Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, λίγοι όμως επιδιώκουν την αλήθεια. Πώς μπορείτε να διακρίνετε αν κάποιος επιδιώκει την αλήθεια; Πώς μπορείτε ν’ αξιολογήσετε αν κάποιος είναι άτομο που επιδιώκει την αλήθεια; Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει κάποιος που πιστεύει στον Θεό επτά ή οκτώ χρόνια. Μπορεί να λέει πολλά λόγια και δόγματα, το στόμα του είναι γεμάτο πνευματικό λεξιλόγιο, βοηθά συχνά τους άλλους, φαίνεται πολύ ενθουσιώδης, μπορεί ν’ απαρνηθεί πράγματα και να εκτελεί τα καθήκοντά του με μεγάλη ζέση. Όμως, δεν τον βλέπεις και να κάνει πράξη μεγάλο μέρος της αλήθειας ούτε μπορεί να συζητήσει για πραγματικές εμπειρίες όσον αφορά τη ζωή-είσοδο, πόσο μάλλον να έχει κάποια αλλαγή στη ζωή-διάθεση. Μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα ότι κάποιος σαν αυτόν δεν επιδιώκει την αλήθεια. Εάν κάποιος αγαπά πραγματικά την αλήθεια, μετά από ένα χρονικό διάστημα, θα μπορεί να μιλήσει για την κατανόησή του και, τουλάχιστον, θα μπορεί να ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές σε ορισμένα θέματα. Θα έχει κάποια εμπειρία εισόδου στη ζωή και, τουλάχιστον, θα δείχνει κάποιες αλλαγές στη συμπεριφορά του. Όσοι επιδιώκουν την αλήθεια βλέπουν να βελτιώνεται διαρκώς η πνευματική τους κατάσταση, η πίστη τους στον Θεό αυξάνεται σταδιακά, έχουν κάποια κατανόηση του τι φανερώνουν και των διεφθαρμένων διαθέσεών τους, έχουν προσωπική εμπειρία και γνήσια ενόραση για το πώς εργάζεται ο Θεός για να σώσει τους ανθρώπους. Όλα αυτά τα πράγματα σταδιακά ανυψώνονται μέσα τους. Εάν δείτε αυτές τις εκδηλώσεις σ’ ένα άτομο, να είστε βέβαιοι ότι πρόκειται για κάποιον που επιδιώκει την αλήθεια. Οι άνθρωποι ενθουσιάζονται πολύ όταν ξεκινήσουν να πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν γνωρίζουν τίποτα για την πίστη στον Θεό. Νομίζουν πως πίστη στον Θεό είναι να είσαι καλός άνθρωπος και να βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι. Αργότερα, αφού φάνε και πιουν τον λόγο του Θεού, και ακούσουν κηρύγματα και συναναστροφές, αποκτούν πλέον την ικανότητα να διακρίνουν διάφορα ζητήματα. Συνειδητοποιούν ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, ότι πρέπει να απαλλαγούν απ’ αυτές αναζητώντας την αλήθεια, ότι πρέπει να αποδεχθούν τη σωτηρία του Θεού, και κατανοούν τι σημαίνει να πιστεύει κανείς στον Θεό. Σιγά σιγά, αποκτούν κάποια κατανόηση για το έργο Του και την πρόθεσή Του να σώσει την ανθρωπότητα. Λίγο λίγο, αυτή η κατανόηση συσσωρεύεται, κι έτσι σταδιακά μπαίνουν στο σωστό μονοπάτι της πίστης στον Θεό. Με τον καιρό, μεγαλώνει η κατανόηση και η εμπειρία τους για τις αλήθεια-πραγματικότητες, κι έτσι δεν κολλάνε πλέον σε κυριολεκτικές ερμηνείες ή σε λόγια και δόγματα. Μπορεί κάποιος να πιστεύει στον Θεό εδώ και αρκετά χρόνια και να συνεχίζει να λέει λόγια και δόγματα, συχνά με συνθήματα σχετικά με την πίστη στον Θεό και να φαίνεται ότι η πίστη του πηγαίνει πολύ καλά, όμως δεν μπορεί να μιλήσει για την εμπειρία ζωής ή για την αυτογνωσία του, και ούτε μπορεί να διακρίνει τους δύσπιστους και τους πονηρούς ανθρώπους. Αν έχει μέσα του αυτά τα προβλήματα, σημαίνει ότι δεν γνωρίζει το έργο του Θεού, και θα μπορούσε κανείς να συμπεράνει ότι, σε αυτά τα λίγα χρόνια που πιστεύει σ’ Εκείνον, δεν έχει επιδιώξει την αλήθεια. Είναι ένα αρκετά ξεκάθαρο σημάδι.

Για να καταλάβεις αν ένας επικεφαλής ή εργάτης έχει αποκτήσει την αλήθεια-πραγματικότητα, δες πρώτα αν η συναναστροφή του περιέχει αληθινή μαρτυρία και νέα φώτιση. Για κάποιους συγκεκριμένους ανθρώπους, όταν έχεις να τους δεις μερικά χρόνια, μπορεί στην αρχή να θεωρήσεις τη συναναστροφή τους νέα και αναζωογονητική, επειδή μιλάνε με τη νέα φώτιση ενός πρόσφατου κηρύγματος που άκουσαν. Αφού, όμως, περάσεις δυο-τρεις μέρες μαζί τους, αρχίζουν και πάλι να μιλάνε για μικρές εμπειρίες και μαρτυρίες από το παρελθόν τους, για το ότι ο Θεός τούς έσωσε και τους πρόσφερε τη χάρη και τις ευλογίες Του. Σε λιγότερο από μια βδομάδα, επαναλαμβάνουν ήδη εκείνες τις επιφανειακές εμπειρίες και γνώσεις για τις οποίες μιλούσαν και πριν. Είναι πρόοδος αυτό; Αρκεί μια ματιά για να καταλάβεις ότι δεν είναι. Πιστεύουν στον Θεό εδώ και αρκετά χρόνια, κι έτσι διαθέτουν πια πολλά λόγια και δόγματα και λένε ορισμένα σωστά πράγματα· όταν, όμως, τους συμβεί κάτι, παραμένουν μπερδεμένοι και δεν μπορούν να το διαχειριστούν. Δεν μπορούν να βρουν τις αλήθεια-αρχές ούτε και να διακρίνουν τους ανθρώπους. Είναι πρόοδος αυτό; (Όχι.) Αυτό δεν είναι πρόοδος. Μπορεί να εκτελούν τα καθήκοντά τους εδώ και χρόνια· ρώτησέ τους όμως αν έχουν πετύχει αφοσίωση στον Θεό, και δεν καταλαβαίνουν καν τι εννοείς. Σε κάθε περίπτωση, είναι στην ώρα τους σε κάθε συνάθροιση και μοιάζουν να εκτελούν κανονικά τα καθήκοντά τους. Ρώτησέ τους, όμως, αν έχουν περάσει κάποια βαθιά αλλαγή, και δεν θα μπορέσουν να σου δώσουν μια ξεκάθαρη απάντηση. Αυτό είναι πρόβλημα. Είναι εμφανές ότι δεν κατανοούν την αλήθεια. Αν την κατανοούσαν, θα έβλεπαν ξεκάθαρα τα προβλήματα αυτά. Ορισμένοι πετυχαίνουν κάποια αποτελέσματα στα καθήκοντά τους, αν όμως τους ρωτήσεις γιατί τα εκτελούν, το μόνο που έχουν να πουν είναι ότι τα δημιουργήματα πρέπει να εκτελούν καθήκοντα· τους διαφεύγουν, όμως, οι λεπτομέρειες. Ρώτησέ τους αν διαθέτουν αρχές άσκησης όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, και δεν ξέρουν πώς να υπολογίσουν κάτι τέτοιο. Θα έλεγες, λοιπόν, ότι εκτελούν τα καθήκοντά τους με επάρκεια; (Όχι.) Όπως είπαμε, αυτό δεν είναι πρόοδος. Δεν είναι ενοχλητικό να μη σημειώνει κάποιος καμία πρόοδο; Αν ρωτήσεις έναν τέτοιο άνθρωπο πώς του φαίνεται το ότι κλαδεύεται ενώ εκτελεί τα καθήκοντά του, θα σου πει ότι ακούει, υπακούει και δεν αντιστέκεται. Διαθέτει και σήμερα την ίδια αρχή που διέθετε πριν από χρόνια, δεν έχει αλλάξει. Ό,τι και να συμβεί, κάνει απλώς ό,τι του λένε. Ρώτησέ τον αν έχει κατανοήσει τίποτα από το κλάδεμα, αν ανακάλυψε την επαναστατική του κατάσταση και τη διεφθαρμένη φύση του ή αν η αυτογνωσία του έχει προχωρήσει σε βάθος, και δεν γνωρίζει ούτε και κατανοεί τίποτα απ’ όλα αυτά. Σε κάθε περίπτωση, ακολουθεί πιστά έναν κανόνα: Όταν κλαδεύεται, πρέπει να υπακούει, να προσαρμόζει τη νοοτροπία του, να μην αντιστέκεται και να μη δικαιολογείται, αλλά μόνο να υπομένει και ταπεινά να υπακούει. Έτσι έβλεπε πριν τα πράγματα, έτσι τα βλέπει και τώρα, και μάλιστα σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό. Έτσι εκδηλώνεται, άραγε, η απόκτηση της αλήθειας; (Όχι.) Άνθρωποι σαν κι αυτόν, μέσα στη διαδικασία της πίστης τους στον Θεό, δεν έχουν εισέλθει στην πραγματικότητα οποιασδήποτε πτυχής της αλήθειας. Για καμία πτυχή της αλήθειας δεν έχει αντιληφθεί καλά τις αρχές. Ακούνε τα εξής λόγια: «Όταν σου συμβαίνει κάτι, πρέπει να κάνεις πράξη την αλήθεια, να κατανοείς καλά τις αλήθεια-αρχές και να μην απομακρύνεσαι από αυτό το πλαίσιο». Και πάλι, όμως, δεν ξέρουν πώς να αναζητήσουν τις αλήθεια-αρχές όταν τους συμβεί κάτι· δεν είναι σχολαστικοί, κι έτσι τα καταφέρνουν όπως όπως. Μάλλον τηρούν τη γενικότερη οδηγία που λέει ότι πρέπει να ακούνε και να υπακούνε, να εκτελούν σωστά το έργο που έχουν να κάνουν κάθε φορά, χωρίς να είναι επιπόλαιοι, και να προστατεύουν τα συμφέροντα της εκκλησίας. Κατανοούν, όμως, τις λεπτομέρειες σε κάθε πτυχή της αλήθειας; Μπορούν να τις κάνουν πράξη; Αυτό εξαρτάται από το αν έχουν αληθινή γνώση και εμπειρία για κάθε πτυχή της αλήθειας. Δεν γνωρίζουν ποια σχέση συνδέει τις πτυχές μεταξύ τους, ποιες από αυτές μπαίνουν στο παιχνίδι μαζί με κάποια κατάσταση όταν συμβεί κάτι, ούτε γνωρίζουν ποια διάθεση έχει προκαλέσει τη συγκεκριμένη κατάσταση. Αν ακούσουν το ίδιο πράγμα από δύο διαφορετικούς ανθρώπους, δεν γνωρίζουν τις διαφορές ανάμεσα στη φύση του ενός και του άλλου ούτε ξέρουν πώς να τους φερθούν. Είναι αυτή κατανόηση της αλήθειας; Όχι, δεν είναι. Αν πιστεύετε στον Θεό εδώ και τρία έως πέντε χρόνια και ακόμα δεν γνωρίζετε την πρακτική πλευρά μιας τέτοιας αλήθειας, πόσο μάλλον αν πιστεύετε εδώ και οκτώ ή δέκα χρόνια, δεν έχετε κερδίσει την αλήθεια. Τι σας λείπει αυτήν τη στιγμή; Οι περισσότεροι πιστεύουν στον Θεό σαν να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης, και πιστεύουν ότι θα τα καταφέρουν, αρκεί να τηρήσουν το σύνθημα «πίστη στον Θεό» μέχρι την ύστατη στιγμή. Δεν παίρνουν, όμως, την πρωτοβουλία να αναζητήσουν ή να αποδεχθούν την αλήθεια· δεν καταφέρνουν να εκτελέσουν σωστά τα καθήκοντά τους, να μείνουν ακλόνητοι στη μαρτυρία τους και να νικήσουν, έτσι, τον εχθρό, δηλαδή τον Σατανά. Επίσης, δεν έχουν κερδίσει την αλήθεια και ζωή. Πολύ σοβαρό λάθος! Πόσο αξιοθρήνητο είναι να πιστεύεις στον Θεό για τόσα χρόνια και να μην έχεις καμία εμπειρία ζωής. Όταν κάποιος βρεθεί σε μια τέτοια κατάσταση, φροντίζει απλώς να απασχολείται με κάτι επιφανειακά κάθε μέρα, να τηρεί ορισμένους κανόνες χωρίς να παραβιάζει τα διοικητικά διατάγματα που ισχύουν στο συγκεκριμένο πλαίσιο, και να ολοκληρώνει το έργο που έχει να κάνει. Κάτι τέτοιο οι άνθρωποι το θεωρούν ορθό· αν κρίνεις αυτήν την κατάσταση με βάση την αλήθεια, δεν φαίνεται να έχει διαπράξει και κανένα τρομερό λάθος. Ποια είναι η γνώμη σου γι’ αυτόν τον τρόπο πίστης; (Δεν αρέσει στον Θεό.) Μια τέτοια αντίδραση είναι σκέτο δόγμα. Από την οπτική σου, με μια τέτοια πίστη δεν αποκτάς την αλήθεια, γιατί ποτέ δεν προοδεύεις. Κάθε τόσο, ο οίκος του Θεού μιλάει για αλήθειες που αφορούν διάφορα θέματα: τη γνώση του Θεού, την αλλαγή διάθεσης, τη γνώση του ενσαρκωμένου Θεού, τα οράματα του έργου Του, τη διάδοση του ευαγγελίου, κι εσύ επικεντρώνεσαι στην πτυχή της αλήθειας που σχετίζεται με το κάθε κήρυγμα. Ακούς, λοιπόν, και κατανοείς όλα όσα λέει ο οίκος του Θεού· όταν, όμως, δεν θα υπάρχει κάποιος να σου κάνει κήρυγμα, θα έχεις άραγε το δικό σου μονοπάτι; Θα έχεις ακόμα την ικανότητα να προχωρήσεις; Πώς θα πορευτείς; Ένα παράδειγμα: Στις συναθροίσεις, όταν οι άνθρωποι συναναστρέφονται πάνω στο τι είναι υποταγή στον Θεό, εσύ λες: «Δεν έχω ιδιαίτερα βαθιά εμπειρία σ’ αυτό το ζήτημα, απλώς θεωρώ πολύ σημαντική την υποταγή στον Θεό». Όταν σε ρωτάνε πώς κάνεις πράξη την υποταγή στον Θεό, λες τα εξής: «Υποταγή στον Θεό σημαίνει να αναλογίζεσαι τι σου λέει Αυτός όταν σου συμβαίνει κάτι, και να ασκείσαι σύμφωνα με τα λόγια Του». Όταν σου ζητάνε να συναναστραφείς πιο αναλυτικά, να πεις τι μπορείς να κάνεις όταν σου συμβαίνει κάτι, τότε είτε δεν μπορείς να υποταχθείς είτε μπαίνουν στη μέση τα συμφέροντά σου. Λες: «Δεν έχω βιώσει ακόμα κάτι τέτοιο». Αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις κερδίσει ακόμα την είσοδο. Για ένα διάστημα, ο οίκος του Θεού μιλάει σχετικά με τις αλήθειες που αφορούν τη γνώση του Θεού. Όταν, λοιπόν, σε ρωτήσει κάποιος αν έχεις σημειώσει πρόοδο ως προς τη γνώση σου για τον Θεό, λες: «Έχω κάνει πρόοδο. Θεωρώ τη γνώση του Θεού ως ό,τι πιο σημαντικό για την πίστη σ’ Αυτόν. Αν οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τον Θεό, θα προσβάλλουν διαρκώς τη διάθεσή Του· κι αν το κάνουν αυτό συνεχώς, θα χαθούν μες στο σκοτάδι, θα μιλάνε μόνο επιφανειακά και δεν θα καταλαβαίνουν καμία αλήθεια· θα είναι ακριβώς σαν τους άπιστους. Θα ενεργούν πάντα ενάντια στην αλήθεια και θα αντιστέκονται στον Θεό». Έπειτα, ο συνομιλητής σου σε ρωτάει: «Εσύ, λοιπόν, πώς γνωρίζεις τον Θεό; Όταν βιώνεις το έργο Του, την κυριαρχία Του και την καθοδήγησή Του στην καθημερινότητά σου, σε ποια συγκεκριμένα πράγματα αναγνωρίζεις ξεκάθαρα ότι σε καθοδηγεί και σε ποια πράγματα αντιλαμβάνεσαι την κυριαρχία Του; Πώς καταλαβαίνεις την κυριαρχία Του; Στην πραγματική ζωή, με βάση όσα διαισθάνεσαι και νιώθεις, ποια πτυχή της διάθεσής Του βλέπεις μέσα στην κυριαρχία Του;» Αν δεν έχεις καμία απάντηση, αυτό δείχνει ότι δεν διαθέτεις καθόλου εμπειρία. Αν, πάλι, πεις «Σε ένα πράγμα νιώθω την καθοδήγηση του Θεού», σημαίνει απλώς ότι κάτι νιώθεις, όχι ότι έχεις γνώση του Θεού. Η αλήθεια είναι ότι, στην πραγματική ζωή, ο Θεός κυβερνά, ρυθμίζει και ορίζει τα πάντα. Όταν οι άνθρωποι έχουν βιώσει πολλά, το καταλαβαίνουν πως τίποτα δεν είναι απλό, και πως όλα όσα συμβαίνουν γίνονται για να πάρουν μαθήματα, να δουν την κυριαρχία και παντοδυναμία του Θεού και, τελικά, να γνωρίσουν τη διάθεσή Του. Μόνο όταν πετύχεις αυτό το αποτέλεσμα θα μάθεις και πώς να υποτάσσεσαι στον Θεό σύμφωνα με τις προθέσεις Του, και τότε θα έχεις σίγουρα ένα μονοπάτι άσκησης για να προχωρήσεις. Με ένα τέτοιο επίπεδο εμπειρίας, αφενός δυναμώνει συνεχώς η πίστη σου, το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι κατανοείς πλέον τη διάθεση του Θεού, και ξέρεις πώς να υποτάσσεσαι σε Αυτόν. Τότε έχεις κερδίσει την αλήθεια.

Κάποιοι συνεχώς ξεστρατίζουν ενώ επιδιώκουν την αλήθεια· για να εντυπωσιάσουν, επικεντρώνονται διαρκώς σε κενολογίες σχετικά με πνευματικά δόγματα και σε κούφιες θεωρίες. Τι γνώμη έχετε για μια τέτοια επιδίωξη της αλήθειας; Είτε νομίζετε ότι επιδιώκετε την αλήθεια είτε δεν το νομίζετε, το πιο κρίσιμο ερώτημα αυτήν τη στιγμή είναι αν έχετε κερδίσει κάποια πρακτικά πράγματα, δηλαδή ορισμένες πρακτικές γνώσεις. (Έχω κερδίσει κάποιες.) Τι έχεις κερδίσει; Μπορείς να το αξιολογήσεις; (Έχω κερδίσει λίγη κατανόηση και γνώση για το πώς διαφθείρει τους ανθρώπους ο Σατανάς, καθώς και για τον μοχθηρό τούτο κόσμο.) Έχεις κερδίσει λίγη γνώση, λοιπόν. Μπορεί, άραγε, αυτή η γνώση να αλλάξει την κατεύθυνση και τον σκοπό της ζωής σου, τις αρχές που ορίζουν το πώς συμπεριφέρεσαι στην πραγματική ζωή; Με ό,τι ανθρώπους κι αν ζεις, μπορούν άραγε αυτές οι γνώσεις ή οι αλήθειες που κατανόησες να επηρεάσουν τη ζωή σου και τον σκοπό της; Αν δεν μπορούν να σε αλλάξουν εντελώς, θα πρέπει τουλάχιστον να υπάρχουν κάποιες αλλαγές και περιορισμοί στα λόγια και στις πράξεις σου. Αυτήν τη στιγμή, οι περισσότεροι από σας δεν είναι κολλημένοι σ’ αυτό το ανάστημα; (Ναι.) Χρειάζεται, λοιπόν, να αναπτυχθείτε. Δεν ωφελεί να κατανοείς την αλήθεια πολύ επιφανειακά ούτε και να απαγγέλλεις λίγο δόγμα και να νιώθεις μικρούς περιορισμούς. Πρέπει να κατανοήσεις την αλήθεια αν θέλεις να αποκτήσεις ένα μονοπάτι για την άσκησή της και να αλλάξεις τον σκοπό της ζωής σου. Αν μέσα σου έχεις αποδεχθεί όλες τις αλήθειες που κατανοείς και όλα τα κηρύγματα που άκουσες, κι αν όλα αυτά μπορούν να επηρεάσουν τη ζωή σου, να αλλάξουν την πορεία και τον σκοπό της συμπεριφοράς σου, καθώς και τις αρχές που τη διέπουν, τότε δεν έχεις πετύχει περισσότερα απ’ όσα θα πετύχαινες αν απλώς αποδεχόσουν λίγους περιορισμούς; Αυτήν τη στιγμή, είστε κολλημένοι στο στάδιο όπου αποδέχεστε περιορισμούς και τηρείτε κανονισμούς. Αυτό είναι το μονοπάτι της ενεργής άσκησης και εισόδου; Σε καμία περίπτωση. Ποιες θα είναι οι συνέπειες αν μείνετε για πάντα κολλημένοι στην αποδοχή περιορισμών και στην τήρηση κανονισμών; Θα μπορέσετε να εισέλθετε στην αλήθεια-πραγματικότητα; Θα μπορέσετε να αλλάξετε πραγματικά; Επιπλέον, τόσον καιρό που περιορίζεστε και τηρείτε κανονισμούς, είδατε κανένα αποτέλεσμα στην άσκηση της αλήθειας; Κανένα απολύτως. Επομένως, το σημαντικότερο είναι και πάλι να εστιάσετε στην κατανόηση της αλήθειας. Όταν τηρείτε περιορισμούς και κανονισμούς, αυτό δεν σημαίνει ότι κατανοείτε την αλήθεια, πόσο μάλλον ότι την κάνετε πράξη. Και μια ζωή ολόκληρη να τηρείτε περιορισμούς και κανονισμούς, δεν θα πετύχετε όσα θα πετυχαίνατε αν κατανοούσατε και κάνατε πράξη την αλήθεια. Θα είναι μάταιο! Συνεπώς, όση ταλαιπωρία και να αντέξει κανείς από μια τέτοια συμπεριφορά, δεν έχει την παραμικρή αξία και το παραμικρό νόημα.

Βιώσατε καμία πραγματική αλλαγή όταν ακούσατε κηρύγματα και κατανοήσατε την αλήθεια; Σκεφτήκατε, ας πούμε, πως αυτά που επιδιώκατε στο παρελθόν, δηλαδή να μάθετε αληθοφανείς γνώσεις και θεωρίες, και να αποκτήσετε φήμη, κέρδη και θέση, δεν είναι πίστη στον Θεό, αλλά θρησκευτική πίστη, αλλά και πως είναι άθλιο να επιδιώκεις τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, και πως, αν ζείτε και συμπεριφέρεστε έτσι, θα μεταμορφωθείτε ολοσχερώς σε δαίμονες και θα πάτε στην κόλαση; Πως μια τέτοια ζωή κρύβει μεγάλο πόνο; Διαθέτετε αυτήν την εμπειρία και αυτήν τη γνώση; Ποια είναι η προσωπική σου εμπειρία; Ότι είναι υπερβολικά κουραστικό να επιδιώκεις γνώση, φήμη, κέρδη και θέση! Θεωρείς ότι προκύπτουν πάρα πολλές διαμάχες και προβλήματα, και ότι η ζωή ανάμεσα στους άπιστους είναι κουραστική και πολύ οδυνηρή, οπότε λες: «Δεν μπορώ να ζήσω έτσι. Αν ζω όπως ζουν, θα πονάω όσο πονάνε. Πρέπει να απομακρυνθώ από τον τρόπο ζωής τους». Έχεις νιώσει κάτι τέτοιο εσύ ο ίδιος; Έχεις βιώσει σε βάθος ότι η διεφθαρμένη ανθρωπότητα δεν αποδέχεται την αλήθεια ούτε στο ελάχιστο, ότι όλοι κοιτάζουν να τσακωθούν με όλους, να συνωμοτήσουν εναντίον τους και να τους εξαπατήσουν, ότι υπονομεύουν κρυφά ο ένας τον άλλον, και παλεύουν μεταξύ τους μέχρι να χυθεί αίμα, μόνο και μόνο για λίγα κέρδη. Έχεις βιώσει ότι κανένας τους δεν θέλει να πορευτεί στο σωστό μονοπάτι της ζωής· αντίθετα, κάνουν τη δουλειά τους με κόλπα και συνωμοσίες. Ποιο είναι το πιο έντονο συναίσθημα που έχεις όταν ζεις σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον; Νιώθεις ότι δεν υπάρχει εκεί καμία αμεροληψία και δικαιοσύνη, μόνο απέραντη μοχθηρία και σκοτάδι, και ότι οι άνθρωποι εκεί ζουν σαν δαίμονες. Νομίζεις πως, αν προσπαθούσες να γίνεις καλός άνθρωπος, θα δυσκολευόσουν και θα αποτύγχανες. Θεωρείς ότι, αν ήθελες να προσαρμοστείς σ’ αυτόν τον κόσμο, θα χρειαζόταν να γίνεις κι εσύ δαίμονας και να ζήσεις ως τέτοιος, ώστε να περάσεις απαρατήρητος ανάμεσά τους, να ακολουθήσεις τις κοινωνικές τάσεις και να παλέψεις για το ψωμί σου, τον βιοπορισμό και την επιβίωσή σου. Θα χρειαζόταν να τα βάλεις μαζί τους και να κάνεις πράγματα ενάντια στη θέλησή σου. Θα ήταν εξαντλητικό να ζεις έτσι σε καθημερινή βάση, αν όμως δεν το έκανες, θα σε απέκλειαν και δεν θα έβρισκες τρόπο να ζήσεις. Ποια είναι η εμπειρία σου ως τώρα από τη ζωή σε ένα τέτοιο περιβάλλον; Πόνος, βασανιστήρια, και η αίσθηση ότι είσαι αβοήθητος. Έχεις βιώσει τη μοχθηρία, τη σκληρότητα και το σκοτάδι που υπάρχει μεταξύ των ανθρώπων, και δεν βλέπεις το φως της ανθρώπινης ζωής. Όταν άρχισες να πιστεύεις στον Θεό και να διαβάζεις στοχευμένα τα λόγια Του, τι βίωσες; (Κατανόησα μέσα μου την αλήθεια, κατάλαβα ότι είναι καλύτερα να πιστεύει κανείς στον Θεό, και παρηγορήθηκε η καρδιά μου.) Όταν ζεις στον οίκο του Θεού, τότε νιώθεις χαρά, έχεις τις ευλογίες Του και κατανοείς πολλές αλήθειες· όταν βρίσκεσαι με τους αδελφούς και τις αδελφές σου, βοηθάτε και υποστηρίζετε ο ένας τον άλλον, συμπεριφέρεστε ως ίσοι προς ίσους και ζείτε αρμονικά. Κάθε μέρα, νιώθεις μέσα σου ήσυχος και απελευθερωμένος. Δεν χρειάζεται να ανησυχείς μήπως σε εξαπατήσουν, και δεν σε καταπιέζουν πια ούτε σε κακομεταχειρίζονται. Σιγά σιγά, οι κακοποιοί αποκαλύπτονται και αποκλείονται· όσο πάνε και λιγοστεύουν. Έτσι, στον οίκο του Θεού βασιλεύει η αλήθεια κι ο Θεός. Ο εκλεκτός λαός Του μιλάει ελεύθερα και χωρίς περιορισμούς, και έχει το δικαίωμα να εκλέξει, αλλά και να εκθέσει τους κακούς ανθρώπους. Όσοι δεν αποδέχονται την αλήθεια, και επομένως είναι και ικανοί να πράξουν το κακό, σιγά σιγά αποπέμπονται. Στον οίκο του Θεού, δεν παρατηρείται ποτέ το φαινόμενο να βασανίζεται ή να καταπιέζεται κάποιος. Αν υπάρχει κάποιο ζήτημα, το συζητούν όλοι μαζί. Αν υπάρχει πρόβλημα, οι επικεφαλής και οι εργάτες συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια για να το λύσουν. Λίγο λίγο, οι άνθρωποι κατανοούν, τελικά, την αλήθεια, κι έτσι συμβαίνουν όλο και λιγότερες ανομίες. Όλοι οι εκλεκτοί του Θεού μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια, να περιοριστούν από αυτήν, και να αλλάξουν τα λόγια και τις συμπεριφορές τους. Όποιος και να πράξει το κακό, όλοι το βλέπουν ξεκάθαρα και το αναφέρουν. Συνεπώς, όλο και λιγοστεύουν οι μοχθηροί άνθρωποι στον οίκο του Θεού. Τώρα, καταλαβαίνεις όλο και περισσότερο ότι το περιβάλλον εδώ είναι στ’ αλήθεια καλό· υπάρχει αγάπη μεταξύ των αδελφών, ενώ όποιος δυσκολεύεται ή παραστρατεί παίρνει βοήθεια. Όποιος αντιμετωπίζει δυσκολίες μπορεί να τις επιλύσει· αν κάποιο πρόβλημα λύνεται δύσκολα, οι άνθρωποι μπορούν να στραφούν στον Θεό και να στηριχθούν πάνω Του, και να το λύσουν σύμφωνα με τα λόγια Του. Όταν ζεις στον οίκο του Θεού, έχεις χαρά κι ελπίδα, βλέπεις το φως, και απολαμβάνεις πλήρως την αγάπη και τη σωτηρία Του. Ως περιβάλλον, είναι πολύ ωφέλιμο για να προοδεύσεις στη ζωή. Όταν ζεις στην εκκλησία, σ’ αυτό το περιβάλλον που περιέχει την αλήθεια, σιγά σιγά κατανοείς την αλήθεια αυτή, η καρδιά σου γίνεται όλο και πιο φωτεινή, και στο τέλος θα απελευθερωθείς. Όλα αυτά οφείλονται στο ότι κατανοείς την αλήθεια. Όλοι όσοι έχουν κερδίσει την αλήθεια έχουν ένα εμφανές χαρακτηριστικό: νιώθουν σχετικά ελεύθεροι, απελευθερωμένοι. Δεν χρειάζεται να περιοριστούν, η αλήθεια επηρεάζει τα λόγια και τις συμπεριφορές τους, και αλλάζει τον τρόπο και την κατεύθυνση της ζωής τους. Όταν αποκτήσεις μια καρδιά που έχει φόβο Θεού και την αφήσεις να σε οδηγήσει, η φύση των πράξεών σου θα είναι εντελώς διαφορετική σε σχέση με όταν εφάρμοζες αυτοέλεγχο και περιορισμούς. Υπό αυτές τις συνθήκες, αν αποκτούσες θέση και σου δινόταν η ευκαιρία, όταν ερχόταν η ώρα, να βασανίσεις τους άλλους, θα το έκανες και πάλι; (Όχι.) Γιατί όχι; Επειδή δεν έχεις την πρόθεση να το κάνεις ή επειδή δεν έχεις τη δυνατότητα; (Επειδή θα έχει αλλάξει πια η διάθεσή μου.) Πολύ σωστά· η καρδιά σου θα έχει πια φόβο Θεού, και θα έχεις αρχές και έναν ελάχιστο πήχη για τις πράξεις σου. Σ’ αυτό το σημείο, ό,τι πειρασμούς κι αν αντιμετωπίσεις, θα μπορείς να πεις μέσα απ’ την καρδιά σου: «Κάτι τέτοιο δεν ευχαριστεί τον Θεό, κι εγώ δεν μπορώ να κάνω κάτι που θα Τον προσβάλει». Πολύ φυσικά, το ανάστημά σου θα φτάσει σ’ αυτό το στάδιο, και θα μπορείς να λες τέτοια λόγια. Αυτήν τη στιγμή, σου βγαίνει τόσο φυσικά να κάνεις αυτό το βήμα; (Όχι ακόμα.) Αυτό αποδεικνύει ότι η αλήθεια δεν έχει επιδράσει ακόμα μέσα σου· περιορίζει απλώς τη συμπεριφορά σου, δεν μπορεί όμως να περιορίσει αποφασιστικά την καρδιά σου. Δεν μπορεί να αλλάξει την πορεία της ζωής σου ούτε και τις αρχές και τον σκοπό της συμπεριφοράς σου.

Πλέον, όλοι σας έχετε αρχίσει να εστιάζετε στην επιδίωξη της αλήθειας κατά την πίστη σας στον Θεό. Πάνω σε τι, λοιπόν, βασίζετε τη διαγωγή σας; Στη συνείδηση, που είναι ο ελάχιστος πήχης της ανθρώπινης διαγωγής, και στην ηθική. Πόσο απέχουν αυτά από την αλήθεια; Έχουν καμία σχέση με την αλήθεια η συνείδηση, ο ελάχιστος πήχης της ανθρώπινης διαγωγής, και η ηθική; Απολύτως καμία. Στην καλύτερη περίπτωση, το να βασίζεις τη διαγωγή σου στη συνείδηση θα σε κάνει καλό άνθρωπο, αλλά δεν ικανοποιεί καθόλου τις απαιτήσεις του Θεού. Εκείνος απαιτεί από τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται με γνώμονα την αλήθεια και να ζουν σύμφωνα με τα λόγια Του. Όταν κάποιος που πιστεύει στον Θεό αντιληφθεί, κατανοήσει και κάνει πράξη την αλήθεια, και αυτοπεριοριστεί σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, αυτό θα σημαίνει ότι έχει ενηλικιωθεί. Αν δεν επιδιώξει την αλήθεια, δεν θα ενηλικιωθεί ποτέ. Όσοι έχουν αρχίσει να επιδιώκουν την αλήθεια και είναι αποφασισμένοι λένε: «Πρέπει να πασχίσω όσο περισσότερο μπορώ για την αλήθεια· να προσπαθήσω να ασκηθώ σύμφωνα μ’ αυτήν και με τα λόγια του Θεού, να πράττω σύμφωνα με τους κανόνες, να ενεργώ με αρχές και όρια, και να αποφεύγω τις πράξεις που προσβάλλουν τη διάθεσή Του ή που αποτελούν αμαρτία απέναντί Του, κι όλα αυτά χωρίς να χρειάζομαι κανέναν για να με διαχειρίζεται, να με περιορίζει ή να με επιβλέπει. Παρότι δεν με επιβλέπει κανείς, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να κάνω κάτι που θα προσβάλει Εκείνον ή τη διάθεσή Του ή δείχνει ότι η καρδιά μου δεν έχει τον φόβο Του. Ακόμα κι αν μου έχει μπει η ιδέα, μπορώ να αυτοπεριοριστώ. Δεν πρόκειται να κάνω μια τέτοια πράξη». Αυτή η κατάσταση είναι ενεργητική και θετική. Ένα παράδειγμα: Ας πούμε ότι ο οίκος του Θεού ζητά από κάποιον να φυλάξει ένα πολύτιμο αντικείμενο, κι αυτό το γνωρίζουν λίγοι. Όταν είναι κι άλλοι ενήμεροι γι’ αυτό το ζήτημα, εκείνος που φυλάει το αντικείμενο μπορεί να το προσέχει σωστά, να ανησυχεί γι’ αυτό και να φροντίζει να μη χαθεί, να μην πάθει κάποια ζημιά και να μην κλαπεί. Ταυτόχρονα, μπορεί να κρατηθεί και να μη γίνει άπληστος και κτητικός· μέσα του, θεωρεί αυτό το αντικείμενο πολύ ιερό. Δεν είναι καλός ένας τέτοιος άνθρωπος; Με τα στοιχεία που έχουμε, θα έλεγε κανείς ότι είναι πράγματι καλός, επειδή δεν του μπαίνουν καν ιδέες ή σκέψεις να καταχραστεί το αντικείμενο. Παραπέρα, κρατά το αντικείμενο ασφαλές, με απόλυτη αφοσίωση στο πόστο του· επωμίζεται την ευθύνη με όλη του την καρδιά και όσο καλύτερα μπορεί, ενώ θα έλεγε κανείς ότι δίνει τον καλύτερό του εαυτό και κάνει σωστά τη δουλειά του. Μια μέρα, όμως, όλα αλλάζουν. Κάποιοι από αυτούς που ήταν ενήμεροι για το θέμα συλλαμβάνονται και φυλακίζονται· άλλοι μεταφέρονται σε διάφορες περιοχές. Ο άνθρωπος που φυλάει το αντικείμενο είναι πια ο μόνος που γνωρίζει την ύπαρξή του. Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν θα λέγατε ότι το περιβάλλον του έχει αλλάξει; Ναι, έχει αλλάξει το περιβάλλον του και έχει φτάσει η ώρα της δοκιμασίας. Στην αρχή, αντιστέκεται και φυλάει το αντικείμενο με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, χωρίς δεύτερη σκέψη. Αργότερα, μαθαίνει ότι εκείνοι που ήξεραν γι’ αυτό έχουν εξαφανιστεί. Ακόμα και τότε, όμως, σκέφτεται: «Δεν πρόκειται να κάνω σχέδια γι’ αυτό το αντικείμενο· πρέπει να παραμείνω καλός φύλακας. Ακόμα κι αν δεν το ξέρουν οι άλλοι, το ξέρει ο Θεός!» Δεν είναι καλός ένας τέτοιος άνθρωπος; (Προς το παρόν, φαίνεται ακόμα πως ναι.) Γιατί; Επειδή, σύμφωνα με τα πρότυπα που ορίζουν ποιος είναι καλός άνθρωπος, αν κάποιος φτάσει σ’ αυτό το επίπεδο, τότε είναι ήδη πολύ καλός. Μια μέρα, όμως, στον φύλακα του αντικειμένου τυχαίνει ένα σοβαρό οικογενειακό πρόβλημα. Χρειάζεται επειγόντως χρήματα και δεν έχει αρκετά διαθέσιμα. Το περιβάλλον του έχει αλλάξει και πάλι· όταν συμβαίνει αυτό, σημαίνει πως έχει έρθει ξανά η ώρα να δοκιμαστεί. Στην αρχή, σκέφτεται ακόμα να δανειστεί, όμως μετά από δυο-τρεις αποτυχημένες προσπάθειες, αρχίζει να αμφιβάλλει και σκέφτεται: «Αφού έχω στην κατοχή μου ένα πολύτιμο αντικείμενο. Δεν είναι ανόητο να πάω να δανειστώ, όταν τα χρήματα βρίσκονται ήδη εδώ μπροστά μου; Κανείς δεν ξέρει ότι φυλάω αυτό το αντικείμενο. Εξάλλου, τι κάνει εδώ; Σκόνη μαζεύει. Σωστό δεν είναι να το χρησιμοποιήσω; Ποιος ο λόγος να μην το κάνω!» Έπειτα, κάνει μια καλύτερη και λογική σκέψη: «Μήπως όλο αυτό το προετοίμασε για μένα ο Θεός; Έτσι μου δείχνει τη χάρη Του και Του είμαι ευγνώμων!» Όσο πιο πολύ το σκέφτεται, τόσο περισσότερο το θεωρεί σωστό. Αφού το αναλογιστεί για δυο-τρεις μέρες, νιώθει πια ήρεμος μέσα του και δεν αισθάνεται τύψεις συνείδησης. Στο τέλος, παίρνει την απόφαση να χρησιμοποιήσει τα χρήματα. Τι έχει συμβεί εδώ; (Άρχισε να αλλάζει ο τρόπος σκέψης του.) Πώς προέκυψε αυτή η αλλαγή; (Την προκάλεσε το περιβάλλον.) Το περιβάλλον είναι, λοιπόν, το πρόβλημα; Το περιβάλλον τον άλλαξε; (Όχι.) Πώς θα μπορούσαμε να περιγράψουμε με ακρίβεια τι συνέβη; Το περιβάλλον του είχε αλλάξει άλλες δύο φορές στο παρελθόν· γιατί η καρδιά του δεν λύγισε τότε; (Γιατί δεν βρισκόταν σε κατάσταση απόλυτης φτώχειας και αναστάτωσης.) Αν ένας άνθρωπος δεν φτάσει σ’ αυτό το στάδιο, δεν πρόκειται να εκτεθούν οι μύχιες σκέψεις του κι οι αληθινές του διαθέσεις. Σε μια τέτοια κατάσταση, θα λέγαμε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι αφοσιωμένος στον Θεό; Ή ότι αγαπάει την αλήθεια; Πράγματι θα το λέγαμε, αφού, όταν φύλαγε το αντικείμενο της προσφοράς, το έκανε με όλη του την καρδιά και τη δύναμη, χωρίς άλλες ιδέες ή ενεργές σκέψεις. Ποτέ δεν έκανε σχέδια για το αντικείμενο· τι υπέροχος άνθρωπος! Όταν, όμως, το περιβάλλον όπου ζούσε άλλαξε κι εκείνος ένιωσε παγιδευμένος σ’ ένα αδιέξοδο, εμφανίστηκαν οι ενεργές σκέψεις, κι έτσι άρχισε να καταστρώνει σχέδια. Στην πραγματικότητα, τις είχε και πριν αυτές τις σκέψεις, όμως τις έκρυβε καλά μέσα του. Όταν βρέθηκε στο κατάλληλο περιβάλλον, οι σκέψεις του ανάβλυσαν φυσικά, σαν γάργαρο νερό. Στο τέλος, κατάφερε ακόμα και να «αιτιολογήσει» το γεγονός, αφού είπε ότι το προετοίμασε ο Θεός γι’ αυτόν. Μ’ αυτήν την «αιτιολόγηση» δεν εκτέθηκε, άραγε, η μοχθηρή του φύση; Πού πήγε η αφοσίωση, η καλοσύνη και το αίσθημα δικαίου που είχε; (Εξαφανίστηκαν.) Άρα, οι προηγούμενες εκδηλώσεις του ήταν απλώς μια προσποίηση; Όχι, δεν ήταν προσποίηση· ήταν κι αυτές φυσικές αποκαλύψεις του, όχι όμως από τα βάθη της καρδιάς του. Ήταν εντελώς επιφανειακές αποκαλύψεις, επιφανειακά φαινόμενα. Αυτά τα επιφανειακά φαινόμενα της ανθρώπινης φύσης περιέχουν ορισμένες ψευδαισθήσεις· κάποιες φορές, λοιπόν, οι άνθρωποι δεν μπορούν να τις διακρίνουν, κι έτσι είναι εύκολο να παραπλανηθούν. Για παράδειγμα, κάποιοι φαίνεται να εκτελούν σωστά τα καθήκοντά τους για έξι μήνες ή έναν χρόνο, μετά όμως εκδηλώνουν αρνητισμό. Στα δύο χρόνια, μπορεί να φύγουν και να επιστρέψουν στην κοσμική κοινωνία· άλλοι από αυτούς για να βγάλουν χρήματα, άλλοι απλώς για να κάνουν τη ζωή τους. Θα έκανες λάθος, λοιπόν, αν έκρινες από το πώς φέρονταν για έξι μήνες ή έναν χρόνο και θεωρούσες ότι πρόκειται για ανθρώπους που ειλικρινά δαπανούν τον εαυτό τους για τον Θεό. Η συμπεριφορά τους αυτούς τους έξι μήνες ή τον έναν χρόνο είναι, στην πραγματικότητα, μια ψευδαίσθηση, ένας πρόσκαιρος ενθουσιασμός. Όταν έρθουν αντιμέτωποι με ορισμένα περιβάλλοντα και πειρασμούς, εκτίθεται το πραγματικό τους πρόσωπο και το πόσο νοθευμένες είναι οι προθέσεις που κρύβουν πίσω από την πίστη τους στον Θεό. Δεν είναι γεγονός αυτό; Δεν έχουν αλλάξει στο παραμικρό. Τι ακριβώς θέλει ο Θεός να αλλάξει στους ανθρώπους; Τι προβλήματα θέλει να λύσει όταν τους ωθεί να αποδεχθούν την αλήθεια; (Προβλήματα που ανήκουν στη φύση του ανθρώπου.) Σωστά, πρέπει να λυθούν τα προβλήματα της φύσης του ανθρώπου. Οι άνθρωποι, όταν δεν τους έχει συμβεί τίποτα, τηρούν έναν ελάχιστο ηθικό πήχη και δεν εκμεταλλεύονται τους άλλους. Ειδικά οι μεγαλύτεροι σε ηλικία λένε συχνά: «Μην επιθυμείς τα αγαθά των άλλων, και φύλαγε τα δικά σου». Με άλλα λόγια: μη χαρίζεις εύκολα τα υπάρχοντά σου, μη γίνεσαι άπληστος και μην κάνεις άπληστες σκέψεις για τα υπάρχοντα των άλλων. Αυτό είναι απλώς κάτι που μπορεί να πετύχει η κανονική ανθρώπινη φύση, αλλά απέχει απ’ την αλήθεια. Μπορούν, λοιπόν, οι άνθρωποι να το πετύχουν αυτό; (Όχι, δεν μπορούν.) Ούτε καν αυτό δεν μπορούν να πετύχουν, κι όμως λένε στους άλλους να μην κάνουν άπληστες σκέψεις. Αν κυριαρχήσει η φύση ενός ανθρώπου, το αποτέλεσμα θα είναι να αρπάζει τα υπάρχοντα του άλλου χωρίς να προλάβουν καν να γεννηθούν μέσα τους άπληστες σκέψεις. Οι άνθρωποι, εφόσον τους το επιτρέπει το περιβάλλον τους και χωρίς καν να το σκεφτούν, αποκαλύπτουν τη μοχθηρή φύση που έχουν μέσα τους, καθώς και τις διαθέσεις της κακίας, της απληστίας και της εξαπάτησης. Ας θυμηθούμε τον άνθρωπο που καταχράστηκε το αντικείμενο της προσφοράς στο παράδειγμα που ανέφερα πριν λίγο. Ποιες ιδέες και εκδηλώσεις του ήταν δόλιες; (Άρπαξε την προσφορά του Θεού, και μάλιστα ισχυρίστηκε ότι ο Θεός το προετοίμασε γι’ αυτόν και τον έβγαλε από το αδιέξοδο.) Αυτό είναι δολιότητα. Αυτός ο άνθρωπος εξαπατά και τον εαυτό του και τους άλλους. Αφού, λοιπόν, εξαπάτησε τον εαυτό του, προσπάθησε να εξαπατήσει και τον Θεό. Προσπάθησε με γλυκά λόγια για να υπεκφύγει και να κατευνάσει τη συνείδησή του, ώστε να μην την ακούσει να τον κατηγορεί. Επιπλέον, κατασκεύασε ένα όμορφο ψέμα για να πείσει τον εαυτό του, και θέλησε με το ίδιο ψέμα να κοροϊδέψει και να εξαπατήσει τον Θεό. Δεν είναι δόλια αυτή η συμπεριφορά; (Ναι.) Είναι δόλια. Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τέτοια περιβάλλοντα, και η φύση σου γεννά σκέψεις και σε ωθεί να κάνεις κάτι, τότε πρώτα απ’ όλα, θα επιδράσει μέσα σου η συνείδησή σου κι έπειτα, οι αλήθειες που κατανοείς. Αυτό θα σε κάνει να συνειδητοποιήσεις ότι αυτές οι σκέψεις δεν θα σε βγάλουν πουθενά· είναι ποταπές και μοχθηρές, και όσα σκέφτεσαι και πιστεύεις δεν είναι η αλήθεια. Παρόλο που για την ώρα αισθάνεσαι την παρόρμηση να κάνεις αυτό που σκέφτεσαι, αφού προσευχηθείς στον Θεό, σκέφτεσαι: «Δεν μπορώ να κάνω κάτι τέτοιο· θα προσέβαλλε τον Θεό. Είναι μια μοχθηρή πράξη! Δεν συμβαδίζει με την αλήθεια· δεν είναι, επομένως, εξαπάτηση προς τον Θεό; Δεν θα το έκανα ποτέ αυτό. Το αντικείμενο είναι ιερό, ανήκει σ’ Εκείνον, και πρέπει πάση θυσία να παραμείνει άθικτο. Κανείς δεν γνωρίζει την ύπαρξή του, μόνο ο Θεός· όμως γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν μπορώ σε καμία περίπτωση ν’ απλώσω χέρι πάνω του». Αν κάποιος κάνει αυτές τις σκέψεις, σημαίνει ότι διαθέτει πραγματικό ανάστημα. Αν βασιζόταν στις καλές του προθέσεις και στον ελάχιστο ηθικό του πήχη, θα μπορούσε να συγκρατηθεί; Θα μπορούσε να εγγυηθεί ότι δεν θα έκλεβε το αντικείμενο; (Όχι.) Τι πρέπει να διαθέτει κανείς για να το πετύχει αυτό; (Πρέπει να έχει μέσα του φόβο Θεού.) Μόνο οι αλήθειες που κατανοείς, καθώς και η γνώση και ο φόβος που έχεις μέσα σου για τον Θεό, μπορούν να περιορίσουν την καρδιά και τις πράξεις σου, και να ορίσουν ποιο μονοπάτι θα πάρεις και πώς θα συμπεριφερθείς σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού. Εκτός από την αλήθεια και τα λόγια του Θεού, υπάρχει τίποτα άλλο που θα σε βοηθήσει να το πετύχεις αυτό; Όχι, δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος· θα σε διευκολύνει να μάθεις να έχεις φόβο Θεού και να αποφεύγεις το κακό. Με όποιο περιβάλλον κι αν βρεθείς αντιμέτωπος, με όποια δοκιμασία ή πειρασμό, όλα αυτά δεν μπορούν να αλλάξουν την αφοσίωση και την υποταγή σου στον Θεό. Μόλις νιώσεις εντελώς αποφασισμένος, αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ. Σε όσο δύσκολο περιβάλλον κι αν βρεθείς, ακόμα κι αν ο πειρασμός για σένα είναι μεγάλος, θα παραμείνεις το ίδιο αποφασισμένος, και οι αρχές που εφαρμόζεις στις πράξεις σου θα παραμείνουν απαράλλαχτες. Έτσι, θα μείνεις ακλόνητος στη μαρτυρία σου, και θα αποκτήσεις την αλήθεια. Ο Θεός δεν πρόκειται να σε δοκιμάσει ξανά γι’ αυτό το θέμα. Θα το έχεις πλέον ξεπεράσει και θα έχεις παραμείνει ακλόνητος. Αυτήν τη στιγμή, μπορούν οι περισσότεροι να φτάσουν σ’ αυτό το ανάστημα; (Όχι, δεν μπορούν.) Ακόμα δεν μπορούν, κι αυτό αποδεικνύει ότι η αλήθεια δεν έχει γίνει η ζωή τους. Και ποια πράγματα είναι, αυτήν τη στιγμή, η ζωή τους; Οι φιλοσοφίες του Σατανά για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, τα δηλητήριά του, και ορισμένα ανθρώπινα ένστικτα που τους επιβάλλουν να τηρούν τον ελάχιστο πήχη της ηθικής και της ανθρώπινης διαγωγής. Επίσης, ορισμένα πνευματικά δόγματα και εκφράσεις που απέκτησαν αφού άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό. Όταν κάποιος τα αντιληφθεί όλα αυτά, σκέφτεται πάντα: «Έχω αποκτήσει την αλήθεια. Έχω κατανοήσει τόσα πράγματα από τότε πίστεψα στον Θεό. Έχω αλλάξει, κάτι έχω κερδίσει». Και τι έχει κερδίσει; Στην πραγματικότητα, μόνο κάτι επιφανειακό. Απλώς έχει κάποιους περιορισμούς στη συμπεριφορά του, η οποία μ’ αυτόν τον τρόπο έχει κάπως ρυθμιστεί. Επιπλέον, μπορεί να αναλογίζεται πιο θετικά τα πράγματα στο μυαλό και την καρδιά του, και να κάνει περισσότερες θετικές σκέψεις. Έχει την επιρροή του περιβάλλοντός του, ακούει συχνά κηρύγματα, εκτελεί τα καθήκοντά του και βρίσκεται όλο και συχνότερα σε επαφή με κάτι θετικό· όλα αυτά τον επηρεάζουν με θετικό τρόπο. Αυτά είναι τα οφέλη και οι αλλαγές που φέρνει στους ανθρώπους το περιβάλλον της εκκλησίας. Πόσο σημαντικές και πολυάριθμες, όμως, είναι οι αλλαγές που τους φέρνει η αλήθεια; Αυτό εξαρτάται απ’ το τι επιδιώκουν. Αν πράγματι επιδιώκεις την αλήθεια, τότε θα κερδίζεις διαρκώς κάτι από τις πρακτικές πτυχές της, και σε κάθε στάδιο όλο και κάτι λίγο θα κερδίζεις, όλο και κάτι θα μαθαίνεις. Οι άνθρωποι καταλαβαίνουν και νιώθουν μέσα τους πότε έχουν κερδίσει κάτι και πότε όχι. Τι πιστεύουν οι περισσότεροι αυτήν τη στιγμή; Ότι, με βάση τις καλές τους προθέσεις, συχνά κάνουν καλές πράξεις με επιμέλεια και σύνεση· πράξεις που, κατά γενική ομολογία, δείχνουν συνείδηση και λογική, και δεν θα τους εκθέσουν στις κατηγορίες και την κριτική των άλλων. Παρότι αυτές οι πράξεις είναι καλές, δεν θα λέγαμε ότι είναι άσκηση της αλήθειας. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Οι περισσότεροι τηρούν μια θεμελιώδη αρχή στις πράξεις τους, δηλαδή ότι πρέπει να ενεργούν σύμφωνα με τη συνείδησή τους. Θεωρούν την αλήθεια υπερβολικά βαθιά και αφηρημένη, και πιστεύουν ότι είναι πολύ απομακρυσμένη απ’ τους ανθρώπους. Δεν την κατανοούν καλά ούτε μπορούν να την εξηγήσουν ξεκάθαρα, κι έτσι ενεργούν απλώς όπως υπαγορεύει η συνείδησή τους, και τα καταφέρνουν όπως όπως, μέρα με τη μέρα. Ορισμένοι δεν έχουν καν επίγνωση της συνείδησης, κι έτσι δεν ενεργούν σύμφωνα με τα πρότυπα που επιβάλλει. Υπάρχουν άνθρωποι που εκτελούν τα καθήκοντά τους χωρίς κανένα αποτέλεσμα· απλώς παρασιτούν και απολαμβάνουν τη χάρη του Θεού, χωρίς όμως να δίνουν τίποτα σε αντάλλαγμα, και χωρίς να έχουν μέσα τους καμία ενοχή. Έχουν συνείδηση και λογική αυτοί οι άνθρωποι; Αν τους ρωτήσεις «Πώς νιώθεις που ζεις έτσι;», θα σου πουν: «Οι προθέσεις του Θεού είναι υπερβολικά σπουδαίες και δεν μπορώ να τις φτάσω. Σε κάθε περίπτωση, πιστεύω ειλικρινά σ’ Αυτόν και δεν έχω κάνει κανένα κακό. Νιώθω γαλήνη στην καρδιά μου». Τέτοιοι άνθρωποι κάνουν πράξη την αλήθεια; Ναι μεν εκτελούν τα καθήκοντά τους, δαπανούν όμως ειλικρινά τον εαυτό τους για τον Θεό; Από την ανθρώπινη οπτική, φαινομενικά εκτελούν το καθήκον τους, όμως δεν πετυχαίνουν κανένα αποτέλεσμα. Μπορεί να τους εγκρίνει ο Θεός; Μπορεί να πουν: «Εκτελώ τα καθήκοντά μου με βάση τη συνείδησή μου, δεν είμαι αδρανής, δεν τεμπελιάζω, και πληρώνω κάποιο τίμημα». Αυτό το πρότυπο της συνείδησης σημαίνει, άραγε, ότι κάνουν πράξη την αλήθεια; Όταν βρείτε χρόνο, καθίστε να αναλογιστείτε, βρείτε ένα θέμα και συναναστραφείτε μαζί πάνω του, για να δείτε πώς πρέπει να ενεργήσετε προκειμένου να κάνετε πράξη την αλήθεια. Μη σταματήσετε στο πρότυπο της συνείδησης, του καλού ανθρώπου και της καλής συμπεριφοράς. Μην ικανοποιείστε απλώς και μόνο με το να είστε ανθρωπάρεσκοι. Πρέπει να επιδιώξετε το ύψος της αλήθειας και να εισέλθετε σ’ αυτό. Μόνο έτσι θα ικανοποιήσετε τις προθέσεις του Θεού και θα εισέλθετε στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αν επιδιώκεις διαρκώς να ικανοποιήσεις τη συνείδησή σου, και νομίζεις ότι τα πας καλά εφόσον δεν παραβαίνεις τον ελάχιστο πήχη ηθικής, τότε οι πράξεις σου θα μείνουν για πάντα σ’ αυτό το πλαίσιο, που δεν θα το ξεπεράσεις ποτέ· αυτό σημαίνει ότι δεν θα αποκτήσεις ποτέ καμία σχέση με την αλήθεια. Αν τα λόγια και οι συμπεριφορές σου είναι πάντα εντελώς άσχετα με την αλήθεια, τότε θα μπορέσεις να την αποκτήσεις; Μάλλον θα δυσκολευτείς.

Τα παλιά τα χρόνια, οι λόγιοι μελετούσαν συχνά τα εξής βιβλία: «Τα ανάλεκτα του Κομφούκιου», «Τάο Τε Τσινγκ» και «Κλασικό των τριών χαρακτήρων». Περνούσαν όλη τη μέρα κουνώντας το κεφάλι τους, σαν να έψελναν τις γραφές, και λέγοντας συνεχώς κλασικά ρητά. Αφού διάβαζαν μερικά βιβλία και μάθαιναν απ’ έξω λίγα ποιήματα από τις δυναστείες Τανγκ και Σονγκ, θεωρούσαν ότι ήταν μορφωμένοι, και έκαναν συνεχώς κήρυγμα στους άλλους, νομίζοντας ότι τους εντυπωσιάζουν. Περνούσαν ολόκληρη τη ζωή τους χωρίς να κάνουν ούτε μια δίκαιη πράξη, και βάσιζαν τη διαγωγή τους μόνο σ’ εκείνα τα λίγα βιβλία των σοφών που είχαν διαβάσει. Δεν κατανοούσαν τίποτα ούτε και μπορούσαν να καταλάβουν τι τους γίνεται. Ζούσαν όπως όπως τη ζωή τους, δεν πετύχαιναν τίποτα. Κι όμως, ήταν ευχαριστημένοι με τον εαυτό τους, και νόμιζαν ότι καταλάβαιναν πολλά και ήταν ανώτεροι απ’ όλους τους άλλους. Υπάρχει μια φράση γι’ αυτούς, «αγιώτερός σου»· ο χαρακτηρισμός είναι πολύ σωστός, και δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να ζήσεις τη ζωή σου όπως αυτοί. Ορισμένοι άνθρωποι, λοιπόν, νομίζουν συνεχώς ότι είναι μέσα τους γεμάτοι γνώση, αγαθοσύνη και δικαιοσύνη. Φτάνουν στο σημείο να θεωρήσουν ότι είναι αγιώτεροι απ’ τον καθένα, κι ότι φυσικά αξίζουν να αποκαλούνται καλοί άνθρωποι και «κύριοι» σε όλα τους. Άλλοι δίνουν ιδιαίτερη αξία στην αφοσίωση, και θα θυσιάζονταν για τους φίλους τους. Άλλοι δίνουν μεγάλη σημασία στη συνείδηση, και κάνουν πράξη το ρητό «Μια σταγόνα καλοσύνης θα πρέπει να ανταποδίδεται με έναν χείμαρρο καλοσύνης». Άλλοι δεν παντρεύονται, αλλά καλλιεργούν σώμα και πνεύμα μέσω της αυτοκριτικής, και επιδιώκουν την αθανασία. Άλλοι αφοσιώνονται πλήρως στο να μελετούν τα βιβλία των σοφών, και δεν δίνουν καμία σημασία στον έξω κόσμο. Άραγε όλοι αυτοί οι δήθεν «καλοί άνθρωποι» είναι στ’ αλήθεια καλοί άνθρωποι; Ναι μεν ζουν με τη γνώση, και μιλάνε και πράττουν με λίγη συνείδηση μπορεί, όμως, να θεωρηθεί ότι κατέκτησαν την αλήθεια-πραγματικότητα; Μπορεί να εγγυηθεί κανείς ότι δεν θα πράξουν το κακό; Κάποιοι έχουν καλές προθέσεις απέναντι στους άλλους, και συχνά κάνουν αγαθοεργίες και προσφέρουν βοήθεια, οπότε θεωρούν ότι είναι απίστευτα φιλάνθρωποι. Είναι, όμως, σωστό να κρίνουμε έναν άνθρωπο ως καλό ή κακό έχοντας πάντα ως γνώμονα όσα ισχυρίζεται η παραδοσιακή κουλτούρα; Αν αξιολογείς συνεχώς τους άλλους και κάνεις επίδειξη σύμφωνα με τα ηθικά πρότυπα, τότε είσαι από αυτούς που ανήκουν στην κατηγορία «αγιώτερός σου». Έχει, άραγε, την αλήθεια ένας τέτοιος άνθρωπος; Την αποδέχεται; Υποτάσσεται σ’ αυτήν; Φυσικά και όχι. Αν αποκτούσε δύναμη και θέση, θα εναντιωνόταν στον Θεό; Θα κυνηγούσε με σκληρούς διωγμούς όσους Τον πιστεύουν; Φυσικά, και μάλιστα με μεγάλη ευκολία, πράγμα που δείχνει ότι η φύση του έχει ακόμα μέσα της την κακία, είναι ακόμα η φύση του Σατανά. Με βάση αυτό, μπορούμε να πούμε πως όλοι όσοι ζουν συνεχώς με γνώμονα τη γνώση και την παραδοσιακή κουλτούρα είναι υποκριτές που πράττουν το κακό και αντιστέκονται στον Θεό. Μπορεί κάποιοι να πιστεύουν σ’ Εκείνον εδώ και αρκετά χρόνια, και όλως περιέργως να μην έχουν καμία διάκριση απέναντι στην παραδοσιακή κουλτούρα και γνώση. Δεν μπορούν να κατανοήσουν βαθιά ότι, ουσιαστικά, δεν πρόκειται παρά για σατανικές φιλοσοφίες, λογική και νόμους, ότι πρόκειται για μια γνώση και μια κουλτούρα που βλάπτουν τους ανθρώπους. Αυτοί οι άνθρωποι κατέχουν, άραγε, την αλήθεια-πραγματικότητα; Όσοι δεν βλέπουν πέρα από την παραδοσιακή κουλτούρα και γνώση, και δεν έχουν καμία διάκριση απέναντί τους, είναι άνθρωποι που δεν κατανοούν καθόλου την αλήθεια, και δεν διαθέτουν ούτε κατά διάνοια την αλήθεια. Υπάρχουν επίσης άνθρωποι που πιστεύουν ότι ορισμένα είδη γνώσης βοηθούν τον άνθρωπο να είναι καλός και τον καθοδηγούν να κάνει καλές πράξεις. Αυτό είναι εντελώς λάθος. Η γνώση δεν πρέπει να συγχέεται με τη ζωή· είναι ένα είδος κανονισμού, είναι μια πλάνη αντίθετη με την αλήθεια. Όσο εκτενή και βαθιά γνώση κι αν έχει κανείς, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να διακρίνει τη διεφθαρμένη φύση της ανθρωπότητας ούτε τη δική του φύση, ούτε και να καταλάβει τι σημαίνει διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Σε τι χρησιμεύει, λοιπόν, αυτή του η γνώση; Δεν καταλήγει να είναι το πιο επιφανειακό και παραπλανητικό δόγμα; Αυτό ισχύει για τη θεωρία του Κομφουκιανισμού και το Τάο Τε Τσινγκ. Τα λόγια που περιέχουν τα λεγόμενα «κλασικά» βιβλία των σοφών της κινεζικής παράδοσης είναι παραπειστικά, είναι λόγια του διαβόλου που παραπλανούν τους ανθρώπους, είναι υποκριτικές αιρέσεις και πλάνες, σατανικά δηλητήρια και σατανική λογική. Κάποιοι τα λατρεύουν όλα αυτά ως αλήθεια. Είναι, τελικά, πιστοί στον Θεό αυτοί οι άνθρωποι; Αν μέσα σου πιστεύεις στον Θεό, και κάθε μέρα ακούς τα κηρύγματα και διαβάζεις τα λόγια Του, τότε γιατί δεν μπορείς να κατανοήσεις την αλήθεια; Γιατί δεν την κάνεις σκοπό σου και δεν την επιδιώκεις; Τέτοιοι άνθρωποι είναι εντελώς ανόητοι και ανίδεοι, κτήνη με ανθρώπινη περιβολή. Ουσιαστικά, δεν είναι καν άνθρωποι.

Τι είναι η αλήθεια; Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να προσδιοριστεί ότι οι φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις δεν είναι σε καμία περίπτωση η αλήθεια. Το ίδιο ισχύει και για τα αποφθέγματα που έχουν πει διάσημοι άνθρωποι και μεγάλες φυσιογνωμίες. Τα ρητά του Κομφουκιανισμού και του Ταοϊσμού, οι καλές συμπεριφορές και πράξεις που έχει κληρονομήσει και θεωρεί κοινώς αποδεκτές η διεφθαρμένη ανθρωπότητα, τα πράγματα και οι θεωρίες που καθοδηγούν τον νου των ανθρώπων, και ούτω καθεξής: τίποτα απ’ όλα αυτά δεν είναι η αλήθεια. Μήπως αλήθεια είναι να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους; (Όχι.) Το να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους και να κάνεις αγαθοεργίες είναι καλές πράξεις. Αν μη τι άλλο, όσοι έχουν ζεστή καρδιά είναι καλοί άνθρωποι και συμπονούν τους άλλους. Γιατί άραγε δεν συμφωνεί αυτό με την αλήθεια; (Επειδή βοηθούν τους άλλους χωρίς να ακολουθούν κάποιες αρχές.) Είναι άραγε καλός άνθρωπος όποιος βοηθάει τους άλλους χωρίς αρχές; Αυτό περιγράφει ένα ανθρωπάρεσκο άτομο που παλεύει να τα έχει καλά με όλους. Είναι, άραγε, η αλήθεια το να δείχνει κανείς στους γονείς του την ευσέβεια που πρέπει να δείχνει ένα παιδί; (Όχι, δεν είναι.) Το να φέρεται ένα παιδί στους γονείς του όπως τους αρμόζει είναι σωστό και θετικό· γιατί λέμε, όμως, ότι δεν είναι η αλήθεια; (Επειδή οι άνθρωποι δεν δείχνουν την ευσέβειά τους ως παιδιά απέναντι στους γονείς τους βάσει αρχών, και δεν μπορούν να διακρίνουν τι είδους άνθρωποι είναι, στ’ αλήθεια, οι γονείς τους.) Το πώς θα πρέπει να φέρεται κανείς στους γονείς του είναι σχετικό με την αλήθεια. Αν οι γονείς σου πιστεύουν στον Θεό και σου φέρονται καλά, θα πρέπει να τους φέρεσαι σαν σωστό παιδί; (Ναι.) Πώς το πετυχαίνεις αυτό; Τους φέρεσαι διαφορετικά απ’ ό,τι φέρεσαι στους αδελφούς και τις αδελφές σου. Κάνεις ό,τι σου λένε και, αν είναι μεγάλοι σε ηλικία, πρέπει να μείνεις στο πλευρό τους και να τους φροντίσεις, κι αυτό σε εμποδίζει να πας να εκτελέσεις το καθήκον σου. Είναι σωστό να το κάνεις αυτό; (Όχι.) Τι πρέπει να κάνεις σε τέτοιες περιπτώσεις; Εξαρτάται από τις περιστάσεις. Αν εκτελείς το καθήκον σου κοντά στο σπίτι κι έτσι μπορείς ταυτόχρονα να τους φροντίζεις, και αν οι γονείς σου δεν έχουν κάποια ένσταση ως προς την πίστη σου στον Θεό, τότε πρέπει να κάνεις το χρέος σου ως γιος ή κόρη και να τους βοηθήσεις σε μερικές δουλειές. Αν είναι άρρωστοι, φρόντισέ τους. Αν κάτι τους απασχολεί, παρηγόρησέ τους. Αν σου το επιτρέπουν τα οικονομικά σου, αγόρασέ τους συμπληρώματα διατροφής ανάλογα με το βαλάντιό σου. Τι θα πρέπει να διαλέξεις, όμως, αν εσύ είσαι απασχολημένος με το καθήκον σου, και δεν υπάρχει κανείς να ασχοληθεί με τους γονείς σου, που επιπλέον πιστεύουν κι εκείνοι στον Θεό; Ποια είναι η αλήθεια που θα πρέπει να κάνεις πράξη; Εφόσον το να φέρεσαι στους γονείς σου σαν σωστό παιδί δεν είναι η αλήθεια, αλλά είναι απλώς μια ανθρώπινη ευθύνη και υποχρέωση, τι θα πρέπει να κάνεις αν η υποχρέωσή σου έρχεται σε αντίθεση με το καθήκον σου; (Να δώσω προτεραιότητα στο καθήκον μου, να το βάλω πρώτο.) Η υποχρέωση δεν είναι απαραίτητα καθήκον κάποιου. Η επιλογή κάποιου να εκτελεί το καθήκον του ισοδυναμεί με το να ασκεί την αλήθεια, ενώ η εκπλήρωση μιας υποχρέωσης όχι. Αν βρίσκεσαι σε μια τέτοια κατάσταση, μπορείς να εκπληρώνεις αυτήν την ευθύνη ή υποχρέωση. Εάν, όμως, το τρέχον περιβάλλον δεν το επιτρέπει, τι θα πρέπει να κάνεις; Θα πρέπει να πεις το εξής: «Οφείλω να κάνω το καθήκον μου —έτσι κάνω πράξη την αλήθεια. Το να φέρομαι στους γονείς μου σαν σωστό παιδί σημαίνει ότι ζω σύμφωνα με τη συνείδησή μου και δεν ανταποκρίνεται στην άσκηση της αλήθειας». Επομένως, θα πρέπει να δίνεις προτεραιότητα στο καθήκον σου και να το τηρείς. Εάν αυτήν τη στιγμή δεν έχεις κανένα καθήκον, δεν εργάζεσαι μακριά από το σπίτι και ζεις κοντά στους γονείς σου, τότε βρες τρόπους να τους φροντίζεις. Κάνε ό,τι καλύτερο μπορείς για να τους βοηθήσεις να ζήσουν λίγο καλύτερα και να μην ταλαιπωρούνται τόσο. Αυτό όμως εξαρτάται και από το τι είδους άνθρωποι είναι οι γονείς σου. Τι θα πρέπει να κάνεις αν οι γονείς σου δεν έχουν καλή ανθρώπινη φύση, αν σ’ εμποδίζουν διαρκώς να πιστεύεις στον Θεό και σε απομακρύνουν συνεχώς από την πίστη στον Θεό και την εκτέλεση του καθήκοντός σου; Ποια είναι η αλήθεια που θα πρέπει να κάνεις πράξη; (Πρέπει να τους απορρίψω.) Είναι τότε η στιγμή να τους απορρίψεις. Έχεις εκπληρώσει την υποχρέωσή σου. Οι γονείς σου δεν πιστεύουν στον Θεό, επομένως δεν έχεις καμία υποχρέωση να τους δείχνεις τον σεβασμό που πρέπει να δείχνει ένα παιδί. Εάν πιστεύουν στον Θεό, τότε είναι οικογένεια, είναι γονείς σου. Εάν όχι, τότε βαδίζετε σε διαφορετικά μονοπάτια: Εκείνοι πιστεύουν στον Σατανά, λατρεύουν τον διάβολο βασιλιά και βαδίζουν στο μονοπάτι του Σατανά· είναι άνθρωποι που βαδίζουν σε διαφορετικά μονοπάτια σε σχέση με τους πιστούς στον Θεό. Δεν είστε πια οικογένεια. Εκείνοι θεωρούν τους πιστούς στον Θεό αντίπαλους και εχθρούς τους, επομένως δεν έχεις πλέον υποχρέωση να τους φροντίζεις και πρέπει να κόψεις εντελώς τους δεσμούς μαζί τους. Ποιο από τα δύο είναι η αλήθεια: να φέρεσαι στους γονείς σου σαν σωστό παιδί ή να εκτελείς το καθήκον σου; Φυσικά, η αλήθεια είναι η εκτέλεση του καθήκοντος. Το να εκτελεί κανείς το καθήκον του στον οίκο του Θεού δεν αφορά απλώς το να εκπληρώνει την υποχρέωσή του και να πράττει αυτό που αναμένεται. Πρόκειται για την εκτέλεση του καθήκοντος ενός δημιουργημένου όντος. Αφορά την αποστολή από τον Θεό, την υποχρέωσή σου, την ευθύνη σου. Πρόκειται για μια πραγματική ευθύνη, αφορά το να εκπληρώσεις την ευθύνη και την υποχρέωσή σου ενώπιον του Δημιουργού. Αυτή είναι η απαίτηση του Δημιουργού από τους ανθρώπους, το μεγάλο ζήτημα της ζωής, ενώ ο σεβασμός που δείχνει ένα παιδί στους γονείς του είναι απλώς η ευθύνη κι η υποχρέωση ενός γιου ή μιας κόρης. Σίγουρα δεν έχει ανατεθεί από τον Θεό, και σε καμία περίπτωση δεν συμφωνεί την απαίτησή Του. Επομένως, μεταξύ του σεβασμού που πρέπει να δείχνει ένα παιδί στους γονείς του και της εκτέλεσης του καθήκοντος, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εκτέλεση του καθήκοντος, και μόνο αυτή, ισοδυναμεί με την άσκηση της αλήθειας. Το να εκτελείς το καθήκον σου ως δημιουργημένο ον είναι η αλήθεια, είναι ένα δεσμευτικό καθήκον. Το να δείχνεις στους γονείς σου τον σεβασμό που τους αρμόζει σημαίνει πως φέρεσαι όπως πρέπει να φέρεται ένα παιδί. Δεν σημαίνει ότι εκτελείς το καθήκον σου ούτε ότι κάνεις πράξη την αλήθεια. Μετά από τέτοια συναναστροφή πάνω σ’ αυτά τα πράγματα, θα μπορείτε λογικά να τα διακρίνετε μόνοι σας, και να γνωρίζετε τι είναι και τι δεν είναι η αλήθεια. Σκεφτείτε λίγο τώρα, ποια άλλα πράγματα έχουν οι άνθρωποι σε εκτίμηση και θεωρούν ότι είναι η αλήθεια; (Συχνά, η κοινωνία χρησιμοποιεί τον όρο «θετική ενέργεια». Αυτό επίσης είναι κάτι αρνητικό, και δεν είναι η αλήθεια.) Οι περισσότεροι από τους όρους που συζητούν οι άπιστοι είναι διαβολικοί. Μέσα σε ποιο πλαίσιο προέκυψε ο όρος «θετική ενέργεια»; Όλα αυτά τα δημοφιλή ρητά, οι παράξενες θεωρίες και οι λέξεις της μόδας που εμφανίζονται στην κοινωνία έχουν μια προέλευση. Γνωρίζετε από πού προήλθε αυτή η συγκεκριμένη φράση που έχει γίνει καραμέλα; Στην Κίνα, οι κοινωνικές συνθήκες διακρίνονται από όλο και περισσότερη μοχθηρία, την οποία υπερασπίζονται οι άνθρωποι. Ό,τι κι αν λένε και κάνουν οι διάβολοι, οι άνθρωποι τους ακολουθούν. Ορισμένοι δεν αντέχουν αυτήν την κατάσταση και τη σχολιάζουν. Μάταια, όμως· δεν ανταποκρίνεται κανείς. Στην Κίνα, η μοχθηρία έχει γίνει τάση και καμία ανθρώπινη κοινότητα δεν μπορεί να τη σταματήσει. Όλοι αισθάνονται ότι η ηθική της χώρας ξεπέφτει κάθε μέρα που περνάει. Κακοί δαίμονες κατέχουν όλη την εξουσία, και έχουν τον πλήρη έλεγχο της χώρας και των κατοίκων της. Κάνουν, λοιπόν, ό,τι θέλουν, και κανείς δεν μπορεί να τους σταματήσει. Προκειμένου να ξεγελάσουν την κοινή γνώμη, όσοι κατέχουν την εξουσία έχουν κάνει πολλά παραπειστικά πράγματα για να παραπλανήσουν και να εξαπατήσουν τους ανθρώπους· ισχυρίζονται ακόμα και πως αυτές οι ενέργειες γίνονται στο πλαίσιο της θετικής ενέργειας. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο προέκυψε ο όρος «θετική ενέργεια». Τι εννοούν οι άπιστοι όταν χρησιμοποιούν αυτόν τον όρο; «Θετική ενέργεια» είναι αυτό που αποκαλούν «ακεραιότητα» ή κάποιου είδους καλή συμπεριφορά. Στην πραγματικότητα, μπορεί αυτή η θετική ενέργεια να έχει επίδραση στην κοινωνία; Μπορεί να αντιστρέψει αυτόν τον κατακλυσμό από μοχθηρές τάσεις; Μπορεί να εμποδίσει τη συνεχή ανάπτυξη αυτών των τάσεων; Όχι, δεν μπορεί να φέρει καμία αλλαγή. Γιατί; Ο όρος «θετική ενέργεια» ακούγεται πολύ ισχυρός· γιατί, λοιπόν, δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα και να λύσει κανένα πρόβλημα; Δεν μπορεί καν να λύσει το πρόβλημα του εθισμού των παιδιών, που περνάνε όλη τους τη μέρα στο διαδίκτυο. Στο παρελθόν, οι άνθρωποι είχαν ακόμα λίγη στοργή, λίγη συνείδηση και λογική· υπήρχε κάποια ευπρέπεια μεταξύ γειτόνων. Τώρα, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν γίνει ασταθείς και μεταβάλλονται συνεχώς· όλοι είναι άγνωστοι μεταξύ αγνώστων. Ούτε που νοιάζονται ακόμα κι αν ο γείτονάς τους πάθει κάποιο ατύχημα, ούτε και τολμούν να εμπλακούν όταν κάποιος φωνάζει για βοήθεια. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Άραγε οι άνθρωποι καταντούν έτσι επειδή λείπει η θετική ενέργεια; Άραγε η κοινωνία είχε θετική ενέργεια πιο παλιά; Όχι· ακριβώς ίδια ήταν. Ο όρος «θετική ενέργεια» απλώς ακούγεται όμορφα· δεν έχει τίποτα το πρακτικό. Είναι μια κενή θεωρία χωρίς κανένα απολύτως αποτέλεσμα.

Πείτε Μου, ποιοι είναι χειρότεροι; Οι άνθρωποι του χτες ή οι άνθρωποι του σήμερα; (Οι άνθρωποι είναι χειρότεροι τώρα.) Πώς μετριέται αυτό; Κατά την άποψή σας, οι άνθρωποι σήμερα είναι σκληρόκαρδοι. Τους λείπει η οικογενειακή αγάπη και οι πραγματικές φιλίες, αδιαφορούν για την αφοσίωση ή τη συνείδηση, και λένε διαρκώς: «Πόσα αξίζει η συνείδηση;» «Και τι να σου κάνει η συνείδηση; Πιο σημαντικό είναι να βγάλεις χρήματα!» Νομίζετε ότι οι άνθρωποι έχουν χάσει τη συνείδησή τους, ότι είναι πλέον φυσιολογικό να κλέβουν τους άλλους όταν τους πουλάνε αγαθά και να βγάζουν βρώμικο χρήμα, και ότι εξαπατούν και κοροϊδεύουν όποιον μπορούν. Για τους ικανούς εμπόρους της παλιάς εποχής, αντίθετα, πιστεύετε ότι είχαν αρχές στις πωλήσεις τους, ότι πουλούσαν σε συγκεκριμένη τιμή, ήταν τίμιοι με όλους τους πελάτες τους, μικρούς και μεγάλους, και δεν εξαπατούσαν ποτέ κανέναν. Θεωρείτε, λοιπόν, ότι στο παρελθόν οι άνθρωποι ήταν πολύ καλύτεροι από τους σημερινούς. Τι εννοούμε, όμως, όταν λέμε «καλύτεροι»; Στην πραγματικότητα, έχει να κάνει με τη συνείδηση και με τις συμπεριφορές που βιώνουν. Αν αυτό είναι το μέτρο σου, τότε οι άνθρωποι στο παρελθόν ήταν πράγματι καλύτεροι από τους σημερινούς. Ήταν πιο απλοί και απονήρευτοι, και είχαν αίσθηση της συνείδησης και της ντροπής. Εφάρμοζαν ένα κατώτατο πρότυπο διαγωγής και, τουλάχιστον, δεν έκαναν τίποτα με υπερβολική ασυνειδησία, ούτε έκαναν πράξεις που θα έδιναν δικαιώματα να τους κατακρίνουν πίσω από την πλάτη τους ή θα τους χαλούσαν το όνομα. Οι σημερινοί άνθρωποι δεν ασχολούνται με τέτοια πράγματα· δεν έχουν αίσθηση της ντροπής. Θέλουν μόνο να αποκτήσουν χρήματα και φήμη. Γι’ αυτό και υπάρχει η άποψη ότι είναι κακοί μέχρι το κόκαλο. Πώς, λοιπόν, κατάντησαν έτσι κακοί μέχρι το κόκαλο οι άνθρωποι του σήμερα; Απλώς πολλαπλασιάστηκαν από γενιά σε γενιά, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, έτσι δεν είναι; Οι σημερινοί άνθρωποι δεν διαφέρουν σε τίποτα από τους ανθρώπους του παρελθόντος. Δεν έχει αλλάξει ούτε το DNA τους, ούτε η εμφάνισή τους. Απλώς έχουν βελτιωθεί οι συνθήκες ζωής σε σχέση με το παρελθόν. Σήμερα, οι άνθρωποι μαθαίνουν πιο περίπλοκα πράγματα και τα καταφέρνουν καλά σε περισσότερους τομείς· έχουν περισσότερες γνώσεις απ’ τους ανθρώπους στα αρχαία χρόνια, περισσότερες δεξιότητες και, φυσικά, ένα κεφάλαιο αλαζονείας. Αν το δούμε από αυτήν την άποψη, είναι σωστό να πούμε ότι οι άνθρωποι σήμερα είναι χειρότεροι απ’ ό,τι στο παρελθόν; Πώς μπορούμε να αξιολογήσουμε αν μια τέτοια δήλωση είναι σωστή και συμφωνεί με την αλήθεια; Ας αναπτύξουμε λίγο το θέμα ως εξής: Αν παρακολουθήσεις ιστορικές ταινίες και σειρές, θα δεις ότι η πλοκή τους είναι γεμάτη συγκρούσεις, είτε μιλάνε για την αυτοκρατορική αυλή, είτε για τον κόσμο του Τζιάνχου^[α], είτε για τις ζωές των απλών ανθρώπων. Αυτή είναι η αληθινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης. Οι άνθρωποι παλεύουν μεταξύ τους μέχρι θανάτου για την εξουσία και τις επιθυμίες τους. Σ’ αυτήν τη μάχη, η ανθρώπινη φύση εκτίθεται πολύ αναλυτικά και ξεκάθαρα, και είναι ακριβώς ίδια με τη φύση του Σατανά. Είναι αλήθεια, λοιπόν, πως όλα αυτά που βλέπεις να συμβαίνουν τώρα έχουν συμβεί μόνο σε μία ιστορική περίοδο; Άραγε οι άνθρωποι παλεύουν με τόσο μένος σε ορισμένα μέρη της γης επειδή αυτά τα μέρη έχουν κακό φενγκ σούι και συρρέουν εκεί οι ακάθαρτοι δαίμονες; Ή μήπως φταίνε τα κακά γονίδια των συγκεκριμένων ανθρώπων, που τους κάνουν επιθετικούς από τη φύση τους; (Τίποτα απ’ τα δύο.) Πώς, λοιπόν, συμβαίνουν αυτές οι συγκρούσεις; Όλες οι μάχες δίνονται για την εξουσία, τη θέση και το προσωπικό συμφέρον. Οι άνθρωποι, από όσο υψηλό ή χαμηλό κοινωνικό στρώμα κι αν προέρχονταν, πάντα πολεμούσαν και ανταγωνίζονταν ο ένας τον άλλο σε εξαντλητικές μάχες, που σχεδόν τους κόστιζαν τη ζωή τους. Τι καταλαβαίνουμε από αυτά τα φαινόμενα; Αν κρίνουμε από αυτούς τους μικρόκοσμους στην πορεία όλης της ανθρώπινης ιστορίας και από τη σκοπιά των ιστορικών γεγονότων, η φύση της ανθρωπότητας δεν άλλαξε ποτέ. Όσο οι άνθρωποι ζουν κάτω από τη δύναμη του Σατανά, το περιεχόμενο και η ουσία της ζωής θα παραμένουν ίδια σε όλες τις εποχές και σε όλα τα στάδια. Αυτό συμβαίνει επειδή οι ανθρώπινες συγκρούσεις έχουν πάντα τους ίδιους στόχους, αιτίες και ρίζες· όλες γίνονται για την εξουσία, τη θέση και, στην τελική, για το προσωπικό συμφέρον. Όλα τα μέσα σύγκρουσης έχουν την ίδια πηγή, που είναι η φύση και η διάθεση του Σατανά. Γιατί δεν έχουν αλλάξει καθόλου τα μέσα και οι μέθοδοι των ανθρώπινων συγκρούσεων; Αποκλειστικά λόγω της ανθρώπινης φύσης. Οι άνθρωποι στύβουν το μυαλό τους και προσπαθούν με κάθε μέσο να πολεμήσουν και να βλάψουν ο ένας τον άλλον· καταχρώνται, εξαπατούν και κοροϊδεύουν με κάθε δυνατό τρόπο. Τόσο στις μεγάλες πολιτικές μάχες όσο και στις διαμάχες μεταξύ ταπεινών οικογενειών, υπερασπίζονται διαρκώς τα προσωπικά τους συμφέροντα. Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο της ανθρώπινης φύσης· έτσι είναι πραγματικά η ανθρωπότητα. Η ανθρωπότητα που έχει φτάσει στο σήμερα είναι πάντα η ίδια· ίδιος είναι και ο Σατανάς που τη διαφθείρει. Ακόμα κι αν το εξωτερικό περιβάλλον αλλάζει λίγο λίγο, αυτό δεν σημαίνει ότι άλλαξε κι η ανθρώπινη φύση. Μπορεί οι μέθοδοι και οι μορφές των ανθρώπινων συγκρούσεων να έχουν αλλάξει λίγο, όμως η πολεμική φύση του ανθρώπου και το σημείο εκκίνησης αυτών των συγκρούσεων δεν έχουν αλλάξει καθόλου. Ο άνθρωπος συνεχίζει να έχει αυτήν τη μία φύση, όπως ένας είναι και ο σκοπός κι η πηγή αυτών των συγκρούσεων. Τίποτα από αυτά δεν έχει αλλάξει. Είπατε ότι οι άνθρωποι ήταν καλύτεροι στο παρελθόν. Σε τι ήταν καλύτεροι; Τους συγκρατούσε λίγο η παραδοσιακή κουλτούρα, κι έτσι λίγο πολύ ήταν σε θέση να κάνουν κάποιες καλές πράξεις. Η ανθρωπότητα έχει φτάσει πλέον στο σήμερα. Όσο καλή κι αν είναι, όμως, η ποιότητα ζωής, όση γνώση, παιδεία και εμπειρία κι αν απέκτησαν οι άνθρωποι, η ανθρώπινη φύση δεν άλλαξε. Επιπλέον, όσο εξελίσσεται η κοινωνία, οι αποκαλύψεις της ανθρώπινης φύσης γίνονται όλο και πιο μοχθηρές, κατάφωρες και αδίστακτες. Όσα λόγια κι αν λέει ο Θεός, όσες αλήθειες κι αν εκφράζει, οι άνθρωποι Τον αγνοούν. Δεν αγαπούν καθόλου την αλήθεια· αντίθετα, όσο πάει και την αποστρέφονται και τη μισούν ακόμα περισσότερο. Αυτήν τη στιγμή, υπάρχουν στην κοινωνία άνθρωποι που κάνουν καλές πράξεις; (Ναι, αλλά λιγότεροι από πριν.) Μπορείς, λοιπόν, να πεις ότι είναι καλοί άνθρωποι, ότι δεν έχουν χαλάσει; (Όχι.) Και σίγουρα δεν ζουν απομονωμένοι από το περιβάλλον γύρω τους, έτσι; Τι είδους καλές πράξεις κάνουν; Δείχνουν μόνο καλή συμπεριφορά και καλές προθέσεις. Προσπάθησε να τους μιλήσεις για ζητήματα πίστης στον Θεό· πες, για παράδειγμα, ότι πιστεύεις σ’ Αυτόν για να γίνεις καλός άνθρωπος και για να Τον λατρεύεις, και παρατήρησε τις αντιδράσεις τους. Αν ακούσουν ότι υπάρχουν άνθρωποι που καταλήγουν να διώκονται από την κυβέρνηση επειδή πιστεύουν στον Θεό, θα σου φερθούν σαν να είσαι εχθρός τους και θα σε περιγελάσουν. Αν είσαι καταζητούμενος και κυνηγημένος, και προσπαθήσεις να κρυφτείς για λίγο στο σπίτι τους, θα σε αναφέρουν και θα σε παραδώσουν στην κυβέρνηση. Μπορεί να πάνε ένα θύμα τροχαίου στο νοσοκομείο για να σώσουν τη ζωή του, ταυτόχρονα, όμως, θα στείλουν κι έναν καλό άνθρωπο που πιστεύει στον Θεό στα χέρια κακών δαιμόνων, που θα τον κακοποιήσουν και ίσως να τον καταδικάσουν ακόμα και σε θάνατο. Πώς το εξηγείς αυτό; Ποια απ’ τις δύο συμπεριφορές αντανακλά τη φύση τους; Η δεύτερη είναι η φύση τους. Άλλους τους σώζουν, και άλλους τους βάζουν σε θανάσιμο κίνδυνο. Άραγε είναι άνθρωποι ή δαίμονες; Αν κάποιος έστω και για μια μέρα δεν απαλλαγεί από τη σατανική του φύση, αυτό σημαίνει ότι μπορεί να κάνει κακές πράξεις και να αντισταθεί στον Θεό. Και, εφόσον μπορεί να αντισταθεί στον Θεό, δεν είναι καλός άνθρωπος. Είναι σωστή αυτή η δήλωση; (Ναι.) Τι το σωστό έχει; (Αυτό που κάνει πράξη ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν είναι η αλήθεια. Όσο καλές και να είναι εξωτερικά οι πράξεις του και η συμπεριφορά του, η φύση του παραμένει εχθρική προς τον Θεό.) Η φύση του είναι εχθρική προς τον Θεό. Αυτή η δήλωση είναι αληθής. Πώς μπορούμε να την εξηγήσουμε; Γιατί λέμε ότι κάποιος δεν είναι καλός άνθρωπος όταν εχθρεύεται τον Θεό; (Ο Θεός συμβολίζει καθετί θετικό. Αν κάποιος Τον εχθρεύεται, αυτό σημαίνει πως όλα όσα έχει μέσα του είναι αρνητικά.) Έτσι είναι θεωρητικά, και αυτή η δήλωση είναι αληθής. Όσο καλός ή ευσεβής κι αν είναι κανείς εξωτερικά, όσο κι αν αντλεί ευχαρίστηση από το να βοηθάει τους άλλους, όση καλοσύνη κι αν τους δείχνει, τι σόι άνθρωπος είναι, άραγε, αν νιώθει αποστροφή και αντιπάθεια όταν ακούει κάτι θετικό, αν δεν μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια μόλις την ακούσει και την αποστρέφεται; Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν είναι καλός. Όσοι εχθρεύονται τα θετικά πράγματα και την αλήθεια δεν είναι καλοί άνθρωποι. Αυτό είναι μια γενική διαπίστωση. Βέβαια, το θέμα έχει και πολλές λεπτομέρειες. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα, ώστε να κατανοήσεις γιατί αυτή η δήλωση είναι η αλήθεια. Για παράδειγμα, υπάρχουν άνθρωποι που εγκαταλείπουν την οικογένειά τους επειδή πιστεύουν στον Θεό και εκτελούν τα καθήκοντά τους. Γίνονται γνωστοί γι’ αυτό, κι έτσι η κυβέρνηση κάνει συχνά έρευνα στο σπίτι τους, παρενοχλεί τους γονείς τους, ενώ φτάνει ακόμα και να απειλήσει τους γονείς τους ώστε να τους παραδώσουν. Όλοι οι γείτονες μιλάνε γι’ αυτούς, λέγοντας τα εξής: «Είναι ένας άνθρωπος χωρίς συνείδηση. Δεν ενδιαφέρεται για τους γονείς του, που είναι μεγάλοι σε ηλικία. Δεν είναι μόνο ότι δεν φέρεται στους γονείς όπως τους αρμόζει, αλλά τους δημιουργεί και φοβερά προβλήματα από πάνω. Τι αχάριστο παιδί!» Συμφωνεί έστω και μία λέξη από όλα αυτά με την αλήθεια; (Όχι.) Δεν θεωρούνται, όμως, όλα σωστά στα αυτιά των απίστων; Οι άπιστοι θεωρούν ότι αυτή είναι η πλέον σωστή και λογική προσέγγιση του ζητήματος, που συμφωνεί με την ανθρώπινη ηθική και συνάδει με τα πρότυπα της ανθρώπινης διαγωγής. Αυτά τα πρότυπα περιέχουν ένα σωρό πράγματα, όπως, ας πούμε, το πώς πρέπει να δείχνει κανείς στους γονείς τον σεβασμό που πρέπει να δείχνει ένα παιδί, πώς να τους φροντίζει στα γεράματα και να κανονίζει τα της κηδείας τους, ή σε ποιον βαθμό να τους ξεπληρώνει όσα έκαναν. Παρότι είναι τόσο πολλά, και ανεξάρτητα από το αν όλα αυτά συμφωνούν ή δεν συμφωνούν με την αλήθεια, στα μάτια των απίστων είναι θετικά, εκπέμπουν θετική ενέργεια, είναι σωστά, ενώ θεωρούνται άμεμπτα σε όλες τις ανθρώπινες κοινότητες. Για τους άπιστους, αυτά είναι τα πρότυπα βάσει των οποίων πρέπει να ζουν οι άνθρωποι, και έτσι πρέπει να ενεργείς για να σε θεωρούν μέσα τους αρκετά καλό άνθρωπο. Πριν πιστέψεις στον Θεό και κατανοήσεις την αλήθεια, κι εσύ δεν πίστευες ακράδαντα ότι μια τέτοια διαγωγή σε έκανε καλό άνθρωπο; (Ναι.) Επιπλέον, με αυτά τα πρότυπα αξιολογούσες και περιόριζες τον εαυτό σου, και απαιτούσες από τον εαυτό σου να συμπεριφέρεται ανάλογα. Αν ήθελες να είσαι καλός άνθρωπος, τότε σίγουρα συμπεριλαμβάνονταν στα πρότυπα της διαγωγής σου τα εξής ζητήματα: πώς να φέρεσαι σαν σωστό παιδί στους γονείς σου, πώς να ανακουφίζεις την ανησυχία τους, πώς να τους τιμάς και να είσαι το καμάρι τους, και πώς να δοξάζεις τους προγόνους σου. Αυτά ήταν μέσα σου τα πρότυπα και η κατεύθυνση της διαγωγής σου. Αφού, όμως, άκουσες τα λόγια και τα κηρύγματα του Θεού, άρχισες να βλέπεις αλλιώς τα πράγματα, και κατανόησες ότι πρέπει να απαρνηθείς τα πάντα αν θες να εκτελείς το καθήκον σου ως δημιούργημα, και ότι αυτήν τη διαγωγή απαιτεί ο Θεός απ’ τους ανθρώπους. Προτού βεβαιωθείς ότι το να εκτελείς τα καθήκοντά σου ως δημιούργημα είναι η αλήθεια, πίστευες ότι έπρεπε να δείχνεις σεβασμό στους γονείς σου, αλλά ταυτόχρονα ένιωθες ότι έπρεπε να εκτελείς και το καθήκον σου ως δημιούργημα, κι έτσι είχες διχαστεί μέσα σου. Όταν σε πότισαν και σε ποίμαναν τα λόγια του Θεού, έφτασες σιγά σιγά να κατανοήσεις την αλήθεια, και τότε συνειδητοποίησες ότι το να εκτελείς το καθήκον σου ως δημιούργημα είναι απολύτως φυσικό και δικαιολογημένο. Μέχρι σήμερα, πολλοί άνθρωποι έχουν καταφέρει να αποδεχθούν την αλήθεια και να εγκαταλείψουν εντελώς τα πρότυπα διαγωγής που προέρχονται από ανθρώπινες παραδοσιακές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Όταν τα εγκαταλείψεις εντελώς όλα αυτά, δεν σε περιορίζουν πια τα επικριτικά και καταδικαστικά λόγια των απίστων καθώς ακολουθείς τον Θεό και εκτελείς το καθήκον σου ως δημιούργημα, κι έτσι μπορείς εύκολα να απελευθερωθείς απ’ αυτά. Γιατί, λοιπόν, εξαφανίστηκαν από μέσα σου αυτές οι παλιές, παραδοσιακές αντιλήψεις; Μήπως έγινες κακός άνθρωπος; Μήπως σκλήρυνε η καρδιά σου και εξαφανίστηκε η συνείδησή σου; (Όχι.) Στην πραγματικότητα, η συνείδησή σου δεν άλλαξε, παραμένεις ο ίδιος άνθρωπος· η προσωπικότητα, οι προτιμήσεις και τα πρότυπα συνείδησης και ηθικής που έχεις παραμένουν ίδια. Γιατί, λοιπόν, δεν νιώθεις λύπη ή πόνο όταν οι άπιστοι λένε τα επικριτικά και καταδικαστικά τους λόγια, αλλά αντίθετα έχεις μέσα σου γαλήνη και χαρά; Πρόκειται για μεγάλη μεταμόρφωση· πώς σου συνέβη; (Έφαγα και ήπια τα λόγια του Θεού, κι έτσι κατάφερα να κατανοήσω κάποιες αλήθειες, κέρδισα τα σωστά πρότυπα αξιολόγησης και μπορώ πλέον να διακρίνω ότι τα λόγια των απίστων είναι σκέτες πλάνες.) Οι άπιστοι διαδίδουν φήμες για μας, με λόγια σαν τα εξής: «Όταν αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό, σταματάνε να αγαπούν και να φροντίζουν την οικογένειά τους, και γίνονται πολύ ψυχροί, σαν τα ερπετά». Μπορεί έτσι να φαίνεται εξωτερικά, αλλά δεν είναι αυτή η αλήθεια. Υπάρχει εδώ ένα βασικό πρόβλημα, που δεν υπάρχει περίπτωση να το δουν οι τυφλοί άνθρωποι. Μα, πραγματικά, μπορεί η αλήθεια να κάνει τους ανθρώπους ψυχρούς αφού αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό; (Όχι.) Άρα, τι συμβαίνει στην πραγματικότητα; (Αυτοί οι πιστοί βλέπουν πλέον τα πράγματα αλλιώς· έχουν κατανοήσει την αλήθεια και έχουν αποκτήσει διάκριση.) Αυτό το αποτέλεσμα επιτυγχάνεται όταν κάποιος τρώει και πίνει τα λόγια του Θεού. Και με ποιον τρόπο επιτυγχάνεται; Τι σε έκανε να δεις αλλιώς τα πράγματα; Πότε άρχισες να αλλάζεις; Τα λόγια του Θεού είναι αυτά που αλλάζουν την οπτική των ανθρώπων, αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν τη ζωή και τα διάφορα ζητήματα, και κάνουν την οπτική τους διαφορετική από αυτήν των απίστων.

Στο παρελθόν, οι άνθρωποι ενεργούσαν πάντα με βάση τη συνείδησή τους και τη χρησιμοποιούσαν για να μετρούν τους πάντες. Έπρεπε συνεχώς να περνούν τη δοκιμασία της συνείδησης, θεωρούσαν το κουτσομπολιό κάτι τρομακτικό και φοβόντουσαν μην τους περιγελάσουν ή μη βγάλουν κακό όνομα, ή μην τους αποκαλέσουν «ασυνείδητους, κακούς ανθρώπους». Έπρεπε, λοιπόν, να λένε και να κάνουν κάποια πράγματα απρόθυμα για να ταιριάξουν με το περιβάλλον. Με ποιον τρόπο θα πρέπει τώρα να αξιολογούνται αυτά τα πράγματα; (Με τις αλήθεια-αρχές.) Πώς ήταν τα πράγματα τότε που η ζωή του ανθρώπου περιοριζόταν από τις αντιλήψεις και τις πλάνες των απίστων; Για παράδειγμα, από τότε που ήσουνα μικρός, οι γονείς σου σε κατηχούσαν συνεχώς με κουβέντες όπως: «Όταν μεγαλώσεις, πρέπει να μας κάνεις περήφανους, πρέπει να φέρεις τιμή στην οικογένειά μας!» Τι ήταν τα λόγια αυτά για σένα; Ενθάρρυνση ή περιορισμός; Μια θετική επιρροή ή ένα είδος αρνητικού ελέγχου; Η αλήθεια είναι πως αποτελούν ένα είδος ελέγχου. Οι γονείς σου έθεσαν έναν στόχο για σένα με βάση κάποια δήλωση ή κάποια θεωρία που οι άνθρωποι θεωρούν σωστή και καλή, και σ’ έκαναν να περάσεις τη ζωή σου υπηρετώντας αυτόν τον στόχο· έτσι, καταλήγεις να χάνεις την ελευθερία σου. Γιατί καταλήγεις να χάνεις την ελευθερία σου και να σε ελέγχει αυτός ο στόχος; Επειδή οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι κάτι καλό να φέρνεις τιμή στην οικογένειά σου, θα πρέπει να γίνεται αυτό. Εάν δεν συμμερίζεσαι αυτήν τη σκέψη ή δεν φιλοδοξείς να κάνεις πράγματα που φέρνουν τιμή στην οικογένειά σου, θεωρείσαι ανόητος και χαμένο κορμί, ένα άχρηστο μηδενικό, κι οι άλλοι σε περιφρονούν. Για να πετύχεις, πρέπει να μελετάς σκληρά, ν’ αποκτάς όλο και περισσότερες δεξιότητες και να τιμάς το όνομα της οικογένειάς σου. Αν το κάνεις αυτό, οι άνθρωποι θα πάψουν να σε παρενοχλούν. Μήπως, στην πραγματικότητα, όλα όσα κάνεις για χάρη αυτού του στόχου είναι δεσμά που σε περιορίζουν; (Είναι.) Εφόσον αυτό που απαιτούν οι γονείς σου είναι να επιδιώξεις την επιτυχία και να τιμήσεις την οικογένεια, κι αφού ενεργούν για το καλό σου ώστε να έχεις μια καλή ζωή και να κάνεις την οικογένειά σου περήφανη, είναι φυσικότατο να επιδιώξεις έναν τέτοιο τρόπο ζωής. Όμως, στην πραγματικότητα, κατά κάποιον τρόπο αυτά είναι προβλήματα και δεσμά. Όταν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, νομίζουν ότι τα πράγματα αυτά είναι θετικά, ότι είναι η αλήθεια, η ορθή οδός· έτσι, τα θεωρούν δεδομένα, τα τηρούν ή τα υπακούνε, και συμμορφώνονται απόλυτα με τα λόγια και τις απαιτήσεις προέρχονται από τους γονείς τους. Εάν ζήσεις με βάση αυτά τα λόγια, δουλεύοντας σκληρά κι αφιερώνοντας σ’ αυτά τα νιάτα σου κι ολόκληρη τη ζωή σου, και τελικά φτάσεις στην κορυφή, περάσεις μια καλή ζωή και κάνεις την οικογένειά σου περήφανη, τότε μπορεί μεν οι άλλοι να σε θεωρήσουν εξαιρετικό, μέσα σου όμως νιώθεις όλο και πιο κενός. Δεν ξέρεις ποιο είναι το νόημα της ζωής ούτε ποιον προορισμό επιφυλάσσει το μέλλον, ούτε τι είδους μονοπάτι πρέπει ν’ ακολουθούν οι άνθρωποι στη ζωή. Δεν έχεις καταλάβει ούτε έχεις κερδίσει τίποτε απολύτως σχετικά μ’ εκείνα τα μυστήρια της ζωής για τα οποία λαχταράς απαντήσεις, τα οποία θέλεις να μάθεις και να κατανοήσεις. Δεν σ’ έχουν ουσιαστικά καταστρέψει οι καλές προθέσεις των γονιών σου; Δεν έχουν καταστραφεί τα νιάτα σου και ολόκληρη η ζωή σου απ’ τις απαιτήσεις των γονιών σου, οι οποίες, κατά τα λεγόμενά τους, είναι «για το καλό σου»; (Ναι έχουν καταστραφεί.) Άρα, έχουν δίκιο ή άδικο οι γονείς σου να εκφράζουν απαιτήσεις που είναι «για το καλό σου»; Μπορεί να πιστεύουν ειλικρινά ότι ενεργούν για το καλό σου· είναι όμως άνθρωποι που κατανοούν την αλήθεια; Έχουν την αλήθεια; (Δεν την έχουν.) Πολλοί άνθρωποι περνούν όλη τους τη ζωή κολλημένοι στα λόγια των γονιών τους: «Πρέπει να μας κάνεις περήφανους, πρέπει να φέρεις τιμή στην οικογένεια». Αυτά τα λόγια τούς εμπνέουν και τους επηρεάζουν καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Όταν οι γονείς λένε: «Είναι για το καλό σου», αυτό γίνεται το κίνητρο που διέπει τη ζωή ενός ανθρώπου, και δίνουν την κατεύθυνση και τον στόχο προς τον οποίο πρέπει να εργαστεί. Όσο, λοιπόν, λαμπερή κι αν είναι η ζωή αυτού του ανθρώπου, όσο αξιοπρεπής κι επιτυχημένη κι αν είναι, στην πραγματικότητα έχει καταστραφεί. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Σημαίνει αυτό ότι αν κάποιος δεν ζει σύμφωνα με τις απαιτήσεις των γονιών του, δεν καταστρέφεται; Όχι, έχει κι αυτός τον δικό του στόχο. Τι στόχος είναι αυτός; Πάλι ο ίδιος είναι, δηλαδή να «ζήσει μια καλή ζωή και να κάνει περήφανους τους γονείς του». Αυτόν τον στόχο δεν τον έχει επειδή του το είπαν οι γονείς του, αλλά επειδή τον αποδέχτηκε από κάπου αλλού. Θέλει και πάλι να ζήσει σύμφωνα με αυτές τις κουβέντες, να κάνει περήφανη την οικογένειά του, να φτάσει στην κορυφή και να γίνει αξιότιμος και αξιοπρεπής. Ο στόχος του δεν έχει αλλάξει, εξακολουθεί ν’ αφιερώνει ολόκληρη τη ζωή του και να τη ζη προσπαθώντας να πετύχει αυτά τα πράγματα. Έτσι, όταν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, και όταν αποδέχονται πολλά από τα δήθεν ορθά δόγματα, τις ορθές δηλώσεις και ορθές απόψεις που επικρατούν στην κοινωνία, τότε μετατρέπουν τα ορθά αυτά πράγματα σε κατεύθυνση, θεμέλιο και κίνητρο για τις προσπάθειές τους στη ζωή και τελικά ζουν χωρίς συμβιβασμούς και επιφυλάξεις για χάρη αυτών των στόχων· περνάνε τη ζωή τους πασχίζοντας μέχρι να πεθάνουν, με κάποιους να εξακολουθούν ακόμη και σ’ εκείνο το σημείο να μην είναι πρόθυμοι να καταλάβουν την αλήθεια. Τι αξιοθρήνητη ζωή περνούν οι άνθρωποι! Μόλις, όμως, καταλάβεις την αλήθεια, δεν αφήνεις τότε σιγά σιγά πίσω σου αυτά τα δήθεν ορθά πράγματα, τις ορθές διδασκαλίες και τις ορθές δηλώσεις, καθώς και τις προσδοκίες των γονιών σου; Μόλις αφήσεις σιγά σιγά πίσω σου αυτά τα δήθεν ορθά πράγματα, και πάψεις να αξιολογείς τα πράγματα με πρότυπο τις δηλώσεις της παραδοσιακής κουλτούρας, τότε δεν παύουν πια να σε δεσμεύουν αυτές οι δηλώσεις; Και αν δεν σε δεσμεύουν αυτά τα πράγματα, ζεις ελεύθερα; Μπορεί να μην είσαι εντελώς ελεύθερος, όμως τουλάχιστον τα δεσμά θα έχουν χαλαρώσει. Οι άνθρωποι, ενώ πιστεύουν στον Θεό, συνεχίζουν να έχουν πολλές αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες, προθέσεις και νοθείες, αλλά και φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, απατηλές σκέψεις, διεφθαρμένες διαθέσεις και ούτω καθεξής. Όταν απαλλάσσονται απ’ όλα αυτά και ζουν αποκλειστικά με βάση την αλήθεια, τότε ζουν πια ενώπιον του Θεού και είναι εντελώς απελευθερωμένοι, ελεύθεροι.

Αυτήν τη στιγμή, ποια είναι η απόλυτη προτεραιότητα όσον αφορά την επιδίωξη και την απόκτηση της αλήθειας; Πρώτα, πρέπει να ερευνήσετε σε βάθος τις αληθοφανείς πλάνες και ρητά που παλιά θεωρούσατε σωστά και ανήκουν στις παραδοσιακές αντιλήψεις, και να απαλλαγείτε από αυτά μόλις κατανοήσετε διεξοδικά την ουσία τους. Αυτά αποτελούν το πρώτο επίπεδο από τα δεσμά που κρατούν δεμένους τους ανθρώπους. Τώρα, πόσα τέτοια πράγματα έχετε ακόμα μέσα σας; Έχετε απαλλαγεί εντελώς απ’ αυτά; (Όχι εντελώς.) Είναι εύκολο να απαλλαγεί κανείς απ’ αυτά; Λόγου χάρη, κάποιοι άνθρωποι θέλουν να εκτελούν τα καθήκοντά τους, αλλά θεωρούν και ότι πρέπει να τιμούν τους γονείς τους, πράγμα που έχει να κάνει με τα συναισθήματα. Αν απλώς συνεχίσεις να κλαδεύεις τα συναισθήματά σου, να λες στον εαυτό σου να μη σκέφτεται τους γονείς και την οικογένεια, αλλά μόνο τον Θεό, και να επικεντρωθεί στην αλήθεια, παρ’ όλα αυτά όμως δεν μπορείς να σταματήσεις να σκέφτεσαι τους γονείς σου, τότε έτσι δεν πρόκειται να λύσεις το θεμελιώδες πρόβλημα. Για να το λύσεις, πρέπει να ερευνήσεις σε βάθος όσα θεωρούσες σωστά, μαζί με τα ρητά, τις γνώσεις και τις θεωρίες που κληρονόμησες και συμφωνούν με τις ανθρώπινες αντιλήψεις. Επιπλέον, όταν αντιμετωπίζεις τους γονείς σου, το αν θα εκπληρώσεις την υποχρέωση που έχεις, ως παιδί τους, να τους φροντίσεις θα πρέπει να βασίζεται αποκλειστικά και μόνο στις προσωπικές σου συνθήκες και στις ενορχηστρώσεις του Θεού. Αυτή δεν είναι μια τέλεια εξήγηση του ζητήματος; Κάποιοι άνθρωποι, όταν φεύγουν από τους γονείς τους, θεωρούν ότι χρωστάνε πολλά σ’ αυτούς και ότι δεν κάνουν τίποτα για χάρη τους. Από την άλλη, όμως, όταν ζουν μαζί, δεν φέρονται όπως αρμόζει στους γονείς τους και δεν εκπληρώνουν καμία από τις υποχρεώσεις που έχουν. Δείχνει αυτό αληθινή αφοσίωση στους γονείς; Όχι, είναι κενολογίες. Ό,τι κι αν κάνεις, ότι κι αν σκέφτεσαι ή σχεδιάζεις δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι το αν κατανοείς και πιστεύεις αληθινά ότι όλα τα δημιουργήματα βρίσκονται στα χέρια του Θεού. Ορισμένοι γονείς έχουν την ευλογία, και είναι αυτή η μοίρα τους, να απολαμβάνουν την οικογενειακή θαλπωρή και την ευτυχία μιας μεγάλης, ευτυχισμένης οικογένειας. Αυτό επαφίεται στην κυριαρχία του Θεού, και είναι μια ευλογία που τους δίνει Εκείνος. Άλλοι γονείς δεν έχουν αυτήν τη μοίρα· ο Θεός δεν το ρύθμισε έτσι γι’ αυτούς. Δεν έχουν την ευλογία να απολαμβάνουν μια ευτυχισμένη οικογένεια ή να έχουν τα παιδιά τους στο πλάι τους. Αυτή είναι η ενορχήστρωση του Θεού, και οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα γι’ αυτό. Σε κάθε περίπτωση, όταν μιλάμε για τον σεβασμό και την αφοσίωση στους γονείς, οι άνθρωποι πρέπει να υιοθετούν τουλάχιστον μια νοοτροπία υποταγής. Αν το περιβάλλον σου σ’ το επιτρέπει και έχεις τα μέσα να το κάνεις, τότε μπορείς να δείξεις ευσέβεια και αφοσίωση στους γονείς σου. Αν το περιβάλλον δεν σου το επιτρέπει και δεν έχεις τα μέσα, τότε μην προσπαθήσεις να πιέσεις την κατάσταση. Πώς λέγεται αυτό; (Υποταγή.) Σωστά, λέγεται υποταγή. Πώς επιτυγχάνεται αυτή η υποταγή; Πού βασίζεται; Βασίζεται σε όλα όσα ρυθμίζει και κυβερνά ο Θεός. Οι άνθρωποι, ακόμα κι αν θέλουν να επιλέξουν, δεν μπορούν, δεν έχουν το δικαίωμα· πρέπει να υποταχθούν. Όταν καταλαβαίνεις ότι οι άνθρωποι πρέπει να υποταχθούν, και ότι τα πάντα τα ενορχηστρώνει ο Θεός, δεν αισθάνεσαι μεγαλύτερη ηρεμία μέσα σου; (Ναι.) Έχεις ακόμα τύψεις συνείδησης; Όχι, και δεν σε εξουσιάζει πια η σκέψη ότι δεν έχεις δείξει αφοσίωση στους γονείς σου. Καμιά φορά, μπορεί να ξανακάνεις τέτοιες σκέψεις, επειδή είναι φυσιολογικό να τις έχει ο άνθρωπος και είναι ενστικτώδεις, κανείς δεν μπορεί να τις αποφύγει. Για παράδειγμα, ένας κανονικός άνθρωπος στεναχωριέται όταν βλέπει τη μητέρα του άρρωστη και εύχεται να μπορούσε να υποφέρει εκείνος αντί γι’ αυτήν. Κάποιοι λένε: «Ας γιατρευόταν η μητέρα μου, κι ας ζούσα λίγα χρόνια λιγότερο!» Αυτή είναι η θετική πλευρά της ανθρώπινης φύσης και ένα ανθρώπινο ένστικτο. Είναι, λοιπόν, πρόβλημα αυτή η δυστυχία που νιώθεις όταν βλέπεις τη μητέρα σου άρρωστη και στεναχωριέσαι; Όχι, δεν είναι πρόβλημα, επειδή είναι κάτι που πρέπει να διαθέτει η κανονική ανθρώπινη φύση. Είναι καλό να στεναχωριέσαι μέσα σου· δείχνει ότι έχεις καρδιά και ανθρώπινη φύση. Σ’ αυτόν τον κόσμο, η μητέρα σου είναι το πρόσωπο που ο Θεός έχει ρυθμίσει να θεωρείς το πιο κοντινό σου. Αν είναι άρρωστη και πονάει κι εσύ παραμένεις αδιάφορος, μπορείς να θεωρείσαι άνθρωπος; Θα λες αλήθεια αν κάνεις τη δήλωση: «Δεν αισθάνομαι τίποτα για κείνη ούτε για τον πόνο της, εγώ πονάω μόνο όταν πονάει ο Θεός!»; Όχι, θα είναι ψέματα. Η μητέρα σου σε γέννησε, σε μεγάλωσε τόσα χρόνια, είναι ο πιο κοντινός σου άνθρωπος και σ’ αγαπάει περισσότερο απ’ όλους. Αν είναι άρρωστη και πονάει κι εσύ δεν στεναχωριέσαι καθόλου, τότε μάλλον έχεις πολύ σκληρή καρδιά! Αυτό δεν είναι φυσιολογικό· μην προσπαθείς να γίνεις ένας τέτοιος άνθρωπος. Είναι πολύ φυσιολογικό να στεναχωριέσαι για κάτι τέτοιο, αν όμως σταματήσεις να εκτελείς το καθήκον σου επειδή νιώθεις έτσι, και αρχίσεις να παραπονιέσαι για τον Θεό, αυτό είναι φυσιολογικό; (Όχι, δεν είναι.) Γιατί; Επειδή η σκέψη σου δεν συμφωνεί με την αλήθεια και δεν είναι αυτή που πρέπει να έχει η κανονική ανθρώπινη φύση. Δεν είναι κανονική. Οι άνθρωποι έχουν τη φύση του Σατανά· ζουν σύμφωνα με τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, κι έτσι μπορούν να παραβιάζουν την αλήθεια και να χάνουν τη συνείδηση και τη λογική τους, όπως ακριβώς συμβαίνει σε μια ξαφνική ψυχική νόσο. Κάτι τέτοιο δεν αποτελεί κανονική περίπτωση. Πώς προκύπτει, λοιπόν; Το προκαλούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων. Αφού αποκαλυφθούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους, οι άνθρωποι μπορούν να αντισταθούν στον Θεό ανά πάσα στιγμή και οπουδήποτε, και να κάνουν σκέψεις που δεν συμφωνούν με την αλήθεια, αλλά αντίθετα επαναστατούν εναντίον του Θεού, απερίσκεπτα, ανά πάσα στιγμή και οπουδήποτε. Έτσι είναι τα πράγματα.

Όλοι οι διεφθαρμένοι άνθρωποι έχουν συναισθήματα και συχνά αυτά τους περιορίζουν· έτσι, δεν μπορούν να υποταχθούν στον Θεό και να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αν κάποιος θέλει να υποταχθεί στον Θεό, πρέπει να λύσει το πρόβλημα των συναισθημάτων. Ποια είναι τα συναισθήματα που εμποδίζουν περισσότερο τους ανθρώπους να κάνουν πράξη την αλήθεια, και απ’ τα οποία πρέπει να απαλλαγούν; Και ποια συναισθήματα είναι μέρος της κανονικής ανθρώπινης φύσης και δεν αποτελούν πρόβλημα; Ποια συναισθήματα ανήκουν σε μια διεφθαρμένη διάθεση; Πρέπει να τα διακρίνεις ξεκάθαρα όλα αυτά. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι το παιδί σου δέχεται εκφοβισμό. Ως μητέρα, θες να το προστατεύσεις, κι έτσι ψάχνεις την οικογένεια που ευθύνεται για τον εκφοβισμό, ώστε να τη λογικεύσεις. Είναι φυσιολογικό αυτό; Πρόκειται για το παιδί σου, οπότε είναι και σωστό και φυσιολογικό εκ μέρους σου να το προστατεύσεις. Αν όμως το παιδί σου εκφοβίζει άλλα παιδιά, ακόμα και παιδιά που έχουν καλή συμπεριφορά, κι εσύ το βλέπεις αυτό, αλλά αδιαφορείς και θεωρείς το παιδί σου υπέροχο, φτάνεις ακόμα και μέχρι το σημείο να του μάθεις κρυφά να χτυπάει τους άλλους, και όταν οι άλλοι έρχονται να λογικεύσουν εσένα, εσύ συνεχίζεις να το υπερασπίζεσαι, τότε είναι σωστή αυτή η συμπεριφορά; Όχι. Τι πρόβλημα έχει αυτή η συμπεριφορά; Την καθοδηγούν τα συναισθήματα. Γιατί το λέω αυτό; Θεωρείς απαράδεκτο κάποιος άλλος να εκφοβίζει το παιδί σου· έστω και λίγο να υποφέρει το παιδί, πας αμέσως να λύσεις το πρόβλημα και να ζητήσεις εξηγήσεις. Γιατί, λοιπόν, κάνεις τα στραβά μάτια όταν το δικό σου παιδί εκφοβίζει τα παιδιά των άλλων; Φτάνεις στο σημείο ακόμα και να ενθαρρύνεις το παιδί να χτυπάει τους άλλους. Δεν δείχνει κακία κάτι τέτοιο; Όσοι κάνουν τέτοια πράγματα έχουν διάθεση κακίας. Πώς εξηγείται αυτό με βάση τα συναισθήματα; Από τι χαρακτηρίζονται τα συναισθήματα; Σίγουρα όχι από κάτι θετικό. Τα συναισθήματα δείχνουν ότι επικεντρώνεσαι στις σωματικές σχέσεις και ικανοποιείς τις τάσεις της σάρκας. Στην κατηγορία των συναισθημάτων εντάσσεται και το να μεροληπτείς, να υπερασπίζεσαι τα ελαττώματα των άλλων, να λατρεύεις κάποιον υπερβολικά και να κακομαθαίνεις τον εαυτό σου ή τους άλλους. Κάποιοι δίνουν μεγάλη αξία στα συναισθήματα και αντιδρούν με βάση αυτά σε ό,τι τους συμβεί· μέσα τους, ξέρουν πολύ καλά ότι αυτό είναι λάθος, όμως και πάλι δεν μπορούν να είναι αντικειμενικοί, πόσο μάλλον να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αρχές. Όταν οι άνθρωποι περιορίζονται συνέχεια απ’ τα συναισθήματα, μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια; Είναι αφάνταστα δύσκολο! Η ανικανότητα πολλών ανθρώπων να κάνουν πράξη την αλήθεια οφείλεται, κατά βάθος, στα συναισθήματα· τα θεωρούν ιδιαίτερα σημαντικά και τα βάζουν πιο ψηλά από κάθε τι. Αυτοί οι άνθρωποι αγαπούν την αλήθεια; Φυσικά και όχι. Τι είναι, στην ουσία, τα συναισθήματα; Είναι ένα είδος διεφθαρμένης διάθεσης. Μπορεί κανείς να περιγράψει τις εκδηλώσεις τους με πολλές λέξεις: μεροληψία, προστασία των άλλων χωρίς να τηρούνται αρχές, διατήρηση σωματικών σχέσεων, προτίμηση· να τι είναι τα συναισθήματα. Ποιες θα είναι μάλλον οι συνέπειες αν οι άνθρωποι έχουν συναισθήματα και ζουν με βάση αυτά; Γιατί ο Θεός αποστρέφεται εντελώς τα συναισθήματά τους; Κάποιοι άνθρωποι περιορίζονται διαρκώς από τα συναισθήματά τους, δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια και, ενώ θέλουν να υποταχθούν στον Θεό, δεν μπορούν· έτσι, νιώθουν να τους βασανίζουν τα συναισθήματά τους. Πολλοί άνθρωποι κατανοούν την αλήθεια, αλλά δεν μπορούν να την κάνουν πράξη· κι αυτό οφείλεται στο ότι τους περιορίζουν τα συναισθήματα. Για παράδειγμα, κάποιοι φεύγουν απ’ το σπίτι τους για να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, αλλά σκέφτονται διαρκώς την οικογένειά τους νύχτα-μέρα κι έτσι δεν μπορούν να τα εκτελέσουν σωστά. Δεν είναι πρόβλημα αυτό; Άλλοι είναι κρυφά ερωτευμένοι, και μέσα τους υπάρχει χώρος μόνο για τον άνθρωπο με τον οποίο είναι ερωτευμένοι, πράγμα που επηρεάζει την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Δεν είναι πρόβλημα αυτό; Κάποιοι θαυμάζουν τους άλλους και τους έχουν σαν είδωλα, κι ακούνε μόνο αυτούς και κανέναν άλλον, σε τέτοιο βαθμό που δεν ακούνε καν τι λέει ο Θεός. Ακόμα κι αν κάποιος συναναστραφεί μαζί τους πάνω στην αλήθεια, δεν την αποδέχονται· ακούνε μόνο τα λόγια που λέει το είδωλό τους. Άλλοι έχουν ένα είδωλο στην καρδιά τους, και δεν επιτρέπουν σε κανέναν να συζητήσει γι’ αυτό ή να το αγγίξει. Αν οποιοσδήποτε μιλήσει για τα προβλήματα αυτού του ειδώλου, θυμώνουν, και αναλαμβάνουν να το υπερασπιστούν και να αντικρούσουν τα επιχειρήματα του άλλου. Δεν πρόκειται να αφήσουν το είδωλό τους ανυπεράσπιστο στην αδικία, οπότε κάνουν ό,τι περνάει απ’ το χέρι τους για να υπερασπιστούν την υπόληψή του· με τα λόγια τους παρουσιάζουν τα λάθη του ως σωστά, και δεν αφήνουν κανέναν άλλον να πει αληθινά λόγια ή να το εκθέσει. Αυτό δεν είναι δικαιοσύνη· είναι συναισθήματα. Τα συναισθήματα απευθύνονται μόνο στην οικογένεια; (Όχι.) Τα συναισθήματα έχουν μεγάλη γκάμα. Είναι ένα είδος διεφθαρμένης διάθεσης, αλλά δεν περιορίζονται στις σχέσεις ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας. Μπορεί να αφορούν κάποιον ανώτερό σου, κάποιον που σου έδειξε προτίμηση ή σε βοήθησε, κάποιον που έχει πολύ στενή σχέση μαζί σου ή τα πάτε καλά, κάποιον γείτονα ή φίλο, ακόμα και κάποιον που θαυμάζεις· αυτό αλλάζει. Είναι, λοιπόν, τόσο εύκολο να απαλλαγεί κανείς από τα συναισθήματα, απλώς με το να μη σκέφτεται τους γονείς και την οικογένειά του; (Όχι.) Απαλλάσσεται κανείς τόσο εύκολα από τα συναισθήματα; Οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν φτάσουν τα 30 και μπορούν να ζήσουν μόνοι τους, δεν νιώθουν και τόση νοσταλγία για το πατρικό τους. Μέχρι τα 40 δε, κάτι τέτοιο γίνεται απόλυτα φυσιολογικό. Προτού ενηλικιωθούν, όμως, τους λείπει πολύ το σπίτι τους και δεν μπορούν να αφήσουν τους γονείς τους, επειδή δεν είναι ακόμα ανεξάρτητοι. Είναι φυσιολογικό να σου λείπει η οικογένεια και οι γονείς σου. Το να σου λείπει η οικογένεια και οι γονείς σου δεν είναι θέμα συναισθημάτων. Θέμα συναισθημάτων γίνεται μόνο όταν τα συναισθήματα νοθεύουν τη στάση και την οπτική σου για τα πράγματα. Ανάμεσα σ’ εσένα και τους γονείς σου υπάρχει δεσμός αίματος σε σαρκικό επίπεδο, και έχετε ζήσει μαζί τόσα χρόνια· επομένως, είναι φυσιολογικό να σου λείπουν. Κάποιοι άνθρωποι λένε ότι δεν τους λείπουν καθόλου οι γονείς τους, αυτό όμως μπορεί να συμβαίνει επειδή έφυγαν πρόσφατα από το σπίτι και όλα τους φαίνονται καινούργια και πρωτόγνωρα, επειδή ξέφυγαν επιτέλους από τη γκρίνια των γονιών τους και κανείς δεν τους ελέγχει, κι έτσι είναι χαρούμενοι. Κι επειδή είναι χαρούμενοι, σημαίνει ότι δεν έχουν συναισθήματα; Όχι. Κάποιοι λένε: «Πιστεύω στον Θεό εδώ και αρκετά χρόνια, και έχω καταφέρει να κατανοήσω μερικές αλήθειες. Εκτελώ το καθήκον μου χωρίς να με περιορίζουν καθόλου τα συναισθήματα· βασικά, δεν έχω πια συναισθήματα». Είναι πρακτική αυτή η δήλωση; Όχι· αυτά είναι ξεκάθαρα τα λόγια κάποιου που δεν κατανοεί την αλήθεια. Όταν οι άνθρωποι ακούνε πολλά κηρύγματα, και καταλαβαίνουν μερικά λόγια και δόγματα, και μπορούν πλέον να μιλήσουν για κάποιες πνευματικές θεωρίες, τότε σκέφτονται: «Το ανάστημά μου έχει μεγαλώσει και έχω κατανοήσει πολλές αλήθειες. Αν με συλλάβουν, δεν θα γίνω Ιούδας. Τουλάχιστον, έχω αυτήν την πίστη και την αποφασιστικότητα. Δεν είναι ανάστημα αυτό; Θυμάμαι πόσο ενθουσιασμένος ήμουν όταν άρχισα να πιστεύω στον Θεό· ήμουν πρόθυμος να Του αφιερώσω όλη μου τη ζωή. Ούτε ο ενθουσιασμός ούτε και ο όρκος που πήρα τότε έχουν αλλάξει ή ξεθωριάσει στο ελάχιστο. Δεν είναι πρόοδος αυτό;» Επιφανειακό δεν είναι αυτό το φαινόμενο; (Ναι.) Όλα αυτά τα φαινόμενα είναι επιφανειακά. Όποιος θέλει να κάνει πραγματική πρόοδο πρέπει να κατανοήσει την αλήθεια. Μπορείς να πετύχεις πραγματική αλλαγή με το να μιλάς για δόγματα και πνευματικές θεωρίες; (Όχι.) Αν δεν μπορείς καν να λύσεις τα προβλήματά σου ούτε να κάνεις πράξη καμία αλήθεια, μπορείς άραγε να ωφελήσεις τους άλλους; Δεν ωφελεί σε τίποτα αν μόνο ακούς κηρύγματα και κατανοείς τα δόγματα· πρέπει να κάνεις πράξη και να βιώσεις τα λόγια του Θεού. Όταν κατανοήσεις την αλήθεια, πρέπει να την κάνεις πράξη· μόνο τότε θα αποκτήσεις την πραγματικότητα. Ο μόνος τρόπος να κατανοήσεις βαθύτερα την αλήθεια είναι να την κάνεις πράξη· την αλήθεια την αποκτάς μόνο όταν την κατανοείς πραγματικά, και μόνο όταν την αποκτάς ενηλικιώνεσαι.

Τι κατανοείτε τώρα που συναναστράφηκα μαζί σας και σας βοήθησα να διακρίνετε ποια είναι η αλήθεια και ποια τα σωστά λόγια; (Ότι πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα με βάση τις αλήθεια-αρχές, και ότι δεν γίνεται να θεωρούμε πως τα πνευματικά δόγματα και αυτά που φαίνονται συνήθως εξωτερικά ως καλές συμπεριφορές είναι η αλήθεια.) Οι καλές συμπεριφορές και τα σωστά ρητά δεν αλλάζουν τον άνθρωπο. Όσο αληθινά και να είναι, όχι απλώς δεν είναι η αλήθεια, αλλά δεν έχουν και καμία σχέση μαζί της. Αν πιάνεσαι διαρκώς απ’ αυτά και τα αντιμετωπίζεις σαν να ήταν η αλήθεια, τότε ούτε θα κατανοήσεις ούτε και θα αποκτήσεις ποτέ την αλήθεια. Αυτή είναι μία πτυχή. Υπάρχει κι άλλη μία, η εξής: Μπορούν τα πνευματικά δόγματα να βοηθήσουν κάποιον να κατανοήσει την αλήθεια; (Όχι.) Γιατί; Παρότι μπορεί κανείς να πει ότι όλα τα πνευματικά δόγματα είναι σωστά ως λόγια, δεν μπορούν να αλλάξουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις ενός ανθρώπου. Σε τι, λοιπόν, μπορεί να βασιστεί κανείς για να αλλάξει τις διεφθαρμένες διαθέσεις; Κάποιοι λένε να βασίζεσαι στην αλήθεια, κάποιοι στην κατανόηση και την αποδοχή της αλήθειας· άλλοι, στην άσκηση της αλήθειας. Είναι σωστά αυτά τα λόγια; Από μια κυριολεκτική οπτική, όλα έχουν μια σωστή πλευρά· ταυτόχρονα, όμως, είναι εντελώς ρηχά δόγματα που δεν μπορούν να σε σώσουν ή να σε απαλλάξουν απ’ τις δυσκολίες σου. Όταν έρθεις αντιμέτωπος με μια κατάσταση και σου πουν ότι πρέπει να αποδεχθείς την αλήθεια, λες: «Πώς μπορώ να την αποδεχθώ; Έχω δυσκολίες και δεν μπορώ να τις ξεπεράσω!» Μπορούν αυτά τα δόγματα να γίνουν το μονοπάτι σου για την άσκηση της αλήθειας; (Όχι.) Κάποιοι λένε ότι, όταν αντιμετωπίζεις μια κατάσταση, πρέπει να φας και να πιεις περισσότερα από τα λόγια του Θεού. Αυτό το έχεις ακούσει πολλές φορές. Από ποιες δυσκολίες όμως σε απάλλαξε; Καλό είναι να φας και να πιεις περισσότερα απ’ τα λόγια του Θεού, αλλά ποια πτυχή τους θα πρέπει να φας και να πιεις; Πώς θα πρέπει να τα συνδέσεις με τις δυσκολίες σου; Και, αφού τα συνδέσεις, πώς θα απαλλαγείς από αυτές; Ποιο είναι το μονοπάτι της άσκησης; Ποια πτυχή της αλήθειας θα σε απαλλάξει από τις δυσκολίες σου; Αυτά δεν είναι πραγματικά προβλήματα; (Ναι.) Αυτά είναι τα πραγματικά προβλήματα. Τα σωστά δόγματα, λοιπόν, δεν μπορούν να απαλλάξουν τους ανθρώπους απ’ τις πρακτικές τους δυσκολίες, πόσο μάλλον να τους απαλλάξουν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Τι ακριβώς μπορεί να τους απαλλάξει, λοιπόν, από τις διεφθαρμένες διαθέσεις; Όλοι γνωρίζουν ότι το πρόβλημα των διεφθαρμένων διαθέσεων μπορεί να το λύσει μόνο η αλήθεια· αν, όμως, οι άνθρωποι δεν κατανοήσουν τι είναι η αλήθεια, αν δεν την αναζητήσουν και δεν την αποδεχθούν, μπορούν άραγε να απαλλαγούν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους; (Όχι.) Επομένως, προκειμένου να απαλλαγεί κανείς από τις διεφθαρμένες διαθέσεις του, πρέπει να βιώσει το έργο του Θεού. Με άλλα λόγια, ο μόνος τρόπος να εξαγνιστούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις είναι να βιώσει κανείς την κρίση και την παίδευση του Θεού. Προκειμένου να πετύχουν αποτελέσματα, οι άνθρωποι πρέπει να επιδιώξουν την αλήθεια και να συνεργαστούν στο έργο του Θεού. Υπάρχει περίπτωση να απαλλαγείς από τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου αν δεν επιδιώξεις την αλήθεια και επικεντρωθείς μόνο στην κατανόηση των πνευματικών δογμάτων, χωρίς καν να ξέρεις αν αυτά είναι ή δεν είναι η αλήθεια, αλλά να τα αποδέχεσαι σαν να ήταν; Επιπλέον, αν δεν κατανοήσεις την αλήθεια, μπορείς να διακρίνεις πότε αποκαλύπτεις μια διεφθαρμένη διάθεση; Μπορείς να τη συγκρίνεις με τα λόγια του Θεού; Όχι, εκατό τοις εκατό όχι. Μπορεί να εφαρμόζεις τυφλά κανονισμούς, πράγμα που έχει ακόμα λιγότερες πιθανότητες να σε απαλλάξει από τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Ποιο είναι το πιο σημαντικό για να απαλλαγεί κανείς από τις διεφθαρμένες διαθέσεις; Το πιο σημαντικό είναι οι άνθρωποι να κατανοήσουν την αλήθεια. Αυτήν τη στιγμή, οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν τα δόγματα σαν να ήταν η αλήθεια, ενώ δεν ξέρουν ποια είναι η αλήθεια. Όπως και στο πρώτο περιστατικό από το παράδειγμα των συναισθημάτων που μόλις ανέφερα, η μητέρα προστάτευσε το παιδί της από τον εκφοβισμό, πράγμα δικαιολογημένο. Βάσει της δικής σας οπτικής: «Αυτά είναι συναισθήματα και απαγορεύονται. Πρέπει να κατακρίνουμε και να καταδικάζουμε τέτοιες συμπεριφορές». Ορίζετε πράγματα που δεν αφορούν την αλήθεια και δεν έχουν καμία σχέση μαζί της πράγματα που οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν ενστικτωδώς, ως πράγματα που παραβιάζουν την αλήθεια και τα απορρίπτετε. Νομίζετε ότι αν τηρήσετε αυτήν την αρχή, κάνετε πράξη την αλήθεια. Πάμε στη δεύτερη προσέγγιση, αυτή της μητέρας που επέτρεπε στο παιδί της να εκφοβίζει τα παιδιά των άλλων. Ενώ το περιστατικό αφορά πράγματι την αποκάλυψη μιας διεφθαρμένης διάθεσης και την άσκηση της αλήθειας, εσείς λέτε: «Εφόσον δεν πράττει το κακό, δεν είναι και τόσο μεγάλο πρόβλημα». Γιατί είναι έτσι οι σκέψεις και η κατανόησή σας; (Επειδή δεν κατανοούμε την αλήθεια.) Εκεί είναι το πρόβλημα! Επειδή, λοιπόν, οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, πολύ συχνά επιλέγουν μια προσέγγιση που θεωρούν σωστή, και νομίζουν ότι κάνουν πράξη την αλήθεια. Πολλές φορές, για τον ίδιο λόγο, μπορούν μόνο να εφαρμόζουν και να τηρούν κανονισμούς· έτσι, όταν τους τυχαίνει κάτι, δεν ξέρουν πώς να το διαχειριστούν και θεωρούν ότι η τήρηση των κανονισμών είναι η άσκηση της αλήθειας. Μπορούν άραγε να προοδεύσουν στη ζωή οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό μ’ αυτόν τον τρόπο; Μπορούν να πετύχουν την κατανόηση της αλήθειας και να εισέλθουν στην πραγματικότητα; Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι το να μιλάνε για λόγια και δόγματα σημαίνει ότι κατανοούν την αλήθεια και κάνουν με επάρκεια το χρέος τους ως πιστοί. Γιατί, λοιπόν, συνεχίζουν να αποκαλύπτουν διεφθαρμένες διαθέσεις σε πολλά θέματα; Γιατί δεν μπορούν να λύσουν τα πρακτικά προβλήματα που τους τυχαίνουν; Αυτό αποδεικνύει ότι το να μπορείς να μιλάς για λόγια και δόγματα δεν σημαίνει καθόλου ότι κατανοείς την αλήθεια. Για όσα δόγματα κι αν μπορείς να μιλήσεις, δεν σημαίνει ότι απέκτησες την αλήθεια. Ο μόνος τρόπος να κατανοήσεις πραγματικά την αλήθεια είναι να μπορέσεις να λύσεις πρακτικά προβλήματα και να βρεις τις αρχές της άσκησης. Πολλοί θεωρούν ότι, εφόσον μπορούν να εκτελούν τα καθήκοντά τους, να υποφέρουν και να πληρώνουν το τίμημα, τότε, όποιες διεφθαρμένες διαθέσεις κι αν αποκαλύψουν, δεν είναι μεγάλο πρόβλημα. Νομίζουν ότι, αφού εκτελούν καθήκοντα και υποφέρουν χωρίς να διαμαρτύρονται για τον Θεό, αυτό σημαίνει ότι Τον αγαπούν και ότι είναι αφοσιωμένοι. Πολλές φορές οι άνθρωποι, επειδή δεν κατανοούν την αλήθεια, μπορεί να δείχνουν ορισμένες καλές προθέσεις, αλλά στην πραγματικότητα διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας· κι όμως, θεωρούν ότι διαφυλάσσουν τα συμφέροντα του Θεού και του οίκου του Θεού. Τι συμβαίνει, λοιπόν; Αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν έχουν πρακτική γνώση της αλήθειας, πράγμα που τους οδηγεί συνέχεια σε πράξεις που είναι αντίθετες μ’ αυτήν. Στο μεταξύ, θεωρούν ότι κάνουν το σωστό, ότι έχουν κάνει πράξη την αλήθεια και έχουν ικανοποιήσει τις προθέσεις του Θεού. Αυτή είναι η μεγαλύτερη δυσκολία τους. Υπάρχει, όμως, πάντα τρόπος να απαλλαγούν από αυτήν. Ο μόνος τρόπος είναι ο εξής: κάθε φορά που σου τυχαίνει ένα πρόβλημα και αποκαλύπτεις μια διεφθαρμένη διάθεση, πρέπει να κάνεις αυτοκριτική και να αναζητάς την αλήθεια για να το κατανοήσεις. Όσο υπάρχουν μέσα σου διεφθαρμένες διαθέσεις, θα γεννιούνται μέσα σου πολλές και διάφορες καταστάσεις. Όταν οι άνθρωποι ζουν σε διαφορετικά περιβάλλοντα και καταστάσεις, τότε αποκαλύπτουν ορισμένες σκέψεις, οπτικές και προθέσεις, που είναι οι πραγματικές εσωτερικές καταστάσεις τους. Αν τα παρατηρήσεις όλα αυτά, μπορείς να δεις τις διαθέσεις τους και να μάθεις τη φύση τους. Αν κάνεις την αυτοκριτική σου και διακρίνεις τους άλλους μ’ αυτόν τον τρόπο, εύκολα θα πετύχεις αποτελέσματα. Ο μόνος τρόπος να φτάσεις αποτελεσματική στην αυτογνωσία είναι να γνωρίσεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου και να κατανοήσεις απόλυτα την ουσία τους. Τότε, θα αποκτήσεις αυτόματα ένα μονοπάτι για το πώς να αναζητήσεις την αλήθεια και να απαλλαγείς από τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Εφόσον οι άνθρωποι μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια, μπορούν να εξαγνιστούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να λυθεί εύκολα το πρόβλημα της διαφθοράς τους. Αν δεν αποδεχθούν την αλήθεια, δεν θα καταφέρουν ποτέ να αλλάξουν τη ζωή-διάθεσή τους. Τώρα, όλοι σας είστε πρόθυμοι να επιδιώξετε την αλήθεια, άρα πρέπει να επικεντρωθείτε σ’ αυτήν.

Για να λύσουμε τα προβλήματα της φύσης των ανθρώπων, πρέπει να τη βγάλουμε απ’ τη ρίζα, δηλαδή από τη διάθεση των ανθρώπων, όχι από τον τρόπο με τον οποίο κάνουν τα πράγματα. Επίσης, δεν πρέπει να δίνουμε έμφαση στις υποκειμενικές αιτίες και καταστάσεις· αντίθετα, πρέπει να την αντιπαραβάλλουμε με την αλήθεια. Η αλήθεια που εκφράζουν τα λόγια του Θεού στοχεύει τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων. Πάρτε για παράδειγμα τα συναισθήματα που αναφέραμε νωρίτερα: Οι άνθρωποι νομίζουν ότι συναίσθημα είναι το να σου λείπουν καμιά φορά οι γονείς σου ή να νιώθεις νοσταλγία για το πατρικό σου. Αυτό εννοεί ο Θεός όταν αναφέρεται στα συναισθήματα; (Όχι.) Άρα, τα συναισθήματα που κατανοείς εσύ και τα συναισθήματα για τα οποία μιλάει ο Θεός δεν είναι το ίδιο πράγμα. Αυτά που λες εσύ ανήκουν σε κανονικές ανθρώπινες καταστάσεις, και όχι σε μια διεφθαρμένη διάθεση. Αν βλέπεις τους σαρκικούς συγγενείς σου ως είδωλα, και εξαιτίας αυτού δεν ακολουθείς τον Θεό και δεν υποτάσσεσαι σε Αυτόν, τότε τα συναισθήματά σου είναι υπερβολικά έντονα, και αυτό όντως ανήκει σε μια διεφθαρμένη διάθεση. Επομένως, τίθεται το θέμα αν κατανοείς ανόθευτα την αλήθεια. Όταν θεωρείς συναίσθημα τη νοσταλγία για το πατρικό σου ή το ότι φέρεσαι στους γονείς σου με κάπως περισσότερη καλοσύνη, άραγε δεν έχεις μια στρεβλή κατανόηση της αλήθειας; Στην πραγματικότητα, αυτό που κατανοείς δεν είναι η αλήθεια ούτε και συμφωνεί με την αλήθεια· δεν είναι παρά ένα εξωτερικό φαινόμενο. Ποια είναι τα συναισθήματα για τα οποία μιλάει ο Θεός; Είναι η προσέγγιση της μητέρας απέναντι στο παιδί της στο δεύτερο περιστατικό που αναφέραμε νωρίτερα, μια κατάσταση μεροληψίας και προστασίας χωρίς αρχές. Αυτά τα συναισθήματα εκθέτει ο Θεός· σε αυτήν την περίπτωση, την αποκάλυψη μιας διεφθαρμένης διάθεσης εκ μέρους της μητέρας. Οι δύο προσεγγίσεις στα περιστατικά που αναφέραμε δεν διαφέρουν ριζικά μεταξύ τους; Η πρώτη είναι ένα κανονικό φαινόμενο· δεν χρειάζεται να το κλαδέψεις ούτε να εμβαθύνεις σ’ αυτό και να το ερευνήσεις σε βάθος, πόσο μάλλον να το αντιπαραβάλεις με την αλήθεια, να κάνεις πράξη μια ορισμένη πτυχή της αλήθειας ή να εγκαταλείψεις κάτι εξαιτίας του. Είναι, λοιπόν, σωστή αυτή η προσέγγιση; Είναι απαραίτητο να ενεργεί κανείς έτσι; Ούτε απαραίτητο είναι ούτε και υπάρχει σωστό και λάθος σ’ αυτήν την προσέγγιση. Η προσέγγιση στο δεύτερο περιστατικό, όμως, αφορά μια διάθεση. Ποιες εκδηλώσεις συναισθημάτων αφορούν διεφθαρμένες διαθέσεις; (Τη μεροληψία, την προστασία των άλλων χωρίς να τηρούνται κάποιες αρχές, τη διατήρηση σαρκικών σχέσεων και την έλλειψη δικαιοσύνης.) Όλα αυτά αντιπροσωπεύει η λέξη «συναισθήματα» όπως την εννοεί ο Θεός. Αν η κατανόησή σου φτάνει ως εκεί και μπορείς αληθινά να δεις σ’ αυτά τον εαυτό σου, τότε θα πρέπει να κάνεις προσπάθεια για ν’ απαλλαγείς από αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Όταν πάψουν να σε περιορίζουν αυτά τα συναισθήματα και μόνο τότε, όλες οι πράξεις σου θα αποτελούν άσκηση της αλήθειας. Τότε, οι καταστάσεις που θεωρείς ότι αφορούν τα συναισθήματα θα αντιστοιχούν πλήρως στη λέξη «συναισθήματα» όπως την εννοεί ο Θεός. Αυτήν την αλήθεια θα κατανοείς. Αν σου ζητηθεί να συναναστραφείς πάνω στο τι είναι συναισθήματα κι εσύ μιλήσεις για την προσέγγιση της πρώτης μητέρας, αυτό θα είναι απόδειξη ότι δεν κατανοείς την αλήθεια. Αν συναναστραφείς πάνω στην προσέγγιση της δεύτερης μητέρας και αναλύσεις σε βάθος τη διεφθαρμένη διάθεσή της, τότε κατανοείς την αλήθεια. Αν βιώνεις, κατανοείς και συναναστρέφεσαι πάνω σε πράγματα που συμφωνούν με την αλήθεια του λόγου του Θεού, χωρίς αντιφάσεις και ασυνέπειες, αυτό αποδεικνύει ότι κατανοείς τα λόγια του Θεού, ότι έχεις συλλάβει το νόημά τους, ότι τα έχεις καταλάβει και μπορείς πλέον να τα κάνεις πράξη και να τα εφαρμόσεις. Σε αυτήν την περίπτωση, θα έχεις κερδίσει την αλήθεια και τη ζωή, και αυτό σημαίνει ότι θα έχεις εισέλθει ήδη στην αλήθεια-πραγματικότητα. Τότε πια, όταν δεις ξανά κάποιο τέτοιο περιστατικό, θα μπορείς να το διακρίνεις, και θα γνωρίζεις ποιες αποκαλύψεις είναι κανονικές και ποιες ανήκουν σε μια διεφθαρμένη διάθεση· όλ’ αυτά θα τα έχεις ξεκαθαρίσει εντελώς μέσα σου. Έτσι δεν θα είναι σωστές και οι πράξεις σου; Δεν θα συμφωνούν με την αλήθεια; Δεν θα έχεις κατακτήσει την αλήθεια-πραγματικότητα; Αν ενεργείς σωστά και κατανοείς την αλήθεια, άραγε αυτή η κατανόηση και αυτές οι εμπειρίες πάνω στις οποίες θα συναναστρέφεσαι δεν θα βοηθούν τους άλλους να ξεπεράσουν τις δυσκολίες τους; (Ναι.) Αυτή είναι η πρακτική πλευρά της αλήθειας.

Κάποιοι άνθρωποι δεν εκτελούν σωστά τα καθήκοντά τους επειδή έχουν χαμηλό επίπεδο, ισχυρίζονται όμως πως αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχουν συνείδηση. Ποια από τις δύο εξηγήσεις είναι η σωστή; (Ότι έχουν χαμηλό επίπεδο.) Καμιά φορά, όταν κάποιος εκτελεί ένα καθήκον, ναι μεν αντιλαμβάνεται τα βασικά στοιχεία των επαγγελματικών γνώσεων που χρειάζονται γι’ αυτό, αλλά δεν κατανοεί τις πιο προχωρημένες πτυχές του, επειδή δεν τις έμαθε στο παρελθόν. Ο επικεφαλής του τον θεωρεί επιπόλαιο, ύπουλο και φυγόπονο. Στην πραγματικότητα, όμως, απλώς εν έχει επαγγελματική γνώση, δεν τα έχει μάθει ακόμα όλα αυτά, αλλά κάνει ήδη ό,τι καλύτερο μπορεί. Κι όμως, ο επικεφαλής του τον θεωρεί επιπόλαιο, πράγμα που δεν συμφωνεί με τα γεγονότα. Μια τέτοια χρήση των λέξεων και ένας τέτοιος χαρακτηρισμός δεν δείχνουν καμία διάκριση. Γιατί, άραγε, κάποιοι χρησιμοποιούν λέξεις και χαρακτηρισμούς για τους άλλους χωρίς διάκριση; Μήπως επειδή δεν κατανοούν την αλήθεια; Ορισμένοι θα πουν ότι ναι, αυτό ισχύει, άλλοι ότι το κάνουν επειδή έχουν χαμηλό επίπεδο και είναι υπερβολικά μπερδεμένοι, κι άλλοι ότι συμβαίνει επειδή έχουν υπερβολικά κακή ανθρώπινη φύση και λάθος προθέσεις. Ποια από τις εξηγήσεις είναι η σωστή; Στην πραγματικότητα, υπάρχουν και οι τρεις καταστάσεις, οπότε το κάθε περιστατικό πρέπει να κρίνεται ξεχωριστά. Αν η αιτία είναι ότι δεν κατανοούν την αλήθεια, αλλά κάποιος πει ότι φταίει το χαμηλό τους επίπεδο και το ότι είναι υπερβολικά μπερδεμένοι, τότε τα λόγια αυτά δεν είναι σωστά. Αν η αιτία είναι ξεκάθαρα η κακή ανθρώπινη φύση τους και οι υστερόβουλες προθέσεις τους, αλλά κάποιος πει ότι φταίει το χαμηλό επίπεδό τους και το ότι είναι υπερβολικά μπερδεμένοι, κάτι τέτοιο διαστρεβλώνει τα γεγονότα, και είναι πολύ πιθανό να δώσει σε κακούς ανθρώπους την ευκαιρία να ξεγλιστρήσουν. Σε άλλες περιπτώσεις, η αιτία είναι ότι οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, κι όμως κάποιοι λένε ότι φταίει η κακή ανθρώπινη φύση τους. Μια τέτοια θεώρηση των πραγμάτων δεν είναι σωστή, και είναι πιθανό όσοι τα λένε αυτά να συμπεριφερθούν σε καλούς ανθρώπους σαν να ήταν κακοί, πράγμα που θα οδηγήσει σε άσχημες συνέπειες. Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να τα διακρίνουν όλ’ αυτά ούτε και να κατανοήσουν βαθιά την ουσία του προβλήματος. Απλώς εφαρμόζουν τυφλά κανονισμούς και βγάζουν συμπεράσματα με βάση τις ιδέες τους, και μετά νομίζουν ότι διαθέτουν διάκριση και ότι βλέπουν τα πράγματα ξεκάθαρα. Μα, αυτό δεν είναι αλαζονεία και αυταρέσκεια; Αν κάποιος έχει κακή ανθρώπινη φύση, κι έτσι χαρακτηρίζει και καταδικάζει τους άλλους χωρίς διάκριση, λόγω της υστεροβουλίας του, τέτοια είναι η φύση ενός κακού ανθρώπου. Τέτοιοι άνθρωποι είναι η μειοψηφία· οι περισσότεροι ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο επειδή δεν κατανοούν την αλήθεια. Όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια εφαρμόζουν κανονισμούς και χρησιμοποιούν πνευματική ορολογία αδιακρίτως. Για παράδειγμα, ορισμένοι άνθρωποι έχουν ξεκάθαρα πρόβλημα με την ανθρώπινη φύση τους, κι έτσι ενώ εκτελούν τα καθήκοντά τους, ψάχνουν συνεχώς τρόπους να λουφάρουν και να αποφύγουν την προσπάθεια· όσοι δεν έχουν διάκριση λένε γι’ αυτούς ότι έχουν χαμηλό επίπεδο. Κάποιοι άνθρωποι διαθέτουν ξεκάθαρα αίσθημα δικαιοσύνης και, όταν δουν ότι κάτι παραβιάζει τις αρχές, το θίγουν και προστατεύουν τα συμφέροντα της εκκλησίας· όσοι όμως δεν κατανοούν την αλήθεια χαρακτηρίζουν συχνά αυτούς τους ανθρώπους αλαζόνες και αυτάρεσκους, φτάνουν ακόμα και στο σημείο να τους φέρονται σαν να ήταν κακοί άνθρωποι, κι αυτό είναι πραγματική αδικία απέναντι σ’ έναν καλό άνθρωπο. Άλλοι άνθρωποι έχουν ξεκάθαρα μικρό ανάστημα, και στιγμιαία δείχνουν αδυναμία όταν τους περιορίζουν τα συναισθήματά τους· όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια θεωρούν ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν υπερβολικά έντονα συναισθήματα και δεν έχουν ειλικρινή καρδιά απέναντι στον Θεό. Έτσι είναι, λοιπόν, όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια: χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις περιστάσεις ή την πραγματική κατάσταση, συνεχίζουν να εφαρμόζουν αδιακρίτως κανονισμούς και να λένε άλλα τώρα, άλλα μετά. Μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να χρησιμοποιήσουν την αλήθεια για να λύσουν προβλήματα; (Όχι, δεν μπορούν.) Όταν προσπαθούν να λύσουν προβλήματα κάποιοι άνθρωποι που δεν κατανοούν την αλήθεια, καταλήγουν να συνταγογραφούν το λάθος φάρμακο. Είναι σαν να προσπαθούν να γιατρέψει τον στομαχόπονο και δίνουν θεραπεία για το κεφάλι· δεν μπορούν να βρουν τη ρίζα του προβλήματος. Δεν καταλαβαίνουν ούτε τη ρίζα του προβλήματος ούτε και τι λένε ή σε τι αναφέρονται τα λόγια του Θεού. Κάτι τέτοιο δεν είναι κατανόηση της αλήθειας. Αυτήν τη στιγμή, κατανοείτε μεγάλο ή μικρό μέρος της αλήθειας; (Μικρό.) Ας πούμε ότι κάποιος κάνει την εξής ερώτηση: «Γιατί δεν μπορείς να υποταχθείς όταν σου συμβαίνει το τάδε πράγμα;» Οι άνθρωποι συχνά απαντούν: «Επειδή δεν γνωρίζω τον Θεό!» Είναι σωστή αυτή η εξήγηση; Άλλες φορές ναι, άλλες φορές όχι. Τις περισσότερες φορές δεν είναι· αντίθετα, είναι απλώς ένας χαρακτηρισμός χωρίς διάκριση. Οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ένα μικρό μέρος της πνευματικής ορολογίας, και έπειτα την εφαρμόζουν και τη χρησιμοποιούν χωρίς διάκριση· έτσι, προκύπτουν πολλά προβλήματα. Άλλοτε είναι παρερμηνείες, άλλοτε κρίσεις, και όλο αυτό προκαλεί επιβλαβή αποτελέσματα· προκαλεί μέχρι και χάος. Όσοι δεν έχουν πνευματική κατανόηση, όταν μαθαίνουν κάτι, το εφαρμόζουν και το χρησιμοποιούν χωρίς διάκριση. Είναι, λοιπόν, σχεδόν σίγουρο ότι θα έχουν την τάση να κάνουν λάθη, ειδικά όσον αφορά τις αρχές. Αντίθετα, όσοι έχουν ικανότητα κατανόησης ναι μεν κάνουν κάποια λίγα λάθη, τα οποία, όμως, δεν αφορούν τις αρχές, και μάλιστα μπορεί να τους δώσουν κι ένα μάθημα. Αν οι άνθρωποι έχουν παράλογη κατανόηση, αν παρανοούν τα λόγια του Θεού όταν τα διαβάζουν, αν παρεκκλίνουν από τη σωστή κατανόηση όταν ακούνε κηρύγματα και έχουν την τάση να κατακρίνουν και να βρίσκουν και το παραμικρό λάθος, τότε υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Όχι μόνο είναι αδύνατο να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα, αλλά, σιγά σιγά, θα αρχίσουν να συμπεριφέρεται απερίσκεπτα και να προκαλούν αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας. Αυτή είναι μια σοβαρή έκβαση.

Τώρα, αναλογιστείτε: Τα λόγια, τα δόγματα και οι πνευματικές θεωρίες που συζητάτε συχνά είναι η αλήθεια; Κατανοείτε την αλήθεια ή μόνο τα δόγματα; Πόσες αλήθεια-πραγματικότητες υπάρχουν μέσα σ’ αυτά που κατανοείτε; Μόλις τα καταλάβετε όλα αυτά, θα έχετε στ’ αλήθεια αυτογνωσία και θα γνωρίζετε μέχρι πού μπορείτε να φτάσετε. Για παράδειγμα, έχετε συναναστραφεί πολύ πάνω στις αλήθειες που αφορούν το πώς να είναι κανείς ειλικρινής· τις έχετε κατανοήσει όμως; Ίσως μπορείτε να συναναστραφείτε σχετικά με μερικά λόγια και να συζητήσετε για μια κάποια κατανόηση, όμως σε πόσες από αυτές τις πραγματικότητες έχετε εισέλθει; Είστε πραγματικά ειλικρινείς τώρα; Μπορείτε να μιλήσετε ξεκάθαρα σχετικά μ’ αυτό; Κάποιοι λένε τα εξής: «Είσαι ειλικρινής όταν δεν λες ψέματα, όταν λες αυτά που έχεις μέσα στην καρδιά σου χωρίς να κρύβεις κάτι, και όταν δεν προσπαθείς να ξεφύγεις από τίποτα. Αυτό είναι το πρότυπο ενός ειλικρινούς ανθρώπου». Ποια είναι η γνώμη σας γι’ αυτήν τη δήλωση; Συμφωνεί με την αλήθεια; (Όχι.) Μπορείτε να μιλήσετε για λόγια και δόγματα, όταν όμως έρχεται η ώρα να εξετάσετε αναλυτικά την άσκηση ή συγκεκριμένα προβλήματα, δεν ξέρετε τι να πείτε. Κάτι τέτοιο δεν είναι κατανόηση της αλήθειας. Οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, όμως πιστεύουν πάντα το εξής: «Ήδη κατανοώ πολλά πράγματα, αλλά ο Θεός δεν με χρησιμοποιεί. Αν με χρησιμοποιούσε και γινόμουν ένας απ’ τους επικεφαλής της εκκλησίας, θα φρόντιζα να κατανοήσουν την αλήθεια όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές». Πολύ μεγάλα λόγια, έτσι δεν είναι; Έχεις στ’ αλήθεια αυτήν την ικανότητα; Είναι ειλικρινείς όσοι καυχιούνται και περηφανεύονται; Αυτοί οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, κι όμως καυχιούνται και περηφανεύονται· μα, δεν είναι αξιοθρήνητοι; (Ναι, είναι αξιοθρήνητοι.) Ακούτε πολλά κηρύγματα τώρα, αλλά ποτέ δεν κατανοείτε την αλήθεια· αργά ή γρήγορα, θα βαδίσετε στο μονοπάτι των Φαρισαίων, κι έτσι θα γίνετε η σύγχρονη εκδοχή τους. Δεν είναι μια πιθανότητα αυτό; (Ναι.) Ναι, είναι πάρα πολύ πιθανό. Η σατανική φύση των ανθρώπων είναι βαθιά ριζωμένη. Όταν αποκτήσουν κάποια γνώση και εκπαίδευση, κι έτσι μπορέσουν να κηρύξουν ορισμένες σωστές θεωρίες και μεγαλόπνοα κηρύγματα, είναι πολύ πιθανό να γίνουν Φαρισαίοι. Αν δεν θέλετε να γίνετε Φαρισαίοι ούτε να βαδίσετε στο μονοπάτι του Φαρισαίου, ο μόνος τρόπος να το αποφύγετε είναι να προσπαθήσετε να κατανοήσετε την αλήθεια και να εισέλθετε στην πραγματικότητα, και να μετατρέψετε τα δόγματα που κατανοείτε στην πραγματικότητα της αλήθειας. Πότε θα λέγατε, λοιπόν, ότι κατανοεί κανείς την αλήθεια του να είσαι ειλικρινής; Θα πρέπει να το αναλογιστείτε μόνοι σας και να συναναστραφείτε πάνω σ’ αυτό όταν βρείτε ελεύθερο χρόνο. Πώς ακριβώς είναι ένας ειλικρινής άνθρωπος; Ποια είναι τα πρότυπα που απαιτούνται στα λόγια του Θεού για τους ειλικρινείς ανθρώπους για τους οποίους μιλάει; Ποια από αυτά μπορούν να κάνουν πράξη οι άνθρωποι; Πώς είναι ο ειλικρινής άνθρωπος για τον οποίο μιλάει ο Θεός; Ποια πτυχή της διεφθαρμένης διάθεσης του ανθρώπου μπαίνει στο στόχαστρο για να γίνει κανείς ειλικρινής; Δεν αξίζει κανείς να εμβαθύνει πολύ σ’ αυτά τα ερωτήματα; Τα λόγια και οι αλήθειες που απαιτεί ο Θεός να κάνουν πράξη οι άνθρωποι δεν έχουν ως στόχο τη συμπεριφορά τους ή τον τρόπο με τον οποίο ενεργούν, αλλά τη σατανική τους φύση και διάθεση. Γι’ αυτό και, όπως λένε, αυτά τα λόγια είναι η αλήθεια. Αν ο μόνος στόχος τους ήταν να αλλάξουν τη συμπεριφορά των ανθρώπων και να τους διδάξουν πώς να σκέφτονται, τότε δεν θα ήταν η αλήθεια, παρά μόνο ένα είδος θεωρίας. Μπορεί να πει κανείς ότι ο οποιοσδήποτε εκπαιδευτικός μπορεί να επηρεάσει κάπως τους ανθρώπους και να αλλάξει λίγο τη συμπεριφορά τους, και ότι, αν εκείνοι κάνουν πράξη και συνοψίσουν τα διδάγματα, η συμπεριφορά τους μπορεί να ρυθμιστεί σιγά σιγά. Υπάρχει πολλή τέτοια γνώση, που όμως δεν είναι η αλήθεια, αφού δεν μπορεί να απαλλάξει τους ανθρώπους από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους ούτε και να λύσει το πρόβλημα που αποτελεί τη βαθύτερη αιτία των αμαρτιών τους. Μόνο τα λόγια του Θεού μπορούν να εξαγνίσουν και να απομακρύνουν τη διαφθορά των ανθρώπων, μόνο τα λόγια Του μπορούν να λύσουν μια για πάντα το πρόβλημα της σατανικής τους φύσης· επομένως, μόνο τα λόγια Του είναι η αλήθεια. Και ποια είναι η πραγματική σημασία της αλήθειας που βρίσκεται στα λόγια του Θεού; Αυτό είναι κάτι που αξίζει να το αναλογίζεστε, να το σκέφτεστε και μαζί να συναναστρέφεστε πάνω του συχνά. Να μην ξεχνάτε ποτέ το εξής: Κάτι που μπορεί να αλλάξει μόνο τη συμπεριφορά των ανθρώπων δεν είναι η αλήθεια, είναι μόνο γνώση και νόμοι. Η αλήθεια δεν αλλάζει μόνο τη συμπεριφορά τους, αλλά και τις διεφθαρμένες τους διαθέσεις. Επιπλέον, μπορεί να αλλάξει τις ιδέες και τις αντιλήψεις τους, και να γίνει η ζωή ενός ανθρώπου. Αυτό είναι η αλήθεια. Αυτήν τη στιγμή, όμως, δεν υπάρχουν παρά ελάχιστοι άνθρωποι που βλέπουν το θέμα ξεκάθαρα. Πολλοί δεν συνειδητοποιούν ποτέ πως όσα ρυθμίζουν τη συμπεριφορά και δίνουν στους ανθρώπους την ευκαιρία να ζουν φαινομενικά αξιοπρεπώς δεν είναι η αλήθεια, και πως όλ’ αυτά είναι γνώσεις, δόγματα και σατανικές φιλοσοφίες. Όταν οι άνθρωποι αποδέχονται αυτά τα πράγματα, ναι μεν η εξωτερική τους συμπεριφορά γίνεται όλο και πιο ευγενής, αξιοπρεπής και ραφιναρισμένη, όμως η καρδιά τους είναι γεμάτη πονηριά και μοχθηρία, κι έτσι γίνεται όλο και πιο σκοτεινή. Όλα αυτά είναι τα δηλητήρια και οι θεωρίες του Σατανά, τα εργαλεία που χρησιμοποιεί για να παραπλανά και να διαφθείρει τους ανθρώπους. Δεν είναι σε καμία περίπτωση η αλήθεια ούτε προέρχονται απ’ τον Θεό. Μόνο όσα κάνουν τους ανθρώπους ειλικρινείς και τους απελευθερώνουν, μόνο όσα τους δίνουν τη δυνατότητα να γνωρίσουν τον Δημιουργό, να αποκτήσουν θεοφοβούμενη καρδιά και να υποταχθούν στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού, μόνο αυτά είναι η αλήθεια. Όποια άποψη κι αν αποδεχθείς, όποιο μονοπάτι κι αν ακολουθήσεις, αν η συμπεριφορά σου βελτιωθεί και γίνει δημοφιλής, αλλά έχεις ελάχιστα θεοφοβούμενη καρδιά και ελάχιστη πραγματική πίστη στον Θεό, κι αν η σχέση σου μαζί Του είναι πολύ κακή και η καρδιά σου απομακρύνεται κι άλλο από Εκείνον, αυτό σημαίνει ότι κρατιέσαι από πράγματα που δεν είναι θετικά, και σε καμία περίπτωση δεν είναι η αλήθεια. Αν διαλέξεις ένα μονοπάτι ή έναν τρόπο ζωής και αποδεχθείς ορισμένα πράγματα, κι αν αυτά τα πράγματα σε κάνουν πραγματικό και ειλικρινή, αν χάρη σ’ αυτά αγαπήσεις τα θετικά πράγματα και μισήσεις τα μοχθηρά και τα αρνητικά πράγματα, κι αν αποκτήσεις θεοφοβούμενη καρδιά και αποδεχθείς πρόθυμα την κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού, αυτό σημαίνει πως όλα αυτά είναι η αλήθεια και προέρχονται πράγματι από τον Θεό. Μπορείτε, λοιπόν, να αντιπαραβάλλετε τα πράγματα με αυτά τα πρότυπα. Υπάρχουν κάποια δόγματα που πολλοί άνθρωποι λένε εδώ και πολλά χρόνια. Ενώ, όμως, τα έχουν πει τόσες φορές, οι βαθύτερες διαθέσεις τους δεν έχουν αλλάξει, η κατάστασή τους δεν έχει μεταμορφωθεί ούτε στο ελάχιστο, όπως δεν έχουν αλλάξει οι απόψεις τους, ούτε ο τρόπος που σκέφτονται ούτε και η αφετηρία και οι προθέσεις που κρύβονται πίσω από τις πράξεις τους. Πρέπει, λοιπόν, να τα εγκαταλείψετε γρήγορα όλ’ αυτά και να πάψετε να είστε κολλημένοι πάνω τους· δεν είναι σε καμία περίπτωση η αλήθεια. Όταν οι άνθρωποι αρχίζουν για πρώτη φορά να κάνουν πράξη κάποια λόγια, μπορεί να τους φαίνεται κοπιαστικό και δύσκολο, και δεν μπορούν να συλλάβουν τις αρχές. Αφού, όμως, τα βιώσουν και τα κάνουν πράξη για ένα διάστημα, καταλαβαίνουν ότι η βαθύτερη κατάστασή τους έχει βελτιωθεί, ότι η καρδιά τους έχει πλησιάσει τον Θεό, ότι έχουν πολύ θεοφοβούμενη καρδιά, ότι δεν είναι πια τόσο αδιάλλακτοι και επαναστατικοί όταν τους συμβαίνει κάτι, ότι οι προσωπικές τους προθέσεις και επιθυμίες δεν είναι και τόσο ισχυρές, και ότι μπορούν να υποταχθούν στον Θεό. Αυτή η κατάσταση είναι θετική, αυτά τα λόγια είναι η αλήθεια και το σωστό μονοπάτι. Μπορείτε να διακρίνετε τα πράγματα με βάση αυτές τις αρχές. Δεν θα είναι εύκολο να ορίσετε την αλήθεια με μία μόνο πρόταση. Αν την όριζα Εγώ με μια πρόταση κι εσείς την κατανοούσατε μόλις την ακούγατε, αυτό θα ήταν καλό. Αν όμως την αντιμετωπίζατε ως κανονισμό και δόγμα που πρέπει να ακολουθήσετε, αυτό θα ήταν πρόβλημα· θα σήμαινε ότι δεν έχετε πνευματική κατανόηση. Σας έχω δώσει, λοιπόν, αυτές τις αρχές, κι εσείς πρέπει να κάνετε την απαραίτητη σύγκριση, να βιώσετε, να ασκηθείτε και να αποκτήσετε βιωματική γνώση σύμφωνα μ’ αυτές τις αρχές. Αυτές πρέπει να είναι η βάση όχι μόνο για τις πράξεις και τη συμπεριφορά σας, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο βλέπετε και αξιολογείτε τους ανθρώπους και τα πράγματα. Αν βιώσετε και ασκηθείτε μ’ αυτόν τον τρόπο, θα μάθετε τι σημαίνει αλήθεια. Αν οι άνθρωποι δεν κατανοήσουν ποια είναι η αλήθεια και δεν μάθουν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, μπορούν να κερδίσουν τη ζωή; Μπορούν να αλλάξουν τη ζωή-διάθεσή τους; Επιφανειακά, οι απαιτήσεις που αναφέρει στα λόγια Του ο Θεός για τους ανθρώπους δεν είναι και τίποτα υψηλά πρότυπα· βασικά, είναι πολύ απλές. Αν, ωστόσο, δεν κατανοήσεις το νόημα που κρύβεται πίσω απ’ την αλήθεια ή το πόσο πρακτικό περιεχόμενο έχει, και κατανοείς την αλήθεια μόνο στα λόγια και στα δόγματα, τότε δεν θα μπορέσεις ποτέ να εισέλθεις στις αλήθεια-πραγματικότητες στις οποίες θέλει ο Θεός να εισέλθουν οι άνθρωποι.

26 Μαΐου 2017

Υποσημειώσεις:

α. Στα Κινεζικά, ο όρος «Τζιάνχου» αναφέρεται σε έναν μυθικό κόσμο πολεμικών τεχνών και εγκλήματος στην αρχαία Κίνα.