Πότε-πότε, ακούω φωνή οικεία να με καλεί.

Ξυπνώ και κοιτάζω να δω ποιος είν’ εκεί και μιλά.

Η φωνή Του απαλή μα αυστηρή, η εικόνα Του όμορφη!

Επλήγην, πόνο μεγάλο υπέστην, το στοργικό χέρι Του με χάιδεψε.

Τότε συνειδητοποιώ πως πάλεψα με τον Παντοδύναμο.

Τον εαυτό μου μισώ, μετά μεγάλης λύπης, σκέπτομαι αυτό που έκαμα.

Βαθιά διεφθαρμένη, καμία ανθρώπινη φύση, τώρα βλέπω την αλήθεια.

Με μια νέα αρχή, επιδιώκω τη ζωή την αληθινή, το καθήκον μου εκπληρώνω.

Για κύρος τον Θεό ανταγωνίζομαι, είμαι ποταπή.

Ο Θεός είναι Θεός, ο άνθρωπος μόνο άνθρωπος — είμαι τόσο αδαής.

Πολύ ανόητη και περήφανη τον αληθινό εαυτό μου να γνωρίσω.

Ήμουν αδιάντροπη κι αμήχανη· η καρδιά μου γεμάτη μετάνοια.

Τον εαυτό μου μισώ, δεν ξέρω για ποιον λόγο να ζω.

Ο διάβολος με ποδοπατούσε τόσα χρόνια, έγινα αξιοκαταφρόνητη.

Δηλητηριασμένη απ’ τον μοχθηρό, η ανθρώπινη φύση χάθηκε.

Αν δεν αλλάξω κι αναγεννηθώ, αληθινή ζωή δεν θα ’χω.

Εγώ είμαι η επικεφαλής. Κάντε ό,τι λέω και δεν θα λαθέψετε!

Αδελφή, άραγε αυτό που είπες βασίζεται στον λόγο του Θεού;

Είσαι τόσο αδαής και παρορμητική.

Αδελφή, η αλήθεια κυβερνά στου Θεού την οικογένεια.

Πρέπει την αλήθεια και τις αρχές ν’ ακολουθούμε.

Η διάθεση η διεφθαρμένη μ’ ενοχλεί, η υπηρεσία μου ακόμα μάταιη.

Άγνοια έχω του Θεού, γεμάτη έννοιες· πώς να μην αντισταθώ;

Ο Θεός με κρίνει για την παρακοή, την αδικία μου.

Έχω δει την αληθινή αγάπη της παίδευσης και της κρίσης.

Ο Θεός είναι δίκαιος, έχω πειστεί απόλυτα. Είμαι πρόσωπο με πρόσωπο μαζί Του.

Η πρακτική σωτηρία του Θεού με βοηθά να βαδίσω ως εδώ.

Η πραγματικότητα και παντοδυναμία Του αποκαλύπτονται πλήρως στον άνθρωπο.

Ζώντας στο φως, γνωρίζω τον Θεό κι έχω δει το κάλλος Του.

Αποφασισμένη το καθήκον να εκπληρώσω, τον Θεό θα ικανοποιώ και θ’ αγαπώ.