1 Η φύση του ανθρώπου είναι πολύ διαφορετική από την ουσία Μου, διότι η διεφθαρμένη φύση του ανθρώπου προέρχεται εξ ολοκλήρου από τον Σατανά· η φύση του ανθρώπου έχει υποστεί κατεργασία και έχει διαφθαρεί από τον Σατανά. Αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος ζει υπό την επήρεια του κακού και της ασχήμιας του Σατανά. Ο άνθρωπος δεν μεγαλώνει σε έναν κόσμο αλήθειας ούτε σε ένα άγιο περιβάλλον, πόσο μάλλον δε, ζει στο φως. Επομένως, κανείς δεν έχει τη δυνατότητα να κατέχει την αλήθεια στη φύση του από τη στιγμή της γέννησης, πόσο μάλλον δε, μπορεί κανείς να γεννηθεί με μια θεοσεβή, υπάκουη στον Θεό ουσία. Αντιθέτως, οι άνθρωποι κατέχουν μια φύση που αντιστέκεται στον Θεό, παρακούει τον Θεό και δεν αγαπά την αλήθεια. Αυτή η φύση είναι το πρόβλημα για το οποίο θέλω να συζητήσουμε —η προδοσία.

2 Η βάση της ύπαρξης της ανθρωπότητας είναι η επαναλαμβανόμενη μετενσάρκωση της ψυχής. Με άλλα λόγια, κάθε άτομο αποκτά μια ανθρώπινη ζωή στη σάρκα όταν μετενσαρκώνεται η ψυχή του. Μετά τη γέννηση του σώματος ενός ατόμου, αυτή η ζωή συνεχίζεται έως ότου η σάρκα φτάσει, τελικά, στα όριά της, δηλαδή μέχρι την τελική στιγμή, κατά την οποία η ψυχή αφήνει το περίβλημά της. Αυτή η διαδικασία επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, με την ψυχή του ατόμου να έρχεται και να φεύγει ξανά και ξανά, διατηρώντας, με αυτόν τον τρόπο, την ύπαρξη της ανθρωπότητας. Η ζωή της σάρκας είναι, επίσης, η ζωή της ψυχής του ανθρώπου, και η ψυχή του ανθρώπου υποστηρίζει την ύπαρξη της σάρκας του. Δηλαδή, η ζωή κάθε ατόμου προέρχεται από την ψυχή του, και η ζωή δεν είναι έμφυτη στη σάρκα. Επομένως, η φύση του ανθρώπου προέρχεται από την ψυχή, όχι από τη σάρκα.

3 Μόνο η ψυχή κάθε ατόμου γνωρίζει με ποιον τρόπο έχει βιώσει τους πειρασμούς, τις συμφορές και τη διαφθορά του Σατανά. Τα πράγματα αυτά είναι άγνωστα στη σάρκα του ανθρώπου. Κατά συνέπεια, η ανθρωπότητα γίνεται ακούσια όλο και πιο σκοτεινή, όλο και πιο βρόμικη και όλο και πιο κακή, ενώ η απόσταση ανάμεσα στον άνθρωπο και σ’ Εμένα μεγαλώνει όλο και περισσότερο και η ζωή γίνεται όλο και πιο σκοτεινή για την ανθρωπότητα. Ο Σατανάς κρατά τις ψυχές των ανθρώπων στη λαβή του, συνεπώς, είναι φυσικό ότι η σάρκα του ανθρώπου έχει καταληφθεί κι αυτή από τον Σατανά. Πώς είναι δυνατόν μια τέτοια σάρκα και μια τέτοια ανθρωπότητα να μην αντιστέκονται στον Θεό; Πώς θα μπορούσαν να είναι εγγενώς συμβατές με Αυτόν; Ο λόγος για τον οποίο ρίχνω τον Σατανά στον αέρα είναι επειδή Με πρόδωσε. Πώς θα μπορούσαν, λοιπόν, οι άνθρωποι να απαλλαχθούν από την ανάμειξή τους; Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η προδοσία είναι στην ανθρώπινη φύση.

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα: η προδοσία (2)