Με τον σύζυγό μου δεχτήκαμε το έργο του Παντοδύναμου Θεού τον Μάιο του 2012. Διαβάζαμε τα λόγια Του και τραγουδούσαμε ύμνους μαζί όλη την ώρα, και ένιωθα τόσο ευτυχισμένη και γεμάτη. Σύντομα, ανέλαβα καθήκον στην εκκλησία και συχνά πήγαινα σε συναθροίσεις και μοιραζόμουν το ευαγγέλιο. Ο σύζυγός μου ήταν πολύ υποστηρικτικός. Αλλά αργότερα, η οικογένειά μου ήθελε να μην ασκώ την πίστη μου λόγω της καταπίεσης του ΚΚΚ· η κάποτε αρμονική ζωή μας διαλύθηκε εντελώς.

Μια μέρα, ο μεγαλύτερος αδελφός μου είπε ότι είχε δει στις ειδήσεις πως η κυβέρνηση καταδίωκε πολύ σοβαρά τους πιστούς στον Παντοδύναμο Θεό, και αμέσως μόλις συλλαμβάνονταν, τους καταδίκαζε. Είπε: «Αν κάποιος είναι πιστός, επηρεάζονται και οι μελλοντικές γενιές του. Τα παιδιά του δεν μπορούν να σπουδάσουν και καταστρέφεται το μέλλον τους. Μην ασκείτε πια αυτή τη θρησκεία». Όταν το άκουσε αυτό ο σύζυγός μου, είπε: «Η πίστη είναι καλό πράγμα, αλλά το ΚΚΚ συλλαμβάνει μαζικά τους πιστούς. Θα επηρεαστεί το μέλλον των παιδιών μας. Δεν θέλω να ασκώ άλλο πια αυτή τη θρησκεία, κι εσύ μην πηγαίνεις πια σε συναθροίσεις. Αν θες ν’ ακολουθήσεις τον Θεό, κάν’ το κρυφά στο σπίτι». Απάντησα: «Μπορώ να λέγομαι πιστή και να μάθω την αλήθεια αν δεν πηγαίνω σε συναθροίσεις; Στην πίστη μας, επιδιώκουμε την αλήθεια —αυτό είναι το ορθό μονοπάτι. Δεν μπορώ να μην πηγαίνω». Βλέποντας ότι δεν υποχωρούσα, πήρε ένα σκαμνί και έναν φακό και τα έσπασε από θυμό. Την επομένη, γύρισε σπίτι από το σχολείο του και μου είπε, «Είχαμε συνέλευση στο σχολείο σήμερα. Η Κεντρική Επιτροπή αναφέρει σ’ ένα επίσημο έγγραφο ότι οι πιστοί στον Παντοδύναμο Θεό είναι πολιτικοί εγκληματίες και θα ληφθούν μέτρα σε εθνικό επίπεδο. Οι δάσκαλοι και οι οικογένειές τους δεν επιτρέπεται να έχουν θρησκεία, και όποιος βρεθεί να είναι θρησκευόμενος θα αποβάλλεται και θα μπαίνει στη μαύρη λίστα. Τα παιδιά του δεν θα μπορούν να σπουδάσουν —δεν θα τα δέχονται πουθενά. Δεν μπορείς ν’ ασκείς πια τη θρησκεία σου. Αν κάποιος το μάθει και σε καταγγείλει, θα χάσω τη δουλειά μου και θα επηρεαστούν τα παιδιά μας. Θα καταστραφεί η οικογένειά μας». Ακούγοντάς τον, σκεφτόμουν: Χρειαζόμασταν τον μισθό του για τα οικογενειακά μας έξοδα. Αν όντως απολυόταν εξαιτίας της πίστης μου, πώς θα τα καταφέρναμε; Και τα παιδιά μας δεν θα με μισούσαν αν δεν μπορούσαν να σπουδάσουν ή να βρουν δουλειά; Αυτές οι σκέψεις με αναστάτωσαν πραγματικά, έτσι απευθύνθηκα στον Θεό, για να με κάνει για να καταλάβω το θέλημά Του. Μετά την προσευχή μου, σκέφτηκα κάτι από τα λόγια Του: «Η μοίρα του ανθρώπου βρίσκεται στα χέρια του Θεού. Είσαι ανίκανος να ελέγξεις τον εαυτό σου: Παρά το γεγονός ότι ο άνθρωπος είναι μονίμως βιαστικός και απασχολημένος για δικό του λογαριασμό, παραμένει ανίκανος να ελέγξει τον εαυτό του. Εάν μπορούσες να γνωρίζεις τις προσωπικές προοπτικές σου, αν μπορούσες να ελέγχεις τη μοίρα σου, θα εξακολουθούσες να αποτελείς δημιουργημένο ον;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Αποκαθιστώντας την κανονική ζωή του ανθρώπου και οδηγώντας τον σε έναν θαυμαστό προορισμό). Σκεπτόμενη αυτό, είδα ότι η μοίρα των ανθρώπων είναι στα χέρια του Θεού. Η δουλειά του συζύγου μου και το μέλλον των παιδιών μας εξαρτώνται από την κυριαρχία Του —δεν εξαρτώνται από κανέναν άνθρωπο. Δεν γινόταν να εγκαταλείψω την πίστη χάριν της εργασίας ή του μέλλοντος. Ήθελα να αφεθώ στα χέρια του Θεού και να υποταχθώ στις ενορχηστρώσεις Του. Δεν ένιωθα τόσο ανήσυχη μετά απ’ αυτό, και συνέχισα τις συναθροίσεις και το καθήκον μου, ως συνήθως.

Μια μέρα, τον Ιούλιο του 2013, με συνέλαβαν μαζί με μερικές άλλες αδελφές σε μια συνάθροιση. Εκείνο το βράδυ, με ανέκρινε ο αστυνόμος Ζάο στο αστυνομικό τμήμα: «Ποιος σε προσηλύτισε; Ποιος είναι ο επικεφαλής της εκκλησίας σου;» Δεν απάντησα. Τότε συνέχισε: «Ο άντρας σου είναι ο δάσκαλός μου. Πες μου τα πάντα για την εκκλησία και θα σε αφήσω να πας σπίτι, αφού είναι ο δάσκαλός μου». Κατάλαβα ότι ήταν κόλπο του Σατανά για να πουλήσω τους αδελφούς και τις αδελφές και να προδώσω τον Θεό —Δεν το έχαψα. Προσευχήθηκα πολλές φορές στον Θεό να με προσέχει και να με βοηθήσει να μείνω σταθερή. Μετά από αυτό, αγνοούσα τον αστυνόμο Ζάο, ό,τι κι αν μου ζητούσε. Τελικά, με πήγε πίσω σε ένα κρατητήριο. Το επόμενο πρωί, ήρθε να με ανακρίνει κάποιος από το δημοτικό γραφείο δημόσιας ασφάλειας. Ξαφνιάστηκα όταν είδα ότι ήταν ο ξάδερφός μου. Βλέποντας ότι ήμουν εγώ, θύμωσε πάρα πολύ και είπε, κουνώντας το δάχτυλο, «Τι σοκ! Είσαι θρήσκα; Πότε άρχισες να πιστεύεις; Ποιος σε προσηλύτισε;» Τον αγνόησα. Είπε κάποιες άλλες βλασφημίες προς τον Θεό, και μετά συνέχισε, «Η κυβέρνηση αποφάσισε εδώ και αιώνες ότι αν κάποιος βρεθεί να πιστεύει στον Παντοδύναμο Θεό, τρεις γενιές θα πληρώσουν το τίμημα. Ο μεγαλύτερος γιος σου μόλις αποφοίτησε και ψάχνει για δουλειά, και ο μικρότερος τώρα αρχίαει τις σπουδές του. Σκέψου το μέλλον των παιδιών σου. Το Κομμουνιστικό Κόμμα είναι τόσο ισχυρό —αν επιμείνεις, είναι λες και προσπαθείς να σπάσεις πέτρες με ένα αυγό. Πρέπει να τα παρατήσεις!» Ακούγοντας όλα αυτά, σκεφτόμουν ότι η αν συνέχιζα να ασκώ την πίστη, θα επηρέαζα το μέλλον των γιων μου. Είχα πληρώσει πολλά για την εκπαίδευσή τους —δεν θα ήταν μάταια όλα αυτά τα χρόνια αίματος, ιδρώτα και δακρύων αν στο τέλος δεν μπορούσαν να βρουν δουλειά; Αυτή ήταν μια πραγματικά θλιβερή σκέψη. Προσευχήθηκα στον Θεό να προσέχει την καρδιά μου και να με κάνει να καταλάβω το θέλημά Του, τι πρέπει να κάνω. Τότε, μου ήρθαν στο μυαλό αυτά τα λόγια του Θεού: «Από τη στιγμή που έρχεσαι σ’ αυτόν τον κόσμο κλαίγοντας, αρχίζεις να εκπληρώνεις το καθήκον σου. Για το σχέδιο του Θεού και τη χειροτονία Του, εκτελείς τον ρόλο σου και ξεκινάς το ταξίδι της ζωής σου. Όποιο και αν είναι το παρελθόν σου και όποιο ταξίδι και αν απλώνεται μπροστά σου, κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Ουρανού, και κανείς δεν έχει τον έλεγχο του δικού του πεπρωμένου, διότι μόνον Εκείνος που κυβερνάει όλη την πλάση είναι ικανός για ένα τέτοιο έργο. […] Την καρδιά και το πνεύμα του ανθρώπου τα κρατάει το χέρι του Θεού και τα πάντα στη ζωή του ανθρώπου τα βλέπουν τα μάτια του Θεού. Ανεξάρτητα από το αν το πιστεύεις αυτό ή όχι, το καθένα και όλα τα πράγματα, είτε ζωντανά ή νεκρά, θα αλλάξουν, θα μεταβληθούν, θα ανανεωθούν και θα εξαφανιστούν σύμφωνα με τις σκέψεις του Θεού. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Θεός διοικεί τα πάντα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός είναι η πηγή της ζωής του ανθρώπου). Από τα λόγια του Θεού, είδα ότι όλα τα πράγματα είναι στα χέρια Του, άρα δεν περιλαμβανόταν και το μέλλον και η μοίρα των γιων μου; Το πόσο υποφέρει κάποιος στη ζωή και το τι δουλειά θα κάνει είναι όλα προκαθορισμένα από τον Θεό. Δεν έπρεπε να ανησυχώ γι’ αυτά. Και όσο σπουδαία κι αν είναι η μόρφωση και η δουλειά κάποιου, αυτό δεν σημαίνει ότι θα έχει καλό μέλλον και μοίρα. Χωρίς πίστη, χωρίς αποδοχή της σωτηρίας του Θεού, ένα άτομο θα πεθάνει όταν έρθουν οι καταστροφές και δεν θα έχει μέλλον για το οποίο να μιλήσει. Το να έρθεις ενώπιον του Θεού και να σωθείς είναι ο μόνος τρόπος να έχεις μέλλον και προορισμό. Έτσι, είπα στον ξάδελφό μου, «Το μέλλον των γιων μου είναι η μοίρα τους —δεν εξαρτάται από κανέναν άνθρωπο. Πιστεύω και επιδιώκω την αλήθεια. Αυτό είναι το σωστό μονοπάτι και είμαι προσηλωμένη σ’ αυτό. Δεν έχω ανάγκη τις συμβουλές σου!» Δεν απάντησε, καθώς είδε πόσο αφοσιωμένη ήμουν στην πίστη μου. Με κράτησαν εκεί ένα μερόνυχτο και μετά με έστειλαν πίσω στο σπίτι.

Μόλις γύρισα, ο άντρας μου πήρε ένα σκαμνί και ήταν έτοιμος να με χτυπήσει με αυτό, μα τον συγκράτησε ο γιος μας. Ανάμεσα στις βρισιές μού είπε, «Εξαιτίας της πίστης σου έχω ντροπιαστεί τελείως και, αργά ή γρήγορα, θα καταστρέψεις το μέλλον των γιων μας. Αν συνεχίσεις στην πίστη, θα σε σκοτώσω στο ξύλο!» Βλέποντάς τον σ’ αυτήν την κατάσταση, σκέφτηκα ότι αν κάτι επηρέαζε τα συμφέροντα και τη φήμη του, απειλούσε να με δείρει. Τι αγάπη μεταξύ συζύγων είναι αυτή; Εκείνες τις μέρες ήταν σπίτι μας η αδελφή μου, και πετάχτηκε κι αυτή: «Γιατί δεν εγκαταλείπεις απλώς την πίστη σου; Αν συνεχίσεις έτσι, θα καταστρέψεις το μέλλον των γιων σου!» Τους είπα: «Απλώς πηγαίνω σε συναθροίσεις και διαβάζω τα λόγια του Θεού. Αυτό είναι το σωστό μονοπάτι για τη ζωή —δεν έχω κάνει τίποτα κακό. Πώς μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο το μέλλον των παιδιών μου; Το Κομμουνιστικό Κόμμα καταπιέζει τους πιστούς και παρασύρει γενιές και γενιές των οικογενειών τους. Αν δεν βρουν δουλειά στο μέλλον τα παιδιά, θα φταίει το Κομμουνιστικό Κόμμα. Γιατί δεν ξεχωρίζεις το σωστό από το λάθος;» Τότε, κάλεσε ο μικρός αδελφός μου τον σύζυγό μου και είπε: «Αν συνεχίσει να ακολουθεί αυτή τη θρησκεία, σπάσε της τα πόδια. Να δούμε τότε πώς θα πηγαίνει σ’ αυτές τις συναθροίσεις». Και η γυναίκα του είπε κακόβουλα, «Χτύπα τη μέχρι θανάτου αν συνεχίσει. Η οικογένειά μας δεν θα προσπαθήσει να πάρει εκδίκηση». Η καρδιά μου πάγωσε. Νόμιζα ότι η οικογένειά μου θα με καταλάβαινε. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα άκουγαν το Κομμουνιστικό Κόμμα, ότι θα γίνονταν τόσο άκαρδοι μόνο και μόνο για τα συμφέροντά τους, δεν θα νοιάζονταν ακόμα κι αν πέθαινα προκειμένου να μην ασκήσω την πίστη μου. Πού ήταν η ανθρώπινη φύση τους; Την επομένη, κάλεσε τον σύζυγό μου ο μεγάλος αδελφός μου και είπε, «Αν η αδελφή μου παραμείνει στη θρησκεία, θα κόψουμε σχέσεις μαζί της. Αν θέλεις διαζύγιο, θα σε υποστηρίξω. Μην της αφήσεις τίποτα και να την πετάξεις έξω. Να δούμε πώς θα τα βγάλει πέρα». Το μεσημέρι, ήρθε ο ξάδερφός μου μ’ ένα περιπολικό και είπε στον άντρα μου: «Πρόσεχέ την, μην την αφήσεις να συνεχίσει να πιστεύει! Η πίστη στον Παντοδύναμο Θεό θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στο μέλλον τριών γενεών. Αν συνεχίσει να πιστεύει, θα μείνεις χωρίς δουλειά, ο μεγαλύτερος γιος σας δεν θα βρίσκει δουλειά, ο μικρότερος δεν θα μπει σε καμία σχολή και θα καταστραφεί ολόκληρη η οικογένεια». Ο άντρας μου μου είπε: «Για το καλό των παιδιών μας και της οικογένειας, πρέπει να κοιτάξεις τον ξάδερφό σου στα μάτια, λέγοντάς του ότι εγκαταλείπεις την πίστη σου». Του είπα: «Το να ακολουθείς τον Θεό είναι σωστό. Δεν εγκαταλείπω την πίστη μου». Βλέποντας ότι δεν υποχωρούσα, είπε θυμωμένος: «Αν επιμένεις να πιστεύεις στον Θεό και αγνοείς το μέλλον των παιδιών μας, θα πρέπει να σε χωρίσω». Μου έδωσε να υπογράψω χαρτιά διαζυγίου. Η συμφωνία έλεγε ότι θα έφευγα, χωρίς να πάρω τίποτα μαζί μου. Σκέφτηκα: Είχαμε δουλέψει τόσο σκληρά για να φτιάξουμε το σπίτι μας —πώς θα ζούσα αν έφευγα με άδεια χέρια; Αλλά μετά σκέφτηκα ξανά πως ο Θεός έχει ήδη καθορίσει πόσο θα υποφέρει ο καθένας στη ζωή του και πως, ό,τι κι αν γινόταν, δεν μπορούσα να σταματήσω, μα έπρεπε να συνεχίσω να αναζητώ την αλήθεια. Ήμουν έτοιμη να υπογράψω, και τότε ο σύζυγός είδε ότι δεν θα ενέδιδα με τίποτα, έτσι είπε, «Ας μην πάρουμε διαζύγιο, τότε. Αν θέλεις να είσαι πιστή, δεν μπορώ να σε σταματήσω. Απλώς πίστευε». Αυτό είπε, αλλά στ’ αλήθεια, με έλεγχε όλο και περισσότερο. Στο σπίτι δεν με άφηνε να πω τη λέξη «Θεός» και με χτυπούσε όποτε έλεγα κάτι που δεν του άρεσε. Σταμάτησε να φεύγει για διακοπές και έμενε στο σπίτι για να με προσέχει. Όταν με έβλεπε να διαβάζω τα λόγια του Θεού, μου άρπαζε το βιβλίο, και έλεγε: «Αν το ξαναδώ αυτό, θα κάψω αυτό το βιβλίο με τα λόγια του Θεού!» Για λίγο καιρό, δεν μπορούσα να βγω για συναθροίσεις ούτε να έχω επαφή με αδελφούς και αδελφές, ούτε να διαβάζω τα λόγια του Θεού στο σπίτι.

είχα μπει κρυφά στην κρεβατοκάμαρα για να διαβάσω τα λόγια του Θεού· ο σύζυγός μου εισέβαλε ξαφνικά και είπε πολύ επιθετικά: «Ακόμα τολμάς να το διαβάζεις αυτό! Αν σε ξανασυλλάβουν, η δουλειά μου και το μέλλον των παιδιών μας τελείωσαν! Το Κομμουνιστικό Κόμμα είναι ικανό για τα πάντα». Του είπα, «Απλώς διαβάζω τα λόγια του Θεού. Πώς θα επηρεάσει αυτό το μέλλον σου και των γιων μας;» Έτρεξε και τύλιξε τα δύο του χέρια γύρω από τον λαιμό μου, με έσφιξε και μου είπε: «Θα σε στραγγαλίσω να τελειώνουμε». Δεν είχα δύναμη να απελευθερωθώ και δεν μπορούσα να βγάλω λέξη. Δεν με άφησε μέχρι να μην αναπνέω και να μην κουνιέμαι. Αγκομαχούσα για αέρα και πονούσα και συναισθηματικά. Ένιωθα ότι στην Κίνα ήταν δύσκολο να πιστεύεις βαδίζοντας στο ορθό μονοπάτι. Με είχε συλλάβει το ΚΚΚ, η οικογένειά μου στεκόταν εμπόδιο στο δρόμο μου, Δεν μπορούσα να κάνω το καθήκον μου, και τώρα δεν είχα καν το δικαίωμα να διαβάζω τα λόγια του Θεού. Τι νόημα είχε πια η ζωή μου; Ένιωθα ότι ήταν καλύτερα να πεθάνω. Άρπαξα το ξυραφάκι του συζύγου μου, για να κόψω τις φλέβες μου, να αυτοκτονήσω. Τότε, ξαφνικά, μου ήρθαν στο μυαλό αυτά τα λόγια του Θεού: «Σήμερα, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν αυτή τη γνώση. Πιστεύουν ότι η ταλαιπωρία δεν έχει αξία, ότι ο κόσμος τούς έχει απαρνηθεί, ότι η ζωή στο σπίτι τους είναι ταραγμένη, ότι δεν τους αγαπά ο Θεός και ότι οι προοπτικές τους είναι ζοφερές. Η ταλαιπωρία μερικών ανθρώπων φτάνει στα άκρα, και οι σκέψεις τους στρέφονται στον θάνατο. Αυτό δεν είναι πραγματική αγάπη προς τον Θεό. Οι άνθρωποι αυτοί είναι δειλοί, δεν έχουν επιμονή, είναι ασθενείς και αδύναμοι! Ο Θεός λαχταρά ο άνθρωπος να Τον αγαπά, αλλά όσο περισσότερο Τον αγαπά ο άνθρωπος, τόσο περισσότερο υποφέρει, και όσο περισσότερο Τον αγαπά ο άνθρωπος, τόσο μεγαλύτερες είναι οι δοκιμασίες του. […] Έτσι, κατά τις έσχατες αυτές ημέρες, πρέπει να γίνετε μάρτυρες του Θεού. Άσχετα από το πόσο υποφέρετε, θα πρέπει να προχωρήσετε μέχρι το τέλος και, ακόμα και στην τελευταία σας πνοή, πρέπει να είστε ακόμα πιστοί στον Θεό, να είστε στο έλεός Του. Μόνο έτσι αγαπά κανείς αληθινά τον Θεό και μόνο αυτή είναι η δυνατή και ηχηρή μαρτυρία» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Την ομορφιά του Θεού μπορείς να τη γνωρίσεις μόνο βιώνοντας επίπονες δοκιμασίες). Τα λόγια Του με ξύπνησαν, ώστε να μην προβώ σε αυτή την ανόητη ενέργεια. Ήθελα να αυτοκτονήσω από τη δυστυχία και τα βάσανα, δεν άντεχα την κακοποίηση. Πόσο δειλό εκ μέρους μου. Μου έλειπε πολύ η πίστη και η μαρτυρία. Ο Θεός ελπίζει οι άνθρωποι να μη χάνουν την πίστη τους εν μέσω δυσκολιών και να μαρτυρούν γι’ Αυτόν. Πώς θα έδινα μαρτυρία αν πέθαινα; Δεν θα γινόμουν ο περίγελος του Σατανά; Συνειδητοποιώντας αυτό, αποφάσισα όσο κι αν με καταδίωκαν ο σύζυγος και οι συγγενείς μου, όσο κι αν έπρεπε να υποφέρω, εφόσον μου έμενε έστω και μια ανάσα, να ζήσω καλά και ν’ ακολουθώ τον Θεό μέχρι τέλους. Μα επειδή με παρακολουθούσε η αστυνομία και με περιόριζε η οικογένειά μου, για τρία χρόνια δεν έζησα σωστή εκκλησιαστική ζωή. Πήγαινα κρυφά στο σπίτι του πατέρα μου για να διαβάσω τα λόγια του Θεού. Το καλοκαίρι του 2016, ήρθα επιτέλους σε επαφή με τους αδελφούς και τις αδελφές, και άρχισα ξανά την εκκλησιαστική ζωή και ανέλαβα ξανά καθήκοντα.

Ο σύζυγός μου συνέχισε να με καταδιώκει αυτά τα τελευταία χρόνια. Θυμάμαι μια φορά, μετά από μια συνάθροιση, με πήγε στον μεγαλύτερο αδελφό μου, όπου περίμεναν οι άλλοι δύο αδελφοί μου και οι γυναίκες τους —όλοι με κοίταζαν βλοσυρά. Προσπαθούσαν να με αναγκάσουν να εγκαταλείψω την πίστη μου ξανά, έτσι προσευχήθηκα στον Θεό να με καθοδηγήσει ώστε ό,τι κι αν μου έκαναν, να μην με κρατούσαν πίσω. Ο μεγάλος αδελφός μου με αγριοκοίταξε και είπε: «Το ΚΚΚ είναι αθεϊστικό. Καταπνίγει τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό. Αν πιστεύεις στο Θεό υπό την εξουσία του Κόμματος, θα σε συλλάβουν και θα εμπλακεί και η υπόλοιπη οικογένεια. Δεν ζητάς απλώς να μπεις σε μπελάδες;» Ο κουνιάδος μου συνέχισε, «Ο γιος μου έδωσε εξετάσεις για το κολέγιο και συμπλήρωσε έλεγχο πολιτικού ιστορικού· ρώτησαν για τυχόν θρησκευόμενα μέλη της οικογένειας. Η αστυνομία βρήκε στο μητρώο σου ότι πιστεύεις στον Παντοδύναμο Θεό και δεν τον άφηναν να περάσει. Χρησιμοποίησα τις διασυνδέσεις μου και έστειλα δώρα —προσπάθησα τόσο πολύ, και πέρασε με το ζόρι. Στην Κίνα, αν κάποιος πιστεύει στον Θεό, παρασύρεται όλη η οικογένειά του. Πρέπει να εγκαταλείψεις την πίστη σου!» Ο μικρότερος αδελφός μου με ρώτησε «Αδελφή, δεν σκέφτεσαι λίγο την οικογένειά μας, το μέλλον των γιων σου; Σταμάτα να πιστεύεις στον Θεό! Τι θα συμβεί αν εγκαταλείψεις τη θρησκεία σου; Θα πεθάνεις;» Έτσι, τους είπα, «Ξέρετε τι σημαίνει “μέλλον” και “μοίρα”; Νομίζετε ότι μια καλή δουλειά, το καλό φαγητό και τα καλά ρούχα είναι καλό μέλλον; Τόσες καταστροφές συμβαίνουν τώρα και όποιος δεν είναι πιστός θα υποκύψει σε αυτές. Μόνο όσοι πιστεύουν στον Θεό θα επιβιώσουν, μόνο αυτοί θα έχουν καλό μέλλον και καλή μοίρα». Ο σύζυγός μου απάντησε: «Δεν ξέρω τι θα συμβεί αργότερα —βλέπω μόνο αυτό που είναι ακριβώς μπροστά μου. Αυτή είναι η τρέχουσα πολιτική του Κομμουνιστικού Κόμματος —αν είσαι πιστός, σε συλλαμβάνουν, σου παίρνουν τη δουλειά, και εμπλέκεται και η οικογένειά σου. Τόσα χρόνια κανείς δεν μπόρεσε να αλλάξει αυτή τους την πολιτική, είναι πολύ πιο δυνατοί από εμάς! Απλώς άσε την πίστη σου! Εδώ, μπροστά σε όλους, πες ότι θα το κάνεις». Μόλις τελείωσε, όλοι οι άλλοι άρχισαν να με προτρέπουν να μην πιστεύω πια στο Θεό. Παλιά, ήμασταν ευτυχισμένη οικογένεια, αλλά η καταπίεση του Κομμουνιστικού Κόμματος είχε οδηγήσει σε χάος. Ο σύζυγός μου συνεχώς με χτυπούσε και μου φώναζε, και δεν είχαμε ούτε μια ήρεμη μέρα. Πότε θα τελείωναν όλα αυτά; Αναστατωνόμουν όλο και περισσότερο, έτσι προσευχήθηκα στον Θεό και μετά σκέφτηκα αυτό το χωρίο των λόγων Του. «Πρέπει να υποφέρεις για την αλήθεια, πρέπει να παραδοθείς στην αλήθεια, πρέπει να υπομείνεις με ταπείνωση για την αλήθεια και για να κερδίσεις περισσότερη αλήθεια, πρέπει να υποστείς περισσότερα βάσανα. Αυτό πρέπει να κάνεις. Δεν πρέπει να πετάξεις την αλήθεια για χάρη μιας ειρηνικής οικογενειακής ζωής, και δεν πρέπει να χάσεις την αξιοπρέπεια και την ακεραιότητα της ζωής σου για χάρη μιας στιγμιαίας απόλαυσης. Θα πρέπει να ακολουθήσεις όλα όσα είναι όμορφα και καλά και θα πρέπει να ακολουθήσεις ένα μονοπάτι στη ζωή που θα έχει μεγαλύτερο για σένα νόημα. Εάν έχεις μια τόσο χυδαία ζωή και δεν βάζεις στόχους, τότε δεν σπαταλάς τη ζωή σου; Τι μπορείς να κερδίσεις από μια τέτοια ζωή; Θα πρέπει να εγκαταλείψεις όλες τις απολαύσεις της σάρκας για χάρη της μιας αλήθειας και δεν πρέπει να πετάξεις όλες τις αλήθειες για χάρη μιας μικρής απόλαυσης. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν ακεραιότητα ή αξιοπρέπεια. Δεν υπάρχει νόημα στην ύπαρξή τους!» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι εμπειρίες του Πέτρου: η γνώση του για την παίδευση και την κρίση). Από τα λόγια του Θεού κατανόησα το θέλημά Του. Τον ακολουθούσα και έκανα το καθήκον μου —ήμουν στο μονοπάτι της αναζήτησης της αλήθειας. Τα μέλη της οικογένειάς μου κυνηγούσαν το χρήμα και τη φήμη. Ήμασταν σε διαφορετικά μονοπάτια και η οικογένειά μας αναπόφευκτα θα διαλυόταν. Έπρεπε να δεχτώ το μαρτύριο για να κερδίσω την αλήθεια. Υπήρχε νόημα σ’ αυτό. Δεν μπορούσα να εγκαταλείψω την πίστη για την οικογένειά μου. Έτσι, τους είπα: «Ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο αληθινός Θεός, ο Σωτήρας που θα σώσει την ανθρωπότητα. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να εγκαταλείψω την πίστη μου!» Όλοι με αγριοκοίταξαν και, βλέποντας ότι δεν μου άλλαζαν γνώμη, έφυγαν.

Ένα βράδυ που γύρισα σπίτι από μια συνάθροιση, ο σύζυγός μου είχε γύρει σ’ ένα τραπέζι, μεθυσμένος και κλαίγοντας. Είπε: «Είσαι κάθε μέρα έξω σε συναθροίσεις. Αν σε ξανασυλλάβουν, ποιος ξέρει πότε θα καταστραφεί το σπίτι μας εξαιτίας σου;» Μετά αναποδογύρισε το τραπέζι με θυμό, με άρπαξε από τα ρούχα με το ένα χέρι και με χτυπούσε με το άλλο χέρι. Πριν προλάβω καν να πάρω ανάσα, με πέταξε βίαια στο πάτωμα του μπάνιου, με χτύπησε δυνατά στο κεφάλι, και είπε άγρια: «Παράτα την πίστη σου! Θα ρισκάρω τα πάντα απόψε —θα σε σκοτώσω στο ξύλο. Εξάλλου, η ίδια σου η οικογένεια δεν νοιάζεται αν θα ζήσεις ή θα πεθάνεις». Ζαλίστηκα και δεν έβλεπα καλά από τα χτυπήματα. Με έσυρε στην αρχή της σκάλας και με έσπρωξε κάτω, λέγοντας: «Αν πέσεις και πεθάνεις, θα κάψω το πτώμα σου και θα πετάξω τις στάχτες σου στο ποτάμι». Φοβήθηκα πραγματικά όταν τον άκουσα να το λέει αυτό —Προσευχόμουν ξανά και ξανά στον Θεό. Χάρη στην προστασία Του, έπιασα την τελευταία στιγμή ένα σχοινί από τα κάγκελα, το οποίο με έσωσε από το να πέσω από τις σκάλες. Τότε ήρθε ο μικρότερος γιος μας και είπε στον σύζυγό μου: «Έχεις χάσει το μυαλό σου από το ποτό; Η μαμά δεν έχει κάνει τίποτα κακό με την πίστη της. Γιατί τη χτυπάς;» Η απάντησή του ήταν: «Δεν θέλω να το κάνω, αλλά αν την ξανασυλλάβουν, εσύ και ο αδερφός σου είστε τελειωμένοι. Δεν έχω άλλη επιλογή». Με τον γιο μου στο πλευρό μου, σταμάτησε να με χτυπάει, αλλά έσπασε στον τοίχο ένα γυάλινο τραπέζι, γεμίζοντας όλο το δωμάτιο σπασμένα γυαλιά. Αργότερα, διάβασα τα λόγια του Θεού: «Οι πιστοί και οι άπιστοι δεν είναι συμβατοί· αντίθετα, αντιτίθενται ο ένας στον άλλο» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί). Το ξανασκέφτηκα και ήξερα μέσα μου ότι παρόλο που ο άντρας μου αρχικά πίστευε στον Θεό, ήθελε απλώς να λαμβάνει ευλογίες και δεν ήταν αληθινός πιστός. Όταν άκουσε ότι η πίστη θα επηρέαζε τις προοπτικές του ίδιου και των γιων μας, τα γύρισε. Όχι μόνο εγκατέλειψε την πίστη του, αλλά προσπάθησε να εμποδίσει κι εμένα. Όταν δεν μπορούσε να με σταματήσει, έγινε βίαιος. Με αντιμετώπιζε σαν εχθρό επειδή η πίστη μου επηρέαζε τα συμφέροντά του. Είδα ότι ο σύζυγός μου μισούσε την αλήθεια και τον Θεό. Ακολουθούσε το Κομμουνιστικό Κόμμα για να προστατέψει τη δουλειά του, επιδίωκε κοσμικό μέλλον και συμφέροντα. Εγώ πίστευα στον Θεό και ακολουθούσα την αλήθεια, το σωστό μονοπάτι —ήμασταν σε διαφορετικά μονοπάτια. Η καταδίωξη από τον άντρα μου και την υπόλοιπη οικογένεια εξαιτίας της πίστης μου μου έδειξε ξεκάθαρα ότι είχαν κακή φύση και ουσία, ότι ήταν ενάντια στον Θεό. Ο άντρας μου είχε ακούσει σε συναθροίσεις ότι ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο αληθινός Θεός. Όσο για τους συγγενείς μου, τους είχα δείξει το ευαγγέλιο και τους είχα διαβάσει αρκετά λόγια του Θεού. Κανείς τους δεν έγινε πιστός, και μόλις η πίστη μου έθεσε σε κίνδυνο τα συμφέροντά τους, συμπορεύτηκαν με το ΚΚΚ, με καταδίωξαν και μίλησαν για διακοπή σχέσεων μαζί μου. Τι είδους αγαπημένοι ήταν αυτοί; Ήταν τσιράκια του Σατανά, που πήραν το μέρος του ΚΚΚ, εργαζόμενοι ενάντια στον Θεό. Ο Θεός έχει ενσαρκωθεί και εκφράζει αλήθειες, εκθέτοντας τη φύση και την ουσία κάθε είδους ανθρώπου, πράγμα που μου έδειξε ότι ακολουθούσα διαφορετικό μονοπάτι από αυτούς —οι πιστοί και οι άπιστοι είναι διαφορετικοί τύποι ανθρώπων. Όταν τα συνειδητοποίησα αυτά δεν ένιωθα τόσο περιορισμένη, ένιωσα απελευθέρωση.

Αργότερα, διάβασα αυτό στα λόγια του Θεού. «Επί χιλιάδες έτη, αυτή η χώρα είναι η γη του αίσχους. Είναι αφόρητα βρομερή, η μιζέρια βρίθει παντού, φαντάσματα τρέχουν παντού ανεξέλεγκτα, ξεγελούν και εξαπατούν, εγείρουν ανυπόστατες κατηγορίες^[1], αδίστακτα και μοχθηρά ποδοπατούν αυτόν τον στοιχειωμένο τόπο και τον αφήνουν γεμάτο πτώματα. Η δυσωδία από την αποσύνθεση καλύπτει τη γη και διαποτίζει τον αέρα, και φρουρείται αυστηρά^[2]. Ποιος μπορεί να δει τον κόσμο πέρα από τους ουρανούς; Ο διάβολος κρατά σφιχτά δεμένο ολόκληρο το κορμί του ανθρώπου, του σκεπάζει και τα δύο μάτια και του σφαλίζει καλά το στόμα. Ο βασιλιάς των δαιμόνων προβαίνει σε βιαιοπραγίες εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια, μέχρι σήμερα, καθώς εξακολουθεί να παρακολουθεί στενά την πόλη-φάντασμα, σαν να ήταν ένα απόρθητο παλάτι δαιμόνων. Εν τω μεταξύ, αυτή η αγέλη από μαντρόσκυλα κοιτάει με αγριωπό βλέμμα, καθώς τρέμει μήπως ο Θεός την πιάσει στον ύπνο και την εξαφανίσει παντελώς, στερώντας της κάθε τόπο ειρήνης και ευτυχίας. Πώς θα μπορούσαν οι κάτοικοι μιας πόλης-φαντάσματος σαν κι αυτήν να έχουν δει ποτέ τους τον Θεό; Έχουν απολαύσει ποτέ τη στοργή και την ομορφιά του Θεού; Ποια είναι η εκτίμηση που έχουν για τα ζητήματα του κόσμου των ανθρώπων; Ποιος από αυτούς μπορεί να κατανοήσει το διακαές θέλημα του Θεού; Δεν προκαλεί έκπληξη, λοιπόν, το γεγονός ότι η ενσάρκωση του Θεού παραμένει εντελώς κρυμμένη: σε μια σκοτεινή κοινωνία σαν κι αυτήν, όπου οι δαίμονες είναι ανελέητοι και απάνθρωποι, πώς θα μπορούσε ο βασιλιάς των δαιμόνων, ο οποίος σκοτώνει ανθρώπους ανενδοίαστα, να ανεχτεί την ύπαρξη ενός Θεού που είναι αξιαγάπητος, ευγενικός, αλλά και άγιος; Πώς θα μπορούσε να χειροκροτεί και να ζητωκραυγάζει για την άφιξη του Θεού; Αυτοί οι λακέδες! Ανταποδίδουν την καλοσύνη με μίσος, άρχισαν να μεταχειρίζονται τον Θεό σαν εχθρό εδώ και πολύ καιρό, Τον κακομεταχειρίζονται, είναι σε ακραίο βαθμό βάναυσοι, δεν έχουν την παραμικρή εκτίμηση για τον Θεό, λεηλατούν και πλιατσικολογούν, έχουν χάσει κάθε ευσυνειδησία και δρουν αντίθετα με τη συνείδηση, ενώ παρασύρουν τους αθώους στην ανοησία. Προπάτορες των αρχαίων; Πολυαγαπημένοι ηγέτες; Όλοι τους αντιτίθενται στον Θεό! Η ανάμειξή τους έχει αφήσει τα πάντα κάτω από τους ουρανούς σε μια κατάσταση σκότους και χάους! Θρησκευτική ελευθερία; Τα νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα των πολιτών; Όλα είναι κόλπα συγκάλυψης της αμαρτίας!» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Έργο και είσοδος (8)). Τα λόγια του Θεού είναι τόσο πρακτικά. Το ότι είναι στην εξουσία το ΚΚΚ σημαίνει πως είναι στην εξουσία ο Σατανάς. Μισεί τον Θεό, απεχθάνεται τον ερχομό Του και δεν ανέχεται οι άνθρωποι να πιστεύουν και να Τον ακολουθούν. Θέλει οι άνθρωποι να ακολουθούν και να λατρεύουν μόνο αυτόν. Το ΚΚΚ προσποιείται ότι ανεμίζει τη σημαία της ελευθερίας από τη θρησκεία, αλλά καταπιέζει άγρια και συλλαμβάνει τους πιστούς κρυφά, και εμπλέκει πολλές γενιές οικογενειών πιστών. Επινοεί ψέματα για να παραπλανήσει όσους δεν γνωρίζουν την αλήθεια, ώστε ο κινεζικός λαός να ξεσηκωθεί εναντίον των πιστών. Τόσοι άνθρωποι έχουν πέσει θύμα εκμετάλλευσης από το ΚΚΚ, και συμβαδίζουν μ’ αυτό στην εναντίωση στον Θεό και την καταπίεση των πιστών. Όλοι θα πεθάνουν μαζί με το Κομμουνιστικό Κόμμα —θα τους αφανίσει ο Θεός. Είχαμε μια ευτυχισμένη οικογένεια, μα από την καταπίεση και τις συλλήψεις του Κομμουνιστικού Κόμματος, οι συγγενείς μου ανησυχούσαν για τη δουλειά τους και το μέλλον των παιδιών τους, έτσι με καταδίωξαν και έγιναν εργαλεία του Σατανά. Είδα την κακή ουσία του μίσους προς την αλήθεια και τον Θεό από το ΚΚΚ, και είδα και ότι μόνο ο Θεός έχει αληθινή αγάπη για τους ανθρώπους. Τα λόγια του Θεού με καθοδηγούσαν κάθε φορά, δίνοντάς μου πίστη, κάνοντάς με να καταλάβω την αλήθεια και να διακρίνω τα κόλπα του Σατανά. Ο σύζυγός μου ακόμα προσπαθεί να σταθεί εμπόδιο στην πίστη μου, μα δεν με συγκρατεί πια. Πηγαίνω στις συναθροίσεις και κάνω το καθήκον μου, και είμαι ακόμα πιο αποφασιστική στο να ακολουθώ τον Θεό. Τον ευχαριστώ από καρδιάς!

Υποσημειώσεις:

1. Η φράση «εγείρουν ανυπόστατες κατηγορίες» αναφέρεται στις μεθόδους με τις οποίες ο διάβολος βλάπτει τους ανθρώπους.

2. «Φρουρείται αυστηρά» σημαίνει ότι οι μέθοδοι με τις οποίες ο διάβολος πλήττει τους ανθρώπους είναι εξαιρετικά υποχθόνιες και ελέγχουν τους ανθρώπους σε τέτοιον βαθμό που δεν έχουν χώρο να κινηθούν.