Από τον Χαο Τζενγκ, Κίνα

Προέρχομαι από ένα φτωχό, οπισθοδρομικό ορεινό χωριό, με φεουδαρχικές συνήθειες και πολύπλοκες διαπροσωπικές σχέσεις. Ήμουν βαθιά επηρεασμένος από το περιβάλλον και τα πράγματα που έλεγαν οι γονείς μου, όπως «Σκέψου πριν μιλήσεις και τότε μίλα με επιφύλαξη», «Η σιωπή είναι χρυσός, η ομιλία είναι άργυρος, κι εκείνος που μιλάει πολύ κάνει πολλά λάθη», «Για να έχεις φίλους, μη μιλάς για τα ελαττώματά τους», «Λέγε καλά λόγια, σε αρμονία με τα αισθήματα και τη λογική των άλλων, καθώς η ειλικρίνεια τούς ενοχλεί». Όλες αυτές οι φιλοσοφίες έγιναν λόγια σοφίας στη ζωή μου. Ακόμα και τα αδέλφια μου τα παρατηρούσα πάντα προσεκτικά, και προσπαθούσα να λέω καλά, κολακευτικά πράγματα για να τους κάνω χαρούμενους. Αν κάποιος έκανε κάτι κακό και οι γονείς μου με ρωτούσαν ποιος ήταν απαντούσα πάντα «δεν ξέρω», έτσι τα αδέλφια μου με συμπαθούσαν αρκετά. Η μαμά μου επίσης έλεγε πάντα πως ήμουν καλό παιδί. Όταν βγήκα έξω στον κόσμο, είτε ήμουν με φίλους είτε με κάθε λογής ανθρώπους εκεί έξω, μετρούσα πάντα τα λόγια μου για να προστατεύω τις σχέσεις μου. Ποτέ δεν έκανα κάτι που θα πρόσβαλλε κάποιον ούτε λογομαχούσα. Αν κάποιος άλλος με πρόσβαλλε, τον συγχωρούσα και δεν τάραζα τα νερά. Πολλές φορές, με ρίχνανε και ένιωθα μεγάλη στεναχώρια και θυμό, όμως τηρούσα το «Η σιωπή είναι χρυσός, κι εκείνος που μιλάει πολύ κάνει πολλά λάθη» κι απλώς κατέπνιγα τα συναισθήματά μου. Όλη η οικογένεια και οι φίλοι μου με θεωρούσαν καλό άνθρωπο. Όλοι με επαινούσαν και με επιδοκίμαζαν που ήμουν έτσι, όμως πάντα ένιωθα απερίγραπτη πίεση και ανείπωτο πόνο στην καρδιά. Ήμουν με όλους προσεκτικός για να μην προσβάλω κάποιον και δεν τολμούσα ποτέ να ανοιχτώ σε κανέναν. Συμβιβαζόμουν πάντα και προσποιούμουν για να προστατεύω τα δικά μου συμφέροντα. Ήταν επώδυνος, κουραστικός και θλιβερός τρόπος ζωής. Συχνά αναρωτιόμουν: «Πότε θα τελειώσει το βασανιστήριό μου; Πώς μπορώ να έχω μια ευκολότερη ζωή;» Καθώς ένιωθα χαμένος και υπέφερα, ο Παντοδύναμος Θεός μού άπλωσε ένα χέρι σωτηρίας.

Το 1998, είχα την τύχη να αποδεχτώ το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες. Από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού, έμαθα πως ο Θεός ενσαρκώθηκε και ήρθε να σώσει την ανθρωπότητα, κυρίως για να διορθώσει τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας και να μας επιτρέψει να βιώσουμε την πραγματική ανθρώπινη ομοιότητα. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Οφείλετε να γνωρίζετε ότι ο Θεός συμπαθεί αυτούς που είναι ειλικρινείς. Στην ουσία, ο Θεός είναι πιστός, επομένως τα λόγια Του είναι πάντοτε άξια εμπιστοσύνης. Οι πράξεις Του, επιπλέον, είναι αλάνθαστες και αδιαμφισβήτητες και γι’ αυτό στον Θεό αρέσουν όσοι είναι απόλυτα ειλικρινείς μαζί Του» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι τρεις νουθεσίες). «Η βασιλεία Μου χρειάζεται εκείνους που είναι έντιμοι, εκείνους που δεν είναι υποκριτικοί ή δόλιοι. Οι ειλικρινείς και οι έντιμοι άνθρωποι δεν είναι μη δημοφιλείς στον κόσμο; Εγώ είμαι ακριβώς το αντίθετο. Είναι αποδεκτό να έρχονται σ’ Εμένα οι έντιμοι άνθρωποι· βρίσκω ευχαρίστηση σ’ αυτό το είδος ανθρώπου και επίσης χρειάζομαι αυτό το είδος ανθρώπου. Αυτή ακριβώς είναι η δικαιοσύνη Μου» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 33). Ο Θεός μάς λέει να είμαστε ειλικρινείς, απλοί και ανοιχτοί, πως αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών. Όταν το διάβασα, ένιωσα βαθιά πως αυτός είναι ένας πιο εύκολος και πιο ευτυχισμένος τρόπος ζωής και φιλοδοξούσα να είμαι ειλικρινής όπως απαιτεί ο Θεός. Σε αλληλεπιδράσεις και συναθροίσεις με τους αδελφούς και τις αδελφές, παρατήρησα πως ήταν όλοι έντιμοι και μιλούσαν ελεύθερα. Ήταν ειλικρινείς και αυθεντικοί. Όταν είχαν απόψεις για κάποιον ή έβλεπαν πως κάποιος αποκάλυπτε διαφθορά, το επισήμαιναν για να τον βοηθήσουν, ενώ ανοίγονταν και μιλούσαν για τη γνώση που είχαν για τον εαυτό τους. Αυτό πραγματικά με εξέπληξε, επειδή πάντα θεωρούσα πως οι απόψεις κάποιου για τους άλλους σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να εκφράζονται, πως αν ήμουν ειλικρινής, θα πρόσβαλλα τους άλλους και θα έκανα κακό στον εαυτό μου. Όμως εκεί, δεν χρειαζόταν να ανησυχώ γι’ αυτό. Εκείνοι δεν ήταν υποκριτές όπως οι άνθρωποι στον κόσμο, και απολογούνταν όταν πλήγωναν κάποιον. Πάντα σκέφτονταν τους άλλους. Ήξερα πως το γεγονός ότι μπορούσαν να το κάνουν πράξη και να το βιώσουν οφειλόταν αποκλειστικά στο έργο και στα λόγια του Παντοδύναμου Θεού. Βεβαιώθηκα δε ακόμα περισσότερο πως τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού είναι η αλήθεια και η αληθινή οδός, πως καθαίρουν και αλλάζουν τους ανθρώπους, και ήθελα πραγματικά να είμαι ένας ειλικρινής άνθρωπος. Όμως, οι φιλοσοφίες του Σατανά για τη ζωή είχαν ριζώσει μέσα μου από καιρό και είχαν γίνει δικοί μου κανόνες επιβίωσης. Στις αλληλεπιδράσεις μου με τους αδελφούς και τις αδελφές, ασυναίσθητα, εξακολουθούσα να βασίζομαι σε αυτές τις σατανικές φιλοσοφίες. Φοβόμουν να ανοιχτώ και να μιλήσω από καρδιάς μήπως προσβάλω κάποιον ή καταστρέψω την υπόληψή μου. Συνέχιζα να είμαι προσεκτικός για να προστατεύω τις σχέσεις μου με τους άλλους και ένιωθα πως ήταν πολύ δύσκολο να είμαι ειλικρινής. Έτσι, προκειμένου να με καθάρει και να με αλλάξει, ο Θεός σχεδίασε προσεκτικά το κατάλληλο περιβάλλον για να αποκαλύψει τη διαφθορά και τις ελλείψεις μου, οδηγώντας με στην πραγματικότητα ενός ειλικρινούς ανθρώπου.

Αργότερα, άρχισα να εργάζομαι ως επικεφαλής ομάδας με τον αδελφό Λι. Τα πηγαίναμε περίφημα και με βοηθούσε σε πολλά πράγματα. Όμως στο καθήκον μας, ανακάλυψα πως ήταν αλαζονικός, έκανε τα δικά του και δεν ακολουθούσε τις αρχές. Κάθε φορά που ήθελα να πω κάτι, μόλις πήγαινα ν’ ανοίξω το στόμα μου, τελικά το μετάνιωνα. Σκεφτόμουν: «Αν τον επικρίνω, θα πει πως είμαι ασυνείδητος, πως ενώ είναι τόσο ευγενικός μαζί μου, εγώ πάντα επισημαίνω τα προβλήματά του. Κι αν προκαταληφθεί εναντίον μου και δεν μπορούμε πια να εργαζόμαστε μαζί στο καθήκον μας;» Ποτέ δεν του το ανέφερα, για να προστατεύσω τη σχέση μας. Αργότερα, η αλαζονεία και η παραμέληση του καθήκοντος από τον αδελφό Λι είχαν αντίκτυπο στο έργο της εκκλησίας, κι έτσι αντικαταστάθηκε. Παρόλα αυτά, και πάλι δεν έκανα την αυτοκριτική μου. Όμως μια μέρα, όταν πήγα στο σπίτι του αδελφού Λι για κάτι, η σύζυγός του μου είπε: «Κι εσύ ευθύνεσαι για την αντικατάσταση του συζύγου μου. Αν τον είχες προειδοποιήσει και τον είχες βοηθήσει, πιθανόν να μην έκανε τα δικά του και να μην ήταν τόσο απερίσκεπτος στο καθήκον του, κι έτσι να μην είχε διαταράξει το έργο της εκκλησίας. Γιατί δεν μπορείς να υποστηρίξεις το έργο της εκκλησίας; Είσαι ανθρωπάρεσκος και δεν κάνεις πράξη την αλήθεια!» Όταν το άκουσα αυτό, ένιωσα συντετριμμένος και ντράπηκα όσο ποτέ. Όταν έφυγα, δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Μέσα στον πόνο μου, προσευχήθηκα στον Θεό λέγοντας: «Θεέ μου, σήμερα επέτρεψες σ’ αυτήν την αδελφή να με αντιμετωπίσει και να με επιπλήξει, όμως δεν γνωρίζω πραγματικά τον εαυτό μου. Σε παρακαλώ, διαφώτισε και καθοδήγησέ με». Μετά την προσευχή μου, σιγά-σιγά ηρέμησα κι άρχισα να σκέφτομαι την περίοδο που εργαζόμουν με τον αδελφό Λι. Κατάλαβα πως ζούσα σύμφωνα με τις φιλοσοφίες του Σατανά για τη ζωή. Τον είχα δει ξεκάθαρα να πηγαίνει ενάντια στις αρχές, όμως δεν τον εμπόδισα και δεν τον βοήθησα. Φοβόμουν πολύ πως θα τον προσέβαλλα και θα κατέστρεφα τη συνεργασία μας. Αδιαμφισβήτητα ευθυνόμουν που ο αδελφός Λι έφτασε σ’ αυτό το σημείο. Ένιωθα όλο και περισσότερο ένοχος και μετανιωμένος.

Αργότερα, διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού. «Πρέπει να υπάρχει κάποιο πρότυπο που να ορίζει “το να έχει κανείς καλή ανθρώπινη φύση”. Αυτό δεν αφορά τη διατήρηση μετριοπαθούς στάσης, τη μη προσκόλληση στις αρχές, την προσπάθεια να μην δυσαρεστείς τους άλλους, το να καλοπιάνεις τους πάντες όπου πας, το να είσαι γλυκομίλητος και επιδέξιος με τον καθένα που συναντάς, και το να κάνεις τους πάντες να αισθάνονται καλά. Αυτό δεν είναι το πρότυπο. Ποιο είναι λοιπόν το πρότυπο; Συμπεριλαμβάνει το να συμπεριφέρεται κανείς προς τον Θεό, τους άλλους ανθρώπους και τα γεγονότα με αληθινή καρδιά, όντας σε θέση να αναλάβει τις ευθύνες του, και να το κάνει αυτό εμφανές σε όλους, ώστε να το δουν και να το νιώσουν. Επιπλέον, ο Θεός ερευνά τις καρδιές των ανθρώπων και τους γνωρίζει, τον καθένα τους ξεχωριστά. Ορισμένοι άνθρωποι καυχιούνται συνέχεια ότι κατέχουν καλή ανθρώπινη φύση, ισχυριζόμενοι ότι δεν έχουν διαπράξει ποτέ κανένα κακό, δεν έχουν κλέψει ποτέ τα υπάρχοντα άλλων ανθρώπων και ποτέ δεν έχουν επιθυμήσει πράγματα άλλων ανθρώπων. Φτάνουν μέχρι και στο σημείο να αφήνουν τους άλλους να επωφεληθούν εις βάρος τους όταν υπάρχει διαμάχη περί συμφερόντων, προτιμώντας να υποστούν απώλεια, και δεν λένε τίποτα κακό για κανέναν ώστε οι υπόλοιποι να τους θεωρούν καλούς ανθρώπους. Ωστόσο, όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους στον οίκο του Θεού, είναι ύπουλοι και ξέρουν να ελίσσονται, μηχανορραφώντας διαρκώς για το συμφέρον τους. Ποτέ δεν σκέφτονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, ποτέ δεν αντιμετωπίζουν ως επείγοντα τα πράγματα που ο Θεός αντιμετωπίζει ως επείγοντα ούτε σκέφτονται όπως σκέφτεται ο Θεός, και ποτέ δεν μπορούν να παραμερίσουν τα συμφέροντά τους, ώστε να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Ποτέ δεν εγκαταλείπουν τα δικά τους συμφέροντα. Ακόμα κι όταν βλέπουν κακούς ανθρώπους να διαπράττουν το κακό, δεν τους εκθέτουν· δεν έχουν καθόλου αρχές. Αυτό δεν είναι παράδειγμα καλής ανθρώπινης φύσης. Μη δίνεις προσοχή σε αυτά που λέει ένα τέτοιο άτομο· πρέπει να βλέπεις τι βιώνει, τι αποκαλύπτει, και ποια στάση διατηρεί ενόσω εκτελεί τα καθήκοντά του, καθώς και ποια είναι η εσωτερική του κατάσταση και τι αγαπά. Αν η αγάπη του για τη δική του φήμη και περιουσία ξεπερνά την αφοσίωσή του στον Θεό, αν η αγάπη του για τη δική του φήμη και περιουσία ξεπερνά τα συμφέροντα του Θεού ή αν η αγάπη του για τη δική του φήμη και περιουσία ξεπερνά το ενδιαφέρον που δείχνει για τον Θεό, τότε δεν είναι άτομο με ανθρώπινη φύση. Η συμπεριφορά του γίνεται φανερή τόσο στους άλλους όσο και στον Θεό. Είναι πολύ δύσκολο να κερδίσει ένας τέτοιος άνθρωπος την αλήθεια» («Πρόσφερε την αληθινή καρδιά σου στον Θεό, και θα μπορέσεις να αποκτήσεις την αλήθεια» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Τα λόγια του Θεού μού έδειξαν πως καλός άνθρωπος δεν σημαίνει να συμπεριφέρεσαι όμορφα. Δεν σημαίνει να τα πας καλά με τους άλλους ή να κερδίζεις την αποδοχή τους. Σημαίνει να στρέφεις την καρδιά σου προς τον Θεό, να είσαι πιστός, να κάνεις πράξη την αλήθεια για να υποστηρίζεις το έργο του οίκου του Θεού, να ακολουθείς τις αρχές της αλήθειας και να βοηθάς και να στηρίζεις πνευματικά τους ανθρώπους στη ζωή τους. Όμως, παρόλο που είχα δει πολλές φορές τον αδελφό Λι να κάνει τα δικά του, να πηγαίνει ενάντια στην αλήθεια, να είναι πολύ αλαζονικός και να μη δέχεται τις υποδείξεις των άλλων, κι ενώ γνώριζα πως αυτό ήταν κακό τόσο για εκείνον όσο και για το έργο του οίκου του Θεού, συνέχιζα να πορεύομαι σύμφωνα με τη σατανική φιλοσοφία «Για να έχεις φίλους, μη μιλάς για τα ελαττώματά τους». Έκανα τα στραβά μάτια. Δεν τον βοήθησα αλλά ούτε και το ανέφερα στον επικεφαλής της εκκλησίας. Απλώς παρακολουθούσα το έργο της εκκλησίας να υπονομεύεται. Δεν μπορούσα να θυσιάσω το κύρος μου προκειμένου να κάνω πράξη την αλήθεια και να είμαι υπεύθυνος. Ήμουν πολύ εγωιστής, ελεεινός και δόλιος! Δεν διευκόλυνα έτσι την αμαρτία του; Δεν στεκόμουν στο πλευρό του Σατανά; Από φόβο μην προσβάλω κάποιον, έγινα ένα ελεεινό και εγωκεντρικό άτομο. Δεν είχα κανένα αίσθημα δικαιοσύνης. Δεν ήμουν καθόλου καλός άνθρωπος. Στην επιδίωξή μου να είμαι ένα «καλό παιδί», έγινα ο ανθρωπάρεσκος και δόλιος άνθρωπος που απεχθάνεται ο Θεός. Στον έξω κόσμο, θα ήταν εντάξει να είμαι έτσι, όμως στον οίκο του Θεού, αυτό προκαλεί αποστροφή στον Θεό. Τότε συνειδητοποίησα πως αν δεν κάνουμε πράξη την αλήθεια, αλλά είμαστε καλοί για να προστατεύουμε σχέσεις, στην πραγματικότητα βλάπτουμε τους άλλους. Για πρώτη φορά, η άποψή μου σχετικά με το να είμαι καλός άνθρωπος κλονίστηκε. Κατάλαβα πως ήταν εντελώς εσφαλμένο να πορεύομαι στις σχέσεις μου σύμφωνα με τις σατανικές φιλοσοφίες και η αντιμετώπισή μου αυτή τη φορά έχει εντυπωθεί τόσο βαθιά μέσα μου που θα τη θυμάμαι για πάντα. Ένιωθα πως ο αδελφός μου είχε διαπράξει μια παράβαση, όμως σ’ εμένα είχε μείνει ένα αιώνιο χρέος. Μέσα από την κρίση και την παίδευση του Θεού, απέκτησα κατανόηση της εσφαλμένης επιδίωξής μου όλα αυτά τα χρόνια και δεν ήθελα πια να ζω έτσι. Ήμουν πλέον πρόθυμος να γίνω ένας ειλικρινής, έντιμος άνθρωπος όπως απαιτεί ο Θεός. Επιθυμούσα να εργαστώ για να γίνω ένας ειλικρινής άνθρωπος, όμως, από τη στιγμή που η διαφθορά και η σατανική διάθεσή μου ήταν βαθιά ριζωμένες μέσα μου και δεν είχα κατανοήσει πλήρως ούτε είχα μισήσει τη φύση και την ουσία μου ως ανθρωπάρεσκου. δεν άλλαξα πραγματικά. Σύντομα, άρχισα πάλι να κάνω τα ίδια.

Ο σύζυγος της αδελφής Ζανγκ από ένα κοντινό χωριό ήταν κακοποιό στοιχείο της περιοχής που στεκόταν εμπόδιο στην πίστη της. Όποτε την έβλεπε να πηγαίνει σε κάποια συνάθροιση, τα έβαζε με τους αδελφούς και τις αδελφές και δεν τους άφηνε σε ησυχία. Μια φορά, όταν εκείνη βρισκόταν σε μια συνάθροιση, ο σύζυγός της πήρε τα ξύλα που προορίζονταν για το χτίσιμο του σπιτιού ενός αδελφού και τα έβαλε φωτιά. Ο επικεφαλής της εκκλησίας τής είπε: «Μην έρχεσαι σε συναθροίσεις. Πρέπει να φροντίσουμε για την ασφάλεια όλων. Να κάνεις την πνευματική σου άσκηση και να διαβάζεις τα λόγια του Θεού μόνη σου στο σπίτι». Όμως, μετά από λίγο διάστημα, εκείνη ήθελε πολύ να έρθει σε μια συνάθροιση κι έτσι, δεν άντεξε και ήρθε στο χωριό μας να συναντήσει την αδελφή Γουάνγκ. Μην ξέροντας τι να κάνει, η αδελφή Γουάνγκ ήρθε να μου μιλήσει. Γνώριζα πολύ καλά πως τα συμφέροντα της εκκλησίας προηγούνταν, πως η αδελφή Ζανγκ έπρεπε να γυρίσει σπίτι. Έπειτα όμως σκέφτηκα: «Δεν είμαι επικεφαλής της εκκλησίας. Τι θα σκεφτούν οι άλλοι αν δεν κάνω το σωστό; Εκτός αυτού, αν μάθαινε η αδελφή Ζανγκ ότι εγώ δεν την άφησα να έρθει στη συνάθροιση, τι θα σκεφτόταν για μένα;» Στη σκέψη αυτή, την απέφυγα ευγενικά λέγοντας: «Πρέπει να μιλήσεις γι’ αυτό σε κάποιον επικεφαλής της εκκλησίας. Πήγαινε να βρεις κάποιον». Τελικά, δεν κατάφερε να βρει κάποιον, κι έτσι άφησε την αδελφή Ζανγκ να μείνει.

Το επόμενο βράδυ, ενώ βρισκόμουν στο σπίτι και έκανα την πνευματική μου άσκηση και άκουγα ύμνους με τα λόγια του Θεού, άκουσα ξαφνικά κάποιον να βαράει βίαια την πόρτα. Μόλις ο γιος μου άνοιξε την πόρτα, τρεις-τέσσερις μεγαλόσωμοι τύποι με ξύλινα ρόπαλα όρμησαν μέσα, ενώ τέσσερις-πέντε άλλοι πήδηξαν κάτω από τη σκεπή. Χωρίς να πουν λέξη, με καθήλωσαν στο κρεβάτι και με βαρούσαν άγρια. Φοβήθηκα πολύ. Προσευχόμουν και επικαλούμουν τον Θεό ασταμάτητα. Όταν ο πόνος έγινε ανυπόφορος, η βάση του κρεβατιού έσπασε κι έπεσα στο πάτωμα. Οι νταήδες νόμιζαν πως είχα χτυπήσει σοβαρά κι έτσι το έβαλαν στα πόδια πανικόβλητοι. Μετά από τέτοιον ξυλοδαρμό, πίστευα πως σίγουρα θα είχα κάποια κατάγματα, όμως, παραδόξως, είχα μόνο επιφανειακές πληγές, χωρίς κάποιον οστικό τραυματισμό. Ήξερα πως ήταν η φροντίδα και η προστασία του Θεού. Την επόμενη μέρα, έμαθα πως ο σύζυγος της αδελφής Ζανγκ έμαθε πως εκείνη είχε πάει στη συνάθροιση και θεώρησε πως εγώ το είχα κανονίσει. Κι έτσι, έβαλε αυτούς τους τύπους να με δείρουν. Κατάλαβα πως αυτό συνέβη επειδή δεν είχα ακολουθήσει τις αρχές. Αν το είχα κάνει και είχα εμποδίσει την αδελφή Ζανγκ να έρθει σ’ εκείνη τη συνάθροιση, δεν θα είχε συμβεί ποτέ αυτό. Το ότι με έδειραν εκείνοι οι νταήδες οφείλεται αποκλειστικά στο ότι ήμουν εγωιστής και ελεεινός. Νοιαζόμουν μόνο για τα δικά μου συμφέροντα και ήμουν ένα «καλό παιδί» που δεν έκανε πράξη την αλήθεια. Εγώ ο ίδιος το προκάλεσα.

Αργότερα, παρουσιάστηκα ενώπιον του Θεού προς αναζήτηση και αυτοκριτική: Γιατί δεν μπορούσα να πάψω να προστατεύω τα συμφέροντά μου και να είμαι ανθρωπάρεσκος; Γιατί, ενώ γνώριζα την αλήθεια, δεν μπορούσα να την κάνω πράξη; Μια φορά, διάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Ο Σατανάς διαφθείρει τους ανθρώπους μέσα από την εκπαίδευση και την επιρροή των εθνικών κυβερνήσεων και των διασήμων και σπουδαίων. Τα διαβολικά λόγια τους έχουν γίνει η ζωή-φύση του ανθρώπου και το “ο σώζων εαυτόν σωθήτω” είναι ένα γνωστό σατανικό ρητό που έχει ενσταλαχθεί σε όλους, και το οποίο έχει γίνει η ζωή του ανθρώπου. Υπάρχουν και άλλα λόγια φιλοσοφιών για τη ζωή που είναι έτσι. Ο Σατανάς χρησιμοποιεί τον παραδοσιακό πολιτισμό κάθε έθνους για να εκπαιδεύσει, να εξαπατήσει και να διαφθείρει τους ανθρώπους, σπρώχνοντας την ανθρωπότητα να πέσει και να βυθιστεί μέσα σε μια απέραντη άβυσσο καταστροφής, και τελικά, ο Θεός καταστρέφει τους ανθρώπους, επειδή υπηρετούν τον Σατανά και αντιστέκονται στον Θεό. […] Υπάρχουν πολλά ακόμα σατανικά δηλητήρια στη ζωή των ανθρώπων, στη διαγωγή και στη συμπεριφορά τους· δεν κατέχουν σχεδόν την παραμικρή αλήθεια. Για παράδειγμα, οι φιλοσοφίες τους για τη ζωή, ο τρόπος με τον οποίο ενεργούν και τα αξιώματά τους είναι όλα γεμάτα με τα δηλητήρια του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, και όλα αυτά προέρχονται από τον Σατανά. Συνεπώς, όλα τα πράγματα που ρέουν μέσα στα οστά και στο αίμα των ανθρώπων είναι όλα τους πράγματα του Σατανά. Όλοι αυτοί οι αξιωματούχοι, όσοι κατέχουν εξουσία και όσοι είναι επιτυχημένοι, ακολουθούν τα δικά τους μονοπάτια και έχουν τα δικά τους μυστικά επιτυχίας. Τέτοια μυστικά δεν αντιπροσωπεύουν τέλεια τη φύση τους; Έχουν επιτελέσει τόσο μεγάλα πράγματα στον κόσμο, και κανείς δεν μπορεί να διακρίνει τις μηχανορραφίες και τις ίντριγκες που κρύβονται πίσω τους. Αυτό δείχνει πόσο ύπουλη και δηλητηριώδης είναι η φύση τους. Η ανθρωπότητα έχει διαφθαρεί πολύ βαθιά από τον Σατανά. Το δηλητήριο του Σατανά κυλά μέσα στο αίμα κάθε ανθρώπου, και είναι εμφανές ότι η φύση του ανθρώπου είναι διεφθαρμένη, κακή και αντιδραστική, γεμάτη από τις φιλοσοφίες του Σατανά και βουτηγμένη σε αυτές, είναι, στο σύνολό της, μια φύση που προδίδει τον Θεό. Αυτός είναι ο λόγος που οι άνθρωποι αντιστέκονται και εναντιώνονται στον Θεό» («Πώς να γνωρίσουμε τη φύση του ανθρώπου» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Καθώς τα σκεφτόμουν, βρήκα τη ρίζα του προβλήματος. Ήμουν πάντα ένας ανθρωπάρεσκος που δεν μπορούσε να κάνει πράξη την αλήθεια, επειδή ήμουν γεμάτος με φιλοσοφίες και δηλητήρια του Σατανά: «Η σιωπή είναι χρυσός, η ομιλία είναι άργυρος, κι εκείνος που μιλάει πολύ κάνει πολλά λάθη», «Καλύτερα να μη λες τίποτα, παρά να επισημαίνεις προβλήματα», «Μείνε σιωπηλός για αυτοπροστασία και επιδίωξε μόνο να ξεφύγεις από τη μομφή», «Σκέψου πριν μιλήσεις και τότε μίλα με επιφύλαξη», «Για να έχεις φίλους, μη μιλάς για τα ελαττώματά τους». Τα εκλάμβανα ως λόγια σύμφωνα με τα οποία να ζω, ως κανόνες συμπεριφοράς κι έκανα ό,τι μπορούσα για να είμαι ένα καλό παιδί που βασίζεται σ’ αυτά. Σε όλες τις διαδράσεις μου, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να μην προσβάλλω τους άλλους, πώς να κάνω τους άλλους να με επαινούν και να με εκτιμούν. Είχα τελειοποιήσει τις πονηρές και δόλιες φιλοσοφίες του Σατανά και είχαν γίνει πράγματα που αποκάλυπτα με φυσικότητα. Παρόλο που έδινα την εντύπωση καλού ανθρώπου στον κόσμο και οι άλλοι με επαινούσαν που ήμουν καλό παιδί, απείχα παρασάγγας από τον πραγματικά καλό άνθρωπο. Τι είχα στ’ αλήθεια κερδίσει ζώντας σύμφωνα με αυτά τα δηλητήρια του Σατανά; Έχασα την παιδική αθωότητα που θα έπρεπε να είχα μικρός και προσποιούμουν μπροστά σε όλους. Ήμουν πολύ προσεκτικός και πάντα παρατηρούσα τους άλλους όταν μιλούσα ή ενεργούσα. Ήμουν επιφυλακτικός με όλους. Ποτέ δεν ανοιγόμουν και δεν μιλούσα από καρδιάς σε κανέναν. Ήμουν δόλιος ακόμα και με την ίδια την οικογένειά μου. Πήγα ενάντια στη συνείδησή μου πολλές φορές και πούλησα την αξιοπρέπεια και την ακεραιότητά μου, επειδή φοβόμουν μην προσβάλω τους άλλους. Ποτέ δεν τολμούσα να υπερασπιστώ το δίκαιο και έκανα συμβιβασμούς στην ακεραιότητά μου απλώς για να προστατεύσω την εικόνα μου. Πίεζα τον εαυτό μου να χαμογελάσει ακόμα κι όταν ήμουν θυμωμένος. Δεν ήταν μόνο πως αυτά με εμπόδιζαν να βιώσω την κανονική ανθρώπινη φύση, αλλά ήμουν εγωιστής, ελεεινός, δόλιος και δεν μπορούσα να ξεχωρίσω το καλό από το κακό. Πορευόμενος με βάση αυτές τις σατανικές φιλοσοφίες, μπορεί να κέρδιζα προς στιγμήν τον έπαινο των άλλων, όμως ήταν σαν να είμαι δεμένος με πολύ σφιχτά, αόρατα δεσμά. Δεν μπορούσα να μιλήσω ή να ενεργήσω ελεύθερα. Δεν είχα καμία απολύτως ελευθερία και είχα πέσει σε κατάθλιψη και υπέφερα. Μπορούσα πλέον να δω πως το να πασχίζω να είμαι ανθρωπάρεσκος, στην πραγματικότητα δεν σήμαινε πως ήμουν καλός άνθρωπος, αλλά ένα πανούργο, κακόβουλο άτομο που δεν επιδίωκε την αλήθεια. Αντιτασσόμουν και πρόδιδα τον Θεό. Χωρίς την κρίση και την κάθαρση του Θεού, δεν θα μπορούσα ποτέ να σωθώ. Τότε κατάλαβα πως ο Θεός είχε επιτρέψει σε αυτούς τους νταήδες να με δείρουν. Ήταν μια προειδοποίηση του Θεού, για να με κάνει να παρουσιαστώ ενώπιόν Του και να κάνω την αυτοκριτική μου, να γνωρίσω την ουσία και τις συνέπειες του να είμαι ανθρωπάρεσκος, και να μετανοήσω.

Μέσα από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα τη φύση και την ουσία ενός τέτοιου τρόπου ύπαρξης, καθώς και τους κινδύνους και τις συνέπειές του. Προσευχήθηκα στον Θεό, πρόθυμος να επιδιώξω πραγματικά την αλήθεια, να απελευθερωθώ από τα δεσμά των φιλοσοφιών του Σατανά και να είμαι ειλικρινής σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Μια φορά, έμαθα πως η αδελφή Λιν είχε μεταφερθεί σε μια άλλη εκκλησία και είχε εκλεχθεί διακόνισσα. Γνώριζα πως ήταν ένα πολύ δόλιο άτομο και πως στο παρελθόν, ήταν πάντα πολύ ύπουλη στο καθήκον της στην εκκλησία, καθώς άλλα έλεγε κι άλλα έκανε. Ήξερα πως κάποιος τόσο δόλιος δεν θα έπρεπε να είναι διάκονος της εκκλησίας και πως θα έπρεπε να υποστηρίξω το έργο της εκκλησίας. Αποφάσισα να γράψω ένα γράμμα στον επικεφαλής εκείνης της εκκλησίας και να του εξηγήσω την κατάσταση. Όμως, μόλις σήκωσα το στυλό, δίστασα, καθώς σκέφτηκα: «Αυτό είναι θέμα της εκκλησίας τους. Λες ο επικεφαλής τους να πει πως χώνομαι, πως δεν κοιτάζω τη δουλειά μου;» Τότε, σκέφτηκα κάποια λόγια του Θεού. «Όλοι σας λέτε ότι ενδιαφέρεστε για το φορτίο του Θεού και ότι θα υπερασπιστείτε τη μαρτυρία της εκκλησίας, όμως ποιος ανάμεσά σας έχει ενδιαφερθεί αληθινά για το φορτίο του Θεού; Διερωτήσου το εξής: Είσαι κάποιος που έχει δείξει ενδιαφέρον για το φορτίο Του; Μπορείς να κάνεις πράξη τη δικαιοσύνη για Εκείνον; Μπορείς να ορθώσεις το ανάστημά σου και να μιλήσεις για Μένα; Μπορείς να κάνεις ακλόνητα πράξη την αλήθεια; Είσαι αρκετά θαρραλέος ώστε να αγωνιστείς ενάντια σε όλες τις πράξεις του Σατανά; Θα μπορούσες να παραμερίσεις τα συναισθήματά σου και να εκθέσεις τον Σατανά για χάρη της αλήθειας Μου; Μπορείς να επιτρέψεις να εκπληρωθούν μέσα σου οι προθέσεις Μου; Έχεις προσφέρει την καρδιά σου την πιο κρίσιμη στιγμή; Είσαι κάποιος που κάνει το θέλημά Μου;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 13). Κάθε λόγος του Θεού μιλούσε στην καρδιά μου κι ένιωθα το επείγον θέλημά Του —την ελπίδα Του οι άνθρωποι να κάνουν πράξη την αλήθεια και να υποστηρίζουν τη δικαιοσύνη, να τολμούν να λένε «όχι» στις δυνάμεις του Σατανά και να αναλαμβάνουν την ευθύνη να υποστηρίξουν το έργο του Θεού. Δεν θέλει να υπολογίζουμε τα κέρδη και τις ζημίες, αλλά να δίνουμε προτεραιότητα στα συμφέροντα της εκκλησίας. Μόλις κατάλαβα το θέλημα του Θεού, βρήκα την αυτοπεποίθηση να κάνω πράξη την αλήθεια, κι έτσι έγραψα εκείνο το γράμμα στον επικεφαλής της άλλης εκκλησίας σχετικά με την αδελφή Λιν. Λίγες μέρες αργότερα, ο επικεφαλής μού είπε πως το είχαν εξετάσει και είχαν επιβεβαιώσει πως η αδελφή Λιν ήταν ένα δόλιο άτομο, κι έτσι είχαν αλλάξει το καθήκον της. Βλέποντας αυτήν την έκβαση, καθησυχάστηκα και ηρέμησα. Είδα πως είναι υπέροχο να είναι κανείς ειλικρινής και κατάφερα να κάνω κάτι ουσιαστικό. Αργότερα, κάποιοι αδελφοί και αδελφές μού είπαν πως με εκείνο το γράμμα που έγραψα προκειμένου να προστατεύσω τα συμφέροντα της εκκλησίας έδειξα πως είχα πραγματικά αλλάξει, πως είχα αποκτήσει αίσθηση της δικαιοσύνης. Όταν το άκουσα αυτό, συγκινήθηκα πολύ. Γνώριζα μέσα μου πως το ότι έκανα πράξη την αλήθεια και άλλαξα λιγάκι ήταν αποτέλεσμα της κρίσης και της παίδευσης του Θεού. Ευχαριστώ τον Παντοδύναμο Θεό για τη σωτηρία μου!