Το να κάνει κανείς το καθήκον του

θα πει να πραγματώνει τη φύση του,

ό,τι γι’ αυτόν είναι δυνατόν

–έτσι, το καθήκον του εκτελεί.

Ⅰ

Του ανθρώπου τα ελαττώματα κατά την υπηρεσία του,

μέσω της πείρας, μειώνονται

και καθώς ο άνθρωπος κρίνεται·

δεν είναι εμπόδια στο καθήκον του.

Όσοι παύουν να υπηρετούν ή υποχωρούν

από φόβο για τα ελαττώματα

που μπορεί στην υπηρεσία τους να φανούν

είναι απ’ όλους πιο δειλοί.

Το να κάνει κανείς το καθήκον του,

θα πει να πραγματώνει τη φύση του,

ό,τι γι’ αυτόν είναι δυνατόν

–έτσι το καθήκον του εκτελεί.

Το να κάνει κανείς το καθήκον του

θα πει να πραγματώνει τη φύση του,

ό,τι γι’ αυτόν είναι δυνατόν

–έτσι το καθήκον του εκτελεί.

Ⅱ

Αν ο άνθρωπος δεν μπορεί να πει αυτό που πρέπει,

καθώς τον Θεό υπηρετεί,

ή να πετύχει ό,τι είναι δυνατόν γι’ αυτόν,

μόνο χαζολογά και προσποιείται,

τη λειτουργία έχει χάσει του ανθρώπου.

Ο άνθρωπος αυτός θεωρείται

μετριότητα, μια ανώφελη παρουσία.

Πώς να τον πεις δημιούργημα;

Μπορεί εξωτερικά να λάμπει, μα είναι σάπιος μέσα του.

Το να κάνει κανείς το καθήκον του

θα πει να πραγματώνει τη φύση του,

ό,τι γι’ αυτόν είναι δυνατόν

–έτσι το καθήκον του εκτελεί.

Το να κάνει κανείς το καθήκον του

θα πει να πραγματώνει τη φύση του,

ό,τι γι’ αυτόν είναι δυνατόν

–έτσι, το καθήκον του εκτελεί, το καθήκον του εκτελεί.

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η διαφορά μεταξύ της διακονίας του ενσαρκωμένου Θεού και του καθήκοντος του ανθρώπου