Λόγια του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών

Στο τελικό έργο Του που αφορά την ολοκλήρωση της εποχής, η διάθεση του Θεού χαρακτηρίζεται από παίδευση και κρίση, κατά την οποία αποκαλύπτει όλα όσα είναι άδικα προκειμένου να κρίνει δημοσίως όλους τους λαούς και να οδηγήσει στην τελείωση όσους Τον αγαπούν με ειλικρινή καρδιά. Μόνο μια τέτοια διάθεση μπορεί να φέρει την εποχή στο τέλος της. Οι έσχατες ημέρες έχουν ήδη καταφτάσει. Τα πάντα στην κτίση θα διαχωριστούν σύμφωνα με το είδος τους και θα χωριστούν σε διαφορετικές κατηγορίες με βάση τη φύση τους. Αυτή είναι η στιγμή που ο Θεός αποκαλύπτει την έκβαση και τον προορισμό της ανθρωπότητας. Εάν οι άνθρωποι δεν υποβληθούν σε παίδευση και κρίση, τότε δεν θα υπάρχει τρόπος να εκτεθεί η επαναστατικότητα και η αδικία τους. Μόνο μέσω παίδευσης και κρίσης μπορεί να αποκαλυφθεί η έκβαση όλης της κτίσης. Ο άνθρωπος δείχνει το αληθινό του πρόσωπο μόνο όταν παιδεύεται και κρίνεται. Το κακό θα ταξινομηθεί με το κακό, το καλό με το καλό και όλοι οι άνθρωποι θα διαχωριστούν σύμφωνα με το είδος τους. Μέσω της παίδευσης και της κρίσης θα αποκαλυφθεί η έκβαση όλης της κτίσης, έτσι ώστε να τιμωρηθούν οι κακοί και να ανταμειφθούν οι καλοί, και όλοι οι άνθρωποι να παραδοθούν στο κράτος του Θεού. Όλο αυτό το έργο πρέπει να επιτευχθεί μέσω της δίκαιης παίδευσης και κρίσης. Επειδή η διαφθορά του ανθρώπου έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της και η επαναστατικότητά του γίνεται όλο και πιο έντονη, μόνο η δίκαιη διάθεση του Θεού —μια διάθεση η οποία συνίσταται κυρίως από παίδευση και κρίση και αποκαλύπτεται κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών— μπορεί να μεταμορφώσει και να ολοκληρώσει πλήρως τον άνθρωπο. Μόνο αυτή η διάθεση μπορεί να εκθέσει το κακό και, κατ’ αυτόν τον τρόπο, να τιμωρήσει αυστηρά όλους τους άδικους. Επομένως, μια τέτοια διάθεση έχει εποχική σημασία, και η αποκάλυψη και η έκθεση της διάθεσής Του εκδηλώνονται χάριν του έργου κάθε νέας εποχής. Δεν ισχύει ότι ο Θεός αποκαλύπτει τη διάθεσή Του αυθαίρετα και άνευ σημασίας. Αν υποτεθεί ότι, αποκαλύπτοντας την έκβαση του ανθρώπου κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών, ο Θεός παραχωρούσε και πάλι στον άνθρωπο απεριόριστη ευσπλαχνία και αγάπη και συνέχιζε να είναι στοργικός απέναντί του, χωρίς να υποβάλλει τον άνθρωπο σε δίκαιη κρίση, αλλά, αντιθέτως, δείχνοντάς του ανοχή, υπομονή και συγχώρεση, και δίνοντάς του άφεση αμαρτιών όσο σοβαρές κι αν ήταν οι αμαρτίες του, χωρίς ίχνος δίκαιης κρίσης, τότε πότε θα ολοκληρωνόταν όλη η διαχείριση του Θεού; Πότε θα μπορούσε μια τέτοια διάθεση να οδηγήσει τους ανθρώπους στον κατάλληλο προορισμό της ανθρωπότητας; Πάρε για παράδειγμα έναν δικαστή που είναι μονίμως στοργικός, έναν δικαστή με καλοσυνάτο πρόσωπο και τρυφερή καρδιά. Αγαπά τους ανθρώπους ανεξάρτητα από τα εγκλήματα που μπορεί να έχουν διαπράξει και είναι στοργικός και επιεικής μαζί τους, όποιοι κι αν είναι. Σε αυτήν την περίπτωση, πότε θα μπορέσει να καταλήξει σε μια δίκαιη ετυμηγορία; Κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών, μόνο η δίκαιη κρίση μπορεί να διαχωρίσει τους ανθρώπους σύμφωνα με το είδος τους και να φέρει τον άνθρωπο σε μια νέα σφαίρα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ολόκληρη η εποχή φτάνει στο τέλος της μέσω της δίκαιης διάθεσης της κρίσης και της παίδευσης του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το όραμα του έργου του Θεού (3)

Είμαι ο μοναδικός Θεός ο ίδιος και, επιπλέον, είμαι η μία και μοναδική θεϊκή υπόσταση. Ακόμη περισσότερο, Εγώ, η ολότητα της σάρκας, είμαι η απόλυτη εκδήλωση του Θεού. Οποιοσδήποτε τολμά να μη Με φοβάται, οποιοσδήποτε τολμά να εκδηλώνει αντίσταση με το βλέμμα του και οποιοσδήποτε τολμά να εκφέρει λόγια απείθειας εναντίον Μου, σίγουρα θα πεθάνει από τις κατάρες και την οργή Μου (θα υπάρξουν κατάρες λόγω της οργής Μου). Επιπλέον, οποιοσδήποτε τολμά να μη Μου είναι πιστός ή να μη Μου δείχνει υιική ευσέβεια, και οποιοσδήποτε τολμά να προσπαθεί να Με ξεγελάσει, σίγουρα θα πεθάνει από το μίσος Μου. Η δικαιοσύνη, η μεγαλοπρέπεια και η κρίση Μου θα διαρκέσουν αιωνίως. Αρχικά, ήμουν στοργικός και ελεήμων, αλλά αυτή δεν είναι η διάθεση της πλήρους θεϊκής φύσης Μου· μόνο η δικαιοσύνη, η μεγαλοπρέπεια και η κρίση συνθέτουν τη διάθεσή Μου, του ίδιου του πλήρους Θεού. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ήμουν στοργικός και ελεήμων. Λόγω του έργου που είχα να περατώσω, διέθετα στοργική καλοσύνη και έλεος· στη συνέχεια, ωστόσο, δεν υπήρχε πλέον ανάγκη για τέτοια πράγματα (κι αυτά δεν έχουν υπάρξει από τότε). Τα πάντα είναι δικαιοσύνη, μεγαλοπρέπεια και κρίση, και αυτή είναι η πλήρης διάθεση της κανονικής ανθρώπινης φύσης Μου σε συνδυασμό με την πλήρη θεϊκή φύση Μου.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 79

Θα τιμωρήσω τους αχρείους και θα επιβραβεύσω τους καλούς, θα θέσω σε ισχύ τη δικαιοσύνη Μου και θα επιτελέσω την κρίση Μου. Θα χρησιμοποιώ τα λόγια Μου για να πετύχω τα πάντα, κάνοντας τους πάντες και τα πάντα να βιώσουν το χέρι της παίδευσής Μου, και κάνοντας όλους τους ανθρώπους να δουν ολόκληρη τη δόξα Μου, ολόκληρη τη σοφία Μου και ολόκληρη τη γενναιοδωρία Μου. Κανένας δεν θα τολμήσει να σηκώσει κεφάλι για να ασκήσει κριτική, διότι τα πάντα έχουν επιτευχθεί μέσα Μου· εδώ, ας δουν οι πάντες ολόκληρο το μεγαλείο Μου και ας βιώσουν ολόκληρη τη νίκη Μου, διότι τα πάντα εκδηλώνονται μέσα Μου. Εξ αυτού μπορεί κανείς να δει τη μεγάλη δύναμή Μου και την εξουσία Μου. Κανένας δεν θα τολμά να Με υβρίζει και κανένας δεν θα τολμά να Μου βάζει εμπόδια. Τα πάντα αποκαλύπτονται μέσα Μου. Ποιος θα τολμούσε να κρύψει οτιδήποτε; Είναι σίγουρο ότι δεν θα του δείξω κανένα έλεος! Αυτού του είδους οι αχρείοι πρέπει να λάβουν την αυστηρή τιμωρία Μου και αυτού του είδους τα αποβράσματα πρέπει να εξαφανίζονται από μπροστά Μου. Θα τους διοικώ με μια σιδηρά ράβδο και θα χρησιμοποιώ την εξουσία Μου για να τους κρίνω, χωρίς το παραμικρό έλεος και χωρίς να λυπάμαι καθόλου τα αισθήματά τους, καθότι Εγώ είμαι ο ίδιος ο Θεός, ο οποίος δεν έχει σαρκικά αισθήματα και ο οποίος είναι μεγαλοπρεπής και δεν μπορεί να υβρίζεται. Αυτό θα πρέπει να το κατανοήσουν και να το αντιληφθούν όλοι, ώστε να μην καταλήξουν να τους πατάξω και να τους αφανίσω «χωρίς λόγο και αιτία», διότι η ράβδος Μου θα πατάξει όλους όσοι Με υβρίζουν. Δεν Με νοιάζει αν γνωρίζουν ή όχι τα διοικητικά διατάγματά Μου· αυτό δεν θα Με επηρεάσει καθόλου, καθώς η υπόστασή Μου δεν ανέχεται ύβρεις από κανέναν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο λέγεται ότι είμαι λιοντάρι· όποιον αγγίζω, τον πατάσσω. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο λέγεται ότι συνιστά βλασφημία πλέον να λέει κανείς ότι είμαι ο Θεός της συμπόνιας και της στοργικότητας. Δεν είμαι κατ’ ουσίαν αρνί, αλλά λιοντάρι. Κανένας δεν τολμά να Με υβρίζει. Οποιος Με υβρίζει, θα τον τιμωρώ με θάνατο, αμέσως και ανηλεώς.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 120

Είμαι δίκαιος, είμαι αξιόπιστος και είμαι ο Θεός που εξετάζει τα ενδόμυχα της καρδιάς του ανθρώπου! Θα αποκαλύψω μεμιάς ποιος είναι αληθής και ποιος είναι ψευδής. Δεν χρειάζεται να θορυβείστε. Τα πάντα λειτουργούν σύμφωνα με τον χρόνο Μου. Ποιος Με θέλει ειλικρινά και ποιος όχι —θα σας τους πω, έναν-έναν. Φροντίστε απλώς να τρώτε, να πίνετε και να Με πλησιάζετε όταν προσέρχεστε υπό την παρουσία Μου, και Εγώ θα πραγματοποιήσω το έργο Μου ο ίδιος. Μην ανυπομονείτε για γρήγορα αποτελέσματα. Το έργο Μου δεν είναι κάτι που μπορεί να επιτευχθεί μεμιάς. Εμπεριέχει τα στάδιά Μου και τη σοφία Μου, και γι’ αυτό θα μπορέσει να αποκαλυφθεί η σοφία Μου. Θα σας επιτρέψω να δείτε τι πραγματοποιούν τα χέρια Μου —την τιμωρία του κακού και την επιβράβευση του καλού. Σίγουρα δεν ευνοώ κανέναν. Θα αγαπήσω ειλικρινά εσένα που Με αγαπάς ειλικρινά, κι όσο για εκείνους που δεν Με αγαπούν ειλικρινά, η οργή Μου θα τους συνοδεύει πάντοτε, ώστε να θυμούνται σ’ όλη την αιωνιότητα ότι Εγώ είμαι ο αληθινός Θεός, ο Θεός που εξετάζει τα ενδόμυχα της καρδιάς του ανθρώπου. Μην ενεργείς αλλιώς μπροστά στους άλλους και αλλιώς πίσω από την πλάτη τους· Εγώ βλέπω ξεκάθαρα όλα όσα κάνεις και, παρόλο που μπορεί να ξεγελάς τους άλλους, δεν μπορείς να ξεγελάσεις Εμένα. Τα βλέπω όλα ξεκάθαρα. Δεν είναι δυνατόν να αποκρύψεις τίποτε· τα πάντα βρίσκονται στα χέρια Μου. Μην περνιέσαι για έξυπνος, επειδή κάνεις όλους τους ασήμαντους μικρούς υπολογισμούς σου να αποβούν προς όφελός σου. Σου λέω το εξής: Όσα σχέδια κι αν κάνει ο άνθρωπος, είτε είναι χιλιάδες είτε δεκάδες χιλιάδες, στο τέλος αυτοί δεν θα μπορέσουν να ξεφύγουν από την παλάμη του χεριού Μου. Όλα τα πράγματα και τα αντικείμενα ελέγχονται από τα χέρια Μου, πόσο μάλλον ένα μεμονωμένο άτομο! Μην προσπαθήσεις να Με αποφύγεις ή να κρυφτείς, μην προσπαθήσεις να χρησιμοποιήσεις καλοπιάσματα ή να αποκρύψεις πράγματα. Μήπως εξακολουθείς να μη βλέπεις ότι η ένδοξη όψη Μου, η οργή Μου και η κρίση Μου έχουν αποκαλυφθεί δημοσίως; Θα κρίνω αμέσως και χωρίς έλεος όποιον δεν Με θέλει ειλικρινά. Η επιείκειά Μου έχει φτάσει στο τέλος της, δεν έχει μείνει άλλη. Μην είστε πια υποκριτές και σταματήστε να φέρεστε ανεξέλεγκτα και απρόσεκτα.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 44

Για να κατανοήσει κανείς τη δίκαιη διάθεση του Θεού, πρέπει πρώτα να κατανοήσει τα συναισθήματα του Θεού: τι μισεί, τι αποστρέφεται, τι αγαπά, σε ποιον δείχνει ανοχή και έλεος, και σε τι είδους άνθρωπο χαρίζει αυτό το έλεος. Αυτό είναι ένα κύριο σημείο. Πρέπει κανείς να κατανοήσει, επίσης, πως όσο στοργικός κι αν είναι ο Θεός, όσο έλεος και αγάπη κι αν έχει για τους ανθρώπους, ο Θεός δεν ανέχεται από κανέναν να υβρίζει την ταυτότητα και τη θέση Του, ούτε ανέχεται από κανέναν να υβρίζει την αξιοπρέπειά Του. Παρόλο που ο Θεός αγαπά τους ανθρώπους, δεν τους κανακεύει. Δίνει στους ανθρώπους την αγάπη Του, το έλεός Του και τη μακροθυμία Του, αλλά ποτέ δεν τους παραχαϊδεύει· ο Θεός έχει τις αρχές Του και τα όριά Του. Ανεξάρτητα από το πόση αγάπη του Θεού έχεις νιώσει, ανεξάρτητα από το πόσο βαθιά μπορεί να είναι αυτή η αγάπη, ποτέ δεν πρέπει να φέρεσαι στον Θεό όπως θα φερόσουν σε κάποιον άλλο άνθρωπο. Ενώ αληθεύει πως ο Θεός φέρεται στους ανθρώπους με την υπέρτατη οικειότητα, αν ένας άνθρωπος βλέπει τον Θεό απλώς σαν έναν άλλο άνθρωπο, σαν έναν άνθρωπο αντίστοιχο με δημιουργημένο ον ή σαν έναν φίλο ή ένα αντικείμενο λατρείας, τότε ο Θεός θα κρύψει το πρόσωπό Του απ’ αυτόν και θα τον απαρνηθεί. Αυτή είναι η διάθεσή Του, και οι άνθρωποι δεν πρέπει να αντιμετωπίζουν αυτό το θέμα απερίσκεπτα. Επομένως, βλέπουμε συχνά λόγια σαν αυτά που έχει εκφράσει ο Θεός για τη διάθεσή Του: Δεν έχει σημασία σε πόσους δρόμους έχεις ταξιδέψει, πόσο έργο έχεις εκτελέσει ή πόσα βάσανα έχεις υπομείνει, τη στιγμή που θα υβρίσεις τη διάθεση του Θεού, θα το ανταποδώσει στον καθένα σας βάσει του τι έχετε κάνει. Αυτό σημαίνει πως ο Θεός φέρεται στους ανθρώπους με την υπέρταση οικειότητα, ωστόσο οι άνθρωποι δεν πρέπει να φέρονται στον Θεό σαν είναι κάποιος φίλος ή συγγενής. Μην αποκαλείς τον Θεό «φιλαράκι» σου. Όση αγάπη κι αν έχεις δεχθεί απ’ Αυτόν, όση μακροθυμία κι αν σου έχει δείξει, ποτέ δεν πρέπει να φέρεσαι στον Θεό σαν να είναι φίλος σου. Αυτή είναι η δίκαιη διάθεση του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Ζ΄

Η έλλειψη ανεκτικότητας του Θεού προς την ύβριν είναι η μοναδική Του ουσία· η οργή του Θεού είναι η μοναδική Του διάθεση· η μεγαλοπρέπεια του Θεού είναι η μοναδική Του ουσία. Η αρχή πίσω από την οργή του Θεού αποτελεί επίδειξη της ταυτότητας και της θέσης Του, τα οποία κατέχει μόνο Εκείνος. Είναι αυτονόητο ότι αυτή η αρχή αποτελεί και σύμβολο της ουσίας του ίδιου του μοναδικού Θεού. Η διάθεση του Θεού είναι η δική Του έμφυτη ουσία, η οποία δεν αλλάζει καθόλου με το πέρασμα του χρόνου ούτε μεταβάλλεται από αλλαγές της γεωγραφικής θέσης. Η έμφυτη διάθεσή του είναι η εγγενής ουσία Του. Ανεξάρτητα από το πάνω σε ποιους επιτελεί το έργο Του, δεν αλλάζει η ουσία Του ούτε και η δίκαιη διάθεσή Του. Όταν κάποιος εξοργίζει τον Θεό, αυτό που στέλνει Εκείνος είναι η έμφυτη διάθεσή Του· τη δεδομένη στιγμή, δεν αλλάζει η αρχή πίσω από τον θυμό Του ούτε και η μοναδική ταυτότητα και θέση Του. Ο θυμός Του δεν οφείλεται σε κάποια αλλαγή στην ουσία Του ή στο ότι από τη διάθεσή Του προκύπτουν διαφορετικά στοιχεία, αλλά στο ότι η αντίθεση του ανθρώπου εναντίον Του προσβάλλει τη διάθεσή Του. Η κατάφωρη πρόκληση του Θεού από τον άνθρωπο αποτελεί σοβαρή αμφισβήτηση της ίδιας της ταυτότητας και θέσης του Θεού. Κατά την άποψη του Θεού, όταν ο άνθρωπος Τον αμφισβητεί, Τον θέτει υπό αίρεση και βάζει σε πειρασμό τον θυμό Του. Όταν ο άνθρωπος εναντιώνεται στον Θεό, όταν ο άνθρωπος θέτει υπό αίρεση τον Θεό, όταν ο άνθρωπος συνεχώς βάζει σε πειρασμό τον θυμό του Θεού —και σε τέτοιες στιγμές η αμαρτία δρα ανεξέλεγκτη— η οργή του Θεού φυσικά θα αποκαλυφθεί και θα κάνει την εμφάνισή της. Επομένως, η έκφραση της οργής του Θεού αποτελεί σύμβολο του ότι όλες οι μοχθηρές δυνάμεις θα πάψουν να υπάρχουν, σύμβολο του ότι όλες οι εχθρικές δυνάμεις θα καταστραφούν. Τούτη είναι η μοναδικότητα της δίκαιης διάθεσης του Θεού και της οργής Του. Όταν η αξιοπρέπεια και η αγιοσύνη του Θεού τίθενται υπό αμφισβήτηση, όταν οι δυνάμεις της δικαιοσύνης παρεμποδίζονται και είναι αόρατες από τον άνθρωπο, τότε ο Θεός στέλνει την οργή Του. Λόγω της ουσίας του Θεού, όλες οι δυνάμεις πάνω στη γη που Τον αμφισβητούν εναντιώνονται σ’ Αυτόν και Τον πολεμούν, είναι μοχθηρές, διεφθαρμένες και άδικες· προέρχονται από τον Σατανά και ανήκουν στον Σατανά. Επειδή ο Θεός είναι δίκαιος, φωτεινός και τέλεια άγιος, όλα τα μοχθηρά, διεφθαρμένα και ανήκοντα στον Σατανά πράγματα θα εξαφανιστούν όταν απελευθερωθεί η οργή του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β΄

Όταν ο Θεός στέλνει την οργή του, οι μοχθηρές δυνάμεις εντοπίζονται και τα μοχθηρά πράγματα καταστρέφονται, ενώ τα δίκαια και θετικά πράγματα απολαμβάνουν τη φροντίδα και την προστασία του Θεού και τους επιτρέπεται να συνεχίσουν. Ο Θεός στέλνει την οργή Του επειδή άδικα, αρνητικά και μοχθηρά στοιχεία παρεμποδίζουν, διαταράσσουν ή καταστρέφουν την κανονική δραστηριότητα και την ανάπτυξη δίκαιων και θετικών στοιχείων. Ο στόχος του θυμού του Θεού δεν είναι να διαφυλάξει τη δική Του θέση και ταυτότητα, αλλά να διασφαλίσει την ύπαρξη δίκαιων, θετικών, όμορφων και καλών στοιχείων, να διαφυλάξει τους νόμους και την τάξη της κανονικής επιβίωσης του ανθρώπινου γένους. Τούτη είναι η βασική αιτία της οργής του Θεού. Η οργή του Θεού αποτελεί μια πολύ σωστή, φυσική και αληθινή αποκάλυψη της διάθεσής Του. Δεν υπάρχουν απώτερα κίνητρα στην οργή του, ούτε και δόλος ή συνωμοσία, πόσο μάλλον οι επιθυμίες, η πανουργία, η κακεντρέχεια, η βία, η μοχθηρία ή οποιοδήποτε άλλο από τα κοινά χαρακτηριστικά της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Προτού ο Θεός στείλει την οργή Του, έχει ήδη αντιληφθεί την ουσία όλων των ζητημάτων ξεκάθαρα και ολοκληρωτικά, και έχει ήδη διατυπώσει ακριβείς και σαφείς ορισμούς και συμπεράσματα. Έτσι, ο στόχος του Θεού σε ό,τι ασχολείται, είναι απολύτως ξεκάθαρος, όπως και η στάση Του. Δεν είναι μπερδεμένος, τυφλός, παρορμητικός ή απερίσκεπτος, και σίγουρα δεν είναι ανήθικος. Τούτη είναι η πρακτική πτυχή της οργής του Θεού, και ακριβώς χάρη σε αυτή την πρακτική πτυχή της οργής του Θεού, η ανθρωπότητα έχει επιτύχει την κανονική της ύπαρξη. Χωρίς την οργή του Θεού, η ανθρωπότητα θα περιέπιπτε σε αφύσικες συνθήκες διαβίωσης και όλα τα δίκαια, όμορφα και καλά πράγματα θα καταστρέφονταν και θα έπαυαν να υπάρχουν. Χωρίς την οργή του Θεού, οι νόμοι και οι κανόνες της ύπαρξης για τα δημιουργημένα όντα θα παραβιάζονταν ή και θα ανατρέπονταν τελείως. Από τη δημιουργία του ανθρώπου, ο Θεός χρησιμοποιεί αδιαλείπτως τη δίκαιη διάθεσή Του για να διασφαλίσει και να διατηρήσει την κανονική ύπαρξη της ανθρωπότητας. Επειδή η δίκαιη διάθεσή Του περιέχει οργή και μεγαλοπρέπεια, όλοι οι μοχθηροί άνθρωποι, τα μοχθηρά πράγματα και αντικείμενα και όλα όσα αναστατώνουν και βλάπτουν την κανονική ύπαρξη της ανθρωπότητας, τιμωρούνται, ελέγχονται και καταστρέφονται ως αποτέλεσμα της οργής Του. Κατά τη διάρκεια των διάφορων περασμένων χιλιετιών, ο Θεός χρησιμοποιεί αδιαλείπτως τη δίκαιη διάθεσή Του για να πλήξει και να καταστρέψει όλα τα ακάθαρτα και κακά πνεύματα που εναντιώνονται στον Θεό και που, στο έργο του Θεού για τη διαχείριση της ανθρωπότητας, δρουν ως συνεργοί και υπηρέτες του Σατανά. Έτσι, το έργο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου προχωρά πάντα σύμφωνα με το σχέδιό Του. Τούτο σημαίνει ότι, χάρη στην ύπαρξη της οργής του Θεού, οι πιο δίκαιοι σκοποί μεταξύ της ανθρωπότητας δεν καταστράφηκαν ποτέ.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β΄

Η μεταχείριση του Θεού προς ολόκληρη την ανθρωπότητα, ανόητη και αδαής όπως είναι, βασίζεται πρωτίστως στο έλεος και την ανεκτικότητα. Η οργή Του, από την άλλη πλευρά, κρύβεται για τη μεγάλη πλειονότητα του χρόνου και στη μεγάλη πλειονότητα των γεγονότων και είναι άγνωστη στον άνθρωπο. Ως αποτέλεσμα αυτού, είναι δύσκολο για τον άνθρωπο να βλέπει τον Θεό να εκθέτει την οργή Του, και του είναι επίσης δύσκολο να κατανοήσει την οργή Του. Ως εκ τούτου, ο άνθρωπος παίρνει αψήφιστα την οργή του Θεού. Όταν ο άνθρωπος βρεθεί αντιμέτωπος με το τελικό έργο και βήμα του Θεού για την ανεκτικότητα και τη συγχώρηση του ανθρώπου —δηλαδή, όταν έλθει στην ανθρωπότητα η τελευταία προτροπή για έλεος και η τελευταία προειδοποίηση του Θεού— αν οι άνθρωποι εξακολουθούν να χρησιμοποιούν τις ίδιες μεθόδους για να εναντιώνονται στον Θεό και δεν κάνουν καμία προσπάθεια να μετανοήσουν, να διορθώσουν τους τρόπους τους και να δεχτούν το έλεός Του, τότε ο Θεός δεν θα παραχωρήσει περαιτέρω την ανεκτικότητα και την υπομονή Του σε αυτούς. Αντίθετα, ο Θεός θα αποσύρει το έλεός Του εκείνη τη στιγμή. Μετά από αυτό, θα στείλει μόνο την οργή Του. Μπορεί να εκφράζει την οργή Του με διαφορετικούς τρόπους, ακριβώς όπως μπορεί και χρησιμοποιεί διαφορετικές μεθόδους για να τιμωρήσει και να καταστρέψει τους ανθρώπους.

Η χρήση της φωτιάς από τον Θεό για να καταστρέψει την πόλη των Σοδόμων, είναι η πιο γρήγορη μέθοδος για να εκμηδενίσει ολοκληρωτικά μια ανθρωπότητα ή οποιοδήποτε άλλο πράγμα. Η καύση του λαού των Σοδόμων κατέστρεψε περισσότερα από τα φυσικά τους σώματα· κατέστρεψε την ολότητα του πνεύματος, της ψυχής και του σώματός τους, εξασφαλίζοντας ότι οι άνθρωποι μέσα στην πόλη θα έπαυαν να υπάρχουν τόσο στον υλικό κόσμο όσο και στον κόσμο, που είναι αόρατος στον άνθρωπο. Τούτος είναι ένας τρόπος, μέσα από τον οποίο ο Θεός αποκαλύπτει και εκφράζει την οργή Του. Αυτός ο τρόπος αποκάλυψης και έκφρασης είναι μια πτυχή της ουσίας της οργής του Θεού, ακριβώς όπως είναι, φυσικά, και μια αποκάλυψη της ουσίας της δίκαιης διάθεσης του Θεού. Όταν ο Θεός στέλνει την οργή Του, παύει να αποκαλύπτει οποιοδήποτε έλεος ή στοργικότητα, ούτε επιδεικνύει περισσότερη από την ανεκτικότητα ή την υπομονή Του· δεν υπάρχει κανένα πρόσωπο, πράγμα ή λόγος που να Τον πείσουν να συνεχίσει να είναι υπομονετικός, να δώσει και πάλι το έλεός Του, να παραχωρήσει για άλλη μια φορά την ανεκτικότητά Του. Στη θέση των πραγμάτων αυτών, και χωρίς να διστάσει ούτε στιγμή, ο Θεός στέλνει την οργή και τη μεγαλοπρέπειά Του, πράττοντας αυτό που επιθυμεί. Θα πράξει τα πράγματα αυτά με γρήγορο και καθαρό τρόπο και σύμφωνα με τις δικές Του επιθυμίες. Τούτος είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Θεός στέλνει την οργή και τη μεγαλοπρέπειά Του, τις οποίες ο άνθρωπος δεν πρέπει να υβρίζει, και είναι επίσης έκφραση μιας πτυχής της δίκαιης διάθεσής Του. Όταν οι άνθρωποι παρακολουθούν τον Θεό να δείχνει ανησυχία και αγάπη προς τον άνθρωπο, είναι ανίκανοι να ανιχνεύσουν την οργή Του, να διακρίνουν τη μεγαλοπρέπειά Του ή να συναισθανθούν την έλλειψη ανεκτικότητάς Του προς την ύβρι. Τα στοιχεία αυτά οδηγούσαν πάντοτε τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι η δίκαιη διάθεση του Θεού είναι αποκλειστικά έλεος, ανεκτικότητα και αγάπη. Ωστόσο, όταν κάποιος παρακολουθεί τον Θεό να καταστρέφει μια πόλη ή να απεχθάνεται μια ανθρωπότητα, η οργή Του στην καταστροφή του ανθρώπου και η μεγαλοπρέπειά Του επιτρέπουν στους ανθρώπους να διακρίνουν την άλλη πλευρά της δίκαιης διάθεσής Του. Τούτη είναι η έλλειψη ανεκτικότητας του Θεού προς την ύβρι. Η διάθεση του Θεού που δεν ανέχεται την ύβρι, ξεπερνά τη φαντασία κάθε δημιουργημένου όντος και, μεταξύ των μη-δημιουργημένων όντων, κανένα δεν είναι ικανό να παρέμβει σε αυτήν ή να την επηρεάσει· ακόμα δε λιγότερο είναι δυνατόν να την υποδυθεί ή να τη μιμηθεί κάποιος. Έτσι, η ανθρωπότητα πρέπει να γνωρίσει περισσότερο αυτήν ακριβώς την πτυχή της διάθεσης του Θεού. Μόνο ο ίδιος ο Θεός έχει τη συγκεκριμένη διάθεση, και μόνο ο ίδιος ο Θεός κατέχει τέτοιου είδους διάθεση. Ο Θεός κατέχει τη συγκεκριμένη δίκαιη διάθεση, διότι απεχθάνεται την κακία, το σκοτάδι, την επαναστατικότητα και τις μοχθηρές πράξεις του Σατανά —που διαφθείρει και καταβροχθίζει την ανθρωπότητα— διότι απεχθάνεται όλες τις αμαρτωλές πράξεις που Του εναντιώνονται, και διότι η ουσία Του είναι αγία και αμόλυντη. Εξαιτίας τούτου, δεν πρόκειται να ανεχθεί από κανένα από τα δημιουργημένα ή μη-δημιουργημένα όντα να Του εναντιωθούν ανοιχτά ή να Τον αμφισβητήσουν. Ακόμη και ένα άτομο, στο οποίο έχει δείξει κάποτε έλεος ή το έχει επιλέξει, αρκεί μονάχα να προκαλέσει τη διάθεσή Του και να παραβιάσει τις αρχές Του για υπομονή και ανεκτικότητα, και ο Θεός θα απελευθερώσει και θα αποκαλύψει τη δίκαιη διάθεσή Του που δεν ανέχεται καμία απολύτως ύβρι χωρίς το ελάχιστο έλεος ή δισταγμό.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β΄

Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με κάθε μία από τις πράξεις του Θεού, πρέπει πρώτα να βεβαιώνεσαι ότι η δίκαιη διάθεση του Θεού είναι απαλλαγμένη από οποιαδήποτε άλλα στοιχεία, ότι είναι αγία και τέλεια. Οι πράξεις αυτές περιλαμβάνουν το πλήγμα από τον Θεό, την τιμωρία και την καταστροφή της ανθρωπότητας. Χωρίς εξαιρέσεις, όλες οι πράξεις του Θεού τελούνται αυστηρώς σύμφωνα με την έμφυτη διάθεση και το σχέδιό Του και δεν συμπεριλαμβάνει κανένα κομμάτι από τη γνώση, την παράδοση και τη φιλοσοφία της ανθρωπότητας. Όλες οι πράξεις του Θεού αποτελούν έκφραση της διάθεσης και ουσίας Του, οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με οτιδήποτε ανήκει στο διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος. Η ανθρωπότητα έχει την αντίληψη ότι μόνο η αγάπη, το έλεος και η ανεκτικότητα του Θεού προς την ανθρωπότητα είναι τέλεια, αναλλοίωτα και άγια, και κανείς δεν γνωρίζει ότι η μήνις και η οργή του Θεού είναι εξίσου αναλλοίωτες· επιπλέον, κανείς δεν έχει μελετήσει ερωτήματα όπως, γιατί ο Θεός δεν ανέχεται καμία ύβρι ή γιατί η οργή Του είναι τόσο μεγάλη. Αντίθετα, κάποιοι συγχέουν την οργή του Θεού με ένα ξαφνικό ξέσπασμα θυμού, σαν αυτόν της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, και παρεξηγούν την οργή του Θεού ως την ίδια με αυτήν του διεφθαρμένου ανθρώπινου γένους. Μάλιστα, υποθέτουν λανθασμένα ότι η μήνις του Θεού είναι ακριβώς ίδια με τη φυσική αποκάλυψη της διεφθαρμένης διάθεσης της ανθρωπότητας και ότι η έκλυση της οργής του Θεού είναι ακριβώς ίδια με τον θυμό των διεφθαρμένων ανθρώπων όταν αντιμετωπίζουν κάποια δυσάρεστη κατάσταση, και πιστεύουν, μάλιστα, ότι η έκλυση της οργής του Θεού αποτελεί έκφραση της διάθεσής Του. […] Η δίκαιη διάθεση του Θεού είναι η αληθινή ουσία του Θεού. Δεν είναι κάτι γραμμένο ή διαμορφωμένο από τον άνθρωπο. Η δίκαιη διάθεσή Του είναι η δίκαιη διάθεσή Του και δεν έχει καμία σχέση ή σύνδεση με οποιοδήποτε δημιουργημένο ον. Ο Θεός ο ίδιος είναι ο Θεός ο ίδιος. Δεν θα γίνει ποτέ δημιουργημένο ον και, ακόμα και αν γίνει μέλος των δημιουργημένων όντων, η έμφυτη διάθεση και η ουσία Του δεν πρόκειται να αλλάξουν. Επομένως, η γνώση του Θεού δεν είναι το ίδιο με τη γνώση ενός αντικειμένου· η γνώση του Θεού δεν είναι η ανάλυση κάποιου πράγματος, ούτε είναι το ίδιο με την κατανόηση κάποιου ανθρώπου. Αν ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τη γενική ιδέα του ή τη δική του μέθοδο για γνώση ενός αντικειμένου ή για κατανόηση ενός ατόμου προκειμένου να γνωρίσει τον Θεό, τότε δεν θα είσαι ποτέ ικανός να αποκτήσεις γνώση του Θεού. Η γνώση του Θεού δεν βασίζεται στην εμπειρία ή τη φαντασία και, επομένως, δεν πρέπει ποτέ να επιβάλλεις την εμπειρία ή τη φαντασία σου στον Θεό· όσο πλούσιες και αν είναι η εμπειρία και η φαντασία σου, είναι ακόμα περιορισμένες. Επιπλέον, η φαντασία σου δεν αντιστοιχεί σε γεγονότα, πολύ λιγότερο δε, στην αλήθεια, ενώ είναι ασύμβατη με την πραγματική διάθεση και ουσία του Θεού. Δεν θα επιτύχεις ποτέ, αν βασίζεσαι στη φαντασία σου προκειμένου να κατανοήσεις την ουσία του Θεού. Ο μοναδικός δρόμος είναι αυτός: Αποδέξου όλα όσα προέρχονται από τον Θεό και, στη συνέχεια, βίωσέ τα και κατανόησέ τα σταδιακά. Θα έρθει μια ημέρα, κατά την οποία, χάρη στη συνεργασία σου και στην πείνα και τη δίψα σου για την αλήθεια, ο Θεός θα σε διαφωτίσει, προκειμένου να Τον κατανοήσεις και να Τον γνωρίσεις πραγματικά.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β΄

Όταν ο Θεός άλλαξε στάση απέναντι στον λαό της Νινευή, το έλεος και η ανεκτικότητά Του ήταν ένα ψεύτικο προκάλυμμα; Φυσικά και όχι! Τότε, τι καταδεικνύει η μετάβαση μεταξύ των δύο αυτών πτυχών της διάθεσης του Θεού κατά την αντιμετώπιση της συγκεκριμένης κατάστασης; Η διάθεση του Θεού αποτελεί ένα ολοκληρωμένο σύνολο —δεν είναι καθόλου διαιρεμένη. Ανεξάρτητα από το αν Εκείνος εκφράζει θυμό ή έλεος και ανεκτικότητα προς τους ανθρώπους, όλα αποτελούν εκφράσεις της δίκαιης διάθεσής Του. Η διάθεση του Θεού είναι ζωτική και ολοφάνερη, κι Αυτός αλλάζει τις σκέψεις και τη στάση Του ανάλογα με τον τρόπο εξέλιξης των πραγμάτων. Η μεταβολή της στάσης Του προς τους κατοίκους της Νινευή διδάσκει στην ανθρωπότητα ότι έχει τις δικές Του σκέψεις και ιδέες· δεν είναι ρομπότ ούτε πήλινο αγαλματάκι, αλλά ο ίδιος ο ζωντανός Θεός. Μπορούσε να είναι θυμωμένος με τον λαό της Νινευή, ακριβώς όπως μπορούσε να συγχωρήσει το παρελθόν του λόγω της στάσης του· μπορούσε να αποφασίσει να φέρει δυστυχίες στους κατοίκους της Νινευή και μπορούσε, επίσης να αλλάξει την απόφασή Του χάρη στη μετάνοιά τους. Στους ανθρώπους αρέσει να εφαρμόζουν αυστηρά κανόνες, και να χρησιμοποιούν αυτούς τους κανόνες για να οριοθετήσουν και να ορίσουν τον Θεό, όπως και τους αρέσει να χρησιμοποιούν τύπους προκειμένου να επιχειρήσουν να κατανοήσουν τη διάθεση του Θεού. Γι’ αυτό, όσον αφορά τον τομέα της ανθρώπινης σκέψης, ο Θεός δεν σκέφτεται ούτε και διαθέτει καμιά ουσιαστική ιδέα. Όμως, στην πραγματικότητα, οι σκέψεις του Θεού τελούν υπό συνεχή μεταβολή, ανάλογα με τις αλλαγές στα πράγματα και τα περιβάλλοντα. Κατά τη διάρκεια της μεταβολής των σκέψεων αυτών, αποκαλύπτονται διαφορετικές πτυχές της ουσίας του Θεού. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας μεταβολής, τη στιγμή ακριβώς που ο Θεός αλλάζει γνώμη, αυτό που δείχνει στο ανθρώπινο γένος είναι η αληθινή ύπαρξη της ζωής Του, καθώς και ότι η δίκαιη διάθεσή Του είναι γεμάτη δυναμική ζωτικότητα. Ταυτόχρονα, ο Θεός χρησιμοποιεί τις ίδιες τις αληθινές Του αποκαλύψεις, προκειμένου να αποδείξει στην ανθρωπότητα την πραγματικότητα της ύπαρξης της οργής, του ελέους, της στοργικότητας και της ανεκτικότητάς Του. Η ουσία Του αποκαλύπτεται ανά πάσα στιγμή και σε οποιοδήποτε μέρος, ανάλογα με τον τρόπο εξέλιξης των πραγμάτων. Διαθέτει την οργή του λιονταριού, και το έλεος και την ανεκτικότητα μιας μητέρας. Κανείς άνθρωπος δεν επιτρέπεται να αμφισβητήσει, να παραβιάσει, να αλλάξει ή να στρεβλώσει τη δίκαιη διάθεσή Του. Μεταξύ όλων των ζητημάτων και όλων των πραγμάτων, η δίκαιη διάθεση του Θεού —δηλαδή η οργή και το έλεός Του— μπορεί να αποκαλυφθεί ανά πάσα στιγμή και σε οποιοδήποτε μέρος. Ο Θεός εκφράζει έντονα τις πτυχές αυτές σε κάθε γωνιά ολόκληρης της δημιουργίας και τις εφαρμόζει με ζωντάνια σε κάθε στιγμή που περνά. Η δίκαιη διάθεση του Θεού δεν περιορίζεται από τον χρόνο ή τον χώρο· με άλλα λόγια, η δίκαιη διάθεση του Θεού δεν εκφράζεται μηχανικά ούτε αποκαλύπτεται σύμφωνα με τους περιορισμούς του χρόνου ή του χώρου, αλλά, αντίθετα, με απόλυτη ευκολία, και ανά πάσα στιγμή και παντού. Όταν βλέπεις τον Θεό να αλλάζει γνώμη και να παύει να δηλώνει την οργή Του, αποφεύγοντας να καταστρέψει την πόλη της Νινευή, μπορείς να πεις ότι ο Θεός είναι απλώς φιλεύσπλαχνος και στοργικός; Μπορείς να πεις ότι η οργή του Θεού αποτελείται από κενά λόγια; Όταν ο Θεός εκδηλώνει βίαιη οργή και αποσύρει το έλεός Του, μπορείς να πεις ότι δεν αισθάνεται αληθινή αγάπη προς την ανθρωπότητα; Αυτή η βίαιη οργή εκφράζεται από τον Θεό ως απάντηση στις κακές πράξεις των ανθρώπων· η οργή Του δεν έχει ψεγάδια. Η καρδιά του Θεού συγκινείται ως απάντηση στη μετάνοια των ανθρώπων, και η μετάνοια αυτή είναι εκείνη που μεταβάλλει τη γνώμη Του. Όταν νιώθει συγκινημένος, όταν αλλάζει η γνώμη Του, καθώς και όταν δείχνει το έλεος και την ανεκτικότητα Του προς τον άνθρωπο, όλα αυτά δεν έχουν κανένα απολύτως ψεγάδι· είναι καθαρά, αγνά, τέλεια και ανόθευτα. Η ανεκτικότητα του Θεού είναι αυτό ακριβώς: ανεκτικότητα· ακριβώς όπως και το έλεός Του δεν είναι τίποτε άλλο παρά έλεος. Η διάθεσή Του αποκαλύπτει οργή ή έλεος και ανεκτικότητα, ανάλογα με τη μετάνοια του ανθρώπου και τις μεταβολές στη διαγωγή του. Ανεξάρτητα από το τι αποκαλύπτει και εκφράζει Εκείνος, όλα είναι αγνά και ειλικρινή· η ουσία τους είναι διαφορετική από εκείνη οποιουδήποτε δημιουργήματος. Όταν ο Θεός εκφράζει τις αρχές που διέπουν τις ενέργειές Του, αυτές είναι απαλλαγμένες από οποιαδήποτε ψεγάδια ή ατέλειες, όπως και οι σκέψεις Του, οι ιδέες Του, και κάθε απόφαση που λαμβάνει και κάθε ενέργεια που κάνει. Εφόσον έτσι αποφάσισε ο Θεός και εφόσον έτσι έπραξε, έτσι ολοκληρώνει και τα εγχειρήματά Του. Τα αποτελέσματα των εγχειρημάτων Του είναι ορθά και αλάνθαστα, ακριβώς διότι και η πηγή τους είναι αψεγάδιαστη και τέλεια. Η οργή του Θεού είναι αψεγάδιαστη. Ομοίως, το έλεος και η ανεκτικότητα του Θεού —τα οποία δεν κατέχει κανένα δημιούργημα— είναι άγια και αψεγάδιαστα, και μπορούν να αντέξουν στην ενδελεχή μελέτη και την εμπειρία.

Μέσα από την κατανόηση της ιστορίας της Νινευή, βλέπετε πλέον την άλλη πλευρά της ουσίας της δίκαιης διάθεσης του Θεού; Βλέπετε την άλλη πλευρά της μοναδικής δίκαιης διάθεσης του Θεού; Υπάρχει κάποιος μέσα στην ανθρωπότητα, που να διαθέτει το συγκεκριμένο είδος διάθεσης; Μήπως κάποιος διαθέτει αυτό το είδος οργής, την οργή του Θεού; Έχει κάποιος το ανάλογο έλεος και την ανάλογη ανεκτικότητα με του Θεού; Ποιο από όλα τα δημιουργήματα μπορεί να συγκεντρώσει τόσο μεγάλη οργή και να αποφασίσει να καταστρέψει ή να προκαλέσει καταστροφή στην ανθρωπότητα; Και ποιος έχει τα προσόντα να παραχωρήσει έλεος στον άνθρωπο, να ανεχτεί και να συγχωρήσει, αλλάζοντας, έτσι, την προηγούμενη απόφασή του να τον καταστρέψει; Ο Δημιουργός εκφράζει τη δίκαιη διάθεσή Του μέσα από τις δικές Του μοναδικές μεθόδους και αρχές και δεν υπόκειται στον έλεγχο ή τους περιορισμούς κανενός ανθρώπου, γεγονότος ή πράγματος. Χάρη στη μοναδική διάθεσή Του, κανείς δεν είναι ικανός να Του αλλάξει σκέψεις και ιδέες, ούτε και να Τον πείσει να αλλάξει οποιαδήποτε από τις αποφάσεις Του. Ολόκληρη η συμπεριφορά και οι σκέψεις που διέπουν όλα τα δημιουργήματα υπάρχουν κάτω από την κρίση της δίκαιης διάθεσής Του. Κανείς δεν μπορεί να ελέγξει κατά πόσο ασκεί οργή ή έλεος· μόνο η ουσία του Δημιουργού —ή με άλλα λόγια, η δίκαιη διάθεση του Δημιουργού— μπορεί να το αποφασίσει αυτό. Τούτη είναι η μοναδική φύση της δίκαιης διάθεσης του Δημιουργού!

Μέσω της ανάλυσης και της κατανόησης της μεταβολής της στάσης του Θεού προς τον λαό της Νινευή, είστε ικανοί να χρησιμοποιήσετε τη λέξη «μοναδικός», προκειμένου να περιγράψετε το έλεος που βρίσκεται μέσα στη δίκαιη διάθεση του Θεού; Είπαμε προηγουμένως ότι η οργή του Θεού αποτελεί μια πτυχή της ουσίας της μοναδικής δίκαιης διάθεσής Του. Τώρα θα ορίσω δύο πτυχές —την οργή του Θεού και το έλεός Του— ως τη δίκαιη διάθεσή Του. Η δίκαιη διάθεση του Θεού είναι αγία· δεν ανέχεται προσβολές ή αμφισβητήσεις· είναι κάτι που δεν κατέχει κανένα από τα δημιουργημένα ή μη-δημιουργημένα όντα. Ανήκει μόνο και αποκλειστικά στον Θεό. Τούτο σημαίνει ότι η οργή του Θεού είναι αγία και απρόσβλητη. Παρομοίως, η άλλη όψη της δίκαιης διάθεσης του Θεού —το έλεός Του— είναι άγιο και αδύνατον να υβρισθεί. Κανένα από τα δημιουργημένα ή μη-δημιουργημένα όντα δεν μπορεί να αντικαταστήσει ή να εκπροσωπήσει τον Θεό στις πράξεις Του, ούτε και θα μπορούσε κανείς να Τον έχει αντικαταστήσει ή να Τον έχει εκπροσωπήσει στην καταστροφή των Σοδόμων ή τη σωτηρία της Νινευή. Τούτη είναι η αληθινή έκφραση της μοναδικής δίκαιης διάθεσης του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β΄

Το έλεος και η ανεκτικότητα του Θεού όντως υπάρχουν, αλλά η αγιοσύνη και η δικαιοσύνη του Θεού, όταν εξαπολύει την οργή Του, δείχνουν επίσης στον άνθρωπο την πλευρά του Θεού που δεν ανέχεται καμία ύβρη. Όταν ο άνθρωπος είναι πλήρως ικανός να υπακούει τις εντολές του Θεού και ενεργεί σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, ο Θεός δείχνει μεγάλο έλεος προς τον άνθρωπο. Όταν ο άνθρωπος έχει γεμίσει με διαφθορά, μίσος και έχθρα γι’ Αυτόν, ο Θεός είναι βαθιά θυμωμένος. Και σε τι βαθμό είναι βαθιά θυμωμένος; Η οργή Του θα διαρκέσει έως ότου ο Θεός δεν βλέπει πλέον την αντίσταση και τα σατανικά έργα του ανθρώπου, έως ότου δεν είναι πια μπροστά στα μάτια Του. Τότε μόνο θα εξαφανιστεί η οργή του Θεού. Με άλλα λόγια, ανεξάρτητα από το ποιο είναι το άτομο, αν η καρδιά του έχει απομακρυνθεί από τον Θεό και έχει στραφεί μακριά από τον Θεό, ανεπιστρεπτί, τότε ανεξάρτητα από το πώς, κατά πώς φαίνεται ή όσον αφορά τις υποκειμενικές του επιθυμίες, επιθυμεί να λατρεύει και να ακολουθεί τον Θεό και να υποτάσσεται σ’ Αυτόν στο σώμα του ή στη σκέψη του, με το που στραφεί η καρδιά του μακριά από τον Θεό, η οργή του Θεού θα εξαπολυθεί ακατάπαυστα. Θα είναι τέτοια, ώστε όταν ο Θεός εξαπολύει την οργή Του σε μεγάλη έκταση, έχοντας δώσει στον άνθρωπο άφθονες ευκαιρίες, μόλις εξαπολυθεί, δεν θα υπάρξει τρόπος να την πάρει πίσω, και δεν θα είναι ποτέ πάλι ελεήμων και ανεκτικός με αυτούς τους ανθρώπους. Αυτή είναι η μία πλευρά της διάθεσης του Θεού που δεν ανέχεται καμία ύβρη. […] Είναι ανεκτικός και ελεήμων έναντι όσων είναι ευγενικοί και όμορφοι και καλοί. Έναντι όσων είναι κακοί, αμαρτωλοί και σατανικοί, είναι βαθύτατα οργισμένος, έτσι ώστε η οργή Του είναι ακατάπαυστη. Αυτές είναι οι δύο κυριότερες και πιο εμφανείς πτυχές της διάθεσης του Θεού και, επιπλέον, αυτές έχουν αποκαλυφθεί από τον Θεό από την αρχή έως το τέλος: άφθονο έλεος και βαθιά οργή.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Β΄

Οι άνθρωποι λένε ότι ο Θεός είναι ένας δίκαιος Θεός και ότι όσο ο άνθρωπος Τον ακολουθεί μέχρι το τέλος, θα είναι σίγουρα αμερόληπτος απέναντι στον άνθρωπο, γιατί είναι και πολύ δίκαιος. Αν ο άνθρωπος Τον ακολουθήσει μέχρι το τέλος, θα μπορούσε να βάλει στην άκρη τον άνθρωπο; Είμαι αμερόληπτος απέναντι σε όλους τους ανθρώπους και κρίνω όλους τους ανθρώπους με τη δίκαιη διάθεσή Μου, όμως υπάρχουν κατάλληλες συνθήκες για τις απαιτήσεις που θέτω στον άνθρωπο και αυτό που απαιτώ πρέπει να επιτευχθεί από όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από το ποιοι είναι. Δεν Με νοιάζει ποια είναι τα προσόντα σου ή πόσο καιρό τα έχεις· το μόνο που Με ενδιαφέρει είναι το εάν ακολουθείς την οδό Μου και αν αγαπάς την αλήθεια και διψάς γι’ αυτήν. Αν δεν έχεις την αλήθεια και, αντ’ αυτού, ντροπιάζεις το όνομά Μου και δεν ενεργείς σύμφωνα με την οδό Μου, κι απλώς με ακολουθείς ανέμελα ή χωρίς να νοιάζεσαι, τότε, εκείνη τη στιγμή, θα σε χτυπήσω και θα σε τιμωρήσω για την κακία σου και τι θα έχεις να πεις τότε; Θα μπορέσεις να πεις ότι ο Θεός δεν είναι δίκαιος; Σήμερα, αν έχεις συμμορφωθεί με τους λόγους που είπα, τότε είσαι το είδος του ατόμου που εγκρίνω. Λες ότι πάντα υποφέρεις ακολουθώντας τον Θεό, ότι Τον ακολούθησες στα δύσκολα και στα εύκολα, και έχεις μοιραστεί μαζί Του τους καλούς και τους κακούς καιρούς, αλλά δεν έχεις βιώσει τα λόγια του Θεού· επιθυμείς να τρέχεις μόνο για τον Θεό και να δαπανάς τον εαυτό σου για τον Θεό κάθε μέρα και ποτέ δεν έχεις σκεφτεί να βιώσεις μια ζωή με νόημα. Λες, επίσης: «Όπως και να ’χει, πιστεύω ότι ο Θεός είναι δίκαιος. Έχω υποφέρει γι’ Αυτόν, έχω τρέξει γι’ Αυτόν, έχω αφιερώσει τον εαυτό μου σ’ Αυτόν και έχω δουλέψει σκληρά παρά το γεγονός ότι δεν έχω λάβει καμία αναγνώριση· σίγουρα θα με θυμηθεί». Είναι αλήθεια ότι ο Θεός είναι δίκαιος, όμως αυτή η δικαιοσύνη δεν έχει μολυνθεί από καμία ακαθαρσία: Δεν περιέχει ανθρώπινη βούληση και δεν είναι μολυσμένη από τη σάρκα ή τις ανθρώπινες συναλλαγές. Όλοι όσοι επαναστατούν και αντιτίθενται, όλοι όσοι δεν συμμορφώνονται με την οδό Του, θα τιμωρηθούν· κανένας δεν συγχωρείται και κανένας δεν θα απαλλαχθεί! Κάποιοι λένε: «Σήμερα τρέχω για Σένα· όταν έρθει το τέλος, μπορείς να μου δώσεις μια μικρή ευλογία;» Έτσι, σε ρωτώ: «Έχεις συμμορφωθεί με τα λόγια Μου;» Η δικαιοσύνη για την οποία μιλάς βασίζεται σε μια συναλλαγή. Νομίζεις μόνο ότι είμαι δίκαιος και αμερόληπτος απέναντι σε όλους τους ανθρώπους και ότι όλοι εκείνοι που Με ακολουθούν μέχρι το τέλος σίγουρα θα σωθούν και θα κερδίσουν τις ευλογίες Μου. Υπάρχει εσωτερική σημασία στα λόγια Μου ότι «όλοι εκείνοι που Με ακολουθούν μέχρι το τέλος σίγουρα θα σωθούν»: Αυτοί που Με ακολουθούν μέχρι το τέλος είναι εκείνοι που θα κερδηθούν πλήρως από Μένα, είναι εκείνοι που αφού κατακτηθούν από Μένα, αναζητούν την αλήθεια και οδηγούνται στην τελείωση. Ποιες συνθήκες έχεις επιτύχει; Έχεις πετύχει μόνο να ακολουθείς Εμένα μέχρι το τέλος, αλλά τι άλλο; Έχεις συμμορφωθεί με τα λόγια Μου; Έχεις ολοκληρώσει μία από τις πέντε απαιτήσεις Μου, αλλά δεν έχεις καμία πρόθεση να ολοκληρώσεις τις υπόλοιπες τέσσερις. Απλώς βρήκες το απλούστερο, ευκολότερο μονοπάτι και το ακολούθησες ελπίζοντας απλώς να σταθείς τυχερός. Απέναντι σ’ ένα άτομο όπως εσύ, η δίκαιη διάθεσή Μου είναι αυτή της παίδευσης και της κρίσης, είναι μια δίκαιη ανταπόδοση και είναι η δίκαιη τιμωρία όλων των αμαρτωλών· όλοι εκείνοι που δεν ακολουθούν την οδό Μου θα τιμωρηθούν σίγουρα, ακόμα κι αν με ακολουθήσουν μέχρι το τέλος. Αυτή είναι η δικαιοσύνη του Θεού. Όταν αυτή η δίκαιη διάθεση εκφράζεται στην τιμωρία του ανθρώπου, ο άνθρωπος θα μείνει άφωνος και θα μετανιώσει που, παρόλο που ακολουθούσε τον Θεό, δεν ακολουθούσε την οδό Του. «Εκείνο τον καιρό, υπέφερα μόνο λίγο ενώ ακολουθούσα τον Θεό, αλλά δεν ακολούθησα την οδό του Θεού. Τι δικαιολογίες υπάρχουν γι’ αυτό; Δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να παιδευτώ!» Όμως, στο μυαλό του σκέφτεται: «Τέλος πάντων, έχω ακολουθήσει μέχρι το τέλος, οπότε, ακόμα κι αν με παιδεύσεις, δεν μπορεί να είναι πολύ έντονη η παίδευση και μετά την επιβολή αυτής της παίδευσης, θα εξακολουθείς να με θέλεις. Ξέρω ότι είσαι δίκαιος και δεν θα με μεταχειρίζεσαι με αυτόν τον τρόπο για πάντα. Άλλωστε, δεν είμαι σαν εκείνους που θα αφανιστούν· όσοι θα αφανιστούν, θα λάβουν μια βαριά παίδευση, ενώ η δική μου παίδευση θα είναι ελαφρύτερη». Η δίκαιη διάθεση δεν είναι αυτό που λες. Δεν προκύπτει ότι όσοι είναι καλοί και ομολογούν τις αμαρτίες τους αντιμετωπίζονται με επιείκεια. Η δικαιοσύνη είναι η αγιοσύνη και είναι μια διάθεση που δεν ανέχεται οποιαδήποτε ύβριν από τον άνθρωπο, και ό,τι είναι βρόμικο και δεν έχει αλλάξει γίνεται ο στόχος της αηδίας του Θεού. Η δίκαιη διάθεση του Θεού δεν είναι νόμος, αλλά διοικητικό διάταγμα: Είναι διοικητικό διάταγμα εντός της βασιλείας Του και αυτό το διοικητικό διάταγμα είναι η δίκαιη τιμωρία για όποιον δεν κατέχει την αλήθεια και δεν έχει αλλάξει και δεν υπάρχει περιθώριο για τη σωτηρία του. Διότι όταν κάθε άνθρωπος ταξινομείται ανάλογα με το είδος, οι καλοί θα ανταμειφθούν και οι κακοί θα τιμωρηθούν. Τότε θα γίνει σαφής ο προορισμός του ανθρώπου· τότε είναι που θα τελειώσει το έργο της σωτηρίας, κατόπιν του οποίου το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου δεν θα εκτελείται πλέον και θα υπάρξουν αντίποινα για κάθε έναν από εκείνους που διαπράττουν κακό.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι εμπειρίες του Πέτρου: η γνώση του για την παίδευση και την κρίση

Η αγάπη και η δικαιοσύνη του Θεού πρέπει να κατανοηθούν πλήρως και να επεξηγηθούν και να γίνουν αντιληπτές με βάση τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Επιπλέον, πρέπει κανείς να βιώσει μια αληθινή εμπειρία και να αποκτήσει τη διαφώτιση του Θεού ώστε να γνωρίσει πραγματικά την αγάπη και τη δικαιοσύνη Του. Δεν πρέπει να αποτιμά την αγάπη και τη δικαιοσύνη Του με βάση τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του. Σύμφωνα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, το καλό επιβραβεύεται ενώ το κακό τιμωρείται, οι καλοί ανταμείβονται με καλό ενώ οι κακοί με κακό, και όσοι δεν κάνουν καμία κακή πράξη θα πρέπει όλοι τους να ανταμειφθούν με καλό και να λάβουν ευλογίες. Φαίνεται ότι, σε κάθε περίπτωση που οι άνθρωποι δεν είναι κακοί, θα πρέπει να ανταμειφθούν με καλό· μόνο τότε τους φαίνεται δίκαιος ο Θεός. Αυτήν την αντίληψη δεν έχουν οι άνθρωποι; Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που δεν ανταμειφθούν με καλό; Θα έλεγες τότε ότι ο Θεός δεν είναι δίκαιος; Για παράδειγμα, στην εποχή του Νώε, ο Θεός τού είπε: «Το τέλος πάσης σαρκός ήλθεν ενώπιόν μου, διότι η γη ενεπλήσθη αδικίας απ’ αυτών· και ιδού, θέλω εξολοθρεύσει αυτούς και την γην» (Γένεσις 6:13). Στη συνέχεια, διέταξε τον Νώε να κατασκευάσει την κιβωτό. Αφού ο Νώε δέχθηκε την αποστολή από τον Θεό και κατασκεύασε την κιβωτό, έπεσε στη γη μια μεγάλη νεροποντή που διήρκησε σαράντα μερόνυχτα, ολόκληρος ο κόσμος βυθίστηκε στα νερά του κατακλυσμού και, με εξαίρεση τον Νώε και τα επτά μέλη της οικογένειάς του, ο Θεός κατέστρεψε όλους τους ανθρώπους εκείνης της εποχής. Τι συμπέρασμα βγάζεις από αυτό; Θα έλεγες ότι ο Θεός δεν τρέφει αγάπη; Οι άνθρωποι πιστεύουν πως, όσο διεφθαρμένο κι αν είναι το ανθρώπινο είδος, από τη στιγμή που ο Θεός καταστρέφει την ανθρωπότητα, τότε δεν τρέφει αγάπη. Έχουν δίκιο που το πιστεύουν αυτό; Δεν είναι παράλογη αυτή η πεποίθηση; Ο Θεός δεν αγαπούσε εκείνους που κατέστρεψε, αλλά μπορείς να πεις ειλικρινά ότι δεν αγαπούσε εκείνους που επέζησαν και απέκτησαν τη σωτηρία Του; Ο Πέτρος αγαπούσε τον Θεό στο έπακρο και ο Θεός αγαπούσε τον Πέτρο. Μπορείς, λοιπόν, να πεις ειλικρινά ότι ο Θεός δεν τρέφει αγάπη; Ο Θεός αγαπάει εκείνους που Τον αγαπούν πραγματικά ενώ μισεί και καταριέται εκείνους που Του αντιστέκονται και αρνούνται να μετανοήσουν. Η αλήθεια είναι ότι ο Θεός διακατέχεται και από αγάπη και από μίσος. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να βάζουν τον Θεό σε καλούπια ούτε να Τον κρίνουν σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, διότι οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες των ανθρώπων —ο τρόπος, δηλαδή, με τον οποίο βλέπουν τα πράγματα— δεν περιέχουν ούτε ίχνος αλήθειας. Ο άνθρωπος πρέπει να γνωρίζει τον Θεό με βάση τη στάση Του απέναντί του, τη διάθεση και την ουσία Του. Δεν πρέπει επ’ ουδενί να προσπαθήσει να ορίσει την ουσία του Θεού με βάση την εξωτερική όψη των πραγμάτων που κάνει και στα οποία απευθύνεται. Οι άνθρωποι είναι πολύ βαθιά διεφθαρμένοι από τον Σατανά. Δεν γνωρίζουν τη φύση-ουσία των διεφθαρμένων ανθρώπων, πόσω μάλλον τι είναι οι διεφθαρμένοι άνθρωποι ενώπιον του Θεού, ούτε πώς θα πρέπει να αντιμετωπιστούν σύμφωνα με τη δίκαιη διάθεσή Του. Ας δούμε την περίπτωση του Ιώβ. Ήταν ένας δίκαιος άνθρωπος και ο Θεός τον ευλόγησε. Αυτή ήταν η δικαιοσύνη του Θεού. Ο Σατανάς έβαλε στοίχημα με τον Ιεχωβά: «Μήπως δωρεάν φοβείται ο Ιώβ τον Θεόν; δεν περιέφραξας κυκλόθεν αυτόν και την οικίαν αυτού και πάντα όσα έχει; τα έργα των χειρών αυτού ευλόγησας, και τα κτήνη αυτού επληθύνθησαν επί της γής· πλην τώρα έκτεινον την χείρα σου και έγγισον πάντα όσα έχει, διά να ίδης εάν δεν σε βλασφημήση κατά πρόσωπον» (Ιώβ 1:9-11). Είπε Ιεχωβά ο Θεός, «Εις την χείρα σου πάντα όσα έχει· μόνον επ’ αυτόν μη επιβάλης την χείρα σου» (Ιώβ 1:12). Έτσι, ο Σατανάς πήγε στον Ιώβ, του επιτέθηκε και τον έβαλε σε πειρασμό, με αποτέλεσμα ο Ιώβ να αντιμετωπίσει δοκιμασίες. Έχασε ό,τι είχε και δεν είχε: έχασε τα παιδιά του και την ιδιοκτησία του, ενώ ολόκληρο το σώμα του καλύφθηκε από πληγές. Ερώτηση: Υπήρχε μέσα στις δοκιμασίες του Ιώβ η δίκαιη διάθεση του Θεού; Δεν μπορείτε να απαντήσετε ξεκάθαρα, έτσι δεν είναι; Ακόμη κι αν είσαι δίκαιος άνθρωπος, ο Θεός έχει το δικαίωμα να σε υποβάλει σε δοκιμασίες και να σου επιτρέψει να Του δώσεις μαρτυρία. Ο Θεός έχει δίκαιη διάθεση. Τους αντιμετωπίζει όλους με ίσους όρους. Δεν είναι ότι οι δίκαιοι άνθρωποι δεν χρειάζεται στη συνέχεια να υποβληθούν σε δοκιμασίες ακόμη κι αν μπορούν να τις αντέξουν ή ότι πρέπει να προστατευθούν από αυτές· δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Ο Θεός έχει το δικαίωμα να υποβάλει τους δίκαιους ανθρώπους σε δοκιμασίες. Έτσι φανερώνεται η δίκαιη διάθεση του Θεού. Τέλος, αφού ο Ιώβ ολοκλήρωσε τις δοκιμασίες στις οποίες είχε υποβληθεί και κατέθεσε μαρτυρία στον Ιεχωβά, ο Ιεχωβά τον ευλόγησε ακόμη περισσότερο από πριν, ακόμη καλύτερα από πριν, και του έδωσε τις διπλάσιες ευλογίες. Επιπλέον, ο Ιεχωβά τού εμφανίστηκε και του μίλησε μέσω του ανέμου, και ο Ιώβ τον είδε σαν να βρισκόταν πρόσωπο με πρόσωπο μαζί Του. Αυτό ήταν μια ευλογία που του δόθηκε από τον Θεό. Ήταν η δικαιοσύνη του Θεού. Έστω πως ο Ιώβ ολοκλήρωνε τις δοκιμασίες του και ο Ιεχωβά έβλεπε πως είχε δώσει μαρτυρία για Αυτόν παρουσία του Σατανά ντροπιάζοντάς τον· αν τότε ο Ιεχωβά έκανε στροφή και έφευγε, αν αγνοούσε τον Ιώβ και δεν του έδινε ευλογίες, θα υπήρχε η δικαιοσύνη του Θεού σε μια τέτοια περίπτωση; Άσχετα από το αν ο Ιώβ έλαβε ευλογίες μετά από τις δοκιμασίες ή όχι, άσχετα από το αν ο Ιεχωβά τού εμφανίστηκε ή όχι, όλα αυτά εμπεριέχουν την καλή θέληση του Θεού. Αν είχε εμφανιστεί στον Ιώβ, αυτό θα ήταν η δικαιοσύνη του Θεού· και αν δεν είχε εμφανιστεί στον Ιώβ, και πάλι θα ήταν η δικαιοσύνη του Θεού. Με ποιο δικαίωμα εσύ —ένα δημιουργημένο ον— έχεις απαιτήσεις από τον Θεό; Οι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να έχουν απαιτήσεις από τον Θεό. Δεν υπάρχει τίποτε πιο παράλογο από το να έχεις απαιτήσεις από τον Θεό. Εκείνος θα κάνει αυτό που οφείλει να κάνει, και η διάθεσή Του είναι δίκαιη. Η δικαιοσύνη δεν είναι σε καμία περίπτωση αμεροληψία ή λογική· δεν είναι εξισωτισμός, ούτε είναι πως θα σου κατανεμηθεί αυτό που σου αξίζει σύμφωνα με τον όγκο του έργου που έχεις ολοκληρώσει, πως θα πληρωθείς για όσο έργο έχεις κάνει και θα σου δοθούν τα οφειλόμενα σύμφωνα με την προσπάθεια που καταβάλλεις. Αυτό δεν είναι δικαιοσύνη, είναι απλώς να είσαι σωστός και λογικός. Πολύ λίγοι άνθρωποι είναι σε θέση να γνωρίζουν τη δίκαιη διάθεση του Θεού. Φανταστείτε ο Θεός να είχε εξαλείψει τον Ιώβ αφότου ο Ιώβ έγινε μάρτυράς Του. Θα ήταν δίκαιο αυτό; Για να πούμε την αλήθεια, ναι, θα ήταν. Γιατί ονομάζεται αυτό δικαιοσύνη; Πώς βλέπουν οι άνθρωποι τη δικαιοσύνη; Αν κάτι συμβαδίζει με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, τότε τους είναι πολύ εύκολο να πουν ότι ο Θεός είναι δίκαιος. Αν, όμως, θεωρούν πως κάτι δεν συμβαδίζει με τις αντιλήψεις τους —εάν είναι κάτι που αδυνατούν να κατανοήσουν— τότε θα τους είναι πολύ δύσκολο να πουν ότι ο Θεός είναι δίκαιος. Αν ο Θεός είχε καταστρέψει τότε τον Ιώβ, οι άνθρωποι δεν θα έλεγαν ότι ήταν δίκαιος. Στην πραγματικότητα, όμως, είτε οι άνθρωποι έχουν διαφθαρεί είτε όχι, και είτε η διαφθορά τους είναι βαθιά είτε όχι, πρέπει ο Θεός να δικαιολογηθεί όταν τους καταστρέψει; Πρέπει να εξηγήσει στους ανθρώπους το σκεπτικό πίσω από την πράξη Του; Πρέπει ο Θεός να λέει στους ανθρώπους τους κανόνες που έχει ορίσει; Δεν χρειάζεται. Στα μάτια του Θεού, κάποιος διεφθαρμένος που είναι πιθανό να αντιταχθεί στον Θεό δεν έχει καμία αξία· όπως κι αν τον χειριστεί ο Θεός, ο τρόπος που θα επιλέξει θα είναι σωστός· όλα αποτελούν ρυθμίσεις του Θεού. Άραγε αν ο Θεός σε έβρισκε δυσάρεστο και έλεγε ότι δεν Του χρησιμεύεις σε τίποτα μετά τη μαρτυρία σου, και έτσι λοιπόν σε κατέστρεφε, θα ήταν και αυτό η δικαιοσύνη Του; Θα ήταν. Μπορεί να μην είσαι σε θέση να το αναγνωρίσεις τώρα αυτό από τα γεγονότα, αλλά πρέπει να το καταλάβεις ως δόγμα. Τι θα λέγατε, η καταστροφή του Σατανά από τον Θεό αποτελεί έκφραση της δικαιοσύνης Του; (Ναι.) Τι θα γινόταν αν ο Θεός επέτρεπε στον Σατανά να παραμείνει; Δεν τολμάτε να πείτε, έτσι δεν είναι; Η ουσία του Θεού είναι δικαιοσύνη. Αν και δεν είναι εύκολο να κατανοήσει κανείς αυτό που κάνει ο Θεός, όλα όσα κάνει είναι δίκαια· απλώς οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν. Όταν ο Θεός έδωσε τον Πέτρο στον Σατανά, πώς αποκρίθηκε ο Πέτρος; «Η ανθρωπότητα δεν μπορεί να συλλάβει αυτό που κάνεις, αλλά όλα όσα κάνεις περιέχουν το αγαθό θέλημά Σου· υπάρχει δικαιοσύνη σε όλα. Πώς να μη δοξάσω τη σοφία και τις πράξεις Σου;» Τώρα θα πρέπει να καταλαβαίνετε ότι ο λόγος για τον οποίο ο Θεός δεν καταστρέφει τον Σατανά την ώρα της σωτηρίας του ανθρώπου είναι για να μπορέσουν οι άνθρωποι να δουν καθαρά πώς και σε ποιο βαθμό τούς έχει διαφθείρει ο Σατανάς και πώς τους εξαγνίζει και τους σώζει ο Θεός. Τελικά, όταν οι άνθρωποι κατανοήσουν την αλήθεια και δουν καθαρά την απεχθή όψη του Σατανά, καθώς και την τερατώδη αμαρτία της διαφθοράς τους από τον Σατανά, ο Θεός θα καταστρέψει τον Σατανά, δείχνοντάς τους τη δικαιοσύνη Του. Ο χρόνος κατά τον οποίο θα καταστρέψει ο Θεός τον Σατανά είναι γεμάτος με τη διάθεση και τη σοφία του Θεού. Όλα όσα κάνει ο Θεός είναι δίκαια. Αν και οι άνθρωποι μπορεί να μην είναι σε θέση να αντιληφθούν τη δικαιοσύνη του Θεού, δεν θα πρέπει να κρίνουν κατά βούληση. Αν μια πράξη Του τους φανεί παράλογη ή σχηματίσουν αντιλήψεις γι’ αυτήν με αποτέλεσμα να πουν πως δεν είναι δίκαιος, τότε φέρονται εντελώς παράλογα. Όπως βλέπεις, ο Πέτρος βρήκε ακατανόητα κάποια πράγματα, μα ήταν σίγουρος πως σ’ αυτά βρισκόταν η σοφία του Θεού και το αγαθό θέλημά Του. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να συλλάβουν τα πάντα· υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που δεν μπορούν να κατανοήσουν. Έτσι, δεν είναι εύκολη υπόθεση να γνωρίσουν τη διάθεση του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

Το έλεός Μου εκφράζεται σ’ εκείνους που Με αγαπούν και απαρνιούνται τον εαυτό τους. Η τιμωρία που επέρχεται στους κακούς, στο μεταξύ, είναι ακριβώς απόδειξη της δίκαιης διάθεσής Μου και, ακόμη περισσότερο, μαρτυρία της οργής Μου. Όταν έρθουν οι καταστροφές, όλοι όσοι Μου αντιστέκονται θα θρηνούν και θα πέσουν θύματα πείνας και λιμού. Όλοι όσοι έχουν διαπράξει κάθε λογής κακές πράξεις, αλλά Μ’ έχουν ακολουθήσει για πολλά χρόνια, δεν θα αποφύγουν να πληρώσουν για τις αμαρτίες τους· και εκείνοι θα ριχτούν στην καταστροφή, που όμοιά της σπάνια έχει συμβεί καθ’ όλη τη διάρκεια εκατομμυρίων ετών, και θα ζουν σε ένα συνεχές καθεστώς πανικού και φόβου. Και όσοι από τους ακόλουθούς Μου έχουν δείξει πίστη σ’ Εμένα θα χαίρονται και θα επικροτούν τη δύναμή Μου. Θα βιώσουν απερίγραπτη ικανοποίηση και θα ζουν μέσα σε μια τέτοια αγαλλίαση που όμοιά της δεν έδωσα ποτέ ξανά στην ανθρωπότητα. Διότι εκτιμώ τις καλές πράξεις του ανθρώπου και απεχθάνομαι τις σατανικές. Από τότε που ξεκίνησα να ηγούμαι της ανθρωπότητας, επιθυμώ διακαώς να κερδίσω μια ομάδα ανθρώπων που έχουν τις ίδιες απόψεις μ’ Εμένα. Εκείνους που δεν έχουν τις ίδιες απόψεις μ’ Εμένα, εν τω μεταξύ, δεν τους ξεχνώ ποτέ· πάντοτε τους αποστρέφομαι στην καρδιά Μου, αναμένοντας την ευκαιρία να τους κάνω να λογοδοτήσουν για τις κακές τους πράξεις, κάτι το οποίο θα χαρώ πολύ να δω. Τώρα ήρθε επιτέλους η ημέρα Μου και δεν χρειάζεται πλέον να περιμένω!

Το τελικό Μου έργο δεν είναι μόνο για χάρη της τιμωρίας του ανθρώπου αλλά και για να καθορίσω τον προορισμό του ανθρώπου. Επιπλέον, είναι για να αναγνωρίσουν όλοι οι άνθρωποι τις πράξεις και τις ενέργειές Μου. Θέλω κάθε άτομο να δει ότι όλα όσα έχω πράξει είναι σωστά και όλα όσα έχω πράξει είναι έκφραση της διάθεσής Μου. Δεν έφτιαξε ο άνθρωπος, πόσο μάλλον η φύση, την ανθρωπότητα, μα Εγώ, που τρέφω κάθε πλάσμα που βρίσκεται στη δημιουργία. Χωρίς την ύπαρξή Μου, η ανθρωπότητα θα χανόταν και θα υπέφερε τη μάστιγα της συμφοράς. Κανένας άνθρωπος δεν θα δει ξανά τον όμορφο ήλιο και το φεγγάρι ή τον καταπράσινο κόσμο· η ανθρωπότητα θα βιώνει μόνο την παγερή νύχτα και την αδυσώπητη κοιλάδα της σκιάς του θανάτου. Εγώ είμαι η μοναδική σωτηρία της ανθρωπότητας. Εγώ είμαι η μόνη ελπίδα της ανθρωπότητας και, ακόμη περισσότερο, είμαι Εκείνος στον οποίο στηρίζεται όλη η ανθρωπότητα. Χωρίς Εμένα, η ανθρωπότητα θα ακινητοποιηθεί. Χωρίς Εμένα, η ανθρωπότητα θα υποφέρει από καταστροφές και θα ποδοπατηθεί από κάθε είδους φαντάσματα, παρόλο που κανένας δεν Μου δίνει προσοχή. Έχω επιτελέσει έργο που δεν μπορεί να γίνει από κανέναν άλλον και ελπίζω μόνο ότι ο άνθρωπος θα Με ξεπληρώσει με ορισμένες καλές πράξεις. Παρόλο που μόνο λίγοι μπορούν να Με ξεπληρώσουν, θα φέρω εις πέρας το έργο Μου στον ανθρώπινο κόσμο και θα ξεκινήσω το επόμενο βήμα παράθεσης του έργου Μου, διότι όλο το πυρετώδες έργο Μου στον κόσμο των ανθρώπων όλα αυτά τα χρόνια, έχει αποφέρει καρπούς κι είμαι πολύ ευχαριστημένος. Δεν ενδιαφέρομαι για τον αριθμό των ανθρώπων, αλλά για τις καλές πράξεις τους. Σε κάθε περίπτωση, εύχομαι να προετοιμάσετε αρκετές καλές πράξεις για τον προορισμό σας. Τότε θα είμαι ευχαριστημένος. Διαφορετικά, κανένας σας δεν θα μπορεί να διαφύγει της καταστροφής που θα σας χτυπήσει την πόρτα. Η καταστροφή έχει τις απαρχές της σ’ Εμένα και φυσικά ενορχηστρώνεται από Εμένα. Αν δεν μπορείτε να είστε τόσο καλοί μπροστά στα μάτια Μου, τότε δεν θα μπορέσετε να διαφύγετε της καταστροφής.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Προετοίμασε αρκετές καλές πράξεις για τον προορισμό σου

Σχετικές βιωματικές εμπειρίες

Ο Θεός είναι πολύ δίκαιος

Όταν οι γονείς μου αποπέμφθηκαν από την εκκλησία

Σχετικοί ύμνοι

Η κρίση του Θεού αποκαλύπτεται πλήρως

Η δίκαιη διάθεση του Θεού είναι πραγματική και ζωντανή

Η δίκαιη διάθεση του Θεού είναι μοναδική

Ο Θεός είναι αμέριστα ελεήμων και βαθύτατα οργισμένος

Η διάθεση του Θεού είναι ελεήμων, στοργική, δίκαιη και μεγαλοπρεπής