Από τη Γιλιαν, Κίνα

Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ίσως όλοι σας θυμάστε αυτά τα λόγια: “Διότι η προσωρινή ελαφρά θλίψις ημών εργάζεται εις ημάς καθ’ υπερβολήν εις υπερβολήν αιώνιον βάρος δόξης”. Όλοι σας έχετε ακούσει αυτά τα λόγια παλιότερα, όμως κανείς σας δεν κατάλαβε το αληθινό τους νόημα. Σήμερα, γνωρίζετε πολύ καλά την αληθινή τους σημασία. Αυτά τα λόγια θα τα εκπληρώσει ο Θεός κατά τις έσχατες ημέρες, και θα εκπληρωθούν μέσα σε εκείνους που έχουν εκδιωχθεί βάναυσα από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα στη χώρα όπου βρίσκεται κουλουριασμένος. Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας διώκει τον Θεό και είναι εχθρός Του, οπότε, σε αυτήν τη χώρα, όσοι πιστεύουν στον Θεό υπόκεινται σε εξευτελισμό και καταπίεση, και ως αποτέλεσμα, τα λόγια αυτά εκπληρώνονται μέσα σας, σ’ αυτήν την ομάδα ανθρώπων. […] Είναι εξαιρετικά δύσκολο για τον Θεό να πραγματοποιήσει το έργο Του στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα —αλλά μέσω αυτής της δυσκολίας ο Θεός πραγματοποιεί ένα στάδιο του έργου Του, εκδηλώνοντας τη σοφία Του και τις θαυμαστές πράξεις Του, και χρησιμοποιώντας αυτήν την ευκαιρία για να ολοκληρώσει αυτήν την ομάδα ανθρώπων» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Είναι το έργο του Θεού τόσο απλό όσο φαντάζεται ο άνθρωπος;). Το απόσπασμα αυτό από τον λόγο του Θεού μου θυμίζει τότε που έγινα στόχος δίωξης για το ΚΚΚ.

Μια μέρα του Απριλίου του 2017, γύρω στο δειλινό, ήμουν σε μια συνάντηση με άλλες δύο αδελφές μου. Ξαφνικά, όρμησε στον χώρο μας μια ομάδα αστυνομικών με πολιτικά. Πριν προλάβω να αντιδράσω, πολλοί απ’ αυτούς μας πατούσαν κάτω. Έτσι, τρομαγμένες, μείναμε ακίνητες ενώ οι υπόλοιποι έψαχναν παντού στον χώρο. Πολύ γρήγορα, έκαναν όλο το σπίτι φύλλο και φτερό. Φοβόμουν και δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που συνέβαινε. Η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει, οπότε άρχισα να προσεύχομαι. «Θεέ μου! Φοβάμαι τόσο πολύ και δεν ξέρω τι θα μας κάνουν μετά. Δώσε μου δύναμη να μείνω σταθερή στη μαρτυρία μου». Και τότε θυμήθηκα τα λόγια του Θεού: «Γνωρίζεις πως τα πάντα στο περιβάλλον γύρω σου βρίσκονται εκεί με την άδειά μου, όλα σχεδιασμένα από Μένα. Δες ξεκάθαρα και ικανοποίησε την καρδιά Μου στο περιβάλλον που σου προσέφερα. Μη φοβάσαι· ο Παντοδύναμος Θεός των δυνάμεων θα είναι σίγουρα μαζί σου· φυλάει τα νώτα σας και είναι η ασπίδα σας» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 26). Τα λόγια του Θεού τόνωσαν την πίστη μου και μου έδωσαν θάρρος. Ήξερα πως, ό,τι και να γινόταν, είχα τη βοήθεια του Θεού. Όσο στηριζόμουν και στρεφόμουν στον Θεό, Εκείνος θα ήταν μαζί μου. Με τη σκέψη αυτή, δεν ένιωθα πια τόσο αγχωμένη ή φοβισμένη.

Τότε, μια αστυνομικός μού έδωσε δυο δυνατά χαστούκια. Με έπιασε απ’ το πηγούνι και με έβγαλε φωτογραφία. Ακόμα, μας έψαξαν και πήραν όλα τα λεφτά και τα τιμαλφή μας. Μετά, μας πήγαν στη Δημοτική Υπηρεσία Ασφαλείας, για να μας ανακρίνουν χωριστά. Η αστυνομικός που με είχε φωτογραφίσει, μου είπε άγρια: «Τι κάνετε στην εκκλησία; Ποιος είναι επικεφαλής; Μίλα τώρα!» Εγώ έμεινα σιωπηλή. Εκείνη με άρπαξε οργισμένη απ’ το πηγούνι με το αριστερό της χέρι, και μου γύρισε το κεφάλι προς τα πάνω. Έτσι όπως με άρπαξε, πόνεσα πολύ και αναγκάστηκα να σταθώ στις μύτες των ποδιών μου. Τότε σήκωσε το χέρι της σαν να ήθελε να με χτυπήσει, και με απείλησε. «Μίλα, αλλιώς έχουμε τρόπο να σε αντιμετωπίσουμε!» Φαινόταν πολύ θυμωμένη και επικίνδυνη, κι εγώ φοβόμουν. Δεν ήξερα τι θα μου έκανε μετά, οπότε ξανάρχισα να προσεύχομαι. Εκείνη τη στιγμή, μου ήρθαν στον νου τα παρακάτω λόγια του Παντοδύναμου Θεού: «Η πίστη μοιάζει με γέφυρα που αποτελείται από έναν κορμό δέντρου: Όσοι προσκολλώνται επίμονα στη ζωή θα δυσκολευτούν να τη διασχίσουν, αλλά όσοι είναι πρόθυμοι να θυσιαστούν, θα μπορέσουν να περάσουν απέναντι με σιγουριά και δίχως ανησυχία. Αν ο άνθρωπος τρέφει άτολμες και φοβισμένες σκέψεις, είναι γιατί ο Σατανάς τον έχει ξεγελάσει, φοβούμενος πως θα διασχίσουμε τη γέφυρα της πίστης για να εισέλθουμε στον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 6). Συνειδητοποίησα ότι οι άτολμες και φοβισμένες σκέψεις μου οφείλονταν στα τεχνάσματα του Σατανά, κι ότι η αστυνομία ήθελε να βασανίσει τη σάρκα μου, για να ξεπουλήσω τους αδελφούς και τις αδελφές, και να προδώσω τον Θεό. Δεν θα παρασυρόμουν απ’ τα τεχνάσματα του Σατανά. Αποφάσισα ότι, ακόμα κι αν η αστυνομία με βασάνιζε, δεν θα γινόμουν Ιούδας. Ήξερα ότι η ζωή κι ο θάνατός μου ήταν στα χέρια του Θεού, και δεν μπορούσαν να μου κάνουν τίποτα, αν δεν το επέτρεπε ο Θεός. Μόλις το αποδέχτηκα αυτό, η καρδιά μου γαλήνεψε. Έτσι, όσο δυνατά και να μου άρπαζε το πηγούνι, όσο και να με ανέκρινε, δεν μου έπαιρνε λέξη. Τότε συνέβη κάτι. Ένας αστυνομικός τη φώναξε, κι έτσι βρήκα λίγη ησυχία.

Την επομένη, κατά τις 3 το πρωί, με πήγαν στις φυλακές. Με έκλεισαν σε ένα κελί και μια αστυνομικός διέταξε τις άλλες κρατούμενες να με γδύσουν. Έπειτα με ανάγκασε να βάλω τα χέρια στο κεφάλι μου, να γυρίσω και να κάνω βαθιά καθίσματα μπροστά σε όλες. Αναγκάστηκα να το κάνω μέχρι να ικανοποιηθούν, ενώ οι κρατούμενες στο πλάι με κορόιδευαν. Θυμάμαι ότι με πείραξε και με ενόχλησε πολύ, και από μέσα μου φώναζα: «Γιατί με ταπεινώνουν;» Αν δεν το περνούσα η ίδια, δύσκολα θα πίστευα ότι η επιλεγόμενη «αστυνομία του λαού» θα μπορούσε να κάνει κάτι τόσο κακό και σιχαμένο! Έπειτα, η αστυνομικός είπε στις κρατούμενες: «Πιστεύει στον Παντοδύναμο Θεό, και είναι στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής. Φροντίστε να της μάθετε καλά τους κανόνες». Έτσι, οι κρατούμενες διαρκώς με παρενοχλούσαν, και με κατσάδιαζαν για το τίποτα. Μ’ έβαζαν να κάνω όλες τις βαριές δουλειές, σκούπιζα κι έτριβα τα βρόμικα πατώματα. Έπειτα από λίγο, ένιωθα εξάντληση και τα πόδια μου με πονούσαν. Όμως, αν ξαπόσταινα λίγο ή αν δούλευα πιο αργά, μου έβαζαν τις φωνές. Κάθε φορά δε που παραβιαζόταν κανονισμός της φυλακής, τα έριχναν σε μένα. Η φωνή της λογικής δεν ακουγόταν.

Οι συνεχείς παρενοχλήσεις και λεκτικές κακοποιήσεις από τις κρατούμενες με έκαναν να νιώθω δυστυχισμένη και πολύ αδύναμη. Ήταν ένας εφιάλτης, και δεν ήξερα αν θα τελείωνε ποτέ. Κάποιες νύχτες, αποκοιμιόμουν κλαίγοντας, κουλουριασμένη κάτω απ’ τις κουβέρτες. Εκείνη την περίοδο, προσευχόμουν πολύ στον Θεό. Όταν κόντευα να καταρρεύσω, θυμήθηκα τα εξής λόγια του Θεού: «Μην αποκαρδιώνεσαι, μην είσαι αδύναμος, κι Εγώ θα σου διασαφηνίσω τα πράγματα. Ο δρόμος για τη βασιλεία δεν είναι τόσο ομαλός· τίποτα δεν είναι τόσο απλό! Θέλεις οι ευλογίες να σου έρχονται εύκολα, έτσι δεν είναι; Σήμερα, όλοι θα έχουν να αντιμετωπίσουν πικρές δοκιμασίες. Χωρίς τέτοιες δοκιμασίες, η στοργική καρδιά που έχετε για Μένα δεν θα δυναμώσει κι εσείς δεν θα έχετε αληθινή αγάπη για Μένα. Ακόμη κι αν αυτές οι δοκιμασίες αποτελούνται απλώς από περιστάσεις ήσσονος σημασίας, όλοι πρέπει να τις περάσουν· απλώς η δυσκολία των δοκιμασιών θα ποικίλλει από άτομο σε άτομο. Οι δοκιμασίες αποτελούν ευλογία από Εμένα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 41). Κατάλαβα ότι ο Θεός είχε επιτρέψει να το περάσω αυτό για να τελειοποιήσει την πίστη και την αγάπη μου προς Αυτόν, ώστε να μην Τον προδίδω σε επίπονες δοκιμασίες και να μείνω ακλόνητη στη μαρτυρία μου. Θυμήθηκα ότι, όσο επικρατούσε γαλήνη, ένιωθα να ξεχειλίζω από πίστη. Μα τώρα που ταπεινωνόμουν, είχα γίνει αδύναμη και αρνητική. Είδα πόσο ανεπαρκής ήταν η πίστη μου στον Θεό. Παραήμουν λεπτεπίλεπτη, σαν λουλούδι θερμοκηπίου, που δεν αντέχει στο ανεμοβρόχι. Όμως, μέσα απ’ αυτές τις δοκιμασίες, τις κακουχίες, ο Θεός τελειοποιούσε την πίστη μου, κι αυτό ήταν ευεργετικό για τη ζωή μου. Έπρεπε να δώσω μαρτυρία για τον Θεό.

Μία εβδομάδα αργότερα, με ανέκριναν ξανά. Ένας αστυνομικός είπε με αγριότητα: «Αν συμμορφωθείς και μας πεις για την εκκλησία σου, θα τη βγάλεις καθαρή. Είσαι πολύ νέα! Θα έπρεπε ν’ απολαμβάνεις τα νιάτα, τη ζωή σου. Δεν αξίζει να υποφέρεις». Ένας άλλος αστυνομικός είπε: «Οι συμμαθήτριες κι οι φίλες σου κυνηγούν τα όνειρά τους, κι εσύ είσαι φυλακισμένη γιατί πιστεύεις στον Θεό. Τι θα σκέφτονταν για σένα αν το μάθαιναν;» Όταν το άκουσα, σκέφτηκα ότι ήμουν νέα για να είμαι στη φυλακή, και αναρωτήθηκα αν φίλοι και συγγενείς θα με κορόιδευαν αν το μάθαιναν. Μέσα μου, γινόταν μάχη. Αντιλήφθηκα τότε πως δεν ήμουν σε σωστή κατάσταση και αμέσως προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, η αστυνομία με αναστατώνει και δεν θέλω να γίνω Ιούδας. Σε ικετεύω, προστάτεψέ με, καθοδήγησέ με». Τότε θυμήθηκα αυτό το απόσπασμα από τα λόγια του Θεού: «Ο λαός Μου θα πρέπει να είναι πάντοτε σε ετοιμότητα απέναντι στα πονηρά σχέδια του Σατανά, […] προκειμένου να αποφύγετε το να πέσετε στην παγίδα του Σατανά, που τότε θα ήταν πολύ αργά για μετάνοια» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαιο 3). Τα λόγια του Θεού μού θύμισαν την κατάλληλη στιγμή ότι οι αστυνομικοί ήταν ανειλικρινείς σχετικά με το μέλλον μου. Ήθελαν να με παραπλανήσουν, να με κάνουν να προδώσω τον Θεό, τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Ήταν πολύ κακοήθεις. Μόλις σκέφτηκα έτσι, είπα αποφασιστικά: «Αυτή είναι η ζωή μου, και βαδίζω στον σωστό δρόμο. Ό,τι κι αν λέτε, δεν θα προδώσω τον Θεό». Οι αστυνομικοί έμειναν αποσβολωμένοι. Το σχέδιό τους είχε αποτύχει, κι αμέσως εκνευρίστηκαν. Ένας απ’ αυτούς μου είπε: «Σαν πολλά να μας λες για την ηλικία σου. Άκουσε καλά. Μπορούμε, με μια πρόχειρη δικαιολογία, να σε κλείσουμε μέσα για 8 έως 15 χρόνια. Είσαι 18 χρονών, θα φας τα νιάτα σου στη φυλακή!» Σκέφτηκα: «Όσα χρόνια και να είναι η ποινή μου, θα στηριχτώ στον Θεό και θα μείνω σταθερή στη μαρτυρία μου. Δεν θα υποκύψω στον Σατανά».

Νόμισα ότι είχαν τελειώσει με το καρότο και το μαστίγιο, κι ότι θα σταματούσαν την ανάκριση. Δεν φαντάστηκα ότι θα επιχειρούσαν κάτι ακόμα χειρότερο. Μια μέρα, προς τα τέλη Μαΐου, οι αστυνομικοί με πήγαν σε μια αίθουσα ανακρίσεων και μου είπαν: «Ρωτήσαμε στο σχολείο του μικρού αδερφού σου και μάθαμε ότι πάει πολύ καλά. Πες μας τι ξέρεις, και θα γυρίσεις σπίτι να μείνεις με την οικογένειά σου. Δεν θέλεις να δεις το αδερφάκι σου το γρηγορότερο;» Με πόνεσε πολύ αυτό που άκουσα. Με τον αδερφό μου είχαμε πάντα πολύ κοντινή σχέση. Όμως χρόνια κρυβόμουν από το ΚΚΚ, και δεν μπορούσα να τον βλέπω. Δεν ήξερα καθόλου τι έκανε. Επίσης είπαν ότι, λίγες μέρες πριν, ο μπαμπάς μου είχε τραβήξει ένα βίντεο. Έβαλαν μπροστά μου ένα κινητό τηλέφωνο, και με ανάγκασαν να δω το βίντεο. Είδα τον μπαμπά μου να κάθεται σαν να ’ταν άψυχος. Τα ρούχα του ήταν τσαλακωμένα κι έμοιαζε πολύ γερασμένος. Είπε στην κάμερα: «Σιάο Γι, γύρισε σπίτι. Σε επιθυμήσαμε όλοι». Οι αστυνομικοί έβαζαν το βίντεο να παίζει συνέχεια. Βλέποντας τον μπαμπά μου στην οθόνη, ξέσπασα σε κλάματα. Τότε, ένας αστυνομικός είπε: «Αν δεν σκέφτεσαι τον εαυτό σου, σκέψου την οικογένειά σου και μίλα μας τώρα! Αν επιμένεις να πιστεύεις, όχι μόνο θα πας φυλακή, αλλά θα βρει τον μπελά της κι η οικογένειά σου. Ακόμα κι αν ο αδερφός σου περάσει τις εξετάσεις, καμιά σχολή δεν θα τον δεχτεί και δεν θα μπορέσει να βρει καλή δουλειά. Μέχρι και τα παιδιά του θα μπλέξουν. Σκέψου το καλά». Ήταν πολύ άδικο και οδυνηρό αυτό που άκουσα. Προσευχόμουν αδιάκοπα στον Θεό: «Θεέ μου, νιώθω αδύναμη και δεν ξέρω τι να κάνω. Σε παρακαλώ, προστάτεψε την καρδιά μου, για να μην υποκύψω στη σάρκα, να δώσω μαρτυρία». Αφού προσευχήθηκα στον Θεό, σκέφτηκα τα εξής λόγια: «Πρέπει να έχεις μέσα σου το θάρρος Μου και πρέπει να έχεις αρχές όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με συγγενείς που δεν πιστεύουν. Ωστόσο, για χάρη Μου, δεν πρέπει να υποχωρείς σε καμία από τις σκοτεινές δυνάμεις. Να βασίζεσαι στη σοφία Μου για να βαδίζεις στην τέλεια οδό. Μην επιτρέπεις να επικρατήσουν οι σκευωρίες του Σατανά» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 10). Τα λόγια του Θεού σταδιακά με ηρέμησαν. Ο Σατανάς γνώριζε ότι δεν θα εγκατέλειπα τον μπαμπά και τον αδερφό μου. Πατώντας στα συναισθήματά μου και το μέλλον της οικογένειάς μου, με απειλούσε για να γίνω Ιούδας! Η αστυνομία φέρθηκε τόσο ύπουλα! Αν πρόδιδα τον Θεό και ακολουθούσα τον Σατανά, ακόμα κι αν αποφυλακιζόμουν και γύριζα στους δικούς μου, θα είχα τύψεις για πάντα. Έπειτα σκέφτηκα πως όλα είναι στα χέρια του Θεού. Και το μέλλον του αδερφού μου, ο Θεός το όριζε. Όχι ο Σατανάς. Και, για άλλη μια φορά, προσευχήθηκα στον Θεό. Εμπιστεύτηκα την οικογένειά μου στον Θεό και πρόθυμα υποτάχθηκα στο σχέδιό Του. Αποκρίθηκα λοιπόν: «Δεν έχω τίποτα να πω». Εξοργισμένος, ο αστυνομικός χτύπησε το χέρι στο τραπέζι και ούρλιαξε: «Αφού είσαι τόσο πεισματάρα, θα ξεχάσουμε τους καλούς μας τρόπους! Μη φαντάζεσαι ότι θα γλιτώσεις από μας. Με βάση όσα βρήκαμε όταν σε πιάσαμε, μπορούμε να συλλάβουμε τους γονείς σου και να φάνε από 3 έως 5 χρόνια. Να δούμε τότε πώς θα τα βγάλει πέρα ο αδερφός σου!» Θυμάμαι ότι, μόλις το άκουσα, θύμωσα πολύ. Το ΚΚΚ δεν χρησιμοποιούσε μόνο τακτικές για να με βασανίσει, για να με κάνει να προδώσω τον Θεό, αλλά με εκβίαζε κιόλας ότι θα έκανε κακό στους δικούς μου. Στην Κίνα, αν κάποιος πιστεύει στον Θεό, το ΚΚΚ διώκει όλη την οικογένειά του. Σιχαινόμουν εκείνη την αγέλη δαιμόνων. Δεν θα τους άφηνα να πετύχουν τον σκοπό τους. Έτσι, απάντησα με σταθερότητα: «Πιστεύω ότι τα πάντα είναι στα χέρια του Θεού. Και ποτέ δεν θα με κάνετε να προδώσω τον Παντοδύναμο Θεό». Ο αστυνομικός χτύπησε ξανά το χέρι του στο τραπέζι οργισμένος και όρμησε έξω.

Ένα πρωινό, στα τέλη Μαΐου, μια αστυνομικός ήρθε και με αποφυλάκισε. Παραξενεύτηκα πολύ. Έπειτα με πήγαν στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής μου. Μπαίνοντας μέσα, είδα τον μπαμπά και τον παππού μου να περιμένουν καθιστοί και αμίλητοι, ενώ οι αστυνομικοί παρακολουθούσαν. Συνειδητοποίησα ότι δεν θα με άφηναν να φύγω τόσο εύκολα, όμως δεν φανταζόμουν το επόμενο βήμα τους. Μετά, ο αξιωματικός με πλησίασε και είπε: «Υπόγραψε αυτή την υπεύθυνη δήλωση και θα σε αφήσουμε να γυρίσεις σπίτι με την οικογένειά σου». Όμως η δήλωση έγραφε: «Υπόσχομαι ότι δεν θα πιστεύω στον Θεό, ούτε θα έχω επαφή με την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Δεν θα πράξω τίποτα για λογαριασμό της εκκλησίας και δεν θα αιτηθώ ταξιδιωτικά έγγραφα για τα επόμενα τρία χρόνια. Θα καταβάλω εγγύηση ενός έτους και θα παρουσιάζομαι στην αστυνομία». Το ΚΚΚ ήθελε να προδώσω τον Θεό και να κόψω κάθε δεσμό με την εκκλησία. Έτσι, είπα ότι αρνούμαι και δεν υπέγραψα απολύτως τίποτα. Βλέποντας πόσο αποφασισμένη ήμουν, ένας αστυνομικός μού είπε: «Αν δεν υπογράψεις τώρα, θα πας φυλακή για πολύ καιρό!» Ο μπαμπάς και ο παππούς μου ταράχτηκαν όταν το άκουσαν, και μου ζήτησαν να υπογράψω. Είπαν ότι είχαν πληρώσει κι είχαν βάλει λυτούς και δεμένους για να βγω με εγγύηση πριν τη δίκη, κι ότι θα γύριζα στο σπίτι, φτάνει να υπέγραφα. Δεν μπορούσαν να ξέρουν ότι, υπογράφοντας εκείνο το έγγραφο, θα αρνιόμουν και θα πρόδιδα τον Θεό, θα υπέκυπτα στον Σατανά και θα έχανα τη μαρτυρία μου. Δεχόμουν μεγάλη πίεση από την αστυνομία κι από την οικογένεια. Κι έβαλα τα κλάματα. «Αν δεν υπογράψω», σκέφτηκα, «ποιος ξέρει πότε θα βγω. Όμως αν υπογράψω, θα προδώσω τον Θεό!» Έτσι, προσευχήθηκα και πάλι για καθοδήγηση. Και θυμήθηκα τα λόγια του Θεού: «Ελπίζω ότι όλοι οι άνθρωποι θα μπορούν να γίνουν δυνατοί, ηχηροί μάρτυρές Μου ενώπιον του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, θα μπορούν να προσφέρουν τον εαυτό τους για χάρη Μου για τελευταία φορά και θα εκπληρώσουν τις απαιτήσεις Μου για τελευταία φορά. Μπορείτε πράγματι να το κάνετε αυτό;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαιο 34). Ντράπηκα, σκεπτόμενη τι ήθελε ο Θεός. Εξακολουθούσα να σκέφτομαι το σαρκίο και το μέλλον μου, αντί να ικανοποιώ τον Θεό. Επίσης, αντιλήφθηκα ότι η προτροπή της οικογένειάς μου να υπογράψω ότι αρνούμαι την πίστη μου ήταν τέχνασμα του ΚΚΚ. Η πίστη μου ήταν σωστή και ο δρόμος μου δίκαιος. Δεν θα εγκατέλειπα την αληθινή οδό ούτε θα πρόδιδα τον Θεό, επειδή με απειλούσε το ΚΚΚ. Ποτέ δεν θα τους άφηνα να νικήσουν. Οπότε είπα: «Προσέξτε τι θα σας πω. Ποτέ δεν θα με κάνετε να αφήσω την πίστη μου. Αυτό καλύτερα να το ξεχάσετε!» Οι αστυνομικοί εξοργίστηκαν, αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Τελικά, είπαν ότι θα έβγαινα για έναν χρόνο με εγγύηση. Κι αν διαπίστωναν ότι πιστεύω, θα με συλλάμβαναν και θα με ξανάβαζαν στη φυλακή.

Ήμουν ελεύθερη, αλλά όχι και από το ΚΚΚ. Στα τέλη Ιουνίου του 2017, η αστυνομία έφερε στο σπίτι μου έναν δικηγόρο, για να μου κάνει πλύση εγκεφάλου. Μου είπε: «Η θρησκευτική ελευθερία στην Κίνα είναι επιφανειακή, και πρέπει να υπακούμε στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Όταν σου λέει “πήδα!”, ρωτάς μόνο “πόσο ψηλά;” Κι αν σου λέει να μην πιστεύεις, δεν θα πιστεύεις. Αλλιώς, ό,τι πάθεις θα σου αξίζει». Τα λόγια του με αγανάκτισαν. Το ΚΚΚ κάνει τα πάντα για ν’ αφήσουμε την πίστη μας. Οι χριστιανοί στην Κίνα πολύ δύσκολα τα βγάζουν πέρα. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Θρησκευτική ελευθερία; Τα νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα των πολιτών; Όλα είναι κόλπα συγκάλυψης της αμαρτίας! […] Γιατί να μπαίνει ένα τόσο αδιαπέραστο εμπόδιο στο έργο του Θεού; Γιατί να επιστρατεύονται διάφορα κόλπα για την παραπλάνηση του λαού του Θεού; Πού είναι η πραγματική ελευθερία και τα νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα; Πού είναι η αμεροληψία; Πού είναι η παρηγοριά; Πού είναι η θαλπωρή; Γιατί χρησιμοποιούνται απατηλά σχέδια για να ξεγελιέται ο λαός του Θεού; Γιατί χρησιμοποιούνται βία για να παρεμποδίζεται ο ερχομός του Θεού; Γιατί να μην επιτρέπεται στον Θεό να περιφέρεται ελεύθερα επάνω στη γη που Αυτός δημιούργησε; Γιατί ο Θεός καταδιώκεται σε βαθμό που να μην έχει πού την κεφαλήν κλίναι; Πού είναι η θαλπωρή ανάμεσα στους ανθρώπους;» [«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Έργο και είσοδος (8)]. Αυτά τα λόγια του Θεού με βοήθησαν να διακρίνω τη μοχθηρή ουσία του ΚΚΚ. Το ΚΚΚ είναι ένας δαίμονας του Σατανά, που απεχθάνεται την αλήθεια και τον Θεό. Όσο πιο άγρια με καταδίωκε, τόσο ήθελα να το απαρνηθώ και ν’ ακολουθήσω τον Θεό. Αργότερα, η αστυνομία ξανάρθε στο σπίτι μου αρκετές φορές, κι έβαζε τους ντόπιους συνεργάτες της να με προτρέπουν να εγκαταλείψω την πίστη μου. Έβαζε και την οικογένειά μου να μου λέει να υπογράψω δήλωση μετανοίας. Με τα λόγια του Θεού, ξεπέρασα κάθε επίθεση και πειρασμό και έμεινα σταθερή στη μαρτυρία μου.

Μολονότι υπέφερα λίγο σωματικά από τη σύλληψη και τη δίωξή μου, ανέπτυξα αντίληψη που μου επέτρεψε να δω τη μοχθηρή υπόσταση του ΚΚΚ και την εναντίωσή του στον Θεό. Το απαρνήθηκα και το απέρριψα. Μέσα από διωγμούς και κακουχίες, τα λόγια του Θεού με οδήγησαν σε θρίαμβο απέναντι στα κόλπα του Σατανά. Κι ήταν τα λόγια Του που μου έδωσαν πίστη και δύναμη να ξεπεράσω τη σαρκική αδυναμία μου και να μείνω σταθερή στη μαρτυρία μου. Βίωσα πραγματικά την εξουσία και την ισχύ των λόγων του Θεού, και είμαι πιο πιστή από ποτέ.