15. Μετά τα ψέματα
Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Οφείλετε να γνωρίζετε ότι στον Θεό αρέσουν οι ειλικρινείς άνθρωποι. Ο Θεός έχει την ουσία της πίστης και, επομένως, ο λόγος Του είναι πάντοτε άξιος εμπιστοσύνης. Επιπλέον, οι πράξεις Του είναι αλάνθαστες και αδιαμφισβήτητες. Γι’ αυτό στον Θεό αρέσουν όσοι είναι απόλυτα ειλικρινείς μαζί Του. Ειλικρίνεια σημαίνει να δίνεις την καρδιά σου στον Θεό, ποτέ να μην Τον κοροϊδεύεις σε τίποτα, να είσαι ανοιχτός με Εκείνον στο καθετί, ποτέ να μην αποκρύπτεις την αλήθεια, ποτέ να μην κάνεις εκείνο που εξαπατά όσους είναι επάνω και παραπλανά τους από κάτω, και ποτέ να μην κάνεις εκείνο που θα κερδίσεις απλώς την εύνοια του Θεού. Εν ολίγοις, το να είσαι ειλικρινής σημαίνει να απέχεις από την ακαθαρσία στις πράξεις και στα λόγια σου, και να μην εξαπατάς ούτε τον Θεό ούτε τον άνθρωπο» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι τρεις νουθεσίες). Ο Κύριος Ιησούς είπε επίσης: «Αληθώς σας λέγω, εάν δεν επιστρέψητε και γείνητε ως τα παιδία, δεν θέλετε εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών» (Κατά Ματθαίον 18:3). Μπορούμε να δούμε από τον λόγο του Θεού ότι είναι πιστός, ότι αγαπά τους ειλικρινείς και περιφρονεί τους δόλιους και ότι μόνον οι ειλικρινείς μπορούν να σωθούν και να εισέλθουν στην ουράνια βασιλεία. Γι’ αυτό ο Θεός απαιτεί ξανά και ξανά να είμαστε ειλικρινείς και να επιλύσουμε το ζήτημα του ψεύδους μας και των δόλιων κινήτρων. Όμως, στην πραγματική ζωή, όποτε κάτι επηρέαζε τη φήμη και το γόητρό μου, δεν μπορούσα παρά να πω ψέματα και να παραπλανήσω. Χωρίς την κρίση και την αποκάλυψη του λόγου του Θεού, χωρίς την παίδευση και την πειθαρχία Του, δεν θα είχα ποτέ μετανοήσει πραγματικά, ούτε θα είχα απομακρυνθεί από τα ψέματα και θα είχα κάνει πράξη την αλήθεια ως ειλικρινής άνθρωπος.
Πριν από μερικά χρόνια, εκτελούσα καθήκοντα επικεφαλής εκκλησίας. Μια μέρα, η επικεφαλής μου μού ζήτησε να παρευρεθώ σε μια συνάθροιση συναδέλφων. Ήμουν πολύ χαρούμενη. Σκεφτόμουν πόσο σκληρά είχα εργαστεί τελευταία στην εκκλησία διεξάγοντας συγκεντρώσεις και συναναστροφές καθημερινά, και οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές ασχολούνταν ενεργά με τα καθήκοντά τους. Ορισμένες ομάδες είχαν σημειώσει μεγάλη πρόοδο, σκεφτόμουν λοιπόν ότι σίγουρα η συγκέντρωση αυτή θα ήταν μια ευκαιρία να προβληθώ. Θα μπορούσα να δείξω στην επικεφαλής και τους συναδέλφους πόσο ικανή ήμουν, ότι ήμουν καλύτερη από τους άλλους. Όταν έφτασα, είδα ότι η αδελφή Λίου ήταν συνοφρυωμένη και ανήσυχη, και είπε αναστενάζοντας: «Πώς τα πας με το έργο σου όσον αφορά το πότισμα και την υποστήριξη των αδελφών; Είναι δύσκολα τα πράγματα. Πρέπει να μου διαφεύγει η πραγματικότητα της αλήθειας. Υπάρχουν πολλά θέματα που δεν μπορώ να επιλύσω». Χαμογέλασα και είπα: «Το έργο του ποτίσματος πηγαίνει αρκετά καλά στην εκκλησία μας, πολύ καλύτερα από πριν». Εκείνη ακριβώς τη στιγμή μπήκε η επικεφαλής και άρχισε να ρωτάει για το έργο του ποτίσματος στις εκκλησίες. Θεώρησα ότι ήταν η ευκαιρία μου να λάμψω, οπότε έπρεπε να δώσω μια καλή παράσταση. Παραδόξως, δεν μας ρώτησε για τις επιτυχίες μας στο έργο του ποτίσματος, ρώτησε όμως τι δυσκολίες είχαν προκύψει, πώς είχαν επιλυθεί μέσω της συναναστροφής για την αλήθεια και ποιες δυσκολίες δεν είχαν επιλυθεί. Πανικοβλήθηκα. Γενικά, εγώ οργάνωνα το έργο και δεν γνώριζα καθόλου τις λεπτομέρειες, οπότε δεν είχα κάνει κανένα πραγματικό πότισμα. Δεν ήξερα τι να κάνω. Τι θα έπρεπε να πω όταν θα με ρωτούσε η επικεφαλής; Εάν έλεγα την αλήθεια, θα σκεφτόταν ότι δεν επιτελώ πρακτικό έργο; Μόλις πριν καυχιόμουν στην αδελφή Λίου, λέγοντας ότι το έργο για το οποίο είχα την ευθύνη πήγαινε καλά. Εάν δεν μπορούσα να μιλήσω για τις λεπτομέρειες, θα έλεγε ότι καυχιόμουν για το τίποτα; Τι μπορούσα να κάνω; Αισθανόμουν όλο και πιο ανήσυχη. Ακριβώς τότε, ο αδελφός Ζου μίλησε για μερικά θέματα που είχαν συναντήσει στο έργο του ποτίσματος στην εκκλησία τους και για τη διαφθορά που είχε αποκαλύψει στο έργο του. Εξήγησε τότε πώς είχε αναζητήσει την αλήθεια για να επιλύσει αυτά τα θέματα. Το εξήγησε με πολύ πρακτικό και λεπτομερή τρόπο, που μας έδειξε ένα μονοπάτι άσκησης στην πράξη. Αφού άκουσα τη συναναστροφή του, ένιωσα πραγματική ντροπή. Γνωρίζοντας ότι δεν είχα επιτελέσει κανένα πρακτικό έργο, χαμήλωσα το κεφάλι και το πρόσωπό μου έκαιγε. Έπειτα η επικεφαλής μού ζήτησε να μιλήσω. Η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει. Τι να πω; Δεν είχα λεπτομέρειες να μοιραστώ, και μια απλή επισκόπηση θα έδειχνε ότι δεν επιτελούσα πρακτικό έργο. Τι θα σκέφτονταν για μένα εάν έλεγα την αλήθεια; Αισθανόμουν ότι δεν μπορούσα να είμαι ειλικρινής. Έτσι, είπα απλά: «Η κατάστασή μου είναι σχεδόν η ίδια με του αδελφού Ζου, δεν χρειάζεται να την επαναλάβω». Η επικεφαλής άκουσε και δεν είπε τίποτα, κι έπειτα άρχισε τη συγκέντρωση διαβάζοντας τον λόγο του Θεού. Σε εκείνη τη συγκέντρωση, ένιωσα σαν να είχα κλέψει κάτι από κάποιον. Καθόμουν πραγματικά σε αναμμένα κάρβουνα, φοβούμενη ότι την ημέρα που η επικεφαλής μου θα έλεγχε ή θα επόπτευε το έργο μου, θα ανακάλυπτε ότι η πρακτική μου δεν ήταν σαν του αδελφού Ζου και θα με απομάκρυνε από τα καθήκοντά μου επειδή δεν επιτελούσα πρακτικό έργο, έλεγα ψέματα και εξαπατούσα. Το άγχος μου μεγάλωσε, όμως και πάλι δεν είχα το θάρρος να πω την αλήθεια. Πήρα ήσυχα την εξής απόφαση: «Πρέπει οπωσδήποτε να εργαστώ όπως ο αδελφός Ζου ώστε να αντισταθμίσω την ανεντιμότητά μου σήμερα».
Όταν επέστρεψα στην εκκλησία, συναντήθηκα με τους διακόνους και τους επικεφαλής ομάδων αμέσως, συναναστράφηκα λεπτομερώς και προσωπικά μαζί τους και τους έβαλα να ξεκινήσουν αμέσως. Στη συνέχεια πήγα με το ποδήλατο στο σπίτι της αδελφής Λίου. Της μίλησα λεπτομερώς σχετικά με το μονοπάτι του αδελφού Ζου και της είπα να το μοιραστεί με τους άλλους αδελφούς και αδελφές για το καθήκον του ποτίσματος. Τρεις μέρες πέρασαν γρήγορα κάπως έτσι και περίμενα με μεγάλη χαρά να δρέψω τους καρπούς των κόπων μου. Προς έκπληξή μου, μου είπαν ότι αντιμετώπισαν πολλά προβλήματα στο έργο του ποτίσματος, μερικά από τα οποία δεν μπόρεσαν να επιλύσουν, και ότι οι νεοφερμένοι είχαν εξαπατηθεί από τα ψέματα του ΚΚΚ και των θρησκευτικών παστόρων επειδή δεν είχαν ποτιστεί εγκαίρως κι έτσι δεν τολμούσαν πια να έλθουν στις συγκεντρώσεις. Ήμουν πολύ μπερδεμένη. Πώς μπορούσε να έχει συμβεί αυτό; Επέστρεψα βιαστικά στο σπίτι της αδελφής Λίου και αμέσως μόλις με είδε, είπε ανήσυχη: «Τώρα, τι πρέπει να κάνουμε γι’ αυτά τα προβλήματα στο έργο του ποτίσματος μας; Πραγματικά δεν ξέρω». Δεν ήξερα τι να πω. Την είχα ειδικά εκπαιδεύσει με τη συναναστροφή και είχα υπεισέλθει σε όλες τις λεπτομέρειες συναναστρεφόμενη μαζί της, όμως και πάλι δεν καταλάβαινε. Αναρωτιόμουν τι δεν πήγαινε καλά με αυτούς τους ανθρώπους. Είχα συναναστραφεί σαφέστατα, αλλά και πάλι δεν το αντιλαμβάνονταν. Τι θα σκεφτόταν η επικεφαλής για μένα εάν το έργο μου δεν γινόταν καλά; Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο μεγαλύτερη απογοήτευση και θλίψη ένιωθα. Εκείνο το βράδυ στριφογύριζα στο κρεβάτι μην μπορώντας να κοιμηθώ και αισθανόμουν ότι δεν έχω καθόλου ενέργεια. Στο τέλος, ήλθα ενώπιον του Θεού προσευχόμενη: «Θεέ μου, εργάστηκα πολύ σκληρότερα στα καθήκοντά μου τις τελευταίες ημέρες, όμως δεν κατάφερα τίποτα. Δεν μπορώ να αισθανθώ την καθοδήγησή Σου και ζω στο σκοτάδι. Θεέ μου, κάνω κάτι αντίθετο στο θέλημά Σου, προκαλώντας την αηδία και το μίσος Σου; Διαφώτισέ με Σε παρακαλώ να κατανοήσω την κατάστασή μου».
Στη συνέχεια διάβασα τα εξής αποκαλυπτικά λόγια από τον Θεό: «Όταν θέτεις τους στόχους και τους σκοπούς σου, έχεις Εμένα στον νου σου; Τα λόγια και οι πράξεις σου λέγονται και γίνονται στην παρουσία Μου; Εξετάζω όλες τις σκέψεις και τις ιδέες σου. Δεν αισθάνεσαι ένοχος; Φοράς ένα ψεύτικο προσωπείο για να το βλέπουν οι άλλοι και αποκτάς με ηρεμία έναν αέρα αυταρέσκειας· το κάνεις αυτό ώστε να προστατεύσεις τον εαυτό σου. Το κάνεις για να κρύψεις το κακό που έχεις μέσα σου και σκαρφίζεσαι, μάλιστα, τρόπους να μετατοπίσεις αυτό το κακό σε κάποιον άλλον. Μα τι δολιότητα κατοικεί μες στην καρδιά σου!» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 13). «Μην ενεργείς αλλιώς μπροστά στους άλλους και αλλιώς πίσω από την πλάτη τους· Εγώ βλέπω ξεκάθαρα όλα όσα κάνεις και, παρόλο που μπορεί να ξεγελάς τους άλλους, δεν μπορείς να ξεγελάσεις Εμένα. Τα βλέπω όλα ξεκάθαρα. Δεν είναι δυνατόν να αποκρύψεις τίποτε· τα πάντα βρίσκονται στα χέρια Μου. Μην περνιέσαι για έξυπνος, επειδή κάνεις όλους τους ασήμαντους μικρούς υπολογισμούς σου να αποβούν προς όφελός σου. Σου λέω το εξής: Όσα σχέδια κι αν κάνει ο άνθρωπος, είτε είναι χιλιάδες είτε δεκάδες χιλιάδες, στο τέλος αυτοί δεν θα μπορέσουν να ξεφύγουν από την παλάμη του χεριού Μου. Όλα τα πράγματα και τα αντικείμενα ελέγχονται από τα χέρια Μου, πόσο μάλλον ένα μεμονωμένο άτομο! Μην προσπαθήσεις να Με αποφύγεις ή να κρυφτείς, μην προσπαθήσεις να χρησιμοποιήσεις καλοπιάσματα ή να αποκρύψεις πράγματα. Μήπως εξακολουθείς να μη βλέπεις ότι η ένδοξη όψη Μου, η οργή Μου και η κρίση Μου έχουν αποκαλυφθεί δημοσίως; Θα κρίνω αμέσως και χωρίς έλεος όποιον δεν Με θέλει ειλικρινά. Η επιείκειά Μου έχει φτάσει στο τέλος της, δεν έχει μείνει άλλη. Μην είστε πια υποκριτές και σταματήστε να φέρεστε ανεξέλεγκτα και απρόσεκτα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 44). Αφού τα διάβασα, έκανα την αυτοκριτική μου. Έσπευδα να κάνω συγκεντρώσεις και να συναναστρέφομαι με διακόνους και επικεφαλής ομάδων, όμως προς τι όλα αυτά; Το έκανα πραγματικά για χάρη του έργου της εκκλησίας, για τις ζωές των αδελφών μου; Το έκανα για να λύσω τα πρακτικά τους προβλήματα; Σκέφτηκα τότε το πώς είχα πει ψέματα σε εκείνη τη συγκέντρωση. Όταν η επικεφαλής ρώτησε για το έργο του ποτίσματος, ήξερα καλά ότι δεν είχα κάνει κανένα πρακτικό έργο, όμως ήμουν παραπλανητική για να μη φανώ χαζή, ώστε οι άλλοι να μη με καταλάβουν ή να με περιφρονήσουν. Είχα σπεύσει να μπαλώσω τις τρύπες στο έργο μου ώστε η επικεφαλής να μην ανακαλύψει ότι είχα πει ψέματα. Συνειδητοποίησα τότε ότι είχα δουλέψει τόσο σκληρά απλά και μόνο για να συνεχίσω τα ψέματά μου, για να καλύψω την αλήθεια ότι δεν είχα επιτελέσει πρακτικό έργο, και για τη δική μου φήμη και το γόητρό μου. Είχα απλώς χρησιμοποιήσει το μονοπάτι σχετικά με το οποίο είχε συναναστραφεί ο αδελφός Ζου αντί να κατανοήσω αληθινά τις πραγματικές δυσκολίες των αδελφών και να επιλύσω τα προβλήματά τους με τη συναναστροφή για την αλήθεια. Ήμουν απρόσεκτη στα καθήκοντά μου τρέφοντας αυτό το αξιοκαταφρόνητο κίνητρο. Πώς θα μπορούσε αυτό να συνάδει με το θέλημα του Θεού; Ο Θεός βλέπει στα βάθη της καρδιάς μας, πώς θα μπορούσε λοιπόν να μην είναι αηδιασμένος που προσπαθώ να Τον εξαπατήσω, να Τον κοροϊδέψω και να Τον ξεγελάσω έτσι; Το σκοτάδι στο οποίο είχα πέσει ήταν η παίδευση και η πειθαρχία που μου επέβαλλε ο Θεός. Αυτή η συνειδητοποίηση με έκανε να φοβηθώ λίγο και σκέφτηκα να κάνω πράξη την αλήθεια και να είμαι ανοιχτή στην επόμενη συγκέντρωση. Όμως ένιωθα και κάποια ανησυχία όταν σκεφτόμουν πώς είχα πει ένα τόσο μεγάλο ψέμα. Τι θα σκέφτονταν οι άλλοι για μένα εάν το παραδεχόμουν; Θα έλεγαν ότι είμαι πανούργα;
Στη συνέχεια, διάβασα ένα ακόμη χωρίο του λόγου του Θεού. «Όταν λες ένα ψέμα, δεν ρεζιλεύεσαι πάραυτα, αλλά μέσα σου νιώθεις ότι έχει καταστραφεί εντελώς η υπόληψή σου, και η συνείδησή σου θα σου προσάψει ότι είσαι ανέντιμος. Βαθιά μέσα σου, θα απεχθάνεσαι και θα περιφρονείς τον εαυτό σου και θα σκέφτεσαι: “Μα γιατί κάνω τέτοια ελεεινή ζωή; Είναι πραγματικά τόσο δύσκολο να λέει κανείς την αλήθεια; Πρέπει να λέω αυτά τα ψέματα μόνο και μόνο για χάρη της φήμης μου; Γιατί η ζωή μου είναι τόσο επίπονη;” Δεν χρειάζεται η ζωή σου να είναι επίπονη, αλλά δεν έχεις επιλέξει το μονοπάτι της άνεσης και της ελευθερίας. Έχεις επιλέξει το μονοπάτι της διατήρησης της φήμης και της ματαιοδοξίας σου, οπότε η ζωή σου είναι πολύ κουραστική. Ποια φήμη αποκτάς με το να λες ψέματα; Η φήμη είναι κάτι κενό και πολύ απλά δεν αξίζει δεκάρα. Με το να ψεύδεσαι, πουλάς την ακεραιότητα και την αξιοπρέπειά σου. Αυτά τα ψέματα σε κάνουν να χάνεις την αξιοπρέπειά σου και να μην έχεις ακεραιότητα ενώπιον του Θεού. Ο Θεός δεν ευχαριστιέται καθόλου με αυτό και το απεχθάνεται. Αξίζει, λοιπόν; Είναι σωστό αυτό το μονοπάτι; Όχι, δεν είναι, και ακολουθώντας το δεν ζεις στο φως. Όταν δεν ζεις στο φως, νιώθεις εξουθενωμένος. Λες συνεχώς ψέματα και προσπαθείς να τα κάνεις να ακούγονται πιστευτά, σπάζοντας το κεφάλι σου να σκεφτείς τι ανοησίες να πεις, προκαλώντας μεγάλο πόνο στον εαυτό σου, μέχρι που τελικά σκέφτεσαι: “Δεν πρέπει να λέω πια ψέματα. Θα μένω σιωπηλός και θα είμαι μετρημένος στα λόγια μου”. Αλλά δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Γιατί συμβαίνει αυτό; Δεν μπορείς να εγκαταλείψεις πράγματα όπως τη φήμη και το κύρος σου, οπότε το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τα διατηρείς λέγοντας ψέματα. Νομίζεις ότι μπορείς να χρησιμοποιείς ψέματα για να κρατάς αυτά τα πράγματα, αλλά στην πραγματικότητα, αυτό είναι αδύνατο. Οι αναλήθειες σου όχι μόνο δεν κατάφεραν να διατηρήσουν την ακεραιότητα και την αξιοπρέπειά σου, αλλά, το πιο σημαντικό είναι ότι έχεις χάσει την ευκαιρία να κάνεις την αλήθεια πράξη. Ακόμα κι αν έχεις διατηρήσει τη φήμη και το κύρος σου, έχεις απωλέσει την αλήθεια· έχεις χάσει την ευκαιρία να την κάνεις πράξη, καθώς και την ευκαιρία να γίνεις έντιμος άνθρωπος. Αυτή είναι η μεγαλύτερη απώλεια» («Μόνο όντας έντιμος άνθρωπος μπορείς να βιώσεις αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Ο κάθε λόγος του Θεού πήγαινε κατευθείαν στην καρδιά μου. Διατήρησα τη φήμη μου αφού είπα το ψέμα μου, όμως δεν μπορούσα να αισθανθώ ούτε στάλα ευτυχίας. Αντιθέτως, ήμουν ανήσυχη και αισθανόμουν συνεχώς άσχημα για ό,τι είχα κάνει. Μερικές φορές δεν ήθελα να συναντώ το βλέμμα των ανθρώπων όταν μιλούσα, φοβούμενη ότι θα έβλεπαν την απάτη μου και δεν θα με εμπιστεύονταν πια. Δοκίμασα μάλιστα τα πάντα για να καλύψω το ψέμα μου, για να το κάνω πιστευτό. Ήταν ένας δύσκολος και εξαντλητικός τρόπος ζωής και δεν μπορούσα να βρω καμία ανακούφιση. Είχα πει ψέματα, είχα φερθεί δόλια και ζούσα με αξιοκαταφρόνητο και αναξιοπρεπή τρόπο. Μην θέλοντας να καλύπτω άλλο τον εαυτό μου, προσευχήθηκα στον Θεό για να ομολογήσω και να μετανοήσω και αποφάσισα να απαρνηθώ τη σάρκα μου και να ανοιχθώ την επόμενη φορά που θα έβλεπα τους αδελφούς και τις αδελφές.
Η επικεφαλής ήλθε να παρευρεθεί σε μια συνάντηση μαζί μας λίγες μέρες αργότερα κι ένιωσα ότι ο Θεός μου έδινε μια ευκαιρία να κάνω πράξη την αλήθεια. Προσευχήθηκα: «Θεέ μου, είμαι πρόθυμη να αποκαλύψω το ψέμα και τον δόλο μου. Δώσε μου Σε παρακαλώ την αποφασιστικότητα να κάνω πράξη την αλήθεια». Όταν έφτασα, έμαθα ότι είχε έλθει για να επιλέξει έναν σύντροφο εργασίας ανάμεσα από μας, τους επικεφαλής της εκκλησίας. Ένας εσωτερικός αγώνας ξέσπασε μέσα μου. Ανάμεσα σε μας, τους επικεφαλής της εκκλησίας, το επίπεδο και τα επιτεύγματά μου ήταν κάπως καλύτερα από των υπολοίπων, άρα ίσως με έβλεπαν ήδη ως την κατάλληλη υποψήφια. Εάν όμως έλεγα την αλήθεια και αποκάλυπτα το ψέμα μου, θα είχαν χειρότερη άποψη για μένα; Θα σκέφτονταν ότι είμαι πολύ πανούργα και δεν θα με επέλεγαν; Πώς θα μπορούσα να εμφανιστώ ποτέ ξανά εάν επέλεγαν κάποιον άλλο; Αποφάσισα ότι δεν μπορούσα να μιλήσω γι’ αυτό. Τη στιγμή ακριβώς που είχα το κεφάλι κατεβασμένο, χαμένη στις σκέψεις μου, η επικεφαλής μού ζήτησε να μοιραστώ το πώς ήμουν τελευταία. Μπερδεύοντας τα λόγια μου, είπα εντελώς επιφανειακά: «Είμαι σε καλή κατάσταση. Όταν αντιμετωπίζω δυσκολίες, ξέρω να προσεύχομαι στον Θεό και να αναζητώ την αλήθεια για να τις επιλύσω…» Αφού το είπα αυτό, ένιωσα ότι είχα κάνει κάτι επαίσχυντο και με πλημμύρισε άγχος. Ιδρώτας με έλουσε. Βλέποντας ότι σκούπιζα συνεχώς τον ιδρώτα μου, η επικεφαλής μού έφερε ένα φλιτζάνι ζεστό νερό και ρώτησε ευγενικά εάν έχω κρυολογήσει. Είπα: «Δεν ξέρω γιατί, αισθάνομαι απλώς άγχος και δεν μπορώ να σταματήσω να ιδρώνω». Στην πραγματικότητα, ήξερα πολύ καλά ότι αυτό συνέβαινε επειδή είχα πει ψέματα ξανά και δεν είχα κάνει πράξη την αλήθεια. Απηύθυνα μια σιωπηρή προσευχή στον Θεό: «Θεέ μου, λέω ψέματα ξανά και ξανά, αρνούμενη πεισματικά να κάνω πράξη την αλήθεια. Είμαι πολύ άκαμπτη, πολύ ανυπότακτη. Καθοδήγησέ με Σε παρακαλώ ώστε να κάνω πράξη την αλήθεια και να είμαι ειλικρινής».
Η αδελφή Λίου πρότεινε τότε να ψάλουμε έναν ύμνο με τον λόγο του Θεού. «Ειλικρίνεια σημαίνει να δίνεις την καρδιά σου στον Θεό, ποτέ να μην Τον κοροϊδεύεις σε τίποτα, να είσαι ανοιχτός με Εκείνον στο καθετί, ποτέ να μην αποκρύπτεις την αλήθεια, ποτέ να μην κάνεις εκείνο που εξαπατά όσους είναι επάνω και παραπλανά τους από κάτω, και ποτέ να μην κάνεις εκείνο που θα κερδίσεις απλώς την εύνοια του Θεού. Εν ολίγοις, το να είσαι ειλικρινής σημαίνει να απέχεις από την ακαθαρσία στις πράξεις και στα λόγια σου, και να μην εξαπατάς ούτε τον Θεό ούτε τον άνθρωπο. Αν τα λόγια σου είναι γεμάτα δικαιολογίες και αιτιολογίες χωρίς αξία, τότε Εγώ λέω ότι είσαι άνθρωπος εντελώς απρόθυμος να κάνει την αλήθεια πράξη. Αν έχεις πολλές εκμυστηρεύσεις που είσαι απρόθυμος να μοιραστείς και αν είσαι εντελώς απρόθυμος να αποκαλύψεις τα μυστικά σου —δηλαδή, τις δυσκολίες σου— μπροστά σε άλλους, ώστε να αναζητήσεις την οδό του φωτός, τότε Εγώ λέω ότι είσαι άνθρωπος που δεν θα λάβει εύκολα σωτηρία και δεν θα αναδυθεί εύκολα απ’ το σκοτάδι. Αν η αναζήτηση της οδού της αλήθειας σε ευχαριστεί πολύ, τότε είσαι άνθρωπος που κατοικεί πάντα στο φως» («Ο Θεός ευλογεί όσους είναι έντιμοι» στο βιβλίο «Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια»). Ενώ έψαλλα αυτόν τον ύμνο, αισθανόμουν αναστατωμένη και ντροπιασμένη. Είχα προσευχηθεί πριν από τη συγκέντρωση επειδή ήθελα να ανοιχθώ σχετικά με το πώς είχα πει ψέματα και φερθεί δόλια, όταν όμως ανακάλυψα ότι η επικεφαλής επέλεγε κάποιον για να συνεργαστεί μαζί της, δεν ήθελα να αποκαλύψω τίποτα. Φοβόμουν μήπως καταλάβαινε η επικεφαλής και οι συνάδελφοι ότι δεν είχα επιτελέσει πρακτικό έργο, και μάλιστα είχα πει και ψέματα, μήπως έλεγαν ότι είμαι πολύ πανούργα και δεν με επέλεγαν για τη θέση. Θα έχανα τότε την ευκαιρία να γίνω επικεφαλής. Ήμουν πολύ δόλια! Ο Θεός βλέπει τα πάντα. Μπορεί να είμαι σε θέση να ξεγελώ τους άλλους, όμως τον Θεό; Τα παρακάτω λόγια πραγματικά ξεχώρισαν: «Αν έχεις πολλές εκμυστηρεύσεις που είσαι απρόθυμος να μοιραστείς και αν είσαι εντελώς απρόθυμος να αποκαλύψεις τα μυστικά σου —δηλαδή, τις δυσκολίες σου— μπροστά σε άλλους, ώστε να αναζητήσεις την οδό του φωτός, τότε Εγώ λέω ότι είσαι άνθρωπος που δεν θα λάβει εύκολα σωτηρία και δεν θα αναδυθεί εύκολα απ’ το σκοτάδι». Αισθάνθηκα ακόμη πιο άβολα. Δεν είχα πολλά μυστικά που ήμουν απρόθυμη να μοιραστώ, όπως έλεγε ο Θεός; Γνώριζα πολύ καλά ότι δεν ήξερα τις ιδιαιτερότητες του έργου του ποτίσματος, όταν όμως η επικεφαλής με ρώτησε σχετικά, είχα καταφύγει σε τεχνάσματα και είχα πει συνειδητά ψέματα, κι όταν επέστρεψα στην εκκλησία δεν ανοίχθηκα στους άλλους για να αποκαλύψω τη διαφθορά μου και τα ελαττώματα στο έργο μου. Αντίθετα, προσπάθησα να κρύψω τα ψέματά μου και να τα συνεχίσω, ενώ φαινομενικά εκπλήρωνα το καθήκον μου. Πώς εκπλήρωνα έτσι το καθήκον μου; Όλα γίνονταν για να προστατεύσω το όνομα και το γόητρό μου. Προσπαθούσα να ξεγελάσω τον Θεό και παραπλανούσα τους ανθρώπους. Και για άλλη μια φορά, για να κερδίσω τη νέα αυτή θέση, καταπάτησα αναίσχυντα τον όρκο μου, εξαπατώντας τόσο τον Θεό όσο και τους ανθρώπους. Έλεγα ξανά και ξανά και ξανά ψέματα και ήμουν δόλια! Μου ήλθαν τότε στο μυαλό τα εξής λόγια από τον Θεό: «Αλλ’ ας ήναι ο λόγος σας Ναι ναι, Ου, ού· το δε πλειότερον τούτων είναι εκ του πονηρού» (Κατά Ματθαίον 5:37). «Σεις είσθε εκ πατρός του διαβόλου και τας επιθυμίας του πατρός σας θέλετε να πράττητε. Εκείνος ήτο απ’ αρχής ανθρωποκτόνος και δεν μένει εν τη αληθεία, διότι αλήθεια δεν υπάρχει εν αυτώ· όταν λαλή το ψεύδος, εκ των ιδίων λαλεί, διότι είναι ψεύστης και ο πατήρ αυτού του ψεύδους» (Κατά Ιωάννην 8:44). Ήξερα πολύ καλά ότι ο Θεός αγαπά τους ειλικρινείς, όμως εγώ είχα πει ψέματα και τα είχα καλύψει ξανά και ξανά, προσπαθώντας να εξαπατήσω τον Θεό και τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Διέφερα καθόλου από τον Σατανά; Είχα έστω μια στάλα σωστής ανθρώπινης φύσης; Εάν δεν μετανοούσα και δεν άλλαζα, ήξερα ότι θα καταλήξω να έχω το ίδιο τέλος με τον Σατανά. Αυτή η σκέψη με φόβισε, γι’ αυτό προσευχήθηκα στον Θεό και βρήκα το θάρρος να κάνω τη φήμη μου κομμάτια. Αποκάλυψα τα ψέματα που έλεγα και πώς εξωράιζα τα πράγματα, αλλά και τα απεχθή, πονηρά μου κίνητρα με πολλές λεπτομέρειες, χωρίς να παραλείψω τίποτα. Αφού τα αποκάλυψα όλα αισθάνθηκα σαν να είχε φύγει ένα μεγάλο βάρος και ξαφνικά ένιωσα πολύ πιο χαλαρή. Ένιωσα ελεύθερη και καθησυχασμένη.
Οι αδελφοί και οι αδελφές δεν με περιφρόνησαν, και μάλιστα η επικεφαλής μού διάβασε ένα ακόμη χωρίο του λόγου του Θεού. «Ποιες προθέσεις πηγάζουν από το γεγονός ότι οι άνθρωποι εμπλέκονται σε απάτες; Τι είδους διάθεση αποκαλύπτουν; Γιατί είναι σε θέση να εκφράζουν αυτό το είδος διάθεσης; Πού οφείλεται αυτό; Οφείλεται στο ότι οι άνθρωποι θεωρούν τα προσωπικά τους συμφέροντα πιο σημαντικά από οτιδήποτε άλλο. Εμπλέκονται σε απάτες για να επωφεληθούν οι ίδιοι, και έτσι αποκαλύπτονται οι δόλιες διαθέσεις τους. Πώς θα πρέπει να επιλυθεί αυτό το πρόβλημα; Πρώτον, πρέπει να εγκαταλείψεις τα δικά σου συμφέροντα. Το να κάνει κάποιος τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα δικά τους συμφέροντα είναι το πιο δύσκολο πράγμα. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αναζητούν παρά μόνο το κέρδος. Τα συμφέροντα των ανθρώπων είναι η ζωή τους, και το να τους κάνει κάποιος να εγκαταλείψουν αυτά τα πράγματα ισοδυναμεί με το να τους αναγκάσει να θυσιάσουν τη ζωή τους. Άρα τι θα πρέπει να κάνεις; Πρέπει να μάθεις να εγκαταλείπεις, να απαρνιέσαι, να υποφέρεις και να υπομένεις τον πόνο που προκαλείται όταν αποκηρύττεις τα συμφέροντα που αγαπάς. Μόλις υπομείνεις αυτόν τον πόνο και εγκαταλείψεις κάποια από τα συμφέροντά σου, θα νιώσεις κάπως ανακουφισμένος και κάπως απελευθερωμένος, και με αυτόν τον τρόπο, θα υπερνικήσεις τη σάρκα σου. Ωστόσο, εάν προσκολληθείς στα συμφέροντά σου και δεν μπορέσεις να τα εγκαταλείψεις, λέγοντας: “Είμαι δόλιος, και τι μ’ αυτό; Ο Θεός δεν με έχει τιμωρήσει, οπότε τι μπορούν να μου κάνουν οι άνθρωποι; Δεν θα απαρνηθώ τίποτα!” Όταν δεν απαρνείσαι τίποτα, κανένας άλλος δεν υφίσταται απώλειες· εσύ ο ίδιος τελικά θα χάσεις. Όταν αναγνωρίζεις τη δική σου διεφθαρμένη διάθεση, αυτό συνιστά, στην πραγματικότητα, μια ευκαιρία να εισέλθεις, να προοδεύσεις και να αλλάξεις· είναι μια ευκαιρία να έρθεις ενώπιον του Θεού και να αποδεχτείς τον ενδελεχή έλεγχο, την κρίση και την παίδευσή Του. Επιπλέον, αυτό συνιστά ευκαιρία να κερδίσεις τη σωτηρία. Εάν παραιτηθείς από την αναζήτηση της αλήθειας, τότε αυτό ισοδυναμεί με το να παραιτείσαι από την ευκαιρία να κερδίσεις τη σωτηρία και να αποδεχτείς την κρίση και την παίδευση. […] Εάν οι άνθρωποι επιλέξουν να κάνουν την αλήθεια πράξη, τότε ακόμα κι αν έχουν απωλέσει τα προσωπικά τους συμφέροντα, κερδίζουν τη σωτηρία και την αιώνια ζωή από τον Θεό. Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι πιο έξυπνοι. Εάν οι άνθρωποι επωφελούνται εις βάρος της αλήθειας, τότε αυτό που χάνουν είναι η ζωή και η σωτηρία από τον Θεό· αυτοί οι άνθρωποι είναι οι πιο ανόητοι. Όσο για το τι θα επιλέξει τελικά κάποιος —τα προσωπικά συμφέροντα ή την αλήθεια— αυτό είναι ένα θέμα που αποκαλύπτει το ποιόν ενός ατόμου περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Όσοι αγαπούν την αλήθεια θα επιλέξουν την αλήθεια· θα επιλέξουν να υποταχθούν ενώπιον του Θεού και να Τον ακολουθήσουν. Θα προτιμήσουν να εγκαταλείψουν τα δικά τους συμφέροντα. Ανεξάρτητα από το πόσο πρέπει να υποφέρουν, είναι αποφασισμένοι να παραμείνουν ακλόνητοι στη μαρτυρία τους για να ικανοποιήσουν τον Θεό. Αυτή είναι η βασική πορεία προκειμένου να κάνει κάποιος πράξη την αλήθεια και να εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας» («Η αλλαγή των διαθέσεων βασίζεται στη γνώση των διαθέσεων» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Ακούγοντας αυτά τα λόγια, η καρδιά μου φωτίστηκε. Συλλογίστηκα τα ψέματα που είχα πει και το πώς εξαπατούσα κατ’ επανάληψη κυρίως επειδή νοιαζόμουν πάρα πολύ για τη φήμη και τη θέση, αλλά και επειδή είχα δόλια φύση. Είχα εκπαιδευθεί και διδαχθεί δόγματα από τον Σατανά από τότε που ήμουν μικρή και είχα απορροφήσει πάρα πολλά από τα δηλητήριά του, όπως «Ο ουρανός καταστρέφει όσους δεν κοιτάνε το συμφέρον τους», «Ο άνθρωπος έχει ανάγκη την υπόληψή του, όπως το δέντρο τον φλοιό του», «Ένα ψέμα γίνεται αλήθεια αν επαναληφθεί δέκα χιλιάδες φορές», «Ο άνθρωπος δεν μπορεί να πετύχει τίποτα χωρίς να πει ψέματα», «Σκέψου πριν μιλήσεις και τότε μίλα με επιφύλαξη» και ούτω καθεξής. Αυτές οι σατανικές φιλοσοφίες είχαν γίνει οι νόμοι της επιβίωσής μου. Είχα ζήσει βάσει αυτών και είχα γίνει πιο εγωίστρια, ψεύτικη και ανειλικρινής. Σκεφτόμουν πάντοτε μόνο τα δικά μου συμφέροντα και δεν μπορούσα να μην λέω ψέματα και να μην εξαπατώ για τον σκοπό αυτό. Αν και αισθανόμουν ένοχη και έψεγα τον εαυτό μου μετά τα ψέματα και ήθελα να μετανοήσω ενώπιον του Θεού και να ανοιχθώ στους άλλους, ο φόβος ότι θα ντροπιαστώ και θα με περιγελούν με έκανε συνεχώς να κρύβομαι και να φοράω προσωπείο. Δεν ήμουν πρόθυμη να ανοιχθώ και να αποκαλύψω τα πανούργα μου κίνητρα και την παραπλανητική μου συμπεριφορά. Δεν είχα ιδίως το θάρρος να βάλω το εγώ μου στην άκρη και να είμαι ειλικρινής, πιστεύοντας ότι τη στιγμή που θα έλεγα την αλήθεια, οι άνθρωποι θα έβλεπαν αυτό που είμαι πραγματικά και δεν είχαν πλέον καλή άποψη για μένα. Προτίμησα να αγωνίζομαι στο σκοτάδι και στον πόνο αντί να κάνω πράξη την αλήθεια και να είμαι ειλικρινής. Είδα πόσο βαθιά διεφθαρμένη ήμουν από τον Σατανά! Εάν δεν με είχε εκθέσει ο Θεός κατ’ αυτόν τον τρόπο, χωρίς την κρίση και την αποκάλυψη του λόγου Του, δεν θα είχα δει ποτέ πόσο πανούργα είναι η φύση μου και δεν θα είχα κίνητρα να κάνω πράξη την αλήθεια και να αποκαλύψω τον αληθινό μου εαυτό. Αντιλήφθηκα τότε ότι η κρίση και η παίδευση του Θεού ήταν η προστασία και σωτηρία Του για μένα και ένιωσα πόσο σημαντική είναι η επιδίωξη της αλήθειας και το να κάνεις πράξη την ειλικρίνεια.
Έκτοτε, το έβαλα σκοπό να λέω πάντα την αλήθεια και να είμαι ειλικρινής. Μετά από λίγο, διαπίστωσα ότι μια επικεφαλής που παρευρίσκετο σε συγκεντρώσεις μας ήταν μερικές φορές αλαζονική και αυτάρεσκη και δεν δεχόταν εύκολα τις υποδείξεις των άλλων. Θέλησα να της το αναφέρω μερικές φορές, όμως μετά σκέφτηκα: «Καλά αν δεχτεί όσα λέω, αν όμως όχι, τι θα σκεφτεί για μένα;» Αποφάσισα να περιμένω και να δω. Μια μέρα με ρώτησε: «Αδελφή, γνωριζόμαστε λίγο καιρό. Εάν βλέπεις κάποια προβλήματα σε μένα, ενημέρωσέ με σε παρακαλώ. Θα ήταν χρήσιμο για μένα». Την κοίταξα και ήμουν έτοιμη να πω: «δεν έχω παρατηρήσει τίποτα, είσαι υπέροχη», όταν συνειδητοποίησα ότι αυτό θα ήταν παραπλανητικό, προσευχήθηκα λοιπόν στον Θεό και ήμουν διατεθειμένη να δεχτώ τον εξονυχιστικό του έλεγχο. Δεν μπορούσα να συνεχίσω να λέω ψέματα και να εξαπατώ, προκαλώντας την αηδία του Θεού. Έτσι, ανοίχθηκα και της μίλησα για το πρόβλημά της. Άκουσε, κι έπειτα κούνησε γρήγορα καταφατικά το κεφάλι και είπε: «Δόξα τω Θεώ! Ποτέ δεν θα το είχα συνειδητοποιήσει αν δεν μου το έλεγες. Πρέπει πραγματικά να κάνω την αυτοκριτική μου και να το καταλάβω». Χάρηκα πολύ όταν είδα ότι μπόρεσε να το δεχτεί. Ένιωσα μια απίστευτη αίσθηση ειρήνης και απελευθέρωσης και βίωσα πραγματικά το πόσο θαυμάσιο είναι να κάνεις πράξη την αλήθεια και να είσαι ειλικρινής!
