Οι ομιλίες Μου αντηχούν σαν βροντή, ρίχνοντας φως και στις τέσσερις κατευθύνσεις και σ’ ολόκληρη τη γη, και εν μέσω των αστραπών και των βροντών, η ανθρωπότητα κατατροπώνεται. Κανένας άνθρωπος δεν παρέμεινε ποτέ ακλόνητος εν μέσω των αστραπών και των βροντών· οι άνθρωποι τρελαίνονται από τον φόβο τους από τον ερχομό του φωτός Μου και δεν ξέρουν τι να κάνουν. Όταν μια αμυδρή αχτίδα φωτός αρχίζει να αχνοφέγγει από την Ανατολή, πολλοί άνθρωποι, συγκινημένοι από αυτήν την ισχνή φωτοβολία, συνέρχονται αμέσως από τις ψευδαισθήσεις τους. Ωστόσο, κανένας δεν έχει ποτέ του συνειδητοποιήσει ότι η ημέρα που το φως Μου θα κατέβει στη γη έχει φτάσει. Η πλειοψηφία των ανθρώπων μένουν αποσβολωμένοι από την αιφνίδια έλευση του φωτός και κάποιοι από αυτούς, με ένα γοητευμένο βλέμμα γεμάτο περιέργεια, παρατηρούν τις κινήσεις του φωτός και από ποια κατεύθυνση πλησιάζει, ενώ άλλοι βρίσκονται σε ετοιμότητα καθώς αντικρίζουν το φως, μήπως και καταλάβουν καλύτερα την πηγή του. Ακόμα κι έτσι, έχει κανένας ανακαλύψει ποτέ πόσο πολύτιμο είναι το σημερινό φως; Έχει κανείς ποτέ του αφυπνιστεί από τη μοναδικότητα του φωτός του σήμερα; Οι περισσότεροι άνθρωποι απλώς τα χάνουν· τα μάτια τους βγάζουν πληγές και σωριάζονται μέσα στη λάσπη από το φως. Υπό αυτό το νεφελώδες φως, θα μπορούσε να πει κανείς ότι αναταραχή σκεπάζει τη γη, ένα θέαμα αφόρητα θλιβερό, το οποίο, αν το εξετάσει κανείς καλά, του επιφέρει μια αβάσταχτη μελαγχολία. Από αυτά συμπεραίνει κανείς ότι, όταν το φως είναι στο πιο έντονό του επίπεδο, η κατάσταση της γης θα είναι λιγότερο ικανή να επιτρέπει στους ανθρώπους να σταθούν ενώπιόν Μου. Οι άνθρωποι βρίσκονται μέσα στην ακτινοβολία του φωτός· και πάλι, όλη η ανθρωπότητα βρίσκεται μέσα στη σωτηρία του φωτός, όμως, ταυτόχρονα, και μέσα σε πληγές: Υπάρχει κανείς που να μη βρίσκεται υπό τα θανάσιμα χτυπήματα του φωτός; Υπάρχει κανείς που μπορεί να μην καεί από το φως; Έχω βαδίσει σε όλο το σύμπαν, σπέρνοντας με τα χέρια Μου τους σπόρους του Πνεύματός Μου, ώστε όλοι οι άνθρωποι επί της γης να μπορέσουν εξ αυτού να συγκινηθούν από Μένα. Από το πιο υψηλό σημείο των ουρανών αγναντεύω ολόκληρη τη γη, παρακολουθώ τα παράδοξα και απίστευτα φαινόμενα των πλασμάτων στη γη. Η επιφάνεια των ωκεανών φαίνεται να υποφέρει από μια σεισμική δόνηση: Τα θαλασσοπούλια πετάνε εδώ κι εκεί, ψάχνοντας να καταπιούν κανένα ψάρι. Εν τω μεταξύ, ο βυθός της θάλασσας παραμένει σε άγνοια, και είναι εντελώς αδύνατον να τον αγγίξουν οι συνθήκες που επικρατούν στην επιφάνεια, επειδή στον βυθό του ωκεανού είναι τόσο γαλήνια όσο στον τρίτο ουρανό: Εδώ, όλα τα έμβια όντα, μεγάλα και μικρά συνυπάρχουν αρμονικά, χωρίς ποτέ να εμπλέκονται σε «διαμάχες του στόματος και της γλώσσας». Ανάμεσα στις μυριάδες των αλλόκοτων και περίεργων φαινομένων, είναι πιο δύσκολο για την ανθρωπότητα να Με ικανοποιήσει. Η θέση που έχω δώσει στον άνθρωπο είναι υπερβολικά υψηλή, και οι φιλοδοξίες του είναι, συνεπώς, υπερβολικά μεγάλες, και στα μάτια του υπάρχει πάντοτε μια δόση ανυπακοής. Στην πειθαρχία του ανθρώπου από Μένα, μέσα στην κρίση Μου γι’ αυτόν, υπήρχαν πολλά που γίνονταν με επίπονο τρόπο, πολλές πτυχές αγαθοσύνης, όμως οι άνθρωποι δεν έχουν την παραμικρή ιδέα γι’ αυτά τα πράγματα. Ποτέ δεν αντιμετώπισα με σκληρότητα κανέναν άνθρωπο: Εγώ χορηγούσα κατάλληλες διορθώσεις μόνο όταν οι άνθρωποι ήταν επαναστατικοί, και πρόσφερα κατάλληλη βοήθεια μόνο όταν οι άνθρωποι ήταν αδύναμοι. Όμως, όταν οι άνθρωποι παραμένουν ψυχροί απέναντί Μου και, επιπλέον, χρησιμοποιούν τα δόλια στρατηγήματα του Σατανά για να Με προδώσουν, Εγώ αμέσως τους εξολοθρεύω, μη μην αφήνοντάς τους άλλη ευκαιρία να κάνουν επίδειξη των δεξιοτήτων τους ενώπιόν Μου, ώστε να μη μπορούν πλέον να κορδώνονται με στόμφο, ασκώντας εκφοβισμό στους άλλους επάνω στη γη.

Εγώ ασκώ την εξουσία Μου επάνω στη γη, ξεδιπλώνω το έργο Μου στην ολότητά του. Όλα όσα περιέχει το έργο Μου αντικατοπτρίζονται στο πρόσωπο της γης. Οι άνθρωποι δεν κατάφεραν ποτέ να αντιληφθούν από τη γη τις κινήσεις Μου στον ουρανό, ούτε να συλλογιστούν διεξοδικά τις τροχιές και τις διαδρομές του Πνεύματός Μου. Η πλειοψηφία των ανθρώπινων όντων μπορεί μόνο να συλλάβει τις μικρολεπτομέρειες που βρίσκονται εκτός του πνεύματος, χωρίς να μπορεί να κατανοήσει την πραγματική κατάσταση του πνεύματος. Οι απαιτήσεις Μου προς τους ανθρώπους δεν εκδίδονται από τον αόριστο εαυτό Μου στον ουρανό ή από τον αστάθμητο εαυτό Μου στη γη: Έχω κατάλληλες απαιτήσεις, σύμφωνα με το ανάστημα του ανθρώπου στη γη. Δεν έβαλα ποτέ κανέναν να αντιμετωπίσει δυσκολίες, ούτε ζήτησα ποτέ από κανέναν να «στραγγίξει το αίμα του» προς ευχαρίστησή Μου —θα μπορούσαν οι απαιτήσεις Μου να περιορίζονται μόνο σε τέτοιες συνθήκες; Από τις μυριάδες των πλασμάτων στη γη, ποιο δεν υποτάσσεται στις διαθέσεις των λόγων που εκφέρει το στόμα Μου; Ποιο από αυτά τα πλάσματα, που παρουσιάζονται ενώπιόν Μου, δεν αποτεφρώνεται πλήρως από τα λόγια Μου και την πύρινη φλόγα Μου; Ποιο από αυτά τα πλάσματα τολμά να καμαρώνει και να θριαμβολογεί περήφανο ενώπιόν Μου; Ποιο από αυτά τα πλάσματα δεν υποκλίνεται ενώπιόν Μου; Είμαι Εγώ ο Θεός που απλώς επιβάλει ησυχία στη δημιουργία; Από τις μυριάδες των πραγμάτων της δημιουργίας, επέλεξα εκείνα που συμμορφώνονται με το θέλημά Μου· από τις μυριάδες των ανθρώπινων όντων της ανθρωπότητας, επέλεξα εκείνους που νοιάζονται για την καρδιά Μου. Επιλέγω τα καλύτερα από τ’ αστέρια, ώστε να προσθέσω μια αμυδρή αχτίδα φωτός στη βασιλεία Μου. Βαδίζω επάνω στη γη, διαχέοντας παντού το άρωμά Μου, και σε κάθε μέρος αφήνω πίσω τη μορφή Μου. Κάθε μέρος αντιλαλεί τον ήχο της φωνής Μου. Παντού οι άνθρωποι παραμένουν προσκολλημένοι στο ευειδές σκηνικό του χθες, επειδή όλοι αναπολούν το παρελθόν…

Όλοι οι άνθρωποι ποθούν να δουν το πρόσωπό Μου, όμως όταν κατεβαίνω αυτοπροσώπως στη γη, είναι όλοι τους ενάντιοι στην άφιξή Μου, όλοι εκδιώκουν το φως για να μην έρθει, σαν να ήμουν εχθρός του ανθρώπου από τον ουρανό. Ο άνθρωπος Με υποδέχεται με μια λάμψη άμυνας στα μάτια του και παραμένει πάντοτε σε εγρήγορση, φοβούμενος εσώψυχα ότι μπορεί να έχω άλλα σχέδια γι’ αυτόν. Επειδή τα ανθρώπινα όντα Με αντιμετωπίζουν σαν έναν φίλο, που όμως δεν γνωρίζουν, φοβούνται μήπως η πρόθεσή Μου είναι να τους σκοτώσω όλους αδιακρίτως. Στα μάτια του ανθρώπου είμαι ένας θανάσιμος ανταγωνιστής. Παρόλο που έχει γευτεί τη θαλπωρή Μου, εν μέσω συμφορών, ο άνθρωπος εξακολουθεί να αγνοεί την αγάπη Μου και ακόμα είναι αποφασισμένος να Με αποκρούσει και να Με αψηφήσει. Κάθε άλλο παρά εκμεταλλεύομαι αυτήν την κατάστασή του, για να αναλάβω δράση εναντίον του· τον κλείνω μέσα στη θερμή αγκαλιά Μου, του γεμίζω το στόμα με γλύκα και του βάζω την αναγκαία τροφή στο στομάχι του. Όμως, όταν η λυσσασμένη οργή Μου σείσει τα βουνά και ταράξει τα ποτάμια, Εγώ δεν θα του χαρίζω πλέον, λόγω της δειλίας του, αυτούς τους διαφορετικούς τύπους ανακούφισης. Εκείνη τη στιγμή, θα γίνω έξω φρενών, αρνούμενος κάθε δυνατότητα για μετάνοια σε όλα τα έμβια όντα και, εγκαταλείποντας κάθε ελπίδα Μου για τον άνθρωπο, θα του επιβάλω την τιμωρία που τόσο του αξίζει. Εκείνη τη στιγμή, ο ουρανός θα αστράψει και θα βροντήξει, σαν τα μανιασμένα κύματα του ωκεανού, σαν να γκρεμίζονται δεκάδες χιλιάδες βουνά. Εξαιτίας της παρακοής τους, οι άνθρωποι θα δεχθούν το πλήγμα από τις βροντές και τις αστραπές, και άλλα πλάσματα θα αφανιστούν από τις ριπές των βροντών και των αστραπών, και ολόκληρο το σύμπαν θα βυθιστεί απότομα στο χάος και η δημιουργία δεν θα μπορεί να ανακτήσει την πρώτη πνοή της ζωής. Τα πλήθη των ανθρώπων δεν μπορούν να ξεφύγουν από τη βοή των βροντών· μέσα στις λάμψεις των αστραπών, η μία ορδή μετά την άλλη των ανθρώπινων όντων γκρεμίζονται μέσα στη γρήγορη ροή, για να παρασυρθούν από τους χείμαρρους που χύνονται από τα βουνά. Ξαφνικά, ο κόσμος των «ανθρώπων» συγκεντρώνεται στο σημείο του «προορισμού» του ανθρώπου. Πτώματα πλέουν στην επιφάνεια του ωκεανού. Όλοι οι άνθρωποι απομακρύνονται από Μένα, εξαιτίας του μένους Μου, επειδή ο άνθρωπος διέπραξε αμαρτία ενάντια στην ουσία του Πνεύματός Μου και η επαναστατικότητά του Με προσέβαλε. Όμως, στα μέρη που δεν έχουν πλημμυρίσει, άλλοι άνθρωποι εξακολουθούν να απολαμβάνουν, με γέλια και τραγούδια, τις υποσχέσεις που τους έδωσα.

Όταν όλοι οι άνθρωποι σιωπήσουν, Εγώ εκπέμπω μια αχτίδα φωτός μπροστά στα μάτια τους. Συνέπεια τούτου, οι άνθρωποι αποκτούν διαύγεια στο μυαλό και καθαρό μάτι και δεν θέλουν πια να είναι σιωπηλοί· έτσι, μια πνευματική αίσθηση συγκαλείται αμέσως στην καρδιά τους. Καθώς συμβαίνει αυτό, όλη η ανθρωπότητα έχει αναστηθεί. Αφήνοντας κατά μέρος τα ανείπωτα παράπονά τους, όλοι οι άνθρωποι παρουσιάζονται ενώπιόν Μου, έχοντας κερδίσει άλλη μια ευκαιρία για επιβίωση, μέσα από τα λόγια που προκηρύσσω. Αυτό συμβαίνει επειδή όλα τα ανθρώπινα όντα επιθυμούν να ζήσουν επάνω στο πρόσωπο της γης. Ωστόσο, ποιος ανάμεσά τους είχε ποτέ την πρόθεση να ζήσει για χάρη Μου; Ποιος ανάμεσά τους έχει ποτέ του ανακαλύψει έξοχα πράγματα στον εαυτό του, τα οποία Μου προσφέρει προς ευχαρίστησή Μου; Ποιος ανάμεσά τους έχει ποτέ του ανακαλύψει το ελκυστικό άρωμά Μου; Τα ανθρώπινα όντα είναι όλα τραχιά και μη εξευγενισμένα πράγματα: Εξωτερικά, δείχνουν εκθαμβωτικοί, όμως η ουσία τους είναι να μην Με αγαπούν ειλικρινά, επειδή στις πιο βαθιές πτυχές της καρδιάς του ανθρώπου δεν έχει ποτέ υπάρξει κανένα στοιχείο Μου. Ο άνθρωπος είναι τόσο ανεπαρκής: Η οποιαδήποτε σύγκριση ανάμεσα σ’ αυτόν και σ’ Εμένα φαίνεται να αποκαλύπτει ένα χάσμα τόσο μεγάλο σαν κι αυτό μεταξύ του ουρανού και της γης. Ωστόσο, ακόμα κι έτσι, δεν χτυπώ τα αδύναμα και ευάλωτα σημεία του ανθρώπου, ούτε τον χλευάζω λόγω των ελλείψεών του. Τα χέρια Μου κάνουν έργο πάνω στη γη εδώ και χιλιάδες χρόνια, ενώ ταυτόχρονα τα μάτια Μου επιβλέπουν όλη την ανθρωπότητα. Όμως, ποτέ δεν πήρα, έτσι στην τύχη, ούτε μία ανθρώπινη ζωή, απλώς για να παίξω μαζί της σαν να ήταν παιχνίδι. Παρατηρώ τις προσπάθειες που έχει καταβάλει ο άνθρωπος και καταλαβαίνω το τίμημα που έχει πληρώσει. Καθώς στέκεται ενώπιόν Μου, δεν επιθυμώ να πιάσω τον άνθρωπο εξαπίνης για να τον παιδεύσω, ούτε επιθυμώ να τον επιφορτίσω με δυσάρεστα πράγματα. Αντιθέτως, καθ’ όλο αυτό το διάστημα, το μόνο που έχω κάνει είναι να μεριμνώ για τον άνθρωπο και να του δίνω πράγματα. Κατά συνέπεια, το μόνο που απολαμβάνει ο άνθρωπος είναι η χάρη Μου, είναι μόνο η αφθονία που πηγάζει από το χέρι Μου. Επειδή βρίσκομαι στη γη, ο άνθρωπος δεν χρειάστηκε ποτέ να υπομείνει το μαρτύριο της πείνας. Αντιθέτως, δίνω τη δυνατότητα στον άνθρωπο να λάβει όλα εκείνα που βρίσκονται στα χέρια Μου και μπορεί να απολαύσει, και δίνω τη δυνατότητα στην ανθρωπότητα να ζει με τις ευλογίες Μου. Δεν ζει όλη η ανθρωπότητα υπό την παίδευσή Μου; Όπως ακριβώς υπάρχει αφθονία στα βάθη των βουνών και πληθώρα πραγμάτων προς ευχαρίστηση στα ύδατα, οι άνθρωποι που ζουν βάσει του λόγου Μου σήμερα, δεν έχουν, όλο και περισσότερο, τροφή για να εκτιμήσουν και να γευτούν; Βρίσκομαι στη γη και η ανθρωπότητα απολαμβάνει τις ευλογίες Μου στη γη. Όταν αφήσω πίσω Μου τη γη, οπότε και το έργο Μου ταυτόχρονα θα ολοκληρωθεί, οι άνθρωποι δεν θα λαμβάνουν πλέον καμία επιείκεια από Μένα λόγω της αδυναμίας τους.

16 Μαρτίου 1992