από τον Τζιάν ζενγκ, Νότια Κορέα

Κάποτε ήμουν μέλος της κορεατικής πρεσβυτεριανής εκκλησίας. Η οικογένειά μου στράφηκε στην πίστη όταν αρρώστησε η κόρη μου. Μετά απ’ αυτό, η υγεία της όλο και βελτιωνόταν. Ήμουν απίστευτα ευγνώμων για το έλεος του Κυρίου Ιησού. Ορκίστηκα πως εφεξής θα ακολουθούσα πιστά τον Κύριο και θα προσπαθούσα σκληρά να Του προσφέρω χαρά. Δεν έχασα ποτέ λειτουργία στην εκκλησία, όσο απασχολημένος κι αν ήμουν. Έδινα ελεημοσύνη, έκανα προσφορές και συμμετείχα στις δράσεις της εκκλησίας. Περνούσα κυρίως τον χρόνο μου διαβάζοντας τη Βίβλο και κάνοντας δράσεις της εκκλησίας. Σπανίως έβγαινα για φαγητό ή παρευρισκόμουν σε συναντήσεις συγγενών, φίλων, συναδέλφων κι άλλα τέτοια. Αυτό τους ενοχλούσε σε εμένα. Αφού έγινα πιστός, όταν έκοψα το κάπνισμα και το αλκοόλ, όταν σταμάτησα να πηγαίνω σε πάρτι, κάποιοι φίλοι με κορόιδευαν λέγοντας: «Σ’ αρέσει τόσο πολύ να πηγαίνεις στην εκκλησία, πες μας, τι σου προσφέρει η καθημερινή παρουσία σου εκεί; Ποιο το νόημα της πίστης σου;» Για να πω την αλήθεια, όταν βομβαρδιζόμουν από ερωτήσεις, δεν ήξερα πραγματικά τι να πω. Μα λόγω των ερωτήσεών τους, άρχισα να αναλογίζομαι: Τι νόημα είχε πραγματικά η πίστη μου; Ήταν για να ζητήσω από τον Θεό να θεραπεύσει την κόρη μου ή για να έχω καλά την οικογένειά μου; Ήμουν πιστός επειδή διάβαζα τη Βίβλο και πήγαινα στην εκκλησία καθημερινά; Πραγματικά δεν γνώριζα. Έτσι, έθεσα τα ερωτήματα στους κληρικούς της εκκλησίας μου. Οι απαντήσεις τους ήταν λίγο πολύ οι ίδιες: Η πίστη μας είναι για τη χάρη της σωτηρίας του Κυρίου, και μόλις επιστρέψει, θα μας πάρει στους ουρανούς για την αιώνια ζωή. Αυτή η απάντηση διέλυσε τη σύγχυσή μου, αλλά γέννησε ένα άλλο ερώτημα: «Τότε, πώς εισέρχομαι στους ουρανούς;» Μου είπαν: «Στην Προς Ρωμαίους 10:10 αναφέρεται: “Διότι με την καρδίαν πιστεύει τις προς δικαιοσύνην, και με το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηρίαν”. Δηλαδή οι αμαρτίες μας συγχωρούνται από τον Κύριο, και σωζόμαστε από την πίστη, και, μόλις επιστρέψει, ο Κύριος θα μας οδηγήσει κατευθείαν στη βασιλεία. Άρα, εφόσον έχεις πίστη, μην ανησυχείς για την είσοδό σου στους ουρανούς». Σκεφτόμουν ότι ο Θεός είναι άγιος, κι η Βίβλος λέει: «Χωρίς αγιασμού ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον» (Προς Εβραίους 12:14). Ο Κύριος απαιτεί από εμάς να γίνουμε άγιοι, μα εγώ ζούσα στην αμαρτία και δεν μπορούσα να κάνω πράξη τον λόγο Του. Γιατί άξιζα τη βασιλεία του; Ο Κύριος Ιησούς μάς είπε: «Θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της διανοίας σου. Αύτη είναι πρώτη και μεγάλη εντολή. Δευτέρα δε ομοία αυτής· Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν» (Κατά Ματθαίον 22:37-39). Αυτή η απλή αξίωση της αγάπης στην καθημερινή ζωή μου ήταν κάτι που δεν μπορούσα να κάνω, αν και προσπαθούσα. Αγαπούσα την οικογένειά μου περισσότερο από τον Κύριο, και δεν μπορούσα να αγαπήσω τους άλλους όσο τον εαυτό μου. Όταν οι φίλοι κι οι συγγενείς μου με κορόιδευαν, τους κρατούσα κακία, αντί να έχω ανοχή κι υπομονή. Σκέφτηκα και την Προς Εβραίους 10:26, όπου αναφέρεται: «Διότι εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών». Γνώριζα τι απαιτούσε ο Κύριος, μα δεν μπορούσα να το εφαρμόσω. Συνέχιζα να αμαρτάνω, κι η πληρωμή για την αμαρτία είναι ο θάνατος. Εάν ισχύει αυτό, δεν έβλεπα πώς η κατάληξή μου θα διέφερε από εκείνη των απίστων. Αυτό με έκανε να σκεφτώ πως η είσοδος στη βασιλεία δεν θα μπορούσε να είναι τόσο απλή όσο έλεγε ο κλήρος. Ακόμη δεν γνώριζα πώς θα εισερχόμουν στους ουρανούς και θα κέρδιζα την αιώνια ζωή. Δεν είχα έναν δρόμο. Συνέχισα τις ερωτήσεις στους κληρικούς και τους φίλους μου στην εκκλησία, αλλά κανείς δεν είχε μια σαφή απάντηση. Απλώς με ρωτούσαν γιατί έκανα τόσο παράξενες ερωτήσεις, κι έλεγαν πως έτσι ασκείται η πίστη εδώ και χρόνια. Εξακολουθούσα να είμαι μπερδεμένος, οπότε αποφάσισα να διαβάσω ξανά και τα τέσσερα Ευαγγέλια, σκεπτόμενος πως θα υπάρχει μια απάντηση στον λόγο του Κυρίου Ιησού.

Μια μέρα, το 2008, διάβασα τα εξής εδάφια: «Είπε προς αυτήν ο Ιησούς· Εγώ είμαι η ανάστασις και η ζωή· ο πιστεύων εις εμέ, και αν αποθάνη, θέλει ζήσει· και πας όστις ζη και πιστεύει εις εμέ δεν θέλει αποθάνει εις τον αιώνα. Πιστεύεις τούτο;» (Κατά Ιωάννην 11:25-26). Μόλις διάβασα τα εδάφια, προβληματίστηκα. Γιατί ο Κύριος να λέει πως πρέπει να ζούμε και να πιστεύουμε σε Εκείνον; Εμείς οι πιστοί δεν είμαστε ήδη ζωντανοί ενόσω πιστεύουμε; Ο Κύριος μας βλέπει σαν νεκρούς; Αυτό μου γέννησε πολλά ερωτήματα. Για λίγο καιρό, συλλογιζόμουν το απόσπασμα στον ελεύθερο χρόνο μου, μα αδυνατούσα να ανακαλύψω το αληθινό νόημά του. Στράφηκα ξανά στον κλήρο και σε άλλα μέλη της εκκλησίας με τα ερωτήματά μου. Όχι μόνο δεν είχαν απάντηση, αλλά γέλασαν εις βάρος μου. Μα συνέχισα να νιώθω πως υπήρχε ένα βαθύτερο, κρυμμένο νόημα σε όσα έλεγε ο Κύριος.

Κάποια στιγμή, διάβασα αυτό στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο: «Άλλος δε εκ των μαθητών αυτού είπε προς αυτόν· Κύριε, συγχώρησόν μοι να υπάγω πρώτον και να θάψω τον πατέρα μου. Ο δε Ιησούς είπε προς αυτόν· Ακολούθει μοι και άφες τους νεκρούς να θάψωσι τους εαυτών νεκρούς» (Κατά Ματθαίον 8:21-22). Μόλις είδα τη φράση: «άφες τους νεκρούς να θάψωσι τους εαυτών νεκρούς», μπερδεύτηκα. Γιατί ο Θεός αποκαλούσε νεκρούς ανθρώπους που τότε ήταν ζωντανοί; Ο Κύριος μας βλέπει σαν ζωντανούς ή σαν νεκρούς; Σκέφτηκα τη Βίβλο και πως η πληρωμή για την αμαρτία είναι ο θάνατος, κι εγώ ζούσα μέσα στην αμαρτία. Μήπως αυτό εννοούσε ο Κύριος με «τους νεκρούς»; Εάν ναι, πώς θα μπορούσα να έρθω στη ζωή και να εισέλθω στη βασιλεία; Πολλά ερωτήματα που δεν καταλάβαινα κατέκλυσαν την καρδιά μου. Μα βαθιά μέσα μου ένα πράγμα ήταν ξεκάθαρο: Εφόσον ο Κύριος είπε αυτά τα πράγματα, η αλήθεια πρέπει να βρίσκεται κάπου μέσα στη Βίβλο. Έτσι, δεν έχασα την πίστη μου, μα συνέχισα να ψάχνω την απάντηση.

Χάρη στην καθοδήγηση του Κυρίου, λίγους μήνες αργότερα, διάβασα κάτι άλλο που Εκείνος είπε: «Αληθώς, αληθώς σας λέγω ότι έρχεται ώρα, και ήδη είναι, ότε οι νεκροί θέλουσιν ακούσει την φωνήν του Υιού του Θεού, και οι ακούσαντες θέλουσι ζήσει» (Κατά Ιωάννην 5:25). Μόλις το διάβασα, μου έγινε αμέσως σαφές πως οι νεκροί επιστρέφουν στη ζωή όταν ακούνε τη φωνή του Θεού. Ήμουν σίγουρος πως αυτή ήταν η απάντηση που αναζητούσα! Μα παρέμενα κάπως μπερδεμένος: Είχα ακούσει τη φωνή του Κυρίου πριν από πολύ καιρό, μα δεν είχα ελευθερωθεί ακόμη από τα δεσμά της αμαρτίας. Θεωρούμουν ζωντανός; Τι σημαίνει πραγματικά η φράση «οι ακούσαντες θέλουσι ζήσει»; Πώς έρχονται στη ζωή οι άνθρωποι; Όταν ο Κύριος επέστρεφε, θα έλεγε κι άλλα από αυτά που έπρεπε να ακούσουμε; Κι αν ναι, πώς θα ακούγαμε τη φωνή του Θεού; Πού θα την ακούγαμε; Δεν έβγαζα άκρη, οπότε προσευχήθηκα στον Κύριο: «Κύριε, σε παρακαλώ, άσε με να ακούσω τη φωνή Σου σύντομα. Δεν θέλω να είμαι νεκρός. Σε παρακαλώ, βοήθησέ με να ζήσω».

Κατόπιν, όποτε πήγαινα σε λειτουργίες της εκκλησίας, πρόσεχα όποια αναφορά έκαναν οι πάστορες στην επιστροφή του Κυρίου ή για τη φωνή Του. Το απογοητευτικό ήταν πως έλεγαν μόνο να παρατηρούμε, να περιμένουμε και να φυλαγόμαστε από τις αιρέσεις, μα δεν έλεγαν τίποτα για την επιστροφή του Κυρίου. Επίσης, έθεσα τα ερωτήματά μου σε άτομα-κλειδιά στην εκκλησία, σε επικεφαλής, και μου είπαν πως οι συνεχείς ερωτήσεις μου προέρχονταν από την έλλειψη πίστης και πως ήμουν σαν τον Θωμά. Άρχισαν να με αποφεύγουν. Άλλα μέλη της εκκλησίας με τα οποία είχα καλές σχέσεις άρχισαν να με αποκλείουν και να απομακρύνονται. Εγκατέλειψα τελικά εκείνη την εκκλησία, όπου ήμουν μέλος επί 18 χρόνια. Παρακολουθούσα προγράμματα στο CBS και το CTS όλη μέρα, ελπίζοντας να ακούσω τη φωνή του Θεού μέσα από κηρύγματα διάσημων παστόρων. Το έκανα επί έξι μήνες περίπου. Παρακολουθούσα σχεδόν 10 ώρες καθημερινά. Όντως άκουσα πολλά κηρύγματα, αλλά και πάλι δεν έβρισκα τις απαντήσεις που ήθελα. Απλώς άκουγα τους πάστορες να λένε πως ο Κύριος θα επιστρέψει σύντομα, και πρέπει να παρακολουθούμε και να αναμένουμε. Είχα, όμως, ένα σωρό ερωτήσεις. Έλεγαν πως ο Κύριος θα επέστρεφε, μα ποτέ δεν έλεγαν πότε. Γιατί δεν Τον είχαμε υποδεχτεί ακόμη; Εκείνον τον καιρό, προσευχόμουν συνεχώς στον Κύριο, λέγοντας «Κύριε! Σε περιμένω, ελπίζω διακαώς να Σε καλωσορίσω όσο ζω, να ακούσω τη φωνή Σου. Κύριε, πότε έρχεσαι; Σε παρακαλώ, άσε με να ακούσω τη φωνή Σου».

Μια μέρα, τον Μάρτιο του 2013, στην είσοδο του κτηρίου μας, ένας άνδρας γύρω στα 70 ήρθε προς το μέρος μου, και με ρώτησε αν ήθελα να γίνω συνδρομητής στην εφημερίδα. Σκέφτηκα τώρα με τα κινητά και τους υπολογιστές, ποιος διαβάζει εφημερίδα; Έτσι, τον απέρριψα αμέσως. Μα για αρκετές μέρες, όποτε με έβλεπε, μου ζητούσε να γίνω συνδρομητής. Συνέχιζα να τον απορρίπτω. Όμως, όλως περιέργως, τον πέτυχα δίπλα στον ανελκυστήρα, έναν μήνα αργότερα. Ήταν σαν να με περίμενε. Μόλις με είδε, χαμογέλασε, με χαιρέτησε, και μου ζήτησε να γίνω συνδρομητής. Αναρωτιόμουν γιατί προσπαθούσε τόσο καιρό να μου πουλήσει μια εφημερίδα; Από ευγένεια, κατέληξα να κάνω συνδρομή, αλλά, για ένα διάστημα, δεν προλάβαινα να τη διαβάσω. Έπειτα, ένα πρωί του Μαΐου, αφού η εφημερίδα είχε φτάσει, την άρπαξα, όπως πάντα, και κοίταξα γρήγορα τους τίτλους. Και ήταν ένας που μου τράβηξε την προσοχή. Έλεγε: «Ο Κύριος Ιησούς επέστρεψε —Ο Παντοδύναμος Θεός μιλάει στην Εποχή της Βασιλείας». Σοκαρίστηκα εντελώς— Τι; Ο Κύριος επέστρεψε; Ο Παντοδύναμος Θεός; Η Εποχή της Βασιλείας; Μπορεί όντως να είναι αλήθεια; Ήμουν πολύ αναστατωμένος τότε, τα συναισθήματά μου ήταν ένα κουβάρι. Είχα επιτέλους νέα για την επιστροφή του Κυρίου. Έπειτα, όμως, αναρωτήθηκα αν επρόκειτο για ανυπόστατες ειδήσεις. Κοίταξα στο κάτω μέρος της σελίδας κι είδα μια διεύθυνση για την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού, και τα ονόματα κάποιων βιβλίων από την Εκκλησία. Θεώρησα σημαντικό να το διερευνήσω προσεκτικά, επειδή η επιστροφή του Κυρίου ήταν σπουδαία υπόθεση. Έτσι, πήρα αμέσως το νούμερο που είχα βρει στην εφημερίδα. Το σήκωσε μία αδελφή και τη ρώτησα: «Αυτό που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα είναι πράγματι αλήθεια; Έχει επιστρέψει ο Κύριος; Αυτά τα λόγια είναι πραγματικά λόγια του Θεού;» Μου είπε: «Ναι». Οι αδελφές Κιμ και Πιάο της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού κανόνισαν να με συναντήσουν, και συναναστραφήκαμε πάνω στα τρία στάδια του έργου του Θεού. Η αδελφή Κιμ είπε: «Από τότε που ο Αδάμ κι η Εύα διαφθάρηκαν από τον Σατανά, ο άνθρωπος ζει στην αμαρτία, υπό τις δυνάμεις του Σατανά, ο οποίος τον περιπαίζει και τον πληγώνει. Ο Θεός έχει εργαστεί σε τρία στάδια για να σώσει την ανθρωπότητα από τον Σατανά. Τα στάδια είναι η Εποχή του Νόμου, η Εποχή της Χάριτος και η Εποχή της Βασιλείας. Είναι τρία διαφορετικά στάδια έργου, μα όλα έχουν γίνει από τον ίδιο Θεό. Κάθε στάδιο βασίζεται σε ό,τι απαιτείται για να σωθεί η διεφθαρμένη ανθρωπότητα, και το καθένα δημιουργείται στα θεμέλια του προηγουμένου, ώστε να ανυψώσει περαιτέρω το έργο». Μετά, διάβασε ένα απόσπασμα απ’ τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Το σχέδιο διαχείρισης που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη χωρίζεται σε τρία στάδια έργου. Κανένα στάδιο από μόνο του δεν μπορεί να αντιπροσωπεύσει το έργο των τριών εποχών, κι αντιπροσωπεύει μόνο ένα μέρος του συνόλου. Το όνομα Ιεχωβά δεν μπορεί να αντιπροσωπεύσει ολόκληρη τη διάθεση του Θεού. Το γεγονός ότι επιτέλεσε το έργο Του κατά την Εποχή του Νόμου δεν αποδεικνύει ότι ο Θεός μπορεί να είναι μόνο ο Θεός υπό τον νόμο. Ο Ιεχωβά θέσπισε νόμους για τον άνθρωπο και του μεταβίβασε εντολές, ζητώντας από τον άνθρωπο να χτίσει τον ναό και τα θυσιαστήρια. Το έργο που επιτέλεσε αντιπροσωπεύει μόνο την Εποχή του Νόμου. Αυτό το έργο που επιτέλεσε δεν αποδεικνύει ότι ο Θεός είναι μόνο ένας Θεός που ζητά από τον άνθρωπο να τηρεί τον νόμο, ούτε ότι είναι ο Θεός στον ναό, ούτε ότι είναι ο Θεός ενώπιον του θυσιαστηρίου. Αυτό θα ήταν αναληθές. Το έργο που επιτελέστηκε υπό τον νόμο μπορεί να αντιπροσωπεύει μόνο μία εποχή. Επομένως, αν ο Θεός επιτελούσε μόνο το έργο της Εποχής του Νόμου, ο άνθρωπος θα περιόριζε τον Θεό στον εξής ορισμό: “Ο Θεός είναι ο Θεός στον ναό και, προκειμένου να υπηρετήσουμε τον Θεό, πρέπει να φορέσουμε άμφια και να εισέλθουμε στον ναό”. Εάν το έργο της Εποχής της Χάριτος δεν είχε επιτελεστεί ποτέ και η Εποχή του Νόμου είχε συνεχιστεί μέχρι σήμερα, ο άνθρωπος δεν θα γνώριζε ότι ο Θεός είναι, επίσης, ελεήμων και στοργικός. Εάν δεν είχε επιτελεστεί το έργο της Εποχής του Νόμου και είχε επιτελεστεί μόνο το έργο της Εποχής της Χάριτος, τότε το μόνο που θα γνώριζε ο άνθρωπος θα ήταν ότι ο Θεός μπορεί απλώς να λυτρώσει τον άνθρωπο και να συγχωρήσει τις αμαρτίες του ανθρώπου. Ο άνθρωπος θα γνώριζε μόνο ότι Εκείνος είναι άγιος και αθώος, και ότι μπορεί να θυσιάσει τον εαυτό Του και να σταυρωθεί για χάρη του ανθρώπου. Ο άνθρωπος θα γνώριζε μόνο αυτά τα πράγματα και δεν θα κατανοούσε τίποτε άλλο. Έτσι, κάθε εποχή αντιπροσωπεύει ένα μέρος της διάθεσης του Θεού. Όσο για το ποιες πτυχές της διάθεσης του Θεού αντιπροσωπεύονται στην Εποχή του Νόμου, ποιες στην Εποχή της Χάριτος και ποιες στην παρούσα εποχή, μόνο όταν συγχωνευτούν και τα τρία στάδια σε μία ολότητα μπορούν να αποκαλύψουν ολόκληρη τη διάθεση του Θεού. Μόνο όταν ο άνθρωπος καταφέρει να γνωρίσει και τα τρία στάδια μπορεί να την κατανοήσει απόλυτα. Κανένα από τα τρία στάδια δεν μπορεί να παραλειφθεί. Θα δεις ολόκληρη τη διάθεση του Θεού μόνο αφότου καταφέρεις να γνωρίσεις αυτά τα τρία στάδια του έργου. Το γεγονός ότι ο Θεός ολοκλήρωσε το έργο Του την Εποχή του Νόμου δεν αποδεικνύει ότι είναι μόνο ο Θεός υπό τον νόμο, και το γεγονός ότι ολοκλήρωσε το έργο της λύτρωσης δεν σημαίνει ότι ο Θεός θα λυτρώνει για πάντα την ανθρωπότητα. Όλα αυτά είναι συμπεράσματα που συνήγαγε ο άνθρωπος. Εφόσον η Εποχή της Χάριτος έχει τελειώσει, δεν μπορείς να πεις ότι ο Θεός ανήκει μόνο στον σταυρό και ότι ο σταυρός και μόνο αντιπροσωπεύει τη σωτηρία του Θεού. Εάν το έκανες αυτό, θα όριζες τον Θεό. Στο παρόν στάδιο, ο Θεός επιτελεί κυρίως το έργο του λόγου, αλλά δεν μπορείς να πεις ότι ο Θεός δεν υπήρξε ποτέ ελεήμων στον άνθρωπο και ότι το μόνο που έχει φέρει είναι παίδευση και κρίση. Το έργο κατά τις έσχατες ημέρες αποκαλύπτει το έργο του Ιεχωβά και του Ιησού και όλα τα μυστήρια που δεν κατανοεί ο άνθρωπος, προκειμένου να αποκαλύψει τον προορισμό και το τέλος της ανθρωπότητας και να φέρει στο τέλος του το συνολικό έργο της σωτηρίας μεταξύ των ανθρώπων. Αυτό το στάδιο του έργου κατά τις έσχατες ημέρες ολοκληρώνει τα πάντα. Όλα τα μυστήρια που δεν κατανοεί ο άνθρωπος πρέπει να ξεδιπλωθούν ώστε να μπορέσει ο άνθρωπος να τα εξετάσει εις βάθος και να τα κατανοήσει ξεκάθαρα μες στην καρδιά του. Τότε μόνο μπορεί να ταξινομηθεί η ανθρώπινη φυλή κατά είδος. Μόνο μετά την ολοκλήρωση του σχεδίου διαχείρισης που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη, θα κατορθώσει ο άνθρωπος να κατανοήσει τη διάθεση του Θεού στην ολότητά της, διότι η διαχείρισή Του θα έχει φτάσει τότε στο τέλος της» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)). Μετά, η αδελφή Κιμ συναναστράφηκε πολύ περισσότερο μαζί μου. Έμαθα πως το 6.000 ετών σχέδιο διαχείρισης του Θεού λαμβάνει χώρα σε τρεις εποχές, τρία στάδια —στην Εποχή του Νόμου, την Εποχή της Χάριτος και την Εποχή της Βασιλείας. Στην Εποχή του Νόμου, ο Ιεχωβά εξέδωσε τον νόμο ώστε να γνωρίζουμε τι είναι αμαρτία. Στην Εποχή της Χάριτος, ο Κύριος Ιησούς ολοκλήρωσε το έργο της λύτρωσης. Σταυρώθηκε για τον άνθρωπο, συγχωρώντας τις αμαρτίες μας, επιτρέποντάς μας να ελευθερωθούμε από την καταδίκη και τον θάνατο υπό τον νόμο. Στην Εποχή της Βασιλείας, ο Παντοδύναμος Θεός κάνει το έργο της κρίσης για να διαλύσει τη ρίζα της αμαρτίας, να μας καθάρει και να μας σώσει πλήρως, και να μας οδηγήσει στη βασιλεία του Θεού. Τα στάδια συμβαίνουν σε διαφορετικές εποχές και περιλαμβάνουν διαφορετικά πράγματα, μα όλα γίνονται από έναν Θεό. Ένας Θεός κάνει διαφορετικό έργο σε διαφορετικές εποχές. Η κατανόηση αυτού ήταν άκρως διαφωτιστική.

Έπειτα, η αδελφή Πιάο συναναστράφηκε μαζί μου πάνω στο πώς ο Παντοδύναμος Θεός εξαγνίζει τον άνθρωπο μέσα από το έργο της κρίσης. Μοιράστηκε ένα απόσπασμα του λόγου του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ο Χριστός των εσχάτων ημερών χρησιμοποιεί ένα πλήθος από αλήθειες για να διδάξει τον άνθρωπο, να εκθέσει την ουσία του ανθρώπου και να αναλύσει τα λόγια και τις πράξεις του ανθρώπου. Αυτά τα λόγια εμπεριέχουν διάφορες αλήθειες, όπως το καθήκον του ανθρώπου, πώς θα πρέπει να υπακούει τον Θεό, πώς θα πρέπει να είναι πιστός σ’ Εκείνον, πώς οφείλει να βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και τη σοφία και τη διάθεση του Θεού, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά τα λόγια απευθύνονται στην ουσία του ανθρώπου και στη διεφθαρμένη διάθεσή του. Συγκεκριμένα, τα λόγια που εκθέτουν το πώς ο άνθρωπος αποστρέφεται τον Θεό, λέγονται σε σχέση με το πώς ο άνθρωπος αποτελεί ενσάρκωση του Σατανά και μια εχθρική δύναμη απέναντι στον Θεό. Αναλαμβάνοντας το έργο της κρίσης Του, ο Θεός δεν καθιστά απλώς σαφή τη φύση του ανθρώπου με λίγα λόγια· εκθέτει, αντιμετωπίζει και κλαδεύει μακροπρόθεσμα. Όλες αυτές οι διαφορετικές μέθοδοι έκθεσης, αντιμετώπισης και κλαδέματος δεν μπορούν να αντικατασταθούν με συνηθισμένα λόγια, αλλά με την αλήθεια της οποίας ο άνθρωπος στερείται εντελώς. Μονάχα τέτοιου είδους μέθοδοι σαν κι αυτές θεωρούνται ως κρίση· μόνο μέσω μιας τέτοιας κρίσης μπορεί ο άνθρωπος να υποταχθεί και να πειστεί για τον Θεό και, επιπλέον, να αποκτήσει αληθινή γνώση του Θεού. Αυτό που αποφέρει το έργο της κρίσης είναι η κατανόηση του ανθρώπου για το αληθινό πρόσωπο του Θεού και για την αλήθεια σχετικά με τη δική του παρακοή. Το έργο της κρίσης δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να κατανοήσει μεγάλο μέρος από το θέλημα του Θεού, τον σκοπό του έργου του Θεού, και τα μυστήρια που παραμένουν ακατανόητα γι’ αυτόν. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να αναγνωρίσει και να μάθει τη διεφθαρμένη ουσία του και τις ρίζες της διαφθοράς του, καθώς επίσης και να ανακαλύψει την ασχήμια του. Αυτές οι επιδράσεις προκαλούνται από το έργο της κρίσης, διότι η ουσία αυτού του έργου είναι στην πραγματικότητα το έργο του ανοίγματος της αλήθειας, της οδού και της ζωής του Θεού σε όλους όσοι πιστεύουν σ’ Εκείνον. Αυτό το έργο είναι το έργο της κρίσης που επιτελεί ο Θεός» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Χριστός επιτελεί το έργο της κρίσης με την αλήθεια). Έπειτα, η αδελφή Πιάο είπε: «Ο Παντοδύναμος Θεός μάς κρίνει και μας εξαγνίζει με την αλήθεια. Έχει εκφράσει εκατομμύρια λόγια που αποκαλύπτουν τα μυστήρια της Βίβλου και δίνουν μαρτυρία για το έργο του Θεού. Εκθέτουν τη ρίζα της αμαρτίας και την αλήθεια της διαφθοράς μας. Κάποια αφορούν την αλλαγή διάθεσης και την είσοδο στη ζωή, και κάποια καθορίζουν το τέλος του ανθρώπου, και πολλά άλλα. Όλα είναι η αλήθεια κι όλα προέρχονται από τον Θεό. Αυτό μας δείχνει τη δίκαια κι άγια διάθεση του Θεού και τη σοφία Του. Όποιος διαβάζει τα λόγια Του νιώθει την τρομερή εξουσία και τη δύναμή τους. Ο Θεός βλέπει τα πάντα, μόνο Εκείνος γνωρίζει πέρα για πέρα τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Ο Θεός εκθέτει κάθε μας σκέψη, άποψη και διεφθαρμένη ιδέα, τόσο ξεκάθαρα, και στην πράξη. Επίσης, αποκαλύπτει κι αναλύει την ουσία αυτής της διαφθοράς, διαλύοντας πλήρως τη ρίζα της αμαρτίας και της αντίστασης της ανθρωπότητας». Είπε ακόμη: «Μέσω της κρίσης, των αποκαλύψεων και του εξευγενισμού του λόγου του Θεού, κατανοούμε την αλήθεια για τη διαφθορά μας από τον Σατανά. Τότε, βλέπουμε πόσο αλαζόνες, ποταποί κι εγωιστές είμαστε, που ό,τι κάνουμε και λέμε βασίζεται στη διαφθορά, κι ούτε στο ελάχιστο δεν βιώνουμε την ανθρώπινη ομοιότητα. Ο αγώνας για το όνομα και το κύρος, η εμπλοκή σε ίντριγκες, το ψέμα και η εξαπάτηση, η ζήλια και το μίσος, η πίστη χωρίς υποταγή στον Θεό, οι εξωφρενικές επιθυμίες, οι κατηγορίες κι η αντίσταση προς τον Θεό μπροστά στις δοκιμασίες είναι κάποια παραδείγματα. Μέσω της κρίσης και της παίδευσης του Θεού, κατανοούμε κάποιες αλήθειες και διακρίνουμε τα θετικά από τα αρνητικά. Γνωρίζουμε, επίσης, πιο πολλά για τη δίκαια διάθεση του Θεού, που δεν ανέχεται καμία ύβρη, κι αρχίζουμε να σεβόμαστε τον Θεό και να υποτασσόμαστε σε Εκείνον. Μπορούμε να μετανοήσουμε, να δεχτούμε την κρίση και την παίδευσή Του και να εκτελέσουμε τον λόγο Του». Είπε επίσης: «Χωρίς τα αποκαλυπτικά λόγια του Θεού, μόνο με προσευχή και εξομολόγηση, δεν θα κερδίσουμε τη βαθιά κατανόηση, ούτε θα διαλύσουμε τη ρίζα της αμαρτίας μας. Μέσω της εμπειρίας, βλέπουμε πως η κρίση του Θεού είναι η πιο αληθινή αγάπη Του κι η καλύτερη σωτηρία του ανθρώπου, και χωρίς αυτό το πρακτικό έργο, οι διεφθαρμένες διαθέσεις μας δεν θα μπορούσαν ποτέ να καθαρθούν. Γι’ αυτόν τον λόγο, η αποδοχή του έργου της κρίσης του Θεού τις έσχατες ημέρες είναι ο μόνος δρόμος προς τη βασιλεία». Έπειτα, ανέφερε την προσωπική τους μαρτυρία για την κρίση του λόγου του Θεού. Ήταν ιδιαίτερα πρακτική. Ένιωθα πως το έργο του Παντοδύναμου Θεού ήταν ό,τι χρειαζόταν το πνεύμα μου, πως το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες αλλάζει και καθαίρει τον άνθρωπο, και μόνο αν αποδεχτούμε την κρίση του Θεού, θα εισέλθουμε στη βασιλεία.

Τις επόμενες ημέρες, οι αδελφές μού είπαν γιατί ο θρησκευτικός κόσμος είναι δυστυχής, γιατί τα κηρύγματα των παστόρων έχουν στερέψει. Έμαθα, επίσης, την αληθινή ιστορία πίσω από τη Βίβλο και τα μυστήρια και το νόημα των ενσαρκώσεων του Θεού. Ένιωσα πως τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού εμπεριείχαν τόσο πολλά, και μου άνοιξαν τα μάτια σε πολλά μυστήρια. Αποδέχτηκα με χαρά τη σωτηρία του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες.

Οι αδελφές μού έδωσαν μερικά βιβλία με τα λόγια του Θεού. Όταν γύρισα σπίτι, άνοιξα ένα από αυτά, το «Η Περγαμηνή που Άνοιξε ο Αμνός». Το πρώτο που είδα ήταν μια εισαγωγή του λόγου του Θεού: «Παρόλο που πολλοί πιστεύουν στον Θεό, λίγοι είναι αυτοί που κατανοούν τι σημαίνει η πίστη στον Θεό και τι πρέπει να κάνουν για να συμμορφωθούν με το θέλημα του Θεού. Αυτό συμβαίνει επειδή, παρόλο που οι άνθρωποι γνωρίζουν τη λέξη “Θεός”, αλλά και φράσεις όπως “το έργο του Θεού”, δεν γνωρίζουν τον Θεό, πολύ λιγότερο δε, γνωρίζουν το έργο Του. Δεν αποτελεί έκπληξη, συνεπώς, πως όλοι αυτοί που δεν γνωρίζουν τον Θεό είναι μπερδεμένοι στην πίστη τους γι’ Αυτόν. Οι άνθρωποι δεν παίρνουν την πίστη στον Θεό στα σοβαρά, και αυτό συμβαίνει εξ ολοκλήρου επειδή το να πιστεύεις στον Θεό τούς είναι κάτι υπερβολικά ξένο, υπερβολικά παράξενο. Έτσι, δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του Θεού. Με άλλα λόγια, αν οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τον Θεό και δεν γνωρίζουν το έργο Του, τότε, όχι μόνο δεν είναι χρήσιμοι στον Θεό, αλλά κι ακόμη περισσότερο, δεν είναι σε θέση να ικανοποιήσουν το θέλημά Του. “Πίστη στον Θεό” σημαίνει να πιστεύεις ότι υπάρχει Θεός. Αυτή είναι η πιο απλή έννοια όσον αφορά το να πιστεύει κανείς στον Θεό. Ωστόσο, το να πιστεύεις ότι υπάρχει Θεός δεν είναι το ίδιο με το να πιστεύεις πραγματικά στον Θεό. Είναι περισσότερο κάποιο είδος απλής πίστης με ισχυρές θρησκευτικές αποχρώσεις. Πραγματική πίστη στον Θεό σημαίνει το εξής: Με βάση την πεποίθηση ότι ο Θεός είναι ο κυρίαρχος των πάντων, βιώνει κανείς τα λόγια Του και το έργο Του, καθαρίζει τη δική του διεφθαρμένη διάθεσή, ικανοποιεί το θέλημα του Θεού και μπορεί να γνωρίσει τον Θεό. Μόνο μια τέτοια πορεία μπορεί να αποκληθεί “πίστη στον Θεό”» (Ο Λόγος Ενσαρκώνεται). Τα λόγια του Θεού είναι λεπτομερή και πρακτικά, και δείχνουν το νόημα της πίστης στον Θεό. Συνειδητοποίησα ότι η πίστη απαιτεί να βιώσουμε τα λόγια και το έργο του Θεού, ώστε να αποβάλουμε τη διαφθορά, να κερδίσουμε την αλήθεια και να γνωρίσουμε τον Θεό. Μόνο αυτή είναι αληθινή πίστη. Κάποτε νόμιζα πως πίστη σήμαινε να προσεύχεσαι και να πηγαίνεις συχνά στην εκκλησία. Δυστυχώς, δεν καταλάβαινα αν ήμουν στον σωστό δρόμο της πίστης ή όχι, οπότε μέχρι τότε παραπατούσα. Διαβάζοντας τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού, κατάλαβα πως ο δρόμος της πίστης που είχα πάρει ήταν εντελώς λάθος. Έπειτα είδα στα περιεχόμενα τον τίτλο «Είσαι κάποιος που έχει έρθει στη ζωή;» Μου τράβηξε την προσοχή και στράφηκα κατευθείαν σε αυτόν. Με αυτά τα λόγια απ’ τον Θεό: «Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, μα στη συνέχεια ο άνθρωπος διεφθάρη από τον Σατανά, σε σημείο που οι άνθρωποι έγιναν “νεκροί”. Έτσι, αφότου αλλάξεις, δεν θα είσαι πια σαν αυτούς τους “νεκρούς”. Τα λόγια του Θεού είναι εκείνα που αναζωογονούν το πνεύμα των ανθρώπων και τους κάνουν να αναγεννηθούν, και όταν τα πνεύματα των ανθρώπων αναγεννηθούν, τότε θα έχουν ζωντανέψει. Όταν μιλώ για “νεκρούς” αναφέρομαι στα πτώματα που δεν έχουν πνεύμα, σε ανθρώπους που το πνεύμα έχει πεθάνει μέσα τους. Όταν ανάβει η φλόγα της ζωής στα πνεύματα των ανθρώπων, τότε οι άνθρωποι ζωντανεύουν. Οι άγιοι για τους οποίους έγινε αναφορά πριν, είναι άνθρωποι που έχουν ζωντανέψει, άνθρωποι που ήταν υπό την επιρροή του Σατανά, αλλά τον νίκησαν. […]

«[…] Οι “νεκροί” είναι εκείνοι που αντιστέκονται και επαναστατούν ενάντια στον Θεό· είναι εκείνοι που είναι μουδιασμένοι στο πνεύμα και δεν κατανοούν τα λόγια του Θεού. Είναι εκείνοι που δεν βάζουν την αλήθεια σε εφαρμογή και δεν έχουν την παραμικρή αφοσίωση στον Θεό, καθώς και εκείνοι που ζουν υπό την κυριαρχία του Σατανά και τους οποίους εκείνος εκμεταλλεύεται. Οι νεκροί αποκαλύπτονται από την αντίστασή τους στην αλήθεια, από την επανάστασή τους απέναντι στον Θεό και όντας ασήμαντοι, άξιοι περιφρόνησης, κακόβουλοι, κτηνώδεις, ανειλικρινείς και ύπουλοι. Ακόμα κι αν τέτοιοι άνθρωποι τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού, είναι ανίκανοι να βιώσουν τα λόγια του Θεού· αν και είναι ζωντανοί, απλώς περπατούν, είναι πτώματα με πνοή. Οι νεκροί είναι παντελώς ανίκανοι να ικανοποιήσουν τον Θεό, πόσο μάλλον να είναι πλήρως υπάκουοι σ’ Εκείνον. Μπορούν μόνο να Τον εξαπατούν, να Τον βλασφημούν και να Τον προδίδουν, και όλα όσα προκαλούν με τον τρόπο ζωής τους αποκαλύπτουν τη φύση του Σατανά. Αν οι άνθρωποι θέλουν να γίνουν ζωντανά πλάσματα και να καταθέσουν τη μαρτυρία τους για τον Θεό και να λάβουν την έγκρισή Του, τότε πρέπει να αποδεχτούν τη σωτηρία Του· πρέπει να υποταχθούν πρόθυμα στην κρίση και στην παίδευσή Του και να αποδεχτούν πρόθυμα το κλάδεμα του Θεού και την αντιμετώπιση από Εκείνον. Μόνο τότε θα μπορέσουν να βάλουν σε εφαρμογή όλες τις αλήθειες που απαιτούνται απ’ τον Θεό και μόνο τότε θα κερδίσουν τη σωτηρία του Θεού και θα γίνουν αληθινά ζωντανοί. Οι ζωντανοί έχουν σωθεί απ’ τον Θεό· έχουν κριθεί και έχουν παιδευτεί απ’ τον Θεό, είναι πρόθυμοι να αφιερώσουν τον εαυτό τους και χαρούμενοι να θυσιάσουν τη ζωή τους για τον Θεό, πρόθυμα θα αφιέρωναν όλη τους τη ζωή στον Θεό. Μόνο όταν οι ζωντανοί γίνουν μάρτυρες για τον Θεό μπορεί ο Σατανάς να ντροπιαστεί· μόνο οι ζωντανοί μπορούν να διαδώσουν το ευαγγελικό έργο του Θεού, μόνο τους ζωντανούς επιθυμεί η καρδιά του Θεού και μόνο οι ζωντανοί είναι πραγματικοί άνθρωποι» (Ο Λόγος Ενσαρκώνεται). Αφού διάβασα το απόσπασμα, γνώριζα πως αυτή ήταν η απάντηση που αναζητούσα όλα αυτά τα χρόνια. Επιτέλους γνώριζα τι σήμαινε να είσαι «νεκρός» ή «ζωντανός». Όταν ο Θεός δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα, εκείνοι μπορούσαν να Τον ακούσουν και να Τον δοξάσουν. Ήταν ζωντανοί άνθρωποι. Έπειτα, ο Σατανάς τούς έβαλε σε πειρασμό να Τον προδώσουν, άρχισαν να αμαρτάνουν, υπό τη δύναμη του Σατανά, κι έτσι η ανθρωπότητα γινόταν όλο και πιο διεφθαρμένη, και κάθε είδους δηλητήριο του Σατανά εισχώρησε μέσα μας. Έχουμε βυθιστεί περισσότερο στην αμαρτία, καθώς απαρνιόμαστε τον Θεό, Τον απορρίπτουμε και Του αντιστεκόμαστε, και βιώνουμε τις σατανικές επιθυμίες μας. Δεν είμαστε καθόλου όπως μας δημιούργησε ο Θεός. Ο Θεός βλέπει όσους ζουν στην αμαρτία κι υπό τη δύναμη του Σατανά σαν νεκρούς, κι οι νεκροί ανήκουν στον Σατανά και αντιτίθενται στον Θεό. Δεν αξίζουν τη βασιλεία Του. Ζωντανοί είναι όσοι σώθηκαν από τον Θεό. Η διαφθορά τους έχει καθαρθεί μέσω της κρίσης και της παίδευσης του Θεού. Αποβάλλουν την αμαρτία και τις δυνάμεις του Σατανά και δεν αντιτίθενται στον Θεό. Όπως κι αν μιλά κι εργάζεται ο Θεός, ακούνε και υπακούουν. Οι ζωντανοί δοξάζουν τον Θεό και γίνονται μάρτυρες, μόνο αυτοί μπορούν να κερδίσουν την έγκρισή Του και να εισέλθουν στη βασιλεία Του. Για να γίνουμε ζωντανοί, πρέπει να αποδεχτούμε την αλήθεια του Παντοδύναμου Θεού και να βιώσουμε την κρίση Του, κι έτσι να καθαρθούμε, να ανακτήσουμε τη συνείδηση και τη λογική μας, να κάνουμε πράξη τα λόγια του Θεού, να υπακούμε τον Δημιουργό και να σεβόμαστε και να μαρτυράμε περί του Θεού. Αυτός είναι κάποιος που έχει πραγματικά γυρίσει στη ζωή, που μπορεί να εισέλθει στη βασιλεία και να κερδίσει την αιώνια ζωή. Εκείνη τη στιγμή, κατάλαβα τι εννοούσε ο Κύριος με το: «Εγώ είμαι η ανάστασις και η ζωή· ο πιστεύων εις εμέ, και αν αποθάνη, θέλει ζήσει· και πας όστις ζη και πιστεύει εις εμέ δεν θέλει αποθάνει εις τον αιώνα» (Κατά Ιωάννην 11:25-26). Αυτό σημαίνει. Ένιωσα πως η καρδιά μου φωτίστηκε όταν το κατάλαβα.

Τότε, διάβασα ένα άλλο άρθρο, και ο τίτλος ήταν «Μόνο ο Χριστός των εσχάτων ημερών μπορεί να δώσει στον άνθρωπο την οδό για την αιώνια ζωή». Μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ο Χριστός των εσχάτων ημερών φέρνει τη ζωή και φέρνει τη διαρκή και αέναη οδό για την αλήθεια. Αυτή η αλήθεια είναι το μονοπάτι με το οποίο ο άνθρωπος κερδίζει τη ζωή και είναι το μοναδικό μονοπάτι για να γνωρίσει τον Θεό και να λάβει την έγκρισή Του. Εάν δεν αναζητήσεις την οδό της ζωής που προσφέρει ο Χριστός των εσχάτων ημερών, τότε δεν θα κερδίσεις ποτέ την έγκριση του Ιησού και δεν θα έχεις ποτέ τα προσόντα για να διαβείς την πόρτα της βασιλείας των ουρανών, γιατί είσαι μαριονέτα και δεσμώτης της ιστορίας. Εκείνοι που εξουσιάζονται από κανονισμούς, από γράμματα, και είναι εγκλωβισμένοι στην ιστορία, δεν θα μπορέσουν ποτέ να κερδίσουν τη ζωή ούτε να κερδίσουν την αέναη οδό της ζωής. Κι αυτό γιατί το μόνο που έχουν είναι θολό νερό στο οποίο προσκολλώνται για χιλιάδες χρόνια, κι όχι το νερό της ζωής που αναβλύζει από τον θρόνο. Αυτοί που δεν είναι εφοδιασμένοι με το νερό της ζωής, θα παραμείνουν για πάντα πτώματα, παιχνιδάκια του Σατανά και υιοί της κόλασης. Πώς, λοιπόν, θα μπορέσουν να δουν τον Θεό; Εάν απλώς προσπαθείς να παραμείνεις προσκολλημένος στο παρελθόν, εάν απλώς προσπαθείς να διατηρήσεις τα πράγματα ως έχουν παραμένοντας ακίνητος, και δεν προσπαθείς να αλλάξεις την καθεστηκυία τάξη και να απορρίψεις την ιστορία, μήπως τότε δεν θα είσαι πάντα ενάντια στον Θεό; Τα στάδια του έργου του Θεού είναι τεράστια και πανίσχυρα, σαν φουσκωμένα κύματα και βροντεροί κεραυνοί —κι εσύ, παρ’ όλα αυτά, κάθεσαι περιμένοντας παθητικά την καταστροφή, προσκολλημένος στον παραλογισμό σου, και δεν κάνεις τίποτα. Μ’ αυτόν τον τρόπο, πώς είναι δυνατόν να θεωρηθείς σαν κάποιος που ακολουθεί τα βήματα του Αμνού; Πώς μπορείς να τεκμηριώσεις ότι ο Θεός στον οποίον είσαι προσκολλημένος είναι ένας Θεός πάντα νέος και ποτέ παλιός; Και πώς μπορούν οι λέξεις από τα κιτρινισμένα σου βιβλία να σε περάσουν σε μια νέα εποχή; Πώς μπορούν να σε οδηγήσουν στην αναζήτηση των σταδίων του έργου του Θεού; Και πώς μπορούν να σε οδηγήσουν στον ουρανό; Αυτό που κρατάς στα χέρια σου είναι γράμματα που μπορούν να παράσχουν μόνο παροδική παρηγοριά, κι όχι αλήθειες που μπορούν να δώσουν ζωή. Οι γραφές που διάβασες μπορούν μόνο να σου εμπλουτίζουν τη γλώσσα και δεν είναι λόγια φιλοσοφίας που θα σε βοηθήσουν να γνωρίσεις την ανθρώπινη ζωή, πόσο μάλλον τα μονοπάτια που μπορούν να σε οδηγήσουν στην τελείωση. Αυτή η διαφορά, δεν νομίζεις ότι είναι λόγος για περίσκεψη; Μήπως δεν σε κάνει να συνειδητοποιήσεις τα μυστήρια που εμπεριέχονται; Έχεις την ικανότητα να οδηγήσεις μόνος σου τον εαυτό σου να συναντήσει τον Θεό στον ουρανό; Χωρίς την έλευση του Θεού, μπορείς να πας μόνος σου στον ουρανό και να απολαύσεις την οικογενειακή ευτυχία μαζί με τον Θεό; Εξακολουθείς ακόμα να ονειρεύεσαι; Σου προτείνω, λοιπόν, να πάψεις να ονειρεύεσαι και να δεις ποιος είναι αυτός που εργάζεται τώρα —να κοιτάξεις για να δεις ποιος είναι τώρα αυτός που επιτελεί το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών. Εάν δεν το κάνεις, δεν θα κερδίσεις ποτέ την αλήθεια και δεν θα κερδίσεις ποτέ τη ζωή» (Ο Λόγος Ενσαρκώνεται). Αυτά τα λόγια είχαν μεγάλο αντίκτυπο επάνω μου. Ένιωσα πως είχαν μεγάλη εξουσία και δύναμη, πως θα μπορούσαν να προέλθουν μόνο από τον Θεό. Θυμήθηκα τον Κύριο Ιησού που έλεγε: «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού» (Κατά Ιωάννην 14:6). Αυτό είναι. Εκτός από τον Θεό, ποιος θα μπορούσε να εξουσιάζει την πύλη της βασιλείας; Εάν επιθυμούμε αιώνια ζωή, πρέπει να αποδεχτούμε την οδό της αιώνιας ζωής που δίνεται από τον Χριστό των εσχάτων ημερών, δηλαδή τις αλήθειες που εκφράζονται από τον επιστρέψαντα Κύριο. Μόνο έτσι θα εκπληρωθούν οι ελπίδες μας και θα εισέλθουμε στη βασιλεία. Ένιωσα πολύ τυχερός που βρήκα τον δρόμο προς τη βασιλεία. Ήμουν κατενθουσιασμένος. Ρουφούσα τα λόγια του Θεού όπως ο πεινασμένος την τροφή και με επηρέασαν βαθιά. Όσο πιο πολύ διάβαζα, τόσο πιο πολύ ήξερα πως ήταν η αλήθεια, πως δεν γίνεται να είχαν προέλθει από κάποιον πάστορα ή θεολόγο. Τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού έθρεψαν την περιπλανώμενη και πεινασμένη ψυχή μου, και σκέφτηκα τον γέροντα που μου πουλούσε τις εφημερίδες. Μου ζητούσε συνεχώς να γίνω συνδρομητής, και γι’ αυτό άκουσα τη φωνή του Θεού. Ήθελα να τον ευχαριστήσω, μα δεν μπόρεσα να τον βρω ξανά. Τότε, συνειδητοποίησα πως ήταν οι υπέροχες πράξεις του Θεού που το επέτρεψαν. Εκείνος ο άντρας μού ζητούσε να γίνω συνδρομητής, κι έτσι άκουσα τη φωνή του Θεού και υποδέχτηκα την επιστροφή του Κυρίου. Ήταν η καθοδήγηση του Θεού και η αγάπη Του για εμένα. Είμαι πραγματικά ευγνώμων στον Θεό. Νιώθω απίστευτα ευλογημένος που ακούω τη φωνή του Θεού κι είμαι μάρτυρας της εμφάνισής Του όσο ζω. Αυτό είναι το έλεος κι η χάρη του Θεού, κι, επιπλέον, η σωτηρία Του για εμένα. Δόξα Σοι ο Παντοδύναμος Θεός!