Η συναναστροφή μας θα ξεκινήσει με το πώς φανερώνονται οι άνθρωποι που δεν κατανοούν τα πνευματικά ζητήματα. Τι είναι, λοιπόν, αυτό που ξεχωρίζει ιδιαίτερα πάνω τους; Το γεγονός ότι όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό κι όσο κι αν φαίνεται να επιδιώκουν την αλήθεια, η ζωή τους δεν αναπτύσσεται ποτέ και δεν έχουν κανένα απολύτως μονοπάτι άσκησης για τη ζωή-είσοδο. Όσοι δεν κατανοούν τα πνευματικά ζητήματα, όποια διεφθαρμένη διάθεση κι αν προβάλλουν, δεν κάνουν αυτοκριτική ούτε προσπαθούν να γνωρίσουν τον εαυτό τους. Για την ακρίβεια, δεν γνωρίζουν καν τι είναι η διεφθαρμένη διάθεση. Όσο αλαζονική κι αν είναι η διάθεση που φανερώνουν και προβάλλουν, δεν την αντιλαμβάνονται. Όσα ψέματα κι αν λένε κι όσα παιχνίδια κι αν παίζουν, δεν έχουν την παραμικρή αίσθηση ότι το κάνουν. Όσο κι αν επαναστατούν κατά του Θεού και Του αντιστέκονται, δεν έχουν ιδέα πως κάνουν λάθος. Είναι ακριβώς όπως οι άπιστοι· φέρονται όπως τους αρέσει και κάνουν κακό χωρίς καθόλου αναστολές, επειδή πιστεύουν πως έχουν δίκιο. Δεν δέχονται κριτική ούτε παραινέσεις από κανέναν. Ναι μεν συχνά ακούνε τα κηρύγματα και παρευρίσκονται σε συναθροίσεις, δεν έχουν όμως την παραμικρή ιδέα για το τι σημαίνει υπακοή, τι είναι η παρακοή και η εναντίωση ή τι σημαίνει να απορρίπτουν τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού. Δεν γνωρίζουν ποιο είναι το καλό που προκύπτει από τις ανθρώπινες προθέσεις από τη μία ή τι σημαίνει να ασκείσαι σύμφωνα με την αλήθεια και να υποτάσσεσαι στην κυριαρχία και στις διευθετήσεις του Θεού από την άλλη. Αγνοούν παντελώς αυτές τις λεπτές διαφορές. Δεν γνωρίζουν αν εκτελούν το καθήκον τους πιστά ή απρόσεκτα κι επιπόλαια, ούτε ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις έχουν φανερώσει και ποιες είναι οι προθέσεις τους. Δεν γνωρίζουν ούτε αν το μονοπάτι που ακολουθούν είναι το σωστό. Δεν γνωρίζουν αν η οπτική που έχουν κατά την άσκησή τους είναι σωστή, ούτε ποιες συμπεριφορές αγαπά ή σιχαίνεται ο Θεός. Τίποτα από όλα αυτά δεν γνωρίζουν. Όσοι δεν έχουν καθόλου πνευματική κατανόηση δεν κατανοούν τα πνευματικά ζητήματα στη ζωή. Διαβάζουν μόνο τα λόγια του Θεού και ζουν μια κανονική πνευματική ζωή. Όταν εκτελούν το καθήκον τους, δεν τεμπελιάζουν ούτε προκαλούν προβλήματα, δεν κάνουν σκόπιμα πράγματα που προκαλούν διατάραξη ή αναστάτωση. Κάνουν ό,τι τους λένε και τηρούν απλούς κανόνες. Αδιαφορούν όμως τελείως για τις λεπτομέρειες, τις καταστάσεις που αφορούν τη ζωή-είσοδο, τις διάφορες οπτικές και στάσεις. Όταν συναναστρέφεσαι μαζί τους πάνω σε αλήθειες για τη διόρθωση των αντιλήψεων, πιστεύουν πως εκείνοι δεν έχουν καθόλου αντιλήψεις, πως όσες τυχόν είχαν παλιότερα έχουν διορθωθεί και πως τα θέματα πάνω στα οποία συναναστρέφεσαι δεν τους αφορούν καθόλου. Δεν γνωρίζουν σε τι αναφέρονται οι αντιλήψεις για τις οποίες μιλάς ή ποια αλήθεια-πραγματικότητα περιέχουν τα λόγια σου. Όταν εσύ μιλάς για αυτογνωσία, εκείνοι λένε: «Ο άνθρωπος είναι επαναστατικός και αλαζόνας, έτσι δεν είναι; Δεν θα αρκούσε απλώς να μην ήταν επαναστατικός; Δεν θα αρκούσε, κάθε φορά που θα αντιμετώπιζε κάποιο ζήτημα, να μην κάνει επίδειξη, να είναι λίγο πιο μετριοπαθής και να μην είναι πομπώδης;» Όταν μιλάς για υπακοή, λένε: «Μα τι έχει πια η υπακοή που είναι τόσο σημαντικό; Απλώς δεν πρέπει να κάνουμε κακό. Δύσκολο είναι;» Όταν εσύ μιλάς για το πώς πρέπει να απαρνιέται κανείς τη σάρκα, να πειθαρχεί το σώμα του, να αποβάλλει τη διαφθορά και να κάνει πράξη την αλήθεια, εκείνοι λένε: «Δεν χρειάζεται ούτε ν’ απαρνηθώ τη σάρκα ούτε να κάνω πράξη την αλήθεια. Θα είμαι απλώς καλός άνθρωπος». Τόσο απλοϊκή είναι η σκέψη τους. Μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να αποκτήσει τελικά την αλήθεια; (Όχι.) Ποια είναι η στάση αυτών των ανθρώπων απέναντι στην αλήθεια; (Δεν αναγνωρίζουν τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια, οπότε δεν τα αποδέχονται. Πιστεύουν πως οι ίδιοι δεν έχουν τη διεφθαρμένη διάθεση που αποκαλύπτουν τα λόγια του Θεού.) Σωστά. Σκέφτονται: «Δεν έχω και τόσο πολλή από τη διεφθαρμένη διάθεση που αποκαλύπτει ο Θεός. Ακόμη κι αν είχα βέβαια διεφθαρμένη διάθεση, θα ήταν πολύ μικρή· άντε να ήταν μια παροδική σκέψη, τίποτα το σπουδαίο. Αυτό που απαιτείται δεν είναι να είμαστε απλώς υπάκουοι; Θ’ ακούω ό,τι έχεις να πεις και θα κάνω ό,τι μου λες. Υπακοή δεν είναι αυτό;» Είναι όμως τόσο απλά τα πράγματα; Μερικοί άνθρωποι σκέφτονται με τόσο απλοϊκό τρόπο που όταν βλέπουν κάποιον που είναι αρνητικός, λένε: «Το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι ν’ αγαπάς τον Θεό. Γιατί κλαις, γιατί είσαι αρνητικός;» Αυτοί οι άνθρωποι δεν κατανοούν τα πνευματικά ζητήματα. Τι σημαίνει ότι δεν κατανοούν τα πνευματικά ζητήματα; Σημαίνει πως ό,τι κι αν λέει ο Θεός και όποιες αλήθειες κι αν εκφράζει, αυτοί οι άνθρωποι τα βλέπουν όλα ως θεωρίες και τίποτα παραπάνω. Δεν κατανοούν την ουσία αυτών των ζητημάτων ούτε τα προβλήματα που προσπαθεί να λύσει η συναναστροφή του Θεού πάνω σ’ αυτές τις αλήθειες. Δεν κατανοούν πώς σχετίζονται αυτές οι αλήθειες με τη ζωή-είσοδο των ανθρώπων και τον δρόμο στον οποίο βαδίζουν. Δεν κατανοούν πώς σχετίζονται με τις διεφθαρμένες διαθέσεις που φανερώνουν οι άνθρωποι ή με το πώς βιώνουν την ανθρώπινη ομοιότητα και πετυχαίνουν τη σωτηρία τους. Δεν κατανοούν τίποτα απ’ όλα αυτά τα πράγματα. Δεν τους είναι ξεκάθαρο ούτε και κατανοούν τι σχέση έχουν αυτά τα λόγια του Θεού, αυτές οι αλήθειες με την αποκάλυψη και την έκφραση της διαφθοράς των ανθρώπων, καθώς και με την άσκηση και την είσοδό τους. Το μόνο που ακούν είναι «υπακοή, αφοσίωση» και «μην είσαι απρόσεκτος ή επιπόλαιος, μην προκαλείς διαταράξεις και αναστάτωση». Τελικά, τα συνοψίζουν όλα αυτά σε μία πρόταση: «Δεν θυμάμαι κάτι άλλο, ξέρω όμως πως πρέπει να κάνω ό,τι απαιτεί ο Θεός. Είμαι πρόθυμος μέχρι και υπηρεσία να παράσχω. Τι άλλο μένει να πω;» Δεν γνωρίζουν ότι εκτός απ’ το να παράσχουν υπηρεσίες, οι άνθρωποι έχουν πολλά διεφθαρμένα στοιχεία που πρέπει να διορθώσουν, όπως για παράδειγμα, φιλοδοξίες, επιθυμίες, προτιμήσεις, αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες, αλλά και εσφαλμένες απόψεις και τη φιλοσοφία του Σατανά για την αντιμετώπιση του κόσμου. Ο Θεός απαιτεί με τα λόγια Του να διορθώσουν οι άνθρωποι όλα αυτά τα πράγματα και να τα αντικαταστήσουν με την αλήθεια. Διατυπώνει αυτές τις αλήθειες με σκοπό να σε κάνει να κατανοήσεις την αλήθεια και να την αποδεχθείς μέσα σου, και να τις χρησιμοποιήσεις έπειτα στην πραγματική ζωή για να λύσεις τα προβλήματα και τις δυσκολίες σου. Έτσι θα κάνεις τις αλήθειες αυτές πραγματικότητά σου, θα τις βιώσεις μέσα σου και θα τις αποκαλύψεις. Αντί για αλαζονεία, φιλοδοξίες, επιθυμίες, αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες, μαθήματα, φιλοσοφίες ή άλλα διεφθαρμένα στοιχεία, θα αποκαλύπτεις πλέον την πραγματικότητα της αλήθειας. Οι άνθρωποι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση δεν το καταλαβαίνουν αυτό. Έχουν ακούσει ένα σωρό κηρύγματα τόσα χρόνια, και σκέφτονται: «Γιατί κάθε κήρυγμα είναι λίγο-πολύ το ίδιο; Χρόνια ολόκληρα ακούμε κηρύγματα για την αυτογνωσία. Το θέμα δεν είναι να αναγνωρίζεις τις ζωτικές αδυναμίες σου και τη διαφθορά σου και τέλος;» Άλλοι λένε ότι τα σημερινά κηρύγματα είναι βαθύτερα και λεπτομερέστερα σε σχέση με τα παλιότερα, αλλά όσοι δεν έχουν πνευματική κατανόηση δεν το αντιλαμβάνονται, κι αυτό αποτελεί ένδειξη πως είναι τέτοιοι άνθρωποι. Υπάρχουν κάποιοι που ενώ έχουν αρκετά υψηλό επίπεδο, δεν επιδιώκουν την αλήθεια, κι επομένως δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσουν πνευματική κατανόηση. Άλλοι πάλι έχουν υπερβολικά χαμηλό επίπεδο κι έτσι δεν κατανοούν την αλήθεια. Επομένως, όσα περισσότερα ακούν για τις λεπτομέρειες κάθε αλήθειας, τόσο πιο πολύ μπερδεύονται, και δεν ακολουθούν ποτέ ένα σωστό μονοπάτι άσκησης. Όσα χρόνια κι αν παραμένουν πιστοί όσοι έχουν χαμηλό επίπεδο το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να τηρούν κανόνες ή να καταβάλλουν λίγη προσπάθεια, ενώ όσοι απ’ αυτούς έχουν λίγη συνείδηση και λογική μπορεί να δείχνουν κάποια αφοσίωση όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους. Δεν είναι απρόσεκτοι ούτε επιπόλαιοι, εγγυώνται ότι δεν θα διαπράξουν προφανή αμαρτήματα και προετοιμάζουν και μερικές καλές πράξεις. Μπορούν να δείξουν κάποια απλή υποταγή σε ορισμένα πράγματα, κάνουν ό,τι τους ζητηθεί και εγκαταλείπουν τα υπόλοιπα, αποδέχονται λίγη πειθαρχεία και, αν μη τι άλλο, ενεργούν σύμφωνα με τα πρότυπα της συνείδησής τους. Δεν προσβάλλουν άμεσα τον Θεό ούτε κάνουν πράγματα που Του αντιστέκονται ξεκάθαρα. Δεν μπορούν όμως να υπακούσουν βαθύτερα. Και φυσικά, δεν είναι ικανοί να καταφέρουν πράγματα όπως τις δοκιμασίες και τις μαρτυρίες του Ιώβ. Δεν κατανοούν τα λόγια και τις μαρτυρίες του Ιώβ. Δεν γνωρίζουν τι σημαίνουν πραγματικά τα λόγια «ο Κύριος έδωκε και ο Κύριος αφήρεσεν» και σίγουρα δεν μπορούν να καταλάβουν ότι αυτό που συνέβη στον Ιώβ ήταν αποτέλεσμα της αφαίρεσης του Θεού. Αν τύχει να αντιμετωπίσουν μια τέτοια δοκιμασία, επειδή ακριβώς δεν κατανοούν καθόλου την αλήθεια, σίγουρα θα μπουν στη διαδικασία να επιχειρηματολογήσουν στον Θεό και θα παραπονεθούν πολύ. Κάποιος που κατανοεί πραγματικά την αλήθεια μπορεί να δει καθαρά τις διεφθαρμένες καταστάσεις των ανθρώπων τις οποίες αποκαλύπτει ο Θεός. Μπορεί λίγο-πολύ και διακρίνει καθαρά τι έχει κάνει ο Θεός, κατανοεί όποια ζητήματα αντιμετωπίζει σωστά και δεν συζητά, δεν προσδιορίζει ούτε ορίζει έτσι τυχαία πράγματα που δεν καταλαβαίνει. Όσοι κατανοούν πραγματικά την αλήθεια μπορούν να διακρίνουν τη διαφορά ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα και μπορούν να ξεχωρίσουν εάν η κατάσταση ενός ατόμου είναι κανονική ή όχι. Μπορούν έπειτα και κατανοούν τις προθέσεις και τη διαφθορά που αποκαλύπτουν στο πλαίσιο της πραγματικότητας και στο πλαίσιο της πραγματικής ζωής, και μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια για να διορθώσουν τη δική τους διεφθαρμένη διάθεση. Κατανοούν τις προθέσεις του Θεού στο περιβάλλον που έχει δημιουργήσει Εκείνος και εφαρμόζουν την αλήθεια για να λύνουν πραγματικά προβλήματα, σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Όλα αυτά μπορεί να πετύχει ένας άνθρωπος που κατανοεί τα πνευματικά ζητήματα.

Με τι σχετίζεται ο βαθμός της ζωής-εισόδου ενός ανθρώπου; Με τον βαθμό στον οποίο κατανοεί αυτός την αλήθεια. Σε τι αναφέρεται ο βαθμός στον οποίο κατανοεί κανείς την αλήθεια; Τι σημαίνει να κατανοεί κανείς την αλήθεια; Σημαίνει ότι γνωρίζει σε ποια πτυχή της πραγματικότητας αναφέρονται τα λόγια του Θεού, ποια προβλήματα των ανθρώπων στοχεύουν να λύσουν, σε ποια πτυχή της διεφθαρμένης διάθεσης των ανθρώπων απευθύνονται, ποιες είναι οι αρχές αυτής της πτυχής της αλήθειας, ποια είναι η σχέση ανάμεσα σε αυτήν και σε άλλες αλήθειες και ποια είναι τα πρότυπα των απαιτήσεων του Θεού για αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Όταν γίνονται κατανοητά όλα αυτά, γίνεται κατανοητή κι η αλήθεια. Για παράδειγμα, για να κατανοήσεις την αλήθεια της υπακοής, πρέπει πρώτα να καταλάβεις τι είναι η υπακοή, πώς να είσαι πραγματικά υπάκουος και ποιο πρότυπο υπακοής απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους. Αυτή είναι η πραγματικότητα της υπακοής, η αλήθεια της υπακοής. Το θέμα δεν είναι να κατανοήσεις μόνο την έννοια, τον ορισμό και τη θεωρία της υπακοής, αλλά και τις αρχές της άσκησής της. Πρέπει να γνωρίζεις πώς να εφαρμόζεις αυτές τις αρχές και όταν τις εφαρμόζεις, να ξέρεις τι είναι σύμφωνο με τις αλήθεια-αρχές και τι τις παραβιάζει. Πρέπει και να μπορείς να κάνεις διάκριση ανάμεσα στη σωστή άσκηση και στις λανθασμένες ενέργειες. Όλα αυτά μπορούν να αποδείξουν ότι πραγματικά κατανοείς την αλήθεια. Αν είσαι σε θέση να εφαρμόσεις αυτήν την πτυχή της αλήθειας στον εαυτό σου, θα μπορείς να βιώσεις και να εκπληρώσεις αυτές τις αλήθειες και τότε θα μετράς και τους άλλους σύμφωνα με αυτές. Αν πετύχεις αυτά τα αποτελέσματα, θα έχεις αποκτήσει την πραγματικότητα της εισόδου σε αυτήν την πτυχή της αλήθειας και τότε θα κατανοείς τα πνευματικά ζητήματα. Το αν κάποιος κατανοεί τα πνευματικά ζητήματα δεν προσδιορίζεται από το πόσο γρήγορα καταλαβαίνει την αλήθεια. Προσδιορίζεται, αντίθετα, από το κατά πόσο καταλαβαίνει τα λόγια του Θεού. Αν φαίνεται ότι μπορείς να καταλάβεις τα λόγια του Θεού τη στιγμή που τα ακούς, αλλά όταν αντιμετωπίζεις κάποιο πρόβλημα, αυτό δεν ισχύει, τότε δεν κατανοείς τα πνευματικά ζητήματα. Ωστόσο, αν νιώθεις ότι τη στιγμή που τα ακούς τα κατανοείς, αλλά όχι απόλυτα, κι έπειτα αποκτήσεις κάποια εμπειρία και όταν βρεθείς αντιμέτωπος με κάποιο πρόβλημα, το διακρίνεις και είσαι σε θέση να καταλάβεις αυτήν την πτυχή της αλήθειας, τότε κατανοείς όντως τα πνευματικά ζητήματα. Η κατανόηση αυτή δεν αφορά το πόσα καταλαβαίνει ο άνθρωπος σε κυριολεκτικό επίπεδο ή σε σχέση με το δόγμα. Έχει να κάνει με το επίπεδο του ανθρώπου, καθώς και με την επιδίωξη και το μονοπάτι που ακολουθεί. Μπορεί ένας αντίχριστος να φαίνεται πως έχει μυαλό και χαρίσματα και να μιλάει ωραία, αλλά να μη γνωρίζει τίποτα σχετικά με τα πνευματικά ζητήματα της ζωής. Με το που ακούσουν ένα κήρυγμα οι αντίχριστοι μπορεί να αντιγράψουν κάποια από τα πρωτότυπα λόγια του και να συλλάβουν τα βασικά του σημεία κι ο κόσμος να θεωρεί ότι το έχουν καταλάβει. Ωστόσο, όσα λένε δεν συνάδουν με τις καταστάσεις που αντιμετωπίζουν, κι οι ίδιοι δεν μπορούν να τα αφομοιώσουν ούτε να εφαρμόσουν αυτά για τα οποία μιλούν. Για την ακρίβεια, όταν τους ακούς να συναναστρέφονται, φαίνεται να κατανοούν τη σχετική πτυχή της αλήθειας και δείχνουν ότι μπορούν να συλλάβουν τις αρχές. Συμπεραίνεις, λοιπόν, ότι θα ξέρουν και πώς να αντιμετωπίσουν τα πράγματα. Ωστόσο, όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάποιο ζήτημα, δεν κάνουν πράξη την αλήθεια, αλλά, αντίθετα, ξεφουρνίζουν άλλη μια θεωρητική δήλωση. Αυτοαναιρούνται έτσι και αποδεικνύεται ότι δεν κατανοούν την αλήθεια και πως όσα κηρύττουν δεν είναι παρά δόγμα και θεωρία. Τους ακούς να κηρύττουν το δόγμα λες και το έχουν καταλάβει πολύ καθαρά, αλλά στην πραγματικότητα δεν κατανοούν τα πνευματικά ζητήματα. Δεν κατανοούν την αλήθεια ούτε την επιδιώκουν. Για παράδειγμα, όταν βρεθούν σε μια δύσκολη κατάσταση και γίνουν αρνητικοί κι εσύ συναναστραφείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια, τότε θα σου πουν: «Μη συναναστρέφεσαι μαζί μου, εγώ τα ξέρω όλα». Για την ακρίβεια, δεν ξέρουν τίποτα. Αν ήξεραν πράγματι, τότε δεν θα έδειχναν τέτοια αρνητικότητα και παραλογισμό. Όταν τους ακούς να κηρύττουν την παράλογη και λανθασμένη λογική τους, βλέπεις ότι δεν καταλαβαίνουν τίποτα σχετικά με την αλήθεια και δεν κατανοούν τα πνευματικά ζητήματα. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάτι που δεν συμβαδίζει με τις αντιλήψεις τους, παραπονιούνται για τον Θεό, Τον παρερμηνεύουν και σαν να μην έφτανε αυτό, διαδίδουν κιόλας τις αντιλήψεις αυτές. Αν ακούσεις όσα κηρύττουν και διαδίδουν και κοιτάξεις μέσα στις καρδιές τους, καταλαβαίνεις πως δεν κατανοούν καθόλου την αλήθεια. Μέσα τώρα από τη διάκριση του αν οι άνθρωποι κατανοούν ή όχι τα πνευματικά ζητήματα, αποκαλύπτεται ότι οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια. Τις περισσότερες φορές, μπορούν να κηρύττουν λόγια και δόγματα με μεγάλη επιτυχία. Συγκεκριμένα, όσοι πιστεύουν για χρόνια στον Θεό και τους αρέσει να κηρύττουν λόγια και δόγματα νιώθουν ότι έχουν κάποιο πλεονέκτημα έναντι των άλλων. Ωστόσο, αποκαλύπτεται ότι δεν κατανοούν καθόλου τα πνευματικά ζητήματα και είναι εντελώς άχρηστοι. Δεν έχουν την παραμικρή χρησιμότητα στον οίκο του Θεού. Πώς μπορεί να καταφέρει να σωθεί ένας τέτοιος άνθρωπος;

Τι ακριβώς σημαίνει να μην έχει κάποιος πνευματική κατανόηση; Με λίγα λόγια, σημαίνει να μην μπορεί να κατανοήσει τα πνευματικά ζητήματα της ζωής και τα πράγματα του πνευματικού βασιλείου και, ως φυσικό επακόλουθο, να μην μπορεί να κατανοήσει την αλήθεια. Εάν παρατηρήσεις όσους δεν έχουν πνευματική κατανόηση την ώρα που μιλούν και εκφράζουν τις απόψεις τους, θα ανακαλύψεις ότι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια. Είναι κάποιοι που μιλάνε ωραία και φαίνεται ότι πιστεύουν στον Θεό με μεγάλη ζέση και πίστη. Πώς γίνεται, λοιπόν, να μην έχουν πνευματική κατανόηση; Βλέπεις ότι εκτελούν πάντα το καθήκον τους πολύ ενεργητικά. Είναι πάντα ενθουσιώδεις, σπάνια φαίνονται αρνητικοί, ενώ μπορούν κι υποφέρουν και πληρώνουν το τίμημα. Ωστόσο, δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν έχουν αρχές στις πράξεις τους. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν κατανοούν τα πνευματικά ζητήματα. Οι άνθρωποι που κατανοούν τα πνευματικά ζητήματα ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές. Είτε λόγω της συνείδησής τους είτε λόγω της αλήθειας που κατανοούν, όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάποιο ζήτημα, γνωρίζουν πώς να το διαχειριστούν σύμφωνα με τις αρχές. Δεν ενεργούν στα τυφλά και δεν τηρούν απλώς τους κανόνες. Αυτά είναι τα προφανή χαρακτηριστικά των ανθρώπων που κατανοούν τα πνευματικά ζητήματα. Όσοι όμως δεν έχουν πνευματική κατανόηση, δεν έχουν ούτε τις αλήθεια-αρχές σε όσα κάνουν. Τις περισσότερες φορές, απλώς τηρούν τυφλά τους κανόνες. Μερικές φορές βασίζονται στην εμπειρία τους, άλλες στο χάρισμά τους και κάποιες φορές στη συνείδηση, στον ενθουσιασμό ή στην καλοσύνη που πηγάζει από μέσα τους. Σε όποιο θέμα έχει κάποιος πνευματική κατανόηση, σε αυτό δείχνει εξυπνάδα και σοφία. Γνωρίζει πώς να αναζητά την αλήθεια και ποιος μιλάει σύμφωνα με τις αρχές. Αυτός είναι που κατανοεί τα πνευματικά ζητήματα περισσότερο απ’ όλους. Αν κατανοήσει σε κάποιον βαθμό την αλήθεια και μπορεί να την κάνει πράξη, τότε έχει την ελπίδα να λάβει τη σωτηρία του Θεού. Γιατί λέγεται ότι κάποιοι που πιστεύουν πολλά χρόνια στον Θεό εξακολουθούν να παρέχουν υπηρεσία; Επειδή δεν κατανοούν την αλήθεια. Υπάρχουν δύο κύριοι λόγοι για τους οποίους δεν κατανοεί κάποιος την αλήθεια. Ο πρώτος είναι ότι οι άνθρωποι δεν κατανοούν τα πνευματικά ζητήματα, γεγονός που δεν τους επιτρέπει να κατανοήσουν την αλήθεια. Ο δεύτερος είναι ότι έχουν βαρεθεί την αλήθεια και δεν την αγαπούν, οπότε δεν μπορούν και να την κατανοήσουν. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό και που κάνουν πράγματα από ενθουσιασμό, καλή θέληση ή εμπειρία. Εμμένουν σε αυτά τα πράγματα λες και είναι η αλήθεια, κάνουν πολλές καλές πράξεις και μπορούν να συνεχίσουν να το κάνουν αυτό για όλη τους τη ζωή. Μπορούν, όμως, να φτάσουν σε σημείο να κατανοήσουν τη αλήθεια αν φέρονται με αυτόν τον τρόπο; Όχι βέβαια. Ακόμη κι αν όλη τους τη ζωή κάνουν καλά πράγματα, δεν θα μπορέσουν να κατανοήσουν την αλήθεια. Αν, λοιπόν, ένας άνθρωπος δεν κατανοεί την αλήθεια αλλά μπορεί να κάνει πολλά καλά πράγματα, είναι σίγουρα καλός άνθρωπος. Σωστά; Δεν είναι απαραίτητα έτσι. Το πιο προφανές αποτέλεσμα όταν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια είναι ότι μπορούν να κάνουν κακό και να αντισταθούν στον Θεό, μπορούν να ακολουθήσουν τον Σατανά και τα κακά πνεύματα και μαζί μ’ αυτά να κρίνουν και να καταδικάζουν τον Θεό, καθώς και να αντιστέκονται στο έργο Του. Αυτό συμβαίνει επειδή ο Σατανάς εξαπατά και χρησιμοποιεί ευκολότερα όσους δεν κατανοούν την αλήθεια. Κάποιοι που δεν κατανοούν την αλήθεια μπορεί να κάνουν πολλά καλά πράγματα, κι όμως να είναι ικανοί να κάνουν κακό και να αντιστέκονται στον Θεό. Επομένως, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι επειδή κάνεις καλά πράγματα για όλη σου τη ζωή, είσαι πραγματικά καλός άνθρωπος και κάνεις πράξη την αλήθεια. Πρέπει να εξετάζεις τη φύση αυτών των καλών πραγμάτων και να κρίνεις κατά πόσο συμφωνούν με την αλήθεια και ανήκουν στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αν δεν μπορείς να δεις καθαρά αυτά τα ουσιαστικά ζητήματα κι εξακολουθείς να κάνεις πράγματα από ενθουσιασμό, καλή θέληση και εμπειρία, βαδίζεις με αυτόν τον τρόπο στην οδό του Θεού; Με τίποτα, αφού το πρότυπο στο οποίο βασίζεσαι εξολοκλήρου για να κάνεις όσα κάνεις είναι η συνείδησή σου και οι καλές σου προθέσεις. Κάνεις πράγματα σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν πνευματική κατανόηση ούτε κατανοούν την αλήθεια. Όσοι δεν μπορούν να δουν καθαρά αυτά τα ζητήματα δεν κατανοούν ούτε και τα πνευματικά ζητήματα.

Ρίξτε μια ματιά γύρω σας. Μπορείτε να διακρίνετε αν μέσα στην εκκλησία είναι πολλοί αυτοί που κατανοούν τα πνευματικά ζητήματα και που μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια; (Παλιά πίστευα ότι πνευματική κατανόηση δεν έχουν όσοι έχουν παράλογες αντιλήψεις ή είναι μουδιασμένοι και αποβλακωμένοι. Αντίθετα, θεωρούσα πως οι περισσότεροι απ’ αυτούς που εκτελούν το καθήκον τους κατανοούν τα πνευματικά ζητήματα. Τώρα που άκουσα τη συναναστροφή του Θεού, συνειδητοποιώ ότι μόνο όσοι μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια κατανοούν πραγματικά και τα πνευματικά ζητήματα, κι αυτοί είναι ελάχιστοι. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση.) Σήμερα, όσοι κατανοούν τα πνευματικά ζητήματα και την αλήθεια είναι ελάχιστοι. Οι περισσότεροι δεν κατανοούν ούτε τα πνευματικά ζητήματα ούτε την αλήθεια. Πώς πρέπει, για παράδειγμα, να αντιλαμβάνονται και να γνωρίζουν οι άνθρωποι την αλήθεια της υπακοής; Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι υπακοή σημαίνει να κάνεις ό,τι σου λένε και να μην αντιστέκεσαι ούτε να επαναστατείς όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με κάποιο ζήτημα. Αυτό σημαίνει υπακοή για εκείνους. Οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν καθόλου τις λεπτομέρειες σχετικά με τον λόγο για τον οποίο ο Θεός ζητά την υπακοή τους, ποιο είναι το νόημα της υπακοής, ποια είναι η αρχή της. Δεν καταλαβαίνουν πώς θα πρέπει να υπακούνε και ποιες διαφθορές έχουν μέσα τους που θα πρέπει να διορθωθούν όταν κάνουν πράξη την υπακοή. Απλώς ακολουθούν τους κανόνες. Σκέφτονται ως εξής: «Υπακοή σημαίνει πως αν σου ζητήσουν να μαγειρέψεις, τότε μαγείρεψε· μη σκουπίζεις το πάτωμα. Κι αν σου ζητήσουν να σκουπίσεις το πάτωμα, τότε σκούπισε το πάτωμα· μην καθαρίζεις τα τζάμια. Όταν σου λένε να κάνεις κάτι, απλώς κάν’ το. Απλό είναι. Μη σε απασχολεί τι έχεις μέσα στην καρδιά σου, ο Θεός δεν ασχολείται με τέτοια πράγματα». Για την ακρίβεια όμως, ο Θεός ζητά από τους ανθρώπους να διορθώσουν την παρακοή και τη διαφθορά τους ταυτόχρονα με την επίδειξη υπακοής σε Αυτόν, ώστε να μπορέσουν να υπακούσουν αληθινά. Αυτή είναι η αλήθεια της υπακοής. Πόσα πράγματα καταφέρνουν να κατανοήσουν και να γνωρίσουν τελικά οι άνθρωποι; Καταλαβαίνουν πως οφείλουν να κάνουν όλα όσα τους ζητάει ο Θεός, διότι αυτά εμπεριέχουν το θέλημα Του και οι άνθρωποι θα πρέπει να Τον υπακούν άνευ όρων. Κάποιος που καταφέρνει να τα διαπιστώσει όλα αυτά κατανοεί την αλήθεια της υπακοής και μπορεί να κάνει πράξη την υπακοή προς τον Θεό και να Τον ικανοποιήσει. Ωστόσο, οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν τι σημαίνει υπακοή στον Θεό. Ξέρουν μόνο πώς να τηρούν τους κανόνες. Με αυτόν τον τρόπο, δεν μπορούν να υπακούσουν τον Θεό, γιατί δεν καταλαβαίνουν ούτε τις προθέσεις Του ούτε την αλήθεια της υπακοής. Οι συγκεκριμένοι, λοιπόν, άνθρωποι δεν κατανοούν τα πνευματικά ζητήματα. Όσοι δεν κατανοούν τα πνευματικά ζητήματα δεν μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια της υπακοής, κι έτσι δυσκολεύονται να την κάνουν πράξη. Δεν μπορούν να βρουν τον τρόπο ούτε τις αρχές άσκησης. Οι άνθρωποι που δεν κατανοούν τα πνευματικά ζητήματα δεν είναι πνευματικά διαφωτισμένοι. Όπως κι αν συναναστρέφεται κανείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια, εκείνοι δεν την κατανοούν. Δεν γνωρίζουν ότι το να κάνουν πράξη την αλήθεια της υπακοής αποτελεί τη διαδικασία της ζωής-εισόδου. Ζωή-είσοδος σημαίνει ο άνθρωπος να αναλύει και να γνωρίζει τις προθέσεις, τις αντιλήψεις, τις προτιμήσεις και τις επιλογές που αποκαλύπτει κατά τη διαδικασία αποδοχής και άσκησης της αλήθειας. Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να κατανοήσει και τη δική του επαναστατική κατάσταση, να συνειδητοποιήσει ότι επαναστατεί ενάντια στον Θεό και Του αντιστέκεται και ότι δεν μπορεί με τίποτα να είναι σε αρμονία μαζί Του. Όταν οι άνθρωποι το κατανοούν αυτό, τότε τους είναι εύκολο να κάνουν πράξη την αλήθεια, και στο σημείο αυτό μόλις που ξεκινούν να ασκούν την αλήθεια της υπακοής. Η διαδικασία ξεκινάει όταν στοχάζεσαι και κατανοείς τη διεφθαρμένη διάθεσή σου και καταλήγει στη διόρθωση αυτής, τη διόρθωση της παρακοής σου, των ακραίων επιθυμιών σου από τον Θεό, των προτιμήσεών σου, των σκέψεών σου και των φιλοδοξιών σου. Έτσι ανακαλύπτεις τη διαφθορά σου ξανά και ξανά, γνωρίζεις τους τομείς στους οποίους δεν είσαι σε αρμονία με τον Θεό και κατανοείς τη δική σου φύση-ουσία. Επίσης, συνειδητοποιείς ότι δεν είναι εύκολη υπόθεση να υπακούν οι άνθρωποι τον Θεό. Μπορεί να είναι εύκολο να κατανοείς το δόγμα της υπακοής στον Θεό και να λες ότι θα είσαι υπάκουος σ’ Αυτόν, αλλά δεν είναι τόσο εύκολο να το εφαρμόσεις. Και για ποιον σκοπό απαιτεί υπακοή ο Θεός; Μόνο και μόνο για να εκθέσει τους ανθρώπους; Ποια αλήθεια κρύβεται πίσω από την απαίτηση του Θεού για υπακοή; Όταν οι άνθρωποι υπακούν τον Θεό, μέσα από αυτήν τη διαδικασία ο Θεός τούς καθαίρει. Χρησιμοποιεί, δηλαδή, την αλήθεια της υπακοής για να καθάρει και να περιορίσει τους ανθρώπους. Για να τους καθοδηγήσει να έρθουν ενώπιόν Του και να γνωρίσουν τον εαυτό τους, να κατανοήσουν την παρακοή τους, τη διεφθαρμένη τους διάθεση και τη φύση τους που αντιστέκεται στον Θεό. Αυτό σημαίνει να κατανοεί ο άνθρωπος την ίδια την ουσία του. Ποιο αποτέλεσμα επιτυγχάνεται στο τέλος; Οι άνθρωποι κατανοούν σε βάθος την ασχήμια της διαφθοράς τους, γνωρίζουν ποιοι είναι πραγματικά, συνειδητοποιούν τι πρέπει να κάνουν και ποια είναι η θέση τους ως δημιουργήματα. Δείχνουν αληθινή υπακοή στον Θεό και δεν έχουν πια παράλογες απαιτήσεις. Αυτό είναι το αποτέλεσμα που επιδιώκουν και πετυχαίνουν. Αυτό σημαίνει να εισέρχεται κανείς στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αυτές δεν είναι, λοιπόν, οι λεπτομέρειες της αυτογνωσίας; Αυτά δεν είναι τα λεπτομερή θέματα που αφορούν την υπακοή στον Θεό; Όταν οι άνθρωποι ακούν την αλήθεια της υπακοής, έχουν αυτές τις λεπτομέρειες στο μυαλό τους; Όχι, δεν τις έχουν. Μπορούν να πετύχουν πραγματική υπακοή στον Θεό αν δεν κατανοούν απόλυτα αυτές τις λεπτομέρειες; Αν οι άνθρωποι δεν μπορούν να πετύχουν την υπακοή στον Θεό, μπορούν να εκτελούν καλά τα καθήκοντά τους ως δημιουργήματα; Κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Είναι κάτι παραπάνω από σημαντικό να αναγνωρίζει κανείς αυτές τις λεπτομέρειες για τον εαυτό του. Αυτό είναι το βασικότερο μάθημα για την επίτευξη της σωτηρίας. Όταν δείχνεις απόλυτη υπακοή, δεν ερευνάς τι λέει ο Θεός, δεν έχεις τις δικές σου προσωπικές απόψεις και δεν λες: «σκέφτομαι», «αναρωτιέμαι», «σκοπεύω να κάνω αυτό κι αυτό» ή «θα πρέπει να κάνω εκείνο και το άλλο». Δεν κατακλύζεσαι από τέτοιες σκέψεις, επιθυμίες και φιλοδοξίες που ξεκινούν με το «εγώ». Μπορείς ν’ αποδεχθείς κατά γράμμα ό,τι λέει ο Θεός και να ασκηθείς σύμφωνα με τα λόγια Του. Αυτό σημαίνει να υπακούς στις εντολές του Θεού και να ακολουθείς την οδό Του. Έτσι ολοκληρώνεται η κάθαρσή σου από τον Θεό. Η διαφθορά σου έχει καθαρθεί και η πραγματική σου ταυτότητα ως δημιούργημα έχει αποκατασταθεί. Αυτό σημαίνει να βρίσκεις τη θέση σου και να στέκεσαι ακλόνητα σ’ αυτήν. Όταν δεν σε ενοχλούν όλες αυτές οι σκέψεις, οι αποφάσεις και οι επιθυμίες που ξεκινάνε με το «εγώ», τότε είναι εύκολο να κάνεις πράξη την υπακοή. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Όλο υπακοή ζητάει ο Θεός, αλλά αυτό δεν βγάζει νόημα! Δεν πρέπει να υπερασπιστώ τον εαυτό μου; Δεν είναι λογικό κι εύλογο το παράπονό μου;» Είναι υπακοή αυτό; Κατανοεί ένας τέτοιος άνθρωπος την αλήθεια της υπακοής; Δεν κατανοεί την αλήθεια της υπακοής ούτε γνωρίζει το νόημά της. Δεν γνωρίζει ποιες είναι οι υποχρεώσεις κι οι ευθύνες του, ούτε γνωρίζει το καθήκον ή τη θέση του. Μερικές φορές, τα λόγια του Θεού που εκθέτουν τους ανθρώπους είναι πολύ σκληρά κι όταν τα ακούνε οι άνθρωποι, αισθάνονται ανήσυχα και άβολα. Πονάνε μέσα τους κι η αξιοπρέπεια κι η ακεραιότητά τους δέχονται μάλιστα πλήγμα. Σκέφτονται: «Ο Θεός δεν δείχνει αγάπη, συμπόνια, επιείκεια, ευσπλαχνία, ανοχή ή συγχώρεση στους ανθρώπους. Είναι πολύ σκληρός!» Όλοι οι άνθρωποι εκτιμούν την αξιοπρέπεια και την ακεραιότητά τους και τους είναι πολύ δύσκολο να το δεχτούν όταν αυτά τα στοιχεία δέχονται πλήγμα. Επομένως, δεν μπορούν να είναι υπάκουοι, ακόμη κι αν το θέλουν. Βαθιά μέσα τους σκέφτονται: «Ο Θεός απαιτεί πάρα πολλά απ’ τους ανθρώπους. Με ρεζιλεύει και με τυραννάει, αυτό δεν κάνει;» Όμως αυτό δεν είναι σωστό. Όταν ο Θεός απαιτεί να Τον υπακούν οι άνθρωποι, δεν έχει σκοπό να υποχρεώσει κανέναν να Τον υπακούσει, πόσο μάλλον να τον εξαναγκάσει. Η απαίτηση του Θεού έχει κάποιους όρους. Απευθύνεται στους ανθρώπους που έχουν συνείδηση και λογική και μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια, καθώς και σ’ αυτούς που κατανοούν την αλήθεια. Αν δεν κατανοείς την αλήθεια και δεν έχεις συνείδηση και λογική, δεν μπορείς να εκπληρώσεις τις απαιτήσεις του Θεού. Για την ακρίβεια, όλες οι αλήθειες που εκφράζει ο Θεός αφορούν αυτούς που αγαπούν την αλήθεια και την αποδέχονται. Ο Θεός δεν απαιτεί τίποτα απ’ όσους δεν αγαπούν και δεν αποδέχονται την αλήθεια. Έχεις δει κανέναν που δεν κάνει πράξη την αλήθεια να δέχεται άμεση πειθαρχία ή τιμωρία; Αυτό δεν συμβαίνει σε κανέναν. Το θέλημα του Θεού είναι η ελπίδα πως όλοι οι άνθρωποι θα μπορέσουν να αποδεχθούν την αλήθεια, να την κατανοήσουν και να προσπαθήσουν να την αποκτήσουν. Αυτό είναι το θέλημά Του. Αν κάποιος βλέπει τα λόγια του Θεού και πιστεύει πως ο Θεός έχει απ’ αυτόν την απαίτηση να κάνει κάτι, τότε δεν έχει καταλάβει καλά. Επομένως, όταν διαβάζεις τα λόγια του Θεού, πρέπει να κατανοείς το θέλημά Του, το ακροατήριo στο οποίο απευθύνεται και το νόημά Του. Μη σχολιάζεις απρόσεκτα τα λόγια Του. Αν λες συνέχεια δικαιολογίες και δείχνεις ανυπακοή, τι θα σκεφτεί ο Θεός για σένα; Θα πει ότι δεν έχεις καθαρθεί, ότι δεν Τον υπακούς κι ότι δεν έχεις βιώσει την πραγματικότητα της υπακοής στον Θεό. Επομένως, η υπακοή στην οποία αναφέρεσαι είναι μόνο ένα δόγμα και θα μείνει πάντα στη θεωρία. Αν όταν συναντούν άλλους ανθρώπους, ζητήματα, πράγματα και περιβάλλοντα που έχει διευθετήσει ο Θεός, οι άνθρωποι έχουν συχνά αντιλήψεις βαθιά μέσα τους, είναι πιθανό να επιχειρηματολογούν στον Θεό και να Του αντιστέκονται. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν διαθέτει την αλήθεια-πραγματικότητα της υπακοής. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους, η υπακοή είναι μόνο δόγμα και κούφια λόγια. Υπό ποιες συνθήκες μπορούν να είναι έστω και λίγο υπάκουοι; Θα πρέπει να βρίσκονται στο κατάλληλο περιβάλλον που θα είναι σύμφωνο με τις αντιλήψεις τους. Θα πρέπει επίσης να έχουν καλή ψυχολογική διάθεση. Μόνο τότε μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια της υπακοής. Σημαίνει, λοιπόν, αυτό ότι κατέχουν την πραγματικότητα της υπακοής στον Θεό; Όχι, γιατί η υπακοή τους είναι πολύ περιορισμένη. Για να δείξουν υπακοή, θα πρέπει αυτό να συμμορφώνεται με τις αντιλήψεις τους και να πληροί τους όρους τους. Τέτοιες καταστάσεις είναι όμως λίγες και προκύπτουν σπάνια. Πώς είναι, λοιπόν, η πραγματική υπακοή; Όταν ένα άτομο την αναγνωρίσει ως την αλήθεια, τότε δεν προβάλλει δικαιολογίες ούτε όρους και μπορεί να δείξει υπακοή, ανεξάρτητα από το εάν αυτό συμφωνεί με τις προτιμήσεις ή τις αντιλήψεις του. Υπακούει χωρίς να εκφράζει διαφωνίες, ακόμη κι αν κληθεί να χάσει τη ζωή του. Αυτό σημαίνει να είσαι υπάκουος μέχρι θανάτου. Αυτή είναι η υπακοή του Πέτρου. Πόσοι άνθρωποι μπορούν να δείξουν τέτοια υπακοή; Σχεδόν κανείς. Οι πιστοί στον Θεό πρέπει να κατανοούν ποια είναι η αλήθεια. Η αλήθεια είναι η οδός που θα πρέπει να ακολουθούν οι άνθρωποι σε κάθε μέρος και σε κάθε εποχή. Είναι η οδός που πρέπει να ακολουθούν όλοι. Ανεξάρτητα από το πόσο πρόθυμοι ή ικανοί είναι οι άνθρωποι, η αλήθεια είναι η οδός που θα πρέπει να ακολουθεί όλη η ανθρωπότητα: τόσο η διεφθαρμένη ανθρωπότητα όσο κι αυτή που δεν έχει διαφθαρεί από τον Σατανά· τόσο η σημερινή όσο κι η αυριανή ανθρωπότητα. Και γιατί ισχύει αυτό; Επειδή η αλήθεια είναι η σωστή οδός, η πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων, την οποία θα πρέπει να επιτελούν όλα τα δημιουργήματα. Τι πρέπει να κάνεις όταν η αλήθεια συγκρούεται με τις σκέψεις, τις απόψεις ή τη διάθεσή σου; Πρέπει να επιλέξεις να υπακούσεις. Αυτή είναι η αλήθεια της υπακοής. Ποια είναι η αλήθεια της υπακοής; Και ποια είναι η πρακτική πλευρά της αλήθειας της υπακοής στον Θεό; Είτε θες να κάνεις πράξη την αλήθεια είτε όχι, είτε πιστεύεις πως είναι σωστή είτε λάθος, όποια κι αν είναι η άποψή σου και ανεξάρτητα απ’ το πώς βλέπεις τα λόγια του Θεού και τις απαιτήσεις Του, θα πρέπει να τα αποδέχεσαι, να τα υπακούς και να τα κάνεις πράξη. Αυτή είναι η υπακοή κι αυτή είναι η αλήθεια της υπακοής. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια, επειδή έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Δεν ισχύει αυτό που λένε πως αν κάποιος δεν μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια, τότε αυτό δεν είναι η αλήθεια ή ότι μετατρέπεται σε κούφια λόγια. Αυτή η πεποίθηση είναι λανθασμένη και παράλογη. Μερικοί αναρωτιούνται: «Αν δεν μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια ένας μόνο άνθρωπος, μπορεί παρ’ όλα να είναι η αλήθεια. Αν όμως δεν μπορεί κανένας να κάνει πράξη την αλήθεια, τότε μήπως δεν είναι όντως η αλήθεια;» Είναι σωστό αυτό το ερώτημα; (Όχι.) Αυτό είναι ένα λογικό επιχείρημα. Είναι γεγονός ότι η ουσία της αλήθειας δεν αλλάζει ποτέ. Ακόμη κι αν δεν μπορείς να την κάνεις πράξη, η αλήθεια εξακολουθεί να είναι η οδός που πρέπει να ακολουθούν οι άνθρωποι και το σωστό μονοπάτι. Δεν μπορείς να πεις ότι η αλήθεια είναι λανθασμένη επειδή ένα άτομο δεν μπορεί να την κάνει πράξη όσο σκληρά κι αν προσπαθεί. Η αλήθεια εξακολουθεί να είναι σωστή ακόμη κι αν δέκα χιλιάδες άνθρωποι δεν μπορούν να την κάνουν πράξη. Και κανείς να μην μπορεί να την κάνει πράξη, η αλήθεια εξακολουθεί να είναι σωστή. Η αλήθεια δεν αλλάζει ποτέ. Μόνο η αλήθεια μπορεί να δώσει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να ζήσουν κανονικά, να ζήσουν ενώπιον του Θεού και να λάβουν την έγκριση και την ευλογία Του. Αυτή είναι η αλήθεια. Αυτό είναι το αποτέλεσμα που μπορεί να πετύχει κανείς αν αποδεχθεί την αλήθεια. Από πού προέρχεται η αλήθεια; Η αλήθεια προέρχεται από τον Θεό. Εκφράζεται από Αυτόν. Τα λόγια Του είναι η αλήθεια. Η αλήθεια είναι ο λόγος του Θεού και ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια. Αν οι άνθρωποι αναγνωρίζουν την αλήθεια κι είναι πρόθυμοι να την αποδεχθούν, ποια προβλήματα πρέπει να λύσουν για να είναι υπάκουοι; Πρέπει να λύσουν όλες τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, αλλά και τις προσωπικές επιλογές τους, τις σκέψεις τους, τα σχέδιά τους και ούτω καθεξής. Όταν οι άνθρωποι αναγνωρίσουν αυτά τα πράγματα, μπορούν να τα παραμερίσουν αμέσως; (Όχι.) Όταν οι άνθρωποι αναζητούν ή κάνουν πράξη την αλήθεια της υπακοής, όταν προσεύχονται προκειμένου ο Θεός να διευθετήσει περιβάλλοντα και να αναδείξει ανθρώπους, ζητήματα και πράγματα, όταν προσεύχονται να δεχθούν συμμόρφωση και πειθαρχία από Αυτόν, την παίδευση και την κρίση Του, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό Του, τότε μόνο μπορούν να επιλύσουν σταδιακά αυτά τα πράγματα και να εξαγνιστούν. Και μόνο όταν κάποιος έχει εξαγνιστεί μπορεί να πετύχει την απόλυτη υπακοή. Αν δείχνεις υπακοή καθώς προσπαθείς να λύσεις τα προβλήματα αυτά, τότε μπορούν πράγματι να επιλυθούν. Αν όμως όχι, δεν πρόκειται να επιλυθούν ποτέ. Τελικά, θα γίνεις άνθρωπος υπάκουος στον Θεό μόνο όταν επιλυθούν όλα αυτά τα προβλήματα και εξαγνιστείς. Γιατί το λέω αυτό; Καταλαβαίνετε τη σχέση που υπάρχει εδώ; Όταν έχεις υπακοή, αυτή η πτυχή της αλήθειας μπορεί να ενσωματωθεί μέσα σου και να γίνει η πραγματικότητά σου. Όταν βιώνεις αυτήν την πτυχή της πραγματικότητας, λύνονται και τα προβλήματά σου σε αυτόν τον τομέα. Έτσι έχουν τα πράγματα.

Πώς μπορούμε να μετρήσουμε με ακρίβεια αν ένας άνθρωπος κατανοεί τα πνευματικά ζητήματα; Αρκεί να εξετάσουμε αν μπορεί να κατανοήσει την κυριολεκτική σημασία των λόγων του Θεού; (Όχι.) Τι ακριβώς σημαίνει να κατανοεί κανείς τα πνευματικά ζητήματα; Σημαίνει ότι ο άνθρωπος αυτός μπορεί να κατανοήσει τα λόγια του Θεού. Ότι μπορεί να κατανοήσει και να καταλάβει απόλυτα τα κηρύγματα και τη συναναστροφή. Ότι μπορεί να κατανοήσει τα λόγια των κηρυγμάτων και της συναναστροφής χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις, ακόμη κι αν δεν εκφράζονται με σαφήνεια. Ακόμη κι αν το νόημα των κηρυγμάτων και της συναναστροφής δεν περιγράφεται με κάθε λεπτομέρεια, αυτός μπορεί να το βρει και να γνωρίσει τη σημασία του. Ένας τέτοιος άνθρωπος κατανοεί τα πνευματικά ζητήματα. Όσοι τώρα δεν μπορούν να κατανοήσουν τα λόγια του Θεού ή τα κηρύγματα και τη συναναστροφή, όσοι πάντα παρανοούν αυτά τα πράγματα και αισθάνονται ότι περιέχουν ασυνέπειες δεν κατανοούν τα πνευματικά ζητήματα. Οι άνθρωποι που δεν κατανοούν τα πνευματικά ζητήματα δεν θα μπορέσουν να κατανοήσουν απόλυτα την αλήθεια, ακόμη κι αν συναναστραφείς ξεκάθαρα μαζί τους πάνω σε αυτήν. Στους ανθρώπους αυτούς αρκεί να μπορούν να κατανοούν τα δόγματα και να τηρούν τους κανόνες. Επομένως, δεν είναι εύκολο να κατανοήσει την αλήθεια κάποιος που δεν κατανοεί τα πνευματικά ζητήματα. Ωστόσο, ακόμη και κάποιος που έχει πνευματική κατανόηση δεν διαφέρει ουσιαστικά από κάποιον που δεν κατανοεί τα πνευματικά ζητήματα, αν δεν επιδιώξει ή δεν κατανοήσει την αλήθεια. Επομένως, είναι πολύ σημαντικό ο άνθρωπος να κατανοεί την αλήθεια. Είτε κατανοεί κανείς τα πνευματικά ζητήματα είτε όχι, θα πρέπει να προσπαθεί να αποκτήσει την αλήθεια. Όσο πιο καλά κατανοήσει την αλήθεια, τόσο περισσότερο θα ωφεληθεί. Τότε, όχι μόνο θα μπορεί να δει τα πράγματα καθαρά, αλλά θα μπορεί και να επιλέξει το σωστό μονοπάτι. Επομένως, αν ένας άνθρωπος θέλει να επιδιώξει την αλήθεια, θα πρέπει, αφενός, να διψά για τα λόγια του Θεού, να κοπιάζει πάνω στα λόγια Του και να μάθει να τα στοχάζεται, να προσεύχεται καθώς τα διαβάζει, να συναναστρέφεται πάνω σ’ αυτά και ν’ αναζητά πράγματα μέσα τους. Και ποιο είναι το σημαντικότερο; Θα πρέπει να κάνει πράξη και να βιώνει τα λόγια του Θεού. Μόνο όταν έχεις κάνει πράξη κι έχεις βιώσει αυτά τα λόγια, μόνο όταν τα λόγια του Θεού γίνουν η πραγματικότητά σου, μπορείς να κατανοήσεις πραγματικά σε τι αναφέρονται και ποιες ακριβώς αλήθειες περιέχουν. Όταν έχεις κατανοήσει την αλήθεια, θα κατανοείς φυσικά και τα πνευματικά ζητήματα. Όμως, ο στόχος δεν είναι να αποκτήσεις πνευματική κατανόηση. Ποιος είναι ο στόχος; Στόχος είναι να κάνεις πράξη την αλήθεια και να την κατανοείς. Αν κάποιος ακολουθεί έναν ορισμένο δρόμο καθώς κάνει πράξη τα λόγια του Θεού και ξέρει πώς να προχωρά, αν μπορεί να κατανοήσει τις αλήθειες στα λόγια του Θεού αφού τα κάνει πράξη, και αν γνωρίζει τις σχέσεις και τις αρχές άσκησης που περιέχονται σε αυτά, τότε έχει πνευματική κατανόηση και έχει πετύχει τα αποτελέσματα που φέρνει η κατανόηση της αλήθειας. Για να κατανοεί κάποιος τα πνευματικά ζητήματα, θα πρέπει να μπορεί να κατανοήσει και να αποκτήσει την αλήθεια. Οπότε, για τους πιστούς στον Θεό, είναι πολύ σημαντικό το εάν κάποιος κατανοεί ή όχι τα πνευματικά ζητήματα. Είναι κάτι που επηρεάζει άμεσα την ικανότητα του ατόμου να κατανοεί την αλήθεια. Για παράδειγμα, ο Θεός απαιτεί υπακοή από τον άνθρωπο, αλλά σε τι ακριβώς θα πρέπει να δείχνει υπακοή ο άνθρωπος; Ποιο είναι το αντικείμενο της υπακοής; (Η αλήθεια και ο λόγος του Θεού.) Υπακοή στην αλήθεια και στον λόγο του Θεού. Πιο συγκεκριμένα, αυτό σημαίνει υπακοή στις απαιτήσεις που έχει ο Θεός απ’ τους ανθρώπους, υποταγή στα περιβάλλοντα, τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα που διευθετεί ο Θεός για τους ανθρώπους στην πραγματική τους ζωή και υπακοή στις απαιτήσεις που έχει ο Θεός απ’ τους ανθρώπους στα διάφορα καθήκοντά τους. Ας προχωρήσουμε λίγο ακόμη: Τι άλλο περιέχει η πραγματικότητα της υπακοής; (Την υποταγή στις εργασιακές ρυθμίσεις του Άνωθεν.) Είναι κι αυτό ένα μέρος της. Τι άλλο; (Την υπακοή σε κάθε καθήκον που κανονίζει για μας ο οίκος του Θεού.) Τα καθήκοντα είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα για τους πιστούς στον Θεό. Για να μπορεί ο άνθρωπος να εκτελέσει καλά το καθήκον του, θα πρέπει να διαθέτει την αλήθεια-πραγματικότητα. Υπάρχει κι άλλο ένα μέρος: το πρότυπο διαγωγής που απαιτεί ο Θεός να πληρούν οι άνθρωποι. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Τι περιλαμβάνει η διαγωγή κάποιου; Περιλαμβάνει τον τρόπο με τον οποίο φέρεται στους αδελφούς και τις αδελφές του, τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τα πλούτη και τις προοπτικές του για το μέλλον, τον γάμο, τα συναισθήματά του και τις απολαύσεις της σάρκας. Η αναζήτηση της αλήθειας σε όλα αυτά τα ζητήματα, το να ενεργείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, το να δρας σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και να ασκείσαι και να ζεις τηρώντας τις αλήθεια-αρχές —όλα αυτά είναι υπακοή. Όλα αυτά είναι η πραγματικότητα της υπακοής. Για παράδειγμα, μερικοί πιστεύουν ότι ο τρόπος με τον οποίο φέρεται κάποιος στους αδελφούς και στις αδελφές του δεν σχετίζεται με την αλήθεια της υπακοής. Είναι σωστή αυτή η άποψη; Αυτό σχετίζεται με τη διαγωγή του ατόμου. Το να εκφοβίζεις συνέχεια έναν αδελφό ή μια αδελφή που δεν συμπαθείς, να τους μιλάς πάντα με σκληρότητα αποτελεί αρχή της ανθρώπινης διαγωγής; (Όχι.) Πώς απαιτεί ο Θεός να φέρονται οι άνθρωποι στους άλλους; (Μας ζητάει να φερόμαστε δίκαια στους ανθρώπους.) Τι σημαίνει να φέρεστε δίκαια; Σημαίνει να φέρεστε στους ανθρώπους σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, κι όχι ανάλογα με την εμφάνισή τους, το κύρος τους, το πόσες γνώσεις έχουν ή τις προτιμήσεις σας και τα συναισθήματα που έχετε γι’ αυτούς. Όμως, γιατί είναι δίκαιο να φέρεστε στους ανθρώπους σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές; Υπάρχουν πολλοί που δεν το κατανοούν αυτό και για να το κάνουν, πρέπει να καταλάβουν την αλήθεια. Η δικαιοσύνη, όπως την κατανοούν οι άπιστοι, είναι πραγματική δικαιοσύνη; Όχι βέβαια. Μόνο ο Θεός διαθέτει δικαιοσύνη και αμεροληψία. Μόνο στις απαιτήσεις που έχει ο Δημιουργός από τα δημιουργήματά Του υπάρχει αμεροληψία και μπορεί να αποκαλυφθεί η δικαιοσύνη του Θεού. Επομένως, δικαιοσύνη μπορείτε να έχετε μόνο όταν φέρεστε στους ανθρώπους σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Τι θα πρέπει να ζητάτε από τους ανθρώπους στην εκκλησία και πώς θα πρέπει να τους φέρεστε; Θα πρέπει να τους αναθέτετε μόνο όποιο καθήκον είναι σε θέση να εκτελέσουν. Κι αν είναι ανίκανοι να εκτελέσουν το οποιοδήποτε καθήκον και μάλιστα προκαλούν και αναστάτωση, τότε, εάν τους αξίζει να αποπεμφθούν, ακόμη κι αν έχουν καλή σχέση μαζί σου, θα πρέπει να αποπέμπονται. Αυτό είναι δικαιοσύνη. Αποτελεί μέρος των αρχών της δίκαιης μεταχείρισης των άλλων και έχει να κάνει με τις αρχές της διαγωγής. Μία πτυχή της αλήθειας της υπακοής αφορά και την εκτέλεση του καθήκοντος του ανθρώπου. Μια άλλη αφορά το πώς οι άνθρωποι υπακούν και αντιμετωπίζουν ένα ζήτημα που προκύπτει, σε περίπτωση που εμφανιστούν καταστροφές κι αρρώστιες, καθώς και πώς μένουν σταθεροί στη μαρτυρία τους. Πέρα απ’ αυτό, υπάρχει κι η πτυχή της διαγωγής των ανθρώπων. Το σημαντικότερο είναι πως θα πρέπει να προσπαθούν να είναι ειλικρινείς άνθρωποι και να έχουν συνείδηση και λογική. Θα πρέπει επίσης να ζουν και να τρέφονται, να ντύνονται, να στεγάζονται και να κυκλοφορούν σαν κανονικοί άνθρωποι. Όσον αφορά την ποιότητα της ζωής τους, τι απαιτεί ο Θεός απ’ τους ανθρώπους; (Θα πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι αν έχουμε ρούχα να φοράμε και φαγητό να τρώμε.) Αυτό απαιτούσε ο Θεός από τους ανθρώπους την Εποχή της Χάριτος. Τι απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους τη σημερινή εποχή; Ο Θεός έχει απαιτήσεις για την τροφή των ανθρώπων, τον ρουχισμό τους, τη στέγασή τους και τα μέσα μεταφοράς τους. Έχει, επίσης, απαιτήσεις για τον τρόπο με τον οποίο μιλάνε και για τη συμπεριφορά τους, καθώς και για τον τρόπο με τον οποίο ντύνονται. Δεν σου ζητάει να ζεις ασκητικά, αλλά ούτε θέλει να απολαμβάνεις τις ανέσεις της σάρκας. Η νωθρότητα, η απόλαυση των ανέσεων της σάρκας και το κυνήγι της ευχαρίστησης δεν περιλαμβάνονται στις απαιτήσεις του Θεού. Ποια είναι τα πρότυπα των απαιτήσεων του Θεού; Ο Θεός απαιτεί να δείχνεις απόλυτη αφοσίωση, συνείδηση κι υπευθυνότητα στα καθήκοντά σου, να υποφέρεις και να πληρώνεις το τίμημα, να εργάζεσαι επιμελώς και να μη βαριέσαι. Ο Θεός έχει επίσης συγκεκριμένα πρότυπα για τις απαιτήσεις Του από εσένα όσον αφορά τις στάσεις σου προς τα πλούτη, τον κόσμο, τις τάσεις του κακού και το πώς θα πρέπει να φέρεσαι στους άπιστους με τους οποίους έχεις σχέσεις. Μέσα σε όλες αυτές τις απαιτήσεις υπάρχει αλήθεια. Καθεμία από αυτές τις μεγάλες κατηγορίες περιλαμβάνει αλήθειες που οι άνθρωποι θα πρέπει να κάνουν πράξη και να υπακούν. Μερικοί άνθρωποι απολαμβάνουν τις ανέσεις και τους αρέσει να τρώνε, να πίνουν και να διασκεδάζουν. Τους αρέσει να ενδίδουν στις επιθυμίες της σάρκας και να ακολουθούν τις τάσεις. Όταν βλέπουν πώς οι άνθρωποι στην κοινωνία διασκεδάζουν, θέλουν να πάρουν μέρος κι αυτοί, κι η καρδιά τους είναι πάντα στραμμένη στον έξω κόσμο. Μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να εκτελέσουν καλά το καθήκον τους; (Όχι.) Κάποιοι άλλοι, όταν βλέπουν τους άπιστους με τα ωραία τους ρούχα, θεωρούν ότι τα δικά τους ρούχα ως πιστοί στον Θεό είναι πολύ απλά κι επειδή ανησυχούν όλη την ώρα ότι θα τους περιφρονήσουν, τσαντίζονται. Άλλοι βλέπουν νεαρά ζευγάρια να ζουν στον μικρόκοσμό τους και νιώθουν μοναξιά κι απομονωμένοι από τους άλλους. Όλα αυτά τούς προκαλούν πόνο και δεν αναζητούν την αλήθεια ούτε προσέρχονται ενώπιον του Θεού. Μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να εκτελέσουν καλά το καθήκον τους; (Όχι.) Όσο ασήμαντα κι αν είναι αυτά τα πράγματα, κι ας φαίνεται ότι δεν περιέχουν προφανείς αλήθειες, σχετίζονται με τις βασικότερες αλήθειες των απαιτήσεων που έχει ο Θεός απ’ τον άνθρωπο. Αν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να υπερνικήσει και να ξεπεράσει αυτά τα προβλήματα, αν αυτά τα πράγματα τον ενοχλούν πάντα μέσα του και παρεμποδίζουν την πίστη του στον Θεό και την εκτέλεση του καθήκοντός του, τότε θα του είναι πολύ δύσκολο να μπει στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό.

Κάθε πτυχή της αλήθειας, από τη βασικότερη έως και τις λιγάκι βαθύτερες, αποτελεί την αλήθεια. Δεν γίνεται διάκριση ανάμεσα σε επιφανειακή και σε βαθιά αλήθεια. Η διάκριση γίνεται αναφορικά με το ποιες αλήθειες θα πρέπει να κάνουν πράξη οι άνθρωποι ανάλογα με την κάθε περίσταση. Ορισμένες αλήθειες αφορούν τα καθήκοντα των ανθρώπων. Κάποιες έχουν να κάνουν με την καθημερινότητά τους, για παράδειγμα με τις καθημερινές συνήθειες, τους κανόνες και τις προτιμήσεις τους. Και άλλες έχουν να κάνουν με τα περιβάλλοντα, τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα που διευθετεί ο Θεός για τον άνθρωπο. Όποιο κι αν είναι το πρόβλημα, είτε αφορά την καθημερινή ζωή είτε το καθήκον, όσο μικρό ή μεγάλο κι αν είναι, αν μπορείς να το αντιμετωπίσεις με σοβαρότητα, να αναζητήσεις την αλήθεια, να ενεργήσεις και να ασκηθείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, τότε επιδιώκεις την αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι ακούνε λίγα χρόνια τα κηρύγματα κι αντί να εστιάσουν στο να κάνουν πράξη την αλήθεια, εστιάζουν μόνο στο να ακούν όσα δεν έχουν ξανακούσει. Θέλουν μόνο να ακούν τη γλώσσα και τα μυστήρια του τρίτου ουρανού και συνέχεια κάνουν μεγαλόπνοα κηρύγματα σε άλλους. Όταν βλέπουν ότι οι άλλοι δεν τα καταλαβαίνουν, τότε νιώθουν μεγάλη ικανοποίηση. Αυτό είναι κάτι παραπάνω από παράλογο. Τι νόημα έχει να μιλάει κανείς για τέτοια ανούσια πράγματα; Αν αυτό που κηρύττεις δεν σχετίζεται με το καθήκον του ανθρώπου, με τις καταστάσεις και τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτονται στην καθημερινότητα του, εάν δεν συνδέεται με τις ζωές των ανθρώπων, την είσοδό τους και το καθήκον τους, εάν δεν έχει καμία σχέση με τις καταστάσεις που εκδηλώνονται και αποκαλύπτονται στην καθημερινή τους ζωή, τότε αυτό που κηρύττεις δεν είναι τίποτα άλλο παρά δόγμα και κούφια λόγια. Δεν είναι η αλήθεια. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που πιστεύουν ότι κατανοούν την αλήθεια επειδή έχουν ακούσει πάρα πολλά κηρύγματα. Συνοψίζουν μερικά δόγματα και μερικούς κανόνες από αυτά τα κηρύγματα, και συχνά τα κηρύττουν στους άλλους και συναναστρέφονται μαζί τους, αλλά δεν γνωρίζουν πώς να αντιμετωπίσουν τυχόν προβλήματα και δυσκολίες που προκύπτουν. Γιατί όμως, ενώ κατανοούν το δόγμα, δεν τους βοηθάει αυτό να λύσουν κανένα πραγματικό πρόβλημα; Αυτό αποδεικνύει ότι εξακολουθούν να μην κατανοούν την αλήθεια. Μερικοί άνθρωποι κηρύττουν λόγια και δόγματα για πολλά χρόνια, αλλά όταν καλούνται να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια και να λύσουν προβλήματα, δεν μπορούν να το κάνουν. Όταν τους ζητούν να γράψουν για τις βιωματικές μαρτυρίες τους, δεν μπορούν να το κάνουν, κι όταν κάποιος έχει κάποιο πρόβλημα κι αποζητά τη βοήθειά τους, δεν μπορούν να την προσφέρουν. Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Τέτοιοι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια ούτε τα πνευματικά ζητήματα. Τι αξιοθρήνητο! Λένε μόνο μεγάλα λόγια και κάνουν ηχηρές απαγγελίες. Εστιάζουν στη γνώση, το δόγμα και τη θεολογία, στο να εφοδιάζονται με όσα δεν έχουν οι άλλοι, να μαθαίνουν ό,τι δεν έχουν ξανακούσει οι άλλοι. Ή να μαθαίνουν απ’ έξω λόγια και να κερδίζουν τη λατρεία και τον θαυμασμό των άλλων. Μπορούν όμως να κατανοήσουν τα πνευματικά ζητήματα έτσι; (Όχι.) Και μπορούν όσοι δεν κατανοούν τα πνευματικά ζητήματα να καταλάβουν την αλήθεια; (Όχι.) Επομένως, η πνευματική κατανόηση σχετίζεται με την κατανόηση της αλήθειας. Όσα χρόνια κι αν πιστεύει κάποιος στον Θεό, εάν κατανοεί την αλήθεια αυτό είναι που φανερώνει πιο ξεκάθαρα το αν κατανοεί και τα πνευματικά ζητήματα. Αυτοί που κατανοούν τα πνευματικά ζητήματα μπορούν εύκολα να καταλάβουν τον λόγο του Θεού και, όταν ακούν κηρύγματα, μπορούν εύκολα να καταλάβουν την αλήθεια. Όσοι μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια είναι άνθρωποι που κατανοούν και τα πνευματικά ζητήματα. Αν, λοιπόν, όσοι κατανοούν τα πνευματικά ζητήματα επιδιώκουν την αλήθεια, θα εισέλθουν εύκολα στην αλήθεια-πραγματικότητα.

5 Οκτωβρίου 2020