Ⅰ

Θεέ μου! Αν κι έχω υπομείνει πολλές δοκιμασίες,

κι αν έφτασα κοντά στον θάνατο,

αυτό με έκανε στ’ αλήθεια να Σε γνωρίσω,

και υπέρτατη σωτηρία απέκτησα.

Αν η κρίση κι η πειθαρχεία Σου,

αν η παίδευσή Σου από μένα έφευγε,

τότε θα ζούσα στο σκοτάδι,

στη σφαίρα επιρροής του Σατανά.

Θεέ μου! Σε ικετεύω.

Μην πάρεις τις ανέσεις μου·

λίγα λόγια παρηγοριάς αρκούν.

Γιατί την αγάπη Σου απόλαυσα,

κι από Σένα δεν μπορώ να χωριστώ,

πώς μέχρι τέλους να μην Σε αγαπώ;

Ⅱ

Ποια είναι της σάρκας τα οφέλη;

Αν τυχόν η παίδευσή Σου μ’ άφηνε,

θα ήταν σαν το Πνεύμα Σου να μ’ εγκατέλειπε,

σαν να μην ήσουν μαζί μου πια.

Αν πάρεις την ελευθερία μου κι ασθένεια μου δώσεις,

μπορώ να συνεχίσω τη ζωή μου.

Μα αν μ’ άφηνε η κρίση Σου,

να συνεχίσω τη ζωή μου δεν θα μπορούσα.

Θεέ μου! Σε ικετεύω.

Μην πάρεις τις ανέσεις μου·

λίγα λόγια παρηγοριάς αρκούν.

Γιατί την αγάπη Σου απόλαυσα,

κι από Σένα δεν μπορώ να χωριστώ,

πώς μέχρι τέλους να μην Σε αγαπώ;

Ⅲ

Αν ήμουνα χωρίς την παίδευσή Σου,

η αγάπη Σου θα έφευγε από μένα.

Δεν μπορώ με λόγια να το εκφράσω,

η αγάπη αυτή είναι για μένα πολύ βαθιά.

Χωρίς την αγάπη Σου, θα έπεφτα στον Σατανά,

το ένδοξο πρόσωπό Σου δεν θα μπορούσα να δω.

Πώς θα συνέχιζα να ζω;

Δεν θ’ ανεχόμουν αυτήν τη σκοτεινή ζωή.

Το να Σ’ έχω πλάι μου είναι το να Σε βλέπω,

πώς, λοιπόν, να Σ’ αφήσω;

Θεέ μου! Σε ικετεύω.

Μην πάρεις τις ανέσεις μου·

λίγα λόγια παρηγοριάς αρκούν.

Γιατί την αγάπη Σου απόλαυσα,

κι από Σένα δεν μπορώ να χωριστώ,

πώς μέχρι τέλους να μην Σε αγαπώ;

Ⅳ

Η αγάπη Σου μου έφερε δάκρυα θλίψης.

Κι όμως μια τέτοια ζωή είναι πιο βαθιά.

Μ’ εμπλουτίζει, ν’ αλλάξω με βοηθά,

να κερδίσω την αλήθεια που πρέπει να ‘χει κάθε πλάσμα.

Θεέ μου! Σε ικετεύω.

Μην πάρεις τις ανέσεις μου·

λίγα λόγια παρηγοριάς αρκούν.

Γιατί την αγάπη Σου απόλαυσα,

κι από Σένα δεν μπορώ να χωριστώ,

πώς μέχρι τέλους να μην Σε αγαπώ;