Στον οίκο Μου, υπήρχαν κάποτε εκείνοι που εκθείαζαν το άγιο όνομά Μου, που εργάζονταν ακούραστα, ώστε η δόξα Μου πάνω στη γη να γεμίσει το στερέωμα. Εξαιτίας αυτού ένιωθα αγαλλίαση κι η καρδιά μου ήταν γεμάτη με χαρά. Ωστόσο ποιος θα μπορούσε να λειτουργήσει στη θέση Μου, χωρίς ύπνο νύχτα και ημέρα; Η αποφασιστικότητα του ανθρώπου ενώπιόν Μου Μού δίνει ευχαρίστηση, αλλά η επαναστατικότητά του Μου προκαλεί θυμό, κι έτσι, επειδή ο άνθρωπος ποτέ δεν μπορεί να τηρεί το καθήκον του, η θλίψη Μου γι’ αυτόν μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο. Γιατί οι άνθρωποι είναι πάντα ανίκανοι να αφιερωθούν σε Μένα; Γιατί προσπαθούν πάντα να διαπραγματευτούν μαζί Μου; Τι είμαι, γενικός διευθυντής εμπορικού κέντρου; Πώς κι Εγώ εκπληρώνω πάντα, και ολόψυχα, ό,τι Μου ζητήσει ο άνθρωπος, αλλά ό,τι ζητώ από τον άνθρωπο ναυαγεί; Μήπως επειδή δεν είμαι έμπειρος στα επιχειρηματικά ζητήματα, αλλά ο άνθρωπος είναι; Γιατί οι άνθρωποι με ξεγελούν πάντα με γλυκόλογα και κολακείες; Γιατί έρχονται πάντα άνθρωποι «δώρα» φέροντες, και ζητούν την είσοδο στη βασιλεία Μου από την πίσω πόρτα; Αυτό μόνο έχω διδάξει στον άνθρωπο; Γιατί οι άνθρωποι κάνουν τέτοια πράγματα γρήγορα και καθαρά; Γιατί οι άνθρωποι έχουν πάντα ως κίνητρο να Με ξεγελάσουν; Όταν είμαι μεταξύ ανθρώπων, Με βλέπουν ως δημιουργημένο ον. Όταν βρίσκομαι στο τρίτο ουρανό, Με θεωρούν τον Παντοδύναμο που έχει τα πάντα υπό το κράτος Του. Όταν βρίσκομαι στο στερέωμα, Με θεωρούν ως το Πνεύμα που τα πάντα πληροί. Εν ολίγοις, δεν υπάρχει κατάλληλος χώρος για Μένα στην καρδιά των ανθρώπων. Είμαι σαν απρόσκλητος επισκέπτης. Οι άνθρωποι Με απεχθάνονται, και έτσι, όταν παίρνω κάποιο εισιτήριο και κάθομαι στο κάθισμά Μου, Με βγάζουν έξω και λένε ότι δεν υπάρχει πουθενά μέρος για Μένα, ότι έχω έρθει σε λάθος μέρος, και έτσι δεν έχω άλλη επιλογή από το να φύγω, εξοργισμένος. Αποφασίζω να μην εμπλακώ πλέον με τον άνθρωπο, γιατί οι άνθρωποι είναι πολύ στενόμυαλοι, η μεγαλοψυχία τους είναι πολύ πενιχρή. Δεν θα τρώω πλέον στο ίδιο τραπέζι μαζί τους, δεν θα περνάω πλέον χρόνο μαζί τους πάνω στη γη. Αλλά όταν μιλώ, οι άνθρωποι μένουν κατάπληκτοι, φοβούνται ότι θα αποχωρήσω, κι έτσι Με κρατούν έγκλειστο. Βλέποντας τα καμώματά τους, αισθάνομαι αμέσως κάποια θλίψη και ερημιά στην καρδιά Μου. Οι άνθρωποι φοβούνται ότι θα τους αφήσω, κι έτσι, όταν χωρίζουν οι δρόμοι μας, ο ήχος του κλάματος γεμίζει αμέσως τη γη και τα πρόσωπα των ανθρώπων γεμίζουν δάκρυα. Σκουπίζω τα δάκρυά τους, τους ανασηκώνω για μια ακόμα φορά και εκείνοι προσηλώνουν πάνω Μου το βλέμμα τους, Με εκλιπαρούν με τα μάτια τους, φαινομενικά Με παρακαλούν να μη φύγω και, εξαιτίας αυτής της «ειλικρίνειας», μένω μαζί τους. Όμως ποιος μπορεί να καταλάβει τον πόνο μέσα στην καρδιά Μου; Ποιος μεριμνά για τα άρρητα πράγματά Μου; Στα μάτια των ανθρώπων, είναι σαν να μην έχω συναισθήματα, κι έτσι είμαστε πάντα από δύο διαφορετικές οικογένειες. Πώς θα μπορούσαν να δουν το αίσθημα της λύπης μέσα στην καρδιά Μου; Οι άνθρωποι επιθυμούν μόνο τις δικές τους απολαύσεις και δεν μεριμνούν για το δικό Μου θέλημα, γιατί, μέχρι σήμερα, οι άνθρωποι αγνοούν τον σκοπό του σχεδίου διαχείρισής Μου, και έτσι σήμερα συνεχίζουν τις σιωπηλές ικεσίες. Και ποιο είναι το όφελος όλων αυτών;

Όταν ζω ανάμεσα στους ανθρώπους, έχω μια ορισμένη θέση στην καρδιά των ανθρώπων∙ επειδή έχω εμφανιστεί εν σαρκί, κι επειδή οι άνθρωποι ζουν με το παλιό σαρκίο τους, Με αντιμετωπίζουν ως σάρκα. Επειδή οι άνθρωποι έχουν μόνο το σαρκίο τους, χωρίς επιπλέον προσθήκες, έχουν δώσει «όλα όσα έχουν» σ’ Εμένα. Ωστόσο, δεν ξέρουν τίποτα, απλώς «προσφέρουν την αφοσίωσή τους» ενώπιόν Μου. Αυτά που δρέπω Εγώ είναι άχρηστα σκουπίδια —αλλά οι άνθρωποι δεν το πιστεύουν αυτό. Όταν συγκρίνω τα «δώρα» που έχουν προσφέρει στα πράγματά Μου, οι άνθρωποι αναγνωρίζουν αμέσως την πολυτιμότητά Μου, και μόνο τότε βλέπουν την απειρότητά Μου. Δεν νιώθω περήφανος εξαιτίας των επαίνων τους, αλλά συνεχίζω να εμφανίζομαι στον άνθρωπο, ώστε όλοι να Με γνωρίσουν πλήρως. Όταν τους δείχνω όλο Μου το είναι, Με κοιτούν με τα μάτια ορθάνοιχτα, στέκονται μπροστά Μου ακίνητοι, σαν στήλη άλατος. Και όταν παρατηρώ την παραδοξότητά τους, μετά βίας μπορώ να συγκρατήσω τα γέλια Μου. Επειδή Μου απευθύνουν τον λόγο και Μου ζητούν διάφορα, τους δίνω αυτά που έχω στα χέρια Μου. Εκείνοι κρατούν αυτά τα πράγματα στο στήθος τους με λατρεία, σαν νεογέννητα μωρά, μια κίνηση στην οποία επιδίδονται μόνο στιγμιαία. Όταν αλλάξει το περιβάλλον στο οποίο κατοικούν, αμέσως πετούν το «μωρό» στη μία πλευρά και τρέχουν με το κεφάλι τους στα χέρια τους. Στα μάτια των ανθρώπων, είμαι η βοήθεια που υπάρχει ανεξάρτητα από χρόνο ή τόπο, είμαι σαν σερβιτόρος που έρχεται μόλις τον καλούν. Έτσι, οι άνθρωποι πάντα «προσβλέπουν» σ’ Εμένα, σαν να κατέχω απεριόριστη ισχύ για καταπολέμηση της καταστροφής, κι έτσι πάντα Μου κρατούν το χέρι και Με οδηγούν σε ταξίδια σε όλη τη γη, ώστε όλα τα πράγματα να δουν ότι έχουν έναν Κυρίαρχο, ώστε κανείς να μην τολμά να τους εξαπατήσει. Από καιρό έχω δει το κόλπο που κάνουν οι άνθρωποι, σαν «την αλεπού που υιοθετεί τη μεγαλοπρέπεια της τίγρης», γιατί αυτοί όλοι «αραδιάζουν την πραμάτεια τους» επιθυμώντας να επωφεληθούν μέσω πονηριάς. Εδώ και καιρό έχω δει τα ύπουλα και κακόβουλα σχέδιά τους και απλώς δεν επιθυμώ να βλάψω τη σχέση μας. Δεν δημιουργώ προβλήματα από το τίποτα. Κάτι τέτοιο δεν έχει καμία σπουδαιότητα ή αξία. Απλώς κάνω το έργο που πρέπει να κάνω λαμβάνοντας υπόψη τις αδυναμίες των ανθρώπων. Διαφορετικά, θα τους έκανα όλους στάχτη και δεν θα τους άφηνα να υπάρχουν πλέον. Αλλά το έργο που κάνω έχει νόημα, κι έτσι δεν παιδεύω τον άνθρωπο ελαφρά τη καρδία. Γι’ αυτόν τον λόγο, οι άνθρωποι δίνουν πάντα το ελεύθερο στο σαρκίο τους. Δεν τηρούν το θέλημά Μου, αλλά ανέκαθεν Με καλόπιαναν ενώπιον του βήματος της κρίσεώς Μου. Οι άνθρωποι είναι τόσο γενναίοι: Όταν τους απειλούν με «εργαλεία βασανιστηρίων», δεν κλονίζονται στο ελάχιστο. Ενώπιον των στοιχείων, είναι ανίκανοι να προσκομίσουν δικά τους στοιχεία, και δεν κάνουν τίποτα, παρά μόνο Μου αντιστέκονται πεισματικά. Όταν ζητώ να βγάλουν έξω όλη τη βρομιά, κι αυτοί εξακολουθούν να Μου παρουσιάζουν τα άδειά τους χέρια, πώς θα μπορούσαν οι άλλοι να μην το χρησιμοποιήσουν αυτό ως «υπόδειγμα»; Επειδή η «πίστη» των ανθρώπων είναι τόσο μεγάλη γι’ αυτό είναι «αξιοθαύμαστοι».

Έχω ξεκινήσει το έργο Μου στο σύμπαν. Οι άνθρωποι του σύμπαντος ξαφνικά ξυπνούν και κινούνται γύρω από έναν πυρήνα, που είναι το έργο Μου, και όταν «ταξιδεύω» ανάμεσά τους, όλοι ξεφεύγουν από τα δεσμά του Σατανά, και δεν βασανίζονται από τα δεινά του Σατανά. Λόγω του ερχομού της ημέρας Μου, οι άνθρωποι είναι γεμάτοι από ευτυχία, εξαφανίζεται η θλίψη από την καρδιά τους, τα σύννεφα της λύπης στον ουρανό γίνονται οξυγόνο στον αέρα και επιπλέουν, και αυτή τη στιγμή απολαμβάνω την ευτυχία της συντροφικότητας με τον άνθρωπο. Οι ενέργειες του ανθρώπου Μού δίνουν κάτι να απολαύσω και, κατά συνέπεια, δεν είμαι πλέον θλιμμένος. Και, μαζί με την άφιξη της ημέρας Μου, πράγματα της γης που έχουν ζωτικότητα ανακτούν τη ρίζα της ύπαρξής τους, όλα τα πράγματα επί της γης ζωντανεύουν και πάλι, και εκλαμβάνουν Εμένα ως θεμέλιο της ύπαρξής τους, γιατί Εγώ κάνω όλα τα πράγματα να λάμπουν με ζωή κι έτσι, επίσης, τα κάνω να εξαφανίζονται σιωπηλά. Έτσι, όλα τα πράγματα περιμένουν τις εντολές από το στόμα Μου και είναι ευχαριστημένα από αυτά που κάνω και λέω. Μεταξύ όλων των πραγμάτων, είμαι ο Ύψιστος, αλλά ζω επίσης και ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους και χρησιμοποιώ τις πράξεις του ανθρώπου ως εκδηλώσεις της δημιουργίας Μου του ουρανού και της γης. Όταν οι άνθρωποι Με εξυμνούν, εξυψώνομαι μεταξύ όλων των πραγμάτων, και έτσι τα λουλούδια στη γη αναπτύσσονται και γίνονται πιο όμορφα κάτω από τον καυτό ήλιο, η χλόη γίνεται καταπράσινη και τα σύννεφα στον ουρανό φαίνονται πιο γαλάζια. Λόγω της φωνής Μου, οι άνθρωποι τρέχουν εδώ κι εκεί. Σήμερα τα πρόσωπα των ανθρώπων στη βασιλεία Μου γεμίζουν με χαρά και η ζωή τους ακμάζει. Εργάζομαι ανάμεσα σε όλους τους εκλεκτούς Μου ανθρώπους και δεν επιτρέπω στο έργο Μου να αλλοιωθεί από ανθρώπινες ιδέες, γιατί Εγώ προσωπικά εκτελώ το δικό Μου έργο. Όταν δουλεύω, ο ουρανός και η γη και τα πάντα πάνω τους αλλάζουν και ανανεώνονται, και όταν ολοκληρώσω το έργο Μου, ο άνθρωπος είναι εντελώς ανανεωμένος, δεν ζει πλέον στην απελπισία εξαιτίας αυτών που ζητώ, γιατί σε όλη τη γη ακούγονται οι ήχοι της ευτυχίας, και δράττομαι της ευκαιρίας να απονείμω στον άνθρωπο τις ευλογίες που του δίνω. Όταν είμαι ο Βασιλιάς της βασιλείας, όλοι οι άνθρωποι Με φοβούνται, αλλά όταν είμαι ο Βασιλιάς ανάμεσα στους ανθρώπους και ζω ανάμεσα στους ανθρώπους, οι άνθρωποι δεν βρίσκουν καμία χαρά από Μένα, γιατί οι αντιλήψεις που έχουν για Μένα είναι πάρα πολύ θλιβερές, και είναι τόσο βαθιά ριζωμένες, που είναι δύσκολο να αφαιρεθούν. Εξαιτίας των εκδηλώσεων που βλέπω από τους ανθρώπους, κάνω το έργο Μου, το οποίο είναι κατάλληλο για τις περιστάσεις, και όταν ανεβαίνω ψηλά στον ουρανό και εξαπολύω την οργή Μου επάνω στον άνθρωπο, οι διάφορες απόψεις των ανθρώπων για Μένα αμέσως γίνονται στάχτη. Ζητώ να μιλούν πολύ περισσότερο για τις αντιλήψεις τους για Μένα, αλλά τηρούν σιγή ιχθύος, σαν να μην έχουν αντιλήψεις και σαν να είναι ταπεινοί. Όσο περισσότερο ζω μέσα στις αντιλήψεις των ανθρώπων, τόσο περισσότερο φτάνουν να Με αγαπούν, και όσο περισσότερο ζω έξω από τις αντιλήψεις των ανθρώπων, τόσο περισσότερο αυτοί απομακρύνονται από Εμένα κι έχουν περισσότερες απόψεις για Μένα, γιατί, από τότε που δημιούργησα τον κόσμο μέχρι σήμερα, ζω πάντοτε μέσα στις αντιλήψεις των ανθρώπων. Όταν έρχομαι σήμερα ανάμεσα στους ανθρώπους, διαλύω όλες τις αντιλήψεις που έχουν οι άνθρωποι, κι έτσι οι άνθρωποι απλώς αρνούνται —αλλά Εγώ έχω κατάλληλες μεθόδους με τις οποίες μπορεί κανείς να κλαδέψει τις αντιλήψεις που έχει. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να ανησυχούν ή να αγχώνονται. Θα σώσω ολόκληρη την ανθρωπότητα με τις δικές Μου μεθόδους, κάνοντας όλους τους ανθρώπους να Με αγαπήσουν και επιτρέποντάς τους να απολαύσουν τις ευλογίες Μου στον ουρανό.

17 Απριλίου 1992