Όλοι οι άνθρωποι είναι πλάσματα που στερούνται αυτογνωσίας και δεν είναι σε θέση να γνωρίσουν τον εαυτό τους. Ωστόσο, γνωρίζουν όλους τους άλλους σαν την παλάμη του χεριού τους, θαρρείς και όλα όσα έχουν κάνει και πει οι άλλοι έχουν «επιθεωρηθεί» πρώτα από τους ίδιους, ακριβώς μπροστά τους, κι έχουν λάβει την έγκρισή τους προτού λάβουν χώρα. Ως εκ τούτου, είναι θαρρείς κι έχουν πάρει, μάλιστα, τα πλήρη μέτρα όλων των άλλων, έως την ψυχολογική τους κατάσταση. Έτσι είναι όλα τα ανθρώπινα όντα. Παρόλο που σήμερα έχουν εισέλθει στην Εποχή της Βασιλείας, η φύση τους παραμένει αμετάβλητη. Ενώπιόν Μου, εξακολουθούν να κάνουν ό,τι κάνω κι Εγώ, αλλά πίσω από την πλάτη Μου αρχίζουν να σκαρώνουν τη δική τους ξεχωριστή «δουλειά». Στη συνέχεια, ωστόσο, όταν έρχονται και πάλι ενώπιόν Μου είναι σαν εντελώς διαφορετικά άτομα, φαινομενικά ήρεμοι και ατρόμητοι, με συγκροτημένη όψη και σταθερό σφυγμό. Αυτό ακριβώς δεν κάνει τους ανθρώπους τόσο αξιοκαταφρόνητους; Τόσο πολλοί άνθρωποι έχουν δύο τελείως διαφορετικά πρόσωπα —έχουν ένα πρόσωπο όταν βρίσκονται ενώπιόν Μου και ένα άλλο όταν κινούνται πίσω από την πλάτη Μου. Τόσο πολλοί απ’ αυτούς συμπεριφέρονται σαν νεογέννητα αρνάκια όταν βρίσκονται ενώπιόν Μου, αλλά πίσω από την πλάτη Μου μετατρέπονται σε άγριες τίγρεις και αργότερα συμπεριφέρονται σαν πουλάκια που φτερουγίζουν χαρούμενα στους λόφους. Τόσο πολλοί δείχνουν ότι έχουν σκοπό και αποφασιστικότητα ενώπιόν Μου. Τόσο πολλοί έρχονται ενώπιόν Μου αναζητώντας τα λόγια Μου με δίψα και λαχτάρα, αλλά, πίσω από την πλάτη Μου, νιώθουν αποστροφή γι’ αυτά και τα αποκηρύσσουν, λες και οι ομιλίες Μου είναι βάρος. Τόσο πολλές φορές, βλέποντας την ανθρώπινη φυλή να διαφθείρεται από τον εχθρό Μου, έχω σταματήσει να εναποθέτω τις ελπίδες Μου στους ανθρώπους. Τόσο πολλές φορές, βλέποντάς τους να έρχονται ενώπιόν Μου ζητώντας συγχώρηση με δάκρυα στα μάτια, Εγώ, λόγω της έλλειψης αυτοσεβασμού τους και του γεγονότος ότι είναι πεισματικά αδιόρθωτοι, έχω κλείσει, μολαταύτα, θυμωμένος τα μάτια Μου στις ενέργειές τους, ακόμα κι όταν η καρδιά τους είναι γνήσια και οι προθέσεις τους ειλικρινείς. Τόσο πολλές φορές έχω δει ανθρώπους που έχουν αρκετή σιγουριά ώστε να συνεργαστούν μαζί Μου, οι οποίοι, όταν βρίσκονται ενώπιόν Μου, φαίνεται πως βρίσκονται στην αγκαλιά Μου, απολαμβάνοντας τη ζεστασιά της. Έχοντας δει, τόσο πολλές φορές, την αθωότητα, τη ζωντάνια και τη χαριτωμένη όψη του εκλεκτού λαού Μου, πώς θα μπορούσα να μην αντλώ μεγάλη ευχαρίστηση από αυτά τα πράγματα; Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν πώς να απολαμβάνουν τις προορισμένες γι’ αυτούς ευλογίες μες στα χέρια Μου, διότι δεν κατανοούν τι νοείται ακριβώς τόσο ως «ευλογίες» όσο και ως «βάσανα». Για τον λόγο αυτό, οι άνθρωποι είναι κάθε άλλο παρά ειλικρινείς στην αναζήτησή τους για Μένα. Εάν δεν υπήρχε αύριο, τότε ποιοι από εσάς που στέκεστε ενώπιόν Μου θα ήσασταν αγνοί σαν το απάτητο χιόνι και άσπιλοι σαν τον νεφρίτη; Μήπως η αγάπη σας για Μένα είναι κάτι που μπορεί να ανταλλαχθεί με ένα γευστικότατο γεύμα, με σικάτα ρούχα ή μ’ ένα υψηλό αξίωμα που συνοδεύεται από ελκυστικές απολαβές; Μπορεί να ανταλλαχθεί με την αγάπη που νιώθουν οι άλλοι για σένα; Θα μπορούσε πράγματι η υποβολή σε δοκιμασίες να ωθήσει τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν την αγάπη τους για Μένα; Άραγε τα βάσανα και τα δεινά θα γίνουν η αιτία να διαμαρτυρηθούν εκείνοι για τις διευθετήσεις Μου; Κανένας δεν έχει εκτιμήσει ποτέ πραγματικά την κοφτερή ρομφαία που βρίσκεται στο στόμα Μου: Γνωρίζουν μόνο την επιφανειακή της σημασία, χωρίς να αντιλαμβάνονται πραγματικά αυτό που περιλαμβάνει. Εάν τα ανθρώπινα όντα ήταν πραγματικά σε θέση να δουν πόσο κοφτερή είναι η ρομφαία Μου, θα έφευγαν τρέχοντας σαν τα ποντίκια για την τρύπα τους. Λόγω της απάθειάς τους, οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν τίποτα από το αληθινό νόημα των λόγων Μου, κι έτσι δεν έχουν καμία ένδειξη ως προς το πόσο δριμείες είναι οι ομιλίες Μου, ούτε από το πόσα στοιχεία της φύσης τους αποκαλύπτουν ακριβώς και από το πόση από τη διαφθορά τους έχει κριθεί μέσα από τα λόγια αυτά. Για τον λόγο αυτό, ως αποτέλεσμα των ατελών ιδεών που έχουν σχηματίσει σχετικά με τα όσα λέω, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν υιοθετήσει μια χλιαρή στάση.

Μέσα στη βασιλεία, όχι μόνο εκφέρονται ομιλίες από το στόμα Μου, αλλά τα πόδια Μου βαδίζουν τελετουργικά παντού σε όλους τους τόπους. Με αυτόν τον τρόπο, έχω θριαμβεύσει επί όλων των ακάθαρτων και βρόμικων τόπων, με αποτέλεσμα να μην αλλάζει μόνο ο ουρανός, αλλά να βρίσκεται και η γη στη διαδικασία μεταμόρφωσης και, ακολούθως, να ανανεώνεται. Μέσα στο σύμπαν, τα πάντα λάμπουν σαν καινούρια μες στην ακτινοβολία της δόξας Μου, παρουσιάζοντας μια συγκινητική πτυχή που μαγεύει τις αισθήσεις και ανυψώνει το πνεύμα των ανθρώπων, σαν να υπάρχουν τώρα σε έναν ουρανό πέρα από τους ουρανούς, και τα συλλαμβάνει η ανθρώπινη φαντασία, ανενόχλητα από τον Σατανά και απαλλαγμένα από τις επιθέσεις εξωτερικών εχθρών. Στα πιο ψηλά σημεία του σύμπαντος, οι μυριάδες των αστεριών καταλαμβάνουν τις καθορισμένες θέσεις τους κατ’ εντολή δική Μου, και ακτινοβολούν το φως τους μέσα από τις αστρικές περιοχές κατά τις ώρες του σκότους. Ούτε ένα ον δεν τολμά να τρέφει σκέψεις απειθαρχίας, κι έτσι, σύμφωνα με την ουσία των διοικητικών Μου διαταγμάτων, ολόκληρο το σύμπαν είναι καλά ρυθμισμένο και βρίσκεται σε απόλυτη τάξη: Δεν έχει προκύψει ποτέ καμία αναστάτωση, ούτε έχει διαχωριστεί ποτέ το σύμπαν. Εκτελώ γιγάντια άλματα πάνω από τα αστέρια, και όταν ο ήλιος σκορπά τις ακτίνες του, Εγώ μειώνω τη θερμότητά τους στέλνοντας τεράστιες νιφάδες χιονιού, μεγάλες σαν τα πούπουλα της χήνας, που πέφτουν προς το έδαφος από τα χέρια Μου. Όταν αλλάζω γνώμη, ωστόσο, όλο εκείνο το χιόνι λιώνει και γίνεται ποτάμι και, μέσα σε μια στιγμή, παντού κάτω από τους ουρανούς έχει καταφτάσει η άνοιξη και ένα σμαραγδένιο πράσινο έχει μεταμορφώσει ολόκληρο το τοπίο πάνω στη γη. Εγώ περιφέρομαι πάνω από το στερέωμα και, αυτοστιγμεί, η γη τυλίγεται σε κατάμαυρο σκοτάδι λόγω της μορφής Μου: Χωρίς προειδοποίηση, πέφτει η «νύχτα», και σ’ όλο τον κόσμο σκοτεινιάζει τόσο πολύ, που ο άνθρωπος δεν μπορεί να δει ούτε τη μύτη του. Τη στιγμή που χάνεται το φως, οι άνθρωποι δράττονται της ευκαιρίας για να ξεκινήσουν μια αφηνιασμένη αλληλοκαταστροφή, αρπάζοντας ο ένας από τον άλλον και λεηλατώντας ο ένας τον άλλον. Τα έθνη της γης περιέρχονται τότε σε χαοτικό διχασμό και εισέρχονται σε μια κατάσταση συγκεχυμένης αναταραχής, μέχρις ότου καταλήξουν να είναι πέραν πάσης λύτρωσης. Οι άνθρωποι παλεύουν μέσα στη δίνη των βασάνων, βογκούν και στενάζουν από τον πόνο και θρηνούν λυπητερά από την αγωνία τους, λαχταρώντας να έρθει και πάλι ξαφνικά το φως στον κόσμο των ανθρώπων, δίνοντας, έτσι, τέλος στις μέρες του σκότους και αποκαθιστώντας τη ζωτικότητα που υπήρχε κάποτε. Ωστόσο, πάει καιρός που έχω αφήσει την ανθρωπότητα, με ένα τίναγμα των μανικιών Μου, με την απόφαση να μην τη λυπηθώ ποτέ ξανά για τις αδικίες του κόσμου: Πάει καιρός που αποστρέφομαι και απορρίπτω τους ανθρώπους ολόκληρης της γης, που έχω κλείσει τα μάτια Μου στις συνθήκες που επικρατούν εκεί, που έχω αποστρέψει το πρόσωπό Μου από την κάθε κίνηση και χειρονομία της ανθρωπότητας και που έχω πάψει να αντλώ ευχαρίστηση από την ανωριμότητα και την αθωότητά της. Έχω δρομολογήσει ένα άλλο σχέδιο για να δημιουργήσω εκ νέου τον κόσμο, έτσι ώστε ο νέος αυτός κόσμος να μπορέσει να αναγεννηθεί συντομότερα και να μη βυθιστεί ποτέ ξανά. Μέσα στην ανθρωπότητα, υπάρχουν τόσο πολλές αλλόκοτες καταστάσεις που Με περιμένουν να τις διορθώσω, υπάρχουν τόσο πολλά λάθη που πρέπει να αποτρέψω ο ίδιος προσωπικά, υπάρχει τόσο πολλή σκόνη που πρέπει να διώξω και τόσο πολλά μυστήρια να ξεσκεπάσω. Όλη η ανθρωπότητα Με περιμένει και ποθεί τον ερχομό Μου.

Στη γη, είμαι ο ίδιος ο πρακτικός Θεός που κατοικεί μες στην καρδιά των ανθρώπων· στον ουρανό, είμαι ο Κυρίαρχος όλης της πλάσης. Έχω ανέβει σε βουνά κι έχω διασχίσει ποτάμια, κι έχω βρεθεί μέσα κι έξω από την ανθρωπότητα. Ποιος τολμά να εναντιωθεί ανοιχτά στον ίδιο τον πρακτικό Θεό; Ποιος τολμά να ξεφύγει από την κυριαρχία του Παντοδύναμου; Ποιος τολμά να ισχυριστεί ότι βρίσκομαι, πέραν κάθε αμφιβολίας, στον ουρανό; Επιπλέον, ποιος τολμά να ισχυριστεί, δίχως καμία αμφιβολία, ότι βρίσκομαι στη γη; Δεν υπάρχει κανείς σε όλη την ανθρωπότητα που να είναι ικανός να αρθρώσει, με κάθε λεπτομέρεια, τα μέρη όπου κατοικώ. Μήπως όποτε είμαι στον ουρανό είμαι ο ίδιος ο υπερφυσικός Θεός, και όποτε είμαι στη γη είμαι ο ίδιος ο πρακτικός Θεός; Το κατά πόσον είμαι ή όχι ο πρακτικός Θεός ο ίδιος, ασφαλώς δεν μπορεί να καθοριστεί από το γεγονός ότι είμαι ο Κυρίαρχος όλης της πλάσης, ούτε από το γεγονός ότι βιώνω τα βάσανα του κόσμου των ανθρώπων, έτσι δεν είναι; Εάν είχαν έτσι τα πράγματα, τότε οι άνθρωποι δεν θα ήταν ανέλπιδα αδαείς; Είμαι στον ουρανό, αλλά είμαι, επίσης, και στη γη. Είμαι ανάμεσα στα μυριάδες αντικείμενα της πλάσης, αλλά είμαι, επίσης, και ανάμεσα στις μάζες. Οι άνθρωποι μπορούν να Με αγγίζουν καθημερινά· επιπλέον, μπορούν να Με βλέπουν καθημερινά. Κατά τη γνώμη της ανθρωπότητας, άλλοτε φαίνεται πως κρύβομαι και άλλοτε πως είμαι ορατός· φαίνεται πως υπάρχω πραγματικά, όμως, ταυτόχρονα, φαίνεται και πως δεν υπάρχω. Μέσα Μου υπάρχουν μυστήρια που είναι ασύλληπτα για την ανθρωπότητα. Είναι λες και όλοι οι άνθρωποι Με κοιτάζουν μέσα από μικροσκόπιο για να ανακαλύψουν ακόμα περισσότερα μυστήρια μέσα Μου, ελπίζοντας, έτσι, να διαλύσουν το δυσάρεστο συναίσθημα που υπάρχει μες στην καρδιά τους. Ωστόσο, ακόμη κι αν χρησιμοποιούσε ακτίνες Χ, πώς θα μπορούσε η ανθρωπότητα να ανακαλύψει οποιοδήποτε από τα μυστικά που κρύβω;

Τη στιγμή που ο λαός Μου, ως αποτέλεσμα του έργου Μου, κερδίσει δόξα μαζί Μου, θα βγει στο φως η φωλιά του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, θα καθαριστεί όλη η λάσπη κι η βρομιά, ενώ όλο το μολυσμένο νερό, το οποίο λιμνάζει εδώ και αμέτρητα χρόνια, θα αποξηραθεί από τις μαινόμενες φωτιές Μου και δεν θα υπάρχει πια. Έπειτα, ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας θα χαθεί μέσα στη λίμνη της φωτιάς και του θειαφιού. Είστε πραγματικά πρόθυμοι να συνεχίσετε να λαμβάνετε τη στοργική φροντίδα Μου, ώστε να μη σας αρπάξει ο δράκοντας; Μισείτε πραγματικά τα δόλια στρατηγήματά του; Ποιος είναι σε θέση να γίνει πιστός μάρτυρας για Μένα; Ποιος μπορεί να προσφέρει όλη τη δύναμή του για χάρη του ονόματός Μου, για χάρη του Πνεύματός Μου και για χάρη ολόκληρου του σχεδίου διαχείρισής Μου; Σήμερα, που η βασιλεία βρίσκεται στον κόσμο των ανθρώπων, είναι η ώρα που έχω έρθει αυτοπροσώπως ανάμεσα στην ανθρωπότητα. Εάν δεν ίσχυε αυτό, υπάρχει κανείς που θα ριψοκινδύνευε να πάει στο πεδίο της μάχης για λογαριασμό Μου δίχως φόβο; Όλοι οι άνθρωποι αγωνίζονται με όλες τους τις δυνάμεις και δεν φείδονται τίποτα για να θυσιαστούν για Μένα προκειμένου να σχηματιστεί η βασιλεία, προκειμένου να ικανοποιηθεί η καρδιά Μου και, επιπλέον, προκειμένου να μπορέσει να έρθει η ημέρα Μου, προκειμένου να μπορέσει να έρθει η ώρα που τα μυριάδες αντικείμενα της πλάσης θα ξαναγεννηθούν και θα αναπτυχθούν με αφθονία, προκειμένου οι άνθρωποι να μπορέσουν να διασωθούν από τη θάλασσα των βασάνων τους, προκειμένου να μπορέσει να έρθει το αύριο και να μπορεί να είναι θαυμαστό, να ανθίσει και να ακμάσει, και, επιπλέον, προκειμένου να είναι δυνατή η απόλαυση του μέλλοντος. Αυτό δεν αποτελεί ένα σημάδι ότι η νίκη είναι ήδη δική Μου; Δεν αποτελεί σημάδι της ολοκλήρωσης του σχεδίου Μου;

Όσο βρίσκονται οι άνθρωποι στις έσχατες ημέρες, τόσο περισσότερο θα νιώθουν το κενό του κόσμου και τόσο λιγότερο θάρρος θα έχουν για να ζουν. Για τον λόγο αυτό, αμέτρητοι άνθρωποι πέθαναν απογοητευμένοι, αμέτρητοι άλλοι έχουν απογοητευτεί κατά τις αναζητήσεις τους και αμέτρητοι άλλοι επιτρέπουν στη χείρα του Σατανά να τους χειραγωγεί. Έχω διασώσει τόσο πολλούς ανθρώπους κι έχω υποστηρίξει τόσο πολλούς από αυτούς, και, πολύ συχνά, όταν τα ανθρώπινα όντα έχουν χάσει το φως, Εγώ τους έχω επαναφέρει σε ένα φωτεινό μέρος, έτσι ώστε να μπορέσουν Με γνωρίσουν μέσα στο φως και να Με απολαύσουν εν μέσω ευτυχίας. Λόγω της έλευσης του φωτός Μου, μεγαλώνει και η λατρεία στην καρδιά των ανθρώπων που κατοικούν στη βασιλεία Μου, διότι είμαι ένας Θεός για να αγαπούν οι άνθρωποι —ένας Θεός στον οποίο η ανθρωπότητα προσκολλάται από τρυφερότητα— κι εκείνοι γεμίζουν με ένα διαρκές αποτύπωμα της μορφής Μου. Παρ’ όλα αυτά, σε τελική ανάλυση, δεν υπάρχει κανείς που να καταλαβαίνει αν αυτό είναι το έργο του Πνεύματος ή μια λειτουργία της σάρκας. Οι άνθρωποι θα χρειάζονταν μια ολόκληρη ζωή για να βιώσουν λεπτομερώς μονάχα αυτό το πράγμα. Οι άνθρωποι δεν Με έχουν σιχαθεί ποτέ στα μύχια της καρδιάς τους· αντίθετα, προσκολλώνται πάνω Μου από τα βάθη του πνεύματός τους. Η σοφία Μου αυξάνει τον θαυμασμό τους, τα θαύματα που κάνω είναι πανδαισία για τα μάτια τους και τα λόγια Μου τους κάνουν να σαστίζουν, όμως εκείνοι τα εκτιμούν βαθύτατα. Η πρακτικότητά Μου κάνει τους ανθρώπους να τα χάνουν, τους αφήνει άναυδους και σαστισμένους, κι όμως εκείνοι είναι πρόθυμοι να τη δεχτούν. Αυτό ακριβώς δεν είναι το μέτρο των ανθρώπων όπως είναι εκείνοι πραγματικά;

13 Μαρτίου 1992