Απόσπασμα 30

Τι είναι καθήκον; Η αποστολή που αναθέτει ο Θεός στον άνθρωπο είναι το καθήκον που θα πρέπει να εκτελεί ο άνθρωπος. Οτιδήποτε σου εμπιστεύεται είναι το καθήκον που θα πρέπει να εκτελείς. Για να εκτελείς το καθήκον σου, πρέπει να μάθεις να έχεις και τα δύο πόδια στο έδαφος και να μην επιχειρείς ό,τι είναι πέρα από τις δυνάμεις σου. Μην πιστεύεις διαρκώς ότι πάντα υπάρχει κάτι καλύτερο αλλού και μην επιμένεις να κάνεις αυτό που δεν σου ταιριάζει. Μερικοί είναι κατάλληλοι για φιλοξενία, επιμένουν όμως να είναι επικεφαλής. Άλλοι είναι κατάλληλοι να γίνουν ηθοποιοί, θέλουν όμως να γίνουν σκηνοθέτες. Δεν είναι καλό να προσπαθείς διαρκώς για υψηλότερες θέσεις. Πρέπει να βρει κανείς και να προσδιορίσει τον ρόλο και τη θέση του —αυτό κάνει ένα άτομο με σύνεση. Κατόπιν θα πρέπει να εκτελέσει καλά το καθήκον του με σταθερά προσγειωμένη στάση για να ανταποδώσει την αγάπη του Θεού και να Τον ικανοποιήσει. Εάν κάποιος έχει αυτήν τη στάση ενώ εκτελεί το καθήκον του, η καρδιά του θα είναι σταθερή και γαλήνια, θα είναι σε θέση να αποδεχθεί την αλήθεια στο καθήκον του και σταδιακά θα φτάσει να εκτελεί το καθήκον του σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Θα είναι σε θέση να αποτινάξει τις διεφθαρμένες διαθέσεις του, να υποταχθεί σε όλες τις διευθετήσεις του Θεού και να εκτελεί το καθήκον του επαρκώς. Αυτός είναι ο τρόπος για να κερδίσεις την έγκριση του Θεού. Εάν μπορείς να δαπανήσεις πραγματικά εαυτόν για τον Θεό και να εκτελείς το καθήκον σου με τη σωστή νοοτροπία ώστε να Τον αγαπάς και να Τον ικανοποιείς, θα σε οδηγεί και θα σε καθοδηγηθεί το έργο του Αγίου Πνεύματος, θα είσαι πρόθυμος να ασκείς την αλήθεια και να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές ενώ εκτελείς το καθήκον σου, και θα γίνεις άτομο που σέβεται τον Θεό και αποφεύγει το κακό. Με αυτόν τον τρόπο, θα βιώσεις πλήρως την αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα. Οι ζωές των ανθρώπων αναπτύσσονται σταδιακά καθώς εκτελούν τα καθήκοντά τους. Όσοι δεν εκτελούν καθήκοντα δεν μπορούν να αποκτήσουν την αλήθεια και τη ζωή, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν, γιατί τους λείπει η ευλογία του Θεού. Ο Θεός ευλογεί μόνο όσους δαπανούν πραγματικά εαυτόν για Εκείνον και εκτελούν τα καθήκοντά τους όσο καλύτερα μπορούν. Όποιο καθήκον και αν εκτελείς, ό,τι κι αν μπορείς να κάνεις, θεώρησέ το ευθύνη και καθήκον σου, αποδέξου το και κάνε το καλά. Πώς το κάνεις καλά; Κάνοντάς το ακριβώς όπως απαιτεί ο Θεός —με όλη σου την καρδιά, με όλο σου τον νου και με όλη σου τη δύναμη. Θα πρέπει να συλλογίζεσαι αυτά τα λόγια και να εξετάζεις πώς μπορείς να εκτελείς το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά. Για παράδειγμα, εάν δεις κάποιον να εκτελεί το καθήκον του χωρίς αρχές, να το κάνει απρόσεκτα και σύμφωνα με τη δική του θέληση, και σκεφτείς από μέσα σου: «Δεν με νοιάζει, δεν είναι δική μου ευθύνη», κάνεις έτσι το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά; Όχι, είναι ανεύθυνο αυτό. Εάν είσαι υπεύθυνο άτομο, όταν σου συμβαίνει μια τέτοια κατάσταση, θα πεις: «Δεν γίνεται αυτό. Μπορεί να μην εμπίπτει στην επίβλεψή μου, όμως μπορώ να αναφέρω το ζήτημα αυτό στον επικεφαλής για να το χειριστεί σύμφωνα με τις αρχές». Αφού το κάνεις αυτό, όλοι θα δουν ότι ήταν ορθό, η καρδιά σου θα είναι ήσυχη και θα έχεις ανταποκριθεί στην ευθύνη σου. Τότε θα έχεις κάνει το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά. Εάν, ανεξάρτητα από το καθήκον που εκτελείς, είσαι διαρκώς απρόσεκτος και λες: «Εάν κάνω αυτήν τη δουλειά με απλό και πρόχειρο τρόπο, μπορώ να τα βγάλω πέρα κάνοντας απλώς τα απαραίτητα. Άλλωστε, κανείς δεν θα το ελέγξει. Κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ με τις περιορισμένες ικανότητες και επαγγελματικές δεξιότητες που έχω. Είναι αρκετά καλό για να τα βγάλω απλώς πέρα. Εξάλλου, κανείς δεν θα ρωτήσει σχετικά, ούτε θα ασχοληθεί σοβαρά μαζί μου —δεν είναι τόσο σημαντικό». Έχοντας αυτήν την πρόθεση και αυτήν τη νοοτροπία εκτελείς το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά; Όχι, είσαι απρόσεκτος και επιπόλαιος έτσι, είναι αποκάλυψη της σατανικής, διεφθαρμένης διάθεσής σου αυτό. Μπορείς να εκτελείς το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά βασιζόμενος στη σατανική σου διάθεση; Όχι, αυτό δεν θα ήταν δυνατό. Άρα, τι σημαίνει να κάνεις το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά; Να λες: «Μολονότι ο Άνωθεν δεν έχει ρωτήσει σχετικά με αυτό το έργο, και δεν φαίνεται πολύ σημαντικό μεταξύ όλων των εργασιών του οίκου του Θεού, εγώ και πάλι θα το κάνω καλά –είναι το καθήκον μου. Άλλο αν είναι σημαντική μια εργασία ή όχι, άλλο αν μπορώ να την κάνω καλά ή όχι». Τι είναι σημαντικό; Το αν μπορείς να εκτελείς το καθήκον σου καλά και με όλη σου την καρδιά ή όχι, και εάν μπορείς να τηρείς τις αρχές και να ασκείσαι σύμφωνα με την αλήθεια. Αυτό είναι το σημαντικό. Εάν μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια και να πράττεις σύμφωνα με τις αρχές, τότε πραγματικά εκτελείς το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά. Εάν έχεις εκτελέσει καλά ένα είδος καθήκοντος, όμως εξακολουθείς να μην είσαι ικανοποιημένος και εύχεσαι να εκτελέσεις ένα ακόμη σημαντικότερο είδος καθήκοντος και είσαι σε θέση να το εκτελέσεις καλά, τότε έτσι κάνεις το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό. Άρα, αν είσαι σε θέση να κάνεις το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά, τι σημαίνει αυτό; Από μία άποψη, σημαίνει ότι κάνεις το καθήκον σου σύμφωνα με τις αρχές των λόγων του Θεού. Από μια άλλη άποψη, σημαίνει ότι έχεις αποδεχτεί τη σχολαστική εξέταση του Θεού και Τον έχεις στην καρδιά σου. Σημαίνει ότι δεν κάνεις το καθήκον σου απλά και μόνο για επίδειξη, ή όπως σου αρέσει, ή σύμφωνα με τις δικές σου προτιμήσεις —αντίθετα, το θεωρείς αποστολή που σου έχει εμπιστευτεί ο Θεός και το κάνεις με ανάλογη ευθύνη και καρδιά, όχι σύμφωνα με τη δική σου βούληση αλλά εξ ολοκλήρου σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Κάνεις το καθήκον σου ολόψυχα —έτσι εκτελείς το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά. Κάποιοι δεν κατανοούν τις αλήθειες σχετικά με την εκτέλεση καθηκόντων. Όταν τους τυχαίνει κάποια δυσκολία, παραπονιούνται και κάνουν διαρκώς φασαρία για τα προσωπικά τους συμφέροντα, τα κέρδη και τις ζημιές. Σκέφτονται: «Εάν εκτελέσω καλά το έργο που μου έδωσε ο επικεφαλής, θα φέρει σε αυτούς τιμή και δόξα, όμως ποιος θα θυμάται εμένα; Κανείς δεν θα ξέρει ότι εγώ έκανα τη δουλειά, και όλα τα εύσημα θα τα πάρει ο επικεφαλής. Δεν υπηρετώ τους άλλους όταν εκτελώ το καθήκον μου κατ’ αυτόν τον τρόπο;» Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Είναι παρακοή —οι άνθρωποι αυτοί είναι παράλογοι τύποι. Δεν κατανοούν την αποστολή του Θεού με τον σωστό τρόπο. Θέλουν πάντα να βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας, να παίρνουν τα εύσημα και να ανταμείβονται και να κάνουν τους καλούς. Γιατί επικεντρώνονται διαρκώς στο γόητρο και το κέρδος; Αυτό δείχνει ότι η επιθυμία τους για γόητρο και κέρδος είναι πολύ έντονη και ότι δεν κατανοούν ότι η εκτέλεση ενός καθήκοντος έχει να κάνει με την ικανοποίηση του Θεού ή ότι ο Θεός εξετάζει σχολαστικά τα βάθη της καρδιάς κάθε ανθρώπου. Αυτοί οι άνθρωποι στερούνται αληθινής πίστης στον Θεό, επομένως εκδίδουν ετυμηγορίες με βάση τα γεγονότα που μπορούν να δουν με τα ίδια τους τα μάτια, γεγονός το οποίο τους οδηγεί στο να σχηματίζουν λανθασμένες απόψεις. Κατά συνέπεια, γίνονται αρνητικοί και παθητικοί στο έργο τους και δεν είναι σε θέση να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους με όλη τους την καρδιά και όλη τους τη δύναμη. Επειδή τους λείπει η αληθινή πίστη και δεν γνωρίζουν ότι ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων, επικεντρώνονται στο να εκτελούν τα καθήκοντά τους για να τα βλέπουν οι άλλοι, στο να κάνουν γνωστά στους άλλους τα βάσανα και τις κακουχίες που υποφέρουν και στο να αναζητούν τον έπαινο και την επιδοκιμασία από τους επικεφαλής και τους εργάτες. Νομίζουν ότι η εκτέλεση ενός καθήκοντος αξίζει τον κόπο μόνο αν το κάνουν κατ’ αυτόν τον τρόπο και προσφέρει δόξα μόνο αν τους βλέπουν όλοι να το κάνουν. Δεν είναι ποταπό αυτό; Πιστεύουν στον Θεό, όμως όχι μόνο δεν έχουν πίστη, αλλά και ούτε αποδέχονται ούτε κατανοούν την αλήθεια σε κανένα βαθμό. Πώς μπορούν άνθρωποι σαν αυτούς να εκτελούν καλά ένα καθήκον; Δεν υπάρχει πρόβλημα με τη διάθεσή τους; Εάν προσπαθήσετε να συναναστραφείτε την αλήθεια μαζί τους και εξακολουθήσουν να μην την αποδέχονται, τότε έχουν κακή διάθεση. Δεν ανταποκρίνονται στις ίδιες τους τις ευθύνες και δεν τελούν τα καθήκοντά τους. Αργά ή γρήγορα, πρέπει να αποκλειστούν. Όσοι εκτελούν καθήκοντα πρέπει να είναι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση. Πρέπει να έχουν κοινή λογική και να μπορούν να υποτάσσονται σε όλες τις ρυθμίσεις και ενορχηστρώσεις του Θεού. Ο Θεός προσφέρει διαφορετικά επίπεδα και χαρίσματα στους διάφορους ανθρώπους, και διαφορετικοί άνθρωποι είναι καταλληλότεροι να εκτελούν διαφορετικά καθήκοντα. Δεν πρέπει να είσαι επιλεκτικός και να διαλέγεις καθήκοντα με βάση τις προτιμήσεις σου, επιλέγοντας να εκτελείς μόνο άνετα και εύκολα καθήκοντα που συνάδουν με τις επιθυμίες σου. Αυτό είναι λάθος. Δεν κάνεις έτσι ένα καθήκον με όλη σου την καρδιά, δεν είναι εκτέλεση καθήκοντος αυτό. Για να εκτελέσεις ένα καθήκον, το πρώτο που πρέπει να κάνεις είναι να βάλεις όλη σου την καρδιά σε αυτό. Στη συνέχεια, ανεξάρτητα από το τι κάνεις, είτε είναι μεγάλο έργο είτε μικρό, βρόμικο ή κουραστικό, έργο που γίνεται μπροστά σε άλλους ή μακριά από τα μάτια τους, σημαντικό έργο ή κάτι ασήμαντο, θα πρέπει να τα θεωρείς όλα καθήκον σου και να τηρείς την αρχή τού να τα κάνεις με όλη σου την καρδιά, όλο σου τον νου και όλη σου τη δύναμη. Εάν, μετά την εκτέλεση του καθήκοντός σου, καταλήξεις να αισθάνεσαι ότι η συνείδησή σου δεν είναι εντελώς καθαρή σχετικά με μέρος από το έργο που έχεις κάνει και ότι, μολονότι έχεις βάλει όλη σου την καρδιά σε αυτό, μέρος από το έργο σου δεν έχει γίνει καλά και τα αποτελέσματα των προσπαθειών σου δεν είναι πολύ καλά, τι θα πρέπει να κάνεις; Μερικοί σκέφτονται: «Λοιπόν, έβαλα όλη μου την καρδιά στο καθήκον μου, όμως τα αποτελέσματα δεν ήταν πολύ καλά. Δεν είναι δικό μου πρόβλημα. Είναι στα χέρια του Θεού πλέον». Τι είδους άποψη είναι αυτή; Είναι η σωστή άποψη; Δεν δαπανούν πραγματικά εαυτόν για τον Θεό επειδή είναι απρόθυμοι να αναζητήσουν την αλήθεια για να λύσουν προβλήματα. Είναι απρόθυμοι να ικανοποιήσουν τον Θεό και εξακολουθούν να έχουν μια απρόσεκτη και επιπόλαιη οπτική στο καθήκον τους. Αυτού του είδους οι άνθρωποι, φαίνεται, δεν έχουν καρδιά. Όταν λέμε να κάνετε το καθήκον σας με όλη σας την καρδιά, σημαίνει να χρησιμοποιείτε ολόκληρη την καρδιά σας —δεν μπορείτε να κάνετε το καθήκον σας με μισή καρδιά, θα πρέπει να αφοσιωθείτε, να εκτελείτε το καθήκον σας με προσοχή και να δείχνετε την πίστη σας, υιοθετώντας μια υπεύθυνη στάση ώστε να διασφαλίζετε ότι οι εργασίες γίνονται καλά, επιτυγχάνοντας τα αποτελέσματα που οφείλετε να επιτύχετε. Μόνο τότε μπορεί να ειπωθεί ότι εκτελεί κανείς ένα καθήκον με όλη του την καρδιά. Εάν βλέπεις ότι τα αποτελέσματα της δουλειάς σου δεν είναι και τόσο καλά και σκέφτεσαι μέσα σου: «Έκανα ό,τι καλύτερό μπορούσα. Θυσίασα τον ύπνο μου, παρέλειψα γεύματα και ξενύχτησα μέχρι αργά, μερικές φορές μένοντας πίσω ενώ άλλοι είχαν βγει για να χαλαρώσουν και να κάνουν μια βόλτα. Υπέμεινα κακουχίες και δεν ήμουν άπληστος για τις ανέσεις της σάρκας. Αυτό σημαίνει ότι έκανα το καθήκον μου με όλη μου την καρδιά», είναι σωστή αυτή η άποψη; Επένδυσες τον χρόνο σου και κοπίασες. Επιφανειακά, φαίνεται ότι έχεις κάνει όλα αυτά τα διαδικαστικά, όμως τα αποτελέσματα που είχες δεν είναι καλά και δεν αποδέχεσαι την ευθύνη για αυτό και δεν σε ενδιαφέρει. Κάνεις έτσι το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά; (Όχι.) Δεν κάνεις έτσι το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά. Όταν ο Θεός καθορίζει εάν κάποιος κάνει κάτι με όλη του την καρδιά, τι εξετάζει; Από μία άποψη, εξετάζει εάν προσεγγίζεις αυτό το θέμα με σχολαστική και υπεύθυνη στάση. Από μια άλλη άποψη, εξετάζει τι σκέφτεσαι ενώ το κάνεις, εάν εκτελείς προσεκτικά το καθήκον που θα πρέπει να εκτελέσεις και εάν το κάνεις με συνέπεια σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθεια, αλλά και εάν, όταν σου τυχαίνουν δυσκολίες, αναζητάς διεξοδικά την αλήθεια για να επιλύσεις προβλήματα ώστε να εκτελέσεις το καθήκον σου καλά. Όσο οι άνθρωποι πράττουν, ο Θεός παρακολουθεί και εξετάζει εξονυχιστικά. Κοιτάζει όλη την ώρα την καρδιά τους. Αν και οι άνθρωποι δεν το γνωρίζουν, μπορούν μερικές φορές να αισθανθούν την εξονυχιστική εξέτασή Του. Κάποιοι είναι διαρκώς απρόσεκτοι και επιπόλαιοι στα καθήκοντά τους και, τελικά, ο Θεός ρυθμίζει ένα περιβάλλον για να τους εκθέσει. Εκείνη τη στιγμή, αισθάνονται την εγκατάλειψή Του και όλοι βλέπουν ότι δεν μοιάζουν με πιστούς —ότι μοιάζουν με άπιστους, διαβόλους και τον Σατανά. Αυτού του είδους οι άνθρωποι αποκλείονται κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Κάποιοι κάνουν συχνά την αυτοκριτική τους ενώ εκτελούν καθήκοντα. Μερικές φορές, τα αποτελέσματα που επιτυγχάνουν δεν είναι καλά, ή προκύπτει κάποιο πρόβλημα και μπορούν να το αισθανθούν μέσα τους και σκέφτονται: «Είμαι ξανά απρόσεκτος και επιπόλαιος;» Νιώθουν μομφή. Πώς προκύπτει αυτό; Προέρχεται από τον Θεό, είναι η διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος. Γιατί, λοιπόν, ο Θεός σε διαφωτίζει; Σε ποια βάση σε διαφωτίζει; Σε ποιο πλαίσιο σε μέμφεται; Πρέπει να έχεις τη σωστή νοοτροπία και να πεις: «Οφείλω να κάνω το καθήκον μου με όλη μου την καρδιά, και αυτό σημαίνει να το κάνω σύμφωνα με την αλήθεια. Έκανα όντως το καθήκον μου με όλη μου την καρδιά;» Εάν το αναλογίζεσαι διαρκώς αυτό, ο Θεός θα σε διαφωτίσει και θα σε κάνει να καταλάβεις: «Δεν έκανα αυτό το έργο με όλη μου την καρδιά. Νόμιζα ότι τα πήγαινα πολύ καλά, θα βαθμολογούσα τον εαυτό μου με 99 στα 100. Τώρα, όμως, βλέπω ότι δεν συμβαίνει αυτό στην πραγματικότητα —ουσιαστικά, μόλις και μετά βίας ήμουν επαρκής». Μόνο τότε θα ανακαλύψεις τη δυσαρέσκεια του Θεού. Ο Θεός σε διαφωτίζει και σου επιτρέπει να κατανοήσεις πόσο καλά εκτελείς στην πραγματικότητα το καθήκον σου και πόσο απέχεις ακόμη από τις απαιτήσεις Του. Εάν κάποιος πέσει πολύ κάτω από τα ελάχιστα πρότυπα στην εκτέλεση του καθήκοντός του, θα τον διαφωτίσει και πάλι ο Θεός; Πιθανώς όχι. Ποιους διαφωτίζει ο Θεός; Πρώτον, όσους αγαπούν την αλήθεια. Δεύτερον, όσους έχουν στάση υπακοής. Τρίτον, όσους λαχταρούν την αλήθεια και, τέταρτον, όσους εξετάζουν τον εαυτό τους και κάνουν αυτοκριτική από κάθε άποψη. Αυτά είναι τα είδη ανθρώπων που μπορούν να κερδίσουν τη διαφώτιση του Θεού. Όταν ασκείσαι και βιώνεις κατ’ αυτόν τον τρόπο, η προσωπική σου εμπειρία όσον αφορά την εκτέλεση του καθήκοντός σου με όλη σου την καρδιά —αυτή η πτυχή της άσκησης της αλήθειας και της πραγματικότητας—αναπτύσσεται ολοένα και περισσότερο. Σταδιακά, θα σου είναι σαφές ποιοι άνθρωποι κάνουν τα καθήκοντά τους με όλη τους την καρδιά και ποιοι όχι, όπως και η στάση και η συμπεριφορά διαφόρων ατόμων απέναντι στην εκτέλεση καθηκόντων. Όταν γνωρίσεις τον εαυτό σου, θα είσαι σε θέση να διακρίνεις τους άλλους και θα γίνεσαι όλο και πιο σχολαστικός στο καθήκον σου. Η παραμικρή περίπτωση απροσεξίας ή επιπολαιότητας δεν θα διαφεύγει της προσοχής σου και θα είσαι σε θέση να αναζητάς την αλήθεια για να τη διορθώσεις. Θα είσαι σε θέση να χειρίζεσαι τα ζητήματα σύμφωνα με τις αρχές ενώ εκτελείς το καθήκον σου, θα κάνεις όλο και περισσότερο πράξη την αλήθεια και η καρδιά σου θα είναι σταθερή και γαλήνια. Εάν κάποια μέρα γνωρίζεις μέσα σου ότι δεν εκτέλεσες καλά ένα καθήκον, τι θα πρέπει να κάνεις; Πρέπει να το συλλογιστείς, να αναζητήσεις πληροφορίες και να ζητήσεις συμβουλές από άλλους και, τότε πριν καν το καταλάβεις, θα κατανοήσεις το ζήτημα. Δεν θα σε βοηθήσει αυτό στην εκτέλεση του καθήκοντός σου; (Ναι.) Θα είναι χρήσιμο, ό,τι καθήκον κι αν εκτελείς. Εφόσον οι άνθρωποι κάνουν τα καθήκοντά τους με όλη τους την καρδιά, αναζητούν τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας και εμμένουν στις προσπάθειές τους, τελικά θα πετύχουν αποτελέσματα.

Απόσπασμα 32

Πολλοί άνθρωποι εκτελούν τα καθήκοντά τους με απρόσεκτο κι επιπόλαιο τρόπο, χωρίς να τα παίρνουν ποτέ στα σοβαρά, σαν να δουλεύουν για άπιστους. Τα κάνουν όλα με έναν πρόχειρο, επιφανειακό, αδιάφορο κι ανεύθυνο τρόπο, λες και τα παίρνουν όλα στην πλάκα. Γιατί γίνεται αυτό; Είναι άπιστοι που παρέχουν υπηρεσίες· μη πιστοί που εκτελούν καθήκοντα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι υπερβολικά κατεργάρηδες· είναι ανήθικοι κι ασυγκράτητοι, και δεν διαφέρουν από τους άπιστους. Όταν κάνουν κάτι για τους ίδιους, δεν είναι σε καμία περίπτωση απρόσεκτοι κι επιπόλαιοι. Γιατί, λοιπόν, δεν είναι καθόλου σοβαροί και επιμελείς όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους; Ό,τι κι αν κάνουν, όποιο καθήκον κι αν εκτελούν, χαρακτηρίζεται από ένα παιχνιδιάρικο και σκανταλιάρικο ύφος. Αυτοί οι άνθρωποι είναι πάντα απρόσεκτοι, επιπόλαιοι και κάπως δόλιοι. Έχουν ανθρώπινη φύση; Είναι βέβαιο πως δεν έχουν ούτε ανθρώπινη φύση, ούτε το παραμικρό ψήγμα συνείδησης και λογικής. Χρειάζονται μόνιμη επίβλεψη κι εποπτεία, λες και είναι άγρια γαϊδούρια ή άγρια άλογα. Εξαπατούν και κοροϊδεύουν τον οίκο του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι πιστεύουν πραγματικά σε Αυτόν; Δαπανούν τον εαυτό τους γι’ Αυτόν; Είναι βέβαιο πως υπολείπονται ως προς αυτό και δεν έχουν τα προσόντα να παρέχουν υπηρεσίες. Αν προσλαμβάνονταν από οποιονδήποτε άλλο, θα απολύονταν μέσα σε λίγες μέρες. Είναι απολύτως σωστό να πούμε πως στον οίκο του Θεού είναι πάροχοι υπηρεσιών κι εργάτες, και μπορούν μόνο να αποκλειστούν. Πολλοί άνθρωποι είναι συχνά απρόσεκτοι κι επιπόλαιοι κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Ακόμα κι όταν κλαδεύονται κι αντιμετωπίζονται, αρνούνται να αποδεχτούν την αλήθεια, υποστηρίζοντας πεισματικά τη θέση τους. Διαμαρτύρονται, μάλιστα, πως ο οίκος του Θεού τούς φέρεται άδικα και δεν τους δείχνει συμπόνια κι ανεκτικότητα. Δεν είναι παράλογο αυτό; Για να το θέσω πιο αντικειμενικά, η διάθεσή τους είναι αλαζονική κι εκείνοι δεν έχουν ούτε ίχνος συνείδηση και λογική. Αυτοί που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό πρέπει να μπορούν τουλάχιστον να αποδεχτούν την αλήθεια και να ενεργούν χωρίς να παραβιάζουν τη συνείδηση και τη λογική. Όσοι είναι ανήμποροι να αποδεχτούν ή να υποταχθούν στο κλάδεμα και την αντιμετώπιση είναι πολύ αλαζόνες, αυτάρεσκοι και πολύ απλά παράλογοι. Δεν είναι υπερβολή αν τους αποκαλέσουμε κτήνη, επειδή είναι απολύτως αδιάφοροι σε ό,τι κι αν κάνουν. Τα κάνουν όλα όπως ακριβώς θέλουν οι ίδιοι, χωρίς να νοιάζονται για τις συνέπειες· δεν τους νοιάζει αν προκύψουν προβλήματα. Τέτοιοι άνθρωποι δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για να παρέχουν υπηρεσίες. Επειδή αντιμετωπίζουν με αυτόν τον τρόπο τα καθήκοντά τους, οι άλλοι δεν αντέχουν να τους βλέπουν και δεν τους έχουν εμπιστοσύνη. Γίνεται, λοιπόν, να τους έχει εμπιστοσύνη ο Θεός; Δεν πληρούν ούτε τις απολύτως ελάχιστες προδιαγραφές, οπότε δεν έχουν τα προσόντα να παρέχουν υπηρεσίες, και το μόνο που απομένει είναι να αποκλειστούν. Πόσο αλαζόνες μπορεί να είναι κάποιοι; Πιστεύουν διαρκώς πως μπορούν να κάνουν τα πάντα· ό,τι κι αν έχει κανονιστεί να κάνουν, εκείνοι λένε: «Αυτό είναι εύκολο· σιγά το πράγμα. Μπορώ να το καταφέρω. Δεν χρειάζομαι κανέναν να συναναστραφεί μαζί μου σχετικά με τις αλήθεια-αρχές. Ξέρω να προσέχω τον εαυτό μου». Εφόσον έχουν πάντα αυτήν τη στάση, οι επικεφαλής κι οι εργάτες δεν αντέχουν να τους βλέπουν και δεν εμπιστεύονται τα όσα κάνουν. Δεν είναι αλαζόνες κι αυτάρεσκοι; Αν κάποιος είναι υπερβολικά αλαζόνας κι αυτάρεσκος, τότε η συμπεριφορά του είναι ντροπιαστική. Αν δεν αλλάξει, τότε δεν θα εκτελεί ποτέ τα καθήκοντά του επαρκώς. Ποια στάση πρέπει να έχει κάποιος απέναντι στην εκτέλεση των καθηκόντων του; Πρέπει να έχει τουλάχιστον μια στάση υπευθυνότητας. Όποιες δυσκολίες και όποια προβλήματα κι αν αντιμετωπίζει, πρέπει να αναζητά τις αλήθεια-αρχές, να κατανοεί τα πρότυπα που απαιτεί ο οίκος του Θεού και να γνωρίζει ποια αποτελέσματα οφείλει να πετύχει εκτελώντας τα καθήκοντά του. Αν μπορεί να κατανοήσει αυτά τα τρία πράγματα, τότε θα μπορεί εύκολα να εκτελέσει τα καθήκοντά του επαρκώς. Ανεξάρτητα από τα καθήκοντα που εκτελεί κάποιος, αν κατανοήσει πρώτα τις αρχές και τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού και γνωρίζει τα αποτελέσματα που οφείλει να επιτύχει, δεν θα έχει ένα μονοπάτι για να εκτελέσει τα καθήκοντά του; Άρα η στάση που κρατάει κάποιος απέναντι στην εκτέλεση των καθηκόντων του είναι πολύ σημαντική. Όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια εκτελούν τα καθήκοντά τους με έναν απρόσεκτο κι επιπόλαιο τρόπο. Δεν έχουν τη σωστή στάση, δεν αναζητούν ποτέ τις αλήθεια-αρχές, ούτε σκέφτονται τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού και τα αποτελέσματα που οφείλουν να επιτύχουν. Πώς μπορούν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους επαρκώς; Αν είσαι κάποιος που πιστεύει αληθινά στον Θεό, τότε, όταν είσαι απρόσεκτος κι επιπόλαιος, πρέπει να προσεύχεσαι σε Αυτόν, να κάνεις αυτοκριτική και να αποκτάς αυτογνωσία· πρέπει να απαρνιέσαι τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, να δουλεύεις σκληρά πάνω στις αλήθεια-αρχές και να αγωνίζεσαι για να ανταποκριθείς στα απαιτούμενα πρότυπά Του. Αν εκτελείς το καθήκον σου κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα ικανοποιήσεις σταδιακά τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι πολύ δύσκολο να εκτελείς καλά το καθήκον σου. Πρέπει να έχεις απλώς συνείδηση και λογική, να είσαι έντιμος και επιμελής. Πολλοί άπιστοι εργάζονται με θέρμη, με αποτέλεσμα να γίνονται πετυχημένοι. Δεν γνωρίζουν τίποτα σχετικά με τις αλήθεια-αρχές, οπότε πώς τα καταφέρνουν τόσο καλά; Οφείλεται στο γεγονός πως είναι προσεκτικοί και επιμελείς, οπότε μπορούν να εργάζονται με θέρμη και να είναι σχολαστικοί. Με αυτόν τον τρόπο, ολοκληρώνουν εύκολα αυτά που έχουν να κάνουν. Κανένα από τα καθήκοντα του οίκου του Θεού δεν είναι πολύ δύσκολο. εφόσον το κάνεις με όλη σου την καρδιά και βάζεις τα δυνατά σου, μπορείς να κάνεις καλή δουλειά. Εάν δεν είσαι έντιμος και επιμελής σε οτιδήποτε κάνεις, εάν προσπαθείς διαρκώς να μην μπεις σε μεγάλο κόπο, εάν είσαι συνεχώς απρόσεκτος, επιπόλαιος και κάνεις τα πάντα όπως όπως, εάν δεν εκτελείς καλά το καθήκον σου, τα κάνεις μούσκεμα και, κατά συνέπεια, βλάπτεις τον οίκο του Θεού, τότε αυτό σημαίνει ότι διαπράττεις το κακό. Αυτό θα εξελιχθεί σε παράβαση που απεχθάνεται ο Θεός. Κατά τις βασικές στιγμές της διάδοσης του ευαγγελίου, εάν δεν επιτυγχάνεις καλά αποτελέσματα στο καθήκον σου και δεν διαδραματίζεις θετικό ρόλο, ή εάν προκαλείς διαταραχές και αναστατώσεις, είναι φυσικό να προκαλέσεις απέχθεια στον Θεό, ν’ αποκλειστείς και να χάσεις την ευκαιρία σου να σωθείς. Αυτό θα το μετανιώνεις αιώνια! Ο Θεός σε εξυψώνει για να κάνεις το καθήκον σου, δίνοντάς σου τη μόνη ευκαιρία που έχεις για σωτηρία. Εάν είσαι ανεύθυνος, αν την παίρνεις αψήφιστα και είσαι απρόσεκτος και επιπόλαιος, τότε δείχνεις πως αυτή είναι η στάση με την οποία αντιμετωπίζεις την αλήθεια και τον Θεό. Εάν δεν είσαι στο ελάχιστο ειλικρινής ή υπάκουος, πώς μπορείς να κερδίσεις τη σωτηρία του Θεού; Ο χρόνος είναι υπερπολύτιμος αυτήν τη στιγμή· κάθε μέρα και κάθε δευτερόλεπτο είναι κρίσιμης σημασίας. Είναι πραγματικά παράλογο και επικίνδυνο το να μην αναζητάς την αλήθεια, να μην επικεντρώνεσαι στη ζωή-είσοδο, να είσαι απρόσεκτος και επιπόλαιος, και να εξαπατάς τον Θεό στο καθήκον σου! Μόλις ο Θεός νιώσει απέχθεια για σένα και αποκλειστείς, το Άγιο Πνεύμα θα πάψει να εργάζεται μέσα σου. Από αυτό δεν υπάρχει γυρισμός. Κάποιες φορές, όσα κάνει ένας άνθρωπος μέσα σε ένα λεπτό μπορούν να καταστρέψουν τη ζωή του. Κάποιες φορές, μία και μόνο λέξη που προσβάλλει τη διάθεση του Θεού οδηγεί ένα άτομο στην έκθεση και τον αποκλεισμό του. Αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να συμβεί μέσα σε λίγα μόνο λεπτά; Είναι όπως μερικοί άνθρωποι, οι οποίοι παρότι εκτελούν τα καθήκοντά τους, ενεργούν διαρκώς ανεύθυνα, συμπεριφέρονται απερίσκεπτα και δεν δείχνουν καμία αυτοσυγκράτηση. Ουσιαστικά, είναι άπιστοι και μη πιστοί που τα κάνουν θάλασσα σε ό,τι κι αν κάνουν. Κατά συνέπεια, αυτοί οι άνθρωποι όχι μόνο ζημιώνουν τον οίκο του Θεού, αλλά χάνουν και την ευκαιρία τους να σωθούν. Με αυτόν τον τρόπο, παύουν να έχουν τα προσόντα για να εκτελούν τα καθήκοντά τους. Αυτό σημαίνει πως έχουν εκτεθεί κι αποκλειστεί, πράγμα στενάχωρο. Κάποιοι από αυτούς θέλουν να μετανοήσουν. Πιστεύετε, όμως, ότι θα τους δοθεί η ευκαιρία; Μόλις αποκλειστούν, θα έχουν χάσει την ευκαιρία τους. Και μόλις τους εγκαταλείψει ο Θεός, θα τους είναι σχεδόν αδύνατο να εξιλεωθούν.

Ποιο είδος ατόμου σώζει ο Θεός; Θα μπορούσε να πεις κανείς πως σώζει όσους έχουν συνείδηση και λογική και μπορούν ν’ αποδεχτούν την αλήθεια. Κι αυτό γιατί μόνο όσοι έχουν συνείδηση και λογική μπορούν ν’ αποδεχτούν και να εκτιμήσουν την αλήθεια και, εφόσον κατανοήσουν την αλήθεια, μπορούν να την κάνουν και πράξη. Όσοι είναι ασυνείδητοι και παράλογοι δεν έχουν ανθρώπινη φύση. Στην καθομιλουμένη, λέμε ότι δεν είναι ενάρετοι. Ποια είναι η φύση κάποιου που δεν είναι ενάρετος; Δεν έχει ανθρώπινη φύση, είναι ανάξιος να αποκαλείται άνθρωπος. Όπως λέει και το ρητό, σε έναν άνθρωπο μπορεί να λείπει οτιδήποτε εκτός από την αρετή. Αν δεν είναι ενάρετος δεν είναι πια άνθρωπος, αλλά ένα θηρίο με ανθρώπινη μορφή. Κοίταξε αυτούς τους δαίμονες και τους διαβόλους βασιλιάδες που κάνουν μόνο πράγματα για να επαναστατήσουν ενάντια στον Θεό και να βλάψουν τον εκλεκτό λαό Του. Δεν είναι ενάρετοι, έτσι δεν είναι; Πράγματι, δεν είναι καθόλου μα καθόλου ενάρετοι. Όσοι κάνουν συχνά πράγματα που δείχνουν πως δεν είναι ενάρετοι θα τιμωρηθούν. Δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό. Όσοι δεν είναι ενάρετοι δεν έχουν και ανθρώπινη φύση· πώς μπορούν να εκτελέσουν καλά τα καθήκοντά τους; Είναι ανάξιοι να εκτελέσουν καθήκοντα επειδή είναι κτήνη. Όσοι δεν είναι ενάρετοι δεν εκτελούν καλά κανένα καθήκον. Τέτοια άτομα είναι ανάξια να αποκαλούνται άνθρωποι. Είναι κτήνη με ανθρώπινη μορφή. Μόνο εκείνοι με συνείδηση και λογική μπορούν να χειριστούν ανθρώπινα ζητήματα, να τηρούν τον λόγο τους, να είναι αξιόπιστοι και να αξίζουν τον χαρακτηρισμό «έντιμος κύριος». Ο όρος «έντιμος κύριος» δεν χρησιμοποιείται στον οίκο του Θεού. Αντ’ αυτού, ο οίκος του Θεού απαιτεί οι άνθρωποι να είναι ειλικρινείς, επειδή αυτή είναι η αλήθεια. Μόνο όσοι είναι ειλικρινείς είναι αξιόπιστοι, έχουν συνείδηση και λογική κι είναι άξιοι να αποκαλούνται άνθρωποι. Αν κάποιος μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια ενώ εκπληρώνει τα καθήκοντά του και μπορεί να ενεργεί με βάση τις αρχές, κι έτσι να εκτελεί επαρκώς τα καθήκοντά του, τότε είναι πραγματικά ειλικρινής και αξιόπιστος. Ειλικρινείς είναι κι εκείνοι που μπορούν να αποκτήσουν τη σωτηρία του Θεού. Το να είσαι ειλικρινής και αξιόπιστος δεν έχει να κάνει με τις δυνατότητες ή την εμφάνισή σου, κι ακόμα λιγότερο με το επίπεδο, τις ικανότητες ή τα χαρίσματά σου. Εφόσον αποδέχεσαι την αλήθεια, ενεργείς με υπευθυνότητα, έχεις συνείδηση και λογική, και μπορείς να υποταχθείς στον Θεό, τότε αυτά αρκούν. Ανεξαρτήτως των προσόντων που έχει κάποιος, το πραγματικό ζήτημα είναι αν είναι ενάρετος ή όχι. Όταν κάποιος δεν είναι ενάρετος, δεν μπορεί να θεωρείται πια άνθρωπος, αλλά κτήνος. Ο λόγος που αποκλείονται κάποιοι από τον οίκο του Θεού είναι επειδή δεν έχουν ανθρώπινη φύση και δεν είναι ενάρετοι. Έτσι, όσοι πιστεύουν στον Θεό πρέπει να μπορούν να αποδέχονται την αλήθεια, να είναι ειλικρινείς, να έχουν τουλάχιστον συνείδηση και λογική, να μπορούν να εκτελούν καλά τα καθήκοντά τους και να εκπληρώνουν την αποστολή από τον Θεό. Μόνο εκείνοι μπορούν να λάβουν τη σωτηρία του Θεού· αυτοί πιστεύουν πραγματικά στον Θεό και δαπανούν ειλικρινά τον εαυτό τους γι’ Αυτόν. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που σώζει ο Θεός.

Εσείς εξετάζετε συχνά τη συμπεριφορά και τις προθέσεις σας ενώ κάνετε διάφορα πράγματα και εκτελείτε τα καθήκοντά σας; (Σπάνια.) Αν εξετάζετε σπάνια τον εαυτό σας, μπορείτε να αναγνωρίσετε τις διεφθαρμένες διαθέσεις σας; Μπορείτε να κατανοήσετε την πραγματική σας κατάσταση; Αν όντως αποκαλύψετε διεφθαρμένες διαθέσεις, ποιες θα είναι οι συνέπειες; Όλα αυτά πρέπει να σας είναι πολύ ξεκάθαρα. Αν κάποιος δεν εξετάζει τον εαυτό του και ενεργεί διαρκώς απρόσεκτα, επιπόλαια και χωρίς αρχές, τότε θα κάνει πολλές κακές πράξεις, θα εκτεθεί και θα αποκλειστεί. Δεν είναι σοβαρή αυτή η συνέπεια; Το πρόβλημα αυτό λύνεται αν εξετάζει κανείς τον εαυτό του. Πείτε Μου, εφόσον η διαφθορά του ανθρώπου είναι βαθιά ριζωμένη, είναι αποδεκτό να εξετάζει κανείς σπάνια τον εαυτό του; Μπορεί κάποιος να εκτελεί καλά τα καθήκοντά του δίχως να αναζητά την αλήθεια για να διορθώσει τις διεφθαρμένες διαθέσεις του; Αν δεν διορθωθούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις του, είναι εύκολο να κάνει λάθη, να παραβιάσει τις αρχές, ακόμα και να κάνει κακό. Αν δεν εξετάζετε ποτέ τον εαυτό σας, αυτό είναι προβληματικό —δεν διαφέρετε από έναν άπιστο. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν αποκλείονται πολλοί άνθρωποι; Όταν επιδιώκει κανείς την αλήθεια, πώς πρέπει να ασκείται για να την κατακτήσει; Το σημαντικό είναι να εξετάζει συχνά τον εαυτό του ενώ εκτελεί το καθήκον του, να αναλογίζεται αν έχει παραβιάσει τις αρχές, αν έχει φανερώσει διαφθορά κι αν έχει λανθασμένες προθέσεις. Αν κάνετε αυτοκριτική σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και βλέπετε πώς να τα εφαρμόσετε στον εαυτό σας, τότε θα σας είναι εύκολο να αποκτήσετε αυτογνωσία. Αν κάνετε αυτοκριτική κατ’ αυτόν τον τρόπο, τότε θα διορθώσετε σταδιακά τις διεφθαρμένες σας διαθέσεις και θα σας είναι εύκολο να διορθώσετε τις μοχθηρές σας ιδέες, καθώς και τις βλαβερές σας προθέσεις και τα βλαβερά σας κίνητρα. Αν κάνετε αυτοκριτική μόνο όταν κάτι έχει πάει στραβά, μόνο αφότου έχετε κάνει κάποιο λάθος ή κάτι κακό, τότε θα είναι πολύ αργά. Οι συνέπειες έχουν ήδη επέλθει κι αυτό αποτελεί παράβαση. Αν κάνετε πολλές κακές πράξεις και προβείτε σε αυτοκριτική μόνο αφού έχετε αποκλειστεί, τότε θα είναι πολύ αργά και το μόνο που θα σας απομένει θα είναι να κλάψετε με αναφιλητά. Όσοι πιστεύουν πραγματικά στον Θεό μπορούν να εκτελούν τα καθήκοντά τους —αυτή είναι η ανάταση κι η ευλογία του Θεού, καθώς και μια ευκαιρία που πρέπει να εκτιμάτε. Συνεπώς, είναι ακόμα πιο σημαντικό να κάνετε συχνά αυτοκριτική καθώς εκτελείτε τα καθήκοντά σας. Πρέπει κανείς να κάνει συχνά αυτοκριτική και ενδοσκόπηση για το καθετί. Πρέπει να κάνει ενδοσκόπηση για τις προθέσεις και την κατάστασή του, να εξετάζει αν ζει ενώπιον του Θεού, αν οι προθέσεις πίσω από τις πράξεις του είναι ορθές κι αν τα κίνητρα και η αφετηρία των πράξεών του μπορούν να αντέξουν τον εξονυχιστικό έλεγχο του Θεού κι έχουν υποβληθεί στην εξέτασή Του. Κάποιες φορές, οι άνθρωποι νιώθουν πως είναι κουραστικό να αναζητούν την αλήθεια όταν αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην εκτέλεση των καθηκόντων τους. Κάνουν σκέψεις όπως: «Αυτό αρκεί. Είναι αρκετά καλό». Αυτό αντικατοπτρίζει τη στάση κάποιου απέναντι στα ζητήματα και τη νοοτροπία του απέναντι στα καθήκοντά του. Αυτή η νοοτροπία είναι ένα είδος κατάστασης. Ποια είναι αυτή η κατάσταση; Δεν προσεγγίζουν τα καθήκοντά τους δίχως αίσθημα ευθύνης διατηρώντας μια απρόσεκτη κι επιπόλαια στάση; (Ναι.) Δεδομένης της ύπαρξης ενός τόσο σοβαρού προβλήματος, είναι πολύ επικίνδυνο να μην εξετάζει κανείς τον εαυτό του. Κάποιοι άνθρωποι αδιαφορούν γι’ αυτήν την κατάσταση. Σκέφτονται το εξής: «Είναι φυσιολογικό να είμαι λίγο απρόσεκτος κι επιπόλαιος· έτσι είναι οι άνθρωποι. Πού είναι το πρόβλημα;» Δεν είναι μπερδεμένοι αυτοί οι άνθρωποι; Δεν είναι πολύ επικίνδυνο να βλέπει κανείς τα πράγματα κατ’ αυτόν τον τρόπο; Δείτε εκείνους που έχουν αποκλειστεί. Δεν εκτελούν πάντα τα καθήκοντά τους με απρόσεκτο κι επιπόλαιο τρόπο; Αυτό συμβαίνει όταν κάποιος είναι απρόσεκτος κι επιπόλαιος. Αργά ή γρήγορα, οι άνθρωποι που γίνονται εύκολα απρόσεκτοι κι επιπόλαιοι θα καταστραφούν μόνοι τους. Αρνούνται να αλλάξουν μέχρις ότου βρεθούν στο κατώφλι του θανάτου. Η εκτέλεση των καθηκόντων με απρόσεκτο κι επιπόλαιο τρόπο είναι ένα σοβαρό πρόβλημα, κι αν δεν μπορείτε να κάνετε σοβαρή αυτοκριτική και δεν αναζητάτε την αλήθεια για να επιλύσετε προβλήματα, τότε αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Ενδέχεται να αποκλειστείτε ανά πάσα στιγμή. Αν υπάρχει ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα κι εσείς ακόμα δεν εξετάζετε τον εαυτό σας και δεν αναζητάτε την αλήθεια για να το επιλύσετε, τότε θα βλάψετε τον εαυτό σας και θα καταστραφείτε μόνοι σας. Κι όταν έρθει η μέρα που θα αποκλειστείτε και θα αρχίσετε να κλαίτε και να οδύρεστε, τότε θα είναι πολύ αργά.

Απόσπασμα 33

Κάποιοι άνθρωποι δεν γνωρίζουν πώς να βιώσουν το έργο του Θεού ούτε πώς να ενσωματώσουν τα λόγια Του στην εκτέλεση των καθηκόντων τους ή στην πραγματική ζωή. Στηρίζονται πάντοτε στο να πηγαίνουν σε πολλές συναθροίσεις ώστε να κερδίσουν την αλήθεια και να αναπτυχθούν στη ζωή. Ωστόσο, αυτό δεν είναι ρεαλιστικό ούτε στέκει ως επιχείρημα. Η ζωή κερδίζεται όταν βιώνει κανείς τα λόγια του Θεού και όταν βιώνει την κρίση και την παίδευση. Άσχετα από το καθήκον το οποίο εκτελούν, όσοι γνωρίζουν πώς να βιώσουν το έργο Του είναι ικανοί να κατανοήσουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια, να αποδεχθούν το κλάδεμα και την αντιμετώπιση, να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα, να επιτύχουν αλλαγή στη διάθεσή τους και να τελειωθούν από τον Θεό καθώς εκτελούν τα καθήκοντά τους. Όσοι είναι οκνηροί και αποζητούν με απληστία ανέσεις δεν είναι πρόθυμοι να εκτελέσουν καθήκοντα ούτε βιώνουν το έργο του Θεού όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, ενώ απαιτούν διαρκώς ο οίκος του Θεού να τους παρέχει συναθροίσεις, κηρύγματα και συναναστροφές σχετικά με την αλήθεια. Κατά συνέπεια, ακόμη και μετά από δέκα ή είκοσι χρόνια πίστης και αφότου έχουν ακούσει αμέτρητα κηρύγματα, δεν έχουν κατανοήσει ούτε έχουν κερδίσει την αλήθεια. Δεν γνωρίζουν πώς να βιώσουν το έργο του Θεού, δεν κατανοούν τι είναι η πίστη στον Θεό ούτε γνωρίζουν πώς να βιώσουν τον λόγο του Θεού ώστε να αποκτήσουν αυτογνωσία και να κερδίσουν την αλήθεια και ζωή. Πρόκειται για ανθρώπους που λαχταρούν τις ανέσεις και αποφεύγουν τα καθήκοντά τους και κατά συνέπεια, εκτίθενται και αποκλείονται εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο εκτελούν τα καθήκοντά τους. Από την άλλη, όλοι εκείνοι οι άνθρωποι που εκτελούν με ικανοποίηση τα καθήκοντά τους και δίνουν σημασία στην επιδίωξη της αλήθειας έχουν κάποια είσοδο στη ζωή όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, στοχάζονται ώστε να αποκτήσουν αυτογνωσία όταν επιδεικνύουν διαφθορά και, όταν συναντούν δυσκολίες κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, αναζητούν την αλήθεια και συναναστρέφονται σχετικά με αυτήν ώστε να επιλύουν τα προβλήματα. Χωρίς να το επιδιώκουν, αφού έχουν εκτελέσει τα καθήκοντά τους για αρκετά χρόνια, ανταμείβονται ξεκάθαρα, μπορούν να μιλούν για κάποιες βιωματικές μαρτυρίες, γνωρίζουν κάποια πράγματα για το έργο του Θεού και για τη διάθεσή Του και, με αυτόν τον τρόπο, επιφέρουν αλλαγές στη διάθεση της ζωής τους. Αυτόν τον καιρό, οι απανταχού εκκλησίες καθαίρονται απομακρύνοντας τους κακούς ανθρώπους και όσους προκαλούν διαταραχές και αναστάτωση. Γενικά, όσοι παραμένουν είναι ικανοί να επιμένουν στην εκτέλεση των καθηκόντων τους, διαθέτουν ένα βαθμό αφοσίωσης και δίνουν σημασία στην αναζήτηση της αλήθειας για την επίλυση προβλημάτων. Τέτοιου είδους άνθρωποι μπορούν να μείνουν ακλόνητοι στη μαρτυρία τους. Πρέπει να μάθετε να ενσωματώνετε τα λόγια του Θεού στην πραγματική ζωή και στα καθήκοντα που εκτελείτε, κάνοντάς τα πράξη και αξιοποιώντας τα και κατόπιν, όταν ανακύπτουν προβλήματα και δυσκολίες, να αναζητείτε την αλήθεια για να τα επιλύσετε. Επιπλέον, πρέπει να μάθετε να λαμβάνετε υπόψη το θέλημα του Θεού κατά την εκτέλεση των καθηκόντων σας και να πασχίζετε να ασκείτε την αλήθεια και να διαχειρίζεστε τα πράγματα σύμφωνα με τις αρχές κάθε ζητήματος. Πρέπει να μάθετε να κάνετε πράξη την αγάπη για τον Θεό και, με καρδιά που Τον αγαπά, να λαμβάνετε υπόψη το φορτίο Του και να φτάσετε στο σημείο να μπορείτε να Τον ικανοποιείτε. Μόνο έτσι μπορείτε να αγαπάτε ειλικρινά τον Θεό. Αν ασκείσαι με αυτόν τον τρόπο, ακόμη και αν δεν κατανοείς πλήρως την αλήθεια, μπορείς και πάλι να εκτελείς τα καθήκοντά σου επαρκώς, και όχι μόνο μπορείς να λύσεις το πρόβλημα της απροσεξίας και της επιπολαιότητάς σου, αλλά και να μάθεις να κάνεις πράξη την αγάπη για τον Θεό, να υποτάσσεσαι σε Αυτόν και να Τον ικανοποιείς όταν εκτελείς τα καθήκοντά σου: Αυτό είναι το μάθημα της εισόδου στη ζωή. Αν μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια και σε κάθε ζήτημα να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές κατ’ αυτόν τον τρόπο, τότε εισέρχεσαι στην αλήθεια-πραγματικότητα και θα πετύχεις είσοδο στη ζωή. Όσο απασχολημένος κι αν είσαι με την εκτέλεση των καθηκόντων σου, όταν βλέπεις τους καρπούς της εισόδου στη ζωή, όταν αναπτύσσεσαι στη ζωή και μπορείς να υποταχθείς στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού, τότε θα αρχίσεις να απολαμβάνεις την εκτέλεση των καθηκόντων σου. Όσο απασχολημένος κι αν είσαι, δεν θα νιώθεις κούραση, και στην καρδιά σου θα έχεις πάντα ένα αίσθημα γαλήνης και χαράς, καθώς και μια ιδιαίτερη αίσθηση πληρότητας και ηρεμίας. Όποια δυσκολία και αν παρουσιαστεί, όταν αναζητάς την αλήθεια, το Άγιο Πνεύμα θα σε διαφωτίζει και θα σε καθοδηγεί. Και θα λάβεις τότε την ευλογία του Θεού. Επιπλέον, είτε είσαι πολύ απασχολημένος με την εκτέλεση των καθηκόντων σου είτε όχι, είναι σημαντικό κατά διαστήματα να γυμνάζεσαι και να κάνεις κάποιες σωματικές ασκήσεις με τρόπο συνετό και κατάλληλο για σένα. Η γυμναστική βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος, βοηθά στο να διατηρούνται υψηλά τα επίπεδα ενέργειας και μπορεί να είναι αποτελεσματική στην πρόληψη ορισμένων παθήσεων που σχετίζονται με την εργασία. Αυτό είναι εξαιρετικά ωφέλιμο για την καλή εκτέλεση των καθηκόντων σου. Κατά συνέπεια, όταν εκτελείς τα καθήκοντά σου, αν είσαι σε θέση να μάθεις πολλά πράγματα, να κατανοήσεις πολλές αλήθειες, να γνωρίσεις πραγματικά τον Θεό και, τέλος, να σέβεσαι τον Θεό και να αποφεύγεις το κακό, τότε θα συμβαδίζεις απόλυτα με το θέλημά Του. Αν μπορείς να φτάσεις σε σημείο να αγαπάς τον Θεό, αν μπορείς να καταθέσεις μαρτυρία για Εκείνον και να είσαι σε σύμπνοια μαζί Του, τότε βαδίζεις στο μονοπάτι της τελείωσης από Εκείνον. Είσαι έτσι ένας άνθρωπος που έχει κερδίσει την ευλογία του Θεού και αυτό είναι κάτι εξαιρετικά ευλογημένο! Αν δαπανάς ειλικρινά εαυτόν για τον Θεό, είναι σίγουρο ότι θα λάβεις άφθονες ευλογίες από Εκείνον. Όσοι δεν δαπανούν τον εαυτό τους για τον Θεό, και δεν εκτελούν τα καθήκοντά τους, μπορούν άραγε να κερδίσουν την αλήθεια; Μπορούν να πετύχουν τη σωτηρία; Δεν μπορείς να απαντήσεις με σιγουριά. Μόνο εκτελώντας τα καθήκοντά του και βιώνοντας το έργο του Θεού μπορεί να κερδίσει κανείς τις ευλογίες Του. Και μέσω ακριβώς της εκτέλεσης των καθηκόντων του μαθαίνει πώς να βιώνει το έργο του Θεού, την κρίση και την παίδευση, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό, καθώς και το κλάδεμα και την αντιμετώπιση. Αυτά είναι άλλωστε τα πράγματα που αξίζουν ευλογίες περισσότερο απ’ το καθετί. Αν κάποιος αγαπά την αλήθεια και την επιδιώκει, τελικά θα την αποκτήσει, θα αλλάξει τη ζωή-διάθεσή του, θα κερδίσει την έγκριση του Θεού και θα ευλογηθεί από Εκείνον.

Κάποιοι δεν αναζητούν την αλήθεια όταν τους συμβαίνουν διάφορα κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, και ζουν πάντοτε σύμφωνα με τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, δρουν σύμφωνα με τις προσωπικές τους προτιμήσεις και ενεργούν στα τυφλά, όπως τους υπαγορεύει η δική τους θέληση. Το αποτέλεσμα είναι ότι κάνουν πολλά πράγματα λάθος και καθυστερούν το έργο της εκκλησίας. Όταν κλαδεύονται και δέχονται αντιμετώπιση, ούτε τότε αποδέχονται την αλήθεια, συνεχίζοντας την πεισματάρικη και απερίσκεπτη συμπεριφορά τους. Κατά συνέπεια, χάνουν το έργο του Αγίου Πνεύματος και η πίστη τους στον Θεό βυθίζεται στη σύγχυση και το σκοτάδι. Κάποιοι άνθρωποι αγαπούν το γόητρο και την ιδιοτέλεια και επιδιώκουν το κύρος, αφιερώνοντας χρόνο σε αυτά τα πράγματα χωρίς να λαμβάνουν υπόψη το θέλημα του Θεού και χωρίς να αποδέχονται οποιαδήποτε συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια. Στο τέλος, εκτίθενται και αποκλείονται, και βυθίζονται και στο σκοτάδι. Κάποιοι πιστοί αναγνωρίζουν την ενσάρκωση του Θεού, όμως μέσα τους συνεχίζουν να πιστεύουν μόνο στον ουράνιο Θεό και στο Πνεύμα του Θεού. Έχουν μονίμως τις δικές τους αντιλήψεις για τον πρακτικό Θεό και η καρδιά τους είναι επιφυλακτική απέναντί Του, καθώς φοβούνται ότι Εκείνος θα δει τον αληθινό εαυτό που κρύβουν μέσα τους. Αποφεύγουν διαρκώς τον Θεό και, όταν Τον βλέπουν, Τον κοιτάζουν λες και είναι ξένος. Το αποτέλεσμα είναι ότι, ακόμη και μετά από αρκετά χρόνια πίστης, δεν έχουν κερδίσει τίποτα και δεν έχουν ίχνος πίστης στον Θεό. Δεν διαφέρουν άρα σε τίποτα από τους μη πιστούς, και αυτό οφείλεται αποκλειστικά στο ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Κάποιοι θέλουν να βλέπουν συνέχεια τον πρακτικό Θεό. Λαχταρούν να ευαρεστήσουν τον Θεό και Εκείνος να εξυψώσει τη θέση τους, ώστε να μπορούν να επιβάλλονται στους άλλους στην εκκλησία. Έτσι, επειδή είναι ανέντιμοι και ανειλικρινείς και διαρκώς παρατηρούν την όψη του Θεού και κάνουν υποθέσεις σχετικά με τη σημασία Του, ο Θεός τούς αποστρέφεται και τους εγκαταλείπει. Ο Θεός δεν θέλει να ξαναδεί ποτέ τέτοιους ανθρώπους. Ποιος είναι ο σκοπός της πίστης αυτών των ανθρώπων στον Θεό; Ο Θεός λέει πάρα πολλές αλήθειες, επομένως γιατί εξακολουθούν να Τον εξετάζουν; Αν πιστεύουν στον Θεό, γιατί δεν επιδιώκουν την αλήθεια; Γιατί είναι παραδομένοι στις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους και αναζητούν συνέχεια το γόητρο, την ιδιοτέλεια, το κύρος, τα οφέλη και τα πλεονεκτήματα; Πίσω από την πίστη τους στον Θεό κρύβονται κακόβουλα κίνητρα, και οι άλλοι τούς θεωρούν αινιγματικούς. Όλες αυτές είναι συμπεριφορές μη πιστών. Υπό την αυστηρή έννοια του όρου, όποιος πιστεύει στον Θεό αλλά δεν μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια είναι μη πιστός. Μόνο εκείνοι που επιδιώκουν την αλήθεια, που κοπιάζουν ώστε να εκτελούν τα καθήκοντά τους καλά και που πασχίζουν να ικανοποιούν τον Θεό έχουν ειλικρινή πίστη σ’ Αυτόν και είναι ικανοί να κερδίσουν την έγκρισή Του.

Κάθε μέρα και κάθε χρόνος που περνά στη ζωή σας έχει αξία. Τι είδους αξία; Όταν κάποιος προσέρχεται ενώπιον του Δημιουργού, όταν εκτελεί το καθήκον του ως δημιούργημα και κερδίζει την αλήθεια από τον Δημιουργό, γίνεται χρήσιμος στα μάτια του Θεού. Κάθε μέρα της ζωής σου αποκτά αξία όταν συμβάλλεις με τις ταπεινές σου προσπάθειες στο σχέδιο διαχείρισης του Θεού, σωστά; (Ναι.) Αυτή είναι η αξία της κάθε μέρας που ζεις, και είναι πολύτιμη! Αν κάθε μέρα της ζωής σου έχει τόση αξία, τι πειράζει αν περνάς κάποια βάσανα ή αρρώστιες όταν εκτελείς τα καθήκοντά σου; Οι άνθρωποι δεν πρέπει να παραπονιούνται, γιατί έχουν κερδίσει πάρα πολλά από την παρουσία του Θεού· απολαμβάνουν την αθέατη χάρη και τις ευλογίες Του, καθώς και την αθέατη προστασία Του, και όλα αυτά ξεπερνούν οτιδήποτε μπορούν να δουν ή να φανταστούν. Οι άνθρωποι έχουν κερδίσει πάρα πολλά· τι σημασία έχει αν αρρωστήσουν λίγο; Αυτό δεν είναι το μάθημα που πρέπει να πάρουν οι άνθρωποι; Αν, μέσα από την αρρώστια, κάποιος μπορεί να κατανοήσει την αλήθεια, να πετύχει την υπακοή στον Θεό και να Τον ικανοποιήσει, αυτό δεν είναι άλλη μια ευλογία από Εκείνον; Από όλους τους ανθρώπους του κόσμου που δουλεύουν για να βγάλουν το ψωμί τους, ποιος δεν αρρωσταίνει κάποια στιγμή σωματικά; Όμως ποιος νοιάζεται γι’ αυτό; Κανείς δεν νοιάζεται, κανείς δεν ρωτάει και κανείς δεν μπορεί να τους δώσει ασφάλεια. Εσείς που εκτελείτε τα καθήκοντά σας στον οίκο του Θεού νιώθετε ασφάλεια; (Ναι.) Όλοι όσοι δαπανούν ειλικρινά εαυτόν για τον Θεό νιώθουν ασφάλεια και δέχονται τις ευλογίες Του. Τι είδους ασφάλεια νιώθετε και αναγνωρίζετε; (Δεν με αγγίζουν ούτε με δηλητηριάζουν πια οι κακές τάσεις του κόσμου· οι άπιστοι δεν μπορούν να με εκφοβίσουν ούτε να με βλάψουν και έχω πάντα την προστασία και τις ευλογίες του Θεού. Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας δεν θα με καταδιώκει ούτε θα με αιχμαλωτίζει πια. Θα ζω στον οίκο του Θεού, θα αλληλεπιδρώ με τους υπόλοιπους αδελφούς και τις αδελφές μου, και η καρδιά μου θα είναι γεμάτη χαρά, ηρεμία και γαλήνη. Κάθε μέρα, θα τρώω και θα πίνω τον λόγο του Θεού και θα συναναστρέφομαι σχετικά με την αλήθεια, και η καρδιά μου θα γίνεται ολοένα και πιο φωτεινή. Αφού έχω κατανοήσει την αλήθεια, η καρδιά μου είναι γεμάτη χαρά, είμαι πνευματικά ελεύθερος κι απελευθερωμένος, ενώ οι κακοί και οι δόλιοι άνθρωποι δεν με ξεγελούν ούτε με βλάπτουν πια. Επιπλέον, αφού έχω γίνει μάρτυρας της προστασίας και των ευλογιών του Θεού, δεν φοβάμαι πια όταν με βρίσκουν συμφορές· νιώθω ηρεμία και γαλήνη στην καρδιά μου. Δεν έχω πια ανησυχίες όπως αν θα μπορώ να καλύψω τις βασικές μου ανάγκες στο μέλλον ή αν θα με φροντίσει κανείς όταν γεράσω. Ζω παρουσία του Θεού και αυτό είναι μεγάλη ευλογία και χαρά!) Αυτό που αντιλαμβάνεστε τώρα είναι περιορισμένο, αλλά μετά από τη μεγάλη καταστροφή θα καταλάβετε και θα δείτε καθαρά πολλά πράγματα. Όλα αυτά είναι η προστασία του Θεού και η ευλογία Του. Αυτήν τη στιγμή, ακόμη και αν κάποιες φορές κλαδεύεστε και δέχεστε αντιμετώπιση, ακόμη κι αν υποβάλλεστε σε δοκιμασίες και εξευγενισμό, ακόμη κι αν βιώνετε την κρίση και την παίδευση του Θεού και βασανίζεστε από τον λόγο Του, τα βάσανα αυτά σάς οδηγούν στη σωτηρία και την τελείωση· δεν είναι το ίδιο με τα βάσανα των απίστων. Το σημαντικότερο είναι ότι, εκτελώντας τα καθήκοντά σου στον οίκο του Θεού, γίνεσαι ένα χρήσιμο δημιούργημα και η ζωή σου αποκτά νόημα και αξία. Αντί να ζεις για χάρη της σάρκας και του Σατανά, ζεις για χάρη της επιδίωξης της αλήθειας και για να ικανοποιείς τον Θεό. Καθώς εκτελείς τα καθήκοντά σου, αρχίζεις και κατανοείς πολλές αλήθειες, καθώς και το θέλημα του Θεού. Αυτό είναι πολυτιμότατο πράγμα. Αφού κατανοήσεις την αλήθεια, εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα και αποκτήσεις την αλήθεια ως ζωή σου, θα ζεις παρουσία του Θεού, θα ζεις στο φως. Τώρα εκτελείς τα καθήκοντά σου κάθε μέρα, και κάθε μέρα που ζεις έχει τις ανταμοιβές και την αξία της. Επίσης, έχεις αποκτήσει την αλήθεια και ζεις παρουσία του Θεού. Σημαίνει αυτό πως έχεις ασφάλεια; (Ναι.) Τι είδους ασφάλεια; (Δεν είμαι αιχμάλωτος του Σατανά.) Τι είναι ακόμα πιο ζωτικής σημασίας από το να μην είσαι αιχμάλωτος του Σατανά; Ο Θεός σε δημιούργησε ως ανθρώπινο ον και τώρα μπορείς να εκτελείς το καθήκον σου, να κατανοείς το θέλημά Του, να κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα, να βαδίζεις στην οδό Του και να ζεις σύμφωνα με το θέλημά Του. Ο Θεός σε εγκρίνει κι έτσι νιώθεις ασφάλεια και έχεις την εγγύηση ότι ο Θεός δεν θα σε καταστρέψει. Αυτό δεν είναι το πλεονέκτημα που έχεις στη ζωή σου; Χωρίς αυτά τα πράγματα, πληροίς τις προϋποθέσεις για να συνεχίσεις να ζεις; (Όχι.) Και πώς πληροί κάποιος αυτές τις προϋποθέσεις; Όταν μπορεί να εκτελεί τα καθήκοντα ενός δημιουργήματος, να ικανοποιεί το θέλημα του Θεού και να βαδίζει στην οδό Του, καθώς και όταν αποκτά την αλήθεια-πραγματικότητα και θεωρεί τον λόγο του Θεού ως τη ζωή του, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Χάρη σε όλα αυτά, μπορείς να Τον λατρεύεις, και στα μάτια Του είσαι ένα άξιο δημιούργημα. Πώς είναι δυνατόν Εκείνος να μην είναι ευχαριστημένος μαζί σου; Ποιους ανθρώπους θέλει να καταστρέψει ο Θεός; Τι είδους δημιουργήματα είναι; (Αυτοί που κάνουν το κακό.) Όποιος κάνει το κακό αντιστέκεται στον Θεό και είναι εχθρικός απέναντί Του. Αυτοί είναι εχθροί του Θεού και θα είναι οι πρώτοι που θα καταστραφούν. Οι άνθρωποι που θέλει να καταστρέψει ο Θεός είναι οι αντίχριστοι που Τον ανταγωνίζονται για να αποκτήσουν κύρος, οι μη πιστοί, όσοι έχουν βαρεθεί την αλήθεια και είναι εχθρικοί απέναντι στον Θεό, όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια και αντιτάσσονται σε Εκείνον μέχρι τέλους, καθώς και όσοι είναι τελείως ανίκανοι να εκτελέσουν το καθήκον τους ως δημιουργήματα. Κάποιοι άνθρωποι που δεν εκτελούν τα καθήκοντά τους είναι μη πιστοί. Άλλοι, παρόλο που εκτελούν τα καθήκοντά τους, είναι διαρκώς απρόσεκτοι και επιπόλαιοι, είναι ικανοί να κάνουν το κακό και να προκαλέσουν αναστάτωση, και αντιστέκονται και αντιτάσσονται στον Θεό. Είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να κριθούν άξια δημιουργήματα στα μάτια του Θεού; (Όχι, δεν είναι δυνατόν.) Τι θ’ απογίνουν στο τέλος τα δημιουργήματα που κρίνονται ανεπαρκή; (Ο Θεός θα τα απομακρύνει και θα τα καταστρέψει.) Έχει αξία η ζωή των δημιουργημάτων που κρίνονται ανεπαρκή; (Όχι.) Αυτοί οι άνθρωποι ίσως σκέφτονται: «Η ζωή μου έχει αξία. Θέλω να ζήσω. Μπορώ να κάνω καλά πράγματα στη ζωή μου!» Όμως, στα μάτια του Θεού, δεν μπορούν να εκτελέσουν ούτε καν το βασικό τους καθήκον ως δημιουργήματα. Αν δεν μπορούν να εκτελέσουν ικανοποιητικά το καθήκον τους, έχει αξία η ζωή τους; Η ύπαρξή τους; Και αν η ύπαρξή τους δεν έχει αξία, συνεχίζει να τους θέλει ο Θεός; (Όχι.) Τι θα κάνει, λοιπόν, ο Θεός; Θα τους αποκλείσει. Οι λιγότερο σοβαρές περιπτώσεις θα μπουν στην άκρη και θα παραδοθούν στους ακάθαρτους διαβόλους και τα κακά πνεύματα, ενώ οι σοβαρές θα τιμωρηθούν και οι ακόμα πιο σοβαρές θα οδηγηθούν στην καταστροφή.

Απόσπασμα 34

Υπάρχουν κάποιοι που είναι εντελώς απρόθυμοι να υποφέρουν στα καθήκοντά τους, που παραπονιούνται διαρκώς όποτε τους τυχαίνει κάποιο πρόβλημα και αρνούνται να πληρώσουν τίμημα. Τι είδους στάση είναι αυτή; Είναι επιπόλαιη και απρόσεκτη. Εάν εκτελείτε το καθήκον σας επιπόλαια και απρόσεκτα, και το προσεγγίζετε με ασεβή στάση, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Θα εκτελείς άσχημα το καθήκον σου, αν και είσαι ικανός να το εκτελέσεις καλά —η απόδοσή σου δεν θα είναι η ενδεδειγμένη και ο Θεός θα είναι πολύ δυσαρεστημένος με τη στάση που έχεις απέναντι στο καθήκον σου. Εάν μπορούσες να έχεις προσευχηθεί στον Θεό, να έχεις αναζητήσει την αλήθεια και να έχεις βάλει όλη την καρδιά και το μυαλό σου σε αυτό, εάν μπορούσες να έχεις συνεργαστεί κατ’ αυτόν τον τρόπο, τότε ο Θεός θα είχε προετοιμάσει τα πάντα για σένα εκ των προτέρων, ώστε όταν χειριζόσουν τα ζητήματα, όλα να έμπαιναν στη θέση τους και να είχες καλά αποτελέσματα. Δεν θα χρειαζόταν να καταβάλεις και πάρα πολλή ενέργεια. Όταν έκανες ό,τι μπορούσες για να συνεργαστείς, ο Θεός θα είχε ήδη κανονίσει τα πάντα για σένα. Εάν ελίσσεσαι και τεμπελιάζεις, εάν δεν φροντίζεις σωστά το καθήκον σου και βαδίζεις πάντοτε στο λάθος μονοπάτι, τότε ο Θεός δεν θα ενεργήσει επάνω σου. Θα χάσεις αυτήν την ευκαιρία και ο Θεός θα πει: «Δεν είσαι καλός και δεν μπορώ να σε χρησιμοποιήσω. Κάτσε στην άκρη. Σου αρέσει να είσαι πονηρός και να τεμπελιάζεις, έτσι δεν είναι; Σου αρέσει να είσαι οκνηρός και να την περνάς άνετα, έτσι δεν είναι; Χαλάρωσε, λοιπόν, για πάντα!» Ο Θεός θα δώσει αυτήν τη χάρη και αυτήν την ευκαιρία σε κάποιον άλλο. Τι λέτε: Είναι ήττα αυτό ή νίκη; (Ήττα.) Είναι μια τεράστια ήττα!

Ο Θεός οδηγεί στην τελείωση όσους Τον αγαπούν αληθινά και όσους επιδιώκουν την αλήθεια, σε πολλά και διάφορα περιβάλλοντα. Δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να βιώσουν τα λόγια Του μέσα από διαφορετικά περιβάλλοντα ή δοκιμασίες, και έτσι να αποκτήσουν κατανόηση της αλήθειας, αληθινή γνώση Εκείνου και τελικά να κερδίσουν την αλήθεια. Εάν βιώνεις το έργο του Θεού κατ’ αυτόν τον τρόπο, η διάθεση της ζωής σου θα αλλάξει και θα είσαι σε θέση να κερδίσεις την αλήθεια και τη ζωή. Πόσα έχετε κερδίσει μέσα από αυτά τα χρόνια εμπειρίας; (Πολλά.) Άρα, δεν αξίζει τον κόπο να υπομείνεις λίγη ταλαιπωρία και να πληρώσεις ένα κάποιο τίμημα όταν εκτελείς το καθήκον σου; Τι έχεις κερδίσει σε αντάλλαγμα; Πόση από την αλήθεια έχεις κατανοήσει; Είναι ανεκτίμητος θησαυρός αυτός! Τι θέλουν να κερδίσουν οι άνθρωποι με την πίστη στον Θεό; Δεν θέλουν να κερδίσουν την αλήθεια και τη ζωή; Πιστεύεις ότι μπορείς να κερδίσεις την αλήθεια χωρίς να βιώσεις αυτά τα περιβάλλοντα; Σίγουρα δεν μπορείς. Εάν, όταν σου τυχαίνουν κάποιες ειδικές δυσκολίες ή συναντάς συγκεκριμένα περιβάλλοντα, η στάση σου είναι πάντα να τα αποφεύγεις ή να φεύγεις μακριά, να προσπαθείς απεγνωσμένα να τα απορρίψεις και να απαλλαγείς από αυτά —εάν δεν θέλεις να τεθείς υπό το έλεος των ενορχηστρώσεων του Θεού, είσαι απρόθυμος να υποταχθείς στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις Του και δεν θέλεις να αφήσεις την αλήθεια να σε αναλάβει —εάν θέλεις διαρκώς να κάνεις κουμάντο και να ελέγχεις τα πάντα για τον εαυτό σου σύμφωνα με τη σατανική σου διάθεση, τότε οι συνέπειες θα είναι ότι, αργά ή γρήγορα, ο Θεός σίγουρα θα σε παραμερίσει ή θα σε παραδώσει στον Σατανά. Εάν οι άνθρωποι κατανοήσουν αυτό το ζήτημα, πρέπει γρήγορα να γυρίσουν πίσω και να ακολουθήσουν τον δρόμο τους στη ζωή σύμφωνα με το σωστό μονοπάτι που απαιτεί ο Θεός. Αυτό το μονοπάτι είναι το σωστό και, όταν το μονοπάτι είναι σωστό, αυτό σημαίνει ότι και η κατεύθυνση είναι σωστή. Μπορεί να υπάρξουν σκαμπανεβάσματα στον δρόμο και δυσκολίες εκείνη την περίοδο, μπορεί να σκοντάψουν ή μερικές φορές να δυσαρεστηθούν λίγο και να γίνουν αρνητικοί για κάμποσες ημέρες. Εφόσον μπορέσουν να εμμείνουν στην εκτέλεση των καθηκόντων τους και να μην καθυστερούν τα διάφορα ζητήματα, αυτά τα προβλήματα θα είναι όλα ασήμαντα, όμως πρέπει να κάνουν αμέσως την αυτοκριτική τους, να αναζητήσουν την αλήθεια για να επιλύσουν αυτά τα ζητήματα και επ’ ουδενί δεν πρέπει να χρονοτριβούν, να τα παρατήσουν ή να παραιτηθούν από τα καθήκοντά τους. Αυτό είναι κρίσιμης σημασίας. Εάν σκέφτεσαι μέσα σου: «Δεν έγινε και τίποτα αν είσαι αρνητικός και αδύναμος. Είναι εσωτερικό θέμα. Ο Θεός δεν το γνωρίζει. Λαμβάνοντας μάλιστα υπόψη το πόσο υπέφερα στο παρελθόν και τα τιμήματα που έχω καταβάλει, σίγουρα θα είναι επιεικής απέναντί μου», και εάν αυτή η αδυναμία και η αρνητικότητα συνεχιστούν, και δεν αναζητήσεις την αλήθεια ούτε αντλήσεις διδάγματα στα περιβάλλοντα που έχει ενορχηστρώσει ο Θεός για σένα, θα χάνεις ξανά και ξανά ευκαιρίες, με συνέπεια να χάσεις, να σαμποτάρεις και να καταστρέψεις όλες τις ευκαιρίες με τις οποίες ο Θεός σκόπευε να σε οδηγήσει στην τελείωση. Ποια θα είναι η συνέπεια αυτού; Η καρδιά σου θα γίνεται όλο και πιο σκοτεινή, δεν θα νιώθεις πλέον τον Θεό στις προσευχές σου και θα γίνεις αρνητικός σε σημείο που οι σκέψεις σου θα είναι γεμάτες κακό και προδοσία. Τότε θα παγιδευτείς σε ακραία δυστυχία, νιώθοντας εντελώς ανίσχυρος και εξαιρετικά αναστατωμένος. Θα νιώθεις ότι δεν έχεις μονοπάτι ή κατεύθυνση και ότι δεν μπορείς να δεις φως ή να βρεις ελπίδα. Είναι κουραστικό να ζεις έτσι; (Ναι, είναι.) Όσοι δεν βαδίζουν στο φωτεινό μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, θα ζουν για πάντα υπό το κράτος του Σατανά, σε αέναη αμαρτία και σκοτάδι, και χωρίς ελπίδα. Μπορείτε να κατανοήσετε τη σημασία αυτών των λόγων; (Πρέπει να επιδιώκω την αλήθεια και να εκτελώ το καθήκον μου με όλη μου την καρδιά και τον νου.) Όταν σου τυχαίνει και σου έχει ανατεθεί ένα καθήκον, μη σκέφτεσαι πώς να αποφύγεις να έλθεις αντιμέτωπος με δυσκολίες· αν κάτι είναι δύσκολο να το χειριστείς, μην το παραμερίζεις και μην το αγνοείς. Πρέπει να το αντιμετωπίσεις κατάματα. Πρέπει να θυμάσαι ανά πάσα στιγμή ότι ο Θεός είναι με τους ανθρώπους και ότι δεν χρειάζεται παρά να προσευχηθούν και να αναζητήσουν από Εκείνον εάν έχουν κάποιες δυσκολίες, και ότι με τον Θεό τίποτα δεν είναι δύσκολο. Πρέπει να έχεις αυτήν την πίστη. Εφόσον πιστεύεις ότι ο Θεός είναι ο κυβερνήτης των πάντων, γιατί εξακολουθείς να νιώθεις φόβο όταν σου συμβαίνει κάτι και νιώθεις ότι δεν έχεις πού να βασιστείς; Αυτό αποδεικνύει ότι δεν βασίζεσαι στον Θεό. Εάν δεν Τον θεωρείς στήριγμα και Θεό σου, τότε δεν είναι Θεός σου. Στην πραγματική ζωή, ανεξάρτητα από τις καταστάσεις που συναντάς, πρέπει να έρχεσαι συχνά ενώπιον του Θεού για να προσευχηθείς και να αναζητήσεις την αλήθεια. Ακόμη και αν κατανοείς την αλήθεια και κερδίζεις κάτι σε σχέση έστω και με ένα μόνο ζήτημα κάθε μέρα, δεν θα έχεις χάσει τον χρόνο σου! Πόση ώρα την ημέρα είστε σε θέση να έρχεστε ενώπιον του Θεού αυτήν τη στιγμή; Πόσες φορές την ημέρα έρχεστε ενώπιον του Θεού; Έχετε επιτύχει αποτελέσματα; Εάν κάποιος έρχεται σπάνια ενώπιον του Θεού, το πνεύμα του θα ξεραθεί και θα σκοτεινιάσει πολύ. Όταν όλα είναι καλά, οι άνθρωποι απομακρύνονται από τον Θεό και Τον αγνοούν, αναζητώντας Τον μόνο όταν προκύπτουν δυσκολίες. Είναι αυτό πίστη στον Θεό; Είναι βίωση του έργου Του; Αυτές είναι οι εκδηλώσεις των μη πιστών. Με αυτό το είδος πίστης στον Θεό, είναι αδύνατο να κερδίσετε την αλήθεια και τη ζωή.

Όταν οι άνθρωποι δεν κατανοούν ή δεν κάνουν πράξη την αλήθεια, συχνά ζουν μέσα στις διεφθαρμένες διαθέσεις του Σατανά. Ζουν μέσα σε διάφορες σατανικές παγίδες, σκεπτόμενοι το μέλλον, την υπερηφάνεια, τη θέση τους και άλλες ιδιοτέλειες και πονοκεφαλιάζοντας για αυτά τα ζητήματα. Αλλά αν εφαρμόσεις τη στάση αυτή στο καθήκον σου, στην αναζήτηση και επιδίωξη της αλήθειας, τότε μπορείς να κερδίσεις την αλήθεια. Για παράδειγμα, πονοκεφαλιάζεις για χάρη ενός ασήμαντου προσωπικού κέρδους, το σκέφτεσαι προσεκτικά και σχολαστικά, σχεδιάζοντας τα πάντα στην εντέλεια, αφιερώνοντας πολλή σκέψη και ενέργεια σε αυτό. Εάν αφιέρωνες την ίδια ενέργεια στην εκτέλεση του καθήκοντός σου και στην αναζήτηση της αλήθειας για την επίλυση προβλημάτων, θα έβλεπες ότι ο Θεός έχει διαφορετική στάση απέναντί σου. Οι άνθρωποι διαμαρτύρονται συνεχώς για τον Θεό: «Γιατί είναι καλός με τους άλλους, αλλά όχι με μένα; Γιατί δεν με διαφωτίζει ποτέ; Γιατί είμαι πάντα αδύναμος; Γιατί δεν είμαι τόσο καλός όσο αυτοί;» Γιατί συμβαίνει αυτό; Ο Θεός δεν δείχνει εύνοια. Εάν δεν έρχεσαι ενώπιον του Θεού και θέλεις πάντα να επιλύεις μόνος σου τα όσα σου τυχαίνουν, δεν θα σε διαφωτίσει. Θα περιμένει μέχρι να έλθεις να προσευχηθείς και να Τον παρακαλέσεις, και μετά θα σου το χορηγήσει. Ποιο είδος ανθρώπου αρέσει στον Θεό; Τι περιμένει ο Θεός να Τού ζητήσουν οι άνθρωποι; Θέλει να ζητούν χρήματα, άνεση, γόητρο, κέρδος και ευχαρίστηση, όπως εκείνοι οι ξεδιάντροποι; Ο Θεός αντιπαθεί να Του ζητούν οι άνθρωποι τέτοια πράγματα. Όσοι ζητούν τέτοια πράγματα από τον Θεό είναι ξεδιάντροποι, είναι οι κατώτεροι όλων, και ο Θεός δεν τους θέλει. Θέλει ανθρώπους που είναι σε θέση να αφυπνιστούν από την αμαρτία και να αναζητήσουν και να αποδεχτούν την αλήθεια από Εκείνον —αυτοί είναι οι τύποι ανθρώπων που βρίσκει αποδεκτούς. Θα πρέπει να προσεύχεσαι ως εξής: «Θεέ μου, έχω διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά και ζω συχνά μέσα στις διεφθαρμένες διαθέσεις μου. Δεν είμαι σε θέση να ξεπεράσω τους διάφορους πειρασμούς της φήμης και του κύρους, και δεν ξέρω πώς να τους χειριστώ. Μου λείπει η κατανόηση των θεμελιωδών αρχών της αλήθειας. Σε ικετεύω να με διαφωτίσεις και να με καθοδηγήσεις» και «Είμαι πρόθυμος να εκτελέσω το καθήκον μου, όμως νιώθω ότι είμαι ανεπαρκής —αφενός το ανάστημά μου είναι πολύ μικρό και, αφετέρου, δεν καταλαβαίνω αυτό το πεδίο. Ανησυχώ ότι δεν θα κάνω τα πράγματα καλά. Εκλιπαρώ για την καθοδήγηση και τη βοήθειά Σου». Ο Θεός αναμένει να έλθεις και να αναζητήσεις την αλήθεια. Όταν έλθεις ενώπιον του Θεού αναζητώντας με ειλικρινή καρδιά, Εκείνος θα σε διαφωτίσει και θα σε φωτίσει, και τότε θα έχεις ένα μονοπάτι και θα ξέρεις πώς να εκτελέσεις το καθήκον σου. Αν καταβάλλεις πάντα προσπάθεια σχετικά με την αλήθεια και εκθέτεις την αληθινή σου κατάσταση ενώπιον του Θεού με προσευχή, και ζητάς την καθοδήγηση και τη χάρη του Θεού, τότε με αυτόν τον τρόπο σταδιακά θα κατανοήσεις τελικά και θα κάνεις πράξη την αλήθεια και αυτό που βιώνεις θα έχει ανθρώπινη ομοιότητα, κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και την πραγματικότητα της αλήθειας. Αν δεν φροντίζεις το θέλημα του Θεού και δεν επιδιώκεις την αλήθεια και συχνά κάνεις σχέδια, συλλογίζεσαι, αφιερώνεις σκέψη και σκληρή δουλειά —και δίνεις ακόμα και τη ζωή σου— για τα διάφορα συμφέροντά σου, κάνοντας ό,τι κι αν χρειαστεί γι' αυτά, τότε μπορεί να κερδίσεις τον σεβασμό των ανθρώπων, καθώς και διάφορα οφέλη και μορφές υπερηφάνειας —όμως, ποιο είναι πιο σημαντικό, αυτά τα πράγματα ή η αλήθεια; (Η αλήθεια.) Οι άνθρωποι κατανοούν αυτό το δόγμα, όμως δεν επιδιώκουν την αλήθεια και δίνουν αξία στα δικά τους συμφέροντα και στην κοινωνική τους θέση. Έτσι, το κατανοούν αληθινά ή πρόκειται για ψευδή κατανόηση; (Πρόκειται για ψευδή κατανόηση). Είναι, στην πραγματικότητα, ανόητοι. Δεν βλέπουν το θέμα καθαρά. Όταν είναι σε θέση να το δουν καθαρά, θα έχουν κερδίσει λίγο ανάστημα. Αυτό απαιτεί να επιδιώξουν την αλήθεια, να καταβάλουν προσπάθεια για τον λόγο του Θεού· δεν γίνεται να είναι μπερδεμένοι και απρόσεκτοι. Αν δεν επιδιώξεις την αλήθεια κι έρθει μια μέρα που ο Θεός πει «δεν θα πω άλλα λόγια, δεν θέλω να πω τίποτε άλλο σε αυτήν την ανθρωπότητα ούτε να κάνω τίποτε άλλο, έχει έρθει η ώρα να επιθεωρήσω το έργο του ανθρώπου», τότε είσαι καταδικασμένος να αποκλειστείς. Όσο σπουδαίοι κι αν είναι οι υποστηρικτές σου, όσα χαρίσματα και ταλέντα κι αν έχεις, όσο μορφωμένος κι αν είσαι ή όσο γόητρο κι αν έχεις, ή όσο σημαντική κι αν είναι η θέση σου σε αυτόν τον κόσμο, τίποτα από αυτά δεν θα σε ωφελήσει. Εκείνη τη στιγμή, θα συνειδητοποιήσεις την πολύτιμη αξία και τη σημασία της αλήθειας, θα καταλάβεις ότι αν δεν έχεις κερδίσει την αλήθεια, δεν έχεις καμία σχέση με τον Θεό και θα μάθεις πόσο θλιβερό και τραγικό είναι να πιστεύεις στον Θεό χωρίς να κερδίζεις την αλήθεια. Σήμερα, πολλοί έχουν ήδη μια αμυδρή αίσθηση αυτού στην καρδιά τους, όμως το συναίσθημα αυτό δεν έχει διεγείρει ακόμη την αποφασιστικότητά τους να επιδιώξουν την αλήθεια. Δεν έχουν νιώσει την πολύτιμη αξία και τη σημασία της αλήθειας βαθιά μέσα στην καρδιά τους. Δεν αρκεί μια κάποια επίγνωση. Πρέπει να δει κανείς καθαρά την ουσία αυτού του θέματος. Όταν γίνει αυτό, θα γνωρίζεις ποια πτυχή της αλήθειας να χρησιμοποιήσεις για να επιλύσεις αυτό το πρόβλημα. Μόνο η αλήθεια μπορεί να επιλύσει τις διάφορες δυσκολίες με τις οποίες έρχονται αντιμέτωποι οι άνθρωποι και να διορθώσει τις διάφορες λανθασμένες σκέψεις τους, τις στενόμυαλες απόψεις, τις άθλιες διαθέσεις, καθώς και τα διάφορα προβλήματα που σχετίζονται με τη διαφθορά. Απλά και μόνο επιδιώκοντας την αλήθεια και χρησιμοποιώντας τη συνεχώς για να επιλύσετε προβλήματα, θα είστε σε θέση να αποτινάξετε τις διεφθαρμένες σας διαθέσεις και να επιτύχετε υποταγή στον Θεό. Εάν βασίζεστε μόνο σε ανθρώπινες μεθόδους και στην ανθρώπινη αυτοσυγκράτηση για να επιλύσετε τα όποια προβλήματα σας τυχαίνουν, δεν θα είστε ποτέ σε θέση να διορθώσετε αυτές τις δυσκολίες και τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Κάποιοι λένε: «Αν διαβάζω περισσότερο τα λόγια του Θεού και αφιερώνω αρκετές ώρες κάθε μέρα στην ανάγνωσή τους, θα είμαι σίγουρα σε θέση να επιτύχω αλλαγή διάθεσης;» Εξαρτάται από το πώς διαβάζεις τα λόγια του Θεού και αν μπορείς να κατανοήσεις την αλήθεια και να την κάνεις πράξη. Εάν κάνεις απλώς τα διαδικαστικά όταν διαβάζεις τα λόγια Του και δεν επιδιώκεις την αλήθεια, τότε δεν θα κερδίσεις την αλήθεια, και αν δεν κερδίσεις την αλήθεια, η διάθεση της ζωής σου σίγουρα δεν θα αλλάξει. Συνοψίζοντας, πρέπει κάποιος οπωσδήποτε να επιδιώκει την αλήθεια, να την επιδιώκει και να την κάνει πράξη για να επιτύχει αλλαγή διάθεσης. Το να διαβάζεις απλά και μόνο τα λόγια του Θεού χωρίς να κάνεις πράξη την αλήθεια δεν θα ωφελήσει ποτέ. Το να είσαι σαν τους Φαρισαίους, που ειδικεύονταν στο να κηρύττουν τον λόγο του Θεού σε άλλους και να τους λένε πώς να τον κάνουν πράξη, χωρίς να το κάνουν όμως οι ίδιοι, είναι ο εσφαλμένος δρόμος. Ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να διαβάζουν περισσότερο τον λόγο Του ώστε να μπορέσουν να κατανοήσουν την αλήθεια, να την κάνουν πράξη και να βιώσουν την πραγματικότητα της αλήθειας. Το να ζητά ο Θεός από τους ανθρώπους να εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας, να ακολουθήσουν την οδό Του και να βαδίσουν στο σωστό μονοπάτι στη ζωή επιδιώκοντας την αλήθεια, σχετίζεται άμεσα με την απαίτησή Του να ασκούνται οι άνθρωποι δίνοντας όλη την καρδιά και τη δύναμή τους όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους. Ακολουθώντας τον Θεό, πρέπει να βιώσουν το έργο Του μέσω της εκτέλεσης των καθηκόντων τους ώστε να είναι σε θέση να επιτύχουν τη σωτηρία και να οδηγηθούν στην τελείωση.

Απόσπασμα 35

Τώρα, μπορούν τα όσα σου συμβαίνουν και δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις σου να επηρεάζουν την εκτέλεση του καθήκοντός σου; Για παράδειγμα, μερικές φορές η δουλειά γίνεται φορτική και οι άνθρωποι καλούνται να υπομείνουν κάποιες δυσκολίες και να καταβάλουν ένα μικρό τίμημα για να εκτελούν καλά τα καθήκοντά τους. Κάποιοι αναπτύσσουν αντιλήψεις τότε στο μυαλό τους και προκύπτει αντίσταση και μπορεί να γίνουν αρνητικοί και να χαλαρώσουν στη δουλειά τους. Μερικές φορές, η δουλειά δεν είναι φορτική και τα καθήκοντα των ανθρώπων γίνονται πιο εύκολα στην εκτέλεση, και κάποιοι αισθάνονται χαρούμενοι τότε και σκέφτονται: «Θα ήταν υπέροχο αν η εκτέλεση του καθήκοντός μου ήταν πάντα τόσο εύκολη». Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι οκνηρά άτομα, άπληστα για τις ανέσεις της σάρκας. Είναι οι άνθρωποι αυτοί πιστοί στην εκτέλεση των καθηκόντων τους; (Όχι.) Ισχυρίζονται ότι είναι πρόθυμοι να υποταχθούν στον Θεό, όμως η υποταγή τους συνοδεύεται από προϋποθέσεις —για να υποταχθούν, τα πράγματα πρέπει να ταιριάζουν με τις αντιλήψεις τους και να μην τους προκαλούν καμία δυσκολία. Εάν ενδέχεται να συναντήσουν αντιξοότητες και χρειαστεί να υπομείνουν κακουχίες, παραπονιούνται πολύ, και μάλιστα επαναστατούν και αντιτίθενται στον Θεό. Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια. Όταν οι πράξεις του Θεού συμφωνούν με τις αντιλήψεις και τις επιθυμίες τους και δεν χρειάζεται να υπομείνουν κακουχίες ή να καταβάλουν τίμημα, μπορούν να υποταχθούν. Εάν όμως το έργο του Θεού δεν ευθυγραμμίζεται με τις αντιλήψεις ή τις προτιμήσεις τους και απαιτεί να υπομείνουν κακουχίες και να καταβάλουν τίμημα, δεν μπορούν να υποταχθούν. Ακόμη και αν δεν αντιτίθενται ανοιχτά, μέσα τους προβάλλουν αντίσταση και ενοχλούνται. Έχουν την εντύπωση ότι υπομένουν μεγάλες δυσκολίες και τρέφουν παράπονα στην καρδιά τους. Τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; Δείχνει ότι δεν αγαπούν την αλήθεια. Μπορούν η προσευχή, οι όρκοι ή οι αποφάσεις να λύσουν αυτό το πρόβλημα; (Όχι, δεν μπορούν.) Πώς θα πρέπει να λυθεί αυτό το πρόβλημα, λοιπόν; Πρώτον, πρέπει να κατανοήσεις το θέλημα του Θεού και τις απαιτήσεις Του και να καταλάβεις τι είναι η αληθινή υποταγή. Πρέπει να γνωρίζεις τι είναι η παρακοή και η εναντίωση, να αναλογίζεσαι ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις παρακωλύουν την υποταγή σου στον Θεό και να φροντίζεις για αυτά τα ζητήματα. Εάν είσαι άτομο που αγαπά την αλήθεια, θα μπορέσεις να απαρνηθείς τη σάρκα, ιδιαίτερα τις σαρκικές σου προτιμήσεις, και μετά να ασκήσεις την υποταγή στον Θεό και να ενεργήσεις σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του. Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορέσεις να διορθώσεις τη διαφθορά και την παρακοή σου και να επιτύχεις την υποταγή στον Θεό. Εάν δεν κατανοείς την αλήθεια, δεν θα μπορείς να διακρίνεις αυτά τα ζητήματα, δεν θα μπορείς να διακρίνεις τις εσωτερικές σου καταστάσεις, ούτε θα μπορείς να διακρίνεις ποια θέματα παρακωλύουν την υποταγή σου στον Θεό. Κατά συνέπεια, θα σου είναι αδύνατο να απαρνηθείς τη σάρκα και να ασκήσεις την υποταγή στον Θεό. Εάν κάποιος δεν μπορεί να απαρνηθεί καν τις σαρκικές του προτιμήσεις, θα είναι πολύ δύσκολο να επιτύχει αφοσίωση στην εκτέλεση του καθήκοντός του. Μπορεί να θεωρηθεί ότι οι άνθρωποι αυτοί υποτάσσονται στον Θεό; Χωρίς αφοσίωση, μπορούν οι άνθρωποι να εκτελούν τα καθήκοντά τους επαρκώς; Μπορούν να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του Θεού; Σίγουρα όχι. Εάν κάποιος θέλει να εκτελεί το καθήκον του επαρκώς, πρέπει, τουλάχιστον, να μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια και να υποτάσσεται πραγματικά στον Θεό. Εάν κάποιος δεν μπορεί να απαρνηθεί τις σαρκικές του προτιμήσεις, τότε δεν μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια. Εάν ενεργείς πάντα σύμφωνα με τη δική σου βούληση, τότε δεν είσαι άτομο που υποτάσσεται στον Θεό. Ακόμη και αν υποτάσσεσαι περιστασιακά σε Αυτόν, είναι υπό όρους. Μπορείς να υποτάσσεσαι μόνον όταν τα πράγματα ευθυγραμμίζονται με τις αντιλήψεις σου και όταν είσαι σε καλή διάθεση. Εάν οι πράξεις του Θεού δεν ευθυγραμμίζονται με τις αντιλήψεις σου, εάν το καθήκον που ρυθμίζει ο Θεός και τα περιβάλλοντα που ενορχηστρώνει για σένα σου φέρνουν μεγάλες δυσκολίες, αμηχανία ή έντονη αίσθηση δυσαρέσκειας, θα μπορέσεις και πάλι να υποταχθείς; Θα είναι δύσκολο να υποταχθείς. Θα βρεις πολλούς λόγους να επαναστατήσεις εναντίον του Θεού και να Του εναντιωθείς. Ακόμη και μετά από εκ των υστέρων αυτοστοχασμό, δεν θα είναι εύκολο να απαρνηθείς τη σάρκα, αφού δεν είναι απλή υπόθεση αυτό. Πώς απαρνείται κανείς τη σάρκα; Φυσικά, πρέπει να αναζητά την αλήθεια. Πρέπει επίσης να αναγνωρίζει τη διεφθαρμένη του ουσία και τη διεφθαρμένη του ασχήμια, φτάνοντας σε σημείο να περιφρονεί τον εαυτό του, να περιφρονεί τις σαρκικές του προτιμήσεις και την ουσία της σάρκας. Μόνον τότε θα είναι πρόθυμος να απαρνηθεί τη σάρκα. Εάν κάποιος δεν κατανοεί την αλήθεια, δεν θα μπορέσει να μισήσει τα σαρκικά ζητήματα, και χωρίς αυτό το μίσος, είναι αδύνατο να απαρνηθεί τη σάρκα. Επομένως, είναι απαραίτητο να προσευχόμαστε στον Θεό και να βασιζόμαστε σε Εκείνον ώστε να έχουμε ένα μονοπάτι να ακολουθήσουμε. Χωρίς την αλήθεια, οι άνθρωποι δεν έχουν δύναμη και δεν θα μπορούσαν να κάνουν πράξη την αλήθεια, ακόμη και αν το θέλουν. Πρέπει οπωσδήποτε να προσεύχεται κανείς στον Θεό και να βασίζεται σε Εκείνον.

Κάποιοι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Είναι μόνο άπληστοι για τις ανέσεις της σάρκας και απρόθυμοι να υπομείνουν κακουχίες για χάρη της επίτευξης της αλήθειας. Όποτε έρχονται αντιμέτωποι έστω και με μια μικρή δυσκολία, παραπονιούνται και κατηγορούν τον Θεό και δεν αναζητούν την αλήθεια για να επιλύσουν το θέμα. Προσεύχονται επίσης στον Θεό, λέγοντας: «Θεέ μου, η ταυτότητα και η ουσία Σου είναι ευγενέστατες. Είμαι ανάξιος να Σε αγαπάω, όμως είμαι πρόθυμος να υποταχθώ σε Σένα. Ανεξάρτητα από την κατάσταση, είμαι πρόθυμος να υποταχθώ σε Σένα. Είθε να με καθοδηγήσεις, να με φωτίσεις και να με διαφωτίσεις. Εάν δεν μπορώ να Σε αγαπάω και να Σε υπακούω αληθινά, Σε παρακαλώ να με εξετάσεις και να με τιμωρήσεις. Ας έλθει επάνω μου η κρίση Σου». Αφού προσεύχονται κατ’ αυτόν τον τρόπο, αισθάνονται όμορφα, όμως αυτό δεν είναι απλώς ένα μάτσο κενά λόγια; Μπορεί να επιλυθούν προβλήματα με το να προσεύχεσαι συνεχώς με κενά λόγια και να απαγγέλλεις λίγες λέξεις και φράσεις δόγματος; (Όχι, δεν μπορεί.) Όταν κάποιος προσεύχεται με κενά λόγια, τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; Δεν είναι λίγο παραπλανητικό ως προς τη φύση του; Είναι χρήσιμο να προσευχόμαστε έτσι ενώπιον του Θεού; Με το να είναι κανείς οκνηρός και ανίκανος να υπομείνει βάσανα, ενώ είναι άπληστος για τις ανέσεις της σάρκας, γνωρίζει την αλήθεια αλλά δεν μπορεί να υποταχθεί σε αυτήν, γνωρίζει το καθήκον του αλλά δεν το υποστηρίζει και μιλάει για το πώς θέλει κανείς να αγαπάει τον Θεό ενώ γνωρίζει ότι δεν έχει δώσει όλη του την καρδιά και τη δύναμη —δεν εξαπατά έτσι τον Θεό; Δεν υπάρχει τίποτα που να σιχαίνεται ο Θεός περισσότερο από τις προσευχές μιας θρησκευτικής τελετής. Ο Θεός δέχεται προσευχές μόνο όταν είναι ειλικρινείς. Αν δεν έχεις να πεις τίποτα ειλικρινές, τότε σώπαινε· μην έρχεσαι διαρκώς ενώπιον του Θεού λέγοντας ψευδή λόγια ή παίρνοντας όρκους στα τυφλά για να Τον εξαπατήσεις. Μη μιλάς για το πόσο πολύ Τον αγαπάς και πόσο επιθυμείς να είσαι αφοσιωμένος σ’ Εκείνον. Εάν δεν είσαι ικανός να πραγματοποιήσεις τις επιθυμίες σου, αν στερείσαι αυτής της αποφασιστικότητας και του αναστήματος, σε καμία περίπτωση να μην έρχεσαι ενώπιον του Θεού και να μην προσεύχεσαι με αυτόν τον τρόπο. Έτσι χλευάζεις τον Θεό. Τι σημαίνει ο χλευασμός; Χλευασμός σημαίνει να κοροϊδεύει κανείς κάποιον, να παίζει μαζί του. Όταν οι άνθρωποι έρχονται ενώπιον του Θεού να προσευχηθούν με αυτού του είδους τη διάθεση, τότε αυτό είναι τουλάχιστον εξαπάτηση. Στη χειρότερη περίπτωση, εάν το κάνεις αυτό συχνά, τότε ο χαρακτήρας σου είναι απολύτως ποταπός. Αν ήταν να σε καταδικάσει ο Θεός, αυτό θα το αποκαλούσε βλασφημία! Οι άνθρωποι δεν έχουν κανέναν σεβασμό απέναντι στον Θεό μέσα τους, δεν γνωρίζουν πώς να Τον σέβονται ούτε πώς να Τον αγαπούν και να Τον ικανοποιούν. Εάν η αλήθεια δεν είναι ξεκάθαρη σ’ αυτούς ή εάν έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, ο Θεός θα το παραβλέψει. Έρχονται, όμως, ενώπιον του Θεού ενόσω ζουν εν μέσω των διεφθαρμένων διαθέσεών τους και χρησιμοποιούν έναντι του Θεού τις ίδιες μεθόδους με τους άπιστους όταν εξαπατούν τους άλλους ανθρώπους και γονατίζουν «ευλαβικά» ενώπιόν Του για να προσευχηθούν, χρησιμοποιώντας αυτά τα λόγια ώστε να προσπαθήσουν να Τον εξαπατήσουν. Όταν τελειώσουν την προσευχή, όχι μόνο δεν νιώθουν ενοχές, μα ούτε έχουν αίσθηση της σοβαρότητας των πράξεών τους. Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι ο Θεός μαζί τους; Δεν είναι μαζί τους. Μπορεί κάποιος που στερείται εντελώς της παρουσίας του Θεού να κερδίσει τη διαφώτιση και τη φώτισή Του; Μπορεί να κερδίσει φως σε σχέση με την αλήθεια; (Όχι.) Τότε έχει πρόβλημα. Έχετε προσευχηθεί πολλές φορές με αυτόν τον τρόπο; Δεν το κάνετε συχνά; (Ναι.) Όταν οι άνθρωποι περνούν πολύ χρόνο στον έξω κόσμο, αναδίδουν τη δυσωδία της κοινωνίας, επιδεινώνεται υπερβολικά η βρομερή φύση τους και πλημμυρίζουν από σατανικά δηλητήρια και φιλοσοφίες. Από το στόμα τους βγαίνουν ψευδή και δόλια λόγια, και οι προσευχές τους είναι γεμάτες κενά λόγια και λόγια δόγματος, χωρίς καμία ομιλία που να προέρχεται από την καρδιά ή τυχόν συζήτηση για τις πραγματικές τους δυσκολίες. Διαρκώς επικαλούνται τον Θεό για χάρη των προσωπικών τους προτιμήσεων και αναζητούν τις ευλογίες Του, σπάνια έχοντας καρδιά που αναζητά την αλήθεια, και δεν προσεύχονται με βάση μια καρδιά υποταγής στον Θεό. Οι προσευχές αυτού του είδους αποκαλύπτουν μόνο δόλο και υποκρισία. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν σοβαρά διεφθαρμένες διαθέσεις, απλά έχουν γίνει ζωντανοί δαίμονες. Όταν έρχονται ενώπιον του Θεού για προσευχή, δεν λένε ανθρώπινα λόγια ούτε μιλούν από καρδιάς. Αντίθετα, φέρνουν την απάτη και την υποκρισία του Σατανά ενώπιον του Θεού. Δεν προσβάλλει αυτό τη διάθεση του Θεού; Μπορεί ο Θεός να ακούει τέτοιες προσευχές; Ο Θεός έχει κουραστεί με τα άτομα αυτά και σίγουρα δεν τους συμπαθεί. Οι προσευχές αυτού του είδους μπορούμε να πούμε ότι είναι απόπειρες εξαπάτησης και κοροϊδίας του Θεού. Οι άνθρωποι αυτοί δεν αναζητούν καθόλου την αλήθεια, ούτε μιλούν από καρδιάς ούτε εξομολογούνται στον Θεό. Οι προσευχές τους είναι ασυμβίβαστες με το θέλημα και τις απαιτήσεις Του. Στην ουσία, αυτό οφείλεται στην ανθρώπινη φύση και όχι σε στιγμιαία αποκάλυψη διαφθοράς. Αυτοί οι άνθρωποι σκέφτονται: «Δεν μπορώ να δω ή να αισθανθώ τον Θεό, και δεν ξέρω πού είναι. Θα Του πω απλώς κάποια τυχαία λόγια, ποιος ξέρει αν ακούει καν». Προσεύχονται στον Θεό με νοοτροπία σκεπτικισμού και σαν να Τον δοκιμάζουν —τι είδους συναίσθημα θα έχουν αφού προσευχηθούν έτσι; Δεν θα νιώθουν και πάλι ένα κενό; Δεν είναι ενοχλητικό το να μην έχεις καθόλου συναισθήματα; Η προσευχή χτίζεται πάνω στο θεμέλιο της πίστης. Προσεύχεσαι στον Θεό μέσα από την καρδιά σου, Του μιλάς από καρδιάς, ανοίγεις την καρδιά σου σε Εκείνον και αναζητάς την αλήθεια από Εκείνον. Όταν κάποιος προσεύχεται κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα έχει μια αίσθηση γαλήνης μέσα του και θα αισθάνεται την παρουσία του Θεού. Είναι επειδή ο Θεός τον ακούει, αόρατος. Κάθε φορά που κάποιος προσεύχεται έτσι στον Θεό από καρδιάς, αισθάνεται σαν να είχε μια προσωπική συνάντηση μαζί Του. Η πίστη του θα ενισχυθεί, η σχέση του με τον Θεό θα γίνει πιο οικεία και θα έλθει ένα βήμα εγγύτερά Του. Θα νιώσει μια αίσθηση πληρότητας και θα είναι ιδιαίτερα σταθερός στην καρδιά του. Αυτά είναι τα γνήσια συναισθήματα που αναδύονται μετά την προσευχή. Ψάλλοντας θρησκευτικούς ύμνους, οι άνθρωποι κάνουν απλώς τα διαδικαστικά, επαναλαμβάνοντας τις ίδιες λίγες φράσεις κάθε μέρα, σε σημείο που να μην επιθυμούν πλέον να τις λένε. Μετά από τις προσευχές αυτές, δεν αισθάνονται τίποτα και δεν επιτυγχάνεται κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Μπορούν οι άνθρωποι αυτοί να έχουν αληθινή πίστη; Αδύνατον.

Κάποιοι δεν είναι αφοσιωμένοι κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Είναι διαρκώς απρόσεκτοι και επιπόλαιοι ή νιώθουν ότι τα καθήκοντά τους είναι πολύ δύσκολα και κουραστικά. Δεν θέλουν να υποταχθούν, επιθυμούν συνεχώς να τα αποφεύγουν και να τα αρνούνται, και θέλουν διαρκώς να ασκούν καθήκοντα που είναι ευκολότερα, δεν είναι απαιτητικά, δεν ενέχουν κανένα κίνδυνο και τους επιτρέπουν τις σαρκικές τους ανέσεις. Μέσα τους, γνωρίζουν ότι είναι οκνηροί, άπληστοι για τις ανέσεις της σάρκας και ανίκανοι να αντέξουν κακουχίες. Ωστόσο, ποτέ δεν εκφράζουν τις αληθινές τους σκέψεις σε κανέναν, φοβούμενοι ότι θα τους περιγελάσουν. Στα λόγια, λένε: «Πρέπει να εκτελώ το καθήκον μου καλά και να είμαι αφοσιωμένος στον Θεό», ενώ όταν αποτυγχάνουν να κάνουν οτιδήποτε καλά, λένε σε όλους: «Δεν έχω ανθρώπινη φύση ούτε αφοσίωση όταν εκτελώ το καθήκον μου». Ωστόσο, στην πραγματικότητα, δεν το σκέφτονται αυτό καθόλου. Όταν βρίσκεται κανείς σε μια τέτοια κατάσταση, πώς μπορεί να προσεύχεται με τρόπο που να έχει λογική; Ο Κύριος Ιησούς είπε να λατρεύουμε τον Θεό με την καρδιά μας και με ειλικρίνεια. Όταν έρχεσαι ενώπιον του Θεού, η καρδιά σου πρέπει να είναι ειλικρινής και χωρίς υποκρισία. Μη λες κάτι μπροστά στους άλλους ενώ μέσα σου σκέφτεσαι άλλα. Εάν έρχεσαι ενώπιον του Θεού και προσποιείσαι, εκστομίζοντας κάποια ευχάριστα και όμορφα λόγια λες και προσπαθείς να γράψεις δοκίμιο, δεν εξαπατάς έτσι τον Θεό; Ως αποτέλεσμα αυτού, ο Θεός θα δει ότι δεν είσαι άτομο που Τον λατρεύει με την καρδιά του και με ειλικρίνεια. Θα δει ότι η καρδιά σου δεν είναι ειλικρινής, ότι είναι εξαιρετικά μοχθηρή και κακή και ότι τρέφεις κακές προθέσεις, και θα σε εγκαταλείψει. Πώς θα πρέπει λοιπόν να προσεύχονται οι άνθρωποι για τα όσα τους συμβαίνουν συχνά και για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν συχνά στην καθημερινή τους ζωή; Πρέπει να μάθουν να μιλούν στον Θεό από καρδιάς. Να λες: «Θεέ μου, βρίσκω αυτό το καθήκον άκρως εξαντλητικό. Είμαι άτομο άπληστο για τις ανέσεις της σάρκας, οκνηρό και απεχθάνομαι τη σκληρή δουλειά. Δεν μπορώ να προσφέρω την αφοσίωσή μου στο καθήκον που μου έχεις εμπιστευτεί, δεν μπορώ καν να το εκτελέσω με όλη μου τη δύναμη. Θέλω διαρκώς να το αποφεύγω και να το αρνούμαι, και είμαι συνεχώς απρόσεκτος και επιπόλαιος. Σε παρακαλώ, πειθάρχησέ με». Δεν είναι αληθινά λόγια αυτά; (Ναι, είναι.) Τολμάς να μιλήσεις έτσι; Φοβάσαι τι ενδέχεται να συμβεί εάν ο Θεός όντως σε πειθαρχήσει κάποια μέρα αφού τα πεις, και είσαι τρομαγμένος, ζεις διαρκώς στην κόψη του ξυραφιού και μέσα στην παράνοια. Όταν οι άνθρωποι εκτελούν τα καθήκοντά τους, θέλουν πάντα να αποφεύγουν τις δυσκολίες. Είναι άπληστοι για τις ανέσεις της σάρκας και θέλουν να κάνουν πίσω όταν έρχονται αντιμέτωποι με μια μικρή δυσκολία, όταν απαιτείται κάποια προσπάθεια ή όταν αισθάνονται λίγο κουρασμένοι. Διαλέγουν συνεχώς και επιλέγουν και, όταν βιώνουν μια μικρή δυσκολία, συλλογίζονται: «Το ξέρει ο Θεός; Θα το θυμάται; Αφού υπομείνω τόσο μεγάλες δυσκολίες, θα λάβω κάποια ανταμοιβή στο μέλλον;» Επιζητούν διαρκώς κάποιο αποτέλεσμα. Όλα αυτά τα προβλήματα πρέπει να επιλυθούν. Στο παρελθόν, ανέθεσα σε κάποιον να μεταβιβάσει ένα μήνυμα και, όταν επέστρεψε να μου αναφέρει τι έγινε, μίλησε πρώτα για τα μεγάλα του επιτεύγματα. Εξήγησε πώς είχε επιλύσει το πρόβλημα, μιλώντας για το πόσο ανησυχούσε για αυτό και πόσο πολύ χρειάστηκε να μιλήσει, πόσο δύσκολο στον χειρισμό ήταν το άλλο άτομο και πόσα πολλά εύηχα λόγια είχε χρησιμοποιήσει μαζί του, ολοκληρώνοντας τελικά την εργασία. Επιζητούσε διαρκώς τα εύσημα και μιλούσε συνέχεια για αυτό. Τι υπονοούσε με τούτο; «Πρέπει να με επαινέσεις, να μου δώσεις μια υπόσχεση και να μου πεις τι ανταμοιβές θα λάβω στο μέλλον». Επιζητούσε ανοιχτά ανταμοιβή. Πείτε Μου, αξίζει επαίνους το να κάνεις αυτό το μικρό έργο; Εάν κάποιος επιζητά διαρκώς τον έπαινο επειδή εκτέλεσε κάπως το καθήκον του, τι διάθεση είναι αυτή; Δεν είναι η φύση του Σατανά; Περίμενε επαίνους και ανταμοιβές για αυτό το μικρό έργο —δεν σημαίνει αυτό ότι αν αναλάμβανε σημαντικά καθήκοντα ή επιτελούσε σπουδαίο έργο, η συμπεριφορά του θα ήταν ακόμη χειρότερη; Αν δεν μπορούσε να λάβει την επιδοκιμασία και την ευλογία του Θεού, θα επαναστατούσε; Θα ανέβαινε στον τρίτο ουρανό και θα φιλονικούσε με τον Θεό; Άρα, ποιο μονοπάτι βαδίζει στην πίστη του στον Θεό; (Το μονοπάτι του αντίχριστου.) Το μονοπάτι του αντίχριστου, όπως ακριβώς και ο Παύλος. Ο Παύλος επιζητούσε διαρκώς ανταμοιβές και κύρος από τον Θεό. Αν ο Θεός δεν τα παραχωρούσε, γινόταν αρνητικός και χαλάρωνε στο έργο του, εναντιούμενος στον Κύριο και προδίδοντάς Τον. Πείτε Μου, ποιου είδους άνθρωπος θέλει ανταμοιβή αφού υπομείνει μια κάποια δυσκολία στο καθήκον του; (Ένας κακός άνθρωπος.) Η ανθρώπινη φύση του είναι πολύ κακή. Έχουν οι συνηθισμένοι άνθρωποι αυτές τις καταστάσεις μέσα τους; Κάθε άνθρωπος τις έχει. Η ουσία της ανθρώπινης φύσης είναι η ίδια σε όλους, απλώς κάποιοι δεν την επιδεικνύουν τόσο έντονα. Διαθέτουν ορθολογισμό και γνωρίζουν ότι οι εν λόγω ενέργειες και σκέψεις είναι λανθασμένες και ότι δεν μπορούν να ζητούν ανταμοιβές από τον Θεό. Τι θα πρέπει όμως να κάνει κανείς για μια τέτοια κατάσταση; Πρέπει να αναζητά την αλήθεια για να τη διορθώσει. Ποια πτυχή της αλήθειας μπορεί να διορθώσει αυτήν την κατάσταση; Είναι κρίσιμης σημασίας να γνωρίζει κανείς ποιος είναι, σε ποια θέση θα πρέπει να στέκεται, ποιο μονοπάτι θα πρέπει να ακολουθήσει και τι είδους άτομο θα πρέπει να είναι. Αυτά είναι τα ελάχιστα που θα πρέπει να γνωρίζει. Εάν κάποιος δεν γνωρίζει ούτε καν αυτά, απέχει πολύ από την κατανόηση της αλήθειας, την άσκηση της αλήθειας ή την επιδίωξη της σωτηρίας.

Όσον αφορά την εκτέλεση ορισμένων ειδικών καθηκόντων ή πιο επίπονων και κουραστικών καθηκόντων, από μία άποψη, οι άνθρωποι πρέπει πάντα να αναλογίζονται πώς να εκτελούν αυτά τα καθήκοντα, ποιες δυσκολίες θα πρέπει να υπομείνουν και θα πώς πρέπει να πληρούν τα καθήκοντά τους και να υποτάσσονται. Από μια άλλη άποψη, πρέπει επίσης να εξετάζουν ποια στοιχεία νοθεύουν τις προθέσεις τους και πώς παρακωλύουν την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Οι άνθρωποι γεννιούνται με μια απέχθεια για τις κακουχίες —κανείς μα κανείς δεν αντλεί περισσότερο ενθουσιασμό ή περισσότερη χαρά όταν υπομένει περισσότερες κακουχίες. Δεν υπάρχουν τέτοιου είδους άνθρωποι. Είναι στη φύση της ανθρώπινης σάρκας οι άνθρωποι να αισθάνονται ανησυχία και στενοχώρια μόλις η σάρκα τους υπομείνει κακουχίες. Πόσες όμως κακουχίες πρέπει να υπομείνετε τώρα στο καθήκον που εκτελείτε; Αρκεί να αντέξετε η σάρκα σας να νιώσει λίγη κούραση και να κοπιάσει λίγο. Εάν δεν μπορείς να αντέξεις ούτε καν αυτήν τη μικρή δυσκολία, μπορεί να θεωρηθεί ότι έχεις αποφασιστικότητα; Μπορεί να θεωρηθεί ότι πιστεύεις ειλικρινά στον Θεό; (Όχι.) Δεν αρκεί αυτό. Όταν εκτελείς το καθήκον σου στον οίκο του Θεού, κανείς δεν σε επιβλέπει. Τα πάντα εξαρτώνται από το να αναλαμβάνεις ο ίδιος πρωτοβουλίες. Στον οίκο του Θεού, υπάρχουν ρυθμίσεις και συστήματα εργασίας, και εναπόκειται στα άτομα να βασιστούν στην πίστη τους και στη συνείδηση και τη λογική τους. Μόνον ο Θεός εξετάζει αν τα πας καλά ή όχι στο καθήκον σου. Εάν, ανεξάρτητα από τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτουν κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους ή όταν έρχονται σε επαφή με άλλους, με γεγονότα και θέματα γύρω τους, οι άνθρωποι είναι διαρκώς εν αγνοία και δεν αισθάνονται μομφή, είναι καλό αυτό ή κακό; (Κακό.) Γιατί θεωρείται κακό; Η συνείδηση και η λογική του ανθρώπου έχουν ένα ελάχιστο επίπεδο. Εάν η συνείδησή σου δεν έχει καμία επίγνωση και δεν μπορεί να σε εμποδίσει από το να κάνεις κακές πράξεις ή να περιορίσει τη συμπεριφορά σου, εάν ενεργείς κατά τρόπο που παραβιάζει τα διοικητικά διατάγματα και τις αρχές, χωρίς ανθρώπινη φύση, όμως δεν έχεις μομφή στην καρδιά σου, δεν σου λείπει η ηθική βάση; Δεν δείχνει αυτό έλλειψη επίγνωσης της συνείδησής σου; (Ναι.) Το γνωρίζετε συνήθως όταν κάνετε κάτι λάθος, ή παραβιάζετε τις αρχές ή όταν δεν είστε πιστοί στην εκτέλεση του καθήκοντός σας για μεγάλο χρονικό διάστημα; (Ναι.) Τότε, μπορεί η συνείδησή σου να σε συγκρατήσει και να σε κάνει να πράττεις σύμφωνα με τη συνείδηση και τη λογική σου, σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας; Εάν είσαι άτομο που κατανοεί την αλήθεια, μπορείς να βελτιωθείς ώστε, αντί να ενεργείς με βάση τη συνείδησή σου, να ενεργείς σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας; Εάν μπορείς να το κάνεις αυτό, μπορείς να σωθείς. Το να μπορείς να υπομείνεις δυσκολίες κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ούτε είναι εύκολο να εκτελείς καλά ένα συγκεκριμένο είδος εργασίας. Είναι βέβαιο ότι μέσα στους ανθρώπους που μπορούν να κάνουν αυτά τα πράγματα ενεργούν τα λόγια του Θεού και η αλήθεια. Δεν είναι ότι γεννήθηκαν χωρίς φόβο για τις κακουχίες και την κούραση. Πού θα μπορούσε να βρεθεί ένα τέτοιο άτομο; Αυτοί οι άνθρωποι έχουν όλοι κάποιο κίνητρο και κάποια από τα λόγια του Θεού και την αλήθεια για θεμέλιό τους. Όταν αναλαμβάνουν τα καθήκοντά τους, οι απόψεις και οι οπτικές τους αλλάζουν —η εκτέλεση των καθηκόντων τους γίνεται ευκολότερη και αρχίζει να τους φαίνεται ασήμαντο το να υπομείνουν κάποιες σωματικές κακουχίες και κούραση. Όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια και οι απόψεις τους για τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει, ζουν σύμφωνα με ανθρώπινες ιδέες και αντιλήψεις, εγωιστικές επιθυμίες και προσωπικές προτιμήσεις, επομένως είναι διστακτικοί και απρόθυμοι να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Για παράδειγμα, όσον αφορά το να κάνουν κάποια βρώμικη και κουραστική δουλειά, ορισμένοι λένε: «Θα υπακούσω στις ρυθμίσεις του οίκου του Θεού. Ό, τι καθήκον μού κανονίσει η εκκλησία, θα το εκτελέσω, άσχετα αν είναι βρώμικο ή κουραστικό, αν είναι εντυπωσιακό ή περνάει απαρατήρητο. Δεν έχω απαιτήσεις και θα το δεχτώ ως καθήκον μου. Αυτή είναι η αποστολή που μου έχει εμπιστευτεί ο Θεός και οι κακουχίες που θα πρέπει να υπομείνω είναι λίγη βρωμιά και κούραση». Ως εκ τούτου, όταν ασχολούνται με τη δουλειά τους, δεν αισθάνονται ότι υπομένουν καμία απολύτως δυσκολία. Ενώ άλλοι μπορεί να τη βρίσκουν βρώμικη και κουραστική, αυτοί τη βρίσκουν εύκολη, επειδή η καρδιά τους είναι ήρεμη και χωρίς οχλήσεις. Το κάνουν για τον Θεό, οπότε δεν αισθάνονται ότι είναι δύσκολο. Κάποιοι θεωρούν ότι το να κάνουν κάποια βρώμικη, κουραστική ή ασήμαντη δουλειά προσβάλλει το κύρος και τον χαρακτήρα τους. Έχουν την αίσθηση ότι οι άλλοι δεν τους σέβονται, ότι τους περιγελούν ή τους περιφρονούν. Συνεπώς, ακόμη και όταν τους τυχαίνουν οι ίδιες εργασίες και ο ίδιος φόρτος εργασίας, το βρίσκουν επίπονο. Ό, τι κι αν κάνουν, φέρουν μια αίσθηση αγανάκτησης στην καρδιά τους και νιώθουν ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τα θέλουν ή ότι δεν είναι ικανοποιητικά. Μέσα τους είναι γεμάτοι αρνητικότητα και αντίσταση. Γιατί είναι αρνητικοί και αντιστέκονται; Ποια είναι η βαθύτερη αιτία; Τις περισσότερες φορές, είναι επειδή η εκτέλεση των καθηκόντων τους δεν τους αποδίδει μισθό, είναι σαν να δουλεύουν δωρεάν. Εάν υπήρχαν ανταμοιβές, μπορεί να ήταν αποδεκτό για αυτούς, όμως δεν ξέρουν αν θα τις λάβουν ή όχι. Ως εκ τούτου, οι άνθρωποι αισθάνονται ότι η εκτέλεση καθηκόντων δεν αξίζει τον κόπο, εξισώνοντάς τη με το να δουλεύεις για το τίποτα, επομένως συχνά γίνονται αρνητικοί και αντιστέκονται όσον αφορά την εκτέλεση καθηκόντων. Έτσι δεν γίνεται; Ειλικρινά, οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι πρόθυμοι να εκτελέσουν καθήκοντα. Αφού κανείς δεν τους εξαναγκάζει, γιατί εξακολουθούν να έρχονται για να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους; Επειδή αυτοί εξαναγκάζουν τον εαυτό τους —εξαιτίας της επιθυμίας τους να κερδίσουν ευλογίες και να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών δεν έχουν άλλη επιλογή από το να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Είναι μια εκδήλωση του αδιεξόδου στο οποίο βρίσκονται. Αυτή είναι η νοοτροπία που διέπει την προσπάθειά τους να έλθουν σε συμφωνία με τον Θεό. Μερικοί ρωτούν πώς μπορούν οι άνθρωποι αυτοί να επιλύσουν το πρόβλημα της αρνητικότητας και της αντίστασης στην καρδιά τους. Το πρόβλημα μπορεί να λυθεί μόνο με τη συναναστροφή για την αλήθεια. Εάν δεν αγαπούν την αλήθεια, όπως κι αν συναναστρέφεται κανείς την αλήθεια μαζί τους, δεν θα μπορέσουν να την αποδεχτούν. Σε αυτήν την περίπτωση, είναι μη πιστοί και έχουν εκτεθεί. Επειδή θέλουν να συνάπτουν συμφωνίες και δεν θα κάνουν τίποτα αν δεν τους ωφελεί, εάν ο Θεός τούς υποσχεθεί ανταμοιβές και είσοδο στη βασιλεία των ουρανών και τους γράψει μια εγγύηση, σίγουρα θα εκτελούν τα καθήκοντά τους με ενθουσιασμό. Στην πραγματικότητα, η υπόσχεση του Θεού είναι ανοιχτή, και όσοι επιδιώκουν την αλήθεια μπορούν να την αποκτήσουν. Όσοι όμως δεν επιδιώκουν την αλήθεια, αδυνατούν να την αποκτήσουν. Δεν είναι ότι αγνοούν την υπόσχεση του Θεού, απλώς στην καρδιά τους μοιάζει ασαφής και αβέβαιη. Για αυτούς, η υπόσχεση του Θεού είναι σαν μια ακάλυπτη επιταγή —δεν μπορούν να πιστέψουν σε αυτήν, δεν την εμπιστεύονται αληθινά και δεν μπορεί να γίνει κάτι για αυτό. Επιθυμούν χειροπιαστά πράγματα και, αν τους πληρώνατε έναν μισθό, σίγουρα θα ενεργοποιούνταν. Ωστόσο, όσοι δεν έχουν συνείδηση και λογική δεν είναι απαραίτητο ότι θα ενεργοποιηθούν. Είναι εντελώς άθλιοι. Εάν επρόκειτο να απασχοληθούν στον έξω κόσμο, δεν θα εργάζονταν επιμελώς, θα ξεγλιστρούσαν και θα χαλάρωναν, και σίγουρα θα απολύονταν. Πρόκειται απλώς για πρόβλημα με τη φύση τους. Για όσους είναι σταθερά απρόσεκτοι και επιπόλαιοι στην εκτέλεση των καθηκόντων τους, η μόνη λύση είναι να αποπεμφθούν και να αποκλειστούν. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για όσους δεν αποδέχονται την αλήθεια. Οι απολογίες και οι δικαιολογίες τους είναι όλες παράλογες, και δεν είναι απαραίτητο να συζητήσουμε την ποιότητα της ανθρώπινης φύσης τους.

Στις μέρες μας, οι περισσότεροι έχουν αρχίσει να εκτελούν καθήκοντα. Καταλαβαίνετε τι είναι τα καθήκοντα, πώς προκύπτουν και ποιος τα δίνει; (Τα καθήκοντα είναι αποστολές που αναθέτει ο Θεός στους ανθρώπους.) Σωστά. Εάν πιστεύεις στον Θεό και έρχεσαι στον οίκο Του, εάν είσαι σε θέση να αποδεχτείς την αποστολή από τον Θεό, τότε είσαι μέλος του οίκου Του. Τα καθήκοντα που κανονίζει ο οίκος του Θεού για σένα, η οδός που σου λέει ο Θεός να ακολουθήσεις και οι αποστολές που σου εμπιστεύεται είναι τα καθήκοντά σου, αυτό που σου έδωσε ο Θεός. Όταν τρως και πίνεις τα λόγια του Θεού, κατανοείς το θέλημά Του και ακούς και κατανοείς τις ρυθμίσεις του οίκου Του, όταν γνωρίζεις μέσα σου ποιο καθήκον θα πρέπει να εκτελέσεις και τις ευθύνες που μπορείς να εκπληρώσεις, και όταν αποδέχεσαι την αποστολή από τον Θεό και ξεκινάς να εκτελείς το καθήκον σου, γίνεσαι μέλος του οίκου του Θεού και συμμετέχεις στη διάδοση του ευαγγελίου. Ο Θεός σε θεωρεί μέλος του οίκου Του και συμμέτοχο στη διάδοση του έργου Του. Σε αυτό το σημείο, έχεις το καθήκον που οφείλεις να εκτελέσεις. Ό, τι κι αν είσαι ικανός να κάνεις, ό, τι κι αν είσαι σε θέση να επιτύχεις, αυτά είναι οι ευθύνες και το καθήκον σου. Μπορεί να πει κανείς ότι είναι η αποστολή από τον Θεό, ο σκοπός της ζωής σου, το καθήκον που σε δεσμεύει. Τα καθήκοντα προέρχονται από τον Θεό· είναι οι ευθύνες κι οι αποστολές που εμπιστεύεται στον άνθρωπο. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να τα κατανοεί ο άνθρωπος; «Δεδομένου ότι αυτό είναι το καθήκον μου κι η αποστολή που μου έχει εμπιστευτεί ο Θεός, είναι υποχρέωση και ευθύνη μου. Είναι σωστό να το αποδεχθώ ως το καθήκον που με δεσμεύει. Δεν μπορώ να το απορρίψω ή να το αρνηθώ· δεν μπορώ να είμαι επιλεκτικός. Αυτό που μου τυχαίνει είναι σίγουρα αυτό που οφείλω να κάνω. Δεν είναι ότι δεν δικαιούμαι να κάνω επιλογή —είναι ότι δεν θα πρέπει να κάνω επιλογή. Αυτή είναι η αίσθηση που οφείλει να έχει ένα δημιουργημένο ον». Αυτή είναι μια στάση υποταγής. Κάποιοι κάνουν συνεχώς επιλογές όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, θέλοντας πάντα να κάνουν εργασία που είναι εύκολη και που τους αρέσει, ανίκανοι να υποταχθούν στις ρυθμίσεις του οίκου του Θεού. Αυτό δείχνει ότι το ανάστημά τους είναι πολύ μικρό και ότι δεν διαθέτουν την κοινή ανθρώπινη λογική. Εάν πρόκειται για κάποιον νέο και τον έχουν χαϊδέψει και κακομάθει στο σπίτι χωρίς να βιώσει κακουχίες, είναι κατανοητό να είναι λίγο ισχυρογνώμων. Εφόσον μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια, αυτό σταδιακά θα αλλάξει. Ωστόσο, εάν συμπεριφέρεται με αυτόν τον αηδιαστικό τρόπο ένας ενήλικας στα τριάντα ή τα σαράντα του, τότε πρόκειται για πρόβλημα οκνηρίας. Η ασθένεια της οκνηρίας εμφανίζεται εκ γενετής και είναι η πιο δύσκολη στη θεραπεία. Είναι πρόβλημα της φύσης κάποιου, και μόνο με το να μείνουν χωρίς άλλες επιλογές σε συγκεκριμένα περιβάλλοντα ή καταστάσεις, οι άνθρωποι σαν αυτόν μπορούν να αντέξουν λίγη κακουχία και κούραση. Ακριβώς όπως μερικοί επαίτες γνωρίζουν καλά ότι το να είσαι ζητιάνος προκαλεί περιφρόνηση και διακρίσεις από τους άλλους, όμως λόγω της οκνηρίας τους και της απροθυμίας να εργαστούν, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να καταφύγουν στην επαιτεία. Διαφορετικά, θα έπρεπε να λιμοκτονήσουν. Εν ολίγοις, εάν κάποιος δεν μπορεί να εκτελέσει το καθήκον του ευσυνείδητα και υπεύθυνα, αργά ή γρήγορα θα αποκλεισθεί. Η μεγαλύτερη παράβαση είναι να πιστεύεις στον Θεό αλλά να μην υποτάσσεσαι σε Εκείνον. Εάν αρνείσαι να εκτελέσεις το καθήκον σου ή αποφεύγεις σταθερά τις κακουχίες και φοβάσαι τον μόχθο, τότε είσαι άτομο χωρίς συνείδηση και λογική. Είσαι ακατάλληλος για την εκτέλεση καθηκόντων και μπορείς να φύγεις. Μία μέρα, όταν συνειδητοποιήσεις ότι η μη εκτέλεση του καθήκοντός σου ισοδυναμεί με άρνηση της αποστολής που σου εμπιστεύτηκε ο Κύριος της Δημιουργίας και ότι είσαι άτομο που επαναστατεί ενάντια στον Θεό, χωρίς συνείδηση και λογική, όταν συνειδητοποιήσεις ότι όσοι πιστεύουν στον Θεό θα πρέπει να εκτελούν τα καθήκοντά τους καλά και ότι αυτό είναι απαραίτητο, τότε θα συμπεριφερθείς όπως πρέπει και θα εκτελείς το καθήκον σου καλά. Αυτό είναι υποταγή. Εάν κάποιος είναι ανυπότακτος ή αρνητικός στο καθήκον του, εάν δηλαδή δείχνει παντελή έλλειψη υποταγής στον Θεό, το άτομο αυτό δεν δαπανά ειλικρινά για Εκείνον. Το να εκτελεί κανείς καλά και πρόθυμα το καθήκον του είναι η ελάχιστη έκφραση υποταγής στον Θεό. Πώς λοιπόν προκύπτουν τα καθήκοντα; (Τα καθήκοντα προέρχονται από τον Θεό. Είναι ευθύνες που δίνονται στους ανθρώπους από Εκείνον.) Τα καθήκοντα είναι ευθύνες που δίνονται στους ανθρώπους από τον Θεό, οπότε, οι άπιστοι έχουν καθήκοντα; (Όχι, δεν έχουν.) Γιατί λέτε ότι δεν έχουν; (Δεν είναι άνθρωποι του οίκου του Θεού). Σωστά, οι άπιστοι ασχολούνται μόνο με τη σαρκική τους ζωή και οι πράξεις τους δεν είναι άξιες να αποκαλούνται καθήκοντα. Οι άπιστοι ανήκουν σε αυτόν τον κόσμο και στον Σατανά. Ο Θεός κανονίζει μόνο τη μοίρα της ζωής τους —την ώρα της γέννησής τους, την οικογένεια στην οποία θα γεννηθούν, τη δουλειά που θα κάνουν όταν μεγαλώσουν και τον χρόνο του θανάτου τους— δεν τους επιλέγει, ούτε τους σώζει. Όσοι πιστεύουν στον Θεό είναι διαφορετικοί. Σε μικρότερη κλίμακα, όλη η εργασία που κάνουν στον οίκο του Θεού είναι καθήκοντα που οφείλουν να εκτελούν. Σε ευρύτερη κλίμακα, μέσα στο συνολικό σχέδιο διαχείρισης του Θεού, το καθήκον που εκτελεί το κάθε δημιουργημένο ον είναι να συνεργάζεται με το έργο του Θεού. Για να το θέσω ξεκάθαρα, παρέχει υπηρεσία για το σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Είτε παρέχεις υπηρεσία με αφοσίωση είτε όχι, απέχεις πολύ από το να είσαι άτομο που πράττει το θέλημα του Θεού. Στην πραγματικότητα, μέλος του λαού του Θεού και κατάλληλο δημιουργημένο ον μπορεί να θεωρηθεί κανείς μόνον όταν μπορεί να εκπληρώνει πραγματικά το καθήκον του, να επιτυγχάνει το αποτέλεσμα της κατάθεσης μαρτυρίας για τον Θεό και να κερδίζει την επιδοκιμασία Του. Εάν εκτελείς καλά κάθε καθήκον που σου εμπιστεύεται ο Θεός, πληρώντας τα απαιτούμενα πρότυπα, τότε είσαι μέλος του οίκου του Θεού, άτομο που ο Θεός αναγνωρίζει ως πρόσωπο του οίκου Του.

Απόσπασμα 36

Τα λόγια του ύμνου «Είναι τόση η χαρά του να είσαι έντιμος άνθρωπος» είναι όλα αρκετά πρακτικά και έχω επιλέξει μερικούς στίχους να συναναστραφώ. Ας συναναστραφούμε πρώτα τον στίχο «Φέρω το βάρος του καθήκοντός μου με όλη μου την καρδιά και τον νου και δεν έχω καμία ανησυχία για τη σάρκα». Τι κατάσταση είναι αυτή; Τι είδους άνθρωπος είναι εκείνος που μπορεί να φέρει το βάρος του καθήκοντός του με όλη του την καρδιά και τον νου; Έχει συνείδηση; Έχει εκπληρώσει την ευθύνη του ως δημιουργημένο ον; Έχει ανταποδώσει στον Θεό με οποιονδήποτε τρόπο; (Ναι.) Το γεγονός ότι μπορεί να φέρει το βάρος του καθήκοντός του με όλη του την καρδιά και τον νου σημαίνει ότι το εκπληρώνει σοβαρά, υπεύθυνα, χωρίς τσαπατσουλιές, χωρίς να είναι πονηρός ή να αποφεύγει τη δουλειά, χωρίς να διαφεύγει της ευθύνης. Έχει τη σωστή στάση και η κατάσταση και η νοοτροπία του είναι κανονικές. Έχει σύνεση και συνείδηση, νοιάζεται τον Θεό και είναι πιστός και αφοσιωμένος στο καθήκον του. Τι σημαίνει το να μην έχει κάποιος «καμία ανησυχία για τη σάρκα»; Υπάρχουν και εδώ κάποιες καταστάσεις. Σημαίνει πρωτίστως ότι δεν ενδιαφέρεται για το μέλλον της σάρκας του και δεν κάνει σχέδια για το τι πρόκειται να του συμβεί. Σημαίνει ότι δεν σκέφτεται τι θα κάνει αργότερα όταν γεράσει, ποιος θα τον φροντίζει ή πώς θα ζει τότε. Δεν εξετάζει αυτά τα ζητήματα, αντίθετα υποτάσσεται στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού σε όλα τα θέματα. Το να εκπληρώνει καλά το καθήκον του είναι το πρώτο και κύριο μέλημά του —να φέρει το βάρος του καθήκοντός του και της αποστολής από τον Θεό είναι τα σημαντικότερα πράγματα. Όταν οι άνθρωποι μπορούν να εκτελούν καλά τα καθήκοντά τους ως δημιουργημένα όντα, δεν έχουν κάποια ανθρώπινη ομοιότητα; Αυτό σημαίνει να έχεις ανθρώπινη ομοιότητα. Οι άνθρωποι πρέπει τουλάχιστον να εκπληρώνουν το καθήκον τους καλά, να είναι αφοσιωμένοι και να το κάνουν με όλη τους την καρδιά και τον νου. Τι σημαίνει να «φέρει κανείς το βάρος του καθήκοντός του»; Σημαίνει ότι όποιες δυσκολίες κι αν συναντήσει κανείς, δεν σηκώνει τα χέρια ψηλά, δεν λιποτακτεί και δεν αποφεύγει τις ευθύνες του. Κάνει ό, τι μπορεί. Αυτό σημαίνει να φέρει κάποιος το βάρος του καθήκοντός του. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι έχει κανονιστεί να κάνεις κάτι και κανείς δεν είναι εκεί για να σε παρακολουθεί, να σε επιβλέπει ή να σε παροτρύνει. Τι θα σήμαινε να φέρεις το βάρος του καθήκοντός σου; (Να αποδέχομαι την εξονυχιστική εξέταση του Θεού και να ζω παρουσία Του.) Η αποδοχή της εξονυχιστικής εξέτασης του Θεού είναι το πρώτο βήμα· αυτό είναι το ένα μέρος του. Το άλλο μέρος είναι να κάνεις το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά και τον νου. Τι πρέπει να κάνεις προκειμένου να μπορείς να το κάνεις με όλη σου την καρδιά και τον νου; Πρέπει να αποδεχθείς την αλήθεια και να την κάνεις πράξη· δηλαδή, πρέπει να αποδέχεσαι και να υπακούς σε ό, τι απαιτεί ο Θεός· πρέπει να χειρίζεσαι το καθήκον σου όπως θα χειριζόσουν τις δικές σου, προσωπικές υποθέσεις, για τις οποίες δεν χρειάζεται κανείς να σε παρακολουθεί, να σε επιβλέπει, να ελέγχει για να βεβαιωθεί ότι τις κάνεις σωστά, να σε συγκρατεί, να επιτηρεί τι κάνεις ή ακόμη και να σε κλαδεύει ή να σε αντιμετωπίζει. Θα πρέπει να σκέφτεσαι: «Η εκτέλεση αυτού του καθήκοντος είναι δική μου ευθύνη. Είναι ο ρόλος μου, και αφού μου έχει δοθεί για να το κάνω, και μου έχουν πει τις αρχές και τις έχω κατανοήσει, θα συνεχίσω να το κάνω αποφασιστικά. Θα κάνω ό,τι μπορώ για να φροντίσω να γίνει καλά». Πρέπει να επιμείνεις στο να κάνεις αυτό το καθήκον και να μη σε κρατά πίσω κανένα άτομο, θέμα ή πράγμα Αυτό σημαίνει να φέρεις το βάρος του καθήκοντός σου με όλη σου την καρδιά και τον νου, αυτή είναι η ομοιότητα την οποία θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι. Με τι πρέπει, λοιπόν, να είναι εξοπλισμένοι για να φέρουν το βάρος του καθήκοντός τους με όλη τους την καρδιά και τον νου; Πρέπει πρώτα να έχουν τη συνείδηση που πρέπει να έχουν τα όντα. Αυτό είναι το ελάχιστο. Πέρα από αυτό, πρέπει, επίσης, να είναι αφοσιωμένοι. Ως άνθρωπος, για να αποδεχτεί κάποιος την αποστολή από τον Θεό, πρέπει να είναι αφοσιωμένος. Πρέπει να είναι εντελώς αφοσιωμένος στον Θεό μόνο και δεν μπορεί να είναι απρόθυμος ή να αμελεί να αναλάβει ευθύνη· το να ενεργεί κανείς βάσει των δικών του συμφερόντων ή διαθέσεων είναι λάθος —δεν είναι αφοσίωση. Τι σημαίνει αφοσίωση; Σημαίνει ότι εκπληρώνεις τα καθήκοντά σου και δεν επηρεάζεσαι ούτε και περιορίζεσαι από τη διάθεσή σου, το περιβάλλον ή άλλους ανθρώπους, ζητήματα και πράγματα. Πρέπει να σκέφτεσαι: «Έχω λάβει αυτήν την αποστολή από τον Θεό. Αυτός μου την ανέθεσε. Αυτό υποτίθεται ότι πρέπει να κάνω, επομένως, θα το κάνω με τον ίδιο τρόπο με τις δικές μου υποθέσεις, με οποιονδήποτε τρόπο αποφέρει καλά αποτελέσματα, δίνοντας σημασία στο να ικανοποιηθεί ο Θεός». Όταν βρίσκεσαι σε αυτήν την κατάσταση, όχι μόνον έχεις τη συνείδησή σου υπό έλεγχο, αλλά και μέσα σου είναι παρούσα η αφοσίωση. Αν είσαι ικανοποιημένος μόνο με την ολοκλήρωση απλώς του έργου, δεν επιδιώκεις να είσαι αποδοτικός ή να επιτύχεις αποτελέσματα, και νιώθεις ότι αρκεί απλώς να καταβάλεις κάθε προσπάθεια σε τούτο, τότε αυτό είναι απλώς εκπλήρωση του προτύπου της συνείδησης του ανθρώπου και δεν μπορεί να θεωρηθεί αφοσίωση. Το να είσαι αφοσιωμένος στον Θεό είναι υψηλότερη απαίτηση και υψηλότερο πρότυπο από το πρότυπο της συνείδησης. Δεν είναι απλώς θέμα τού να καταβάλεις κάθε προσπάθεια σε τούτο. Πρέπει επίσης να βάλεις όλη την καρδιά σου σ’ αυτό. Μέσα σου, πρέπει πάντα να θεωρείς το καθήκον σου δική σου δουλειά, να αναλαμβάνεις το φορτίο αυτής της εργασίας, να ανέχεσαι την αποδοκιμασία αν κάνεις το παραμικρό λάθος ή είσαι σε κατάσταση να είσαι τσαπατσούλης, και να νιώθεις ότι δεν μπορείς να συμπεριφέρεσαι έτσι, επειδή αυτό σε κάνει να οφείλεις πάρα πολλά στον Θεό. Οι άνθρωποι που έχουν πραγματικά συνείδηση και σύνεση, εκπληρώνουν το καθήκον τους σαν να είναι δική τους δουλειά, ανεξάρτητα από το αν κάποιος τους παρακολουθεί ή τους εποπτεύει. Είτε ο Θεός είναι ευχαριστημένος μαζί τους είτε όχι, κι ανεξάρτητα από το πώς τους συμπεριφέρεται, εκείνοι απαιτούν πάντα αυστηρά από τον εαυτό τους σε ό, τι αφορά την καλή εκτέλεση των καθηκόντων τους και την ολοκλήρωση της αποστολής την οποία τους εμπιστεύτηκε ο Θεός. Αυτό ονομάζεται αφοσίωση. Δεν είναι αυτό υψηλότερο πρότυπο από εκείνο της συνείδησης; Όταν ενεργούν κατά το πρότυπο της συνείδησης, οι άνθρωποι επηρεάζονται συχνά από εξωτερικά πράγματα ή θεωρούν ότι αρκεί απλώς να καταβάλουν κάθε προσπάθεια στο καθήκον τους. Το επίπεδο καθαρότητας δεν είναι τόσο υψηλό. Ωστόσο, όταν μιλάμε για «αφοσίωση» και «ικανότητα να φέρει κάποιος το βάρος του καθήκοντός του», το επίπεδο καθαρότητας είναι υψηλότερο. Δεν αφορά απλώς το να καταβάλεις προσπάθεια. Απαιτείται να ριχτείς στο καθήκον σου με όλη σου την καρδιά, τον νου και το σώμα. Για να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου, πρέπει μερικές φορές να υπομείνεις κάποιες σωματικές δυσκολίες. Πρέπει να πληρώσεις ένα τίμημα και να αφιερώσεις όλες σου τις σκέψεις στην εκπλήρωση του καθήκοντός σου. Ανεξάρτητα από τις συνθήκες με τις οποίες είσαι αντιμέτωπος, αυτές δεν επηρεάζουν το καθήκον σου ούτε σε καθυστερούν στην εκπλήρωσή του, και είσαι σε θέση να ικανοποιήσεις τον Θεό. Για να γίνει αυτό, πρέπει να είσαι σε θέση να πληρώσεις ένα τίμημα. Πρέπει να εγκαταλείψεις τη σαρκική σου οικογένεια, τα προσωπικά σου θέματα και το προσωπικό σου συμφέρον. Η ματαιοδοξία, η υπερηφάνεια, τα συναισθήματα, οι σωματικές απολαύσεις, ακόμη και πράγματα όπως τα καλύτερα χρόνια της νιότης σου, ο γάμος σου, το μέλλον και η μοίρα σου, όλα πρέπει να τα αφήσεις, να τα εγκαταλείψεις και πρόθυμα να εκτελέσεις το καθήκον σου καλά. Τότε, θα έχεις επιτύχει την αφοσίωση και θα έχεις ανθρώπινη ομοιότητα ζώντας έτσι. Όχι μόνο έχουν συνείδηση οι άνθρωποι αυτοί, αλλά και χρησιμοποιούν το πρότυπο της συνείδησης ως θεμέλιο βάσει του οποίου απαιτούν από τον εαυτό τους την αφοσίωση που απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο, αλλά και αξιοποιούν αυτήν την αφοσίωση ως μέσο αυτοαξιολόγησής τους. Αγωνίζονται επιμελώς για αυτόν τον στόχο. Τέτοιοι άνθρωποι είναι σπάνιοι στη γη. Υπάρχει μόνον ένας ανά χίλιους ή δέκα χιλιάδες εκλεκτούς του Θεού. Ζουν οι άνθρωποι αυτοί ζωή με αξία; Είναι άνθρωποι που εκτιμά πολύ ο Θεός; Φυσικά ζουν μια ζωή με αξία και τους εκτιμά πολύ ο Θεός.

Ο επόμενος στίχος του ύμνου λέει: «Παρ’ όλο που το επίπεδό μου είναι χαμηλό, η καρδιά μου είναι ειλικρινής». Αυτά τα λόγια φαίνονται πολύ αληθινά και μιλούν για μια αξίωση που θέτει ο Θεός στους ανθρώπους. Ποια αξίωση; Ότι αν οι άνθρωποι υπολείπονται σε επίπεδο, δεν έρχεται και το τέλος του κόσμου, αλλά η καρδιά τους πρέπει να είναι ειλικρινής και, αν συμβαίνει αυτό, θα είναι ικανοί να λάβουν τον έπαινο του Θεού. Ασχέτως της κατάστασης ή του υπόβαθρού σου, εσύ πρέπει να είσαι ειλικρινής, να μιλάς ειλικρινά, να ενεργείς με ειλικρίνεια, να είσαι ικανός να εκτελείς το καθήκον σου με όλη την καρδιά και το μυαλό σου, να είσαι αφοσιωμένος στην εκτέλεση του καθήκοντός σου, να μην προσπαθείς να αποφεύγεις υποχρεώσεις, να μη φέρεσαι ύπουλα ούτε να είσαι δόλιος, να μη λες ψέματα ούτε να εξαπατάς, ούτε να μιλάς με υπεκφυγές. Πρέπει να ενεργείς σύμφωνα με την αλήθεια και να είσαι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια. Πολλοί πιστεύουν ότι έχουν χαμηλό επίπεδο και ότι ποτέ δεν εκπληρώνουν το καθήκον τους καλά ή σύμφωνα με τα πρότυπα. Δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό σε ό, τι κάνουν, αλλά δεν μπορούν ποτέ να κατανοήσουν τις αρχές ούτε και να έχουν πολύ καλά αποτελέσματα. Τελικά, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να παραπονιούνται ότι είναι πολύ χαμηλό το επίπεδό τους και γίνονται αρνητικοί. Άρα, δεν υπάρχει διέξοδος όταν κάποιος έχει χαμηλό επίπεδο; Το να έχεις χαμηλό επίπεδο δεν είναι κάποια θανατηφόρα ασθένεια και ο Θεός δεν είπε ποτέ ότι δεν σώζει όσους έχουν χαμηλό επίπεδο. Όπως είπε ο Θεός στο παρελθόν, θλίβεται με εκείνους που είναι έντιμοι αλλά αδαείς. Τι σημαίνει να είσαι αδαής; Η άγνοια οφείλεται σε πολλές περιπτώσεις στο χαμηλό επίπεδο. Όταν οι άνθρωποι έχουν χαμηλό επίπεδο, δεν κατανοούν σε βάθος την αλήθεια. Η κατανόησή τους δεν είναι αρκετά συγκεκριμένη ή πρακτική, και συχνά περιορίζεται σε μια επιφανειακή ή κυριολεκτική κατανόηση —περιορίζεται σε δόγματα και κανόνες. Γι’ αυτό δεν μπορούν να βγάλουν άκρη με πολλά προβλήματα, ούτε μπορούν ποτέ να κατανοήσουν τις αρχές ενώ εκπληρώνουν το καθήκον τους ή να κάνουν το καθήκον τους καλά. Άρα ο Θεός δεν θέλει ανθρώπους χαμηλού επιπέδου; (Θέλει.) Ποιο μονοπάτι και ποια κατεύθυνση τους υποδεικνύει; (Της ειλικρίνειας.) Μπορείτε να είστε ειλικρινείς απλώς λέγοντάς το; (Όχι, πρέπει να έχετε τις εκφάνσεις ενός ειλικρινούς ανθρώπου.) Ποιες είναι οι εκφάνσεις ενός ειλικρινούς ατόμου; Καταρχάς, το να μην έχει καμία αμφιβολία όσον αφορά τα λόγια του Θεού. Αυτή είναι μία από τις εκφάνσεις ενός ειλικρινούς ατόμου. Εκτός αυτής, η σημαντικότερη έκφανση είναι το να αναζητά και να κάνει πράξη την αλήθεια σε όλα τα θέματα —αυτή είναι η κρισιμότερη. Λες ότι είσαι ειλικρινής, αλλά πάντα απωθείς τα λόγια του Θεού στο πίσω μέρος του μυαλού σου και κάνεις ό,τι θέλεις. Είναι αυτό έκφανση ενός ειλικρινούς ατόμου; Λες: «Αν και το επίπεδό μου είναι χαμηλό, έχω ειλικρινή καρδιά». Όταν, όμως, σου ανατεθεί ένα καθήκον, φοβάσαι ότι θα υποφέρεις και θα φέρεις την ευθύνη αν δεν το κάνεις καλά, κι έτσι ψάχνεις δικαιολογίες για να αποφύγεις το καθήκον σου ή προτείνεις να το κάνει κάποιος άλλος. Είναι αυτό έκφανση ενός ειλικρινούς ανθρώπου; Προφανώς όχι. Πώς, λοιπόν, πρέπει να συμπεριφέρεται ένα ειλικρινές άτομο; Πρέπει να υποτάσσεται στις διευθετήσεις του Θεού, να αφοσιώνεται στο καθήκον που υποτίθεται ότι εκτελεί και να βάζει τα δυνατά του ώστε να ικανοποιεί το θέλημα του Θεού. Αυτό εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους: Ένας, είναι να αποδέχεσαι το καθήκον σου με ειλικρινή καρδιά, να μη σκέφτεσαι τα σαρκικά σου συμφέροντα, να μην το κάνεις με μισή καρδιά ούτε να μηχανορραφείς για δικό σου όφελος. Αυτές είναι εκφάνσεις ειλικρίνειας. Ένας άλλος είναι να εκτελείς το καθήκον σου καλά με όλη σου την καρδιά και τη δύναμη, κάνοντας τα πράγματα σωστά και βάζοντας την καρδιά και την αγάπη σου στο καθήκον σου για να ικανοποιείς τον Θεό. Αυτές είναι οι εκφάνσεις που θα πρέπει να έχει ένα ειλικρινές άτομο ενώ εκτελεί το καθήκον του. Εάν δεν εκτελείς όσα γνωρίζεις και καταλαβαίνεις, εάν καταβάλλεις μόνο το 50 ή 60 τοις εκατό της προσπάθειάς σου, τότε δεν βάζεις όλη σου την καρδιά και τη δύναμη σε αυτό. Αντίθετα, είσαι ύπουλος και λουφάρεις. Είναι έντιμοι οι άνθρωποι που εκτελούν κατ' αυτόν τον τρόπο τα καθήκοντά τους; Με κανέναν τρόπο. Ο Θεός δεν τους χρειάζεται καθόλου αυτούς τους ύπουλους και δόλιους ανθρώπους, και πρέπει να αποκλειστούν. Ο Θεός χρησιμοποιεί μόνο ειλικρινείς ανθρώπους στην εκτέλεση καθηκόντων. Ακόμη και οι αφοσιωμένοι πάροχοι υπηρεσιών πρέπει να είναι ειλικρινείς. Όσοι είναι διαρκώς απρόσεκτοι, επιπόλαιοι, ύπουλοι κι αναζητούν τρόπους να λουφάρουν, είναι όλοι δόλιοι, είναι όλοι δαίμονες. Κανένας απ’ αυτούς δεν πιστεύει αληθινά στον Θεό και όλοι θα αποκλειστούν. Κάποιοι άνθρωποι σκέφτονται: «Το να είναι κανείς ένα ειλικρινές άτομο αφορά απλώς να λέει την αλήθεια και να μη λέει ψέματα. Είναι εύκολο να είσαι ειλικρινής, πραγματικά». Πώς σου φαίνεται αυτό το συναίσθημα; Είναι τόσο περιορισμένος ο ορισμός τού να είναι κανείς ειλικρινής; Φυσικά όχι! Πρέπει να αποκαλύψεις την καρδιά σου και να τη δώσεις στον Θεό. Αυτή είναι η στάση που πρέπει να έχει ένα ειλικρινές άτομο. Γι’ αυτό η ειλικρίνεια είναι τόσο πολύτιμη. Τι συνεπάγεται αυτό; Ότι η ειλικρινής καρδιά μπορεί να ελέγχει τη συμπεριφορά σου και ν’ αλλάζει την κατάστασή σου. Μπορεί να σε οδηγήσει να κάνεις τις σωστές επιλογές και να υποτάσσεσαι στον Θεό και να κερδίσεις την επιδοκιμασία Του. Αυτού του είδους η καρδιά είναι όντως πολύτιμη. Αν έχεις ειλικρινή καρδιά σαν κι αυτή, τότε σε αυτήν την κατάσταση θα πρέπει να ζεις, έτσι θα πρέπει να συμπεριφέρεσαι και έτσι θα πρέπει να προσφέρεις εαυτόν. Θα πρέπει να μελετάς αυτούς τους στίχους προσεκτικά. Καμία πρόταση δεν είναι τόσο απλή όσο η κυριολεκτική της σημασία, και θα έχεις κερδίσει κάτι εάν την κατανοήσεις πραγματικά αφού τη σκεφτείς.

Ας εξετάσουμε έναν άλλο στίχο: «Να ικανοποιείτε στα πάντα το θέλημα του Θεού με όλη σας την αφοσίωση». Υπάρχει μονοπάτι άσκησης σε αυτά τα λόγια. Κάποιοι γίνονται αρνητικοί όταν έρχονται αντιμέτωποι με δυσκολίες κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός τους κι αυτό τους κάνει να μη θέλουν να κάνουν το καθήκον τους. Κάτι δεν πάει καλά με αυτούς τους ανθρώπους. Μήπως δεν δαπανούν καν ειλικρινά εαυτούς για τον Θεό; Θα πρέπει να αναλογιστούν γιατί γίνονται αρνητικοί όταν έρχονται αντιμέτωποι με δυσκολίες και γιατί δεν μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια για να επιλύσουν προβλήματα. Εάν μπορέσουν να κάνουν την αυτοκριτική τους και να αναζητήσουν την αλήθεια, τότε θα μπορέσουν να δουν τα προβλήματα που έχουν. Στην ουσία, η μεγαλύτερη δυσκολία για τους ανθρώπους είναι κυρίως το πρόβλημα της διεφθαρμένης διάθεσης. Εάν μπορείτε να αναζητήσετε την αλήθεια, τότε η διεφθαρμένη σας διάθεση θα είναι εύκολο να διορθωθεί. Μόλις τη διορθώσετε, θα μπορέσετε να αφοσιωθείτε πλήρως στα πάντα για να ικανοποιήσετε το θέλημα του Θεού. «Τα πάντα» σημαίνει ότι, ό, τι κι αν είναι αυτό, είτε είναι κάτι που σου έδωσε ο Θεός, κάτι που κανόνισε ένας επικεφαλής ή εργάτης για σένα ή κάτι που συνάντησες τυχαία, εφόσον είναι αυτό που προορίζεσαι να κάνεις και μπορείς να εκπληρώσεις την ευθύνη σου, να αφοσιώνεσαι πλήρως σε αυτό και να εκπληρώνεις τις ευθύνες και το καθήκον που οφείλεις και να έχεις γι’ αρχή σου την ικανοποίηση του θελήματος του Θεού. Αυτή η αρχή ακούγεται λίγο μεγαλόπρεπη και είναι κάπως δύσκολο να ανταποκριθούν οι άνθρωποι. Με πιο πρακτικούς όρους, σημαίνει να εκπληρώνετε το καθήκον σας καλά. Το να φέρετε το βάρος του καθήκοντός σας και να το εκπληρώνετε καλά δεν είναι εύκολα πράγματα. Είτε αφορά το να είστε επικεφαλής ή εργάτης, είτε κάποιο άλλο καθήκον, πρέπει να κατανοείτε ορισμένες αλήθειες. Μπορείτε να εκπληρώνετε καλά το καθήκον σας χωρίς να κατανοείτε την αλήθεια; Μπορείτε να το κάνετε καλά χωρίς να τηρείτε τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας; Εάν κατανοείς όλες τις πτυχές της αλήθειας και μπορείς να ασκείσαι σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας, τότε θα έχεις κάνει το καθήκον σου καλά, θα έχεις φέρει το βάρος του καθήκοντός σου, θα έχεις εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας και μπορείς να ικανοποιείς το θέλημα του Θεού. Αυτό είναι το μονοπάτι προς την άσκηση. Είναι εύκολο να γίνει αυτό; Εάν το καθήκον που εκπληρώνεις είναι κάτι στο οποίο είσαι καλός και σου αρέσει, τότε αισθάνεσαι ότι είναι ευθύνη και υποχρέωσή σου και ότι το να το κάνεις είναι κάτι απολύτως σωστό και πρέπον. Νιώθεις χαρά, ευχαρίστηση και γαλήνη. Είναι κάτι που είσαι πρόθυμος να κάνεις και στο οποίο μπορείς να αφοσιωθείς πλήρως και νιώθεις ότι ικανοποιείς τον Θεό. Όταν όμως κάποια μέρα έλθεις αντιμέτωπος με ένα καθήκον που δεν σου αρέσει ή δεν έχεις εκτελέσει ποτέ στο παρελθόν, θα μπορέσεις να αφοσιωθείς πλήρως; Έτσι θα δοκιμαστεί εάν κάνεις πράξη την αλήθεια. Για παράδειγμα, εάν το καθήκον σου είναι στην ομάδα ύμνων και μπορείς να ψάλλεις και είναι κάτι που σου αρέσει, τότε είσαι πρόθυμος να εκπληρώσεις αυτό το καθήκον. Εάν σου δινόταν κάποιο άλλο καθήκον, όπου σου έλεγαν να διαδώσεις το ευαγγέλιο, και η δουλειά ήταν κάπως δύσκολη, θα μπορούσες να υπακούσεις; Το συλλογίζεσαι και λες: «Μου αρέσει να ψάλλω». Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι δεν θέλεις να διαδώσεις το ευαγγέλιο. Αυτό σημαίνει, ξεκάθαρα. Λες συνεχώς: «Μου αρέσει να ψάλλω». Εάν κάποιος επικεφαλής ή εργάτης το συζητήσει μαζί σου: «Γιατί δεν εκπαιδεύεσαι στη διάδοση του Ευαγγελίου και δεν εφοδιάζεσαι με περισσότερες αλήθειες; Θα είναι πιο ωφέλιμο για την ανάπτυξή σου στη ζωή», εσύ εξακολουθείς να επιμένεις και λες: «Μου αρέσει να ψάλλω, μου αρέσει να χορεύω». Δεν θέλεις να πας να διαδώσεις το ευαγγέλιο ό, τι κι αν λένε. Γιατί δεν θέλεις να πας; (Λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος.) Δεν σε ενδιαφέρει, επομένως δεν θέλεις να πας —ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Είναι ότι επιλέγεις το καθήκον σου σύμφωνα με τις προτιμήσεις και τα προσωπικά σου γούστα και δεν υπακούς. Δεν έχεις υπακοή, αυτό είναι το πρόβλημα. Εάν δεν αναζητήσεις την αλήθεια για να επιλύσεις αυτό το πρόβλημα, τότε δεν δείχνεις πραγματικά πολύ αληθινή υπακοή. Τι θα πρέπει να κάνεις σε αυτήν την περίπτωση για να δείξεις αληθινή υπακοή; Τι μπορείς να κάνεις για να ικανοποιήσεις το θέλημα του Θεού; Εκείνη τη στιγμή, χρειάζεται να συλλογιστείς και να συναναστραφείς αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Εάν επιθυμείς να αφοσιωθείς πλήρως στα πάντα για να ικανοποιείς το θέλημα του Θεού, δεν μπορείς να το κάνεις εκτελώντας απλά ένα καθήκον· πρέπει να αποδεχτείς οποιαδήποτε αποστολή σού αναθέσει ο Θεός. Είτε ανταποκρίνεται στις προτιμήσεις σου και ταιριάζει στα ενδιαφέροντά σου, ή είναι κάτι που δεν απολαμβάνεις, δεν έχεις κάνει ποτέ πριν ή είναι δύσκολο, πρέπει και πάλι να την αποδεχτείς και να υπακούσεις. Όχι μόνο πρέπει να την αποδεχτείς, αλλά και πρέπει να συνεργαστείς ενεργά και να ενημερωθείς γι’ αυτήν, ενώ παράλληλα τη βιώνεις και επιτυγχάνεις είσοδο σ’ αυτήν. Ακόμη και αν υποφέρεις δυσχέρειες, κουραστείς, ταπεινωθείς ή περιθωριοποιηθείς, πρέπει και πάλι να είσαι πλήρως αφοσιωμένος. Μόνο αν ασκείσαι με αυτόν τον τρόπο, θα μπορέσεις να αφοσιωθείς στα πάντα και θα ικανοποιήσεις το θέλημα του Θεού. Πρέπει να τη θεωρείς ως καθήκον που πρέπει να εκπληρώσεις, όχι ως προσωπική υπόθεση. Πώς οφείλεις να κατανοείς τα καθήκοντα; Ως κάτι που ο Δημιουργός —ο Θεός—δίνει σε κάποιον να κάνει· έτσι προκύπτουν τα καθήκοντα των ανθρώπων. Η αποστολή που σου δίνει ο Θεός είναι το καθήκον σου, και είναι απολύτως φυσικό και πρέπον να εκτελείς το καθήκον σου όπως σου ζητάει ο Θεός. Εάν είναι σαφές για σένα ότι αυτό το καθήκον είναι αποστολή από τον Θεό και ότι πρόκειται για την αγάπη και την ευλογία του Θεού που έρχονται πάνω σου, τότε θα είσαι σε θέση να αποδεχτείς το καθήκον σου με μια καρδιά που αγαπάει τον Θεό, να λαμβάνεις υπόψη σου το θέλημα του Θεού ενώ εκτελείς το καθήκον σου, καθώς και να ξεπεράσεις όλες τις δυσκολίες για να ικανοποιήσεις τον Θεό. Εκείνοι που πραγματικά δαπανούν εαυτούς για τον Θεό δεν θα μπορούσαν ποτέ να αρνηθούν την αποστολή από τον Θεό, δεν θα μπορούσαν ποτέ να αρνηθούν κανένα καθήκον. Όποιο καθήκον κι αν σου εμπιστεύεται ο Θεός, όποιες δυσκολίες κι αν αυτό συνεπάγεται, δεν πρέπει να το αρνείσαι, αλλά να το αποδέχεσαι. Αυτό είναι το μονοπάτι άσκησης, δηλαδή να κάνεις πράξη την αλήθεια και να αφοσιώνεσαι στα πάντα, προκειμένου να ικανοποιήσεις τον Θεό. Ποιο είναι το καίριο σημείο εδώ; Είναι οι λέξεις «στα πάντα». «Τα πάντα» δεν σημαίνει απαραιτήτως τα πράγματα που σου αρέσουν ή αυτά στα οποία είσαι καλός, πολύ δε λιγότερο τα πράγματα με τα οποία είσαι εξοικειωμένος. Κάποιες φορές θα είναι πράγματα στα οποία δεν είσαι καλός, πράγματα που χρειάζεται να μάθεις, πράγματα που είναι δύσκολα ή πράγματα όπου θα πρέπει να υποφέρεις. Ωστόσο, ανεξάρτητα από το τι είναι, εφόσον σου το έχει εμπιστευθεί ο Θεός, πρέπει να το δεχτείς από Αυτόν, και αφού το δεχτείς, πρέπει να εκτελέσεις το καθήκον σωστά, με πλήρη αφοσίωση και ικανοποιώντας το θέλημα του Θεού. Αυτό είναι το μονοπάτι που πρέπει να κάνεις πράξη. Ό, τι κι αν συμβαίνει, πρέπει πάντα να αναζητάς την αλήθεια, και μόλις βεβαιωθείς για το είδος της άσκησης που είναι σύμφωνη με το θέλημα του Θεού, με αυτόν τον τρόπο θα πρέπει να την κάνεις πράξη. Μόνο πράττοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο κάνεις πράξη την αλήθεια και μόνο έτσι μπορείς να εισέλθεις στην πραγματικότητα της αλήθειας.

Υπάρχει ένας ακόμη στίχος από τον ύμνο, που λέει: «Είμαι ανοιχτός και ευθύς, χωρίς δόλο, ζω στο φως». Ποιος δίνει αυτό το μονοπάτι στον άνθρωπο; (Ο Θεός.) Αν κάποιος είναι ανοιχτός και ευθύς, είναι ειλικρινές άτομο. Έχει ανοίξει την καρδιά του και το πνεύμα του εντελώς στον Θεό και δεν έχει τίποτε να κρύψει και από τίποτε να κρυφτεί. Έχει παραδώσει την καρδιά του στον Θεό και Του την έχει παρουσιάσει, πράγμα που σημαίνει ότι έχει δώσει όλο του το είναι σ’ Αυτόν. Άρα, μπορεί να παραμείνει αποξενωμένος από τον Θεό; Όχι, δεν μπορεί, και συνεπώς τού είναι εύκολο να υποταχθεί στον Θεό. Αν ο Θεός πει ότι είναι δόλιος, το παραδέχεται. Αν ο Θεός πει ότι είναι αλαζόνας και αυτάρεσκος, το παραδέχεται και αυτό, και δεν παραδέχεται απλώς αυτά τα πράγματα ούτε μένει εκεί —είναι σε θέση να μετανοήσει, να πασχίσει για τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας, να διορθωθεί όταν συνειδητοποιήσει ότι κάνει λάθος και να διορθώσει τα λάθη του. Πριν καν το καταλάβει, θα έχει διορθώσει πολλές από τις λανθασμένες συμπεριφορές του και θα γίνει λιγότερο δόλιος, παραπλανητικός, απρόσεκτος και επιπόλαιος. Όσο περισσότερο ζει κατ’ αυτόν τον τρόπο, τόσο πιο ανοικτός και έντιμος θα γίνεται και τόσο περισσότερο θα πλησιάζει τον στόχο του να γίνει ειλικρινές άτομο. Αυτό σημαίνει να ζεις στο φως. Όλη αυτή η δόξα πηγαίνει στον Θεό! Όταν οι άνθρωποι ζουν στο φως, αυτό το κάνει ο Θεός —δεν είναι κάτι για το οποίο θα πρέπει να καυχιούνται. Όταν ζουν στο φως, κατανοούν μεγάλο μέρος της αλήθειας, έχουν μια καρδιά που σέβεται τον Θεό, γνωρίζουν πώς να αναζητήσουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια σε κάθε ζήτημα με το οποίο έρχονται αντιμέτωποι και ζουν με συνείδηση και λογική. Αν και δεν μπορείς να τους αποκαλέσεις δίκαιους, στα μάτια του Θεού έχουν κάποια ανθρώπινη ομοιότητα και, τουλάχιστον, τα λόγια και οι πράξεις τους δεν ανταγωνίζονται τον Θεό, μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια όταν τους συμβαίνουν πράγματα και έχουν καρδιά υποταγής στον Θεό. Συνεπώς, είναι σχετικά ασφαλείς, και δεν θα μπορούσαν με τίποτα να προδώσουν τον Θεό. Αν και δεν έχουν πολύ βαθιά κατανόηση της αλήθειας, είναι σε θέση να υπακούσουν και να υποταχθούν, έχουν καρδιά που σέβεται τον Θεό και μπορούν να αποφεύγουν το κακό. Όταν τους ανατίθεται μια εργασία ή ένα καθήκον, μπορούν να το κάνουν με όλη τους την καρδιά και το μυαλό, και στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους. Ένα τέτοιο άτομο είναι άξιο εμπιστοσύνης και ο Θεός το εμπιστεύεται —οι άνθρωποι σαν κι αυτούς ζουν στο φως. Είναι εκείνοι που ζουν στο φως σε θέση να αποδεχτούν τον εξονυχιστικό έλεγχο του Θεού; Υπάρχει περίπτωση να κρύψουν ακόμα την καρδιά τους από τον Θεό; Έχουν ακόμα μυστικά που δεν μπορούν να πουν στον Θεό; Έχουν ακόμα κάποιους ύποπτους άσους στο μανίκι τους; Δεν έχουν. Έχουν ανοίξει πλήρως την καρδιά τους στον Θεό και δεν υπάρχει τίποτα που να κρύβουν ακόμη ή να έχουν κάπου καταχωνιάσει. Μπορούν να εκμυστηρευτούν ειλικρινά στον Θεό, να συναναστραφούν μαζί Του για τα πάντα και να Του πουν τα πάντα. Δεν υπάρχει τίποτα που δεν θα πουν στον Θεό και τίποτα που δεν θα Του δείξουν. Όταν οι άνθρωποι είναι σε θέση να επιτύχουν αυτό το πρότυπο, η ζωή τους γίνεται εύκολη, ελεύθερη και απελευθερωμένη.

Απόσπασμα 38

Τι συμβαίνει όταν κάποιοι δεν έχουν καθόλου επαγγελματικές γνώσεις για να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους και δυσκολεύονται πάρα πολύ να μάθουν το οτιδήποτε; Ο λόγος είναι ότι έχουν χαμηλό επίπεδο. Όσοι έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο δεν μπορούν να φτάσουν στην αλήθεια και δεν μαθαίνουν εύκολα. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς έχουν ολέθρια μειονεκτήματα· όχι μόνο δεν έχουν συνείδηση ή λογική, αλλά ούτε έχουν θέση για τον Θεό στην καρδιά τους. Έχουν άψυχα και θαμπά μάτια, και βρίσκονται σε λήθαργο, σαν τα ζώα. Ξέρουν μονάχα να τρώνε, να πίνουν και να διασκεδάζουν, και δεν μελετούν ούτε έχουν κάποιες δεξιότητες. Μαθαίνουν πράγματα μόνο σε επιφανειακό επίπεδο και παρ’ όλα αυτά, νομίζουν ότι έχουν καταλάβει. Όταν οι άλλοι προσπαθούν να εξηγήσουν περαιτέρω, δεν ακούνε, δεν το θεωρούν αναγκαίο. Δεν ακούν και δεν δέχονται οτιδήποτε λένε οι άλλοι, κι έτσι δεν καταφέρνουν τίποτα και στην ουσία είναι άχρηστοι. Το να είσαι χαμηλού επιπέδου είναι από μόνο του ολέθριο. Εάν κάποιος έχει και κακή διάθεση, δεν έχει ηθική, δεν ακούει τις συμβουλές, δεν αποδέχεται τα θετικά πράγματα και είναι απρόθυμος να μάθει και να ασπαστεί καινούρια πράγματα, τότε είναι άχρηστος! Εκείνοι που εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους οφείλουν να έχουν συνείδηση και λογική, να έχουν αυτοεπίγνωση και να γνωρίζουν τα ελαττώματά τους, αλλά και να αντιλαμβάνονται τι τους λείπει και τι χρειάζεται να βελτιώσουν. Πρέπει να νιώθουν συνεχώς ότι υστερούν σε κάτι, και ότι αν δεν μελετήσουν και αποδεχτούν καινούρια πράγματα, μπορεί να αποκλειστούν. Εάν μέσα τους νιώθουν ότι πρόκειται να συμβεί μια κρίση, αυτό τους δίνει κίνητρο και θέληση να μάθουν πράγματα. Θα πρέπει κανείς αφενός να εξοπλίζεται με αλήθειες, και αφετέρου, θα πρέπει να αποκτά επαγγελματικές γνώσεις που σχετίζονται με την εκπλήρωση των καθηκόντων του. Κάνοντας πράξη αυτά, μπορεί να σημειώσει πρόοδο και η εκτέλεση των καθηκόντων του θα αποφέρει καλά αποτελέσματα. Μόνο αν κάποιος κάνει καλά το καθήκον του και βιώσει την ανθρώπινη ομοιότητα μπορεί η ζωή του να έχει αξία. Έτσι, το πιο ουσιαστικό πράγμα είναι η εκτέλεση του καθήκοντος. Κάποιοι έχουν κακή διάθεση και εκτός από αδαείς, είναι και αλαζόνες. Πιστεύουν ότι αν ζητούν συμβουλές για τα πάντα και ακούνε συνεχώς τους άλλους, θα δεχτούν περιφρόνηση και θα χάσουν την υπόληψή τους, και ότι αυτή η συμπεριφορά δείχνει έλλειψη αξιοπρέπειας. Στην πραγματικότητα, ισχύει το αντίθετο. Είναι ντροπή να είναι κανείς αλαζόνας και αυτάρεσκος, να μη μαθαίνει τίποτα, να μένει πίσω και να είναι παλιομοδίτης, να μην ξέρει τίποτα, να μην έχει γνώσεις και ιδέες· τότε είναι που χάνει την ακεραιότητά και την αξιοπρέπειά του. Κάποιοι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα καλά, καταλαβαίνουν λίγο ό,τι μαθαίνουν, τους φτάνει να κατανοούν λίγα δόγματα και νομίζουν ότι έχουν ικανότητες. Αλλά και πάλι δεν μπορούν να καταφέρουν τίποτα, και δεν έχουν χειροπιαστά αποτελέσματα. Εάν τους πεις ότι δεν καταλαβαίνουν τίποτα και ούτε έχουν καταφέρει τίποτα, δεν πείθονται και επιμένουν στην άποψή τους. Όμως, δεν κάνουν τίποτα καλά. όλο προχειροδουλειές κάνουν. Δεν είναι ανίκανος και άχρηστος κάποιος που δεν μπορεί να κάνει καλά μια εργασία; Όσοι έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο δεν μπορούν να διαχειριστούν ούτε την πιο απλή εργασία. Είναι άχρηστοι και οι ζωές τους δεν έχουν καμία αξία. Κάποιοι λένε: «Εγώ μεγάλωσα στην επαρχία, δεν έχω μόρφωση και γνώσεις, έχω χαμηλό επίπεδο, σε αντίθεση με εσάς, που ζείτε στην πόλη, είστε μορφωμένοι και έχετε γνώσεις, κι έτσι μπορείτε να διαπρέπετε σε όλα.» Είναι σωστό να το λένε αυτό; (Όχι.) Γιατί δεν είναι σωστό; (Το τι μπορεί να καταφέρει κάποιος δεν έχει να κάνει με το περιβάλλον του· κατά κύριο λόγο εξαρτάται από το αν προσπαθεί να μαθαίνει και να βελτιώνεται.) Ο Θεός δεν φέρεται στους ανθρώπους ανάλογα με τη μόρφωσή τους, ή με το περιβάλλον όπου γεννήθηκαν ή με το ταλέντο τους. Αντίθετα, τους μεταχειρίζεται βάσει της στάσης τους απέναντι στην αλήθεια. Με τι έχει να κάνει αυτή η στάση; Έχει να κάνει με την ανθρώπινη φύση τους και επίσης με την διάθεσή τους. Εάν πιστεύεις στον Θεό, πρέπει να μπορείς να χειριστείς σωστά την αλήθεια. Εάν τηρείς μια στάση ταπεινότητας και αποδοχής της αλήθειας, τότε ακόμη κι αν έχεις κάπως χαμηλό επίπεδο, ο Θεός θα σε διαφωτίσει και θα σου επιτρέψει να κερδίσεις κάτι. Εάν έχεις καλό επίπεδο, αλλά είσαι μονίμως αλαζόνας και αυτάρεσκος, και πιστεύεις συνεχώς πως μόνο ό,τι λες εσύ είναι σωστό και ό,τι λένε οι άλλοι λάθος, και αρνείσαι τις προτάσεις των άλλων ενώ δεν αποδέχεσαι καν την αλήθεια, όπως κι αν γίνεται συναναστροφή γι’ αυτήν, και διαρκώς της αντιστέκεσαι, τότε μπορεί κάποιος σαν κι εσένα να κερδίσει την έγκριση του Θεού; Θα εργαστεί το Άγιο Πνεύμα σε κάποιον σαν κι εσένα; Δεν θα εργαστεί. Ο Θεός θα πει ότι έχεις κακή διάθεση και δεν είσαι άξιος να λάβεις τη διαφώτισή Του και, αν δεν μετανοήσεις, θα αφαιρέσει και όσα είχες κάποτε. Αυτό σημαίνει το να εκτεθεί κανείς. Άνθρωποι σαν κι αυτούς ζουν άθλια. Προφανώς, όλοι τους είναι ένα τίποτα, είναι τελείως άχρηστοι, κι όμως πιστεύουν ότι είναι μια χαρά, ότι είναι σε όλα καλύτεροι από τους άλλους. Μπροστά στους άλλους, δεν συζητούν ποτέ τις ατέλειες τους ή τα ελαττώματά τους, ούτε τις αδυναμίες τους και την αρνητικότητά τους. Προσποιούνται διαρκώς ότι είναι ικανοί και δίνουν στους άλλους τη λάθος εντύπωση ότι είναι ικανοί στα πάντα, ότι δεν έχουν αδυναμίες, ότι δεν χρειάζονται καμιά βοήθεια, δεν έχουν ανάγκη να ακούσουν τη γνώμη των άλλων και να μάθουν από τα προτερήματά τους για να καλύψουν τα δικά τους ελαττώματα, και ότι πάντα θα είναι καλύτεροι απ’ όλους. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; (Αλαζονεία.) Τόση αλαζονεία. Τέτοιοι άνθρωποι ζουν άθλιες ζωές! Είναι όντως ικανοί; Μπορούν πράγματι να πετύχουν κάτι; Άνθρωποι σαν κι αυτούς έχουν αποτύχει σε πολλά στο παρελθόν, κι όμως θέλουν να πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα. Δεν είναι παράλογο αυτό; Όταν οι άνθρωποι είναι τόσο παράλογοι, είναι μπερδεμένοι. Τέτοιοι άνθρωποι ούτε μαθαίνουν ούτε δέχονται καινούρια πράγματα. Μέσα τους είναι στέρφοι, στενόμυαλοι και πτωχοί, δεν καταφέρνουν σε καμία κατάσταση να ανακαλύψουν και να αντιληφθούν τις αρχές ή να κατανοήσουν το θέλημα του Θεού. Το μόνο που ξέρουν είναι να τηρούν κανόνες, να λένε λόγια και δόγματα, και να κάνουν επίδειξη μπροστά στους άλλους. Το αποτέλεσμα είναι ότι δεν καταλαβαίνουν καθόλου την αλήθεια και δεν διαθέτουν ούτε την ελάχιστη αλήθεια-πραγματικότητα, κι όμως παραμένουν τόσο αλαζόνες. Είναι απλώς μπερδεμένοι και δεν έχουν καθόλου λογική· μονάχα να αποκλειστούν μπορούν.

Όταν συνεργάζεστε με άλλους για να εκπληρώσετε τα καθήκοντά σας, μπορείτε να είστε ανοιχτοί σε διαφορετικές απόψεις; Μπορείτε να αφήνετε τους άλλους να μιλάνε; (Μπορώ, λίγο. Στο παρελθόν, πολλές φορές δεν άκουγα τις προτάσεις των αδελφών κι επέμενα να πράττω με τον δικό μου τρόπο. Μόνο όταν αποδεικνυόταν από τα γεγονότα ότι έκανα λάθος διαπίστωνα ότι οι περισσότερες από τις προτάσεις τους ήταν σωστές, ότι η κατάλληλη λύση ήταν εκείνη για την οποία συζητούσαν όλοι, και ότι, βασιζόμενος στις δικές μου απόψεις, δεν μπορούσα να δω τα πράγματα καθαρά και ήμουν ανεπαρκής. Αφού το βίωνα αυτό, συνειδητοποιούσα πόσο σημαντική είναι η αρμονική συνεργασία.) Και τι διαπιστώνεις από αυτό; Μετά από αυτά, είχες κάποιο όφελος; Μήπως κατανόησες την αλήθεια; Πιστεύετε ότι είναι κανένας τέλειος; Όσο δυνατοί κι αν είναι οι άνθρωποι, όσο ικανοί και ταλαντούχοι κι αν είναι, και πάλι τέλειοι δεν είναι. Ο κόσμος πρέπει να το καταλάβει αυτό, είναι γεγονός, και είναι και η στάση που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι ώστε να προσεγγίσουν σωστά τα δικά τους πλεονεκτήματα και προτερήματα ή ελαττώματα· τέτοιον ορθολογισμό πρέπει να διαθέτουν οι άνθρωποι. Αν έχεις τέτοιον ορθολογισμό, μπορείς να αντιμετωπίσεις σωστά τα προτερήματά σου και τις αδυναμίες σου, καθώς και των άλλων, κι αυτό θα σου επιτρέψει να εργάζεσαι αρμονικά μαζί τους. Εάν έχεις κατανοήσει αυτήν την πτυχή της αλήθειας και μπορείς να εισέλθεις σ’ αυτήν την πτυχή της αλήθειας-πραγματικότητας, τότε μπορείς και συνεννοείσαι αρμονικά με τους αδελφούς και τις αδελφές σου, αντλώντας από τα προτερήματά τους για να αντισταθμίσεις τυχόν αδυναμίες σου. Με αυτόν τον τρόπο, ό,τι καθήκον κι αν εκτελείς, ό,τι κι αν κάνεις, θα βελτιώνεσαι συνεχώς σε αυτό και θα έχεις την ευλογία του Θεού. Εάν πιστεύεις διαρκώς ότι είσαι πολύ καλός και ότι οι άλλοι είναι χειρότεροι συγκριτικά, και αν θέλεις να έχεις πάντα τον τελευταίο λόγο, τότε αυτό θα προκαλέσει προβλήματα. Πρόκειται για ένα πρόβλημα διάθεσης. Δεν είναι αλαζονικοί και αυτάρεσκοι τέτοιου είδους άνθρωποι; Φαντάσου ότι κάποιος σου δίνει μια καλή συμβουλή, αλλά εσύ νομίζεις ότι εάν την δεχτείς, μπορεί να σε περιφρονήσει και να νομίσει ότι δεν είσαι αντάξιός του. Έτσι, αποφασίζεις απλώς να μην τον ακούσεις, και αντίθετα προσπαθείς να τον επισκιάσεις με μεγαλόπνοα και πομπώδη λόγια για σε έχει σε μεγάλη εκτίμηση. Εάν είσαι πάντοτε έτσι στις επαφές σου με τους άλλους, μπορείς να συνεργαστείς αρμονικά μαζί τους; Όχι μόνο δεν θα συνεργαστείς αρμονικά, αλλά θα υπάρχουν και αρνητικές συνέπειες. Με τον καιρό, όλοι θα αρχίσουν να σε θεωρούν υπερβολικά πονηρό και πανούργο, κάποιον που αδυνατούν να αντιληφθούν. Δεν κάνεις πράξη την αλήθεια και δεν είσαι ειλικρινής, οπότε τους απωθείς τους άλλους. Αν απωθείς τους πάντες, αυτό δεν σημαίνει ότι έχεις απορριφθεί; Πες μου, πώς θα μεταχειριζόταν ο Θεός κάποιον που όλοι έχουν απορρίψει; Κι Αυτός θα Τον απεχθανόταν. Γιατί απεχθάνεται ο Θεός τέτοιους ανθρώπους; Ναι μεν έχουν αληθινές προθέσεις ως προς την εκτέλεση των καθηκόντων τους, αλλά ο Θεός απεχθάνεται τις μεθόδους τους. Ο Θεός βλέπει τη διάθεση που αποκαλύπτουν και την κάθε τους σκέψη, ιδέα και πρόθεση με πολύ κακό μάτι, τα απεχθάνεται και Τον αηδιάζουν. Όταν οι άνθρωποι χρησιμοποιούν πάντα ποταπές τακτικές στα λόγια και στις πράξεις τους με σκοπό να κερδίσουν την εκτίμηση των άλλων, αυτήν τη συμπεριφορά την απεχθάνεται ο Θεός.

Όταν οι άνθρωποι πράττουν το καθήκον τους ή οποιοδήποτε έργο ενώπιον του Θεού, πρέπει να έχουν αγνή καρδιά, σαν κρύσταλλο· διαυγής, δίχως ακαθαρσίες. Ποια στάση είναι, λοιπόν, σωστή; Ό,τι κι αν είναι αυτό που κάνεις, να μπορείς να συζητάς με τους άλλους όλα αυτά που έχεις μέσα σου, όλες τις ιδέες που μπορεί να έχεις. Εάν κάποιος σου πει ότι ο τρόπος με τον οποίο κάνεις κάτι δε θα λειτουργήσει και προτείνει μια άλλη ιδέα, και εάν θεωρείς ότι είναι καλή ιδέα, τότε άσε τον δικό σου τρόπο και πράξε σύμφωνα με αυτό που σου πρότεινε εκείνος. Εάν το κάνεις αυτό, όλοι θα δουν ότι μπορείς να δεχτείς τις προτάσεις των άλλων, να επιλέξεις το σωστό μονοπάτι και να ενεργήσεις σύμφωνα με τις αρχές, με διαφάνεια και καθαρότητα. Δεν υπάρχει σκοτάδι στην καρδιά σου, ενεργείς και μιλάς ειλικρινά, και η στάση σου είναι ειλικρινής. Λες τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη. Δεν κάνεις κόλπα, δεν έχεις μυστικά, είσαι απλώς ένας ξεκάθαρος άνθρωπος. Δεν είναι σωστή μια τέτοια στάση; Είναι μια στάση απέναντι στους ανθρώπους, στα γεγονότα και τα πράγματα, και είναι αντιπροσωπευτική της διάθεσης που έχει ένας άνθρωπος. Από την άλλη, κάποιος μπορεί ποτέ να μην ανοιχτεί ούτε να γνωστοποιήσει στους άλλους αυτά που πιστεύει. Και δεν συμβουλεύεται ποτέ τους άλλους σε ό,τι κάνει, αλλά αντίθετα κρατά την καρδιά του κλειστή· φαίνεται να φυλάγεται συνεχώς απ’ τους άλλους. Ταμπουρώνεται όσο καλύτερα γίνεται. Δεν είναι πονηρό ένα τέτοιο άτομο; Για παράδειγμα, έχει μια ιδέα που τη θεωρεί μεγαλοφυή, και σκέφτεται: «Θα την κρατήσω για τον εαυτό μου, προς το παρόν. Αν τη μοιραστώ, μπορεί να τη χρησιμοποιήσετε και να μου κλέψετε τη δόξα. Κάτι τέτοιο δεν μπορώ να το δεχτώ. Δεν θα πω τίποτα.» Ή εάν υπάρχει κάτι που δεν κατανοεί πλήρως, θα σκεφτεί: «Δεν θα πω τίποτα τώρα. Εάν πω κάτι και κάποιος άλλος πει κάτι καλύτερο, δεν θα φανώ ανόητος; Θα με καταλάβουν όλοι, θα δουν τις αδυναμίες μου σ’ αυτό. Καλύτερα να μην πω τίποτα.» Όποιες σκέψεις και βαθύτερα κίνητρα κι αν έχει, φοβάται ότι όλοι θα τον καταλάβουν. Πάντοτε προσεγγίζει το καθήκον του και τους ανθρώπους, τα πράγματα και τα γεγονότα με τέτοια οπτική και στάση. Τι διάθεση είναι αυτή; Διεστραμμένη, δόλια και κακή διάθεση. Φαίνεται, επιφανειακά, να έχει πει στους άλλους όσα πιστεύει ότι μπορεί να πει, αλλά κρύβει μέσα του κάποια πράγματα. Τι κρύβει; Δεν λέει ποτέ πράγματα που αφορούν τη φήμη του και τα συμφέροντά του· θεωρεί ότι αυτά τα πράγματα είναι προσωπικά και δεν μιλά γι’ αυτά σε κανέναν, ούτε καν στους γονείς του. Δεν τα λέει ποτέ αυτά τα πράγματα. Είναι πρόβλημα αυτό! Νομίζεις ότι αν δεν τα πεις αυτά τα πράγματα, ο Θεός δεν θα τα μάθει; Ο κόσμος λέει ότι ο Θεός γνωρίζει· αλλά πως μπορεί να είναι απόλυτα σίγουρος ότι ο Θεός γνωρίζει; Οι άνθρωποι ποτέ δεν συνειδητοποιούν το εξής: «Ο Θεός γνωρίζει τα πάντα· αυτά που πιστεύω μέσα μου, ακόμη και αν δεν τα έχω αποκαλύψει, ο Θεός στα κρυφά το εξετάζει εξονυχιστικά. Ο Θεός φυσικά και γνωρίζει. Δεν μπορώ να κρύψω τίποτα από τον Θεό, οπότε πρέπει να τα εκφράζω όλα ανοιχτά, να επικοινωνήσω ανοιχτά με τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Ασχέτως εάν οι σκέψεις και οι ιδέες μου είναι καλές ή κακές, πρέπει να τις εκφράζω ειλικρινά. Δεν μπορώ να είμαι διεστραμμένος, δόλιος, εγωιστής ή ποταπός· πρέπει να είμαι ειλικρινής.» Εφόσον οι άνθρωποι μπορούν να σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο, αυτή είναι η σωστή στάση. Αντί να αναζητούν την αλήθεια, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν τις δικές τους, ασήμαντες σκοπιμότητες. Δίνουν μεγάλη σημασία στα δικά τους συμφέροντα, στο γόητρό τους και στη θέση ή στην υπόληψη που έχουν στο μυαλό των άλλων, και μόνο αυτά αγαπούν. Προσκολλώνται σ’ αυτά τα πράγματα με πυγμή και τα βλέπουν ως την ίδια τη ζωή τους. Και δεν δίνουν τόση σημασία στο πώς τους βλέπει και τους αντιμετωπίζει ο Θεός· προς το παρόν, το αγνοούν αυτό· προς το παρόν, εξετάζουν μόνο αν είναι το αφεντικό της ομάδας, αν τους θαυμάζουν οι άλλοι και αν τα λόγια τους έχουν βαρύτητα. Το πρώτο τους μέλημα είναι η κατάληψη αυτής της θέσης. Όλοι σχεδόν οι άνθρωποι, όταν είναι σε μια ομάδα, αναζητούν τέτοιο γόητρο, τέτοιες ευκαιρίες. Όταν έχουν πολύ ταλέντο, φυσικά και θέλουν να γίνουν τα κορυφαία ονόματα· εάν έχουν μέτριες ικανότητες, θέλουν και πάλι να καταλάβουν υψηλότερη θέση στην ομάδα· και όσοι έχουν χαμηλή θέση μέσα στην ομάδα, και το επίπεδο και ικανότητές τους είναι μέτρια, θέλουν κι αυτοί να τους θαυμάζουν οι άλλοι, δεν θέλουν να τους περιφρονούν. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους, είναι κόκκινη γραμμή η υπόληψη και η αξιοπρέπεια: οφείλουν να τις διατηρούν ανέπαφες. Μπορεί να μην έχουν ακεραιότητα και να μην τους εγκρίνει ούτε να τους αποδέχεται ο Θεός, όμως δεν γίνεται με τίποτα να χάσουν τον σεβασμό, το κύρος ή την υπόληψη για την οποία έχουν παλέψει ανάμεσα στους άλλους· αυτό αποτελεί τη διάθεση του Σατανά. Αλλά οι άνθρωποι δεν το κατανοούν αυτό. Πιστεύουν ότι πρέπει να προσκολληθούν μέχρι τέλους σ’ αυτήν τη σαβούρα, την υπόληψη. Δεν γνωρίζουν ότι μόνο όταν παραιτηθούν τελείως από αυτά τα μάταια και επιφανειακά πράγματα, και τα παραμερίσουν, θα γίνουν αληθινοί άνθρωποι. Αν κάποιος διαφυλάσσει σαν τη ζωή αυτά που πρέπει να απορρίψει, τότε χάνει τη ζωή του. Δεν γνωρίζουν τι διακυβεύεται. Έτσι, όταν ενεργούν, πάντα κάτι τους δυσχεραίνει, πάντα προσπαθούν να προστατεύσουν την υπόληψη και τη θέση τους· αυτά τα θέτουν σε προτεραιότητα και μιλούν μόνο για τους δικούς τους σκοπούς, με στόχο να υπερασπιστούν ψευδώς τον εαυτό τους. Όλα για τον εαυτό τους τα κάνουν. Τρέχουν σε οτιδήποτε λάμπει, και λένε στους πάντες ότι συμμετείχαν κι αυτοί. Μπορεί πραγματικά να μην είχαν καμία σχέση μ’ αυτό, αλλά δεν θέλουν να μείνουν ποτέ στο παρασκήνιο, πάντα φοβούνται μην τους περιφρονήσουν οι άλλοι, μήπως οι άλλοι πουν ότι είναι ένα τίποτα, ότι είναι ανίκανοι για το οτιδήποτε, ότι δεν έχουν ικανότητες. Δεν κατευθύνονται όλα αυτά από τις σατανικές τους διαθέσεις; Όταν μπορέσεις να εγκαταλείψεις πράγματα όπως η υπόληψη και η κοινωνική θέση, θα είσαι πολύ πιο χαλαρός και πιο ελεύθερος· θα έχεις μπει στον δρόμο για να γίνεις ειλικρινής. Όμως, για πολλούς, αυτό δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί. Όταν εμφανίζεται η κάμερα, για παράδειγμα, οι άνθρωποι σπεύδουν προς τα εμπρός· τους αρέσει να εμφανίζονται στην κάμερα, όσο περισσότερη δημοσιότητα, τόσο το καλύτερο· φοβούνται μήπως δεν έχουν αρκετή δημοσιότητα και πληρώνουν οποιοδήποτε τίμημα για να την αποκτήσουν. Δεν κατευθύνονται όλα αυτά από τις σατανικές τους διαθέσεις; Αυτές είναι οι σατανικές τους διαθέσεις. Έχεις, λοιπόν, δημοσιότητα. Ε, και τι έγινε; Οι άνθρωποι σε έχουν σε μεγάλη εκτίμηση. Και λοιπόν; Είσαι το είδωλό τους. Ε, και; Αποδεικνύει κάτι από αυτά ότι έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα; Τίποτα από αυτά δεν έχει αξία. Όταν μπορείς να ξεπεράσεις αυτά τα πράγματα, όταν καταφέρεις να αδιαφορείς για αυτά και δεν τα θεωρείς πλέον σημαντικά, όταν η υπόληψη, η ματαιοδοξία, η θέση και ο θαυμασμός των ανθρώπων δεν ελέγχουν πλέον τις σκέψεις και τη συμπεριφορά σου, πόσο μάλλον το πώς εκτελείς το καθήκον σου, τότε θα εκτελείς ολοένα και πιο αποτελεσματικά και πιο αγνά το καθήκον σου.

Απόσπασμα 39

Κάποιοι δεν συμπεριφέρονται ποτέ ορθά όσον αφορά τα καθήκοντά τους. Αντίθετα, επιζητούν συνεχώς νέα πεδία για να διακριθούν και εκφράζουν βαρύγδουπες ιδέες. Είναι καλό αυτό; Μπορούν να συνεργαστούν αρμονικά με τους άλλους; (Δεν μπορούν.) Εάν κάποιος εκφράζει βαρύγδουπες απόψεις, τι είδους διάθεση είναι αυτή; (Αλαζονεία και αυταρέσκεια.) Είναι αλαζονεία και αυταρέσκεια. Ποια είναι η φύση των πράξεών τους; (Επιζητούν να εδραιώσουν την ανεξαρτησία τους, να ενεργούν αυτόβουλα και να δημιουργήσουν τη δική τους φατρία.) Το να δημιουργήσουν τη δική τους φατρία σημαίνει ότι κάνουν τους άλλους να τους υπακούουν και δεν χειρίζονται τα θέματα σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας. Πρόθεση και στόχος τους είναι να εδραιώσουν την ανεξαρτησία τους και να ενεργούν αυτόβουλα, οπότε υπάρχει η αίσθηση ότι διαταράσσεται η τάξη των πραγμάτων στις πράξεις τους. Τι σημαίνει να διαταράσσεται η τάξη των πραγμάτων; Σημαίνει την πρόκληση καταστροφής, υπάρχει ένα στοιχείο διαταραχής και αναστάτωσης σε αυτό. Συνήθως, η πλειονότητα των προβλημάτων μπορεί να επιλυθεί μέσω ομαδικών συναναστροφών και συζητήσεων, με τις περισσότερες αποφάσεις που λαμβάνονται να τηρούν τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας και να είναι ορθές και ακριβείς. Ωστόσο, κάποιοι αντιστέκονται επίμονα σε αυτήν τη συναίνεση. Όχι μόνον αποφεύγουν να αναζητήσουν την αλήθεια, αλλά και αγνοούν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Εκφράζουν περίεργες θεωρίες για να ξεχωρίσουν και να κάνουν τους άλλους να τους εκτιμούν. Θέλουν να αντικρούσουν τις ορθές αποφάσεις που έχουν ληφθεί και να αρνηθούν τις επιλογές που έχουν κάνει όλοι. Αυτό σημαίνει να διαταράσσεις την τάξη των πραγμάτων και να προκαλείς καταστροφές, να δημιουργείς διαταραχές και αναστατώσεις. Αυτή είναι η ουσία τού να εκφράζεις βαρύγδουπες ιδέες. Ποιο είναι λοιπόν το πρόβλημα με αυτού του είδους τη συμπεριφορά; Πρώτον, αποκαλύπτουν διεφθαρμένη διάθεση και πλήρη έλλειψη υπακοής. Επιπλέον, οι πείσμονες αυτοί άνθρωποι θέλουν διαρκώς να ξεχωρίζουν και να κάνουν τους άλλους να τους εκτιμούν, με αποτέλεσμα να διαταράσσουν και να αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας. Χωρίς την αλήθεια, είναι ανίκανοι να διακρίνουν διάφορα, ωστόσο επιμένουν να εκφράζουν βαρύγδουπες ιδέες για να επιδειχθούν, χωρίς να αναζητούν στο ελάχιστο την αλήθεια. Δεν είναι αυθαίρετο και απερίσκεπτο αυτό; Για να εκπληρώνει κανείς καλά τα καθήκοντά του, είναι απαραίτητο να μάθει να συνεργάζεται με άλλους. Μια συζήτηση μεταξύ δύο ατόμων δημιουργεί πάντα μια πιο ολοκληρωμένη και ακριβή προοπτική από την άποψη ενός ατόμου για τα πράγματα. Εάν κάποιος θέλει διαρκώς να ενεργεί με αντικομφορμιστικό τρόπο ή εκφράζει συνεχώς βαρύγδουπες ιδέες για να κάνει τους άλλους να τον ακολουθήσουν, αυτό είναι επικίνδυνο, βαδίζει έτσι στο δικό του μονοπάτι. Πρέπει κανείς να συζητάει με τους άλλους για όλα όσα κάνει. Άκουσε πρώτα τι έχουν να πουν οι άλλοι. Αν η άποψη της πλειοψηφίας είναι σωστή και συμφωνεί με την αλήθεια, θα πρέπει να την αποδεχτείς και να υποταχθείς σ’ αυτήν. Σε κάθε περίπτωση, μην εκφράζεις βαρύγδουπες ιδέες. Δεν είναι ποτέ καλό πράγμα αυτό, σε οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων. Όταν κηρύττεις μια βαρύγδουπη ιδέα, εάν συνάδει με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας και έχει την έγκριση της πλειοψηφίας, μπορεί να θεωρηθεί αποδεκτή. Ωστόσο, εάν έρχεται σε αντίθεση με τις αρχές αυτές και είναι επιζήμια για το έργο της εκκλησίας, πρέπει να φέρεις την ευθύνη για αυτή και να αντιμετωπίσεις τις συνέπειες των πράξεών σου. Επιπλέον, το να εκφράζεις βαρύγδουπες ιδέες είναι ζήτημα διάθεσης. Αποδεικνύει ότι δεν κατέχεις την πραγματικότητα της αλήθειας και ότι, αντ’ αυτού, ζεις με βάση τη διεφθαρμένη σου διάθεση. Όταν εκφράζεις βαρύγδουπες απόψεις, προσπαθείς να καθοδηγήσεις τους άλλους, να κάνεις κουμάντο, καθώς και να ενεργείς αυτόβουλα και να δημιουργήσεις τον δικό σου τομέα. Θέλεις να κάνεις όλον τον εκλεκτό λαό του Θεού να σε ακούει, να σε ακολουθεί και να σε υπακούει. Έτσι βαδίζεις στο μονοπάτι του αντίχριστου. Είσαι βέβαιος ότι μπορείς να οδηγήσεις τον εκλεκτό λαό του Θεού να εισέλθει στις πραγματικότητες της αλήθειας; Μπορείς να τον οδηγήσεις στη βασιλεία του Θεού; Ούτε εσύ καν δεν κατέχεις την αλήθεια και είσαι ικανός να κάνεις πράξεις που έρχονται σε αντίθεση με τον Θεό και Τον προδίδουν —εάν εξακολουθείς να θέλεις να οδηγήσεις τον εκλεκτό λαό του Θεού σε αυτό το κατηφορικό μονοπάτι, δεν έγινες τότε αρχιαμαρτωλός; Ο Παύλος έγινε αρχιαμαρτωλός και εξακολουθεί να υπομένει την τιμωρία του Θεού. Εάν βαδίζεις στο μονοπάτι του αντίχριστου, βαδίζεις στο μονοπάτι του Παύλου και το τελικό σου αποτέλεσμα και τέλος δεν θα διαφέρουν από τα δικά του. Επομένως, όσοι πιστεύουν και ακολουθούν τον Θεό δεν πρέπει να εκφράζουν βαρύγδουπες ιδέες. Αντίθετα, πρέπει να μάθουν να αναζητούν την αλήθεια, να την αποδέχονται και να υποτάσσονται και στην αλήθεια και στον Θεό. Μόνο με τον τρόπο αυτόν μπορούν να διασφαλίσουν ότι δεν θα ακολουθούν τον δικό τους δρόμο κι ότι θα μπορούν να ακολουθούν τον Θεό χωρίς να παρεκκλίνουν προς καμία από τις δύο κατευθύνσεις. Ο οίκος του Θεού απαιτεί οι άνθρωποι να συνεργάζονται αρμονικά στην εκτέλεση των καθηκόντων τους. Έχει νόημα αυτό, και είναι και το ορθό μονοπάτι άσκησης. Στην εκκλησία, είναι δυνατόν η διαφώτιση και η καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος να έλθει σε οποιονδήποτε από όσους κατανοούν την αλήθεια και έχουν την ικανότητα να την αντιληφθούν. Θα πρέπει να αρπάζεις γερά τη διαφώτιση και τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος, να το ακολουθείς εκ του σύνεγγυς και να συνεργάζεσαι στενά μαζί του. Με αυτόν τον τρόπο, το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις θα είναι το σωστότερο. Είναι το μονοπάτι στο οποίο καθοδηγεί το Άγιο Πνεύμα. Δώσε ιδιαίτερη προσοχή στο πώς εργάζεται το Άγιο Πνεύμα και στο πώς καθοδηγεί εκείνους επί των οποίων εργάζεται. Θα πρέπει να συναναστρέφεσαι συχνά με τους άλλους, κάνοντας προτάσεις και εκφράζοντας τις δικές σου απόψεις —αυτό είναι το καθήκον σου και η ελευθερία σου. Αλλά στο τέλος, όταν πρόκειται να ληφθεί μια απόφαση, αν είσαι μόνο εσύ που βγάζεις την τελική ετυμηγορία, βάζοντας τους πάντες να κάνουν ό,τι λες εσύ και να συμμορφωθούν με τη θέλησή σου, τότε παραβιάζεις τις αρχές. Θα πρέπει να κάνεις τη σωστή επιλογή με βάση αυτό που πιστεύει η πλειοψηφία και στη συνέχεια να λάβεις την απόφαση. Εάν οι προτάσεις της πλειοψηφίας δεν συνάδουν με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας, θα πρέπει να εμμείνεις στην αλήθεια. Μόνον αυτό συμφωνεί με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας. Εάν εκφράζεις διαρκώς βαρύγδουπες απόψεις, προσπαθείς να εκθέσεις κάποιες περίπλοκες θεωρίες για να εντυπωσιάσεις τους άλλους και, στην ουσία, μέσα σου νιώθεις ότι αυτό είναι λάθος, τότε μην πιέζεσαι να βγεις στο προσκήνιο. Αυτό είναι το καθήκον που θα πρέπει να εκτελείς; Ποιο είναι το καθήκον σου; (Να κάνω ό, τι περνάει από το χέρι μου για να εκτελώ το καθήκον που οφείλω και να μιλάω μόνο για ό, τι καταλαβαίνω. Εάν δεν έχω δική μου γνώμη, να μάθω να ακούω περισσότερο τις προτάσεις των άλλων, να διακρίνω με σύνεση και να φτάσω σε σημείο ώστε να μπορώ να συνεργάζομαι αρμονικά με όλους.) Αν τίποτα δεν σου είναι ξεκάθαρο και δεν έχεις άποψη, μάθε να ακούς και να υπακούς, και να αναζητάς την αλήθεια. Αυτό είναι το καθήκον που πρέπει να επιτελείς· αυτή είναι μια στάση καλής συμπεριφοράς. Αν δεν έχεις δικές σου απόψεις, και φοβάσαι πάντα μήπως φανείς ανόητος, μήπως δεν μπορείς να διακριθείς και μήπως ταπεινωθείς, αν φοβάσαι μήπως σε περιφρονήσουν οι άλλοι και δεν έχεις καμία θέση στην καρδιά τους, και έτσι προσπαθείς πάντα να βγεις με το ζόρι στο προσκήνιο και θέλεις διαρκώς να εκφράζεις βαρύγδουπες ιδέες, προβάλλοντας κάποιους παράλογους ισχυρισμούς που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, τους οποίους θα ήθελες να αποδεχτούν οι άλλοι, τότε εκτελείς το καθήκον σου; (Όχι.) Τι κάνεις; Είσαι καταστροφικός. Όταν παρατηρείτε ότι κάποιος ενεργεί συνεχώς κατ’ αυτόν τον τρόπο, πρέπει να του θέσετε περιορισμούς. Και πώς πρέπει να τεθούν τα όρια; Δεν χρειάζεται να τον φιμώσετε τελείως ούτε να του στερήσετε κάποια ευκαιρία να μιλήσει. Μπορείτε να τον αφήσετε να συναναστρέφεται, και δεν θα πρέπει να αποκλειστεί, όλοι όμως γύρω του θα πρέπει να ασκούν διάκριση. Αυτή είναι η αρχή. Για παράδειγμα, εάν κάποιος προβάλλει μια εσφαλμένη άποψη που ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του ανθρώπου, και η πλειοψηφία υποστηρίζει και συμφωνεί με αυτό το άτομο, λίγοι όμως που έχουν κάποια διάκριση αντιλαμβάνονται ότι η άποψή του είναι νοθευμένη από τα θέλω του, τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες του, τότε αυτά τα άτομα θα πρέπει να τον εκθέσουν και να τον εξαναγκάσουν σε αυτοστοχασμό και αυτογνωσία. Αυτή είναι η σωστή προσέγγιση. Εάν κανείς δεν ασκεί διάκριση ή δεν εκφράζει τη γνώμη του και όλοι συμπεριφέρονται ώστε να είναι αρεστοί, αναπόφευκτα θα υπάρξουν κι εκείνοι που θα γλείφουν, θα υπερασπίζονται και θα στηρίζουν αυτό το άτομο, τροφοδοτώντας έτσι τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες του. Αυτό το άτομο θα ξεκινήσει τότε να αποκτά πραγματικά δύναμη στην εκκλησία. Τότε είναι που γίνεται επικίνδυνος, καθώς θα μπορούσε να ενωθεί με όσους τον υποστηρίζουν, να γίνει μια δύναμη από μόνος του, να κάνει το κακό και να ενοχλεί το έργο της εκκλησίας. Με αυτόν τον τρόπο, ξεκινά στο μονοπάτι του αντίχριστου. Μόλις αναλάβει τον έλεγχο της εκκλησίας, θα γίνει αντίχριστος και θα αρχίσει να ιδρύει το δικό του ανεξάρτητο βασίλειο.

Απόσπασμα 41

Στον οίκο του Θεού, όλοι όσοι επιδιώκουν την αλήθεια είναι ενωμένοι ενώπιον του Θεού, όχι διχασμένοι. Όλοι εργάζονται προς έναν κοινό στόχο: να εκπληρώνουν το καθήκον τους, να κάνουν το έργο που τους αναλογεί, να ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας, να πράττουν όπως απαιτεί ο Θεός και να ικανοποιούν το θέλημά Του. Αν ο σκοπός σου δεν είναι για χάρη αυτού, αλλά για χάρη του εαυτού σου, για χάρη της ικανοποίησης των εγωιστικών σου επιθυμιών, τότε αυτό αποτελεί έκφανση μιας διεφθαρμένης σατανικής διάθεσης. Στον οίκο του Θεού, τα καθήκοντα γίνονται σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας, ενώ οι πράξεις των άπιστων διέπονται από τις σατανικές τους διαθέσεις. Πρόκειται για δύο πολύ διαφορετικά μονοπάτια. Οι άπιστοι διατηρούν τη δική τους στρατηγική, ο καθένας με τους δικούς του στόχους και τα δικά του σχέδια, με τον καθένα να ζει για τα δικά του συμφέροντα. Γι’ αυτό όλοι παλεύουν για το δικό τους όφελος και είναι απρόθυμοι να εγκαταλείψουν έστω και το ελάχιστο από όσα κερδίζουν. Είναι διχασμένοι, όχι ενωμένοι, επειδή δεν επιδιώκουν έναν κοινό στόχο. Η πρόθεση και η φύση που διέπουν τις πράξεις τους είναι οι ίδιες. Όλοι ενεργούν για τον εαυτό τους. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν βασιλεύει η αλήθεια, αυτό που βασιλεύει και κρατά τα ηνία είναι μια διεφθαρμένη σατανική διάθεση. Ελέγχονται από τη διεφθαρμένη σατανική τους διάθεση και δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, και έτσι βυθίζονται όλο και πιο βαθιά στην αμαρτία. Στον οίκο του Θεού, αν οι αρχές, οι μέθοδοι, το κίνητρο και η αφετηρία των πράξεών σας δεν διέφεραν από εκείνες των άπιστων, αν και οι δικές σας πράξεις υπόκειντο στα παιχνιδάκια, τον έλεγχο και τη χειραγώγηση μιας διεφθαρμένης σατανικής διάθεσης, και αν η αφετηρία των πράξεών σας ήταν τα συμφέροντα, η φήμη, η υπερηφάνεια και το κύρος σας, τότε η εκτέλεση του καθήκοντός σας δεν θα διέφερε από τον τρόπο που πράττουν οι άπιστοι. Εάν επιδιώκετε την αλήθεια, θα πρέπει να αλλάξετε τον τρόπο που ενεργείτε. Θα πρέπει να εγκαταλείψετε τα δικά σας συμφέροντα και τις προσωπικές σας προθέσεις και επιθυμίες. Θα πρέπει καταρχάς να συναναστρέφεστε μαζί την αλήθεια όταν ενεργείτε και να κατανοείτε το θέλημα και τις απαιτήσεις του Θεού προτού μοιράσετε την εργασία μεταξύ σας, με προσοχή στο ποιος είναι καλός ή κακός και σε τι. Θα πρέπει να αναλαμβάνετε αυτό που μπορείτε να κάνετε και να προσκολλάστε στο καθήκον σας. Μην αγωνίζεστε να αρπάξετε από τους άλλους. Πρέπει να μάθετε να συμβιβάζεστε και να είστε ανεκτικοί. Εάν κάποιος έχει μόλις αρχίσει να εκτελεί ένα καθήκον ή μόλις έμαθε τις δεξιότητες για έναν τομέα, αλλά δεν είναι ικανός για κάποιες εργασίες, δεν πρέπει να τον εξαναγκάζετε. Πρέπει να του αναθέτετε εργασίες που είναι κάπως πιο εύκολες. Έτσι διευκολύνεται στο να επιτυγχάνει αποτελέσματα κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του. Αυτό σημαίνει να είσαι ανεκτικός, υπομονετικός και με αρχές. Είναι μέρος αυτού που οφείλει να έχει η κανονική ανθρώπινη φύση, αυτό που απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους και αυτό που πρέπει εκείνοι να κάνουν πράξη. Αν είσαι αρκετά ειδικευμένος σε κάποιον τομέα και εργάζεσαι σε αυτόν περισσότερο καιρό από τους πιο πολλούς, τότε θα πρέπει να σου ανατεθεί το πιο δύσκολο έργο. Θα πρέπει να το δέχεσαι αυτό από τον Θεό και να υπακούς. Μην είσαι επιλεκτικός και μην παραπονιέσαι, λέγοντας: «Γιατί επιλέγουν εμένα; Δίνουν τις εύκολες εργασίες σε άλλους ανθρώπους και σ’ εμένα δίνουν τις δύσκολες. Προσπαθούν να μου κάνουν τη ζωή δύσκολη;» «Προσπαθούν να σου κάνουν τη ζωή δύσκολη»; Τι εννοείς με αυτό; Οι εργασιακές ρυθμίσεις προσαρμόζονται στο κάθε άτομο —όσοι είναι ικανότεροι θα πρέπει να κάνουν περισσότερα. Εάν έχεις μάθει πολλά και ο Θεός σού έχει δώσει πολλά, θα πρέπει να σου ανατεθεί βαρύτερο φορτίο —όχι για να σου κάνει τη ζωή δύσκολη, αλλά επειδή είναι ακριβώς το κατάλληλο για σένα. Είναι το καθήκον σου, γι’ αυτό μην προσπαθήσεις να διαλέξεις ή να αρνηθείς ούτε να προσπαθήσεις να ξεφύγεις από αυτό. Γιατί το θεωρείς δύσκολο; Το θέμα είναι ότι αν το κάνεις κάπως με την καρδιά σου, θα είσαι απόλυτα ικανός να ανταποκριθείς στο καθήκον. Το να σκέφτεσαι ότι είναι δύσκολο, ότι είναι μεροληπτική μεταχείριση, πως σε επιλέγουν επίτηδες —αυτά είναι η έκφανση μιας διεφθαρμένης διάθεσης. Είναι άρνηση να κάνεις το καθήκον σου, δείχνει ότι δεν δέχεσαι από τον Θεό. Δεν κάνεις έτσι πράξη την αλήθεια. Όταν είσαι επιλεκτικός στην εκτέλεση του καθήκοντός σου, κάνοντας αυτό που είναι ελαφρύ και εύκολο, κάνοντας μόνον αυτό που σε κάνει να φαίνεσαι καλός, αυτό είναι μια διεφθαρμένη σατανική διάθεση. Το ότι δεν μπορείς να αποδεχτείς το καθήκον σου ή να υποταχθείς αποδεικνύει ότι είσαι ακόμα επαναστατικός απέναντι στον Θεό, ότι αντιστέκεσαι, αρνείσαι και Τον αποφεύγεις. Αυτό αποτελεί διεφθαρμένη διάθεση. Όταν κατανοήσεις τελικά ότι αυτή είναι μια διεφθαρμένη διάθεση, τι θα πρέπει να κάνεις; Εάν θεωρείς ότι τα έργα που ανατέθηκαν σε άλλους μπορούν να ολοκληρωθούν εύκολα, ενώ αυτά που ανατέθηκαν σ’ εσένα θα σε κρατήσουν απασχολημένο για πολύ καιρό και θα απαιτήσουν να καταβάλεις προσπάθεια για να κάνεις έρευνα, και αυτό σε δυσαρεστεί, είναι σωστό να νιώθεις δυσαρεστημένος; Σίγουρα όχι. Τι θα πρέπει, λοιπόν, να κάνεις όταν διαισθάνεσαι ότι αυτό δεν είναι σωστό; Εάν αντιστέκεσαι και λες: «Κάθε φορά που διανέμουν δουλειές, μου δίνουν όσες είναι δύσκολες, βρώμικες και απαιτητικές, και στους άλλους δίνουν αυτές που είναι ελαφριές, απλές και υψηλών προδιαγραφών. Νομίζουν ότι είμαι απλώς κάποιος που μπορούν να καταπιέζουν; Δεν είναι δίκαιος ο τρόπος που διανέμουν δουλειές!» —εάν είναι αυτό το σκεπτικό σου, είναι λάθος. Ανεξάρτητα από το αν υπάρχουν οι όποιες αποκλίσεις στην κατανομή των εργασιών ή από το αν κατανέμονται εύλογα ή όχι, τι είναι αυτό που εξετάζει εξονυχιστικά ο Θεός; Αυτό που εξετάζει εξονυχιστικά είναι η καρδιά του ανθρώπου. Εξετάζει εάν κάποιος έχει υπακοή στην καρδιά του, εάν μπορεί να αναλάβει κάποιο φορτίο για τον Θεό και εάν είναι άτομο που αγαπά τον Θεό. Σύμφωνα με τα μέτρα των απαιτήσεών Του, οι δικαιολογίες σου είναι άκυρες, η εκτέλεση του καθήκοντός σου δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα και δεν κατέχεις την πραγματικότητα της αλήθειας. Δεν έχεις καθόλου υπακοή και παραπονιέσαι όταν κάνεις μερικές απαιτητικές ή βρώμικες εργασίες. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Καταρχάς, η νοοτροπία σου είναι λάθος. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η στάση σου απέναντι στο καθήκον σου είναι λανθασμένη. Εάν σκέφτεσαι διαρκώς την υπερηφάνεια και τα συμφέροντά σου και αδιαφορείς για το θέλημα του Θεού και δεν έχεις καθόλου υπακοή, τότε δεν είναι αυτή η σωστή στάση που οφείλεις να έχεις απέναντι στο καθήκον σου. Εάν δαπανούσες ειλικρινά για τον Θεό και είχες καρδιά που Τον αγαπά, πώς θα χειριζόσουν τις εργασίες που είναι βρώμικες, απαιτητικές ή δύσκολες; Η νοοτροπία σου θα ήταν διαφορετική: θα επέλεγες να κάνεις ό, τι είναι δύσκολο και θα επιζητούσες βαριά φορτία να επωμιστείς. Θα αναλάμβανες όσα οι άλλοι άνθρωποι είναι απρόθυμοι να κάνουν, και θα το έκανες αποκλειστικά για την αγάπη του Θεού και για να Τον ικανοποιήσεις. Θα ήσουν γεμάτος χαρά να το κάνεις, χωρίς το παραμικρό παράπονο. Οι βρώμικες, οι απαιτητικές και οι δύσκολες δουλειές δείχνουν το πραγματικό ποιον των ανθρώπων. Σε τι διαφέρεις από εκείνους που αναλαμβάνουν μόνον ελαφριές και υψηλών προδιαγραφών εργασίες; Δεν είσαι και πολύ καλύτερός τους. Έτσι δεν είναι τα πράγματα; Έτσι πρέπει να τα βλέπετε. Επομένως, λοιπόν, αυτό που εκθέτει περισσότερο το πραγματικό ποιον των ανθρώπων είναι η εκτέλεση του καθήκοντός τους. Κάποιοι λένε μεγαλόστομα λόγια όλη την ώρα, ισχυριζόμενοι ότι είναι πρόθυμοι να αγαπούν και να υπακούουν τον Θεό, όμως όταν συναντούν κάποια δυσκολία στην εκπλήρωση του καθήκοντός τους, εκφράζουν ανεξέλεγκτα κάθε είδους παράπονα και αρνητικά λόγια. Είναι προφανές ότι είναι υποκριτές. Εάν κάποιος είναι λάτρης της αλήθειας, τότε, όταν έρχεται αντιμέτωπος με κάποια δυσκολία στην εκτέλεση του καθήκοντός του, προσεύχεται στον Θεό και αναζητά την αλήθεια, ενώ παράλληλα ανταποκρίνεται στο καθήκον του με σοβαρότητα, έστω και αν αυτό δεν έχει διευθετηθεί κατάλληλα. Δεν παραπονιέται, ακόμη και αν έρχεται αντιμέτωπος με βαριές, βρώμικες ή δύσκολες εργασίες, και μπορεί να βασιστεί στην υπακοή στον Θεό μέσα του για να κάνει καλά τις εργασίες του και να εκτελέσει καλά το καθήκον του. Το θεωρεί μεγάλη απόλαυση να το κάνει αυτό, και ο Θεός παρηγορείται βλέποντάς το. Αυτό είναι το είδος του ανθρώπου που τυγχάνει της επιδοκιμασίας του Θεού. Εάν κάποιος τσινήσει και θυμώσει αμέσως μόλις συναντήσει βρώμικες, δύσκολες ή απαιτητικές εργασίες, και δεν επιτρέπει σε κανέναν να του ασκεί κριτική, το άτομο αυτό σίγουρα δεν δαπανά ειλικρινά εαυτόν για τον Θεό. Μπορεί μόνο να εκτεθεί και να αποκλεισθεί. Σε κανονικές περιπτώσεις, όταν έχετε αυτές τις καταστάσεις, μπορείτε να αντιληφθείτε τη σοβαρότητα του προβλήματος; (Εν μέρει, ναι.) Εάν μπορείτε να το αντιληφθείτε εν μέρει, μπορείτε να το μετατρέψετε σε δικό σας πλεονέκτημα, δική σας πίστη και δικό σας ανάστημα; Πρέπει να τη μετατρέψεις αυτήν τη στάση. Αρχικά χρειάζεται να σκεφτείς ως εξής: «Αυτή η στάση είναι λανθασμένη. Δεν είμαι επιλεκτικός έτσι όταν εκτελώ το καθήκον μου; Αυτό δεν είναι υπακοή. Η εκτέλεση του καθήκοντός μου θα πρέπει να είναι ευχαρίστηση, να γίνεται πρόθυμα και με χαρά. Γιατί εγώ δεν είμαι χαρούμενος και γιατί στενοχωριέμαι; Ξέρω πολύ καλά ποιο είναι το καθήκον μου και ότι είναι αυτό που οφείλω να κάνω —γιατί να μην μπορώ να υποταχθώ; Πρέπει να έλθω ενώπιον του Θεού και να προσευχηθώ και να καταφέρω να κατανοήσω την έκφανση αυτών των διεφθαρμένων διαθέσεων βαθιά μέσα στην καρδιά μου». Έπειτα, κάνοντάς το αυτό, θα πρέπει να προσευχηθείς ως εξής: «Θεέ μου, έχω συνηθίσει να είμαι ισχυρογνώμων —δεν ακούω κανέναν. Η στάση μου είναι λανθασμένη και δεν έχω καμία υπακοή. Σε παρακαλώ, πειθάρχησέ με και κάνε με υπάκουο. Δεν θέλω να στενοχωριέμαι. Δεν θέλω πλέον να επαναστατώ εναντίον Σου. Σε παρακαλώ, παρακίνησέ με και δώσε μου την ικανότητα να εκτελέσω καλά αυτό το καθήκον. Δεν είμαι διατεθειμένος να ζω για τον Σατανά, είμαι πρόθυμος να ζήσω για την αλήθεια και να την κάνω πράξη». Όταν προσεύχεσαι έτσι, η κατάσταση μέσα σου θα βελτιωθεί και, όταν η κατάσταση αυτή βελτιωθεί, θα μπορέσεις να υποταχθείς. Θα σκέφτεσαι: «Δεν είναι και τίποτα υπερβολικό, στην ουσία. Απλώς εγώ κάνω περισσότερα όταν οι άλλοι κάνουν λιγότερα, εγώ δεν διασκεδάζω όταν διασκεδάζουν εκείνοι ούτε πιάνω κουβεντούλα όταν κουβεντιάζουν εκείνοι. Ο Θεός μού έδωσε ένα επιπλέον φορτίο, βαρύ. Έτσι δείχνει την εκτίμησή Του για μένα, την εύνοιά Του προς εμένα, και αποδεικνύεται ότι μπορώ να αντέξω αυτό το βαρύ φορτίο. Ο Θεός είναι πολύ καλός μαζί μου και πρέπει να είμαι υπάκουος». Και η στάση σου θα έχει αλλάξει χωρίς να το καταλάβεις. Είχες κακή στάση όταν αποδέχτηκες για πρώτη φορά το καθήκον σου. Δεν μπορούσες να υποταχθείς, κατάφερες όμως να αντιστρέψεις την κατάσταση αμέσως και να δεχτείς αμέσως τον εξονυχιστικό έλεγχο και την πειθαρχία του Θεού. Μπόρεσες να έλθεις αμέσως ενώπιόν Του με στάση υπακοής, στάση αποδοχής και άσκησης της αλήθειας, έως ότου μπόρεσες να αποδεχτείς το καθήκον σου στο σύνολό του από τον Θεό και να το εκπληρώσεις ολόψυχα. Υπάρχει μια διαδικασία αγώνα σε αυτό. Αυτή η διαδικασία αγώνα είναι η διαδικασία αλλαγής σου, η διαδικασία αποδοχής της αλήθειας εκ μέρους σου. Θα ήταν αδύνατο οι άνθρωποι να είναι πρόθυμοι και χαρούμενοι και να υποτάσσονται σε ό, τι τους συμβαίνει χωρίς δεύτερη κουβέντα. Εάν μπορούσαν να το κάνουν αυτό, θα σήμαινε ότι δεν έχουν διεφθαρμένη διάθεση και δεν θα είχαν ανάγκη ο Θεός να εκφράσει την αλήθεια για να τους σώσει. Οι άνθρωποι έχουν έμμονες ιδέες, έχουν λάθος συμπεριφορές, έχουν λανθασμένες και αρνητικές καταστάσεις. Όλα αυτά είναι πραγματικά προβλήματα —υπάρχουν. Όταν όμως αυτές οι αρνητικές και δυσμενείς καταστάσεις, και τα αρνητικά συναισθήματα και οι διεφθαρμένες διαθέσεις, παίρνουν τα ηνία και ελέγχουν τη συμπεριφορά, τις σκέψεις και τη στάση σου, το τι θα πράξεις, το πώς θα ασκηθείς και το ποιο μονοπάτι θα επιλέξεις, θα εξαρτηθεί από τη στάση σου απέναντι στην αλήθεια. Μπορεί να έχεις συναισθήματα ή να είσαι σε αρνητική κατάσταση ή σε κατάσταση ανυπακοής, όταν όμως εμφανιστούν αυτά τα πράγματα κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου, εύκολα θα ανατραπούν, επειδή έρχεσαι ενώπιον του Θεού, επειδή κατανοείς την αλήθεια, επειδή αναζητάς τον Θεό, επειδή η στάση σου είναι στάση υπακοής και αποδοχής της αλήθειας. Θα απαλλαγείς τότε από τα προβλήματά σου ενώ εκτελείς καλά το καθήκον σου και θα είσαι ικανός να κατανικήσεις την αρπάγη και τον έλεγχο που έχει επάνω σου η διεφθαρμένη σατανική διάθεση. Στο τέλος, θα εκπληρώσεις με επιτυχία το καθήκον σου, θα εκπληρώσεις την αποστολή από τον Θεό και θα εξασφαλίσεις την αλήθεια και τη ζωή. Η διαδικασία εκπλήρωσης του καθήκοντος και απόκτησης της αλήθειας είναι και διαδικασία αλλαγής της διάθεσης. Μόνον κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους λαμβάνουν οι άνθρωποι τη διαφώτιση και τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος και κατανοούν την αλήθεια και εισέρχονται στην πραγματικότητά της. Επίσης, μόνον όταν υπάρχουν δυσκολίες στην εκτέλεση των καθηκόντων τους, έρχονται συχνά ενώπιον του Θεού για να προσευχηθούν, να αναζητήσουν και να διακρίνουν το θέλημά Του προκειμένου να τις επιλύσουν, ώστε να μπορούν να εκτελούν τα καθήκοντά τους κανονικά. Μόνον κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους οι άνθρωποι πειθαρχούνται από τον Θεό και ζουν υπό την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος, μαθαίνοντας σταδιακά να πράττουν σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας και εκτελώντας τελικά το καθήκον τους ικανοποιητικά. Έτσι η αλήθεια παίρνει τα ηνία και εξουσιάζει στην καρδιά σου.

Ορισμένοι άνθρωποι, όποιο ζήτημα κι αν αντιμετωπίζουν κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, δεν αναζητούν την αλήθεια και ενεργούν πάντοτε σύμφωνα με τις δικές τους σκέψεις, αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες και επιθυμίες. Ικανοποιούν διαρκώς τις δικές τους εγωιστικές επιθυμίες, και οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους ελέγχουν πάντοτε τις ενέργειές τους. Μπορεί να φαίνεται ότι ανέκαθεν εκτελούσαν τα καθήκοντά τους, αλλά επειδή ποτέ δεν αποδέχτηκαν την αλήθεια και είναι ανίκανοι να ενεργήσουν σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας, τελικά αποτυγχάνουν να κερδίσουν την αλήθεια και τη ζωή, και γίνονται πάροχοι υπηρεσιών, άξιοι του τίτλου τους. Σε τι στηρίζονται, άρα, τέτοιου είδους άνθρωποι κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους; Δεν στηρίζονται ούτε στην αλήθεια ούτε στον Θεό. Αυτή η λίγη αλήθεια που όντως κατανοούν δεν έχει κυριαρχήσει στις καρδιές τους. Προκειμένου να εκτελέσουν αυτά τα καθήκοντα, στηρίζονται στα δικά τους χαρίσματα και ταλέντα, σε οποιαδήποτε γνώση έχουν αποκτήσει, καθώς επίσης και στη δική τους δύναμη της θέλησης ή στις δικές τους καλές προθέσεις. Και με αυτό το δεδομένο, θα είναι σε θέση να εκτελούν τα καθήκοντά τους σε αποδεκτό επίπεδο; Όταν οι άνθρωποι βασίζονται στη φυσική τους κατάσταση, στις αντιλήψεις τους, στις φαντασιοκοπίες τους, στις γνώσεις τους και στη μάθηση για να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, παρόλο που μπορεί να φαίνεται ότι εκτελούν τα καθήκοντά τους και δεν διαπράττουν κακό, δεν κάνουν πράξη την αλήθεια και δεν έχουν κάνει τίποτα που να ικανοποιεί τον Θεό. Υπάρχει, επίσης, κι ένα άλλο πρόβλημα που δεν μπορεί να αγνοηθεί: Κατά τη διαδικασία εκτέλεσης του καθήκοντός σου, αν οι αντιλήψεις, οι φαντασιοκοπίες και οι προσωπικές σου επιθυμίες δεν αλλάζουν ποτέ και δεν αντικαθίστανται ποτέ από την αλήθεια, και αν οι ενέργειες και οι πράξεις σου δεν γίνονται ποτέ σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας, τότε ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα; Δεν θα έχεις είσοδο στη ζωή, θα γίνεις πάροχος υπηρεσιών, εκπληρώνοντας έτσι τα λόγια του Κυρίου Ιησού: «Πολλοί θέλουσιν ειπεί προς εμέ εν εκείνη τη ημέρα, Κύριε, Κύριε, δεν προεφητεύσαμεν εν τω ονόματί σου, και εν τω ονόματί σου εξεβάλομεν δαιμόνια, και εν τω ονόματί σου εκάμομεν θαύματα πολλά; Και τότε θέλω ομολογήσει προς αυτούς ότι ποτέ δεν σας εγνώρισα· γνώρισα πολλά; Και τότε θέλω ομολογήσανομίαν» (Κατά Ματθαίον 7:22-23). Γιατί αποκαλεί ο Θεός αυτούς τους ανθρώπους που καταβάλλουν προσπάθεια και παρέχουν υπηρεσία κακούργους; Υπάρχει ένα πράγμα για το οποίο μπορούμε να είμαστε σίγουροι και αυτό είναι το εξής: Ανεξάρτητα από τα καθήκοντα ή το έργο που κάνουν αυτοί οι άνθρωποι, τα κίνητρα, η ώθηση, οι προθέσεις και οι σκέψεις τους προκύπτουν αποκλειστικά από τις εγωιστικές τους επιθυμίες, και είναι εξ ολοκλήρου για να προστατεύσουν τα δικά τους συμφέροντα και τις δικές τους προοπτικές, και για να ικανοποιήσουν την υπερηφάνεια, τη ματαιοδοξία και το κύρος τους. Όλα επικεντρώνονται γύρω από αυτές τις εκτιμήσεις και τους υπολογισμούς, δεν υπάρχει αλήθεια στην καρδιά τους, δεν έχουν καρδιά που να έχει φόβο Θεού και να υπακούει στον Θεό —αυτή είναι η ρίζα του προβλήματος. Σήμερα, τι είναι ζωτικής σημασίας να επιδιώξετε; Σε όλα τα πράγματα, πρέπει να αναζητάτε την αλήθεια, και πρέπει να εκτελείτε σωστά το καθήκον σας σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και με ό,τι ζητά ο Θεός. Αν το κάνετε, θα λάβετε τον αίνο του Θεού. Άρα, συγκεκριμένα, τι συνεπάγεται η εκτέλεση του καθήκοντός σας σύμφωνα με αυτό που ζητά ο Θεός; Σε ό, τι κάνετε, πρέπει να μάθετε να προσεύχεστε στον Θεό, πρέπει να αναλογίζεστε ποιες προθέσεις έχετε, ποιες σκέψεις έχετε και αν αυτές οι προθέσεις και οι σκέψεις συμφωνούν με την αλήθεια· αν δεν συμφωνούν, πρέπει να τα παραμερίσετε, και στη συνέχεια πρέπει να ενεργήσετε σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας και να δεχτείτε την εξονυχιστική εξέταση του Θεού. Αυτό θα διασφαλίσει ότι θα κάνετε πράξη την αλήθεια. Αν έχετε τις δικές σας προθέσεις και στόχους, και γνωρίζετε πολύ καλά ότι παραβιάζουν την αλήθεια και έρχονται σε αντίθεση με το θέλημα του Θεού, αλλά παρόλα αυτά δεν προσεύχεστε στον Θεό και δεν αναζητάτε την αλήθεια για να βρείτε λύση, τότε αυτό είναι επικίνδυνο, είναι εύκολο να διαπράξετε κακό και να κάνετε πράγματα που αντιτίθενται στον Θεό. Αν διαπράξετε το κακό μία-δύο φορές και μετανοήσετε, τότε εξακολουθείτε να έχετε ελπίδα σωτηρίας. Αν συνεχίσετε να διαπράττετε κακό, τότε διαπράττετε κάθε είδους κακές πράξεις. Εάν εξακολουθείτε να μην μπορείτε να μετανοήσετε σε αυτό το σημείο, τότε έχετε πρόβλημα: Ο Θεός θα σας παραμερίσει ή θα σας εγκαταλείψει, πράγμα που σημαίνει ότι κινδυνεύετε να εξαλειφθείτε· οι άνθρωποι που διαπράττουν κάθε είδους κακές πράξεις σίγουρα θα τιμωρηθούν και θα εξαλειφθούν.