Ⅰ

Η πρώτη ενσάρκωση τον άνθρωπο λύτρωσε

από την αμαρτία με του Ιησού τη σάρκα.

Τον έσωσε απ’ τον σταυρό, μα μέσα του έμεινε

η διεφθαρμένη σατανική διάθεση.

Η δεύτερη δεν είναι προσφορά περί αμαρτίας,

μα είναι για να σώσει όσους έχουν λυτρωθεί.

Όσοι έχουν συγχωρεθεί ελευθερώνονται

από τις αμαρτίες τους και καθαροί καθίστανται·

με διάθεση αλλαγμένη,

ξεφεύγουν από την επιρροή του Σατανά

και γυρνούν μπροστά στον θρόνο του Θεού.

Μόνο έτσι γίνεται άγιος ο άνθρωπος.

Ⅱ

Ο Θεός μόνο ενσαρκωμένος

μπορεί με τον άνθρωπο να ζήσει

και τα βάσανά του να γνωρίσει.

Μόνο έτσι μπορεί να τους δώσει τον δρόμο

που χρειάζονται ως δημιουργήματα.

Στη σωτηρία ο άνθρωπος

μέσ’ απ’ την ενσάρκωση φτάνει,

κι όχι απ’ τον ουρανό, με προσευχές.

Όντας σάρκα και οστά,

ο άνθρωπος δεν μπορεί να δει

το Πνεύμα του Θεού ούτε να Τον πλησιάσει.

Οι άνθρωποι μπορούν

να έρθουν μαζί Του σ’ επαφή

μόνο όταν βρίσκεται Αυτός εν σαρκί.

Μόνο έτσι μπορεί ο άνθρωπος να συλλάβει

οδούς κι αλήθειες και πλήρη σωτηρία.

Ⅲ

Οι αμαρτίες του ανθρώπου

θα καθαρθούν, θα εξαγνιστεί

επαρκώς από τη δεύτερη ενσάρκωση.

Μετά, το έργο Του Θεού στη σάρκα θα λήξει,

θα ολοκληρώσει το νόημα της ενσάρκωσής Του.

Όλη η διαχείρισή Του θα ‘χει ολοκληρωθεί.

Δεν θα ενσαρκωθεί και για τρίτη φορά.

Μέσω της ενσάρκωσης των εσχάτων ημερών,

ο εκλεκτός λαός Του πλήρως θα κερδηθεί,

και όλη η ανθρωπότητα

θα χωριστεί κατά είδος.

Δεν θα κάνει πια το έργο Του της σωτηρίας,

δεν θα επιστρέψει στη σάρκα να εργαστεί.

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)