Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών (28)

Καλωσορίζουμε όλους όσοι αναζητούν με λαχτάρα την εμφάνιση του Θεού!

Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών
Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών (28)

Σημείο δέκατο τέταρτο: Να διακρίνουν και να αποπέμπουν ή να αποβάλλουν άμεσα κάθε είδους κακούς ανθρώπους και αντίχριστους (Μέρος έβδομο)

Η δέκατη τέταρτη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών είναι να «Να διακρίνουν και να αποπέμπουν ή να αποβάλλουν άμεσα κάθε είδους κακούς ανθρώπους και αντίχριστους». Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε σχετικά με το δεύτερο κριτήριο για το πώς να διακρίνονται τα διάφορα είδη κακών ανθρώπων, με βάση δηλαδή την ανθρώπινη φύση τους, και καλύψαμε τρεις εκδηλώσεις. Διαβάστε αυτές τις τρεις εκδηλώσεις. (Όγδοον, ότι είναι ικανοί να προβούν σε προδοσία ανά πάσα στιγμή· ένατο, ότι είναι ικανοί να φύγουν ανά πάσα στιγμή· δέκατο, ότι αμφιταλαντεύονται.) Καταλαβαίνετε αυτές τις τρεις εκδηλώσεις, τώρα που κάναμε συναναστροφή γι’ αυτές; (Ναι.) Οι περισσότεροι από εκείνους που έχουν αυτά τα προβλήματα γενικά δεν έχουν την ικανότητα να καταλάβουν την αλήθεια· δεν καταλαβαίνουν ποια είναι η αλήθεια ούτε καταλαβαίνουν τι σημαίνει να πιστεύει κανείς στον Θεό. Επίσης, κάποιοι απ’ αυτούς δεν μπορούν να καταλάβουν τι ακριβώς αφορά η πίστη στον Θεό. Νομίζουν ότι η πίστη στον Θεό είναι μόνο θρησκευτική πίστη και ότι αρκεί να τηρούνται απλώς οι θρησκευτικές τελετουργίες. Δεν καταλαβαίνουν τη σημασία του να πιστεύει κανείς στον Θεό ούτε καταλαβαίνουν τη σημασία του να κάνει καθήκον. Δεν έχουν ξεκαθαρίσει ακόμα μέσα τους αν υπάρχει Θεός και δεν είναι σίγουροι αν το να ακολουθείς τον Θεό είναι το ορθό μονοπάτι. Όσα χρόνια κι αν πιστεύουν ή όσα κηρύγματα κι αν έχουν ακούσει, δεν μπορούν ποτέ να βάλουν θεμέλια στην αληθινή οδό, με αποτέλεσμα να αμφιταλαντεύονται, ενώ αν συμβεί κάτι που θα τους πειράξει, θα μπορούσαν μέχρι και να φύγουν από την εκκλησία ή να προδώσουν την εκκλησία ανά πάσα στιγμή. Ο οίκος του Θεού έχει συγκεκριμένες αρχές για το πώς να αντιμετωπίζει τους ανθρώπους του κάθε είδους. Ανάλογα με τη διαφορετική κατάσταση του καθενός, υπάρχουν συγκεκριμένα σχέδια για το πώς να τους χειρίζεται και να τους διορθώνει· όσοι πρέπει να αποπέμπονται θα αποπέμπονται και όσοι πρέπει να αποβάλλονται θα αποβάλλονται. Παρόλο που μερικοί απ’ αυτούς τους ανθρώπους δεν είναι κακοί άνθρωποι και πόσο μάλλον αντίχριστοι, με βάση τη φύση των συγκεκριμένων εκδηλώσεών τους και τη στάση τους απέναντι στην πίστη στον Θεό, δεν είναι άνθρωποι του οίκου του Θεού ούτε αληθινοί αδελφοί και αδελφές. Ακόμα και να μείνουν στην εκκλησία, θα δυσκολευτούν πολύ να καταλάβουν την αλήθεια. Και τι συνέπειες έχει το γεγονός ότι θα δυσκολευτούν να καταλάβουν την αλήθεια; Σημαίνει ότι επειδή δεν θα μπορέσουν ποτέ να καταλάβουν τα λόγια του Θεού και δεν θα μπορέσουν ποτέ να καταλάβουν την αλήθεια, δεν θα καταφέρουν τελικά να φτάσουν στη σωτηρία και δεν θα καταφέρουν να κερδηθούν από τον Θεό. Αυτό σημαίνει ότι, στο τέλος, δεν μπορούν να γίνουν άνθρωποι του οίκου του Θεού, δεν μπορούν να γίνουν αληθινά δημιουργήματα, και δεν μπορούν να εκπληρώσουν το καθήκον των δημιουργημάτων και να επιστρέψουν ενώπιον του Θεού. Επιπλέον, πολλές φορές παίζουν αρνητικό ρόλο στην εκκλησία. Όχι μόνο δεν έχουν θετική επίδραση, αλλά κατά διαστήματα προκαλούν και αναστάτωση και καταστροφές, με αποτέλεσμα να επηρεάζουν την κατάσταση κάποιων ανθρώπων και να αναστατώνουν κάποιους από αυτούς που κάνουν το καθήκον τους. Για τον λόγο αυτόν, η εκκλησία πρέπει να λαμβάνει τα ανάλογα μέτρα για να τους χειρίζεται, είτε με το να τους πείσει να φύγουν είτε με το να τους αποπέμψει ή να τους αποβάλει. Όπως και να ‘χει, δεν πρέπει να τους επιτρέπεται να προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση στην εκκλησία.

Τα πρότυπα και οι βάσεις για τη διάκριση των διαφόρων ειδών κακών ανθρώπων

2. Με βάση την ανθρώπινη φύση

Ι. Αμφιταλαντεύονται

Οι άνθρωποι που αμφιταλαντεύονται δεν μπορούν ποτέ να επιβεβαιώσουν αν υπάρχει πραγματικά ο Θεός, και φυσικά ακόμα λιγότερο μπορούν να επιβεβαιώσουν αν ο Θεός στον οποίο πιστεύουν είναι ο αληθινός Θεός. Σήμερα θέλουν να ψάξουν σε ένα σημείο και αύριο θέλουν να πάνε να τσεκάρουν αλλού, δεν ξέρουν ποια είναι η αληθινή οδός, τηρούν πάντα μια στάση αναμονής. Τέτοιους ανθρώπους να τους πείθετε γρήγορα να φύγουν, λέγοντάς τους: «Δεν μπορείς ποτέ να επιβεβαιώσεις πως το έργο του Θεού είναι η αληθινή οδός και δεν προσπαθείς να λύσεις τις δυσκολίες σου αναζητώντας την αλήθεια. Τι αποτέλεσμα μπορεί να βγει αν συνεχίσεις να πιστεύεις κατ’ αυτόν τον τρόπο; Αφού δεν αγαπάς την αλήθεια και δεν ευχαριστιέσαι την εκκλησιαστική ζωή, τότε να πας όπου σε ενδιαφέρει, σύμφωνα με τις δικές σου επιλογές. Δεν θέλεις να επιδιώξεις να αναδειχθείς πάνω από τους υπόλοιπους και να σημειώσεις μεγάλη επιτυχία; Τότε, να βγεις έξω στον κόσμο και να πασχίσεις γι’ αυτό. Ίσως καταφέρεις να γίνεις πλούσιος ή να αποκτήσεις αξιώματα και να κάνεις πραγματικότητα τα όνειρά σου έξω στον κόσμο. Δεν πρέπει να μείνεις άλλο στον οίκο του Θεού». Τέτοιους ανθρώπους δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να τους εξαναγκάζετε ή να προσπαθείτε να τους προτρέψετε να μείνουν. Αν θέλουν να φύγουν από την εκκλησία, αφήστε τους να φύγουν. Δεν συνάδει με τις προθέσεις του Θεού το να παροτρύνονται διαρκώς αυτοί οι δύσπιστοι και να δέχονται προτροπές να παραμείνουν. Το έργο του Θεού δεν εξαναγκάζει ποτέ κανέναν, κι όταν όλη την ώρα σέρνεις και τραβολογάς τους αναποφάσιστους, αυτό ενέχει το στοιχείο του εξαναγκασμού. Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να πάνε να βρουν δουλειά, να βγάλουν λεφτά και να ζήσουν μια καλή ζωή ή να ακολουθήσουν εκείνα τα πράγματα που τους αρέσουν προσωπικά. Πάντοτε είχαν τέτοιες προθέσεις, και πάντοτε είχαν τις δικές τους φιλοδοξίες και τα δικά τους σχέδια. Μπορεί κανείς να μην το ξέρει αυτό, αλλά η συμπεριφορά τους το έχει αποκαλύψει ήδη. Για παράδειγμα, όταν κάνουν το καθήκον τους, πολλές φορές το κάνουν με μισή καρδιά ή πολλές φορές ξεχνάνε, είναι επιπόλαιοι και απλώς λειτουργούν μηχανικά. Συχνά παρουσιάζουν μεγάλη απροθυμία να κάνουν το καθήκον τους, πάντοτε πιστεύουν ότι χάνουν κάτι, νομίζουν ότι επειδή κάνουν το καθήκον τους δεν μπορούν να βγάλουν λεφτά. Τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να πείθονται να φύγουν. Να τους λέτε: «Κάνεις πάντα το καθήκον σου επιπόλαια και με μισή καρδιά. Στο τέλος δεν θα καταφέρεις να κερδίσεις την αλήθεια, κι ο Θεός δεν θα σε εγκρίνει· μεγάλη απώλεια θα είναι αυτή! Εφόσον δεν σε ενδιαφέρει η αλήθεια, δεν μπορείς να επιβεβαιώσεις την ύπαρξη του Θεού ούτε την κυριαρχία Του και ο κόσμος σού φαίνεται υπέροχος, καθώς πιστεύεις ότι, αν επιδιώξεις τον κόσμο, θα μπορέσεις να πετύχεις τα μέγιστα και να ανέλθεις πάνω από τους άλλους, τότε καλύτερα να επιστρέψεις στον κόσμο και να πασχίσεις εκεί. Τι νόημα έχει να υπομένεις εδώ τέτοιες κακουχίες;» Πιο συγκεκριμένα, οι άνθρωποι αυτοί νιώθουν πολλές φορές ότι έχουν επαρκή γνώση σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο, ότι έχουν κάποιες δεξιότητες και ικανότητες, και θεωρούν πως, αν πάνε έξω στην κοινωνία ή στον κόσμο, θα μπορούσαν να αποκτήσουν και φήμη και περιουσία, να απολαύσουν υψηλή θέση και αποδοχές. Παρ’ όλα αυτά, αφού φτάσουν στο σημείο να πιστεύουν στον Θεό και να περιφέρονται λίγα χρόνια, δεν έχουν πάρει καμία προαγωγή ούτε τους έχουν διαλέξει για κάποια σημαντική θέση. Καθώς δεν μπορούν να ξεχωρίσουν από τους υπόλοιπους, νιώθουν μέσα τους μεγάλη θλίψη και μεγάλη απροθυμία. Είναι απρόθυμοι να βαδίσουν στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό, πόσο μάλλον να κάνουν το καθήκον τους. Η καρδιά τους είναι μονίμως ανήσυχη και το μυαλό τους περιπλανιέται, και είναι ανεύθυνοι και ασταθείς. Πού και πού, σκέφτονται τους συμμαθητές τους και τους φίλους τους που έχουν πιάσει πολύ καλές δουλειές, έχουν φτάσει σε τόσο υψηλές θέσεις και ζουν μια ζωή ανώτερη απ’ των άλλων, κι αυτό τους προκαλεί ένα έντονο αίσθημα ότι αδικούν πολύ τον εαυτό τους πιστεύοντας στον Θεό· νομίζουν ότι είναι άχρηστοι, ανίκανοι και αποτυχημένοι που πιστεύουν στον Θεό και ντρέπονται πολύ να αντικρύσουν τους γονείς και τους προγόνους τους. Αυτό τους οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερη αναστάτωση και απροθυμία, και μετανιώνουν πικρά που επέλεξαν στην αρχή να πιστέψουν στον Θεό! Και τότε, το μυαλό τους αμφιταλαντεύεται ακόμα περισσότερο. Σε όλα τα χρόνια που πιστεύουν στον Θεό και κάνουν το καθήκον τους, όχι μόνο δεν έχει δυναμώσει η πίστη τους, αλλά έχουν χάσει και τον ενθουσιασμό που είχαν στην αρχή. Πώς πιστεύετε ότι πρέπει να αντιμετωπίζονται οι άνθρωποι αυτοί; (Να πείθονται να φύγουν.) Αν τους πείσεις να φύγουν, μπορεί να πουν: «Πιστεύω τόσα χρόνια στον θεό, έχω παρατήσει τις σπουδές μου, τον γάμο μου και τις προοπτικές μου. Τώρα μου λες να φύγω από την εκκλησία —άρα, όλες οι κακουχίες που υπέμεινα όλα αυτά τα χρόνια δεν θα έχουν πάει στράφι; Δεν θα έχω καθόλου μελλοντικό προορισμό, έτσι δεν είναι; Εκεί που μας χρωστούσανε, μας πήραν και το βόδι. Δεν είναι αυτοκτονία κάτι τέτοιο;» Μήπως είναι πολύ άκαρδο να πειστούν να φύγουν; Είναι σωστό αυτό; (Τέτοιοι άνθρωποι δεν ήθελαν ποτέ να πιστέψουν στον Θεό εξ αρχής. Το μόνο που έκαναν ήταν να μπουν με τεχνάσματα στην εκκλησία για να πάρουν ευλογίες. Όταν βλέπουν ότι στόχος της εκκλησίας είναι πάντα να τρώει και να πίνει κανείς τα λόγια του Θεού και να συναναστρέφεται σχετικά με την αλήθεια, τα απεχθάνονται όλα αυτά και θέλουν να φύγουν. Τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να πείθονται να φύγουν. Αν και μπορείς να κρατήσεις αυτούς, την καρδιά τους δεν μπορείς να την κρατήσεις.) Αν κάνουν το καθήκον τους με κάποια ειλικρίνεια, αλλά απλούστατα δεν έχουν ξεκαθαρίσει την αλήθεια ή γίνονται προς στιγμήν κάπως αρνητικοί και αδύναμοι εξαιτίας του ότι αντιμετωπίζουν αναποδιές και αποτυχίες ή επειδή κλαδεύονται, σε τέτοιες περιπτώσεις, μπορείτε να συναναστραφείτε μαζί τους σχετικά με την αλήθεια, και να τους βοηθήσετε και να τους υποστηρίξετε. Αν, παρ’ όλα αυτά, υποθέσουμε ότι η αδυναμία τους δεν είναι πρόσκαιρη, αλλά ότι είναι συστηματικά επιπόλαιοι και κάνουν μηχανικά το καθήκον τους, ότι το κάνουν με μισή καρδιά και ότι αρκούνται απλώς στο να μην τους διώξουν —κι αν υποθέσουμε ότι κάνουν το καθήκον τους χωρίς ειλικρίνεια και κίνητρο ή, για να το διατυπώσουμε πιο συγκεκριμένα, ότι δεν έχουν στόχους για επιδίωξη και απλώς περνάνε τις μέρες τους— αν γίνει φανερό ότι τέτοιου είδους άνθρωποι είναι, τότε μπορούν να πειστούν να φύγουν.

Κάποιοι άνθρωποι είναι δύσπιστοι. Αν μπορείς να διακρίνεις ξεκάθαρα ότι ουσιαστικά πρόκειται για ανθρώπους που δεν αγαπούν την αλήθεια και δεν θέλουν ούτε καν να κάνουν απλή δουλειά, τότε θα πρέπει να πείθονται να φύγουν. Οι βασικές τους εκδηλώσεις είναι ότι δεν διαβάζουν ποτέ τα λόγια του Θεού, δεν μαθαίνουν ποτέ ύμνους, δεν ακούνε ποτέ κηρύγματα και δεν συναναστρέφονται ποτέ σχετικά με την αλήθεια ούτε μιλάνε για αυτογνωσία. Επίσης, δεν τους αρέσει να ακούνε τις βιωματικές μαρτυρίες των αδελφών. Δεν βλέπουν ποτέ ταινίες ή βίντεο με ύμνους ούτε βίντεο με βιωματικές μαρτυρίες που παράγει ο οίκος του Θεού και, ακόμα κι αν δουν, το κάνουν απλώς για ψυχαγωγία ή από περιέργεια, και στην περίπτωση αυτή βλέπουν μόνο λίγο και απρόθυμα· και δεν το κάνουν ούτε κατά διάνοια από αίσθημα φορτίου για τη δική τους ζωή-είσοδο, παρά απλώς βλέπουν για να διασκεδάσουν και να νιώσουν κάποιον ενθουσιασμό. Πώς περνάνε τον περισσότερο καιρό; Συνομιλούν, κουτσομπολεύουν ή μπαίνουν στο ίντερνετ και βλέπουν πράγματα που τους αρέσουν. Για παράδειγμα, σε ορισμένους αρέσει το χρηματιστήριο και παρακολουθούν διαρκώς τις εξελίξεις των μετοχών στο ίντερνετ· σε άλλους αρέσουν τα αυτοκίνητα ή τα ηλεκτρονικά είδη και ψάχνουν συνεχώς στο ίντερνετ για να δουν ποιες μάρκες έχουν κυκλοφορήσει νέα μοντέλα ή έχουν αναπτύξει κάποια νέα τεχνολογία· σε άλλους αρέσει να βλέπουν διαδικτυακά ειδήσεις από κάποιους χρήστες. Και σε κάποιους αρέσει η ομορφιά, το μακιγιάζ ή τα προϊόντα υγείας και μπαίνουν συχνά στο ίντερνετ για να διαβάσουν θέματα σχετικά με την ομορφιά, την υγεία ή τρόπους να διατηρήσουν καλή υγεία και να επιτύχουν τη μακροζωία. Τους ανθρώπους αυτούς δεν τους νοιάζουν καθόλου οι διάφορες αλήθειες στις οποίες πρέπει να εισέλθουν οι πιστοί για να σωθούν ούτε οι βιωματικές μαρτυρίες των αδελφών. Εκτός από το ότι κάνουν λίγο καθήκον με απροθυμία, κατά τα άλλα ασχολούνται πάντα, μεταξύ άλλων, με τη μεταβαλλόμενη κατάσταση του άπιστου κόσμου και με το τι νέες τάσεις και σημαντικά νέα συμβαίνουν στον κόσμο, αλλά και με τις εξελίξεις στη δική τους χώρα. Τέτοιες πληροφορίες κοιτάζουν. Επειδή όλη την ώρα κοιτάνε αυτά τα πράγματα, η καρδιά τους είναι πάντα γεμάτη με τέτοια ζητήματα και αδιαφορούν τελείως για τις αλήθειες που θα έπρεπε να καταλάβουν ως πιστοί στον Θεό. Όποιος κι αν συναναστραφεί μαζί τους, δεν το λαμβάνουν υπόψη τους. Δεν τους ενδιαφέρουν ούτε τους απασχολούν ζητήματα που αφορούν τη ζωή-είσοδο, όπως ποιες αρχές πρέπει να ακολουθούν όταν κάνουν το καθήκον τους, ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις αποκαλύπτουν και ποια προβλήματα υπάρχουν όταν κάνουν το καθήκον τους, καθώς και ποιες από τις διάφορες απαιτήσεις που θέτει ο Θεός στους ανθρώπους έχουν ικανοποιήσει και ποιες δεν έχουν ικανοποιήσει. Ναι μεν κάνουν το καθήκον τους, αλλά απλώς το κάνουν μηχανικά, χωρίς να αναζητούν στο ελάχιστο τις αλήθεια-αρχές. Αν και οι άνθρωποι αυτοί υποστηρίζουν ότι είναι πιστοί στον Θεό, αυτό που τους αρέσει κατά βάθος και στο οποίο επικεντρώνονται είναι τα χρήματα, η θέση και οι τάσεις του άπιστου κόσμου, ενώ τους αρέσει να έχουν επαφές με εκείνους που ακολουθούν τις τάσεις του άπιστου κόσμου. Όταν μιλάνε για ζητήματα του άπιστου κόσμου, το κάνουν με πολύ κέφι και ανεξάντλητο ενθουσιασμό, μιλάνε εύγλωττα και ακατάπαυστα γι’ αυτά, αλλά όταν συναντούν εκείνους που τους αρέσει να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια, δεν έχουν να πουν τίποτα. Όταν ένας αδελφός ή μια αδελφή λέει: «Υπάρχει ένας ύμνος τόσο όμορφος, που έχω μάθει όλους τους στίχους απ’ έξω», λένε με επιφανειακή προσέγγιση: «Τον έχεις μάθει απ’ έξω. Τι ωραία!» Όταν ένας αδελφός ή μια αδελφή λέει: «Η βιωματική μαρτυρία της αδελφής τάδε είναι πολύ καλή!», εκείνοι λένε: «Υπάρχουν πλέον τόσα βίντεο με βιωματικές μαρτυρίες· και ποιο δεν είναι καλό; Όλα είναι πολύ καλά». Απλώς απαντάνε με αυτόν τον επιφανειακό τρόπο· στην πραγματικότητα, δεν τους ενδιαφέρει καθόλου η αλήθεια και δεν μιλάνε καθόλου την ίδια γλώσσα με τους αδελφούς και τις αδελφές. Όταν κάποιος τους ρωτάει: «Προσεύχεσαι όταν σου συμβαίνουν διάφορες καταστάσεις;» εκείνοι απαντούν: «Πώς να προσευχηθώ; Για ποιο πράγμα να προσευχηθώ;» Ούτε προσεύχονται ούτε έχουν να πουν τίποτα στον Θεό. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν το παραμικρό ενδιαφέρον για οτιδήποτε έχει σχέση με την πίστη στον Θεό, και η καρδιά τους είναι γεμάτη με κάθε λογής πράγματα από τον άπιστο κόσμο. Τι νομίζετε; Έχουν κάποιο πρόβλημα αυτοί οι άνθρωποι; (Ναι.) Αν βλέπεις ότι κάνουν πάντα το καθήκον τους με μισή καρδιά και, όταν τους ανατίθεται οποιαδήποτε εργασία, είναι πολύ ανυπόμονοι, παραπονιούνται μόλις ταλαιπωρηθούν λίγο, και μετά από μερικά χρόνια που πιστεύουν στον Θεό, αποκαλύπτουν συχνά σκέψεις όπως: «Πιστεύοντας στον Θεό, χάνω. Αν δεν είχα πιστέψει στον θεό, τώρα πια ο μισθός μου θα είχε ανέβει στο τάδε ποσό και θα μπορούσα να απολαμβάνω την τάδε θέση και τις τάδε πολυτέλειες». Πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται αυτοί οι άνθρωποι; (Θα πρέπει να πείθονται να φύγουν.) Απλώς πείστε τέτοιους ανθρώπους να φύγουν και μην τους βάζετε να κάνουν πια κανένα καθήκον, αφού ούτε απλή δουλειά δεν είναι πρόθυμοι να κάνουν. Θεωρούν υποφερτό το να πηγαίνουν απλώς στις συναθροίσεις ως πιστοί, αλλά όταν κάνουν το καθήκον τους και ακολουθούν τον Θεό, αυτό στέκεται εμπόδιο στα μεγάλα τους εγχειρήματα. Θεωρούν ότι κάνοντας το καθήκον τους και ακολουθώντας τον Θεό εμποδίζεται η επιδίωξη της ευτυχίας τους. Θεωρούν πως, αν δεν έκαναν το καθήκον τους, θα είχαν ήδη ανέλθει πάνω από τους υπόλοιπους, θα είχαν γίνει υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι και θα έβγαζαν πολλά λεφτά στον κόσμο. Ποιος ο λόγος, λοιπόν, να τους αποτρέψουμε; Άρα, είναι για όλες τις πλευρές καλό το να πειστούν να φύγουν. Αν τους εξαναγκάζαμε ή τους προτρέπαμε να μείνουν, αυτό θα ήταν τεράστιο λάθος. Έτσι πρέπει να πείθετε τέτοιους ανθρώπους: «Γιατί αποφάσισες να πιστεύεις στον Θεό; Είναι ποτέ δυνατόν να κερδίσεις την αλήθεια αν δεν ενδιαφέρεσαι για την αλήθεια και έχεις συνέχεια αμφιβολίες για τον Θεό; Έχεις ιδέες, πτυχία και ταλέντο. Αν πάσχιζες σκληρά έξω στον κόσμο, θα μπορούσες σίγουρα να γίνεις πρόεδρος ή γενικός διευθυντής σε μια εταιρεία, ή να γίνεις εκατομμυριούχος ή δισεκατομμυριούχος. Έτσι που περιφέρεσαι στον οίκο του Θεού, καταρχάς, δεν μπορείς να ανέλθεις πάνω από τους υπόλοιπους· δεύτερον, δεν μπορείς να σημειώσεις μεγάλη επιτυχία· και τέλος, δεν μπορείς να δοξάσεις τους προγόνους σου. Επιπλέον, όταν κάνεις το καθήκον σου, είσαι διαρκώς επιπόλαιος, και γι’ αυτό κλαδεύεσαι, με αποτέλεσμα να είσαι όλη την ώρα κακόκεφος. Γιατί να υπομένεις τέτοια βάσανα; Πρέπει να βγεις έξω στον κόσμο, είτε στην πολιτική είτε στις επιχειρήσεις, και σίγουρα θα σημειώσεις κάποια επιτυχία. Δεν είσαι σαν κι εμάς εσύ: Έχεις πτυχία και ταλέντο, και είσαι ευγενής. Δεν είσαι ανώτερος από το να πιστεύεις στον Θεό μαζί με εμάς τους συνηθισμένους ανθρώπους; Όπως λένε συχνά οι άπιστοι: “Ο κόσμος είναι το στρείδι σου”· πρέπει να εκμεταλλευτείς το ότι απομένει ακόμα χρόνος στον κόσμο για να επιδιώξεις λίγη φήμη, κέρδος και θέση όσο προλαβαίνεις. Μη μένεις εδώ και μην αδικείς τον εαυτό σου». Είναι κατάλληλος αυτός ο τρόπος για να πειστούν; Πολύ διακριτική διατύπωση, σωστά; (Ναι.) Δεν πληγώνονται, κι επίσης είναι αυτό που θέλουν να ακούσουν. Πιστεύω πως αυτή η προσέγγιση είναι ενδεδειγμένη, τους διευκολύνει να αποδεχτούν τη συμβουλή και μπορούν να φύγουν με θάρρος χωρίς καθόλου ανησυχίες. Όταν αντιμετωπίζεις τέτοιους ανθρώπους, αν είσαι σίγουρος ότι πρόκειται για δύσπιστους και βλέπεις ότι δεν έχουν καθόλου ενθουσιασμό για την πίστη στον Θεό, ότι δεν είναι ποτέ ειλικρινείς στην εκτέλεση του καθήκοντός τους και ότι δεν έχουν κερδίσει ποτέ καθόλου ζωή-είσοδο —ούτε φαίνεται πιθανό να το κάνουν σε βάθος χρόνου— τότε θα πρέπει να τους πείθεις να φύγουν. Αν δεν τους πείσεις να φύγουν, θα κάνουν πάντοτε το καθήκον τους με μια στάση επιπόλαιη και χλιαρή, και μπορεί κάλλιστα κάποια στιγμή να προκαλέσουν μια μεγάλη συμφορά.

Κ. Είναι δειλοί και καχύποπτοι

Ολοκληρώσαμε τη συναναστροφή σχετικά με τη δέκατη εκδήλωση, το ότι αμφιταλαντεύονται. Ας ρίξουμε τώρα μια ματιά στην ενδέκατη εκδήλωση, δηλαδή στο ότι είναι δειλοί και καχύποπτοι. Τι εκδηλώσεις έχουν οι δειλοί; (Οι δειλοί φοβούνται όταν είναι να συλληφθούν και να διωχθούν. Θέλουν να κάνουν το καθήκον τους, αλλά δεν τολμάνε.) Αυτή είναι μόνο μια μικρή πτυχή. Το βασικό ζήτημα είναι ότι έχουν μια οπτική σχετικά με την πίστη στον Θεό: Θεωρούν πάντοτε ότι οι πιστοί στον Θεό μοιάζουν να μην έχουν θέση σε αυτόν τον κόσμο· θεωρούν ότι η πίστη τους στον Θεό είναι κάτι το ντροπιαστικό. Ειδικά σε κάποιες χώρες με απολυταρχικό καθεστώς ή σε χώρες που δεν έχουν θρησκευτική ελευθερία, στις οποίες οι πιστοί στον Θεό όχι μόνο δεν είναι προστατευμένοι από τον νόμο αλλά και διώκονται, κάποιοι άνθρωποι δεν τολμάνε να παραδεχτούν ότι πιστεύουν στον Θεό και φοβούνται μήπως το μάθουν οι άλλοι. Θεωρούν πως δεν είναι κάτι ακέραιο και έντιμο η πίστη στον Θεό. Παρόλο που ξέρουν ότι πιστεύουν στον αληθινό Θεό, δεν νιώθουν καθόλου τιμή γι’ αυτό ούτε έχουν αυτοπεποίθηση. Όταν παρουσιάζεται το παραμικρό σημάδι κινδύνου ή όταν βλέπουν την κυβέρνηση να συλλαμβάνει, να διώκει, να καταπιέζει και να εξοστρακίζει τους πιστούς, ανησυχούν πολύ μήπως μπλέξουν κι οι ίδιοι. Σε τέτοιου είδους καταστάσεις, κάποιοι παίρνουν γρήγορα αποστάσεις από την εκκλησία, και μάλιστα σπεύδουν να επιστρέψουν βιβλία στον οίκο του Θεού. Άλλοι, επειδή φοβούνται μήπως συλληφθούν, δεν τολμάνε πια να πηγαίνουν σε συναθροίσεις και δεν τολμάνε να χαιρετήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές όταν τους συναντούν. Ειδικά όσον αφορά εκείνους που είναι σχετικά γνωστοί για την πίστη τους ή που έχουν συλληφθεί παλιότερα, με αυτούς οι συγκεκριμένοι άνθρωποι ακόμα περισσότερο δεν τολμούν να συναναστραφούν —τόσο δειλοί είναι. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι, μόλις μάθουν ότι η κυβέρνηση έχει ξεκινήσει ένα μεγάλο κύμα συλλήψεων, τρέχουν στις αρχές για να παραδεχτούν προκαταβολικά ότι παλιότερα πίστευαν στον Θεό και ότι ξέρουν ποιοι άνθρωποι πιστεύουν, κι έτσι τους πουλάνε προκαταβολικά και παραδίδουν βιβλία με τα λόγια του Θεού ή οποιοδήποτε άλλο υλικό έχει σχέση με την πίστη στον Θεό, ως αντάλλαγμα για την επιείκεια των αρχών, με μοναδικό σκοπό την αυτοσυντήρηση. Για πείτε Μου, δεν είναι εκδηλώσεις δειλίας όλα αυτά; (Ναι.) Ειδικά μερικοί άνθρωποι, αφότου πιστέψουν στον Θεό, φοβούνται πάντα μήπως μάθουν οι άλλοι ότι πιστεύουν, και φοβούνται ακόμα περισσότερο μήπως, σε περίπτωση που κάποιος συλληφθεί, τους πουλήσει. Μόλις κάποιος μάθει ότι πιστεύουν στον Θεό, βιάζονται να εξηγήσουν ότι έχουν πάψει να πιστεύουν, και μάλιστα σπεύδουν να κάνουν πράγματα προκειμένου να πάψουν οι άπιστοι να τους υποπτεύονται ως πιστούς. Για παράδειγμα, διατηρούν σχέσεις με άπιστους, τρώνε, διασκεδάζουν, τζογάρουν, πίνουν αλκοόλ μαζί και πάει λέγοντας. Με το που βλέπουν μπροστά τους τον παραμικρό κίνδυνο, δεν τολμάνε να πάνε σε συναθροίσεις και παύουν να κάνουν το καθήκον τους, αγνοώντας όποιον προσπαθεί να τους βρει. Όταν όλα είναι γαλήνια, σκέφτονται ότι η πίστη στον Θεό φέρνει ευλογίες, ότι δίνει τη δυνατότητα να αποφύγει κανείς τον θάνατο, και ότι του επιτρέπει να πάει στον ουρανό και να έχει έναν καλό προορισμό —τότε σφύζουν από ενέργεια στην πίστη στον Θεό. Μόλις όμως βρεθούν μπροστά σε ένα περιβάλλον που είναι λίγο επικίνδυνο, εξαφανίζονται από προσώπου γης. Έπειτα, όταν περάσει η κατάσταση και τα πράγματα ηρεμήσουν και πάλι, ξαναγυρίζουν. Τέτοιου είδους άνθρωποι πολύ συχνά γίνονται φαντάσματα. Όσο σημαντικό κι αν είναι το καθήκον που τους έχει ανατεθεί, μόλις παρουσιαστεί κάποιος κίνδυνος, είναι ικανοί να παρατήσουν αμέσως το έργο τους, χωρίς να διευθετήσουν τίποτα για τη συνέχισή του, και μετά κανείς δεν μπορεί να τους βρει. Άλλοι, αντίθετα, όταν αντιμετωπίζουν αντίστοιχα ένα επικίνδυνο περιβάλλον, μπορούν να σκεφτούν ένα σωρό τρόπους για να χειριστούν σωστά τα επόμενα βήματα. Αν τη δεδομένη στιγμή το περιβάλλον είναι πολύ εχθρικό και ο κίνδυνος να συλληφθούν είναι μεγάλος, τότε περιμένουν να περάσει ο κίνδυνος προτού συνεχίσουν το έργο τους. Αν, πάλι, είναι πολύ γνωστοί για την πίστη τους και θα μπορούσαν εύκολα να συλληφθούν σε περίπτωση που εμφανίζονταν για να κάνουν έργο, τότε κανονίζουν να το κάνει κάποιος άλλος. Αυτοί οι δειλοί, όμως, όταν νιώσουν το παραμικρό πρόβλημα, τρέχουν να κρυφτούν, και σπεύδουν να φυλάξουν το κεφάλι τους και να σώσουν το τομάρι τους, αδιαφορώντας και παραβλέποντας εντελώς το έργο και την περιουσία της εκκλησίας· δεν κάνουν καμία προσπάθεια να διαφυλάξουν το έργο της εκκλησίας ή να προστατεύσουν τους αδελφούς και τις αδελφές. Ποιο είναι αυτό που φοβούνται περισσότερο στην πίστη τους στον Θεό; Κατ’ αρχάς, φοβούνται μήπως μάθει η κυβέρνηση για την πίστη τους. Δεύτερον, φοβούνται μήπως το μάθουν οι γείτονές τους. Τρίτον, εκείνο που φοβούνται περισσότερο είναι μήπως συλληφθούν και φυλακιστούν ή μήπως τους σκοτώσουν στο ξύλο. Έτσι, όποτε συμβαίνει κάτι, το πρώτο πράγμα που σκέφτονται είναι αν υπάρχει περίπτωση να συλληφθούν ή να σκοτωθούν. Αν υπάρχει έστω και 1% πιθανότητα να γίνει κάτι από τα δύο, θα βρουν τρόπο να ξεφύγουν. Μπορεί, για παράδειγμα, σε μια συνάθροιση, κάποιος αδελφός ή αδελφή να πει: «Καθώς ερχόμουν εδώ, είδα κάποιον εδώ τριγύρω που μου φάνηκε άγνωστος. Θα μπορούσε να είναι κάποιος άπιστος και να μας παρακολουθεί;» Μόνο και μόνο στο άκουσμα αυτού του σχολίου, οι δειλοί δεν πρόκειται να έρθουν στην επόμενη συνάθροιση και θα διακόψουν τις επαφές με όλους. Θα έλεγες ότι είναι προσεκτικοί; (Αυτό δεν είναι συνηθισμένη προσοχή, είναι δειλία· δεν έχουν θέση για τον Θεό στην καρδιά τους.) Αυτό είναι ακραία προσοχή. Στις χώρες ή τις περιοχές όπου το περιβάλλον είναι ιδιαίτερα εχθρικό, ισχύει ότι οι πιστοί πρέπει να είναι προσεκτικοί, κάτι τέτοιο όμως δεν σημαίνει πως πρέπει να πάψουν να κάνουν το καθήκον τους ή να συμμετέχουν στις συναθροίσεις επειδή φοβούνται μήπως συλληφθούν, να είναι δηλαδή τόσο προσεκτικοί, ώστε να μην έχουν θέση για τον Θεό στην καρδιά τους. Σε ποια αρχή βασίζονται οι δειλοί για να δείξουν τέτοια προσοχή; Ό,τι κι αν συμβεί —είτε μεγάλο είτε μικρό— δεν πιστεύουν καθόλου ότι όλα βρίσκονται στα χέρια του Θεού. Δεν θεωρούν κανέναν έμπιστο και βασίζονται στον εαυτό τους για να προστατευτούν. Αυτή είναι η αρχή τους. Δεν πιστεύουν ότι τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Θεού, ότι όλα τα ενορχηστρώνει και τα κανονίζει ο Θεός, ότι, αν όντως συμβαίνει κάτι, το επιτρέπει ο Θεός και ότι, αν δεν το επιτρέψει ο Θεός, δεν πρόκειται να συλληφθεί κανείς. Από αυτήν την άποψη, δεν έχουν την παραμικρή πίστη. Απεναντίας, η καρδιά τους είναι γεμάτη μόνο με δειλία. Επιπλέον, μέσα στη δειλία τους κρύβεται ένα μοιραίο ελάττωμα, το οποίο είναι και το πιο απεχθές πράγμα πάνω τους: Για να προστατευτούν και να αντιμετωπίσουν κάθε περιβάλλον που τους προκαλεί δειλία, ακολουθούν εκείνο που θεωρούν ως την «υπέρτατη σοφία» τους, δηλαδή πως, οτιδήποτε κι αν συμβαίνει —είτε τους παρακολουθούν είτε τους συλλαμβάνουν και τους βάζουν φυλακή— μόλις κάτι πάει στραβά και απειληθεί η ασφάλειά τους, πρώτον, αρνούνται ότι πιστεύουν στον Θεό, και δεύτερον, προδίδουν όλα όσα γνωρίζουν χωρίς να κρύβουν τίποτα. Γιατί το κάνουν αυτό; Απλώς για να προστατευτούν από τον σωματικό πόνο· οπότε, αποκαλύπτουν όλα όσα ξέρουν. Κατ’ αρχάς, πουλάνε τους επικεφαλής της εκκλησίας και αποκαλύπτουν επίσης ποιοι είναι οι επικεφαλής των περιφερειών και των περιοχών, τον τόπο διαμονής τους και όλα όσα γνωρίζουν. Προδίδουν τα πάντα, ακόμα και πριν τους βασανίσουν. Επίσης, αν τους ζητήσουν να υπογράψουν τις «Τρεις Δηλώσεις», τις υπογράφουν αμέσως, δεν το σκέφτονται καν· ήταν εξαρχής προετοιμασμένοι γι’ αυτό. Αυτό το κάνουν για να αποφύγουν να φυλακιστούν, να αποφύγουν τα βασανιστήρια και να αποφύγουν κάθε κίνδυνο να πεθάνουν. Είναι τόσο δειλοί. Ούτε πιστεύουν στην κυριαρχία του Θεού ούτε μπορούν να ρισκάρουν τη ζωή τους. Αντίθετα, σκέφτονται κάθε τρόπο για να προστατέψουν τον εαυτό τους. Η καλύτερη μέθοδος κατά τη γνώμη τους είναι να πουλήσουν τους άλλους και την εκκλησία —αυτός είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος. Με τίμημα την προδοσία των άλλων κατοχυρώνουν τη δική τους ασφάλεια και αποφεύγουν κάθε οδύνη. Αυτό το είχαν σχεδιάσει πολύ νωρίτερα. Αυτή είναι η «υπέρτατη σοφία» τους. Για πείτε Μου, είναι η δειλία αυτών των ανθρώπων φυσιολογική δειλία; (Όχι.) Τότε τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; (Είναι τόσο δειλοί που γίνονται Ιούδες, είναι πρόθυμοι να πουλήσουν τους αδελφούς, τις αδελφές και την εκκλησία ανά πάσα στιγμή και σε κάθε τόπο. Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι αληθινοί πιστοί.) Για την ώρα, ας αφήσουμε κατά μέρος το αν είναι αληθινοί ή ψευδείς πιστοί. Εξετάστε απλώς την ανθρώπινη φύση τους· θεωρούν την πίστη στον Θεό ως κάτι ύπουλο και ντροπιαστικό κι όχι ως κάτι ακέραιο και έντιμο, ενώ θεωρούν το θέμα της πίστης στον Θεό, που είναι κάτι τόσο ακέραιο, έντιμο και θετικό, ως κάτι αρνητικό. Τι είδους άνθρωποι πιστεύετε ότι είναι; (Μπερδεμένοι άνθρωποι, σχετικά μοχθηροί.) Έχουν διαφορετική οπτική και αντιλαμβάνονται τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο σε σχέση με τους φυσιολογικούς ανθρώπους. Κάποιες φορές μπορούν μέχρι και να πουν το άσπρο μαύρο, δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το σωστό απ’ το λάθος. Πώς γίνεται οι πιστοί στον Θεό να είναι επίτηδες ύπουλοι; Αυτό συμβαίνει επειδή αυτός ο κόσμος είναι πολύ κακός· ο νόμος δεν προφυλάσσει τη θρησκευτική ελευθερία, και ακόμα περισσότερο, το σατανικό καθεστώς μισεί τον Θεό και εχθρεύεται το έργο του Θεού. Δεν επιτρέπει να υπάρχουν τα θετικά πράγματα και κάνει τα πάντα για να ασκήσει διώξεις σ’ αυτούς που πιστεύουν στον Θεό. Έτσι, κάτω από τέτοιες κοινωνικές συνθήκες, οι πιστοί δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να λειτουργούν προσεκτικά όταν συναθροίζονται και κάνουν το καθήκον τους. Δεν τολμούν να το κάνουν φανερά. Εξωτερικά, μπορεί να μοιάζουν σαν ύπουλοι και σαν κλέφτες, αλλά στην πραγματικότητα αυτό συμβαίνει εξ ολοκλήρου λόγω του περιβάλλοντος των διώξεων, σωστά; (Ναι.) Πώς περιγράφει λοιπόν ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας τις πράξεις της πίστης στον Θεό και της εκτέλεσης του καθήκοντος; Ως «ύποπτη συμπεριφορά». Είναι ύποπτη αυτή η συμπεριφορά; (Όχι.) Δεν είναι ύποπτη συμπεριφορά —πρόκειται για κάτι που οι άνθρωποι το κάνουν επειδή δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Μήπως έκαναν τίποτα παράνομο αυτοί οι άνθρωποι; (Όχι.) Δεν έχουν κάνει τίποτα παράνομο ούτε τίποτα που να πηγαίνει κόντρα στην κυβέρνηση, πόσο μάλλον έχουν παραβιάσει τον νόμο ή έχουν αναστατώσει τη δημόσια τάξη. Τι έχουν κάνει αυτοί οι άνθρωποι; Μόνο το καθήκον των δημιουργημάτων έκαναν. Αυτό το έργο είναι το πιο πολύτιμο, το πιο ουσιαστικό και το πιο δίκαιο εγχείρημα στον κόσμο. Όμως, αυτός ο κόσμος είναι κακός και σκοτεινός, και δηλώνει ότι το άσπρο είναι μαύρο, οπότε αποκαλεί το πιο δίκαιο, πολύτιμο και ουσιαστικό εγχείρημα «ύποπτο». Αυτή είναι η ερμηνεία του Σατανά. Είναι η αλήθεια η ερμηνεία του Σατανά; Είναι κάτι θετικό; (Όχι.) Σίγουρα δεν είναι. Οι δειλοί, όμως, όταν ακούνε αυτήν την ερμηνεία, όχι μόνο συμφωνούν απόλυτα μ’ αυτήν κατά βάθος, αλλά αποδέχονται κιόλας αυτήν την ερμηνεία του Σατανά. Αποτέλεσμα; Πιστεύουν κι αυτοί ότι η κρυφή πίστη στον Θεό και εκτέλεση του καθήκοντος είναι κάτι ακατάλληλο και ότι λογικά είναι λάθος. Φοβούνται συνεχώς μήπως μια μέρα βασανιστούν κι αυτοί από την κοινωνία και την κυβέρνηση, και δεν θα έχουν πού να υπερασπιστούν τον εαυτό τους ούτε ποιος να τους βοηθήσει ή να τους σώσει. Γι’ αυτό, φοβούνται ιδιαιτέρως μήπως ανακαλύψουν οι άνθρωποι την πίστη τους στον Θεό. Δεν αναγνωρίζουν μέσα τους ότι τα λόγια που έχει εκφράσει ο Θεός είναι η αλήθεια ούτε ότι το μονοπάτι στο οποίο οδηγεί ο Θεός τους ανθρώπους να βαδίσουν είναι το ορθό, όμως παρ’ όλα αυτά θέλουν να λαμβάνουν ευλογίες από τον Θεό. Δεν είναι αντίφαση αυτό; Στο τέλος, νιώθουν τρομερή θλίψη επειδή πιστεύουν στον Θεό και υποβάλλονται σε αυτές τις κακουχίες σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Γιατί νιώθουν θλίψη; Επειδή φοβούνται πολύ το κακό καθεστώς που επικρατεί σ’ αυτόν τον κόσμο και τις κακές δυνάμεις των διαβόλων και των σατανάδων, και φοβούνται συνεχώς μήπως τους βασανίσουν οι διάβολοι και οι σατανάδες και τους στερήσουν τη ζωή. Εφόσον δεν έχουν αληθινή πίστη στον Θεό, συμπεριφέρονται με ιδιαίτερη δειλία, μέχρι του σημείου να μην κάνουν καθόλου το καθήκον τους. Αν δεν υπάρχει καθόλου κίνδυνος, θα συμμετάσχουν σε συναθροίσεις ή θα έχουν επαφές με τους αδελφούς και τις αδελφές, ή θα κάνουν κάποια πράγματα για την εκκλησία, όμως πολύ απλά δεν τολμάνε να παραδεχτούν ότι πιστεύουν στον Θεό, ότι ανήκουν στην εκκλησία, ούτε τολμάνε να ορθώσουν το ανάστημά τους για να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό ή να κάνουν το καθήκον τους —φοβούνται υπερβολικά. Δεν έχουν αληθινή πίστη στον Θεό, όμως παρ’ όλα αυτά θέλουν να λάβουν ευλογίες και έναν καλό προορισμό από τον Θεό. Τι θα λέγατε; Είναι αντιφατικό αυτό; (Ναι.) Δεν έχει θολώσει το μυαλό τους το γεγονός ότι επικεντρώνονται στα προσωπικά τους συμφέροντα; (Ναι.) Τους ανθρώπους αυτούς τους κυριεύει η απληστία για το προσωπικό τους κέρδος. Δεν πιστεύουν ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος επί των πάντων, μα παρ’ όλα αυτά θέλουν να λάβουν ευλογίες από τον Θεό. Δεν θεωρούν δίκαιο, πολύτιμο και ουσιαστικό το έργο της εκκλησίας και το καθήκον που κάνουν οι αδελφοί και οι αδελφές. Φοβούνται πολύ να κάνουν σημαντικά καθήκοντα, φοβούνται που οι επικεφαλής και οι εργάτες τούς ζητάνε συχνά να βγουν έξω και να χειριστούν ζητήματα, μήπως κάτι πάει στραβά και μπλέξουν. Αυτοί οι δειλοί τύποι, όταν αντικρύσουν τον κίνδυνο, μπορεί να γίνουν Ιούδες και να πουλήσουν την εκκλησία —κι αυτό είναι ένα είδος επικίνδυνου ατόμου.

Ποιες άλλες εκδηλώσεις έχουν όσοι είναι δειλοί; Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να αρνηθούν και να αποκηρύξουν το όνομα του Θεού ανά πάσα στιγμή, να προδώσουν τον Θεό ανά πάσα στιγμή και να γίνουν Ιούδες ανά πάσα στιγμή. Οι δειλοί δεν είναι άξιοι να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών, σωστά; (Ναι.) Ποια είναι η θανάσιμη αδυναμία εκείνων που είναι δειλοί; (Φοβούνται τον θάνατο και μπορούν να προβούν σε προδοσία.) Αυτοί οι άνθρωποι περιφέρονται στη ζωή χωρίς ήθος, λαχταρούν τη ζωή και φοβούνται τον θάνατο. Ο φόβος για τον θάνατο είναι η θανάσιμη αδυναμία τους. Είναι πρόθυμοι να κάνουν τα πάντα εφόσον αυτό τούς γλιτώσει από τον θάνατο: είτε να γίνουν Ιούδες, είτε να γίνουν γιοι της καταστροφής, είτε να δεχτούν κατάρες· είναι πρόθυμοι να κάνουν τα πάντα, αρκεί να μπορέσουν να ζήσουν. Ο ύψιστος στόχος τους είναι να ζήσουν. Όσο κι αν τους συναναστραφείς σχετικά με το ότι η ζωή και ο θάνατος των ανθρώπων βρίσκονται στα χέρια του Θεού, με το ότι ο Θεός έχει τον έλεγχο, την κυριαρχία και την ενορχήστρωση της μοίρας των ανθρώπων, αλλά και με το ότι οι άνθρωποι πρέπει να υποτάσσονται στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού, αυτά τα λόγια ούτε τα πιστεύουν ούτε τα αποδέχονται. Απλώς πιστεύουν ότι το να αναγεννηθείς ως άνθρωπος αποτελεί μια σπάνια ευκαιρία, οπότε δεν μπορούν με τίποτα να πεθάνουν· πιστεύουν επίσης ότι, μόλις πεθάνουν και χαθεί η σάρκα τους, η ψυχή τους είτε θα αναγεννηθεί ως ζώο είτε θα γίνει ένα φάντασμα που θα περιπλανιέται, και δεν θα έχει ποτέ ξανά την ευκαιρία να αναγεννηθεί ως άνθρωπος. Γι’ αυτό, φοβούνται πάρα πολύ τον θάνατο. Θεωρούν τον θάνατο καταστροφική συμφορά, κι όχι μια καλή ευκαιρία για την επόμενη μετενσάρκωση ούτε μια νέα αρχή για μια νέα αναγέννηση. Για τον λόγο αυτόν, δεν υπολογίζουν κανένα κόστος για να σώσουν τη ζωή τους. Ακόμα κι αν χρειαστεί να ξεπουλήσουν άλλους ή να προκαλέσουν οποιαδήποτε βλάβη στο έργο της εκκλησίας, δεν πρόκειται να διστάσουν να το κάνουν. Και ακόμα κι αν χρειαστεί να απαρνηθούν το όνομα του Θεού, δεν τους νοιάζουν οι συνέπειες· το μόνο που τους νοιάζει είναι να ζήσουν ασφαλείς. Τι άνθρωποι είναι αυτοί; (Άνθρωποι που σέρνουν ένα άθλιο κουφάρι.) Είναι άθλιοι που σέρνουν ένα άθλιο κουφάρι! Ζουν χωρίς αξιοπρέπεια και ακεραιότητα, είναι έτοιμοι να κάνουν τα πάντα μόνο και μόνο για να παραμείνουν ζωντανοί, είναι ικανοί να πέσουν πολύ χαμηλά. Κάποιοι άνθρωποι έχουν ήδη υπολογίσει μέσα τους τι πρέπει να κάνουν προτού βρεθούν αντιμέτωποι με ένα επικίνδυνο περιβάλλον: «Αν με συλλάβουν, απλώς θα μιλήσω. Όταν ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας σας βασανίζει, σας απειλεί και σας τρομοκρατεί, κι έτσι σας υποχρεώνει να πουλήσετε την εκκλησία, κανείς σας δεν λέει κουβέντα. Εγώ όμως δεν είμαι τόσο ανόητος σαν εσάς, που προτιμάτε να υποφέρετε από τον πόνο παρά να μιλάτε. Εγώ θα μίλαγα ακόμα και προτού με χτυπήσουν ή με τρομοκρατήσουν. Κοιτάξτε πόσο έξυπνος είμαι! Όπως λέει το ρητό: “Ένας σοφός άνθρωπος υποτάσσεται στις περιστάσεις”. Πού είναι το πρόβλημα αν πουλήσω τους αδελφούς και τις αδελφές της εκκλησίας; Ο καθένας πρέπει να κοιτάει τον εαυτό του, σωστά; Δεν είναι ανοησία να μην προσέχεις τον εαυτό σου;» Προτού γίνει το οτιδήποτε, ήδη έχουν σκεφτεί πώς να προστατέψουν τον εαυτό τους. Τα έχουν σκεφτεί όλα από καιρό. Σε ποια πεποίθηση βασίζουν τη διαγωγή τους; «Γιατί να δυσκολεύει κανείς τη ζωή του; Γιατί να είναι τόσο ξεροκέφαλος; Μόνο αν φέρεσαι καλά στον εαυτό σου, δεν θα έχει πάει στράφι αυτή η ζωή!» Αυτή είναι η πεποίθησή τους ως προς τη διαγωγή τους. Δεν έχουν ηθικούς φραγμούς. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει σχετικά με τέτοιους ανθρώπους; (Αν εντοπίζονται τέτοιοι άνθρωποι, πρέπει να αποπέμπονται σοφά. Πρόκειται για ωρολογιακές βόμβες.) Ακριβώς, είναι ωρολογιακές βόμβες. Είναι τελείως δειλοί και, όταν προκύψει κίνδυνος, θα πουλήσουν την εκκλησία. Αν κάποιος έχει κανονική ανθρώπινη φύση, θα εφαρμόσει σοφές μεθόδους για να ανταποκριθεί στα επικίνδυνα περιβάλλοντα και θα έχει αληθινή πίστη στον Θεό. Δεν θα αφήσει να εμποδιστεί η συμμετοχή στις συναθροίσεις ή η εκτέλεση του καθήκοντός του, ενώ θα βάλει τα δυνατά του για να δαπανήσει τον εαυτό του για τον Θεό ανάλογα με το ανάστημα και τις συνθήκες του. Αυτή είναι η αποκάλυψη της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Οι δειλοί, όμως, λατρεύουν ιδιαιτέρως τη ζωή τους· λαχταρούν τη ζωή και φοβούνται τον θάνατο, γιατί εκτιμούν τη ζωή τους πάνω από κάθε τι άλλο. Δεν έχουν αληθινή πίστη στον Θεό και δεν βλέπουν ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος επί των πάντων. Όταν, λοιπόν, διώκονται, είναι φυσικό να αποκαλύπτονται ως δειλοί. Οι δειλοί, προκειμένου να προστατέψουν τον εαυτό τους, μπορούν να γίνουν Ιούδες. Τέτοιοι άνθρωποι αποτελούν επικίνδυνα στοιχεία, είναι τρομακτικά άτομα. Η εκκλησία δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να τους αναθέσει κανένα έργο ούτε να τους επιτρέψει να κάνουν κανένα καθήκον. Σε διαφορετική περίπτωση, αν προβούν σε προδοσία, αυτό θα προκαλούσε τεράστια ζημιά στο έργο της εκκλησίας· περισσότερο θα έβλαπτε παρά καλό θα έκανε.

Πώς εκδηλώνεται η καχυποψία σ’ εκείνους που είναι δειλοί και καχύποπτοι; Κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν ποτέ να διακρίνουν καθαρά τις διάφορες πτυχές του έργου του οίκου του Θεού. Δεν ξέρουν τι ακριβώς έργο κάνει ο Θεός και αν τα λόγια που λέει ο Θεός είναι η αλήθεια. Δεν έχουν ορθή αντίληψη και άποψη σχετικά μ’ αυτά τα ζητήματα, γι’ αυτό και δεν μπορούν να επιβεβαιώσουν τι ακριβώς γίνεται κατά το έργο του οίκου του Θεού, τι αποτελέσματα στοχεύει να φέρει αυτό το έργο και κατά πόσο γίνεται με σκοπό τη σωτηρία των ανθρώπων. Δεν μπορούν να διακρίνουν ξεκάθαρα τίποτα απ’ όλα αυτά. Επίσης, δεν καταλαβαίνουν ξεκάθαρα και το τι είναι η εκκλησία. Όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν, δεν καταλαβαίνουν ούτε ένα ελάχιστο μέρος της αλήθειας. Έχουν πάντα αμφιβολίες για το γεγονός ότι οι αδελφοί και οι αδελφές κάνουν τα καθήκοντά τους, και σκέφτονται: «Αυτοί οι άνθρωποι είναι όλη την ώρα απασχολημένοι, πηγαινοέρχονται κάθε μέρα. Τι ακριβώς κάνουν;» Ιδιαίτερα μέσα στο πλαίσιο της πίστης στον Θεό και της εκτέλεσης καθηκόντων στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, οι επικεφαλής και οι εργάτες συναναστρέφονται και συζητάνε σχετικά με κάποια κομμάτια του έργου της εκκλησίας —όπως για παράδειγμα το διοικητικό έργο, το έργο που αφορά το προσωπικό, το έργο γενικών υποθέσεων και κυρίως κάποιο έργο που έχει σχέση με τους κινδύνους— χωρίς να ενημερώνουν τους συνηθισμένους αδελφούς και αδελφές για όλα αυτά. Με τον τρόπο αυτόν οι τελευταίοι προστατεύονται, δεν βλάπτονται. Παρ’ όλα αυτά, κάποιοι δεν το καταλαβαίνουν αυτό και θέλουν συνεχώς να ρωτάνε γι’ αυτά τα πράγματα. Για παράδειγμα, ρωτάνε πού τυπώνονται τα βιβλία ή πού φιλοξενούνται κάποιοι επικεφαλής και εργάτες. Θα σε ωφελούσε να τα μάθεις αυτά τα πράγματα; (Όχι.) Χάνεις τίποτα αν δεν τα ξέρεις; (Όχι.) Το ότι δεν τα ξέρεις όλα αυτά δεν επηρεάζει το πώς τρως και πίνεις τα λόγια του Θεού, δεν επηρεάζει το αν θα αποκτήσεις την αλήθεια, και σίγουρα δεν εμποδίζει τη ζωή-είσοδό σου ούτε την αλλαγή της διάθεσής σου. Δεν είναι λοιπόν αχρείαστο να ρωτάς και να ερευνάς αυτά τα ζητήματα; Κάποιοι άνθρωποι που κάνουν τους οικοδεσπότες είναι συνέχεια καχύποπτοι. Όταν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν τους ενημερώνουν σχετικά με τη συναναστροφή τους και με τις συζητήσεις για το εκκλησιαστικό έργο, σκέφτονται: «Για ποιον λόγο οι επικεφαλής και οι εργάτες συναθροίζονται και συναναστρέφονται συνέχεια πίσω από την πλάτη μου; Τι δραστηριότητες ετοιμάζουν;» Δεν ενημερώνονται για τα προσωπικά στοιχεία κάποιων επικεφαλής και εργατών, και αρχίζουν να αναρωτιούνται: «Γιατί δεν με ενημερώνουν γι’ αυτά; Δεν ξέρω πώς τους λένε, πού μένουν και ποια είναι η πραγματική τους κατάσταση. Μήπως αυτοί οι άνθρωποι θα μπορούσαν να με εξαπατήσουν ή να μου κάνουν κακό, την ώρα που με καθοδηγούν στην πίστη μου στον θεό;» Είναι, επίσης, κάποια ευαίσθητα είδη έργου, όπως το έργο που αφορά τις προσφορές ή κάποιο επικίνδυνο έργο· γι’ αυτά τα πράγματα δεν θα πρέπει να ρωτά κανείς εξ αρχής, όμως αυτοί οι άνθρωποι θέλουν συνέχεια να ενημερωθούν γι’ αυτά. Όταν οι άλλοι δεν τους δίνουν απαντήσεις, η καχυποψία τους μεγαλώνει ακόμα περισσότερο. Πιο συγκεκριμένα, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που από την αρχή δεν είχαν ποτέ μεγάλη πίστη στον Θεό —μόλις πιστέψουν τελικά στον Θεό, βλέπουν την επιχείρησή τους να πάει καλύτερα και την οικογένειά τους να έχει υγεία, κι έτσι αυτό το θεωρούν χάρη και ευλογία του Θεού. Λόγω αυτής της πρόσκαιρης ευτυχίας, προσφέρουν λίγα χρήματα, αλλά μετά αρχίζουν να αναρωτιούνται: «Πού ξοδεύτηκαν τα χρήματα που πρόσφερα; Διατέθηκαν για το έργο της εκκλησίας; Μήπως επενδύθηκαν σε επιχειρήσεις ή χρησιμοποιήθηκαν σε παράνομες δραστηριότητες;» Θέλουν συνεχώς να ρωτάνε και να μαθαίνουν γι’ αυτά τα πράγματα, και θέλουν πάντοτε να τα διαλευκάνουν όλα αυτά. Κάποιοι έχουν ακόμα πιο έντονες αμφιβολίες. Για παράδειγμα, όταν η εκκλησία αγοράζει κάποιον εξοπλισμό ή συσκευές για τις ανάγκες του έργου, ή όταν προσφέρει κάποια φροντίδα και βοήθεια σ’ αυτούς που κάνουν το καθήκον τους για την καθημερινή τους ζωή, αυτοί οι καχύποπτοι υποψιάζονται πάντα: «Ξοδεύονται χρήματα σε τόσα διαφορετικά πράγματα. Από πού προέρχονται; Μήπως η εκκλησία ασχολείται και με τίποτα επιχειρήσεις; Μήπως έχει κανέναν πλούσιο χορηγό ή κάποιου είδους ισχυρό χρηματοδότη που ενεργεί παρασκηνιακά; Μήπως υπάρχει καμιά ομάδα που στηρίζει την εκκλησία;» Ειδικά όταν ακούνε τίποτα αβάσιμες φήμες και λόγια του διαβόλου από τις αρχές, τα οποία δυσφημούν την εκκλησία —όπως για παράδειγμα ότι ο τάδε από την εκκλησία διέπραξε φόνο και παρανόμησε, ότι ο τάδε είναι καταζητούμενος εγκληματίας, ότι ο τάδε το έσκασε στο εξωτερικό με ένα τεράστιο χρηματικό ποσό και πάει λέγοντας— οι αμφιβολίες τους για την εκκλησία και για το έργο του Θεού γίνονται ακόμα πιο έντονες. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν κανονικό τρόπο σκέψης; Μπορούν να διακρίνουν ξεκάθαρα τις αρχές που πρέπει να ακολουθούν οι πιστοί; Οι περισσότεροι άνθρωποι, μόλις βεβαιωθούν ότι αυτό είναι το έργο του Θεού, παύουν να έχουν αμφιβολίες για τον Θεό. Όποια προβλήματα και ό,τι είδους άνθρωποι κι αν εμφανιστούν στην εκκλησία, αυτοί μπορούν να τα προσεγγίσουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Ακόμα κι αν οι κακοί άνθρωποι ή οι αντίχριστοι προκαλέσουν αναστάτωση, εκείνοι μπορούν να το κατανοήσουν σωστά. Δεν έχουν ποτέ υποψίες για τον Θεό και για το έργο του Θεού ούτε για την εκκλησία και τον οίκο του Θεού. Το πολύ πολύ να έχουν κάποιες γνώμες για συγκεκριμένα άτομα ή κάποιες αντιλήψεις για το έργο του Θεού, αλλά μπορούν σιγά σιγά να απαλλαγούν απ’ αυτές μέσα απ’ την εκκλησιαστική ζωή. Όσοι είναι καχύποπτοι, όμως, είναι διαφορετικοί. Από τότε που άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό, έχουν υποψίες και κάθε είδους αντιλήψεις. Δεν είναι βέβαιοι αν τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, δεν είναι βέβαιοι αν το γεγονός ότι ο Θεός εκφράζει αυτά τα λόγια αποτελεί έργο του Θεού, κι ακόμα περισσότερο δεν είναι βέβαιοι αν οι αδελφοί και οι αδελφές που συναθροίζονται αποτελούν την εκκλησία του Θεού. Τρέφουν διαρκώς υποψίες και ψάχνουν πάντοτε να βρουν πραγματικά στοιχεία που να επιβεβαιώνουν ότι οι υποψίες τους είναι σωστές. Τι στάση είναι αυτή; Πιστεύεις ότι όσοι έχουν μια τέτοια στάση μπορούν να καταλάβουν την αλήθεια κατά την πίστη τους στον Θεό; (Όχι.) Ποτέ δεν θα μπορέσουν να καταλάβουν την αλήθεια. Σε τι επικεντρώνονται περισσότερο μέσα στην καρδιά τους; Πάντα συλλογίζονται: «Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι; Μήπως είναι κάποιου είδους κοινωνική οργάνωση; Ακόμα κι αν τα έξοδά τους τα καλύπτει ο οίκος του Θεού όσο τους φιλοξενώ, δεν παύει να είναι ρίσκο για μένα η φιλοξενία τους. Λοιπόν, θα θυμάται ο θεός τις καλές μου πράξεις; Αν δεν τις θυμάται ο θεός, τότε δεν θα πήγαινε στράφι η φιλοξενία μου;» Έχουν συνέχεια τέτοιες αμφιβολίες μέσα τους. Νομίζεις ότι θέλουν και φιλοξενούν τους αδελφούς και τις αδελφές; (Όχι.) Το κάνουν αποκλειστικά και μόνο επειδή επιθυμούν να κερδίσουν ευλογίες, αλλά ταυτόχρονα είναι γεμάτοι αμφιβολίες. Ειδικά όταν ακούνε κάποια πράγματα που δεν μπορούν να διακρίνουν καθαρά και τα θεωρούν αρνητικά σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους, αυξάνονται οι αμφιβολίες μέσα τους. Για παράδειγμα, στις συναθροίσεις, μπορεί κάποιος να θίξει θέματα που αφορούν τις πράξεις του καθεστώτος του μεγάλου κόκκινου δράκοντα και τα άσχημα πρόσωπα των βασιλιάδων των δαιμόνων, ή καμιά φορά η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια να θίγει την καταπίεση και τις συλλήψεις που διενεργεί ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, καθώς και τη φύση-ουσία του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, και ούτω καθεξής. Αυτά τα θέματα δεν σχετίζονται στην πραγματικότητα με την πολιτική —απλώς βοηθάνε τους ανθρώπους να μάθουν να ξεχωρίζουν τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα και να διακρίνουν καθαρά το πρόσωπό του, ώστε να φτάσουν στο σημείο να μισήσουν και να απορρίψουν τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, και να πάψουν πλέον να περιορίζονται και να δεσμεύονται από την επιρροή του Σατανά. Οι καχύποπτοι, όμως, όταν ακούσουν τέτοια ζητήματα, δειλιάζουν και φοβούνται: «Αυτοί οι άνθρωποι συζητάνε μέχρι και για πολιτική! Δεν είναι πολιτικοί εγκληματίες; Δεν είναι αντιεπαναστάτες; Αυτά τα θέματα είναι πολύ ευαίσθητα! Γρήγορα, κλείστε τα παράθυρα, κλειδώστε την είσοδο, αποσυνδέστε το ίντερνετ και τα τηλέφωνα! Αν τα ακούσει όλα αυτά η κυβέρνηση, μπορεί να μπλέξουμε άσχημα! Σίγουρα θα φάμε ισόβια!» Δεν θέλουν να ακούσουν τέτοια θέματα και θα επιχειρήσουν με κάθε τρόπο να διακόψουν τη συναναστροφή για να σταματήσουν να μιλάνε γι’ αυτά. Σκέφτονται: «Τι ακριβώς έργο κάνουν αυτοί οι άνθρωποι; Λένε πως ο θεός δεν ανακατεύεται με την ανθρώπινη πολιτική, οπότε για ποιον λόγο μιλάνε αυτοί οι άνθρωποι για πολιτική; Δεν πρέπει, υποτίθεται, οι πιστοί να μιλάνε μόνο για ζητήματα που αφορούν την πίστη στον θεό; Αυτά γιατί τα συζητάνε; Δεν πάνε γυρεύοντας για μπελάδες; Αν θέλουν να μιλήσουν γι’ αυτά τα πράγματα, ας το κάνουν όπου θέλουν, αλλά να μην το κάνουν στο σπίτι μου. Δεν θέλω να το κάνουν αυτό στις πλάτες τις δικές μου!» Δεν μπορούν να διακρίνουν τίποτα καθαρά. Όταν ακούνε κάποιες φήμες που επινοεί η κυβέρνηση, όχι μόνο δεν μπορούν να τις διακρίνουν, αλλά οι επιφυλάξεις τους γίνονται ακόμα πιο έντονες. Αν η συχνή τους καχυποψία και επιφυλακτικότητα απευθυνόταν στην ομάδα των δαιμόνων που βρίσκονται στην εξουσία ή στις δυνάμεις των αντίχριστων και στις αιρέσεις των κακών πνευμάτων που βρίσκονται στους κόλπους της θρησκείας, κάτι τέτοιο θα τους βοηθούσε πραγματικά να προστατευτούν. Όμως, στην εκκλησία όπου εργάζεται ο Θεός, Εκείνος έχει εκφράσει τόση αλήθεια, κι εκείνοι, παρ’ όλα αυτά, δεν μπορούν να την καταλάβουν και δεν μπορούν να αποφανθούν ότι πρόκειται για την αληθινή οδό. Μετά από τόσα κηρύγματα που έχουν ακούσει και μετά από τόσο που έχουν δει τον Θεό να μιλάει, δεν έχουν απαλλαγεί ακόμα από την καχυποψία τους και δεν έχουν εξαλειφθεί οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες τους. Είναι ξεκάθαρο ότι το επίπεδό τους είναι πολύ χαμηλό, ότι δεν έχουν την παραμικρή ικανότητα κατανόησης και ότι δεν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια. Από τότε που άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό, δεν πίστεψαν ποτέ πως ο Θεός είναι κυρίαρχος επί των πάντων και ούτε πίστεψαν ποτέ πως όλα τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια· ακόμα λιγότερο πίστεψαν πως το έργο του οίκου του Θεού κατευθύνεται εξ ολοκλήρου από το Άγιο Πνεύμα. Κατά συνέπεια, τα πάντα τους προκαλούν αμφιβολίες. Για παράδειγμα, όταν συναναστρεφόμαστε σχετικά με το πώς να διακρίνουμε τα διάφορα είδη ανθρώπων στις συναθροίσεις, μπορεί να μιλήσουμε για το ότι οι αντίχριστοι παραπλανούν τους ανθρώπους· ή για το ότι κάποιοι άνθρωποι δεν κάνουν καθόλου αληθινό έργο, παρόλο που όλα όσα καταναλώνουν και απολαμβάνουν είναι καλυμμένα από τις προσφορές του Θεού, πράγμα που σημαίνει ότι ζουν από την εκκλησία· ή για το ότι κάποιοι άνθρωποι κλέβουν ή κατασπαταλούν τις προσφορές· ή για το ότι κάποιοι άνθρωποι μέσα στην εκκλησία επιδίδονται σε άσεμνες δραστηριότητες· ή για το ότι κάποιοι κάνουν πράγματα που ντροπιάζουν τον Θεό καθώς κηρύττουν το ευαγγέλιο. Συζητάμε γι’ αυτά τα ζητήματα, προκειμένου να μάθουν οι άνθρωποι πώς να διακρίνουν τους άλλους και να μπορέσουν να εξετάζουν τους ανθρώπους και τα ζητήματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και τις αλήθεια-αρχές, να παίρνουν διδάγματα και να μαθαίνουν από τα παραπάνω, και να μην τους παραπλανούν ή να τους περιορίζουν οι άλλοι. Οι καχύποπτοι, όμως, μόλις τα ακούσουν αυτά τα πράγματα, λένε: «Ωχ, όχι! Εδώ είναι ο οίκος του θεού, το μέρος όπου γίνεται το έργο του θεού. Πώς είναι δυνατόν να συμβαίνουν εδώ τέτοια πράγματα; Μάλλον είχα δίκιο που ήμουν καχύποπτος στο παρελθόν. Πρέπει να είμαι ακόμα πιο προσεκτικός από δω και πέρα. Όλοι οι άνθρωποι είναι πολύ αναξιόπιστοι, αλλά ούτε κι ο οίκος του θεού είναι αξιόπιστος. Οπότε, ο θεός είναι, άραγε, αξιόπιστος; Ποιος ξέρει, ίσως ούτε ο θεός να είναι αξιόπιστος». Όπως βλέπετε, δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια ούτε μπορούν να τη συλλάβουν. Για όποια πτυχή της αλήθειας κι αν γίνεται συναναστροφή στον οίκο του Θεού, σε ποιο συμπέρασμα καταλήγουν πάντα τελικά; Ότι είχαν δίκιο που ήταν καχύποπτοι όλα αυτά τα χρόνια και ότι αυτό δεν ήταν αχρείαστο. Αν αυτοί που επιδιώκουν την αλήθεια και έχουν τον τρόπο σκέψης της κανονικής ανθρώπινης φύσης ακούσουν αυτά τα πράγματα, θα μπορέσουν να τα μεταχειριστούν σωστά. Αφενός, ανοίγουν τους ορίζοντές τους και αποκτούν ικανότητα διάκρισης από αυτά τα πράγματα. Αφετέρου, μπορούν να πάρουν διδάγματα και να μάθουν από αυτά τα πράγματα, και να καταλάβουν ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να ακολουθούν άλλους ανθρώπους, ότι πρέπει να διακρίνουν τους άλλους και να καταλάβουν περισσότερη αλήθεια, αλλά και ότι είναι δυνατόν να παραπλανηθεί κανείς ανά πάσα στιγμή και σε κάθε τόπο αν δεν καταλαβαίνει την αλήθεια κι ότι, όταν καταλάβουν την αλήθεια και αποκτήσουν ανάστημα, τότε οι άλλοι δεν θα μπορούν να τους περιορίσουν, να τους παραπλανήσουν ή να τους ελέγξουν. Οι καχύποπτοι, όμως, δεν πρόκειται ποτέ να σκεφτούν έτσι. Όσο περισσότερη συναναστροφή κάνει ο οίκος του Θεού σχετικά με το πώς να διακρίνονται τα διάφορα είδη ανθρώπων και ζητημάτων, τόσο περισσότερο θεωρούν ότι οι υποψίες τους είναι σωστές και επιβεβαιώνονται: «Για δείτε, εγώ είμαι ο έξυπνος! Ευτυχώς που κράτησα τις επιφυλάξεις μου. Λένε πολλές φορές πως είμαι καχύποπτος και δεν εμπιστεύομαι εύκολα, αλλά από τα γεγονότα φαίνεται πως είχα δίκιο για την καχυποψία μου. Κοιτάξτε τι ανόητοι που είστε όλοι σας· κατά την πίστη σας στον θεό, το μόνο που ξέρετε είναι να κάνετε τα καθήκοντά σας και να μιλάτε για τις βιωματικές σας γνώσεις. Σε τι χρησιμεύει αυτό; Μπορεί να σε προστατέψει κάτι τέτοιο; Όχι! Όποιες καταστάσεις κι αν αντιμετωπίσεις, μόνο αν είσαι πιο προσεκτικός κι αν αμφισβητείς περισσότερο τα πράγματα, μπορείς να προστατευτείς. Πρέπει να φυλάγεσαι από τους πάντες. Δεν υπάρχει κανένας στον οποίο να μπορείς να βασίζεσαι όσο στον εαυτό σου, ούτε καν οι ίδιοι σου οι γονείς!» Πείτε Μου, τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί; Πιστεύουν στον Θεό; (Όχι.) Για όποιου είδους έργο κι αν συναναστρέφεται ο οίκος του Θεού και όποια είδη ανθρώπων κι αν διακρίνει, και όποια κι αν είναι τα περιβάλλοντα που στήνει ο Θεός για τους ανθρώπους, ο σκοπός είναι οι εκλεκτοί του Θεού να πάρουν μαθήματα από αυτά τα πράγματα, να εκπαιδευτούν πιο πρακτικά στη βασιλεία και —μέσω αυτών των πρακτικών μαθημάτων— να κατανοήσουν την αλήθεια και να αποκτήσουν διάκριση για τους ανθρώπους, να διακρίνουν καθαρά τους ανθρώπους και τα διάφορα ζητήματα, κι έτσι να καταλάβουν καλύτερα σε ποιους ακριβώς ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα αναφέρονται τα λόγια και οι αλήθειες που εκφράζει ο Θεός. Αλλά οι καχύποπτοι όχι μόνο είναι ανίκανοι να πάρουν κανένα μάθημα από αυτά τα πράγματα, αλλά μάλιστα γίνονται ακόμα πιο καχύποπτοι και πονηροί.

Κάποιοι καχύποπτοι άνθρωποι, κάθε φορά που λένε ή που κάνουν κάτι στον οίκο του Θεού, είναι πάντα ιδιαίτερα προσεκτικοί, γιατί φοβούνται συνεχώς μήπως οι αδελφοί και οι αδελφές ή οι επικεφαλής και οι εργάτες τούς κλαδέψουν, ή μήπως τους βασανίσουν. Λένε: «Αν πάψω να πιστεύω στον θεό και φύγω από την εκκλησία, θα προβεί η εκκλησία σε αντίποινα εναντίον μου;» Ας μείνουν ήσυχοι ως προς αυτό. Αν ένας δύσπιστος φύγει από την εκκλησία, αυτό αποτελεί μια χαρούμενη περίσταση για όλες τις πλευρές —όλοι ωφελούνται. Αν, λοιπόν, θέλεις να φύγεις από την εκκλησία ή να παρατήσεις το καθήκον σου για να γυρίσεις στο σπίτι σου και να ζήσεις τη ζωή σου, τότε να το πεις με θάρρος και να μην ανησυχείς καθόλου. Θα μπορούσες, επίσης, να γράψεις μια δήλωση που να λέει: «Από την τάδε ημερομηνία, φεύγω επίσημα από την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού και αποσύρομαι από τις τάξεις των ατόμων που εκτελούν το καθήκον τους». Αυτό επιτρέπεται 100 %. Οι πόρτες του οίκου του Θεού είναι ανοιχτές, και μπορείς να φύγεις με θάρρος, χωρίς να ανησυχείς μήπως κάποιος προβεί σε αντίποινα εναντίον σου. Δεν χρειάζεται να φοβάσαι ούτε να είσαι καχύποπτος. Μήπως ανάμεσα σ’ αυτούς τους ανθρώπους στην εκκλησία βλέπεις τίποτα κακούς ανθρώπους; Όχι βέβαια. Ακόμα κι αν υπάρχουν κακοί άνθρωποι, πρέπει να εκκαθαρίζονται. Οι περισσότεροι έχουν πολύ καλή συμπεριφορά και τους αρέσει να βαδίζουν στο ορθό μονοπάτι της ζωής. Το να προβαίνουν σε αντίποινα ή να βλάπτουν τους άλλους αποτελεί παραβίαση των αλήθεια-αρχών, κι εκείνοι δεν θα μπορούσαν ποτέ να κάνουν κάτι τέτοιο. Τι πρόβλημα λέτε να υπάρχει στη διαγωγή εκείνων που είναι καχύποπτοι; Έχουν ένα μυαλό που δεν εμπιστεύεται, αλλά δεν έχουν καθόλου νοημοσύνη. Θεωρούν ότι το πονηρό και δόλιο μυαλό τους που δεν εμπιστεύεται κανέναν είναι η ύψιστη μορφή σοφίας όσον αφορά τη διαγωγή τους. Δεν νοιάζονται για τις αλήθεια-αρχές ούτε για το έργο και τα λόγια του Θεού —ούτε καταλαβαίνουν ούτε επιδιώκουν να καταλάβουν. Αντίθετα, ζουν μόνο σύμφωνα με τις φιλοσοφίες του Σατανά και σκέφτονται: «Ό,τι κι αν μου τύχει, εγώ θα πρέπει να αμφισβητώ τα πράγματα περισσότερο. Επιπλέον, νομίζω ότι όποιον κι αν υποπτεύομαι, είναι λογικό να το κάνω, και ασχέτως αν οι υποψίες μου εναρμονίζονται με τα γεγονότα, είναι δικαιολογημένες. Με λίγα λόγια, είναι ωφέλιμη η καχυποψία όταν μου τυχαίνουν καταστάσεις». Αποτέλεσμα αυτού, όσα χρόνια και αν πιστεύουν στον Θεό, δεν αναζητούν ποτέ την αλήθεια στα λόγια του Θεού ούτε ψάχνουν να βρουν απαντήσεις στα λόγια του Θεού για να λύσουν τα διάφορα προβλήματα και τις επιφυλάξεις που έχουν. Αντιθέτως, για να αναλύσουν και να αντιμετωπίσουν αυτά τα ζητήματα, βασίζονται στο δικό τους μυαλό, στη δική τους νοοτροπία έλλειψης εμπιστοσύνης, στις δικές φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις ή στις δικές τους εμπειρίες ζωής. Τελικά, όσο περισσότερο βιώνουν διάφορες καταστάσεις και όσο περισσότερες πληροφορίες κάθε είδους ακούνε, όχι μόνο δεν αλλάζει η καχύποπτη φύση τους, αλλά οι επιφυλάξεις τους αυξάνονται και μεγαλώνουν. Για παράδειγμα, αυτού του είδους τα καχύποπτα άτομα, όταν έχουν ένα-δυο χρόνια που πιστεύουν στον Θεό και ακούσουν για το περιστατικό Ζαο Γουάν που επινόησε το ΚΚΚ για να δυσφημίσει τον οίκο του Θεού, σκέφτονται: «Ίσως να το έκανε ο οίκος του Θεού. Ακόμα κι αν δεν το διέταξε ο οίκος του θεού, πρέπει να το έκαναν κάποιοι αδελφοί και αδελφές από τα κάτω κλιμάκια, και απλώς δεν το παραδέχεστε». Μετά από τρία έως πέντε χρόνια πίστης στον Θεό, συνεχίζουν να πιστεύουν την εκδοχή του μεγάλου κόκκινου δράκοντα για το τι έγινε. Ακόμα και μετά από οκτώ με δέκα χρόνια, οι επιφυλάξεις τους για τον οίκο του Θεού παραμένουν ανεπίλυτες. Δεν πιστεύουν ότι όλα αυτά ήταν παγίδα και απάτη του μεγάλου κόκκινου δράκοντα απέναντι στην εκκλησία· απλώς υποθέτουν ότι το έκαναν άνθρωποι του οίκου του Θεού. Βλέπετε, όταν εξετάζουν κάποιο ζήτημα, δεν το κάνουν ποτέ με βάση τα λόγια του Θεού ούτε με βάση τις αλήθεια-αρχές· πιστεύουν την εκδοχή του μεγάλου κόκκινου δράκοντα και εξετάζουν το ζήτημα από την οπτική των διαβόλων και του Σατανά. Όσο κι αν καταπιέζει και κακομεταχειρίζεται ο Σατανάς τον εκλεκτό λαό του Θεού, το θεωρούν κατανοητό, αλλά δεν θεωρούν ποτέ ότι ο οίκος του Θεού είναι αθώος ή ότι οι αδελφοί και οι αδελφές που διώκονται εξαιτίας της πίστης τους στον Θεό δεν φταίνε σε τίποτα. Παρόλο που βλέπουν με τα ίδια τους τα μάτια ότι όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές στον οίκο του Θεού είναι άνθρωποι που συμπεριφέρονται καλά και μένουν στη θέση τους, κατά βάθος πιστεύουν πάντοτε, δίχως να αμφιβάλλουν, αυτά που έχει κάνει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας για να δυσφημίσει την εκκλησία. Αυτοί οι άνθρωποι, παρόλο που, κατά την πίστη τους στον Θεό, μπορούν να υπομείνουν τις κακουχίες, να πληρώσουν τίμημα κι ακόμα και να κάνουν προσφορές, τελικά δεν παύουν να είναι άπιστοι. Στην πραγματικότητα, οι καχύποπτοι προκαλούν μεγαλύτερα προβλήματα απ’ αυτούς που δεν αγαπούν και δεν αποδέχονται την αλήθεια. Τι προβλήματα προκαλούν; Εκείνοι που δεν νοιάζονται για την αλήθεια αδιαφορούν πλήρως και δεν νοιάζονται για το έργο της εκκλησίας και την εκτέλεση των καθηκόντων· όπως κι αν ακολουθούν οι πιστοί τον Θεό ή εκτελούν τα καθήκοντά τους, αυτούς δεν τους νοιάζει. Κατά συνέπεια, δεν έχουν επιφυλάξεις σχετικά με τα ζητήματα της πίστης στον Θεό ή της εκτέλεσης ενός καθήκοντος και ουσιαστικά δεν ρωτάνε ποτέ για τις υποθέσεις της εκκλησίας. Οι καχύποπτοι, όμως, είναι ακριβώς το αντίθετο. Σε αυτούς αρέσει να ρωτάνε για κουτσομπολιά. Γιατί θέλουν να ρωτάνε γι’ αυτά τα πράγματα; Ένας από τους σκοπούς τους είναι σίγουρα ο εξής: «Αν κάνω περισσότερες ερωτήσεις και μάθω περισσότερα, αυτό θα με βοηθήσει να καταρτίσω από πριν το εφεδρικό μου σχέδιο και να αποφασίσω ανά πάσα στιγμή αν θα μείνω ή θα φύγω». Επίσης, εστιάζουν στο να ρωτήσουν για συγκεκριμένα ζητήματα, όπως το πραγματικό όνομα ενός συγκεκριμένου επικεφαλής ή εργάτη, το πού ζει εκείνος, τι δουλεία κάνει στην κοσμική κοινωνία ή γιατί έφυγε από το σπίτι του για να κάνει το καθήκον του. Μπορεί επίσης να ρωτήσουν για εκείνους που κηρύττουν το ευαγγέλιο, όπως για παράδειγμα σε ποιον έχουν κάνει κήρυγμα, ποιοι από την οικογένειά τους πιστεύουν στον Θεό, πόσα χρόνια κηρύττουν το ευαγγέλιο, πόσους ανθρώπους έχουν κερδίσει και ούτω καθεξής. Ρωτάνε για όλα αυτά τα πράγματα με πολλές λεπτομέρειες. Αρέσει πολύ στους καχύποπτους ανθρώπους να μαζεύουν τέτοιες πληροφορίες, και μόλις τις μαζέψουν, νιώθουν άνετα, γιατί θεωρούν απαραίτητο να τα ξέρουν όλα αυτά και πιστεύουν ότι στις κρίσιμες στιγμές μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτές τις πληροφορίες. Οι καχύποπτοι άνθρωποι ξέρουν πάρα πολλά. Είναι «βάσεις δεδομένων πληροφοριών» και ξέρουν μέχρι και κάποια πράγματα που δεν τα ξέρουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, όπως το ποιος έχει πάει στο εξωτερικό για να κάνει το καθήκον του και σε ποια χώρα πήγε —ξέρουν τέτοια πράγματα μέχρι και για όσους πηγαίνουν σε άλλες χώρες. Αν, όμως, τους ρωτήσεις ποιο επεισόδιο με κηρύγματα είναι το τελευταίο που δημοσιεύτηκε, δεν θα ξέρουν να σου πουν. Ποτέ δεν δίνουν σημασία σε ζητήματα ζωής-εισόδου, όταν όμως έχει να κάνει με τα προσωπικά στοιχεία των αδελφών και με κάποιες από τις συνθήκες της εκκλησίας, αυτά τα ξέρουν πάρα πολύ καλά. Ένας από τους σκοπούς για τους οποίους ρωτάνε συχνά για διάφορα πράγματα είναι να μάθουν περισσότερα για όλων των ειδών τις περιστάσεις, κι έπειτα να μπορέσουν να προετοιμάσουν μια διέξοδο ανά πάσα στιγμή για τον εαυτό τους. Πιστεύουν πως θα ήταν μεγάλη ανοησία να μη σκεφτούν καθόλου τη διέξοδο —για να το θέσω με τα λόγια των άπιστων, θα «βοηθούσαν κάποιον να μετρήσει τα λεφτά του ενώ τους είχε πουλήσει». Στην πραγματικότητα, είναι κάτι σαν σάπιο φαγητό, το οποίο δεν αξίζει ούτε δεκάρα, κι όμως θεωρούν πως είναι πολύ πολύτιμοι. Τι λέτε εσείς, είναι καχύποπτοι αυτοί οι άνθρωποι; (Ναι.) Είναι όντως καχύποπτοι. Όσοι είναι καχύποπτοι έχουν άκρως πονηρή και δόλια ανθρώπινη φύση. Κάποιοι άνθρωποι βλέπουν την πονηριά και την απάτη ως ενδείξεις μεγάλης ευφυΐας, αλλά αυτό είναι λάθος. Η αλήθεια είναι πως αυτοί οι πονηροί και δόλιοι άνθρωποι είναι πάρα πολύ ανόητοι και δεν έχουν καθόλου επίπεδο. Έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο, κι αυτό από μόνο του είναι ήδη δύσκολο να αλλάξει· το γεγονός ότι είναι και πανούργοι από πάνω σημαίνει ότι είναι ακόμα πιο δύσκολο να θεραπευτούν. Αν κάποιος έχει απλώς χαμηλό επίπεδο, αλλά είναι σχετικά ειλικρινής και δεν είναι πονηρός, και μπορεί να κάνει ειλικρινά το καθήκον του, τότε ίσως έχει ακόμα μια αμυδρή ελπίδα να σωθεί. Αν έχει χαμηλό επίπεδο και είναι λίγο δόλιος, αλλά μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια και να φτάσει στην αυτογνωσία, τότε ίσως έχει μια αμυδρή ελπίδα να αποτινάξει τη δόλια διάθεσή του. Αν είναι σε θέση να καταλάβει την αλήθεια και σιγά σιγά να τη γνωρίσει και να εισέλθει σ’ αυτήν, τότε μπορεί σταδιακά να εκλείψει η καχυποψία του. Οι άνθρωποι αυτοί, όμως, δυστυχώς, έχουν ταυτόχρονα και έλλειψη στο επίπεδο, και δόλο και πονηριά, και είναι επίσης και πολύ ανόητοι. Είναι σαν έναν τυφλό που έχει πρόβλημα στα μάτια· δεν υπάρχει θεραπεία, σωστά; (Σωστά.) Τέτοιοι άνθρωποι είναι αδιόρθωτοι. Πώς πιστεύετε ότι πρέπει να αντιμετωπίζονται αυτοί οι άνθρωποι, από τη στιγμή που η καχυποψία τους είναι αδιόρθωτη; (Όταν εντοπίζονται τέτοιοι άνθρωποι, πρέπει να φυλαγόμαστε απ’ αυτούς. Είναι ικανοί να πουλήσουν την εκκλησία για να προστατέψουν τον εαυτό τους· είναι επικίνδυνοι. Μπορούμε να ψάξουμε να βρούμε ευκαιρίες για να τους εκθέσουμε και να τους αποπέμψουμε ή, αν δεν μπορούμε να βρούμε τέτοια ευκαιρία, μπορούμε να τους πείσουμε με σύνεση να φύγουν.) Μόλις βεβαιωθείς ότι κάποιος είναι καχύποπτος, μην ασχολείσαι μαζί του. Μόνο προβλήματα θα φέρει η ενασχόληση μαζί του. Αν ασχοληθείς μαζί του, πάντα θα προσπαθεί να σε καταλάβει. Αν είσαι έτοιμος να βγεις, θα σε παρακολουθεί στενά και θα σε ρωτάει διαρκώς: «Πού πας; Πόσες μέρες θα λείψεις; Τι θα κάνεις;» Όταν γυρίσεις, θα σε ρωτήσει: «Ποιον συνάντησες; Ολοκλήρωσες την εργασία σου; Για ποιο πράγμα μιλήσατε όλοι σας;» Αν δεν του απαντήσεις, θα παραπονεθεί: «Δεν με ενημερώνει για τίποτα. Δεν με εμπιστεύεται, έτσι δεν είναι; Δεν μου συμπεριφέρεται σαν να είμαι μέλος του οίκου του Θεού! Είπε ότι θα έκανε εκκλησιαστικό έργο, αλλά γιατί μου το κρύβει; Καμιά παρανομία πρέπει να βγήκε να κάνει». Πάντα θα σε κατασκοπεύει πίσω από την πλάτη σου. Τέτοιοι άνθρωποι φέρνουν στ’ αλήθεια προβλήματα. Ρωτάνε για πολλά πράγματα, θέλουν να μάθουν τα πάντα. Μόλις, όμως, μάθουν αυτά τα πράγματα, δεν μπορούν να τα καταλάβουν καθαρά ούτε να τα χειριστούν σωστά, ενώ προσπαθούν επιπλέον να ψάξουν να βρουν ύποπτα σημεία σ’ αυτά, κι έτσι οι αμφιβολίες τους αυξάνονται όλο και περισσότερο. Ας πούμε ότι τους συμβουλεύεις και λες: «Αφού έχεις τόσο μεγάλες αμφιβολίες για τον Θεό, και αφού δεν πιστεύεις πως τα λόγια του Θεού είναι αλήθειες και πως μπορούν να εξαγνίσουν και να σώσουν τον άνθρωπο, θα καλύτερα να πάψεις να πιστεύεις στον Θεό!» Αυτό δεν θα ήθελαν να το κάνουν· θα ήθελαν να συνεχίσουν να πιστεύουν και θα ήθελαν ακόμα να κερδίσουν ευλογίες. Δεν φέρνουν προβλήματα αυτοί οι άνθρωποι; (Ναι.) Αυτούς τους ανθρώπους εύκολα μπορούμε να τους χειριστούμε. Αν μπορούν να προκαλέσουν μεγάλα προβλήματα στην εκκλησία, τότε να τους πείθετε να φεύγουν γρήγορα. Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι έμπιστοι, δεν έχουν την ικανότητα να καταλάβουν την αλήθεια, και έστω κι αν μπορούν να κάνουν λίγο καθήκον, θα προκαλέσουν μεγάλα προβλήματα στον οίκο του Θεού —περισσότερο βλάπτουν παρά καλό κάνουν. Είναι, λοιπόν, απαραίτητο να πειστούν να φύγουν.

Οι δειλοί προκαλούν πολλά προβλήματα, και το ίδιο και όσοι είναι καχύποπτοι. Όμως, τα πιο πολλά προβλήματα απ’ όλους τα προκαλούν όσοι είναι και δειλοί και καχύποπτοι. Αυτοί οι άνθρωποι είναι υπερβολικά άτολμοι και φοβούνται τον θάνατο, ενώ είναι καχύποπτοι για τα πάντα κι έχουν συνέχεια υποψίες για το αν, πιστεύοντας στον Θεό, θα μπορούσαν να πέσουν θύματα εξαπάτησης. Φοβούνται μήπως κάτι τέτοιο παρεμποδίσει τις προοπτικές τους και πιστεύουν ότι πολύ δύσκολα θα άξιζε στον κόπο να συλληφθούν και να υποστούν διώξεις, οι οποίες θα οδηγούσαν στον θάνατο. Αν είναι τόσο καχύποπτοι, τότε ποιο το νόημα να πιστεύουν στον Θεό; Δεν δυσκολεύουν απλώς την κατάσταση για τον εαυτό τους; Φυλάγονται από τους αδελφούς και τις αδελφές, και από κάθε εργασιακή ρύθμιση του οίκου του Θεού, λες και φυλάγονται από απατεώνες, όπως ακριβώς κάνουν και με τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα ή με τους διαβόλους και τους σατανάδες. Κάποιοι άνθρωποι ακόμα προσπαθούν να τους συμβουλέψουν και λένε: «Απλώς να πιστεύεις στον Θεό με ζήλο, να επιδιώκεις την αλήθεια και να κάνεις καλά το καθήκον σου, και ο Θεός θα σε εγκρίνει». Εκείνοι, όμως, τι σκέφτονται μέσα τους; «Θέλεις να κάνω καλά το καθήκον μου, αλλά μόλις γίνω γνωστός και με συλλάβει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, αυτό δεν θα σημάνει το τέλος μου;» Αν όντως έχουν μια τέτοια νοοτροπία, τότε δεν υπάρχει λόγος να προσπαθεί κανείς να τους συμβουλέψει. Είναι υπερβολικά άτολμοι και τρέμουν συνεχώς τον θάνατο. Όταν ακούνε ότι έχουν συλληφθεί πιστοί στον Θεό, κατουριούνται από τον φόβο τους. Όταν, όμως, είναι να ξεγελάσουν και να κοροϊδέψουν τους ανθρώπους στις επιχειρήσεις τους, τότε, σε ό,τι φασαρίες κι αν μπλέξουν, δεν φοβούνται καθόλου. Ως προς αυτό είναι πολύ θαρραλέοι. Ωστόσο, στα ζητήματα της πίστης στον Θεό, είναι τελείως άτολμοι. Είναι γεμάτοι με κάθε λογής επιφυλάξεις για τους αδελφούς και τις αδελφές, για τον οίκο του Θεού και κυρίως για τον Θεό, τα λόγια και το έργο του Θεού, από τις οποίες δεν γίνεται να απαλλαγούν, όση συναναστροφή κι αν τους γίνει. Όσα χρόνια κι αν πιστεύουν, ακόμα δεν ξέρουν τι σημαίνει να πιστεύεις στον Θεό ούτε γιατί πρέπει να συναθροίζονται και να κάνουν το καθήκον τους. Είναι φανερό πως αυτοί οι άνθρωποι έχουν χαμηλή νοημοσύνη και είναι πολύ πονηροί και δόλιοι. Άνθρωποι σαν αυτούς πρέπει να πείθονται να φύγουν γρήγορα. Αν πάψουν να έρχονται στις συναθροίσεις και δεν θέλουν πια να κάνουν το καθήκον τους λόγω δειλίας ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο, αυτό είναι ιδανικό· γλιτώνουμε την ταλαιπωρία της αποπομπής τους και αποφεύγεται η φασαρία. Αν μια μέρα αρχίσουν πάλι να ενδιαφέρονται να πιστέψουν στον Θεό και θελήσουν να επιστρέψουν στην πίστη στον Θεό, τότε μπορείς να τους πεις: «Αν είσαι πιστός στον Θεό, μπορεί να σε συλλάβουν και να σε βάλουν φυλακή ανά πάσα στιγμή, και υπάρχει μέχρι και ο κίνδυνος να χάσεις τη ζωή σου. Αν, όμως, δεν πιστεύεις στον Θεό και αντιθέτως ασχολείσαι με επιχειρήσεις στον κόσμο και βγάζεις πολλά λεφτά, τότε ίσως μπορέσεις να ευχαριστηθείς κάποιες ανέσεις για κάποιον καιρό». Μόλις το ακούσουν αυτό, η καρδιά τους θα ηρεμήσει τελείως και δεν θα σκέφτονται πια να πιστέψουν στον Θεό. Θα σκεφτούν: «Επιτέλους, η ανησυχία και ο φόβος μου τόσα χρόνια φτάνουν στο τέλος τους. Δεν χρειάζεται πια να υποπτεύομαι την εκκλησία, τους αδελφούς και τις αδελφές ή τον οίκο του Θεού. Επιτέλους, είμαι ελεύθερος». Και κάπως έτσι, αυτοί οι δειλοί και καχύποπτοι άνθρωποι πείθονται να φύγουν. Έτσι λύνεται το μεγάλο πρόβλημα, σωστά; (Ναι.) Αυτός είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να λυθεί το ζήτημα.

Λ. Έχουν την τάση να δημιουργούν φασαρίες

Ας κοιτάξουμε την επόμενη εκδήλωση, δηλαδή το ότι έχουν την τάση να δημιουργούν φασαρίες. Ξέρετε τι είδους άνθρωποι έχουν την τάση να δημιουργούν φασαρίες; Έχετε συναντήσει στην εκκλησία τέτοιου είδους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν την τάση να δημιουργούν φασαρίες; Άσχετα με την ηλικία, το φύλο ή τη δουλειά που κάνουν στον κόσμο, αν έχουν συνεχώς την τάση να δημιουργούν φασαρίες κι αν κάνουν πάντα πράγματα που αποτελούν παραβίαση των νόμων και των κανονισμών, προκαλώντας αρνητικό αντίκτυπο στην εκκλησία και δημιουργώντας τεράστια εμπόδια στο ευαγγελικό έργο, τότε η εκκλησία πρέπει να χειρίζεται άμεσα τέτοιους ανθρώπους. Αρχικά, προειδοποιήστε τους και, εφόσον η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή, να τους αποβάλετε ή να τους αποπέμψετε. Δεν γίνεται να τους δείξετε την παραμικρή ευγένεια. Τι άνθρωποι είναι αυτοί που έχουν την τάση να δημιουργούν φασαρίες; Παραδείγματος χάρη, κάποιοι άνθρωποι, όταν δραστηριοποιούνται στις επιχειρήσεις ή όταν διευθύνουν εργοστάσια στην κοσμική κοινωνία, έχουν επαφές με ύποπτους ανθρώπους και πολλές φορές κάνουν πράγματα που αποτελούν παραβίαση των νόμων και των κανονισμών. Τη μία μέρα, διαπράττουν φοροδιαφυγή ή δεν πληρώνουν όλους τους φόρους· την επομένη, επιδίδονται σε απάτες και σε εξαπάτηση ή ακόμα και μπλέκονται σε δικαστικές υποθέσεις για τον θάνατο κάποιου ανθρώπου. Εξαιτίας όλων αυτών, καλούνται συχνά στο δικαστήριο, ασχολούνται όλη μέρα με μηνύσεις και είναι μόνιμα μπλεγμένοι σε διαμάχες. Μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό; Είναι αδύνατον. Υπάρχουν επίσης και κάποιοι άνθρωποι που υποστηρίζουν ότι πιστεύουν στον Θεό, αλλά η συμπεριφορά τους είναι πολύ παράξενη και αφύσικη. Τη μία μέρα, παρενοχλούν το αντίθετο φύλο· την επομένη, μπορεί να παρενοχλήσουν σεξουαλικά έναν άνθρωπο και να τους ασκηθεί αναφορά. Τι θα έλεγες; Έχουν οι άνθρωποι αυτοί την τάση να δημιουργούν φασαρίες; (Ναι.) Και τότε, μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό; (Όχι.) Αυτοί οι άνθρωποι που έχουν την τάση να δημιουργούν φασαρίες, αφότου πιστέψουν στον Θεό, συνεχίζουν πάντοτε να έχουν επαφές με ύποπτα άτομα από την κοινωνία και προκαλούν συνέχεια διαμάχες, όπως για παράδειγμα στα συναισθηματικά ζητήματα, στα οικονομικά, στα ζητήματα της περιουσίας ή στα προσωπικά συμφέροντα. Μπορεί, πάλι, εξαιτίας κάποιου περιστατικού που οδηγεί σε εντάσεις με κάποια από τις σχέσεις τους ή επειδή δεν τα βρίσκουν στη μοιρασιά των παράνομων κερδών, να υπάρχουν πάντα άνθρωποι που επιδιώκουν να τους προκαλέσουν φασαρίες. Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές πηγαίνουν πού και πού στο σπίτι τους, μπορεί να πετύχουν αυτούς τους ύποπτους ανθρώπους. Ακόμα κι όταν είναι στις συναθροίσεις ή όταν κάνουν το καθήκον τους, μερικές φορές εμφανίζονται στην πόρτα αυτοί οι ύποπτοι τύποι ή τους στέλνουν μηνύματα παρενόχλησης, κι έτσι όποιος βρεθεί μαζί με αυτούς που έχουν την τάση να δημιουργούν φασαρίες είναι πιθανό να εμπλακεί στις φασαρίες τους· συγκεκριμένα, είναι ακόμα πιο πιθανό αυτοί οι άνθρωποι να συμπαρασύρουν και να ζημιώσουν το έργο και τη φήμη της εκκλησίας. Για πείτε Μου, είναι καλό να παραμένουν τέτοιοι άνθρωποι στην εκκλησία; (Όχι.) Κι αυτού του είδους οι άνθρωποι πρέπει να αποπέμπονται και να αντιμετωπίζονται.

Επίσης, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που, ασχέτως του επαγγέλματος που έχουν στην κοινωνία, θέλουν πάντα να συγκρούονται με την κυβέρνηση, με τους κυβερνητικούς αξιωματούχους ή με συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες και δημόσια πρόσωπα. Τη μια μέρα, εκθέτουν τις άδικες πράξεις της κυβέρνησης· την επόμενη μέρα, κάνουν μήνυση σε κάποια ομάδα ή σε κάποιον φορέα, αξιώνοντας αποζημίωση για ζημιές· τη μεθεπόμενη, εκθέτουν την προσωπική ζωή ενός δημόσιου προσώπου, με αποτέλεσμα να αρχίσει ο κόσμος να το ψάχνει. Δημιουργούν φασαρίες μ’ αυτόν τον τρόπο; (Ναι.) Ακόμα κι αφότου πιστέψουν στον Θεό, θέλουν ακόμα να συνεχίσουν να ανακατεύονται με τα κοινωνικά ζητήματα. Όταν βλέπουν κάτι που τους προκαλεί δυσαρέσκεια και τους εξοργίζει, θέλουν πάντα να ορθώσουν το ανάστημά τους στο όνομα της δικαιοσύνης για να κάνουν επίδειξη ή να γράψουν κάποιο σχόλιο ή ένα άρθρο προκειμένου να κρίνουν τα σωστά και τα λάθη του ζητήματος. Τι συμβαίνει στο τέλος; Δεν καταφέρνουν τίποτα, αλλά τελικά προκαλούν ένα σωρό φασαρίες στον εαυτό τους, μπλέκονται σε μηνύσεις και καταστρέφεται η φήμη τους. Και μάλιστα, υπάρχουν πάντα ύποπτοι τύποι από την κοινωνία που τους ψάχνουν, που θέλουν να τους εκδικηθούν ή να κινηθούν εναντίον τους, με αποτέλεσμα να ζουν σε ακραίο φόβο. Για να γλιτώσουν από μια τέτοια ζωή και να αποφύγουν τους μπελάδες, αγοράζουν πολλά σπίτια και εξηγούν: «Λένε πως “Ένας πονηρός λαγός έχει τρία λαγούμια”. Ο κόσμος ξέρει μόνο το ένα από τα τρία σπίτια μου· τα άλλα δύο δεν τα ξέρει κανένας. Τα κρατάω για να τα αξιοποιεί η εκκλησία και για να μένουν οι αδελφοί και οι αδελφές». Πιστεύετε πως θα ήταν ασφαλείς οι αδελφοί και οι αδελφές αν έμεναν εκεί; (Όχι, δεν θα ήταν.) Μιλάνε με ωραία λόγια και το κάνουν με καλές προθέσεις αυτό, αλλά, από τη στιγμή που έχουν τέτοιον χαρακτήρα, καθώς και το ελάττωμα ότι έχουν την τάση να δημιουργούν φασαρίες, ποιος θα τολμούσε να μείνει στο σπίτι τους; Αν έμενες εκεί, μπορεί ο κόσμος να σε περνούσε για μέλος της οικογένειάς τους. Αν κάποιος θέλει να τους ξυλοκοπήσει, αλλά δεν τους βρίσκει, τότε δεν θα έδερνε εσένα στη θέση τους; Κάποιοι άνθρωποι έχουν την τάση να δημιουργούν φασαρίες. Μπορεί να οδηγάνε ως συνήθως και να περνάνε μέσα από μια απομακρυσμένη περιοχή, κι εκεί να τους σταματήσει κάποιος, να τους βγάλει έξω από το αυτοκίνητο, να τους ξυλοκοπήσει άγρια και να τους κάνει μια προειδοποίηση. Ξέρουν ότι αυτό έχει γίνει επειδή παλιότερα είχαν προσβάλει κάποιον και είχαν προκαλέσει φασαρίες στον εαυτό τους, και ότι όποιος τους προσέβαλε ήθελε να τους βασανίσει. Αυτό ακριβώς δεν τους άξιζε; Αυτού του είδους οι άνθρωποι είναι εκείνοι που έχουν την τάση να δημιουργούν φασαρίες. Μόλις αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό, όποιο ζήτημα κι αν συζητά η εκκλησία, θέλουν πάντα να ανακατεύονται· θέλουν να έχουν άποψη επί του θέματος και να κάνουν κάποια σχόλια, και ταυτόχρονα προσπαθούν να κάνουν τους άλλους να τους ακούσουν. Αν η εκκλησία δεν υιοθετήσει τις προτάσεις τους, τότε δυσαρεστούνται και αγανακτούν, δίχως να συνειδητοποιούν τις ικανότητές τους. Όσες απώλειες κι αν υποστούν, δεν τις θυμούνται ποτέ και δεν παίρνουν μαθήματα απ’ τις αποτυχίες τους. Τέτοιοι άνθρωποι προκαλούν μπελάδες ακόμα κι όταν πιστεύουν στον Θεό. Καταρχάς, δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, αλλά παρ’ όλα αυτά θέλουν πάντα να μπλέκονται στο έργο της εκκλησίας, προσπαθούν να ανακατεύονται στα πάντα, πράγμα που έχει ως συνέπεια να αναστατώνουν και να διαταράσσουν το έργο της εκκλησίας. Επιπλέον, όποτε περνάνε πολύ χρόνο με κάποιον αδελφό ή αδελφή, προκαλούν και σ’ αυτόν φασαρίες. Οι άνθρωποι αυτού του είδους που έχουν την τάση να δημιουργούν φασαρίες είναι μεγάλος μπελάς. Πιστεύεις ότι όσοι δημιουργούν φασαρίες είναι άνθρωποι που δεν προκαλούν αναταραχές; Είναι άνθρωποι που κάθονται στ’ αυγά τους; (Όχι.) Σίγουρα δεν είναι άνθρωποι που κάθονται στ’ αυγά τους. Γενικά, όσοι ζουν αξιοπρεπώς έχουν την τάση να κάθονται στ’ αυγά τους. Από τη στιγμή που τα κοινωνικά ζητήματα δεν έχουν καμία σχέση με την πίστη τους στον Θεό, δεν ανακατεύονται καθόλου ούτε ρωτάνε γι’ αυτά. Αυτό σημαίνει ότι είναι λογικοί, ότι καταλαβαίνουν τις εποχές και ότι καταλαβαίνουν το νόημα των πραγμάτων. Αυτή η κοινωνία και η ανθρωπότητα είναι πολύ κακές και σύνθετες. Όπως λένε οι άπιστοι: «Σε μια τέτοια χαοτική εποχή και έναν τέτοιον χαοτικό κόσμο, οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν πώς να προστατέψουν τον εαυτό τους». Επιπλέον, εσύ πάντα σχολιάζεις τα κοινωνικά ζητήματα και θέλεις να ανακατεύεσαι μ’ αυτά, αλλά δεν πρέπει να βαδίζεις σ’ αυτό το μονοπάτι στη ζωή σου. Δεν έχει καμία αξία το να κάνεις αυτά τα πράγματα και δεν είναι το ορθό μονοπάτι στη ζωή. Ακόμα κι αν είναι δίκαια αυτά που μπορείς να πεις, και πάλι δεν μετράει αυτό ως δίκαιος σκοπός. Γιατί όχι; Επειδή στον κόσμο αυτόν δεν υπάρχει δικαιοσύνη· οι κακές τάσεις δεν την επιτρέπουν. Αν μπορείς στ’ αλήθεια να πεις δίκαια λόγια και ειλικρινή λόγια στον οίκο του Θεού, τότε αυτό έχει αξία και σημασία. Αν, όμως, λες δίκαια λόγια και ειλικρινή λόγια σε αυτόν τον κακό, διεφθαρμένο και χαοτικό ανθρώπινο κόσμο, τότε τα λόγια αυτά προσκαλούν εύκολα προβλήματα και εγκυμονούν κινδύνους. Δεν θα ήταν, τότε, μεγάλη ανοησία να λες τέτοια λόγια; Κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν θα σου επέτρεπε να ζήσεις μια άξια ζωή, αλλά θα σου έφερνε και ατελείωτες φασαρίες. Οι έξυπνοι άνθρωποι, λοιπόν, βλέπουν ότι αυτά τα κοινωνικά ζητήματα είναι πληγή, απομακρύνονται απ’ αυτά και τα αποφεύγουν, ενώ οι ανόητοι πηγαίνουν προς αυτά, κι έτσι προκαλούν πολλά προβλήματα στον εαυτό τους. Κάποιοι άνθρωποι, συγκεκριμένα, μετά από λίγες μέρες εκπαίδευσης στις πολεμικές τέχνες, μαθαίνουν κάποιες φαντεζί τεχνικές και κερδίζουν λίγη φήμη, κι έπειτα θέλουν να αγωνιστούν για τη δικαιοσύνη, και να κλέψουν τους πλούσιους για να στηρίξουν τους φτωχούς. Θέλουν να αναλάβουν το ρόλο του περιπλανώμενου ιππότη ή του ξιφομάχου, να τριγυρίζουν και να διορθώνουν τα στραβά, και μάλιστα, όποτε βλέπουν αδικία, παρεμβαίνουν για να βοηθήσουν. Το αποτέλεσμα είναι να προκύψουν μπελάδες· δεν αντιλαμβάνονται πόσο σύνθετη είναι η κοινωνία. Για πες Μου, όταν παρεμβαίνεις για να βοηθήσεις, δεν θα προσβάλεις στο τέλος κάποιους ανθρώπους; Δεν θα χαλάσεις τα προσεκτικά σχέδια που έχουν κάνει κάποιοι άνθρωποι; (Ναι.) Όταν χαλάσεις τα προσεκτικά σχέδια που έχουν κάνει αυτοί οι άνθρωποι, λες να σε αφήσουν να τη γλιτώσεις; (Όχι.) Μπορεί να πεις: «Αναλαμβάνω έναν δίκαιο σκοπό», αλλά ακόμα κι αν πρόκειται για δίκαιο σκοπό, δεν αρκεί αυτό· τούτος ο κόσμος δεν πρόκειται να σου επιτρέψει να αναλάβεις δίκαιους σκοπούς. Αν το κάνεις, θα προκαλέσεις φασαρίες. Οι ανόητοι δεν το καταλαβαίνουν αυτό, δεν μπορούν να διακρίνουν τον κόσμο. Πάντα πιστεύουν ότι, αφού είναι ιππότες, πρέπει να παρεμβαίνουν για να βοηθήσουν τους άλλους. Στο τέλος, όμως, χαλάνε τα προσεκτικά σχέδια κάποιου, κι εκείνος τους εκδικείται και δεν λέει να το βάλει κάτω. Έτσι προκαλούν συμφορές. Ο άλλος αρχίζει να μαθαίνει στα κρυφά πώς λέγονται, πού μένουν, ποια είναι η οικογενειακή τους κατάσταση, ποια είναι τα μέλη της οικογένειάς τους, αν έχουν κάποια επιρροή στη συγκεκριμένη περιοχή, και ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να κινηθεί εναντίον τους. Μόλις τα ξεκαθαρίσει όλα αυτά, τότε αρχίζει να κάνει την κίνησή του προς τον «ιππότη», κι από τότε κι έπειτα του κάνουν τη ζωή δύσκολη. Αυτού του είδους οι άνθρωποι δημιουργούν συχνά φασαρίες και, όσο μεγάλες κι αν είναι οι ζημιές που παθαίνουν, δεν παίρνουν ποτέ το μάθημά τους. Όταν βλέπουν κάτι που θεωρούν άδικο, θέλουν ακόμα να αγωνιστούν για τη δικαιοσύνη και να παρέμβουν για να βοηθήσουν. Όχι μόνο προκαλούν μπελάδες στον εαυτό τους, αλλά βάζουν σε κίνδυνο και την οικογένειά τους, ενώ κάποιες φορές συμπαρασύρουν και τους φίλους ή τους συναδέλφους τους. Αν πιστέψουν στον Θεό και ενταχθούν στην εκκλησία, τότε μπορεί να κινδυνέψουν τελικά και οι αδελφοί και οι αδελφές από αυτούς. Για παράδειγμα, αν έχουν μπλεξίματα στην κοινωνία και κάποιος θέλει να τους εκδικηθεί, κι ο εν λόγω άνθρωπος ξέρει ότι εσύ πηγαίνεις μαζί τους σε συναθροίσεις, τότε μπορεί να απευθυνθεί σ’ εσένα για πληροφορίες σχετικά με την προσωπική και οικογενειακή τους κατάσταση. Λοιπόν, θα του τα πεις ή όχι; Αν τα πεις, τότε είναι σαν να τους προδίδεις, πράγμα που θα τους προκαλέσει μπελάδες· αν δεν τα πεις, τότε μπορεί εκείνος ο άνθρωπος να σε βασανίσει. Υπάρχουν πάρα πολλοί κακοί άνθρωποι σ’ αυτόν τον κόσμο, και κανένας απ’ τους κακούς ανθρώπους δεν χαμπαριάζει από λογική. Αν τους προσβάλει κάποιος, θα χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο για να πάρουν εκδίκηση. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Σε ό,τι φασαρίες κι αν μπλέξουν οι άνθρωποι που έχουν την τάση τις δημιουργούν, προκαλούν πάντα φασαρίες και αναστάτωση ως προς την εκτέλεση του καθήκοντός τους και επίσης είναι δυνατόν να επηρεάσουν το έργο της εκκλησίας σε διάφορα επίπεδα. Εάν κάποιος δημιουργεί διαρκώς φασαρίες, τότε, άραγε, πιστεύετε πως η συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια μπορεί να λύσει αυτό το πρόβλημα; (Όχι.) Αυτού του είδους οι άνθρωποι πολλές φορές δεν διαθέτουν ορθή λογική. Ακόμα κι όταν μπλέκουν σε φασαρίες, δεν τις βλέπουν ως φασαρίες· μπορεί μάλιστα να θεωρούν πως έχουν αίσθημα δικαίου. Σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι ανώφελη η συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια μαζί τους, αφού πρόκειται για ανθρώπους με στρεβλή κατανόηση, είναι παράλογοι. Οι παράλογοι άνθρωποι δεν αποδέχονται εύκολα την αλήθεια. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Βρίσκονται σε δυσκολίες· πώς είναι δυνατόν να τους αγνοήσουμε; Πώς θα μπορούσαμε να μην τους δείξουμε λίγο οίκτο; Πρέπει να τους φερόμαστε με αγάπη». Μια χαρά είναι το να τους φέρεστε με αγάπη, αλλά αυτοί μπορούν να το δεχτούν; Αν δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια και συνεχίζουν να επιμένουν στις δικές τους απόψεις, τότε είναι σωστό να συνεχίσεις να συναναστρέφεσαι ασταμάτητα μαζί τους σχετικά με την αλήθεια; (Όχι.) Γιατί δεν είναι σωστό; (Οι άνθρωποι αυτού του είδους δεν πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό. Έχουν την ουσία των δύσπιστων. Ακόμα κι αν συναναστραφούμε μαζί τους σχετικά με την αλήθεια, έτσι δεν θα λυθεί το πρόβλημα, ενώ μπορούν και πάλι να προκαλέσουν πολλές φασαρίες στην εκκλησία.) Άραγε, λοιπόν, πρέπει να αποπεμφθούν αυτού του είδους οι άνθρωποι; (Ναι, πρέπει.)

Υπάρχει κι ακόμα ένα είδος ανθρώπων που έχουν την τάση να δημιουργούν φασαρίες. Στην εκκλησία, ωθούν συνέχεια τους αδελφούς και τις αδελφές να κάνουν κάποια πράγματα. Για παράδειγμα, λένε: «Αυτή η ενέργεια που έκανε η κυβέρνηση και η πολιτική που διαμόρφωσε είναι παράλογη. Ως χριστιανοί, πρέπει να κάνουμε πράξη τη δικαιοσύνη, πρέπει να υψώνουμε τη φωνή μας και δεν γίνεται να στρουθοκαμηλίζουμε σαν δειλοί. Πρέπει να βγούμε στους δρόμους με πανό και να διαμαρτυρηθούμε, να αγωνιστούμε για το καλό των αδελφών, της εκκλησίας μας και όλης της ανθρωπότητας!» Και τι αποτέλεσμα έχει αυτό; Προτού προλάβουν καν να διαδηλώσουν, η κυβέρνηση το έχει ήδη μάθει και τους καλεί το δικαστήριο. Για πείτε Μου, είναι ευτυχές ή ατυχές να έχει η εκκλησία τέτοιους ανθρώπους; (Ατυχές.) Κάποιοι λένε: «Τελικά, η εκκλησία μας έχει ένα τόσο ταλαντούχο άτομο· αυτό το άτομο είναι κατάλληλο για επικεφαλής! Δείτε τους ανθρώπους της εκκλησίας μας· όλοι είναι ήσυχοι και πειθαρχημένοι, χωρίς καμιά επιρροή στην κοινωνία. Είναι άτολμοι και δεν τολμάνε να αντιμετωπίσουν σημαντικά ζητήματα, φοβούνται πολύ μην τυχόν δημιουργήσουν φασαρίες. Ο άνθρωπος αυτός είναι διαφορετικός. Είναι γενναίος, οξυδερκής και αποφασιστικός· επίσης, έχει επιρροή στην κοινωνία, είναι ικανός και, όταν βλέπει αδικία, τολμά να ξεσηκωθεί και να παρέμβει. Ακόμα κι όταν βρεθεί αντιμέτωπος με μια δικαστική υπόθεση, δεν ταράζεται κι ούτε αγχώνεται. Η διανοητική ικανότητά του τον κάνει από τη φύση του κατάλληλο για αξιωματούχο. Αν αυτός ο άνθρωπος ασχολιόταν με την πολιτική, θα ήταν είτε βουλευτής είτε τουλάχιστον κυβερνήτης μιας επαρχίας. Εμείς δεν είμαστε αρκετά καλοί. Γι’ αυτό, η εκκλησία θα πρέπει να τον επιλέξει για επικεφαλής. Αν γίνει επικεφαλής μας, τότε σίγουρα θα σωθούμε!» Κάποιοι ανόητοι άνθρωποι έχουν σε ιδιαίτερα μεγάλη εκτίμηση εκείνους που έχουν την τάση να δημιουργούν φασαρίες στην κοινωνία και τους έχουν για είδωλα, και μάλιστα θέλουν να τους ψηφίσουν ως επικεφαλής της εκκλησίας. Το θεωρείτε σωστό αυτό; (Όχι.) Γιατί δεν είναι σωστό; Δεν έχει ανάγκη η εκκλησία από τέτοιους «ικανούς ανθρώπους»; (Η εκκλησία δεν έχει ανάγκη από τέτοιους ανθρώπους. Οι επικεφαλής της εκκλησίας πρέπει να καθοδηγούν τους εκλεκτούς του Θεού ώστε να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού μαζί στις συναθροίσεις, να επιδιώκουν την αλήθεια και να κάνουν το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι, παρόλο που επιφανειακά μπορεί να δείχνουν πως έχουν το υποτιθέμενο θάρρος, την οξυδέρκεια και την αποφασιστικότητα, δεν μπορούν να κάνουν αυτού του είδους το έργο και θα προκαλέσουν ατελείωτες φασαρίες στην εκκλησία. Γι’ αυτό, δεν είναι κατάλληλοι για επικεφαλής της εκκλησίας.) Ακούστε να σας πω, είναι λάθος να παραμένουν στην εκκλησία τέτοιοι άνθρωποι, ενώ ακόμα πιο καταστροφικό θα ήταν να ψηφίζονται τέτοιοι άνθρωποι ως επικεφαλής. Πού θα οδηγούσαν την εκκλησία; Θα έκαναν την εκκλησία θρησκευτική ομάδα! Αυτό συμβαίνει επειδή όταν βλέπουν αδικίες στην κοινωνία, θα κάνουν μήνυση· όταν βλέπουν κακούς ανθρώπους να τραμπουκίζουν τους φτωχούς, θα αγωνίζονται γι’ αυτούς· όταν βλέπουν διεφθαρμένους αξιωματούχους να αδικούν βάναυσα τους ανθρώπους, θα θέλουν να προασπίσουν τη δικαιοσύνη εκ μέρους του Ουρανού. Ως συνέπεια, θα γίνετε κι εσείς όλοι σιγά σιγά ιππότες που θα μάχονται για τη δικαιοσύνη. Μ’ αυτόν τον τρόπο, άραγε θα μπορούσατε να φτάσετε στη σωτηρία; Εκ πρώτης όψεως, οι άνθρωποι που έχουν την τάση να δημιουργούν φασαρίες μπορεί να δείχνουν πολύ ικανοί, αλλά τελικά, τι γίνεται; Όλοι τους αποκλείονται επειδή διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας, επειδή το μονοπάτι που ακολουθούν δεν είναι το ορθό μονοπάτι. Ό,τι φασαρίες κι αν δημιουργούν, δεν βαδίζουν στο ορθό μονοπάτι ούτε ακολουθούν το θέλημα του Θεού. Τίποτα απ’ αυτά που κάνουν δεν έχει την οποιαδήποτε σχέση με την εκκλησία, με το έργο του Θεού ή με τις προθέσεις του Θεού· ό,τι κάνουν απέχει από τις προθέσεις του Θεού και αποκλίνει από το ορθό μονοπάτι. Η φύση του γεγονότος ότι δημιουργούν φασαρίες είναι ότι έχουν σχέσεις και μπλεξίματα με τους διαβόλους —τους βασανίζουν οι διάβολοι. Επομένως, ο οίκος του Θεού πρέπει να χαράξει ένα ξεκάθαρο όριο ανάμεσα στον ίδιο και σ’ αυτούς τους ανθρώπους. Αν δημιουργούν φασαρίες κατ’ επανάληψη και, όποιος κι αν προσπαθήσει να τους συμβουλέψει, δεν ακούνε, και αν δημιουργούν φασαρίες χωρίς να μαθαίνουν από τα λάθη τους, και μάλιστα διαπράττουν παραπτώματα από απερισκεψία, τότε πρέπει να πείθονται να φύγουν. Μπορείτε να πείτε: «Κοίταξε όλες τις φασαρίες που έχεις δημιουργήσει, πόσο πολύ εμπόδιο έχουν καταστεί στο έργο της εκκλησίας και πόσο έχει επηρεαστεί η εκτέλεση του καθήκοντος πολλών ανθρώπων. Πώς γίνεται να μην το αντιλαμβάνεσαι αυτό; Είναι τόσο μεγάλο το εύρος του νου σου —τόσο εύρος έχει, που μπορεί να συμπεριλάβει ολόκληρο τον κόσμο. Ένας άνθρωπος σαν κι εσένα πρέπει να βγει στον κόσμο· οφείλεις να καλλιεργηθείς και να κυβερνήσεις το έθνος, να φέρεις ειρήνη στον κόσμο. Είσαι κατάλληλος για να κάνεις επαφές με υψηλόβαθμους αξιωματούχους. Μόνο τότε μπορείς να ανέλθεις πάνω από τα καθημερινά και να ανοίξεις τα φτερά σου και να πετάξεις. Μα καλά, αν μένεις όλη μέρα με ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό, αυτό δεν θα σταθεί εμπόδιο στις μεγάλες φιλοδοξίες σου και δεν θα περιορίσει την ικανότητά σου να ανοίξεις τα φτερά σου και να πετάξεις; Κοίταξέ μας εμάς· κανένας μας δεν έχει μεγάλες φιλοδοξίες. Το μόνο στο οποίο επικεντρωνόμαστε είναι να πιστεύουμε στον Θεό, να διαβάζουμε περισσότερα από τα λόγια του Θεού για να καταλάβουμε κάποιες αλήθειες και να κάνουμε λιγότερα κακά, οπότε και μπορεί να λάβουμε την έγκριση του Θεού. Αυτό είναι όλο. Όλους μας μας συκοφαντούν και μας προσβάλλουν οι άνθρωποι του κόσμου, μας έχει απορρίψει ο κόσμος, κι εσύ δεν είσαι για να έχεις πάρε-δώσε μ’ ανθρώπους σαν κι εμάς. Καλύτερα θα ήταν να επιστρέψεις στον κόσμο και να αγωνιστείς εκεί· ίσως να σημειώσεις μεγάλη επιτυχία και να εκπληρώσεις τις φιλοδοξίες σου». Είναι σωστό να πείθονται να φύγουν με αυτόν τον τρόπο; Είναι καλός τρόπος για να λυθεί το πρόβλημα; (Ναι.) Έτσι πρέπει να χειρίζεται η εκκλησία τέτοιους δύσπιστους· είναι απόλυτα σύμφωνο με τις αλήθεια-αρχές να λύνεται το ζήτημα με αυτόν τον τρόπο.

Ποια άλλα είδη ανθρώπων έχουν την τάση να δημιουργούν φασαρίες; Υπάρχει ένα είδος ανθρώπων που έχουν ιδιαίτερη απήχηση στο αντίθετο φύλο και συνέχεια φλερτάρουν με ύποπτα άτομα. Δεν κυνηγάνε μια κανονική ερωτική σχέση· αντίθετα, έχουν πολύ στενές και ανάρμοστες σχέσεις με πολλά άτομα του αντίθετου φύλου. Λόγω του ότι δεν μπορούν να χειριστούν σωστά αυτές τις σχέσεις, υπάρχει περίπτωση τα άτομα με τα οποία φλερτάρουν να ζηλέψουν, ή ακόμα και να επιδιώξουν να εκδικηθούν ο ένας τον άλλον. Είναι μπελάς αυτό γι’ αυτούς; (Ναι.) Κι αυτό είναι μεγάλος μπελάς. Κάποιους μπορεί να μην τους ενδιαφέρουν αυτά τα ζητήματα, αυτά τα πράγματα όμως πολλές φορές δημιουργούν φασαρίες στην προσωπική τους ζωή και στην πίστη τους, και μπορεί να επηρεάσουν μέχρι και την ασφάλειά τους. Αυτά τα προβλήματα τους ακολουθούν παντού, και όσοι αλληλεπιδρούν συχνά μαζί τους δεν γίνεται να μην μπλεχτούν κι αυτοί. Είτε όντως έχουν ερωτικές σχέσεις μ’ αυτά τα άτομα του αντίθετου φύλου είτε απλώς φλερτάρουν κι εκμεταλλεύονται ο ένας τον άλλον, εμάς δεν μας νοιάζουν αυτά. Τι είναι αυτό που μας ενδιαφέρει εμάς; Μας ενδιαφέρει κατά πόσο οι φασαρίες που προκαλούν θα επηρεάσουν αρνητικά τους αδελφούς και τις αδελφές ή την εκκλησία. Αν υπάρχει κάποια επίπτωση, τότε η εκκλησία πρέπει να παρεμβαίνει για να διευθετήσει και να χειριστεί το ζήτημα, συμβουλεύοντάς τους να διευθετήσουν σωστά αυτά τα προβλήματα. Όσο για το πώς θα τα διευθετήσουν, δεν πρόκειται να ανακατευτούμε. Αν, ό,τι είδους συμβουλές κι αν λάβουν, συνεχίζουν να μην ακούνε και δεν διευθετούν ούτε λύνουν αυτά τα προβλήματα, τότε θα πρέπει να απομονώνονται και να προειδοποιούνται: «Πρέπει πρώτα να τακτοποιήσεις τα προσωπικά σου προβλήματα. Μόλις τα τακτοποιήσεις, μπορείς να συνεχίσεις να κάνεις το καθήκον σου. Εάν δεν τα τακτοποιήσεις σωστά, θα παραμείνεις σε απομόνωση». Μπορεί να είναι πιστοί, και να κάνουν κιόλας το καθήκον τους —και μάλιστα ένα σημαντικό καθήκον— αλλά οι επικεφαλής της εκκλησίας δεν μπορούν να αγνοήσουν τα σοβαρά προβλήματα που έχουν στην προσωπική τους ζωή και το ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν θα μπορούσαν να επηρεάσουν το έργο της εκκλησίας, καθώς αυτά τα προβλήματα ενέχουν πιθανούς κινδύνους. Για παράδειγμα, μπορεί οι άνθρωποι με τους οποίους έχουν σχέσεις μπορεί να μάθουν απ’ αυτούς κάποιες από τις συνθήκες της εκκλησίας ή κάποια προσωπικά στοιχεία των αδελφών. Αν διαρρεύσουν αυτά τα στοιχεία σε ανθρώπους με κακές προθέσεις ή στον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, κάτι τέτοιο θα έβλαπτε και την εκκλησία, αλλά και τους αδελφούς και τις αδελφές. Γι’ αυτό, η εκκλησία θεωρεί πως όλα αυτά τα προβλήματα ή οι πιθανοί κίνδυνοι προέρχονται από τους ίδιους, κι έτσι πρέπει πρώτα να τους βάλει να λύσουν τα προσωπικά τους προβλήματα. Εάν διευθετήσουν εντελώς τα προβλήματα, τότε ο οίκος του Θεού μπορεί να πάρει την απόφαση να τους δεχτεί ξανά ανάλογα με τις συνθήκες τους. Αν, όμως, συνεχίζουν να μη λύνουν τα προβλήματα και θέλουν ακόμα να κάνουν το καθήκον τους, τότε τι πρέπει να γίνει; (Δεν πρέπει να τους επιτρέπεται να κάνουν το καθήκον τους.) Σε αυτήν την περίπτωση, πρέπει να πείθονται να φύγουν ή να αποπέμπονται. Με λίγα λόγια, είτε πρόκειται για επικεφαλής της εκκλησίας είτε για αδελφούς και αδελφές, μόλις ανακαλύψουν πως στην εκκλησία υπάρχουν άνθρωποι που έχουν την τάση να δημιουργούν φασαρίες, πρέπει να αντιμετωπίζουν το ζήτημα σύμφωνα με τις αρχές και να το χειρίζονται εγκαίρως. Δεν πρέπει να περιμένουν μέχρι οι άνθρωποι αυτοί να βάλουν σε κίνδυνο τους αδελφούς και τις αδελφές ή να προκαλέσουν φασαρίες στο έργο της εκκλησίας προτού το χειριστούν και το λύσουν.

Κάποιοι άνθρωποι βιάζονται να προκαλέσουν φασαρίες και να μπλέξουν σε καυγάδες και τσακωμούς. Θεωρούν πάντα ότι μπορούν να ρίξουν μια γερή μπουνιά, θέλουν πάντα να νικήσουν τους πάντες στον κόσμο ή, αν ξέρουν κάποια φαντεζί πολεμική τέχνη, θέλουν πάντα να ασκήσουν βία εναντίον των υπολοίπων. Αυτού του είδους οι άνθρωποι δεν έχουν και την τάση να δημιουργούν φασαρίες; (Ναι.) Επίσης, υπάρχουν κι εκείνοι που, όπου κι αν πάνε, δεν κάθονται στ’ αυγά τους. Δεν ακολουθούν τους κανόνες ούτε συμμορφώνονται με τη δημόσια τάξη και θέλουν πάντοτε να είναι αντισυμβατικοί. Όταν οδηγούν, περνάνε συνέχεια με κόκκινο ή στρίβουν αριστερά εκεί που δεν επιτρέπεται, κι όταν τους σταματάει η αστυνομία και τους κόβει πρόστιμο, εκείνοι δεν το δέχονται και θέλουν να υποβάλουν αναφορά κατά του αστυνομικού. Βλέπεις, τολμάνε να κάνουν αναφορά στον οποιονδήποτε. Ακόμα κι αν ο αστυνομικός πράξει σύμφωνα με τον νόμο, θέλουν να τον αναφέρουν, αψηφώντας τον νόμο. Αυτοί οι βλάκες δεν έχουν και την τάση να δημιουργούν φασαρίες; (Ναι.) Τέτοιου είδους άνθρωποι που έχουν την τάση να δημιουργούν φασαρίες νομίζουν ότι μπορούν να βασιστούν στον Θεό, επειδή πιστεύουν σ’ Αυτόν, κι ότι η εκκλησία έχει πολλούς ανθρώπους και μεγάλη επιρροή, οπότε δεν φοβούνται τίποτα. Διαπράττουν παντού παραπτώματα λόγω απερισκεψίας για να κάνουν επίδειξη των ικανοτήτων τους και να δείξουν πόσο επιβλητικοί είναι. Ακόμα κι όταν μπλέξουν με νομικά προβλήματα, δεν ξέρουν πώς να αναστρέψουν την πορεία τους. Τι λένε στο τέλος; «Αυτός ο κόσμος είναι στ’ αλήθεια κακός. Με συνέλαβαν μόνο και μόνο επειδή υπερασπίστηκα τη δικαιοσύνη. Αυτός ο κόσμος είναι στ’ αλήθεια άδικος!» Συνεχίζουν να αρνούνται να παραδεχτούν τα λάθη τους. Προκαλούν και φέρνουν προβλήματα στον εαυτό τους, αλλά παραπονιούνται πως αδικούνται. Δεν είναι τελείως παράλογο αυτό; (Ναι.) Όσο κακός και σκοτεινός κι αν είναι ο κόσμος, δεν είναι σοφό από την πλευρά τους να προκαλούν φασαρίες. Ο Θεός δεν ζήτησε ποτέ από κανέναν να προκαλέσει φασαρίες ούτε ζήτησε από κανέναν να πολεμήσει για τη δικαιοσύνη και να επιβάλει τη δικαιοσύνη εκ μέρους του Ουρανού με λάβαρο την πίστη στον Θεό. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Οι νόμοι αυτού του κόσμου δεν είναι η αλήθεια, γι’ αυτό δεν είναι ανάγκη να τους ακολουθούμε». Ναι μεν ο νόμος δεν είναι η αλήθεια, αλλά ο Θεός δεν σου είπε ποτέ πως μπορείς να παραβαίνεις τον νόμο με το έτσι θέλω ούτε σου είπε πως μπορείς να σκοτώνεις ή να βάζεις φωτιές. Ο Θεός σού ζητάει να υπακούς τον νόμο και να τηρείς τη δημόσια τάξη στην κοινωνία, να ξέρεις να τηρείς τους κανόνες της ηθικής και να συμμορφώνεσαι με τους κανόνες όπου κι αν πηγαίνεις, να μην είσαι προκλητικός και να μη δημιουργείς φασαρίες. Αν παραβείς τον νόμο, θα υποστείς τις συνέπειες μόνος σου· μην περιμένεις να αναλάβει ο οίκος του Θεού την ευθύνη για σένα, αφού αυτό αποτελεί προσωπική συμπεριφορά και εκφράζει μόνο εσένα ως άτομο· ο οίκος του Θεού δεν σου έδωσε ποτέ την οδηγία να κάνεις οτιδήποτε παράνομο. Σε όποια χώρα κι αν χειρίζεσαι ζητήματα, ο οίκος του Θεού σού λέει να ενημερώνεσαι για τον νόμο και να συμβουλεύεσαι δικηγόρο. Ό,τι λέει ο δικηγόρος πως είναι σωστό, αυτό πρέπει να κάνεις. Αν ο δικηγόρος δεν σε έχει συμβουλέψει να κάνεις κάποια συγκεκριμένη ενέργεια, κι εσύ ενεργήσεις στα τυφλά, τα θαλασσώσεις και παραβείς τον νόμο, τότε εσύ θα επωμιστείς μόνος σου τις συνέπειες. Μη φέρνεις μπελάδες στον οίκο του Θεού. Ακόμα κι αν η προσέγγιση που προτείνει ο δικηγόρος δεν είναι η ιδανική επιλογή, εσύ πρέπει να ακολουθήσεις τη συμβουλή του δικηγόρου. Αν κάτι είναι νόμιμο και δεν φέρνει σημαντικές ζημιές στον οίκο του Θεού, τότε ας γίνει. Ο οίκος του Θεού ανέκαθεν έλεγε στους ανθρώπους να συμβουλεύονται δικηγόρους και να χειρίζονται τα ζητήματα με νόμιμο τρόπο. Παρ’ όλα αυτά, κάποιοι άνθρωποι σκέφτονται: «Ο οίκος του Θεού δεν είναι μέρος του κόσμου, άρα δεν πρέπει να ακολουθούμε τις τάσεις του κόσμου! Ο νόμος δεν αντιπροσωπεύει την αλήθεια —μόνο ο Θεός είναι η αλήθεια και ο Θεός είναι ο υπέρτατος. Εμείς μόνο στον Θεό και στην αλήθεια υποτασσόμαστε!» Ναι μεν είναι σωστή αυτή η δήλωση, αλλά δεν παύεις να ζεις σ’ αυτόν τον κόσμο και έχεις να αντιμετωπίσεις πολλά ρεαλιστικά ζητήματα. Έτσι, δεν μπορείς να παραβαίνεις τον νόμο ούτε να παραβιάζεις τις αλήθεια-αρχές. Το ότι ο Θεός είναι ο υπέρτατος αφορά την ταυτότητα και τη θέση του Θεού· δεν αποτελεί λόγο να εμπλακείς σε παράνομες δραστηριότητες ή να συμπεριφέρεσαι αυταρχικά στην κοινωνία, να κάνεις ό,τι θέλεις και να δημιουργείς παντού φασαρίες. Ο Θεός ποτέ δεν προέτρεψε κανέναν ούτε απαίτησε από κανέναν να παραβεί τον νόμο σε οτιδήποτε κάνει· αντίθετα, σου λέει να ακολουθείς τον νόμο και να τηρείς τους κανόνες της κοινωνίας, σου λέει ότι, αν παραβείς τον νόμο και τιμωρηθείς, πρέπει να δεχτείς την ποινή, κι ότι δεν πρέπει να προκαλείς προβλήματα ούτε να δημιουργείς φασαρίες. Αν δημιουργείς συνέχεια φασαρίες και νομίζεις πάντοτε ότι, επειδή πιστεύεις στον Θεό, έχεις τον Θεό να σε στηρίζει, και γι’ αυτό δεν φοβάσαι τίποτα, σου λέω ότι κάνεις λάθος! Ο Θεός δεν σε στηρίζει στο να μη φοβάσαι τίποτα απ’ αυτά και ο οίκος του Θεού δεν πρόκειται να πληρώσει για τη λογική του καθάρματος που σε διακατέχει. Μη νομίζεις ποτέ ότι, επειδή ο οίκος του Θεού έχει πολλούς ανθρώπους και μεγάλη επιρροή, μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις. Αν το νομίζεις αυτό, κάνεις λάθος. Αυτή είναι η λογική του Σατανά. Ο οίκος του Θεού δεν έχει πει ποτέ κάτι τέτοιο και ούτε ο Θεός το έχει πει. Ο οίκος του Θεού δεν προτρέπει κανέναν να συμπεριφέρεται έτσι. Είναι αλήθεια ότι ο οίκος του Θεού έχει πολλούς ανθρώπους, αλλά ο αριθμός των ανθρώπων —είτε είναι πολλοί είτε λίγοι— δεν προορίζεται για να υποστηρίξει κανέναν, να εμψυχώσει κανέναν ή να προστατέψει κανέναν από τις φασαρίες και να εξομαλύνει την κατάσταση. Ο Θεός διαλέγει τους ανθρώπους με σκοπό να Τον ακολουθήσουν και να ακολουθήσουν το θέλημά Του, με σκοπό να ανταποκριθούν στα πρότυπα που απαιτούνται από τα δημιουργήματα και να εκπληρώσουν το καθήκον των δημιουργημάτων. Σκοπός δεν είναι να μπορέσεις να τα βάλεις με τον κόσμο, σκοπός δεν είναι να διαλαλείς μεγαλόστομες ιδέες στον κόσμο, και σίγουρα δεν είναι να δώσεις ένα μάθημα στον κόσμο. Η πίστη στον Θεό δεν αποσκοπεί στο να πας κόντρα στο ρεύμα· δεν έχει καμία σχέση με το να πας κόντρα στο ρεύμα ή να απεχθάνεσαι τον κόσμο. Μην παρανοείς, λοιπόν, τις προθέσεις του Θεού για τους ανθρώπους και μην παρερμηνεύεις ούτε να παρανοείς τη σημασία της πίστης στον Θεό. Για ποιον σκοπό επιλέγει τους ανθρώπους ο Θεός; (Για να ακολουθούν τον Θεό, να ακολουθούν το θέλημα του Θεού και να κάνουν το καθήκον των δημιουργημάτων.) Ο Θεός επιλέγει τους ανθρώπους για να τους κερδίσει, για να κερδίσει αληθινά δημιουργήματα, για να κερδίσει ανθρώπους που λατρεύουν πραγματικά τον Θεό· αυτό γίνεται για να αναδειχθεί μια νέα ανθρωπότητα, μια ανθρωπότητα που μπορεί να λατρεύει τον Θεό. Ο σκοπός για τον οποίο επιλέγει τους ανθρώπους ο Θεός δεν είναι να πάνε κόντρα σ’ αυτόν τον κόσμο ή στην ανθρωπότητα. Γι’ αυτό, όσοι έχουν την τάση να δημιουργούν φασαρίες πρέπει να μένουν όσο γίνεται μακριά από την εκκλησία και μακριά από μέρη όπου οι άνθρωποι κάνουν το καθήκον τους, προκειμένου να μην επηρεάζουν τους άλλους στην εκτέλεση του καθήκοντος.

Δεν έχει σημασία τι είδους φασαρίες δημιουργούν αυτοί που έχουν αυτήν την τάση, αν αυτές φέρνουν προβλήματα στην εκκλησία και επηρεάζουν την εκτέλεση του καθήκοντος των αδελφών· οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να επεμβαίνουν και να διευθετούν το ζήτημα. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να παραμένει ανεξέλεγκτο. Πρέπει να καταλαβαίνουν και να αντιλαμβάνονται αμέσως την κατάσταση, να ξεκαθαρίζουν την αιτία του προβλήματος και στη συνέχεια να βρίσκουν μια λογική λύση και να το χειρίζονται. Γιατί πρέπει να το χειρίζονται; Καταρχάς, αυτά τα προβλήματα μπορεί να επηρεάσουν το εκκλησιαστικό έργο, την εκκλησιαστική ζωή ή την εκτέλεση του καθήκοντος των αδελφών. Απ’ την άλλη, είτε αυτοί οι άνθρωποι που έχουν την τάση να προκαλούν φασαρίες θεωρούνται ταλαντούχοι είτε τεμπέληδες και καθάρματα, απ’ τη στιγμή που προκαλούν προβλήματα, πρέπει να αντιμετωπίζονται έγκαιρα. Και πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται; Το ζήτημα δεν είναι να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα, αλλά να αντιμετωπιστούν τα άτομα που ευθύνονται για το πρόβλημα. Αν εκκαθαριστούν αυτοί από την εκκλησία, λύνεται η αιτία του προβλήματος κι έτσι το ζήτημα αντιμετωπίζεται. Δεν πρέπει να είσαι ποτέ επιεικής επειδή στα μάτια σου κάποιοι άνθρωποι που έχουν την τάση να δημιουργούν φασαρίες φαίνονται ικανοί ή χαρισματικοί. Αν μπορείς να τους δείξεις επιείκεια, τότε είσαι πραγματικά πολύ μπερδεμένος και δεν είσαι κατάλληλος για επικεφαλής της εκκλησίας· πρέπει οι αδελφοί και οι αδελφές να σε καθαιρέσουν από τη θέση σου. Εάν δεν διαφυλάττεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και δεν προστατεύεις τους αδελφούς και τις αδελφές, παρά μόνο προστατεύεις τους κακούς ανθρώπους και τους ταραξίες, ενώ τους μετατρέπεις μάλιστα και σε είδωλα σε υπέρμετρο βαθμό, και τους μεταχειρίζεσαι ως επίτιμους προσκεκλημένους και ως χαρισματικά άτομα, νομίζοντας πως είναι ταλαντούχοι και δυσεύρετοι για την εκκλησία, και τους βάζεις να κάνουν σημαντικά καθήκοντα, και μάλιστα κατευνάζεις τα προβλήματά τους για χάρη τους, τότε είσαι τελείως ακατάλληλος για τον ρόλο του επικεφαλής της εκκλησίας. Είσαι μπερδεμένος άνθρωπος και ψευδοεπικεφαλής, και πρέπει ν’ απαλλαγείς απ’ τα καθήκοντά σου και να αποκλειστείς. Αν ένας επικεφαλής της εκκλησίας δεν ακούει τις συμβουλές και επιμένει να προστατεύει έναν κακό άνθρωπο που έχει την τάση να δημιουργεί φασαρίες ή αν του αναθέτει σημαντικά καθήκοντα, τότε οι αδελφοί και οι αδελφές πρέπει όχι μόνο να καθαιρέσουν τον επικεφαλής, αλλά και να το συνδυάσουν μαζί με εκείνον τον άνθρωπο που δημιουργεί φασαρίες και να τους αποπέμψουν και τους δύο. Δεν έχεις μετατρέψει σε είδωλο τον άνθρωπο που δημιουργεί φασαρίες; Νιώθει πως τον έχεις υπό την προστασία σου και επίσης έχετε πολύ καλές σχέσεις —τότε, συγγνώμη, αλλά πρέπει να φύγετε και οι δύο. Ο οίκος του Θεού δεν χρειάζεται κανέναν απ’ τους δυο σας! Εάν υπάρχουν άνθρωποι που έχουν την τάση να δημιουργούν φασαρίες σε μια εκκλησία, και οι ανώτεροι επικεφαλής δεν το γνωρίζουν, ενώ ο επικεφαλής της εκκλησίας είναι μπερδεμένος και δεν έχει ικανότητα διάκρισης, τότε οι αδελφοί και οι αδελφές που καταλαβαίνουν την αλήθεια πρέπει να αναλάβουν δράση για να λύσουν το πρόβλημα. Αρχικά, πρέπει να αναφέρουν αμέσως το θέμα στους ανώτερους επικεφαλής. Επιπλέον, πρέπει να συσπειρωθούν με τους υπόλοιπους αδελφούς και αδελφές για να κάνουν συναναστροφή και να διακρίνουν τον ψευδοεπικεφαλής. Μόλις επιβεβαιωθεί ότι είναι ψευδοεπικεφαλής, πρέπει να απαλλαγεί ή να καθαιρεθεί και να εκλεγεί ένας νέος επικεφαλής —κάποιος που μπορεί να προστατέψει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, το έργο της εκκλησίας και την εκκλησιαστική ζωή. Είναι σωστός αυτός ο τρόπος άσκησης; (Ναι.) Εκκαθαρίστε μαζί αυτόν τον επικεφαλής της εκκλησίας και τον άνθρωπο που έχει την τάση να δημιουργεί φασαρίες. Δεν πρόκειται για δύο ανθρώπους που τα πάνε καλά μεταξύ τους εξαιτίας των ελεεινών ιδιοτήτων που έχουν κι οι δυο, οι οποίοι ζηλεύουν και θαυμάζουν ο ένας τον άλλον; Ε, τότε, εκπληρώστε την επιθυμία τους κι αφήστε τους να επιστρέψουν μαζί στον κόσμο —ο οίκος του Θεού δεν θέλει τέτοιους ανθρώπους. Αν παραμείνουν στην εκκλησία, το μόνο που θα κάνουν είναι να δημιουργούν και να προκαλούν προβλήματα, ζημιώνοντας πολύ το έργο της εκκλησίας. Πρέπει να εκκαθαρίζονται. Το πού θα πάνε και το πόσο μεγάλες φασαρίες θέλουν να δημιουργήσουν είναι δική τους υπόθεση. Ούτως ή άλλως, δεν έχει καμία σχέση με την εκκλησία και δεν πρόκειται να εμπλακεί η εκκλησία. Έτσι δεν θα λυθεί το ζήτημα; (Ναι.) Αυτή η λύση είναι μια χαρά. Κι εδώ ολοκληρώνεται η συναναστροφή μας σχετικά με τη δωδέκατη εκδήλωση, εκείνους τους ανθρώπους που έχουν την τάση να δημιουργούν φασαρίες.

Μ. Έχουν πολύπλοκο υπόβαθρο

Ας κοιτάξουμε λίγο την επόμενη εκδήλωση, ότι δηλαδή έχουν πολύπλοκο υπόβαθρο. Ποια είδη ανθρώπων θεωρείτε πως έχουν πολύπλοκο υπόβαθρο; (Κάποιοι άνθρωποι είναι μπλεγμένοι και στον υπόκοσμο αλλά και στους νόμιμους κύκλους, και το κοινωνικό τους υπόβαθρο είναι σχετικά πολύπλοκο. Υπάγονται σ’ αυτήν την κατηγορία;) Όταν κάνουμε λόγο για πολύπλοκο υπόβαθρο, μιλάμε σίγουρα για ανθρώπους που είναι περπατημένοι στον κόσμο. Και με ποιον τρόπο συμπεριφέρονται κατά κανόνα όσοι είναι περπατημένοι; Κάθονται κάτω, σταυροπόδι, κι αρχίζουν να μιλάνε ακατάπαυστα· δεν σταματάνε να μιλάνε επί παντός επιστητού και μπορούν να φλυαρήσουν για πολλή ώρα τόσο για τις εγχώριες όσο και για τις διεθνείς εξελίξεις, χωρίς ωστόσο ούτε μια λέξη από όσα λένε να είναι αληθινή. Πρόκειται για μεγάλα λόγια, είτε βγαλμένα από το μυαλό τους είτε απλώς φαντασίες. Οι φαφλατάδες δεν είναι απαραίτητα οι άνθρωποι που έχουν πολύπλοκο κοινωνικό υπόβαθρο. Οι φαφλατάδες μπορεί να είναι απλώς τεμπέληδες και απλοί συνηθισμένοι άνθρωποι· όπου κι αν πάνε, λένε μεγάλα λόγια, μιλάνε για μεγαλόπνοα, μη ρεαλιστικά πράγματα για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους και για να τους εκτιμήσουν οι άλλοι, και πολύ γρήγορα η φήμη τους καταστρέφεται. Τι είδους άνθρωποι έχουν πολύπλοκο υπόβαθρο; Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι γίνονται μέλη ενός πολιτικού κόμματος της κοινωνίας, αλλά μετά από προσπάθειες αρκετών χρόνων δεν έχουν καμία θέση. Τότε, γίνονται μέλη ενός άλλου κόμματος και τελικά καταφέρνουν να αποκτήσουν μια θέση ως κατώτεροι επικεφαλής ή κατώτεροι αξιωματούχοι. Έχουν ιδιαιτέρως πολύπλοκες κοινωνικές γνωριμίες. Δεν μπορεί κανείς να ξέρει με σιγουριά αν τα άτομα με τα οποία έχουν επαφές είναι φίλοι ή εχθροί τους. Δεν το ξέρει ούτε η ίδια τους η οικογένεια, μόνο οι ίδιοι το ξέρουν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν πολύπλοκο υπόβαθρο; (Ναι.) Αυτοί οι άνθρωποι έχουν πολύπλοκο πολιτικό υπόβαθρο. Τη μια μέρα υποστηρίζουν το ένα κόμμα, την άλλη το άλλο· τη μια μέρα υποστηρίζουν έναν άνθρωπο για τις εκλογές, και την άλλη υποστηρίζουν κάποιον άλλον. Με λίγα λόγια, κανένας δεν ξέρει τι έχουν πραγματικά στο μυαλό τους. Δεν λένε στους απλούς ανθρώπους ποιον ακριβώς υποστηρίζουν ούτε τι ακριβώς πολιτική στάση ή πολιτικούς στόχους έχουν. Είναι εξαιρετικά μυστικοπαθείς σε σχέση μ’ αυτά τα πράγματα, και οι απλοί άνθρωποι —ακόμα κι η ίδια τους η οικογένεια— δεν ξέρουν αυτά τα στοιχεία για τους ίδιους. Ωστόσο, έχουν μεγάλο πάθος για την πολιτική, και έχουν κάποιους γνωστούς και ξέρουν κάποιους ανθρώπους στην πολιτική σκηνή· απλώς, για την ώρα, δεν έχουν εκπληρώσει τις φιλοδοξίες τους. Αυτού του είδους οι άνθρωποι, αφότου ενταχθούν στην εκκλησία, βλέπουν ότι οι αδελφοί και οι αδελφές δεν είναι παρά συνηθισμένοι άνθρωποι οι οποίοι ούτε καταλαβαίνουν τα πολιτικά ούτε ασχολούνται μ’ αυτά, και μέσα τους περιφρονούν εκείνους που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό. Παρ’ όλα αυτά, θέλουν πάντοτε να εκμεταλλευτούν τη φήμη της εκκλησίας στον θρησκευτικό κόσμο και στην κοινωνία ή να αξιοποιήσουν την επιρροή της εκκλησίας για να κάνουν ό,τι θέλουν, να ικανοποιήσουν τις υπέρμετρες επιθυμίες τους ή να εκπληρώσουν πλήρως τις πολιτικές τους φιλοδοξίες —θέλουν, δηλαδή, να κρυφτούν μέσα στην εκκλησία και να περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία, ώστε να χρησιμοποιήσουν την κοινότητα της εκκλησίας ή κάποιους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα εντός της εκκλησίας για να εκπληρώσουν τους πολιτικούς τους στόχους. Αυτά τα άτομα θεωρείται πως έχουν πολύπλοκο υπόβαθρο; (Ναι.) Οι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να διακρίνουν τις σκέψεις, τις αρχές για τον χειρισμό των ζητημάτων, τις διάφορες τακτικές, τις στρατηγικές και τις μεθόδους ομιλίας που χρησιμοποιούν όσοι ασχολούνται με την πολιτική. Πιο συγκεκριμένα, οι νέοι ή όσοι δεν έχουν κοινωνική εμπειρία δεν μπορούν να τα διακρίνουν καθόλου. Για αυτούς τους ανθρώπους που έχουν πολύπλοκο πολιτικό υπόβαθρο, όσοι δεν έχουν πολιτική παιδεία αποτελούν παιχνιδάκια στα χέρια τους και αντιμετωπίζονται με μεγάλη υποτίμηση. Θα πω ένα ανακριβές παράδειγμα: Στο ζωικό βασίλειο, τα πιο πονηρά πλάσματα είναι τα φίδια, οι αλεπούδες και οι τίγρεις. Κατά τη δική τους άποψη, ζώα όπως τα πρόβατα, τα κουνέλια, τα ελάφια και τα σκυλιά είναι ανόητα. Οι άνθρωποι που έχουν πολιτικό υπόβαθρο αντιμετωπίζουν τους περισσότερους αδελφούς και αδελφές με τον ίδιο τρόπο που τα πονηρά ζώα, όπως οι αλεπούδες και τα φίδια, αντιμετωπίζουν τα άκακα ζώα όπως τα πρόβατα, τα ελάφια και τα σκυλιά. Αυτοί μπορούν να διακρίνουν καθαρά τους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά οι αδελφοί και οι αδελφές δεν μπορούν να διακρίνουν αυτούς. Και τότε, πώς μπορούμε να διακρίνουμε όσους έχουν πολύπλοκο πολιτικό υπόβαθρο; Όσοι ασχολούνται με την πολιτική έχουν την καρδιά τους στραμμένη στην πολιτική και την εξουσία. Από τη στιγμή που τους αρέσει η εξουσία και η εμπλοκή στην πολιτική, αργά ή γρήγορα θα εμπλακούν στην πολιτική· δεν μπορούν να μείνουν κρυμμένοι στην εκκλησία για πάντα. Μόλις πράγματι εκτεθούν, θα το καταλάβεις: «Να, λοιπόν, τελικά που πιστεύουν στον Θεό για πολιτικούς σκοπούς! Έχουν πολιτικό υπόβαθρο και δεν πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό. Έχουν άλλη σκοπιμότητα με την πίστη στον Θεό!» Όταν αυτοί οι άνθρωποι πρωτοεμφανίζονται στην εκκλησία, κρύβονται πάρα πολύ καλά, συμμετέχουν στις συναθροίσεις και κάνουν κανονικά το καθήκον τους. Όταν όμως ωριμάσουν οι συνθήκες, θα προσπαθήσουν να χρησιμοποιήσουν την εκκλησία για να κάνουν αυτά που θέλουν, και είναι φυσικό να αποκαλυφθούν οι υπέρμετρες επιθυμίες τους και το αληθινό τους πρόσωπο. Μόνο τότε θα καταλάβουν οι αδελφοί και οι αδελφές ότι είναι άπιστοι. Όταν εκτεθούν, τότε είναι πολύ εύκολο να τους διακρίνει κανείς. Για παράδειγμα, όταν ένας λύκος ντυθεί με την περιβολή του προβάτου και μπερδευτεί με το κοπάδι, μπορεί να μην μπορέσεις να διακρίνεις αν είναι λύκος ή πρόβατο, όταν όμως αρχίσει να τρώει τα πρόβατα, θα διακρίνεις ότι πρόκειται για λύκο. Όλοι όσοι εμπλέκονται στην πολιτική είναι δύσπιστοι που έχουν παρεισφρήσει στην εκκλησία. Όταν αυτοί οι άνθρωποι προσπαθούν να παραπλανήσουν και να δελεάσουν τους αδελφούς και τις αδελφές να γίνουν μέλη κάποιου πολιτικού κόμματος και να ασχοληθούν με την πολιτική μαζί τους, τότε θα δεις ότι η πίστη τους στον Θεό είναι ψεύτικη και ότι ο αληθινός τους στόχος είναι να εμπλακούν στην πολιτική. Όσο πολύπλοκο κι αν είναι το υπόβαθρό τους, θα έχει αναδειχθεί και θα έχει αποκαλυφθεί. Στο σημείο αυτό, οι άνθρωποι θα μπορούν να τους διακρίνουν. Αυτό είναι ένα είδος ανθρώπου που έχει πολύπλοκο υπόβαθρο —εκείνοι που έχουν πολύπλοκο πολιτικό υπόβαθρο.

Υπάρχει κι άλλο ένα είδος ανθρώπου που ανήκει στην κατηγορία αυτών που έχουν πολύπλοκο υπόβαθρο. Κάποιοι άνθρωποι στην κοινωνία δεν κάθονται στ’ αυγά τους και δεν ζουν μια αξιοπρεπή ζωή, αλλά αντιθέτως τους αρέσει να έχουν επαφές με ύποπτους ανθρώπους. Τέτοιοι ύποπτοι άνθρωποι είναι, για παράδειγμα, άτομα που κάνουν πλαστογραφίες και απάτες ή μέλη του υποκόσμου· άτομα που έχουν θέση, φήμη και κύρος στην κοινωνία, που φαινομενικά είναι κυβερνητικοί αξιωματούχοι ή επιχειρηματίες, αλλά είναι συνέχεια μπλεγμένοι σε παράνομες, εγκληματικές δραστηριότητες παρασκηνιακά, συμπράττοντας με κάποιους αξιωματούχους ή με μέλη του υποκόσμου για τη διακίνηση όπλων, ναρκωτικών ή άλλων λαθραίων προϊόντων που απαγορεύονται από το κράτος. Επίσης, είναι άτομα που έχουν καταδικαστεί και μπει φυλακή πολλές φορές, και που έχουν κάνει κάποιες κακές πράξεις, όπως συλήσεις σε τάφους, βιασμούς και σεξουαλική κακοποίηση, ή μέχρι και σωματέμπορούς ή δουλέμπορους. Αυτού του είδους οι άνθρωποι που έχουν πολύπλοκο υπόβαθρο συναναστρέφονται με τέτοιους ανθρώπους και μάλιστα έχουν και πολύ στενές σχέσεις μαζί τους —αλληλοαποκαλούνται «αδέρφια», χρησιμοποιούν ο ένας τον άλλον και κάνουν πράγματα ο ένας για τον άλλον. Εκ πρώτης όψεως, αυτοί οι άνθρωποι δεν κάνουν πράξεις που είναι ξεκάθαρα κακές και δεν διαπράττουν κλοπές, ληστείες, δολοφονίες ή εμπρησμούς, αλλά οι ομάδες με τις οποίες έχουν επαφές και οι κύκλοι στους οποίους κυκλοφορούν απαρτίζονται από τέτοια ανεκδιήγητα άτομα. Δεν είναι τρομακτικοί και αυτού του είδους οι άνθρωποι; (Ναι.) Συνεργάζονται με τέτοια άτομα για να κάνουν επενδύσεις σε επιχειρήσεις, κι όταν ο συνεργάτης τους κάνει κάτι παράνομο και χρειαστεί τη βοήθειά τους, τον βοηθάνε. Μπορεί να μην είναι οι βασικοί ένοχοι, είναι όμως συνεργοί. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι άνθρωποι αυτού του είδους ξεφεύγουν πολλές φορές από τα όρια του νόμου. Τι σημαίνει «ξεφεύγουν από τα όρια του νόμου»; (Σημαίνει ότι εμπλέκονται συχνά σε δραστηριότητες που θα μπορούσαν ενδεχομένως να αποτελούν παράβαση του νόμου.) Αυτή είναι η μία πτυχή. Εκτός αυτού, πολλές φορές εκμεταλλεύονται νομικά παραθυράκια, ενώ όλα αυτά στα οποία είναι μπλεγμένοι είναι πολύ σοβαρά ζητήματα. Αν τους πιάσουν ποτέ, έστω και ως συνεργούς, μπορεί να καταδικαστούν σε 10 ή 20 χρόνια φυλακή ή να τους επιβληθούν τεράστια πρόστιμα. Δεν θα έλεγες ότι αυτού του είδους οι άνθρωποι προκαλούν προβλήματα; (Ναι.) Δεν τους έχεις δει ποτέ να διαπράττουν μια οφθαλμοφανή κακή πράξη και δεν τους έχεις δει να σκοτώνουν, να βάζουν φωτιά, ή να εξαπατούν ή να ενοχοποιούν κανέναν. Όταν, όμως, οι άνθρωποι που θησαυρίζουν παράνομα και που παρανομούν τόσο στον υπόκοσμο όσο και στους νόμιμους κύκλους ασκούν παράνομες δραστηριότητες για να βγάλουν τεράστια κέρδη, οι συγκεκριμένοι παίρνουν κι αυτοί μερίδιο από τα λάφυρα, παίρνουν κι αυτοί ένα κομμάτι από την πίτα. Τι θα λέγατε; Λογίζονται ως άνθρωποι με πολύπλοκο υπόβαθρο αυτά τα άτομα; (Ναι.) Θα ήταν καλό να παραμείνουν στον οίκο του Θεού τέτοιοι άνθρωποι; (Όχι.) Έχουν επαφές τόσο με τον υπόκοσμο όσο και με νόμιμους κύκλους, και σαν να μην έφτανε αυτό, εμπλέκονται και σε παράνομες δραστηριότητες. Αυτό είναι ένα πολύπλοκο υπόβαθρο. Αν έχουν επαφές με κάποιους κυβερνητικούς αξιωματούχους και αν έχουν επαφές και αλληλεπιδράσουν μαζί τους με τρόπο φυσιολογικό, τότε αυτό είναι αποδεκτό. Αν όμως οι άνθρωποι με τους οποίους έχουν επαφές αποτελούν αρνητικούς χαρακτήρες που είναι μπλεγμένοι σε διάφορες παράνομες και εγκληματικές δραστηριότητες, τότε αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα και, αργά ή γρήγορα, κάτι θα πάει στραβά. Αυτού του είδους τα άτομα αρέσκονται στο να συνδέονται με τέτοιους ανθρώπους· στηρίζονται στις πλάτες τους και στην επιρροή τους για να βγάλουν λεφτά, να πλουτίσουν και να ζήσουν μια καλή ζωή. Είναι δυνατόν, λοιπόν, να θεωρηθούν καλοί άνθρωποι; (Όχι.) Λέει το ρητό: «Όμοιος ομοίω αεί πελάζει». Εφόσον αυτοί μπορούν να έχουν επαφές με μέλη τόσο του υπόκοσμου όσο και των νόμιμων κύκλων, νομίζεις ότι είναι αξιοπρεπείς άνθρωποι που κάθονται στ’ αυγά τους; (Όχι.) Με τίποτα. Από μία άποψη, συνδέονται με τέτοιους ανθρώπους επειδή είναι ενδεχομένως χρήσιμοι σ’ εκείνους, δηλαδή μπορούν να αναλάβουν κάποια καθήκοντα γι’ αυτούς με τους οποίους συνδέονται. Από μια άλλη άποψη, ο λόγος είναι ότι συμπαθούν τους ανθρώπους με τους οποίους έχουν επαφές τόσο από τον υπόκοσμο όσο και από τους νόμιμους κύκλους. Τα ταλέντα, οι ικανότητες και η επιρροή αυτών των ανθρώπων, αλλά και τα οφέλη που τους προσφέρουν, όλα αυτά είναι πράγματα που χρειάζονται και πράγματα που απολαμβάνουν. Τι είδους άνθρωποι είναι λοιπόν; (Δεν είναι σωστοί άνθρωποι.) Μόνο με έναν τρόπο μπορούμε να το θέσουμε. Είναι από την ίδια φάρα με εκείνους με τους οποίους συνδέονται· ο καθένας χρησιμοποιεί τον άλλον. Σ’ αυτόν τον κόσμο, δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που μπορούν να κάνουν πράγματα για λογαριασμό σου ή να σε εμπιστευτούν απόλυτα και να γίνουν φίλοι σου, αλλά έστω κάποιοι υπάρχουν. Δεν είναι ανάγκη να έχεις επαφές με τέτοιου είδους ανθρώπους. Αυτού του είδους οι άνθρωποι που μπλέκουν μαζί τους, από τη μία πλευρά, το κάνουν επειδή είναι όμοιοι, όπως το ρητό που είπαμε παραπάνω. Από την άλλη, το κάνουν επειδή ένας τέτοιος άνθρωπος θα κάνει τα πάντα για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του και να επιβιώσει στην κοσμική κοινωνία, και δεν έχει καθόλου αρχές όσον αφορά τις επαφές του με ανθρώπους, αλλά ούτε και σε οτιδήποτε άλλο κάνει έχει αρχές. Οι άπιστοι μάλιστα λένε: «Ένας κύριος αγαπάει τα πλούτη, αλλά τα αποκτά με τον σωστό τρόπο», και το τηρούν αυτό ως το ελάχιστο πρότυπο. Είτε μπορούν είτε δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτό το ελάχιστο πρότυπο, όπως και να ‘χει, λογίζεται ως μια σχετικά ευγενή φιλοσοφία για την επιβίωση μέσα στην ανθρωπότητα. Αυτοί, όμως, οι άνθρωποι που έχουν πολύπλοκο υπόβαθρο, για χάρη των συμφερόντων τους και για να αποκτήσουν κέρδος, είναι αδίστακτοι και δεν κάνουν διακρίσεις σε ό,τι αφορά τις σχέσεις τους με τους ανθρώπους. Εφόσον μπορούν να αποκομίσουν οφέλη, θα κάνουν επαφές με τον καθένα. Επιπλέον, αισθάνονται πολύ περήφανοι που μπορούν και συνδέονται με αυτούς τους ανθρώπους και πιστεύουν ότι οι μέθοδοι που εφαρμόζουν για τις σχέσεις τους με τους ανθρώπους είναι σπουδαίες. Άρα, πώς πρέπει να βλέπουμε έναν τέτοιο άνθρωπο; Είναι μπλεγμένος τόσο στον υπόκοσμο όσο και στους νόμιμους κύκλους —αυτό είναι ένα πολύπλοκο υπόβαθρο. Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι πολύ τρομακτικοί! Δείχνουν το αληθινό τους πρόσωπο; Όχι, φοράνε πάντα ένα προσωπείο. Δεν μπορείς ποτέ να τους διακρίνεις ούτε να μάθεις τι ακριβώς έχουν στο μυαλό τους. Φοράνε προσωπείο όταν είναι μαζί σου, και μάλιστα παραμονεύουν ανάμεσα στους πιστούς στον Θεό. Είναι ακριβώς σαν τον διάβολο που ανακατεύεται σε ένα πλήθος ανθρώπων ή σαν μια αλεπού ή έναν λύκο που τρυπώνει σε ένα κοπάδι από πρόβατα. Νιώθεις ασφαλής μ’ αυτό; (Όχι.) Γιατί το λες αυτό; Έχει να κάνει με την πονηρή, φαύλη και μοχθηρή φύση τους· καταστρώνουν διαρκώς πλεκτάνες εναντίον σου —είναι λες και έχεις συνέχεια πίσω σου δυο πονηρά, μοχθηρά μάτια που παρακολουθούν κάθε σου κίνηση. Και απλώς περιμένουν την ευκαιρία να σε καταστρέψουν και να σε κατασπαράξουν. Δεν είναι τρομακτικό αυτό; (Ναι.) Το συναίσθημα που σου προκαλεί ένας τέτοιος άνθρωπος δεν είναι ποτέ αυτό της ασφάλειας, αφού η φύση και το υπόβαθρό του σε κάνουν πάντα να νιώθεις ότι σε απειλεί. Πώς σε απειλεί; Όταν τον έχεις κοντά σου, νιώθεις συνεχώς ότι μπορεί να σου στήσει πλεκτάνες, να παίξει μαζί σου και να σου στήσει παγίδες ανά πάσα στιγμή και σε κάθε μέρος. Επίσης, νιώθεις ότι δεν ξέρεις πότε μπορεί να σε χρησιμοποιήσει ή να σε βλάψει και να βρεθείς νεκρός από τα χέρια του ή να καταστραφείς εξαιτίας του. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν πρέπει να κρατάει κανείς κοντά του τέτοιους ανθρώπους. Για πείτε Μου, έτσι δεν είναι τα πράγματα; (Έτσι είναι.) Για παράδειγμα, αν βάλεις έναν λύκο σε ένα κοπάδι από πρόβατα, θα προστατέψει τα πρόβατα ή θα τα ρημάξει; (Θα τα ρημάξει.) Ένας λύκος, λόγω της φύσης του, δεν πρόκειται να μείνει ποτέ στο πλευρό των προβάτων και να προστατέψει την ασφάλειά τους, αφού τα πρόβατα τα θεωρεί φαγητό, και όποτε και όπου πεινάσει, θα τα φάει· δεν λυπάται τα πρόβατα και δεν τους χαρίζεται. Ένας λύκος δεν έχει τις ιδιότητες ενός σκύλου. Αν ένας σκύλος μεγαλώσει με πρόβατα, τότε θεωρεί τα πρόβατα ως κάτι που πρέπει να προστατέψει, κι όταν έρθει ένας λύκος για να επιτεθεί στα πρόβατα ή να τα φάει, ο σκύλος θα επέμβει για να πολεμήσει, παίρνοντας την ευθύνη να προστατέψει τα πρόβατα ως ένα καθήκον που τον δεσμεύει —απλούστατα, οι σκύλοι έχουν αυτήν την έμφυτη ιδιότητα. Οι λύκοι, όμως, είναι αλλιώς· η έμφυτη ιδιότητα των λύκων είναι ότι θέλουν να τρώνε πρόβατα. Όταν παρεισφρήσει στην εκκλησία ένας τέτοιος άνθρωπος που έχει πολύπλοκο υπόβαθρο, είναι σαν να παρεισφρέει ένας λύκος σε ένα κοπάδι πρόβατα. Όταν δεν πεινάει ο λύκος, μπορεί να μην κινδυνεύουν τα πρόβατα, όταν όμως πεινάσει, είναι βέβαιο πως η τροφή που θα φάει θα είναι τα πρόβατα, κανένας δεν μπορεί να αλλάξει αυτό το γεγονός. Αυτό το καθορίζει η φύση του. Για να λύσεις το πρόβλημα ότι ο λύκος τρώει τα πρόβατα, πρέπει να εντοπίσεις γρήγορα τον λύκο. Μόλις εντοπίσετε ποιος είναι ο λύκος με την περιβολή του προβάτου, πρέπει να τον διώξετε αμέσως· μη διστάσετε και μην του δείξετε καθόλου έλεος. Τέτοιοι άνθρωποι που έχουν πολύπλοκο υπόβαθρο πρέπει να έχουν προσεκτική μεταχείριση. Αν ανακαλύψεις ότι κάνουν κακό και αναστατώνουν την εκκλησία, δεν πρέπει με τίποτα να τους δείξεις την παραμικρή ευγένεια. Πρέπει να τους πεις: «Είσαι περπατημένος στον κόσμο και δεν είσαι κατάλληλος να πιστεύεις στον Θεό. Διάλεξες το λάθος μέρος όταν ήρθες στον οίκο του Θεού· αυτό το μέρος δεν σου ταιριάζει. Πρέπει να επιδιώξεις τις δικές σου προοπτικές στην κοινωνία. Οι πιστοί στον Θεό διαβάζουν μόνο τα λόγια του Θεού, συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια και κάνουν το καθήκον τους για να ικανοποιήσουν τον Θεό. Δεν συμμετέχουν σε συνωμοσίες και δολοπλοκίες ούτε στην πολιτική. Εδώ, δεν μπορείς να αναρριχηθείς στην ιεραρχία ούτε να πλουτίσεις και να ζήσεις μια ζωή ανώτερη από τους άλλους. Όσο καιρό κι αν μείνεις εδώ, χαμένος χρόνος θα είναι». Έτσι, θα πειστούν να φύγουν, σωστά; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι που έχουν πολύπλοκες κοινωνικές σχέσεις δεν είναι απαραίτητα κακοί άνθρωποι ούτε έχουν διαπράξει μεγάλο κακό, αλλά δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια και ανήκουν πραγματικά στην κατηγορία των δύσπιστων. Αν προσπαθεί κανείς να καταφέρει τέτοιους ανθρώπους να πιστέψουν ειλικρινά στον Θεό και να επιδιώξουν την αλήθεια, είναι σαν προσπαθεί έναν λύκο να τον κάνει πρόβατο. Είναι αδύνατο. Όσο καιρό κι αν φοράει ο λύκος την περιβολή του προβάτου, δεν παύει να είναι λύκος· δεν πρόκειται ποτέ να γίνει πρόβατο. Έτσι είναι τα πράγματα. Άρα, είναι ανέκδοτο να πιστεύουν άνθρωποι σαν κι αυτούς στον Θεό· λάθος πόρτα χτύπησαν που πιστεύουν στον Θεό!

Υπάρχει κι ακόμα ένα είδος ανθρώπου που έχει πολύπλοκο υπόβαθρο. Αυτοί, αν και πιστεύουν στον Θεό, διατηρούν στενές σχέσεις με κάποιους από τους επικεφαλής ή τους αξιωματούχους της θρησκείας, ή με άτομα διαφορετικών δογμάτων που έχουν θέση. Τους αρέσει να έχουν επαφές με αυτούς τους ανθρώπους και παρακολουθούν συχνά τις θρησκευτικές δραστηριότητες διαφόρων δογμάτων· οικοδομούν δεσμούς και φιλίες με αυτούς τους ανθρώπους, χρησιμοποιεί ο ένας τον άλλον και κάνει διάφορα πράγματα ο ένας για τον άλλον. Πού και πού, μάλιστα, είτε ηθελημένα είτε άθελά τους, αποκαλύπτουν σ’ αυτούς τους ανθρώπους ορισμένες πτυχές του έργου των γενικών υποθέσεων ή του έργου του προσωπικού μέσα στην εκκλησία. Αυτό αποτελεί μεγάλο πρόβλημα. Εάν έχεις απλώς σχέσεις με ανθρώπους της θρησκείας ή αν δεν μπορείς με τίποτα να απομακρυνθείς από αυτούς τους θρησκευτικούς χώρους, κι επιπλέον σου αρέσει να συμμετέχεις σε διάφορες θρησκευτικές εορταστικές εκδηλώσεις και σε διάφορες θρησκευτικές τελετές, είναι αποδεκτό. Δεν πρέπει, όμως, να αποκαλύπτεις το έργο της εκκλησίας ούτε να δίνεις πληροφορίες για τους αδελφούς και τις αδελφές σ’ αυτούς τους χώρους. Για παράδειγμα, δεν πρέπει να αποκαλύπτεις ζητήματα όπως το αν κάποιος συγκεκριμένος άνθρωπος έχει αποδεχτεί την «Αστραπή της Ανατολής», τι καθήκον κάνει στην Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού, πού μένει και με ποιον κάνει παρέα συνήθως. Αν αποκαλύψεις τέτοια πράγματα, αυτό δείχνει ότι είσαι πολύ ανήθικος. Αν κάποιος αναφέρει αυτές τις πληροφορίες στην κυβέρνηση, οι επιπτώσεις θα είναι αδιανόητες. Εάν έχεις πολύ κοντινές σχέσεις με ανθρώπους της θρησκείας, ή αν μπλέκονται κάποια συμφέροντά σου μαζί τους ή αν έχετε κάνει κάποιες χάρες ο ένας στον άλλον, τότε το πολύ πολύ να θεωρηθεί ότι έχεις πολύπλοκο υπόβαθρο. Αν, όμως, κάνεις κρυφά και κάποια άλλα πράγματα, όπως να αποκαλύπτεις τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού, ή να αποκαλύπτεις τις εσωτερικές υποθέσεις του οίκου του Θεού ή τα προσωπικά στοιχεία των αδελφών, τότε η φύση όλων αυτών μετατρέπεται σε προδοσία και καταδικάζεται. Συγκεκριμένα, κάποιοι αδελφοί και αδελφές δεν θέλουν να μάθουν οι άλλοι την κατάστασή τους ούτε να γνωστοποιηθεί αυτή, γιατί παλιότερα είχαν συλληφθεί και σήμερα βρίσκονται σε κατάλογο με καταζητούμενους. Παρ’ όλα αυτά, οι άνθρωποι αυτοί με το πολύπλοκο υπόβαθρο αντιμετωπίζουν αυτές τις πληροφορίες ως κάτι που μπορούν να χρησιμοποιήσουν ως αντάλλαγμα για κάποια προνόμια ή απλώς τις θεωρούν αδιάφορες, οπότε τις αποκαλύπτουν και προκαλούν προβλήματα σ’ αυτούς τους αδελφούς και τις αδελφές. Αν ο οίκος του Θεού διαπιστώσει τέτοια ζητήματα, σίγουρα δεν πρόκειται να αφήσει αυτό το άτομο να τη γλιτώσει φτηνά· τέτοιοι άνθρωποι θα πρέπει να εκκαθαρίζονται αμέσως. Στο κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο οι άνθρωποι διώκονται επειδή πιστεύουν στον Θεό, οι πιστοί είναι δύσκολο να βρουν έστω και την ευκαιρία να κάνουν κάποιο καθήκον, και όλοι το εκτιμούν πραγματικά. Κανένας δεν θέλει να παρουσιαστούν ενδεχόμενοι κίνδυνοι όταν εκτελούν το καθήκον τους εξαιτίας κάποιων άλλων ή εξαιτίας της δικής τους απερισκεψίας. Επομένως, αν κάποιος προκαλέσει πιθανούς κινδύνους στο πώς εκτελούν τα καθήκοντά τους οι αδελφοί και οι αδελφές ή στην προσωπική τους ασφάλεια, ή αν πάλι κάποιος θέσει εμπόδια στο μονοπάτι των άλλων στην πίστη στον Θεό, τότε ο οίκος του Θεού δεν θα τον αφήσει να τη γλιτώσει φτηνά. Μόλις τον ανακαλύψει ο οίκος του Θεού, θα τον αποπέμψει ή θα τον αποβάλει αμέσως, δεν θα δείξει καμία αναστολή! Αν υπερασπιστεί τον εαυτό του και σκαρφιστεί δικαιολογίες και υπεκφυγές όπως: «Ήταν απλώς ένα στιγμιαίο γλωσσικό ατόπημα γιατί δεν πρόσεχα», δεν πρέπει να το πιστέψεις με τίποτα· τέτοιες δικαιολογίες δεν στέκουν. Γιατί δεν είπε στους άλλους για τα δικά του οικογενειακά ζητήματα; Γιατί αντιθέτως μίλησε για τις υποθέσεις των αδελφών; Είναι ξεκάθαρο ότι έχει κακές προθέσεις. Αποκάλυψε το έργο της εκκλησίας και έδωσε πληροφορίες σχετικά με τους αδελφούς και τις αδελφές· αν αυτό προκαλέσει προβλήματα στους αδελφούς και τις αδελφές, τότε θα πρέπει να αναθεματιστεί! Δεν πρέπει να αναθεματίζονται τέτοιοι άνθρωποι; (Ναι.) Κατά τη διάδοση του ευαγγελικού έργου της εκκλησίας, είναι αναπόφευκτο να γίνουν μέλη της εκκλησίας κάποιοι άνθρωποι σαν κι αυτούς. Αυτοί δεν έχουν καθόλου αναστολές για να πουλήσουν την εκκλησία, να πουλήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές, κι ακόμα και να προδώσουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Βρίσκονται στα κρυφά με κάθε είδους ανθρώπους, και ο σκοπός τους όταν το κάνουν αυτό δεν είναι αγνός. Όταν έχουν επαφές μ’ αυτούς τους ανθρώπους, μάλιστα, μιλάνε ακατάπαυστα, τους λένε όλες τις εσωτερικές πληροφορίες της εκκλησίας που ξέρουν, χωρίς να αφήνουν τίποτα κρυφό, πράγμα που εν τέλει προκαλεί προβλήματα στους αδελφούς, στις αδελφές και στην εκκλησία. Το φταίξιμο γι’ αυτό πρέπει να είναι σ’ εκείνους τους ανθρώπους που τα βγάζουν όλα στη φόρα. Κάποιοι απ’ αυτούς μπορεί να πουν ότι δεν το έκαναν επίτηδες, αλλά ακόμα κι αν δεν το έκαναν επίτηδες, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι αποδεκτό. Αν δεν ήταν επίτηδες, τότε γιατί δεν έβλαψες τον εαυτό σου; Γιατί έβλαψες αποκλειστικά και μόνο τους άλλους; Έχεις προκαλέσει προβλήματα στην εκκλησία, στους αδελφούς και τις αδελφές, αυτό είναι γεγονός. Άρα, το φταίξιμο θα πρέπει να πέσει πάνω σου. Αν σκότωνες κάποιον και μετά έλεγες: «Δεν το έκανα επίτηδες· ποτέ δεν είχα πρόθεση να τον σκοτώσω —δεν είχα τέτοια σκέψη στο μυαλό μου», άραγε ο νόμος θα έκρινε ότι είσαι αθώος επειδή έκανες αυτήν τη δήλωση; (Όχι.) Ακόμα και την αλήθεια να έλεγες, θα ήταν μάταιο. Το γεγονός είναι ότι σκότωσες κάποιον και, νομικά, υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία που το αποδεικνύουν, οπότε, με βάση τα γεγονότα, πρέπει να κριθείς ένοχος. Διέπραξες το έγκλημα της δολοφονίας, άρα είσαι δολοφόνος, και καμία δικαιολογία δεν πρόκειται να σε βοηθήσει. Κάποιοι άνθρωποι προκαλούν συχνά προβλήματα στην εκκλησία με τις πράξεις τους, και ορισμένες φορές τα προβλήματα αυτά είναι σημαντικά, με αποτέλεσμα όχι μόνο να συλληφθούν και να φυλακιστούν αδελφοί και αδελφές, αλλά και να επηρεαστεί σοβαρά το έργο της εκκλησίας. Ο οίκος του Θεού δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να αφήσει τέτοιους ανθρώπους να ξεφύγουν· θα αποβάλει κάθε έναν που θα πιάσει και θα τους καταραστεί όλους. Ο οίκος του Θεού δεν πρόκειται να δείξει καμία επιείκεια! Αν είχαν γίνει όλα αυτά στην Εποχή του Νόμου, οι κακοποιοί θα σέρνονταν και θα ξυλοκοπούνταν μέχρι θανάτου με ράβδους ή θα λιθοβολούνταν μέχρι θανάτου. Έτσι έπρεπε τότε να αντιμετωπίζονται τέτοιες περιπτώσεις. Τώρα, αφού κάτι τέτοιο δεν βρίσκεται στα διοικητικά διατάγματα του οίκου του Θεού, θα αποβάλλονται, και οι αδελφοί και οι αδελφές θα τους καταριούνται όλοι μαζί. Δεν υπάρχει περίπτωση να λάβουν ευλογίες ούτε να σωθούν· πρέπει να σταλθούν στην κόλαση και να τιμωρηθούν!

Υπάρχει κι ένα ακόμα είδος ανθρώπων με πολύπλοκο υπόβαθρο, οι οποίοι έρχονται στην εκκλησία με ειδικές αποστολές για να φέρουν εις πέρας. Μερικούς τέτοιους ανθρώπους τους στέλνουν οι κυβερνήσεις, ενώ άλλους τους στέλνουν συγκεκριμένες θρησκευτικές ή κοινωνικές ομάδες. Για παράδειγμα, σ’ αυτές τις αποστολές μπορεί να περιλαμβάνεται να παρακολουθήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές, να παρακολουθήσουν την εκκλησία ή να κατασκοπεύσουν τα διάφορα είδη του έργου της εκκλησίας και τις εργασιακές ρυθμίσεις της κατά τις διάφορες περιόδους. Όποια κι αν είναι η αποστολή τους, σε κάθε περίπτωση, κατά τη δική μας οπτική, οι άνθρωποι αυτοί έχουν ένα πολύπλοκο υπόβαθρο. Οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους με το πολύπλοκο υπόβαθρο είναι δύσπιστοι· είναι άνθρωποι που δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια. Είναι διαφορετικοί από εκείνους που έχουν λίγη πίστη, χαμηλό επίπεδο ή πολλές αντιλήψεις· εκείνοι οι άνθρωποι πιστεύουν ειλικρινά, ενώ οι συγκεκριμένοι άνθρωποι που έχουν πολύπλοκο υπόβαθρο έχουν σοβαρό πρόβλημα. Πρώτον, ας εξετάσουμε το εξής: Τι είδους ανθρώπινη φύση έχουν αυτοί οι άνθρωποι; (Έχουν κακή ανθρώπινη φύση, είναι κακοί και αποτελούν μέλη της συμμορίας του Σατανά.) Άρα, τι είδους άνθρωποι είναι; (Είναι διάβολοι.) Σωστά, το πέτυχες διάνα· είναι διάβολοι που έχουν παρεισφρήσει στην εκκλησία. Είναι άνθρωποι που παρεισφρέουν στην εκκλησία και ζουν στο παρασκήνιο, ενώ παράλληλα τρέφουν διάφορα σχέδια και σκοπούς. Τέτοιοι άνθρωποι είναι διάβολοι. Από την ώρα που πρωτομπαίνουν αυτοί οι άνθρωποι στην εκκλησία δεν τρέφουν καλές προθέσεις. Όποιος κι αν τους έχει δώσει την ανάθεση —σε κάποιους μπορεί να την έχουν δώσει κυβερνήσεις ή ορισμένες ομάδες, ενώ σε άλλους μπορεί να μην την έχει δώσει κανένας και απλώς να θέλουν να παρεισφρήσουν στην εκκλησία από μόνοι τους— όλοι αυτοί είναι ξεκάθαρα περπατημένοι στον κόσμο. Συνδέονται με μια μεγάλη γκάμα ανθρώπων και έχουν πολύπλοκες διαπροσωπικές σχέσεις και κοινωνικές διασυνδέσεις: έχουν πολύπλοκο υπόβαθρο. «Πολύπλοκο υπόβαθρο» σημαίνει ότι οι κοινωνικές τους σχέσεις, οι διαπροσωπικές τους σχέσεις και το περιβάλλον όπου ζουν είναι ιδιαιτέρως μολυσμένα και καθόλου απλά· δεν είναι σαν τους συνηθισμένους ανθρώπους που απλώς προσπαθούν να βγάλουν χρήματα και να ζήσουν καλά. Οι άνθρωποι αυτοί παίζουν στην κοινωνία τον ρόλο αυτών που ξεχωρίζουν, των ηγετών ή των κάπως εξαιρετικών προσωπικοτήτων στα πλαίσια διάφορων κύκλων και ομάδων. Είναι οι άνθρωποι τους οποίους οι άπιστοι αποκαλούν «ικανούς» ή «γκουρού». Όπου κι αν βρίσκονται, δεν είναι άνθρωποι που κάθονται στ’ αυγά τους και δεν είναι αξιοπρεπείς. Είτε ψάχνουν ευκαιρίες να εξασφαλίσουν προσωπικό κέρδος, είτε εξουσία, είτε να έχουν τους άλλους υπό τον έλεγχό τους μέσα σε διάφορες ομάδες και κύκλους, αυτόν τον σκοπό έχουν, κι αυτός είναι ο στόχος της ύπαρξής τους. Σε όποια εκκλησία κι αν ανήκουν, η νοοτροπία τους μοιάζει με αυτή του διαβόλου, που πάντα τρώγεται να κάνει μια κίνηση, που θέλει να ελέγχει καταστάσεις, να ελέγχει ανθρώπους, να ελέγχει χρήματα, να ασκεί επιρροή και να έχει δύναμη. Αυτές είναι οι εκδηλώσεις των ανθρώπων αυτού του είδους. Οπότε, είτε αυτοί οι άνθρωποι έχουν μια αποστολή είτε είναι εντολοδόχοι της κυβέρνησης ή οποιασδήποτε κοινωνικής ομάδας, δεν μπορούν να κάτσουν στ’ αυγά τους μόλις ενταχθούν στην εκκλησία. Ακόμα κι αν δεν έχουν καμία αποστολή, και ακόμα κι αν η εκκλησία ή οι αδελφοί και οι αδελφές δεν αποτελούν στόχο εκμετάλλευσης γι’ αυτούς, δεν είναι άνθρωποι που θέλουν πραγματικά να πιστέψουν στον Θεό και σίγουρα δεν είναι άνθρωποι που πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός. Ο σκοπός για τον οποίο έγιναν μέλη της εκκλησίας δεν είναι καθόλου αγνός —αν μη τι άλλο, ένα πράγμα είναι πολύ ρεαλιστικό γι’ αυτούς: το να «στηρίζονται στις πλάτες της εκκλησίας» και να περιμένουν την ευκαιρία για να υλοποιήσουν τα δικά τους σχέδια. Εάν δεν πετύχουν τους στόχους τους και διαψευστούν οι επιθυμίες τους, είναι πιθανό να φύγουν από την εκκλησία ανά πάσα στιγμή. Ψάχνουν να βρουν ευκαιρίες περιμένοντας την ιδανική στιγμή· αν βρεθεί κάποιος τον οποίο μπορούν να εκμεταλλευτούν ή προκύψει μια κατάλληλη στιγμή, τα οποία θα μπορούσαν να τους επιτρέψουν να πραγματοποιήσουν τους στόχους, τις φιλοδοξίες ή τις προσδοκίες τους, τότε δεν πρόκειται με τίποτα να αφήσουν εκείνον τον άνθρωπο ή εκείνη τη στιγμή να χαθεί. Αν δεν βρίσκουν με τίποτα ευκαιρία, τότε αποθαρρύνονται κι απογοητεύονται, και θέλουν να φύγουν από την εκκλησία. Έτσι, τέτοιου είδους άνθρωποι είναι κι αυτοί ένα είδος επικίνδυνου ατόμου εντός της εκκλησίας και πρέπει να διακρίνονται και να κρατιούνται σε απόσταση. Άλλη μια ακόμα πιο σημαντική αρχή είναι ότι αν δεν είσαι σίγουρος για το υπόβαθρο ενός ανθρώπου ή αν διαισθάνεσαι αμυδρά ότι έχει πολύ πολύπλοκο υπόβαθρο, τότε, ως επικεφαλής ή εργάτης, πρέπει τουλάχιστον να ξέρεις ότι ο άνθρωπος αυτός δεν μπορεί να τοποθετηθεί σε σημαντικά πόστα ούτε να του επιτραπεί να αποκτήσει θέση ή δύναμη, ούτε να εκτελέσει οποιοδήποτε σημαντικό έργο μέσα στην εκκλησία. Αν δεν μπορείς να τον διακρίνεις, τότε μπορείς να τον παρακολουθείς, αλλά δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ενεργήσεις βεβιασμένα ή πρόωρα. Αν του δώσεις θέση ή και μάλιστα τον κάνεις υπεύθυνο για ένα σημαντικό έργο προτού τον διακρίνεις, τότε κάνεις μεγάλη ανοησία! Όσο λιγότερο μπορείς να τον διακρίνεις, τόσο λιγότερο πρέπει να του εμπιστεύεσαι σημαντικό έργο, τόσο πιο προσεκτικός πρέπει να είσαι, και τόσο πιο στενά πρέπει να τον παρακολουθείς και πιο αυστηρά να τον ελέγχεις. Στην πραγματικότητα, αυτού του είδους οι άνθρωποι με το πολύπλοκο υπόβαθρο, είτε έχουν είτε δεν έχουν κάποια αποστολή, τελικά δεν μένουν για πολύ στην εκκλησία. Κι ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι, κατά βάθος, αυτοί οι δύσπιστοι αποστρέφονται τα ζητήματα της πίστης. Οι άθεοι δεν πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός και δεν νοιάζονται για οτιδήποτε έχει σχέση με τον Θεό, με το έργο του Θεού ή με το ότι ο Θεός εκφράζει την αλήθεια. Συνέχεια ερευνούν: «Φέρνει κέρδος η πίστη στον θεό; Μπορώ μου προσφέρει πολλά λεφτά και να με κάνει πλούσιο; Μπορώ εδώ να εφαρμόσω τα σχέδιά μου και τα κόλπα μου όπως κάνω στον κόσμο;» Καθώς βλέπουν ότι ο οίκος του Θεού δεν προάγει αυτά τα πράγματα, αλλά αντίθετα μιλάει πάντα για την εντιμότητα και λέει πως όποιος εκτελεί το καθήκον του επιπόλαια ή με μισή καρδιά κλαδεύεται συχνά, νιώθουν απέχθεια κι αισθάνονται δυστυχείς και όχι ελεύθεροι στον οίκο του Θεού, και θέλουν συνεχώς να βρίσκουν ευκαιρία να φύγουν. Αν κάποιος ανήκει πραγματικά στα πρόβατα του Θεού, σ’ αυτούς που έχει επιλέξει ο Θεός, τότε δεν πρόκειται να βαρεθεί να ακούει τις αλήθειες που συζητιούνται συχνά στο πλαίσιο της πίστης στον Θεό, ακόμα κι αν συζητιούνται για 20 ή 30 χρόνια· μια ζωή θα μπορούσε να τις ακούει και πάλι θα του φαίνονταν καινούργιες. Όσο περισσότερα ακούει κανείς, τόσο πιο ξεκάθαρες του γίνονται αυτές οι αλήθειες· όσο περισσότερα ακούει, τόσο περισσότερο θρέφεται η καρδιά του· όσο περισσότερα ακούει, τόσο περισσότερο λαχταράει την αλήθεια. Ακόμα κι αν ήταν αναγκασμένος να ακούει κάθε μέρα αυτά τα λόγια, και πάλι θα ήταν πρόθυμος να το κάνει. Πιο συγκεκριμένα, όταν ακούει βιωματικές μαρτυρίες που τον βοηθούν, τότε αισθάνεται τόσο ευτυχής και γεμάτος, λες κι έχει απολαύσει ένα μεγάλο τσιμπούσι. Ούτε με χρυσάφι δεν θα ένιωθε τόση ευτυχία. Όσο γι’ αυτούς τους δύσπιστους, αυτούς τους διαβόλους —ιδίως εκείνους που έχουν πολύπλοκο υπόβαθρο— αυτοί όσο περισσότερο ακούνε συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια, τόσο πιο πολύ εκνευρίζονται· όσο περισσότερα ακούνε, τόσο πιο πολύ ταράζονται και νιώθουν απέχθεια μέσα τους. Όταν ακούνε αυτά τα λόγια, τους φαίνονται βαρετά, πληκτικά και κουραστικά. Αν τους βάλεις να καθίσουν και να ακούσουν κηρύγματα, τους φαίνεται λες και τους βασανίζεις. Λένε: «Πώς είναι δυνατόν όλοι σας να απολαμβάνετε τόσο πολύ το άκουσμα αυτών των λόγων, λες και κάνατε ένα μεγάλο τσιμπούσι; Εγώ γιατί τα απεχθάνομαι τόσο πολύ όταν τα ακούω;» Όταν περάσει πολλή ώρα που ακούνε, δεν μπορούν να κάτσουν ακίνητοι. Αν δεν μπορούν να γίνουν επικεφαλής, είναι απρόθυμοι να κάνουν το καθήκον τους και να υπομείνουν τις κακουχίες, ενώ όσο περνάει ο καιρός, όλα αυτά τους φαίνονται άσκοπα· αρχίζουν να αναδύονται σκέψεις να παραιτηθούν από την πίστη τους. Έτσι αποκαλύπτονται οι δύσπιστοι. Όσο για κείνους τους ανθρώπους που έχουν πολύπλοκο υπόβαθρο, αν όσο τους παρατηρείς ανακαλύψεις ότι έχουν αμφίβολες καταβολές και πολύπλοκο υπόβαθρο, τότε να προσπαθήσεις με κάθε τρόπο να βρεις την ευκαιρία να τους πείσεις να φύγουν. Με τέτοιους ανθρώπους που δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια, είναι απαραίτητο να κάνεις πράξη τη σοφία σε κάποιον βαθμό. Μπορείς να τους πεις: «Θέλεις να γίνεις πλούσιος και ονειρεύεσαι να γίνεις αξιωματούχος —αν περνούσες όλη σου τη ζωή χωρίς να γίνεις αξιωματούχος, πραγματικά θα έχανες! Θα πρέπει να γίνεις αξιωματούχος, να γίνεις πλούσιος και να επιδιώξεις τον κόσμο —εκεί είναι τα χειροπιαστά οφέλη. Έχεις μυαλό για επιχειρήσεις και είσαι φτιαγμένος για αξιωματούχος. Αν επιδιώξεις τον κόσμο, τότε σίγουρα θα μπορέσεις να γίνεις πλούσιος και να αποκτήσεις αξιώματα». Όταν το ακούσουν αυτό, θα σκεφτούν ότι βρήκαν μια αδελφή ψυχή και θα πουν: «Έχεις απόλυτο δίκιο! Τελευταία, νιώθω ότι δεν έχει νόημα να πιστεύω στον θεό. Αυτό που είπες με εκφράζει πραγματικά. Η πίστη στην πραγματικότητα λειτουργεί μόνο ψυχολογικά· δεν έχει σημασία αν την έχει ή δεν την έχει κανείς. Η ζωή είναι μικρή, οι δεκαετίες περνάνε χωρίς να τις καταλάβεις. Δεν κερδίζω τίποτα σπαταλώντας εδώ συνέχεια τον χρόνο μου με ανθρώπους που πιστεύουν στον θεό, ενώ πάντα νιώθω ανικανοποίητος. Δεν αδικώ τον εαυτό μου με αυτά που κάνω; Αυτό που έχει πραγματικά σημασία είναι να βγω έξω για να βγάλω πολλά λεφτά!» Θα συμφωνήσουν μ’ αυτά που είπες. Μόλις συμφωνήσουν, ίσως μια μέρα να φύγουν απλώς από μόνοι τους, καθώς θεωρούν πως είναι άσκοπο να μένουν στην εκκλησία, και επειδή, σαν να μην έφτανε αυτό, κάποια πράγματα δεν τους πάνε καλά ή βιώνουν κάποιες αποτυχίες και αναποδιές, και κλαδεύονται λίγο. Δεν είναι υπέροχο αυτό; (Ναι. Μια τέτοια προσέγγιση είναι σοφή.) Είναι εύκολο να κάνει κάποιος τους διαβόλους να φύγουν από την εκκλησία: Μόλις καταλάβετε το σκεπτικό τους, εφόσον υπάρχει κάτι που θέλουν, τότε να τους ενθαρρύνετε να το επιδιώξουν. Έτσι, μπορείτε να τους πείσετε να φύγουν. Πηγαίνετε με το ρεύμα και δείξτε τους τον δρόμο προς την έξοδο. Αυτός πρέπει να είναι ο χειρισμός ενός τέτοιου είδους δύσπιστου.

Αν βρίσκονται στην εκκλησία τέτοιοι άνθρωποι με πολύπλοκο υπόβαθρο, πρέπει να πείθονται να φύγουν ή να αποπέμπονται άμεσα. Μην προσπαθήσετε να τους προτρέψετε να παραμείνουν. Γιατί όχι; Πρώτον, δεν επιτελούν κανέναν χρήσιμο ρόλο στην εκκλησία· δεύτερον, δεν ανήκουν σε καμία περίπτωση στους εκλεκτούς του Θεού. Επιπλέον, έστω κι αν μείνουν στην εκκλησία, στο τέλος, θα είναι αδύνατο να αποδεχτούν τα λόγια του Θεού, το έργο του Θεού ή την παίδευση και την κρίση του Θεού, προκειμένου να φτάσουν στη σωτηρία. Αν μείνουν στην εκκλησία, αυτό θα αποβεί καταστροφικό για το έργο της εκκλησίας, ενώ μπορεί και να παραπλανήσουν και να ασκήσουν επιρροή σε κάποιους αδελφούς και αδελφές με μικρό ανάστημα. Οι άνθρωποι του οίκου του Θεού τούς θεωρούν δυσάρεστους, ενώ εκείνοι, με τη σειρά τους, αντιμετωπίζουν με την ίδια δυσαρέσκεια τους αδελφούς και τις αδελφές του οίκου του Θεού. Κατά βάθος, βλέπουν πάντα τον οίκο του Θεού, την εκκλησία, αλλά και τους αδελφούς και τις αδελφές με εχθρικό μάτι. Γι’ αυτό πείτε Μου, αν υπάρχει στην εκκλησία ένας τέτοιος εχθρός, ένας τέτοιος ανταγωνιστής, θα νιώθατε αναστατωμένοι; (Ναι.) Άρα, καλύτερα να μην προτρέπετε τέτοιους ανθρώπους να μείνουν. Μόλις τους εντοπίζετε, να τους πείθετε αμέσως να φύγουν, να τους αποπέμπετε ή να τους αποβάλλετε. Πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται τέτοιοι άνθρωποι, αν εντοπιστούν την ώρα που κηρύττεται το ευαγγέλιο; (Απλώς να μένουμε μακριά τους και να τους αγνοούμε.) Όταν συναντάτε τέτοιου είδους ανθρώπους, δεν πρέπει να τους κηρύττετε το ευαγγέλιο. Μιλάνε με τόσο εξωπραγματικό, αβάσιμο τρόπο και είναι πολύ ομιλητικοί, αλλά ουσιαστικά δεν έχουν καθόλου ταλέντο. Ο οίκος του Θεού δεν χρειάζεται τέτοιους ανθρώπους που έχουν πολύπλοκο υπόβαθρο· αυτοί δεν ανήκουν στους εκλεκτούς του Θεού. Ακόμα κι αν μεταστραφούν τώρα, θα χρειαστεί αργά ή γρήγορα να εκκαθαριστούν. Γι’ αυτό, όταν όσοι κηρύττουν το ευαγγέλιο συναντούν τέτοιους ανθρώπους, πρέπει απλούστατα να τους παρατάνε. Ο οίκος του Θεού ούτε θέλει ούτε υποδέχεται τέτοιους ανθρώπους. Με αυτόν τον τρόπο πρέπει να χειρίζεστε ανθρώπους με πολύπλοκο υπόβαθρο, και μ’ αυτήν την αρχή. Ασφαλώς, καθώς χειρίζεστε αυτό το ζήτημα, δεν υπάρχει λόγος να υπερβάλλετε· πρέπει να καταλάβετε ξεκάθαρα αν κάποιος άνθρωπος εμπίπτει στην κατηγορία των ανθρώπων που έχουν πολύπλοκο υπόβαθρο. Εάν οι εκδηλώσεις κάποιου είναι ίδιες με εκείνες των ανθρώπων αυτού του είδους, τότε θα πρέπει να τον κατατάξετε σ’ αυτήν την ομάδα. Ωστόσο, αν κάποιος απλώς καυχιέται περιστασιακά ή λέει ανοησίες πού και πού και, εξαιτίας του ότι καυχιέται υπερβολικά, θεωρείται εσφαλμένα ότι έχει πολύπλοκο υπόβαθρο, αλλά στην πραγματικότητα έχει ειλικρινή πίστη στον Θεό και δεν ανήκει σε αυτήν την κατηγορία, τότε αυτή η κατάσταση χρήζει διαφορετικής αντιμετώπισης προκειμένου να μην κατηγορηθεί εσφαλμένα ένας καλός άνθρωπος.

3. Με βάση τη στάση που έχει κανείς όταν εκτελεί το καθήκον του

Λίγο-πολύ έχουμε ολοκληρώσει τη συναναστροφή πάνω στο κριτήριο με το οποίο πρέπει να διακρίνονται οι άνθρωποι ανάλογα με την ανθρώπινη φύση τους. Υπάρχει κι ακόμα ένα κριτήριο: το πώς να διακρίνονται οι άνθρωποι με βάση τη στάση που έχουν καθώς εκτελούν τα καθήκοντά τους. Έχουμε ήδη αναφερθεί αρκετά σ’ αυτό το κριτήριο σε προηγούμενα κηρύγματα, οπότε δεν υπάρχει λόγος να πούμε τίποτε παραπάνω γι’ αυτό.

Ωραία. Έτσι ολοκληρώνεται η σημερινή μας συναναστροφή. Αντίο!

6 Ιουλίου 2024

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΕΡΧΟΜΟΥ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ

Σημείο δέκατο τέταρτο: Να διακρίνουν και να αποπέμπουν ή να αποβάλλουν άμεσα κάθε είδους κακούς ανθρώπους και αντίχριστους (Μέρος έβδομο)

Τα πρότυπα και οι βάσεις για τη διάκριση των διαφόρων ειδών κακών ανθρώπων

2. Με βάση την ανθρώπινη φύση

Ι. Αμφιταλαντεύονται

Κ. Είναι δειλοί και καχύποπτοι

Λ. Έχουν την τάση να δημιουργούν φασαρίες

Μ. Έχουν πολύπλοκο υπόβαθρο

3. Με βάση τη στάση που έχει κανείς όταν εκτελεί το καθήκον του

Ρυθμίσεις

Συμπαγή χρώματα

Θέματα

Γραμματοσειρά

Μέγεθος γραμματοσειράς

Διάστημα γραμμής

Διάστημα γραμμής

Πλάτος σελίδας

Περιεχόμενα

Αναζήτηση