Σήμερα, θα μιλήσω σχετικά με το ζήτημα της φύσης, της ουσίας και της διάθεσης της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Τι είναι η φύση; Φύση είναι η εγγενής ουσία των ανθρώπων, εκείνο το κάτι μέσα τους που έχει ως αποτέλεσμα να τους ελέγχει και να τους κατευθύνει. Ό,τι σιχαίνεται, μισεί ή αρέσει σε κάποιον είναι αντιπροσωπευτικό της διάθεσής του, η οποία σχετίζεται άμεσα με τη φύση και την ουσία του. Στην πραγματικότητα, η φύση είναι η ουσία, η φύση κάποιου καθορίζει την ουσία του. Διάθεση είναι αυτό που πηγάζει από την ουσία και τη φύση ενός ανθρώπου. Η διάθεση που αποκαλύπτουν οι άνθρωποι στον λόγο, τις πράξεις και τη συμπεριφορά τους, είναι αντιπροσωπευτική της φύσης τους, που είναι η ουσία τους. Αυτή είναι η έννοια της φύσης. Δηλαδή, αυτό που αρέσει, μισεί ή σιχαίνεται ένα άτομο, και αυτό που ένα άτομο επιδιώκει, είναι όλα αντιπροσωπευτικά της φύσης του. Αυτά είναι τα βασικά που πρέπει να εξετάζετε για να δείτε εάν τελικά η φύση και η ουσία ενός ατόμου είναι καλές ή κακές. Για παράδειγμα, εάν σε κάποιον αρέσει να κάνει το κακό, τότε η φύση και η ουσία αυτού του ατόμου είναι κακές, ενώ αν του αρέσει να κάνει το καλό και να ενεργεί σωστά, τότε η φύση και η ουσία αυτού του ατόμου είναι καλές. Κατόπιν τούτου, κατανοείτε όλοι την έννοια της φύσης; Η φύση είναι η ουσία. Ειπώθηκε προηγουμένως ότι οι άνθρωποι έχουν την ίδια ουσία με το πνεύμα τους: ό,τι πνεύμα υπάρχει μέσα τους, όποιο είδος πνεύματος κι αν είναι, αυτό είναι και το είδος της φύσης που έχουν. Φυσικά αυτό δεν είναι λάθος, όμως το να λέμε τώρα μόνο ότι το πνεύμα καθορίζει τη φύση είναι λίγο ασαφές και μη πρακτικό. Τι να χρησιμοποιήσω τώρα για να το εξηγήσω; Θα χρησιμοποιήσω τη διάθεση για να εξηγήσω τη φύση και την ουσία του ανθρώπου, διότι η διάθεση είναι αυτό που εκδηλώνεται, αυτό που οι άνθρωποι μπορούν να δουν, να αγγίξουν και να έλθουν σε επαφή μαζί του, επομένως είναι πιο συγκεκριμένη και αντικειμενική. Όσον αφορά το πνεύμα, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι έχει μια ασαφή χροιά, ότι είναι μυστηριώδες και σχετικά κενό, κι αυτό επειδή δεν μπορούν να το φανταστούν, ούτε να το δουν ή να το αγγίξουν, ούτε έχουν τρόπο να το εκφράσουν. Δεν ενδείκνυται να μιλάμε διαρκώς για το πνεύμα και την ψυχή, ούτε και είναι απαραίτητο. Δεν το χρειαζόμαστε για να εξηγήσουμε το ζήτημα της φύσης, διότι τα πράγματα αυτά είναι αόρατα, όχι συγκεκριμένα. Αυτό που συζητάμε τώρα είναι πιο συγκεκριμένο και πραγματικό και μπορεί να επιλύσει το πρόβλημα της διαφθοράς των ανθρώπων. Χρησιμοποιώντας αυτό το είδος γλώσσας για να εκφράσουμε και να εξηγήσουμε το πρόβλημα, μπορούμε να επιτύχουμε αποτελέσματα.

Μόλις μιλήσαμε για την έννοια της φύσης, όμως τι είναι στην ουσία η ανθρώπινη φύση; Ξέρετε; Από τότε που ο άνθρωπος διεφθάρη από τον Σατανά, η φύση του, που είναι και η ουσία του, άλλαξε. Ποια είναι λοιπόν η ανθρώπινη ουσία; Αυτό για το οποίο μιλάω τώρα είναι η ουσία και η φύση όλων των ανθρώπων και δεν αφορά ένα συγκεκριμένο άτομο. Από τη διαφθορά της ανθρωπότητας από τον Σατανά κι έπειτα, η φύση των ανθρώπων άρχισε να επιδεινώνεται, κι εκείνοι έχουν χάσει σταδιακά τη σύνεση που κατέχουν οι κανονικοί άνθρωποι. Δεν ενεργούν πια ως ανθρώπινα όντα στη θέση του ανθρώπου, μα είναι γεμάτοι τρελές φιλοδοξίες· έχουν ξεπεράσει τη θέση του ανθρώπου — κι όμως λαχταρούν να ανέβουν ακόμα πιο ψηλά. Πού αναφέρεται αυτό το «πιο ψηλά»; Επιθυμούν να ξεπεράσουν τον Θεό, να ξεπεράσουν τους ουρανούς και όλα τα υπόλοιπα. Από πού πηγάζει ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι προδίδουν τέτοιες διαθέσεις; Σε τελική ανάλυση, η φύση του ανθρώπου είναι υπερβολικά αλαζονική. Οι περισσότεροι άνθρωποι κατανοούν την έννοια της λέξης «αλαζονεία». Πρόκειται για έναν απαξιωτικό όρο. Αν κάποιος επιδεικνύει αλαζονεία, οι άλλοι πιστεύουν ότι δεν είναι καλός άνθρωπος. Όταν κάποιος είναι απίστευτα αλαζονικός, οι άλλοι πάντα υποθέτουν ότι είναι κακοποιός. Κανείς δεν θέλει να του αποδίδεται αυτός ο όρος. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, όλοι είναι αλαζονικοί και όλοι οι διεφθαρμένοι άνθρωποι έχουν αυτή την ουσία. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Δεν είμαι καθόλου αλαζονικός. Ποτέ δεν θέλησα να γίνω ο αρχάγγελος ούτε θέλησα ποτέ να ξεπεράσω τον Θεό ή να ξεπεράσω όλα τα υπόλοιπα. Ήμουν πάντα κάποιος που είναι ιδιαίτερα σωστός στη συμπεριφορά και υπάκουος». Όχι απαραίτητα· αυτά τα λόγια είναι λανθασμένα. Από τη στιγμή που οι άνθρωποι έχουν γίνει αλαζονικοί στη φύση και την ουσία τους, εκείνοι μπορεί συχνά να παρακούν τον Θεό και να αντιστέκονται σ’ Αυτόν, να μην ακολουθούν τα λόγια Του, να δημιουργούν αντιλήψεις γι’ Αυτόν, να κάνουν πράγματα που Τον προδίδουν και πράγματα που εξυψώνουν και καταθέτουν μαρτυρία στους ίδιους τους τους εαυτούς. Λες ότι δεν είσαι αλαζονικός, μα, ας υποθέσουμε ότι σου δινόταν μια εκκλησία και σου επιτρεπόταν να γίνεις επικεφαλής αυτής· ας υποθέσουμε ότι δεν σε αντιμετώπιζα Εγώ και ότι δεν σου ασκούσε κριτική ούτε σε βοηθούσε κανείς στην οικογένεια του Θεού: Αφού θα ήσουν για λίγο επικεφαλής της, θα έφερνες τους ανθρώπους στα πόδια σου και θα τους έκανες να υποταχθούν ενώπιόν σου, μέχρι και το σημείο να σε θαυμάζουν και να σε σέβονται. Και γιατί θα το έκανες αυτό; Θα το καθόριζε η φύση σου· δεν θα ήταν τίποτε άλλο παρά μια φυσική αποκάλυψη. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να το μάθεις αυτό από άλλους, ούτε υπάρχει κανένας λόγος εκείνοι να σου το διδάξουν. Δεν χρειάζεται οι άλλοι να σου δώσουν οδηγίες ή να σε αναγκάσουν να το κάνεις· αυτού του είδους η κατάσταση έρχεται φυσικά. Όλα όσα κάνεις αφορούν το να κάνεις τους ανθρώπους να σε εξυψώνουν, να σε επαινούν, να σε λατρεύουν, να σου υποτάσσονται και να σε ακούν στα πάντα. Το ότι σου επιτρέπεται να είσαι επικεφαλής φέρνει φυσικά αυτήν την κατάσταση, και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει. Και πώς προκύπτει αυτή η κατάσταση; Καθορίζεται από την αλαζονική φύση του ανθρώπου. Η εκδήλωση αλαζονείας είναι επανάσταση και αντίσταση κατά του Θεού. Όταν οι άνθρωποι είναι αλαζόνες, υπερόπτες και αυτάρεσκοι, έχουν την τάση να στήνουν τα δικά τους ανεξάρτητα βασίλεια και να ενεργούν κατά βούληση. Επίσης, φέρνουν άλλους στα χέρια τους και τους προσελκύουν στις αγκάλες τους. Το ότι οι άνθρωποι δύνανται να κάνουν τέτοια αλαζονικά πράγματα αποδεικνύει ότι η ουσία της αλαζονικής φύσης τους είναι αυτή του Σατανά· είναι αυτή του αρχαγγέλου. Όταν η αλαζονεία και η έπαρσή τους φτάνουν σ’ ένα ορισμένο επίπεδο, τότε δεν έχουν πλέον θέση για τον Θεό στην καρδιά τους και ο Θεός παραμερίζεται. Έπειτα επιθυμούν να γίνουν Θεός, να κάνουν τους ανθρώπους να τους υπακούσουν, και γίνονται ο αρχάγγελος. Αν διακατέχεσαι από μια τέτοια σατανική αλαζονική φύση, ο Θεός δεν θα έχει καμία θέση στην καρδιά σου. Ακόμα κι αν πιστεύεις στον Θεό, ο Θεός δεν θα σε αναγνωρίζει πλέον, θα σε βλέπει ως κακοποιό και θα σε αποκλείσει.

Έχουμε κηρύξει επανειλημμένως το ευαγγέλιο σε πολλούς επικεφαλής εντός θρησκευτικών κύκλων, όμως, ανεξάρτητα από το πώς συναναστρεφόμαστε μαζί τους σχετικά με την αλήθεια, εκείνοι δεν λένε να τη δεχτούν. Γιατί συμβαίνει αυτό; Αυτό συμβαίνει διότι η αλαζονεία έχει γίνει δεύτερη φύση τους και ο Θεός δεν έχει πλέον θέση στην καρδιά τους! Κάποιοι μπορεί να πουν: «Όσοι βρίσκονται υπό την ηγεσία ορισμένων παστόρων του θρησκευτικού κόσμου είναι πραγματικά πολύ δυναμικοί, λες και έχουν τον Θεό ανάμεσά τους». Εκλαμβάνεις τον ενθουσιασμό για δυναμικότητα; Όσο μεγαλόπνοες κι αν ακούγονται οι θεωρίες αυτών των παστόρων, αυτοί γνωρίζουν τον Θεό; Αν πραγματικά σέβονταν βαθιά μέσα τους τον Θεό, θα έκαναν τους ανθρώπους να τους ακολουθούν και να τους εξυμνούν; Θα μπορούσαν να ελέγχουν τους άλλους; Θα τολμούσαν να μην αφήνουν τους άλλους να αναζητήσουν την αλήθεια και να διερευνήσουν την αληθινή οδό; Αν πιστεύουν ότι το ποίμνιο του Θεού είναι στην ουσία δικό τους, και ότι όλοι θα πρέπει να τους ακούνε, δεν δείχνει αυτό ότι θεωρούν τον εαυτό τους Θεό; Οι άνθρωποι αυτοί είναι χειρότεροι ακόμα και από τους Φαρισαίους. Δεν είναι γνήσιοι αντίχριστοι; Άρα, η αλαζονεία τους είναι μοιραία και μπορεί να τους οδηγήσει σε πράξεις ανυπακοής. Δεν συμβαίνουν τέτοια πράγματα μεταξύ σας; Μπορείτε να παγιδέψετε ανθρώπους κατ’ αυτόν τον τρόπο; Θα μπορούσες, απλώς δεν σου έχει δοθεί η ευκαιρία και σε κλαδεύουν και σε αντιμετωπίζουν ασταμάτητα, οπότε δεν θα το τολμούσες. Ορισμένοι άνθρωποι επίσης εξυψώνουν τον εαυτό τους με πλάγιους τρόπους, όμως μιλούν πολύ έξυπνα, οπότε οι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να το διακρίνουν. Κάποιοι είναι τόσο αλαζόνες που λένε: «Είναι απαράδεκτο να ηγείται κάποιος άλλος αυτής της εκκλησίας! Ο Θεός χρειάζεται να περάσει από εμένα για να φτάσει εδώ και μπορεί να σας κηρύξει μόνο αφού Του εξηγήσω την κατάσταση της εκκλησίας αυτής. Εκτός από εμένα, κανένας άλλος δεν μπορεί να έλθει εδώ και να σας ποτίσει.» Ποια πρόθεση κρύβουν τα λόγια αυτά; Τι είδους διάθεση αποκαλύπτεται; Αλαζονεία. Όταν οι άνθρωποι ενεργούν έτσι, η συμπεριφορά τους δείχνει αντίσταση και ανυπακοή έναντι του Θεού. Άρα, η αλαζονική φύση των ανθρώπων καθορίζει ότι θα αυτοεξυψωθούν, θα επαναστατήσουν και θα προδώσουν τον Θεό, θα παγιδέψουν άλλους, θα καταστρέψουν άλλους και θα καταστρέψουν και τον εαυτό τους. Εάν πεθάνουν αμετανόητοι, τότε θα εξαλειφθούν στο τέλος. Δεν είναι επικίνδυνο να έχει κανείς αλαζονική διάθεση; Εάν έχει κανείς αλαζονική διάθεση, αλλά είναι σε θέση να αποδεχτεί την αλήθεια, τότε υπάρχει ακόμη περιθώριο να σωθεί. Πρέπει να υποβληθεί σε κρίση και παίδευση και να απορρίψει τη διεφθαρμένη διάθεσή του προκειμένου να επιτύχει την αληθινή σωτηρία.

Κάποιοι λένε διαρκώς: «Γιατί ο Θεός χρησιμοποιεί την κρίση και την παίδευση για να σώσει τους ανθρώπους τις έσχατες ημέρες; Γιατί είναι τόσο αυστηρά τα λόγια της κρίσης;» Υπάρχει ένα ρητό που μπορεί να γνωρίζετε: «Το έργο του Θεού ποικίλλει ανάλογα με το άτομο. Είναι ευέλικτο, δεν τηρεί κανόνες Εκείνος». Το έργο της κρίσης και της παίδευσης τις έσχατες ημέρες στρέφεται κυρίως προς την αλαζονική φύση των ανθρώπων. Η αλαζονεία περιλαμβάνει πολλά πράγματα, πολλές διεφθαρμένες διαθέσεις. Η κρίση και η παίδευση αφορούν απευθείας αυτήν τη λέξη, την «αλαζονεία», ώστε να αρθεί πλήρως η αλαζονική διάθεση των ανθρώπων. Στο τέλος, οι άνθρωποι δεν θα επαναστατούν εναντίον του Θεού ούτε θα Του αντιστέκονται, επομένως δεν θα προσπαθούν να ιδρύσουν τα δικά τους ανεξάρτητα βασίλεια, ούτε θα εξυψώνουν ή θα δίνουν μαρτυρία για τον εαυτό τους, ούτε θα ενεργούν πονηρά, ούτε θα έχουν υπερβολικές απαιτήσεις από τον Θεό —με αυτόν τον τρόπο, αποτινάσσουν την αλαζονική τους διάθεση. Η αλαζονεία έχει πολλές εκδηλώσεις. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι κάποιος που πιστεύει στον Θεό απαιτεί τη χάρη Του —βάση ποιου πράγματος μπορείς να την απαιτήσεις; Είσαι ένα άτομο διεφθαρμένο από τον Σατανά, ένα δημιουργημένο ον. Και μόνο το γεγονός ότι ζεις και αναπνέεις είναι η μεγαλύτερη από τις χάρες του Θεού. Μπορείς να απολαμβάνεις όλα όσα έχει δημιουργήσει ο Θεός στη γη. Ο Θεός σού έχει δώσει αρκετά, οπότε γιατί να Του ζητάς περισσότερα; Επειδή οι άνθρωποι δεν είναι ποτέ ικανοποιημένοι με το γραφτό τους. Πάντα πιστεύουν ότι είναι καλύτεροι από τους άλλους, ότι θα πρέπει να έχουν περισσότερα, γι’ αυτό το απαιτούν διαρκώς από τον Θεό. Αυτό είναι αντιπροσωπευτικό της αλαζονικής τους διάθεσης. Αν και μπορεί να μην το λένε με το στόμα, όταν οι άνθρωποι αρχίζουν για πρώτη φορά να πιστεύουν στον Θεό, μέσα τους μπορεί κάλλιστα να σκέφτονται: «Θέλω να πάω στον παράδεισο, όχι στην κόλαση. Δεν θέλω να είμαι ευλογημένος μόνο εγώ, αλλά ολόκληρη η οικογένειά μου. Θέλω να τρώω ωραίο φαγητό, να φοράω ωραία ρούχα, να απολαμβάνω ωραία πράγματα. Θέλω μια καλή οικογένεια, έναν καλό (ή μια καλή) σύζυγο και καλά παιδιά. Σε τελική ανάλυση, θέλω να εξουσιάζω σαν βασιλιάς». Τα πάντα αφορούν τις απαιτήσεις και τα αιτήματά τους. Αυτή η διάθεσή τους, αυτά που σκέφτονται μέσα τους, αυτές οι εξωφρενικές επιθυμίες —όλα αυτά χαρακτηρίζουν την αλαζονική φύση του ανθρώπου. Τι Με κάνει να το λέω αυτό; Αφορά στην ουσία τη θέση των ανθρώπων. Ο άνθρωπος είναι ένα δημιουργημένο ον που προήλθε από το χώμα. Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο από πηλό και του εμφύσησε πνοή ζωής. Αυτή είναι η ταπεινή θέση του ανθρώπου, ωστόσο εξακολουθεί να έρχεται ενώπιον του Θεού θέλοντας μια το ένα και μια το άλλο. Η θέση του ανθρώπου είναι τόσο ποταπή που δεν θα έπρεπε να ανοίγει το στόμα του και να απαιτεί οτιδήποτε από τον Θεό. Τι θα πρέπει λοιπόν να κάνουν οι άνθρωποι; Θα πρέπει να εργάζονται σκληρά ανεξάρτητα από τις επικρίσεις, να βάζουν πλάτη στα δύσκολα και να υπακούουν με χαρά. Δεν είναι το θέμα να ασπαστούν με χαρά την ταπεινοφροσύνη —μην ασπαστείτε με χαρά την ταπεινοφροσύνη. Αυτή είναι η θέση στην οποία γεννιούνται οι άνθρωποι και θα πρέπει να είναι εγγενώς υπάκουοι και ταπεινοί, επειδή η θέση τους είναι ταπεινή, οπότε δεν θα πρέπει να απαιτούν διάφορα από τον Θεό, ούτε να έχουν υπερβολικές απαιτήσεις από Εκείνον. Δεν θα πρέπει να έχουν τέτοια πράγματα μέσα τους. Ιδού ένα απλό παράδειγμα. Κάποιο πλούσιο νοικοκυριό προσέλαβε έναν υπηρέτη. Η θέση του υπηρέτη αυτού στο πλούσιο νοικοκυριό ήταν ιδιαίτερα χαμηλή, εντούτοις αυτός έλεγε στον κύριο του σπιτιού: «Θέλω να φορέσω το καπέλο του γιου σου, θέλω να φάω το φαγητό σου, θέλω να φορέσω τα ρούχα σου και να κοιμηθώ στο κρεβάτι σου. Ό,τι αντικείμενο κι αν χρησιμοποιείς, είτε χρυσό είτε ασημένιο, το θέλω! Συμβάλλω πάρα πολύ με τη δουλειά μου και μένω στο σπίτι σου, οπότε τα θέλω!». Πώς θα πρέπει να του φερθεί ο κύριος; Θα πει: «Οφείλεις να γνωρίζεις τι είδους πράγμα είσαι, ποιος είναι ο ρόλος σου: είσαι υπηρέτης. Δίνω στον γιο μου ό,τι θέλει, επειδή αυτή είναι η θέση του. Ποια είναι η δική σου θέση, η δική σου ταυτότητα; Δεν έχεις δικαίωμα να ζητάς αυτά τα πράγματα. Φύγε και κάνε αυτά που πρέπει, πήγαινε κάνε τις δουλειές σου σύμφωνα με τη θέση και την ταυτότητά σου». Έχει σύνεση αυτό το άτομο; Υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν στον Θεό και δεν έχουν και πολλή σύνεση. Από την αρχή της πίστης στον Θεό, έχουν απώτερα κίνητρα και, συνεχίζοντας, απαιτούν ασταμάτητα από Εκείνον: «Πρέπει να με ακολουθεί το έργο του Αγίου Πνεύματος ενόσω διαδίδω το ευαγγέλιο! Πρέπει επίσης να με συγχωρείς και να με ανέχεσαι όταν κάνω κακές πράξεις! Εάν κάνω πολλή δουλειά, πρέπει να με ανταμείψεις!». Με λίγα λόγια, οι άνθρωποι θέλουν διαρκώς πράγματα από τον Θεό, είναι συνεχώς άπληστοι. Κάποιοι που έχουν κάνει λίγη δουλειά και ηγήθηκαν αρκετά καλά μιας εκκλησίας πιστεύουν ότι είναι ανώτεροι από τους άλλους και συχνά διαδίδουν κουβέντες όπως: «Γιατί ο Θεός με βάζει σε μια σημαντική θέση; Γιατί αναφέρει συνέχεια το όνομά μου; Γιατί συνεχίζει να μου μιλάει; Ο Θεός με έχει σε εκτίμηση επειδή έχω επίπεδο και είμαι ανώτερος από τους απλούς ανθρώπους. Ζηλεύετε που ο Θεός μού φέρεται καλύτερα. Γιατί να ζηλεύετε όμως; Δεν βλέπετε πόση δουλειά κάνω και πόσες θυσίες; Δεν πρέπει να ζηλεύετε τα όποια καλά μού δίνει ο Θεός, γιατί τα αξίζω. Δουλεύω πολλά χρόνια και έχω υποφέρει πάρα πολύ. Αξίζω τα εύσημα, τα δικαιούμαι». Άλλοι πάλι λένε: «Ο Θεός μού έδωσε τη δυνατότητα να συμμετέχω σε συναντήσεις συναδέλφων και να ακούω τη συναναστροφή Του. Είμαι ικανός για αυτό —εσείς είστε; Καταρχάς, έχω υψηλό επίπεδο και επιδιώκω την αλήθεια περισσότερο από εσάς. Επιπλέον, δαπανώ εαυτόν περισσότερο από εσάς και μπορώ να διεκπεραιώνω το έργο της εκκλησίας —εσείς μπορείτε;» Αυτό είναι αλαζονεία. Τα αποτελέσματα στην εκτέλεση των καθηκόντων των ανθρώπων και στην εργασία τους είναι διαφορετικά. Ορισμένοι έχουν καλά αποτελέσματα, ενώ άλλοι κακά. Μερικοί άνθρωποι γεννιούνται με καλό επίπεδο και μπορούν, επίσης, να αναζητήσουν την αλήθεια, επομένως τα αποτελέσματα των καθηκόντων τους βελτιώνονται γρήγορα. Αυτό οφείλεται στο καλό τους επίπεδο, το οποίο είναι προκαθορισμένο από τον Θεό. Πώς επιλύεται όμως το πρόβλημα των κακών αποτελεσμάτων από την εκτέλεση του καθήκοντός σας; Πρέπει να αναζητάτε συνεχώς την αλήθεια και να εργάζεστε σκληρά, και τότε θα μπορέσετε κι εσείς σταδιακά να επιτύχετε καλά αποτελέσματα. Όσο αγωνίζεστε για την αλήθεια και φτάνετε στα όρια των δυνατοτήτων σας, ο Θεός θα το εγκρίνει. Είτε όμως τα αποτελέσματα της δουλειάς σας είναι καλά είτε όχι, δεν θα πρέπει να έχετε λανθασμένες ιδέες. Μη σκέφτεστε: «Είμαι ικανός να είμαι ίσος με τον Θεό», «Είμαι ικανός να απολαμβάνω αυτό που μου έχει δώσει ο Θεός», «Είμαι ικανός να κάνω τον Θεό να με επαινεί», «Είμαι ικανός να ηγούμαι άλλων» ή «Είμαι ικανός να κάνω διαλέξεις σε άλλους». Μην πεις ότι είσαι ικανός. Οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να κάνουν τέτοιες σκέψεις. Εάν κάνεις τέτοιες σκέψεις, αυτό αποδεικνύει ότι δεν είσαι στη σωστή σου θέση, δεν έχεις καν τη βασική σύνεση που θα πρέπει να έχει ένας άνθρωπος. Πώς μπορείς λοιπόν να αποβάλεις την αλαζονική σου διάθεση; Δεν μπορείς.

Κάποιοι λένε ότι δεν έχουν διεφθαρμένη διάθεση, ότι δεν είναι αλαζονικοί. Τι άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι άνθρωποι χωρίς σύνεση και είναι, επίσης, οι πιο ανόητοι και αλαζονικοί όλων. Στην πραγματικότητα, είναι πιο αλαζονικοί και επαναστατικοί από τον οποιονδήποτε· όσο περισσότερο λέει κανείς ότι δεν έχει διεφθαρμένες διαθέσεις, τόσο πιο αλαζονικός και αυτάρεσκος είναι. Γιατί άλλοι είναι σε θέση να γνωρίζουν τον εαυτό τους και να αποδέχονται την κρίση του Θεού, όμως εσύ δεν είσαι; Είσαι η εξαίρεση; Είσαι άγιος; Ζεις στον δικό σου κόσμο; Δεν αναγνωρίζεις ότι η ανθρωπότητα έχει διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά, ότι όλοι έχουν διεφθαρμένη διάθεση. Αυτό σημαίνει ότι δεν κατανοείς καθόλου την αλήθεια και είσαι ο πιο επαναστατικός, αδαής και αλαζονικός όλων. Κατά την άποψή σου, υπάρχουν πολλοί καλοί άνθρωποι στον κόσμο και μόνο λίγοι κακοί —άρα γιατί ο κόσμος είναι γεμάτος σκοτάδι, γεμάτος ακαθαρσία και διαφθορά, γεμάτος συγκρούσεις; Γιατί, στον κόσμο του ανθρώπου, όλοι παίρνουν και αρπάζουν ο ένας από τον άλλο; Δεν αποτελούν εξαίρεση ούτε καν όσοι πιστεύουν στον Θεό: Παλεύουν και μαλώνουν διαρκώς μεταξύ τους. Και από πού πηγάζει αυτός ο αλληλοσπαραγμός; Από την αλαζονεία. Εν ολίγοις, δεν διαχωρίζεται από την αλαζονεία που είναι η ουσία της διαφθοράς του ανθρώπου· είναι το ξέσπασμα της αλαζονείας και της παρακοής της φύσης του ανθρώπου. Γιατί, λοιπόν, πιστεύουν οι άνθρωποι στον Θεό, κι όμως είναι ανίκανοι να κάνουν πράξη την αλήθεια; Γιατί, λοιπόν, πιστεύουν στον Θεό, κι όμως δεν μπορούν να συμβαδίσουν με τον Θεό; Κι αυτό καθορίζεται από την αλαζονική φύση των ανθρώπων. Η ανθρωπότητα διαρκώς αντιστέκεται και επαναστατεί εναντίον του Θεού, και αυτό δεν οφείλεται σε σφάλμα του Θεού, δεν οφείλεται στο γεγονός ότι ο Θεός στερείται αλήθειας, αλλά στο ότι ο άνθρωπος έχει διαφθαρεί πάρα πολύ βαθιά από τον Σατανά, και είναι υπερβολικά αλαζονικός, δεν έχει καθόλου σύνεση, δεν αποδέχεται καθόλου την αλήθεια, οπότε ο άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να συμβαδίσει με τον Θεό, και αντιτάσσεται διαρκώς στον Θεό, και απωθεί τον Θεό. Σε ποιο σημείο έχει φτάσει τώρα η σχέση μεταξύ ανθρώπου και Θεού; Ο άνθρωπος έχει γίνει εχθρός του Θεού, το αντίθετο του Θεού. Ο Θεός εκφράζει την αλήθεια για να εκθέσει και να σώσει τον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος αρνείται να την αποδεχτεί και δεν τη λαμβάνει υπόψη του. Ο άνθρωπος δεν κάνει ό,τι του ζητά ο Θεός να κάνει· από την άλλη, ο άνθρωπος κάνει ό,τι είναι απεχθές και μισητό στον Θεό. Ο Θεός είναι η αλήθεια, κι όμως ο άνθρωπος Τον απορρίπτει. Ο Θεός κρίνει και παιδεύει τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου, κι όμως ο άνθρωπος παραμένει ανίκανος να το αναγνωρίσει. Άραγε πόσο αλαζονικός είναι ο άνθρωπος; Παλιότερα, υπήρχαν κάποιοι που έλεγαν συνεχώς ότι θα κυβερνούσαν ως βασιλείς. Αυτό συνιστά χαρακτηριστική αλαζονεία, είναι η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου. Ο Θεός ενσαρκώθηκε για να σώσει τον άνθρωπο, αλλά ως αντάλλαγμα για το γεγονός ότι έλαβαν τον Θεό, οι άνθρωποι απαιτούσαν έξοδα διαβίωσης, ανταμοιβές, ευλογίες και μάλιστα καυχιόντουσαν γι’ αυτό, λέγοντας ότι ήταν οι αγαπημένοι του Θεού, έτσι ώστε οι άλλοι να τους έχουν σε υψηλή εκτίμηση. Ένας μικρός αριθμός γνώριζε σαφώς ότι Αυτός που έλαβαν ήταν ο Θεός, κι όμως απαιτούσαν χρήματα από τις εκκλησίες ως αντάλλαγμα. Αυτοί οι αλαζονικοί άνθρωποι λένε ότι δεν έχουν διεφθαρμένη διάθεση, και ότι η πίστη τους είναι ανώτερη από οποιουδήποτε άλλου, ότι είναι πιο αφοσιωμένοι στον Θεό από οποιονδήποτε άλλο, και ενεργούν καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο. Ενεργείς όντως τόσο καλά; Εάν είσαι πραγματικά καλός, γιατί τείνεις να κάνεις αλαζονικά πράγματα; Και γιατί είσαι ανίκανος να ενεργείς ανθρωπιστικά; Γιατί δεν υπάρχει τίποτα ανθρώπινο πάνω σου; Η αλαζονεία των ανθρώπων έχει φτάσει στο σημείο που θέλουν τα πάντα, αλλά δεν θέλουν τον Θεό, και θα κάνουν οτιδήποτε άθλιο και ελεεινό, αλλά δεν θα λατρεύουν και δεν θα υπακούν τον Θεό.

Ο Θεός ενσαρκώθηκε για να σώσει τον άνθρωπο, όμως, ως αντάλλαγμα για να δεχτούν τον Θεό, οι άνθρωποι ζήτησαν έξοδα διαβίωσης, ανταμοιβές, ευλογίες, και μάλιστα τριγυρνούσαν και υπερηφανεύονταν ότι δέχτηκαν τον Θεό λέγοντας ότι τους αγαπάει, για να τους έχουν οι άλλοι σε εκτίμηση. Λίγοι γνώριζαν σαφώς ότι Αυτός που δέχτηκαν ήταν ο Θεός, ωστόσο απαίτησαν χρήματα από τις εκκλησίες ως αντάλλαγμα. Οι αλαζόνες του είδους αυτού λένε ότι δεν έχουν διεφθαρμένη διάθεση και ότι η πίστη τους είναι ανώτερη από οποιουδήποτε άλλου, ότι είναι πιο αφοσιωμένοι στον Θεό από οποιονδήποτε άλλον και ενεργούν καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον. Ορισμένοι καυχιούνται λέγοντας: «Πιστεύω στον Θεό εδώ και είκοσι χρόνια. Τον πρώτο καιρό που προσηλυτίστηκα, δεν υπήρχε εκκλησία —εγώ διέδιδα το ευαγγέλιο όπου πήγαινα!» Γιατί καυχιέσαι; Δεν έχεις τίποτα για το οποίο αξίζει να καυχιέσαι. Με βάση την τωρινή συμπεριφορά σου, θα έπρεπε να χαστουκίζεις τον εαυτό σου, να τον καταριέσαι, να τον σιχαίνεσαι και να τον μισείς. Γιατί λοιπόν καυχιέσαι; Έχεις πολύ σοβαρό πρόβλημα με την αλαζονική σου διάθεση —έχεις ήδη φτάσει στο ζενίθ, στα άκρα! Είτε οι άνθρωποι λένε πολλά είτε λίγα, ο τόνος, οι προθέσεις και τα λόγια τους, όλα έχουν μια αλαζονική χροιά και ουσία. Θα παραθέσω ένα απλό παράδειγμα. Ας πούμε ότι η εκκλησία έχει κάποιον που μόλις άρχισε να πιστεύει, που είναι αρκετά αξιόπιστος, που επιδιώκει ειλικρινά. Μερικοί μπορεί να τον περιφρονούν, λέγοντάς του αγέρωχα: «Πόσα χρόνια είσαι πιστός; Από πού είσαι; Μήπως έχεις κάποιες αντιλήψεις; Ποιες αλήθειες δεν σου είναι ακόμη σαφείς; Είσαι εφοδιασμένος με αυτές τις βασικές αλήθειες; Αφού γίνει αυτό, θα πρέπει να πας να διαδώσεις το ευαγγέλιο!» Τι προσόντα έχεις για να κάνεις μια τέτοια διάλεξη σε κάποιον; Άνθρωπος είσαι κι εσύ, απλώς αποδέχτηκες λίγο νωρίτερα. Ωστόσο, δεν έχεις αποτινάξει ακόμη την αλαζονεία στην ουσία της διεφθαρμένης σου διάθεσης. Τι προσόντα έχεις για να κάνεις διαλέξεις σε άλλους; Φυσικά, μπορείς να συναναστρέφεσαι μαζί τους, όμως η οπτική και οι προθέσεις σου είναι εσφαλμένες, η στάση σου είναι λανθασμένη και ο χαρακτήρας σου απεχθής! Κάποιοι άνθρωποι αναγκάζουν τον Άνωθεν να τους προσεγγίσει για να κατανοήσει την κατάσταση ως προς το έργο του ευαγγελίου, ρωτώντας τους εάν υπάρχουν δυσκολίες στη διάδοση του ευαγγελίου ή ποια προβλήματα πρέπει να επιλυθούν στο έργο του ευαγγελίου. Εκείνοι λένε: «Η δουλειά είναι όπως συνήθως, δεν υπάρχουν προβλήματα» και υιοθετούν μια στάση σκόπιμης περιφρόνησης. Σπάνια αναφέρουν ποια προβλήματα υπάρχουν στο έργο του ευαγγελίου ή πώς επιλύονται, πολύ λιγότερο ποιες δυσκολίες υπάρχουν που πρέπει να επιλυθούν από τον Άνωθεν. Τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; Είναι εκδήλωση υπεύθυνης εκτέλεσης του καθήκοντος; Είναι εκδήλωση πίστης στον Θεό; Λένε ξανά και ξανά ότι υποτάσσονται στον Θεό και Τον ακολουθούν, λένε ότι έχουν δει τον αληθινό Θεό, ότι είναι αληθινά υποτακτικοί, ότι είναι πραγματικά πρόθυμοι να δαπανήσουν για τον Θεό, να πληρώσουν το τίμημα, όμως, τελικά, μπορούν να εκδηλώσουν μια τέτοια διάθεση και να πουν τέτοια λόγια —ποια ουσία πιστεύετε ότι έχει πραγματικά αυτό το είδος ανθρώπου; Ποια μπορεί να είναι η έκβαση ενός τέτοιου ατόμου; Τι αξίζει; Εάν δεν έλεγα αυτά τα λόγια, εάν δεν έδειχνα κανένα ενδιαφέρον για ζητήματα όπως αυτό, τότε σε ποιο σημείο θα λέγατε ότι θα μπορούσαν να φτάσουν οι άνθρωποι αυτοί; Οι συνέπειες είναι πολύ τρομακτικές. Όταν μιλάω και συνομιλώ με κάποιους σε κανονικό τόνο, γίνονται αλαζονικοί, νομίζοντας ότι είμαι ένα συνηθισμένο άτομο. Παρασύρονται και αρχίζουν να μιλούν ανεξέλεγκτα, θέλοντας να χωθούν παντού και να αξιολογήσουν τα πάντα, θέλοντας διαρκώς να επιδεικνύονται. Όταν βλέπω ότι είναι τέτοιου είδους άνθρωποι, δεν τους δίνω σημασία. Για να μιλήσω ειλικρινά μαζί σας, βλέπω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι αρκετά αηδιαστικοί. Αμέσως αφού τους συναντήσω, δεν προφταίνω να πω τρεις κουβέντες και αρχίζουν να γνέφουν καταφατικά και να γελούν. Λιγότερο από μια εβδομάδα μετά τη συνάντηση μαζί τους, τολμούν ήδη να κάνουν διάλεξη στον Θεό. Αφού γνωρίζω ένα τέτοιο άτομο για λίγο καιρό, το αντιπαθώ, δεν του δίνω σημασία και αργότερα ακούω ότι έχει κάνει κάτι κακό, ότι είναι πονηρός. Βάλτε τον εαυτό σας στη θέση κάποιου άλλου και σκεφτείτε μια στιγμή: εάν σας τύχαινε αυτό το είδος κατάστασης ενώ ανατρέφατε τα παιδιά σας, πώς θα αισθανόσασταν; Οι άνθρωποι μεγαλώνουν τα παιδιά έτσι ώστε να τους φροντίζουν στα γεράματά τους και να τους θάψουν ευπρεπώς. Εάν τα παιδιά τους δεν τους προσέχουν όταν γεράσουν, εάν μεγαλοπιάνονται και τους κάνουν διαλέξεις, ή αφήνουν να τους κακομεταχειρίζονται και να τους εκμεταλλεύονται, χωρίς να τους δείχνουν στο παραμικρό τη στοργή που θα έπρεπε να δείχνει ένα παιδί στους γονείς τους, τότε πώς θα νιώσουν; Δεν θα νιώσουν και οργή και θλίψη; Είστε νέοι αυτήν τη στιγμή, με επιφανειακή εμπειρία και δεν μπορείτε ακόμη να το εκτιμήσετε αυτό. Έχω πάει σε πολλά μέρη και γνώρισα πολλούς ανθρώπους. Από τους ανθρώπους αυτούς, κανένας από όσους μπόρεσα να καθίσω ως ίσος και να συναναστραφώ και να πιάσω κουβέντα για τη ζωή, δεν είπε: «Ο Θεός είναι καλός μαζί μου. Πρέπει να έχω λίγη συνείδηση και λογική, δεν θα κάνω τίποτα που να παραβιάζει τη συνείδησή μου». Οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν ούτε κάτι μικρό με συνείδηση ή ανθρώπινη φύση. Δεν μπορούν καν να μιλήσουν από τη δική τους θέση ή να τηρούν το καθήκον τους, για να μην πω να κάνουν πράξη την αλήθεια, που ούτε αυτό μπορούν να το κάνουν. Εάν γίνουν πολύ αλαζόνες, θα είναι πιο αυστηροί και από τον αρχάγγελο, πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα.

Κάποιοι άνθρωποι έχουν κάπως καλύτερο επίπεδο, μπορούν να κάνουν λίγο έργο και επιλέγονται να γίνουν επικεφαλής της εκκλησίας. Αφού γίνουν επικεφαλής, δεν έχουν κάνει καλά-καλά λίγο έργο και αρχίζουν να γίνονται αλαζόνες. Οι άλλοι δεν τολμούν να τους αντιμετωπίσουν ή να επισημάνουν τα λάθη τους: εάν τους μιλήσεις έντονα ή λίγο αυστηρά, θυμώνουν και λένε: «Δεν θα το κάνω. Ας το κάνει όποιος θέλεις εσύ. Να δούμε αν μπορεί να το κάνει κάποιος καλύτερα από εμένα. Ας τον αποκαλύψει το Άγιο Πνεύμα!» Πόσο αλαζονικά είναι αυτά τα λόγια! Πόσο ανυπότακτοι είναι οι άνθρωποι; Δεν έχουν καθόλου συναισθήματα για τα όσα λένε ή για τα όσα πράττουν —δεν γνωρίζουν απολύτως τίποτα. Όσο ανατέμνω τα αλαζονικά τους λόγια, τις αλαζονικές τους πράξεις, τα κίνητρα που έχουν στην καρδιά τους και την ασχήμια που αποκαλύπτουν λίγο-λίγο, οι άνθρωποι σιγά-σιγά κατανοούν τον εαυτό τους. Τόσο νωθροί είναι οι άνθρωποι. Χωρίς την εν λόγω ανάλυση και διευκρίνιση, θα μπορούσαν οι άνθρωποι να γνωρίσουν τον εαυτό τους; Θα μπορούσαν να κάνουν οτιδήποτε φιλάνθρωπο; Θα έχουν απλώς λίγο καλύτερη συμπεριφορά αν τους χτυπάω συνέχεια με ένα ραβδί, τόσο άχρηστοι είναι οι άνθρωποι! Οι άνθρωποι βρίσκονται ήδη σε αυτό το επίπεδο αλαζονείας και η πειθαρχία είναι εντελώς άχρηστη. Ορισμένοι λένε: «Αφού διάβασα πολλά από τα λόγια του Θεού, αισθάνομαι ότι είναι η αλήθεια, ότι τα λόγια που αποκάλυψε σχετικά με τους ανθρώπους είναι σωστά, όμως πιστεύω στον Θεό επί χρόνια, οπότε γιατί δεν με έχει πειθαρχήσει;» Τι πιστεύετε εσείς: όταν ο αρχάγγελος πρόδωσε τον Θεό, εάν ο Θεός τον είχε πειθαρχήσει και τον είχε τιμωρήσει αμέσως, θα ήταν σε θέση να προδώσει; Θα μπορούσε να είχε διορθωθεί η προδοτική του φύση; Θα μπορούσε να είχε αρθεί η αλαζονική του διάθεση; Δεν θα μπορούσε! Άρα, οι άνθρωποι σήμερα είναι αλαζόνες σε σημείο ώστε να είναι δέκα ή είκοσι φορές πιο αλαζονικοί από τον αρχάγγελο. Η πειθαρχία από μόνη της δεν είναι αρκετή, πρέπει να αποδεχτούν την κρίση και την παίδευση, πρέπει να αποδεχτούν και να επιδιώξουν την αλήθεια —μόνον τότε μπορεί ο Θεός να εργαστεί επάνω τους, μόνον τότε μπορεί να προσπαθήσει και να τους εξευγενίσει. Εάν δεν μπορείς να αποδεχτείς την αλήθεια, τότε δεν έχει σημασία πόσα χρόνια πιστεύεις, γιατί ο Θεός δεν θα εργαστεί επάνω σου. Εάν δεν έχεις ούτε συνείδηση ούτε λογική, τότε είσαι ένα από τα κτήνη. Εκείνος δεν έχει τίποτα να σου πει, δεν είσαι πειθαρχημένος ό, τι κι αν κάνεις και, αν ενοχλείς την εκκλησία, θα αποπεμφθείς. Αφού ειπώθηκε ένα τόσο μεγάλο μέρος της αλήθειας, ας δούμε αν οι άνθρωποι την επιδιώκουν ή όχι. Αν πεις: «Είμαι εντελώς απρόθυμος να την επιδιώξω, θέλω να βυθιστώ στον εκφυλισμό. Είμαι πρόθυμος να εκφυλιστώ», τότε περιμένεις να τιμωρηθείς. Δεν πειθαρχώ κανέναν αυτήν τη στιγμή, απλώς τους μιλάω, αποκαλύπτοντας και κρίνοντας τη διαφθορά τους. Εάν τη λάβεις σοβαρά υπόψη σου, τότε επιδιώκεις ακολουθώντας μια ανοδική πορεία. Εάν δεν τη λάβεις σοβαρά υπόψη σου, τότε περιμένεις μια μεταγενέστερη τιμωρία. Αυτήν τη στιγμή, εκτός από την παροχή της αλήθειας, υπάρχει και η αποκάλυψη, η κρίση και η παίδευση, και μετά υπάρχει η τιμωρία και η ποινή. Φυσικά, η ποινή και η τιμωρία θα έλθουν αργά ή γρήγορα. Ποιος ξέρει ποια μέρα μπορεί να παραβιάσεις κάποιο διοικητικό διάταγμα, και τότε θα είσαι νεκρός. Παρά ταύτα, Εγώ προτρέπω τον καθένα από εσάς, μην περιμένετε να έλθει η τιμωρία για να αφυπνιστείτε και να επιδιώξετε. Εκείνη τη στιγμή, θα είναι πολύ αργά να το μετανιώσεις, θα είσαι καταδικασμένος. Δεν θα υπάρξουν άλλες ευκαιρίες για μετάνοια. Εκείνη τη στιγμή, θα είναι πολύ αργά να επιδιώξετε, αλλά και ανώφελο. Καλύτερα να εκμεταλλευτείτε το παρόν για να αφυπνιστείτε νωρίς, να κάνετε κάποιες πράξεις που δείχνουν ανθρωπιά, κάποιες ευσυνείδητες πράξεις. Μην προσκολλάστε επίμονα στη λάθος πορεία.

Μερικοί άνθρωποι διαφημίζουν την καλή ανθρώπινη φύση τους, εάν όμως έχεις πραγματικά ανθρώπινη φύση, τότε γιατί να κάνεις αλαζονικά πράγματα; Γιατί δεν μπορείς να κάνεις τίποτα φιλάνθρωπο; Γιατί δεν έχεις την παραμικρή συνείδηση ή λογική; Οι άνθρωποι είναι τόσο αλαζόνες που θέλουν τα πάντα εκτός από τον Θεό. Λατρεύουν κάθε αστέρι, διάβολο και Σατανά, αλλά τον Θεό ούτε Τον λατρεύουν ούτε υποτάσσονται σε Εκείνον και είναι ικανοί να κάνουν καθετί κακό. Έχω πάει σε πολλά μέρη. Κάποιοι που Με δέχτηκαν, χρέωσαν τεράστια ποσά για φαγητό και διαμονή και, επιπλέον, τα φαγητά και τα καθημερινά είδη πληρώνονται από την εκκλησία. Και σας ρωτάω Εγώ, πώς γίνεται οι άνθρωποι αυτοί να μην έχουν καθόλου συνείδηση; Δεν δικαιούμαι να φάω ένα γεύμα που έχουν ετοιμάσει αυτοί; Είπαν στην αρχή ότι ήταν πρόθυμοι να Με δεχτούν, όταν όμως φτάνω, συμπεριφέρονται έτσι, επαίσχυντα. Είναι ακόμη άνθρωποι; Έχουν ακόμα ανθρώπινη φύση; Μην είσαι επιπόλαιος —δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, δεν έχεις ανθρώπινη φύση, είσαι ένα κτήνος. Η φύση και η αλαζονεία σου σε καταδικάζουν. Οι άνθρωποι έχουν πολύ λίγη πίστη. Είναι τόσο αλαζόνες και ανυπότακτοι που δεν τους μένει χώρος για τον Θεό! Αξίζει να λέγεται άνθρωπος κάποιος που είναι διεφθαρμένος σε τέτοιο βαθμό; Αυτό είναι το ίδιο το πρότυπο ενός διαβόλου, του Σατανά. Οι άνθρωποι σκέφτονται: «Ακόμη κι αν Εσύ κατέχεις την αλήθεια, και πάλι δεν είσαι παρά απλώς ένα άτομο, οπότε τι μπορείς να κάνεις; Σε τι μπορείς να με βοηθήσεις; Τι μπορείς να μου κάνεις; Πού μπορείς να με πας; Σε περιφρονώ. Δεν με νοιάζει αν είσαι Θεός ή όχι». Δεν τους ενδιαφέρει αυτό. Τολμώ να πω ότι αν ο επικεφαλής της εταιρίας σας ερχόταν στο σπίτι σου, δεν θα τον άφηνες να φύγει με τίποτα, θα έπρεπε να τον αναγκάσεις να μείνει σπίτι σου για δύο ημέρες και θα του φερόσουν καλά. Επομένως, οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να μιλούν διαρκώς αλαζονικά, δεν θα πρέπει να λένε ότι θέλουν τον Θεό περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, ότι είναι καλύτεροι στο να κάνουν πράξη την αλήθεια από οποιονδήποτε άλλον, ότι είναι καλύτεροι στο να δαπανούν εαυτόν από οποιονδήποτε άλλον, ότι έχουν πληρώσει μεγαλύτερο τίμημα από οποιονδήποτε άλλον και ότι είναι πιο πιστοί από οποιονδήποτε άλλον. Μην καυχιέσαι —δεν έχεις τα προσόντα να το κάνεις, ούτε έχεις πληρώσει αυτό το τίμημα, ούτε έχεις κάνει μεγάλο όγκο πραγματικού έργου. Αν και έχεις εργαστεί λίγο, αυτό δεν ισοδυναμεί με το να έχεις δαπανήσει ειλικρινά εαυτόν για τον Θεό, πόσο μάλλον ισοδυναμεί με πλήρη πίστη στον Θεό και με υποταγή μέχρι και τον θάνατο. Μπορεί να επιμείνεις για τρία με πέντε χρόνια, όσο περνά όμως ο καιρός, δεν θα μπορείς να επιμείνεις περισσότερο, οπότε θα είσαι επιπόλαιος και θα παραπονιέσαι. Μη νομίζεις ότι είσαι ανώτερος από τους άλλους ανθρώπους. Σε σύγκριση με τους άλλους, δεν είσαι σε υψηλό επίπεδο, είσαι πολύ κατώτερος από αυτούς και, πολύ περισσότερο, δεν μπορείς να συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους αγίους ανά τους αιώνες. Έχεις όντως τα προσόντα να καυχιέσαι για το οτιδήποτε; Όλοι λέτε: «Εάν ερχόμουν σε επαφή με τον Θεό αργότερα, εγγυώμαι ότι δεν θα Τον εξαπατούσα». Η εγγύησή σου πρέπει να δοκιμαστεί για κάποιο χρονικό διάστημα. Δεν είμαι πρόθυμος να επικοινωνήσω με άλλους ανθρώπους. Το να επικοινωνώ μαζί τους και να βλέπω τη συμπεριφορά τους αρκεί για να θυμώσω! Κάποιοι ανάμεσά σας μπορεί να γνωρίζουν πόσο θυμωμένος είμαι εξαιτίας αυτού του ζητήματος. Θυμώνω ιδιαίτερα όταν βλέπω εκείνους που δεν επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια, που θέλουν διαρκώς να ασκούν εξουσία για να ελέγχουν τους άλλους. Τους μισώ. Όσοι δεν επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια είναι όλοι αρκετά κακοί, δεν έχουν ανθρώπινη φύση. Δεν θα επικοινωνήσω επ’ ουδενί με τέτοιου είδους ανθρώπους. Όταν οι άνθρωποι αυτοί βλέπουν ότι δεν τους δίνω σημασία, μπορεί να παραπονεθούν. Είναι εντελώς παράλογοι! Αυτήν τη στιγμή, η πλειονότητα των ανθρώπων δεν ξέρει πώς να επιδιώξει την αλήθεια —το ανάστημά τους είναι πολύ μικρό και η λίγη ανθρώπινη φύση και λογική που διαθέτουν είναι ανεπαρκέστατες, επομένως δεν έχω τρόπο να ασχοληθώ μαζί τους. Εάν ασχοληθείς με ένα τέτοιο άτομο για δύο ημέρες, θα σε περιφρονήσει, θα γίνει αλαζόνας —τρομερά αλαζόνας— και δεν θα σε ακούει, ό, τι κι αν λες.

Κάποτε περνούσα από τις εκκλησίες, βλέποντας κάθε είδους οικογένειες υποδοχής και κάθε είδους πιστούς του Θεού. Γιατί δεν είμαι πλέον διατεθειμένος να έλθω σε επαφή με πάρα πολλούς ανθρώπους; Οι άνθρωποι είναι πολύ κακοί, οι περισσότεροι δεν έχουν ούτε συνείδηση ούτε λογική, δεν έχουν χώρο για τον Θεό και διαρκώς σκευωρούν γύρω Του, γι’ αυτό επιλέγω να μένω μακριά τους και να κάνω απλώς το έργο που πρέπει. Κάποιοι λένε: «Δεν ζει ο Θεός ανάμεσα στους ανθρώπους;» Ζω ανάμεσα στους ανθρώπους, σίγουρα, δεν μπορώ όμως να διαμένω ανάμεσα στους κακούς, είναι πολύ επικίνδυνο. Θα ήταν εντάξει εάν είχα πνευματικό σώμα, θα μπορούσα να κάνω το οτιδήποτε μεταξύ των ανθρώπων —ένα πνευματικό σώμα σαν τον Ιησού θα ήταν εντάξει, θα μπορούσε να ενεργεί όπως ήθελε και οι άνθρωποι δεν θα τολμούσαν να Τον διώκουν —Εγώ όμως τώρα έχω ένα κανονικό σώμα από σάρκα, ένα απολύτως κανονικό σώμα από σάρκα, χωρίς τίποτα υπερφυσικό, οπότε οι άνθρωποι δεν μπορούν να το αποδεχτούν αυτό, έχουν διαρκώς αντιλήψεις και θέλουν να εξετάζουν τον Θεό. Εάν ένα τέτοιο άτομο, με αυτήν τη διάθεση, πειθαρχούνταν και τιμωρούνταν λιγάκι, αν είχε πονοκέφαλο επί ένα μήνα, πιστεύετε ότι θα ήταν χρήσιμο αυτό; Άχρηστο θα ήταν. Θα ξεσηκωνόταν ξανά μετά από αυτόν τον πονοκέφαλο του ενός μήνα και θα ξεσπούσε τον θυμό του. Πιστεύετε ότι η πειθαρχία από μόνη της μπορεί να επιφέρει αλλαγή; Δεν μπορεί. Άρα, έχω έλθει σε επαφή με πολλούς ανθρώπους στο παρελθόν, όμως ελάχιστοι από αυτούς αγαπούν την αλήθεια. Μπορώ μόνο να σας πω ότι οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να πιστεύουν στον Θεό για να λάβουν κάτι από Εκείνον. Θα πρέπει απλώς να νοιάζεσαι να κάνεις το καθήκον σου καλά και να χρησιμοποιείς όλη σου την ενέργεια. Εάν το επίπεδό σου είναι πολύ χαμηλό, ακατάλληλο για χρήση, τότε θα πρέπει να σπεύσεις να παραιτηθείς. Θα πρέπει να είσαι υπάκουος και να συμπεριφέρεσαι καλά, να κάνεις ό, τι πρέπει, να μην κάνεις ό, τι δεν πρέπει, και να είσαι λογικός. Είσαι άνθρωπος. Εάν ο Θεός δεν σου έδινε πνοή, ζωή και ενέργεια, δεν θα μπορούσες να κάνεις τίποτα. Οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να ζητούν τίποτα, ούτε να συγκρίνουν το προσόντα. Είναι άχρηστο για σένα το να έχεις προσόντα. Εάν κάποια εκκλησία σε κάνει επικεφαλής της, τότε αυτή είναι δική σου ευθύνη, και αν γίνει επικεφαλής κάποιος άλλος, τότε αυτή είναι δική του ευθύνη. Φυσικά, όσον αφορά το έργο, θα πρέπει να συναναστρέφεσαι, δεν θα πρέπει όμως να συγκρίνεις προσόντα, σκεπτόμενος ως εξής: «Έχω από καιρό προσόντα σε εκείνη την εκκλησία, θα πρέπει να με σέβονται. Είμαι ο πρεσβύτερος, εσύ είσαι δεύτερος». Μην πεις κάτι τέτοιο, είναι εντελώς παράλογο. Κάποιοι λένε επίσης: «Έχω αφήσει στην άκρη τη δουλειά μου προκειμένου να δαπανήσω εαυτόν για τον Θεό, έχω παραμερίσει την οικογένειά μου, και τι κέρδισα; Τίποτα δεν κέρδισα, και ο Θεός εξακολουθεί να κάνει διαλέξεις στους ανθρώπους». Πώς σας φαίνονται αυτά τα λόγια; Οι άνθρωποι θα πρέπει να στέκονται στη σωστή θέση και να είναι καταρχάς ξεκάθαροι ως προς το γεγονός ότι είναι άνθρωποι, ότι εξακολουθούν να είναι η διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Εάν γίνεις επικεφαλής, τότε να είσαι επικεφαλής. Εάν δεν γίνεις επικεφαλής, τότε να είσαι ένας συνηθισμένος ακόλουθος. Εάν σου δοθεί δουλειά να κάνεις, τότε έχεις την ευκαιρία να κάνεις κάτι. Αν δεν σου δοθεί δουλειά να κάνεις, τότε δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Μην καυχιέσαι —η καυχησιολογία είναι κακό σημάδι που αποδεικνύει ότι βαδίζεις προς τα άκρα, προς τον θάνατο. Μην καυχιέσαι λέγοντας: «Κάπου έχω κερδίσει μια ομάδα ανθρώπων, είναι οι καρποί μου. Εάν δεν είχα πάει εγώ, κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να το κάνει. Όταν πήγα, το Άγιο Πνεύμα έκανε σπουδαία δουλειά!» Μην καυχιέσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο. Αντίθετα, θα πρέπει να λες: «Το ότι κερδήθηκαν αυτοί οι άνθρωποι οφείλεται στο έργο του Αγίου Πνεύματος· ένα άτομο μπορεί να κάνει λίγη μόνο δουλειά. Εάν ολοκληρώσουμε τη διάδοση του ευαγγελίου και ο Θεός μάς στείλει πίσω στο σπίτι, τότε θα πάμε σπίτι μας». Μην πεις: «Τι έκανα λάθος; Τι Σε έκανε να με στείλεις σπίτι; Εάν δεν μπορείς να πεις τον λόγο, τότε δεν γυρίζω σπίτι!» Μην έχεις αυτήν την απαίτηση. Εάν έχεις αυτήν την απαίτηση, αυτό αποδεικνύει ότι η διάθεσή σου είναι ιδιαίτερα αλαζονική. Δεν μπορεί να σε στείλει σπίτι εάν δεν έχεις κάνει κάποιο λάθος; Δεν μπορεί να σε στείλει σπίτι εάν ενεργείς σωστά; Ακόμη κι αν ενεργείς σωστά και τα πας καλά, εάν σε στείλουν σπίτι σου, πρέπει να γυρίσεις σπίτι σου. Εάν σε αντιμετωπίσουν, θα πρέπει να το αποδεχτείς και να υποταχθείς. Αυτό είναι υποχρέωση, είναι ευθύνη και δεν θα πρέπει να υπερασπιστείς τον εαυτό σου. Ο Ιώβ πίστευε στον Θεό και εστίαζε μόνο στο να Τον σέβεται και να αποφεύγει το κακό. Ο Ιώβ δεν ζήτησε τίποτα, και ο Ιεχωβά τον ευλόγησε. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Αυτό συνέβη επειδή ο Ιώβ ήταν καλός με τον Θεό, οπότε ήταν φυσικό ο Θεός να τον ευλογήσει, ως αντάλλαγμα για την πίστη και το δίκαιο έργο του Ιώβ». Αυτό είναι λάθος, δεν ήταν αντάλλαγμα, ήταν ότι ο Ιεχωβά ήθελε να τον ευλογήσει. Γιατί δεν παραπονέθηκε όταν ο Ιεχωβά τού πήρε τα πάντα; Γιατί δεν είπε: «Εγώ ενεργώ δίκαια, είμαι ικανότατος, άρα δεν θα έπρεπε να μου φέρεσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο»; Δεν είναι ζήτημα του τι πρέπει και τι δεν πρέπει! Όσον αφορά την πίστη στον Θεό, εάν οι άνθρωποι είχαν διαρκώς τη δική τους επιλογή και μιλούσαν συνεχώς για τις ανθρώπινες αντιλήψεις και τα δόγματα, αυτό δεν θα ήταν σωστό. Είναι η αλαζονεία του ανθρώπου αυτό, η ανυπακοή του. Επιλογή του ανθρώπου είναι η νοθεία του ανθρώπου.

Το αντιλαμβάνεστε όταν αποκαλύπτετε τις αλαζονικές σας διαθέσεις; Κάποιοι το αγνοούν και λένε: «Δεν είμαι αλαζόνας, δεν έχω πει ποτέ κάτι αλαζονικό στο παρελθόν». Στην πραγματικότητα, ακόμη κι αν το αγνοείς, εξακολουθείς να έχεις αλαζονική διάθεση, απλά δεν έχει εκδηλωθεί. Το γεγονός ότι δεν την έχεις αποκαλύψει εξωτερικά δεν αποδεικνύει ότι δεν έχεις αλαζονική διάθεση. Είναι πιθανό η καρδιά σου να είναι πιο αλαζονική από οποιουδήποτε άλλου, απλώς ξέρεις να προσποιείσαι κι έτσι δεν εκδηλώνεται, όμως οι άνθρωποι με διάκριση μπορούν να τη δουν. Άρα, κάθε άνθρωπος έχει αλαζονική διάθεση, αυτή είναι η κοινή φύση της ανθρωπότητας. Οι άνθρωποι με αλαζονική φύση είναι ικανοί να παρακούσουν τον Θεό, να Του αντισταθούν, να διαπράξουν ενέργειες που Τον κατακρίνουν και Τον προδίδουν, και να κάνουν πράγματα κατά τα οποία εξυψώνουν τον εαυτό τους και τα οποία γίνονται σε προσπάθεια εγκαθίδρυσης των δικών τους ανεξάρτητων βασιλείων. Ας πούμε ότι υπήρχαν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι σε μια χώρα που αποδέχονταν το έργο του Θεού και ο οίκος του Θεού έστελνε εσένα εκεί για να ηγηθείς και να ποιμάνεις τους εκλεκτούς του Θεού. Και ας πούμε ότι ο οίκος του Θεού σού παρέδιδε την εξουσία και σου επέτρεπε να εργάζεσαι μόνος σου, χωρίς επίβλεψη από Εμένα ή οποιονδήποτε άλλον. Μετά από κάποιους μήνες, θα είχες γίνει σαν κυρίαρχος ηγεμόνας, όλη η εξουσία θα ήταν στα χέρια σου, θα έκανες κουμάντο, όλοι οι εκλεκτοί θα σε σέβονταν, θα σε προσκυνούσαν, θα σε υπάκουαν σαν να ήσουν Θεός, πλέκοντάς σου το εγκώμιο με κάθε λέξη, λέγοντας ότι τα κηρύγματά σου είναι καίρια, και ισχυριζόμενοι επίμονα ότι οι ομιλίες σου είναι αυτό που χρειάζονταν, ότι θα μπορούσες να τους φροντίσεις και να τους καθοδηγήσεις, και η καρδιά τους δεν θα είχε θέση για τον Θεό. Δεν θα ήταν προβληματικό αυτό το είδος έργου; Πώς θα το είχες κάνει; Το γεγονός ότι οι άνθρωποι αυτοί θα ήταν ικανοί για μια τέτοια αντίδραση θα αποδείκνυε ότι το έργο που έκανες δεν αφορούσε καθόλου την κατάθεση μαρτυρίας για τον Θεό· αντίθετα, ήταν κατάθεση μαρτυρίας μόνο για τον εαυτό σου και, επίσης, επίδειξη του εαυτού σου. Πώς θα μπορούσες να επιτύχεις μια τέτοια συνέπεια; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Αυτό σχετικά με το οποίο συναναστρέφομαι είναι η αλήθεια· σίγουρα δεν έχω μαρτυρήσει ποτέ περί του εαυτού μου!» Αυτή η στάση σου —αυτός ο τρόπος— είναι στάση προσπάθειας να συναναστραφείς με τους ανθρώπους από τη θέση του Θεού και δεν είναι στάση λήψης της θέσης ενός διεφθαρμένου ανθρώπου. Ό,τι λες αποτελεί στομφώδη λόγια και προβολή απαιτήσεων από τους άλλους· δεν έχει να κάνει καθόλου με τον εαυτό σου. Επομένως, η συνέπεια που θα πετύχαινες είναι να κάνεις τους ανθρώπους να σε λατρέψουν και να σε ζηλέψουν, μέχρι που στο τέλος όλοι θα υποτάσσονταν σε σένα, θα μαρτυρούσαν σ’ εσένα, θα σε εξύψωναν και θα σε κολάκευαν απεριόριστα. Όταν συμβεί αυτό, θα τελειώσεις· θα έχεις αποτύχει! Αυτό δεν είναι το μονοπάτι πάνω στο οποίο βρίσκεστε όλοι σας τώρα; Αν σου ζητηθεί να καθοδηγήσεις μερικές χιλιάδες ή μερικές δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων, θα αισθανόσουν εκστασιασμένος. Τότε θα ανέπτυσσες αλαζονεία και θα ξεκινούσες να προσπαθείς να καταλάβεις τη θέση, την ομιλία και τις χειρονομίες του Θεού, και δεν θα ήξερες τι να φορέσεις, τι να φας ή πώς να περπατήσεις. Θα απολάμβανες τις ανέσεις της ζωής και θα πετούσες στα ουράνια, χωρίς να καταδέχεσαι να συναντηθείς με τους συνηθισμένους αδελφούς και αδελφές. Θα εκφυλιζόσουν εντελώς, θα αποκαλυπτόσουν και θα αποκλειόσουν, θα πατασσόσουν όπως ο αρχάγγελος. Όλοι σας είστε ικανοί γι’ αυτό, έτσι δεν είναι; Άρα, τι θα πρέπει να κάνετε; Αν, κάποια μέρα, κανονιζόταν να είστε υπεύθυνοι για το έργο του ευαγγελίου σε κάθε χώρα, και ήσασταν ικανοί να βαδίζετε το μονοπάτι ενός αντίχριστου, τότε πώς θα μπορούσε να επεκταθεί το έργο; Δεν θα ήταν ενοχλητικό αυτό; Ποιος θα τολμούσε, τότε, να σας αφήσει να βγείτε εκεί έξω; Αφού σε έστελναν εκεί, δεν θα ξαναγυρνούσες ποτέ· δεν θα έδινες καθόλου προσοχή σε οτιδήποτε έλεγε ο Θεός, και θα συνέχιζες απλώς να επιδεικνύεσαι και να καταθέτεις μαρτυρία για τον εαυτό σου, λες και εσύ έφερνες τη σωτηρία ενός ανθρώπους, εσύ έκανες το έργο του Θεού, και θα έκανες ενός ανθρώπους να αισθανθούν λες και ο Θεός είχε εμφανιστεί και εργαζόταν —και καθώς οι άνθρωποι σε λάτρευαν, εσύ θα ήσουν πανευτυχής και θα δεχόσουν ακόμα και να σε μεταχειρίζονται σαν τον Θεό. Μόλις έφτανες σε αυτό το στάδιο, θα ήσουν χαμένος· θα ήσουν για πέταμα. Χωρίς να το συνειδητοποιήσεις, αυτού του είδους η αλαζονική φύση θα κατέληγε να είναι η καταστροφή σου. Αυτό είναι ένα παράδειγμα ενός ατόμου που βαδίζει στο μονοπάτι των αντίχριστων. Όσοι έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο έχουν χάσει κάθε επίγνωση, η συνείδηση και η σύνεσή τους έχουν πάψει να επιτελούν οποιαδήποτε λειτουργία και δεν γνωρίζουν καν πώς να προσεύχονται ή να αναζητούν. Μην περιμένετε μέχρι τότε για να σκεφτείτε: «Πρέπει να προσέχω πολύ τις κινήσεις μου, πρέπει να προσεύχομαι ειλικρινά!» Μέχρι τότε θα είναι πολύ αργά. Πρέπει να ενημερωθείς για αυτό το θέμα εκ των προτέρων, πρέπει να αναζητήσεις ως εξής: «Πώς θα πρέπει να ενεργώ ώστε να καταθέτω μαρτυρία για τον Θεό, να κάνω καλά τη δουλειά μου, χωρίς να καταθέτω μαρτυρία για τον εαυτό μου; Ποιες μεθόδους πρέπει να χρησιμοποιώ για να συναναστρέφομαι με τους άλλους, για να τους καθοδηγώ;» Έτσι πρέπει να προετοιμάζεσαι. Εάν κάποια μέρα όντως κανονιστεί να βγείτε έξω και να εργαστείτε, και εσείς εξακολουθείτε να είστε ικανοί να εξυψώνετε και να καταθέτετε μαρτυρία για τον εαυτό σας, κάτι το οποίο οδηγεί στην καταστροφή πολλούς από τους ανθρώπους που κρατάς στα χέρια σου, θα έχεις πρόβλημα και αργότερα θα υποστείς την τιμωρία του Θεού! Δεν οφείλω να τα θίξω αυτά τα θέματα; Προτού μιλήσω, ήσασταν ικανοί να το κάνετε. Εάν εξακολουθείτε να είστε σε θέση να το κάνετε και αφού το είπα, δεν έχετε πρόβλημα; Όλοι πρέπει να σκεφτείτε πώς να κάνετε τη δουλειά σας, πώς να συμπεριφέρεστε καταλληλότερα. Όλα όσα λέτε και κάνετε, κάθε πράξη και κίνηση, κάθε λέξη και ενέργεια, αλλά και κάθε πρόθεση της καρδιάς σας, όλα αυτά πρέπει να πληρούν τα πρότυπα. Κανένα δεν μπορεί να μένει έξω, ούτε μπορείτε να εκμεταλλεύεστε τυχόν παραθυράκια. Αν και η αλαζονεία είναι η φύση του ανθρώπου και δεν είναι εύκολο να αλλάξει, οι άνθρωποι πρέπει και πάλι να γνωρίζουν για τις αλαζονικές τους διαθέσεις και να κατέχουν τις αρχές της άσκησης. Πρέπει να κατανοήσεις το εξής: «Αν μου έδιναν όντως μερικές εκκλησίες, πώς θα έπρεπε να ενεργώ για να μην πάρω τη θέση του Θεού; Πώς θα έπρεπε να ενεργώ για να μην είμαι αλαζόνας; Πώς να ενεργώ δεόντως; Πώς να ενεργώ ώστε να φέρνω τους άλλους ενώπιον του Θεού, ώστε να καταθέτω μαρτυρία για Εκείνον;» Πρέπει να τα αναλογιστείς αυτά τα θέματα, έως ότου ξεκαθαρίσουν μέσα σου. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος ρωτάει: «Μπορείς να ηγηθείς καλά των εκκλησιών;» και εσύ πεις «Μπορώ», όμως αντ’ αυτού οδηγείς τους άλλους ενώπιον της δικής σου παρουσίας —θα υποτάσσονταν σε σένα, αλλά όχι στον Θεό— δεν θα ήταν αυτό πρόβλημα; Ως επικεφαλής ή εργάτης, εάν δεν γνωρίζεις τι σημαίνει να φέρνεις τους άλλους ενώπιον του Θεού ή να τους φέρνεις ενώπιον εσένα του ίδιου, τότε μπορείς να υπηρετείς τον Θεό; Μπορείς να είσαι κατάλληλος να σε χρησιμοποιεί ο Θεός; Σίγουρα όχι. Δεν είναι αντίχριστοι όλοι όσοι είναι ικανοί να φέρνουν τους άλλους ενώπιόν τους; Εάν κάποιος πιστεύει στον Θεό, αλλά δεν έχει θέση για τον Θεό στην καρδιά του, δεν Τον σέβεται, δεν έχει καρδιά που υποτάσσεται σε Εκείνον ή τη θέληση να υποταχθεί σε Εκείνον, τότε αυτό το άτομο δεν πιστεύει στον Θεό. Σε ποιον πιστεύει τότε, πραγματικά; Αναλύστε το μόνοι σας. Μην πείτε αργότερα: «Δεν είμαι αλαζόνας, είμαι καλός άνθρωπος, κάνω μόνο καλές πράξεις» —αυτά είναι λόγια μικρού παιδιού! Όλοι οι άλλοι είναι αλαζόνες, και μόνο εσύ δεν είσαι; Αποκαλύφθηκες έτσι, αλλά εξακολουθείς να μην έχεις αυτογνωσία, εξακολουθείς να λες ότι δεν είσαι αλαζόνας —τι ξεδιάντροπος που είσαι! Είσαι τόσο αναίσθητος που δεν σε νοιάζει το πως αποκαλύπτεσαι! Γνωρίζετε για ποιον λόγο τα λέω αυτά; Γιατί εκθέτω έτσι τους ανθρώπους; Εάν δεν τους εκθέσω κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα μπορέσουν να αποκτήσουν αυτογνωσία; Εάν δεν τους εκθέσω κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα εξακολουθήσουν να πιστεύουν ότι είναι πολύ καλοί, ότι κάνουν τη δουλειά τους αρκετά καλά, ότι δεν έχουν κανένα σφάλμα να επισημάνουν και ότι είναι σε όλα πολύ καλοί. Ακόμη κι αν ήταν όλοι καλοί, δεν θα έπρεπε να έχουν αλαζονική διάθεση, ούτε να νομίζουν ότι έχουν προσόντα, ούτε να καυχιούνται. Εκθέτω κατ’ αυτόν τον τρόπο τις καταστάσεις των ανθρώπων για να μην τους καταδικάσω σε θάνατο, για να μην τους πω ότι δεν μπορούν να σωθούν, αλλά για να τους επιτρέψω να γνωρίσουν αληθινά τον εαυτό τους, να κατανοήσουν τη διεφθαρμένη ουσία και φύση τους, ώστε να μπορέσουν να επιτύχουν αληθινή αυτογνωσία. Αυτό είναι ωφέλιμο καθώς προσπαθούν να αποτινάξουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Εάν μπορείτε να αξιοποιήσετε με τον ορθό τρόπο τα λόγια μου όσον αφορά την έκθεση και την αντιμετώπιση των ανθρώπων, μπορείτε να αποφύγετε το να γίνεστε παθητικοί, μπορείτε να κάνετε το καθήκον σας κανονικά, μπορείτε να οικειοποιείστε τα θέματα του οίκου του Θεού, μπορείτε να αναλαμβάνετε ευθύνες χωρίς να είστε επιπόλαιοι, εάν μπορείτε να είστε πιστοί στον Θεό, τότε αυτή η στάση είναι σωστή και θα μπορείτε να κάνετε καλά το καθήκον σας.

Υπάρχουν κάποιοι που παραβιάζουν συχνά τις αρχές όταν ενεργούν. Δεν αποδέχονται το κλάδεμα ή την αντιμετώπιση, γνωρίζουν μέσα τους ότι τα όσα λένε οι άλλοι συνάδουν με την αλήθεια, όμως δεν τα αποδέχονται. Οι άνθρωποι είναι πολύ αλαζόνες και αυτάρεσκοι! Γιατί λέω ότι είναι αλαζόνες; Εάν δεν αποδέχονται το κλάδεμα ή την αντιμετώπισή τους, τότε δεν είναι υπάκουοι, και δεν είναι αλαζονεία η ανυπακοή; Νομίζουν ότι τα πηγαίνουν καλά, δεν πιστεύουν ότι κάνουν λάθη, κάτι που σημαίνει ότι δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους, το οποίο είναι αλαζονεία. Άρα, υπάρχουν κάποια ζητήματα που πρέπει να αναλύσεις με ειλικρίνεια, που πρέπει σταδιακά να βγάλεις στο φως. Ενόσω κάνετε το έργο της εκκλησίας, εάν κερδίζεις τον θαυμασμό των άλλων και σου κάνουν προτάσεις και σου ανοίγονται σε συναναστροφή, αυτό αποδεικνύει ότι έκανες καλά το έργο σου. Εάν οι άλλοι περιορίζονται διαρκώς από εσένα, τότε σταδιακά θα σε διακρίνουν και θα απομακρυνθούν από σένα, κάτι που αποδεικνύει ότι δεν κατέχεις την πραγματικότητα της αλήθειας, επομένως, όλα όσα λες είναι σίγουρα απλώς λόγια δόγματος, με σκοπό να περιορίσουν τους άλλους. Ορισμένοι επικεφαλής της εκκλησίας αντικαθίστανται, γιατί όμως αντικαθίστανται; Επειδή λένε μόνο λόγια δόγματος, κάνοντας διαρκώς επίδειξη και καταθέτοντας μαρτυρία για τον εαυτό τους. Λένε ότι το να τους αντιστέκεστε ισοδυναμεί με το να αντιστέκεστε στον Θεό, και ότι όποιος αναφέρει καταστάσεις στον Άνωθεν αναστατώνει το έργο της εκκλησίας. Τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; Οι άνθρωποι αυτοί έχουν γίνει ήδη τόσο αλαζόνες που δεν έχουν πλέον σύνεση. Δεν δείχνει αυτό τον αληθινό τους χαρακτήρα ως αντίχριστων; Δεν θα εξελιχθεί αυτό στο να αρχίσουν να ιδρύουν τα δικά τους ανεξάρτητα βασίλεια; Κάποιοι που μόλις άρχισαν να πιστεύουν θα τους προσκυνήσουν και θα καταθέσουν μαρτυρία για αυτούς, κι εκείνοι θα το ευχαριστηθούν πάρα πολύ και θα αισθανθούν μεγάλη ικανοποίηση. Κάποιος τόσο αλαζόνας είναι ήδη καταδικασμένος. Κάποιος που είναι ικανός να πει «το να αντιστέκεσαι σε εμένα ισοδυναμεί με το να αντιστέκεσαι στον Θεό», έχει ήδη γίνει ένας σύγχρονος Παύλος. Δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ αυτού και του λόγου του Παύλου: «Διότι εις εμέ το ζην είναι ο Χριστός». Δεν διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο όσοι μιλάνε έτσι; Ακόμη κι αν δεν ιδρύσουν ανεξάρτητα βασίλεια, δεν παύουν να είναι αυθεντικοί αντίχριστοι. Εάν επρόκειτο να ηγηθεί μιας εκκλησίας ένα τέτοιο άτομο, η εκκλησία αυτή γρήγορα θα γινόταν βασίλειο αντίχριστων. Μερικοί άνθρωποι, αφού γίνουν επικεφαλής εκκλησίας, εστιάζουν ειδικά στο να εκφωνούν μεγαλόστομα κηρύγματα και να επιδεικνύονται, να μιλούν μυστηριωδώς έτσι ώστε οι άλλοι να τους θαυμάζουν, και το αποτέλεσμα είναι ότι απομακρύνονται όλο και περισσότερο από την πραγματικότητα της αλήθειας. Αυτό οδηγεί στο να λατρεύει η πλειονότητα των ανθρώπων πνευματικές θεωρίες. Όποιον μιλά μεγαλόστομα, αυτόν ακούει ο κόσμος. Όποιον μιλά για την είσοδο στη ζωή, οι άνθρωποι δεν του δίνουν καμία σημασία. Δεν οδηγεί κάτι τέτοιο σε πλάνες; Εάν κάποιος συναναστρέφεται την πραγματικότητα της αλήθειας, κανείς δεν ακούει, κι αυτό είναι πρόβλημα. Κανείς εκτός από το άτομο αυτό δεν μπορεί να ηγηθεί της εκκλησίας, επειδή όλοι λατρεύουν τις πνευματικές θεωρίες. Όσοι δεν μπορούν να μιλήσουν για πνευματικές θεωρίες, δεν μπορούν να μείνουν σταθεροί. Μπορεί παρά ταύτα μια τέτοια εκκλησία να αποκτήσει το έργο του Αγίου Πνεύματος; Μπορούν οι άνθρωποι να εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας; Γιατί απορρίπτουν το να συναναστρέφεται κανείς την αλήθεια και να μιλά για πραγματικές εμπειρίες, σε σημείο που να είναι απρόθυμοι να ακούσουν κι Εμένα ακόμη να συναναστρέφομαι την αλήθεια; Αυτό αποδεικνύει ότι έχουν ήδη εξαπατήσει και ελέγχουν τους εν λόγω επικεφαλής, ότι οι άνθρωποι αυτοί ακούνε και υποτάσσονται σε εκείνους, αντί να υποτάσσονται στον Θεό. Είναι προφανές ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι του είδους που υποτάσσεται στους επικεφαλής τους, και όχι στον Θεό. Επειδή όσοι πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό και επιδιώκουν την αλήθεια δεν είναι του είδους που λατρεύει ή ακολουθεί ανθρώπους. Έχουν μια θέση για τον Θεό στην καρδιά τους και Τον σέβονται, οπότε πώς θα μπορούσαν να περιορίζονται από ανθρώπους; Πώς θα μπορούσαν να υποταχθούν υπάκουα σε έναν ψευδή επικεφαλής που δεν κατέχει την πραγματικότητα της αλήθειας; Εκείνο που φοβάται περισσότερο ένας ψευδής επικεφαλής είναι κάποιον που κατέχει την πραγματικότητα της αλήθειας, κάποιον που σέβεται τον Θεό και αποφεύγει το κακό. Εάν κάποιος δεν κατέχει την αλήθεια, θέλει όμως και να κάνει τους άλλους να τον υπακούουν, δεν είναι αυτός ο πιο αλαζονικός διάβολος ή Σατανάς που μπορεί να υπάρξει; Εάν μονοπωλείς την εκκλησία ή ελέγχεις τον εκλεκτό λαό του Θεού, τότε έχεις προσβάλει τη διάθεσή Του και έχεις καταστρέψει τον εαυτό σου, και μπορεί να μην έχεις καν την ευκαιρία να μετανοήσεις. Ο καθένας σας πρέπει να είναι προσεκτικός. Είναι πολύ επικίνδυνο το θέμα, κάτι που ο καθένας θα μπορούσε να κάνει πολύ εύκολα. Μπορεί να υπάρχουν κάποιοι που λένε: «Σίγουρα δεν θα το κάνω αυτό, δεν θα καταθέσω μαρτυρία για τον εαυτό μου!» Αυτό συμβαίνει απλώς και μόνο επειδή έχεις εργαστεί για λίγο. Αργότερα, θα τολμούσες να το κάνεις. Σιγά-σιγά θα γινόσουν πιο τολμηρός —όσο περισσότερο το κάνεις, τόσο τολμηρότερος γίνεσαι. Εάν τυχόν εκείνοι των οποίων ηγείσαι καυχιούνται και σε ακούνε, είναι φυσικό να νιώσεις ότι κατέχεις υψηλή θέση, ότι είσαι καταπληκτικός: «Κοιτάξτε με, είμαι πολύ καλός. Μπορώ να ηγούμαι όλων αυτών των ανθρώπων και όλοι με ακούνε. Εκείνους που δεν με ακούνε, τους υποτάσσω. Αυτό αποδεικνύει ότι έχω κάποια ικανότητα να δουλεύω και ανταποκρίνομαι στις απαιτήσεις της εργασίας μου». Όσο περνά ο καιρός, τα αλαζονικά στοιχεία της φύσης σου θα άρχιζαν να εκδηλώνονται και θα γινόσουν τόσο αλαζόνας που θα έχανες τη λογική σου και θα κινδύνευες. Δεν το βλέπεις ξεκάθαρα αυτό; Θα μπεις σε μπελάδες μόλις αποκαλύψεις την αλαζονική, ανυπάκουη διάθεσή σου. Δεν θα ακούς ούτε όταν μιλάω Εγώ, ο οίκος του Θεού θα σε αντικαταστήσει, και θα τολμήσεις και πάλι να πεις: «Ας το αποκαλύψει το Άγιο Πνεύμα». Το γεγονός ότι θα το έλεγες αυτό αποδεικνύει ότι δεν αποδέχεσαι την αλήθεια. Η παρακοή σου είναι πολύ μεγάλη —έχει αποκαλύψει τη φύση και την ουσία σου. Δεν γνωρίζεις καθόλου τον Θεό. Άρα, σας τα λέω όλα αυτά σήμερα για να προσέχετε πολύ τις κινήσεις σας. Μην εξυψώνετε τον εαυτό σας, ούτε να καταθέτετε μαρτυρία για τον εαυτό σας. Είναι λογικό οι άνθρωποι να προσπαθούν να ιδρύσουν τα δικά τους ανεξάρτητα βασίλεια, γιατί σε όλους αρέσει η θέση, ο πλούτος και η δόξα, η ματαιοδοξία, να είναι υψηλού κύρους υπηρέτες και να επιδεικνύουν δύναμη: «Δείτε πόσο αυστηρά είπα αυτά τα λόγια. Τη στιγμή που άρχισα να απειλώ, έχασαν το θάρρος τους και έγιναν πειθήνιοι». Μην επιδεικνύετε αυτού του είδους τη δύναμη. Είναι άχρηστη και δεν αποδεικνύει τίποτα. Αποδεικνύει μόνο ότι είσαι ιδιαίτερα αλαζόνας και ότι έχεις κακή διάθεση. Δεν αποδεικνύει ότι έχεις κάποια ικανότητα, πολύ περισσότερο ότι κατέχεις την πραγματικότητα της αλήθειας. Αφού ακούσατε μερικά χρόνια κηρυγμάτων, γνωρίζετε όλοι τον εαυτό σας; Δεν νιώθετε ότι βρίσκεστε σε επικίνδυνες συνθήκες; Αν δεν ήταν ο Θεός να μιλά και να εργάζεται για να σώσει τον άνθρωπο, δεν θα δημιουργούσατε ανεξάρτητα βασίλεια; Δεν θέλετε να μονοπωλείτε τις εκκλησίες για τις οποίες είστε υπεύθυνοι, να φέρνεις τους ανθρώπους αυτούς υπό την επιρροή σου, ώστε κανένας τους να μην μπορεί να ξεφύγει από τον έλεγχό σου, επομένως να πρέπει να σε ακούει; Εάν ελέγχεις τους ανθρώπους μόλις το κάνεις αυτό, τότε είσαι διάβολος, Σατανάς. Είναι πολύ επικίνδυνο για σένα να κάνεις τέτοιες σκέψεις, ήδη έχεις εισέλθει στο μονοπάτι ενός αντίχριστου. Εάν δεν κάνεις την αυτοκριτική σου και δεν είσαι σε θέση να εξομολογηθείς τις αμαρτίες σου στον Θεό και να μετανοήσεις, τότε σίγουρα θα παραμεριστείς και ο Θεός δεν θα σου δίδει καμία σημασία. Θα πρέπει να γνωρίζεις πώς να μετανοείς, πώς να αλλάζεις πορεία ώστε να συνάδεις με το θέλημα του Θεού, προκειμένου να είναι βέβαιο ότι δεν προσβάλλεις τη διάθεσή Του. Μην περιμένεις μέχρι να αποφασίσει ο οίκος του Θεού ότι είσαι αντίχριστος και σε αποβάλει —μέχρι τότε, θα είναι πολύ αργά.

Φθινόπωρο 1997