γιατί να φοβηθώ μη μαυρίσω ή μην πάθω έγκαυμα; Αρέσουν στον Θεό αυτά τα πράγματα, οπότε δεν με νοιάζει τι πιστεύουν οι άλλοι!» Τι πιστεύετε για τους ανθρώπους που το λένε αυτό; Πιστεύετε ότι είναι λίγο δόλιοι, λίγο ψεύτικοι; Στην πραγματικότητα, υπάρχει κίνητρο πίσω από την άρνησή τους να φορέσουν καπέλο. Θέλουν να δείξουν στους άλλους ότι μπορούν να υποφέρουν και ότι είναι αληθινά πνευματικοί. Αυτή η υποκριτική συμπεριφορά είναι αηδιαστική! Οι άνθρωποι που καταφέρνουν να προσποιούνται τόσο μπορούν να κάνουν καλά τα καθήκοντά τους; Μπορούν να υποφέρουν και να πληρώνουν το τίμημα για τα καθήκοντά τους; Μόλις μαυρίσουν από τον ήλιο ή πάθουν έγκαυμα, δεν θα παραπονιούνται και δεν θα κατηγορούν τον Θεό; Οι υποκριτές Φαρισαίοι δεν κάνουν ποτέ πράξη την αλήθεια, αλλά υποκρίνονται ότι διαθέτουν πνευματικότητα. Θα μπορούσαν πραγματικά να υποφέρουν και να πληρώσουν το τίμημα; Με βάση την ουσία των υποκριτών, μπορείτε να δείτε ότι δεν αγαπούν καθόλου την αλήθεια και ότι είναι ακόμα λιγότερο ικανοί να υποφέρουν ή να πληρώσουν το τίμημα για αυτήν. Εκτός αυτού, όσα λόγια αλήθειας κι αν ακούσουν, ποτέ δεν τα προσέχουν ούτε τα κατανοούν ως την αλήθεια. Αντιθέτως, τα αντιμετωπίζουν και τα κηρύττουν ως ένα είδος πνευματικής θεωρίας. Οι υποκριτές αυτού του είδους δεν καταλαβαίνουν γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, γιατί Εκείνος θέλει να προσφέρει την αλήθεια στους ανθρώπους, με ποια διαδικασία αποδέχονται οι άνθρωποι τη σωτηρία του Θεού, πού έγκειται η σημασία της και τι εννοεί πραγματικά ο Θεός ως σωτηρία. Δεν κατανοούν καμία από αυτές τις αλήθειες. Αν σε μια εκκλησία υπάρχει ένας υποκριτής που δεν αγαπά την αλήθεια και του αρέσει να είναι ψεύτικος, τότε είναι πραγματικά Φαρισαίος. Οι άνθρωποι αυτοί, μέσα στην καρδιά τους δίνουν σημασία στη συμπεριφορά, στις εντυπώσεις και στις αξιολογήσεις των άλλων και, όσες αλήθειες κι αν ακούσουν, ποτέ δεν τις κάνουν πράξη. Όλα όσα λένε είναι σωστά και μπορούν να εκφράσουν κάθε είδους δόγμα, αλλά δεν κάνουν πράξη όσα κηρύττουν. Αν κάποιος συμβαδίζει πραγματικά με αυτούς, είναι κι αυτός τέτοιου είδους άνθρωπος; (Ναι, είναι.) Κάποιος που σκέφτεται κανονικά, πώς θα αντιμετωπίσει τις εκδηλώσεις αυτού του υποκριτή; Θα σκεφτεί: «Η μέθοδος άσκησής του είναι λανθασμένη, έτσι δεν είναι; Γιατί είναι τόσο παράξενη; Όταν έρχεται η ώρα του φαγητού, θα πρέπει απλώς να πάει να φάει. Οπότε, γιατί το κουράζει τόσο το θέμα;» Θα πει ότι αυτός ο άνθρωπος είναι αλλόκοτος, ότι καταλαβαίνει τα πράγματα διαφορετικά από τους άλλους, με στρεβλό τρόπο, και δεν θα επηρεαστεί από αυτόν. Αν, όμως, κάποιος είναι ίδιος με αυτόν τον υποκριτή και δίνει ιδιαίτερη σημασία στην εξωτερική συμπεριφορά και στις γνώμες των άλλων, τότε θα συγκρίνει τον εαυτό του με αυτόν και θα τον ανταγωνίζεται. Είναι ακριβώς όπως ο Σιαοτζιά που έστειλε μήνυμα στις 3 π.μ. και ο παραλήπτης απάντησε στις 4 π.μ., με το εξής σκεπτικό: «Μου έστειλες μήνυμα στις 3 π.μ., οπότε θα απαντήσω στις 4 π.μ.». Και έπειτα ο Σιαοτζιά σκέφτηκε: «Μου απάντησες στις 4 π.μ., οπότε θα στείλω το δικό μου μήνυμα στις 5 π.μ.». Με την πάροδο του χρόνου, μέσω αυτού του ανταγωνισμού όλοι γίνονται βαθμιαία υποκριτές. Αν ένας επικεφαλής της εκκλησίας είναι τέτοιου είδους άνθρωπος και οι αδελφοί και οι αδελφές δεν έχουν κρίση, τότε κινδυνεύουν, καθώς μπορεί να παραπλανηθούν ανά πάσα στιγμή. Γιατί το λέω αυτό; Οι άνθρωποι που δεν κατανοούν την αλήθεια είναι εύκολο να παραπλανηθούν και να επηρεαστούν από την εξωτερική καλή συμπεριφορά των άλλων. Επειδή δεν ξέρουν τι είναι σωστό, πιστεύουν τις δικές τους αντιλήψεις ότι μια τέτοια συμπεριφορά είναι καλή. Αν κάποιος άλλος μπορεί να υιοθετήσει αυτές τις συμπεριφορές, θα γίνει το αντικείμενο του θαυμασμού τους και θα σκεφτούν ότι αυτός ο άνθρωπος θα έπρεπε να γίνει επικεφαλής, να οδηγηθεί στην τελείωση και να έχει την αγάπη του Θεού. Θα εγκρίνουν αυτήν τη συμπεριφορά και θα την αποδεχθούν στα βάθη της καρδιάς τους. Τι θα γίνει αν την αποδεχθούν; Θα ακολουθήσουν αυτόν τον άνθρωπο. Αν είναι και οι δύο επικεφαλής, θα συγκρίνονται και θα ανταγωνίζονται μεταξύ τους. Μια φορά, επικεφαλής και εργάτες από εκκλησίες διαφορετικών χωρών συγκεντρώθηκαν μέσω διαδικτύου. Μόλις συνδέθηκα μέσω διαδικτύου και άκουσα για λίγο, ένιωσα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Σκέφτηκα: «Τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι εδώ; Κηρύττουν;» Αφού κατάλαβα πώς είχαν τα πράγματα, συνειδητοποίησα ότι προσεύχονταν. Αναρωτήθηκα γιατί προσεύχονταν με αυτόν τον τρόπο. Ακούγονταν τρομακτικό, ήταν λες και φανέρωναν τα δόντια τους και έδειχναν τα νύχια τους. Αυτό από μόνο του δεν είναι και τόσο μεγάλο ζήτημα. Άρα, ποιο ήταν το κύριο πρόβλημα; Φαίνονταν να προσεύχονται με τα μάτια τους ανοιχτά, όχι ενώπιον του Θεού. Και δεν έλεγαν αυτό που είχαν στην καρδιά τους. Αντ’ αυτού, ανταγωνίζονταν για να δουν ποιος ήταν ο πιο εύγλωττος, ποιος μπορούσε να εκφράσει περισσότερα δόγματα και ποιος μιλούσε πιο εκτενώς και σε μεγαλύτερο βάθος. Ακουγόταν σαν αγώνας στην αρένα, και οπωσδήποτε όχι σαν προσευχή στον Θεό. Δεν είναι τελειωμένοι αυτοί οι άνθρωποι; Δεν έχουν διαγραφεί; Όταν τέτοιοι άνθρωποι υπηρετούν ως επικεφαλής, πόσα βάσανα πρέπει να υπομείνουν όσοι είναι χαμηλότερα από αυτούς στην ιεραρχία; Δεν βλάπτονται οι υφιστάμενοί τους; Ο καθένας τους προσευχήθηκε με ενθουσιασμό για τουλάχιστον 20 λεπτά, και είχαν το θράσος να δαπανήσουν τόσο χρόνο στην προσευχή, παρόλο που ο Άνωθεν ορίζει ότι στις συναθροίσεις δεν θα πρέπει να κυριαρχεί ένα μόνο άτομο και ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να συναναστρέφονται μόνο για 5 έως 10 λεπτά. Αργότερα, κατάλαβα επιτέλους γιατί τόσο πολλές συναθροίσεις διαρκούν από το πρωί ως το βράδυ. Αυτοί οι αποκαλούμενοι επικεφαλής δαπανούν πολύ χρόνο μόνο για να προσευχηθούν, ο ένας μετά τον άλλο, ενώ όσοι είναι χαμηλότερα στην ιεραρχία υποφέρουν. Αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής ήταν εκεί για να μπουν σε λεκτική αντιπαράθεση, να πολυλογήσουν, και κάποιοι ήταν τόσο ασυνάρτητοι που ξεχνούσαν ότι είχαν ήδη πει κάτι. Για εκείνους, δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα, αρκεί να είχαν μιλήσει περισσότερο από τους άλλους. Ήμουν σε σύγχυση. Όταν κάποιος προσεύχεται, θα πρέπει να προσεύχεται στον Θεό με τα μάτια κλειστά. Οπότε, γιατί είχαν τα μάτια ανοιχτά; Πραγματικά, δεν αναστάτωνε το μυαλό τους να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά και να βλέπουν πώς προσεύχονταν οι άλλοι; Ειδικά όταν έπρεπε να σκεφτούν πώς προσεύχονταν οι άλλοι και ποιες λέξεις χρησιμοποιούσαν και όταν ήθελαν να είναι ανώτεροι από αυτούς. Έχοντας γεμίσει την καρδιά τους με τέτοια πράγματα, θα ήταν δυνατόν να προσευχηθούν στον Θεό και να μιλήσουν από την καρδιά τους; Δεν είναι αυτό παράλογο; Δεν είναι όλες αυτές εκδηλώσεις της ψεύτικης πνευματικότητας των ψευδο-επικεφαλής και των ψευδο-εργατών; Είναι καλό να συναθροίζονται όλοι μαζί και να διαβάζουν τα λόγια του Θεού και να συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια. Όμως, κάποιοι άνθρωποι έχουν αναφέρει τα εξής: «Α, δεν έχεις ιδέα. Όταν συναθροίζονται και προσεύχονται αυτοί οι επικεφαλής, είναι σαν να ψάλουν τις γραφές. Μιλούν συνεχώς για ένα πράγμα και συμβαίνει το ίδιο κάθε φορά που συναθροιζόμαστε. Έχω βαρεθεί να τους ακούω». Πώς διαπαιδαγωγούν τους ανθρώπους τέτοιου είδους συναθροίσεις; Οι ψευδο-επικεφαλής και οι ψευδο-εργάτες το κάνουν πάντα αυτό. Μπορούν να συμμορφώνονται με τις προθέσεις του Θεού; Δεν δίνουν σημασία στη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια για να βοηθήσουν τους ανθρώπους να την κατανοήσουν. Ούτε στην επίλυση προβλημάτων μέσω της συναναστροφής πάνω στην αλήθεια. Αντιθέτως, επιδίδονται στην ψεύτικη πνευματικότητα της θρησκείας. Αυτό δεν παρασύρει τους ανθρώπους σε λάθος δρόμο; Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Δεν κατανοούν καθόλου τις προθέσεις του Θεού, ούτε τις απαιτήσεις Του από τους ανθρώπους. Απλώς επιδίδονται σε θρησκευτικά τελετουργικά και κάνουν επίδειξη! Ακόμα χειρότερα, χρησιμοποιούν την προσευχή για να εκθέσουν τους άλλους, να τους επιτεθούν και να τους κατακρίνουν, ενώ κάποιοι χρησιμοποιούν την προσευχή για να δικαιολογηθούν. Οι προσευχές τους φαίνεται να απευθύνονται στον Θεό, αλλά στην πραγματικότητα γίνονται για να τις ακούσουν οι άνθρωποι. Επομένως, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ούτε στο παραμικρό θεοφοβούμενη καρδιά. Είναι όλοι δύσπιστοι που προκαλούν αναστάτωση στο έργο του οίκου του Θεού. Αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής αποκαλύπτουν τόσο μεγάλη ασχήμια στις προσευχές τους. Ορισμένοι προσεύχονται λέγοντας πράγματα όπως: «Θεέ μου, κάποιοι με έχουν παρεξηγήσει. Δεν το εννοούσα έτσι. Προσεύχομαι σε εσένα, δεν έχω αρνητικά συναισθήματα και οι άλλοι μπορούν να σκέφτονται ό,τι θέλουν». Κάποιοι εκφράζουν δόγματα και άλλοι ανταγωνίζονται για το ποιος ακούει περισσότερα κηρύγματα, ποιος θυμάται τους περισσότερους στίχους από ύμνους ή τα περισσότερα λόγια του Θεού, ποιος δαπανά την περισσότερη ώρα για προσευχή, ποιος είναι πιο εύγλωττος ή ποιος προσεύχεται με τους πιο διαφορετικούς τρόπους και επιδίδεται σε πολλούς διαφορετικούς τύπους προσευχής. Είναι αυτό προσευχή; (Όχι, δεν είναι.) Τι είναι; Είναι ανήθικη και κακή πράξη! Είναι μια πράξη που παίζει με την αλήθεια και την ποδοπατά. Μια πράξη που ατιμάζει και βλασφημά τον Θεό! Αυτοί οι διάβολοι και οι δύσπιστοι τολμούν να πουν οτιδήποτε μέσω της προσευχής. Πείτε μου, είναι αληθινοί πιστοί; Έχουν καθόλου ευσέβεια; (Όχι, δεν έχουν.) Τέτοιοι άνθρωποι γίνονται αρνητικοί όταν τους αφαιρεθεί η θέση του επικεφαλής. Δεν κάνουν καθόλου αυτοκριτική, αλλά παραπονιούνται παντού: «Αν και υπέφερα τόσο πολλά στο έργο μου για τον θεό, και πάλι είπαν ότι δεν έκανα πραγματικό έργο και ότι ήμουν ψευδο-επικεφαλής, και με αντικατέστησαν. Εκτός αυτού, πόσοι μπορούν να εκφράσουν τα δόγματα τόσο ολοκληρωμένα όσο εγώ; Πόσοι είναι τόσο στοργικοί όσο εγώ; Εγκατέλειψα την οικογένειά μου και την καριέρα μου και περνούσα την κάθε ημέρα στην εκκλησία, σε συναθροίσεις με τους αδελφούς και τις αδελφές μου, μιλώντας για τρεις ή πέντε ημέρες κάθε φορά. Πώς μπόρεσαν να με αντικαταστήσουν έτσι απλά;» Δεν συμμορφώνονται και τρέφουν παράπονα. Άλλοι διαδίδουν τον εξής ισχυρισμό: «Μη γίνεις επικεφαλής στον οίκο του θεού. Αν επιλεγείς ως επικεφαλής, θα βρεις τον μπελά σου. Και μόλις αντικατασταθείς, δεν θα έχεις καν τη δυνατότητα να είσαι ένας απλός πιστός». Τι είναι αυτά τα λόγια; Είναι τα πιο παράλογα και γελοία λόγια. Θα μπορούσαμε, επίσης, να πούμε ότι είναι λόγια μη συμμόρφωσης, δυσαρέσκειας και βλασφημίας απέναντι στον Θεό. Αυτό δεν είναι το νόημά τους; (Ναι, είναι.) Τι περικλείουν αυτά τα λόγια; Περικλείουν μια επίθεση. Αυτά τα λόγια δεν είναι μια συνηθισμένη κρίση! Αυτοί οι άνθρωποι δεν αναφέρουν ότι αντικαταστάθηκαν επειδή έκαναν ανεξέλεγκτα κακά πράγματα και δεν κατάφεραν να εκτελέσουν κάποιο πραγματικό έργο. Παραπονιούνται, όμως, ότι ο Θεός ήταν άδικος μαζί τους, ότι δεν έλαβε υπόψη την περηφάνια τους στις ενέργειές Του και ότι δεν κατάλαβε πώς ένιωθαν και πόσο είχαν επενδύσει συναισθηματικά. Έχουν τη νοοτροπία ενός άπιστου. Δεν κατέχουν καθόλου τις αλήθεια-πραγματικότητες!

Για πόσο προσεύχεστε συνήθως στις συναθροίσεις; Σπαταλάτε τον χρόνο των άλλων; Ενοχλούν ποτέ οι προσευχές σας τους άλλους; Ορισμένοι δαπανούν πολύ χρόνο για προσευχή και όλοι νιώθουν ότι έχουν βαρεθεί να τους ακούν. Παρόλα αυτά, εκείνοι εξακολουθούν να νομίζουν ότι είναι οι πιο πνευματικοί, και πιστεύουν ότι αυτό είναι το κέρδος που έχουν αποκομίσει και πετύχει στα πολλά χρόνια πίστης τους στον Θεό. Δεν κουράζονται ακόμη και αφού προσευχηθούν για μια-δυο ώρες, και σε αυτό το διάστημα απλώς επαναλαμβάνουν τα ίδια χιλιοειπωμένα, άσχετα πράγματα, εκφράζοντας όλα αυτά τα λόγια και τα δόγματα, καθώς και σλόγκαν που γνωρίζουν ή πράγματα που έχουν ακούσει από άλλους ή έχουν επινοήσει. Το κάνουν αυτό ακόμα κι αν όλοι τους έχουν βαρεθεί και είτε τους αρέσει είτε όχι. Έτσι προσεύχεστε εσείς; Πείτε μου, είναι σωστό να κάνουμε μια σύντομη προσευχή ή να προσευχόμαστε για πολλή ώρα; (Δεν υπάρχει σωστό και λάθος.) Σωστά. Δεν μπορούμε να βγάλουμε ετυμηγορία για το ποιο από τα δύο είναι σωστό ή λάθος. Θα πρέπει απλώς να προσεύχεσαι στον Θεό σύμφωνα με τις ανάγκες της καρδιάς σου. Κάποιες φορές η προσευχή δεν απαιτεί καμία τελετή και κάποιες άλλες την απαιτεί. Εξαρτάται από το περιβάλλον και όσα έχουν συμβεί. Αν πιστεύεις ότι η προσευχή μπορεί να διαρκέσει λίγο περισσότερο, προσευχήσου μόνος σου στον Θεό για τα προσωπικά σου ζητήματα. Μην προσεύχεσαι για όλα αυτά στις συναθροίσεις και σπαταλάς τον χρόνο όλων. Αυτό λέγεται λογική. Για να ικανοποιήσουν την περηφάνια και τη φήμη τους, ορισμένοι δεν δίνουν καμία σημασία σε αυτό. Αυτό δείχνει ότι είναι αδαείς και δεν έχουν λογική. Όσοι δεν έχουν λογική έχουν καθόλου ντροπή; Δεν αντιλαμβάνονται καν ότι όλοι αποστρέφονται το θέαμα όταν τους βλέπουν να προσεύχονται. Μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια οι άνθρωποι που δεν έχουν καν αυτήν την ελάχιστη αντίληψη ή επίγνωση; Δεν μπορούν. Όλες οι αλήθεια-αρχές που απαιτεί ο Θεός να κάνουν πράξη οι άνθρωποι βρίσκονται στα λόγια Του. Και όλα τα λόγια που συναναστρέφεται ο Θεός σχετικά με την άσκηση της αλήθειας εμπεριέχουν αρχές και είναι αρχές. Οι άνθρωποι πρέπει απλώς να τα στοχαστούν προσεκτικά. Υπάρχουν τόσο πολλές αρχές στα λόγια του Θεού σχετικά με την άσκηση της αλήθειας. Υπάρχουν αρχές και μονοπάτια για τον τρόπο άσκησης σε όλων των ειδών τα ζητήματα, τις καταστάσεις και τα πλαίσια. Το βασικό είναι κατά πόσο έχεις πνευματική κατανόηση και κατέχεις ικανότητα κατανόησης. Αν κάποιος έχει αυτήν την ικανότητα κατανόησης, τότε μπορεί να κατανοήσει την αλήθεια. Διαφορετικά, το μόνο που θα κατανοεί είναι κανονισμοί, όσο λεπτομερή κι αν είναι τα λόγια του Θεού. Κι αυτό δεν είναι κατανόηση της αλήθειας. Επομένως, ο Θεός σού δίνει μια αρχή ώστε να μπορείς να την προσαρμόσεις σε διαφορετικές περιστάσεις. Ακούγοντας τα λόγια Του και γνωρίζοντάς Τον, μέσω διαφόρων εμπειριών και μέσω της συναναστροφής, καθώς και της διαφώτισης του Αγίου Πνεύματος, θα καταφέρεις να κατανοήσεις μία πτυχή των αρχών που διέπουν τα λόγια Του, καθώς και τα απαιτούμενα πρότυπά Του για κάποιου είδους ζήτημα. Τότε, θα έχεις κατανοήσει αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Αν ο Θεός έπρεπε να εξηγεί τα πάντα λεπτομερώς και να λέει στους ανθρώπους πώς να ενεργούν σε αυτό το ζήτημα ή σε εκείνο το ζήτημα, τότε οι αρχές στις οποίες αναφέρεται θα ήταν άχρηστες. Αν ο Θεός χρησιμοποιούσε αυτήν τη μέθοδο, και έλεγε στους ανθρώπους κανονισμούς για το ένα πράγμα μετά το άλλο, τι θα κέρδιζαν τελικά οι άνθρωποι; Απλώς κάποιες πρακτικές και συμπεριφορές. Δεν θα καταλάβαιναν ποτέ τις προθέσεις του Θεού ή τα λόγια Του. Αν οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν τα λόγια του Θεού, τότε δεν θα μπορέσουν ποτέ να κατανοήσουν την αλήθεια. Έτσι δεν είναι; (Ναι, έτσι είναι.) Μπορείτε εσείς να κατανοήσετε την αλήθεια; Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν. Μόνο κάποιοι λίγοι που έχουν πνευματική κατανόηση και αγαπούν την αλήθεια μπορούν πραγματικά να το πετύχουν. Οπότε, ποιες είναι οι προϋποθέσεις για εκείνους που μπορούν να το πετύχουν; Μπορούν να το πετύχουν αν έχουν πνευματική κατανόηση, ικανότητα κατανόησης, κι αν επιδιώκουν ειλικρινά και αγαπούν την αλήθεια και τα θετικά πράγματα. Όσο για τους υπόλοιπους που δεν μπορούν να το πετύχουν, από τη μία πλευρά αυτό οφείλεται σε προβλήματα με το επίπεδό τους ή την κατανόησή τους, και από την άλλη πλευρά είναι ζήτημα χρόνου. Είναι όπως οι εικοσάχρονοι: αν τους ζητήσεις να πετύχουν αυτό που θα μπορούσε και θα έπρεπε να πετύχει κάποιος στα 50 του, δεν τους αναγκάζεις να κάνουν κάτι που είναι πέρα από τις δυνατότητές τους; (Ναι, έτσι είναι.) Για σκεφτείτε τώρα, με τι σχετίζεται η ικανότητα ενός ανθρώπου να κατανοήσει την αλήθεια; (Με το επίπεδό του.) Σχετίζεται με το επίπεδό του. Με τι άλλο; (Με το κατά πόσο επιδιώκει την αλήθεια.) Έχει κάποια σχέση με την επιδίωξή του. Ορισμένοι έχουν πράγματι επαρκή αντίληψη, ευστροφία και IQ και μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια, αλλά δεν αγαπούν ούτε επιδιώκουν την αλήθεια. Δεν νιώθουν στην καρδιά τους τίποτα που να τους ωθεί προς την αλήθεια και δεν κάνουν καμία προσπάθεια από αυτήν την άποψη. Για τέτοιους ανθρώπους, η αλήθεια θα είναι πάντα κάτι ασαφές και μη αναγνωρίσιμο. Επιπλέον, δεν θα τους χρησιμέψει όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό.

Λοιπόν, τελείωσα την αφήγηση των ιστοριών Μου. Μπορεί η πλοκή και το περιεχόμενο αυτών των ιστοριών να σας βοηθήσει να κατανοήσετε κάποιες αλήθειες; (Ναι.) Γιατί αφηγούμαι αυτές τις ιστορίες; Θα ήταν απαραίτητο να αφηγηθώ αυτές τις ιστορίες, αν δεν είχαν καμία σχέση με τις συνθήκες ζωής των ανθρώπων, τις διαθέσεις που αποκαλύπτουν και τις σκέψεις τους στην πραγματική ζωή; (Όχι.) Δεν θα ήταν απαραίτητο. Τα πράγματα που συζητήσαμε είναι όλα κοινά φαινόμενα και καταστάσεις που οι άνθρωποι αποκαλύπτουν συχνά στη ζωή τους, και σχετίζονται με τις ανθρώπινες διαθέσεις, απόψεις και σκέψεις. Αν, αφού ακούσατε αυτές τις ιστορίες, πιστεύετε ότι είναι απλώς ιστορίες, ότι είναι λίγο χιουμοριστικές και ελαφρώς ενδιαφέρουσες και τίποτε άλλο, και δεν μπορείτε να κατανοήσετε τις αλήθειες που εμπεριέχουν, τότε δεν θα έχουν καμία χρησιμότητα για εσάς. Θα πρέπει να κατανοήσετε κάποιες αλήθειες από αυτές τις ιστορίες. Αυτό θα έχει τουλάχιστον κάποια διορθωτική επίδραση στη συμπεριφορά σας, και ιδιαίτερα στις απόψεις σας για ορισμένα πράγματα. Θα σας επιτρέψει να απομακρυνθείτε από τις στρεβλές μεθόδους κατανόησης και να κατανοήσετε καθαρά αυτά τα πράγματα. Δεν θα σας βοηθήσει μόνο να αλλάξετε τη συμπεριφορά σας, αλλά και να επιλύσετε, από τη ρίζα, αυτές τις καταστάσεις που δημιουργούνται από διεφθαρμένες διαθέσεις. Καταλαβαίνετε; Τώρα, ας συναναστραφούμε πάνω στο κύριο θέμα.

Μια ανάλυση του πώς οι αντίχριστοι κάνουν τους άλλους να υποτάσσονται μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό

IV. Μια ανάλυση του πώς οι αντίχριστοι προσποιούνται πως είναι η προσωποποίηση της αλήθειας μόλις αποκτήσουν λίγη εμπειρία και γνώση

Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε πάνω στο όγδοο σημείο των εκδηλώσεων των αντίχριστων, ότι κάνουν τους άλλους να υποτάσσονται μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό. Το όγδοο σημείο χωρίζεται συνολικά σε τέσσερα επιμέρους θέματα. Έχουμε ολοκληρώσει τη συναναστροφή μας πάνω στα τρία πρώτα επιμέρους θέματα. Ποιο είναι, λοιπόν, το τέταρτο; (Οι αντίχριστοι προσποιούνται πως είναι η προσωποποίηση της αλήθειας μόλις αποκτήσουν λίγη εμπειρία και γνώση και αντλήσουν κάποια διδάγματα.) Αυτό είναι το τέταρτο επιμέρους θέμα του όγδοου σημείου. Ασφαλώς, και αυτό έχει να κάνει με μια πτυχή των εκδηλώσεων που αποτελούν το αντικείμενο του όγδοου σημείου· είναι σχετικά το ένα με το άλλο. Ποιο είναι αυτό το αντικείμενο; Ότι κάνουν τους άλλους να υποτάσσονται μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό. Ας διαχωρίσουμε αυτό το επιμέρους θέμα και ας μιλήσουμε γι’ αυτό αναλυτικά. Τι είναι η εμπειρία, η γνώση και τα διδάγματα, αντίστοιχα; Τι είδους άνθρωποι τα διαθέτουν; Τι είδους άνθρωποι θέλουν να εφοδιάζονται μ’ αυτά; Τι είδους άνθρωποι δίνουν έμφαση στο να εφοδιάζονται μ’ αυτά τα πράγματα και όχι με την αλήθεια; Τι είδους άνθρωποι αντιμετωπίζουν αυτά τα πράγματα σαν να είναι η αλήθεια; Πρώτον, ένα πράγμα είναι βέβαιο: Όποιο κι αν είναι το επίπεδο αυτών των ανθρώπων και όπως κι αν είναι η αντίληψή τους, τρέφουν μεγάλη αγάπη για τη γνώση και αυτή τους η αγάπη ξεπερνά την αγάπη τους για την αλήθεια-πραγματικότητα. Ο στόχος και η κατεύθυνση που επιδιώκουν μέσα από την πίστη τους στον Θεό είναι ν’ αποκτήσουν κάποια δήθεν εμπειρία και γνώση. Θέλουν να χρησιμοποιήσουν αυτήν τη γνώση και την εμπειρία για να εξοπλιστούν και ν’ αποκτήσουν ένα περιτύλιγμα, ώστε να γίνουν πιο καλαίσθητοι, πιο κομψοί, πιο καλλιεργημένοι και να είναι πιο εύκολο να κερδίσουν την εκτίμηση και τη λατρεία των άλλων. Νομίζουν ότι μ’ αυτήν τη γνώση και την εμπειρία η ζωή τους έχει μεγαλύτερη αξία και νόημα και ότι οι ίδιοι έχουν περισσότερη αυτοπεποίθηση. Κατά την άποψή τους, πιστεύουν στον Θεό προκειμένου να εφοδιαστούν μ’ αυτήν τη γνώση, με ρητά που σχετίζονται με τη θεολογία και με τις διάφορες πτυχές της κοινής λογικής, της γνώσης, καθώς και με διδάγματα. Πιστεύουν ότι αν εφοδιαστούν μ’ αυτά τα πράγματα, θα μπορέσουν να καταλάβουν μια θέση στον οίκο του Θεού και σ’ αυτήν την ομάδα ανθρώπων. Επομένως, όλα όσα σκέφτονται, λατρεύουν και ακολουθούν βαθιά μέσα τους σε καθημερινή βάση σχετίζονται με τη γνώση, την εμπειρία και ούτω καθεξής.

Πρώτα, ας ρίξουμε μια ματιά στα είδη γνώσης, εμπειρίας και διδαγμάτων που υπάρχουν, και ας δούμε, επίσης, με ποια από αυτά τα είδη μπορεί να θεωρηθεί ότι κάποιος προσποιείται πως είναι η προσωποποίηση της αλήθειας. Κατ’ αρχάς, μπορεί να λεχθεί με βεβαιότητα ότι αυτά τα πράγματα δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια, δεν συνάδουν με την αλήθεια και αντιτίθενται στην αλήθεια. Μπορεί να είναι πράγματα που είναι σωστά σύμφωνα με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, πράγματα που είναι θετικά, όμορφα και καλά σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους. Όμως, στην πραγματικότητα, στα μάτια του Θεού, αυτά τα πράγματα δεν έχουν σχέση με την αλήθεια, και μάλιστα αποτελούν κατά βάση τον κύριο λόγο για τον οποίο οι άνθρωποι καταδικάζουν την αλήθεια, αποτελούν τη ρίζα και την πηγή της αντίστασης των ανθρώπων απέναντι στον Θεό και των αντιλήψεων που τρέφουν για Εκείνον. Εμπειρία, γνώση και διδάγματα· οι άνθρωποι που αποκτούν αυτά τα πράγματα έχουν άραγε κάποια διαφορά ως προς την ηλικία και το φύλο; (Όχι.) Πιθανότατα δεν έχουν. Κάποιοι άνθρωποι έχουν χαρίσματα. Τι είναι τα χαρίσματα; Για παράδειγμα, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που, αφού ακούσουν μια θεωρία ή ένα ρητό και κατανοήσουν τον πυρήνα ή τις βασικές έννοιες αυτής της θεωρίας, το μυαλό τους αντιδρά πολύ γρήγορα. Ξέρουν αμέσως πώς να εξηγήσουν αυτήν τη θεωρία ή αυτό το ρητό και πώς να τα μετατρέψουν στη δική τους γλώσσα την οποία χρησιμοποιούν για να μιλήσουν με άλλους ανθρώπους. Αφού ακούσουν αυτά τα πράγματα, τα θυμούνται γρήγορα. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι πολύ διορατικοί, αλλά απλώς ότι έχουν εξαιρετική μνήμη, που είναι ένα ιδιαίτερο χάρισμα. Υπάρχει κανείς που διαθέτει τέτοιο χάρισμα; (Ναι.) Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι που, μόλις πεις κάτι, μπορούν αμέσως να το χρησιμοποιήσουν για να βγάλουν συμπεράσματα για κάτι άλλο. Όταν τους δοθούν πληροφορίες για μία πτυχή ενός αντικειμένου, μπορούν να τις εφαρμόσουν σε άλλα πεδία. Μπορούν με μεγάλη δεξιότητα να χρησιμοποιήσουν το υπό συζήτηση αντικείμενο για να εκφράσουν δικές τους ιδέες. Είναι πολύ καλοί σε ζητήματα λογικής και γλωσσικά θέματα, όπως εξωτερικά ζητήματα και θεωρίες. Με άλλα λόγια, υπερέχουν στα λεκτικά παιχνίδια και στη χρήση θεωριών για να προσελκύουν και να πείθουν τους άλλους. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι με τέτοιο χάρισμα. Είναι πολύ εύγλωττοι, με εξαιρετική ευστροφία και ιδιαίτερα γρήγορες αντιδράσεις. Όταν ακούνε μια πτυχή της αλήθειας, με την ανούσια εξυπνάδα και τα χαρίσματά τους κατανοούν αυτήν την πτυχή της αλήθειας ως ένα είδος γνώσης και μάθησης, και έπειτα χρησιμοποιούν αυτό το είδος μάθησης για να συναναστραφούν με τους άλλους και να κάνουν το δήθεν έργο του ποτίσματος και της ποίμανσης. Τι επίδραση έχει αυτό στους ανθρώπους; Έχει καθόλου καλά αποτελέσματα; (Όχι.) Γιατί; (Δεν είναι πρακτικό και οι άνθρωποι δεν έχουν κανένα μονοπάτι άσκησης όταν το ακούνε.) Οι άλλοι, αφού ακούσουν όσα λένε αυτοί οι άνθρωποι, σκέφτονται ότι όλα όσα είπαν είναι σωστά, ότι ούτε μία λέξη δεν είναι λάθος και ούτε μία λέξη δεν αντιτίθεται στις αρχές· όλα είναι ορθά. Όμως, όταν τα εφαρμόζουν στην πράξη, νιώθουν ότι αυτά τα λόγια είναι κενά, ότι δεν υπάρχει στόχος ή κατεύθυνση στην άσκησή τους και ότι αυτά τα λόγια δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως αρχές άσκησης. Τι είναι, λοιπόν, αυτά τα λόγια; (Δόγματα.) Είναι ένα είδος δόγματος, ένα είδος γνώσης. Τέτοιες εκδηλώσεις των αντίχριστων είναι πολύ έκδηλες και εμφανείς. Οι αντίχριστοι αντιμετωπίζουν την αλήθεια σαν γνώση, σαν κάτι ακαδημαϊκό, σαν μια θεωρία. Ενώ απλώς μισοκαταλαβαίνουν τα πράγματα, απαιτούν πάντα από τους άλλους να κάνουν το ένα ή το άλλο. Όταν οι άλλοι δεν το κατανοούν και τους ζητούν να το εξηγήσουν με λεπτομέρειες, οι αντίχριστοι δεν μπορούν να το εξηγήσουν με σαφήνεια και αντ’ αυτού απαντούν ως εξής: «Δεν αγαπάς την αλήθεια. Αν αγαπούσες την αλήθεια, θα μπορούσες να κατανοήσεις όσα λέω και να έχεις ένα μονοπάτι άσκησης». Κάποιοι που είναι μπερδεμένοι και δεν έχουν ικανότητα διάκρισης, μόλις το ακούνε αυτό, σκέφτονται: «Σωστά. Αν αγαπούσα πραγματικά την αλήθεια, θα μπορούσα να κατανοήσω τα λόγια του». Οι άνθρωποι που δεν έχουν ικανότητα διάκρισης πιστεύουν ότι όσα λέει αυτός ο άνθρωπος είναι σωστά, δηλαδή ότι δεν κατανοούν την αλήθεια. Παίρνουν την ευθύνη πάνω τους κι έτσι τους παραπλανούν οι αντίχριστοι και χάνουν τον προσανατολισμό τους.

Ας μιλήσουμε τώρα για την εμπειρία. Η εμπειρία είναι μια μέθοδος που συνοψίζεται κατά τη διάρκεια μιας μακράς περιόδου βιωμάτων. Έχουν εμπειρία οι άνθρωποι που έχουν εργαστεί για δύο μέρες; (Δεν έχουν.) Τότε, εκείνοι που έχουν εργαστεί για 10 ή 20 χρόνια έχουν σίγουρα εμπειρία. Κάποιοι θεωρούν ότι έχουν εμπειρία επειδή έχουν εργαστεί για πολλά χρόνια, ότι ξέρουν τα πάντα σε θέματα όπως τι να κάνουν όταν τους συμβαίνουν κάποια πράγματα, πώς να αντιμετωπίζουν κάποια είδη ανθρώπων και για ποια δόγματα πρέπει να μιλάνε σε κάθε είδος ανθρώπων. Ως αποτέλεσμα, όταν μια μέρα συμβαίνει κάτι καινούργιο για το οποίο δεν γνωρίζουν, ξεφυλλίζουν τα αρχεία των προηγούμενων 20 ετών εργασίας τους, τα στοχάζονται και έπειτα εφαρμόζουν αδιακρίτως αυτά τα ρητά και τις πρακτικές του παρελθόντος. Όταν ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο, όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια πιστεύουν και πάλι ότι όσα κάνουν συνάδουν με την αλήθεια, ενώ όσοι κατανοούν την αλήθεια τούς βλέπουν και λένε: «Αυτός ο άνθρωπος ενεργεί στα τυφλά. Δεν έχει καθόλου αρχές στο έργο του. Βασίζεται αποκλειστικά στην εμπειρία και δεν κατανοεί την πρόθεση του Θεού ούτε κατανοεί πώς να ενεργεί με τρόπο που διαφυλάσσει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και συμμορφώνεται με τις αρχές του οίκου του Θεού όσον αφορά το πώς φέρεται στους άλλους. Εφαρμόζει κανονισμούς στα τυφλά». Υπάρχει πρόβλημα εδώ. Αν ο μέσος άνθρωπος έχει εργαστεί μόνο για σύντομο χρονικό διάστημα, μπορεί να μην έχει το κεφάλαιο να πει: «Έχω εμπειρία· δεν φοβάμαι. Έχω εργαστεί για πολλά χρόνια. Άραγε, υπάρχει κάποιο είδος ανθρώπου που δεν έχω συναντήσει και κάποιο ζήτημα που δεν έχω αντιμετωπίσει;» Όμως, αυτοί οι άνθρωποι τολμάνε να το πουν αυτό. Ακόμη κι αν έχεις αντιμετωπίσει πολλά πράγματα και πολλά διαφορετικά είδη ανθρώπων, άραγε μπορείς να εγγυηθείς ότι ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές όταν αντιμετωπίζεις το κάθε ζήτημα και όταν προσεγγίζεις τον κάθε άνθρωπο; Στην πραγματικότητα, δεν τολμάς να εγγυηθείς κάτι τέτοιο. Όμως, όσοι βλέπουν την εμπειρία και τη ρουτίνα σαν να είναι η αλήθεια, όταν κάποιος τους εκφράζει μια διαφωνία, λένε: «Εργάζομαι εδώ και πολλά χρόνια. Έχω διασχίσει περισσότερες γέφυρες από τα μονοπάτια στα οποία έχεις περπατήσει, κι ωστόσο τολμάς να διαφωνήσεις μαζί μου; Γιατί δεν πας καλύτερα σπίτι σου να προσευχηθείς;» Μπροστά τους, κανείς δεν τολμάει να πει «όχι», να εκφράσει διαφορετική γνώμη ή να διαφωνήσει. Τι σόι συμπεριφορά είναι αυτή; Αυτήν τη συμπεριφορά έχει κάποιος όταν βλέπει την εμπειρία σαν να είναι η αλήθεια και πιστεύει πως ο ίδιος είναι η προσωποποίηση της αλήθειας. Ορισμένοι λένε: «Δεν θεωρώ πως είμαι η προσωποποίηση της αλήθειας· ποιος θα τολμούσε να χαρακτηρίσει έτσι τον εαυτό του; Μόνο ο θεός είναι η αλήθεια. Ποτέ δεν έχω ενεργήσει έτσι, ούτε έχω ποτέ σκεφτεί μ’ αυτόν τον τρόπο». Υποκειμενικά, δεν σκέφτεσαι μ’ αυτόν τον τρόπο, ούτε σκοπεύεις να ενεργήσεις έτσι. Όμως, αντικειμενικά, οι τρόποι με τον οποίους ενεργείς, η συμπεριφορά σου και η ουσία των πράξεών σου σε χαρακτηρίζουν τελικά ως κάποιον που θεωρεί πως είναι η προσωποποίηση της αλήθειας. Γιατί αναγκάζεις τους άλλους να υπακούν κατά γράμμα στις δικές σου υποδείξεις; Αν δεν θεωρείς πως είσαι Θεός και είσαι απλώς ένας συνηθισμένος άνθρωπος, έχεις τα προσόντα για να κάνεις τους άλλους να σε υπακούν; (Όχι.) Υπάρχει μία περίπτωση στην οποία μπορούν να σε υπακούν οι άλλοι: αν κατανοείς την αλήθεια· αν είσαι άνθρωπος που κατανοεί την αλήθεια. Όμως, και πάλι, ακόμα κι αν είσαι άνθρωπος που κατανοεί την αλήθεια, δεν παύεις να είσαι απλώς ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Μπορεί ένας συνηθισμένος άνθρωπος να είναι η προσωποποίηση της αλήθειας; (Όχι, δεν μπορεί.) Αν ένας άνθρωπος μπορεί να καταλάβει όλα τα λόγια που έχει εκφράσει ο Θεός και όλες τις αλήθειες που απαιτεί να κατανοήσουν οι άνθρωποι, μπορεί τότε αυτός ο άνθρωπος να γίνει η προσωποποίηση της αλήθειας; (Όχι, δεν μπορεί.) Ορισμένοι λένε: «Αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή δεν έχει οδηγηθεί στην τελείωση. Ο Πέτρος ήταν ένας άνθρωπος που είχε οδηγηθεί στην τελείωση. Θα μπορούσε, άραγε, να χαρακτηριστεί ο Πέτρος προσωποποίηση της αλήθειας;» Μόνο και μόνο επειδή κάποιος οδηγείται στην τελείωση δεν σημαίνει ότι γίνεται η προσωποποίηση της αλήθειας. Ξέρετε γιατί; (Υπάρχει διαφορά στην ουσία.) Υπάρχει διαφορά στην ουσία· αυτό είναι μία πτυχή. Το κατά πόσο ο άνθρωπος μπορεί να γίνει η προσωποποίηση της αλήθειας είναι ένα ζήτημα που πρέπει να συζητήσουμε. Γιατί λέγεται ότι ο άνθρωπος δεν είναι δυνατόν να αποτελεί την προσωποποίηση της αλήθειας; Άραγε η προσωποποίηση της αλήθειας είναι απλώς θέμα ουσίας; Ορισμένοι λένε: «Ο άνθρωπος γεννιέται ως δημιουργημένο ον και ο Ένας στους ουρανούς είναι έμφυτα ο Δημιουργός. Δεν υπάρχει λόγος να διαφωνήσουμε γι’ αυτό το ζήτημα· ο Θεός θα είναι πάντα η προσωποποίηση της αλήθειας. Τότε, μήπως ο Χριστός είναι η προσωποποίηση της αλήθειας επειδή κατανοεί την αλήθεια και κατέχει την αλήθεια; Αν έχουμε αποκτήσει όλες τις αλήθειες από τον Θεό, μπορούμε κι εμείς να χαρακτηριστούμε προσωποποίηση της αλήθειας;» Άλλοι λένε: «Δεν μπορείτε. Παλαιότερα πίστευα ότι όταν οι άνθρωποι κατανοούσαν περισσότερες αλήθειες, θα μπορούσαν να γίνουν χριστός και θεός. Τώρα ξέρω ότι αυτή η ουσία είναι αναντικατάστατη και αμετάβλητη». Η κατανόησή τους έχει φτάσει σ’ αυτό το σημείο. Είστε, λοιπόν, ικανοί να κατανοήσετε ακόμη περισσότερο αυτό το ζήτημα; Θα πρέπει να κατανοείτε αυτό το ζήτημα μόλις ολοκληρώσω τη συναναστροφή μαζί σας. Όταν λέμε η προσωποποίηση της αλήθειας, τι ακριβώς είναι αυτή η «προσωποποίηση»; Αυτός ο όρος είναι λίγο αφηρημένος, οπότε ας το θέσουμε με απλούστερους όρους. Ο ίδιος ο Θεός είναι η αλήθεια και κατέχει όλες τις αλήθειες. Ο Θεός είναι η πηγή της αλήθειας. Κάθε θετικό πράγμα και κάθε αλήθεια προέρχονται από τον Θεό. Εκείνος μπορεί να εκφέρει κρίση σχετικά με το πόσο ορθό ή εσφαλμένο είναι το κάθε πράγμα και το κάθε γεγονός· μπορεί να εκφέρει κρίση για πράγματα που έχουν γίνει, πράγματα που γίνονται τώρα και πράγματα που θα γίνουν στο μέλλον, τα οποία δεν γνωρίζει ακόμα ο άνθρωπος. Ο Θεός είναι ο μόνος Κριτής ο οποίος μπορεί να εκφέρει κρίση σχετικά με το πόσο ορθό ή εσφαλμένο είναι το κάθε πράγμα, και αυτό σημαίνει ότι μόνο ο Θεός μπορεί να κρίνει πόσο ορθό ή εσφαλμένο είναι το κάθε πράγμα. Γνωρίζει τα κριτήρια για όλα τα πράγματα. Μπορεί να εκφράσει αλήθειες σε κάθε χρόνο και τόπο. Ο Θεός είναι η προσωποποίηση της αλήθειας, πράγμα που σημαίνει ότι ο ίδιος κατέχει την ουσία της αλήθειας. Ακόμα κι αν ο άνθρωπος κατανοήσει πολλές αλήθειες και οδηγηθεί στην τελείωση από τον Θεό, θα είχε τότε καμία σχέση με την προσωποποίηση της αλήθειας; Όχι, αυτό είναι σίγουρο. Όταν ο άνθρωπος οδηγηθεί στην τελείωση, όσον αφορά το τρέχον έργο του Θεού και τα διάφορα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο, θα έχει ακριβή κρίση και ακριβείς μεθόδους άσκησης, και θα κατανοήσει πλήρως τις προθέσεις του Θεού. Μπορεί να διακρίνει μεταξύ αυτού που προέρχεται από τον Θεό και αυτού που προέρχεται από τον άνθρωπο, μεταξύ του σωστού και του λάθους. Ωστόσο, υπάρχουν κάποια πράγματα που παραμένουν ανέφικτα και ασαφή για τον άνθρωπο, πράγματα που μπορεί να γνωρίσει μόνο αφού του τα πει ο Θεός. Θα μπορούσε ο άνθρωπος να γνωρίσει ή να προβλέψει πράγματα που είναι ακόμη άγνωστα, πράγματα που ο Θεός δεν του έχει πει ακόμη; Φυσικά και όχι. Επιπλέον, ακόμα κι αν ο άνθρωπος αποκτούσε την αλήθεια από τον Θεό, κατείχε την αλήθεια-πραγματικότητα, γνώριζε την ουσία πολλών αληθειών και είχε την ικανότητα να διακρίνει το σωστό από το λάθος, θα είχε τότε την ικανότητα να ελέγχει και να κυβερνά τα πάντα; Δεν θα είχε αυτήν την ικανότητα. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Σε κάθε περίπτωση, τα δημιουργημένα όντα μπορούν να αποκτήσουν την αλήθεια μόνο από την πηγή της αλήθειας. Μπορούν να αποκτήσουν την αλήθεια από τον άνθρωπο; Είναι ο άνθρωπος η αλήθεια; Μπορεί ο άνθρωπος να παράσχει την αλήθεια; Δεν μπορεί, και εκεί έγκειται η διαφορά. Εσύ μπορείς μόνο να λαμβάνεις την αλήθεια, όχι να την παρέχεις. Μπορείς να αποκληθείς άτομο που κατέχει την αλήθεια; Μπορείς να αποκληθείς η προσωποποίηση της αλήθειας; Φυσικά και όχι! Ποια είναι ακριβώς η ουσία της προσωποποίησης της αλήθειας; Είναι η πηγή που παρέχει την αλήθεια, η πηγή της διακυβέρνησης και της κυριαρχίας επί των πάντων, και είναι επίσης το μόνο κριτήριο και πρότυπο βάσει του οποίου κρίνονται όλα τα πράγματα και όλα τα γεγονότα. Αυτή είναι η προσωποποίηση της αλήθειας. Οι αντίχριστοι συχνά αρνούνται ν’ αποδεχθούν αυτό το σημείο. Πιστεύουν ότι η γνώση είναι δύναμη, ότι η εμπειρία είναι ένα όπλο με το οποίο εφοδιάζονται οι άνθρωποι για να γίνουν ισχυροί, καθώς και ότι οι άνθρωποι μπορούν να ελέγχουν τα πάντα όταν διαθέτουν εμπειρία, γνώση και αυτά τα διδάγματα. Μπορούν να ελέγχουν τη μοίρα των ανθρώπων, να ελέγχουν και να επηρεάζουν τις σκέψεις τους ή ακόμα και να επηρεάζουν τη συμπεριφορά τους. Ή, κάποιοι άνθρωποι νομίζουν ότι αυτά τα πράγματα μπορούν να καθοδηγήσουν τους ανθρώπους, να τους αλλάξουν γνώμη και διάθεση. Τι είδους σκέψεις είναι αυτές; (Οι σκέψεις των αντίχριστων.) Αυτές είναι οι σκέψεις των αντίχριστων. Γιατί μπορεί ο Θεός να έχει την κυριαρχία στη μοίρα του ανθρώπινου γένους; Ο Θεός είναι η πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων, και τα λόγια Του είναι η πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων. Ποια είναι η ουσία του Θεού; Η ουσία Του είναι η αλήθεια, και γι’ αυτό μπορεί να έχει την κυριαρχία στη μοίρα του ανθρώπινου γένους. Οι αντίχριστοι δεν κατανοούν ούτε αναγνωρίζουν αυτό το σημείο, πόσο μάλλον το αποδέχονται. Βλέπουν τα πράγματα τα οποία προέρχονται από τους ανθρώπους, από τη γνώση και από την κοινωνία και τα οποία εκτιμά το κακό ανθρώπινο γένος σαν να είναι η αλήθεια, και προσπαθούν να τα χρησιμοποιήσουν για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους, να τους ελέγχουν και ν’ αποκτήσουν μια θέση στην εκκλησία και στον εκλεκτό λαό του Θεού. Για ποιον σκοπό θέλουν να παραπλανήσουν τους ανθρώπους; Ποιος είναι ο σκοπός τους όταν μελετούν και εφοδιάζονται μ’ αυτά τα πράγματα; Είναι να κάνουν τους άλλους να τους υπακούν και ν’ ακούνε τα λόγια τους. Για ποιον σκοπό θέλουν να κάνουν τους άλλους ν’ ακούνε τα λόγια τους; (Για να τους ελέγχουν.) Σωστά. Ο σκοπός τους είναι να τους ελέγχουν. Αυτό σημαίνει ότι όταν λένε κάτι, οι άλλοι θα συμμορφώνονται μ’ αυτό και θα χειραγωγούνται από αυτούς, κι έτσι θα γίνονται εργαλεία και σκλάβοι τους. Οι άλλοι τους λατρεύουν επειδή αποδέχονται τις απόψεις τους, τη δήθεν εμπειρία και γνώση τους, και τα διδάγματά τους. Το γεγονός ότι τους λατρεύουν δεν σημαίνει ότι τους ακούνε; (Ναι.) Το γεγονός ότι τους ακούνε δεν σημαίνει ότι μπορούν εύκολα να χειραγωγηθούν; Δεν έχουν πετύχει τον σκοπό τους οι αντίχριστοι; (Ναι.) Όταν τους ακούει κάποιος, δεν σημαίνει αυτό ότι έχει απομακρυνθεί από τον Θεό; (Ναι.) Αυτό χαροποιεί τους αντίχριστους· αυτός είναι ο σκοπός τους. Στην πραγματικότητα, βαθιά μέσα τους, μπορεί να μην πιστεύουν ακράδαντα ότι είναι η προσωποποίηση της αλήθειας και ότι είναι η αλήθεια, αλλά έτσι σκέφτονται κι έτσι ενεργούν. Γιατί σκέφτονται και ενεργούν έτσι; Πιστεύουν ότι η γνώση και η εμπειρία τους, καθώς και όλα όσα είναι αποτέλεσμα των χαρισμάτων τους, είναι σωστά, και θέλουν να χρησιμοποιούν αυτά τα πράγματα για να ελέγχουν τους άλλους και να τους κρατούν γερά στο χέρι. Κάποια στοιχεία της γνώσης, της εμπειρίας και των διδαγμάτων τους είναι εμφανώς λόγια του διαβόλου που έχουν ως στόχο να ξεγελάσουν τους ανθρώπους. Κάποια, αν και δεν είναι εμφανές, κρύβουν μέσα τους μηχανορραφίες, πονηρές δολοπλοκίες και συνωμοσίες, και όσοι δεν μπορούν να τα διακρίνουν θα παραπλανηθούν. Ποιες είναι οι συνέπειες αν παραπλανηθούν; Οι άνθρωποι απομακρύνονται από τον Θεό και δεν κατανοούν πλέον την αλήθεια, αλλά βλέπουν την ανθρώπινη γνώση, την εμπειρία και τα διδάγματα σαν να είναι η αλήθεια και βάζουν στην άκρη τα λόγια του Θεού. Τα λόγια του Θεού γίνονται πολύ συγκεχυμένα στο μυαλό τους, αλλά νοιάζονται πάρα πολύ και τρέφουν εκτίμηση γι’ αυτήν τη γνώση και την εμπειρία, και μάλιστα καταβάλλουν προσπάθεια για να τις κάνουν πράξη και να τις εφαρμόσουν. Αυτόν τον σκοπό έχουν οι ενέργειες των αντίχριστων. Αν δεν είχαν αυτήν τη φιλοδοξία να χειραγωγούν τους άλλους, να τους ελέγχουν και να τους κάνουν υπάκουους, τότε θα εφοδιάζονταν μ’ αυτά τα πράγματα; Δεν θα έκαναν καμία τέτοια προσπάθεια. Έχουν έναν στόχο· η αίσθηση σκοπού τους είναι πολύ ξεκάθαρη. Ποιος είναι αυτός ο ξεκάθαρος σκοπός; (Να ελέγχουν τους άλλους.) Είναι να ελέγχουν τους άλλους. Είτε ελέγχουν μια ολόκληρη ομάδα ανθρώπων είτε μόνο ένα μέρος τους, θα μπορούσαν, άραγε, να ελέγχουν οποιονδήποτε αν δεν είχαν μια θεωρητική βάση; Πρέπει πρώτα να βρουν μια σειρά σκέψεων και θεωριών που εναρμονίζονται περισσότερο με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων και ταιριάζουν περισσότερο με τα γούστα τους, και να χρησιμοποιήσουν κάθε δυνατό μέσο για να τις διαδώσουν ανάμεσα στους ανθρώπους. Αυτό σημαίνει ότι κάνουν πλύση εγκεφάλου στους ανθρώπους, τους ασκούν ψυχολογική πίεση, τους κατηχούν διαρκώς και τους αναγκάζουν συνεχώς ν’ ακούνε αυτές τις σκέψεις και αυτές τις απόψεις, να εξοικειώνονται μ’ αυτές και να τις αποδέχονται. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι δέχονται παθητικά την κατήχηση και την πλύση εγκεφάλου και αποδέχονται ασυνείδητα αυτές τις απόψεις. Επειδή οι άνθρωποι δεν διαθέτουν τη βαθύτερη ικανότητα να διακρίνουν το σωστό από το λάθος, δεν είναι σε θέση ν’ αντισταθούν σ’ αυτά τα πράγματα πριν κατανοήσουν την αλήθεια· δεν έχουν τα κατάλληλα αντισώματα. Όταν οι άνθρωποι αποδέχονται αυτές τις παράλογες απόψεις, γίνονται γρήγορα δέσμιοί τους. Τι σημαίνει «δέσμιοι»; Σημαίνει ότι αφού οι άνθρωποι αποδεχθούν αυτές τις απόψεις, γίνονται ολοένα και πιο αποφασισμένοι να πιστέψουν ότι αυτά τα πράγματα είναι σωστά και χρησιμοποιούν συνεχώς αυτές τις απόψεις για να πείσουν τον εαυτό τους και τους άλλους. Έχουν παραπλανηθεί και βρίσκονται υπό τον έλεγχο άλλων, κι έτσι ο Σατανάς επιτυγχάνει τον σκοπό του όταν παραπλανά τους ανθρώπους.

Κάποιοι που έχουν μάθει ορισμένες ειδικές επαγγελματικές δεξιότητες στον έξω κόσμο ή όσοι έχουν μια ορισμένη κοινωνική θέση, έχουν μια κοινή σκέψη όταν έρχονται στον οίκο του Θεού, η οποία τους προκαλεί μια κοινή εκδήλωση. Ποια είναι αυτή η σκέψη; Θεωρούν ότι είναι η ελίτ στην κοινωνία. Τι είναι η ελίτ; Είναι οι άνθρωποι που ξεχωρίζουν από τους άλλους ανθρώπους. Έχουν λάβει κάποια εξειδικευμένη ανώτερη εκπαίδευση και τα ταλέντα, το επίπεδο και τα χαρίσματά τους είναι μια κλάση ανώτερα από των άλλων. Τι σημαίνει ότι είναι μια κλάση ανώτερα από των άλλων; Σημαίνει ότι σε μια ομάδα ανθρώπων, έχουν εξαιρετικό σκεπτικό, ευφυΐα και ευγλωττία, καθώς και ότι έχουν μια ιδιαίτερη ικανότητα να κατανοούν κάποια πράγματα και κάποιες δεξιότητες. Αυτό σημαίνει να είναι μια κλάση ανώτεροι από τους άλλους, και αυτοί οι άνθρωποι είναι γνωστοί ως ελίτ στην κοινωνία. Κάθε χώρα καλλιεργεί τέτοιους ανθρώπους. Για ποιον σκοπό τους καλλιεργεί; Για ν’ αναπτυχθεί γρηγορότερα η χώρα. Όταν τέτοιοι άνθρωποι αφοσιώνονται σε διάφορα πόστα, η ανάπτυξη επιταχύνεται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Κατέχουν υψηλή ή χαμηλή θέση στην κοινωνία αυτοί οι άνθρωποι; (Υψηλή.) Σίγουρα δεν έχουν μια συνηθισμένη θέση. Έχουν κάποια ιδιαίτερα ταλέντα, έχουν μάθει κάποιες ειδικές γνώσεις και έχουν λάβει κάποια ειδική εκπαίδευση. Το επίπεδό τους, τα ταλέντα τους και οι γνώσεις τους είναι υψηλότερα από εκείνα των συνηθισμένων ανθρώπων. Αν αυτοί οι άνθρωποι έρθουν στην εκκλησία, ποια είναι η νοοτροπία τους; Ποια είναι η πρώτη τους σκέψη; Κατ’ αρχάς, σκέφτονται το εξής: «Μια εξασθενημένη αρκούδα και πάλι είναι πιο δυνατή από ένα ελάφι. Αν και από τότε που άρχισα να πιστεύω στον θεό δεν επιδιώκω πλέον τον έξω κόσμο ούτε απολαμβάνω τη φήμη σ’ αυτόν, αν λάβει κανείς υπόψη την ειδική εκπαίδευση που έχω λάβει, τη γνώση που έχω αποκτήσει και τα ταλέντα που διαθέτω, θα έπρεπε να είμαι επικεφαλής ανάμεσά σας. Θα έπρεπε να είμαι στυλοβάτης και πυλώνας στον οίκο του θεού. Θα έπρεπε να είμαι εκείνος που ηγείται και καθοδηγεί». Έτσι δεν σκέφτονται; Σε τι βασίζεται αυτό το σκεπτικό; Αν ήταν ταπεινοί αγρότες, θα τολμούσαν να σκεφτούν έτσι; (Όχι.) Γιατί όχι; (Δεν έχουν το κεφάλαιο.) Δεν έχουν το κεφάλαιο για να σκέφτονται έτσι. Οπότε, τι είδους άνθρωποι μπορούν να σκέφτονται μ’ αυτόν τον τρόπο; Όλοι οι άνθρωποι με κάποιες γνώσεις, κάποια ταλέντα και χαρίσματα και δήθεν επίπεδο. Όταν έρχονται στον οίκο του Θεού, σκέφτονται: «Δεν επιδιώκω πλέον τον έξω κόσμο. Ο κόσμος είναι πολύ κακός, οπότε κι εγώ θα έρθω στον οίκο του θεού με τις επιδιώξεις μου. Στον οίκο του θεού, μπορώ τουλάχιστον ν’ αποκτήσω τη θέση επικεφαλής ή εργάτη». Τρέφουν καλές προθέσεις; (Όχι.) Γιατί δεν τρέφουν καλές προθέσεις; Τα πράγματα που έχουν μάθει και η κοινωνική τους θέση τούς βλάπτουν τρομερά. Αν δεν επιδιώξουν την αλήθεια, δεν πρόκειται να κατέβουν από αυτήν τη θέση ποτέ στη ζωή τους. Θα νομίζουν πάντα ότι βρίσκονται ψηλά στα σύννεφα, αλλά στην πραγματικότητα, από την οπτική του Θεού, δεν διαφέρουν καθόλου από οποιοδήποτε συνηθισμένο δημιουργημένο ον. Θα τοποθετούν πάντα τον εαυτό τους ψηλά στα σύννεφα. Δεν είναι επικίνδυνο αυτό; Αν πέσουν, η πτώση τους θα είναι σφοδρή και η ζωή τους μπορεί να διατρέχει κίνδυνο! Γιατί αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι θα πρέπει να έχουν υψηλή θέση, ότι θα πρέπει να τους λατρεύουν οι άλλοι, ότι θα πρέπει να έχουν πολλούς ανθρώπους να περιστρέφονται γύρω τους, ότι θα πρέπει να τους συμβουλεύονται για τα πάντα και ν’ ακούνε τη γνώμη τους, ότι θα πρέπει να τους σκέφτονται και ότι θα πρέπει να τους έχουν σαν προτεραιότητα σε όλα; Γιατί σκέφτονται τόσα «θα πρέπει»; Επειδή δίνουν μεγάλη σημασία στην κοινωνική τους θέση, στις γνώσεις τους και στα ιδιαίτερα πράγματα που έχουν μάθει. Σκέφτονται το εξής: «Όσο κι αν λέγεται ή αν εκτιμάται η αλήθεια, τα πράγματα που έχω εγώ δεν παύουν να είναι πολύτιμα· είναι πιο πολύτιμα από την αλήθεια και δεν μπορεί να τ’ αντικαταστήσει η αλήθεια. Έξω στην κοινωνία, είμαι το αφεντικό μιας εταιρείας. Διαχειρίζομαι χιλιάδες ανθρώπους. Με μία μόνο κίνηση του χεριού μου, όλοι με ακούνε. Έχω πολύ μεγάλη δύναμη· σκέψου, λοιπόν, τι θέση και τι κύρος έχω! Από αυτά τα ανθρωπάκια στον οίκο του Θεού, πόσοι είναι ανώτεροι από μένα; Όταν κοιτάζω γύρω μου, δεν βλέπω πολλούς ιδιαίτερους ανθρώπους. Δεν θα ήταν πρόβλημα να τους διαχειριστώ· δεν θα ήταν και τόσο μεγάλη υπόθεση!» Ας υποθέσουμε ότι τους λες: «Εντάξει. Είναι καλό που έχεις αυτήν τη φιλοδοξία. Θα ικανοποιήσω την επιθυμία σου· θα σε προτείνω για επικεφαλής της εκκλησίας. Φέρε αυτούς τους ανθρώπους ενώπιον του Θεού, ώστε να μάθουν πώς να διαβάζουν τα λόγια του Θεού και πώς να κάνουν πράξη την αλήθεια, και στήριξε τους αδύναμους, τους αρνητικούς και όσους δεν κάνουν το καθήκον τους». Εκείνοι θα πουν: «Αυτό είναι εύκολο. Όταν ασχολούμουν με τις επιχειρήσεις, έκανα όλο αυτό το ψυχολογικό έργο. Είναι κάτι στο οποίο είμαι καλός». Και τι γίνεται όταν αναλαμβάνουν την ευθύνη για περισσότερους από τριάντα ανθρώπους σε μια εκκλησία; Σε λιγότερο από δύο μήνες, όσοι ήταν αδύναμοι γίνονται ακόμα πιο αδύναμοι, όσοι ήταν αρνητικοί γίνονται ακόμα πιο αρνητικοί και όσοι διαδίδουν το ευαγγέλιο δεν μπορούν να κερδίσουν ανθρώπους. Όσοι δεν ξέρουν πώς να διαβάζουν τα λόγια του Θεού μισοκοιμούνται μόλις έρχεται η στιγμή για συνάθροιση και πλέον δεν θέλουν καν ν’ ακούνε κηρύγματα από τον Άνωθεν. Όταν τους ρωτήσεις: «Μήπως δεν είσαι αρκετά ικανός;», εκείνοι απαντούν: «Ναι, είμαι ικανός. Ήμουν αφεντικό. Οι ικανότητές μου είναι προφανείς!» Ό,τι αφεντικό κι αν είσαι στον έξω κόσμο, δεν έχει κανένα όφελος. Αν δεν κατανοείς την αλήθεια, τότε είσαι ανίδεος σε ό,τι αφορά το έργο της εκκλησίας. Αν επιτραπεί σ’ αυτούς τους ανθρώπους ν’ αναλάβουν την ευθύνη για το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου, θ’ ασχοληθούν απλώς και μόνο με άχρηστες και επιφανειακές τυπικότητες και δεν θα πετύχουν αποτελέσματα. Και μια εκκλησία δεκάδων ανθρώπων δεν θα ποτιστεί καλά. Τι συμβαίνει εδώ; Γιατί άνθρωποι με τόσες γνώσεις που ήταν κάποτε αφεντικά εταιρειών και στελέχη στην κοινωνία, δεν μπορούν να δείξουν τις δεξιότητές τους όταν έρχονται στον οίκο του Θεού; (Το Άγιο Πνεύμα δεν τους συντηρεί.) Το γεγονός ότι το Άγιο Πνεύμα δεν τους συντηρεί είναι μία πτυχή. Ποιος είναι, όμως, ο κύριος λόγος; Δεν κατανοούν την αλήθεια, οπότε σε ό,τι έχει να κάνει με τις καταστάσεις και τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, με τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο, με τα λόγια του Θεού που εκθέτουν τον άνθρωπο και με τον τρόπο με τον οποίο μιλάει ο Θεός, δεν έχουν πνευματική κατανόηση και δεν μπορούν να διακρίνουν τι συμβαίνει· απλώς ενεργούν στα τυφλά και μ’ επιφανειακό τρόπο. Πιστεύουν ότι το έργο της εκκλησίας είναι σαν να λειτουργεί κανείς μια επιχείρηση στον έξω κόσμο και ότι, εφόσον εμπνέουν τους ανθρώπους και τονώνουν τον ενθουσιασμό τους, έχουν κάνει καλή δουλειά. Θεωρούν ότι θα πρέπει, από τη μία πλευρά, να κάνουν ψυχολογικό έργο, και από την άλλη, ν’ αξιοποιούν τους καθιερωμένους τρόπους με τους οποίους διαχειρίζονται τα πράγματα στον έξω κόσμο, όπως να προσπαθούν να δωροδοκήσουν τους ανωτέρους τους και να εξαγοράσουν τους κατωτέρους τους. Πιστεύουν ότι αν φροντίσεις να πάρουν χρήματα οι άλλοι, τότε θα σ’ ακούνε και θα σ’ ακολουθούν· πιστεύουν ότι είναι τόσο απλό. Τα εξωτερικά πράγματα δεν αφορούν την αλήθεια. Όταν κάποιος πιστεύει στον Θεό, όλα όσα κάνει αφορούν την αλήθεια και τις αλλαγές στη διάθεση. Θα έχουν αποτέλεσμα οι μέθοδοι που χρησιμοποιούσαν στον έξω κόσμο; (Όχι.) Δεν θα έχουν αποτέλεσμα. Όταν το θέμα είναι πώς να αντιμετωπίζουν τις καταστάσεις και τις αδυναμίες των ανθρώπων, πώς να τους στηρίζουν σωστά, πώς ν’ αντιμετωπίζουν τις αντιλήψεις τους για τον Θεό, πώς να τους οδηγήσουν στην αυτογνωσία όταν αποκαλύπτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και πώς να τους κάνουν να είναι ειλικρινείς, είναι εντελώς ανίδεοι και μάλιστα λένε ασυναρτησίες και επιβάλλουν κανονισμούς στα τυφλά. Για παράδειγμα, αν κάποιος πει κάτι που είναι ερασιτεχνικό και δείχνει έλλειψη πνευματικής κατανόησης, εκείνοι θα πουν ότι αυτός ο άνθρωπος έχει χαμηλό επίπεδο και δεν επιδιώκει την αλήθεια. Απλώς εφαρμόζουν κανονισμούς στα τυφλά και το κάνουν μ’ αυτόν τον τρόπο μέχρι να μην αφήσουν στους άλλους καμία δίοδο για να προχωρήσουν· τους αναστατώνουν και τους κάνουν να χάσουν το κίνητρό τους. Όσοι κάνουν το καθήκον τους δεν έχουν πλέον καμία ενέργεια γι’ αυτό, ενώ όσοι είναι αρνητικοί γίνονται ακόμα πιο αρνητικοί. Κάποιοι λένε ότι αν είναι να ηγηθεί της εκκλησίας τους ένας τέτοιος άνθρωπος, καλύτερα να διαβάζουν τα λόγια του Θεού στο σπίτι τους. Τι το προκάλεσε αυτό; Όταν ηγούνται μιας εκκλησίας, κάνουν τους ανθρώπους να χάνουν το κίνητρό τους και να μη θέλουν πλέον να πιστεύουν στον Θεό. Γιατί δεν θέλουν να πιστεύουν; Επειδή αρχικά είχαν ένα μάλλον ξεκάθαρο όραμα, αλλά οι ενέργειες αυτού του ανθρώπου τούς αναστάτωσαν και τους μπέρδεψαν. Ευθύς εξαρχής, αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν καμία αλήθεια στην καρδιά τους· κατανοούσαν μόνο δόγματα. Αφού τους αναστατώσει αυτός ο άνθρωπος, γίνονται ακόμη πιο μπερδεμένοι και δεν μπορούν πλέον να συλλάβουν το έργο του Αγίου Πνεύματος. Ακόμη και η ύπαρξη του ίδιου του Θεού γίνεται κάπως ασαφής. Τι μεθόδους χρησιμοποιούν, λοιπόν, για να φέρουν τους ανθρώπους σ’ αυτό το σημείο; Για παράδειγμα, είναι αλήθεια η δήλωση «Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό»; (Ναι.) Πρέπει να χρησιμοποιήσεις την αληθινή σου γνώση, κατανόηση και εμπειρία για ν’ αποδείξεις αυτήν τη δήλωση, ώστε οι αδελφοί και οι αδελφές να μπορούν να πιστέψουν πιο ακλόνητα ότι αυτή η δήλωση είναι η αλήθεια και ότι είναι σωστή, να πειστούν ότι το ανθρώπινο γένος προήλθε από τον Θεό, κι έτσι να ενισχυθεί η πίστη τους στον Θεό. Αν ένας άνθρωπος έχει πίστη στον Θεό, όταν δεχτεί πειθαρχία ή υποστεί κάποια ταλαιπωρία ή δίωξη, θα έχει δύναμη μέσα του. Αυτό είναι γεγονός. Τι λένε, όμως, αυτοί οι άνθρωποι; «Υπάρχει μια εκπομπή στην τηλεόραση που λέει πως ανακαλύφθηκε ότι οι άνθρωποι ζούσαν σε φυλές πριν από 100 εκατομμύρια χρόνια». Όταν επιδεικνύουν τις γνώσεις τους και μιλάνε έτσι για ιστορικά θέματα, όσοι τους ακούνε μπερδεύονται: «Δεν έχει ειπωθεί ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό; Όταν το θέτεις μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν φαίνεται να ισχύει. Μήπως ο άνθρωπος προήλθε από τους πιθήκους;» Βλέπεις πού έχουν οδηγήσει τους ανθρώπους; Δεν βλάπτει αυτό τους ανθρώπους; (Ναι.) Όποτε έχουν την ευκαιρία, επιδεικνύουν τις γνώσεις τους και μιλάνε για ιστορία, φιλοσοφία και για το πώς αντιμετωπίζουν και συνωμοτούν με κρατικούς αξιωματούχους στον έξω κόσμο, απλώς και μόνο προβάλλοντας αυτά τα πράγματα. Όταν κάνουν επίδειξη μ’ αυτόν τον τρόπο, και όταν ακούνε αυτά τα πράγματα κάποιοι αδελφοί και αδελφές που έχουν ακόμα μικρό ανάστημα, είναι αδύναμοι και έχουν μικρή πίστη, πού στρέφεται η καρδιά τους; (Τρέχει προς τον έξω κόσμο.) Σωστά. Με τι ισοδυναμεί αυτό; Χάνουν τους ανθρώπους για τους οποίους ήταν υπεύθυνοι. Είναι εμφανές ότι είναι ανίδεοι. Όχι μόνο δεν κατανοούν τα ζητήματα της ζωή-εισόδου, αλλά δεν κατανοούν ούτε ποια είναι η δουλειά τους, πόσο μάλλον τα πνευματικά ζητήματα στη ζωή ή τις αλλαγές διάθεσης. Δεν κατανοούν τίποτε από αυτά, κι ωστόσο προσποιούνται ότι είναι άνθρωποι που κατανοούν την αλήθεια και θέλουν να γίνουν ποιμένες για να καθοδηγήσουν τον εκλεκτό λαό του Θεού. Δεν είναι παράλογο αυτό; Αν δεν κατανοείς τα πνευματικά ζητήματα στη ζωή, τι πρέπει να κάνεις όταν επιλεγείς ως επικεφαλής; Πρέπει να πεις το εξής: «Είμαι ανίδεος και δεν έχω ηγηθεί ποτέ μιας εκκλησίας. Πρέπει ν’ αναζητήσω και να δω τι ορίζουν σχετικά μ’ αυτό οι εργασιακές ρυθμίσεις και να βρω ανθρώπους που το κατανοούν για να συναναστραφώ μαζί τους πάνω στο πώς πρέπει να διεξάγεται το έργο ή να βρω αδελφούς και αδελφές που κατανοούν την αλήθεια και να συντονιστώ μ’ αυτούς». Είναι σωστή αυτή η στάση; (Ναι.) Όμως, κάποιοι άνθρωποι δεν το κάνουν αυτό. Μεγαλοπιάνονται και λένε: «Θέλεις να συντονιστώ με τους άλλους. Ποιος έχει υψηλότερα προσόντα από μένα; Ποιος έχει υψηλότερη κοινωνική θέση από μένα; Έχω μεγάλη φήμη στην κοινωνία. Όποιος με γνωρίζει πρέπει να με σέβεται». Απλώς κομπάζουν και επιδεικνύουν μ’ αυτόν τον τρόπο τις ικανότητές τους. Όταν ηγούνται έτσι μιας εκκλησίας, έχουν οι αδελφοί και οι αδελφές καμία ελπίδα να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα; (Όχι.) Όχι. Και παρόλο που έτσι έχουν τα πράγματα, αυτοί οι άνθρωποι αναγκάζουν τους άλλους ν’ αναφέρουν τα πάντα σ’ αυτούς. Αυτοί οι διάβολοι πήγαν για λίγο στο πανεπιστήμιο και κατέχουν λίγες γνώσεις, και ως αποτέλεσμα τολμούν να καμαρώνουν και να εξαπατούν τους άλλους στην κοσμική κοινωνία και να κάνουν κάθε λογής κακά πράγματα. Έχουν κάποια μέσα διαβίωσης, οπότε θέλουν να έρθουν στον οίκο του Θεού για να πετύχουν κάτι. Προκειμένου ν’ αποκτήσουν θέση και να δοξάσουν τους προγόνους τους, θέλουν ακόμα και να προσποιούνται ότι είναι η προσωποποίηση της αλήθειας, ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να τους ακούει και να τους ακολουθεί. Τι σημαίνει γι’ αυτούς «η προσωποποίηση της αλήθειας»; Σημαίνει το εξής: «Πρέπει όλοι σας ν’ στηρίζετε κάθε σκέψη μου, κάθε προσέγγισή μου και κάθε γνώμη μου σαν να είναι η αλήθεια. Σου έχω θέσει έναν κανόνα: Όλοι οι λογαριασμοί, ακόμα κι εκείνοι που δεν ξεπερνάνε τα πέντε δολάρια, πρέπει να περνούν από εμένα». Οι άλλοι λένε: «Δεν θα έπρεπε να είμαστε αναγκασμένοι ν’ αναφέρουμε τα πέντε δολάρια. Έχουμε κι εμείς κάποιο εύρος εξουσίας. Δεν μπορούμε απλώς να ενεργούμε σύμφωνα με τις αρχές;» Τι σκέφτονται εκείνοι; «Πώς θα μπορούσε να είναι αποδεκτό αυτό; Είναι μεγάλη υπόθεση. Εγώ είμαι ο επικεφαλής. Μόνο εγώ έχω τον τελευταίο λόγο!» Παρόλο που δεν το λένε, έτσι σκέφτονται μέσα τους. Έτσι ελέγχουν τους ανθρώπους. Είναι ικανοί να κάνουν οτιδήποτε είναι κακό ή εξαπατά τους άλλους. Όταν εξαπατούν και βλάπτουν τους άλλους, είναι εντελώς ατάραχοι, δεν καρδιοχτυπούν ούτε αισθάνονται καθόλου άσχημα μέσα τους. Όταν τους δίνεται μια θέση στον οίκο του Θεού, τολμούν να την πάρουν. Μόλις την πάρουν, δεν θέλουν να την εγκαταλείψουν και θέλουν να προσποιούνται ότι είναι η προσωποποίηση της αλήθειας, για να κάνουν τους άλλους να τους υπακούν. Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; (Ναι.)

Κάποιοι άνθρωποι, παρόλο που πιστεύουν στον Θεό, δεν δαπανούν πρόθυμα και ευχαρίστως τον εαυτό τους γι’ Αυτόν, αλλά αντιθέτως εκτελούν το καθήκον τους με βαριά καρδιά. Σκέφτονται μόνο να κάνουν απλή δουλειά για να λάβουν ευλογίες, αλλά δεν είναι πρόθυμοι να πασχίσουν για την αλήθεια. Όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, συχνά ενεργούν επιπόλαια και δεν είναι σχολαστικοί, ενώ τους ικανοποιεί απλώς και μόνο να πετύχουν κάποια αποτελέσματα για να μην αποπεμφθούν. Όμως, ανεξάρτητα αν οι άνθρωποι πραγματικά πιστεύουν στον Θεό και δαπανούν τον εαυτό τους γι’ Αυτόν, Εκείνος τους δίνει την ευκαιρία να μετανοήσουν. Ο Θεός δεν πρόκειται να σε καταδικάσει επειδή δεν κατανοείς την αλήθεια ούτε επειδή ενεργείς επιπόλαια όταν εκτελείς το καθήκον σου. Ο Θεός θα σε εξετάζει εξονυχιστικά κάθε στιγμή, για να διαπιστώσει κατά πόσο μπορείς ν’ αποδεχθείς την αλήθεια, να μετανοήσεις πραγματικά και ν’ ακολουθήσεις το σωστό μονοπάτι στη ζωή. Εξαρτάται από το τι θα επιλέξεις. Κάποιοι δεν κατανοούσαν καμία αλήθεια όταν ξεκίνησαν να εκτελούν τα καθήκοντά τους, αλλά επειδή ακούν κηρύγματα, συναθροίζονται και συναναστρέφονται συχνά, καταφέρνουν βαθμιαία να κατανοήσουν την αλήθεια. Η καρδιά τους γίνεται ολοένα και πιο φωτεινή και διαπιστώνουν ότι υστερούν σε πολλά, δεν κατέχουν καμία αλήθεια και δεν έχουν αρχές όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, αλλά κάνουν απλώς κάποιο έργο σύμφωνα με τις δικές τους επιθυμίες. Θεωρούν ότι ο τρόπος με τον οποίο εκτελούν τα καθήκοντά τους δεν συμφωνεί με τις προθέσεις του Θεού, και αισθάνονται μεταμέλεια μέσα τους. Αρχίζουν να πασχίζουν για την αλήθεια και επιτυγχάνουν όλο και καλύτερα αποτελέσματα κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Μ’ αυτόν τον τρόπο, από τη μία πλευρά αποκτούν ζωή-είσοδο, και από την άλλη πλευρά αποκτούν σταδιακά τα προσόντα για να εκτελούν τα καθήκοντά τους. Γίνονται άνθρωποι που μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους. Και επειδή σταδιακά κατανοούν πιο ξεκάθαρα την αλήθεια, μπορούν να δουν ξεκάθαρα και τις δικές τους αποκαλύψεις διαφθοράς. Μπορούν να προσευχηθούν στον Θεό και να βασίζονται σ’ Αυτόν μέσα τους, να είναι πρόθυμοι ν’ αποβάλουν τη διαφθορά τους, να κάνουν πράξη την αλήθεια και ν’ ακολουθήσουν το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Έτσι αναπτύσσεται σταδιακά η ζωή κάποιου καθώς εκτελεί τα καθήκοντά του. Όλοι όσοι ακολουθούν τον Θεό καταφέρνουν να κατανοήσουν την αλήθεια και να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα όσο εκτελούν τα καθήκοντά τους. Μπορεί να υπάρξει μια τέτοια αλλαγή, αν κάποιος δεν αγαπά την αλήθεια; Σε καμία περίπτωση. Κάποιοι άνθρωποι είναι ιδιαίτερα αλαζόνες και επηρμένοι. Όταν έρχονται στον οίκο του Θεού, η έκταση αυτού του προβλήματος γίνεται εμφανής, ιδίως αφού κάνουν το καθήκον τους. Με τα χέρια τους σταυρωμένα πάνω στο στήθος ή ακουμπισμένα πάνω στους γοφούς, δείχνουν απείθεια και δυσαρέσκεια. Γιατί είναι τόσο αλαζόνες; Μέσα τους, σκέφτονται: «Για να πιστεύω στον θεό και να κάνω το καθήκον μου, απαρνήθηκα τον έξω κόσμο, την οικογένειά μου και τη δουλειά μου. Δεν είναι υψηλό αυτό το τίμημα; Απαρνήθηκα τόσο πολλά για τον θεό. Δεν θα έπρεπε ο θεός να με αποζημιώσει με κάποιον τρόπο; Επιπλέον, δεν θα έπρεπε ο οίκος του θεού να μου φέρεται τουλάχιστον ανάλογα με τη θέση μου και το εισόδημά μου στην κοινωνία; Τώρα που εκτελώ το καθήκον μου, δεν μπορεί ο θεός να μου δείξει ιδιαίτερη εύνοια; Είμαι ιδιαίτερο ταλέντο, είμαι πολύ καλύτερος από τους συνηθισμένους ανθρώπους. Θα έπρεπε να έχω θέση στον οίκο του θεού. Αν μπορούν να ηγηθούν οι άλλοι, τότε μπορώ κι εγώ. Η θέση μου δεν θα έπρεπε να είναι κατώτερη από των άλλων και θα έπρεπε ν’ απολαμβάνω καλύτερη μεταχείριση από τους συνηθισμένους ανθρώπους. Και το σημαντικότερο: μπορεί ο θεός να με διαβεβαιώσει ότι θα λάβω ευλογίες και θα έχω έναν καλό προορισμό στο μέλλον;» Από τις σκέψεις που κάνουν μέσα τους, μπορούμε να καταλάβουμε ότι έχουν έρθει για να κάνουν συμφωνία με τον Θεό κι όχι για να δαπανήσουν ειλικρινά τον εαυτό τους γι’ Αυτόν. Σκέφτονται όπως ο Παύλος· θέλουν να κάνουν το καθήκον τους με αντάλλαγμα ευλογίες από τον Θεό. Όμως, η λογική τους είναι πολύ χειρότερη από του Παύλου· είναι πολύ κατώτερη από του Παύλου. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή ο Παύλος πράγματι υπέφερε πολλά στα τόσα χρόνια που διέδιδε το ευαγγέλιο, και οι καρποί του έργου του όσον αφορά τη διάδοση του ευαγγελίου ήταν πολύ καλύτεροι από ό,τι των συνηθισμένων ανθρώπων. Αν μη τι άλλο, ταξίδεψε στο μεγαλύτερο κομμάτι της Ευρώπης. Ίδρυσε πολλές εκκλησίες σε ολόκληρη την Ευρώπη. Από αυτήν την άποψη, οι συνηθισμένοι αντίχριστοι δεν μπορούν να συγκριθούν με τη λογική του Παύλου ή με το πόσο δούλεψε. Όμως, οι άνθρωποι που μόλις ανέφερα γίνονται απίστευτα αλαζόνες αφού κάνουν το καθήκον τους. Δεν δείχνει αυτό ότι υστερούν πολύ σε λογική; Είναι εντελώς παράλογοι και, όπως ένας ληστής, μόλις αρπάξουν την ευκαιρία να λάβουν ευλογίες, δεν μπορούν να την αφήσουν. Τέτοιοι άνθρωποι πάντα αναζητούν επίμονα ευκαιρίες να βγουν στο προσκήνιο στον οίκο του Θεού, ακόμη κι αν είναι απλώς να γίνουν επικεφαλής ομάδας ή επόπτες. Με λίγα λόγια, όταν έρχονται στον οίκο του Θεού, δεν είναι πρόθυμοι να είναι συνηθισμένοι πιστοί. Όποιος κι αν μπορεί να παραδεχθεί ότι είναι ένα συνηθισμένο δημιουργημένο ον, ότι είναι απλώς ένα συνηθισμένο δημιουργημένο ον όπως όλα τα άλλα έμβια όντα, εκείνοι δεν θ’ αποδεχθούν ποτέ αυτήν την άποψη· δεν θα επιτρέψουν ποτέ ν’ αδικηθούν μ’ αυτόν τον τρόπο. Πιστεύουν ότι θα πρέπει να έχουν ειδική μεταχείριση και ότι ο Θεός θα πρέπει να τους δώσει ιδιαίτερη χάρη και ευλογίες. Επίσης, θέλουν ν’ απολαμβάνουν τα ιδιαίτερα οφέλη της θέσης στον οίκο του Θεού. Δεν επιτρέπουν στον οίκο του Θεού ν’ αμφισβητήσει τα ταλέντα τους, πόσο μάλλον στους άλλους να κάνουν ερωτήσεις για το έργο τους. Όλοι πρέπει να έχουν απόλυτη πίστη σ’ αυτούς επειδή απαρνήθηκαν τα πάντα για τον Θεό και είναι απολύτως αφοσιωμένοι σ’ Αυτόν. Δεν είναι αυτό παράλογη απαίτηση; Έχουν καθόλου λογική αυτοί οι άνθρωποι; Πόσοι τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν; Σε τι ποσοστό της εκκλησίας μπορεί ν’ αντιστοιχούν; Τέτοιοι άνθρωποι πιστεύουν πάντα ότι έχουν κάποιες ικανότητες και ταλέντο, οπότε καυχιούνται για το πόσο υπέροχοι είναι. Τι σημαίνει, λοιπόν, αυτό το δήθεν ταλέντο; Σημαίνει ότι μπορούν να λένε μεγάλα λόγια, να ξεστομίζουν πολλές ασυναρτησίες, ν’ αλλάζουν τον τρόπο που μιλάνε ανάλογα με τον άνθρωπο στον οποίο απευθύνονται, και ότι είναι πιο επιδέξιοι στην εξαπάτηση από ό,τι οι συνηθισμένοι άνθρωποι. Πιστεύουν ότι αυτό είναι ταλέντο και ικανότητα, και θέλουν να χρησιμοποιούν αυτήν την ικανότητα για να κάνουν τον μάγκα και να μπλοφάρουν. Τι σημαίνει πραγματικό ταλέντο; Σημαίνει να έχει κανείς ιδιαίτερες δεξιότητες. Όταν ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, έδωσε διαφορετικές δεξιότητες στα διάφορα είδη ανθρώπων. Κάποιοι είναι καλοί στη λογοτεχνία, κάποιοι είναι καλοί στην ιατρική, άλλοι είναι καλοί στη μελέτη, άλλοι είναι καλοί στην επιστημονική έρευνα, και ούτω καθεξής. Ο Θεός έχει δώσει τις ιδιαίτερες δεξιότητες στους ανθρώπους και δεν αποτελούν λόγο να καυχιέται κανείς. Όποιες ιδιαίτερες δεξιότητες κι αν έχει κάποιος, αυτό δεν σημαίνει ότι κατανοεί την αλήθεια, και σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι κατέχει την αλήθεια-πραγματικότητα. Οι άνθρωποι έχουν κάποιες ιδιαίτερες δεξιότητες και, αν πιστεύουν στον Θεό, θα πρέπει να τις χρησιμοποιούν για να κάνουν το καθήκον τους. Αυτό είναι αποδεκτό από τον Θεό. Όταν κάποιος καυχιέται για μια ιδιαίτερη δεξιότητα ή θέλει να τη χρησιμοποιήσει για να κάνει συμφωνία με τον Θεό, αυτό δείχνει ότι υστερεί πολύ σε λογική. Ο Θεός δεν ευνοεί τέτοιους ανθρώπους. Κάποιοι έχουν μια συγκεκριμένη δεξιότητα, οπότε όταν έρχονται στον οίκο του Θεού, πιστεύουν ότι είναι μια κλάση ανώτεροι από τους άλλους, θέλουν ν’ απολαμβάνουν ιδιαίτερη μεταχείριση και νομίζουν ότι έχουν εξασφαλίσει μια καρέκλα για όλη τους τη ζωή. Θεωρούν αυτήν τη δεξιότητα ένα είδος κεφαλαίου· τι αλαζονεία! Πώς, λοιπόν, πρέπει ν’ αντιμετωπίζετε αυτά τα χαρίσματα και αυτές τις ιδιαίτερες δεξιότητες; Αν είναι χρήσιμα στον οίκο του Θεού, τότε είναι απλώς εργαλεία για να εκπληρώσεις το καθήκον σου. Δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Όσα χαρίσματα και ταλέντα κι αν έχεις, είναι απλώς ανθρώπινες δεξιότητες και δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Δεν σημαίνει ότι κατανοείς την αλήθεια επειδή έχεις χαρίσματα και ιδιαίτερες δεξιότητες, και σίγουρα δεν σημαίνει ότι κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα. Αν χρησιμοποιείς τα χαρίσματα και τις ιδιαίτερες δεξιότητές σου για να κάνεις το καθήκον σου και το κάνεις καλά, τότε τα έχεις χρησιμοποιήσει σωστά και ο Θεός εγκρίνει τη χρήση τους. Αν, όμως, χρησιμοποιείς τα χαρίσματα και τις ιδιαίτερες δεξιότητές σου για να κάνεις επίδειξη, να καταθέσεις μαρτυρία για τον εαυτό σου και να δημιουργήσεις ένα ανεξάρτητο βασίλειο, τότε οι αμαρτίες σου θα είναι μεγάλες και θα γίνεις σοβαρός παραβάτης που αντιστέκεσαι στον Θεό. Ο Θεός δίνει τα χαρίσματα. Αν δεν μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις για να κάνεις το καθήκον σου και να καταθέσεις μαρτυρία στον Θεό, τότε είσαι εντελώς ασυνείδητος, υστερείς απολύτως σε λογική και έχεις μεγάλο χρέος απέναντι στον Θεό· αυτό είναι εξοργιστική επαναστατικότητα! Όμως, όσο καλά κι αν αξιοποιείς τα χαρίσματα και τις ιδιαίτερες δεξιότητές σου, αυτό δεν σημαίνει ότι κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα. Κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα όταν κάνεις πράξη την αλήθεια και ενεργείς με βάση τις αρχές. Τα χαρίσματα και τα ταλέντα είναι απλώς χαρίσματα και ταλέντα. Δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Όσα χαρίσματα και ταλέντα κι αν έχεις, και όσο μεγάλη φήμη ή υψηλή θέση κι αν έχεις, δεν σημαίνει ποτέ ότι κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα. Τα χαρίσματα και τα ταλέντα δεν θα γίνουν ποτέ η αλήθεια. Δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Όμως, οι αντίχριστοι δεν σκέφτονται έτσι, και αυτά ακριβώς τα πράγματα έχουν σε μεγάλη εκτίμηση. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι έχουν ταλέντο στην υποκριτική. Αφού παίξουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια ταινία που γυρίζεται στον οίκο του Θεού, αρχίζουν να μεγαλοπιάνονται. Δεν είναι ικανοποιημένοι ούτε όταν έχουν τρεις ανθρώπους να τους μακιγιάρουν. Παλαιότερα, ήταν συνηθισμένοι άνθρωποι. Όμως, τώρα που πιστεύουν στον Θεό, αφού κάνουν το καθήκον τους ως ηθοποιοί, αρχίζουν να μεγαλοπιάνονται. Δεν φλερτάρουν με τον θάνατο; Πιστεύω ότι αυτό ακριβώς κάνουν! Δεν είναι ιδιαίτερα εμφανίσιμοι και οι δεξιότητές τους στην υποκριτική είναι μέτριες. Είναι απλώς κατάλληλοι για να παίξουν σε κάποιες σκηνές, οπότε τους δίνεται άλλος ένας ρόλος. Δεν τους εξυψώνει αυτό; Όταν τους δίνεται η ευκαιρία να κάνουν το καθήκον τους, μεγαλοπιάνονται κιόλας. Όταν παίζουν σε μια ταινία, δίνουν διαταγές σε όλους να τους υπηρετούν, να τους φέρνουν τσάι και να τους βάζουν νερό, και όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές που τους βλέπουν θυμώνουν. Εγώ είπα: «Να τους απομακρύνετε!» Κι έτσι, η εκκλησία τούς απομάκρυνε. Δεν έπρεπε ν’ αποπεμφθούν αυτοί οι άνθρωποι; Νόμιζαν ότι η εκκλησία δεν θα μπορούσε να κάνει ταινίες χωρίς αυτούς, οπότε είχαν το θράσος να μεγαλοπιάνονται. Δεν περίμεναν αυτήν τη συνέπεια. Αυτό ήταν αποτέλεσμα της φύσης τους. Τέτοιοι άνθρωποι λατρεύουν τη γνώση, το ταλέντο, τη μάθηση και την εμπειρία. Δίνουν πολύ μεγάλη σημασία σ’ αυτά τα πράγματα, αλλά αγνοούν το πιο πολύτιμο από όλα: την αλήθεια. Δεν συνειδητοποιούν ότι η αλήθεια βασιλεύει στον οίκο του Θεού. Αν δεν επιδιώξουν την αλήθεια, όσο μεγάλη κι αν είναι η γνώση ή η ευγλωττία τους, δεν θα μπορέσουν να σταθούν. Αργά ή γρήγορα, θ’ αποκαλυφθούν και θ’ αποκλειστούν. Είναι, άραγε, εύκολο να κατανοήσουν οι άνθρωποι το ελάχιστο αυτό δόγμα; Όσοι πιστεύουν στον Θεό πολλά χρόνια αλλά δεν μπορούν καν να το διακρίνουν αυτό, είναι απλώς μπερδεμένοι άνθρωποι χωρίς καμία αξία. Αν ήταν λίγο συνετοί, δεν θα ήταν τόσο αλαζόνες. Τέτοιοι άνθρωποι είναι διάβολοι και σατανάδες που προδίδουν τον εαυτό τους. Επισήμανα, λοιπόν, ευθέως αυτό το ζήτημα, ώστε να μπορέσετε να το κατανοήσετε κι εσείς ξεκάθαρα· ώστε να μπορέσετε να το ξεχωρίσετε λίγο και να το διακρίνετε. Αν δεν το είχα επισημάνει ξεκάθαρα, θα ήσασταν σε θέση να το ξεχωρίσετε μ’ αυτόν τον τρόπο; Θα ήσασταν σε θέση να τους αποπέμψετε; Πρέπει να είμαι ξεκάθαρος, επειδή οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν το πρόβλημα. Αν δεν ήμουν ξεκάθαρος, το πρόβλημα δεν θα μπορούσε να λυθεί. Κανένα πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί, αν βασίζεστε μόνο στα λίγα δόγματα που κατανοείτε.

Οι αντίχριστοι θεωρούν πάντα ότι έχουν ιδιαίτερα ταλέντα. Πιστεύουν ότι είναι απόφοιτοι πανεπιστημίου που είναι εξαιρετικά πολυμαθείς και κατέχουν πλούτο γνώσεων. Τρέφουν μεγάλη αγάπη και εκτίμηση για τις γνώσεις τους και τις πνευματικές θεωρίες που μαθαίνουν, και μάλιστα αντιμετωπίζουν αυτά τα πράγματα σαν να είναι η αλήθεια. Και σαν να μην έφτανε αυτό, συχνά παίρνουν αυτήν τη γνώση και αυτήν την εμπειρία που πιστεύουν ότι είναι σωστές και τις χρησιμοποιούν για να καθοδηγήσουν, να παραπλανήσουν ή να επηρεάσουν τους ανθρώπους γύρω τους. Συγκεκριμένα, αναφέρονται συχνά στο «ένδοξο» παρελθόν τους, το οποίο χρησιμοποιούν για να πείσουν τους άλλους, να τους πάρουν με το μέρος τους και να τους κάνουν να τους εκτιμούν και να τους λατρεύουν. Και τι είναι αυτό το «ένδοξο» παρελθόν τους; Κάποιοι από αυτούς θα πουν: «Κάποτε, ήμουν λέκτορας στο πανεπιστήμιο. Όλοι οι φοιτητές μου ήταν μεταπτυχιακοί ή διδακτορικοί φοιτητές. Κάθε φορά που έδινα διάλεξη, δεν έμενε ούτε μία θέση κενή· όλοι οι φοιτητές έκαναν απόλυτη ησυχία και με κοιτούσαν με λατρεία και θαυμασμό στα μάτια τους. Δεν είχα καν άγχος. Πόσο μεγαλειώδες και εντυπωσιακό ήταν όλο αυτό! Γεννήθηκα μ’ αυτό το ταλέντο και μ’ αυτό το σθένος». Άλλοι θα πουν: «Έμαθα να οδηγώ όταν ήμουν 14 ετών. Πλέον οδηγώ εδώ και 40 χρόνια και έχω εξαιρετικές οδηγικές δεξιότητες». Τι εννοούν μ’ αυτό; Εννοούν το εξής: «Εσύ οδηγείς μόνο εδώ και λίγες μέρες. Τι ξέρεις εσύ; Ένας έμπειρος οδηγός όπως εγώ οδηγεί μια ζωή. Έχω εμπειρία στα πάντα. Στο εξής, θα πρέπει να ρωτάς εμένα αν υπάρχει κάτι που δεν καταλαβαίνεις. Θα πρέπει ν’ ακούς ό,τι σου λέω». Οι αντίχριστοι, όταν έχουν κάποια δεξιότητα, θεωρούν ότι είναι εκπληκτικοί, προσπαθούν να φανούν μυστηριώδεις, επιδεικνύονται και καταθέτουν μαρτυρία για τον εαυτό τους, ώστε να κάνουν τους άλλους να τους εκτιμούν και να τους λατρεύουν. Όταν τέτοιου είδους άνθρωποι έχουν κάποιο μικρό προτέρημα ή χάρισμα, νομίζουν ότι είναι καλύτεροι από τους άλλους και έχουν τη φιλοδοξία να τους καθοδηγούν. Οι αντίχριστοι, όταν οι άλλοι έρχονται σ’ αυτούς για απαντήσεις, τους κάνουν διάλεξη αφ’ υψηλού, και αν μετά οι άλλοι εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν, εκείνοι απλώς το αποδίδουν στο χαμηλό τους επίπεδο, παρόλο που, στην πραγματικότητα, οι ίδιοι οι αντίχριστοι δεν έδωσαν ξεκάθαρη εξήγηση. Για παράδειγμα, όταν ένας αντίχριστος βλέπει ότι κάποιος δεν μπορεί να επιδιορθώσει ένα ελαττωματικό μηχάνημα, λέει: «Πώς γίνεται να μην ξέρεις ακόμα πώς να το κάνεις αυτό; Δεν σου έχω πει ήδη πώς να το κάνεις; Το εξήγησα πολύ ξεκάθαρα, κι ωστόσο και πάλι δεν το καταλαβαίνεις. Πραγματικά έχεις χαμηλό επίπεδο. Κάθε φορά που σου διδάσκω πώς να το κάνεις, δεν καταφέρνεις να το μάθεις». Όμως, όταν αυτός ο άνθρωπος του ζητά να φτιάξει εκείνος το μηχάνημα, το κοιτάζει για πολλή ώρα και δεν ξέρει ούτε εκείνος πώς να το επιδιορθώσει, και μάλιστα κρύβει από αυτόν τον άνθρωπο το γεγονός ότι δεν ξέρει πώς να το φτιάξει. Ο αντίχριστος, αφού διώξει αυτόν τον άνθρωπο, ερευνά το θέμα στα κρυφά και προσπαθεί να βρει πώς να φτιάξει το μηχάνημα, αλλά και πάλι δεν μπορεί να το επιδιορθώσει. Καταλήγει ν’ αποσυναρμολογήσει το μηχάνημα, να τα κάνει όλα χάλια και μετά να μην μπορεί να το συναρμολογήσει ξανά. Τότε, από φόβο μήπως το δουν οι άλλοι, κρύβει τα εξαρτήματα. Μήπως είναι ντροπή να μην ξέρει κάποιος πώς να κάνει κάποια πράγματα; Μήπως υπάρχει κανείς που μπορεί να κάνει τα πάντα; Δεν είναι καθόλου ντροπή να μην ξέρει κάποιος πώς να κάνει κάποια πράγματα. Μην ξεχνάς ότι είσαι απλώς ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Κανείς δεν σε θαυμάζει ούτε σε λατρεύει. Ένας συνηθισμένος άνθρωπος είναι ακριβώς αυτό: ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Αν δεν ξέρεις πώς να κάνεις κάτι, απλώς πες ότι δεν ξέρεις πώς να το κάνεις. Γιατί να προσπαθήσεις να προσποιηθείς; Αν προσποιείσαι συνεχώς, θα αηδιάζεις τους άλλους. Αργά ή γρήγορα, θα προδοθείς και, εκείνη τη στιγμή, θα χάσεις την αξιοπρέπειά σου και την ακεραιότητά σου. Αυτή είναι η διάθεση ενός αντίχριστου· πάντα θεωρεί ότι είναι πολυτεχνίτης, κάποιος που μπορεί να κάνει τα πάντα, που είναι ικανός και επιδέξιος σε όλα. Δεν θα τον μπλέξει αυτό σε μπελάδες; Τι θα έκανε αν είχε ειλικρινή στάση; Θα έλεγε: «Δεν είμαι ειδήμονας σ’ αυτήν την τεχνική δεξιότητα· απλώς έχω λίγη εμπειρία. Έχω εφαρμόσει όλα όσα ξέρω, αλλά δεν καταλαβαίνω αυτά τα νέα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Επομένως, πρέπει να μάθουμε κάποιες επαγγελματικές γνώσεις, αν θέλουμε να κάνουμε καλά το καθήκον μας. Αν τελειοποιήσουμε τις επαγγελματικές μας γνώσεις, θα είμαστε σε θέση να κάνουμε αποτελεσματικά το καθήκον μας. Ο Θεός μάς εμπιστεύτηκε αυτό το καθήκον, οπότε έχουμε την ευθύνη να το κάνουμε καλά. Θα πρέπει να πάμε να μάθουμε αυτές τις επαγγελματικές γνώσεις έχοντας μια στάση ευθύνης απέναντι στο καθήκον μας». Αυτό σημαίνει να κάνει κάποιος πράξη την αλήθεια. Ένας άνθρωπος που έχει τη διάθεση ενός αντίχριστου δεν θα το έκανε αυτό. Αν ένας άνθρωπος έχει λίγη λογική, θα πει: «Ξέρω μόνο τόσα. Εσύ δεν χρειάζεται να με θαυμάζεις και εγώ δεν χρειάζεται να μεγαλοπιάνομαι. Έτσι δεν θα γίνουν ευκολότερα τα πράγματα; Είναι θλιβερό να προσποιούμαστε συνεχώς. Αν υπάρχει κάτι που δεν ξέρουμε, μπορούμε να το μάθουμε μαζί και έπειτα να εργαστούμε αρμονικά για να κάνουμε καλά το καθήκον μας. Πρέπει να έχουμε υπεύθυνη στάση». Μόλις το έβλεπαν αυτό οι άλλοι, θα σκέφτονταν: «Αυτός ο άνθρωπος είναι καλύτερος από εμάς· όταν αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα, δεν πιέζει στα τυφλά τον εαυτό του να ξεπεράσει τα όριά του, ούτε μεταβιβάζει το πρόβλημα στους άλλους, ούτε αποφεύγει την ευθύνη. Αντιθέτως, την αναλαμβάνει ο ίδιος και προσεγγίζει το πρόβλημα με σοβαρή και υπεύθυνη στάση. Είναι ένας καλός άνθρωπος, σοβαρός και υπεύθυνος απέναντι στο έργο του και στο καθήκον του. Είναι αξιόπιστος. Ο οίκος του Θεού έχει δίκιο που του εμπιστεύτηκε αυτήν τη σημαντική εργασία. Ο Θεός πράγματι εξετάζει εξονυχιστικά τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων!» Κάνοντας το καθήκον του μ’ αυτόν τον τρόπο, βελτιώνει τις δεξιότητές του και εξασφαλίζει την έγκριση όλων. Πώς προκύπτει αυτή η έγκριση; Πρώτον, προσεγγίζει το καθήκον του με σοβαρή και υπεύθυνη στάση· δεύτερον, μπορεί να είναι ειλικρινής άνθρωπος και έχει πρακτική και μελετηρή στάση· και τρίτον, δεν μπορεί ν’ αποκλείσει κανείς ότι έχει την καθοδήγηση και τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος. Ένας τέτοιος άνθρωπος έχει την ευλογία του Θεού· αυτό μπορεί να πετύχει κάποιος που έχει συνείδηση και λογική. Παρόλο που έχει διεφθαρμένες διαθέσεις, ελαττώματα και ελλείψεις και δεν ξέρει πώς να κάνει πολλά πράγματα, βαδίζει στο σωστό μονοπάτι άσκησης. Δεν προσποιείται ούτε εξαπατά· έχει σοβαρή και υπεύθυνη στάση απέναντι στο καθήκον του και δείχνει λαχτάρα και ευσέβεια για την αλήθεια. Οι αντίχριστοι δεν θα είναι ποτέ σε θέση να κάνουν αυτά τα πράγματα επειδή ο τρόπος σκέψης τους θα είναι πάντα διαφορετικός από τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων που αγαπούν και επιδιώκουν την αλήθεια. Γιατί σκέφτονται διαφορετικά; Επειδή έχουν μέσα τους τη φύση του Σατανά. Ζουν σύμφωνα με τη διάθεση του Σατανά, προκειμένου να πετύχουν τον στόχο τους, δηλαδή να πάρουν την εξουσία. Επιζητούν πάντα να χρησιμοποιούν διάφορα μέσα για να εμπλακούν σε δολοπλοκίες και τεχνάσματα, παραπλανώντας τους άλλους με το καρότο ή με το μαστίγιο, ώστε να τους λατρεύουν και να τους ακολουθούν. Επομένως, για να ρίξουν στάχτη στα μάτια των άλλων, βρίσκουν κάθε λογής τρόπους να προσποιούνται, να ξεγελούν, να λένε ψέματα και να εξαπατούν, ώστε να κάνουν τους άλλους να πιστεύουν ότι έχουν δίκιο στα πάντα, ότι είναι ικανοί για όλα και ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα, ότι είναι πιο έξυπνοι και πιο σοφοί από τους άλλους, ότι καταλαβαίνουν περισσότερα και είναι καλύτεροι σε όλα από εκείνους και ανώτεροί τους από κάθε άποψη· ακόμα και ότι είναι η αφρόκρεμα σε οποιαδήποτε ομάδα. Έχουν μια τέτοια ανάγκη· αυτή είναι η διάθεση των αντίχριστων. Έτσι, μαθαίνουν να προσποιούνται πως είναι κάτι που δεν είναι, με αποτέλεσμα να εμφανίζουν καθεμία από αυτές τις διαφορετικές πρακτικές και εκδηλώσεις.

Σκεφτείτε το: Τι διάθεση έχουν οι άνθρωποι που θέλουν να προσποιούνται πως είναι κάτι που δεν είναι; Τι προσποιούνται πως είναι; Δεν προσποιούνται πως είναι διάβολοι ή κάτι αρνητικό. Προσποιούνται πως είναι κάτι ανώτερο, καλό, όμορφο και ευγενικό, πως είναι κάτι που εκτιμούν και θαυμάζουν οι άνθρωποι· προσποιούνται πως είναι κάτι που επαινούν ή εγκρίνουν οι άνθρωποι. Προσποιούνται ότι γνωρίζουν και καταλαβαίνουν τα πάντα· προσποιούνται ότι κατέχουν την αλήθεια, ότι είναι κάτι θετικό και ότι είναι η αλήθεια-πραγματικότητα. Δεν δείχνει αυτό ότι επιζητούν την καταστροφή τους; Έχουν αυτήν την πραγματικότητα; Έχουν αυτήν την ουσία; Όχι. Λέμε ότι προσποιούνται ακριβώς επειδή δεν την έχουν. Θα έλεγε, λοιπόν, κανείς ότι είναι η προσωποποίηση της αλήθειας επειδή κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα; Στέκει αυτή η δήλωση; (Όχι, δεν στέκει.) Ακόμη κι αν κατέχεις κάποιες αλήθεια-πραγματικότητες, σε καμία περίπτωση δεν είσαι η προσωποποίηση της αλήθειας. Επομένως, όποιος προσποιείται ότι είναι η προσωποποίηση της αλήθειας είναι αλαζόνας και παράλογος! Ένας άνθρωπος που κατέχει μόνο ένα πολύ μικρό κομμάτι της αλήθεια-πραγματικότητας κι ωστόσο τολμάει να προσποιείται ότι είναι η προσωποποίηση της αλήθειας είναι σαν μία σταγόνα νερού να ισχυρίζεται πως είναι μια αχανής, απέραντη θάλασσα. Δεν είναι αυτό το άκρον άωτον της αλαζονείας; Δεν είναι απόλυτη ξεδιαντροπιά; Για να προσποιείται κάποιος ότι είναι η προσωποποίηση της αλήθειας, πρέπει να έχει το κεφάλαιο να το κάνει. Και τι χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι για να προσποιούνται ότι είναι η προσωποποίηση της αλήθειας; Τα πράγματα που μόλις ανέφερα: τη γνώση, την εμπειρία και τα διδάγματα. Αυτά περιλαμβάνουν τις ιδιαίτερες δεξιότητες και τα ιδιαίτερα ταλέντα που αποκτούν οι άνθρωποι μέσω της μάθησης, καθώς και τα χαρίσματα με τα οποία γεννιούνται. Κάποιοι έχουν το χάρισμα να μιλάνε διαφορετικές γλώσσες, ενώ άλλοι έχουν ένα χάρισμα ή ευγλωττία όταν κηρύττουν. Άλλοι έχουν μάθει ή τελειοποιήσει κάποιες ειδικές επαγγελματικές δεξιότητες. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι είναι εξαιρετικοί στον χορό, στη μουσική, στις καλές τέχνες, στις γλώσσες ή στη λογοτεχνία, ενώ άλλοι είναι γνώστες της πολιτικής, γεγονός που σημαίνει ότι είναι πολύ καλοί στη χειραγώγηση των άλλων, ότι διακρίνονται στη διπλωματία, και ούτω καθεξής. Με λίγα λόγια, αυτό περιλαμβάνει ανθρώπους με ιδιαίτερα ταλέντα από όλα τα κοινωνικά στρώματα. Οι άνθρωποι με ιδιαίτερα ταλέντα ή χαρίσματα δεν έχουν απαραίτητα μια συγκεκριμένη θέση ή μια ορισμένη σταδιοδρομία στην κοινωνία. Κάποιοι ζουν σε μικρά μέρη, κι ωστόσο μπορούν να μιλήσουν για ευρύ φάσμα θεμάτων από το παρελθόν έως το παρόν με σαφήνεια και λογική και με ιδιαίτερα εύγλωττο τρόπο. Αν οι άνθρωποι με αυτά τα ιδιαίτερα ταλέντα έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου, δεν θα αρκεστούν στα πράγματα ως έχουν όταν έρχονται στον οίκο του Θεού. Θα τρέφουν κάποιες φιλοδοξίες και επιθυμίες και θ’ αποκαλυφθούν σταδιακά.

Σε ό,τι αφορά το σημείο ότι οι αντίχριστοι προσποιούνται πως είναι η προσωποποίηση της αλήθειας μόλις αποκτήσουν λίγη εμπειρία και γνώση και αντλήσουν κάποια διδάγματα, μόλις συζητήσαμε για το αντικείμενο αυτής της γνώσης, της εμπειρίας και των διδαγμάτων. Και ποιο ήταν το επίκεντρο αυτής της συζήτησης; (Ότι προσποιούνται.) Σωστά. Ο πυρήνας είναι ότι οι αντίχριστοι προσποιούνται πως είναι η προσωποποίηση της αλήθειας. Η γνώση, η εμπειρία, τα διδάγματα, κανένα από αυτά τα πράγματα δεν είναι η αλήθεια· δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την αλήθεια. Μάλιστα, αυτά τα πράγματα αντιτίθενται στην αλήθεια και τα καταδικάζει ο Θεός. Πάρτε για παράδειγμα τη γνώση. Θεωρείται η ιστορία μια μορφή γνώσης; (Ναι.) Πώς προέκυψαν οι γνώσεις και τα βιβλία για την ιστορία του ανθρώπου, την ιστορία συγκεκριμένων χωρών ή εθνοτικών ομάδων, τη σύγχρονη ιστορία, την αρχαία ιστορία ή ακόμη και κάποια ανεπίσημα ιστορικά αρχεία; (Τα έγραψαν άνθρωποι.) Συμφωνούν, λοιπόν, τα πράγματα που έγραψαν οι άνθρωποι με την πραγματική ιστορία; Δεν είναι οι ιδέες και οι απόψεις των ανθρώπων αντίθετες με τις αρχές, τις μεθόδους και τα μέσα με τα οποία ενεργεί ο Θεός; Έχουν σχέση όσα λέει ο άνθρωπος με την πραγματική ιστορία; (Όχι.) Δεν έχουν καμία σχέση. Επομένως, όσο ακριβείς κι αν είναι οι καταγραφές που περιέχουν τα βιβλία ιστορίας, είναι μόνο γνώσεις. Όσο εύγλωττοι κι αν είναι αυτοί οι ιστορικοί, και όσο λογικά και ξεκάθαρα κι αν αφηγούνται αυτές τις ιστορίες, ποιο είναι το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγεις όταν τους ακούς; (Ότι τα ξέρουμε αυτά τα γεγονότα.) Ναι, τα ξέρετε αυτά τα γεγονότα. Όμως, αφηγούνται, άραγε, αυτές τις ιστορίες με μοναδικό σκοπό να σε πληροφορήσουν γι’ αυτά τα γεγονότα; Έχουν μια συγκεκριμένη ιδέα στην οποία θέλουν να σε κατηχήσουν. Και ποιο είναι το επίκεντρο αυτής της κατήχησης; Αυτό πρέπει να εξετάσουμε και ν’ αναλύσουμε. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα, για να καταλάβετε σε τι επιθυμούν να κατηχήσουν τους ανθρώπους. Μετά από μια ανασκόπηση της ιστορίας από τους αρχαίους χρόνους έως σήμερα, οι άνθρωποι έχουν καταλήξει σ’ ένα ρητό. Έχουν παρατηρήσει από την ιστορία του ανθρώπου το εξής γεγονός: «Οι νικητές παίρνουν το στέμμα και οι χαμένοι δεν παίρνουν τίποτα». Είναι αυτό γνώση; (Ναι.) Αυτή η γνώση προέρχεται από ιστορικά γεγονότα. Έχει αυτό το ρητό καμία σχέση με τις μεθόδους και τα μέσα με τα οποία ο Θεός κυριαρχεί επί των πάντων; (Όχι.) Στην πραγματικότητα, είναι το αντίθετο· πάει κόντρα και είναι ενάντια σε αυτά. Έχεις, λοιπόν, κατηχηθεί σ’ αυτό το ρητό και, αν δεν κατανοείς την αλήθεια ή αν είσαι άπιστος, τι μπορεί να σκεφτείς όταν το ακούς; Πώς αντιλαμβάνεσαι αυτό το ρητό; Κατ’ αρχάς, αυτοί οι ιστορικοί ή αυτά τα βιβλία ιστορίας απαριθμούν όλα τα γεγονότα τέτοιου είδους, χρησιμοποιώντας επαρκή αποδεικτικά στοιχεία και ιστορικά γεγονότα για να τεκμηριώσουν την ακρίβεια αυτού του ρητού. Αρχικά, μπορεί να έμαθες απλώς αυτό το ρητό από ένα βιβλίο και να ξέρεις μόνο το ίδιο το ρητό. Μπορεί να το κατανοείς μόνο σε ένα επίπεδο ή ως έναν βαθμό, μέχρι να μάθεις γι’ αυτά τα γεγονότα. Μόλις, όμως, ακούσεις αυτά τα ιστορικά δεδομένα, αναγνωρίζεις και παραδέχεσαι περισσότερο αυτό το ρητό. Δεν θα πεις σε καμία περίπτωση: «Κάποια πράγματα δεν είναι έτσι». Αντιθέτως, θα πεις: «Έτσι έχουν τα πράγματα. Αν εξετάσει κανείς την ιστορία από τους αρχαίους χρόνους έως σήμερα, το ανθρώπινο είδος εξελίχθηκε μ’ αυτόν τον τρόπο· οι νικητές παίρνουν το στέμμα και οι χαμένοι δεν παίρνουν τίποτα!» Όταν αντιληφθείς το ζήτημα μ’ αυτόν τον τρόπο, ποια οπτική και ποια στάση θα έχεις απέναντι στον τρόπο συμπεριφοράς σου, στη σταδιοδρομία σου και στην καθημερινή σου ζωή, καθώς και απέναντι στους ανθρώπους, στα γεγονότα και στα πράγματα γύρω σου; Μήπως θ’ αλλάξει τη στάση σου αυτή η αντίληψη; (Ναι.) Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Πώς, λοιπόν, θ’ αλλάξει τη στάση σου; Μήπως θα καθοδηγήσει και θ’ αλλάξει την κατεύθυνση της ζωής σου και τις μεθόδους σου στις κοσμικές αλληλεπιδράσεις; Ίσως στο παρελθόν να πίστευες ότι «Η αρμονία είναι θησαυρός· η μακροθυμία είναι εξαιρετική ικανότητα» και ότι «Οι καλοί έχουν μια ήσυχη ζωή». Τώρα, θα σκέφτεσαι: «Εφόσον “οι νικητές παίρνουν το στέμμα και οι χαμένοι δεν παίρνουν τίποτα”, αν θέλω να γίνω αξιωματούχος, θα πρέπει να έχω τον νου μου στον τάδε. Δεν είναι με το μέρος μου, οπότε δεν μπορώ να τον προάγω, ακόμα κι αν το αξίζει». Όσο σκέφτεσαι τα πράγματα μ’ αυτόν τον τρόπο, η στάση σου θ’ αλλάξει, και μάλιστα γρήγορα. Πώς θα προκύψει αυτή η αλλαγή; Θα προκύψει επειδή αποδέχθηκες την ιδέα και την άποψη ότι «Οι νικητές παίρνουν το στέμμα και οι χαμένοι δεν παίρνουν τίποτα». Και όταν ακούσεις πολλά δεδομένα, απλώς θα επιβεβαιώνεις περισσότερο την ορθότητα αυτής της άποψης στην πραγματική ζωή των ανθρώπων. Θα πιστεύεις βαθιά ότι πρέπει να εφαρμόσεις αυτήν την άποψη στον τρόπο με τον οποίο ενεργείς και φέρεσαι, προκειμένου να επιδιώξεις τη μελλοντική σου ζωή και τις προοπτικές σου. Δεν θα σε έχει αλλάξει, λοιπόν, αυτή η ιδέα και αυτή η άποψη; (Ναι.) Και ενώ σε αλλάζει, ταυτόχρονα θα σε διαφθείρει. Έτσι έχουν τα πράγματα. Αυτή η γνώση σε αλλάζει και σε διαφθείρει. Όταν, λοιπόν, εξετάζεις τη ρίζα αυτού του ζητήματος, με όση ακρίβεια κι αν παρουσιάζονται αυτές οι ιστορίες, τελικά συνοψίζονται σ’ αυτό το ρητό και σε κατηχούν σ’ αυτήν την ιδέα. Είναι αυτή η γνώση η προσωποποίηση της αλήθειας ή μήπως είναι η λογική του Σατανά; (Η λογική του Σατανά.) Σωστά. Το εξήγησα με αρκετές λεπτομέρειες; (Ναι.) Τώρα είναι σαφές. Αν δεν πιστεύεις στον Θεό, δεν πρόκειται να το καταλάβεις αυτό ούτε και μετά από δύο ζωές. Όσο περισσότερο ζεις, τόσο περισσότερο θα νιώθεις ότι είσαι ανόητος και θα νομίζεις ότι δεν είσαι αρκετά αδίστακτος και ότι θα πρέπει να είσαι πιο αδίστακτος, πιο πονηρός, πιο καταχθόνιος και χειρότερος και πιο κακός άνθρωπος. Θα σκέφτεσαι: «Αν αυτός μπορεί να σκοτώσει, τότε εγώ πρέπει να βάζω φωτιές. Αν αυτός σκοτώσει έναν άνθρωπο, τότε εγώ πρέπει να σκοτώσω 10. Αν αυτός σκοτώσει χωρίς ν’ αφήσει κανένα ίχνος, τότε εγώ θα βλάπτω τους άλλους χωρίς να το καταλάβουν, και μάλιστα θα κάνω τους απογόνους τους να μ’ ευχαριστούν για τρεις γενιές!» Αυτή είναι η επιρροή της φιλοσοφίας, της γνώσης, της εμπειρίας και των διδαγμάτων του Σατανά που έχει δεχθεί το ανθρώπινο γένος. Στην πραγματικότητα, είναι απλώς κακοποίηση και διαφθορά. Επομένως, όποιο είδος γνώσης κι αν κηρύττεται ή διαδίδεται σ’ αυτόν τον κόσμο, θα σε κατηχήσει σε μια ιδέα ή μια άποψη. Αν δεν μπορείς να το διακρίνεις αυτό, θα δηλητηριαστείς. Τελικά, ένα πράγμα είναι βέβαιο πλέον: Δεν έχει σημασία αν αυτές οι γνώσεις προέρχονται από τον απλό λαό ή από επίσημες πηγές, αν τις σέβεται μια μειονότητα ή η πλειονότητα· καμία από αυτές δεν έχει σχέση με την αλήθεια. Η αλήθεια είναι η πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων. Η ορθότητά της δεν κρίνεται από τον αριθμό των ανθρώπων που την παραδέχονται. Η πραγματικότητα των θετικών πραγμάτων είναι η ίδια η αλήθεια. Κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό ούτε να το αρνηθεί. Η αλήθεια θα είναι πάντα η αλήθεια.

Ας μιλήσουμε για το γεγονός ότι ο Θεός έχει κυριαρχία σε όλα τα πράγματα. Από τότε που ο Θεός ξεκίνησε να οδηγεί το ανθρώπινο γένος, έχει κρατήσει ένα ιστορικό και έναν απολογισμό. Πώς αντιμετωπίζει ο Θεός την ιστορία του ανθρώπου; Αυτό που θέλει ο Θεός να δουν οι άνθρωποι είναι η αλήθεια, καιοι αξιολογήσεις και τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγουν οι άνθρωποι για τα πράγματα δεν είναι η αλήθεια. Γιατί, όμως, τα ανθρώπινα όντα δεν αντιμετωπίζουν την ιστορία με βάση τα λόγια του Θεού και την αλήθεια; Επειδή τα ανθρώπινα όντα αποστρέφονται την αλήθεια, τη μισούν και δεν αποδέχονται καθόλου ούτε την παραμικρή αλήθεια. Γι’ αυτό μπορούν και επινοούν μια σειρά απατηλών, γελοίων και παράλογων θεωριών. Για παράδειγμα, η σύλληψη του Κύριου Ιησού έγινε από το Άγιο Πνεύμα. Αυτό είναι θετικό πράγμα. Τι λέει, όμως, ο Σατανάς γι’ αυτό; Ο Σατανάς δεν παραδέχεται το γεγονός της σύλληψης από το Άγιο Πνεύμα, και μάλιστα βλασφημεί λέγοντας ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ένα μπάσταρδο, ότι γεννήθηκε από τον άνθρωπο. Ο Σατανάς παίρνει την πιο βρομερή λέξη του ανθρώπινου γένους, μια έκφραση που περιφρονούν και απεχθάνονται οι άνθρωποι, και τη χρησιμοποιεί για τη γέννηση του Κύριου Ιησού. Δεν είναι αυτό στρέβλωση των γεγονότων; (Ναι.) Η σύλληψη από το Άγιο Πνεύμα είναι το έργο του Θεού. Και ανεξάρτητα από τη μορφή που λαμβάνει το έργο του Θεού, ένα πράγμα είναι βέβαιο: Είναι η αλήθεια, η αναλλοίωτη αλήθεια. Γιατί, λοιπόν, ο Σατανάς δεν αποδέχεται ένα τέτοιο προφανές γεγονός, ένα γεγονός που προκαθόρισε ο Θεός και για το οποίο κατέθεσε μαρτυρία Εκείνος; Γιατί ο Σατανάς το αγνοεί αυτό και μάλιστα περιγράφει τον Κύριο Ιησού ως νόθο παιδί που γεννήθηκε από τον άνθρωπο; (Μισεί την αλήθεια, μισεί τα θετικά πράγματα.) Δυσφημεί σκόπιμα τον Θεό! Ο Σατανάς το γνωρίζει καλύτερα από όλους αυτό το γεγονός· το βλέπει απολύτως ξεκάθαρα στο πνευματικό βασίλειο. Επομένως, γιατί το κάνει; Ποιο είναι το κίνητρό του και ποια είναι η πρόθεσή του; Γιατί διαδίδει μια τέτοια δήλωση; Κακολογεί και δυσφημεί σκόπιμα τον Θεό. Για ποιον σκοπό δυσφημεί τον Θεό; Για να κάνει τους ανθρώπους να πιστέψουν ότι ο Ιησούς είναι ένα νόθο παιδί, να θεωρήσουν κάτι τέτοιο αισχρό κι έτσι να μην πιστεύουν σ’ Αυτόν. Ο Σατανάς σκέφτεται: «Αν οι άνθρωποι δεν έχουν πίστη σ’ εσένα, τότε δεν θα μπορέσεις να ολοκληρώσεις το έργο σου, έτσι δεν είναι;» Στην πραγματικότητα, η αλήθεια θα είναι πάντα η αλήθεια. Ακόμα κι αν όλη η ανθρωπότητα την είχε απορρίψει εκείνη την εποχή, δύο χιλιάδες χρόνια μετά, ο Κύριος Ιησούς έχει τελικά ανθρώπους που Τον ακολουθούν και Τον εξυμνούν σε ολόκληρο τον κόσμο, ο σταυρός εμφανίζεται παντού σε περίοπτη θέση, και ο Σατανάς έχει αποτύχει. Είχε αποτέλεσμα η δήλωση του Σατανά; (Όχι.) Επομένως, δεν είναι η αλήθεια· δεν στέκει, και η δυσφήμισή Του είναι ανώφελη. Δεν τον νοιάζει τον Θεό αν αυτό που έκανε ταιριάζει με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων ή αν είναι αντίθετο προς την παραδοσιακή κουλτούρα, τα ρητά ή την ηθική του ανθρώπινου γένους. Γιατί δεν τον νοιάζει τον Θεό; Με τι έχει να κάνει αυτό; Εφόσον ο Θεός έχει κυριαρχία στα πάντα, μπορούν αυτά τα διαβολικά λόγια του Σατανά να καταστρέψουν το έργο του Θεού; Δεν μπορείτε να το διακρίνετε αυτό, έτσι δεν είναι; (Όχι.) Πείτε Μου, δεν βρίσκονται τα πάντα στα χέρια του Θεού; (Ναι.) Θα μπορούσε η διαβολική δήλωση του Σατανά, μόνο και μόνο αυτά τα λίγα λόγια, να καταστρέψει το σχέδιο διαχείρισης του Θεού; Είναι αυτό δυνατόν; (Όχι, δεν είναι.) Ο Σατανάς θέλει να πετύχει· μπορεί, όμως, να το κάνει; Η αλήθεια θα είναι πάντα η αλήθεια. Αυτή είναι η δύναμη της αλήθειας. Η δύναμη της αλήθειας είναι κάτι που κανείς —ούτε ο Σατανάς— δεν μπορεί ν’ αλλάξει. Ακόμα και τώρα, ο Σατανάς εξακολουθεί να διαδίδει αυτήν τη δήλωση. Έχει αποτέλεσμα; Όχι, δεν έχει. Το έργο της Εποχής της Χάριτος έχει τελειώσει. Το ευαγγέλιο του Κύριου Ιησού έχει διαδοθεί στα πέρατα της γης και το νέο έργο της κρίσης των έσχατων ημερών είναι σε εξέλιξη εδώ και πολλά χρόνια. Ο Σατανάς έχει αποτύχει προ πολλού και έχει εξευτελιστεί. Έχει, λοιπόν, κάποιο όφελος για τον Σατανά να είναι τώρα θυμωμένος και εκνευρισμένος; Όχι, δεν έχει κανένα όφελος. Επομένως, όποια κι αν είναι η άποψη ή όσο υψηλό κι αν είναι το επίπεδο της γνώσης ή όσο μεγάλος κι αν είναι ο αριθμός των ανθρώπων στους οποίους εφαρμόζεται και διαδίδεται η άποψη, όλα αυτά δεν έχουν κανένα όφελος· η άποψη δεν θ’ αποκτήσει βάση. Το έργο του Θεού είναι ασταμάτητο· ούτε ο Σατανάς δεν μπορεί να το σταματήσει. Πιστεύουν πραγματικά μερικοί ασήμαντοι άνθρωποι ότι μπορούν να σταματήσουν το έργο του Θεού; Παραληρούν! Πολλοί από εσάς μεγαλώσατε μ’ αυτές τις φήμες και αποδεχθήκατε τις παραπλανητικές απόψεις του Σατανά. Το μυαλό σας γέμισε με πράγματα όπως η λογική, οι φιλοσοφίες, οι γνώσεις και η επιστήμη του Σατανά. Και τι έγινε τότε; Όταν έφτασαν σ’ εσάς τα λόγια του Θεού, ακούσατε τη φωνή του Θεού και επιστρέψατε και πάλι ενώπιον του Θεού. Οι φήμες και τα διαβολικά λόγια του Σατανά ήταν ανώφελα. Δεν σταμάτησαν ούτε στο ελάχιστο την πρόοδο του έργου του Θεού. Οι εκλεκτοί του Θεού σε όλες τις χώρες έχουν αρχίσει ν’ αποδέχονται το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες. Καθημερινά, τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού, ακούνε κηρύγματα και συναναστροφή. Κάνουν το καθήκον τους για τον Θεό και καταθέτουν μαρτυρία γι’ Αυτόν. Ο Σατανάς το συλλογίζεται αυτό, και λέει: «Γιατί δεν έχουν αποτέλεσμα τα τόσα παραπλανητικά μου λόγια; Έχω κάνει τόσα πράγματα για να καταστείλω, να συλλάβω και να κακοποιήσω τους εκλεκτούς του θεού. Γιατί δεν είχαν καμία επίδραση; Γιατί, αντιθέτως, αυξάνεται ο αριθμός εκείνων που πιστεύουν στον θεό;» Τότε, ξέρει βαθιά μέσα του ότι ο Θεός είναι πραγματικά παντοδύναμος, γι’ αυτό και εξευτελίζεται εντελώς· εξού και το ρητό: «Ο Σατανάς πάντοτε θα κατατροπώνεται από τα χέρια του Θεού». Είναι γεγονός αυτό; (Ναι.) Όντως τα λόγια του Θεού μπορούν να πετύχουν τα πάντα! Ο Σατανάς και όλοι οι βασιλιάδες διάβολοι παρέχουν υπηρεσία στον Θεό. Στα χέρια του Θεού, είναι αντικείμενα υπηρεσίας και αντιθετικά στοιχεία. Έχουν αυτά τα αντικείμενα υπηρεσίας και αντιθετικά στοιχεία καμία σχέση μ’ εμάς; (Όχι.) Όχι, δεν έχουν. Εμείς απλώς πρέπει να εστιάσουμε στην πίστη στον Θεό, δεν έχουμε καμία σχέση μ’ αυτά. Είτε είναι βασιλιάδες είτε ληστές, ανήκουν στον Σατανά και θα καταστραφούν. Εμείς πρέπει απλώς ν’ ακολουθούμε τον Θεό με όλη μας την καρδιά, να προδώσουμε για πάντα τον Σατανά και να πορευόμαστε μόνο με τον Θεό. Αυτό είναι σωστό να κάνουμε.

Έδωσα ένα παράδειγμα γνώσης και εμπειρίας, οπότε οφείλετε πλέον να κατανοείτε αυτά τα πράγματα με λίγο μεγαλύτερη ακρίβεια. Για ποιον σκοπό συναναστρεφόμαστε πάνω σ’ αυτά τα πράγματα; Από τη μία πλευρά, για να σας δώσω τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσετε αυτά τα δεδομένα και τα παραδείγματα ώστε να διακρίνετε τους αντίχριστους, καθώς και ν’ αναγνωρίσετε αυτήν την πτυχή της διάθεσης των αντίχριστων στον εαυτό σας. Από την άλλη πλευρά, δεν μπορεί μια τέτοια συζήτηση να συγκρατήσει κάποιους ανθρώπους ώστε να μην ενεργούν απερίσκεπτα; (Ναι.) Στο παρελθόν, κάποιοι άνθρωποι είχαν την τάση να βασίζονται στην εμπειρία και σε παλιομοδίτικους τρόπους κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους και παρέμεναν προσκολλημένοι στους δικούς τους τρόπους. Έτσι, προκαλούσαν διαταράξεις και αναστατώσεις στο έργο του οίκου του Θεού και κατά συνέπεια αντιμετωπίζονταν. Εκτιμούσαν τις παρωχημένες πρακτικές τους και την παρωχημένη εμπειρία τους περισσότερο από οτιδήποτε άλλο και δεν λάμβαναν ποτέ υπόψη τα πιο σημαντικά πράγματα: τι έχει πει ο Θεός ή τι απαιτεί από τους ανθρώπους ή πώς να τηρούν τις αλήθεια-αρχές. Επίσης, παρέμεναν πεισματικά προσκολλημένοι στις παρωχημένες πρακτικές τους, και επιπλέον, ως βάση γι’ αυτό χρησιμοποιούσαν την εξής παράλογη λογική: «Πάντοτε το κάναμε μ’ αυτόν τον τρόπο», «Στον τόπο καταγωγής μας, πάντοτε έτσι γινόταν. Έτσι το έκαναν οι πρόγονοί μας». Γιατί έδιναν πάντα έμφαση σε τέτοια πράγματα; Αυτό αποδείκνυε ότι δεν αποδέχονταν νέα πράγματα· ότι δεν αποδέχονταν την αλήθεια. Δεν μπορούσαν να διακρίνουν την αδεξιότητα, την οπισθοδρομικότητα και τη γελοιότητα αυτών των παρωχημένων μεθόδων. Δεν ήξεραν ότι μπορούσαν να κάνουν τα πράγματα με καινούργιες μεθόδους, πιο προηγμένες, πιο ακριβείς και πιο κατάλληλες. Παρέμεναν πάντα προσκολλημένοι στις δικές τους παλιομοδίτικες μεθόδους. Βασίζονταν στην παλιά τους εμπειρία και νόμιζαν ότι ήταν αρκετά μπροστά και ότι έκαναν πράξη την αλήθεια. Δεν είναι παράλογοι; «Στον τόπο καταγωγής μας, πάντοτε έτσι γινόταν», «Ο τρόπος που το έκανα στο παρελθόν», «Πάντοτε το κάναμε μ’ αυτόν τον τρόπο»· μπορούν αυτές οι παλιές μέθοδοι, αυτά τα κατάλοιπα του παρελθόντος ν’ αντικαταστήσουν τις αλήθεια-αρχές; Όταν κάποιος εφαρμόζει μια παλιομοδίτικη μέθοδο, αυτό σημαίνει ότι κάνει πράξη την αλήθεια; Αυτοί οι άνθρωποι δεν κατανοούσαν τίποτα, ούτε μπορούσαν να διακρίνουν τίποτα. Δεν είναι γεροπαράξενοι όταν προσκολλώνται στις παλιές μεθόδους και έχουν τέτοιο πείσμα; Είναι πολύ δύσκολο τέτοιοι άνθρωποι ν’ αποδεχθούν την αλήθεια! Πείτε Μου, είτε κάτι είναι καινούργιο είτε παλιό, πώς το προσεγγίζεις; Πώς το αντιμετωπίζεις; Σε ποια βάση το αντιμετωπίζεις; Αν όλοι έχουν μόνο περιορισμένη γνώση για κάτι, πώς το προσεγγίζεις με τρόπο που είναι σωστός και συνάδει με τις αρχές; Πρέπει πρώτα να ρωτήσεις κάποιον με σχετική εξειδίκευση σ’ αυτόν τον τομέα. Εφόσον βρεις κάποιον γνώστη, θα έχεις ένα μονοπάτι. Αν δεν μπορείς να βρεις κάποιον γνώστη, μπορείς να επιλύσεις πλήρως το ζήτημα αναζητώντας συμβουλές ή ψάχνοντας πληροφορίες στο διαδίκτυο. Και όσο ψάχνεις, πρέπει και πάλι να προσεύχεσαι στον Θεό και να προσβλέπεις σ’ Αυτόν· ν’ αφήσεις τον Θεό να σου ανοίξει τον δρόμο. Πώς το αποκαλούμε αυτό; Το αποκαλούμε αρχές άσκησης. Κάποιοι από εσάς σκέφτονται: «Είμαι επαγγελματίας σ’ αυτόν τον τομέα και έχω πλούσια εμπειρία. Μάλιστα έχω λάβει και βραβεία γι’ αυτό, οπότε έχω αυτό το κεφάλαιο. Εφόσον μου έχουν εμπιστευτεί αυτό το έργο, εγώ είμαι υπεύθυνος. Έχω την εξουσία να παίρνω αποφάσεις και όλα εξαρτώνται από μένα. Όλοι θα πρέπει ν’ ακολουθούν τις εντολές μου και να με υπακούν. Τίποτε από όσα λέει οποιοσδήποτε άλλος δεν έχει σημασία και όποιος διαφωνεί μαζί μου θα πρέπει να το βουλώσει!» Είναι σωστός αυτός ο τρόπος σκέψης; Σε καμία περίπτωση δεν είναι σωστός. Η στάση σου και η διάθεση που αποκαλύπτεις είναι προβληματικές. Σκέφτεσαι μέσα σου ότι επειδή αποδέχθηκες αυτήν την ανάθεση έχεις το δικαίωμα ν’ ασκείς εξουσία. Θέλεις να κάνεις κουμάντο και κανείς άλλος δεν επιτρέπεται να έχει λόγο. Είναι σαν να μη χρειάζεσαι συνεργάτη ή να μην είναι απαραίτητο να εκφράζουν όλοι τις απόψεις τους· όλα γίνονται με βάση όσα λες εσύ, όλα εξαρτώνται από εσένα. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Δεν είναι αυτό πολύ αλαζονικό και δεν στερείται λογικής; Αυτή είναι η διάθεση ενός αντίχριστου. Μπορεί να έχεις ελαφρώς καλύτερο επίπεδο από τους άλλους, μπορεί να έχεις λίγη κατανόηση και λίγη εμπειρία σ’ αυτό το ζήτημα. Ωστόσο, ένα πράγμα θα πρέπει να σου είναι ξεκάθαρο: Τίποτε από αυτά τα πράγματα που διαθέτεις δεν είναι η αλήθεια. Αν πιστεύεις ότι έχεις κάπως καλύτερο επίπεδο, ότι έχεις κάποια κατανόηση, κάποιο ταλέντο και ότι κατέχεις κάποια γνώση, και αντιμετωπίζεις αυτά τα πράγματα σαν να είναι η αλήθεια και πιστεύεις ότι είσαι η αλήθεια και ότι όλοι πρέπει ν’ ακολουθούν τις εντολές σου και να υπακούν στις ρυθμίσεις σου, δεν έχεις τη διάθεση ενός αντίχριστου; Αν πραγματικά ενεργείς μ’ αυτόν τον τρόπο, τότε ούτε λίγο ούτε πολύ είσαι ένας αντίχριστος. Ποιο είναι το πρόβλημα όταν αντιμετωπίζεις τα χαρίσματά σου σαν να είναι η αλήθεια; Το πρόβλημα δεν είναι το επίπεδο, η κατανόηση, τα ταλέντα και η γνώση που διαθέτεις. Τι αναλύουμε εδώ, λοιπόν; Αυτό που αναλύουμε είναι η διάθεσή σου· μια διεφθαρμένη διάθεση που κρύβεται πίσω από αυτά τα πράγματα, μια αλαζονική και αυτάρεσκη διάθεση. Όταν αντιμετωπίζεις τα χαρίσματά σου σαν να είναι η αλήθεια, τότε πιστεύεις ότι έχεις την αλήθεια επειδή διαθέτεις αυτά τα χαρίσματα. Αντικαθιστάς την αλήθεια μ’ αυτά τα χαρίσματα. Τι είδους διάθεση είναι αυτή, λοιπόν; Αυτή δεν είναι η διάθεση ενός αντίχριστου; Όλοι οι αντίχριστοι αντιμετωπίζουν τις σκέψεις τους, τη μάθησή τους, τα χαρίσματα και τα ταλέντα τους σαν να είναι η αλήθεια. Νομίζουν ότι επειδή διαθέτουν αυτά τα χαρίσματα, κατέχουν την αλήθεια. Επομένως, απαιτούν να τους υπακούν οι άλλοι, ν’ ακολουθούν τις εντολές τους και να είναι πειθήνιοι κάτω από την εξουσία τους. Σ’ αυτό κάνουν λάθος οι αντίχριστοι. Κατέχεις πραγματικά την αλήθεια; Δεν κατανοείς πραγματικά τον Θεό, ούτε έχεις θεοφοβούμενη καρδιά, πόσο μάλλον είσαι άνθρωπος που υποτάσσεται στον Θεό. Και ενώ δεν κατέχεις στο ελάχιστο την αλήθεια, είσαι αλαζόνας, επηρμένος και αυτάρεσκος, αφού νομίζεις ότι κατέχεις την αλήθεια και ότι οι άλλοι θα πρέπει να σε υπακούν και ν’ ακολουθούν τις εντολές σου. Είσαι ένας πραγματικός αντίχριστος.

Το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου εμπεριέχει διάφορες εργασίες για τις οποίες απαιτείται οι άνθρωποι να μελετήσουν και να μάθουν διαφορετικές δεξιότητες και διαφορετικά επαγγέλματα. Ωστόσο, κάποιοι δεν κατανοούν την πρόθεση του Θεού και παραστρατούν εύκολα. Απλώς μελετούν επαγγελματικές γνώσεις και δεξιότητες, χωρίς ν’ αποδέχονται την παραμικρή αλήθεια. Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί; (Άνθρωποι με τη διάθεση ενός αντίχριστου που εστιάζουν στα χαρίσματα.) Σωστά. Αυτό το είδος ανθρώπων εκθέτουμε. Τέτοιοι άνθρωποι έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου και, σε σοβαρές περιπτώσεις, είναι αντίχριστοι. Θέλουν να χρησιμοποιήσουν αυτήν την ευκαιρία για να μάθουν αυτά τα πράγματα και έπειτα να γίνουν οι καλύτεροι των καλύτερων ανάμεσα σε όλους εκείνους που γνωρίζουν αυτό το επάγγελμα ή αυτήν τη δεξιότητα, να γίνουν οι πιο πολυμαθείς και ειδήμονες σ’ αυτόν τον τομέα, ώστε οι άλλοι να βασίζονται σ’ αυτούς για τα πάντα και να τους ακούνε, αντί να κάνουν πράξη την αλήθεια όταν αναλαμβάνουν ηγετικό ρόλο σ’ αυτήν την ομάδα. Εκεί έγκειται το πρόβλημα. Ποιοι άνθρωποι είναι έτσι; Εκείνοι που επιζητούν μόνο να μελετούν και να εφοδιάζονται με κάθε λογής γνώση, μάθηση και εμπειρία· που βασίζονται στο επίπεδό τους, στα ταλέντα και στα χαρίσματά τους για να κάνουν τα πάντα. Αργά ή γρήγορα, θα βαδίσουν όλοι τους σ’ ένα τέτοιο μονοπάτι. Αυτό είναι αναπόφευκτο. Αυτό είναι το μονοπάτι του Παύλου. Με όποιο πεδίο ή όποιον τομέα κι αν ασχολείσαι, δεν αρκεί να έχεις λίγη περισσότερη γνώση και εμπειρία ή να έχεις αντλήσει λίγα περισσότερα διδάγματα από τους άλλους, για να δείξεις ότι κατανοείς την αλήθεια ή ότι έχεις εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα, και ασφαλώς δεν σημαίνει αυτό ότι έχεις αποκτήσει την αλήθεια. Τι αρκεί, λοιπόν, για να το δείξεις αυτό; Όσο μελετάς αυτές τις επαγγελματικές δεξιότητες, να κατανοήσεις καλύτερα τις αρχές για την εκτέλεση αυτού του καθήκοντος, καθώς και τα απαιτούμενα πρότυπα του οίκου του Θεού. Κάποιοι άνθρωποι φέρνουν μεγαλύτερη αντίσταση όσο περισσότερο προσπαθείς να τους πείσεις να μάθουν επαγγελματικές γνώσεις, και πιστεύουν ότι είναι αδύνατον να κάνουν το καθήκον τους. Μάλιστα, λένε: «Αφού πιστεύουμε στον Θεό, θα πρέπει ν’ απαγκιστρωθούμε από τον κόσμο των άπιστων. Γιατί, λοιπόν, πρέπει να μάθουμε τις δεξιότητες και τις γνώσεις των άπιστων;» Δεν θέλουν να μάθουν. Αυτό είναι οκνηρία. Δεν έχουν υπεύθυνη στάση απέναντι στο έργο τους, δεν έχουν αφοσίωση και δεν είναι πρόθυμοι να καταβάλλουν οποιαδήποτε προσπάθεια γι’ αυτό το ζήτημα. Όταν μαθαίνεις επαγγελματικές γνώσεις και δεξιότητες, ο σκοπός είναι να κάνεις καλά το καθήκον σου. Υπάρχουν πολλές γνώσεις, καθώς και πρακτικές της κοινής λογικής, τις οποίες δεν ξέρεις ακόμα και θα πρέπει να τις μάθεις. Αυτή είναι η απαίτηση του Θεού από τον άνθρωπο και η ανάθεσή Του σ’ αυτόν. Επομένως, δεν θα μάθεις αυτά τα πράγματα μάταια· θα σε βοηθήσουν όλα να κάνεις καλά το καθήκον σου. Κάποιοι πιστεύουν ότι αφού μάθουν τέτοιες δεξιότητες, θα είναι σε θέση ν’ αποκτήσουν ένα πάτημα στον οίκο του Θεού. Δεν οδηγεί σε μπελάδες αυτός ο τρόπος σκέψης; Αυτή η νοοτροπία είναι λανθασμένη. Είναι κανείς ικανός να βαδίσει σ’ αυτό το μονοπάτι; Όσο μεγαλύτερη είναι η εξουσία τόσο μεγαλύτερα είναι και το εύρος του έργου, η ευθύνη που δίνεται σ’ αυτόν τον άνθρωπο και ο κίνδυνος που διατρέχει. Πώς προκύπτει αυτός ο κίνδυνος; Προκύπτει, ασφαλώς, επειδή ο άνθρωπος έχει διεφθαρμένες διαθέσεις και τη διάθεση ενός αντίχριστου. Όταν ενεργεί, εστιάζει μόνο στο πώς θα κάνει την εργασία και απλώς ακολουθεί τις τυπικές διαδικασίες. Δεν αναζητά τις αρχές. Δεν καταφέρνει, μέσα από την εκτέλεση του καθήκοντός του, να κατανοήσει τις προθέσεις του Θεού, ούτε να κατανοήσει περαιτέρω ή να συλλάβει περαιτέρω τις αλήθεια-αρχές. Δεν αναζητά τις αρχές, ούτε εξετάζει ή αναθεωρεί τη διαφθορά που αποκαλύπτει, τις λανθασμένες απόψεις που εμφανίζει ή τις λανθασμένες καταστάσεις στις οποίες εισέρχεται όταν κάνει το καθήκον του. Εστιάζει μόνο σε εξωτερικές πρακτικές και δίνει σημασία μόνο στο πώς θα τελειοποιήσει τα διάφορα είδη γνώσης που απαιτούνται για το καθήκον του και πώς θα εφοδιαστεί μ’ αυτά. Πιστεύει ότι, μ’ όποιον τομέα κι αν ασχολείται κάποιος, η γνώση έχει το προβάδισμα· ότι θα γίνει ισχυρός και θα εδραιωθεί σε μια ομάδα αν κατέχει γνώση και ότι όσοι έχουν υψηλό επίπεδο γνώσης και ακαδημαϊκά πτυχία προχωρημένου επιπέδου έχουν υψηλή θέση, σε όποια ομάδα κι αν βρίσκονται. Για παράδειγμα, σ’ ένα νοσοκομείο, ο διευθυντής του νοσοκομείου είναι γενικά ο καλύτερος σε όλες τις πτυχές του επαγγέλματος και διαθέτει τις μεγαλύτερες τεχνικές δεξιότητες. Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι το ίδιο ισχύει και στον οίκο του Θεού. Είναι σωστός αυτός ο τρόπος κατανόησης των πραγμάτων; Όχι, δεν είναι. Αυτό αντιτίθεται στο ρητό: «Η αλήθεια βασιλεύει στον οίκο του Θεού». Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η γνώση βασιλεύει στον οίκο του Θεού, ότι όποιος έχει γνώση και εμπειρία, όποιος έχει αρκετή προϋπηρεσία και επαρκές κεφάλαιο θα εδραιωθεί στον οίκο του Θεού και όλοι θα πρέπει να τον ακούνε. Δεν είναι λανθασμένη αυτή η άποψη; Κάποιοι μπορεί ασυνείδητα να σκέφτονται και να ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο· το επιδιώκουν αυτό, και ίσως μια μέρα καταλήξουν σε αδιέξοδο. Γιατί μπορεί να καταλήξουν σε αδιέξοδο; Μπορεί, άραγε, κάποιος που δεν αγαπά ούτε επιδιώκει την αλήθεια, που αγνοεί εντελώς την αλήθεια, να κατανοήσει τον εαυτό του; (Όχι.) Και ενώ δεν κατανοεί τον εαυτό του, έχει εφοδιαστεί με πολλές γνώσεις, έχει πληρώσει κάποια τιμήματα για τον οίκο του Θεού και έχει κάνει κάποιες συνεισφορές. Σε τι τα έχει μετατρέψει αυτά; Τα έχει μετατρέψει σε κεφάλαιο. Και για εκείνον, τι είναι αυτό το κεφάλαιο; Είναι ένα ιστορικό που καταγράφει ότι κάνει πράξη την αλήθεια, που αποδεικνύει ότι έχει εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα και ότι κατανοεί την αλήθεια. Σ’ αυτό έχει μετατρέψει αυτά τα πράγματα. Στην καρδιά κάθε ανθρώπου, θεωρείται καλό και θετικό πράγμα να κατανοεί την αλήθεια και να έχει εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα. Ασφαλώς, την ίδια άποψη έχει κι αυτός ο άνθρωπος. Ωστόσο, είναι λυπηρό ότι έχει κάνει το λάθος να μπερδέψει τη γνώση με την αλήθεια. Και μάλιστα, νιώθει καλά γι’ αυτό το λάθος. Αυτό είναι σημάδι κινδύνου. Τι είδους άνθρωποι θα ενεργούσαν μ’ αυτόν τον τρόπο; Όλοι οι άνθρωποι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση θα ενεργούσαν μ’ αυτόν τον τρόπο, θ’ ακολουθούσαν εν αγνοία τους το λάθος μονοπάτι. Και μόλις μπουν σ’ αυτό, δεν θα μπορέσεις να τους τραβήξεις πίσω. Αν συναναστραφείς μαζί τους σχετικά με την αλήθεια, τους επισημάνεις τις καταστάσεις τους και τους εκθέσεις, δεν πρόκειται να καταλάβουν, δεν θα είναι σε θέση να τα συνδέσουν όλα αυτά με τον εαυτό τους. Αυτό είναι σοβαρή έλλειψη πνευματικής κατανόησης. Ένας τέτοιος άνθρωπος αντιμετωπίζει φυσικά τη γνώση, την εμπειρία και τα διδάγματά του σαν να είναι η αλήθεια. Και αφού θεωρήσει ότι αυτά τα πράγματα είναι η αλήθεια, τελικά θα δημιουργηθούν συγκεκριμένες συνθήκες. Αυτό είναι αναπόφευκτο. Ας υποθέσουμε ότι ο Θεός λέει ένα πράγμα και αυτός ο άνθρωπος λέει άλλο πράγμα· οι οπτικές τους θα είναι σίγουρα διαφορετικές. Ποια οπτική, λοιπόν, θα θεωρήσει σωστή αυτός ο άνθρωπος; Θα θεωρήσει ότι η δική του οπτική είναι σωστή. Θα είναι, τότε, σε θέση να υποταχθεί στον Θεό; (Όχι.) Τι θα κάνει; Θα παραμείνει προσκολλημένος στη δική του οπτική και θ’ αρνηθεί ό,τι έχει πει ο Θεός. Όταν το κάνει αυτό, δεν αντιμετωπίζει τον εαυτό του σαν να είναι η προσωποποίηση της αλήθειας; (Ναι.) Ακριβώς όπως ένας βουδιστής, πιστεύει ότι έχει επιτέλους πετύχει να καλλιεργήσει τον εαυτό του· όταν απαρνιέται τον Θεό, κάνει τους άλλους να του φέρονται σαν να είναι Θεός και πιστεύει ότι έχει γίνει η προσωποποίηση της αλήθειας. Πόσο παράλογο είναι αυτό! Για παράδειγμα, ας πούμε ότι κάποιος είναι ειδήμονας σ’ ένα συγκεκριμένο πεδίο γνώσης ή σ’ έναν επαγγελματικό τομέα. Επειδή Εγώ είμαι ανίδεος σ’ αυτό το πεδίο, του κάνω ερωτήσεις που σχετίζονται μ’ αυτό. Όμως, όταν κάνω ερωτήσεις, εκείνος αρχίζει να επιδεικνύεται. Τι σόι άνθρωπος είναι αυτός; Πείτε Μου, είναι λάθος να του κάνω ερωτήσεις; (Όχι.) Γιατί, λοιπόν, του κάνω ερωτήσεις; Επειδή κάποια ζητήματα έχουν σχέση με την εργασία και τα επαγγέλματα και, αφού δεν τα κατανοώ, πρέπει να ρωτήσω κάποιον άλλο. Επιπλέον, ξέρω ότι έχει εμπειρία και κατανοεί αυτά τα ζητήματα. Είναι απολύτως σωστό να του κάνω ερωτήσεις. Είναι σωστή η πρόθεσή Μου και η προσέγγισή Μου; (Ναι.) Δεν θα έπρεπε να υπάρχει κάποιο πρόβλημα μ’ αυτό, έτσι δεν είναι; Ποιος είναι, λοιπόν, ο σωστός τρόπος ν’ αντιμετωπίσει αυτός ο άνθρωπος αυτό το ζήτημα; Θα πρέπει να Μου πει όλα όσα κατανοεί. Και τότε, πώς θα πρέπει να το σκεφτεί; Ποιος είναι ο σωστός τρόπος σκέψης; Ποιος είναι ο λάθος τρόπος; Πώς θα σκεφτόταν ένας κανονικός, ορθολογικός άνθρωπος; Πώς θα σκεφτόταν κάποιος που έχει τη διάθεση ενός αντίχριστου; Κάποιοι, μόλις ακούνε ότι δεν καταλαβαίνω, λένε: «Αχ, δεν καταλαβαίνεις! Δεν ξέρεις πόσο δύσκολο ήταν για εμάς να το κάνουμε! Δεν το ξέρεις αυτό και δεν το καταλαβαίνεις!» Όσο μιλάνε, αρχίζουν να κάνουν επίδειξη. Και τι δείχνει αυτή η επίδειξη; Ότι υπάρχει πρόβλημα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι συνήθως πολύ εξευγενισμένοι και ευσεβείς. Γιατί, λοιπόν, αρχίζουν ξαφνικά να κάνουν επίδειξη; (Θεωρούν ότι είναι η αλήθεια επειδή κατανοούν λίγες γνώσεις και έχουν λίγη εμπειρία.) Σωστά. Παλαιότερα, όταν οι άλλοι τους έκαναν μια ερώτηση, δεν το έκαναν θέμα. Όταν, όμως, τους κάνω Εγώ μια ερώτηση, σκέφτονται: «Εσύ δεν είσαι η αλήθεια; Δεν υποτίθεται ότι καταλαβαίνεις τα πάντα; Πώς γίνεται να μην καταλαβαίνεις ένα τέτοιο ζήτημα; Αν δεν το καταλαβαίνεις, τότε είμαι ανώτερός σου». Θέλουν να κάνουν λίγη επίδειξη. Αυτό δεν σκέφτονται; (Ναι.) Δεν το θεωρούν τιμή τους. Αντιθέτως, βγαίνει από μέσα τους ένα είδος σατανικής διάθεσης. Ξαφνικά, νιώθουν ότι είναι τελικά πολύ ισχυροί ανάμεσα στη γη και στους ουρανούς! Δεν είναι αυτό λανθασμένη αντίληψη; Δεν είναι μπουμπουνοκέφαλοι; (Ναι.) Κι εγώ έτσι πιστεύω. Μόνο ένας μπουμπουνοκέφαλος θα σκεφτόταν μ’ αυτόν τον τρόπο. Δεν κατανοούν απλώς και μόνο λίγα πράγματα γι’ αυτόν τον τομέα; Είναι πολλά τα πράγματα που δεν γνωρίζουν οι άνθρωποι· θα πρέπει να έχουν λίγη αυτογνωσία. Κάποιοι ξέρουν λίγα πράγματα για τα υφάσματα και μπορούν λίγο πολύ να καταλάβουν τον τύπο ενός υφάσματος μόνο με ένα άγγιγμα. Αν τους επαινέσεις, λέγοντας: «Φαίνεται ότι ξέρεις από υφάσματα», εκείνοι θ’ απαντήσουν: «Σωστά. Εσείς δεν ξέρετε, αφού δεν το έχετε μελετήσει. Εγώ το έχω μελετήσει, είμαι πιο ειδικός σ’ αυτό από σας. Δεν σε απαξιώνω, απλώς πρέπει πραγματικά να μελετήσεις περισσότερο». Δεν είναι πολύ αποκρουστικό αυτό; Υπάρχουν και κάποιοι που μαγειρεύουν λίγο κι αρχίζουν να κάνουν επίδειξη για το πόσα πιάτα μπορούν να φτιάξουν και πόσα γεύματα μπορούν να μαγειρέψουν. Κάποιοι εργάστηκαν για λίγο ως ξυπόλητοι γιατροί στην ύπαιθρο. Όταν ο αδελφός ή η αδελφή τους υποφέρει από μια ελαφριά αδιαθεσία και τους ζητά μασάζ, βελονισμό ή βεντούζες και ρωτά αν θα θεραπευτεί έτσι, εκείνοι απαντούν: «Νομίζετε ότι αυτό μπορεί ν’ αντιμετωπιστεί τόσο εύκολα; Δεν καταλαβαίνετε. Όλοι εμείς που ασκούμε το ιατρικό επάγγελμα ξέρουμε ότι ο ανθρώπινος οργανισμός είναι περίπλοκος. Υπάρχουν μυστήρια στη δημιουργία του ανθρώπου από τον θεό. Έτσι, το κατά πόσο μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς βελονισμό ή βεντούζες εξαρτάται από τις περιστάσεις». Στην πραγματικότητα, κι εκείνοι γνωρίζουν πολύ λίγα. Δεν είναι σε θέση να εξηγήσουν ξεκάθαρα οποιαδήποτε ιατρική πάθηση ή ν’ αντιμετωπίσουν πολλές ασθένειες. Ωστόσο, για να σώσουν την υπόληψή τους, το παίζουν κάποιοι, προσποιούνται και συμπεριφέρονται σαν ειδικοί. Οι εκδηλώσεις αυτών των ανθρώπων διαφορετικών ειδών δείχνουν ότι όλοι οι διεφθαρμένοι άνθρωποι έχουν τη διάθεση του Σατανά και τη διάθεση ενός αντίχριστου. Υπάρχουν, όμως, κι ακόμη πιο σοβαρές περιπτώσεις, στις οποίες οι άνθρωποι παρουσιάζουν μια ψεύτικη εικόνα και προσποιούνται μέχρι το τέλος. Ακόμη κι αν οι άλλοι τους επαινούν, εκείνοι τρέφουν μια σκοτεινή σκέψη βαθιά μέσα τους. Ποια είναι αυτή η σκέψη; «Δεν θ’ αφήσω κανέναν να μάθει την πραγματική μου ταυτότητα και τις πραγματικές μου ικανότητες». Για παράδειγμα, αν κάποιος από αυτούς είναι απλώς ένας πρακτικός γιατρός, προσπαθεί διαρκώς να κάνει τους άλλους να νομίζουν ότι είναι φημισμένος γιατρός, δεν θέλει να μάθει ποτέ κανείς ότι είναι ένας πρακτικός γιατρός, ούτε κατά πόσο μπορεί ή δεν μπορεί ν’ αντιμετωπίζει πραγματικά τις ασθένειες. Φοβάται μήπως οι άλλοι μάθουν την πραγματική φύση της ταυτότητας και των ικανοτήτων του. Και σε ποιον βαθμό κρύβει την πραγματική του ταυτότητα; Σε βαθμό που όλοι όσοι έρχονται σ’ επαφή μαζί του να νομίζουν ότι δεν κάνει ποτέ λάθη και ότι δεν έχει ελλείψεις· ότι είναι ειδήμονας σε όλα όσα έχει μάθει και ότι μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες των άλλων. Αν οι άλλοι τον ρωτήσουν αν ξέρει να μαγειρεύει, θα πει ότι ξέρει. Αν τον ρωτήσουν αν μπορεί να φτιάξει έναν ατελείωτο μπουφέ με εξεζητημένα πιάτα, παρόλο που σκέφτεται μέσα του «Δεν μπορώ να το φτιάξω», θ’ απαντήσει καταφατικά όταν τον ξαναρωτήσουν. Κι ωστόσο, όταν του ζητήσουν να το φτιάξει, θα βρει μια δικαιολογία για ν’ αρνηθεί. Δεν είναι εξαπάτηση αυτό; Προσποιείται ότι ξέρει τα πάντα, ότι μπορεί να κάνει τα πάντα, ότι είναι ικανός για τα πάντα. Δεν είναι μπουμπουνοκέφαλος; Όμως, είτε είναι μπουμπουνοκέφαλοι είτε έχουν χαμηλό επίπεδο, κάποιες ικανότητες ή κάποια χαρίσματα, τι πράγμα έχουν κοινό οι αντίχριστοι; Θέλουν να προσποιούνται ότι καταλαβαίνουν τα πάντα, να προσποιούνται ότι είναι η αλήθεια. Παρόλο που δεν ισχυρίζονται ευθέως ότι είναι η αλήθεια, θέλουν να προσποιούνται ότι είναι η πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων, ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα. Δεν υπονοούν, λοιπόν, ότι είναι η προσωποποίηση της αλήθειας; Πιστεύουν ότι είναι η προσωποποίηση της αλήθειας, ότι όλα όσα λένε είναι σωστά, ότι είναι η αλήθεια.

Ο Άνωθεν αναθέτει σε κάποιους ανθρώπους μια ειδική εργασία. Όταν το μαθαίνουν αυτό, σκέφτονται μέσα τους: «Αφού μου ανέθεσε ο άνωθεν αυτήν την εργασία, έχω αποκτήσει μεγαλύτερη δύναμη. Θα έχω πλέον την ευκαιρία να δείξω τα ταλέντα και τη δύναμή μου. Θα δείξω στους κατωτέρους μου πόσο τρομερός είμαι». Όταν αλληλεπιδρούν με τους αδελφούς και τις αδελφές, τους δίνουν εντολές, όπως: «Πήγαινε να κάνεις αυτό!» Όταν τους ρωτάνε πώς να το κάνουν, εκείνοι λένε: «Θα το κάνεις ή όχι; Αν δεν το κάνεις, θα σε τακτοποιήσω! Αυτή είναι εντολή από τον άνωθεν. Τολμάς να τον προσβάλλεις καθυστερώντας; Όταν ο άνωθεν ζητήσει να λογοδοτήσουμε, ποιος θα μπορέσει ν’ αναλάβει αυτήν την ευθύνη;» Οι αδελφοί και οι αδελφές απαντούν: «Απλώς θέλουμε να το κατανοήσουμε και ν’ αναζητήσουμε τις αρχές για να το κάνουμε, αντί να προχωρήσουμε στα κουτουρού και να εφαρμόσουμε όποια προσέγγιση θεωρούμε κατάλληλη. Τα πάντα πρέπει να γίνονται σύμφωνα με τις αρχές. Όποιο κι αν είναι το ζήτημα ή όσο επείγον ή σημαντικό κι αν είναι, και ανεξάρτητα ποιος μας το εμπιστεύεται, η τήρηση των αρχών είναι μια αναλλοίωτη αλήθεια. Αυτό είναι το καθήκον μας και πρέπει να είμαστε υπεύθυνοι. Ο Θεός απαιτεί από εμάς ν’ αναζητούμε τις αρχές. Αναζητούμε και ζητάμε διευκρινίσεις με υπεύθυνη στάση. Δεν υπάρχει τίποτε λάθος σ’ αυτό. Πρέπει να μας διευκρινίσεις αυτό το ζήτημα». Κι ωστόσο, εκείνος απαντά: «Τι μένει να πούμε γι’ αυτό το ζήτημα; Μπορεί να είναι λάθος αυτό που είπε ο άνωθεν; Βιάσου και τελείωνέ το!» Οι αδελφοί και οι αδελφές απαντούν: «Αφού αυτό είπε ο Άνωθεν, ασφαλώς και θα το κάνουμε αμέσως. Μπορείς, όμως, να μας πεις ξεκάθαρα πώς πρέπει να γίνει; Υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες ή οδηγίες;» Εκείνος λέει: «Κάντε ό,τι κρίνετε σκόπιμο. Οι οδηγίες από τον άνωθεν δεν ήταν τόσο λεπτομερείς. Βρείτε τη λύση μόνοι σας!» Τι σόι άνθρωπος είναι αυτός; Προς το παρόν, ας αφήσουμε στην άκρη το κίνητρό του ή τη βαθύτερη αιτία που ενεργεί έτσι, και ας εξετάσουμε πρώτα τη διάθεσή του. Είναι καλή η προσέγγισή του; (Όχι.) Πώς κατέληξε σε μια τέτοια προσέγγιση; Είναι αυτή μια κανονική προσέγγιση; (Όχι, δεν είναι.) Δεν είναι κανονική. Άραγε υπάρχει πρόβλημα με τη νοητική του κατάσταση ή μήπως με τη διάθεσή του; (Υπάρχει πρόβλημα με τη διάθεσή του.) Σωστά· η διάθεσή του είναι προβληματική. Υπάρχει η έκφραση «περιμένω την κατάλληλη ευκαιρία». Αυτό σημαίνει ότι κάποιος δεν είχε ποτέ στο παρελθόν την κατάλληλη ευκαιρία να ενισχύσει τη δύναμή του, κι έτσι, τώρα που εμφανίστηκε αυτή η ευκαιρία, θα την αρπάξει και θα τη χρησιμοποιήσει ως πρόσχημα για να δράσει. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Όποιο καθήκον κι αν σου αναθέσει ο Άνωθεν, οι αρχές με τις οποίες ενεργείς δεν μπορούν ν’ αλλάξουν. Όταν ο Άνωθεν σου εμπιστεύεται μια δουλειά ή μια εργασία, απλώς σου εμπιστεύεται μια ανάθεση. Είναι ταυτόχρονα καθήκον σου να την κάνεις. Ωστόσο, αφού δεχθείς μια ανάθεση από τον Άνωθεν και αναλάβεις τη δουλειά, μήπως μπορείς μετά να ισχυρίζεσαι ότι είσαι πληρεξούσιος πρεσβευτής και ειδικός πάνω στην αλήθεια; Μήπως έχεις πλέον την εξουσία να δίνεις εντολές στους άλλους και να κάνεις ό,τι θέλεις; Μήπως επιτρέπεται ν’ ακολουθείς απλώς τις δικές σου κλίσεις, να ενεργείς όπως σου αρέσει σύμφωνα με τις δικές σου προτιμήσεις και με τον δικό σου τρόπο; Υπάρχει, άραγε, κάποια διαφορά όταν ο Άνωθεν σου εμπιστεύεται απευθείας να κάνεις κάτι και όταν κάνεις όπως πάντα το συνηθισμένο σου καθήκον; Δεν υπάρχει καμία διαφορά· και τα δύο είναι καθήκον σου. Αφού και τα δύο είναι καθήκον σου, έχουν αλλάξει οι αρχές με τις οποίες ενεργείς; Όχι. Επομένως, όποιος κι αν σου αναθέτει το καθήκον σου, η ουσία και η φύση του καθήκοντός σου παραμένουν οι ίδιες. Τι εννοώ μ’ αυτό; Εννοώ ότι πρέπει να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές, όποιο καθήκον κι αν κάνεις. Δεν σημαίνει ότι απλώς και μόνο επειδή ο Άνωθεν σου εμπιστεύτηκε απευθείας να κάνεις κάτι, μπορείς να το κάνεις όπως σου αρέσει και πως ό,τι κι αν κάνεις θα είναι σωστό και δικαιολογημένο. Ακόμη κι αν έχεις κάποιες ικανότητες, μπορείς ν’ αποκλίνεις από το μονοπάτι της αναζήτησης των αλήθεια-αρχών; Εξακολουθείς να είσαι ένα διεφθαρμένο ανθρώπινο ον. Δεν έχεις γίνει θεός· δεν είσαι σε μια ειδική ομάδα. Εξακολουθείς να είσαι εσύ, και θα είσαι πάντα άνθρωπος. Στη Βίβλο, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι τους οποίους κάλεσε προσωπικά ο Θεός: ο Μωυσής, ο Νώε, ο Αβραάμ, ο Ιώβ και πολλοί άλλοι. Υπάρχουν και πολλοί άνθρωποι που έχουν μιλήσει με τον Θεό· ωστόσο, κανείς από αυτούς δεν πίστευε ότι είναι κάτι το ιδιαίτερο ή ότι είναι μέλος μια ειδικής ομάδας. Από αυτούς τους ανθρώπους, κάποιοι είδαν προσωπικά τον Θεό να εμφανίζεται μέσα σε πύρινες φλόγες, άλλοι άκουσαν την ομιλία του Θεού με τα ίδια τους τ’ αυτιά, κάποιοι άκουσαν αγγελιοφόρους να μεταφέρουν τα λόγια του Θεού, ενώ άλλοι δέχθηκαν προσωπικά δοκιμασίες από τον Θεό. Και μεταχειρίστηκε ο Θεός οποιονδήποτε από αυτούς σαν να είναι διαφορετικός από τους συνηθισμένους ανθρώπους; (Όχι.) Όχι. Ο Θεός δεν έχει αυτήν την οπτική. Όμως, αν εσύ το κατανοείς μ’ αυτόν τον τρόπο και θεωρείς πάντα ότι είσαι κάτι το ιδιαίτερο, τότε τι είδους διάθεση έχεις; (Τη διάθεση ενός αντίχριστου.) Έχεις όντως τη διάθεση ενός αντίχριστου, κι αυτό είναι τρομακτικό! Ακόμη κι αν ο Θεός έβαλε τα χέρια του πάνω στο κεφάλι σου και σου έδωσε τη δύναμη να κάνεις θαύματα με την υποστήριξη της θεϊκής δύναμης ή να ολοκληρώνεις κάποιες εργασίες, παραμένεις πάντα άνθρωπος· δεν θα μπορούσες να γίνεις η προσωποποίηση της αλήθειας. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι δεν θα έχεις ποτέ το δικαίωμα να χρησιμοποιήσεις το όνομα του Θεού για να πας ενάντια στην αλήθεια και να ενεργείς όπως σου αρέσει· αυτή είναι η συμπεριφορά του αρχάγγελου. Κατά καιρούς, ο Θεός χρησιμοποιεί ιδιαίτερες μεθόδους ή ιδιαίτερους διαύλους για ν’ εμπιστευτεί σε κάποιους ανθρώπους να κάνουν ιδιαίτερα πράγματα, να εκτελέσουν κάποιο ιδιαίτερο έργο ή να μεταφέρουν ιδιαίτερα γεγονότα ή εργασίες. Αυτό συμβαίνει επειδή ο Θεός πιστεύει ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι ικανοί ν’ αναλάβουν τέτοιο έργο, ότι μπορούν να ολοκληρώσουν το έργο που τους εμπιστεύεται Εκείνος, ότι αξίζουν την εμπιστοσύνη Του, και τίποτα περισσότερο. Ακόμη κι αν τους έχει δοθεί προσωπικά η ανάθεση από τον ίδιο τον Θεό, αν έχουν ακούσει τις ομιλίες από το στόμα Του ή αν έχουν μιλήσει μαζί Του, δεν θα γίνουν τίποτε διαφορετικό από έναν συνηθισμένο άνθρωπο, ούτε θα εξυψωθούν από ένα κοινό δημιουργημένο ον σ’ ένα μοναδικό ή ανώτερο δημιουργημένο ον. Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ. Επομένως, ανάμεσα στο ανθρώπινο γένος, στον οίκο του Θεού, όσο ιδιαίτερα κι αν είναι κάποια πράγματα όπως τα ταλέντα, η ταυτότητα, η θέση, η εμπειρία ή τα διδάγματα κάποιου, δεν μπορούν ποτέ να μετατραπούν στην προσωποποίηση της αλήθειας. Αν ένας άνθρωπος προσποιείται τόσο αλόγιστα ότι είναι η προσωποποίηση της αλήθειας, τότε αυτός ο άνθρωπος είναι αναμφισβήτητα αντίχριστος. Παρόλο που κάποιοι άνθρωποι αποκαλύπτουν περιστασιακά μια τέτοια διάθεση, μπορούν και πάλι ν’ αποδεχθούν την αλήθεια και να μετανοήσουν. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου και βαδίζουν στο μονοπάτι ενός αντίχριστου, αλλά έχουν ακόμα ελπίδα να σωθούν. Ωστόσο, αν κάποιος προσποιείται διαρκώς ότι είναι η προσωποποίηση της αλήθειας, αν συνεχίζει να πιστεύει ότι είναι σωστός και αρνείται να μετανοήσει, τότε είναι πραγματικός αντίχριστος. Όποιος είναι αντίχριστος δεν πρόκειται ν’ αποδεχθεί την παραμικρή αλήθεια. Ακόμη κι αν αποκαλυφθεί και αποκλειστεί, και πάλι δεν μπορεί ν’ αποκτήσει αυτογνωσία, ούτε μπορεί να δείξει πραγματική μεταμέλεια. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες έχουν μόνο τη διάθεση ενός αντίχριστου. Οι αρχές με τις οποίες ενεργούν και τα μονοπάτια που επιλέγουν είναι τα ίδια με εκείνα ενός αντίχριστου. Ούτε εκείνοι έχουν ορθολογισμό, δεν κατανοούν την αλήθεια, δεν έχουν επίγνωση για τη φύση και τις συνέπειες των πράξεών τους, και ενεργούν κι εκείνοι απερίσκεπτα. Ωστόσο, αυτό που τους διαφοροποιεί είναι ότι κάποιοι από αυτούς μπορούν ακόμα ν’ αποδεχθούν κάποια από τα λόγια Μου. Τα λόγια Μου μπορούν ακόμα να τους παρακινήσουν και να τους χρησιμεύσουν ως προειδοποίηση. Παρόλο που έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου, μπορούν ν’ αποδεχθούν ένα μέρος της αλήθειας· μπορούν ν’ αποδεχθούν κάποιο κλάδεμα, μπορούν να δείξουν πραγματική μεταμέλεια και ως έναν βαθμό να μετανοήσουν. Αυτό τους διαφοροποιεί από τους αντίχριστους. Αυτοί είναι άνθρωποι που έχουν μόνο τη διάθεση ενός αντίχριστου. Υπάρχει κάτι κοινό ανάμεσα στο να έχει κάποιος τη φύση-ουσία ενός αντίχριστου και να έχει τη διάθεση ενός αντίχριστου. Κατά βάση είναι ίδιοι, και το κοινό χαρακτηριστικό ανάμεσα σ’ έναν αντίχριστο και σε κάποιον που έχει τη διάθεση ενός αντίχριστου είναι ότι και οι δύο έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου. Ωστόσο, κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια και να δείξουν πραγματική μεταμέλεια. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι αντίχριστοι, αλλά άνθρωποι που έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου. Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα σ’ έναν αντίχριστο και σε όσους έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου. Όποιος δεν μπορεί ν’ αποδεχθεί την παραμικρή αλήθεια και δεν δείχνει πραγματική μεταμέλεια είναι πραγματικός αντίχριστος. Όποιος μπορεί ν’ αποδεχθεί την αλήθεια και δείχνει πραγματική μεταμέλεια είναι άνθρωπος που έχει τη διάθεση ενός αντίχριστου και μπορεί να σωθεί. Θα πρέπει να είστε σε θέση να διακρίνετε ξεκάθαρα αυτά τα δύο είδη ανθρώπων και να μην κρίνετε στα τυφλά. Εσείς τι είδους άνθρωποι είστε; Κάποιοι μπορεί να πουν: «Γιατί νιώθω σαν να είμαι ίδιος μ’ έναν αντίχριστο; Δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια διαφορά». Καλά κάνουν κι αισθάνονται έτσι· δεν υπάρχει εμφανής διαφορά. Αν μπορείς ν’ αποδεχθείς την αλήθεια και να δείξεις πραγματική μεταμέλεια, τότε αυτή είναι η μοναδική διαφορά· υπάρχει, επίσης, διαφορά ως προς την ανθρώπινη φύση. Δηλαδή, ένας αντίχριστος είναι κακός άνθρωπος. Από την άλλη πλευρά, ένας άνθρωπος που έχει τη διάθεση ενός αντίχριστου δεν είναι κακός άνθρωπος· απλώς έχει διεφθαρμένη διάθεση. Αυτή είναι η μοναδική διαφορά. Δεν υπάρχει καμία διαφορά στις διεφθαρμένες διαθέσεις τους· είναι όλοι ίδιοι από αυτήν την άποψη, αυτό είναι το κοινό χαρακτηριστικό που μοιράζονται όλοι. Οι διάφορες καταστάσεις της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, όπως τις εκθέτουν τα λόγια του Θεού, είναι απολύτως ακριβείς και δεν αποκλίνουν στο ελάχιστο από την πραγματικότητα. Όταν οι εκλεκτοί του Θεού διαβάζουν τα λόγια Του, όλοι νιώθουν το ίδιο· όλοι έχουν την ίδια κατανόηση και διαφέρουν μόνο ως προς το βάθος των εμπειριών τους. Όλοι αναγνωρίζουν ότι έχουν αλαζονεία και τους λείπει η λογική. Όλοι είναι σε θέση να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν πάρα πολλές διεφθαρμένες διαθέσεις, ότι ο Σατανάς διέφθειρε πολύ βαθιά το ανθρώπινο γένος και ότι δεν είναι εύκολο για τον Θεό να σώσει την ανθρωπότητα. Παρόλο που έχουν ειπωθεί πολλά, υπάρχουν κι άλλα που πρέπει να ειπωθούν. Όλοι αναγνωρίζουν ότι οι άνθρωποι είναι ανεπαρκείς και αξιολύπητοι, τυφλοί και ανίδεοι. Όλοι γνωρίζουν ότι ο Σατανάς είναι εκείνος που έχει διαφθείρει τόσο βαθιά το ανθρώπινο γένος, ότι η βαθύτερη αιτία της διαφθοράς και της μοχθηρίας των ανθρώπων είναι η διαφθορά τους και ο έλεγχός τους από τον Σατανά. Αφού τους διέφθειρε ο Σατανάς, οι άνθρωποι μολύνθηκαν από το δηλητήριό του, κι έτσι ανέπτυξαν τη διάθεση του Σατανά και έχασαν τον ορθολογισμό, τη συνείδηση και τη λογική των κανονικών ανθρώπινων όντων. Οι άνθρωποι έχασαν την ικανότητα να διακρίνουν ανάμεσα στο σωστό και στο λάθος. Αν ο Θεός δεν είχε θεσπίσει νόμους για το ανθρώπινο γένος, οι άνθρωποι δεν θα ήξεραν αν είναι σωστό η λάθος να χτυπήσουν ή να σκοτώσουν κάποιον, να κλέψουν ή να κάνουν ακολασίες. Θα πίστευαν ότι οι πράξεις τους είναι δικαιολογημένες και ότι πρέπει να ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο. Ωστόσο, αφότου ο Θεός διακήρυξε νόμους και εντολές, οι άνθρωποι κατάλαβαν ότι αυτά τα πράγματα ήταν αμαρτία· ο ορθολογισμός τους έγινε λίγο πιο κανονικός. Ασφαλώς, αυτό ήταν μόνο το πιο επιφανειακό επίπεδο ορθολογισμού, το οποίο θα γίνει αβίαστα πιο βαθύ μόλις κατανοήσουν την αλήθεια. Τώρα, αν οι άνθρωποι είναι σε θέση να κατανοήσουν περαιτέρω διάφορες αλήθειες, ν’ αποκτήσουν αυτογνωσία, να βρουν τη θέση που τους αναλογεί και ν’ αξιολογήσουν με ακρίβεια το επίπεδό τους, την αντίληψή τους και την ικανότητά τους να κατανοήσουν την αλήθεια, και αν είναι επίσης σε θέση να χρησιμοποιήσουν την αλήθεια ως πρότυπο και να βασίζονται στα λόγια του Θεού για να κατανοήσουν πράγματα όπως ποιες από τις διάφορες στάσεις που διατηρούν τα διεφθαρμένα ανθρώπινα όντα απέναντι στον Θεό είναι θετικές και ποιες όχι, ποιες είναι αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες και ποιες συνάδουν με την αλήθεια, τότε ο ορθολογισμός τους θα γίνει ακόμα πιο κανονικός. Επομένως, μόνο η αλήθεια μπορεί να δώσει στους ανθρώπους νέα ζωή. Ωστόσο, αν εφοδιάζεσαι με γνώσεις, δίνεις έμφαση σε συγκεκριμένες πρακτικές και κάνεις μονίμως φιγούρα, επιδεικνύεις διαρκώς τον εαυτό σου και καμαρώνεις συνεχώς για αυτές τις λίγες αφανείς και ασήμαντες γνώσεις ή τα λίγα πράγματα που έχεις μάθει, και δεν επιδιώκεις την αλήθεια, θα είσαι, άραγε, σε θέση ν’ αποκτήσεις αυτήν τη νέα ζωή; Όχι, αυτό θα ήταν ψευδαίσθηση. Όχι μόνο δεν θα την αποκτήσεις, αλλά θα χάσεις και την ευκαιρία να σωθείς, και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο!

Ο καθένας από εσάς έχει ακούσει πολλά κηρύγματα πάνω στην αλήθεια και πλέον έχετε λίγο-πολύ κάποια ικανότητα διάκρισης απέναντι στα διάφορα είδη ανθρώπων. Παρόλο που μπορείτε να διακρίνετε τους πονηρούς και τους κακούς ανθρώπους, δεν μπορείτε ακόμα να διακρίνετε τους ψευδο-επικεφαλής και τους αντίχριστους. Τώρα, ο οίκος του Θεού απομακρύνει σταδιακά από την εκκλησία όλους εκείνους που δεν αποδέχονται την παραμικρή αλήθεια, που εξακολουθούν να ενεργούν απερίσκεπτα και να διαταράσσουν και ν’ αναστατώνουν το έργο του οίκου του Θεού. Αυτό δείχνει ότι το έργο του Θεού έχει φτάσει σ’ αυτό το στάδιο και ότι ο εκλεκτός λαός του Θεού έχει αρχίσει ν’ αφυπνίζεται. Στο παρελθόν, όταν ερχόμουν σ’ επαφή με κάποιους ανθρώπους, πάντοτε ένιωθα ότι αναδυόταν από μέσα τους μια «μυρωδιά». Τι είδους μυρωδιά; Ήταν ακριβώς όπως η μυρωδιά των άγριων θηρίων και των αιμοβόρων ζώων, που σηκώνεται το τρίχωμά τους και ουρλιάζουν πριν καν τα πλησιάσει κάποιος. Τα ανθρώπινα όντα εκδηλώνουν κι αυτά κάποιες συμπεριφορές που μοιάζουν μ’ εκείνες των ζώων. Από πού προέρχονται αυτές οι συμπεριφορές; Προέρχονται από τις διεφθαρμένες σατανικές διαθέσεις που έχουν οι άνθρωποι. Τι εννοώ όταν λέω «μυρωδιά»; Εννοώ ότι όταν τους κοιτάζεις στα μάτια δεν βλέπεις ειλικρίνεια, αλλά έρχεσαι αντιμέτωπος μ’ ένα κενό, αφηρημένο βλέμμα. Νιώθουν ότι δεν είναι σε θέση να σε αξιολογήσουν, κι έτσι τα μάτια τους στρέφονται αλλού όταν σε κοιτάζουν. Δεν μπορείς να εντοπίσεις ούτε ευθύτητα στα λόγια τους όταν μιλούν, επειδή κατά βάθος δεν έχουν καθόλου. Τι εννοώ όταν λέω ότι δεν έχουν καθόλου ευθύτητα; Εννοώ ότι με όποιον κι αν αλληλεπιδρούν, υπάρχει βαθιά μέσα τους ένα αμυντικό φράγμα. Μπορείς ν’ αντιληφθείς αυτό το αμυντικό φράγμα από το βλέμμα στα μάτια τους, τον τόνο της φωνής τους και τον τρόπο με τον οποίο μιλάνε. Είναι αυτή η μυρωδιά που έχουν· δίνει σε κάποιον την αίσθηση ότι παρόλο που έχουν ακούσει πολλά κηρύγματα, και πάλι δεν κατανοούν την αλήθεια, ούτε έχουν ακολουθήσει το μονοπάτι της σωτηρίας. Όσο κι αν συναναστραφείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια ή εκθέσεις τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπινου γένους, όσο κι αν τους φερθείς ειλικρινά, όσα κι αν τους παρέχεις, όσο κι αν τους ποιμάνεις ή τους βοηθήσεις, δεν θα κερδίσεις ειλικρινή στάση από αυτούς. Τι υπάρχει, λοιπόν, μέσα τους; Επιφυλακτικότητα, αμφιβολία —αυτά είναι τα πιο κοινά· επιπλέον, υπάρχει και ένα είδος αυτοπροστασίας και μια επιθυμία να έχουν πάντα την εκτίμηση των άλλων. Επομένως, τα λόγια τους, το βλέμμα στα μάτια τους, οι εκφράσεις του προσώπου τους, όλα αποκαλύπτουν κάτι πολύ αφύσικο. Δηλαδή, αυτό που αντιλαμβάνεσαι από τα μάτια και τις εκφράσεις τους είναι διαφορετικό από αυτό που σκέφτονται βαθιά μέσα τους. Με λίγα λόγια, ακόμα κι αν ένας άνθρωπος είναι δειλός ή επιφυλακτικός ή έχει δυσκολίες μέσα του, δεν θα ήταν πρόβλημα να μην μπορείς να διακρίνεις την ευθύτητά του; (Ναι.) Είναι όντως πρόβλημα. Πώς, λοιπόν, μπορούμε να το καταλάβουμε; Μπορούμε να το καταλάβουμε από τη συμπεριφορά του ή από τον τρόπο με τον οποίο μιλάει. Δεν λέει αυτό που σκέφτεται· αντιθέτως, επιλέγει τα λόγια που θεωρεί ότι είναι κατάλληλα και συναναστρέφεται μαζί σου σχετικά με πράγματα που έχει ήδη σκεφτεί. Αυτή είναι μια τακτική αυτοάμυνας των άπιστων. Όταν τους συμβαίνει κάτι, πρώτα βγάζουν αγκάθια σαν σκαντζόχοιροι, για να προστατευθούν. Η αλήθεια τους, οι ικανότητες και τα ταλέντα τους, τα λάθη που έχουν κάνει, η σύγχυσή τους, ή ακόμα και η εξαπάτηση και η υποκρισία τους, είναι όλα καλυμμένα κάτω από τα αγκάθια τους, αθέατα από τον έξω κόσμο, αθέατα ακόμη και από Εμένα. Καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια για να καλυφθούν και να παρουσιάσουν μια άλλη εικόνα για τον εαυτό τους, καθώς και για να προστατευθούν. Από πού προέρχονται αυτά τα πράγματα; Το ανθρώπινο γένος απέκτησε αυτά τα πράγματα αφότου το διέφθειρε ο Σατανάς. Στην αρχή, αφού ο Θεός δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα, τους πήγε να ζήσουν στον Κήπο της Εδέμ· τους είπε ποιους καρπούς μπορούσαν να φάνε από ποια δέντρα και ποιους καρπούς δεν μπορούσαν να φάνε. Ήταν γυμνοί και δεν ένιωθαν ντροπή ενώπιον του Θεού. Και τι σκέφτονταν γι’ αυτό; Σκέφτονταν ότι έτσι τους δημιούργησε ο Θεός, ότι είχαν ό,τι τους έδωσε ο Θεός και ότι δεν χρειαζόταν να κρύβονται από τον Θεό· δεν σκέφτηκαν ποτέ να το κάνουν αυτό. Έτσι, όπως κι αν εμφανίζονταν ενώπιον του Θεού, ήταν πάντα ανοιχτόκαρδοι. Μπορούσες να δεις ειλικρίνεια στα μάτια τους· βαθιά μέσα στην καρδιά τους, δεν είχαν άμυνες ούτε προστατευτικά τείχη απέναντι στον Θεό. Δεν χρειαζόταν να προστατευθούν ενώπιον του Θεού επειδή ήξεραν, βαθιά μέσα τους, ότι ο Θεός δεν αποτελούσε απειλή γι’ αυτούς· ήταν απολύτως ασφαλείς. Ο Θεός μόνο θα τους προστάτευε, θα τους αγαπούσε και θα τους λάτρευε. Ο Θεός δεν θα τους έβλαπτε ποτέ. Βαθιά μέσα τους, αυτή ήταν η κυριότερη και πιο ακλόνητη σκέψη τους. Πότε, όμως, άρχισε ν’ αλλάζει αυτό; (Όταν έφαγαν τον καρπό από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού.) Στην πραγματικότητα, το ότι έφαγαν από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού είναι συμβολικό. Σήμαινε ότι, από τη στιγμή που ο Σατανάς δελέασε για πρώτη φορά την Εύα, τους δελέαζε λίγο-λίγο να διαπράξουν αμαρτίες, να κάνουν λάθος πράγματα και να βαδίσουν στο λάθος μονοπάτι· στη συνέχεια, το δηλητήριο του Σατανά εισήλθε μέσα τους. Λίγο μετά, όταν ήταν να έρθει ο Θεός, συχνά κρύβονταν από Αυτόν, δεν ήθελαν να τους βρει ο Θεός. Γιατί το έκαναν αυτό; Ένιωθαν απόμακροι με τον Θεό. Και γιατί ένιωθαν απόμακροι; Επειδή είχαν πλέον μέσα τους κάτι διαφορετικό. Ο Σατανάς τούς έδωσε κάποιες σκέψεις και απόψεις· τους έδωσε ένα είδος ζωής, με αποτέλεσμα ν’ αμφισβητούν τον Θεό και να είναι επιφυλακτικοί απέναντί Του. Έπειτα, άρχισαν αμέσως ν’ αναρωτιούνται αν ο Θεός θα τους περιγελούσε όταν τους έβλεπε γυμνούς. Από πού προήλθε αυτή η ιδέα; (Από τον Σατανά.) Γιατί δεν σκεφτόντουσαν έτσι προτού τους δελεάσει ο Σατανάς; Εκείνη την περίοδο, είχαν την πιο αρχέγονη ζωή που τους είχε δώσει ο Θεός· δεν φοβόντουσαν μήπως τους περιγελάσει ο Θεός, ούτε είχαν τέτοιες σκέψεις. Ωστόσο, αφού τους δελέασε ο Σατανάς, όλα άρχισαν ν’ αλλάζουν. Πρώτα, σκέφτηκαν: «Δεν φοράμε τίποτα. Δεν θα μας περιγελάσει ο Θεός; Σημαίνει αυτό ότι δεν έχουμε καθόλου ντροπή;» Μια σειρά ερωτήσεων ξεπήδησε στο μυαλό τους. Και μόλις ξεπήδησαν αυτές οι σκέψεις, δεν μπορούσαν παρά να κρύβονται από τον Θεό. Σίγουρα σκέφτονταν μέσα τους: «Πότε θα έρθει ο Θεός; Αν έρθει ο Θεός, τι θα κάνω; Πρέπει να κρυφτώ γρήγορα!» Ένιωθαν μονίμως την ανάγκη να κρυφτούν. Είναι αυτό διεφθαρμένη διάθεση; (Ναι.) Ο δελεασμός από τον Σατανά βρίσκεται στη ρίζα αυτής της διεφθαρμένης διάθεσης. Εφόσον ήταν επιφυλακτικοί απέναντι στον Θεό και κρύβονταν από Αυτόν, άραγε εξακολουθούσαν να Τον εμπιστεύονται βαθιά μέσα τους; Εξακολουθούσαν να βασίζονται σ’ Αυτόν; (Όχι.) Τι έμεινε, λοιπόν; (Η επιφυλακτικότητα.) Τα μόνα πράγματα που έμειναν ήταν η επιφυλακτικότητα και η καχυποψία, καθώς και η απόσταση, ο φόβος και η αμφιβολία· εμφανίστηκαν όλα αυτά. Μάλιστα, σκέφτηκαν: «Θα μας έβλαπτε ο Θεός; Είμαστε γυμνοί και δεν έχουμε τίποτα για να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας. Θα μπορούσε να μας χτυπήσει ο Θεός; Θα μπορούσε να μας σκοτώσει;» Δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό τους ότι ο Θεός τούς έδωσε τη ζωή τους και ότι ασφαλώς και δεν θα τους σκότωνε ελαφρά τη καρδία. Το μυαλό τους ήταν θολό, είχαν μπερδευτεί. Ο Σατανάς συνεχίζει έως σήμερα να διαφθείρει το ανθρώπινο γένος· η στάση των ανθρώπων απέναντι στον Θεό φαίνεται στα μάτια τους, και δεν έχει αλλάξει ποτέ. Η ειλικρίνεια έχει χαθεί· η πραγματική πίστη, η εμπιστοσύνη και η στήριξη στον Θεό έχουν χαθεί. Πού βρίσκεται η ρίζα αυτού; (Στη διαφθορά από τον Σατανά.) Σωστά· βρίσκεται στη διαφθορά από τον Σατανά. Ο Σατανάς έχει βλάψει τρομερά το ανθρώπινο γένος! Οι άνθρωποι μπορεί να νομίζουν ότι τα πράγματα ήταν καλά προτού ο Σατανάς διαφθείρει την ανθρωπότητα. Στην πραγματικότητα, τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα αφότου η ανθρωπότητα σώθηκε, κατανόησε την αλήθεια και γνώρισε τον Θεό. Αν μπορούσατε να διαλέξετε, ποιο από αυτά τα δύο σενάρια θα επιλέγατε; (Την εποχή αφότου σώθηκε η ανθρωπότητα.) Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι δεν είναι κατάλληλοι να διαλέξουν κανένα από τα δύο· δεν είναι σε θέση να το κάνουν. Αυτό το καθορίζει ο Θεός· είναι η μοίρα του ανθρώπινου γένους. Παρόλο που οι πρωτόπλαστοι είχαν εμπιστοσύνη στον Θεό και βασίζονταν σ’ Αυτόν, δεν κατανοούσαν την αλήθεια και δεν ήξεραν ποιος είναι ο Θεός προτού τους διαφθείρει ο Σατανάς. Σήμερα, οι άνθρωποι έχουν τουλάχιστον μια ιδέα γι’ αυτό· ξέρουν ότι το ανθρώπινο γένος προέρχεται από τον Θεό, ότι είναι δημιουργημένα όντα και ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός τους. Ξέρουν ότι ο Θεός ελέγχει τα πάντα. Όμως, εκείνη την εποχή οι άνθρωποι δεν κατανοούσαν αυτά τα πράγματα. Ήταν αρκετά απλοϊκοί, δηλαδή δεν φοβόντουσαν μήπως τους δει ή τους περιγελάσει ο Θεός και στρέφονταν στον Θεό για τα πάντα. Οι πεποιθήσεις τους ήταν τόσο απλές. Κι ωστόσο, ήξεραν ποιος ήταν ο Θεός; Όχι. Επομένως, όλο το έργο που έχει κάνει ο Θεός έχει θεμελιώδη αξία και τεράστια σημασία για το ανθρώπινο γένος. Είναι όλο καλό. Όταν μιλάμε για την ιστορία της επανάστασης του ανθρώπινου γένους ενάντια στον Θεό, νιώθετε θλίψη; Η άλλοτε στενή σχέση ανάμεσα στο ανθρώπινο γένος και στον Θεό έχει γίνει πολύ απόμακρη. Ο Θεός προστατεύει και αγαπά ειλικρινά την ανθρωπότητα, κι ωστόσο οι άνθρωποι αμφισβητούν τον Θεό· κρύβονται και απομακρύνονται από τον Θεό, και μάλιστα Τον αντιμετωπίζουν σαν εχθρό. Είναι πράγματι πολύ θλιβερό που το λέω αυτό. Όμως, μπορούμε ν’ απευθύνουμε το μίσος μας μόνο στον Σατανά· ο Σατανάς είναι εκείνος που διέφθειρε τόσο πολύ το ανθρώπινο γένος. Παρόλο που ο Σατανάς διέφθειρε το ανθρώπινο γένος σε τέτοιον βαθμό, ο Θεός έχει έναν τρόπο για να σώσει την ανθρωπότητα. Όσες διαταράξεις κι αν προκαλεί ο Σατανάς, δεν πρόκειται να επηρεάσει το έργο του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Αυτή είναι η παντοδυναμία του Θεού, η εξουσία Του.

Οι αντίχριστοι προσποιούνται πως είναι η προσωποποίηση της αλήθειας μόλις αποκτήσουν λίγη εμπειρία και γνώση, και αντλήσουν κάποια διδάγματα. Λίγο-πολύ, έχουμε συναναστραφεί αρκετά πάνω σ’ αυτό το θέμα. Τι πληροφορίες αποκομίσατε; Ποιες αλήθειες κατανοείτε; (Δεν πρέπει να δίνουμε αξία στη γνώση.) Αυτή είναι μία πτυχή. Υπάρχουν άλλες; (Οι άνθρωποι δεν είναι ποτέ η αλήθεια και δεν πρέπει να προσποιούνται πως είναι ο Θεός.) Ούτε το να προσποιείται κάποιος ότι είναι η αλήθεια είναι θετικό πράγμα. Η αλήθεια δεν είναι κάτι που μπορεί κάποιος να προσποιείται ότι είναι· είναι η ουσία του Θεού. Ο Θεός σού παρέχει κάποια αλήθεια, και είναι ήδη αρκετά καλό ότι αποκτάς λίγη από την αλήθεια. Ωστόσο, κάποιοι άνθρωποι θέλουν να γίνουν η προσωποποίηση της αλήθειας. Αυτό είναι αδύνατον. Τέτοιοι ισχυρισμοί είναι εντελώς αβάσιμοι. Επιπλέον, αν οι άνθρωποι θέλουν να σωθούν μέσω της πίστης στον Θεό, πρέπει να μάθουν να φέρονται με προσγειωμένο τρόπο και να μην επιδιώκουν την τελειότητα. Παρόλο που μπορεί να υπάρχει η λέξη «τελειότητα», η ιδέα ότι τα δημιουργημένα ανθρώπινα όντα μπορούν να φτάσουν στην τελειότητα είναι ανέφικτη. Η τελειότητα μπορεί να βρεθεί μόνο στον Θεό. Άραγε, ποιος είναι τέλειος ανάμεσα στα ανθρώπινα όντα που είναι γεμάτα διαφθορά; Όλα όσα δημιουργεί ο Θεός είναι αψεγάδιαστα. Αυτό αποκαλούμε «τελειότητα». Σκεφτείτε τα ψάρια στη θάλασσα, τα πουλιά στον ουρανό, τα πτηνά και τα θηρία που περιφέρονται στη γη· είναι όλα τέλεια. Μπορείς να βρεις κάποιο που δεν έχει λόγο ύπαρξης; Κι έπειτα, υπάρχει και η βιολογική αλυσίδα που σχηματίζεται από όλα τα έμβια όντα· πόσο τέλεια είναι! Τα διεφθαρμένα ανθρώπινα όντα μπορούν να προκαλέσουν μόνο καταστροφή, κάνοντάς την ατελή, ελαττωματική και ελλιπή. Πόσο εγωιστές και ποταποί είναι οι άνθρωποι! Όλα όσα δημιουργεί ο Θεός είναι καλά. Τα φύλλα των δέντρων έχουν κάθε λογής σχήμα· τα μεγάλα και τα μικρά ζώα έχουν κάθε είδους διάπλαση, και το κάθε πράγμα έχει τη δική του λειτουργία. Ο Θεός νοιάζεται πολύ για το ανθρώπινο γένος· ωστόσο, οι άνθρωποι, αφότου τους διέφθειρε ο Σατανάς, δεν κατάφεραν να φροντίσουν όλα τα πράγματα. Αντιθέτως, τα κατέστρεψαν και χαράμισαν την επίπονη πρόθεση του Θεού. Οι άνθρωποι δεν τα εκτίμησαν όλα αυτά· αντιθέτως, τα ρήμαξαν εντελώς, σπαταλώντας και καταστρέφοντας στο έπακρο όλους τους πόρους. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα; Ποια είναι η τελική έκβαση; Θερίζουν αυτό που έσπειραν! Το περιβάλλον έχει καταστραφεί, η τροφική αλυσίδα έχει διαταραχθεί, ο αέρας έχει ρυπανθεί και το νερό έχει μολυνθεί. Δεν έχουν απομείνει φυσικές τροφές· δεν υπάρχει καν καθαρό πόσιμο νερό. Επομένως, η έννοια της «τελειότητας» δεν υπάρχει ανάμεσα στα ανθρώπινα όντα που έχει διαφθείρει ο Σατανάς. Όποιος, με το πρόσχημα ότι επιδιώκει την αλήθεια, ισχυρίζεται ότι είναι τέλειος ή ότι αναζητά την τελειότητα, κάνει έναν ισχυρισμό που δεν στέκει· είναι ένα δόλιο, παραπλανητικό ψέμα. Κι ωστόσο αυτοί οι διεφθαρμένοι άνθρωποι θέλουν να προσποιούνται ότι είναι η προσωποποίηση της αλήθειας! Έχουν κάνει τόσα κακά πράγματα, κι όμως πιστεύουν ότι μπορούν να προσποιούνται πως είναι η προσωποποίηση της αλήθειας! Δεν σημαίνει αυτό ότι η σατανική τους φύση παραμένει αμετάβλητη; (Ναι.) Πόσο ξεδιάντροποι είναι αυτοί οι σατανικοί άνθρωποι που προσποιούνται πως είναι η προσωποποίηση της αλήθειας, παρόλο που δεν κατέχουν καμία αλήθεια!

20 Νοεμβρίου 2019