Λόγια του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών

Ένα άτομο που έχει μόνο διάθεση αντίχριστου δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, επί της ουσίας, αντίχριστος. Μόνο όσοι έχουν φύση-ουσία αντίχριστων είναι πραγματικοί αντίχριστοι. Οπωσδήποτε υπάρχουν διαφορές στην ανθρώπινη φύση αυτών των δύο και, υπό την καθοδήγηση διαφορετικών ειδών ανθρώπινης φύσης, οι στάσεις που τηρούν αυτοί οι άνθρωποι απέναντι στην αλήθεια, αντίστοιχα, δεν είναι ίδιες. Και όταν οι στάσεις που τηρούν οι άνθρωποι απέναντι στην αλήθεια δεν είναι ίδιες, οι δρόμοι που επιλέγουν είναι διαφορετικοί. Και όταν οι δρόμοι που επιλέγουν οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί, οι αρχές και οι συνέπειες των πράξεών τους έχουν, επίσης, τις διαφορές τους. Επειδή ένας άνθρωπος με μόνο διάθεση αντίχριστου έχει συνείδηση που εργάζεται, έχει λογική και αίσθημα τιμής και, τηρουμένων των αναλογιών, αγαπά την αλήθεια, όταν αποκαλύπτει τη διεφθαρμένη του διάθεση, στην καρδιά του υπάρχει αποδοκιμασία γι’ αυτήν. Σε τέτοιες στιγμές, μπορεί να κάνει αυτοκριτική, να αποκτήσει αυτογνωσία και να παραδεχτεί τη διεφθαρμένη του διάθεση και την αποκάλυψη της διαφθοράς του, γεγονός που του δίνει τη δυνατότητα να επαναστατήσει ενάντια στη σάρκα και τη διεφθαρμένη διάθεσή του και να καταφέρει να κάνει πράξη την αλήθεια και να υποταχθεί στον Θεό. Ωστόσο, αυτό δεν συμβαίνει με έναν αντίχριστο. Καθώς αυτός δεν έχει συνείδηση που εργάζεται ή συνειδητή επίγνωση ούτε, βέβαια, αίσθημα τιμής, όταν αποκαλύπτει τη διεφθαρμένη του διάθεση, δεν μετρά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού αν αυτό που αποκαλύπτει είναι σωστό ή λάθος, αν η διάθεσή του είναι διεφθαρμένη ή η ανθρώπινη φύση του κανονική ή αν συμφωνεί με την αλήθεια. Δεν αναλογίζεται ποτέ αυτά τα πράγματα. Έτσι, πώς συμπεριφέρεται; Υποστηρίζει σταθερά ότι η διεφθαρμένη διάθεση που αποκαλύπτει και ο δρόμος που επιλέγει είναι τα σωστά. Νομίζει πως ό,τι κάνει είναι σωστό, πως ό,τι λέει είναι σωστό· είναι αποφασισμένος να διατηρήσει τις δικές του απόψεις. Και έτσι, όσο μεγάλο λάθος και αν κάνει, όσο σοβαρή και αν είναι η διεφθαρμένη διάθεση που αποκαλύπτει, δεν θα αναγνωρίσει τη σοβαρότητα του θέματος και σίγουρα δεν θα κατανοήσει τη διεφθαρμένη διάθεση που έχει αποκαλύψει. Ούτε, φυσικά, θα παραμερίσει τις επιθυμίες του ή θα επαναστατήσει ενάντια στη φιλοδοξία και τη διεφθαρμένη διάθεσή του ώστε να διαλέξει ένα μονοπάτι όπως αυτό της υποταγής στον Θεό και την αλήθεια. Μπορεί κανείς να δει από αυτά τα δύο διαφορετικά αποτελέσματα ότι, αν ένα άτομο με διάθεση αντίχριστου αγαπάει την αλήθεια στην καρδιά του, τότε έχει την ευκαιρία να την κατανοήσει και να την κάνει πράξη, καθώς και να επιτύχει τη σωτηρία, ενώ το άτομο που έχει ουσία αντίχριστου δεν μπορεί να κατανοήσει την αλήθεια ή να την κάνει πράξη, αλλά και ούτε να επιτύχει τη σωτηρία. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ των δύο.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα πέμπτο: Συνοψίζοντας τον χαρακτήρα των αντίχριστων και τη διάθεση-ουσία τους (Μέρος δεύτερο)

Ποιο από τα δύο αποτελεί θανάσιμη ασθένεια: Το να έχεις την ουσία ενός αντίχριστου ή τη διάθεση ενός αντίχριστου; (Το να έχεις την ουσία ενός αντίχριστου.) Σοβαρά; (Ναι.) Σκέψου καλά και ξαναπές Μου. (Και το να έχεις την ουσία ενός αντίχριστου, αλλά και το να έχεις τη διάθεση ενός αντίχριστου, και τα δύο αποτελούν θανάσιμες ασθένειες.) Για ποιον λόγο; (Επειδή όσοι έχουν την ουσία ενός αντίχριστου δεν επιδιώκουν την αλήθεια, και το ίδιο ισχύει και για εκείνους που έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου. Όσοι έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου, όποιο ζήτημα κι αν αντιμετωπίσουν, δεν εστιάζουν ποτέ στο να επιδιώξουν την αλήθεια, και δεν διαθέτουν ούτε τη στοιχειώδη ανθρώπινη φύση και λογική· τέτοιοι άνθρωποι είναι ανίκανοι να αποκτήσουν την αλήθεια, και δεν μπορούν ούτε να φτάσουν στη σωτηρία. Κι αυτό αποτελεί επίσης θανάσιμη ασθένεια.) Θα ήθελε κανείς άλλος να μιλήσει; (Απ’ ό,τι καταλαβαίνω εγώ, κανένα από αυτά τα δύο δεν είναι θανάσιμη ασθένεια, αλλά αν κάποιος δεν επιδιώκει την αλήθεια, τότε αυτή είναι η θανάσιμη ασθένεια.) Αυτή η άποψη είναι πολύ καλή. Ωστόσο, σ’ αυτό υπάρχει μια προϋπόθεση, δηλαδή η ουσία ενός αντίχριστου —αυτοί οι άνθρωποι που διαθέτουν την ουσία ενός αντίχριστου απλούστατα δεν επιδιώκουν την αλήθεια, είναι δύσπιστοι. Το πιο επικίνδυνο πράγμα είναι να έχει κανείς την ουσία ενός αντίχριστου. Τι εννοώ όταν λέω την ουσία ενός αντίχριστου; Αυτό σημαίνει πως οι συγκεκριμένοι άνθρωποι απλούστατα δεν επιδιώκουν την αλήθεια· επιδιώκουν μόνο τη θέση, είναι από τη φύση τους εχθροί του Θεού, είναι αντίχριστοι, είναι η προσωποποίηση του Σατανά, είναι διάβολοι από την ώρα που γεννήθηκαν, δεν έχουν ανθρώπινη φύση, είναι υλιστές, είναι κλασικοί δύσπιστοι, και οι άνθρωποι του είδους αυτού αποστρέφονται την αλήθεια. Τι σημαίνει «αποστρέφονται την αλήθεια»; Σημαίνει πως δεν πιστεύουν ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, δεν αναγνωρίζουν το γεγονός ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός, πόσο μάλλον αναγνωρίζουν το γεγονός ότι ο Θεός έχει την κυριαρχία πάνω σε όλα τα πράγματα και πάνω στα πάντα. Όταν, λοιπόν, στους ανθρώπους αυτούς δίνεται η ευκαιρία να επιδιώξουν την αλήθεια, άραγε μπορούν να το κάνουν; (Όχι.) Δεδομένου ότι δεν μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια, και δεδομένου ότι είναι παντοτινοί εχθροί της αλήθειας και εχθροί του Θεού, δεν πρόκειται ποτέ να μπορέσουν να αποκτήσουν την αλήθεια. Το να μην μπορεί ποτέ κάποιος να αποκτήσει την αλήθεια αποτελεί θανάσιμη ασθένεια. Και όλοι εκείνοι που έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου παρουσιάζουν, από άποψη διάθεσης, ομοιότητες με εκείνους που έχουν την ουσία ενός αντίχριστου. Εκδηλώνουν τα ίδια πράγματα, αποκαλύπτουν τα ίδια πράγματα, και μέχρι και ο τρόπος με τον οποίο εμφανίζουν αυτές τις εκδηλώσεις και τις αποκαλύψεις, ο τρόπος που σκέφτονται, αλλά και οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες τους για τον Θεό, όλα είναι ίδια. Παρ’ όλα αυτά, όσον αφορά τους ανθρώπους που έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου, είτε μπορούν είτε δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια και να αναγνωρίσουν το γεγονός ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός, εφόσον δεν επιδιώκουν την αλήθεια, η διάθεση του αντίχριστου που έχουν μετατρέπεται σε θανάσιμη ασθένεια, και γι’ αυτό ακριβώς θα έχουν την ίδια έκβαση μ’ εκείνους που έχουν την ουσία ενός αντίχριστου. Ωστόσο, ευτυχώς ανάμεσα σ’ εκείνους που έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου υπάρχουν κάποιοι που έχουν ανθρώπινη φύση, λογική, συνείδηση και αίσθημα ντροπής, οι οποίοι αγαπούν τα θετικά πράγματα και έχουν τις προϋποθέσεις να σωθούν από τον Θεό. Οι άνθρωποι αυτοί, λόγω του ότι επιδιώκουν την αλήθεια, καταφέρνουν να αλλάξουν τη διάθεσή τους, να αποτινάξουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να αποτινάξουν τη διάθεση του αντίχριστου, οπότε η διάθεση του αντίχριστου δεν αποτελεί πλέον θανάσιμη ασθένεια γι’ αυτούς και υπάρχει η πιθανότητα να σωθούν. Σε ποιες συνθήκες μπορεί να πει κανείς ότι το να έχει κανείς τη διάθεση ενός αντίχριστου είναι θανάσιμη ασθένεια; Για να γίνει αυτό υπάρχει μια προϋπόθεση, η οποία είναι ότι, αν και οι άνθρωποι αυτοί αναγνωρίζουν ότι υπάρχει ο Θεός, πιστεύουν στην κυριαρχία Του, πιστεύουν και αναγνωρίζουν όλα όσα λέει Εκείνος και μπορούν να κάνουν τα καθήκοντά τους, υπάρχει κάτι που λείπει: Ποτέ δεν κάνουν πράξη την αλήθεια ούτε επιδιώκουν την αλήθεια. Επομένως, η διάθεση του αντίχριστου αποβαίνει μοιραία γι’ αυτούς, και μπορεί να τους στοιχίσει τη ζωή. Όσοι έχουν την ουσία ενός αντίχριστου, άσχετα με τις περιστάσεις, δεν είναι δυνατόν να αγαπήσουν την αλήθεια ούτε να αποδεχτούν την αλήθεια, και δεν μπορούν ποτέ να την κερδίσουν. Το καταλαβαίνετε; (Ναι.) Το καταλαβαίνετε. Επαναλάβετέ το Μου. (Οι άνθρωποι που έχουν την ουσία του αντίχριστου είναι εκ φύσεως εχθροί του Θεού. Δεν είναι σε καμία περίπτωση άνθρωποι που αγαπούν και μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια, και είναι αδύνατο να κερδίσουν ποτέ την αλήθεια, οπότε γι’ αυτούς η διάθεση του αντίχριστου αποτελεί θανάσιμη ασθένεια. Απ’ την άλλη, αν κάποιοι άνθρωποι που έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου, αγαπούν τα θετικά πράγματα και επιδιώκουν την αλήθεια με βασική προϋπόθεση ότι έχουν ανθρώπινη φύση, λογική, συνείδηση και αίσθημα ντροπής, και στη συνέχεια καταφέρνουν να αλλάξουν τη διάθεσή τους επιδιώκοντας την αλήθεια, τότε ακολουθούν το ορθό μονοπάτι, και γι’ αυτούς η διάθεση του αντίχριστου δεν αποτελεί θανάσιμη ασθένεια. Όλα αυτά τα καθορίζει η ουσία αυτών των ανθρώπων και το μονοπάτι που ακολουθούν.) Με άλλα λόγια, δεν είναι δυνατόν οι άνθρωποι που έχουν την ουσία ενός αντίχριστου να επιδιώξουν ποτέ την αλήθεια, και δεν μπορούν ποτέ να φτάσουν στη σωτηρία, ενώ όσοι έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου μπορούν να ταξινομηθούν σε δύο είδη: Το ένα είδος επιδιώκει την αλήθεια και μπορεί να φτάσει στη σωτηρία, και το άλλο δεν επιδιώκει καθόλου την αλήθεια και δεν μπορεί να φτάσει στη σωτηρία. Όλοι όσοι δεν μπορούν να φτάσουν στη σωτηρία είναι απλοί δουλευτές· κάποιοι πιστοί απλοί δουλευτές μπορούν να παραμείνουν και ενδέχεται να έχουν διαφορετικό αποτέλεσμα.

Για ποιον λόγο δεν μπορούν να φτάσουν στη σωτηρία αυτοί που έχουν την ουσία ενός αντίχριστου; Επειδή οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν την αλήθεια ούτε αναγνωρίζουν ότι ο Θεός είναι η αλήθεια. Οι άνθρωποι αυτοί δεν αναγνωρίζουν ότι υπάρχουν θετικά πράγματα ούτε αγαπούν τα θετικά πράγματα. Κάθε άλλο, αγαπούν τα μοχθηρά και τα αρνητικά πράγματα· είναι η προσωποποίηση όλων των μοχθηρών και αρνητικών πραγμάτων, όπως και εκφράζουν όλα τα αρνητικά και μοχθηρά πράγματα, και γι’ αυτό αποστρέφονται την αλήθεια, αντιμετωπίζουν εχθρικά την αλήθεια και τη μισούν. Μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια με την ουσία που έχουν; (Όχι.) Είναι, λοιπόν, αδύνατο να καταφέρει κανείς αυτούς τους ανθρώπους να επιδιώξουν την αλήθεια. Είναι δυνατόν ένα ζώο να μετατραπεί σε ένα άλλο είδος ζώου; Για παράδειγμα, είναι δυνατόν να μετατραπεί μια γάτα σε σκύλο ή σε ποντίκι; (Όχι.) Το ποντίκι θα είναι πάντα ποντίκι, θα κρύβεται συχνά σε τρύπες και θα ζει στο σκοτάδι. Η γάτα θα παραμείνει για πάντα ο φυσικός εχθρός ενός ποντικιού, και αυτό δεν αλλάζει· ποτέ δεν γίνεται να αλλάξει. Ανάμεσα σ’ εκείνους που έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου, ωστόσο, βρίσκονται κάποιοι που αγαπούν την αλήθεια και τα θετικά πράγματα, που είναι πρόθυμοι να καταβάλουν κάθε προσπάθεια για να κάνουν πράξη και να επιδιώξουν την αλήθεια· κάνουν πράξη ό,τι λέει ο Θεός, ακολουθούν όπου κι αν τους οδηγήσει ο Θεός, κάνουν ό,τι τους ζητήσει ο Θεός, το μονοπάτι που ακολουθούν συμφωνεί απόλυτα με το μονοπάτι που απαιτεί ο Θεός, και επιδιώκουν ανάλογα με την κατεύθυνση και τους στόχους που υποδεικνύει ο Θεός. Οι άλλοι, όμως, εκτός από το γεγονός ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, ακολουθούν και το μονοπάτι του αντίχριστου. Δεν θέλει και πολύ για να συνειδητοποιήσει κανείς τι έκβαση θα έχουν αυτοί οι άνθρωποι. Όχι μόνο δεν θα αποκτήσουν την αλήθεια, αλλά θα χάσουν και την ευκαιρία να σωθούν. Πόσο αξιολύπητοι είναι αυτοί οι άνθρωποι! Ο Θεός τούς δίνει ευκαιρίες και τους εφοδιάζει, επίσης, με την αλήθεια και ζωή, αλλά εκείνοι δεν εκτιμούν αυτά τα πράγματα και δεν ακολουθούν το μονοπάτι της τελείωσης. Δεν είναι ότι ο Θεός ευνοεί κάποιους ανθρώπους σε σχέση με κάποιους άλλους και δεν δίνει ευκαιρίες σ’ αυτούς τους ανθρώπους, αλλά αντίθετα, την ευκαιρία να σωθούν τη χάνουν επειδή δεν εκτιμούν αυτές τις ευκαιρίες και δεν ενεργούν όπως απαιτεί ο Θεός. Επομένως, η διάθεση του αντίχριστου που έχουν καθίσταται μοιραία και τους κάνει να χάσουν τη ζωή τους. Νομίζουν ότι αν κατανοήσουν κάποια δόγματα και επιδείξουν κάποιες εξωτερικές ενέργειες και καλή συμπεριφορά, τότε ο Θεός δεν θα εξετάσει το θέμα της διάθεσης του αντίχριστου που τους διακατέχει, ότι μπορούν να τη συγκαλύψουν και πως, ως αποτέλεσμα, εκ των πραγμάτων δεν χρειάζεται να κάνουν πράξη την αλήθεια, πως μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν και να ενεργούν ανάλογα με την κατανόηση, τις μεθόδους και τις επιθυμίες τους. Εν τέλει, όποιες ευκαιρίες κι αν τους δώσει ο Θεός, εκείνοι παραμένουν κολλημένοι στη δική τους πορεία, ακολουθούν το μονοπάτι ενός αντίχριστου και γίνονται εχθροί του Θεού. Δεν γίνονται εχθροί του Θεού επειδή ο Θεός τούς όρισε ως εχθρούς Του από την αρχή· ο Θεός στην αρχή δεν τους έδωσε κανέναν ορισμό, αφού στα μάτια Του δεν ήταν εχθροί Του ούτε άνθρωποι που είχαν την ουσία ενός αντίχριστου, αλλά ήταν απλώς άνθρωποι με σατανικές, διεφθαρμένες διαθέσεις. Όσες αλήθειες κι αν εκφράσει ο Θεός, εκείνοι στην επιδίωξή τους συνεχίζουν να μην πασχίζουν για την αλήθεια. Δεν μπορούν να βαδίσουν στο μονοπάτι της σωτηρίας και, αντίθετα, ακολουθούν το μονοπάτι ενός αντίχριστου και στο τέλος χάνουν την ευκαιρία να σωθούν. Δεν είναι κρίμα; Είναι μεγάλο κρίμα! Αυτοί οι άνθρωποι είναι πραγματικά αξιολύπητοι. Γιατί είναι αξιολύπητοι; Καταλαβαίνουν κάποια λόγια και δόγματα, και νομίζουν ότι καταλαβαίνουν την αλήθεια· πληρώνουν ένα μικρό τίμημα και επιδεικνύουν κάποια καλή συμπεριφορά την ώρα που κάνουν το καθήκον τους, και νομίζουν ότι κάνουν πράξη την αλήθεια· έχουν κάποιο ταλέντο, κάποιο επίπεδο και κάποια χαρίσματα, και μπορούν να πουν κάποια λόγια και δόγματα, να κάνουν κάποιο έργο, να κάνουν κάποια ειδικά καθήκοντα, και νομίζουν ότι έχουν κερδίσει τη ζωή· μπορούν να αντέξουν λίγο πόνο και να πληρώσουν ένα μικρό τίμημα, και κάνουν το λάθος να νομίζουν ότι μπορούν να υποταχθούν στον Θεό και να παρατήσουν τα πάντα γι’ Αυτόν. Θέλουν να αντικαταστήσουν την άσκηση της αλήθειας με την εξωτερική τους καλή συμπεριφορά, με τα χαρίσματά τους και με τα λόγια και δόγματα με τα οποία έχουν εξοπλιστεί, κι αυτό είναι το μεγαλύτερό τους πρόβλημα, το μοιραίο τους ελάττωμα. Τους οδηγεί στη λάθος πεποίθηση ότι έχουν ήδη αρχίσει να βαδίζουν στο μονοπάτι της σωτηρίας και ότι κατέχουν ήδη ανάστημα και ζωή. Σε κάθε περίπτωση, αν αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορέσουν τελικά να φτάσουν στη σωτηρία, τότε δεν πρέπει να κατηγορούν κανέναν άλλον, παρά μόνο τον εαυτό τους· φταίει το ότι δεν επικεντρώνονται στην αλήθεια ούτε την επιδιώκουν και είναι πάρα πολύ πρόθυμοι να ακολουθήσουν το μονοπάτι των αντίχριστων.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος τέταρτο)

Όλοι όσοι βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων είναι άνθρωποι που έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου, κι αυτό στο οποίο βαδίζουν οι άνθρωποι που έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου είναι το μονοπάτι των αντίχριστων· ωστόσο, υπάρχει κάποια διαφορά ανάμεσα στους ανθρώπους που έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου και στους αντίχριστους. Αν κάποιος έχει τη διάθεση ενός αντίχριστου και θα βάδιζε στο μονοπάτι των αντίχριστων, αυτό δεν υποδηλώνει απαραίτητα ότι είναι αντίχριστος. Αν, όμως, δεν μετανοήσει και δεν μπορεί ν’ αποδεχθεί την αλήθεια, θα μπορούσε να εξελιχθεί σε αντίχριστο. Για τους ανθρώπους που βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων υπάρχει ακόμη ελπίδα κι ευκαιρία να μετανοήσουν, επειδή δεν έχουν γίνει ακόμη αντίχριστοι. Αν κάνουν κάθε λογής κακά πράγματα και χαρακτηριστούν αντίχριστοι, κι έτσι αποπεμφθούν κι αποβληθούν αμέσως, δεν θα έχουν πλέον την ευκαιρία να μετανοήσουν. Αν κάποιος που βαδίζει στο μονοπάτι των αντίχριστων δεν έχει κάνει ακόμα πολλά κακά πράγματα, αυτό τουλάχιστον δείχνει ότι δεν είναι ακόμα κακός άνθρωπος. Αν μπορεί ν’ αποδεχθεί την αλήθεια, υπάρχει γι’ αυτόν μια αχτίδα ελπίδας. Αν δεν αποδέχεται την αλήθεια ο κόσμος να χαλάσει, τότε θα είναι πάρα πολύ δύσκολο να σωθεί, ακόμη κι αν δεν έχει κάνει κάθε λογής κακά. Γιατί δεν μπορεί να σωθεί ένας αντίχριστος; Επειδή δεν αποδέχεται ούτε στο ελάχιστο την αλήθεια. Όσο κι αν συναναστρέφεται ο οίκος του Θεού σχετικά με το να είναι κάποιος ειλικρινής —σχετικά με το ότι πρέπει κανείς να είναι ανοιχτός και ντόμπρος, να εκδηλώνεται και να λέει ό,τι έχει να πει, και να μην εμπλέκεται σε απάτες— εκείνος δεν μπορεί με τίποτα να το αποδεχθεί. Πιστεύει διαρκώς ότι οι άνθρωποι βγαίνουν χαμένοι όταν είναι ειλικρινείς κι ότι είναι ανόητο να λέει κανείς την αλήθεια. Είναι απόλυτα αποφασισμένος να μην είναι ειλικρινής. Αυτή είναι η φύση των αντίχριστων, που αποστρέφεται και μισεί την αλήθεια. Πώς μπορεί να σωθεί κάποιος, αν δεν αποδέχεται ούτε στο ελάχιστο την αλήθεια; Αν κάποιος που βαδίζει στο μονοπάτι των αντίχριστων μπορεί ν’ αποδεχθεί την αλήθεια, διαφέρει ξεκάθαρα από έναν αντίχριστο. Όλοι οι αντίχριστοι είναι άνθρωποι που δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια. Όσα λάθος ή κακά πράγματα κι αν έχουν κάνει, όσο μεγάλη ζημία κι αν έχουν προκαλέσει στο έργο της εκκλησίας και στα συμφέροντα του οίκου του Θεού, δεν θα κάνουν ποτέ αυτοκριτική και δεν θ’ αποκτήσουν ποτέ αυτογνωσία. Ακόμη κι αν κλαδευτούν, δεν αποδέχονται καμία απολύτως αλήθεια. Γι’ αυτό η εκκλησία τούς χαρακτηρίζει κακούς ανθρώπους, αντίχριστους. Ένας αντίχριστος το πολύ πολύ να παραδεχθεί μόνο ότι οι πράξεις του παραβιάζουν τις αρχές και δεν συνάδουν με την αλήθεια, αλλά δεν θα παραδεχθεί σε καμία περίπτωση ότι κάνει σκοπίμως κακό ούτε ότι αντιστέκεται σκοπίμως στον Θεό. Θα παραδεχθεί απλώς τα λάθη, αλλά δεν θ’ αποδεχθεί την αλήθεια. Κι έπειτα, θα συνεχίσει να κάνει κακό όπως πριν, χωρίς να κάνει πράξη καμία αλήθεια. Από το γεγονός ότι ένας αντίχριστος δεν αποδέχεται ποτέ την αλήθεια, μπορεί να διακρίνει κανείς ότι η φύση-ουσία των αντίχριστων είναι ν’ αποστρέφονται και να μισούν την αλήθεια. Παραμένουν, όπως πάντα, άνθρωποι που αντιστέκονται στον Θεό, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν σε Αυτόν. Από την άλλη πλευρά, όλα τα συνηθισμένα, διεφθαρμένα ανθρώπινα όντα μπορεί να έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου, αλλά διαφέρουν από τους αντίχριστους. Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που, όταν ακούσουν τα λόγια κρίσης κι έκθεσης του Θεού, μπορούν να τα κρατήσουν στην καρδιά τους και να τα συλλογίζονται επανειλημμένα, και να κάνουν αυτοκριτική. Τότε μπορεί να συνειδητοποιήσουν το εξής: «Ώστε αυτή, λοιπόν, είναι η διάθεση ενός αντίχριστου· αυτό σημαίνει να βαδίζει κανείς στο μονοπάτι των αντίχριστων. Είναι πολύ σοβαρό αυτό! Έχω αυτές τις καταστάσεις και συμπεριφορές· έχω τέτοια ουσία, είμαι τέτοιου είδους άνθρωπος!» Μετά, σκέφτονται πώς ν’ αποβάλουν αυτήν τη διάθεση του αντίχριστου και μετανοούν πραγματικά, κι έτσι μπορούν να το βάλουν σκοπό να μη βαδίσουν στο μονοπάτι των αντίχριστων. Όσον αφορά τη δουλειά και τη ζωή τους, τη στάση τους απέναντι στους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα και τη στάση τους απέναντι στην ανάθεση από τον Θεό, μπορούν να συλλογιστούν τις πράξεις και τη συμπεριφορά τους, καθώς και τους λόγους για τους οποίους δεν μπορούν να υποταχθούν στον Θεό, ζουν πάντα σύμφωνα με μια σατανική διάθεση και δεν μπορούν να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα και στον Σατανά. Κι έτσι, θα προσευχηθούν στον Θεό και θ’ αποδεχθούν την κρίση και την παίδευσή Του, και θα ικετεύσουν τον Θεό να τους σώσει από τη διεφθαρμένη τους διάθεση κι από την επιρροή του Σατανά. Το γεγονός ότι έχουν την αποφασιστικότητα να το κάνουν αυτό αποδεικνύει ότι μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια. Κι εκείνοι αποκαλύπτουν διεφθαρμένη διάθεση κι ενεργούν με βάση τη δική τους βούληση. Η διαφορά είναι ότι ένας αντίχριστος, όχι μόνο έχει φιλοδοξίες κι επιθυμίες να εγκαθιδρύσει ένα ανεξάρτητο βασίλειο, αλλά δεν μπορεί ούτε ν’ αποδεχθεί την αλήθεια, σε καμία περίπτωση. Αυτή είναι η αχίλλειος πτέρνα ενός αντίχριστου. Αν, από την άλλη πλευρά, ένας άνθρωπος που έχει τη διάθεση ενός αντίχριστου μπορεί ν’ αποδεχθεί την αλήθεια, και να προσευχηθεί στον Θεό και να βασιστεί σ’ Εκείνον, κι αν επιθυμεί ν’ αποβάλει τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά και να βαδίσει στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, τότε με ποιους τρόπους αυτή η προσευχή κι αυτή η αποφασιστικότητα θα ωφελήσουν τη ζωή-είσοδό του; Τουλάχιστον θα έχουν ως αποτέλεσμα να κάνει αυτοκριτική και ν’ αποκτήσει αυτογνωσία όσο κάνει το καθήκον του, και να χρησιμοποιεί την αλήθεια για να λύνει προβλήματα, καταφέρνοντας έτσι να κάνει ικανοποιητικά το καθήκον του. Αυτός είναι ένας τρόπος με τον οποίο θα ωφεληθεί. Πέρα απ’ αυτό, με την εκπαίδευση που λαμβάνει όσο κάνει το καθήκον του, θα είναι σε θέση να ξεκινήσει να βαδίζει στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Όποιες δυσκολίες κι αν αντιμετωπίσει, θα είναι σε θέση ν’ αναζητήσει την αλήθεια, να εστιάσει στην αποδοχή και στην άσκηση της αλήθειας. Θα είναι σε θέση σταδιακά ν’ αποβάλει τη σατανική του διάθεση και να καταφέρει να υποταχθεί στον Θεό και να Τον λατρεύει. Με μια τέτοια άσκηση, μπορεί να εξασφαλίσει τη σωτηρία του Θεού. Οι άνθρωποι που έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου μπορεί περιστασιακά ν’ αποκαλύπτουν διαφθορά και, χωρίς να το θέλουν, μπορεί να εξακολουθούν να μιλάνε και να ενεργούν με γνώμονα τη φήμη, το κέρδος και τη θέση τους, ενώ μπορεί και να συνεχίζουν να λειτουργούν με βάση τη δική τους βούληση. Μόλις, όμως, συνειδητοποιήσουν ότι αποκαλύπτουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση, θα νιώσουν μεταμέλεια και θα προσευχηθούν στον Θεό. Αυτό αποδεικνύει ότι είναι άνθρωποι που μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια, που υποτάσσονται στο έργο του Θεού· αποδεικνύει ότι επιδιώκουν τη ζωή-είσοδο. Για όσα χρόνια κι αν έχει εμπειρία ένας τέτοιος άνθρωπος, όση διαφθορά κι αν αποκαλύψει, στο τέλος θα είναι σε θέση ν’ αποδεχθεί την αλήθεια και να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα. Είναι άνθρωπος που υποτάσσεται στο έργο του Θεού. Και όταν το κάνει όλο αυτό, δείχνει ότι έχει ήδη θέσει τα θεμέλια για την αληθινή οδό. Όμως, κάποιος που βαδίζει στο μονοπάτι των αντίχριστων δεν μπορεί ν’ αποδεχθεί την αλήθεια. Για εκείνον, θα είναι εξίσου δύσκολο με τους αντίχριστους να βρει τη σωτηρία. Τέτοιοι άνθρωποι δεν νιώθουν τίποτα όταν ακούν τα λόγια του Θεού που εκθέτουν τους αντίχριστους, αλλά παραμένουν αδιάφοροι κι ασυγκίνητοι. Όταν η συναναστροφή στρέφεται στο θέμα της διάθεσης του αντίχριστου, θα παραδεχθούν ότι έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου κι ότι βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων. Θα μιλήσουν αρκετά καλά πάνω σ’ αυτό. Όταν, όμως, έρθει η στιγμή να κάνουν πράξη την αλήθεια, και πάλι θ’ αρνηθούν να το κάνουν. Θα συνεχίσουν να ενεργούν σύμφωνα με τη δική τους βούληση και να βασίζονται στη διάθεση του αντίχριστου που διαθέτουν. Αν τους ρωτήσεις: «Παλεύεις μέσα σου, όταν αποκαλύπτεις τη διάθεση ενός αντίχριστου; Κατηγορείς τον εαυτό σου, όταν μιλάς για να διαφυλάξεις τη θέση σου; Κάνεις αυτοκριτική και φτάνεις στην αυτογνωσία, όταν αποκαλύπτεις τη διάθεση ενός αντίχριστου; Νιώθεις μεταμέλεια μέσα σου, όταν μαθαίνεις ότι έχεις διεφθαρμένη διάθεση; Μετανοείς ή αλλάζεις καθόλου στη συνέχεια;», είναι σίγουρο ότι δεν θα έχουν καμία απάντηση να σου δώσουν, επειδή δεν είχαν τέτοιες εμπειρίες και δεν τους συνέβησαν τέτοια περιστατικά. Δεν θα μπορούν να πουν τίποτα. Είναι τέτοιοι άνθρωποι ικανοί για πραγματική μεταμέλεια; Σίγουρα, κάτι τέτοιο δεν θα είναι εύκολο. Εκείνοι που επιδιώκουν πραγματικά την αλήθεια θα πονέσουν από μια τυχόν αποκάλυψη της διάθεσης ενός αντίχριστου μέσα τους, και θ’ αρχίσουν ν’ ανησυχούν. Θ’ αρχίσουν να σκέφτονται: «Γιατί δεν μπορώ απλώς ν’ αποβάλω αυτήν τη σατανική διάθεση; Γιατί αποκαλύπτω πάντα διεφθαρμένη διάθεση; Γιατί αυτή η διεφθαρμένη διάθεση που έχω είναι τόσο επίμονη και μου είναι τόσο δύσκολο να απαλλαγώ απ’ αυτήν; Γιατί είναι τόσο δύσκολο να εισέλθω στην αλήθεια-πραγματικότητα;» Αυτό δείχνει ότι η εμπειρία τους από τη ζωή είναι ρηχή, κι ότι το πρόβλημα της διεφθαρμένης τους διάθεσης δεν έχει σε καμία περίπτωση λυθεί ιδιαίτερα. Γι’ αυτό η μάχη μέσα τους μαίνεται τόσο άγρια όταν τους συμβαίνει κάτι, και γι’ αυτό επωμίζονται το βάρος αυτού του μαρτυρίου. Παρόλο που είναι αποφασισμένοι ν’ αποβάλουν τη σατανική τους διάθεση, ασφαλώς δεν μπορούν να προχωρήσουν χωρίς αυτήν τη μάχη εναντίον της μέσα τους —κι αυτή η εμπόλεμη κατάσταση εντείνεται μέρα με τη μέρα. Όσο, λοιπόν, η αυτογνωσία τους γίνεται βαθύτερη και διαπιστώνουν πόσο βαθιά διεφθαρμένοι είναι, λαχταρούν ακόμη περισσότερο ν’ αποκτήσουν την αλήθεια, και την εκτιμούν όλο και πιο πολύ, και θα είναι σε θέση ν’ αποδεχθούν και να κάνουν πράξη την αλήθεια αδιάλειπτα σε όλη αυτήν την πορεία κατά την οποία γνωρίζουν τον εαυτό τους και διαπιστώνουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση. Θ’ αυξηθεί βαθμιαία το ανάστημά τους και η ζωή-διάθεσή τους θ’ αρχίσει ν’ αλλάζει πραγματικά. Αν συνεχίσουν να προσπαθούν να βιώνουν με αυτόν τον τρόπο, η κατάστασή τους θα γίνεται ολοένα και καλύτερη, χρόνο με τον χρόνο, και στο τέλος, θα είναι σε θέση να υπερνικήσουν τη σάρκα και ν’ αποβάλουν τη διαφθορά τους, να κάνουν συχνά πράξη την αλήθεια και να πετύχουν την υποταγή στον Θεό. Η ζωή-είσοδος δεν είναι εύκολη! Είναι σαν να κάνεις ανάνηψη σε κάποιον που πεθαίνει: Η ευθύνη που μπορεί να εκπληρώσει κάποιος είναι να συναναστραφεί πάνω στην αλήθεια, να τον υποστηρίξει, να τον εφοδιάσει ή να τον κλαδεύσει. Αν εκείνος μπορεί να το αποδεχθεί και να υποταχθεί, τότε υπάρχει ελπίδα γι’ αυτόν. Μπορεί να είναι αρκετά τυχερός και να γλιτώσει, και να μη φτάσει στον θάνατο. Αλλά αν αρνείται ν’ αποδεχθεί την αλήθεια και δεν έχει καθόλου αυτογνωσία, τότε κινδυνεύει. Κάποιοι αντίχριστοι, αφού αποκλειστούν, συνεχίζουν για ένα ή δύο χρόνια να μην έχουν αυτογνωσία, και δεν αναγνωρίζουν τα λάθη τους. Σε μια τέτοια περίπτωση, δεν τους έχει απομείνει κανένα σημάδι ζωής, κι αυτό αποδεικνύει ότι δεν έχουν πλέον ελπίδα να σωθούν. Εσείς μπορείτε ν’ αποδεχθείτε την αλήθεια όταν κλαδεύεστε; (Ναι.) Τότε, υπάρχει ελπίδα· αυτό είναι καλό! Αν μπορείτε ν’ αποδεχθείτε την αλήθεια, έχετε ελπίδα να σωθείτε.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος δεύτερο)

Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες έχουν, στο παρελθόν, αποκαλύψει συχνά τη διάθεση ενός αντίχριστου: Ήταν ασύδοτοι και αυθαίρετοι, ενώ ήθελαν να γίνεται πάντα το δικό τους, ο κόσμος να χαλάσει. Αλλά δεν διέπραξαν κανένα προφανές κακό και η ανθρώπινη φύση τους δεν ήταν τρομερή. Μέσω του κλαδέματος, μέσω της βοήθειας των αδελφών, μέσω της μετάθεσης ή της αντικατάστασης, μέσω του να είναι αρνητικοί για ένα διάστημα, τελικά συνειδητοποιούν ότι αυτά που αποκάλυπταν προηγουμένως ήταν διεφθαρμένες διαθέσεις, προθυμοποιούνται να μετανοήσουν και σκέφτονται: «Το πιο σημαντικό είναι να επιμείνω στο να κάνω το καθήκον μου, ότι και να γίνει. Αν και βάδιζα στο μονοπάτι ενός αντίχριστου, δεν είχα ακόμη ταξινομηθεί σ’ αυτήν την κατηγορία. Αυτό είναι το έλεος του Θεού, άρα πρέπει να εργάζομαι σκληρά στην πίστη μου και την επιδίωξή μου. Δεν υπάρχει τίποτε λάθος με το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας». Λίγο-λίγο, μεταστρέφονται και μετανοούν. Υπάρχουν καλές εκδηλώσεις μέσα τους, μπορούν να αναζητήσουν τις αλήθεια-αρχές όταν κάνουν το καθήκον τους και, επίσης, αναζητούν τις αλήθεια-αρχές καθώς αλληλεπιδρούν με άλλους ανθρώπους. Από κάθε άποψη, εισέρχονται σε μια θετική κατεύθυνση. Δεν έχουν τότε αλλάξει; Από εκεί που βάδιζαν στο μονοπάτι των αντίχριστων, βαδίζουν στο μονοπάτι της άσκησης και της επιδίωξης της αλήθειας. Έχουν ελπίδα και μια ευκαιρία να επιτύχουν τη σωτηρία. Μπορείς να κατηγοριοποιήσεις τέτοιους ανθρώπους ως αντίχριστους επειδή κάποτε επέδειξαν κάποιες εκδηλώσεις αντίχριστου ή βάδισαν στο μονοπάτι των αντίχριστων; Όχι. Οι αντίχριστοι προτιμούν να πεθάνουν παρά να μετανοήσουν. Δεν έχουν κανένα αίσθημα ντροπής· πέρα απ’ αυτό, είναι φαύλοι και μοχθηροί στη διάθεση, και αποστρέφονται υπερβολικά την αλήθεια. Μπορεί κάποιος που αποστρέφεται τόσο πολύ την αλήθεια να την κάνει πράξη ή να μετανοήσει; Αυτό θα ήταν αδύνατο. Το ότι αποστρέφονται τόσο πολύ την αλήθεια σημαίνει ότι δεν πρόκειται ποτέ να μετανοήσουν. Ένα πράγμα είναι σίγουρο για τους ανθρώπους που είναι ικανοί να μετανοήσουν, κι αυτό είναι ότι έχουν κάνει λάθη, μα είναι ικανοί να αποδεχτούν την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού, είναι ικανοί να αποδεχτούν την αλήθεια και είναι ικανοί να προσπαθούν όσο πιο σκληρά μπορούν για να συνεργαστούν όταν κάνουν το καθήκον τους, παίρνοντας τα λόγια του Θεού ως τα προσωπικά τους αξιώματα και κάνοντας τα λόγια του Θεού την πραγματικότητα της ζωής τους. Αποδέχονται την αλήθεια και βαθιά μέσα τους, δεν την αποστρέφονται. Αυτή δεν είναι η διαφορά; Αυτή είναι η διαφορά. Ωστόσο, οι αντίχριστοι δεν αρνούνται απλώς να κλαδευτούν. Δεν ακούνε κανέναν που μιλάει σύμφωνα με την αλήθεια και δεν πιστεύουν ούτε παραδέχονται ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Ποια είναι η φύση τους; Ν’ αποστρέφονται και να μισούν την αλήθεια σε ακραίο βαθμό. Όταν οποιοσδήποτε συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια ή μιλά για βιωματική μαρτυρία, νιώθουν ακραία αποστροφή και είναι εχθρικοί απέναντι στον άνθρωπο που συναναστρέφεται. Αν κάποιος μέσα στην εκκλησία διαδίδει διάφορα εξωφρενικά και κακά επιχειρήματα, λέει παράλογα, εξωφρενικά πράγματα, τότε νιώθουν πολύ χαρούμενοι· αμέσως τον ακολουθούν και κυλιούνται στη λάσπη μαζί του, ενώ συνεργάζονται στενά μαζί του. Είναι μια περίπτωση κατά την οποία, όπως λέμε, «κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι» ή «όµοιος οµοίω αεί πελάζει». Αν τυχόν ακούσουν τους εκλεκτούς του Θεού να συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια ή να λένε μια βιωματική μαρτυρία για την αυτογνωσία τους και την ειλικρινή τους μετάνοια, εξοργίζονται και αρχίζουν να σκέφτονται πώς να τους αποκλείσουν και να τους επιτεθούν. Με λίγα λόγια, δεν βλέπουν με καλό μάτι κανέναν άνθρωπο που επιδιώκει την αλήθεια. Θέλουν να τον αποκλείσουν και να γίνουν εχθροί του. Συμπαθούν πάρα πολύ και εγκρίνουν ιδιαίτερα όποιον επιδεικνύεται με επιδεξιότητα κηρύττοντας λόγια και δόγματα, σαν να βρήκαν έναν έμπιστο και έναν συνοδοιπόρο. Αν κάποιος πει: «Όποιος κάνει το περισσότερο έργο και τη μεγαλύτερη συνεισφορά θα λάβει μεγάλη ανταμοιβή και θα στεφθεί και θα βασιλεύει μαζί με τον θεό», θα νιώσουν άκρατο ενθουσιασμό και έξαψη. Θα πιστέψουν ότι είναι κλάσεις ανώτεροι από τους άλλους, ότι επιτέλους ξεχωρίζουν από το πλήθος, ότι έχουν πλέον περιθώριο να προβληθούν και να δείξουν την αξία τους. Τότε θα είναι πολύ ικανοποιημένοι. Δεν δείχνει αυτό ότι αποστρέφονται την αλήθεια; Ας υποθέσουμε ότι τους λες στη συναναστροφή: «Ο Θεός δεν συμπαθεί ανθρώπους σαν τον Παύλο και Τον αηδιάζουν περισσότερο απ’ όλους οι άνθρωποι που βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων, καθώς κι εκείνοι που τριγυρνάνε όλη μέρα λέγοντας: “Κύριε, Κύριε, δεν έχω κάνει πολύ έργο για Σένα;” Τον αηδιάζουν οι άνθρωποι που τριγυρνάνε όλη μέρα εκλιπαρώντας Τον για μια ανταμοιβή και έναν στέφανο». Αυτά τα λόγια είναι σίγουρα η αλήθεια. Όμως, ποια αίσθηση τους μένει όταν ακούνε μια τέτοια συναναστροφή; Λένε «αμήν» και αποδέχονται αυτά τα λόγια; Ποια είναι η πρώτη τους αντίδραση; Νιώθουν αποστροφή μέσα τους και δεν είναι πρόθυμοι ν’ ακούσουν. Αυτό που εννοούν είναι: «Πώς μπορείς να είσαι τόσο σίγουρος για όσα λες; Έχεις εσύ τον τελευταίο λόγο; Δεν πιστεύω όσα λες! Θα κάνω αυτό που θέλω. Θα είμαι σαν τον Παύλο και θα ζητήσω από τον θεό έναν στέφανο. Έτσι, μπορώ να λάβω ευλογίες και να έχω έναν καλό προορισμό!» Επιμένουν να διατηρούν τις απόψεις του Παύλου. Δεν πολεμούν έτσι τον Θεό; Δεν είναι αυτό εμφανής εναντίωση στον Θεό; Ο Θεός έχει εκθέσει και αναλύσει την ουσία του Παύλου. Έχει πει τόσα πολλά γι’ αυτό, και είναι όλα η αλήθεια. Ωστόσο, αυτοί οι αντίχριστοι δεν αποδέχονται την αλήθεια ούτε το γεγονός ότι όλες οι πράξεις και οι συμπεριφορές του Παύλου εναντιώνονταν στον Θεό. Στο μυαλό τους, εξακολουθούν ν’ αναρωτιούνται: «Αν λες εσύ κάτι, σημαίνει ότι είναι και σωστό; Με ποιο επιχείρημα; Εγώ θεωρώ ότι όσα είπε και έκανε ο Παύλος ήταν σωστά. Δεν ήταν τίποτε λάθος. Επιδιώκω έναν στέφανο και μια ανταμοιβή· γι’ αυτό είμαι ικανός! Μπορείς να με σταματήσεις εσύ; Θα επιδιώκω να κάνω έργο. Μόλις έχω κάνει αρκετό, θα έχω κεφάλαιο· θα έχω συνεισφέρει κι έτσι θα μπορώ να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών και ν’ ανταμειφθώ. Δεν είναι καθόλου λάθος αυτό!» Τόσο πεισματάρηδες είναι. Δεν αποδέχονται ούτε στο ελάχιστο την αλήθεια. Μπορείς να συναναστραφείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια, αλλά δεν θα τους πείσεις· την αποστρέφονται. Αυτή είναι η στάση των αντίχριστων απέναντι στα λόγια του Θεού, απέναντι στην αλήθεια και απέναντι στον ίδιο τον Θεό. Πώς νιώθετε, λοιπόν, εσείς όταν ακούτε την αλήθεια; Νιώθετε ότι δεν επιδιώκετε την αλήθεια και ότι δεν την κατανοείτε. Νιώθετε ότι υστερείτε ακόμα πολύ και ότι θα πρέπει να πασχίσετε για ν’ αποκτήσετε την αλήθεια-πραγματικότητα. Και όποτε συγκρίνετε τον εαυτό σας με τα λόγια του Θεού, νιώθετε ότι έχετε πολλές ελλείψεις και χαμηλό επίπεδο και ότι δεν έχετε πνευματική κατανόηση· ότι είστε ακόμα επιπόλαιοι και ότι εξακολουθεί να υπάρχει μοχθηρία μέσα σας. Και τότε, γίνεστε αρνητικοί. Αυτή δεν είναι η κατάστασή σας; Από την άλλη πλευρά, οι αντίχριστοι δεν είναι ποτέ αρνητικοί. Είναι πάντα πολύ ενθουσιώδεις, ποτέ δεν κάνουν αυτοκριτική ούτε αποκτούν αυτογνωσία, αλλά πιστεύουν ότι δεν έχουν σημαντικά προβλήματα. Έτσι είναι οι άνθρωποι που είναι μονίμως αλαζόνες και αυτάρεσκοι· μόλις αποκτήσουν δύναμη, γίνονται αντίχριστοι.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος πρώτο)

Υπάρχει κάποιος που δεν επιθυμεί ούτε στο ελάχιστο την εξουσία; Υπάρχει κάποιος που δεν του αρέσει η εξουσία; Υπάρχει κάποιος που δεν λαχταρά τα οφέλη της θέσης; Όχι, δεν υπάρχει. Γιατί, όμως; Διότι όλοι οι άνθρωποι έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά και έχουν σατανική φύση. Σε όλους αρέσει η εξουσία και η θέση, καθώς και να απολαμβάνουν τα οφέλη που φέρνουν αυτές· αυτό είναι κοινό χαρακτηριστικό όλων των ανθρώπων. Τότε, γιατί κάποιοι άνθρωποι θεωρούνται αντίχριστοι, ενώ άλλοι απλώς αποκαλύπτουν διάθεση αντίχριστου ή πορεύονται στο μονοπάτι ενός αντίχριστου; Ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα στις δύο αυτές ομάδες; Πρώτα, θα μιλήσω για τη διαφορά σε σχέση με την ανθρώπινη φύση τους. Οι αντίχριστοι έχουν ανθρώπινη φύση; Ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα στην ανθρώπινη φύση όσων πορεύονται στο μονοπάτι των αντίχριστων και σε αυτήν των ίδιων των αντίχριστων; (Οι αντίχριστοι δεν έχουν ούτε συνείδηση ούτε λογική· δεν έχουν ανθρώπινη φύση. Αντίθετα, οι άνθρωποι που πορεύονται στο μονοπάτι των αντίχριστων έχουν παρ’ όλα αυτά λίγη συνείδηση και λογική. Μπορούν έστω να αποδεχτούν την αλήθεια, καθώς και την κρίση και το παίδεμα του Θεού. Μπορούν, επίσης, παρ’ όλα αυτά να δείξουν αληθινή μετάνοια.) Η μετάνοια είναι ένα σημείο στο οποίο οι δύο ομάδες διαφέρουν μεταξύ τους. Οι αντίχριστοι ξέρουν να μετανοούν; (Όχι, δεν ξέρουν.) Οι αντίχριστοι δεν αποδέχονται ούτε στο ελάχιστο την αλήθεια. Δεν μετανοούν ακόμη κι αν βρεθούν με την πλάτη στον τοίχο. Δεν θα έχουν ποτέ αυτογνωσία. Όσον αφορά την ανθρώπινη φύση, υπάρχει άλλο ένα σημείο στο οποίο οι άνθρωποι που πορεύονται στο μονοπάτι των αντίχριστων διαφέρουν από τους αντίχριστους: πρόκειται για τη διαφορά ανάμεσα σ’ έναν μέσο καλό άνθρωπο και σ’ έναν πονηρό. Οι καλοί άνθρωποι μιλούν και πράττουν με συνείδηση και λογική, ενώ οι πονηροί δεν έχουν ούτε συνείδηση ούτε λογική. Οι πονηροί, όταν κάνουν κάτι κακό και εκτίθενται, δεν συμμορφώνονται. Αντίθετα, σκέφτονται ως εξής: «Χμμ. Ακόμη κι αν το μάθουν όλοι, τι μπορούν να κάνουν; Θα κάνω ό,τι θέλω εγώ! Καρφί δεν μου καίγεται ποιος με εκθέτει και ποιος με επικρίνει. Τι μπορεί να μου κάνει κάποιος πραγματικά;» Όσα κακά και αν κάνει ένας πονηρός άνθρωπος, δεν νιώθει ντροπή. Ένας κανονικός άνθρωπος, όταν κάνει κάτι κακό, προσπαθεί να το κρύψει, να το κουκουλώσει. Εάν, τελικά, κάποιος τον εκθέσει, ντρέπεται να αντικρίσει τον οποιονδήποτε και φτάνει ακόμη και σε σημείο να μην θέλει να συνεχίσει να ζει. Σκέφτεται: «Αχ, πώς μπόρεσα να το κάνω αυτό; Είμαι πραγματικά ξεδιάντροπος!» Έχει μετανιώσει πλήρως, καταριέται τον εαυτό του και ορκίζεται ότι ποτέ ξανά δεν θα κάνει κάτι τέτοιο. Αυτού του είδους η συμπεριφορά αποδεικνύει ότι έχει αίσθημα ντροπής, ότι έχει ακόμα σε κάποιον βαθμό ανθρώπινη φύση. Οι ξεδιάντροποι άνθρωποι δεν έχουν ούτε συνείδηση ούτε λογική· και όλοι οι πονηροί άνθρωποι είναι αδιάντροποι. Όποια κακή πράξη κι αν διαπράξει ένας πονηρός άνθρωπος, δεν πρόκειται ούτε να κοκκινίσει από ντροπή ούτε να ταραχθεί. Αντίθετα, θα υπερασπιστεί τις πράξεις του χωρίς καμία αναστολή: θα διαστρεβλώσει καθετί αρνητικό έτσι ώστε να το παρουσιάσει ως θετικό, και θα αναφέρεται στις κακές του πράξεις σαν να ήταν καλές. Έχει ένας τέτοιος άνθρωπος αίσθημα ντροπής; (Όχι.) Εάν φέρεται κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα μετανοήσει αληθινά στο μέλλον; Όχι, θα συνεχίσει απλώς να φέρεται με τον ίδιο τρόπο. Αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος αυτός είναι ξεδιάντροπος και όποιος είναι ξεδιάντροπος δεν έχει ούτε συνείδηση ούτε λογική. Όσοι έχουν συνείδηση και λογική, μόλις κάνουν κάτι κακό και εκτεθούν, ντρέπονται υπερβολικά να αντικρίσουν τον οποιονδήποτε και δεν ξανακάνουν ποτέ το ίδιο λάθος. Γιατί συμβαίνει αυτό; Συμβαίνει διότι θεωρούν επαίσχυντο αυτό που έκαναν και νιώθουν υπερβολική ντροπή για να αντικρίσουν τον οποιονδήποτε· έχουν αίσθημα ντροπής στην ανθρώπινη φύση τους. Για να μπορεί κανείς να μιλά για κανονική ανθρώπινη φύση, δεν πρέπει να καλύπτονται τουλάχιστον αυτές οι προϋποθέσεις; (Πρέπει.) Μπορεί κάποιος που δεν νιώθει καν ντροπή να αποκαλείται άνθρωπος; Δεν μπορεί. Έχει κανονικό μυαλό κάποιος που δεν νιώθει ντροπή; (Δεν έχει.) Δεν έχει κανονικό μυαλό, πόσο μάλλον αγάπη για τα θετικά πράγματα. Η απαίτηση να έχει συνείδηση και λογική είναι υπερβολικά υψηλή γι’ αυτόν —αδυνατεί να την ικανοποιήσει. Λοιπόν, ποια είναι η βασικότερη διαφορά μεταξύ των αντίχριστων και όσων πορεύονται στο μονοπάτι των αντίχριστων; Ένας άνθρωπος που έχει την ουσία ενός αντίχριστου, όταν τον εκθέσει κάποιος επειδή ανταγωνίστηκε τον Θεό για τη θέση, δεν θα θεωρήσει ότι έπραξε λάθος. Δεν πρόκειται να μάθει το μάθημά του και να στραφεί στον Θεό. Αντίθετα, μόλις θα έχει την ευκαιρία να εκλεγεί επικεφαλής ή εργάτης, θα συνεχίσει να ανταγωνίζεται τον Θεό για τη θέση και να ενεργεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο· καλύτερα να πεθάνει παρά να μετανοήσει. Έχει καθόλου ορθολογισμό ένας τέτοιος άνθρωπος; (Δεν έχει.) Και όταν κάποιος δεν έχει ορθολογισμό, νιώθει ντροπή; (Δεν νιώθει.) Τέτοιου είδους άνθρωποι δεν έχουν ορθολογισμό και ούτε αίσθημα ντροπής. Αυτοί που έχουν κανονική ανθρώπινη φύση, συνείδηση και λογική, όταν ακούσουν άλλους να λένε ότι ανταγωνίζονται τον Θεό για τη θέση, σκέφτονται: «Ωχ όχι, το ζήτημα αυτό είναι σοβαρό! Είμαι ακόλουθος του Θεού! Πώς μπορώ να Τον ανταγωνίζομαι για τη θέση; Αυτό είναι επαίσχυντο! Πόσο αναίσθητος, ανόητος και παράλογος έχω γίνει για να έκανα κάτι τέτοιο! Πώς μπόρεσα να το κάνω αυτό;» Νιώθουν άσχημα και ντρέπονται γι’ αυτό που έκαναν και, όταν βρεθούν ξανά αντιμέτωποι με μια παρόμοια κατάσταση, το αίσθημα ντροπής θα τους κάνει να έχουν πιο συγκρατημένη συμπεριφορά. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν τη φύση-ουσία του Σατανά. Όσοι, όμως, έχουν τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης έχουν αίσθημα ντροπής και η συμπεριφορά τους θα είναι συγκρατημένη. Καθώς ένας άνθρωπος αποκτά σταδιακά βαθύτερη κατανόηση της αλήθειας, αλλά και βαθύτερη γνώση και κατανόηση του Θεού και της υποταγής στην αλήθεια, αυτό το αίσθημα ντροπής δεν θα είναι πια στο ελάχιστο όριο. Η αλήθεια και η θεοφοβούμενη καρδιά του θα τον συγκρατούν ολοένα περισσότερο. Θα γίνεται όλο και καλύτερος, και θα ενεργεί όλο και περισσότερο με τρόπο που συμβαδίζει με την αλήθεια. Οι αντίχριστοι, απ’ την άλλη, επιδιώκουν την αλήθεια; Όχι, σε καμία περίπτωση. Οι αντίχριστοι δεν διαθέτουν κανονική ανθρώπινη λογική ούτε γνωρίζουν τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Επίσης, αποστρέφονται την αλήθεια και δεν έχουν ίχνος αγάπης γι’ αυτήν. Πώς θα μπορούσαν, λοιπόν, να την επιδιώκουν; Η επιδίωξη της αλήθειας είναι μια κανονική ανάγκη της ανθρώπινης φύσης. Όμως, μόνο όσοι πεινούν και διψούν για δικαιοσύνη αγαπούν και επιδιώκουν την αλήθεια. Όσοι, πάλι, δεν έχουν κανονική ανθρώπινη φύση δεν πρόκειται να επιδιώξουν ποτέ την αλήθεια.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δεύτερο: Επιτίθενται και αποκλείουν τους διαφωνούντες

Αν προσβάλλει και αφαιρέσει κανείς τη φήμη ή την κοινωνική θέση των αντίχριστων, αυτό το θεωρούν ζήτημα ακόμη πιο σοβαρό κι από απόπειρα δολοφονίας τους. Όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν ή όσα λόγια του Θεού κι αν διαβάσουν, δεν θα νιώσουν θλίψη ούτε μεταμέλεια για το γεγονός ότι δεν έκαναν ποτέ πράξη την αλήθεια και ότι ακολούθησαν το μονοπάτι του αντίχριστου ούτε για το γεγονός ότι διακατέχονται από τη φύση-ουσία ενός αντίχριστου. Αντίθετα, σπάνε συνεχώς το κεφάλι τους για να βρουν τρόπους να αποκτήσει κοινωνική θέση και να αυξήσει τη φήμη του. Μπορεί να πει κανείς πως όλα όσα κάνουν οι αντίχριστοι γίνονται για να κάνουν επίδειξη στους άλλους και δεν γίνονται ενώπιον του Θεού. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή τέτοιοι άνθρωποι αγαπούν τόσο πολύ την κοινωνική θέση, που την αντιμετωπίζουν ως την ίδια τους τη ζωή, ως τον δια βίου στόχο τους. Επιπλέον, επειδή αγαπούν τόσο πολύ την κοινωνική θέση, δεν πιστεύουν ποτέ στην ύπαρξη της αλήθειας, και μπορεί ακόμη να ειπωθεί ότι δεν τρέφουν καμία απολύτως πίστη στην ύπαρξη του Θεού. Έτσι, όσο κι αν προχωρούν σε υπολογισμούς για να κερδίσουν φήμη και κοινωνική θέση, και όσο κι αν προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν προσωπείο για να ξεγελάσουν τους ανθρώπους και τον Θεό, στα βάθη της καρδιάς τους δεν έχουν καμία επίγνωση ούτε νιώθουν αποδοκιμασία, πόσο μάλλον κάποιο άγχος. Στο συνεχές κυνήγι της φήμης και της κοινωνικής θέσης, αρνούνται, επίσης, σκόπιμα ό,τι έχει κάνει ο Θεός. Γιατί το λέω αυτό; Στα βάθη της καρδιάς τους, οι αντίχριστοι πιστεύουν το εξής: «Όλη η φήμη και η θέση κερδίζονται ως αποτέλεσμα των προσπαθειών που κάνει κάποιος. Μόνο πατώντας γερά στα πόδια τους ανάμεσα στους ανθρώπους και αποκτώντας φήμη και κοινωνική θέση μπορούν να απολαύσουν τις ευλογίες του θεού. Η ζωή έχει αξία μόνο όταν οι άνθρωποι αποκτούν απόλυτη δύναμη και θέση. Μόνο έτσι ζει κανείς σαν άνθρωπος. Απ’ την άλλη, δεν θα είχε καθόλου αξία να ζουν με τον τρόπο που αναφέρει ο λόγος του Θεού, δηλαδή να υποτάσσονται στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του θεού στα πάντα, να στέκονται πρόθυμα στη θέση ενός δημιουργημένου όντος και να ζουν σαν κανονικοί άνθρωποι —κανείς δεν θα θαύμαζε έναν τέτοιον άνθρωπο. Η θέση, η φήμη και η ευτυχία ενός ατόμου πρέπει να κερδίζονται μέσα από τις δικές του μάχες· πρέπει να παλέψεις γι’ αυτές και να τις κατακτήσεις με θετική και ενεργητική στάση. Κανείς άλλος δεν θα σου τις δώσει —το να περιμένεις παθητικά μπορεί να οδηγήσει μόνο σε αποτυχία». Έτσι υπολογίζουν οι αντίχριστοι. Αυτή είναι η διάθεση των αντίχριστων. Αν ελπίζεις ότι οι αντίχριστοι θα αποδεχτούν την αλήθεια, θα παραδεχτούν τα λάθη τους και θα μετανοήσουν πραγματικά, αυτό είναι αδύνατον —δεν μπορούν με τίποτα να το κάνουν. Οι αντίχριστοι έχουν τη φύση-ουσία του Σατανά και μισούν την αλήθεια· γι’ αυτόν τον λόγο, όπου κι αν πάνε, ακόμα κι αν πάνε στην άλλη άκρη της γης, δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ η φιλοδοξία τους να επιδιώκουν τη φήμη και τη θέση, ούτε και οι απόψεις τους για τα πράγματα ούτε το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν. Κάποιοι άνθρωποι θα πουν: «Είναι κάποιοι λίγοι αντίχριστοι που μπορούν να αλλάξουν τις απόψεις τους πάνω σ’ αυτό». Είναι ορθή αυτή η δήλωση; Αν όντως μπορούν να αλλάξουν, τότε είναι και πάλι αντίχριστοι; Όσοι έχουν τη φύση ενός αντίχριστου δεν πρόκειται να αλλάξουν ποτέ. Όσοι έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου θα αλλάξουν μόνο αν επιδιώξουν την αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι που βαδίζουν στο μονοπάτι του αντίχριστου κάνουν κάποιο κακό που προκαλεί αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας, και παρότι ταξινομούνται ως αντίχριστοι, αφού διώχνονται, νιώθουν πραγματικές τύψεις και αποφασίζουν να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους· μετά από ένα διάστημα αυτοκριτικής, αυτογνωσίας και μετάνοιας, υποβάλλονται σε κάποια πραγματική αλλαγή. Σ’ αυτήν την περίπτωση, οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν να ταξινομηθούν ως αντίχριστοι· έχουν απλώς τη διάθεση ενός αντίχριστου. Αν επιδιώξουν την αλήθεια, τότε μπορούν να αλλάξουν. Όμως, μπορεί να πει κανείς με βεβαιότητα ότι οι περισσότεροι απ’ αυτούς που κατατάσσονται ως αντίχριστοι, που εκκαθαρίζονται ή αποβάλλονται από την εκκλησία δεν πρόκειται να μετανοήσουν πραγματικά ούτε να αλλάξουν. Αν κάποιοι απ’ αυτούς το κάνουν, πρόκειται για σπάνιες περιπτώσεις. Κάποιοι θα ρωτήσουν: «Τότε, σ’ αυτές τις σπάνιες περιπτώσεις έγινε λάθος ταξινόμηση;» Αυτό είναι αδύνατο. Όπως και να ’χει, όντως διέπραξαν κάποιο κακό, κι αυτό δεν ξεγράφεται. Αν, όμως, μπορέσουν να μετανοήσουν πραγματικά, αν είναι πρόθυμοι να κάνουν κάποιο καθήκον κι αν κατέχουν αληθινή μαρτυρία για τη μετάνοιά τους, τότε η εκκλησία μπορεί ακόμα να τους δεχτεί. Εάν οι άνθρωποι αυτοί, όταν ταξινομηθούν ως αντίχριστοι, αρνούνται κατηγορηματικά να παραδεχτούν το λάθος τους ή να μετανοήσουν, και προσπαθούν συνεχώς να δικαιολογήσουν τον εαυτό τους με κάθε δυνατό τρόπο, τότε το γεγονός ότι ταξινομήθηκαν ως αντίχριστοι είναι ακριβές και απόλυτα σωστό. Αν τότε είχαν αναγνωρίσει τα λάθη τους και είχαν νιώσει αληθινές τύψεις, είναι δυνατόν η εκκλησία να τους ταξινομήσει ως αντίχριστους; Θα ήταν αδύνατον. Ένας άνθρωπος, όποιος κι αν είναι, όσο κακό κι αν έκανε ή όσο σοβαρά κι αν ήταν τα λάθη του, καθορίζεται ως αντίχριστος ή διαθέτει τη διάθεση ενός αντίχριστου αποκλειστικά από το αν μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια και το κλάδεμα, και από το αν έχει αληθινές τύψεις. Αν μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια και το κλάδεμα, αν έχει πραγματικές τύψεις, και αν είναι πρόθυμος να περάσει όλη του τη ζωή απλώς στη δούλεψη του Θεού, τότε αυτό δείχνει στ’ αλήθεια λίγη μετάνοια. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν μπορεί να ταξινομηθεί ως αντίχριστος. Μήπως μπορούν αυτοί οι γνήσιοι αντίχριστοι να αποδεχτούν πραγματικά την αλήθεια; Με τίποτα. Ακριβώς επειδή δεν αγαπούν την αλήθεια και την αποστρέφονται, δεν πρόκειται ποτέ να μπορέσουν να εγκαταλείψουν τη φήμη και τη θέση, οι οποίες είναι τόσο στενά συνδεδεμένες με όλη τους τη ζωή. Οι αντίχριστοι πιστεύουν ακράδαντα μέσα τους ότι μόνο με τη φήμη και την κοινωνική θέση έχουν αξιοπρέπεια και είναι αληθινά δημιουργημένα όντα, και ότι μόνο με την κοινωνική θέση θα ανταμειφθούν και θα στεφθούν, θα τύχουν της έγκρισης του Θεού, θα κερδίσουν τα πάντα και θα είναι πραγματικοί άνθρωποι. Ως τι βλέπουν οι αντίχριστοι την κοινωνική θέση; Τη βλέπουν ως την αλήθεια· τη θεωρούν ως τον ύψιστο στόχο που πρέπει να επιδιώκουν οι άνθρωποι. Δεν είναι αυτό πρόβλημα; Οι άνθρωποι που μπορούν να έχουν τέτοια εμμονή με την κοινωνική θέση είναι πραγματικοί αντίχριστοι. Είναι το ίδιο είδος ανθρώπου με τον Παύλο. Πιστεύουν ότι η επιδίωξη της αλήθειας, η αναζήτηση της υποταγής στον Θεό και η αναζήτηση της ειλικρίνειας είναι όλες διαδικασίες που οδηγούν κάποιον στην υψηλότερη δυνατή θέση· ότι είναι απλώς διαδικασίες, όχι ο στόχος και το πρότυπο της ανθρώπινης ύπαρξης, και ότι γίνονται εξ ολοκλήρου να τις δει ο Θεός. Αυτή η κατανόηση είναι παράλογη και γελοία. Μόνο οι παράλογοι που μισούν την αλήθεια θα μπορούσαν να διατυπώσουν μια τέτοια γελοία ιδέα.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος τρίτο)

Όλα τα διεφθαρμένα ανθρώπινα όντα έχουν μοχθηρή διάθεση, κι όλα έχουν τις αποκαλύψεις και τις εκδηλώσεις μιας μοχθηρής διάθεσης. Ωστόσο, η μοχθηρή διάθεση των συνηθισμένων ανθρώπων και η μοχθηρή διάθεση των αντίχριστων είναι διαφορετικές. Παρ’ όλο που οι συνηθισμένοι άνθρωποι έχουν μοχθηρή διάθεση, βαθιά μέσα τους λαχταρούν την αλήθεια και την αγαπούν, και στη διαδικασία της πίστης τους στον Θεό και κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους είναι σε θέση να αποδεχθούν την αλήθεια. Αν και η αλήθεια που μπορούν να κάνουν πράξη είναι περιορισμένη, μπορούν, ωστόσο, να κάνουν πράξη κάποια αλήθεια, κι έτσι οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους μπορούν σταδιακά να εξαγνιστούν και να αλλάξουν πραγματικά, και στο τέλος είναι σε θέση να υποταχθούν κατά βάση στον Θεό και να σωθούν. Από την άλλη πλευρά, οι αντίχριστοι δεν αγαπούν καθόλου την αλήθεια, δεν την αποδέχονται ποτέ, και δεν την κάνουν πράξη ποτέ. Θα πρέπει να προσπαθήσετε να παρατηρείτε και να διακρίνετε σύμφωνα με αυτά που λέω εδώ. Είτε πρόκειται για επικεφαλής ή εργάτη της εκκλησίας είτε για συνηθισμένο αδελφό ή συνηθισμένη αδελφή, κοιτάξτε κατά πόσο μπορούν να κάνουν πράξη τις αλήθειες στο πεδίο όσων μπορούν να κατανοήσουν. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι κάποιος κατανοεί μια αλήθεια-αρχή, αλλά όταν έρχεται η στιγμή να την κάνει πράξη, δεν την κάνει καθόλου πράξη, και κάνει ό,τι θέλει και ενεργεί αλόγιστα. Αυτό είναι μοχθηρία και είναι δύσκολο να σωθεί ένας τέτοιος άνθρωπος. Κάποιοι άνθρωποι δεν κατανοούν πραγματικά την αλήθεια, αλλά βαθιά μέσα τους θέλουν να αναζητήσουν ακριβώς τι να κάνουν που να συμφωνεί με τις προθέσεις του Θεού και να συμμορφώνεται με την αλήθεια. Στα μύχια της καρδιάς τους, θέλουν να μην πηγαίνουν κόντρα στην αλήθεια. Μόνο και μόνο επειδή δεν κατανοούν την αλήθεια, μιλάνε και ενεργούν παραβιάζοντας τις αρχές, κάνουν λάθη και κάνουν ακόμη και πράγματα που προκαλούν διαταράξεις και αναστατώσεις. Ποια είναι η φύση αυτού; Η φύση του δεν έχει να κάνει με τη διάπραξη του κακού. Προκαλείται από ανοησία και άγνοια. Κάνουν αυτά τα πράγματα αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν κατανοούν την αλήθεια, επειδή δεν είναι σε θέση να κατακτήσουν τις αλήθεια-αρχές, κι επειδή, σύμφωνα με τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, πιστεύουν ότι είναι σωστό να κάνουν αυτά τα πράγματα, κι έτσι ενεργούν με αυτόν τον τρόπο. Ως εκ τούτου, ο Θεός τούς χαρακτηρίζει ως ανόητους κι ανίδεους που δεν έχουν επίπεδο. Δεν είναι ότι κατανοούν την αλήθεια και πηγαίνουν σκοπίμως κόντρα σε αυτήν. Όσο για τους επικεφαλής και τους εργάτες που ενεργούν πάντοτε με βάση τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες και διαταράσσουν συχνά το έργο του οίκου του Θεού επειδή δεν κατανοούν την αλήθεια, θα πρέπει να τους επιβλέπετε, να εφαρμόζετε περιορισμούς και να συναναστρέφεστε περισσότερο πάνω στην αλήθεια για να λύνετε τα προβλήματα. Αν το επίπεδο κάποιου είναι πολύ ανεπαρκές και δεν μπορεί να κατανοήσει τις αλήθεια-αρχές, τότε είναι καιρός να διωχθεί ως ψευδο-επικεφαλής. Αν κατανοεί την αλήθεια κι ωστόσο πηγαίνει σκοπίμως κόντρα στην αλήθεια, τότε πρέπει να κλαδευτεί. Αν στο μεταξύ εξακολουθεί να μην μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια και δεν εκφράζει καμία μεταμέλεια, τότε πρέπει να αντιμετωπιστεί ως κακός άνθρωπος, και πρέπει να αποπεμφθεί. Ωστόσο, η φύση των αντίχριστων είναι πολύ πιο σοβαρή από εκείνη των κακών ανθρώπων ή των ψευδο-επικεφαλής, επειδή οι αντίχριστοι προκαλούν σκοπίμως αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας. Ακόμη κι αν κατανοούν την αλήθεια, δεν την κάνουν πράξη, δεν ακούνε κανέναν, κι όταν ακούνε, δεν αποδέχονται αυτό που ακούνε. Ακόμη κι αν μοιάζουν φαινομενικά να το αποδέχονται, βαθιά μέσα τους του αντιστέκονται, κι όταν έρχεται η στιγμή να ενεργήσουν, εξακολουθούν να ενεργούν σύμφωνα με τις δικές τους προτιμήσεις, χωρίς να λαμβάνουν καθόλου υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Όταν βρίσκονται με άλλους ανθρώπους, λένε κάποια ανθρώπινα λόγια κι έχουν κάποια ανθρώπινη ομοιότητα, αλλά όταν ενεργούν πίσω από την πλάτη των άλλων, αναδύεται η δαιμονική τους φύση. Αυτοί είναι αντίχριστοι. Κάποιοι άνθρωποι, όταν αποκτούν θέση, κάνουν κάθε λογής κακό και γίνονται αντίχριστοι. Κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν θέση, κι ωστόσο η φύση-ουσία τους είναι η ίδια με εκείνη των αντίχριστων. Μπορείς να πεις ότι είναι καλοί άνθρωποι; Τη στιγμή που αποκτούν θέση, κάνουν κάθε λογής κακό. Είναι αντίχριστοι.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έβδομο: Είναι μοχθηροί, ύπουλοι και δόλιοι (Μέρος πρώτο)

Όλοι σας οφείλετε να συγκρίνετε τον εαυτό σας με τις διάφορες αποκαλύψεις, εκδηλώσεις και τρόπους άσκησης των αντίχριστων που έχω εκθέσει· ενώ κάνετε τα καθήκοντά σας, δεν χωράει αμφιβολία ότι θα παρουσιάσετε κάποιες από αυτές τις εκδηλώσεις, αποκαλύψεις και τρόπους άσκησης· τι διαφορά έχετε, όμως, εσείς από τους αντίχριστους; Μπορείτε να αποδεχτείτε από τον Θεό αυτά που σας συμβαίνουν; (Ναι, μπορούμε.) Το να μπορείτε να αποδεχτείτε από τον Θεό αυτά που σας συμβαίνουν είναι ό,τι πιο σπάνιο. Μπορείτε να μεταστραφείτε αν ακολουθήσετε το λάθος μονοπάτι, αν κάνετε κάποιο λάθος, αν κάνετε πράγματα που φανερώνουν άγνοια ή αν διαπράξετε παραβάσεις; Μπορείτε να μετανοήσετε; (Ναι, μπορούμε.) Το να μπορεί να μετανοήσει και να μεταστραφεί κανείς είναι ό,τι πιο πολύτιμο και σπάνιο. Οι αντίχριστοι, όμως, αυτό ακριβώς δεν έχουν. Μόνο εκείνοι τους οποίους θα σώσει ο Θεός το έχουν αυτό. Ποια είναι τα πιο σημαντικά πράγματα που πρέπει να διαθέτει κανείς; Το πρώτο είναι να πιστεύει πως ο Θεός είναι η αλήθεια· αυτό είναι το πιο βασικό. Εσείς μπορείτε να το κάνετε αυτό; (Ναι, μπορούμε.) Οι αντίχριστοι δεν διαθέτουν αυτό το πλέον βασικό πράγμα. Το δεύτερο είναι να αποδέχεται κανείς ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια· κι αυτό μπορεί να θεωρηθεί βασικότατο. Το τρίτο είναι να υποτάσσεται στην ενορχήστρωση και στις διευθετήσεις του Θεού. Αυτό για τους αντίχριστους είναι τελείως ανέφικτο, όμως και για σας εδώ αρχίζουν και δυσκολεύουν τα πράγματα. Το τέταρτο είναι να αποδέχεται κανείς τα πάντα από τον Θεό χωρίς αμφισβήτηση, δικαιολογίες, προφάσεις ή παράπονα. Αυτό για τους αντίχριστους είναι τελείως αδύνατο. Το πέμπτο είναι να μετανοεί κανείς αφότου επαναστατήσει ή διαπράξει παραβάσεις. Αυτό θα είναι απλώς δύσκολο να το πετύχετε. Είναι όταν οι άνθρωποι, αφού διαπράξουν παραβάσεις, αποκτούν σιγά σιγά κάποια γνώση για τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους μέσα από ένα διάστημα αναστοχασμού και αναζήτησης, στενοχώριας, αρνητικότητας και αδυναμίας. Φυσικά, κάτι τέτοιο θέλει χρόνο. Μπορεί να χρειαστεί ένα-δύο χρόνια ή μπορεί και περισσότερο. Μπορεί να μετανοήσει κανείς αληθινά μόνο αν καταλάβει απόλυτα τις διεφθαρμένες διαθέσεις του κι αν υποκύψει μέσα από την καρδιά του. Αυτό μπορεί να μην είναι εύκολο, αλλά τελικά εκείνοι που επιδιώκουν την αλήθεια, εκείνοι που μπορούν να φτάσουν στη σωτηρία του Θεού, μπορούν να παρουσιάσουν εκδηλώσεις μετάνοιας. Οι αντίχριστοι, όμως, δεν διαθέτουν κάτι τέτοιο. Σκεφτείτε το, υπάρχει κανένας αντίχριστος που να μην αναμοχλεύει τα προηγούμενα τρία ή πέντε χρόνια, ή ακόμα και 10 ή 20 χρόνια, όταν έχει κάνει κάτι κακό; Όσος χρόνος κι αν έχει περάσει, οι αντίχριστοι, μόλις τους συναντήσεις ξανά, θα σου μιλήσουν μόνο για εκείνα τα επιχειρήματά τους. Ακόμα δεν αναγνωρίζουν ούτε αποδέχονται τις κακές τους πράξεις και δεν δείχνουν ούτε το παραμικρό ίχνος μεταμέλειας. Έτσι διακρίνονται οι αντίχριστοι από τους συνηθισμένους διεφθαρμένους ανθρώπους. Για ποιον λόγο δεν μπορούν οι αντίχριστοι να δείξουν μεταμέλεια; Ποιος είναι ο βασικός λόγος; Δεν πιστεύουν ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια. Αυτή η κατάσταση είναι ανέλπιδη και καθορίζεται από την ουσία των αντίχριστων. Όταν Με ακούτε να αναλύω τις διάφορες εκδηλώσεις των αντίχριστων, σκέφτεστε: «Ήρθε το τέλος μου. Έχω κι εγώ τη διάθεση ενός αντίχριστου. Δεν είμαι αντίχριστος κι εγώ;» Αυτό άραγε δεν αποτελεί έλλειψη διάκρισης; Είναι αλήθεια ότι έχεις τη διάθεση ενός αντίχριστου, αλλά το σημείο στο οποίο διαφέρεις από τους αντίχριστους είναι ότι εσύ έχεις ακόμα θετικά πράγματα. Μπορείς να αποδεχτείς την αλήθεια, να εξομολογηθείς, να μετανοήσεις και να αλλάξεις, κι αυτά τα θετικά πράγματα μπορούν να σου δώσουν τη δυνατότητα να αποτινάξεις τις διαθέσεις των αντίχριστων, να βοηθήσουν στο να καθαρθούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου και να φτάσεις στη σωτηρία. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχεις ελπίδες; Για σένα, υπάρχει ακόμα ελπίδα!

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος έβδομο)

Σχετικές βιωματικές εμπειρίες

Τα λόγια του Θεού εξάλειψαν τις παρανοήσεις μου