Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 141

Η γνώση του έργου του Θεού σε αυτούς τους καιρούς σημαίνει, ως επί το πλείστον, να γνωρίζουμε ποια είναι η κύρια διακονία του ενσαρκωμένου Θεού τις έσχατες ημέρες και τι έχει έρθει να κάνει στη γη. Ανέφερα προηγουμένως στα λόγια Μου ότι ο Θεός ήρθε στη γη (τις έσχατες μέρες) για να θέσει ένα πρότυπο πριν από την αναχώρησή Του. Πώς θέτει ο Θεός το εν λόγω πρότυπο; Κηρύσσοντας, επιτελώντας έργο και μιλώντας σε όλη τη χώρα. Τούτο είναι το έργο του Θεού κατά τις έσχατες μέρες· μιλά μόνο για να καταστεί η γη κόσμος του λόγου, κάθε άνθρωπος να έχει εφόδια και να διαφωτίζεται από τα λόγια Του και για να αφυπνιστεί το πνεύμα του ανθρώπου, και εκείνος να έχει πλήρη κατανόηση των οραμάτων. Κατά τις έσχατες μέρες, ο ενσαρκωμένος Θεός ήρθε στη γη κυρίως για να κηρύξει. Όταν ήρθε ο Ιησούς, διέδωσε το Ευαγγέλιο της Βασιλείας των Ουρανών και εκπλήρωσε το έργο της λύτρωσης μέσα από τη σταύρωση. Έφερε τέλος στην Εποχή του Νόμου, καταργώντας όλα τα παλιά πράγματα. Η άφιξη του Ιησού τερμάτισε την Εποχή του Νόμου και εισήγαγε την Εποχή της Χάριτος. Η άφιξη του ενσαρκωμένου Θεού των έσχατων ημερών έχει φέρει το τέλος της Εποχής της Χάριτος. Έχει έρθει κυρίως για να κηρύξει τον λόγο Του, να χρησιμοποιήσει λόγια προκειμένου να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση, να του χαρίσει φώτιση και να τον διαφωτίσει, καθώς και για να απομακρύνει τη θέση του ασαφή Θεού από την καρδιά του. Αυτό δεν είναι το στάδιο του έργου που επιτέλεσε ο Ιησούς όταν ήρθε. Όταν ήρθε ο Ιησούς, έκανε πολλά θαύματα, θεράπευσε τους αρρώστους, εξέβαλε δαίμονες και επιτέλεσε το έργο της λύτρωσης μέσω της σταύρωσης. Κατά συνέπεια, ο άνθρωπος έχει την αντίληψη ότι έτσι πρέπει να είναι ο Θεός. Διότι όταν ήρθε ο Ιησούς, δεν επιτέλεσε το έργο της εξάλειψης της εικόνας του ασαφή Θεού από την καρδιά του ανθρώπου· όταν ήρθε, σταυρώθηκε, θεράπευσε τους αρρώστους, εξέβαλε δαίμονες και διέδωσε το Ευαγγέλιο της Βασιλείας των Ουρανών. Από μία άποψη, η ενσάρκωση του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες απομακρύνει τη θέση που κατείχε ο ασαφής Θεός στην αντίληψη του ανθρώπου, έτσι ώστε να μην υπάρχει πλέον η εικόνα του ασαφή Θεού στην καρδιά του. Μέσα από τον λόγο και το έργο Του, τη μετακίνησή Του από χώρα σε χώρα, καθώς και το εξαιρετικά αληθινό και κανονικό έργο που επιτελεί ανάμεσα στους ανθρώπους, ωθεί τον άνθρωπο να γνωρίσει την πραγματικότητα του Θεού, απομακρύνοντας τη θέση του ασαφή Θεού από την καρδιά του. Από άλλη άποψη, ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο που κήρυξε ενσαρκωμένος, για να καταστήσει τον άνθρωπο ολοκληρωμένο και να εκπληρώσει όλα τα πράγματα. Τούτο είναι το έργο που πρόκειται να εκπληρώσει ο Θεός κατά τη διάρκεια των έσχατων ημερών.

Τι πρέπει να γνωρίζετε εσείς:

1. Το έργο του Θεού δεν είναι υπερφυσικό, και εσείς δεν πρέπει να διατηρείτε αντιλήψεις πάνω σε αυτό.

2. Πρέπει να κατανοήσετε το κυρίως έργο που ήρθε να επιτελέσει τούτη τη φορά ο ενσαρκωμένος Θεός.

Δεν έχει έρθει να θεραπεύσει τους αρρώστους ή να εκβάλλει δαίμονες ή να εκτελέσει θαύματα, και ούτε ήρθε για να διαδώσει το Ευαγγέλιο της μετάνοιας ή να χαρίσει λύτρωση στον άνθρωπο. Τούτο συμβαίνει επειδή ο Ιησούς έχει ήδη πραγματοποιήσει το έργο αυτό, και ο Θεός δεν επαναλαμβάνει το ίδιο έργο. Σήμερα, ο Θεός έχει έρθει για να φέρει τέλος στην Εποχή της Χάριτος, εξοβελίζοντας όλες τις πρακτικές της. Ο πρακτικός Θεός ήρθε, κυρίως, για να δείξει ότι είναι πραγματικός. Όταν ήρθε ο Ιησούς, κήρυξε ελάχιστα∙ κατά κύριο λόγο, έκανε θαύματα, εκτέλεσε σημεία και θαύματα, θεράπευσε τους αρρώστους και εξέβαλε δαίμονες· διαφορετικά, μιλούσε με προφητείες προκειμένου να πείσει τον άνθρωπο και να τον κάνει να καταλάβει ότι ήταν πραγματικά ο Θεός, ένας Θεός ήρεμος. Τελικά, ολοκλήρωσε το έργο της σταύρωσης. Ο Θεός του σήμερα δεν εκτελεί σημεία και θαύματα, δεν θεραπεύει τους αρρώστους ούτε εκβάλλει δαίμονες. Όταν ήρθε ο Ιησούς, το έργο Του αντιπροσώπευε ένα μέρος του Θεού· τούτη τη φορά, όμως, ο Θεός έχει έρθει προκειμένου να επιτελέσει το στάδιο του έργου που έχει προγραμματιστεί, επειδή ο Θεός δεν επαναλαμβάνει το ίδιο έργο· είναι ο αιώνια νέος και ποτέ παλαιός Θεός και έτσι, όλα όσα βλέπεις σήμερα είναι ο λόγος και το έργο του πρακτικού Θεού.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Γνωρίζοντας το έργο του Θεού σήμερα» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 142

Ο ενσαρκωμένος Θεός των εσχάτων ημερών έχει έρθει κυρίως για να κηρύξει τον λόγο Του, να εξηγήσει όλα τα απαραίτητα για τη ζωή του ανθρώπου, να επισημάνει πού πρέπει να εισέλθει ο άνθρωπος, να παρουσιάσει στον άνθρωπο τις πράξεις του Θεού και να του δείξει τη σοφία, την παντοδυναμία και τη θαυμαστή φύση Του. Μέσα από τους πολλούς τρόπους με τους οποίους μιλά ο Θεός, ο άνθρωπος βλέπει την υπεροχή του Θεού, το μεγαλείο Του και, επιπλέον, την ταπεινότητα και την απόκρυψή Του. Ο άνθρωπος βλέπει ότι ο Θεός είναι υπέρτατος, αλλά και ταπεινός και κρυμμένος, και ότι μπορεί να καταστεί ο ελάχιστος όλων. Μερικά από τα λόγια Του κηρύσσονται απευθείας από την οπτική γωνία του Πνεύματος, μερικά, από την οπτική γωνία του ανθρώπου και κάποια άλλα από την οπτική γωνία του τρίτου προσώπου. Μέσα από αυτό, είναι δυνατόν να διαφανεί ότι ο τρόπος εργασίας του Θεού ποικίλλει σε μεγάλο βαθμό και ότι Εκείνος επιτρέπει στον άνθρωπο να κατανοήσει το γεγονός αυτό μέσα από τα λόγια. Το έργο του Θεού κατά τις έσχατες μέρες είναι κανονικό αλλά και πραγματικό· έτσι, η ομάδα των ανθρώπων των έσχατων ημερών υπόκειται στη μεγαλύτερη από όλες τις δοκιμασίες. Λόγω της κανονικότητας και της πραγματικότητας του Θεού, όλοι οι άνθρωποι έχουν εισέλθει σε τέτοιες δοκιμασίες. Η κάθοδος του ανθρώπου στις δοκιμασίες του Θεού οφείλεται στην κανονικότητα και την πραγματικότητα του Θεού. Κατά την εποχή του Ιησού, δεν υπήρχαν ούτε αντιλήψεις ούτε δοκιμασίες. Επειδή το μεγαλύτερο μέρος του έργου του Ιησού συμβάδιζε με τις αντιλήψεις του ανθρώπου, οι άνθρωποι Τον ακολούθησαν χωρίς να έχουν αντιλήψεις σχετικά με Εκείνον. Οι δοκιμασίες του σήμερα είναι οι μεγαλύτερες που έχει αντιμετωπίσει ποτέ ο άνθρωπος και, όταν λέγεται ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν βγει από τη μεγάλη δοκιμασία, τούτη είναι η δοκιμασία που εννοείται. Σήμερα, ο Θεός μιλά για να δημιουργήσει πίστη, αγάπη, ανεκτικότητα και υπακοή σε αυτούς τους ανθρώπους. Ο λόγος που κηρύσσει ο ενσαρκωμένος Θεός των έσχατων ημερών, συνάδουν με την ουσία της φύσης του ανθρώπου, τη συμπεριφορά του, και με αυτό, στο οποίο πρέπει να εισέλθει ο άνθρωπος σήμερα. Τα λόγια Του είναι και πραγματικά και κανονικά: δεν μιλά για το αύριο ούτε κοιτάζει πίσω, στο χθες· μιλά μόνο γι’ αυτό, στο οποίο πρέπει να γίνει εισαγωγή, το οποίο πρέπει να γίνει πράξη και να γίνει κατανοητό σήμερα. Αν, κατά τη σημερινή εποχή, εμφανιστεί κάποιος που μπορεί να επιδεικνύει σημεία και θαύματα, να εκβάλλει δαίμονες, να θεραπεύει τους αρρώστους και να εκτελεί θαύματα, και εάν αυτός ισχυρίζεται ότι είναι ο Ιησούς που έχει έρθει, τότε τούτο θα αποτελεί παραποίηση και μίμηση του Ιησού από τα κακά πνεύματα. Να το θυμάσαι! Ο Θεός δεν επαναλαμβάνει το ίδιο έργο. Το στάδιο του έργου του Ιησού έχει ήδη ολοκληρωθεί και ο Θεός δεν θα καταπιαστεί ποτέ ξανά με το συγκεκριμένο στάδιο. Το έργο του Θεού είναι ασυμβίβαστο με τις αντιλήψεις του ανθρώπου· για παράδειγμα, η Παλαιά Διαθήκη προείπε την έλευση ενός Μεσσία, αλλά αφού αποδείχθηκε ότι ο Ιησούς ήρθε, θα ήταν λάθος να εμφανιστεί ξανά ένας άλλος Μεσσίας. Ο Ιησούς ήρθε ήδη μία φορά, και θα ήταν λάθος να έρθει ξανά σήμερα. Υπάρχει μόνο ένα όνομα για κάθε εποχή, και κάθε όνομα χαρακτηρίζεται από την εποχή. Στις αντιλήψεις του ανθρώπου, ο Θεός πρέπει πάντα να επιδεικνύει σημεία και θαύματα, να θεραπεύει τους αρρώστους, να εκβάλλει δαίμονες και να είναι ακριβώς όπως ο Ιησούς, όμως αυτή τη φορά ο Θεός δεν είναι καθόλου έτσι. Αν, κατά τις έσχατες μέρες, ο Θεός εξακολουθούσε να επιδεικνύει σημεία και θαύματα, να εκβάλλει δαίμονες και να θεραπεύει τους αρρώστους —αν έπραττε ακριβώς τα ίδια με τον Ιησού— τότε θα επαναλάμβανε το ίδιο έργο και το έργο του Ιησού θα ήταν άνευ σημασίας ή αξίας. Έτσι, ο Θεός εκτελεί μόνο ένα στάδιο του έργου σε κάθε εποχή. Μόλις ολοκληρώνεται κάθε στάδιο του έργου Του, σύντομα έρχεται η μίμηση από τα κακά πνεύματα και μόλις ο Σατανάς αρχίζει να ακολουθεί κατά πόδας τον Θεό, Εκείνος αλλάζει μέθοδο. Όταν ο Θεός ολοκληρώνει ένα στάδιο του έργου Του, αυτό γίνεται αντικείμενο μίμησης από τα κακά πνεύματα. Πρέπει να έχετε ξεκάθαρη εικόνα γι’ αυτό. Γιατί το έργο του Θεού σήμερα είναι διαφορετικό από το έργο του Ιησού; Γιατί ο Θεός σήμερα δεν επιδεικνύει σημεία και θαύματα, δεν εκβάλλει δαίμονες ούτε θεραπεύει τους αρρώστους; Εάν το έργο του Ιησού ήταν ίδιο με εκείνο που επιτελέστηκε κατά την Εποχή του Νόμου, θα μπορούσε Εκείνος να εκπροσωπήσει τον Θεό της Εποχής της Χάριτος; Θα μπορούσε να ολοκληρώσει το έργο της σταύρωσης; Αν, όπως στην Εποχή του Νόμου, ο Ιησούς είχε εισέλθει στον ναό και τηρούσε το Σάββατο, τότε δεν θα τον εκδίωκε κανείς και θα γινόταν αποδεκτός από όλους. Κι αν συνέβαινε αυτό, θα σταυρωνόταν; Θα είχε καταφέρει να ολοκληρώσει το έργο της λύτρωσης; Ποιο το νόημα αν ο ενσαρκωμένος Θεός των έσχατων ημερών επιδείκνυε σημεία και θαύματα, όπως ο Ιησούς; Μόνο αν ο Θεός επιτελεί άλλο κομμάτι του έργου Του κατά τις έσχατες μέρες, το οποίο να αντιπροσωπεύει μέρος του σχεδίου διαχείρισής Του, θα μπορεί ο άνθρωπος να αποκτήσει βαθύτερη γνώση του Θεού, και μόνο τότε μπορεί να ολοκληρωθεί το σχέδιο διαχείρισής Του.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Γνωρίζοντας το έργο του Θεού σήμερα» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 143

Κατά τις έσχατες μέρες, ο Θεός έρχεται κυρίως για να κηρύξει τον λόγο Του. Μιλά από την οπτική γωνία του Πνεύματος, την οπτική γωνία του ανθρώπου και την οπτική γωνία του τρίτου προσώπου· μιλά με διαφορετικούς τρόπους, χρησιμοποιώντας έναν τρόπο για μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο, και χρησιμοποιεί τους τρόπους έκφρασης, προκειμένου να αλλάξει τις αντιλήψεις του ανθρώπου και να απομακρύνει την εικόνα του ασαφή Θεού από την καρδιά του ανθρώπου. Αυτό είναι το κύριο έργο του Θεού. Επειδή ο άνθρωπος πιστεύει ότι ο Θεός ήρθε για να θεραπεύσει τους αρρώστους, να εκβάλλει δαίμονες, να εκτελέσει θαύματα και να δώσει υλικές ευλογίες στον άνθρωπο, ο Θεός επιτελεί αυτό το στάδιο του έργου —του έργου της παίδευσης και της κρίσης— προκειμένου να απομακρύνει αυτά τα πράγματα από τις αντιλήψεις του ανθρώπου, ώστε ο άνθρωπος να γνωρίσει την πραγματικότητα και την κανονικότητα του Θεού, και ώστε η εικόνα του Ιησού να απομακρυνθεί από την καρδιά του και να αντικατασταθεί από μια νέα εικόνα του Θεού. Μόλις η εικόνα του Θεού παλιώσει μέσα στον άνθρωπο, τότε γίνεται είδωλο. Όταν ο Ιησούς ήρθε και υλοποίησε εκείνο το στάδιο του έργου, δεν εκπροσωπούσε την ολότητα του Θεού. Εκτέλεσε κάποια σημεία και θαύματα, κήρυξε εν μέρει τον λόγο και, τέλος, σταυρώθηκε, εκπροσωπώντας μονάχα ένα μέρος του Θεού. Δεν ήταν δυνατόν να εκπροσωπεί όλα όσα είναι ο Θεός, αλλά εκπροσωπούσε τον Θεό, υλοποιώντας ένα μέρος του έργου του Θεού. Και τούτο, επειδή ο Θεός είναι τόσο μέγας, τόσο θαυμαστός και ανεξιχνίαστος, αλλά και επειδή επιτελεί μόνο ένα μέρος του έργου Του σε κάθε εποχή. Το έργο του Θεού κατά τη διάρκεια τούτης της εποχής είναι κυρίως η παροχή των λόγων σχετικά με τη ζωή του ανθρώπου, η έκθεση της διεφθαρμένης διάθεσης του ανθρώπου και της ουσίας της φύσης του ανθρώπου, και η εξάλειψη θρησκευτικών αντιλήψεων, φεουδαρχικού και ξεπερασμένου τρόπου σκέψης, καθώς και η γνώση και ο πολιτισμός του ανθρώπου. Όλα αυτά πρέπει να απογυμνωθούν και να εξαγνιστούν μέσω των λόγων του Θεού. Κατά τις έσχατες μέρες, ο Θεός χρησιμοποιεί λόγια, και όχι σημεία και θαύματα, για να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση. Χρησιμοποιεί τα λόγια Του για να εκθέσει τον άνθρωπο, να τον κρίνει, να τον παιδεύσει και να τον οδηγήσει στην τελείωση, έτσι ώστε μέσα στα λόγια του Θεού, ο άνθρωπος να καταφέρει να διακρίνει τη σοφία και την ομορφιά Του και να κατανοήσει τη διάθεσή Του, ώστε, μέσω των λόγων Tου, ο άνθρωπος να δει τις πράξεις του Θεού. Κατά την Εποχή του Νόμου, ο Ιεχωβάς, με λόγια Του, οδήγησε τον Μωυσή έξω από την Αίγυπτο και κήρυξε εν μέρει τον λόγο στους Ισραηλίτες· τον καιρό εκείνο, μέρος των πράξεων του Θεού κατέστη σαφές, αλλά επειδή ο άνθρωπος ήταν φτωχός στο πνεύμα και τίποτα δεν μπορούσε να καταστήσει τη γνώση του πλήρη, ο Θεός συνέχισε να κηρύττει και να εργάζεται. Την Εποχή της Χάριτος, ο άνθρωπος είδε, για άλλη μια φορά, μέρος των πράξεων του Θεού. Ο Ιησούς ήταν ικανός να δείξει σημεία και θαύματα, να θεραπεύσει τους αρρώστους, να εκβάλλει δαίμονες και να υποστεί τη σταύρωση, τρεις ημέρες μετά την οποία αναστήθηκε και εμφανίστηκε με σάρκα και οστά μπροστά στον άνθρωπο. Και ήταν και το μοναδικό πράγμα που γνώριζε ο άνθρωπος για τον Θεό. Ο άνθρωπος γνωρίζει μονάχα όσα του έχει δείξει ο Θεός, και αν ο Θεός δεν του έδειχνε τίποτα περισσότερο, τότε αυτή θα ήταν και η έκταση της οριοθέτησής του για τον Θεό. Έτσι, ο Θεός συνεχίζει να εργάζεται, ώστε η γνώση του ανθρώπου για Εκείνον να γίνει βαθύτερη, και ο άνθρωπος να καταφέρει να γνωρίσει σταδιακά την ουσία του Θεού. Τις έσχατες ημέρες, ο Θεός χρησιμοποιεί τα λόγια Του για να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση. Η διεφθαρμένη διάθεσή σου αποκαλύπτεται χάρη στα λόγια του Θεού, και οι θρησκευτικές σου αντιλήψεις αντικαθίστανται από την πραγματικότητα του Θεού. Ο ενσαρκωμένος Θεός των έσχατων ημερών ήρθε, κυρίως, προκειμένου να εκπληρώσει τα λόγια «ο Λόγος γίνεται σάρκα, ο Λόγος έρχεται μέσα στη σάρκα και ο Λόγος εμφανίζεται με σάρκα» και αν δεν έχεις ενδελεχή γνώση τούτου τότε θα εξακολουθήσεις να είσαι ανίκανος να παραμείνεις σταθερός. Κατά τις έσχατες ημέρες, ο Θεός σκοπεύει πρωτίστως να ολοκληρώσει ένα στάδιο του έργου, στο οποίο ο Λόγος εμφανίζεται με σάρκα, και αυτό αποτελεί ένα μέρος του σχεδίου διαχείρισής του Θεού. Γι’ αυτό, η γνώση σας πρέπει να είναι ξεκάθαρη· ανεξάρτητα από το πώς εργάζεται ο Θεός, δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να τον οριοθετεί. Αν ο Θεός δεν επιτελούσε το συγκεκριμένο έργο κατά τις έσχατες μέρες, τότε η γνώση του ανθρώπου για Εκείνον δεν θα μπορούσε να προχωρήσει περισσότερο. Θα γνώριζες μονάχα ότι ο Θεός μπορεί να σταυρωθεί και να καταστρέψει τα Σόδομα και ότι ο Ιησούς μπορεί να αναστηθεί από τους νεκρούς και να εμφανιστεί στον Πέτρο… Αλλά ποτέ δεν θα έλεγες ότι ο λόγος του Θεού μπορεί να εκπληρώσει τα πάντα και να κατακτήσει τον άνθρωπο. Μόνο μέσα από τη βίωση των λόγων του Θεού μπορείς να μιλήσεις για τέτοιου είδους γνώση, και όσο περισσότερο θεϊκό έργο βιώνεις, τόσο πιο βαθιά θα γίνεται η γνώση σου για Εκείνον. Μόνον τότε θα πάψεις να οριοθετείς τον Θεό μέσα στις προσωπικές σου αντιλήψεις. Ο άνθρωπος γνωρίζει τον Θεό βιώνοντας το έργο Του και δεν υπάρχει άλλος σωστός τρόπος για να Τον γνωρίσει.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Γνωρίζοντας το έργο του Θεού σήμερα» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 144

Σήμερα, πρέπει να καταστεί σαφές σε όλους σας ότι, κατά τις έσχατες μέρες, εκείνο που εκπληρώνει ο Θεός είναι πρωτίστως το γεγονός ότι «ο Λόγος γίνεται σάρκα». Μέσω του έργου Του πάνω στη γη ωθεί τον άνθρωπο να Τον γνωρίσει, να συνεργαστεί μαζί Του και να δει τις πράξεις Του. Ωθεί τον άνθρωπο να δει ξεκάθαρα ότι είναι ικανός να επιδεικνύει σημεία και θαύματα, ενώ υπάρχουν και στιγμές που είναι ανίκανος να το πράξει και ότι αυτό εξαρτάται από την εποχή. Από αυτό, μπορείς να κατανοήσεις ότι ο Θεός δεν είναι ανίκανος να επιδεικνύει σημεία και θαύματα, αλλά, αντίθετα, αλλάζει τον τρόπο εργασίας Του ανάλογα με το έργο Του και την εποχή. Στο τρέχον στάδιο του έργου δεν δείχνει σημεία και θαύματα· τον καιρό του Ιησού έδειξε μερικά σημεία και θαύματα επειδή το έργο Του εκείνη την εποχή ήταν διαφορετικό. Ο Θεός δεν επιτελεί αυτό το έργο σήμερα και μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι ανίκανος να επιδείξει σημεία και θαύματα ή ότι, αφού δεν επιδεικνύει σημεία και θαύματα, τότε δεν είναι Θεός. Αυτό δεν είναι πλάνη; Ο Θεός είναι ικανός να επιδεικνύει σημεία και θαύματα αλλά εργάζεται σε διαφορετική εποχή, οπότε δεν επιτελεί τέτοιο έργο. Επειδή πρόκειται για διαφορετική εποχή και επειδή το στάδιο του έργου του Θεού είναι διαφορετικό, οι πράξεις που ο Θεός καθιστά ξεκάθαρες είναι και εκείνες διαφορετικές. Η πίστη του ανθρώπου στον Θεό δεν είναι πίστη σε σημεία και τέρατα ούτε πίστη σε θαύματα, αλλά πίστη στο πραγματικό έργο Του κατά τη νέα εποχή. Ο άνθρωπος γνωρίζει τον Θεό μέσω του τρόπου, με τον οποίον Εκείνος εργάζεται και αυτή η γνώση γεννά στον άνθρωπο την πίστη στον Θεό, δηλαδή, την πίστη στο έργο και τις πράξεις του Θεού. Στο συγκεκριμένο στάδιο του έργου, ο Θεός κυρίως μιλά. Μην περιμένεις να δεις σημεία και θαύματα γιατί δεν θα τα δεις! Διότι δεν γεννήθηκες κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος. Εάν είχες γεννηθεί τότε θα μπορούσες να έχεις δει σημεία και θαύματα, αλλά εσύ γεννήθηκες κατά τις έσχατες μέρες και έτσι, μπορείς να δεις μόνο την πραγματικότητα και την κανονικότητα του Θεού. Μην περιμένεις να δεις τον υπερφυσικό Ιησού κατά τις έσχατες μέρες. Είσαι ικανός να δεις μονάχα τον πρακτικό ενσαρκωμένο Θεό, ο οποίος δεν διαφέρει καθόλου από τον κανονικό άνθρωπο. Σε κάθε εποχή, ο Θεός καθιστά ξεκάθαρες διαφορετικές πράξεις. Σε κάθε εποχή, καθιστά ξεκάθαρο μέρος των πράξεων του Θεού, και το έργο κάθε εποχής αντιπροσωπεύει μέρος της διάθεσης του Θεού και μέρος των πράξεών Του. Οι πράξεις που καθιστά ξεκάθαρες, ποικίλλουν ανάλογα με την εποχή στην οποία εργάζεται, αλλά όλες χαρίζουν στον άνθρωπο μια βαθύτερη γνώση του Θεού, μια πίστη στον Θεό που είναι πιο προσγειωμένη και πιο αληθινή. Ο άνθρωπος πιστεύει στον Θεό λόγω όλων των πράξεων του Θεού κι επειδή Εκείνος είναι τόσο θαυμαστός, τόσο μέγας, επειδή είναι παντοδύναμος και ακατάληπτος. Εάν πιστεύεις στον Θεό επειδή μπορεί να εκτελεί σημεία και θαύματα, να θεραπεύει τους αρρώστους και να εκβάλλει δαίμονες, τότε η άποψή σου είναι λανθασμένη και κάποιοι θα σου πουν: «Μα, και τα κακά πνεύματα δεν μπορούν να τα κάνουν αυτά;» Έτσι δεν συγχέεται η εικόνα του Θεού με την εικόνα του Σατανά; Σήμερα, η πίστη του ανθρώπου στον Θεό οφείλεται στις πολλές πράξεις Του και στη μεγάλη έκταση του έργου που επιτελεί και στους πολυάριθμους τρόπους, με τους οποίους μιλά. Ο Θεός χρησιμοποιεί τις ομιλίες Του, προκειμένου να κατακτήσει τον άνθρωπο και να τον οδηγήσει στην τελείωση. Ο άνθρωπος πιστεύει στον Θεό λόγω των πολλών πράξεών Του και όχι επειδή μπορεί να δείχνει σημεία και θαύματα, και ο άνθρωπος Τον κατανοεί αποκλειστικά και μόνο επειδή βλέπει τις πράξεις Του. Μόνο μέσα από τη γνώση των πράξεων του Θεού, το πώς εργάζεται, ποιες σοφές μεθόδους χρησιμοποιεί, πώς μιλά και πώς οδηγεί τον άνθρωπο στην τελείωση —μόνο μέσω της γνώσης των συγκεκριμένων πτυχών— μπορείς να κατανοήσεις την πραγματικότητα του Θεού και να καταλάβεις τη διάθεσή Του, γνωρίζοντας τι Του αρέσει, τι αποστρέφεται, πώς κατεργάζεται τον άνθρωπο. Μέσα από την κατανόηση των προτιμήσεων του Θεού, μπορείς να κάνεις τη διάκριση ανάμεσα στο θετικό και το αρνητικό και μέσω της γνώσης σου για τον Θεό, υπάρχει πρόοδος στη ζωή σου. Εν ολίγοις, πρέπει να αποκτήσεις γνώση του έργου του Θεού και να διορθώσεις τις απόψεις σου σχετικά με την πίστη στον Θεό.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Γνωρίζοντας το έργο του Θεού σήμερα» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 145

Ανεξάρτητα από το πώς επιδιώκεις, πρέπει, πάνω απ’ όλα, να καταλαβαίνεις το έργο που κάνει ο Θεός σήμερα και πρέπει να γνωρίζεις τη σημασία αυτού του έργου. Πρέπει να καταλαβαίνεις και να γνωρίζεις ποιο έργο φέρνει ο Θεός όταν έρχεται τις έσχατες ημέρες, ποια διάθεση φέρνει, καθώς και τι θα ολοκληρωθεί μέσα στον άνθρωπο. Αν δεν γνωρίζεις ούτε καταλαβαίνεις το έργο που έχει έρθει να κάνει στη σάρκα, τότε πώς μπορείς να συλλάβεις το θέλημά Του και πώς μπορείς να γίνεις ο οικείος Του; Στην πραγματικότητα, το να είσαι ο οικείος του Θεού δεν είναι περίπλοκο, αλλά ούτε είναι απλό. Εάν οι άνθρωποι μπορούν να το κατανοήσουν απόλυτα και να το κάνουν πράξη, τότε γίνεται απλό· εάν οι άνθρωποι δεν μπορούν να το κατανοήσουν απόλυτα, τότε γίνεται πολύ πιο δύσκολο και, επιπλέον, εκείνοι διατρέχουν τον κίνδυνο η επιδίωξή τους να τους οδηγήσει στην ασάφεια. Εάν, ενόσω επιδιώκουν τον Θεό, οι άνθρωποι δεν έχουν κάποια θέση στην οποία να εμμείνουν και δεν ξέρουν σε ποια αλήθεια θα πρέπει να μείνουν πιστοί, τότε αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν καμία βάση, κι έτσι καθίσταται δύσκολο να παραμείνουν σταθεροί. Σήμερα, υπάρχουν τόσο πολλοί που δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, που δεν μπορούν να διακρίνουν μεταξύ καλού και κακού ή να αναγνωρίσουν τι πρέπει να αγαπούν και τι να μισούν. Αυτοί οι άνθρωποι δύσκολα μπορούν να παραμείνουν σταθεροί. Το βασικό όσον αφορά την πίστη στον Θεό είναι να μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια, να ενδιαφέρεσαι για το θέλημα του Θεού, να γνωρίζεις το έργο που κάνει ο Θεός στον άνθρωπο όταν ενσαρκώνεται, καθώς και τις αρχές βάσει των οποίων μιλά. Μην ακολουθείς τις μάζες. Πρέπει να έχεις αρχές σε αυτά στα οποία θα πρέπει να εισέλθεις, και πρέπει να τις τηρείς. Η προσήλωση στα πράγματα μέσα σου που έχουν προκύψει από τη διαφώτιση του Θεού είναι κάτι που θα σε βοηθήσει. Εάν δεν το κάνεις αυτό, σήμερα θα παρεκκλίνεις προς μια κατεύθυνση, αύριο θα παρεκκλίνεις προς μια άλλη, και δεν θα κερδίσεις ποτέ κάτι πραγματικό. Το να είσαι έτσι δεν ωφελεί καθόλου τη ζωή σου. Εκείνοι που δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια ακολουθούν πάντα τους άλλους: Εάν οι άνθρωποι λένε ότι αυτό είναι το έργο του Αγίου Πνεύματος, τότε λες κι εσύ ότι είναι το έργο του Αγίου Πνεύματος. Αν οι άνθρωποι λένε ότι είναι το έργο ενός κακού πνεύματος, τότε αρχίζεις κι εσύ να αμφιβάλλεις ή λες κι εσύ ότι είναι το έργο ενός κακού πνεύματος. Πάντα παπαγαλίζεις τα λόγια των άλλων και είσαι ανίκανος να διακρίνεις οτιδήποτε μόνος σου, ούτε είσαι σε θέση να σκεφτείς μόνος σου. Έτσι είναι κάποιος που δεν έχει άποψη, που δεν έχει ικανότητα να διακρίνει —ένα τέτοιο άτομο είναι ένας άχρηστος άθλιος! Πάντα επαναλαμβάνεις τα λόγια των άλλων: Σήμερα λέγεται ότι αυτό είναι το έργο του Αγίου Πνεύματος, αλλά υπάρχει πιθανότητα μια μέρα να πει κάποιος ότι δεν είναι το έργο του Αγίου Πνεύματος και ότι, στην πραγματικότητα, δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από τις πράξεις του ανθρώπου —ωστόσο, δεν μπορείς να το διακρίνεις ο ίδιος, και όταν βλέπεις να λέγεται από άλλους, λες κι εσύ το ίδιο. Είναι πράγματι το έργο του Αγίου Πνεύματος, αλλά εσύ λες ότι είναι το έργο του ανθρώπου. Δεν έχεις γίνει ένας από αυτούς που βλασφημούν το έργο του Αγίου Πνεύματος; Κατ’ αυτόν τον τρόπο, δεν έχεις εναντιωθεί στον Θεό επειδή δεν έχεις ικανότητα διάκρισης; Ίσως μια μέρα να εμφανιστεί κάποιος ανόητος που θα πει ότι «αυτό είναι το έργο ενός κακού πνεύματος» και όταν ακούσεις αυτά τα λόγια, να νιώσεις χαμένος και για άλλη μια φορά να βρεθείς δέσμιος των λόγων των άλλων. Κάθε φορά που κάποιος προκαλεί αναστάτωση, δεν είσαι ικανός να εμμείνεις στη θέση σου, κι αυτό συμβαίνει επειδή δεν κατέχεις την αλήθεια. Η πίστη στον Θεό και η επιζήτηση της γνώσης για τον Θεό δεν είναι απλά ζητήματα. Δεν μπορούν να επιτευχθούν μόνο μέσω συναθροίσεων και μόνο ακούγοντας κηρύγματα, κι εσύ δεν μπορείς να οδηγηθείς στην τελείωση μόνο με το πάθος. Πρέπει να βιώνεις πράγματα, να γνωρίζεις, να βασίζεις τις ενέργειές σου σε αρχές και να κερδίσεις το έργο του Αγίου Πνεύματος. Όταν θα έχεις υποβληθεί σε εμπειρίες, θα είσαι σε θέση να διακρίνεις πολλά πράγματα —θα είσαι σε θέση να διακρίνεις ανάμεσα στο καλό και το κακό, ανάμεσα στη δικαιοσύνη και τη μοχθηρία, ανάμεσα σε αυτό που είναι από σάρκα και αίμα και αυτό που είναι η αλήθεια. Θα πρέπει να είσαι σε θέση να τα ξεχωρίζεις όλα αυτά τα πράγματα, και ενεργώντας έτσι, ανεξάρτητα από τις περιστάσεις, δεν θα χαθείς ποτέ. Μόνο αυτό είναι το πραγματικό σου ανάστημα.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Μόνο όσοι γνωρίζουν τον Θεό και το έργο Του μπορούν να Τον ικανοποιήσουν» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 146

Η γνώση του έργου του Θεού δεν είναι απλή υπόθεση. Θα πρέπει να έχεις πρότυπα και έναν στόχο στην επιδίωξή σου, θα πρέπει να ξέρεις πώς να αναζητήσεις την αληθινή οδό, πώς να μετρήσεις αν πρόκειται για την αληθινή οδό ή όχι και αν πρόκειται για το έργο του Θεού ή όχι. Ποια είναι η πιο βασική αρχή στην αναζήτηση της αληθινής οδού; Πρέπει να εξετάσεις αν αυτή η οδός έχει το έργο του Αγίου Πνεύματος ή όχι, αν τα λόγια αυτά είναι η έκφραση της αλήθειας ή όχι, ποιος μαρτυρείται, καθώς και τι μπορεί να σου φέρει αυτή. Η διάκριση μεταξύ της αληθινής οδού και της ψεύτικης οδού απαιτεί διάφορες πτυχές της βασικής γνώσης, η πιο θεμελιώδης από τις οποίες είναι να διαπιστώσεις αν υπάρχει σ’ αυτήν το έργο του Αγίου Πνεύματος ή όχι. Διότι η ουσία της πίστης των ανθρώπων στον Θεό είναι η πίστη στο Πνεύμα του Θεού, και ακόμη και η πίστη τους στον ενσαρκωμένο Θεό οφείλεται στο γεγονός ότι αυτή η σάρκα είναι η ενσάρκωση του Πνεύματος του Θεού, πράγμα που σημαίνει ότι μια τέτοια πίστη εξακολουθεί να είναι πίστη στο Πνεύμα. Υπάρχουν διαφορές μεταξύ του Πνεύματος και της σάρκας, αλλά επειδή αυτή η σάρκα προέρχεται από το Πνεύμα και αποτελεί τον Λόγο που ενσαρκώνεται, ο άνθρωπος εξακολουθεί να πιστεύει στην έμφυτη ουσία του Θεού. Έτσι, ενόσω διακρίνεις εάν πρόκειται για την αληθινή οδό ή όχι, πρέπει, πάνω απ’ όλα, να εξετάζεις αν εμπεριέχει ή όχι το έργο του Αγίου Πνεύματος, και μετά πρέπει να εξετάζεις αν υπάρχει ή όχι αλήθεια σε αυτήν την οδό. Η αλήθεια είναι η διάθεση της ζωής της κανονικής ανθρώπινης φύσης· με άλλα λόγια, είναι αυτό που απαίτησε ο Θεός από τον άνθρωπο όταν τον δημιούργησε στην αρχή, δηλαδή η κανονική ανθρώπινη φύση στην ολότητά της (που περιλαμβάνει την ανθρώπινη λογική, τη διορατικότητα, τη σοφία και τη βασική γνώση του να είναι κανείς άνθρωπος). Δηλαδή, πρέπει να εξετάζεις κατά πόσον μπορεί ή όχι αυτή η οδός να οδηγήσει τους ανθρώπους σε μια ζωή κανονικής ανθρώπινης φύσης, κατά πόσον ή όχι η αλήθεια που λέγεται απαιτείται σύμφωνα με την πραγματικότητα της κανονικής ανθρώπινης φύσης, κατά πόσον ή όχι είναι αυτή η αλήθεια πρακτική και πραγματική, και κατά πόσον ή όχι είναι πιο επίκαιρη. Εάν υπάρχει αλήθεια, τότε είναι σε θέση να οδηγήσει τους ανθρώπους σε κανονικές και πραγματικές εμπειρίες. Οι άνθρωποι, επιπλέον, γίνονται όλο και πιο κανονικοί, η ανθρώπινη σύνεσή τους ολοκληρώνεται όλο και περισσότερο, η ζωή τους στη σάρκα και η πνευματική ζωή γίνονται όλο και πιο εύτακτες και τα συναισθήματά τους γίνονται όλο και πιο κανονικά. Αυτή είναι η δεύτερη αρχή. Υπάρχει άλλη μία αρχή, η οποία είναι το κατά πόσον ή όχι έχουν οι άνθρωποι αυξανόμενη γνώση του Θεού και το κατά πόσον ή όχι η βίωση ενός τέτοιου έργου και μιας τέτοιας αλήθειας μπορεί να εμπνεύσει την αγάπη για τον Θεό μέσα τους και να τους φέρνει όλο και πιο κοντά στον Θεό. Έτσι μπορεί να μετρηθεί αν πρόκειται για την αληθινή οδό ή όχι. Το πιο σημαντικό είναι το αν αυτή η οδός είναι ρεαλιστική και όχι υπερφυσική και το κατά πόσον μπορεί ή όχι να προσφέρει τα απαραίτητα για τη ζωή του ανθρώπου. Εάν συμμορφώνεται με αυτές τις αρχές, μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα ότι αυτή η οδός είναι η αληθινή οδός. Αυτά τα λόγια δεν τα λέω για να σας κάνω να δεχτείτε άλλες οδούς στις μελλοντικές σας εμπειρίες, ούτε ως πρόβλεψη ότι θα υπάρξει το έργο μιας άλλης νέας εποχής στο μέλλον. Τα λέω για να βεβαιωθείτε ότι η σημερινή οδός είναι η αληθινή οδός, έτσι ώστε να μην είστε μόνο εν μέρει σίγουροι στην πίστη σας προς το έργο του σήμερα και να αδυνατείτε να αποκτήσετε βαθιά γνώση σχετικά με αυτό. Υπάρχουν, μάλιστα, πολλοί που, παρότι είναι σίγουροι, εξακολουθούν να ακολουθούν μέσα στη σύγχυση. Αυτή η σιγουριά δεν διέπεται από αρχές και αυτοί οι άνθρωποι πρέπει αργά ή γρήγορα να εξαλειφθούν. Ακόμη κι εκείνοι που ακολουθούν με ιδιαίτερη θέρμη είναι σε μικρό ποσοστό σίγουροι και σε μεγαλύτερο ποσοστό αβέβαιοι, γεγονός που δείχνει ότι δεν έχουν κανένα υπόβαθρο. Επειδή το επίπεδό σας είναι πολύ χαμηλό και το υπόβαθρό σας πολύ ρηχό, δεν μπορείτε να κατανοήσετε τη διάκριση. Ο Θεός δεν επαναλαμβάνει το έργο Του, δεν κάνει μη ρεαλιστικό έργο, δεν θέτει υπερβολικές απαιτήσεις στον άνθρωπο και δεν κάνει έργο που υπερβαίνει τη σύνεση του ανθρώπου. Όλο το έργο που κάνει είναι εντός του πεδίου της κανονικής λογικής του ανθρώπου και δεν υπερβαίνει τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης, και το έργο Του επιτελείται σύμφωνα με τις κανονικές απαιτήσεις του ανθρώπου. Αν πρόκειται για το έργο του Αγίου Πνεύματος, τότε οι άνθρωποι γίνονται όλο και πιο κανονικοί και η ανθρώπινη φύση τους γίνεται όλο και πιο κανονική. Οι άνθρωποι αποκομίζουν αυξανόμενη γνώση της διεφθαρμένης σατανικής διάθεσής τους, καθώς και της ουσίας του ανθρώπου, και αποκτούν, επίσης, μια ολοένα μεγαλύτερη λαχτάρα για την αλήθεια. Με άλλα λόγια, η ζωή του ανθρώπου αναπτύσσεται συνεχώς και η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου γίνεται όλο και πιο ικανή να αλλάξει —όλα αυτά αποτελούν το νόημα πίσω από το γεγονός ότι ο Θεός γίνεται η ζωή του ανθρώπου. Αν μια οδός δεν είναι ικανή να αποκαλύψει εκείνα τα πράγματα που συνιστούν την ουσία του ανθρώπου, δεν είναι ικανή να αλλάξει τη διάθεση του ανθρώπου και, επιπλέον, δεν είναι ικανή να φέρει τους ανθρώπους ενώπιον του Θεού ή να τους προσφέρει μια πραγματική κατανόηση του Θεού, και κάνει, μάλιστα, την ανθρώπινη φύση τους να γίνεται όλο και πιο ποταπή και τη σύνεσή τους όλο και λιγότερο κανονική, τότε αυτή η οδός δεν πρέπει να είναι η αληθινή οδός και μπορεί να είναι έργο ενός κακού πνεύματος ή η παλιά οδός. Εν ολίγοις, δεν μπορεί να είναι το τωρινό έργο του Αγίου Πνεύματος. Πιστεύετε στον Θεό για όλα αυτά τα χρόνια, αλλά δεν έχετε ιδέα για τις αρχές που αφορούν τη διάκριση μεταξύ της αληθινή οδού και της ψεύτικης οδού ή την αναζήτηση της αληθινής οδού. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται καν γι’ αυτά τα θέματα. Ακολουθούν απλώς την πλειονότητα και επαναλαμβάνουν όσα λέει η πλειονότητα. Είναι δυνατόν να αναζητούν την αληθινή οδό; Και πώς μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να βρουν την αληθινή οδό; Εάν κατανοήσεις τις διάφορες αυτές βασικές αρχές, τότε ό,τι και αν συμβεί, δεν θα εξαπατηθείς. Σήμερα, είναι ζωτικής σημασίας να μπορούν οι άνθρωποι να κάνουν διακρίσεις. Αυτό θα πρέπει να κατέχει η κανονική ανθρώπινη φύση και αυτό θα πρέπει να κατέχουν οι άνθρωποι στην εμπειρία τους. Αν, ακόμα και σήμερα, οι άνθρωποι εξακολουθούν να μη διακρίνουν τίποτα ενόσω ακολουθούν και αν η ανθρώπινη σύνεσή τους εξακολουθεί να μην έχει αναπτυχθεί, τότε οι άνθρωποι είναι πολύ ανόητοι και η επιδίωξή τους είναι λανθασμένη και αποκλίνουσα. Δεν υπάρχει η παραμικρή διαφοροποίηση στην επιδίωξή σου σήμερα, και ενώ ισχύει, όπως λες, ότι βρήκες την αληθινή οδό, την έχεις κερδίσει; Κατάφερες να διακρίνεις τίποτα; Ποια είναι η ουσία της αληθινής οδού; Στην αληθινή οδό, δεν έχεις κερδίσει την αληθινή οδό· δεν έχεις κερδίσει τίποτα από την αλήθεια. Με άλλα λόγια, δεν έχεις επιτύχει αυτό που απαιτεί από σένα ο Θεός, κι έτσι δεν έχει υπάρξει καμία αλλαγή στη διαφθορά σου. Αν συνεχίσεις να επιδιώκεις μ’ αυτόν τον τρόπο, στο τέλος θα εξαλειφθείς. Έχοντας ακολουθήσει μέχρι σήμερα, θα πρέπει να είσαι βέβαιος ότι η οδός στην οποία πορεύεσαι είναι η σωστή οδός και δεν θα πρέπει να έχεις άλλες αμφιβολίες. Πολλοί άνθρωποι είναι πάντα αβέβαιοι και σταματούν να επιδιώκουν την αλήθεια εξαιτίας κάποιων μικρών θεμάτων. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν γνώση του έργου του Θεού· ακολουθούν τον Θεό τελώντας σε σύγχυση. Οι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν το έργο του Θεού είναι ανίκανοι να είναι οι οικείοι Του ή να γίνουν μάρτυρες γι’ Αυτόν. Συμβουλεύω αυτούς που αναζητούν μονάχα ευλογίες και επιδιώκουν μόνο πράγματα ασαφή και αφηρημένα να επιδιώξουν την αλήθεια το συντομότερο δυνατό, έτσι ώστε η ζωή τους να έχει νόημα. Μην κοροϊδεύετε άλλο πια τον εαυτό σας!

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Μόνο όσοι γνωρίζουν τον Θεό και το έργο Του μπορούν να Τον ικανοποιήσουν» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 147

Το συνολικό έργο 6.000 ετών, με το πέρασμα του χρόνου, έχει σταδιακά αλλάξει. Οι αλλαγές στο έργο αυτό έχουν προκύψει σύμφωνα με τις παγκόσμιες συνθήκες. Το έργο διαχείρισης του Θεού έχει σταδιακά μόνο μεταβληθεί, σύμφωνα με τις εξελικτικές τάσεις της ανθρωπότητας στο σύνολό της. Στην αρχή της δημιουργίας δεν είχε ακόμα σχεδιαστεί. Πριν τη δημιουργία του κόσμου ή αμέσως μετά τη δημιουργία του, ο Ιεχωβά δεν είχε ακόμα σχεδιάσει το πρώτο στάδιο του έργου, αυτό του νόμου, το δεύτερο στάδιο του έργου, αυτό της χάριτος, ή το τρίτο στάδιο του έργου, αυτό της κατάκτησης, κατά το οποίο Εκείνος πρώτα θα εργαζόταν σε μια ομάδα ανθρώπων —μερικούς από τους απογόνους των Μωαβιτών— και μέσω αυτού θα κατακτούσε ολόκληρο το σύμπαν. Δεν πρόφερε αυτούς τους λόγους μετά τη δημιουργία του κόσμου. Δεν πρόφερε αυτούς τους λόγους μετά τη Μωάβ, πόσο μάλλον πριν τον Λωτ. Ολόκληρο το έργο Του έγινε αυθόρμητα. Έτσι ακριβώς έχει εξελιχθεί ολόκληρο το έργο διαχείρισής Του διάρκειας έξι χιλιάδων ετών· σε καμία περίπτωση δεν είχε καταστρώσει, πριν δημιουργήσει τον κόσμο, ένα τέτοιο σχέδιο με τη μορφή ενός «Συνοπτικού Διαγράμματος για την Εξέλιξη της Ανθρωπότητας». Στο έργο του Θεού, Εκείνος αμέσως εξέφρασε αυτό που Αυτός είναι. Δεν βασανίζει το μυαλό Του για να δημιουργήσει ένα σχέδιο. Φυσικά, πολλοί προφήτες προφήτευσαν πολλάκις, αλλά και πάλι, δεν μπορεί να ειπωθεί πως το έργο του Θεού ήταν από πάντα προσχεδιασμένο στην εντέλεια. Οι προφητείες έγιναν σύμφωνα με το τρέχον έργο του Θεού. Ολόκληρο το έργο Του αποτελεί το πιο επίκαιρο έργο. Πραγματοποιεί το έργο Του σύμφωνα με τις εξελίξεις των καιρών, και πραγματοποιεί το πιο επίκαιρο έργο Του σύμφωνα με την αλλαγή των πραγμάτων. Για Εκείνον, το να επιτελεί έργο είναι σαν να χορηγεί φάρμακα για να θεραπεύσει μια ασθένεια· καθώς εκτελεί το έργο Του, παρατηρεί, και συνεχίζει το έργο Του ανάλογα με τις παρατηρήσεις Του. Σε κάθε στάδιο του έργου Του, είναι σε θέση να εκφράζει την περισσή σοφία και ικανότητά Του. Αποκαλύπτει την περισσή σοφία Του και την μεγάλη Του εξουσία σύμφωνα με το έργο της συγκεκριμένης εποχής, ενώ επιτρέπει σε όλους εκείνους τους ανθρώπους, τους οποίους Εκείνος επανέφερε κατά την εποχή αυτή, να δουν τη διάθεσή Του στην ολότητά της. Ικανοποιεί τις ανάγκες του ανθρώπου και υλοποιεί το έργο που πρέπει να κάνει σύμφωνα με το έργο που απαιτείται να πραγματοποιηθεί σε κάθε εποχή. Ικανοποιεί τις ανάγκες του ανθρώπου σύμφωνα με τον βαθμό, στον οποίο ο Σατανάς τους έχει διαφθείρει. Το ίδιο συνέβη και στην αρχή, όταν ο Ιεχωβά δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα, προκειμένου να τους επιτρέψει να φανερώσουν τον Θεό στη γη και να φέρουν τη μαρτυρία του Θεού ανάμεσα στη δημιουργία, όμως η Εύα υπέκυψε στον πειρασμό του φιδιού και αμάρτησε. Το ίδιο συνέβη και με τον Αδάμ, κι έτσι, και οι δύο στον κήπο έφαγαν τον καρπό από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Ως εκ τούτου, ο Ιεχωβά είχε να επιτελέσει ένα επιπρόσθετο έργο σ’ αυτούς. Είδε τη γύμνια τους και κάλυψε τα σώματά τους με ενδύματα φτιαγμένα από προβιές ζώων. Στη συνέχεια, είπε στον Αδάμ: «Επειδή υπήκουσας εις τον λόγον της γυναικός σου, και έφαγες από του δένδρου, από του οποίου προσέταξα εις σε λέγων, Μη φάγης απ’ αυτού, κατηραμένη να ήναι η γη εξ αιτίας σου […] εωσού επιστρέψης εις την γην, εκ της οποίας ελήφθης· επειδή γη είσαι, και εις γην θέλεις επιστρέψει». Στην δε γυναίκα είπε: «Θέλω υπερπληθύνει τας λύπας σου και τους πόνους της κυοφορίας σου· με λύπας θέλεις γεννά τέκνα· και προς τον άνδρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου, και αυτός θέλει σε εξουσιάζει». Από τότε, Εκείνος τους έδιωξε από τον Κήπο της Εδέμ, και τους ανάγκασε να ζουν έξω από τον κήπο, όπως συμβαίνει και με τον σύγχρονο άνθρωπο τώρα στη γη. Στην αρχή, όταν ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, δεν σχεδίαζε να τον αφήσει μετά την δημιουργία του να υποκύψει στον πειρασμό του φιδιού, κι έτσι, καταράστηκε τον άνθρωπο και το φίδι. Στην πραγματικότητα, δεν σχεδίαζε κάτι τέτοιο. Απλώς, η εξέλιξη των πραγμάτων ήταν αυτή που Του έδωσε νέο έργο στη δημιουργία Του. Αφότου ο Ιεχωβά επιτέλεσε αυτό το έργο στον Αδάμ και την Εύα στη γη, η ανθρωπότητα συνέχισε να εξελίσσεται για πολλές χιλιάδες χρόνια, έως ότου «Και είδεν ο Ιεχωβά ότι επληθύνετο η κακία του ανθρώπου επί της γης, και πάντες οι σκοποί των διαλογισμών της καρδίας αυτού ήσαν μόνον κακία πάσας τας ημέρας. Και μετεμελήθη ο Ιεχωβά ότι εποίησε τον άνθρωπον επί της γης. και ελυπήθη εν τη καρδία αυτού. […] Ο δε Νώε εύρε χάριν ενώπιον Ιεχωβά». Εκείνη τη στιγμή, ο Ιεχωβά απέκτησε κι άλλο νέο έργο, διότι η ανθρωπότητα που Εκείνος δημιούργησε, είχε καταντήσει υπερβολικά αμαρτωλή αφότου υπέκυψε στον πειρασμό του φιδιού. Δεδομένων των συγκυριών, ο Ιεχωβά, επέλεξε την οικογένεια του Νώε, ανάμεσα σ’ εκείνους τους ανθρώπους, για να της χαρίσει τη ζωή, ενώ επιτέλεσε το έργο της καταστροφής του κόσμου με κατακλυσμό. Η ανθρωπότητα συνέχισε να εξελίσσεται κατ’ αυτόν τον τρόπο μέχρι και σήμερα, και να γίνεται όλο και πιο διεφθαρμένη, κι όταν η εξέλιξή της φτάσει στο αποκορύφωμά της, θα είναι και το τέλος της. Από την αρχή μέχρι το τέλος του κόσμου, η εσωτερική αλήθεια του έργου Του ήταν πάντα έτσι. Είναι το ίδιο με το πώς θα ταξινομηθεί ο άνθρωπος σύμφωνα με το είδος του· απέχει πολύ από την περίπτωση κατά την οποία κάθε μεμονωμένο άτομο έχει προκαθοριστεί από την αρχή να ανήκει σε μια συγκεκριμένη κατηγορία· αντιθέτως, όλοι ταξινομούνται σταδιακά, μόνον αφότου υποβληθούν σε μια διαδικασία εξέλιξης. Στο τέλος, όποιος δεν μπορεί να σωθεί εντελώς, θα επιστρέψει στους προγόνους του. Κανένα έργο του Θεού για την ανθρωπότητα δεν είχε προετοιμαστεί στη δημιουργία του κόσμου. Αντιθέτως, η εξέλιξη των πραγμάτων ήταν εκείνη που επέτρεψε στον Θεό να εκτελέσει το έργο Του βήμα-βήμα, πιο πραγματικά και πρακτικά, στην ανθρωπότητα. Κατά την ίδια λογική, ο Θεός Ιεχωβά δεν δημιούργησε το φίδι προκειμένου να βάλει σε πειρασμό τη γυναίκα. Δεν ήταν συγκεκριμένο σχέδιό Του ούτε ήταν κάτι που είχε εσκεμμένα προκαθορίσει. Κάποιος θα μπορούσε να πει πως δεν ήταν αναμενόμενο. Εξαιτίας αυτού, παρόλα αυτά, ο Ιεχωβάς έδιωξε τον Αδάμ και την Εύα από τον Κήπο της Εδέμ και ορκίστηκε να μην δημιουργήσει ποτέ ξανά άνθρωπο. Όμως, η σοφία του Θεού ανακαλύπτεται από τον άνθρωπο πάνω σ’ αυτή τη βάση μόνο, όπως το σημείο που ανέφερα προηγουμένως: «Η σοφία Μου ασκείται βασισμένη στις μηχανορραφίες του Σατανά». Δεν έχει σημασία πόσο διεφθαρμένη έγινε η ανθρωπότητα, ή πώς το φίδι την έβαλε σε πειρασμό· ο Ιεχωβά εξακολουθούσε να έχει τη σοφία Του. Ως εκ τούτου, ασχολείται με το νέο έργο από τότε που δημιούργησε τον κόσμο, και κανένα από τα βήματα του έργου Του δεν επαναλήφθηκε ποτέ. Ο Σατανάς συνεχώς κάνει μηχανορραφίες, η ανθρωπότητα συνεχώς διαφθείρεται από τον Σατανά, και ο Ιεχωβά συνεχώς επιτελεί το σοφό έργο Του. Δεν έχει αποτύχει ποτέ, και δεν έχει ποτέ σταματήσει το έργο Του από την δημιουργία του κόσμου μέχρι τώρα. Αφότου η ανθρωπότητα διεφθάρη από τον Σατανά, Εκείνος συνεχώς εργάζεται ανάμεσα στους ανθρώπους, προκειμένου να νικήσει τον εχθρό Του που διαφθείρει την ανθρωπότητα. Η μάχη αυτή θα συνεχιστεί από την αρχή μέχρι το τέλος του κόσμου. Πραγματοποιώντας αυτό το έργο, όχι μόνον επέτρεψε στην ανθρωπότητα, η οποία έχει διαφθαρεί από τον Σατανά, να λάβει την σπουδαία σωτηρία Του, αλλά επιπλέον, της επέτρεψε να δει τη σοφία Του, την παντοδυναμία Του και την εξουσία Του, και στο τέλος, θα επιτρέψει στην ανθρωπότητα να δει τη δίκαιη διάθεσή Του, τιμωρώντας τους κακούς και ανταμείβοντας τους καλούς. Πολεμά τον Σατανά μέχρι σήμερα και δεν έχει ποτέ νικηθεί, διότι είναι ένας σοφός Θεός, και η σοφία Του ασκείται βασισμένη στις μηχανορραφίες του Σατανά. Κι έτσι, δεν αναγκάζει να υποταχθούν στην εξουσία Του μόνον όσα βρίσκονται στον ουρανό, αλλά κι όσα βρίσκονται στη γη, να αναπαύονται κάτω απ’ το υποπόδιό Του, αλλά και, πράγμα εξίσου σημαντικό, τους μοχθηρούς οι οποίοι εισβάλουν και παρενοχλούν τους ανθρώπους, προκειμένου να υποστούν την παίδευσή Του. Όλα τα αποτελέσματα του έργου επιτυγχάνονται εξαιτίας της σοφίας Του. Δεν είχε αποκαλύψει ποτέ την σοφία Του πριν την ύπαρξη της ανθρωπότητας, διότι δεν είχε εχθρούς στον ουρανό, στη γη ή σε ολόκληρο το σύμπαν, και δεν υπήρχαν σκοτεινές δυνάμεις να εισβάλουν σε οτιδήποτε στη φύση. Αφού ο αρχάγγελος Τον πρόδωσε, Εκείνος δημιούργησε την ανθρωπότητα στη γη, και εξαιτίας της ανθρωπότητας ξεκίνησε επισήμως πόλεμο στη διάρκεια των χιλιετηρίδων με τον Σατανά, τον αρχάγγελο, ένας πόλεμος που γίνεται όλο και πιο έντονος σε κάθε διαδοχικό στάδιο. Η παντοδυναμία και η σοφία Του είναι παρόντα σε καθένα από αυτά τα στάδια. Μόνον αυτήν την περίοδο μπορούν τα πάντα στον ουρανό και στη γη να δουν τη σοφία, την παντοδυναμία και, κυρίως, την πραγματικότητα του Θεού. Εκείνος εξακολουθεί να επιτελεί το έργο Του με τον ίδιο πραγματικό τρόπο σήμερα. Επιπλέον, όσο επιτελεί το έργο Του, αποκαλύπτει επίσης την σοφία και την παντοδυναμία Του. Σας επιτρέπει να δείτε την εσωτερική αλήθεια κάθε σταδίου του έργου, να δείτε ακριβώς πώς να εξηγήσετε την παντοδυναμία και, κυρίως, την πραγματικότητα του Θεού.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Θα πρέπει να γνωρίζεις πώς εξελίχθηκε η ανθρωπότητα στο σύνολό της μέχρι τη σήμερον ημέρα» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 148

Το έργο του Αγίου Πνεύματος πραγματοποιείται πάντοτε αυθόρμητα. Κάθε φορά που Εκείνος σχεδιάζει το έργο Του, το Άγιο Πνεύμα θα το υλοποιήσει. Γιατί πάντοτε λέω ότι το έργο του Αγίου Πνεύματος είναι πραγματικό; Ότι είναι πάντοτε καινούριο και ποτέ παλιό, και πάντα το πιο φρέσκο; Το έργο Του δεν είχε ακόμα σχεδιαστεί όταν δημιουργήθηκε ο κόσμος. Σε καμία περίπτωση δεν συνέβη κάτι τέτοιο! Κάθε βήμα του έργου επιτυγχάνει το δικό του αποτέλεσμα για την δική του περίοδο, και δεν παρεμβαίνει σε κάποιο άλλο. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις, στις οποίες τα σχέδια στο μυαλό σου απλώς δεν ταιριάζουν με το τελευταίο έργο του Αγίου Πνεύματος. Το έργο Του δεν είναι τόσο απλό όσο η ανθρώπινη λογική, ούτε τόσο πολύπλοκο όσο η ανθρώπινη φαντασία. Συνίσταται στην ικανοποίηση των τρεχουσών αναγκών του ανθρώπου παντού και πάντα. Κανείς δεν είναι σαφέστερος ως προς την ουσία του ανθρώπου, απ’ Αυτόν, και ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο, τίποτα δεν μπορεί να προσαρμοστεί καλύτερα στις πραγματικές ανάγκες του ανθρώπου, από το έργο Του. Επομένως, από την οπτική γωνία του ανθρώπου, το έργο Του σχεδιάστηκε πολλές χιλιετίες πριν. Καθώς Εκείνος εργάζεται ανάμεσά σας τώρα, ενόσω κάνει έργο και μιλάει ενώ παράλληλα παρατηρεί την κατάσταση στην οποία βρίσκεστε, λέει τα κατάλληλα λόγια με το που συναντά την κάθε λογής κατάσταση, εκφέροντας αυτά ακριβώς τα λόγια που έχουν ανάγκη οι άνθρωποι. Πάρτε ως παράδειγμα το πρώτο στάδιο του έργου Του: τον καιρό της παίδευσης. Κατόπιν αυτού, οι άνθρωποι παρουσίαζαν συγκεκριμένη συμπεριφορά, ενεργούσαν επαναστατικά κατά κάποιον τρόπο, εμφανίστηκαν ορισμένες θετικές συνθήκες, αλλά και ορισμένες αρνητικές και το ανώτατο όριο αυτής της αρνητικότητας έφτασε σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο. Ο Θεός διεύθυνε το έργο Του βασιζόμενος σε όλα αυτά τα πράγματα, κι έτσι, τα χρησιμοποίησε για να επιτύχει ένα πολύ καλύτερο αποτέλεσμα για το έργο Του. Απλώς επιτελεί το έργο της παροχής ανάμεσα στους ανθρώπους σύμφωνα με τις τρέχουσες συνθήκες. Επιτελεί κάθε στάδιο του έργου ανάμεσα στους ανθρώπους σύμφωνα με τις πρακτικές συνθήκες. Ολόκληρη η δημιουργία είναι στα χέρια Του. Είναι δυνατόν να μην τις γνωρίζει; Λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες των ανθρώπων, ο Θεός επιτελεί το επόμενο βήμα του έργου, το οποίο πρέπει να πραγματοποιείται παντού και πάντα. Σε καμία περίπτωση αυτό το έργο δεν προγραμματίστηκε χιλιάδες χρόνια πριν. Αυτό αποτελεί ανθρώπινη σύλληψη! Εργάζεται ενώ παρατηρεί τα αποτελέσματα του έργου Του, και το έργο Του συνεχώς εντείνεται και εξελίσσεται. Καθώς παρατηρεί τα αποτελέσματα του έργου Του, επιτελεί το επόμενο βήμα Του. Χρησιμοποιεί πολλά πράγματα, προκειμένου να γίνει μια σταδιακή μετάβαση και το νέο έργο Του να γίνει προοδευτικά ορατό στους ανθρώπους. Αυτού του είδους το έργο είναι σε θέση να ικανοποιήσει τις ανάγκες των ανθρώπων, διότι ο Θεός γνωρίζει όλους τους ανθρώπους πολύ καλά. Έτσι επιτελεί το έργο Του από τον ουρανό. Ομοίως, ο ενσαρκωμένος Θεός επιτελεί το έργο Του με τον ίδιο τρόπο, σχεδιάζοντας σύμφωνα με την πραγματικότητα, και δουλεύοντας ανάμεσα στο ανθρώπινο γένος. Κανένα απ’ τα έργα Του δεν προγραμματίστηκε πριν τη δημιουργία του κόσμου, ούτε σχεδιάστηκε σχολαστικά εκ των προτέρων. Δύο χιλιάδες χρόνια μετά τη δημιουργία του κόσμου, ο Ιεχωβά είδε ότι η ανθρωπότητα είχε διαφθαρεί υπερβολικά, κι έτσι χρησιμοποίησε το στόμα του προφήτη Ησαΐα για να προφητεύσει ότι όταν η Εποχή του Νόμου τελειώσει, Εκείνος θα επιτελέσει το έργο της λύτρωσης της ανθρωπότητας την Εποχή της Χάριτος. Αυτό ήταν, φυσικά, το σχέδιο του Ιεχωβά, όμως αυτό το σχέδιο επίσης δημιουργήθηκε σύμφωνα με τις συνθήκες, τις οποίες Εκείνος παρατήρησε τότε. Σίγουρα δεν το σκέφτηκε αμέσως μετά τη δημιουργία του Αδάμ. Ο Ησαΐας εξέφρασε απλώς μια προφητεία, όμως ο Ιεχωβά δεν είχε κάνει εκ των προτέρων προετοιμασίες γι’ αυτό το έργο κατά την Εποχή του Νόμου. Αντιθέτως, ξεκίνησε αυτό το έργο στην αρχή της Εποχής της Χάριτος, όταν ο αγγελιοφόρος εμφανίστηκε στο όνειρο του Ιωσήφ και τον διαφώτισε, λέγοντάς του ότι ο Θεός θα ενσαρκωθεί, κι έτσι το έργο της ενσάρκωσης ξεκίνησε. Ο Θεός δεν προετοίμασε το έργο της ενσάρκωσης, όπως οι άνθρωποι φαντάζονται, μετά τη δημιουργία του κόσμου. Αυτό αποφασίστηκε μόνο σύμφωνα με το βαθμό της εξέλιξης της ανθρωπότητας και την κατάσταση του πολέμου Του με τον Σατανά.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Θα πρέπει να γνωρίζεις πώς εξελίχθηκε η ανθρωπότητα στο σύνολό της μέχρι τη σήμερον ημέρα» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 149

Όταν ο Θεός ενσαρκώνεται, το Πνεύμα Του κατεβαίνει σ’ έναν άνθρωπο. Με άλλα λόγια, το Πνεύμα του Θεού ενδύεται μια σάρκα. Επιτελεί το έργο Του πάνω στη γη, κι αντί να φέρει μαζί Του διάφορα περιορισμένου αριθμού βήματα, το έργο αυτό είναι εντελώς απεριόριστο. Το έργο που το Άγιο Πνεύμα πραγματοποιεί στη σάρκα, καθορίζεται επιπλέον από τα αποτελέσματα του έργου Του, ενώ χρησιμοποιεί αυτά τα πράγματα για να καθορίσει το χρονικό διάστημα, κατά το οποίο θα εργάζεται ενσαρκωμένο. Το Άγιο Πνεύμα αποκαλύπτει αμέσως κάθε βήμα του έργου Του∙ καθώς προχωρά, εξετάζει το έργο Του. Δεν υπάρχει τίποτα πιο υπερφυσικό από το ξεδίπλωμα των ορίων της ανθρώπινης φαντασίας. Είναι όπως το έργο του Ιεχωβά όταν δημιουργεί τον ουρανό, τη γη κι όλα τα πράγματα. Σχεδίασε και ενήργησε ταυτόχρονα. Διαχώρισε το φως από το σκοτάδι, κι έτσι δημιουργήθηκαν το πρωί και το βράδυ —αυτό πήρε μια μέρα. Την δεύτερη μέρα, δημιούργησε τον ουρανό, το οποίο επίσης πήρε μια μέρα, κι έπειτα δημιούργησε τη γη, τις θάλασσες, κι όσα ζουν σ’ αυτά, το οποίο επίσης πήρε μια μέρα. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι την έκτη μέρα, όταν ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο και τον άφησε να διαχειρίζεται όλα τα πράγματα πάνω στη γη, ώσπου την έβδομη μέρα, ολοκλήρωσε την δημιουργία όλων των πραγμάτων και αναπαύθηκε. Ο Θεός ευλόγησε την έβδομη μέρα και την όρισε ως άγια μέρα. Την επέλεξε ως άγια μέρα αφού είχε δημιουργήσει όλα τα πράγματα, όχι πριν τη δημιουργία τους. Αυτό το έργο, επίσης, πραγματοποιήθηκε αυθόρμητα. Πριν τη δημιουργία όλων των πραγμάτων, δεν είχε αποφασίσει να δημιουργήσει τον κόσμο σε έξι μέρες και να αναπαυθεί την έβδομη. Κάτι τέτοιο καθόλου δεν ισχύει. Δεν είπε κάτι τέτοιο ούτε το προγραμμάτισε. Σε καμία περίπτωση δεν είπε ότι η δημιουργία όλων των πραγμάτων θα ολοκληρωθεί την έκτη μέρα και την έβδομη θα αναπαυθεί. Αντιθέτως, δημιούργησε σύμφωνα με αυτό που φαινόταν καλό σ’ Εκείνον. Αφού ολοκλήρωσε τη δημιουργία των πάντων, ήταν ήδη η έκτη μέρα. Αν ήταν η πέμπτη μέρα όταν ολοκλήρωσε την δημιουργία των πάντων, τότε θα όριζε ως άγια μέρα την έκτη μέρα. Εν τούτοις, ολοκλήρωσε τη δημιουργία των πάντων την έκτη μέρα, κι έτσι, η έβδομη μέρα έγινε η άγια μέρα, κάτι που έχει περάσει από γενιά σε γενιά μέχρι σήμερα. Συνεπώς, το τρέχον έργο Του επιτελείται με τον ίδιο τρόπο. Μιλά και ικανοποιεί τις ανάγκες σας σύμφωνα με την κατάστασή σας. Δηλαδή, το Άγιο Πνεύμα μιλά και εργάζεται σύμφωνα με την κατάσταση των ανθρώπων∙ το Πνεύμα προσέχει τα πάντα και εργάζεται παντού και πάντα. Ό,τι κάνω, λέω, σας επιβάλλω και σας απονέμω, χωρίς εξαιρέσεις, είναι αυτό που χρειάζεστε. Έτσι, κανένα έργο Μου δεν διαχωρίζεται από την πραγματικότητα. Όλα είναι πραγματικά, διότι όλοι σας γνωρίζετε ότι «το Πνεύμα του Θεού προσέχει τα πάντα». Αν όλα αυτά είχαν αποφασιστεί εκ των προτέρων, δεν θα ήταν οριστικό; Πιστεύετε ότι ο Θεός επεξεργάστηκε έξι ολόκληρες χιλιετίες και στη συνέχεια προκαθόρισε ότι η ανθρωπότητα είναι ανυπότακτη, αντιδραστική, διεστραμμένη και δόλια, ότι έχει τη διαφθορά της σάρκας, σατανική διάθεση, ότι επιθυμεί ό,τι βλέπουν τα μάτια της και ενδιαφέρεται για την προσωπική της ευχαρίστηση. Αυτό δεν ήταν προκαθορισμένο από τον Θεό, αλλά μάλλον εξαιτίας της διαφθοράς του Σατανά. Κάποιοι θα πουν: «Ο Σατανάς δεν ήταν στο πλαίσιο δυνατοτήτων του Θεού; Ο Θεός προκαθόρισε ο Σατανάς να διαφθείρει τον άνθρωπο μ’ αυτόν τον τρόπο, και στη συνέχεια επιτέλεσε το έργο Του ανάμεσα στους ανθρώπους». Πραγματικά, θα προκαθόριζε ο Θεός ο Σατανάς να διαφθείρει την ανθρωπότητα; Είναι απλώς αρκετά πρόθυμος να επιτρέψει στην ανθρωπότητα να ζήσει μια κανονική ανθρώπινη ζωή. Θα έβαζε εμπόδια στη ζωή τους; Σε αυτή την περίπτωση, το να νικήσει τον Σατανά και να σώσει την ανθρωπότητα δεν θα αποτελούσε μια μάταιη προσπάθεια; Πώς θα μπορούσε η παρακοή της ανθρωπότητας να προκαθοριστεί; Στην πραγματικότητα, αυτό συνέβη εξαιτίας του πειράγματος από τον Σατανά. Πώς θα μπορούσε αυτό να προκαθοριστεί απ’ τον Θεό; Το πώς κατανοείτε εσείς τη φράση «Ο Σατανάς είναι στο πλαίσιο δυνατοτήτων του Θεού» κι αυτό για το οποίο μιλώ Εγώ όταν αναφέρομαι στη φράση αυτή, είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Σύμφωνα με τις δηλώσεις σας, «ο Θεός είναι παντοδύναμος, και ο Σατανάς είναι στα χέρια Του», άρα ο Σατανάς δεν θα Τον πρόδιδε. Μήπως δεν έχεις πει ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος; Η γνώση σας είναι πολύ ασαφής και δεν συμβαδίζει με την πραγματικότητα· ο άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να συλλάβει τις σκέψεις του Θεού ούτε μπορεί να συλλάβει ποτέ τη σοφία του Θεού! Ο Θεός είναι παντοδύναμος∙ αυτό δεν είναι καθόλου λάθος. Ο αρχάγγελος τον πρόδωσε, επειδή αρχικά ο Θεός τού έδωσε μια μερίδα εξουσίας. Φυσικά, αυτό ήταν ένα απροσδόκητο γεγονός, όπως το ότι η Εύα ενέδωσε στον πειρασμό του φιδιού. Όμως, ανεξαρτήτως από το πώς ο Σατανάς πραγματοποιεί την προδοσία του, σε αντίθεση με τον Θεό, εκείνος δεν είναι παντοδύναμος. Όπως είπατε, ο Σατανάς είναι ισχυρός. Ανεξαρτήτως από το τι κάνει, η εξουσία του Θεού πάντα τον νικά. Αυτή είναι η πραγματική έννοια πίσω από την ρήση «ο Θεός είναι παντοδύναμος και ο Σατανάς είναι στα χέρια Του». Επομένως, ο πόλεμός Του εναντίον του Σατανά πρέπει να διεξάγεται ένα βήμα τη φορά. Επίσης, Εκείνος σχεδιάζει το έργο Του σε απάντηση των τεχνασμάτων του Σατανά. Δηλαδή, σύμφωνα με την εποχή, Εκείνος σώζει τους ανθρώπους και αποκαλύπτει την σοφία και την παντοδυναμία Του. Ομοίως, το έργο των εσχάτων ημερών δεν προκαθορίστηκε πριν την Εποχή της Χάριτος· όχι με έναν μεθοδικό τρόπο όπως αυτόν: Πρώτα, κάνει να αλλάξει η εξωτερική διάθεση του ανθρώπου. Δεύτερον, κάνει τον άνθρωπο να λάβει την παίδευση και τις δοκιμασίες Του. Τρίτον, κάνει τον άνθρωπο να βιώσει τη δοκιμασία του θανάτου. Τέταρτον, κάνει τον άνθρωπο να βιώσει τον καιρό της αγάπης για τον Θεό και να εκφράσει την απόφαση του δημιουργημένου όντος. Πέμπτον, κάνει τον άνθρωπο να δει το θέλημα του Θεού και να γνωρίσει ολοκληρωτικά τον Θεό, κι έπειτα ολοκληρώνει τον άνθρωπο. Δεν τα σχεδίασε όλα αυτά κατά την Εποχή της Χάριτος. Αντιθέτως, ξεκίνησε να τα σχεδιάζει την παρούσα εποχή. Ο Σατανάς βρίσκεται εν δράσει∙ το ίδιο κι ο Θεός. Ο Σατανάς εκφράζει την διεφθαρμένη διάθεσή του, ενώ ο Θεός μιλά απευθείας και αποκαλύπτει ορισμένα ουσιώδη πράγματα. Αυτό είναι το έργο που επιτελείται σήμερα, και αυτή η ίδια βασική αρχή χρησιμοποιήθηκε εδώ και πολύ καιρό, μετά την δημιουργία του κόσμου.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Θα πρέπει να γνωρίζεις πώς εξελίχθηκε η ανθρωπότητα στο σύνολό της μέχρι τη σήμερον ημέρα» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 150

Αρχικά, ο Θεός δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα, αλλά και ένα φίδι. Ανάμεσα σε όλα τα πράγματα, το φίδι ήταν το πιο δηλητηριώδες. Το σώμα του περιείχε δηλητήριο και ο Σατανάς το πήρε για να το χρησιμοποιήσει. Το φίδι ήταν αυτό που έβαλε την Εύα στον πειρασμό να αμαρτήσει. Ο Αδάμ αμάρτησε μετά την Εύα, και οι δυο τους ήταν πλέον σε θέση να ξεχωρίσουν το καλό από το κακό. Αν ο Ιεχωβά γνώριζε ότι το φίδι θα έβαζε την Εύα σε πειρασμό και η Εύα με τη σειρά της τον Αδάμ, γιατί τους τοποθέτησε όλους μαζί σε έναν κήπο; Αν ήταν σε θέση να προβλέψει αυτά τα πράγματα, γιατί δημιούργησε το φίδι και το τοποθέτησε μέσα στον Κήπο της Εδέμ; Γιατί ο Κήπος της Εδέμ περιείχε καρπούς του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού; Είχε σκοπό να τους βάλει να φάνε τον καρπό; Όταν ο Ιεχωβά κατέφτασε, ούτε ο Αδάμ ούτε η Εύα τόλμησαν να Τον αντιμετωπίσουν, και μόνο τότε ο Ιεχωβά έμαθε ότι είχαν φάει τον καρπό του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού και είχαν πέσει θύματα της εξαπάτησης του φιδιού. Τελικά, καταράστηκε το φίδι, αλλά και τον Αδάμ και την Εύα. Όταν οι δυο τους έφαγαν τον καρπό του δέντρου, ο Ιεχωβά δεν είχε καμία γνώση της πράξης τους. Η ανθρωπότητα διεφθάρη σε σημείο να καταστεί κακή και σεξουαλικά ασύδοτη, και σε σημείο που όσα έκρυβαν στην καρδιά τους, να είναι όλα μες στην κακία και την αδικία. Όλα ήταν ακάθαρτα. Ο Ιεχωβά, τότε, μετάνιωσε που δημιούργησε την ανθρωπότητα. Έπειτα, πραγματοποίησε το έργο της καταστροφής του κόσμου με έναν κατακλυσμό, από τον οποίο ο Νώε και οι γιοι του επιβίωσαν. Στην πραγματικότητα, μερικά πράγματα δεν είναι τόσο υψηλά και υπερφυσικά, όπως ο άνθρωπος ενδεχομένως φαντάζεται. Μερικοί ρωτούν: «Αφού ο Θεός γνώριζε ότι ο αρχάγγελος θα Τον πρόδιδε, γιατί τον δημιούργησε;» Τα γεγονότα έχουν ως εξής: Όταν η γη δεν υπήρχε ακόμα, ο αρχάγγελος ήταν ο σπουδαιότερος από τους αγγέλους του ουρανού. Είχε δικαιοδοσία πάνω σε όλους τους αγγέλους στον ουρανό. Αυτή ήταν η εξουσία που ο Θεός τού παραχώρησε. Με εξαίρεση τον Θεό, ήταν ο σπουδαιότερος από τους αγγέλους του ουρανού. Όταν αργότερα ο Θεός δημιούργησε την ανθρωπότητα, ο αρχάγγελος διέπραξε μια μεγαλύτερη προδοσία εναντίον του Θεού στη γη. Λέω ότι πρόδωσε τον Θεό, διότι ήθελε να διαχειρίζεται την ανθρωπότητα και να ξεπεράσει την εξουσία του Θεού. Ο αρχάγγελος ήταν αυτός που έβαλε την Εύα στον πειρασμό να αμαρτήσει. Το έκανε, διότι επιθυμούσε να εγκαθιδρύσει το βασίλειό του στη γη και να κάνει τον άνθρωπο να προδώσει τον Θεό και να υπακούει εκείνον αντ’ Αυτού. Είδε ότι υπήρχαν πολλά πράγματα που τον υπάκουσαν· οι άγγελοι τον υπάκουσαν, και το ίδιο έκανε κι ο άνθρωπος στη γη. Τα πουλιά, τα κτήνη, τα δέντρα, τα δάση, τα βουνά, τα ποτάμια κι όλα τα πράγματα πάνω στη γη ήταν κάτω απ’ την φροντίδα του ανθρώπου —δηλαδή του Αδάμ και της Εύας— την στιγμή που ο Αδάμ και η Εύα τον υπάκουσαν. Έτσι, ο αρχάγγελος επιθυμούσε να ξεπεράσει την εξουσία του Θεού και να Τον προδώσει. Αργότερα, οδήγησε πολλούς αγγέλους στο να προδώσουν τον Θεό, οι οποίοι κατόπιν εξελίχθηκαν σε διάφορα ακάθαρτα πνεύματα. Η εξέλιξη της ανθρωπότητας μέχρι σήμερα δεν έχει προκληθεί από την διαφθορά του αρχαγγέλου; Η ανθρωπότητα είναι μόνο έτσι όπως είναι σήμερα, διότι ο αρχάγγελος πρόδωσε τον Θεό και διέφθειρε την ανθρωπότητα. Αυτό το βήμα προς βήμα έργο δεν είναι καθόλου ασαφές και απλό, όπως οι άνθρωποι φαντάζονται. Ο Σατανάς προχώρησε σ’ αυτή την προδοσία για κάποιον λόγο, ωστόσο οι άνθρωποι είναι ανήμποροι να κατανοήσουν ένα τόσο απλό πράγμα. Γιατί ο Θεός δημιούργησε τον ουρανό, τη γη και όλα τα πράγματα, αλλά και τον Σατανά; Από τη στιγμή που ο Θεός απεχθάνεται τον Σατανά τόσο πολύ, και ο Σατανάς είναι εχθρός Του, γιατί δημιούργησε τον Σατανά; Δημιουργώντας τον Σατανά, δεν δημιούργησε έναν εχθρό; Στην πραγματικότητα, ο Θεός δεν δημιούργησε έναν εχθρό. Αντιθέτως, δημιούργησε έναν άγγελο, και αργότερα ο άγγελος Τον πρόδωσε. Το κύρος του ήταν τόσο μεγάλο, που θέλησε να προδώσει τον Θεό. Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι αυτό ήταν σύμπτωση, όμως ήταν και μια αναπόφευκτη εξέλιξη. Είναι παρόμοιο με το ότι κάποιος θα πεθάνει αναπόφευκτα σε μια συγκεκριμένη ηλικία. Τα πράγματα πάντοτε εξελίσσονται μέχρι ένα συγκεκριμένο στάδιο. Υπάρχουν κάποιοι παράλογοι που λένε: «Από τη στιγμή που ο Σατανάς είναι εχθρός Σου, γιατί τον δημιούργησες; Δεν γνώριζες ότι ο αρχάγγελος θα Σε πρόδιδε; Δεν μπορείς να κοιτάζεις μέσα στους αιώνες; Δεν γνώριζες την φύση του; Από τη στιγμή που γνώριζες ξεκάθαρα ότι θα Σε πρόδιδε, γιατί τον έκανες αρχάγγελο; Ακόμα κι αν κάποιος αγνοεί το θέμα της προδοσίας του, και πάλι ηγήθηκε τόσων αγγέλων και κατέβηκε στον κόσμο των θνητών για να διαφθείρει την ανθρωπότητα. Μέχρι αυτή τη μέρα, Εσύ είσαι ανήμπορος να ολοκληρώσεις το έξι χιλιάδων ετών σχέδιο διαχείρισης». Είναι σωστά αυτά τα λόγια; Όταν σκέφτεσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο, δεν βάζεις τον εαυτό σου σε μεγαλύτερες σκοτούρες απ’ ό,τι χρειάζεται; Επίσης, άλλοι λένε: «Αν ο Σατανάς δεν είχε διαφθείρει την ανθρωπότητα μέχρι σήμερα, ο Θεός δεν θα είχε σώσει την ανθρωπότητα κατ’ αυτόν τον τρόπο. Στην περίπτωση αυτή, η σοφία και η παντοδυναμία του Θεού δεν θα ήταν ορατές. Πού θα εκδηλωνόταν η σοφία Του; Συνεπώς, ο Θεός δημιούργησε την ανθρώπινη φυλή για τον Σατανά. Στο μέλλον, θα φανέρωνε την παντοδυναμία Του —διαφορετικά, πώς θα ανακάλυπτε ο άνθρωπος την σοφία του Θεού; Αν ο άνθρωπος δεν εναντιωνόταν και δεν ενεργούσε με ανυποταξία σ’ Εκείνον, δεν θα ήταν απαραίτητη η δική του δράση προκειμένου να εκδηλωθούν. Αν όλη η δημιουργία Τον λάτρευε και Τον υπάκουε, Εκείνος δεν θα είχε δουλειά να κάνει». Αυτό απέχει ακόμα περισσότερο από την πραγματικότητα των πραγμάτων, διότι δεν υπάρχει τίποτα το ακάθαρτο στον Θεό, κι έτσι Εκείνος δεν μπορεί να δημιουργήσει ακαθαρσία. Αποκαλύπτει τις πράξεις Του τώρα, μόνο για να νικήσει τον εχθρό Του, να σώσει την ανθρωπότητα, την οποία Εκείνος δημιούργησε, να νικήσει τους δαίμονες και τον Σατανά, οι οποίοι Τον μισούν, Τον προδίδουν και εναντιώνονται σ’ Αυτόν, αυτοί που ήταν κάτω από το κράτος Του και στην αρχή Του ανήκαν. Θέλει να νικήσει αυτούς τους δαίμονες και, προκειμένου να το κάνει, αποκαλύπτει την παντοδυναμία Του σε όλα τα πράγματα. Η ανθρωπότητα και όλα τα πράγματα πάνω στη γη είναι τώρα υπό την σφαίρα επιρροής του Σατανά και των πονηρών πνευμάτων. Ο Θεός θέλει να αποκαλύψει τις πράξεις Του σε όλα τα πράγματα, ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να Τον γνωρίσουν, κι έτσι να νικήσουν τον Σατανά και να κατατροπώσουν εντελώς τους εχθρούς Του. Ολόκληρο αυτό το έργο ολοκληρώνεται μέσα από την αποκάλυψη των πράξεών Του. Όλα Του τα δημιουργήματα βρίσκονται υπό τη σφαίρα επιρροής του Σατανά, κι έτσι, Εκείνος επιθυμεί να τους αποκαλύψει την παντοδυναμία Του και, μ’ αυτόν τον τρόπο, να νικήσει τον Σατανά. Αν δεν υπήρχε Σατανάς, δεν θα χρειαζόταν να αποκαλύψει τις πράξεις Του. Αν ο Σατανάς δεν πείραζε την ανθρωπότητα, Εκείνος θα την είχε και πάλι δημιουργήσει και θα την οδηγούσε να ζήσει στον Κήπο της Εδέμ. Γιατί δεν αποκάλυψε ποτέ όλες τις πράξεις Του για τους αγγέλους και τους αρχαγγέλους πριν την προδοσία του Σατανά; Αν οι άγγελοι και οι αρχάγγελοι Τον είχαν γνωρίσει και Τον είχαν από την αρχή υπακούσει, τότε Εκείνος δεν θα είχε επιτελέσει αυτές τις χωρίς νόημα πράξεις του έργου. Εξαιτίας της ύπαρξης του Σατανά και των δαιμόνων, οι άνθρωποι εναντιώνονται σ’ Αυτόν και βρίθουν από ανυπότακτη διάθεση, κι έτσι ο Θεός επιθυμεί ν’ αποκαλύψει τις πράξεις Του. Επειδή επιθυμεί να κάνει πόλεμο με τον Σατανά, πρέπει να χρησιμοποιήσει την δική Του εξουσία και όλες τις πράξεις Του για να τον νικήσει. Με αυτόν τον τρόπο, το έργο της σωτηρίας που πραγματοποιεί στην ανθρωπότητα, θα επιτρέψει στους ανθρώπους να δουν τη σοφία και την παντοδυναμία Του. Το έργο που κάνει σήμερα ο Θεός, είναι γεμάτο νόημα, και σε καμιά περίπτωση δεν θυμίζει αυτό που κάποιοι άνθρωποι λένε: «Το έργο που κάνεις δεν είναι αντιφατικό; Αυτό το διαδοχικό έργο δεν σε βάζει απλώς σε μπελάδες; Δημιούργησες τον Σατανά, έπειτα τον άφησες να σε προδώσει και να Σου εναντιωθεί∙ δημιούργησες την ανθρωπότητα, έπειτα την παρέδωσες στον Σατανά και επέτρεψες στον Αδάμ και την Εύα να υποκύψουν στον πειρασμό. Από τη στιγμή που έκανες αυτά τα πράγματα εσκεμμένα, γιατί αποστρέφεσαι την ανθρωπότητα; Γιατί αποστρέφεσαι τον Σατανά; Όλα αυτά δεν είναι δικά Σου δημιουργήματα; Τι είναι αυτό που μισείς;» Πολλοί παράλογοι άνθρωποι θα το πουν αυτό. Θέλουν να αγαπούν τον Θεό, όμως μέσα στην καρδιά τους παραπονιούνται για τον Θεό —πόσο αντιφατικό! Δεν κατανοείς την αλήθεια, έχεις πάρα πολλές υπερφυσικές σκέψεις, κι επιπλέον ισχυρίζεσαι ότι αυτό είναι λάθος του Θεού —πόσο παράλογος είσαι! Εσύ είσαι αυτός που παραποιεί την αλήθεια∙ δεν είναι λάθος του Θεού! Κάποιοι άνθρωποι ακόμα θα παραπονιούνται ξανά και ξανά: «Εσύ ήσουν Αυτός που δημιούργησε τον Σατανά κι Εσύ που τον έριξες στον κόσμο των ανθρώπων και του παρέδωσες την ανθρωπότητα. Η ανθρωπότητα κατέχει σατανική διάθεση. Αντί να τους συγχωρήσεις, τους αποστρέφεσαι ως ένα βαθμό. Στην αρχή, αγάπησες την ανθρωπότητα ως ένα βαθμό και τώρα αποστρέφεσαι την ανθρωπότητα. Εσύ είσαι αυτός που αποστρέφεται και αγαπά την ανθρωπότητα —ποια είναι η εξήγηση γι’ αυτό; Αυτό δεν είναι αντίφαση;» Ανεξάρτητα απ’ το πώς το βλέπετε, αυτό συμβαίνει στον ουρανό: Ο αρχάγγελος πρόδωσε τον Θεό μ’ αυτόν τον τρόπο κι έτσι η ανθρωπότητα διεφθάρη και συνέχισε μέχρι σήμερα μ’ αυτόν τον τρόπο. Ανεξάρτητα απ’ το πώς την εκφράζετε, αυτή είναι όλη η ιστορία. Όμως, πρέπει να καταλάβετε ότι ο Θεός πραγματοποιεί το σημερινό έργο, προκειμένου να σας σώσει και προκειμένου να νικήσει τον Σατανά.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Θα πρέπει να γνωρίζεις πώς εξελίχθηκε η ανθρωπότητα στο σύνολό της μέχρι τη σήμερον ημέρα» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 151

Ο Θεός χρησιμοποιεί τη διαχείριση των ανθρώπων για να νικήσει τον Σατανά. Διαφθείροντας τους ανθρώπους, ο Σατανάς φέρνει τον άνθρωπο πιο κοντά στην τύχη του και ενοχλεί το έργο του Θεού. Από την άλλη πλευρά, έργο του Θεού είναι η σωτηρία της ανθρωπότητας. Ποιο βήμα του προσωπικού έργου του Θεού δεν έχει ως σκοπό να σώσει την ανθρωπότητα; Ποιο βήμα δεν έχει ως σκοπό να εξαγνίσει τους ανθρώπους, να τους κάνει να πράττουν τη δικαιοσύνη και να ζουν κατά τρόπο που δημιουργεί μια εικόνα που μπορεί να αγαπηθεί; Ο Σατανάς, όμως, δεν κάνει αυτό. Διαφθείρει την ανθρωπότητα. Ακατάπαυστα διενεργεί το έργο της διαφθοράς της ανθρωπότητας μέσα στο σύμπαν. Φυσικά, ο Θεός επίσης επιτελεί το δικό Του έργο. Δεν δίνει καμιά σημασία στον Σατανά. Ανεξάρτητα από το πόση εξουσία έχει ο Σατανάς, την εξουσία του εξακολουθεί να του τη δίνει ο Θεός. Απλώς, ο Θεός δεν δίνει στην πραγματικότητα όλη Του την εξουσία, ανεξάρτητα από το τι κάνει ο Σατανάς, δεν μπορεί να ξεπεράσει τον Θεό κι βρίσκεται πάντα στο πλαίσιο δυνατοτήτων του Θεού. Ο Θεός δεν αποκάλυψε καμία από τις πράξεις Του ενώ βρισκόταν στον ουρανό. Απλώς έδωσε στον Σατανά μια μικρή μερίδα εξουσίας για να του επιτρέψει να ασκεί τον έλεγχο πάνω στους αγγέλους. Επομένως, ανεξάρτητα από το τι κάνει, δεν μπορεί να ξεπεράσει την εξουσία του Θεού, διότι η εξουσία που του έδωσε αρχικά ο Θεός είναι περιορισμένη. Ενώ ο Θεός εργάζεται, ο Σατανάς ενοχλεί. Τις έσχατες ημέρες, η ενόχλησή του θα τελειώσει. Ομοίως, το έργο του Θεού θα έχει τελειώσει και το είδος των ατόμων που ο Θεός επιθυμεί να ολοκληρώσει, θα έχουν ολοκληρωθεί. Ο Θεός καθοδηγεί τους ανθρώπους θετικά. Η ζωή Του είναι νερό που δίνει ζωή, αμέτρητη και χωρίς όρια. Ο Σατανάς έχει διαφθείρει τον άνθρωπο μέχρι ένα συγκεκριμένο βαθμό. Στο τέλος, το νερό της ζωής που δίνει ζωή, θα ολοκληρώσει τον άνθρωπο, και θα είναι αδύνατο για τον Σατανά να αναμειχθεί και να φέρει εις πέρας το έργο του. Έτσι, ο Θεός τελικά θα αποκτήσει αυτούς τους ανθρώπους. Ο Σατανάς εξακολουθεί να αρνείται να το αποδεχτεί αυτό τώρα. Συνεχώς τα βάζει με τον Θεό, αλλά ο Θεός δεν του δίνει καμιά σημασία. Έχει πει, θα νικήσω όλες τις σατανικές σκοτεινές δυνάμεις κι όλες τις σκοτεινές επιρροές. Αυτό είναι το έργο που πρέπει να πραγματοποιηθεί τώρα εν σαρκί, κι αυτό είναι επίσης το νόημα της ενσάρκωσης. Να ολοκληρώσει το στάδιο του έργου της νίκης κατά του Σατανά τις έσχατες ημέρες, προκειμένου να αφανίσει όλα τα πράγματα που ανήκουν στον Σατανά. Η νίκη του Θεού επί του Σατανά είναι μια αναπόφευκτη εξέλιξη! Στην πραγματικότητα, ο Σατανάς έχει αποτύχει προ πολλού. Όταν το ευαγγέλιο άρχισε να διαδίδεται στα εδάφη του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, δηλαδή, όταν ο ενσαρκωμένος Θεός άρχισε να εργάζεται και αυτό το έργο τέθηκε σε εφαρμογή, ο Σατανάς νικήθηκε εντελώς, διότι σκοπός της ενσάρκωσης ήταν να νικήσει τον Σατανά. Ο Σατανάς είδε ότι ο Θεός είχε και πάλι ενσαρκωθεί και είχε ξεκινήσει να επιτελεί το έργο Του, κι ότι καμιά δύναμη δεν μπορούσε να σταματήσει αυτό το έργο. Συνεπώς, έμεινε αποσβολωμένος όταν είδε αυτό το έργο, και δεν τόλμησε να κάνει άλλο έργο. Αρχικά, ο Σατανάς σκέφτηκε ότι κι ο ίδιος κατέχει άπλετη σοφία, κι έτσι διέκοπτε και ενοχλούσε το έργο του Θεού. Όμως, δεν περίμενε να έχει ενσαρκωθεί ξανά ο Θεός, κι ότι στο έργο Του, ο Θεός είχε χρησιμοποιήσει την δική του αποστασία για να εξυπηρετήσει ως αποκάλυψη και κρίση για την ανθρωπότητα, και με αυτόν τον τρόπο, να κατακτήσει την ανθρωπότητα και να τον νικήσει. Ο Θεός είναι πιο σοφός απ’ αυτόν, και το έργο Του τον ξεπερνά κατά πολύ. Συνεπώς, προηγουμένως ανέφερα το εξής: Το έργο που επιτελώ, πραγματοποιείται ως απάντηση των τεχνασμάτων του Σατανά. Στο τέλος, θα αποκαλύψω την παντοδυναμία τη δική Μου και την αδυναμία του Σατανά. Όταν ο Θεός επιτελεί το έργο Του, ο Σατανάς τον ακολουθεί κατά πόδας, ώσπου στο τέλος να νικηθεί —δεν θα ξέρει καν από πού του ήρθε! Θα συνειδητοποιήσει την αλήθεια μόνον όταν θα έχει ήδη κατατροπωθεί και συντριβεί. Εκείνη τη στιγμή, ήδη θα καίγεται στη λίμνη της φωτιάς. Δεν θα είναι τότε αρκετά πειστικό; Διότι δεν θα έχει άλλες μηχανορραφίες να χρησιμοποιήσει.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Θα πρέπει να γνωρίζεις πώς εξελίχθηκε η ανθρωπότητα στο σύνολό της μέχρι τη σήμερον ημέρα» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 152

Το έργο του Θεού ανάμεσα στους ανθρώπους είναι αδιαχώριστο από τον άνθρωπο, γιατί ο άνθρωπος είναι το αντικείμενο αυτού του έργου και το μοναδικό πλάσμα του Θεού που μπορεί να γίνει μάρτυράς Του. Η ζωή του ανθρώπου και όλες οι δραστηριότητές του είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τον Θεό και όλες ελέγχονται από τα χέρια του Θεού, και μπορεί να ειπωθεί ότι κανένα άτομο δεν μπορεί να υπάρξει ανεξάρτητα από τον Θεό. Κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί αυτό, γιατί είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός. Όλα όσα κάνει ο Θεός είναι προς όφελος της ανθρωπότητας και απευθύνεται στις μηχανορραφίες του Σατανά. Όλα όσα χρειάζεται ο άνθρωπος προέρχονται από τον Θεό και ο Θεός είναι η πηγή της ζωής του ανθρώπου. Έτσι, ο άνθρωπος είναι απλώς ανίκανος να χωρίσει από τον Θεό. Ο Θεός, επιπλέον, ποτέ δεν είχε καμία πρόθεση να χωρίσει από τον άνθρωπο. Το έργο που κάνει ο Θεός είναι για χάρη ολόκληρης της ανθρωπότητας και οι σκέψεις Του είναι πάντα αγαθές. Επομένως, για τον άνθρωπο, το έργο του Θεού και οι σκέψεις του Θεού (δηλαδή το θέλημα του Θεού) είναι και τα δύο «οράματα» που πρέπει να γνωρίζει ο άνθρωπος. Αυτά τα οράματα είναι, επίσης, η διαχείριση του Θεού και το έργο που δεν μπορεί να γίνει από τον άνθρωπο. Οι απαιτήσεις που ο Θεός έχει από τον άνθρωπο κατά το έργο Του, εν τω μεταξύ, ονομάζονται οι «πράξεις» του ανθρώπου. Τα οράματα είναι το έργο του ίδιου του Θεού ή είναι το θέλημά Του για την ανθρωπότητα ή οι στόχοι και η σημασία του έργου Του. Τα οράματα μπορεί επίσης να ειπωθεί ότι αποτελούν μέρος της διαχείρισης, διότι αυτή η διαχείριση είναι το έργο του Θεού και απευθύνεται στον άνθρωπο, πράγμα που σημαίνει ότι είναι το έργο που κάνει ο Θεός ανάμεσα στους ανθρώπους. Αυτό το έργο είναι η απόδειξη και το μονοπάτι μέσω του οποίου ο άνθρωπος καταφέρνει να γνωρίσει τον Θεό, και είναι ύψιστης σημασίας για τον άνθρωπο. Εάν, αντί να δίνουν προσοχή στη γνώση του έργου του Θεού, οι άνθρωποι δίνουν προσοχή μόνο στα δόγματα της πίστης στον Θεό ή σε ανούσιες και ασήμαντες λεπτομέρειες, τότε απλώς δεν θα γνωρίσουν τον Θεό και, επιπλέον, δεν θα είναι κάποιοι που επιθυμεί η καρδιά του Θεού. Το έργο του Θεού είναι εξαιρετικά βοηθητικό ως προς τη γνώση του ανθρώπου για τον Θεό και ονομάζεται οράματα. Αυτά τα οράματα είναι το έργο του Θεού, το θέλημα του Θεού και οι στόχοι και η σημασία του έργου του Θεού. Όλα ωφελούν τον άνθρωπο. Οι πράξεις αναφέρονται σε αυτό που πρέπει να γίνει από τον άνθρωπο, αυτό που πρέπει να γίνει από τα πλάσματα που ακολουθούν τον Θεό. Είναι, επίσης, καθήκον του ανθρώπου. Αυτό που υποτίθεται ότι κάνει ο άνθρωπος δεν είναι κάτι που κατανοήθηκε από τον άνθρωπο εξαρχής, αλλά είναι οι απαιτήσεις που ο Θεός έχει από τον άνθρωπο κατά τη διάρκεια του έργου Του. Αυτές οι απαιτήσεις γίνονται βαθμιαία βαθύτερες και πιο υψηλές καθώς ο Θεός εργάζεται. Για παράδειγμα, κατά την Εποχή του Νόμου, ο άνθρωπος έπρεπε να ακολουθεί τον νόμο, και κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ο άνθρωπος έπρεπε να φέρει τον σταυρό. Η Εποχή της Βασιλείας είναι διαφορετική: Οι απαιτήσεις του ανθρώπου είναι υψηλότερες από ό,τι κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου και της Εποχής της Χάριτος. Καθώς τα οράματα γίνονται όλο και πιο υψηλά, οι απαιτήσεις του ανθρώπου γίνονται ολοένα και υψηλότερες και καθίστανται όλο και πιο ξεκάθαρες και πιο πραγματικές. Ομοίως, τα οράματα γίνονται ολοένα και πιο αληθινά. Αυτά τα πολλά και αληθινά οράματα δεν συντελούν μόνο στην υπακοή του ανθρώπου στον Θεό, αλλά, περισσότερο, συντελούν στη γνώση του όσον αφορά τον Θεό.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το έργο του Θεού και οι πράξεις του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 153

Σε σύγκριση με τις προηγούμενες εποχές, το έργο του Θεού κατά την εποχή της Βασιλείας είναι πιο πρακτικό, περισσότερο κατευθυνόμενο προς την ουσία του ανθρώπου και προς τις αλλαγές στη διάθεσή του και πιο ικανό να γίνει μάρτυρας του ίδιου του Θεού για όλους εκείνους που Τον ακολουθούν. Με άλλα λόγια, κατά τη διάρκεια της Εποχής της Βασιλείας, καθώς Εκείνος εργάζεται, ο Θεός δείχνει περισσότερο τον εαυτό Του στον άνθρωπο από οποιαδήποτε άλλη φορά στο παρελθόν, πράγμα που σημαίνει ότι τα οράματα που πρέπει να γίνουν γνωστά στον άνθρωπο είναι υψηλότερα από ό,τι ήταν σε οποιαδήποτε προηγούμενη εποχή. Επειδή το έργο του Θεού μεταξύ των ανθρώπων έχει εισέλθει σε πρωτόγνωρες περιοχές, τα οράματα που γνωρίζει ο άνθρωπος κατά την εποχή της Βασιλείας είναι τα υψηλότερα μεταξύ όλου του έργου διαχείρισης. Το έργο του Θεού έχει εισέλθει σε πρωτόγνωρες περιοχές και έτσι, τα οράματα που πρέπει να γνωρίζει ο άνθρωπος έχουν γίνει υψηλότερα από όλα τα οράματα και οι επακόλουθες πράξεις του ανθρώπου είναι επίσης υψηλότερες από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη προηγούμενη εποχή, γιατί οι πράξεις των ανθρώπων αλλάζουν, συμβαδίζοντας με τα οράματα, και η τελειότητα των οραμάτων σηματοδοτεί, επίσης, την τελειότητα των απαιτήσεων του ανθρώπου. Μόλις η διαχείριση του Θεού σταματήσει, τότε παύουν και οι πράξεις του ανθρώπου, και χωρίς το έργο του Θεού ο άνθρωπος δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να διατηρήσει το δόγμα των παρελθόντων χρόνων, αλλιώς απλώς δεν θα έχει πού να στραφεί. Χωρίς νέα οράματα, δεν θα υπάρξουν νέες πράξεις από τον άνθρωπο· χωρίς πλήρη οράματα, δεν θα υπάρξουν τέλειες πράξεις από τον άνθρωπο· χωρίς υψηλότερα οράματα, δεν θα υπάρξουν υψηλότερες πράξεις από τον άνθρωπο. Οι πράξεις του ανθρώπου αλλάζουν με τα βήματα του Θεού και, επίσης, η γνώση και η εμπειρία του ανθρώπου αλλάζουν με το έργο του Θεού. Ανεξάρτητα από το πόσο ικανός είναι ο άνθρωπος, εξακολουθεί να είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον Θεό και αν ο Θεός σταματούσε να εργάζεται για μια μόνο στιγμή, τότε ο άνθρωπος θα πέθαινε αμέσως, από την οργή Του. Ο άνθρωπος δεν έχει τίποτα για να καυχηθεί, διότι, ανεξάρτητα από το πόσο υψηλή είναι η γνώση του ανθρώπου σήμερα, ανεξάρτητα από το πόσο βαθιές είναι οι εμπειρίες του, είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με το έργο του Θεού —γιατί οι πράξεις του ανθρώπου και αυτό που πρέπει να αναζητήσει στην πίστη του στον Θεό, είναι αδιαχώριστα από τα οράματα. Σε κάθε περίπτωση του έργου του Θεού, υπάρχουν οράματα που θα πρέπει να γνωρίζει ο άνθρωπος και, ακολουθώντας τα αυτά, τίθενται κατάλληλες απαιτήσεις στον άνθρωπο. Χωρίς αυτά τα οράματα ως θεμέλιο, ο άνθρωπος θα ήταν απλώς ανίκανος να κάνει πράξεις, ούτε θα μπορούσε να ακολουθήσει ακλόνητα τον Θεό. Εάν ο άνθρωπος δεν ξέρει τον Θεό αλλά ούτε καταλαβαίνει το θέλημα του Θεού, τότε όλα όσα κάνει είναι μάταια και δεν μπορούν να εγκριθούν από τον Θεό. Ανεξάρτητα από το πόσο άφθονα είναι τα δώρα του ανθρώπου, παραμένει αχώριστος από το έργο του Θεού και την καθοδήγηση του Θεού. Ανεξάρτητα από το πόσο καλές ή σε αφθονία είναι οι ενέργειες του ανθρώπου, δεν μπορούν να αντικαταστήσουν το έργο του Θεού. Και έτσι, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί η πράξη του ανθρώπου να διαχωριστεί από τα οράματα. Όσοι δεν αποδέχονται τα νέα οράματα, δεν έχουν καθόλου νέες πράξεις. Οι πράξεις τους δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια, διότι ακολουθούν το δόγμα και τηρούν τον νεκρό νόμο· δεν έχουν καθόλου νέα οράματα και, ως εκ τούτου, δεν κάνουν πράξη τίποτα στη νέα εποχή. Έχασαν τα οράματα, και με αυτόν τον τρόπο, έχασαν επίσης και το έργο του Αγίου Πνεύματος και έχασαν και την αλήθεια. Εκείνοι που είναι χωρίς την αλήθεια, είναι οι απόγονοι του παραλογισμού, είναι η ενσάρκωση του Σατανά. Ό,τι και αν είναι κάποιος, δεν μπορεί να υφίσταται χωρίς τα οράματα του έργου του Θεού και δεν μπορεί να στερηθεί την παρουσία του Αγίου Πνεύματος· μόλις χάσει τα οράματα, κατεβαίνει αμέσως στον Άδη και ζει στο σκοτάδι. Οι άνθρωποι χωρίς οράματα είναι εκείνοι που ακολουθούν τον Θεό ανόητα, είναι αυτοί που στερούνται του έργου του Αγίου Πνεύματος και ζουν στην κόλαση. Αυτοί οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια και κρεμάνε το όνομα του Θεού σαν πινακίδα. Όσοι δεν γνωρίζουν το έργο του Αγίου Πνεύματος, δεν γνωρίζουν τον ενσαρκωμένο Θεό, δεν γνωρίζουν τα τρία στάδια του έργου στο σύνολο της διαχείρισης του Θεού —δεν γνωρίζουν τα οράματα και έτσι παραμένουν χωρίς την αλήθεια. Και δεν είναι όλοι αυτοί που δεν κατέχουν την αλήθεια εκείνοι που πράττουν το κακό; Εκείνοι που είναι πρόθυμοι να κάνουν την αλήθεια πράξη, που είναι πρόθυμοι να αναζητήσουν τη γνώση του Θεού και που συνεργάζονται πραγματικά με τον Θεό είναι άνθρωποι για τους οποίους τα οράματα λειτουργούν ως θεμέλιο. Εγκρίνονται από τον Θεό επειδή συνεργάζονται με τον Θεό και αυτή η συνεργασία είναι που πρέπει να γίνει πράξη από τον άνθρωπο.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το έργο του Θεού και οι πράξεις του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 154

Στα οράματα ενυπάρχουν πολλά μονοπάτια για να γίνουν πράξη. Οι πρακτικές απαιτήσεις για τον άνθρωπο περιλαμβάνονται επίσης στα οράματα, όπως και το έργο του Θεού που πρέπει να γίνει γνωστό στον άνθρωπο. Στο παρελθόν, κατά τη διάρκεια των ειδικών συγκεντρώσεων ή των μεγάλων συγκεντρώσεων που πραγματοποιήθηκαν σε διάφορα μέρη, αναφέρθηκε μόνο μία πτυχή του μονοπατιού της πράξης. Τέτοιες πράξεις ήταν αυτές που έπρεπε να εφαρμοστούν στην Εποχή της Χάριτος και δεν είχε καμία σχέση με τη γνώση του Θεού, διότι το όραμα της Εποχής της Χάριτος ήταν μόνο το όραμα της σταύρωσης του Ιησού και δεν υπήρχαν μεγαλύτερα οράματα. Ο άνθρωπος υποτίθεται ότι δεν γνώριζε τίποτα περισσότερο από το έργο της λύτρωσης του ανθρώπου μέσω της σταύρωσης, και έτσι, κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, δεν υπήρχαν άλλα οράματα για να γνωρίσει ο άνθρωπος. Με αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος είχε μόνο μια ελάχιστη γνώση του Θεού και, εκτός από τη γνώση της αγάπης και της συμπόνιας του Ιησού, υπήρχαν μόνο λίγα απλά και θλιβερά πράγματα για να κάνει πράξη, πράγματα που απείχαν πολύ από το σήμερα. Στο παρελθόν, όποια μορφή κι αν έπαιρνε η συνάθροισή του, ο άνθρωπος δεν μπορούσε να μιλήσει για μια πρακτική γνώση του έργου του Θεού, πόσο μάλλον δε, μπορούσε κανείς να πει ξεκάθαρα ποιο ήταν το καταλληλότερο μονοπάτι άσκησης για να εισέλθει ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος πρόσθεσε απλώς μερικές απλές λεπτομέρειες σε ένα θεμέλιο ανεκτικότητας και υπομονής· δεν υπήρχε καμία αλλαγή στην ουσία των πράξεών του, επειδή μέσα στην ίδια εκείνη εποχή ο Θεός δεν έκανε κανένα νεότερο έργο και οι μόνες απαιτήσεις που είχε από τον άνθρωπο ήταν η ανοχή και η υπομονή ή το να φέρει τον σταυρό. Εκτός από τέτοιες πράξεις, δεν υπήρχαν άλλα ανώτερα οράματα, παρά μόνο η σταύρωση του Ιησού. Στο παρελθόν, δεν υπήρχε καμία αναφορά σε άλλα οράματα, επειδή ο Θεός δεν έκανε μεγάλο έργο και επειδή είχε περιορισμένες απαιτήσεις από τον άνθρωπο. Με αυτόν τον τρόπο, ανεξάρτητα από το τι έκανε ο άνθρωπος, ήταν ανίκανος να παραβιάσει αυτά τα όρια, όρια που ήταν μόνο λίγα απλά και ρηχά πράγματα που θα έκανε ο άνθρωπος πράξη. Σήμερα, μιλάω για άλλα οράματα, διότι σήμερα, έχει γίνει περισσότερο έργο, έργο που πολλές φορές ξεπερνά την Εποχή του Νόμου και την Εποχή της Χάριτος. Οι απαιτήσεις του ανθρώπου, επίσης, είναι πολλές φορές υψηλότερες από ό,τι σε προηγούμενες εποχές. Εάν ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να γνωρίζει πλήρως αυτό το έργο, τότε δεν θα έχει μεγάλη σημασία. Μπορεί να ειπωθεί ότι ο άνθρωπος θα δυσκολευόταν να γνωρίσει πλήρως τέτοιο έργο εάν δεν αφιέρωνε μια ολόκληρη ζωή προσπαθώντας γι’ αυτό. Στο έργο της κατάκτησης, το να μιλάμε μόνο για το μονοπάτι της πράξης θα καθιστούσε αδύνατη την κατάκτηση του ανθρώπου. Η απλή συζήτηση για τα οράματα, χωρίς τις όποιες απαιτήσεις του ανθρώπου, θα καθιστούσε, επίσης, αδύνατη την κατάκτηση του ανθρώπου. Εάν δεν είχε ειπωθεί τίποτα άλλο, παρά μόνο για το μονοπάτι της πράξης, τότε θα ήταν αδύνατο να χτυπηθεί η Αχίλλειος πτέρνα του ανθρώπου ή να διαλυθούν τις αντιλήψεις του ανθρώπου και θα ήταν, επίσης, αδύνατο να κατακτηθεί εντελώς ο άνθρωπος. Τα οράματα είναι το κύριο όργανο της κατάκτησης του ανθρώπου, όμως αν δεν υπήρχε κανένα μονοπάτι πράξης εκτός από τα οράματα, τότε ο άνθρωπος δεν θα είχε κανέναν τρόπο να ακολουθήσει, πολύ λιγότερο δε θα είχε το οποιοδήποτε μέσο εισόδου. Αυτή ήταν η θεμελιώδης αρχή του έργου του Θεού από την αρχή μέχρι το τέλος: Στα οράματα υπάρχει αυτό που μπορεί να γίνουν πράξη, και υπάρχουν και οράματα επιπλέον της πράξης. Ο βαθμός αλλαγών τόσο στη ζωή του ανθρώπου όσο και στη διάθεσή του συμβαδίζει με τις αλλαγές στα οράματα. Αν ο άνθρωπος στηριζόταν μόνο στις δικές του προσπάθειες, τότε θα ήταν αδύνατο γι’ αυτόν να επιτύχει μεγάλο βαθμό αλλαγής. Τα οράματα μιλούν για το έργο του ίδιου του Θεού και για τη διαχείριση του Θεού. Η πράξη αναφέρεται στο μονοπάτι της πράξης του ανθρώπου και στον τρόπο της ανθρώπινης ύπαρξης· σε όλη τη διαχείριση του Θεού, η σχέση μεταξύ οραμάτων και πράξης είναι η σχέση μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Αν τα οράματα αφαιρούνταν ή αν υπήρχε αναφορά σε αυτά χωρίς να γίνει μνεία στην πράξη ή εάν υπήρχαν μόνο οράματα και η πράξη του ανθρώπου εξαφανιζόταν, τότε τέτοια πράγματα δεν μπορούσαν να θεωρηθούν ως η διαχείριση του Θεού, πολύ λιγότερο δε θα μπορούσε να ειπωθεί ότι το έργο του Θεού γίνεται για χάρη της ανθρωπότητας. Με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο θα έπρεπε να αφαιρεθεί το καθήκον του ανθρώπου, αλλά θα υπήρχε άρνηση του σκοπού του έργου του Θεού. Εάν, από την αρχή μέχρι το τέλος, ο άνθρωπος ήταν απλώς υποχρεωμένος να κάνει πράξεις χωρίς τη συμμετοχή του έργου του Θεού, και, επιπλέον, αν ο άνθρωπος δεν ήταν υποχρεωμένος να γνωρίζει το έργο του Θεού, δεν θα μπορούσε ένα τέτοιο έργο να αποκαλείται διαχείριση του Θεού. Εάν ο άνθρωπος δεν γνώριζε τον Θεό και αγνοούσε το θέλημα του Θεού και έκανε στα τυφλά τις πράξεις του με αόριστο και αφηρημένο τρόπο, τότε δεν θα γινόταν ποτέ ένα πλήρως καταρτισμένο πλάσμα. Έτσι, λοιπόν, αυτά τα δύο πράγματα είναι απαραίτητα. Εάν υπήρχε μόνο το έργο του Θεού, δηλαδή εάν υπήρχαν μόνο τα οράματα και δεν υπήρχε η συνεργασία ή οι πράξεις από τον άνθρωπο, τότε αυτά τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να ονομαστούν διαχείριση του Θεού. Αν υπήρχε μόνο η πράξη και η είσοδος του ανθρώπου, τότε, ανεξάρτητα από το πόσο υψηλό ήταν το μονοπάτι στο οποίο εισήλθε ο άνθρωπος, και αυτό θα ήταν επίσης απαράδεκτο. Η είσοδος του ανθρώπου πρέπει να αλλάζει σταδιακά σύμφωνα με το έργο και τα οράματα, δεν μπορεί να αλλάξει κατά βούληση. Οι θεμελιώδεις αρχές των πράξεων του ανθρώπου δεν είναι ελεύθερες και απεριόριστες, αλλά υπάρχουν εντός ορισμένων ορίων. Αυτές οι αρχές αλλάζουν εναρμονιζόμενες με τα οράματα του έργου. Έτσι, η διαχείριση του Θεού καταλήγει, τελικά, στο έργο του Θεού και στις πράξεις του ανθρώπου.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το έργο του Θεού και οι πράξεις του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 155

Το έργο διαχείρισης προέκυψε μόνο εξαιτίας της ανθρωπότητας, που σημαίνει ότι παράχθηκε μόνο από την ύπαρξη της ανθρωπότητας. Δεν υπήρχε διαχείριση πριν από την ανθρωπότητα, ή στην αρχή, όταν δημιουργήθηκαν οι ουρανοί και η γη και όλα τα πράγματα. Εάν, σε όλο το έργο του Θεού, δεν υπήρχε πρακτική που να είναι ευεργετική για τον άνθρωπο, δηλαδή εάν ο Θεός δεν είχε τις αρμόζουσες απαιτήσεις από τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα (εάν στο έργο του Θεού δεν υπήρχε κατάλληλο μονοπάτι για τις πράξεις του ανθρώπου), τότε αυτό το έργο δεν θα μπορούσε να αποκαλείται η διαχείριση του Θεού. Εάν το σύνολο του έργου του Θεού περιλάμβανε μόνο την ενημέρωση της διεφθαρμένης ανθρωπότητας για τον τρόπο μεταχείρισης των πράξεών της και ο Θεός δεν πραγματοποιούσε καμία από τις δικές Του εργασίες και δεν έδειχνε το παραμικρό από την παντοδυναμία ή τη σοφία Του, τότε, ανεξάρτητα από το πόσο υψηλές είναι οι απαιτήσεις του Θεού για τον άνθρωπο, ανεξάρτητα από το πόσο καιρό έζησε ο Θεός ανάμεσα στους ανθρώπους, ο άνθρωπος δεν θα γνώριζε τίποτα για τη διάθεση του Θεού· αν συνέβαινε αυτό, τότε αυτού του είδους το έργο δεν θα ήταν άξιο να ονομαστεί διαχείριση του Θεού. Με απλά λόγια, το έργο της διαχείρισης του Θεού είναι το έργο του Θεού και το σύνολο του έργου που πραγματοποιείται υπό την καθοδήγηση του Θεού από εκείνους που έχει κερδίσει ο Θεός. Τέτοιο έργο μπορεί να συνοψισθεί ως διαχείριση. Με άλλα λόγια, το έργο του Θεού μεταξύ των ανθρώπων, καθώς και η συνεργασία μαζί Του από μέρους όλων εκείνων που Τον ακολουθούν, ονομάζονται συλλογικά διαχείριση. Εδώ, το έργο του Θεού ονομάζεται οράματα και η συνεργασία του ανθρώπου ονομάζεται πράξη. Όσο υψηλότερο είναι το έργο του Θεού (δηλαδή, όσο υψηλότερα είναι τα οράματα), τόσο περισσότερο η διάθεση του Θεού γίνεται πιο σαφής στον άνθρωπο και όσο περισσότερο είναι σε αντίθεση με τις αντιλήψεις του ανθρώπου, τόσο υψηλότερη είναι η πράξη και η συνεργασία του ανθρώπου. Όσο υψηλότερες είναι οι απαιτήσεις του ανθρώπου, τόσο περισσότερο το έργο του Θεού έρχεται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις του ανθρώπου, κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι δοκιμασίες του ανθρώπου και τα πρότυπα που πρέπει να ακολουθήσει να γίνονται κι αυτά υψηλότερα. Με την ολοκλήρωση αυτού του έργου, όλα τα οράματα θα έχουν ολοκληρωθεί και αυτό που ο άνθρωπος πρέπει να κάνει πράξη θα έχει αγγίξει την κορυφή της τελειότητας. Αυτή θα είναι και η εποχή κατά την οποία ο καθένας κατατάσσεται ανάλογα με το είδος, γιατί αυτό που ο άνθρωπος θα πρέπει να γνωρίζει θα έχει εμφανιστεί στον άνθρωπο. Έτσι, όταν τα οράματα φτάσουν στο απόγειό τους, το έργο θα πλησιάσει στο τέλος του και οι πράξεις του ανθρώπου θα έχουν φτάσει, επίσης, στο ζενίθ τους. Οι πράξεις του ανθρώπου βασίζονται στο έργο του Θεού και η διαχείριση του Θεού εκφράζεται πλήρως μόνο χάρη στις πράξεις του ανθρώπου και τη συνεργασία του ανθρώπου. Ο άνθρωπος είναι το έκθεμα του έργου του Θεού και το αντικείμενο του έργου όλης της διαχείρισης του Θεού, αλλά και το προϊόν της πλήρους διαχείρισης του Θεού. Εάν ο Θεός δούλευε μόνος Του, χωρίς τη συνεργασία του ανθρώπου, τότε δεν θα υπήρχε τίποτα που θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως αποκρυστάλλωση ολόκληρου του έργου Του, και έτσι δεν θα δινόταν η παραμικρή σημασία στο έργο της διαχείρισης του Θεού. Πέρα από το έργο του Θεού, μόνο επιλέγοντας κατάλληλα αντικείμενα για να εκφράσουν το έργο Του και να αποδείξουν την παντοδυναμία και τη σοφία του, μπορεί ο Θεός να επιτύχει τον στόχο της διαχείρισής Του και να επιτύχει τον στόχο να χρησιμοποιήσει όλο αυτό το έργο για να νικήσει ολοσχερώς τον Σατανά. Επομένως, ο άνθρωπος είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του έργου της διαχείρισης του Θεού και ο άνθρωπος είναι ο μόνος που μπορεί να κάνει τη διαχείριση του Θεού να καρποφορήσει και να επιτύχει τον τελικό του στόχο· εκτός από τον άνθρωπο, καμία άλλη μορφή ζωής δεν μπορεί να αναλάβει έναν τέτοιο ρόλο. Αν ο άνθρωπος πρόκειται να γίνει η πραγματική αποκρυστάλλωση του έργου της διαχείρισης, τότε η ανυπακοή της διεφθαρμένης ανθρωπότητας πρέπει να διαλυθεί τελείως. Αυτό απαιτεί να δίνονται στον άνθρωπο πράξεις κατάλληλες για διαφορετικές κάθε φορά εποχές, και ο Θεός να εκτελεί το αντίστοιχο έργο ανάμεσα στους ανθρώπους. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα αποκτηθεί τελικά μια ομάδα ανθρώπων που θα αποτελεί την αποκρυστάλλωση του έργου διαχείρισης. Το έργο του Θεού ανάμεσα στους ανθρώπους δεν μπορεί να γίνει μάρτυρας στον ίδιο τον Θεό, μόνο μέσα από το έργο του ιδίου του Θεού. Αυτή η μαρτυρία απαιτεί, επίσης, ζωντανά ανθρώπινα όντα που θα είναι κατάλληλα για να επιτευχθεί το έργο Του. Ο Θεός θα δουλέψει αρχικά πάνω σε αυτούς τους ανθρώπους, μέσω των οποίων θα εκφραστεί το έργο Του, και έτσι αυτά τα πλάσματα θα γίνουν μάρτυρες του θελήματός Του. Και με αυτό, ο Θεός θα έχει επιτύχει τον σκοπό του έργου Του. Ο Θεός δεν εργάζεται μόνος για να νικήσει τον Σατανά, επειδή δεν μπορεί να γίνει άμεσος μάρτυρας για τον εαυτό Του ανάμεσα σε όλα τα πλάσματα. Εάν επρόκειτο να το πράξει, θα ήταν αδύνατο να πείσει τελείως τον άνθρωπο, οπότε ο Θεός πρέπει να εργαστεί πάνω στον άνθρωπο για να τον κατακτήσει, και μόνο τότε θα μπορέσει να αποκτήσει μαρτυρία μεταξύ όλων των πλασμάτων. Εάν μόνο ο Θεός εργαζόταν και δεν υπήρχε η συνεργασία του ανθρώπου ή αν δεν ήταν απαραίτητο ο άνθρωπος να συνεργαστεί, τότε ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε ποτέ να γνωρίσει τη διάθεση του Θεού και θα αγνοούσε για πάντα το θέλημα του Θεού. Έτσι, δεν θα μπορούσε να ονομαστεί το έργο της διαχείρισης του Θεού. Αν μόνο ο ίδιος ο άνθρωπος έπρεπε να αγωνιστεί, να αναζητήσει και να εργαστεί σκληρά, αλλά δεν κατανοούσε το έργο του Θεού, τότε ο άνθρωπος θα έκανε φάρσες. Χωρίς το έργο του Αγίου Πνεύματος, αυτό που κάνει ο άνθρωπος είναι του Σατανά, είναι επαναστατικός και κακοποιός. Ο Σατανάς παρουσιάζεται σε όλα όσα γίνονται από τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα και δεν υπάρχει τίποτα που να είναι συμβατό με τον Θεό και όλα είναι η εκδήλωση του Σατανά. Τίποτα από όλα όσα έχουν ειπωθεί δεν αφορά αποκλειστικά τα οράματα και τις πράξεις. Πάνω στο θεμέλιο των οραμάτων, ο άνθρωπος βρίσκει την πράξη και τον δρόμο της υπακοής, ώστε να μπορεί να βάλει στην άκρη τις αντιλήψεις του και να κερδίσει εκείνα τα πράγματα που δεν είχε στο παρελθόν. Ο Θεός απαιτεί να συνεργάζεται ο άνθρωπος μαζί Του, ο άνθρωπος να συμμορφώνεται πλήρως με τις απαιτήσεις Του και ο άνθρωπος ζητά να δει το έργο να πραγματοποιείται από τον ίδιο τον Θεό, να βιώσει την παντοδύναμη δύναμη του Θεού και να γνωρίσει τη διάθεση του Θεού. Αυτά, συνοπτικά, είναι η διαχείριση του Θεού. Η ένωση του Θεού με τον άνθρωπο είναι η διαχείριση και η μέγιστη διαχείριση.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το έργο του Θεού και οι πράξεις του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 156

Αυτό που περιλαμβάνει τα οράματα αναφέρεται πρωτίστως στο έργο του ίδιου του Θεού, και αυτό που περιλαμβάνει την πράξη πρέπει να γίνει από τον άνθρωπο και δεν έχει καμία σχέση με τον Θεό. Το έργο του Θεού ολοκληρώνεται από τον ίδιο τον Θεό και η πράξη του ανθρώπου επιτυγχάνεται από τον ίδιο τον άνθρωπο. Αυτό που πρέπει να γίνει από τον ίδιο τον Θεό δεν χρειάζεται να γίνει από τον άνθρωπο, και αυτό που πρέπει να γίνει πράξη από τον άνθρωπο δεν σχετίζεται με τον Θεό. Το έργο του Θεού είναι δική Του διακονία και δεν έχει καμία σχέση με τον άνθρωπο. Αυτό το έργο δεν χρειάζεται να γίνει από τον άνθρωπο και, επιπλέον, ο άνθρωπος θα ήταν ανίκανος να επιτελέσει το έργο που πρέπει να γίνει από τον Θεό. Αυτό που απαιτείται να κάνει πράξη ο άνθρωπος πρέπει να γίνει από τον άνθρωπο, είτε πρόκειται για τη θυσία της ίδιας της ζωής του είτε για την παράδοσή του στον Σατανά για να καταθέσει μαρτυρία —όλα αυτά πρέπει να επιτευχθούν από τον άνθρωπο. Ο ίδιος ο Θεός ολοκληρώνει όλο το έργο όπως πρέπει να Το κάνει και αυτό που ο άνθρωπος πρέπει να κάνει επιδεικνύεται στον άνθρωπο και το υπόλοιπο έργο επαφίεται στον άνθρωπο. Ο Θεός δεν κάνει πρόσθετο έργο. Επιτελεί μόνο το έργο που είναι μέσα στη δική Του διακονία και δείχνει μόνο στον άνθρωπο τον τρόπο και αυτό που κάνει μόνο είναι να ανοίξει τον δρόμο και δεν στρώνει τον δρόμο. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό από τον άνθρωπο. Η πράξη της αλήθειας σημαίνει να γίνουν πράξη τα λόγια του Θεού και όλο αυτό είναι καθήκον του ανθρώπου, είναι αυτό που πρέπει να γίνει από τον άνθρωπο και δεν έχει καμία σχέση με τον Θεό. Εάν ο άνθρωπος απαιτεί ο Θεός να υποφέρει επίσης το μαρτύριο και το ραφινάρισμα μέσα στην αλήθεια, με τον ίδιο τρόπο όπως ο άνθρωπος, τότε ο άνθρωπος είναι ανυπάκουος. Το έργο του Θεού είναι να εκτελέσει τη διακονία Του και το καθήκον του ανθρώπου είναι να υπακούσει σε όλη την καθοδήγηση του Θεού, χωρίς καμία αντίσταση. Αυτό που ο άνθρωπος κατορθώνει, είναι επιβεβλημένο να το επιτελέσει, ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός δουλεύει ή ζει. Μόνο ο ίδιος ο Θεός μπορεί να έχει απαιτήσεις από τον άνθρωπο, δηλαδή μόνο ο Θεός είναι ικανός να προβάλλει απαιτήσεις στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος δεν πρέπει να έχει άλλη επιλογή, δεν πρέπει να κάνει τίποτα παρά να υποταχθεί πλήρως και να κάνει πράξεις. Αυτή είναι η λογική που πρέπει να αποκτήσει ο άνθρωπος. Μόλις ολοκληρωθεί το έργο που πρέπει να γίνει από τον ίδιο τον Θεό, ο άνθρωπος πρέπει να το βιώσει, βήμα προς βήμα. Αν, τελικά, όταν ολοκληρωθεί όλη η διαχείριση του Θεού, ο άνθρωπος δεν έχει κάνει ακόμα αυτό που απαιτείται από τον Θεό, τότε ο άνθρωπος πρέπει να τιμωρηθεί. Εάν ο άνθρωπος δεν εκπληρώνει τις απαιτήσεις του Θεού, τότε αυτό οφείλεται στην ανυπακοή του ανθρώπου. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός δεν ήταν αρκετά διεξοδικός στο έργο Του. Όλοι όσοι δεν μπορούν να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού, όσοι δεν μπορούν να εκπληρώσουν τις απαιτήσεις του Θεού και όσοι δεν μπορούν να δώσουν την πίστη τους και να εκπληρώσουν το καθήκον τους, όλοι αυτοί θα τιμωρηθούν. Σήμερα, αυτό που πρέπει να επιτύχετε δεν είναι οι πρόσθετες απαιτήσεις, αλλά το καθήκον του ανθρώπου και αυτό που πρέπει να γίνει από όλους. Εάν δεν είστε σε θέση να εκτελέσετε ακόμη και αυτό το καθήκον σας, ή να το κάνετε καλά, τότε δεν βάζετε τους εαυτούς σας σε μπελάδες; Δεν φλερτάρετε με τον θάνατο; Πώς θα μπορούσατε ακόμα να περιμένετε να υπάρχει μέλλον και προοπτικές; Το έργο του Θεού γίνεται για χάρη της ανθρωπότητας και η συνεργασία του ανθρώπου είναι για χάρη της διαχείρισης του Θεού. Αφότου ο Θεός έχει κάνει όλα όσα υποτίθεται ότι πρέπει να κάνει, ο άνθρωπος πρέπει να είναι γενναιόδωρος στις πράξεις του και να συνεργάζεται με τον Θεό. Στο έργο του Θεού, ο άνθρωπος πρέπει να καταβάλλει κάθε προσπάθεια, πρέπει να προσφέρει την αφοσίωσή του, και δεν πρέπει να επιδοθεί σε πολυάριθμες συλλήψεις ή να καθίσει παθητικά και να περιμένει τον θάνατο. Ο Θεός μπορεί να θυσιάσει τον εαυτό Του για τον άνθρωπο, οπότε γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να προσφέρει την αφοσίωσή του στον Θεό; Ο Θεός έχει ενωμένη την καρδιά και το μυαλό για τον άνθρωπο, οπότε γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να προσφέρει λίγη συνεργασία; Ο Θεός εργάζεται για την ανθρωπότητα, οπότε γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να εκπληρώσει κάποιο από τα καθήκοντά του για χάρη της διαχείρισης του Θεού; Το έργο του Θεού έχει φτάσει μέχρι εδώ, κι όμως εξακολουθείτε να βλέπετε αλλά να μην ενεργείτε, να ακούτε αλλά να μην κινείστε. Δεν είναι τέτοιοι άνθρωποι αντικείμενα καταδίκης; Ο Θεός έχει ήδη αφιερώσει όλο Του το Είναι στον άνθρωπο, οπότε γιατί σήμερα ο άνθρωπος είναι ανίκανος να επιτελέσει σοβαρά το καθήκον του; Για τον Θεό, το έργο Του είναι η πρώτη προτεραιότητά Του και το έργο της διαχείρισής Του είναι υψίστης σημασίας. Για τον άνθρωπο, το να κάνει τα λόγια του Θεού πράξη και να εκπληρώσει τις απαιτήσεις Του είναι η πρώτη του προτεραιότητα. Αυτό όλοι πρέπει να το καταλάβετε. Οι λέξεις που ειπώθηκαν σ’ εσάς έχουν φτάσει στον πυρήνα της ουσίας σας, και το έργο του Θεού έχει εισέλθει σε πρωτόγνωρες περιοχές. Πολλοί άνθρωποι ακόμα δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια ή το ψεύδος αυτού του τρόπου· εξακολουθούν να περιμένουν και να βλέπουν και να μην εκτελούν το καθήκον τους. Αντ’ αυτού, εξετάζουν κάθε λέξη και πράξη του Θεού, εστιάζουν σε αυτό που Εκείνος τρώει και φοράει και οι αντιλήψεις τους γίνονται όλο και πιο θλιβερές. Μα δεν κάνουν φασαρία για το τίποτα αυτοί οι άνθρωποι; Πώς μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να αναζητούν τον Θεό; Και πώς θα μπορούσαν να είναι εκείνοι έχουν την πρόθεση να υποταχθούν στον Θεό; Έβαλαν την πίστη και το καθήκον τους στο πίσω μέρος του μυαλού τους, και αντ’ αυτού, επικεντρώθηκαν στο πού βρίσκεται ο Θεός. Είναι ένα αίσχος! Εάν ο άνθρωπος έχει καταλάβει όλα όσα υποτίθεται ότι πρέπει να καταλάβει και έχει κάνει πράξη όλα όσα υποτίθεται ότι πρέπει να κάνει, τότε ο Θεός θα δώσει σίγουρα τις ευλογίες Του στον άνθρωπο, γιατί αυτό που απαιτεί από τον άνθρωπο είναι το καθήκον του ανθρώπου και αυτό που πρέπει να γίνει από τον άνθρωπο. Αν ο άνθρωπος είναι ανίκανος να κατανοήσει ό,τι υποτίθεται ότι καταλαβαίνει και δεν είναι σε θέση να κάνει πράξη ό,τι πρέπει να κάνει πράξη, τότε ο άνθρωπος θα τιμωρηθεί. Όσοι δεν συνεργάζονται με τον Θεό, διατηρούν εχθρική στάση προς τον Θεό, εκείνοι που δεν δέχονται το νέο έργο, αντιτίθενται σ’ αυτό, παρόλο που αυτοί οι άνθρωποι δεν κάνουν τίποτα που να είναι προφανώς σε αντίθεση με αυτό. Όλοι όσοι δεν κάνουν πράξη την αλήθεια που απαιτεί ο Θεός, είναι άνθρωποι που σκοπίμως αντιτίθενται και είναι ανυπάκουοι προς τα λόγια του Θεού, ακόμα κι αν αυτοί οι άνθρωποι δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στο έργο του Αγίου Πνεύματος. Οι άνθρωποι που δεν υπακούουν στα λόγια του Θεού και δεν υποτάσσονται στον Θεό, είναι ανυπότακτοι και σε αντίθεση με τον Θεό. Οι άνθρωποι που δεν εκτελούν το καθήκον τους είναι εκείνοι που δεν συνεργάζονται με τον Θεό, και οι άνθρωποι που δεν συνεργάζονται με τον Θεό είναι εκείνοι που δεν αποδέχονται το έργο του Αγίου Πνεύματος.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το έργο του Θεού και οι πράξεις του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 157

Όταν το έργο του Θεού φτάσει σε ένα συγκεκριμένο σημείο και η διαχείρισή Του φτάσει σε κάποιο σημείο, όλοι όσους επιθυμεί η καρδιά Του είναι ικανοί να εκπληρώσουν τις απαιτήσεις Του. Ο Θεός καθορίζει τις απαιτήσεις Του ως προς τον άνθρωπο σύμφωνα με τα δικά του πρότυπα και σύμφωνα με όσα μπορεί να επιτύχει ο άνθρωπος. Ενώ μιλάει για τη διαχείρισή Του, δείχνει επίσης τον δρόμο για τον άνθρωπο και παρέχει στον άνθρωπο ένα μονοπάτι προς την επιβίωση. Η διαχείριση του Θεού και η πράξη του ανθρώπου είναι και τα δύο στο ίδιο στάδιο του έργου και εκτελούνται ταυτόχρονα. Η συζήτηση για τη διαχείριση του Θεού άπτεται αλλαγών στη διάθεση του ανθρώπου και η συζήτηση γι’ αυτό που πρέπει να κάνει ο άνθρωπος και οι αλλαγές στη διάθεση του ανθρώπου άπτονται του έργου του Θεού. Δεν υπάρχει χρόνος κατά τον οποίο αυτά τα δύο μπορούν να διαχωριστούν. Η πράξη του ανθρώπου αλλάζει, βήμα-βήμα. Αυτό συμβαίνει επειδή οι απαιτήσεις του Θεού για τον άνθρωπο αλλάζουν κι αυτές και επειδή το έργο του Θεού αλλάζει και προοδεύει. Αν οι πράξεις του ανθρώπου παραμείνουν εγκλωβισμένες στο δόγμα, αυτό αποδεικνύει ότι στερείται του έργου και της καθοδήγησης του Θεού. Αν οι πράξεις του ανθρώπου δεν αλλάζουν ποτέ ή δεν πηγαίνουν βαθύτερα, τότε αυτό αποδεικνύει ότι οι πράξεις του ανθρώπου διεξάγονται σύμφωνα με τη βούληση του ανθρώπου και δεν είναι οι πράξεις της αλήθειας· αν ο άνθρωπος δεν βρίσκει μονοπάτι για να βαδίσει, τότε έχει ήδη πέσει στα χέρια του Σατανά και βρίσκεται υπό τον έλεγχο του Σατανά, πράγμα που σημαίνει ότι ελέγχεται από το κακό πνεύμα. Εάν οι πράξεις του ανθρώπου δεν πάνε βαθύτερα, τότε το έργο του Θεού δεν θα αναπτυχθεί και εάν δεν υπάρξει αλλαγή στο έργο του Θεού, τότε η είσοδος του ανθρώπου θα σταματήσει —αυτό είναι αναπόφευκτο. Σε όλο το έργο του Θεού, αν ο άνθρωπος συμμορφωνόταν πάντα με το νόμο του Ιεχωβά, τότε το έργο του Θεού δεν θα μπορούσε να προχωρήσει, πολύ λιγότερο δε θα ήταν δυνατόν να τερματιστεί η όλη εποχή. Εάν ο άνθρωπος ήταν πάντα πιστός στον σταυρό και έκανε πράξη την υπομονή και την ταπεινότητα, τότε θα ήταν αδύνατον για το έργο του Θεού να συνεχίσει να εξελίσσεται. Έξι χιλιάδες χρόνια διαχείρισης απλά δεν μπορούν να τερματιστούν μεταξύ των ανθρώπων που συμμορφώνονται μόνο με τον νόμο, ή που μόνο μένουν πιστοί στον σταυρό και κάνουν πράξη την υπομονή και την ταπεινότητα. Αντ’ αυτού, ολόκληρο το έργο της διαχείρισης του Θεού ολοκληρώνεται μεταξύ εκείνων των εσχάτων ημερών, που γνωρίζουν τον Θεό και έχουν ξεφύγει από τα νύχια του Σατανά και έχουν απελευθερωθεί πλήρως από την επιρροή του Σατανά. Αυτή είναι η αναπόφευκτη κατεύθυνση του έργου του Θεού. Γιατί λέγεται ότι οι πράξεις αυτών στις θρησκευτικές εκκλησίες είναι ξεπερασμένες; Επειδή αυτό που κάνουν πράξη είναι διαχωρισμένο από το έργο του σήμερα. Στην Εποχή της Χάριτος, αυτό που κάνουν πράξη ήταν σωστό, αλλά καθώς η εποχή έχει περάσει και το έργο του Θεού έχει αλλάξει, έτσι και οι πράξεις τους έχουν σταδιακά ξεπεραστεί. Έμεινε πίσω, ξεπεράστηκε από το νέο έργο και το νέο φως. Με βάση την αρχική θεμελίωσή του, το έργο του Αγίου Πνεύματος έχει προχωρήσει αρκετά βήματα βαθύτερα. Ωστόσο, αυτοί οι άνθρωποι εξακολουθούν να παραμένουν κολλημένοι στο αρχικό στάδιο του έργου του Θεού και εξακολουθούν να κολλάνε στις παλιές πράξεις και στο παλιό φως. Το έργο του Θεού μπορεί να αλλάξει πολύ μέσα σε τρία ή πέντε χρόνια, άρα δεν θα γινόντουσαν ακόμα μεγαλύτεροι μετασχηματισμοί κατά τη διάρκεια 2.000 ετών; Εάν ο άνθρωπος δεν έχει νέο φως ή νέες πράξεις, αυτό σημαίνει ότι δεν συμβαδίζει με το έργο του Αγίου Πνεύματος. Αυτή είναι η αποτυχία του ανθρώπου. Η ύπαρξη του νέου έργου του Θεού δεν μπορεί να αμφισβητηθεί επειδή, σήμερα, εκείνοι που είχαν προηγουμένως το έργο του Αγίου Πνεύματος εξακολουθούν να συμμορφώνονται με ξεπερασμένες πρακτικές. Το έργο του Αγίου Πνεύματος πάει πάντα προς τα εμπρός και όλοι εκείνοι που βρίσκονται στο ρεύμα του Αγίου Πνεύματος πρέπει επίσης να προχωρούν βαθύτερα και να αλλάζουν, βήμα-βήμα. Δεν πρέπει να σταματήσουν σε ένα μόνο στάδιο. Μόνο όσοι δεν γνωρίζουν το έργο του Αγίου Πνεύματος θα παραμείνουν στο αρχικό έργο Του και δεν θα δεχτούν το νέο έργο του Αγίου Πνεύματος. Μόνο αυτοί που είναι ανυπάκουοι θα είναι ανίκανοι να αποκτήσουν το έργο του Αγίου Πνεύματος. Αν οι πράξεις του ανθρώπου δεν συμβαδίζουν με το νέο έργο του Αγίου Πνεύματος, τότε οι πράξεις του ανθρώπου σίγουρα αποβάλλονται από το έργο του σήμερα και σίγουρα είναι ασύμβατες με το έργο του σήμερα. Τέτοιοι ξεπερασμένοι άνθρωποι όπως αυτοί είναι απλώς ανίκανοι να επιτύχουν το θέλημα του Θεού, πόσο μάλλον θα μπορούσαν να γίνουν άνθρωποι που θα μείνουν, εν τέλει, ακλόνητοι στη μαρτυρία τους για τον Θεό. Ολόκληρο το έργο διαχείρισης, επιπλέον, δεν μπορούσε να ολοκληρωθεί μεταξύ μιας τέτοιας ομάδας ανθρώπων. Για όσους κάποτε υπάκουσαν στον νόμο του Ιεχωβά και αυτοί που κάποτε υπέφεραν για τον σταυρό, αν δεν μπορούν να δεχτούν το στάδιο του έργου των εσχάτων ημερών, τότε όλα όσα έκαναν θα είναι μάταια και άχρηστα. Η σαφέστερη έκφραση του έργου του Αγίου Πνεύματος είναι να αγκαλιάσουμε το εδώ και τώρα, χωρίς να προσκολληθούμε στο παρελθόν. Όσοι δεν έχουν συμβαδίσει με το σημερινό έργο και έχουν διαχωριστεί από τις πράξεις του σήμερα, είναι αυτοί που αντιτίθενται και δε δέχονται το έργο του Αγίου Πνεύματος. Αυτοί οι άνθρωποι αψηφούν το σημερινό έργο του Θεού. Αν και γαντζώνονται στο φως του παρελθόντος, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι δυνατόν να αρνηθούμε ότι δεν γνωρίζουν το έργο του Αγίου Πνεύματος. Γιατί υπήρξε όλη αυτή η συζήτηση για τις αλλαγές στις πράξεις του ανθρώπου, για τις διαφορές στις πράξεις μεταξύ του παρελθόντος και του σήμερα, για τον τρόπο με τον οποίο πραγματοποιήθηκαν οι πράξεις κατά την προηγούμενη εποχή και για το πώς γίνονται σήμερα; Τέτοιοι διαχωρισμοί στις πράξεις του ανθρώπου αναφέρονται πάντοτε επειδή το έργο του Αγίου Πνεύματος συνεχώς μετακινείται προς τα εμπρός και έτσι οι πράξεις του ανθρώπου πρέπει συνεχώς να αλλάζουν. Αν ο άνθρωπος παραμείνει κολλημένος σ’ ένα στάδιο, τότε αυτό αποδεικνύει ότι είναι ανίκανος να συμβαδίσει με το νέο έργο και το νέο φως του Θεού· δεν αποδεικνύει ότι το σχέδιο διαχείρισης του Θεού δεν έχει αλλάξει. Εκείνοι που βρίσκονται εκτός του ρεύματος του Αγίου Πνεύματος, πάντοτε πιστεύουν ότι έχουν δίκιο, αλλά στην πραγματικότητα, το έργο του Θεού μέσα τους σταμάτησε εδώ και πολύ καιρό και το έργο του Αγίου Πνεύματος επίσης απουσιάζει από αυτούς. Το έργο του Θεού μεταφέρθηκε εδώ και πολύ καιρό σε μια άλλη ομάδα ανθρώπων, μια ομάδα με την οποία Εκείνος σκοπεύει να ολοκληρώσει το νέο Του έργο. Επειδή όσοι είναι θρησκευόμενοι είναι και ανίκανοι να δεχτούν το νέο έργο του Θεού και κρατιούνται μόνο από το παλιό έργο του παρελθόντος, έτσι ο Θεός έχει εγκαταλείψει αυτούς τους ανθρώπους και επιτελεί το νέο Του έργο στον λαό που το αποδέχεται. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που συνεργάζονται στο νέο έργο Του και μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να ολοκληρωθεί η διαχείρισή Του. Η διαχείριση του Θεού κινείται πάντα προς τα εμπρός και η πράξη του ανθρώπου ανεβαίνει πάντα ψηλότερα. Ο Θεός δουλεύει πάντοτε και ο άνθρωπος έχει πάντα ανάγκη, έτσι ώστε και οι δύο φτάνουν στο ζενίθ τους —ο Θεός και ο άνθρωπος είναι σε πλήρη ένωση. Αυτή είναι η έκφραση της ολοκλήρωσης του έργου του Θεού και είναι το τελικό αποτέλεσμα ολόκληρης της διαχείρισης του Θεού.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το έργο του Θεού και οι πράξεις του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 158

Σε κάθε στάδιο του έργου του Θεού, υπάρχουν και οι αντίστοιχες απαιτήσεις από τον άνθρωπο. Όλοι όσοι βρίσκονται μέσα στο ρεύμα του Αγίου Πνεύματος, διακατέχονται από την παρουσία και την πειθαρχία του Αγίου Πνεύματος, και όσοι δεν βρίσκονται μέσα στο ρεύμα αυτό βρίσκονται υπό τη διοίκηση του Σατανά και χωρίς καθόλου από το έργο του Αγίου Πνεύματος. Οι άνθρωποι που βρίσκονται στο ρεύμα του Αγίου Πνεύματος είναι εκείνοι που δέχονται το νέο έργο του Θεού, αυτοί που συνεργάζονται μέσα στο νέο έργο του Θεού. Αν αυτοί που βρίσκονται μέσα σε αυτό το ρεύμα είναι ανίκανοι να συνεργαστούν και δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια που απαιτεί ο Θεός κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τότε θα πειθαρχηθούν και, στη χειρότερη περίπτωση, θα εγκαταλειφθούν από το Άγιο Πνεύμα. Όσοι αποδέχονται το καινούριο έργο του Αγίου Πνεύματος, θα ζουν μέσα στο ρεύμα του Αγίου Πνεύματος, θα λάβουν τη φροντίδα και την προστασία του Αγίου Πνεύματος. Εκείνοι που είναι πρόθυμοι να κάνουν πράξη την αλήθεια είναι διαφωτισμένοι από το Άγιο Πνεύμα, και εκείνοι που δεν θέλουν να κάνουν πράξη την αλήθεια πειθαρχούνται από το Άγιο Πνεύμα και μπορεί ακόμη και να τιμωρηθούν. Ανεξάρτητα από το τι είδους άτομο είναι κάποιος, υπό την προϋπόθεση ότι βρίσκεται μέσα στο ρεύμα του Αγίου Πνεύματος, ο Θεός θα αναλάβει την ευθύνη για όλους εκείνους που δέχονται το νέο έργο Του για χάρη του ονόματός Του. Εκείνοι που δοξάζουν το όνομά Του και είναι πρόθυμοι να κάνουν πράξη τα λόγια Του, θα λάβουν τις ευλογίες Του. Όσοι δεν Τον υπακούουν και δεν κάνουν τα λόγια Του πράξη, θα λάβουν την τιμωρία Του. Οι άνθρωποι που βρίσκονται στο ρεύμα του Αγίου Πνεύματος, είναι αυτοί που αποδέχονται το νέο έργο και αφού έχουν αποδεχθεί το νέο έργο, πρέπει να έχουν και την κατάλληλη συνεργασία με τον Θεό και δεν θα πρέπει να ενεργούν ως αποστάτες που δεν εκτελούν το καθήκον τους. Αυτή είναι η μόνη απαίτηση του Θεού από τον άνθρωπο. Δεν συμβαίνει αυτό για τους ανθρώπους που δεν αποδέχονται το νέο έργο: Είναι έξω από το ρεύμα του Αγίου Πνεύματος και η πειθαρχία και η αποδοκιμασία του Αγίου Πνεύματος δεν ισχύουν γι’ αυτούς. Όλη την ημέρα, αυτοί οι άνθρωποι ζουν μέσα στη σάρκα, ζουν μέσα στο μυαλό τους και το μόνο που κάνουν είναι να ζουν σύμφωνα με το δόγμα που παράγεται από την ανάλυση και την έρευνα των δικών τους εγκεφάλων. Αυτές δεν είναι οι απαιτήσεις του νέου έργου του Αγίου Πνεύματος, και ούτε είναι η συνεργασία με τον Θεό. Όσοι δεν αποδέχονται το νέο έργο του Θεού στερούνται της παρουσίας του Θεού και, επιπλέον, στερούνται των ευλογιών και της προστασίας του Θεού. Τα περισσότερα από τα λόγια και τις ενέργειές τους συμβαδίζουν με τις προηγούμενες απαιτήσεις του έργου του Αγίου Πνεύματος. Είναι δόγμα, όχι η αλήθεια. Ένα τέτοιο δόγμα και τέτοιοι κανόνες αρκούν για να αποδείξουν ότι η συνάθροιση αυτών των ανθρώπων δεν είναι τίποτα άλλο παρά θρησκεία· δεν είναι οι εκλεκτοί ή τα αντικείμενα του έργου του Θεού. Η συνάθροιση όλων αυτών μεταξύ τους μπορεί μόνο να ονομαστεί ως ένα μεγάλο συνέδριο της θρησκείας και δεν μπορεί να ονομαστεί εκκλησία. Αυτό είναι ένα αμετάβλητο γεγονός. Δεν έχουν το νέο έργο του Αγίου Πνεύματος· αυτό που κάνουν θυμίζει θρησκεία, αυτό που βιώνουν φαίνεται να είναι γεμάτο από θρησκεία· δεν έχουν την παρουσία και το έργο του Αγίου Πνεύματος και δεν είναι κατάλληλοι να λάβουν την πειθαρχία ή τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος. Αυτοί οι άνθρωποι είναι άψυχα πτώματα, τα σκουλήκια που στερούνται πνευματικότητας. Δεν έχουν καμία γνώση για την επαναστατικότητα και την αντίθεση του ανθρώπου, δεν έχουν γνώση όλου του κακού που κάνει ο άνθρωπος, πολύ λιγότερο δε, γνωρίζουν όλο το έργο του Θεού και τη σημερινή βούληση του Θεού. Όλοι τους είναι αδαείς και χαμηλού επιπέδου άνθρωποι, είναι αποβράσματα ακατάλληλα να τους ονομάζουμε πιστούς! Τίποτα από όσα κάνουν δεν έχει σχέση με τη διαχείριση του Θεού, κι ούτε μπορεί να επηρεάσει τα σχέδια του Θεού. Τα λόγια και οι πράξεις τους είναι υπερβολικά αηδιαστικά, πάρα πολύ αξιολύπητα και απλώς ανάξια λόγου. Οτιδήποτε γίνεται από εκείνους που δεν βρίσκονται μέσα στο ρεύμα του Αγίου Πνεύματος δεν σχετίζεται με το νέο έργο του Αγίου Πνεύματος. Εξαιτίας αυτού, ανεξάρτητα από το τι κάνουν, είναι εκτός της πειθαρχίας του Αγίου Πνεύματος και, επιπλέον, χωρίς τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος. Διότι είναι όλοι άνθρωποι που δεν έχουν αγάπη για την αλήθεια και είναι μισητοί και έχουν απορριφθεί από το Άγιο Πνεύμα. Ονομάζονται κακοποιοί επειδή ζουν μέσα στη σάρκα και κάνουν ό,τι τους ευχαριστεί κάτω από την πινακίδα του Θεού. Ενώ ο Θεός εργάζεται, είναι εσκεμμένα εχθρικοί απέναντί Του και τρέχουν προς την αντίθετη κατεύθυνση με Αυτόν. Η αποτυχία του ανθρώπου να συνεργαστεί με τον Θεό είναι εξαιρετικά επαναστατική από μόνη της, επομένως, ιδίως εκείνοι οι άνθρωποι που σκοπίμως έρχονται σε αντίθεση με τον Θεό, δεν θα λάβουν τη δίκαιη ανταπόδοση τους;

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το έργο του Θεού και οι πράξεις του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 159

Πρέπει να γνωρίσετε το όραμα του έργου του Θεού και να κατανοήσετε τη γενική κατεύθυνση του έργου Του. Αυτή είναι είσοδος μ’ έναν θετικό τρόπο. Άπαξ και γνωρίσεις βαθιά και με ακρίβεια τις αλήθειες του οράματος, η είσοδός σου θα είναι εξασφαλισμένη. Ανεξαρτήτως απ’ το πώς αλλάζει το έργο Του, θα παραμείνεις στην καρδιά ακλόνητος, θα είσαι σίγουρος για το όραμα και θα έχεις έναν στόχο για την είσοδό σου και τις επιδιώξεις σου. Μ’ αυτόν τον τρόπο, όλη η εμπειρία και η γνώση μέσα σου θα γίνει βαθύτερη και πιο ραφιναρισμένη. Άπαξ και κατανοήσεις τη μεγαλύτερη εικόνα στην ολότητά της, δεν θα έχεις απώλειες στη ζωή και δεν θα χαθείς. Αν δεν καταφέρεις να γνωρίσεις αυτά τα στάδια του έργου, θα υφίστασαι απώλειες σε κάθε στάδιο, και θα σου πάρει αρκετές μέρες για να αλλάξεις τα πράγματα, ούτε θα είσαι σε θέση να μπεις στον σωστό δρόμο σε μόλις δύο εβδομάδες. Έτσι δεν θα προκληθούν καθυστερήσεις; Υπάρχει μεγάλο μέρος της εισόδου μ’ ένα θετικό τρόπο και τόσες πρακτικές που πρέπει να γνωρίσετε σε βάθος, κι επίσης, πρέπει να κατανοήσεις πολλά σημεία στο όραμα του έργου Του, όπως η σημασία του κατακτητικού έργου Του, ο δρόμος προς την τελειοποίηση στο μέλλον, τι πρέπει να επιτευχθεί μέσω της εμπειρίας δοκιμασιών και δεινών, η σημασία της κρίσης και της παίδευσης, οι αρχές του έργου του Αγίου Πνεύματος και οι αρχές της τελειότητας και της κατάκτησης. Όλα αυτά είναι αλήθειες του οράματος. Τα υπόλοιπα είναι τα τρία στάδια του έργου, της Εποχής του Νόμου, της Εποχής της Χάριτος και της Εποχής της Βασιλείας, αλλά και η μελλοντική μαρτυρία. Αυτά είναι επίσης αλήθειες που σχετίζονται με το όραμα, και είναι οι πιο θεμελιώδεις, αλλά και οι πιο καθοριστικές. Προς το παρόν, υπάρχουν πάρα πολλά, στα οποία πρέπει να εισέλθετε και να εξασκηθείτε, και είναι τώρα με περισσότερα επίπεδα και πιο λεπτομερή. Αν δεν έχεις καμιά γνώση γι’ αυτές τις αλήθειες, αυτό είναι απόδειξη ότι δεν έχεις εισέλθει ακόμα. Τις περισσότερες φορές, η γνώση του ανθρώπου για την αλήθεια είναι πολύ ρηχή. Ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να κάνει πράξη ορισμένες βασικές αλήθειες και δεν γνωρίζει πώς να χειριστεί ακόμα και ασήμαντα ζητήματα. Ο λόγος που ο άνθρωπος αδυνατεί να κάνει πράξη την αλήθεια είναι εξαιτίας της επαναστατικής διάθεσής του, κι επειδή η γνώση του για το έργο του σήμερα είναι πολύ επιφανειακή και μονόπλευρη. Έτσι, δεν είναι εύκολο έργο για τον άνθρωπο να οδηγηθεί στην τελείωση. Η επαναστατικότητά σου είναι πολύ μεγάλη, και διατηρείς σε μεγάλο βαθμό τον παλιό σου εαυτό. Αδυνατείς να σταθείς στην πλευρά της αλήθειας και δεν μπορείς να κάνεις πράξη ακόμη και τις πιο προφανείς αλήθειες. Τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορούν να σωθούν και είναι αυτοί που δεν έχουν κατακτηθεί. Αν η είσοδός σου δεν έχει ούτε λεπτομέρεια ούτε στόχους, η ανάπτυξη θ’ αργήσει να έρθει σ’ εσένα. Αν η είσοδός σου δεν έχει το παραμικρό ίχνος πραγματικότητας, τότε οι επιδιώξεις σου θα είναι μάταιες. Αν δεν γνωρίζεις την ουσία της αλήθειας, τότε δεν πρόκειται ν’ αλλάξεις. Η ανάπτυξη στη ζωή του ανθρώπου και οι αλλαγές στη διάθεσή του επιτυγχάνονται όλα με την είσοδο στην πραγματικότητα και, επιπλέον, με την είσοδο σε λεπτομερείς εμπειρίες. Αν κατά την είσοδό σου έχεις πολλές λεπτομερείς εμπειρίες, κι αν έχεις πολλή πραγματική γνώση και είσοδο, τότε η διάθεσή σου γρήγορα θ’ αλλάξει. Ακόμη κι αν, επί του παρόντος, δεν έχεις ξεκαθαρίσει απολύτως πώς να κάνεις πράξη, πρέπει να έχεις τουλάχιστον ξεκάθαρη εικόνα σχετικά με τα οράματα του έργου του Θεού. Αν δεν είσαι, δεν θα μπορείς να εισέλθεις και δεν θα μπορείς να το κάνεις, εκτός αν πρώτα αποκτήσεις γνώση της αλήθειας. Μόνον αν το Άγιο Πνεύμα σε διαφωτίσει στην εμπειρία σου, θα αποκτήσεις βαθύτερη κατανόηση της αλήθειας και θα εισέλθεις βαθύτερα. Πρέπει να γνωρίσετε το έργο του Θεού.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Η διαφορά μεταξύ της διακονίας του Θεού ενσαρκωμένου και του καθήκοντος του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 160

Στην αρχή, μετά τη δημιουργία του ανθρώπου, οι Ισραηλίτες ήταν αυτοί που χρησίμευαν ως βάση του έργου, και ολόκληρο το Ισραήλ ήταν η βάση του έργου του Ιεχωβά στη γη. Το έργο του Ιεχωβά ήταν να ηγείται απευθείας και να καθοδηγεί τον άνθρωπο ορίζοντας τους νόμους, ώστε ο άνθρωπος να μπορεί να ζει μια φυσιολογική ζωή και να λατρεύει τον Ιεχωβά μ’ έναν φυσιολογικό τρόπο στη γη. Ο Θεός, την εποχή του Νόμου, ήταν κάποιος που ο άνθρωπος δεν μπορούσε ούτε να δει ούτε να αγγίξει. Απλώς καθοδηγούσε τους ανθρώπους, οι οποίοι είχαν πρωτύτερα διαφθαρεί από τον Σατανά, και ήταν Αυτός εκεί για να διδάξει και να καθοδηγήσει αυτούς τους ανθρώπους, κι έτσι οι λόγοι που εξέφερε ήταν μόνο νομοθετήματα, διατάξεις και κοινή γνώση του τρόπου διαβίωσης ως άνθρωπος, και, επ’ ουδενί, αλήθειες που παρέχουν τη ζωή του ανθρώπου. Οι Ισραηλίτες, υπό την ηγεσία Του, δεν ήταν αυτοί που είχαν διαφθαρεί βαθιά απ’ τον Σατανά. Το έργο του νόμου Του ήταν μόνο το πρώτο στάδιο στο έργο της σωτηρίας, η αρχή του έργου της σωτηρίας, και, ουσιαστικά, δεν είχε καμιά σχέση με τις αλλαγές της διάθεσης στη ζωή του ανθρώπου. Επομένως, δεν χρειαζόταν στην αρχή του έργου της σωτηρίας Αυτός να προσλάβει σάρκα για το έργο Του στο Ισραήλ. Αυτός είναι ο λόγος που Αυτός απαιτούσε ένα μέσο, δηλαδή ένα εργαλείο, μέσω του οποίου να έρχεται σε επαφή με τον άνθρωπο. Έτσι, ανάμεσα στα όντα που δημιούργησε, προέκυψαν αυτοί που μιλούσαν και εργάζονταν εκ μέρους του Ιεχωβά, κι έτσι, οι υιοί του ανθρώπου και οι προφήτες κατέληξαν να εργάζονται ανάμεσα στους ανθρώπους. Οι υιοί του ανθρώπου εργάζονταν ανάμεσα στους ανθρώπους εκ μέρους του Ιεχωβά. Για να ονομαστούν έτσι απ’ Αυτόν, σημαίνει ότι αυτοί οι άνδρες εξέδωσαν τους νόμους εκ μέρους του Ιεχωβά και ήταν επίσης ιερείς ανάμεσα στον λαό του Ισραήλ. Αυτοί οι άντρες ήταν ιερείς που τους πρόσεχε και τους προστάτευε ο Ιεχωβά και καταλαμβάνονταν από το Πνεύμα του Ιεχωβά. Ήταν ηγέτες ανάμεσα στον λαό και υπηρετούσαν απευθείας τον Ιεχωβά. Οι προφήτες, απ’ την άλλη πλευρά, ήταν αυτοί που είχαν αφιερωθεί στο να μιλούν εκ μέρους του Ιεχωβά στους ανθρώπους όλων των χωρών και όλων των φυλών. Ήταν επίσης αυτοί που προφήτευαν το έργο του Ιεχωβά. Είτε οι υιοί του ανθρώπου είτε οι προφήτες, όλοι αναδείχτηκαν από το Πνεύμα του ίδιου του Ιεχωβά και είχαν το έργο του Ιεχωβά μέσα τους. Ανάμεσα στους ανθρώπους, ήταν αυτοί που εκπροσωπούσαν απευθείας τον Ιεχωβά. Εργάζονταν μόνον επειδή αναδείχτηκαν από τον Ιεχωβά, κι όχι επειδή ήταν η σάρκα, στην οποία το ίδιο το Άγιο Πνεύμα ενσαρκώθηκε. Επομένως, παρόλο που ομοίως μίλησαν και εργάστηκαν εκ μέρους του Θεού, αυτοί οι υιοί του ανθρώπου και οι προφήτες της Εποχής του Νόμου δεν ήταν κομμάτι του ενσαρκωμένου Θεού. Το ακριβώς αντίθετο συνέβη την Εποχή της Χάριτος και το τελευταίο στάδιο, καθώς το έργο της σωτηρίας και της κρίσης του ανθρώπου πραγματοποιήθηκαν και τα δύο απ’ τον ίδιο τον ενσαρκωμένο Θεό, κι επομένως, δεν χρειαζόταν να αναδείξει ξανά προφήτες και υιούς του ανθρώπου για να εργαστούν εκ μέρους του. Στα μάτια του ανθρώπου, δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές μεταξύ της ουσίας και των μέσων του έργου τους. Κι αυτός είναι ο λόγος που ο άνθρωπος συγχέει πάντα το έργο του ενσαρκωμένου Θεού με αυτό των προφητών και των υιών του ανθρώπου. Η εμφάνιση του ενσαρκωμένου Θεού ήταν ουσιαστικά η ίδια μ’ εκείνη των προφητών και των υιών του ανθρώπου. Κι ο ενσαρκωμένος Θεός ήταν ακόμη πιο συνηθισμένος και πιο αληθινός από τους προφήτες. Ως εκ τούτου, ο άνθρωπος είναι εντελώς ανίκανος να τους ξεχωρίσει. Ο άνθρωπος επικεντρώνεται μόνο σ’ αυτό που φαίνεται, αγνοώντας εντελώς ότι, παρόλο που κι οι δύο εργάστηκαν και μίλησαν, υπάρχει μια ουσιαστική διαφορά. Επειδή η ικανότητα διάκρισης του ανθρώπου είναι πολύ φτωχή, ο άνθρωπος αδυνατεί να διακρίνει βασικά ζητήματα, και είναι ακόμα λιγότερο ικανός να ξεχωρίσει κάτι τόσο πολύπλοκο. Ο λόγος και το έργο των προφητών κι εκείνων που χρησιμοποιήθηκαν από το Άγιο Πνεύμα, ήταν όλα για να κάνει ο άνθρωπος το καθήκον του, να εκτελέσει τη λειτουργία του ως δημιουργημένο ον, και για να κάνει ό,τι οφείλει να κάνει ως άνθρωπος. Ωστόσο, ο λόγος και το έργο του ενσαρκωμένου Θεού ήταν για να φέρουν εις πέρας τη διακονία Του. Αν και η εξωτερική μορφή Του ήταν εκείνη ενός δημιουργημένου όντος, έργο Του δεν ήταν να φέρει εις πέρας τη λειτουργία Του, αλλά τη διακονία Του. Ο όρος «καθήκον» χρησιμοποιείται σε σχέση με τα δημιουργημένα όντα, ενώ το «διακονία» χρησιμοποιείται σε σχέση με τον ενσαρκωμένο Θεό. Υπάρχει μια ουσιαστική διαφορά μεταξύ των δύο, κι αυτά τα δύο δεν είναι εναλλάξιμα. Έργο του ανθρώπου είναι μόνο να κάνει το καθήκον του, ενώ έργο του Θεού είναι να διαχειρίζεται και να φέρνει εις πέρας τη διακονία Του. Επομένως, αν και πολλοί απόστολοι χρησιμοποιήθηκαν από το Άγιο Πνεύμα και πολλοί προφήτες ήταν πλημμυρισμένοι μ’ Αυτό, το έργο και ο λόγος τους ήταν απλώς για να κάνουν το καθήκον τους ως δημιουργημένα όντα. Αν και οι προφητείες τους μπορεί να ήταν μεγαλύτερες από την οδό της ζωής για την οποία μίλησε ο ενσαρκωμένος Θεός, κι αν ακόμα η ανθρώπινη φύση τους ήταν πιο υπερβατική από εκείνη του ενσαρκωμένου Θεού, και πάλι έκαναν το καθήκον τους και δεν εκπλήρωναν τη διακονία τους. Το καθήκον του ανθρώπου αναφέρεται στη λειτουργία του και είναι κάτι εφικτό για τον άνθρωπο. Όμως, η διακονία πραγματοποιείται από τον ενσαρκωμένο Θεό και σχετίζεται με τη διαχείρισή Του, κι αυτή δεν είναι εφικτή από τον άνθρωπο. Ο ενσαρκωμένος Θεός, είτε μιλά είτε εργάζεται είτε πραγματοποιεί θαύματα, εκτελεί μεγάλο έργο μέσα στη διαχείρισή Του και τέτοιο έργο δεν μπορεί να εκτελεστεί από τον άνθρωπο στη θέση Του. Έργο του ανθρώπου είναι μόνο να κάνει το καθήκον του ως δημιουργημένο ον, σ’ ένα ορισμένο στάδιο του έργου διαχείρισης του Θεού. Χωρίς τη διαχείριση του Θεού, δηλαδή αν η διακονία του ενσαρκωμένου Θεού χανόταν, το ίδιο θα συνέβαινε και με το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος. Έργο του Θεού, φέροντας σε πέρας τη διακονία του, είναι να διαχειριστεί τον άνθρωπο. Ενώ ο άνθρωπος, κάνοντας το καθήκον του, εκτελεί τη δική του υποχρέωση ν’ ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του Δημιουργού, και σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι φέρει σε πέρας τη διακονία κάποιου. Στην έμφυτη ουσία του Θεού, δηλαδή στο Πνεύμα Του, έργο του Θεού είναι η διαχείρισή Του. Αλλά στον ενσαρκωμένο Θεό που φορά την εξωτερική μορφή του δημιουργημένου όντος, έργο Του είναι να φέρει σε πέρας τη διακονία Του. Ό,τι έργο κι αν εκτελεί, είναι για να φέρει σε πέρας τη διακονία Του, κι αυτό που ο άνθρωπος μπορεί να κάνει είναι να βάλει τα δυνατά του μέσα στο πλαίσιο της διαχείρισής Του και υπό την ηγεσία Του.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Η διαφορά μεταξύ της διακονίας του Θεού ενσαρκωμένου και του καθήκοντος του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 161

Την εποχή της Χάριτος, ο Ιησούς μίλησε επίσης πολύ κι έκανε μεγάλο έργο. Σε τι διέφερε απ’ τον Ησαΐα; Σε τι διέφερε απ’ τον Δανιήλ; Ήταν προφήτης; Γιατί λέγεται ότι Αυτός είναι ο Χριστός; Τι διαφορές υπάρχουν μεταξύ τους; Ήταν όλοι τους άνδρες που εξέφεραν λόγους και οι λόγοι τους, λίγο πολύ, φαίνονταν ίδιοι στον άνθρωπο. Όλοι τους μίλησαν κι έκαναν έργο. Οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης προφήτευσαν και, ομοίως, το ίδιο μπορούσε να κάνει κι ο Ιησούς. Γιατί συμβαίνει αυτό; Η διάκριση εδώ βασίζεται στη φύση του έργου. Για να μπορέσεις ν’ αντιληφθείς αυτό το ζήτημα, δεν πρέπει να εξετάζεις τη φύση της σάρκας ούτε θα πρέπει να εξετάζεις το βάθος ή τη ρηχότητα του λόγου κάποιων. Πάντα πρέπει πρώτα να εξετάζεις το έργο τους και τα αποτελέσματα που το έργο τους έχει στον άνθρωπο. Οι προφητείες των προφητών τότε δεν παρείχαν τη ζωή του ανθρώπου, και τα μηνύματα που έλαβαν άνθρωποι όπως ο Ησαΐας και ο Δανιήλ ήταν απλώς προφητείες κι όχι οδός της ζωής. Αν δεν ήταν η άμεση αποκάλυψη του Ιεχωβά, κανείς δεν θα μπορούσε να είχε κάνει αυτό το έργο, το οποίο δεν είναι δυνατό για τους θνητούς. Ο Ιησούς, επίσης, μίλησε πολύ, αλλά αυτός ο λόγος ήταν η οδός της ζωής, από την οποία ο άνθρωπος μπόρεσε να βρει ένα μονοπάτι προς την πράξη. Δηλαδή, πρώτον, Αυτός μπόρεσε να παρέχει τη ζωή του ανθρώπου διότι ο Ιησούς είναι ζωή. Δεύτερον, μπόρεσε να αντιστρέψει τις αποκλίσεις του ανθρώπου. Τρίτον, το έργο Του μπόρεσε να διαδεχτεί αυτό του Ιεχωβά, ώστε να συνεχίσει την εποχή. Τέταρτον, μπόρεσε ν’ αντιληφθεί τις ανάγκες του ανθρώπου μέσα του και να καταλάβει τι λείπει στον άνθρωπο. Πέμπτον, μπόρεσε να εισάγει μια νέα εποχή και να ολοκληρώσει την παλιά. Γι’ αυτό ονομάζεται Θεός και Χριστός. Δεν διαφέρει μόνον από τον Ησαΐα, αλλά κι απ’ όλους τους προφήτες. Πάρτε τον Ησαΐα ως παράδειγμα για το έργο των προφητών. Πρώτον, δεν μπορούσε να παρέχει τη ζωή του ανθρώπου. Δεύτερον, δεν μπορούσε να εισάγει μια νέα εποχή. Εργαζόταν κάτω από την ηγεσία του Ιεχωβά κι όχι για να εισάγει μια νέα εποχή. Τρίτον, αυτό για το οποίο ο ίδιος μίλησε, ξεπερνούσε τις δυνατότητές του κατανόησης. Δεχόταν αποκαλύψεις απευθείας από το Πνεύμα του Θεού, ενώ άλλοι δεν θα μπορούσαν να τα κατανοήσουν, ακόμη κι αν τα είχαν ακούσει. Αυτά τα λίγα σημεία από μόνα τους είναι ικανά να αποδείξουν ότι ο λόγος του δεν ήταν παρά προφητείες, απλώς μια πτυχή του έργου που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του Ιεχωβά. Ωστόσο, δεν θα μπορούσε να εκπροσωπήσει πλήρως τον Ιεχωβά. Αυτός ήταν δούλος του Ιεχωβά, ένα όργανο στο έργο του Ιεχωβά. Πραγματοποιούσε το έργο του μόνο μέσα στην Εποχή του Νόμου και μέσα στο πεδίο του έργου του Ιεχωβά. Δεν εργάστηκε πέραν της Εποχής του Νόμου. Αντιθέτως, το έργο του Ιησού διέφερε. Ξεπέρασε το πεδίο του έργου του Ιεχωβά. Εργάστηκε ως ο ενσαρκωμένος Θεός και υπέστη τη σταύρωση, προκειμένου να λυτρώσει όλη την ανθρωπότητα. Δηλαδή, πραγματοποίησε νέο έργο έξω απ’ το έργο που πραγματοποίησε ο Ιεχωβά. Αυτό ήταν η εισαγωγή σε μια νέα εποχή. Μια άλλη προϋπόθεση είναι ότι Αυτός μπορούσε να μιλήσει γι’ αυτό που ο άνθρωπος δεν μπορούσε να καταφέρει. Το έργο Του ήταν έργο μέσα στη διαχείριση του Θεού και περιελάμβανε ολόκληρο το ανθρώπινο είδος. Δεν εργαζόταν για λίγους μόνο ανθρώπους, κι ούτε το έργο Του ήταν να ηγηθεί ενός περιορισμένου αριθμού ανθρώπων. Όσο για τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός ενσαρκώθηκε κι έγινε άνθρωπος, πώς το Πνεύμα έκανε αποκαλύψεις εκείνη την εποχή και πώς το Πνεύμα κατέβηκε πάνω σ’ έναν άνθρωπο για να πραγματοποιήσει το έργο Του, αυτά είναι ζητήματα που ο άνθρωπος δεν μπορεί να δει ή ν’ αγγίξει. Είναι εντελώς αδύνατο αυτές οι αλήθειες να χρησιμεύσουν ως απόδειξη ότι Αυτός ήταν ο ενσαρκωμένος Θεός. Ως εκ τούτου, διάκριση μπορεί να γίνει μόνο στον λόγο και στο έργο του Θεού, που είναι απτά στον άνθρωπο. Μόνον αυτά είναι πραγματικά. Αυτό συμβαίνει, επειδή τα ζητήματα του Πνεύματος δεν είναι ορατά σ’ εσένα και είναι σαφώς γνωστά μόνον στον ίδιο τον Θεό, κι ούτε καν η ενσάρκωση του Θεού δεν τα γνωρίζει όλα. Μπορείς μόνο να εξακριβώσεις αν Αυτός είναι Θεός από το έργο που Αυτός έχει πραγματοποιήσει. Στο έργο Του, μπορεί να δει κανείς ότι, πρώτον, Αυτός είναι σε θέση να ξεκινήσει μια νέα εποχή. Δεύτερον, μπορεί να παρέχει τη ζωή του ανθρώπου και να δείξει στον άνθρωπο τον δρόμο που θ’ ακολουθήσει. Αυτό αρκεί για ν’ αποδειχθεί ότι Αυτός είναι ο ίδιος ο Θεός. Τουλάχιστον, το έργο που Αυτός πραγματοποιεί, μπορεί να αντιπροσωπεύσει πλήρως το Πνεύμα του Θεού και σ’ ένα τέτοιο έργο μπορεί κάποιος να δει ότι το Πνεύμα του Θεού είναι μέσα Του. Καθώς το έργο που επιτέλεσε ο Θεός ενσαρκωμένος ήταν κυρίως να εισάγει μια νέα εποχή, να ηγηθεί νέου έργου και να δημιουργήσει ένα νέο βασίλειο, αυτά από μόνα τους αρκούν για να αποδείξουν ότι Αυτός ο ίδιος είναι ο Θεός. Αυτό, λοιπόν, Τον διαφοροποιεί από τον Ησαΐα, τον Δανιήλ και τους λοιπούς μεγάλους προφήτες. Ο Ησαΐας, ο Δανιήλ και οι υπόλοιποι ήταν όλοι τους από μια τάξη με υψηλό μορφωτικό επίπεδο και καλλιεργημένων ανθρώπων. Ήταν εξαιρετικοί άνθρωποι υπό την ηγεσία του Ιεχωβά. Ο Θεός ενσαρκωμένος ήταν επίσης πολυμαθής και δεν στερούταν σύνεσης, όμως η ανθρώπινη φύση Του ήταν ιδιαιτέρως φυσιολογική. Ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος και το γυμνό μάτι δεν μπορούσε να διακρίνει κάτι ιδιαίτερο στην ανθρώπινη φύση Του ή να εντοπίσει κάτι στην ανθρώπινη φύση Του, αλλιώτικο απ’ τους άλλους. Δεν ήταν καθόλου υπερφυσικός ή μοναδικός και δεν κατείχε καμιά υψηλή μόρφωση, γνώση ή θεωρία. Η ζωή για την οποία Αυτός μίλησε και το μονοπάτι στο οποίο οδήγησε, δεν είχαν αποκτηθεί μέσω θεωρίας, γνώσης, εμπειρίας ζωής ή οικογενειακής ανατροφής. Αντιθέτως, ήταν άμεσο έργο του Πνεύματος, το οποίο είναι το έργο του ενσαρκωμένου Θεού. Ακριβώς επειδή ο άνθρωπος έχει μεγάλες αντιλήψεις για τον Θεό και, ιδιαίτερα επειδή αυτές οι αντιλήψεις έχουν δημιουργηθεί από πάρα πολλά ασαφή στοιχεία και το υπερφυσικό, στα μάτια του ανθρώπου ένας συνηθισμένος Θεός με ανθρώπινες αδυναμίες που δεν μπορεί να πραγματοποιήσει σημεία και θαύματα, ασφαλώς και δεν είναι Θεός. Μήπως δεν είναι αυτές εσφαλμένες αντιλήψεις του ανθρώπου; Αν ο ενσαρκωμένος Θεός δεν ήταν κανονικός άνθρωπος, τότε πώς θα μπορούσε να λεχθεί ότι Αυτός έγινε σάρκα; Για να είναι από σάρκα, πρέπει να είναι ένας συνηθισμένος, κανονικός άνθρωπος. Αν Αυτός ήταν ένα υπερβατικό όν, τότε δεν θα μπορούσε να ήταν από σάρκα. Για να αποδείξει ότι είναι από σάρκα, ο ενσαρκωμένος Θεός χρειάζεται να κατέχει μια κανονική σάρκα. Αυτό ήταν απλώς για να συμπληρώσει τη σημασία της ενσάρκωσης. Όμως αυτό δεν συνέβαινε για τους προφήτες και για τους υιούς του ανθρώπου. Αυτοί ήταν άνδρες προικισμένοι και χρησιμοποιούνταν από το Άγιο Πνεύμα. Στα μάτια του ανθρώπου, η ανθρώπινη υπόστασή τους ήταν ιδιαιτέρως σπουδαία κι εκείνοι έκαναν πολλές πράξεις που ξεπερνούσαν την κανονική ανθρώπινη φύση. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο άνθρωπος τους θεωρούσε ως Θεό. Τώρα πρέπει όλοι να το καταλάβετε καλά, καθώς αυτό είναι το ζήτημα που μπέρδευε όλους τους ανθρώπους πολύ εύκολα από παλιά. Επιπλέον, η ενσάρκωση είναι το πιο μυστήριο όλων των πραγμάτων, και ο ενσαρκωμένος Θεός είναι το δυσκολότερο να δεχτεί ο άνθρωπος. Αυτό που λέω συντελεί στο να εκπληρώσετε τη λειτουργία σας και να κατανοήσετε το μυστήριο της ενσάρκωσης. Όλα αυτά σχετίζονται με τη διαχείριση του Θεού, με το όραμα. Η κατανόησή του από εσάς, θα είναι πιο επωφελής για να αποκτήσετε γνώση του οράματος, δηλαδή του έργου της διαχείρισης. Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα αποκτήσετε επίσης μεγάλη κατανόηση του καθήκοντος που διαφορετικά είδη ανθρώπων οφείλουν να εκτελούν. Αν κι αυτά τα λόγια δεν σας δείχνουν απευθείας τον δρόμο, εξακολουθούν να σας βοηθούν πολύ στην είσοδό σας, καθώς η ζωή σας, επί του παρόντος, στερείται οράματος κι αυτό θα αποτελέσει σημαντικό κώλυμα που θα εμποδίζει την είσοδό σας. Αν δεν καταφέρατε να καταλάβετε αυτά τα ζητήματα, τότε δεν θα υπάρξει κανένα κίνητρο που να παρακινεί την είσοδό σας. Και πώς μπορεί μια τέτοια επιδίωξη να σας επιτρέψει να εκπληρώσετε το καθήκον σας καλύτερα;

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Η διαφορά μεταξύ της διακονίας του Θεού ενσαρκωμένου και του καθήκοντος του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 162

Κάποιοι θα ρωτήσουν: «Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του έργου που επιτέλεσε ο ενσαρκωμένος Θεός και του έργου των προφητών και των αποστόλων του παρελθόντος;» Και ο Δαβίδ αποκαλούταν Κύριος, όπως και ο Ιησούς. Παρόλο που επιτέλεσαν διαφορετικό έργο, αποκαλούνταν με τον ίδιο τρόπο. Γιατί λες ότι η ταυτότητά τους δεν ήταν ίδια; Αυτό που είδε ο Ιωάννης ήταν ένα όραμα που επίσης προερχόταν από το Άγιο Πνεύμα, και μπόρεσε να πει τα λόγια που σκόπευε να εκφράσει το Άγιο Πνεύμα. Γιατί η ταυτότητα του Ιωάννη είναι διαφορετική από εκείνη του Ιησού; Τα λόγια που εξέφρασε ο Ιησούς μπορούσαν να αντιπροσωπεύσουν πλήρως τον Θεό και το έργο του Θεού. Αυτό που είδε ο Ιωάννης ήταν ένα όραμα και δεν ήταν ικανός να αντιπροσωπεύσει πλήρως το έργο του Θεού. Γιατί ο Ιωάννης, ο Πέτρος και ο Παύλος παρότι είπαν πολλά λόγια —όπως και ο Ιησούς— δεν είχαν την ίδια ταυτότητα με τον Ιησού; Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι το έργο που επιτέλεσαν ήταν διαφορετικό. Ο Ιησούς αντιπροσώπευε το Πνεύμα του Θεού, και ήταν το Πνεύμα του Θεού που εργαζόταν άμεσα. Επιτελούσε το έργο της νέας εποχής, το έργο που κανείς δεν είχε επιτελέσει ποτέ πριν. Άνοιξε μια νέα οδό, αντιπροσώπευε τον Ιεχωβά και τον ίδιο τον Θεό. Αντιθέτως, ο Πέτρος, ο Παύλος και ο Δαβίδ, ανεξάρτητα από το πώς αποκαλούνταν, αντιπροσώπευαν μόνο την ταυτότητα ενός πλάσματος του Θεού και είχαν σταλεί από τον Ιησού ή τον Ιεχωβά. Έτσι, ανεξάρτητα από το μέγεθος του έργου τους, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλα ήταν τα θαύματα που πραγματοποίησαν, ήταν απλώς πλάσματα του Θεού και δεν μπορούσαν να αντιπροσωπεύουν το Πνεύμα του Θεού. Εργάστηκαν εν ονόματι του Θεού ή αφότου τους απέστειλε ο Θεός. Επιπλέον, εργάστηκαν κατά τις εποχές που εγκαινίασαν είτε ο Ιησούς είτε ο Ιεχωβάς και το έργο που επιτέλεσαν εντασσόταν σε αυτό το πλαίσιο. Ήταν, εξάλλου, απλώς πλάσματα του Θεού. Στην Παλαιά Διαθήκη, πολλοί προφήτες έκαναν προβλέψεις ή έγραψαν βιβλία προφητειών. Κανείς δεν είπε ότι ήταν Θεός, αλλά μόλις εμφανίστηκε ο Ιησούς το Πνεύμα του Θεού έγινε μάρτυρας ότι Αυτός είναι Θεός. Γιατί άραγε; Σε αυτό το σημείο θα έπρεπε να το γνωρίζεις ήδη! Στο παρελθόν, οι απόστολοι και οι προφήτες έγραφαν διάφορες επιστολές και έκαναν πολλές προφητείες. Αργότερα, οι άνθρωποι επέλεξαν να προσθέσουν κάποιες από αυτές στη Βίβλο, ενώ κάποιες χάθηκαν. Δεδομένου ότι υπάρχουν άνθρωποι που λένε ότι όλα όσα εξέφρασαν αυτοί προέρχονταν από το Άγιο Πνεύμα, γιατί κάποια από αυτά θεωρούνται καλά ενώ κάποια άλλα κακά; Και γιατί κάποια επιλέχθηκαν ενώ άλλα όχι; Αν ήταν πράγματι τα λόγια του Αγίου Πνεύματος, θα ήταν απαραίτητο να τα επιλέξουν οι άνθρωποι; Γιατί τα λόγια του Ιησού και το έργο Του παρουσιάζονται διαφορετικά σε κάθε ένα από τα τέσσερα ευαγγέλια; Δεν αποτελεί αυτό σφάλμα εκείνων που τα κατέγραψαν; Κάποιοι θα ρωτήσουν: «Εφόσον οι επιστολές που έγραψαν ο Παύλος και οι άλλοι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης, καθώς και το έργο που επιτέλεσαν προήλθαν εν μέρει από τη βούληση του ανθρώπου και αναμίχθηκαν με τις αντιλήψεις του ανθρώπου, τότε δεν έχουν μολυνθεί από τον άνθρωπο τα λόγια που εκφράζεις Εσύ (Θεέ) σήμερα; Πραγματικά δεν περιέχουν καμία από τις αντιλήψεις του ανθρώπου;» Αυτό το στάδιο του έργου που επιτέλεσε ο Θεός είναι εντελώς διαφορετικό από το έργο που επιτέλεσε ο Παύλος και οι πολυάριθμοι απόστολοι και προφήτες. Δεν διαφέρει μόνο η ταυτότητα, αλλά, κυρίως, διαφέρει το έργο που επιτελείται. Αφού ο Παύλος χτυπήθηκε και έπεσε ενώπιον του Κυρίου, τον καθοδήγησε το Άγιο Πνεύμα ώστε να εργαστεί και να γίνει ένας απεσταλμένος. Έτσι, έγραψε επιστολές στις εκκλησίες και όλες αυτές οι επιστολές ακολουθούσαν τη διδασκαλία του Ιησού. Ο Παύλος απεστάλη από τον Κύριο για να εργαστεί εν ονόματι του Κυρίου Ιησού, αλλά όταν ο ίδιος ο Θεός ήρθε, δεν εργαζόταν εν ονόματι κανενός και δεν αντιπροσώπευε παρά το Πνεύμα του Θεού στο έργο Του. Ο Θεός ήρθε να επιτελέσει το έργο Του άμεσα: Δεν τελειοποιήθηκε από τον άνθρωπο και το έργο Του δεν πραγματοποιήθηκε μέσω της διδασκαλίας οποιουδήποτε ανθρώπου. Σε αυτό το στάδιο του έργου, ο Θεός δεν καθοδηγεί μιλώντας για τις προσωπικές Του εμπειρίες, αλλά αντ’ αυτού επιτελεί το έργο Του άμεσα, σύμφωνα με αυτό που έχει. Παραδείγματος χάριν, η δοκιμασία των παρόχων υπηρεσιών, ο καιρός του παιδέματος, η δοκιμασία του θανάτου, ο καιρός της αγάπης για τον Θεό… Όλο αυτό το έργο δεν έχει επιτελεστεί ποτέ πριν και είναι έργο της σημερινής εποχής, δεν σχετίζεται με τις εμπειρίες του ανθρώπου. Σύμφωνα με όσα έχω πει, ποιες είναι οι εμπειρίες του ανθρώπου; Δεν προέρχονται όλες απευθείας από το Πνεύμα και δεν πηγάζουν από το Πνεύμα; Απλώς το επίπεδό σου είναι τόσο χαμηλό που δεν μπορείς να διακρίνεις την αλήθεια! Η πρακτική οδός της ζωής, για τον οποίο μιλάω, αφορά την καθοδήγηση του μονοπατιού και δεν έχει μιλήσει κανένας ποτέ πριν γι’ αυτόν ούτε έχει βιώσει κανείς αυτό το μονοπάτι μήτε γνωρίζει αυτή την πραγματικότητα. Πριν προφέρω αυτά τα λόγια, κανείς δεν τα είχε εκφράσει ποτέ. Κανείς δεν είχε μιλήσει ποτέ για τέτοιες εμπειρίες ούτε είχε μιλήσει ποτέ για τέτοιες λεπτομέρειες, και, επιπλέον, κανείς δεν είχε ποτέ επισημάνει τέτοιες καταστάσεις για να αποκαλύψει τέτοια πράγματα. Κανείς δεν έδειξε ποτέ το μονοπάτι που δείχνω σήμερα Εγώ, κι αν το έδειχνε ο άνθρωπος, τότε δεν θα αποτελούσε νέα οδό. Πάρε ως παράδειγμα τον Πέτρο και τον Παύλο. Δεν είχαν προσωπικές εμπειρίες προτού τους δείξει τον δρόμο ο Ιησούς. Μόνο όταν ο Ιησούς έδειξε το μονοπάτι, βίωσαν τα λόγια του Ιησού και το μονοπάτι που Εκείνος έδειξε. Εξ αυτού απέκτησαν πολλές εμπειρίες και έγραψαν τις επιστολές. Συνεπώς, οι εμπειρίες του ανθρώπου δεν ταυτίζονται με το έργο του Θεού και το έργο του Θεού δεν ταυτίζεται με τη γνώση που περιγράφουν οι αντιλήψεις κι οι εμπειρίες του ανθρώπου. Έχω πει, επανειλημμένα, ότι σήμερα δείχνω ένα νέο μονοπάτι κι επιτελώ νέο έργο, ενώ το έργο και οι ομιλίες Μου διαφέρουν από του Ιωάννη και όλων των άλλων προφητών. Ποτέ δεν αποκομίζω πρώτα εμπειρίες και σας τις μεταφέρω εν συνεχεία —αυτό δεν συμβαίνει επ’ ουδενί. Αν ήταν έτσι, δεν θα σας είχε καθυστερήσει αυτό εδώ και καιρό; Στο παρελθόν, η γνώση για την οποία πολλοί μίλησαν, εξυμνήθηκε κιόλας, αλλά όλα όσα εξέφρασαν βασίστηκαν αποκλειστικά στα λεγόμενα των αποκαλούμενων πνευματικών μορφών. Δεν κατέδειξαν την οδό, αλλά μίλησαν βάσει των εμπειριών τους, από όσα είχαν δει και από τις γνώσεις τους. Κάποιες ήταν αντιλήψεις τους, ενώ κάποιες ήταν εμπειρίες που είχαν συνοψίσει. Σήμερα, η φύση του έργου Μου διαφέρει εντελώς από τη δική τους. Δεν έχω βιώσει την καθοδήγηση άλλων ούτε δέχτηκα να τελειωθώ από άλλους. Επιπλέον, όλα όσα έχω εκφράσει και έχω συναναστραφεί είναι διαφορετικά από οποιουδήποτε άλλου και δεν έχουν εκφραστεί ποτέ από οποιονδήποτε άλλον. Σήμερα, ανεξάρτητα από το ποιοι είστε εσείς, το έργο σας επιτελείται με βάση όσα εκφράζω Εγώ. Χωρίς αυτές τις ομιλίες και το έργο, ποιος θα ήταν ικανός να τα βιώσει αυτά (τη δοκιμασία των παρόχων υπηρεσιών, τον καιρό του παιδέματος…) και ποιος θα μπορούσε να μιλήσει γι’ αυτή τη γνώση; Όντως αδυνατείς να το δεις αυτό; Ανεξάρτητα από το στάδιο του έργου, μόλις ακουστούν τα λόγια Μου εσείς αρχίζετε να συναναστρέφεστε σύμφωνα με τα λόγια Μου και να εργάζεστε σύμφωνα με αυτά, ενώ συνιστούν οδό που κανείς σας δεν έχει διανοηθεί. Έχοντας φτάσει ως εδώ, δεν μπορείς να δεις αυτό το σαφές και απλό ζήτημα; Δεν είναι μια οδός που έχει συλλάβει κάποιος, ούτε βασίζεται σε οδό που έχει χαράξει κάποια πνευματική μορφή. Πρόκειται για ένα νέο μονοπάτι, ενώ ακόμα και πολλά από αυτά που εξέφρασε κάποτε ο Ιησούς, δεν ισχύουν πλέον. Αυτό που εκφράζω Εγώ είναι το έργο της εγκαινίασης μιας νέας εποχής και είναι έργο αυτόνομο. Το έργο που επιτελώ και τα λόγια που εκφέρω είναι όλα καινούργια. Δεν είναι άραγε αυτό το νέο έργο του σήμερα; Το έργο του Ιησού ήταν παρόμοιο με αυτό. Το έργο Του ήταν επίσης διαφορετικό από εκείνο των ανθρώπων του ναού, κι έτσι διέφερε και από το έργο των Φαρισαίων και δεν είχε καμία ομοιότητα με εκείνο που επιτελούσε ολόκληρος ο λαός του Ισραήλ. Αφού το είδαν, οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να διαμορφώσουν άποψη: «Ήταν όντως έργο του Θεού;» Ο Ιησούς δεν τήρησε τον νόμο του Ιεχωβά. Όταν ήρθε να διδάξει τον άνθρωπο, όλα όσα είπε ήταν νέα και διαφορετικά από αυτά που έλεγαν οι αρχαίοι άγιοι και προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, και γι’ αυτό οι άνθρωποι παρέμεναν αβέβαιοι. Αυτό είναι που κάνει τόσο δύσκολη την αντιμετώπιση του ανθρώπου. Πριν αποδεχτείτε αυτό το νέο στάδιο του έργου, το μονοπάτι στο οποίο πορευόσασταν οι πιο πολλοί από εσάς ήταν να κάνετε πράξη και να εισέρχεστε σύμφωνα με τα θεμέλια που έθεσαν αυτές οι πνευματικές μορφές. Εντούτοις, σήμερα, το έργο που επιτελώ Εγώ είναι πολύ διαφορετικό, οπότε εσείς δεν είστε σε θέση να αποφασίσετε αν είναι σωστό ή όχι. Δεν Με ενδιαφέρει σε ποιο μονοπάτι πορευόσουν πριν ούτε με ενδιαφέρει ποιανού «φαγητό» έτρωγες ή ποιον θεωρούσες ως «πατέρα» σου. Εφόσον έχω έρθει και έχω φέρει νέο έργο για να καθοδηγήσω τον άνθρωπο, όλοι όσοι Με ακολουθούν πρέπει να ενεργούν σύμφωνα με τα όσα ορίζω. Ανεξάρτητα από το πόσο ισχυρή είναι η «οικογένεια» από την οποία κατάγεσαι, πρέπει να Με ακολουθείς, δεν πρέπει να ενεργείς σύμφωνα με τις προηγούμενες πρακτικές σου, ο «ανάδοχος πατέρας» σου θα πρέπει να παραιτηθεί και θα πρέπει να έρθεις ενώπιον του Θεού σου για να διεκδικήσεις το νόμιμο μερίδιό σου. Ολόκληρη η ύπαρξή σου είναι στα χέρια Μου και δεν πρέπει να επιδεικνύεις υπερβολικά τυφλή πίστη στον ανάδοχο πατέρα σου. Αυτός δεν μπορεί να σε ελέγξει πλήρως. Το έργο της σήμερον ημέρας είναι αυτόνομο. Όλα αυτά που λέω σήμερα προφανώς δεν βασίζονται σε θεμέλια του παρελθόντος. Αποτελούν μια νέα αρχή και αν λες ότι δημιουργούνται από το χέρι του ανθρώπου, τότε είσαι τόσο τυφλός, που δεν δύναται να σωθείς!

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Περί ονομασιών και ταυτότητας» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 163

Ο Ησαΐας, ο Ιεζεκιήλ, ο Μωυσής, ο Δαβίδ, ο Αβραάμ και ο Δανιήλ υπήρξαν ηγέτες ή προφήτες του εκλεκτού λαού του Ισραήλ. Γιατί άραγε δεν αποκαλέστηκαν Θεός; Γιατί το Άγιο Πνεύμα δεν έγινε μάρτυρας τους; Γιατί το Άγιο Πνεύμα έγινε μάρτυρας του Ιησού μόλις ξεκίνησε το έργο Του και άρχισε να εκφράζει τον λόγο Του; Και γιατί άλλοι δεν φέρουν τη μαρτυρία του Αγίου Πνεύματος; Αυτοί όλοι, άνθρωποι θνητοί, αποκαλούνταν «Κύριος». Ανεξάρτητα από το πώς αποκαλούνταν, το έργο τους αντιπροσωπεύει το Είναι και την ουσία τους, ενώ το Είναι και η ουσία τους αντιπροσωπεύουν την ταυτότητά τους. Η ουσία τους δεν σχετίζεται με τις ονομασίες τους. Αντιπροσωπεύεται απ’ όσα εξέφρασαν και απ’ όσα βίωσαν. Στην Παλαιά Διαθήκη ήταν συνηθισμένο να αποκαλείται κανείς Κύριος, ενώ κάποιος μπορούσε να αποκαλείται με οποιονδήποτε τρόπο, αλλά η ουσία και η εγγενής του ταυτότητα παρέμεναν ίδιες. Μεταξύ αυτών των ψευδόχριστων, των ψευδοπροφητών και των απατεώνων, δεν υπάρχουν κι εκείνοι που αποκαλούνται Θεός; Γιατί άραγε δεν είναι «Θεός»; Επειδή είναι ανίκανοι να επιτελέσουν το έργο του Θεού. Κατά βάση είναι άνθρωποι, εξαπατούν ανθρώπους, δεν είναι ο Θεός, οπότε δεν έχουν την ταυτότητα του Θεού. Και ο Δαβίδ δεν αποκαλέστηκε Κύριος των δώδεκα φυλών; Ο Ιησούς αποκαλέστηκε επίσης Κύριος. Γιατί ο Ιησούς μόνο αποκαλέστηκε η ενσάρκωση του Θεού; Δεν ήταν ο Ιερεμίας γνωστός και ως Υιός του ανθρώπου; Και ο Ιησούς δεν ήταν γνωστός ως Υιός του ανθρώπου; Γιατί ο Ιησούς σταυρώθηκε για λογαριασμό του Θεού; Δεν είναι επειδή η ουσία Του ήταν διαφορετική; Δεν είναι επειδή το έργο που επιτέλεσε ήταν διαφορετικό; Έχει σημασία ο τίτλος; Αν και ο Ιησούς αποκαλέστηκε Υιός του ανθρώπου, ήταν η πρώτη ενσάρκωση του Θεού, είχε έρθει να αναλάβει την εξουσία και να ολοκληρώσει το έργο της λύτρωσης. Αυτό αποδεικνύει ότι η ταυτότητα και η ουσία του Ιησού ήταν διαφορετικές σε αντίθεση με εκείνους που ονομάζονταν επίσης Υιός του ανθρώπου. Σήμερα, ποιος από εσάς τολμάει να λέει ότι όλα όσα εξέφρασαν εκείνοι που χρησιμοποιήθηκαν από το Άγιο Πνεύμα προήλθαν από το Άγιο Πνεύμα; Ποιος τολμάει να τα ξεστομίζει αυτά; Εάν όντως τα λες αυτά, τότε γιατί το βιβλίο προφητείας του Έσδρα απορρίφθηκε και γιατί έγινε το ίδιο με τα βιβλία εκείνων των αρχαίων αγίων και προφητών; Αν όλα προέρχονταν από το Άγιο Πνεύμα, τότε γιατί εσείς τολμάτε να κάνετε τέτοιες παρορμητικές επιλογές; Είσαι ικανός να επιλέξεις το έργο του Αγίου Πνεύματος; Πολλές ιστορίες από το Ισραήλ απορρίφθηκαν επίσης. Κι αν πιστεύεις ότι όλες αυτές οι γραφές του παρελθόντος προέρχονταν από το Άγιο Πνεύμα, τότε γιατί κάποια βιβλία απορρίφθηκαν; Αν όλα προέρχονταν από το Άγιο Πνεύμα, τότε θα έπρεπε όλα να φυλάσσονται και να αποστέλλονται στους αδελφούς και τις αδελφές των εκκλησιών για μελέτη. Δεν θα πρέπει να επιλέγονται ή να απορρίπτονται από την ανθρώπινη βούληση. Αυτό είναι λάθος. Λέγοντας ότι οι εμπειρίες του Παύλου και του Ιωάννη αναμίχθηκαν με τις προσωπικές τους αντιλήψεις δεν σημαίνει ότι οι εμπειρίες και η γνώση τους προέρχονταν από τον Σατανά, αλλά απλώς ότι είχαν στοιχεία που προέρχονταν από τις προσωπικές εμπειρίες και αντιλήψεις τους. Η γνώση τους βασιζόταν στο πλαίσιο των πραγματικών εμπειριών εκείνης της εποχής, ενώ ποιος μπορούσε να πει με βεβαιότητα ότι όλα αυτά προέρχονταν από το Άγιο Πνεύμα; Εάν και τα Τέσσερα Ευαγγέλια προέρχονταν από το Άγιο Πνεύμα, τότε γιατί ο Ματθαίος, ο Μάρκος, ο Λουκάς και ο Ιωάννης είπαν ο καθένας κάτι διαφορετικό για το έργο του Ιησού; Αν δεν το πιστεύετε αυτό, τότε ανατρέξτε στις ιστορίες της Βίβλου για το πώς ο Πέτρος απαρνήθηκε τον Κύριο τρεις φορές: Είναι όλες διαφορετικές, ενώ η καθεμία έχει τα δικά της χαρακτηριστικά. Πολλοί αδαείς λένε ότι «εφόσον ο ενσαρκωμένος Θεός είναι και άνθρωπος, μπορούν τα λόγια Του να προέρχονται αποκλειστικά από το Άγιο Πνεύμα; Αν τα λόγια του Παύλου και του Ιωάννη είχαν αναμιχθεί με την ανθρώπινη βούληση, τότε τα λόγια που εκφέρει Εκείνος όντως δεν έχουν αναμιχθεί με την ανθρώπινη βούληση;» Οι άνθρωποι που λένε τέτοια πράγματα είναι τυφλοί και αδαείς! Διάβασε προσεκτικά τα Τέσσερα Ευαγγέλια. Διάβασε τι έχουν καταγράψει για τις πράξεις και για τα λόγια του Ιησού. Κάθε ιστορία ήταν πολύ απλά διαφορετική, και καθεμία είχε τη δική της οπτική. Αν όλα όσα γράφτηκαν από τους συγγραφείς αυτών των βιβλίων προέρχονταν από το Άγιο Πνεύμα, τότε όλα θα έπρεπε να είναι τα ίδια και να χαρακτηρίζονται από συνέπεια. Γιατί λοιπόν υπάρχουν αποκλίσεις; Είναι ο άνθρωπος άραγε τόσο ανόητος που να μην μπορεί να το διακρίνει αυτό; Αν εσύ κληθείς να γίνεις μάρτυρας του Θεού, τι είδους μαρτυρία μπορείς να παράσχεις; Μπορεί κάποιος να γίνει μάρτυρας του Θεού αν Τον γνωρίζει κατ’ αυτόν τον τρόπο; Εάν άλλοι σε ρωτήσουν: «Εάν οι γραφές του Ιωάννη και του Λουκά αναμίχθηκαν με την ανθρώπινη βούληση, τότε ο λόγος που εκφράζεται από τον Θεό σας δεν αναμιγνύεται με ανθρώπινη βούληση;» θα μπορούσες να δώσεις μια σαφή απάντηση; Αφού ο Λουκάς κι ο Ματθαίος είχαν ακούσει τα λόγια του Ιησού και είχαν δει το έργο του Ιησού, μίλησαν για τη δική τους γνώση, μέσα από τις αναμνήσεις περιγράφοντας μερικά από τα γεγονότα που προκάλεσε ο Ιησούς. Μπορείς να πεις ότι η γνώση τους αποκαλύφθηκε πλήρως από το Άγιο Πνεύμα; Πέραν της Βίβλου, υπήρχαν πολλές πνευματικές μορφές με μεγαλύτερη γνώση από αυτούς. Γιατί τα λόγια τους δεν έχουν μεταδοθεί στις επόμενες γενιές; Δεν χρησιμοποιήθηκαν και αυτοί άραγε από το Άγιο Πνεύμα; Μάθε ότι στο έργο του σήμερα δεν μιλώ για τη δική Μου αντίληψη που βασίζεται στα θεμέλια του έργου του Ιησού, ούτε μιλάω για τις δικές Μου γνώσεις στο πλαίσιο του έργου του Ιησού. Τι έργο επιτέλεσε ο Ιησούς εκείνη την εποχή; Και τι έργο επιτελώ Εγώ σήμερα; Όσα επιτελώ κι εκφράζω είναι καινοφανή. Το μονοπάτι που πορεύομαι σήμερα είναι ολοκαίνουριο, ποτέ δεν περπάτησε πάνω του κανείς από τους λαούς περασμένων εποχών και γενεών. Σήμερα είναι ανοιχτό. Δεν είναι αυτό άραγε το έργο του Πνεύματος; Παρόλο που ήταν το έργο του Αγίου Πνεύματος, όλοι οι ηγέτες του παρελθόντος πραγματοποίησαν το έργο τους πάνω στα θεμέλια των άλλων· ωστόσο, το έργο του ίδιου του Θεού είναι διαφορετικό. Το στάδιο του έργου του Ιησού ήταν το ίδιο: Εκείνος διάνοιξε μία νέα οδό. Όταν ήρθε, κήρυξε το Ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών και είπε ότι ο άνθρωπος θα πρέπει να μετανοήσει και να ομολογήσει. Αφού ο Ιησούς ολοκλήρωσε το έργο Του, ο Πέτρος και ο Παύλος κι άλλοι συνέχισαν το έργο του Ιησού. Αφού ο Ιησούς σταυρώθηκε και ανήλθε στα ουράνια, απεστάλησαν από το Πνεύμα για να διαδώσουν την οδό του σταυρού. Παρόλο που τα λόγια του Παύλου ήταν υψηλά, επίσης βασίστηκαν στα θεμέλια που έθεσαν τα λεγόμενα του Ιησού, όπως η υπομονή, η αγάπη, ο πόνος, η κάλυψη της κεφαλής, η βάπτιση ή άλλα δόγματα που ακολούθησαν. Όλα αυτά βασίστηκαν στα θεμέλια του λόγου του Ιησού. Δεν ήταν σε θέση να χαράξουν μια νέα οδό, γιατί ήταν όλοι τους άνθρωποι που χρησιμοποιούσε ο Θεός.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Περί ονομασιών και ταυτότητας» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 164

Οι δηλώσεις και τα έργα του Ιησού εκείνη την εποχή δεν τήρησαν το δόγμα, ενώ ο Ιησούς δεν επιτέλεσε το έργο Του βάσει του έργου του νόμου της Παλαιάς Διαθήκης. Βασίστηκε στο έργο που έπρεπε να επιτελεστεί στην Εποχή της Χάριτος. Εργάστηκε σκληρά βάσει του έργου που είχε προβάλει, βάσει του δικού Του σχεδίου και βάσει της διακονίας Του. Δεν εργάστηκε βάσει του νόμου της Παλαιάς Διαθήκης. Τίποτα από όσα έπραξε δεν βασίστηκε στον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης και δεν ήλθε για να εργαστεί προκειμένου να εκπληρώσει τα λόγια των προφητών. Κάθε στάδιο του έργου του Θεού δεν τέθηκε ρητά προκειμένου να εκπληρώσει τις προβλέψεις των αρχαίων προφητών και δεν ήλθε για να τηρήσει το δόγμα ή με σκοπό να υλοποιήσει τις προβλέψεις των αρχαίων προφητών. Ωστόσο, οι πράξεις Του δεν διατάραξαν τις προβλέψεις των αρχαίων προφητών, ούτε επηρέασαν το έργο που είχε κάνει ο ίδιος στο παρελθόν. Το κυριότερο σημείο του έργου Του δεν ήταν η τήρηση οποιουδήποτε δόγματος αλλά η εκτέλεση του έργου που έπρεπε να επιτελέσει ο ίδιος. Δεν ήταν προφήτης ή μάντης, αλλά κάποιος που έκανε έργο, ο οποίος ήλθε όντως να επιτελέσει το έργο που έπρεπε και ήρθε να εγκαινιάσει τη νέα εποχή Του και να πραγματοποιήσει το νέο Του έργο. Βέβαια, όταν ο Ιησούς ήλθε να επιτελέσει το έργο Του, εκπλήρωσε και πολλά από τα λόγια των αρχαίων προφητών στην Παλαιά Διαθήκη. Έτσι και το έργο του σήμερα έχει εκπληρώσει τις προβλέψεις των αρχαίων προφητών της Παλαιάς Διαθήκης. Απλώς Εγώ δεν τηρώ αυτό το «κιτρινισμένο παλιό ημερολόγιο», αυτό είναι όλο. Γιατί το έργο που πρέπει να επιτελέσω είναι εκτενέστερο, τα λόγια, τα οποία πρέπει να σας πω είναι περισσότερα, ενώ το συγκεκριμένο έργο και τα λόγια έχουν πολύ μεγαλύτερη σημασία από το να εξηγώ αποσπάσματα από τη Βίβλο, διότι τέτοιου είδους έργο δεν έχει μεγάλη σημασία ή αξία για εσάς, ενώ δεν μπορεί να σας βοηθήσει ή να σας αλλάξει. Εγώ σκοπεύω να επιτελέσω νέο έργο, όχι να εκπληρώσω οποιοδήποτε απόσπασμα από τη Βίβλο. Εάν ο Θεός ήρθε στη γη μόνο για να εκπληρώσει τα λόγια των αρχαίων προφητών της Βίβλου, τότε ποιος είναι ανώτερος, ο ενσαρκωμένος Θεός ή εκείνοι οι αρχαίοι προφήτες; Εξάλλου, ηγούνται οι προφήτες του Θεού ή ο Θεός ηγείται των προφητών; Πώς εξηγείς αυτά τα λόγια;

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Περί ονομασιών και ταυτότητας» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 165

Κάθε στάδιο του έργου του Θεού ακολουθεί το ένα και το αυτό ρεύμα, οπότε στο σχέδιο διαχείρισης του Θεού διάρκειας έξι χιλιάδων ετών, κάθε στάδιο ακολουθείται στενά από το επόμενο, από τη γένεση του κόσμου έως σήμερα. Αν δεν χάρασσε κανείς την οδό, τότε δεν θα ακολουθούσε κανείς. Εφόσον υπάρχουν εκείνοι που ακολουθούν, υπάρχουν κι εκείνοι που χάραξαν την οδό. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, το έργο περνάει από γενιά σε γενιά, σε στάδια. Το ένα στάδιο ακολουθεί το άλλο, και αν δεν εγκαινίαζε κανείς την οδό, θα ήταν αδύνατο να ξεκινήσει το έργο και ο Θεός δεν θα είχε κανένα μέσο να προωθήσει το έργο Του. Κανένα στάδιο δεν έρχεται σε αντίθεση με το άλλο, ενώ το κάθε στάδιο διαδέχεται το άλλο σε μια αλληλουχία, προκειμένου να σχηματίσει ένα ρεύμα. Όλα αυτά γίνονται από το ίδιο Πνεύμα. Εντούτοις, ανεξάρτητα από το ποιος εγκαινιάζει την οδό ή επιτελεί το έργο άλλου, αυτό δεν καθορίζει την ταυτότητά του. Δεν είναι άραγε σωστό αυτό; Εφόσον ο Ιωάννης εγκαινίασε την οδό και ο Ιησούς συνέχισε το έργο Του, αποδεικνύεται κατ’ αυτόν τον τρόπο ότι η ταυτότητα του Ιησού είναι υποδεέστερη από αυτή του Ιωάννη; Αφού ο Ιεχωβάς πραγματοποίησε το έργο Του πριν από τον Ιησού, μπορείς να πεις ότι ο Ιεχωβάς είναι ανώτερος από τον Ιησού; Το γεγονός ότι εγκαινίασαν την οδό ή πραγματοποίησαν το έργο άλλων δεν είναι σημαντικό. Αυτό που είναι σημαντικότερο είναι η ουσία του έργου τους και η ταυτότητα που αντιπροσωπεύει. Δεν είναι άραγε σωστό αυτό; Δεδομένου ότι ο Θεός σκόπευε να εργαστεί μεταξύ των ανθρώπων, έπρεπε να εξυψώσει εκείνους που θα μπορούσαν να επιτελέσουν το έργο εγκαινιάζοντας την οδό. Όταν ο Ιωάννης ξεκίνησε να κηρύττει, είπε: «Ετοιμάσατε την οδόν του Κυρίου, ευθείας κάμετε τας τρίβους αυτού». «Μετανοείτε, διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών». Έτσι μίλησε εξαρχής, αλλά γιατί ήταν σε θέση να πει αυτά τα λόγια; Όσον αφορά τη σειρά με την οποία ειπώθηκαν αυτά τα λόγια, ο Ιωάννης εξέφρασε για πρώτη φορά το Ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών και μετέπειτα ο Ιησούς. Σύμφωνα με τις αντιλήψεις του ανθρώπου, ο Ιωάννης εγκαινίασε το νέο μονοπάτι και φυσικά ο Ιωάννης ήταν ανώτερος από τον Ιησού. Ωστόσο, ο Ιωάννης δεν είπε ότι ήταν ο Χριστός, ενώ δεν έγινε μάρτυρας του Θεού ως ο αγαπημένος Υιός του Θεού. Ο Θεός απλώς τον χρησιμοποίησε για να εγκαινιάσει την οδό και να την προετοιμάσει για τον Κύριο. Εγκαινίασε την οδό για τον Ιησού, αλλά δεν μπορούσε να εργαστεί εκ μέρους του Ιησού. Το Άγιο Πνεύμα διατήρησε επίσης το συνολικό έργο του ανθρώπου.

Την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης, ο Ιεχωβάς ηγείτο της οδού, ενώ το έργο του Ιεχωβά αντιπροσώπευε ολόκληρη την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης και όλο το έργο που επιτελέστηκε στο Ισραήλ. Ο Μωυσής απλώς υποστήριξε αυτό το έργο επί της γης και ο μόχθος του θεωρείται ως η συνεργασία που παρέχει ο άνθρωπος. Εκείνη την εποχή, μίλησε ο Ιεχωβά, καλώντας τον Μωυσή, και εξύψωσε τον Μωυσή από τον λαό του Ισραήλ και τον υποχρέωσε να οδηγήσει τους ανθρώπους αυτούς στην έρημο, και από εκεί στη Χαναάν. Αυτό δεν ήταν το έργο του ίδιου του Μωυσή, αλλά το έργο που κατεύθυνε προσωπικά ο Ιεχωβάς, οπότε ο Μωυσής δεν μπορεί να αποκαλεστεί Θεός. Ο Μωυσής θεμελίωσε επίσης τον νόμο, αλλά ο νόμος αυτός ορίστηκε προσωπικά από τον Ιεχωβά. Απλώς Εκείνος ανέθεσε στον Μωυσή να τον εκφράσει. Ο Ιησούς επίσης δημιούργησε εντολές, ενώ κατάργησε τον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης και θεμελίωσε τις εντολές της νέας εποχής. Γιατί ο Ιησούς είναι ο ίδιος ο Θεός; Γιατί αυτά τα δύο δεν ταυτίζονται. Εκείνη την εποχή, το έργο του Μωυσή δεν αντιπροσώπευε την εποχή ούτε εγκαινίασε μια νέα οδό. Καθοδηγήθηκε από τον Ιεχωβά, ήταν απλώς κάποιος που χρησιμοποιήθηκε από τον Θεό. Όταν ήλθε ο Ιησούς, ο Ιωάννης είχε πραγματοποιήσει ένα στάδιο του έργου εγκαινιάζοντας την οδό, ενώ είχε ξεκινήσει να διαδίδει το Ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών (το Άγιο Πνεύμα το είχε ξεκινήσει αυτό). Όταν ήρθε ο Ιησούς, έκανε απευθείας το δικό Του έργο, αλλά το έργο Του ήταν πολύ διαφορετικό από το έργο του Μωυσή. Ο Ησαΐας επίσης είπε πολλές προφητείες, όμως γιατί δεν ήταν ο ίδιος ο Θεός; Ο Ιησούς δεν είπε τόσες πολλές προφητείες, αλλά γιατί ήταν ο ίδιος ο Θεός; Κανείς δεν τόλμησε να πει ότι όλο το έργο του Ιησού εκείνη την εποχή προερχόταν από το Άγιο Πνεύμα, ούτε τόλμησε να πει ότι προερχόταν όλο από τη βούληση του ανθρώπου ή ότι αποτελούσε εξ ολοκλήρου έργο του ίδιου του Θεού. Ο άνθρωπος αδυνατούσε να τα αναλύσει αυτά. Μπορεί να ειπωθεί ότι ο Ησαΐας έκανε έργο και είπε προφητείες και ότι όλα προήλθαν από το Άγιο Πνεύμα. Δεν προήλθαν απευθείας από τον ίδιο τον Ησαΐα, αλλά ήταν αποκαλύψεις του Ιεχωβά. Ο Ιησούς δεν επιτέλεσε μεγάλο έργο και δεν είπε πολλά, ούτε είπε πολλές προφητείες. Το κήρυγμά Του δεν φαινόταν ιδιαίτερα υψηλό στους ανθρώπους, όμως ήταν ο ίδιος ο Θεός και αυτό είναι ανεξήγητο για τον άνθρωπο. Κανείς δεν πίστεψε ποτέ στον Ιωάννη, στον Ησαΐα ή στον Δαβίδ ούτε τους έχει αποκαλέσει ποτέ Θεό, δηλαδή Δαβίδ ο Θεός ή Ιωάννης ο Θεός. Κανένας δεν έχει εκφράσει ποτέ κάτι τέτοιο, και μόνο ο Ιησούς έχει αποκαλεστεί Χριστός. Η κατάταξη αυτή γίνεται σύμφωνα με τη μαρτυρία του Θεού, το έργο που Αυτός ανέλαβε και τη διακονία που επιτέλεσε. Όσον αφορά τις μεγάλες μορφές της Βίβλου, τον Αβραάμ, τον Δαβίδ, τον Ιησού του Ναυή, τον Δανιήλ, τον Ησαΐα, τον Ιωάννη και τον Ιησού Χριστό, βάσει του έργου που επιτέλεσαν, μπορείς να διακρίνεις ποιος είναι ο ίδιος ο Θεός και ποιοι άνθρωποι είναι προφήτες και ποιοι είναι απόστολοι. Το ποιος χρησιμοποιήθηκε από τον Θεό και το ποιος ήταν ο ίδιος ο Θεός διαφοροποιείται και καθορίζεται από την ουσία και το είδος του έργου που επιτέλεσαν. Εάν αδυνατείς να διακρίνεις τη διαφορά, τότε αυτό αποδεικνύει ότι δεν ξέρεις τι σημαίνει να πιστεύεις στον Θεό. Ο Ιησούς είναι ο Θεός επειδή είπε τόσα πολλά και έκανε τόσα πολλά, ιδιαίτερα δε, πραγματοποίησε πολλά θαύματα. Ομοίως, και ο Ιωάννης επιτέλεσε μεγάλο έργο και έκανε πολύ κήρυγμα, όπως κι ο Μωυσής. Γιατί δεν αποκαλέστηκαν Θεός; Ο Αδάμ δημιουργήθηκε απευθείας από τον Θεό. Γιατί δεν αποκαλέστηκε Θεός, αντιθέτως αποκαλείται πλάσμα; Αν κάποιος σου πει: «Σήμερα, ο Θεός έχει κάνει τόσα πολλά και έχει πει τόσα πολλά. Είναι ο ίδιος ο Θεός. Αφού ο Μωυσής είπε τόσα πολλά, τότε κι αυτός πρέπει να είναι ο ίδιος ο Θεός!» θα πρέπει να του απαντήσεις ρωτώντας: «Εκείνη την εποχή, γιατί ο Ιησούς, και όχι ο Ιωάννης έφερε τη μαρτυρία του Θεού ως ο ίδιος ο Θεός; Ο Ιωάννης δεν προηγήθηκε του Ιησού; Ποιο ήταν μεγαλύτερο, το έργο του Ιωάννη ή του Ιησού; Ο άνθρωπος θεωρεί το έργο του Ιωάννη ανώτερο από του Ιησού, αλλά γιατί ο Ιησούς φέρει τη μαρτυρία του Αγίου Πνεύματος και όχι ο Ιωάννης;» Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα! Στην αρχή, όταν ο Μωυσής οδήγησε τον λαό του Ισραήλ, ο Ιεχωβάς τού μίλησε ανάμεσα από τα σύννεφα. Ο Μωυσής δεν μίλησε άμεσα, αλλά αντ’ αυτού καθοδηγήθηκε άμεσα από τον Ιεχωβά. Αυτό ήταν το έργο του Ισραήλ της Παλαιάς Διαθήκης. Μέσα στον Μωυσή δεν υπήρχε το Πνεύμα ή το Είναι του Θεού. Δεν μπορούσε να κάνει αυτό το έργο, οπότε υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε αυτό που έκανε εκείνος και ο Ιησούς. Και αυτό συμβαίνει γιατί το έργο που επιτέλεσαν ήταν διαφορετικό! Το αν χρησιμοποιείται κάποιος από τον Θεό ή είναι προφήτης, απόστολος ή ο ίδιος ο Θεός διακρίνεται από τη φύση του έργου του και αυτό θα θέσει τέλος στις αμφιβολίες σου. Στη Βίβλο αναφέρεται ότι μόνο ο Αμνός μπορεί να ανοίξει τις επτά σφραγίδες. Κατά τη διάρκεια των αιώνων, υπήρξαν πολλοί ερμηνευτές των γραφών μεταξύ αυτών των μεγάλων μορφών, οπότε μπορείς να πεις ότι όλοι είναι ο Αμνός; Μπορείς να πεις ότι όλες οι ερμηνείες τους προέρχονται από τον Θεό; Είναι απλώς ερμηνευτές. Δεν έχουν την ταυτότητα του Αμνού. Πώς θα μπορούσαν να είναι άξιοι να λύσουν τις επτά σφραγίδες; Είναι αλήθεια ότι «Μόνο ο Αμνός μπορεί να ανοίξει τις επτά σφραγίδες», αλλά δεν έρχεται μόνο για να λύσει τις επτά σφραγίδες. Δεν υπάρχει ανάγκη να επιτελεστεί αυτό το έργο, πραγματοποιείται έτσι κι αλλιώς. Είναι απόλυτα σαφής για το δικό Του έργο. Είναι αναγκαίο να δαπανά χρόνο για να ερμηνεύσει τις γραφές; Πρέπει να προστεθεί «η Εποχή του Αμνού που Ερμηνεύει τις Γραφές» στο έργο των έξι χιλιάδων ετών; Έρχεται να επιτελέσει νέο έργο αλλά παρέχει επίσης κάποιες αποκαλύψεις για το έργο του παρελθόντος, βοηθώντας τους ανθρώπους να κατανοήσουν την αλήθεια του έργου των έξι χιλιάδων ετών. Δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε πάρα πολλά αποσπάσματα από τη Βίβλο. Το σημερινό έργο είναι βασικό, αυτό είναι σημαντικό. Πρέπει να ξέρεις ότι ο Θεός δεν έρχεται ειδικά για να λύσει τις επτά σφραγίδες, αλλά για να επιτελέσει το έργο της σωτηρίας.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Περί ονομασιών και ταυτότητας» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 166

Την Εποχή της Χάριτος, ο Ιωάννης άνοιξε τον δρόμο για τον Ιησού. Ο Ιωάννης δεν μπορούσε να επιτελέσει το έργο του ίδιου του Θεού και απλώς εκπλήρωνε το καθήκον του ανθρώπου. Παρόλο που ο Ιωάννης ήταν ο πρόδρομος του Κυρίου, δεν μπορούσε να εκπροσωπήσει τον Θεό· ήταν απλώς ένας άνθρωπος τον οποίο χρησιμοποιούσε το Άγιο Πνεύμα. Μετά τη βάπτιση του Ιησού, το Άγιο Πνεύμα κατήλθε πάνω Του σαν περιστέρι. Τότε ξεκίνησε το έργο Του, άρχισε, δηλαδή, να εκτελεί τη διακονία του Χριστού. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πήρε την ταυτότητα του Θεού, διότι προήλθε από τον Θεό. Όπως κι αν ήταν η πίστη Του πριν από αυτό —μπορεί ενίοτε να ήταν εξασθενημένη κι ενίοτε δυνατή— όλα αυτά ανήκαν στην κανονική ανθρώπινη ζωή που διήγε προτού εκτελέσει τη διακονία Του. Αφότου βαπτίστηκε (αφότου, δηλαδή, χρίστηκε), είχε αμέσως τη δύναμη και τη δόξα του Θεού μαζί Του, κι έτσι ξεκίνησε να εκτελεί τη διακονία Του. Μπορούσε να πραγματοποιεί σημεία και τέρατα, να κάνει θαύματα, και είχε δύναμη κι εξουσία, διότι εργαζόταν άμεσα για λογαριασμό του ίδιου του Θεού. Επιτελούσε το έργο του Πνεύματος αντ’ Αυτού και εξέφραζε τη φωνή του Πνεύματος. Ως εκ τούτου, ήταν ο ίδιος ο Θεός· αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Ο Ιωάννης ήταν κάποιος που χρησιμοποιήθηκε από το Άγιο Πνεύμα. Δεν μπορούσε να εκπροσωπήσει τον Θεό, ούτε ήταν δυνατόν να εκπροσωπήσει τον Θεό. Αν είχε θελήσει να το κάνει αυτό, το Άγιο Πνεύμα δεν θα το είχε επιτρέψει, διότι δεν μπορούσε να επιτελέσει το έργο που σκόπευε να πραγματοποιήσει ο ίδιος ο Θεός. Ίσως να υπήρχαν πολλά μέσα του που να προέρχονταν από τη θέληση του ανθρώπου ή να υπήρχε κάποιο αποκλίνον στοιχείο. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να εκπροσωπήσει άμεσα τον Θεό. Τα λάθη και η σφαλερότητά του εκπροσωπούσαν μόνο τον ίδιο, αλλά το έργο του εκπροσωπούσε το Άγιο Πνεύμα. Ωστόσο, δεν μπορείς να πεις ότι στην ολότητά του εκπροσωπούσε τον Θεό. Θα μπορούσαν η απόκλιση και η σφαλερότητά του να εκπροσωπούν κι αυτές τον Θεό; Το να σφάλλει κανείς όταν εκπροσωπεί τον άνθρωπο είναι φυσιολογικό, αλλά το να ήταν κανείς αποκλίνων όταν εκπροσωπούσε τον Θεό, δεν θα ατίμαζε τον Θεό; Δεν θα συνιστούσε αυτό βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος; Το Άγιο Πνεύμα δεν επιτρέπει αψήφιστα στον άνθρωπο να αντικαθιστά τον Θεό, ακόμη κι αν αυτός εξυμνείται από τους άλλους. Εάν το άτομο αυτό δεν είναι ο Θεός, τότε δεν θα είναι σε θέση να μείνει ακλόνητος στο τέλος. Το Άγιο Πνεύμα δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να εκπροσωπεί τον Θεό όπως επιθυμεί ο άνθρωπος! Παραδείγματος χάριν, το Άγιο Πνεύμα έγινε μάρτυρας για τον Ιωάννη και το Άγιο Πνεύμα αποκάλυψε, επίσης, ότι εκείνος θα άνοιγε τον δρόμο για τον Ιησού, αλλά το έργο που επιτελέστηκε πάνω του από το Άγιο Πνεύμα ήταν καλά υπολογισμένο. Το μόνο που ζητήθηκε από τον Ιωάννη ήταν να γίνει εκείνος που θα άνοιγε τον δρόμο για τον Ιησού, εκείνος που θα προετοίμαζε τον δρόμο γι’ Αυτόν. Με άλλα λόγια, το Άγιο Πνεύμα υποστήριξε απλώς το έργο του όσον αφορά το να ανοίξει τον δρόμο και του επέτρεψε να επιτελέσει μόνο αυτό το έργο —δεν του επιτρεπόταν να επιτελέσει άλλο έργο. Ο Ιωάννης εκπροσωπούσε τον Ηλία και εκπροσωπούσε έναν προφήτη που άνοιξε τον δρόμο. Το Άγιο Πνεύμα τον υποστήριζε σε αυτό· εφόσον το έργο του ήταν να ανοίξει τον δρόμο, το Άγιο Πνεύμα τον υποστήριζε. Ωστόσο, αν είχε ισχυριστεί πως ήταν ο ίδιος ο Θεός και έλεγε πως είχε έλθει να περατώσει το έργο της λύτρωσης, το Άγιο Πνεύμα θα χρειαζόταν να τον πειθαρχήσει. Όσο μεγάλο κι αν ήταν το έργο του Ιωάννη και παρόλο που το υποστήριζε το Άγιο Πνεύμα, το έργο του είχε όρια. Αν και το Άγιο Πνεύμα πράγματι υποστήριζε το έργο του, η δύναμη που του δόθηκε εκείνον τον καιρό περιοριζόταν στο να ανοίξει τον δρόμο. Δεν μπορούσε σε καμία περίπτωση να επιτελέσει οποιοδήποτε άλλο έργο, διότι ήταν απλώς ο Ιωάννης ο οποίος άνοιξε τον δρόμο, και όχι ο Ιησούς. Επομένως, η μαρτυρία του Αγίου Πνεύματος είναι πολύ σημαντική, αλλά ακόμη πιο σημαντικό είναι το έργο που το Άγιο Πνεύμα επιτρέπει στον άνθρωπο να επιτελέσει. Μήπως ο Ιωάννης δεν είχε δεχθεί ηχηρή μαρτυρία εκείνον τον καιρό; Δεν ήταν μεγάλο και το δικό του έργο; Εντούτοις, το έργο που επιτέλεσε δεν μπορούσε να υπερβεί εκείνο του Ιησού, διότι δεν ήταν παρά ένας άνθρωπος που χρησιμοποιήθηκε από το Άγιο Πνεύμα και δεν μπορούσε να εκπροσωπήσει άμεσα τον Θεό, οπότε το έργο που επιτέλεσε ήταν περιορισμένο. Αφού ολοκλήρωσε το έργο της προετοιμασίας του εδάφους, το Άγιο Πνεύμα δεν υποστήριζε πια τη μαρτυρία του, δεν τον διαδέχθηκε νέο έργο κι εκείνος ακολούθησε το έργο του ίδιου του Θεού όταν αυτό ξεκίνησε.

Υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι έχουν κυριευθεί από κακά πνεύματα και φωνάζουν δυνατά: «Είμαι ο Θεός!» Στο τέλος, εντούτοις, αποκαλύπτονται, επειδή κάνουν λάθος σε αυτό που αντιπροσωπεύουν. Αντιπροσωπεύουν τον Σατανά, και το Άγιο Πνεύμα δεν τους δίνει καμία προσοχή. Όσο κι αν εξυμνείς τον εαυτό σου ή όσο δυνατά κι αν φωνάζεις, παραμένεις ένα δημιουργημένο ον που ανήκει στον Σατανά. Εγώ δεν φωνάζω ποτέ: «Εγώ είμαι ο Θεός, Εγώ είμαι ο αγαπημένος Υιός του Θεού!» Ωστόσο, το έργο που επιτελώ είναι το έργο του Θεού. Χρειάζεται να φωνάζω; Δεν υπάρχει λόγος για εξύμνηση. Ο Θεός επιτελεί ο ίδιος το έργο Του και δεν έχει την ανάγκη να Του αποδώσει ο άνθρωπος κύρος ή να Του δώσει κάποιον τιμητικό τίτλο: Το έργο Του εκπροσωπεί την ταυτότητα και το κύρος Του. Πριν από τη βάπτισή Του, δεν ήταν ο Ιησούς ο ίδιος ο Θεός; Δεν ήταν ο ενσαρκωμένος Θεός; Σίγουρα δεν μπορεί να ειπωθεί ότι έγινε ο μοναδικός Υιός του Θεού μόνο αφότου δέχθηκε τη μαρτυρία, έτσι δεν είναι; Πολύ καιρό πριν ξεκινήσει το έργο Του, δεν υπήρχε ήδη κάποιος άνθρωπος με το όνομα Ιησούς; Δεν είσαι σε θέση να δημιουργείς νέα μονοπάτια ούτε να εκπροσωπείς το Πνεύμα. Δεν μπορείς να εκφράσεις το έργο του Πνεύματος ούτε τα λόγια που εκφέρει Εκείνο. Δεν μπορείς να επιτελέσεις το έργο του ίδιου του Θεού ούτε το έργο του Πνεύματος. Η σοφία, το θαύμα και η ακαταληπτότητα του Θεού, καθώς και η ολότητα της διάθεσης με την οποία ο Θεός παιδεύει τον άνθρωπο —όλα τους υπερβαίνουν την ικανότητά σου να τα εκφράσεις. Θα ήταν, συνεπώς, ανώφελο να προσπαθήσεις να ισχυριστείς ότι είσαι ο Θεός· θα είχες μόνο το όνομα και καθόλου ουσία. Ο ίδιος ο Θεός έχει έλθει, αλλά κανείς δεν Τον αναγνωρίζει, κι όμως συνεχίζει το έργο Του και το πράττει εκπροσωπώντας το Πνεύμα. Είτε Τον αποκαλείς άνθρωπο είτε Θεό, Κύριο ή Χριστό, είτε Την αποκαλείς αδελφή, δεν έχει σημασία. Εντούτοις, το έργο που επιτελεί είναι αυτό του Πνεύματος και εκπροσωπεί το έργο του ίδιου του Θεού. Εκείνον δεν Τον ενδιαφέρει το όνομα με το οποίο Τον αποκαλεί ο άνθρωπος. Μπορεί αυτό το όνομα να καθορίσει το έργο Του; Ανεξάρτητα από το πώς Τον αποκαλείς, από την άποψη του Θεού, Αυτός είναι η ενσάρκωση του Πνεύματος του Θεού. Εκπροσωπεί το Πνεύμα και Τον έχει εγκρίνει το Πνεύμα. Αν δεν μπορείς ούτε να ανοίξεις τον δρόμο για μια νέα εποχή, ούτε να φέρεις την παλαιά στο τέλος της, ούτε να αναγγείλεις μια νέα εποχή, ούτε να επιτελέσεις νέο έργο, τότε δεν μπορείς να αποκαλείσαι Θεός!

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (1)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 167

Ούτε καν ένας άνθρωπος που χρησιμοποιείται από το Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να εκπροσωπεί τον ίδιο τον Θεό. Αυτό δεν σημαίνει μόνο ότι ένας τέτοιος άνθρωπος δεν μπορεί να εκπροσωπεί τον Θεό, αλλά σημαίνει, επίσης, ότι το έργο που επιτελεί δεν μπορεί να εκπροσωπεί άμεσα τον Θεό. Με άλλα λόγια, η ανθρώπινη εμπειρία δεν μπορεί να τεθεί άμεσα στη διαχείριση του Θεού και δεν μπορεί να εκπροσωπεί τη διαχείριση του Θεού. Το έργο που επιτελεί ο ίδιος ο Θεός είναι εξ ολοκλήρου το έργο που σκοπεύει να επιτελέσει στο δικό Του σχέδιο διαχείρισης και σχετίζεται με τη μεγάλη διαχείριση. Το έργο που επιτελεί ο άνθρωπος συνίσταται στην παροχή της προσωπικής του εμπειρίας. Συνίσταται στην εύρεση ενός νέου μονοπατιού εμπειρίας, πέραν εκείνου στο οποίο πορεύτηκαν όσοι προηγήθηκαν, και στην καθοδήγηση των αδελφών του ενόσω καθοδηγείται από το Άγιο Πνεύμα. Αυτό που παρέχουν αυτοί οι άνθρωποι είναι η προσωπική τους εμπειρία ή τα πνευματικά συγγράμματα πνευματικών ανθρώπων. Παρόλο που αυτοί οι άνθρωποι χρησιμοποιούνται από το Άγιο Πνεύμα, το έργο που επιτελούν δεν σχετίζεται με το μεγάλο έργο διαχείρισης στο σχέδιο διάρκειας έξι χιλιάδων ετών. Είναι απλώς εκείνοι που έχουν εξυψωθεί από το Άγιο Πνεύμα σε διαφορετικές περιόδους για να καθοδηγήσουν τους ανθρώπους στο ρεύμα του Αγίου Πνεύματος, έως ότου η λειτουργία που μπορούν να εκτελέσουν φτάσει στο τέλος της ή έως ότου φτάσει η ζωή τους στο τέλος της. Το έργο που επιτελούν είναι μονάχα η προετοιμασία ενός κατάλληλου μονοπατιού για τον ίδιο τον Θεό ή η συνέχιση μιας συγκεκριμένης πτυχής της διαχείρισης του ίδιου του Θεού επί γης. Μέσα τους, αυτοί οι άνθρωποι αδυνατούν να επιτελέσουν το μεγαλύτερο έργο της διαχείρισής Του, ούτε μπορούν να ανοίξουν νέες διεξόδους, πολύ λιγότερο δε, μπορεί κανείς τους να ολοκληρώσει όλο το έργο του Θεού από την προηγούμενη εποχή. Συνεπώς, το έργο που επιτελούν εκπροσωπεί μόνο ένα δημιουργημένο ον που εκτελεί τη λειτουργία του και δεν μπορεί να εκπροσωπεί τον ίδιο τον Θεό που εκτελεί τη διακονία Του. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το έργο που επιτελούν διαφέρει από εκείνο που επιτελεί ο ίδιος ο Θεός. Το έργο της αναγγελίας μιας νέας εποχής δεν είναι κάτι που μπορεί να επιτελεστεί από κάποιον άνθρωπο στη θέση του Θεού. Δεν μπορεί να επιτελεστεί από κανέναν άλλον πέραν του ίδιου του Θεού. Όλο το έργο που επιτελεί ο άνθρωπος συνίσταται στην εκτέλεση του καθήκοντός του ως δημιουργημένου όντος και επιτελείται όταν τον αγγίζει ή τον διαφωτίζει το Άγιο Πνεύμα. Η καθοδήγηση που παρέχουν αυτοί οι άνθρωποι συνίσταται εξ ολοκλήρου στο να δείχνουν στον άνθρωπο το μονοπάτι της άσκησης στην καθημερινή ζωή και τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να ενεργεί εκείνος σε αρμονία με το θέλημα του Θεού. Το έργο του ανθρώπου μήτε σχετίζεται με τη διαχείριση του Θεού μήτε εκπροσωπεί το έργο του Πνεύματος. Για παράδειγμα, το έργο του Γουίτνες Λι και του Γουότσμαν Νι ήταν να ανοίξουν τον δρόμο. Ανεξάρτητα από το αν η οδός ήταν νέα ή παλαιά, το έργο βασιζόταν στην αρχή της παραμονής εντός της Βίβλου. Είτε επρόκειτο για την αποκατάσταση της τοπικής εκκλησίας είτε για την κατασκευή της τοπικής εκκλησίας, το έργο τους αφορούσε την ίδρυση εκκλησιών. Το έργο που επιτέλεσαν ήταν η συνέχεια του έργου που άφησαν ανολοκλήρωτο ή δεν ανέπτυξαν περαιτέρω ο Ιησούς και οι απόστολοί Του κατά την Εποχή της Χάριτος. Αυτό που έπραξαν στο έργο τους ήταν να αποκαταστήσουν αυτό που είχε ζητήσει ο Ιησούς, στο πρώιμο έργο Του, από τις γενεές που Τον ακολούθησαν, όπως το να καλύπτουν την κεφαλή τους, να βαπτίζονται, να κόβουν τον άρτο ή να πίνουν κρασί. Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι το έργο τους ήταν να τηρούν τη Βίβλο και να αναζητούν μονοπάτια εντός της Βίβλου. Δεν σημείωσαν καμία νέα πρόοδο. Επομένως, στο έργο τους, μπορεί να δει κανείς μόνο την ανακάλυψη νέων οδών εντός της Βίβλου, καθώς και καλύτερες και πιο ρεαλιστικές πρακτικές. Ωστόσο, στο έργο τους, δεν μπορεί να βρεθεί το σημερινό θέλημα του Θεού, πόσο μάλλον δε, το νέο έργο που σκοπεύει να επιτελέσει ο Θεός κατά τις έσχατες ημέρες. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το μονοπάτι στο οποίο πορεύονταν εξακολουθούσε να είναι παλαιό —δεν υπήρχε καμία ανανέωση και καμία πρόοδος. Συνέχιζαν να διατηρούν το γεγονός της σταύρωσης του Ιησού, να τηρούν την άσκηση του να ζητούν από τους ανθρώπους να μετανοήσουν και να εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους, να προσκολλώνται στα ρητά που λένε ότι αυτός που υπομένει μέχρι τέλους θα σωθεί και ότι ο άντρας είναι η κεφαλή της γυναίκας και η γυναίκα πρέπει να υπακούει τον άντρα της, και, ακόμη περισσότερο, στην παραδοσιακή αντίληψη ότι οι αδελφές δεν μπορούν να κηρύττουν, μπορούν μόνο να υπακούν. Αν είχε συνεχιστεί να τηρείται αυτός ο τρόπος ηγεσίας, τότε το Άγιο Πνεύμα δεν θα μπορούσε ποτέ να επιτελέσει νέο έργο, να απελευθερώσει τους ανθρώπους από το δόγμα ή να τους οδηγήσει σε μια σφαίρα ελευθερίας και ομορφιάς. Συνεπώς, αυτό το στάδιο του έργου, το οποίο αλλάζει την εποχή, πρέπει να επιτελεστεί και να εκφερθεί από τον ίδιο τον Θεό· ειδάλλως, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να το κάνει αντ’ Αυτού. Μέχρι στιγμής, όλο το έργο του Αγίου Πνεύματος έξω από αυτό το ρεύμα έχει σταματήσει, και εκείνοι που χρησιμοποιούνταν από το Άγιο Πνεύμα έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους. Ως εκ τούτου, εφόσον το έργο των ανθρώπων που χρησιμοποιούνται από το Άγιο Πνεύμα διαφέρει από το έργο που επιτελεί ο ίδιος ο Θεός, η ταυτότητά τους και τα υποκείμενα εκ μέρους των οποίων ενεργούν είναι επίσης διαφορετικά. Αυτό συμβαίνει επειδή το έργο που σκοπεύει να επιτελέσει το Άγιο Πνεύμα είναι διαφορετικό και, κατά συνέπεια, σε όσους επιτελούν κι εκείνοι έργο αποδίδεται διαφορετική ταυτότητα και διαφορετικό κύρος. Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούνται από το Άγιο Πνεύμα ενδέχεται κι αυτοί να επιτελέσουν κάποιο νέο έργο και μπορεί, επίσης, να εξαλείψουν κάποιο έργο που επιτελέστηκε στην προηγούμενη εποχή, αλλά αυτό που κάνουν δεν μπορεί να εκφράσει τη διάθεση και το θέλημα του Θεού στη νέα εποχή. Εργάζονται μόνο για να απομακρύνουν το έργο της προηγούμενης εποχής, και όχι για να επιτελέσουν νέο έργο με σκοπό να εκπροσωπήσουν άμεσα τη διάθεση του ίδιου του Θεού. Έτσι, όσες απαρχαιωμένες πρακτικές κι αν καταργήσουν και όσες νέες πρακτικές κι αν εισαγάγουν, εξακολουθούν να εκπροσωπούν τον άνθρωπο και τα δημιουργημένα όντα. Ωστόσο, όταν επιτελεί έργο ο ίδιος ο Θεός, δεν δηλώνει ανοιχτά την κατάργηση των πρακτικών της παλαιάς εποχής ούτε δηλώνει άμεσα την έναρξη μιας νέας εποχής. Είναι ευθύς και ξεκάθαρος στο έργο Του. Εκτελεί το έργο που σκοπεύει να επιτελέσει δίχως περιστροφές· με άλλα λόγια, εκφράζει άμεσα το έργο που δημιούργησε, επιτελεί άμεσα το έργο Του όπως σκόπευε εξαρχής, εκφράζοντας το Είναι και τη διάθεσή Του. Από τη σκοπιά του ανθρώπου, η διάθεσή Του και το έργο Του διαφέρουν από εκείνα των παρελθοντικών εποχών. Ωστόσο, από την άποψη του ίδιου του Θεού, πρόκειται απλώς για τη συνέχιση και την περαιτέρω ανάπτυξη του έργου Του. Όταν εργάζεται ο ίδιος ο Θεός, εκφράζει τον λόγο Του και φέρνει άμεσα το νέο έργο. Αντίθετα, όταν εργάζεται ο άνθρωπος, αυτό συμβαίνει μέσω περίσκεψης και μελέτης, ή πρόκειται για διεύρυνση της γνώσης και συστηματοποίηση της άσκησης που βασίζεται στο έργο άλλων. Με άλλα λόγια, η ουσία του έργου που επιτελεί ο άνθρωπος είναι να ακολουθεί την υπάρχουσα τάξη και να «βαδίζει σε παλιά μονοπάτια με νέα παπούτσια». Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και το μονοπάτι στο οποίο πορεύονται οι άνθρωποι που χρησιμοποιούνται από το Άγιο Πνεύμα έχει οικοδομηθεί πάνω σε εκείνο που άνοιξε ο ίδιος ο Θεός. Έτσι, σε τελική ανάλυση, ο άνθρωπος παραμένει άνθρωπος και ο Θεός παραμένει ο Θεός.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (1)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 168

Ο Ιωάννης γεννήθηκε μέσω υπόσχεσης, με τον ίδιο τρόπο που ο Ισαάκ γεννήθηκε από τον Αβραάμ. Άνοιξε τον δρόμο για τον Ιησού και επιτέλεσε πολύ έργο, αλλά δεν ήταν ο Θεός. Αντίθετα, ήταν ένας από τους προφήτες, επειδή άνοιξε απλώς τον δρόμο για τον Ιησού. Και το δικό του έργο ήταν μεγάλο, και μόνο αφότου είχε ανοίξει τον δρόμο, ξεκίνησε ο Ιησούς επίσημα το έργο Του. Στην ουσία, απλώς εργάστηκε για τον Ιησού, και το έργο που επιτέλεσε υπηρετούσε το έργο του Ιησού. Αφού είχε ανοίξει τον δρόμο, ο Ιησούς ξεκίνησε το έργο Του —έργο που ήταν πιο νέο, πιο απτό και πιο λεπτομερές. Ο Ιωάννης επιτέλεσε μόνο το αρχικό τμήμα του έργου· το μεγαλύτερο μέρος του νέου έργου επιτελέστηκε από τον Ιησού. Και ο Ιωάννης επιτέλεσε νέο έργο, αλλά δεν ήταν εκείνος που ανήγγειλε μια νέα εποχή. Ο Ιωάννης γεννήθηκε μέσω υπόσχεσης και το όνομά του τού δόθηκε από τον άγγελο. Τον καιρό εκείνον, κάποιοι ήθελαν να του δώσουν το όνομα του πατέρα του, του Ζαχαρία, αλλά η μητέρα του εξέφρασε την άποψή της, λέγοντας: «Αυτό το παιδί δεν μπορεί να ονομαστεί έτσι. Θα πρέπει να ονομαστεί Ιωάννης». Όλα αυτά έγιναν κατ’ εντολήν του Αγίου Πνεύματος. Το όνομα του Ιησού δόθηκε κι αυτό κατ’ εντολήν του Αγίου Πνεύματος, Εκείνος γεννήθηκε από το Άγιο Πνεύμα και μας Τον είχε υποσχεθεί το Άγιο Πνεύμα. Ο Ιησούς ήταν ο Θεός, ο Χριστός και ο Υιός του ανθρώπου. Ωστόσο, εφόσον το έργο του Ιωάννη ήταν επίσης μεγάλο, γιατί δεν λεγόταν Θεός; Ποια ήταν ακριβώς η διαφορά μεταξύ του έργου που επιτέλεσε ο Ιησούς κι εκείνου που επιτέλεσε ο Ιωάννης; Άραγε ο μοναδικός λόγος ήταν το ότι ο Ιωάννης ήταν εκείνος που άνοιξε τον δρόμο για τον Ιησού; Ή επειδή αυτό είχε προκαθοριστεί από τον Θεό; Παρόλο που και ο Ιωάννης είπε: «Μετανοείτε διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών» και κήρυξε κι αυτός το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών, το έργο του δεν αναπτύχθηκε περαιτέρω και αποτελούσε απλώς την αρχή. Αντίθετα, ο Ιησούς ανήγγειλε μια νέα εποχή και έφερε την παλαιά στο τέλος της, αλλά εκπλήρωσε, επίσης, τον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης. Το έργο που επιτέλεσε ήταν μεγαλύτερο από αυτό του Ιωάννη και, επιπλέον, ήλθε για να λυτρώσει όλη την ανθρωπότητα —πραγματοποίησε αυτό το στάδιο του έργου. Ο Ιωάννης απλώς προετοίμασε τον δρόμο. Παρόλο που το έργο του ήταν μεγάλο, τα λόγια του πολλά και οι μαθητές που τον ακολουθούσαν πολυάριθμοι, το έργο του έφερε απλώς μια νέα αρχή στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος δεν έλαβε ποτέ τη ζωή, την οδό ή βαθύτερες αλήθειες από αυτόν, ούτε απέκτησε κάποια κατανόηση του θελήματος του Θεού μέσω εκείνου. Ο Ιωάννης υπήρξε μεγάλος προφήτης (Ηλίας), ο οποίος δημιούργησε νέο έδαφος για το έργο του Ιησού και προετοίμασε τους εκλεκτούς. Ήταν ο πρόδρομος της Εποχής της Χάριτος. Τέτοιου είδους ζητήματα δεν διακρίνονται παρατηρώντας απλώς την κανονική ανθρώπινη εμφάνισή τους. Αυτό είναι ακόμη πιο εύστοχο, δεδομένου ότι και ο Ιωάννης επιτέλεσε ιδιαιτέρως σημαντικό έργο και, επιπλέον, μας τον είχε υποσχεθεί το Άγιο Πνεύμα και το Άγιο Πνεύμα υποστήριζε το έργο του. Ενόψει τούτων, μόνο μέσω του έργου που επιτελούν μπορεί κανείς να διακρίνει μεταξύ των αντίστοιχων ταυτοτήτων τους, διότι δεν υπάρχει τρόπος να διακρίνει κανείς την ουσία ενός ανθρώπου από την εξωτερική του εμφάνιση, ούτε υπάρχει τρόπος να εξακριβώσει ο άνθρωπος ποια είναι η μαρτυρία του Αγίου Πνεύματος. Το έργο που επιτέλεσε ο Ιωάννης και το έργο που επιτέλεσε ο Ιησούς ήταν ανόμοια και διαφορετικής φύσης. Από το γεγονός αυτό μπορεί κανείς να καθορίσει εάν ο Ιωάννης ήταν ή όχι ο Θεός. Το έργο του Ιησού ήταν το ξεκίνημα, η συνέχιση, η ολοκλήρωση και η απόδοση καρπών. Επιτέλεσε κάθε ένα από αυτά τα στάδια, ενώ το έργο του Ιωάννη δεν ήταν τίποτα περισσότερο από το να κάνει μια αρχή. Στην αρχή, ο Ιησούς διέδωσε το ευαγγέλιο και κήρυξε την οδό της μετάνοιας, και κατόπιν ξεκίνησε να βαπτίζει τους ανθρώπους, να θεραπεύει τους αρρώστους και να εκβάλλει τα δαιμόνια. Εν τέλει, λύτρωσε την ανθρωπότητα από την αμαρτία και ολοκλήρωσε το έργο Του για ολόκληρη την εποχή. Πήγε επίσης σε κάθε τόπο, κηρύττοντας στους ανθρώπους και διαδίδοντας το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών. Από αυτήν την άποψη, έμοιαζε με τον Ιωάννη, με τη διαφορά ότι ο Ιησούς ανήγγειλε μια νέα εποχή και έφερε στον άνθρωπο την Εποχή της Χάριτος. Από το στόμα Του προήλθε ο λόγος για το τι θα πρέπει να κάνει πράξη ο άνθρωπος και για την οδό που θα πρέπει να ακολουθεί ο άνθρωπος κατά την Εποχή της Χάριτος και, στο τέλος, τελείωσε το έργο της λύτρωσης. Ο Ιωάννης δεν θα μπορούσε ποτέ να επιτελέσει αυτό το έργο. Οπότε ο Ιησούς ήταν Εκείνος που επιτέλεσε το έργο του ίδιου του Θεού, και Εκείνος είναι ο ίδιος ο Θεός, Εκείνος που εκπροσωπεί άμεσα τον Θεό. Σύμφωνα με τις αντιλήψεις του ανθρώπου, όλοι όσοι γεννιούνται μέσω υπόσχεσης, γεννιούνται από το Πνεύμα, υποστηρίζονται από το Άγιο Πνεύμα και ανοίγουν νέες διεξόδους είναι ο Θεός. Σύμφωνα με αυτόν τον συλλογισμό, και ο Ιωάννης θα ήταν ο Θεός, και ο Μωυσής, ο Αβραάμ και ο Δαβίδ… θα ήταν και αυτοί ο Θεός. Δεν είναι αυτό καταπληκτικό αστείο;

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (1)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 169

Ορισμένοι μπορεί να αναρωτηθούν: «Γιατί πρέπει ο ίδιος ο Θεός να αναγγείλει την εποχή; Δεν μπορεί να το πράξει ένα δημιουργημένο ον αντ’ Αυτού;» Όλοι σας γνωρίζετε ότι ο Θεός ενσαρκώνεται με ρητό σκοπό να αναγγείλει μια νέα εποχή και, βεβαίως, όταν αναγγείλει μια νέα εποχή, θα έχει παράλληλα ολοκληρώσει την προηγούμενη εποχή. Ο Θεός είναι η Αρχή και το Τέλος· Εκείνος δρομολογεί το έργο Του, επομένως Εκείνος πρέπει να ολοκληρώσει και την προηγούμενη εποχή. Αυτή είναι η απόδειξη της ήττας του Σατανά από Αυτόν και της κατάκτησης του κόσμου από Αυτόν. Κάθε φορά που ο ίδιος εργάζεται μεταξύ των ανθρώπων, πρόκειται για την απαρχή μίας νέας μάχης. Χωρίς την αρχή νέου έργου, δεν θα ολοκληρωνόταν φυσικά το παλαιό έργο. Και όταν δεν ολοκληρώνεται το παλαιό έργο, αυτό αποδεικνύει ότι η μάχη με τον Σατανά δεν έχει φτάσει ακόμη στο τέλος της. Μόνο αν έλθει ο ίδιος ο Θεός και επιτελέσει νέο έργο μεταξύ των ανθρώπων, μπορεί ο άνθρωπος να απελευθερωθεί ολοκληρωτικά από τη σφαίρα επιρροής του Σατανά και να αποκτήσει μια νέα ζωή και μια νέα αρχή. Διαφορετικά, ο άνθρωπος θα ζει για πάντα στην παλαιά εποχή και θα ζει για πάντα υπό την παλαιά επιρροή του Σατανά. Με κάθε εποχή που καθοδηγείται από τον Θεό, απελευθερώνεται ένα μέρος του ανθρώπου, κι έτσι ο άνθρωπος προχωρά μαζί με το έργο του Θεού προς τη νέα εποχή. Η νίκη του Θεού είναι νίκη για όλους όσοι Τον ακολουθούν. Αν η φυλή των δημιουργημένων όντων ήταν επιφορτισμένη με το καθήκον της ολοκλήρωσης της εποχής, τότε, είτε από την οπτική του ανθρώπου είτε από την οπτική του Σατανά, αυτό δεν θα ήταν τίποτε άλλο παρά μια πράξη εναντίωσης στον Θεό ή προδοσίας εις βάρος Του, όχι μια πράξη υπακοής στον Θεό, και το έργο του ανθρώπου θα γινόταν εργαλείο στα χέρια του Σατανά. Μόνο αν ο άνθρωπος υπακούει και ακολουθεί τον Θεό σε μια εποχή που αναγγέλλει ο ίδιος ο Θεός, μπορεί να πειστεί απόλυτα ο Σατανάς, διότι αυτό είναι το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος. Συνεπώς, λέω ότι χρειάζεται μόνο να ακολουθείτε και να υπακούτε· δεν σας ζητείται τίποτε άλλο. Αυτό νοείται λέγοντας ότι ο καθένας πρέπει να τηρεί το καθήκον του και να εκτελεί την αντίστοιχη λειτουργία του. Ο Θεός επιτελεί το δικό Του έργο και δεν έχει την ανάγκη να το επιτελέσει ο άνθρωπος αντ’ Αυτού, ούτε συμμετέχει στο έργο των δημιουργημένων όντων. Ο άνθρωπος εκτελεί το δικό του καθήκον και δεν συμμετέχει στο έργο του Θεού. Μόνο αυτό συνιστά υπακοή και απόδειξη της ήττας του Σατανά. Αφού έχει ολοκληρώσει ο ίδιος ο Θεός την αναγγελία της νέας εποχής, δεν κατέρχεται πια για να εργαστεί ο ίδιος μεταξύ των ανθρώπων. Τότε μόνο εισέρχεται επίσημα ο άνθρωπος στη νέα εποχή για να εκτελέσει το καθήκον του και να φέρει εις πέρας την αποστολή του ως δημιουργημένου όντος. Αυτές είναι οι αρχές σύμφωνα με τις οποίες εργάζεται ο Θεός, τις οποίες κανείς δεν δύναται να παραβεί. Μόνο αυτός ο τρόπος εργασίας είναι συνετός και λογικός. Το έργο του Θεού πρέπει να επιτελείται από τον ίδιο τον Θεό. Αυτός δρομολογεί το έργο Του και Αυτός το ολοκληρώνει. Αυτός σχεδιάζει το έργο, Αυτός το διαχειρίζεται και, ακόμα περισσότερο, Αυτός υλοποιεί το έργο. Όπως αναφέρεται στη Βίβλο: «Εγώ είμαι η Αρχή και το Τέλος. Είμαι ο Σπείρων και ο Θερίζων». Όλα όσα σχετίζονται με το έργο της διαχείρισής Του γίνονται από τον ίδιο τον Θεό. Είναι ο Άρχοντας του σχεδίου διαχείρισης που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη· κανείς δεν μπορεί να επιτελέσει το έργο Του στη θέση Του και κανείς δεν μπορεί να ολοκληρώσει το έργο Του, διότι Εκείνος κρατά τα πάντα στα χέρια Του. Εφόσον δημιούργησε τον κόσμο, θα καθοδηγήσει ολόκληρο τον κόσμο να ζήσει στο φως Του και θα ολοκληρώσει, επίσης, ολόκληρη την εποχή, φέρνοντας, έτσι, εις πέρας ολόκληρο το σχέδιό Του!

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (1)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 170

Ολόκληρη η διάθεση του Θεού έχει αποκαλυφθεί κατά τη διάρκεια του σχεδίου διαχείρισης που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη. Δεν αποκαλύπτεται μόνο κατά την Εποχή της Χάριτος, ούτε μόνο κατά την Εποχή του Νόμου, πόσο μάλλον δε, μόνο κατά την παρούσα περίοδο των εσχάτων ημερών. Το έργο που επιτελείται κατά τις έσχατες ημέρες αντιπροσωπεύει την κρίση, την οργή και την παίδευση. Το έργο που επιτελείται κατά τις έσχατες ημέρες δεν μπορεί να αντικαταστήσει το έργο της Εποχής του Νόμου ή το έργο της Εποχής της Χάριτος. Ωστόσο, τα τρία στάδια είναι αλληλένδετα, σχηματίζουν μία οντότητα και αποτελούν όλα το έργο ενός Θεού. Φυσικά, η εκτέλεση αυτού του έργου χωρίζεται σε ξεχωριστές εποχές. Το έργο που επιτελείται κατά τις έσχατες ημέρες φέρνει τα πάντα στο τέλος τους, εκείνο που επιτελέστηκε κατά την Εποχή του Νόμου ήταν το έργο της έναρξης και εκείνο που επιτελέστηκε κατά την Εποχή της Χάριτος ήταν το έργο της λύτρωσης. Όσο για τα οράματα του έργου σε όλο αυτό το σχέδιο διαχείρισης που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη, κανείς δεν μπορεί να αποκτήσει γνώση ή κατανόησή τους, και αυτά τα οράματα παραμένουν γρίφοι. Κατά τις έσχατες ημέρες, μόνο το έργο του λόγου επιτελείται για να αναγγείλει την Εποχή της Βασιλείας, αλλά δεν αντιπροσωπεύει όλες τις εποχές. Οι έσχατες ημέρες δεν είναι τίποτα περισσότερο από τις έσχατες ημέρες, τίποτα περισσότερο από την Εποχή της Βασιλείας, και δεν αντιπροσωπεύουν ούτε την Εποχή της Χάριτος ούτε την Εποχή του Νόμου. Το θέμα είναι απλώς ότι, κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών, σας αποκαλύπτεται όλο το έργο στο σχέδιο διαχείρισης που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη. Αυτή είναι η αποκάλυψη του μυστηρίου. Αυτού του είδους το μυστήριο είναι κάτι που δεν μπορεί να αποκαλυφθεί από κανέναν άνθρωπο. Όσο καλά κι αν κατανοεί ο άνθρωπος τη Βίβλο, δεν είναι τίποτα παραπάνω από λόγια, διότι ο άνθρωπος δεν κατανοεί την ουσία της Βίβλου. Όταν ο άνθρωπος διαβάζει τη Βίβλο, ενδέχεται να κατανοεί κάποιες αλήθειες, να εξηγεί κάποια λόγια ή να περνάει κάποια πολύ γνωστά εδάφια και κεφάλαια από την ανούσια εξέτασή του, αλλά δεν θα είναι ποτέ σε θέση να αποσπάσει το νόημα που περιέχεται σε αυτά τα λόγια, διότι ο άνθρωπος βλέπει μόνο νεκρά λόγια, και όχι τις σκηνές του έργου του Ιεχωβά και του Ιησού, και ο άνθρωπος δεν έχει τον τρόπο να ξεδιαλύνει το μυστήριο αυτού του έργου. Ως εκ τούτου, το μυστήριο του σχεδίου διαχείρισης που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη είναι το μεγαλύτερο μυστήριο —εκείνο που είναι πιο καλά κρυμμένο και τελείως ακατάληπτο για τον άνθρωπο. Κανείς δεν μπορεί να συλλάβει άμεσα το θέλημα του Θεού, εκτός κι αν ο ίδιος ο Θεός το εξηγήσει και το αποκαλύψει στον άνθρωπο. Σε διαφορετική περίπτωση, τα πράγματα αυτά θα παραμείνουν για πάντα γρίφοι για τον άνθρωπο· θα παραμείνουν για πάντα σφραγισμένα μυστήρια. Δεν θα αναφερθώ καν σε όσους ανήκουν στον θρησκευτικό κόσμο —αν δεν σας το είχα πει σήμερα, ούτε εσείς θα το κατανοούσατε. Αυτό το έργο των έξι χιλιάδων ετών είναι πιο μυστηριώδες από όλες τις προφητείες των προφητών. Είναι το μεγαλύτερο μυστήριο από τον καιρό της δημιουργίας έως και σήμερα, και κανείς από τους προφήτες καθ’ όλη τη διάρκεια των αιώνων δεν κατάφερε ποτέ να το συλλάβει, διότι αυτό το μυστήριο ξεσκεπάζεται μόνο κατά την τελική εποχή και δεν έχει αποκαλυφθεί ποτέ άλλοτε. Εάν μπορέσετε να κατανοήσετε αυτό το μυστήριο και είστε σε θέση να το δεχθείτε στην ολότητά του, τότε όλοι αυτοί οι θρησκευόμενοι θα κατατροπωθούν από αυτό το μυστήριο. Μόνο αυτό είναι το μεγαλύτερο των οραμάτων· αυτό λαχταρά να κατανοήσει περισσότερο ο άνθρωπος και, συνάμα, αυτό του είναι περισσότερο ασαφές. Όταν ήσασταν στην Εποχή της Χάριτος, δεν γνωρίζατε τι αφορούσε το έργο που επιτελείτο από τον Ιησού ούτε τι αφορούσε το έργο που επιτελείτο από τον Ιεχωβά. Οι άνθρωποι δεν κατανοούσαν τον λόγο για τον οποίο ο Ιεχωβά θέσπισε νόμους, τον λόγο για τον οποίο ζητούσε από τα πλήθη να τηρούν τους νόμους ή τον λόγο για τον οποίο έπρεπε να χτιστεί ο ναός, πόσο μάλλον δε, κατανοούσαν τον λόγο για τον οποίο οι Ισραηλίτες οδηγήθηκαν από την Αίγυπτο στην έρημο και έπειτα στη Χαναάν. Μόλις σήμερα αποκαλύφθηκαν αυτά τα ζητήματα.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 171

Κανείς δεν είναι ικανός να ζήσει ανεξάρτητος, εκτός από όσους έχουν λάβει ειδικές οδηγίες και καθοδήγηση από το Άγιο Πνεύμα, διότι χρειάζονται τη διακονία και την ποίμανση αυτών που χρησιμοποιεί ο Θεός. Γι’ αυτό, σε κάθε εποχή, ο Θεός ανυψώνει διάφορους ανθρώπους που σπεύδουν να ασχοληθούν με την ποίμανση των εκκλησιών για χάρη του έργου Του. Αυτό σημαίνει ότι το έργο του Θεού πρέπει να γίνεται μέσα από αυτούς που έχουν την εύνοια και την έγκριση του Θεού· το Άγιο Πνεύμα πρέπει να χρησιμοποιεί εκείνο το κομμάτι μέσα τους που αξίζει να χρησιμοποιηθεί προκειμένου να εργαστεί το Άγιο Πνεύμα, και καθίστανται κατάλληλοι για χρήση από τον Θεό μέσω της τελείωσής τους από το Άγιο Πνεύμα. Επειδή η ικανότητα κατανόησης του ανθρώπου είναι εξαιρετικά ανεπαρκής, πρέπει να ποιμαίνεται από αυτούς που χρησιμοποιεί ο Θεός· το ίδιο ίσχυε με τη χρήση του Μωυσή από τον Θεό, στον οποίον Εκείνος βρήκε πολλά από τα στοιχεία που ήταν κατάλληλα προς χρήση εκείνη την εποχή, και τα οποία χρησιμοποίησε για να εκτελέσει το έργο του Θεού κατά τη διάρκεια εκείνου του σταδίου. Σε αυτό το στάδιο, ο Θεός χρησιμοποιεί έναν άνθρωπο, ενώ εκμεταλλεύεται ταυτόχρονα εκείνο το κομμάτι του που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από το Άγιο Πνεύμα προκειμένου να κάνει έργο, και το Άγιο Πνεύμα τον κατευθύνει και παράλληλα οδηγεί στην τελείωση το υπόλοιπο, ακατάλληλο για χρήση κομμάτι.

Το έργο που πραγματοποιεί κάποιος που χρησιμοποιείται από τον Θεό, αποσκοπεί στη συνεργασία με το έργο του Χριστού ή του Αγίου Πνεύματος. Αυτός ο άνθρωπος ανυψώνεται από τον Θεό ανάμεσα στους ανθρώπους, βρίσκεται εκεί για να ηγηθεί όλων των εκλεκτών του Θεού, ενώ έχει, επίσης, ανυψωθεί από τον Θεό προκειμένου να επιτελέσει το έργο της ανθρώπινης συνεργασίας. Με κάποιον που έχει αυτές τις ιδιότητες, ο οποίος είναι σε θέση να επιτελέσει το έργο της ανθρώπινης συνεργασίας, μπορoύν να επιτευχθούν περισσότερες από τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός για τον άνθρωπο και το έργο που πρέπει να κάνει το Άγιο Πνεύμα ανάμεσα στους ανθρώπους. Με άλλα λόγια: Ο Θεός χρησιμοποιεί αυτόν τον άνθρωπο με στόχο να μπορέσουν όλοι όσοι ακολουθούν τον Θεό να κατανοήσουν καλύτερα το θέλημα του Θεού, και να μπορέσουν να εκπληρώσουν περισσότερες από τις απαιτήσεις του Θεού. Επειδή οι άνθρωποι δεν είναι ικανοί να κατανοήσουν άμεσα τα λόγια ή το θέλημα του Θεού, ο Θεός έχει ανυψώσει κάποιον, τον οποίον χρησιμοποιεί για να επιτελέσει ένα τέτοιο έργο. Αυτό το πρόσωπο, το οποίο χρησιμοποιεί ο Θεός, μπορεί επίσης να περιγραφεί ως ένα μέσο, με το οποίο ο Θεός καθοδηγεί τους ανθρώπους, ως ο «μεταφραστής» που επικοινωνεί ανάμεσα στον Θεό και τους ανθρώπους. Γι’ αυτόν τον λόγο, ένας τέτοιος άνθρωπος δεν μοιάζει με κανέναν από αυτούς που εργάζονται στον οίκο του Θεού ή που είναι απόστολοί Του. Όπως κι αυτοί, μπορεί να ειπωθεί ότι είναι κάποιος που υπηρετεί τον Θεό, εντούτοις, όσον αφορά την ουσία του έργου του και το υπόβαθρο της χρήσης του από τον Θεό, διαφέρει σε μεγάλο βαθμό από τους άλλους εργάτες και αποστόλους. Όσον αφορά την ουσία του έργου του και το υπόβαθρο της χρήσης του, ο άνθρωπος που χρησιμοποιείται από τον Θεό ανυψώνεται από Αυτόν, προετοιμάζεται από τον Θεό για να επιτελέσει το έργο του Θεού, και συνεργάζεται στο έργο του ίδιου του Θεού. Κανείς δεν θα μπορούσε ποτέ να επιτελέσει το έργο του αντ’ αυτού —αυτή είναι η ανθρώπινη συνεργασία που είναι απαραίτητη παράλληλα με το θεϊκό έργο. Εν τω μεταξύ, το έργο που επιτελούν οι άλλοι εργάτες ή απόστολοι δεν είναι παρά η μεταφορά και η υλοποίηση των πολλών πτυχών της οργάνωσης των εκκλησιών κατά τη διάρκεια κάθε περιόδου, ή αλλιώς το έργο μιας απλής παροχής ζωής, προκειμένου να διατηρηθεί η εκκλησιαστική ζωή. Αυτοί οι εργάτες και οι απόστολοι δεν έχουν οριστεί από τον Θεό, πόσο μάλλον μπορεί να λέγεται ότι χρησιμοποιούνται από το Άγιο Πνεύμα. Επιλέγονται μέσα από τις εκκλησίες και, αφότου εκπαιδευτούν και καλλιεργηθούν για κάποιο χρονικό διάστημα, όσοι είναι κατάλληλοι παραμένουν, ενώ όσοι είναι ακατάλληλοι στέλνονται από εκεί που ήρθαν. Επειδή αυτοί οι άνθρωποι επιλέγονται μέσα από τις εκκλησίες, ορισμένοι αποκαλύπτουν το πραγματικό τους πρόσωπο αφότου γίνουν επικεφαλής, και κάποιοι απ’ αυτούς κάνουν μάλιστα πολλά άσχημα πράγματα και καταλήγουν να εξαλειφθούν. Ο άνθρωπος που χρησιμοποιεί ο Θεός, από την άλλη, είναι κάποιος που έχει προετοιμαστεί από τον Θεό, και διαθέτει ένα ορισμένο επίπεδο, κι έχει ανθρώπινη φύση. Έχει εκ των προτέρων προετοιμαστεί και τελειωθεί από το Άγιο Πνεύμα, και καθοδηγείται πλήρως από το Άγιο Πνεύμα και, ιδιαίτερα όσον αφορά το έργο του, κατευθύνεται και δέχεται εντολές από το Άγιο Πνεύμα —ως εκ τούτου, δεν υπάρχει καμία απόκλιση από το μονοπάτι της καθοδήγησης των εκλεκτών του Θεού, διότι ο Θεός ασφαλώς αναλαμβάνει την ευθύνη για το δικό Του έργο, και ο Θεός επιτελεί το δικό Του έργο ανά πάσα στιγμή.

από το κεφάλαιο «Σχετικά με τη χρήση του ανθρώπου από τον Θεό» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 172

Το έργο στο ρεύμα του Αγίου Πνεύματος, ανεξάρτητα από το αν είναι το έργο του Θεού ή το έργο των ανθρώπων που χρησιμοποιούνται, είναι το έργο του Αγίου Πνεύματος. Η ουσία του ίδιου του Θεού είναι το Πνεύμα, το οποίο μπορεί να ονομαστεί Άγιο Πνεύμα ή επταπλά ενισχυμένο Πνεύμα. Εν γένει, Αυτά αποτελούν το Πνεύμα του Θεού. Μόνο που το Πνεύμα του Θεού ονομάζεται διαφορετικά κατά τη διάρκεια διαφορετικών εποχών. Αλλά η ουσία Τους εξακολουθεί να είναι μία. Επομένως, το έργο του ίδιου του Θεού είναι και το έργο του Αγίου Πνεύματος. Το έργο του ενσαρκωμένου Θεού δεν είναι τίποτε λιγότερο από το Άγιο Πνεύμα επί το έργον. Το έργο των ανθρώπων που χρησιμοποιούνται είναι κι αυτό έργο του Αγίου Πνεύματος. Ωστόσο, το έργο του Θεού είναι η πλήρης έκφραση του Αγίου Πνεύματος, η οποία είναι απόλυτα αληθινή, ενώ το έργο των ανθρώπων που χρησιμοποιούνται είναι αναμεμειγμένο με πολλά ανθρώπινα πράγματα και δεν αποτελεί την άμεση έκφραση του Αγίου Πνεύματος, πόσο μάλλον δε, την πλήρη έκφρασή Του. Το έργο του Αγίου Πνεύματος είναι ποικίλο και δεν περιορίζεται από οποιεσδήποτε συνθήκες. Το έργο ποικίλλει σε διαφορετικούς ανθρώπους και εκφράζει τις διαφορετικές ουσίες που εργάζονται. Το έργο σε διαφορετικές εποχές διαφέρει επίσης, όπως και σε διάφορες χώρες. Φυσικά, αν και το Άγιο Πνεύμα εργάζεται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους και σύμφωνα με πολλές αρχές, ανεξάρτητα από το πώς γίνεται το έργο ή πάνω σε τι είδους ανθρώπους, η ουσία είναι πάντα διαφορετική και όλο το έργο που Εκείνο επιτελεί σε διαφορετικούς ανθρώπους έχει αρχές και όλες μπορούν να αντιπροσωπεύουν την ουσία του αντικειμένου του έργου. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το έργο του Αγίου Πνεύματος είναι αρκετά συγκεκριμένο στο πεδίο εφαρμογής του και αρκετά μετρημένο. Το έργο που γίνεται στην ενσάρκωση δεν είναι το ίδιο με το έργο που διεξάγεται στους ανθρώπους, και το έργο επίσης ποικίλλει ανάλογα με το διαφορετικό επίπεδο των ανθρώπων. Το έργο που γίνεται στην ενσάρκωση δεν γίνεται στους ανθρώπους, και στην ενσάρκωση ο Θεός δεν επιτελεί το ίδιο έργο με αυτό που γίνεται στους ανθρώπους. Εν ολίγοις, ανεξάρτητα από το πώς Εκείνος εργάζεται, το έργο σε διαφορετικά αντικείμενα δεν είναι ποτέ το ίδιο και οι αρχές με τις οποίες Εκείνος εργάζεται διαφέρουν ανάλογα με την κατάσταση και τη φύση των διαφορετικών ανθρώπων. Το Άγιο Πνεύμα εργάζεται σε διαφορετικούς ανθρώπους με βάση την έμφυτη ουσία τους και δεν προβάλλει απαιτήσεις πέρα από την έμφυτη ουσία τους, ούτε εργάζεται πάνω τους πέρα από το πραγματικό τους επίπεδο. Έτσι, το έργο του Αγίου Πνεύματος στον άνθρωπο επιτρέπει στους ανθρώπους να δουν την ουσία του αντικειμένου του έργου. Η έμφυτη ουσία του ανθρώπου δεν μεταβάλλεται· μόνο το αληθινό επίπεδο του ανθρώπου περιορίζεται. Είτε το Άγιο Πνεύμα χρησιμοποιεί τους ανθρώπους είτε εργάζεται πάνω τους, το έργο συμβαδίζει πάντα με τους περιορισμούς του επιπέδου των ανθρώπων, έτσι ώστε να μπορούν να ωφεληθούν από αυτό. Όταν το Άγιο Πνεύμα εργάζεται πάνω σε ανθρώπους που χρησιμοποιούνται, τόσο τα χαρίσματά τους όσο και το αληθινό τους επίπεδο χρησιμοποιούνται και δεν φυλάσσονται. Το πραγματικό τους επίπεδο χρησιμοποιείται για να υπηρετήσει το έργο. Αυτό που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι το Άγιο Πνεύμα εργάζεται χρησιμοποιώντας τα διαθέσιμα στοιχεία των ανθρώπων για να πετύχει τα αποτελέσματα του έργου Του. Σε αντίθεση με αυτό, το έργο που επιτελείται στην ενσάρκωση έχει ως σκοπό να εκφράσει απευθείας το έργο του Πνεύματος και δεν αναμειγνύεται με το ανθρώπινο μυαλό και τις σκέψεις του, δεν είναι προσιτό από τα χαρίσματα του ανθρώπου, την εμπειρία ή την έμφυτή του κατάσταση. Η μυριάδα έργων του Αγίου Πνεύματος έχει ως στόχο να ωφελήσει και να παιδαγωγήσει τον άνθρωπο. Αλλά μερικοί άνθρωποι μπορούν να τελειωθούν, ενώ άλλοι δεν έχουν τις προϋποθέσεις για την τελείωση, που σημαίνει ότι δεν μπορούν να τελειωθούν και δύσκολα μπορούν να σωθούν και, παρόλο που μπορεί να έχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος, τελικά εξαλείφονται. Άρα, αν και το έργο του Αγίου Πνεύματος είναι να διαπαιδαγωγεί ανθρώπους, αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι όσοι έλαβαν το έργο του Αγίου Πνεύματος πρέπει να τελειωθούν πλήρως, επειδή το μονοπάτι που επιδιώκουν πολλοί άνθρωποι δεν είναι το μονοπάτι προς την τελείωση. Έχουν μόνο το μονομερές έργο του Αγίου Πνεύματος, και όχι την υποκειμενική ανθρώπινη συνεργασία ή τη σωστή ανθρώπινη επιδίωξη. Με αυτόν τον τρόπο, το έργο του Αγίου Πνεύματος σε αυτούς τους ανθρώπους γίνεται έργο στην υπηρεσία εκείνων που τελειώνονται. Το έργο του Αγίου Πνεύματος δεν μπορεί να γίνει απευθείας ορατό στους ανθρώπους ή να αγγιχθεί από τους ίδιους τους ανθρώπους. Μπορεί να εκφράζεται μέσω της βοήθειας των ανθρώπων με το χάρισμα της εργασίας, που σημαίνει ότι το έργο του Αγίου Πνεύματος παρέχεται στους οπαδούς μέσω της ανθρώπινης έκφρασης.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 173

Το έργο του Αγίου Πνεύματος επιτυγχάνεται και ολοκληρώνεται μέσω πολλών τύπων ανθρώπων και πολλών διαφορετικών συνθηκών. Αν και το έργο του ενσαρκωμένου Θεού μπορεί να αντιπροσωπεύει το έργο μιας ολόκληρης εποχής και μπορεί να αντιπροσωπεύει την είσοδο των ανθρώπων σε μια ολόκληρη εποχή, το έργο της λεπτομερούς εισόδου των ανθρώπων πρέπει να γίνει από ανθρώπους που χρησιμοποιούνται από το Άγιο Πνεύμα και όχι από τον ενσαρκωμένο Θεό. Έτσι, το έργο του Θεού ή η ίδια η διακονία του Θεού είναι το έργο της ενσάρκωσης του Θεού και δεν μπορεί να γίνει από τον άνθρωπο αντ’ Αυτού. Το έργο του Αγίου Πνεύματος ολοκληρώνεται μέσω πολλών διαφορετικών τύπων ανθρώπων και δεν μπορεί να εκπληρωθεί από ένα μόνο συγκεκριμένο πρόσωπο ή να διασαφηνιστεί πλήρως μέσω ενός συγκεκριμένου ατόμου. Επίσης, εκείνοι που άρχονται των εκκλησιών δεν μπορούν να αντιπροσωπεύσουν πλήρως το έργο του Αγίου Πνεύματος. Μπορούν μόνο να επιτελέσουν κάποιο ηγετικό έργο. Με αυτό τον τρόπο, το έργο του Αγίου Πνεύματος μπορεί να χωριστεί σε τρία μέρη: το ίδιο το έργο του Θεού, το έργο των ανθρώπων που χρησιμοποιούνται και το έργο που επιτελείται σε όλους εκείνους μέσα στο ρεύμα του Αγίου Πνεύματος. Μεταξύ των τριών αυτών, το έργο του Θεού είναι να ηγηθεί ολόκληρης της εποχής· το έργο των ανθρώπων που χρησιμοποιούνται είναι να οδηγήσουν όλους τους ακολούθους του Θεού με το να στέλνονται ή να λαμβάνουν αποστολές σύμφωνα με το έργο του Θεού και αυτοί οι άνθρωποι είναι εκείνοι που συνεργάζονται με το έργο του Θεού. Το έργο του Αγίου Πνεύματος που επιτελείται σε όσους βρίσκονται μέσα στο ρεύμα, είναι να διατηρήσει το έργο Του, δηλαδή να διατηρήσει ολόκληρη τη διαχείριση και να διατηρήσει τη μαρτυρία Του, ενώ ταυτόχρονα θα οδηγήσει στην τελείωση αυτούς που μπορούν να τελειωθούν. Αυτά τα τρία μέρη είναι το πλήρες έργο του Αγίου Πνεύματος, αλλά χωρίς το έργο του ίδιου του Θεού, ολόκληρο το έργο διαχείρισης θα μείνει στάσιμο. Το έργο του ίδιου του Θεού περιλαμβάνει το έργο ολόκληρης της ανθρωπότητας και αντιπροσωπεύει επίσης το έργο ολόκληρης της εποχής. Δηλαδή, το έργο του Θεού αντιπροσωπεύει την κίνηση και την τάση όλου του έργου του Αγίου Πνεύματος, ενώ το έργο των αποστόλων ακολουθεί το έργο του ίδιου του Θεού και δεν καθοδηγεί την εποχή ούτε αντιπροσωπεύει τις τάσεις του έργου του Αγίου Πνεύματος σε μια ολόκληρη την εποχή. Κάνουν μόνο το έργο που οφείλει να κάνει ο άνθρωπος, το οποίο δεν περιλαμβάνει καθόλου το έργο διαχείρισης. Το έργο του ίδιου του Θεού είναι το έργο που εκτελείται στο πλαίσιο του έργου διαχείρισης. Το έργο του ανθρώπου είναι μόνο το καθήκον των ανθρώπων που χρησιμοποιούνται και δεν έχει καμία σχέση με το έργο διαχείρισης. Λόγω διαφορετικών ταυτοτήτων και εκπροσωπήσεων του έργου, παρά το γεγονός ότι αποτελούν και τα δύο έργο του Αγίου Πνεύματος, υπάρχουν σαφείς και ουσιαστικές διαφορές μεταξύ του έργου του Θεού και του έργου του ανθρώπου. Επιπλέον, η έκταση του έργου του Αγίου Πνεύματος πάνω σε αντικείμενα εργασίας με διαφορετικές ταυτότητες ποικίλλει. Αυτές είναι οι βασικές αρχές και το πεδίο του έργου του Αγίου Πνεύματος.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 174

Το έργο του ανθρώπου αντιπροσωπεύει την εμπειρία του και την ανθρώπινη φύση του. Αυτό που παρέχει ο άνθρωπος και το έργο που κάνει, τον αντιπροσωπεύει. Η θεώρηση του ανθρώπου, η λογική του ανθρώπου, η συλλογιστική του ανθρώπου και η πλούσια φαντασία του συμπεριλαμβάνονται στο έργο του. Ειδικότερα, η εμπειρία του ανθρώπου είναι περισσότερο ικανή στο να εκπροσωπήσει το έργο του και αυτά που έχει βιώσει κάποιος θα αποτελούν τα συστατικά του έργου του. Το έργο του ανθρώπου μπορεί να εκφράσει την εμπειρία του. Όταν κάποιοι άνθρωποι βιώνουν κάτι σε μια παθητική κατάσταση, το μεγαλύτερο μέρος της συναναστροφής τους αποτελείται από αρνητικά στοιχεία. Εάν η εμπειρία τους είναι θετική για κάποιο χρονικό διάστημα και κλίνουν περισσότερο προς τη θετική πλευρά των πραγμάτων, αυτό που συναναστρέφονται είναι πολύ ενθαρρυντικό και οι άνθρωποι θα είναι σε θέση να αποκτήσουν μια θετική προσφορά από αυτούς. Εάν κάποιος που επιτελεί έργο γίνει παθητικός για κάποιο χρονικό διάστημα, η συναναστροφή του θα κουβαλάει πάντα αρνητικά στοιχεία. Αυτό το είδος συναναστροφής είναι καταθλιπτικό και οι άλλοι θα καταθλίβονται ασυνείδητα μετά από τη συναναστροφή μαζί του. Η κατάσταση των ακολούθων αλλάζει ανάλογα με την κατάσταση του ηγέτη. Αυτό που είναι μέσα σε κάποιον που εκτελεί έργο είναι αυτό που εκφράζει, και το έργο του Αγίου Πνεύματος συχνά αλλάζει με την κατάσταση του ανθρώπου. Εργάζεται σύμφωνα με την εμπειρία του ανθρώπου και δεν εξαναγκάζει τον άνθρωπο, αλλά έχει απαιτήσεις από τον άνθρωπο σύμφωνα με την κανονική πορεία της εμπειρίας του. Αυτό σημαίνει ότι η συναναστροφή του ανθρώπου διαφέρει από τον λόγο του Θεού. Οι συναναστροφές των ανθρώπων εκφράζουν την ατομική τους θεώρηση και εμπειρία, εκφράζοντας αυτό που βλέπουν και βιώνουν στο θεμέλιο του έργου του Θεού. Η ευθύνη τους είναι να μάθουν, μετά το έργο ή τον λόγο του Θεού, τι πρέπει να πράξουν ή πού να εισέλθουν, και στη συνέχεια να το παραδώσουν στους ακολούθους. Ως εκ τούτου, το έργο του ανθρώπου αντιπροσωπεύει την είσοδό του και την πράξη του. Φυσικά, ένα τέτοιο έργο αναμιγνύεται με ανθρώπινα διδάγματα και εμπειρίες ή με κάποιες ανθρώπινες σκέψεις. Ανεξάρτητα από το πώς εργάζεται το Άγιο Πνεύμα, αν εργάζεται στον άνθρωπο ή στον ενσαρκωμένο Θεό, πάντοτε όσοι εκτελούν το έργο είναι εκείνοι που εκφράζουν αυτό που πραγματικά είναι αυτοί. Παρόλο που το Άγιο Πνεύμα είναι Αυτό που εργάζεται, το έργο βασίζεται σε αυτό που είναι έμφυτα ο άνθρωπος, διότι το Άγιο Πνεύμα δεν εργάζεται χωρίς θεμέλια. Με άλλα λόγια, το έργο δεν εκτελείται από το μηδέν, αλλά είναι πάντοτε σύμφωνο με τις πραγματικές περιστάσεις και τις αληθινές συνθήκες. Με αυτόν τον τρόπο, μόνο η διάθεση του ανθρώπου μπορεί να μετασχηματιστεί, δηλαδή οι παλιές του αντιλήψεις και οι παλιές σκέψεις του μπορούν να αλλάξουν. Αυτό που εκφράζει ο άνθρωπος είναι αυτό που βλέπει, βιώνει και μπορεί να φανταστεί. Ακόμη και αν πρόκειται για δόγματα ή έννοιες, όλα αυτά είναι προσπελάσιμα δια μέσου της σκέψης του ανθρώπου. Ανεξάρτητα από το μέγεθός του, το έργο του ανθρώπου δεν μπορεί να υπερβεί το πεδίο της εμπειρίας του ανθρώπου, το τι βλέπει ο άνθρωπος ή τι μπορεί να φανταστεί ή να συλλάβει. Αυτό που εκφράζει ο Θεός είναι αυτό που ο ίδιος ο Θεός είναι, και αυτό είναι πέρα από το τι μπορεί να σκεφτεί ο άνθρωπος, δηλαδή πέρα από την ίδια την ανθρώπινη σκέψη. Εκφράζει το έργο Του της καθοδήγησης όλης της ανθρωπότητας, και αυτό δεν σχετίζεται με τις λεπτομέρειες της ανθρώπινης εμπειρίας, αλλά αφορά τη δική Του διαχείριση. Ο άνθρωπος εκφράζει την εμπειρία του, ενώ ο Θεός εκφράζει το Είναι Του —αυτό το Είναι είναι η έμφυτή Του διάθεση και είναι πέρα από όσα ο άνθρωπος μπορεί να κατανοήσει. Η εμπειρία του ανθρώπου είναι η θεώρηση και η γνώση του που αποκτήθηκαν με βάση την έκφραση του Θεού ως προς το Είναι Του. Αυτή η θεώρηση και η γνώση ονομάζονται ανθρώπινη υπόσταση. Εκφράζονται με βάση την έμφυτη διάθεση του ανθρώπου και το πραγματικό του επίπεδο. Ως εκ τούτου, ονομάζονται επίσης ανθρώπινη υπόσταση. Ο άνθρωπος είναι σε θέση να συναναστρέφεται ό,τι βιώνει και βλέπει. Αυτό που δεν έχει βιώσει ή δει ή που το μυαλό του δεν μπορεί να συλλάβει, δηλαδή τα πράγματα που δεν έχει μέσα του, δεν είναι σε θέση να τα συναναστραφεί. Εάν αυτό που εκφράζει ο άνθρωπος δεν είναι η εμπειρία του, τότε είναι η φαντασία του ή το δόγμα του. Με λίγα λόγια, δεν υπάρχει καμία πραγματικότητα στον λόγο του. Εάν δεν έχεις έρθει ποτέ σε επαφή με τα πράγματα της κοινωνίας, δεν θα είσαι σε θέση να συναναστραφείς με σαφήνεια τις περίπλοκες σχέσεις μέσα στην κοινωνία. Εάν δεν έχεις οικογένεια, αλλά άλλοι άνθρωποι μιλούν για οικογενειακά ζητήματα, δεν μπορείς να καταλάβεις τα περισσότερα από αυτά που λένε. Έτσι, οι συναναστροφές του ανθρώπου και το έργο που κάνει αντιπροσωπεύουν την εσωτερική του ύπαρξη. Αν κάποιος συναναστρέφεται την κατανόησή του ως προς την παίδευση και την κρίση, αλλά εσύ δεν έχεις καμία εμπειρία πάνω σ’ αυτό, δεν τολμάς να αρνηθείς τη γνώση του, πολύ λιγότερο δε, να είσαι εκατό τοις εκατό σίγουρος γι’ αυτό. Αυτό συμβαίνει γιατί αυτό που συναναστρέφεται είναι κάτι που δεν έχεις βιώσει ποτέ, κάτι που δεν γνώρισες ποτέ, και το μυαλό σου δεν μπορεί να το συλλάβει. Μπορείς να πάρεις μόνο από τις γνώσεις του ένα μελλοντικό μονοπάτι που σχετίζεται με την παίδευση και την κρίση. Αλλά αυτό το μονοπάτι μπορεί να χρησιμεύσει μόνο ως κατανόηση βασισμένη στο δόγμα και δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη δική σου κατανόηση, πολύ λιγότερο δε, την εμπειρία σου. Ίσως να νομίζεις ότι αυτό που λέει είναι πολύ σωστό, αλλά όταν το βιώνεις, θεωρείς ότι είναι ανεφάρμοστο σε πολλά πράγματα. Ίσως αισθάνεσαι ότι μερικές από τις γνώσεις που ακούς είναι εντελώς ανεφάρμοστες. Τρέφεις κάποιες έννοιες γι’ αυτές σε εκείνη τη φάση και, παρόλο που τις δέχεσαι, το κάνεις ουσιαστικά απρόθυμα. Αλλά όταν τη βιώσεις, η γνώση που σου δίνει αυτές τις έννοιες γίνεται η οδός της πράξης σου. Και όσο περισσότερο πράττεις, τόσο περισσότερο καταλαβαίνεις την πραγματική αξία και την έννοια των λέξεών του. Μόλις βιώσεις την εμπειρία, μπορείς στη συνέχεια να μιλήσεις για τις γνώσεις που θα πρέπει να έχεις αποκτήσει για τα πράγματα που έχεις βιώσει. Επιπλέον, μπορείς να διακρίνεις μεταξύ εκείνων των οποίων η γνώση είναι πραγματική και πρακτική και εκείνων των οποίων η γνώση βασίζεται στο δόγμα και είναι άχρηστη. Έτσι, αν η γνώση για την οποία μιλάς συμφωνεί με την αλήθεια εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το εάν έχεις πρακτική εμπειρία. Όπου υπάρχει η αλήθεια στην εμπειρία σου, οι γνώσεις σου θα είναι πρακτικές και πολύτιμες. Μέσα από την εμπειρία σου, μπορείς επίσης να αποκτήσεις διάκριση και διορατικότητα, να εμβαθύνεις τις γνώσεις σου και να αυξήσεις τη σοφία και την κοινή λογική σου όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεσαι. Η γνώση που εκφράζεται από ανθρώπους που δεν κατέχουν την αλήθεια είναι δόγμα, ανεξάρτητα από το πόσο υψηλό είναι. Αυτός ο τύπος ανθρώπου μπορεί να είναι πολύ έξυπνος όταν πρόκειται για θέματα της σάρκας, αλλά δεν μπορεί να κάνει διακρίσεις όταν πρόκειται για πνευματικά θέματα. Αυτό συμβαίνει επειδή τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν καθόλου εμπειρία σε πνευματικές υποθέσεις. Αυτοί είναι άνθρωποι που δεν είναι διαφωτισμένοι στις πνευματικές υποθέσεις και δεν καταλαβαίνουν τα πνευματικά ζητήματα. Ανεξάρτητα από το για ποια πλευρά της γνώσης μιλάς, εφόσον είναι η ίδια η ύπαρξή σου, τότε είναι η προσωπική σου εμπειρία, η πραγματική σου γνώση. Αυτό που λένε όσοι μιλάνε μόνο για το δόγμα, δηλαδή εκείνοι που δεν κατέχουν την αλήθεια ή την πραγματικότητα, μπορεί επίσης να ειπωθεί ότι αντιπροσωπεύει το είναι τους, επειδή το δόγμα τους φτάνει μόνο μέσα από βαθιά σκέψη και είναι το αποτέλεσμα του βαθύ προβληματισμού τους, αλλά είναι μόνο δόγμα, δεν είναι τίποτα περισσότερο από φαντασία!

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 175

Οι εμπειρίες διαφόρων ειδών ανθρώπων αντιπροσωπεύουν αυτά που έχουν μέσα τους. Όλοι όσοι δεν έχουν πνευματική εμπειρία δεν μπορούν να μιλήσουν για τη γνώση της αλήθειας ή για τη σωστή γνώση που αφορά διάφορα είδη πνευματικών πραγμάτων. Αυτό που εκφράζει ο άνθρωπος είναι αυτό που είναι εσωτερικά —αυτό είναι βέβαιο. Αν κάποιος επιθυμεί να έχει γνώση των πνευματικών πραγμάτων και της αλήθειας, πρέπει να έχει πραγματική εμπειρία. Εάν δεν μπορείς να μιλήσεις ξεκάθαρα για την κοινή λογική που σχετίζεται με την ανθρώπινη ζωή, πόσο λιγότερο θα είσαι σε θέση να μιλήσεις για πνευματικά πράγματα; Εκείνοι που μπορούν να καθοδηγήσουν ολόκληρες εκκλησίες, να παρέχουν στους ανθρώπους τη ζωή και να είναι απόστολοι των ανθρώπων, πρέπει να έχουν πραγματικές εμπειρίες, να έχουν σωστή κατανόηση των πνευματικών πραγμάτων, σωστή εκτίμηση και εμπειρία της αλήθειας. Μόνο τέτοιοι άνθρωποι είναι κατάλληλοι για να εκτελέσουν έργο ή να γίνουν απόστολοι που θα ηγούνται των εκκλησιών. Διαφορετικά, μπορούν να ακολουθήσουν μόνο ως οι λιγότεροι και δεν μπορούν να ηγηθούν, πολύ λιγότερο δε, να γίνουν απόστολοι ικανοί να παρέχουν στους ανθρώπους ζωή. Αυτό συμβαίνει επειδή ο ρόλος των αποστόλων δεν είναι να τρέχουν ή να πολεμούν, αλλά να επιτελούν το έργο της διακονίας της ζωής και της καθοδήγησης των άλλων στη μεταμόρφωση των διαθέσεών τους. Σε όσους εκτελούν αυτήν τη λειτουργία, έχει ανατεθεί να επωμιστούν μια μεγάλη ευθύνη, μια ευθύνη που δεν μπορεί να φέρει ο οποιοσδήποτε. Αυτό το είδος έργου μπορούν να το αναλάβουν μόνο όσοι έχουν ζωή, δηλαδή εκείνοι που έχουν βιώσει την αλήθεια. Δεν μπορεί να αναληφθεί από όσους μπορεί να εγκαταλείψουν στην πορεία, να τρέξουν ή είναι πρόθυμοι να ξοδευτούν. Οι άνθρωποι που δεν έχουν εμπειρία της αλήθειας, που δεν έχουν κλαδευτεί ή κριθεί, δεν είναι σε θέση να κάνουν αυτoύ του είδους το έργο. Οι άνθρωποι που δεν έχουν εμπειρία, δηλαδή οι άνθρωποι χωρίς πραγματικότητα, δεν είναι σε θέση να δουν καθαρά την πραγματικότητα, επειδή οι ίδιοι δεν έχουν αυτή την ύπαρξη. Έτσι, αυτός ο τύπος ανθρώπου όχι μόνο δεν μπορεί να κάνει ηγετικό έργο, αλλά θα αποτελέσει και αντικείμενο εξάλειψης εάν δεν έχει καμία αλήθεια για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η θεώρηση για την οποία μιλάς μπορεί να αποδείξει τις δυσκολίες που έχεις βιώσει στη ζωή, πάνω σε ποια θέματα έχεις παιδευτεί και σε ποια θέματα έχεις κριθεί. Αυτό ισχύει και στις δοκιμασίες: Τα πράγματα στα οποία κάποιος είναι ραφιναρισμένος, τα πράγματα στα οποία είναι αδύναμος, αυτά είναι τα πράγματα στα οποία κάποιος έχει εμπειρίες, τα πράγματα στα οποία κάποιος έχει οδούς. Για παράδειγμα, αν κάποιος βιώνει απογοητεύσεις στον γάμο του, θα συναναστραφεί τον περισσότερο χρόνο λέγοντας: «Ευχαριστώ τον Θεό, δοξάζω τον Θεό, πρέπει να ικανοποιήσω την επιθυμία της καρδιάς του Θεού και να προσφέρω όλη μου τη ζωή, να θέσω τον γάμο μου αποκλειστικά στα χέρια του Θεού. Είμαι πρόθυμος να τάξω ολόκληρη τη ζωή μου στον Θεό». Όλα τα πράγματα που υπάρχουν μέσα στον άνθρωπο μπορούν να εκδηλώσουν αυτό που εκείνος είναι μέσω της συναναστροφής. Ο ρυθμός της ομιλίας ενός ατόμου, αν μιλάει δυνατά ή σιγά, όλα αυτά που δεν είναι θέμα εμπειρίας δεν μπορούν να αντιπροσωπεύσουν αυτό που έχει και αυτό που είναι. Μπορούν μόνο να πουν αν ο χαρακτήρας του είναι καλός ή κακός ή αν η φύση του είναι καλή ή κακή, αλλά δεν μπορούν να εξομοιωθούν με το εάν έχει εμπειρίες ή όχι. Η ικανότητα να εκφράζεται όταν μιλάει ή η δεξιότητα ή η ταχύτητα του λόγου του είναι απλώς θέμα πράξης και δεν μπορεί να αντικαταστήσει την εμπειρία του. Όταν μιλάς για τις ατομικές σου εμπειρίες, συναναστρέφεσαι αυτό στο οποίο αποδίδεις σημασία και όλα όσα υπάρχουν μέσα σου. Η ομιλία Μου αντιπροσωπεύει την ύπαρξή Μου, αλλά αυτό που λέω είναι πέρα από αυτό που κάποιος μπορεί να συλλάβει. Αυτό που λέω δεν είναι αυτό που ο άνθρωπος βιώνει και δεν είναι κάτι που ο άνθρωπος μπορεί να δει ούτε είναι κάτι που μπορεί να αγγίξει, αλλά είναι αυτό που είμαι. Μερικοί άνθρωποι αναγνωρίζουν μόνο ότι αυτό που έχω συναναστραφεί είναι και αυτό που έχω βιώσει, αλλά δεν αναγνωρίζουν ότι είναι η άμεση έκφραση του Πνεύματος. Φυσικά, αυτό που λέω είναι αυτό που έχω βιώσει. Είμαι Εγώ Αυτός που έφερε εις πέρας το έργο διαχείρισης για περισσότερο από έξι χιλιάδες χρόνια. Έχω βιώσει τα πάντα από την αρχή της δημιουργίας της ανθρωπότητας μέχρι τώρα· πώς λοιπόν δεν θα μπορούσα να μιλήσω γι’ αυτό; Όταν πρόκειται για τη φύση του ανθρώπου, την έχω δει ξεκάθαρα και την έχω παρατηρήσει εδώ και πολύ καιρό. Πώς δεν θα μπορούσα να μιλήσω γι’ αυτή με σαφήνεια; Επειδή έχω δει καθαρά την ουσία του ανθρώπου, είμαι ο πλέον κατάλληλος για να παιδεύσω τον άνθρωπο και να τον κρίνω, επειδή όλοι οι άνθρωποι προήλθαν από Εμένα, αλλά έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά. Φυσικά, είμαι επίσης ικανός να αξιολογήσω το έργο που επιτέλεσα. Αν και αυτό το έργο δεν γίνεται από τη σάρκα Μου, είναι η άμεση έκφραση του Πνεύματος και είναι αυτό που έχω και αυτό που είμαι. Ως εκ τούτου, είμαι ικανός να το εκφράσω και να κάνω το έργο που πρέπει να κάνω. Αυτό που εκφράζει ο άνθρωπος είναι αυτό που έχει βιώσει. Είναι αυτό που έχει δει, μέχρι εκεί που μπορεί να φτάσει το μυαλό του και μέχρι όσο φτάνουν οι αισθήσεις του. Αυτό είναι που μπορούν να συναναστραφούν οι άνθρωποι. Τα λόγια που ομιλούνται από τoν ενσαρκωμένο Θεό είναι η άμεση έκφραση του Πνεύματος και εκφράζουν το έργο που έχει γίνει από το Πνεύμα. Η σάρκα δεν τo έχει βιώσει ούτε τo έχει δει, αλλά εξακολουθεί να εκφράζει το Είναι Του, επειδή η ουσία της σάρκας είναι το Πνεύμα και Εκείνος εκφράζει το έργο του Πνεύματος. Παρόλο που η σάρκα δεν είναι σε θέση να τo φτάσει, είναι το έργο που έχει ήδη γίνει από το Πνεύμα. Μετά την ενσάρκωση, μέσω της έκφρασης της σάρκας, δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να γνωρίσουν το Είναι του Θεού και επιτρέπει στους ανθρώπους να δουν τη διάθεση του Θεού και το έργο που έχει κάνει. Το έργο του ανθρώπου δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να είναι πιο σαφείς σχετικά με το πού θα πρέπει να εισέλθουν και τι θα πρέπει να καταλάβουν. Αυτό συνεπάγεται ότι θα πρέπει να οδηγούνται οι άνθρωποι στην κατανόηση και να βιώνουν την αλήθεια. Το έργο του ανθρώπου είναι να συντηρεί τους ανθρώπους. Το έργο του Θεού είναι να ανοίξει νέα μονοπάτια και να ανοίξει νέες εποχές για την ανθρωπότητα και να αποκαλύψει στους ανθρώπους αυτά που δεν είναι γνωστά από τους θνητούς, επιτρέποντάς τους να γνωρίσουν τη διάθεσή Του. Το έργο του Θεού είναι να καθοδηγήσει όλη την ανθρωπότητα.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 176

Το έργο του Αγίου Πνεύματος είναι να επιτρέψει στους ανθρώπους να αποκτήσουν οφέλη. Αφορά τη διαπαιδαγώγηση των ανθρώπων. Δεν υπάρχει έργο που δεν ωφελεί τους ανθρώπους. Ανεξάρτητα από το αν η αλήθεια πηγαίνει σε βάθος ή είναι μόνο επιφανειακή και ανεξάρτητα από το ποιο είναι το εύρος εκείνων που αποδέχονται την αλήθεια, ό,τι και να κάνει το Άγιο Πνεύμα, είναι ευεργετικό για τους ανθρώπους. Αλλά το έργο του Αγίου Πνεύματος δεν μπορεί να γίνει άμεσα· πρέπει να περάσει μέσα από τους ανθρώπους που συνεργάζονται μαζί Του. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούν να ληφθούν τα αποτελέσματα του έργου του Αγίου Πνεύματος. Φυσικά, όταν πρόκειται για το άμεσο έργο του Αγίου Πνεύματος, δεν έχει νοθευτεί καθόλου, αλλά όταν χρησιμοποιεί το μέσο του ανθρώπου, είναι νοθευμένο κατά πολύ και δεν είναι το πρωτότυπο έργο του Αγίου Πνεύματος. Με αυτόν τον τρόπο, η αλήθεια αλλάζει σε διαφορετικούς βαθμούς. Οι οπαδοί δεν λαμβάνουν την αρχική πρόθεση του Αγίου Πνεύματος, αλλά έναν συνδυασμό του έργου του Αγίου Πνεύματος και της εμπειρίας και της γνώσης του ανθρώπου. Το μέρος του έργου του Αγίου Πνεύματος που λαμβάνουν οι οπαδοί είναι σωστό. Η εμπειρία και η γνώση του ανθρώπου που λαμβάνονται ποικίλλει, επειδή εκείνοι που εκτελούν έργο είναι διαφορετικοί. Μόλις αυτοί λάβουν τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος, στη συνέχεια βιώνουν τα πάντα με βάση αυτή τη διαφώτιση και καθοδήγηση. Μέσα από αυτές τις εμπειρίες συνδυάζονται το μυαλό και η εμπειρία του ανθρώπου, καθώς και η ύπαρξη της ανθρώπινης φύσης, μετά από την οποία αποκτούν γνώσεις ή βλέπουν όλα αυτά που πρέπει να δουν. Αυτός είναι η οδός πράξης, εφόσον ο άνθρωπος έχει βιώσει την αλήθεια. Αυτός η οδός πράξης δεν είναι πάντα ο ίδιος, διότι οι άνθρωποι έχουν διαφορετικές εμπειρίες και τα πράγματα που οι άνθρωποι βιώνουν είναι διαφορετικά. Με τον τρόπο αυτό, η ίδια διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος οδηγεί σε διαφορετική γνώση και πράξη, επειδή εκείνοι που λαμβάνουν τη διαφώτιση είναι διαφορετικοί. Μερικοί άνθρωποι κάνουν μικρά λάθη κατά την πράξη, ενώ κάποιοι άλλοι κάνουν μεγάλα λάθη, ενώ μερικοί κάνουν αποκλειστικά και μόνο λάθη. Αυτό συμβαίνει επειδή οι αντιληπτικές ικανότητες των ανθρώπων διαφέρουν και επειδή το πραγματικό τους εύρος διαφέρει επίσης. Μερικοί άνθρωποι το καταλαβαίνουν με αυτόν τον τρόπο αφού ακούσουν ένα μήνυμα, και κάποιοι το καταλαβαίνουν έτσι, αφού ακούσουν μια αλήθεια. Μερικοί άνθρωποι αποκλίνουν ελαφρώς και ορισμένοι δεν καταλαβαίνουν καθόλου το αληθινό νόημα της αλήθειας. Επομένως, όπως κι αν κάποιος το κατανοεί, το σημαντικό είναι πως θα οδηγήσει τους άλλους. Αυτό είναι η πάσα αλήθεια, επειδή το έργο του απλά εκφράζει την ύπαρξή του. Οι άνθρωποι που οδηγούνται από όσους έχουν σωστή αντίληψη της αλήθειας θα έχουν επίσης μια σωστή κατανόηση της αλήθειας. Ακόμα κι αν υπάρχουν άνθρωποι που έχουν λανθασμένη κατανόηση, υπάρχουν πολύ λίγοι από αυτούς, και δεν θα κάνουν όλοι οι άνθρωποι λάθη. Αν κάποιος έχει λανθασμένη κατανόηση της αλήθειας, εκείνοι που τον ακολουθούν θα είναι κι αυτοί, αναμφίβολα, λανθασμένοι. Αυτοί οι άνθρωποι θα είναι λανθασμένοι από κάθε άποψη. Ο βαθμός κατανόησης της αλήθειας μεταξύ των οπαδών εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από αυτούς που εκτελούν έργο. Φυσικά, η αλήθεια που προέρχεται από τον Θεό είναι σωστή και χωρίς κανένα λάθος και είναι απόλυτα βέβαιη. Όμως, αυτοί που εκτελούν έργο δεν είναι εντελώς σωστοί και δεν μπορούν να θεωρηθούν απολύτως αξιόπιστοι. Εάν αυτοί έχουν μια οδό να πράξουν την αλήθεια που να είναι πολύ πρακτική, τότε και οι οπαδοί θα έχουν επίσης μια αντίστοιχη οδό πράξης. Εάν δεν έχουν οδό να πράξουν την αλήθεια, αλλά έχουν μόνο το δόγμα, τότε οι οπαδοί δεν θα έχουν καμία πραγματικότητα. Το εύρος και η φύση των οπαδών καθορίζονται από τη γέννησή τους και δεν συνδέονται με αυτούς που εκτελούν έργο. Αλλά ο βαθμός στον οποίο οι οπαδοί καταλαβαίνουν την αλήθεια και γνωρίζουν τον Θεό εξαρτάται από αυτούς που εκτελούν έργο (αυτό ισχύει μόνο για μερικούς ανθρώπους). Ό,τι κι αν είναι αυτός που εκτελεί έργο, αυτό θα είναι και οι οπαδοί τους οποίους οδηγεί. Αυτό που εκφράζει αυτός που εκτελεί έργο είναι η δική του ύπαρξη και το κάνει χωρίς επιφύλαξη. Οι απαιτήσεις που θέτει στους οπαδούς του είναι αυτές που είναι ο ίδιος πρόθυμος να επιτύχει ή αυτές που μπορεί να επιτύχει. Οι περισσότεροι από αυτούς που επιτελούν έργο απαιτούν από τους οπαδούς τους με βάση αυτό που κάνουν οι ίδιοι, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν πολλά τα οποία οι άνθρωποι δεν μπορούν να επιτύχουν καθόλου. Αυτό που οι άνθρωποι δεν μπορούν να επιτύχουν γίνεται εμπόδιο στην είσοδο τους.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 177

Υπάρχουν πολύ λιγότερες αποκλίσεις στο έργο εκείνων που έχουν υποβληθεί σε κλάδεμα, έχουν αντιμετωπιστεί, έχουν υποστεί κρίση και παίδευση, και η έκφραση του έργου τους είναι πολύ ακριβέστερη. Εκείνοι που βασίζονται στη φυσικότητά τους για να εργαστούν κάνουν πολύ μεγάλα λάθη. Το έργο των ανθρώπων που δεν έχουν τελειωθεί, εκφράζει την υπερβολική τους φυσικότητα, η οποία αποτελεί μεγάλο εμπόδιο για το έργο του Αγίου Πνεύματος. Όσο καλό κι αν είναι το επίπεδο ενός ανθρώπου, πρέπει επίσης να υποβληθεί σε κλάδεμα, αντιμετώπιση και κρίση προτού μπορέσει να επιτελέσει το έργο της αποστολής από τον Θεό. Εάν δεν έχει υποβληθεί σε αυτήν την κρίση, το έργο του, όσο καλά κι αν το κάνει, δεν μπορεί να συνάδει με τις αρχές της αλήθειας και παραμένει προϊόν της φυσικότητάς του και της ανθρώπινη καλοσύνης. Το έργο εκείνων που έχουν υποβληθεί σε κλάδεμα, αντιμετώπιση και κρίση είναι πολύ πιο ακριβές από το έργο εκείνων που δεν έχουν κλαδευτεί, αντιμετωπιστεί και κριθεί. Όσοι δεν έχουν υποβληθεί σε κρίση δεν εκφράζουν τίποτα παρά ανθρώπινη σάρκα και σκέψεις, σε συνδυασμό με πολύ ανθρώπινη ευφυία και έμφυτο ταλέντο. Αυτό δεν συνιστά την ακριβή έκφραση του έργου του Θεού. Όσοι ακολουθούν αυτούς τους ανθρώπους, τους βρίσκουν λόγω του έμφυτου επιπέδου τους. Επειδή εκφράζουν πάρα πολλές ανθρώπινες γνώσεις και εμπειρίες, οι οποίες είναι σχεδόν αποκομμένες από την αρχική πρόθεση του Θεού και αποκλίνουν πολύ από αυτήν, το έργο αυτού του είδους των ανθρώπων δεν μπορεί να φέρει τους ανθρώπους ενώπιον του Θεού, αλλά τους φέρνει, αντιθέτως, ενώπιον του ανθρώπου. Έτσι, όσοι δεν έχουν υποβληθεί σε κρίση και παίδευση δεν έχουν τα προσόντα να επιτελέσουν το έργο της αποστολής από τον Θεό. Το έργο ενός εργάτη που έχει τα προσόντα μπορεί να φέρει τους ανθρώπους στη σωστή οδό και να τους χαρίσει βαθύτερη είσοδο στην αλήθεια. Το έργο του μπορεί να φέρει τους ανθρώπους ενώπιον του Θεού. Επιπλέον, το έργο που κάνει μπορεί να διαφέρει από άτομο σε άτομο και δεν δεσμεύεται από κανόνες, προσφέροντας στους ανθρώπους απελευθέρωση και ελευθερία, καθώς και τη δυνατότητα να αναπτυχθούν σταδιακά στη ζωή και να εισέλθουν σταδιακά βαθύτερα στην αλήθεια. Το έργο ενός εργάτη που δεν έχει τα προσόντα υστερεί υπερβολικά. Το έργο του είναι ανόητο. Ο ίδιος μπορεί μόνο να βάλει στους ανθρώπους κανόνες, και αυτό που απαιτεί από τους ανθρώπους δεν διαφέρει από άτομο σε άτομο· δεν εργάζεται ανάλογα με τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων. Αυτό το είδος έργου περιέχει πάρα πολλούς κανόνες και πάρα πολλά δόγματα, και δεν μπορεί να εισαγάγει τους ανθρώπους στην πραγματικότητα ούτε μπορεί να τους επιτρέψει να κάνουν πράξη κανονικά την ανάπτυξή τους στη ζωή. Μπορεί μόνο να επιτρέψει στους ανθρώπους να εμμένουν σε μερικούς άχρηστους κανόνες. Αυτού του είδους η καθοδήγηση μπορεί μόνο να κάνει τους ανθρώπους να ξεστρατίσουν. Σε οδηγεί στο να γίνεις ίδιος με εκείνον· μπορεί να σε φέρει μέσα σε αυτό που έχει και είναι ο ίδιος. Για να μπορούν όσοι ακολουθούν να διακρίνουν εάν οι επικεφαλής έχουν τα απαιτούμενα προσόντα, το βασικό είναι να εξετάζουν το μονοπάτι στο οποίο αυτοί ηγούνται και τα αποτελέσματα του έργου τους, και να βλέπουν αν όσοι ακολουθούν διδάσκονται τις αρχές σύμφωνα με την αλήθεια, και εάν διδάσκονται μονοπάτια άσκησης κατάλληλα για τη μεταμόρφωσή τους. Θα πρέπει να διακρίνεις το διαφορετικό έργο διαφορετικών τύπων ανθρώπων· δεν θα πρέπει να ακολουθείς ανόητα. Αυτό σχετίζεται με το θέμα της εισόδου των ανθρώπων. Εάν δεν είσαι σε θέση να διακρίνεις ποιου ανθρώπου η ηγεσία ακολουθεί ένα μονοπάτι και ποιου όχι, τότε θα παραπλανηθείς εύκολα. Όλα αυτά έχουν άμεση σχέση με τη δική σου ζωή. Υπάρχει υπερβολική φυσικότητα στο έργο των ανθρώπων που δεν έχουν τελειωθεί· περιέχει υπερβολική ανθρώπινη θέληση. Η υπόστασή τους είναι η φυσικότητα —αυτό με το οποίο γεννιούνται. Δεν είναι η ζωή αφότου υφίστανται την όποια αντιμετώπιση ή η πραγματικότητα αφότου μεταμορφώνονται. Πώς μπορεί ένα τέτοιο άτομο να υποστηρίξει αυτούς που επιδιώκουν τη ζωή; Η ζωή που κατέχει αρχικά ο άνθρωπος είναι η έμφυτη ευφυία ή το ταλέντο του. Αυτού του είδους η ευφυία ή το ταλέντο απέχουν πάρα πολύ από τις σαφείς απαιτήσεις του Θεού από τον άνθρωπο. Εάν ένας άνθρωπος δεν έχει τελειωθεί και η διεφθαρμένη του διάθεση δεν έχει κλαδευτεί και αντιμετωπιστεί, θα υπάρχει ένα μεγάλο χάσμα μεταξύ αυτού που εκφράζει και της αλήθειας· αυτό που εκφράζει θα αναμιχθεί με αόριστα πράγματα, όπως η φαντασία του και η μονόπλευρη εμπειρία του. Επιπλέον, ανεξάρτητα από το πώς εργάζεται, οι άνθρωποι αισθάνονται ότι δεν υπάρχει ένας γενικός στόχος ή μια αλήθεια που να είναι κατάλληλη για την είσοδο όλων των ανθρώπων. Η πλειονότητα των απαιτήσεων από τους ανθρώπους είναι πέραν των δυνατοτήτων τους, σαν να περιμένει κανείς από έναν γάιδαρο να πετάξει. Αυτό είναι το έργο της ανθρώπινης θέλησης. Η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου, οι σκέψεις και οι αντιλήψεις του διαπερνούν όλα τα μέρη του σώματός του. Ο άνθρωπος δεν γεννιέται με το ένστικτο να κάνει πράξη την αλήθεια, ούτε έχει το ένστικτο να κατανοεί άμεσα την αλήθεια. Σ’ όλα αυτά προστίθεται και η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου —όταν αυτό το είδος φυσικού προσώπου εργάζεται, δεν προκαλείται διακοπή; Εντούτοις, ένας άνθρωπος που έχει τελειωθεί, έχει την εμπειρία της αλήθειας που θα πρέπει να κατανοούν οι άνθρωποι, όπως και τη γνώση της διεφθαρμένης διάθεσής τους, έτσι ώστε να μειώνονται βαθμιαία τα αόριστα και μη πραγματικά στοιχεία στο έργο του, να λιγοστεύουν οι ανθρώπινες νοθεύσεις, και το έργο και η υπηρεσία του να πλησιάζουν όλο και περισσότερο στα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός. Συνεπώς, το έργο του έχει εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας κι έχει γίνει, επίσης, ρεαλιστικό. Ειδικότερα, οι σκέψεις στο μυαλό του ανθρώπου παρεμποδίζουν το έργο του Αγίου Πνεύματος. Ο άνθρωπος διαθέτει πλούσια φαντασία και κοινή λογική, και μεγάλη εμπειρία στον χειρισμό διαφόρων υποθέσεων. Αν αυτές οι πτυχές του ανθρώπου δεν υποβληθούν σε κλάδεμα και διόρθωση, όλα αυτά παρακωλύουν το έργο. Επομένως, το έργο του ανθρώπου δεν μπορεί να φτάσει στον μεγαλύτερο βαθμό ακρίβειας, ειδικά όταν πρόκειται για το έργο των ανθρώπων που δεν έχουν οδηγηθεί στην τελείωση.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 178

Το έργο του ανθρώπου έχει εύρος και περιορισμούς. Ένα άτομο είναι ικανό να κάνει μόνο το έργο μιας συγκεκριμένης φάσης και όχι το έργο μιας ολόκληρης εποχής —αλλιώς θα οδηγούσε τους ανθρώπους σε κανόνες. Το έργο του ανθρώπου μπορεί να εφαρμοστεί μόνο σε συγκεκριμένο χρόνο ή φάση. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η εμπειρία του ανθρώπου έχει πεδίο εφαρμογής. Δεν μπορεί κανείς να συγκρίνει το έργο του ανθρώπου με το έργο του Θεού. Οι οδοί πράξης του ανθρώπου και οι γνώσεις του για την αλήθεια εφαρμόζονται σε ένα συγκεκριμένο πεδίο. Δεν μπορείς να πεις ότι το μονοπάτι που περνά ο άνθρωπος είναι απόλυτα το θέλημα του Αγίου Πνεύματος, γιατί ο άνθρωπος μόνο να διαφωτιστεί μπορεί από το Άγιο Πνεύμα, αλλά όχι να γεμίσει εντελώς με το Άγιο Πνεύμα. Τα πράγματα που μπορεί να βιώσει ο άνθρωπος είναι όλα μέσα στο πεδίο της κανονικής ανθρώπινης φύσης και δεν μπορούν να ξεπεράσουν το εύρος των σκέψεων στο κανονικό ανθρώπινο μυαλό. Όλοι όσοι μπορούν να βιώσουν την πραγματικότητα της αλήθειας, βιώνουν πράγματα μέσα σε αυτό το εύρος. Όταν βιώνουν την αλήθεια, είναι πάντα μια εμπειρία της κανονικής ανθρώπινης ζωής με τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος, όχι όμως με τρόπο που αποκλίνει από την κανονική ανθρώπινη ζωή. Βιώνουν την αλήθεια καθώς διαφωτίζονται από το Άγιο Πνεύμα με την προϋπόθεση ότι ζουν την ανθρώπινη ζωή τους. Επιπλέον, αυτή η αλήθεια ποικίλλει από άτομο σε άτομο και το βάθος της σχετίζεται με την κατάσταση του ατόμου. Μπορούμε μόνο να πούμε ότι το μονοπάτι που περπατά κανείς είναι η κανονική ανθρώπινη ζωή ενός ανθρώπου που επιδιώκει την αλήθεια και ότι είναι το μονοπάτι που περπατάει ένας κανονικός άνθρωπος που έχει τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος. Δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι το μονοπάτι που ακολουθεί είναι το μονοπάτι που έχει υποδείξει το Άγιο Πνεύμα. Στην κανονική ανθρώπινη εμπειρία, επειδή οι άνθρωποι που ακολουθούν δεν είναι ίδιοι, έτσι το έργο του Αγίου Πνεύματος δεν είναι το ίδιο. Επιπλέον, επειδή τα περιβάλλοντα που βιώνουν και η έκταση της εμπειρίας τους δεν είναι τα ίδια, λόγω του συνδυασμού του μυαλού και των σκέψεών τους, η εμπειρία τους αναμειγνύεται σε διαφορετικούς βαθμούς. Κάθε άτομο αντιλαμβάνεται μια αλήθεια σύμφωνα με τις μεμονωμένες διαφορετικές συνθήκες του. Η κατανόησή τους για το πραγματικό νόημα της αλήθειας δεν είναι πλήρης και είναι μόνο μία ή λίγες πτυχές αυτής. Το πεδίο με το οποίο η αλήθεια βιώνεται από τον άνθρωπο βασίζεται πάντα στις διαφορετικές συνθήκες των ατόμων και επομένως δεν είναι το ίδιο. Με αυτόν τον τρόπο, η γνώση που εκφράζεται για την ίδια αλήθεια από διαφορετικούς ανθρώπους δεν είναι η ίδια. Δηλαδή, η εμπειρία του ανθρώπου έχει πάντα περιορισμούς και δεν μπορεί να αντιπροσωπεύει πλήρως το θέλημα του Αγίου Πνεύματος και το έργο του ανθρώπου δεν μπορεί να θεωρηθεί έργο του Θεού, ακόμα κι αν αυτό που εκφράζεται από τον άνθρωπο αντιστοιχεί σε πολύ μεγάλο βαθμό στο θέλημα του Θεού, ακόμα και αν η εμπειρία του ανθρώπου είναι πολύ κοντά στο έργο τελείωσης που το Άγιο Πνεύμα έχει κλιθεί να εκτελέσει. Ο άνθρωπος μπορεί να είναι μόνο ο υπηρέτης του Θεού, επιτελώντας το έργο που του εμπιστεύεται ο Θεός. Ο άνθρωπος μπορεί μόνο να εκφράσει τη γνώση υπό τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος και τις αλήθειες που αποκτήθηκαν από τις προσωπικές του εμπειρίες. Ο άνθρωπος δεν έχει τα απαραίτητα προσόντα, ούτε τις προϋποθέσεις, για να γίνει η διέξοδος του Αγίου Πνεύματος. Δεν έχει το δικαίωμα να πει ότι το έργο του ανθρώπου είναι το έργο του Θεού. Ο άνθρωπος έχει τις ανθρώπινες αρχές εργασίας και όλοι οι άνθρωποι έχουν διαφορετικές εμπειρίες και κατέχουν διαφορετικές συνθήκες. Το έργο του ανθρώπου περιλαμβάνει όλες τις εμπειρίες του υπό τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος. Αυτές οι εμπειρίες μπορούν να αντιπροσωπεύσουν μόνο την ανθρώπινη υπόσταση και δεν αντιπροσωπεύουν το Είναι του Θεού ή τη βούληση του Αγίου Πνεύματος. Επομένως, το μονοπάτι που έχει περπατήσει ο άνθρωπος δεν μπορεί να ειπωθεί ότι είναι το μονοπάτι που περπάτησε το Άγιο Πνεύμα, γιατί το έργο του ανθρώπου δεν μπορεί να αντιπροσωπεύσει το έργο του Θεού και το έργο και η εμπειρία του ανθρώπου δεν είναι η πλήρης βούληση του Αγίου Πνεύματος. Το έργο του ανθρώπου είναι επιρρεπές στο να ακολουθεί έναν κανόνα και η μέθοδος του έργου του περιορίζεται εύκολα σε ένα συγκεκριμένο πεδίο και αυτό δεν μπορεί να οδηγήσει τους ανθρώπους σε έναν ελεύθερο δρόμο. Οι περισσότεροι οπαδοί ζουν μέσα σε ένα περιορισμένο πεδίο και ο τρόπος τους να βιώνουν κάτι είναι επίσης περιορισμένος στο πεδίο εφαρμογής του. Η εμπειρία του ανθρώπου είναι πάντα περιορισμένη· η μέθοδος του έργου του επίσης περιορίζεται σε λίγους τύπους και δεν μπορεί να συγκριθεί με το έργο του Αγίου Πνεύματος ή το έργο του ίδιου του Θεού. Αυτό συμβαίνει επειδή η εμπειρία του ανθρώπου είναι τελικά περιορισμένη. Όπως κι αν ο Θεός εφαρμόζει το έργο Του, δεν υπάρχουν κανόνες γι’ αυτό· όπως και αν γίνεται, δεν περιορίζεται σε έναν μόνο τρόπο. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως κανόνας για το έργο του Θεού —όλο το έργο Του είναι αποδεσμευμένο και ελεύθερο. Ανεξάρτητα από το πόσο χρόνο ο άνθρωπος ξοδεύει στο να Τον ακολουθεί, δεν μπορούν να συνοψιστούν σε νόμους για τους τρόπους εργασίας Του. Παρόλο που το έργο Του βασίζεται σε αρχές, γίνεται πάντοτε με νέους τρόπους και έχει πάντα νέες εξελίξεις, οι οποίες υπερβαίνουν το ανθρώπινο όριο. Σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο, ο Θεός μπορεί να έχει πολλούς διαφορετικούς τύπους εργασίας και διαφορετικούς τρόπους καθοδήγησης, επιτρέποντας στους ανθρώπους να έχουν νέες εισόδους και νέες αλλαγές. Δεν μπορείς να μάθεις τους νόμους του έργου Του, επειδή εργάζεται πάντα με νέους τρόπους. Μόνο με αυτόν τον τρόπο οι οπαδοί του Θεού δεν εμπίπτουν στους κανόνες. Το έργο του ίδιου του Θεού πάντα αποφεύγει τις αντιλήψεις των ανθρώπων, αλλά και αντιτίθεται στις αντιλήψεις τους. Μόνο αυτοί που Τον ακολουθούν και Τον αναζητούν με αληθινή καρδιά μπορούν να μεταμορφώσουν τη διάθεσή τους και να ζουν ελεύθερα χωρίς να υπόκεινται σε κανόνες ή να περιορίζονται από οποιεσδήποτε θρησκευτικές αντιλήψεις. Οι απαιτήσεις που έχει το έργο του ανθρώπου από τους ανθρώπους, βασίζονται στη δική του εμπειρία και αυτό που ο ίδιος μπορεί να επιτύχει. Το πρότυπο αυτών των απαιτήσεων περιορίζεται μέσα σε ένα συγκεκριμένο πεδίο εφαρμογής και οι μέθοδοι πράξης είναι επίσης πολύ περιορισμένες. Συνεπώς, οι οπαδοί ασυνείδητα ζουν μέσα σε αυτό το περιορισμένο πεδίο εφαρμογής που με το πέρασμα του χρόνου, μετατρέπεται σε κανόνες και τελετουργίες. Εάν το έργο μιας περιόδου οδηγείται από ένα άτομο που δεν έχει υποστεί την προσωπική τελείωση του Θεού και δεν έχει λάβει την κρίση, οι οπαδοί του θα γίνουν όλοι θρησκόληπτοι και ειδικοί στο να αντιστέκονται στον Θεό. Ως εκ τούτου, ακόμα και αν κάποιος είναι αξιόλογος ηγέτης, θα πρέπει να έχει υποβληθεί σε κρίση και να έχει αποδεχτεί την τελείωσή του. Όσοι δεν έχουν υποβληθεί σε κρίση, αν και μπορούν να εκτελούν το έργο του Αγίου Πνεύματος, εκφράζουν μόνο αόριστα και εξωπραγματικά πράγματα. Με τον καιρό, θα οδηγήσουν τους ανθρώπους σε ασαφείς και υπερφυσικούς κανόνες. Το έργο που εκτελεί ο Θεός δεν συμφωνεί με τη σάρκα του ανθρώπου· δεν συμφωνεί με τις σκέψεις του ανθρώπου, αλλά αντιτίθεται στις αντιλήψεις του· δεν είναι αναμεμειγμένο με αόριστο θρησκευτικό χρώμα. Τα αποτελέσματα του έργου Του δεν μπορούν να επιτευχθούν από έναν άνθρωπο, ο οποίος δεν έχει τελειωθεί από Αυτόν και απέχουν κατά πολύ από την ανθρώπινη σκέψη.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 179

Το έργο στο μυαλό του ανθρώπου επιτυγχάνεται πολύ εύκολα από τον άνθρωπο. Οι πάστορες και οι ηγέτες στον θρησκευτικό κόσμο, για παράδειγμα, βασίζονται στα προσόντα και τη θέση τους για να κάνουν το έργο τους. Οι άνθρωποι που τους ακολουθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα θα μολυνθούν από τα προσόντα τους και θα επηρεαστούν από κάποια από αυτά τα υπάρχοντα. Επικεντρώνονται στα προσόντα του ανθρώπου, στις ικανότητες και στη γνώση των ανθρώπων και δίνουν προσοχή σε κάποια υπερφυσικά πράγματα και σε πολλά βαθιά μη ρεαλιστικά δόγματα (βέβαια, αυτά τα βαθιά δόγματα είναι ανέφικτα). Δεν επικεντρώνονται στις αλλαγές στις διαθέσεις των ανθρώπων, αλλά στην εκπαίδευση των ανθρώπων για να κηρύττουν και να εργάζονται, στη βελτίωση της γνώσης των ανθρώπων και των άφθονων θρησκευτικών δογμάτων τους. Δεν επικεντρώνονται στο πόσο μεταβάλλεται η διάθεση των ανθρώπων ή πόσοι άνθρωποι καταλαβαίνουν την αλήθεια. Δεν ασχολούνται με την ουσία των ανθρώπων, πολύ λιγότερο δε, προσπαθούν να γνωρίσουν τις κανονικές και μη καταστάσεις του ανθρώπου. Δεν αντικρούουν τις αντιλήψεις των ανθρώπων, ούτε τις αποκαλύπτουν, πολύ λιγότερο δε, κλαδεύουν τους ανθρώπους για τις ελλείψεις ή τις διαφθορές τους. Οι περισσότεροι που τους ακολουθούν υπηρετούν με τα χαρίσματά τους, και το μόνο που μεταδίδουν είναι θρησκευτικές αντιλήψεις και θεολογικές θεωρίες, οι οποίες είναι εκτός πραγματικότητας και εντελώς ανίκανες να προσδώσουν στους ανθρώπους ζωή. Στην πραγματικότητα, η ουσία του έργου τους είναι η καλλιέργεια του ταλέντου, η μετατροπή ενός ατόμου που δεν έχει τίποτα σε ένα ταλαντούχο απόφοιτο ιερατικής σχολής, ο οποίος αργότερα θα συνεχίζει να εργάζεται και να ηγείται. Στα έξι χιλιάδες χρόνια ύπαρξης του έργου του Θεού, μπορείτε να βρείτε κάποιους νόμους ως προς αυτό; Υπάρχουν πολλοί κανόνες και περιορισμοί στο έργο που κάνει ο άνθρωπος και ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι πολύ δογματικός. Έτσι, αυτό που εκφράζει ο άνθρωπος είναι κάποια γνώση και συνειδητοποίηση μέσα σε όλες τις εμπειρίες του. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να εκφράσει κάτι διαφορετικό από αυτό. Οι εμπειρίες ή οι γνώσεις του ανθρώπου δεν προκύπτουν από τα έμφυτα προσόντα ή το ένστικτό του· αναδύονται λόγω της καθοδήγησης του Θεού και της άμεσης ποίμανσης του Θεού. Ο άνθρωπος έχει μόνο το όργανο να δεχτεί αυτή την ποίμανση, αλλά όχι να εκφράσει άμεσα τι είναι η θεϊκή φύση. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι η πηγή, μπορεί να είναι μόνο ένα δοχείο που δέχεται νερό από την πηγή· αυτό είναι το ανθρώπινο ένστικτο, το όργανο που πρέπει να έχει κανείς ως άνθρωπος. Αν κάποιος χάσει το όργανο που δέχεται τον λόγο του Θεού και χάσει το ανθρώπινο ένστικτο, αυτός χάνει επίσης αυτό που είναι το πιο πολύτιμο, καθώς και το καθήκον του δημιουργημένου ανθρώπου. Αν κάποιος δεν έχει γνώση ή εμπειρία του λόγου του Θεού ή του έργου Του, ο άνθρωπος αυτός χάνει το καθήκον του, το καθήκον που πρέπει να επιτελεί ως δημιουργημένο ον και χάνει την αξιοπρέπεια ενός δημιουργημένου όντος. Το ένστικτο του Θεού είναι αυτό που θα εκφράσει τι είναι η θεϊκή φύση, είτε εκφράζεται στη σάρκα, είτε απευθείας από το Πνεύμα· αυτή είναι η διακονία του Θεού. Ο άνθρωπος εκφράζει τη δική του εμπειρία ή γνώση (δηλ. εκφράζει αυτό που είναι) κατά τη διάρκεια του έργου του Θεού ή αργότερα· αυτό είναι το ένστικτο και το καθήκον του ανθρώπου, είναι αυτό που πρέπει να επιτύχει ο άνθρωπος. Αν και η έκφραση του ανθρώπου είναι πολύ κατώτερη από αυτή που εκφράζει ο Θεός και υπάρχουν πολλοί κανόνες σε αυτό που εκφράζει ο άνθρωπος, ο άνθρωπος πρέπει να εκπληρώσει το καθήκον του και να κάνει ό,τι πρέπει να κάνει. Ο άνθρωπος πρέπει να κάνει ό,τι είναι ανθρώπινα εφικτό για να εκπληρώσει το καθήκον του και δεν πρέπει να υπάρχει καν η παραμικρή επιφύλαξη.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 180

Θα πρέπει να ξέρετε πώς να ξεχωρίζετε το έργο του Θεού από το έργο του ανθρώπου. Τι μπορείς να δεις από το έργο του ανθρώπου; Υπάρχουν πολλά στοιχεία της εμπειρίας του ανθρώπου στο έργο του ανθρώπου· αυτό που εκφράζει ο άνθρωπος είναι αυτό που είναι. Το έργο του Θεού εκφράζει επίσης αυτό που είναι ο Θεός, αλλά αυτό που είναι, είναι διαφορετικό από αυτό που είναι ο άνθρωπος. Αυτό που είναι ο άνθρωπος, είναι αντιπροσωπευτικό της εμπειρίας και της ζωής του ανθρώπου (αυτό που ο άνθρωπος βιώνει ή συναντά στη ζωή του ή τις φιλοσοφίες που έχει για τη ζωή) και οι άνθρωποι που ζουν σε διαφορετικά περιβάλλοντα εκφράζουν διαφορετικές υπάρξεις. Είτε έχεις κοινωνικές εμπειρίες, είτε όχι, ακόμα και το πώς ζεις και βιώνεις καταστάσεις στην οικογένειά σου, μπορεί να φανεί σε αυτό που εκφράζεις, ενώ στο έργο του ενσαρκωμένου Θεού δεν μπορείς να δεις εάν έχει Εκείνος κοινωνικές εμπειρίες ή όχι. Γνωρίζει πολύ καλά την ουσία του ανθρώπου, επομένως μπορεί να αποκαλύψει κάθε είδους πράξεις που αφορούν όλους τους ανθρώπους. Είναι ακόμη καλύτερος στο να αποκαλύψει την ανθρώπινη διεφθαρμένη διάθεση και την επαναστατική συμπεριφορά. Δεν ζει ανάμεσα στους κοσμικούς ανθρώπους, αλλά έχει επίγνωση της φύσης των θνητών και όλων των διαφθορών των κοσμικών. Αυτό είναι αυτό που είναι ο Θεός. Αν και δεν ασχολείται με τον κόσμο, ξέρει τους κανόνες της αντιμετώπισης του κόσμου, διότι κατανοεί πλήρως την ανθρώπινη φύση. Ξέρει για το έργο του Πνεύματος που δεν μπορούν τα μάτια του ανθρώπου να δουν ούτε τα αυτιά του ανθρώπου να ακούσουν, τόσο σήμερα όσο και στο παρελθόν. Αυτό περιλαμβάνει τη σοφία εκείνη που δεν είναι μια φιλοσοφία για τη ζωή και τα θαύματα που είναι δύσκολο να κατανοήσουν οι άνθρωποι. Είναι αυτό που Εκείνος είναι: ανοιχτός στους ανθρώπους και επίσης κρυφός από τους ανθρώπους. Αυτό που εκφράζει δεν είναι ένα ιδιαίτερα ξεχωριστό άτομο, αλλά τα εγγενή χαρακτηριστικά και η ύπαρξη του Πνεύματος. Δεν ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο, αλλά ξέρει τα πάντα. Έρχεται σε επαφή με τους «ανθρωποειδείς» που δεν έχουν γνώση ή διορατικότητα, αλλά Εκείνος εκφράζει λόγια που είναι υψηλότερα από τη γνώση και πάνω από τους σπουδαίους ανθρώπους. Ζει σε μια ομάδα ανόητων και μουδιασμένων ανθρώπων που δεν έχουν ανθρώπινη φύση και δεν καταλαβαίνουν τις ανθρώπινες συμβάσεις και ζωές, αλλά μπορεί να ζητήσει από αυτή την ανθρωπότητα να βιώσει την κανονική ανθρώπινη φύση, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα την ευτελή και ύπουλη ανθρώπινη φύση της ανθρωπότητας. Όλα αυτά είναι αυτό που είναι Αυτός, υψηλότερος από κάθε άνθρωπο με σάρκα και οστά. Για Εκείνον, είναι περιττό να βιώσουμε μια περίπλοκη, δυσκίνητη και οδυνηρή κοινωνική ζωή για να επιτελέσει το έργο που Εκείνος πρέπει να κάνει και να αποκαλύψει πλήρως την ουσία της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Η πρόστυχη κοινωνική ζωή δεν θίγει τη σάρκα Του. Το έργο και τα λόγια Του αποκαλύπτουν μόνο την ανυπακοή του ανθρώπου και δεν παρέχουν στον άνθρωπο την εμπειρία και τα μαθήματα για την αντιμετώπιση του κόσμου. Δεν χρειάζεται να διερευνά την κοινωνία ή την οικογένεια του ανθρώπου όταν παρέχει στον άνθρωπο τη ζωή. Το να εκθέτει και να κρίνει τον άνθρωπο δεν αποτελεί έκφραση των εμπειριών στη σάρκα Του· είναι για να αποκαλύψει την αδικία του ανθρώπου, αφού για μεγάλο χρονικό διάστημα γνωρίζει την ανυπακοή του ανθρώπου και απεχθάνεται τη διαφθορά της ανθρωπότητας. Το έργο που επιτελεί είναι μόνο να αποκαλύψει τη διάθεσή Του στον άνθρωπο και να εκφράσει το Είναι Του. Μόνο Αυτός μπορεί να κάνει αυτό το έργο, δεν είναι κάτι που θα μπορούσε να επιτύχει ένας άνθρωπος με σάρκα και οστά.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 181

Το έργο που κάνει ο Θεός δεν αντιπροσωπεύει την εμπειρία της σάρκας Του· το έργο που κάνει ο άνθρωπος αντιπροσωπεύει την εμπειρία του ανθρώπου. Ο καθένας μιλάει για την προσωπική του εμπειρία. Ο Θεός μπορεί να εκφράσει άμεσα την αλήθεια, ενώ ο άνθρωπος μπορεί να εκφράσει μόνο την αντίστοιχη εμπειρία αφού έχει βιώσει την αλήθεια. Το έργο του Θεού δεν έχει κανόνες και δεν υπόκειται σε χρονικούς ή γεωγραφικούς περιορισμούς. Μπορεί να εκφράσει αυτό που είναι οποτεδήποτε, οπουδήποτε. Εργάζεται όπως θέλει. Το έργο του ανθρώπου έχει όρους και συνθήκες· διαφορετικά, δεν μπορεί να εργαστεί και δεν μπορεί να εκφράσει τη γνώση του για τον Θεό ή την εμπειρία του για την αλήθεια. Απλώς πρέπει να συγκρίνεις τις διαφορές μεταξύ τους για να πεις αν είναι το έργο του Θεού ή το έργο του ανθρώπου. Εάν δεν υπάρχει έργο του ίδιου του Θεού και υπάρχει μόνο το έργο του ανθρώπου, θα γνωρίζεις απλώς ότι οι διδασκαλίες των ανθρώπων είναι υψηλές, πέρα από την ικανότητα κάποιου άλλου· ο τόνος της ομιλίας τους, οι αρχές τους στο χειρισμό των πραγμάτων και ο έμπειρος και σταθερός τρόπος εργασίας τους απέχουν μακράν των άλλων όντων. Όλοι θαυμάζετε αυτούς τους ανθρώπους που έχουν καλό επίπεδο και υψηλές γνώσεις, αλλά δεν μπορείς να δεις από το έργο και τα λόγια του Θεού πόσο υψηλή είναι η ανθρώπινη φύση Του. Αντίθετα, είναι συνηθισμένος και όταν εργάζεται, είναι φυσιολογικός και πραγματικός, ταυτόχρονα όμως και απροσμέτρητος στους θνητούς, γεγονός που κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται ένα είδος ευλάβειας προς Εκείνον. Ίσως η εμπειρία ενός ατόμου στο έργο του είναι ιδιαίτερα υψηλή ή η φαντασία και η συλλογιστική του είναι ιδιαίτερα υψηλές και η ανθρώπινη φύση του είναι ιδιαίτερα καλή· αυτά μπορούν μόνο να κερδίσουν τον θαυμασμό των ανθρώπων, αλλά σε καμία περίπτωση να προκαλέσουν το δέος και τον σεβασμό τους. Όλοι οι άνθρωποι θαυμάζουν εκείνους που έχουν την ικανότητα να εργάζονται και που έχουν ιδιαίτερη βαθιά εμπειρία και μπορούν να πράττουν την αλήθεια, αλλά ποτέ δεν μπορούν να νιώσουν απέναντί τους δέος· απλώς θαυμασμό και φθόνο. Οι άνθρωποι όμως που έχουν βιώσει το έργο του Θεού δεν θαυμάζουν τον Θεό, αντ’ αυτού αισθάνονται ότι το έργο Του είναι πέρα από το ανθρώπινο εύρος, ακατάληπτο και ότι είναι πραγματικά φρέσκο και υπέροχο. Όταν οι άνθρωποι βιώνουν το έργο του Θεού, η πρώτη γνώση τους για Εκείνον είναι ότι είναι ακατάληπτος, σοφός και θαυμάσιος, και ασυνείδητα Τον σέβονται και νιώθουν το μυστήριο του έργου που κάνει, το οποίο απλώνεται πέρα από το μυαλό του ανθρώπου. Οι άνθρωποι θέλουν απλώς να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις Του, να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες Του· δεν θέλουν να Τον υπερβούν, διότι το έργο που κάνει υπερβαίνει τη σκέψη και τη φαντασία του ανθρώπου και δεν μπορεί να επιτελεστεί από τον άνθρωπο. Ακόμα και ο ίδιος ο άνθρωπος δεν γνωρίζει τις δικές του ανεπάρκειες, ενώ Εκείνος έχει ανοίξει ένα νέο μονοπάτι και έρχεται να φέρει τον άνθρωπο σε έναν νεώτερο και πιο όμορφο κόσμο, έτσι ώστε η ανθρωπότητα να κάνει μια νέα πρόοδο και ένα νέο ξεκίνημα. Αυτό που αισθάνονται οι άνθρωποι για τον Θεό δεν είναι θαυμασμός, ή μάλλον δεν είναι μόνο θαυμασμός. Η βαθύτερη εμπειρία τους είναι δέος και αγάπη, το συναίσθημά τους είναι ότι ο Θεός είναι πράγματι θαυμάσιος. Κάνει έργο που ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει και λέει πράγματα που ο άνθρωπος δεν μπορεί να πει. Οι άνθρωποι που έχουν βιώσει το έργο του Θεού έχουν πάντα ένα απερίγραπτο συναίσθημα. Οι άνθρωποι που έχουν αρκετά βαθιά εμπειρία μπορούν να κατανοήσουν την αγάπη του Θεού· μπορούν να νιώθουν την ομορφιά Του, να νιώθουν ότι το έργο Του είναι τόσο σοφό, τόσο υπέροχο, κι έτσι δημιουργείται άπειρη δύναμη μεταξύ τους. Δεν είναι ο φόβος ή η περιστασιακή αγάπη και σεβασμός, αλλά το βαθύ συναίσθημα της συμπόνιας και της ανεκτικότητας του Θεού στον άνθρωπο. Ωστόσο, οι άνθρωποι που έχουν βιώσει την παίδευση και την κρίση Του, αισθάνονται ότι Εκείνος είναι μεγαλοπρεπής και απρόσβλητος. Ακόμη και οι άνθρωποι που έχουν βιώσει πολύ το έργο Του είναι επίσης ανίκανοι να Τον καταλάβουν· όλοι οι άνθρωποι που Τον αγαπούν πραγματικά γνωρίζουν ότι το έργο Του δεν είναι σύμφωνο με τις έννοιες των ανθρώπων, αλλά πάντα έρχεται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις τους. Δεν χρειάζεται ανθρώπους που να έχουν πλήρη θαυμασμό ή να φαίνονται υποτελείς σε Αυτόν, αλλά να έχουν αληθινό σεβασμό και αληθινή υποταγή. Στο μεγαλύτερο μέρος του έργου Του, ο καθένας με αληθινή εμπειρία αισθάνεται ευλάβεια γι’ Αυτόν, κάτι που είναι υψηλότερο από τον θαυμασμό. Οι άνθρωποι έχουν δει τη διάθεσή Του λόγω του έργου Του της παίδευσης και της κρίσης και γι’ αυτό Τον τιμούν μέσα στην καρδιά τους. Ο Θεός πρέπει να λατρεύεται και να εμπνέει υπακοή, διότι το Είναι Του και η διάθεσή Του δεν είναι ίδια με εκείνα ενός δημιουργημένου όντος και είναι πάνω από αυτά. Ο Θεός είναι αυθύπαρκτος και παντοτινός, είναι ένα μη-δημιουργημένο ον, και μόνο ο Θεός αξίζει σεβασμό και υπακοή· ο άνθρωπος δεν είναι κατάλληλος γι’ αυτό. Έτσι λοιπόν, όλοι οι άνθρωποι που έχουν βιώσει το έργο Του και Τον γνωρίζουν αληθινά, αισθάνονται ευλάβεια γι’ Αυτόν. Όμως, όσοι δεν εγκαταλείπουν τις συλλήψεις τους σχετικά με Αυτόν, δηλαδή εκείνοι που απλά δεν Τον θεωρούν Θεό και δεν έχουν κανένα σεβασμό γι’ Αυτόν, παρόλο που Τον ακολουθούν, δεν κατακτούνται. Είναι ανυπότακτοι άνθρωποι από τη φύση τους. Εκείνος επιτελεί αυτό το έργο για να επιτύχει το αποτέλεσμα του να μπορούν όλα τα δημιουργημένα όντα να τιμούν τον Δημιουργό, να Τον λατρεύουν και να υποτάσσονται άνευ όρων στο κράτος Του. Αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα που επιδιώκει το έργο Του. Εάν οι άνθρωποι που έχουν βιώσει τέτοιο έργο δεν σέβονται τον Θεό, έστω και λίγο, αν η ανυπακοή τους του παρελθόντος δεν έχει αλλάξει καθόλου, τότε αυτοί οι άνθρωποι είναι βέβαιο ότι θα εξαλειφθούν. Εάν η στάση ενός ατόμου απέναντι στον Θεό είναι μόνο να θαυμάσει ή να δείξει σεβασμό από απόσταση και να μην Τον αγαπήσει στο ελάχιστο, τότε μέχρι εκεί φτάνει η αγάπη για τον Θεό ένας άνθρωπος χωρίς καρδιά και αυτός ο άνθρωπος στερείται των συνθηκών που του χρειάζονται για να τελειωθεί. Αν τόση δουλειά δεν είναι σε θέση να κερδίσει την αληθινή αγάπη ενός ανθρώπου, τότε αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν έχει κερδίσει τον Θεό και δεν επιδιώκει πραγματικά την αλήθεια. Ένα άτομο που δεν αγαπάει τον Θεό δεν αγαπά την αλήθεια και έτσι δεν μπορεί να κερδίσει τον Θεό, πολύ λιγότερο δε, να δεχτεί την έγκριση του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι, ανεξάρτητα από το πώς βιώνουν το έργο του Αγίου Πνεύματος και ανεξάρτητα από το πώς βιώνουν την κρίση τους, εξακολουθούν να μην μπορούν να σέβονται τον Θεό. Αυτοί είναι άνθρωποι που η φύση τους είναι αμετάβλητη, εκείνοι που έχουν εξαιρετικά κακή διάθεση. Όλοι όσοι δεν σέβονται τον Θεό πρέπει να εξαλειφθούν, να αποτελέσουν αντικείμενο τιμωρίας και να τιμωρηθούν όπως εκείνοι που κάνουν κακό, υποφέροντας ίσως περισσότερο από εκείνους που έχουν κάνει άδικες πράξεις.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 182

Εξάλλου, το έργο του Θεού διαφέρει από το έργο του ανθρώπου και, επιπλέον, πώς θα μπορούσαν οι εκφράσεις Του να είναι ίδιες με τις δικές του; Ο Θεός έχει τη δική Του ιδιαίτερη διάθεση, ενώ ο άνθρωπος έχει καθήκοντα που οφείλει να εκπληρώσει. Η διάθεση του Θεού εκφράζεται στο έργο Του, ενώ το καθήκον του ανθρώπου ενσωματώνεται στις εμπειρίες του ανθρώπου και εκφράζεται στις επιδιώξεις του ανθρώπου. Επομένως, μέσω του έργου που επιτελείται, γίνεται σαφές το κατά πόσο κάτι είναι έκφραση του Θεού ή έκφραση του ανθρώπου. Δεν χρειάζεται να το εξηγήσει ο ίδιος ο Θεός, ούτε πρέπει ο άνθρωπος να προσπαθήσει να γίνει μάρτυρας. Επιπλέον, δεν χρειάζεται ο ίδιος ο Θεός να καταπιέσει οποιονδήποτε. Όλα αυτά αποτελούν φυσική αποκάλυψη· δεν γίνονται με τη βία ούτε μπορεί να παρέμβει ο άνθρωπος σ’ αυτά. Το καθήκον του ανθρώπου μπορεί να γίνει γνωστό μέσω των εμπειριών του, και δεν απαιτεί από τους ανθρώπους να κάνουν κάποιο επιπλέον βιωματικό έργο. Ολόκληρη η ουσία του ανθρώπου μπορεί να αποκαλυφθεί καθώς εκτελεί το καθήκον του, ενώ ο Θεός μπορεί να εκφράσει την έμφυτη διάθεσή Του ενώ εκτελεί το έργο Του. Αν είναι έργο ανθρώπου, τότε δεν μπορεί να κρυφτεί. Αν είναι έργο Θεού, τότε είναι ακόμη πιο αδύνατο να αποκρύψει κανείς τη διάθεση του Θεού, πόσω μάλλον δε, να την ελέγξει ο άνθρωπος. Δεν μπορεί να ειπωθεί για κανέναν άνθρωπο ότι είναι Θεός, ούτε το έργο και τα λόγια του μπορεί να θεωρούνται άγια ή αμετάβλητα. Μπορεί να ειπωθεί ότι ο Θεός είναι άνθρωπος επειδή ενδύθηκε τη σάρκα, αλλά το έργο Του δεν μπορεί να θεωρηθεί έργο ή καθήκον ανθρώπου. Επιπλέον, οι ομιλίες του Θεού δεν είναι δυνατόν να εξομοιωθούν με τις επιστολές του Παύλου, ούτε μπορεί κανείς να θεωρήσει την κρίση και την παίδευση του Θεού ως ισότιμες με τα λόγια διδασκαλίας του ανθρώπου. Υπάρχουν, λοιπόν, αρχές που διακρίνουν το έργο του Θεού από το έργο του ανθρώπου. Αυτά διαφοροποιούνται σύμφωνα με την ουσία τους, όχι από το πεδίο εφαρμογής του έργου ή την προσωρινή αποτελεσματικότητά του. Επ’ αυτού του θέματος, οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουν λάθη επί της αρχής. Αυτό συμβαίνει επειδή ο άνθρωπος κοιτάζει την εξωτερική όψη, την οποία μπορεί να επιτύχει, ενώ ο Θεός κοιτάζει την ουσία, η οποία δεν είναι ορατή στα φυσικά μάτια των ανθρώπων. Εάν θεωρείς τα λόγια και το έργο του Θεού ως τα καθήκοντα ενός μέσου ανθρώπου και θεωρείς το μεγάλης κλίμακας έργο του ανθρώπου ως το έργο του ενσαρκωμένου Θεού και όχι ως το καθήκον που εκπληρώνει ο άνθρωπος, τότε δεν σφάλλεις επί της αρχής; Οι επιστολές και οι βιογραφίες του ανθρώπου μπορούν να γραφτούν εύκολα, αλλά μόνο επί τη βάσει του έργου του Αγίου Πνεύματος. Ωστόσο, οι ομιλίες και το έργο του Θεού δεν μπορούν να επιτευχθούν εύκολα από τον άνθρωπο, ούτε να επιτευχθούν μέσω της ανθρώπινης σοφίας και σκέψης, ούτε μπορούν οι άνθρωποι να τα ερμηνεύσουν διεξοδικά αφού τα διερευνήσουν. Εάν αυτά τα θέματα αρχής δεν προκαλούν καμία αντίδραση μέσα σας, τότε είναι προφανές ότι η πίστη σας δεν είναι πολύ αληθινή και εκλεπτυσμένη. Το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι η πίστη σας είναι γεμάτη ασάφεια, είναι συγκεχυμένη και χωρίς αρχές. Αν δεν υπάρχει κατανόηση ούτε των πιο βασικών και ουσιαστικών ζητημάτων του Θεού και του ανθρώπου, τότε αυτού του είδους η πίστη δεν στερείται οποιαδήποτε ικανότητα αντίληψης;

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ποια είναι η άποψή σου για τις δεκατρείς επιστολές;» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 183

Ο Ιησούς ήταν στη γη για τριάντα τρία και μισό χρόνια. Ήρθε για να εκτελέσει το έργο της σταύρωσης και μέσω της σταύρωσης ο Θεός έλαβε ένα μέρος της δόξας. Όταν ο Θεός μπήκε στη σάρκα, μπόρεσε να είναι ταπεινός και κρυμμένος, και μπόρεσε να υπομείνει τρομερά πάθη. Παρόλο που Αυτός ο ίδιος ήταν Θεός, και πάλι υπέμεινε κάθε ταπείνωση, κάθε διασυρμό και υπέστη πολύ μεγάλο πόνο όταν καρφώθηκε στον σταυρό, προκειμένου να ολοκληρώσει το έργο της λύτρωσης. Μετά το πέρας αυτού του σταδίου του έργου, αν και οι άνθρωποι είδαν ότι ο Θεός απέκτησε μεγάλη δόξα, αυτή δεν ήταν ολόκληρη η δόξα Του. Ήταν μόνο ένα μέρος της δόξας Του, την οποία απέκτησε απ’ τον Ιησού. Παρόλο που ο Ιησούς μπόρεσε να υπομείνει κάθε κακουχία, να είναι ταπεινός και κρυμμένος, να σταυρωθεί για τον Θεό, ο Θεός απέκτησε μόνο ένα μέρος της δόξας Του και η δόξα Του αποκτήθηκε στον Ισραήλ. Ο Θεός έχει ακόμα ένα άλλο μέρος της δόξας: να έρθει στη γη, βασικά, για να εργαστεί και να οδηγήσει μια ομάδα ανθρώπων στην τελείωση. Κατά το στάδιο του έργου του Ιησού, Αυτός έκανε κάποια υπερφυσικά πράγματα, αλλά αυτό το στάδιο του έργου με τίποτα δεν ήταν μόνο για να κάνει σημεία και τέρατα. Ήταν, κυρίως, για να δείξει ότι ο Ιησούς μπορούσε να πάθει και να σταυρωθεί για τον Θεό, ότι ο Ιησούς μπορούσε να υπομείνει τρομερό πόνο επειδή αγαπούσε τον Θεό, και ότι, παρόλο που ο Θεός Τον εγκατέλειψε, Αυτός ήταν ακόμα πρόθυμος να θυσιάσει τη ζωή Του για το θέλημα του Θεού. Αφότου ο Θεός ολοκλήρωσε το έργο Του στον Ισραήλ κι ο Ιησούς καρφώθηκε στον σταυρό, ο Θεός δοξάστηκε κι έγινε μάρτυρας ενώπιον του Σατανά. Δεν γνωρίζετε ούτε έχετε δει πώς ο Θεός έχει γίνει σάρκα στην Κίνα, έτσι πώς μπορείτε να δείτε ότι ο Θεός δοξάστηκε; Όταν ο Θεός εκτελεί μεγάλο έργο κατάκτησης μέσα σας κι εσείς μένετε σταθεροί, τότε αυτό το στάδιο του έργου του Θεού είναι επιτυχημένο κι αυτό αποτελεί μέρος της δόξας του Θεού. Βλέπετε μόνο αυτό, ενώ δεν έχετε ακόμα οδηγηθεί στην τελείωση από τον Θεό, δεν έχετε δώσει την καρδιά σας ολοκληρωτικά στον Θεό. Δεν έχετε ακόμα δει αυτήν τη δόξα στην ολότητά της. Βλέπετε μόνο ότι ο Θεός έχει ήδη κατακτήσει την καρδιά σας, ότι δεν μπορείτε να Τον αφήσετε ποτέ, και ότι θα ακολουθείτε τον Θεό μέχρι το τέλος και η καρδιά σας δεν θ’ αλλάξει, και ότι αυτή είναι η δόξα του Θεού. Πού βλέπεις τη δόξα του Θεού; Στα αποτελέσματα του έργου Του στον άνθρωπο. Οι άνθρωποι βλέπουν ότι ο Θεός είναι τόσο ωραίος, έχουν τον Θεό στην καρδιά τους και δεν θέλουν να Τον αφήσουν. Κι αυτή είναι η δόξα του Θεού. Όταν προβάλλει η δύναμη των αδελφών, ανδρών και γυναικών, των εκκλησιών και μπορούν να αγαπήσουν τον Θεό με την καρδιά τους, να βλέπουν την υπέρτατη δύναμη του έργου που πραγματοποιείται απ’ τον Θεό, την ασύγκριτη δύναμη του λόγου Του, όταν βλέπουν ότι ο λόγος Του φέρει εξουσία και ότι Αυτός μπορεί να ξεκινήσει το έργο Του στην πόλη-φάντασμα της ηπειρωτικής Κίνας, όταν, παρόλο που οι άνθρωποι είναι αδύναμοι, η καρδιά τους υποκλίνεται μπροστά στον Θεό και είναι πρόθυμοι να δεχτούν τον λόγο του Θεού, κι όταν, παρόλο που είναι αδύναμοι και ανίκανοι, μπορούν να δουν ότι ο λόγος του Θεού είναι τόσο ωραίος και τόσο αντάξιος της λατρείας τους, τότε αυτή είναι η δόξα του Θεού. Όταν έρθει η μέρα που οι άνθρωποι θα οδηγηθούν στην τελείωση απ’ τον Θεό και θα μπορούν να παραδοθούν ενώπιόν Του, θα μπορούν να υπακούουν απόλυτα στον Θεό και να αφήνουν τις ελπίδες και την τύχη τους στα χέρια του Θεού, τότε το δεύτερο μέρος της δόξας του Θεού θα έχει αποκτηθεί πλήρως. Δηλαδή, όταν το έργο του πρακτικού Θεού έχει ολοκληρωθεί εντελώς, το έργο Του στην ηπειρωτική Κίνα θα τελειώσει. Με άλλα λόγια, όταν αυτοί, οι οποίοι έχουν προκαθοριστεί και επιλεγεί απ’ τον Θεό, έχουν οδηγηθεί στην τελείωση, ο Θεός θα δοξαστεί. Ο Θεός είπε ότι Αυτός έφερε το δεύτερο μέρος της δόξας Του στην Ανατολή, όμως αυτό είναι αόρατο με γυμνό μάτι. Ο Θεός έφερε το έργο Του στην Ανατολή: έχει ήδη έρθει στην Ανατολή κι αυτή είναι η δόξα του Θεού. Σήμερα, παρόλο που το έργο Του δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί, εφόσον ο Θεός έχει αποφασίσει να εργαστεί, θα ολοκληρωθεί σίγουρα. Ο Θεός έχει αποφασίσει να ολοκληρώσει αυτό το έργο στην Κίνα και είναι αποφασισμένος να σας καταστήσει ολοκληρωμένους. Έτσι, δεν σας δίνει καμιά διέξοδο. Έχει ήδη κατακτήσει τις καρδιές σας κι εσύ, είτε θέλεις είτε όχι, πρέπει να συνεχίσεις, κι όταν αποκτάσαι απ’ τον Θεό, ο Θεός δοξάζεται. Σήμερα, ο Θεός δεν έχει ακόμα δοξαστεί πλήρως, επειδή εσείς δεν έχετε οδηγηθεί ακόμα στην τελείωση. Παρόλο που οι καρδιές σας έχουν επιστρέψει στον Θεό, υπάρχουν ακόμα πολλές αδυναμίες στη σάρκα σας, δεν είστε ικανοί να ευαρεστήσετε τον Θεό, δεν είστε σε θέση να έχετε επίγνωση του θελήματος του Θεού, και κατέχετε ακόμα πολλά αρνητικά στοιχεία, απ’ τα οποία πρέπει να απαλλαγείτε, ενώ πρέπει να υποβληθείτε και σε πολλές δοκιμασίες και εξευγενισμούς. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουν να αλλάξουν οι διαθέσεις της ζωής σας και θα καταστεί δυνατόν να σας κερδίσει ο Θεός.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Μια σύντομη συζήτηση σχετικά με το “Η Χιλιετής Βασιλεία έχει φτάσει”» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 184

Τον καιρό εκείνον, το έργο του Ιησού ήταν το έργο της λύτρωσης όλης της ανθρωπότητας. Οι αμαρτίες όλων όσοι πίστευαν σ’ Αυτόν συγχωρέθηκαν. Εφόσον πίστευες σε Αυτόν, θα σε λύτρωνε· αν πίστευες σε Αυτόν, δεν ήσουν πλέον αμαρτωλός, είχες απαλλαγεί από τις αμαρτίες σου. Αυτή ήταν η σημασία της σωτηρίας και της δικαίωσης μέσω πίστης. Εντούτοις, όσοι πίστευαν, είχαν ακόμα μέσα τους το επαναστατικό στοιχείο και το στοιχείο της αντίστασης στον Θεό —στοιχεία τα οποία έπρεπε σιγά-σιγά να απομακρυνθούν. Η σωτηρία δεν σήμαινε ότι ο άνθρωπος είχε κερδηθεί πλήρως από τον Ιησού, αλλά ότι ο άνθρωπος δεν ήταν πια αμαρτωλός, ότι οι αμαρτίες του είχαν συγχωρεθεί. Εφόσον πίστευες, δεν θα ήσουν ποτέ πια αμαρτωλός. Εκείνον τον καιρό, ο Ιησούς επιτέλεσε πολύ έργο το οποίο ήταν ακατανόητο στους μαθητές Του και είπε πολλά τα οποία δεν κατανοούσαν οι άνθρωποι. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, εκείνον τον καιρό, δεν έδινε εξηγήσεις. Έτσι, αρκετά χρόνια αφότου Εκείνος έφυγε, ο Ματθαίος δημιούργησε τη γενεαλογία του Ιησού, και άλλοι επιτέλεσαν επίσης πολύ έργο που ήταν θέλημα του ανθρώπου. Ο Ιησούς δεν ήλθε για να οδηγήσει στην τελείωση και να κερδίσει τον άνθρωπο, αλλά για να επιτελέσει ένα στάδιο του έργου: να δημιουργήσει το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών και να ολοκληρώσει το έργο της σταύρωσης. Κι έτσι, μόλις σταυρώθηκε ο Ιησούς, το έργο Του ολοκληρώθηκε πλήρως. Ωστόσο, στο σημερινό στάδιο —στο έργο της κατάκτησης— πρέπει να ειπωθούν περισσότερα λόγια, πρέπει να επιτελεστεί περισσότερο έργο και πρέπει να υπάρξουν πολλές διαδικασίες. Πρέπει, επίσης, να αποκαλυφθούν τα μυστήρια του έργου του Ιησού και του Ιεχωβά, ώστε όλοι οι άνθρωποι να αποκτήσουν κατανόηση και σαφήνεια στην πίστη τους, διότι αυτό είναι το έργο των εσχάτων ημερών, και οι έσχατες ημέρες αποτελούν το τέλος του έργου του Θεού, τον χρόνο της ολοκλήρωσης αυτού του έργου. Αυτό το στάδιο του έργου θα σου αποσαφηνίσει τον νόμο του Ιεχωβά και τη λύτρωση του Ιησού, και γίνεται, κατά κύριο λόγο, ώστε να μπορέσεις να κατανοήσεις ολόκληρο το έργο του σχεδίου διαχείρισης του Θεού που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη και να εκτιμήσεις όλη τη σημασία και την ουσία αυτού του σχεδίου διαχείρισης που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη, όπως επίσης και να κατανοήσεις τον σκοπό όλου του έργου που επιτέλεσε ο Ιησούς και των λόγων που εξέφερε, ακόμα και την τυφλή σου πίστη στη Βίβλο και την τυφλή λατρεία της. Θα σου δώσει τη δυνατότητα να τα κατανοήσεις όλα αυτά λεπτομερώς. Θα φτάσεις στο σημείο να κατανοήσεις τόσο το έργο που επιτέλεσε ο Ιησούς όσο και το έργο του Θεού σήμερα· θα κατανοήσεις και θα δεις όλη την αλήθεια, τη ζωή και την οδό. Στο στάδιο του έργου που επιτέλεσε ο Ιησούς, γιατί έφυγε ο Ιησούς χωρίς να κάνει το έργο της ολοκλήρωσης; Επειδή το στάδιο του έργου του Ιησού δεν ήταν το έργο της ολοκλήρωσης. Όταν σταυρώθηκε, τα λόγια Του έφτασαν κι αυτά στο τέλος τους. Μετά τη σταύρωσή Του, το έργο Του τελείωσε οριστικά. Το τρέχον στάδιο είναι διαφορετικό: το έργο του Θεού θα τελειώσει μόνο όταν ειπωθούν τα λόγια μέχρι τέλους και ολοκληρωθεί ολόκληρο το έργο Του. Κατά τη διάρκεια του σταδίου του έργου του Ιησού, υπήρχαν πολλά λόγια που δεν ειπώθηκαν ή δεν διατυπώθηκαν πλήρως. Τον Ιησού, όμως, δεν Τον απασχολούσε τι έλεγε ή τι δεν έλεγε, διότι η διακονία Του δεν ήταν διακονία λόγων, κι έτσι, αφού καρφώθηκε στον σταυρό, έφυγε. Εκείνο το στάδιο του έργου έγινε κυρίως χάριν της σταύρωσης και διαφέρει από το τρέχον στάδιο. Αυτό το στάδιο του έργου γίνεται κυρίως χάριν της ολοκλήρωσης, του ξεκαθαρίσματος και της περάτωσης όλου του έργου. Αν τα λόγια δεν ειπωθούν μέχρι να τελειώσουν, δεν θα υπάρξει τρόπος να ολοκληρωθεί αυτό το έργο, διότι σε αυτό το στάδιο του έργου, όλο το έργο φτάνει στο τέλος του και πραγματοποιείται με τη χρήση λόγων. Εκείνον τον καιρό, ο Ιησούς επιτέλεσε πολύ έργο που ήταν ακατανόητο στον άνθρωπο. Έφυγε ήσυχα, και σήμερα εξακολουθούν να υπάρχουν πολλοί οι οποίοι δεν κατανοούν τα λόγια Του, η κατανόηση των οποίων είναι εσφαλμένη αλλά αυτοί ακόμα πιστεύουν ότι είναι σωστή, και οι οποίοι δεν ξέρουν ότι σφάλλουν. Τελικά, αυτό το τρέχον στάδιο θα θέσει οριστικό τέλος στο έργο του Θεού και θα παράσχει την ολοκλήρωσή του. Όλοι θα μπορέσουν να κατανοήσουν και να γνωρίσουν το σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Θα διορθωθούν οι αντιλήψεις του ανθρώπου, οι προθέσεις του, η εσφαλμένη κατανόησή του, οι αντιλήψεις του σχετικά με το έργο του Ιεχωβά και του Ιησού, οι απόψεις του σχετικά με τους Εθνικούς και οι άλλες αποκλίσεις και τα λάθη του. Και ο άνθρωπος θα κατανοήσει όλα τα σωστά μονοπάτια της ζωής, όλο το έργο που επιτελεί ο Θεός και ολόκληρη την αλήθεια. Όταν συμβεί αυτό, αυτό το στάδιο του έργου θα φτάσει στο τέλος του. Το έργο του Ιεχωβά ήταν η δημιουργία του κόσμου· ήταν η αρχή. Αυτό το στάδιο του έργου είναι το τέλος του έργου, είναι η ολοκλήρωση. Στην αρχή, το έργο του Θεού επιτελείτο μεταξύ των εκλεκτών του Ισραήλ και ήταν η αυγή μιας νέας εποχής στον πιο ιερό από όλους τους τόπους. Το τελευταίο στάδιο του έργου επιτελείται στην πιο ακάθαρτη χώρα, ώστε να κρίνει τον κόσμο και να φέρει την εποχή στο τέλος της. Στο πρώτο στάδιο, το έργο του Θεού επιτελέστηκε στον πιο φωτεινό από όλους τους τόπους και το τελευταίο στάδιο επιτελείται στον πιο σκοτεινό από όλους τους τόπους, και αυτό το σκοτάδι θα εκδιωχθεί, θα δημιουργηθεί φως και όλοι οι άνθρωποι θα κατακτηθούν. Όταν θα έχουν κατακτηθεί οι άνθρωποι αυτού του πιο ακάθαρτου και πιο σκοτεινού τόπου, και ολόκληρος ο πληθυσμός αναγνωρίσει ότι υπάρχει ένας Θεός, ο οποίος είναι ο αληθινός Θεός, και κάθε άνθρωπος πειστεί απόλυτα, τότε αυτό το γεγονός θα χρησιμοποιηθεί για να επιτελεστεί το έργο της κατάκτησης απ’ άκρη σ’ άκρη σε ολόκληρο το σύμπαν. Αυτό το στάδιο του έργου είναι συμβολικό: μόλις τελειώσει το έργο αυτής της εποχής, το έργο των 6.000 ετών διαχείρισης θα φτάσει σε ένα πλήρες τέλος. Μόλις κατακτηθούν όσοι βρίσκονται στον σκοτεινότερο τόπο, είναι αυτονόητο ότι το ίδιο θα συμβεί και οπουδήποτε αλλού. Ως εκ τούτου, μόνο το έργο της κατάκτησης στην Κίνα φέρει συμβολισμό με νόημα. Η Κίνα αντιπροσωπεύει όλες τις δυνάμεις του σκότους και ο λαός της Κίνας αντιπροσωπεύει όλους εκείνους που είναι από σάρκα, που είναι του Σατανά και που είναι από σάρκα και οστά. Ο κινεζικός λαός είναι αυτός που έχει διαφθαρεί περισσότερο από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, που αντιτίθεται περισσότερο στον Θεό και του οποίου η ανθρώπινη φύση είναι η πιο ποταπή και ακάθαρτη, κι έτσι αποτελεί το αρχέτυπο όλης της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι άλλες χώρες δεν έχουν κανένα πρόβλημα. Οι αντιλήψεις του ανθρώπου είναι όλες ίδιες και, παρόλο που ο λαός των χωρών αυτών μπορεί να είναι καλού επιπέδου, αν δεν γνωρίζει τον Θεό, τότε αυτό σημαίνει ότι αντιτίθεται σε Αυτόν. Γιατί και οι Εβραίοι αντιτάχθηκαν στον Θεό και Τον αψήφησαν; Γιατί και οι Φαρισαίοι αντιτάχθηκαν σε Αυτόν; Γιατί πρόδωσε ο Ιούδας τον Ιησού; Εκείνον τον καιρό, πολλοί από τους μαθητές δεν γνώριζαν τον Ιησού. Γιατί, αφότου ο Ιησούς σταυρώθηκε και αναστήθηκε ξανά, οι άνθρωποι εξακολούθησαν να μην πιστεύουν σε Αυτόν; Δεν είναι ίδια η ανυπακοή του ανθρώπου; Απλώς ο λαός της Κίνας χρησιμοποιείται για παραδειγματισμό και, όταν κατακτηθεί, θα αποτελέσει πρότυπο και δείγμα και θα χρησιμεύσει ως σημείο αναφοράς για τους άλλους. Γιατί έλεγα ανέκαθεν ότι είστε παράρτημα στο σχέδιο διαχείρισής Μου; Ο λαός της Κίνας είναι εκείνος στον οποίο η διαφθορά, η ακαθαρσία, η αδικία, η εναντίωση και η ανυπακοή εκδηλώνονται στον μέγιστο βαθμό και αποκαλύπτονται σε όλες τις ποικίλες μορφές τους. Από τη μία πλευρά, οι άνθρωποι αυτοί είναι χαμηλού επιπέδου και, από την άλλη, η ζωή και η νοοτροπία τους είναι οπισθοδρομικές, και οι συνήθειες, το κοινωνικό περιβάλλον τους, η οικογένεια στην οποία έχουν γεννηθεί —όλα είναι φτωχά και τα πιο οπισθοδρομικά. Το κύρος τους είναι, επίσης, χαμηλό. Το έργο σε αυτόν τον τόπο είναι συμβολικό, και αφού επιτελεστεί αυτό το δοκιμαστικό έργο στο σύνολό του, το επακόλουθο έργο του Θεού θα επιτευχθεί πολύ καλύτερα. Αν μπορεί να ολοκληρωθεί αυτό το στάδιο του έργου, τότε εξυπακούεται ότι το ίδιο μπορεί να κάνει και το επακόλουθο έργο. Μόλις πραγματοποιηθεί αυτό το στάδιο του έργου, θα έχει σημειωθεί μεγάλη επιτυχία, και το έργο της κατάκτησης απ’ άκρη σ’ άκρη σε ολόκληρο το σύμπαν θα έχει φτάσει οριστικά στο τέλος του.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το όραμα του έργου του Θεού (2)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 185

Το έργο πάνω στους απογόνους του Μωάβ τώρα αποσκοπεί να σωθούν εκείνοι που έχουν πέσει στο μεγαλύτερο σκότος. Παρότι ήταν καταραμένοι, ο Θεός είναι πρόθυμος να κερδίσει δόξα από αυτούς, διότι αρχικά ήταν όλοι τους άνθρωποι που δεν είχαν τον Θεό στην καρδιά τους· αληθινή κατάκτηση είναι να κάνει εκείνους που δεν έχουν τον Θεό στην καρδιά τους να Τον υπακούν και Τον αγαπούν, και ο καρπός ενός τέτοιου έργου είναι ο πιο πολύτιμος και ο πιο πειστικός. Μόνο αυτό αποτελεί απόκτηση δόξας —αυτή είναι η δόξα που θέλει να κερδίσει ο Θεός κατά τις έσχατες ημέρες. Παρότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν χαμηλή θέση, το γεγονός ότι μπορούν τώρα να κερδίσουν τέτοια μεγάλη σωτηρία αποτελεί πραγματικά εξύψωση από τον Θεό. Αυτό το έργο είναι πολύ ουσιώδες κι Εκείνος κερδίζει αυτούς τους ανθρώπους μέσω της κρίσεως. Πρόθεσή Του δεν είναι να τιμωρήσει αυτούς τους ανθρώπους, αλλά να τους σώσει. Εάν, κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών, Εκείνος επιτελούσε ακόμα το έργο της κατάκτησης στο Ισραήλ, αυτό δεν θα είχε καμία αξία· ακόμη κι αν απέδιδε καρπούς, δεν θα είχε αξία ούτε θα ήταν ιδιαίτερα σημαντικό, κι Εκείνος δεν θα μπορούσε να αποκτήσει όλη τη δόξα. Εργάζεται πάνω σας, πάνω, δηλαδή, σε εκείνους που έχουν πέσει στο σκοτεινότερο μέρος, πάνω σε εκείνους που είναι οι πλέον οπισθοδρομικοί. Αυτοί οι άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν ότι υπάρχει Θεός και δεν έχουν μάθει ποτέ ότι υπάρχει Θεός. Αυτά τα πλάσματα έχουν διαφθαρεί τόσο πολύ από τον Σατανά, που έχουν ξεχάσει τον Θεό. Έχουν τυφλωθεί από τον Σατανά και δεν γνωρίζουν καθόλου ότι υπάρχει ένας Θεός στον ουρανό. Μες στην καρδιά σας, όλοι σας λατρεύετε είδωλα και λατρεύετε τον Σατανά —δεν είστε οι πιο ποταποί, οι πιο οπισθοδρομικοί άνθρωποι; Αποτελείτε την πιο ποταπή σάρκα, στερείστε οποιαδήποτε προσωπική ελευθερία και, επιπλέον, υφίσταστε και κακουχίες. Είστε, επίσης, οι άνθρωποι στο χαμηλότερο επίπεδο αυτής της κοινωνίας, χωρίς να έχετε καν ελευθερία της πίστης. Εδώ έγκειται η σημασία του έργου που επιτελείται πάνω σας. Το έργο που γίνεται σήμερα πάνω σε εσάς, τους απόγονους του Μωάβ, δεν έχει σκοπό να σας ταπεινώσει, αλλά να αποκαλύψει τη σημασία του έργου. Για εσάς, αυτό αποτελεί μεγάλη εξύψωση. Αν ένας άνθρωπος έχει λογική και οξυδέρκεια, τότε θα πει: «Είμαι απόγονος του Μωάβ· είμαι πραγματικά ανάξιος να λάβω σήμερα τόσο μεγάλη εξύψωση από τον Θεό και τόσο μεγάλες ευλογίες. Σε καθετί που κάνω και που λέω, και σύμφωνα με το κύρος μου και την αξία μου, δεν είμαι σε καμία περίπτωση άξιος τόσο μεγάλων ευλογιών από τον Θεό. Οι Ισραηλίτες τρέφουν μεγάλη αγάπη για τον Θεό και η χάρη που απολαμβάνουν τους παραχωρείται από Εκείνον, αλλά το κύρος τους είναι πολύ υψηλότερο από το δικό μας. Ο Αβραάμ ήταν πολύ αφοσιωμένος στον Ιεχωβά και ο Πέτρος ήταν πολύ αφοσιωμένος στον Ιησού —η αφοσίωσή τους ήταν εκατό φορές μεγαλύτερη από τη δική μας. Με βάση τις πράξεις μας, είμαστε τελείως ανάξιοι να απολαύσουμε τη χάρη του Θεού». Η υπηρεσία αυτών των ανθρώπων στην Κίνα απλώς δεν μπορεί να παρουσιαστεί ενώπιον του Θεού. Είναι το απόλυτο χάλι· το γεγονός ότι απολαμβάνετε τόσο πολλή από τη χάρη του Θεού τώρα οφείλεται αποκλειστικά στην εξύψωση από τον Θεό! Πότε έχετε αναζητήσει το έργο του Θεού; Πότε θυσιάσατε τη ζωή σας για τον Θεό; Πότε έχετε εγκαταλείψει πρόθυμα την οικογένειά σας, τους γονείς σας και τα παιδιά σας; Κανείς σας δεν έχει πληρώσει μεγάλο τίμημα! Εάν δεν σε είχε ξεσκεπάσει το Άγιο Πνεύμα, πόσοι από εσάς θα ήσασταν ικανοί να θυσιάσετε τα πάντα; Ακολουθείτε μέχρι σήμερα μόνο επειδή αναγκαστήκατε, μόνο κατόπιν εξαναγκασμού. Πού είναι η αφοσίωσή σας; Πού είναι η υπακοή σας; Με βάση τις πράξεις σας, θα έπρεπε να είχατε καταστραφεί από καιρό —θα έπρεπε να είχατε βγει όλοι από τη μέση. Τι προσόντα έχετε για να απολαμβάνετε τόσο μεγάλες ευλογίες; Είστε παντελώς ανάξιοι! Ποιος από εσάς έχει χαράξει το δικό του μονοπάτι; Ποιος από εσάς έχει βρει την αληθινή οδό μόνος του; Είστε όλοι τεμπέλικα και άπληστα ρεμάλια που επιζητούν την καλοπέραση! Νομίζετε ότι είστε σπουδαίοι; Για ποιο πράγμα μπορείτε να καυχηθείτε; Ακόμα και αν αγνοούσα το γεγονός ότι είστε απόγονοι του Μωάβ, είναι η φύση σας ή ο τόπος γέννησής σας του ανώτερου είδους; Ακόμα και αν αγνοούσα ότι είστε απόγονοί του, δεν είστε όλοι πέρα για πέρα απόγονοι του Μωάβ; Μπορεί να αλλαχθεί η αλήθεια των γεγονότων; Μήπως η έκθεση της φύσης σας τώρα διαστρεβλώνει την αλήθεια των γεγονότων; Κοιτάξτε τη δουλοπρέπειά σας, τη ζωή σας και τον χαρακτήρα σας —δεν γνωρίζετε ότι είστε οι πιο ποταποί ολόκληρης της ανθρωπότητας; Για τι μπορείτε να καυχηθείτε; Κοιτάξτε τη θέση σας στην κοινωνία. Δεν είστε στο κατώτερο επίπεδό της; Νομίζετε ότι έχω μιλήσει λανθασμένα; Ο Αβραάμ προσέφερε τον Ισαάκ —εσείς τι έχετε προσφέρει; Ο Ιώβ προσέφερε τα πάντα —εσείς τι έχετε προσφέρει; Τόσο πολλοί άνθρωποι έχουν δώσει τη ζωή τους, έχουν θυσιάσει το κεφάλι τους, έχουν χύσει το αίμα τους για να αναζητήσουν την αληθινή οδό. Εσείς έχετε πληρώσει αυτό το τίμημα; Συγκριτικά, δεν έχετε σε καμία περίπτωση τα προσόντα να απολαμβάνετε τόσο μεγάλη χάρη. Σας αδικεί να λέγεται σήμερα ότι είστε οι απόγονοι του Μωάβ; Μην έχετε τόσο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σας. Δεν έχεις τίποτα για το οποίο να καυχιέσαι. Τόσο μεγάλη σωτηρία, τόσο μεγάλη χάρη σάς δίνονται ελεύθερα. Δεν έχετε θυσιάσει τίποτα, κι όμως απολαμβάνετε ελεύθερα τη χάρη. Δεν ντρέπεστε; Είναι αυτή η αληθινή οδός κάτι που αναζητήσατε και βρήκατε μόνοι σας; Το Άγιο Πνεύμα δεν ήταν Αυτό που σας ανάγκασε να την αποδεχτείτε; Δεν είχατε ποτέ μια καρδιά που αναζητά, πόσο μάλλον δε, μια καρδιά που αναζητά και λαχταρά την αλήθεια. Απλώς αράζατε και την απολαμβάνατε· έχετε κερδίσει αυτήν την αλήθεια χωρίς να έχετε καταβάλει την παραμικρή προσπάθεια. Με ποιο δικαίωμα παραπονιέσαι; Νομίζεις ότι έχεις την ύψιστη αξία; Σε σύγκριση με εκείνους που θυσίασαν τις ζωές τους και έχυσαν το αίμα τους, εσείς για πιο πράγμα μπορείτε να παραπονεθείτε; Το να σας κατέστρεφα αυτήν τη στιγμή θα ήταν σωστό και φυσικό! Δεν έχετε άλλη επιλογή παρά να υπακούετε και να ακολουθείτε. Απλώς δεν είστε άξιοι! Οι περισσότεροι από εσάς έχετε κληθεί, αλλά αν δεν σας είχε υποχρεώσει το περιβάλλον σας ή δεν είχατε κληθεί, θα ήσαστε εντελώς απρόθυμοι να προσέλθετε. Ποιος είναι πρόθυμος να προβεί σε τέτοια αποκήρυξη; Ποιος είναι πρόθυμος να εγκαταλείψει τις απολαύσεις της σάρκας; Είστε όλοι άνθρωποι που άπληστα απολαμβάνετε την άνεση και αναζητάτε πολυτελή ζωή! Έχετε κερδίσει τόσο μεγάλες ευλογίες —τι άλλο έχετε να πείτε; Τι παράπονα έχετε; Σας έχει δοθεί η δυνατότητα να απολαύσετε τις μεγαλύτερες ευλογίες και τη μεγαλύτερη χάρη στον ουρανό, και σήμερα σας αποκαλύπτεται έργο που δεν έχει γίνει ποτέ ξανά στη γη. Δεν είναι αυτό ευλογία; Παιδεύεστε τόσο πολύ σήμερα επειδή έχετε αντισταθεί στον Θεό και έχετε επαναστατήσει εναντίον Του. Χάρη σε αυτήν την παίδευση, έχετε δει το έλεος και την αγάπη του Θεού και, ακόμη περισσότερο, έχετε δει τη δικαιοσύνη και την αγιοσύνη Του. Λόγω αυτής της παίδευσης και εξαιτίας της βρομιάς της ανθρωπότητας, έχετε δει τη μεγάλη δύναμη του Θεού, καθώς επίσης και την αγιοσύνη και το μεγαλείο Του. Δεν είναι αυτή η πιο σπάνια αλήθεια; Δεν είναι αυτή μια ζωή με νόημα; Το έργο που κάνει ο Θεός είναι γεμάτο νόημα! Έτσι, όσο πιο χαμηλή είναι η θέση σας, τόσο περισσότερο αποδεικνύει ότι εξυψώνεστε από τον Θεό και τόσο περισσότερο αποδεικνύει τη μεγάλη αξία του έργου που κάνει Εκείνος πάνω σας σήμερα. Απλώς πρόκειται για ανεκτίμητο θησαυρό, ο οποίος δεν δύναται να βρεθεί πουθενά αλλού! Δια μέσου των αιώνων, κανένας δεν έχει απολαύσει τόσο μεγάλη σωτηρία. Το γεγονός ότι έχετε χαμηλή θέση δείχνει πόσο μεγάλη είναι η σωτηρία του Θεού και δείχνει, επίσης, ότι ο Θεός είναι πιστός στην ανθρωπότητα —Εκείνος σώζει, δεν καταστρέφει.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Η σημασία της σωτηρίας των απογόνων του Μωάβ» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 186

Όταν ήρθε ο Θεός στη γη, Εκείνος δεν ήταν από αυτόν τον κόσμο και δεν ενσαρκώθηκε για να απολαύσει τον κόσμο. Ο τόπος όπου το έργο θα αποκάλυπτε τη διάθεσή Του και θα είχε τη μεγαλύτερη σημασία είναι ο τόπος όπου γεννήθηκε. Είτε πρόκειται για άγιο είτε για ακάθαρτο τόπο, και ανεξάρτητα από το πού εργάζεται, Εκείνος είναι άγιος. Τα πάντα στον κόσμο δημιουργήθηκαν από Εκείνον, αν και όλα τους έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά. Τα πάντα, ωστόσο, εξακολουθούν να Του ανήκουν· βρίσκονται όλα στα χέρια Του. Έρχεται σε έναν ακάθαρτο τόπο και εργάζεται εκεί για να αποκαλύψει την αγιοσύνη Του· αυτό το κάνει μόνο για χάρη του έργου Του, γεγονός που σημαίνει ότι Εκείνος υπομένει μεγάλη ταπείνωση για να επιτελέσει ένα τέτοιο έργο προκειμένου να σώσει τους ανθρώπους αυτού του ακάθαρτου τόπου. Αυτό γίνεται για να γίνει μάρτυρας, για χάρη ολόκληρης της ανθρωπότητας. Αυτό που δείχνει αυτό το έργο στους ανθρώπους είναι η δικαιοσύνη του Θεού, και μπορεί καλύτερα να δείξει την υπεροχή του Θεού. Το μεγαλείο και η ακεραιότητά Του εκδηλώνονται από τη σωτηρία μιας ομάδας ανθρώπων χαμηλού επιπέδου, τους οποίους οι άλλοι περιφρονούν. Το ότι γεννήθηκε σε έναν ακάθαρτο τόπο δεν αποδεικνύει επ’ ουδενί ότι Εκείνος είναι χαμηλού επιπέδου· δίνει απλώς τη δυνατότητα σε όλη την κτίση να δει το μεγαλείο Του και την αληθινή αγάπη Του για την ανθρωπότητα. Όσα περισσότερο το κάνει, τόσο περισσότερο αποκαλύπτει την αγνή, την αψεγάδιαστη αγάπη Του για τον άνθρωπο. Ο Θεός είναι άγιος και δίκαιος. Παρότι γεννήθηκε σε έναν ακάθαρτο τόπο και παρότι ζει με αυτούς τους ανθρώπους που είναι γεμάτοι βρομιά, όπως ακριβώς έζησε ο Ιησούς με τους αμαρτωλούς κατά την Εποχή της Χάριτος, δεν γίνεται κάθε κομματάκι του έργου Του προς χάριν της επιβίωσης της ανθρωπότητας; Δεν γίνεται όλο ώστε να μπορέσει η ανθρωπότητα να κερδίσει μεγάλη σωτηρία; Πριν από δυο χιλιάδες χρόνια, Εκείνος έζησε με αμαρτωλούς για πολλά χρόνια. Εκείνο έγινε για χάρη της λύτρωσης. Σήμερα, ζει με μια ομάδα ακάθαρτων, ποταπών ανθρώπων. Αυτό γίνεται για χάρη της σωτηρίας. Δεν γίνεται όλο το έργο Του για χάρη δική σας, των ανθρώπων; Αν δεν είχε σκοπό να σώσει την ανθρωπότητα, γιατί να είχε ζήσει και να είχε υποφέρει με τους αμαρτωλούς για τόσο πολλά χρόνια αφότου γεννήθηκε σε φάτνη; Και αν δεν είχε σκοπό να σώσει την ανθρωπότητα, γιατί να ενσαρκωνόταν για δεύτερη φορά, να γεννιόταν σε αυτόν τον τόπο όπου συναθροίζονται δαίμονες, και να ζούσε με αυτούς τους ανθρώπους που έχουν διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά; Δεν είναι πιστός ο Θεός; Ποιο μέρος του έργου Του δεν έχει γίνει για την ανθρωπότητα; Ποιο μέρος δεν έχει γίνει για τη μοίρα σας; Ο Θεός είναι άγιος —αυτό είναι αμετάβλητο! Δεν μολύνεται από την ακαθαρσία, παρότι έχει έρθει σε έναν ακάθαρτο τόπο· το μόνο που μπορούν να σημαίνουν όλα αυτά είναι ότι η αγάπη του Θεού για την ανθρωπότητα είναι εξαιρετικά ανιδιοτελής και ότι τα βάσανα και η ταπείνωση που υπομένει είναι εξαιρετικά μεγάλα! Δεν γνωρίζετε πόσο μεγάλη είναι η ταπείνωση που υφίσταται για όλους εσάς και για τη μοίρα σας; Αντί να σώζει σπουδαίους ανθρώπους ή τους υιούς πλουσίων και ισχυρών οικογενειών, Αυτός φροντίζει να σώζει εκείνους που είναι ποταποί, εκείνους τους οποίους περιφρονούν οι άλλοι. Όλα αυτά δεν συνιστούν την αγιοσύνη Του; Όλα αυτά δεν συνιστούν τη δικαιοσύνη Του; Για χάρη της επιβίωσης ολόκληρης της ανθρωπότητας, θα προτιμούσε να γεννηθεί σε έναν ακάθαρτο τόπο και να υποστεί κάθε ταπείνωση. Ο Θεός είναι πολύ αληθινός —δεν κάνει ψεύτικο έργο. Δεν γίνεται κάθε στάδιο του έργου με τόσο πρακτικό τρόπο; Παρότι όλοι οι άνθρωποι Τον κακολογούν και λένε ότι κάθεται στο τραπέζι μαζί με αμαρτωλούς, παρότι όλοι οι άνθρωποι Τον χλευάζουν και λένε ότι ζει με τους υιούς της ακαθαρσίας, ότι ζει με τους πιο ποταπούς από όλους τους ανθρώπους, Εκείνος και πάλι προσφέρει ανιδιοτελώς τον εαυτό Του και πάλι συνεχίζει να απορρίπτεται με αυτόν τον τρόπο από την ανθρωπότητα. Τα βάσανα που υπομένει δεν είναι μεγαλύτερα από τα δικά σας; Το έργο που επιτελεί δεν είναι μεγαλύτερο από το τίμημα που έχετε πληρώσει; Γεννηθήκατε σε έναν ακάθαρτο τόπο, κι όμως έχετε κερδίσει την αγιοσύνη του Θεού. Γεννηθήκατε σε έναν τόπο όπου συναθροίζονται δαίμονες, κι όμως έχετε λάβει μεγάλη προστασία. Τι επιλογή έχετε; Τι παράπονα έχετε; Τα βάσανα που έχει υπομείνει δεν είναι μεγαλύτερα από τα βάσανα που έχετε υπομείνει εσείς; Έχει έρθει στη γη και δεν έχει απολαύσει ποτέ τις χαρές του κόσμου των ανθρώπων. Αυτά τα πράγματα τα απεχθάνεται. Ο Θεός δεν ήρθε στον κόσμο για να κάνει τον άνθρωπο να Του προσφέρει υλικά πράγματα, ούτε ήρθε για να απολαύσει την τροφή, τα ρούχα και τα στολίδια του ανθρώπου. Δεν Τον ενδιαφέρουν καθόλου αυτά τα πράγματα. Ήρθε στη γη για να υποφέρει για τον άνθρωπο, όχι για να απολαύσει επίγεια περιουσία. Ήρθε για να υποφέρει, να εργαστεί και να ολοκληρώσει το σχέδιο διαχείρισής Του. Δεν επέλεξε ένα ωραίο μέρος, να ζήσει σε μια πρεσβεία ή σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο, ούτε έχει πολυάριθμους υπηρέτες να Τον υπηρετούν. Με βάση αυτά που έχετε δει, δεν γνωρίζετε αν ήρθε για να εργαστεί ή για να διασκεδάσει; Έχουν πρόβλημα τα μάτια σας; Πόσα σας έχει δώσει; Εάν είχε γεννηθεί σε ένα άνετο μέρος, θα μπορούσε να αποκτήσει δόξα; Θα μπορούσε να εργαστεί; Θα είχε αυτή η ενέργειά Του κάποια σημασία; Θα μπορούσε να κατακτήσει ολοκληρωτικά την ανθρωπότητα; Θα μπορούσε να διασώσει τους ανθρώπους από τον τόπο της ακαθαρσίας; Σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους, οι άνθρωποι ρωτούν: «Εφόσον ο Θεός είναι άγιος, γιατί γεννήθηκε σε αυτόν τον ακάθαρτο τόπο μας; Εσύ μισείς και απεχθάνεσαι εμάς, τους ακάθαρτους ανθρώπους· απεχθάνεσαι την αντίσταση και την παρακοή μας, οπότε γιατί ζεις μαζί μας; Είσαι ένας υπέρτατος Θεός. Θα μπορούσες να είχες γεννηθεί οπουδήποτε, οπότε γιατί έπρεπε να γεννηθείς σε αυτόν τον ακάθαρτο τόπο; Μας παιδεύεις και μας κρίνεις καθημερινά, και γνωρίζεις ξεκάθαρα ότι είμαστε οι απόγονοι του Μωάβ, οπότε γιατί εξακολουθείς να ζεις ανάμεσά μας; Γιατί γεννήθηκες σε μια οικογένεια απογόνων του Μωάβ; Γιατί το έκανες αυτό;» Αυτές οι σκέψεις στερούνται παντελώς λογικής! Μόνο ένα τέτοιο έργο επιτρέπει στους ανθρώπους να δουν το μεγαλείο Του, την ταπεινότητά Του και την απόκρυψή Του. Είναι πρόθυμος να θυσιάσει τα πάντα για χάρη του έργου Του και έχει υπομείνει όλα τα βάσανα για χάρη του έργου Του. Ενεργεί για χάρη της ανθρωπότητας και, ακόμη περισσότερο, για να κατακτήσει τον Σατανά, ώστε όλα τα πλάσματα να μπορέσουν να υποταχθούν στο κράτος Του. Μόνο αυτό είναι έργο με νόημα και αξία.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Η σημασία της σωτηρίας των απογόνων του Μωάβ» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 187

Τον καιρό εκείνον που ο Ιησούς εργαζόταν στην Ιουδαία, το έκανε δημόσια· τώρα, όμως, Εγώ εργάζομαι και μιλώ μυστικά ανάμεσά σας. Οι άπιστοι αγνοούν παντελώς το γεγονός αυτό. Όσοι βρίσκονται απ’ έξω δεν έχουν πρόσβαση στο έργο που κάνω ανάμεσά σας. Αυτά τα λόγια, αυτές οι παιδεύσεις και οι κρίσεις, είναι γνωστά μόνο σε εσάς και σε κανέναν άλλον. Όλο αυτό το έργο επιτελείται ανάμεσά σας και αποκαλύπτεται μόνο σε εσάς. Κανένας από τους απίστους δεν το γνωρίζει αυτό, διότι δεν έχει έλθει ακόμα ο καιρός. Αυτοί εδώ οι άνθρωποι βρίσκονται κοντά στο να κατασταθούν ολοκληρωμένοι αφού υπομείνουν παιδεύσεις, αλλά όσοι βρίσκονται απ’ έξω δεν γνωρίζουν τίποτε γι’ αυτό. Αυτό το έργο είναι πάρα πολύ καλά κρυμμένο! Γι’ αυτούς, ο ενσαρκωμένος Θεός είναι κρυφός, αλλά μπορεί να ειπωθεί πως, σε όσους βρίσκονται σε αυτό το ρεύμα, Εκείνος είναι ανοιχτός. Αν και τα πάντα στον Θεό είναι ανοιχτά, τα πάντα αποκαλύπτονται και τα πάντα απελευθερώνονται, αυτό ισχύει μόνο για εκείνους που πιστεύουν σ’ Αυτόν· όσον αφορά τους υπόλοιπους, τους απίστους, τίποτα δεν γνωστοποιείται. Το έργο που διεξάγεται τώρα ανάμεσά σας και στην Κίνα είναι απολύτως απομονωμένο, ώστε να μη λάβουν γνώση του εκείνοι. Εάν λάμβαναν γνώση αυτού του έργου, τότε το μόνο που θα έκαναν θα ήταν να το καταδικάσουν και να το υποβάλουν σε διωγμό. Δεν θα πίστευαν σε αυτό. Το έργο στο έθνος του μεγάλου κόκκινου δράκοντα —σε αυτόν τον πιο οπισθοδρομικό τόπο— δεν είναι εύκολη υπόθεση. Εάν αυτό το έργο γινόταν γνωστό, θα ήταν αδύνατο να συνεχιστεί. Αυτό το στάδιο του έργου απλώς δεν μπορεί να επιτελεστεί σε αυτόν τον τόπο. Εάν αυτό το έργο επιτελείτο δημόσια, πώς θα μπορούσαν να του επιτρέψουν να συνεχιστεί; Αυτό δεν θα έθετε το έργο σε ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο; Αν αυτό το έργο δεν ήταν κρυφό και, αντιθέτως, επιτελείτο όπως στην εποχή του Ιησού, όταν Εκείνος θεράπευε με θεαματικό τρόπο τους αρρώστους και εξέβαλλε τα δαιμόνια, τότε δεν θα πήγαινε καιρός που θα «πιανόταν αιχμάλωτος» από τους διαβόλους; Θα μπορούσαν να ανεχθούν την ύπαρξη του Θεού; Εάν εισερχόμουν τώρα στις συναγωγές για να κηρύξω και να επιπλήξω τον άνθρωπο, τότε δεν θα είχα συντριβεί εδώ και πολύ καιρό; Και αν είχε συμβεί αυτό, πώς θα μπορούσε να είχε συνεχιστεί η επιτέλεση του έργου Μου; Ο λόγος για τον οποίο δεν εκδηλώνονται διόλου σημεία και τέρατα στα φανερά είναι για χάρη της απόκρυψης. Οι άπιστοι, συνεπώς, δεν μπορούν να δουν, να γνωρίσουν ούτε να ανακαλύψουν το έργο Μου. Εάν αυτό το στάδιο του έργου γινόταν με τον ίδιο τρόπο που έγινε το έργο του Ιησού την Εποχή της Χάριτος, δεν θα μπορούσε να είναι τόσο σταθερό όπως είναι τώρα. Επομένως, το να επιτελείται έργο έτσι στα κρυφά είναι προς όφελος δικό σας και προς όφελος του έργου στο σύνολό του. Όταν το έργο του Θεού επί γης τελειώσει, όταν, δηλαδή, ολοκληρωθεί αυτό το μυστικό έργο, τότε αυτό το στάδιο του έργου θα γίνει ξαφνικά φανερό. Όλοι θα μάθουν ότι υπάρχει μια ομάδα νικητών στην Κίνα· όλοι θα μάθουν ότι ο ενσαρκωμένος Θεός είναι στην Κίνα και ότι το έργο Του έχει φτάσει στο τέλος του. Μόνο τότε θα αντιληφθεί ο άνθρωπος το εξής: Γιατί η Κίνα δεν έχει ακόμα παρακμάσει ή καταρρεύσει; Αποδεικνύεται ότι ο Θεός επιτελεί προσωπικά το έργο Του στην Κίνα και ότι έχει οδηγήσει στην τελείωση μια ομάδα ανθρώπων καθιστώντας τους νικητές.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (2)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»