Ⅰ

Kι αν γνώρισε τη δυναστεία

ο άνθρωπος απ' το Σατανά,

αντιστεκόμενος στον Θεό μ' αντιλήψεις,

με γνώσεις, διεφθαρμένη διάθεση,

κι ας μην είναι πια ο Αδάμ κι η Εύα,

στη ματιά Του είν' ακόμα αυτός που έπλασε.

Ο κόσμος διοικείται απ’ τον Θεό,

ζώντας στην πορεία που Αυτός παρέχει.

Το διεφθαρμένο βλέπει Αυτός

σαν πεινασμένο, ρυπαρό,

με αντίδραση αργή και μνήμη που εξασθενεί.

Ο άνθρωπος είναι λίγο πιο μεγάλος

μα οι λειτουργίες και τα ένστικτα είναι σταθερά.

Αυτή είν' η ανθρωπότητα που σώζει ο Θεός.

Αν ακούσει την κλήση του Θεού,

αν ακούσει τη φωνή του Δημιουργού,

τότε ο άνθρωπος θα σηκωθεί, του ήχου αυτού την πηγή να βρει.

Αν δει τον Δημιουργό ο άνθρωπος,

όλα τ' άλλα θα αγνοήσει,

θ' απαρνηθεί, θ' αφοσιωθεί,

θα θυσιαστεί για τον Θεό.

Ⅱ

Όταν η καρδιά του ανθρώπου δει

τα εγκάρδια λόγια του Δημιουργού,

τον Σατανά θα απορρίψει,

δίπλα στον Θεό θα 'ρθει.

Αν ο άνθρωπος ξεπλυθεί απ' τις βρωμιές,

κι από τον Δημιουργό τραφεί,

η μνήμη του θ' ανακτηθεί,

στον Θεό με πίστη θα στραφεί.

Αυτή είν' η ανθρωπότητα που σώζει ο Θεός.

Αν ακούσει την κλήση του Θεού,

αν ακούσει τη φωνή του Δημιουργού,

τότε ο άνθρωπος θα σηκωθεί, του ήχου αυτού την πηγή να βρει.

Αν δει τον Δημιουργό ο άνθρωπος,

όλα τ’ άλλα θα αγνοήσει,

θ' απαρνηθεί, θ' αφοσιωθεί,

θα θυσιαστεί για τον Θεό.

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α΄