Οι περισσότεροι από εσάς πιστεύετε στον Θεό εδώ και τουλάχιστον δέκα χρόνια πάνω-κάτω. Σε ποιο στάδιο στις εμπειρίες της ζωής σας έχετε φτάσει πλέον; Σε ποιο στάδιο είναι το ανάστημά σας αυτήν τη στιγμή; (Όταν βλέπω ότι αποκαλύπτω διαρκώς μια διεφθαρμένη διάθεση, καταλήγω ότι δεν ανήκω στον λαό του Θεού, αλλά είμαι μόνο πάροχος υπηρεσιών. Τότε, αποθαρρύνομαι κι ανησυχώ ότι δεν είμαι ικανός να σωθώ.) Ο φόβος όταν διαπιστώνετε ότι είστε πάροχοι υπηρεσιών είναι ένδειξη ότι το ανάστημά σας είναι παιδιάστικο κι ανώριμο. Παιδιάστικο ανάστημα σημαίνει ότι σας λείπει η κρίση, σας λείπει η φυσιολογική ικανότητα να ζυγίζετε και να εξετάζετε τα προβλήματα, σας λείπουν οι νοητικές διεργασίες ενός ενήλικα και είστε μονίμως στο έλεος των μελλοντικών σας προσδοκιών και της μοίρας. Θέλει κάποιος άλλος να πει λίγα λόγια; (Όταν παρεκκλίνω από την πορεία μου ενώ εκπληρώνω το καθήκον μου, πάντα ανησυχώ κι αναρωτιέμαι αν ο Θεός θα με ξεσκεπάσει και θα με αποκλείσει ή όχι.) Γιατί φοβάστε μην αποκλειστείτε; Τι σημαίνει, σε τελική ανάλυση, αυτό που εκλαμβάνετε ως αποκλεισμό; (Ότι δεν θα έχουμε καλή κατάληξη.) Εκλαμβάνετε ως αποκλεισμό να μη σου επιτρέπεται να εκπληρώνεις το καθήκον σου ή να χάνεις την όποια ευκαιρία έχεις για να σωθείς. Ο τρόπος που σε βλέπει και σου συμπεριφέρεται ο Θεός είναι ίδιος με αυτόν που έχεις διαπιστώσει εσύ; Αυτοί που έχουν παιδιάστικο ανάστημα προσεγγίζουν αυτομάτως τα πάντα με βάση τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, κι όχι σύμφωνα με τον λόγο του Θεού ή την αλήθεια. Αυτοί, όμως, που έχουν αναπτυχθεί κι έχουν ωριμάσει στη ζωή προσεγγίζουν τα πάντα σύμφωνα με τον λόγο του Θεού και την αλήθεια. Η εξέταση ενός ζητήματος με αυτόν τον τρόπο είναι πολύ πιο ακριβής. Συχνά, όταν εκπληρώνετε το καθήκον σας, πέφτετε σε παρεκκλίσεις και δυσκολίες. Αν αποκλειόσασταν με το πρώτο σφάλμα, κανείς δεν θα κατάφερνε να εκπληρώσει σωστά το καθήκον του. Πρέπει να καταλάβετε ότι, όταν εκπληρώνετε το καθήκον σας, η διεφθαρμένη σας διάθεση μπορεί να εξαγνιστεί μέσα απ’ την εμπειρία της κρίσης του Θεού. Έτσι, μπορείτε να κατανοήσετε την αλήθεια και να εισέλθετε στην πραγματικότητα, μπορείτε να ξεφύγετε απ’ την επιρροή του Σατανά και να σωθείτε. Γι’ αυτό, ο Θεός απαιτεί απ’ τους ανθρώπους, όταν εκπληρώνουν το καθήκον τους, να μάθουν πώς να αναζητούν την αλήθεια σε όλα τα πράγματα και να λύνουν τα προβλήματα σύμφωνα με τον λόγο Του. Αυτό είναι ένα απαραίτητο βήμα στην εμπειρία της ζωής. Υπό κανονικές συνθήκες, κανείς δεν είναι άριστος στα πάντα και κανείς δεν διαθέτει δεξιότητες εφ’ όλης της ύλης. Άρα, είναι σχεδόν αδύνατο να αποφύγετε τα σφάλματα όταν εκπληρώνετε το καθήκον σας. Όταν, όμως, αυτά δεν γίνονται σκόπιμα με σκοπό την αναστάτωση, εμπίπτουν στα όρια των κανονικών προσδοκιών. Όταν, όμως, προκύπτουν μέσα από την ανθρώπινη μηχανορραφία, όταν είναι πονηρά επακόλουθα μιας εσκεμμένης κακιάς πράξης, τότε κάτι πάει στραβά με την ανθρώπινη φύση αυτού του ανθρώπου. Είναι μια περίπτωση εσκεμμένης αναστάτωσης και καταστροφής. Επομένως, ο μοχθηρός άνθρωπος θα ξεσκεπαστεί πλήρως. Ο Θεός μετράει κι αξιολογεί επακριβώς τους ανθρώπους. Όταν χρησιμοποιεί έναν άνθρωπο και τον βάζει να κάνει κάτι, είναι σίγουρο ότι απαιτεί απ’ αυτόν τον άνθρωπο να πληροί κάποια κριτήρια. Ο Θεός δεν θέλει να είσαι υπεράνθρωπος ή παντοδύναμος. Αντιθέτως, έχει απαιτήσεις από σένα και σου συμπεριφέρεται με βάση τις δυνατότητες ενός κανονικού ανθρώπου. Ο Θεός θέτει το πιο ακριβές και το πιο κατάλληλο κριτήριο για την αξιολόγησή σου σύμφωνα με τις γνώσεις που διαθέτεις, το επίπεδό σου, τις συνθήκες διαβίωσής σου και τη διορατικότητα που έχεις αποκτήσει, συμπεριλαμβανομένων των δυνατοτήτων σου με βάση την ηλικία και την εμπειρία σου. Ποιο είναι το κριτήριο αξιολόγησης του Θεού; Εξετάζει με τι πρόθεση, αρχές και στόχους κάνεις κάτι για να δει αν συμβαδίζουν με την αλήθεια. Αυτό που κάνεις μπορεί να συμβαδίζει με τα κριτήρια που έχουν θέσει άλλοι άνθρωποι για σένα. Μπορεί να αξίζεις άριστα. Πώς, όμως, σε αξιολογεί ο Θεός; Ο Θεός μετράει αν είσαι ικανός να δώσεις όλη σου την καρδιά, το μυαλό και τη δύναμη, αν μπορείς να φτάσεις στο σημείο να προσφέρεις τα πάντα, να προσφέρεις την αφοσίωσή σου. Αυτό είναι το κριτήριο αξιολόγησης του Θεού. Αν έχεις ήδη προσφέρει τα πάντα, ο Θεός βλέπει ότι πληροίς το κριτήριο. Οι απαιτήσεις του Θεού απ’ τους ανθρώπους είναι πάντα εντός των δυνατοτήτων τους και δεν τις υπερβαίνουν.

Μερικές φορές, ο Θεός χρησιμοποιεί ένα συγκεκριμένο θέμα για να σε αποκαλύψει ή να σε πειθαρχήσει. Αυτό σημαίνει τότε ότι έχεις αποκλειστεί; Σημαίνει ότι έφτασε το τέλος σου; Όχι. Είναι όπως όταν ένα παιδί είναι ανυπάκουο και κάνει ένα λάθος· οι γονείς του μπορεί να το μαλώσουν και να το τιμωρήσουν, αλλά αν το παιδί δεν μπορεί να κατανοήσει την πρόθεση των γονιών του ή να καταλάβει γιατί το κάνουν αυτό, θα παρεξηγήσει την πρόθεσή τους. Για παράδειγμα, οι γονείς μπορεί να πουν στο παιδί: «Μη βγαίνεις μόνος σου από το σπίτι και μη βγαίνεις έξω μόνος σου», αλλά αυτό μπαίνει από το ένα αυτί και βγαίνει από το άλλο, και το παιδί βγαίνει έτσι κι αλλιώς μόνο του κρυφά. Μόλις οι γονείς το ανακαλύψουν, επιπλήττουν το παιδί και ως τιμωρία το βάζουν να σταθεί στη γωνία για να αναλογιστεί τη συμπεριφορά του. Επειδή το παιδί δεν καταλαβαίνει τις προθέσεις των γονιών του, αρχίζει να έχει αμφιβολίες: «Μήπως οι γονείς μου δεν με θέλουν πια; Είμαι πραγματικά δικός τους; Αν δεν είμαι δικό τους παιδί, αυτό σημαίνει ότι με υιοθέτησαν;» Αυτά τα πράγματα αναρωτιέται. Ποιες είναι οι πραγματικές προθέσεις των γονέων; Οι γονείς είπαν ότι αυτό ήταν πολύ επικίνδυνο και είπαν στο παιδί τους να μην το κάνει. Αλλά το παιδί δεν άκουσε, από το ένα αυτί μπήκε και από το άλλο βγήκε. Επομένως, οι γονείς έπρεπε να χρησιμοποιήσουν κάποια μορφή τιμωρίας για να διαπαιδαγωγήσουν σωστά το παιδί τους και να το κάνουν να μάθει από τα λάθη του. Τι είναι αυτό που θέλουν να πετύχουν οι γονείς κάνοντας κάτι τέτοιο; Θέλουν μόνο να κάνουν το παιδί να μάθει από τα λάθη του; Δεν στοχεύουν τελικά σε αυτό το είδος μάθησης. Ο στόχος των γονέων με την πράξη τους αυτήν είναι να αναγκάσουν το παιδί να κάνει ό,τι του λένε, να συμπεριφέρεται σύμφωνα με τις συμβουλές τους και να μην κάνει οτιδήποτε τους παρακούει για να τους ανησυχήσει· αυτό θα ήταν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αν το παιδί ακούει τους γονείς του, αυτό δείχνει ότι έχει ωριμάσει και καταλαβαίνει, οπότε θα έχουν λιγότερες έγνοιες και οι γονείς του. Δεν θα είναι τότε ικανοποιημένοι μαζί του; Θα χρειάζεται ακόμα να το τιμωρούν με αυτόν τον τρόπο; Όχι πια. Η πίστη στον Θεό είναι ακριβώς έτσι. Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να προσέχουν τα λόγια του Θεού και να κατανοούν την καρδιά Του. Δεν πρέπει να παρανοούν τον Θεό. Στην πραγματικότητα, σε πολλές περιπτώσεις, η ανησυχία των ανθρώπων πηγάζει από τα ιδιοτελή τους συμφέροντα. Μιλώντας γενικά, φοβούνται ότι δεν θα έχουν καμία έκβαση. Σκέφτονται συνεχώς το εξής: «Κι αν ο Θεός με ξεσκεπάσει, με αποκλείσει και με απορρίψει;» Έτσι παρερμηνεύεις τον Θεό· αυτές είναι μόνο οι μονόπλευρες εικασίες σου. Πρέπει να καταλάβεις ποια είναι η πρόθεση του Θεού. Όταν ξεσκεπάζει τους ανθρώπους δεν το κάνει απλώς και μόνο για να τους αποκλείσει. Οι άνθρωποι ξεσκεπάζονται για να εκτεθούν οι ελλείψεις τους, τα λάθη τους και η φύση-ουσία τους, για να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να μπορέσουν να μετανοήσουν αληθινά· γι’ αυτόν τον λόγο, ο Θεός ξεσκεπάζει τους ανθρώπους για να βοηθήσει τη ζωή τους να αναπτυχθεί. Χωρίς σαφή κατανόηση, οι άνθρωποι έχουν την τάση να παρερμηνεύουν τον Θεό και να γίνονται αρνητικοί και αδύναμοι. Μπορεί ακόμη και να υποκύψουν στην απελπισία. Στην πραγματικότητα, το να ξεσκεπαστείς από τον Θεό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα αποκλειστείς. Αποσκοπεί στο να σε κάνει να γνωρίσεις τη διαφθορά σου και να σε κάνει να μετανοήσεις. Συχνά, οι άνθρωποι είναι επαναστατικοί και δεν αναζητούν τη λύση στην αλήθεια όταν εκτεθεί η διαφθορά τους· γι’ αυτό ο Θεός πρέπει να τους πειθαρχήσει. Και έτσι, μερικές φορές, ξεσκεπάζει τους ανθρώπους, εκθέτει την ασχήμια τους και το πόσο αξιοθρήνητοι είναι, τους κάνει να γνωρίσουν τον εαυτό τους, πράγμα που βοηθάει τη ζωή τους να αναπτυχθεί. Όταν οι άνθρωποι ξεσκεπάζονται, υπάρχουν δύο διαφορετικές προεκτάσεις. Όταν ξεσκεπάζονται οι κακοί άνθρωποι, σημαίνει ότι αποκλείονται. Για εκείνους που είναι σε θέση να δεχτούν την αλήθεια, είναι μια υπενθύμιση και μια προειδοποίηση· αναγκάζονται να κάνουν αυτοκριτική, να δουν την πραγματική τους κατάσταση και να σταματήσουν να είναι πλέον ισχυρογνώμονες και απερίσκεπτοι, γιατί αν συνέχιζαν έτσι, θα ήταν επικίνδυνο. Ξεσκεπάζει τους ανθρώπους με αυτόν τον τρόπο για να τους υπενθυμίσει, ότι αν κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους γίνουν άμυαλοι και απρόσεκτοι, δεν παίρνουν τα πράγματα σοβαρά, αρκούνται σε λίγα αποτελέσματα, και νομίζουν ότι έχουν εκτελέσει το καθήκον τους σε αποδεκτό επίπεδο, στην πραγματικότητα, έχουν μείνει πολύ πίσω, αν μετρηθούν σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Παρ’ όλ’ αυτά, εξακολουθούν να είναι αυτάρεσκοι και να νομίζουν ότι τα πάνε μια χαρά. Σε τέτοιες περιστάσεις, ο Θεός θα πειθαρχήσει, θα προειδοποιήσει τους ανθρώπους και θα τους το υπενθυμίσει. Μερικές φορές, ο Θεός ξεσκεπάζει την ασχήμια τους —πράγμα που είναι προφανές ότι χρησιμεύει ως υπενθύμιση. Σε τέτοιες στιγμές θα πρέπει να κάνεις αυτοκριτική: Το να εκτελείς έτσι το καθήκον σου είναι ανεπαρκές, έχεις μέσα σου παρακοή, υπάρχουν πάρα πολλά αρνητικά στοιχεία, ό,τι κάνεις είναι εντελώς επιπόλαιο, και αν δεν μετανοήσεις ούτε τώρα, σου αξίζει να τιμωρηθείς. Σε τέτοιες στιγμές, όταν ο Θεός σε πειθαρχεί ή σε ξεσκεπάζει, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα αποκλειστείς. Αυτό το θέμα θα πρέπει να προσεγγιστεί σωστά. Ακόμα και αν αποκλειστείς, θα πρέπει να το αποδεχτείς και να υποταχθείς σ’ αυτό, και να σπεύσεις να κάνεις αυτοκριτική και να μετανοήσεις. Συνοψίζοντας, ό,τι κι αν σημαίνει να ξεσκεπαστείς, πρέπει να μάθεις να υποτάσσεσαι. Αν επιδείξεις παθητική αντίσταση και πηγαίνεις απ’ το κακό στο χειρότερο αντί να διορθώνεις τα σφάλματά σου, θα τιμωρηθείς σίγουρα. Επομένως, όταν ξεσκεπάζεσαι, πρέπει να δείχνεις υπακοή. Η καρδιά σου πρέπει να γεμίσει φόβο. Πρέπει να είσαι ικανός να μετανοήσεις. Μόνο τότε συμβαδίζεις με το θέλημα του Θεού. Μόνο όταν ασκείσαι με αυτόν τον τρόπο, θα σωθείς και θα γλιτώσεις την τιμωρία του Θεού. Οι ορθολογικοί άνθρωποι είναι τότε ικανοί να αναγνωρίζουν και να διορθώνουν τα λάθη τους, φτάνοντας τουλάχιστον στο σημείο να βασίζονται στη συνείδησή τους για να εκπληρώσουν το καθήκον τους. Επιπλέον, πρέπει να επιδιώκουν την αλήθεια, φτάνοντας στο σημείο όχι μόνο να συμπεριφέρονται σύμφωνα με τις αρχές, αλλά και να δίνουν όλη τους την καρδιά, όλη τους την ψυχή, όλο τους το μυαλό, όλη τους τη δύναμη. Αυτός είναι, λοιπόν, ο μόνος αποδεκτός τρόπος να εκπληρώνουν το καθήκον τους. Έτσι μόνο γίνονται άνθρωποι που υποτάσσονται πραγματικά στον Θεό. Ποιο είναι το κριτήριο σύμφωνα με το οποίο ικανοποιούν το θέλημα του Θεού; Πρέπει να βασίζετε τις πράξεις σας στις αλήθεια-αρχές, η κύρια πτυχή των οποίων είναι να επικεντρώνεστε στα συμφέροντα του οίκου του Θεού και στο έργο στον οίκο Του. Πρέπει να έχετε τη γενική εικόνα στο μυαλό σας και να μην εστιάζετε σε μια μόνο πτυχή με κίνδυνο να μη διακρίνετε μια άλλη. Μια δευτερεύουσα πτυχή είναι να κάνετε σωστά το έργο σας και να φτάνετε στο επιθυμητό αποτέλεσμα σύμφωνα με ό,τι απαιτείται από εσάς, χωρίς να λειτουργείτε μηχανικά κι επιπόλαια, χωρίς να ντροπιάζετε τον Θεό. Αν οι άνθρωποι ακολουθήσουν αυτές τις αρχές, δεν θα εγκαταλείψουν τις ανησυχίες και τις παρανοήσεις τους; Όταν βάζεις στην άκρη τις ανησυχίες και τις παρανοήσεις σου, και δεν έχεις πλέον παράλογες ιδέες για τον Θεό, τα αρνητικά στοιχεία παύουν σιγά-σιγά να κυριαρχούν μέσα σου, και θα προσεγγίζεις αυτά τα ζητήματα με τον σωστό τρόπο. Επομένως, είναι σημαντικό να αναζητάς την αλήθεια και να προσπαθείς να κατανοήσεις το θέλημα του Θεού.

Κάποιοι είναι πολλές φορές σε μια κατάσταση αρνητικότητας και παθητικότητας ή αντίστασης και παρανόησης όταν εκτελούν το καθήκον τους. Φοβούνται μονίμως μην αποκαλυφθούν κι αποκλειστούν. Περιορίζονται μονίμως απ’ το μέλλον και το πεπρωμένο τους. Έτσι δεν εκφράζουν το μικρό τους ανάστημα; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι λένε διαρκώς ότι φοβούνται μήπως δεν εκτελέσουν καλά το καθήκον τους. Μπορεί κάποιος να τους θεωρήσει ακόμη και αφοσιωμένους αν δεν αναλύσει τις λεπτομέρειες. Για ποιο πράγμα, όμως, ανησυχούν πραγματικά μέσα τους; Ανησυχούν ότι θα αποκλειστούν και δεν έχουν καλό προορισμό, αν δεν εκτελέσουν καλά το καθήκον τους. Κάποιοι άνθρωποι λένε ότι φοβούνται μη γίνουν πάροχοι υπηρεσιών. Όταν το ακούνε οι άλλοι, θεωρούν ότι αυτοί οι άνθρωποι, αφού δεν θέλουν να γίνουν πάροχοι υπηρεσιών, θέλουν απλώς να εκτελούν καλά το καθήκον τους και να ανήκουν στον λαό του Θεού. Τους περνούν για ανθρώπους με αποφασιστικότητα. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι που φοβούνται μη γίνουν πάροχοι υπηρεσιών, σκέφτονται το εξής: «Αν γίνω πάροχος υπηρεσιών, θα καταλήξω να χαθώ και να μην έχω καλό προορισμό, να μην έχω μερίδιο στη βασιλεία του ουρανού». Αυτό υπονοούν με τα λόγια τους. Ανησυχούν για την κατάληξη και τον τελικό προορισμό τους. Αν ο Θεός πει ότι είναι πάροχοι υπηρεσιών, καταβάλλουν μικρότερη προσπάθεια όταν εκτελούν το καθήκον τους. Αν ο Θεός πει ότι ανήκουν στον λαό Του και τους επαινέσει, αφιερώνουν λίγο μεγαλύτερη προσπάθεια όταν εκτελούν το καθήκον τους. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Το πρόβλημα είναι ότι δεν συμπεριφέρονται σύμφωνα με την αλήθεια-αρχή όταν εκτελούν το καθήκον τους στον οίκο του Θεού. Σκέφτονται πάντα τις δικές τους προοπτικές και τη δική τους μοίρα και περιορίζονται διαρκώς απ’ τον χαρακτηρισμό «πάροχος υπηρεσιών». Κατά συνέπεια, δεν μπορούν να εκτελέσουν καλά το καθήκον τους. Θέλουν μεν να κάνουν πράξη την αλήθεια, αλλά δεν έχουν τη δύναμη να το πετύχουν. Ζουν διαρκώς σε μια κατάσταση αρνητικότητας κι αναζητούν το νόημα πίσω από τα λόγια του Θεού, και προσπαθούν να διαπιστώσουν αν είναι οι εκλεκτοί του Θεού ή πάροχοι υπηρεσιών. Αν είναι εκλεκτοί του Θεού, εργάζονται σκληρά για να εκτελέσουν καλά το καθήκον τους. Αν είναι πάροχοι υπηρεσιών, είναι απρόσεκτοι κι επιπόλαιοι όταν εκτελούν το καθήκον τους, πυροδοτώντας πολλά αρνητικά στοιχεία, και περιορίζονται απ’ τον τίτλο «κάτοχος υπηρεσιών», από τον οποίο δεν μπορούν να ξεφύγουν. Καμιά φορά, αφού αντιμετωπιστούν αυστηρά, λένε στον εαυτό τους το εξής: «Δεν έχω καμία ελπίδα. Έτσι είμαι. Θα κάνω απλώς ό,τι μπορώ». Επειδή τρέφουν παθητικές, αρνητικές κι ανήθικες σκέψεις, αντιστέκονται κι εκτελούν απρόθυμα το καθήκον τους. Μπορούν άραγε να εκτελέσουν καλά το καθήκον τους; Στις συναθροίσεις, ένας τέτοιος άνθρωπος συναναστρέφεται διαρκώς για την αλήθεια και λέει ότι αγαπάει τον Θεό, ότι υποτάσσεται στον Θεό, ότι βασίζει τη ζωή του στον λόγο του Θεού κι ότι αφιερώνει τον εαυτό του στον Θεό. Παρ’ όλα αυτά, είναι ανίκανος να κάνει πράξη κάποιο από αυτά τα πράγματα. Αντιθέτως, ενδιαφέρεται μόνο για τις δικές του μελλοντικές προοπτικές και τη δική του μοίρα, υπό τον μόνιμο έλεγχο της απληστίας του για ευλογίες, ενώ είναι ανίκανος να αποδεχτεί οποιαδήποτε πτυχή της αλήθειας. Με αυτόν τον τρόπο, αντιστέκεται κι αντιτίθεται. Είναι αρνητικός και γεμάτος παράπονα. Τρέφει μονίμως στην καρδιά του αντιλήψεις για τον Θεό, ορθώνει φράγματα απέναντί Του και Τον κρατάει σε απόσταση. Είναι πάντα επιφυλακτικός απέναντι στον Θεό και φοβάται μην τυχόν τον καταλάβει, τον ελέγξει και δράσει κόντρα στα συμφέροντά του. Κατά συνέπεια, είναι πάντα απρόθυμος και δυσανασχετεί. Οι άνθρωποι τον τραβούν από μπροστά και τον σπρώχνουν από πίσω σαν να έχει πέσει σε βούρκο και να δυσκολεύεται να κάνει έστω κι ένα βήμα, λες κι υποφέρει που είναι ζωντανός! Πώς έφτασαν τα πράγματα σε αυτό το σημείο; Έφτασαν σε αυτό το σημείο επειδή η ανθρώπινη καρδιά είναι πολύ δόλια και παρερμηνεύει πάντα το έργο που κάνει ο Θεός για να σώσει την ανθρωπότητα. Όπως κι αν τους συμπεριφέρεται ο Θεός, οι άνθρωποι έχουν διαρκώς αμφιβολίες και σκέφτονται «Μήπως αυτό σημαίνει ότι ο Θεός δεν με θέλει πια; Θα με σώσει τελικά ή όχι; Έχει νόημα να συνεχίσω την επιδίωξή μου έτσι όπως είμαι; Μπορώ να εισέλθω στη βασιλεία;» Όταν οι άνθρωποι τρέφουν διαρκώς παρόμοιες αρνητικές κι αντίθετες σκέψεις, δεν επηρεάζεται η ικανότητά τους να εκπληρώνουν το καθήκον τους; Δεν επηρεάζεται επίσης η επιδίωξη της αλήθειας εκ μέρους τους; Αν δεν ξεφορτωθούν όλα αυτά τα αρνητικά στοιχεία, θα καταφέρουν ποτέ να εισέλθουν στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό; Δύσκολο να πούμε. Συνεπώς, είναι δύσκολη η διαχείριση των ανθρώπων που αρνούνται να αποδεχτούν την αλήθεια. Στο τέλος, η μόνη λύση γι’ αυτούς είναι να αποκλειστούν.

Μέσα στη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, κάποια αντίθετα στοιχεία, όπως είναι για παράδειγμα το γόητρο, η ματαιοδοξία, το κύρος, η φήμη, ο πλούτος και ούτω καθεξής, έχουν παγιωθεί βαθιά μέσα στις καρδιές των ανθρώπων. Όταν πιστεύεις στον Θεό, αν θέλεις να αποδεχτείς την αλήθεια, πρέπει να μάχεσαι ακατάπαυστα με αυτά τα αντίθετα στοιχεία και να παλεύεις με κάθε λογής κουραστικές εμπειρίες και βάσανα. Μόνο όταν η αλήθεια θριαμβεύσει μεταξύ των ανθρώπων, και γίνει ζωή, τελειώνει αυτή η μάχη. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, όταν οι άνθρωποι καταφέρουν να κατανοήσουν την αλήθεια εφόσον τρώνε και πίνουν τον λόγο του Θεού και να αντιληφθούν το θέλημα του Θεού, αρχίζουν να κάνουν πράξη την αλήθεια κι απαρνιούνται τη σάρκα. Μόλις η αλήθεια γίνεται ζωή τους, μπορούν να τη χρησιμοποιούν για να ξεφορτωθούν αυτά τα αρνητικά κι αντίθετα στοιχεία. Η ματαιοδοξία και το προσωπικό γόητρο, φήμη, πλούτος και κύρος, οι ανθρώπινες ορέξεις, οι ακάθαρτες ανθρώπινες προθέσεις, η παρερμηνεία του Θεού εκ μέρους των ανθρώπων, οι επιλογές και οι προτιμήσεις τους, η αυταρέσκεια, η αλαζονεία, η δολιότητά τους κι ό,τι άλλο θέλετε, όλα αυτά τα προβλήματα βρίσκουν σταδιακά τη λύση τους όταν οι άνθρωποι κατανοούν την αλήθεια. Η διαδικασία της πίστης στον Θεό δεν είναι παρά η διαδικασία της αποδοχής της αλήθειας, η διαδικασία της χρήσης της αλήθειας για να νικηθεί η σάρκα και η διαδικασία της ακατάπαυστης βρώσης και πόσης του λόγου του Θεού, της αναζήτησης της αλήθειας και της χρήσης της αλήθειας που έχεις κατανοήσει, του λόγου του Θεού που έχεις μάθει και των αλήθεια-αρχών που έχεις συλλάβει για να λύσεις αυτά τα προβλήματα. Για να κερδίσεις τη ζωή-είσοδο, πρέπει να έχεις βιώσει αυτές τις εμπειρίες. Έτσι, οι άνθρωποι σταδιακά θα μετασχηματιστούν. Αυτά τα διεφθαρμένα στοιχεία είναι παρόντα σε όλους. Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που να μη ζει για το κέρδος και τη φήμη. Όλα τα ανθρώπινα όντα ζουν γι’ αυτά τα πράγματα. Μπορεί να αλλάζει μόνο ο τρόπος που τα χειρίζονται κι εκφράζουν την επιθυμία τους γι’ αυτά. Στην ουσία, όμως, αποκαλύπτουν το ίδιο πράγμα. Κάποιοι άνθρωποι μιλάνε δυνατά. Άλλοι όχι. Κάποιοι αποκαλύπτονται και φανερώνονται. Άλλοι επιχειρούν να κρυφτούν, επιστρατεύοντας κάθε είδους μέθοδο για να αποκρύπτουν πράγματα και να μην τα φέρνουν στην επιφάνεια, ώστε να μην τους καταλάβουν οι άλλοι. Όταν δεν αφήνεις τους άλλους ανθρώπους να σε διακρίνουν κι αποκρύπτεις πράγματα, πιστεύεις ότι εμποδίζεις έτσι τον Θεό να τα ανακαλύψει; Πιστεύεις ότι εξαλείφεται έτσι η διεφθαρμένη σου διάθεση; Η διεφθαρμένη ουσία κάθε ανθρώπου είναι ίδια. Τι διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο; Αυτό που μπορεί να διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο είναι η στάση με την οποία προσεγγίζει την αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι αποδέχονται την αλήθεια με το που την ακούν, σαν να καταπίνουν ένα φάρμακο που έχει μεν πικρή γεύση, αλλά κάνει καλό στην υγεία. Τη χρησιμοποιούν για να θεραπεύσουν τις ασθένειες και να λύσουν τα προβλήματα που τους ταλανίζουν μέσα τους. Όταν διαχειρίζονται υποθέσεις, όταν συμπεριφέρονται, όταν εκπληρώνουν το καθήκον τους, όταν αλληλεπιδρούν με άλλους, όταν θέτουν τον στόχο και τον προσανατολισμό τους στη ζωή, αναζητούν απαντήσεις στον λόγο του Θεού και χρησιμοποιούν τον λόγο Του για να λύσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στη ζωή, κάνοντας πράξη σιγά-σιγά αυτό που έχουν ήδη κατανοήσει. Για παράδειγμα, όταν ο Θεός λέει «Πρέπει να αγωνιστείτε να γίνετε έντιμοι άνθρωποι», ένας τέτοιος άνθρωπος σκέφτεται το εξής: «Πώς θα γίνω έντιμος άνθρωπος;» Ο Θεός απαιτεί απ’ τους ανθρώπους να γίνουν έντιμοι. Πρέπει να μιλούν έντιμα, να ανοίγουν τις καρδιές τους στη συναναστροφή με τους αδελφούς και τις αδελφές τους και να αποδέχονται τον έλεγχο του Θεού. Αυτές είναι οι σχετικές αρχές. Ένας τέτοιος άνθρωπος τις κάνει πράξη με το που τις ακούει. Βεβαίως, θα υπάρξουν φορές κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου άσκησης που μπορεί να παρεκκλίνει δεξιά ή αριστερά, χωρίς να βρίσκει τις σωστές αρχές όσο σκληρά κι αν ψάχνει. Θα υπάρξουν φορές που θα κάνει ανόητα λάθη ενώ ασκείται. Όταν όμως παλεύει ακατάπαυστα για να ανταποκριθεί στα κριτήρια ενός έντιμου ανθρώπου, φτάνει με τα χρόνια όλο και πιο κοντά στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Όσο περισσότερο ζει, τόσο πιο ανθρώπινος γίνεται, τόσο περισσότερο νιώθει την παρουσία του Θεού, τόσο μεγαλύτερη πρόοδο κάνει στη ζωή. Αυτούς τους ανθρώπους ευλογεί ο Θεός. Αυτοί οι άνθρωποι ανήκουν στην πρώτη κατηγορία.

Τώρα που ολοκληρώσαμε τη συζήτηση για τους ανθρώπους του πρώτου είδους, πάμε να μιλήσουμε για το δεύτερο. Μολονότι και τα δύο είδη ακούνε τα κηρύγματα και διαβάζουν τον λόγο του Θεού, ένας άνθρωπος του πρώτου είδους είναι ικανός να συλλάβει την αλήθεια και, όταν αποκαλύπτει διεφθαρμένες διαθέσεις, να κάνει αυτοκριτική και να ανοιχτεί, λέγοντας: «Είμαι υπερόπτης κι αυτάρεσκος. Μ’ αρέσει να κάνω φιγούρα, να κρύβω πάντα μέσα μου τις δικές μου προθέσεις κι ορέξεις, να απολαμβάνω το κύρος και να αποκομίζω ευχαρίστηση απ’ την επιδίωξη της φήμης και του κέρδους». Λέγοντας αυτά τα πράγματα, γίνεται ικανός να φτάσει στην αυτογνωσία και την επιδίωξη της αλήθειας. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για το δεύτερο είδος. Ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να παραδεχτεί ότι είναι διεφθαρμένος μέσα του. Όταν έρθει αντιμέτωπος με το κλάδεμα, μπορεί ακόμη και να παραδεχτεί ότι έκανε λάθος. Δεν θα αναμορφωθεί, όμως. Όσα κηρύγματα κι αν ακούσει, όσα λόγια και δόγματα κι αν συλλάβει, απλώς αρνείται να κάνει πράξη την αλήθεια και συνεχίζει να κάνει αυτό που θεωρεί σωστό. Ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί, επίσης, να ανοιχτεί σε συναναστροφή και να δεχτεί το κλάδεμα και την πειθαρχία του Θεού. Αφού δεχτεί, όμως, την πειθαρχία του Θεού, την εκλαμβάνει ως δόγμα. Με το που τη συλλαμβάνει, ξεμπερδεύει κι επιστρέφει αργότερα στις παλιές του συνήθειες, οπότε παραμένει ίδιος. Ποιες είναι οι συνέπειες για έναν άνθρωπο που παίρνει την αλήθεια και την εκλαμβάνει ως δόγμα; Θα μπερδέψει σίγουρα την τήρηση των κανονισμών με τον τρόπο που μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν εκπληρώνει το καθήκον του σύμφωνα με τον λόγο και τις απαιτήσεις του Θεού. Αντιθέτως, επιχειρεί να λύσει τα προβλήματα σύμφωνα με τη φιλοσοφία του Σατανά για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και σύμφωνα με τους τρόπους και τα μέσα που διαθέτει. Μπορεί μεν να προσποιείται ότι αναγνωρίζει τον λόγο του Θεού ως αλήθεια και τη φιλοσοφία του Σατανά ως παραλογισμό, αλλά εξακολουθεί να ασκεί τον σατανικό παραλογισμό στην πραγματική ζωή, νιώθοντας μάλιστα γαλήνη όταν το κάνει. Κάποιος που αναγνωρίζει τον λόγο του Θεού ως αλήθεια, αλλά δεν την κάνει πράξη δεν εξαπατά τον Θεό; Μπορεί μεν να αναγνωρίζει τον λόγο του Θεού ως αλήθεια και τη φιλοσοφία του Σατανά ως παραλογισμό, αλλά διαισθάνεται ότι η φιλοσοφία του Σατανά μπορεί να του φανεί χρήσιμη, οπότε υιοθετεί μια συμβιβαστική μέθοδο, επιλέγοντας τη μέση λύση και θεωρώντας ότι έτσι κάνει πράξη την αλήθεια. Δεν στέκεται ούτε στο πλευρό του Θεού ούτε στο πλευρό του Σατανά κι έτσι δεν προσβάλλει κανέναν. Θεωρεί μάλιστα τον εαυτό του πανέξυπνο και σκέφτεται: «Κάνω το καθήκον μου κι επιδιώκω την αλήθεια. Οπότε, θα λάβω σχεδόν σίγουρα την έγκριση του Θεού». Πείτε Μου κάτι. Αυτός ο άνθρωπος κάνει πράξη την αλήθεια; (Όχι.) Ακούει με ζέση τον λόγο του Θεού, τον σημειώνει και τον απομνημονεύει με ζέση, μπορεί ακόμη και να τον εξετάζει σχολαστικά. Τι κάνει, όμως, στην πραγματικότητα με τον λόγο του Θεού; Τι σκοπό έχει όταν ακούει τον λόγο του Θεού; (Τον δέχεται για να τον αναλύει σε άλλους και να κάνει φιγούρα.) Αυτή είναι μια πτυχή. Κάτι άλλο; (Τον εκλαμβάνει ως κανονισμούς προς τήρηση.) Τον εκλαμβάνει καμιά φορά ως κανονισμούς προς τήρηση. Τι άλλο, όμως; Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις εδώ. Κάποιοι άνθρωποι μετατρέπουν τον λόγο του Θεού σε κανονισμούς προς τήρηση, ακολουθώντας το κυριολεκτικό νόημα των λόγων του Θεού και τίποτα άλλο. Για παράδειγμα, όταν όλοι συναναστρέφονται σχετικά με το πώς θα γίνουν έντιμοι άνθρωποι, συναναστρέφεται μαζί τους κι αυτός. Κι όταν κάποιος άλλος τον ρωτάει: «Πού είναι η πραγματική σου εμπειρία ως έντιμος άνθρωπος;», αυτός λέει: «Α, για να ρίξω μια ματιά στο σημειωματάριό μου». Αν είχε την παραμικρή εμπειρία, δεν θα την αποκάλυπτε; Αν είναι όντως η δική του εμπειρία, γιατί πρέπει να τη διαβάσει από μέσα; Αυτό φανερώνει ότι δεν έχει καθόλου πραγματικότητα. Υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που ακούνε τα κηρύγματα και πιστεύουν ότι τα έχουν κατανοήσει· παραθέτουν λίγες αράδες δόγματος και πιστεύουν ότι έχουν κατανοήσει την αλήθεια. Αυτός δεν είναι λανθασμένος τρόπος σκέψης; Ένας τέτοιος άνθρωπος λέει: «Μπορώ να κατανοήσω την αλήθεια. Έχω πνευματική κατανόηση. Κατανοώ κάθε πτυχή του λόγου του Θεού και κάθε πτυχή των κηρυγμάτων. Αυτό σημαίνει ότι κατέχω την αλήθεια-πραγματικότητα». Δεν μπορεί να δει ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια κι ότι ορίζει τη ζωή ενός ανθρώπου. Δεν βλέπει ότι η αλήθεια πρέπει όχι μόνο να γίνεται πράξη, αλλά και να εφαρμόζεται για να λύνει τα προβλήματα και τις δυσκολίες που προκύπτουν μέσα σε έναν άνθρωπο. Επειδή ένας τέτοιος άνθρωπος είναι ανίκανος να αποδεχτεί την αλήθεια, όποτε επαναστατεί εναντίον του Θεού, προσπαθεί διαρκώς να δικαιολογήσει αληθοφανώς τη συμπεριφορά του. Χωρίς επίγνωση ότι έτσι κάνει επανάσταση εναντίον του Θεού, αδυνατεί να αναζητήσει την αλήθεια για να λύσει το πρόβλημα της επαναστατικότητάς του. Σε αυτήν την περίπτωση, ξέρετε πώς λύνουν τις δυσκολίες τους οι άνθρωποι αυτού του είδους; Ένας άνθρωπος που δεν εκλαμβάνει τον λόγο του Θεού ως την αλήθεια-αρχή, μόλις ακούει τον λόγο του Θεού, σκέφτεται ως εξής: «Είμαι όντως επαναστατικός; Αυτό συγχωρείται μάλλον κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες. Ο καθένας θα σκεφτόταν το ίδιο. Είναι απλώς ένας τρόπος σκέψης. Δεν μετράει ως επανάσταση. Όλα θα πάνε καλά αν δεν σκεφτώ έτσι την επόμενη φορά. Θα είμαι καλός και υπάκουος!» Και συνεχίζει να το επεξεργάζεται. «Αφού μπορώ να είμαι υπάκουος, αυτό σημαίνει ότι αγαπάω και ικανοποιώ τον Θεό». Με αυτόν τον τρόπο, απενοχοποιείται. Δεν αναλύει γιατί είναι ικανός να επαναστατήσει εναντίον του Θεού ή από πού πηγάζει η επανάστασή του. Δεν επιδιώκει πια να γνωρίσει τον εαυτό του σε σχέση με αυτό το ζήτημα. Όση επανάσταση κι αν κρύβει μέσα του, δεν κάνει αυτοκριτική. Είναι κάποιος που δεν επιδιώκει την αλήθεια. Επειδή ένας τέτοιος άνθρωπος δεν θεωρεί την αλήθεια ως ζωή, ό,τι κι αν κάνει, όποια επανάσταση ή διαφθορά κι αν αποκαλύψει, δεν προσπαθεί να τις συγκρίνει ή να τις συσχετίσει με την αλήθεια και να πάρει ένα μάθημα. Αυτό αρκεί για να επιβεβαιώσει ότι δεν αγαπάει και δεν επιδιώκει την αλήθεια. Όταν αντιμετωπίζει ένα ζήτημα, δεν εξετάζει ποτέ τον εαυτό του, δεν επιδιώκει ποτέ την αλήθεια, δεν προσπαθεί ποτέ να βρει έναν συσχετισμό με την αλήθεια. Δεν είναι ίδιος με έναν άπιστο; Μπορεί μεν να είναι πολλά χρόνια πιστός, αλλά δεν έχει την παραμικρή ζωή-είσοδο. Το μόνο που κάνει είναι να τηρεί μερικούς κανονισμούς και να προσπαθεί να διαπράττει λιγότερες κακές πράξεις. Μπορούμε να πούμε ότι έτσι κάνει πράξη την αλήθεια; Μπορεί αυτός ο τρόπος πίστης στον Θεό να κερδίσει την έγκρισή Του; Πολλοί άνθρωποι δηλώνουν πίστη στον Θεό πάνω από δέκα ή είκοσι χρόνια και μπορούν να παραθέτουν πολλά λόγια και δόγματα. Όταν τους ακούει κάποιος που μόλις έχει αρχίσει να πιστεύει, εντυπωσιάζεται βαθύτατα. Παρ’ όλα αυτά, δεν έχουν ίχνος της αλήθειας-πραγματικότητας και δεν μπορούν να μοιραστούν καμιά αυθεντική βιωματική μαρτυρία. Πώς έχει προκύψει αυτό; Είναι πρόβλημα να μην έχεις ίχνος αυθεντικής βιωματικής μαρτυρίας. Σημαίνει ότι δεν έχεις ίχνος ζωής-εισόδου! Όταν οι άλλοι συναναστρέφονται μαζί του για την αλήθεια, ένας τέτοιος άνθρωπος λέει: «Δεν χρειάζεται. Κατανοώ τα πάντα κι έχω συλλάβει όλα τα δόγματα». Πού βασίζεται όταν λέει αυτό το πράγμα; Και γιατί είναι λάθος να το λέει; Γιατί συλλαμβάνει μόνο τα δόγματα και όχι την αλήθεια όταν ακούει τα κηρύγματα και διαβάζει τον λόγο του Θεού; Ξέρει να μιλάει για τα δόγματα, αλλά δεν ξέρει να βιώνει τον λόγο του Θεού. Κατά συνέπεια, μπορεί να είναι πολλά χρόνια πιστός, αλλά δεν μπορεί να λύσει ούτε ένα πρόβλημα. Πώς έχει προκύψει αυτό; (Δεν αποδέχεται την αλήθεια.) Ακριβώς. Επειδή δεν αποδέχεται την αλήθεια. Μοιάζει με γιατρό που αντιμετωπίζει τακτικά τις παθήσεις των ασθενών του, γράφει συνταγές και κάνει εγχειρήσεις. Μπορεί να κατανοεί κάθε πτυχή του δόγματος της ιατρικής πρακτικής, αλλά αν διαγνωστεί ο ίδιος με καρκίνο, λέει: «Κανείς δεν θα μπορέσει να με θεραπεύσει». Κι όταν του λένε; «Πρέπει να κάνεις χημειοθεραπεία, πρέπει να κάνεις εγχείρηση!» απαντάει; «Δεν χρειάζεται να μου το λες. Το ξέρω». Το ξέρει μεν, αλλά δεν κάνει κάτι για να θεραπευτεί. Θα μπορέσει να γίνει καλά; Η ιδιότητα του γιατρού δεν τον βοηθάει. Κάποιος που κατανοεί κάθε πτυχή του δόγματος, αλλά δεν το κάνει πράξη ανήκει στο δεύτερο είδος ανθρώπων. Προς τα έξω, ένας άνθρωπος αυτού του είδους φαίνεται ότι δέχεται να κλαδευτεί, ότι ακούει τα κηρύγματα και συμμετέχει τακτικά στις συναθροίσεις, ότι είναι ενθουσιώδης όταν εργάζεται, όταν κάνει το καθήκον του, όταν υπομένει ταλαιπωρίες και δαπανά τον εαυτό του. Σε ένα σημείο υστερεί ένας τέτοιος άνθρωπος. Κι αυτή η υστέρηση έχει ολέθρια αποτελέσματα. Δεν εκλαμβάνει ποτέ αυτά που ακούει απ’ τα κηρύγματα ή απ’ τον λόγο του Θεού ως την αλήθεια την οποία πρέπει να κάνει πράξη. Αυτό σημαίνει ότι δεν αποδέχεται την αλήθεια. Ποιο είναι το ουσιώδες πρόβλημα κάποιου που δεν αποδέχεται την αλήθεια; (Δεν αγαπάει την αλήθεια.) Αν κάποιος δεν αγαπάει την αλήθεια, ποια είναι η οπτική και η στάση του απέναντι στον Θεό; Γιατί ένας τέτοιος άνθρωπος δεν αγαπάει την αλήθεια; Ο κύριος λόγος είναι ότι δεν θεωρεί την αλήθεια ως αλήθεια. Απ’ τη δική του οπτική, η αλήθεια είναι απλώς ένα καλό δόγμα. Αυτό το είδος ανθρώπου ξέρει πώς να διακρίνει τις αιρέσεις και τους παραλογισμούς του Σατανά σε όλες τους τις μορφές; Σίγουρα όχι, διότι οι αιρέσεις και οι παραλογισμοί του Σατανά φαίνονται στους ανθρώπους ως ένα καλό δόγμα. Ακόμη κι ένας κακός άνθρωπος, όταν διαπράττει κακές πράξεις, αναζητά εύσχημες δικαιολογίες για να παραπλανά τους άλλους ανθρώπους, έτσι ώστε να τον στηρίζουν, να τον εγκρίνουν και να τον θεωρούν σωστό. Είναι παράλογο κάποιος που πιστεύει στον Θεό να βλέπει την αλήθεια ως καλό δόγμα. Λείπει απ’ αυτό το είδος ανθρώπου η αντιληπτική ικανότητα. Είναι, επίσης, εύκολο να παρασυρθεί απ’ τους άλλους και να λειτουργήσει ως όργανο του Σατανά. Γι’ αυτό λέω ότι όποιος δεν έχει την ικανότητα να κατανοήσει την αλήθεια είναι άνθρωπος χωρίς πνευματική κατανόηση. Πιστεύει ότι κατανόηση της αλήθειας σημαίνει κατανόηση του δόγματος κι ότι κάποιος που ξέρει να αραδιάζει δόγματα κατανοεί την αλήθεια. Αυτό το είδος ανθρώπου δεν ξέρει σίγουρα πώς να κάνει πράξη την αλήθεια και δεν μπορεί να συλλάβει τι σημαίνει αρχή. Μπορεί μόνο να τηρεί τους κανονισμούς όπως ο ίδιος κατανοεί το δόγμα. Εφόσον πιστεύει πολλά χρόνια στον Θεό και κατανοεί καλά το δόγμα, τηρεί περισσότερους κανονισμούς και κάνει περισσότερες καλές πράξεις ή μπορεί να κάνει μια μικρή θυσία και να υπομείνει πολλές ταλαιπωρίες χωρίς παράπονο. Με αυτά τα πράγματα, θεωρεί ότι κάνει πράξη τον λόγο του Θεού, ότι κάνει πράξη την αλήθεια. Στην πραγματικότητα, όσο κι αν φαίνεται ότι ακολουθεί τους κανονισμούς, ότι υποφέρει, ότι πληρώνει τίμημα χωρίς να παραπονιέται, ούτε κάνει πράξη την αλήθεια, πόσο μάλλον υποτάσσεται στον Θεό.

Σε τελική ανάλυση, με τι κριτήριο κάνεις πράξη την αλήθεια; Πώς μετράει κάποιος αν κάνεις πράξη την αλήθεια ή όχι; Σε τελική ανάλυση, ακούς κι αποδέχεσαι τον λόγο του Θεού ή όχι; Πώς το βλέπει ο Θεός; Ο Θεός εξετάζει τα εξής: Όταν δηλώνεις ότι πιστεύεις στον Θεό κι ότι ακούς τα κηρύγματα, έχεις αντικαταστήσει με την αλήθεια τη λανθασμένη σου εσωτερική κατάσταση, την επανάστασή σου εναντίον του Θεού κι όλες τις διαφορετικές μορφές της διεφθαρμένης σου διάθεσης; Έχεις αλλάξει; Έχει αλλάξει μόνο η εξωτερική συμπεριφορά και οι πράξεις σου ή η ζωή-διάθεσή σου; Αυτά μετράει ο Θεός. Ακούς τα κηρύγματα για πολλά χρόνια, τρως και πίνεις τον λόγο του Θεού για πολλά χρόνια. Οι αλλαγές μέσα σου είναι επιδερμικές ή θεμελιώδεις; Έχει αλλάξει η διάθεσή σου; Έχει ελαττωθεί η επαναστατικότητά σου εναντίον του Θεού; Όταν αντιμετωπίζεις ένα ζήτημα και αποκαλύπτεται η επαναστατικότητά σου, είσαι ικανός για αυτοκριτική; Είσαι ικανός να δείξεις υποταγή στον Θεό; Έχει αλλάξει η στάση σου απέναντι στο καθήκον σου και στην αποστολή που σου εμπιστεύτηκε ο Θεός; Έχει αυξηθεί η αφοσίωσή σου; Έχεις ακόμη ακαθαρσίες μέσα σου; Κατά τη διάρκεια όλης αυτής της περιόδου που ακούς τα κηρύγματα, έχουν καθαρθεί οι προθέσεις, οι φιλοδοξίες, οι ορέξεις και τα σχέδια που κρύβεις μέσα σου ως άνθρωπος; Όλα αυτά είναι κριτήρια αξιολόγησης. Επίσης, πόσες απ’ τις αντιλήψεις και τις παρανοήσεις σου για τον Θεό έχουν εξαλειφθεί; Διατηρείς ακόμη αυτές τις αόριστες αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες και τα συμπεράσματα; Κρύβεις ακόμη μέσα σου παράπονο, αντίσταση ή αρνητικά συναισθήματα για τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό; Αν αυτά τα αρνητικά στοιχεία δεν έχουν αντιμετωπιστεί πραγματικά κι αν δεν έχεις ακόμη υποστεί καμία πραγματική αλλαγή, ένα πράγμα επιβεβαιώνεται: Ότι δεν είσαι άνθρωπος που κάνει πράξη την αλήθεια. Το ίδιο συμβαίνει με έναν σπόρο που φυτεύεται, ποτίζεται και λιπαίνεται, αλλά και πάλι δεν βλασταίνει μετά από μέρες. Αυτό αποδεικνύει ότι ο σπόρος δεν έχει ζωή. Για παράδειγμα, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό επειδή έπεφταν διαρκώς θύματα εκφοβισμού, εξοστρακισμού ή περιφρόνησης στο παρελθόν. Πιστεύουν πλέον στον Θεό για να μπορέσουν να κρατήσουν το κεφάλι τους ψηλά στο μέλλον. Ένας τέτοιος άνθρωπος δηλώνει μεν πίστη για ένα διάστημα, αλλά συνεχίζει να κρύβει μέσα του αυτήν την πρόθεση όταν κάνει το καθήκον του και δαπανά τον εαυτό του. Συνεχίζει να καταβάλλει όλο και περισσότερη ενέργεια όταν δαπανά τον εαυτό του, μέχρι που γίνεται επικεφαλής στην εκκλησία και νιώθει ότι μπορεί να κρατήσει το κεφάλι του ψηλά. Χωρίς να έχει διορθώσει την πρόθεσή του, αναλογίζεται μέσα του: «Αν φτάσω ακόμη πιο ψηλά ως επικεφαλής, δεν θα μπορώ να κρατάω το κεφάλι μου ακόμη πιο ψηλά; Η λύση είναι η πίστη στον Θεό!» Ήρθε στον οίκο του Θεού μόνο και μόνο για να αποκτήσει κύρος και να μπορεί να κρατάει το κεφάλι του ψηλά. Δεν έχει διορθώσει αυτήν την πρόθεση. Έχει εργαστεί κι έχει ακούσει κηρύγματα για πολλά χρόνια, έχει φάει κι έχει πιει τον λόγο του Θεού για πολλά χρόνια, αλλά δεν έχει αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα. Όταν πιστεύει στον Θεό με αυτόν τον τρόπο, δεν παραμελεί τα πραγματικά του καθήκοντα; Ακούει κανείς κηρύγματα και διαβάζει τον λόγο του Θεού έτσι ώστε να αποκτήσει την αλήθεια και τη ζωή, αλλά δηλώνει πίστη για πολλά χρόνια χωρίς να έχει αποκτήσει καμία πτυχή της αλήθειας ή της ζωής. Αυτό είναι ένα πρόβλημα άξιο περισυλλογής. Κάποιοι άνθρωποι μπορεί μεν να μην ξέρουν πώς να συναναστραφούν σχετικά με την αλήθεια ή πώς να καταθέσουν μαρτυρία στον Θεό, αλλά έχουν αληθινή ζωή-εμπειρία. Όταν αντιμετωπίζουν κλάδεμα, είναι ικανοί να κάνουν αυτοκριτική και να αποδεχτούν την αλήθεια, κάνοντας στη συνέχεια αλλαγές για να αναμορφωθούν. Αυτό αποδεικνύει ότι έχουν αληθινή πίστη. Όποιο δεινό και όποια ατυχία κι αν τους τύχει, δεν κάνουν πίσω. Η θεοφοβούμενη καρδιά τους γίνεται ακόμη πιο αληθινή. Όταν χειρίζονται υποθέσεις, καθοδηγούνται πλέον από τις αρχές. Η διαφθορά που φανερώνουν ελαττώνεται αρκετά. Έχουν ισχυρότερο αίσθημα ευθύνης όταν κάνουν το καθήκον τους. Μπορείς να πεις ότι αυτός ο άνθρωπος δεν κατανοεί την αλήθεια; Αν το δει κανείς απ’ την οπτική γωνία των αλλαγών μέσα του, αυτός ο άνθρωπος σίγουρα βιώνει την πραγματικότητα της αλήθειας. Μόνο έτσι ο λόγος του Θεού διαποτίζει τον πυρήνα της καρδιάς του. Μπορεί να μην έχει το χάρισμα της ευφράδειας, αλλά ξέρει πώς να κάνει πράξη την αλήθεια και καθοδηγείται από αρχές όταν χειρίζεται υποθέσεις, κάνει ό,τι μπορεί για να πετύχει συγκεκριμένους στόχους και υπομένει κάθε είδους ταλαιπωρία χωρίς το παραμικρό παράπονο. Αυτό αποδεικνύει ότι ο λόγος του Θεού εργάζεται μέσα του, τον επηρεάζει κι αρχίζει να γίνεται ζωή του.

Μόλις μιλήσαμε για τα δύο είδη ανθρώπων. Η συμπεριφορά του ανθρώπου του πρώτου είδους είναι απλή. Όταν ακούει τον λόγο του Θεού, μπορεί να τον κάνει πράξη. Το δεύτερο είδος, αφού ακούει για πολύ καιρό τον λόγο του Θεού, τον κάνει πράξη εν μέρει. Στο μυαλό του, φαντάζεται ότι τον κάνει πράξη επειδή έχει εγκαταλείψει την οικογένεια και το επάγγελμά του κι έχει προσφέρει τα πάντα. Υπάρχουν μάλιστα κάποιοι που δίνουν όλη τους τη ζωή στον Θεό, επιλέγουν το μονοπάτι του άγαμου βίου, απορρίπτουν την επιδίωξη του πλούτου και προσφέρουν τα πάντα. Η εσωτερική τους κατάσταση, όμως, δεν αλλάζει ποτέ. Δεν αλλάζουν ποτέ τα παράπονα, οι παρανοήσεις, οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες για τον Θεό, η αλαζονική διάθεση και η δεσποτική κι αυθαίρετη συμπεριφορά. Αυτοί οι άνθρωποι συνεχίζουν να ζουν σύμφωνα με τη φιλοσοφία του Σατανά και διαφέρουν ελάχιστα από έναν άπιστο. Αυτό το είδος ανθρώπου προσποιείται ότι πιστεύει στον Θεό και είναι ελάχιστα καλύτερο απ’ τους άπιστους, υπό την έννοια ότι δεν κάνει μεγάλο κακό. Εξωτερικά, ένας τέτοιος άνθρωπος φαίνεται καλός. Παρ’ όλα αυτά, δεν επιδιώκει την αλήθεια. Όσο κι αν ακούει τα κηρύγματα, δεν αλλάζει τη ζωή-διάθεσή του. Πώς εκλαμβάνει αυτό το είδος ανθρώπου τον λόγο του Θεού; Τον εκλαμβάνει ως καλό δόγμα. Θεωρεί τον λόγο του Θεού ως την αλήθεια, αλλά αυτό που θεωρεί αλήθεια είναι στην πραγματικότητα δόγμα, έχει δογματική φύση δηλαδή, και δεν είναι τόσο κακό. Μπορεί μεν να τηρεί μερικούς κανονισμούς, αλλά η ζωή-διάθεσή του δεν αλλάζει καθόλου. Αυτοί είναι οι άνθρωποι του δεύτερου είδους.

Στη συνέχεια, θα μιλήσω για το τρίτο είδος ανθρώπων, τους μη πιστούς. Οι μη πιστοί είναι πάντα επιφυλακτικοί με τον Θεό. Αυτό το είδος ανθρώπου, αφού ακούσει τα λόγια του Θεού, παραδέχεται ενδόμυχα: «Αυτό το κήρυγμα είναι σωστό, είναι τα λόγια του ενσαρκωμένου Θεού. Αυτή η εκκλησία είναι κατά κύριο λόγο γεμάτη με καλούς ανθρώπους. Είναι ένα καλό μέρος, στο οποίο οι άνθρωποι δεν καταπιέζονται, δεν κακοποιούνται, δεν κλαίνε και δεν πονάνε. Είναι μια πραγματικά άνετη φωλιά, ένα καταφύγιο. Αυτοί οι άνθρωποι προέρχονται από διάφορες χώρες και μέρη, είναι ευγενικοί και καλοσυνάτοι, ανοίγουν τις καρδιές τους στη συναναστροφή κι έχουν πολύ αρμονικές σχέσεις μεταξύ τους. Είναι όλοι τους καλοί άνθρωποι. Τα κηρύγματα του Άνωθεν είναι καλά και γεμάτα με θετική ενέργεια. Τα λόγια του Θεού είναι όλα αλήθεια και θετικά. Αυτά τα κηρύγματα τρέφουν κι ωφελούν το πνεύμα. Οι άνθρωποι ζουν ενώπιον του Θεού, βιώνουν άνεση, χαρά κι ευτυχία, σαν να ζουν σε έναν επίγειο παράδεισο. Θα ήταν ακόμη καλύτερα αν κάποιος μπορούσε να γίνει ταλαντούχος και να συνεισφέρει στον οίκο του Θεού». Εκλαμβάνουν τα λόγια του Θεού και το περιεχόμενο των κηρυγμάτων ως θετικές θεωρίες, διδαχές και καλά δόγματα διάσημων προσωπικοτήτων και σπουδαίων ανθρώπων. Τα κάνουν, όμως, πράξη; (Όχι.) Γιατί όχι; Επειδή είναι αρκετά δύσκολο να κάνουν πράξη αυτές τις αλήθειες. Πρέπει να υπομείνουν ταλαιπωρίες και να πληρώσουν τίμημα! Πιστεύουν ότι αρκεί απλώς να ξέρουν πώς να λένε αυτά τα λόγια, αλλά δεν υπάρχει ανάγκη να τα κάνουν πράξη και δεν χρειάζεται να παίρνει κάποιος στα σοβαρά την πίστη στον Θεό. Η πίστη στον Θεό είναι μόνο ένα χόμπι, όπως στη θρησκεία. Όλα πάνε καλά αν καταβάλλεις απλώς λίγη προσπάθεια και παίρνεις μέρος σε συναθροίσεις. Δεν μπορούν να αποδεχτούν ολοκληρωτικά και γνήσια τα λόγια του Θεού. Διακατέχονται μάλιστα από αντιλήψεις γι’ αυτά. Για παράδειγμα, όταν ο Θεός λέει ότι έντιμος άνθρωπος σημαίνει να λες τα πράγματα με το όνομά τους και να μη λες ποτέ ψέματα, δεν το καταλαβαίνουν και σκέφτονται: «Όλοι δεν λένε ψέματα; Δεν είναι ανόητο να είσαι ανοιχτός με όλους, να μην έχεις επιφυλάξεις και να υποτάσσεσαι ολοκληρωτικά στον Θεό;» Πιστεύουν ότι είναι ανόητο να λειτουργείς με αυτόν τον τρόπο, ότι δεν πρέπει να συμπεριφέρεσαι έτσι. Παραδέχονται ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια, αλλά είναι μάταιο να τους ζητήσεις να ασκηθούν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Έτσι, αυτοί οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τον λόγο του Θεού με μισή καρδιά. Παραδέχονται μεν ότι όλα τα λόγια του Θεού είναι σωστά και η αλήθεια, αλλά αρνούνται να τα αποδεχτούν και να τα κάνουν πράξη. Όταν ο οίκος του Θεού χρειάζεται απ’ τους ανθρώπους να καταβάλουν κάποια προσπάθεια, είναι πρόθυμοι να το κάνουν. Ποιος είναι, όμως, ο στόχος τους; Το κάνουν για να κερδίσουν ευλογίες και να απολαύσουν περισσότερη απ’ τη χάρη του Θεού. Αν μάλιστα βρουν την ευκαιρία να εισέλθουν στη βασιλεία του ουρανού, τότε έκαναν την τύχη τους. Αυτές είναι οι προσδοκίες που έχουν. Αυτή είναι η πεποίθησή τους. Ποια, όμως, είναι η στάση τους απέναντι στην αλήθεια και στον λόγο του Θεού; Γι’ αυτούς, ο λόγος του Θεού και η αλήθεια είναι προαιρετικά και περιττά πράγματα, κάτι που πρέπει να εξετάσουν σχολαστικά στον ελεύθερο χρόνο τους για να ψυχαγωγηθούν και να περάσουν την ώρα τους. Δεν εκλαμβάνουν τον λόγο του Θεού ως την αλήθεια και ζωή. Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι μη πιστοί. Οι μη πιστοί αρνούνται να παραδεχτούν ότι η αλήθεια μπορεί να εξαγνίσει και να σώσει τους ανθρώπους. Δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει αλήθεια και ζωή. Κατανοούν αόριστα και δεν ενδιαφέρονται για την πίστη στον Θεό και τη σωτηρία, όπως επίσης και για τη διόρθωση της αμαρτωλής φύσης των ανθρώπων. Λένε: «Οι άνθρωποι δεν ζουν σε κενό. Όσο είμαστε ζωντανοί, πρέπει να τρώμε. Στην πραγματικότητα, δεν διαφέρουμε πολύ απ’ τα ζώα. Εμείς οι άνθρωποι είμαστε απλώς ανώτερα ζώα. Υπάρχουμε μόνο για να επιβιώνουμε». Όσο για την αλήθεια, δεν ενδιαφέρονται. Συνεπώς, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό, όσα κηρύγματα κι αν έχουν ακούσει, δεν μπορούν ακόμη να ξεκαθαρίσουν αν ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια, αν η πίστη στον Θεό μπορεί να τους σώσει ή ποια θα είναι η μελλοντική έκβαση κι ο προορισμός της ανθρωπότητας. Αν δεν μπορούν να ξεκαθαρίσουν αυτά τα ζητήματα, πρέπει να είναι πολύ μπερδεμένοι! Δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για το πώς εργάζεται ο Θεός για να σώσει τους ανθρώπους, για το πώς σώζονται οι άνθρωποι όταν αποδέχονται την κρίση και την παίδευση του Θεού, ούτε για το πώς μπορούν οι άνθρωποι να υποταχτούν στον Θεό όταν εισέρχονται στην αλήθεια-πραγματικότητα. Πιο συγκεκριμένα, δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για το πώς να γίνουν έντιμοι άνθρωποι, πώς να κάνουν το καθήκον τους κι άλλα τέτοια ζητήματα. Όταν μάλιστα οι άλλοι αναφέρουν ότι οι άνθρωποι πρέπει να υποτάσσονται απολύτως στον Θεό, απωθούνται ακόμη περισσότερο και σκέφτονται: «Αν οι άνθρωποι υποτάσσονται μονίμως στον Θεό, ποιο το νόημα να έχουν μυαλό; Οι άνθρωποι γίνονται σκλάβοι όταν υποτάσσονται μονίμως στον Θεό». Τότε είναι που οι απόψεις των μη πιστών αρχίζουν να φανερώνονται. Πιστεύουν ότι η υποταγή στον Θεό είναι περιττή, ένδειξη αυτοταπείνωσης, απώλεια αξιοπρέπειας. Πιστεύουν ότι ο Θεός δεν πρέπει να έχει τέτοιες απαιτήσεις από τους ανθρώπους κι ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να τις αποδέχονται. Αποδέχονται απρόθυμα κάποια κηρύγματα, όπως αυτά που πραγματεύονται το πώς οι άνθρωποι μπορούν να λάβουν χάρη, να κάνουν καλές πράξεις και να έχουν καλή διαγωγή. Δεν μπορούν, όμως, να συλλάβουν το γεγονός ότι ο Πέτρος οδηγήθηκε στην τελείωση όταν αποδέχτηκε εκατοντάδες δοκιμασίες. Σκέφτονται το εξής: «Αυτό δεν είναι σαν να παίζεις με τους ανθρώπους και να τους βασανίζεις; Είναι αλήθεια ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος επί των πάντων. Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορεί να συμπεριφέρεται έτσι στους ανθρώπους!» Δεν αποδέχονται τον λόγο του Θεού ως την αλήθεια. Θεωρούν ότι η μέθοδος με την οποία ο Θεός σώζει τους ανθρώπους μοιάζει με τον τρόπο που ένας ιδιοκτήτης σκλάβων συμπεριφέρεται στους σκλάβους του, κάνοντάς τους ό,τι θέλει. Αυτόν τον συσχετισμό κάνουν. Μπορεί αυτό το είδος ανθρώπου να κατανοήσει την αλήθεια; (Όχι.) Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στην εκκλησία; (Ναι.) Αυτοί οι άνθρωποι φεύγουν απ’ την εκκλησία μόνοι τους; (Όχι.) Γιατί δεν φεύγουν; Επειδή ελπίζουν να τους χαμογελάσει η τύχη και σκέφτονται: «Ο κόσμος εκεί έξω είναι σκοτεινός και μοχθηρός. Δεν είναι εύκολο να τα βγάλω πέρα. Τι διαφορά έχει πού σκοτώνω την ώρα μου; Μπορώ να το κάνω και στην εκκλησία. Εδώ μάλιστα μπορώ να απολαμβάνω τη χάρη του Θεού. Δεν χάνω πολλά απ’ αυτήν την άποψη. Υπάρχει άφθονο φαγητό και ποτό και οι άνθρωποι εδώ είναι κόσμιοι. Κανείς δεν πρόκειται να με εκφοβίσει. Επιπλέον, όταν κάνεις το καθήκον σου, δαπανάς τον εαυτό σου και πληρώνεις τίμημα, παίρνεις ακόμη κι ευλογίες απ’ τον Θεό. Δεν γίνεται να χάσω αυτήν την ευκαιρία!» Έτσι, αφού το σκέφτονται καλά, καταλήγουν ότι αξίζει να μείνουν στην εκκλησία. Αν μια μέρα νιώσουν ότι δεν αξίζει κι ότι δεν έχουν να κερδίσουν κάτι απ’ αυτό, χάνουν το ενδιαφέρον τους για την πίστη στον Θεό και θέλουν να φύγουν απ’ την εκκλησία. «Σε κάθε περίπτωση», σκέφτονται, «δεν έχασα πολλά, δεν αφιέρωσα όλη μου την καρδιά και το μυαλό. Κατέχω δεξιότητες, ξέρω τη δουλειά μου κι έχω πτυχίο. Μπορώ ακόμη να τα βγάλω πέρα στον κόσμο όπως έκανα παλιότερα. Θα μπορούσα να αποκτήσω σιγά-σιγά μια περιουσία ή να καβατζώσω μια κυβερνητική θέση. Αυτό θα ήταν τέλειο!» Έτσι βλέπουν τα πράγματα. Στα μάτια αυτών των ανθρώπων, τα λόγια και οι αλήθειες που έχει εκφράσει ο Θεός έχουν ακόμη λιγότερη αξία κι από μια προεδρική ομιλία. Με τέτοια περιφρόνηση αντιμετωπίζουν τα λόγια του Θεού. Όταν αυτοί οι άνθρωποι φέρνουν τέτοιες απόψεις στην πίστη στον Θεό και στην παροχή υπηρεσίας «με περισσή προθυμία», όταν διαμένουν και σκοτώνουν την ώρα τους στον οίκο του Θεού και είναι απρόθυμοι να τον εγκαταλείψουν, τι στόχο έχουν; Έχουν κατά νου αυτήν την αμυδρή ελπίδα: «Αν ο Θεός μου δείξει ανοχή και έλεος, και με αφήσει να εισέλθω στη βασιλεία, τα ιδανικά μου θα έχουν γίνει πραγματικότητα. Ακόμη κι αν δεν εισέλθω στη βασιλεία, θα έχω απολαύσει σε μεγάλο βαθμό τη χάρη του Θεού. Δεν θα βγω χαμένος». Όταν φέρνουν την άποψη του «βλέποντας και κάνοντας» στην πίστη στον Θεό, μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια; Μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια; Μπορούν να λατρέψουν τον Θεό ως τον Δημιουργό; (Όχι, δεν μπορούν.) Με αυτήν την άποψη, ποιες καταστάσεις προκύπτουν μέσα τους; Παραπονιούνται συχνά για τον Θεό και Τον παρερμηνεύουν. Υποβάλλουν καθεμιά από τις ενέργειες του Θεού σε έναν γύρο αξιολόγησης, έρευνας και σχολαστικής εξέτασης και καταλήγουν στο ακόλουθο συμπέρασμα: «Αυτό δεν μοιάζει με κάτι που έχει κάνει ο Θεός. Μακάρι να μην είναι κάτι που έχει κάνει ο Θεός». Κρύβουν αντίσταση, σχολαστική εξέταση, κρίση και τη στάση «βλέποντας και κάνοντας» στις καρδιές τους. Αυτό μπορεί να ονομαστεί επαναστατικότητα; (Ναι.) Δεν έχουν τη διαφθορά και την επαναστατικότητά ενός κανονικού ανθρώπου, όμως. Τι είδους άνθρωποι είναι; (Μη πιστοί.) Πώς συμπεριφέρονται οι μη πιστοί; Είναι εχθρικοί προς τον Θεό. Όταν οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό φανερώνουν διεφθαρμένη διάθεση κι αποτυγχάνουν καμιά φορά να υπακούσουν, ο Θεός λέει ότι έχουν επαναστατική διάθεση και ουσία. Τι λέει, όμως, ο Θεός γι’ αυτούς που δεν πιστεύουν; Και τι λέει για τον Σατανά; Ότι είναι επαναστατικός; (Όχι.) Τι θα έλεγε, τότε, ο Θεός; Θα έλεγε ότι είναι ο εχθρός, ότι είναι η αντίθεσή Του, ότι είναι απόλυτα εχθρικός προς Αυτόν. Η στάση των μη πιστών απέναντι στον Θεό είναι μια στάση σχολαστικής εξέτασης, παρατήρησης και δισταγμού, όπως επίσης και αντίστασης, παραπόνου, αντίθεσης και μίσους. Όσο περισσότερο συναναστρέφεσαι για την αλήθεια και την υποταγή στον Θεό, τόσο περισσότερο εναντιώνονται αυτοί οι άνθρωποι. Όσο περισσότερο συναναστρέφεσαι για τη σωτηρία και την τελείωση με την αποδοχή της παίδευσης, της κρίσης και του κλαδέματος, τόσο περισσότερο εναντιώνονται κι αρνούνται να δεχτούν οτιδήποτε απ’ αυτά. Μόλις ακούνε συναναστροφή γι’ αυτά τα ζητήματα, αρχίζουν να κουνιούνται νευρικά στις θέσεις τους, ταράζονται κι αναστατώνονται σαν να κάθονται σε καρφιά ή σε αναμμένα κάρβουνα. Αν τους άφηνες, όμως, να πάνε σε ένα κλαμπ ή σε ένα μπαρ, δεν θα ενοχλούνταν καθόλου. Θα κατευχαριστιόνταν. Θα ένιωθαν ξενοιασιά και χαρά. Θα άξιζε σίγουρα αν μπορούσαν να ζουν έτσι. Αυτό που τους ενοχλεί είναι να ακούνε συνεχώς την αλήθεια. Οπότε, αρνούνται να την ακούσουν. Μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια όταν δεν είναι καν πρόθυμοι να την ακούσουν; Σε καμία περίπτωση. Κουβαλάνε καταστάσεις άρνησης, αντίστασης και μίσους μέσα τους. Εξετάζουν διαρκώς σχολαστικά και παρατηρούν διστακτικά. Τι εξετάζουν σχολαστικά; Εξετάζουν πάντα σχολαστικά τα λόγια του Θεού. Το ζήτημα δεν είναι πλέον ότι έχουν μικρό ανάστημα. Το ζήτημα είναι ότι πρόκειται για μη πιστούς και κακούς ανθρώπους. Αυτοί οι άνθρωποι εναντιώνονται πάντα, απ’ την αρχή μέχρι το τέλος, στον Θεό. Εξετάζουν σχολαστικά, παρατηρούν διστακτικά, αντιστέκονται, δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια και σκέφτονται: «Όποιος δαπανά ειλικρινά τον εαυτό του για τον Θεό είναι ανόητος. Όποιος επιδιώκει και κάνει πράξη την αλήθεια είναι ανόητος. Εγκαταλείπετε την οικογένειά σας, δεν φροντίζετε τους δικούς σας κι επικεντρώνεστε μόνο στην πίστη στον Θεό. Μετά από τόση πίστη, καταλήγετε στερημένοι και καταφρονημένοι. Οι άπιστοι είναι μέσα στη μόδα. Εσείς τι φοράτε; Δεν είμαι ανόητος σαν εσάς. Έχω έναν ή δύο άσους στο μανίκι μου. Θα επιδιώξω τις σαρκικές απολαύσεις πρώτα. Είμαι ρεαλιστής». Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο των μη πιστών. Όταν ο Θεός πρωτοεμφανίστηκε κι άρχισε να εκτελεί το έργο Του, Τον ακολουθούσαν ελάχιστοι, γύρω στις δέκα χιλιάδες το πολύ. Μόνο χίλιοι πάνω-κάτω εκτελούσαν το καθήκον τους. Αργότερα, καθώς άρχισε να διαδίδεται και να έχει αποτελέσματα το έργο του ευαγγελίου, ο αριθμός των ανθρώπων που εκτελούσαν καθήκον αυξήθηκε σταδιακά. Κάποιοι άνθρωποι, βλέποντας την ευκαιρία να ξεχωρίσουν και να δείξουν τα ταλέντα τους, άρχισαν κι αυτοί να εκτελούν καθήκον. «Τι παράξενο!» είπα. «Το έργο του οίκου του Θεού έχει ήδη αρχίσει να ξετυλίγεται. Πώς γίνεται να υπάρχουν πλέον περισσότεροι άνθρωποι που εκτελούν το καθήκον τους; Πού κρύβονταν όλα αυτά τα χρόνια;» Στην πραγματικότητα, αυτοί οι άνθρωποι είχαν σκεφτεί τα πάντα από παλιά: «Αν διαδοθεί το έργο του οίκου του Θεού, θα έρθω. Αν δεν διαδοθεί, δεν θα έρθω. Εγώ τουλάχιστον δεν θα καταβάλω καμία προσπάθεια!» Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι καιροσκόποι. Όλοι οι καιροσκόποι είναι μη πιστοί. Έρχονται μόνο για τη συγκίνηση. Απέξω, φαίνεται ότι οι άνθρωποι είναι αυτοί που εκτελούν το έργο του οίκου του Θεού. Στην πραγματικότητα, ο Θεός κατευθύνει και καθοδηγεί τα πάντα. Το Άγιο Πνεύμα είναι επί το έργον. Αυτό είναι σίγουρο πέραν πάσης αμφιβολίας. Το έργο του Θεού εκτελείται απ’ τον ίδιο τον Θεό. Το θέλημά του δεν παρεμποδίζεται. Δεν υπάρχει άνθρωπος ικανός να εκτελέσει ένα τόσο μνημειώδες έργο που υπερβαίνει την ανθρώπινη ικανότητα. Είναι αποτέλεσμα της εξουσίας του λόγου του Θεού και του ίδιου του Θεού. Οι άνθρωποι αδυνατούν να το συλλάβουν. Σκέφτονται: «Όταν αυξηθεί η δύναμη του οίκου του Θεού, θα πάρω μερίδιο. Μην ξεχάσετε να καταγράψετε το όνομά μου στο βιβλίο των άξιων ανθρώπων!» Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Όπως λένε και οι άπιστοι, έχουν «κακόβουλη πρόθεση». Μπορούμε να πούμε κάτι τέτοιο; (Ναι.) Τι μοχθηρά κίνητρα κρύβουν αυτοί οι άνθρωποι! Φυσικά, κάποιος που καταφέρνει να αποδεχτεί την αλήθεια μπορεί στην αρχή να έχει τέτοια κίνητρα κι απόψεις ή να έχει αδύναμη πίστη. Ο Θεός δεν θα το θυμάται, όμως. Όταν ο Θεός εκθέτει αυτές τις απόψεις και στάσεις, το κάνει μόνο για να βάλει τους ανθρώπους στο σωστό μονοπάτι στη ζωή, να τους βάλει στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό χωρίς να Τον παρατηρούν διστακτικά ή να Τον εξετάζουν σχολαστικά. Δεν μπορείς να κατανοήσεις με σχολαστική εξέταση ή να διακρίνεις με τηλεσκόπιο τον Θεό. Η ύπαρξη του Θεού και το σωτήριο έργο Του δεν είναι αποτελέσματα στα οποία μπορείς να καταλήξεις μέσω οποιασδήποτε έρευνας. Αυτά είναι τα δεδομένα. Ασχέτως αν Τον αναγνωρίζουν, πιστεύουν σ’ Αυτόν ή Τον ακολουθούν, ο Θεός εκτελεί σπουδαίο έργο. Οι άνθρωποι μπορούν να το δουν και να το αγγίξουν. Κανείς δεν μπορεί να εμποδίσει ή να αλλάξει αυτό που θέλει να πετύχει ο Θεός. Καμία δύναμη δεν μπορεί να το παρακωλύσει. Αυτό το γεγονός το πραγματοποίησε ο Θεός.

Μόλις συζητήσαμε για το τρίτο είδος ανθρώπων, τους μη πιστούς. Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό ενώ Τον παρατηρούν με δισταγμό, είναι καιροσκόποι και Τον εξετάζουν σχολαστικά. Όταν δεν έχουν ελπίδα να λάβουν ευλογίες, πιστεύουν ότι είναι καλύτερο να φύγουν κι ετοιμάζουν μια στρατηγική εξόδου. Αν άρχιζαν να κάνουν αυτοκριτική και να νιώθουν κάποια μεταμέλεια, δεν θα ήταν αργά γι’ αυτούς. Υπάρχει πάντα μια αχτίδα ελπίδας γι’ αυτούς μέχρι να πεθάνουν. Όταν, όμως, αρνούνται πεισματικά να μετανοήσουν και συνεχίζουν να παρατηρούν διστακτικά και να εναντιώνονται διαρκώς στον Θεό, τότε ο Θεός θα τους συμπεριφερθεί σίγουρα σαν να ήταν άπιστοι και θα τους αφήσει αβοήθητους εν μέσω της καταστροφής. Σε ό,τι αφορά την ουσία του ανθρώπου, ένα ανθρώπινο ον είναι αρχικά μια χούφτα σκόνη, μέσα στην οποία φυσάει ο Θεός και σε μετατρέπει σε ζωντανό άνθρωπο με σάρκα και οστά, σου δίνει ζωή. Η ζωή σου προέρχεται από τον Θεό. Όταν ο Θεός δεν σε χρησιμοποιούσε, σου παρείχε τροφή, ρουχισμό κι όλα τα άλλα. Όταν, όμως, σκοπεύει να σε χρησιμοποιήσει, το βάζεις στα πόδια και Του εναντιώνεσαι συνεχώς, Του αντιστέκεσαι διαρκώς. Μπορεί να σε χρησιμοποιήσει έτσι; Κανονικά, ο Θεός πρέπει να σε κάνει στην άκρη. Είτε στην αρχή, κατά τη διάρκεια της δημιουργίας του κόσμου, είτε στην Εποχή του Νόμου ή στην Εποχή της Χάριτος είτε στις έσχατες ημέρες της σύγχρονης εποχής, ο Θεός έχει εκφραστεί με πολλούς λόγους στους ανθρώπους. Είτε μέσω έμπνευσης είτε μέσω άμεσης επικοινωνίας πρόσωπο με πρόσωπο, μπορούμε να πούμε ότι ο Θεός έχει εκφραστεί με αμέτρητα λόγια. Και ποιος είναι ο σκοπός του Θεού όταν εκφράζεται με τόσα λόγια; Να κάνει τους ανθρώπους να καταλάβουν και να αντιληφθούν το νόημά Του, να μάθουν το θέλημά Του και να γνωρίζουν, αφού αποκτήσουν αυτά τα λόγια, ότι θα καταφέρουν να αλλάξουν τη διάθεσή τους, να σωθούν και να κερδίσουν ζωή. Τότε, οι άνθρωποι θα αποδεχτούν αυτά τα λόγια. Αυτός είναι ο σκοπός του Θεού όταν εκφράζεται με τόσα λόγια. Και τι αποτέλεσμα θα έχει τελικά για τους ανθρώπους η αποδοχή αυτών των λόγων και των διαφόρων μεθόδων του έργου του Θεού; Θα μπορέσουν να ακολουθήσουν τον Θεό μέχρι τέλους και θα αποφύγουν να αποκλειστούν και να εγκαταλειφθούν στα μισά. Έτσι υπάρχει ελπίδα να παραμείνουν μέχρι τέλους. Ασχέτως αν ο Θεός σε πειθαρχεί, σε κλαδεύει ή σε αποκαλύπτει κι ασχέτως απ’ τις φορές που ο Θεός σε εγκαταλείπει ή σε δοκιμάζει, ό,τι κι αν κάνει ο Θεός, οι άνθρωποι δεν μπορούν να αρνηθούν τις προθέσεις και τις ειλικρινείς προσπάθειες του Θεού όταν εκφράζει αυτά τα λόγια. Σωστά; (Σωστά.) Επομένως, οι άνθρωποι δεν πρέπει να λεπτολογούν με τον Θεό για ασήμαντα ζητήματα, να κρίνουν διαρκώς τις ευγενείς προθέσεις του Θεού με τα ευτελή τους μέτρα και να παρερμηνεύουν τον Θεό. Ανεξάρτητα από τις λανθασμένες απόψεις που ενστερνιζόσουν παλιά και την κατάσταση μέσα σου, αν μπορείς να αποδεχτείς τα λόγια του Θεού ως ζωή σου και να τα εκλάβεις ως τις αρχές που κάνεις πράξη και την κατεύθυνση και τον στόχο του μονοπατιού που ακολουθείς, θα καταφέρεις σταδιακά να ικανοποιήσεις βήμα-βήμα τις απαιτήσεις του Θεού. Τι είναι ανησυχητικό; Ανησυχητικό είναι όταν οι άνθρωποι ακούνε κι εκλαμβάνουν τα λόγια του Θεού ως δόγματα, κανονισμοί, απλές φράσεις και σλόγκαν ή εκλαμβάνουν τον λόγο του Θεού ως αντικείμενο προς σχολαστική εξέταση και τον Θεό ως στόχο της σχολαστικής εξέτασης κι της αντίστασής τους. Αυτό είναι προβληματικό. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι αποδέκτες της σωτηρίας του Θεού. Ο Θεός δεν έχει τα μέσα για να τους σώσει. Δεν είναι ότι ο Θεός δεν τους σώζει, αλλά ότι αυτοί δεν αποδέχονται τη σωτηρία Του. Αυτά είναι όλα όσα μπορούμε να πούμε και είναι δεδομένα.

Ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα που δίνει τη δυνατότητα σε έναν άνθρωπο να ακολουθήσει τον Θεό μέχρι τέλους και να πετύχει αλλαγή διάθεσης; Το πιο σημαντικό είναι να αποδεχτεί και να κάνει πράξη την αλήθεια. Αυτή είναι η πιο καίρια διάσταση της άσκησης για την επιδίωξη της αλήθειας. Η άσκηση και η βίωση των λόγων του Θεού είναι η πιο σημαντική διάσταση της άσκησης και σχετίζεται άμεσα με τη ζωή-είσοδο ενός ανθρώπου. Όποια ζητήματα κι αν αντιμετωπίζει ένας άνθρωπος που πιστεύει ειλικρινά στον Θεό, πρέπει να μάθει να αναζητά και να ασκεί την αλήθεια σε κάθε κατάσταση. Μόνο έτσι βιώνει κανείς το έργο του Θεού, και αν το κάνει μερικά χρόνια θα έχει τη δυνατότητα να κατανοήσει την αλήθεια και να εισέλθει στην πραγματικότητα. Επομένως, ασχέτως χρονικής στιγμής, δεν γίνεται να ξεχνάτε το ζήτημα της άσκησης και βίωσης των λόγων του Θεού. Όταν αντιμετωπίζεις ένα ζήτημα, πρέπει πάντα να αναλογίζεσαι: «Τι πρέπει να κάνω για να ασκήσω και να βιώσω τα λόγια του Θεού σε σχέση με αυτό το ζήτημα; Ποιες διαστάσεις της αλήθειας εμπλέκονται σε αυτό το ζήτημα; Τι πρέπει να κάνω για να ασκήσω την αλήθεια;» Να καταβάλεις προσπάθεια για να επιδιώξεις την αλήθεια. Μετά από αρκετά χρόνια άσκησης και βίωσης με αυτόν τον τρόπο, θα εισέλθεις σιγά-σιγά στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό, θα βαδίσεις στο σωστό μονοπάτι ζωής και θα έχεις κατεύθυνση. Δεν είναι εφικτό να χρησιμοποιείς πάντα τη νοημοσύνη σου για να αναλύεις και να εξετάζεις σχολαστικά τα ζητήματα που αντιμετωπίζεις και να βασίζεσαι πάντα στις δικές σου μεθόδους για να βρίσκεις τις λύσεις. Όταν ασκείσαι σύμφωνα με αυτήν τη μέθοδο, είναι αδύνατον να πετύχεις συμβατότητα με τον Θεό και αλλαγή διάθεσης. Δεν θα τα καταφέρεις ποτέ. Αυτό είναι το λάθος μονοπάτι. Είναι άσκοπο να αναζητάς τη σωτηρία μέσα απ’ την επιδίωξη της φήμης, του κέρδους και της θέσης. Αμέτρητοι άνθρωποι έχουν ήδη αποτύχει και σκοντάψει με αυτόν τον τρόπο. Κάποιοι αναγνωρίστηκαν ως ψευδοεπικεφαλής και κάποιοι ως αντίχριστοι. Όλοι αποκλείστηκαν. Είναι ανώφελο να επιδιώκεις να ξεχωρίζεις στην εκκλησία. Καλύτερα να ακολουθείς το μονοπάτι του Πέτρου. Η επιδίωξη της αλήθειας είναι ο πιο σίγουρος και ασφαλής τρόπος. Βλέπετε τώρα τι είναι πιο σημαντικό; Το πιο σημαντικό πράγμα είναι να αποδεχτείτε και να κάνετε πράξη την αλήθεια. Διάβασε τον λόγο του Θεού για να τον αναλογιστείς και να κερδίσεις την αλήθεια. Μην τον εξετάζεις σχολαστικά σε καμία περίπτωση και μην είσαι αντιδραστικός ή ανταγωνιστικός. Αμέσως μόλις βρεθείς σε αυτήν την κατάσταση, εξέτασε τον εαυτό σου και βρες τη λύση. Αυτά τα ζητήματα διαφθοράς που υπάρχουν μέσα σου λύνονται συνεχώς, η κατάστασή σου γίνεται όλο και καλύτερη και αποκαλύπτεις όλο και λιγότερη διαφθορά, πράγμα που φέρνει τελικά αποτέλεσμα: Η σχέση σου με τον Θεό γίνεται όλο και πιο κανονική, η καρδιά σου γίνεται όλο και πιο θεοφοβούμενη και έρχεται όλο και πιο κοντά στον Θεό, κάνεις το καθήκον σου με όλο και μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, η αγάπη σου για τον Θεό και η πίστη σου σε Αυτόν γίνονται όλο και μεγαλύτερες. Αυτό επιβεβαιώνει ότι τα λόγια του Θεού έχουν αφομοιωθεί από την καρδιά σου κι έχουν ριζώσει εκεί. Στο τέλος, θα δεις αποτέλεσμα και θα πεις: «Απέτρεψα τυχόν ανεπανόρθωτες συνέπειες διότι έκανα συνεχώς αυτοκριτική και αντιμετώπιζα τη διαφθορά που αποκάλυπτα. Νιώθω μεταμέλεια μέσα στην καρδιά μου και μισώ τον εαυτό μου που υπηρέτησα τον Σατανά. Ευτυχώς, ο Θεός με έσωσε. Μου επέτρεψε να βρω τον δρόμο της επιστροφής, να αποδεχτώ την αλήθεια και να υποταχθώ σε Αυτόν. Δεν ανησυχώ πια αν θα σωθώ ή όχι ούτε αν αποπεμφθώ και αποκλειστώ αργότερα. Είμαι σίγουρος πια ότι θα γίνω αποδέκτης της σωτηρίας του Θεού, ότι βαδίζω στο σωστό μονοπάτι και ότι πιστεύω στον αληθινό Θεό, στον Δημιουργό. Δεν έχω καμία αμφιβολία». Μόνο τότε θα βάλεις την πίστη στον Θεό μέσα στην καρδιά σου και θα μπορέσεις να βασιστείς πάνω Του σε κάθε περίσταση. Τότε, θα έχεις εισέλθει σε ένα καταφύγιο και δεν θα χρειάζεται να ανησυχείς πια μήπως είσαι απλός πάροχος υπηρεσιών ή μήπως πεθάνεις σε μια καταστροφή. Μόνο τότε θα γεμίσει η καρδιά σου με γαλήνη και αγαλλίαση. Γιατί ανησυχούν οι άνθρωποι; Διότι γνωρίζουν ελάχιστα το έργο του Θεού, κατανοούν ελάχιστα την αλήθεια και έχουν αντιλήψεις και παρανοήσεις για τον Θεό. Παρερμηνεύεις διαρκώς τον Θεό διότι δεν έχεις κατανοήσει τις προθέσεις Του στα λόγια Του και δεν έχεις αντιληφθεί το θέλημά Του. Αφού Τον παρερμηνεύεις διαρκώς, ανησυχείς μονίμως και δεν νιώθεις ποτέ ασφαλής. Μερικές φορές, είσαι αντιδραστικός. Σταδιακά, ενώ μπορεί να μην κάνεις μεγάλα λάθη, κάνεις πληθώρα μικρών, μέχρι που μια μέρα κάνεις ξαφνικά ένα μεγάλο λάθος και όντως αποκλείεσαι. Δεν είναι ασήμαντο ζήτημα όταν κάνεις ένα μεγάλο λάθος. Κάποιοι άνθρωποι αποκλείονται, αποπέμπονται ή αποβάλλονται και δεν παίρνουν τίποτα από το έργο του Αγίου Πνεύματος. Δεν υπάρχει μια αιτία πίσω απ’ όλα αυτά; Σίγουρα υπάρχει μια αιτία. Το ζήτημα εδώ είναι σε τι μονοπάτι βαδίζουν. Κάποιοι επιλέγουν να ακολουθήσουν το μονοπάτι του Πέτρου, το οποίο είναι το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Άλλοι επιλέγουν να ακολουθήσουν το μονοπάτι του Παύλου, το οποίο είναι το μονοπάτι επιδίωξης του στέμματος και των επιβραβεύσεων. Η ουσία αυτών των δύο μονοπατιών διαφέρει. Διαφέρουν, επίσης, οι συνέπειες και τα αποτελέσματά τους. Αυτοί που αποκλείονται δεν βαδίζουν ποτέ στο μονοπάτι της επιδίωξης και της άσκησης της αλήθειας. Ξεστρατίζουν πάντα από αυτό το μονοπάτι και κάνουν ό,τι θέλουν, ενεργούν σύμφωνα με τις δικές τους επιθυμίες και φιλοδοξίες, περιφρουρούν τη θέση, την υπόληψη και την περηφάνια τους και ικανοποιούν τις επιθυμίες τους. Ό,τι κάνουν περιστρέφεται γύρω από αυτά τα πράγματα. Ακόμη κι αν έχουν πληρώσει και τίμημα, έχουν ξοδέψει χρόνο και ενέργεια, έχουν εργαστεί από το πρωί μέχρι το βράδυ, ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα; Επειδή τα πράγματα που έκαναν καταδικάζονται ως μοχθηρά στα μάτια του Θεού, το αποτέλεσμα είναι να αποκλειστούν. Έχουν ακόμη ευκαιρία να σωθούν; (Όχι.) Αυτή είναι μια απίστευτα σοβαρή συνέπεια! Το ίδιο συμβαίνει όταν αρρωσταίνουν οι άνθρωποι: Μια ελαφριά ασθένεια που δεν αντιμετωπίζεται εγκαίρως μπορεί να εξελιχθεί σε βαριά ασθένεια, ακόμη και θανατηφόρα. Για παράδειγμα, όταν ένας άνθρωπος έχει κρυολογήσει και βήχει, βελτιώνεται γρήγορα με κανονική ιατρική θεραπεία. Παρ’ όλα αυτά, κάποιοι άνθρωποι θεωρούν ότι έχουν γερή κράση, οπότε δεν παίρνουν το κρυολόγημά τους στα σοβαρά και δεν αναζητούν θεραπεία. Ως αποτέλεσμα, το κρυολόγημα κρατάει πολύ καιρό και παθαίνουν πνευμονία. Αφού πάθουν πνευμονία, εξακολουθούν να θεωρούν ότι είναι νέοι και ότι έχουν δυνατό ανοσοποιητικό σύστημα και δεν κάνουν τίποτα για αρκετούς μήνες. Δεν δίνουν σημασία στον καθημερινό βήχα τους, μέχρι που φτάνει σε σημείο να γίνει ανεξέλεγκτος και ανυπόφορος, καταλήγοντας σε αιμόπτυση. Πάνε στο νοσοκομείο για εξετάσεις και ανακαλύπτουν ότι έχουν πάθει φυματίωση. Οι άλλοι τούς συμβουλεύουν να αναζητήσουν άμεση θεραπεία, αλλά αυτοί θεωρούν ακόμη ότι είναι νέοι και δυνατοί και ότι δεν χρειάζεται να ανησυχούν, οπότε δεν αναζητούν κατάλληλη θεραπεία. Μέχρι που μια μέρα, στο τέλος, είναι πολύ αδύναμοι για να περπατήσουν. Όταν πάνε στο νοσοκομείο για εξετάσεις, έχουν ήδη καρκίνο στο τελευταίο στάδιο. Όταν οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και δεν κάνουν τίποτα, οι επιπτώσεις μπορεί να είναι εξίσου ανίατες. Δεν χρειάζεται να τρομάζουν όταν έχουν διεφθαρμένη διάθεση. Όταν κάποιος έχει διεφθαρμένη διάθεση, πρέπει να αναζητά την αλήθεια για να βρει εγκαίρως τη λύση. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να καθαρθεί σταδιακά η διεφθαρμένη διάθεση. Αν δεν επικεντρωθούν στη διόρθωσή της, η διεφθαρμένη διάθεση θα γίνει όλο και πιο σοβαρή. Μπορεί να προσβάλουν τον Θεό και να αντισταθούν σε Αυτόν. Ο Θεός θα τους αποστραφεί, θα τους απορρίψει και θα τους αποκλείσει.

Κάποιοι άνθρωποι, όπως ο Παύλος, έχουν τη φύση-ουσία ενός αντίχριστου. Τους ενδιαφέρει μόνο να κερδίσουν ευλογίες, να αποκτήσουν στέμμα και να πάρουν επιβραβεύσεις και προσπαθούν να κάνουν συμφωνίες με τον Θεό. Θέλουν πάντα να είναι επικεφαλής και απόστολοι που μπορούν να ελέγχουν τον εκλεκτό λαό του Θεού, αλλά καταλήγουν να κάνουν τον Θεό να τους αποστραφεί και να τους απορρίψει. Βαδίζουν στο μονοπάτι της αντίστασης στον Θεό, το οποίο είναι το λάθος μονοπάτι. Κάποιοι άνθρωποι δεν αγαπάνε την αλήθεια. Ξέρουν μεν ότι είναι λάθος να επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος, τη θέση και τα οφέλη, αλλά και πάλι επιλέγουν το λάθος μονοπάτι. Ο Θεός έχει παροτρύνει τον εκλεκτό λαό Του με υπομονή και σοβαρότητα, προσφέροντας κάθε λογής παρηγοριά προτροπές, υπενθυμίσεις, προειδοποιήσεις, έκθεση, κλάδεμα και επιπλήξεις. Ο Θεός έχει εκφραστεί με πάρα πολλά λόγια. Παρ’ όλα αυτά, οι άνθρωποι δεν τα παίρνουν στα σοβαρά. Τα αφήνουν να μπαίνουν απ’ το ένα αφτί και να βγαίνουν απ’ το άλλο. Αντί να τα ασκούν, περιφρουρούν τη θέση, την περηφάνια και τη ματαιοδοξία τους σύμφωνα με τα κίνητρα και τις επιθυμίες τους. Συνωμοτούν παντού προς όφελός τους, καταστρώνουν σχέδια και ενεργούν παντού προς όφελος της υπόληψης και των προοπτικών τους, σπαζοκεφαλιάζουν για όλα αυτά και δεν υπολογίζουν κανένα κόστος. Σκέφτονται μάλιστα μέσα στις καρδιές τους: «Έχω δαπανήσει τον εαυτό μου για τον Θεό. Με περιμένει ένα ένδοξο στέμμα», και εκφράζονται ακόμη και με τα λόγια του Παύλου. Στην πραγματικότητα, δεν ξέρουν ούτε σε τι μονοπάτι βαδίζουν ούτε ότι έχουν καταδικαστεί από τον Θεό. Όταν μια μέρα αυτό οδηγήσει σε μια μεγάλη καταστροφή, θα μετανοήσουν; Όταν έρθει εκείνη η ώρα, θα αντισταθούν, λέγοντας: «Δουλεύω σκληρά και έχω συνεισφέρει σημαντικά. Αν όχι συνεισφέρει, έχω τουλάχιστον υποφέρει. Αν όχι υποφέρει, έχω τουλάχιστον εξαντληθεί!» Τα πράγματα που έχουν κάνει δεν αξίζουν δεκάρα. Μπορούν να θεωρηθούν καλές πράξεις; Εκτελούσαν το καθήκον τους; Έκαναν πράξη την αλήθεια; Ασχολούνταν με τη διαχείριση του εαυτού τους. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, εφοδιάστηκαν με πληθώρα βαθυστόχαστων λόγων και δογμάτων. Μπορούσαν να μιλάνε, να κάνουν κήρυγμα και να δαπανούν τον εαυτό τους τρέχοντας δεξιά κι αριστερά, αλλά δεν έκαναν καθόλου πραγματικό έργο. Κατάφεραν να προσελκύσουν τους ανθρώπους γύρω τους, φέρνοντάς τους στη σφαίρα επιρροής τους. Έγιναν οι καλύτεροι, χωρίς να έχουν θέση για τον Θεό μέσα στην καρδιά τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι έκαναν κακό; Αφού δεν άσκησαν καθόλου την αλήθεια, το τελικό αποτέλεσμα γι’ αυτούς είναι αυτονόητο. Ακόμη όμως και σε αυτήν την κατάσταση, εξακολουθούν να θέλουν ένα στέμμα. Πόσο θρασείς μπορούν να γίνουν; Αυτό λέγεται ξεδιάντροπο θράσος! Γιατί μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να διαφωνούν ακόμη και στο τέλος, όταν αποκλείονται; Διαταράσσουν και ενοχλούν το έργο της εκκλησίας, διαπράττοντας κάθε είδους κακό. Πώς μπορούν ακόμη να διαφωνούν με τον Θεό και να υπερασπίζονται τον εαυτό τους με πειστικότητα; Τι πρόβλημα έχουν που αντιστέκονται στον Θεό; Πιστεύετε ότι υπάρχει ορθολογισμός πίσω απ’ αυτήν την πράξη τους; Έχουν συνείδηση και λογική; Οι κανονικοί άνθρωποι, έχοντας ακούσει πάρα πολλά λόγια του Θεού, ασχέτως πώς τους μεταχειρίζεται ο Θεός ή αν αυτή η μεταχείριση συμβαδίζει με τις αντιλήψεις τους, οφείλουν τουλάχιστον να παραδεχτούν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και είναι σωστά. Ακόμη κι αν υπάρχει μια πρόταση που δεν συμβαδίζει με τις αντιλήψεις τους, δεν πρέπει να κρίνουν τον Θεό. Πρέπει να έχουν υποτακτική καρδιά. Όταν μπορείτε να παραδεχτείτε ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια και να υποταχθείτε ενώπιον του Θεού, δεν συμπεριφέρεστε στον Θεό ως Θεό; (Ναι.) Σε αυτήν την περίπτωση, όταν μερικές φορές προκύπτουν κάποιες αντιλήψεις και παρανοήσεις για τον Θεό, δεν είναι εύκολο να αναζητήσετε την αλήθεια για να τις διαλύσετε; Το βασικό είναι οι άνθρωποι να παραδεχτούν τα λόγια και το έργο του Θεού. Αυτό είναι προαπαιτούμενο. Γιατί οι μη πιστοί και οι αντίχριστοι, αυτοί που μοιάζουν στον Παύλο, μπορούν ακόμη να εναντιώνονται στον Θεό; (Δεν συμπεριφέρονται στον Θεό ως Θεό.) Εκεί βρίσκεται η αιτία. Όσο ευφραδείς κι αν είναι, όσο επιμελώς κι αν εργάζονται και τρέχουν δεξιά κι αριστερά, όσο κι αν υποφέρουν, όποιο τίμημα κι αν πληρώνουν, δεν εκλαμβάνουν ποτέ τον λόγο του Θεού ως την αλήθεια. Μπορούν έτσι να κατανοήσουν την αλήθεια; (Όχι.) Όπως, λοιπόν, κι αν τους μεταχειρίζεται ο Θεός, είτε έχουν ενστάσεις είτε αρνούνται να υποχωρήσουν. Τους λείπει ολότελα η ελάχιστη λογική που πρέπει να έχει ένα δημιούργημα. Αυτό επιβεβαιώνει το γεγονός ότι δεν αποδέχτηκαν ποτέ την αλήθεια. Αν, με την πάροδο των χρόνων, είχαν καταφέρει να αποδεχτούν τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια, να τα ασκήσουν και να τα ακολουθήσουν, δεν θα ήταν τόσο θρασείς και αντιδραστικοί. Δεν θα εναντιώνονταν στις διευθετήσεις του Θεού και στον τρόπο που τους μεταχειρίζεται. Δεν θα ένιωθαν έτσι. Στη χειρότερη περίπτωση, θα ένιωθαν απλώς λίγο στενοχωρημένοι και δεν θα ήταν πολύ χαρούμενοι. Όλοι οι διεφθαρμένοι άνθρωποι έχουν κανονικές αδυναμίες, αλλά υπάρχουν κάποια όρια που πρέπει τουλάχιστον να τηρούν. Πρώτον, δεν γίνεται να εγκαταλείπουν το καθήκον τους. «Όποτε μου εμπιστεύεται οποιαδήποτε εργασία ο Θεός, είτε την κάνω καλά είτε όχι, πρέπει να δίνω τα πάντα, καταβάλλοντας όσο το δυνατόν μεγαλύτερη προσπάθεια. Ακόμη κι αν ο Θεός δεν με συμπαθεί πια ή με περιφρονεί, πρέπει τουλάχιστον να αναλαμβάνω την εργασία που μου εμπιστεύεται και να την κάνω καλά». Αυτό είναι λογικό. Το καθήκον δεν πρέπει να εγκαταλείπεται. Επιπλέον, δεν γίνεται να αρνούνται τον Θεό. «Όπως κι αν μου συμπεριφέρεται ή με μεταχειρίζεται ο Θεός, όσο κι αν με αποκλείουν ή με εκθέτουν οι αδελφοί και οι αδελφές μου, ακόμη κι αν με εγκαταλείψουν όλοι, ο Θεός παραμένει μέσα στην καρδιά μου και η θέση που πρέπει να κρατάω ως άνθρωπος παραμένει αναλλοίωτη. Ο Θεός είναι πάντα ο Θεός μου. Η ουσία και η ταυτότητά Του δεν αλλάζουν. Θα τον αναγνωρίζω πάντα ως Θεό μου». Πρέπει να υπάρχει και αυτή η λογική. Τι άλλο; (Όπως κι αν μας μεταχειρίζεται και μας τιμωρεί ο Θεός, πρέπει να υποτασσόμαστε σε Αυτόν.) Αυτό είναι το ελάχιστο δυνατό, το πιο βασικό σημείο αναφοράς που πρέπει να έχετε. Λες: «Δεν καταλαβαίνω τις προθέσεις του Θεού και δεν καταλαβαίνω γιατί ενεργεί έτσι ο Θεός. Δικαιολογημένα νιώθω λίγο αδικημένος, αλλά δεν λέω τίποτα γιατί είμαι δημιούργημα και πρέπει να υποτάσσομαι στον Θεό. Αυτό είναι το καθήκον ενός δημιουργήματος. Αν και δεν καταλαβαίνω ή δεν ξέρω αυτήν τη στιγμή πώς ακριβώς να ασκήσω ή να αναζητήσω την αλήθεια, πρέπει και πάλι να υποταχθώ». Αυτό είναι λογικό; (Ναι.) Όταν όσοι δεν αποδέχονται την αλήθεια και δεν έχουν σύνεση υποβάλλονται σε κλάδεμα, τι εκδηλώνουν; Λένε: «Πρόκειται να αποκαλυφθώ και να αποκλειστώ; Αν δεν έχω προοπτικές ή μοίρα και δεν μπορώ να κερδίσω ευλογίες, δεν θα πιστέψω!» Αυτοί οι άνθρωποι έχουν αληθινή πίστη στον Θεό; Η σχέση τους με τον Θεό δεν είναι κανονική, αλλά αντιδραστική και ανταγωνιστική. Αυτή η διάθεση είναι η διάθεση του Σατανά που αντιστέκεται στον Θεό. Μπορούν να αναγνωρίσουν τον Θεό ως Θεό τους; Μπορεί να λένε μέσα στην καρδιά τους: «Αν είναι όντως ο Θεός, γιατί δεν με αγαπάει; Αν είναι όντως ο Θεός, γιατί δεν με χρησιμοποιεί για κάτι σημαντικό; Βλέπω μόνο έναν άνθρωπο. Πώς μπορεί να υπάρχει Θεός οπουδήποτε στον κόσμο; Είστε όλοι ανόητοι. Πού είναι ο Θεός; Μέσα στην καρδιά μου, υπάρχει μόνο αν πιστέψω σε Αυτόν. Αν δεν πιστέψω σε Αυτόν, δεν υπάρχει και δεν είναι Θεός». Έτσι αποκαλύπτεται η άποψή τους. Έχουν ακούσει πάρα πολλά λόγια του Θεού με τα χρόνια. Αν είχαν αποδεχτεί αυτά τα λόγια, θα ανέπτυσσαν τέτοιες απόψεις; (Όχι.) Πιο σοβαρά, τι θα κάνουν τώρα; Θα υποκινήσουν τους άλλους και θα κάνουν την εξής κίνηση: «Πιστεύεις ακόμη; Πώς μπορείς να είσαι τόσο ανόητος; Δεν είχαν πει από παλιά ότι θα ερχόταν μια καταστροφή; Πότε θα έρθει; Ο Θεός δεν είχε πει ότι ο κόσμος θα καταστρεφόταν; Πού είναι η καταστροφή; Έχεις χάσει πάρα πολλά, ανόητε! Σταμάτα να πιστεύεις! Γιατί πιστεύεις; Κοίτα πόσο έξυπνος είμαι εγώ. Βγάζω αρκετές χιλιάδες γιουάν κάθε μήνα. Εσύ πόσα βγάζεις κάθε μήνα; Κοίτα τι είναι δημοφιλές στον κόσμο αυτήν τη στιγμή. Τι με βλέπεις να φοράω; Μόνο επώνυμες μάρκες!» Θα δελεάσουν και θα παραπλανήσουν τους ανθρώπους, θα αφήσουν κάποιους σε μια κατάσταση πλήρους σύγχυσης. Δεν είναι κακοί άνθρωποι που διεισδύουν στον οίκο του Θεού για να ενοχλήσουν την εκκλησία; Ποια στάση έχουν αυτοί οι άνθρωποι όταν εκτελούν το καθήκον τους; «Κάνω το καθήκον μου όταν έχω κέφι. Αν θέλω να το κάνω, θα το κάνω. Αν δεν θέλω, δεν θα το κάνω. Δεν χρειάζεται να αφιερώσω την καρδιά και τη δύναμή μου. Όταν εκτελώ το καθήκον μου, δεν κάνω πράγματα για τον εαυτό μου, αλλά για την εκκλησία. Και δεν βλέπω πουθενά τον Θεό. Δεν ξέρω καν αν ο Θεός με θυμάται. Παρ’ όλα αυτά, θέλουν να αφιερώσω την καρδιά, τη δύναμη και το μυαλό μου. Ποιο το νόημα; Αρκεί να ψελλίσω μερικά λόγια». Αυτήν την άποψη έχουν. Πιστεύουν ότι είναι ανόητο και μάταιο να αφιερώνουν τη δύναμη, την καρδιά και το μυαλό τους όταν εκτελούν το καθήκον τους. Αν συναντούσατε έναν τέτοιον άνθρωπο, θα σας παραπλανούσε και θα σας επηρέαζε; Αν δεν έχετε βάσεις και δεν κατανοείτε την αλήθεια, θα σας παραπλανήσουν και θα σας επηρεάσουν σίγουρα. Με την πάροδο του χρόνου, θα βγείτε χαμένοι.

Όταν πιστεύεις στον Θεό, πρέπει να είναι σαφής ο σκοπός της βρώσης και πόσης των λόγων του Θεού, όπως επίσης και ποια βασικά προβλήματα λύνονται με τη βρώση και πόση των λόγων του Θεού. Όταν κάποιος πιστεύει αρκετά χρόνια στον Θεό χωρίς να έχει επικεντρωθεί ποτέ στη βρώση και πόση των λόγων του Θεού, όχι μόνο δεν λύνει το πρόβλημα της διαφθοράς του, αλλά και δεν κατανοεί καν την ελάχιστη ποσότητα της αλήθειας που πρέπει να γίνει κατανοητή. Ποιες είναι, λοιπόν, οι συνέπειες; Είναι πολύ εύκολο να παραπλανηθεί και να παραστρατήσει. Όταν κάποιος δεν κατανοεί την αλήθεια, είναι πολύ πιθανό να σκοντάψει. Όταν αντιμετωπίζει ένα ζήτημα, ακόμη και το παραμικρό ίχνος δυσκολίας, είναι δύσκολο να παραμείνει σταθερός. Επομένως, είναι εξαιρετικά ωφέλιμο για τους ανθρώπους να διαβάζουν περισσότερο τα λόγια του Θεού και να συναναστρέφονται συχνότερα την αλήθεια. Ο Θεός είπε κάτι πολύ σημαντικό στη Βίβλο: «Ο ουρανός και η γη θέλουσι παρέλθει, οι δε λόγοι μου δεν θέλουσι παρέλθει» (Κατά Ματθαίον 24:35). Τι υποδεικνύουν αυτά τα λόγια στους ανθρώπους; Τι σημαίνει ότι τα λόγια του Θεού δεν θα παρέλθουν; Οποιαδήποτε στιγμή, η αλήθεια και ο λόγος του Θεού θα είναι πάντα η αλήθεια. Αυτό δεν θα αλλάξει. Δεν θα αλλάξει ποτέ ούτε η αξία ή η σημασία αυτών των λόγων για τους ανθρώπους ούτε το βαθύτερο νόημα και η πραγματικότητα αυτών των λόγων. Θα παραμείνουν τα αυθεντικά λόγια και δεν θα γίνουν κάτι άλλο. Η ουσία των λόγων του Θεού δεν γίνεται να αλλάξει. Για παράδειγμα, ο Θεός λέει στους ανθρώπους να είναι έντιμοι. Αυτά τα λόγια είναι η αλήθεια και δεν θα παρέλθουν ποτέ. Γιατί δεν θα παρέλθουν ποτέ; Όταν ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να είναι έντιμοι, γίνεται φανερή η διάσταση της ουσίας του Θεού που είναι πιστή, υπήρχε από αμνημονεύτων χρόνων και θα συνεχίσει πάντα να υπάρχει. Δεν θα αλλάξει από τις αλλαγές των καιρών, της γεωγραφίας ή του χώρου. Η ουσία του Θεού θα υπάρχει για πάντα. Ποιος ο λόγος αυτής της αιώνιας ύπαρξης της ουσίας του Θεού; Διότι είναι ένα θετικό πράγμα και η ουσία που κατέχει ο Δημιουργός. Δεν θα παρέλθει ποτέ και θα είναι πάντα η αλήθεια. Αν νιώσεις όλες αυτές τις αλήθειες που εξέφρασε ο Δημιουργός και τις πραγματώσεις μέσα στο είναι σου, τις κάνεις πράξη και τις βιώσεις, δεν θα καταφέρεις τότε να ζήσεις ως άνθρωπος; Δεν θα έχει αξία η ζωή; Θα εγκαταλειφθείς; Δεν θα βρεις διέξοδο όταν νιώσεις και βιώσεις όλες τις αλήθειες που σου έδωσε ο Θεός; Μόνο αυτό το μονοπάτι δίνει στην ανθρωπότητα τη δυνατότητα να επιβιώσει. Αν οι άνθρωποι δεν μπορέσουν να αποδεχτούν την αλήθεια και δεν ακολουθήσουν το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, θα παρέλθουν και θα καταστραφούν. Μπορεί να πεις: «Μια χαρά δεν ζω και τώρα;» Αν, όμως, δεν έχεις κερδίσει την αλήθεια, αργά ή γρήγορα θα αποκλειστείς. «Ο ουρανός και η γη θέλουσι παρέλθει, οι δε λόγοι μου δεν θέλουσι παρέλθει». Αυτή η πρόταση έχει πολύ βαθύ νόημα. Είναι, επίσης, η σημαντικότερη προειδοποίηση για τους ανθρώπους. Μόνο τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Μόνο αν αποδεχτείς την αλήθεια μπορείς να μείνεις ακλόνητος. Αν, δηλαδή, φας και πιεις τον λόγο του Θεού, τον κάνεις πράξη και βιώσεις την ομοιότητα της ανθρώπινης φύσης, δεν θα αποκλειστείς. Εκεί βρίσκεται η αξία των λόγων του Θεού! Μπορούν τα λόγια του Θεού να γίνουν η ζωή ενός ανθρώπου; Τι σημαίνει ζωή εδώ; Σημαίνει ότι μπορείς να ζήσεις, ότι έχεις σωθεί. Αν αποδεχτείς, κατανοήσεις και ασκήσεις αυτά τα λόγια, γίνεσαι ζωντανός άνθρωπος στα μάτια του Θεού. Αν δεν είσαι έντιμος άνθρωπος, αλλά δόλιος, δεν είσαι παρά ένας ζωντανός νεκρός στα μάτια του Θεού, ένας νεκρός άνθρωπος που, όπως όλα τα πράγματα, θα παρέλθεις. Οτιδήποτε είναι άσχετο με τα λόγια του Θεού ή την αλήθεια, είτε υλικό είτε άυλο, θα πρέπει να παρέλθει όταν ο Θεός αλλάξει την εποχή και ανανεώσει τον κόσμο. Μόνο τα λόγια του Θεού δεν θα παρέλθουν. Μόνο όποια πράγματα συνδέονται με τα λόγια του Θεού δεν θα παρέλθουν. Τόσο σημαντική είναι η άσκηση των λόγων του Θεού!

Οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι είναι σημαντικό να ασκούν και να βιώνουν τα λόγια του Θεού, αλλά πρέπει να έχουν και ένα μονοπάτι άσκησης. Αυτό είναι το μονοπάτι της ζωής-εισόδου. Πρέπει να του δίνουν σημασία μέσα στις καρδιές τους και να το βιώνουν καθημερινά. Όταν ανησυχείς διαρκώς ότι δεν έχεις βιωματική μαρτυρία και φοβάσαι ότι μια μέρα θα αποκλειστείς, αυτό είναι πρόβλημα. Αυτοί που δεν αγαπάνε την αλήθεια, δεν ασκούν και δεν βιώνουν ποτέ τα λόγια του Θεού. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο επειδή δεν έχουν πίστη, αλλά κυρίως επειδή παρακινούνται από τη φύση του Σατανά. Θες μόνο να λαμβάνεις ευλογίες, αλλά δεν αγαπάς την αλήθεια. Όταν κυριαρχείσαι από αυτό το κίνητρο, δεν γίνεται να έχεις καλή έκβαση. Τι πρέπει να κάνεις, λοιπόν; Σίγουρα δεν γίνεται να το αφήσεις να εξαπλωθεί ανεξέλεγκτο μέσα σου. Πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια και να κάνεις αυτοκριτική: «Γιατί δεν ασκώ την αλήθεια; Γιατί ανησυχώ διαρκώς ότι θα αποκλειστώ; Αυτή η κατάσταση δεν είναι σωστή. Πρέπει να τη διορθώσω». Δεν είναι πρόοδος να ξέρεις να αναζητάς την αλήθεια και να λύνεις τα προβλήματά σου; Αυτό είναι καλό πράγμα. Οι άνθρωποι που δεν ξέρουν να λύνουν τα προβλήματά τους είναι αναίσθητοι, ανόητοι, επαναστατικοί και αδιάλλακτοι. Κάποιοι άνθρωποι γνωρίζουν μεν ότι αυτό είναι πρόβλημα, αλλά δεν προσπαθούν να το διορθώσουν. Σκέφτονται: «Δεν είναι φυσιολογικό να σκέφτομαι έτσι; Γιατί πρέπει να διορθώσω την πρόθεσή μου να λαμβάνω ευλογίες; Αν τη διορθώσω, θα βγω χαμένος». Αυτό δεν είναι αδιαλλαξία; Κάποιοι άνθρωποι είναι αναίσθητοι. Δεν συνειδητοποιούν ότι η επιθυμία να λαμβάνουν ευλογίες είναι πρόβλημα προθέσεων και διάθεσης. Σκέφτονται; «Δεν είναι φυσιολογικό οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό να θέλουν να ευλογούνται; Αυτή η πρόθεση δεν μετράει ως πρόβλημα». Είναι σωστές αυτές οι σκέψεις και απόψεις; Μπορεί ένας άνθρωπος να υποταχθεί πραγματικά στον Θεό αν δεν διορθωθεί η πρόθεσή του να λαμβάνει ευλογίες και δεν καθαρθεί η διεφθαρμένη διάθεσή του; Ποιες είναι οι συνέπειες για έναν άνθρωπο που ζει με διεφθαρμένη διάθεση; Το ίδιο συμβαίνει όταν κάποιος δεν νιώθει καλά. Ξέρει ότι πρόκειται να κρυολογήσει και παίρνει γρήγορα κάποιο φάρμακο. Άλλοι όμως είναι αναίσθητοι. Δεν ξέρουν καν ότι έχουν φλεγμονή. Τριγυρνούν εδώ κι εκεί και λένε απλώς στον κόσμο ότι δεν νιώθουν καλά τελευταία. Δεν αντιλαμβάνονται ότι βιώνουν τα πρώιμα συμπτώματα ενός κρυολογήματος και δεν το παίρνουν στα σοβαρά. Κάποιοι άνθρωποι μάλιστα σκέφτονται; «Ένα κρυολόγημα είναι μόνο. Τι χειρότερο να πάθω;» Πρέπει να πιουν νερό, αλλά δεν πίνουν. Πρέπει να πάρουν φάρμακο, αλλά δεν παίρνουν. Απλώς, περιμένουν να τους περάσει. Ως αποτέλεσμα αυτού, κρυολογούν και αρρωσταίνουν για αρκετές μέρες, πράγμα που τους φέρνει πίσω σε κάποια ζητήματα. Οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις διαφορετικές καταστάσεις τους με την ίδια νοοτροπία που αντιμετωπίζουν και τις ασθένειές τους. Κάποιοι άνθρωποι μπορούν να λύνουν γρήγορα τα μικρά προβλήματα, αλλά δεν λύνουν τα μεγάλα. Όταν χρονοτριβούν με αυτόν τον τρόπο, δεν διορθώνουν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους, πράγμα που τους οδηγεί σε έλλειψη ζωής-εισόδου και απώλεια ζωής. Αυτό δεν είναι ανοησία και αδαημοσύνη; Οι άνθρωποι που είναι πολύ ανόητοι δεν μπορούν να κερδίσουν την αλήθεια και καταλήγουν να χάνουν τη ζωή τους. Αν πιστεύουν στον Θεό με αυτόν τον τρόπο, δεν θα καταφέρουν ποτέ να σωθούν από Αυτόν.

Η επιδίωξη της αλήθειας πρέπει να ξεκινάει με αυτοκριτική και αυτογνωσία. Όποια κατάσταση κι αν αντιμετωπίζει κάποιος, πρέπει πάντα να κάνει αυτοκριτική για την εσωτερική του κατάσταση, να αναγνωρίζει και να διορθώνει τις όποιες λάθος σκέψεις και απόψεις ή επαναστατικές καταστάσεις έχει. Μετά από ένα χρονικό διάστημα, όταν έρθει αντιμέτωπος με διαφορετικές περιστάσεις ή γεγονότα, θα αναπτύξει κάποιες λάθος απόψεις και καταστάσεις και θα πρέπει να αναζητήσει την αλήθεια για να τις διορθώσει. Όταν ένας άνθρωπος κάνει συνεχή αυτοκριτική, φτάνει στην αυτογνωσία και διορθώνει πάντα τις λάθος απόψεις και τις επαναστατικές καταστάσεις του, η διεφθαρμένη διάθεσή του αποκαλύπτεται όλο και λιγότερο και του είναι εύκολο να ασκήσει την αλήθεια. Με αυτήν τη διαδικασία αναπτύσσεται στη ζωή. Όποια κατάσταση κι αν αντιμετωπίζει κάποιος, πρέπει να αναζητά την αλήθεια. Ό,τι κι αν επιδιώκει ή σχεδιάζει, πρέπει να τηρεί ό,τι συμφωνεί με την αλήθεια και να καταστέλλει ό,τι δεν συμφωνεί με την αλήθεια. Επίσης, πρέπει να επιζητά τη δικαιοσύνη, να αγωνίζεται για την αλήθεια και να γνωρίσει τον Θεό, και να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις Του. Με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να ανακαλύπτει πιο συχνά τα μειονεκτήματα και τη διαφθορά που αποκαλύπτει, ενώ αναπτύσσει μια καρδιά που λαχταρά την αλήθεια. Αφού έχει αυτές τις εμπειρίες για ένα χρονικό διάστημα, θα καταφέρει να κατανοήσει κάποιες από τις αλήθειες και η πίστη του στον Θεό θα γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Χωρίς αυτό το μονοπάτι άσκησης, δεν μπορούμε να πούμε ότι ασκεί την αλήθεια. Όταν κάποιος που ζει μέσα σε μια διεφθαρμένη διάθεση δεν εξετάζει αν τα λόγια και οι πράξεις του συμβαδίζουν με την αλήθεια ή αντιτίθενται στις αρχές, και ελέγχει μόνο αν παραβίασε τον νόμο ή διέπραξε εγκλήματα και τέλος, χωρίς να δίνει σημασία στη διεφθαρμένη διάθεσή του ή να νοιάζεται καθόλου για την επαναστατική κατάσταση του —μπορεί να μην έχει παραβιάσει νόμο ή διαπράξει εγκλήματα εκ πρώτης όψεως, αλλά είναι γεγονός ότι ζει με διεφθαρμένη διάθεση υπό την εξουσία του Σατανά—τότε, αυτός ο άνθρωπος δεν έχει βιώσει την αλήθεια-πραγματικότητα και δεν θα σωθεί. Οι άνθρωποι που ζουν για αρκετές δεκαετίες στον κόσμο και μπορούν να κατανοήσουν τα εγκόσμια, νομίζουν ότι είναι έξυπνοι, αλάθητοι και καταπληκτικοί. Ενώπιον της αλήθειας, όμως, όλα τα διεφθαρμένα ανθρώπινα όντα είναι ανόητα και πνευματικά ανεπαρκή, όπως οι ασήμαντοι άνθρωποι είναι πάντα νήπια ενώπιον του Θεού. Η επιδίωξη της σωτηρίας δεν είναι απλό ζήτημα. Απαιτεί κατανόηση πολλών αληθειών, ανάπτυξη συγκεκριμένου αναστήματος, δύναμη θέλησης, ύπαρξη κατάλληλου περιβάλλοντος, σταδιακή άσκηση της αλήθειας. Με αυτόν τον τρόπο, η πίστη ενός ανθρώπου μπορεί σιγά-σιγά να καλλιεργηθεί και οι αμφιβολίες και παρανοήσεις για τον Θεό να γίνουν όλο και λιγότερες. Καθώς οι αμφιβολίες και οι παρανοήσεις του για τον Θεό μειώνονται, η πίστη του αυξάνεται. Όταν αντιμετωπίζει καταστάσεις, είναι σε θέση να αναζητήσει την αλήθεια. Όταν κατανοήσει την αλήθεια, θα έχει όλο και λιγότερα αρνητικά και παθητικά πράγματα, και περισσότερα θετικά και καλά πράγματα. Θα αυξηθούν οι περίοδοι που είναι σε θέση να ασκήσει την αλήθεια και να υποταχθεί στον Θεό. Αυτό σημαίνει να έχει την αλήθεια-πραγματικότητα. Αυτό δεν δείχνει ότι έχει αναπτυχθεί και ότι η καρδιά του γίνεται όλο και πιο ανθεκτική; Τι είναι αντοχή; Είναι όταν ένας άνθρωπος έχει αληθινή πίστη, κατανοεί την αλήθεια, έχει ικανότητα διάκρισης, μπορεί να βασιστεί στον Θεό για να υπερνικήσει τη σάρκα, έχει την ικανότητα να υπερνικήσει την αμαρτία, μπορεί να μείνει ακλόνητος στη μαρτυρία του, υποτάσσεται πραγματικά στον Θεό, μπορεί να υποφέρει και να πληρώσει τίμημα για να ασκήσει την αλήθεια, μπορεί να κάνει αφοσιωμένος το καθήκον του και έχει την αποφασιστικότητα να επιδιώξει την αλήθεια και να αναζητήσει να οδηγηθεί στη τελείωση. Αυτό δεν δείχνει συνεχή βελτίωση; Κατ’ αυτόν τον τρόπο, μπορεί κανείς να μπει στο μονοπάτι επιδίωξης της αλήθειας και της τελείωσης. Καμία περίσταση ή δυσκολία δεν μπορεί να καταβάλλει αυτόν τον άνθρωπο ή να τον σταματήσει από το να ακολουθήσει τον Θεό. Είναι ένας άνθρωπος πολύ ευλογημένος απ’ τον Θεό, τον οποίο ο Θεός ελπίζει να κερδίσει.

Σε ποια κατάσταση είστε αυτήν τη στιγμή; (Μερικές φορές, όταν συναντάμε δυσκολίες, γινόμαστε κάπως αρνητικοί, αλλά καταφέρνουμε να παλεύουμε και προσπαθούμε να τις υπερνικήσουμε.) Όταν έχεις ανάστημα, σημαίνει να μπορείς να αναλαμβάνεις πρωτοβουλία για να ξεπερνάς τις δυσκολίες σου όταν τις αντιλαμβάνεσαι. Όταν γνωρίζεις ότι έχεις δυσκολίες και δεν κάνεις κάτι για να τις ξεπεράσεις ή να αντιδράσεις, όταν κουβαλάς μια αρνητική κατάσταση, όταν εκτελείς το καθήκον σου παθητικά και επιπόλαια, αυτή είναι η συνηθέστερη και συχνότερη κατάσταση. Υπάρχει κάτι ακόμη χειρότερο. Να μην ξέρεις τι είδους άνθρωπος είσαι και σε ποια κατάσταση είσαι. Να μην ξέρεις αν η κατάστασή σου είναι καλή ή κακή, σωστή ή λάθος, αρνητική ή θετική. Αυτό είναι το πιο ανησυχητικό. Αυτός ο άνθρωπος δεν γνωρίζει τα λεπτομερή προβλήματα της ζωής-εισόδου του, πόσο μάλλον από πού να ξεκινήσει να ασκεί την αλήθεια. Διαθέτει μόνο ενθουσιασμό. Δεν κατανοεί αλήθειες, δεν έχει ικανότητα διάκρισης, δεν μπορεί να μιλήσει για βιωματική μαρτυρία. Πότε θα καταφέρει αυτός ο άνθρωπος να καταθέσει ηχηρή μαρτυρία για τον Θεό; Κάποιοι άνθρωποι ξέρουν να εκφράζονται με πολλά λόγια και δόγματα, αλλά αν τους ρωτήσεις; «Καταθέτεις μαρτυρία για τον Θεό;», δεν ξέρουν. Θεωρούν ότι κάνουν αφοσιωμένοι το καθήκον τους, χωρίς επιπολαιότητα. Θεωρούν ότι όλα πάνω τους είναι καλά και ότι είναι καλύτεροι σε όλα απ’ τους άλλους ανθρώπους. Όταν οι άλλοι είναι αδύναμοι, τους νουθετούν μάλιστα: «Γιατί είσαι αδύναμος; Αγάπα τον Θεό! Έλα! Έχει φτάσει αυτή η στιγμή και είσαι ακόμη αδύναμος;» Είναι σαφές ότι αυτός ο άνθρωπος δεν έχει πραγματικότητα. Δεν κατανοεί τις κανονικές καταστάσεις και τη διαδικασία αλλαγής της ζωής-διάθεσης. Επαναλαμβάνει μόνο φράσεις που ακούγονται συχνά, όπως: «Δεν είναι ώρα να είσαι αδύναμος!» και «Ανησυχείς ακόμη για την οικογένειά σου;» Χρησιμοποιεί αυτά τα δόγματα για να παροτρύνει και να κάνει κήρυγμα, αλλά δεν λύνει κανένα πρακτικό πρόβλημα. Όταν δεν μπορείς να αντιληφθείς την κατάστασή σου και να γνωρίσεις πραγματικά τον εαυτό σου, αυτή είναι η πιο εμφανής εκδήλωση ενός ανώριμου αναστήματος. Όταν δεν μπορείς να ασκήσεις την αλήθεια και ακολουθείς μόνο μερικούς κανονισμούς, αυτό δείχνει ανώριμο ανάστημα. Όταν επιθυμείς να εκπληρώσεις το καθήκον σου και να κάνεις καλά ό,τι κάνεις, αλλά δεν ξέρεις ποιες αρχές να ακολουθήσεις και κάνεις πράγματα μόνο σύμφωνα με τις δικές σου προτιμήσεις, αυτό δείχνει ανώριμο ανάστημα. Όταν ακούς τη βιωματική μαρτυρία των άλλων και δεν μπορείς να τη διακρίνεις ή να πεις ξεκάθαρα ποια οφέλη μπορεί να αποκομίσει κάποιος από αυτό ή ποια μαθήματα να πάρει, αυτό δείχνει ανώριμο ανάστημα. Όταν δεν μπορείς να βιώσεις και να ασκήσεις τον λόγο του Θεού και δεν ξέρεις τι σημαίνει να εξυψώνεσαι και να καταθέτεις μαρτυρία στον Θεό, όλα αυτά είναι σημάδια ενός ανώριμου αναστήματος. Σε τι στάδιο είστε αυτήν τη στιγμή; (Έχουμε την τάση να είμαστε αρνητικοί πιο συχνά.) Αυτή η κατάσταση είναι ακόμη περισσότερο ενδεικτική ενός ανώριμου αναστήματος. Οι άνθρωποι που είναι πολύ ανόητοι και αδαείς δεν διαθέτουν καθόλου ανάστημα. Θα αποκτήσουν πραγματικά ανάστημα μόνο όταν κατανοήσουν πολλές αλήθειες, διακρίνουν ζητήματα, λύσουν τα δικά τους προβλήματα, έχουν λιγότερες αρνητικές και περισσότερες κανονικές καταστάσεις, αναλάβουν βαριά φορτία, καθοδηγήσουν και βοηθήσουν τους άλλους. Πρέπει να αγωνίζεσαι για την αλήθεια. Όσο περισσότερο αγωνίζεσαι, τόσο περισσότερο αναπτύσσεσαι. Αν δεν αγωνιστείς, δεν θα αναπτυχθείς. Μπορεί ακόμη και να οπισθοδρομήσεις. Για να πιστέψεις στον Θεό, πρέπει να ζήσεις με την αλήθεια. Όταν κατανοείς περισσότερο την αλήθεια, αποκτάς ανάστημα. Αν δεν κατανοήσεις την αλήθεια, δεν θα διαθέτεις καθόλου ανάστημα. Όταν αρχίσεις να αναζητάς την αλήθεια και καταφέρεις να λύσεις τα προβλήματά σου, το ανάστημά σου θα έχει μεγαλώσει.

15 Οκτωβρίου 2017