Έχω πει τόσες φορές ότι το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες πραγματοποιείται προκειμένου να μεταβάλει το πνεύμα όλων των ανθρώπων, να αλλάξει τις ψυχές τους, ώστε οι καρδιές τους, οι οποίες έχουν υποστεί τρομερό τραύμα, να αναμορφωθούν και, έτσι, να σώσει τις ψυχές τους, που τόσο βαθύ πλήγμα έχουν δεχθεί από την αμαρτία. Αυτό γίνεται προκειμένου να αφυπνιστεί το πνεύμα των ανθρώπων, να λιώσουν οι παγωμένες τους καρδιές και να μπορέσουν να αναζωογονηθούν. Αυτό είναι το ύψιστο θέλημα του Θεού. Άφησε κατά μέρους τις ομιλίες για το πόσο μεγαλόπνοη ή εμβριθής είναι η ζωή του ανθρώπου και οι εμπειρίες του. Όταν οι καρδιές των ανθρώπων θα έχουν αφυπνιστεί, όταν θα έχουν ξυπνήσει από τα όνειρά τους και θα έχουν πλήρη συνείδηση της ζημιάς που τους έχει κάνει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, τότε το έργο της διακονίας του Θεού θα έχει ολοκληρωθεί. Η ημέρα της ολοκλήρωσης του έργου του Θεού συμπίπτει με την ημέρα που ο άνθρωπος ξεκινά επισήμως το ορθό μονοπάτι της πίστης στον Θεό. Εκείνη τη στιγμή, η διακονία του Θεού θα έχει φτάσει στο τέλος της: Το έργο της ενσάρκωσης του Θεού θα έχει ολοκληρωθεί πλήρως και ο άνθρωπος θα ξεκινήσει επίσημα να εκτελεί το καθήκον που οφείλει να εκτελέσει, δηλαδή, να φέρει εις πέρας τη διακονία του. Αυτά είναι τα βήματα του έργου του Θεού. Συνεπώς, θα πρέπει ψηλαφώντας να αναζητήσετε το μονοπάτι της εισόδου, έχοντας ως θεμέλιο τη γνώση αυτών των πραγμάτων. Όλα αυτά θα πρέπει να κατανοήσετε. Η είσοδος του ανθρώπου θα βελτιωθεί μόνο όταν συντελεστούν αλλαγές στα βάθη της καρδιάς του, επειδή το έργο του Θεού είναι η πλήρης σωτηρία του ανθρώπου —του ανθρώπου που έχει λυτρωθεί, που εξακολουθεί να ζει κάτω από τις δυνάμεις του σκότους και που ποτέ του δεν έχει σταθεί όρθιος— από αυτό το μέρος συνάθροισης δαιμόνων. Αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος θα απελευθερωθεί από αμαρτίες χιλιετιών και θα γίνει αγαπητός στον Θεό, εξολοθρεύοντας τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, εδραιώνοντας τη βασιλεία του Θεού και φέρνοντας συντομότερα την αγαλλίαση στην καρδιά του Θεού· σημαίνει να εκτονώσετε, χωρίς καμία επιφύλαξη, το μίσος που φουντώνει στα στήθια σας, να εξαλείψετε εκείνα τα μουχλιασμένα μικρόβια, να μπορέσετε να αφήσετε αυτήν τη ζωή που δεν διαφέρει από τη ζωή ενός βοδιού ή ενός αλόγου, να μην είστε πλέον σκλάβοι, να μη σας τσαλαπατά πλέον ή να σας διατάζει όποτε θέλει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας. Δεν θα είστε πλέον από αυτό το αποτυχημένο έθνος, δεν θα ανήκετε πλέον στον ειδεχθή μεγάλο κόκκινο δράκοντα και δεν θα είστε πλέον υπόδουλοί του. Ο Θεός θα κομματιάσει σίγουρα τη φωλιά των δαιμόνων και εσείς θα σταθείτε στο πλευρό του Θεού —ανήκετε στον Θεό και όχι σε αυτήν την αυτοκρατορία σκλάβων. Εδώ και πολύ καιρό, ο Θεός απεχθάνεται μέχρι το κόκκαλο αυτήν τη σκοτεινή κοινωνία. Τρίζει τα δόντια Του, ανυπομονώντας να λιώσει με το πόδι Του αυτόν τον πονηρό, ειδεχθή όφιν, ώστε να μην μπορέσει ποτέ ξανά να σηκώσει κεφάλι και να μην κακομεταχειριστεί ποτέ ξανά τον άνθρωπο. Δεν θα τον συγχωρέσει για τις πράξεις του στο παρελθόν, δεν θα ανεχθεί το ότι εξαπατά τον άνθρωπο και θα πάρει το αίμα Του πίσω για κάθε μία από τις αμαρτίες που έχει κάνει κατά το πέρασμα των αιώνων. Ο Θεός δεν θα αφήσει ούτε στο ελάχιστο αυτόν τον αρχισυμμορίτη όλου του κακού^[1] στο απυρόβλητο, θα τον καταστρέψει ολοκληρωτικά.

Επί χιλιάδες έτη, αυτή η χώρα είναι η γη του αίσχους. Είναι αφόρητα βρομερή, η μιζέρια βρίθει παντού, φαντάσματα τρέχουν παντού ανεξέλεγκτα, ξεγελούν και εξαπατούν, εγείρουν ανυπόστατες κατηγορίες^[2], αδίστακτα και μοχθηρά ποδοπατούν αυτόν τον στοιχειωμένο τόπο και τον αφήνουν γεμάτο πτώματα. Η δυσωδία από την αποσύνθεση καλύπτει τη γη και διαποτίζει τον αέρα, και φρουρείται αυστηρά^[3]. Ποιος μπορεί να δει τον κόσμο πέρα από τους ουρανούς; Ο διάβολος κρατά σφιχτά δεμένο ολόκληρο το κορμί του ανθρώπου, του σκεπάζει και τα δύο μάτια και του σφαλίζει καλά το στόμα. Ο βασιλιάς των δαιμόνων προβαίνει σε βιαιοπραγίες εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια, μέχρι σήμερα, καθώς εξακολουθεί να παρακολουθεί στενά την πόλη-φάντασμα, σαν να ήταν ένα απόρθητο παλάτι δαιμόνων. Εν τω μεταξύ, αυτή η αγέλη από μαντρόσκυλα κοιτάει με αγριωπό βλέμμα, καθώς τρέμει μήπως ο Θεός την πιάσει στον ύπνο και την εξαφανίσει παντελώς, στερώντας της κάθε τόπο ειρήνης και ευτυχίας. Πώς θα μπορούσαν οι κάτοικοι μιας πόλης-φαντάσματος σαν κι αυτήν να έχουν δει ποτέ τους τον Θεό; Έχουν απολαύσει ποτέ τη στοργή και την ομορφιά του Θεού; Ποια είναι η εκτίμηση που έχουν για τα ζητήματα του κόσμου των ανθρώπων; Ποιος από αυτούς μπορεί να κατανοήσει το διακαές θέλημα του Θεού; Δεν προκαλεί έκπληξη, λοιπόν, το γεγονός ότι η ενσάρκωση του Θεού παραμένει εντελώς κρυμμένη: σε μια σκοτεινή κοινωνία σαν κι αυτήν, όπου οι δαίμονες είναι ανελέητοι και απάνθρωποι, πώς θα μπορούσε ο βασιλιάς των δαιμόνων, ο οποίος σκοτώνει ανθρώπους ανενδοίαστα, να ανεχτεί την ύπαρξη ενός Θεού που είναι αξιαγάπητος, ευγενικός, αλλά και άγιος; Πώς θα μπορούσε να χειροκροτεί και να ζητωκραυγάζει για την άφιξη του Θεού; Αυτοί οι λακέδες! Ανταποδίδουν την καλοσύνη με μίσος, άρχισαν να μεταχειρίζονται τον Θεό σαν εχθρό εδώ και πολύ καιρό, Τον κακομεταχειρίζονται, είναι σε ακραίο βαθμό βάναυσοι, δεν έχουν την παραμικρή εκτίμηση για τον Θεό, λεηλατούν και πλιατσικολογούν, έχουν χάσει κάθε ευσυνειδησία και δρουν αντίθετα με τη συνείδηση, ενώ παρασύρουν τους αθώους στην ανοησία. Προπάτορες των αρχαίων; Πολυαγαπημένοι ηγέτες; Όλοι τους αντιτίθενται στον Θεό! Η ανάμειξή τους έχει αφήσει τα πάντα κάτω από τους ουρανούς σε μια κατάσταση σκότους και χάους! Θρησκευτική ελευθερία; Τα νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα των πολιτών; Όλα είναι κόλπα συγκάλυψης της αμαρτίας! Ποιος έχει αγκαλιάσει το έργο του Θεού; Ποιος έχει δώσει τη ζωή του ή έχει χύσει αίμα για το έργο του Θεού; Από τη μία γενιά στην άλλη, από γονιό σε παιδί, ο υπόδουλος άνθρωπος έχει απότομα υποδουλώσει τον Θεό. Πώς θα μπορούσε αυτό να μην προκαλέσει οργή; Χιλιάδες χρόνια μίσους έχουν συγκεντρωθεί μέσα στην καρδιά, χιλιετίες αμαρτιών έχουν χαραχτεί στην καρδιά. Πώς θα μπορούσε αυτό να μην προκαλεί την απέχθεια; Εκδικηθείτε για τον Θεό, αποτελειώστε τον εχθρό Του, μην τον αφήνετε να δρα πλέον ανεξέλεγκτος και μην του επιτρέπετε να κυβερνά ως τύραννος! Τώρα είναι η ώρα: ο άνθρωπος έχει από καιρό συγκεντρώσει όλες τις δυνάμεις του, έχει αφιερώσει όλες του τις προσπάθειες και έχει πληρώσει κάθε τίμημα για έναν λόγο, για να ξεσκίσει το φρικτό πρόσωπο αυτού του διαβόλου και να δώσει τη δυνατότητα στους ανθρώπους, που έχουν τυφλωθεί και έχουν υποστεί κάθε είδους δυστυχία και δυσκολίες, να ξεσηκωθούν από τον πόνο τους και να επαναστατήσουν ενάντια σε αυτόν τον σατανικό διάβολο. Γιατί να μπαίνει ένα τόσο αδιαπέραστο εμπόδιο στο έργο του Θεού; Γιατί να επιστρατεύονται διάφορα κόλπα για την παραπλάνηση του λαού του Θεού; Πού είναι η πραγματική ελευθερία και τα νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα; Πού είναι η αμεροληψία; Πού είναι η παρηγοριά; Πού είναι η θαλπωρή; Γιατί χρησιμοποιούνται απατηλά σχέδια για να ξεγελιέται ο λαός του Θεού; Γιατί χρησιμοποιείται βία για να παρεμποδίζεται ο ερχομός του Θεού; Γιατί να μην επιτρέπεται στον Θεό να περιφέρεται ελεύθερα επάνω στη γη που Αυτός δημιούργησε; Γιατί ο Θεός καταδιώκεται σε βαθμό που να μην έχει πού την κεφαλήν κλίναι; Πού είναι η θαλπωρή ανάμεσα στους ανθρώπους; Πού είναι το καλωσόρισμα ανάμεσα στους ανθρώπους; Γιατί να προκαλείται μια τόσο απεγνωσμένη λαχτάρα στον Θεό; Γιατί να πρέπει ο Θεός να καλεί ξανά και ξανά; Γιατί να αναγκάζεται ο Θεός να ανησυχεί για τον πολυαγαπημένο Υιό Του; Γιατί, σ’ αυτή τη σκοτεινή κοινωνία, τα θλιβερά μαντρόσκυλά της δεν επιτρέπουν στον Θεό να πηγαινοέρχεται ελεύθερα στον κόσμο που Αυτός δημιούργησε; Γιατί δεν καταλαβαίνει ο άνθρωπος, ο οποίος ζει μέσα στον πόνο και τη δυστυχία; Ο Θεός έχει περάσει μεγάλα βάσανα για χάρη σας, με αφόρητο πόνο έστειλε τον πολυαγαπημένο Υιό Του, το ίδιο Του το αίμα, σ’ εσάς. Γιατί, λοιπόν, εσείς εξακολουθείτε να κάνετε τα στραβά μάτια; Μπροστά σε όλους αρνείστε την άφιξη του Θεού και απορρίπτετε τη φιλία Του. Γιατί είστε τόσο ασυνείδητοι; Είστε σίγουροι ότι θέλετε να υπομένετε τις αδικίες σε μια σκοτεινή κοινωνία σαν κι αυτήν; Γιατί, αντί να γεμίζετε τις κοιλιές σας με χιλιετίες εχθρότητας, μπουκώνεστε με τα «σκατά» του βασιλιά των διαβόλων;

Πόσο μεγάλα είναι τα εμπόδια στο έργο του Θεού; Το έχει μάθει ποτέ κανείς; Με τους ανθρώπους εγκλωβισμένους από βαθιά ριζωμένες αποχρώσεις δεισιδαιμονίας, ποιος είναι ικανός να γνωρίζει το πραγματικό πρόσωπο του Θεού; Με αυτήν την τόσο ρηχή και παράλογη οπισθοδρομική πολιτιστική γνώση, πώς θα μπορούσαν να συλλάβουν πλήρως τα λόγια που λέει ο Θεός; Ακόμα και αν τους πει κατ’ ιδίαν και τους τα ταΐσει από το στόμα στο στόμα, πώς θα μπορούσαν να καταλάβουν; Μερικές φορές φαίνεται λες και τα λόγια του Θεού προσπίπτουν εις ώτα μη ακουόντων: οι άνθρωποι δεν έχουν την παραμικρή αντίδραση, απλώς κουνάνε το κεφάλι χωρίς να καταλαβαίνουν τίποτα. Πώς θα μπορούσε αυτό να μην είναι ανησυχητικό; Αυτή η «μακρινή^[4] αρχαία πολιτιστική ιστορία και πολιτιστική γνώση» έχει διαπαιδαγωγήσει μια τόσο άχρηστη ομάδα ανθρώπων. Αυτή η αρχαία κουλτούρα —η πολύτιμη κληρονομιά— είναι σκέτη σαβούρα! Έχει γίνει αιώνια ντροπή εδώ και τόσο καιρό, είναι ανάξια αναφοράς! Έχει διδάξει στους ανθρώπους τα κόλπα και τις τεχνικές να αντιτίθενται στον Θεό και η «διατεταγμένη, ευγενής καθοδήγηση»^[5] από την εθνική εκπαίδευση έχει καταστήσει τους ανθρώπους ακόμα πιο επαναστατικούς ενάντια στον Θεό. Κάθε τμήμα του έργου του Θεού είναι εξαιρετικά δύσκολο και κάθε στάδιο του έργου Του στη γη Τού ήταν βασανιστικό. Πόσο δύσκολο είναι το έργο Του στη γη! Τα στάδια του έργου του Θεού στη γη εμπεριέχουν τεράστιες δυσκολίες: Για την αδυναμία, τις ανεπάρκειες, τα παιδιαρίσματα, την ασχετοσύνη του ανθρώπου και όλα όσα τον χαρακτηρίζουν, ο Θεός κάνει επιμελή σχέδια και τα λαμβάνει υπόψη με κάθε σχολαστικότητα. Ο άνθρωπος είναι σαν μια χάρτινη τίγρη, που κανένας δεν τολμά να παγιδέψει ή να προκαλέσει· με το παραμικρό άγγιγμα δαγκώνει, αλλιώς πέφτει κάτω και χάνει τον δρόμο του, και είναι λες και με την ελάχιστη απώλεια συγκέντρωσης υποτροπιάζει, ή αλλιώς αγνοεί τον Θεό, ή καταφεύγει στα γουρούνια και στα σκυλιά που έχει για γονείς για να ενδώσουν στην ανηθικότητα των σωμάτων τους. Τι τεράστιο εμπόδιο! Πρακτικά σε κάθε στάδιο του έργου Του, ο Θεός υποβάλλεται σε πειρασμό και σχεδόν σε κάθε στάδιο ο Θεός διακινδυνεύει πολύ. Τα λόγια του είναι ειλικρινή και τίμια, χωρίς μοχθηρία, όμως ποιος είναι πρόθυμος να τα αποδεχθεί; Ποιος είναι πρόθυμος να παραδοθεί πλήρως; Αυτό ραγίζει την καρδιά του Θεού. Πασχίζει νυχθημερόν για τον άνθρωπο, ταλαιπωρείται από την αγωνία για τη ζωή του ανθρώπου και συμπονάει τον άνθρωπο για την αδυναμία του. Έχει υπομείνει πολλές ανατροπές και αναποδιές σε κάθε στάδιο του έργου Του, για κάθε λέξη που εκφέρει. Βρίσκεται μονίμως μεταξύ σφύρας και άκμωνος και σκέφτεται την αδυναμία, την επαναστατικότητα, τα παιδιαρίσματα και την ευπάθεια του ανθρώπου… επί εικοσιτετραώρου βάσης, ξανά και ξανά. Ποιος το ξέρει αυτό; Σε ποιον μπορεί να το εκμυστηρευτεί; Ποιος θα ήταν ικανός να καταλάβει; Απεχθάνεται τις αμαρτίες του ανθρώπου και την έλλειψη πυγμής, τη δειλία του ανθρώπου, και ανησυχεί πάντοτε για την ευπάθεια του ανθρώπου και μελετά το μονοπάτι που ανοίγεται μπροστά στον άνθρωπο. Πάντοτε, καθώς παρατηρεί τα λόγια και τις πράξεις του ανθρώπου, γεμίζει με ένα αίσθημα ελέους, αλλά και θυμού, και πάντοτε η θέα αυτών των πραγμάτων Τού φέρνει πόνο στην καρδιά. Οι αθώοι, εξάλλου, έχουν γίνει αναίσθητοι· γιατί πρέπει ο Θεός να τους τα κάνει πάντοτε όλα δύσκολα; Ο ασθενικός άνθρωπος στερείται πλήρως επιμονής· γιατί πρέπει ο Θεός να νιώθει πάντοτε τέτοια αδιάπτωτη οργή απέναντί του; Ο αδύναμος και ανίσχυρος άνθρωπος δεν έχει πλέον την παραμικρή ζωτικότητα· γιατί πρέπει ο Θεός να τον επιπλήττει μονίμως για την επαναστατικότητά του; Ποιος μπορεί να αντέξει τις απειλές του Θεού στους ουρανούς; Ο άνθρωπος, εξάλλου, είναι εύθραυστος και ο Θεός, σε απελπιστικά δύσκολη κατάσταση, έχει θάψει τον θυμό βαθιά μέσα στην καρδιά Του, ώστε ο άνθρωπος να μπορέσει σιγά-σιγά να σκεφτεί για τον εαυτό του. Ωστόσο, ο άνθρωπος, ο οποίος βρίσκεται σε δεινή θέση, δεν έχει την παραμικρή εκτίμηση για το θέλημα του Θεού. Έχει ποδοπατηθεί από τον παλιό βασιλιά των διαβόλων, μα έχει πλήρη άγνοια περί αυτού και τάσσεται πάντοτε κατά του Θεού ή αλλιώς είναι αδιάφορος απέναντι στον Θεό. Ο Θεός έχει εκστομίσει τόσα λόγια, όμως ποιος τα έχει πάρει ποτέ στα σοβαρά; Ο άνθρωπος δεν κατανοεί τα λόγια του Θεού, ωστόσο παραμένει ατάραχος και χωρίς καμία επιθυμία, ενώ δεν έχει γνωρίσει ποτέ του πραγματικά την ουσία του κακού διαβόλου. Οι άνθρωποι ζούνε στον Άδη, στην κόλαση, όμως πιστεύουν ότι ζούνε σ’ ένα παλάτι στον βυθό της θάλασσας· τους καταδιώκει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, όμως θεωρούν για τους εαυτούς τους ότι είναι «ευνοημένοι»^[6] από τη χώρα· γίνονται ο περίγελος του διαβόλου, όμως πιστεύουν ότι απολαμβάνουν την υπέρτατη επιδεξιότητα της σάρκας. Τι τσούρμο από βρωμερούς, άθλιους φουκαράδες! Ο άνθρωπος έχει έρθει αντιμέτωπος με τη δυστυχία, όμως δεν το γνωρίζει, και σε αυτήν τη σκοτεινή κοινωνία τον βρίσκουν απανωτές, η μία μετά την άλλη, οι κακοτυχίες^[7], όμως αυτός δεν λέει να ξυπνήσει. Πότε θα απαλλαχτεί από αυτήν την καλοσύνη που δείχνει για τον εαυτό του και αυτήν τη δουλοπρεπή διάθεσή του; Γιατί είναι τόσο άσπλαχνος απέναντι στην καρδιά του Θεού; Ανέχεται σιωπηρά αυτήν την καταδυνάστευση και τις δυσκολίες; Δεν επιθυμεί να έρθει η μέρα που θα μπορεί να αλλάξει το σκοτάδι σε φως; Δεν επιθυμεί να διορθώσει για άλλη μια φορά τις αδικίες προς τη δικαιοσύνη και την αλήθεια; Είναι πρόθυμος να κάθεται και να κοιτάει, χωρίς να κάνει τίποτα, καθώς οι άνθρωποι εγκαταλείπουν την αλήθεια και διαστρεβλώνουν τα γεγονότα; Είναι ευχαριστημένος που εξακολουθεί να υπομένει αυτήν την κακομεταχείριση; Είναι πρόθυμος να είναι σκλάβος; Είναι πρόθυμος να σβήσει και να χαθεί στα χέρια του Θεού, μαζί με τους σκλάβους αυτού του αποτυχημένου κράτους; Πού είναι η αποφασιστικότητά σου; Πού είναι η φιλοδοξία σου; Πού είναι η αξιοπρέπειά σου; Πού είναι η ακεραιότητά σου; Πού είναι η ελευθερία σου; Είσαι πρόθυμος να παραμείνεις σκυφτός σε όλη σου τη ζωή^[8] για τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, τον βασιλιά των διαβόλων; Χαίρεσαι να τον αφήνεις να σε βασανίζει μέχρι θανάτου; Το πρόσωπο της αβύσσου είναι χαοτικό και σκοτεινό, ενώ οι κοινοί άνθρωποι, οι οποίοι υποφέρουν τρομερά, αναφωνούν στον ουρανό και παραπονιούνται στη γη. Πότε θα μπορέσει ο άνθρωπος να κρατήσει ψηλά το κεφάλι του; Ο άνθρωπος είναι ισχνός και αποστεωμένος· πώς θα μπορούσε να τα βάλει με αυτόν τον βάρβαρο και τυρρανικό διάβολο; Γιατί δεν δίνει τη ζωή του στον Θεό το συντομότερο δυνατό; Γιατί εξακολουθεί να αμφιταλαντεύεται; Πότε μπορεί να τελειώσει το έργο του Θεού; Έτσι, δεχόμενος άσκοπα εκφοβισμό και καταδυνάστευση, ολόκληρη η ζωή του θα πάει τελικά στράφι. Γιατί βιάζεται τόσο να έρθει και μετά βιάζεται τόσο να αναχωρήσει; Γιατί δεν κρατάει κάτι πολύτιμο για να το δώσει στον Θεό; Έχει ξεχάσει τις χιλιετίες του μίσους;

Ενδεχομένως κάποιοι άνθρωποι να απεχθάνονται ορισμένα από τα λόγια του Θεού, ή μπορεί να μην τα απεχθάνονται ούτε να τους ενδιαφέρουν και καθόλου. Όπως και να ’χει, τα γεγονότα δεν μπορούν να γίνουν παράλογη επιχειρηματολογία· κανένας δεν μπορεί να εκστομίζει λόγια που αντικρούουν τα γεγονότα. Ο Θεός έχει ενσαρκωθεί αυτήν τη φορά για να πραγματοποιήσει ένα τέτοιο έργο, για να φέρει εις πέρας το έργο που πρέπει να ολοκληρώσει, να οδηγήσει αυτήν την εποχή στο τέλος της, να κρίνει αυτήν την εποχή, να σώσει τους βαθιά αμαρτωλούς από τον ωκεανό των δεινών και να τους μεταμορφώσει πλήρως. Οι Ιουδαίοι σταύρωσαν τον Θεό, κι έτσι έληξε το ταξίδι του Θεού στην Ιουδαία. Όχι πολύ καιρό αργότερα, ο Θεός ήρθε αυτοπροσώπως ανάμεσα στους ανθρώπους, για άλλη μια φορά, φτάνοντας ήσυχα στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Είναι γεγονός ότι η θρησκευτική κοινότητα του κράτους των Ιουδαίων είχε από καιρό κρεμάσει την εικόνα του Ιησού στους τοίχους και τα στόματα των ανθρώπων αναφωνούσαν «Κύριε Ιησού Χριστέ». Δεν είχαν την παραμικρή ιδέα ότι ο Ιησούς είχε από καιρό δεχθεί την εντολή του Πατέρα Του να επιστρέψει ανάμεσα στους ανθρώπους και να ολοκληρώσει το δεύτερο στάδιο του έργου Του που δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί. Ως εκ τούτου, οι άνθρωποι έμειναν έκπληκτοι όταν Τον αντίκρισαν: Είχε γεννηθεί σε έναν κόσμο όπου είχαν ήδη περάσει πολλές εποχές και εμφανίστηκε ανάμεσα στους ανθρώπους με την όψη κάποιου εξαιρετικά κοινότυπου. Στην πραγματικότητα, με το πέρασμα των αιώνων, ο ρουχισμός Του και η συνολική εμφάνισή Του είχαν αλλάξει, λες και είχε ξαναγεννηθεί. Πώς θα μπορούσαν οι άνθρωποι να γνωρίζουν ότι Εκείνος ήταν ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ο οποίος αποκαθηλώθηκε από τον σταυρό και αναστήθηκε; Δεν φέρει το παραμικρό ίχνος τραύματος, ακριβώς όπως ο Ιησούς δεν έμοιαζε καθόλου με τον Ιεχωβά. Ο Ιησούς του σήμερα υπάρχει από καιρό, χωρίς να φαίνεται επάνω Του το παρελθόν. Πώς θα μπορούσαν οι άνθρωποι να Τον γνωρίσουν; Ο διπρόσωπος «Θωμάς» αμφιβάλει πάντοτε ότι αυτός είναι ο Ιησούς αναστημένος και ζητάει πάντοτε να δει τις ουλές από τα καρφιά στα χέρια του Ιησού, προκειμένου να ησυχάσει· αν δεν τις είχε δει, θα βρισκόταν πάντοτε επάνω σ’ ένα νέφος καχυποψίας, καθώς είναι ανίκανος να πατήσει με τα πόδια του σε στέρεο έδαφος και να ακολουθήσει τον Ιησού. Ο καημένος ο «Θωμάς», πώς θα μπορούσε να γνωρίζει ότι ο Ιησούς έχει έρθει για να κάνει το έργο που του ανέθεσε ως αποστολή ο Θεός ο Πατήρ; Γιατί πρέπει ο Ιησούς να φέρει τις ουλές της σταύρωσης; Είναι ουλές της σταύρωσης το σημάδι του Ιησού; Ήρθε να εργαστεί για το θέλημα του Πατέρα Του· γιατί θα έπρεπε να έρθει ντυμένος και στολισμένος όπως ένας Ιουδαίος πριν από χιλιάδες χρόνια; Μήπως η μορφή που παίρνει ο Θεός κατά την ενσάρκωσή Του παρακωλύει το έργο του Θεού; Τίνος θεωρία είναι αυτή; Γιατί, όταν εργάζεται ο Θεός, πρέπει να το κάνει σύμφωνα με τη φαντασία του ανθρώπου; Το μόνο πράγμα στο οποίο εστιάζει ο Θεός κατά το έργο Του είναι να το κάνει αποτελεσματικό. Δεν κινείται βάσει νόμου και δεν υπάρχουν κανόνες στο έργο Του· πώς θα μπορούσε να το συλλάβει αυτό ο άνθρωπος; Πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να εισχωρήσει στο έργο του Θεού βασιζόμενος σε αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες; Οπότε, καλύτερα να κατασταλάξετε όπως πρέπει: Μην ασχολείστε με μικροπράγματα και μη δίνετε υπερβολικά μεγάλη σημασία σε πράγματα που σας είναι καινούργια· έτσι θα σταματήσεις να γελοιοποιείσαι και να γίνεσαι αντικείμενο χλευασμού. Πιστεύεις στον Θεό επί τόσα χρόνια, ωστόσο, εξακολουθείς να μην Τον γνωρίζεις. Τελευταία έχεις βυθιστεί στην παίδευση· εσύ, που ήσουν «πρώτης τάξης»^[9], τώρα έχεις υποπέσει στην κατηγορία των παιδευόμενων. Καλύτερα να μη χρησιμοποιήσεις έξυπνα μέσα για να επιδείξεις τα ανούσια κόλπα σου. Μπορεί η κοντόφθαλμη νόησή σου να αντιληφθεί πραγματικά τον Θεό, ο οποίος μπορεί να ατενίζει ολόκληρη την αιωνιότητα; Μπορούν οι επιφανειακές εμπειρίες σου να σου επιτρέψουν να διακρίνεις πλήρως τις προθέσεις του Θεού; Μην είσαι επηρμένος. Ο Θεός, εξάλλου, δεν είναι από αυτόν τον κόσμο· πώς θα μπορούσε το έργο Του να είναι έτσι όπως το περιμένεις;

Υποσημειώσεις:

1. Η φράση «αρχισυμμορίτη όλου του κακού» αναφέρεται στον κακό διάβολο. Αυτή η φράση εκφράζει ακραία αποστροφή.

2. Η φράση «εγείρουν ανυπόστατες κατηγορίες» αναφέρεται στις μεθόδους με τις οποίες ο διάβολος βλάπτει τους ανθρώπους.

3. «Φρουρείται αυστηρά» σημαίνει ότι οι μέθοδοι με τις οποίες ο διάβολος πλήττει τους ανθρώπους είναι εξαιρετικά υποχθόνιες και ελέγχουν τους ανθρώπους σε τέτοιον βαθμό που δεν έχουν χώρο να κινηθούν.

4. Η λέξη «μακρινή» χρησιμοποιείται ειρωνικά.

5. Η φράση «διατεταγμένη, ευγενής καθοδήγηση» λέγεται ειρωνικά.

6. Η λέξη «ευνοημένοι» χρησιμοποιείται ειρωνικά για τους ανθρώπους που φαίνονται ανέκφραστοι και δεν έχουν αυτεπίγνωση.

7. Η φράση «Τον βρίσκουν απανωτές η μία μετά την άλλη οι κακοτυχίες» σημαίνει ότι οι άνθρωποι γεννήθηκαν στη γη του μεγάλου κόκκινου δράκοντα και δεν μπορούν να κρατήσουν το κεφάλι τους ψηλά.

8. Η φράση «να παραμείνεις σκυφτός σε όλη σου τη ζωή» νοείται υποτιμητικά.

9. Το «πρώτης τάξης» χρησιμοποιείται ειρωνικά για εκείνους που αναζητούν με ζήλο τον Θεό.