Ⅰ

Η πίστη σας είναι όμορφη πολύ: Λέτε

πως θέλετε ν’ αφιερωθείτε στο έργο του Θεού,

πως πολύ θα θέλατε να κάνετε τα πάντα για αυτό…

Μα η διάθεσή σας ελάχιστα έχει αλλάξει.

Επηρμένα λόγια έχετε ξεστομίσει,

μ' αυτό που κάνετε αξιοθρήνητο είναι.

Η γλώσσα και τα χείλη σας λες κι είναι ψηλά στον ουρανό

ενώ τα πόδια σας, μακριά, στη γη πατάνε.

Τα λόγια σας λοιπόν, η φήμη και οι πράξεις σας

σε άθλια κατάσταση είν’ ακόμα.

Έχετε άραγε δικαίωμα να εισέλθετε

στον άγιο τόπο του έργου και του λόγου του Θεού

δίχως Αυτός να δοκιμάζει τα λόγια και τις πράξεις σας;

Ποιος μπορεί τα μάτια Του να ξεγελάσει;

Τα φτηνά σας λόγια κι οι κακές σας πράξεις δε θα Του διαφύγουν.

Ⅱ

Η φήμη σας πλέον έχει καταστραφεί·

το παράστημά σας εξευτελιστικό, τα λόγια σας φτηνά,

η ζωή σας αποτρόπαια, η ανθρωπιά σας λίγη.

Είστε άνθρωποι στενόμυαλοι,

σε λεπτομέρειες ασήμαντες παγιδευμένοι.

Ερίζετε για φήμη και γι' αξιώματα,

τόσο πολύ που θέλετε στον δρόμο της κόλασης να πάτε

και να βουτήξετε απευθείας στη λίμνη της φωτιάς.

Τα τωρινά σας λόγια και οι πράξεις

αρκούν για να διαπιστώσει ο Θεός πως είστε αμαρτωλοί.

Έχετε άραγε δικαίωμα να εισέλθετε

στον άγιο τόπο του έργου και του λόγου του Θεού

δίχως Αυτός να δοκιμάζει τα λόγια και τις πράξεις σας;

Ποιος μπορεί τα μάτια Του να ξεγελάσει;

Τα φτηνά σας λόγια κι οι κακές σας πράξεις δε θα Του διαφύγουν.

Ⅲ

Η στάση σας απέναντι στο έργο του Θεού

Του αρκεί για να διαπιστώσει πως είστε άδικοι.

Η διάθεσή σας Του είν' αρκετή για να πει

πως είστε ρυπαρές ψυχές, γεμάτες ατιμία.

Όσα κάνετε κι αποκαλύπτετε ένα σημαίνουν μόνο:

Έχετε πιεί πολύ αίμα πνευμάτων ακάθαρτων.

Όταν λόγος γίνεται για είσοδο στη βασιλεία των ουρανών

προσπαθείτε να κρατήσετε μέσα σας τα συναισθήματά σας.

Είναι, άραγε, ο τρόπος σας αρκετός

για να εισέλθετε στη βασιλεία του Θεού;

Έχετε άραγε δικαίωμα να εισέλθετε

στον άγιο τόπο του έργου και του λόγου του Θεού

δίχως Αυτός να δοκιμάζει τα λόγια και τις πράξεις σας;

Ποιος μπορεί τα μάτια Του να ξεγελάσει;

Τα φτηνά σας λόγια κι οι κακές σας πράξεις δε θα Του διαφύγουν.

Όλων των ανθρώπων τις καρδιές τα μάτια του Θεού παρατηρούν

γιατί, πολύ πριν τους δημιουργήσει,

Αυτός στα χέρια Του τις είχε κρατήσει.

Προ πολλού μεσ’ στ’ ανθρώπου την καρδιά είχε δει Αυτός·

πώς, άραγε, οι σκέψεις της ανθρώπινης καρδιάς να διαφύγουν της ματιάς Του;

Πώς, άραγε, εγκαίρως να ξεφύγουν απ’ το κάψιμο του Πνεύματός Του;

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο χαρακτήρας όλων σας είναι τόσο ποταπός!