Μπορεί να μας πει κανείς πάνω σε τι συναναστράφηκα στην προηγούμενη συνάθροιση; (Την προηγούμενη φορά συναναστράφηκες σχετικά με δύο πτυχές. Η μία ήταν ότι, όταν συμβαίνουν κάποια συγκεκριμένα περιστατικά στην εκκλησία σε διαφορετικές περιόδους ή διαφορετικά στάδια, όπως για παράδειγμα, όταν κάποιοι άνθρωποι συλλαμβάνονται από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, όταν κάποιοι επικεφαλής και εργάτες αντικαθίστανται, όταν κάποιοι άλλοι αρρωσταίνουν ή έρχονται αντιμέτωποι με ζητήματα ζωής και θανάτου, τίποτα απ’ αυτά δεν συμβαίνει τυχαία και πρέπει να αναζητάμε την αλήθεια σχετικά με αυτά τα περιστατικά. Επιπλέον, μοιράστηκες μαζί μας και κάποια μονοπάτια άσκησης. Όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τέτοιες περιστάσεις, δύο πράγματα πρέπει να τηρούμε. Πρώτον, πρέπει να υιοθετούμε τη θέση που αρμόζει σε ένα δημιούργημα. Δεύτερον, πρέπει στην καρδιά μας να έχουμε ειλικρίνεια και υποταγή. Θα πρέπει να δεχόμαστε το καθετί από τον Θεό, είτε πρόκειται για κρίση και παίδευση ή δοκιμασίες και εξευγενισμό, είτε για χάρη και ευλογίες. Κατά τη συναναστροφή Σου, ανέλυσες κιόλας το παρακάτω ρητό της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή: «Ο άνθρωπος δεν πρέπει ποτέ να διαφθείρεται από τον πλούτο, να αλλάζει από τη φτώχεια ή να λυγίζει δια της βίας».) Και η προηγούμενη συναναστροφή, λοιπόν, εστίαζε κυρίως στα προβλήματα που αφορούν τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή. Συναναστρέφομαι καιρό τώρα σχετικά με αυτό το θέμα κι έχω εκθέσει ορισμένα κοινά ρητά, απαιτήσεις και ορισμούς της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή. Τώρα που έχουμε συναναστραφεί πάνω σ’ αυτά τα θέματα, μήπως κατανοείτε ή ορίζετε κάπως διαφορετικά αυτά τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή; Έχετε διακρίνει τι είναι πραγματικά αυτές οι δηλώσεις; Έχετε δει καθαρά την ουσία τους; Είστε σε θέση να τα εγκαταλείψετε όλα αυτά από τα βάθη της καρδιάς σας, να τα παρατήσετε και να πάψετε πια να τα συγχέετε με την αλήθεια και να τα θεωρείτε θετικά πράγματα; Είστε σε θέση να σταματήσετε να τα επιδιώκετε ως αλήθειες και να εμμένετε σε αυτά; Ειδικά όταν στην καθημερινότητά σου αντιμετωπίζεις θέματα που έχουν να κάνουν με ρητά για την ηθική διαγωγή, έχεις αρκετή επίγνωση μέσα σου ώστε να μπορέσεις να αναλογιστείς προσεκτικά αν τα εν λόγω ρητά εξακολουθούν να σε επηρεάζουν; Σε δεσμεύουν, σε περιορίζουν και σε ελέγχουν αυτά τα πράγματα; Μέσα σου, συνεχίζεις να περιορίζεις τον εαυτό σου χρησιμοποιώντας αυτά τα ρητά περί ηθικής διαγωγής; Επηρεάζουν ακόμα την ομιλία, τη συμπεριφορά σου και τη στάση σου απέναντι στα πράγματα; Πείτε μας τι σκέφτεστε. (Προτού συναναστραφείς πάνω στην παραδοσιακή κουλτούρα και την αναλύσεις έτσι, δεν αντιλαμβανόμουν ότι αυτές οι ιδέες και οι απόψεις σχετικά με την ηθική διαγωγή ήταν λανθασμένες ούτε καταλάβαινα πόση ζημιά μού έκαναν. Τώρα, όμως, το αντιλαμβάνομαι σ’ έναν βαθμό.) Είναι καλό που το αντιλαμβάνεστε σ’ έναν βαθμό. Εννοείται πως, μετά από λίγο καιρό, θα πρέπει να είστε σε θέση να αναγνωρίσετε τα λάθη αυτών των ρητών σχετικά με την ηθική διαγωγή. Υποκειμενικά μιλώντας, λογικά θα είστε και σε θέση να τα απαρνηθείτε και να πάψετε να τα θεωρείτε θετικά πράγματα. Αντικειμενικά μιλώντας, όμως, προκειμένου να μπορέσετε να δείτε ξεκάθαρα αυτά τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή και να τα απαρνηθείτε, χρειάζεται ακόμη να τα αντιλαμβάνεστε προσεκτικά, να τα ξεσκεπάζετε και να τα διακρίνετε στην καθημερινή σας ζωή. Μπορεί υποκειμενικά να αντιλαμβάνεστε αυτές τις λανθασμένες ιδέες και απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορείτε να τις απαρνηθείτε στην καθημερινή σας ζωή. Όταν έρχεστε αντιμέτωποι με τέτοια πράγματα, μπορεί να νιώσετε ξαφνικά ότι αυτά τα ρητά είναι λογικά και να μην είστε σε θέση να τα απαρνηθείτε τελείως. Σε τέτοιες περιπτώσεις, πρέπει μέσα από τις εμπειρίες σας να αναζητάτε την αλήθεια και να αναλύετε προσεκτικά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού αυτές τις λανθασμένες απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας. Θα φτάσετε έτσι σε σημείο να μπορείτε να δείτε καθαρά ότι η ουσία αυτών των ρητών της παραδοσιακής κουλτούρας εναντιώνεται στην αλήθεια, δεν είναι ρεαλιστική, παραπλανά και βλάπτει τους ανθρώπους. Μόνο έτσι μπορεί να εξαγνιστεί μια για πάντα η καρδιά σας από το δηλητήριο αυτών των παράλογων απόψεων. Είναι καλό που έχετε πλέον αντιληφθεί τα ελαττώματα των διαφόρων ρητών της παραδοσιακής κουλτούρας υπό όρους δόγματος. Δεν παύει, όμως, αυτό να είναι μόνο το πρώτο βήμα. Το αν θα εξαλειφθεί εντελώς ή όχι η τοξική επιρροή της παραδοσιακής κουλτούρας στο μέλλον εξαρτάται από το πώς επιδιώκουν οι άνθρωποι την αλήθεια.

Κάθε ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή αποτελεί ένα είδος ιδεολογικής άποψης για την ηθική διαγωγή που υποστηρίζουν οι άνθρωποι. Έχουμε ήδη αποκαλύψει την ουσία αρκετών από τα διάφορα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή. Πέρα, όμως, από τις πτυχές πάνω στις οποίες έχουμε ήδη συναναστραφεί, υπάρχουν βεβαίως και μερικά ακόμη ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή που θα πρέπει να αποκαλύψουμε, ώστε να μπορέσουν οι άνθρωποι να κατανοήσουν και να διακρίνουν βαθύτερα τα αμέτρητα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή τα οποία υποστηρίζουν. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να καταφέρετε. Αν κρίνουμε από τη σημασία του, το ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή πάνω στο οποίο συναναστραφήκαμε την προηγούμενη φορά και λέει ότι «Ο άνθρωπος δεν πρέπει ποτέ να διαφθείρεται από τον πλούτο, να αλλάζει από τη φτώχεια ή να λυγίζει δια της βίας» απευθύνεται κυρίως στους άντρες. Είναι μια απαίτηση που αφορά τους άντρες, καθώς και ένα πρότυπο γι’ αυτό που η ανθρωπότητα αποκαλεί «ανδροπρεπείς, αρρενωπούς άνδρες». Εκθέσαμε, λοιπόν, και αναλύσαμε αυτό το πρότυπο που αφορά τους άντρες. Πέρα από αυτήν την απαίτηση για τους άντρες, έχουμε συναναστραφεί και πάνω στο ρητό που λέει ότι «Η γυναίκα πρέπει να είναι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική», το οποίο αφορά τις γυναίκες. Μέσα από τα δύο αυτά ρητά φαίνεται ξεκάθαρα ότι η παραδοσιακή κουλτούρα της ανθρωπότητας δεν προβάλλει μη ρεαλιστικές και απάνθρωπες απαιτήσεις που δεν συνάδουν με την ανθρώπινη φύση μόνο για τις γυναίκες, αλλά δεν χαρίζεται ούτε στους άντρες, καθώς προβάλλει και γι’ αυτούς ανήθικους και απάνθρωπους ισχυρισμούς και απαιτήσεις που πάνε κόντρα στην ανθρώπινη φύση. Έτσι, δεν στερεί μόνο από τις γυναίκες τα ανθρώπινα δικαιώματά τους, αλλά και από τους άντρες. Από αυτήν την άποψη, φαίνεται δίκαιο που δεν υπάρχει κάποια μεροληψία. Δεν υπάρχει, δηλαδή, ούτε ελαστικότητα απέναντι στις γυναίκες ούτε απαλλάσσονται εντελώς οι άντρες. Κρίνοντας, όμως, από τις απαιτήσεις και τα πρότυπα που θέτει η παραδοσιακή κουλτούρα για τις γυναίκες και τους άντρες, είναι σαφές ότι η συγκεκριμένη προσέγγιση δημιουργεί σοβαρά προβλήματα. Αφενός, η παραδοσιακή κουλτούρα προβάλλει ορισμένα πρότυπα ηθικής διαγωγής για τις γυναίκες και, αφετέρου, θέτει επίσης κάποια κριτήρια διαγωγής για τους ανδροπρεπείς, αρρενωπούς άντρες. Παρ’ όλα αυτά, αν κρίνουμε από τις συγκεκριμένες απαιτήσεις και πρότυπα, προφανώς και δεν υπάρχει αμεροληψία. Μπορούμε να το πούμε αυτό; (Ναι.) Αυτές οι απαιτήσεις και τα πρότυπα για την ηθική διαγωγή των γυναικών περιορίζουν πάρα πολύ την ελευθερία τους, δεσμεύοντας όχι μόνο τις σκέψεις αλλά και τα βήματά τους. Απαιτούν, δηλαδή, να μένουν στο σπίτι και να ζουν στην απομόνωση, να μη βγαίνουν ποτέ έξω και να έχουν ελάχιστη επαφή με τον έξω κόσμο. Πέρα από το ότι προτρέπουν τις γυναίκες να είναι ενάρετες, καλοσυνάτες, ευγενικές και ηθικές, επιβάλλουν και αυστηρούς κανονισμούς για το εύρος των δραστηριοτήτων τους και το φάσμα της ζωής τους. Απαιτούν να μην κάνουν δημόσιες εμφανίσεις ή μακρινά ταξίδια, να μην κάνουν καριέρα, ούτε, βέβαια, να έχουν μεγάλες φιλοδοξίες, επιθυμίες και ιδανικά, φτάνοντας μάλιστα, μέχρι του σημείου να προβάλλουν έναν ακόμη πιο απάνθρωπο ισχυρισμό: ότι αρετή σε μια γυναίκα είναι το να μην έχει δεξιότητες. Πώς νιώθετε μ’ αυτό που ακούσατε; Ισχύει πραγματικά ο ισχυρισμός ότι «αρετή σε μια γυναίκα είναι το να μην έχει δεξιότητες»; Πώς γίνεται η αρετή μιας γυναίκας να είναι το να μην έχει δεξιότητες; Ποια ακριβώς είναι η σημασία της λέξης «αρετή»; Σημαίνει ότι κάποιος δεν έχει αρετή ή ότι είναι ενάρετος; Έστω πως όσες γυναίκες δεν έχουν δεξιότητες θεωρούνται ενάρετες. Όσες, άρα, έχουν δεξιότητες δεν έχουν αρετή και ηθική; Αυτό δεν κρίνει και δεν καταδικάζει τις γυναίκες που έχουν δεξιότητες; Δεν στερεί τα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών και μάλιστα σε σοβαρό βαθμό; Δεν προσβάλλει την αξιοπρέπειά τους; (Ναι.) Όχι μόνο αγνοεί την ύπαρξη των γυναικών, αλλά και την περιφρονεί, κι αυτό είναι άδικο για τις γυναίκες και ανήθικο. Τι γνώμη έχετε, λοιπόν, για το ρητό «Αρετή σε μια γυναίκα είναι το να μην έχει δεξιότητες»; Δεν είναι απάνθρωπο; (Ναι.) Τι σημαίνει ο όρος «απάνθρωπο»; Αναφέρεται σε έλλειψη αρετής; (Ναι.) Αναφέρεται σε σοβαρή έλλειψη αρετής. Σύμφωνα με ένα κινεζικό ρητό, μιλάμε για έλλειψη αρετής που αντιστοιχεί σε οκτώ ζωές. Ένας τέτοιος ισχυρισμός είναι σαφώς απάνθρωπος! Όσοι διατυμπανίζουν ότι «Αρετή σε μια γυναίκα είναι το να μην έχει δεξιότητες» έχουν απώτερα κίνητρα και σκοπούς: Δεν θέλουν οι γυναίκες να έχουν δεξιότητες ούτε να συμμετέχουν στο έργο της κοινωνίας και να είναι ισότιμες με τους άντρες. Τις θέλουν μόνο ως εργαλεία στην υπηρεσία των αντρών· το μόνο που θέλουν από μια γυναίκα είναι να κάθεται πειθήνια στο σπίτι, περιμένοντας τον άντρα της, και τίποτε άλλο· αυτό θα πει «ενάρετος» για κείνους. Επιθυμούν διακαώς να ορίσουν τις γυναίκες ως άχρηστες και αμφισβητούν την αξία τους, περιορίζοντάς τις σε σκλάβες των αντρών, αναγκασμένες να υπηρετούν τους άντρες για όλη τους τη ζωή. Δεν τους επιτρέπουν ποτέ να είναι ισότιμες με τους άντρες και να απολαμβάνουν ίση μεταχείριση. Από πού πηγάζει η συγκεκριμένη άποψη; Από την κανονική ανθρώπινη σκέψη ή από τον Σατανά; (Από τον Σατανά.) Σωστά· σίγουρα πηγάζει από τον Σατανά. Οι γυναίκες μπορεί να έχουν κάποιες ενστικτώδεις ή σωματικές αδυναμίες, αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα ούτε πρέπει να αποτελεί δικαιολογία ή αιτία για να τις συκοφαντούν οι άντρες, να προσβάλλουν την αξιοπρέπειά τους και να τους στερούν την ελευθερία τους ή τα ανθρώπινα δικαιώματά τους. Στα μάτια του Θεού, καμία από τις αδυναμίες και τις έμφυτες ευαισθησίες που αποδίδονται στις γυναίκες δεν αποτελεί πρόβλημα. Και γιατί συμβαίνει αυτό; Εφόσον οι γυναίκες δημιουργήθηκαν από τον Θεό, όλα αυτά τα πράγματα που οι άνθρωποι θεωρούν αδυναμίες και προβλήματα προέρχονται από τον ίδιο τον Θεό. Από Εκείνον δημιουργήθηκαν και προκαθορίστηκαν, άρα στην πραγματικότητα δεν είναι ούτε ελαττώματα ούτε προβλήματα. Όλα όσα βλέπουν οι άνθρωποι και ο Σατανάς ως αδυναμίες και ελαττώματα ουσιαστικά είναι φυσικά και θετικά πράγματα, τα οποία συμμορφώνονται, επίσης, με τους φυσικούς νόμους που διατύπωσε ο Θεός όταν δημιούργησε την ανθρωπότητα. Μόνο ο Σατανάς μπορεί να διασύρει έτσι τα όντα που δημιούργησε ο Θεός, θεωρώντας πως όλα όσα δεν συμμορφώνονται με τις ανθρώπινες αντιλήψεις είναι ελαττώματα, αδυναμίες και προβλήματα που οφείλονται σε έμφυτες ελλείψεις. Μόνο αυτός μπορεί να τα κάνει θέμα όλα αυτά και να τα χρησιμοποιεί για να συκοφαντήσει, να χλευάσει, να διασύρει και να περιθωριοποιήσει τους ανθρώπους, καθώς και για να στερήσει από τις γυναίκες το δικαίωμά τους να υπάρχουν, να ανταποκρίνονται στις ευθύνες και τις υποχρεώσεις τους ή να επιδεικνύουν τις ικανότητες και τα ιδιαίτερα ταλέντα τους μεταξύ των ανθρώπων. Για παράδειγμα, η κοινωνία περιγράφει συχνά τις γυναίκες με όρους του τύπου «συνεσταλμένη» ή «κοριτσάκι» για να τις μειώσει σε βαθμό που να θεωρούνται ανάξιες. Ποιους άλλους τέτοιους όρους χρησιμοποιεί; Χαρακτηρισμούς του τύπου «γυναικούλα», «μακρυμάλλα αλλά κοντόφθαλμη», «χαζογκόμενα με μεγάλο στήθος» και ούτω καθεξής, που όλοι τους προσβάλλουν τις γυναίκες. Όπως αντιλαμβάνεσαι, οι όροι αυτοί έχουν ως στόχο να προσβάλουν τις γυναίκες αναφερόμενοι στα χαρακτηριστικά τους γνωρίσματα ή σε χαρακτηρισμούς που σχετίζονται με το γυναικείο φύλο. Είναι προφανές ότι η σκοπιά από την οποία βλέπουν τις γυναίκες τόσο η κοινωνία όσο και το ανθρώπινο γένος διαφέρει τελείως από τη σκοπιά από την οποία βλέπουν τους άντρες, και είναι συν τοις άλλοις άνιση. Δεν είναι άδικο αυτό; Αυτό σημαίνει πως δεν βασίζονται στην ισότητα μεταξύ αντρών και γυναικών για να μιλήσουν και να δουν τα πράγματα. Αντίθετα, οι γυναίκες αντιμετωπίζονται με περιφρόνηση, η οποία πηγάζει από την οπτική της αντρικής υπεροχής και της πλήρους ανισότητας μεταξύ αντρών και γυναικών. Έτσι, λοιπόν, για να περιγράψουν διάφορα προβλήματα, γεγονότα και πράγματα, η κοινωνία και οι άνθρωποι έχουν επινοήσει πολλούς όρους που αναφέρονται σε χαρακτηριστικά γνωρίσματα και χαρακτηρισμούς των γυναικών. Για παράδειγμα, οι εκφράσεις που μόλις αναφέραμε —«συνεσταλμένη», «κοριτσάκι», «γυναικούλα», «μακρυμάλλα αλλά κοντόφθαλμη», «χαζογκόμενα με μεγάλο στήθος»— δεν χρησιμοποιούνται από τους ανθρώπους αποκλειστικά και μόνο για να περιγράψουν και να στοχοποιήσουν τις γυναίκες. Οι άνθρωποι, αντίθετα, χρησιμοποιούν διάφορους όρους που σχετίζονται με τα γυναικεία γνωρίσματα και το γυναικείο φύλο και για να χλευάσουν, να εξευτελίσουν και να ξεσκεπάσουν ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που σιχαίνονται. Για παράδειγμα, για να περιγράψει ένας άνθρωπος κάποιον που δεν έχει ανθρώπινη φύση, μπορεί να πει ότι έχει καρδιά λύκου και πνευμόνια σκύλου, επειδή οι άνθρωποι δεν θεωρούν ωραία πράγματα την καρδιά ενός λύκου ή τα πνευμόνια ενός σκύλου. Συνδυάζει, λοιπόν, αυτά τα δύο πράγματα για να περιγράψει πόσο άθλιος είναι κάποιος που έχει χάσει την ανθρώπινη φύση του. Κατά τον ίδιο τρόπο, επειδή οι άνθρωποι σιχαίνονται τις γυναίκες και περιφρονούν την ύπαρξή τους, περιγράφουν αντίστοιχα διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που σιχαίνονται χρησιμοποιώντας όρους που σχετίζονται με τις γυναίκες. Κάνοντάς το αυτό, δεν διασύρουν ξεκάθαρα το γυναικείο φύλο; (Ναι.) Σε κάθε περίπτωση, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουν και ορίζουν τις γυναίκες το ανθρώπινο γένος και η κοινωνία είναι άδικος και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Με λίγα λόγια, μπορούμε να περιγράψουμε τη στάση της ανθρωπότητας απέναντι στις γυναίκες με δύο λέξεις: «διασυρμός» και «καταπίεση». Οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να ορθώνουν το ανάστημά τους και να κάνουν το οτιδήποτε ούτε να ανταποκρίνονται σε οποιεσδήποτε κοινωνικές υποχρεώσεις και ευθύνες ούτε, βέβαια, να διαδραματίζουν τον οποιονδήποτε ρόλο στην κοινωνία. Συνοπτικά, δεν επιτρέπεται να βγαίνουν από το σπίτι για να συμμετέχουν σε οποιαδήποτε εργασία μέσα στην κοινωνία, πράγμα που τους στερεί τα δικαιώματά τους. Απαγορεύεται να αφήνουν ελεύθερη τη φαντασία τους ή να μιλούν και, ακόμα λιγότερο, να ενεργούν ελεύθερα· ενώ θα έπρεπε να κάνουν ένα σωρό πράγματα, δεν επιτρέπεται να κάνουν τίποτα από αυτά. Αυτό δεν αποτελεί δίωξη των γυναικών; (Ναι.) Το ότι η παραδοσιακή κουλτούρα διώκει τις γυναίκες είναι προφανές από τις απαιτήσεις που τους θέτει σχετικά με την ηθική διαγωγή. Αν τώρα εξετάσουμε τις διάφορες απαιτήσεις που θέτουν στις γυναίκες η οικογένεια, η κοινωνία και το κοινωνικό σύνολο γενικότερα, η δίωξή τους ξεκίνησε επίσημα όταν σχηματίστηκαν οι πρώτες κοινωνίες και οι άνθρωποι διαχώρισαν με σαφήνεια τα δύο φύλα. Πότε έφτασε στο αποκορύφωμά της; Μόλις άρχισαν σταδιακά να εμφανίζονται στην παραδοσιακή κουλτούρα διάφορα ρητά και απαιτήσεις σχετικά με την ηθική διαγωγή. Επειδή στην κοινωνία υπάρχουν γραπτοί κανονισμοί και σαφή ρητά, όλα αυτά τα πράγματα έχουν διαμορφώσει την κοινή γνώμη, ενώ αποτελούν και ένα είδος δύναμης. Αυτή η κοινή γνώμη και αυτή η δύναμη είναι σαν φυλακή, όπου οι γυναίκες είναι δεμένες χεροπόδαρα και το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να αποδεχτούν τη μοίρα τους. Καθώς, δηλαδή, ζουν ανάμεσα στους ανθρώπους και σε κοινωνίες διαφόρων εποχών, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να υπομένουν την αδικία και τις προσβολές που δέχονται, να ταπεινώνονται και να γίνονται σκλάβες της κοινωνίας και ακόμη και των αντρών. Μέχρι και σήμερα, αυτές οι παμπάλαιες και απαρχαιωμένες ιδέες και τα ρητά που έχουν διατυπωθεί σχετικά με το θέμα της ηθικής διαγωγής εξακολουθούν να επηρεάζουν βαθύτατα τη σύγχρονη ανθρώπινη κοινωνία, τόσο τους άντρες όσο, βέβαια, και τις γυναίκες. Άθελά τους και εν αγνοία τους, οι γυναίκες αυτοπεριορίζονται χρησιμοποιώντας και οι ίδιες αυτά τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή και τις απόψεις της κοινωνίας γενικότερα, ενώ, ταυτόχρονα, παλεύουν υποσυνείδητα να λυθούν και να απελευθερωθούν από αυτήν τη φυλακή. Όσο κι αν θέλουν, όμως, οι άνθρωποι να απελευθερωθούν και να αποδράσουν από αυτήν τη φυλακή, δεν το καταφέρνουν, αφού δεν αντιστέκονται καθόλου σ’ αυτήν την πανίσχυρη δύναμη της κοινής γνώμης που επικρατεί στην κοινωνία ή, για την ακρίβεια, αφού δεν μπορούν να δουν καθαρά την ουσία των διαφόρων ρητών της παραδοσιακής κουλτούρας ούτε και να τα διακρίνουν. Υποκειμενικά μιλώντας, αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν καθαρά αυτά τα προβλήματα· αντικειμενικά, όμως, οφείλεται στο ότι οι άνθρωποι δεν κατανοούν ούτε την αλήθεια ούτε το ακριβές νόημα της δημιουργίας των ανθρώπων από τον Δημιουργό ούτε τον λόγο για τον οποίο δημιούργησε τα ένστικτα των αντρών και των γυναικών. Επομένως, τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες ζουν και επιβιώνουν μέσα σ’ αυτό το ευρύτατο πλαίσιο κοινωνικών ηθών. Όσο σκληρά κι αν αγωνίζονται μέσα σ’ αυτό το ευρύτατο κοινωνικό περιβάλλον, αδυνατούν και πάλι να ξεφύγουν από τους περιορισμούς των ρητών της παραδοσιακής κουλτούρας για την ηθική διαγωγή, ρητών που έχουν μετατραπεί σε αόρατα δεσμά στο μυαλό κάθε ανθρώπου.

Αυτά τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας που διώκουν τις γυναίκες δεν αποτελούν αόρατα δεσμά μόνο για τις γυναίκες, αλλά και για τους άντρες. Γιατί το λέω αυτό; Εφόσον και οι άντρες έχουν γεννηθεί ανάμεσα στους ανθρώπους και είναι εξίσου σημαντικά μέλη αυτής της κοινωνίας, έχουν διαποτιστεί και επηρεαστεί κατά παρόμοιο τρόπο από τις παραδοσιακές κουλτούρες περί ηθικής. Όλα αυτά έχουν ριζώσει βαθιά στο μυαλό κάθε άνδρα και όλοι οι άντρες ασυνείδητα επηρεάζονται και δεσμεύονται από την παραδοσιακή κουλτούρα. Για παράδειγμα, και οι άντρες πιστεύουν ακράδαντα σε εκφράσεις του τύπου «συνεσταλμένη», «αρετή σε μια γυναίκα είναι το να μην έχει δεξιότητες», «οι γυναίκες πρέπει να είναι ενάρετες, καλοσυνάτες, ευγενικές και ηθικές» και «οι γυναίκες πρέπει να είναι αγνές». Αυτά τα στοιχεία της παραδοσιακής κουλτούρας περιορίζουν τους άντρες όσο και τις γυναίκες. Από τη μία, τα ρητά που διώκουν τις γυναίκες ωφελούν και βοηθούν ιδιαίτερα τους άντρες να βελτιώσουν τη θέση τους, πράγμα που αποδεικνύει ότι οι άντρες έχουν βοηθηθεί πολύ από την κοινή γνώμη μέσα στην κοινωνία ως προς αυτό το κομμάτι. Κατά συνέπεια, είναι πολύ πρόθυμοι να αποδεχθούν αυτές τις απόψεις και εκφράσεις που διώκουν τις γυναίκες. Από την άλλη, όμως, αυτά τα στοιχεία της παραδοσιακής κουλτούρας περί ηθικής παραπλανούν και επηρεάζουν και τους άντρες. Μπορούμε, άρα, να πούμε ότι, πέρα από τις γυναίκες, οι άντρες είναι κι αυτοί θύματα του ρεύματος της παραδοσιακής κουλτούρας. Κάποιοι άνθρωποι λένε το εξής: «Σύσσωμη η κοινωνία υποστηρίζει την υπεροχή των δικαιωμάτων των αντρών. Πώς, λοιπόν, είναι και οι άντρες θύματα;» Πρέπει να το δείτε αυτό αναλογιζόμενοι ότι η παραδοσιακή ηθική κουλτούρα βάζει σε πειρασμό, αποπροσανατολίζει, παραπλανά, αποχαυνώνει και περιορίζει την ανθρωπότητα. Οι ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας περί ηθικής έχουν πληγώσει βαθύτατα τις γυναίκες και, αντίστοιχα, έχουν παραπλανήσει ιδιαίτερα τους άντρες και τους έχουν κάνει να υποφέρουν πολύ. Τι άλλο σημαίνει το ότι τους έχουν «παραπλανήσει»; Σημαίνει ότι οι άνθρωποι δεν αξιολογούν τους άντρες και δεν ορίζουν τις γυναίκες από τη σωστή οπτική γωνία. Όπως και να τα δουν όλα αυτά, το κάνουν σύμφωνα με την παραδοσιακή κουλτούρα και δεν βασίζονται στις αλήθειες που έχει εκφράσει ο Θεός, στους διάφορους κανόνες και νόμους που έχει διατυπώσει για την ανθρωπότητα ή στα θετικά πράγματα που της έχει αποκαλύψει. Από αυτήν την άποψη, και οι άντρες έχουν πέσει θύματα της παραδοσιακής κουλτούρας που τους βάζει σε πειρασμό, τους αποπροσανατολίζει, τους παραπλανά, τους αποχαυνώνει και τους περιορίζει. Δεν είναι, λοιπόν, σωστό οι άντρες να θεωρούν τις γυναίκες τραγικά αξιολύπητες μόνο και μόνο επειδή δεν υπάρχει καμία θέση γι’ αυτές μέσα στην κοινωνία. Ούτε, βέβαια, πρέπει να επαναπαύονται μόνο και μόνο επειδή οι ίδιοι έχουν υψηλότερη κοινωνική θέση από τις γυναίκες. Μη βιάζεστε να χαρείτε· στην πραγματικότητα, και οι άντρες είναι τρομερά αξιολύπητοι. Σε σύγκριση με τις γυναίκες, είναι εξίσου αξιολύπητοι. Γιατί λέω ότι όλοι τους είναι εξίσου αξιολύπητοι; Ας ρίξουμε μια ακόμη ματιά στον τρόπο με τον οποίο ορίζουν και αξιολογούν τους άντρες η κοινωνία και η ανθρωπότητα, καθώς και σε ορισμένες από τις ευθύνες που τους αναθέτουν. Την προηγούμενη φορά συναναστραφήκαμε πάνω στην απαίτηση που θέτουν οι άνθρωποι στους άντρες, σύμφωνα με την οποία «Ο άνθρωπος δεν πρέπει ποτέ να διαφθείρεται από τον πλούτο, να αλλάζει από τη φτώχεια ή να λυγίζει δια της βίας» και από αυτό προκύπτει πως απώτερος στόχος της είναι να οριστούν οι άντρες ως ανδροπρεπείς και αρρενωποί, κάτι που αποτελεί τυπικό χαρακτηρισμό για έναν άντρα. Από τη στιγμή που ένας άντρας χαρακτηρίζεται ως «ανδροπρεπής, αρρενωπός άνδρας», έχει υποχρέωση να ανταποκριθεί στον τίτλο αυτόν και, για να το πετύχει, πρέπει να κάνει πολλές άσκοπες θυσίες και να ενεργήσει πολλές φορές με τρόπο που αντιβαίνει στην κανονική ανθρώπινη φύση. Αν, για παράδειγμα, είσαι άντρας και θέλεις να αναγνωριστείς από την κοινωνία ως ανδροπρεπής, αρρενωπός άνδρας, δεν γίνεται να έχεις την παραμικρή αδυναμία ούτε να είσαι έστω και ελάχιστα δειλός· πρέπει να έχεις ισχυρή θέληση και να μην παραπονιέσαι ότι είσαι κουρασμένος. Δεν μπορείς να βάζεις τα κλάματα ή να δείχνεις την παραμικρή ανθρώπινη αδυναμία· δεν μπορείς καν να δείχνεις θλιμμένος ή να χαλαρώνεις. Πρέπει τα μάτια σου να λάμπουν ανά πάσα στιγμή και το βλέμμα σου να είναι αποφασιστικό και ατρόμητο. Πρέπει, επίσης, να βράζεις από θυμό απέναντι στους εχθρούς σου. Μόνο έτσι μπορείς να ανταποκριθείς στον τίτλο του «ανδροπρεπούς, αρρενωπού άνδρα». Πρέπει, με άλλα λόγια, να βρεις το κουράγιο και να ορθώσεις το ανάστημά σου σ’ αυτήν τη ζωή. Δεν γίνεται να είσαι ένας άνθρωπος μέτριος, συνηθισμένος, κοινός ή ασήμαντος. Προκειμένου να είσαι άξιος να χαρακτηριστείς «ανδροπρεπής, αρρενωπός άνδρας», πρέπει να είσαι κάτι παραπάνω από κοινός θνητός· πρέπει να είσαι ένας υπεράνθρωπος με πανίσχυρη θέληση και εξαιρετική επιμονή, αντοχή και πείσμα. Αυτή είναι μόνο μία από τις απαιτήσεις που θέτει η παραδοσιακή κουλτούρα στους άντρες. Οι άντρες, δηλαδή, έχουν το ελεύθερο να πίνουν, να επισκέπτονται οίκους ανοχής και να τζογάρουν όσο θέλουν. Πρέπει, όμως, να είναι πιο δυνατοί απ’ τις γυναίκες και να έχουν εξαιρετικά ισχυρή θέληση. Μπροστά σε ό,τι κι αν σου συμβαίνει, δεν πρέπει να υποχωρείς, να διστάζεις ή να λες «όχι» ούτε να ντρέπεσαι, να φοβάσαι ή να δειλιάζεις. Πρέπει να κρύβεις και να καλύπτεις όλες αυτές τις εκδηλώσεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να τις αποκαλύπτεις· μην αφήνεις κανέναν να τις δει, ούτε καν τους ίδιους σου τους γονείς, τους πιο στενούς σου συγγενείς ή τους ανθρώπους που αγαπάς περισσότερο απ’ όλους. Και γιατί αυτό; Επειδή θέλεις να είσαι ένας ανδροπρεπής, αρρενωπός άνδρας. Ένα άλλο χαρακτηριστικό των ανδροπρεπών, αρρενωπών αντρών είναι ότι κανένα άτομο, γεγονός ή πράγμα δεν μπορεί να κάμψει την αποφασιστικότητά τους. Όταν ένας άντρας θέλει να πετύχει έναν στόχο, όταν, δηλαδή, έχει οποιεσδήποτε φιλοδοξίες, ιδανικά ή επιθυμίες, όπως, λόγου χάρη, να υπηρετήσει την πατρίδα του, να είναι αφοσιωμένος στους φίλους του ή να φάει σφαίρα γι’ αυτούς, να ακολουθήσει οποιαδήποτε καριέρα ή να εκπληρώσει οποιαδήποτε βλέψη του, είτε είναι σωστή είτε λάθος, δεν μπορεί να τον σταματήσει κανείς. Η αγάπη που νιώθει για τις γυναίκες, οι συγγενείς, η οικογένεια ή οι κοινωνικές ευθύνες του δεν μπορούν να αλλάξουν την απόφασή του ούτε να τον κάνουν να εγκαταλείψει τις φιλοδοξίες, τα ιδανικά και τις επιθυμίες του. Κανείς δεν μπορεί να αλλάξει την απόφασή του, τους στόχους που φιλοδοξεί να πετύχει ή το μονοπάτι που θέλει να ακολουθήσει. Θα πρέπει, παράλληλα, να απαιτεί ο ίδιος από τον εαυτό του να μη χαλαρώνει ούτε λεπτό. Άπαξ και χαλαρώσει, ρίξει ρυθμούς και θελήσει να εκπληρώσει εκ νέου τις οικογενειακές του υποχρεώσεις, να ξαναγίνει καλός γιος για τους γονείς του, να φροντίζει και πάλι τα παιδιά του και να είναι ένας κανονικός άνθρωπος, εγκαταλείποντας έτσι τα ιδανικά του, τις φιλοδοξίες του, το μονοπάτι που θέλει να ακολουθήσει και τους στόχους που θέλει να πετύχει, δεν θα είναι πλέον ανδροπρεπής, αρρενωπός άνδρας. Και τι είναι αν δεν είναι ανδροπρεπής, αρρενωπός άνδρας; Γίνεται μαλθακός και ανεπρόκοπος κι αυτά τα χαρακτηριστικά τα σιχαίνεται ολόκληρη η κοινωνία και, φυσικά, και ο ίδιος. Με το που αντιληφθεί ένας άντρας πως οι πράξεις και η διαγωγή του δεν ανταποκρίνονται στο πρότυπο ενός ανδροπρεπούς, αρρενωπού άνδρα και χαρακτηρίζονται από προβλήματα και ελλείψεις, θα σιχαθεί τον εαυτό του και θα νιώσει πως δεν έχει θέση σ’ αυτήν την κοινωνία, πως δεν έχει καμία διέξοδο για να αξιοποιήσει τις ικανότητές του και πως δεν αξίζει να αποκαλείται ανδροπρεπής, αρρενωπός άνδρας, κι ούτε καν άντρας γενικότερα. Ένα άλλο χαρακτηριστικό των ανδροπρεπών, αρρενωπών αντρών είναι ότι δεν λυγίζουν ποτέ όταν τους ασκείται βία. Με αυτό το φρόνημα είναι αδύνατο να γονατίσουν μπροστά σε οποιαδήποτε μορφή εξουσίας, βίας, απειλής και ούτω καθεξής. Οι άντρες αυτοί δεν φοβούνται τον θάνατο με όποια μορφή εξουσίας, βίας, απειλής ή θανάσιμου κινδύνου κι αν βρεθούν αντιμέτωποι, ενώ μπορούν και ξεπερνάνε τη μία αντιξοότητα μετά την άλλη. Δεν πρόκειται να καταλήξουν όμηροι ή να υποταχθούν ούτε και να υποκύψουν σε κανενός είδους βία μόνο και μόνο για να επιβιώσουν. Δεν πρόκειται να καταδεχτούν τον οποιονδήποτε συμβιβασμό. Με το που υποκύψουν στην εξουσία ή σε οποιαδήποτε μορφή βίας για χάρη κάποιας ευθύνης, υποχρέωσης ή κάποιου άλλου λόγου, ακόμη κι αν επιβιώσουν και βγουν ζωντανοί, εξαιτίας της παραδοσιακής κουλτούρας περί ηθικής που έχουν θεοποιήσει θα αηδιάσουν με τη συμπεριφορά τους. Κάτι τέτοιο είναι το πνεύμα του Μπουσίντο στην Ιαπωνία. Αν βιώσεις μια αποτυχία ή ατίμωση, νιώθεις πως πρέπει να αυτοκτονήσεις κάνοντας χαρακίρι. Τόσο εύκολα αποκτά κανείς τη ζωή; Οι άνθρωποι ζουν μόνο μία φορά. Η επιρροή της παραδοσιακής κουλτούρας δεν είναι αυτή που τους κάνει να σκέφτονται τον θάνατο μετά από την παραμικρή αποτυχία ή αναποδιά; (Ναι.) Αν προκύψει ένα πρόβλημα και δεν μπορούν να πάρουν γρήγορα μια απόφαση ή να επιλέξουν κάτι που να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της παραδοσιακής κουλτούρας ή να αποδείξουν την αξιοπρέπεια και τον χαρακτήρα τους ή ότι είναι ανδροπρεπείς, αρρενωποί άνδρες, θα θελήσουν να πεθάνουν και θα αυτοκτονήσουν. Οι άντρες μπορούν και έχουν τέτοιες ιδέες και απόψεις επειδή τους έχει επηρεάσει πολύ βαθιά η παραδοσιακή κουλτούρα, περιορίζοντας τη σκέψη τους. Αν δεν επηρεάζονταν από τις ιδέες και τις απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας, δεν θα αυτοκτονούσαν ούτε θα έκαναν χαρακίρι τόσο πολλοί άντρες. Οι άντρες αποδέχονται με μεγάλη βεβαιότητα και σιγουριά τις ιδέες και απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας όσον αφορά τον ορισμό του ανδροπρεπούς, αρρενωπού άνδρα. Τις θεωρούν, μάλιστα, θετικά πράγματα και τις χρησιμοποιούν για να αξιολογήσουν και να περιορίσουν τόσο τον εαυτό τους όσο και τους υπόλοιπους άντρες. Αν κρίνουμε από τις σκέψεις, τις απόψεις, τα ιδανικά και τους στόχους των αντρών, καθώς και τα μονοπάτια που επιλέγουν, είναι δεδομένο ότι η παραδοσιακή κουλτούρα έχει επηρεάσει και δηλητηριάσει βαθύτατα όλους τους άντρες. Οι πάμπολλες ιστορίες ηρωικών κατορθωμάτων και ωραίων θρύλων απεικονίζουν ρεαλιστικά το πόσο βαθιά ριζωμένη είναι η παραδοσιακή κουλτούρα στο μυαλό των ανθρώπων. Αν το δούμε από αυτήν τη σκοπιά, ισχύει ότι οι άντρες έχουν δηλητηριαστεί από την παραδοσιακή κουλτούρα εξίσου βαθιά με τις γυναίκες; Η παραδοσιακή κουλτούρα απλώς θέτει διαφορετικά πρότυπα απαιτήσεων για τους άντρες και τις γυναίκες. Με άλλα λόγια, προσβάλλει, διασύρει, περιορίζει και ελέγχει τις γυναίκες απεριόριστα, ενώ παράλληλα παροτρύνει, δελεάζει, υποκινεί και παρακινεί με σθένος τους άντρες να μην είναι δειλοί ή κοινοί, συνηθισμένοι άνθρωποι. Αυτό που απαιτείται από τους άντρες είναι κάθε τους πράξη να διαφέρει από αυτές των γυναικών, να τις ξεπερνάει, να είναι ανώτερη και υψηλότερη από αυτές. Οι άντρες πρέπει να έχουν τον έλεγχο της κοινωνίας, του ανθρώπινου γένους, των τάσεων και της κατεύθυνσης της κοινωνίας· πρέπει να ελέγχουν το καθετί στην κοινωνία. Οι άντρες πρέπει να είναι πανίσχυροι στην κοινωνία και να έχουν την εξουσία να ελέγχουν την κοινωνία και τους ανθρώπους. Στην εξουσία αυτή περιλαμβάνεται και η κυριαρχία και ο έλεγχος που ασκούν στις γυναίκες. Αυτό πρέπει να επιδιώκουν οι άντρες, και αυτή είναι και η ηρωική συμπεριφορά ενός ανδροπρεπούς, αρρενωπού άνδρα.

Πολλές χώρες σήμερα έχουν εξελιχθεί σε δημοκρατικές κοινωνίες οι οποίες εξασφαλίζουν σε έναν βαθμό τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των γυναικών και των παιδιών, ενώ η επιρροή και οι περιορισμοί των ιδεών και απόψεων της παραδοσιακής κουλτούρας στους ανθρώπους δεν φαίνονται πλέον τόσο έντονα. Άλλωστε, πολλές γυναίκες πάνε μπροστά στην κοινωνία και συμμετέχουν όλο και περισσότερο σε πολλούς κλάδους και επαγγέλματα. Οι ιδέες, όμως, της παραδοσιακής κουλτούρας έχουν ριζώσει εδώ και πολύ καιρό βαθιά μέσα στο μυαλό των ανθρώπων, όχι μόνο των γυναικών, αλλά και των αντρών. Γι’ αυτό, λοιπόν, τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες, όταν σκέφτονται και προσεγγίζουν διάφορα πράγματα, υιοθετούν ασυνείδητα την οπτική γωνία και τη σκοπιά της παραδοσιακής κουλτούρας. Υπό την καθοδήγηση, βέβαια, των ιδεών και των απόψεων της παραδοσιακής κουλτούρας, σταδιοδρομούν αντίστοιχα και σε διάφορα επαγγέλματα. Στη σημερινή κοινωνία, παρόλο που υπάρχει λίγη περισσότερη ισότητα μεταξύ αντρών και γυναικών, στο μυαλό των ανθρώπων εξακολουθεί να κυριαρχεί η ιδέα της υπεροχής των αντρών, όπως υπαγορεύει η παραδοσιακή κουλτούρα, ενώ στις περισσότερες χώρες η εκπαίδευση βασίζεται ουσιαστικά σε αυτές τις θεμελιώδεις ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας. Παρόλο, λοιπόν, που οι άνθρωποι σ’ αυτήν την κοινωνία σπάνια χρησιμοποιούν τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας όταν συζητάνε διάφορα θέματα, δεν παύουν να ζουν εγκλωβισμένοι μέσα στο ιδεολογικό πλαίσιο της κουλτούρας αυτής. Με ποιους όρους επαινεί η σύγχρονη κοινωνία μια γυναίκα; Τη χαρακτηρίζει, για παράδειγμα, «αρρενωπή γυναίκα» ή «ισχυρή γυναίκα». Οι συγκεκριμένες μορφές προσφώνησης δείχνουν να σέβονται ή να μειώνουν τις γυναίκες; Ορισμένες γυναίκες λένε το εξής: «Με αποκάλεσαν αρρενωπή γυναίκα και το θεώρησα ιδιαίτερα κολακευτικό. Άκου να δεις! Έχω ενσωματωθεί στην ανδρική κοινωνία και έχει βελτιωθεί η θέση μου. Ναι μεν είμαι γυναίκα, αλλά τώρα που πρόσθεσαν τη λέξη “αρρενωπή” μπροστά, έχω γίνει αρρενωπή γυναίκα. Μπορώ, άρα, να θεωρηθώ ισότιμη με τους άντρες και όσο να ’ναι με τιμά αυτό!» Όλο αυτό είναι μια μορφή αναγνώρισης και αποδοχής της συγκεκριμένης γυναίκας από ένα κοινωνικό σύνολο ή μια ομάδα της ανθρώπινης κοινωνίας. Δεν είναι σπουδαία τιμή αυτό; Η περιγραφή οποιασδήποτε γυναίκας ως αρρενωπής γυναίκας αποδεικνύει πως η συγκεκριμένη γυναίκα είναι πολύ ικανή, ισότιμη με τους άντρες και όχι κατώτερή τους. Αποδεικνύει, επίσης, πως η καριέρα της, τα ταλέντα της, ακόμη και η κοινωνική της θέση, ο δείκτης νοημοσύνης της και τα μέσα που διαθέτει για να εξασφαλίσει τη θέση της στην κοινωνία είναι συγκρίσιμα με των αντρών. Καταλαβαίνω, λοιπόν, πως για τις περισσότερες γυναίκες, ο χαρακτηρισμός «αρρενωπή γυναίκα» είναι μια κοινωνική επιβράβευση, ένα είδος αναγνώρισης της κοινωνικής θέσης που δίνει στις γυναίκες η σύγχρονη κοινωνία. Υπάρχει γυναίκα που να θέλει να είναι αρρενωπή; Δεν είναι ευχάριστος χαρακτηρισμός αυτός· σε κάθε περίπτωση, όμως, όταν μια γυναίκα αποκαλείται αρρενωπή επαινείται σίγουρα για το ότι είναι πολύ άξια και ικανή, παίρνοντας την έγκριση των αντρών. Όσο τώρα για τους χαρακτηρισμούς που αφορούν τους άντρες, οι άνθρωποι παραμένουν προσκολλημένοι σε παραδοσιακές αντιλήψεις, οι οποίες δεν αλλάζουν ποτέ. Για παράδειγμα, ορισμένοι άντρες δεν είναι καριερίστες ούτε επιδιώκουν την εξουσία ή κάποια θέση. Αντίθετα, αποδέχονται την εκάστοτε κατάστασή τους, αρκούνται στο να έχουν μια συνηθισμένη δουλειά και ζωή και δείχνουν μεγάλη φροντίδα στην οικογένειά τους. Πώς αποκαλεί αυτή η κοινωνία τους συγκεκριμένους άντρες; Μήπως τους χαρακτηρίζει ανεπρόκοπους; (Ναι.) Κάποιοι άντρες δουλεύουν με μεγάλη σχολαστικότητα και επιμέλεια και ενεργούν μεθοδικά και με μεγάλη προσοχή. Πώς τους αποκαλούν μερικοί; «Λίγο σαν κοριτσάκια» ή «συνεσταλμένους». Οι άντρες, βλέπεις, δεν προσβάλλονται όταν τους βρίζουν, αλλά όταν χρησιμοποιούν εκφράσεις που αφορούν τις γυναίκες. Όταν κάποιος θέλει να δώσει αξία στο γυναικείο φύλο, χρησιμοποιεί όρους όπως «αρρενωπή γυναίκα» και «ισχυρή γυναίκα», με σκοπό να ενισχύσει τη θέση μιας γυναίκας και να επιβεβαιώσει την επάρκειά της. Από την άλλη, χρησιμοποιεί όρους όπως το «συνεσταλμένος» για να μειώσει τους άντρες και να τους επιπλήξει που δεν είναι ανδροπρεπείς. Δεν είναι πολύ διαδεδομένο αυτό το φαινόμενο στην κοινωνία; (Ναι.) Αυτά τα ρητά που έχουν προκύψει στη σύγχρονη κοινωνία επιβεβαιώνουν την ύπαρξη ενός προβλήματος: Η παραδοσιακή κουλτούρα φαινομενικά απέχει ήδη πολύ από τη σύγχρονη ζωή και τη σκέψη των ανθρώπων, αφού οι ίδιοι είναι πλέον εθισμένοι στο διαδίκτυο και σε διάφορες ηλεκτρονικές συσκευές ή έχουν εμμονή με κάθε λογής σύγχρονους τρόπους ζωής. Ζουν μέσα σε απίστευτες ανέσεις στα σύγχρονα περιβάλλοντα διαβίωσης και απολαμβάνουν ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες. Όλα αυτά, όμως, είναι μόνο μια βιτρίνα. Στην πραγματικότητα, πολλά δηλητήρια της παραδοσιακής κουλτούρας εξακολουθούν να κατακλύζουν το μυαλό τους. Οι άνθρωποι έχουν αποκτήσει κάποιες σωματικές ελευθερίες, ενώ φαίνεται να έχουν αλλάξει και κάποιες από τις βασικές απόψεις τους για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και να έχουν αποκτήσει μία κάποια ελευθερία στη σκέψη τους. Χάρη στην ταχεία διάδοση των ειδήσεων και την πρόοδο της πληροφορικής, δείχνουν, επίσης, να έχουν αποκτήσει νέες γνώσεις γι’ αυτήν τη σύγχρονη κοινωνία, ενώ γνωρίζουν κι έχουν δει ένα σωρό πράγματα στον έξω κόσμο. Παρ’ όλα αυτά, εξακολουθούν να ζουν στη σκιά των αμέτρητων ρητών που προωθεί η παραδοσιακή κουλτούρα για την ηθική διαγωγή. Μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που λένε το εξής: «Δεν υπάρχει πιο αντισυμβατικός άνθρωπος από μένα· είμαι πολύ μοντέρνος, είμαι νεωτεριστής». Οι άνθρωποι αυτοί μπορεί να φοράνε χρυσό κρίκο στη μύτη τους, κάμποσα σκουλαρίκια στο αυτί τους και πολύ πρωτοποριακά και μοντέρνα ρούχα. Παρ’ όλα αυτά, οι απόψεις τους για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και για το πώς θα πρέπει να συμπεριφέρονται και να ενεργούν, παραμένουν άρρηκτα συνδεδεμένες με την παραδοσιακή κουλτούρα. Γιατί είναι τόσο απαραίτητη η παραδοσιακή κουλτούρα στους ανθρώπους; Επειδή έχει διαποτίσει και αιχμαλωτίσει την καρδιά και το μυαλό τους. Καθετί που πηγάζει από τα βάθη της ψυχής τους, ακόμη και μια ιδέα που περνά στιγμιαία από το μυαλό τους, είναι αποτέλεσμα της κατήχησης και της διαπότισης που έχουν δεχθεί από την παραδοσιακή κουλτούρα. Όλα αυτά παράγονται μέσα σ’ αυτό το αχανές πλαίσιο της παραδοσιακής κουλτούρας και δεν έχουν ξεφύγει από την επιρροή της. Αποδεικνύουν όλα αυτά τα γεγονότα ότι η παραδοσιακή κουλτούρα κρατά αιχμάλωτους τους ανθρώπους; (Ναι.) Οι άνθρωποι είναι ήδη αιχμάλωτοι της παραδοσιακής κουλτούρας. Δεν έχει σημασία αν είσαι πολυδιαβασμένος ή αν έχεις υψηλό μορφωτικό επίπεδο ή όχι. Όσο ζεις ανάμεσα στους ανθρώπους, εφόσον τα στοιχεία της παραδοσιακής κουλτούρας ασκούν ένα είδος αόρατης δύναμης και εξουσίας που υπάρχει παντού κι όχι μόνο στα σχολεία και τα σχολικά βιβλία, αλλά κυρίως στις οικογένειες των ανθρώπων και, φυσικά, σε κάθε γωνιά της κοινωνίας, είναι αναπόφευκτο να διαποτιστείς και να επηρεαστείς από την παραδοσιακή κουλτούρα των ανθρώπων περί ηθικής. Με αυτόν τον τρόπο, χωρίς να το καταλαβαίνουν οι άνθρωποι, αυτά τα πράγματα τους κατηχούν, τους επηρεάζουν, τους παραπλανούν και τους αποπροσανατολίζουν. Η παραδοσιακή κουλτούρα τούς κρατά δεμένους χεροπόδαρα και τους ελέγχει και, ακόμα και να το θέλουν, αδυνατούν να κρυφτούν ή να ξεφύγουν από αυτήν. Έτσι είναι το κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο ζουν. Έτσι έχουν τα πράγματα αυτήν τη στιγμή και αυτά είναι τα γεγονότα.

Όπως είπαμε και στην προηγούμενη συναναστροφή μας σχετικά με τα ρητά περί ηθικής διαγωγής και την ουσία τους, τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας αποκρύπτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις και τη διεφθαρμένη ουσία της ανθρωπότητας, καθώς, βέβαια, και το γεγονός ότι ο Σατανάς τη διαφθείρει. Οι ορισμοί της παραδοσιακής κουλτούρας για τον άντρα και τη γυναίκα πάνω στους οποίους συναναστραφήκαμε σήμερα καταδεικνύουν ξεκάθαρα μια ακόμη πτυχή της ουσίας των ρητών περί ηθικής διαγωγής. Για τι ουσία πρόκειται; Αυτά τα ρητά περί ηθικής διαγωγής όχι μόνο παραπλανούν, οδηγούν προς λάθος κατεύθυνση και περιορίζουν τη σκέψη των ανθρώπων, αλλά και ενσταλάζουν στους ανθρώπους λανθασμένες αντιλήψεις και απόψεις σχετικά με διάφορους ανθρώπους, ζητήματα και πράγματα. Αυτό είναι γεγονός και πρόκειται για μια ακόμη ουσιαστική πτυχή των ρητών που υποστηρίζει ο Σατανάς σχετικά με την ηθική διαγωγή. Πώς μπορεί να αποδειχθεί η παραπάνω δήλωση; Δεν γίνεται αρκετά σαφές αυτό μέσα από τους ορισμούς των αντρών και των γυναικών που περιέχονται στα ρητά περί ηθικής διαγωγής πάνω στα οποία συναναστραφήκαμε πριν λίγο; (Ναι.) Πράγματι, οι ορισμοί αυτοί αρκούν για να την αποδείξουν. Το μόνο για το οποίο μιλούν τα ρητά περί ηθικής διαγωγής είναι οι σωστές και λανθασμένες συμπεριφορές και οι καλές και κακές πρακτικές, ενώ μιλούν επιφανειακά μόνο για το καλό και το κακό, το σωστό και το λάθος. Όσον, όμως, αφορά τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα, δεν βοηθάνε τους ανθρώπους να καταλάβουν τι είναι θετικό και αρνητικό, καλό και κακό, σωστό και λάθος. Τους αναγκάζουν να τηρούν πράγματα τα οποία δεν είναι σωστά κριτήρια ούτε αρχές διαγωγής και συμπεριφοράς που συνάδουν με την ανθρώπινη φύση και μπορούν να τους ωφελήσουν. Δεν έχει σημασία αν αυτά τα ρητά περί ηθικής διαγωγής παραβιάζουν τους φυσικούς νόμους της ανθρώπινης φύσης ούτε αν οι άνθρωποι τα τηρούν με προθυμία ή όχι. Όπως και να ’χει, αναγκάζουν τους ανθρώπους να τηρούν απαρέγκλιτα τα δόγματα, χωρίς να γίνεται διάκριση μεταξύ σωστού και λάθους, καλού και κακού. Αν δεν τα τηρήσεις, θα σε στηλιτεύσει και θα σε καταδικάσει η κοινωνία, αλλά κι εσύ ο ίδιος θα στηλιτεύσεις τον εαυτό σου. Κάπως έτσι περιορίζει την ανθρώπινη σκέψη η παραδοσιακή κουλτούρα; Ακριβώς έτσι. Από τη στιγμή που η παραδοσιακή κουλτούρα παράγει νέα ρητά, απαιτήσεις και κανόνες, διαμορφώνει την κοινή γνώμη ή καθιερώνει μια κοινωνική τάση ή σύμβαση, είναι αναπόφευκτο να παρασυρθείς από την τάση ή τη σύμβαση αυτή· δεν τολμάς να πεις «όχι» ή να αρνηθείς, πόσο μάλλον να εκφράσεις οποιεσδήποτε αμφιβολίες και διαφορετικές απόψεις. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να συμμορφωθείς, αλλιώς όχι μόνο θα σε περιφρονήσει και θα σε στηλιτεύσει η κοινωνία, αλλά και θα σε διασύρει η κοινή γνώμη και θα σε καταδικάσει ολόκληρη η ανθρωπότητα. Ποιες είναι οι συνέπειες του διασυρμού και της καταδίκης; Δεν θα έχεις πλέον μούτρα να αντικρίσεις τους ανθρώπους γύρω σου, αφού δεν θα σου έχει απομείνει ίχνος αξιοπρέπειας, δεν μπορείς να συμμορφωθείς με τα κοινωνικά ήθη, δεν είσαι ηθικός και δεν διαθέτεις την ηθική διαγωγή που απαιτεί η παραδοσιακή κουλτούρα. Ως αποτέλεσμα, δεν θα έχεις καμία κοινωνική θέση —και τι συνέπειες θα έχει αυτό; Δεν θα είσαι άξιος να ζεις σ’ αυτήν την κοινωνία και θα χάσεις όλα σου τα ανθρώπινα δικαιώματα, σε σημείο μάλιστα που θα κατασταλεί και θα περιοριστεί το δικαίωμά σου να ζεις, να μιλάς και να εκπληρώνεις τις υποχρεώσεις σου. Έτσι επηρεάζει και απειλεί η παραδοσιακή κουλτούρα την ανθρωπότητα. Όλοι είναι θύματά της και, φυσικά, όλοι είναι και όργανα της επιβολής της. Πέφτεις θύμα της κοινής γνώμης, καθώς και των ανθρώπων κάθε είδους που απαρτίζουν την κοινωνία· ταυτόχρονα πέφτεις και θύμα της αποδοχής της παραδοσιακής κουλτούρας από μεριάς σου. Σε τελική ανάλυση, είσαι θύμα όλων αυτών των στοιχείων της παραδοσιακής κουλτούρας. Έχουν μεγάλο αντίκτυπο στην ανθρωπότητα αυτά τα στοιχεία της παραδοσιακής κουλτούρας; (Ναι.) Έστω, για παράδειγμα, ότι για μια γυναίκα κυκλοφορεί η φήμη ότι δεν είναι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική, ότι γενικά δεν είναι καλή γυναίκα. Στο εξής, κάθε φορά που η γυναίκα αυτή θα επιχειρεί να ξεκινήσει μια νέα δουλειά ή να ενταχθεί σε κάποια ομάδα, με το που μαθαίνουν οι άλλοι τις σχετικές ιστορίες, ακούνε τα κουτσομπολιά και την κρίνουν, κανένας δεν θα την θεωρεί καλή γυναίκα. Από τη στιγμή που θα διαμορφωθεί έτσι η κατάσταση, θα δυσκολευτεί να βρει τον δρόμο της και να επιβιώσει στην κοινωνία. Υπάρχουν, μάλιστα, άνθρωποι που η μόνη τους επιλογή είναι να κρύψουν την ταυτότητά τους και να μετακομίσουν σε άλλη πόλη ή ν’ αλλάξουν περιβάλλον. Έχει μεγάλη δύναμη η κοινή γνώμη; (Ναι.) Αυτή η αόρατη δύναμη μπορεί να καταστρέψει, να ρημάξει και να ισοπεδώσει τον οποιονδήποτε. Αν, για παράδειγμα, πιστεύεις στον Θεό, προφανώς και θα δυσκολευτείς να επιβιώσεις στο κοινωνικό περιβάλλον της Κίνας. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να επιβιώσεις εκεί; Όταν πιστεύεις στον Θεό, εκτελείς το καθήκον σου και δαπανάς τον εαυτό σου γι’ Αυτόν, είναι αναπόφευκτο κάποιες φορές να μην προλαβαίνεις να φροντίσεις την οικογένειά σου. Αυτοί οι άπιστοι διάβολοι, τότε, θα διαδώσουν φήμες ότι «δεν ζεις μια κανονική ζωή», ότι «εγκαταλείπεις την οικογένειά σου», ότι «το σκας με κάποιον άλλον» και ούτω καθεξής. Παρόλο που όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και είναι εικασίες και ανυπόστατες φήμες, άπαξ και μπεις στο στόχαστρο αυτών των κατηγοριών, θα βρεθείς σε πολύ δύσκολη θέση. Κάθε φορά που θα πηγαίνεις για ψώνια, θα σε κοιτάζουν περίεργα, θα μουρμουρίζουν και θα σε σχολιάζουν πίσω από την πλάτη σου. Θα λένε: «Είναι θρήσκα αυτή, δεν έχει την αρετή μιας γυναίκας, δεν ζει σεμνά κι όλη μέρα τρέχει από δω κι από κει. Αυτή η γυναίκα δεν αφιερώνει την ενέργειά της στο να ζει μια κανονική ζωή. Τι δουλειά έχει να τρέχει παντού; Οι γυναίκες πρέπει να ακολουθούν τον κώδικα του Κομφούκιου για τις τρεις υπακοές και τις τέσσερις αρετές, να φροντίζουν τους άντρες τους και να μεγαλώνουν τα παιδιά τους». Πώς θα ένιωθες αν άκουγες κάτι τέτοιο; Θα θύμωνες πολύ; Τι τους νοιάζει αυτούς αν πιστεύεις στον Θεό κι εκτελείς το καθήκον σου; Παρότι δεν τους πέφτει κανένας λόγος, εντούτοις το κάνουν θέμα συζήτησης γύρω από το τραπέζι και το σχολιάζουν και κουτσομπολεύουν λες και είναι κάτι σημαντικό. Δεν είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο αυτό; Δεν είναι ένα φαινόμενο που το βλέπεις παντού; Έχεις, για παράδειγμα, έναν συνάδελφο με τον οποίο τα πηγαίνατε καλά κάποτε. Μόλις, όμως, έμαθε ότι πιστεύεις στον Θεό, διέδωσε πίσω από την πλάτη σου κάθε λογής κουτσομπολιά για σένα, με αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι τώρα να σε αποφεύγουν και να μην έχουν πια καλές σχέσεις μαζί σου. Παρόλο που δεν θα έχει αλλάξει η στάση σου απέναντι στη δουλειά σου, μόλις ακούσουν αυτά τα κουτσομπολιά οι περισσότεροι άνθρωποι, θα μπορείς εξίσου εύκολα να συνεχίσεις σ’ αυτήν τη δουλειά; (Όχι, δεν θα είναι εύκολο.) Δεν θ’ αλλάξει η στάση των ανθρώπων απέναντί σου σε σχέση με πριν; (Ναι.) Τι θα συζητάνε όλοι τους; «Αυτή η γυναίκα δεν αφιερώνει την ενέργειά της στο να ζήσει μια κανονική ζωή. Τι δουλειά έχει να πιστεύει στη θρησκεία;» και «Γιατί να πιστεύουν στη θρησκεία οι άντρες; Μόνο ένας αποτυχημένος πιστεύει σε θρησκείες! Οι γυναίκες ασχολούνται με τέτοια πράγματα. Οι ανδροπρεπείς, αρρενωποί άνδρες, από την άλλη, θα πρέπει να επικεντρώνονται στην καριέρα τους!» Λέγονται αυτά τα πράγματα; (Ναι.) Από πού πηγάζουν αυτά τα λόγια; Τι τους νοιάζει αυτούς αν πιστεύεις στον Θεό; Οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να πιστεύουν ό,τι θέλουν και κανείς δεν έχει το παραμικρό δικαίωμα να παρέμβει. Γιατί, λοιπόν, μπορούν και μιλάνε για σένα; Γιατί, μόλις αρχίσεις να πιστεύεις στον Θεό, σε κατακρίνουν τόσο ασυλλόγιστα; Σε έναν βαθμό, σημείο αναφοράς για τις παρατηρήσεις τους αποτελούν αναπόφευκτα οι ιδέες και οι απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας, καθώς και η στάση που έχει απέναντι στην πίστη η κυβέρνηση της χώρας. Παρόλο που φαίνεται απλώς να μιλούν για σένα, είναι γεγονός ότι σε κατακρίνουν ασυλλόγιστα, λένε παραμύθια και σε καταδικάζουν χωρίς λόγο και αιτία. Σε κάθε περίπτωση, η βάση για τις παρατηρήσεις και τις κρίσεις των ανθρώπων, καθώς και για τις απόψεις και τη στάση τους απέναντι στην πίστη σου, επηρεάζεται σε σημαντικό βαθμό από την παραδοσιακή κουλτούρα και την αθεϊστική ιδεολογία. Κι αυτό γιατί, πέρα από το να διδάσκουν στους ανθρώπους πώς να είναι γυναίκες και πώς άντρες, ποιες είναι οι ουσιαστικές ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας; Ότι δεν υπάρχει Ουρανός ούτε Θεός. Με άλλα λόγια, πρόκειται για αθεϊστικές ιδέες και απόψεις. Έτσι, οι άνθρωποι απορρίπτουν τους πιστούς και κυρίως αυτούς που πιστεύουν στον αληθινό Θεό. Αν ασχολείσαι με δεισιδαιμονίες, είσαι μέλος κάποιας αίρεσης ή συμμετέχεις σε οποιεσδήποτε θρησκευτικές δραστηριότητες, μπορεί απλώς να σε αγνοήσουν. Μπορεί να πιστεύεις σε δεισιδαιμονίες, αλλά να διατηρούν τις σχέσεις τους μαζί σου. Μόλις, όμως, αρχίσεις να πιστεύεις στον Θεό, να διαβάζεις τα λόγια Του κάθε μέρα, να διαδίδεις το ευαγγέλιο, να εκτελείς το καθήκον σου και να Τον ακολουθείς, δεν θα τα πηγαίνουν πια καλά μαζί σου. Και από πού πηγάζει αυτό; Για την ακρίβεια, αφενός είναι άπιστοι κι ακολουθούν όλοι τους τον Σατανά και ανήκουν σ’ αυτόν· αφετέρου, βλέπουν τα πράγματα σύμφωνα με τις ιδέες και τις απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας και σύμφωνα με τις πολιτικές και τους νόμους του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Όλα αυτά είναι αντικειμενικά γεγονότα. Αν δουν ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που δεν συνάδουν με τις ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας ή αν δουν ότι οι πιστοί είναι στόχοι κρατικής καταστολής και συλλαμβάνονται, τους σιχαίνονται, τους κατακρίνουν ασυλλόγιστα, τους κρίνουν και τους καταδικάζουν, ενώ συνεργάζονται με την κυβέρνηση για να παρακολουθούν και να καταγγέλλουν τους πιστούς του Θεού. Πού βασίζονται για να το κάνουν αυτό; Βασίζονται κυρίως στην παραδοσιακή κουλτούρα, την αθεϊστική ιδεολογία και τις κακές πολιτικές του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Κρίνουν, λόγου χάρη, τους πιστούς στον Θεό, λέγοντας τα εξής: «Αυτή η γυναίκα δεν αφιερώνει την ενέργειά της στο να ζήσει μια κανονική ζωή. Τι δουλειά έχει να τρέχει παντού;» ή «Αυτός ο άντρας δεν επιδιώκει μια σωστή καριέρα. Τι δουλειά έχει να πιστεύει στη θρησκεία; Οι σωστοί άντρες έχουν μεγάλες φιλοδοξίες. Οι ανδροπρεπείς, αρρενωποί άνδρες οφείλουν να επικεντρώνονται στην καριέρα τους!» Για σκεφτείτε, δεν είναι προφανές πως όλες αυτές οι κοινότυπες δηλώσεις προέρχονται από την παραδοσιακή κουλτούρα; (Ναι.) Όλες τους προέρχονται από την παραδοσιακή κουλτούρα. Αυτοί οι κοινοί και πεζοί άνθρωποι δεν επιδιώκουν καμία πεποίθηση. Το μόνο που επιδιώκουν είναι να τρώνε, να πίνουν και να ικανοποιούν τη σάρκα τους. Οι σκέψεις τους, πέρα απ’ το ότι είναι γεμάτες πονηρές τάσεις, δεσμεύονται και περιορίζονται βαθύτατα από αυτά τα στοιχεία της παραδοσιακής κουλτούρας. Χωρίς να το αντιλαμβάνονται, ζουν επηρεασμένοι από τα στοιχεία αυτά, οπότε είναι φυσικό να υιοθετούν αυτές τις απόψεις όταν αντιμετωπίζουν τον οποιονδήποτε και το οτιδήποτε. Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί σε κάθε γωνιά της σύγχρονης κοινωνίας και είναι απολύτως φυσιολογικό. Έτσι έχουν τα πράγματα σε έναν κόσμο που ελέγχεται από τον Σατανά και σε μια εποχή κατά την οποία κυριαρχούν το κακό και η παράνομη συνουσία.

Δεν είναι μόνο ότι τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή ενσταλάζουν στους ανθρώπους λανθασμένες αντιλήψεις και απόψεις. Σε συγκεκριμένες συνθήκες και περιστάσεις, τους ενθαρρύνουν και τους υποκινούν κιόλας να ακολουθούν κάποιες ακραίες σκέψεις ή να υιοθετούν κάποιες ακραίες συμπεριφορές. Ένα παράδειγμα είναι το ρητό «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο» που αναφέραμε προηγουμένως. Πρόκειται για μια απαίτηση που προβάλλει ο Σατανάς με το πρόσχημα ότι ρυθμίζει την ηθική διαγωγή των ανθρώπων σε ό,τι αφορά το πώς αντιμετωπίζουν τους φίλους τους. Στόχος, προφανώς, των ρητών σχετικά με αυτήν την πτυχή της ηθικής διαγωγής είναι να διατηρούν οι άνθρωποι παράλογες σκέψεις και απόψεις ως προς την αντιμετώπιση των φίλων τους, φτάνοντας στο σημείο να τους παροτρύνουν να θυσιάσουν απερίσκεπτα τη ζωή τους για εκείνους. Κάτι τέτοιο αποτελεί ακραία και υπερβολική απαίτηση που θέτει ο Σατανάς στον άνθρωπο όσον αφορά την ηθική διαγωγή. Είναι δεδομένο πως υπάρχουν κι άλλα ρητά περί ηθικής διαγωγής, παρόμοια με το ρητό «θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο», τα οποία αντίστοιχα απαιτούν να υιοθετούν οι άνθρωποι ακραίες συμπεριφορές. Όλα αυτά τα ρητά είναι απάνθρωπα και παράλογα. Ο Σατανάς, την ίδια στιγμή που ενσταλάζει στους ανθρώπους τις ιδέες και τις απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας, έχει την απαίτηση από αυτούς και να τηρούν όλες αυτές τις παράλογες σκέψεις και τα απάνθρωπα ρητά, ενώ τους αναγκάζει παράλληλα να ακολουθούν πιστά τις συγκεκριμένες ιδέες και πρακτικές. Θα έλεγε κανείς πως παίζει έτσι με την ανθρωπότητα και την καταστρέφει! Ποια ρητά είναι αυτά; Υπάρχουν, για παράδειγμα, τα ρητά «Να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις» και «Οι μεταξοσκώληκες της άνοιξης υφαίνουν μέχρι να πεθάνουν και τα κεριά καίνε μέχρι να στεγνώσουν τα δάκρυά τους». Και τα δύο αυτά ρητά λένε στους ανθρώπους, ακόμη πιο ξεκάθαρα από το ρητό «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο», πως δεν πρέπει να λατρεύουν τη ζωή, αλλά να τη χαραμίζουν με τον τρόπο που περιγράφουν. Εφόσον η απαίτηση είναι να θυσιάσουν τη ζωή τους, δεν θα πρέπει να την αγαπούν υπερβολικά, αλλά να τηρούν τα ρητά «Να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις» και «Οι μεταξοσκώληκες της άνοιξης υφαίνουν μέχρι να πεθάνουν και τα κεριά καίνε μέχρι να στεγνώσουν τα δάκρυά τους». Λίγο πολύ καταλαβαίνετε όλοι σας την κυριολεκτική σημασία των δύο αυτών ρητών περί ηθικής διαγωγής. Τι ακριβώς, όμως, διακηρύσσουν και υποκινούν; Για ποιον θα πρέπει «να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις»; Για ποιον θα πρέπει «οι μεταξοσκώληκες της άνοιξης να υφαίνουν μέχρι να πεθάνουν και τα κεριά να καίνε μέχρι να στεγνώσουν τα δάκρυά τους»; Οι άνθρωποι θα πρέπει να αναρωτηθούν και να κάνουν αυτοκριτική με τον εξής τρόπο: Έχει νόημα να κάνει κανείς όσα προτείνουν αυτά τα ρητά; Αυτού του είδους τα ρητά πρώτα παραπλανούν και αποχαυνώνουν τη σκέψη σου, αναστατώνουν το όραμά σου και κατόπιν σου στερούν τα ανθρώπινα δικαιώματά σου, καθώς σε καθοδηγούν σε λάθος κατεύθυνση, σου δίνουν λάθος ορισμούς και απόψεις και στο τέλος σε αναγκάζουν να θυσιάσεις τα νιάτα σου και τη ζωή σου για τη χώρα, την κοινωνία και το έθνος σου ή για χάρη της καριέρας σου ή της αγάπης. Έτσι, μπερδεμένοι και παραζαλισμένοι, οι άνθρωποι ασυναίσθητα παραδίδουν τη ζωή τους στον Σατανά και το κάνουν μάλιστα πρόθυμα, αδιαμαρτύρητα και χωρίς τύψεις. Έρχεται, λοιπόν, η στιγμή που θυσιάζουν τη ζωή τους και μόνο τότε καταλαβαίνουν τα πάντα και νιώθουν εξαπατημένοι που το κάνουν τόσο μάταια. Είναι, όμως, πλέον πολύ αργά και δεν υπάρχει χρόνος για μεταμέλεια. Όλη τους, λοιπόν, τη ζωή ο Σατανάς τούς παραπλανά, τους κοροϊδεύει, τους καταστρέφει, τους φθείρει και τους ισοπεδώνει, ώσπου στο τέλος χάνουν και το πολυτιμότερο πράγμα που έχουν: τη ζωή τους. Αυτή είναι η συνέπεια της διαπαιδαγώγησης των ανθρώπων με τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας περί ηθικής διαγωγής κι έτσι αποδεικνύεται ξεκάθαρα πόσο άθλια είναι η μοίρα που περιμένει όσους ζουν υπό τη δύναμη του Σατανά και πέφτουν θύματα της παραπλάνησης και της κοροϊδίας του. Ποιες λέξεις μπορούν να περιγράψουν τις διάφορες τακτικές που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να μεταχειριστεί τους ανθρώπους; Έχουμε αρχικά τις λέξεις «αποχαυνώνει» ή «παραπλανά». Κάποια άλλη; Πείτε μου μερικές. (Κοροϊδεύει, καταστρέφει, ισοπεδώνει, ρημάζει.) Υπάρχουν, επίσης, και οι όροι «υποκινεί», «παρασύρει», «απαιτεί τη ζωή κάποιου» και, τέλος, «παίζει με τους ανθρώπους και τους καταβροχθίζει». Αυτό είναι το αποτέλεσμα της διαφθοράς των ανθρώπων από τον Σατανά. Οι άνθρωποι ζουν υπό τη δύναμη του Σατανά και σύμφωνα με τις διαθέσεις του. Αν ο Θεός δεν εξέφραζε την αλήθεια και δεν έκανε το έργο της κρίσης και της παίδευσης για να τους σώσει, δεν θα είχε τότε ο Σατανάς ρημάξει, καταβροχθίσει και καταστρέψει ολόκληρη την ανθρωπότητα;

Τι πράγματα διακηρύσσει η ανθρωπότητα στην παραδοσιακή κουλτούρα της; Ποια είναι η σημασία του ρητού «Να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις»; Αυτό που απαιτεί κυρίως το συγκεκριμένο ρητό από τους ανθρώπους είναι, σε κάθε τους ενέργεια, να είναι ειλικρινείς και επιμελείς, να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό και να κάνουν τα αδύνατα δυνατά μέχρι να έρθει η στιγμή που θα πεθάνουν. Ποιον ακριβώς υπηρετούν οι άνθρωποι όταν το κάνουν αυτό; Προφανώς την κοινωνία, την πατρίδα τους και το έθνος. Ποιος ελέγχει, λοιπόν, αυτήν την κοινωνία, αυτήν την πατρίδα και αυτό το έθνος; Αναμφίβολα ο Σατανάς και οι διάβολοι βασιλιάδες. Ποιους, λοιπόν, στόχους θέλουν να πετύχουν ο Σατανάς και οι διάβολοι βασιλιάδες όταν χρησιμοποιούν την παραδοσιακή κουλτούρα για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους; Αφενός, θέλουν να γίνει ισχυρή η χώρα και να ευημερήσει το έθνος και, αφετέρου, να τιμούν οι άνθρωποι τους προγόνους τους και να τους θυμούνται οι επόμενες γενιές. Οι άνθρωποι, έτσι, θα νιώθουν ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο τιμητικό απ’ το να τα κάνουν όλα αυτά, θα ευγνωμονούν τους διαβόλους βασιλιάδες και θα θυσιάζουν πρόθυμα τη ζωή τους για το έθνος, την κοινωνία και τη πατρίδα. Το μόνο που κάνουν, στην πραγματικότητα, είναι να υπηρετούν τον Σατανά και τους διαβόλους βασιλιάδες και μαζί τη δεσπόζουσα θέση που καταλαμβάνουν, καθώς και να θυσιάζουν την πολύτιμη ζωή τους γι’ αυτούς. Αν τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας δεν λένε στους ανθρώπους να αφιερώνουν όλη τους την καρδιά, το μυαλό και τη δύναμη στην εκπλήρωση του καθήκοντος που έχουν ως δημιουργήματα και να βιώνουν την ομοιότητα ενός ανθρώπου, αλλά τους ζητάνε αντ’ αυτού να πεθάνουν για χάρη της χώρας τους, για τους διαβόλους βασιλιάδες ή για κάποιον άλλο σκοπό, θέλουν μ’ αυτόν τον τρόπο να τους παραπλανήσουν. Ενώ αυτό που φαίνεται να λένε στους ανθρώπους μέσα από μεγαλόστομα και πιστευτά λόγια είναι να κάνουν το χρέος τους για τη χώρα και το έθνος, στην πραγματικότητα τους αναγκάζουν να αφιερώσουν τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής ή και να θυσιάσουν τη ζωή τους στην υπηρεσία της δεσπόζουσας θέσης του Σατανά και των διαβόλων βασιλιάδων. Δεν παραπλανούν έτσι τους ανθρώπους; Δεν παίζουν μαζί τους; Δεν τους βλάπτουν; Τα διάφορα ρητά που προβάλλει η παραδοσιακή κουλτούρα δεν έχουν απαιτήσεις από τους ανθρώπους σχετικά με το πώς να βιώνουν την κανονική ανθρώπινη φύση στην πραγματική ζωή ή το πώς να ανταποκρίνονται στις ευθύνες και τα καθήκοντά τους. Έχουν, όμως, απαιτήσεις ως προς το τι ηθική διαγωγή να επιδεικνύουν μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο της κοινωνίας, υπό τη δύναμη, δηλαδή, του Σατανά. Αντίστοιχα, λοιπόν, και το ρητό περί ηθικής διαγωγής που λέει «Να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις» είναι κι αυτό ένα αξίωμα που διατυπώνεται για να αναγκαστούν οι άνθρωποι να δείχνουν αφοσίωση στην κοινωνία, το έθνος και, κυρίως, την πατρίδα τους. Ένα τέτοιο αξίωμα απαιτεί από τους ανθρώπους να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να υπηρετούν το έθνος, την πατρίδα τους και την κοινωνία μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν. Ο μόνος τρόπος να θεωρηθεί κανείς ευγενής, ενάρετος και άξιος να τον σέβονται και να τιμούν τη μνήμη του οι μελλοντικές γενιές είναι να είναι φιλότιμος και να δίνει τον καλύτερό του εαυτό μέχρι τη μέρα που θα πεθάνει. Το πρώτο, λοιπόν, μέρος του ρητού «Να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου» σημαίνει να είσαι φιλότιμος και να δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό. Υπάρχει κάποιο πρόβλημα με αυτήν τη φράση; Αν την εξετάσουμε με βάση τα ανθρώπινα ένστικτα και το τι μπορεί να πετύχει η ανθρώπινη φύση, η συγκεκριμένη φράση δεν παρουσιάζει σημαντικά προβλήματα. Απαιτεί από τους ανθρώπους, όταν κάνουν κάτι ή αναλαμβάνουν να πετύχουν έναν ορισμένο σκοπό, να είναι επιμελείς και να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Στην ουσία, η συγκεκριμένη στάση δεν έχει τίποτα το κακό και συμβαδίζει σε γενικές γραμμές με το πρότυπο της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Τέτοια στάση θα πρέπει να έχουν, λοιπόν, οι άνθρωποι σε ό,τι κάνουν, καθώς είναι κάτι σχετικά θετικό. Σε ό,τι κάνετε, δηλαδή, πρέπει απλώς να είστε φιλότιμοι, να δίνετε τον καλύτερό σας εαυτό, να ανταποκρίνεστε στις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σας και να λαμβάνετε υπόψη τη συνείδησή σας. Αυτό είναι το πλέον φυσιολογικό για έναν άνθρωπο με κανονική ανθρώπινη φύση, συνείδηση και σύνεση· δεν πρόκειται για υπερβολική απαίτηση. Τι είναι, όμως, υπερβολικό; Το ότι παρακάτω απαιτεί από τους ανθρώπους να μη σταματήσουν «μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν». Η φράση «μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις» παρουσιάζει ένα πρόβλημα: Δεν αρκεί να είσαι φιλότιμος και να δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό, πρέπει κιόλας να θυσιάσεις τη ζωή σου· δεν μπορείς να σταματήσεις παρά μόνο αν πεθάνεις, διαφορετικά δεν έχεις αυτό το δικαίωμα. Με άλλα λόγια, πρέπει να θυσιάσεις τη ζωή σου και τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής. Δεν γίνεται τα κίνητρά σου να είναι εγωιστικά ούτε μπορείς να παραιτηθείς όσο ζεις. Αν δεν συνεχίσεις μέχρι να πεθάνεις και τα παρατήσεις στα μισά της διαδρομής, δεν θεωρείσαι άνθρωπος με καλή ηθική διαγωγή. Αυτό είναι ένα πρότυπο της παραδοσιακής κουλτούρας για την αξιολόγηση της ηθικής διαγωγής των ανθρώπων. Έστω πως ένας άνθρωπος σε μια του ενέργεια έχει ήδη φανεί φιλότιμος κι έχει δώσει τον καλύτερό του εαυτό, κάνοντας όλα όσα μπορεί να πετύχει και συνεχίζοντας για όσο καιρό είναι πρόθυμος να το κάνει. Δεν συνεχίζει, όμως, μέχρι να πεθάνει και τα παρατά στα μισά της διαδρομής, επιλέγοντας να επιδιώξει κάποιον άλλο σκοπό ή να ξεκουραστεί και να φροντίσει τον εαυτό του τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Εφόσον έτσι δεν «καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον του μέχρι τη μέρα που θα πεθάνει», το συγκεκριμένο άτομο δεν έχει καλή ηθική διαγωγή. Τι πρότυπο είναι αυτό; Είναι σωστό ή λάθος; (Λάθος.) Είναι προφανές πως αυτό το πρότυπο δεν συνάδει με τα ένστικτα της κανονικής ανθρώπινης φύσης και τα δικαιώματα που πρέπει να έχουν οι κανονικοί άνθρωποι. Δεν απαιτεί από τους ανθρώπους μόνο να είναι φιλότιμοι και να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό, αλλά και τους υποχρεώνει να συνεχίσουν και να μη σταματήσουν μέχρι να πεθάνουν. Αυτήν την απαίτηση έχει από τους ανθρώπους. Δεν έχει σημασία πόσο φιλότιμος είσαι ή πόσο πασχίζεις να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό σε ό,τι κάνεις. Άπαξ και τα παρατήσεις στα μισά της διαδρομής επειδή δεν είσαι διατεθειμένος να συνεχίσεις, δεν είσαι άνθρωπος με καλή ηθική διαγωγή. Αν, από την άλλη, δείχνεις μια σχετική επιμέλεια χωρίς να δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό, αλλά συνεχίζεις έτσι μέχρι να πεθάνεις, τότε είσαι άνθρωπος με καλή ηθική διαγωγή. Είναι αυτό ένα από τα πρότυπα της παραδοσιακής κουλτούρας για την αξιολόγηση της ηθικής διαγωγής των ανθρώπων; (Ναι.) Είναι πράγματι ένα πρότυπο της παραδοσιακής κουλτούρας για την αξιολόγηση της ηθικής διαγωγής των ανθρώπων. Από αυτήν τη σκοπιά, λοιπόν, ανταποκρίνεται η απαίτηση «Να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις» στις ανάγκες της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Είναι δίκαιη και φιλεύσπλαχνη για έναν άνθρωπο; (Όχι, είναι άδικη και απάνθρωπη.) Γιατί το λέτε αυτό; (Αυτή η απαίτηση δεν εμπίπτει στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Δεν είναι κάτι που επιλέγουν πρόθυμα οι άνθρωποι και έρχεται, επίσης, σε σύγκρουση με τη συνείδηση και τη σύνεση.) Το κύριο νόημα του προτύπου αυτού είναι ότι απαιτεί από τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις προσωπικές τους επιλογές και επιθυμίες και τα ιδανικά τους. Εφόσον μπορείς να αξιοποιήσεις το επίπεδο και τα ταλέντα σου για να υπηρετήσεις την κοινωνία, το ανθρώπινο γένος, το έθνος, την πατρίδα σου και τους κυβερνώντες, τότε θα πρέπει να υπακούς άνευ όρων· δεν έχεις άλλες επιλογές. Οφείλεις να αφιερώσεις τη ζωή σου στην κοινωνία, το έθνος, την πατρίδα σου, ακόμη και στους κυβερνώντες, μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις. Δεν υπάρχουν εναλλακτικές επιλογές ως προς τον σκοπό που πρέπει να εκπληρώσεις σ’ αυτήν τη ζωή. Δεν επιτρέπεται να έχεις άλλες επιλογές. Μπορείς να ζεις μόνο για το έθνος, το ανθρώπινο γένος, την κοινωνία, την πατρίδα σου, ακόμη και τους κυβερνώντες. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τους υπηρετείς και δεν πρέπει να έχεις καμία προσωπική φιλοδοξία και, φυσικά, κανένα εγωιστικό κίνητρο. Δεν αρκεί να αφιερώσεις τα νιάτα σου και την ενέργειά σου, αλλά πρέπει να θυσιάσεις και την ίδια σου τη ζωή. Μόνο έτσι θα γίνεις άνθρωπος με καλή ηθική διαγωγή. Πώς αποκαλεί η ανθρωπότητα μια τέτοια καλή ηθική διαγωγή; Ανώτερη δικαιοσύνη. Πώς αλλιώς, λοιπόν, μπορούμε να πούμε «Να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις»; Τι λέτε για το χιλιοειπωμένο ρητό «Οι σπουδαίοι ανδρείοι ήρωες κάνουν το χρέος τους για τη χώρα και τον λαό»; Το ρητό αυτό μάς λέει ότι οι σπουδαίοι ανδρείοι ήρωες, όπως τους αποκαλούν, πρέπει να κάνουν το χρέος τους για την πατρίδα τους και τον λαό τους. Το κάνουν για την οικογένειά τους, τους γονείς τους, τις γυναίκες και τα παιδιά τους, τους αδελφούς και τις αδελφές τους; Το κάνουν για να ανταποκριθούν στις ευθύνες και τα καθήκοντά τους ως ανθρώπων; Όχι. Πρέπει, αντίθετα, να είναι πιστοί και αφοσιωμένοι στη χώρα και το έθνος. Αυτός είναι ένας άλλος τρόπος να πει κανείς «Να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις». Η απαίτηση «Να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις» σου ζητά να είσαι φιλότιμος και να δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό κι αυτό είναι απλώς ένα ρητό που μπορούν να αποδεχτούν οι άνθρωποι και έχει ως στόχο να τους πείσει «να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν» με προθυμία. Σε τι πρέπει να αφοσιωθούν ολόκληρη τη ζωή τους; (Στη χώρα και το έθνος.) Και ποιος εκπροσωπεί τη χώρα και το έθνος; (Οι κυβερνώντες.) Ακριβώς, οι κυβερνώντες. Κανένα μεμονωμένο άτομο ή ανεξάρτητη ομάδα δεν μπορεί να εκπροσωπήσει τη χώρα και το έθνος. Μόνο οι κυβερνώντες μπορούν να αποκαλούνται εκπρόσωποι της χώρας και του έθνους. Μπορεί το ρητό «Να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις» να μη λέει ξεκάθαρα στους ανθρώπους ότι πρέπει να κάνουν φιλότιμα το χρέος τους για τη χώρα, το έθνος και τους κυβερνώντες και να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό μέχρι να πεθάνουν. Παρ’ όλα αυτά, είναι γεγονός ότι τους αναγκάζει να αφιερώσουν τη ζωή τους στους κυβερνώντες και στους διαβόλους βασιλιάδες μέχρι να πεθάνουν. Το ρητό αυτό δεν απευθύνεται στον κάθε ασήμαντο άνθρωπο στην κοινωνία ή στην ανθρωπότητα, αλλά σε όλους όσοι μπορούν να συνεισφέρουν τα μέγιστα στην κοινωνία, στο ανθρώπινο γένος, στην πατρίδα τους, στο έθνος και, κυρίως, στους κυβερνώντες. Σε κάθε δυναστεία, σε κάθε εποχή και σε κάθε έθνος υπάρχουν πάντα κάποιοι άνθρωποι με ιδιαίτερα χαρίσματα, ικανότητες και ταλέντα τους οποίους «ιδιοποιείται» η κοινωνία και τους εκμεταλλεύονται και τους σέβονται οι κυβερνώντες. Επειδή έχουν ιδιαίτερα ταλέντα και ικανότητες και μπορούν να αξιοποιήσουν τα ταλέντα και τις δυνάμεις τους μέσα στην κοινωνία, το έθνος, την πατρίδα τους και το κράτος των κυβερνώντων, οι κυβερνώντες από την πλευρά τους θεωρούν συνήθως πως πρόκειται για ανθρώπους που μπορούν να τους βοηθήσουν να κυβερνήσουν πιο αποτελεσματικά την ανθρωπότητα και να φτιάξουν μια πιο σταθερή κοινωνία ή να κατευνάσουν το κοινό αίσθημα. Τέτοια άτομα τα εκμεταλλεύονται συχνά οι κυβερνώντες, ελπίζοντας ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν έχουν «κατώτερο εαυτό» αλλά μόνο «ανώτερο εαυτό» και ότι μπορούν να αξιοποιήσουν το ιπποτικό τους πνεύμα και να γίνουν σπουδαίοι ανδρείοι ήρωες που στην καρδιά τους έχουν μόνο τη χώρα και τον λαό. Πιστεύουν, ακόμη, ότι μόνη τους έγνοια είναι πάντα η χώρα και ο λαός και ότι μπορούν ακόμα και να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον τους μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν. Αν όντως μπορούν να το κάνουν αυτό, αν μπορούν να υπηρετούν φιλότιμα τη χώρα και τον λαό με όλες τους τις δυνάμεις και είναι πρόθυμοι να το κάνουν ακόμη και μέχρι να πεθάνουν, τότε δεν υπάρχει αμφιβολία πως θα γίνουν το δεξί χέρι κάποιου κυβερνώντα και πως, σε μια ορισμένη εποχή, θα αναγνωρίζονται μάλιστα ως το καμάρι του έθνους, της κοινωνίας ή ακόμη και ολόκληρου του ανθρώπινου γένους. Αν τώρα, σε μια ορισμένη εποχή, υπάρχει μια τέτοια ομάδα ανθρώπων στην κοινωνία ή κάποιοι δίκαιοι άνθρωποι, πιστοί στο καθεστώς, που τιμώνται ως σπουδαίοι ανδρείοι ήρωες και που μπορούν να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον τους να υπηρετούν την κοινωνία, την ανθρωπότητα, την πατρίδα τους, το έθνος και τον κυβερνώντα μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν, τότε η ανθρωπότητα θα θεωρεί την περίοδο αυτή ως μια ένδοξη εποχή της ιστορίας.

Πόσοι σπουδαίοι ανδρείοι ήρωες στην ιστορία της Κίνας κατάφεραν να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον τους να υπηρετήσουν την πατρίδα και τον λαό τους μέχρι τη μέρα που πέθαναν; Μπορείτε να αναφέρετε κάποιους; (Ο Τσου Γιουάν, ο Τσούγκε Λιανγκ, ο Γιουέ Φέι και ούτω καθεξής.) Στην ιστορία της Κίνας, υπάρχουν όντως μερικές γνωστές προσωπικότητες που ήταν σε θέση να ανησυχούν για τη χώρα και τον λαό και κατέβαλλαν κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον τους να υπηρετήσουν τη χώρα και το έθνος τους και να εξασφαλίσουν την επιβίωση του λαού μέχρι τη μέρα που πέθαναν. Σε κάθε ιστορική περίοδο, στην Κίνα αλλά και σε άλλες χώρες, τόσο στους πολιτικούς κύκλους όσο και στην ευρύτερη κοινωνία, ορισμένοι άνθρωποι, άλλοι πολιτικοί και άλλοι περιπλανώμενοι ιππότες, τηρούν ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας όπως το «Να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις». Αυτοί οι άνθρωποι είναι σε θέση να τηρούν ευλαβικά την απαίτηση «Να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις» και ν’ ακολουθούν πιστά την ιδέα να υπηρετούν τη χώρα και τον λαό και να έχουν την έγνοια τους. Μπορούν να τηρούν αντίστοιχα ρητά περί ηθικής διαγωγής και επιβάλλουν αυστηρά στον εαυτό τους να κάνουν ό,τι αυτά τους υπαγορεύουν. Αφενός, βέβαια, το κάνουν αυτό για τη φήμη τους και προκειμένου να τους θυμούνται οι άνθρωποι στο μέλλον. Αφετέρου, πρέπει να αναφέρουμε ότι εκδηλώνουν τέτοιες συμπεριφορές επειδή έχουν κατηχηθεί και επηρεαστεί από τις ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας. Από την άποψη, λοιπόν, της ανθρώπινης φύσης, είναι σωστές οι απαιτήσεις που θέτει στους ανθρώπους η παραδοσιακή κουλτούρα; (Όχι.) Γιατί δεν είναι σωστές; Όσες ικανότητες κι αν έχει ένας άνθρωπος, όσα χαρίσματα, ταλέντα και γνώσεις, εφόσον έχει ανθρώπινη ταυτότητα και ένστικτα, είναι αδύνατο να ξεφύγει απ’ αυτά τα όρια. Απλώς είναι λίγο πιο χαρισματικός και έχει κάπως καλύτερο επίπεδο σε σχέση με τους άλλους, ξεπερνά τον μέσο άνθρωπο όσον αφορά τις απόψεις του, ενεργεί με περισσότερους τρόπους και μεγαλύτερη ευελιξία, είναι πιο αποτελεσματικός και πετυχαίνει καλύτερα αποτελέσματα· αυτό είναι όλο. Άσχετα, όμως, με το πόσο αποτελεσματικός είναι και πόσο καλά είναι τα αποτελέσματά του, όσον αφορά την ταυτότητα και τη θέση του δεν παύει να είναι ένας κοινός άνθρωπος και τίποτα περισσότερο. Γιατί λέω ότι παραμένει ένας κοινός άνθρωπος; Επειδή ένας άνθρωπος που ζει ενσαρκωμένος, όσο κοφτερό μυαλό, όσα χαρίσματα κι όσο υψηλό επίπεδο κι αν έχει, δεν ακολουθεί ποτέ του τίποτα παραπάνω από τους νόμους της επιβίωσης των δημιουργημένων ανθρώπων. Ας πάρουμε για παράδειγμα τα σκυλιά. Άσχετα με το πόσο ψηλά, κοντά, χοντρά ή αδύνατα είναι, άσχετα με τη ράτσα και την ηλικία τους, κάθε φορά που έρχονται σε επαφή με οποιοδήποτε άλλο σκυλί, συνήθως το μυρίζουν για να διακρίνουν το φύλο, την προσωπικότητα και τη στάση του απέναντί τους. Αυτή η μέθοδος επικοινωνίας είναι το ένστικτο επιβίωσης των σκυλιών, καθώς και ένας από τους νόμους και τους κανόνες για την επιβίωση τους τους οποίους έχει διατυπώσει ο Θεός. Κατά τον ίδιο τρόπο επιβιώνουν και οι άνθρωποι, τηρώντας, δηλαδή τους νόμους που διατύπωσε ο Θεός. Όσο ξύπνιος κι αν είσαι, όσες γνώσεις, όσο υψηλό επίπεδο κι όσο ταλέντο κι αν έχεις, όσο ικανός κι αν είσαι κι όσο σπουδαία κι αν είναι τα εγχειρήματά σου, πρέπει να κοιμάσαι καθημερινά έξι με οκτώ ώρες και να τρως τρία καλά γεύματα. Αν παραλείψεις ένα γεύμα, θα πεινάς, ενώ αν δεν πιεις αρκετό νερό, θα διψάς. Για να παραμείνεις υγιής, πρέπει επίσης να γυμνάζεσαι τακτικά. Καθώς μεγαλώνεις, δεν θα βλέπεις πια τόσο καλά, ενώ μπορεί να προσβληθείς και από διάφορες ασθένειες. Αυτός είναι ο φυσιολογικός, φυσικός νόμος της γέννησης, της γήρανσης, της αρρώστιας και του θανάτου τον οποίο έχει ορίσει ο Θεός. Κανείς δεν μπορεί να παραβεί αυτόν τον νόμο ούτε και να του ξεφύγει. Συνεπώς, όσο ικανός κι αν είσαι κι άσχετα από το επίπεδο και το ταλέντο σου, δεν παύεις να είσαι ένας κοινός άνθρωπος. Ακόμη κι αν μπορούσες να φορέσεις φτερά και να κάνεις δύο φορές τον γύρο του ουρανού, στο τέλος θα έπρεπε αναγκαστικά να επιστρέψεις στη γη και να περπατήσεις με τα δύο σου πόδια, να ξεκουράζεσαι όταν νιώθεις κουρασμένος, να τρως όταν πεινάς και να πίνεις όταν διψάς. Αυτά είναι τα ανθρώπινα ένστικτα και τα έχει ορίσει για σένα ο Θεός. Ούτε να τα αλλάξεις μπορείς ούτε να τους ξεφύγεις. Όσο ικανός κι αν είσαι, δεν μπορείς να παραβείς αυτόν τον νόμο ούτε να ξεπεράσεις αυτά τα όρια. Όσο ικανοί κι αν είναι, λοιπόν, οι άνθρωποι, δεν πρόκειται να αλλάξουν η ταυτότητα και η θέση που έχουν ούτε ως άνθρωποι ούτε ως δημιουργήματα. Μπορεί η συνεισφορά σου στην ανθρωπότητα να είναι ιδιαίτερη και εξαιρετική, αλλά και πάλι δεν παύεις να είσαι άνθρωπος. Κάθε φορά, λοιπόν, που νιώθεις να κινδυνεύεις, θα φοβάσαι και θα πανικοβάλλεσαι, θα σου κόβονται τα γόνατα και μπορεί μέχρι και να τα κάνεις πάνω σου. Γιατί μπορεί να σου συμβούν αυτά; Επειδή είσαι άνθρωπος. Εφόσον είσαι άνθρωπος, έχεις τις συμπεριφορές που αρμόζουν στα ανθρώπινα όντα. Έτσι είναι οι νόμοι της φύσης και κανείς δεν μπορεί να τους ξεφύγει. Δεν πρόκειται να γίνεις υπεράνθρωπος ή ξεχωριστός ούτε θα σταματήσεις να είσαι ένας κανονικός άνθρωπος μόνο και μόνο επειδή έχεις κάνει πολλές εξαιρετικές συνεισφορές. Κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Επομένως, ακόμη και αν υποθέσουμε ότι μπορείς να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου να υπηρετείς την πατρίδα και το έθνος μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις, αφού ζεις μέσα στα όρια της κανονικής ανθρώπινης φύσης, είναι τεράστια η πίεση που καλείσαι να αντέξεις βαθιά μέσα σου! Απαιτείς από τον εαυτό σου να ανησυχεί όλη μέρα για τη χώρα και τον λαό και θες να χωρέσεις στην καρδιά σου ολόκληρο τον πληθυσμό και τη χώρα, επειδή πιστεύεις ότι όσο μεγάλη είναι η καρδιά σου τόσο μεγάλη θα είναι και η σκηνή. Ισχύει, όμως, κάτι τέτοιο; (Όχι.) Δεν πρόκειται κανείς ποτέ να διαφοροποιηθεί από τους συνηθισμένους ανθρώπους μόνο και μόνο επειδή σκέφτεται αντισυμβατικά. Δεν πρόκειται ποτέ να είναι διαφορετικός ή ανώτερος από τους συνηθισμένους ανθρώπους ή να παραβαίνει ελεύθερα τους κανόνες της κανονικής ανθρώπινης φύσης και τους νόμους της επιβίωσης μόνο και μόνο επειδή έχει κάποια ιδιαίτερα χαρίσματα ή ταλέντα ή επειδή έχει κάνει κάποιες εξαιρετικές συνεισφορές στο ανθρώπινο γένος. Επομένως, είναι εξαιρετικά απάνθρωπο να επιβάλλεται στους ανθρώπους η απαίτηση «να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον τους μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν». Μπορεί κάποιος να έχει μεγαλύτερο ταλέντο και πιο πολλές ιδέες από τους συνηθισμένους ανθρώπους ή να έχει περισσότερη διορατικότητα και κρίση. Μπορεί να είναι καλύτερος στο να χειρίζεται διάφορα ζητήματα ή να βλέπει και να διαβάζει τους ανθρώπους. Σε οτιδήποτε κι αν υπερτερεί σε σχέση με τους συνηθισμένους ανθρώπους, εφόσον ζει ενσαρκωμένος, πρέπει να ακολουθεί τους νόμους και τους κανόνες επιβίωσης της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Εφόσον πρέπει να τηρεί τους νόμους και τους κανόνες επιβίωσης της κανονικής ανθρώπινης φύσης, δεν είναι απάνθρωπο να του τίθενται απαιτήσεις που δεν είναι ρεαλιστικές και δεν συνάδουν με την ανθρώπινη φύση; Δεν καταπατάται κατά κάποιον τρόπο έτσι η ανθρώπινη φύση του; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι λένε το εξής: «Εφόσον ο Ουρανός μού έδωσε τέτοια χαρίσματα και ταλέντα, είμαι ξεχωριστός και καθόλου συνηθισμένος άνθρωπος. Όλα όσα βρίσκονται κάτω από τον ουρανό πρέπει να τα φυλάξω στην καρδιά μου: τον λαό, το έθνος, την πατρίδα μου και τον κόσμο». Επίτρεψέ Μου να σου πω ότι, αν φυλάς όλα αυτά τα πράγματα στην καρδιά σου, θα έχεις ένα επιπλέον φορτίο το οποίο σου το έχουν φορτώσει η άρχουσα τάξη και ο Σατανάς. Κάνοντάς το, άρα, αυτό μπαίνεις μόνος σου στο μονοπάτι που οδηγεί στην καταστροφή. Αν θέλεις να φυλάξεις στην καρδιά σου τον κόσμο, τον λαό, το έθνος, την πατρίδα σου και τα ιδανικά και τις επιθυμίες των κυβερνώντων, θα πεθάνεις πριν την ώρα σου. Αν τα φυλάς όλα αυτά στην καρδιά σου, είναι σαν να κάθεσαι πάνω σε μια πυριτιδαποθήκη ή έναν σάκο με εκρηκτικά. Είναι πολύ επικίνδυνο και παντελώς ανούσιο. Όταν τα κρατάς όλα στην καρδιά σου, έχεις απαιτήσεις από τον εαυτό σου και σκέφτεσαι: «Πρέπει να καταβάλλω κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον μου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνω. Πρέπει να συνεισφέρω στον μεγάλο σκοπό του έθνους και της ανθρωπότητας και να δώσω τη ζωή μου για το ανθρώπινο γένος». Αν έχεις τόσο μεγάλες και υψηλές φιλοδοξίες, το μόνο που θα καταφέρεις είναι να οδηγηθείς σε πρόωρο τέλος, να πεθάνεις με τρόπο αφύσικο ή να καταστραφείς ολοσχερώς. Σκέψου λίγο: Πόσες από αυτές τις γνωστές προσωπικότητες της ιστορίας που φύλαγαν τον κόσμο στην καρδιά τους πέθαναν ευτυχισμένες; Κάποιοι αυτοκτόνησαν πηδώντας σ’ ένα ποτάμι, άλλους τους εκτέλεσαν οι κυβερνώντες, κάποιοι έχασαν το κεφάλι τους στη γκιλοτίνα και άλλοι βρήκαν τον θάνατο στην κρεμάλα. Είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να φυλά τον κόσμο στην καρδιά του; Μπορεί κανείς να κουβαλάει στους ώμους του και να χωρέσει στην καρδιά του πράγματα όπως οι μεγάλοι σκοποί της πατρίδας του, η ευημερία του έθνους και η μοίρα της χώρας και της ανθρωπότητας; Αν μπορείς να χωρέσεις στην καρδιά σου τους γονείς και τα παιδιά σου, τους πιο κοντινούς και αγαπημένους σου ανθρώπους, τις ευθύνες σου και την αποστολή που σου έχει εμπιστευτεί ο Ουρανός, ήδη τα πας πολύ καλά και εκπληρώνεις τις υποχρεώσεις σου. Δεν χρειάζεται να ανησυχείς για τη χώρα και τον λαό ούτε να γίνεις ένας σπουδαίος ιππότης ήρωας. Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί που θέλουν πάντα να φυλάνε στην καρδιά τους τον κόσμο, το έθνος και την πατρίδα τους; Έχουν όλοι τους υπερβολικές φιλοδοξίες και υπερεκτιμούν τις ικανότητές τους. Είναι πράγματι τόσο μεγάλη η καρδιά σου; Δεν έχεις υπερβολικές φιλοδοξίες; Από πού ακριβώς πηγάζουν οι φιλοδοξίες αυτές; Τι μπορείς να κάνεις από τη στιγμή που φυλάς όλα αυτά τα πράγματα στην καρδιά σου; Ποιανού το πεπρωμένο μπορείς να χειραγωγήσεις και να ελέγξεις; Ούτε καν το δικό σου πεπρωμένο δεν μπορείς να ελέγξεις κι όμως θέλεις να φυλάς στην καρδιά σου τον κόσμο, το έθνος και την ανθρωπότητα. Αυτή δεν είναι η φιλοδοξία του Σατανά; Αν, λοιπόν, κάποιος θεωρεί τον εαυτό του ικανό άνθρωπο, τηρώντας ευλαβικά την απαίτηση «να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις» ακολουθεί ουσιαστικά το μονοπάτι που θα τον οδηγήσει στην καταστροφή, επιδιώκει τον θάνατο! Όποιος θέλει να ανησυχεί για τη χώρα και τον λαό και να καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον του να υπηρετεί τον λαό και την πατρίδα μέχρι τη μέρα που θα πεθάνει οδεύει προς την καταστροφή. Είναι αυτοί οι άνθρωποι αξιαγάπητοι; (Όχι, δεν είναι αξιαγάπητοι.) Όχι μόνο δεν είναι αξιαγάπητοι, αλλά είναι και κάπως αξιολύπητοι και γελοίοι. Η ανοησία τους ξεπερνά πραγματικά κάθε όριο!

Ένας άνθρωπος πρέπει να ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις και τις ευθύνες που έχει απέναντι στην οικογένειά του, πρέπει να παίζει σωστά τον ρόλο του και να ανταποκρίνεται στις ευθύνες του σε οποιαδήποτε κοινωνική ή εθνοτική ομάδα κι αν ανήκει. Πρέπει να συμμορφώνεται με τους νόμους και τους κανονισμούς της κοινωνίας, να ενεργεί ορθολογικά και να μη λέει βαρύγδουπα λόγια. Το σωστό είναι να κάνει όσα μπορούν και οφείλουν να κάνουν οι άνθρωποι. Δεν είναι απαραίτητο να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου να υπηρετείς την οικογένεια, την κοινωνία, τη χώρα και τον λαό σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις. Αρκεί να κάνεις καλά το καθήκον σου μέσα στην οικογένεια του Θεού με όλη σου την καρδιά, το μυαλό και τη δύναμη· τίποτα περισσότερο δεν χρειάζεται να κάνεις. Πώς πρέπει, λοιπόν, να κάνεις καλά το καθήκον σου; Αρκεί να ακολουθείς τα λόγια του Θεού και να τηρείς τις αλήθεια-αρχές σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Δεν χρειάζεται να έχεις όλη μέρα στην καρδιά σου το θέλημα του Θεού, τον εκλεκτό λαό Του, το σχέδιο διαχείρισής Του, το έργο των τριών σταδίων Του και το έργο Του για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Δεν είσαι αναγκασμένος να τα έχεις όλα αυτά στην καρδιά σου. Γιατί όχι; Καθώς είσαι ένας συνηθισμένος, ασήμαντος άνθρωπος και ένα δημιούργημα στα χέρια του Θεού, η στάση που πρέπει να υιοθετήσεις και η ευθύνη που πρέπει να επωμιστείς είναι να εκτελείς καλά το καθήκον σου με σοβαρότητα, να αποδέχεσαι την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού και να υποτάσσεσαι σε όλα όσα ενορχηστρώνει Εκείνος· αυτό αρκεί. Είναι υπερβολική αυτή η απαίτηση; (Δεν είναι υπερβολική, όχι.) Σου ζητά ο Θεός να θυσιάσεις τη ζωή σου; (Όχι.) Ο Θεός δεν έχει την απαίτηση να θυσιάσεις τη ζωή σου. Αντίθετα, αυτό το ρητό περί ηθικής διαγωγής θέτει την εξής απαίτηση: «Εφόσον έχεις έστω και ελάχιστη ικανότητα, καρδιά και ιπποτισμό, οφείλεις να βγεις μπροστά και να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου να υπηρετήσεις την πατρίδα σου και το έθνος. Θυσίασε τη ζωή σου, παράτα την οικογένεια και τους συγγενείς σου, εγκατάλειψε τις ευθύνες σου. Βρες τη θέση σου μέσα σ’ αυτήν την κοινωνία, μέσα στο ανθρώπινο γένος, και επιδίωξε μέχρι να πεθάνεις τον μεγάλο σκοπό του έθνους, τον μεγάλο σκοπό της αναγέννηση της χώρας και της σωτηρίας ολόκληρης της ανθρωπότητας». Δεν είναι ακραία αυτή η απαίτηση; (Ναι.) Οι άνθρωποι αποδέχονται αντίστοιχες ακραίες ιδέες και περνιούνται έπειτα για ευγενείς. Ειδικά ορισμένοι άνθρωποι που έχουν ξεχωριστά ταλέντα και ιδιαίτερα μεγάλες φιλοδοξίες και επιθυμίες επιδιώκουν να μείνουν στην ιστορία και να τους θυμούνται οι επόμενες γενιές. Απαιτούν έτσι από τον εαυτό τους να επιδιώξουν κάποιον σκοπό σ’ αυτήν τη ζωή. Εκτιμούν, λοιπόν, και σέβονται ιδιαίτερα τις απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας. Είναι ακριβώς όπως το θέτουν τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας «Να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις» και «Ο θάνατος μπορεί να είναι βαρύτερος από το όρος Τάι ή ελαφρύτερος από ένα πούπουλο». Οι άνθρωποι αυτοί είναι αποφασισμένοι να είναι βαρύτεροι από το όρος Τάι. Τι σημαίνει το ρητό «Ο θάνατος μπορεί να είναι βαρύτερος από το όρος Τάι»; Δεν αναφέρεται σε έναν άνθρωπο που πεθαίνει για να κερδίσει κάτι ασήμαντο ή για να ζήσει τη ζωή ενός συνηθισμένου ανθρώπου, να εκπληρώσει το καθήκον ενός δημιουργήματος ή να ακολουθεί τους νόμους της φύσης. Αντίθετα, αναφέρεται σε κάποιον που πεθαίνει για τον μεγάλο σκοπό της ανθρωπότητας, για χάρη της εθνικής αναγέννησης, της ευημερίας της χώρας, της κοινωνικής προόδου και προκειμένου να κατευθύνει την πορεία της ανθρωπότητας. Αυτές οι μη ρεαλιστικές σκέψεις που κάνουν οι άνθρωποι τους έχουν οδηγήσει στο μάτι του κυκλώνα. Μπορούν έτσι να ζήσουν ευτυχισμένοι; (Όχι.) Δεν πρόκειται να ζήσουν ευτυχισμένοι. Εφόσον ζουν στο μάτι του κυκλώνα, σκέφτονται και πράττουν διαφορετικά από τους συνηθισμένους ανθρώπους, ενώ επιδιώκουν και διαφορετικά πράγματα. Θέλουν να θέσουν σε εφαρμογή τα φιλόδοξα σχέδιά τους, να πραγματοποιήσουν μεγάλα εγχειρήματα και σπουδαία κατορθώματα και να καταφέρουν μεγάλα πράγματα με μια κίνηση του χεριού τους. Ορισμένοι άνθρωποι εμπλέκονται σταδιακά στην πολιτική, γιατί μόνο στον πολιτικό στίβο μπορούν να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες τους. Κάποιοι λένε: «Ο χώρος της πολιτικής είναι πολύ σκοτεινός. Δεν πρόκειται να ασχοληθώ με την πολιτική, αλλά θέλω και πάλι να συνεισφέρω με κάποιον τρόπο στον δίκαιο σκοπό της ανθρωπότητας». Εντάσσονται τότε σε κάποια οργάνωση που δεν έχει πολιτικό χαρακτήρα. Άλλοι πάλι λένε το εξής: «Δεν πρόκειται να ενταχθώ σε καμία μη πολιτική οργάνωση. Θα γίνω ένας μοναχικός ήρωας και θα αξιοποιώ τις γνώσεις μου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για να κλέβω από τους πλούσιους και να βοηθώ τους φτωχούς. Ειδικότητά μου θα είναι να σκοτώνω διεφθαρμένους αξιωματούχους, τοπικούς τυράννους, κακά μέλη της υψηλής κοινωνίας, μοχθηρούς αστυνομικούς, ληστές και νταήδες. Θα βοηθάω τον απλό λαό και τους φτωχούς». Κανένα απ’ τα μονοπάτια που ακολουθούν δεν είναι το σωστό, καθώς η επιλογή τους επηρεάζεται από την παραδοσιακή κουλτούρα. Όσο και να συμφωνούν με τις κοινωνικές τάσεις και τις λαϊκές προτιμήσεις οι εκφράσεις που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι, έχουν αναπόφευκτα επηρεαστεί από την παραδοσιακή κουλτούρα. Αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι επιδιώκουν και αφοσιώνονται πάντα στους στόχους που θέτουν οι εκφράσεις αυτές, όπως δηλαδή το «να ανησυχούν για τη χώρα και τον λαό», «να φυλάνε όλα όσα βρίσκονται κάτω από τον ουρανό στην καρδιά τους», να είναι «σπουδαίοι ανδρείοι ήρωες» και να επιδιώκουν «τον δίκαιο σκοπό της πατρίδας», καταβάλλοντας κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον τους μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν. Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα. Έχει πει ποτέ κανείς: «Το μόνο που θέλω στη ζωή μου είναι να γίνω αγρότης, καταβάλλοντας κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον μου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνω»; Έχει μήπως πει ποτέ κανείς: «Θα εκτρέφω αγελάδες και πρόβατα για το υπόλοιπο της ζωής μου, καταβάλλοντας κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον μου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνω»; Έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ αυτό το ρητό σε τέτοιες περιπτώσεις; (Όχι.) Όταν οι άνθρωποι χρησιμοποιούν το ρητό «Να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις», αναφέρονται σε ένα είδος φιλοδοξίας και μη ρεαλιστικής επιθυμίας. Χρησιμοποιούν αυτά τα ωραία, μεγάλα λόγια για να καλύψουν τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες που κρύβουν μέσα τους. Εννοείται, βέβαια, πως εξαιτίας του ρητού «Να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις» έχουν γεννηθεί μη ρεαλιστικές και διεστραμμένες σκέψεις και πρακτικές που έχουν βλάψει πάρα πολλούς ιδεαλιστές και οραματιστές, όπως, για παράδειγμα, το να ανησυχεί κανείς για τη χώρα και τον λαό και να έχει όλα όσα βρίσκονται κάτω από τον ουρανό στην καρδιά του.

Τώρα που έχουμε αναλύσει το ρητό «Να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις» κι έχουμε συναναστραφεί εκτενώς πάνω σ’ αυτό, καταλαβαίνετε όλα όσα είπαμε; (Ναι.) Για να συνοψίσουμε, δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία ότι το συγκεκριμένο ρητό δεν είναι θετικό και δεν έχει καμία θετική ή πρακτική σημασία. Τι είδους επίδραση έχει, άρα, στους ανθρώπους; Είναι ένα ρητό που σκοτώνει; Στερεί τη ζωή των ανθρώπων; Είναι σωστό να πούμε πως είναι ένα «ρητό που σκοτώνει»; (Ναι.) Είναι γεγονός ότι σου αφαιρεί τη ζωή. Μέσα από ωραίες λέξεις, θέλει να σε κάνει να νιώσεις πόσο σπουδαίο και ένδοξο είναι να καταβάλλεις όλη σου τη ζωή κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις και πόσο μεγάλη καρδιά θα έχεις τότε. Εφόσον θα ’χεις τόσο μεγάλη καρδιά, οι σκέψεις σου δεν θα καταλαμβάνονται πλέον από τα πράγματα της καθημερινότητας, όπως τα καυσόξυλα, το ρύζι, το λάδι, το αλάτι, η σάλτσα σόγιας, το ξύδι, το τσάι και ούτω καθεξής. Για να μην αναφερθεί καν η φροντίδα της γυναίκας σου και των παιδιών σου ή η λαχτάρα σου για ένα ζεστό κρεβάτι. Πώς μπορεί ένας άνθρωπος με μεγάλη καρδιά να τα βγάλει πέρα χωρίς κάποια ιδιαίτερα πράγματα; Σου φαίνεται πολύ πεζό να έχεις χώρο στην καρδιά σου μόνο για πράγματα όπως τα καυσόξυλα, το ρύζι, το λάδι, το αλάτι, η σάλτσα σόγιας, το ξύδι και το τσάι; Πρέπει να κάνεις χώρο εκεί μέσα για πράγματα που δεν μπορεί να αναλάβει ο μέσος άνθρωπος, όπως το έθνος, τα μεγάλα εγχειρήματα της πατρίδας σου, η μοίρα της ανθρωπότητας και άλλα παρόμοια. Είναι αυτό που λένε ότι «ο Ουρανός πρόκειται να αναθέσει μεγάλη ευθύνη σε έναν άνθρωπο». Μόλις μπει μια τέτοια ιδέα στο μυαλό των ανθρώπων, θα φιλοδοξούν ακόμη περισσότερο να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον τους μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν, παρακινώντας διαρκώς τον εαυτό τους με αυτό το ρητό περί ηθικής διαγωγής. Παράλληλα θα σκέφτονται το εξής: «Πρέπει να καταβάλλω κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον μου να υπηρετήσω τη μοίρα της πατρίδας μου και της ανθρωπότητας μέχρι τη μέρα που θα πεθάνω. Αυτήν την προσπάθεια πρέπει να κάνω κι αυτήν τη φιλοδοξία να έχω για όλη μου τη ζωή». Τελικά, όμως, δεν είναι σε θέση να σηκώσουν στους ώμους τους τον μεγάλο σκοπό της πατρίδας και του έθνους τους και νιώθουν τόσο μεγάλη κούραση που φτύνουν αίμα. Καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον τους, πράγμα που τους οδηγεί τελικά στον θάνατο. Δεν ξέρουν πώς θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι ούτε τι είναι η ανθρώπινη φύση, τα ανθρώπινα συναισθήματα, η αγάπη και το μίσος. Επειδή ανησυχούν για τη χώρα και τον λαό, κλαίνε μάλιστα τόσο πολύ που στερεύουν από δάκρυα και, μέχρι να αφήσουν την τελευταία τους πνοή, δεν μπορούν να εγκαταλείψουν το μεγάλο εγχείρημα της πατρίδας και του έθνους τους. «Να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις»: Δεν είναι αυτό ένα ρητό που σκοτώνει, που στερεί τη ζωή των ανθρώπων; Δεν πεθαίνουν οι άνθρωποι αυτοί με οικτρό θάνατο; (Ναι.) Φτάνουν στα πρόθυρα του θανάτου, μα ακόμα και τότε αρνούνται να εγκαταλείψουν τις ανούσιες σκέψεις και τα ιδανικά τους κι έτσι στο τέλος πεθαίνουν γεμάτοι παράπονα και μίσος. Γιατί λέω ότι πεθαίνουν γεμάτοι παράπονα και μίσος; Επειδή αδυνατούν να εγκαταλείψουν το έθνος, την πατρίδα τους, τη μοίρα της ανθρωπότητας και την αποστολή που τους έχουν αναθέσει οι κυβερνώντες. Σκέφτονται το εξής: «Αλίμονό μου, είναι πάρα πολύ μικρή η ζωή μου. Μακάρι να μπορούσα να ζήσω μερικές χιλιάδες χρόνια ακόμα για να δω πού οδεύει η ανθρωπότητα στο μέλλον». Ολόκληρη τη ζωή τους έχουν όλα όσα βρίσκονται κάτω από τον ουρανό στην καρδιά τους κι ούτε στο τέλος δεν μπορούν να τα εγκαταλείψουν. Φτάνουν στα πρόθυρα του θανάτου κι ούτε καν τότε δεν ξέρουν ποια είναι η ταυτότητά τους και τι πρέπει ή δεν πρέπει να κάνουν. Στην πραγματικότητα, είναι συνηθισμένοι άνθρωποι και οφείλουν να ζουν τη ζωή των συνηθισμένων ανθρώπων. Έχουν, όμως, αποδεχτεί την παραπλάνηση του Σατανά και τα δηλητήρια της παραδοσιακής κουλτούρας και θεωρούν πως είναι οι σωτήρες του κόσμου. Δεν είναι αξιολύπητο αυτό; (Είναι.) Είναι εξαιρετικά αξιολύπητο! Για πείτε Μου, αν ο Τσου Γιουάν δεν είχε επηρεαστεί από αυτήν την παραδοσιακή ιδέα της ανώτερης δικαιοσύνης του έθνους, θα είχε πέσει να πνιγεί στο ποτάμι; Θα είχε κάνει κάτι τόσο ακραίο όσο η αυτοκτονία; (Όχι.) Σίγουρα όχι. Ήταν ένα θύμα της παραδοσιακής κουλτούρας που έβαλε πρόωρα τέλος στη ζωή του. Αν δεν είχε επηρεαστεί από όλα αυτά τα πράγματα και δεν ανησυχούσε για τη χώρα και τον λαό, αλλά είχε εστιάσει στη δική του ζωή, θα είχε μπορέσει, άραγε, να φτάσει σε βαθιά γεράματα και να πεθάνει φυσιολογικά; Θα μπορούσε να έχει έναν φυσιολογικό θάνατο; Αν δεν πάλευε να καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον του μέχρι τη μέρα που θα πέθαινε, δεν θα μπορούσε να ζήσει μια πιο χαρούμενη, ελεύθερη και γαλήνια ζωή; (Ναι.) Να, λοιπόν, γιατί το «Να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις» είναι ένα ρητό που σκοτώνει, που στερεί τη ζωή των ανθρώπων. Με το που μολυνθεί κάποιος από αυτό το είδος σκέψης, αρχίζει να αγωνιά όλη την ημέρα για τη χώρα και τον λαό και, παρότι δεν είναι σε θέση να αλλάξει την τρέχουσα κατάσταση, στο τέλος θα πεθάνει από το άγχος. Η ιδέα και άποψη που του ζητά να καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον του μέχρι τη μέρα που θα πεθάνει δεν του στερεί τη ζωή του; Ιδέες και απόψεις σαν κι αυτήν πραγματικά σκοτώνουν, στερούν τις ζωές των ανθρώπων. Γιατί το λέω αυτό; Μπορεί ένας άνθρωπος να κάνει χώρο στην καρδιά του για τη μοίρα μιας χώρας ή ενός έθνους; Μπορεί κανείς να σηκώσει στους ώμους του ένα τέτοιο φορτίο; Δεν υπερεκτιμά τις ικανότητές του όποιος το κάνει αυτό; Γιατί τείνουν οι άνθρωποι να υπερεκτιμούν τις ικανότητές τους; Μήπως κάποιοι άνθρωποι τα προκαλούν όλα αυτά οι ίδιοι στον εαυτό τους; Θέλουν και το κάνουν με δική τους πρωτοβουλία; Η αλήθεια είναι πως είναι θύματα, αλλά τίνος; (Των ιδεών και των απόψεων που ενσταλάζει στους ανθρώπους ο Σατανάς.) Σωστά, είναι θύματα του Σατανά. Ο Σατανάς ενσταλάζει αυτές τις ιδέες στους ανθρώπους, λέγοντάς τους το εξής: «Πρέπει να έχεις όλα όσα βρίσκονται κάτω από τον ουρανό στην καρδιά σου, μαζί και τον λαό· πρέπει να ανησυχείς για τη χώρα και τον λαό, να είσαι ένας περιπλανώμενος ιππότης, ένας δίκαιος άνθρωπος που ληστεύει τους πλούσιους για να βοηθήσει τους φτωχούς. Πρέπει να συνεισφέρεις στη μοίρα της ανθρωπότητας, να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις. Μη ζεις μια συνηθισμένη ζωή. Γιατί να εκπληρώνεις οικογενειακές και κοινωνικές υποχρεώσεις; Αυτά τα πράγματα δεν αξίζει καν να τα αναφέρουμε και όσοι τα κάνουν είναι σαν τα μυρμήγκια. Εσύ δεν είσαι μυρμήγκι· ούτε σπουργίτι πρέπει να είσαι. Πρέπει, αντίθετα, να είσαι αετός. Πρέπει να ανοίξεις τα φτερά σου και να πετάξεις ψηλά, να έχεις μεγάλες φιλοδοξίες». Αυτού τους είδους η παρακίνηση και υποκίνηση προκαλεί σύγχυση στους ανθρώπους, με αποτέλεσμα να σκέφτονται το εξής: «Έτσι ακριβώς είναι! Δεν γίνεται να είμαι σπουργίτι. Πρέπει να είμαι αετός και να πετάω ψηλά». Ωστόσο, όσο σκληρά κι αν προσπαθούν, δεν μπορούν να πετάξουν ψηλά και τελικά καταρρέουν απ’ την εξάντληση και πεθαίνουν. Μόνοι τους κατέστρεψαν τον εαυτό τους. Στην πραγματικότητα, είσαι ένα τίποτα. Δεν είσαι ούτε σπουργίτι ούτε αετός. Τι είσαι, άρα; (Ένα δημιούργημα.) Σωστά, είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος, ένα συνηθισμένο δημιούργημα. Αν παραλείψεις ένα από τα τρία γεύματα που πρέπει να τρως τη μέρα, δεν τρέχει κάτι. Αν, όμως, δεν φας για πολλές μέρες σερί, υπάρχει θέμα. Θα γεράσεις, θα αρρωστήσεις, θα πεθάνεις· δεν είσαι παρά ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Όσοι έχουν κάποιο ταλέντο και ορισμένες ικανότητες γίνονται καμιά φορά υπερβολικά αλαζόνες. Μόλις τους ενθαρρύνει, τους δελεάσει, τους παρακινήσει και τους παραπλανήσει ο Σατανάς μ’ αυτόν τον τρόπο, μπερδεύονται και νομίζουν ότι είναι πραγματικά οι σωτήρες του κόσμου. Κάθονται τότε με αέρα στη θέση του σωτήρα και καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον τους να υπηρετήσουν τη χώρα και το έθνος μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν. Δεν λαμβάνουν καθόλου υπόψη τους την αποστολή, τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις της ανθρωπότητας, αλλά ούτε και τη ζωή, το πολυτιμότερο πράγμα που χαρίζει στον άνθρωπο ο Θεός. Αισθάνονται έτσι ότι η ζωή δεν είναι ούτε σημαντική ούτε πολύτιμη και ότι το πολυτιμότερο πράγμα από όλα είναι ο σκοπός της πατρίδας τους. Θεωρούν ότι πρέπει να έχουν όλα όσα βρίσκονται κάτω από τον ουρανό στην καρδιά τους και να ανησυχούν για τη χώρα και τον λαό, καθώς μ’ αυτόν τον τρόπο θα έχουν τον πιο εξαιρετικό χαρακτήρα και την ευγενέστερη ηθική από όλους. Θεωρούν πως έτσι πρέπει να ζουν όλοι οι άνθρωποι. Ο Σατανάς κατηχεί τους ανθρώπους με αυτές τις σκέψεις, τους παραπλανά και τους ενθαρρύνει να απαλλαγούν από την ταυτότητα που έχουν ως δημιουργήματα και συνηθισμένοι άνθρωποι και να κάνουν πράγματα που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Τι αποτέλεσμα έχει αυτό; Βαδίζουν μόνοι τους στην καταστροφή τους και φτάνουν άθελά τους στα άκρα. Τι πάει να πει «φτάνουν στα άκρα»; Απομακρύνονται όλο και περισσότερο από τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο, καθώς και από τα ένστικτα που προκαθόρισε για την ανθρωπότητα. Στο τέλος, οι άνθρωποι αυτοί φτάνουν σε αδιέξοδο και βαδίζουν έτσι στην καταστροφή τους.

Τι απαιτήσεις έχει ο Θεός από τους ανθρώπους ως προς τον τρόπο ζωής τους; Στην πραγματικότητα, έχει πολύ απλές απαιτήσεις. Πρέπει όλοι να στέκονται στη σωστή θέση που έχουν ως δημιουργήματα και να εκπληρώνουν το καθήκον που οφείλει να εκπληρώνει ένας άνθρωπος. Ο Θεός δεν σου ζήτησε να γίνεις υπεράνθρωπος ή να διακριθείς ούτε σου έδωσε φτερά για να πετάς στον ουρανό. Το μόνο που σου έδωσε είναι δυο χέρια και δυο πόδια για να περπατάς βήμα βήμα στο έδαφος και να τρέχεις όταν χρειάζεται. Τα εσωτερικά όργανα που δημιούργησε για σένα ο Θεός βοηθούν τον οργανισμό σου να χωνέψει και να απορροφήσει την τροφή και να λάβει όλα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά. Γι’ αυτό, άλλωστε, πρέπει να τρως καθημερινά τρία γεύματα. Ο Θεός σού έδωσε ελεύθερη βούληση, τη νοημοσύνη της κανονικής ανθρώπινης φύσης, καθώς και τη συνείδηση και τη σύνεση που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι. Εσύ αρκεί να τα χρησιμοποιείς όλα αυτά καλά και σωστά, να ακολουθείς τους νόμους για την επιβίωση του υλικού σώματος, να φροντίζεις όπως πρέπει την υγεία σου, να κάνεις με συνέπεια ό,τι σου ζητάει ο Θεός και να πετυχαίνεις ό,τι απαιτεί να πετύχεις. Είναι πολύ απλό αυτό. Σου ζήτησε μήπως ο Θεός να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον αυτό μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις; Σου ζήτησε να υποβάλλεις τον εαυτό σου σε τέτοιο μαρτύριο; (Όχι.) Δεν έχει τέτοιες απαιτήσεις ο Θεός. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να υποβάλλουν τον εαυτό τους σε κανένα μαρτύριο. Πρέπει, όμως, να έχουν κοινή λογική και να καλύπτουν επαρκώς τις διάφορες ανάγκες του οργανισμού τους. Πρέπει να πίνεις νερό όταν διψάς, να τρως όταν πεινάς, να ξεκουράζεσαι όταν είσαι κουρασμένος, να ασκείσαι αν έχεις μείνει καθισμένος για κάμποση ώρα, να πηγαίνεις στον γιατρό όταν είσαι άρρωστος, να τρως τρία γεύματα την ημέρα και να ζεις σύμφωνα με την κανονική ανθρώπινη φύση. Εννοείται, βέβαια, πως πρέπει και να συνεχίσεις να κάνεις τα κανονικά σου καθήκοντα. Σε περίπτωση που κάποιο απ’ τα καθήκοντά σου απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις που δεν διαθέτεις, πρέπει να μελετήσεις και να κάνεις εξάσκηση. Έτσι είναι η κανονική ζωή. Όλες αυτές οι αρχές άσκησης που διατυπώνει ο Θεός για τους ανθρώπους είναι πράγματα που μπορεί να αντιληφθεί ο νους κάποιου που έχει κανονική ανθρώπινη φύση και που μπορούν να κατανοήσουν και να αποδεχτούν οι άνθρωποι. Δεν ξεφεύγουν ούτε στο ελάχιστο από τα όρια της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Είναι όλα τους πράγματα που μπορούν να καταφέρουν οι άνθρωποι και δεν ξεπερνούν σε καμία περίπτωση τα όρια του ορθού. Ο Θεός δεν απαιτεί από τους ανθρώπους να είναι υπεράνθρωποι ή να διακρίνονται. Από την άλλη, τα ρητά περί ηθικής διαγωγής τούς υποχρεώνουν να πασχίζουν να γίνουν υπεράνθρωποι και να διακριθούν. Όχι μόνο πρέπει να αναλαμβάνουν το βάρος του μεγάλου σκοπού της χώρας και του έθνους τους, αλλά και να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον αυτό μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν. Είναι έτσι υποχρεωμένοι να θυσιάσουν τη ζωή τους, πράγμα που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις απαιτήσεις του Θεού. Τι στάση έχει ο Θεός απέναντι στη ζωή των ανθρώπων; Τους κρατά ασφαλείς σε κάθε κατάσταση, φροντίζει να αποφεύγουν τους πειρασμούς και άλλες επικίνδυνες καταστάσεις και προστατεύει τη ζωή τους. Τι στόχο έχει ο Θεός όταν το κάνει αυτό; Να ζήσουν οι άνθρωποι τη ζωή τους όπως πρέπει. Για ποιον λόγο φροντίζει να ζήσουν οι άνθρωποι τη ζωή τους όπως πρέπει; Δεν σε υποχρεώνει να γίνεις υπεράνθρωπος ούτε να έχεις όλα όσα βρίσκονται κάτω από τον ουρανό στην καρδιά σου ούτε να ανησυχείς για τη χώρα και τον λαό, ούτε, βέβαια, να πάρεις τη θέση Του και να κυβερνάς τα πάντα, να ενορχηστρώνεις τα πάντα και να διαφεντεύεις την ανθρωπότητα. Απαιτεί, όμως, να στέκεσαι στη θέση που οφείλει να έχει ένα δημιούργημα, να εκπληρώνεις τα καθήκοντα ενός δημιουργήματος, να εκτελείς τα καθήκοντα που οφείλει να εκτελεί ένας άνθρωπος και να κάνεις όλα όσα οφείλει να κάνει ένας άνθρωπος. Πρέπει να κάνεις ένα σωρό πράγματα, αλλά δεν περιλαμβάνονται σ’ αυτά το να ορίζεις τη μοίρα της ανθρωπότητας, να έχεις όλα όσα βρίσκονται κάτω από τον ουρανό στην καρδιά σου ή να έχεις στην καρδιά σου την ανθρωπότητα, την πατρίδα σου, την εκκλησία, το θέλημα του Θεού ή το μεγάλο Του εγχείρημα να σώσει την ανθρωπότητα. Τίποτα απ’ αυτά δεν περιλαμβάνεται στα πράγματα που πρέπει να κάνεις. Τι περιλαμβάνεται, λοιπόν, σ’ αυτά; Η ανάθεση και τα καθήκοντα που σου δίνει ο Θεός, καθώς και κάθε απαίτηση που έχει από εσένα ο οίκος του Θεού σε κάθε χρονική περίοδο. Απλό δεν είναι; Δεν μπορεί να γίνει εύκολα; Παρόλο που μπορεί να γίνει πολύ απλά και εύκολα, οι άνθρωποι πάντα παρεξηγούν τον Θεό και έχουν την εντύπωση ότι δεν τους παίρνει στα σοβαρά. Ορισμένοι σκέφτονται το εξής: «Όσοι αρχίζουν να πιστεύουν στον Θεό δεν πρέπει να θεωρούν τον εαυτό τους ιδιαίτερα σημαντικό ούτε να νοιάζονται για το υλικό τους σώμα. Πρέπει να υποφέρουν περισσότερο και να μην κοιμούνται πολύ νωρίς το βράδυ, γιατί αυτό μπορεί να δυσαρεστήσει τον Θεό. Πρέπει να σηκώνονται νωρίς και να πέφτουν αργά για ύπνο και να ξενυχτάνε για να κάνουν το καθήκον τους. Και τίποτα να μην καταφέρνουν, πρέπει και πάλι να μένουν ξύπνιοι μέχρι τις δύο ή τις τρεις τα ξημερώματα». Το αποτέλεσμα είναι οι άνθρωποι αυτοί να εργάζονται τόσο σκληρά και να νιώθουν τόση εξάντληση που ακόμη και για να περπατήσουν χρειάζεται τεράστια προσπάθεια. Παρ’ όλα αυτά, λένε ότι η εκτέλεση των καθηκόντων τους είναι αυτό που τους εξαντλεί. Αυτό δεν οφείλεται στην ανθρώπινη ανοησία και άγνοια; Άλλοι πάλι σκέφτονται το εξής: «Ο Θεός δεν χαίρεται όταν φοράμε κάπως ιδιαίτερα και όμορφα ρούχα ούτε χαίρεται που κάθε μέρα τρώμε κρέας και νόστιμο φαγητό. Στον οίκο του Θεού, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον μας μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουμε». Νιώθουν πως, εφόσον είναι πιστοί στον Θεό, πρέπει να εκτελούν το καθήκον τους μέχρι να πεθάνουν, αλλιώς ο Θεός δεν θα τους χαριστεί. Είναι όντως έτσι τα πράγματα; (Όχι.) Ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να εκτελούν το καθήκον τους με υπευθυνότητα και αφοσίωση, χωρίς, όμως, να τους υποχρεώνει να είναι σκληροί με το σώμα τους, και σε καμία περίπτωση δεν τους ζητά να είναι επιπόλαιοι ή να χαραμίζουν τον χρόνο τους. Βλέπω ότι ορισμένοι επικεφαλής και εργάτες κανονίζουν οι άνθρωποι να εκτελούν τα καθήκοντά τους με τέτοιον τρόπο, χωρίς να απαιτούν να είναι αποτελεσματικοί. Το μόνο που καταφέρνουν έτσι είναι να σπαταλάνε τον χρόνο και την ενέργεια των άλλων. Στην πραγματικότητα, χαραμίζουν τις ζωές των ανθρώπων. Στο τέλος, μετά από ένα διάστημα, κάποιοι άνθρωποι εμφανίζουν προβλήματα υγείας, έχουν θέματα με τη μέση τους, πονάνε τα γόνατά τους ή ζαλίζονται κάθε φορά που κοιτάζουν την οθόνη του υπολογιστή. Πώς γίνεται αυτό; Ποιος το προκάλεσε; (Μόνοι τους το προκάλεσαν στον εαυτό τους.) Στον οίκο του Θεού, μέχρι τις 10 το βράδυ το αργότερο όλοι πρέπει να έχουν ξαπλώσει. Κάποιοι, όμως, δεν πέφτουν για ύπνο αν δεν πάει 11 ή 12 κι αυτό επηρεάζει την ξεκούραση και των υπολοίπων. Κάποιοι, μάλιστα, κατηγορούν όσους ξεκουράζονται κανονικά, λέγοντας ότι διψάνε για τις ανέσεις της ζωής. Δεν είναι σωστό αυτό. Πώς θα κάνεις καλή δουλειά αν δεν έχεις ξεκουράσει το σώμα σου; Τι λέει γι’ αυτό ο Θεός; Τι κανονισμούς έχει ο οίκος του Θεού για το θέμα αυτό; Τα πάντα πρέπει να γίνονται σύμφωνα με τον λόγο του Θεού και τους όρους του οίκου Του· μόνο αυτό είναι σωστό. Ορισμένοι άνθρωποι σκέφτονται παράλογα, φτάνουν πάντα στα άκρα και θέλουν ακόμη και να περιορίζουν τους γύρω τους. Κάτι τέτοιο δεν συνάδει με τις αλήθεια-αρχές. Μερικοί άνθρωποι είναι απλώς παράλογοι, ανόητοι και δεν έχουν καμία απολύτως διάκριση. Πιστεύουν ότι, για να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, πρέπει να μένουν ξύπνιοι μέχρι αργά, ακόμη κι όταν δεν έχουν δουλειά. Νιώθουν ότι δεν πρέπει να κοιμούνται όταν είναι κουρασμένοι, ότι δεν πρέπει να λένε σε κανέναν ότι είναι άρρωστοι και, ακόμη χειρότερα, ότι δεν πρέπει να πηγαίνουν στον γιατρό, γιατί θεωρούν ότι έτσι θα χάσουν χρόνο και θα καθυστερήσει η εκτέλεση του καθήκοντός τους. Είναι σωστή αυτή η άποψη; Τόσα κηρύγματα έχουν ακούσει οι πιστοί· γιατί συνεχίζουν να έχουν τόσο παράλογες απόψεις; Ποιους κανονισμούς σχετικά με τις εργασιακές ρυθμίσεις έχει ο οίκος του Θεού; Πρέπει να πέφτεις για ύπνο το αργότερο στις 10 το βράδυ, να σηκώνεσαι στις 6 το πρωί και να φροντίζεις να κοιμάσαι οκτώ ώρες. Έχουμε, μάλιστα, τονίσει πολλές φορές ότι πρέπει να φροντίζεις την υγεία σου, να γυμνάζεσαι μετά τη δουλειά, να τρέφεσαι σωστά και να έχεις έναν υγιεινό τρόπο ζωής, ώστε να μην παρουσιάζεις προβλήματα υγείας όσο εκτελείς το καθήκον σου. Κάποιοι άνθρωποι, όμως, δεν το καταλαβαίνουν με τίποτα αυτό· αδυνατούν να τηρήσουν τις αρχές και να υπακούσουν στους κανόνες, ξενυχτούν δίχως λόγο και δεν τρέφονται σωστά. Στο τέλος αρρωσταίνουν, δεν είναι σε θέση να εκτελέσουν το καθήκον τους και τότε δεν έχει νόημα να μετανιώνουν. Άκουσα πρόσφατα ότι κάποιοι άνθρωποι αρρώστησαν. Δεν το έπαθαν αυτό επειδή έκαναν το καθήκον τους χωρίς να τηρούν τις αρχές και επειδή ήταν απερίσκεπτοι; Πράγματι, κάνεις το καθήκον σου ευσυνείδητα· δεν μπορείς, όμως, να παραβαίνεις τους φυσικούς νόμους του σώματός σου. Αν το κάνεις αυτό, θα αρρωστήσεις. Πρέπει οπωσδήποτε να κατανοείς σε γενικές γραμμές πώς να φροντίζεις την υγεία σου. Πρέπει να γυμνάζεσαι όταν χρειάζεται και να τρως στην ώρα σου. Δεν μπορείς να κάνεις κραιπάλες στο φαγητό ή το ποτό ούτε να είσαι ιδιότροπος με τα φαγητά ή να κάνεις κακή διατροφή. Επιπλέον, πρέπει να κρατάς την ψυχική σου διάθεση υπό έλεγχο, να ζεις ενώπιον του Θεού και να κάνεις πράξη την αλήθεια συνειδητά, καθώς και να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές. Αν τα κάνεις όλα αυτά, θα νιώθεις γαλήνη και χαρά στην καρδιά σου, αντί για κενό και κατάθλιψη. Πιο συγκεκριμένα, αν οι άνθρωποι απαλλαγούν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και βιώσουν την κανονική ανθρώπινη φύση, τότε η ψυχική τους κατάσταση θα είναι απολύτως φυσιολογική και το σώμα τους υγιές. Ποτέ δεν σας ζήτησα να κοιμάστε αργά και να ξυπνάτε νωρίς ή να δουλεύετε πάνω από δέκα ώρες την ημέρα. Όλα αυτά προκύπτουν απ’ το ότι οι άνθρωποι δεν συμπεριφέρονται σύμφωνα με τους κανόνες και δεν συμμορφώνονται με τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού. Εν τέλει, οι άνθρωποι είναι τόσο αδαείς που θεωρούν την υγεία τους δεδομένη. Παρατήρησα ότι, σε κάποιες περιοχές, οι άνθρωποι εκτελούσαν τα καθήκοντά τους μόνο σε εσωτερικούς χώρους και δεν έβγαιναν έξω για να τους δει λίγο ο ήλιος ή να κινηθούν. Κανόνισα, λοιπόν, και τους βρήκα όργανα γυμναστικής και τους είπα να γυμνάζονται μια δυο φορές την εβδομάδα, καθώς ένα τέτοιο πρόγραμμα είναι ωφέλιμο για την υγεία τους. Όσοι δεν γυμνάζονται τακτικά είναι φυσικό να αρρωσταίνουν κι αυτό επηρεάζει και την κανονική τους ζωή. Από τη στιγμή που κάνω τέτοιες διευθετήσεις, χρειάζεται να ελέγχω ποιος γυμνάζεται και πόσο συχνά; (Όχι.) Δεν χρειάζεται, αφού έχω ανταποκριθεί στην ευθύνη Μου, έχω καταστήσει σαφές το επιχείρημά Μου και ήμουν απολύτως ειλικρινής ως προς το τι πρέπει να κάνεις· δεν σου είπα ούτε ένα ψέμα. Το μόνο που μένει είναι να κάνεις ό,τι σου υπέδειξα. Οι άνθρωποι, όμως, δεν το καταλαβαίνουν αυτό· επειδή νομίζουν ότι είναι νέοι και υγιείς, δεν παίρνουν στα σοβαρά τα λόγια Μου. Αν δεν εκτιμάτε την υγεία σας εσείς οι ίδιοι, Εγώ είναι περιττό να ανησυχώ γι’ αυτή. Μόνο μην κατηγορήσεις κανέναν άλλο όταν τελικά αρρωστήσεις. Οι άνθρωποι δεν φροντίζουν να ασκούνται. Αφενός, αυτό οφείλεται στο ότι έχουν κάποιες λανθασμένες ιδέες και απόψεις. Αφετέρου, έχουν κι ένα μοιραίο ελάττωμα: είναι τεμπέληδες. Όταν έχουν κάποια μικρή ενόχληση, το μόνο που χρειάζεται είναι να φροντίσουν λίγο παραπάνω την υγεία τους και να είναι πιο δραστήριοι. Κάποιοι, όμως, με το που αρρωστήσουν, προτιμούν να πάνε να κάνουν μια ένεση ή να πάρουν φάρμακα, παρά να γυμναστούν και να φροντίσουν την υγεία τους. Αυτό οφείλεται στην τεμπελιά τους. Οι άνθρωποι είναι τεμπέληδες και δεν έχουν τη διάθεση να γυμναστούν, οπότε δεν έχει νόημα να τους πω κάτι. Αν στο τέλος αρρωστήσουν, δεν μπορούν να κατηγορήσουν κανέναν άλλον· μέσα τους ξέρουν ποια είναι η πραγματική αιτία. Όλοι πρέπει να ασκούνται καθημερινά σε φυσιολογικά πλαίσια. Εγώ κάθε μέρα περπατάω τουλάχιστον μία με δύο ώρες και κάνω κάποιες απαραίτητες ασκήσεις. Αυτό δεν με βοηθά μόνο να ενισχύσω τη φυσική Μου κατάσταση, αλλά και να μην αρρωσταίνω, ενώ συμβάλλει στη γενικότερη σωματική Μου ευεξία. Η γυμναστική δεν έχει να κάνει μόνο με την πρόληψη ασθενειών· είναι και μια φυσιολογική ανάγκη του οργανισμού. Ο Θεός απαιτεί οι άνθρωποι να έχουν κάποιες στοιχειώδεις γνώσεις για το συγκεκριμένο θέμα. Μην είστε αδαείς ούτε σκληροί με το σώμα σας, αλλά να ακολουθείτε τους φυσικούς του νόμους. Μην κακομεταχειρίζεστε τη σάρκα σας, αλλά ούτε και να ανησυχείτε υπερβολικά γι’ αυτήν. Είναι ευκολονόητη αυτή η αρχή; (Ναι.) Είναι πραγματικά πολύ ευκολονόητη· το θέμα είναι κατά πόσο την κάνουν πράξη οι άνθρωποι. Ποια είναι μια άλλη μοιραία αδυναμία των ανθρώπων; Το ότι αφήνουν πάντα τη φαντασία τους να οργιάζει και σκέφτονται το εξής: «Εφόσον πιστεύω στον Θεό, δεν θα αρρωστήσω, δεν θα γεράσω και, φυσικά, δεν πρόκειται να πεθάνω». Είναι τελείως ανόητο αυτό. Ο Θεός δεν κάνει τέτοια υπερφυσικά πράγματα. Σώζει τους ανθρώπους, τους δίνει υποσχέσεις και τους ζητά να επιδιώξουν και να κατανοήσουν την αλήθεια, να απαλλαγούν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, να επιτύχουν τη σωτηρία Του και να εισέλθουν στον υπέροχο προορισμό της ανθρωπότητας. Δεν τους υποσχέθηκε, όμως, ποτέ ότι δεν θα αρρωστήσουν, δεν θα γεράσουν και δεν θα πεθάνουν. Και, φυσικά, ποτέ δεν απαίτησε από τους ανθρώπους να «καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον τους μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν». Όταν κάποιος κάνει το καθήκον του και το έργο της εκκλησίας, πρέπει να ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές όσον αφορά το ποια βάσανα πρέπει να υπομείνει, τι να απαρνηθεί, τι να δαπανήσει και τι να εγκαταλείψει. Όταν πρόκειται, όμως, για τη δική του σωματική ζωή και τις δικές του σωματικές ανάγκες, πρέπει να έχει λίγη κοινή λογική και να μην παραβιάζει τις φυσιολογικές ανάγκες του οργανισμού του, ούτε, βέβαια, τους νόμους και τους κανόνες που έχει θεσπίσει ο Θεός για τους ανθρώπους. Προφανώς αυτή είναι η ελάχιστη κοινή λογική που οφείλουν να διαθέτουν οι άνθρωποι. Αν δεν ξέρουν καν πώς να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες και τους νόμους του οργανισμού τους και δεν διαθέτουν ίχνος κοινής λογικής, αλλά βασίζονται αποκλειστικά σε φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις ή έχουν και κάποιες ακραίες ιδέες ή υιοθετούν ακραίες μεθόδους για να μεταχειριστούν το σώμα τους, τότε σκέφτονται παράλογα. Τι είδους αλήθεια μπορούν να κατανοήσουν όσοι έχουν τέτοιο επίπεδο; Είναι απορίας άξιο. Πώς απαιτεί ο Θεός να μεταχειρίζονται οι άνθρωποι το υλικό τους σώμα; Όταν δημιούργησε τους ανθρώπους, ο Θεός θέσπισε κάποιους κανόνες γι’ αυτούς, οπότε απαιτεί να μεταχειρίζεσαι το υλικό σου σώμα σύμφωνα με αυτούς τους κανόνες. Αυτήν την απαίτηση και αυτό το πρότυπο θέτει ο Θεός για τους ανθρώπους. Μη βασίζεσαι σε αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Το καταλαβαίνεις αυτό;

Επειδή οι άνθρωποι έχουν κατηχηθεί και επηρεαστεί από το ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή «Να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις», αφενός δεν ξέρουν πώς να μεταχειριστούν το υλικό τους σώμα και πώς να ζήσουν μια κανονική ζωή και, αφετέρου, δεν ξέρουν πώς να αντιμετωπίσουν τον θάνατό τους και πώς να ζήσουν μια ζωή γεμάτη νόημα. Ας δούμε, λοιπόν, τι στάση έχει ο Θεός απέναντι στον θάνατο ενός ανθρώπου. Όποια πτυχή του καθήκοντός τους κι αν εκτελούν οι άνθρωποι, ο στόχος του Θεού είναι, καθώς εκτελούν το συγκεκριμένο καθήκον, να κατανοήσουν την αλήθεια, να την κάνουν πράξη, να αποτινάξουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, να βιώσουν την ομοιότητα ενός κανονικού ανθρώπου και να ανταποκριθούν στο πρότυπο που απαιτείται για να σωθούν. Δεν είναι να τρέξουν με φόρα προς τον θάνατο. Μερικοί άνθρωποι, επειδή αρρωσταίνουν βαριά ή έχουν καρκίνο, σκέφτονται το εξής: «Εφόσον έτσι μου ζητά ο Θεός να πεθάνω και να θυσιάσω τη ζωή μου, εγώ θα υπακούσω!» Στην πραγματικότητα, ο Θεός δεν είπε τίποτα τέτοιο ούτε Του πέρασε απ’ το μυαλό μια τέτοια ιδέα. Αυτό είναι αποκλειστικά και μόνο παρανόηση απ’ την πλευρά των ανθρώπων. Τι πρόθεση έχει, λοιπόν, ο Θεός; Όλοι ζουν για κάποια συγκεκριμένα χρόνια, αλλά η διάρκεια της ζωής του καθενός διαφέρει. Κάθε άνθρωπος πεθαίνει όταν το καθορίζει ο Θεός, στον κατάλληλο χρόνο και τόπο. Όλα αυτά τα ορίζει ο Θεός. Φροντίζει να γίνουν σύμφωνα με τον χρόνο που έχει ορίσει για τη διάρκεια ζωής του συγκεκριμένου ατόμου, σε συγκεκριμένο μέρος και με συγκεκριμένο τρόπο. Δεν αφήνει κανέναν να πεθάνει έτσι αυθαίρετα. Ο Θεός θεωρεί πολύ σημαντική τη ζωή ενός ανθρώπου και εξίσου σημαντικά θεωρεί τον θάνατό του και το τέλος της υλικής του ζωής. Όλα αυτά τα έχει ορίσει ο Ίδιος. Αν το δούμε από αυτήν τη σκοπιά, είτε ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να εκτελούν τα καθήκοντά τους είτε να Τον ακολουθούν, δεν τους ζητά να τρέξουν με φόρα προς τον θάνατο. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο Θεός δεν έχει την απαίτηση να είσαι έτοιμος να θυσιάσεις τη ζωή σου ανά πάσα στιγμή για να εκτελέσεις το καθήκον σου ή να δαπανήσεις για Εκείνον, ούτε απαιτεί να το κάνεις για χάρη της ανάθεσής Του. Δεν χρειάζεται να κάνεις τέτοιου είδους προετοιμασίες ούτε να έχεις τέτοια νοοτροπία και σε καμία περίπτωση δεν χρειάζεται να κάνεις τέτοιου είδους σχέδια και σκέψεις, αφού ο Θεός δεν έχει ανάγκη τη ζωή σου. Γιατί το λέω αυτό; Είναι αυτονόητο ότι η ζωή σου ανήκει στον Θεό. Εφόσον Αυτός σ’ τη χάρισε, γιατί να τη θέλει πίσω; Είναι μήπως η ζωή σου πολύτιμη; Από την οπτική του Θεού, το θέμα δεν είναι αν είναι πολύτιμη ή όχι, αλλά τι ρόλο παίζεις στο σχέδιο της διαχείρισής Του. Αν ο Θεός ήθελε να σου αφαιρέσει τη ζωή, θα μπορούσε να το κάνει ανά πάσα στιγμή, σε οποιοδήποτε μέρος και λεπτό. Η ζωή, επομένως, κάθε ανθρώπου είναι σημαντική για τον ίδιο, για τα καθήκοντά του, τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες του, καθώς και για την ανάθεση που του έχει δώσει ο Θεός. Είναι, βέβαια, σημαντική και για τον ρόλο που παίζει στο συνολικό σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Όσο σημαντική και να είναι, ο Θεός δεν χρειάζεται να σου αφαιρέσει τη ζωή. Γιατί; Αν το κάνει αυτό, θα γίνεις ένας άνθρωπος νεκρός, χωρίς καμία χρησιμότητα. Μόνο όταν είσαι ζωντανός και ζεις μέσα στο ανθρώπινο γένος που κυβερνά ο Θεός μπορείς να παίζεις τον ρόλο που είναι γραφτό να παίξεις σ’ αυτήν τη ζωή, να ανταποκριθείς στις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σου όπως είναι γραφτό σου και να εκτελέσεις τα καθήκοντα που απαιτεί ο Θεός από σένα να εκτελέσεις σ’ αυτήν τη ζωή. Μόνο όταν υπάρχεις με μια τέτοια μορφή η ζωή σου θα έχει αξία και θα μπορέσει να εκμεταλλευτεί αυτήν την αξία. Μη λες, λοιπόν, έτσι αψήφιστα φράσεις του τύπου «πεθαίνω για τον Θεό» ή «δίνω τη ζωή μου για το έργο του Θεού». Μην επαναλαμβάνεις τέτοια πράγματα και μην τα φυλάς στις σκέψεις και την καρδιά σου· είναι αχρείαστο όλο αυτό. Δεν υπάρχει πιο αξιοκαταφρόνητο, ευτελές και ποταπό πράγμα απ’ το να θέλει κάποιος συνέχεια να πεθάνει για τον Θεό ή να προσφέρει τον εαυτό του και να δώσει τη ζωή του για το καθήκον του. Γιατί; Αν λάβει τέλος η ζωή σου και δεν ζεις πια μ’ αυτήν τη σαρκική μορφή, πώς θα μπορέσεις να εκπληρώσεις το καθήκον ενός δημιουργήματος; Αν πεθάνουν όλοι οι άνθρωποι, ποιος θα μείνει για να τον σώσει ο Θεός μέσω του έργου Του; Αν δεν υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ανάγκη να σωθούν, πώς θα πραγματοποιήσει ο Θεός το σχέδιο της διαχείρισής Του; Σ’ αυτήν την περίπτωση, θα υπάρχει ακόμη το έργο του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας; Μπορεί να συνεχιστεί; Αν αναλογιστούμε αυτές τις πτυχές, δεν είναι σημαντικό να φροντίζουν οι άνθρωποι το σώμα τους και να ακολουθούν έναν υγιεινό τρόπο ζωής; Δεν είναι κάτι που αξίζει τον κόπο να κάνουν; Σίγουρα αξίζει τον κόπο, γι’ αυτό και οι άνθρωποι πρέπει να το κάνουν. Κάποιοι ανόητοι άνθρωποι λένε αψήφιστα: «Στη χειρότερη περίπτωση, θα πέθαινα για τον Θεό». Παράλληλα, αδιαφορούν για τον θάνατο και δεν τον παίρνουν στα σοβαρά, θυσιάζουν τη ζωή τους και κακομεταχειρίζονται το σώμα τους. Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί; Δεν είναι επαναστατικοί; (Ναι.) Είναι οι πιο επαναστατικοί απ’ όλους και αξίζουν την απέχθεια και την περιφρόνηση των άλλων. Θα έλεγε κανείς πως όποιος μπορεί και λέει τόσο αδιάφορα ότι θα πέθαινε για τον Θεό σκέφτεται αψήφιστα να δώσει τέλος στη ζωή του, να εγκαταλείψει το καθήκον του και την ανάθεση που του έχει εμπιστευτεί ο Θεός και να μην επιτρέψει στα λόγια του Θεού να εκπληρωθούν μέσα του. Δεν είναι ανόητο να ενεργεί κανείς έτσι; Εσύ μπορεί να θυσιάζεις έτσι αδιάφορα και πρόθυμα τη ζωή σου και να λες ότι θέλεις να την προσφέρεις στον Θεό. Χρειάζεται, όμως, ο Θεός αυτήν σου την προσφορά; Η ζωή σου η ίδια ανήκει στον Θεό και Εκείνος μπορεί να σου την πάρει ανά πάσα στιγμή. Ποιο, λοιπόν, το νόημα να Του την προσφέρεις; Έστω πως δεν Του την προσφέρεις, αλλά ο Θεός τη χρειάζεται. Θα σου τη ζητήσει μήπως ευγενικά; Είναι ανάγκη να το συζητήσει μαζί σου; Όχι. Γιατί να θέλει, όμως, ο Θεός τη ζωή σου; Μόλις σου την πάρει πίσω, δεν θα είσαι πια σε θέση να εκτελείς το καθήκον σου και το σχέδιο διαχείρισής Του θα έχει ένα άτομο λιγότερο. Θα χαροποιούσε όντως κάτι τέτοιο τον Θεό; Θα τον ικανοποιούσε; Ποιος θα ήταν πραγματικά χαρούμενος και ικανοποιημένος; (Ο Σατανάς.) Τι μπορείς να κερδίσεις αν θυσιάσεις τη ζωή σου; Και τι μπορεί να κερδίσει ο Θεός αν σου αφαιρέσει τη ζωή; Αν χάσεις την ευκαιρία να σωθείς, ο Θεός θα βγει κερδισμένος ή χαμένος; (Χαμένος.) Δεν είναι κέρδος αυτό για τον Θεό, αλλά απώλεια. Ως δημιούργημα που είσαι, ο Θεός σού επιτρέπει να έχεις τη ζωή ενός δημιουργήματος και να στέκεσαι στην ανάλογη θέση προκειμένου να εκτελείς το καθήκον ενός δημιουργήματος και, με τον τρόπο αυτό, να καταφέρεις να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, να υποταχθείς στον Θεό, να κατανοήσεις τις προθέσεις Του και να Τον γνωρίσεις, να ακολουθήσεις το θέλημά Του, να συνεργαστείς μαζί Του για να πραγματοποιηθεί το έργο Του για τη σωτηρία της ανθρωπότητας και να Τον ακολουθήσεις μέχρι τέλους. Αυτό είναι δικαιοσύνη και εκεί έγκειται η αξία και το νόημα της ύπαρξης της ζωής σου. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ουσιαστικό απ’ το υπάρχει η ζωή σου και να ακολουθείς έναν υγιεινό τρόπο ζωής για τον λόγο αυτόν. Ο Θεός το θεωρεί αυτό αληθινή αφοσίωση και συνεργασία. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ικανοποιητικό για Εκείνον. Αυτό που θέλει να δει ο Θεός είναι ένα δημιούργημα που ζει στη σάρκα να αποτινάζει τη διεφθαρμένη διάθεσή του μέσα από την παίδευση και την κρίση Του, να απορρίπτει τις αμέτρητες παράλογες ιδέες που του έχει ενσταλάξει ο Σατανάς και να μπορεί να αποδεχτεί τις αλήθειες και τις απαιτήσεις του Θεού, να υποτάσσεται απόλυτα στο κράτος του Δημιουργού, να εκπληρώνει το καθήκον που οφείλει να εκπληρώνει ένα δημιούργημα και να μπορεί να γίνει ένα αληθινό δημιούργημα. Αυτό θέλει να δει ο Θεός κι εκεί έγκειται η αξία και το νόημα της ύπαρξης της ανθρώπινης ζωής. Επομένως, δεν είναι ο θάνατος ο τελικός προορισμός κάθε δημιουργήματος. Η αξία και το νόημα της ύπαρξης της ανθρώπινης ζωής δεν είναι ο θάνατος, αλλά το να ζει κανείς για τον Θεό, να υπάρχει για τον Θεό και για το καθήκον του, να υπάρχει για να εκπληρώνει τα καθήκοντα και να ανταποκρίνεται στις ευθύνες ενός δημιουργήματος, να ακολουθήσει το θέλημα του Θεού και να ταπεινώνει τον Σατανά. Αυτή είναι η αξία της ύπαρξης ενός δημιουργήματος, αλλά και το νόημα της ζωής του.

Αν δούμε τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τους ανθρώπους, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει τη ζωή και τον θάνατό τους είναι εντελώς διαφορετικός από αυτόν που περιγράφει το ρητό της παραδοσιακής κουλτούρας «Να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις». Ο Σατανάς θέλει συνέχεια να πεθαίνουν οι άνθρωποι. Αισθάνεται άβολα όταν τους βλέπει ζωντανούς και βρίσκει συνεχώς τρόπους να τους αφαιρέσει τη ζωή. Μόλις οι άνθρωποι αποδεχτούν τις παράλογες ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας που προέρχεται από τον Σατανά, το μόνο που θέλουν να κάνουν είναι να θυσιάσουν τη ζωή τους για τη χώρα και το έθνος τους, για την καριέρα τους, για την αγάπη ή για την οικογένειά τους. Περιφρονούν διαρκώς την ίδια τους τη ζωή, είναι έτοιμοι να πεθάνουν και να δώσουν τη ζωή τους οπουδήποτε και οποτεδήποτε και δεν θεωρούν τη ζωή που τους έδωσε ο Θεός ως το πολυτιμότερο πράγμα από όλα και ως κάτι που πρέπει να υπεραγαπούν. Ενώ έχουν ακόμη τη ζωή που τους έδωσε ο Θεός, δεν μπορούν να εκπληρώσουν τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις τους όσο ζουν και δέχονται αντ’ αυτού τους παραλογισμούς του Σατανά και τα λόγια του διαβόλου. Πρόθεσή τους είναι πάντα να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον τους μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν, ενώ προετοιμάζονται να πεθάνουν για τον Θεό ανά πάσα στιγμή. Στην πραγματικότητα, αν πεθάνεις όντως, δεν πεθαίνεις για τον Θεό, αλλά για τον Σατανά. Ο Θεός δεν πρόκειται να σε θυμάται, μια που μόνο οι ζωντανοί μπορούν να Τον δοξάσουν και να καταθέσουν μαρτυρία γι’ Αυτόν και μόνο εκείνοι μπορούν να σταθούν στη σωστή θέση ενός δημιουργήματος και να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους. Έτσι, δεν θα χρειαστεί να μετανιώσουν για τίποτα και θα μπορέσουν να ταπεινώσουν τον Σατανά και να καταθέσουν μαρτυρία για τα θαυμαστά έργα και την κυριαρχία του Δημιουργού. Μόνο οι ζωντανοί μπορούν να τα κάνουν όλα αυτά. Αν δεν έχετε καν ζωή, δεν θα πάψουν να υπάρχουν όλα αυτά; (Ναι.) Αναμφισβήτητα, λοιπόν, όταν διατυπώνει ο Σατανάς το ρητό περί ηθικής διαγωγής «Να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις», παίζει με την ανθρώπινη ζωή και την ισοπεδώνει. Δεν σέβεται την ανθρώπινη ζωή και παίζει μαζί της, ενώ πείθει τους ανθρώπους να αποδεχθούν ιδέες αντίστοιχες με το «Να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις». Επειδή οι άνθρωποι ζουν σύμφωνα με τις ιδέες αυτές και δεν αγαπούν πραγματικά τη ζωή τους ούτε τη θεωρούν πολύτιμη, εγκαταλείπουν αδιάφορα ό,τι πιο πολύτιμο τους δίνει ο Θεός, δηλαδή τη ζωή τους. Μια τέτοια πράξη είναι προδοτική και ανήθικη. Εφόσον ακόμα δεν έχεις φτάσει στο τέρμα του δρόμου που έχει ορίσει για σένα ο Θεός, δεν μπορείς, καμία απολύτως στιγμή, να μιλάς ελαφρά τη καρδία για το ενδεχόμενο να θυσιάσεις τη ζωή σου. Όσο έχεις ακόμα πνοή μέσα σου, μην τα παρατάς, μην εγκαταλείπεις το καθήκον σου ούτε αυτό που σου έχει εμπιστευτεί και αναθέσει ο Δημιουργός. Κι αυτό γιατί κάθε δημιούργημα ζει αποκλειστικά και μόνο για τον Δημιουργό και για την κυριαρχία, την ενορχήστρωση και τις διευθετήσεις Του· κάθε ζωή υπάρχει και εκμεταλλεύεται την αξία της αποκλειστικά και μόνο για τη μαρτυρία του Δημιουργού και το έργο Του για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Βλέπεις ότι η άποψη του Θεού για την ανθρώπινη ζωή διαφέρει τελείως από εκείνη του Σατανά. Ποιος, λοιπόν, αγαπά πραγματικά την ανθρώπινη ζωή; (Ο Θεός.) Μόνο ο Θεός. Από την άλλη, οι ίδιοι οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να αγαπούν την ίδια τους τη ζωή. Μόνο ο Θεός αγαπά πραγματικά την ανθρώπινη ζωή. Οι άνθρωποι δεν είναι αξιολάτρευτοι ούτε αξίζουν αγάπη και είναι γεμάτοι βρομιά, επαναστατικότητα και κάθε λογής παράλογες ιδέες και απόψεις που τους ενσταλάζει ο Σατανάς. Επιπλέον, θεοποιούν και ακολουθούν τον Σατανά, σε σημείο μάλιστα να εναντιώνονται στον Θεό. Παρ’ όλα αυτά, επειδή ο Θεός είναι Αυτός που τους έχει δημιουργήσει και τους χαρίζει πνοή και ζωή, μόνο Αυτός υπεραγαπά την ανθρώπινη ζωή, μόνο Αυτός αγαπά τους ανθρώπους και μόνο Αυτός φροντίζει και υπεραγαπά την ανθρωπότητα αιωνίως. Ο Θεός αγαπά πραγματικά τους ανθρώπους. Δεν εννοώ τα υλικά τους σώματα, αλλά τις ζωές τους, επειδή μόνο οι άνθρωποι που έχουν λάβει ζωή από τον Θεό μπορούν τελικά να γίνουν δημιουργήματα που Τον λατρεύουν πραγματικά και καταθέτουν μαρτυρία γι’ Αυτόν. Για τους ανθρώπους αυτούς, για εκείνα τα δημιουργήματα, ο Θεός έχει ένα έργο, κάποιες αναθέσεις και προσδοκίες. Ο Θεός, λοιπόν, υπεραγαπά και θεωρεί πολύτιμη τη ζωή τους. Αυτή είναι η αλήθεια. Το καταλαβαίνετε αυτό; (Ναι.) Επομένως, όταν οι άνθρωποι καταφέρουν να κατανοήσουν την πρόθεση του Θεού και Δημιουργού, δεν πρέπει να υπάρχουν κάποιες αρχές που να τους λένε πώς να αντιμετωπίζουν τη ζωή του υλικού τους σώματος και τους νόμους και τις ανάγκες για την επιβίωσή του; Σε τι βασίζονται αυτές οι αρχές; Στα λόγια του Θεού. Ποιες είναι αυτές οι αρχές άσκησης; Σε παθητικό επίπεδο, οι άνθρωποι πρέπει να εγκαταλείψουν τις κάθε λογής παράλογες απόψεις που τους έχει ενσταλάξει ο Σατανάς, καθώς και να ξεσκεπάσουν και να αναγνωρίσουν τον παραλογισμό των απόψεων του Σατανά, όπως για παράδειγμα, του ρητού «Να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις», οι οποίες τους αποχαυνώνουν, τους βλάπτουν και τους περιορίζουν. Αυτές τις απόψεις πρέπει να τις κάνουν πέρα. Σε πιο ενεργητικό επίπεδο, πρέπει επίσης να καταλάβουν ποιες ακριβώς είναι οι απαιτήσεις του Θεού και Δημιουργού από την ανθρωπότητα και να έχουν τα λόγια του Θεού ως θεμέλιο για κάθε τους ενέργεια. Αν τα κάνουν όλα αυτά, θα είναι σε θέση να ασκούνται σωστά χωρίς παρεκκλίσεις και να επιδιώκουν πραγματικά την αλήθεια. Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; (Να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί αποκλειστικά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριο την αλήθεια.) Το συνοψίσατε πολύ σωστά.

Η σημερινή συναναστροφή μας αφορούσε κυρίως την αντιμετώπιση του θανάτου και της ζωής. Ο Σατανάς ισοπεδώνει, ρημάζει και αφαιρεί τις ζωές των ανθρώπων. Μέσα από τις παράλογες ιδέες και απόψεις που τους ενσταλάζει, τους παραπλανά και τους αποχαυνώνει, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν με περιφρόνηση το πολυτιμότερο πράγμα που έχουν, δηλαδή τη ζωή τους, διαταράσσοντας και καταστρέφοντας έτσι το έργο του Θεού. Για πείτε Μου, αν όλοι οι άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο ήθελαν να πεθάνουν και μπορούσαν να το κάνουν χωρίς να το πολυσκεφτούν, δεν θα βυθιζόταν στο χάος η κοινωνία; Δεν θα ήταν τότε δύσκολη η επιβίωση και η ύπαρξη των ανθρώπων; (Ναι.) Ποια είναι, λοιπόν, η στάση του Θεού απέναντι στην ανθρώπινη ζωή; Την υπεραγαπά. Ο Θεός υπεραγαπά και θεωρεί πολύτιμη την ανθρώπινη ζωή. Ποιο μονοπάτι άσκησης πρέπει να αποκτήσουν οι άνθρωποι μέσα απ’ αυτά τα λόγια του Θεού; Όσο ζουν οι άνθρωποι και έχουν ακόμη ζωή και πνοή, δηλαδή τα πιο πολύτιμα πράγματα που τους έχει δώσει ο Θεός, οφείλουν να επιδιώκουν και να κατανοούν σωστά την αλήθεια και να εκπληρώνουν τα καθήκοντα που έχουν ως δημιουργήματα σύμφωνα με τις απαιτήσεις και τις αρχές του Θεού, για να μην έχουν να μετανιώνουν για τίποτα και να μπορέσουν μια μέρα να σταθούν στη θέση ενός δημιουργήματος, να καταθέσουν μαρτυρία για τον Δημιουργό και να Τον λατρέψουν. Με τον τρόπο αυτόν, η ζωή τους θα αποκτήσει αξία και νόημα και δεν θα ζουν για τον Σατανά, αλλά για την κυριαρχία του Θεού, το έργο Του και τη μαρτυρία Του. Όταν οι άνθρωποι είναι σε θέση να καταθέσουν μαρτυρία για τις πράξεις και το έργο του Θεού, η ζωή τους αποκτά αξία και νόημα. Δεν μπορεί, όμως, να ισχυριστεί κανείς ότι η ζωή ενός ανθρώπου θα έχει φτάσει τότε στην πιο ένδοξη στιγμή της. Δεν θα ήταν σωστό να πει κάτι τέτοιο, καθώς δεν έχει φτάσει ακόμη αυτή η στιγμή. Η αξία της ζωής σου θα φτάσει στο αποκορύφωμα και το απόγειό της μόλις κατανοήσεις πραγματικά την αλήθεια και την αποκτήσεις, μόλις γνωρίσεις τον Θεό και μπορέσεις να σταθείς στη θέση ενός δημιουργήματος για να Τον λατρεύεις και να καταθέτεις μαρτυρία για Εκείνον, για την κυριαρχία του Δημιουργού, για τις πράξεις Του και για την ουσία και την ταυτότητά Του. Όταν τα λέω όλα αυτά, ο σκοπός και η σημασία πίσω από τα λόγια Μου είναι να σας κάνω να καταλάβετε την αξία και το νόημα της ύπαρξης της ζωής· να καταλάβεις πώς να αντιμετωπίζεις τη ζωή σου και να επιλέξεις το μονοπάτι στο οποίο πρέπει να βαδίζεις με βάση αυτά που λέω. Μόνο έτσι θα μπορέσεις να συμμορφωθείς με τις προθέσεις του Θεού.

4 Ιουνίου 2022