Από την Ρουιτζί, Κίνα

Όταν ασπάστηκα τη θρησκεία, ο άντρας μου είπε ότι η πίστη ήταν σπουδαίο πράγμα κι ενίοτε ερχόταν μαζί μου σε συναθροίσεις. Έπειτα, στις 28 Μαΐου του 2014, το Κομμουνιστικό Κόμμα κατασκεύασε την Υπόθεση Ζαογιάν και τη συνέδεσε με την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Όλα τα ΜΜΕ ασχολούνταν με αυτές τις φήμες: τηλεόραση, ραδιόφωνο και Τύπος. Ήταν μια τρομερή εποχή. Πολλοί αδελφοί κι αδελφές συνελήφθησαν. Ένα απόγευμα, ενώ έμπαινα στο σπίτι μετά από μια συνάθροιση, ο άντρας μου είπε, ταραγμένος: «Γύρισες! Σου έκαναν αναφορά επειδή πιστεύεις στον Θεό». Η καρδιά μου σταμάτησε για λίγο, κι αμέσως τον ρώτησα: «Ποιος σου το είπε;» Χαμήλωσε τη φωνή του και είπε: «Σήμερα το πρωί, ο επικεφαλής της ομάδας εργασίας κι ο γραμματέας της Επιτροπής Επιθεώρησης Πειθαρχίας μού ζήτησαν να μιλήσουμε, κατά κύριο λόγο για τη θρησκεία σου. Είπαν πως η Κεντρική Επιτροπή χαρακτήρισε “αίρεση” την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού πριν από καιρό, και παίρνουν αυστηρά μέτρα εναντίον της. Πανεθνικά, από πάνω μέχρι κάτω, από χωριά, εργοστάσια κι ορυχεία μέχρι επιχειρήσεις κι ιδρύματα, παντού όλοι αναζητούν πιστούς του Παντοδύναμου Θεού. Όλοι εκδιώκονται. Κι είπαν ότι τα μέλη του Κόμματος απαγορεύεται να έχουν θρήσκευμα. Aν αποκαλυφθεί κάποιος, θα εκδιωχθεί από το δημόσιο, τα παιδιά του δεν θα μπουν στο πανεπιστήμιο, στο δημόσιο ή σε στρατιωτική σχολή». Είπε ότι η συνάδελφός του, η δις Ζάο, ήταν πιστή, κι έτσι, όχι μόνο απολύθηκε, αλλά ακόμη κι ο σύζυγός της εκδιώχθηκε από το δημόσιο, κι ενώ το παιδί τους έγραψε καλά στις εξετάσεις για το πανεπιστήμιο, δεν έγινε δεκτό. Είπε πως αν συνέχιζα να πιστεύω, αυτό θα είχε επίπτωση στην οικογένειά μας. Αφού έμεινε για λίγο σιωπηλός, μου είπε βλοσυρά: «Το σκέφτομαι εδώ και πολύ καιρό. Η πίστη στον Παντοδύναμο Θεό δεν θα μας βγει σε καλό, οπότε, για χάρη της οικογένειάς μας, αποφάσισα να την εγκαταλείψω. Πίστευε, αν θες, στο σπίτι. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα εκτός σπιτιού. Αν σε καταγγείλουν ξανά επειδή πιστεύεις στον Παντοδύναμο Θεό, η οικογένειά μας θα υποφέρει μαζί σου». Ξέρετε κάτι; Δεν το περίμενα καθόλου. Στην αρχή, δεν ήξερα τι να κάνω κι είχα αναστατωθεί. Σκέφτηκα πως ο άντρας μου δεν θα άλλαζε γνώμη και δεν ήθελε να πιστεύει γιατί φοβόταν το Κόμμα. Δεν ήθελε ούτε εγώ να πιστεύω ή να κάνω το καθήκον μου. Μα δεν μπορούσα να μην πιστεύω στον Θεό. Ήμουν σίγουρη πως αυτή είναι η αληθινή οδός, αυτή είναι η εμφάνιση και το έργο του Θεού. Εκφράζει αλήθειες για να εξαγνίσει και να σώσει την ανθρωπότητα. Δεν μπορούσα παρά να πιστεύω. Μετά, όμως, σκέφτηκα πως με είχαν καταγγείλει ήδη και πλέον δεν είχα τη στήριξη του άντρα μου. Αν συνέχιζα να κάνω το καθήκον μου, σίγουρα θα αντιμετώπιζα εμπόδια, κι αν με συνελάμβαναν, η οικογένειά μου θα εμπλεκόταν. Σκέφτηκα να μην πάω σε συναθροίσεις, να μην κάνω το καθήκον μου και να ασκώ την πίστη μου στο σπίτι. Αυτό μάλλον θα ήταν πιο ασφαλές, κι ίσως να σωζόταν η οικογένειά μου. Μα αυτή η ιδέα μού δημιούργησε ενοχές. Κάποιοι νέοι πιστοί είχαν εξαπατηθεί από τις φήμες και τα ψέματα που είχε διαδώσει το Κομμουνιστικό Κόμμα. Χρειάζονταν βοήθεια και στήριξη μέσω συναναστροφής πάνω στην αλήθεια. Αν δεν έβγαινα έξω και δεν έκανα το καθήκον μου, δεν θα λιποτακτούσα από τη μάχη; Αυτό δεν συμβάδιζε με το θέλημα του Θεού. Δεν μπορούσα να αγνοήσω τη συνείδησή μου. Σκέφτηκα πως τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά όσο τα είχα φανταστεί και δεν μπορούσα να πάρω μια βιαστική απόφαση. Αποφάσισα να μιλήσω στην επικεφαλής μου, την αδελφή Λι.

Σε όλη τη διαδρομή, το σκεφτόμουν ξανά και ξανά. Ο άντρας μου έλεγε πως η πίστη ήταν σπουδαία και με υποστήριζε που έκανα το καθήκον μου, μα τώρα, εντελώς αναπάντεχα, άκουγε τον επικεφαλής του κι είχε σταματήσει να πιστεύει. Και δεν ήθελε να πιστεύω ούτε εγώ. Ήταν μια πολύ ξαφνική αλλαγή. Μετά από πολλή σκέψη, κατάλαβα ότι φοβόταν πως θα επηρέαζε τη θέση του, τη δουλειά του. Ήταν αυτοσυντήρηση. Αυτό με έκανε να νιώθω ιδιαίτερα άβολα, και σκέφτηκα: «Ο άνθρωπος πλάστηκε από τον Θεό, και είναι σωστό και φυσικό να έχεις πίστη και να λατρεύεις τον Θεό. Άρα γιατί το Κόμμα δεν άφηνε τον κόσμο να πιστεύει; Γιατί το να πιστεύεις θα προκαλούσε πρόβλημα στο μέλλον της οικογένειάς σου; Το Εθνικό Σύνταγμα δεν εγγυάται την ανεξιθρησκία; Τότε γιατί το Κόμμα καταδυναστεύει τους πιστούς;» Ήμουν πολύ μπερδεμένη. Η αδελφή Λι με έβαλε να διαβάσω ένα απόσπασμα του λόγου του Θεού. «Σε μια σκοτεινή κοινωνία σαν κι αυτήν, όπου οι δαίμονες είναι ανελέητοι και απάνθρωποι, πώς θα μπορούσε ο βασιλιάς των δαιμόνων, ο οποίος σκοτώνει ανθρώπους ανενδοίαστα, να ανεχτεί την ύπαρξη ενός Θεού που είναι αξιαγάπητος, ευγενικός, αλλά και άγιος; Πώς θα μπορούσε να χειροκροτεί και να ζητωκραυγάζει για την άφιξη του Θεού; Αυτοί οι λακέδες! Ανταποδίδουν την καλοσύνη με μίσος, εδώ και καιρό έχουν απαξιώσει τον Θεό, Τον κακομεταχειρίζονται, είναι σε ακραίο βαθμό βάναυσοι, δεν έχουν την παραμικρή εκτίμηση για τον Θεό, λεηλατούν και πλιατσικολογούν, έχουν χάσει κάθε ευσυνειδησία και δρουν αντίθετα με τη συνείδηση, ενώ παρασύρουν τους αθώους στην ανοησία. Προπάτορες των αρχαίων; Πολυαγαπημένοι ηγέτες; Όλοι τους αντιτίθενται στον Θεό! Η ανάμειξή τους έχει αφήσει τα πάντα κάτω από τους ουρανούς σε μια κατάσταση σκότους και χάους! Θρησκευτική ελευθερία; Τα νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα των πολιτών; Όλα είναι κόλπα συγκάλυψης της αμαρτίας! […] Γιατί να μπαίνει ένα τόσο αδιαπέραστο εμπόδιο στο έργο του Θεού; Γιατί να επιστρατεύονται διάφορα κόλπα για την παραπλάνηση του λαού του Θεού; Πού είναι η πραγματική ελευθερία και τα νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα; Πού είναι η αμεροληψία; Πού είναι η παρηγοριά; Πού είναι η θαλπωρή; Γιατί χρησιμοποιούνται απατηλά σχέδια για να ξεγελιέται ο λαός του Θεού; Γιατί χρησιμοποιούνται βία για να παρεμποδίζεται ο ερχομός του Θεού; Γιατί να μην επιτρέπεται στον Θεό να περιφέρεται ελεύθερα επάνω στη γη που Αυτός δημιούργησε; Γιατί ο Θεός καταδιώκεται σε βαθμό που να μην έχει πού την κεφαλήν κλίναι; Πού είναι η θαλπωρή ανάμεσα στους ανθρώπους; Πού είναι το καλωσόρισμα ανάμεσα στους ανθρώπους; Γιατί να προκαλείται μια τόσο απεγνωσμένη λαχτάρα στον Θεό; Γιατί να πρέπει ο Θεός να καλεί ξανά και ξανά; Γιατί να αναγκάζεται ο Θεός να ανησυχεί για τον πολυαγαπημένο Υιό Του; Γιατί, σ’ αυτή τη σκοτεινή κοινωνία, τα θλιβερά μαντρόσκυλά της δεν επιτρέπουν στον Θεό να πηγαινοέρχεται ελεύθερα στον κόσμο που Αυτός δημιούργησε;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μονοπάτι… (8)). Αφού το διαβάσαμε, η αδελφή Λι συναναστράφηκε τα εξής: «Ο Παντοδύναμος Θεός ήρθε τις έσχατες ημέρες για να εκφράσει αλήθειες, ώστε να εξαγνίσει και να σώσει την ανθρωπότητα. Πολλοί αληθινοί πιστοί έχουν ακούσει τη φωνή του Θεού κι έχουν αποδεχτεί τον Παντοδύναμο Θεό. Το Κόμμα, όμως, φοβάται μην αποκτήσει ο κόσμος πίστη, ακολουθήσει τον Θεό και το απορρίψει. Χρησιμοποιεί κάθε είδους τακτική για να αποκηρύξει και να βλασφημήσει την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Συλλαμβάνει και καταδιώκει τους χριστιανούς, κι εμπλέκει πολλές γενιές χριστιανικών οικογενειών. Έχουν επινοήσει κάθε είδους φήμη για να βλασφημήσουν και να συκοφαντήσουν την Εκκλησία, για να εξαπατήσουν τον κόσμο ώστε να σταθεί δίπλα τους εναντίον του Θεού κι έτσι να πετύχουν τον βάρβαρο σκοπό τους, να διατηρήσουν τη δικτατορία τους. Το Κόμμα είναι μια αγέλη μοχθηρών δαιμόνων που μισούν τον Θεό και Του αντιστέκονται. Στο εξωτερικό, ισχυρίζονται ότι υποστηρίζουν την ανεξιθρησκία, μα το κάνουν απλώς για να πουν ψέματα και να χειραγωγήσουν τους λαούς της γης. Τώρα, η Υπόθεση Ζαογιάν της 28ης Μαΐου είναι μια ψευδής υπόθεση που κατασκεύασε το ΚΚΚ για να διασύρει την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Αυτή ήταν πάντα η τακτική τους για να εξαλείψουν κάθε αντιφρονούντα. Μα όσο άγριο κι αν είναι, το Κόμμα είναι ένα αντικείμενο υπηρεσίας στα χέρια του Θεού. Ο Θεός τούς επιτρέπει να φέρονται έτσι ώστε να αποκτήσετε σωστή κρίση για αυτούς, ώστε να δείτε τη μοχθηρή ουσία τους και να μην εξαπατάστε πλέον από αυτούς. Στο τέλος, θα καταφέρετε να απορρίψετε πλήρως τον Σατανά και να στραφείτε προς τον Θεό. Αυτή είναι η σωτηρία του Θεού». Η εξήγηση της αδελφής Λι με βοήθησε να καταλάβω τη μοχθηρή ουσία του ΚΚΚ που μισεί τον Θεό και την αλήθεια. Χρησιμοποιούσε το μέλλον του άντρα και του παιδιού μου για να με απειλήσει, προκειμένου να προδώσω τον Θεό. Δεν θα μπορούσα ποτέ να διαπραγματευτώ με τον Σατανά! Όσο κι αν με καταπίεζε το Κόμμα ή όσο κι αν ο σύζυγός μου στεκόταν εμπόδιο στον δρόμο μου, έπρεπε να έχω πίστη, να ακολουθώ τον Θεό και να κάνω το καθήκον μου.

Το έκανα το ίδιο βράδυ, αλλά δεν δεχόταν τίποτα. Μάλιστα είπε: «Δουλεύω μέσα σε αυτό το σύστημα όλα αυτά τα χρόνια και έχω δει το ΚΚΚ να κατασκευάζει αναρίθμητες άδικες και ψευδείς υποθέσεις. Δεν γνωρίζω περισσότερα από σένα; Μα η Κίνα είναι αυταρχική χώρα, και στην Κίνα γεννηθήκαμε. Πρέπει να ακολουθείς τις πολιτικές του Κομμουνιστικού Κόμματος. Αλλιώς, θα τιμωρηθείς. Μπορούν τα πόδια να χτυπήσουν το κεφάλι; Θεωρούσα ότι η πίστη σου ήταν καλή, ότι οδηγούσε τους ανθρώπους στον σωστό δρόμο. Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι το Κόμμα θα επέβαλλε κυρώσεις και θα μπορούσαμε να χάσουμε τη δουλειά μας, να συλληφθούμε και να φυλακιστούμε ή ακόμη και να ξυλοκοπηθούμε μέχρι θανάτου. Οι συνέπειες είναι πολύ σοβαρές. Αν επιμείνεις να πιστεύεις στον Θεό, δεν θα ’σαι η μόνη που μπορεί να συλληφθεί. Δεν θα καταφέρω να κρατήσω τη δουλειά μου, και μετά, τι θα τρώμε; Τι θα πίνουμε; Το παιδί δεν θα μπει σε πανεπιστήμιο, δημόσιο ή στρατιωτική σχολή. Στ’ αλήθεια, θα κατέστρεφες το μέλλον του παιδιού μας για τον Θεό σου;» Ήταν εξοργιστικό να τον ακούω να τα λέει όλα αυτά, και την ίδια στιγμή, ήταν εξαιρετικά οδυνηρό. Αν συνέχιζα να ασκώ την πίστη μου, θα απολυόμουν από τη δουλειά μου, ο άντρας μου θα κινδύνευε να χάσει τη δουλειά του και ο γιος μου δεν θα σπούδαζε ποτέ. Η οικογενειακή μας ζωή και το μέλλον του άντρα και του γιου μου θα πλήττονταν. Η οικογένειά μας θα καταστρεφόταν και εγώ θα ήμουν η κακιά. Πώς θα τους αντίκριζα έπειτα από αυτό; Εκείνη τη νύχτα, στριφογυρνούσα στο κρεβάτι χωρίς να κλείσω μάτι. Εκείνη τη στιγμή, προσευχήθηκα σιωπηλά στον Θεό να φυλάσσει την καρδιά μου και να μου δείχνει την οδό.

Μετά, διάβασα τα λόγια του Θεού: «Την καρδιά και το πνεύμα του ανθρώπου τα κρατάει το χέρι του Θεού και τα πάντα στη ζωή του ανθρώπου τα βλέπουν τα μάτια του Θεού. Ανεξάρτητα από το αν το πιστεύεις αυτό ή όχι, το καθένα και όλα τα πράγματα, είτε ζωντανά ή νεκρά, θα αλλάξουν, θα μεταβληθούν, θα ανανεωθούν και θα εξαφανιστούν σύμφωνα με τις σκέψεις του Θεού. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Θεός διοικεί τα πάντα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός είναι η πηγή της ζωής του ανθρώπου). Αφού το διάβασα, η καρδιά μου άνοιξε διάπλατα. Κατάλαβα πως ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα και η καρδιά και το πνεύμα μας είναι στα χέρια Του. Το ίδιο και η μοίρα του άντρα και του γιου μου. Αν ο άντρας μου χάσει τη δουλειά του και το παιδί δεν μπει στο πανεπιστήμιο, ο Θεός δεν έχει την τελευταία λέξη; Αυτό δεν ενορχηστρώνεται από άνθρωπο. Άλλωστε, με την πίστη μου έπαιρνα τον σωστό δρόμο και δεν παρέβαινα τον νόμο. Αν ανακατευόταν η οικογένειά μου, θα είχε βάλει το χεράκι του το Κομμουνιστικό Κόμμα, με την κακοήθειά του. Μόλις το κατανόησα, προσευχήθηκα στον Θεό, εναποθέτοντας το μέλλον του άντρα και του γιου μου στα χέρια Του. Ένιωσα αρκετά καλύτερα έπειτα απ’ αυτό. Και τότε, απόλυτα ήρεμη, είπα στον σύζυγό μου: «Ο Θεός μάς έπλασε. Καλώς πιστεύουμε σ’ Αυτόν και Τον λατρεύουμε. Δεν θα πάψω να πιστεύω για να σώσω την οικογένεια. Θα πρόδιδα τον Θεό έτσι. Δεν θα στραφώ εναντίον Του, δεν θα Τον πληγώσω. Εσύ έπαψες να πιστεύεις από φόβο για το Κόμμα, μην τυχόν χάσεις τη δουλειά και τον μισθό σου. Δικαίωμά σου. Εγώ είμαι σίγουρη πως ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο ένας αληθινός Θεός, κι έχω αποκομίσει τη χάρη, τις ευλογίες και τις παροχές Του για την αλήθεια. Δεν θα φανώ αχάριστη, δεν θα Του γυρίσω την πλάτη. Άλλωστε, ο Θεός κυβερνά τη μοίρα της ανθρωπότητας, κι όλα είναι στα χέρια του Θεού. Το αν εγώ αποπεμφθώ, αν εσύ απολυθείς, αν ο γιος μας δεν μπορέσει να σπουδάσει, είναι όλα στο χέρι του Θεού και άνθρωπος δεν τα ορίζει». Δυσαρεστημένος που δεν έκανα αυτό που ήθελε, ο άντρας μου μου έβαλε τις φωνές: «Ό,τι και να λες, δεν θα ξαναπάς σε συναθροίσεις. Άσκησε την πίστη σου στο σπίτι». Είπα: «Και είναι πίστη αν δεν πηγαίνω σε συναθροίσεις, δεν κάνω το καθήκον μου; Κερδίζεις έτσι την αλήθεια; Πίστη στα λόγια μόνο σημαίνει πως είσαι μη πιστός. Μπορεί να κάνεις κουμάντο στην οικογένεια, μα δεν θα σ’ ακούσω σε ό,τι αφορά την πίστη μου». Όταν είδε ότι ήμουν αμετάπειστη, σηκώθηκε κι έφυγε βροντώντας την πόρτα πίσω του.

Όταν γύρισα από τη συνάθροιση το βράδυ, βρήκα το σαλόνι γεμάτο κόσμο. Είχε έρθει ο πατέρας μου που έχει περάσει τα 80, ο θείος μου, η αδελφή μου, ο κουνιάδος μου και ο αδελφός μου. Όλοι κάθονταν και με κοιτούσαν. Όταν με είδε ο μπαμπάς μου, είπε θυμωμένος, ενώ με έδειχνε και ταυτόχρονα κρατιόταν απ’ τον καναπέ, «Σε συνάθροιση δεν ήσουν; Πώς μπόρεσες; Το Κόμμα τσουβαλιάζει χριστιανούς. Δεν φοβάσαι μη σε πιάσουν; Ο γιος σου τι θ’ απογίνει αν σε πιάσουν; Πώς θα τα βγάλουμε πέρα; Από αύριο, δεν θα βγαίνεις απ’ το σπίτι. Θα είμαι εδώ να σε επιτηρώ». Ο θείος μου άφησε έναν αναστεναγμό και είπε με απόγνωση: «Οι επιθέσεις κατά των χριστιανών κλιμακώνονται στην Κίνα. Σε τι ωφελεί να κρατάς την πίστη σου; Θα μπλέξουμε όλοι έτσι και σε πιάσουν. Γιατί δεν υπολογίζεις την την οικογένειά σου;» Ο αδελφός μου σιγοντάρησε με μάτια γουρλωμένα: «Το Κόμμα θέλει να αφανίσει την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Δουλειά μου είναι να παρακολουθώ τις κινήσεις των υπαλλήλων. Όλοι κάθονται σ’ αναμμένα κάρβουνα. Κι εσύ τολμάς να βγαίνεις έξω; Δεν φοβάσαι καθόλου; Δεν φοβάσαι μη σε πιάσουν; Από αύριο δεν θα πηγαίνω στη δουλειά. Θα μείνω εδώ για να σε προσέχω». Και ο κουνιάδος μου συμπλήρωσε: «Πάντα μας σκεφτόσουν ό,τι κι αν έκανες. Πάντα θαύμαζα την ευσυνειδησία σου και σε σέβομαι πολύ. Τώρα έχεις γίνει άλλος άνθρωπος. Γιατί δεν ακούς κανέναν; Αν δεν σκέφτεσαι τον εαυτό σου, σκέψου εμάς. Αν σου συμβεί κάτι, θα επηρεαστεί όλη η οικογένεια. Δεν σε αφήνω να καταστρέψεις όλη την οικογένεια. Από αύριο, θα σε ακολουθώ με το αυτοκίνητο όπου πηγαίνεις». Συνέχισαν το ίδιο τροπάριο. Σαν τις δημόσιες καταγγελίες στην Πολιτιστική Επανάσταση. Είδα πού πήγαινε το πράγμα και μίλησα κατηγορηματικά: «Θα σας ακούσω σε οτιδήποτε άλλο, αλλά ως προς την πίστη μου, έχω θέσει τα όριά μου και αυτό δεν θα το κάνω. Ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο ένας αληθινός Θεός και τις έσχατες ημέρες εκφράζει αλήθειες για να καθάρει και να σώσει την ανθρωπότητα. Μία ευκαιρία έχουμε και είναι τώρα. Όποιος δεν έχει πίστη, δεν αποδέχεται την αλήθεια, θα χαθεί στη μεγάλη καταστροφή τις έσχατες ημέρες. Μοιράστηκα το ευαγγέλιο μαζί σας και γνωρίζετε ότι είναι καλό να πιστεύεις. Δεν φτάνει που δεν πιστεύετε, ακολουθείτε το Κόμμα και προβάλλετε εμπόδια ώστε να προδώσω τον Θεό; Είναι πραγματικά για το δικό μου καλό όλο αυτό; Δεν ξεχωρίζετε καλό από κακό, σωστό από λάθος. Ακολουθείτε το Κόμμα, κάνετε κακό και εναντιώνεστε στον Θεό. Αν δεν μετανοήσετε, θα πάτε στην κόλαση και θα τιμωρηθείτε μαζί με όλους αυτούς». Λέξη —δεν μου είπαν. Δεν πήρα καμία απάντηση. Όλοι έφυγαν αργότερα, εκτός από τον ηλικιωμένο πατέρα μου, που έμεινε για να με προσέχει. Το άλλο πρωί, εκεί που ανέβαινα στο ποδήλατο, το έπιασε ο μπαμπάς μου και δεν με άφηνε να φύγω. Κι ο αδελφός μου ερχόταν κάθε μέρα για να μη βγαίνω έξω. Ένα πρωί, ενώ προσπαθούσα να φύγω, πήρε ένα σκαμπό και πήγε να με χτυπήσει. Τελικά, όμως, το έριξε στο πάτωμα θυμωμένος και το έσπασε στα δύο. Η συμπεριφορά της οικογένειάς μου με απογοήτευε οικτρά. Αυτοί ήταν οι δικοί μου; Κάποτε, ήμασταν μια μεγάλη, ευτυχισμένη οικογένεια μα από την καταπίεση του Κόμματος, έφτασαν να μου φέρονται σαν εχθρό. Άρχισα πραγματικά να λιποψυχώ και σκέφτηκα: «Πότε θα περάσει πια αυτή η φρικτή περίοδος; Αν σταματήσω να πηγαίνω σε συναθροίσεις, δεν θα μου φέρονται πια έτσι». Σε εκείνη τη φάση, συνειδητοποίησα ότι παρασυρόμουν από ένα κόλπο του Σατανά. Ο Σατανάς εκμεταλλευόταν την τρυφερότητά μου για να προδώσω τον Θεό. Ήξερα πως δεν έπρεπε να παρασυρθώ. Προσευχήθηκα στον Θεό, ζητώντας Tου να με βοηθήσει να κατανοήσω το θέλημα Του, ώστε να παραμείνω σταθερή στη μαρτυρία μου.

Σε μια συνάθροιση, η επικεφαλής βρήκε ένα απόσπασμα σχετικό με το πρόβλημά μου. «Όταν οι άνθρωποι δεν έχουν σωθεί ακόμα, στη ζωή τους παρεμβαίνει συχνά ο Σατανάς, και μάλιστα την ελέγχει. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι που δεν έχουν σωθεί είναι δέσμιοι του Σατανά, δεν είναι ελεύθεροι, δεν έχουν απελευθερωθεί από τον Σατανά, δεν έχουν τα προσόντα ή το δικαίωμα να λατρεύουν τον Θεό, και ο Σατανάς τους καταδιώκει διαρκώς και τους επιτίθεται άγρια. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι ευτυχισμένοι, δεν έχουν δικαίωμα σε μια κανονική ύπαρξη, και επιπλέον δεν έχουν καμία αξιοπρέπεια. Μόνο αν ορθώσεις το ανάστημά σου και παλέψεις με τον Σατανά, χρησιμοποιώντας την πίστη σου στον Θεό και την υπακοή και τον σεβασμό για τον Θεό ως τα όπλα με τα οποία θα συμμετάσχεις σε έναν αγώνα ζωής και θανάτου με τον Σατανά, έτσι ώστε να νικήσεις πλήρως τον Σατανά και να τον κάνεις να φύγει με την ουρά στα σκέλια και να φοβάται όποτε σε βλέπει, έτσι ώστε να εγκαταλείψει εντελώς τις επιθέσεις και τις κατηγορίες εναντίον σου —μόνο τότε θα σωθείς και θα είσαι ελεύθερος. Αν είσαι αποφασισμένος να σπάσεις κάθε δεσμό με τον Σατανά, αλλά δεν είσαι εξοπλισμένος με τα όπλα που θα σε βοηθήσουν να νικήσεις τον Σατανά, τότε κινδυνεύεις. Καθώς περνάει ο καιρός, όταν έχεις υποστεί τόσα μαρτύρια από τον Σατανά που δεν σου έχει μείνει ούτε μια σπιθαμή δύναμης, αλλά ακόμα δεν έχεις καταφέρει να γίνεις μάρτυρας, και δεν έχεις απελευθερωθεί εντελώς από τις κατηγορίες και τις επιθέσεις του Σατανά εναντίον σου, τότε δεν έχεις πολλές ελπίδες σωτηρίας. Στο τέλος, όταν ανακηρύσσεται η ολοκλήρωση του έργου του Θεού, θα είσαι ακόμα στα χέρια του Σατανά, ανίκανος να απελευθερωθείς, και δεν θα έχεις ποτέ την ευκαιρία ή την ελπίδα. Ως εκ τούτου, λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι θα είναι πλήρως δέσμιοι του Σατανά» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Β΄). Μετά τη συναναστροφή της, κατάλαβα πως το ΚΚΚ έκανε ό,τι μπορούσε για να προκαλέσει αναστάτωση και να διαταράξει το έργο του Θεού, ακόμη και να εξαπατήσει τους δικούς μου με κάθε είδους φήμη, ώστε να σταθούν δίπλα του, να επιτεθούν στην πίστη μου και να την καταπιέσουν. Ήθελε να με κρατά υπό τη σφαίρα επιρροής του, ώστε να μην ακολουθήσω τον Θεό και να μην πάρω τον σωστό δρόμο, και έτσι, να καταλήξω να τιμωρούμαι στην κόλαση μαζί του. Αν ακολουθούσα τον Σατανά, επειδή ανησυχούσα για την οικογένειά μου, και σταματούσα να ασκώ την πίστη μου και να κάνω το καθήκον μου, θα παρασυρόμουν από τα κόλπα του Σατανά. Ο Σατανάς θα με γράπωνε και θα έχανα την ευκαιρία μου να σωθώ. Το ότι ο σύζυγος κι οι συγγενείς μου μου είχαν φερθεί σαν εχθρό επειδή πιστεύω στον Θεό σήμαινε πως ήταν ακόλουθοι του μεγάλου κόκκινου δράκοντος και ήταν πέρα για πέρα μαριονέτες του. Δεν μπορούσα να αφήσω τον Σατανά να τη γλιτώσει με το σχέδιό του. Έπρεπε να στηριχτώ στον Θεό, να μείνω σταθερή στη μαρτυρία μου για Εκείνον και να εξευτελίσω τον Σατανά. Αφού είδαν πόσο αποφασισμένη ήμουν να ακολουθήσω τον Θεό, οι δικοί μου σκέφτηκαν πως ήμουν χαμένη υπόθεση και χαλάρωσαν. Συνέχισα να κάνω το καθήκον μου.

Τον Αύγουστο του 2018, εκτελούσα καθήκοντα εκτός πόλης. Μια μέρα, όταν γύρισα σπίτι, ο άντρας μου μου είπε, πανικόβλητος: «Ζιάου, αυτή στην οποία μιλούσες για το ευαγγέλιο καταζητείται επειδή πιστεύει στον Παντοδύναμο Θεό. Η αστυνομία ήρθε στη δουλειά για να κάνει κάποιες ερωτήσεις. Το αφεντικό μου ήρθε και με ρώτησε αν εμείς οι δυο είχαμε κάποια σχέση μαζί της και αν ήξερα πού βρίσκεται τώρα. Ο άντρας της μου τηλεφωνεί καθημερινά ρωτώντας για εκείνη, και λέει πως η οικογένειά τους διαλύθηκε επειδή της κήρυττες το ευαγγέλιο. Έμεινα ξύπνιος όλη νύχτα, όπως κάθε νύχτα τώρα τελευταία, με την καρδιά μου να τρέμει, επειδή ανησυχώ για σένα. Φοβάμαι πως μια μέρα θα είσαι καταζητούμενη και θα συλληφθείς. Τι θα απογίνει τότε ο γιος μας; Πώς θα τα βγάλουμε πέρα;» Άρχισα να αγχώνομαι όταν τον άκουσα. Τότε, βούρκωσε και μου είπε: «Πρέπει οπωσδήποτε να πιστεύεις στον Θεό; Είναι τόσο σημαντικό για εσένα; Πρέπει να επιλέξεις σήμερα. Θα επιλέξεις τον Θεό ή θα επιλέξεις εμένα, την οικογένειά μας;» Μου σπάραξε την καρδιά, και εκείνη τη στιγμή, ένιωσα πως δεν μπορούσα να επιλέξω. Από τη μια ήταν ο άντρας μου, με τον οποίο είχα ζήσει πάνω από δύο δεκαετίες, και από την άλλη ήταν ο Θεός, που μου έδωσε τη ζωή. Για μια στιγμή δεν ήξερα τι να πω. Προσευχήθηκα στον Θεό και Του ζήτησα να προστατεύσει την καρδιά μου. Μετά την προσευχή μου, του είπα: «Αν με αναγκάζεις να επιλέξω ανάμεσα στα δύο, επιλέγω τον Θεό». Είπε: «Αφού επιλέγεις τον Θεό, πρέπει να πάρουμε διαζύγιο. Αν θες εμένα, εγκατάλειψε την πίστη σου για να ζήσουμε ευτυχισμένοι μαζί». Του είπα: «Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, οπότε ο άνθρωπος πρέπει να ακολουθεί και να λατρεύει τον Θεό. Αφού επέλεξα να πιστεύω, θα ακολουθήσω τον Θεό μέχρι το τέλος. Είσαι ελεύθερος να επιλέξεις να μην πιστεύεις στον Θεό, δεν θα προσπαθήσω να σε πιέσω, μα η επιλογή μου να πιστεύω στον Θεό είναι και για μένα η ελευθερία μου. Όσον αφορά το αν θα πάρουμε διαζύγιο ή όχι, σέβομαι την απόφασή σου». Μόλις με άκουσε να το λέω αυτό, κατέβασε τα μούτρα του και δεν μου είπε τίποτα άλλο.

Όταν γύρισε ο γιος μας για τις χειμερινές διακοπές, μου είπε: «Ο μπαμπάς μού είπε πως αν σταματήσεις να πιστεύεις στον Θεό, δεν θα σε χωρίσει, μα αν συνεχίσεις να πιστεύεις, δεν έχει άλλη επιλογή παρά να πάρει διαζύγιο. Από τα βάθη της καρδιάς μου, δεν θέλω να χωρίσετε. Θέλω μια δεμένη, ευτυχισμένη οικογένεια». Τα λόγια του ήταν σαν μαχαιριά στην καρδιά μου. Σκέφτηκα πως ο άντρας μου θα προχωρούσε με το διαζύγιο, πως οι τρεις μας δεν θα ήμασταν πια μαζί, και πως ο γιος μας δεν θα είχε μπαμπά ή μαμά, και αυτό θα ήταν μεγάλο πλήγμα για εκείνον. Δεν υπήρχε τρόπος να κρατήσουμε δεμένη την οικογένειά μας αν συνέχιζα να ασκώ την πίστη μου. Η σκέψη αυτή μού ήταν πολύ οδυνηρή. Τότε, μου ήρθε στο μυαλό ένα απόσπασμα από τα λόγια του Θεού. «Σε κάθε βήμα του έργου που επιτελεί ο Θεός ανάμεσα στους ανθρώπους, εξωτερικά φαίνεται να είναι αλληλεπιδράσεις μεταξύ ανθρώπων, σαν να γεννήθηκαν από ανθρώπινες ρυθμίσεις ή από ανθρώπινη παρέμβαση. Αλλά στα παρασκήνια, κάθε στάδιο του έργου και ό,τι συμβαίνει είναι ένα στοίχημα του Σατανά ενώπιον του Θεού και απαιτεί από τους ανθρώπους να παραμείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους προς τον Θεό. Πάρε τη δοκιμασία του Ιώβ για παράδειγμα: Στα παρασκήνια, ο Σατανάς έβαζε ένα στοίχημα με τον Θεό και αυτό που συνέβη στον Ιώβ ήταν οι πράξεις των ανθρώπων και η παρέμβαση των ανθρώπων. Πίσω από κάθε βήμα του έργου που κάνει ο Θεός σε σας είναι το στοίχημα του Σατανά με τον Θεό —πίσω από όλα αυτά υπάρχει μια μάχη. […] Όταν ο Θεός και ο Σατανάς όντως μάχονται στο πνευματικό βασίλειο, πώς πρέπει να ικανοποιήσεις τον Θεό και πώς πρέπει να είσαι σταθερός στη μαρτυρία σου σ’ Εκείνον; Θα πρέπει να γνωρίζεις ότι όλα όσα σου συμβαίνουν είναι μια μεγάλη δοκιμασία και η στιγμή που ο Θεός σε χρειάζεται για να γίνεις μάρτυρας» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόνο αγαπώντας τον Θεό πιστεύεις αληθινά στον Θεό). Τα λόγια του Θεού με βοήθησαν να συνειδητοποιήσω πως ο γιος μου μου ζητούσε να κρατήσω την οικογένειά μας δεμένη κι ευτυχισμένη, μα πίσω από αυτό βρισκόταν ο Σατανάς που με έβαζε σε πειρασμό. Ο Σατανάς έπαιζε με τα συναισθήματά μου για να μου επιτεθεί και να με κάνει να προδώσω τον Θεό, μα ο Θεός το χρησιμοποιούσε για να δοκιμάσει την πίστη μου σε Εκείνον, για να δει αν ήταν γνήσια, και αν μπορούσα να μείνω σταθερή στη μαρτυρία μου στο πλευρό του Θεού. Στην αναζήτησή μου, διάβασα ένα άλλο απόσπασμα από τον λόγο του Θεού: «Πρέπει να υποφέρεις για την αλήθεια, πρέπει να παραδοθείς στην αλήθεια, πρέπει να υπομείνεις με ταπείνωση για την αλήθεια και για να κερδίσεις περισσότερη αλήθεια, πρέπει να υποστείς περισσότερα βάσανα. Αυτό πρέπει να κάνεις. Δεν πρέπει να πετάξεις την αλήθεια για χάρη μιας ειρηνικής οικογενειακής ζωής, και δεν πρέπει να χάσεις την αξιοπρέπεια και την ακεραιότητα της ζωής σου για χάρη μιας στιγμιαίας απόλαυσης. Πρέπει να ακολουθήσεις όλα όσα είναι όμορφα και καλά και πρέπει να ακολουθήσεις ένα μονοπάτι στη ζωή που θα έχει μεγαλύτερο για σένα νόημα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι εμπειρίες του Πέτρου: η γνώση του για την παίδευση και την κρίση). Τα λόγια του Θεού μού έδωσαν πίστη και δύναμη. Ήξερα πως έπρεπε να υποφέρω για την αλήθεια, πως αυτό είχε νόημα. Αν απαρνιόμουν τον Θεό εξαιτίας των συναισθημάτων μου για την οικογένειά μου και ζούσα ανούσια υπό τη σφαίρα επιρροής του Σατανά, θα ζούσα χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας. Σκέφτηκα πως το Κόμμα είχε χρησιμοποιήσει τον σύζυγο και τους συγγενείς μου για να με πιέσουν να εγκαταλείψω την πίστη μου. Είχα νιώσει αρνητισμό κι αδυναμία κάποιες φορές και σκέφτηκα να εγκαταλείψω το καθήκον μου, να σώσω την οικογένειά μου και να συμβιβαστώ με τον Σατανά, μα ο Θεός στάθηκε στο πλευρό μου ως υποστηρικτική δύναμη, με διαφώτιζε και μ’ οδηγούσε με τον λόγο Του, και με καθοδηγούσε ώστε να καταλάβω την αλήθεια και να δω την αντιθεϊστική, μοχθηρή και δαιμονική ουσία του ΚΚΚ, ώστε να μη με παραπλανά ούτε να παίζει μαζί μου πια. Αυτή ήταν η αγάπη και η σωτηρία του Θεού. Δεν μπορούσα να προδώσω τον Θεό λόγω της συναισθηματικότητάς μου. Έπρεπε να κυνηγήσω και να αποκτήσω την αλήθεια και να βιώσω μια γεμάτη νόημα ζωή. Έτσι, είπα στον γιο μου: «Ο μπαμπάς σου θέλει να πάρει διαζύγιο γιατί φοβάται πως η πίστη μου θα έχει επίπτωση σε εσένα και στο μέλλον του. Δεν θέλω να μπλέξεις σε αυτό, αλλά το να πιστεύεις είναι ο σωστός δρόμος κι είμαι σίγουρη για την πίστη μου. Αποκλείεται να την εγκαταλείψω. Μα να ξέρεις ότι δεν διαλύω εγώ την οικογένειά μας αλλά το Κομμουνιστικό Κόμμα». Δεν απάντησε τίποτα σε αυτό.

Έπειτα από μερικές μέρες, ο άντρας μου έφερε τα χαρτιά του διαζυγίου στο σπίτι και μου ζήτησε να τα υπογράψω. Όταν είδα να τελειώνει έτσι ό,τι χτίσαμε αυτά τα 25 χρόνια γάμου, ένιωσα έναν βουβό πόνο στην καρδιά μου… Προσευχήθηκα στον Θεό, λέγοντας: «Θεέ μου, ξέρω πως όλα αυτά συνέβησαν με την άδειά Σου. Προστάτευσε την καρδιά μου ώστε να μείνω σταθερή στη μαρτυρία μου». Αργότερα, τα εξής λόγια του Θεού μού ήρθαν στο μυαλό: «Οι πιστοί και οι άπιστοι δεν είναι συμβατοί· αντίθετα, αντιτίθενται ο ένας στον άλλο». «Όποιος δεν πιστεύει στον ενσαρκωμένο Θεό είναι δαιμονικός και επιπλέον θα καταστραφεί. […] Όποιος δεν αναγνωρίζει τον Θεό είναι εχθρός· δηλαδή, οποιοσδήποτε δεν αναγνωρίζει τον ενσαρκωμένο Θεό —είτε είναι μέσα είτε έξω από αυτό το ρεύμα— είναι ένας αντίχριστος! Ποιος είναι ο Σατανάς, ποιοι είναι δαίμονες και ποιοι είναι οι εχθροί του Θεού, αν όχι αυτοί που αντιστέκονται και που δεν πιστεύουν στον Θεό;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί). Ο σύζυγός μου με είχε πιέσει ξανά και ξανά, ώστε να μη χάσει το κύρος του, τη δουλειά του, κι είχε στρέψει τον γιο μου και την οικογένειά μου εναντίον μου, ώστε να με κρατήσει μακριά από την πίστη μου. Ζήτησε διαζύγιο όταν είδε ότι δεν μπορούσε να με πείσει και μ’ εξανάγκασε να επιλέξω ανάμεσα στον Θεό και την οικογένειά μας. Αποφάσισε να ακολουθήσει το Κομμουνιστικό Κόμμα για να διασφαλίσει τα προσωπικά του συμφέροντα. Βρισκόταν στον δρόμο της καταστροφής. Επέλεξα να ακολουθήσω τον Θεό για να κερδίσω την αλήθεια και τη ζωή, δηλαδή την οδό προς τη βασιλεία των ουρανών. Ήμασταν σε εντελώς αντίθετους δρόμους. Ήμασταν σε διαφορετικούς κόσμους. Αποκλείεται να ήμασταν ευτυχισμένοι μαζί. Όταν το είδα έτσι, ένιωσα πως το σωστό ήταν να χωρίσουμε και να απελευθερωθούμε και οι δυο. Εκείνος δεν θα ανησυχούσε μήπως μπλέξει εξαιτίας μου, κι εγώ θα εστίαζα στο καθήκον μου. Υπέγραψα το διαζευκτήριο.

Όλον αυτόν τον καιρό, το καθήκον μου στην εκκλησία είναι το ευαγγέλιο, κι αν και το Κόμμα μάς καταδιώκει επειδή πιστεύουμε και κάνουμε το καθήκον μας στην Κίνα, και πάντα κινδυνεύουμε να συλληφθούμε ή να χάσουμε τη ζωή μας, ποτέ δεν μετάνιωσα που έκανα αυτήν την επιλογή. Θέλω να συνεχίσω να διαδίδω το ευαγγέλιο, να γίνομαι μάρτυρας και να ακολουθώ τον Θεό μέχρι το τέλος!