Λόγια του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών

Καταρχάς, πρέπει να κατανοήσουν οι άνθρωποι από πού προέρχεται ο πόνος της γέννησης, των γηρατειών, της αρρώστιας και του θανάτου που υφίστανται σε όλη τους τη ζωή και γιατί ο άνθρωπος υποφέρει απ’ όλα αυτά. Δεν υπήρχαν όλα αυτά όταν πρωτοδημιουργήθηκε ο άνθρωπος; Από πού προέκυψαν αυτοί οι πόνοι; Προέκυψαν μετά τον πειρασμό και τη διαφθορά των ανθρώπων από τον Σατανά, που οδήγησαν στον εκφυλισμό τους. Ο πόνος, τα προβλήματα και το κενό της ανθρώπινης σάρκας, αλλά και όλα τα άθλια πράγματα που υπάρχουν στον κόσμο των ανθρώπων, όλα αυτά εμφανίστηκαν μετά τη διαφθορά του ανθρώπου απ’ τον Σατανά. Μόλις ο Σατανάς διέφθειρε τον άνθρωπο, άρχισε να τον βασανίζει και έτσι εκείνος άρχισε να πέφτει όλο και περισσότερο, οι αρρώστιες του χειροτέρευαν όλο και πιο πολύ, ο πόνος του όλο μεγάλωνε και είχε όλο και περισσότερο την αίσθηση ότι ο κόσμος είναι κενός και μίζερος, ότι είναι αδύνατο να επιβιώσει σ’ αυτόν τον κόσμο, ότι η ζωή εδώ είναι ολοένα και πιο απελπιστική. Έτσι, όλος αυτός ο πόνος επήλθε στον άνθρωπο απ’ τον Σατανά και ήρθε μετά από τη διαφθορά και τον εκφυλισμό του απ’ τον Σατανά.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η σημασία του ότι ο Θεός γεύτηκε τα εγκόσμια δεινά

Συχνά, πολλοί άνθρωποι αρρωσταίνουν, και όσο κι αν προσεύχονται στον Θεό, δεν γίνονται καλά. Άσχετα από το πόσο πολύ θέλουν να απαλλαχθούν από την ασθένειά τους, δεν τα καταφέρνουν. Κάποιες φορές, μπορεί ακόμα και να βρεθούν σε καταστάσεις που απειλούν την ίδια τους τη ζωή και να αναγκαστούν να τις αντιμετωπίσουν κατά μέτωπο. Στην πραγματικότητα, αν κάποιος έχει στ’ αλήθεια πίστη στον Θεό μέσα στην καρδιά του, θα πρέπει πάνω από όλα να γνωρίζει ότι η διάρκεια της ζωής κάθε ανθρώπου εναπόκειται στα χέρια του Θεού. Το πότε θα γεννηθεί και το πότε θα πεθάνει κάποιος είναι προκαθορισμένο από τον Θεό. Όταν ο Θεός δίνει στους ανθρώπους κάποια ασθένεια, υπάρχει πάντα κάποιος λόγος —υπάρχει κάποια σημασία. Αυτό που νιώθουν είναι ασθένεια, αλλά, στην πραγματικότητα, αυτό που τους έχει δοθεί είναι χάρη, όχι ασθένεια. Οι άνθρωποι πρέπει αρχικά να αναγνωρίσουν αυτό το γεγονός και να βεβαιωθούν γι’ αυτό, και στη συνέχεια να το λαμβάνουν σοβαρά υπ’ όψιν τους. Όταν οι άνθρωποι υποφέρουν από κάποια ασθένεια, μπορούν να έρχονται συχνά ενώπιον του Θεού και να φροντίζουν να κάνουν όσα πρέπει, με σύνεση και προσοχή, καθώς και να μεταχειρίζονται τα καθήκοντά τους με μεγαλύτερη προσοχή και επιμέλεια από τους άλλους. Για τους ανθρώπους, αυτό είναι προστασία και όχι κάποιου είδους δεσμά. Αυτή είναι μια κάπως παθητική προσέγγιση. Μην ξεχνάμε πως η διάρκεια ζωής κάθε ανθρώπου είναι προκαθορισμένη από τον Θεό. Μια ασθένεια ενδέχεται από ιατρικής άποψης να βρίσκεται σε τελικό στάδιο. Αν όμως στα μάτια του Θεού, η ζωή σου πρέπει να συνεχιστεί και δεν έχει φτάσει ακόμα η ώρα σου, τότε δεν θα μπορούσες να πεθάνεις ακόμη κι αν το ήθελες. Αν έχεις κάποια ανάθεση από τον Θεό, και η αποστολή σου δεν έχει ολοκληρωθεί, τότε δεν πρόκειται να πεθάνεις, ακόμη και αν αρρωστήσεις από μια ασθένεια που υποτίθεται πως είναι θανάσιμη. Ο Θεός δεν θα σε πάρει ακόμη. Ακόμη κι αν δεν προσεύχεσαι και δεν αναζητάς την αλήθεια ούτε φροντίζεις να κάνεις κάτι για την ασθένειά σου, ή ακόμη κι αν καθυστερήσει η θεραπεία σου, δεν πρόκειται να πεθάνεις. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για όσους έχουν κάποια σημαντική ανάθεση από τον Θεό. Όσο η αποστολή τους δεν έχει ολοκληρωθεί, άσχετα από την ασθένεια που θα τους πλήξει, δεν θα πεθάνουν αμέσως· θα ζήσουν μέχρι την τελευταία στιγμή της ολοκλήρωσης της αποστολής τους. Έχεις τέτοια πίστη; Αν όχι, τότε το μόνο που θα κάνεις είναι να προσεύχεσαι λιγάκι στον Θεό με τρόπο επιφανειακό, λέγοντας τα εξής: «Θεέ μου! Πρέπει να ολοκληρώσω την ανάθεση που μου έδωσες. Θέλω να περάσω τις τελευταίες μου μέρες αφοσιωμένος σ’ Εσένα, για να μη μετανιώσω για τίποτα. Πρέπει να με προστατέψεις!» Ακόμη κι αν προσεύχεσαι με αυτόν τον τρόπο, αν δεν πάρεις την πρωτοβουλία να αναζητήσεις την αλήθεια, δεν θα έχεις τη θέληση και τη δύναμη να επιδείξεις αφοσίωση. Μιας και δεν είσαι πρόθυμος να πληρώσεις το πραγματικό τίμημα, χρησιμοποιείς συχνά αυτού του είδους τις δικαιολογίες και αυτήν τη μέθοδο για να προσεύχεσαι στον Θεό και να κάνεις παζάρια μαζί Του —έτσι κάνει ο άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια; Αν η ασθένειά σου θεραπευόταν, θα ήσουν πράγματι σε θέση να εκτελέσεις σωστά τα καθήκοντά σου; Όχι απαραίτητα. Στην πραγματικότητα, είτε κάνεις παζάρια με σκοπό να θεραπευτεί η ασθένειά σου και να μην πεθάνεις, είτε επειδή έχεις κάποια άλλη πρόθεση ή στόχο, όπως το βλέπει ο Θεός, αν μπορείς να κάνεις το καθήκον σου και εξακολουθείς να είσαι χρήσιμος, εφόσον Εκείνος έχει αποφασίσει ότι θα χρησιμοποιηθείς, δεν πρόκειται να πεθάνεις. Δεν θα μπορείς να πεθάνεις, ακόμα κι αν το θέλεις. Αν, όμως, δημιουργήσεις προβλήματα και κάνεις κάθε λογής κακές πράξεις, με αποτέλεσμα να θίξεις τη διάθεση του Θεού, θα πεθάνεις γρήγορα. Θα πεθάνεις πριν την ώρα σου. Ο Θεός καθόρισε τη διάρκεια ζωής του κάθε ανθρώπου πριν από τη δημιουργία του κόσμου. Αν οι άνθρωποι μπορούν να υποταχθούν στις διευθετήσεις και τις ενορχηστρώσεις του Θεού, τότε, είτε είναι άρρωστοι είτε όχι και είτε είναι καλά στην υγεία τους είτε όχι, θα ζήσουν όσα χρόνια έχει προκαθορίσει ο Θεός. Έχεις αυτήν την πίστη; Αν το αναγνωρίζεις αυτό μόνο από άποψη δόγματος, τότε δεν έχεις αληθινή πίστη και δεν ωφελεί σε τίποτα να λες ωραία λόγια. Αν μπορείς, μέσα από τα βάθη της καρδιάς σου, να επιβεβαιώσεις ότι θα το κάνει αυτό ο Θεός, θα αλλάξουν όπως είναι φυσικό η προσέγγισή σου και ο τρόπος άσκησής σου. Εννοείται πως, είτε είναι άρρωστοι είτε όχι, οι άνθρωποι πρέπει να έχουν λίγη κοινή λογική για το πώς να φροντίζουν την υγεία τους όσο ζουν, κι αυτό το ένστικτο τους το έχει δώσει ο Θεός. Τέτοιου είδους σύνεση και κοινή λογική πρέπει να έχει ένας άνθρωπος στα πλαίσια της ελεύθερης βούλησης που του έχει δώσει ο Θεός. Μόλις αρρωστήσεις, θα πρέπει να καταλάβεις σε έναν βαθμό τι λέει η κοινή λογική σχετικά με την ιατρική περίθαλψη και τη θεραπεία που απαιτείται για την αντιμετώπιση αυτής της ασθένειας, κι αυτό ακριβώς πρέπει να κάνεις. Ωστόσο, το ότι ακολουθείς αυτήν τη αντιμετώπιση για την ασθένειά σου δεν γίνεται με σκοπό να αμφισβητήσει τη διάρκεια ζωής που έχει ορίσει για σένα ο Θεός ούτε και να εγγυηθεί ότι θα ζήσεις όσα χρόνια έχει ορίσει για σένα ο Θεός. Τι σημαίνει αυτό; Μπορεί να το θέσει κανείς ως εξής: Από παθητική σκοπιά, αν δεν παίρνεις στα σοβαρά την ασθένειά σου, αν κάνεις το καθήκον σου όπως πρέπει, ξεκουράζεσαι λίγο περισσότερο από τους άλλους και δεν καθυστερείς το καθήκον σου, η ασθένειά σου δεν θα επιδεινωθεί και δεν θα σε σκοτώσει. Όλα εξαρτώνται από το τι κάνει ο Θεός. Με άλλα λόγια, αν, σύμφωνα με τον Θεό, δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη η προκαθορισμένη διάρκεια της ζωής σου, τότε, ακόμα κι αν αρρωστήσεις, δεν θα πρόκειται να σ’ αφήσει να πεθάνεις. Αν, πάλι, δεν πάσχεις από κάποια θανατηφόρα ασθένεια, αλλά έχει έρθει η ώρα σου, ο Θεός θα σε πάρει όποτε θέλει Εκείνος. Δεν εναπόκειται καθαρά στη σκέψη του Θεού αυτό; Εναπόκειται στον προκαθορισμό Του! Έτσι πρέπει να βλέπεις το συγκεκριμένο θέμα. Μπορείς να κάνεις το χρέος σου και να πας στον γιατρό, να πάρεις φάρμακα, να φροντίσεις την υγεία σου και να γυμναστείς, αλλά πρέπει να καταλάβεις βαθιά μέσα σου ότι η ζωή του καθενός βρίσκεται στα χέρια του Θεού, η διάρκεια της ζωής του έχει προκαθοριστεί από τον Θεό και κανείς δεν μπορεί να υπερβεί ό,τι έχει προκαθορίσει ο Θεός. Αν η κατανόησή σου δεν φτάνει καν μέχρι εκεί, τότε δεν έχεις αληθινή πίστη και δεν πιστεύεις πραγματικά στον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

Ο Παντοδύναμος Θεός, η Κεφαλή των πάντων, ασκεί τη βασιλική Του εξουσία από τον θρόνο Του. Κυβερνά όλο το σύμπαν και τα πάντα, και μας καθοδηγεί σε ολόκληρη τη γη. Θα είμαστε ανά πάσα στιγμή κοντά Του και θα ερχόμαστε ενώπιόν Του γαλήνιοι, μη χάνοντας ποτέ μας ούτε στιγμή, και έχοντας να διδαχθούμε μαθήματα ανά πάσα ώρα και στιγμή. Τα πάντα, από το περιβάλλον γύρω μας ως τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα αντικείμενα, όλα υπάρχουν με την άδεια του θρόνου Του. Σε καμία περίπτωση μην αφήσεις να δημιουργηθούν παράπονα στην καρδιά σου, αλλιώς ο Θεός δεν θα απονείμει τη χάρη Του πάνω σου. Όταν επέρχεται κάποια αρρώστια, οφείλεται στην αγάπη του Θεού, και πίσω από αυτήν βρίσκεται σίγουρα η καλή Του θέληση. Ακόμα κι όταν το σώμα σου υποφέρει λίγο, μη σου περνάνε από το μυαλό ιδέες του Σατανά. Να αινείς τον Θεό εν μέσω ασθένειας και να απολαμβάνεις τον Θεό εν μέσω του αίνου σου. Μην αποθαρρύνεσαι εν όψει της ασθένειας, συνέχισε να αναζητάς ξανά και ξανά και μην τα παρατάς. Τότε ο Θεός θα σε διαφωτίσει και θα σε φωτίσει. Πώς ήταν η πίστη του Ιώβ; Ο Παντοδύναμος Θεός είναι ένας πανίσχυρος γιατρός! Αν παραμένεις στην αρρώστια, είσαι άρρωστος, αλλά αν παραμένεις στο πνεύμα, είσαι καλά. Αν σου έχει μείνει μονάχα μια ανάσα, ο Θεός δεν θα σε αφήσει να πεθάνεις.

Η αναστημένη ζωή του Χριστού βρίσκεται μέσα μας. Αναμφισβήτητα, στερούμαστε πίστης υπό την παρουσία του Θεού: Μακάρι ο Θεός να ενστάλαζε πραγματική πίστη μέσα μας. Ο λόγος του Θεού είναι πράγματι γλυκός! Ο λόγος του Θεού είναι δραστικό φάρμακο! Ντροπιάζει τους διαβόλους και τον Σατανά! Η κατανόηση του λόγου του Θεού μάς προσφέρει στήριγμα. Ο λόγος Του ενεργεί γρήγορα για να σώσει την καρδιά μας! Διαλύει τα πάντα και γαληνεύει τα πάντα. Η πίστη μοιάζει με γέφυρα που αποτελείται από έναν κορμό δέντρου: Όσοι προσκολλώνται επίμονα στη ζωή θα δυσκολευτούν να τη διασχίσουν, αλλά όσοι είναι πρόθυμοι να δώσουν τη ζωή τους, θα μπορέσουν να περάσουν απέναντι με σιγουριά και δίχως ανησυχία. Αν ο άνθρωπος τρέφει άτολμες και φοβισμένες σκέψεις, είναι γιατί ο Σατανάς τον έχει ξεγελάσει, φοβούμενος πως θα διασχίσουμε τη γέφυρα της πίστης για να εισέλθουμε στον Θεό. Ο Σατανάς προσπαθεί με κάθε δυνατό τρόπο να μας στείλει τις σκέψεις του. Θα πρέπει να προσευχόμαστε ανά πάσα στιγμή να μας φωτίζει και να μας διαφωτίζει ο Θεός, να στηριζόμαστε ανά πάσα στιγμή στον Θεό για να μας καθάρει από το δηλητήριο του Σατανά που έχουμε μέσα μας, να κάνουμε πράξη στο πνεύμα μας ανά πάσα στιγμή πώς να πλησιάζουμε τον Θεό και να αφήσουμε τον Θεό να κυριαρχήσει σε όλο μας το είναι.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 6

Πώς θα πρέπει να βιώσεις την ασθένεια όταν εμφανιστεί; Θα πρέπει να προσέλθεις ενώπιον του Θεού και να προσευχηθείς, να αναζητήσεις και να ψάξεις να βρεις την πρόθεσή Του, να εξετάσεις τον εαυτό σου για να βρεις τι είναι αυτό που έκανες και πάει κόντρα στην αλήθεια, και ποια διαφθορά μέσα σου δεν έχει διορθωθεί. Δεν μπορεί να διορθωθεί η διεφθαρμένη διάθεσή σου χωρίς να υποφέρεις. Μόνον μετά από κάποια βάσανα εγκαταλείπουν οι άνθρωποι την ακολασία και μπορούν ανά πάσα στιγμή να ζουν ενώπιον του Θεού. Όταν κάποιος υποφέρει, προσεύχεται διαρκώς και δεν σκέφτεται τις απολαύσεις ούτε του φαγητού ούτε των ρούχων, ούτε καμία άλλη. Προσεύχεται συνεχώς μέσα απ’ την καρδιά του και ψάχνει να βρει αν έχει κάνει κάτι λάθος ή πού μπορεί να έχει εναντιωθεί στην αλήθεια. Κανονικά, όταν αντιμετωπίζεις μια σοβαρή ασθένεια ή μια περίεργη αρρώστια που σε βασανίζει πολύ, αυτό δεν συμβαίνει τυχαία. Είτε είσαι άρρωστος είτε καλά στην υγεία σου, αυτό εμπεριέχει την πρόθεση του Θεού. Όταν εργάζεται το Άγιο Πνεύμα και είσαι υγιής, τότε συνήθως μπορείς να αναζητάς τον Θεό. Όταν όμως αρρωστήσεις και υποφέρεις, σταματάς να Τον αναζητάς και δεν ξέρεις πώς να Τον αναζητήσεις. Ζεις μέσα στην αρρώστια, και το μόνο που σκέφτεσαι είναι ποια θεραπεία θα σε κάνει πιο γρήγορα καλά. Ζηλεύεις όσους δεν είναι άρρωστοι εκείνη την περίοδο και θέλεις ν’ απαλλαγείς από την ασθένεια και τον πόνο όσο γρηγορότερα μπορείς. Αυτά είναι αρνητικά συναισθήματα, συναισθήματα αντίστασης. Όταν αρρωσταίνουν οι άνθρωποι, μερικές φορές σκέφτονται: «Εγώ προκάλεσα αυτήν την ασθένεια με την άγνοιά μου ή είναι η πρόθεση του Θεού;» Δεν μπορούν να βγάλουν άκρη. Στην πραγματικότητα, ορισμένες ασθένειες είναι φυσιολογικές, όπως για παράδειγμα το να έχεις ρίγη, κάποια φλεγμονή ή μια γρίπη. Όταν όμως πάσχεις από μια σοβαρή ασθένεια που ξαφνικά σε ρίχνει τελείως, σε βαθμό που προτιμάς να πεθάνεις παρά να υποφέρεις, η ασθένεια αυτή δεν είναι τυχαία. Προσεύχεσαι στον Θεό και Τον αναζητάς όταν σου τυχαίνουν αρρώστιες και βάσανα; Πώς σε καθοδηγεί, πώς σε οδηγεί το έργο του Αγίου Πνεύματος; Απλώς σε διαφωτίζει και σε φωτίζει; Δεν είναι αυτή η μόνη μέθοδος που χρησιμοποιεί· πέρα απ’ αυτό, θα σε δοκιμάσει και θα σε εξευγενίσει. Πώς δοκιμάζει τους ανθρώπους ο Θεός; Δεν τους δοκιμάζει μέσα απ’ τα βάσανα; Τα βάσανα πάνε πακέτο με τη δοκιμασία. Χωρίς τις δοκιμασίες, πώς θα υπέφεραν οι άνθρωποι; Και χωρίς να υποφέρουν οι άνθρωποι, πώς γίνεται να αλλάξουν; Βάσανα και δοκιμασίες πάνε μαζί, αυτό είναι το έργο του Αγίου Πνεύματος. Μερικές φορές, ο Θεός στέλνει κάποια βάσανα στους ανθρώπους, επειδή διαφορετικά δεν θα γνώριζαν τη θέση τους στο σύμπαν και θα γίνονταν θρασείς. Μια διεφθαρμένη διάθεση δεν μπορεί να διορθωθεί πλήρως με τη συναναστροφή της αλήθειας και μόνο. Μπορεί να επισημαίνουν οι άλλοι τα προβλήματά σου ή να τα γνωρίζεις κι εσύ ο ίδιος, αλλά να μην μπορείς να τα αλλάξεις. Όσο κι αν βασίζεσαι στη δύναμη της θέλησής σου για να συγκρατηθείς, ακόμη κι αν δίνεις χαστούκια στον εαυτό σου, χτυπάς το κεφάλι σου, το κοπανάς στον τοίχο και πληγώνεις την ίδια σου τη σάρκα, δεν λύνονται έτσι τα προβλήματά σου. Η διεφθαρμένη σου διάθεση ούτως ή άλλως θα αποκαλυφθεί, επειδή υπάρχει μέσα σου μια σατανική διάθεση που συνεχώς σε βασανίζει, σε αναστατώνει και σου βάζει ένα σωρό σκέψεις και ιδέες. Τι κάνεις, λοιπόν, εάν δεν μπορείς να τη διορθώσεις; Πρέπει να εξευγενιστείς μέσω μιας ασθένειας. Κάποιοι υποφέρουν τόσο πολύ σ’ αυτόν τον εξευγενισμό, που δεν το αντέχουν κι αρχίζουν να προσεύχονται και να αναζητούν. Όταν δεν είσαι άρρωστος, είσαι πολύ ακόλαστος και υπερβολικά αλαζόνας. Όταν αρρωστήσεις, υπακούς άνευ όρων· —μπορείς τότε να είσαι τόσο αλαζόνας; Όταν μετά βίας βγαίνει η φωνή σου, μπορείς να κάνεις κήρυγμα στους άλλους ή να είσαι αλαζόνας; Σε τέτοιες στιγμές, δεν απαιτείς πράγματα. Θες μόνο να απαλλαγείς από τα βάσανά σου και δεν σκέφτεσαι φαγητά, ρούχα ή απολαύσεις. Οι περισσότεροι από σας δεν έχετε βιώσει αυτό το συναίσθημα, όταν όμως συμβεί, θα το καταλάβετε. Κάποιοι παλεύουν τώρα για μια θέση, για τις χαρές της σάρκας και για τα συμφέροντά τους. Αυτό συμβαίνει επειδή όλα τούς είναι πολύ εύκολα, τα βάσανά τους πολύ μικρά κι οι ίδιοι σκέτα μηδενικά. Τους ανθρώπους αυτούς τους περιμένουν δυσκολίες και εξευγενισμός!

Μερικές φορές ο Θεός ρυθμίζει κάποιες καταστάσεις για σένα, σε κλαδεύει μέσω των ανθρώπων γύρω σου και σε κάνει να υποφέρεις, προκειμένου να πάρεις κάποια μαθήματα, να κατανοήσεις την αλήθεια και να δεις τα πράγματα όπως είναι στ’ αλήθεια. Κάνει αυτό το έργο ταλαιπωρώντας τη σάρκα σου ετούτη τη στιγμή για να πάρεις το μάθημά σου, να διορθώσεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου και να εκπληρώσεις καλά το καθήκον σου. Ο Παύλος έλεγε συχνά ότι είχε ένα αγκάθι στη σάρκα του. Τι αγκάθι ήταν αυτό; Ήταν μια ασθένεια, από την οποία δεν μπορούσε να απαλλαγεί. Ήξερε πολύ καλά ποια ήταν η ασθένεια αυτή κι ότι αφορούσε τη διάθεση και τη φύση του. Εάν δεν τον είχε τρυπήσει αυτό το αγκάθι, εάν δεν τον ακολουθούσε αυτή η αρρώστια, θα μπορούσε οπουδήποτε και ανά πάσα στιγμή να ιδρύσει το δικό του βασίλειο· όμως, με την αρρώστια του δεν είχε την απαιτούμενη ενέργεια. Άρα, τις περισσότερες φορές η ασθένεια είναι ένα είδος «προστατευτικής ομπρέλας» για τους ανθρώπους. Εάν δεν είσαι άρρωστος, αλλά σφύζεις από ενέργεια, μπορεί κάλλιστα να κάνεις κάποιο κακό, να προκαλέσεις κάποιο πρόβλημα. Οι άνθρωποι, όταν είναι υπερβολικά αλαζόνες και ακόλαστοι, μπορούν εύκολα να χάσουν τη λογική τους. Θα το μετανιώσουν βέβαια αφού κάνουν το κακό, αλλά μέχρι τότε δεν μπορούν να συγκρατηθούν. Γι’ αυτό μια μικρή αρρώστια είναι κάτι θετικό, είναι προστασία για τους ανθρώπους. Μπορεί να είσαι ικανός να λύσεις όλα τα προβλήματα των άλλων, αλλά και όλα τα προβλήματα που έχουν να κάνουν με τη σκέψη σου, όμως όταν δεν έχεις αναρρώσει από κάποια ασθένεια, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Δεν ελέγχεις εσύ αν θα αρρωστήσεις ή δεν θα αρρωστήσεις. Εάν αρρωστήσεις και δεν υπάρχει τρόπος να θεραπευτείς, τότε πρέπει να το υπομείνεις αυτό το βάσανο. Μην προσπαθήσεις να τη γλιτώσεις· πρέπει πρώτα να υποταχθείς, να προσευχηθείς στον Θεό και να αναζητήσεις τις επιθυμίες Του. Να πεις: «Θεέ μου, ξέρω ότι είμαι διεφθαρμένος κι έχω κακή φύση. Είμαι ικανός να κάνω πράγματα επαναστατικά, πράγματα που Σου αντιστέκονται, πράγματα που Σε πληγώνουν και Σου προκαλούν πόνο. Είναι υπέροχο που μου έδωσες αυτήν την ασθένεια και θα πρέπει να υποταχθώ σε αυτήν. Διαφώτισέ με, Σε παρακαλώ, κάνε με να καταλάβω ποια είναι η πρόθεσή Σου, αλλά και τι θέλεις να αλλάξεις και να οδηγήσεις στην τελείωση μέσα μου. Σου ζητώ μόνο να με καθοδηγήσεις να κατανοήσω την αλήθεια και να μπω στο σωστό μονοπάτι της ζωής». Πρέπει να αναζητήσεις και να προσευχηθείς. Δεν γίνεται να είσαι μπερδεμένος και να πιστεύεις ότι δεν είναι σοβαρό πράγμα το να αρρωστήσεις ή ότι αυτό που σου συμβαίνει αποκλείεται να είναι η πειθαρχία που προσέβαλες τον Θεό. Μη βγάζεις βιαστικά συμπεράσματα. Εάν έχεις όντως τον Θεό στην καρδιά σου, τότε, ό,τι κι αν σου συμβαίνει, μην το αφήνεις να περάσει έτσι. Πρέπει να προσεύχεσαι και ν’ αναζητάς, να ψάχνεις την επιθυμία του Θεού σε κάθε ζήτημα και να μάθεις να υποτάσσεσαι σ’ Εκείνον. Όταν ο Θεός δει ότι μπορείς να υποταχθείς κι ότι έχεις καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό, θα απαλύνει τα βάσανά σου. Ο Θεός επιτυγχάνει τέτοια αποτελέσματα μέσω των βασάνων και του εξευγενισμού.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Κατά την πίστη στον Θεό, το πιο κρίσιμο είναι να κερδίσεις την αλήθεια

Κάποιοι άνθρωποι ταλαιπωρούνται από μεγάλες αρρώστιες και αβάσταχτα βάσανα, κάποιοι έρχονται αντιμέτωποι ακόμα και με τον θάνατο. Πώς θα πρέπει να προσεγγίζουν μια τέτοια κατάσταση; Σε πολλές περιπτώσεις, οι δοκιμασίες του Θεού είναι φορτία που δίνει στους ανθρώπους. Όσο μεγάλο κι αν είναι το φορτίο που σου έχει δώσει ο Θεός, αυτό είναι το φορτίο που θα πρέπει να αναλάβεις, διότι ο Θεός σε καταλαβαίνει και ξέρει ότι μπορείς να το αντέξεις. Το φορτίο που σου δίνει ο Θεός δεν θα υπερβαίνει το ανάστημα ή τα όρια της αντοχής σου, επομένως δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα μπορέσεις να το αντέξεις. Ανεξάρτητα από το τι είδους φορτίο σού δίνει ο Θεός, τι είδους δοκιμασία, να θυμάσαι ένα πράγμα: Είτε κατανοείς το θέλημα του Θεού είτε όχι, είτε διαφωτίζεσαι και φωτίζεσαι από το Άγιο Πνεύμα μετά την προσευχή σου είτε όχι, είτε η δοκιμασία αυτή γίνεται για να σε πειθαρχήσει ο Θεός ή να σε προειδοποιήσει είτε όχι, δεν έχει σημασία εάν εσύ δεν καταλαβαίνεις. Εφόσον δεν αναβάλλεις την εκτέλεση του καθήκοντός σου και μπορείς να τηρείς πιστά το καθήκον σου, ο Θεός θα είναι ικανοποιημένος, κι εσύ θα παραμένεις σταθερός στη μαρτυρία σου. Κάποιοι άνθρωποι, βλέποντας ότι πάσχουν από μια σοβαρή ασθένεια και ότι θα πεθάνουν, σκέφτονται μέσα τους: «Για να αποφύγω τον θάνατο άρχισα να πιστεύω στον Θεό· αλλά τελικά φαίνεται ότι, ακόμα και μετά από όλα αυτά τα χρόνια που εκτελώ το καθήκον μου, Αυτός θα με αφήσει να πεθάνω. Θα πρέπει να φροντίσω τις δικές μου υποθέσεις, να κάνω όσα πάντα ήθελα να κάνω και να απολαύσω εκείνα που δεν έχω απολαύσει σ’ αυτήν τη ζωή. Το καθήκον μου μπορώ να το αναβάλω». Τι στάση είναι αυτή; Εκτελείς το καθήκον σου όλα αυτά τα χρόνια, έχεις ακούσει όλα αυτά τα κηρύγματα, και ακόμα δεν έχεις καταλάβει την αλήθεια. Μια δοκιμασία σε ρίχνει, σε γονατίζει και σε ξεσκεπάζει. Είναι ένας τέτοιος άνθρωπος άξιος να τον φροντίσει ο Θεός; (Είναι ανάξιος.) Δεν έχει καθόλου αφοσίωση. Ως τι είναι, λοιπόν, γνωστό το καθήκον που έχει εκτελέσει όλα αυτά τα χρόνια; Είναι γνωστό ως «απλή δουλειά». Απλώς έχει καταβάλει μεγάλη προσπάθεια. Αν κατά την πίστη σου στον Θεό και κατά την επιδίωξη της αλήθειας είσαι σε θέση να πεις, «Οποιαδήποτε ασθένεια ή οποιοδήποτε δυσάρεστο γεγονός κι αν επιτρέψει ο Θεός να μου συμβεί —ό,τι κι αν κάνει ο Θεός— πρέπει να υπακούσω και να παραμείνω στη θέση μου ως δημιουργημένο ον. Πριν από οτιδήποτε άλλο, πρέπει να κάνω πράξη αυτήν την πτυχή της αλήθειας, την υπακοή· πρέπει να την εφαρμόσω και να βιώσω την πραγματικότητα της υπακοής στον Θεό. Επιπλέον, δεν πρέπει να παραμερίσω αυτό που μου έχει αναθέσει ο Θεός και το καθήκον που θα πρέπει να εκτελέσω. Ακόμα και κατά την τελευταία μου πνοή, πρέπει να τηρήσω το καθήκον μου», δεν αποτελεί αυτό κατάθεση μαρτυρίας; Όταν έχεις αυτό το είδος αποφασιστικότητας κι αυτό το είδος κατάστασης, μπορείς και πάλι να παραπονιέσαι για τον Θεό; Όχι, δεν μπορείς. Σε μια τέτοια στιγμή, θα σκεφτείς μέσα σου: «Ο Θεός μού δίνει αυτήν την αναπνοή, με φροντίζει και με προστατεύει όλα αυτά τα χρόνια, έχει πάρει πολύ πόνο από μένα, μου έδωσε πολλή χάρη και πολλές αλήθειες. Έχω κατανοήσει αλήθειες και μυστήρια που οι άνθρωποι δεν έχουν καταλάβει επί γενιές. Έχω κερδίσει πάρα πολλά από τον Θεό, οπότε πρέπει να Του το ανταποδώσω! Στο παρελθόν, το ανάστημά μου ήταν πολύ μικρό, δεν καταλάβαινα τίποτα και ό,τι έπραττα πλήγωνε τον Θεό. Ίσως να μην έχω άλλη ευκαιρία να το ανταποδώσω στον Θεό στο μέλλον. Όσο διάστημα κι αν μου έχει απομείνει να ζήσω, πρέπει να προσφέρω τη λίγη δύναμη που έχω και να κάνω ό,τι μπορώ για τον Θεό, ώστε ο Θεός να δει ότι όλα αυτά τα χρόνια που με φρόντιζε δεν ήταν μάταια, αλλά έχουν αποφέρει καρπό. Θέλω να παρηγορώ τον Θεό και να μην Τον πληγώνω ούτε να Τον απογοητεύω πλέον». Τι θα έλεγες να σκέφτεσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο; Μη σκέφτεσαι πώς να σώσεις τον εαυτό σου ή πώς να ξεφύγεις, με τη σκέψη: «Πότε θα θεραπευτεί αυτή η ασθένεια; Όταν θεραπευτεί, θα κάνω ό,τι μπορώ για να εκτελώ το καθήκον μου και να είμαι αφοσιωμένος. Πώς μπορώ ν’ αφοσιωθώ όταν είμαι άρρωστος; Πώς μπορώ να εκτελώ το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος;» Όσο σου μένει έστω και μία ανάσα, δεν είσαι ικανός να εκτελείς το καθήκον σου; Όσο σου μένει έστω και μία ανάσα, δεν είσαι ικανός να μην ντροπιάζεις τον Θεό; Όσο σου μένει έστω και μία ανάσα, όσο το μυαλό σου είναι διαυγές, δεν είσαι ικανός να μην παραπονιέσαι για τον Θεό; (Ναι.) Είναι εύκολο να λες «Ναι» τώρα, δεν θα είναι, όμως, τόσο εύκολο όταν αυτό σου συμβεί πραγματικά. Έτσι, λοιπόν, πρέπει να επιδιώκεις την αλήθεια, συχνά να εργάζεσαι σκληρά για την αλήθεια και να αφιερώνεις περισσότερο χρόνο στη σκέψη: «Πώς μπορώ να ικανοποιήσω το θέλημα του Θεού; Πώς μπορώ να ανταποδώσω την αγάπη Του; Πώς μπορώ να εκτελώ το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος;» Τι είναι ένα δημιουργημένο ον; Είναι ευθύνη ενός δημιουργημένου όντος απλώς να ακούει τα λόγια του Θεού; Όχι —είναι να βιώνει τα λόγια του Θεού. Ο Θεός σού έχει δώσει πάρα πολλή αλήθεια, πάρα πολλή οδό και πάρα πολλή ζωή, ώστε να μπορείς να βιώνεις αυτά τα πράγματα και να καταθέτεις μαρτυρία σ’ Εκείνον. Αυτό οφείλει να κάνει ένα δημιουργημένο ον, αυτή είναι ευθύνη και υποχρέωσή σου. Πρέπει να συλλογίζεσαι συχνά αυτά τα πράγματα· αν τα συλλογίζεσαι διαρκώς, τότε θα εισέλθεις πιο βαθιά σε όλες τις πτυχές της αλήθειας.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο με τη συχνή ανάγνωση των λόγων του Θεού και τον στοχασμό της αλήθειας υπάρχει δρόμος προς τα εμπρός

Κάποιοι άνθρωποι κάνουν ό,τι περνά απ’ το χέρι τους και χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους για να θεραπεύσουν την ασθένειά τους, αλλά ό,τι θεραπεία και να δοκιμάσουν, δεν μπορούν να γιατρευτούν. Όσο περισσότερη θεραπεία λαμβάνουν, τόσο χειροτερεύει η ασθένειά τους. Αντί να προσεύχονται στον Θεό για να ανακαλύψουν τι ακριβώς γίνεται με την ασθένειά τους και να ψάξουν να βρουν τι την προκαλεί, παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους. Καταλήγουν να χρησιμοποιούν πληθώρα μεθόδων και να σπαταλούν αρκετά χρήματα, αλλά η ασθένειά τους και πάλι δεν γιατρεύεται. Έπειτα, μόλις σταματούν τη θεραπεία, περνά λίγος καιρός και η ασθένεια θεραπεύεται ξαφνικά μόνη της και δεν καταλαβαίνουν τι συνέβη. Κάποιοι άνθρωποι νοσούν από μια κοινή ασθένεια και δεν ανησυχούν ιδιαίτερα, αλλά μια ωραία πρωία η κατάστασή τους χειροτερεύει και ξαφνικά πεθαίνουν. Γιατί συμβαίνει αυτό; Οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν. Στην πραγματικότητα, από την οπτική του Θεού, αυτό συμβαίνει γιατί η αποστολή του συγκεκριμένου ανθρώπου σ’ αυτόν τον κόσμο ολοκληρώθηκε, οπότε ο Θεός τον πήρε μακριά. Οι άνθρωποι λένε συνήθως το εξής: «Οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν αν δεν είναι άρρωστοι». Ισχύει πραγματικά αυτό; Υπήρξαν άνθρωποι που μετά από εξετάσεις στο νοσοκομείο, δεν βρέθηκε να έχουν καμία ασθένεια. Ήταν πραγματικά υγιείς, αλλά κατέληξαν νεκροί μέσα σε λίγες ημέρες. Αυτό ονομάζεται άνοσος θάνατος. Υπάρχει πληθώρα τέτοιων ανθρώπων. Αυτό σημαίνει ότι το άτομο έφτασε στο τέλος της ζωής του και επέστρεψε στο πνευματικό βασίλειο. Κάποιοι άνθρωποι επέζησαν από καρκίνο και φυματίωση και έφτασαν ακόμη και στα εβδομήντα ή τα ογδόντα τους. Υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι άνθρωποι. Όλα αυτά εξαρτώνται από τις διατάξεις του Θεού. Μια τέτοια κατανόηση αποτελεί πραγματική πίστη στον Θεό. Αν είσαι σωματικά ασθενής και πρέπει να πάρεις κάποιο φάρμακο για να διαχειριστείς την κατάστασή σου, τότε πρέπει να το πάρεις αυτό το φάρμακο ή να γυμνάζεσαι συχνά, να χαλαρώνεις και να διαχειρίζεσαι την κατάσταση με ηρεμία. Τι είδους στάση είναι αυτή; Είναι μια στάση αληθινής πίστης στον Θεό. Ας υποθέσουμε ότι δεν παίρνεις τα φάρμακά σου, δεν κάνεις τις ενέσεις σου, δεν γυμνάζεσαι, δεν φροντίζεις την υγεία σου, αλλά και πάλι κοντεύεις να πεθάνεις από ανησυχία και προσεύχεσαι όλη την ώρα λέγοντας: «Αχ Θεέ μου, πρέπει να εκτελέσω σωστά τα καθήκοντά μου, η αποστολή μου δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί και δεν είμαι έτοιμος να πεθάνω. Θέλω να εκπληρώσω τα καθήκοντά μου και να ολοκληρώσω την ανάθεσή Σου. Αν πεθάνω, δεν θα καταφέρω να ολοκληρώσω την ανάθεσή Σου. Δεν θέλω να αφήσω πίσω μου τίποτα για το οποίο να μετανιώνω. Θεέ μου, Σε παρακαλώ, άκουσε τις προσευχές μου, άσε με να ζήσω για να εκπληρώσω τα καθήκοντά μου και να ολοκληρώσω την ανάθεσή Σου. Θέλω να Σε δοξάζω για πάντα και να δω την ημέρα της δόξας Σου το συντομότερο δυνατόν». Εξωτερικά, δεν φαίνεται να παίρνεις φάρμακα ή να κάνεις ενέσεις και δείχνεις πολύ δυνατός και γεμάτος πίστη στον Θεό. Στην πραγματικότητα, η πίστη σου έχει μέγεθος μικρότερο κι από σιναπόσπορο. Κοντεύεις να πεθάνεις απ’ τον φόβο σου και δεν έχεις καθόλου πίστη στον Θεό. Πώς γίνεται να μην έχεις πίστη; Πώς συνέβη αυτό; Πολύ απλά, οι άνθρωποι δεν κατανοούν τη στάση του Δημιουργού, τις αρχές και τους τρόπους με τους οποίους αντιμετωπίζει τα δημιουργήματά Του, οπότε χρησιμοποιούν τη δική τους περιορισμένη οπτική, τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, για να μαντέψουν τι θα κάνει ο Θεός. Θέλουν να στοιχηματίσουν για τον Θεό, για να δουν κατά πόσον θα τους γιατρέψει και θα τους επιτρέψει να έχουν μακρά ζωή. Ανόητο δεν είναι αυτό; Αν ο Θεός σού επιτρέψει να ζήσεις, όσο και να αρρωστήσεις, δεν πρόκειται να πεθάνεις. Αν ο Θεός δεν σου επιτρέψει να ζήσεις, τότε ακόμη κι αν δεν είσαι άρρωστος, αν πρέπει να πεθάνεις, αυτό ακριβώς θα γίνει. Η διάρκεια της ζωής σου έχει προκαθοριστεί από τον Θεό. Αυτό είναι αληθινή γνώση και αληθινή πίστη. Είναι, λοιπόν, τυχαίο που ο Θεός αφήνει τους ανθρώπους να αρρωσταίνουν; Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Είναι ένας τρόπος να εξευγενίσουν την πίστη τους. Οι άνθρωποι πρέπει να υποφέρουν. Αν ο Θεός σ’ αφήσει να αρρωστήσεις, μην προσπαθήσεις να ξεφύγεις απ’ αυτό. Αν δεν το κάνει, τότε μην το ζητήσεις. Τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Δημιουργού και οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να αφήνουν την φύση να παίρνει τον δρόμο της. Τι είναι η φύση; Τίποτα στη φύση δεν είναι τυχαίο· όλα πηγάζουν από τον Θεό. Αυτή είναι η αλήθεια. Μεταξύ όσων υποφέρουν από την ίδια ασθένεια, κάποιοι πεθαίνουν και κάποιοι άλλοι ζουν· όλα έχουν προκαθοριστεί από τον Θεό. Το ότι είσαι ζωντανός αποδεικνύει πως δεν έχεις ολοκληρώσει ακόμα την αποστολή που σου έδωσε ο Θεός. Θα πρέπει να εργαστείς σκληρά για την ολοκλήρωσή της και να εκτιμήσεις αυτόν τον χρόνο· μην τον χαραμίσεις. Έτσι έχουν τα πράγματα. Αν είσαι άρρωστος, μην προσπαθήσεις να ξεφύγεις απ’ αυτό και αν δεν είσαι άρρωστος, μην το ζητήσεις. Σε κανένα ζήτημα δεν μπορείς να πάρεις αυτό που θέλεις μόνο και μόνο επειδή το ζητάς, ούτε και μπορείς να ξεφύγεις από τίποτα μόνο και μόνο επειδή το θες. Κανείς δεν μπορεί να αλλάξει αυτό που έχει αποφασίσει να κάνει ο Θεός.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

Κάποιοι άνθρωποι ανησυχούν διαρκώς για την ασθένειά τους και λένε: «Θα μπορέσω να τ’ αντέξω αν χειροτερέψει πολύ; Αν επιδεινωθεί η υγεία μου, θα πεθάνω; Θα χρειαστώ εγχείρηση; Κι αν κάνω εγχείρηση, μήπως θα πεθάνω κατά τη διάρκεια του χειρουργείου; Έχω υποταχθεί. Θα μου πάρει ο Θεός τη ζωή λόγω της ασθένειας αυτής;» Τι νόημα έχει να σκέφτονται αυτά τα πράγματα; Αν τα σκέφτεσαι άθελά σου, τότε θα πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό. Είναι ανώφελο να στηρίζεσαι στον εαυτό σου, αφού είναι βέβαιο πως δεν θα μπορέσεις να τ’ αντέξεις. Κανείς δεν θέλει να χρειαστεί να υπομείνει μια ασθένεια και κανείς δεν χαμογελάει, δεν νιώθει πανευτυχής και δεν το γιορτάζει όταν αρρωσταίνει. Δεν υπάρχει κανένας τέτοιος άνθρωπος, αφού δεν είναι αυτή η κανονική ανθρώπινη φύση. Όταν αρρωσταίνουν οι κανονικοί άνθρωποι, υποφέρουν και νιώθουν πεσμένοι διαρκώς, ενώ οι αντοχές τους έχουν τα όριά τους. Υπάρχει, όμως, και κάτι που πρέπει να τονίσουμε: Αν, όταν αρρώσταιναν οι άνθρωποι, στηρίζονταν πάντα στις δικές τους δυνάμεις ώστε να απαλλαγούν από την ασθένειά τους και να γίνουν καλά, ποιο θα ήταν το τελικό αποτέλεσμα; Εκτός του ότι θα ήταν άρρωστοι, ταυτόχρονα δεν θα υπέφεραν περισσότερο και δεν θα ένιωθαν ακόμη πιο πεσμένοι; Γι’ αυτό και όσο περισσότερο καταβάλλονται οι άνθρωποι από κάποια ασθένεια τόσο περισσότερο θα πρέπει να αναζητούν την αλήθεια και τον τρόπο άσκησης που συμφωνεί με τις προθέσεις του Θεού. Όσο περισσότερο καταβάλλονται οι άνθρωποι από κάποια ασθένεια, τόσο περισσότερο θα πρέπει να προσέρχονται ενώπιον του Θεού και να γνωρίζουν τη διαφθορά τους και τις παράλογες απαιτήσεις που έχουν από τον Θεό. Όσο περισσότερο σε καταβάλλει κάποια ασθένεια, τόσο περισσότερο δοκιμάζεται η αληθινή υποταγή σου. Όταν, λοιπόν, είσαι άρρωστος, η ικανότητά σου να συνεχίζεις να υποτάσσεσαι στις ενορχηστρώσεις του Θεού και να επαναστατείς ενάντια στα παράπονα και στις παράλογες απαιτήσεις σου δείχνει πως είσαι άνθρωπος που επιδιώκει πραγματικά την αλήθεια και υποτάσσεται αληθινά στον Θεό· δείχνει, επίσης, πως καταθέτεις μαρτυρία, πως η αφοσίωση και η υποταγή σου στον Θεό είναι αληθινές και μπορούν να περάσουν τη δοκιμασία, καθώς και πως η αφοσίωση και η υποταγή σου στον Θεό δεν είναι μόνο συνθήματα και δόγματα. Αυτό οφείλουν να κάνουν πράξη οι άνθρωποι όταν αρρωσταίνουν. Όταν αρρωσταίνεις, αυτό συμβαίνει για να αποκαλύψεις όλες τις παράλογες απαιτήσεις και τις μη ρεαλιστικές φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις που έχεις για τον Θεό, καθώς και για να δοκιμαστεί η πίστη και η υποταγή σου στον Θεό. Αν περάσεις τη δοκιμασία σ’ αυτά τα πράγματα, τότε έχεις πραγματική μαρτυρία και αληθινές αποδείξεις της πίστης, της αφοσίωσης και της υποταγής σου στον Θεό. Αυτό θέλει ο Θεός κι αυτό οφείλει να κατέχει και να βιώνει ένα δημιούργημα. Δεν είναι θετικά όλα αυτά τα πράγματα; (Ναι.) Όλα αυτά είναι πράγματα που οφείλουν να επιδιώκουν οι άνθρωποι. Εκτός αυτού, αν ο Θεός επιτρέψει να αρρωστήσεις, τότε δεν μπορεί επίσης να σε απαλλάξει από την ασθένειά σου οποτεδήποτε και οπουδήποτε; (Μπορεί.) Εφόσον ο Θεός μπορεί να σε απαλλάξει από την ασθένειά σου οποτεδήποτε και οπουδήποτε, δεν μπορεί επίσης να φροντίσει η ασθένειά σου να επιμείνει και να μη σε αφήσει ποτέ; (Μπορεί.) Και αν ο Θεός φροντίσει αυτή η ασθένεια να μη σε αφήσει ποτέ, εσύ μπορείς να συνεχίσεις να εκτελείς το καθήκον σου; Μπορείς να συνεχίσεις να πιστεύεις στον Θεό; Δεν πρόκειται για δοκιμασία; (Ναι.) Αν αρρωστήσεις κι έπειτα αναρρώσεις μετά από αρκετούς μήνες, τότε δεν δοκιμάζεται η πίστη σου στον Θεό, ούτε η αφοσίωση και η υποταγή σου σ’ Αυτόν, κι έτσι δεν έχεις μαρτυρία. Εύκολα υπομένεις μια ασθένεια για λίγους μήνες· αν, όμως, η ασθένειά σου επιμείνει για δυο-τρία χρόνια, και η πίστη και η επιθυμία σου να είσαι υποταγμένος και πιστός στον Θεό όχι μόνο δεν αλλάξουν, αλλά γίνουν μάλιστα πιο αληθινές, αυτό δεν θα δείξει πως έχεις αναπτυχθεί στη ζωή; Δεν θα αποκομίσεις αυτά τα οφέλη; (Ναι.) Άρα, λοιπόν, όσο είναι άρρωστος κάποιος που επιδιώκει πραγματικά την αλήθεια, απολαμβάνει και βιώνει προσωπικά τα μυριάδες οφέλη που φέρνει η ασθένειά του. Δεν προσπαθεί με αγωνία να ξεφύγει από την ασθένειά του ούτε τον ανησυχεί το ποια θα είναι η κατάληξη αν επιμείνει η ασθένειά του, ποια προβλήματα θα προκαλέσει, αν θα χειροτερέψει ή αν θα πεθάνει. Δεν ανησυχεί για τέτοια πράγματα. Εκτός του ότι δεν ανησυχεί για τέτοια πράγματα, μπορεί και να εισέλθει θετικά, να έχει αληθινή πίστη στον Θεό και να είναι πραγματικά υποταγμένος και αφοσιωμένος σ’ Αυτόν. Επειδή ασκείται κατ’ αυτόν τον τρόπο, καταφέρνει να αποκτήσει μαρτυρία, πράγμα που ωφελεί σημαντικά τη ζωή-είσοδό του και την αλλαγή της διάθεσής του και χτίζει μια γερή βάση ώστε να φτάσει στη σωτηρία. Πόσο υπέροχο είναι αυτό! Πέρα απ’ αυτό, μια ασθένεια μπορεί να είναι είτε σοβαρή είτε ελαφριά. Ό,τι κι αν είναι, όμως, πάντα εξευγενίζει τους ανθρώπους. Όταν οι άνθρωποι έχουν περάσει κάποια ασθένεια, δεν χάνουν την πίστη τους στον Θεό, είναι υποταγμένοι, δεν παραπονιούνται και η συμπεριφορά τους είναι ουσιαστικά αποδεκτή· όταν απαλλαχθούν από την ασθένειά τους, αποκομίζουν κάποια οφέλη και νιώθουν πολύ ευχαριστημένοι. Αυτό συμβαίνει όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν κάποια συνηθισμένη ασθένεια. Δεν είναι άρρωστοι για πολύ καιρό και μπορούν να το υπομείνουν· η ασθένειά τους δεν ξεπερνάει ουσιαστικά τα όσα μπορούν να αντέξουν. Κάποιες αρρώστιες, όμως, ενώ υποχωρούν αφού ο ασθενής υποβληθεί σε θεραπεία για κάποιο διάστημα, αργότερα επιστρέφουν και επιδεινώνονται. Αυτό συμβαίνει ξανά και ξανά, ώσπου τελικά η αρρώστια φτάνει στο σημείο να είναι πια ανίατη και όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή της η σύγχρονη ιατρική είναι ανώφελα. Σε ποιο σημείο φτάνει η αρρώστια; Στο σημείο όπου το άρρωστος κινδυνεύει να πεθάνει οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Τι υποδηλώνει αυτό; Πως δεν του μένει πολύς καιρός. Τώρα ο άνθρωπος αυτός δεν διανύει μια περίοδο κατά την οποία έχει την υγεία του και ο θάνατος είναι μακριά και δεν έχει αίσθησή του· αντίθετα, διαισθάνεται πως πλησιάζει το τέλος του και πως βρίσκεται αντιμέτωπος με τον θάνατο. Όταν ένας άνθρωπος αντιμετωπίζει τον θάνατο, αυτό προαναγγέλλει την άφιξη της πιο δύσκολης και κρίσιμης περιόδου της ζωής του. Τι κάνεις, λοιπόν; […] Ο θάνατος είναι το πιο επώδυνο πράγμα. Όταν τον σκέφτονται, νιώθουν λες και τους στρίβουν ένα μαχαίρι στην καρδιά και τους κόβονται τα ήπατα. Όταν σκέφτονται τον θάνατο, νιώθουν βαθιά θλίψη και θέλουν να βάλουν τα κλάματα και να θρηνήσουν. Και πράγματι κλαίνε και θρηνούν και νιώθουν πληγωμένοι που πρόκειται να αντιμετωπίσουν τον θάνατο. Σκέφτονται: «Γιατί δεν θέλω να πεθάνω; Γιατί φοβάμαι τόσο πολύ τον θάνατο; Παλιά, όταν δεν ήμουν βαριά άρρωστος, δεν θεωρούσα τρομακτικό τον θάνατο. Ποιος δεν θα αντιμετωπίσει τον θάνατο; Ποιος δεν πεθαίνει; Ας πεθάνω τότε! Τώρα που το σκέφτομαι, δεν είναι και τόσο εύκολο να το πεις αυτό. Όταν πράγματι έρχεται ο θάνατος, δεν είναι και τόσο εύκολο θέμα να το επιλύσεις. Γιατί νιώθω τόσο στενοχωρημένος;» Νιώθετε στενοχωρημένοι όταν σκέφτεστε τον θάνατο; Όποτε τον σκέφτεστε, νιώθετε θλίψη και πόνο, και καταφτάνει τελικά το πράγμα που σας προκαλεί το περισσότερο άγχος και τη μεγαλύτερη ανησυχία. Άρα, λοιπόν, όσο περισσότερο σκέφτεστε έτσι τόσο πιο φοβισμένοι κι αβοήθητοι νιώθετε και τόσο περισσότερο υποφέρετε. Η καρδιά σας δεν βρίσκει παρηγοριά και δεν θέλετε να πεθάνετε. Ποιος μπορεί να επιλύσει το ζήτημα του θανάτου; Κανείς, και σίγουρα όχι εσείς οι ίδιοι. Δεν θέλετε να πεθάνετε, οπότε τι μπορείτε να κάνετε; Και πάλι πρέπει να πεθάνετε· κανείς δεν ξεφεύγει απ’ τον θάνατο. Ο θάνατος περιορίζει τους ανθρώπους. Μέσα στην καρδιά τους, δεν θέλουν να πεθάνουν, όμως το μόνο που σκέφτονται είναι ο θάνατος. Άρα, λοιπόν, δεν είναι νεκροί προτού καν πεθάνουν; Μπορούν πραγματικά να πεθάνουν; Ποιος τολμά να πει με βεβαιότητα ότι ξέρει πότε θα πεθάνει ή ποια χρονιά θα πεθάνει; Ποιος μπορεί να τα γνωρίζει αυτά τα πράγματα; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Μου είπανε τη μοίρα μου, οπότε ξέρω τη χρονιά, τον μήνα και την ημέρα του θανάτου μου. Ξέρω και πώς θα πεθάνω». Τολμάς να πεις κάτι τέτοιο με βεβαιότητα; (Όχι.) Δεν μπορείς να το ξέρεις με βεβαιότητα. Δεν ξέρεις πότε θα πεθάνεις, αλλά αυτό είναι δευτερεύον. Αυτό που έχει σημασία είναι η στάση που θα υιοθετήσεις όταν η αρρώστια σου σε φέρει πραγματικά στο χείλος του θανάτου. Θα πρέπει να το συλλογιστείς και να το σκεφτείς σοβαρά αυτό το ζήτημα. Θα αντιμετωπίσεις τον θάνατο με στάση υποταγής ή θα τον προσεγγίσεις με στάση αντίστασης, απόρριψης και απροθυμίας; Ποια είναι η στάση που θα πρέπει να έχεις; (Στάση υποταγής.) Δεν γίνεται να επιτύχεις και να κάνεις πράξη αυτήν την υποταγή απλώς και μόνο επειδή το λες. Πώς μπορείς να επιτύχεις αυτήν την υποταγή; Ποια αντίληψη πρέπει να έχεις προτού μπορέσεις να επιτύχεις εθελούσια υποταγή; Δεν είναι απλό, σωστά; (Όχι, δεν είναι.) Πείτε Μου, λοιπόν, τι υπάρχει μέσα στην καρδιά σας. (Αν αρρώσταινα βαριά, θα σκεφτόμουν πως ακόμη κι αν όντως πέθαινα, τα πάντα θα ήταν υπό την κυριαρχία του Θεού και θα κανονίζονταν απ’ Αυτόν. Ο άνθρωπος είναι πολύ βαθιά διεφθαρμένος. Άρα αν πέθαινα, αυτό θα οφειλόταν στη δικαιοσύνη του Θεού. Δεν είναι πως πρέπει σώνει και καλά να ζήσω. Ο άνθρωπος δεν έχει τα προσόντα να απαιτήσει κάτι τέτοιο από τον Θεό. Εκτός αυτού, τώρα που πιστεύω στον Θεό, νομίζω πως ό,τι κι αν συμβεί, εφόσον έχω δει το σωστό μονοπάτι στη ζωή κι έχω κατανοήσει πολύ μεγάλο μέρος της αλήθειας, ακόμη κι αν ήταν να πεθάνω σύντομα, όλα θα άξιζαν τον κόπο.) Είναι σωστός αυτός ο τρόπος σκέψης; Αποτελεί μια κάποια υποστηρικτική θεωρία; (Ναι.) Ποιος άλλος θα μιλήσει; (Θεέ μου, όπως και να ’χει, αν μια μέρα αντιμετωπίσω στ’ αλήθεια μια αρρώστια και ίσως πεθάνω, δεν υπάρχει τρόπος να ξεφύγω από τον θάνατο. Είναι ο προκαθορισμός και η κυριαρχία του Θεού, και όσο κι αν αγχώνομαι κι ανησυχώ εγώ, είναι ανώφελο. Θα πρέπει να περάσω τον λίγο χρόνο που μου απομένει εστιάζοντας στο πώς μπορώ να εκτελέσω καλά το καθήκον μου. Ακόμη κι αν όντως πεθάνω, δεν θα μετανιώνω για τίποτα. Είναι πολύ καλύτερο να είσαι σε θέση να υποταχθείς στον Θεό και στις διευθετήσεις Του στο τέλος, παρά να ζεις μες στον φόβο και τον τρόμο.) Τι γνώμη έχεις γι’ αυτήν την αντίληψη; Δεν είναι κάπως καλύτερη; (Ναι.) Σωστά, έτσι θα πρέπει να βλέπεις το ζήτημα του θανάτου. Όλοι πρέπει να αντιμετωπίσουν τον θάνατο σ’ αυτήν τη ζωή· ο θάνατος είναι αυτό που πρέπει να αντιμετωπίσει κάθε άνθρωπος στο τέλος του ταξιδιού του. Ο θάνατος, όμως, έχει πολλά διαφορετικά χαρακτηριστικά. Το ένα απ’ αυτά είναι πως, στον καιρό που έχει προκαθορίσει ο Θεός, έχεις ολοκληρώσει την αποστολή σου και ο Θεός βάζει μια τελεία στη σαρκική σου ζωή. Έτσι, η σαρκική σου ζωή φτάνει στο τέλος της, αν και αυτό δεν σημαίνει πως έχει τελειώσει η ζωή σου. Είναι σωστό να πούμε πως, όταν ο άνθρωπος δεν έχει πια σάρκα, τελειώνει η ζωή του; (Όχι.) Η μορφή στην οποία θα υφίσταται η ζωή σου μετά θάνατον εξαρτάται από το πώς αντιμετώπιζες το έργο και τα λόγια του Θεού ενώ ήσουν ζωντανός. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Η μορφή στην οποία θα υφίστασαι μετά θάνατον —ή το αν θα υφίστασαι καν— θα εξαρτηθεί από τη στάση που είχες απέναντι στον Θεό και στην αλήθεια ενώ ήσουν ζωντανός. Αν, όσο είσαι ζωντανός, τη στιγμή που αντιμετωπίζεις τον θάνατο και κάθε λογής ασθένειες, η στάση σου απέναντι στην αλήθεια είναι μια στάση επαναστατικότητας και εναντίωσης, καθώς και αποστροφής προς την αλήθεια, τότε όταν έρθει η ώρα να τελειώσει η σαρκική σου ζωή, με ποια μορφή θα υφίστασαι μετά θάνατον; Σίγουρα θα υφίστασαι με κάποια άλλη μορφή, και η ζωή σου είναι βέβαιο πως δεν θα συνεχιστεί. Αν, από την άλλη, όσο είσαι ζωντανός κι έχεις σαρκική επίγνωση, η στάση σου απέναντι στην αλήθεια και τον Θεό είναι μια στάση υποταγής και αφοσίωσης κι έχεις αληθινή πίστη, τότε παρόλο που η σαρκική σου ζωή φτάνει στο τέλος της, η ζωή σου θα συνεχίσει να υφίσταται με διαφορετική μορφή σ’ έναν άλλο κόσμο. Έτσι εξηγείται αφενός ο θάνατος. Πρέπει να αναφέρουμε και κάτι ακόμα: Το ζήτημα του θανάτου έχει την ίδια φύση με τα υπόλοιπα ζητήματα. Δεν είναι κάτι για το οποίο αποφασίζουν οι ίδιοι οι άνθρωποι, πόσο μάλλον κάτι που μπορεί να αλλάξει σύμφωνα με τα θέλω του ανθρώπου. Ο θάνατος είναι σαν οποιοδήποτε άλλο σημαντικό γεγονός στη ζωή: Υπόκειται εξ ολοκλήρου στον προκαθορισμό και την κυριαρχία του Δημιουργού. Αν κάποιος παρακαλούσε να πεθάνει, δεν θα πέθαινε απαραίτητα· αν παρακαλούσε να ζήσει, δεν θα ζούσε απαραίτητα. Όλα αυτά υπόκεινται στην κυριαρχία και τον προκαθορισμό του Θεού, αλλάζουν και αποφασίζονται με την εξουσία του Θεού, τη δίκαιη διάθεσή Του και την κυριαρχία και τις διευθετήσεις Του. Αν, λοιπόν, σε βρει μια σοβαρή αρρώστια, μια ενδεχομένως θανατηφόρα ασθένεια, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα πως θα πεθάνεις. Ποιος αποφασίζει αν θα πεθάνεις ή όχι; (Ο Θεός.) Το αποφασίζει ο Θεός. Και εφόσον το αποφασίζει ο Θεός και οι άνθρωποι δεν μπορούν να αποφασίσουν κάτι τέτοιο, για ποιο λόγο νιώθουν άγχος και οδύνη; Είναι σαν τα υπόλοιπα πράγματα που δεν μπορείς να επιλέξεις, όπως ποιοι θα είναι οι γονείς σου και πότε και πού θα γεννηθείς. Η σοφότερη επιλογή σ’ αυτά τα θέματα είναι να αφήσεις τα πράγματα να ακολουθήσουν τη φυσική τους πορεία, να υποταχθείς και να μην κάνεις τις δικές σου επιλογές, να μην αφιερώνεις σκέψη ή ενέργεια σ’ αυτό το ζήτημα, και να μη νιώθεις οδύνη, άγχος και ανησυχία γι’ αυτό. Εφόσον οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν τις δικές τους επιλογές, θα ήταν ανόητο και ασύνετο να αφιερώνουν πολλή ενέργεια και σκέψη σ’ αυτό το ζήτημα.

«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (4)

Κάποιοι άνθρωποι όταν αρρωσταίνουν για πρώτη φορά, προσεύχονται συνεχώς· αργότερα, όμως, όταν βλέπουν ότι οι προσευχές τους δεν τους γιατρεύουν, βυθίζονται στην ασθένειά τους, διαμαρτύρονται συνεχώς και λένε μέσα τους: «Η πίστη στον Θεό δεν μου προσέφερε κάτι. Είμαι άρρωστος και ο Θεός δεν με γιατρεύει!» Δεν είναι αληθινή πίστη αυτή. Δεν συνοδεύεται καθόλου από υποταγή. Μόλις τελειώσουν απ’ τα παράπονά τους, πεθαίνουν. Έτσι ανακαλεί ο Θεός τη σάρκα τους και τους στέλνει στην κόλαση. Εδώ έρχεται το τέλος τους. Δεν έχουν καμία ευκαιρία να κερδίσουν τη σωτηρία σ’ αυτήν τη ζωή και η ψυχή τους πρέπει να πάει στην κόλαση. Αυτό είναι το τελευταίο στάδιο του έργου του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας και, αν κάποιος αποκλειστεί, δεν θα έχει ποτέ άλλη ευκαιρία! Εάν πεθάνεις την ώρα που ο Θεός κάνει το έργο της σωτηρίας Του, ο θάνατος αυτός είναι μια τιμωρία, δεν είναι κανονικός θάνατος. Όσοι πεθαίνουν ως τιμωρία δεν έχουν καμία πιθανότητα να σωθούν. Δεν τιμωρείται συνεχώς ο Παύλος στον Άδη; Έχουν περάσει δύο χιλιάδες χρόνια, και είναι ακόμη εκεί και τιμωρείται! Ακόμη χειρότερα είναι όταν κάνεις συνειδητά κάποιο λάθος. Η τιμωρία τότε θα είναι ακόμη αυστηρότερη!

Κάποιοι λένε: «Πάντα ήμουν άρρωστος, πάντα υπέφερα και πονούσα. Πάντα βρισκόμουν μέσα σε κάποιες περιστάσεις, όμως ποτέ δεν ένιωσα το έργο του Αγίου Πνεύματος». Σωστά. Έτσι εργάζεται τις περισσότερες φορές το Άγιο Πνεύμα, δεν μπορείς να το αισθανθείς. Αυτός είναι ο εξευγενισμός. Μερικές φορές, το Άγιο Πνεύμα θα σε διαφωτίσει και θα σου δώσει να καταλάβεις κάποια αλήθεια μέσω της συναναστροφής. Άλλες φορές, θα σε βοηθήσει να συνειδητοποιήσεις κάτι μέσα από το περιβάλλον σου και θα σε δοκιμάσει, θα σε σφυρηλατήσει και θα σε εκπαιδεύσει σε αυτό το περιβάλλον, με αποτέλεσμα να αναπτυχθείς. Έτσι εργάζεται το Άγιο Πνεύμα. Παλιότερα, σας συνέβαιναν διάφορα και δεν ξέρατε τίποτα, επειδή δεν εστιάζατε μέσα σας στην αναζήτηση της αλήθειας. Όταν κάποιος δεν κατανοεί την αλήθεια, δεν μπορεί να δει τίποτα όπως είναι πραγματικά και είναι πάντα στρεβλή η κατανόησή του. Είναι το ίδιο με κάποιον που αρρωσταίνει και πιστεύει ότι τον πειθαρχεί ο Θεός, ενώ στην πραγματικότητα για ορισμένες ασθένειες φταίει ο άνθρωπος που δεν καταλαβαίνει τους κανόνες διαβίωσης. Όταν τρως ανεξέλεγκτα και δεν καταλαβαίνεις τι πάει να πει υγιεινή ζωή, τότε παθαίνεις χίλιες δυο αρρώστιες, και παρ’ όλα αυτά, λες ότι είναι η πειθαρχία του Θεού, ενώ στην πραγματικότητα την προκάλεσε η δική σου άγνοια. Αλλά και πάλι, είτε μια ασθένεια προέρχεται από τον άνθρωπο είτε από το Άγιο Πνεύμα, αποτελεί μια ιδιαίτερη καλοσύνη από τον Θεό που σκοπό έχει να πάρεις ένα μάθημα· και πρέπει να Τον ευχαριστείς και όχι να παραπονιέσαι. Κάθε παράπονο που κάνεις αφήνει έναν λεκέ, και αυτό είναι μια αμαρτία που δεν ξεπλένεται! Όταν κάνεις ένα παράπονο, πόσον καιρό θα χρειαστεί για να επανέλθει η κατάστασή σου; Εάν είσαι λίγο αρνητικός, μπορεί να επανέλθεις μετά από έναν μήνα. Όταν κάνεις ένα παράπονο και εκφράζεις κάποια αρνητικά συναισθήματα, μπορεί να κάνεις πάνω από έναν χρόνο να επανέλθεις, και το Άγιο Πνεύμα δεν θα εργάζεται επάνω σου. Αν παραπονιέσαι διαρκώς, αυτό είναι τρομερό για σένα και θα είναι ακόμη δυσκολότερο να κερδίσεις το έργο του Αγίου Πνεύματος. Πρέπει κανείς να προσπαθήσει πολύ με προσευχή για να διορθώσει τη νοοτροπία του και να λάβει ένα μέρος από το έργο του Αγίου Πνεύματος. Δεν είναι εύκολο πράγμα να αλλάξεις εντελώς νοοτροπία. Ο μόνος τρόπος είναι η αναζήτηση της αλήθειας και το να κερδίσεις τη διαφώτιση και τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Κατά την πίστη στον Θεό, το πιο κρίσιμο είναι να κερδίσεις την αλήθεια

Όταν μιλάμε για τη σάρκα του ανθρώπου, δεν έχει σημασία ποιες ασθένειες παθαίνουν οι άνθρωποι, αν μπορούν να γίνουν καλά ή πόσο υποφέρουν. Τίποτε απ’ αυτά δεν εξαρτάται από τους ίδιους, και όλα είναι στο χέρι του Θεού. Όταν αρρωστήσεις, είτε υποταχθείς στις ενορχηστρώσεις του Θεού και είσαι πρόθυμος να υπομείνεις και να αποδεχθείς αυτό το γεγονός είτε όχι, εσύ θα εξακολουθείς να είσαι άρρωστος και δεν θα μπορείς να απαλλαγείς απ’ την ασθένειά σου. Αυτό είναι γεγονός. Μπορείς είτε να αντιμετωπίσεις την ασθένειά σου με θετικότητα για μια μέρα είτε να την αντιμετωπίσεις με αρνητικότητα. Με άλλα λόγια, όποια κι αν είναι η στάση σου, δεν μπορείς να αλλάξεις το γεγονός πως είσαι άρρωστος. Τι επιλέγουν οι έξυπνοι άνθρωποι; […] Όταν οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια αντιμετωπίσουν κάποια ασθένεια, θα βυθιστούν στα συναισθήματα της αγωνίας, του άγχους και της ανησυχίας; (Όχι.) Ποια προσέγγιση θα υιοθετήσουν απέναντι στην ασθένεια; (Πρώτα απ’ όλα, είναι σε θέση να υποταχθούν. Έπειτα, ενώ είναι άρρωστοι, προσπαθούν να κατανοήσουν τις προθέσεις του Θεού και κάνουν την αυτοκριτική τους για να δουν ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις έχουν.) Μπορούν αυτά τα λίγα λόγια να λύσουν το πρόβλημα; Αρκεί να κάνουν μόνο αυτοκριτική; Δεν χρειάζονται και κάποια θεραπεία; (Θα ψάξουν και για την κατάλληλη θεραπεία.) Ναι, αν πρόκειται για μια ασθένεια που απαιτεί φαρμακευτική αγωγή, μια σοβαρή αρρώστια, μια αρρώστια που θα χειροτερέψει αν δεν αναζητήσεις την κατάλληλη θεραπεία γι’ αυτήν, τότε αυτό θα πρέπει να κάνεις· αυτό κάνουν οι έξυπνοι άνθρωποι. Όταν οι ανόητοι άνθρωποι είναι υγιείς, ανησυχούν μονίμως για το εξής: «Αχ, μήπως είμαι άρρωστος; Και αν είμαι όντως άρρωστος, μήπως θα επιδεινωθεί η υγεία μου; Άραγε θα πάθω την τάδε αρρώστια; Κι αν όντως την πάθω, θα πεθάνω πριν την ώρα μου; Θα είναι επώδυνος ο θάνατός μου; Θα ζήσω μια ευτυχισμένη ζωή; Αν πάθω αυτήν την αρρώστια, τότε μήπως θα πρέπει να τακτοποιήσω τα της κηδείας μου και να απολαύσω τη ζωή το συντομότερο δυνατό;» Οι ανόητοι άνθρωποι νιώθουν συχνά αγωνία, άγχος και ανησυχία για τέτοια πράγματα. Δεν αναζητούν ποτέ την αλήθεια ούτε αναζητούν το μέρος της αλήθειας που οφείλουν να κατανοήσουν πάνω σ’ αυτό το ζήτημα. Οι έξυπνοι άνθρωποι, από την άλλη, έχουν κάποια κατανόηση και γνώση του θέματος, είτε όταν αρρωστήσει κάποιος άλλος είτε όταν δεν έχουν αρρωστήσει ακόμα οι ίδιοι. Ποια είναι, λοιπόν, η κατανόηση και η γνώση που οφείλουν να έχουν; Ας αρχίσουμε απ’ αυτό: Μήπως η ασθένεια θα προσπεράσει κάποιον επειδή νιώθει αγωνία, άγχος και ανησυχία; (Όχι.) Για πες Μου, δεν είναι ήδη προαποφασισμένο το πότε θα αρρωστήσει κάποιος, πώς θα είναι η υγεία του όταν φτάσει σε μια συγκεκριμένη ηλικία και το αν αρρωστήσει βαριά ή σοβαρά; Είναι προαποφασισμένο, κι αυτό είναι βέβαιο. Δεν θα συζητήσουμε τώρα για το πώς προκαθορίζει ο Θεός τα πράγματα για σένα· η εμφάνιση των ανθρώπων, τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους, το σχήμα του σώματός τους και η ημερομηνία της γέννησής τους είναι πράγματα που γνωρίζουν όλοι ξεκάθαρα. Οι άπιστοι μάντεις, οι αστρολόγοι και εκείνοι που διαβάζουν τ’ άστρα και τις παλάμες μπορούν να καταλάβουν από την παλάμη, το πρόσωπο και την ημερομηνία γέννησης των ανθρώπων πότε θα τους συμβεί κάποια καταστροφή και πότε θα αντιμετωπίσουν κάποια κακοτυχία. Αυτά τα πράγματα έχουν ήδη καθοριστεί. Άρα, λοιπόν, όταν κάποιος αρρωστήσει, μπορεί να φαίνεται πως αρρώστησε λόγω κόπωσης ή λόγω του θυμού που νιώθει ή επειδή ζει φτωχικά και δεν τρέφεται σωστά. Εκ πρώτης όψεως, μπορεί να φαίνεται πως οφείλεται σ’ αυτά τα πράγματα. Αυτή η κατάσταση ισχύει για όλους. Γιατί, λοιπόν, κάποια άτομα της ίδιας ηλικιακής ομάδας παθαίνουν αυτήν την ασθένεια, ενώ άλλα όχι; Μήπως είναι γραφτό τους; (Ναι.) Με λαϊκούς όρους, είναι γραφτό τους. Πώς το λέμε με όρους που συμφωνούν με την αλήθεια; Όλα αυτά υπόκεινται στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Άρα, λοιπόν, το τι τρως και τι πίνεις, πού μένεις και πώς είναι το περιβάλλον στο οποίο ζεις δεν έχουν καμία σχέση με το πότε θα αρρωστήσεις ή ποια ασθένεια θα σε βρει. Οι άνθρωποι που δεν πιστεύουν στον Θεό ψάχνουν πάντα τους λόγους από μια αντικειμενική σκοπιά και τονίζουν μονίμως τα αίτια της ασθένειας, λέγοντας: «Πρέπει να γυμνάζεσαι περισσότερο, να τρως περισσότερα λαχανικά και λιγότερο κρέας». Είναι όντως έτσι; Ακόμη και οι άνθρωποι που δεν τρώνε ποτέ κρέας μπορεί να ανεβάσουν υψηλή πίεση και να εμφανίσουν διαβήτη. Ακόμη και οι χορτοφάγοι μπορεί να έχουν υψηλή χοληστερίνη. Η επιστήμη της ιατρικής δεν έχει δώσει ακόμα κάποια ακριβή ή λογική εξήγηση γι’ αυτά τα πράγματα. Να σου πω το εξής: Όλες οι διαφορετικές τροφές που έχει δημιουργήσει ο Θεός για τον άνθρωπο είναι τροφές που πρέπει ο άνθρωπος να τρώει. Πρέπει, απλώς, να μην τις τρως σε υπερβολικές ποσότητες, αλλά με μέτρο. Είναι αναγκαίο να μάθεις πώς να φροντίζεις την υγεία σου, αλλά είναι λάθος να θέλεις μονίμως να μελετάς πώς να προλαμβάνεις τις ασθένειες. Όπως είπαμε μόλις τώρα, το πώς θα είναι η υγεία κάποιου σε μια συγκεκριμένη ηλικία και το αν θα πάθει κάποια σοβαρή ασθένεια είναι πράγματα που κανονίζει ο Θεός. Οι άπιστοι δεν πιστεύουν στον Θεό κι έτσι πηγαίνουν να βρουν κάποιον που να μπορεί να δει τέτοια πράγματα από την ημερομηνία της γέννησής τους ή κοιτάζοντας την παλάμη ή το πρόσωπό τους. Τα πιστεύουν αυτά τα πράγματα. Εσύ πιστεύεις στον Θεό και ακούς συχνά κηρύγματα και συναναστροφές πάνω στην αλήθεια· άρα, λοιπόν, αν δεν το πιστεύεις αυτό, τότε δεν είσαι παρά ένας δύσπιστος. Αν πιστεύεις πραγματικά πως τα πάντα βρίσκονται στο χέρι του Θεού, τότε οφείλεις να πιστεύεις πως όλα αυτά τα πράγματα —οι σοβαρές ασθένειες, οι βαριές ασθένειες, οι ελαφρές ασθένειες, η υγεία γενικά— υπόκεινται στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Το πότε θα πάθει κάποιος μια σοβαρή αρρώστια και το πώς θα είναι η υγεία του σε μια συγκεκριμένη ηλικία δεν είναι πράγματα που συμβαίνουν τυχαία. Για να το καταλάβεις αυτό, πρέπει να έχεις θετική και ακριβή κατανόηση. Συμφωνεί αυτό με την αλήθεια; (Ναι.) Συμφωνεί με την αλήθεια, είναι η αλήθεια, θα πρέπει να το αποδεχθείς και η στάση και οι απόψεις σου πάνω σ’ αυτό το θέμα θα πρέπει να μεταμορφωθούν. Και τι διορθώνεται μόλις μεταμορφωθούν αυτά τα πράγματα; Δεν διορθώνονται τα συναισθήματα αγωνίας, άγχους και ανησυχίας που έχεις; Αν μη τι άλλο, διορθώνονται στη θεωρία τα αρνητικά συναισθήματα της αγωνίας, του άγχους και της ανησυχίας που νιώθεις για την ασθένεια. Επειδή η κατανόησή σου έχει μεταμορφώσει τις σκέψεις και τις απόψεις σου, διορθώνει συνεπώς και τα αρνητικά σου συναισθήματα. Μία πτυχή είναι η εξής: Το αν θα αρρωστήσει κάποιος ή όχι, ποια σοβαρή αρρώστια θα πάθει και το πώς θα είναι η υγεία του σε κάθε στάδιο της ζωής του δεν είναι πράγματα που ο άνθρωπος μπορεί να τα αλλάξει επειδή το θέλει· προκαθορίζονται όλα τους από τον Θεό. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Άρα είναι εντάξει το να μη θέλω να αρρωστήσω; Είναι εντάξει αν ζητήσω από τον Θεό να με απαλλάξει από την αρρώστια μου; Είναι εντάξει αν θέλω να ζητήσω από τον Θεό να κρατήσει μακριά μου αυτήν την καταστροφή και την κακοτυχία»; Εσείς τι πιστεύετε; Είναι αποδεκτά αυτά τα πράγματα; (Όχι.) Το λέτε με μεγάλη βεβαιότητα, αλλά κανείς δεν είναι σε θέση να κατανοήσει ξεκάθαρα αυτά τα πράγματα. Ίσως κάποιος να εκτελεί το καθήκον του με αφοσίωση, να έχει την αποφασιστικότητα να επιδιώξει την αλήθεια και να είναι εξαιρετικά σημαντικός για κάποιο έργο στον οίκο του Θεού. Ίσως, λοιπόν, ο Θεός να τον απαλλάξει από αυτήν τη σοβαρή αρρώστια που επηρεάζει το καθήκον του, το έργο του και τη σωματική ενέργεια και δύναμή του, διότι ο Θεός αναλαμβάνει την ευθύνη για το έργο Του. Υπάρχει, όμως, τέτοιος άνθρωπος; Είναι κανείς έτσι; Δεν ξέρετε, σωστά; Ίσως να υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι. Αν υπήρχαν πραγματικά τέτοιοι άνθρωποι, τότε δεν θα μπορούσε ο Θεός να τους απαλλάξει από την ασθένεια ή την κακοτυχία τους με μία και μόνο λέξη Του; Δεν θα μπορούσε να το κάνει με μία και μόνο σκέψη Του; Ο Θεός θα έκανε την εξής σκέψη: «Το άτομο αυτό θα αντιμετωπίσει μια ασθένεια τον τάδε μήνα και στην τάδε ηλικία. Τώρα είναι πολύ απασχολημένος με το έργο του, οπότε δεν θα πάθει αυτήν την ασθένεια. Δεν χρειάζεται να βιώσει αυτήν την ασθένεια. Ας τον προσπεράσει». Δεν υπάρχει λόγος να μη συνέβαινε αυτό, και θα απαιτούσε μονάχα μία λέξη από τον Θεό, έτσι δεν είναι; Ποιος θα μπορούσε, όμως, να λάβει μια τέτοια ευλογία; Όποιος έχει πραγματικά τέτοια αποφασιστικότητα και αφοσίωση και μπορεί πραγματικά να εξυπηρετήσει αυτήν τη λειτουργία στο έργο του Θεού, αυτός είναι και πιθανό να λάβει μια τέτοια ευλογία. Δεν είναι αυτό το θέμα για το οποίο πρέπει να μιλήσουμε, οπότε δεν θα το αναπτύξουμε τώρα. Τώρα μιλάμε για τις ασθένειες, κάτι που θα βιώσουν οι περισσότεροι άνθρωποι κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Άρα, λοιπόν, το ποια αρρώστια θα βρει τους ανθρώπους, πότε και σε ποια ηλικία και πώς θα είναι η κατάσταση της υγείας τους είναι όλα τους πράγματα που κανονίζει ο Θεός· δεν τα αποφασίζουν οι άνθρωποι, όπως και δεν αποφασίζουν το πότε θα γεννηθούν. Δεν είναι, λοιπόν, ανόητο να νιώθεις αγωνία, άγχος και ανησυχία για πράγματα που δεν αποφασίζεις εσύ ο ίδιος; (Ναι.) Οι άνθρωποι θα πρέπει να αρχίσουν να διορθώνουν τα πράγματα που μπορούν να διορθώσουν μόνοι τους· για εκείνα που δεν μπορούν να κάνουν μόνοι τους, θα πρέπει να περιμένουν τον Θεό. Θα πρέπει να υποτάσσονται σιωπηλά και να ζητούν από τον Θεό να τους προστατέψει· αυτή είναι η νοοτροπία που οφείλουν να έχουν. Και όταν οι άνθρωποι τελικά αρρωσταίνουν και βρίσκονται κοντά στον θάνατο, θα πρέπει να υποτάσσονται, να μην παραπονιούνται ούτε να επαναστατούν ενάντια στον Θεό, να μη λένε βλάσφημες κουβέντες εναντίον Του ούτε να Του επιτίθενται με τα λόγια τους. Αντίθετα, θα πρέπει να στέκονται ως δημιουργήματα, να βιώνουν και να εκτιμούν όλα όσα προέρχονται από τον Θεό, και να μην προσπαθούν να κάνουν τις δικές τους επιλογές. Αυτό θα πρέπει να είναι μια ξεχωριστή εμπειρία που εμπλουτίζει τη ζωή σου, και δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό, σωστά; Άρα, λοιπόν, όταν μιλάμε για τις ασθένειες, οι άνθρωποι θα πρέπει πρώτα να διορθώσουν τις εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις που έχουν σχετικά με την προέλευση της ασθένειας, κι έτσι να πάψουν να ανησυχούν γι’ αυτήν· εκτός αυτού, οι άνθρωποι ούτε έχουν το δικαίωμα ούτε είναι ικανοί να ελέγχουν τόσο τα γνωστά όσο και τα άγνωστα πράγματα, καθώς όλα τους βρίσκονται υπό την κυριαρχία του Θεού. Πρέπει, λοιπόν, να περιμένουν και να υποτάσσονται· αυτή είναι η στάση που οφείλουν να έχουν και η αρχή άσκησης που οφείλουν να ακολουθούν. Από την κατανόηση έως την πράξη, τα πάντα θα πρέπει να γίνονται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αυτό σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια.

«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (4)

Είτε είσαι άρρωστος είτε πονάς, εφόσον σου απομένει έστω και μία πνοή, εφόσον είσαι ακόμα ζωντανός και μπορείς να μιλάς και να περπατάς, τότε έχεις την ενέργεια να εκτελείς το καθήκον σου και θα πρέπει να έχεις καλή συμπεριφορά καθώς το εκτελείς και τα πόδια σου να πατάνε γερά στο έδαφος. Δεν πρέπει να εγκαταλείψεις το καθήκον που έχεις ως δημιούργημα ούτε την ευθύνη που σου έχει αναθέσει ο Δημιουργός. Εφόσον δεν έχεις πεθάνει ακόμα, θα πρέπει να ολοκληρώσεις το καθήκον σου και να το εκπληρώσεις καλά. Ορισμένοι άνθρωποι λένε: «Αυτά που λες δείχνουν έλλειψη κατανόησης. Είμαι άρρωστος και δυσκολεύομαι να το αντέξω!» Όταν δυσκολεύεσαι, μπορείς να ξεκουραστείς, να φροντίσεις τον εαυτό σου και να πάρεις τα φάρμακά σου. Αν θέλεις ακόμα να εκτελείς το καθήκον σου, μπορείς να μειώσεις τον φόρτο εργασίας σου και να εκτελέσεις ένα πιο κατάλληλο καθήκον, που δεν θα επηρεάζει την ανάρρωσή σου. Αυτό θα αποδείξει πως η καρδιά σου δεν έχει ξεστρατίσει από τον Θεό και πως μέσα στην καρδιά σου δεν έχεις εγκαταλείψει το καθήκον σου, δεν έχεις αρνηθεί το όνομα του Θεού και δεν έχεις εγκαταλείψει την επιθυμία να είσαι σωστό δημιούργημα. Ορισμένοι άνθρωποι λένε: «Τα έκανα όλα αυτά, άρα θα με κάνει καλά ο Θεός;» Θα το κάνει; (Όχι απαραίτητα.) Είτε σε κάνει ο Θεός καλά είτε όχι, είτε σε γιατρέψει είτε όχι, εσύ κάνεις αυτό που οφείλει να κάνει ένα δημιούργημα. Είτε είσαι σωματικά ικανός να εκτελείς το καθήκον σου είτε όχι, είτε μπορείς να αναλάβεις κάποια εργασία είτε όχι, είτε η υγεία σου σου επιτρέπει να εκτελείς το καθήκον σου είτε όχι, η καρδιά σου δεν πρέπει να ξεστρατίσει από τον Θεό και δεν πρέπει να εγκαταλείψεις το καθήκον σου μέσα στην καρδιά σου. Έτσι, θα ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες, τις υποχρεώσεις και το καθήκον σου. Τόσο αφοσιωμένος θα πρέπει να είσαι. Μόνο και μόνο επειδή δεν μπορείς να κάνεις πια πράγματα με τα χέρια σου ή να μιλήσεις ή δεν βλέπουν πια τα μάτια σου και δεν μπορείς να κουνήσεις το σώμα σου, δεν πρέπει να σκεφτείς πως ο Θεός οφείλει να σε κάνει καλά. Ούτε θα πρέπει να Τον απαρνηθείς μέσα στα μύχια της καρδιάς σου, να Τον αφήσεις πίσω και να εγκαταλείψεις το καθήκον σου αν δεν σε θεραπεύσει. Τι είδους φύση έχει μια τέτοια ενέργεια; (Είναι προδοσία προς τον Θεό.) Είναι προδοσία! Κάποιοι άνθρωποι προσέρχονται συχνά ενώπιον του Θεού για να προσευχηθούν όταν δεν είναι άρρωστοι. Όταν είναι άρρωστοι, και πάλι προσέρχονται ενώπιόν Του και δεν Τον εγκαταλείπουν, εναποθέτουν σ’ Αυτόν όλες τους τις ελπίδες και ελπίζουν πως θα τους κάνει καλά. Αν, όμως, περάσει λίγος καιρός και ο Θεός δεν τους κάνει καλά, τότε απογοητεύονται μαζί Του, Τον εγκαταλείπουν βαθιά μέσα στην καρδιά τους και παραιτούνται από τα καθήκοντά τους. Αν η αρρώστια τους δεν τους ταλαιπωρεί πολύ, τότε ορισμένοι άνθρωποι δεν εγκαταλείπουν τον Θεό ακόμη κι αν δεν τους κάνει καλά. Αν, όμως, η κατάσταση της υγείας τους επιδεινωθεί και αντιμετωπίζουν τον θάνατο, τότε ξέρουν πια με σιγουριά πως ο Θεός δεν τους έχει θεραπεύσει και πως το μόνο που περίμεναν όλο αυτό το διάστημα ήταν ο θάνατος. Τότε, εγκαταλείπουν και αρνούνται τον Θεό μέσα στην καρδιά τους. Πιστεύουν πως, εφόσον ο Θεός δεν τους έχει κάνει καλά, τότε μάλλον δεν υπάρχει καν, δεν είναι καν Θεός και δεν αξίζει να πιστεύουν σ’ Αυτόν. Επειδή δεν τους κάνει καλά, μετανιώνουν που πίστεψαν σ’ Αυτόν και σταματούν να πιστεύουν. Δεν προδίδουν έτσι τον Θεό; Είναι σοβαρή προδοσία κατά του Θεού. Άρα, λοιπόν, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να πάρετε αυτόν τον δρόμο. Μόνο όσοι υποτάσσονται στον Θεό μέχρι θανάτου έχουν αληθινή πίστη.

Ποιο μονοπάτι θα πρέπει να ακολουθήσουν οι άνθρωποι όταν τους χτυπήσει την πόρτα κάποια ασθένεια; Πώς θα πρέπει να επιλέξουν; Δεν θα πρέπει να βυθιστούν στην αγωνία, το άγχος και την ανησυχία και να σκέφτονται τις μελλοντικές προοπτικές και το μονοπάτι τους. Αυτό που θα πρέπει να κάνουν είναι το εξής: Όσο περισσότερο περνάνε τέτοιες περιόδους, βρίσκονται σε τέτοιες ειδικές καταστάσεις και περιστάσεις και αντιμετωπίζουν τέτοιες άμεσες δυσκολίες τόσο περισσότερο θα πρέπει να αναζητούν και να επιδιώκουν την αλήθεια. Μόνο έτσι δεν θα πάνε στράφι και θα πιάσουν τόπο οι ομιλίες που έχεις ακούσει στο παρελθόν και οι αλήθειες που έχεις κατανοήσει. Όσο περισσότερο αντιμετωπίζεις τέτοιες δυσκολίες τόσο περισσότερο θα πρέπει να παραιτείσαι από τις επιθυμίες σου και να υποτάσσεσαι στις ενορχηστρώσεις του Θεού. Σκοπός του Θεού όταν κανονίζει μια τέτοια κατάσταση και διευθετεί αυτές τις συνθήκες για σένα δεν είναι ούτε να βυθιστείς στα συναισθήματα της αγωνίας, του άγχους και της ανησυχίας ούτε να υποβάλεις τον Θεό σε δοκιμασία για να δεις αν θα σε θεραπεύσει όταν αρρωστήσεις, κι έτσι να βολιδοσκοπήσεις την αλήθεια του ζητήματος. Ο Θεός κανονίζει αυτές τις ειδικές καταστάσεις και συνθήκες για σένα ώστε να πάρεις απ’ αυτές πρακτικά μαθήματα, να εισέλθεις πιο βαθιά στην αλήθεια, να υποταχθείς καλύτερα στον Θεό και να καταλάβεις πιο ξεκάθαρα και σωστά πώς ενορχηστρώνει ο Θεός όλα τα άτομα, τα γεγονότα και τα πράγματα. Η μοίρα του ανθρώπου βρίσκεται στα χέρια του Θεού. Είτε το αισθάνονται και το γνωρίζουν πραγματικά αυτό οι άνθρωποι είτε όχι, θα πρέπει να υποτάσσονται στον Θεό, να μην Του αντιστέκονται, να μην Τον απορρίπτουν και, φυσικά, να μην Τον υποβάλλουν σε δοκιμασίες. Μπορεί να πεθάνεις όπως και να ’χει. Αν, όμως, αντισταθείς στον Θεό, Τον απορρίψεις και Τον υποβάλεις σε δοκιμασίες, τότε είναι αυτονόητο ποιο θα είναι το τέλος σου. Αντίθετα, αν στις ίδιες καταστάσεις και συνθήκες μπορείς να αναζητήσεις πώς οφείλει να υποτάσσεται ένα δημιούργημα στις ενορχηστρώσεις του Δημιουργού, ποια μαθήματα πρέπει να πάρεις και ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις πρέπει να γνωρίσεις στις καταστάσεις που δημιουργεί για σένα ο Θεός και, επιπλέον, κατανοείς τις προθέσεις του Θεού σε τέτοιες καταστάσεις και καταθέτεις καλά τη μαρτυρία σου για να ανταποκριθείς στις απαιτήσεις Του, τότε αυτό θα πρέπει να κάνεις. Όταν ο Θεός κανονίζει να αρρωστήσει κάποιος, είτε σοβαρά είτε ελαφριά, σκοπός Του δεν είναι να σε κάνει να κατανοήσεις τις λεπτομέρειες της αρρώστιας σου, το κακό που σου κάνει, την ταλαιπωρία και τις δυσκολίες που σου προξενεί και τα μυριάδες συναισθήματα που σε κάνει να νιώσεις. Σκοπός Του δεν είναι να κατανοήσεις την ασθένεια επειδή αρρώστησες, αλλά να πάρεις μαθήματα από την ασθένεια, να μάθεις πώς να αναζητάς τις προθέσεις του Θεού, να γνωρίσεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτεις και τις λανθασμένες στάσεις που υιοθετείς απέναντι στον Θεό όταν είσαι άρρωστος και να μάθεις πώς να υποτάσσεσαι στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις Του, ώστε να υποταχθείς αληθινά σ’ Αυτόν και να μείνεις ακλόνητος στη μαρτυρία σου. Αυτό είναι πολύ βασικό. Μέσω της αρρώστιας, ο Θεός θέλει να σε σώσει και να σε εξαγνίσει. Από τι θέλει να σε εξαγνίσει; Από όλες τις εξωφρενικές επιθυμίες και απαιτήσεις που έχεις απ’ Αυτόν, καθώς και από τα διάφορα σχέδια, τις κρίσεις και τα κόλπα που κάνεις ώστε να επιβιώσεις και να συνεχίσεις να ζεις πάση θυσία. Ο Θεός δεν σου ζητά να κάνεις σχέδια και να κρίνεις ούτε σου επιτρέπει να έχεις εξωφρενικές επιθυμίες απ’ Αυτόν. Απαιτεί μόνο να υποτάσσεσαι σ’ Αυτόν και, καθώς κάνεις πράξη και βιώνεις την υποταγή, να γνωρίσεις τις προσωπικές σου επιθυμίες και τη στάση που έχεις απέναντι στις αρρώστιες και τις σωματικές παθήσεις που σου δίνει. Όταν γνωρίσεις αυτά τα πράγματα, τότε μπορείς να κατανοήσεις πόσο ωφέλιμες είναι για σένα οι συνθήκες της ασθένειας που κανόνισε για σένα ο Θεός ή οι σωματικές παθήσεις που σου έδωσε. Μπορείς να κατανοήσεις πόσο ωφέλιμες είναι για την αλλαγή της διάθεσής σου, για την επίτευξη της σωτηρίας σου και για τη ζωή-είσοδό σου. Γι’ αυτό και, όταν σε βρει κάποια αρρώστια, δεν πρέπει να αναρωτιέσαι συνεχώς πώς μπορείς να γλιτώσεις απ’ αυτήν, να την αποφύγεις ή να την απορρίψεις. […] Όταν είσαι άρρωστος, μπορείς να ψάξεις ενεργά για κάποια θεραπεία, αλλά θα πρέπει, επίσης, να προσεγγίζεις την ασθένειά σου με θετική στάση. Ό,τι κι αν γίνει στο τέλος, είτε η ασθένειά σου μπορεί να αντιμετωπιστεί και να θεραπευτεί είτε όχι, εσύ θα πρέπει πάντα να υποτάσσεσαι και να μην παραπονιέσαι. Αυτήν τη στάση θα πρέπει να υιοθετήσεις, αφού είσαι δημιούργημα και δεν έχεις άλλη επιλογή. Δεν μπορείς να πεις το εξής: «Αν γίνω καλά, τότε θα πιστέψω πως με γιάτρεψε η μεγάλη δύναμη του Θεού. Διαφορετικά, θα είμαι δυσαρεστημένος μαζί Του. Γιατί με έκανε ο Θεός να αρρωστήσω; Γιατί δεν με κάνει καλά; Γιατί αρρώστησα εγώ και όχι κάποιος άλλος; Δεν θέλω να είμαι άρρωστος! Γιατί πρέπει να πεθάνω τόσο νωρίς, τόσο νέος; Γιατί οι άλλοι μπορούν να συνεχίσουν να ζουν; Γιατί;» Μη ρωτάς το γιατί· είναι η ενορχήστρωση του Θεού. Δεν υπάρχει λόγος και δεν θα πρέπει να ρωτάς. Όταν ρωτάς να μάθεις τον λόγο, επαναστατείς. Ένα δημιούργημα δεν πρέπει να κάνει τέτοιες ερωτήσεις. Μη ρωτάς να μάθεις το γιατί· δεν υπάρχει «γιατί». Ο Θεός έχει κανονίσει και έχει σχεδιάσει έτσι τα πράγματα. Αν ρωτάς «γιατί», τότε το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι πως είσαι υπερβολικά ανυπότακτος και αδιάλλακτος. Όταν κάτι σε δυσαρεστεί ή ο Θεός δεν κάνει αυτό που θέλεις ή δεν επιτρέπει να γίνει το δικό σου, δυσαρεστείσαι, απογοητεύεσαι και πάντα ζητάς να μάθεις τον λόγο. Έτσι, ο Θεός σε ρωτά: «Γιατί δεν έχεις κάνει καλά το καθήκον σου ως δημιούργημα; Γιατί δεν το έχεις εκτελέσει πιστά;» Πώς θα απαντήσεις; Εσύ λες: «Δεν υπάρχει κάποιος λόγος, έτσι είμαι». Είναι αποδεκτή η απάντησή σου; (Όχι.) Είναι αποδεκτό να σου μιλάει έτσι ο Θεός, αλλά δεν είναι αποδεκτό να μιλάς εσύ έτσι στον Θεό. Στέκεσαι σε λάθος θέση και είσαι υπερβολικά ασύνετος. Όποιες δυσκολίες κι αν αντιμετωπίζει ένα δημιούργημα, είναι απόλυτα φυσιολογικό και δικαιολογημένο πως θα πρέπει να υποτάσσεσαι στις διευθετήσεις και τις ενορχηστρώσεις του Δημιουργού. Για παράδειγμα, οι γονείς σου σε γέννησαν και σε μεγάλωσαν κι εσύ τους αποκαλείς «μητέρα» και «πατέρα». Αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό και δικαιολογημένο και έτσι πρέπει να είναι. Δεν υπάρχει κάποιος λόγος. Έτσι και ο Θεός ενορχηστρώνει όλα αυτά τα πράγματα για σένα και, είτε απολαμβάνεις ευλογίες είτε βιώνεις ταλαιπωρίες, είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό και δικαιολογημένο και εσένα δεν σου πέφτει λόγος. Αν μπορέσεις να υποταχθείς μέχρι τέλους, τότε θα καταφέρεις να σωθείς, όπως ο Πέτρος. Αν, όμως, κατηγορήσεις τον Θεό, Τον εγκαταλείψεις και Τον προδώσεις λόγω κάποιας παροδικής ασθένειας, τότε όλα όσα εγκατέλειψες και δαπάνησες, το καθήκον που εκτέλεσες και το τίμημα που πλήρωσες στο παρελθόν θα πάνε στράφι. Κι αυτό επειδή όλη η σκληρή δουλειά που έκανες στο παρελθόν δεν θα έχει χτίσει κάποιο θεμέλιο για να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου ή να πάρεις τη σωστή σου θέση ως δημιουργήματος και δεν θα έχει αλλάξει τίποτα μέσα σου. Αυτό θα σε κάνει, τότε, να προδώσεις τον Θεό λόγω της αρρώστιας σου και το τέλος σου θα είναι σαν του Παύλου: θα τιμωρηθείς. Αυτό θα καθοριστεί έτσι επειδή όλα όσα έκανες στο παρελθόν αποσκοπούσαν στο να λάβεις έναν στέφανο και ευλογίες. Αν, όταν τελικά αντιμετωπίσεις την αρρώστια και τον θάνατο, καταφέρεις να υποταχθείς χωρίς παράπονο, αυτό θα αποδείξει πως όλα όσα έκανες στο παρελθόν για τον Θεό έγιναν με ειλικρίνεια και προθυμία από μέρους σου. Είσαι υποτακτικός στον Θεό· τελικά, η υποταγή σου θα σηματοδοτήσει ένα ιδανικό τέλος στη ζωή της πίστης σου σ’ Αυτόν και αυτό είναι κάτι που επιδοκιμάζει ο Θεός. Άρα, λοιπόν, μια ασθένεια μπορεί να σε κάνει να έχεις καλό ή κακό τέλος· αυτό θα εξαρτηθεί από το μονοπάτι που ακολουθείς και από τη στάση που έχεις απέναντι στον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (3)

Κανείς δεν περνά ολόκληρη τη ζωή του χωρίς να υποφέρει. Για μερικούς ανθρώπους έχει να κάνει με την οικογένεια, για μερικούς με τη δουλειά, για μερικούς με τον γάμο και για μερικούς με κάποια σωματική ασθένεια. Όλοι πρέπει να υποφέρουν. Μερικοί λένε: «Γιατί πρέπει να υποφέρουν οι άνθρωποι; Πόσο υπέροχο θα ήταν να περνάμε όλη μας τη ζωή ειρηνικά και ευτυχισμένα. Δεν μπορούμε να μην υποφέρουμε;» Όχι —όλοι πρέπει να υποφέρουν. Ο πόνος κάνει το κάθε άτομο να βιώνει τις μυριάδες αισθήσεις της υλικής ζωής, είτε αυτές είναι θετικές, αρνητικές, ενεργητικές ή παθητικές. Ο πόνος σού δίνει διαφορετικά συναισθήματα και εκτιμήσεις και όλα αυτά είναι για σένα οι εμπειρίες σου στη ζωή. Αυτή είναι μια πτυχή, και αποσκοπεί στο να αποκτήσουν οι άνθρωποι μεγαλύτερη εμπειρία. Αν μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια και αυτό να σε κάνει να καταλάβεις την πρόθεση του Θεού, τότε θα πλησιάζεις όλο και περισσότερο στο πρότυπο που απαιτεί ο Θεός από σένα. Μια άλλη πτυχή είναι ότι αποτελεί την ευθύνη που δίνει ο Θεός στον άνθρωπο. Ποια είναι αυτή η ευθύνη; Είναι ο πόνος που πρέπει να υποστείς. Αν μπορέσεις να επωμιστείς και να υπομείνεις αυτόν τον πόνο, τότε αυτό είναι μαρτυρία, δεν είναι κάτι ντροπιαστικό. Κάποιοι άνθρωποι, όταν αρρωσταίνουν, φοβούνται μήπως το μάθουν οι άλλοι· θεωρούν ντροπή το να αρρωστήσουν, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπονται. Είναι καλό ή κακό αν μπορείς, ως κανονικός άνθρωπος, να υποταχθείς στις ρυθμίσεις του Θεού, να υπομείνεις όλους τους πόνους και να μπορείς να εκτελείς κανονικά το καθήκον σου και να ολοκληρώνεις τις αναθέσεις που σου δίνει ο Θεός ενώ είσαι άρρωστος; Είναι καλό, είναι μαρτυρία για την υποταγή σου στον Θεό, για το ότι εκτελείς αφοσιωμένα το καθήκον σου, και είναι μια μαρτυρία που ντροπιάζει τον Σατανά και τον κατατροπώνει. Οπότε, κάθε δημιούργημα και καθένας απ’ αυτούς που ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού πρέπει να αποδέχεται κάθε πόνο και να υποτάσσεται σ’ αυτόν. Αυτήν την κατανόηση πρέπει να αποκτήσετε· πρέπει να πάρετε αυτό το μάθημα και να φτάσετε στην αληθινή υποταγή στον Θεό. Κάτι τέτοιο συμφωνεί με την πρόθεση του Θεού και είναι η επιθυμία Του. Αυτό ρυθμίζει Εκείνος για κάθε δημιούργημα. Το ότι σε τοποθέτησε σ’ αυτές τις καταστάσεις και συνθήκες είναι αντίστοιχο με το να σου δώσει μια ευθύνη, μια υποχρέωση και μια ανάθεση, οπότε όλα αυτά θα πρέπει να τα αποδεχτείς. Αλήθεια δεν είναι αυτό; (Ναι.) Αφού προέρχεται από τον Θεό κι Εκείνος έχει από σένα μια τέτοια απαίτηση και μια τέτοια πρόθεση, τότε είναι η αλήθεια. Γιατί λέμε ότι είναι η αλήθεια; Γιατί αν αποδεχτείς αυτά τα λόγια ως αλήθεια, τότε θα μπορέσεις να απαλλαγείς απ’ τη διεφθαρμένη σου διάθεση, απ’ τις αντιλήψεις σου και απ’ την επαναστατικότητά σου· αποτέλεσμα αυτού θα είναι να μην πας ενάντια στις επιθυμίες του Θεού και να μην επαναστατήσεις εναντίον Του όταν ξανασυναντήσεις δυσκολίες. Θα μπορείς, δηλαδή, να κάνεις πράξη την αλήθεια και να υποταχθείς στον Θεό. Με τον τρόπο αυτόν, θα μπορέσεις να καταθέσεις μαρτυρία που θα ντροπιάσει τον Σατανά, καθώς και να κερδίσεις την αλήθεια και να φτάσεις στη σωτηρία.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο διαλύοντας τις αντιλήψεις του μπορεί κανείς να πορευτεί στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό (1)

Σχετικές βιωματικές εμπειρίες

O Covid μού αποκάλυψε ποια είμαι πραγματικά

Απελευθερωμένη απ’ την ανησυχία για τις ασθένειές μου

Σχετικοί ύμνοι

Ο απαρχή της ασθένειας είναι η αγάπη του Θεού