Λόγια του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών

Το έργο του ίδιου του Θεού περιλαμβάνει το έργο ολόκληρης της ανθρωπότητας και αντιπροσωπεύει επίσης το έργο ολόκληρης της εποχής, πράγμα που σημαίνει ότι το έργο του Θεού αντιπροσωπεύει κάθε δυναμική και τάση του έργου του Αγίου Πνεύματος, ενώ το έργο των αποστόλων έρχεται μετά από το έργο του ίδιου του Θεού και το ακολουθεί, και δεν καθοδηγεί την εποχή ούτε αντιπροσωπεύει τις τάσεις του έργου του Αγίου Πνεύματος σε μια ολόκληρη εποχή. Κάνουν μόνο το έργο που οφείλει να κάνει ο άνθρωπος, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με το έργο διαχείρισης. Το έργο που κάνει ο ίδιος ο Θεός είναι ένα κομμάτι έργου που εκτελείται στο πλαίσιο του έργου διαχείρισης. Το έργο του ανθρώπου είναι μόνο το καθήκον που εκτελούν οι άνθρωποι που χρησιμοποιούνται και δεν έχει καμία σχέση με το έργο διαχείρισης. Παρά το γεγονός ότι αποτελούν και τα δύο έργο του Αγίου Πνεύματος, λόγω των διαφορών μεταξύ των έργων στην ταυτότητα και στην εκπροσώπηση, υπάρχουν σαφείς και ουσιαστικές διαφορές μεταξύ του έργου του Θεού και του έργου του ανθρώπου. Επιπλέον, η έκταση του έργου του Αγίου Πνεύματος πάνω σε αντικείμενα με διαφορετικές ταυτότητες ποικίλλει. Αυτές είναι οι βασικές αρχές και το πεδίο του έργου του Αγίου Πνεύματος.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου

Το έργο του ενσαρκωμένου Θεού ξεκινά μια νέα εποχή κι εκείνοι που συνεχίζουν το έργο Του είναι όσοι χρησιμοποιούνται απ’ Αυτόν. Το έργο που επιτελείται από τον άνθρωπο είναι μέσα στη διακονία του ενσαρκωμένου Θεού και δεν είναι σε θέση να υπερβεί αυτό το πεδίο. Αν ο ενσαρκωμένος Θεός δεν είχε έρθει να κάνει το έργο Του, ο άνθρωπος δεν θα ήταν σε θέση να φέρει το τέλος της παλιάς εποχής και δεν θα ήταν σε θέση να προχωρήσει σε μια νέα εποχή. Το έργο που κάνει ο άνθρωπος είναι απλώς εντός του φάσματος του καθήκοντός του που είναι ανθρωπίνως εφικτό να γίνει και δεν αντιπροσωπεύει το έργο του Θεού. Μόνο ο ενσαρκωμένος Θεός μπορεί να έρθει και να ολοκληρώσει το έργο που θα πρέπει να κάνει και, πέρα απ’ Αυτόν, κανείς δεν μπορεί να επιτελέσει αυτό το έργο για λογαριασμό Του. Φυσικά, αυτό για το οποίο μιλώ αφορά το έργο της ενσάρκωσης.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Αυτό που χρειάζεται περισσότερο η διεφθαρμένη ανθρωπότητα είναι η σωτηρία του ενσαρκωμένου Θεού

Ο λόγος του Θεού δεν μπορεί να παρουσιάζεται ως ο λόγος του ανθρώπου, ακόμα λιγότερο δε, μπορεί κανείς να κάνει τον λόγο του ανθρώπου να είναι ο λόγος του Θεού. Ένας άνθρωπος που χρησιμοποιείται από τον Θεό δεν είναι ο ενσαρκωμένος Θεός, και ο ενσαρκωμένος Θεός δεν είναι ένας άνθρωπος που χρησιμοποιείται από τον Θεό. Υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά σ’ αυτό. Ίσως, αφότου διαβάσεις αυτά τα λόγια, να μην τα αναγνωρίζεις ως λόγια του Θεού, αλλά μόνο ως τη διαφώτιση που έχει κερδίσει ο άνθρωπος. Σε αυτήν την περίπτωση, έχεις τυφλωθεί από την άγνοια. Πώς είναι δυνατόν τα λόγια του Θεού να είναι το ίδιο πράγμα με τη διαφώτιση που έχει κερδίσει ο άνθρωπος; Τα λόγια του ενσαρκωμένου Θεού εγκαινιάζουν μια νέα εποχή, καθοδηγούν ολόκληρη την ανθρωπότητα, αποκαλύπτουν μυστήρια και δείχνουν στον άνθρωπο την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσει μέσα στη νέα εποχή. Η διαφώτιση που αποκτά ο άνθρωπος δεν είναι παρά απλές οδηγίες για άσκηση ή γνώση. Δεν μπορεί να καθοδηγήσει ολόκληρη την ανθρωπότητα προς μια νέα εποχή ούτε να αποκαλύψει τα μυστήρια του ίδιου του Θεού. Σε τελική ανάλυση, ο Θεός είναι Θεός, ενώ ο άνθρωπος είναι άνθρωπος. Ο Θεός έχει την ουσία του Θεού, ενώ ο άνθρωπος έχει την ουσία του ανθρώπου. Αν ο άνθρωπος θεωρεί τα λόγια που εκφέρει ο Θεός ως μια απλή διαφώτιση από το Άγιο Πνεύμα και εκλαμβάνει τα λόγια των αποστόλων και των προφητών ως λόγια που είπε ο ίδιος ο Θεός, αυτό θα ήταν ανθρώπινο λάθος. Όπως και να ’χει, δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να μπερδεύεις το σωστό και το λάθος ή να αντιλαμβάνεσαι το υψηλό σαν χαμηλό ή να περνάς το βαθύ για ρηχό. Όπως και να ’χει, δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να διαψεύδεις σκόπιμα κάτι που ξέρεις ότι είναι αλήθεια. Όλοι όσοι πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός θα πρέπει να διερευνούν τα προβλήματα από τη σωστή οπτική γωνία και να αποδέχονται το νέο έργο του Θεού και τα νέα Του λόγια από τη σκοπιά του δημιουργημένου όντος Του· διαφορετικά, θα αποκλειστούν από τον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πρόλογος

Το έργο που πραγματοποιεί κάποιος που χρησιμοποιείται από τον Θεό, αποσκοπεί στη συνεργασία με το έργο του Χριστού ή του Αγίου Πνεύματος. Αυτός ο άνθρωπος ανυψώνεται από τον Θεό ανάμεσα στους ανθρώπους, βρίσκεται εκεί για να ηγηθεί όλων των εκλεκτών του Θεού, ενώ έχει, επίσης, ανυψωθεί από τον Θεό προκειμένου να επιτελέσει το έργο της ανθρώπινης συνεργασίας. Με κάποιον που έχει αυτές τις ιδιότητες, ο οποίος είναι σε θέση να επιτελέσει το έργο της ανθρώπινης συνεργασίας, μπορούν να επιτευχθούν περισσότερες από τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός για τον άνθρωπο και το έργο που πρέπει να κάνει το Άγιο Πνεύμα ανάμεσα στους ανθρώπους. Με άλλα λόγια: Ο Θεός χρησιμοποιεί αυτόν τον άνθρωπο με στόχο να μπορέσουν όλοι όσοι ακολουθούν τον Θεό να κατανοήσουν καλύτερα το θέλημα του Θεού, και να μπορέσουν να εκπληρώσουν περισσότερες από τις απαιτήσεις του Θεού. Επειδή οι άνθρωποι δεν είναι ικανοί να κατανοήσουν άμεσα τα λόγια ή το θέλημα του Θεού, ο Θεός έχει ανυψώσει κάποιον, τον οποίον χρησιμοποιεί για να επιτελέσει ένα τέτοιο έργο. Αυτό το πρόσωπο, το οποίο χρησιμοποιεί ο Θεός, μπορεί επίσης να περιγραφεί ως ένα μέσο, με το οποίο ο Θεός καθοδηγεί τους ανθρώπους, ως ο «μεταφραστής» που επικοινωνεί ανάμεσα στον Θεό και τους ανθρώπους. Γι’ αυτόν τον λόγο, ένας τέτοιος άνθρωπος δεν μοιάζει με κανέναν από αυτούς που εργάζονται στον οίκο του Θεού ή που είναι απόστολοί Του. Όπως κι αυτοί, μπορεί να ειπωθεί ότι είναι κάποιος που υπηρετεί τον Θεό, εντούτοις, όσον αφορά την ουσία του έργου του και το υπόβαθρο της χρήσης του από τον Θεό, διαφέρει σε μεγάλο βαθμό από τους άλλους εργάτες και αποστόλους. Όσον αφορά την ουσία του έργου του και το υπόβαθρο της χρήσης του, ο άνθρωπος που χρησιμοποιείται από τον Θεό ανυψώνεται από Αυτόν, προετοιμάζεται από τον Θεό για να επιτελέσει το έργο του Θεού, και συνεργάζεται στο έργο του ίδιου του Θεού. Κανείς δεν θα μπορούσε ποτέ να επιτελέσει το έργο του αντ’ αυτού —αυτή είναι η ανθρώπινη συνεργασία που είναι απαραίτητη παράλληλα με το θεϊκό έργο. Εν τω μεταξύ, το έργο που επιτελούν οι άλλοι εργάτες ή απόστολοι δεν είναι παρά η μεταφορά και η υλοποίηση των πολλών πτυχών της οργάνωσης των εκκλησιών κατά τη διάρκεια κάθε περιόδου, ή αλλιώς το έργο μιας απλής παροχής ζωής, προκειμένου να διατηρηθεί η εκκλησιαστική ζωή. Αυτοί οι εργάτες και οι απόστολοι δεν έχουν οριστεί από τον Θεό, πόσο μάλλον μπορεί να λέγεται ότι χρησιμοποιούνται από το Άγιο Πνεύμα. Επιλέγονται μέσα από τις εκκλησίες και, αφότου εκπαιδευτούν και καλλιεργηθούν για κάποιο χρονικό διάστημα, όσοι είναι κατάλληλοι παραμένουν, ενώ όσοι είναι ακατάλληλοι στέλνονται από εκεί που ήρθαν. Επειδή αυτοί οι άνθρωποι επιλέγονται μέσα από τις εκκλησίες, ορισμένοι αποκαλύπτουν το πραγματικό τους πρόσωπο αφότου γίνουν επικεφαλής, και κάποιοι απ’ αυτούς κάνουν μάλιστα πολλά άσχημα πράγματα και καταλήγουν να αποκλειστούν. Ο άνθρωπος που χρησιμοποιεί ο Θεός, από την άλλη, είναι κάποιος που έχει προετοιμαστεί από τον Θεό, και διαθέτει ένα ορισμένο επίπεδο, κι έχει ανθρώπινη φύση. Έχει εκ των προτέρων προετοιμαστεί και τελειωθεί από το Άγιο Πνεύμα, και καθοδηγείται πλήρως από το Άγιο Πνεύμα και, ιδιαίτερα όσον αφορά το έργο του, κατευθύνεται και δέχεται εντολές από το Άγιο Πνεύμα —ως εκ τούτου, δεν υπάρχει καμία απόκλιση από το μονοπάτι της καθοδήγησης των εκλεκτών του Θεού, διότι ο Θεός ασφαλώς αναλαμβάνει την ευθύνη για το δικό Του έργο, και ο Θεός επιτελεί το δικό Του έργο ανά πάσα στιγμή.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Σχετικά με τη χρήση του ανθρώπου από τον Θεό

Εάν, όταν ήρθε στη σάρκα, ο Θεός έκανε μόνο το έργο της θεϊκής φύσης, και δεν υπήρχαν άνθρωποι που να συμμορφώνονται με το θέλημά Του για να εργαστούν σε συνεργασία μαζί Του, τότε ο άνθρωπος θα ήταν ανίκανος να καταλάβει το θέλημα του Θεού ή να εμπλακεί με τον Θεό. Ο Θεός πρέπει να χρησιμοποιεί κανονικούς ανθρώπους που συμμορφώνονται με το θέλημά Του για να ολοκληρώσει αυτό το έργο, να προσέχει και να καθοδηγεί τις εκκλησίες, να μπορούν να επιτευχθούν το επίπεδο που οι γνωστικές διεργασίες του ανθρώπου, ο εγκέφαλός του, θα είναι σε θέση να φαντάζονται. Με άλλα λόγια, ο Θεός χρησιμοποιεί έναν μικρό αριθμό ανθρώπων που συμμορφώνονται με το θέλημά Του για να «μεταφράσει» το έργο που επιτελεί υπό την θεϊκή φύση Του, ώστε να μπορεί να αποκωδικοποιηθεί —να μετατρέψει τη θεϊκή γλώσσα σε ανθρώπινη γλώσσα, ώστε οι άνθρωποι να την κατανοήσουν και να την καταλάβουν. Εάν ο Θεός δεν το έκανε αυτό, κανείς δεν θα καταλάβαινε τη θεϊκή γλώσσα του Θεού, επειδή οι άνθρωποι που συμμορφώνονται με το θέλημα του Θεού είναι, τελικά, μια μικρή μειονότητα και η ικανότητα κατανόησης του ανθρώπου είναι αδύναμη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Θεός επιλέγει αυτή τη μέθοδο μόνο όταν εργάζεται ενσαρκωμένος. Εάν υπήρχε μόνο θεϊκό έργο, δεν θα υπήρχε κανένας τρόπος για τον άνθρωπο να γνωρίζει ή να εμπλέκεται με τον Θεό, επειδή ο άνθρωπος δεν κατανοεί τη γλώσσα του Θεού. Ο άνθρωπος είναι σε θέση να κατανοήσει αυτή τη γλώσσα μόνο με τη μεσολάβηση των ανθρώπων που συμμορφώνονται με το θέλημα του Θεού, οι οποίοι διευκρινίζουν τα λόγια Του. Ωστόσο, εάν υπήρχαν μόνο τέτοιοι άνθρωποι που εργάζονταν μέσα στην ανθρώπινη φύση, αυτό θα μπορούσε να διατηρήσει μόνο την κανονική ζωή του ανθρώπου· δεν θα μπορούσε να μεταμορφώσει την διάθεσή του. Το έργο του Θεού δεν θα μπορούσε να έχει ένα νέο σημείο εκκίνησης· θα υπήρχαν μόνο τα ίδια παλιά τραγούδια, οι ίδιες παλιές κοινοτυπίες. Μόνο μέσω της παρέμβασης του ενσαρκωμένου Θεού, ο οποίος λέει όλα όσα πρέπει να πει και κάνει ό,τι πρέπει να κάνει κατά την περίοδο της ενσάρκωσής Του, μετά την οποία οι άνθρωποι εργάζονται και βιώνουν σύμφωνα με τα λόγια Του, μόνο έτσι η διάθεσή τους στη ζωή θα είναι σε θέση να αλλάξει, και μόνο έτσι θα είναι σε θέση να συμβαδίζουν με τις εποχές. Αυτός που εργάζεται υπό τη θεϊκή φύση αντιπροσωπεύει τον Θεό, ενώ εκείνοι που εργάζονται υπό την ανθρώπινη φύση είναι άνθρωποι που χρησιμοποιούνται από τον Θεό. Δηλαδή, ο ενσαρκωμένος Θεός είναι ουσιαστικά διαφορετικός από τους ανθρώπους που χρησιμοποιεί ο Θεός. Ο ενσαρκωμένος Θεός είναι σε θέση να κάνει το έργο της θεϊκής φύσης, ενώ οι άνθρωποι που χρησιμοποιούνται από τον Θεό δεν είναι. Στην αρχή κάθε εποχής, το Πνεύμα του Θεού μιλά προσωπικά, και ξεκινά τη νέα εποχή και φέρνει τον άνθρωπο σε μια νέα αρχή. Όταν τελειώσει την ομιλία, αυτό σημαίνει ότι το έργο του Θεού μέσα στη θεϊκή φύση Του ολοκληρώνεται. Στη συνέχεια, όλοι ακολουθούν την καθοδήγηση εκείνων που χρησιμοποιεί ο Θεός για να εισέλθουν στην εμπειρία της ζωής τους.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η βασική διαφορά μεταξύ του ενσαρκωμένου Θεού και των ανθρώπων που χρησιμοποιεί ο Θεός

Ούτε καν ένας άνθρωπος που χρησιμοποιείται από το Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να εκπροσωπεί τον ίδιο τον Θεό. Αυτό δεν σημαίνει μόνο ότι ένας τέτοιος άνθρωπος δεν μπορεί να εκπροσωπεί τον Θεό, αλλά σημαίνει, επίσης, ότι το έργο που επιτελεί δεν μπορεί να εκπροσωπεί άμεσα τον Θεό. Με άλλα λόγια, η ανθρώπινη εμπειρία δεν μπορεί να τεθεί άμεσα στη διαχείριση του Θεού και δεν μπορεί να εκπροσωπεί τη διαχείριση του Θεού. Το έργο που επιτελεί ο ίδιος ο Θεός είναι εξ ολοκλήρου το έργο που σκοπεύει να επιτελέσει στο δικό Του σχέδιο διαχείρισης και σχετίζεται με τη μεγάλη διαχείριση. Το έργο που επιτελεί ο άνθρωπος συνίσταται στην παροχή της προσωπικής του εμπειρίας. Συνίσταται στην εύρεση ενός νέου μονοπατιού εμπειρίας, πέραν εκείνου στο οποίο πορεύτηκαν όσοι προηγήθηκαν, και στην καθοδήγηση των αδελφών του ενόσω καθοδηγείται από το Άγιο Πνεύμα. Αυτό που παρέχουν αυτοί οι άνθρωποι είναι η προσωπική τους εμπειρία ή τα πνευματικά συγγράμματα πνευματικών ανθρώπων. Παρόλο που αυτοί οι άνθρωποι χρησιμοποιούνται από το Άγιο Πνεύμα, το έργο που επιτελούν δεν σχετίζεται με το μεγάλο έργο διαχείρισης στο σχέδιο διάρκειας έξι χιλιάδων ετών. Είναι απλώς εκείνοι που έχουν εξυψωθεί από το Άγιο Πνεύμα σε διαφορετικές περιόδους για να καθοδηγήσουν τους ανθρώπους στο ρεύμα του Αγίου Πνεύματος, έως ότου η λειτουργία που μπορούν να εκτελέσουν φτάσει στο τέλος της ή έως ότου φτάσει η ζωή τους στο τέλος της. Το έργο που επιτελούν είναι μονάχα η προετοιμασία ενός κατάλληλου μονοπατιού για τον ίδιο τον Θεό ή η συνέχιση μιας συγκεκριμένης πτυχής της διαχείρισης του ίδιου του Θεού επί γης. Μέσα τους, αυτοί οι άνθρωποι αδυνατούν να επιτελέσουν το μεγαλύτερο έργο της διαχείρισής Του, ούτε μπορούν να ανοίξουν νέες διεξόδους, πολύ λιγότερο δε, μπορεί κανείς τους να ολοκληρώσει όλο το έργο του Θεού από την προηγούμενη εποχή. Συνεπώς, το έργο που επιτελούν εκπροσωπεί μόνο ένα δημιουργημένο ον που εκτελεί τη λειτουργία του και δεν μπορεί να εκπροσωπεί τον ίδιο τον Θεό που εκτελεί τη διακονία Του. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το έργο που επιτελούν διαφέρει από εκείνο που επιτελεί ο ίδιος ο Θεός. Το έργο της αναγγελίας μιας νέας εποχής δεν είναι κάτι που μπορεί να επιτελεστεί από κάποιον άνθρωπο στη θέση του Θεού. Δεν μπορεί να επιτελεστεί από κανέναν άλλον πέραν του ίδιου του Θεού. Όλο το έργο που επιτελεί ο άνθρωπος συνίσταται στην εκτέλεση του καθήκοντός του ως δημιουργημένου όντος και επιτελείται όταν τον αγγίζει ή τον διαφωτίζει το Άγιο Πνεύμα. Η καθοδήγηση που παρέχουν αυτοί οι άνθρωποι συνίσταται εξ ολοκλήρου στο να δείχνουν στον άνθρωπο το μονοπάτι της άσκησης στην καθημερινή ζωή και τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να ενεργεί εκείνος σε αρμονία με το θέλημα του Θεού. Το έργο του ανθρώπου μήτε σχετίζεται με τη διαχείριση του Θεού μήτε εκπροσωπεί το έργο του Πνεύματος. Για παράδειγμα, το έργο του Γουίτνες Λι και του Γουότσμαν Νι ήταν να ανοίξουν τον δρόμο. Ανεξάρτητα από το αν η οδός ήταν νέα ή παλαιά, το έργο βασιζόταν στην αρχή της παραμονής εντός της Βίβλου. Είτε επρόκειτο για την αποκατάσταση της τοπικής εκκλησίας είτε για την κατασκευή της τοπικής εκκλησίας, το έργο τους αφορούσε την ίδρυση εκκλησιών. Το έργο που επιτέλεσαν ήταν η συνέχεια του έργου που άφησαν ανολοκλήρωτο ή δεν ανέπτυξαν περαιτέρω ο Ιησούς και οι απόστολοί Του κατά την Εποχή της Χάριτος. Αυτό που έπραξαν στο έργο τους ήταν να αποκαταστήσουν αυτό που είχε ζητήσει ο Ιησούς, στο τότε έργο Του, από τις γενεές που Τον ακολούθησαν, όπως το να καλύπτουν την κεφαλή τους, να βαπτίζονται, να κόβουν τον άρτο ή να πίνουν κρασί. Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι το έργο τους ήταν να τηρούν τη Βίβλο και να αναζητούν μονοπάτια εντός της Βίβλου. Δεν σημείωσαν καμία νέα πρόοδο. […] Εφόσον το έργο των ανθρώπων που χρησιμοποιούνται από το Άγιο Πνεύμα διαφέρει από το έργο που επιτελεί ο ίδιος ο Θεός, η ταυτότητά τους και τα υποκείμενα εκ μέρους των οποίων ενεργούν είναι επίσης διαφορετικά. Αυτό συμβαίνει επειδή το έργο που σκοπεύει να επιτελέσει το Άγιο Πνεύμα είναι διαφορετικό και, κατά συνέπεια, σε όσους επιτελούν κι εκείνοι έργο αποδίδεται διαφορετική ταυτότητα και διαφορετικό κύρος. Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούνται από το Άγιο Πνεύμα ενδέχεται κι αυτοί να επιτελέσουν κάποιο νέο έργο και μπορεί, επίσης, να εξαλείψουν κάποιο έργο που επιτελέστηκε στην προηγούμενη εποχή, αλλά αυτό που κάνουν δεν μπορεί να εκφράσει τη διάθεση και το θέλημα του Θεού στη νέα εποχή. Εργάζονται μόνο για να απομακρύνουν το έργο της προηγούμενης εποχής, και όχι για να επιτελέσουν νέο έργο με σκοπό να εκπροσωπήσουν άμεσα τη διάθεση του ίδιου του Θεού. Έτσι, όσες απαρχαιωμένες πρακτικές κι αν καταργήσουν και όσες νέες πρακτικές κι αν εισαγάγουν, εξακολουθούν να εκπροσωπούν τον άνθρωπο και τα δημιουργημένα όντα. Ωστόσο, όταν επιτελεί έργο ο ίδιος ο Θεός, δεν δηλώνει ανοιχτά την κατάργηση των πρακτικών της παλαιάς εποχής ούτε δηλώνει άμεσα την έναρξη μιας νέας εποχής. Είναι ευθύς και ξεκάθαρος στο έργο Του. Εκτελεί το έργο που σκοπεύει να επιτελέσει δίχως περιστροφές· με άλλα λόγια, εκφράζει άμεσα το έργο που δημιούργησε, επιτελεί άμεσα το έργο Του όπως σκόπευε εξαρχής, εκφράζοντας το Είναι και τη διάθεσή Του. Από τη σκοπιά του ανθρώπου, η διάθεσή Του και το έργο Του διαφέρουν από εκείνα των παρελθοντικών εποχών. Ωστόσο, από την άποψη του ίδιου του Θεού, πρόκειται απλώς για τη συνέχιση και την περαιτέρω ανάπτυξη του έργου Του. Όταν εργάζεται ο ίδιος ο Θεός, εκφράζει τον λόγο Του και φέρνει άμεσα το νέο έργο. Αντίθετα, όταν εργάζεται ο άνθρωπος, αυτό συμβαίνει μέσω περίσκεψης και μελέτης, ή πρόκειται για διεύρυνση της γνώσης και συστηματοποίηση της άσκησης που βασίζεται στο έργο άλλων. Με άλλα λόγια, η ουσία του έργου που επιτελεί ο άνθρωπος είναι να ακολουθεί την υπάρχουσα τάξη και να «βαδίζει σε παλιά μονοπάτια με νέα παπούτσια». Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και το μονοπάτι στο οποίο πορεύονται οι άνθρωποι που χρησιμοποιούνται από το Άγιο Πνεύμα έχει οικοδομηθεί πάνω σε εκείνο που άνοιξε ο ίδιος ο Θεός. Έτσι, σε τελική ανάλυση, ο άνθρωπος παραμένει άνθρωπος και ο Θεός παραμένει ο Θεός.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μυστήριο της ενσάρκωσης (1)

Κατά την Εποχή της Χάριτος, ο Ιησούς εξέφρασε κάποια λόγια και πραγματοποίησε ένα στάδιο του έργου. Υπήρχε κάποια συνάφεια σε όλα αυτά, και ήταν όλα κατάλληλα για την κατάσταση στην οποία βρίσκονταν οι άνθρωποι εκείνον τον καιρό. Ο Ιησούς μίλησε και εργάστηκε όπως άρμοζε στις συνθήκες της εποχής. Επιπλέον, είπε και κάποιες προφητείες. Προφήτεψε ότι το Πνεύμα της αλήθειας θα ερχόταν κατά τις έσχατες ημέρες και θα πραγματοποιούσε ένα στάδιο του έργου. Με άλλα λόγια, δεν κατανοούσε τίποτα πέραν του έργου, το οποίο ήταν να κάνει Εκείνος ο ίδιος κατά τη διάρκεια εκείνης της εποχής. Συνεπώς, Αυτός πραγματοποιεί μόνο το έργο της εποχής στην οποία βρίσκεται και δεν κάνει άλλο έργο που να μη συνδέεται με Αυτόν. Εκείνον τον καιρό, ο Ιησούς δεν εργαζόταν σύμφωνα με συναισθήματα ή οράματα, αλλά όπως άρμοζε στην εποχή και τις συνθήκες. Κανείς δεν Τον οδηγούσε ούτε Τον καθοδηγούσε. Ολόκληρο το έργο Του ήταν το ίδιο Του το Είναι, δηλαδή, το έργο που όφειλε να πραγματοποιήσει το ενσαρκωμένο Πνεύμα του Θεού, το οποίο ήταν όλο το έργο που ανήγγειλε η ενσάρκωση. Ο Ιησούς εργαζόταν μόνο σύμφωνα με τα όσα είχε δει και ακούσει Εκείνος ο ίδιος. Με άλλα λόγια, το Πνεύμα εργαζόταν απευθείας, χωρίς να υπάρχει ανάγκη να εμφανίζονται σ’ Αυτόν αγγελιοφόροι για να Του δίνουν όνειρα, ούτε να χρειάζεται να Τον φέγγει κάποιο σπουδαίο φως για να Του επιτρέπει να βλέπει. Εργαζόταν ελεύθερα και χωρίς περιορισμούς, κι αυτό επειδή το έργο Του δεν βασιζόταν σε συναισθήματα. Με άλλα λόγια, όταν εργαζόταν, δεν ψαχούλευε ούτε μάντευε, παρά έφερνε εις πέρας τα πράγματα με ευκολία. Εργαζόταν και μιλούσε σύμφωνα με τις δικές Του ιδέες και με τα όσα είχε δει με τα ίδια Του τα μάτια, παρέχοντας άμεση τροφή σε κάθε έναν από τους μαθητές που Τον ακολουθούσαν. Αυτή είναι η κύρια διαφορά ανάμεσα στο έργο του Θεού και στο έργο των ανθρώπων. Όταν εργάζονται οι άνθρωποι, αναζητούν και προχωράνε ψαχουλεύοντας, πάντοτε μιμούμενοι τους άλλους και σκοπίμως βασιζόμενοι στα θεμέλια που έχουν θέσει οι άλλοι, προκειμένου να πετύχουν μια βαθύτερη είσοδο. Το έργο του Θεού αποτελεί παροχή αυτού που Εκείνος είναι, και κάνει το έργο που Εκείνος οφείλει να κάνει. Δεν παρέχει τροφή στην εκκλησία χρησιμοποιώντας γνώσεις από το έργο οποιουδήποτε ανθρώπου. Αντιθέτως, πραγματοποιεί το υφιστάμενο έργο με βάση την κατάσταση των ανθρώπων.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Άσκηση (5)

Όταν ο Θεός έρχεται στη γη, κάνει μόνο το έργο Του υπό την θεϊκή φύση, το οποίο έχει εμπιστευτεί το ουράνιο Πνεύμα στον ενσαρκωμένο Θεό. Όταν έρχεται, απλώς μιλά σε όλον τον τόπο, για να δώσει φωνή στις ομιλίες Του με διαφορετικά μέσα και από διαφορετικές οπτικές. Η παροχή και η διδασκαλία του ανθρώπου είναι κυρίως ο στόχος και η αρχή του έργου Του και δεν Τον απασχολούν θέματα όπως οι διαπροσωπικές σχέσεις ή οι λεπτομέρειες της ζωής των ανθρώπων. Η βασική διακονία Του είναι να μιλήσει εκ μέρους του Πνεύματος. Δηλαδή, όταν το Πνεύμα του Θεού εμφανίζεται απτά στη σάρκα, φροντίζει για τη ζωή του ανθρώπου και αποκαλύπτει την αλήθεια. Δεν εμπλέκει τον εαυτό Του στο έργο του ανθρώπου, δηλαδή δεν συμμετέχει στο έργο της ανθρώπινης φύσης. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να επιτελέσουν θείο έργο και ο Θεός δεν συμμετέχει στο ανθρώπινο έργο. Όλα αυτά τα χρόνια, από τότε που ο Θεός ήρθε σε αυτή τη γη για να εκτελέσει το έργο Του, το έκανε πάντα μέσα από ανθρώπους. Αυτοί οι άνθρωποι, ωστόσο, δεν μπορούν να θεωρηθούν ως ενσαρκωμένος Θεός —μόνο ως εκείνοι που χρησιμοποιούνται από τον Θεό. Ο σημερινός Θεός, στο μεταξύ, μπορεί να μιλήσει άμεσα από την οπτική γωνία της θεϊκής φύσης, να εκφράσει την φωνή του Πνεύματος και να εργαστεί για λογαριασμό Του. Όλοι εκείνοι που ο Θεός έχει χρησιμοποιήσει καθ’ όλη τη διάρκεια των αιώνων αποτελούν παρόμοιες περιπτώσεις μ’ εκείνες που το Πνεύμα του Θεού εργάστηκε μέσα σ’ ένα σαρκικό σώμα, —γιατί, λοιπόν, δεν μπορούν να ονομαστούν Θεός; Αλλά ο σημερινός Θεός είναι επίσης το Πνεύμα του Θεού που εργάζεται άμεσα στη σάρκα, και ο Ιησούς επίσης ήταν το Πνεύμα του Θεού που εργαζόταν στη σάρκα. Και οι δύο Αυτοί ονομάζονται Θεός. Ποια είναι, επομένως, η διαφορά; Οι άνθρωποι που έχει χρησιμοποιήσει ο Θεός ανά τους αιώνες ήταν όλοι ικανοί για κανονική σκέψη και λογική. Όλοι είχαν καταλάβει τις αρχές της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Είχαν κανονικές ανθρώπινες ιδέες και διακατέχονταν από όλα όσα θα πρέπει να διακατέχονται οι απλοί άνθρωποι. Οι περισσότεροι από αυτούς είχαν εξαιρετικό ταλέντο και έμφυτη νοημοσύνη. Δουλεύοντας επάνω σε αυτούς τους ανθρώπους, το Πνεύμα του Θεού αξιοποιεί τα ταλέντα τους, με τα οποία τους προίκισε ο Θεός. Το Πνεύμα του Θεού χρησιμοποιεί τα ταλέντα τους, θέτοντας τα δυνατά τους σημεία στην υπηρεσία του Θεού. Ωστόσο, η ουσία του Θεού είναι χωρίς ιδέες και σκέψεις, ανόθευτη από τις ανθρώπινες προθέσεις και, επιπλέον, της λείπουν τα εφόδια που κατέχουν οι κανονικοί άνθρωποι. Δηλαδή, Εκείνος δεν είναι καν εξοικειωμένος με τις αρχές της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ο σημερινός Θεός έρχεται στη γη. Το έργο Του και τα λόγια Του είναι ανόθευτα από ανθρώπινες προθέσεις ή ανθρώπινη σκέψη, αλλά είναι μια άμεση εκδήλωση των προθέσεων του Πνεύματος, και εργάζεται άμεσα για λογαριασμό του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι το Πνεύμα μιλάει άμεσα, δηλαδή, η θεϊκή φύση επιτελεί άμεσα το έργο, χωρίς να προσθέτει ούτε ψήγμα των προθέσεων του ανθρώπου. Με άλλα λόγια, ο ενσαρκωμένος Θεός ενσωματώνει άμεσα τη θεϊκή φύση, δεν διαθέτει ανθρώπινη σκέψη ή ιδέες και δεν έχει κατανοήσει τις αρχές της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Εάν εργαζόταν μόνο η θεϊκή φύση (δηλαδή αν εργαζόταν μόνο ο ίδιος ο Θεός), δεν θα υπήρχε τρόπος να εκτελεστεί το έργο του Θεού στη γη. Έτσι, όταν ο Θεός έρχεται στη γη, πρέπει να έχει έναν μικρό αριθμό ανθρώπων που χρησιμοποιεί για να εργάζεται υπό την ανθρώπινη φύση σε συνδυασμό με το έργο που επιτελεί ο Θεός υπό τη θεϊκή φύση. Με άλλα λόγια, χρησιμοποιεί ανθρώπινο έργο για να υποστηρίξει το θεϊκό έργο Του. Διαφορετικά, δεν θα υπήρχε τρόπος για τον άνθρωπο να εμπλακεί άμεσα με το θεϊκό έργο. Αυτό συνέβη και ανάμεσα στον Ιησού και τους μαθητές Του. Κατά την παραμονή Του στον κόσμο, ο Ιησούς κατήργησε τους παλαιούς νόμους και καθιέρωσε νέες εντολές. Εξέφερε επίσης πολλούς λόγους. Όλο αυτό το έργο επιτελέστηκε υπό τη θεϊκή φύση. Όλοι οι άλλοι, όπως ο Πέτρος, ο Παύλος και ο Ιωάννης, στήριξαν το μεταγενέστερο έργο τους στο θεμέλιο των λόγων του Ιησού. Δηλαδή το έργο που ξεκίνησε ο Θεός σε εκείνη την εποχή, αναγγέλλοντας την έναρξη της Εποχής της Χάριτος. Δηλαδή, ανήγγειλε μια νέα εποχή, καταργώντας το παλιό και εκπληρώνοντας επίσης τα λόγια, «ο Θεός είναι η Αρχή και το Τέλος». Με άλλα λόγια, ο άνθρωπος πρέπει να εκτελέσει ανθρώπινο έργο στο θεμέλιο του θείου έργου. Μόλις ο Ιησούς είχε πει ό,τι έπρεπε να πει και τελείωσε το έργο Του στη γη, έφυγε από τον άνθρωπο. Μετά από αυτό, όλοι οι άνθρωποι έπρατταν σύμφωνα με τις αρχές που εξέφρασαν τα λόγια Του και έκαναν πράξη τις αλήθειες για τις οποίες μίλησε. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι εργάζονταν για τον Ιησού. Εάν ο Ιησούς επιτελούσε το έργο μόνος, ανεξάρτητα από το πόσους λόγους εξέφερε, οι άνθρωποι δεν θα είχαν κανέναν τρόπο να εμπλακούν με τα λόγια Του, επειδή θα εργαζόταν υπό την θεϊκή φύση και θα μπορούσε να μιλήσει μόνο με λόγια της θεϊκής φύσης και δεν θα μπορούσε να εξηγήσει τα πράγματα έτσι ώστε οι κανονικοί άνθρωποι να μπορέσουν να κατανοήσουν τα λόγια Του. Και έτσι, έπρεπε να έχει τους αποστόλους και τους προφήτες που ήρθαν μετά από Αυτόν να συμπληρώσουν το έργο Του. Αυτή είναι η αρχή του τρόπου με τον οποίο ο ενσαρκωμένος Θεός επιτελεί το έργο Του: χρησιμοποιεί την ενσάρκωση για να μιλήσει και να εργαστεί ώστε να ολοκληρώσει το έργο της θεϊκής φύσης και στη συνέχεια, χρησιμοποιεί λίγους ή ίσως περισσότερους ανθρώπους που συμμορφώνονται με το θέλημά του Θεού για να συμπληρώσουν το έργο Του. Δηλαδή, ο Θεός χρησιμοποιεί ανθρώπους που συμμορφώνονται με το θέλημά Του για να εκτελέσουν το έργο της ποίμανσης και του ποτίσματος στην ανθρώπινη φύση, έτσι ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να μπορέσει να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η βασική διαφορά μεταξύ του ενσαρκωμένου Θεού και των ανθρώπων που χρησιμοποιεί ο Θεός

Το έργο του ανθρώπου σηματοδοτεί την εμπειρία του και την ανθρώπινη φύση του. Αυτά που παρέχει ο άνθρωπος και το έργο που κάνει τον αντιπροσωπεύουν. Η διορατικότητα του ανθρώπου, η λογική του, η συλλογιστική του και η πλούσια φαντασία του συμπεριλαμβάνονται όλα στο έργο του. Η εμπειρία του ανθρώπου είναι ιδιαίτερα ικανή στο να σηματοδοτεί το έργο του και οι εμπειρίες ενός ανθρώπου αποτελούν τα συστατικά του έργου του. Το έργο του ανθρώπου μπορεί να εκφράσει την εμπειρία του. Όταν κάποιοι άνθρωποι βιώνουν κάτι αρνητικά, τα περισσότερα λόγια της συναναστροφής τους θα αποτελούνται από αρνητικά στοιχεία. Εάν η εμπειρία τους είναι θετική για κάποιο χρονικό διάστημα και ιδιαίτερα κατέχουν ένα μονοπάτι στη θετική πλευρά των πραγμάτων, η συναναστροφή τους είναι πολύ ενθαρρυντική και οι άνθρωποι μπορούν να αποκτήσουν θετικές παροχές από αυτούς. Εάν κάποιος εργάτης γίνει αρνητικός για κάποιο χρονικό διάστημα, η συναναστροφή του θα κουβαλάει πάντα αρνητικά στοιχεία. Αυτό το είδος συναναστροφής είναι καταθλιπτικό και οι άλλοι θα καταθλίβονται ασυνείδητα μετά από τη συναναστροφή μαζί του. Η κατάσταση των ακολούθων αλλάζει ανάλογα με την κατάσταση του επικεφαλής. Το οτιδήποτε είναι μέσα σε κάποιον εργάτη είναι αυτό το οποίο εκφράζει εκείνος, και το έργο του Αγίου Πνεύματος συχνά αλλάζει μαζί με την κατάσταση του ανθρώπου. Εργάζεται σύμφωνα με την εμπειρία των ανθρώπων και δεν τους εξαναγκάζει, αλλά έχει απαιτήσεις από εκείνους σύμφωνα με την κανονική πορεία της εμπειρίας τους. Αυτό σημαίνει ότι η συναναστροφή του ανθρώπου διαφέρει από τον λόγο του Θεού. Οι συναναστροφές των ανθρώπων μεταφέρουν την ατομική τους διορατικότητα και εμπειρία, εκφράζοντας τη διορατικότητα και την εμπειρία τους σύμφωνα με το έργο του Θεού. Η ευθύνη τους είναι να μάθουν, μετά το έργο ή τον λόγο του Θεού, τι από αυτά πρέπει να κάνουν πράξη ή πού να εισέλθουν, και στη συνέχεια να το παραδώσουν στους ακολούθους. Ως εκ τούτου, το έργο του ανθρώπου αντιπροσωπεύει την είσοδό του και την άσκησή του. Φυσικά, ένα τέτοιο έργο αναμιγνύεται με ανθρώπινα διδάγματα και εμπειρίες ή με κάποιες ανθρώπινες σκέψεις. Όπως και να εργάζεται το Άγιο Πνεύμα, είτε εργάζεται στον άνθρωπο είτε στον ενσαρκωμένο Θεό, οι εργάτες εκφράζουν πάντοτε αυτό που είναι οι ίδιοι. Παρόλο που το Άγιο Πνεύμα είναι Αυτό που εργάζεται, το έργο βασίζεται σε αυτό που είναι έμφυτα ο άνθρωπος, διότι το Άγιο Πνεύμα δεν εργάζεται χωρίς θεμέλια. Με άλλα λόγια, το έργο δεν προέρχεται από το μηδέν, αλλά γίνεται πάντοτε σύμφωνα με τις πραγματικές περιστάσεις και τις αληθινές συνθήκες. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί η διάθεση του ανθρώπου να μεταμορφωθεί και οι παλιές του αντιλήψεις και οι παλιές σκέψεις του να αλλάξουν. Αυτό που εκφράζει ο άνθρωπος είναι αυτό που βλέπει, βιώνει και μπορεί να φανταστεί, και μπορεί να επιτευχθεί από τη σκέψη του ανθρώπου, ακόμη και αν πρόκειται για δόγμα ή αντιλήψεις. Το έργο του ανθρώπου δεν μπορεί να υπερβεί το πεδίο της εμπειρίας του ανθρώπου, ούτε το τι βλέπει ο άνθρωπος, ούτε το τι μπορεί να φανταστεί ή να συλλάβει ανεξάρτητα από το μέγεθος αυτού του έργου. Όλα όσα εκφράζει ο Θεός είναι αυτό που είναι ο ίδιος, και αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί από τον άνθρωπο —είναι, δηλαδή, πέρα από την ίδια την ανθρώπινη σκέψη. Εκφράζει το έργο Του της καθοδήγησης όλης της ανθρωπότητας, και αυτό δεν σχετίζεται με τις λεπτομέρειες της ανθρώπινης εμπειρίας, αλλά αντίθετα αφορά τη δική Του διαχείριση. Αυτό που εκφράζει ο άνθρωπος είναι η εμπειρία του, ενώ αυτό που εκφράζει ο Θεός είναι το Είναι Του, το οποίο είναι η έμφυτή Του διάθεση, πέρα από όσα μπορεί να κατανοήσει ο άνθρωπος. Η εμπειρία του ανθρώπου είναι η διορατικότητα και η γνώση του που αποκτήθηκαν με βάση την έκφραση του Θεού ως προς το Είναι Του. Αυτή η διορατικότητα και η γνώση ονομάζονται ανθρώπινη υπόσταση και η βάση της έκφρασής τους είναι η έμφυτη διάθεση και το επίπεδο του ανθρώπου —γι’ αυτό ονομάζονται επίσης ανθρώπινη υπόσταση. Ο άνθρωπος είναι σε θέση να συναναστρέφεται ό,τι βιώνει και βλέπει. Κανείς δεν μπορεί να συναναστραφεί αυτό που δεν έχει βιώσει ή δει ή που η σκέψη του δεν μπορεί να συλλάβει, καθώς αυτά είναι πράγματα που δεν έχει μέσα του. Εάν αυτό που εκφράζει ο άνθρωπος δεν είναι από την εμπειρία του, τότε είναι η φαντασία του ή το δόγμα του. Με απλά λόγια, δεν υπάρχει καμία πραγματικότητα στον λόγο του. Εάν δεν ερχόσουν ποτέ σε επαφή με τα πράγματα της κοινωνίας, δεν θα ήσουν σε θέση να συναναστραφείς με σαφήνεια τις περίπλοκες σχέσεις της κοινωνίας. Εάν δεν είχες οικογένεια, όταν οι άλλοι θα μιλούσαν για οικογενειακά ζητήματα, δεν θα καταλάβαινες τα περισσότερα από αυτά που θα έλεγαν. Έτσι, οι συναναστροφές του ανθρώπου και το έργο που κάνει αντιπροσωπεύουν την εσωτερική του ύπαρξη.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου

Η ομιλία Μου αντιπροσωπεύει το είναι Μου, αλλά αυτό που λέω είναι πέρα από αυτό που μπορεί να συλλάβει ο άνθρωπος. Αυτό που λέω δεν είναι αυτό που βιώνει ο άνθρωπος και δεν είναι κάτι που μπορεί να δει ο άνθρωπος· επίσης, δεν είναι κάτι που μπορεί να αγγίξει ο άνθρωπος, αλλά είναι αυτό που είμαι. Μερικοί άνθρωποι αναγνωρίζουν μόνο ότι αυτό που έχω συναναστραφεί είναι και αυτό που έχω βιώσει, αλλά δεν αναγνωρίζουν ότι είναι η άμεση έκφραση του Πνεύματος. Φυσικά, αυτό που λέω είναι αυτό που έχω βιώσει. Είμαι Εγώ Αυτός που έχει φέρει εις πέρας το έργο διαχείρισης για έξι χιλιάδες χρόνια. Έχω βιώσει τα πάντα από την αρχή της δημιουργίας της ανθρωπότητας μέχρι τώρα· πώς λοιπόν θα ήμουν ανίκανος να το συζητήσω αυτό; Όταν πρόκειται για τη φύση του ανθρώπου, την έχω δει ξεκάθαρα· την παρατήρησα πριν πολύ καιρό. Πώς θα ήμουν ανίκανος να μιλήσω γι’ αυτή με σαφήνεια; Επειδή έχω δει καθαρά την ουσία του ανθρώπου, είμαι ο πλέον κατάλληλος για να παιδεύσω τον άνθρωπο και να τον κρίνω, επειδή ολόκληρος ο άνθρωπος προήλθε από Εμένα, αλλά έχει διαφθαρεί από τον Σατανά. Φυσικά, είμαι επίσης ικανός να αξιολογήσω το έργο που επιτέλεσα. Αν και αυτό το έργο δεν γίνεται από τη σάρκα Μου, είναι η άμεση έκφραση του Πνεύματος και είναι αυτό που έχω και αυτό που είμαι. Ως εκ τούτου, είμαι ικανός να το εκφράσω και να κάνω το έργο που οφείλω να κάνω. Αυτό που λένε οι άνθρωποι είναι αυτό που έχουν βιώσει. Είναι αυτό που έχουν δει, μέχρι εκεί που μπορεί να φτάσει το μυαλό τους και μέχρι αυτό που μπορούν να αντιληφθούν με τις αισθήσεις τους. Αυτό είναι που μπορούν να συναναστραφούν οι άνθρωποι. Τα λόγια που ομιλούνται από τον ενσαρκωμένο Θεό είναι η άμεση έκφραση του Πνεύματος και εκφράζουν το έργο που έχει γίνει από το Πνεύμα, το οποίο δεν έχει βιώσει ούτε έχει δει η σάρκα, αλλά εξακολουθεί να εκφράζει το Είναι Του, επειδή η ουσία της σάρκας είναι το Πνεύμα και Εκείνος εκφράζει το έργο του Πνεύματος. Είναι έργο που έχει ήδη γίνει από το Πνεύμα, παρόλο που ξεπερνά τις δυνατότητες της σάρκας. Μετά την ενσάρκωση, μέσω της έκφρασης της σάρκας, δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να γνωρίσουν το Είναι του Θεού και επιτρέπει στους ανθρώπους να δουν τη διάθεση του Θεού και το έργο που έχει κάνει. Το έργο του ανθρώπου δίνει στους ανθρώπους μεγαλύτερη διαύγεια σχετικά με το πού θα πρέπει να εισέλθουν και τι θα πρέπει να καταλάβουν. Αυτό συνεπάγεται ότι θα πρέπει να οδηγούνται οι άνθρωποι στο να κατανοούν και να βιώνουν την αλήθεια. Το έργο του ανθρώπου είναι να συντηρεί τους ανθρώπους. Το έργο του Θεού είναι να ανοίξει νέα μονοπάτια και νέες εποχές για την ανθρωπότητα και να αποκαλύψει στους ανθρώπους αυτά που δεν είναι γνωστά από τους θνητούς, επιτρέποντάς τους να γνωρίσουν τη διάθεσή Του. Το έργο του Θεού είναι να καθοδηγήσει όλη την ανθρωπότητα.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου

Το έργο του ανθρώπου παραμένει εντός συγκεκριμένου εύρους και είναι περιορισμένο. Ένα άτομο μπορεί να κάνει μόνο το έργο μιας συγκεκριμένης φάσης και όχι το έργο μιας ολόκληρης εποχής —αλλιώς θα οδηγούσε τους ανθρώπους μέσα σε κανόνες. Το έργο του ανθρώπου μπορεί να εφαρμοστεί μόνο σε συγκεκριμένο χρόνο ή φάση. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η εμπειρία του ανθρώπου έχει το πεδίο εφαρμογής της. Δεν μπορεί κανείς να συγκρίνει το έργο του ανθρώπου με το έργο του Θεού. Οι οδοί άσκησης του ανθρώπου και οι γνώσεις του για την αλήθεια εφαρμόζονται σε ένα συγκεκριμένο πεδίο. Δεν μπορείς να πεις ότι το μονοπάτι που περνά ο άνθρωπος είναι απόλυτα το θέλημα του Αγίου Πνεύματος, γιατί ο άνθρωπος μόνο να διαφωτιστεί μπορεί από το Άγιο Πνεύμα, αλλά όχι να γεμίσει εντελώς με το Άγιο Πνεύμα. Τα πράγματα που μπορεί να βιώσει ο άνθρωπος είναι όλα μέσα στο πεδίο της κανονικής ανθρώπινης φύσης και δεν μπορούν να ξεπεράσουν το εύρος των σκέψεων στο κανονικό ανθρώπινο μυαλό. Όλοι όσοι μπορούν να βιώσουν την αλήθεια-πραγματικότητα, βιώνουν πράγματα μέσα σε αυτό το εύρος. Όταν βιώνουν την αλήθεια, πρόκειται πάντα για μια εμπειρία της κανονικής ανθρώπινης ζωής διαφωτισμένη από το Άγιο Πνεύμα· δεν πρόκειται για οδό εμπειρίας που αποκλίνει από την κανονική ανθρώπινη ζωή. Βιώνουν την αλήθεια καθώς διαφωτίζονται από το Άγιο Πνεύμα με την προϋπόθεση ότι ζουν την ανθρώπινη ζωή τους. Επιπλέον, αυτή η αλήθεια ποικίλλει από άτομο σε άτομο και το βάθος της σχετίζεται με την κατάσταση του ατόμου. Μπορεί να ειπωθεί ότι το μονοπάτι στο οποίο περπατά κανείς είναι η κανονική ανθρώπινη ζωή κάποιου που επιδιώκει την αλήθεια και ότι μπορεί να αποκληθεί το μονοπάτι που περπατάει ένας κανονικός άνθρωπος διαφωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα. Δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι το μονοπάτι στο οποίο βαδίζει είναι το μονοπάτι που ακολουθεί το Άγιο Πνεύμα. Στην κανονική ανθρώπινη εμπειρία, επειδή οι άνθρωποι που ακολουθούν δεν είναι ίδιοι, το έργο του Αγίου Πνεύματος δεν είναι, επίσης, το ίδιο. Επιπλέον, επειδή τα περιβάλλοντα που βιώνουν οι άνθρωποι και η έκταση της εμπειρίας τους δεν είναι τα ίδια, και λόγω του συνδυασμού του μυαλού και των σκέψεών τους, η εμπειρία τους αναμειγνύεται σε διαφορετικούς βαθμούς. Κάθε άτομο αντιλαμβάνεται μια αλήθεια σύμφωνα με τις διαφορετικές, μεμονωμένες συνθήκες του. Η κατανόησή τους για το πραγματικό νόημα της αλήθειας δεν είναι πλήρης και αποτελεί μόνο μία ή μερικές πτυχές αυτής. Το πεδίο της αλήθειας την οποία βιώνει ο άνθρωπος διαφέρει από άτομο σε άτομο σύμφωνα με τις συνθήκες του καθενός. Με αυτόν τον τρόπο, η γνώση της ίδιας αλήθειας, όπως εκφράζεται από διαφορετικούς ανθρώπους, δεν είναι η ίδια. Δηλαδή, η εμπειρία του ανθρώπου έχει πάντα περιορισμούς και δεν μπορεί να αντιπροσωπεύει πλήρως το θέλημα του Αγίου Πνεύματος, ούτε μπορεί το έργο του ανθρώπου να θεωρηθεί έργο του Θεού, ακόμα κι αν αυτό που εκφράζεται από τον άνθρωπο αντιστοιχεί σε πολύ μεγάλο βαθμό στο θέλημα του Θεού, και ακόμα και αν η εμπειρία του ανθρώπου είναι πολύ κοντά στο έργο τελείωσης που εκτελεί το Άγιο Πνεύμα. Ο άνθρωπος μπορεί να είναι μόνο ο υπηρέτης του Θεού, επιτελώντας το έργο που του εμπιστεύεται ο Θεός. Ο άνθρωπος μπορεί μόνο να εκφράσει τη γνώση διαφωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα και τις αλήθειες που αποκτήθηκαν από τις προσωπικές του εμπειρίες. Ο άνθρωπος δεν έχει τα απαραίτητα προσόντα, ούτε πληροί τις προϋποθέσεις για να γίνει η διέξοδος του Αγίου Πνεύματος. Δεν έχει το δικαίωμα να πει ότι το έργο του είναι το έργο του Θεού. Ο άνθρωπος έχει τις ανθρώπινες αρχές εργασίας και όλοι οι άνθρωποι έχουν διαφορετικές εμπειρίες και κατέχουν διαφορετικές συνθήκες. Το έργο του ανθρώπου περιλαμβάνει όλες τις εμπειρίες του υπό τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος. Αυτές οι εμπειρίες μπορούν να αντιπροσωπεύσουν μόνο την ανθρώπινη υπόσταση και δεν αντιπροσωπεύουν το Είναι του Θεού ή το θέλημα του Αγίου Πνεύματος. Επομένως, το μονοπάτι στο οποίο βαδίζει ο άνθρωπος δεν μπορεί να ειπωθεί ότι είναι το μονοπάτι στο οποίο βάδισε το Άγιο Πνεύμα, γιατί το έργο του ανθρώπου δεν μπορεί να αντιπροσωπεύσει το έργο του Θεού, και το έργο και η εμπειρία του ανθρώπου δεν είναι το πλήρες θέλημα του Αγίου Πνεύματος. Το έργο του ανθρώπου είναι επιρρεπές στο να ακολουθεί κανόνες και η μέθοδος του έργου του περιορίζεται εύκολα σε ένα συγκεκριμένο πεδίο, και αυτό δεν μπορεί να οδηγήσει τους ανθρώπους σε έναν ελεύθερο δρόμο. Οι περισσότεροι ακόλουθοι ζουν μέσα σε ένα περιορισμένο πεδίο και ο τρόπος τους να βιώνουν κάτι είναι επίσης περιορισμένος στο πεδίο εφαρμογής του. Η εμπειρία του ανθρώπου είναι πάντα περιορισμένη· η μέθοδος του έργου του επίσης περιορίζεται σε λίγους τύπους και δεν μπορεί να συγκριθεί με το έργο του Αγίου Πνεύματος ή το έργο του ίδιου του Θεού. Αυτό συμβαίνει επειδή η εμπειρία του ανθρώπου είναι τελικά περιορισμένη. Όπως κι αν ο Θεός εφαρμόζει το έργο Του, αυτό δεν δεσμεύεται από κανόνες· όπως και αν γίνεται, δεν περιορίζεται σε μία μόνο μέθοδο. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως κανόνας για το έργο του Θεού —όλο το έργο Του είναι αποδεσμευμένο και ελεύθερο. Ανεξάρτητα από το πόσο χρόνο ξοδεύει ο άνθρωπος στο να Τον ακολουθεί, δεν μπορεί να διυλίσει κανέναν νόμο που διέπει τους τρόπους εργασίας του Θεού. Παρόλο που το έργο Του βασίζεται σε αρχές, γίνεται πάντοτε με νέους τρόπους και έχει πάντα νέες εξελίξεις, και υπερβαίνει τα όρια της ανθρώπινης αντίληψης. Σε μια μόνο χρονική περίοδο, ο Θεός μπορεί να έχει πολλούς διαφορετικούς τύπους εργασίας και διαφορετικούς τρόπους καθοδήγησης των ανθρώπων, επιτρέποντάς τους έτσι να έχουν νέες εισόδους και αλλαγές. Δεν μπορείς να διακρίνεις τους νόμους του έργου Του, επειδή εργάζεται πάντα με νέους τρόπους, και μόνο έτσι οι ακόλουθοι του Θεού δεν δεσμεύονται από κανόνες. Το έργο του ίδιου του Θεού πάντα αποφεύγει τις αντιλήψεις των ανθρώπων και αντιτίθεται σ’ αυτές. Μόνο όσοι Τον ακολουθούν και Τον αναζητούν με αληθινή καρδιά μπορούν να μεταμορφώσουν τη διάθεσή τους και να ζήσουν ελεύθερα χωρίς να περιορίζονται από κανόνες ή οποιεσδήποτε θρησκευτικές αντιλήψεις. Το έργο του ανθρώπου θέτει απαιτήσεις στους ανθρώπους που βασίζονται στη δική του εμπειρία και σε αυτό που μπορεί να επιτύχει ο ίδιος. Το πρότυπο αυτών των απαιτήσεων περιορίζεται μέσα σε ένα συγκεκριμένο πεδίο εφαρμογής και οι μέθοδοι άσκησης είναι επίσης πολύ περιορισμένες. Συνεπώς, οι ακόλουθοι ζουν ασυνείδητα μέσα σε αυτό το περιορισμένο πεδίο εφαρμογής· με το πέρασμα του χρόνου, αυτά τα πράγματα μετατρέπονται σε κανόνες και τελετουργίες. Εάν το έργο μιας περιόδου οδηγείται από κάποιον που δεν έχει υποστεί την προσωπική τελείωση του Θεού και δεν έχει λάβει κρίση, οι ακόλουθοί του θα γίνουν όλοι θρησκόληπτοι και ειδικοί στο να αντιστέκονται στον Θεό. Ως εκ τούτου, ακόμα και αν κάποιος είναι αξιόλογος επικεφαλής, θα πρέπει να έχει υποβληθεί σε κρίση και να έχει αποδεχθεί την τελείωσή του. Όσοι δεν έχουν υποβληθεί σε κρίση, αν και μπορούν να διαθέτουν το έργο του Αγίου Πνεύματος, εκφράζουν μόνο αόριστα και μη πρακτικά πράγματα. Με τον καιρό, θα οδηγήσουν τους ανθρώπους σε ασαφείς και υπερφυσικούς κανόνες. Το έργο που εκτελεί ο Θεός δεν συμφωνεί με τη σάρκα του ανθρώπου. Δεν συμφωνεί με τις σκέψεις του ανθρώπου, αλλά αντιτίθεται στις αντιλήψεις του· δεν έχει σπιλωθεί από αόριστους θρησκευτικούς χρωματισμούς. Τα αποτελέσματα του έργου του Θεού δεν μπορούν να επιτευχθούν από κάποιον ο οποίος δεν έχει τελειωθεί από Αυτόν· απέχουν κατά πολύ από την ανθρώπινη σκέψη.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου

Κάποιοι θα ρωτήσουν: «Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του έργου που επιτέλεσε ο ενσαρκωμένος Θεός και του έργου των προφητών και των αποστόλων του παρελθόντος; Και ο Δαβίδ αποκαλούταν Κύριος, όπως και ο Ιησούς. Παρόλο που επιτέλεσαν διαφορετικό έργο, αποκαλούνταν με τον ίδιο τρόπο. Πείτε μου, γιατί δεν ήταν ίδια η ταυτότητά τους; Αυτό που είδε ο Ιωάννης ήταν ένα όραμα που επίσης προερχόταν από το Άγιο Πνεύμα, και μπόρεσε να πει τα λόγια που σκόπευε να εκφράσει το Άγιο Πνεύμα· γιατί η ταυτότητα του Ιωάννη ήταν διαφορετική από εκείνη του Ιησού;» Τα λόγια που εξέφρασε ο Ιησούς μπορούσαν να αντιπροσωπεύσουν πλήρως τον Θεό και αντιπροσώπευαν πλήρως το έργο του Θεού. Αυτό που είδε ο Ιωάννης ήταν ένα όραμα και δεν ήταν ικανός να αντιπροσωπεύσει πλήρως το έργο του Θεού. Γιατί ο Ιωάννης, ο Πέτρος και ο Παύλος παρότι είπαν πολλά λόγια, όπως και ο Ιησούς, δεν είχαν την ίδια ταυτότητα με τον Ιησού; Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι το έργο που επιτέλεσαν ήταν διαφορετικό. Ο Ιησούς αντιπροσώπευε το Πνεύμα του Θεού και ήταν το Πνεύμα του Θεού που εργαζόταν άμεσα. Επιτελούσε το έργο της νέας εποχής, το έργο που κανείς δεν είχε επιτελέσει ποτέ πριν. Άνοιξε μια νέα οδό, αντιπροσώπευε τον Ιεχωβά και τον ίδιο τον Θεό, ενώ από την άλλη ο Πέτρος, ο Παύλος και ο Δαβίδ, ανεξάρτητα από το πώς αποκαλούνταν, αντιπροσώπευαν μόνο την ταυτότητα ενός δημιουργήματος και είχαν σταλεί από τον Ιησού ή τον Ιεχωβά. Έτσι, ανεξάρτητα από το μέγεθος του έργου τους, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλα ήταν τα θαύματα που πραγματοποίησαν, ήταν απλώς δημιουργήματα και δεν μπορούσαν να αντιπροσωπεύουν το Πνεύμα του Θεού. Εργάστηκαν εν ονόματι του Θεού ή εργάστηκαν αφότου τους απέστειλε ο Θεός. Επιπλέον, εργάστηκαν κατά τις εποχές που εγκαινίασαν είτε ο Ιησούς είτε ο Ιεχωβά και δεν έκαναν καθόλου άλλο έργο. Ήταν, εξάλλου, απλώς δημιουργήματα.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Περί ονομασιών και ταυτότητας

Την εποχή της Χάριτος, ο Ιησούς διατύπωσε επίσης πολλά λόγια κι έκανε μεγάλο έργο. Σε τι διέφερε απ’ τον Ησαΐα; Σε τι διέφερε απ’ τον Δανιήλ; Ήταν προφήτης; Γιατί λέγεται ότι Αυτός είναι ο Χριστός; Τι διαφορές υπάρχουν μεταξύ τους; Ήταν όλοι τους άνδρες που εξέφεραν λόγους και οι λόγοι τους, λίγο πολύ, φαίνονταν ίδιοι στον άνθρωπο. Όλοι τους εξέφρασαν λόγους κι έκαναν έργο. Οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης διατύπωσαν προφητείες και, ομοίως, το ίδιο μπορούσε να κάνει κι ο Ιησούς. Γιατί συμβαίνει αυτό; Η διάκριση εδώ βασίζεται στη φύση του έργου. Για να μπορέσεις ν’ αντιληφθείς αυτό το ζήτημα, δεν πρέπει να εξετάζεις τη φύση της σάρκας ούτε θα πρέπει να εξετάζεις το βάθος ή τη ρηχότητα του λόγου κάποιων. Πάντα πρέπει πρώτα να εξετάζεις το έργο τους και τα αποτελέσματα που έχει το έργο τους στον άνθρωπο. Οι προφητείες των προφητών τότε δεν παρείχαν τη ζωή του ανθρώπου, και η έμπνευση που έλαβαν άνθρωποι όπως ο Ησαΐας και ο Δανιήλ ήταν απλώς προφητείες κι όχι η οδός της ζωής. Αν δεν ήταν η άμεση αποκάλυψη του Ιεχωβά, κανείς δεν θα μπορούσε να είχε κάνει αυτό το έργο, το οποίο δεν είναι δυνατό για τους θνητούς. Ο Ιησούς, επίσης, διατύπωσε πολλά λόγια, αλλά αυτά τα λόγια ήταν η οδός της ζωής, από την οποία ο άνθρωπος μπόρεσε να βρει ένα μονοπάτι άσκησης. Δηλαδή, πρώτον, Αυτός μπόρεσε να παρέχει τη ζωή του ανθρώπου, διότι ο Ιησούς είναι ζωή. Δεύτερον, μπόρεσε να αντιστρέψει τις στρεβλές πτυχές του ανθρώπου. Τρίτον, το έργο Του μπόρεσε να διαδεχτεί αυτό του Ιεχωβά, ώστε να συνεχίσει την εποχή. Τέταρτον, μπόρεσε ν’ αντιληφθεί τις ανάγκες μέσα στον άνθρωπο μέσα του και να καταλάβει τι λείπει στον άνθρωπο. Πέμπτον, μπόρεσε να εισάγει μια νέα εποχή και να ολοκληρώσει την παλιά. Γι’ αυτό ονομάζεται Θεός και Χριστός. Δεν διαφέρει μόνον από τον Ησαΐα, αλλά κι απ’ όλους τους υπόλοιπους προφήτες. Πάρτε τον Ησαΐα ως σύγκριση για το έργο των προφητών. Πρώτον, δεν μπορούσε να παρέχει τη ζωή του ανθρώπου. Δεύτερον, δεν μπορούσε να εισάγει μια νέα εποχή. Εργαζόταν κάτω από την ηγεσία του Ιεχωβά κι όχι για να εισάγει μια νέα εποχή. Τρίτον, τα λόγια που διατύπωσε ξεπερνούσαν τις δυνατότητές του. Δεχόταν αποκαλύψεις απευθείας από το Πνεύμα του Θεού, ενώ άλλοι δεν θα μπορούσαν να τα κατανοήσουν, ακόμη κι αν τα είχαν ακούσει. Αυτά τα λίγα σημεία από μόνα τους είναι αρκετά για να αποδείξουν ότι ο λόγος του δεν ήταν παρά προφητείες, απλώς μια πτυχή του έργου που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του Ιεχωβά. Ωστόσο, δεν θα μπορούσε να εκπροσωπήσει πλήρως τον Ιεχωβά. Αυτός ήταν δούλος του Ιεχωβά, ένα όργανο στο έργο του Ιεχωβά. Πραγματοποιούσε έργο μόνο μέσα στην Εποχή του Νόμου και μέσα στο πεδίο του έργου του Ιεχωβά. Δεν εργάστηκε πέραν της Εποχής του Νόμου. Αντιθέτως, το έργο του Ιησού διέφερε. Ξεπέρασε το πεδίο του έργου του Ιεχωβά. Εργάστηκε ως ο ενσαρκωμένος Θεός και υπέστη τη σταύρωση, προκειμένου να λυτρώσει όλη την ανθρωπότητα. Δηλαδή, επιτέλεσε νέο έργο έξω απ’ το έργο που πραγματοποίησε ο Ιεχωβά. Αυτό ήταν η εισαγωγή σε μια νέα εποχή. Επιπλέον, μπορούσε να μιλήσει γι’ αυτό που ο άνθρωπος δεν μπορούσε να καταφέρει. Το έργο Του ήταν έργο μέσα στη διαχείριση του Θεού και περιελάμβανε ολόκληρο το ανθρώπινο είδος. Δεν εργαζόταν σε λίγους μόνο ανθρώπους, κι ούτε το έργο Του στόχευε στο να ηγηθεί ενός περιορισμένου αριθμού ανθρώπων. Όσο για τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός ενσαρκώθηκε ως άνθρωπος, πώς το Πνεύμα έκανε αποκαλύψεις εκείνη την εποχή και πώς το Πνεύμα κατέβηκε πάνω σ’ έναν άνθρωπο για να πραγματοποιήσει έργο —αυτά είναι ζητήματα που ο άνθρωπος δεν μπορεί να δει ή ν’ αγγίξει. Είναι εντελώς αδύνατο αυτές οι αλήθειες να χρησιμεύσουν ως απόδειξη του ότι Αυτός είναι ο ενσαρκωμένος Θεός. Ως εκ τούτου, διάκριση μπορεί να γίνει μόνο ανάμεσα στον λόγο και στο έργο του Θεού, τα οποία είναι απτά στον άνθρωπο. Μόνον αυτά είναι πραγματικά. Αυτό συμβαίνει επειδή τα ζητήματα του Πνεύματος δεν είναι ορατά σ’ εσένα και είναι σαφώς γνωστά μόνον στον ίδιο τον Θεό, κι ούτε καν η ενσάρκωση του Θεού δεν τα γνωρίζει όλα. Μπορείς μόνο να εξακριβώσεις αν Αυτός είναι Θεός από το έργο που έχει πραγματοποιήσει. Στο έργο Του, μπορεί να δει κανείς ότι, πρώτον, Αυτός είναι σε θέση να ξεκινήσει μια νέα εποχή. Δεύτερον, μπορεί να παρέχει τη ζωή του ανθρώπου και να δείξει στον άνθρωπο τον δρόμο που θ’ ακολουθήσει. Αυτό αρκεί για ν’ αποδειχθεί ότι Αυτός είναι ο ίδιος ο Θεός. Τουλάχιστον, το έργο που Αυτός πραγματοποιεί μπορεί να αντιπροσωπεύσει πλήρως το Πνεύμα του Θεού και σ’ ένα τέτοιο έργο μπορεί κάποιος να δει ότι το Πνεύμα του Θεού είναι μέσα Του. Καθώς το έργο που επιτέλεσε ο ενσαρκωμένος Θεός ήταν κυρίως να εισάγει μια νέα εποχή, να ηγηθεί νέου έργου και να δημιουργήσει ένα νέο βασίλειο, αυτά από μόνα τους αρκούν για να αποδείξουν ότι Αυτός είναι ο ίδιος ο Θεός. Αυτό, λοιπόν, Τον διαφοροποιεί από τον Ησαΐα, τον Δανιήλ και τους λοιπούς μεγάλους προφήτες.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η διαφορά μεταξύ της διακονίας του ενσαρκωμένου Θεού και του καθήκοντος του ανθρώπου

Παρόλο που και ο Ιωάννης είπε: «Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών» και κήρυξε κι αυτός το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών, το έργο του δεν αναπτύχθηκε περαιτέρω και αποτελούσε απλώς την αρχή. Αντίθετα, ο Ιησούς ανήγγειλε μια νέα εποχή και έφερε την παλαιά στο τέλος της, αλλά εκπλήρωσε, επίσης, τον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης. Το έργο που επιτέλεσε ήταν μεγαλύτερο από αυτό του Ιωάννη και, επιπλέον, ήλθε για να λυτρώσει όλη την ανθρωπότητα —πραγματοποίησε αυτό το στάδιο του έργου. Ο Ιωάννης απλώς προετοίμασε τον δρόμο. Παρόλο που το έργο του ήταν μεγάλο, τα λόγια του πολλά και οι μαθητές που τον ακολουθούσαν πολυάριθμοι, το έργο του έφερε απλώς μια νέα αρχή στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος δεν έλαβε ποτέ τη ζωή, την οδό ή βαθύτερες αλήθειες από αυτόν, ούτε απέκτησε κάποια κατανόηση του θελήματος του Θεού μέσω εκείνου. Ο Ιωάννης υπήρξε μεγάλος προφήτης (Ηλίας), ο οποίος δημιούργησε νέο έδαφος για το έργο του Ιησού και προετοίμασε τους εκλεκτούς. Ήταν ο πρόδρομος της Εποχής της Χάριτος. Τέτοιου είδους ζητήματα δεν διακρίνονται παρατηρώντας απλώς την κανονική ανθρώπινη εμφάνισή τους. Αυτό είναι ακόμη πιο εύστοχο, δεδομένου ότι και ο Ιωάννης επιτέλεσε ιδιαιτέρως σημαντικό έργο και, επιπλέον, μας τον είχε υποσχεθεί το Άγιο Πνεύμα και το Άγιο Πνεύμα υποστήριζε το έργο του. Ενόψει τούτων, μόνο μέσω του έργου που επιτελούν μπορεί κανείς να διακρίνει μεταξύ των αντίστοιχων ταυτοτήτων τους, διότι δεν υπάρχει τρόπος να διακρίνει κανείς την ουσία ενός ανθρώπου από την εξωτερική του εμφάνιση, ούτε υπάρχει τρόπος να εξακριβώσει ο άνθρωπος ποια είναι η μαρτυρία του Αγίου Πνεύματος. Το έργο που επιτέλεσε ο Ιωάννης και το έργο που επιτέλεσε ο Ιησούς ήταν ανόμοια και διαφορετικής φύσης. Από το γεγονός αυτό μπορεί κανείς να καθορίσει εάν ο Ιωάννης ήταν ή όχι ο Θεός. Το έργο του Ιησού ήταν το ξεκίνημα, η συνέχιση, η ολοκλήρωση και η απόδοση καρπών. Επιτέλεσε κάθε ένα από αυτά τα στάδια, ενώ το έργο του Ιωάννη δεν ήταν τίποτα περισσότερο από το να κάνει μια αρχή. Στην αρχή, ο Ιησούς διέδωσε το ευαγγέλιο και κήρυξε την οδό της μετάνοιας, και κατόπιν ξεκίνησε να βαπτίζει τους ανθρώπους, να θεραπεύει τους αρρώστους και να εκβάλλει τα δαιμόνια. Εν τέλει, λύτρωσε την ανθρωπότητα από την αμαρτία και ολοκλήρωσε το έργο Του για ολόκληρη την εποχή. Πήγε επίσης σε κάθε τόπο, κηρύττοντας στους ανθρώπους και διαδίδοντας το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών. Από αυτήν την άποψη, έμοιαζε με τον Ιωάννη, με τη διαφορά ότι ο Ιησούς ανήγγειλε μια νέα εποχή και έφερε στον άνθρωπο την Εποχή της Χάριτος. Από το στόμα Του προήλθε ο λόγος για το τι θα πρέπει να κάνει πράξη ο άνθρωπος και για την οδό που θα πρέπει να ακολουθεί ο άνθρωπος κατά την Εποχή της Χάριτος και, στο τέλος, τελείωσε το έργο της λύτρωσης. Ο Ιωάννης δεν θα μπορούσε ποτέ να επιτελέσει αυτό το έργο. Οπότε ο Ιησούς ήταν Εκείνος που επιτέλεσε το έργο του ίδιου του Θεού, και Εκείνος είναι ο ίδιος ο Θεός, Εκείνος που εκπροσωπεί άμεσα τον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μυστήριο της ενσάρκωσης (1)

Η εμφάνιση του ενσαρκωμένου Θεού ήταν ουσιαστικά η ίδια μ’ εκείνη των προφητών και των υιών του ανθρώπου. Κι ο ενσαρκωμένος Θεός ήταν ακόμη πιο κανονικός και πιο πρακτικός από τους προφήτες. Ως εκ τούτου, ο άνθρωπος είναι ανίκανος να τους ξεχωρίσει. Ο άνθρωπος επικεντρώνεται μόνο στην εμφάνιση, αγνοώντας εντελώς ότι, παρόλο που ομοιάζουν και οι δύο σε έργο και ομιλία, υπάρχει μια ουσιαστική διαφορά ανάμεσά τους. Επειδή η ικανότητα του ανθρώπου να ξεχωρίζει πράγματα είναι πολύ περιορισμένη, εκείνος αδυνατεί να διακρίνει μεταξύ απλών ζητημάτων, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για κάτι τόσο πολύπλοκο. Όταν οι προφήτες και οι άνθρωποι εκείνοι που χρησιμοποιήθηκαν από το Άγιο Πνεύμα μίλησαν και εργάστηκαν, το έκαναν για να εκτελέσουν τα καθήκοντα ενός ανθρώπου, να επιτελέσουν τη λειτουργία ενός δημιουργημένου όντος, και ήταν κάτι που όφειλε να κάνει ο άνθρωπος. Ωστόσο, ο λόγος και το έργο του ενσαρκωμένου Θεού στόχευαν στο να επιτελέσουν τη διακονία Του. Αν και η εξωτερική μορφή Του ήταν εκείνη ενός δημιουργημένου όντος, έργο Του δεν ήταν να επιτελέσει τη λειτουργία Του, αλλά τη διακονία Του. Ο όρος «καθήκον» χρησιμοποιείται σε σχέση με τα δημιουργημένα όντα, ενώ ο όρος «διακονία» χρησιμοποιείται σε σχέση με τη σάρκα του ενσαρκωμένου Θεού. Υπάρχει μια ουσιαστική διαφορά μεταξύ των δύο· δεν είναι εναλλάξιμα. Έργο του ανθρώπου είναι μόνο να κάνει το καθήκον του, ενώ έργο του Θεού είναι να διαχειρίζεται και να επιτελεί τη διακονία Του. Επομένως, αν και πολλοί απόστολοι χρησιμοποιήθηκαν από το Άγιο Πνεύμα και πολλοί προφήτες ήταν πλημμυρισμένοι μ’ Αυτό, το έργο και ο λόγος τους στόχευαν απλώς στο να εκτελέσουν το καθήκον τους ως δημιουργημένα όντα. Οι προφητείες τους μπορεί να ξεπερνούσαν την οδό της ζωής για την οποία μίλησε ο ενσαρκωμένος Θεός κι η ανθρώπινη φύση τους μπορεί μέχρι και να υπερέβαινε εκείνη του ενσαρκωμένου Θεού, αλλά και πάλι εκείνοι έκαναν το καθήκον τους και δεν εκπλήρωναν διακονία. Το καθήκον του ανθρώπου αναφέρεται στη λειτουργία του· είναι κάτι εφικτό για τον άνθρωπο. Όμως, η διακονία που επιτελείται από τον ενσαρκωμένο Θεό σχετίζεται με τη διαχείρισή Του, κι αυτή δεν είναι εφικτή από τον άνθρωπο. Ο ενσαρκωμένος Θεός, είτε μιλά είτε εργάζεται είτε πραγματοποιεί θαύματα, εκτελεί μεγάλο έργο εν μέσω της διαχείρισής Του και τέτοιο έργο δεν μπορεί να εκτελεστεί από τον άνθρωπο στη θέση Του. Έργο του ανθρώπου είναι μόνο να κάνει το καθήκον του ως δημιουργημένο ον, σ’ ένα ορισμένο στάδιο του έργου διαχείρισης του Θεού. Χωρίς τη διαχείριση του Θεού, δηλαδή αν η διακονία του ενσαρκωμένου Θεού χανόταν, θα χανόταν και το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος. Έργο του Θεού κατά την εκτέλεση της διακονίας Του είναι να διαχειριστεί τον άνθρωπο, ενώ η εκτέλεση του καθήκοντος του ανθρώπου αποτελεί την εκπλήρωση της δικής του υποχρέωσης ν’ ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του Δημιουργού και σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι επιτελεί τη διακονία κάποιου. Στην έμφυτη ουσία του Θεού —στο Πνεύμα Του— έργο του Θεού είναι η διαχείρισή Του, αλλά στον ενσαρκωμένο Θεό που φορά την εξωτερική μορφή του δημιουργημένου όντος, έργο Του είναι να επιτελέσει τη διακονία Του. Ό,τι έργο κι αν εκτελεί, το κάνει για να επιτελέσει τη διακονία Του· το μόνο που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος είναι να βάλει τα δυνατά του μέσα στο πλαίσιο της διαχείρισής του Θεού και υπό την καθοδήγησή Του.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η διαφορά μεταξύ της διακονίας του ενσαρκωμένου Θεού και του καθήκοντος του ανθρώπου

Εξάλλου, το έργο του Θεού διαφέρει από το έργο του ανθρώπου και, επιπλέον, πώς θα μπορούσαν οι εκφράσεις Του να είναι ίδιες με τις δικές του; Ο Θεός έχει τη δική Του ιδιαίτερη διάθεση, ενώ ο άνθρωπος έχει καθήκοντα που οφείλει να εκτελέσει. Η διάθεση του Θεού εκφράζεται στο έργο Του, ενώ το καθήκον του ανθρώπου ενσωματώνεται στις εμπειρίες του ανθρώπου και εκφράζεται στις επιδιώξεις του ανθρώπου. Επομένως, μέσω του έργου που επιτελείται, γίνεται σαφές το κατά πόσο κάτι είναι έκφραση του Θεού ή έκφραση του ανθρώπου. Δεν χρειάζεται να το εξηγήσει ο ίδιος ο Θεός, ούτε πρέπει ο άνθρωπος να προσπαθήσει να γίνει μάρτυρας. Επιπλέον, δεν χρειάζεται ο ίδιος ο Θεός να καταπιέσει οποιονδήποτε. Όλα αυτά αποτελούν φυσική αποκάλυψη· δεν γίνονται με τη βία ούτε μπορεί να παρέμβει ο άνθρωπος σ’ αυτά. Το καθήκον του ανθρώπου μπορεί να γίνει γνωστό μέσω των εμπειριών του, και δεν απαιτεί από τους ανθρώπους να κάνουν κάποιο επιπλέον βιωματικό έργο. Ολόκληρη η ουσία του ανθρώπου μπορεί να αποκαλυφθεί καθώς εκτελεί το καθήκον του, ενώ ο Θεός μπορεί να εκφράσει την έμφυτη διάθεσή Του ενώ εκτελεί το έργο Του. Αν είναι έργο ανθρώπου, τότε δεν μπορεί να κρυφτεί. Αν είναι έργο Θεού, τότε είναι ακόμη πιο αδύνατο να αποκρύψει κανείς τη διάθεση του Θεού, πόσω μάλλον δε, να την ελέγξει ο άνθρωπος. Δεν μπορεί να ειπωθεί για κανέναν άνθρωπο ότι είναι Θεός, ούτε το έργο και τα λόγια του μπορεί να θεωρούνται άγια ή αμετάβλητα. Μπορεί να ειπωθεί ότι ο Θεός είναι άνθρωπος επειδή ενδύθηκε τη σάρκα, αλλά το έργο Του δεν μπορεί να θεωρηθεί έργο ή καθήκον ανθρώπου. Επιπλέον, οι ομιλίες του Θεού δεν είναι δυνατόν να εξομοιωθούν με τις επιστολές του Παύλου, ούτε μπορεί κανείς να θεωρήσει την κρίση και την παίδευση του Θεού ως ισότιμες με τα λόγια διδασκαλίας του ανθρώπου. Υπάρχουν, λοιπόν, αρχές που διακρίνουν το έργο του Θεού από το έργο του ανθρώπου. Αυτά διαφοροποιούνται σύμφωνα με την ουσία τους, όχι από το πεδίο εφαρμογής του έργου ή την προσωρινή αποτελεσματικότητά του. Επ’ αυτού του θέματος, οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουν λάθη επί της αρχής. Αυτό συμβαίνει επειδή ο άνθρωπος κοιτάζει την εξωτερική όψη, την οποία μπορεί να επιτύχει, ενώ ο Θεός κοιτάζει την ουσία, η οποία δεν είναι ορατή στα φυσικά μάτια των ανθρώπων. Εάν θεωρείς τα λόγια και το έργο του Θεού ως τα καθήκοντα ενός μέσου ανθρώπου και θεωρείς το μεγάλης κλίμακας έργο του ανθρώπου ως το έργο του ενσαρκωμένου Θεού και όχι ως το καθήκον που εκτελεί ο άνθρωπος, τότε δεν σφάλλεις επί της αρχής; Οι επιστολές και οι βιογραφίες του ανθρώπου μπορούν να γραφτούν εύκολα, αλλά μόνο επί τη βάσει του έργου του Αγίου Πνεύματος. Ωστόσο, οι ομιλίες και το έργο του Θεού δεν μπορούν να επιτευχθούν εύκολα από τον άνθρωπο, ούτε να επιτευχθούν μέσω της ανθρώπινης σοφίας και σκέψης, ούτε μπορούν οι άνθρωποι να τα ερμηνεύσουν διεξοδικά αφού τα διερευνήσουν. Εάν αυτά τα θέματα αρχής δεν προκαλούν καμία αντίδραση μέσα σας, τότε είναι προφανές ότι η πίστη σας δεν είναι πολύ αληθινή και εκλεπτυσμένη. Το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι η πίστη σας είναι γεμάτη ασάφεια, είναι συγκεχυμένη και χωρίς αρχές. Αν δεν υπάρχει κατανόηση ούτε των πιο βασικών και ουσιαστικών ζητημάτων του Θεού και του ανθρώπου, τότε αυτού του είδους η πίστη δεν στερείται οποιαδήποτε ικανότητα αντίληψης;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ποια είναι η άποψή σου για τις δεκατρείς επιστολές;

Πρέπει να ξέρετε πώς να ξεχωρίζετε το έργο του Θεού από το έργο του ανθρώπου. Τι μπορείς να δεις στο έργο του ανθρώπου; Υπάρχουν πολλά στοιχεία της εμπειρίας του ανθρώπου στο έργο του· αυτό που εκφράζει ο άνθρωπος είναι αυτό που είναι. Το έργο του Θεού εκφράζει επίσης αυτό που είναι ο Θεός, αλλά το Είναι Του, είναι διαφορετικό από το είναι του ανθρώπου. Το είναι του ανθρώπου, αντιπροσωπεύει την εμπειρία και τη ζωή του ανθρώπου (αυτό που βιώνει ή συναντά στη ζωή του ο άνθρωπος ή τις φιλοσοφίες που έχει για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις) και οι άνθρωποι που ζουν σε διαφορετικά περιβάλλοντα εκφράζουν διαφορετικά είναι. Το αν έχεις εμπειρίες από την κοινωνία και το πώς ουσιαστικά ζεις μέσα στην οικογένειά σου και βιώνεις καταστάσεις σ’ αυτήν μπορεί να φανεί σε αυτό που εκφράζεις, ενώ στο έργο του ενσαρκωμένου Θεού δεν μπορείς να δεις εάν Εκείνος έχει κοινωνικές εμπειρίες. Γνωρίζει πολύ καλά την ουσία του ανθρώπου και μπορεί να αποκαλύψει κάθε είδους πράξεις που αφορούν όλα τα είδη ανθρώπων. Είναι ακόμη καλύτερος στο να αποκαλύπτει τις διεφθαρμένες διαθέσεις και την επαναστατική συμπεριφορά των ανθρώπων. Δεν ζει ανάμεσα στους κοσμικούς ανθρώπους, αλλά έχει επίγνωση της φύσης των θνητών και όλων των διαφθορών των κοσμικών. Αυτό είναι το Είναι Του. Αν και δεν αντιμετωπίζει τον κόσμο, ξέρει τους κανόνες της αντιμετώπισης του κόσμου, διότι κατανοεί πλήρως την ανθρώπινη φύση. Ξέρει για το έργο του Πνεύματος που δεν μπορούν τα μάτια του ανθρώπου να δουν ούτε τα αυτιά του ανθρώπου να ακούσουν, τόσο σήμερα όσο και στο παρελθόν. Αυτό περιλαμβάνει τη σοφία εκείνη που δεν είναι μια φιλοσοφία για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και θαύματα που είναι δύσκολο να κατανοήσουν οι άνθρωποι. Είναι το Είναι Του, ανοιχτό στους ανθρώπους και επίσης κρυφό από τους ανθρώπους. Αυτό που εκφράζει δεν είναι το είναι ενός ιδιαίτερα ξεχωριστού ατόμου, αλλά τα εγγενή χαρακτηριστικά και το είναι του Πνεύματος. Δεν ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο, αλλά ξέρει τα πάντα γι’ αυτόν. Έρχεται σε επαφή με τους «ανθρωποειδείς» που δεν έχουν γνώση ή διορατικότητα, αλλά Εκείνος εκφράζει λόγια που είναι υψηλότερα από τη γνώση και πάνω από τους σπουδαίους ανθρώπους. Ζει μέσα σε μια ομάδα ανόητων και μουδιασμένων ανθρώπων που στερούνται ανθρώπινης φύσης και δεν καταλαβαίνουν τις συμβάσεις και τη ζωή της ανθρωπότητας, αλλά μπορεί να ζητήσει από αυτή την ανθρωπότητα να βιώσει την κανονική ανθρώπινη φύση, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα την ευτελή και ύπουλη ανθρώπινη φύση της ανθρωπότητας. Όλα αυτά είναι το Είναι Του, υψηλότερο από το είναι κάθε ανθρώπου με σάρκα και οστά. Για Εκείνον, είναι περιττό να βιώσει κανείς μια περίπλοκη, δυσκίνητη και πρόστυχη κοινωνική ζωή για να επιτελέσει το έργο που Εκείνος πρέπει να κάνει και να αποκαλύψει πλήρως την ουσία της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Μια πρόστυχη κοινωνική ζωή δεν «διαπαιδαγωγεί» τη σάρκα Του. Το έργο και τα λόγια Του αποκαλύπτουν μόνο την επαναστατικότητα του ανθρώπου και δεν παρέχουν στον άνθρωπο εμπειρία και μαθήματα για την αντιμετώπιση του κόσμου. Δεν χρειάζεται να διερευνά την κοινωνία ή την οικογένεια του ανθρώπου όταν παρέχει στον άνθρωπο ζωή. Το να εκθέτει και να κρίνει τον άνθρωπο δεν αποτελεί έκφραση των εμπειριών της σάρκας Του· είναι η αποκάλυψή Του της αδικίας του ανθρώπου, αφού έχει γνωρίσει την επαναστατικότητα του ανθρώπου για μεγάλο χρονικό διάστημα και αφού απεχθάνεται τη διαφθορά της ανθρωπότητας. Το έργο που επιτελεί αποσκοπεί μόνο στο να αποκαλύψει τη διάθεσή Του στον άνθρωπο και να εκφράσει το Είναι Του. Μόνο Αυτός μπορεί να κάνει αυτό το έργο· δεν είναι κάτι που θα μπορούσε να επιτύχει ένας άνθρωπος με σάρκα και οστά.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου

Το έργο που κάνει ο Θεός δεν είναι αντιπροσωπευτικό της εμπειρίας της σάρκας Του· το έργο που κάνει ο άνθρωπος είναι αντιπροσωπευτικό της δικής του εμπειρίας Ο καθένας μιλάει για την προσωπική του εμπειρία. Ο Θεός μπορεί να εκφράσει άμεσα την αλήθεια, ενώ ο άνθρωπος μπορεί να εκφράσει μόνο την εμπειρία που αντιστοιχεί στο ότι έχει βιώσει την αλήθεια. Το έργο του Θεού δεν έχει κανόνες και δεν υπόκειται σε χρονικούς ή γεωγραφικούς περιορισμούς. Μπορεί να εκφράσει αυτό που είναι οποτεδήποτε, οπουδήποτε. Εργάζεται όπως θέλει. Το έργο του ανθρώπου έχει όρους και συνθήκες· χωρίς αυτά, δεν θα μπορούσε να εργαστεί ούτε να εκφράσει τη γνώση του για τον Θεό ή την εμπειρία του για την αλήθεια. Για να πεις αν κάτι αποτελεί έργο του Θεού ή έργο του ανθρώπου, πρέπει απλώς να συγκρίνεις τις διαφορές μεταξύ τους. Εάν δεν υπάρχει έργο που να έγινε από τον ίδιο τον Θεό και υπάρχει μόνο το έργο του ανθρώπου, θα γνωρίζεις απλώς ότι οι διδασκαλίες των ανθρώπων είναι υψηλές, πέρα από την ικανότητα κάποιου άλλου· ο τόνος της ομιλίας τους, οι αρχές τους στον χειρισμό των πραγμάτων και ο έμπειρος και σταθερός τρόπος εργασίας τους απέχουν μακράν των άλλων όντων. Όλοι θαυμάζετε αυτούς τους ανθρώπους που έχουν καλό επίπεδο και υψηλές γνώσεις, αλλά δεν μπορείς να δεις από το έργο και τα λόγια του Θεού πόσο υψηλή είναι η ανθρώπινη φύση Του. Αντίθετα, είναι συνηθισμένος και όταν εργάζεται, είναι κανονικός και πρακτικός, ταυτόχρονα όμως και απροσμέτρητος από τους θνητούς, γεγονός που κάνει τους ανθρώπους να αναπτύξουν θεοφοβούμενη καρδιά. Ίσως η εμπειρία ενός ατόμου στο έργο του είναι ιδιαίτερα προηγμένη ή η φαντασία και η συλλογιστική του είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένες και η ανθρώπινη φύση του είναι ιδιαίτερα καλή· τέτοιου είδους χαρακτηριστικά μπορούν μόνο να κερδίσουν τον θαυμασμό των ανθρώπων, αλλά σε καμία περίπτωση να προκαλέσουν τον φόβο και τον τρόμο τους. Όλοι οι άνθρωποι θαυμάζουν εκείνους που μπορούν να εργάζονται καλά, που έχουν ιδιαιτέρως βαθιά εμπειρία και που μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια, αλλά αυτού του είδους οι άνθρωποι δεν μπορούν ποτέ να προκαλέσουν φόβο, μόνο θαυμασμό και φθόνο. Οι άνθρωποι όμως που έχουν βιώσει το έργο του Θεού δεν θαυμάζουν τον Θεό· αντ’ αυτού αισθάνονται ότι το έργο Του είναι πέρα από την ανθρώπινη αντίληψη, ακατάληπτο για τον άνθρωπο και πραγματικά φρέσκο και υπέροχο. Όταν οι άνθρωποι βιώνουν το έργο του Θεού, η πρώτη γνώση τους για Εκείνον είναι ότι είναι ακατάληπτος, σοφός και θαυμάσιος, και ασυνείδητα έχουν τον φόβο Του και νιώθουν το μυστήριο του έργου που κάνει, το οποίο απλώνεται πέρα από την αντίληψη του ανθρώπινου νου. Οι άνθρωποι θέλουν μόνο να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις Του, να ικανοποιήσουν το θέλημά Του· δεν θέλουν να Τον υπερβούν, διότι το έργο που κάνει υπερβαίνει τη σκέψη και τη φαντασία του ανθρώπου και δεν θα μπορούσε να επιτελεστεί από τον άνθρωπο στη θέση Του. Ακόμα και ο ίδιος ο άνθρωπος δεν γνωρίζει τις δικές του ανεπάρκειες, ενώ ο Θεός έχει δημιουργήσει ένα νέο μονοπάτι και έχει έλθει ώστε να φέρει τον άνθρωπο σε έναν νεότερο και πιο όμορφο κόσμο, και έτσι η ανθρωπότητα έχει κάνει μια νέα πρόοδο και ένα νέο ξεκίνημα. Αυτό που αισθάνονται οι άνθρωποι για τον Θεό δεν είναι θαυμασμός, ή μάλλον δεν είναι μόνο θαυμασμός. Η βαθύτερη εμπειρία τους είναι φόβος και αγάπη· το συναίσθημά τους είναι ότι ο Θεός είναι πράγματι θαυμάσιος. Κάνει έργο που ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει και λέει πράγματα που ο άνθρωπος δεν μπορεί να πει. Οι άνθρωποι που έχουν βιώσει το έργο του Θεού έχουν πάντα ένα απερίγραπτο συναίσθημα. Οι άνθρωποι που έχουν αρκετά βαθιά εμπειρία μπορούν να κατανοήσουν την αγάπη του Θεού· μπορούν να νιώθουν την ομορφιά Του, να νιώθουν ότι το έργο Του είναι τόσο σοφό, τόσο υπέροχο, κι έτσι δημιουργείται άπειρη δύναμη μεταξύ τους. Δεν είναι τρόμος ή περιστασιακή αγάπη και σεβασμός, αλλά μια βαθιά αίσθηση της συμπόνιας και της ανεκτικότητας του Θεού για τον άνθρωπο. Ωστόσο, οι άνθρωποι που έχουν βιώσει την παίδευση και την κρίση Του, διαισθάνονται τη μεγαλοπρέπειά Του και ότι Εκείνος δεν ανέχεται καμία προσβολή. Ακόμη και οι άνθρωποι που έχουν βιώσει μεγάλο μέρος του έργου Του είναι επίσης ανίκανοι να Τον καταλάβουν· όλοι όσοι έχουν πραγματικά τον φόβο Του γνωρίζουν ότι το έργο Του δεν είναι σύμφωνο με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, αλλά πάντα έρχεται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις τους. Δεν χρειάζεται ανθρώπους που να Τον θαυμάζουν απόλυτα ή να παρουσιάζονται σαν να υποτάσσονται σ’ Αυτόν· αντίθετα, θα πρέπει να επιτύχουν αληθινό σεβασμό και αληθινή υποταγή. Στο μεγαλύτερο μέρος του έργου Του, ο καθένας με αληθινή εμπειρία αισθάνεται σεβασμό γι’ Αυτόν, κάτι που είναι υψηλότερο από τον θαυμασμό. Οι άνθρωποι έχουν δει τη διάθεσή Του λόγω του έργου Του της παίδευσης και της κρίσης και γι’ αυτό έχουν θεοφοβούμενη καρδιά τους. Ο Θεός πρέπει να εμπνέει σεβασμό και υποταγή, διότι το Είναι Του και η διάθεσή Του δεν είναι ίδια με εκείνα ενός δημιουργημένου όντος και είναι πάνω από αυτά. Ο Θεός είναι αυθύπαρκτος και παντοτινός, είναι ένα μη-δημιουργημένο ον, και μόνο ο Θεός αξίζει φόβο και υποταγή· ο άνθρωπος δεν είναι κατάλληλος γι’ αυτό.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου

Σχετικά αποσπάσματα ταινιών

Πώς να ξεχωρίζουμε το έργο του Θεού απ’ αυτό του ανθρώπου

Πώς να διακρίνουμε το έργο του Θεού από το έργο του ανθρώπου

Σχετικοί ύμνοι

Η διαφορά μεταξύ του έργου του Θεού και του έργου του ανθρώπου

Ο Θεός είναι Θεός, ο άνθρωπος είναι άνθρωπος