Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Τις έσχατες ημέρες, ο Χριστός χρησιμοποιεί μια ποικιλία από αλήθειες για να διδάξει τον άνθρωπο, να εκθέσει την ουσία του ανθρώπου και να αναλύσει τα λόγια και τις πράξεις του. Αυτά τα λόγια εμπεριέχουν διάφορες αλήθειες, όπως το καθήκον του ανθρώπου, πώς θα πρέπει να υπακούει τον Θεό, πώς θα πρέπει να είναι πιστός σ’ Εκείνον, πώς οφείλει να βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και τη σοφία και τη διάθεση του Θεού, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά τα λόγια απευθύνονται στην ουσία του ανθρώπου και στη διεφθαρμένη διάθεσή του. Συγκεκριμένα, αυτά τα λόγια που εκθέτουν το πώς ο άνθρωπος αποστρέφεται τον Θεό, λέγονται σε σχέση με το πώς ο άνθρωπος αποτελεί ενσάρκωση του Σατανά και μια εχθρική δύναμη απέναντι στον Θεό. […] Αυτό που αποφέρει το έργο της κρίσης, είναι η κατανόηση του ανθρώπου για το αληθινό πρόσωπο του Θεού και η αλήθεια για τη δική του παρακοή. Το έργο της κρίσης δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να κατανοήσει μεγάλο μέρος από το θέλημα του Θεού, τον σκοπό του έργου του Θεού, και τα μυστήρια που παραμένουν ακατανόητα γι’ αυτόν. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να αναγνωρίσει και να μάθει την διεφθαρμένη ουσία του και τις ρίζες της διαφθοράς του, καθώς επίσης και να ανακαλύψει την ασχήμια του. Αυτές οι επιδράσεις προκαλούνται από το έργο της κρίσης, διότι η ουσία αυτού του έργου είναι στην πραγματικότητα το έργο του ανοίγματος της αλήθειας, της οδού και της ζωής του Θεού σε όλους όσοι πιστεύουν σ’ Εκείνον» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Χριστός επιτελεί το έργο της κρίσης με την αλήθεια). Διαβάζοντας τον λόγο του Θεού, διαπιστώνω ότι το έργο της κρίσεώς Του τις έσχατες ημέρες επιτελείται εκφράζοντας την αλήθεια για να μας κρίνει και να μας εξαγνίσει ώστε να γνωρίσουμε τη σατανική μας φύση μέσω του λόγου Του και να διαπιστώσουμε την αλήθεια για το πόσο βαθιά έχουμε διαφθαρεί από τον Σατανά. Είμαστε τότε σε θέση να αισθανθούμε τύψεις, να μισήσουμε τον εαυτό μας και να μετανοήσουμε πραγματικά. Πάντοτε ένιωθα ότι έχω καλή ανθρώπινη φύση, ότι είμαι ανεκτική και υπομονετική με τους άλλους και ότι όποτε έβλεπα κάποιον να περνά μια δύσκολη στιγμή, θα έκανα ό,τι μπορούσα για να βοηθήσω. Νόμιζα ότι είμαι καλός άνθρωπος. Αφού όμως δέχτηκα το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες, και βίωσα την κρίση και την αποκάλυψη του λόγου Του, διαπίστωσα ότι μολονότι φαινόταν να συμπεριφέρομαι καλά εξωτερικά και δεν διέπραττα προφανείς αμαρτίες, μέσα μου είχα πολλές σατανικές διαθέσεις —αλαζονεία, δολιότητα, κακία. Άθελά μου εναντιωνόμουν στην αλήθεια και αντιτασσόμουν στον Θεό. Διαπίστωσα ότι είχα διαφθαρεί βαθύτατα από τον Σατανά και χρειαζόμουν πραγματικά την κρίση και την κάθαρση του λόγου του Θεού.

Θυμάμαι ότι τον Μάρτιο του 2018 το καθήκον μου στην εκκλησία ήταν να φτιάχνω βίντεο. Ήμουν καινούρια στην ομάδα και άκουσα μια αδελφή να λέει ότι ο αδελφός Ζάο, ο επικεφαλής της ομάδας, ήταν αρκετά απαιτητικός και είχε αυστηρά πρότυπα για το έργο. Σκέφτηκα: «Το να είναι αυστηρός δείχνει υπευθυνότητα και μπορεί να μας ωθήσει να κάνουμε το καθήκον μας καλύτερα. Αυτό είναι καλό». «Άλλωστε», σκέφτηκα, «είμαι καλόβολο άτομο και τα πάω καλά με όλους. Δεν υπάρχει περίπτωση να έχω προβλήματα συνεργασίας με τον αδελφό Ζάο».

Ο αδελφός Ζάο μάς έβαλε να δούμε κάποια βίντεο που κατέβασε, ώστε να εξοικειωθούμε γρηγορότερα με το έργο, από πλευράς αισθητικής, σύνθεσης των πλάνων, φωτισμού και συνδυασμού χρωμάτων. Μου ήταν κάπως βαρετό να τα μαθαίνω αυτά και το μυαλό μου συνεχώς ταξίδευε. Σκεφτόμουν: «Είναι τόσο πολλές οι πληροφορίες, που θα τις ξεχάσω αμέσως. Θα πάρω το κολάι στην πράξη. Σε αυτή τη φάση θα ήταν καλύτερο να μάθουμε να φτιάχνουμε καλύτερα βίντεο με νέο λογισμικό, να μας βοηθήσουν να μάθουμε και να κεντρίσουν το ενδιαφέρον μας». Εξέφρασα την ιδέα μου πιστεύοντας ότι ο αδελφός Ζάο θα τη λάβει υπόψη, όμως, προς έκπληξή μου, με άκουσε κι έπειτα είπε πολύ αυστηρά: «Η εκμάθηση αυτών των επαγγελματικών δεξιοτήτων είναι πραγματικά σημαντική. Πρέπει να τις κατανοήσουμε για να φτιάχνουμε καλά βίντεο. Πρέπει να προσανατολιστούμε και να πάμε βήμα-βήμα. Να απλώνουμε τα πόδια μας, όσο χωράει το πάπλωμά μας. Η εκμάθηση όλων αυτών σημαίνει ότι εκτελούμε σωστά το καθήκον μας. Προσαρμόζοντας τη νοοτροπία μας, θα έχουμε περισσότερα κίνητρα να μάθουμε και δεν θα φαίνεται βαρετό». Αμέσως μόλις τα είπε αυτά, οι άλλοι αδελφοί και αδελφές με κοίταξαν εξεταστικά. Έγινα κόκκινη σαν το παντζάρι. Ένιωσα μεγάλη αμηχανία. Σκέφτηκα: «Τι γνώμη θα σχηματίσουν για μένα όταν μου μιλάς έτσι; Δεν θα σκεφτούν ότι παίρνω ελαφρά το καθήκον μου; Με τι μούτρα θα εμφανιστώ μετά από αυτό;» Έπειτα όμως σκέφτηκα: «Δεν μπορώ να είμαι τόσο στενόμυαλη. Ο αδελφός Ζάο τα λέει αυτά για δικό μας όφελος. Πώς θα μπορώ να συνεργαστώ σε αυτό το καθήκον εάν είμαι τόσο μικροπρεπής για τα πάντα;» Έκτοτε άρχισα να μαθαίνω σοβαρά αυτές τις δεξιότητες κι έμαθα πολύ γρήγορα τα βασικά για ορισμένες πτυχές τους. Μετά από λίγο το είχα πάρει επάνω μου, σκεφτόμουν ότι έχω καλό επίπεδο και τα πιάνω γρήγορα.

Μια μέρα ο αδελφός Ζάο μάς δίδαξε πώς να χρησιμοποιούμε κάποιο νέο λογισμικό. Εγώ το θυμήθηκα αμέσως, άλλοι όμως αδελφοί και αδελφές έπρεπε να το επαναλάβουν άλλη μία φορά. Ο αδελφός Ζάο το δίδαξε υπομονετικά δύο φορές, όμως εγώ έχανα την υπομονή μου. Σκεφτόμουν: «Πού είναι η δυσκολία; Το ’χω καταλάβει, δεν έχει νόημα να το επαναλάβω». Έστρεψα την προσοχή μου σε άλλα θέματα. Όταν είδε ότι δεν ασχολούμουν με το ζητούμενο, ο αδελφός Ζάο είπε: «Αδελφή, το κατάλαβες ήδη; Έλα να το δοκιμάσεις». «Σιγά το πράγμα», σκέφτηκα. «Απλώς δεν με πιστεύεις, έτσι δεν είναι;» Το δοκίμασα, γεμάτη αυτοπεποίθηση, όμως στα μισά κιόλας κόλλησα. Δεν ήξερα τι να κάνω έπειτα. Οι αδελφοί και αδελφές απλώς κάθονταν παραδίπλα και παρακολουθούσαν. Το πρόσωπό μου άρχισε να καίει. Ήθελα πραγματικά ν’ ανοίξει η γη και να με καταπιεί. Με αυστηρό βλέμμα, ο αδελφός Ζάο είπε: «Αδελφή, είσαι πάρα πολύ αλαζονική κι αυτάρεσκη και γενικά απρόσεκτη σε ό,τι μαθαίνεις. Πώς μπορείς να επιτελείς σωστά το καθήκον σου έτσι;» Διαφωνούσα απόλυτα με όσα είχε να πει. «Απλώς δεν με συμπαθείς, έτσι;» σκέφτηκα. «Δεν ρωτάς κανέναν άλλο, μόνο εμένα. Μήπως επειδή θέλεις να με κάνεις ρεζίλι; Και με επέπληξες μπροστά σε όλους: Δεν ήταν για να τους κάνεις όλους να με θεωρούν αλαζονική; Πώς θα μπορώ να τα πηγαίνω καλά με όλους μετά από αυτό;» Όσο το σκεφτόμουν, τόσο ένιωθα ότι ο αδελφός Ζάο μού πήγαινε επίτηδες κόντρα, ότι ήθελε απλώς να με κάνει να φαίνομαι κακή σε όλους γύρω μου. Χωρίς να το θέλω, άρχισα να νιώθω προκατειλημμένη εναντίον του. Έκτοτε, χωρίς να το συνειδητοποιώ απόλυτα, άρχισα να τον αποφεύγω. Όταν με ρωτούσε κάτι για τα καθήκοντά μου, δεν του έδινα πολλή σημασία κι απαντούσα αόριστα. Φοβόμουν ότι θα με επέπληττε εάν ανακάλυπτε τυχόν άλλα προβλήματα στο έργο μου. Όσο περισσότερο προσπαθούσα να τον αποφύγω όμως, τόσο περισσότερα προβλήματα και λάθη αντιμετώπιζα. Λάμβανα συνεχώς υπενθυμίσεις και υποδείξεις από αυτόν. Αυτό με έκανε πραγματικά ευέξαπτη και όλο και πιο δυσαρεστημένη με τον αδελφό Ζάο. Σκεφτόμουν: «Με φέρνεις συνέχεια σε δύσκολη θέση. Την επόμενη φορά που θα δω κάποιο δικό σου λάθος, θα το φωνάξω κι εγώ μπροστά σε όλους, για να σε πληρώσω με το ίδιο νόμισμα».

Λίγο αργότερα μπήκε στην ομάδα μας μια άλλη αδελφή. Την ενημέρωσα ως προς τα βασικά σημεία, κι όταν ήλθε η κουβέντα στον αδελφό Ζάο απλώς ξεστόμισα όλες τις απόψεις και τις προκαταλήψεις μου γι’ αυτόν. Ένιωσα λίγο άβολα κατόπιν και αναρωτιόμουν αν τον έκρινα πίσω από την πλάτη του. Έπειτα όμως το είδα με άλλο τρόπο. Της έδινα την ειλικρινή μου γνώμη ώστε να μάθει κάτι γι’ αυτόν και να αντιμετωπίζει όπως πρέπει τα δυνατά κι αδύνατα σημεία του. Δεν το σκέφτηκα παραπάνω.

Λίγο αργότερα άκουσα ότι κάποια αδελφή είχε μιλήσει σε μια επικεφαλής της εκκλησίας σχετικά με ορισμένα από τα θέματα του αδελφού Ζάο στα καθήκοντά του. Σκέφτηκα: «Καλή ευκαιρία να πω κι εγώ τις σκέψεις μου. Η επικεφαλής πιθανότατα θα αντιμετωπίσει τον αδελφό Ζάο με βάση τα λεγόμενά μας, οπότε τώρα θα δει κι αυτός πώς είναι. Ίσως μάλιστα αφού τον αντιμετωπίσουν απομακρυνθεί από τα καθήκοντά του, οπότε δεν θα χρειάζεται πλέον να έρχομαι αντιμέτωπη μαζί του μέρα μπαίνει-μέρα βγαίνει». Έχοντας αυτά κατά νου, μοιράστηκα τις διαφθορές και τα ελαττώματά του με την επικεφαλής. Πίστευα ότι θα αντικατασταθεί, παραδόξως όμως, λίγες μέρες αργότερα, όταν η επικεφαλής συνόψισε τις αξιολογήσεις όλων, είπε ότι ο αδελφός Ζάο αποκάλυψε κάποια διαφθορά, είχε όμως και κάποια αυτογνωσία και ότι ήταν υπεύθυνος στα καθήκοντά του και μπορούσε να κάνει πρακτικό έργο. Είχε την άδεια να διατηρήσει τον ρόλο του ως επικεφαλής ομάδας. Απογοητεύτηκα πολύ όταν το άκουσα αυτό. Αργότερα, η επικεφαλής με αναζήτησε για συναναστροφή. «Αδελφή, όταν συζητούσαμε τα θέματα του αδελφού Ζάο, ανέφερες μόνο τις διαφθορές και τα λάθη του. Είσαι προκατειλημμένη εναντίον του; Είναι πολύ ευθύς στον χαρακτήρα, οπότε όταν βλέπει κάποιον να κάνει κάτι λάθος ή κάτι που αντίκειται στις αρχές της αλήθειας, δεν μασάει τα λόγια του. Μερικές φορές είναι κάπως απότομος, όμως θέλει απλώς να βοηθά τους αδελφούς και τις αδελφές και να στηρίζει το έργο της εκκλησίας. Το ζήτημα είναι σοβαρό και δεν χωράνε λάθη. Εάν του αναθέσουμε άλλο καθήκον, θα διαταραχθεί το έργο της εκκλησίας. Όταν μιλάμε για τα θέματα του αδελφού Ζάο, πρέπει να εξετάζουμε εάν όσα λέγαμε και κάναμε συμφωνούσαν με την αλήθεια, εάν τα κίνητρά μας ήταν ορθά, και τι είδους διαφθορά ενυπήρχε…» Η υπενθύμιση της επικεφαλής με έκανε να σκεφτώ ότι ενδεχομένως έχω σοβαρό πρόβλημα. Θυμήθηκα το πώς είχα συμπεριφερθεί την εποχή που ασκούσα τα καθήκοντά μου με τον αδελφό Ζάο και ένιωσα λίγο άβολα. Εξέθεσα την κατάστασή μου ενώπιον του Θεού προσευχόμενη.

Κι αργότερα διάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Όσοι, μεταξύ των αδελφών, εκπέμπουν αδιάλειπτα την αρνητικότητά τους, είναι υπηρέτες του Σατανά και διαταράσσουν την εκκλησία. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει μια μέρα να εκδιωχθούν και να εξαλειφθούν. Στην πίστη τους στον Θεό, εάν οι άνθρωποι δεν έχουν μέσα τους μια Θεοφοβούμενη καρδιά, αν δεν έχουν μια καρδιά υπάκουη στον Θεό, τότε, όχι μόνο δεν θα είναι ικανοί να εκτελέσουν οποιοδήποτε έργο για τον Θεό, αλλά, αντιθέτως, θα καταστούν άνθρωποι που διαταράσσουν το έργο του Θεού και Τον αψηφούν. Όταν κάποιος που πιστεύει στον Θεό δεν υπακούει σε Αυτόν ούτε έχει τον φόβο Του, αλλά, αντίθετα, Τον αψηφά, τούτο είναι το μεγαλύτερο όνειδος για έναν πιστό. […] Ο Θεός βρίσκεται πάντα μέσα στην καρδιά εκείνων που πραγματικά πιστεύουν σε Αυτόν και πάντα φέρουν μέσα τους μια καρδιά που έχει φόβο Θεού και Τον αγαπά. Όσοι πιστεύουν στον Θεό, πρέπει να πράττουν με προσεκτική και συνετή καρδιά, ενώ όλα όσα κάνουν πρέπει να είναι σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και να είναι ικανά να ικανοποιούν την καρδιά Του. Δεν πρέπει να είναι ισχυρογνώμονες, πράττοντας ό,τι θέλουν· τούτο δεν ταιριάζει στην ευπρέπεια των αγίων. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να επιδεικνύουν το λάβαρο του Θεού και να τρέχουν ξέφρενα με αυτό παντού, κομπάζοντας και εξαπατώντας όλον τον κόσμο· αυτή είναι η πλέον επαναστατική συμπεριφορά. Οι οικογένειες έχουν τους κανόνες τους και τα έθνη έχουν τους νόμους τους· αυτό δεν ισχύει με το παραπάνω στην οικογένεια του Θεού; Δεν είναι τα πρότυπα ακόμη πιο αυστηρά; Δεν υπάρχουν ακόμη περισσότερα διοικητικά διατάγματα; Οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να κάνουν αυτό που θέλουν, αλλά τα διοικητικά διατάγματα του Θεού δεν μπορούν να τροποποιούνται κατά βούληση. Ο Θεός είναι ένας Θεός που δεν επιτρέπει στους ανθρώπους να Τον προσβάλλουν […]» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Προειδοποίηση σε όσους δεν κάνουν πράξη την αλήθεια). Ο λόγος του Θεού με άγγιξε πραγματικά βαθύτατα. Είδα ότι η διάθεση του Θεού δεν ανέχεται καμία προσβολή, ότι υπάρχουν διοικητικά διατάγματα στον οίκο Του κι ότι έχει απαιτήσεις. Εάν κάποιος μιλά και ενεργεί χωρίς σεβασμό προς τον Θεό, εκτός ελέγχου, σαν άπιστος, κρίνοντας κρυφά τους άλλους, σπέρνοντας τη διχόνοια, σχηματίζοντας κλίκες και διαταράσσοντας το έργο της εκκλησίας, τότε αυτό το πρόσωπο είναι τσιράκι του Σατανά. Ο Θεός δεν θα επέτρεπε ποτέ σε τέτοιον άνθρωπο να παραμείνει στην εκκλησία. Σκέφτηκα τη δική μου συμπεριφορά και τι είχα αποκαλύψει στο καθήκον μου με τον αδελφό Ζάο. Είχα γίνει μεροληπτική εναντίον του μόνο και μόνο επειδή είχε επισημάνει κάποιο ελάττωμά μου μπροστά σε άλλους πληγώνοντας την υπερηφάνειά μου. Ξέσπασα επίσης εκφράζοντας τις προκαταλήψεις μου για αυτόν σε μια νέα αδελφή και τον έκρινα πίσω από την πλάτη του, προσπαθώντας να την πάρω με το μέρος μου και να τον απομονώσω. Όταν άκουσα ότι κάποια άλλη έκανε λόγο για ορισμένα ζητήματα στα καθήκοντά του, άρπαξα την ευκαιρία να τον κατηγορήσω, ανυπομονώντας να τον ξαποστείλει και να τον αντικαταστήσει η επικεφαλής της εκκλησίας. Δεν έδειχνα μια κακόβουλη, σατανική διάθεση; Πώς ήταν αυτό η ομοιότητα ενός ατόμου με πίστη; Συνειδητοποίησα ότι, επισημαίνοντας τα λάθη και τις αδυναμίες μου στα καθήκοντά μου, ο αδελφός Ζάο έδειχνε υπευθυνότητα για το έργο του οίκου του Θεού, και το έκανε για να με βοηθήσει. Έγινα όμως μεροληπτική εναντίον του γιατί αυτό πλήγωνε την υπερηφάνεια μου. Διαρκώς προσπαθούσα να βρω κάτι εναντίον του, τον έκρινα και προκαλούσα έριδα, ελπίζοντας να τον διώξω. Τι είδους ρόλο έπαιζα; Δεν διατάρασσα και σαμπόταρα το έργο του οίκου του Θεού; Δεν ήμουν τσιράκι του Σατανά; Η σκέψη αυτή με τρόμαξε. Εάν η επικεφαλής της εκκλησίας δεν το είχε εξετάσει βάσει των αρχών της αλήθειας και δεν τον είχε κρατήσει στη θέση του, θα είχε επηρεαστεί το έργο της ομάδας. Μετάνιωσα, τα έβαλα με τον εαυτό μου και είχα ενοχές για τον αδελφό Ζάο. Είδα ότι δεν είχα καθόλου ανθρώπινη φύση. Χωρίς την άτεγκτη κρίση και την αποκάλυψη του λόγου του Θεού, τόσο αναίσθητη που ήμουν, δεν θα είχα κάνει καμία αυτοκριτική, ούτε θα είχα γνωρίσει τον εαυτό μου. Θα είχα συνεχίσει να κάνω κακό και να διαταράσσω το έργο της εκκλησίας, και ο Θεός θα με είχε μισήσει και εξαλείψει. Συνειδητοποίησα τελικά πόσο επικίνδυνο θα ήταν εάν δεν είχε διορθωθεί η κακόβουλη σατανική μου διάθεση. Άρχισα να αναλογίζομαι τα πράγματα και αναρωτιόμουν ποια ήταν η πραγματική ρίζα της σατανικής διάθεσης που είχα αποκαλύψει.

Αργότερα διάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Έχοντας γεννηθεί σε τόσο βρόμικη γη, ο άνθρωπος έχει σημαδευτεί σοβαρά από την κοινωνία, έχει επηρεαστεί από φεουδαρχική δεοντολογία και έχει διδαχτεί σε “ιδρύματα υψηλής μόρφωσης”. Η οπισθοδρομική σκέψη, η διεφθαρμένη ηθική, η κακή άποψη για τη ζωή, η αχαρακτήριστη φιλοσοφία, η απολύτως ανάξια ύπαρξη κι ο διεφθαρμένος τρόπος ζωής και τα έθιμα, όλα έχουν εισβάλει βαθιά στην καρδιά του ανθρώπου και επιτίθενται σοβαρά και υπονομεύουν τη συνείδηση του. Ως αποτέλεσμα, ο άνθρωπος έχει απομακρυνθεί περισσότερο από τον Θεό και Του εναντιώνεται ακόμη περισσότερο. Ημέρα με την ημέρα, η διάθεση του ανθρώπου γίνεται όλο και πιο μοχθηρή και δεν υπάρχει ούτε ένας που πρόθυμα θα εγκαταλείψει τα πάντα για τον Θεό, ούτε ένας που πρόθυμα θα υπακούσει Εκείνον και, επιπλέον, ούτε ένας που θα αναζητήσει πρόθυμα την εμφάνιση Του. Αντίθετα, υπό την σφαίρα επιρροής του Σατανά, ο άνθρωπος δεν κάνει τίποτε άλλο από το να επιδιώκει την απόλαυση, παραδίδοντας τον εαυτό του στη διαφθορά της σάρκας στη γη της λάσπης. Ακόμη κι όταν ακούν την αλήθεια, εκείνοι που ζουν στο σκότος δεν σκέφτονται να την εφαρμόσουν στην πράξη, και ούτε τείνουν να αναζητήσουν τον Θεό, ακόμη και αν έχουν αντικρίσει την εμφάνιση Του. Πώς θα μπορούσε μια τόσο διεφθαρμένη ανθρωπότητα να έχει οποιαδήποτε ευκαιρία για σωτηρία; Πώς θα μπορούσε μια τόσο παρηκμασμένη ανθρωπότητα να ζήσει στο φως;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το να έχετε μια αμετάβλητη διάθεση σημαίνει πως είστε εχθρικοί προς τον Θεό). «Οι άνθρωποι σκέφτονται ως εξής: “Αν δεν είσαι ευγενικός, τότε δεν θα είμαι δίκαιος! Αν είσαι αγενής μαζί μου, τότε θα είμαι κι εγώ αγενής μαζί σου! Αν δεν μου φέρεσαι με αξιοπρέπεια, γιατί να σου φερθώ εγώ με αξιοπρέπεια;” Τι τρόπος σκέψης είναι αυτός; Δεν είναι εκδικητικός τρόπος σκέψης; Κατά την άποψη ενός συνηθισμένου ανθρώπου, δεν είναι βιώσιμη μια τέτοιου είδους οπτική; “Οφθαλμός αντί οφθαλμού και οδόντας αντί οδόντος”· “μία σου και μία μου” —μεταξύ των απίστων, όλα αυτά τα σκεπτικά ευσταθούν και συμφωνούν απόλυτα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις. Ωστόσο, ως κάποιος που πιστεύει στον Θεό —κάποιος που επιδιώκει να κατανοήσει την αλήθεια και αναζητά αλλαγή στη διάθεση— θα έλεγες πως αυτά τα λόγια είναι σωστά ή λανθασμένα; Τι θα πρέπει να κάνεις για να διακρίνεις μεταξύ αυτών; Από πού προέρχονται αυτά τα πράγματα; Προέρχονται από τη μοχθηρή φύση του Σατανά· εμπεριέχουν δηλητήριο και το πραγματικό πρόσωπο του Σατανά με όλη τη μοχθηρία και την ασχήμια του. Εμπεριέχουν την ίδια την ουσία αυτής της φύσης. Ποιος είναι ο χαρακτήρας αυτών των οπτικών, των σκέψεων, των εκφράσεων, των λόγων και ακόμη και των ενεργειών που εμπεριέχουν την ουσία αυτής της φύσης; Δεν είναι του Σατανά; Συνάδουν αυτές οι πτυχές του Σατανά με την ανθρώπινη φύση; Συνάδουν με την αλήθεια ή με την πραγματικότητα της αλήθειας; Είναι αυτές οι ενέργειες που θα πρέπει να κάνουν οι οπαδοί του Θεού και οι σκέψεις και οι απόψεις που θα πρέπει να έχουν;» (Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού). Κατάλαβα από τον λόγο του Θεού ότι η κακόβουλη σατανική διάθεση που αποκάλυψα και η απάνθρωπη πράξη μου δεν έδειχναν απλώς μια στιγμιαία διαφθορά, αλλά οφείλονταν στα δηλητήρια και τη φύση του Σατανά που με είχαν κυριεύσει. Μέσω της εθνικής παιδείας και της κοινωνικής συμμόρφωσης, ο Σατανάς διαποτίζει τους ανθρώπους με πάρα πολλά από τα δηλητήριά του, όπως «Δεν πρόκειται να επιτεθούμε, παρά μόνο αν μας επιτεθούν· αν μας επιτεθούν, σίγουρα θα αντεπιτεθούμε», «Οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος» και «μία σου και μία μου». Διεφθαρμένοι και δηλητηριασμένοι από αυτές τις σατανικές φιλοσοφίες, οι άνθρωποι γίνονται ολοένα και πιο αλαζονικοί, εγωιστές, δόλιοι και ύπουλοι, αλλά και πρόθυμοι να καταβάλουν κάθε προσπάθεια προκειμένου να προστατεύσουν τα συμφέροντα και την εικόνα τους. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να αλληλεπιδράσουν μεταξύ τους σωστά, δεν έχουν κατανόηση, πόσω μάλλον υπομονή. Μόλις τα λόγια ή οι ενέργειες άλλων προσκρούσουν στα προσωπικά τους συμφέροντα μεροληπτούν εναντίον τους, περιφρονώντας και αποκλείοντάς τους, ή ακόμη και παίρνοντας εκδίκηση. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με το ΚΚΚ. Για να διατηρήσει τη δικτατορία του και να προστατεύσει την εικόνα του ως «μεγάλο, ένδοξο και ορθό», δεν επιτρέπεται σε κανέναν να αποκαλύπτει τις κακές του πράξεις, όσες κι αν είναι αυτές. Μόνο να το εγκωμιάζει μπορεί κανείς. Όποιος λέει την αλήθεια και εκθέτει το Κομμουνιστικό Κόμμα, βλάπτοντας την «ένδοξη» εικόνα του, σίγουρα θα τιμωρηθεί. Φυλακίζει ανθρώπους με κάθε είδους κατασκευασμένες κατηγορίες, σκοτώνοντάς τους μάλιστα για να τους κάνει να σωπάσουν. Έχω δηλητηριαστεί από τις τοξίνες του μεγάλου κόκκινου δράκοντα από τότε που ήμουν μικρή κι είμαι γεμάτη σατανικές διαθέσεις. Είμαι πολύ αλαζονική, δεν αποδέχομαι την αλήθεια και δεν αφήνω τους άλλους να εκθέσουν τη διαφθορά μου. Δεν τα πάω καλά με όποιον θέτει σε κίνδυνο τα συμφέροντά μου, και μάλιστα τον αντιμετωπίζω σαν άσπονδο εχθρό. Όταν ο αδελφός Ζάο τόλμησε να είναι ειλικρινής και να επισημάνει τις πραγματικές αδυναμίες μου, όχι μόνο δεν κατάφερα να το χειριστώ σωστά, να δεχτώ ταπεινά τη βοήθειά του, αλλά έγινα και μνησίκακη εναντίον του, διότι αυτό επηρέαζε τη φήμη και το κύρος μου. Τον κουτσομπόλεψα, τον υπονόμευσα και δεν έβλεπα την ώρα να αντικατασταθεί. Ενεργούσα ως υπηρέτρια του Σατανά χωρίς καν να το συνειδητοποιώ, διαταράσσοντας το έργο της εκκλησίας. Μόνο τότε είδα πόσο βαθιά με είχε διαφθείρει ο Σατανάς. Ήμουν εκ φύσεως αλαζονική, δόλια, εγωίστρια και κακόβουλη. Αποκάλυπτα μόνο τη σατανική μου διάθεση χωρίς καμία κανονική ανθρώπινη ομοιότητα. Διαπίστωσα ότι εάν δεν διορθωνόταν η σατανική μου διάθεση, σίγουρα θα με κατέστρεφε ο Θεός. Τώρα που το γνωρίζω, όταν θεωρούσα στο παρελθόν ότι είμαι ανεκτική και υπομονετική με τους άλλους και με καλή ανθρώπινη φύση, αυτό συνέβαινε επειδή δεν είχαν θιγεί τα προσωπικά μου συμφέροντα, μόλις όμως κάτι τα έθιγε, εκδηλωνόταν η σατανική μου φύση. Άρχισα να μισώ όλο και περισσότερο τον εαυτό μου. Δεν ήθελα πλέον να ζω μέσα στη σατανική μου διάθεση και να αντιτάσσομαι στον Θεό. Είπα στη συνέχεια μια προσευχή μετάνοιας στον Θεό, πρόθυμη να επιδιώξω την αλήθεια, να αποδεχτώ την κρίση και την κάθαρση του λόγου Του και να αποτινάξω τη σατανική μου διάθεση το συντομότερο δυνατό.

Λίγο αργότερα, διάβασα το εξής στον λόγο του Θεού: «Αν, κατά την πίστη τους στον Θεό, οι άνθρωποι δεν ζουν συχνά ενώπιόν Του, τότε δεν θα είναι σε θέση να έχουν σεβασμό για Εκείνον, κι έτσι θα είναι ανίκανοι να αποφύγουν το κακό. Αυτά τα πράγματα είναι αλληλένδετα. Αν η καρδιά σου ζει συχνά ενώπιον του Θεού, θα βρίσκεσαι υπό έλεγχο και θα σέβεσαι τον Θεό σε πολλά πράγματα. Δεν θα φτάνεις στα άκρα και δεν θα κάνεις τίποτα το ακόλαστο. Δεν θα κάνεις πράγματα που σιχαίνεται ο Θεός και δεν θα λες λόγια χωρίς νόημα. Αν δεχθείς την επιτήρηση του Θεού και την πειθαρχία του Θεού, θα αποφύγεις να κάνεις πολλά κακά πράγματα. Ως εκ τούτου, δεν θα έχεις αποφύγει το κακό;» («Μόνο αν ζεις διαρκώς ενώπιον του Θεού μπορείς να βαδίσεις στο μονοπάτι της σωτηρίας» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Από τον λόγο του Θεού διαπίστωσα ότι είναι καίριας σημασίας να σέβεται κανείς τον Θεό στην πίστη του. Πρέπει πάντοτε να ζούμε ενώπιον του Θεού και να δεχόμαστε τον έλεγχό Του στα λόγια και τις πράξεις μας. Μολονότι είναι δύσκολο να το αποδεχτούμε, ή ίσως αντιδράμε όταν κάτι έχει αντίκτυπο στα συμφέροντά μας, με θεοσεβούμενη καρδιά. μέσω της προσευχής, μπορούμε να παραμερίσουμε τον εαυτό μας, να αναζητήσουμε την αλήθεια, να επικεντρωθούμε στο έργο του οίκου του Θεού και στο καθήκον μας και να μην κάνουμε τίποτα που να επαναστατεί εναντίον του Θεού ή να Του αντιτάσσεται. Μόλις άρχισα να ασκούμαι σύμφωνα με τον λόγο του Θεού, σταδιακά εγκατέλειψα τις προκαταλήψεις μου εναντίον του αδελφού Ζάο και ένιωσα ότι με το να επισημαίνει τα προβλήματά μου μπορούσε να με βοηθήσει να βελτιωθώ και ότι το έκανε για να επιτύχει καλύτερα αποτελέσματα στο καθήκον μας. Τώρα, όταν αντιμετωπίζω κάποιο πρόβλημα, μπορώ να τον συμβουλεύομαι με τη σωστή νοοτροπία και, με τις υποδείξεις και τη βοήθειά του, έχω βελτιωθεί ως προς τις αδυναμίες μου. Έχω αρχίσει να αποδίδω καλύτερα στα καθήκοντά μου και νιώθω ηρεμία και γαλήνη. Μόνο μέσω της κρίσεως και της παίδευσης του λόγου του Θεού μπόρεσα να βιώσω αυτήν την αλλαγή. Είδα πόσο πρακτικό είναι το έργο του Θεού για να σώσει την ανθρωπότητα.