Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος δεύτερο)

Καλωσορίζουμε όλους όσοι αναζητούν με λαχτάρα την εμφάνιση του Θεού!

Εκθέτοντας τους αντίχριστους
Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος δεύτερο)

Παράρτημα: Μια σύντομη συζήτηση για τις τρεις πτυχές της κανονικής ανθρώπινης φύσης

Αυτήν τη φορά, δεν θα πούμε ιστορίες στη συναναστροφή μας. Θα ξεκινήσουμε με ένα θέμα που συζητιέται συχνά: τι είναι η ανθρώπινη φύση. Έχουμε πει πολλά γι’ αυτό το θέμα στο παρελθόν, και το κάνουμε και τώρα. Είναι ένα θέμα που αναφέρεται τακτικά, ένα ζήτημα που συναντά κανείς στην καθημερινότητά του, ένα θέμα που μπορεί να συναντά και να βιώνει κανείς κάθε μέρα. Το θέμα αυτό είναι το εξής: τι είναι η ανθρώπινη φύση. Η ανθρώπινη φύση περικλείει πολλά σημαντικά πράγματα. Ποιες είναι οι κοινές εκδηλώσεις της ανθρώπινης φύσης στην καθημερινότητα κάποιου; (Η ακεραιότητα και η αξιοπρέπεια.) Τι άλλο; Η συνείδηση και η λογική, σωστά; (Ναι.) Μιλάτε συχνά γι’ αυτές. Ποιες άλλες υπάρχουν για τις οποίες δεν μιλάτε συχνά; Με άλλα λόγια, ποια είναι τα θέματα που ουσιαστικά δεν θίγετε όταν μιλάτε συνήθως για την ανθρώπινη φύση; Η συνείδηση και η λογική, καθώς και η ακεραιότητα και η αξιοπρέπεια είναι όλα κλασικά θέματα που συναντά κανείς τακτικά. Πόσο πολύ συνδέονται με την πραγματική σας ζωή η συνείδηση, η λογική, η ακεραιότητα και η αξιοπρέπεια, θέματα για τα οποία συζητάτε συχνά; Πώς σας έχει διαπαιδαγωγήσει αυτό το υλικό και πώς έχει βοηθήσει στην άσκησή σας και την είσοδό σας στην πραγματική σας ζωή; Πόσο ωφέλιμο ήταν; Ποια άλλα στοιχεία υπάρχουν, λοιπόν, που συνδέονται στενά με την κανονική καθημερινότητά σας ως άνθρωποι; Θα πω κάποια, και θα δούμε αν είναι θέματα που συναντάτε τακτικά. Εφόσον το υλικό μας αφορά την ανθρώπινη φύση, θ’ αφήσουμε αρχικά στην άκρη το κατά πόσον το υλικό είναι θετικό ή αρνητικό και το κατά πόσον σχετίζεται με κανονική ή μη κανονική ανθρώπινη φύση. Πέρα από τα στοιχεία που μόλις αναφέραμε, είναι κι εκείνο της στάσης των ανθρώπων στο πώς αντιμετωπίζουν κάθε λογής ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα στην καθημερινότητά τους. Δεν είναι; Δεν αφορά αυτό την ανθρώπινη φύση; (Την αφορά.) Υπάρχει κι άλλο ένα, που είναι η διαχείριση του προσωπικού περιβάλλοντος των ανθρώπων στην καθημερινότητά τους, κι ένα ακόμη, η στάση και η συμπεριφορά των ανθρώπων στην επαφή τους με το αντίθετο φύλο. Σχετίζονται αυτά τα τρία στοιχεία με την ανθρώπινη φύση; (Ναι.) Σχετίζονται και τα τρία. Όσον αφορά το θέμα που θα συζητήσουμε τώρα, θ’ αφήσουμε κατά μέρος την επιδίωξη της αλήθειας, το πώς να εισέλθει κάποιος στην αλήθεια-πραγματικότητα κατά την πίστη του στον Θεό και το πώς να τηρεί τις κάθε λογής αρχές, και θα μιλήσουμε μόνο για την ανθρώπινη φύση. Είναι, λοιπόν, ουσιαστική η σύνδεση αυτών των τριών στοιχείων με την ανθρώπινη φύση; (Ναι.) Ποια είναι αυτά τα τρία στοιχεία; Επαναλάβετέ τα. (Το πρώτο είναι η στάση των ανθρώπων στο πώς αντιμετωπίζουν κάθε λογής ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα στην καθημερινότητά τους. Το δεύτερο είναι η διαχείριση του προσωπικού περιβάλλοντος των ανθρώπων στην καθημερινότητά τους. Το τρίτο είναι η στάση και η συμπεριφορά των ανθρώπων στην επαφή τους με το αντίθετο φύλο στην καθημερινότητά τους.) Και τι αφορούν αυτά τα τρία στοιχεία; (Την ανθρώπινη φύση.) Γιατί λέμε ότι αυτά τα τρία στοιχεία αφορούν την ανθρώπινη φύση, ότι σχετίζονται μ’ αυτήν; Γιατί παραθέτουμε αυτά τα τρία; Γιατί δεν μιλάμε για τη συνείδηση και τη λογική; Γιατί αφήνουμε κατά μέρος τις πτυχές για τις οποίες συζητάμε συνήθως, προκειμένου να μιλήσουμε γι’ αυτά τα τρία στοιχεία; Είναι αυτά τα τρία στοιχεία πιο προχωρημένα ή πιο στοιχειώδη συγκριτικά με τη συνείδηση, τη λογική, την ακεραιότητα και την αξιοπρέπεια που σχετίζονται με την ανθρώπινη φύση και για τις οποίες έχουμε συζητήσει στο παρελθόν; (Είναι πιο στοιχειώδη.) Τότε, είναι μήπως υποτιμητικό για εσάς να συζητήσουμε αυτά τα πράγματα; (Όχι.) Για ποιον λόγο, λοιπόν, να τα συζητήσουμε; (Γιατί είναι πρακτικά.) Είναι πιο πρακτικά. Αυτόν τον λόγο σκεφτήκατε; Γιατί θα μιλήσουμε γι’ αυτό το θέμα; Επειδή διαπίστωσα προβλήματα· όσον αφορά τις υφιστάμενες καταστάσεις και τις διάφορες συμπεριφορές που εμφανίζονται στην καθημερινότητα των ανθρώπων, διαπίστωσα κάποια προβλήματα που είναι στενά συνδεδεμένα με την πραγματική τους ζωή, και είναι απαραίτητο να τ’ αναλύσουμε, ένα προς ένα, και να συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτά. Αν, κατά την πίστη τους στον Θεό, οι άνθρωποι παραμερίσουν την πραγματική ζωή και τις διάφορες συμπεριφορές της κανονικής ανθρώπινης φύσης και της καθημερινότητας, κι απλώς επιδιώκουν με πείσμα την αλήθεια, επιδιώκουν δηλαδή αυτές τις βαθιές αλήθειες, όπως το να είναι άνθρωποι που αγαπά ο Θεός, πείτε Μου, σε τι προβλήματα θα οδηγήσει αυτό; Όταν κάποιος επιδιώκει την αλήθεια, ποια είναι η βασική προϋπόθεση για να είναι σε θέση να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα; (Πρέπει να το κάνει στην πραγματική ζωή.) Τι άλλο; (Πρέπει να έχει κανονική ανθρώπινη φύση.) Σωστά· πρέπει να έχει κανονική ανθρώπινη φύση, η οποία, πέρα από τη συνείδηση, τη λογική, την ακεραιότητα και την αξιοπρέπεια, συνίσταται και στα τρία στοιχεία που μόλις αναφέραμε. Θα ήταν κάπως ανούσιο να μιλάει κάποιος για την επιδίωξη και την αναζήτηση της αλήθειας, αν δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα πρότυπα ή να πετύχει κανονικότητα σ’ αυτά τα τρία στοιχεία που άπτονται της ανθρώπινης φύσης. Η επιδίωξη της αλήθειας, η επιδίωξη της εισόδου στην αλήθεια-πραγματικότητα και η επιδίωξη της σωτηρίας είναι πράγματα που δεν μπορούν να τα πετύχουν όλοι, αλλά μόνο οι λίγοι άνθρωποι που αγαπούν την αλήθεια κι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση. Αν ένας άνθρωπος δεν ξέρει τι θα πρέπει να έχει ή να κάνει κάποιος που έχει κανονική ανθρώπινη φύση ούτε τι είδους στάση και οπτική θα πρέπει να έχει σε σχέση με ορισμένους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, είναι ένας τέτοιος άνθρωπος ικανός να πετύχει είσοδο στην αλήθεια-πραγματικότητα; Μπορεί να αποφέρει αποτελέσματα η προσπάθειά του να επιδιώξει την αλήθεια; Δυστυχώς, όχι.

Α. Η στάση των ανθρώπων στο πώς αντιμετωπίζουν κάθε λογής ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα

Θα ξεκινήσουμε τη συναναστροφή μας με το πρώτο στοιχείο που αφορά την ανθρώπινη φύση: τη στάση των ανθρώπων στο πώς αντιμετωπίζουν κάθε λογής ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα στην καθημερινότητά τους. Όλοι καταλαβαίνουν τι σημαίνει «καθημερινότητα». Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε σ’ αυτό. Κατά βάση, ποιοι άνθρωποι και ποια γεγονότα και πράγματα σχετίζονται, λοιπόν, με την ανθρώπινη φύση; Με άλλα λόγια, τι είναι αυτό που ανέρχεται στο επίπεδο της κανονικής ανθρώπινης φύσης, που σχετίζεται με το πεδίο της, που εμπίπτει σ’ αυτήν; (Η αλληλεπίδραση με τους ανθρώπους και τα πράγματα.) Αυτή είναι μία πτυχή. Μερικές ακόμη είναι οι γνώσεις και οι επαγγελματικές δεξιότητες που πρέπει να μάθει κάποιος, καθώς και οι γενικές γνώσεις για την καθημερινή διαβίωση. Όλα αυτά είναι πτυχές που θα πρέπει να κατανοεί και να κατέχει κάποιος που διαθέτει κανονική ανθρώπινη φύση. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι μαθαίνουν ξυλουργική ή τοιχοποιία και άλλοι μαθαίνουν να οδηγούν ή να επισκευάζουν αυτοκίνητα. Αυτά είναι δεξιότητες, τέχνες, και για να μάθεις μια τέτοια τέχνη, πρέπει να εντρυφήσεις στην επαγγελματική δραστηριότητα αυτής της τέχνης. Επομένως, σε ποιον βαθμό και σε ποιο επίπεδο πρέπει να μάθει κανείς μια δεξιότητα για να θεωρηθεί ειδικός; Θα πρέπει να μπορεί τουλάχιστον να παράγει ένα τελικό προϊόν σε ένα αποδεκτό επίπεδο. Κάποιοι άνθρωποι κάνουν προχειροδουλειά. Οι δουλειές που κάνουν είναι κακής ποιότητας, ακόμη και αποκρουστικές στην όψη. Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Αυτό έχει να κάνει με τη στάση τους απέναντι στο επάγγελμά τους. Ορισμένοι άνθρωποι δεν έχουν ευσυνείδητη στάση. Σκέφτονται: «Εφόσον αυτό που φτιάχνω την κάνει τη δουλειά του, τότε μας κάνει. Ας βολευτούμε μ’ αυτό κάνα δυο χρόνια και μετά το φτιάχνουμε». Τέτοια οπτική θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση; (Όχι.) Κάποιοι άνθρωποι δεν νοιάζονται για τίποτα, έχουν αδιάφορη στάση. Το «καλούτσικο» τους αρκεί. Αυτή είναι ανεύθυνη στάση. Το γεγονός ότι χειρίζονται τα πράγματα τόσο επιπόλαια και ανεύθυνα οφείλεται σε κάτι που υπάρχει μέσα σε μια διεφθαρμένη διάθεση: Αυτό που συχνά οι άνθρωποι αποκαλούν ποταπότητα. Καθετί που κάνουν, το κάνουν μέχρι εκεί που θεωρείται «πάνω-κάτω σωστό» και «στο περίπου εντάξει»· είναι μια στάση που χαρακτηρίζεται από «ίσως», «πιθανόν» και «τέσσερα στα πέντε». Ενεργούν επιπόλαια, είναι ικανοποιημένοι με το να κάνουν το ελάχιστο και με το να τα φέρνουν βόλτα μπλοφάροντας. Δεν βλέπουν τον λόγο να πάρουν τα πράγματα στα σοβαρά ή να είναι σχολαστικοί, πόσο μάλλον δε, να αναζητήσουν τις αλήθεια-αρχές. Δεν είναι αυτό στοιχείο μιας διεφθαρμένης διάθεσης; Πρόκειται για μια εκδήλωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Όχι. Είναι σωστό να πει κανείς πως πρόκειται για αλαζονεία και απόλυτα εύστοχο να το χαρακτηρίσει ως ακολασία· η μόνη, όμως, λέξη που μπορεί να το αποτυπώσει τέλεια είναι η εξής: «ποταπό». Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ποταπότητα μέσα τους, απλώς σε διαφορετικούς βαθμούς. Σε κάθε ζήτημα, θέλουν να ενεργούν επιπόλαια και τσαπατσούλικα, και σε όλα όσα κάνουν υπάρχει ένα ίχνος δόλου. Εξαπατούν τους άλλους όταν μπορούν, κόβουν δρόμο όταν έχουν τη δυνατότητα, εξοικονομούν χρόνο όταν μπορούν. Σκέφτονται από μέσα τους: «Εφόσον αποφεύγω να αποκαλυφθώ, δεν προκαλώ προβλήματα και δεν μου καταλογίζονται ευθύνες, τότε μπορώ να τα κουτσοβολέψω. Δεν χρειάζεται να κάνω πολύ καλή δουλειά —θέλει πάρα πολύ κόπο!» Τέτοιοι άνθρωποι δεν μαθαίνουν τίποτα στην εντέλεια και δεν αφοσιώνονται, ούτε υποφέρουν ούτε καταβάλλουν τίμημα στις μελέτες τους. Το μόνο που θέλουν είναι να εξετάζουν ένα αντικείμενο επιφανειακά, κι έπειτα αυτοαποκαλούνται ειδήμονες σε αυτό, πιστεύοντας ότι έχουν μάθει ό,τι χρειάζεται να γνωρίζουν, και κατόπιν στηρίζονται σε αυτό για να συνεχίσουν να τα κουτσοβολεύουν. Δεν πρόκειται για μια στάση που διατηρούν οι άνθρωποι απέναντι στους άλλους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα; Είναι καλή αυτή η στάση; Δεν είναι. Με απλά λόγια, «τα κουτσοβολεύουν». Αυτή η ποταπότητα υπάρχει σε όλη τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Οι άνθρωποι με ποταπότητα στην ανθρώπινη φύση τους υιοθετούν την άποψη και τη στάση του «να τα κουτσοβολεύουν» σε οτιδήποτε κάνουν. Είναι σε θέση οι άνθρωποι αυτού του είδους να κάνουν σωστά το καθήκον τους; Όχι. Είναι σε θέση να κάνουν πράγματα σύμφωνα με την αρχή; Ακόμη πιο απίθανο.

Κάποιοι άνθρωποι, δεν είναι προσηλωμένοι σε τίποτα απ’ όσα κάνουν· είναι τσαπατσούληδες, επιπόλαιοι και ανεύθυνοι. Κάποιοι, για παράδειγμα, μαθαίνουν να οδηγούν, αλλά δεν ρωτάνε ποτέ έμπειρους οδηγούς τι θα πρέπει να προσέχουν όταν οδηγούν ή ποια ταχύτητα θα προκαλέσει ζημιά στον κινητήρα. Δεν ρωτάνε, απλώς οδηγούν, με αποτέλεσμα να προκαλούν βλάβη στο αυτοκίνητό τους. Κλωτσάνε τότε το αυτοκίνητο και λένε: «Αυτό το πράγμα όλο χαλάει. Δώσε μου μια Mercedes ή μια BMW. Αυτή η σακαράκα δεν κάνει δουλειά· είναι παμπάλαια!» Τι είδους στάση είναι αυτή; Δεν αντιμετωπίζουν τα υλικά πράγματα με αγάπη και φροντίδα και δεν σκέφτονται να τα διατηρήσουν σε καλή κατάσταση, αλλά τα ρημάζουν και τα χαλάνε επίτηδες. Κάποιοι άνθρωποι ζουν τη ζωή τους μέσα στην τσαπατσουλιά και την απροσεξία. Όλη μέρα, κάνουν τα πάντα βιαστικά κι απερίσκεπτα. Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; (Απρόσεκτοι.) Το «απρόσεκτοι» είναι ένας ευγενικός τρόπος να το θέσετε· θα έπρεπε να τους αποκαλέσετε «αμελείς». Ακόμη κι ο χαρακτηρισμός «ευτελείς» είναι ταιριαστός. Είναι υπερβολικό αυτό; Πώς μπορεί κανείς να διακρίνει τη διαφορά ανάμεσα στους ευγενείς και στους ευτελείς; Παρατηρήστε απλώς τη στάση και τις πράξεις τους απέναντι στο καθήκον τους, και δείτε πώς αντιμετωπίζουν τα πράγματα και πώς συμπεριφέρονται όταν προκύπτουν προβλήματα. Οι άνθρωποι με ακεραιότητα και αξιοπρέπεια είναι σχολαστικοί, ευσυνείδητοι κι επιμελείς σε ό,τι κάνουν, και είναι πρόθυμοι να πληρώσουν τίμημα. Οι άνθρωποι χωρίς ακεραιότητα και αξιοπρέπεια είναι απρόσεκτοι και τσαπατσούληδες σε ό,τι κάνουν, μονίμως σκαρώνουν κάποιο κόλπο, θέλουν πάντοτε απλώς να τα κουτσοβολεύουν. Όποια τεχνική κι αν μελετήσουν, δεν τη μαθαίνουν επιμελώς, δεν είναι σε θέση να τη μάθουν, κι όσο χρόνο κι αν δαπανούν για να τη μελετήσουν, παραμένουν παντελώς ανίδεοι. Πρόκειται γι’ ανθρώπους με τιποτένιο χαρακτήρα. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι επιπόλαιοι όταν κάνουν τα καθήκοντά τους. Ποια διάθεση εμπλέκεται εδώ; (Η ποταπότητα.) Πώς αντιμετωπίζουν το καθήκον τους οι ποταποί άνθρωποι; Είναι βέβαιο ότι δεν έχουν τη σωστή στάση απέναντί του, κι ασφαλώς το αντιμετωπίζουν επιπόλαια. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν κανονική ανθρώπινη φύση. Οι πολύ ποταποί άνθρωποι είναι σαν τα ζώα. Είναι όπως όταν έχεις έναν σκύλο για κατοικίδιο: Αν δεν τον έχεις από κοντά, θ’ αρχίσει να μασουλάει πράγματα και θα καταστρέψει όλα τα έπιπλα και τις συσκευές σου. Αυτό θα ήταν ζημιά. Οι σκύλοι είναι ζώα· δεν σκέφτονται ν’ αντιμετωπίσουν τα πράγματα με αγάπη και φροντίδα, και δεν μπορείς να έρθεις σ’ αντιπαράθεση μαζί τους· πρέπει απλώς να τους χειριστείς. Αν δεν το κάνεις, αλλά αφήσεις ένα ζώο να κάνει ό,τι θέλει και να προκαλεί αναστάτωση στη ζωή σου, αυτό δείχνει ότι λείπει κάτι από την ανθρώπινη φύση σου. Τότε, δεν διαφέρεις και πολύ από ένα ζώο. Ο δείκτης νοημοσύνης σου είναι πολύ χαμηλός —είσαι ένας άχρηστος. Πώς, λοιπόν, μπορείς να χειριστείς έναν σκύλο σωστά; Θα πρέπει να σκεφτείς έναν τρόπο να τον περιορίσεις εντός συγκεκριμένων παραμέτρων ή να τον κρατάς σε κλουβί και να τον αφήνεις να βγει δύο ή τρεις φορές την ημέρα σε προκαθορισμένες ώρες, για να κινείται αρκετά. Αυτό θα χαλιναγωγήσει τη συνήθειά του να μασάει τα πάντα και θα του δώσει ταυτόχρονα τη δυνατότητα ν’ ασκείται, ώστε να παραμείνει υγιής. Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα χειριστείς σωστά τον σκύλο και ταυτόχρονα το περιβάλλον σου θα παραμείνει προστατευμένο. Αν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να χειριστεί τα πράγματα που αντιμετωπίζει και δεν έχει τη σωστή στάση, κάτι λείπει από την ανθρώπινη φύση του, η οποία δεν μπορεί ν’ ανταποκριθεί στο πρότυπο της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Όσον αφορά, τώρα, τη μαγειρική, οι συνηθισμένοι άνθρωποι χρησιμοποιούν λίγο μόνο λάδι όταν τηγανίζουν, αλλά κάποιες γυναίκες το βάζουν με το κιλό. Και πλούσιος να είσαι, δεν μπορείς να σπαταλάς το λάδι· πρέπει να χρησιμοποιείς λογική ποσότητα. Αυτές τις γυναίκες, όμως, δεν τις νοιάζει· αν τους ξεφύγει και ρίξουν πάρα πολύ λάδι στο τηγάνι, τότε απλώς αφαιρούν το επιπλέον και το χύνουν στο έδαφος. Αυτό είναι σπατάλη, έτσι δεν είναι; Πώς αποκαλεί ο λαός κάποιον που έχει αυτήν τη στάση απέναντι στα υλικά πράγματα; «Σπάταλο» ή, προσβλητικά, «σκορποχέρη». Από πού προέρχονται τα υλικά πράγματα; Τα παρέχει ο Θεός. Κάποιοι άνθρωποι λένε ότι έχουν κερδίσει τα πράγματα που έχουν· πόσα, όμως, θα μπορούσες να κερδίσεις αν δεν τα παρείχε ο Θεός; Εκείνος σού έδωσε τη ζωή σου. Αν δεν σου είχε δώσει τη ζωή σου, δεν θα είχες τίποτα και δεν θα ήσουν τίποτα. Θα μπορούσες, λοιπόν, να έχεις και τότε αυτά τα υλικά πράγματα; Μπορεί ο Θεός να σου έχει δώσει περισσότερα από όσα διαθέτει ένα μέσο νοικοκυριό, αλλά είναι σωστή η στάση και η οπτική με την οποία τα σπαταλάς; Πώς πρέπει να χαρακτηριστεί αυτό από άποψη ανθρώπινης φύσης; Ένας τέτοιος άνθρωπος έχει ανεπαρκή ανθρώπινη φύση. Είναι σπάταλος, χαραμίζει πράγματα, δεν ξέρει πώς ν’ αντιμετωπίσει τα πράγματα με αγάπη και φροντίδα· ένας τέτοιος άνθρωπος δεν έχει κανονική ανθρώπινη φύση. Κάποιοι άνθρωποι δεν σκέφτονται καν να χειρίζονται με φροντίδα τα πράγματα του οίκου του Θεού. Ένα αντικείμενο ανήκει στον οίκο του Θεού. Το βλέπουν αυτό. Τι σκέφτονται, παρόλα αυτά, αν κοντεύει να πιάσει βροχή και αυτό το αντικείμενο δεν κάνει να βραχεί; «Δεν τρέχει και τίποτα αν βραχεί. Άλλωστε, δεν είναι δικό μου. Θα το αφήσω έτσι». Κι έπειτα, απομακρύνονται. Πώς λέγεται αυτή η στάση; Εγωισμός. Σκέφτονται έντιμα; Αν όχι, τότε τι είναι; (Διεστραμμένοι.) Αν ένας άνθρωπος δεν είναι έντιμος, τότε δεν σημαίνει αυτό ότι είναι διεστραμμένος; Έχουν κανονική ανθρώπινη φύση οι άνθρωποι που δεν σκέφτονται έντιμα; Ασφαλώς και όχι. Στο πρώτο μας στοιχείο, τη στάση των ανθρώπων στο πώς αντιμετωπίζουν κάθε λογής ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, για πόσα χαρακτηριστικά έχουμε μιλήσει τώρα; Για την ποταπότητα, το γεγονός ότι είναι ποταποί. Τι άλλο; (Για το γεγονός ότι είναι ευτελείς και διεστραμμένοι.) Τόσο καθημερινή γλώσσα· χρησιμοποιείτε τέτοιες λέξεις στην καθημερινότητά σας όταν κάνετε αυτοκριτική, όταν αναλύετε τον εαυτό σας κι όταν προσπαθείτε ν’ αποκτήσετε αυτογνωσία; (Όχι.) Κανείς δεν το κάνει. Ποιες λέξεις, λοιπόν, χρησιμοποιείτε; Μιλάτε με πομπώδεις όρους· κανείς δεν χρησιμοποιεί τέτοια καθημερινή γλώσσα.

Πολλοί έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους, επειδή πιστεύουν στον Θεό. Ιδιαίτερα όσοι έχουν κάποια δεξιότητα και επαγγελματική τεχνογνωσία ή ακόμη και πτυχία ανώτατης εκπαίδευσης, νιώθουν ότι είναι ανώτεροι από τους συνηθισμένους ανθρώπους. Είναι ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους και σκέφτονται: «Μέχρι που παράτησα τη σταθερή καριέρα που είχα έξω στον κόσμο, και δεν ήρθα στον οίκο του Θεού για να τρώω τζάμπα. Κάποιος με τις δικές μου δεξιότητες μπορεί να συνεισφέρει στον οίκο του Θεού. Δαπανώ τον εαυτό μου και υποφέρω για τον Θεό. Μένω μαζί μ’ αυτούς τους κοινούς ανθρώπους και τρώμε μαζί, αφού ζούμε σε κοινόβιο. Πόσο ευγενείς αρετές έχω!» Πιστεύουν ότι η ακεραιότητά τους είναι ιδιαίτερα αξιέπαινη, ότι είναι πιο ευγενείς από όλους τους άλλους. Αντλούν διαρκώς ευχαρίστηση απ’ αυτό. Η αλήθεια είναι ότι η ανθρώπινη φύση τους έχει ένα σωρό ελλείψεις, κι όχι μόνο δεν το γνωρίζουν, αλλά πετούν στον έβδομο ουρανό, πιστεύουν ότι είναι σπουδαίοι, ότι έχουν καλύτερο χαρακτήρα από ό,τι οι συνηθισμένοι άνθρωποι. Στην πραγματικότητα, ούτε ένα στοιχείο στον χαρακτήρα τους δεν ανταποκρίνεται στον ορισμό της λέξης «κανονική» που προηγείται της «ανθρώπινης φύσης» στη φράση «κανονική ανθρώπινη φύση». Τίποτε δεν ανταποκρίνεται σ’ αυτό το πρότυπο. Όλα απέχουν μακράν από αυτό. Η συνείδησή τους; Δεν έχουν συνείδηση. Ο χαρακτήρας τους; Δεν είναι καλός. Η ακεραιότητα και οι αρετές τους; Τίποτε από αυτά δεν αξίζει. Εφόσον οι άνθρωποι ζουν όλοι μαζί, όταν κάποιοι έχουν κάτι πολύτιμο, δεν τολμούν να το αφήσουν σε κοινή θέα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Από τη μία πλευρά, επειδή δεν εμπιστεύονται τους άλλους, κι από την άλλη πλευρά, επειδή όπου υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, υπάρχουν κι αναξιόπιστοι άνθρωποι και κάποιοι απ’ αυτούς μπορεί να έχουν μακρύ χέρι —μπορεί ακόμη και να κλέψουν. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν κακό χαρακτήρα. Κάποιοι προσπαθούν να διαλέγουν τα καλύτερα κομμάτια για να φάνε και τρώνε του σκασμού, όσοι άνθρωποι κι αν βρίσκονται πίσω τους που δεν έχουν φάει. Δεν είναι υπερβολικά εγωιστικό αυτό; Υπάρχουν κάποιοι που λαμβάνουν υπόψη τους άλλους όταν τρώνε. Τι δείχνει αυτό; Δείχνει ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι λογικοί και σκέφτονται τους άλλους. Θα φάνε λίγο λιγότερο, ώστε να μείνει και για τους άλλους. Αυτό σημαίνει να έχει κανείς αρετές. Στον οίκο του Θεού, κάποιοι έχουν ανθρώπινη φύση, ενώ κάποιοι υστερούν λίγο σ’ αυτήν. Δεν μπορούν καν ν’ ανταποκριθούν στο πρότυπο της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Με γνώμονα τις συμπεριφορές που ανέφερα, υπάρχουν ανάμεσά σας πολλοί άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση; Ή δεν υπάρχουν πολλοί; Όταν επιδεικνύετε συνήθως τέτοιες συμπεριφορές, είστε ικανοί να συνειδητοποιήσετε ότι αποτελούν πρόβλημα; Όταν αποκαλύπτετε μια διεφθαρμένη διάθεση, έχετε επίγνωση αυτού; Αν έχετε επίγνωση και μπορείτε να το νιώσετε και είστε πρόθυμοι ν’ αλλάξετε, τότε έχετε λίγη ανθρώπινη φύση· απλώς δεν έχει φτάσει στην κανονικότητα. Αν δεν έχετε καν επίγνωση, τότε μπορείτε να θεωρηθείτε άνθρωποι με ανθρώπινη φύση; Δεν μπορείτε. Αυτό δεν είναι ζήτημα καλής ή κακής, κανονικής ή μη κανονικής ανθρώπινης φύσης· δεν έχετε ανθρώπινη φύση. Για παράδειγμα, την ώρα του φαγητού, είναι κάποιοι που βλέπουν να έρχεται μια πιατέλα με βραστό χοιρινό και σπεύδουν να το αρπάξουν, χωρίς να ξεχωρίζουν τα κομμάτια λίπους και το ψαχνό, και δεν σταματάνε μέχρι να το εξαφανίσουν όλο. Έχετε δει ποτέ ζώα να τσακώνονται για φαγητό; (Ναι.) Είναι η ίδια σκηνή, αλλά με ζώα. Όσον αφορά τους ανθρώπους, αποτελεί ένας τέτοιος τσακωμός μέρος της κανονικής ανθρώπινης φύσης; (Δεν είναι κανονική ανθρώπινη φύση αυτό.) Τι θα έκαναν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση; (Θα αρκούνταν σ’ αυτό που πήραν και δεν θα ήταν άπληστοι.) Το θέσατε αρκετά τεκμηριωμένα. Πώς, λοιπόν, μπορεί κάποιος να μην είναι άπληστος; Ποιες σκέψεις και ποια οπτική απέναντι σ’ αυτό το ζήτημα εμπερικλείει το σκεπτικό που θα έπρεπε να έχουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση, ώστε μέσα από αυτό να συνεχίσουν να συμπεριφέρονται ορθά; Κατ’ αρχάς, πρέπει να έχεις σωστό σκεπτικό. Για παράδειγμα, μια γυναίκα θα σκεφτόταν: «Υπάρχει πολύ βραστό χοιρινό σήμερα. Θα ήθελα να φάω περισσότερο, αλλά ντρέπομαι λίγο, επειδή είναι και οι αδελφοί μου εδώ. Τι να κάνω; Μάλλον θα περιμένω να φάω αφού σερβιριστούν εκείνοι. Δεν θέλω ν’ αναρωτιούνται οι άλλοι πώς γίνεται μια κυρία όπως εγώ να είναι τόσο λαίμαργη. Πόσο ταπεινωτικό θα ήταν αυτό!» Αυτό το σκεπτικό θα ήταν φυσιολογικό για μια γυναίκα, αφού οι γυναίκες είναι γενικά λίγο εύθικτες. Οι περισσότεροι άνδρες θα σκεφτόντουσαν: «Το βραστό χοιρινό είναι πεντανόστιμο. Πάω να σερβιριστώ». Θα ήταν οι πρώτοι που θα ορμούσαν καρφώνοντας τα τσοπ στικς τους και θ’ αγνοούσαν τι σκέφτονται οι άλλοι. Όμως, κάποιοι άνδρες είναι πιο ορθολογικοί. Αφού φάνε μια μπουκιά, το σκέφτονται λίγο: «Υπάρχουν τόσοι άνθρωποι πίσω μου που δεν έχουν φάει ακόμη. Πρέπει να σταματήσω και ν’ αφήσω λίγο για τους άλλους». Το γεγονός ότι μπορούν να σκέφτονται και να ενεργούν έτσι δείχνει ότι είναι άνθρωποι με λογική, ότι έχουν έμφυτα κανονική ανθρώπινη φύση. Κάποιοι άνθρωποι ακολουθούν παράλογη πορεία σκέψης: «Ο Θεός δεν θέλει να τρώνε οι άνθρωποι βραστό χοιρινό, οπότε δεν θα πάρω ούτε μία μπουκιά. Αυτό σημαίνει ότι έχω ακόμα περισσότερη ανθρώπινη φύση, έτσι δεν είναι;» Αυτό είναι παράλογο σκεπτικό. Τι δείχνω με αυτό το παράδειγμα; Ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να υιοθετούν μια σωστή στάση απέναντι σε κάθε είδους άνθρωπο, γεγονός και πράγμα. Κάποιος καταλήγει σε αυτήν τη σωστή στάση όταν σκέφτεται από την οπτική του ορθολογισμού, της συνείδησης, της ακεραιότητας και της αξιοπρέπειας της ανθρώπινης φύσης. Αν ασκείσαι με τέτοια νοοτροπία, θα συμβαδίζεις σε γενικές γραμμές με την κανονική ανθρώπινη φύση.

Η στάση που έχει κάποιος απέναντι στους ανθρώπους, στα γεγονότα και στα πράγματα δεν είναι τίποτε άλλο από τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνεται η αλληλεπίδρασή του με τους ανθρώπους και τα πράγματα στην καθημερινότητά του. Αυτές οι εκδηλώσεις μπορεί να μη σχετίζονται πολύ με τη δουλειά που έχεις να κάνεις εσύ ή να απέχουν απ’ αυτήν, αλλά η πίστη στον Θεό δεν είναι ανούσια: Οι πιστοί στον Θεό δεν ζουν σε μια γυάλα· ζουν στην πραγματική ζωή. Δεν πρέπει ν’ αποκόβονται από την πραγματική ζωή. Τι είδους στάση και σκεπτικό θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι, είτε απέναντι στις επαγγελματικές δεξιότητες είτε απέναντι στην κοινή σοφία και γνώση για κάτι; Είναι σωστό να έχουν πάντα τη νοοτροπία του «να τα κουτσοβολεύουν»; Κάποιοι άνθρωποι βρίσκονται πάντα σε σύγχυση γι’ αυτά τα πράγματα· θα έχει αποτέλεσμα κάτι τέτοιο; Δεν υπάρχει πρόβλημα με την οπτική τους; Το πρόβλημα με την οπτική τους είναι μόνο ένα μέρος του όλου ζητήματος. Πέρα από αυτό, έχει να κάνει με τον χαρακτήρα τους. Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας κυβερνά την Κίνα εδώ και χιλιάδες χρόνια κι εμπλέκεται διαρκώς σ’ εκστρατείες κι αγώνες. Δεν αναπτύσσει την οικονομία και δεν υπολογίζει τις ζωές των κοινών ανθρώπων. Στο τέλος, οι άνθρωποι καλλιέργησαν ένα είδος ποταπότητας, με αποτέλεσμα να αφήνονται να τους παρασύρει το ρεύμα. Είναι επιπόλαιοι σε οτιδήποτε κάνουν και υιοθετούν κοντόφθαλμη οπτική. Δεν έχουν ως στόχο ν’ αριστεύσουν στις μελέτες τους ούτε μπορούν να το πετύχουν αυτό. Λειτουργούν μονίμως με κοντόφθαλμη οπτική: Κοιτάζουν τι χρειάζεται η αγορά κι έπειτα σπεύδουν να το παραγάγουν χωρίς δεύτερη σκέψη, μέχρι να κάνουν περιουσία. Δεν αναπτύσσονται περαιτέρω από αυτήν τη βάση, ούτε πραγματοποιούν περαιτέρω επιστημονική έρευνα, ούτε πασχίζουν για την απόλυτη τελειότητα, κι έτσι το τελικό αποτέλεσμα είναι η ελαφριά και η βαριά βιομηχανία της Κίνας, καθώς και κάθε άλλος τομέας της, να μην έχουν κανένα πρωτοποριακό προϊόν στη διεθνή σκηνή. Κι ωστόσο, οι Κινέζοι κομπάζουν: «Εδώ στην Κίνα, έχουμε πρώτης τάξεως παραδοσιακή κουλτούρα 5.000 ετών. Εμείς οι Κινέζοι είμαστε ευγενικοί κι εργατικοί». Τότε γιατί η Κίνα συνεχίζει να φτιάχνει προϊόντα μαϊμού για να εξαπατά τον κόσμο; Γιατί δεν έχει σχεδόν τίποτα το ανταγωνιστικό στην παγκόσμια αγορά; Τι συμβαίνει εκεί; Έχει η Κίνα πρωτοποριακά προϊόντα; Οι Κινέζοι έχουν ένα «πρωτοποριακό» πράγμα, κι αυτό είναι η δεξιότητά τους στην απομίμηση και την παραποίηση, δηλαδή, στην απάτη. Η ποταπότητά τους είναι εμφανής σε αυτό. Κάποιοι θα πουν: «Γιατί μας παρουσιάζεις μ’ αυτόν τον τρόπο; Δεν νομίζεις ότι αυτό μας απαξιώνει και μας υποτιμά;» Αλήθεια; Κρίνοντας από κάποια από τα πράγματα που κάνουν οι Κινέζοι, μπορεί να ειπωθεί ότι τους ταιριάζει γάντι. Υπάρχουν Κινέζοι, είτε στην αγορά είτε ανάμεσα στον απλό λαό, που κάνουν σωστά τη δουλειά τους; Πολλοί λίγοι, κι εκείνοι που προσπαθούν χάνουν το κουράγιο τους όταν βλέπουν πόσο δυσμενές είναι το κοινωνικό περιβάλλον κι ότι όσοι κάνουν σωστά τη δουλειά τους δεν βγάζουν τίποτα καλό απ’ αυτό. Σταματούν να προσπαθούν και καταθέτουν τα όπλα.

Αυτά τα πράγματα που εμπίπτουν στην ανθρώπινη φύση —οι στάσεις, οι σκέψεις και οι απόψεις που αποκαλύπτουν οι άνθρωποι στο πώς αντιμετωπίζουν τους άλλους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα —δείχνουν πολλά πράγματα. Τι δείχνουν; Δείχνουν πώς μπορεί να διακρίνει κανείς τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου, κατά πόσο είναι ένας αξιοπρεπής κι έντιμος άνθρωπος. Τι σημαίνει να είναι κανείς αξιοπρεπής κι έντιμος; Είναι αξιοπρεπής κι έντιμος όποιος είναι παραδοσιακός; Είναι αξιοπρεπής κι έντιμος όποιος είναι πολιτισμένος και καλότροπος; (Όχι.) Είναι αξιοπρεπής κι έντιμος όποιος ακολουθεί τους κανόνες κατά γράμμα; (Όχι.) Δεν είναι τίποτε από αυτά. Τι σημαίνει, λοιπόν, να είναι κανείς αξιοπρεπής κι έντιμος; Αν κάποιος είναι αξιοπρεπής κι έντιμος, τότε ό,τι κι αν κάνει, το κάνει με μια συγκεκριμένη νοοτροπία: «Είτε μου αρέσει να κάνω αυτό το πράγμα είτε όχι, και είτε εμπίπτει στα ενδιαφέροντά μου είτε είναι κάτι που μ’ ενδιαφέρει ελάχιστα, μου ανατέθηκε να το κάνω και θα το κάνω καλά. Θα ξεκινήσω να το μελετώ από το μηδέν και, πατώντας γερά στο έδαφος, θα καταπιαστώ μ’ αυτό βήμα-βήμα. Στο τέλος, όσο κι αν έχω καταφέρει να προχωρήσω σ’ αυτήν την εργασία, θα έχω κάνει ό,τι καλύτερο μπορώ». Τουλάχιστον, θα πρέπει να έχεις προσγειωμένη στάση και νοοτροπία. Έστω πως, από τη στιγμή που αναλαμβάνεις μια εργασία, την κάνεις τελείως πρόχειρα και δεν σε νοιάζει καθόλου· έστω πως δεν την αντιμετωπίζεις με σοβαρότητα και δεν ανατρέχεις σε σχετικές πηγές, δεν κάνεις λεπτομερείς προετοιμασίες ούτε ζητάς τη συμβουλή άλλων, και, πέρα από αυτό, δεν αφιερώνεις περισσότερο χρόνο για να μελετήσεις το συγκεκριμένο αντικείμενο ώστε να μπορείς να βελτιώνεσαι διαρκώς σ’ αυτό και να κατακτήσεις αυτήν τη δεξιότητα ή αυτό το επάγγελμα, και αντ’ αυτού διατηρείς αδιάφορη στάση απέναντί του και το αντιμετωπίζεις με μια στάση απλώς και μόνο να τα βγάζεις πέρα. Σ’ αυτήν την περίπτωση, υπάρχει πρόβλημα στην ανθρώπινη φύση σου. Δεν δείχνει αυτό ότι απλώς τα κουτσοβολεύεις; Κάποιοι λένε: «Δεν μου αρέσει όταν μου αναθέτεις αυτό το καθήκον». Αν δεν σου αρέσει, μην το αποδέχεσαι· κι αν το αποδεχθείς, τότε θα πρέπει να το προσεγγίσεις με σοβαρή, υπεύθυνη στάση. Τέτοια στάση θα πρέπει να έχεις. Αυτό δεν οφείλουν να έχουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση; Αυτό σημαίνει να είναι κανείς αξιοπρεπής κι έντιμος. Όσον αφορά αυτήν την πτυχή της κανονικής ανθρώπινης φύσης, χρειάζεσαι, τουλάχιστον, προσήλωση, ευσυνειδησία και προθυμία να πληρώσεις ένα τίμημα, καθώς και προσγειωμένη, σοβαρή και υπεύθυνη στάση. Αρκεί να έχεις αυτά τα πράγματα.

Υπάρχουν κάθε λογής άνθρωποι στην εκκλησία. Εκείνοι που αγαπούν την αλήθεια έχουν καλύτερη ανθρώπινη φύση, κι όταν αποκαλύπτουν μια διεφθαρμένη διάθεση, είναι εύκολο να διορθωθούν. Όσοι δεν την αγαπούν έχουν πολύ χειρότερη ανθρώπινη φύση. Αν ένας άνθρωπος δεν αφοσιώνεται και είναι ανεύθυνος στην ανάθεση του Θεού, δεν είναι τότε αναξιόπιστος; Μια τέτοια ανθρώπινη φύση είναι άχρηστη και δεν έχει αξία. Είναι ποταπή. Πιστεύεις στον Θεό. Αν προσεγγίζεις την ανάθεσή σου μ’ επιπόλαια κι ανεύθυνη στάση, είτε πρόκειται για ανάθεση από τον Θεό είτε από την εκκλησία, είναι η στάση σου αυτή που θα έπρεπε να έχει ένας άνθρωπος με κανονική ανθρώπινη φύση; Ορισμένοι μπορεί να πουν: «Δεν παίρνω στα σοβαρά τα πράγματα που μου αναθέτουν να κάνω οι αδελφοί και οι αδελφές, αλλά εγγυώμαι ότι θα πετύχω στα πράγματα που μου αναθέτει ο Θεός. Θα τα αντιμετωπίζω σωστά». Είναι αυτό το σωστό αίσθημα; (Όχι.) Γιατί δεν είναι; Απέναντι σε ποιον θα μπορούσε να είναι ειλικρινής κάποιος που είναι αναξιόπιστος και του λείπει η αρετή, κάποιος που δεν έχει αυτά τα στοιχεία στην ανθρώπινη φύση του; Σε κανέναν. Ακόμη και στις δικές του υποθέσεις, εξαπατά και ενεργεί μηχανικά. Δεν είναι ευτελής και άχρηστος ένας τέτοιος άνθρωπος; Αν κάποιος μπορεί ν’ αφοσιωθεί, ν’ αναλάβει την ευθύνη και να είναι αξιόπιστος στα πράγματα που του αναθέτουν άλλοι άνθρωποι, θα τα πήγαινε άραγε πολύ χειρότερα σε μια ανάθεση που έχει αποδεχθεί από τον Θεό; Αν κάποιος με συνείδηση και λογική κατανοεί την αλήθεια, τότε δεν θα τα πάει χειρότερα σε μια ανάθεση που έχει αποδεχθεί από τον Θεό και στην εκτέλεση του καθήκοντός του. Σίγουρα θα τα πάει πολύ καλύτερα από εκείνους που δεν έχουν συνείδηση και τους λείπει η αρετή. Αυτή είναι η διαφορά στον χαρακτήρα τους. Κάποιοι λένε: «Δεν θα το έπαιρνα στα σοβαρά αν μου ζητούσες να φροντίσω έναν σκύλο ή μια γάτα, αλλά αν μου ανέθετες ένα σημαντικό ζήτημα για τον οίκο του Θεού, σίγουρα θα το έκανα καλά». Ισχύει αυτό; (Όχι.) Γιατί όχι; Είτε ένα ζήτημα είναι σημαντικό είτε ασήμαντο, ό,τι κι αν του ανατεθεί, αν ένας άνθρωπος έχει σωστή οπτική, σωστές προθέσεις, ευγενείς αρετές και ακεραιότητα, και είναι αξιόπιστος και ηθικός στη διαγωγή του, κάτι τέτοιο είναι πολύτιμο και διαφορετικό. Τέτοιοι άνθρωποι αντιμετωπίζουν όλα τα ζητήματα με βάση το ήθος και την αξιοπιστία τους. Θα ήταν ειλικρινές αν κάποιος ανήθικος κι αναξιόπιστος άνθρωπος έλεγε: «Αν ο Θεός μού αναθέσει απευθείας κάτι, σίγουρα θα το χειριστώ καλά»; Θα ήταν κάπως υπερβολικό και δόλιο. Πώς μπορείς να είσαι αξιόπιστος απέναντι στους άλλους, αν δεν έχεις συνείδηση και λογική; Τα λόγια σου ηχούν κενά —είναι ένα κόλπο. Κάποτε, ο οίκος του Θεού είχε δύο μικρά σκυλιά, για να φυλάνε ένα μέρος. Ανατέθηκε σε κάποιον να τα φροντίζει, κι εκείνος τα φρόντιζε και τους φερόταν σαν να ήταν δικά του. Αυτός ο άνθρωπος δεν αγαπούσε πολύ τα σκυλιά, αλλά τα φρόντιζε καλά. Όταν αρρώσταιναν, τα φρόντιζε, ενώ τα έπλενε και τα τάιζε ακριβώς στην ώρα τους. Μπορεί να μην του άρεσαν τα σκυλιά, αλλά αντιμετώπισε τη φροντίδα αυτών των σκυλιών ως ανάθεση και ευθύνη του. Δεν υπάρχει εκεί κάτι που θα πρέπει να εντοπίζεται στην ανθρώπινη φύση; Είχε ανθρώπινη φύση, οπότε έκανε καλά αυτό το καθήκον. Αργότερα, κάποιος άλλος ανέλαβε τη φροντίδα των δύο σκυλιών, και μέσα σ’ ένα μήνα ήταν θλιβερό πόσο βάρος έχασαν. Τι είχε συμβεί; Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε ούτε το παρατήρησε όταν αρρώστησαν τα σκυλιά και η κακή τους διάθεση επηρέασε την όρεξή τους. Έτσι κατέληξαν να χάσουν τόσο βάρος. Έτσι τους φρόντιζε αυτός ο άνθρωπος. Υπάρχει κάποια διαφορά ανάμεσα στους ανθρώπους; (Ναι.) Πού; (Στην ανθρώπινη φύση τους.) Εκείνος που φρόντιζε σωστά τα σκυλιά κατανοούσε περισσότερες αλήθειες; Όχι απαραίτητα. Κι εκείνος που δεν τα φρόντιζε επαρκώς δεν είναι απαραίτητο ότι πίστευε στον Θεό για μικρότερο διάστημα. Τότε γιατί υπάρχει τόσο μεγάλη διαφορά μεταξύ τους; Επειδή είναι διαφορετικός ο χαρακτήρας τους. Κάποιοι άνθρωποι είναι αξιόπιστοι. Όταν δίνουν σε κάποιον τον λόγο τους, θα είναι σε θέση να λογοδοτήσουν στο τέλος, είτε τους αρέσει να κάνουν κάτι είτε όχι. Όταν αναλαμβάνουν μια εργασία, είναι σίγουρο ότι θα τη φέρουν σε πέρας, βήμα-βήμα. Είναι αντάξιοι της εμπιστοσύνης που τους δείχνουν οι άλλοι κι ανταποκρίνονται στην καρδιά τους. Έχουν συνείδηση κι αξιολογούν όλα τα πράγματα σύμφωνα μ’ αυτήν. Κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν συνείδηση. Θα δώσουν τον λόγο τους και μετά δεν θα κάνουν τίποτα για να τον κρατήσουν. Δεν λένε: «Πίστεψαν σ’ εμένα. Πρέπει να κάνω αυτό το πράγμα καλά, για να μη χάσω την εμπιστοσύνη τους». Δεν έχουν τέτοια καρδιά και δεν σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο. Δεν είναι αυτό διαφορά στην ανθρώπινη φύση; Πείτε Μου, ο άνθρωπος που έκανε καλά το καθήκον του, το θεώρησε επίπονο; Δεν το θεώρησε ούτε πολύ κοπιαστικό ούτε επίπονο. Δεν έστυψε το μυαλό του προσπαθώντας να σκεφτεί πώς θα κάνει καλά το καθήκον του και δεν προσευχόταν συχνά γι’ αυτό. Ήξερε βαθιά μέσα του ποιο θα ήταν το σωστό, οπότε ανέλαβε αυτό το φορτίο. Εκείνος που δεν ήταν πρόθυμος ν’ αναλάβει το φορτίο αποδέχθηκε επίσης το καθήκον, κι αμέσως μετά το θεώρησε μπελά. Όταν γάβγιζαν τα σκυλιά, ενοχλούνταν και τα μάλωνε: «Γαβγίζεις, ε; Γάβγισε άλλη μία φορά και θα σε πεθάνω στις κλωτσιές!» Δεν υπάρχει εδώ διαφορά στην ανθρώπινη φύση; Υπάρχει, και είναι μεγάλη. Κάποιοι άνθρωποι, όταν τους αναθέτεις κάτι, το βρίσκουν εκνευριστικό, ενοχλούνται και νιώθουν ότι δεν τους αφήνεις πολλή ελευθερία. «Κι άλλη δουλειά; Έχω ήδη πολλές να κάνω· δεν λουφάρω εδώ πέρα!» Κι έτσι, βρίσκουν κάθε είδους προφάσεις για να το αποφύγουν, για να δικαιολογηθούν που δεν εκπλήρωσαν την ευθύνη τους. Δεν έχουν συνείδηση ή λογική ούτε εξετάζουν τον εαυτό τους. Αντιθέτως, βρίσκουν προφάσεις και δικαιολογίες για να αιτιολογήσουν το ότι έχουν ανεπαρκή ανθρώπινη φύση. Έτσι συμπεριφέρονται οι άνθρωποι με ανεπαρκή ανθρώπινη φύση. Μπορεί, λοιπόν, ένας τέτοιος άνθρωπος να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα; (Όχι.) Γιατί όχι; Δεν αγαπά την αλήθεια και δεν αγαπά τα θετικά πράγματα. Έτσι δεν είναι; Δεν έχει ούτε κανονική ανθρώπινη φύση ούτε την πραγματικότητα των θετικών πραγμάτων. Δεν έχει αυτήν την ουσία μέσα του. Ποια είναι, λοιπόν, η σχέση ανάμεσα στην αλήθεια και στην κανονική ανθρώπινη φύση; Τι πρέπει να εμπεριέχει η ανθρώπινη φύση κάποιου ώστε να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα και να κάνει πράξη την αλήθεια; Κατ’ αρχάς, πρέπει να έχει συνείδηση και λογική. Ό,τι κι αν κάνει, πρέπει να έχει τη σωστή στάση, το σωστό σκεπτικό και τη σωστή οπτική. Μόνο μ’ αυτά μπορεί κάποιος να έχει κανονική ανθρώπινη φύση, και μόνο αν έχει κανονική ανθρώπινη φύση, μπορεί ν’ αποδεχθεί και να κάνει πράξη την αλήθεια.

B. Η διαχείριση του προσωπικού περιβάλλοντος των ανθρώπων

Δεύτερο στοιχείο: η διαχείριση του προσωπικού περιβάλλοντος των ανθρώπων στην καθημερινότητά τους. Σε ποιο πεδίο της κανονικής ανθρώπινης φύσης αναφέρεται αυτό το στοιχείο; (Στο περιβάλλον διαβίωσης κάποιου.) Και από τι αποτελείται αυτό; Αποτελείται κυρίως από δύο ευρεία πεδία: το περιβάλλον όπου ζει κάποιος, το οποίο εκτείνεται μόνο στην προσωπική του ζωή, και τα δημόσια περιβάλλοντα με τα οποία έρχεται τακτικά σε επαφή. Και από τι αποτελούνται, συγκεκριμένα, αυτά τα δύο ευρεία πεδία; Από τον τρόπο ζωής κάποιου, καθώς και από το πώς διαχειρίζεται την υγιεινή και το περιβάλλον του. Για να το αναλύσουμε περαιτέρω, από τι αποτελείται ο τρόπος ζωής κάποιου; Από την εργασία και την ανάπαυση, τη διατροφή, και πράγματα όπως η διατήρηση της υγείας του σε καθημερινή βάση και οι στοιχειώδεις γνώσεις για την καθημερινότητα. Θα ξεκινήσουμε με το πρώτο, την εργασία και την ανάπαυση. Αυτά θα πρέπει απλώς να γίνονται τακτικά και προγραμματισμένα. Πέρα από ειδικές περιστάσεις, όπως όταν το έργο κάποιου του επιβάλλει να ξενυχτάει ή να κάνει υπερωρίες, η εργασία και η ανάπαυση τις περισσότερες φορές γίνονται τακτικά και βάσει προγράμματος. Αυτός είναι ο σωστός τρόπος. Κάποιοι άνθρωποι προτιμούν να μένουν ξύπνιοι τη νύχτα. Δεν κοιμούνται τα βράδια, αλλά απασχολούνται με κάθε λογής πράγματα. Δεν πηγαίνουν για ύπνο παρά μόνο αφού ξυπνήσουν οι άλλοι και ξεκινήσουν τη δουλειά τους, νωρίς το πρωί, ενώ όταν τη νύχτα οι άλλοι πηγαίνουν για ύπνο, εκείνοι σηκώνονται και πιάνουν δουλειά. Δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; Δεν συγχρονίζονται ποτέ με τους άλλους, φέρονται πάντοτε ιδιαίτερα —η λογική αυτών των ανθρώπων δεν έχει και πολλή βάση. Υπό κανονικές συνθήκες, οι ρυθμοί όλων θα πρέπει σε γενικές γραμμές να συγχρονίζονται, με εξαίρεση τις ειδικές περιπτώσεις. Ποιο είναι το επόμενο; (Η διατροφή.) Εύκολα μπορεί να ανταποκριθεί κανείς στις διατροφικές απαιτήσεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Αυτό είναι εύκολο. Ωστόσο, δεν έχουν οι άνθρωποι και κάποιες παράλογες απόψεις για τη διατροφή; Ορισμένοι λένε: «Πιστεύουμε στον Θεό και τα πάντα είναι στα δικά Του χέρια. Καμία απολύτως διατροφική συνήθεια δεν μπορεί να βλάψει το στομάχι. Θα τρώμε ελεύθερα ό,τι θέλουμε, χωρίς περιορισμούς. Αφού μας προστατεύει ο Θεός, δεν υπάρχει θέμα». Δεν υπάρχουν άνθρωποι με τέτοια κατανόηση; Δεν είναι λίγο στρεβλή αυτή η άποψη; Μια τέτοια κατανόηση δεν είναι φυσιολογική. Όσοι την έχουν δεν σκέφτονται φυσιολογικά. Υπάρχουν και άνθρωποι που μπερδεύουν τις φυσιολογικές, πρακτικές γνώσεις για τη ζωή με τη φροντίδα της σάρκας. Πιστεύουν ότι το να δίνει κανείς σημασία στις πρακτικές γνώσεις για τη ζωή σημαίνει να φροντίζει τη σάρκα. Δεν υπάρχουν άνθρωποι που το πιστεύουν αυτό; (Ναι.) Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι έχουν στομαχικές διαταραχές και δεν τρώνε καυτερά φαγητά που ερεθίζουν το στομάχι. Υπάρχουν ορισμένοι που τους λένε: «Αυτό είναι δική σου διατροφική προτίμηση· φροντίζεις τη σάρκα. Πρέπει να επαναστατήσεις εναντίον της. Σε κάποια μέρη που θα πας, αυτό θα είναι το φαγητό και θα πρέπει να το φας. Πώς γίνεται να μην το φας;» Δεν υπάρχουν άνθρωποι με τέτοια κατανόηση; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να φάνε ένα συγκεκριμένο φαγητό κι ωστόσο επιμένουν να το τρώνε και να υποφέρουν, προκειμένου να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα. Εγώ λέω το εξής: «Αν δεν θέλεις, μπορείς να μην το φας. Κανείς δεν θα σε κατακρίνει αν δεν το φας». Εκείνοι λένε: «Όχι, πρέπει να το φάω!» Σ’ αυτήν την περίπτωση, τους αξίζει που υποφέρουν. Ήθελαν και τα ‘παθαν. Εκείνοι θέτουν κανονισμούς στον εαυτό τους, οπότε εκείνοι πρέπει να τους τηρήσουν. Θα ήταν, λοιπόν, λάθος να μη φάνε το φαγητό; (Όχι.) Δεν θα ήταν. Άλλοι έχουν συγκεκριμένα προβλήματα υγείας και είναι αλλεργικοί σε κάποιες τροφές. Πρέπει, άρα, ν’ αποφεύγουν αυτές τις τροφές και να μην τις τρώνε. Κάποιοι είναι αλλεργικοί στις καυτερές πιπεριές κι επομένως δεν πρέπει να τις τρώνε, αλλά επιμένουν να το κάνουν. Συνεχίζουν να τις τρώνε και πιστεύουν ότι αυτό σημαίνει να επαναστατεί κανείς ενάντια στη σάρκα. Δεν είναι στρεβλή αυτή η κατανόηση; Είναι. Αν δεν κάνει να φάνε κάτι, δεν πρέπει να το τρώνε. Για ποιον λόγο πολεμούν το σώμα τους; Δεν είναι απερίσκεπτο αυτό; (Ναι, είναι.) Δεν υπάρχει λόγος να τηρούν αυτόν τον κανονισμό ούτε να επαναστατούν ενάντια στη σάρκα τους μ’ αυτόν τον τρόπο. Ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του φυσική κατάσταση: Κάποιοι έχουν ευαίσθητο στομάχι, κάποιοι έχουν αδύναμη καρδιά, κάποιοι δεν βλέπουν καλά, κάποιοι ιδρώνουν πολύ, κάποιοι δεν ιδρώνουν ποτέ. Η κατάσταση του καθενός είναι διαφορετική. Πρέπει να κάνεις προσαρμογές με βάση τη δική σου κατάσταση. Μία και μόνη πρόταση αντιστοιχεί σ’ αυτές τις περιπτώσεις: Απόκτησε λίγη κοινή λογική στη ζωή. Τι σημαίνει εδώ ο όρος «κοινή λογική»; Σημαίνει ότι πρέπει να γνωρίζεις ποιες τροφές είναι βλαβερές για σένα και ποιες σου κάνουν καλό. Αν κάτι δεν έχει ωραία γεύση αλλά κάνει καλό στην υγεία σου, πρέπει για λόγους υγείας να το φας. Αν κάτι είναι νόστιμο, αλλά σε πειράζει όταν το τρως, μην το τρως. Αυτό είναι κοινή λογική. Πέρα απ’ αυτό, οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν και κάποιους πρακτικούς τρόπους να παραμένουν υγιείς. Καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, να τρως τα κατάλληλα φαγητά ανάλογα με τη χρονική στιγμή, το κλίμα και την εποχή· αυτή είναι μια βασική αρχή. Μην πολεμάς το σώμα σου· αυτή είναι μια σκέψη και μια κατανόηση που οφείλουν να έχουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση. Κάποιοι έχουν εντερίτιδα και υποφέρουν από διάρροια όταν τρώνε τροφές που ερεθίζουν το στομάχι. Να μην τις τρώνε, λοιπόν. Ωστόσο, ορισμένοι λένε το εξής: «Δεν φοβάμαι. Ο Θεός με προστατεύει», με αποτέλεσμα να τρώνε και μετά να υποφέρουν από διάρροια. Λένε μάλιστα ότι έτσι τους δοκιμάζει και τους εξευγενίζει ο Θεός. Δεν είναι παράλογοι; Αν δεν είναι παράλογοι, τότε είναι απίστευτα λαίμαργοι και τρώνε χωρίς να σκέφτονται τις συνέπειες. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν πολλά θέματα. Δεν μπορούν να ελέγξουν την όρεξή τους, αλλά λένε: «Δεν φοβάμαι. Ο Θεός με προστατεύει!» Πώς είναι η κατανόησή τους για το ζήτημα; Είναι στρεβλή· δεν κατανοούν την αλήθεια, αλλά προσπαθούν να την εφαρμόσουν στα τυφλά. Παρόλο που έχουν εντερίτιδα, τρώνε ότι να ‘ναι, κι όταν μετά παθαίνουν διάρροια, λένε ότι ο Θεός τούς δοκιμάζει και τους εξευγενίζει· δεν είναι αυτό τυφλή εφαρμογή των κανονισμών; Όταν ένας τόσο παράλογος άνθρωπος λέει τέτοιες αηδίες, δεν βλασφημεί έτσι τον Θεό; Θα εργαζόταν το Άγιο Πνεύμα σε έναν τόσο γελοίο άνθρωπο; (Όχι.) Αν δεν κατανοείς την αλήθεια, δεν πρέπει να σπεύδεις να εφαρμόσεις κανονισμούς στα τυφλά. Θα υπέβαλε ο Θεός αδιακρίτως οποιονδήποτε σε δοκιμασίες; Ασφαλώς και όχι. Δεν έχεις καν τα προσόντα γι’ αυτό. Το ανάστημά σου δεν έχει φτάσει σ’ αυτό το σημείο, κι επομένως ο Θεός δεν θα σε δοκιμάσει. Κάποιος που δεν ξέρει ποιες τροφές θα τον πειράξουν είναι ένας ηλίθιος με διαταραγμένο μυαλό. Μπορούν οι άνθρωποι που δεν έχουν ορθολογισμό κι έχουν διαταραγμένο μυαλό να κατανοήσουν τις προθέσεις του Θεού; Μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια; (Όχι.) Θα δοκίμαζε, λοιπόν, ο Θεός έναν τέτοιο άνθρωπο; Όχι. Αυτό σημαίνει να μην έχει κανείς λογική και να λέει ανοησίες. Υπάρχουν αρχές με βάση τις οποίες ο Θεός δοκιμάζει τους ανθρώπους. Οι δοκιμασίες απευθύνονται στους ανθρώπους που αγαπούν την αλήθεια και την επιδιώκουν, στους ανθρώπους που θα χρησιμοποιούσε ο Θεός και που θα μπορούσαν να καταθέσουν μαρτυρία γι’ Αυτόν. Δοκιμάζει τους ανθρώπους που έχουν πραγματική πίστη και μπορούν να Τον ακολουθήσουν και να καταθέσουν μαρτυρία σ’ Αυτόν. Κανένας από εκείνους που αναζητούν μόνο την άνεση και την απόλαυση και δεν επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια, κι ασφαλώς κανένας από εκείνους που έχουν στρεβλή αντίληψη των πραγμάτων δεν έχει το έργο του Αγίου Πνεύματος. Μ’ αυτό το δεδομένο, θα τους δοκίμαζε ο Θεός; Είναι εντελώς απίθανο.

Κάποιοι άνθρωποι έχουν πρόσβαση σε κινεζικά θεραπευτικά βότανα ή υγιεινά τρόφιμα, τα οποία καταναλώνουν αλόγιστα. Ορισμένες γυναίκες συχνά πασαλείβουν το πρόσωπό τους με πράγματα που προστατεύουν το δέρμα, που το λευκαίνουν και το τεντώνουν. Δαπανούν καθημερινά δύο ώρες για να βαφτούν και άλλες τρεις για να ξεβαφτούν και τελικά καταστρέφουν ολοσχερώς το δέρμα τους. Μάλιστα λένε: «Η ομορφιά ξεθωριάζει με την ηλικία. Κανείς δεν μπορεί να υπερνικήσει αυτόν τον νόμο της φύσης· αρκεί να ρίξεις μια ματιά στο γερασμένο δέρμα μου!» Στην πραγματικότητα, δεν θα φαίνονταν τόσο γερασμένες αν άφηναν και λίγο το πρόσωπό τους σε ησυχία· το δέρμα τους γέρασε ακριβώς επειδή πασαλείβονταν μ’ αυτά τα προϊόντα. Τι καταλαβαίνετε απ’ αυτό; (Ότι πήγαιναν γυρεύοντας.) Καλά να πάθουν! Στην κανονική ανθρώπινη φύση, υπάρχουν κάποιες πρακτικές γνώσεις για τη ζωή, τις οποίες πρέπει κανείς να κατανοεί, όπως η κοινή γνώση για το πώς να παραμένει κανείς υγιής και να προλαμβάνει τις αρρώστιες: για παράδειγμα, ότι τα κρύα πόδια είναι πιθανό να προκαλέσουν πόνο στη μέση, ή ακόμη, πώς να αντιμετωπίσει κανείς τα πρώτα στάδια της πρεσβυωπίας και γιατί είναι βλαβερό να κάθεται κανείς πολλή ώρα μπροστά στον υπολογιστή. Θα πρέπει να καταλαβαίνει κανείς έστω και λίγο αυτά τα πρακτικά πράγματα για τη φροντίδα της υγείας του. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Για να πιστεύεις στον Θεό, το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να διαβάζεις τα λόγια Του. Σε τι ωφελεί να μάθει κανείς όλες αυτές τις πρακτικές συμβουλές για τη φροντίδα της υγείας; Ο Θεός καθορίζει πόσο θα ζήσει ένας άνθρωπος. Όσες γνώσεις κι αν έχει κανείς για τη φροντίδα της υγείας του, δεν θα ωφελήσουν. Όταν έρθει η στιγμή να πεθάνεις, κανείς δεν μπορεί να σε σώσει». Εκ πρώτης όψεως, αυτό φαίνεται σωστό, αλλά στην πραγματικότητα είναι λίγο παράλογο. Είναι κάτι που θα έλεγε κάποιος που δεν έχει πνευματική κατανόηση. Αυτού του είδους οι άνθρωποι μαθαίνουν να παπαγαλίζουν τετριμμένα λόγια και δόγματα και φαίνονται πνευματικοί, όταν στην πραγματικότητα δεν έχουν καθόλου ξεκάθαρη κατανόηση. Προσπαθούν να εφαρμόσουν κανονισμούς στα τυφλά όταν τους συμβαίνει κάτι και μιλάνε όσο πιο ωραία μπορούν, χωρίς να κάνουν πράξη καμία αλήθεια. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι μπορεί να τους λένε ότι ο χυλός από καλαμποκάλευρο είναι θρεπτικός, ότι κάνει καλό στην υγεία. Αυτό δεν τους πείθει. Μόλις, όμως, ακούσουν κάποιον να λέει ότι το βραστό χοιρινό είναι υγιεινό, θα φάνε του σκασμού την επόμενη φορά που θα το δουν, και μάλιστα καθώς μασουλάνε θα πουν: «Τι να κάνω; Πρέπει να το φάω, για την υγεία μου!» Δεν είναι δόλιο να το πει κανείς αυτό; (Ναι, είναι.) Συνιστά δόλο. Το να έχεις κανονική ανθρώπινη φύση σημαίνει να έχεις ό,τι θα έπρεπε να έχουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση, να γνωρίζεις ό,τι θα έπρεπε να γνωρίζουν οι άνθρωποι, να ξέρεις ό,τι θα έπρεπε να ξέρεις στο στάδιο ζωής που αντιστοιχεί στην ηλικία σου. Κάποιοι εικοσάχρονοι τρώνε ό,τι να ’ναι. Τρώνε παγάκια όταν κάνει παγωνιά. Οι μεγαλύτεροί τους φοβούνται όταν το βλέπουν αυτό και τους παροτρύνουν να σταματήσουν, λέγοντάς τους ότι θα πονέσει το στομάχι τους. Εκείνοι λένε: «Θα πονέσει το στομάχι μου; Δεν παθαίνω τίποτα. Κοίταξέ με: Είμαι σ’ εξαιρετική φυσική κατάσταση!» Δεν ξέρουν από τέτοια στην ηλικία τους. Κάτσε να γίνουν σαράντα και δώσε τους τότε να φάνε παγάκια. Θα το έκαναν; (Όχι.) Κι όταν φτάσουν στα εξήντα, πάνε τα παγάκια, ξέχνα τα· θα φοβούνται ακόμη και να τα πλησιάσουν. Το σώμα τους δεν θα μπορεί ν’ αντέξει τόσο κρύο. Αυτό λέγεται εμπειρία· να παίρνει κανείς μαθήματα ζωής. Αν κάποιος στα εξήντα του εξακολουθεί να μην ξέρει ότι το στομάχι του δεν μπορεί ν’ αντέξει πολλά παγάκια, ότι το σώμα του δεν μπορεί να το υπομείνει αυτό κι ότι θ’ αρρωστήσει, πώς λέγεται αυτό; Δεν υστερεί ο συγκεκριμένος άνθρωπος σε κανονική ανθρώπινη φύση; Του λείπουν τα βιώματα. Αν κάποιος που είναι εξήντα και κάτι εξακολουθεί να μην ξέρει ότι το κρύο κάνει κακό στη μέση, ότι τα κρύα πόδια προκαλούν πόνο στη μέση, τότε πώς έχει καταφέρει να φτάσει εξήντα και χρονών; Θα πρέπει απλώς να τα κουτσοβόλευε αφήνοντας τα χρόνια να περνούν. Κάποιοι άνθρωποι καταλαβαίνουν πολλά πρακτικά πράγματα για τη ζωή μέχρι να κλείσουν τα σαράντα, όπως για παράδειγμα, κάποιες πρακτικές γνώσεις για την υγεία, κι έχουν αρκετές σωστές απόψεις για τα υλικά πράγματα, τα χρήματα και την εργασία, καθώς και για τους συγγενείς τους, τις παγκόσμιες υποθέσεις, τη ζωή και ούτω καθεξής. Έχουν ξεκάθαρη κατανόηση γι’ αυτά τα πράγματα, κι ακόμη κι αν δεν πιστεύουν στον Θεό, τα κατανοούν λίγο καλύτερα από τους νεότερους. Είναι άνθρωποι με αίσθημα του σωστού και του λάθους, με κανονικό σκεπτικό. Τις δυο δεκαετίες που έχουν ζήσει από τότε που ήταν είκοσι χρονών, κατάλαβαν πολλά πράγματα, ορισμένα από τα οποία προσεγγίζουν την αλήθεια. Αυτό δείχνει ότι είναι άνθρωποι με ικανότητα κατανόησης, άνθρωποι με καλό επίπεδο. Κι αν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια, η είσοδός τους στην αλήθεια-πραγματικότητα θα έρθει πολύ γρηγορότερα, επειδή θα έχουν βιώσει πολλά σε αυτά τα είκοσι χρόνια και θα έχουν αποκτήσει κάποια θετικά πράγματα. Οι εμπειρίες τους θα συνάδουν με την αλήθεια-πραγματικότητα για την οποία μιλάει ο Θεός. Ωστόσο, αν η ανθρώπινη φύση αυτών των ανθρώπων έχει πολλές ελλείψεις και δεν έχουν τις σωστές απόψεις ή το σκεπτικό της κανονικής ανθρώπινης φύσης, πόσο μάλλον τη νοημοσύνη της κανονικής ανθρώπινης φύσης σε σχέση με τη ζωή, με τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που προκύπτουν σε αυτά τα είκοσι χρόνια, τότε θα έχουν ζήσει όλα αυτά τα χρόνια άσκοπα. Σε διάφορα μέρη που έχω πάει, έχω διαπιστώσει ότι κάποιες από τις αδελφές μεγαλύτερης ηλικίας δεν ξέρουν να μαγειρεύουν. Δεν μπορούν ούτε καν να σχεδιάσουν ένα ισορροπημένο γεύμα. Φτιάχνουν σούπα με τροφές που θα έπρεπε να τηγανιστούν και τηγανίζουν τις τροφές που θα έπρεπε να μαγειρευτούν σε μια σούπα. Ανάλογα με τις εποχές, παράγονται και διαφορετικές τροφές, αλλά εκείνες σερβίρουν πάντα τα ίδια πιάτα στο τραπέζι. Τι συμβαίνει; Δεν έχουν ίχνος νοημοσύνης, έτσι δεν είναι; Τους λείπει το επίπεδο της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Δεν μπορούν καν να μαγειρέψουν τις διάφορες τροφές που συναντούν στην καθημερινότητά τους, όπως το λάχανο και η πατάτα. Δεν μπορούν ν’ ανταπεξέλθουν ούτε στις πιο απλές εργασίες και δεν μπορούν να τις φέρουν σε πέρας. Πώς τα έφερναν βόλτα τα τελευταία πενήντα ή εξήντα χρόνια; Είναι, πράγματι, δυνατόν να μην είχαν στην καρδιά τους καθόλου απαιτήσεις από τη ζωή τους; Αν κάποιος δεν μπορεί ν’ αντλήσει εμπειρία από οτιδήποτε κάνει, τότε ποιο καθήκον θα μπορούσε να κάνει καλά; Είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι μπορούν να μάθουν να κάνουν πράγματα, αν απλώς αφοσιωθούν κι εκπαιδευτούν για λίγο σ’ αυτά. Αν κάποιος εξακολουθεί να μην μπορεί να κάνει κάτι μετά από πολλά χρόνια μελέτης, τότε λογικά η νοημοσύνη και το επίπεδό του είναι φρικτά!

Ας μιλήσουμε τώρα λίγο για τη διαχείριση της υγιεινής. Πρόσφατα πήγα σε δύο μέρη όπου οι χώροι γύρω από τα σπίτια ήταν σε κατάσταση απόλυτου χάους. Αρχικά, τα πάντα εκεί ήταν αρκετά τακτοποιημένα. Πώς, λοιπόν, αυτά τα μέρη κατέληξαν να γίνουν «χοιροστάσια»; Ο λόγος είναι ότι οι άνθρωποι εκεί δεν ξέρουν πώς να διατηρούν τον έλεγχο των πραγμάτων. Όσον αφορά την υγιεινή, δεν έχουν τη συναίσθηση και τις απαιτήσεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Δεν είναι απλώς ότι είναι τεμπέληδες· πέρα απ’ αυτό, έχουν συνηθίσει να ζουν σε τέτοιες συνθήκες. Σκορπίζουν σκουπίδια στο έδαφος και παρατάνε πράγματα παντού, χωρίς κανέναν κανόνα ή περιορισμό. Όταν έχουν καθαρίσει έναν χώρο, μπορούν να τον διατηρήσουν καθαρό μόνο για μία ή δύο μέρες· μετά από λίγες μέρες, είναι τόσο ακατάστατος και βρόμικος που δεν αντέχεις να τον βλέπεις. Πείτε Μου, πώς ονομάζεται ένα τέτοιο περιβάλλον; Και τι σόι άνθρωποι είναι εκείνοι που μπορούν να τρώνε με όρεξη και να κοιμούνται σε τέτοιες συνθήκες; Είναι σαν τα γουρούνια, έτσι δεν είναι; Δεν έχουν καμία επίγνωση και δεν καταλαβαίνουν τίποτε σε σχέση με την υγιεινή, το περιβάλλον τους, τη δομή, τη διαχείριση. Όσο βρόμικα κι ακατάστατα κι αν γίνουν, δεν το παρατηρούν. Δεν τους ενοχλεί· δεν ανησυχούν γι’ αυτό και δεν ταράζονται. Συνεχίζουν να ζουν έτσι, γενικά κι αόριστα, και χωρίς απαιτήσεις. Σε κάποια μέρη, οι άνθρωποι φροντίζουν πολύ την υγιεινή και το περιβάλλον τους, και θα νόμιζε κανείς ότι νοιάζονται για την καθαριότητα, ότι ξέρουν πώς να διαχειρίζονται τους χώρους γύρω τους. Μέχρι, όμως, να γίνει μια αιφνιδιαστική επιθεώρηση, κανείς δεν ξέρει ότι έστελναν ανθρώπους να καθαρίσουν το μέρος πριν από τις επιθεωρήσεις. Αν τους πεις από πριν ότι σκοπεύεις να έρθεις, είναι σίγουρο ότι το μέρος θα είναι καθαρό. Αν πας χωρίς να τους προειδοποιήσεις, θα βρεις ένα διαφορετικό περιβάλλον, το οποίο σίγουρα θα είναι βρόμικο κι ακατάστατο. Στα δωμάτια κάποιων κοριτσιών υπάρχουν παντού σκορπισμένα ρούχα και παπούτσια, ενώ έξω, στοιβαγμένα μαζί με τα ρούχα, θα δεις εργαλεία, όπως τσάπες και αξίνες. Κάποιοι μπορεί να πουν ότι ήταν τόσο απασχολημένοι που δεν είχαν χρόνο να καθαρίσουν. Τόσο απασχολημένοι ήταν; Δεν είχαν χρόνο ούτε ανάσα να πάρουν; Αν όντως δεν είχαν, τότε ναι, ήταν απασχολημένοι· σίγουρα, όμως, δεν μπορεί να ήταν τόσο απασχολημένοι. Πόσο δύσκολο είναι να διαχειριστούν τον χώρο τους; Πόσο περίπλοκο είναι να διατηρήσουν ένα καθαρό, τακτοποιημένο περιβάλλον; Έχει αυτό κάποια σχέση με την ανθρώπινη φύση τους; Γιατί αρέσει τόσο πολύ στους ανθρώπους να ζουν σε «χοιροστάσιο»; Γιατί νιώθουν τόσο άνετα σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον; Πώς είναι δυνατόν να μην αντιδρούν καθόλου σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον; Τι συμβαίνει εκεί; Ποια είναι η αιτία της κακής διαχείρισης ενός περιβάλλοντος; Αν πάω κάπου περιστασιακά και τους ενημερώσω από πριν, θα κάνουν τον χώρο λαμπίκο. Αν, όμως, πηγαίνω συχνά, θα σταματήσουν να καθαρίζουν. Λένε: «Έρχεσαι εδώ συχνά, οπότε ας αφήσουμε τις τυπικότητες. Έτσι είμαστε. Είναι εξαντλητικό να καθαρίζει κανείς όλη την ώρα! Ποιος έχει το κουράγιο; Είμαστε τόσο απασχολημένοι με τη δουλειά όλη μέρα που δεν έχουμε χρόνο ούτε τα μαλλιά μας να χτενίσουμε!» Βρίσκουν τέτοιες δικαιολογίες. Και τι άλλες δικαιολογίες βρίσκουν; «Όλα αυτά είναι προσωρινά. Δεν χρειάζεται να τα έχουμε στην εντέλεια. Μια χαρά είναι έτσι». Πράγματι, τα πάντα είναι προσωρινά, αλλά ακόμη και σε αντίσκηνο να ζούσες, θα έπρεπε να το φροντίζεις, έτσι δεν είναι; Έτσι είναι η κανονική ανθρώπινη φύση. Αν δεν έχεις ούτε αυτήν τη λιγοστή ανθρώπινη φύση, σε τι διαφέρεις από τα θηρία;

Στον οίκο του Θεού, υπάρχει μια εκκλησία που βρίσκεται σε πολύ καλή τοποθεσία, κοντά σε βουνά και νερό. Έχει φτιαχτεί ένας δρόμος εκεί και το κοντινό ποτάμι περιστοιχίζεται από δέντρα. Υπάρχει μάλιστα κι ένα κιόσκι εκεί δίπλα, με διακοσμητικά πετρώματα. Είναι πραγματικά πολύ όμορφη. Μια μέρα, σ’ αυτόν τον καθαρό δρόμο, είδα από μακριά ένα μικρό, κίτρινο πράγμα. Όταν πλησίασα, είδα ότι ήταν μια φλούδα από πορτοκάλι. Ποιος ξέρει ποιος πέταξε χωρίς σκέψη τα σκουπίδια του εκεί. Και στο κιόσκι, το οποίο παλιότερα ήταν επίσης καθαρό, κάποιος είχε φάει ηλιόσπορους και είχε σκορπίσει τα τσόφλια σε όλο το δάπεδο. Πείτε Μου, ήξερε αυτός ο άνθρωπος τους κανόνες; Στην κανονική ανθρώπινη φύση, υπάρχουν απαιτούμενα πρότυπα για την υγιεινή και το περιβάλλον κάποιου, έτσι δεν είναι; Κάποιοι μπορεί να πουν: «Πώς δεν έχω πρότυπα; Πλένω τα πόδια μου κάθε βράδυ. Κάποιοι δεν το κάνουν. Κάποιοι δεν πλένουν καν το πρόσωπό τους όταν ξυπνάνε το πρωί». Εντάξει, τα πόδια σου μπορεί να είναι καθαρά, αλλά γιατί το περιβάλλον εργασίας σου είναι σαν χοιροστάσιο; Τι σόι καθαριότητα είναι αυτή που έχεις; Στην καλύτερη περίπτωση, δείχνει ότι είσαι τρομερά εγωιστής. Θέλεις να διαχειρίζεσαι τα πάντα· πώς θα μπορούσες να έχεις τα πάντα υπό τον έλεγχό σου, αν δεν μπορείς να διαχειριστείς ούτε ένα κτιριακό συγκρότημα; Αυτό είναι στ’ αλήθεια ξεδιάντροπο! Δεν είναι μόνο το περιβάλλον τους που δεν μπορούν να διαχειριστούν αυτοί οι άνθρωποι· δεν μπορούν καν να διαχειριστούν την προσωπική τους υγιεινή και πετούν σκουπίδια στο έδαφος. Πώς απέκτησαν αυτήν τη συνήθεια; Μπορεί να δικαιολογούν το γεγονός ότι πετάνε φλούδες από φρούτα στο έδαφος αποκαλώντας το κομποστοποίηση. Τότε, γιατί να μην τα βάλουν σ’ έναν σωρό κοσμποστοποίησης ή σ’ έναν κάδο σκουπιδιών; Γιατί να τα πετάξουν στον δρόμο ή σ’ αυτό το κιόσκι; Είναι το κιόσκι χώρος κομποστοποίησης; Δεν δείχνει αυτό ότι παραβλέπουν τους κανόνες; (Ναι.) Δείχνει τρομερή έλλειψη ανθρώπινης φύσης, λογικής και ήθους· αυτοί οι άνθρωποι είναι ευτελείς! Πείτε Μου, υπάρχει τρόπος να λυθεί αυτό το ζήτημα; Πώς μπορεί να σταματήσει; Θα έχει αποτέλεσμα η επίβλεψη; Ποιος θα μπορούσε να έχει τον νου του σε τέτοια πράγματα; Τι πρέπει να γίνει; (Να τους επιβληθεί πρόστιμο.) Ναι, αυτή είναι η ύστατη λύση. Θα πρέπει να τεθεί σε εφαρμογή ένα κατάλληλο σύστημα. Τέλος στην ατιμωρησία. Αυτοί οι άνθρωποι είναι απλώς πολύ ποταποί· είναι αδιόρθωτοι! Σε κάποια μέρη, είναι σκορπισμένα παντού σαπισμένα χαρτοκιβώτια, σαπισμένες σανίδες και κομμάτια χαρτιού, και οι άνθρωποι εκεί λένε ότι τα κρατούν για μελλοντική χρήση. Αφού είναι χρήσιμα πράγματα, γιατί δεν τα ταξινομούν ανά είδος, σε τακτοποιημένες στοίβες; Δεν θα φαίνονταν πιο ωραία έτσι και δεν θα έπιαναν λιγότερο χώρο; Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα από διαχείριση. Στους χώρους τους, υπάρχουν πράγματα στοιβαγμένα και σκορπισμένα όπου να ‘ναι, με αποτέλεσμα να μη μένει καθόλου χώρος. Οι στοίβες γίνονται όλο και πιο ακατάστατες όσο μεγαλώνουν, η ακαταστασία συνοδεύεται και από βρομιά, και τελικά το μέρος γίνεται αχούρι που απωθεί οποιονδήποτε το βλέπει. Έχουν κανονική ανθρώπινη φύση οι άνθρωποι που ζουν σε τέτοια περιβάλλοντα; Είναι άνθρωποι με επίπεδο αν δεν μπορούν να ελέγξουν ούτε το περιβάλλον στο οποίο ζουν; Εξακολουθεί να υπάρχει κάποια διαφορά ανάμεσα σ’ αυτούς τους ανθρώπους και στα θηρία; Αφενός, ο λόγος που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να διαχειρίζονται τους χώρους στους οποίους ζουν είναι ότι κανείς δεν έχει επίγνωση της υγιεινής ούτε ξέρει πώς να διαχειρίζεται το περιβάλλον του. Δεν τους περνάνε από το μυαλό αυτά τα πράγματα και δεν γνωρίζουν πώς θα έπρεπε να είναι το περιβάλλον διαβίωσης των ανθρώπων. Είναι σαν τα ζώα, δεν έχουν επίγνωση σε τι είδους περιβάλλον θα έπρεπε να ζουν. Αφετέρου, οι διαχειριστές δεν ξέρουν πώς να διαχειρίζονται αυτά τα πράγματα. Οι διαχειριστές δεν ξέρουν πώς να διαχειρίζονται αυτά τα πράγματα, και οι διαχειριζόμενοι δεν παίρνουν πρωτοβουλίες ούτε έχουν επίγνωση αυτών των πραγμάτων. Στο τέλος, με τη «συνεργασία» όλων, το μέρος μετατρέπεται σε «χοιροστάσιο». Όταν αυτοί οι άνθρωποι περάσουν κάποιο διάστημα σ’ ένα μέρος, φεύγω από εκεί με μια συγκεκριμένη αίσθηση: «Γιατί δεν είναι ποτέ καθαρό αυτό το μέρος; Γιατί δεν μοιάζει ποτέ με σπίτι;» Πείτε Μου, θα μπορούσε ν’ ανέβει η ψυχολογία κάποιου στη θέα ενός τέτοιου μέρους; (Όχι.) Θα σας έφτιαχνε η διάθεση αν πηγαίνατε εκεί; (Δεν θα νιώθαμε τίποτε το ιδιαίτερο.) Αυτή θα ήταν η πραγματική αντίδρασή σας: κανένα ιδιαίτερο αίσθημα. Κατάρτισα σχέδια για μερικά απ’ αυτά τα μέρη, κι όταν ολοκληρώθηκε το έργο και τα πράγματα είχαν μπει και πάλι σε τάξη, όλοι απολάμβαναν αυτό που έβλεπαν. Ωστόσο, μερικές μέρες μετά, επικρατούσε και πάλι ένα χάος. Έπρεπε να βρω κάποιον κατάλληλο να το διαχειριστεί αυτό, προκειμένου να διατηρηθεί η υγιεινή. Ο λόγος είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πολύ βρόμικοι και προκαλούν χάος σε ό,τι δουλειά κι αν κάνουν. Κάποιοι μαζεύουν λαχανικά και δεν ξέρουν πού πρέπει να τα πλύνουν. Επιμένουν να ψάχνουν ένα καθαρό μέρος για να κάνουν αυτήν τη δουλειά, με αποτέλεσμα να βρομίζουν εκείνο το μέρος. Πώς θα ένιωθες αν το έβλεπες αυτό; Δεν είναι αυτοί οι άνθρωποι μια αγέλη από θηρία; Δεν έχουν ανθρώπινη φύση! Είναι εξοργιστικό να βλέπεις αυτούς τους ανθρώπους, που δεν νοιάζονται καθόλου για την υγιεινή και δεν ξέρουν πώς να διαχειρίζονται το περιβάλλον τους! Τους παρέχεται ένα ωραίο περιβάλλον για να ζήσουν, όπου όλα είναι όμορφα τακτοποιημένα. Την άνοιξη φυτρώνουν κάθε λογής λουλούδια και θάμνοι· έχουν βουνά, νερό, ένα κιόσκι· έχουν χώρους για να εργαστούν, μέρη για να ζήσουν και κάθε λογής ανέσεις. Τι ωραία! Αλλά πώς κατέληξε; Το θεώρησαν δεδομένο· δεν εκτίμησαν την καλοσύνη. Σκέφτηκαν: «Αυτό είναι ένα από τα ωραιότερα μέρη, αλλά όπως και να το κάνεις είναι εξοχή. Το έδαφος έχει μόνο χορτάρια και λάσπη». Μ’ αυτήν τη νοοτροπία, κατέστρεψαν το μέρος χωρίς σκέψη. Δεν τους πέρασε από το μυαλό να διαχειριστούν το περιβάλλον τους. Πόσα πράγματα απουσιάζουν από μια τέτοια ανθρώπινη φύση! Δεν έχει τα στοιχεία που θα έπρεπε να έχει η ανθρώπινη φύση· αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν καν να διατηρήσουν τον έλεγχο στις διάφορες πτυχές του περιβάλλοντος διαβίωσής τους με τους πιο βασικούς τρόπους. Πείτε Μου, πώς είναι δυνατόν οι άνθρωποι να μη σκέφτονται να διαφυλάξουν αυτό το τόσο ωραίο περιβάλλον στο οποίο ζουν; Πώς είναι δυνατόν να μην τους περνά απ’ το μυαλό να το φροντίζουν; Γιατί; Μήπως επειδή είναι τόσο απασχολημένοι με τα καθήκοντά τους που δεν έχουν τον χρόνο; Τι άλλο μπορεί να συμβαίνει μ’ αυτούς; Υπάρχει άνθρωπος που να μην είναι απασχολημένος με τα καθήκοντά του; Ορισμένοι ζουν σε χειρότερα περιβάλλοντα από εσάς, κι ωστόσο φροντίζουν αρκετά καλά τον χώρο τους. Οι άνθρωποι τον βλέπουν και τους επικροτούν, εκδηλώνουν τον θαυμασμό και την εκτίμησή τους γι’ αυτούς. Κι έπειτα, είναι και το δικό σας περιβάλλον διαβίωσης: οι άλλοι δεν χρειάζεται καν να μπουν μέσα· θα σε περιφρονούσαν και μόνο αν έριχναν μια ματιά στον εξωτερικό χώρο. Εσύ δεν το προκάλεσες αυτό; Οι δικές σου πράξεις και συμπεριφορές δημιούργησαν αυτό το αξιοθρήνητα παραμελημένο περιβάλλον στο οποίο ζεις. Όταν οι άλλοι βλέπουν το περιβάλλον στο οποίο ζεις, είναι σαν να βλέπουν την ουσία σου. Μπορείς, λοιπόν, να τους κατηγορήσεις που σε περιφρονούν; Το κατά πόσο ένας άνθρωπος είναι ανώτερος ή κατώτερος, ευγενής ή αχρείος, δεν καθορίζεται από τις αξιολογήσεις των άλλων, αλλά από το τι βιώνει ο ίδιος. Αν έχεις τα στοιχεία της κανονικής ανθρώπινης φύσης, μπορείς να βιώσεις την αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα. Θα μπορείς να δείξεις τις ευγενείς σου αρετές, και θα είναι φυσικό οι άλλοι να σε υπολήπτονται και να σ’ εκτιμούν. Αν δεν έχεις αυτά τα στοιχεία και δεν καταλαβαίνεις πρακτικά θέματα υγιεινής ούτε ξέρεις πώς να φροντίζεις το περιβάλλον σου, αλλά ζεις όλες τις μέρες σου σ’ ένα «χοιροστάσιο» και μάλιστα νιώθεις κι αρκετά ευχαριστημένος μ’ αυτό, τότε αποκαλύπτεις τα κτηνώδη χαρακτηριστικά σου. Αυτό σημαίνει ότι είσαι ευτελής και κατώτερος. Μπορεί ένας τόσο ευτελής και κατώτερος άνθρωπος, με τέτοια ευτελή και κατώτερη ανθρώπινη φύση, χωρίς ίχνος από το σκεπτικό, τις απόψεις, τις απαιτήσεις και την επιδίωξη που οφείλει να έχει η κανονική ανθρώπινη φύση, να κατανοήσει την αλήθεια; Μπορεί να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα; (Όχι.) Πιστεύετε κι εσείς ότι δεν μπορεί; Γιατί όχι; Κάποιοι θα πουν: «Έχουμε προ πολλού ξεφορτωθεί όλα αυτά τα εγκόσμια πράγματα στα χρόνια της πίστης μας στον Θεό. Δεν μας ενδιαφέρουν αυτά τα πράγματα! ‘‘Το να ζει κανείς μια ποιοτική ζωή’’ είναι κάτι εγκόσμιο!» Δεν το λένε αυτό ορισμένοι άνθρωποι; Είναι, τότε, ο αέρας που αναπνέεις κάτι εγκόσμιο; Είναι τα ρούχα που φοράς κι όλα τα υλικά πράγματα που χρησιμοποιείς εγκόσμια; Γιατί δεν βρίσκεις ένα τυχαίο μέρος στην ύπαιθρο για συνάθροιση; Γιατί να συναθροίζεστε σ’ ένα δωμάτιο; Δεν είναι παράλογοι οι άνθρωποι που το λένε αυτό; Θα σου πω ένα γεγονός: Αν ένας τέτοιος άνθρωπος θέλει να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα, θα του είναι δύσκολο. Αν ένας άνθρωπος επιθυμεί να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα, θα πρέπει πρώτα να έχει κανονική ανθρώπινη φύση· πέρα απ’ αυτό, θα πρέπει ν’ απαλλαγεί απ’ αυτές τις κακές συνήθειες στη ζωή του, να επιδιώξει έναν τρόπο ζωής κι έναν στόχο στη ζωή του που να έχουν ποιότητα, τρόπους και ήθος. Είναι εύστοχο να το θέσουμε έτσι; Τότε, λοιπόν, είναι εύκολο να αποκατασταθούν αυτά τα προβλήματα; Πόσος καιρός χρειάζεται για ν’ αλλάξει κάποιος τρόπο ζωής και ν’ απαλλαγεί από μια κακή συνήθεια στη ζωή του; Ποια μέθοδος πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να εισέλθει σ’ αυτό το γρηγορότερο δυνατόν; Ποιες μέθοδοι υπάρχουν, εκτός από την τιμωρία; (Η αμοιβαία επίβλεψη.) Η αμοιβαία επίβλεψη είναι μία μέθοδος· εξαρτάται από το αν οι άνθρωποι θα την αποδεχθούν. Όπως το βλέπω Εγώ, η επιβολή προστίμων είναι μια ισχυρή κίνηση, και πραγματικά αποτελεσματική. Από τη στιγμή που θίγεις το θέμα των χρηματικών προστίμων, θίγεις τα συμφέροντα των ανθρώπων. Δεν έχουν άλλη επιλογή από το να συμμορφωθούν, από φόβο ότι μπορεί να πληγούν τα συμφέροντά τους. Αυτό επιτυγχάνεται με την επιβολή προστίμων. Γιατί, όμως, δεν επιτυγχάνεται τίποτα μέσα από τις συναναστροφές μ’ αυτούς τους ανθρώπους πάνω στην αλήθεια; Επειδή δεν έχουν κανονική ανθρώπινη φύση ούτε τις απαιτούμενες προϋποθέσεις για ν’ αποδεχθούν την αλήθεια. Γι’ αυτό η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια είναι αναποτελεσματική μέθοδος στην περίπτωσή τους. Σε οποιοδήποτε εργασιακό περιβάλλον, μάθε, πρώτον, να ταξινομείς τα πράγματα ανά είδος· δεύτερον, να διατηρείς την τάξη· τρίτον, να διατηρείς την υγιεινή και την καθαριότητα, και τότε, μετά από όλα αυτά, να καλλιεργείς τη συνήθεια να πετάς τα σκουπίδια. Αυτά τα στοιχεία θα πρέπει να έχει η κανονική ανθρώπινη φύση.

Ορισμένες γυναίκες βουρτσίζουν τα μαλλιά τους και βγαίνουν έξω, χωρίς πρώτα να σκουπίσουν τις τούφες μαλλιών που έχουν πέσει κάτω. Το κάνουν αυτό κάθε μέρα. Μπορεί ν’ αλλάξει μια τέτοια συνήθεια; Μόλις τελειώσεις με το βούρτσισμα των μαλλιών σου, πρέπει αμέσως να καθαρίσεις και να συμμαζέψεις. Μην αφήνεις τους άλλους να καθαρίσουν· διαχειρίσου καλά το περιβάλλον σου μόνος σου. Αν θέλεις να διαχειρίζεσαι καλά το περιβάλλον σου, θα πρέπει να ξεκινήσεις με τον εαυτό σου. Καθάριζε πρώτα τον δικό σου χώρο. Εκτός απ’ αυτό, θα πρέπει να είναι κανείς ευαισθητοποιημένος πολίτης σε σχέση με τα δημόσια περιβάλλοντα στα οποία ζει. Για παράδειγμα, όλοι οι άνθρωποι θα πρέπει να έχουν την ευθύνη να διαχειρίζονται τους χώρους όπου ζουν κι αναπαύονται. Αν δεις στο έδαφος κομμάτια από φλούδα πορτοκαλιού, απλώς μάζεψέ τα και πέταξέ τα στον κάδο σκουπιδιών. Σε ορισμένα εργοτάξια, μόλις ολοκληρωθεί μια εργασία, υπάρχουν παντού ροκανίδια, πριονίδια, ράβδοι σιδήρου και καρφιά. Πηγαίνοντας εκεί, είναι πολύ εύκολο να πατήσεις ένα καρφί αν δεν είσαι προσεκτικός. Δεν είναι καθόλου ασφαλές. Γιατί δεν καθαρίζουν και δεν φροντίζουν για την υγιεινή μόλις τελειώσουν τη δουλειά τους; Τι σόι κακή συνήθεια είναι αυτή; Μπορούν να εξηγήσουν γιατί το κάνουν αυτό; Τι θα σκέφτονταν οι άλλοι αν έβλεπαν έναν ακατάστατο, βρόμικο χώρο εργασίας; Τα θηρία δεν κάνουν έτσι τη δουλειά τους; Οι άνθρωποι με ανθρώπινη φύση πρέπει να καθαρίζουν και να τακτοποιούν τα πράγματα όταν τελειώνουν μια δουλειά, οπότε οι άλλοι θα καταλαβαίνουν με μια ματιά ότι η δουλειά έγινε από ανθρώπους. Τα θηρία δεν καθαρίζουν μόλις τελειώσουν μια δουλειά, λες και το καθάρισμα δεν είναι δική τους ευθύνη και δεν έχει καμία σχέση μαζί τους. Τι είδους λογική είναι αυτή; Έχω δει πάρα πολλούς ανθρώπους να μην καθαρίζουν μόλις τελειώνουν μια δουλειά. Έχουν όλοι αυτήν την κακή συνήθεια. Τους έχω πει ότι κάθε μέρα, όταν τελειώνουν τη δουλειά τους, θα πρέπει να κανονίζουν να μαζεύει κάποιος όλα τα σκουπίδια. Να καθαρίζουν κάθε μέρα. Έτσι, ο χώρος θα είναι καθαρός. Πρέπει να καλλιεργήσουν μια τέτοια συνήθεια. Για να καλλιεργήσει κάποιος μια συνήθεια στη ζωή του, πρέπει να ξεκινήσει από τη διατήρηση ενός περιβάλλοντος, κι έπειτα να περιμένει να το συνηθίσει. Όταν μια μέρα αλλάξει αυτό το περιβάλλον, θα νιώσει κι ο ίδιος άσχημα αν δει κάτι βρόμικο. Είναι ακριβώς όπως κάποιοι άνθρωποι που έχουν ζήσει στο εξωτερικό για τρία ή πέντε χρόνια και πιστεύουν ότι όλα είναι καλύτερα εκεί. Έρχεται η μέρα που επιστρέφουν στην πατρίδα τους και νιώθουν ότι έγιναν ξαφνικά σπουδαίοι. Συμπεριφέρονται με περιφρόνηση στους άλλους που δεν ενδιαφέρονται για την υγιεινή, στους ανθρώπους που έχουν βρόμικα σπίτια. Δεν αντέχουν ούτε λίγες μέρες χωρίς να κάνουν μπάνιο. Το περιβάλλον τους δεν το επέβαλε αυτό; Έτσι λειτουργούν τα πράγματα. Πρέπει, λοιπόν, να ξεκινήσεις από τη διαχείριση της προσωπικής σου υγιεινής και του περιβάλλοντός σου. Έτσι θα νιώθεις άνετα κάνοντας το καθήκον σου· κι αυτό είναι που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση. Σε πολλά μέρη που έχω πάει, έχω δει δωμάτια κοριτσιών που είναι σε απόλυτο χάος, σε πλήρη ακαταστασία. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Θέλεις να είμαστε τακτικοί· θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε λες και είμαστε σε στρατόπεδο;» Δεν υπάρχει λόγος για όλα αυτά. Να στρώνετε το κρεβάτι σας και να καθαρίζετε το δωμάτιό σας κάθε μέρα. Να διατηρείτε την καθαριότητα. Να σας γίνει συνήθεια. Αν κάνεις αυτά τα πράγματα καθημερινά, θα σου γίνουν συνήθεια, κανόνας· θα γίνουν τόσο αυτόματες κινήσεις όσο και το φαγητό. Τότε, θα έχεις καλλιεργήσει μια τέτοια καθημερινή συνήθεια και ο πήχης των απαιτήσεών σου για τους χώρους γύρω σου θα έχει ανέβει. Κι όταν ανέβει αυτός ο πήχης, όλη σου η συμπεριφορά, η νοοτροπία σου, το γούστο σου, η ανθρώπινη φύση σου και η αξιοπρέπειά σου θ’ ανέβουν επίπεδο. Αν, όμως, ζεις σε «χοιροστάσιο», σ’ ένα μέρος που δεν είναι για ανθρώπους, αλλά μοιάζει περισσότερο με τη φωλιά ενός θηρίου, τότε δεν έχεις ανθρώπινη ομοιότητα. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι, όταν μπαίνουν σ’ ένα δωμάτιο και βλέπουν ότι ο χώρος και το πάτωμα του είναι καθαρά, σκουπίζουν έξω τα παπούτσια τους για λίγο, για να φύγει η βρομιά. Και πάλι νιώθουν βρόμικοι, οπότε, πριν μπουν στο δωμάτιο, σπεύδουν να βγάλουν τα παπούτσια τους. Όταν ο ιδιοκτήτης του δωματίου βλέπει πόσο καθαροί είναι και πόσο τον σέβονται, θα τους σεβαστεί κι εκείνος. Άλλοι απλώς μπαίνουν μέσα, με παπούτσια καλυμμένα από τη λάσπη, και δεν σκέφτονται καν ότι λερώνουν με λάσπη το πάτωμα. Είναι εντελώς αναίσθητοι ως προς αυτό. Ο ιδιοκτήτης του δωματίου βλέπει ότι από τη φύση τους αγνοούν τους κανόνες. Τους παίρνει με κακό μάτι, κι έτσι τους περιφρονεί και δεν τους επιτρέπει στο εξής να μπουν στο δωμάτιο. Τους αφήνει να περιμένουν απ’ έξω, κι αυτό υποδηλώνει το εξής: «Δεν αξίζεις να μπεις· αν μπεις, θα καταστρέψεις το μέρος και θα μου πάρει πολλή ώρα για να καθαρίσω!» Δεν θα τους σεβαστεί. Όταν βλέπει ότι δεν έχουν ανθρώπινη ομοιότητα, δεν τους σέβεται καν. Αν κάποιος φτάσει σ’ αυτό το σημείο στη ζωή του, εξακολουθεί να είναι άνθρωπος; Ένα κατοικίδιο είναι καλύτερο απ’ αυτόν. Οι άνθρωποι, λοιπόν, για να αποκαλούνται άνθρωποι, πρέπει να βιώνουν ανθρώπινη ομοιότητα, και για να βιώνουν ανθρώπινη ομοιότητα, πρέπει να έχουν κανονική ανθρώπινη φύση. Όπου κι αν ζει κάποιος, όποιο καθήκον κι αν κάνει, πρέπει να τηρεί τους κανόνες. Πρέπει να φροντίζει τον χώρο του και την υγιεινή του και πρέπει να έχει αίσθημα ευθύνης και καλές συνήθειες στη ζωή του. Πρέπει να κάνει τα πάντα με προσοχή και σοβαρότητα, και να συνεχίζει μέχρι να τα κάνει καλά και σύμφωνα με τα πρότυπα. Μ’ αυτόν τον τρόπο, οι άλλοι, στην εκτέλεση του καθήκοντός σου και στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεις ανθρώπους και πράγματα, θα βλέπουν ότι είσαι έντιμος και αξιοπρεπής, ότι είσαι καλός άνθρωπος. Θα νιώθουν θαυμασμό για σένα και θα είναι φυσικό να σε σέβονται. Επίσης, θα σ’ εκτιμούν και θα σε υπολήπτονται, κι έτσι δεν θα σε κοροϊδεύουν ούτε θα σ’ εκφοβίζουν. Θα σου μιλούν με σοβαρότητα, χωρίς χλευασμό ή περιφρόνηση. Δεν ξέρω πώς αντιλαμβάνονται οι άλλοι την εμφάνισή Μου, αλλά έχω μια αίσθηση: Όταν συναντώ τους περισσότερους ανθρώπους, δεν αστειεύονται ούτε μιλάνε επιπόλαια. Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό. Ίσως επειδή οι άνθρωποι έχουν την εξής αίσθηση: «Απλώς είσαι πολύ σοβαρός άνθρωπος. Είσαι σοβαρός και στα λόγια και στις πράξεις Σου. Είσαι έντιμος άνθρωπος. Δεν θα τολμούσα ν’ αστειευτώ όταν αλληλεπιδρώ μαζί Σου. Είναι ξεκάθαρο από την πρώτη ματιά ότι δεν είσαι τέτοιος άνθρωπος». Αν, όταν πας κάπου και μιλάς, συζητάς, αλληλεπιδράς με ανθρώπους, εκείνοι νιώθουν ότι υπάρχει κάτι στην ανθρώπινη φύση και στο ήθος σου —μπορεί να μην είναι σε θέση να πουν ξεκάθαρα τι είναι αυτό, αλλά εσύ θα ξέρεις τι σκέφτεσαι κάθε μέρα, και θα έχεις πάντα αρχές και πρότυπα για το πώς βλέπεις τα πράγματα κι αλληλεπιδράς με τους ανθρώπους —αν έρχεσαι σ’ επαφή κι αλληλεπιδράς με τους άλλους μ’ αυτόν τον τρόπο, τότε θα λένε ότι είσαι πολύ συνετός, πολύ σοβαρός και συνετός σε ό,τι κάνεις, ότι, δηλαδή, έχεις αρχές. Τι αίσθηση θα τους εμπνεύσει τελικά αυτό; Πάρε τον χρόνο σου και συλλογίσου. Αν έχεις στη συμπεριφορά σου τα εφόδια που οφείλουν να έχουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση, δεν έχει σημασία πώς μπορεί να σε αξιολογούν οι άλλοι πίσω από την πλάτη σου. Αν πιστεύουν, στα βάθη της καρδιάς τους, ότι είσαι ένας έντιμος, συνετός άνθρωπος, κάποιος με σοβαρή, υπεύθυνη στάση απέναντι σ’ όλα τα πράγματα, κάποιος μ’ ευγένεια, τότε αφού έρθουν σ’ επαφή κι αλληλεπιδράσουν μαζί σου για λίγο, θα καταλήξουν να σε εγκρίνουν και να σε εκτιμούν. Και τότε, θ’ αξίζεις κάτι ως άνθρωπος. Αν, αφού έρθουν σ’ επαφή μαζί σου για λίγο, δουν ότι δεν κάνεις τίποτε καλά, ότι είσαι τεμπέλης κι αχόρταγος, ότι δεν είσαι πρόθυμος να μάθεις τίποτα, ότι τα πρότυπά σου υπερβαίνουν τις ικανότητές σου, ότι είσαι αρκετά πλεονέκτης κι εγωιστής, και ακόμη περισσότερο, ότι δεν σ’ ενδιαφέρει η υγιεινή και δεν σκέφτεσαι να φροντίζεις το περιβάλλον σου· αν δουν ότι δεν ξέρεις τα κατατόπια σε τίποτε από ό,τι κάνεις, ότι έχεις πολύ χαμηλό επίπεδο κι ότι είσαι αναξιόπιστος και ανίκανος να κάνεις καλά οποιαδήποτε εργασία σου ανατίθεται, τότε δεν θα σε υπολογίζουν καθόλου και θ’ ακυρωθείς ως άνθρωπος. Σε τελική ανάλυση, δεν είναι και τόσο σπουδαίο να μη σε υπολογίζουν καθόλου οι άλλοι· αυτό που έχει σημασία είναι ότι αν είσαι εξίσου ευτελής, κατώτερος κι άχρηστος στην καρδιά του Θεού, σαν ένα θηρίο, χωρίς καρδιά ούτε πνεύμα, τότε έχεις μπλέξει άσχημα. Απέχεις ακόμη πολύ από τη σωτηρία! Αν ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα, κι αν τα λόγια και οι πράξεις του δεν ακολουθούν κανέναν κανόνα, αν ένας άνθρωπος μοιάζει με θηρίο, έχει ελπίδα σωτηρίας; Όπως το βλέπω Εγώ, αυτός ο άνθρωπος κινδυνεύει. Αργά ή γρήγορα, θα αποκλειστεί.

Γ. Η στάση και η συμπεριφορά των ανθρώπων στην επαφή τους με το αντίθετο φύλο

Το τρίτο στοιχείο μας είναι η στάση και η συμπεριφορά των ανθρώπων στην επαφή τους με το αντίθετο φύλο στην καθημερινότητά τους. Πρόκειται για ένα ζήτημα που θ’ αντιμετωπίσει οποιοσδήποτε ζει ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους, ανεξαρτήτως της ηλικίας του. Με ποια πτυχή της ανθρώπινης φύσης σχετίζεται; Σχετίζεται με την αξιοπρέπεια, το αίσθημα ντροπής και τον τρόπο διαγωγής ενός ανθρώπου. Ορισμένοι άνθρωποι βλέπουν την επαφή με το αντίθετο φύλο πολύ χαλαρά. Αισθάνονται πως δεν πρόκειται για κάτι σπουδαίο εφόσον δεν συμβαίνει τίποτα και κανείς από τους δύο δεν επιδίδεται σε λάγνες σκέψεις, ούτε αποκαλύπτει κάποιο άνομο πάθος. Θα πρέπει ένα άτομο με κανονική ανθρώπινη φύση να έχει τέτοιες σκέψεις; Είναι αυτό σημάδι κανονικής ανθρώπινης φύσης; Μόλις είσαι σε αρκετά μεγάλη ηλικία ώστε να παντρευτείς και να έρθεις σε επαφή με το αντίθετο φύλο και θέλεις να δεσμευτείς, αν το κάνεις με τρόπο φυσιολογικό, κανείς δεν πρόκειται να παρέμβει. Ορισμένοι άνθρωποι, όμως, δεν θέλουν σχέση: φλερτάρουν για μερικές μέρες με κάποιον που τραβά την προσοχή τους και μόλις γνωρίσουν κάποιον που τους αρέσει και ταιριάζει στα γούστα τους, αρχίζουν να συμπεριφέρονται επιδεικτικά. Και πώς συμπεριφέρονται επιδεικτικά; Με ένα σήκωμα του φρυδιού, με ένα κλείσιμο του ματιού ή με μια αλλαγή στον τόνο της φωνής τους καθώς μιλούν. Διαφορετικά, κινούνται με έναν συγκεκριμένο τρόπο ή αρχίζουν να κάνουν χιουμοριστικά σχόλια για να τραβήξουν την προσοχή· αυτό είναι επίδειξη. Όταν κάποιος που δεν είναι συνήθως έτσι αποκαλύπτει τέτοιες συμπεριφορές, το μόνο σίγουρο είναι ότι υπάρχουν κοντά του κάποια άτομα του αντίθετου φύλου, τα οποία ταιριάζουν στα γούστα του. Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι; Μπορεί να πει κανείς πως δεν φέρονται σωστά ή πως δεν διατηρούν ξεκάθαρα όρια μεταξύ ανδρών και γυναικών, αλλά δεν έχουν επιδείξει ανήθικη συμπεριφορά. Ορισμένοι μπορεί να πουν πως είναι απλώς επιπόλαιοι. Με άλλα λόγια, φέρονται αναξιοπρεπώς· οι επιπόλαιοι άνθρωποι δεν έχουν το αίσθημα του αυτοσεβασμού. Ορισμένοι άνθρωποι αποκαλύπτουν αυτά τα χαρακτηριστικά στην καθημερινότητά τους, μα αυτό δεν επηρεάζει την εκτέλεση του καθήκοντός τους, ούτε έχει επηρεάσει την ολοκλήρωση του έργου τους· αυτό, λοιπόν, αποτελεί πράγματι πρόβλημα; Ορισμένοι λένε: «Εφόσον δεν τους παρεμποδίζει κατά την επιδίωξη της αλήθειας, χρειάζεται να το συζητάμε;» Με τι σχετίζεται αυτό; Με την ντροπή και την αξιοπρέπεια της ανθρώπινης φύσης. Η ανθρώπινη φύση ενός ατόμου δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ντροπή και αξιοπρέπεια, και χωρίς αυτά η ανθρώπινη φύση του δεν μπορεί να θεωρηθεί κανονική. Ορισμένοι άνθρωποι είναι αξιόπιστοι, είναι σοβαροί, υπεύθυνοι και εργάζονται σκληρά ό,τι κι αν κάνουν. Δεν παρουσιάζουν ιδιαίτερα προβλήματα, μα απλώς δεν παίρνουν στα σοβαρά αυτήν την πτυχή της ζωής τους. Όταν φλερτάρεις με ένα μέλος του αντίθετου φύλου, αυτό θεωρείται εποικοδομητικό ή επιζήμιο; Τι θα γίνει, εάν αυτός με τον οποίο φλερτάρεις, σε ερωτευτεί; Μπορεί να πεις: «Δεν ήθελα να γίνει αυτό». Εάν, λοιπόν, εξακολουθείς να φλερτάρεις με κάποιον ενώ δεν θες να γίνει κάτι τέτοιο, δεν παίζεις μαζί του; Τον πληγώνεις! Κατά κάποιον τρόπο, δεν διαθέτεις αίσθημα ηθικής! Όσοι το κάνουν αυτό έχουν κακό χαρακτήρα. Επιπλέον, εάν δεν σκοπεύεις να επιδιώξεις αυτήν τη σχέση και δεν την αντιμετωπίζεις με σοβαρότητα, ωστόσο, εξακολουθείς να σηκώνεις το φρύδι σου, να κλείνεις το μάτι στο αντίθετο φύλο και να συμπεριφέρεσαι επιδεικτικά με πλάκες και χιούμορ, κάνοντας τα πάντα για να δείξεις ότι έχεις στυλ, ότι είσαι όμορφος ή όμορφη, εάν συμπεριφέρεσαι τόσο επιδεικτικά, τι κάνεις στην πραγματικότητα; (Αποπλανάς ανθρώπους.) Αυτό εμπεριέχει μια πρόθεση αποπλάνησης. Τώρα, αυτό το είδος αποπλανητικής συμπεριφοράς θεωρείται ευγενές ή άσχημο πράγμα; (Άσχημο.) Σε αυτό το σημείο δεν υπάρχει πλέον καθόλου αξιοπρέπεια. Τι είδους άνθρωποι σ’ αυτόν τον κόσμο θ’ αποπλανούσαν τους άλλους; Πόρνες, ακόλαστες γυναίκες, καθάρματα —αυτοί οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι θα πει ντροπή. Τι σημαίνει ότι δεν ξέρουν τι θα πει ντροπή; Σημαίνει ότι είναι ξεδιάντροποι. Δεν νοιάζονται καθόλου για πράγματα όπως η ακεραιότητα, η ντροπή και η τιμή ή η αξιοπρέπεια και η υπόληψη. Τέτοιοι άνθρωποι γυρνάνε εδώ κι εκεί κάνοντας επίδειξη και φλερτάροντας. Δεν τους αρκεί να φλερτάρουν με έναν ή δύο ανθρώπους· και οκτώ ή δέκα να είναι, δεν το θεωρούν υπερβολή. Θα χρειάζονταν πολλές χιλιάδες για να ικανοποιηθούν. Κάποιες παντρεμένες γυναίκες έχουν κάνει δύο παιδιά, αλλά δεν το ξέρει κανένας εκτός σπιτιού. Γιατί δεν αφήνουν να μαθευτεί; Φοβούνται ότι μόλις πουν πως είναι παντρεμένες και δεσμευμένες, δεν θα φλερτάρουν πλέον μ’ επιτυχία και θα χάσουν την ικανότητά τους να αποπλανούν και να γοητεύουν τους άλλους. Γι’ αυτό δεν το λένε ανοιχτά. Δεν είναι αυτού του είδους οι άνθρωποι ξεδιάντροποι; Όταν η ανθρώπινη φύση κάποιου εμπεριέχει τέτοια πράγματα, είναι κανονική; Δεν είναι. Αυτό σημαίνει ότι αν έχεις τέτοια ανθρώπινη φύση και τέτοιες συμπεριφορές, τότε η κανονική ανθρώπινη φύση σου έχει ελλείψεις· της λείπει η ντροπή και η αξιοπρέπεια. Κάποια άτομα αρχίζουν να φτιάχνουν τα μαλλιά τους και τα ρούχα τους μόλις βρεθούν με άτομα του αντίθετου φύλου ή βάζουν ρουζ και πούδρα, κάνοντας ό,τι καλύτερο μπορούν για να ομορφύνουν. Ποιος είναι ο σκοπός τους όταν το κάνουν αυτό; Ο σκοπός τους είναι η αποπλάνηση. Αυτό είναι κάτι που δεν θα έπρεπε να υπάρχει στην κανονική ανθρώπινη φύση. Όταν κάποιος μπορεί ν’ αποπλανά τους άλλους μ’ αυτόν τον τρόπο και να μη νιώθει τίποτα, να σκέφτεται ότι είναι μάλλον φυσιολογικό και συνηθισμένο φαινόμενο, ότι δεν τρέχει και τίποτα, αυτό σημαίνει ότι δεν έχει αίσθημα ντροπής κι ότι δεν ξέρει καν τι πρέπει να κάνει και τι όχι. Υπάρχουν άνθρωποι που, αν τους έδινε κάποιος δέκα χιλιάδες γουάν, θα ήταν πρόθυμοι να περπατήσουν ολόγυμνοι στον δρόμο. Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι άνθρωποι χωρίς αίσθημα ντροπής. Θα κάνουν τα πάντα για το χρήμα, χωρίς ντροπή. Η ακεραιότητα, ο χαρακτήρας, το αίσθημα ντροπής και η αξιοπρέπεια δεν σημαίνουν τίποτα και δεν έχουν καμία αξία γι’ αυτούς. Νομίζουν ότι η ικανότητά τους να επιδεικνύονται και ν’ αποπλανούν τους άλλους είναι ταλέντο, κι αντλούν χαρά μόνο όταν κερδίζουν την εύνοια περισσότερων ανθρώπων και τρέχουν κι άλλοι από πίσω τους. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή για μια τέτοια γυναίκα· αυτό εκτιμά περισσότερο. Δεν εκτιμά πράγματα όπως η αξιοπρέπεια, το αίσθημα ντροπής ή ο χαρακτήρας. Είναι αυτό καλή ανθρώπινη φύση; (Όχι.) Έχετε επιδείξει εσείς αυτές τις συμπεριφορές; (Ναι.) Μπορείτε, τότε, να τις κρατάτε υπό έλεγχο; Και μπορείτε να τις κρατάτε υπό έλεγχο τις περισσότερες φορές ή μόνο κάποιες λίγες φορές; Έχετε ικανότητα αυτοσυγκράτησης; Οι άνθρωποι που μπορούν να συγκρατούν τον εαυτό τους, ξέρουν βαθιά μέσα τους τι θα πει ντροπή. Όλοι έχουν κάποιες στιγμές παρορμητικότητας κι ακολασίας, αλλά όταν αυτό συμβαίνει σε ανθρώπους με αυτοσυγκράτηση, νιώθουν ότι δεν είναι σωστό αυτό που κάνουν, ότι τους υποβαθμίζει, ότι πρέπει ν’ αλλάξουν αμέσως κατεύθυνση κι ότι πρέπει να πάψουν να το κάνουν. Κι αργότερα, όταν βρίσκονται ξανά σε τέτοια κατάσταση, είναι σε θέση να ελέγξουν τον εαυτό τους. Αν δεν υπάρχει ούτε αυτή η λιγοστή ικανότητα αυτοσυγκράτησης στην ανθρώπινη φύση σου, τότε ενάντια σε τι θα μπορούσες να επαναστατήσεις όταν κληθείς να κάνεις πράξη την αλήθεια; Ορισμένοι άνθρωποι έχουν ευλογηθεί με ωραία εμφάνιση και το αντίθετο φύλο τούς κυνηγά διαρκώς. Όσο περισσότερο τους κυνηγούν, τόσο περισσότερο αισθάνονται πως έχουν το περιθώριο να συμπεριφέρονται επιδεικτικά. Δεν τους βάζει αυτό σε κίνδυνο; Τι θα πρέπει να κάνεις σε αυτήν την περίπτωση; (Να αναγνωρίσεις και να αποφύγεις αυτήν την παγίδα.) Πρόκειται πραγματικά για παγίδα την οποία πρέπει να αποφύγεις· εάν δεν το κάνεις, μπορεί κάλλιστα να ανακαλύψεις πως κάποιος σε έχει παγιδεύσει. Πρέπει να αποφύγεις αυτήν την παγίδα πριν πέσεις μέσα· αυτό αποκαλείται αυτοσυγκράτηση. Οι άνθρωποι με αυτοσυγκράτηση έχουν ένα αίσθημα ντροπής, έχουν αξιοπρέπεια. Όσοι δεν έχουν αυτοσυγκράτηση μπορούν να παρασυρθούν από οποιονδήποτε τους αποπλανήσει και κάθε φορά που κάποιος τρέχει από πίσω τους, εκείνοι τσιμπάνε, κάτι που προμηνύει προβλήματα. Επιπλέον, συμπεριφέρονται εσκεμμένα επιδεικτικά, καλλωπίζονται και φορούν τα καλά τους και επιλέγουν συγκεκριμένα να φορέσουν ό,τι ρούχα μπορούν να τους κάνουν να φαίνονται πιο όμορφοι, πιο ελκυστικοί και ωραίοι, και τα φορούν κάθε μέρα ανεξαιρέτως. Αυτό τους βάζει σε κίνδυνο και δείχνει πως πρόκειται για ανθρώπους που προσπαθούν συνειδητά να αποπλανήσουν άλλους. Εάν με αυτά τα ρούχα τραβάς όλα τα βλέμματα, εάν φαίνεσαι υπερβολικά σαγηνευτικός, τότε πρέπει να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα σου και να σταματήσεις να φοράς τέτοια ρούχα. Εάν είσαι αποφασισμένος ως προς αυτό, τότε μπορείς να το καταφέρεις. Εάν, ωστόσο, δεν έχεις αυτήν την αποφασιστικότητα και θέλεις να αναζητήσεις κάποιον σύντροφο, τότε εμπρός, βρες κάποιον: Να αλληλεπιδράτε μεταξύ σας με τρόπο φυσιολογικό, χωρίς να φλερτάρετε ο ένας με τον άλλον. Εάν δεν αναζητάς σύντροφο, αλλά εξακολουθείς να φλερτάρεις με τους άλλους, αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ως έλλειψη αισθήματος ντροπής. Πρέπει να είσαι ξεκάθαρος σχετικά με το τι επιλέγεις. Μπορείτε όλοι σας να τηρήσετε τις αρχές; (Έχουμε αυτήν την αποφασιστικότητα.) Εάν έχετε αυτήν την αποφασιστικότητα, τότε έχετε την ενέργεια, το κίνητρο και θα είναι εύκολο να τις τηρήσετε. Ορισμένοι άνθρωποι είναι ουσιαστικά αξιοπρεπείς από τη φύση τους και, επιπλέον, έχοντας βρει πίστη στον Θεό, επιδιώκουν την αλήθεια και ακολουθούν το σωστό μονοπάτι. Δεν έχουν, επομένως, αυτήν την επιθυμία και δεν ανταποκρίνονται σε όποιον επιχειρεί να φλερτάρει μαζί τους. Ορισμένοι άνθρωποι είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς σε αυτό, ενώ άλλοι δεν δίνουν καμία σημασία· ορισμένοι φαίνονται να έχουν αυτήν την αποφασιστικότητα, μα ακόμα και οι ίδιοι δεν μπορούν να πουν αν πράγματι την έχουν ή όχι. Η αλληλεπίδραση με το αντίθετο φύλο είναι κάτι το οποίο πρέπει να αντιμετωπίσεις με τρόπο ορθό, να το επανεξετάσεις και να το αναγνωρίσεις ως κομμάτι της αξιοπρέπειας και της ντροπής της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Πώς σχετίζεται η έλλειψη αισθήματος ντροπής με την έλλειψη ανθρώπινης φύσης; Δικαίως θα έλεγε κανείς ότι αν κάποιος δεν έχει αίσθημα ντροπής, τότε δεν έχει ανθρώπινη φύση. Γιατί όποιος δεν έχει ανθρώπινη φύση δεν αγαπά την αλήθεια; Και γιατί λέμε ότι κάποιος μπορεί να επιδιώξει την αλήθεια αν έχει ανθρώπινη φύση; Πείτε Μου, οι άνθρωποι που δεν έχουν αίσθημα ντροπής ξέρουν τι είναι καλό και τι όχι; (Όχι.) Όταν, λοιπόν, κάνουν κακά πράγματα που αντιστέκονται στον Θεό και Τον προδίδουν και που παραβιάζουν την αλήθεια, κατακρίνουν καθόλου τον εαυτό τους; (Όχι.) Μπορούν να μπουν στο σωστό μονοπάτι, αν η συνείδησή τους δεν τους επιπλήττει; Μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια; Οι θρασείς, ξεδιάντροποι άνθρωποι είναι μουδιασμένοι· δεν μπορούν να ξεχωρίσουν καθαρά τα θετικά και τ’ αρνητικά πράγματα ούτε τι αγαπά ο Θεός και τι μισεί. Οπότε, όταν ο Θεός λέει ότι οι άνθρωποι πρέπει να είναι ειλικρινείς, εκείνοι λένε: «Και τι έγινε αν πει κανείς ένα ψέμα; Δεν είναι ταπεινωτικό να πει κανείς ένα ψέμα!» Κάτι τέτοιο δεν θα το έλεγε κάποιος αδιάντροπος; Αν ένας άνθρωπος με αίσθημα ντροπής δεν είναι κάποια στιγμή ειλικρινής και το διαπιστώσουν όλοι, δεν κοκκινίζει τότε το πρόσωπό του; Δεν νιώθει άβολα μέσα του; (Ναι.) Και τι ισχύει για έναν ξεδιάντροπο άνθρωπο; «Δεν με νοιάζει καθόλου να είμαι ειλικρινής, τι σκέφτονται οι άλλοι, τι αξία έχω γι’ αυτούς ή πόση βαρύτητα μου δίνουν!» Δεν τον νοιάζει. Μπορεί, λοιπόν, να επιδιώξει την αλήθεια; Αν, αφού έχει πει ψέματα, τον ρωτήσεις κατά πόσο νιώθει αναστάτωση μέσα του ή κατά πόσο κατηγορεί τον εαυτό του, θα σου πει: «Τι θα πει να είναι κανείς ήρεμος; Τι θα πει να κατηγορεί κανείς τον εαυτό του; Γιατί πρέπει να είναι τόσο δύσκολο όλο αυτό;» Δεν έχουν τέτοια επίγνωση. Μπορεί ν’ ακολουθήσει τον Θεό ένας άνθρωπος με τόσο αβάσιμη λογική; Μπορεί να επιδιώξει την αλήθεια; Δεν την επιδιώκει. Για εκείνον, δεν υπάρχουν όρια ανάμεσα στα θετικά και στ’ αρνητικά πράγματα, ανάμεσα στην αλήθεια και σε ό,τι παραβιάζει την αλήθεια: όλα είναι ίδια. Σε κάθε περίπτωση, πιστεύει ότι, αν όλοι κάνουν μια προσπάθεια, κάνουν το καθήκον τους και πληρώνουν ένα τίμημα, δεν θα υπάρχει κανένα θέμα. Δεν κάνει καμία διάκριση σ’ αυτά τα πράγματα. Δεν κατακρίνει τον εαυτό του όταν έχει κάνει κάτι που αντιστέκεται στον Θεό, κάτι που παραβιάζει τις αλήθεια-αρχές, κάτι που έχει πλήξει τα συμφέροντα κάποιου άλλου ή κάτι που προκαλεί αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας. Δεν κατακρίνει καθόλου τον εαυτό του. Δεν δείχνει αυτό ότι δεν έχει αίσθημα ντροπής; Οι άνθρωποι που δεν έχουν αίσθημα ντροπής δεν μπορούν να διακρίνουν τέτοια πράγματα. Για εκείνους, το θέμα είναι να κάνουν ό,τι θέλουν. Τα πάντα επιτρέπονται· δεν χρειάζεται να χρησιμοποιεί κανείς την αλήθεια για να κρίνει. Επομένως, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να κατανοήσουν ή να κάνουν πράξη την αλήθεια οι άνθρωποι που δεν έχουν αίσθημα ντροπής. Αυτή είναι η σχέση ανάμεσα στην έλλειψη αισθήματος ντροπής και στην έλλειψη ανθρώπινης φύσης. Γιατί, λοιπόν, δεν μπορέσατε να το πείτε αυτό; Σκέφτεστε όλοι: «Αυτό που κηρύττεις δεν έχει και πολλή σχέση με την αλήθεια· μάλλον απέχει πολύ απ’ αυτήν. Συνήθως, μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα αυτά τα πράγματα. Είναι, λοιπόν, ακόμη ανάγκη να μας μιλάς γι’ αυτά;» Αν πιστεύετε ότι δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια, τότε πόσο έχετε εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα; Βιώνετε την κανονική ανθρώπινη φύση; Έχετε πράγματι γίνει άνθρωποι που κατέχουν την αλήθεια κι έχουν ανθρώπινη φύση; Έχετε πολύ μικρό ανάστημα και δεν μπορείτε καν να καταλάβετε αυτά τα πράγματα, οπότε ποια αλήθεια-πραγματικότητα θα μπορούσατε να έχετε;

Ένα από τα δέκα διοικητικά διατάγματα του οίκου του Θεού λέει το εξής: Ο άνθρωπος έχει διεφθαρμένη διάθεση και επιπλέον διακατέχεται από συναισθήματα. Ως εκ τούτου, απαγορεύεται ρητά σε δύο μέλη του αντίθετου φύλου να εργάζονται μαζί ασυνόδευτοι όταν υπηρετούν τον Θεό. Οποιοσδήποτε αποκαλύπτεται ότι δρα κατά αυτόν τον τρόπο, θα εκδιώκεται, χωρίς εξαίρεση. Πώς αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι αυτό το διοικητικό διάταγμα; Αν ένας άνδρας είχε ανάρμοστες σχέσεις με περισσότερες από τριάντα γυναίκες, πείτε Μου, πώς θα ένιωθαν γι’ αυτό όσοι το μάθαιναν; (Θα ήταν δύσπιστοι.) Θα έμενες έκπληκτος όταν το άκουγες· θα σοκαριζόσουν: «Για όνομα του Θεού, είναι πάρα πολλές! Δεν είναι αηδιαστικό αυτό;» Και πώς θα ένιωθε αυτός ο άνδρας όταν σου το έλεγε; (Θα συμπεριφερόταν λες και του είναι κάτι αδιάφορο.) Για εκείνον, δεν θα ήταν κάτι το αξιοσημείωτο. Ρώτησέ τον τι έφαγε σήμερα: «Ρύζι». Ρώτησέ τον με πόσες γυναίκες είχε σχέση: «Τριάντα, μπορεί και περισσότερες». Και τα δύο αυτά πράγματα θα τα έλεγε με τον ίδιο ακριβώς τόνο στη φωνή του και την ίδια ακριβώς νοοτροπία. Υπάρχει σωτηρία για έναν άνθρωπο που έχει τέτοια ανθρώπινη φύση; Δεν υπάρχει, ακόμη κι αν πιστεύει στον Θεό. Πώς είναι δυνατόν να μη νιώθει ντροπή όταν ξεστομίζει κάτι τέτοιο; Είναι ταπεινωτικό! Πώς, λοιπόν, είναι δυνατόν να το ξεστομίζει έτσι απλά; Πείτε Μου, του έχει μείνει καθόλου αίσθημα ντροπής; Όχι. Η αντίληψη της συνείδησης στην ανθρώπινη φύση του έχει ήδη μουδιάσει, δεν έχει πλέον αντιληπτικότητα. Δεν είναι απλώς ζήτημα εξαχρείωσης: οι άνθρωποι χωρίς ντροπή ή αξιοπρέπεια δεν είναι πλέον άνθρωποι. Εξωτερικά εξακολουθούν να μοιάζουν με ανθρώπους, αλλά αυτή η εικόνα γκρεμίζεται μόλις χρειαστεί να χειριστούν κάτι. Είναι ικανοί για τα πάντα και δεν ξέρουν τι θα πει ντροπή· κι αυτό σημαίνει ότι δεν είναι πλέον άνθρωποι. Ας ολοκληρώσουμε εδώ την κουβέντα μας γι’ αυτά τα ζητήματα.

Συλλογιστείτε αυτές τις τρεις πτυχές της κανονικής ανθρώπινης φύσης που συζητήσαμε σήμερα· είναι σημαντικές; Είναι αποκομμένα αυτά τα στοιχεία της κανονικής ανθρώπινης φύσης από την επιδίωξη της αλήθειας; (Όχι.) Τότε τι σχέση έχουν με την επιδίωξη της αλήθειας; Αν ένας πιστός στον Θεό δεν έχει ανθρώπινη φύση που διακατέχεται από επιμέλεια, αίσθημα ευθύνης ή ικανότητα προσήλωσης όταν κάνει πράγματα, αν δεν έχει τέτοια ανθρώπινη φύση, τότε τι μπορεί να κερδίσει από την πίστη του στον Θεό και από την επιδίωξη της αλήθειας; Όλα αυτά τα χρόνια, έχουμε συναναστραφεί πάνω σε πολλές αλήθειες, αλήθειες που αφορούν κάθε πεδίο. Αν οι άνθρωποι δεν αφοσιώνονται και δεν αντιμετωπίζουν αυτές τις αλήθειες με ευσυνειδησία, κι όλα γίνονται πρόχειρα και βιαστικά και τίποτα δεν γίνεται ευσυνείδητα, μπορούν να καταφέρουν έτσι να κατανοήσουν την αλήθεια; Ορισμένοι λένε: «Έστω πως δεν καταφέρω να κατανοήσω την αλήθεια· δεν γίνεται ν’ απομνημονεύσω απλώς αυτά τα δόγματα κι αυτές τις ορολογίες;» Θα μπορέσεις τελικά ν’ αποκτήσεις την αλήθεια μ’ αυτόν τον τρόπο; Αν δεν έχεις τέτοια κανονική ανθρώπινη φύση και δεν εμπεριέχονται αυτά τα πράγματα στην ανθρώπινη φύση σου, αν, δηλαδή, δεν έχεις ευσυνείδητη, επιμελή, σοβαρή και υπεύθυνη στάση απέναντι στα πράγματα, τότε στην περίπτωσή σου η αλήθεια μετατρέπεται σε δόγματα και σλόγκαν —μετατρέπεται σε κανονισμούς. Δεν μπορείς ν’ αποκτήσεις την αλήθεια, επειδή δεν είσαι σε θέση να την κατανοήσεις. Πέρα απ’ αυτό, αν δεν μπορείς να διαχειριστείς καλά το περιβάλλον, την καθημερινότητα και τον τρόπο ζωής σου, θα είσαι τότε σε θέση να εισέλθεις στις διάφορες αρχές και στα διάφορα ρητά που σχετίζονται με την αλήθεια; Όχι. Επιπλέον, οι άνθρωποι πρέπει ν’ αγαπούν τα θετικά πράγματα στη ζωή, ενώ απέναντι στ’ αρνητικά και μοχθηρά πράγματα, πρέπει να διατηρούν μια στάση απέχθειας κι αποστροφής στα βάθη της καρδιάς τους. Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να εισέλθουν σε κάποιες αλήθειες. Αυτό σημαίνει ότι, όταν επιδιώκεις την αλήθεια, πρέπει να έχεις τη σωστή στάση και την κατάλληλη ψυχική κατάσταση· πρέπει να είσαι ένας έντιμος, σοβαρός άνθρωπος. Μόνο τέτοιοι άνθρωποι μπορούν ν’ αποκτήσουν την αλήθεια. Αν κάποιος δεν έχει αίσθημα ντροπής και παρότι έχει κάνει πολλά μοχθηρά πράγματα, πολλά πράγματα που επαναστατούν ενάντια στον Θεό και παραβιάζουν την αλήθεια, παραμένει μουδιασμένος κι ανίδεος βαθιά μέσα του και σκέφτεται ότι δεν έγινε και τίποτα, τότε έχει κάποια χρησιμότητα για εκείνον η αλήθεια; Δεν του χρησιμεύει σε τίποτα. Η αλήθεια δεν έχει καμία επίδραση πάνω του και δεν μπορεί να τον συγκρατήσει, να τον επιπλήξει, να τον καθοδηγήσει ή να του δείξει την κατεύθυνση και το μονοπάτι, κι αυτό σημαίνει ότι έχει μπλέξει άσχημα. Πώς θα μπορούσε να κατανοήσει την αλήθεια ένας άνθρωπος που δεν έχει καν αίσθημα ντροπής; Για να μπορεί ένας άνθρωπος να κατανοήσει την αλήθεια, θα πρέπει πρώτα να είναι ευαίσθητος μέσα του απέναντι στα θετικά και στ’ αρνητικά πράγματα. Να νιώθει αποστροφή ακόμη κι όταν αναφέρεται ή συναντά ένα αρνητικό ή μοχθηρό πράγμα, και να νιώθει ντροπή και ταραχή αν κάνει ο ίδιος κάτι τέτοιο. Ν’ αγαπάει την αλήθεια και να μπορεί να την αποδεχθεί στην καρδιά του· να μπορεί να τη χρησιμοποιήσει για να συγκρατήσει τον εαυτό του και να ανατρέψει τις λάθος καταστάσεις του. Αυτά τα στοιχεία δεν θα πρέπει να περιέχει η κανονική ανθρώπινη φύση; (Ναι.) Όταν τα έχει αυτά ένας άνθρωπος, δεν μπορεί πιο εύκολα να επιδιώξει την αλήθεια; Κι αν κάποιος δεν έχει τίποτε από αυτά, τότε η επιδίωξη της αλήθειας είναι απλώς κενά λόγια· πώς θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο χωρίς θετικά πράγματα στην καρδιά του; Η αλήθεια δεν θα ριζώσει, δεν θ’ ανθίσει και δεν θα καρποφορήσει μέσα σου μέχρι ν’ αποκτήσει αυτά τα πράγματα η κανονική ανθρώπινη φύση σου· μόνο τότε θ’ αποφέρει αποτέλεσμα. Όταν θα έχεις κατανοήσει την αλήθεια, τότε θα είσαι σε θέση ν’ αλλάξεις το σκεπτικό σου και να συγκρατήσεις τη συμπεριφορά σου, και οι διεφθαρμένες σκέψεις σου θα λιγοστεύουν συνεχώς. Αυτό είναι πραγματική αλλαγή.

Απ’ αυτές τις εκδηλώσεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης για τις οποίες συζητήσαμε σήμερα, πόσες έχετε εσείς; Πόσες δεν έχετε; Τι έχετε; (Αίσθημα ντροπής.) Καλό είναι το αίσθημα ντροπής· είναι το λιγότερο που θα έπρεπε να έχετε. Τι άλλο; Έχετε όλοι σας ευσυνείδητη, επιμελή νοοτροπία και στάση απέναντι στους ανθρώπους, στα γεγονότα και στα πράγματα; Βλέπω ότι είστε τσαπατσούληδες σε ό,τι κάνετε, δεν έχετε καθόλου ενέργεια και τεμπελιάζετε, κι όταν βλέπω όλα αυτά που κάνετε, νιώθω όλο και μεγαλύτερη ανησυχία στην καρδιά Μου. Μπορείτε να εντοπίσετε μόνοι σας αυτά τα προβλήματα; Ανησυχείτε όταν τα εντοπίζετε; (Ναι.) Με ποιον τρόπο; Μιλήστε γι’ αυτό. (Τώρα που μόλις άκουσα τη συναναστροφή Σου, νιώθω ότι δεν έχω πολλή ανθρώπινη φύση κι ότι η νοοτροπία μου απέναντι στο καθήκον μου και στα γεγονότα της ζωής μου ήταν επιπόλαιη. Απέχω πολύ από τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός. Είναι λίγο τρομακτικό.) Η ανθρώπινη φύση σου έχει πολλές ελλείψεις· αυτό είναι; Νιώθεις ότι πιστεύεις για χρόνια στον Θεό κι έχεις ακούσει πολλές αλήθειες, κι ωστόσο δεν έχεις καν τα πιο θεμελιώδη στοιχεία της ανθρώπινης φύσης· πώς να μην ανησυχείς; Κάποιοι άνθρωποι έχουν λίγες τεχνικές δεξιότητες, αλλά ό,τι φτιάχνουν είναι κακής ποιότητας. Είναι όλα κατώτερα των περιστάσεων, δεν ανταποκρίνονται στα πρότυπα, κι εκείνοι δεν αναζητούν ποιες είναι οι προηγμένες και πρότυπες μέθοδοι. Δεν είναι αυτό οπισθοδρομικό από την πλευρά τους; Για παράδειγμα, κάποτε ζητήθηκε σε κάποιον να τοποθετήσει μια πόρτα, κι εκείνος είπε: «Στον τόπο καταγωγής μου, οι περισσότερες πόρτες που έχουμε είναι μονόφυλλες». Αυτό το μικρό μέρος απ’ όπου κατάγεται δεν καθορίζει το πρότυπο. Θα έπρεπε να δει το στυλ που έχουν οι πόρτες στις επιχειρήσεις και στα οικιστικά κτίρια στις μεγάλες πόλεις, κι έπειτα να κάνει τη δουλειά του με βάση την πραγματική κατάσταση. Κι όμως, άνοιξε στην περίπτωση εκείνη το στόμα του και είπε: «Δεν φτιάχνουμε δίφυλλες πόρτες στον τόπο καταγωγής μου, και δεν υπάρχουν και πολλοί άνθρωποι εδώ. Ακόμη κι αν υπήρχαν, δεν θα ήταν τόσο μεγάλο πρόβλημα· μπορούν απλώς να στριμώχνονται για να μπουν μέσα». Κάποιος άλλος είπε: «Αν οι άνθρωποι στριμώχνονται για να μπουν μέσα, μετά από ένα διάστημα θα σπάσει η κάσα της πόρτας. Ας το συζητήσουμε. Κατ’ εξαίρεση, ας φτιάξουμε αυτήν τη φορά μια δίφυλλη πόρτα, εντάξει;» Τότε εκείνος είπε: «Όχι! Εγώ φτιάχνω μονόφυλλες πόρτες. Δεν μπορώ να φτιάξω δίφυλλες. Ποιος ξέρει πώς να κάνει τη δουλειά; Εγώ ή εσύ; Εγώ. Γιατί, λοιπόν, δεν μ’ ακούς σ’ αυτό; Πρέπει να μ’ ακούσεις!» Του είπε κάποιος να δουλέψει λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση, αλλά εκείνος δεν άκουγε κι επέμενε να φτιάξει μια μικρή πόρτα. Δεν είναι ταλαιπωρία αυτό; Όταν του ζητήθηκε να τοποθετήσει ένα διαχωριστικό τζάμι ανάμεσα στο εσωτερικό και στο εξωτερικό για να μπαίνει φως και να μη φαίνεται μικρός ο χώρος, εκείνος είπε: «Γιατί να τοποθετήσουμε τζάμι; Αυτό θα έθετε σε κίνδυνο την ασφάλεια, έτσι δεν είναι; Δεν τοποθετώ τζάμι· αυτές οι δύο πόρτες θα είναι μια χαρά. Μόνο τέτοιου είδους πόρτες χρησιμοποιούμε στον τόπο καταγωγής μου». Για να φιμώσει τους άλλους, ξεφουρνίζει όλη την ώρα πράγματα όπως «στον τόπο καταγωγής μου», «στην πατρίδα μου», «έχω μελετήσει τεχνικά πράγματα». Είναι όλα αυτά η αλήθεια; (Όχι, δεν είναι.) Για να υιοθετεί τέτοια στάση απέναντι σε εξωτερικά ζητήματα, τι λείπει λογικά από την ανθρώπινη φύση του; Ο ορθολογισμός. Και τι, συγκεκριμένα, λείπει λογικά από τον ορθολογισμό του; Η διορατικότητα. Πιστεύει πάντα ότι στον τόπο καταγωγής του όλα είναι σωστά, ότι όλα είναι καλύτερα, ότι όλα είναι η αλήθεια. Δεν του λείπει ορθολογισμός; Πώς θα έπρεπε να είναι ο κανονικός ορθολογισμός; Αν είχε κανονικό ορθολογισμό, θα έλεγε: «Κάνω αυτό το επάγγελμα πολλά χρόνια, αλλά δεν έχω δει πολλά. Έτσι φτιάχνουμε όλοι τις πόρτες στον τόπο καταγωγής μου, οπότε ας δούμε πόσο μεγάλες είναι οι πόρτες εδώ. Θα το κάνουμε σύμφωνα με τη μέθοδο που ακολουθούν οι άνθρωποι εδώ. Είναι ένας διαφορετικός τόπος, άρα πρέπει να δείξω ευελιξία σ’ αυτό το έργο». Δεν είναι ορθολογισμός αυτό; (Ναι, είναι.) Έχει, λοιπόν, ορθολογισμό ένας τέτοιος άνθρωπος; Όχι· δεν έχει λογική. Και πώς κατέληξαν τα πράγματα στο τέλος; Έπρεπε να ξαναγίνει η δουλειά. Δεν είναι απώλεια να ξαναγίνεται η δουλειά; (Ναι.) Είναι, πράγματι. Υπάρχουν πολλά τέτοια περιστατικά; Υπάρχουν. Αυτός ο άνθρωπος είναι πεισματάρης ως το κόκκαλο. Πόσο πεισματάρης είναι; Δεν άκουσε κανέναν· δεν άκουσε ούτε καν αυτό που του είπα Εγώ, κι ήρθε μάλιστα σ’ αντιπαράθεση μαζί Μου. Εγώ είπα το εξής: «Πρέπει ν’ αλλάξεις. Διαφορετικά, δεν κάνει αυτή η δουλειά για σένα». Κι εκείνος είχε το θράσος να πει: «Θα φτιάξω μια πόρτα σ’ αυτό το μέγεθος ακόμη κι αν δεν χρειάζεσαι να το κάνω!» Τι διάθεση είναι αυτή; Είναι αυτό κανονική ανθρώπινη φύση; (Όχι.) Αφού δεν είναι κανονική ανθρώπινη φύση, τι ανθρώπινη φύση είναι; Όπως το βλέπω Εγώ, είναι λίγο σαν ένα θηρίο. Είναι σαν ένα διψασμένο βόδι: Όσα αγαθά ή όσους ανθρώπους κι αν μεταφέρει στην άμαξα, μόλις δει έναν λάκκο με νερό ή ένα ποτάμι, θα τραβήξει την άμαξα κατευθείαν προς τα εκεί. Όσοι άνθρωποι κι αν προσπαθήσουν, δεν μπορούν να το σύρουν πίσω. Μιλάμε για ένα ζώο εδώ. Έχουν και οι άνθρωποι τέτοια διάθεση; Όταν έχουν, δεν είναι κανονική ανθρώπινη φύση, κι αυτό είναι επικίνδυνο. Θα βρουν μια δικαιολογία να σε διαψεύσουν, να σταματήσουν ν’ ακούν. Είναι τόσο πεισματάρηδες κι ανόητοι. Αν απέναντι σε τέτοια ζητήματα της καθημερινότητας δεν έχεις μια στάση μετριοπαθούς αποδοχής, αν, δηλαδή, δεν είσαι δεκτικός στις απόψεις των άλλων, αν δεν έχεις μια μελετηρή στάση, πώς θα μπορέσεις ν’ αποδεχθείς την αλήθεια; Πώς θα μπορέσεις να την κάνεις πράξη; Όλοι λένε ότι το καταλληλότερο θα ήταν να φτιαχτεί μια δίφυλλη πόρτα. Ούτε καν αυτό δεν μπορείς να κάνεις, και πρόκειται για κάτι που δεν πλησιάζει καν την άσκηση της αλήθειας· δεν ακούς ούτε μια βάσιμη υπόδειξη. Θα μπορούσες ν’ ακούσεις κάτι που αναφέρεται στην αλήθεια; Δεν θ’ άκουγες, όπως πάντα. Κάποιος που έχει τέτοια διάθεση δεν θα το αντιλαμβανόταν, κι αυτό σημαίνει ότι έχει μπλέξει άσχημα. Αν η ανθρώπινη φύση κάποιου δεν διακατέχεται καν από μια τέτοια λογική, τότε ποια αλήθεια μπορεί να κάνει πράξη αυτός ο άνθρωπος; Για ποιον κάνει τα πράγματα με τα οποία ασχολείται καθημερινά; Τα κάνει αποκλειστικά σύμφωνα με τις δικές του προτιμήσεις, τις δικές του εγωιστικές επιθυμίες. Κάθε μέρα, έχει αυτήν την οπτική απέναντι στους ανθρώπους, στα γεγονότα και στα πράγματα που τον περιβάλλουν στην καθημερινή του ζωή: «Θα κάνω αυτό που θέλω, θα κάνω αυτό που σκέφτομαι και θα κάνω αυτό που πιστεύω». Πώς λέγεται αυτό; Όλη μέρα, ό,τι σκέφτεται είναι εντελώς κακό. Κι αν έχει τόση κακία μέσα του, πώς θα είναι οι πράξεις του; Υπάρχει άνθρωπος που κάνει μόνο κακές σκέψεις, αλλά όλες οι πράξεις του εξακολουθούν να συμβαδίζουν με την αλήθεια; Δεν γίνεται αυτό· θα ήταν αντίφαση. Εφόσον όλες του οι σκέψεις είναι κακές και η αφετηρία του είναι ολωσδιόλου κακή, τα πράγματα που κάνει, αν μη τι άλλο, δεν θα μνημονεύονται. Κι από τα πράγματα που δεν μνημονεύονται, κάποια είναι διαταράξεις και αναστατώσεις, κάποια είναι καταστροφικά, ενώ άλλα δεν είναι τόσο κακά. Αν αυτά τα πράγματα αντιμετωπίζονταν με σοβαρότητα, αυτός ο άνθρωπος θα έπρεπε να καταδικαστεί. Έτσι λειτουργούν τα πράγματα.

Κάποιοι άνθρωποι έχουν μια κάπως λανθασμένη άποψη, την οποία οι άλλοι βρίσκουν αρκετά αηδιαστική. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν κάποια χαρίσματα ή προτερήματα, ή ίσως μια δεξιοτεχνία, κάποια γνώση ή μια ιδιαίτερη ικανότητα σε κάποιον τομέα, κι αφού αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό, νομίζουν ότι είναι καταξιωμένοι. Είναι σωστή αυτή η στάση; Πώς σας φαίνεται αυτή η άποψη; Είναι κάτι που ταιριάζει με το σκεπτικό της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Όχι. Τι είδους ιδέα είναι, λοιπόν; Δεν της λείπει η λογική; (Ναι.) Οι άνθρωποι αυτοί πιστεύουν το εξής: «Εφόσον γνωρίζω αυτήν την τέχνη, είμαι ανώτερος από τους συνηθισμένους ανθρώπους, είμαι καλύτερος από τον μέσο άνθρωπο στον οίκο του θεού. Είμαι ένας άντρας δεξιοτέχνης και ικανός και έχω ευγλωττία και ταλέντο. Κάνω μεγάλη εντύπωση στον οίκο του θεού. Είμαι το κάτι άλλο! Κανείς δεν μπορεί να μου δίνει εντολές, κανείς δεν μπορεί να με καθοδηγεί και κανείς δεν μπορεί να με προστάζει να κάνω το οτιδήποτε. Εφόσον έχω αυτήν τη δεξιότητα, θα κάνω ό,τι θέλω. Δεν χρειάζεται να σκέφτομαι τις αρχές· ό,τι κάνω είναι σωστό και σύμφωνο με την αλήθεια». Πώς σας φαίνεται αυτή η άποψη; Δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; Δεν είναι λίγοι αυτοί οι άνθρωποι, κι έρχονται στον οίκο του Θεού για να κάνουν επίδειξη. Δεν θα υπήρχε κανένα θέμα αν χρησιμοποιούσαν τα προτερήματα ή τις δεξιότητές τους για να κάνουν ένα καθήκον στον οίκο του Θεού. Αν, όμως, επιδιώκουν να επιδεικνύονται, τότε η φύση του προβλήματος είναι διαφορετική. Γιατί ονομάζεται «επίδειξη» αυτό που κάνουν; Θεωρούν τους πιστούς στον Θεό ανόητους, τιποτένιους. Δεν πάει κάτι λάθος με το σκεπτικό τους; Δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα με τον ορθολογισμό τους; Έτσι είναι τα πράγματα στην πραγματικότητα; Είναι πράγματι άχρηστοι οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό; (Όχι.) Τότε γιατί αυτοί οι άνθρωποι τους θεωρούν άχρηστους; Γιατί κάνουν αυτήν τη σκέψη; Από πού προκύπτει αυτή η σκέψη; Τη μαθαίνουν από τους άπιστους; Θεωρούν ότι οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό είναι ένα τίποτα, ότι ασχολούνται απλώς με τα οικιακά, ότι είναι όλοι χωρικοί κι ότι προέρχονται από τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα. Η άποψή τους είναι ίδια μ’ εκείνη του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Θεωρούν ότι οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό είναι ανίκανοι, ότι δεν μπορούσαν να τα καταφέρουν στην κοινωνία κι ότι κατέληξαν να πιστεύουν στον Θεό μόνο και μόνο επειδή δεν υπήρχε κανένα μονοπάτι γι’ αυτούς εκεί έξω, επειδή δεν είχαν πού αλλού να στραφούν. Θεωρούν ότι επειδή οι ίδιοι έχουν κάποια ικανότητα, λίγη γνώση για κάποιο επάγγελμα ή κάποια τεχνογνωσία, αυτό σημαίνει ότι είναι ταλαντούχοι στον οίκο του Θεού. Είναι σωστή αυτή η σκέψη; (Όχι.) Γιατί δεν είναι σωστή; Πιστεύουν ότι δεν υπάρχουν ικανοί άνθρωποι στον οίκο του Θεού και, επειδή έχουν αυτήν τη λίγη επαγγελματική τεχνογνωσία, θέλουν ν’ ασκούν εξουσία και να έχουν τον τελευταίο λόγο. Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι εκεί έξω; Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι δίπλα σας ή ανάμεσα στους γνωστούς και τους οικείους σας; Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν μια δεξιότητα σε έναν συγκεκριμένο τομέα, κι όταν τους αναθέτεις τον ρόλο του επικεφαλής ομάδας ή του επόπτη, νιώθουν λες και κέρδισαν ένα αξίωμα. Νομίζουν ότι έχουν τον τελευταίο λόγο στον οίκο του Θεού, ότι κανείς άλλος δεν φροντίζει για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού όπως εκείνοι, κανείς δεν προστατεύει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού περισσότερο από ό,τι εκείνοι και κανείς δεν είναι τόσο αφοσιωμένος όσο εκείνοι. Θέλουν να διαχειρίζονται τα πάντα και να συμμετέχουν σε όλα, αλλά δεν διαχειρίζονται τίποτε καλά ούτε αναζητούν τις αλήθεια-αρχές. Δεν ακούνε καν αυτά που λέω. Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι εκεί έξω; (Ναι.) Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι. Με λάβαρο τη συγκεκριμένη δεξιότητα που έχουν, θέλουν να διαχειρίζονται τους πάντες και να κατέχουν κάποιο αξίωμα. Για παράδειγμα, όταν κάποιοι αδελφοί και αδελφές κάνουν κάτι που στους ίδιους δεν αρέσει, λένε: «Πρέπει να χειριστούμε αυτούς τους ανθρώπους· είναι απαράδεκτοι!» Όταν οι πιστοί στον Θεό έχουν ένα πρόβλημα, πρέπει να γίνει συναναστροφή μαζί τους πάνω στην αλήθεια. Εδώ δεν είναι στρατόπεδο για να εφαρμόζεται στρατιωτικός έλεγχος. Όσον αφορά τα εκκλησιαστικά ζητήματα, τα προβλήματα μπορούν να λύνονται μόνο μέσα από τη συναναστροφή σχετικά με τα λόγια του Θεού και μέσα από την κατανόηση της αλήθειας. Όσοι δεν αποδέχονται την αλήθεια κι ενεργούν αυθαίρετα και παρορμητικά μπορούν να κλαδευτούν. Μόνο εκείνοι που είναι αποφασισμένοι να μην αποδεχθούν την αλήθεια μπορούν να πειθαρχηθούν. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν υπηρετήσει ως επόπτες ή ως επικεφαλής και εργάτες, οι οποίοι είναι ξεκάθαρο πως δεν έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα, αλλά και πάλι, θέλουν διαρκώς ν’ ασκούν εξουσία και να έχουν τον τελευταίο λόγο στον οίκο του Θεού. Έχουν αυτοί οι άνθρωποι συνείδηση και λογική; Απλώς ξέρουν κάποια κόλπα του επαγγέλματος και δεν κατανοούν στο ελάχιστο την αλήθεια. Πιστεύουν ότι είναι χρήσιμοι και ικανοί, νομίζουν ότι είναι καλύτεροι από τον μέσο άνθρωπο στον οίκο του Θεού, κι επιθυμούν να κάνουν ό,τι θέλουν στην εκκλησία από μια θέση ισχύος, να έχουν τον αποκλειστικό και τελευταίο λόγο. Δεν αναζητούν τις αλήθεια-αρχές, αλλά συμπεριφέρονται σύμφωνα με τις επιθυμίες τους, σύμφωνα με τις δικές τους προτιμήσεις. Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Αυτή δεν είναι η διάθεση ενός αντίχριστου; Έχουν αυτοί οι άνθρωποι τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Δεν έχουν ούτε ίχνος απ’ αυτήν. Θα ολοκληρώσουμε εδώ τη συναναστροφή μας πάνω στην κανονική ανθρώπινη φύση.

Μια ανάλυση του πώς οι αντίχριστοι κάνουν τους άλλους να υποταχθούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό

III. Μια ανάλυση του πώς οι αντίχριστοι απαγορεύουν στους άλλους να παρεμβαίνουν, να κάνουν ερωτήσεις ή να τους επιβλέπουν στο έργο τους

Θα συνεχίσουμε το θέμα πάνω στο οποίο συναναστραφήκαμε την προηγούμενη φορά με το όγδοο σημείο από αυτά που αφορούν τις διάφορες εκδηλώσεις των αντίχριστων: Θα έκαναν τους άλλους να υποταχθούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό. Έχουμε χωρίσει αυτό το σημείο σε τέσσερις υποενότητες. Συζητήσαμε τις δύο στην προηγούμενή μας συνάθροιση: Η πρώτη ήταν ότι δεν είναι ικανοί να συνεργαστούν με κανέναν και η δεύτερη ήταν ότι έχουν την επιθυμία και τη φιλοδοξία να ελέγχουν και να κατακτούν τους άλλους. Ποια είναι η τρίτη; Ότι απαγορεύουν στους άλλους να παρεμβαίνουν, να κάνουν ερωτήσεις ή να τους επιβλέπουν σε οποιοδήποτε έργο που έχουν αναλάβει. Τι μπορεί να περιλαμβάνει οποιοδήποτε έργο έχουν αναλάβει; Περιλαμβάνει οποιοδήποτε πρόγραμμα εργασιών για το οποίο μπορεί να είναι υπεύθυνος ένας επικεφαλής ή εργάτης, καθώς και το έργο για το οποίο μπορεί να είναι υπεύθυνος ένας επόπτης ομάδας ή ένας επικεφαλής ομάδας· μπορεί να είναι και κάποια επαγγελματική εργασία σε κάποιον τομέα ή η εργασία ενός και μόνο ατόμου. Αυτό το άτομο που έχει αναλάβει οποιοδήποτε έργο μπορεί να είναι επικεφαλής ή εργάτης ή μπορεί να είναι ένας συνηθισμένος αδελφός ή μια συνηθισμένη αδελφή. Αν, λοιπόν, απαγορεύει στους άλλους να παρεμβαίνουν, να κάνουν ερωτήσεις ή να τον επιβλέπουν, τότε σε τι κατάσταση βρίσκεται; Ποιες συμπεριφορές σχετίζονται μ’ αυτήν την απαγόρευση; Πρόκειται για άλλη μια συμπεριφορά που εμπίπτει στην όγδοη εκδήλωση των αντίχριστων, άλλη μια αποκάλυψη της ουσίας τους. Σε κάθε είδους καθήκον, υπάρχει ένα είδος εργασίας που είναι επαγγελματική και υπάρχει και ένα είδος εργασίας που σχετίζεται άμεσα με τη ζωή-είσοδο. Η επαγγελματική εργασία αφορά όλες τις πτυχές πραγμάτων όπως η τεχνική, η γνώση, η μάθηση και η στελέχωση. Περιλαμβάνει όλα αυτά τα πράγματα. Κάποιοι άνθρωποι, όταν αναλαμβάνουν μια δουλειά, ξεκινούν να εργάζονται μόνοι τους. Δεν το συζητούν με άλλους, κι όταν έχουν δυσκολίες, δεν θέλουν να ζητήσουν τη γνώμη των άλλων· θέλουν μονάχα να είναι αυτοί οι μοναδικοί κριτές και να έχουν τον τελευταίο λόγο. Μπορεί οι άλλοι να τους δίνουν ιδέες και να τους λένε την άποψή τους, με την ελπίδα να τους βοηθήσουν λίγο· το αποδέχονται, όμως, εκείνοι; (Όχι.) Όχι, δεν μπορούν να το αποδεχθούν. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Τι διάθεση τους διέπει, ώστε ν’ απαγορεύουν στους άλλους να παρεμβαίνουν, να κάνουν ερωτήσεις ή να επιβλέπουν πώς εκτελούν το καθήκον τους; Πιστεύουν το εξής: «Ξέρω αυτήν τη δουλειά και ξέρω τη θεωρία. Η εκκλησία μού έχει αναθέσει να κάνω αυτό το έργο. Οπότε, θα το κάνω μόνος μου». Συχνά, ισχυρίζονται ότι καταλαβαίνουν ένα επάγγελμα κι ότι έχουν εκ των έσω πληροφόρηση, για να δικαιολογήσουν την άρνησή τους ν’ αποκαλύψουν στους άλλους πληροφορίες σε σχέση με το έργο ή την πρόοδο του έργου. Δεν θέλουν καν να μάθουν οι άλλοι για τυχόν γκάφες, λάθη ή αναποδιές που προκύπτουν στο έργο. Όταν κάποιος άλλος μάθει κάτι τέτοιο και θέλει να κάνει ερωτήσεις, να εμπλακεί ή να μάθει περισσότερα, εκείνοι αρνούνται ν’ απαντήσουν και λένε το εξής: «Τα πράγματα που έχουν να κάνουν με το αντικείμενο της εργασίας μου είναι δική μου δικαιοδοσία. Δεν έχεις το δικαίωμα να κάνεις ερωτήσεις. Η εκκλησία δεν ανέθεσε σ’ εσένα αυτό το έργο· το ανέθεσε σ’ εμένα, και πρέπει να το κρατήσω εμπιστευτικό». Είναι αυτή μια εύλογη δικαιολογία; Είναι σωστό να «το κρατήσουν εμπιστευτικό»; (Όχι.) Γιατί όχι; Θα συνιστούσε παράβαση της εχεμύθειας να συναναστραφούν με άλλους για την κατάσταση του έργου, τις γκάφες και τα προβλήματα που έχουν προκύψει σ’ αυτό ή το πλάνο και την κατεύθυνσή του; (Όχι.) Δεν θα υπήρχε πρόβλημα, παρά μόνο με κάποιες συγκεκριμένες λεπτομέρειες που, αν αποκαλύπτονταν, θα έθεταν σε κίνδυνο την ασφάλεια της εκκλησίας, και άρα δεν θα ήταν σωστό να τις πουν σε άλλους. Σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι σωστό να μην τις πουν. Όμως, αν χρησιμοποιούν την εχεμύθεια ως δικαιολογία και δεν επιτρέπουν στους άλλους να μάθουν τίποτα που εμπίπτει στο αντικείμενο της εργασίας τους, κι αντιστέκονται στις ερωτήσεις, τους προβληματισμούς ή τις εκκλήσεις είτε των συνηθισμένων αδελφών είτε των επικεφαλής και των εργατών, κι αρνούνται ν’ απαντήσουν, τότε ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Μπορεί, για παράδειγμα, να θέλουν να κάνουν κάτι μ’ έναν συγκεκριμένο τρόπο. Κάποιος άλλος τους λέει: «Αν το κάνεις μ’ αυτόν τον τρόπο, θα ζημιωθούν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και θα παρεκκλίνεις. Δεν θα ήταν καλύτερα να το κάνουμε έτσι;» Εκείνοι σκέφτονται: «Αν το κάνω όπως λες, θα φανεί στους άλλους ότι ο δικός μου τρόπος δεν είναι καλός, έτσι δεν είναι; Και τότε θα πάρεις εσύ τα εύσημα για τη δουλειά, έτσι δεν είναι; Δεν πρέπει να γίνει αυτό. Προτιμώ να παρεκκλίνω παρά να συμφωνήσω με τον δικό σου τρόπο. Πρέπει να επιμείνω στον δικό μου τρόπο. Δεν με νοιάζει αν θα ζημιωθούν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού· αυτό που μετράει είναι η δική μου φήμη και θέση. Αυτό που έχει σημασία είναι το κύρος μου!» Ακόμη κι αν αυτό που κάνουν είναι λάθος, τότε απλώς θα έχουν κάνει λάθος και δεν θ’ αφήσουν κανέναν να παρέμβει. Δεν είναι αυτό η διάθεση ενός αντίχριστου; (Ναι.) Ποια είναι η ουσία του να μην επιτρέπει κάποιος σε άλλους να παρέμβουν; Ασχολείται με τη δική του επιχείρηση. Για τέτοιους ανθρώπους, δεν είναι σημαντικά τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και δεν εστιάζουν στο έργο του οίκου του Θεού. Δεν εργάζονται με βάση αυτήν την αρχή. Αντιθέτως, εργάζονται με κύριο μέλημά τους τα δικά τους προσωπικά συμφέροντα, τη θέση και το κύρος τους· το έργο και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού πρέπει να εξυπηρετούν τη δική τους θέση και τα δικά τους συμφέροντα. Γι’ αυτό δεν αφήνουν τους άλλους να παρέμβουν ή να κάνουν ερωτήσεις για το έργο τους. Πιστεύουν ότι μόλις κάποιος παρέμβει στο έργο τους, θ’ απειληθούν η θέση και τα συμφέροντά τους, θα φανερωθούν οι ατέλειες και οι ελλείψεις τους, καθώς και τα προβλήματα και οι αποκλίσεις στο έργο τους. Οπότε, είναι απόλυτα αποφασισμένοι ν’ απαγορεύουν στους άλλους να παρεμβαίνουν στο έργο τους, και δεν αποδέχονται τη συνεργασία ή την επίβλεψη κανενός άλλου.

Σ’ όποιο έργο κι αν εμπλέκεται ένας αντίχριστος, φοβάται ότι ο Άνωθεν θα μάθει περισσότερα γι’ αυτό και θα κάνει ερωτήσεις. Αν ο Άνωθεν κάνει ερωτήσεις για την κατάσταση του έργου ή τη στελέχωση, εκείνος απλώς θα κάνει έναν επιπόλαιο απολογισμό αναφέροντας ασήμαντες λεπτομέρειες, πράγματα που πιστεύει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα να μάθει ο Άνωθεν και ότι δεν θα υπάρξουν συνέπειες αν τα γνωρίζει. Αν ο Άνωθεν τον πιέσει ρωτώντας για τα υπόλοιπα, εκείνος θα θεωρήσει ότι ανακατεύεται στο καθήκον του και στις «εσωτερικές υποθέσεις» του. Δεν θα του πει τίποτα παραπάνω, αλλά θα το παίξει χαζός, θα τον εξαπατήσει και θα συγκαλύψει τα πράγματα. Δεν αρνείται την επίβλεψη του οίκου του Θεού; (Ναι.) Και τι θα κάνει αν κάποιος ανακαλύψει ένα δικό του πρόβλημα και σκοπεύει να τον εκθέσει και να το αναφέρει στον Άνωθεν; Θα το σταματήσει, θα το παρεμποδίσει· θα φτάσει ακόμη και στο σημείο να εκτοξεύσει απειλές: «Αν το πεις αυτό και μας κλαδέψει μετά ο άνωθεν, το φταίξιμο θα είναι δικό σου. Αν είναι να κλαδευτεί κάποιος, αυτός θα είσαι εσύ!» Δεν προσπαθεί να εγκαθιδρύσει ένα ανεξάρτητο βασίλειο; (Ναι.) Δεν αφήνει καν τον Άνωθεν να κάνει ερωτήσεις, και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να γνωρίζει για πράγματα που εμπίπτουν στο αντικείμενο της εργασίας του ή να τον ρωτάει γι’ αυτά τα πράγματα, πόσο μάλλον να κάνει συστάσεις. Αν έχει ασχοληθεί ο ίδιος μ’ ένα πρόγραμμα εργασιών, τότε μόνο εκείνος μπορεί να έχει τον τελευταίο λόγο για ζητήματα που εμπίπτουν στο πεδίο αυτών των εργασιών· μόνο εκείνος μπορεί να πάρει τις τελικές αποφάσεις· μόνο εκείνος μπορεί να συμπεριφέρεται και να μιλάει όπως του αρέσει, και όπως κι αν συμπεριφέρεται, έχει μια δικαιολογία γι’ αυτό. Τι πορεία δράσης ακολουθεί όταν κάποιος κάνει ερωτήσεις; Την επιπολαιότητα και τη συγκάλυψη. Και τι άλλο; (Την εξαπάτηση.) Σωστά: την εξαπάτηση· θα σου παρουσιάσει ακόμη και μια τελείως ψεύτικη εικόνα. Για παράδειγμα, σε κάποια εκκλησία, είναι ξεκάθαρο ότι ένας επικεφαλής ή διάκονος του ευαγγελίου κατάφερε σε διάστημα ενός μήνα να κερδίσει μόνο τρεις ανθρώπους στην εκκλησία για την οποία είναι υπεύθυνος, δηλαδή πολύ λιγότερους από ό,τι οι άλλες εκκλησίες. Θεωρεί ότι δεν γίνεται να λογοδοτήσει γι’ αυτό στον Άνωθεν· τι κάνει, λοιπόν; Όταν δίνει μια αναφορά για το έργο του, προσθέτει ένα μηδενικό μετά το τρία και λέει ότι κέρδισε τριάντα ανθρώπους. Κάποιος άλλος το μαθαίνει αυτό και τον ρωτάει: «Δεν είναι εξαπάτηση αυτό;» Εκείνος απαντάει: «Από πού κι ως πού εξαπάτηση; Θα κερδίσουμε τριάντα ανθρώπους τον επόμενο μήνα για να το αντισταθμίσουμε και όλα καλά, έτσι δεν είναι;» Έχει δικαιολογία γι’ αυτό. Αν κάποιος άλλος πάρει στα σοβαρά το ζήτημα και θελήσει ν’ αναφέρει τα γεγονότα στον Άνωθεν, εκείνος πιστεύει ότι του δημιουργεί πρόβλημα, ότι τα έχει βάλει μαζί του. Οπότε, θα τον καταστείλει και θα τον κανονίσει· θα του δημιουργήσει εκείνος πρόβλημα. Μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν τιμωρεί τους άλλους; Δεν κάνει κακό; Δεν αναζητά ποτέ τις αλήθεια-αρχές στο έργο του, οπότε ποιος είναι ο σκοπός του όταν κάνει έργο; Είναι να διασφαλίσει τη θέση του και τα μέσα διαβίωσής του. Ό,τι κακό κι αν κάνει, δεν λέει στους άλλους την πρόθεση και το κίνητρο που κρύβονται πίσω από τις πράξεις του. Πρέπει να τα κρατήσει αυτά εντελώς εμπιστευτικά· αυτά τα πράγματα τα θεωρεί απόρρητες πληροφορίες. Ποιο είναι το πιο ευαίσθητο θέμα για τέτοιους ανθρώπους; Όταν τους ρωτάς: «Τι έκανες πρόσφατα; Απέφερε αποτελέσματα η εκτέλεση του καθήκοντός σου; Υπήρξαν καθόλου διαταράξεις ή αναστατώσεις στον τομέα που καλύπτει το έργο σου; Πώς τις χειρίστηκες; Έχει προχωρήσει το έργο σου στο σημείο που θα έπρεπε; Κάνεις το καθήκον σου με αφοσίωση; Οι αποφάσεις που πήρες για το έργο επέφεραν ζημία στα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Αντικαταστάθηκαν τυχόν επικεφαλής που δεν έχουν τα προσόντα; Έδωσες προαγωγή στους ανθρώπους που έχουν καλό επίπεδο κι επιδιώκουν ως έναν βαθμό την αλήθεια; Τους καλλιέργησες; Κατέστειλες τους ανθρώπους που ήταν ανυπάκουοι απέναντί σου; Τι γνώση έχεις για τη διεφθαρμένη διάθεσή σου; Τι είδους άνθρωπος είσαι;» Αυτά είναι τα πιο ευαίσθητα θέματα γι’ αυτούς. Αυτό που φοβούνται περισσότερο είναι μην τυχόν τους γίνουν αυτές οι ερωτήσεις, οπότε, αντί να περιμένουν να τους τις κάνεις, σπεύδουν να βρουν ένα άλλο θέμα για να τις συγκαλύψουν. Θέλουν να σε αποπροσανατολίσουν με κάθε μέσο, να μη σε αφήσουν να μάθεις ποια είναι η πραγματική κατάσταση ως έχει. Σε κρατούν πάντα στο σκοτάδι, δεν σε αφήνουν ποτέ να μάθεις πόσο έχουν πραγματικά προχωρήσει με το έργο τους. Δεν υπάρχει ίχνος διαφάνειας εδώ. Έχουν αυτοί οι άνθρωποι πραγματική πίστη στον Θεό; Έχουν φόβο Θεού; Όχι. Δεν δίνουν ποτέ από μόνοι τους αναφορά για το έργο ούτε αναφέρουν από μόνοι τους τυχόν αναποδιές που έχουν προκύψει στο έργο τους· δεν ρωτούν, δεν αναζητούν ούτε μιλάνε ποτέ ανοιχτά για τις προκλήσεις και τη σύγχυση που έχουν αντιμετωπίσει στο έργο τους, αλλά φτάνουν ακόμη και στο σημείο να συγκαλύπτουν αυτά τα πράγματα, να ξεγελούν και να εξαπατούν τους άλλους. Δεν υπάρχει καθόλου διαφάνεια στο έργο τους, και μόνο όταν τους πιέζει ο Άνωθεν να δώσουν μια τεκμηριωμένη αναφορά και να κάνουν απολογισμό, λένε λίγα πράγματα απρόθυμα. Προτιμούν να πεθάνουν παρά να μιλήσουν για ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη φήμη και τη θέση τους· προτιμούν να πεθάνουν παρά να ξεστομίσουν έστω και μια λέξη γι’ αυτά. Αντ’ αυτού, προσποιούνται ότι δεν έχουν καταλάβει. Δεν είναι αυτό η διάθεση ενός αντίχριστου; Τι σόι άνθρωπος είναι αυτός; Λύνεται εύκολα ένα τέτοιο πρόβλημα; Αν ο Άνωθεν πρέπει να τους δώσει καθοδήγηση στο έργο τους, ποια είναι η στάση αυτών των ανθρώπων απέναντι σ’ αυτό; Δείχνουν επιπολαιότητα. Φαίνεται να συναινούν, και θα βγάλουν ακόμη και σημειωματάριο ή υπολογιστή και θα κρατήσουν σημειώσεις με ζήλο· κατόπιν, όμως, θα έχουν καταλάβει την καθοδήγηση και θα στρωθούν στη δουλειά; (Όχι.) Θα παίξουν θέατρο για να το δεις εσύ, θα δώσουν μια παράσταση για να σε παραπλανήσουν. Τι σκέφτονται πραγματικά; «Αφού ανατέθηκε σ’ εμένα να κάνω αυτό το έργο, θα γίνεται ό,τι λέω εγώ. Κανείς δεν μπορεί ν’ ανακατεύεται σ’ αυτό που θέλω να κάνω. “Οι τοπικοί αξιωματούχοι έχουν μεγαλύτερο έλεγχο από τους κρατικούς αξιωματούχους”, οπότε έχω αυτό το δικαίωμα. Διαφορετικά, μη ζητάς από εμένα να το χειριστώ. Απόλυσέ με». Αυτό σκέφτονται κι έτσι συμπεριφέρονται. Τι διάθεση είναι αυτή; Δεν είναι η διάθεση ενός αντίχριστου; (Είναι.) Αυτό σημαίνει ότι θα προκύψει πρόβλημα. Δεν επιτρέπεται να παρεμβαίνεις ή να κάνεις ερωτήσεις, ούτε να ερευνάς και να εκφράζεις απορίες. Είναι αρκετά ευαίσθητοι σ’ αυτό. Σκέφτονται: «Προσπαθεί μήπως έτσι ο άνωθεν να ελέγξει τι προβλήματα έχω και να ελέγξει το έργο μου; Ποιος τα έβγαλε στη φόρα;» Στον πανικό τους, κάνουν μια συντονισμένη προσπάθεια να καταλάβουν ποιος ακριβώς διέρρευσε αυτές τις πληροφορίες για εκείνους. Στο τέλος, οι αμφιβολίες τους περιορίζονται σε δύο ανθρώπους, και τους ξαποστέλνουν. Τι πρόβλημα είναι αυτό; Είναι η διάθεση ενός αντίχριστου.

Ποιο είναι το σήμα κατατεθέν της διάθεσης ενός αντίχριστου; Το γεγονός ότι γαντζώνεται από μια θέση κι ελέγχει τους άλλους. Αποκτά θέση για να ελέγχει τους άλλους. Όσο έχει θέση, θα νομιμοποιείται να θέτει τους άλλους υπό τον έλεγχό του. Γιατί λέω ότι θα νομιμοποιείται να το κάνει; Επειδή ο οίκος του Θεού είναι αυτός που του ανέθεσε την εργασία του· επελέγη από τους αδελφούς και τις αδελφές για να την κάνει. Δεν θα νιώθει, επομένως, ότι νομιμοποιείται να το κάνει; (Ναι.) Οπότε, καταλήγει να το εκμεταλλεύεται αυτό, έχοντας κατά νου το εξής: «Μ’ επιλέξατε, έτσι δεν είναι; Εφόσον μ’ επιλέξατε, πρέπει να μ’ εμπιστεύεστε. Οι άπιστοι έχουν ένα ρητό: “Μην αμφισβητείς αυτούς που προσλαμβάνεις και μην προσλαμβάνεις αυτούς που αμφισβητείς”». Ορίστε! Χρησιμοποιεί ακόμη κι ένα σατανικό αξίωμα. Είναι αυτό το ρητό η αλήθεια; (Όχι.) Είναι σατανική αίρεση και παραλογισμός. Αν κάνεις ερωτήσεις για το έργο του, θα προβάλλει μια τέτοια θεωρία: «“Μην αμφισβητείς αυτούς που προσλαμβάνεις και μην προσλαμβάνεις αυτούς που αμφισβητείς”. Από τη στιγμή που με χρησιμοποιείς, δεν μπορείς να με υποπτεύεσαι. Αν δεν ξέρεις τι είδους άνθρωπος είμαι, αν δεν μπορείς να με διακρίνεις, τότε μη με χρησιμοποιείς. Αλλά με χρησιμοποιείς, και μ’ αυτό το δεδομένο, πρέπει να παραμείνω αμετακίνητος σ’ αυτήν τη θέση. Πρέπει να γίνεται αυτό που λέω εγώ». Πρέπει να γίνεται αυτό που λέει σε όλα τα εργασιακά ζητήματα· δεν έχει νόημα να μην τον αφήσεις ή να του βρεις έναν συνεργάτη ή ν’ αναθέσεις σε άλλους να τον επιβλέπουν και να τον καθοδηγούν. Αν κάποιος έρθει να ελέγξει το έργο του, εκείνος πολύ απλά θα πει όχι· πιστεύει ότι δεν έχει κάνει τίποτε λάθος κι ότι δεν χρειάζεται να τον ελέγξουν. Εκμεταλλεύεται δικαιωματικά τη θέση και την εξουσία του για να ελέγχει τους άλλους, τον χώρο εργασίας και το έργο της εκκλησίας. Δεν εγκαθιδρύει ένα ανεξάρτητο βασίλειο; Δεν είναι αντίχριστος; Μπορεί ο οίκος του Θεού να του έχει αναθέσει να κάνει αυτό το έργο και να εκτελεί αυτό το καθήκον, αλλά δεν του ζήτησε ν’ ασκεί εξουσία σαν δικτάτορας. Αυτός ο άνθρωπος δεν έχει παρανοήσει την πρόθεση του Θεού και τις ρυθμίσεις του οίκου Του; Γιατί προσπαθεί πάντα ν’ αρπάξει τη θέση και την εξουσία αντί να κάνει καλά το καθήκον του; (Διέπεται από τη διάθεση ενός αντίχριστου.) Σωστά, αυτή είναι η διάθεση ενός αντίχριστου. Γιατί το παρερμηνεύει όταν η εκκλησία τού αναθέτει κάποιο έργο; Επειδή από τη φύση του του αρέσει να ελέγχει τους άλλους. Αυτή είναι η φύση-ουσία του· έτσι είναι. Αν του αναθέσεις κάποιο έργο, θα νομίζει ότι έχει πλέον εξουσία και θέση, κι επομένως ότι έχει τον έλεγχο στα δικά του χωράφια. Αν μπεις στα χωράφια του, θα πρέπει να κάνεις αυτό που λέει. Για παράδειγμα, κάποτε ο οίκος του Θεού ανέθεσε σ’ έναν επικεφαλής να πάει να ελέγξει το έργο ενός αντίχριστου. Τόσο αυτός ο επικεφαλής όσο και ο αντίχριστος ήταν επικεφαλής εκκλησίας, επομένως ανήκαν στην ίδια βαθμίδα. Ο αντίχριστος είπε, λοιπόν: «Είσαι επικεφαλής εκκλησίας και είμαι κι εγώ επικεφαλής εκκλησίας. Ανήκουμε στην ίδια βαθμίδα. Μην ανακατεύεσαι στα δικά μου θέματα κι εγώ δεν θ’ ανακατεύομαι στα δικά σου. Μη συναναστρέφεσαι μαζί μου· δεν είσαι σε θέση να το κάνεις! Και θέλεις να ρωτήσεις πώς πηγαίνουν τα πράγματα στην εκκλησία μας. Ο άνωθεν σου έδωσε εντολή να το κάνεις; Απόδειξέ το». Ο επικεφαλής τότε είπε: «Ο Άνωθεν απλώς μου ζήτησε να μεταφέρω ένα μήνυμα. Πήγαινε να ρωτήσεις, αν δεν με πιστεύεις». Ο αντίχριστος απάντησε: «Τότε με ποιο δικαίωμα συναναστρέφεσαι μαζί μου κι εκτοξεύεις κατηγορίες εναντίον μου; Με ποιο δικαίωμα κάνεις ερωτήσεις για πράγματα που εμπίπτουν στο έργο μου; Δεν είσαι αρμόδιος για κάτι τέτοιο!» Συμφωνούν αυτά τα λόγια με την αλήθεια; (Όχι.) Τι είδους προσέγγιση είναι αυτή; Μόνο ένας αντίχριστος θα έκανε κάτι τέτοιο. Οι άπιστοι έχουν ένα ρητό: «Το δίκαιο του ισχυρότερου». Ανταγωνίζονται για να διαπιστώσουν ποιος ανήκει στην υψηλότερη βαθμίδα, ποιος έχει τη μεγαλύτερη δύναμη, ποιος είναι πιο ικανός. Ανταγωνίζονται για να διαπιστώσουν ποιος είναι υπεύθυνος για περισσότερους ανθρώπους. Και στον οίκο του Θεού, οι αντίχριστοι ανταγωνίζονται με τους άλλους για να διαπιστώσουν τα ίδια πράγματα. Δεν έχουν έρθει στο λάθος μέρος; Ένας άνθρωπος που έχει διεφθαρμένες διαθέσεις, αλλά δεν είναι αντίχριστος, θα σκέφτεται συνήθως μ’ αυτόν τον τρόπο όταν συναντά έναν επικεφαλής εκκλησίας που ανήκει στην ίδια βαθμίδα μ’ αυτόν; Θα αποκαλύψει κάτι, αλλά θα είναι σε θέση να συναναστραφεί μ’ αυτόν τον επικεφαλής εκκλησίας κανονικά. Σε καμία περίπτωση δεν θα πει: «Είσαι σε θέση να κάνεις ερωτήσεις για το έργο μου;» Δεν θα το πει αυτό, επειδή έχει κανονική λογική κι έχει θεοφοβούμενη καρδιά. Πώς θα συμπεριφερθεί κάποιος που έχει κανονική λογική; Θα σκεφτεί: «Το γεγονός ότι είμαστε επικεφαλής της εκκλησίας σημαίνει ότι ο Θεός μάς εξυψώνει· πρόκειται για δική Του ανάθεση και δικό μας καθήκον. Αν ο Θεός δεν μας είχε αναθέσει να το κάνουμε αυτό, δεν θα ήμασταν τίποτα. Δεν είναι κάποιου είδους αξίωμα. Μπορώ να συναναστραφώ μαζί σου για το έργο της εκκλησίας και το πώς πηγαίνουν τα πράγματα με τους αδελφούς και τις αδελφές, και για την εμπειρία μου από το έργο». Ένας αντίχριστος θα συναναστρεφόταν με άλλους γι’ αυτά τα πράγματα; Όχι· σε καμία περίπτωση δεν θα τ’ αποκάλυπτε. Γι’ αυτό ένα χαρακτηριστικό των αντίχριστων είναι η επιθυμία για θέση και δύναμη που ξεπερνά εκείνη των συνηθισμένων ανθρώπων, και γι’ αυτό, εκτός των άλλων, είναι πιο πονηροί και ύπουλοι από τους συνηθισμένους ανθρώπους. Πού εκδηλώνεται η πονηριά και η υπουλότητά τους; (Δεν σου λένε τίποτα. Δεν σου λένε τίποτα ευθέως.) Κι αυτό επειδή πιστεύουν ότι κάθε ζήτημα είναι μυστικό, κάτι για το οποίο δεν πρέπει να μιλήσουν στους άλλους. Σε κάθε ζήτημα, είναι επιφυλακτικοί απέναντι στους άλλους· κρατούν τα πάντα καλυμμένα, κουκουλωμένα και κρυφά. Μπορούν, λοιπόν, να έχουν κανονική αλληλεπίδραση κι επικοινωνία στις επαφές τους με τους άλλους; Μπορούν να πουν οτιδήποτε από καρδιάς; Όχι. Απλώς λένε μερικές επιφανειακές κοινοτοπίες κι ευχάριστα λόγια, για να μην μπορείς ν’ αξιολογήσεις την κατάσταση που κρύβεται πίσω απ’ αυτό. Αφού έχεις έρθει σ’ επαφή μαζί τους για λίγο, θα σκεφτείς το εξής: «Φαινομενικά, αυτός ο άνθρωπος δεν μοιάζει να είναι κακός, αλλά γιατί νιώθω πάντα ότι η καρδιά του είναι τόσο μακριά από τους άλλους ανθρώπους; Γιατί νιώθω πάντα τόσο άβολα όταν έρχομαι σ’ επαφή μαζί του; Έχω πάντα την αίσθηση ότι είναι ακατάληπτος». Έχετε εσείς αυτήν την αίσθηση; (Ναι.) Αυτή είναι η διάθεση ενός αντίχριστου: Είναι επιφυλακτικός απέναντι σε όλους. Και γιατί είναι επιφυλακτικός; Επειδή, στα δικά του μάτια, όλοι μπορούν ν’ απειλήσουν τη θέση του. Αν δεν είναι προσεκτικός, αν ρίξει την άμυνά του, μπορεί οι άλλοι να μπορέσουν να καταλάβουν ποιος πραγματικά είναι, ποιος είναι ο πραγματικός του εαυτός, και τότε δεν θα μπορεί να διατηρήσει τη θέση του. Οπότε, όταν έρχεται αντιμέτωπος με κάποιον που ρωτά για την κατάσταση του έργου του και το καθήκον του ή που ρωτά για την προσωπική του κατάσταση, θα συγκαλύψει ό,τι μπορεί και θα κρύψει ό,τι μπορεί. Θα βρει έναν τρόπο να εξομαλύνει ό,τι δεν μπορεί να κρύψει ή θα κρυφτεί για να μην τον δεις. Κάποιοι αντίχριστοι έχουν περίεργη διάθεση: Παρόλο που ζουν ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους, δεν θα τους δεις να έχουν κανονικές αλληλεπιδράσεις με κανέναν, και δεν έχουν κανονική επικοινωνία με τους άλλους. Περνούν την κάθε τους μέρα κλεισμένοι στον εαυτό τους, εμφανίζονται την ώρα των γευμάτων κι εξαφανίζονται ξανά αμέσως μετά. Γίνονται μονίμως καπνός. Γιατί δεν αλληλεπιδρούν με τους άλλους; Λένε τα πάντα στην οικογένειά τους. Γιατί, λοιπόν, δεν έχουν τίποτα να πουν στους αδελφούς και στις αδελφές; Οι άπιστοι έχουν ένα ρητό: «Εκείνος που λέει πολλά σφάλλει συχνά». Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν πολύ σ’ αυτό το αξίωμα· δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους να μιλάει απρόσεκτα, αφού κάτι που θα πουν μπορεί κάλλιστα να προδώσει το παιχνίδι τους, να εκθέσει μια αδυναμία τους. Δεν μπορούν να ξέρουν ποια λέξη θα μπορούσε να κάνει τους άλλους να τους περιφρονούν και να καταλάβουν ποιοι πραγματικά είναι, οπότε κάνουν ό,τι μπορούν για να τους αποφύγουν. Είναι αθέλητη αυτή η αποφυγή ή υπάρχει κάτι μέσα της που τη διέπει; Υπάρχει κάτι εκεί που τη διέπει. Είναι αυτό δίκαιο κι έντιμο ή είναι απρεπές; (Είναι απρεπές.) Ασφαλώς και είναι απρεπές. Δεν είναι αυτός ο μόνος τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρονται οι αντίχριστοι: τις περισσότερες φορές, δεν επικοινωνούν ούτε αλληλεπιδρούν κανονικά με τους άλλους· ωστόσο, κάποιες φορές είναι πολύ εύγλωττοι και μπορούν να μιλήσουν. Για ποια πράγματα μιλάνε όμως; Ποιο είναι το περιεχόμενό τους; Κηρύττουν τα λόγια και τα δόγματα, κάνοντας επίδειξη. Λένε ότι μπορούν να κάνουν πραγματικό έργο και να λύσουν πραγματικά προβλήματα, όταν ουσιαστικά δεν έχουν πραγματικές δεξιότητες. Αν τους ρωτήσεις τι ελαττώματα έχουν κι αν έχουν αλαζονική διάθεση, εκείνοι θα πουν: «Ποιος από το διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος δεν είναι αλαζόνας;» Κοίτα να δεις που ακόμα και η αλαζονεία τους έχει βάση. Περιλαμβάνει τους πάντες, λες και η αλαζονεία τους είναι κάτι φυσιολογικό. Δεν θ’ αναζητήσουν ποτέ την αλήθεια και φαίνεται να μην αντιλαμβάνονται ότι υπάρχουν προβλήματα ή δυσκολίες στο έργο. Και δεν πρόκειται να εξακριβώσεις την πραγματική κατάσταση αν τους ρωτήσεις. Όταν δεν έχουν τίποτα να κάνουν, απλώς κάθονται εκεί σιωπηλοί, και όποτε μιλάνε, μιλάνε για τα προσόντα τους. Δεν ανοίγονται ποτέ· δεν αναφέρουν ποτέ τι είδους επαναστατικότητα ή τι υπερβολικές επιθυμίες έχουν μέσα τους, πώς προσπαθούν να κλείσουν συμφωνίες με τον Θεό, σε ποιον έχουν πει ψέματα ή ποιες είναι οι φιλοδοξίες τους όταν εργάζονται. Ποτέ δεν θίγουν αυτά τα ζητήματα, κι όταν το κάνουν οι άλλοι, εκείνοι δεν ενδιαφέρονται. Ακόμη και σε ερωτήσεις που θίγουν πράγματα τα οποία εμπίπτουν στο αντικείμενο του έργου τους, θα πουν μόνο δυο λόγια κι αυτά βιαστικά. Με λίγα λόγια, όποιος έρχεται σ’ επαφή μαζί τους, ανεξάρτητα απ’ το χρονικό διάστημα, θα δυσκολευτεί πολύ αν επιθυμεί να μάθει περισσότερα για οτιδήποτε εμπίπτει στο πεδίο του καθήκοντός τους, είτε αυτό σχετίζεται με το προσωπικό, με την επαγγελματική πρακτική ή με την πρόοδο του έργου. Όποια κι αν είναι η προσέγγισή σου —είτε προσπαθήσεις να διατυπώσεις πλαγίως την ερώτησή σου, είτε να την κάνεις ευθέως, είτε να τη θέσεις σε κάποιο κοντινό τους άτομο— δεν θα πετύχεις εύκολα αποτελέσματα. Είναι πολύ κουραστικό. Δεν είναι ύπουλο αυτό; (Ναι, είναι.) Γιατί είναι τόσο κουραστικό να πάρεις από αυτούς πληροφορίες για το πώς έχουν τα πράγματα; Γιατί είναι τόσο μυστικοπαθείς με τα πάντα; Ποιος είναι ο σκοπός τους; Θέλουν να παραμείνουν ασφαλείς στη θέση τους και να εξασφαλίσουν τα μέσα διαβίωσής τους. Πιστεύουν το εξής: «Δεν ήταν εύκολο πράγμα ν’ αποκτήσω αυτήν τη θέση, να φτάσω εδώ που είμαι σήμερα. Δεν θα έμπλεκα άσχημα αν γελοιοποιούμουν για ένα λάθος που θα έκανα σε μια στιγμή απερισκεψίας; Κι άλλωστε, αν ο οίκος του θεού ήξερε τα κακά πράγματα που έχω κάνει, ποιος μου λέει ότι δεν θα με χειριζόταν;» Όσο κι αν τους λες ν’ ανοιχτούν, να είναι ειλικρινείς και να εκτελούν με αφοσίωση το καθήκον τους, θα τους πείσεις; Όχι. Για εκείνους, υπάρχει μόνο ένα πιστεύω: Όποιος μιλάει πολύ τον τρώει η μαρμάγκα. Αν λες στους άλλους τα πάντα, είσαι ανίκανος, δεν αξίζεις τίποτα! Αυτό είναι το πιστεύω τους. Αυτή είναι η διάθεση των αντίχριστων.

Ό,τι έργο κι αν κάνει ένας αντίχριστος, απαγορεύει στους άλλους να παρεμβαίνουν ή να κάνουν ερωτήσεις, κι ακόμη περισσότερο απαγορεύει στον οίκο του Θεού να τον επιβλέπει. Ποιος είναι ο σκοπός του όταν το κάνει αυτό; Κυρίως, επιθυμεί να ελέγχει τον εκλεκτό λαό του Θεού, να διασφαλίσει τη θέση και τη δύναμή του, πράγμα που σημαίνει ότι διασφαλίζει έτσι τα μέσα διαβίωσής του. Αυτός είναι ο κύριος σκοπός του. Αν είστε επικεφαλής ή εργάτες, φοβάστε μήπως ο οίκος του Θεού κάνει ερωτήσεις σχετικά με το έργο σας και το επιβλέψει; Φοβάστε ότι ο οίκος του Θεού θα ανακαλύψει παραλείψεις και λάθη στο έργο σας και θα σας κλαδέψει; Φοβάστε ότι, αφού ο Άνωθεν μάθει ποιο είναι το πραγματικό σας επίπεδο και ανάστημα, θα σας δει υπό διαφορετικό πρίσμα και δεν θα σας εξετάσει για προαγωγή; Αν έχεις αυτούς τους φόβους, αυτό αποδεικνύει ότι τα κίνητρά σου δεν είναι προς όφελος του έργου της εκκλησίας, εργάζεσαι για τη φήμη και τη θέση, γεγονός που αποδεικνύει ότι έχεις τη διάθεση ενός αντίχριστου. Αν έχεις τη διάθεση ενός αντίχριστου, τότε είναι πιθανό να βαδίσεις στο μονοπάτι των αντίχριστων και να διαπράξεις όλο το κακό που προκαλούν οι αντίχριστοι. Αν, βαθιά μέσα σου, δεν φοβάσαι ότι θα επιβλέψει το έργο σου ο οίκος του Θεού, και είσαι σε θέση να δώσεις πραγματικές απαντήσεις στις ερωτήσεις και τις διερευνήσεις του Άνωθεν, χωρίς να κρύψεις τίποτα, και να πεις όσα ξέρεις, τότε είτε είναι σωστό είτε λάθος αυτό που θα πεις, ανεξάρτητα από τη διαφθορά που θα αποκαλύψεις —ακόμη κι αν αποκαλύψεις τη διαφθορά ενός αντίχριστου— σε καμία περίπτωση δεν θα οριστείς ως αντίχριστος. Το κλειδί είναι κατά πόσο είσαι σε θέση να γνωρίζεις ότι έχεις τη διάθεση ενός αντίχριστου, και κατά πόσο είσαι σε θέση ν’ αναζητήσεις την αλήθεια για να λύσεις αυτό το πρόβλημα. Αν είσαι άνθρωπος που αποδέχεται την αλήθεια, μπορεί να διορθωθεί η διάθεση αντίχριστου που έχεις. Αν γνωρίζεις πολύ καλά ότι έχεις τη διάθεση ενός αντίχριστου κι ωστόσο δεν αναζητάς την αλήθεια για να λύσεις αυτό το πρόβλημα, αν μάλιστα προσπαθείς ν’ αποκρύψεις τα προβλήματα που προκύπτουν ή να πεις ψέματα γι’ αυτά και να αποφύγεις την ευθύνη, κι αν δεν αποδέχεσαι την αλήθεια όταν υποβάλλεσαι σε κλάδεμα, τότε αυτό είναι σοβαρό πρόβλημα και δεν διαφέρεις σε τίποτα από έναν αντίχριστο. Εφόσον γνωρίζεις ότι έχεις τη διάθεση του αντίχριστου, γιατί δεν τολμάς να έρθεις αντιμέτωπος μ’ αυτό; Γιατί δεν μπορείς να το προσεγγίσεις με ειλικρίνεια και να πεις: «Αν ο Άνωθεν ρωτήσει για το έργο μου, θα πω όλα όσα ξέρω, και ακόμη και αν έρθουν στο φως τα κακά πράγματα που έχω κάνει, και μόλις το μάθει ο Άνωθεν πάψει να με χρησιμοποιεί, και χάσω τη θέση μου, θα πω ξεκάθαρα αυτά που έχω να πω»; Ο φόβος σου για την επίβλεψη και για τις ερωτήσεις σχετικά με το έργο σου από τον οίκο του Θεού αποδεικνύει ότι εκτιμάς τη θέση σου περισσότερο από την αλήθεια. Αυτή δεν είναι η διάθεση ενός αντίχριστου; Το να αγαπάς τη θέση πάνω απ’ όλα είναι η διάθεση ενός αντίχριστου. Γιατί εκτιμάς τόσο πολύ τη θέση; Ποια οφέλη μπορείς να αποκομίσεις από τη θέση; Αν η θέση σού έφερνε καταστροφή, δυσκολίες, αμηχανία και πόνο, θα την εκτιμούσες ακόμα τόσο πολύ; (Όχι.) Είναι πάρα πολλά τα οφέλη που προκύπτουν όταν έχει κανείς θέση· πράγματα όπως ο φθόνος, ο σεβασμός, η εκτίμηση και η κολακεία από τους άλλους ανθρώπους, καθώς και ο θαυμασμός και η λατρεία τους. Υπάρχει, επίσης, το αίσθημα ανωτερότητας και προνομίου που σου εξασφαλίζει η θέση σου, το οποίο σου δίνει ένα αίσθημα υπερηφάνειας και αυτοεκτίμησης. Επιπλέον, μπορείς και να απολαμβάνεις πράγματα που οι άλλοι δεν απολαμβάνουν, όπως όλα τα οφέλη της θέσης, καθώς και ειδική μεταχείριση. Αυτά είναι τα πράγματα που δεν τολμάς καν να σκεφτείς και αυτά που λαχταράς στα όνειρά σου. Τα εκτιμάς αυτά τα πράγματα; Αν η θέση είναι ανούσια, χωρίς πραγματική σημασία και η υπεράσπισή της δεν εξυπηρετεί κανέναν πραγματικό σκοπό, δεν είναι ανόητο να την εκτιμάς; Αν καταφέρεις να εγκαταλείψεις πράγματα όπως τα συμφέροντα και τις απολαύσεις της σάρκας, τότε η φήμη, το κέρδος και η θέση δεν θα σε δεσμεύουν πλέον. Επομένως, τι πρέπει να επιλυθεί πρώτα προκειμένου να λυθούν και τα ζητήματα που σχετίζονται με την εκτίμηση και την επιδίωξη της θέσης; Πρώτον, πρέπει να διακρίνεις τη φύση του προβλήματος του να κάνεις κακό και να επιδίδεσαι σε τεχνάσματα, αποσιωπήσεις και συγκαλύψεις, καθώς και του να αρνείσαι την επίβλεψη, τις ερωτήσεις και την έρευνα από τον οίκο του Θεού, προκειμένου να απολαύσεις τα οφέλη της θέσης. Δεν είναι αυτό απροκάλυπτη αντίσταση και εναντίωση στον Θεό; Αν μπορέσεις να διακρίνεις τη φύση και τις συνέπειες του να επιθυμεί κανείς τα οφέλη της θέσης, θα λυθεί το πρόβλημα της επιδίωξης της θέσης. Αν δεν μπορείς να διακρίνεις την ουσία του να επιθυμεί κανείς τα οφέλη της θέσης, αυτό το πρόβλημα δεν θα λυθεί ποτέ.

Συνεργάζεστε με άλλους για να κάνετε έργο και να εκτελέσετε τα καθήκοντά σας; Δέχεστε επίβλεψη; Έχετε κάνει κάτι για να μην αφήσετε τους άλλους να παρέμβουν ή να κάνουν ερωτήσεις; Αν κάποιος κάνει ερωτήσεις, του αντιστέκεσαι και λες: «Ποιος νομίζεις ότι είσαι και παρεμβαίνεις στη δική μου δουλειά; Η θέση μου είναι σε υψηλότερη βαθμίδα από τη δική σου, και στο έργο μου γίνεται αυτό που λέω εγώ. Ο Άνωθεν δεν έχει κάνει ερωτήσεις, οπότε τι σου δίνει αυτό το δικαίωμα;» Έχεις κάνει τίποτα τέτοιο; Ποια είναι η κύρια διάθεση των αντίχριστων; Να καταλαμβάνουν μια θέση και να προσπαθούν ν’ αρπάξουν την εξουσία· να μην κάνουν τίποτα που ωφελεί το έργο του οίκου του Θεού, τίποτα που λαμβάνει υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, αλλά να ενεργούν επιπόλαια και να εξαπατούν, καθώς και να κάνουν τα πάντα μηχανικά. Με την πρώτη ματιά, φαίνονται ν’ αφιερώνουν πολλή ενέργεια όταν ασχολούνται με τις εργασίες τους, αλλά δες τα πράγματα που κάνουν: πρώτον, δεν σημειώνεται καμία πρόοδος· δεύτερον, είναι αναποτελεσματικά· και τρίτον, δεν έχουν μεγάλη επίδραση· γίνονται σε απόλυτο χάος. Μόνο ένα πράγμα δεν αφήνουν να τους ξεφύγει: αξιοποιούν την ευκαιρία που τους δίνει η δουλειά τους για να αρπάξουν την εξουσία και δεν την εγκαταλείπουν. Είναι μια χαρά όσο έχουν δύναμη. Ό,τι δουλειά κι αν κάνουν, είτε αυτή έχει να κάνει μ’ ένα επάγγελμα, είτε μ’ εξωτερικές υποθέσεις, με μια τεχνική δεξιότητα ή με άλλες πτυχές, δεν υπάρχει ίχνος διαφάνεια, σε κανέναν τομέα. Είναι αθέλητη αυτή η έλλειψη διαφάνειας; Όχι· κάτι που είναι αθέλητο δεν έχει να κάνει με τη διάθεση, αλλά με την έλλειψη επιπέδου και την έλλειψη γνώσης για τον τρόπο πραγματοποίησης του έργου. Γιατί, λοιπόν, λέω ότι αυτή η διάθεση είναι η διάθεση ενός αντίχριστου; Ενεργούν σκόπιμα. Έχουν κάποια πρόθεση μέσα τους: Συνειδητά δεν σου επιτρέπουν να γνωρίζεις αυτά τα πράγματα, και συνειδητά κρύβονται από σένα κι αποφεύγουν να σε δουν. Περιορίζουν στο ελάχιστο τις συζητήσεις και την επικοινωνία μαζί σου· ελαχιστοποιούν τις συναλλαγές τους μαζί σου. Εκθέτουν όσο το δυνατόν πιο σπάνια αυτά τα πράγματα, για να μην κατηγορείς πάντα αυτούς και να μην τους ρωτάς, για να μην ξέρεις πολλά για το τι πραγματικά συμβαίνει, για να μην αντιληφθείς το πραγματικό τους πρόσωπο. Δεν είναι σκόπιμο αυτό; Δεν υπάρχει πρόθεση σ’ αυτό; Ποια είναι η πρόθεσή τους και ποιος ο σκοπός τους; Θέλουν να σε ξεγελάσουν, να μπλοφάρουν, σου δίνουν μια ψεύτικη εντύπωση και δεν σ’ αφήνουν να μάθεις πώς έχει πραγματικά η κατάσταση. Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα έχουν διασφαλίσει τη θέση τους, κάτι που τους ευχαριστεί. Αυτή δεν είναι η φύση όλου αυτού; (Ναι.) Είναι η διάθεση των αντίχριστων αυτή η συνειδητή εξαπάτηση, κοροϊδία και συγκάλυψη των πραγμάτων. Όλα γίνονται συνειδητά. Πείτε Μου, υπάρχει κάποιο πρόγραμμα εργασιών που να κρατά τους ανθρώπους τόσο απασχολημένους ώστε να μην έχουν χρόνο να συναντήσουν άλλους ανθρώπους; Δεν υπάρχει, έτσι δεν είναι; Κανένα πρόγραμμα εργασιών δεν κρατά κάποιον τόσο απασχολημένο ώστε να μην έχει καθόλου χρόνο να φάει ή να κοιμηθεί, ούτε χρόνο να συναντήσει άλλους ανθρώπους. Τα πράγματα δεν έχουν φτάσει ακόμη σε τέτοιο φόρτο εργασίας. Μπορεί να ξεκλέψει κανείς χρόνο γι’ αυτά τα πράγματα. Γιατί, λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν τον χρόνο; Δεν θέλουν να σε συναντήσουν· δεν θέλουν να κάνεις ερωτήσεις για το έργο τους. Αυτή δεν είναι η διάθεση ενός αντίχριστου; (Ναι.) Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Δεν είναι δύσπιστοι; Είναι· όλοι ανεξαιρέτως οι αντίχριστοι είναι δύσπιστοι. Αν δεν ήταν, δεν θα οικειοποιούνταν το έργο του οίκου του Θεού ούτε θα έλεγχαν υπό τη δική τους εξουσία εκείνους που ακολουθούν τον Θεό. Δεν θα έκαναν τέτοια πράγματα. Η πρώτη συμπεριφορά των δύσπιστων είναι ότι δεν έχουν καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά. Μηχανορραφούν για τα δικά τους συμφέροντα, με το πρόσχημα ότι πιστεύουν στον Θεό. Είναι παράτολμοι κι απερίσκεπτοι, και δεν φοβούνται τίποτα απολύτως. Η πίστη τους στον Θεό δεν είναι πραγματική πίστη, αλλά ένα σύνθημα. Δεν έχουν καθόλου φόβο Θεού μέσα τους.

Ποια στάση υιοθετούν ορισμένοι άνθρωποι μόλις ακούν ότι κάποιος σκοπεύει να παρέμβει στο έργο τους και να το επιβλέψει; «Με την επίβλεψη είμαι εντάξει. Την επίβλεψη τη δέχομαι. Ούτε με τις ερωτήσεις υπάρχει πρόβλημα· αν, όμως, όντως με επιβλέπεις, δεν θα μπορώ με τίποτα να προχωρήσω με το έργο μου. Τα χέρια μου θα είναι δεμένα. Αν έχεις πάντα εσύ τον τελευταίο λόγο και εμένα με έχεις για εκτελεστικό όργανο, δεν θα μπορώ να εργαστώ. “Μπορεί να υπάρχει μόνο ένα κυρίαρχο αρσενικό”». Δεν είναι αυτό μια θεωρία; Είναι μια θεωρία των αντίχριστων. Τι διάθεση έχει ένας άνθρωπος που το λέει αυτό; Έχει τη διάθεση ενός αντίχριστου; Τι σημαίνει «Μπορεί να υπάρχει μόνο ένα κυρίαρχο αρσενικό»; Δεν ανέχονται ερωτήσεις ούτε καν από τον Άνωθεν. Αν δεν έκανε ερωτήσεις ο Άνωθεν, δεν θα παραβίαζαν τότε οι πράξεις σου την αλήθεια; Θα έκανες κάτι λάθος λόγω των ερωτήσεων; Θα εκτροχίαζε ο Άνωθεν το έργο σου; Πείτε Μου, ο Άνωθεν παρέχει καθοδήγηση για το έργο, κάνει σχετικές ερωτήσεις και το επιβλέπει προκειμένου να το δει να γίνεται καλύτερα ή χειρότερα; (Καλύτερα.) Γιατί, λοιπόν, κάποιοι άνθρωποι δεν αποδέχονται αυτά τα βελτιωμένα αποτελέσματα; (Διέπονται από τη διάθεση ενός αντίχριστου.) Σωστά. Φταίει που έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου· δεν μπορούν να το ελέγξουν. Μόλις κάποιος κάνει ερωτήσεις για το έργο που έχουν αναλάβει, εκνευρίζονται. Νομίζουν ότι τα προνόμιά τους, καθώς και η θέση και η εξουσία τους, θα διανεμηθούν σε άλλους, και έτσι αναστατώνονται. Νιώθουν ότι τα σχέδια και οι διαδικασίες τους έχουν ανατραπεί. Και τους εξυπηρετεί αυτό; Αν ο Άνωθεν προάγει κάποιον και του αναθέσει να συνεργαστεί μαζί τους, εκείνοι σκέφτονται: «Δεν είχα σχεδιάσει να χρησιμοποιήσω αυτόν τον άνθρωπο, αλλά ο άνωθεν επιμένει ότι είναι καλός και τον προήγαγε. Δεν πετάω κι από τη χαρά μου. Πώς θα δουλέψω σε συνεργασία μαζί του; Αν ο άνωθεν τον χρησιμοποιήσει, απλώς θα παραιτηθώ!» Έτσι λένε στα λόγια, αλλά θα μπορέσουν στην πραγματικότητα να εγκαταλείψουν τη θέση τους; Δεν θα το κάνουν· απλώς δημιουργούν αντιπαραθέσεις. Θα συναινούσαν, άραγε, στο να κάνει κάποιος έργο που απειλεί τη θέση τους, που δεν τους βοηθάει ν’ αναδειχθούν, που σαμποτάρει το εκάστοτε σενάριό τους; Όχι, δεν θα το έκαναν. Για παράδειγμα, όταν ο Άνωθεν προάγει ή αντικαθιστά κάποιον, τι σκέφτονται; «Τι κατραπακιά κι αυτή! Δεν το συζήτησε καν μαζί μου. Πέρα απ’ όλα τ’ άλλα, εξακολουθώ να είμαι επικεφαλής· γιατί δεν μου είπε τίποτε από πριν; Άρα, είναι σαν να μην έχω καμία αξία!» Ποιος είσαι, τέλος πάντων; Είναι δική σου δουλειά αυτό; Πρώτον, δεν είναι δική σου δικαιοδοσία· και δεύτερον, αυτοί οι άνθρωποι δεν σ’ ακολουθούν· γιατί, λοιπόν, πρέπει να είσαι τόσο σημαντικός για εκείνους; Συμβαδίζει αυτό με την αλήθεια; Ποια αλήθεια; Ο Άνωθεν προάγει ή αντικαθιστά έναν άνθρωπο με βάση κάποιες αρχές. Γιατί προάγει κάποιον ο Άνωθεν; Επειδή είναι χρήσιμος για το έργο. Γιατί αντικαθιστά κάποιον ο Άνωθεν; Επειδή δεν είναι πλέον χρήσιμος για το έργο, δεν μπορεί να πραγματοποιήσει το έργο. Αν δεν τον αντικαταστήσεις, και δεν αφήσεις ούτε τον Άνωθεν να το κάνει, τότε δεν δείχνει αυτό ότι έχεις ανοσία στη λογική; (Ναι.) Κάποιοι λένε: «Όταν ο άνωθεν διώχνει κάποιον, αυτό με ντροπιάζει στους άλλους. Αν σκοπεύει ν’ αντικαταστήσει κάποιον, πρέπει να μου το πει κατ’ ιδίαν, και θα το κάνω εγώ. Είναι δική μου δουλειά. Είναι μέρος της ευθύνης που έχω επωμιστεί. Αν τον αντικαταστήσω εγώ, θα δείξω σε όλους πόσο διορατικός είμαι με τους ανθρώπους, κι ότι μπορώ να κάνω πραγματικό έργο. Πόσο τιμητικό θα ήταν αυτό!» Σκέφτεστε εσείς έτσι; Κάποιοι άνθρωποι, επειδή θέλουν να έχουν καλό όνομα και περηφάνια, βρίσκουν τέτοιες δικαιολογίες. Θα πιάσει αυτό; Έχει νόημα κάτι τέτοιο; Αφενός, ο οίκος του Θεού κάνει το έργο του σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αφετέρου, εργάζεται σύμφωνα με τις εκάστοτε περιστάσεις. Δεν τίθεται θέμα παράκαμψης επιπέδου στην ιεραρχία, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τις προαγωγές και τις αντικαταστάσεις που κάνει ο Άνωθεν ή την καθοδήγηση και τις οδηγίες που δίνει για κάποιο έργο· ειδικά σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν τίθεται σε καμία περίπτωση ζήτημα παράκαμψης επιπέδου στην ιεραρχία. Γιατί, λοιπόν, ένας αντίχριστος ψάχνει να βρει αυτά τα «σφάλματα»; Ένα πράγμα είναι σίγουρο: Δεν κατανοεί την αλήθεια, οπότε αξιολογεί το έργο του οίκου του Θεού με τον ανθρώπινο εγκέφαλό του και τις διαδικασίες που εφαρμόζονται εκεί έξω στον κόσμο. Πέρα από αυτό, ο κύριος σκοπός του παραμένει η αυτοσυντήρηση και πρέπει να διατηρήσει την περηφάνια του. Είναι επιδέξιος και επιτήδειος σε όλα όσα κάνει. Δεν μπορεί ν’ αφήσει τους κατώτερούς του στην ιεραρχία να δουν ότι έχει ελαττώματα ή ελλείψεις. Σε ποιον βαθμό κρατά τα προσχήματα; Τόσο ώστε οι άλλοι να τον θεωρούν άψογο, χωρίς ίχνος διαφθοράς, χωρίς καθόλου ελλείψεις. Οι άλλοι θα το θεωρούν σωστό να χρησιμοποιεί εκείνον ο Άνωθεν και να επιλέγουν εκείνον οι αδελφοί και οι αδελφές· είναι το ιδανικό άτομο. Έτσι δεν θα ήθελαν να είναι τα πράγματα; Αυτή δεν είναι η διάθεση ενός αντίχριστου; (Ναι.) Ναι, αυτή είναι η διάθεση ενός αντίχριστου.

Η τωρινή μας συναναστροφή είχε να κάνει με μία από τις κύριες συμπεριφορές των αντίχριστων: Απαγορεύουν στους άλλους να παρεμβαίνουν, να κάνουν ερωτήσεις ή να τους επιβλέπουν στο έργο τους. Ό,τι ρυθμίσεις κι αν κάνει ο οίκος του Θεού για να παρακολουθεί το έργο τους, να μάθει περισσότερα σχετικά μ’ αυτό ή να το επιβλέπει, εκείνοι θα χρησιμοποιήσουν κάθε είδους τεχνική για να τις εμποδίσουν και να τις αρνηθούν. Για παράδειγμα, όταν ο Άνωθεν αναθέτει σε κάποιους ένα έργο, περνάει λίγος καιρός χωρίς να έχει υπάρξει καμία πρόοδος. Δεν λένε στον Άνωθεν αν εργάζονται πάνω σ’ αυτό, πώς προχωράει ή αν έχουν προκύψει δυσκολίες ή προβλήματα. Δεν παρέχουν καμία πληροφορία. Ένα μέρος του έργου επείγει και δεν μπορεί να καθυστερήσει, κι ωστόσο εκείνοι χασομερούν, και το τραβάνε για πολύ καιρό χωρίς να ολοκληρώνουν το έργο. Τότε, ο Άνωθεν πρέπει να κάνει ερωτήσεις. Όταν το κάνει αυτό, εκείνοι οι άνθρωποι θεωρούν αυτές τις ερωτήσεις αφόρητα ντροπιαστικές και του αντιστέκονται βαθιά μέσα τους: «Πέρασαν μόνο δέκα και κάτι μέρες από τότε που μου ανατέθηκε αυτή η δουλειά. Δεν πρόλαβα καν να κατατοπιστώ και ήδη ο Άνωθεν κάνει ερωτήσεις. Οι απαιτήσεις του από τους ανθρώπους είναι απλώς υπερβολικές!» Ορίστε, ψάχνουν να βρουν σφάλματα στις ερωτήσεις. Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Πείτε Μου, δεν είναι μάλλον φυσιολογικό να κάνει ερωτήσεις ο Άνωθεν; Αφενός, επιθυμεί να μάθει περισσότερα για την πρόοδο του έργου, καθώς και για τις δυσκολίες που μένει να ξεπεραστούν. Εκτός αυτού, επιθυμεί να μάθει περισσότερα για το επίπεδο που έχουν οι άνθρωποι στους οποίους ανέθεσε την εργασία και κατά πόσο θα είναι πραγματικά σε θέση να λύσουν τα προβλήματα και να κάνουν καλά τη δουλειά. Ο Άνωθεν θέλει να γνωρίζει τα δεδομένα ως έχουν και, τις περισσότερες φορές, κάνει ερωτήσεις σε τέτοιες περιστάσεις. Δεν οφείλει να κάνει κάτι τέτοιο; Ο Άνωθεν ανησυχεί μήπως δεν ξέρεις πώς να λύνεις προβλήματα και μήπως δεν μπορείς να χειριστείς τη δουλειά. Γι’ αυτό κάνει ερωτήσεις. Κάποιοι άνθρωποι αντιστέκονται αρκετά στις ερωτήσεις και τις βρίσκουν αποκρουστικές. Δεν είναι πρόθυμοι ν’ αφήνουν τους άλλους να ρωτούν, κι όταν εκείνοι κάνουν ερωτήσεις, τότε αντιστέκονται κι έχουν επιφυλάξεις, ενώ συλλογίζονται πάντα: «Γιατί κάνουν μονίμως ερωτήσεις και θέλουν να μαθαίνουν περισσότερα; Μήπως επειδή δεν μ’ εμπιστεύονται και μ’ υποτιμούν; Αν δεν μ’ εμπιστεύονται, τότε δεν θα έπρεπε να με χρησιμοποιήσουν!» Δεν κατανοούν ποτέ τις ερωτήσεις και την επίβλεψη του Άνωθεν, αλλά αντιστέκονται σ’ όλα αυτά. Έχουν τέτοιοι άνθρωποι λογική; Γιατί δεν επιτρέπουν στον Άνωθεν να κάνει ερωτήσεις και να τους επιβλέπει; Γιατί, εκτός των άλλων, αντιστέκονται και είναι ανυποχώρητοι; Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Δεν τους νοιάζει αν εκτελούν αποτελεσματικά το καθήκον τους ή αν αυτό θα παρακωλύσει την πρόοδο του έργου. Δεν αναζητούν τις αλήθεια-αρχές όταν κάνουν το καθήκον τους, αλλά κάνουν ό,τι θέλουν. Δεν σκέφτονται καθόλου τ’ αποτελέσματα ή την αποδοτικότητα του έργου ούτε σκέφτονται καθόλου τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, πόσο μάλλον ποιες είναι οι προθέσεις και οι απαιτήσεις του Θεού. Το σκεπτικό τους είναι το εξής: «Κάνω το καθήκον μου με τους δικούς μου τρόπους και τις δικές μου διαδικασίες. Μην απαιτείς πάρα πολλά από εμένα και μην απαιτείς πράγματα με πάρα πολλές λεπτομέρειες. Αρκεί που μπορώ και κάνω το καθήκον μου. Δεν μπορώ να κουράζομαι υπερβολικά ή να υποφέρω πάρα πολύ». Δεν κατανοούν τις ερωτήσεις του Άνωθεν και τις προσπάθειές του να μάθει περισσότερα για το έργο τους. Τι λείπει απ’ αυτήν την έλλειψη κατανόησής τους; Δεν της λείπει η υποταγή; Δεν της λείπει το αίσθημα ευθύνης; Η αφοσίωση; Αν ήταν πραγματικά υπεύθυνοι κι αφοσιωμένοι όταν κάνουν το καθήκον τους, θα απέρριπταν, άραγε, τις ερωτήσεις του Άνωθεν σχετικά με το έργο τους; (Όχι.) Θα μπορούσαν να το κατανοήσουν. Αν πραγματικά δεν μπορούν να το κατανοήσουν, τότε υπάρχει μόνο μία πιθανότητα: Αντιμετωπίζουν το καθήκον τους σαν επάγγελμα και μέσο διαβίωσης και το εκμεταλλεύονται, θεωρούν το καθήκον που κάνουν προϋπόθεση και διαπραγματευτικό χαρτί με το οποίο μπορούν στο μεταξύ ν’ αποκτήσουν κάποια ανταμοιβή. Θα κάνουν απλώς λίγο έργο κύρους για να τα βγάλουν πέρα με τον Άνωθεν, χωρίς να καταβάλουν την παραμικρή προσπάθεια ν’ αντιμετωπίσουν την ανάθεση από τον Θεό ως καθήκον και υποχρέωσή τους. Όταν, λοιπόν, ο Άνωθεν κάνει ερωτήσεις για το έργο τους ή το επιβλέπει, το βρίσκουν αποκρουστικό κι αποκτούν μια νοοτροπία αντίστασης. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Από πού πηγάζει αυτό το πρόβλημα; Ποια είναι η ουσία του; Η στάση τους απέναντι στο έργο είναι λανθασμένη. Σκέφτονται μόνο την ευκολία και την άνεση της σάρκας, τη δική τους θέση και περηφάνια, αντί να σκέφτονται την αποτελεσματικότητα του έργου και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Δεν επιζητούν καθόλου να ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αν είχαν πραγματικά λίγη συνείδηση και λογική, θα ήταν σε θέση να κατανοήσουν τις ερωτήσεις και την επίβλεψη του Άνωθεν. Θα ήταν σε θέση να πουν από καρδιάς: «Είναι καλό που κάνει ερωτήσεις ο Άνωθεν. Διαφορετικά, θα προχωρούσα μονίμως όπως θέλω εγώ, κι αυτό θα παρεμπόδιζε την αποτελεσματικότητα του έργου ή μπορεί και να οδηγούσε σε προχειροδουλειά. Πόσο υπέροχο είναι που ο Άνωθεν συναναστρέφεται κι ελέγχει τα πράγματα, κι έχει όντως λύσει πραγματικά προβλήματα!» Αυτό θα έδειχνε ότι είναι υπεύθυνοι άνθρωποι. Φοβούνται ότι σε περίπτωση που αναλάμβαναν το έργο μόνοι τους, αν προέκυπτε κάποιο σφάλμα ή κάποια αναποδιά και προκαλούσε ζημιά στο έργο του οίκου του Θεού που δεν θα μπορούσε ν’ αποκατασταθεί με κανέναν τρόπο, αυτό θα ήταν μια ευθύνη που δεν θα μπορούσαν να επωμιστούν. Αυτό δεν είναι αίσθημα ευθύνης; (Ναι.) Είναι αίσθημα ευθύνης και είναι ένδειξη ότι έχουν αφοσίωση. Τι έχουν στο μυαλό τους οι άνθρωποι που δεν αφήνουν τους άλλους να κάνουν ερωτήσεις για το έργο τους; «Εφόσον αυτή η δουλειά ανατέθηκε σ’ εμένα, είναι δική μου υπόθεση. Εγώ κάνω κουμάντο στις δικές μου υποθέσεις. Δεν χρειάζομαι την εμπλοκή κανενός άλλου!» Εξετάζουν τα πράγματα μόνοι τους και κάνουν ό,τι τους αρέσει ανάλογα με την προσωπικότητά τους. Κάνουν ό,τι θα τους ωφελήσει, και κανείς δεν επιτρέπεται μετά να ρωτάει, κανείς δεν επιτρέπεται να γνωρίζει την πραγματική κατάσταση των πραγμάτων. Αν τους ρωτήσεις: «Πώς πάει μ’ αυτήν την εργασία;» εκείνοι θα πουν: «Περίμενε». Αν ρωτήσεις μετά: «Πώς προχωράει;» εκείνοι θα πουν: «Σχεδόν τελειώνει». Ό,τι κι αν τους ρωτήσεις, θα πουν μόνο μια-δυο λέξεις. Θα πετάξουν μόνο δυο κουβέντες κάθε φορά και τίποτα παραπάνω· δεν θα βγει απ’ το στόμα τους ούτε μία εύστοχη, συγκεκριμένη πρόταση. Δεν σας αρρωσταίνει να μιλάτε με τέτοιους ανθρώπους; Είναι εμφανές ότι δεν θέλουν να σου πουν τίποτε περισσότερο. Αν κάνεις περισσότερες ερωτήσεις, χάνουν την υπομονή τους: «Ρωτάς συνέχεια για εκείνο το ασήμαντο πράγμα, λες και δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα, λες και δεν είμαι φτιαγμένος γι’ αυτήν τη δουλειά!» Είναι απλώς απρόθυμοι ν’ αφήσουν τους άλλους να κάνουν ερωτήσεις. Κι αν συνεχίσεις να τους ρωτάς, θα πουν: «Τι νομίζεις ότι είμαι; Κανένα μουλάρι ή άλογο να με διατάζεις διαρκώς; Αν δεν μ’ εμπιστεύεσαι, μη με χρησιμοποιείς. Αν με χρησιμοποιείς, θα πρέπει να μ’ εμπιστεύεσαι —και να μ’ εμπιστεύεσαι σημαίνει να μην κάνεις μονίμως ερωτήσεις!» Τέτοια στάση έχουν. Αντιμετωπίζουν το πρόγραμμα εργασιών σαν ένα καθήκον που πρέπει να κάνουν; (Όχι.) Οι αντίχριστοι δεν αντιμετωπίζουν το έργο σαν καθήκον τους, αλλά σαν ένα διαπραγματευτικό χαρτί για ν’ αποκτήσουν ευλογίες και κάποια ανταμοιβή. Τους αρκεί απλώς να δουλεύουν, κι αυτό θέλουν να το ανταλλάξουν μ’ ευλογίες. Γι’ αυτό εργάζονται μ’ επιπόλαια στάση. Δεν θέλουν να παρεμβαίνουν άλλοι στο έργο τους, από τη μία, για να διατηρήσουν έτσι την αξιοπρέπεια και την περηφάνια τους. Πιστεύουν ότι το καθήκον που εκτελούν και το έργο που κάνουν τους ανήκουν προσωπικά, ότι είναι ιδιωτικές τους υποθέσεις. Γι’ αυτό δεν αφήνουν τους άλλους να παρεμβαίνουν. Από την άλλη, αν κάνουν καλά το έργο, μπορούν να διεκδικήσουν τα εύσημα και να ζητήσουν ανταμοιβή. Αν παρενέβαινε κάποιος, δεν θα έπαιρναν πλέον μόνο οι ίδιοι τα εύσημα. Φοβούνται μήπως οι άλλοι τους αρπάξουν τα εύσημα. Γι’ αυτό δεν συναινούν σε καμία περίπτωση στην παρέμβαση άλλων στο έργο τους. Άνθρωποι όπως οι αντίχριστοι, δεν είναι εγωιστές κι ελεεινοί; Όποιο καθήκον κι αν κάνουν, είναι απλώς σαν να φροντίζουν τις ιδιωτικές τους υποθέσεις. Όπως κι αν πηγαίνει κάτι που έχουν αναλάβει να κάνουν μόνοι τους, δεν αφήνουν άλλους να παρέμβουν ή να συμμετάσχουν. Αν κάνουν κάτι καλά, θα φροντίσουν να πάρουν μόνο εκείνοι τα εύσημα, ώστε να μην αφήσουν κανέναν άλλο να διεκδικήσει μερίδιο από τα εύσημα και τ’ αποτελέσματα του έργου. Δεν είναι προβληματικό αυτό; Τι διάθεση είναι αυτή; Είναι η διάθεση του Σατανά. Όταν ενεργεί ο Σατανάς, δεν επιτρέπει την παρέμβαση κανενός άλλου, επιθυμεί να έχει τον τελευταίο λόγο σε ό,τι κάνει και να ελέγχει τα πάντα, και κανείς δεν μπορεί να επιβλέπει ή να κάνει ερωτήσεις. Αν κάποιος παρεμβαίνει ή επεμβαίνει, αυτό είναι ακόμη λιγότερο επιτρεπτό. Έτσι ενεργεί ένας αντίχριστος· ό,τι κι αν κάνει, κανείς δεν επιτρέπεται να κάνει ερωτήσεις, και όπως κι αν λειτουργεί παρασκηνιακά, κανείς δεν επιτρέπεται να παρεμβαίνει. Αυτή είναι η συμπεριφορά ενός αντίχριστου. Ενεργεί με αυτόν τον τρόπο επειδή, αφενός, έχει μια εξαιρετικά αλαζονική διάθεση και, αφετέρου, δεν έχει ούτε ίχνος λογικής. Στερείται παντελώς υποταγής και δεν επιτρέπει σε κανέναν να τον επιβλέπει ή να επιθεωρεί το έργο του. Αυτές είναι πραγματικά οι ενέργειες ενός δαίμονα, οι οποίες διαφέρουν εντελώς από εκείνες ενός κανονικού ανθρώπου. Όποιος κάνει έργο χρειάζεται τη συνεργασία άλλων, έχει ανάγκη τη βοήθεια, τις προτάσεις και τη συνεργασία άλλων ανθρώπων, και ακόμη και αν υπάρχει κάποιος που επιβλέπει ή παρακολουθεί, αυτό δεν είναι κακό· είναι απαραίτητο. Αν τύχει να συμβούν λάθη σε κάποιο μέρος του έργο και εντοπιστούν από τους ανθρώπους που παρακολουθούν και διορθωθούν αμέσως, με αποτέλεσμα να αποτραπούν τυχόν απώλειες στο έργο, αυτό δεν θα είναι μεγάλη βοήθεια; Έτσι, όταν οι έξυπνοι άνθρωποι κάνουν πράγματα, τους αρέσει να τους επιβλέπουν, να τους παρατηρούν και να τους κάνουν ερωτήσεις άλλοι άνθρωποι. Αν τύχει πράγματι να συμβεί ένα λάθος και αυτοί οι άνθρωποι είναι σε θέση να το επισημάνουν, και άρα το λάθος μπορέσει να διορθωθεί αμέσως, αυτό δεν είναι ένα πολυπόθητο αποτέλεσμα; Δεν υπάρχει κανείς σε αυτόν τον κόσμο που να μη χρειάζεται τη βοήθεια των άλλων. Μόνο στους ανθρώπους με αυτισμό ή κατάθλιψη αρέσει να μένουν μόνοι τους και να μην έρχονται σε επαφή ούτε να επικοινωνούν με άλλους ανθρώπους. Όταν οι άνθρωποι υποφέρουν από αυτισμό ή κατάθλιψη, δεν είναι πλέον κανονικοί. Δεν μπορούν πλέον να ελέγξουν τον εαυτό τους. Αν οι άνθρωποι έχουν κανονικό νου και κανονική λογική, αλλά πολύ απλά δεν θέλουν να επικοινωνούν με τους άλλους και δεν θέλουν να γνωρίζουν οι άλλοι για οτιδήποτε κάνουν, αν θέλουν να ενεργούν κρυφά, ιδιωτικά και να λειτουργούν παρασκηνιακά, και δεν ακούνε τίποτα από όσα λένε οι άλλοι, τότε τέτοιοι άνθρωποι είναι αντίχριστοι, έτσι δεν είναι; Είναι αντίχριστοι.

Κάποτε, όταν είδα έναν επικεφαλής μιας εκκλησίας, τον ρώτησα πώς τα πήγαιναν οι αδελφοί και οι αδελφές με την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Ρώτησα: «Υπάρχει κανείς αυτήν τη στιγμή στην εκκλησία που προκαλεί αναστάτωση στην εκκλησιαστική ζωή;» Μπορείς να μαντέψεις τι είπε; «Όλα είναι εντάξει, όλα είναι μια χαρά». Ρώτησα: «Πώς κάνει το καθήκον της η τάδε αδελφή;» Εκείνος είπε: «Καλά». Τότε ρώτησα: «Πόσα χρόνια πιστεύει στον Θεό;» Εκείνος είπε: «Όλα καλά». Είπα: «Αυτό το τραπέζι δεν θα έπρεπε να είναι εδώ. Πρέπει να μεταφερθεί». Εκείνος είπε: «Θα το σκεφτώ». Είπα: «Δεν χρειάζεται πότισμα αυτό το χωράφι;» Εκείνος είπε: «Θα συναναστραφούμε σχετικά μ’ αυτό». Είπα: «Αυτήν την καλλιέργεια φύτεψες φέτος σ’ αυτό το χωράφι. Θα φυτέψεις την ίδια καλλιέργεια και του χρόνου;» Εκείνος είπε: «Στην ομάδα λήψης αποφάσεων έχουμε ένα σχέδιο». Τέτοιου είδους απαντήσεις έδινε. Τι αίσθηση σου δίνουν όταν τις ακούς; Καταλαβαίνεις τίποτε απ’ αυτές; Αποκτάς κάποια πληροφορία; (Καμία απολύτως.) Μπορείς να καταλάβεις μεμιάς ότι σε κοροϊδεύει, σε περνάει για ηλίθιο, για παρείσακτο. Δεν ξέρει ποιος ακριβώς είναι ο παρείσακτος. Οι άπιστοι το ονομάζουν αυτό «επισκέπτης που το παίζει οικοδεσπότης». Δεν γνωρίζει την ίδια του την ταυτότητα. Είπα: «Τόσοι άνθρωποι ζείτε εδώ πέρα, κι ο αέρας δεν κυκλοφορεί σωστά. Θα πρέπει να βάλεις έναν ανεμιστήρα, διαφορετικά θα κάνει πολλή ζέστη εδώ μέσα και μπορεί να πάθει κανείς θερμοπληξία». Εκείνος είπε: «Θα το συζητήσουμε». Ό,τι κι αν του έλεγα, έπρεπε να το συζητήσει, να συναναστραφεί πάνω σ’ αυτό και να το σκεφτεί. Ό,τι ρυθμίσεις κι αν έκανα, ό,τι κι αν έλεγα, αυτός δεν έδινε καμία σημασία. Δεν θεωρούσε ότι ήταν ρυθμίσεις ή εντολές, και δεν τις υλοποίησε. Τότε, λοιπόν, τι θεωρούσε πως ήταν τα λόγια Μου; (Προτάσεις για να τις εξετάσει.) Του έκανα προτάσεις για να τις εξετάσει; Όχι· του έλεγα τι θα έπρεπε να κάνει, τι ήταν υποχρεωμένος να κάνει. Μήπως δεν καταλάβαινε τι έλεγα; Αν δεν καταλάβαινε, αυτό σημαίνει πως ήταν ένας μπουμπουνοκέφαλος που δεν ήξερε ποια ήταν η ταυτότητά του ή ποιο καθήκον έκανε. Υπήρχαν τόσοι άνθρωποι που ζούσαν εκεί, χωρίς κλιματισμό ή κάτι να κάνει ρεύμα. Πόσο έξυπνος πρέπει να ήταν για να μη βάλει έναν ανεμιστήρα; Θα πρέπει να πάει αμέσως σπίτι του· είναι ένα σκουπίδι, κι ο οίκος του Θεού δεν χρειάζεται σκουπίδια. Οι άνθρωποι δεν ξέρουν τα πάντα για όλα τα θέματα, αλλά μπορούν να μάθουν. Υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν καταλαβαίνω, οπότε τα συζητώ με άλλους: «Ποιος πιστεύετε ότι είναι ένας καλός τρόπος να το κάνουμε αυτό; Πείτε ελεύθερα τις προτάσεις σας». Αν κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν ότι ένας συγκεκριμένος τρόπος θα ήταν ο καλύτερος, τότε λέω: «Ωραία, ας κάνουμε αυτό που λες. Όπως και να έχει, δεν έχω σκεφτεί ακόμη τι θα έπρεπε να κάνουμε. Θα κάνουμε αυτό που λες». Δεν είναι αυτό το σκεπτικό της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Αυτό σημαίνει να τα πηγαίνει κανείς καλά με τους άλλους. Για να τα πηγαίνει κανείς καλά με τους άλλους, πρέπει να μην κάνει διάκριση στο ποιος είναι ανώτερος ή κατώτερος, ποιος θα είναι στο προσκήνιο και ποιος όχι ή ποιος θα έχει τον τελευταίο λόγο για τα πράγματα. Δεν χρειάζεται να γίνονται τέτοιες διακρίσεις· ακολουθείται ο τρόπος που είναι σωστός και σύμφωνος με τις αλήθεια-αρχές, όποιος κι αν τον προτείνει. Είστε εσείς ικανοί να το κάνετε αυτό; (Ναι.) Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που δεν είναι. Οι αντίχριστοι δεν είναι· επιμένουν να έχουν τον τελευταίο λόγο και τίποτε λιγότερο. Τι είδους πράγμα είναι αυτό; Όποιο επιχείρημα κι αν προβάλλουν οι άλλοι δεν τους πείθει, ακόμη κι αν είναι λογικό. Ξέρουν ότι είναι σωστό και λογικό, αλλά δεν θ’ ακολουθήσουν τίποτε που έχει προτείνει οποιοσδήποτε άλλος. Είναι χαρούμενοι μόνο όταν οι ίδιοι είναι αυτοί που έχουν προτείνει κάτι. Ακόμη και σ’ αυτό το ασήμαντο ζήτημα, παλεύουν για την υπεροχή. Τι διάθεση είναι αυτή; Η διάθεση ενός αντίχριστου. Δίνουν υπερβολική αξία στη θέση, στην υπόληψη και στην περηφάνια. Πόση αξία; Αυτά τα πράγματα είναι για εκείνους πιο σημαντικά κι από τη ζωή τους· θα διαφυλάξουν τη θέση και την υπόληψή τους, ακόμη κι αν αυτό τους κοστίσει τη ζωή τους.

Οι αντίχριστοι απαγορεύουν την παρέμβαση, τις ερωτήσεις ή την επίβλεψη των άλλων σε οποιοδήποτε έργο κάνουν, και η απαγόρευση αυτή εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους. Ο ένας είναι η άρνηση, απλά και ξεκάθαρα. «Σταματήστε να παρεμβαίνετε, να κάνετε ερωτήσεις και να με επιβλέπετε όταν εργάζομαι. Για κάθε έργο που κάνω εγώ είμαι υπεύθυνος, ξέρω πώς να το κάνω και δεν χρειάζομαι κανέναν να με κουμαντάρει!» Πρόκειται για ξεκάθαρη άρνηση. Μια άλλη εκδήλωση είναι το να είναι φαινομενικά δεκτικοί, λέγοντας: «Εντάξει, ας συναναστραφούμε και ας δούμε πώς θα πρέπει να γίνει το έργο». Όταν, όμως, οι άλλοι αρχίζουν πραγματικά να κάνουν ερωτήσεις και να προσπαθούν να μάθουν περισσότερα για το έργο τους ή όταν επισημαίνουν μερικά ζητήματα και κάνουν μερικές προτάσεις, ποια είναι η στάση τους; (Δεν είναι δεκτικοί.) Σωστά —απλώς αρνούνται να δεχτούν, βρίσκουν προφάσεις και δικαιολογίες για να απορρίψουν τις προτάσεις των άλλων, μετατρέπουν το λάθος σε σωστό και το σωστό σε λάθος, αλλά στην πραγματικότητα, μέσα τους, ξέρουν ότι επιβάλλουν τη λογική τους, ότι λένε βαρύγδουπα λόγια, ότι όλα όσα λένε είναι καθαρά θεωρητικά, ότι τα λόγια τους δεν διαθέτουν τίποτε από την πραγματικότητα των όσων λένε οι άλλοι άνθρωποι. Και όμως, για να προστατεύσουν τη θέση τους —και γνωρίζοντας πολύ καλά ότι αυτοί έχουν άδικο και ότι οι άλλοι άνθρωποι έχουν δίκιο— εξακολουθούν να μετατρέπουν το σωστό των άλλων ανθρώπων σε λάθος και το δικό τους λάθος σε σωστό, και συνεχίζουν να το εκτελούν, χωρίς να επιτρέπουν σε πράγματα που είναι σωστά και σύμφωνα με την αλήθεια να εισαχθούν ή να εφαρμοστούν εκεί που βρίσκονται εκείνοι. Δεν είναι γεγονός ότι αντιμετωπίζουν το έργο της εκκλησίας σαν ένα παιχνίδι, σαν ένα αστείο; Δεν είναι γεγονός ότι αρνούνται ν’ αποδεχθούν τις ερωτήσεις και την επίβλεψη; Δεν εκφράζουν ευθαρσώς αυτήν την «απαγόρευση». Δεν σου λένε: «Δεν επιτρέπεται να παρεμβαίνεις στο έργο μου». Εξωτερικά αυτό που κάνουν δεν φαίνεται έτσι, αλλά αυτή είναι η νοοτροπία τους. Θα χρησιμοποιήσουν κάποια κόλπα, κι εξωτερικά θα φαίνονται αρκετά ευσεβείς. Θα πουν: «Τυχαίνει να χρειαζόμαστε βοήθεια, οπότε τώρα που είσαι εδώ, έλα να συναναστραφείς λίγο μαζί μας!» Ο επικεφαλής υψηλότερου επιπέδου θα πιστέψει ότι είναι ειλικρινείς, κι έτσι θα συναναστραφεί μαζί τους και θα τους πει πώς είναι οι περιστάσεις. Μόλις ακούσουν τον επικεφαλής, θ’ αρχίσουν να σκέφτονται: «Ώστε έτσι βλέπεις τα πράγματα. Θα πρέπει, λοιπόν, να σε αντικρούσω, ν’ αναιρέσω και να διαψεύσω την άποψή σου. Θα σε κάνω ρεζίλι». Είναι αυτή στάση αποδοχής; (Όχι.) Τι στάση είναι, λοιπόν; Αρνούνται να επιτρέψουν στους άλλους να παρεμβαίνουν, να κάνουν ερωτήσεις ή να τους επιβλέπουν στο έργο που κάνουν. Δεδομένου ότι αυτό είναι κάτι που θα έκαναν οι αντίχριστοι, γιατί, λοιπόν, φοράνε ψεύτικο προσωπείο και προσποιούνται ότι έχουν στάση αποδοχής; Το γεγονός ότι εξαπατούν τους άλλους μ’ αυτόν τον τρόπο δείχνει πόσο πονηροί είναι. Φοβούνται ότι οι άλλοι θα τους διακρίνουν. Ιδιαίτερα αυτήν τη στιγμή, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι με ορισμένη ικανότητα διάκρισης, οπότε αν ένας αντίχριστος αρνούνταν ευθέως την επίβλεψη και τη βοήθεια των άλλων, οι άνθρωποι θα μπορούσαν να τον καταλάβουν και να τον διακρίνουν. Τότε θα έχανε την περηφάνια και τη θέση του, και δεν θα ήταν εύκολο να εκλεγεί επικεφαλής ή εργάτης στο μέλλον. Οπότε, όταν ένας επικεφαλής ανώτερου επιπέδου ελέγχει το έργο του, προσποιείται ότι το αποδέχεται, και λέει ευχάριστα και κολακευτικά πράγματα, ώστε να κάνει όλους τους άλλους να σκεφτούν: «Κοίτα πόσο ευσεβής είναι ο επικεφαλής μας και πόσο αναζητά την αλήθεια! Ο επικεφαλής μας φροντίζει για τις ζωές μας και για το έργο της εκκλησίας. Αναλαμβάνει την ευθύνη να κάνει το καθήκον του. Θα τον επιλέξουμε ξανά στις επόμενες εκλογές». Αυτό που δεν φαντάζεται κανείς είναι ότι μόλις φύγει ο επικεφαλής ανώτερου επιπέδου, ο αντίχριστος θα πει κάτι τέτοιο: «Αυτό που είπε ο άνθρωπος που έλεγξε το έργο ήταν σωστό, αλλά δεν ανταποκρίνεται κατ’ ανάγκη στις συνθήκες που επικρατούν στη δική μας εκκλησία. Τα πράγματα είναι διαφορετικά σε κάθε εκκλησία. Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε απολύτως μ’ αυτό που είπε. Θα πρέπει να το εξετάσουμε λαμβάνοντας υπόψη τη δική μας πραγματική κατάσταση. Δεν μπορούμε απλώς να εφαρμόζουμε μηχανικά τους κανονισμούς!» Κι όλοι καταλήγουν να θεωρούν ότι αυτό είναι σωστό. Δεν έχουν παραπλανηθεί; Εκτός των άλλων, αυτό που κάνει ένας αντίχριστος είναι να λέει ευχάριστα λόγια και να προσποιείται ότι αποδέχεται την επίβλεψη των άλλων. Αμέσως μετά, ξεκινά εσωτερικά το έργο της παραπλάνησης και της πλύσης εγκεφάλου. Υλοποιεί ταυτόχρονα τις δύο πτυχές αυτής της προσέγγισης. Έχει κόλπα; Άφθονα, είναι η αλήθεια! Εξωτερικά, μιλάει όμορφα και προσποιείται ότι αποδέχεται, ώστε να τους κάνει όλους να πιστέψουν ότι αισθάνεται ιδιαίτερη ευθύνη για το έργο, ότι μπορεί να εγκαταλείψει το πόστο και τη θέση του, ότι δεν είναι απολυταρχικός, αλλά μπορεί ν’ αποδεχθεί την επίβλεψη από τον Άνωθεν ή από τους άλλους ανθρώπους —και όσο το κάνει αυτό, «ξεκαθαρίζει» στους αδελφούς και στις αδελφές τα υπέρ και τα κατά των πραγμάτων, και «ξεκαθαρίζει» τις διάφορες καταστάσεις. Ποιος είναι ο στόχος του; Να μην αποδεχθεί την παρέμβαση, τις ερωτήσεις και την επίβλεψη άλλων ανθρώπων, καθώς και να κάνει τους αδελφούς και τις αδελφές να θεωρούν ότι το να ενεργεί όπως ενεργεί είναι δικαιολογημένο, σωστό, σύμφωνο με τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού και εναρμονισμένο με τις αρχές της δράσης, και ότι, ως επικεφαλής, τηρεί τις αρχές. Πραγματικά, ελάχιστοι μόνο άνθρωποι στην εκκλησία κατανοούν την αλήθεια· είναι αναμφίβολο πως η πλειοψηφία στερείται ικανότητας διάκρισης, δεν μπορεί να δει το πραγματικό πρόσωπο αυτού του αντίχριστου και, φυσικά, παραπλανάται από αυτόν. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι δεν κοιμούνται ένα βράδυ για κάποιον συγκεκριμένο λόγο. Περνούν όλη τη νύχτα άυπνοι. Υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων στους οποίους αυτή η έλλειψη ύπνου εκδηλώνεται με δύο διαφορετικούς τρόπους. Οι πρώτοι βρίσκουν μια ευκαιρία να κοιμηθούν λίγο κατά τη διάρκεια της μέρας μόλις μπορέσουν. Δεν θέλουν να μάθουν οι άλλοι ότι δεν κοιμήθηκαν. Αυτό είναι η μία περίπτωση, ο ένας τρόπος. Δεν κρύβει καμία πρόθεση. Οι δεύτεροι αποκοιμιούνται την ώρα των γευμάτων και λένε σε όλους: «Δεν κοιμήθηκα χτες το βράδυ!» Κάποιος ρωτάει: «Γιατί;» κι εκείνοι λένε: «Έγινε μια συνάθροιση μέσω διαδικτύου και διαπίστωσα κάποια προβλήματα στο έργο. Έμεινα ξύπνιος όλη νύχτα για να τα λύσω». Συνεχίζουν χωρίς σταματημό ν’ ανακοινώνουν ότι δεν κοιμήθηκαν όλο το βράδυ. Μήπως δεν ήθελαν να μείνουν ξύπνιοι όλο το βράδυ; Γιατί δίνουν εξηγήσεις στην ομάδα; Κρύβεται κάτι μέσα σ’ αυτές τις εξηγήσεις; Ποιος είναι ο σκοπός τους; Θέλουν να πουν σε όλο τον κόσμο τι έκαναν, μην τυχόν και δεν το μάθουν οι άλλοι. Θέλουν να ξέρουν όλοι ότι υπέφεραν, ότι έμειναν ξύπνιοι όλο το βράδυ, ότι είναι πρόθυμοι να πληρώσουν ένα τίμημα στην πίστη τους στον Θεό, ότι δεν λαχταρούν τις ανέσεις. Θέλουν έτσι να κερδίσουν τη συμπόνοια και την επιδοκιμασία των αδελφών. Εξαγοράζουν τις καρδιές των ανθρώπων μ’ αυτήν την επιφανειακή παράσταση που δίνουν και, ταυτόχρονα, καταφέρνουν να κάνουν τους άλλους να τους εκτιμούν κι αποκτούν κύρος στις καρδιές των ανθρώπων. Μόλις αποκτήσουν θέση, τότε είναι σίγουρο ότι θα μιλάνε με πυγμή. Κι αφού θα μιλάνε με πυγμή, δεν θα μπορούν τότε ν’ απολαμβάνουν την ειδική μεταχείριση που συνοδεύει τη θέση; (Ναι.) Πιστεύεις ότι έκαναν καλά που άρπαξαν αυτήν την ευκαιρία; Λέτε εσείς στους άλλους ότι δεν έχετε κοιμηθεί ή ότι ξενυχτήσατε; (Ναι.) Όταν το κάνετε, το κάνετε άθελά σας ή έχετε κάποια πρόθεση; Το λέτε απλώς αυθόρμητα σε κάποιον ή κάνετε κάποια μεγαλειώδη διακήρυξη, δίνοντας παράσταση; (Αυθόρμητα.) Όταν το λέει κανείς αυθόρμητα, δεν υπάρχει πρόθεση. Αυτό δεν υποδηλώνει πρόβλημα διάθεσης. Είναι εντελώς διαφορετική φύση να το λέει κανείς σκόπιμα και να το λέει άθελά του. Όταν ενεργεί ένας αντίχριστος, ποιο είναι το κίνητρο πίσω από ό,τι κάνει, είτε φαίνεται στην επιφάνεια ότι αποδέχεται την παρέμβαση και τις ερωτήσεις των άλλων είτε τις αρνείται ευθέως; Γραπώνεται από τη θέση και τη δύναμη, και δεν τα εγκαταλείπει. Αυτό δεν είναι το κίνητρό του; (Ναι.) Σωστά· σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται ν’ αφήσει να του ξεγλιστρήσουν έτσι απλά, σε μια στιγμή απροσεξίας, η δύναμη, η θέση και το κύρος που απέκτησε με τόσο κόπο. Δεν θ’ αφήσει κανέναν να μειώσει τη δύναμη και την επιρροή του παρεμβαίνοντας στο έργο του ή κάνοντας ερωτήσεις γι’ αυτό. Πιστεύει το εξής: Το να κάνει κάποιος ένα καθήκον, ν’ αναλαμβάνει ένα πρόγραμμα εργασιών, δεν είναι στην πραγματικότητα καθήκον και δεν χρειάζεται να το κάνει σαν υποχρέωση. Αντιθέτως, κατέχει κάποια δύναμη, έχει κάποιους ανθρώπους υπό τις διαταγές του. Πιστεύει ότι από τη στιγμή που έχει δύναμη, δεν χρειάζεται πια να συμβουλεύεται κανέναν, αλλά έχει πλέον την ευκαιρία και τη δυνατότητα να κάνει κουμάντο. Αυτήν τη στάση έχει απέναντι στο καθήκον.

Υπάρχουν κάποιοι άλλοι που, όταν ο Άνωθεν τους κάνει ερωτήσεις για το έργο τους, απλώς λένε τα τυπικά. Δίνουν μια επιφανειακή παράσταση και ρωτούν για μερικά ανούσια ζητήματα, λες και είναι άνθρωποι που αναζητούν την αλήθεια. Για παράδειγμα, αν υπάρχει κάποιο περιστατικό που συνιστά ξεκάθαρα διατάραξη και αναστάτωση, θα ρωτήσουν τον Άνωθεν κατά πόσο πρέπει να μεταχειριστούν το άτομο που το προκάλεσε αυτό. Δεν είναι κάτι τέτοιο μέρος της δουλειάς τους; (Ναι.) Τι επιδιώκουν, όταν ρωτάνε γι’ αυτό τον Άνωθεν; Θέλουν να σου δώσουν μια ψεύτικη εντύπωση για εκείνους, να σου δείξουν ότι αν ρωτάνε ακόμη και για τέτοια ζητήματα, αυτό αποδεικνύει πως δεν αδρανούν, αλλά εργάζονται. Απλώς δημιουργούν μια βιτρίνα για να σε παραπλανήσουν. Στην πραγματικότητα, έχουν κάποια πραγματικά προβλήματα βαθιά μέσα τους και δεν ξέρουν πώς να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια για να τα λύσουν, ούτε ξέρουν ποιες αρχές οφείλουν να κάνουν πράξη. Υπάρχουν πράγματα που είναι ακατανόητα γι’ αυτούς σε σχέση με τον χειρισμό τόσο των ανθρώπων όσο και των υποθέσεων, αλλά δεν ρωτούν ούτε αναζητούν ποτέ γι’ αυτά. Εφόσον δεν είναι σίγουροι γι’ αυτά τα πράγματα μέσα τους, τότε δεν θα έπρεπε να ρωτήσουν τον Άνωθεν γι’ αυτά; (Ναι.) Δεν είναι σίγουροι γι’ αυτά ούτε μπορούν να τα διακρίνουν, αλλά συνεχίζουν να ενεργούν στα τυφλά· ποιες θα είναι οι συνέπειες αυτού; Μπορούν να προβλέψουν τι θα συμβεί; Θα είναι σε θέση ν’ αναλάβουν την ευθύνη για τις συνέπειες; Όχι. Γιατί, λοιπόν, δεν ρωτούν γι’ αυτά τα πράγματα; Έχουν στο μυαλό τους λόγους για τους οποίους δεν ρωτούν. Ένας είναι ο φόβος ότι θα τους ανακαλύψει ο Άνωθεν: «Αν δεν μπορώ να χειριστώ ούτε αυτό το ασήμαντο ζήτημα και πρέπει να ρωτήσω γι’ αυτό, ο άνωθεν θα νομίζει ότι το επίπεδό μου δεν είναι και τόσο καλό. Δεν θα μπορέσει έτσι ο άνωθεν να με διακρίνει;» Ένας άλλος λόγος είναι ότι αν ρωτήσουν, και η απόφαση του Άνωθεν είναι αντίθετη και διαφορετική από τη δική τους άποψη, θα πιεστούν πολύ να επιλέξουν. Αν δεν κάνουν αυτό που τους λέει εκείνος, ο Άνωθεν θα πει ότι παραβιάζουν τις εργασιακές αρχές. Αν κάνουν αυτό που λέει, θα πληγούν τα δικά τους συμφέροντα. Οπότε, δεν ρωτάνε. Δεν είναι μελετημένο αυτό; (Ναι.) Είναι. Τι είδους άνθρωποι είναι και μελετάνε αυτά τα πράγματα; (Αντίχριστοι.) Είναι όντως αντίχριστοι. Για ό,τι ζήτημα κι αν πρόκειται, είτε ρωτάνε γι’ αυτό είτε όχι, είτε το εκφράζουν ανοιχτά είτε απλώς το σκέφτονται, δεν αναζητούν την αλήθεια ούτε το αντιμετωπίζουν σύμφωνα με τις αρχές. Σε όλα τα πράγματα, βάζουν πρώτα τα δικά τους συμφέροντα. Μέσα τους, έχουν μια λίστα με όσα μπορούν να επιτρέψουν να ρωτά και να γνωρίζει ο Άνωθεν, και με όσα δεν θέλουν να γνωρίζει καθόλου ο Άνωθεν. Έχουν οριοθετήσει αυτές τις περιοχές και τις έχουν διαχωρίσει σε δύο κατηγορίες. Για τα ασήμαντα ζητήματα που δεν θα μπορούσαν ν’ απειλήσουν τη θέση τους, θα μιλήσουν συνοπτικά με τον Άνωθεν προκειμένου να τα βγάλουν πέρα μαζί του· για πράγματα, όμως, που θα μπορούσαν ν’ απειλήσουν τη θέση τους, δεν θα πουν ούτε λέξη. Κι αν ο Άνωθεν ρωτήσει γι’ αυτά τα πράγματα, τι θα κάνουν; Θα του πουν δυο λόγια για να τον ξεγελάσουν. Θα του πουν: «Ωραία, θα το συζητήσουμε… θα συνεχίσουμε να ψάχνουμε…»· θα σου δώσουν ένα κάρο διαβεβαιώσεις, που τίποτα σ’ αυτές δεν θα μπορούσε να εκληφθεί ως αντίσταση. Φαινομενικά, είναι αρκετά υποτακτικοί, αλλά στην πραγματικότητα έχουν τα δικά τους υστερόβουλα σχέδια. Δεν σκοπεύουν σε καμία περίπτωση ν’ αφήσουν τον Άνωθεν να κάνει κουμάντο. Δεν σκοπεύουν να ζητούν τις προτάσεις του Άνωθεν και να τον αφήσουν να παίρνει τις αποφάσεις ούτε ν’ αναζητήσουν κάποιο μονοπάτι από τον Άνωθεν. Δεν έχουν τέτοια σχέδια. Δεν θέλουν να επιτρέψουν στον Άνωθεν να παρέμβει ή να μάθει τι πραγματικά συμβαίνει. Άπαξ και μάθει ο Άνωθεν, τι απειλή θ’ αποτελέσει αυτό για εκείνους; (Θα είναι επισφαλείς στη θέση τους.) Όχι μόνο θα είναι επισφαλείς στη θέση τους, αλλά τα σχέδια και οι στόχοι τους δεν θα είναι πλέον εφικτά, κι επομένως δεν θα νομιμοποιούνται πλέον να κάνουν κακό, δεν θα νομιμοποιούνται πλέον ν’ ακολουθούν τα δικά τους σχέδια ανοιχτά κι απροκάλυπτα. Αυτό το πρόβλημα θ’ αντιμετωπίσουν. Μπορούν, λοιπόν, να διαπιστώσουν πώς να ενεργούν με τρόπο που τους ωφελεί; Σίγουρα έχουν κάποιες σκέψεις και κάποια υστερόβουλα σχέδια σχετικά μ’ αυτό. Αντιμετωπίζετε κι εσείς τέτοια πράγματα; Τι σκέφτεστε τότε γι’ αυτά; Πώς τα διαχειρίζεστε; Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Ήταν κάποτε ένας άντρας που έγινε επικεφαλής και παρασύρθηκε αρκετά λόγω αυτού· του άρεσε μονίμως να επιδεικνύεται μπροστά στους άλλους για να κερδίσει την εκτίμησή τους. Συνάντησε, λοιπόν, τυχαία έναν άπιστο που τον γνώριζε και ήθελε να δανειστεί χρήματα από τον επικεφαλής. Ο άπιστος παρουσίασε τόσο θλιβερά την κατάστασή του, που ο επικεφαλής, πάνω στην παρόρμηση, στην έξαψη της στιγμής, συναίνεσε. Έπειτα σκέφτηκε, ήρεμα και χωρίς καθόλου ενδοιασμούς: «Είμαι ο επικεφαλής της εκκλησίας. Εγώ θα πρέπει να έχω τον τελευταίο λόγο για τα χρήματα της εκκλησίας. Σε ό,τι αφορά τα πράγματα που ανήκουν στον οίκο του θεού και στην εκκλησία, και τις προσφορές, εφόσον έχω το αξίωμα, γίνεται αυτό που λέω εγώ. Είναι δικό μου θέμα να διαχειρίζομαι τα οικονομικά, και είναι δικό μου θέμα να διαχειρίζομαι και τα ζητήματα στελέχωσης· εγώ έχω τον τελευταίο λόγο σε όλα αυτά!» Κι έτσι, δάνεισε τα χρήματα του οίκου του Θεού σ’ έναν άπιστο. Μόλις το έκανε αυτό, ένιωσε λίγο άβολα και σκεφτόταν αν θα έπρεπε να το πει στον Άνωθεν. Αν το έλεγε, ο Άνωθεν μπορεί να μη συναινούσε. Άρχισε, λοιπόν, να κατασκευάζει ψέματα και να βρίσκει δικαιολογίες για να εξαπατήσει τον Άνωθεν. Ο Άνωθεν συναναστράφηκε μαζί του πάνω στις αλήθεια-αρχές, αλλά εκείνος δεν έδωσε καμία σημασία. Έτσι διέπραξε την κακή πράξη της υπεξαίρεσης των προσφορών. Γιατί να τολμήσει ένας τέτοιος άνθρωπος να κάνει σχέδια για τις προσφορές; Είσαι απλώς ένας επικεφαλής της εκκλησίας. Έχεις το δικαίωμα να διαχειρίζεσαι τις προσφορές; Έχεις τον τελευταίο λόγο σε ζητήματα που αφορούν τις προσφορές και τα οικονομικά; Αν είσαι κάποιος με κανονική ανθρώπινη φύση και λογική, κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια, πώς θα έπρεπε ν’ αντιμετωπίζεις τις προσφορές του Θεού; Δεν θα έπρεπε ν’ αναφέρεις τα ζητήματα που σχετίζονται με τις προσφορές στον Άνωθεν, για να δεις τι θ’ αποφασίσει ο οίκος του Θεού; Δεν έχει ο Άνωθεν δικαίωμα να γνωρίζει για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα; Ναι. Αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να το έχεις ξεκαθαρίσει μέσα σου. Είναι η λογική που θα έπρεπε να έχεις. Σε ό,τι αφορά τα οικονομικά ζητήματα, είτε είναι σημαντικά είτε δευτερεύοντα, ο Άνωθεν έχει δικαίωμα να γνωρίζει. Είναι άλλο θέμα αν δεν ρωτήσει ο Άνωθεν· μόλις, όμως, ρωτήσει, θα πρέπει ν’ απαντήσεις ειλικρινά και θα πρέπει να υποταχθείς σε ό,τι αποφασίσει εκείνος. Αυτή δεν είναι η λογική που θα έπρεπε να έχεις; (Ναι.) Είναι, όμως, οι αντίχριστοι ικανοί για κάτι τέτοιο; (Όχι.) Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στους αντίχριστους και στους κανονικούς ανθρώπους. Αν πιστεύουν ότι είναι εκατό τοις εκατό πιθανό να μη συναινέσει σε κάτι ο Άνωθεν κι ότι θα πληγεί η περηφάνια τους, θα επινοήσουν κάθε λογής τρόπους για να το κρατήσουν κρυφό, για να μην το μάθει ο Άνωθεν. Θα φτάσουν ακόμη και στο σημείο να επιτεθούν στους κατώτερούς τους και να τους πουν: «Όποιος το αποκαλύψει αυτό είναι εναντίον μου. Να περιμένει την απάντησή μου. Θα τον κανονίσω, ο κόσμος να χαλάσει!» Κι αφού έχουν ξεστομίσει αυτές τις φοβέρες, κανείς δεν τολμάει ν’ αναφέρει το ζήτημα στον Άνωθεν. Γιατί το κάνουν αυτό; Πιστεύουν το εξής: «Αυτό εμπίπτει στην εξουσία μου. Έχω το δικαίωμα να αξιοποιώ και να κατανέμω τους ανθρώπους, τα χρήματα και τα υλικά που ανήκουν στη δικαιοδοσία μου!» Ποιες είναι οι αρχές τους για την αξιοποίηση και την κατανομή; Κάνουν ρυθμίσεις κατά βούληση, χρησιμοποιούν και δίνουν χρήματα και υλικά αυθαίρετα, χωρίς να τηρούν καμία αρχή, σπαταλούν και χαραμίζουν αυτά τα πράγματα αδιακρίτως, και κανείς άλλος δεν έχει το δικαίωμα να παρέμβει· πρέπει να έχουν εκείνοι τον τελευταίο λόγο σε όλα αυτά. Έτσι δεν σκέφτονται; Ασφαλώς, δεν θα το πουν αυτό φωναχτά, με ξεκάθαρα λόγια, αλλά βαθιά μέσα τους, είναι σίγουρο ότι σκέφτονται το εξής: «Ποιο είναι το νόημα να κατέχει κάποιος ένα αξίωμα; Δεν έχει να κάνει μόνο με τα χρήματα, με την εξασφάλιση τροφής κι ένδυσης; Τώρα, κατέχω ένα αξίωμα. Έχω αυτήν τη θέση. Δεν θα ήταν χαζό να μην εκμεταλλευτώ τη δύναμή μου για να κάνω ό,τι μου αρέσει;» Αυτό δεν πιστεύουν; (Ναι.) Ακριβώς επειδή έχουν μια τέτοια διάθεση και το πιστεύουν αυτό, τολμούν ν’ αποκρύψουν ένα τέτοιο ζήτημα χωρίς τον παραμικρό δισταγμό, χωρίς να ενδιαφέρονται για τις συνέπειες, και το κάνουν με κάθε τρόπο και μέσο που μπορούν να φανταστούν. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Δεν αξιολογούν αν κάτι είναι σωστό ή λάθος, τι είναι σωστό να κάνουν ή ποιες είναι οι αρχές. Δεν εξετάζουν αυτά τα πράγματα. Το μόνο τους μέλημα είναι ποιος θα φροντίσει τα δικά τους συμφέροντα. Οι αντίχριστοι είναι ύπουλοι, εγωιστές κι ελεεινοί! Πόσο ελεεινοί είναι; Μπορεί να χαρακτηριστεί με μία λέξη: Είναι ξεδιάντροποι! Αυτοί οι άνθρωποι κι αυτά τα πράγματα δεν είναι δικά σου, πόσο μάλλον είναι δικά σου αυτά τα χρήματα. Παρ’ όλα αυτά, θες να τα κάνεις δικά σου και τα διαθέτεις όπως σου αρέσει. Οι άλλοι δεν έχουν καν το δικαίωμα να γνωρίζουν. Ακόμη κι αν σπαταλάς και χαραμίζεις αυτά τα πράγματα, οι άλλοι δεν έχουν δικαίωμα να κάνουν ερωτήσεις. Πόσο έχεις ξεφύγει; Έχεις γίνει ξεδιάντροπος! Δεν είναι ξεδιάντροπο αυτό; (Ναι.) Έτσι είναι ένας αντίχριστος. Ποιο όριο δεν πρόκειται ποτέ να ξεπεράσει ο μέσος άνθρωπος σε σχέση με τα χρήματα; Σκέφτεται ότι αυτές είναι προσφορές του Θεού, κι ότι οι προσφορές δίνονται στον Θεό από τον εκλεκτό λαό Του, οπότε ανήκουν στον Θεό —είναι η «προσωπική Του ιδιοκτησία», όπως θα έλεγε κανείς. Ό,τι ανήκει στον Θεό δεν είναι κοινή ιδιοκτησία ούτε ανήκει σε οποιονδήποτε άνθρωπο. Ποιος είναι ο Κύριος του οίκου του Θεού; (Ο Θεός.) Ναι, είναι ο Θεός. Και τι περιλαμβάνει ο οίκος του Θεού; Περιλαμβάνει τον εκλεκτό λαό Του σε κάθε εκκλησία, καθώς και όλες τις προμήθειες και την περιουσία κάθε εκκλησίας. Όλα αυτά τα πράγματα ανήκουν στον Θεό. Σε καμία περίπτωση δεν ανήκουν σε έναν συγκεκριμένο άνθρωπο, και κανείς δεν έχει δικαίωμα να τα ιδιοποιηθεί. Θα το σκεφτόταν αυτό ένας αντίχριστος; (Όχι.) Πιστεύει ότι οι προσφορές ανήκουν σε όποιον τις διαχειρίζεται, σε όποιον έχει την ευκαιρία να τις χρησιμοποιήσει, κι ότι αν κάποιος είναι επικεφαλής, έχει το δικαίωμα να τις απολαμβάνει. Γι’ αυτό επιδιώκει διαρκώς τη θέση με όλες του τις δυνάμεις. Μόλις την αποκτήσει, επιτέλους γίνονται πραγματικότητα όλες του οι ελπίδες. Γιατί επιδιώκει τη θέση; Αν του ζητούσες να καθοδηγεί τον εκλεκτό λαό του Θεού μ’ ευσυνειδησία και με αρχές πίσω από τις πράξεις του, αλλά δεν του επέτρεπες ν’ αγγίξει την περιουσία της εκκλησίας ή τις προσφορές του Θεού, θα ήταν, άραγε, τόσο δραστήριος στην προσπάθειά του ν’ αναρριχηθεί; Σε καμία περίπτωση. Θα περίμενε παθητικά και θ’ άφηνε τα πράγματα να πάρουν τον δρόμο τους. Θα σκεφτόταν: «Αν εκλεγώ, θα κάνω τη δουλειά και θα κάνω καλά το καθήκον μου. Αν όχι, δεν πρόκειται να γλείψω κανέναν. Δεν θα πω ούτε θα κάνω τίποτα γι’ αυτό». Ακριβώς επειδή ένας αντίχριστος πιστεύει ότι όταν κάποιος είναι επικεφαλής, έχει το δικαίωμα να διευθύνει και ν’ απολαμβάνει όλη την περιουσία της εκκλησίας, στύβει το μυαλό του στην προσπάθειά του ν’ αναρριχηθεί, σε σημείο ξεδιαντροπιάς, για ν’ αποκτήσει θέση και ν’ απολαμβάνει όλα όσα συνοδεύουν τη θέση. Τι σημαίνει να είναι κανείς ξεδιάντροπος; Σημαίνει να κάνει αισχρά πράγματα —αυτό σημαίνει να είναι κανείς ξεδιάντροπος. Αν κάποιος του πει: «Αυτό που κάνεις είναι τόσο αισχρό!», δεν θα τον νοιάξει, αλλά θα σκεφτεί: «Γιατί είναι αισχρό; Σε ποιον δεν αρέσει η θέση; Ξέρεις πώς είναι να έχεις θέση; Να έχεις χρήματα υπό τον έλεγχό σου; Έχεις νιώσει αυτήν τη χαρά; Έχεις νιώσει ποτέ τόσο προνομιούχος; Έχεις γευτεί κάτι τέτοιο;» Έτσι αντιλαμβάνονται τη θέση οι αντίχριστοι, στα βάθη της καρδιάς τους. Μόλις ένας αντίχριστος αποκτήσει θέση, θα θέλει να ελέγχει τα πάντα. Θα θέσει υπό τον έλεγχό του και τις προσφορές του Θεού. Θέλει να έχει τον τελευταίο λόγο για οποιοδήποτε μέρος του εκκλησιαστικού έργου αφορά κάποιο χρηματικό κόστος, χωρίς ποτέ να συμβουλεύεται τον Άνωθεν. Γίνεται ο κύριος των χρημάτων του οίκου του Θεού, κι ο οίκος του Θεού γίνεται δικός του. Έχει το δικαίωμα να έχει τον τελευταίο λόγο γι’ αυτά, να υπαγορεύει πώς θα χρησιμοποιηθούν, να τα δώσει σε όποιον θέλει, να υπαγορεύει πώς θα δαπανηθεί κάθε μέρος τους. Όσον αφορά τις προσφορές του Θεού, ποτέ δεν ενεργεί συνετά και προσεκτικά, σύμφωνα με τις αρχές. Αντιθέτως, είναι υπερβολικά σπάταλος, και γίνεται αυτό που λέει εκείνος. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι αυθεντικός αντίχριστος.

Ήταν κάποτε κάποιος που υπεξαιρούσε κρυφά τις προσφορές του Θεού, κι αυτό είναι σοβαρό πρόβλημα. Δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη παράβαση. Είναι ένα πρόβλημα που αφορά τη φύση-ουσία του. Όταν αλληλεπιδρούσε με άπιστους όσο χειριζόταν κάποιες υποθέσεις, επιδεικνυόταν συνεχώς για να κάνει τους άλλους να πιστεύουν ότι είχε χρήματα και δύναμη. Ως αποτέλεσμα, κάποιοι άνθρωποι του ζήτησαν να τους δανείσει χρήματα. Εκείνος, όχι μόνο δεν τους αρνήθηκε, αλλά μάλιστα δεσμεύτηκε να τους δανείσει χρήματα, και κατόπιν το έκανε αυτό χρησιμοποιώντας απατηλές τακτικές εις βάρος του οίκου του Θεού. Αυτός ο άνθρωπος είχε σοβαρό πρόβλημα. Για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα, πρέπει να δίνεις αναφορά στον Άνωθεν και να εξηγήσεις τα δεδομένα. Δεν μπορείς ν’ αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους χρησιμοποιώντας τις προσφορές του Θεού για χάρη της δικής σου αξιοπιστίας και περηφάνιας. Αν αντιμετώπιζε τέτοια ζητήματα ένας ορθολογικός άνθρωπος με θεοφοβούμενη καρδιά, έτσι θα τα χειριζόταν. Αυτό κάνουν, όμως, οι αντίχριστοι; Γιατί αποκαλούνται αντίχριστοι; Επειδή δεν έχουν ούτε ίχνος θεοφοβούμενης καρδιάς. Κάνουν ό,τι θέλουν, σπρώχνοντας τον Θεό, την αλήθεια, και τα λόγια του Θεού στο πίσω μέρος του μυαλού τους. Δεν έχουν καθόλου πραγματική υποταγή στον Θεό, αλλά δίνουν προτεραιότητα στα δικά τους συμφέροντα, στη φήμη τους, το κέρδος τους και τη θέση τους. Χρησιμοποιούν απατηλά μέσα για να παραπλανήσουν τους επικεφαλής και τους εργάτες της εκκλησίας, και μ’ αυτόν τον τρόπο δανείζουν χρήματα σε άπιστους. Είναι δικά τους τα χρήματα; Λένε ίσα-ίσα δυο κουβέντες και τα δανείζουν. Δεν είναι σαν να δωρίζουν τις προσφορές του Θεού; Αυτό θα το έκαναν οι αντίχριστοι, και πράγματι κάποιοι έχουν κάνει τέτοια πράγματα. Για να μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο, η διάθεσή τους θα πρέπει να είναι παράτολμη, εξαιρετικά αλαζονική και πολύ ύπουλη. Είναι επίσης εμφανές ότι είναι ηλίθιοι, πιο ηλίθιοι δεν γίνεται· είναι σίγουρο ότι θα πιαστούν στην ίδια τους τη φάκα. Πείτε Μου, πώς πρέπει ν’ αντιμετωπιστούν αυτοί οι άνθρωποι; (Πρέπει ν’ αποβληθούν.) Αυτό είναι; Αποβολή; Ποιος θ’ αναπληρώσει τις απώλειες; Θα πρέπει να υποχρεωθούν να πληρώσουν αποζημίωση κι έπειτα ν’ αποβληθούν. Δεν είναι θρασείς οι αντίχριστοι, εφόσον μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο; Σε τι διαφέρουν από τον αρχάγγελο; Ο αρχάγγελος θα έλεγε ευθαρσώς: «Εγώ έφτιαξα τους ουρανούς και τη γη κι όλα τα πράγματα· το ανθρώπινο γένος είναι δικό μου και μπορώ να το ελέγχω!» Ποδοπατά και διαφθείρει το ανθρώπινο γένος κατά βούληση. Μόλις ένας αντίχριστος αποκτήσει εξουσία, λέει: «Όλοι πρέπει να πιστεύετε σ’ εμένα και να μ’ ακολουθείτε. Εγώ κάνω κουμάντο εδώ, κι εγώ έχω τον τελευταίο λόγο. Να στρέφεστε σ’ εμένα για όλα τα ζητήματα, και να μου φέρνετε τα χρήματα της εκκλησίας!» Κάποιοι λένε: «Γιατί να δίνουμε σ’ εσένα τα χρήματα της εκκλησίας;». Ο αντίχριστος τότε λέει: «Εγώ είμαι ο επικεφαλής. Είναι δικαίωμά μου να το διαχειρίζομαι αυτό. Πρέπει να διαχειρίζομαι τα πάντα, ακόμα και τις προσφορές!» Κι έπειτα, αναλαμβάνουν τον έλεγχο στα πάντα. Οι αντίχριστοι δεν νοιάζονται για τα προβλήματα ή τις δυσκολίες που έχουν οι αδελφοί και οι αδελφές στη ζωή-είσοδό τους ή για το ποια βιβλία κηρυγμάτων και λόγων του Θεού τούς λείπουν. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι ποιος φυλάει τα χρήματα της εκκλησίας, πόσα χρήματα υπάρχουν και πώς χρησιμοποιούνται. Αν ο Άνωθεν κάνει ερωτήσεις για την οικονομική κατάσταση αυτής της εκκλησίας, όχι μόνο δεν θα παραδώσουν τα χρήματα της εκκλησίας, αλλά δεν θ’ αφήσουν καν τον Άνωθεν να ενημερωθεί για τα δεδομένα. Γιατί δεν θα το κάνουν αυτό; Επειδή θέλουν να υπεξαιρέσουν και να πάρουν εκείνοι τα χρήματα της εκκλησίας. Οι αντίχριστοι ενδιαφέρονται πάνω απ’ όλα για τα υλικά πράγματα, τα χρήματα και τη θέση. Ασφαλώς δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που λένε επιφανειακά: «Πιστεύω στον θεό. Δεν επιδιώκω τα εγκόσμια, και δεν εποφθαλμιώ τα χρήματα». Σε καμία περίπτωση δεν είναι όπως λένε. Γιατί επιδιώκουν και διατηρούν τη θέση μ’ όλη τους τη δύναμη; Επειδή θέλουν να κατέχουν ή να ελέγχουν και ν’ αρπάζουν οτιδήποτε είναι στη δικαιοδοσία τους, ιδιαίτερα τα χρήματα και τα υλικά πράγματα. Απολαμβάνουν αυτά τα χρήματα και τα υλικά πράγματα λες και είναι τα οφέλη της θέσης τους. Είναι αυθεντικοί απόγονοι του αρχάγγελου, με τη φύση-ουσία του Σατανά και κατ’ όνομα και στην πράξη. Όλοι εκείνοι που επιδιώκουν τη θέση και δίνουν αξία στα χρήματα έχουν σίγουρα πρόβλημα με τη διάθεση-ουσία τους. Δεν είναι τόσο απλό όσο το να είχαν απλώς τη διάθεση ενός αντίχριστου: Είναι πολύ φιλόδοξοι. Θέλουν να ελέγχουν τα χρήματα του οίκου του Θεού. Αν τους ανατεθεί η ευθύνη για ένα αντικείμενο εργασίας, τότε, πρώτα απ’ όλα, δεν θα αφήνουν άλλους να παρεμβαίνουν, ούτε θ’ αποδέχονται ερωτήσεις ή επίβλεψη από τον Άνωθεν. Πέρα απ’ αυτό, όταν είναι εκείνοι οι επόπτες οποιουδήποτε αντικειμένου εργασίας, θα βρίσκουν τρόπους να επιδειχθούν, να προστατεύσουν και ν’ ανυψώσουν τον εαυτό τους. Θέλουν πάντα να είναι στην κορυφή, να γίνουν εκείνοι που θα κυβερνούν και θα ελέγχουν τους άλλους. Θέλουν επίσης να κατέχουν και να διεκδικούν υψηλότερη θέση, κι ακόμη και να ελέγχουν κάθε κομμάτι του οίκου του Θεού —ιδιαίτερα τα χρήματά του. Οι αντίχριστοι αγαπούν ιδιαίτερα τα χρήματα. Όταν τα βλέπουν, λάμπουν τα μάτια τους. Στο μυαλό τους έχουν πάντοτε τα χρήματα και κάνουν διαρκώς προσπάθειες για να τ’ αποκτήσουν. Όλα αυτά είναι ενδείξεις και σημάδια των αντίχριστων. Αν συναναστραφείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια ή προσπαθήσεις να μάθεις για τις καταστάσεις των αδελφών, κάνοντας ερωτήσεις όπως πόσοι απ’ αυτούς είναι αδύναμοι κι αρνητικοί, τι αποτελέσματα επιτυγχάνει ο καθένας απ’ αυτούς στο καθήκον του, και ποιοι απ’ αυτούς δεν είναι κατάλληλοι για το καθήκον τους, οι αντίχριστοι δεν θα ενδιαφερθούν. Όταν, όμως, γίνεται αναφορά στις προσφορές του Θεού —το χρηματικό ποσό, ποιος το φυλάει, πού φυλάσσεται, τους κωδικούς πρόσβασης και ούτω καθεξής— όλα αυτά είναι τα πράγματα που τους ενδιαφέρουν περισσότερο. Ένας αντίχριστος έχει εξαιρετική γνώση αυτών των πραγμάτων. Τα γνωρίζει σαν την παλάμη του χεριού του. Είναι και αυτό σημάδι ενός αντίχριστου. Οι αντίχριστοι είναι πολύ καλοί στο να λένε ευχάριστα λόγια, αλλά δεν κάνουν πραγματικό έργο. Αντιθέτως, είναι μονίμως απασχολημένοι με το να σκέφτονται πώς θ’ απολαύσουν τις προσφορές του Θεού. Πείτε Μου, δεν είναι ανήθικοι οι αντίχριστοι; Δεν έχουν καθόλου ανθρώπινη φύση· είναι διάβολοι ως το κόκκαλο. Στο έργο τους, πάντοτε απαγορεύουν στους άλλους να παρεμβαίνουν, να κάνουν ερωτήσεις και να επιβλέπουν. Αυτή είναι η τρίτη συμπεριφορά με την οποία εμφανίζεται η όγδοη εκδήλωση των αντίχριστων.

Πριν κάποιο καιρό, μια εκκλησία σε μία χώρα αγόρασε ένα κτίριο που χρειαζόταν ανακαίνιση, κι έτυχε η επικεφαλής της εκκλησίας σ’ αυτήν τη χώρα να είναι μια αντίχριστη που δεν είχε δείξει ακόμη το πραγματικό της πρόσωπο. Αυτή η αντίχριστη χρησιμοποίησε για την ανακαίνιση έναν άνθρωπο που κανένας δεν γνώριζε καλά, και κανείς δεν γνώριζε τι είδους σχέση είχε μ’ εκείνη. Ως αποτέλεσμα, αυτός ο πονηρός άνθρωπος εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση, και κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης σπαταλήθηκαν πολλά χρήματα που δεν θα έπρεπε να είχαν δαπανηθεί. Υπήρχαν κάποια λειτουργικά έπιπλα που είχαν αγοραστεί μαζί με το σπίτι, τα οποία πετάχτηκαν όλα κι αντικαταστάθηκαν με καινούρια. Αργότερα, αυτός ο πονηρός άνθρωπος πούλησε τα παλιά έπιπλα που είχαν πεταχτεί για να βγάλει λεφτά. Στην πραγματικότητα δεν ήταν χαλασμένα και θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν, αλλά αυτός ο πονηρός άνθρωπος δαπάνησε επιπλέον χρήματα για ν’ αγοράσει καινούρια, προκειμένου να βγάλει ο ίδιος χρήματα και να εκμεταλλευτεί την κατάσταση. Τα γνώριζε η αντίχριστη αυτά τα πράγματα; Τα γνώριζε. Γιατί, λοιπόν, ανέχτηκε αυτήν του τη συμπεριφορά; Επειδή η σχέση που είχαν δεν πρέπει να ήταν κανονική. Κάποιοι άνθρωποι είδαν το πρόβλημα και σκόπευαν να παρακολουθήσουν και να ελέγξουν την κατασκευή, για να δουν πώς προχωρούσε. Μόλις είπαν ότι σκόπευαν να ελέγξουν την κατασκευή, αυτή η αντίχριστη ανησύχησε και ταράχτηκε. Είπε, λοιπόν: «Όχι! Δεν έχει έρθει ακόμη η προθεσμία παράδοσης· δεν επιτρέπεται να ελέγξει κανείς!» Η αντίδρασή της ήταν πολύ έντονη, πολύ εύθικτη. Υπήρχε κάποιο πρόβλημα; (Ναι.) Αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι πλέον είχαν θορυβηθεί λίγο, συζήτησαν το ζήτημα: «Δεν γίνεται. Δεν μας αφήνει να ρίξουμε μια ματιά στην κατασκευή. Σίγουρα υπάρχει κάποιο θέμα εδώ. Πρέπει να πάμε να ρίξουμε μια ματιά στο εργοτάξιο». Όμως, η αντίχριστη συνέχιζε να μην αφήνει κανέναν να δει το έργο μέχρι την προθεσμία παράδοσης. Πείτε Μου, δεν ήταν μπερδεμένοι αυτοί οι άνθρωποι; Το γεγονός ότι η αντίχριστη δεν άφηνε κανέναν να δει την κατασκευή αποδείκνυε ότι κάτι συνέβαινε. Έπρεπε να σπεύσουν να το αναφέρουν στον Άνωθεν ή να τη διώξουν όλοι μαζί ή να πάνε με το ζόρι και να ελέγξουν την κατασκευή. Αυτή ήταν η δική τους ευθύνη. Αν δεν μπορούσαν ν’ αναλάβουν αυτήν την ευθύνη, τότε αυτό σήμαινε ότι ήταν άχρηστοι, ανίκανοι δειλοί. Αυτά οι ανίκανοι δειλοί δεν επέμειναν. Το ζήτημα δεν αφορούσε τα δικά τους σπίτια, οπότε απλώς το αγνόησαν. Τόσο εγωιστές κι ανεύθυνοι ήταν. Όταν, λοιπόν, παραδόθηκε το έργο, είδα από ένα βίντεο ότι υπήρχε πρόβλημα. Τι πρόβλημα είδα; Σε μια αίθουσα συνεδριάσεων, υπήρχε στη μέση ένα τραπέζι και ολόγυρά του υπήρχαν δερμάτινες καρέκλες σαν εκείνες που χρησιμοποιούνται στα πολυτελή γραφεία. Όλες οι καρέκλες στις οποίες κάθομαι εγώ είναι συνηθισμένες. Θα έπρεπε, λοιπόν, αυτοί οι συνηθισμένοι άνθρωποι να χρησιμοποιούν τόσο πολυτελή πράγματα; (Όχι.) Τέτοια έπιπλα τοποθέτησαν αυτοί οι δύο και όσοι ήταν εκεί ευχαριστιόντουσαν πολύ να κάθονται σ’ αυτά τα καθίσματα. Μόλις ανακάλυψα το πρόβλημα, κάλεσα αυτό το κάθαρμα κι άρχισα να διερευνώ το ζήτημα. Έγινε έλεγχος παντού, σε κάθε δωμάτιο και αποκαλύφθηκαν πάρα πολλά θέματα και πάρα πολύ μεγάλη οικονομική ζημιά. Κάποια από τ’ αρχικά έπιπλα του σπιτιού ήταν σε καλή κατάσταση, κι ωστόσο αυτός ο πονηρός άνθρωπος τα πήρε και τα πούλησε, για να βγάλει χρήματα. Επιπλέον, έβγαλε χρήματα όταν αγόρασε αυτά τ’ ακριβά, καινούρια έπιπλα, και μάλιστα εγκατέστησε εξοπλισμό που δεν θα έπρεπε να υπάρχει σε μια εκκλησία. Αυτός ο πονηρός άνθρωπος τα έκανε όλα αυτά χωρίς να συμβουλευτεί κανέναν. Όταν το έκανε αυτό, το γνώριζε η αντίχριστη; Πιθανότατα το γνώριζε. Πήγαινε καθημερινά στο εργοτάξιο, κι αφού το είδε, δεν έκανε καμία αναφορά, αλλά ανεχόταν αυτήν τη σπατάλη. Τι θράσος! Είναι πιστή στον Θεό; Μετά από είκοσι χρόνια πίστης στον Θεό, ήταν τόσο άθλια κι έκανε ένα τέτοιο πράγμα· τι σόι άνθρωπος είναι; Δεν είναι άνθρωπος! Ακόμη και οι καλοί άνθρωποι που υπάρχουν ανάμεσα στους άπιστους δεν το κάνουν αυτό. Τι ανηθικότητα! Κάθε φορά που ο Άνωθεν τη ρωτούσε πράγματα για το κατασκευαστικό έργο, το έπαιζε χαζή και του έριχνε στάχτη στα μάτια, έκρυβε και συγκάλυπτε πράγματα, με αποτέλεσμα να προκύψουν τελικά ένα σωρό προβλήματα. Θα ήταν, λοιπόν, υπερβολικό ν’ αποβληθεί και ν’ αναγκαστεί να βρει μια δουλειά για να βγάλει χρήματα και να πληρώσει αποζημίωση για τις απώλειες; (Όχι.) Πείτε Μου, ακόμη κι αν αυτή η αντίχριστη μπορούσε να επιστρέψει τα χρήματα, θα έβρισκε γαλήνη σ’ αυτήν τη ζωή; Θα μπορούσε να έχει μια εύκολη ζωή; Φοβάμαι ότι θα αναγκαστεί να περάσει όλη της τη ζωή μες στα βάσανα. Εφόσον γνώριζε πού θα κατέληγαν οι πράξεις της, γιατί στο καλό συμπεριφέρθηκε τότε μ’ αυτόν τον τρόπο; Γιατί να το κάνει ευθύς εξαρχής; Δεν είναι ότι πίστευε στον Θεό μόνο για ένα ή δύο χρόνια και δεν γνώριζε τους κανόνες του οίκου Του ή τι σημαίνει να έχει κανείς θεοφοβούμενη καρδιά ή τι είναι αφοσίωση. Μετά απ’ όλα αυτά τα χρόνια που πίστευε σ’ Εκείνον, δεν είχε αλλάξει καθόλου, και παρόλο που ήταν σε θέση να παράσχει λίγη υπηρεσία, έκανε και πάλι μεγάλο κακό! Επειδή ήταν τόσο άθλια, θα έπρεπε να την αποκλείσουν και να την καταραστούν!

Οι αντίχριστοι έχουν κάτι κοινό στον τρόπο με τον οποίο εργάζονται: Ό,τι έργο κι αν κάνουν, απαγορεύουν στους άλλους να παρεμβαίνουν ή να κάνουν ερωτήσεις. Θέλουν πάντα ν’ αποκρύπτουν και να συγκαλύπτουν πράγματα. Πρέπει να σχεδιάζουν κάτι. Δεν επιτρέπουν στους άλλους να μαθαίνουν για τα προβλήματα στο έργο τους. Αν λειτουργούσαν με ειλικρινή κι ακέραιο τρόπο, με τρόπο που συνάδει με την αλήθεια και τις αρχές, με καθαρή συνείδηση, θα υπήρχε τότε λόγος ανησυχίας; Θα υπήρχε κάτι που δεν θα ήταν πρέπον ν’ αναφερθεί; Γιατί δεν επιτρέπουν στους άλλους να κάνουν ερωτήσεις και να παρεμβαίνουν; Για ποιο πράγμα ανησυχούν; Τι φοβούνται; Είναι ξεκάθαρο ότι κάτι σχεδιάζουν —είναι τόσο εμφανές! Οι αντίχριστοι εργάζονται χωρίς ίχνος διαφάνειας. Όταν έχουν κάνει κάτι κακό, σκέφτονται τρόπους να το κρύψουν και να το συγκαλύψουν, δημιουργούν ψεύτικες εντυπώσεις, φτάνουν ακόμη και στο σημείο της κραυγαλέας εξαπάτησης. Ποια είναι τ’ αποτελέσματα; Ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα πάντα, και παρόλο που οι άλλοι άνθρωποι μπορεί να μη γνωρίζουν κάτι για λίγο καιρό και μπορεί να παραπλανηθούν για ένα διάστημα, θα έρθει η μέρα που ο Θεός θα το αποκαλύψει. Στα μάτια του Θεού, όλα είναι φανερά, όλα αποκαλύπτονται. Δεν έχει νόημα ν’ αποκρύψεις κάτι από τον Θεό. Είναι παντοδύναμος, κι όταν αποφασίσει να σε αποκαλύψει, θα ξεσκεπαστούν όλα στο άπλετο φως της μέρας. Μόνο οι αντίχριστοι, αυτά τα κούτσουρα που δεν έχουν πνευματική κατανόηση, που διακατέχονται από τη φύση του αρχάγγελου, θα πίστευαν το εξής: «Όσο κρατάω τα πάντα τόσο καλά κρυμμένα και δεν σ’ αφήνω να παρεμβαίνεις ή να κάνεις ερωτήσεις, και δεν σ’ αφήνω να τα επιβλέπεις, δεν θα ξέρεις τίποτα, και θα έχω εγώ τον πλήρη έλεγχο αυτής της εκκλησίας!» Πιστεύουν ότι αν κυβερνούν σαν βασιλιάδες, θα είναι σε θέση να ελέγχουν την κατάσταση. Έτσι είναι όντως τα πράγματα; Δεν ξέρουν ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος. Μόνο οι ίδιοι θεωρούν τον εαυτό τους έξυπνο. Ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα πάντα. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι έκανες κακό σήμερα. Ο Θεός το εξετάζει εξονυχιστικά, αλλά δεν σε αποκαλύπτει· σου δίνει μια ευκαιρία να μετανοήσεις. Αν κάνεις κακό και αύριο, και συνεχίζεις να μη λογοδοτείς ούτε να μετανοείς, ο Θεός σού δίνει και πάλι μια ευκαιρία και περιμένει να μετανοήσεις. Ωστόσο, αν παραμείνεις αμετανόητος, ο Θεός δεν θα θελήσει να σου δώσει αυτήν την ευκαιρία. Θα έχει αηδιάσει μαζί σου και θα σε απεχθάνεται, και βαθιά μέσα Του δεν θα επιθυμεί να σε σώσει, και θα σε εγκαταλείψει ολοκληρωτικά. Σ’ αυτήν την περίπτωση, θα είναι ζήτημα λίγων λεπτών να σε αποκαλύψει, κι όπως κι αν προσπαθήσεις να συγκαλύψεις τα πράγματα ή να το παρεμποδίσεις, θα είναι εντελώς μάταιο. Όσο μεγάλο κι αν είναι το χέρι σου, μπορείς να κρύψεις μ’ αυτό τον ουρανό; Όσο ικανός κι αν είσαι, μπορείς να καλύψεις τα μάτια του Θεού; (Όχι.) Αυτές είναι ανόητες ιδέες του ανθρώπου. Όσο για το πόσο παντοδύναμος είναι πραγματικά ο Θεός, οι άνθρωποι μπορούν ήδη να το νιώσουν λίγο στα λόγια Του. Επιπλέον, όλα τα μέλη αυτού του διεφθαρμένου ανθρώπινου γένους που έχουν κάνει μεγάλο κακό κι έχουν εναντιωθεί ευθέως στον Θεό έχουν τιμωρηθεί με διάφορους τρόπους, και όλοι όσοι το βλέπουν αυτό είναι απόλυτα πεπεισμένοι κι αναγνωρίζουν ότι πρόκειται για ανταπόδοση. Ακόμη και οι άπιστοι μπορούν να δουν ότι η δικαιοσύνη του Θεού δεν ανέχεται καμία προσβολή, οπότε όσοι πιστεύουν σ’ Αυτόν θα πρέπει να μπορούν να το δουν ακόμη πιο καθαρά. Η παντοδυναμία και η σοφία του Θεού δεν έχουν μέτρο. Ο άνθρωπος δεν μπορεί με τίποτα να δει καθαρά αυτά τα πράγματα. Υπάρχει ένα τραγούδι· πώς πάει; («Οι πράξεις του Θεού δεν μπορούν να μετρηθούν».) Αυτή είναι η ουσία του Θεού, η πραγματική αποκάλυψη της ταυτότητας και της ουσίας Του. Δεν χρειάζεται να κάνεις εικασίες ή υποθέσεις. Απλώς πρέπει να πιστεύεις σ’ αυτά τα λόγια, και τότε δεν θα κάνεις τέτοια ανόητα πράγματα. Όλοι οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι έξυπνοι. Καλύπτουν τα μάτια τους μ’ ένα φύλλο και λένε: «Μπορείς να με δεις;» Ο Θεός λέει: «Όχι μόνο μπορώ να σε δω στην ολότητά σου, βλέπω ακόμη και την καρδιά σου, και πόσες φορές έχεις υπάρξει στον ανθρώπινο κόσμο», και οι άνθρωποι μένουν εμβρόντητοι. Μη νομίζεις ότι είσαι έξυπνος. Μη σκέφτεσαι: «Ο Θεός δεν το ξέρει αυτό και δεν το ξέρει εκείνο. Κανείς από τους αδελφούς και τις αδελφές δεν το είδε. Κανείς δεν ξέρει. Έχω το δικό μου μικρό σχέδιο. Δες πόσο έξυπνος είμαι!» Δεν είναι έξυπνος κανένας από τους ανθρώπους σ’ αυτόν τον κόσμο που δεν κατανοούν την αλήθεια ή δεν πιστεύουν ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος στα πάντα. Ό,τι κι αν λένε ή κάνουν, στο τέλος είναι όλα λάθος, όλα παραβιάζουν την αλήθεια, όλα αντιστέκονται στον Θεό. Μόνο ένα είδος ανθρώπου είναι έξυπνο. Ποιο είδος είναι αυτό; Το είδος του ανθρώπου που πιστεύει ότι ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα πάντα, ότι μπορεί να βλέπει τα πάντα, ότι είναι κυρίαρχος στα πάντα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι εξαιρετικά έξυπνοι, επειδή σε ό,τι κάνουν υποτάσσονται στον Θεό. Ό,τι κάνουν συνάδει με την αλήθεια, το εγκρίνει ο Θεός, κι έχει την ευλογία Του. Το αν ένας άνθρωπος είναι έξυπνος ή όχι εξαρτάται από το κατά πόσο μπορεί να υποταχθεί στον Θεό, από το κατά πόσο αυτό που λέει και κάνει συνάδει με την αλήθεια. Έστω πως έχεις την εξής ιδέα: «Αυτό σκέφτομαι για το συγκεκριμένο ζήτημα κι αυτό θα ήθελα να κάνω, επειδή θα με ωφελούσε, αλλά δεν θέλω να το εμπιστευτώ στους άλλους ούτε να το μάθουν». Είναι σωστός αυτός ο τρόπος σκέψης; (Όχι.) Τι πρέπει να κάνεις όταν συνειδητοποιήσεις ότι δεν είναι σωστός αυτός ο τρόπος σκέψης; Πρέπει να δώσεις στον εαυτό σου μια κατραπακιά, για να πάρεις ένα μάθημα. Νομίζεις ότι αν δεν το πεις, δεν θα το μάθει ο Θεός; Στην πραγματικότητα, όσο εσύ έχεις αυτήν τη σκέψη, ο Θεός γνωρίζει την καρδιά σου. Πώς τη γνωρίζει; Ο Θεός έχει διακρίνει τη φύση-ουσία του ανθρώπου. Γιατί, λοιπόν, δεν σε εκθέτει σ’ αυτό το ζήτημα; Ακόμη κι αν δεν σε εκθέσει, θα μπορέσεις σταδιακά να το κατανοήσεις μόνος σου, επειδή έχεις φάει και πιει τόσα από τα λόγια Του. Έχεις συνείδηση και λογική, μυαλό και κανονική σκέψη. Θα πρέπει να μπορείς να καταλάβεις από μόνος σου τι είναι σωστό και τι είναι λάθος. Ο Θεός σού δίνει χρόνο και μια ευκαιρία να σκεφτείς τα πράγματα αργά, να καταλάβεις αν είσαι ανόητος ή όχι. Αφού σκεφτείς το ζήτημα για μερικές μέρες, θα δεις αποτελέσματα: Θα ξέρεις τότε ότι είσαι ανόητος και ηλίθιος, κι ότι δεν θα πρέπει να προσπαθείς να κρύψεις αυτό το ζήτημα από τον Θεό. Σε όλα τα θέματα, θα πρέπει να ανοίγεσαι τελείως στον Θεό και να είσαι ντόμπρος —αυτή είναι η μοναδική κατάσταση που θα πρέπει να διατηρούν οι άνθρωποι ενώπιον του Θεού. Ακόμα και όταν δεν ανοίγεσαι, είσαι ανοιχτός ενώπιον του Θεού. Ο Θεός, από τη δική Του οπτική, γνωρίζει τα γεγονότα, αν είσαι ανοιχτός για κάτι ή όχι. Αν δεν μπορείς να το διακρίνεις αυτό, τότε δεν είσαι πολύ ανόητος; Πώς, λοιπόν, μπορείς να είσαι έξυπνος άνθρωπος; Με το να ανοιχτείς στον Θεό. Ξέρεις πως ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά και γνωρίζει τα πάντα, άρα μην νομίζεις πως είσαι έξυπνος και θεωρήσεις πως ίσως δεν γνωρίζει· εφόσον είναι βέβαιο πως ο Θεός παρατηρεί κρυφά την καρδιά των ανθρώπων, οι έξυπνοι άνθρωποι θα πρέπει να είναι λίγο πιο ντόμπροι, λίγο πιο αγνοί και να είναι ειλικρινείς —αυτή είναι μια σοφή κίνηση. Είναι σωστός τρόπος σκέψης το να πιστεύεις πάντα ότι είσαι έξυπνος, να θέλεις μονίμως να κρατάς τα δικά σου μικρά μυστικά, να προσπαθείς διαρκώς να διατηρήσεις λίγη ιδιωτικότητα; Δεν πειράζει να είσαι έτσι με τους άλλους ανθρώπους, επειδή κάποιοι δεν έχουν θετικό χαρακτήρα και δεν αγαπούν την αλήθεια. Μπορείς να κρύβεις κάποια πράγματα από τέτοιους ανθρώπους. Μην ανοίγεις την καρδιά σου σ’ αυτούς. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι μισείς κάποιον, κι ότι έχεις μιλήσει άσχημα γι’ αυτόν πίσω από την πλάτη του. Πρέπει να του το πεις; Μην του το πεις· αρκεί απλώς να μην ξανακάνεις τέτοιο πράγμα. Αν μιλήσεις γι’ αυτό, θα χαλάσεις τις μεταξύ σας σχέσεις. Ξέρεις βαθιά μέσα σου ότι δεν αξίζεις, ότι είσαι βρομερός και μοχθηρός, ότι ζηλεύεις τους άλλους, ότι για χάρη του ανταγωνισμού για τη φήμη και το κέρδος, μίλησες άσχημα για κάποιον άλλο πίσω από την πλάτη του για να τον σπιλώσεις —πόσο ελεεινό! Αναγνωρίζεις ότι είσαι διεφθαρμένος· ξέρεις ότι ήταν λάθος αυτό που έκανες κι ότι η φύση σου είναι μοχθηρή. Προσέρχεσαι μετά ενώπιον του Θεού και προσεύχεσαι σε Αυτόν: «Αχ, Θεέ μου, αυτό που έκανα κρυφά ήταν μοχθηρό, ελεεινό. Σε ικετεύω να με συγχωρέσεις, Σε ικετεύω να με καθοδηγήσεις και Σε ικετεύω να μ’ επιπλήξεις. Θα προσπαθήσω να μην ξανακάνω τέτοιο πράγμα». Αν το κάνεις αυτό, θα είσαι μια χαρά. Μπορείς να χρησιμοποιείς κάποιες τεχνικές κατά την αλληλεπίδρασή σου με τους ανθρώπους, μα είναι καλύτερο να ανοιχτείς με αγνότητα στον Θεό· κι αν κρύβεις προθέσεις και χρησιμοποιείς τεχνικές, τότε θα έχεις πρόβλημα. Μονίμως σκέφτεσαι, «Τι μπορώ να πω για να κάνω τον Θεό να με εκτιμήσει και να μην γνωρίζει τι σκέφτομαι μέσα μου; Τι είναι σωστό να πω; Πρέπει να είμαι πιο εσωστρεφής, πρέπει να είμαι λίγο πιο διακριτικός, πρέπει να έχω κάποια συγκεκριμένη μέθοδο· ίσως τότε ο Θεός να με εκτιμήσει». Πιστεύεις πως δεν θα το καταλάβει ο Θεός αν σκέφτεσαι μονίμως με αυτόν τον τρόπο; Ο Θεός γνωρίζει ό,τι και να σκέφτεσαι. Είναι εξουθενωτικό να σκέφτεσαι με αυτόν τον τρόπο. Είναι πολύ πιο απλό να μιλάς έντιμα και ειλικρινά· διευκολύνει τη ζωή σου. Ο Θεός θα πει πως είσαι ειλικρινής και αγνός, πως είσαι ανοιχτόκαρδος —κι αυτό είναι απείρως πολύτιμο. Αν έχεις ντόμπρα καρδιά και ειλικρινή στάση, τότε ακόμη κι αν κάποιες φορές το παρακάνεις και ενεργείς ανόητα, αυτό ο Θεός δεν το θεωρεί παράβαση· είναι καλύτερο από το να είσαι τόσο υστερόβουλος και από το να συλλογίζεσαι και να επεξεργάζεσαι διαρκώς τα πάντα. Είναι οι αντίχριστοι ικανοί γι’ αυτά τα πράγματα; (Όχι, δεν είναι.)

Όλοι όσοι βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων είναι άνθρωποι που έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου, κι αυτό στο οποίο βαδίζουν οι άνθρωποι που έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου είναι το μονοπάτι των αντίχριστων· ωστόσο, υπάρχει κάποια διαφορά ανάμεσα στους ανθρώπους που έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου και στους αντίχριστους. Αν κάποιος έχει τη διάθεση ενός αντίχριστου και θα βάδιζε στο μονοπάτι των αντίχριστων, αυτό δεν υποδηλώνει απαραίτητα ότι είναι αντίχριστος. Αν, όμως, δεν μετανοήσει και δεν μπορεί ν’ αποδεχθεί την αλήθεια, θα μπορούσε να εξελιχθεί σε αντίχριστο. Για τους ανθρώπους που βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων υπάρχει ακόμη ελπίδα κι ευκαιρία να μετανοήσουν, επειδή δεν έχουν γίνει ακόμη αντίχριστοι. Αν κάνουν κάθε λογής κακά πράγματα και χαρακτηριστούν αντίχριστοι, κι έτσι αποπεμφθούν κι αποβληθούν αμέσως, δεν θα έχουν πλέον την ευκαιρία να μετανοήσουν. Αν κάποιος που βαδίζει στο μονοπάτι των αντίχριστων δεν έχει κάνει ακόμα πολλά κακά πράγματα, αυτό τουλάχιστον δείχνει ότι δεν είναι ακόμα κακός άνθρωπος. Αν μπορεί ν’ αποδεχθεί την αλήθεια, υπάρχει γι’ αυτόν μια αχτίδα ελπίδας. Αν δεν αποδέχεται την αλήθεια ο κόσμος να χαλάσει, τότε θα είναι πάρα πολύ δύσκολο να σωθεί, ακόμη κι αν δεν έχει κάνει κάθε λογής κακά. Γιατί δεν μπορεί να σωθεί ένας αντίχριστος; Επειδή δεν αποδέχεται ούτε στο ελάχιστο την αλήθεια. Όσο κι αν συναναστρέφεται ο οίκος του Θεού σχετικά με το να είναι κάποιος ειλικρινής —σχετικά με το ότι πρέπει κανείς να είναι ανοιχτός και ντόμπρος, να εκδηλώνεται και να λέει ό,τι έχει να πει, και να μην εμπλέκεται σε απάτες— εκείνος δεν μπορεί με τίποτα να το αποδεχθεί. Πιστεύει διαρκώς ότι οι άνθρωποι βγαίνουν χαμένοι όταν είναι ειλικρινείς κι ότι είναι ανόητο να λέει κανείς την αλήθεια. Είναι απόλυτα αποφασισμένος να μην είναι ειλικρινής. Αυτή είναι η φύση των αντίχριστων, που αποστρέφεται και μισεί την αλήθεια. Πώς μπορεί να σωθεί κάποιος, αν δεν αποδέχεται ούτε στο ελάχιστο την αλήθεια; Αν κάποιος που βαδίζει στο μονοπάτι των αντίχριστων μπορεί ν’ αποδεχθεί την αλήθεια, διαφέρει ξεκάθαρα από έναν αντίχριστο. Όλοι οι αντίχριστοι είναι άνθρωποι που δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια. Όσα λάθος ή κακά πράγματα κι αν έχουν κάνει, όσο μεγάλη ζημία κι αν έχουν προκαλέσει στο έργο της εκκλησίας και στα συμφέροντα του οίκου του Θεού, δεν θα κάνουν ποτέ αυτοκριτική και δεν θ’ αποκτήσουν ποτέ αυτογνωσία. Ακόμη κι αν κλαδευτούν, δεν αποδέχονται καμία απολύτως αλήθεια. Γι’ αυτό η εκκλησία τούς χαρακτηρίζει κακούς ανθρώπους, αντίχριστους. Ένας αντίχριστος το πολύ πολύ να παραδεχθεί μόνο ότι οι πράξεις του παραβιάζουν τις αρχές και δεν συνάδουν με την αλήθεια, αλλά δεν θα παραδεχθεί σε καμία περίπτωση ότι κάνει σκοπίμως κακό ούτε ότι αντιστέκεται σκοπίμως στον Θεό. Θα παραδεχθεί απλώς τα λάθη, αλλά δεν θ’ αποδεχθεί την αλήθεια. Κι έπειτα, θα συνεχίσει να κάνει κακό όπως πριν, χωρίς να κάνει πράξη καμία αλήθεια. Από το γεγονός ότι ένας αντίχριστος δεν αποδέχεται ποτέ την αλήθεια, μπορεί να διακρίνει κανείς ότι η φύση-ουσία των αντίχριστων είναι ν’ αποστρέφονται και να μισούν την αλήθεια. Παραμένουν, όπως πάντα, άνθρωποι που αντιστέκονται στον Θεό, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν σε Αυτόν. Από την άλλη πλευρά, όλα τα συνηθισμένα, διεφθαρμένα ανθρώπινα όντα μπορεί να έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου, αλλά διαφέρουν από τους αντίχριστους. Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που, όταν ακούσουν τα λόγια κρίσης κι έκθεσης του Θεού, μπορούν να τα κρατήσουν στην καρδιά τους και να τα συλλογίζονται επανειλημμένα, και να κάνουν αυτοκριτική. Τότε μπορεί να συνειδητοποιήσουν το εξής: «Ώστε αυτή, λοιπόν, είναι η διάθεση ενός αντίχριστου· αυτό σημαίνει να βαδίζει κανείς στο μονοπάτι των αντίχριστων. Είναι πολύ σοβαρό αυτό! Έχω αυτές τις καταστάσεις και συμπεριφορές· έχω τέτοια ουσία, είμαι τέτοιου είδους άνθρωπος!» Μετά, σκέφτονται πώς ν’ αποβάλουν αυτήν τη διάθεση του αντίχριστου και μετανοούν πραγματικά, κι έτσι μπορούν να το βάλουν σκοπό να μη βαδίσουν στο μονοπάτι των αντίχριστων. Όσον αφορά τη δουλειά και τη ζωή τους, τη στάση τους απέναντι στους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα και τη στάση τους απέναντι στην ανάθεση από τον Θεό, μπορούν να συλλογιστούν τις πράξεις και τη συμπεριφορά τους, καθώς και τους λόγους για τους οποίους δεν μπορούν να υποταχθούν στον Θεό, ζουν πάντα σύμφωνα με μια σατανική διάθεση και δεν μπορούν να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα και στον Σατανά. Κι έτσι, θα προσευχηθούν στον Θεό και θ’ αποδεχθούν την κρίση και την παίδευσή Του, και θα ικετεύσουν τον Θεό να τους σώσει από τη διεφθαρμένη τους διάθεση κι από την επιρροή του Σατανά. Το γεγονός ότι έχουν την αποφασιστικότητα να το κάνουν αυτό αποδεικνύει ότι μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια. Κι εκείνοι αποκαλύπτουν διεφθαρμένη διάθεση κι ενεργούν με βάση τη δική τους βούληση. Η διαφορά είναι ότι ένας αντίχριστος, όχι μόνο έχει φιλοδοξίες κι επιθυμίες να εγκαθιδρύσει ένα ανεξάρτητο βασίλειο, αλλά δεν μπορεί ούτε ν’ αποδεχθεί την αλήθεια, σε καμία περίπτωση. Αυτή είναι η αχίλλειος πτέρνα ενός αντίχριστου. Αν, από την άλλη πλευρά, ένας άνθρωπος που έχει τη διάθεση ενός αντίχριστου μπορεί ν’ αποδεχθεί την αλήθεια, και να προσευχηθεί στον Θεό και να βασιστεί σ’ Εκείνον, κι αν επιθυμεί ν’ αποβάλει τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά και να βαδίσει στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, τότε με ποιους τρόπους αυτή η προσευχή κι αυτή η αποφασιστικότητα θα ωφελήσουν τη ζωή-είσοδό του; Τουλάχιστον θα έχουν ως αποτέλεσμα να κάνει αυτοκριτική και ν’ αποκτήσει αυτογνωσία όσο κάνει το καθήκον του, και να χρησιμοποιεί την αλήθεια για να λύνει προβλήματα, καταφέρνοντας έτσι να κάνει ικανοποιητικά το καθήκον του. Αυτός είναι ένας τρόπος με τον οποίο θα ωφεληθεί. Πέρα απ’ αυτό, με την εκπαίδευση που λαμβάνει όσο κάνει το καθήκον του, θα είναι σε θέση να ξεκινήσει να βαδίζει στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Όποιες δυσκολίες κι αν αντιμετωπίσει, θα είναι σε θέση ν’ αναζητήσει την αλήθεια, να εστιάσει στην αποδοχή και στην άσκηση της αλήθειας. Θα είναι σε θέση σταδιακά ν’ αποβάλει τη σατανική του διάθεση και να καταφέρει να υποταχθεί στον Θεό και να Τον λατρεύει. Με μια τέτοια άσκηση, μπορεί να εξασφαλίσει τη σωτηρία του Θεού. Οι άνθρωποι που έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου μπορεί περιστασιακά ν’ αποκαλύπτουν διαφθορά και, χωρίς να το θέλουν, μπορεί να εξακολουθούν να μιλάνε και να ενεργούν με γνώμονα τη φήμη, το κέρδος και τη θέση τους, ενώ μπορεί και να συνεχίζουν να λειτουργούν με βάση τη δική τους βούληση. Μόλις, όμως, συνειδητοποιήσουν ότι αποκαλύπτουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση, θα νιώσουν μεταμέλεια και θα προσευχηθούν στον Θεό. Αυτό αποδεικνύει ότι είναι άνθρωποι που μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια, που υποτάσσονται στο έργο του Θεού· αποδεικνύει ότι επιδιώκουν τη ζωή-είσοδο. Για όσα χρόνια κι αν έχει εμπειρία ένας τέτοιος άνθρωπος, όση διαφθορά κι αν αποκαλύψει, στο τέλος θα είναι σε θέση ν’ αποδεχθεί την αλήθεια και να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα. Είναι άνθρωπος που υποτάσσεται στο έργο του Θεού. Και όταν το κάνει όλο αυτό, δείχνει ότι έχει ήδη θέσει τα θεμέλια για την αληθινή οδό. Όμως, κάποιος που βαδίζει στο μονοπάτι των αντίχριστων δεν μπορεί ν’ αποδεχθεί την αλήθεια. Για εκείνον, θα είναι εξίσου δύσκολο με τους αντίχριστους να βρει τη σωτηρία. Τέτοιοι άνθρωποι δεν νιώθουν τίποτα όταν ακούν τα λόγια του Θεού που εκθέτουν τους αντίχριστους, αλλά παραμένουν αδιάφοροι κι ασυγκίνητοι. Όταν η συναναστροφή στρέφεται στο θέμα της διάθεσης του αντίχριστου, θα παραδεχθούν ότι έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου κι ότι βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων. Θα μιλήσουν αρκετά καλά πάνω σ’ αυτό. Όταν, όμως, έρθει η στιγμή να κάνουν πράξη την αλήθεια, και πάλι θ’ αρνηθούν να το κάνουν. Θα συνεχίσουν να ενεργούν σύμφωνα με τη δική τους βούληση και να βασίζονται στη διάθεση του αντίχριστου που διαθέτουν. Αν τους ρωτήσεις: «Παλεύεις μέσα σου, όταν αποκαλύπτεις τη διάθεση ενός αντίχριστου; Κατηγορείς τον εαυτό σου, όταν μιλάς για να διαφυλάξεις τη θέση σου; Κάνεις αυτοκριτική και φτάνεις στην αυτογνωσία, όταν αποκαλύπτεις τη διάθεση ενός αντίχριστου; Νιώθεις μεταμέλεια μέσα σου, όταν μαθαίνεις ότι έχεις διεφθαρμένη διάθεση; Μετανοείς ή αλλάζεις καθόλου στη συνέχεια;», είναι σίγουρο ότι δεν θα έχουν καμία απάντηση να σου δώσουν, επειδή δεν είχαν τέτοιες εμπειρίες και δεν τους συνέβησαν τέτοια περιστατικά. Δεν θα μπορούν να πουν τίποτα. Είναι τέτοιοι άνθρωποι ικανοί για πραγματική μεταμέλεια; Σίγουρα, κάτι τέτοιο δεν θα είναι εύκολο. Εκείνοι που επιδιώκουν πραγματικά την αλήθεια θα πονέσουν από μια τυχόν αποκάλυψη της διάθεσης ενός αντίχριστου μέσα τους, και θ’ αρχίσουν ν’ ανησυχούν. Θ’ αρχίσουν να σκέφτονται: «Γιατί δεν μπορώ απλώς ν’ αποβάλω αυτήν τη σατανική διάθεση; Γιατί αποκαλύπτω πάντα διεφθαρμένη διάθεση; Γιατί αυτή η διεφθαρμένη διάθεση που έχω είναι τόσο επίμονη και μου είναι τόσο δύσκολο να απαλλαγώ απ’ αυτήν; Γιατί είναι τόσο δύσκολο να εισέλθω στην αλήθεια-πραγματικότητα;» Αυτό δείχνει ότι η εμπειρία τους από τη ζωή είναι ρηχή, κι ότι το πρόβλημα της διεφθαρμένης τους διάθεσης δεν έχει σε καμία περίπτωση λυθεί ιδιαίτερα. Γι’ αυτό η μάχη μέσα τους μαίνεται τόσο άγρια όταν τους συμβαίνει κάτι, και γι’ αυτό επωμίζονται το βάρος αυτού του μαρτυρίου. Παρόλο που είναι αποφασισμένοι ν’ αποβάλουν τη σατανική τους διάθεση, ασφαλώς δεν μπορούν να προχωρήσουν χωρίς αυτήν τη μάχη εναντίον της μέσα τους —κι αυτή η εμπόλεμη κατάσταση εντείνεται μέρα με τη μέρα. Όσο, λοιπόν, η αυτογνωσία τους γίνεται βαθύτερη και διαπιστώνουν πόσο βαθιά διεφθαρμένοι είναι, λαχταρούν ακόμη περισσότερο ν’ αποκτήσουν την αλήθεια, και την εκτιμούν όλο και πιο πολύ, και θα είναι σε θέση ν’ αποδεχθούν και να κάνουν πράξη την αλήθεια αδιάλειπτα σε όλη αυτήν την πορεία κατά την οποία γνωρίζουν τον εαυτό τους και διαπιστώνουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση. Θ’ αυξηθεί βαθμιαία το ανάστημά τους και η ζωή-διάθεσή τους θ’ αρχίσει ν’ αλλάζει πραγματικά. Αν συνεχίσουν να προσπαθούν να βιώνουν με αυτόν τον τρόπο, η κατάστασή τους θα γίνεται ολοένα και καλύτερη, χρόνο με τον χρόνο, και στο τέλος, θα είναι σε θέση να υπερνικήσουν τη σάρκα και ν’ αποβάλουν τη διαφθορά τους, να κάνουν συχνά πράξη την αλήθεια και να πετύχουν την υποταγή στον Θεό. Η ζωή-είσοδος δεν είναι εύκολη! Είναι σαν να κάνεις ανάνηψη σε κάποιον που πεθαίνει: Η ευθύνη που μπορεί να εκπληρώσει κάποιος είναι να συναναστραφεί πάνω στην αλήθεια, να τον υποστηρίξει, να τον εφοδιάσει ή να τον κλαδεύσει. Αν εκείνος μπορεί να το αποδεχθεί και να υποταχθεί, τότε υπάρχει ελπίδα γι’ αυτόν. Μπορεί να είναι αρκετά τυχερός και να γλιτώσει, και να μη φτάσει στον θάνατο. Αλλά αν αρνείται ν’ αποδεχθεί την αλήθεια και δεν έχει καθόλου αυτογνωσία, τότε κινδυνεύει. Κάποιοι αντίχριστοι, αφού αποκλειστούν, συνεχίζουν για ένα ή δύο χρόνια να μην έχουν αυτογνωσία, και δεν αναγνωρίζουν τα λάθη τους. Σε μια τέτοια περίπτωση, δεν τους έχει απομείνει κανένα σημάδι ζωής, κι αυτό αποδεικνύει ότι δεν έχουν πλέον ελπίδα να σωθούν. Εσείς μπορείτε ν’ αποδεχθείτε την αλήθεια όταν κλαδεύεστε; (Ναι.) Τότε, υπάρχει ελπίδα· αυτό είναι καλό! Αν μπορείτε ν’ αποδεχθείτε την αλήθεια, έχετε ελπίδα να σωθείτε.

Αν θέλετε να σωθείτε, θα πρέπει να περάσετε από πολλά εμπόδια. Τι εμπόδια είναι αυτά; Η αδιάκοπη μάχη ενάντια στη διεφθαρμένη σας διάθεση, και η μάχη ενάντια στη διάθεση του Σατανά και των αντίχριστων: Εκείνη θέλει να σ’ ελέγχει, κι εσύ θέλεις ν’ απελευθερωθείς από εκείνη· εκείνη θέλει να σε παραπλανήσει, κι εσύ θέλεις να την ξεφορτωθείς. Αν ανακαλύψεις ότι δεν μπορείς ν’ απελευθερωθείς από τη διεφθαρμένη σου διάθεση ακόμη κι αφού την έχεις αναγνωρίσει, τότε θα νιώσεις στενοχώρια και πόνο, και θα προσευχηθείς. Κατά καιρούς, όταν βλέπεις ότι έχει περάσει ένα διάστημα κι εξακολουθείς να μην μπορείς ν’ απελευθερωθείς από τον έλεγχο της διάθεσης του Σατανά, τότε θα νιώθεις ότι είναι μάταιο, αλλά δεν θα το βάζεις κάτω, και θα νιώθεις ότι δεν μπορείς να συνεχίσεις να είσαι τόσο αρνητικός κι αποκαρδιωμένος —ότι πρέπει να συνεχίσεις να μάχεσαι. Όσο εκτελούν ένα καθήκον κι όσο βιώνουν το έργο του Θεού, οι άνθρωποι έχουν σταδιακά διαφορετικές εσωτερικές αντιδράσεις. Με λίγα λόγια, εκείνοι που έχουν ζωή είναι όσοι επιδιώκουν την αλήθεια, οι οποίοι αλλάζουν διαρκώς μέσα τους. Υπάρχει συνεχής ανατροπή στο σκεπτικό και στις απόψεις τους, στη συμπεριφορά και την άσκησή τους, κι ακόμα και στις προθέσεις, τις ιδέες και τις σκέψεις που έχουν βαθιά μέσα στο μυαλό τους. Επιπλέον, διακρίνουν όλο και πιο ξεκάθαρα τι είναι σωστό και τι είναι λάθος, ποια λάθος πράγματα έχουν κάνει, κατά πόσο ένας τρόπος σκέψης είναι σωστός ή λάθος, κατά πόσο μια άποψη συμβαδίζει με την αλήθεια, κατά πόσο οι αρχές πίσω από έναν τρόπο δράσης συμβαδίζουν με τις προθέσεις του Θεού και κατά πόσο είναι άνθρωποι που υποτάσσονται στον Θεό, άνθρωποι που αγαπούν την αλήθεια. Αυτά τα πράγματα γίνονται όλο και πιο ξεκάθαρα μέσα τους. Σε ποιο θεμέλιο, λοιπόν, βασίζεται η επίτευξη αυτών των αποτελεσμάτων; Το θεμέλιο είναι το γεγονός ότι κάνουν πράξη τις αλήθειες και εισέρχονται σ’ αυτές καθώς τις κατανοούν. Γιατί οι αντίχριστοι δεν μπορούν με τίποτα ν’ αλλάξουν; Είναι ανίκανοι να κατανοήσουν την αλήθεια; (Όχι.) Μπορούν να την κατανοήσουν, αλλά δεν την κάνουν πράξη, και δεν την κάνουν πράξη όταν την ακούν. Ίσως να την κατανοούν και να την αποδέχονται ως δόγμα· μπορούν, όμως, να κάνουν πράξη έστω κι αυτά τα λίγα δόγματα και τους λίγους κανονισμούς που κατανοούν; Όχι, ούτε στο ελάχιστο. Ακόμη κι αν τους εξαναγκάσεις, ακόμη κι αν εξαντληθούν από την προσπάθεια, και πάλι δεν θα είναι σε θέση να τα κάνουν πράξη. Γι’ αυτό για εκείνους η είσοδος στην αλήθεια παραμένει ένα αιώνιο κενό. Όσο κι αν λέει ένας αντίχριστος ότι είναι ειλικρινής, όσο μεγάλες προσπάθειες κι αν καταβάλλει, εξακολουθεί να μην μπορεί να κάνει ούτε μία ειλικρινή δήλωση. Κι όσο κι αν λέει ότι νοιάζεται για τις προθέσεις του Θεού, εξακολουθεί να μην μπορεί να εγκαταλείψει τα δικά του εγωιστικά, ελεεινά κίνητρα. Ενεργεί από εγωιστική σκοπιά. Όταν βλέπει κάτι καλό, κάτι που θα μπορούσε να τον ωφελήσει, λέει: «Φερ’ το εδώ· είναι δικό μου!» Λέει οτιδήποτε θα μπορούσε να ωφελήσει τη θέση του και κάνει οτιδήποτε θα μπορούσε να ωφελήσει τον ίδιο. Αυτή είναι η ουσία των αντίχριστων. Μέσα στην έξαψη της στιγμής, μπορεί να νιώσουν ότι έχουν καταλάβει λίγη αλήθεια. Τους κυριεύει ο ζήλος, και φωνάζουν μερικές στερεοτυπικές φράσεις: «Πρέπει ν’ ασκηθώ και ν’ αλλάξω, να ικανοποιήσω τον θεό!» Ωστόσο, όταν έρχεται η στιγμή να κάνουν πράξη την αλήθεια, το κάνουν; Δεν το κάνουν. Ό,τι κι αν λέει ο Θεός, όσες αλήθειες κι όσα γεγονότα κι αν κηρύττει, και όσα αληθινά παραδείγματα κι αν δίνει, δεν μπορεί να συγκινηθεί ένας αντίχριστος ούτε μπορεί να κλονιστεί η φιλοδοξία του. Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό κι ένα σημάδι ενός αντίχριστου. Απλούστατα, δεν κάνει πράξη καμία απολύτως αλήθεια. Όταν μιλάει όμορφα, το κάνει για να τον ακούσουν οι άλλοι, κι όσο όμορφα κι αν μιλάει, τα λόγια του δεν είναι παρά μερικές βαρύγδουπες και κενές δηλώσεις —δεν είναι παρά θεωρία γι’ αυτόν. Στην πραγματικότητα, πού τοποθετούν αυτοί οι άνθρωποι την αλήθεια μέσα τους; Ποια σας έχω ήδη πει ότι είναι η φύση-ουσία ενός αντίχριστου; (Το μίσος για την αλήθεια.) Σωστά. Μισούν την αλήθεια. Πιστεύουν ότι η μοχθηρία τους, ο εγωισμός τους και η ελεεινότητά τους, η αλαζονεία τους, η φαυλότητά τους, ο σφετερισμός της θέσης και του πλούτου και ο έλεγχος που ασκούν στους άλλους είναι η ύψιστη αλήθεια, η ύψιστη φιλοσοφία, κι ότι τίποτε άλλο δεν είναι τόσο υψηλό όσο αυτά τα πράγματα. Μόλις αποκτήσουν θέση και μπορούν να ελέγχουν τους άλλους, μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, και τότε όλες οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους είναι εφικτές. Αυτός είναι ο απώτερος στόχος ενός αντίχριστου.

Οι αντίχριστοι αποστρέφονται και μισούν την αλήθεια. Είναι δυνατόν να κάνεις κάποιον που αποστρέφεται την αλήθεια να την αποδεχθεί και να την κάνει πράξη; (Όχι.) Είναι σαν να κάνεις μια αγελάδα να σκαρφαλώσει σ’ ένα δέντρο ή έναν λύκο να φάει σανό· δεν θα τους ζητούσες έτσι κάτι το αδύνατο; Μερικές φορές βλέπεις έναν λύκο να εισχωρεί σ’ ένα κοπάδι για να είναι εκεί μαζί με τα πρόβατα. Πρόκειται για τέχνασμα, περιμένει να βρει την ευκαιρία να φάει τα πρόβατα. Η φύση του δεν θ’ αλλάξει ποτέ. Ομοίως, το να καταφέρει κάποιος έναν αντίχριστο να κάνει πράξη την αλήθεια είναι σαν να καταφέρνει έναν λύκο να φάει σανό και να εγκαταλείψει το ένστικτό του να φάει τα πρόβατα: Είναι αδύνατον. Οι λύκοι είναι σαρκοφάγα ζώα. Τρώνε πρόβατα, τρώνε κάθε είδους ζώα. Αυτή είναι η φύση τους και δεν μπορεί ν’ αλλάξει. Αν κάποιος πει: «Δεν ξέρω αν είμαι αντίχριστος, αλλά όταν ακούω συναναστροφές πάνω στην αλήθεια, η καρδιά μου φλέγεται από οργή και το μισώ —και μισώ ακόμη περισσότερο όποιον θα με κλάδευε», είναι αυτός ο άνθρωπος αντίχριστος; (Ναι.) Κάποιος λέει: «Όταν σου συμβαίνουν πράγματα, πρέπει να υποτάσσεσαι και ν’ αναζητάς την αλήθεια», και ο προηγούμενος άνθρωπος λέει: «Να υποταχθώ; Ναι καλά! Σταμάτα να μιλάς!» Τι είδους πράγμα είναι αυτό; Είναι οξυθυμία; (Όχι.) Τι διάθεση είναι; (Μίσος για την αλήθεια.) Δεν ανέχεται ούτε καν να μιλάει κάποιος γι’ αυτήν, και μόλις συναναστραφείς πάνω στην αλήθεια, εκδηλώνεται η φύση του και δείχνει την πραγματική του μορφή. Δεν του αρέσει ν’ ακούει καμία αναφορά στην αναζήτηση της αλήθειας ή στην υποταγή στον Θεό. Σε ποιον βαθμό δεν του αρέσει αυτό; Όταν ακούει τέτοιες αναφορές, ξεσπάει. Η κοσμιότητά του εξαφανίζεται. Δεν φοβάται να βγάλει τ’ άπλυτα στη φόρα. Τόσο μακριά φτάνει το μίσος του. Μπορεί, λοιπόν, να κάνει πράξη την αλήθεια; (Όχι.) Η αλήθεια δεν προορίζεται για τους κακούς. Προορίζεται για τους ανθρώπους που έχουν συνείδηση και λογική, που αγαπούν την αλήθεια και τα θετικά πράγματα. Απαιτεί απ’ αυτούς τους ανθρώπους να την αποδέχονται και να την κάνουν πράξη. Κι όσο για εκείνους τους μοχθηρούς ανθρώπους που έχουν την ουσία ενός αντίχριστου, που είναι εξαιρετικά εχθρικοί απέναντι στην αλήθεια και στα θετικά πράγματα, αυτοί δεν θ’ αποδεχθούν ποτέ την αλήθεια. Όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό, όσα κηρύγματα κι αν ακούν, δεν θα αποδεχθούν ούτε θα κάνουν πράξη την αλήθεια. Μην υποθέτεις ότι δεν κάνουν πράξη την αλήθεια επειδή δεν την κατανοούν, κι ότι θα την κατανοήσουν όταν ακούσουν περισσότερα γι’ αυτήν. Είναι αδύνατον, επειδή όλοι όσοι αποστρέφονται και μισούν την αλήθεια ανήκουν στο σινάφι του Σατανά. Δεν θ’ αλλάξουν ποτέ, και κανείς άλλος δεν μπορεί να τους αλλάξει. Είναι ακριβώς όπως ο αρχάγγελος, αφού πρόδωσε τον Θεό: Έχετε ακούσει ποτέ τον Θεό να λέει ότι θα έσωζε τον αρχάγγελο; Ο Θεός δεν το είπε ποτέ αυτό. Τι έκανε, λοιπόν, ο Θεός στον Σατανά; Τον εξόρισε στον αέρα και τον έβαλε να Του παρέχει υπηρεσία στη γη, κάνοντας αυτό που έπρεπε. Κι όταν τελειώσει την παροχή υπηρεσίας, και το σχέδιο διαχείρισης του Θεού ολοκληρωθεί, τότε θα τον καταστρέψει, κι αυτό θα είναι όλο. Του λέει ο Θεός έστω κι ένα ακόμη πράγμα; (Όχι.) Γιατί όχι; Επειδή, με μια λέξη, θα ήταν άσκοπο. Θα ήταν περιττό να του πει έστω και το παραμικρό πράγμα. Ο Θεός τον έχει διακρίνει: Η φύση-ουσία ενός αντίχριστου δεν μπορεί ν’ αλλάξει ποτέ. Έτσι έχουν τα πράγματα.

Όταν συναντάτε έναν αντίχριστο, πώς πρέπει να του συμπεριφέρεστε; Έχουν υπάρξει κάποιοι επικεφαλής που χαρακτηρίστηκαν ψευδοεπικεφαλής ή αντίχριστοι κι αντικαταστάθηκαν. Για έναν απ’ αυτούς, οι αδελφοί και οι αδελφές ανέφεραν λίγο μετά ότι ήταν ακόμα σε θέση να κάνει κάποιο έργο, ότι στο μεταξύ είχε μετανοήσει κι ότι τα πήγαινε καλά. Δεν είναι αρκετά σαφές αν τα πήγαινε καλά ως προς τη συμπεριφορά ή αν μιλούσε ευχάριστα ή αν είχε αποκτήσει περισσότερη πειθαρχία στον ρόλο του. Εφόσον οι αδελφοί και οι αδελφές είπαν ότι τα πήγαινε καλά, και δεδομένου ότι υπήρχε έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού για ένα μέρος του έργου, αποφασίστηκε να κάνει κάποιο έργο. Κι ως αποτέλεσμα, μέσα σε λιγότερο από δύο μήνες, οι αδελφοί και οι αδελφές έκαναν μια αναφορά: «Αντικαταστήστε τον αμέσως· μας καταπιέζει αφόρητα. Αν δεν αντικατασταθεί, δεν θα μπορούμε να κάνουμε τα καθήκοντά μας». Δεν συναινούσαν σε καμία περίπτωση να χρησιμοποιηθεί ο συγκεκριμένος άνθρωπος. Δεν θα τον εξέλεγαν σε καμία περίπτωση ως επικεφαλής. Ήταν ο ίδιος γνωστός αχρείος —τα έλεγε ωραία, αλλά στην πραγματικότητα δεν είχε αλλάξει καθόλου. Τι συνέβαινε; Η φύση του είχε φανερωθεί εντελώς. Πώς πιστεύεις ότι θα έπρεπε ν’ αντιμετωπιστεί αυτό το ζήτημα; Το γεγονός ότι οι αδελφοί και οι αδελφές είχαν τόσο έντονη αντίδραση αποδεικνύει ότι είχαν κάποια ικανότητα διάκρισης. Κάποιοι άνθρωποι είχαν παραπλανηθεί απ’ αυτόν, κι αφού τον χειρίστηκε ο Άνωθεν, ορισμένοι πήραν το μέρος του, και αργότερα κάποιοι είπαν ότι είχε μετανοήσει. Οπότε, προήχθη άλλη μία φορά, και μετά από λίγο καιρό, αποκαλύφθηκε πλήρως. Οι αδελφοί και οι αδελφές τον είχαν πλέον διακρίνει, κι ένωσαν τις δυνάμεις τους για να τον καθαιρέσουν. Ο Άνωθεν είδε ότι αυτοί οι άνθρωποι μπορούσαν πλέον να διακρίνουν. Δεν είχαν ποτιστεί άσκοπα. Επομένως, αφού κανείς δεν συναινούσε να τον χρησιμοποιήσουν, ο Άνωθεν τον αντικατέστησε. Από πού προέκυψε η ικανότητα διάκρισής τους; (Από την κατανόηση της αλήθειας.) Ναι, κατανόησαν την αλήθεια. Η ικανότητα διάκρισης προέρχεται από την κατανόηση της αλήθειας. Δεν εξακολουθούσαν να βασιλεύουν εκεί η αλήθεια κι ο Θεός; (Ναι.) Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τον διέκριναν εγκαίρως: Αφού απαλλάχθηκε από τα καθήκοντά του, οι αδελφοί και οι αδελφές δεν υπέμεναν πλέον τον έλεγχό του. Οι άνθρωποι είχαν υποφέρει πάρα πολύ από την καταπίεσή του. Δεν είχε καθόλου ανθρώπινη φύση. Δεν έκανε τη δουλειά του, αλλά προκαλούσε αναστάτωση στην εκτέλεση των καθηκόντων των αδελφών· καθόταν στο σβέρκο τους και τους κακομεταχειριζόταν χρησιμοποιώντας τη δύναμή του. Ποιος θα συναινούσε σ’ αυτό; Μόνο ένας ανόητος· ποιος άλλος; Όταν τέτοιοι άνθρωποι αντικαθίστανται, νιώθουν κάτι μετά; Την τελευταία φορά, αυτός ο άνθρωπος είχε διωχθεί από τον Άνωθεν. Αυτήν τη φορά, καθαιρέθηκε από τους αδελφούς και τις αδελφές, τον απομάκρυναν από τη σκηνή με γιουχαΐσματα· δεν ήταν καθόλου εντυπωσιακή έξοδος! Ήθελε από την αρχή ν’ αναζητήσει μια θέση. Όπως αποδείχθηκε, δεν την απέκτησε, αλλά καταποντίστηκε μεμιάς κι επανήλθε στην αρχική του μορφή. Δεν θα έπρεπε να έχει κάνει αυτοκριτική; (Ναι.) Αν ήταν κανονικός άνθρωπος, απλώς ένας άνθρωπος με έντονα διεφθαρμένη διάθεση, δεν θα έπρεπε και πάλι να έχει κάνει αυτοκριτική; (Ναι.) Υπάρχει ένα είδος ανθρώπων που δεν κάνουν αυτοκριτική. Πιστεύουν ότι έχουν δίκιο, πως ό,τι κάνουν είναι σωστό, δεν αποδέχονται τα γεγονότα, δεν αποδέχονται τα θετικά πράγματα και δεν αποδέχονται τις αξιολογήσεις των άλλων γι’ αυτούς. Πρόκειται γι’ ανθρώπους που έχουν τη διάθεση-ουσία ενός αντίχριστου. Μόνο οι αντίχριστοι δεν ξέρουν πώς να κάνουν αυτοκριτική. Αντ’ αυτού, τι συλλογίζονται; «Πφφφ! Θα έρθει η μέρα που το άστρο μου θ’ ανατείλει ξανά. Περιμένετε να σας πιάσω στα χέρια μου· τότε θα δείτε πώς θα σας βασανίσω!» Θα έχουν την ευκαιρία να το κάνουν αυτό; (Όχι.) Τους τελείωσαν οι ευκαιρίες. Όσο οι αδελφοί και οι αδελφές κατανοούν όλο και περισσότερες αλήθειες, και μόλις είναι σε θέση να διακρίνουν όλες τις διαφορετικές καταστάσεις διαφόρων ανθρώπων, και ιδιαίτερα να διακρίνουν τους αντίχριστους, το περιθώριο που παραμένει για να κάνει κακό ένας αντίχριστος θα μικραίνει συνεχώς, και θα έχει όλο και λιγότερες ευκαιρίες να το κάνει. Δεν θα είναι εύκολο να προσπαθήσει να επανέλθει στο προσκήνιο. Οι αντίχριστοι ελπίζουν ότι ο Άνωθεν θα κηρύττει λιγότερο για την ικανότητα διάκρισης και δεν θα διακρίνει πλέον ποιοι είναι. Όταν ακούν συναναστροφές πάνω σε τέτοιες αλήθειες, ξέρουν ότι έχει έρθει το τέλος τους, και πιστεύουν ότι δεν έχει απομείνει καμία ελπίδα για την επάνοδό τους. Δεν κάνουν συλλογισμούς του τύπου: «Αυτό που εκθέτουν και διακρίνουν είναι σωστό κι αντικατοπτρίζει απόλυτα την κατάστασή μου. Πώς πρέπει ν’ αλλάξω; Αν απλώς συνεχίσω να συμπεριφέρομαι έτσι, αυτό δεν θα είναι το τέλος μου; Θα είμαι ξεγραμμένος. Τι καλό θα μπορούσε να βγει αν βαδίζω στο μονοπάτι του αρχάγγελου κι ανταγωνίζομαι τον Θεό;» Θα έκαναν τέτοιους συλλογισμούς; (Όχι.) Δεν θα συλλογιστούν, και σίγουρα δεν θα κάνουν αυτοκριτική ούτε θα προσπαθήσουν ν’ αποκτήσουν αυτογνωσία. Αντιθέτως, θα προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να μετανοήσουν. Αυτή είναι η φύση τους. Όσο κι αν συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια, αυτό δεν πρόκειται να τους αφυπνίσει ούτε να τους κάνει να μετανοήσουν. Υπάρχει έξοδος διαφυγής χωρίς μετάνοια; (Όχι.) Δεν μετανοούν. Ακολουθούν το μονοπάτι τους μέχρι θανάτου, έως την καταστροφή που οι ίδιοι επιδίωξαν. Αυτό είναι που υπαγορεύει η φύση των αντίχριστων.

Συζητάμε όλον αυτόν τον καιρό για το θέμα της διάκρισης των αντίχριστων. Τι πιστεύετε πως νιώθουν οι αντίχριστοι όταν το ακούνε; Όταν έρχεται η στιγμή της συνάθροισης, νιώθουν ένα αφόρητο μαρτύριο κι αντιστέκονται μέσα τους. Δεν είναι αντίχριστοι; (Είναι.) Όταν ένας κανονικός άνθρωπος με διεφθαρμένη διάθεση ξέρει ότι έχει τη διάθεση ενός αντίχριστου, επιθυμεί διακαώς ν’ ακούσει και να κατανοήσει περισσότερα, γιατί μόνο μόλις κατανοήσει, θα μπορέσει να επιδιώξει την αλλαγή. Σκέφτεται ότι αν δεν κατανοήσει, θα παραστρατήσει, και ίσως έρθει μια μέρα που θα πατήσει το πόδι του στο μονοπάτι των αντίχριστων, κι εκεί θα διαπράξει μεγάλο κακό, θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου, κι έτσι θα χάσει την ευκαιρία του για σωτηρία και θα καταστραφεί. Το φοβάται αυτό. Η νοοτροπία ενός αντίχριστου είναι διαφορετική. Το μόνο που θέλει απεγνωσμένα είναι να εμποδίσει όλους τους άλλους να πουν και ν’ ακούσουν τέτοια κηρύγματα για την ικανότητα διάκρισης. Επιθυμεί διακαώς να είναι όλοι μπερδεμένοι κι ανίκανοι να διακρίνουν, και να τους παραπλανά. Αυτό θα τον χαροποιούσε. Ποια είναι η μεγαλύτερη επιθυμία ενός αντίχριστου; Ν’ αποκτήσει δύναμη. Θα θέλατε εσείς ν’ αποκτήσετε δύναμη; (Όχι.) Ίσως όχι με την καρδιά σου, αλλά μερικές φορές σου έρχεται στο μυαλό σαν κάτι που θα ήθελες, κι επομένως είναι, στην πραγματικότητα, κάτι που θα ήθελες. Μπορεί να έχεις μια υποκειμενική επιθυμία μέσα σου, μια λαχτάρα βαθιά μέσα στην καρδιά σου να μην είσαι τέτοιου είδους άνθρωπος, να μην ακολουθήσεις αυτό το μονοπάτι, αλλά όταν σου συμβεί κάτι, η διεφθαρμένη σου διάθεση σε επηρεάζει και σε καθοδηγεί. Στύβεις το μυαλό σου για να σκεφτείς πώς θα προστατεύσεις τη θέση και την επιρροή σου, πόσους ανθρώπους μπορείς να ελέγχεις, πώς να μιλάς με κύρος για να κερδίσεις την εκτίμηση των άλλων. Όταν σκέφτεσαι διαρκώς αυτά τα πράγματα, δεν ελέγχεις πλέον την καρδιά σου. Τι την ελέγχει; (Μια διεφθαρμένη διάθεση.) Ναι· βρίσκεται υπό τον έλεγχο της διεφθαρμένης διάθεσης του Σατανά. Κάποιος συλλογίζεται όλη μέρα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τα σαρκικά του συμφέροντα. Παλεύει συνεχώς με τους άλλους, και καθ’ όλη αυτήν την πάλη δεν κερδίζει τίποτα και πονάει πολύ· ζει μόνο για χάρη της σάρκας και του Σατανά. Οπότε, αποφασίζει να κάνει καλά το καθήκον του και να ζει για τον Θεό, και τελικά, όταν του συμβαίνει κάτι, παλεύει ξανά για τη θέση και τα συμφέροντά του: πηγαίνει μία μπρος και μία πίσω, σε μια μάχη που τον καταβάλλει ως το κόκκαλο κι από την οποία δεν κερδίζει τίποτα. Πείτε Μου, δεν είναι εξαντλητικό να ζει κανείς έτσι; (Ναι.) Ζει έτσι τη μια μέρα μετά την άλλη, και πριν το καταλάβει, έχουν περάσει δεκαετίες. Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό για δέκα ή είκοσι χρόνια· πόση αλήθεια έχουν αποκτήσει; Πόσο έχει αλλάξει η διεφθαρμένη τους διάθεση; Για ποιον ζουν καθημερινά; Με τι είναι απασχολημένοι; Για ποιο πράγμα στύβουν το μυαλό τους; Όλα για τη σάρκα. Ο Θεός είπε ότι «πάντες οι σκοποί των διαλογισμών της καρδίας του ανθρώπου ήσαν μόνον κακία πάσας τας ημέρας». Υπάρχει κάποιο λάθος σ’ αυτά τα λόγια; Δοκιμάστε τα· γευτείτε τα. Όταν σκέφτεσαι αυτά τα λόγια, όταν τα βιώνεις, δεν φοβάσαι; Μπορεί να πεις: «Νιώθω κάποιο φόβο. Εξωτερικά, πληρώνω κάποιο τίμημα όλη μέρα, απαρνούμαι και δαπανώ τον εαυτό μου, και υποφέρω. Αυτό κάνει το σαρκικό σώμα μου. Όλες, όμως, οι σκέψεις στην καρδιά μου είναι κακές. Όλες αντιτίθενται στην αλήθεια. Σε πολλά πράγματα που κάνω, η αφετηρία μου, το κίνητρο και οι στόχοι μου είναι ξεκάθαρα να κάνω το κακό για τους δικούς μου σκοπούς». Τι προκαλείται από μια τέτοια συμπεριφορά; Κακές πράξεις. Θα τις θυμάται, λοιπόν, ο Θεός; Κάποιοι μπορεί να πουν: «Πιστεύω στον Θεό εδώ και είκοσι χρόνια. Έχω εγκαταλείψει τα πάντα, κι ωστόσο, ο Θεός δεν το θυμάται». Νιώθουν θλίψη και πόνο. Τι τους πονάει; Αν ο Θεός ήταν πραγματικά αυστηρός με τον άνθρωπο, ο άνθρωπος δεν θα είχε κανέναν λόγο να καυχιέται. Όλα αυτά είναι η χάρη του Θεού, το έλεός Του —ο Θεός είναι πολύ ανεκτικός με τον άνθρωπο. Σκεφτείτε το: Ο Θεός είναι τόσο άγιος, τόσο δίκαιος, τόσο παντοδύναμος, κι απλώς βλέπει εκείνους που Τον ακολουθούν να κάνουν εξολοκλήρου κακές σκέψεις, όλη μέρα, και σκέψεις που αντιτίθενται στην αλήθεια και που αφορούν αποκλειστικά ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη θέση, τη φήμη και το κέρδος τους. Θ’ ανεχτεί ο Θεός να Του εναντιώνονται και να Τον προδίδουν μ’ αυτόν τον τρόπο οι ακόλουθοί Του; Σε καμία περίπτωση. Επειδή διακατέχονται απ’ αυτές τις ιδέες, τις σκέψεις, τις προθέσεις και τα κίνητρα, οι άνθρωποι κάνουν απροκάλυπτα πράγματα που επαναστατούν κι εναντιώνονται στον Θεό, ενώ ταυτόχρονα καυχιούνται ότι κάνουν το καθήκον τους και συνεργάζονται με το έργο του Θεού. Όλα αυτά τα βλέπει ο Θεός, κι όμως πρέπει να τα υπομείνει. Πώς τα υπομένει; Παρέχει την αλήθεια, ποτίζει κι εκθέτει· επίσης, διαφωτίζει και φωτίζει, δίνει καθοδήγηση και συμμορφώνει και πειθαρχεί —κι όταν αυτή η πειθαρχία είναι σοβαρή, Εκείνος πρέπει ακόμη και να καθησυχάζει. Πόσο υπομονετικός πρέπει να είναι ο Θεός για να τα κάνει όλα αυτά! Έχει τα μάτια Του στραμμένα στις διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις αυτών των ανθρώπων, στο γεγονός ότι όλες οι διαφορετικές τους αποκαλύψεις, συμπεριφορές και ιδέες είναι κακές —κι όμως, μπορεί να το υπομένει. Πείτε Μου, θα μπορούσε να το κάνει αυτό ο άνθρωπος; (Όχι.) Η υπομονή που δείχνουν οι γονείς στα παιδιά τους είναι πραγματική, αλλά και πάλι μπορεί να τα εγκαταλείψουν ή ακόμη και να διακόψουν τις σχέσεις τους μαζί τους όταν τα πράγματα γίνουν ανυπόφορα. Τι γίνεται, λοιπόν, με την υπομονή που δείχνει ο Θεός σ’ έναν άνθρωπο; Κάθε μέρα που ζεις είναι μια μέρα στην οποία ο Θεός σού δείχνει την υπομονή Του. Τόσο υπομονετικός είναι. Τι εμπεριέχει αυτή η υπομονή; (Αγάπη.) Όχι μόνο αγάπη· ο Θεός έχει μια προσδοκία από εσένα. Ποια είναι αυτή η προσδοκία; Να μπορέσει να δει ένα αποτέλεσμα και μια ανταμοιβή μέσα από το έργο που κάνει, και να δώσει στον άνθρωπο τη δυνατότητα να γευτεί την αγάπη Του. Έχει ο άνθρωπος τέτοια αγάπη; Δεν έχει. Μόνο και μόνο επειδή έχει λίγη γνώση και μόρφωση ή κάποιο χάρισμα ή ταλέντο, ένας άνθρωπος πιστεύει ότι είναι ευγενέστερος από τους άλλους κι ότι οι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να τον φτάσουν ούτε στο μικρό του δαχτυλάκι. Αυτή είναι η αθλιότητα του ανθρώπου. Το κάνει αυτό ο Θεός; Απεναντίας: Ο Θεός σώζει τέτοιους απίστευτα μιαρούς, βαθιά διεφθαρμένους ανθρώπους. Επιπλέον, ζει μαζί τους, τους μιλάει και τους στηρίζει, κατά πρόσωπο. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να το κάνει αυτό.

Στη συνέχεια, θα συναναστραφούμε περαιτέρω για ένα πρόσθετο πρόβλημα. Κάποιοι άνθρωποι, όταν καταθέτουν μαρτυρία, λένε: «Όποτε μου συμβαίνει κάτι, σκέφτομαι την αγάπη του Θεού και τη χάρη Του, και συγκινούμαι. Παύω ν’ αποκαλύπτω τη διεφθαρμένη μου διάθεση όποτε σκέφτομαι αυτά τα πράγματα». Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι μια τέτοια δήλωση είναι καλή, ότι πραγματικά μπορεί να λύσει το πρόβλημα των αποκαλύψεων μιας διεφθαρμένης διάθεσης. Στέκουν όντως αυτά τα λόγια; Όχι, δεν στέκουν. Το μόνο που μπορούν να καταφέρουν η αγάπη του Θεού, η παντοδυναμία Του, η ανεκτικότητά Του για τον άνθρωπο, κι όλο το έργο που κάνει στον άνθρωπο είναι να συγκινήσουν κάποιον· να συγκινήσουν, δηλαδή, την ανθρώπινη φύση του, τη συνείδηση και τον ορθολογισμό του. Ωστόσο, δεν μπορούν να διορθώσουν τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου, ούτε μπορούν ν’ αλλάξουν τον στόχο και την κατεύθυνση της επιδίωξής του. Γι’ αυτό ο Θεός κάνει το έργο της κρίσεως των έσχατων ημερών: Εκφράζει και παρέχει την αλήθεια για να λύσει το πρόβλημα της διεφθαρμένης διάθεσης του ανθρώπου. Ποιο είναι το πιο καίριο πράγμα που κάνει ο Θεός; Εκφράζει και παρέχει την αλήθεια, και κρίνει και παιδεύει τον άνθρωπο. Δεν θέλει να σε συγκινήσει με τις ενέργειές Του ή με τα πράγματα που κάνει ούτε θέλει ν’ αλλάξει την κατεύθυνση και τον στόχο της επιδίωξής σου. Δεν θα εργαζόταν μ’ αυτόν τον τρόπο. Ό,τι κι αν λέει ο Θεός για το πόσο υπομονετικός είναι με τον άνθρωπο ή για το πώς σώζει τον άνθρωπο, με όποιο τίμημα —όπως κι αν το θέτει— το μόνο που θέλει ο Θεός είναι να κάνει τον άνθρωπο να κατανοήσει την πρόθεσή Του να σώσει τους ανθρώπους. Δεν λέει αυτά τα πράγματα για να μαλακώσει τις καρδιές των ανθρώπων και να τους κάνει ν’ αλλάξουν επειδή συγκινήθηκαν πολύ μόλις Τον άκουσαν. Αυτό δεν μπορεί να γίνει. Γιατί όχι; Η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου είναι η φύση-ουσία του, κι αυτή η φύση-ουσία είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο βασίζονται οι άνθρωποι για να επιβιώσουν. Δεν είναι ένα κακό χούι ή μια κακιά συνήθεια που θ’ αλλάξει με λίγη παρακίνηση. Δεν θ’ αλλάξει μόλις νιώσει χαρούμενος ένας άνθρωπος ή μόλις αποκτήσει κάποια γνώση ή διαβάσει μερικά βιβλία. Αυτό θα ήταν αδύνατο. Κανείς δεν μπορεί ν’ αλλάξει τη φύση του ανθρώπου. Κάποιος μπορεί ν’ αλλάξει μόνο αν αποδεχθεί κι αποκτήσει την αλήθεια —μόνο η αλήθεια μπορεί ν’ αλλάξει τους ανθρώπους. Αν θέλεις να πετύχεις μια αλλαγή στη ζωή-διάθεσή σου, πρέπει να επιδιώξεις την αλήθεια· και για να επιδιώξεις την αλήθεια, πρέπει πρώτα να κατανοήσεις ξεκάθαρα τις διάφορες αλήθειες για τις οποίες μιλάει ο Θεός. Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν ότι αν κάποιος κατανοήσει το δόγμα, τότε έχει κατανοήσει την αλήθεια. Αυτό είναι εντελώς λάθος. Δεν ισχύει ότι αν κατανοείς το δόγμα της πίστης στον Θεό και μπορείς να μιλήσεις για κάποιες πνευματικές θεωρίες, τότε έχεις κατανοήσει την αλήθεια. Σκεφτείτε το τώρα: Σε τι ακριβώς αναφέρεται η αλήθεια; Γιατί λέω πάντα ότι υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που δεν κατανοούν την αλήθεια; Κάνουν τις εξής υποθέσεις: «Αν μπορώ να κατανοήσω το νόημα των λόγων του Θεού, αυτό σημαίνει ότι έχω κατανοήσει την αλήθεια» και «Όλα τα λόγια του Θεού είναι σωστά, όλα μιλάνε μέσα στην καρδιά μας, και άρα είναι η κοινή μας γλώσσα». Πείτε Μου, είναι σωστή ή όχι αυτή η δήλωση; Τι σημαίνει πραγματικά να κατανοεί κανείς την αλήθεια; Γιατί λέμε ότι δεν κατανοούν την αλήθεια; Θα μιλήσουμε πρώτα λίγο για το τι είναι η αλήθεια. Η αλήθεια είναι η πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων. Πώς, λοιπόν, η πραγματικότητα αυτών των θετικών πραγμάτων σχετίζεται με τον άνθρωπο; (Όπως το καταλαβαίνω, Θεέ μου, όταν ένας άνθρωπος κατανοεί την αλήθεια, αυτό εκδηλώνεται με το γεγονός ότι έχει αρχές και ξέρει πώς ν’ αντιμετωπίσει όποιους ανθρώπους, όποια γεγονότα και πράγματα κι αν συναντήσει, κι έχει ένα μονοπάτι άσκησης· η αλήθεια μπορεί να τον βοηθήσει να ξεπεράσει τις δυσκολίες του και να γίνει η πραγματικότητα στη ζωή του. Μόλις τώρα έλεγες ότι όταν ένας άνθρωπος κατανοεί το δόγμα, αυτό δεν σημαίνει ότι κατανοεί την αλήθεια· νομίζει ότι έχει κατανοήσει την αλήθεια, αλλά δεν μπορεί να ξεπεράσει κανένα από τα προβλήματα και τις δυσκολίες που έχει στην πραγματική του ζωή. Δεν έχει κανένα μονοπάτι γι’ αυτό, δεν μπορεί να συσχετίσει τα πράγματα με την αλήθεια.) Αυτό σημαίνει να μην κατανοεί κανείς την αλήθεια. Ένα μέρος αυτών που μόλις ειπώθηκαν είναι απόλυτα εύστοχο: Τι είναι η αλήθεια; (Η αλήθεια μπορεί να δώσει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να έχουν ένα μονοπάτι άσκησης και να ενεργούν με αρχές. Μπορεί να δώσει λύση στις δυσκολίες των ανθρώπων.) Σωστά. Να συγκρίνεται κανείς με τις αλήθεια-αρχές και ν’ ασκείται σύμφωνα με αυτές —αυτό είναι το μονοπάτι. Αυτό αποδεικνύει ότι κατανοεί την αλήθεια. Αν κατανοείς απλώς και μόνο το δόγμα, κι όταν σου συμβαίνει κάτι δεν μπορείς να το εφαρμόσεις και δεν μπορείς να βρεις τις αρχές, τότε αυτό δεν είναι κατανόηση της αλήθειας. Τι είναι η αλήθεια; Η αλήθεια είναι οι αρχές και τα κριτήρια σύμφωνα με τα οποία γίνονται τα πάντα. Έτσι δεν είναι; (Ναι, έτσι είναι.) Όταν λέω ότι δεν κατανοείτε την αλήθεια, εννοώ ότι όταν φεύγετε από τα κηρύγματα, ξέρετε μόνο το δόγμα. Δεν ξέρετε ποιες είναι οι αρχές και τα κριτήρια της αλήθειας που εμπεριέχει αυτό, ποια πράγματα που σας συμβαίνουν αφορούν αυτήν την πτυχή της αλήθειας ή ποιες καταστάσεις σχετίζονται μ’ αυτήν, ούτε ξέρετε πώς να εφαρμόσετε αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Δεν κατανοείτε τίποτε απ’ αυτά τα πράγματα. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι κάνατε μια ερώτηση. Το γεγονός ότι κάνατε την ερώτηση σημαίνει ότι δεν κατανοείτε τη σχετική αλήθεια. Θα την κατανοήσετε αφού συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτήν; (Ναι.) Μπορεί να την κατανοήσετε λίγο μετά τη συναναστροφή, αλλά αν δεν καταφέρετε να την κατανοήσετε όταν σας συμβεί κάτι παρόμοιο, τότε αυτό δεν είναι πραγματική κατανόηση της αλήθειας. Δεν γνωρίζεις τις αρχές και τα κριτήρια αυτής της αλήθειας. Δεν τα έχεις συλλάβει. Μπορεί να υπάρχει μια αλήθεια που νομίζεις ότι έχεις κατανοήσει. Αν, όμως, έχεις κατανοήσει αυτήν την αλήθεια ως προς τις πραγματικότητες που αφορά και τις καταστάσεις του ανθρώπου στις οποίες στοχεύει, τότε μπορείς να τη συγκρίνεις με τη δική σου κατάσταση; Αν δεν μπορείς, και δεν ξέρεις ποτέ ποια είναι η πραγματική σου κατάσταση, τότε έχεις κατανοήσει την αλήθεια; (Όχι.) Αυτό δεν είναι κατανόηση της αλήθειας. Σε σχέση με μία πτυχή της αλήθειας και των αρχών, όταν ξέρεις σε ποια ζητήματα και ποιες καταστάσεις αφορά αυτή η αλήθεια, και τι είδους άνθρωποι ή ποιες από τις δικές σου καταστάσεις σχετίζονται μ’ αυτήν την αλήθεια, και μπορείς επίσης να χρησιμοποιήσεις αυτήν την αλήθεια για να τα επιλύσεις όλα αυτά, τότε αυτό σημαίνει ότι κατανοείς την αλήθεια. Αν πιστεύεις ότι κατανοείς ένα κήρυγμα όταν το ακούς, κι ωστόσο όταν σου ζητείται να συναναστραφείς πάνω σ’ αυτό απλώς παπαγαλίζεις τα λόγια που άκουσες, και δεν μπορείς να μιλήσεις γι’ αυτό και να το εξηγήσεις από πλευράς καταστάσεων και πραγματικών συνθηκών, τότε έχεις κατανοήσει την αλήθεια; Όχι, δεν είναι αυτό κατανόηση της αλήθειας. Κατανοείτε, λοιπόν, την αλήθεια τις περισσότερες φορές ή όχι; (Δεν την κατανοούμε.) Γιατί; Επειδή, όσον αφορά τις περισσότερες αλήθειες, αφού τις ακούσετε, φεύγετε κι έχετε κατανοήσει μόνο το δόγμα. Το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να το τηρείτε σαν να είναι κανονισμός. Δεν ξέρετε πώς να το εφαρμόσετε μ’ ευελιξία. Όταν σου συμβαίνει κάτι, μένεις εμβρόντητος. Όταν σου συμβαίνει κάτι, δεν μπορείς να αξιοποιήσεις επιτόπου αυτό το λίγο δόγμα που έχεις κατανοήσει —είναι άχρηστο. Είναι αυτό κατανόηση της αλήθειας ή δεν είναι; (Δεν είναι.) Αυτό σημαίνει να μην κατανοεί κανείς την αλήθεια. Τι γίνεται αν δεν κατανοείτε την αλήθεια; Πρέπει να προσπαθήσετε να φτάσετε πιο ψηλά και να μπείτε στον κόπο να την κατανοήσετε. Υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να έχει η ανθρώπινη φύση σου: Πρέπει να είσαι ευσυνείδητος κι επιμελής σε ό,τι μαθαίνεις και ό,τι κάνεις. Αν θέλεις να επιδιώξεις την αλήθεια αλλά δεν έχεις τη συνείδηση και τη λογική των κανονικών ανθρώπων, τότε δεν θα μπορέσεις ποτέ να κατανοήσεις την αλήθεια, και η πίστη σου είναι μπερδεμένη. Αυτό δεν εξαρτάται από το επίπεδό σου, εξαρτάται μόνο από το κατά πόσο έχεις τέτοια ανθρώπινη φύση. Αν έχεις, τότε ακόμη κι αν το επίπεδό σου είναι μέτριο, μπορείς να κατανοήσεις τις στοιχειώδεις αλήθειες. Αυτό, τουλάχιστον, αφορά την αλήθεια. Κι αν έχεις πολύ καλό επίπεδο, τότε ίσως κατανοήσεις πράγματα στα βαθύτερα επίπεδα της αλήθειας, και σ’ αυτήν την περίπτωση θα είσαι σε θέση να εισέλθεις ακόμα πιο βαθιά σ’ αυτήν. Αυτό σχετίζεται με το επίπεδό σου. Αν, όμως, η ανθρώπινη φύση σου δεν έχει στάση ευσυνειδησίας κι επιμέλειας, και είσαι πάντοτε αόριστος κι αβέβαιος, μπερδεμένος, βρίσκεσαι μονίμως σε κατάσταση ασάφειας, είσαι συγκεχυμένος, θολωμένος, κι επιπόλαιος απέναντι σε όλα τα ζητήματα, τότε για εσένα η αλήθεια θα είναι πάντοτε κανονισμοί και δόγμα. Δεν θα μπορέσεις να την αποκτήσεις. Τώρα που Με ακούσατε να το λέω αυτό, πιστεύετε πλέον ότι η επιδίωξη της αλήθειας είναι δύσκολο πράγμα; Έχει ένα βαθμό δυσκολίας, αλλά αυτός ο βαθμός δυσκολίας μπορεί να είναι είτε μεγάλος είτε μικρός. Αν κάτσεις να σκεφτείς και κάνεις προσπάθεια, ο βαθμός δυσκολίας θα μειωθεί, και θ’ αποκτήσεις κάποιες αλήθειες. Αν δεν κάνεις καμία προσπάθεια για την αλήθεια, αλλά προσπαθείς μόνο για το δόγμα και την εξωτερική άσκηση, τότε δεν θα μπορέσεις ν’ αποκτήσεις την αλήθεια.

Έχετε διακρίνει σε γενικές γραμμές κάτι μέσα από τη συστηματική συναναστροφή Μου πάνω σ’ αυτές τις αλήθειες; Έχετε καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα; Δεν είναι γεγονός ότι οποιοδήποτε σκέλος της αλήθειας εμπεριέχει περισσότερες λεπτομέρειες από όσες περιλαμβάνει το σύνολο της γνώσης που θα βρει κανείς σε οποιοδήποτε μάθημα στο πανεπιστήμιο; (Είναι.) Υπάρχουν πάρα πολλές λεπτομέρειες. Οι άνθρωποι, εφόσον μπορούν να απομνημονεύσουν και να κατανοήσουν το υλικό που πρέπει να μάθουν, μπορούν να το συλλάβουν μετά από προσπάθεια λίγων μόνο ετών, μέσα από συνεχή άσκηση και πρακτική εμπειρία. Όταν μαθαίνει κανείς ένα ακαδημαϊκό αντικείμενο, μπορεί να τελειοποιήσει σταδιακά τη γνώση του σ’ αυτό, αν απλώς δαπανήσει χρόνο κι ενέργεια και αφιερώσει λίγη σκέψη σ’ αυτό. Αλλά για να κατανοήσεις την αλήθεια, δεν αρκεί να χρησιμοποιήσεις μόνο το μυαλό σου· πρέπει να χρησιμοποιήσεις την καρδιά σου. Αν δεν στοχάζεσαι τα λόγια του Θεού με την καρδιά σου ή δεν τα βιώνεις με την καρδιά σου, δεν θα είσαι σε θέση να κατανοήσεις την αλήθεια. Μόνο οι άνθρωποι που έχουν πνευματική κατανόηση, που είναι ευσυνείδητοι και που έχουν ικανότητα κατανόησης μπορούν να φτάσουν στην αλήθεια. Όσοι δεν έχουν πνευματική κατανόηση, όσοι έχουν χαμηλό επίπεδο και στερούνται ικανότητας κατανόησης δεν θα μπορέσουν ποτέ να φτάσουν σ’ αυτήν. Είστε απρόσεκτοι ή επιμελείς; (Είμαστε απρόσεκτοι.) Δεν είναι επικίνδυνο αυτό; Μπορείτε να είστε επιμελείς; (Μπορούμε.) Αυτό είναι καλό. Μ’ αρέσει που το ακούω. Μη λέτε πάντα ότι δεν μπορείτε· πώς θα το ξέρετε αν δεν δοκιμάσετε; Θα έπρεπε να μπορείτε. Με την αποφασιστικότητα και τη στάση που έχετε τώρα στην επιδίωξή σας, υπάρχει ελπίδα να κατανοήσετε βασικές αλήθειες. Είναι εφικτό. Εφόσον ένας άνθρωπος είναι πρόθυμος ν’ αφιερώσει την καρδιά του και να πληρώσει ένα τίμημα, κι εργάζεται σκληρά για την αλήθεια βαθιά μέσα του, το Άγιο Πνεύμα θ’ αρχίσει να εργάζεται και θα τον οδηγήσει στην τελείωση. Αν δεν εργάζεται σκληρά για την αλήθεια βαθιά μέσα του, τότε το Άγιο Πνεύμα δεν θα εργαστεί. Να θυμάστε: Για να μπορέσει ένας άνθρωπος να κατανοήσει την αλήθεια, πρέπει να καταβάλει προσωπική προσπάθεια και να πληρώσει ένα προσωπικό τίμημα, αλλά αυτό μπορεί να πετύχει μόνο τα μισά από τα επιθυμητά αποτελέσματα, μπορεί να πετύχει μόνο το μέρος με το οποίο οφείλουν να συνεργαστούν οι άνθρωποι. Το άλλο μισό είναι το καίριο κομμάτι της κατανόησης της αλήθειας, στο οποίο υστερούν οι άνθρωποι και πρέπει να βασιστούν στο έργο και στην τελείωση του Αγίου Πνεύματος για να το πετύχουν. Δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι, παρόλο που είναι αρκετό να βασίζεστε στην προσπάθεια όταν θέλετε ν’ αποκτήσετε γνώση και να μάθετε για την επιστήμη, η κατανόηση της αλήθειας δεν λειτουργεί έτσι. Είναι άσκοπο να βασίζεται κανείς μόνο στο μυαλό —πρέπει να χρησιμοποιήσει την καρδιά του, και πρέπει να πληρώσει ένα τίμημα. Τι επιτυγχάνεται όταν πληρώνει ένα τίμημα; Το έργο του Αγίου Πνεύματος. Αλλά ποιο είναι το θεμέλιο για το έργο του Αγίου Πνεύματος; Το μυαλό ενός ανθρώπου πρέπει να είναι αρκετά σχολαστικό, η καρδιά του πρέπει να είναι αρκετά ήρεμη και κατασταλαγμένη, κι αρκετά ειλικρινής, προκειμένου να εργαστεί ο Θεός. Το έργο του Αγίου Πνεύματος είναι ανεπαίσθητο, κι όσοι το έχουν γευτεί ξέρουν. Οι άνθρωποι που κάνουν τακτικά προσπάθειες για την αλήθεια συχνά μπορούν να νιώσουν τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος, κι έτσι το μονοπάτι άσκησής τους όταν εκτελούν το καθήκον τους είναι ομαλό, και υπάρχει ακόμη μεγαλύτερη διαύγεια στην καρδιά τους. Οι άνθρωποι που δεν έχουν εμπειρία δεν μπορούν να νιώσουν το έργο του Αγίου Πνεύματος, και δεν μπορούν ποτέ να δουν το σωστό μονοπάτι. Όλα τα ζητήματα τους φαίνονται συγκεχυμένα και θολά. Δεν ξέρουν ποια είναι η σωστή οδός. Στην πραγματικότητα, δεν είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς την αλήθεια και να δει ξεκάθαρα το μονοπάτι της άσκησης: Αν έχει αυτές τις συνθήκες στην καρδιά του, θα εργαστεί το Άγιο Πνεύμα. Αν, όμως, η καρδιά σου βγει απ’ αυτές τις συνθήκες, δεν θα μπορείς να εντοπίσεις το έργο του Αγίου Πνεύματος. Αυτό δεν είναι κάτι αόριστο ή ασαφές. Όταν είσαι σ’ αυτές τις καταστάσεις και η καρδιά σου βρίσκεται σ’ αυτές τις συνθήκες, αν αναζητάς, προσπαθείς, στοχάζεσαι και προσεύχεσαι, το Άγιο Πνεύμα θα εργαστεί σ’ εσένα. Αλλά αν είσαι αφηρημένος, θες μονίμως να επιδιώκεις τη θέση και να παλεύεις για τη φήμη και το κέρδος, θες συνεχώς να κάνεις φασαρία και να καταβάλλεις κάθε σου προσπάθεια για τους τύπους —αν πάντα υπεκφεύγεις, κρύβεσαι από τον Θεό, Τον αποφεύγεις και Τον απορρίπτεις, και δεν είσαι ειλικρινής, και η καρδιά σου δεν είναι ανοιχτή σ’ Εκείνον— το Άγιο Πνεύμα δεν θα εργαστεί. Δεν θα σου δώσει καμία σημασία και ούτε καν θα σε επιπλήξει. Πόση αλήθεια μπορεί να κατανοήσει κάποιος που δεν έχει καν βιώσει την επίπληξη του Αγίου Πνεύματος; Μερικές φορές, το Άγιο Πνεύμα σε επιπλήττει για να μπορέσεις να καταλάβεις ποιος είναι ο σωστός και ποιος ο λάθος τρόπος να κάνεις κάτι. Όταν σου δίνει μια τέτοια αίσθηση, τι κερδίζεις τελικά απ’ αυτήν; Κερδίζεις την ικανότητα να διακρίνεις το σωστό από το λάθος, κι αυτό θα σου είναι αρκετά ξεκάθαρο με μία ματιά: «Αυτός ο τρόπος είναι λάθος, δεν συνάδει με τις αρχές. Δεν μπορώ να το κάνω αυτό». Θα γνωρίζεις ξεκάθαρα ποιες είναι οι αρχές, ποια είναι η πρόθεση του Θεού και ποια είναι πραγματικά η αλήθεια γι’ αυτό το πράγμα, κι έτσι θα ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Αλλά αν δεν εργάζεται το Άγιο Πνεύμα, αν δεν σου δώσει τέτοια πειθαρχία, θα είσαι για πάντα σε μια μπερδεμένη κατάσταση και δεν θα έχεις ίχνος διαύγειας σε ό,τι αφορά τέτοια πράγματα. Όταν σου συμβούν, θα μείνεις εμβρόντητος. Όταν σου συμβούν, δεν θα ξέρεις τι γίνεται, και στην καρδιά σου θα είσαι πολύ μπερδεμένος· δεν θα είναι ξεκάθαρο τι πρέπει να κάνεις. Μπορεί να κοντεύεις να τρελαθείς από την ανησυχία. Γιατί, όμως, δεν αρχίζει να εργάζεται το Άγιο Πνεύμα; Ίσως κάποιες καταστάσεις μέσα σου δεν είναι σωστές, κι αντιστέκεσαι. Με τι αντιστέκεσαι; Αν είσαι προσκολλημένος σε κάποια λανθασμένη άποψη ή αντίληψη, ο Θεός δεν εργάζεται, αλλά θα περιμένει μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι αυτή η αντίληψη ή άποψη είναι λανθασμένη. Το Άγιο Πνεύμα θα εργαστεί μόνο πάνω σ’ αυτήν τη βάση. Όταν εργάζεται το Άγιο Πνεύμα, δεν σταματά στο να σε κάνει να γνωρίζεις συνειδητά τι είναι σωστό και τι λάθος. Αντιθέτως, σε κάνει να δεις καθαρά ποιο είναι το μονοπάτι, η κατεύθυνση και ο στόχος, και πόσο απέχει η κατανόησή σου από την αλήθεια. Σε κάνει να το δεις αυτό καθαρά. Είχατε ποτέ τέτοια βιώματα; Αν κάποιος πιστεύει στον Θεό για δέκα ή είκοσι χρόνια χωρίς να έχει ζήσει τέτοια συγκεκριμένα περιστατικά ή βιώματα, τι είδους άνθρωπος είναι; Απρόσεκτος. Μπορεί να πει μόνο μερικά χιλιοειπωμένα δόγματα και κάποιες στερεοτυπικές φράσεις, και μπορεί να λύνει προβλήματα μόνο μ’ αυτές τις λίγες στρατηγικές και τις απλές τεχνικές που διαθέτει. Γι’ αυτό, είναι προδιαγεγραμμένο ότι θα κάνει μόνο λίγη πρόοδο· δεν θα κατανοήσει ποτέ την αλήθεια, και το Άγιο Πνεύμα δεν θα εργαστεί σ’ αυτόν. Οι απρόσεκτοι άνθρωποι, για τους οποίους η αλήθεια είναι κάτι το εντελώς άπιαστο, δεν μπορούν να την κατανοήσουν, ακόμη κι αν τους διαφωτίσει το Άγιο Πνεύμα. Κι έτσι, το Άγιο Πνεύμα δεν θα εργαστεί σ’ αυτούς. Γιατί όχι; Κάνει διακρίσεις ο Θεός; Όχι. Τότε, ποιος είναι ο λόγος; Επειδή το επίπεδό τους είναι πολύ χαμηλό, και πρόκειται για κάτι που είναι πέρα από τις δυνατότητές τους. Δεν κατανοούν την αλήθεια, ακόμη κι αν εργάζεται το Άγιο Πνεύμα. Αν τους έλεγε κάποιος ότι κάτι αποτελεί αρχή, θα ήταν σε θέση να το κατανοήσουν; Όχι. Οπότε, ο Θεός δεν θα το κάνει αυτό. Είχατε ποτέ τέτοια βιώματα; Η αλήθεια είναι αμερόληπτη. Όσο την επιδιώκεις, όσο εμβαθύνεις σ’ αυτήν, το Άγιο Πνεύμα θα εργάζεται, και θα την αποκτήσεις. Αν, όμως, είσαι τεμπέλης και λαχταράς την άνεση, και δεν είσαι πρόθυμος να κάνεις μια προσπάθεια για την αλήθεια, το Άγιο Πνεύμα δεν θα εργαστεί, και δεν θα μπορέσεις ν’ αποκτήσεις την αλήθεια, όποιος κι αν είσαι. Καταλαβαίνεις τώρα; Επιδιώκετε αυτήν τη στιγμή την αλήθεια; Όποιος την επιδιώκει την αποκτά. Κι όσοι αποκτήσουν τελικά την αλήθεια θα γίνουν πολύτιμοι. Εκείνοι που δεν μπορούν να την αποκτήσουν θα τους ζηλεύουν, αλλά μάταιος κόπος: Αν χάσουν αυτήν την ευκαιρία, πάει τελείωσε.

Ποια είναι η καλύτερη περίοδος να επιδιώξει κανείς την αλήθεια; Αυτή η περίοδος, κατά την οποία ο Θεός εργάζεται ενσαρκωμένος, μιλάει και συναναστρέφεται μαζί σου κατά πρόσωπο, σε συμβουλεύει και σε βοηθάει. Γιατί λέω ότι αυτή είναι η καλύτερη περίοδος; Επειδή το έργο και τα λόγια του ενσαρκωμένου Θεού μπορούν να σε κάνουν να κατανοήσεις εξ ολοκλήρου τις προθέσεις του Αγίου Πνεύματος και να σε βοηθήσουν να καταλάβεις πώς εργάζεται το Άγιο Πνεύμα. Ο ενσαρκωμένος Θεός είναι σε θέση να κατανοήσει εξ ολοκλήρου τις αρχές, τα μοτίβα, τους τρόπους και τα μέσα με τα οποία εργάζεται το Άγιο Πνεύμα, και σου τα λέει, ώστε να μη χρειάζεται να παιδευτείς μόνος σου να τα ψάξεις. Ακολούθησε αυτόν τον σύντομο δρόμο, και θα μπορέσεις να φτάσεις εκεί, απευθείας. Όταν ο ενσαρκωμένος Θεός πάψει να μιλάει κι έχει ολοκληρώσει το έργο Του, θα πρέπει να παιδευτείς μόνος σου. Κανείς δεν θα μπορούσε ν’ αντικαταστήσει την ενσαρκωμένη σάρκα, να σου πει ξεκάθαρα τι να κάνεις, προς τα πού να κατευθυνθείς και ποιον δρόμο ν’ ακολουθήσεις. Κανείς δεν θα μπορούσε να σου πει αυτά τα πράγματα. Όσο πνευματικός κι αν είναι κάποιος, δεν θα μπορούσε να το κάνει. Υπάρχουν παραδείγματα γι’ αυτό. Είναι όπως με τους πιστούς στον Ιησού, που πιστεύουν εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια: Κάποιοι απ’ αυτούς κάνουν τώρα ένα βήμα πίσω για να διαβάσουν την Παλαιά Διαθήκη και να τηρήσουν τον Νόμο, και κάποιοι κουβαλάνε σταυρούς, κρεμάνε τις δέκα εντολές στο δωμάτιό τους και τηρούν τους κανονισμούς και τις εντολές. Τι κέρδισαν στο τέλος; Το Άγιο Πνεύμα εργάζεται, αλλά αν απουσιάζουν τα ξεκάθαρα λόγια του Θεού, οι άνθρωποι μονίμως παιδεύονται και τίποτα άλλο. Τι σημαίνει η απουσία ξεκάθαρων λόγων; Σημαίνει ότι αυτό που παιδεύονται να βρουν και το οποίο αποκτούν οι άνθρωποι είναι αμφισβητήσιμο. Δεν μπορεί κανείς να σε διαβεβαιώσει, να σου πει ότι είναι σωστό να κάνεις αυτό και λάθος να κάνεις εκείνο. Κανείς δεν μπορεί να σου το πει αυτό. Ακόμη κι αν σε διαφωτίσει το Άγιο Πνεύμα, και πιστεύεις ότι είναι σωστό, το εγκρίνει ο Θεός; Ούτε τότε είσαι σίγουρος, έτσι δεν είναι; (Έτσι.) Όσον αφορά αυτά τα λόγια του Κύριου Ιησού, τα οποία άφησε πίσω δύο χιλιάδες χρόνια πριν και καταγράφηκαν στη Βίβλο, τώρα, δύο χιλιάδες χρόνια μετά, οι πιστοί στον Κύριο έχουν ερμηνεύσει με κάθε τρόπο το ζήτημα της επιστροφής Του, και δεν υπάρχει κανείς που να γνωρίζει ποια πραγματικά είναι η ακριβής ερμηνεία. Επομένως, τους είναι πολύ δύσκολο ν’ αποδεχθούν αυτό το στάδιο του έργου. Τι δείχνει αυτό; Ότι όσον αφορά αυτά τα διφορούμενα λόγια που δεν δίνονται ξεκάθαρα, δέκα άνθρωποι έχουν δέκα ερμηνείες, κι εκατό άνθρωποι εκατό ερμηνείες. Όλοι έχουν τις δικές τους εξηγήσεις και τα δικά τους επιχειρήματα. Ποια ερμηνεία είναι ακριβής; Όσο ο Θεός δεν μιλάει ούτε παρέχει ένα συμπέρασμα, τίποτε από όσα λέει ο άνθρωπος δεν έχει σημασία. Όσο μεγάλο κι αν είναι το δόγμα σου, όσα μέλη κι αν έχει, έχει αυτό καμία σημασία για τον Θεό; (Όχι.) Ο Θεός δεν κοιτάζει τη δύναμή σου. Ακόμη κι αν ούτε ένας άνθρωπος στον κόσμο δεν μπορεί ν’ αποδεχθεί αυτό που κάνει ο Θεός, είναι σωστό και είναι η αλήθεια. Αυτό είναι ένα αιώνιο, αμετάβλητο γεγονός! Όλες οι θρησκείες και τα δόγματα το ερμηνεύουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, και τι γίνεται στο τέλος; Έχει η ερμηνεία σου καμία χρησιμότητα; (Όχι.) Ο Θεός την αντικρούει με μία μόνο πρόταση. Όπως κι αν προσπαθήσεις να το ερμηνεύσεις, θα σου δώσει σημασία ο Θεός; (Όχι.) Γιατί δεν θα σου δώσει σημασία ο Θεός; Ο Θεός έχει ξεκινήσει να κάνει νέο έργο, εδώ και σχεδόν τριάντα χρόνια. Όσο αλαζονικά κι αν διαμαρτύρονται αυτοί οι άνθρωποι, θα τους δώσει σημασία; (Όχι.) Δεν θα τους δώσει καμία σημασία. Οι θρησκευόμενοι άνθρωποι θα έλεγαν: «Αφού δεν τους δίνεις σημασία, δεν μπορούν να σωθούν αυτοί οι άνθρωποι;» Στην πραγματικότητα, τα λόγια του Θεού έχουν ξεκαθαρίσει προ πολλού τα πάντα, και γίνεται αυτό που λέει Εκείνος. Όση δύναμη κι αν έχει ο θρησκευτικός κόσμος, δεν θα χρησιμεύσει σε τίποτα. Όσο μεγάλος κι αν είναι ο αριθμός των μελών του, αυτό δεν αποδεικνύει ότι κατέχει την αλήθεια. Ο Θεός κάνει αυτό που πρέπει. Όποτε πρέπει να ξεκινήσει, ξεκινάει. Όποιον πρέπει να επιλέξει, τον επιλέγει. Επηρεάζεται και περιορίζεται από τον θρησκευτικό κόσμο; (Όχι.) Ούτε στο ελάχιστο. Αυτό είναι το έργο του Θεού. Παρ’ όλα αυτά, το διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος θέλει να προβάλλει επιχειρήματα στον Θεό και Του δίνει ερμηνείες όλη μέρα. Έχει αυτό την παραμικρή χρησιμότητα; Παίρνουν ακόμα και τα λόγια της Βίβλου και τα ερμηνεύουν όπως θέλουν —είναι ξεκάθαρο ότι τα απομονώνουν από τα συμφραζόμενα, και θέλουν μάλιστα να παραμείνουν προσκολλημένοι σ’ αυτά σε όλη τους τη ζωή, περιμένοντας τον Θεό να τα εκπληρώσει. Κάνουν όνειρα! Αν ένας άνθρωπος δεν αναζητά την αλήθεια στα λόγια του Θεού, και θέλει μονίμως να ζητά από τον Θεό να κάνει το ένα και το άλλο, εξακολουθεί αυτός ο άνθρωπος να έχει λογική; Τι προσπαθεί να κάνει; Θέλει να επαναστατήσει; Θέλει να τα βάλει με τον Θεό; Όταν έρθει η μεγάλη καταστροφή, όλοι θα μείνουν εμβρόντητοι. Θα κλαίνε και θα ουρλιάζουν, αλλά θα είναι μάταιο. Έτσι δεν θα γίνει; Έτσι θα γίνει.

Τώρα είναι η καλύτερη περίοδος· είναι η περίοδος κατά την οποία ο Θεός σώζει τους ανθρώπους και τους οδηγεί στην τελείωση. Μην περιμένετε μέχρι να έρθει η μέρα που θα έχετε χάσει αυτήν την περίοδο, και μετά θα συλλογίζεστε: «Τι σημαίνει αυτό που είπε ο Θεός; Έπρεπε να είχα ρωτήσει εκείνη τη στιγμή· τώρα δεν μπορώ πλέον να ρωτήσω. Απλώς θα προσευχηθώ, λοιπόν· το Άγιο Πνεύμα θα εργαστεί. Το ίδιο είναι». Θα είναι το ίδιο; (Όχι.) Αν ήταν το ίδιο, τότε οι άνθρωποι που έχουν πιστέψει στον Κύριο αυτά τα δύο χιλιάδες χρόνια δεν θα ήταν όπως είναι. Δείτε απλώς τα λόγια που έχουν καταγραφεί από τους δήθεν αγίους κατά το πρώτο μισό της δεύτερης χιλιετίας —πόσο ρηχά είναι, πόσο οικτρά! Υπάρχει πλέον ένα χοντρό βιβλίο με τους ύμνους που τραγουδούν οι άνθρωποι κάθε θρησκείας και δόγματος, κι αυτοί οι ύμνοι μιλούν μόνο για την χάρη και τις ευλογίες του Θεού —μόνο γι’ αυτά τα δύο πράγματα. Είναι αυτό γνώση του Θεού; Όχι. Εμπεριέχει έστω και λίγη αλήθεια; (Όχι.) Απλώς γνωρίζουν ότι ο Θεός αγαπά τους ανθρώπους στον κόσμο. Υπάρχει ένα ρητό που λέγεται μονίμως εκεί έξω στον κόσμο, και δεν αλλάζει ποτέ: «Ο Θεός είναι αγάπη». Αυτή είναι η μόνη πρόταση που ξέρουν. Πώς, λοιπόν, αγαπάει ο Θεός τους ανθρώπους; Ο Θεός πλέον τους εγκαταλείπει και τους αποκλείει. Εξακολουθεί, λοιπόν, να είναι αγάπη; Όπως το βλέπουν εκείνοι, όχι· όχι πια. Επομένως, Τον καταδικάζουν. Είναι πάρα πολύ θλιβερό το γεγονός ότι ο άνθρωπος δεν επιδιώκει την αλήθεια και δεν μπορεί να την κατανοήσει. Υπάρχει μια πολύ μεγάλη ευκαιρία αυτήν τη στιγμή. Ο Θεός ενσαρκώθηκε για να εκφράσει την αλήθεια και να σώσει προσωπικά τους ανθρώπους. Θα ήταν κρίμα να μην επιδιώξεις και να μην αποκτήσεις την αλήθεια. Αν την είχες επιδιώξει, και το είχες κάνει με ζήλο, κι ωστόσο στο τέλος δεν είχες καταφέρει να την κατανοήσεις, θα είχες καθαρή συνείδηση —τουλάχιστον δεν θα είχες απογοητεύσει τον εαυτό. Έχετε ξεκινήσει πλέον την επιδίωξή σας; Η εκτέλεση ενός καθήκοντος θεωρείται επιδίωξη της αλήθειας; Θεωρείται κάποιου είδους συνεργασία, αλλά απέχει ακόμα από την επιδίωξη της αλήθειας, δεν μπορεί να θεωρηθεί επιδίωξη της αλήθειας. Είναι απλώς ένα είδος συμπεριφοράς, ένα είδος πράξης· σημαίνει ότι κατέχει κανείς στάση επιδίωξης της αλήθειας. Πώς, λοιπόν, μπορεί κάτι να θεωρηθεί επιδίωξη της αλήθειας; Πρέπει ν’ αρχίσεις από την κατανόηση της αλήθειας. Αν δεν κατανοείς την αλήθεια και δεν παίρνεις τίποτε στα σοβαρά, κι απλώς κάνεις το καθήκον σου κουτσά-στραβά, και κάνεις ό,τι θέλεις, χωρίς ποτέ ν’ αναζητάς την αλήθεια ή να δίνεις βάση στις αλήθεια-αρχές, τότε θα είσαι σε θέση να κατανοήσεις την αλήθεια; Αν δεν κατανοείς την αλήθεια, πώς μπορείς να την επιδιώξεις; Έτσι δεν είναι; (Ναι, έτσι είναι.) Τι είδους άνθρωποι είναι εκείνοι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια; Είναι ηλίθιοι. Πώς, λοιπόν, επιδιώκεις την αλήθεια; Πρέπει πρώτα να την κατανοήσεις. Είναι επίπονο να κατανοήσει κανείς την αλήθεια; Όχι. Ξεκίνα από τα περιβάλλοντα με τα οποία έρχεσαι σ’ επαφή και με το καθήκον που εκτελείς, κι ασκήσου κι εκπαιδεύσου σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αν το κάνεις αυτό, δείχνει ότι έχεις αρχίσει να βαδίζεις στον δρόμο της επιδίωξης της αλήθειας. Με βάση αυτές τις αρχές, ξεκίνα πρώτα, ν’ αναζητάς, να στοχάζεσαι, να προσεύχεσαι και ν’ αποκτάς σταδιακά διαφώτιση —αυτή η διαφώτιση που θ’ αποκτήσεις είναι η αλήθεια που θα πρέπει να κατανοήσεις. Αναζήτησε πρώτα την αλήθεια από την εκτέλεση του καθήκοντός σου, κι επιδίωξε να ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Όλα αυτά τα πράγματα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την πραγματική ζωή: τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που συναντάς στη ζωή, και τα ζητήματα που προκύπτουν στο πλαίσιο του καθήκοντός σου. Ξεκίνα από αυτά τα ζητήματα, και φτάσε στο σημείο να κατανοείς τις αλήθεια-αρχές· τότε θα έχεις ζωή-είσοδο.

23 Οκτωβρίου 2019

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΕΡΧΟΜΟΥ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ

Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος δεύτερο)

Παράρτημα: Μια σύντομη συζήτηση για τις τρεις πτυχές της κανονικής ανθρώπινης φύσης

Α. Η στάση των ανθρώπων στο πώς αντιμετωπίζουν κάθε λογής ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα

B. Η διαχείριση του προσωπικού περιβάλλοντος των ανθρώπων

Γ. Η στάση και η συμπεριφορά των ανθρώπων στην επαφή τους με το αντίθετο φύλο

Μια ανάλυση του πώς οι αντίχριστοι κάνουν τους άλλους να υποταχθούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό

III. Μια ανάλυση του πώς οι αντίχριστοι απαγορεύουν στους άλλους να παρεμβαίνουν, να κάνουν ερωτήσεις ή να τους επιβλέπουν στο έργο τους

Ρυθμίσεις

Συμπαγή χρώματα

Θέματα

Γραμματοσειρά

Μέγεθος γραμματοσειράς

Διάστημα γραμμής

Διάστημα γραμμής

Πλάτος σελίδας

Περιεχόμενα

Αναζήτηση