Την Εποχή της Χάριτος, ο Ιωάννης άνοιξε τον δρόμο για τον Ιησού. Ο Ιωάννης δεν μπορούσε να επιτελέσει το έργο του ίδιου του Θεού και απλώς εκπλήρωνε το καθήκον του ανθρώπου. Παρόλο που ο Ιωάννης ήταν ο πρόδρομος του Κυρίου, δεν μπορούσε να εκπροσωπήσει τον Θεό· ήταν απλώς ένας άνθρωπος τον οποίο χρησιμοποιούσε το Άγιο Πνεύμα. Μετά τη βάπτιση του Ιησού, το Άγιο Πνεύμα κατήλθε πάνω Του σαν περιστέρι. Τότε ξεκίνησε το έργο Του, άρχισε, δηλαδή, να εκτελεί τη διακονία του Χριστού. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πήρε την ταυτότητα του Θεού, διότι προήλθε από τον Θεό. Όπως κι αν ήταν η πίστη Του πριν από αυτό —μπορεί ενίοτε να ήταν εξασθενημένη κι ενίοτε δυνατή— όλα αυτά ανήκαν στην κανονική ανθρώπινη ζωή που διήγε προτού εκτελέσει τη διακονία Του. Αφότου βαπτίστηκε (αφότου, δηλαδή, χρίστηκε), είχε αμέσως τη δύναμη και τη δόξα του Θεού μαζί Του, κι έτσι ξεκίνησε να εκτελεί τη διακονία Του. Μπορούσε να πραγματοποιεί σημεία και τέρατα, να κάνει θαύματα, και είχε δύναμη κι εξουσία, διότι εργαζόταν άμεσα για λογαριασμό του ίδιου του Θεού. Επιτελούσε το έργο του Πνεύματος αντ’ Αυτού και εξέφραζε τη φωνή του Πνεύματος. Ως εκ τούτου, ήταν ο ίδιος ο Θεός· αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Ο Ιωάννης ήταν κάποιος που χρησιμοποιήθηκε από το Άγιο Πνεύμα. Δεν μπορούσε να εκπροσωπήσει τον Θεό, ούτε ήταν δυνατόν να εκπροσωπήσει τον Θεό. Αν είχε θελήσει να το κάνει αυτό, το Άγιο Πνεύμα δεν θα το είχε επιτρέψει, διότι δεν μπορούσε να επιτελέσει το έργο που σκόπευε να πραγματοποιήσει ο ίδιος ο Θεός. Ίσως να υπήρχαν πολλά μέσα του που να προέρχονταν από τη θέληση του ανθρώπου ή να υπήρχε κάποιο αποκλίνον στοιχείο. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να εκπροσωπήσει άμεσα τον Θεό. Τα λάθη και ο παραλογισμός του εκπροσωπούσαν μόνο τον ίδιο, αλλά το έργο του εκπροσωπούσε το Άγιο Πνεύμα. Ωστόσο, δεν μπορείς να πεις ότι στην ολότητά του εκπροσωπούσε τον Θεό. Θα μπορούσαν οι διαστρεβλώσεις του να εκπροσωπούν κι αυτές τον Θεό; Το να εκπροσωπούν τον άνθρωπο με διαστρεβλωμένο τρόπο είναι φυσιολογικό, αλλά το να ήταν κανείς αποκλίνων όταν εκπροσωπούσε τον Θεό, δεν θα ατίμαζε τον Θεό; Δεν θα συνιστούσε αυτό βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος; Το Άγιο Πνεύμα δεν επιτρέπει αψήφιστα στον άνθρωπο να αντικαθιστά τον Θεό, ακόμη κι αν αυτός εξυμνείται από τους άλλους. Εάν το άτομο αυτό δεν είναι ο Θεός, τότε δεν θα είναι σε θέση να μείνει ακλόνητος στο τέλος. Το Άγιο Πνεύμα δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να εκπροσωπεί τον Θεό όπως επιθυμεί ο άνθρωπος! Παραδείγματος χάριν, το Άγιο Πνεύμα έγινε μάρτυρας για τον Ιωάννη και το Άγιο Πνεύμα αποκάλυψε, επίσης, ότι εκείνος θα άνοιγε τον δρόμο για τον Ιησού, αλλά το έργο που επιτελέστηκε πάνω του από το Άγιο Πνεύμα ήταν καλά υπολογισμένο. Το μόνο που ζητήθηκε από τον Ιωάννη ήταν να γίνει εκείνος που θα άνοιγε τον δρόμο για τον Ιησού, εκείνος που θα προετοίμαζε τον δρόμο γι’ Αυτόν. Με άλλα λόγια, το Άγιο Πνεύμα υποστήριξε απλώς το έργο του όσον αφορά το να ανοίξει τον δρόμο και του επέτρεψε να επιτελέσει μόνο αυτό το έργο —δεν του επιτρεπόταν να επιτελέσει άλλο έργο. Ο Ιωάννης εκπροσωπούσε τον Ηλία και εκπροσωπούσε έναν προφήτη που άνοιξε τον δρόμο. Το Άγιο Πνεύμα τον υποστήριζε σε αυτό· εφόσον το έργο του ήταν να ανοίξει τον δρόμο, το Άγιο Πνεύμα τον υποστήριζε. Ωστόσο, αν είχε ισχυριστεί πως ήταν ο ίδιος ο Θεός και έλεγε πως είχε έλθει να περατώσει το έργο της λύτρωσης, το Άγιο Πνεύμα θα χρειαζόταν να τον πειθαρχήσει. Όσο μεγάλο κι αν ήταν το έργο του Ιωάννη και παρόλο που το υποστήριζε το Άγιο Πνεύμα, το έργο του είχε όρια. Αν και το Άγιο Πνεύμα πράγματι υποστήριζε το έργο του, η δύναμη που του δόθηκε εκείνον τον καιρό περιοριζόταν στο να ανοίξει τον δρόμο. Δεν μπορούσε σε καμία περίπτωση να επιτελέσει οποιοδήποτε άλλο έργο, διότι ήταν απλώς ο Ιωάννης ο οποίος άνοιξε τον δρόμο, και όχι ο Ιησούς. Επομένως, η μαρτυρία του Αγίου Πνεύματος είναι πολύ σημαντική, αλλά ακόμη πιο σημαντικό είναι το έργο που το Άγιο Πνεύμα επιτρέπει στον άνθρωπο να επιτελέσει. Μήπως ο Ιωάννης δεν είχε δεχθεί ηχηρή μαρτυρία εκείνον τον καιρό; Δεν ήταν μεγάλο και το δικό του έργο; Εντούτοις, το έργο που επιτέλεσε δεν μπορούσε να υπερβεί εκείνο του Ιησού, διότι δεν ήταν παρά ένας άνθρωπος που χρησιμοποιήθηκε από το Άγιο Πνεύμα και δεν μπορούσε να εκπροσωπήσει άμεσα τον Θεό, οπότε το έργο που επιτέλεσε ήταν περιορισμένο. Αφού ολοκλήρωσε το έργο της προετοιμασίας του εδάφους, το Άγιο Πνεύμα δεν υποστήριζε πια τη μαρτυρία του, δεν τον διαδέχθηκε νέο έργο κι εκείνος αναχώρησε καθώς ξεκίνησε το έργο του ίδιου του Θεού.

Υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι έχουν κυριευθεί από κακά πνεύματα και φωνάζουν δυνατά: «Είμαι ο Θεός!» Στο τέλος, εντούτοις, αποκαλύπτονται, επειδή κάνουν λάθος σε αυτό που αντιπροσωπεύουν. Αντιπροσωπεύουν τον Σατανά, και το Άγιο Πνεύμα δεν τους δίνει καμία προσοχή. Όσο κι αν εξυμνείς τον εαυτό σου ή όσο δυνατά κι αν φωνάζεις, παραμένεις ένα δημιουργημένο ον που ανήκει στον Σατανά. Εγώ δεν φωνάζω ποτέ: «Εγώ είμαι ο Θεός, Εγώ είμαι ο αγαπημένος Υιός του Θεού!» Ωστόσο, το έργο που επιτελώ είναι το έργο του Θεού. Χρειάζεται να φωνάζω; Δεν υπάρχει λόγος για εξύμνηση. Ο Θεός επιτελεί ο ίδιος το έργο Του και δεν έχει την ανάγκη να Του αποδώσει ο άνθρωπος κύρος ή να Του δώσει κάποιον τιμητικό τίτλο: Το έργο Του εκπροσωπεί την ταυτότητα και το κύρος Του. Πριν από τη βάπτισή Του, δεν ήταν ο Ιησούς ο ίδιος ο Θεός; Δεν ήταν ο ενσαρκωμένος Θεός; Σίγουρα δεν μπορεί να ειπωθεί ότι έγινε ο μοναδικός Υιός του Θεού μόνο αφότου δέχθηκε τη μαρτυρία, έτσι δεν είναι; Πολύ καιρό πριν ξεκινήσει το έργο Του, δεν υπήρχε ήδη κάποιος άνθρωπος με το όνομα Ιησούς; Δεν είσαι σε θέση να δημιουργείς νέα μονοπάτια ούτε να εκπροσωπείς το Πνεύμα. Δεν μπορείς να εκφράσεις το έργο του Πνεύματος ούτε τα λόγια που εκφέρει Εκείνο. Δεν μπορείς να επιτελέσεις το έργο του ίδιου του Θεού ούτε το έργο του Πνεύματος. Η σοφία, το θαύμα και η ακαταληπτότητα του Θεού, καθώς και η ολότητα της διάθεσης με την οποία ο Θεός παιδεύει τον άνθρωπο —όλα τους υπερβαίνουν την ικανότητά σου να τα εκφράσεις. Θα ήταν, συνεπώς, ανώφελο να προσπαθήσεις να ισχυριστείς ότι είσαι ο Θεός· θα είχες μόνο το όνομα και καθόλου ουσία. Ο ίδιος ο Θεός έχει έλθει, αλλά κανείς δεν Τον αναγνωρίζει, κι όμως συνεχίζει το έργο Του και το πράττει εκπροσωπώντας το Πνεύμα. Είτε Τον αποκαλείς άνθρωπο είτε Θεό, Κύριο ή Χριστό, είτε Την αποκαλείς αδελφή, δεν έχει σημασία. Εντούτοις, το έργο που επιτελεί είναι αυτό του Πνεύματος και εκπροσωπεί το έργο του ίδιου του Θεού. Εκείνον δεν Τον ενδιαφέρει το όνομα με το οποίο Τον αποκαλεί ο άνθρωπος. Μπορεί αυτό το όνομα να καθορίσει το έργο Του; Ανεξάρτητα από το πώς Τον αποκαλείς, από την άποψη του Θεού, Αυτός είναι η ενσάρκωση του Πνεύματος του Θεού. Εκπροσωπεί το Πνεύμα και Τον έχει εγκρίνει το Πνεύμα. Αν δεν μπορείς ούτε να ανοίξεις τον δρόμο για μια νέα εποχή, ούτε να φέρεις την παλαιά στο τέλος της, ούτε να αναγγείλεις μια νέα εποχή, ούτε να επιτελέσεις νέο έργο, τότε δεν μπορείς να αποκαλείσαι Θεός!

Ούτε καν ένας άνθρωπος που χρησιμοποιείται από το Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να εκπροσωπεί τον ίδιο τον Θεό. Αυτό δεν σημαίνει μόνο ότι ένας τέτοιος άνθρωπος δεν μπορεί να εκπροσωπεί τον Θεό, αλλά σημαίνει, επίσης, ότι το έργο που επιτελεί δεν μπορεί να εκπροσωπεί άμεσα τον Θεό. Με άλλα λόγια, η ανθρώπινη εμπειρία δεν μπορεί να τεθεί άμεσα στη διαχείριση του Θεού και δεν μπορεί να εκπροσωπεί τη διαχείριση του Θεού. Το έργο που επιτελεί ο ίδιος ο Θεός είναι εξ ολοκλήρου το έργο που σκοπεύει να επιτελέσει στο δικό Του σχέδιο διαχείρισης και σχετίζεται με τη μεγάλη διαχείριση. Το έργο που επιτελεί ο άνθρωπος συνίσταται στην παροχή της προσωπικής του εμπειρίας. Συνίσταται στην εύρεση ενός νέου μονοπατιού εμπειρίας, πέραν εκείνου στο οποίο πορεύτηκαν όσοι προηγήθηκαν, και στην καθοδήγηση των αδελφών του ενόσω καθοδηγείται από το Άγιο Πνεύμα. Αυτό που παρέχουν αυτοί οι άνθρωποι είναι η προσωπική τους εμπειρία ή τα πνευματικά συγγράμματα πνευματικών ανθρώπων. Παρόλο που αυτοί οι άνθρωποι χρησιμοποιούνται από το Άγιο Πνεύμα, το έργο που επιτελούν δεν σχετίζεται με το μεγάλο έργο διαχείρισης στο σχέδιο διάρκειας έξι χιλιάδων ετών. Είναι απλώς εκείνοι που έχουν εξυψωθεί από το Άγιο Πνεύμα σε διαφορετικές περιόδους για να καθοδηγήσουν τους ανθρώπους στο ρεύμα του Αγίου Πνεύματος, έως ότου η λειτουργία που μπορούν να εκτελέσουν φτάσει στο τέλος της ή έως ότου φτάσει η ζωή τους στο τέλος της. Το έργο που επιτελούν είναι μονάχα η προετοιμασία ενός κατάλληλου μονοπατιού για τον ίδιο τον Θεό ή η συνέχιση μιας συγκεκριμένης πτυχής της διαχείρισης του ίδιου του Θεού επί γης. Μέσα τους, αυτοί οι άνθρωποι αδυνατούν να επιτελέσουν το μεγαλύτερο έργο της διαχείρισής Του, ούτε μπορούν να ανοίξουν νέες διεξόδους, πολύ λιγότερο δε, μπορεί κανείς τους να ολοκληρώσει όλο το έργο του Θεού από την προηγούμενη εποχή. Συνεπώς, το έργο που επιτελούν εκπροσωπεί μόνο ένα δημιουργημένο ον που εκτελεί τη λειτουργία του και δεν μπορεί να εκπροσωπεί τον ίδιο τον Θεό που εκτελεί τη διακονία Του. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το έργο που επιτελούν διαφέρει από εκείνο που επιτελεί ο ίδιος ο Θεός. Το έργο της αναγγελίας μιας νέας εποχής δεν είναι κάτι που μπορεί να επιτελεστεί από κάποιον άνθρωπο στη θέση του Θεού. Δεν μπορεί να επιτελεστεί από κανέναν άλλον πέραν του ίδιου του Θεού. Όλο το έργο που επιτελεί ο άνθρωπος συνίσταται στην εκτέλεση του καθήκοντός του ως δημιουργημένου όντος και επιτελείται όταν τον αγγίζει ή τον διαφωτίζει το Άγιο Πνεύμα. Η καθοδήγηση που παρέχουν αυτοί οι άνθρωποι συνίσταται εξ ολοκλήρου στο να δείχνουν στον άνθρωπο το μονοπάτι της άσκησης στην καθημερινή ζωή και τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να ενεργεί εκείνος σε αρμονία με το θέλημα του Θεού. Το έργο του ανθρώπου μήτε σχετίζεται με τη διαχείριση του Θεού μήτε εκπροσωπεί το έργο του Πνεύματος. Για παράδειγμα, το έργο του Γουίτνες Λι και του Γουότσμαν Νι ήταν να ανοίξουν τον δρόμο. Ανεξάρτητα από το αν η οδός ήταν νέα ή παλαιά, το έργο βασιζόταν στην αρχή της παραμονής εντός της Βίβλου. Είτε επρόκειτο για την αποκατάσταση της τοπικής εκκλησίας είτε για την κατασκευή της τοπικής εκκλησίας, το έργο τους αφορούσε την ίδρυση εκκλησιών. Το έργο που επιτέλεσαν ήταν η συνέχεια του έργου που άφησαν ανολοκλήρωτο ή δεν ανέπτυξαν περαιτέρω ο Ιησούς και οι απόστολοί Του κατά την Εποχή της Χάριτος. Αυτό που έπραξαν στο έργο τους ήταν να αποκαταστήσουν αυτό που είχε ζητήσει ο Ιησούς, στο τότε έργο Του, από τις γενεές που Τον ακολούθησαν, όπως το να καλύπτουν την κεφαλή τους, να βαπτίζονται, να κόβουν τον άρτο ή να πίνουν κρασί. Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι το έργο τους ήταν να τηρούν τη Βίβλο και να αναζητούν μονοπάτια εντός της Βίβλου. Δεν σημείωσαν καμία νέα πρόοδο. Επομένως, στο έργο τους, μπορεί να δει κανείς μόνο την ανακάλυψη νέων οδών εντός της Βίβλου, καθώς και καλύτερες και πιο ρεαλιστικές πρακτικές. Ωστόσο, στο έργο τους, δεν μπορεί να βρεθεί το σημερινό θέλημα του Θεού, πόσο μάλλον δε, το νέο έργο που σκοπεύει να επιτελέσει ο Θεός κατά τις έσχατες ημέρες. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το μονοπάτι στο οποίο πορεύονταν εξακολουθούσε να είναι παλαιό —δεν υπήρχε καμία ανανέωση και καμία πρόοδος. Συνέχιζαν να διατηρούν το γεγονός της σταύρωσης του Ιησού, να τηρούν την άσκηση του να ζητούν από τους ανθρώπους να μετανοήσουν και να εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους, να προσκολλώνται στα ρητά που λένε ότι αυτός που υπομένει μέχρι τέλους θα σωθεί και ότι ο άντρας είναι η κεφαλή της γυναίκας και η γυναίκα πρέπει να υπακούει τον άντρα της, και, ακόμη περισσότερο, στην παραδοσιακή αντίληψη ότι οι αδελφές δεν μπορούν να κηρύττουν, μπορούν μόνο να υπακούν. Αν είχε συνεχιστεί να τηρείται αυτός ο τρόπος ηγεσίας, τότε το Άγιο Πνεύμα δεν θα μπορούσε ποτέ να επιτελέσει νέο έργο, να απελευθερώσει τους ανθρώπους από κανόνες ή να τους οδηγήσει σε μια σφαίρα ελευθερίας και ομορφιάς. Συνεπώς, αυτό το στάδιο του έργου, το οποίο αλλάζει την εποχή, απαιτεί να εργαστεί και να μιλήσει ο ίδιος ο Θεός· ειδάλλως, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να το κάνει αντ’ Αυτού. Μέχρι στιγμής, όλο το έργο του Αγίου Πνεύματος έξω από αυτό το ρεύμα έχει σταματήσει, και εκείνοι που χρησιμοποιούνταν από το Άγιο Πνεύμα έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους. Ως εκ τούτου, εφόσον το έργο των ανθρώπων που χρησιμοποιούνται από το Άγιο Πνεύμα διαφέρει από το έργο που επιτελεί ο ίδιος ο Θεός, η ταυτότητά τους και τα υποκείμενα εκ μέρους των οποίων ενεργούν είναι επίσης διαφορετικά. Αυτό συμβαίνει επειδή το έργο που σκοπεύει να επιτελέσει το Άγιο Πνεύμα είναι διαφορετικό και, κατά συνέπεια, σε όσους επιτελούν κι εκείνοι έργο αποδίδεται διαφορετική ταυτότητα και διαφορετικό κύρος. Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούνται από το Άγιο Πνεύμα ενδέχεται κι αυτοί να επιτελέσουν κάποιο νέο έργο και μπορεί, επίσης, να εξαλείψουν κάποιο έργο που επιτελέστηκε στην προηγούμενη εποχή, αλλά αυτό που κάνουν δεν μπορεί να εκφράσει τη διάθεση και το θέλημα του Θεού στη νέα εποχή. Εργάζονται μόνο για να απομακρύνουν το έργο της προηγούμενης εποχής, και όχι για να επιτελέσουν νέο έργο με σκοπό να εκπροσωπήσουν άμεσα τη διάθεση του ίδιου του Θεού. Έτσι, όσες απαρχαιωμένες πρακτικές κι αν καταργήσουν και όσες νέες πρακτικές κι αν εισαγάγουν, εξακολουθούν να εκπροσωπούν τον άνθρωπο και τα δημιουργημένα όντα. Ωστόσο, όταν επιτελεί έργο ο ίδιος ο Θεός, δεν δηλώνει ανοιχτά την κατάργηση των πρακτικών της παλαιάς εποχής ούτε δηλώνει άμεσα την έναρξη μιας νέας εποχής. Είναι ευθύς και ξεκάθαρος στο έργο Του. Εκτελεί το έργο που σκοπεύει να επιτελέσει δίχως περιστροφές· με άλλα λόγια, εκφράζει άμεσα το έργο που δημιούργησε, επιτελεί άμεσα το έργο Του όπως σκόπευε εξαρχής, εκφράζοντας το Είναι και τη διάθεσή Του. Από τη σκοπιά του ανθρώπου, η διάθεσή Του και το έργο Του διαφέρουν από εκείνα των παρελθοντικών εποχών. Ωστόσο, από την άποψη του ίδιου του Θεού, πρόκειται απλώς για τη συνέχιση και την περαιτέρω ανάπτυξη του έργου Του. Όταν εργάζεται ο ίδιος ο Θεός, εκφράζει τον λόγο Του και φέρνει άμεσα το νέο έργο. Αντίθετα, όταν εργάζεται ο άνθρωπος, αυτό συμβαίνει μέσω περίσκεψης και μελέτης, ή πρόκειται για διεύρυνση της γνώσης και συστηματοποίηση της άσκησης που βασίζεται στο έργο άλλων. Με άλλα λόγια, η ουσία του έργου που επιτελεί ο άνθρωπος είναι να ακολουθεί την υπάρχουσα τάξη και να «βαδίζει σε παλιά μονοπάτια με νέα παπούτσια». Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και το μονοπάτι στο οποίο πορεύονται οι άνθρωποι που χρησιμοποιούνται από το Άγιο Πνεύμα έχει οικοδομηθεί πάνω σε εκείνο που άνοιξε ο ίδιος ο Θεός. Έτσι, σε τελική ανάλυση, ο άνθρωπος παραμένει άνθρωπος και ο Θεός παραμένει ο Θεός.

Ο Ιωάννης γεννήθηκε μέσω υπόσχεσης, με τον ίδιο τρόπο που ο Ισαάκ γεννήθηκε από τον Αβραάμ. Άνοιξε τον δρόμο για τον Ιησού και επιτέλεσε πολύ έργο, αλλά δεν ήταν ο Θεός. Αντίθετα, ήταν ένας από τους προφήτες, επειδή άνοιξε απλώς τον δρόμο για τον Ιησού. Και το δικό του έργο ήταν μεγάλο, και μόνο αφότου είχε ανοίξει τον δρόμο, ξεκίνησε ο Ιησούς επίσημα το έργο Του. Στην ουσία, απλώς εργάστηκε για τον Ιησού, και το έργο που επιτέλεσε υπηρετούσε το έργο του Ιησού. Αφού είχε ανοίξει τον δρόμο, ο Ιησούς ξεκίνησε το έργο Του —έργο που ήταν πιο νέο, πιο απτό και πιο λεπτομερές. Ο Ιωάννης επιτέλεσε μόνο το αρχικό τμήμα του έργου· το μεγαλύτερο μέρος του νέου έργου επιτελέστηκε από τον Ιησού. Και ο Ιωάννης επιτέλεσε νέο έργο, αλλά δεν ήταν εκείνος που ανήγγειλε μια νέα εποχή. Ο Ιωάννης γεννήθηκε μέσω υπόσχεσης και το όνομά του τού δόθηκε από τον άγγελο. Τον καιρό εκείνον, κάποιοι ήθελαν να του δώσουν το όνομα του πατέρα του, του Ζαχαρία, αλλά η μητέρα του εξέφρασε την άποψή της, λέγοντας: «Αυτό το παιδί δεν μπορεί να ονομαστεί έτσι. Θα πρέπει να ονομαστεί Ιωάννης». Όλα αυτά έγιναν κατ’ εντολήν του Αγίου Πνεύματος. Το όνομα του Ιησού δόθηκε κι αυτό κατ’ εντολήν του Αγίου Πνεύματος, Εκείνος γεννήθηκε από το Άγιο Πνεύμα και μας Τον είχε υποσχεθεί το Άγιο Πνεύμα. Ο Ιησούς ήταν ο Θεός, ο Χριστός και ο Υιός του ανθρώπου. Ωστόσο, εφόσον το έργο του Ιωάννη ήταν επίσης μεγάλο, γιατί δεν λεγόταν Θεός; Ποια ήταν ακριβώς η διαφορά μεταξύ του έργου που επιτέλεσε ο Ιησούς κι εκείνου που επιτέλεσε ο Ιωάννης; Άραγε ο μοναδικός λόγος ήταν το ότι ο Ιωάννης ήταν εκείνος που άνοιξε τον δρόμο για τον Ιησού; Ή επειδή αυτό είχε προκαθοριστεί από τον Θεό; Παρόλο που και ο Ιωάννης είπε: «Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών» και κήρυξε κι αυτός το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών, το έργο του δεν αναπτύχθηκε περαιτέρω και αποτελούσε απλώς την αρχή. Αντίθετα, ο Ιησούς ανήγγειλε μια νέα εποχή και έφερε την παλαιά στο τέλος της, αλλά εκπλήρωσε, επίσης, τον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης. Το έργο που επιτέλεσε ήταν μεγαλύτερο από αυτό του Ιωάννη και, επιπλέον, ήλθε για να λυτρώσει όλη την ανθρωπότητα —πραγματοποίησε αυτό το στάδιο του έργου. Ο Ιωάννης απλώς προετοίμασε τον δρόμο. Παρόλο που το έργο του ήταν μεγάλο, τα λόγια του πολλά και οι μαθητές που τον ακολουθούσαν πολυάριθμοι, το έργο του έφερε απλώς μια νέα αρχή στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος δεν έλαβε ποτέ τη ζωή, την οδό ή βαθύτερες αλήθειες από αυτόν, ούτε απέκτησε κάποια κατανόηση του θελήματος του Θεού μέσω εκείνου. Ο Ιωάννης υπήρξε μεγάλος προφήτης (Ηλίας), ο οποίος δημιούργησε νέο έδαφος για το έργο του Ιησού και προετοίμασε τους εκλεκτούς. Ήταν ο πρόδρομος της Εποχής της Χάριτος. Τέτοιου είδους ζητήματα δεν διακρίνονται παρατηρώντας απλώς την κανονική ανθρώπινη εμφάνισή τους. Αυτό είναι ακόμη πιο εύστοχο, δεδομένου ότι και ο Ιωάννης επιτέλεσε ιδιαιτέρως σημαντικό έργο και, επιπλέον, μας τον είχε υποσχεθεί το Άγιο Πνεύμα και το Άγιο Πνεύμα υποστήριζε το έργο του. Ενόψει τούτων, μόνο μέσω του έργου που επιτελούν μπορεί κανείς να διακρίνει μεταξύ των αντίστοιχων ταυτοτήτων τους, διότι δεν υπάρχει τρόπος να διακρίνει κανείς την ουσία ενός ανθρώπου από την εξωτερική του εμφάνιση, ούτε υπάρχει τρόπος να εξακριβώσει ο άνθρωπος ποια είναι η μαρτυρία του Αγίου Πνεύματος. Το έργο που επιτέλεσε ο Ιωάννης και το έργο που επιτέλεσε ο Ιησούς ήταν ανόμοια και διαφορετικής φύσης. Από το γεγονός αυτό μπορεί κανείς να καθορίσει εάν ο Ιωάννης ήταν ή όχι ο Θεός. Το έργο του Ιησού ήταν το ξεκίνημα, η συνέχιση, η ολοκλήρωση και η απόδοση καρπών. Επιτέλεσε κάθε ένα από αυτά τα στάδια, ενώ το έργο του Ιωάννη δεν ήταν τίποτα περισσότερο από το να κάνει μια αρχή. Στην αρχή, ο Ιησούς διέδωσε το ευαγγέλιο και κήρυξε την οδό της μετάνοιας, και κατόπιν ξεκίνησε να βαπτίζει τους ανθρώπους, να θεραπεύει τους αρρώστους και να εκβάλλει τα δαιμόνια. Εν τέλει, λύτρωσε την ανθρωπότητα από την αμαρτία και ολοκλήρωσε το έργο Του για ολόκληρη την εποχή. Πήγε επίσης σε κάθε τόπο, κηρύττοντας στους ανθρώπους και διαδίδοντας το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών. Από αυτήν την άποψη, έμοιαζε με τον Ιωάννη, με τη διαφορά ότι ο Ιησούς ανήγγειλε μια νέα εποχή και έφερε στον άνθρωπο την Εποχή της Χάριτος. Από το στόμα Του προήλθε ο λόγος για το τι θα πρέπει να κάνει πράξη ο άνθρωπος και για την οδό που θα πρέπει να ακολουθεί ο άνθρωπος κατά την Εποχή της Χάριτος και, στο τέλος, τελείωσε το έργο της λύτρωσης. Ο Ιωάννης δεν θα μπορούσε ποτέ να επιτελέσει αυτό το έργο. Οπότε ο Ιησούς ήταν Εκείνος που επιτέλεσε το έργο του ίδιου του Θεού, και Εκείνος είναι ο ίδιος ο Θεός, Εκείνος που εκπροσωπεί άμεσα τον Θεό. Σύμφωνα με τις αντιλήψεις του ανθρώπου, όλοι όσοι γεννιούνται μέσω υπόσχεσης, γεννιούνται από το Πνεύμα, υποστηρίζονται από το Άγιο Πνεύμα και ανοίγουν νέες διεξόδους είναι ο Θεός. Σύμφωνα με αυτόν τον συλλογισμό, και ο Ιωάννης θα ήταν ο Θεός, και ο Μωυσής, ο Αβραάμ και ο Δαβίδ… θα ήταν και αυτοί ο Θεός. Δεν είναι αυτό καταπληκτικό αστείο;

Πριν από την εκτέλεση της διακονίας Του, και ο Ιησούς ήταν απλώς ένας συνηθισμένος άνθρωπος που ενεργούσε σύμφωνα με οτιδήποτε έκανε το Άγιο Πνεύμα. Ανεξάρτητα από το αν γνώριζε τότε την ταυτότητά Του, υποτασσόταν σε οτιδήποτε προερχόταν από τον Θεό. Το Άγιο Πνεύμα δεν αποκάλυψε ποτέ την ταυτότητά Του προτού ξεκινήσει η διακονία Του. Μόνο αφότου ξεκίνησε τη διακονία Του, κατάργησε εκείνους τους κανόνες και νόμους, και μόνο αφότου ξεκίνησε επίσημα να εκτελεί τη διακονία Του, εμποτίστηκαν τα λόγια Του με εξουσία και δύναμη. Μόνο αφότου ξεκίνησε τη διακονία Του, ξεκίνησε το έργο Του περί δημιουργίας μιας νέας εποχής. Πριν από αυτό, το Άγιο Πνεύμα παρέμεινε κρυμμένο μέσα Του επί 29 έτη, διάστημα κατά το οποίο εκπροσωπούσε μόνο έναν άνθρωπο και δεν είχε την ταυτότητα του Θεού. Το έργο του Θεού άρχισε με Εκείνον να εργάζεται και να εκτελεί τη διακονία Του, επιτελούσε το έργο Του σύμφωνα με το ενδόμυχο σχέδιό Του, χωρίς να λαμβάνει υπόψη πόσα γνώριζαν οι άνθρωποι γι’ Αυτόν, και το έργο που επιτελούσε ήταν άμεση εκπροσώπηση του ίδιου του Θεού. Εκείνον τον καιρό, ο Ιησούς ρώτησε όσους βρίσκονταν γύρω Του: «Σεις τίνα με λέγετε ότι είμαι;» Εκείνοι απάντησαν: «Είσαι ο μεγαλύτερος των προφητών και ο εξαίρετος ιατρός μας». Και κάποιοι απάντησαν: «Εσύ είσαι ο αρχιερέας μας» και ούτω καθεξής. Ακούστηκαν διάφορες απαντήσεις, ενώ ορισμένοι είπαν μάλιστα, ότι ήταν ο Ιωάννης, ότι ήταν ο Ηλίας. Ο Ιησούς στράφηκε κατόπιν στον Σίμωνα Πέτρο και ρώτησε: «Εσύ ποιος λες ότι είμαι;» Ο Πέτρος αποκρίθηκε: «Συ είσαι ο Χριστός ο Υιός του Θεού του ζώντος». Από εκείνη τη στιγμή, οι άνθρωποι έμαθαν ότι ήταν ο Θεός. Όταν έγινε γνωστή η ταυτότητά Του, ο Πέτρος ήταν ο πρώτος που το συνειδητοποίησε και το εξέφρασε. Έπειτα ο Ιησούς δήλωσε: «Αυτό που είπες δεν αποκαλύφθηκε από σάρκα και αίμα, αλλά απ’ τον Πατέρα μου». Μετά τη βάπτισή Του, είτε οι άλλοι το γνώριζαν είτε όχι, το έργο που επιτελούσε ήταν για λογαριασμό του Θεού. Ήλθε για να επιτελέσει το έργο Του, όχι για να αποκαλύψει την ταυτότητά Του. Μόνο αφότου έκανε αναφορά σε αυτήν ο Πέτρος, γνωστοποιήθηκε φανερά η ταυτότητά Του. Είτε γνώριζες ότι ήταν ο ίδιος ο Θεός είτε δεν το γνώριζες, όταν ήλθε η ώρα, Εκείνος ξεκίνησε το έργο Του. Και είτε είχες γνώση περί αυτού είτε όχι, Εκείνος συνέχισε το έργο Του όπως προηγουμένως. Ακόμη κι αν το αρνιόσουν, Εκείνος και πάλι θα εκτελούσε το έργο Του και θα το επιτελούσε όταν θα ερχόταν η ώρα να το πράξει. Ήλθε προκειμένου να επιτελέσει το έργο Του και να εκτελέσει τη διακονία Του· δεν ήλθε για να μπορέσει ο άνθρωπος να γνωρίσει τη σάρκα Του, αλλά για να κατανοήσει ο άνθρωπος το έργο Του. Εάν δεν έχεις καταφέρει να αναγνωρίσεις ότι το στάδιο του έργου τη σήμερον ημέρα είναι το έργο του ίδιου του Θεού, αυτό συμβαίνει επειδή στερείσαι οράματος. Εντούτοις, και πάλι δεν μπορείς να αρνηθείς αυτό το στάδιο του έργου· το γεγονός ότι έχεις αποτύχει να το αναγνωρίσεις δεν αποδεικνύει ότι το Άγιο Πνεύμα δεν εργάζεται ούτε ότι το έργο Του είναι εσφαλμένο. Κάποιοι, μάλιστα, αντιπαραβάλλουν το έργο του παρόντος με αυτό του Ιησού στη Βίβλο και χρησιμοποιούν οποιεσδήποτε αντιφάσεις για να αρνηθούν αυτό το στάδιο του έργου. Δεν πρόκειται για πράξη των τυφλών; Τα πράγματα που καταγράφονται στη Βίβλο είναι περιορισμένα· δεν μπορούν να εκπροσωπήσουν το συνολικό έργο του Θεού. Τα τέσσερα Ευαγγέλια έχουν συνολικά λιγότερα από εκατό κεφάλαια, στα οποία καταγράφεται ένας πεπερασμένος αριθμός συμβάντων, όπως η κατάρα του Ιησού στη συκιά, οι τρεις φορές που αρνήθηκε ο Πέτρος τον Κύριο, η εμφάνιση του Ιησού στους μαθητές μετά από τη σταύρωση και την ανάστασή Του, η διδασκαλία για τη νηστεία, η διδασκαλία για την προσευχή, η διδασκαλία για το διαζύγιο, η γέννηση και η γενεαλογία του Ιησού, ο ορισμός των μαθητών από τον Ιησού και ούτω καθεξής. Ωστόσο, οι άνθρωποι τα εκτιμούν σαν θησαυρό και τα συγκρίνουν, μάλιστα, με το σημερινό έργο. Πιστεύουν, μάλιστα, ότι όλο το έργο που επιτέλεσε ο Ιησούς κατά τη διάρκεια της ζωής Του ήταν περιορισμένο, θαρρείς και ο Θεός ήταν ικανός να πράξει μόνο τόσα και τίποτα περαιτέρω. Δεν είναι παράλογο αυτό;

Ο χρόνος του Ιησού επί γης ήταν τριάντα τριάμισι έτη· δηλαδή, έζησε στη γη επί τριάντα τριάμισι έτη. Μόνο τριάμισι έτη αυτού του χρόνου αφιερώθηκαν στην εκτέλεση της διακονίας Του· τον υπόλοιπο χρόνο, ζούσε απλώς μια κανονική ανθρώπινη ζωή. Στην αρχή, παρακολουθούσε λειτουργίες στη συναγωγή, κι εκεί άκουγε την ανάλυση των Γραφών από τους ιερείς και τα κηρύγματα των άλλων. Απέκτησε εκτενή γνώση της Βίβλου: Δεν γεννήθηκε με αυτήν τη γνώση και την απέκτησε μόνο διαβάζοντας και ακούγοντας. Έχει καταγραφεί σαφέστατα στη Βίβλο ότι, στην ηλικία των δώδεκα, έθετε ερωτήσεις στους διδασκάλους στη συναγωγή: Ποιες ήταν οι προφητείες των αρχαίων προφητών; Ποιοι ήταν οι νόμοι του Μωυσή; Η Παλαιά Διαθήκη; Και τι γίνεται με τον άνθρωπο που υπηρετεί τον Θεό φορώντας άμφια στον ναό;… Έθεσε πολλές ερωτήσεις, διότι δεν διέθετε ούτε γνώσεις ούτε κατανόηση. Παρόλο που η σύλληψή Του έγινε δια του Αγίου Πνεύματος, Εκείνος γεννήθηκε ως ένας εντελώς κανονικός άνθρωπος· παρά τα κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που είχε, παρέμενε ένας κανονικός άνθρωπος. Η σοφία Του αυξανόταν συνεχώς ανάλογα με το ανάστημα και την ηλικία Του, και πέρασε τις φάσεις της ζωής ενός κανονικού ανθρώπου. Στη φαντασία των ανθρώπων, ο Ιησούς δεν βίωσε μήτε παιδική ηλικία μήτε εφηβεία· από τη στιγμή που γεννήθηκε, άρχισε να ζει τη ζωή ενός ανθρώπου τριάντα ετών, και σταυρώθηκε μετά την ολοκλήρωση του έργου Του. Μάλλον δεν πέρασε τις φάσεις της ζωής ενός κανονικού ανθρώπου· δεν έτρωγε με άλλους ανθρώπους ούτε τους συναναστρεφόταν, και ήταν ακριβοθώρητος. Μάλλον ήταν αποκλίνουσα μορφή που θα φόβιζε εκείνους που Τον έβλεπαν, γιατί ήταν ο Θεός. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Θεός που ενσαρκώνεται δεν ζει σε καμία περίπτωση όπως ένας κανονικός άνθρωπος. Πιστεύουν ότι είναι καθαρός χωρίς να χρειάζεται να βουρτσίζει τα δόντια Του ή να πλένει το πρόσωπό Του, επειδή είναι άγιος άνθρωπος. Αυτά δεν αποτελούν ξεκάθαρα τις αντιλήψεις του ανθρώπου; Η Βίβλος δεν καταγράφει τη ζωή του Ιησού ως ανθρώπου, και καταγράφει μόνο το έργο Του, αλλά αυτό δεν αποδεικνύει ότι δεν είχε κανονική ανθρώπινη φύση ή ότι δεν ζούσε μια κανονική ανθρώπινη ζωή πριν από την ηλικία των τριάντα. Ξεκίνησε επίσημα το έργο Του στην ηλικία των 29 ετών, αλλά δεν μπορείς να ξεγράψεις ολόκληρη την ανθρώπινη ζωή Του πριν από αυτήν την ηλικία. Η Βίβλος απλώς παρέλειψε αυτήν την περίοδο από τα αρχεία της. Εφόσον αφορούσε τη ζωή Του ως κανονικού ανθρώπου και όχι την περίοδο του θεϊκού Του έργου, δεν υπήρχε ανάγκη να καταγραφεί. Διότι, πριν από τη βάπτιση του Ιησού, το Άγιο Πνεύμα δεν εργαζόταν απευθείας, κι απλώς Τον συντηρούσε στη ζωή Του ως συνηθισμένου ανθρώπου μέχρι την ημέρα που ο Ιησούς έπρεπε να εκτελέσει τη διακονία Του. Παρόλο που ήταν ο ενσαρκωμένος Θεός, υποβλήθηκε στη διαδικασία της ωρίμανσης, όπως υποβάλλεται ένας κανονικός άνθρωπος. Αυτή η διαδικασία ωρίμανσης παραλείφθηκε από τη Βίβλο. Ο λόγος της παράλειψής της ήταν επειδή δεν μπορούσε να προσφέρει ιδιαίτερη βοήθεια στην ανάπτυξη του ανθρώπου στη ζωή. Η περίοδος πριν από τη βάπτισή Του ήταν κρυφή· ήταν μια περίοδος κατά την οποία δεν πραγματοποιούσε σημεία και τέρατα. Μόνο αφότου βαπτίστηκε ο Ιησούς, ξεκίνησε όλο το έργο της λύτρωσης της ανθρωπότητας —ένα έργο άφθονο και πλούσιο σε χάρη, αλήθεια, αγάπη και έλεος. Η αρχή αυτού του έργου ήταν επακριβώς και η έναρξη της Εποχής της Χάριτος. Αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίον καταγράφηκε και πέρασε από γενιά σε γενιά μέχρι σήμερα. Σκοπός ήταν να ανοίξει μια διέξοδο και να κάνει τα πάντα να αποδώσουν καρπούς ώστε οι άνθρωποι της Εποχής της Χάριτος να πορεύονταν στο μονοπάτι της Εποχής της Χάριτος και στο μονοπάτι του σταυρού. Παρόλο που προκύπτει από τις καταγραφές του ανθρώπου, τα πάντα είναι γεγονός, με την εξαίρεση ότι εντοπίζονται μικρά λάθη εδώ κι εκεί. Παρόλα αυτά, δεν μπορεί να ειπωθεί πως οι καταγραφές αυτές είναι ανακριβείς. Τα ζητήματα που καταγράφηκαν είναι απολύτως τεκμηριωμένα, και οι άνθρωποι έκαναν λάθη μόνο κατά την καταγραφή τους. Ορισμένοι θα πουν ότι αν ο Ιησούς ήταν κάποιος που είχε κανονική και συνηθισμένη ανθρώπινη φύση, πώς είναι δυνατόν να ήταν ικανός να πραγματοποιεί σημεία και τέρατα; Οι σαράντα ημέρες των πειρασμών στις οποίες υποβλήθηκε ο Ιησούς ήταν ένα θαυματουργικό σημείο —ένα σημείο το οποίο κάποιος κανονικός άνθρωπος θα ήταν ανίκανος να επιτύχει. Οι σαράντα ημέρες των πειρασμών Του ήταν στη φύση του έργου του Αγίου Πνεύματος. Πώς μπορεί, λοιπόν, να πει κανείς ότι δεν υπήρχε τίποτα το υπερφυσικό μέσα Του; Η ικανότητά Του να πραγματοποιεί σημεία και τέρατα δεν αποδεικνύει ότι ήταν υπερέχων άνθρωπος και ότι δεν ήταν κανονικός άνθρωπος· το θέμα είναι απλώς ότι το Άγιο Πνεύμα εργαζόταν σε έναν κανονικό άνθρωπο όπως Εκείνος, επιτρέποντάς Του, κατ’ αυτόν τον τρόπο, να κάνει θαύματα και να επιτελεί ακόμη μεγαλύτερο έργο. Προτού ο Ιησούς εκτελέσει τη διακονία Του ή, όπως αναφέρεται στη Βίβλο, προτού κατέλθει πάνω Του το Άγιο Πνεύμα, ο Ιησούς δεν ήταν παρά ένας κανονικός άνθρωπος και δεν ήταν ουδόλως υπερφυσικός. Όταν κατήλθε πάνω Του το Άγιο Πνεύμα, όταν, δηλαδή, ξεκίνησε την εκτέλεση της διακονίας Του, εμποτίστηκε με το υπερφυσικό. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος καταλήγει να πιστεύει ότι ο ενσαρκωμένος Θεός δεν διαθέτει κανονική ανθρώπινη φύση· επιπλέον, νομίζει εσφαλμένα ότι ο ενσαρκωμένος Θεός έχει μόνο θεϊκή φύση, και όχι ανθρώπινη φύση. Ασφαλώς, όταν έρχεται ο Θεός στη γη για να επιτελέσει το έργο Του, το μόνο που βλέπουν οι άνθρωποι είναι υπερφυσικά γεγονότα. Αυτά που βλέπουν με τα μάτια τους κι αυτά που ακούν με τα αυτιά τους είναι όλα υπερφυσικά, διότι το έργο Του και τα λόγια Του είναι ακατανόητα και ανέφικτα για εκείνους. Εάν κάτι το ουράνιο έλθει στη γη, πώς μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο πέρα από υπερφυσικό; Όταν τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών έρχονται στη γη —μυστήρια που είναι ακατανόητα και ακατάληπτα για τον άνθρωπο, που είναι υπερβολικά θαυμαστά και σοφά— δεν είναι άραγε όλα τους υπερφυσικά; Ωστόσο, θα πρέπει να ξέρεις ότι, ανεξάρτητα από το πόσο υπερφυσικά είναι, όλα επιτελούνται εντός της κανονικής ανθρώπινης φύσης Του. Η ενσάρκωση του Θεού είναι εμποτισμένη με την ανθρώπινη φύση· διαφορετικά, δεν θα ήταν η ενσάρκωση του Θεού. Ο Ιησούς έκανε πολυάριθμα θαύματα στον καιρό Του. Αυτά που είδαν οι Ισραηλίτες του καιρού εκείνου ήταν γεμάτα υπερφυσικά στοιχεία· είδαν αγγέλους και αγγελιαφόρους, και άκουσαν τη φωνή του Ιεχωβά. Δεν ήταν όλα αυτά υπερφυσικά; Είναι βέβαιο ότι, τη σήμερον ημέρα, υπάρχουν κάποια κακά πνεύματα που παραπλανούν τον άνθρωπο μέσω υπερφυσικών πραγμάτων. Αυτό δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά μίμηση από την πλευρά τους, για να παραπλανήσουν τον άνθρωπο μέσω έργου που δεν επιτελείται επί του παρόντος από το Άγιο Πνεύμα. Πολλοί άνθρωποι κάνουν θαύματα, θεραπεύουν τους αρρώστους και εκβάλλουν τα δαιμόνια· αυτά δεν είναι τίποτα παραπάνω από το έργο των κακών πνευμάτων, διότι το Άγιο Πνεύμα δεν επιτελεί πλέον τέτοιου είδους έργο τη σήμερον ημέρα, και όλοι όσοι μιμήθηκαν το έργο του Αγίου Πνεύματος από τότε κι έπειτα είναι πράγματι κακά πνεύματα. Όλο το έργο που επιτελέστηκε εκείνον τον καιρό στο Ισραήλ ήταν έργο υπερφυσικής φύσεως, αν και το Άγιο Πνεύμα δεν εργάζεται τώρα κατ’ αυτόν τον τρόπο και οποιοδήποτε τέτοιο έργο τώρα αποτελεί μίμηση και μεταμφίεση του Σατανά, καθώς και αναστάτωση που προκαλεί αυτός. Ωστόσο, δεν μπορείς να πεις ότι καθετί το υπερφυσικό προέρχεται από κακά πνεύματα —αυτό εξαρτάται από την εποχή του έργου του Θεού. Αναλογίσου το έργο που επιτελεί ο ενσαρκωμένος Θεός τη σήμερον ημέρα: Ποια πτυχή του δεν είναι υπερφυσική; Τα λόγια Του είναι ακατανόητα και ανέφικτα για εσένα, και το έργο που επιτελεί δεν μπορεί να επιτελεστεί από κανέναν άνθρωπο. Ό,τι κατανοεί Εκείνος δεν δύναται να γίνει κατανοητό από τον άνθρωπο, και ο άνθρωπος δεν δύναται να γνωρίζει από πού προέρχεται η γνώση Του. Κάποιοι λένε: «Κι εγώ είμαι κανονικός όπως Εσύ, αλλά πώς γίνεται να μη γνωρίζω ό,τι γνωρίζεις Εσύ; Είμαι μεγαλύτερος σε ηλικία και πλουσιότερος σε εμπειρία, εντούτοις πώς μπορείς Εσύ να γνωρίζεις αυτό το οποίο δεν γνωρίζω εγώ;» Κατά τη γνώμη του ανθρώπου, όλα αυτά είναι πράγματα που δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να επιτύχει ο άνθρωπος. Υπάρχουν κι εκείνοι που λένε: «Κανείς δεν γνωρίζει το έργο που επιτελέστηκε στο Ισραήλ, και ακόμη και οι ερμηνευτές της Βίβλου δεν μπορούν να προσφέρουν καμία εξήγηση. Πώς γίνεται να το γνωρίζεις Εσύ;» Δεν έχουν όλα αυτά τα ζητήματα υπερφυσικό χαρακτήρα; Δεν έχει καμία εμπειρία αναφορικά με θαύματα, κι όμως γνωρίζει τα πάντα· μιλά και εκφράζει την αλήθεια με τη μέγιστη ευκολία. Αυτό δεν είναι υπερφυσικό; Το έργο Του υπερβαίνει αυτό που μπορεί να κατορθώσει η σάρκα. Είναι κάτι το ανέφικτο στη σκέψη οποιουδήποτε ανθρώπου που έχει σώμα από σάρκα και είναι εντελώς αδιανόητο για τον συλλογισμό του νου του ανθρώπου. Παρόλο που Αυτός δεν έχει διαβάσει ποτέ τη Βίβλο, κατανοεί το έργο του Θεού στο Ισραήλ. Και παρόλο που στέκεται στη γη καθώς μιλάει, μιλάει για τα μυστήρια του τρίτου ουρανού. Όταν διαβάσει ο άνθρωπος αυτά τα λόγια, θα τον κατακλύσει το εξής συναίσθημα: «Αυτή δεν είναι η γλώσσα του τρίτου ουρανού;» Δεν υπερβαίνουν όλα αυτά τα ζητήματα αυτό το οποίο είναι σε θέση να επιτύχει ένας κανονικός άνθρωπος; Εκείνον τον καιρό, όταν ο Ιησούς πέρασε σαράντα ημέρες νηστείας, αυτό δεν ήταν υπερφυσικό; Αν λες ότι σαράντα ημέρες νηστείας είναι σε κάθε περίπτωση κάτι το υπερφυσικό, μια πράξη κακών πνευμάτων, τότε δεν έχεις καταδικάσει τον Ιησού; Πριν εκτελέσει ο Ιησούς τη διακονία Του, ήταν όπως ένας κανονικός άνθρωπος. Κι Αυτός πήγε στο σχολείο· πώς αλλιώς θα μάθαινε να διαβάζει και να γράφει; Όταν ενσαρκώθηκε ο Θεός, το Πνεύμα βρισκόταν κρυμμένο εντός της σάρκας. Εντούτοις, εφόσον ήταν κανονικός άνθρωπος, ήταν αναγκαίο να υποβληθεί σε μια διαδικασία ανάπτυξης και ωρίμανσης, και μόνο όταν είχε ωριμάσει η γνωστική Του ικανότητα και μπορούσε να διακρίνει πράγματα, μπορούσε να θεωρηθεί κανονικός άνθρωπος. Μόνο αφότου ωρίμασε η ανθρώπινη φύση Του, μπορούσε να επιτελέσει τη διακονία Του. Πώς θα μπορούσε να επιτελέσει τη διακονία Του ενώ η κανονική ανθρώπινη φύση Του ήταν ακόμα ανώριμη και η συλλογιστική Του αδύναμη; Σίγουρα δεν αναμενόταν από Εκείνον να εκτελέσει τη διακονία Του στην ηλικία των έξι ή των επτά! Γιατί δεν εκδηλώθηκε ανοιχτά ο Θεός κατά την αρχή της ενσάρκωσής Του; Επειδή η ανθρώπινη φύση της σάρκας Του ήταν ακόμα ανώριμη. Δεν κατείχε εξ ολοκλήρου τις γνωστικές διαδικασίες της σάρκας Του και την κανονική ανθρώπινη φύση αυτής της σάρκας. Για τον λόγο αυτόν, ήταν απόλυτα αναγκαίο να κατέχει την κανονική ανθρώπινη φύση και την κοινή λογική ενός κανονικού ανθρώπου —έως ότου ήταν επαρκώς εφοδιασμένος για να αναλάβει το έργο Του στη σάρκα— προτού μπορέσει να ξεκινήσει το έργο Του. Αν δεν ανταποκρινόταν επάξια σε αυτό, θα ήταν απαραίτητο να συνεχίσει να αναπτύσσεται και να ωριμάζει. Αν ο Ιησούς είχε ξεκινήσει το έργο Του στην ηλικία των επτά ή των οκτώ, δεν θα Τον θεωρούσαν οι άνθρωποι παιδί θαύμα; Δεν θα Τον θεωρούσαν όλοι οι άνθρωποι παιδί; Ποιος θα Τον έβρισκε πειστικό; Ένα παιδί επτά ή οκτώ ετών, που δεν ήταν ψηλότερο από το βάθρο πίσω από το οποίο στεκόταν, θα ήταν κατάλληλο να κηρύξει; Πριν ωριμάσει η κανονική ανθρώπινη φύση Του, δεν μπορούσε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Όσον αφορά την ανθρώπινη φύση Του, που παρέμενε ακόμα ανώριμη, ένα αξιόλογο τμήμα του έργου ήταν απλώς ανέφικτο. Το έργο του Πνεύματος του ενσαρκωμένου Θεού διέπεται και από τις δικές του αρχές. Μόνο όταν εξοπλιστεί Εκείνος με την κανονική ανθρώπινη φύση μπορεί να αναλάβει το έργο και το καθήκον του Πατρός. Τότε μόνο μπορεί να ξεκινήσει το έργο Του. Κατά την παιδική Του ηλικία, ο Ιησούς απλώς δεν μπορούσε να κατανοήσει τίποτα σχετικά με πολλά πράγματα που είχαν συμβεί στην αρχαιότητα, και κατάφερε να τα κατανοήσει μόνο ρωτώντας τους διδασκάλους στη συναγωγή. Αν είχε ξεκινήσει το έργο Του τη στιγμή που έμαθε να μιλάει, πώς θα ήταν δυνατόν να μην κάνει σφάλματα; Πώς θα μπορούσε ο Θεός να κάνει ποτέ παραστρατήματα; Επομένως, ξεκίνησε το έργο Του μόνο αφότου ήταν ικανός να εργαστεί. Δεν επιτέλεσε κανένα έργο μέχρις ότου ήταν απολύτως ικανός να το αναλάβει. Στην ηλικία των 29 ετών, ο Ιησούς ήταν ήδη αρκετά ώριμος και η ανθρώπινη φύση Του επαρκούσε για να αναλάβει το έργο που έπρεπε να επιτελέσει. Τότε μόνο άρχισε να εργάζεται επίσημα μέσα Του το Πνεύμα του Θεού. Εκείνον τον καιρό, ο Ιωάννης προετοιμαζόταν επί επτά έτη προκειμένου να ανοίξει τον δρόμο γι’ Αυτόν, και αφού ολοκλήρωσε το έργο του, τον έριξαν στη φυλακή. Τότε το βάρος έπεσε εξ ολοκλήρου στον Ιησού. Αν είχε αναλάβει αυτό το έργο στην ηλικία των 21 ή 22 ετών, όταν η ανθρώπινη φύση Του ακόμα υστερούσε κι Εκείνος διένυε τα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής Του και υπήρχαν πολλά πράγματα που εξακολουθούσε να μην κατανοεί, θα ήταν ανίκανος να πάρει τον έλεγχο. Εκείνον τον καιρό, ο Ιωάννης ήδη επιτελούσε το έργο του για αρκετό καιρό προτού ο Ιησούς ξεκινήσει το δικό Του έργο, και τότε Εκείνος βρισκόταν ήδη στη μέση ηλικία. Σε εκείνη την ηλικία, η κανονική ανθρώπινη φύση Του ήταν επαρκής για να αναλάβει το έργο που θα έπρεπε να επιτελέσει. Τώρα, ο ενσαρκωμένος Θεός διαθέτει κι Αυτός κανονική ανθρώπινη φύση και, παρόλο που δεν είναι καθόλου ώριμη σε σύγκριση με τους μεγαλύτερους σε ηλικία ανάμεσά σας, αυτή η ανθρώπινη φύση ήδη επαρκεί ως έχει για να αναλάβει το έργο Του. Οι συνθήκες που περιβάλλουν το σημερινό έργο δεν είναι ολόιδιες με εκείνες που επικρατούσαν τον καιρό του Ιησού. Γιατί επέλεξε ο Ιησούς τους δώδεκα αποστόλους; Όλα έγιναν προς υποστήριξη του έργου Του και σε συντονισμό με αυτό. Από τη μία πλευρά, ήταν για να θέσει τα θεμέλια για το έργο Του εκείνον τον καιρό, ενώ, από την άλλη, ήταν για να θέσει τα θεμέλια για το έργο Του που θα ακολουθούσε στο μέλλον. Σύμφωνα με το έργο εκείνον τον καιρό, η επιλογή των δώδεκα αποστόλων ήταν θέλημα του Ιησού, καθώς ήταν θέλημα του ίδιου του Θεού. Πίστευε ότι έπρεπε να επιλέξει τους δώδεκα αποστόλους κι έπειτα να τους καθοδηγήσει για να κηρύξουν σε κάθε τόπο. Σήμερα, όμως, δεν υπάρχει ανάγκη για κάτι τέτοιο ανάμεσά σας! Όταν ο ενσαρκωμένος Θεός εργάζεται στη σάρκα, υπάρχουν πολλές αρχές, καθώς και πολλά ζητήματα που ο άνθρωπος απλώς δεν κατανοεί· ο άνθρωπος χρησιμοποιεί συνεχώς τις αντιλήψεις του για να Τον μετρήσει ή να εγείρει υπερβολικές αξιώσεις από τον Θεό. Ωστόσο, ακόμα και σήμερα, πολλοί άνθρωποι αγνοούν παντελώς ότι η γνώση τους απαρτίζεται αποκλειστικά από τις δικές τους αντιλήψεις. Σε όποια εποχή και σε όποιον τόπο κι αν ενσαρκώνεται ο Θεός, οι αρχές του έργου Του στη σάρκα παραμένουν αμετάβλητες. Δεν μπορεί να ενσαρκωθεί κι εντούτοις να υπερβεί τη σάρκα στο έργο Του, πόσο μάλλον δε, μπορεί να ενσαρκωθεί κι όμως να μην εργάζεται μέσα στην κανονική ανθρώπινη φύση της σάρκας. Διαφορετικά, η σημασία της ενσάρκωσης του Θεού θα χανόταν τελείως και ο Λόγος που ενσαρκώνεται δεν θα είχε κανένα απολύτως νόημα. Επιπλέον, μόνο ο Πατέρας στον ουρανό (το Πνεύμα) γνωρίζει για την ενσάρκωση του Θεού και κανένας άλλος, ούτε καν η ίδια η σάρκα Του ή οι αγγελιαφόροι των ουρανών. Με τα δεδομένα αυτά, το έργο του Θεού στη σάρκα είναι ακόμη πιο κανονικό και μπορεί ακόμη καλύτερα να καταδείξει ότι ο Λόγος έχει πράγματι ενσαρκωθεί, και η σάρκα σηματοδοτεί έναν συνηθισμένο και κανονικό άνθρωπο.

Ορισμένοι μπορεί να αναρωτηθούν: «Γιατί πρέπει ο ίδιος ο Θεός να αναγγείλει την εποχή; Δεν μπορεί να το πράξει ένα δημιουργημένο ον αντ’ Αυτού;» Όλοι σας γνωρίζετε ότι ο Θεός ενσαρκώνεται με ρητό σκοπό να αναγγείλει μια νέα εποχή και, βεβαίως, όταν αναγγείλει μια νέα εποχή, θα έχει παράλληλα ολοκληρώσει την προηγούμενη εποχή. Ο Θεός είναι η Αρχή και το Τέλος· Εκείνος δρομολογεί το έργο Του, επομένως Εκείνος πρέπει να ολοκληρώσει και την προηγούμενη εποχή. Αυτή είναι η απόδειξη της ήττας του Σατανά από Αυτόν και της κατάκτησης του κόσμου από Αυτόν. Κάθε φορά που ο ίδιος εργάζεται μεταξύ των ανθρώπων, πρόκειται για την απαρχή μίας νέας μάχης. Χωρίς την αρχή νέου έργου, δεν θα ολοκληρωνόταν φυσικά το παλαιό έργο. Και όταν δεν ολοκληρώνεται το παλαιό έργο, αυτό αποδεικνύει ότι η μάχη με τον Σατανά δεν έχει φτάσει ακόμη στο τέλος της. Μόνο αν έλθει ο ίδιος ο Θεός και επιτελέσει νέο έργο μεταξύ των ανθρώπων, μπορεί ο άνθρωπος να απελευθερωθεί ολοκληρωτικά από την εξουσία του Σατανά και να αποκτήσει μια νέα ζωή και μια νέα αρχή. Διαφορετικά, ο άνθρωπος θα ζει για πάντα στην παλαιά εποχή και θα ζει για πάντα υπό την παλαιά επιρροή του Σατανά. Με κάθε εποχή που καθοδηγείται από τον Θεό, απελευθερώνεται ένα μέρος του ανθρώπου, κι έτσι ο άνθρωπος προχωρά μαζί με το έργο του Θεού προς τη νέα εποχή. Η νίκη του Θεού είναι νίκη για όλους όσοι Τον ακολουθούν. Αν η φυλή των δημιουργημένων όντων ήταν επιφορτισμένη με το καθήκον της ολοκλήρωσης της εποχής, τότε, είτε από την οπτική του ανθρώπου είτε από την οπτική του Σατανά, αυτό δεν θα ήταν τίποτε άλλο παρά μια πράξη εναντίωσης στον Θεό ή προδοσίας εις βάρος Του, όχι μια πράξη υποταγής στον Θεό, και το έργο του ανθρώπου θα γινόταν εργαλείο στα χέρια του Σατανά. Μόνο αν ο άνθρωπος υποτάσσεται και ακολουθεί τον Θεό σε μια εποχή που αναγγέλλει ο ίδιος ο Θεός, μπορεί να πειστεί απόλυτα ο Σατανάς, διότι αυτό είναι το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος. Συνεπώς, λέω ότι χρειάζεται μόνο να ακολουθείτε και να υποτάσσεστε· δεν σας ζητείται τίποτε άλλο. Αυτό νοείται λέγοντας ότι ο καθένας πρέπει να τηρεί το καθήκον του και να εκτελεί την αντίστοιχη λειτουργία του. Ο Θεός επιτελεί το δικό Του έργο και δεν έχει την ανάγκη να το επιτελέσει ο άνθρωπος αντ’ Αυτού, ούτε συμμετέχει στο έργο των δημιουργημένων όντων. Ο άνθρωπος εκτελεί το δικό του καθήκον και δεν συμμετέχει στο έργο του Θεού. Μόνο αυτό συνιστά υποταγή και απόδειξη της ήττας του Σατανά. Αφού έχει ολοκληρώσει ο ίδιος ο Θεός την αναγγελία της νέας εποχής, δεν κατέρχεται πια για να εργαστεί ο ίδιος μεταξύ των ανθρώπων. Τότε μόνο εισέρχεται επίσημα ο άνθρωπος στη νέα εποχή για να εκτελέσει το καθήκον του και να φέρει εις πέρας την αποστολή του ως δημιουργημένου όντος. Αυτές είναι οι αρχές σύμφωνα με τις οποίες εργάζεται ο Θεός, τις οποίες κανείς δεν δύναται να παραβεί. Μόνο αυτός ο τρόπος εργασίας είναι συνετός και λογικός. Το έργο του Θεού πρέπει να επιτελείται από τον ίδιο τον Θεό. Αυτός δρομολογεί το έργο Του και Αυτός το ολοκληρώνει. Αυτός σχεδιάζει το έργο, Αυτός το διαχειρίζεται και, ακόμα περισσότερο, Αυτός υλοποιεί το έργο. Όπως αναφέρεται στη Βίβλο: «Εγώ είμαι η Αρχή και το Τέλος. Είμαι ο Σπείρων και ο Θερίζων». Όλα όσα σχετίζονται με το έργο της διαχείρισής Του γίνονται από τον ίδιο τον Θεό. Είναι ο Άρχοντας του σχεδίου διαχείρισης που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη· κανείς δεν μπορεί να επιτελέσει το έργο Του στη θέση Του και κανείς δεν μπορεί να ολοκληρώσει το έργο Του, διότι Εκείνος κρατά τα πάντα στα χέρια Του. Εφόσον δημιούργησε τον κόσμο, θα καθοδηγήσει ολόκληρο τον κόσμο να ζήσει στο φως Του και θα ολοκληρώσει, επίσης, ολόκληρη την εποχή, φέρνοντας, έτσι, εις πέρας ολόκληρο το σχέδιό Του!