1 Καθώς η ανθρωπότητα βρίσκεται σε κώμα, τα ανθρώπινα όντα ξυπνούν από τα όνειρά τους μόνο μέσω του κρότου της βροντής Μου. Και όταν ανοίγουν τα μάτια τους, πολλοί τραυματίζονται στα μάτια από αυτές τις εκρήξεις ψυχρής ακτινοβολίας, μέχρι του σημείου που χάνουν την αίσθηση του προσανατολισμού τους και δεν ξέρουν από πού έρχονται ή πού πηγαίνουν. Οι περισσότεροι άνθρωποι χτυπιούνται από ακτίνες που μοιάζουν με λέιζερ και ως εκ τούτου σωριάζονται εν μέσω της θύελλας, το σώμα τους παρασύρεται από τους ορμητικούς χείμαρρους, μην αφήνοντας κανένα ίχνος πίσω τους. Στο φως, οι επιζώντες είναι τελικά σε θέση να δουν ξεκάθαρα το πρόσωπό Μου και τότε μόνο κατορθώνουν να γνωρίσουν λίγο την εξωτερική Μου εμφάνιση, σε σημείο που δεν τολμούν να Με κοιτάξουν κατά πρόσωπο, τρέμοντας μη στείλω το παίδεμα και τις κατάρες Μου για άλλη μια φορά πάνω στη σάρκα τους.

2 Τόσο πολλοί άνθρωποι φωνάζουν και κλαίνε πικρά· τόσο πολλοί πέφτουν σε απόγνωση· τόσο πολλοί σχηματίζουν ποτάμια με το αίμα τους· τόσο πολλοί καταλήγουν να είναι πτώματα που περιπλανιούνται άσκοπα από δω και από κει· τόσο πολλοί άνθρωποι, αφού βρουν τη δική τους θέση στο φως, νιώθουν ξαφνική λύπη και χύνουν δάκρυα για τα μακρά χρόνια της δυστυχίας τους. Τόσο πολλοί άνθρωποι, υποχρεωμένοι από το φως, ομολογούν την ακαθαρσία τους και αποφασίζουν να αναμορφώσουν τον εαυτό τους. Τόσο πολλοί άνθρωποι, έχοντας τυφλωθεί, έχουν ήδη χάσει τη χαρά της ζωής και κατά συνέπεια δεν είναι σε θέση να προσέξουν το φως, και συνεπώς παραμένουν στάσιμοι, περιμένοντας το τέλος τους. Και τόσο πολλοί άνθρωποι ανοίγουν τα πανιά της ζωής και, υπό την καθοδήγηση του φωτός, προσδοκούν με ανυπομονησία το αύριο… Σήμερα, ποιος από τους ανθρώπους δεν βιώνει αυτή την κατάσταση; Ποιος δεν υπάρχει μέσα στο φως Μου; Ακόμα κι αν είσαι δυνατός, ή αν υποθέσουμε ότι είσαι αδύναμος, πώς μπορείς να αποφύγεις την έλευση του φωτός Μου;

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαιο 13