Οι πάστορες και οι πρεσβύτεροι του θρησκευτικού κόσμου διαδίδουν τη φήμη ότι η Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού πιστεύει σε έναν συνηθισμένο άνθρωπο και όχι στον Θεό.

Λόγια από τη Βίβλο

«Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς· Τόσον καιρόν είμαι μεθ’ υμών, και δεν με εγνώρισας, Φίλιππε; όστις είδεν εμέ είδε τον Πατέρα· και πως συ λέγεις, Δείξον εις ημάς τον Πατέρα; Δεν πιστεύεις ότι εγώ είμαι εν τω Πατρί και ο Πατήρ είναι εν εμοί; τους λόγους, τους οποίους εγώ λαλώ προς υμάς, απ’ εμαυτού δεν λαλώ· αλλ’ ο Πατήρ ο μένων εν εμοί αυτός εκτελεί τα έργα. Πιστεύετέ μοι ότι εγώ είμαι εν τω Πατρί και ο Πατήρ είναι εν εμοί· ει δε μη, διά τα έργα αυτά πιστεύετέ μοι» (Κατά Ιωάννην 14:9-11).

«Εγώ και ο Πατήρ εν είμεθα» (Κατά Ιωάννην 10:30).

«Διότι ως η αστραπή η αστράπτουσα εκ της υπ’ ουρανόν λάμπει εις την υπ’ ουρανόν, ούτω θέλει είσθαι και ο Υιός του ανθρώπου εν τη ημέρα αυτού. Πρώτον όμως πρέπει αυτός να πάθη πολλά και να καταφρονηθή από της γενεάς ταύτης» (Κατά Λουκάν 17:24-25).

«Έτι πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάζητε αυτά. Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν· διότι δεν θέλει λαλήσει αφ’ εαυτού, αλλ’ όσα αν ακούση θέλει λαλήσει, και θέλει σας αναγγείλει τα μέλλοντα» (Κατά Ιωάννην 16:12-13).

«Όστις έχει ωτίον, ας ακούση τι λέγει το Πνεύμα προς τας εκκλησίας» (Αποκάλυψη 2:7).

«Ιδού, ίσταμαι εις την θύραν και κρούω· εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν, θέλω εισέλθει προς αυτόν και θέλω δειπνήσει μετ’ αυτού και αυτός μετ’ εμού» (Αποκάλυψη 3:20).

Λόγια του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών

Η «ενσάρκωση» είναι η εμφάνιση του Θεού εν σαρκί· ο Θεός εργάζεται μεταξύ της δημιουργημένης ανθρωπότητας με την εικόνα της σάρκας. Αφού, λοιπόν, έχει ενσαρκωθεί ο Θεός, πρέπει πρώτα να αποκτήσει σάρκα, σάρκα με κανονική ανθρώπινη φύση· αυτή είναι η πιο βασική προϋπόθεση. Στην πραγματικότητα, η σημασία της ενσάρκωσης του Θεού είναι πως ο Θεός ζει και εργάζεται στη σάρκα, ότι ο Θεός στην ίδια Του την ουσία ενσαρκώνεται, γίνεται άνθρωπος. Η ενσαρκωμένη ζωή και το έργο Του μπορούν να διαιρεθούν σε δύο στάδια. Πρώτη είναι η ζωή που ζει πριν από την εκτέλεση της διακονίας Του. Ζει σε μία συνηθισμένη ανθρώπινη οικογένεια, με μια εντελώς κανονική ανθρώπινη φύση, υπακούοντας στα συνήθη ήθη και τους νόμους της ανθρώπινης ζωής, με φυσιολογικές ανθρώπινες ανάγκες (τροφή, ένδυση, ύπνο, στέγη), με κανονικές ανθρώπινες αδυναμίες και κανονικά ανθρώπινα συναισθήματα. Με άλλα λόγια, κατά το πρώτο στάδιο, ζει σε μια μη θεϊκή, απολύτως κανονική ανθρώπινη φύση, συμμετέχοντας σε όλες τις συνηθισμένες ανθρώπινες δραστηριότητες. Το δεύτερο στάδιο είναι η ζωή που ζει αφού ξεκινά να εκτελεί τη διακονία Του. Εξακολουθεί να ζει στην κανονική ανθρώπινη φύση με ένα κανονικό ανθρώπινο κέλυφος, μη δείχνοντας κάποιο εξωτερικό σημάδι του υπερφυσικού. Ωστόσο, Εκείνος ζει αποκλειστικά για χάρη της διακονίας Του και στη διάρκεια αυτής της εποχής, η κανονική ανθρώπινη φύση Του υπάρχει μόνο για να συντηρήσει το κανονικό έργο της θεϊκής φύσης Του, διότι μέχρι τότε, η κανονική ανθρώπινη φύση Του έχει ωριμάσει σε σημείο που να είναι σε θέση να εκτελέσει τη διακονία Του. Έτσι, το δεύτερο στάδιο της ζωής Του είναι η εκτέλεση της διακονίας Του με την κανονική ανθρώπινη φύση Του, όταν είναι μια ζωή τόσο μιας κανονικής ανθρώπινης φύσης, όσο και μιας ολοκληρωμένης θεϊκής φύσης. Ο λόγος για τον οποίο κατά τη διάρκεια του πρώτου σταδίου της ζωής Του ζει σε μια απολύτως κανονική ανθρώπινη φύση, είναι πως η ανθρώπινη φύση Του δεν είναι ακόμα ικανή να συντηρήσει το σύνολο του θεϊκού Του έργου, δεν έχει ωριμάσει ακόμη· μόνο μετά την ωρίμανσή της γίνεται ικανός να επωμιστεί τη διακονία Του και μπορεί να ξεκινήσει να εκτελεί τη διακονία που πρέπει να εκτελέσει. Από τη στιγμή που Εκείνος, ως σάρκα, πρέπει να μεγαλώσει και να ωριμάσει, το πρώτο στάδιο της ζωής Του είναι αυτό της κανονικής ανθρώπινης φύσης —ενώ στο δεύτερο στάδιο, επειδή η ανθρώπινη φύση Του είναι σε θέση να αναλάβει το έργο Του και να εκτελέσει τη διακονία Του, η ζωή που ο ενσαρκωμένος Θεός διάγει κατά τη διακονία Του είναι μια ζωή τόσο της ανθρώπινης όσο και της ολοκληρωμένης θεϊκής φύσης. Αν ο ενσαρκωμένος Θεός είχε ουσιαστικά ξεκινήσει τη διακονία Του από τη στιγμή της γέννησης Του, εκτελώντας υπερφυσικά σημεία και τέρατα, τότε δεν θα είχε κάποια ενσώματη ουσία. Επομένως, η ανθρώπινη φύση Του υπάρχει χάρη στην ενσώματη ουσία Του· δεν μπορεί να υπάρξει σάρκα χωρίς ανθρώπινη φύση, και ένα άτομο χωρίς ανθρώπινη φύση δεν είναι ανθρώπινο ον. Με τον τρόπο αυτόν, η ανθρώπινη φύση της σάρκας του Θεού είναι μια εγγενής ιδιότητα της σάρκας του ενσαρκωμένου Θεού. Αν ειπωθεί ότι «όταν ο Θεός ενσαρκώνεται, είναι εξ ολοκλήρου θεϊκός και καθόλου ανθρώπινος», είναι βλασφημία, διότι αυτή η δήλωση πολύ απλά δεν υφίσταται και παραβιάζει την αρχή της ενσάρκωσης. Ακόμη κι αφού ξεκινά να εκτελεί τη διακονία Του, ενόσω επιτελεί το έργο Του, εξακολουθεί να ζει μέσα στη θεϊκή φύση Του με ένα ανθρώπινο εξωτερικό κέλυφος. Απλώς, κατά τη στιγμή εκείνη, η ανθρώπινη φύση Του εξυπηρετεί τον μοναδικό σκοπό του να επιτρέπει στη θεϊκή φύση Του να εκτελεί το έργο μέσα στην κανονική σάρκα. Έτσι, αυτή που επιτελεί το έργο είναι η θεϊκή φύση που κατοικεί στην ανθρώπινη φύση Του. Η θεϊκή φύση Του, και όχι η ανθρώπινη φύση Του είναι που ενεργεί, όμως είναι αυτή η θεϊκή φύση είναι κρυμμένη μέσα στην ανθρώπινη φύση Του· στην ουσία, το έργο Του επιτελείται από την ολοκληρωμένη θεϊκή φύση Του, όχι από την ανθρώπινη φύση Του. Αλλά ο εκτελεστής του έργου είναι η σάρκα Του. Θα μπορούσε κάποιος να πει πως Εκείνος είναι και άνθρωπος και Θεός, διότι ο Θεός γίνεται ένας Θεός που ζει στη σάρκα, με ανθρώπινο κέλυφος και με ανθρώπινη, αλλά και θεϊκή ουσία. Επειδή Εκείνος είναι ένας άνθρωπος με την ουσία του Θεού, είναι πάνω από όλους τους δημιουργημένους ανθρώπους, πάνω από οποιονδήποτε άνθρωπο που μπορεί να εκτελέσει το έργο Του. Κι έτσι, μεταξύ όλων εκείνων που διαθέτουν ανθρώπινο κέλυφος σαν το δικό Του, μεταξύ όλων όσοι κατέχουν ανθρώπινη φύση, μόνο Εκείνος είναι ο ίδιος ο ενσαρκωμένος Θεός —όλοι οι υπόλοιποι είναι δημιουργημένοι άνθρωποι. Παρόλο που όλοι έχουν ανθρώπινη φύση, οι δημιουργημένοι άνθρωποι δεν έχουν τίποτε άλλο παρά ανθρώπινη φύση, ενώ ο ενσαρκωμένος Θεός είναι διαφορετικός: Μέσα στη σάρκα Του δεν περικλείει μόνο την ανθρώπινη, αλλά, ακόμη πιο σημαντικό, τη θεϊκή φύση. Την ανθρώπινη φύση Του μπορεί να τη δει κανείς στην εξωτερική ανθρώπινη εμφάνιση της σάρκας Του και στην καθημερινή Του ζωή, αλλά είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτή η θεϊκή φύση Του. Επειδή η θεϊκή φύση Του εκφράζεται μόνο όταν έχει ανθρώπινη φύση και δεν είναι τόσο υπερφυσική όσο τη φαντάζονται οι άνθρωποι, είναι εξαιρετικά δύσκολο για τους ανθρώπους να τη δουν. Ακόμη και σήμερα, οι άνθρωποι δυσκολεύονται εξαιρετικά να συλλάβουν την πραγματική ουσία του ενσαρκωμένου Θεού. Ακόμα και αφού έχω μιλήσει για αυτήν τόσο πολύ, υποθέτω ότι παραμένει ένα μυστήριο για τους περισσότερους από εσάς. Στην πραγματικότητα, το ζήτημα είναι πολύ απλό: Από τη στιγμή που ο Θεός ενσαρκώνεται, η ουσία Του είναι ένας συνδυασμός ανθρώπινης και θεϊκής φύσης. Αυτός ο συνδυασμός λέγεται ο ίδιος ο Θεός, ο ίδιος ο Θεός στη γη.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η ουσία της σάρκας που κατοικείται από τον Θεό

Αυτός που είναι ο Θεός ενσαρκωμένος θα κατέχει την ουσία του Θεού, κι αυτός που είναι ο Θεός ενσαρκωμένος θα κατέχει την έκφραση του Θεού. Εφόσον ο Θεός ενσαρκώνεται, θα κάνει το έργο που σκοπεύει να επιτελέσει. Εφόσον ο Θεός ενσαρκώνεται, θα εκφράζει αυτό που είναι και θα έχει την ικανότητα να μεταδώσει την αλήθεια στον άνθρωπο, να του παράσχει τη ζωή και να του υποδείξει την οδό. Η σάρκα που δεν έχει την ουσία του Θεού ασφαλώς δεν είναι ο ενσαρκωμένος Θεός· δεν υπάρχει καμία αμφιβολία περί αυτού. Αν ο άνθρωπος σκοπεύει να διερευνήσει το αν πρόκειται για την ενσάρκωση του Θεού, πρέπει να το επιβεβαιώσει αυτό από τη διάθεση που Αυτός εκφράζει και τον λόγο που Αυτός εκφέρει. Δηλαδή, για να επιβεβαιώσει κανείς το κατά πόσο είναι ή όχι η ενσάρκωση του Θεού και κατά πόσο είναι ή όχι η αληθινή οδός, πρέπει να κάνει μια διάκριση με βάση την ουσία Του. Και συνεπώς, προκειμένου να προσδιορίσουμε αν πρόκειται για την ενσάρκωση του Θεού, το κλειδί βρίσκεται στην ουσία Του (στο έργο Του, στις ομιλίες Του, στη διάθεσή Του και σε πολλές άλλες πτυχές), και όχι στην εξωτερική εμφάνιση. Αν ο άνθρωπος εξετάζει εξονυχιστικά μόνο την εξωτερική εμφάνισή Του και ως εκ τούτου παραβλέπει την ουσία Του, αυτό καταδεικνύει ότι ο άνθρωπος είναι αστοιχείωτος και αδαής. Η εξωτερική εμφάνιση δεν μπορεί να προσδιορίσει την ουσία· επιπλέον, το έργο του Θεού δεν μπορεί να συμβαδίζει ποτέ με τις αντιλήψεις του ανθρώπου. Μήπως η εξωτερική εμφάνιση του Ιησού δεν ερχόταν σε αντίθεση με τις αντιλήψεις του ανθρώπου; Δεν αληθεύει ότι η έκφραση και η ενδυμασία Του δεν παρείχαν κανένα απολύτως στοιχείο σχετικά με την πραγματική ταυτότητά Του; Οι πρώτοι Φαρισαίοι δεν αντιτάχθηκαν στον Ιησού ακριβώς για το γεγονός ότι κοιτούσαν απλώς την εξωτερική εμφάνισή Του, χωρίς να ακούνε προσεκτικά τα λόγια από το στόμα Του; Ελπίζω ότι κάθε αδελφός και αδελφή που αναζητά την εμφάνιση του Θεού δεν θα επαναλάβει την ίδια ιστορική τραγωδία. Εσείς δεν πρέπει να γίνετε σύγχρονοι Φαρισαίοι και να ξανασταυρώσετε τον Θεό. Εσείς θα πρέπει να σκεφτείτε προσεκτικά πώς θα υποδεχθείτε την επιστροφή του Θεού, και θα πρέπει να σας είναι ξεκάθαρο με ποιον τρόπο θα γίνετε αυτοί που υποτάσσονται στην αλήθεια. Αυτή είναι η ευθύνη όλων όσοι περιμένουν την επιστροφή του Ιησού καβάλα σ’ ένα σύννεφο. Θα πρέπει να τρίβουμε τα πνευματικά μάτια μας για να τα καθαρίσουμε, και να μην κολλάμε σε λόγια που αποτελούν υπερβολές της φαντασίας. Θα πρέπει να σκεφτόμαστε το ρεαλιστικό έργο του Θεού και να κοιτάμε την πρακτική πτυχή του Θεού. Μην παρασύρεστε και μη χάνεστε σε ονειροπολήσεις, λαχταρώντας πάντοτε την ημέρα που ο Κύριος Ιησούς Χριστός θα κατέλθει άξαφνα ανάμεσά σας πάνω σε νεφέλη και θα πάρει εσάς που δεν Τον γνωρίσατε ούτε Τον είδατε ποτέ και που δεν ξέρετε πώς να ακολουθήσετε το θέλημά Του. Είναι καλύτερα να σκέφτεστε πιο πρακτικά ζητήματα!

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πρόλογος

Η σημασία της ενσάρκωσης είναι ότι ένας συνηθισμένος, κανονικός άνθρωπος εκτελεί το έργο του ίδιου του Θεού· ότι δηλαδή ο Θεός εκτελεί το θεϊκό Του έργο στην ανθρώπινη φύση και, συνεπώς, συντρίβει τον Σατανά. Ενσάρκωση σημαίνει πως το Πνεύμα του Θεού ενσαρκώνεται, δηλαδή ο Θεός ενσαρκώνεται. Το έργο που επιτελεί η σάρκα είναι το έργο του Πνεύματος, το οποίο υλοποιείται στη σάρκα και εκφράζεται μέσα από τη σάρκα. Κανείς εκτός από τη σάρκα του Θεού δεν μπορεί να εκπληρώσει τη διακονία του ενσαρκωμένου Θεού· δηλαδή, μόνο η σάρκα του ενσαρκωμένου Θεού, αυτή η κανονική ανθρώπινη φύση —και κανένας άλλος— δεν μπορεί να εκφράσει το θείο έργο. Εάν, κατά την πρώτη Του έλευση, ο Θεός δεν κατείχε την κανονική ανθρώπινη φύση πριν από την ηλικία των είκοσι εννέα —εάν αμέσως αφού γεννήθηκε μπορούσε να πραγματοποιεί θαύματα, εάν αμέσως αφού μίλησε μπορούσε να μιλήσει την ουράνια γλώσσα, εάν τη στιγμή που πρωτοπερπάτησε στη γη μπορούσε να αντιληφθεί όλα τα εγκόσμια ζητήματα, να ξεχωρίζει τις σκέψεις και τις προθέσεις κάθε ανθρώπου— ένα τέτοιο άτομο δεν θα μπορούσε να λέγεται κανονικός άνθρωπος, ούτε θα μπορούσε μια τέτοια σάρκα να λέγεται ανθρώπινη. Εάν συνέβαινε αυτό με τον Χριστό, τότε η έννοια και η ουσία της ενσάρκωσης του Θεού θα χανόταν. Το ότι Εκείνος κατέχει κανονική ανθρώπινη φύση αποδεικνύει πως είναι ο ενσαρκωμένος Θεός. Το γεγονός ότι υποβάλλεται σε μια κανονική διαδικασία ανθρώπινης ανάπτυξης δείχνει περαιτέρω πως Εκείνος είναι μια κανονική σάρκα. Επιπλέον, το έργο Του είναι επαρκής απόδειξη πως Εκείνος είναι ο Λόγος του Θεού, το Πνεύμα Του Θεού που ενσαρκώθηκε. Ο Θεός ενσαρκώνεται εξαιτίας των αναγκών του έργου Του· με άλλα λόγια, αυτό το στάδιο του έργου πρέπει να γίνει στη σάρκα, πρέπει να εκτελεστεί με κανονική ανθρώπινη φύση. Αυτή είναι η προϋπόθεση προκειμένου «ο Λόγος να ενσαρκωθεί», προκειμένου «ο Λόγος να εμφανιστεί στη σάρκα», και είναι η αληθινή ιστορία πίσω από τις δύο ενσαρκώσεις του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η ουσία της σάρκας που κατοικείται από τον Θεό

Παρόλο που η εξωτερική εμφάνιση του ενσαρκωμένου Θεού είναι ακριβώς ίδια μ’ αυτή του ανθρώπου, και παρόλο που Αυτός μαθαίνει ανθρώπινη γνώση και μιλά τη γλώσσα των ανθρώπων, ενώ, μερικές φορές, εκφράζει ακόμα και τις ιδέες Του μέσω των μεθόδων ή των τρόπων ομιλίας της ανθρωπότητας, παρ’ όλα αυτά, ο τρόπος με τον οποίο Αυτός βλέπει τους ανθρώπους και βλέπει την ουσία των πραγμάτων δεν είναι σε καμία περίπτωση ο ίδιος με τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν οι διεφθαρμένοι άνθρωποι την ανθρωπότητα και την ουσία των πραγμάτων. Η οπτική Του και το ύψωμα στο οποίο Αυτός στέκεται είναι κάτι το απλησίαστο για έναν διεφθαρμένο άνθρωπο. Αυτό συμβαίνει γιατί ο Θεός είναι η αλήθεια, γιατί η σάρκα που φορά κατέχει επίσης την ουσία του Θεού, και οι σκέψεις και αυτό που εκφράζεται από την ανθρώπινη φύση Του είναι επίσης η αλήθεια. Για τους διεφθαρμένους ανθρώπους, αυτά που Αυτός εκφράζει στη σάρκα είναι παροχές της αλήθειας και της ζωής. Οι παροχές αυτές δεν είναι μόνο για έναν άνθρωπο, αλλά για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Στην καρδιά κάθε διεφθαρμένου ανθρώπου, υπάρχουν μόνο οι λίγοι εκείνοι άνθρωποι που σχετίζονται μ’ αυτόν. Νοιάζεται και ενδιαφέρεται μόνο για αυτή τη χούφτα ανθρώπων. Όταν η καταστροφή είναι εν όψει, σκέφτεται πρώτα τα παιδιά του, τον ή τη σύζυγό του και τους γονείς του. Το πολύ, ένας πιο συμπονετικός άνθρωπος θα αναλωνόταν σε κάποια σκέψη για κάποιον συγγενή ή καλό φίλο, αλλά επεκτείνονται οι σκέψεις ακόμη και ενός τόσο συμπονετικού ατόμου πέρα από αυτό; Όχι, ποτέ! Επειδή οι άνθρωποι, εν τέλει, είναι άνθρωποι και μπορούν να βλέπουν τα πάντα μονάχα από το ύψωμα και την οπτική ενός ανθρώπινου όντος. Ωστόσο, ο ενσαρκωμένος Θεός είναι τελείως διαφορετικός από έναν διεφθαρμένο άνθρωπο. Όσο συνηθισμένη, κανονική και ασήμαντη κι αν είναι η σάρκα του ενσαρκωμένου Θεού ή ακόμα και με όση περιφρόνηση κι αν Τον αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι, οι σκέψεις και η στάση Του προς την ανθρωπότητα είναι πράγματα που δεν μπορεί να κατέχει κανένας άνθρωπος, που δεν μπορεί να μιμηθεί κανένας άνθρωπος. Πάντα θα παρατηρεί την ανθρωπότητα από την οπτική της θεϊκής φύσης, από το ύψωμα της θέσης Του ως Δημιουργός. Πάντα θα βλέπει την ανθρωπότητα μέσα από την ουσία και τη νοοτροπία του Θεού. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να δει την ανθρωπότητα από το ύψωμα ενός μέσου ανθρώπου ή από την οπτική ενός διεφθαρμένου ατόμου. Όταν οι άνθρωποι βλέπουν την ανθρωπότητα, τη βλέπουν με την ανθρώπινη όραση και χρησιμοποιούν ως μέτρο τους πράγματα όπως την ανθρώπινη γνώση και τους ανθρώπινους κανόνες και θεωρίες. Αυτό είναι εντός του πλαισίου των όσων μπορούν να δουν οι άνθρωποι με τα μάτια τους και είναι εντός του πλαισίου που μπορεί να επιτευχθεί από διεφθαρμένους ανθρώπους. Όταν ο Θεός βλέπει την ανθρωπότητα, τη βλέπει με θεϊκή όραση και χρησιμοποιεί σαν μέτρο την ουσία Του και αυτό που Αυτός έχει και είναι. Το πλαίσιο αυτό περιλαμβάνει πράγματα που δεν μπορούν να δουν οι άνθρωποι και εδώ είναι που διαφέρουν εξ ολοκλήρου ο Θεός ενσαρκωμένος και οι διεφθαρμένοι άνθρωποι. Η διαφορά αυτή καθορίζεται από τις διαφορετικές ουσίες των ανθρώπων και του Θεού —οι διαφορετικές αυτές ουσίες είναι που ορίζουν τις ταυτότητες και τις θέσεις τους, όπως και την οπτική και το ύψωμα από τα οποία βλέπουν τα πράγματα.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Γ΄

Πρέπει να ξέρετε πώς να ξεχωρίζετε το έργο του Θεού από το έργο του ανθρώπου. Τι μπορείς να δεις στο έργο του ανθρώπου; Υπάρχουν πολλά στοιχεία της εμπειρίας του ανθρώπου στο έργο του· αυτό που εκφράζει ο άνθρωπος είναι αυτό που είναι. Το έργο του Θεού εκφράζει επίσης αυτό που είναι ο Θεός, αλλά το Είναι Του, είναι διαφορετικό από το είναι του ανθρώπου. Το είναι του ανθρώπου, αντιπροσωπεύει την εμπειρία και τη ζωή του ανθρώπου (αυτό που βιώνει ή συναντά στη ζωή του ο άνθρωπος ή τις φιλοσοφίες που έχει για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις) και οι άνθρωποι που ζουν σε διαφορετικά περιβάλλοντα εκφράζουν διαφορετικά είναι. Το αν έχεις εμπειρίες από την κοινωνία και το πώς ουσιαστικά ζεις μέσα στην οικογένειά σου και βιώνεις καταστάσεις σ’ αυτήν μπορεί να φανεί σε αυτό που εκφράζεις, ενώ στο έργο του ενσαρκωμένου Θεού δεν μπορείς να δεις εάν Εκείνος έχει κοινωνικές εμπειρίες. Γνωρίζει πολύ καλά την ουσία του ανθρώπου και μπορεί να αποκαλύψει κάθε είδους πράξεις που αφορούν όλα τα είδη ανθρώπων. Είναι ακόμη καλύτερος στο να αποκαλύπτει τις διεφθαρμένες διαθέσεις και την επαναστατική συμπεριφορά των ανθρώπων. Δεν ζει ανάμεσα στους κοσμικούς ανθρώπους, αλλά έχει επίγνωση της φύσης των θνητών και όλων των διαφθορών των κοσμικών. Αυτό είναι το Είναι Του. Αν και δεν αντιμετωπίζει τον κόσμο, ξέρει τους κανόνες της αντιμετώπισης του κόσμου, διότι κατανοεί πλήρως την ανθρώπινη φύση. Ξέρει για το έργο του Πνεύματος που δεν μπορούν τα μάτια του ανθρώπου να δουν ούτε τα αυτιά του ανθρώπου να ακούσουν, τόσο σήμερα όσο και στο παρελθόν. Αυτό περιλαμβάνει τη σοφία εκείνη που δεν είναι μια φιλοσοφία για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και θαύματα που είναι δύσκολο να κατανοήσουν οι άνθρωποι. Είναι το Είναι Του, ανοιχτό στους ανθρώπους και επίσης κρυφό από τους ανθρώπους. Αυτό που εκφράζει δεν είναι το είναι ενός ιδιαίτερα ξεχωριστού ατόμου, αλλά τα εγγενή χαρακτηριστικά και το είναι του Πνεύματος. Δεν ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο, αλλά ξέρει τα πάντα γι’ αυτόν. Έρχεται σε επαφή με τους «ανθρωποειδείς» που δεν έχουν γνώση ή διορατικότητα, αλλά Εκείνος εκφράζει λόγια που είναι υψηλότερα από τη γνώση και πάνω από τους σπουδαίους ανθρώπους. Ζει μέσα σε μια ομάδα ανόητων και μουδιασμένων ανθρώπων που στερούνται ανθρώπινης φύσης και δεν καταλαβαίνουν τις συμβάσεις και τη ζωή της ανθρωπότητας, αλλά μπορεί να ζητήσει από αυτή την ανθρωπότητα να βιώσει την κανονική ανθρώπινη φύση, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα την ευτελή και ύπουλη ανθρώπινη φύση της ανθρωπότητας. Όλα αυτά είναι το Είναι Του, υψηλότερο από το είναι κάθε ανθρώπου με σάρκα και οστά. Για Εκείνον, είναι περιττό να βιώσει κανείς μια περίπλοκη, δυσκίνητη και πρόστυχη κοινωνική ζωή για να επιτελέσει το έργο που Εκείνος πρέπει να κάνει και να αποκαλύψει πλήρως την ουσία της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Μια πρόστυχη κοινωνική ζωή δεν «διαπαιδαγωγεί» τη σάρκα Του. Το έργο και τα λόγια Του αποκαλύπτουν μόνο την επαναστατικότητα του ανθρώπου και δεν παρέχουν στον άνθρωπο εμπειρία και μαθήματα για την αντιμετώπιση του κόσμου. Δεν χρειάζεται να διερευνά την κοινωνία ή την οικογένεια του ανθρώπου όταν παρέχει στον άνθρωπο ζωή. Το να εκθέτει και να κρίνει τον άνθρωπο δεν αποτελεί έκφραση των εμπειριών της σάρκας Του· είναι η αποκάλυψή Του της αδικίας του ανθρώπου, αφού έχει γνωρίσει την επαναστατικότητα του ανθρώπου για μεγάλο χρονικό διάστημα και αφού απεχθάνεται τη διαφθορά της ανθρωπότητας. Το έργο που επιτελεί αποσκοπεί μόνο στο να αποκαλύψει τη διάθεσή Του στον άνθρωπο και να εκφράσει το Είναι Του. Μόνο Αυτός μπορεί να κάνει αυτό το έργο· δεν είναι κάτι που θα μπορούσε να επιτύχει ένας άνθρωπος με σάρκα και οστά. Από το έργο Του, ο άνθρωπος δεν μπορεί να πει τι είδους άνθρωπος είναι Αυτός. Ο άνθρωπος δεν μπορεί επίσης να Τον κατατάξει ως δημιουργημένο πρόσωπο με βάση το έργο Του. Το Είναι Του καθιστά επίσης αδύνατον το να χαρακτηριστεί ως δημιουργημένο άτομο. Ο άνθρωπος μπορεί μόνο να Τον θεωρεί μη ανθρώπινο, αλλά δεν γνωρίζει σε ποια κατηγορία να Τον τοποθετήσει κι έτσι αναγκάζεται να Τον κατατάξει στην κατηγορία του Θεού. Δεν είναι παράλογο ο άνθρωπος να το κάνει αυτό, επειδή ο Θεός έχει κάνει πολύ έργο ανάμεσα στους ανθρώπους που ο ίδιος ο άνθρωπος αδυνατεί να κάνει.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου

Το έργο και η έκφραση του Χριστού καθορίζουν την υπόστασή Του. Είναι ικανός να ολοκληρώσει με αληθινή καρδιά αυτό που Του ανατέθηκε. Είναι ικανός να λατρεύει τον Θεό στον ουρανό με αληθινή καρδιά και με αληθινή καρδιά να αναζητά το θέλημα του Θεού Πατέρα. Όλα αυτά καθορίζονται από την υπόστασή Του. Η φυσική Του αποκάλυψη καθορίζεται επίσης από την υπόστασή Του· ο λόγος που το αποκαλώ «φυσική Του αποκάλυψη» είναι επειδή η έκφρασή Του δεν είναι μίμηση ή το αποτέλεσμα εκπαίδευσης από άνθρωπο ή το αποτέλεσμα πολλών ετών καλλιέργειας από άνθρωπο. Δεν τη διδάχτηκε, ούτε στολίστηκε με αυτήν· αντιθέτως, είναι έμφυτη μέσα Του. Ο άνθρωπος μπορεί να αρνηθεί το έργο Του, την έκφρασή Του, την ανθρώπινη φύση Του και ολόκληρη τη ζωή της κανονικής ανθρώπινης φύσης Του, αλλά κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως λατρεύει τον Θεό στον ουρανό με αληθινή καρδιά· κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως έχει έρθει για να εκπληρώσει το θέλημα του επουράνιου Πατέρα, όπως και κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί την ειλικρίνεια με την οποία αναζητά τον Θεό Πατέρα. Παρόλο που η εικόνα Του δεν ευχαριστεί τις αισθήσεις, ο λόγος Του δε διακρίνεται από κάποιο εξαιρετικό ύφος και το έργο Του δεν είναι τόσο συγκλονιστικό και συνταρακτικό όσο φαντάζεται ο άνθρωπος, πρόκειται πράγματι για τον Χριστό, ο οποίος εκπληρώνει το θέλημα του επουράνιου Πατέρα με αληθινή καρδιά, παραδίνεται πλήρως στον επουράνιο Πατέρα και υποτάσσεται μέχρι θανάτου. Αυτό συμβαίνει γιατί η υπόστασή Του είναι η ουσία του Χριστού. Ο άνθρωπος δυσκολεύεται να πιστέψει αυτήν την αλήθεια, ωστόσο είναι γεγονός. Όταν θα έχει εκπληρωθεί πλήρως η διακονία του Χριστού, ο άνθρωπος θα μπορεί να δει από το έργο Του πως η διάθεσή Του και το Είναι Του εκπροσωπούν τη διάθεση και το Είναι του Θεού στον ουρανό. Τότε, το σύνολο ολόκληρου του έργου Του θα μπορεί να επιβεβαιώσει πως Αυτός είναι πράγματι η σάρκα που γίνεται ο Λόγος και δε μοιάζει με αυτήν του ανθρώπου που είναι από σάρκα και αίμα.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η ουσία του Χριστού είναι η υποταγή στο θέλημα του Επουράνιου Πατέρα

Αυτή τη φορά, ο Θεός έρχεται να επιτελέσει έργο όχι μέσα σ’ ένα πνευματικό σώμα, αλλά μέσα σε ένα πολύ συνηθισμένο. Επιπλέον, αυτό δεν είναι μονάχα το σώμα της δεύτερης ενσάρκωσης του Θεού· είναι, επίσης, το σώμα μέσω του οποίου ο Θεός επιστρέφει εν σαρκί. Είναι μια πολύ συνηθισμένη σάρκα. Δεν μπορείς να δεις τίποτα που να Τον κάνει να ξεχωρίζει από τους άλλους, αλλά μπορείς να κερδίσεις από Αυτόν αλήθειες που δεν είχαν ακουστεί προηγουμένως. Αυτή η ασήμαντη σάρκα είναι εκείνη που ενσαρκώνει όλα τα λόγια αλήθειας από τον Θεό, που αναλαμβάνει το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες, και που εκφράζει τη συνολική διάθεση του Θεού ώστε να μπορέσει να την κατανοήσει ο άνθρωπος. Δεν λαχταράς πολύ να δεις τον επουράνιο Θεό; Δεν επιθυμείς πολύ να καταλάβεις τον επουράνιο Θεό; Δεν επιθυμείς πολύ να δεις τον προορισμό του ανθρώπινου γένους; Θα σου πει όλα αυτά τα μυστικά —μυστικά που κανένας άνθρωπος δεν είναι σε θέση να σου πει, κι επίσης, θα σου μιλήσει για τις αλήθειες τις οποίες δεν καταλαβαίνεις. Είναι η πύλη σου για τη βασιλεία κι ο οδηγός σου προς τη νέα εποχή. Μια τέτοια συνηθισμένη σάρκα κρύβει πολλά ασύλληπτα μυστήρια. Οι πράξεις Του μπορεί να είναι αδιερεύνητες για σένα, αλλά ο μοναδικός στόχος του έργου που επιτελεί αρκεί για να σου επιτρέψει να δεις ότι Αυτός δεν είναι, όπως πιστεύουν οι άνθρωποι, απλή σάρκα. Διότι Αυτός αντιπροσωπεύει τις προθέσεις του Θεού και τη φροντίδα που δείχνει ο Θεός προς το ανθρώπινο γένος τις έσχατες ημέρες. Παρόλο που δεν μπορείς να ακούσεις τα λόγια Του, τα οποία μοιάζουν να σείουν τους ουρανούς και τη γη, παρόλο που δεν μπορείς να δεις τα μάτια Του σαν μια φλόγα πυρός, και παρόλο που δεν μπορείς να λάβεις την πειθαρχία της σιδερένιας Του ράβδου, παρ’ όλα αυτά, μπορείς μέσα από τα λόγια Του να ακούσεις ότι ο Θεός είναι οργισμένος και να μάθεις ότι ο Θεός δείχνει συμπόνια για το ανθρώπινο γένος· μπορείς να δεις τη δίκαιη διάθεση του Θεού και τη σοφία Του, και να συνειδητοποιήσεις, επιπλέον, τη φροντίδα του Θεού για όλο το ανθρώπινο γένος. Το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες είναι να επιτρέψει στον άνθρωπο να δει τον επουράνιο Θεό που ζει μεταξύ των ανθρώπων στη γη, και να κάνει τον άνθρωπο ικανό να γνωρίσει, να υποταχθεί στον Θεό, να αποκτήσει φόβο Θεού και να Τον αγαπήσει. Γι’ αυτό ακριβώς έχει επιστρέψει εν σαρκί δεύτερη φορά. Παρότι εκείνο που βλέπει σήμερα ο άνθρωπος είναι ένας Θεός όμοιος με άνθρωπο, ένας Θεός με μύτη και δύο μάτια, κι ένας αναξιόλογος Θεός, στο τέλος, ο Θεός θα σας δείξει ότι αν αυτός ο άνθρωπος δεν υπήρχε, οι ουρανοί και η γη θα υφίσταντο τρομερή αλλαγή· αν δεν υπήρχε αυτός ο άνθρωπος, οι ουρανοί θα σκοτείνιαζαν, η γη θα βυθιζόταν στο χάος και όλο το ανθρώπινο γένος θα ζούσε εν μέσω λιμού και επιδημιών. Θα σας δείξει ότι αν ο ενσαρκωμένος Θεός δεν ερχόταν να σας σώσει τις έσχατες ημέρες, ο Θεός θα είχε προ πολλού αφανίσει όλο το ανθρώπινο γένος στην κόλαση· αν δεν υπήρχε αυτή η σάρκα, θα ήσασταν αιωνίως αρχιαμαρτωλοί και θα ήσασταν αιωνίως πτώματα. Θα πρέπει να ξέρετε ότι αν αυτή η σάρκα δεν υπήρχε, όλο το ανθρώπινο γένος θα αντιμετώπιζε μια αναπόφευκτη συμφορά και θα του ήταν αδύνατο να ξεφύγει από την ακόμα πιο αυστηρή τιμωρία που επιβάλλει ο Θεός προς το ανθρώπινο γένος τις έσχατες ημέρες. Αν αυτή η συνηθισμένη σάρκα δεν είχε γεννηθεί, θα βρισκόσασταν όλοι σε μια κατάσταση κατά την οποία θα ικετεύατε για ζωή, χωρίς να είστε σε θέση να ζήσετε και θα προσευχόσασταν για θάνατο, χωρίς να είστε σε θέση να πεθάνετε· αν αυτή η σάρκα δεν υπήρχε, τότε δεν θα ήσασταν σε θέση να κερδίσετε την αλήθεια και να έρθετε ενώπιον του θρόνου του Θεού σήμερα, μα αντιθέτως, θα δεχόσασταν την τιμωρία του Θεού για τα βαριά σας αμαρτήματα. Γνωρίζατε πως δίχως την επιστροφή του Θεού εν σαρκί, κανείς δεν θα είχε την ευκαιρία να σωθεί· και δίχως την έλευση αυτής της σάρκας, ο Θεός θα είχε προ πολλού δώσει τέλος στην παλαιά εποχή. Υπό αυτές τις συνθήκες, είστε ακόμα σε θέση να απορρίπτετε τη δεύτερη ενσάρκωση του Θεού; Εφόσον μπορείτε να αντλήσετε τόσο πολλά οφέλη από αυτόν τον συνηθισμένο άνθρωπο, γιατί δεν Τον αποδέχεστε μετά χαράς;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Γνώριζες ότι ο Θεός έχει επιτελέσει κάτι σπουδαίο μεταξύ των ανθρώπων;

Σχετικά αποσπάσματα ταινιών

Τι είναι η ενσάρκωση;

Σχετικά με την επιστροφή του Κυρίου, ποιον θα έπρεπε να ακούει κάποιος;

Σχετικά κηρύγματα

Τι είναι η ενσάρκωση;

Σχετικοί ύμνοι

Ο ενσαρκωμένος Θεός είναι συνάμα ανθρώπινος και θεϊκός

Ο Χριστός των εσχάτων ημερών είναι η πύλη του ανθρώπου για την βασιλεία

Πώς να καταλάβεις την εμφάνιση και το έργο του Χριστού των εσχάτων καιρών

Η άρνηση του Χριστού των έσχατων ημερών αποτελεί βλασφημία του Αγίου Πνεύματος