Ποτέ δεν άγγιξε την καρδιά Μου η συμπεριφορά του ανθρώπου ούτε Μου φάνηκε ποτέ πολύτιμη. Στα μάτια του ανθρώπου, Εγώ είμαι πάντοτε αυστηρός απέναντί του και ασκώ πάντοτε εξουσία επάνω του. Σε όλες τις ενέργειες του ανθρώπου, μόλις και μετά βίας υπάρχει κάτι που να έχει κάνει για χάρη Μου, σπανίως υπάρχει κάτι που να μένει ακλόνητο μπροστά στα μάτια Μου. Εν τέλει, όλα όσα ανήκουν στον άνθρωπο καταρρέουν ενώπιόν Μου χωρίς τον παραμικρό ψίθυρο· μόνον αφότου εκδηλώσω τις ενέργειές Μου θα Με γνωρίσουν οι πάντες μέσα από την ίδια τους την αποτυχία. Η ανθρώπινη φύση παραμένει απαράλλαχτη. Αυτό που βρίσκεται μέσα στις καρδιές των ανθρώπων δεν συμβαδίζει με το θέλημά Μου, δεν είναι αυτό που χρειάζομαι. Αυτό που απεχθάνομαι περισσότερο απ’ όλα είναι η ισχυρογνωμοσύνη και η κατ’ εξακολούθηση υποτροπή του ανθρώπου. Ποια είναι, όμως, εκείνη η δύναμη που κάνει τους ανθρώπους να μην καταφέρνουν να Με γνωρίσουν, να Με κρατούν μονίμως σε απόσταση και ποτέ να μην ενεργούν σύμφωνα με το θέλημά Μου ενώπιόν Μου, αλλά αντίθετα να Μου αντιτίθενται πίσω από την πλάτη Μου; Αυτή είναι η αφοσίωσή τους; Αυτή είναι η αγάπη τους για Μένα; Γιατί δεν μπορούν να μετανοήσουν και να ξαναγεννηθούν; Γιατί οι άνθρωποι είναι πάντοτε πρόθυμοι να ζουν μέσα στον βάλτο, αντί για ένα μέρος χωρίς λάσπες; Μήπως δεν τους φέρθηκα καλά; Μήπως τους υπέδειξα τη λάθος κατεύθυνση; Μήπως τους οδηγώ στην κόλαση; Οι πάντες είναι πρόθυμοι να ζούνε στην «κόλαση». Όταν έρχεται το φως, τα μάτια τους τυφλώνονται αμέσως, διότι τα πάντα μέσα τους προέρχονται από την κόλαση. Όμως οι άνθρωποι δεν το γνωρίζουν αυτό και απλώς απολαμβάνουν αυτές τις «κολασμένες ευλογίες». Τις κρατούν μάλιστα σφιχτά στο στήθος τους σαν θησαυρό, τρομοκρατημένοι μην τυχόν και αρπάξω αυτούς τους θησαυρούς, αφήνοντάς τους χωρίς τη «ρίζα της ύπαρξής τους». Όλοι οι άνθρωποι Με φοβούνται, γι’ αυτό, όταν έρχομαι στη γη, μένουν μακριά από Εμένα, σιχαίνονται να Με πλησιάσουν γιατί είναι απρόθυμοι «να μπλέξουν σε μπελάδες», αλλά, αντιθέτως, επιθυμούν να διατηρήσουν την αρμονία εντός της οικογένειάς τους, ώστε να απολαμβάνουν «ευτυχία επί της γης». Όμως, δεν μπορώ να επιτρέψω στους ανθρώπους να κάνουν αυτό που θέλουν, εφόσον αυτό ακριβώς ήρθα να κάνω εδώ, να καταστρέψω την οικογένεια του ανθρώπου. Από τη στιγμή της άφιξής Μου, η ειρήνη εξαφανίζεται από τα σπίτια τους. Σκοπεύω να συντρίψω όλα τα έθνη ολοσχερώς, για να μην αναφερθώ στην οικογένεια του ανθρώπου. Ποιος μπορεί να ξεφύγει από το άρπαγμά Μου; Μήπως εκείνοι που λαμβάνουν ευλογίες θα γλιτώσουν λόγω της απροθυμίας τους; Μήπως εκείνοι που υπόκεινται σε παίδεμα θα μπορούσαν ποτέ να κερδίσουν τη συμπάθειά Μου λόγω του τρόμου τους; Μέσα σε όλα Μου τα λόγια, οι άνθρωποι έχουν δει το θέλημά Μου και τις ενέργειές Μου, αλλά ποιοι μπορούν να απελευθερωθούν από το μπλέξιμο των ίδιων των σκέψεών τους; Ποιοι μπορούν να βρουν την έξοδο, είτε μέσω των λόγων Μου είτε χωρίς τα λόγια Μου;

Ο άνθρωπος έχει βιώσει τη ζεστασιά Μου, ο άνθρωπος Με έχει υπηρετήσει με ειλικρίνεια και ο άνθρωπος έχει υποταχθεί ενώπιόν Μου με ειλικρίνεια, κάνοντας τα πάντα για Εμένα υπό την παρουσία Μου. Ωστόσο αυτό είναι ανέφικτο από τους ανθρώπους σήμερα· το μόνο που κάνουν είναι να θρηνούν πνευματικά, θαρρείς και τους έχει αρπάξει κάποιος πεινασμένος λύκος, και μπορούν μόνο να Με κοιτούν ανήμποροι, κραυγάζοντας ασταμάτητα προς Εμένα. Στο τέλος, όμως, είναι ανίκανοι να ξεφύγουν από τη δυσχερή κατάστασή τους. Θυμάμαι πώς οι άνθρωποι στο παρελθόν έδιναν υποσχέσεις υπό την παρουσία Μου, ορκιζόμενοι στον ουρανό και στη γη, υπό την παρουσία Μου, να μου ξεπληρώσουν την καλοσύνη Μου με τη στοργή τους. Έκλαιγαν γοερά ενώπιόν Μου και ο ήχος του κλάματός τους ήταν σπαραχτικός, δυσβάσταχτος. Λόγω της αποφασιστικότητάς τους, συχνά παρείχα βοήθεια στους ανθρώπους. Αμέτρητες φορές, οι άνθρωποι ήρθαν ενώπιόν Μου για να Μου υποταχθούν· είναι δύσκολο να ξεχάσω τον αξιολάτρευτο τρόπο τους. Αμέτρητες φορές, Με αγάπησαν, ακλόνητοι στην αφοσίωσή τους, η ειλικρίνειά τους αξιοθαύμαστη. Αμέτρητες φορές, Με αγάπησαν τόσο, που έφτασαν στο σημείο να θυσιάσουν τη ζωή τους, Με αγάπησαν περισσότερο από τον ίδιο τους τον εαυτό —κι Εγώ, βλέποντας την ειλικρίνειά τους, δέχθηκα την αγάπη τους. Αμέτρητες φορές, Μου πρόσφεραν τον εαυτό τους υπό την παρουσία Μου, για χάρη Μου, αδιαφορώντας για τον θάνατο κι Εγώ απάλυνα τις έγνοιες από το μέτωπό τους και αναλογίστηκα προσεκτικά τις εκφράσεις τους. Υπήρξαν αμέτρητες φορές που τους αγάπησα σαν πολύτιμο θησαυρό και υπήρξαν αμέτρητες φορές που τους μίσησα σαν τον χειρότερο εχθρό Μου. Μολαταύτα, αυτό που βρίσκεται μέσα στο μυαλό Μου παραμένει πέρα από τη δυνατότητα κατανόησης του ανθρώπου. Όταν οι άνθρωποι είναι θλιμμένοι, έρχομαι για να τους παρηγορήσω, και όταν είναι αδύναμοι, έρχομαι για να τους βοηθήσω. Όταν έχουν χαθεί, τους δείχνω τον δρόμο. Όταν κλαίνε, τους σκουπίζω τα δάκρυα. Όμως, όταν είμαι Εγώ θλιμμένος, ποιος μπορεί να Με παρηγορήσει με την καρδιά του; Όταν ανησυχώ θανάσιμα, ποιος νοιάζεται για τα αισθήματά Μου; Όταν είμαι λυπημένος, ποιος μπορεί να θεραπεύσει τις πληγές στην καρδιά Μου; Όταν χρειάζομαι κάποιον, ποιος προσφέρεται να συνεργαστεί μαζί Μου; Μήπως η προηγούμενη συμπεριφορά που είχαν οι άνθρωποι απέναντί Μου, έχει πλέον χαθεί για πάντα; Γιατί δεν παραμένει τίποτα από αυτήν στη μνήμη τους; Πώς είναι δυνατόν οι άνθρωποι να τα έχουν ξεχάσει όλα αυτά; Όλα αυτά δεν οφείλονται στη διαφθορά της ανθρωπότητας από τον εχθρό της;

Όταν οι άγγελοι παίζουν μουσική για να Με δοξάσουν, αυτό δεν μπορεί παρά να προκαλέσει τη συμπόνια Μου για τον άνθρωπο. Η καρδιά Μου γεμίζει αμέσως με θλίψη και Μου είναι αδύνατον να απαλλαχτώ από αυτό το οδυνηρό συναίσθημα. Στη χαρά και στη λύπη του χωρισμού και της επανασύνδεσης με τον άνθρωπο, δεν είμαστε ικανοί να ανταλλάζουμε συναισθήματα. Χωρισμένοι ψηλά στον ουρανό και κάτω στη γη, σπάνια μπορούμε ο άνθρωπος κι Εγώ να συναντιόμαστε. Ποιος μπορεί να γλιτώσει από τη νοσταλγία για προηγούμενα συναισθήματα; Ποιος μπορεί να σταματήσει να αναπολεί το παρελθόν; Ποιος δεν θα ήλπιζε να συνεχιστούν τα συναισθήματα του παρελθόντος; Ποιος δεν θα περίμενε πώς και πώς την επιστροφή Μου; Ποιος δεν θα λαχταρούσε την επανένωσή Μου με τον άνθρωπο; Η καρδιά Μου είναι βαθιά ταραγμένη και το πνεύμα του ανθρώπου ανησυχεί πολύ. Παρόλο που μοιάζουμε στο πνεύμα, δεν μπορούμε να είμαστε συχνά μαζί και δεν μπορούμε να βλεπόμαστε συχνά. Συνεπώς, η ζωή όλων των ανθρώπων είναι γεμάτη με δυστυχία και της λείπει η ζωτικότητα, επειδή ο άνθρωπος από πάντα Με λαχταρούσε. Είναι λες και τα ανθρώπινα όντα είναι αντικείμενα που τα πέταξαν έξω από τον παράδεισο. Φωνάζουν απελπισμένα το όνομά Μου επάνω στη γη, υψώνοντας το βλέμμα τους προς τα Μένα από το έδαφος, όμως πώς να γλιτώσουν από τα δόντια του αδηφάγου λύκου; Πώς να απελευθερωθούν από τις απειλές και τους πειρασμούς του; Πώς μπορούν οι άνθρωποι να μη θυσιαστούν λόγω της υποταγής τους στη διευθέτηση του σχεδίου Μου; Όταν με εκλιπαρούν ηχηρά, τους αποστρέφομαι, δεν αντέχω να κοιτάζω άλλο· μα, πώς θα μπορούσα να μην ακούω τις δακρύβρεχτες κραυγές τους; Θα διορθώσω τις αδικίες στον κόσμο των ανθρώπων. Θα φέρω εις πέρας το έργο Μου σε όλον τον κόσμο με τα ίδια Μου τα χέρια, απαγορεύοντας στον Σατανά να βλάψει ξανά τον λαό Μου, απαγορεύοντας στους εχθρούς να κάνουν ξανά ό,τι ευαρεστούνται. Θα γίνω Βασιλιάς επί της γης και θα μεταφέρω εκεί τον θρόνο Μου, κάνοντας όλους τους εχθρούς Μου να πέσουν στο έδαφος και να εξομολογηθούν ενώπιόν Μου τα εγκλήματά τους. Στη θλίψη Μου αναμιγνύεται θυμός, θα ισοπεδώσω ολόκληρο το σύμπαν, δεν θα αφήσω κανέναν να γλιτώσει και θα σπείρω τον τρόμο στις καρδιές των εχθρών Μου. Δεν θα αφήσω τίποτα όρθιο επάνω στη γη και θα κάνω τους εχθρούς Μου να πέσουν μέσα στα χαλάσματα, έτσι ώστε να μην μπορέσουν να διαφθείρουν ξανά την ανθρωπότητα. Το σχέδιό Μου έχει ήδη αποφασιστεί και κανένας, όποιος κι αν είναι αυτός, δεν πρέπει να το αλλάξει. Καθώς περιφέρομαι με μεγαλειώδη πομπή επάνω από το σύμπαν, όλη η ανθρωπότητα θα ανανεωθεί και τα πάντα θα αναζωογονηθούν. Ο άνθρωπος δεν θα κλαίει πια, δεν θα Με φωνάζει πλέον για να τον βοηθήσω. Τότε η καρδιά Μου θα ευφρανθεί και οι άνθρωποι θα επιστρέψουν σε Εμένα για να γιορτάσουν. Ολόκληρο το σύμπαν απ’ άκρη σ’ άκρη θα στροβιλίζεται από ενθουσιασμό…

Σήμερα, ανάμεσα στα έθνη του κόσμου, πραγματοποιώ το έργο που έχω ξεκινήσει να φέρω εις πέρας. Κινούμαι ανάμεσα στους ανθρώπους, πραγματοποιώ το έργο Μου σύμφωνα με το σχέδιό Μου, και όλοι οι άνθρωποι διαλύουν τα διάφορα έθνη σύμφωνα με το θέλημά Μου. Οι άνθρωποι επάνω στη γη έχουν την προσοχή τους στραμμένη προς τον δικό τους προορισμό, επειδή η ημέρα πλησιάζει πράγματι και οι άγγελοι ηχούν τις τρομπέτες τους. Δεν θα υπάρξουν άλλες καθυστερήσεις κι όλη η δημιουργία θα αρχίσει να χορεύει με ενθουσιασμό. Ποιος μπορεί να επεκτείνει την ημέρα Μου κατά το δοκούν; Κάποιος γήινος; Μήπως τα αστέρια του ουρανού; Μήπως οι άγγελοι; Όταν κάνω μια ομιλία για να ξεκινήσει η σωτηρία του λαού του Ισραήλ, η ημέρα Μου καταφτάνει για όλη την ανθρωπότητα. Όλοι οι άνθρωποι φοβούνται την επιστροφή του Ισραήλ. Όταν επιστρέψει ο Ισραήλ, εκείνη θα είναι η ημέρα της δόξας Μου, και, επίσης, θα είναι η ημέρα που τα πάντα θα αλλάξουν και θα ανανεωθούν. Καθώς επικείμενη, δίκαιη κρίση πλησιάζει ολόκληρο το σύμπαν, όλοι οι άνθρωποι αρχίζουν να δειλιάζουν και να φοβούνται, επειδή στον κόσμο των ανθρώπων η δικαιοσύνη είναι κάτι το ανήκουστο. Όταν λάμψει ο Ήλιος της δικαιοσύνης, η Ανατολή θα φωτιστεί και, στη συνέχεια, θα φωτίσει με τη σειρά της ολόκληρο το σύμπαν, φτάνοντας στον καθένα. Αν ο άνθρωπος μπορεί να αντιμετωπίσει πραγματικά τη δικαιοσύνη Μου, τι έχει να φοβηθεί; Ο λαός Μου περιμένει την άφιξη της ημέρας Μου, όλοι τους λαχταρούν τον ερχομό της ημέρας Μου. Περιμένουν να επιφέρω τιμωρία σε όλη την ανθρωπότητα και να διευθετήσω τον προορισμό της ανθρωπότητας, μέσα από τον ρόλο Μου ως Ήλιος της δικαιοσύνης. Η βασιλεία Μου αρχίζει να σχηματίζεται επάνω από ολόκληρο το σύμπαν, ενώ ο θρόνος Μου ασκεί εξουσία στις καρδιές εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων. Με τη συνδρομή των αγγέλων, το μεγαλειώδες επίτευγμά Μου σύντομα θα ευοδωθεί. Όλοι οι υιοί και ο λαός Μου αναμένουν με ανυπομονησία την επιστροφή Μου, λαχταρούν να επανασυνδεθούν μαζί Μου, για να μην ξαναχωριστούμε ποτέ ξανά. Πώς θα μπορούσαν οι πολυπληθείς μάζες της βασιλείας Μου να μην γιορτάζουν και να μην αγκαλιάζονται από χαρά, επειδή ήρθα για να είμαι μαζί τους; Μπορεί αυτή η επανένωση να πληρωθεί χωρίς κανένα τίμημα; Είμαι αξιοσέβαστος στα μάτια όλων των ανθρώπων, έχω ανακηρυχτεί στα λόγια όλων. Όταν επιστρέψω, επιπλέον, θα κατακτήσω όλες τις δυνάμεις του εχθρού. Ήγγικεν η ώρα! Θα θέσω το έργο Μου σε εφαρμογή, θα βασιλέψω ως Βασιλέας μεταξύ των ανθρώπων! Είμαι έτοιμος να επιστρέψω! Και οσονούπω θα αναχωρήσω! Αυτό ελπίζουν οι πάντες, αυτό επιθυμούν. Θα επιτρέψω σε ολόκληρη την ανθρωπότητα να αντικρίσουν την άφιξη της ημέρας Μου, και όλοι τους θα υποδεχθούν τον ερχομό της ημέρας Μου με χαρά!

2 Απριλίου 1992