Ⅰ

Πριν από την κάθοδό Σου, εγώ, μόνος μου, θρηνούσα στο σκοτάδι και πονούσα.

Πριν από την κάθοδο Σου, εγώ, ο αλαζόνας, πάλευα στον βούρκο με την κοπριά.

Πριν από την κάθοδό Σου, εγώ, ο ελεεινός, ικέτευα ανάμεσα στους δαίμονες και τα θηρία.

Πριν από την κάθοδό Σου, είχα πουλήσει την καρδιά μου στον βασιλιά των διαβόλων και είχα ποδοπατηθεί από αυτόν.

Είχα απελπιστεί, ελπίζοντας απεγνωσμένα στην επιστροφή του Μεσσία, του Κυρίου Ιησού.

Η αστραπή ήρθε από την Ανατολή, είδα ότι τα λόγια Σου είναι η εμφάνιση του αληθινού φωτός.

Άκουσα τη φωνή Σου και επέστρεψα ενώπιον του θρόνου Σου, αποκτώντας νέα ζωή.

Ⅱ

Τα λόγια Σου είναι σαν αιχμηρό σπαθί, κρίνουν και αποκαλύπτουν τη σατανική φύση μου.

Η ουσία Σου είναι άγια, αποκαλύπτει την ανείπωτη ακαθαρσία μου και δεν είμαι πια τόσο αυτάρεσκος.

Η διάθεσή Σου είναι δίκαιη, αποτεφρώνει όλη μου την αδικία, γι’ αυτό δεν αντιστέκομαι πλέον.

Η κρίση Σου είναι αγάπη, εξαγνίζει πλήρως τη διεφθαρμένη διάθεσή μου.

Παντοδύναμε Θεέ, Εσύ μας σώζεις από το σκοτάδι για να ζήσουμε στο φως.

Εσύ είσαι ο Χριστός, ο Σωτήρας. Τα λόγια Σου είναι η αλήθεια, η οδός, η ζωή.

Εσύ εργάζεσαι για να σώσεις την ανθρωπότητα, φέρνοντάς μας την οδό της αιώνιας ζωής.

Τα λόγια Σου καθαίρουν τη διαφθορά μου και με φέρνουν στο μονοπάτι του φωτός στη ζωή.

Παντοδύναμε Θεέ, η αγιοσύνη και η δικαιοσύνη Σου αξίζουν τον αιώνιο αίνο της ανθρωπότητας.

Πιστεύουμε σε Σένα, Σε ακολουθούμε, γινόμαστε μάρτυρές Σου, αυτό είναι το επιβεβλημένο μας καθήκον.

Παντοδύναμε Θεέ, το κάλλος Σου είναι τόσο μεγάλο, πάντα θα Σ’ αγαπούμε και θα Σε δοξολογούμε.