Ⅰ

Μια ψυχή μοναχική ήρθε από μακριά,

εξετάζοντας το μέλλον, ψάχνοντας το παρελθόν,

μοχθώντας επίμονα, κυνηγώντας ένα όνειρο.

Δεν ξέρει από πού έρχεται, πού πάει,

γεννημένη στα δάκρυα, μέσα στην απελπισία.

Αν και ποδοπατημένη, βαστάει γερά.

Ο ερχομός Σου δίνει τέλος στη ζωή την ακυβέρνητη.

Αρχίζω να ελπίζω, καλωσορίζω το φως της αυγής.

Ατενίζω μπροστά την ομίχλη, κοιτάζω λίγο τη μορφή Σου.

Αυτή είναι η λάμψη, η λάμψη του προσώπου Σου.

Ⅱ

Χθες περιπλανιόμουν σε ξένη γη,

μα σήμερα βρήκα το δρόμο της επιστροφής.

Γεμάτος με πληγές, δεν μοιάζω μ' άνθρωπο,

θρηνώ, η ζωή είν’ ένα όνειρο.

Ο ερχομός Σου δίνει τέλος στη ζωή την ακυβέρνητη.

Δεν είμαι πια χαμένος, δεν περιπλανιέμαι πια.

Στο σπίτι μου είμαι πια. Βλέπω το λευκό Σου ένδυμα.

Αυτή είναι η λάμψη, η λάμψη του προσώπου Σου.

Ⅲ

Τόσοι κύκλοι αναγέννησης, τόσα χρόνια αναμονής,

τώρα ήρθε ο Παντοδύναμος.

Η μοναχική ψυχή βρήκε το δρόμο της, και δεν λυπάται πια.

Όνειρο χιλιάδων ετών.