Από τη Τζόου Σουσένγκ, Κίνα

Στα τέλη του 2023, εκλέχτηκα επικεφαλής στην εκκλησία. Στην αρχή, ανησυχούσα ότι είχα μόνο μια επιφανειακή κατανόηση της αλήθειας και ότι δεν ήμουν ικανή να αναλάβω αυτό το καθήκον. Ωστόσο, σκέφτηκα επίσης ότι υπήρχε η πρόθεση του Θεού στο να μου δοθεί η ευκαιρία να κάνω αυτό το καθήκον, και ότι έπρεπε να υποταχθώ και να εργαστώ σκληρά για να κάνω καλά το έργο. Στη συνέχεια, συμμετείχα ενεργά στα διάφορα επιμέρους έργα, και πάντα χειριζόμουν τυχόν προβλήματα και απαντούσα σ’ αυτά το συντομότερο δυνατό. Ωστόσο, καθώς εμβάθυνα στο έργο, διαπίστωσα ότι πολλά προβλήματα απαιτούσαν να υποδείξω συγκεκριμένα μονοπάτια με βάση τις αρχές. Υπήρχαν κάποιες εργασίες που δεν είχα χειριστεί στο παρελθόν και δεν κατανοούσα καλά τις σχετικές αρχές, οπότε ήμουν κάπως μπερδεμένη και αγχωνόμουν περισσότερο, ειδικά κατά τις συζητήσεις για το έργο. Σκεφτόμουν: «Αν πω το σωστό, καλώς. Αλλά αν πω κάτι λάθος ή όχι ξεκάθαρα, τι θα σκεφτούν οι συνεργάτιδές μου για μένα; Μήπως θα σκεφτούν ότι το επίπεδο και η εργασιακή μου ικανότητα είναι τόσο χαμηλά, και ότι δεν έχω ό,τι χρειάζεται να κάνω αυτό το καθήκον;» Κάθε φορά που συζητούσαμε μαζί για το έργο, έπρεπε να το σκέφτομαι για πολλή ώρα πριν εκφράσω μια άποψη, γιατί δείλιαζα και πρόσεχα πολύ. Μια φορά, η ανώτερη επικεφαλής μάς ζήτησε να αξιολογήσουμε αν μια αδελφή θα μπορούσε να καλλιεργηθεί για να γίνει επόπτρια, και είπε ότι θα ανταλλάσσαμε τις απόψεις μας σε μια συνάθροιση την επόμενη μέρα. Αγχώθηκα λίγο και σκέφτηκα: «Στο αν έχεις διάκριση για τους ανθρώπους καθρεφτίζεται και το αν βλέπεις τα πράγματα καθόλου βαθιά. Αν πω κάτι λάθος, τι θα σκεφτεί η ανώτερη επικεφαλής για μένα; Μήπως θα σκεφτεί ότι δεν έχω διάκριση, ότι έχω χαμηλό επίπεδο και ότι δεν είμαι κατάλληλη για καλλιέργεια;» Έτσι, διάβασα το βιογραφικό και τις αξιολογήσεις εκείνης της αδελφής ξανά και ξανά, και έψαξα τις σχετικές αρχές για να τις διαβάσω. Μου πήρε ένα ολόκληρο βράδυ και δεν έκανα καθόλου άλλο έργο. Εκείνη τη στιγμή, συνειδητοποιούσα κατά βάθος ότι, ενώ επιφανειακά το έκανα αυτό για να διακρίνω κάποιον με ακρίβεια, στην πραγματικότητα το έκανα για να ικανοποιήσω τη δική μου περηφάνια και επιθυμία για θέση, και δεν άξιζε τον κόπο να υποφέρω έτσι. Ωστόσο, δεν αναζήτησα την αλήθεια για να λύσω το πρόβλημά μου.

Καθώς προέκυπταν όλο και περισσότερα πράγματα στο έργο, ήμουν πολύ απασχολημένη κάθε μέρα και συχνά δεν παρακολουθούσα σωστά το κειμενικό έργο, που ήταν η κύρια ευθύνη μου. Αν και η ανώτερη επικεφαλής είχε τακτοποιήσει το έργο για μένα και μου είχε μοιραστεί μονοπάτια για να κάνω το έργο, όταν πήγαινα να το κάνω και συναντούσα δυσκολίες, πάλι δεν ήξερα πώς να τις λύσω. Ντρεπόμουν επίσης να της ζητήσω βοήθεια επειδή φοβόμουν ότι θα πίστευε πως το επίπεδό μου ήταν χαμηλό, ότι δεν ήμουν σε θέση να αναλάβω το έργο και ότι δεν ήμουν κατάλληλη για καλλιέργεια. Έτσι, εργάστηκα σκληρά για να βρω τις αρχές μόνη μου. Ο καιρός περνούσε, αλλά υπήρχαν ακόμα κάποια προβλήματα που δεν ήξερα πώς να λύσω, γεγονός που επηρέαζε το έργο. Ένιωθα όλο και περισσότερο ότι το επίπεδό μου ήταν πολύ χαμηλό και ότι δεν μπορούσα να κάνω τίποτα καλά. Μετάνιωσα ακόμη και που δέχτηκα αυτό το καθήκον. Εκείνη την περίοδο, η σκέψη της παραίτησης στριφογύριζε συνεχώς στο μυαλό μου και η καρδιά μου ήταν δυστυχισμένη. Ντρεπόμουν πολύ να αντικρίσω την ανώτερη επικεφαλής και τις συναδέλφους μου, και πίστευα ότι σίγουρα θα με είχαν διακρίνει και θα είχαν καταλάβει ότι δεν άξιζα καλλιέργεια, και ότι θα ήταν καλύτερο να δείξω λίγη αυτεπίγνωση και να παραιτηθώ νωρίς για να μη γίνω ρεζίλι. Ωστόσο, φοβόμουν ότι η παραίτηση θα ήταν ανευθυνότητα απέναντι στο έργο, οπότε απρόθυμα συνέχισα. Επιφανειακά, τα πήγαινα καλά με όλους κάθε μέρα και μάλιστα σκόπιμα προσποιούμουν πως ήμουν χαλαρή. Μέσα μου, όμως, η καρδιά μου καιγόταν από άγχος. Προτιμούσα να ξενυχτάω ψάχνοντας τρόπους να λύσω τα προβλήματα παρά να ανοιχτώ σε όλους για τις δυσκολίες μου. Η ανώτερη επικεφαλής παρατήρησε ότι συχνά αναστέναζα και με ρώτησε αν είχα δυσκολίες. Φοβόμουν ότι αν της τα έλεγα, θα πίστευε ότι είχα χαμηλό επίπεδο, οπότε είπα ψέματα ότι δεν είχα. Αργότερα, μετά από τις επίμονες ερωτήσεις της ανώτερης επικεφαλής, τελικά, αποκαρδιωμένη, μίλησα για τις δυσκολίες που αντιμετώπιζα στα καθήκοντά μου. Δεν περίμενα ότι η επικεφαλής θα συναναστρεφόταν και θα έλυνε το πρόβλημά μου πολύ γρήγορα. Είπε μάλιστα: «Γιατί δεν μου είπες γι’ αυτό το πρόβλημα νωρίτερα; Αν μου το είχες πει πριν, θα είχε λυθεί νωρίτερα». Σκέφτηκα πόσο αναποτελεσματική ήμουν στα καθήκοντά μου όλο αυτό το διάστημα και πόσο δύσκολα περνούσα. Γιατί δεν μπορούσα να μιλήσω για ένα πρόβλημα που θα λυνόταν απλώς αν άνοιγα την καρδιά μου και αναζητούσα; Αργότερα, προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, νοιάζομαι υπερβολικά για την υπόληψη και τη θέση. Δίνω μεγάλη προσοχή στην εικόνα που έχουν για μένα οι συνεργάτες και η ανώτερη επικεφαλής, συντηρώντας προσεκτικά τη δική μου περηφάνια και θέση. Νιώθω τόσο κουρασμένη. Δεν θέλω να ζω έτσι, αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Θεέ μου, είθε να με οδηγήσεις να βγω από αυτήν τη λανθασμένη κατάσταση».

Μια φορά, κατά τη διάρκεια της πνευματικής μου άσκησης, είδα ένα βίντεο βιωματικής μαρτυρίας που παρέθετε ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού, και μόνο τότε άρχισα να καταλαβαίνω την κατάστασή μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Οι ίδιοι οι άνθρωποι είναι δημιουργήματα. Μπορούν τα δημιουργήματα να φτάσουν στην παντοδυναμία; Μπορούν να επιτύχουν τελείωση και τελειότητα; Μπορούν να επιτύχουν επιδεξιότητα σε όλα, να φτάσουν να κατανοούν τα πάντα, να διαβλέπουν τα πάντα και να είναι ικανοί για τα πάντα; Όχι, δεν μπορούν. Ωστόσο, μέσα στους ανθρώπους υπάρχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και μια μοιραία αδυναμία. Αμέσως μόλις διδαχθούν μια δεξιότητα ή ένα επάγγελμα, οι άνθρωποι αισθάνονται ικανοί, ότι είναι άνθρωποι με θέση και αξία, και ότι είναι επαγγελματίες. Ανεξάρτητα από το πόσο συνηθισμένοι είναι, όλοι τους θέλουν να προωθήσουν τον εαυτό τους ως ένα διάσημο ή εξαιρετικό άτομο, να γίνουν κάποια μικρή διασημότητα και να κάνουν τους άλλους να πιστεύουν ότι είναι τέλειοι, άψογοι και αψεγάδιαστοι· στα μάτια των άλλων, θέλουν να γίνουν διάσημοι, ισχυροί, ή κάποια μεγάλη προσωπικότητα, να γίνουν πανίσχυροι, ικανοί για οτιδήποτε και σε θέση να επιτύχουν τα πάντα. Νιώθουν πως αν ζητούσαν τη βοήθεια των άλλων, θα έδειχναν ανίκανοι, αδύναμοι και κατώτεροι, και οι άλλοι θα τους περιφρονούσαν. Γι’ αυτόν τον λόγο, θέλουν πάντα να προσποιούνται. Μερικοί άνθρωποι, όταν τους ζητάς να κάνουν κάτι, λένε ότι ξέρουν πώς να το κάνουν, ενώ στην πραγματικότητα δεν ξέρουν. Στη συνέχεια, το ψάχνουν κρυφά και προσπαθούν να μάθουν πώς να το κάνουν, αφού όμως το μελετήσουν για αρκετές ημέρες, και πάλι δεν καταλαβαίνουν πώς να το κάνουν. Όταν τους ρωτάς πώς τα πηγαίνουν με αυτό, λένε: “Σε λίγο, σε λίγο!” Μέσα τους, όμως, σκέφτονται: “Δεν έχω φτάσει ακόμα εκεί, δεν έχω ιδέα, δεν ξέρω τι να κάνω! Δεν πρέπει να αφήσω να βγουν τα άπλυτά μου στη φόρα, πρέπει να συνεχίσω να υποκρίνομαι, δεν μπορώ ν’ αφήσω τους άλλους να δουν τα μειονεκτήματα και την άγνοιά μου, δεν μπορώ να τους επιτρέψω να με περιφρονήσουν!” Τι πρόβλημα είναι αυτό; Είναι σαν μια κόλαση επί γης, όπου προσπαθείς να σώσεις την υπόληψή σου με κάθε κόστος. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Η αλαζονεία των ανθρώπων αυτών δεν έχει όρια, έχουν χάσει κάθε λογική. Δεν επιθυμούν να είναι σαν όλους τους άλλους, δεν θέλουν να είναι συνηθισμένοι άνθρωποι, κανονικοί άνθρωποι, αλλά υπεράνθρωποι, σπουδαία άτομα, ή επιτυχημένοι. Αυτό είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα! Όσον αφορά τις αδυναμίες, τα ελαττώματα, την άγνοια, την ανοησία και την έλλειψη κατανόησης εντός της κανονικής ανθρώπινης φύσης, τα σκεπάζουν όλα και δεν αφήνουν τους άλλους να τα δουν, και στη συνέχεια συνεχίζουν να υποδύονται. Κάποιοι άνθρωποι αδυνατούν να διακρίνουν το οτιδήποτε, αλλά παρ’ όλα αυτά λένε ότι κατά βάθος καταλαβαίνουν. Όταν, όμως, τους ζητήσεις να εξηγήσουν αυτό που κατάλαβαν, δεν μπορούν να το κάνουν. Μόλις το εξηγήσει κάποιος άλλος, τότε λένε ότι ετοιμαζόντουσαν να πουν το ίδιο πράγμα, αλλά δεν πρόλαβαν να το πουν εγκαίρως. Κάνουν ό,τι μπορούν για να μεταμφιεστούν και προσπαθούν να δείξουν μια καλή εικόνα. Τι λες, τέτοιοι άνθρωποι δεν πετούν στα σύννεφα; Διαρκώς ονειρεύονται, σωστά; Δεν ξέρουν ποιοι είναι ούτε πώς να βιώσουν την κανονική ανθρώπινη φύση. Δεν έχουν ενεργήσει ούτε μια φορά σαν πρακτικά ανθρώπινα όντα. Αν περνάς τις μέρες σου πετώντας στα σύννεφα, χωρίς σχέδιο και σκοπό, χωρίς να ενεργείς σε τίποτα προσγειωμένος, ζώντας πάντα με βάση τη φαντασία σου, τότε αυτό είναι πρόβλημα. Το μονοπάτι στη ζωή που διαλέγεις δεν είναι το σωστό» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι πέντε προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται για την είσοδο στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό). Όταν διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι οι ίδιοι οι άνθρωποι είναι δημιουργημένα όντα και δεν μπορούν να φτάσουν στην τελειότητα. Αν αποτυγχάνεις διαρκώς να αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου σωστά και θέλεις συνεχώς να επιδιώκεις την τελειότητα, τότε είσαι αλαζονική και παράλογη στα μάτια του Θεού. Οι άνθρωποι θέλουν συνεχώς να ξεφύγουν από τις διευθετήσεις και τον προκαθορισμό του Θεού για να αλλάξουν το επίπεδό τους, αλλά αυτό είναι μη ρεαλιστικό και αντίθετο με τις απαιτήσεις του Θεού. Συνειδητοποίησα ότι ήμουν ακριβώς έτσι. Μετά την εκλογή μου ως επικεφαλής στην εκκλησία, ανέβασα τον εαυτό μου ψηλά και επιδίωκα να είμαι μια επικεφαλής «αντάξια του ονόματός της», που είχε κερδίσει τη θέση ήταν «επάξια». Πίστευα ότι, εφόσον έκανα αυτό το καθήκον, έπρεπε να πληρώ όλες τις προϋποθέσεις για να είμαι επικεφαλής. Αν δεν μπορούσα να διακρίνω ένα ζήτημα ή δεν μπορούσα να καταλάβω ένα άλλο, δεν θα σήμαινε αυτό ότι ήμουν ανίκανη ως επικεφαλής; Ποτέ δεν ήμουν σε θέση να αντιμετωπίσω τον εαυτό μου σωστά και δεν ήθελα να εκθέσω τα προβλήματά μου μπροστά σε άλλους, φοβούμενη μην πουν πως δεν μπορούσα να κάνω το καθήκον μιας επικεφαλής. Έτσι, όταν χρειαζόταν να εκφράσω την άποψή μου, αγχωνόμουν πολύ και ανησυχούσα ότι, αν οι απόψεις που εξέφραζα ήταν ανακριβείς, τότε οι άνθρωποι θα πίστευαν ότι το επίπεδό μου ήταν χαμηλό. Για να προστατεύσω την περηφάνια και τη θέση μου, κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια για να ψάξω πληροφορίες, πράγμα που επηρέασε την αποτελεσματικότητά μου στο καθήκον μου. Όταν αντιμετώπιζα προβλήματα στο έργο που δεν ήξερα πώς να λύσω, δεν τολμούσα να ανοιχτώ και να ρωτήσω γι’ αυτά, ακόμη και όταν η ανώτερη επικεφαλής ήταν ακριβώς δίπλα μου. Τα σκεφτόμουν πολύ, αλλά ακόμα δεν ήξερα πώς να τα λύσω. Ως αποτέλεσμα, το έργο καθυστέρησε και έγινα αρνητική. Για να προστατεύσω την περηφάνια και τη θέση μου, ήμουν πολύ δειλή και προσεκτική στο καθήκον μου κάθε μέρα. Συχνά ανησυχούσα ότι, αν δεν έκανα τα πράγματα καλά, οι άνθρωποι θα με διέκριναν, και απέφευγα να ρωτήσω για πράγματα που δεν ήξερα πώς να κάνω. Εξαιτίας αυτού, η αποτελεσματικότητά μου στο καθήκον μου ήταν πολύ χαμηλή, και ακόμη και όταν η ανώτερη επικεφαλής παρατήρησε ότι η κατάστασή μου δεν ήταν καλή και προσφέρθηκε να με βοηθήσει, εγώ συνέχιζα να προσποιούμαι και να κρύβω την αληθινή μου κατάσταση. Επειδή προσποιούμουν ότι καταλάβαινα, ενώ σαφώς δεν ήξερα πώς να κάνω τα πράγματα, όχι μόνο έβαζα τον εαυτό μου υπό ψυχολογική πίεση, αλλά επιβράδυνα και την πρόοδο του έργου. Τώρα που το σκέφτομαι, όποιος κι αν είσαι, υπάρχει πάντα μια διαδικασία εξοικείωσης και προσαρμογής όταν ξεκινάς για πρώτη φορά μια εργασία. Ήμουν νέα και άπειρη, και δεν κατανοούσα τις αρχές, οπότε ήταν φυσικό η κατανόησή μου να είναι περιορισμένη. Αυτό που έπρεπε να κάνω ήταν να αντιμετωπίσω σωστά τις ελλείψεις μου και να χρησιμοποιήσω αυτό το περιβάλλον για να αναζητήσω την αλήθεια και να αναπληρώσω τα κενά μου.

Αργότερα, διάβασα περισσότερα από τα λόγια του Θεού: «Ανεξάρτητα από το περιβάλλον, ανεξάρτητα από το καθήκον που κάνουν, οι αντίχριστοι θα προσπαθήσουν να δώσουν την εντύπωση ότι δεν είναι αδύναμοι, ότι είναι πάντα δυνατοί, γεμάτοι πίστη και ποτέ αρνητικοί, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μη δουν το πραγματικό τους ανάστημα ή την πραγματική τους στάση απέναντι στον Θεό. Στην πραγματικότητα, στα βάθη της καρδιάς τους, όντως πιστεύουν ότι δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορούν να κάνουν; Πιστεύουν ειλικρινά ότι δεν έχουν αδυναμίες, αρνητικότητα ή αποκαλύψεις διαφθοράς; Σίγουρα όχι. Είναι καλοί στο να μεταμφιέζονται, ικανοί στο να κρύβουν πράγματα. Τους αρέσει να δείχνουν στους ανθρώπους την ισχυρή και έξοχη πλευρά τους· δεν θέλουν να βλέπουν οι άνθρωποι την πλευρά τους που είναι αδύναμη και αληθινή. Ο σκοπός τους είναι προφανής: είναι, πολύ απλά, να διατηρήσουν τη ματαιοδοξία και την περηφάνια τους, να προστατεύσουν τη θέση που έχουν στις καρδιές των ανθρώπων. Σκέφτονται ότι αν ανοιχτούν ενώπιον των άλλων σχετικά με την αρνητικότητα και την αδυναμία τους, αν αποκαλύψουν την πλευρά τους που είναι επαναστατική και διεφθαρμένη, αυτό θα επιφέρει σοβαρή ζημία στο κύρος και τη φήμη τους —πιο πολύ κόπο προκαλεί παρά όφελος. Προτιμούν, λοιπόν, να πεθάνουν, παρά να παραδεχτούν ότι κάποιες φορές είναι αδύναμοι, επαναστατικοί και αρνητικοί. Και αν έρθει μια μέρα που όλοι δουν την πλευρά τους που είναι αδύναμη και επαναστατική, που δουν ότι είναι διεφθαρμένοι και δεν έχουν αλλάξει καθόλου, θα συνεχίσουν και πάλι να μεταμφιέζονται. Νομίζουν ότι αν παραδεχτούν ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση, ότι είναι συνηθισμένοι άνθρωποι, ασήμαντοι, τότε θα χάσουν τη θέση τους στις καρδιές των ανθρώπων, θα χάσουν τη λατρεία όλων, κι έτσι θα έχουν αποτύχει τελείως» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος δέκατο)]. Για να προστατεύσουν την υπόληψη και τη θέση τους, οι αντίχριστοι καταβάλλουν τεράστια προσπάθεια για να προσποιούνται και να κρύβονται όταν βρίσκονται σε ομάδες. Δεν τολμούν να μιλήσουν ανοιχτά για την αρνητικότητα, τις αδυναμίες ή τις ελλείψεις τους, φοβούμενοι ότι, μόλις εκτεθούν τα προβλήματά τους, δεν θα τους θαυμάζουν πια. Έκανα αυτοκριτική και είδα ότι ήμουν ακριβώς έτσι. Τότε που εκλέχτηκα επικεφαλής στην εκκλησία, φοβόμουν μην εκτεθούν οι ελλείψεις και τα μειονεκτήματά μου, μη με διακρίνουν οι άλλοι και πουν ότι δεν ήμουν αντάξια του καθήκοντος της επικεφαλής. Έτσι, όσο αδύναμη και αγχωμένη κι αν ήμουν, δεν τολμούσα να ανοιχτώ στους άλλους, και ένιωθα ότι όσο περισσότερα προβλήματα και ελλείψεις εξέθετα, τόσο περισσότερο αποδεικνυόταν πως δεν ήμουν αρκετά καλή, και ότι, αν όλοι με διέκριναν, θα ντρεπόμουν πολύ για να τους αντιμετωπίσω. Αν και επιφανειακά φαινόταν ότι έκανα το καθήκον μου, δεν το έκανα με τη σκέψη πώς να λάβω υπόψη τις προθέσεις του Θεού και να κάνω καλά το καθήκον μου. Αντίθετα, σκεφτόμουν συνεχώς να ακολουθήσω το λάθος μονοπάτι και πώς να σώσω την υπόληψή μου και να εμποδίσω τους ανθρώπους να με διακρίνουν. Ο Θεός μού έδωσε την ευκαιρία να εκπαιδευτώ με την ελπίδα να επικεντρωθώ στην αναζήτηση της αλήθειας για να λύσω τα προβλήματα, να κάνω καλά το καθήκον μου με όλη μου την καρδιά και τη δύναμη, να λαμβάνω πάντα υπόψη τα συμφέροντα της εκκλησίας παρά τις ελλείψεις και τα μειονεκτήματά μου, και να μάθω να συνεργάζομαι με άλλους για να κάνω καλά το καθήκον μου, μαθαίνοντας από τα προτερήματά τους για να αναπληρώσω τις αδυναμίες μου. Ωστόσο, απογοήτευσα τις προθέσεις του Θεού. Όταν έκανα το καθήκον μου, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν η περηφάνια, η θέση μου και το πώς με έβλεπαν οι άλλοι. Για να προστατεύσω την περηφάνια και τη θέση μου, προσποιούμουν και κρυβόμουν σε κάθε ευκαιρία. Δεν έθετα άμεσα τα προβλήματα που δεν μπορούσα να διακρίνω ή που δεν καταλάβαινα και δεν αναζητούσα τις απαντήσεις τους. Πάντα έδινα στους ανθρώπους την ψευδαίσθηση ότι τα πήγαινα καλά και καταλάβαινα τα πάντα. Ως αποτέλεσμα, όχι μόνο δεν συνέβαλα στην πρόοδο του έργου, αλλά στην πραγματικότητα την καθυστέρησα. Είδα ότι το μονοπάτι που βάδιζα ήταν ακριβώς το μονοπάτι των αντίχριστων. Αν δεν άλλαζα πορεία, θα προκαλούσα μόνο την απέχθεια του Θεού. Όταν το σκέφτηκα αυτό, φοβήθηκα λίγο, οπότε προσευχήθηκα στον Θεό με μετάνοια, μη θέλοντας πλέον να ζω για τη δική μου περηφάνια, αλλά πρόθυμη να ζω ενώπιον του Θεού και να κάνω καλά το καθήκον μου.

Αργότερα, κατάλαβα επίσης από τα λόγια του Θεού πώς θα έπρεπε να αντιμετωπίσω σωστά το γεγονός ότι εκλέχτηκα επικεφαλής. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Κάποιοι άνθρωποι προάγονται και καλλιεργούνται από την εκκλησία, κι έτσι έχουν μια καλή ευκαιρία να εκπαιδευτούν. Αυτό είναι καλό. Μπορούμε να πούμε ότι ο Θεός τούς έχει ανυψώσει και τους έχει δώσει χάρη. Πώς, λοιπόν, θα πρέπει να κάνουν το καθήκον τους; Η πρώτη αρχή που θα πρέπει να τηρούν είναι να κατανοούν την αλήθεια —όταν δεν κατανοούν την αλήθεια, πρέπει να αναζητούν την αλήθεια, και αν ακόμα δεν κατανοούν μετά την αναζήτηση από μόνοι τους, μπορούν να βρουν κάποιον που κατανοεί την αλήθεια για να συναναστραφούν και να αναζητήσουν μαζί του, πράγμα που θα οδηγήσει σε ταχύτερη και πιο έγκαιρη επίλυση του προβλήματος. Αν επικεντρωθείς μόνο στο να ξοδεύεις περισσότερο χρόνο για να διαβάζεις τα λόγια του Θεού μόνος σου και στο να ξοδεύεις περισσότερο χρόνο για να στοχάζεσαι αυτά τα λόγια, προκειμένου να επιτύχεις την κατανόηση της αλήθειας και να λύσεις το πρόβλημα, αυτό αργεί πολύ· όπως λέει και το ρητό: “Οι αργές λύσεις δεν αντιμετωπίζουν τις επείγουσες ανάγκες”. Αν, όταν πρόκειται για την αλήθεια, θέλεις να κάνεις γρήγορη πρόοδο, τότε πρέπει να μάθεις πώς να συνεργάζεσαι αρμονικά με τους άλλους, να κάνεις περισσότερες ερωτήσεις και να αναζητάς περισσότερο. Μόνο τότε θα αναπτυχθεί γρήγορα η ζωή σου και θα είσαι σε θέση να λύνεις τα προβλήματα άμεσα, χωρίς καμία καθυστέρηση σε κανένα από τα δύο. Επειδή μόλις προήχθης και είσαι ακόμα υπό επιτήρηση, και δεν κατανοείς πραγματικά την αλήθεια ούτε κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα —επειδή σου λείπει ακόμα αυτό το ανάστημα— μην νομίζεις ότι η προαγωγή σου σημαίνει ότι κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα· δεν ισχύει. Απλώς επειδή έχεις αίσθηση φορτίου απέναντι στο έργο και διαθέτεις το επίπεδο ενός επικεφαλής, επιλέγεσαι για προαγωγή και καλλιέργεια. Θα πρέπει να έχεις αυτήν τη λογική. Αν, αφού προαχθείς και γίνεις επικεφαλής ή εργάτης, αρχίσεις να εδραιώνεις τη θέση σου και πιστέψεις ότι είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια και ότι κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα —και αν, ανεξάρτητα από τα προβλήματα που έχουν οι αδελφοί και οι αδελφές, προσποιείσαι ότι καταλαβαίνεις και ότι είσαι πνευματικός— τότε αυτή είναι ανόητη συμπεριφορά, και είναι η ίδια συμπεριφορά με των υποκριτών Φαρισαίων. Πρέπει να μιλάς και να ενεργείς με ειλικρίνεια. Όταν δεν καταλαβαίνεις, μπορείς να ρωτάς τους άλλους ή να αναζητάς συναναστροφή από τον Άνωθεν —δεν υπάρχει καμία ντροπή σε όλα αυτά. Ακόμα κι αν δεν το ζητήσεις, ο Άνωθεν και πάλι θα γνωρίζει το πραγματικό σου ανάστημα και θα ξέρει ότι απουσιάζει από μέσα σου η αλήθεια-πραγματικότητα. Η αναζήτηση και η συναναστροφή είναι αυτό που πρέπει να κάνεις· αυτή είναι η λογική που θα πρέπει να υπάρχει στην κανονική ανθρώπινη φύση, και η αρχή που θα πρέπει να τηρείται από τους επικεφαλής και τους εργάτες. Δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπεσαι. Αν νομίζεις ότι από τη στιγμή που γίνεσαι επικεφαλής, είναι ντροπιαστικό να μην κατανοείς τις αρχές ή να κάνεις συνεχώς ερωτήσεις σε άλλους ανθρώπους ή στον Άνωθεν, και αν φοβάσαι ότι οι άλλοι θα σε περιφρονήσουν, και κατά συνέπεια στη συνέχεια παίζεις θέατρο, προσποιούμενος ότι καταλαβαίνεις τα πάντα, ότι ξέρεις τα πάντα, ότι έχεις εργασιακή ικανότητα, ότι μπορείς να κάνεις οποιοδήποτε εκκλησιαστικό έργο, και δεν χρειάζεσαι κανέναν να σου το υπενθυμίζει ή να συναναστρέφεται μαζί σου, ή κανέναν να σου παρέχει ή να σε υποστηρίζει, τότε αυτό είναι επικίνδυνο κι εσύ επιδεικνύεις υπερβολική αλαζονεία και αυταρέσκεια, υπερβολική έλλειψη λογικής. Δεν ξέρεις καν να αξιολογήσεις τον εαυτό σου —αυτό δεν σε καθιστά μπερδεμένο άνθρωπο; Τέτοιοι άνθρωποι δεν πληρούν στην πραγματικότητα τα κριτήρια για να προαχθούν και να καλλιεργηθούν από τον οίκο του Θεού, και αργά ή γρήγορα θα απαλλαγούν από τα καθήκοντά τους και θα αποκλειστούν. Κι έτσι, κάθε επικεφαλής ή εργάτης που μόλις προάχθηκε πρέπει να καταλάβει ξεκάθαρα ότι δεν έχει την αλήθεια-πραγματικότητα, πρέπει να έχει αυτήν την αυτεπίγνωση. Είσαι τώρα επικεφαλής ή εργάτης όχι επειδή σε διόρισε ο Θεός, αλλά επειδή σου έδωσαν προαγωγή σε αυτήν τη θέση άλλοι επικεφαλής και εργάτες ή σε εξέλεξε ο εκλεκτός λαός του Θεού· αυτό δεν σημαίνει ότι έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα κι ότι έχεις πραγματικό ανάστημα. Όταν το κατανοήσεις αυτό, θα έχεις λίγη λογική, τη λογική που οφείλουν να διαθέτουν οι επικεφαλής και οι εργάτες» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (5)]. Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι δεν κατανοούσα το νόημα του ότι η εκκλησία προάγει και καλλιεργεί ανθρώπους. Στο μυαλό μου, πίστευα ότι όσοι προάγονταν δεν μπορούσαν να έχουν ελλείψεις ή μειονεκτήματα, και δεν μπορούσε να υπάρχει κάτι που δεν καταλάβαιναν ή δεν ήξεραν πώς να κάνουν. Έτσι, όταν έγινα επικεφαλής, φοβόμουν πολύ να κάνω λάθη, φοβόμουν ότι θα ντροπιαζόμουν αν δεν τα πήγαινα καλά, και φοβόμουν ότι οι άλλοι θα πίστευαν ότι δεν άξιζε να με καλλιεργήσουν. Τώρα βλέπω πόσο λανθασμένες είναι όλες αυτές οι απόψεις. Η εκκλησία προάγει και καλλιεργεί ανθρώπους για να τους δώσει ευκαιρίες να εκπαιδευτούν, και έτσι, κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής τους, μπορούν να επικεντρωθούν στην αναζήτηση της αλήθεια-αρχής, να μάθουν να συναναστρέφονται για την αλήθεια για να λύνουν προβλήματα, να συνεργάζονται αρμονικά με άλλους σε πράγματα που δεν καταλαβαίνουν ή δεν μπορούν να κάνουν, και να έχουν μια στάση ενεργής αναζήτησης και ειλικρινούς υπευθυνότητας. Έτσι πρέπει να ασκούνται οι άνθρωποι. Σκέφτηκα μια αδελφή που ξέρω. Όταν ήταν επικεφαλής, ρωτούσε αμέσως τους άλλους όταν αντιμετώπιζε δυσκολίες και προβλήματα. Δεν σκεφτόταν πώς να σώσει την υπόληψή της, αλλά πώς να λύσει τα προβλήματα. Αργότερα, μέσω της εκπαίδευσης, έκανε γρήγορη πρόοδο και ήταν σε θέση να κατανοήσει κάποιες από τις αρχές σε όλους τους τομείς. Αντίθετα, εγώ πάντα ήθελα να δίνω στους ανθρώπους την ψευδαίσθηση ότι ήξερα τα πάντα και μπορούσα να κάνω τα πάντα. Όχι μόνο αυτό παραβίαζε τους νόμους της κανονικής ανθρώπινης φύσης, αλλά με έβαζε και υπό μεγάλη πίεση. Όταν το σκέφτηκα αυτό, η καρδιά μου φωτίστηκε λίγο και συνειδητοποίησα πώς να αντιμετωπίζω σωστά το καθήκον μου. Δεν έκανα αυτό το καθήκον για πολύ καιρό. Πολλές αρχές δεν τις καταλάβαινα ακόμα ξεκάθαρα και είχα πολλές ελλείψεις, αλλά αυτό που μπορούσα να κάνω ήταν να αναζητώ ενεργά και να ρωτάω άμεσα για πράγματα που δεν μπορούσα να διακρίνω.

Κατά τη διάρκεια της πνευματικής μου άσκησης, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Πρέπει να αναζητάς την αλήθεια για να επιλύεις οποιοδήποτε πρόβλημα προκύπτει, ανεξάρτητα από το τι είναι, και ποτέ να μη μεταμφιέζεσαι ή να φοράς προσωπείο. Για τα ελαττώματά σου, τις ελλείψεις σου, τις ατέλειές σου, τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου —να είσαι εντελώς ανοιχτός για όλα αυτά και να συναναστρέφεσαι σχετικά με όλα αυτά. Μην τα κρατάς μέσα σου. Το να μάθεις πώς να ανοίγεσαι είναι το πρώτο βήμα προς τη ζωή-είσοδο και είναι το πρώτο εμπόδιο, το οποίο είναι και το πιο δύσκολο να ξεπεραστεί. Μόλις το ξεπεράσεις, είναι εύκολη η είσοδος στην αλήθεια. Τι σημαίνει αυτό το βήμα; Σημαίνει ότι ανοίγεις την καρδιά σου και δείχνεις όλα όσα έχεις, καλά ή κακά, θετικά ή αρνητικά· ότι εκθέτεις τον εαυτό σου για να τον δουν οι άλλοι και ο Θεός· ότι δεν κρύβεις τίποτα από τον Θεό, δεν αποκρύπτεις τίποτα, δεν συγκαλύπτεις τίποτα, δεν ενεργείς με δόλο και απάτη, και ότι είσαι εξίσου ανοιχτός και ειλικρινής με τους άλλους ανθρώπους. Με αυτόν τον τρόπο, ζεις στο φως και όχι μόνο θα σε εξετάζει σχολαστικά ο Θεός, αλλά και οι υπόλοιποι άνθρωποι θα είναι σε θέση να δουν ότι ενεργείς βάσει αρχών και με έναν βαθμό διαφάνειας. Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιείς καμία μέθοδο για να προστατεύσεις τη φήμη, την εικόνα και το κύρος σου ούτε χρειάζεται να καλύπτεις ή να υποκρύπτεις τα λάθη σου. Δεν χρειάζεται να εμπλακείς σε αυτές τις άχρηστες προσπάθειες. Εάν μπορείς να μην ασχολείσαι με αυτά, θα είσαι πολύ χαλαρός, θα ζεις χωρίς περιορισμούς ή πόνο, θα ζεις ολοκληρωτικά στο φως. Το να μάθεις πώς να είσαι ανοιχτός όταν συναναστρέφεσαι είναι το πρώτο βήμα για τη ζωή-είσοδο. Στη συνέχεια, πρέπει να μάθεις να αναλύεις τις σκέψεις και τις πράξεις σου για να δεις ποιες είναι λανθασμένες και ποιες δεν αρέσουν στον Θεό, κι έπειτα να τις αντιστρέψεις αμέσως και να τις διορθώσεις. Ποιος είναι ο σκοπός της διόρθωσής τους; Είναι να δεχθείς και να λάβεις υπόψη την αλήθεια, και, ταυτόχρονα, να ξεφορτωθείς τα πράγματα μέσα σου που ανήκουν στον Σατανά και να τα αντικαταστήσεις με την αλήθεια. Στο παρελθόν, έκανες τα πάντα σύμφωνα με τη δόλια σου διάθεση που είναι ανειλικρινής και απατηλή· ένιωθες ότι δεν θα κατάφερνες τίποτα χωρίς ψέματα. Τώρα που κατανοείς την αλήθεια και απεχθάνεσαι τους τρόπους δράσης του Σατανά, δεν ενεργείς πλέον κατ’ αυτόν τον τρόπο, ενεργείς με μια νοοτροπία ειλικρίνειας, αγνότητας και υποταγής. Εάν δεν κρατάς τίποτα κρυφό, δεν υποκρίνεσαι, δεν προσποιείσαι ούτε συγκαλύπτεις πράγματα, εάν εκθέτεις τον εαυτό σου απέναντι στους αδελφούς και τις αδελφές, δεν κρύβεις τις εσώψυχες ιδέες και σκέψεις σου, αλλά αντίθετα επιτρέπεις στους άλλους να δουν την ειλικρινή σου στάση, τότε η αλήθεια θα ριζώσει σταδιακά μέσα σου, θα ανθίσει και θα καρποφορήσει, θα αποφέρει αποτελέσματα, σιγά-σιγά» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Ο Θεός λέει ότι για να ζεις στο φως πρέπει να είσαι ειλικρινής και, είτε προς τον Θεό είτε προς τους άλλους ανθρώπους, να ανοίγεις την καρδιά σου, να δέχεσαι και να αναγνωρίζεις τις ελλείψεις σου, και στη συνέχεια, να επικεντρώνεσαι στην αναζήτηση της αλήθειας για να λύσεις τα προβλήματά σου. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορείς να κατανοήσεις την αλήθεια και να αποκτήσεις την αλήθεια. Ήμουν πια πρόθυμη να ασκηθώ σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και να γίνω ένας απλός και ανοιχτός άνθρωπος. Μετά το μεσημεριανό μια φορά, μίλησα ανοιχτά στην ανώτερη επικεφαλής για την κατάστασή μου όλο αυτό το διάστημα. Η ανώτερη επικεφαλής όχι μόνο δεν με περιφρόνησε, αλλά συναναστράφηκε μαζί μου και με βοήθησε. Συγκινήθηκα πολύ και βίωσα ότι η άσκηση σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, και η άμεση αναζήτηση και συζήτηση για πράγματα που δεν καταλαβαίνω μπορούν όχι μόνο να αναπληρώσουν τις ελλείψεις μου, αλλά και να λύσουν άμεσα τα προβλήματα στο έργο. Αυτό με ωφελεί στο να κάνω καλά το καθήκον μου.

Από τότε, όταν αντιμετωπίζω προβλήματα και δυσκολίες στο καθήκον μου, συνειδητά παίρνω την πρωτοβουλία να επικοινωνώ και να τα συζητώ με όλους. Όσο για κάποια προβλήματα που δεν έχω συναντήσει ποτέ ή δεν καταλαβαίνω, βρίσκω μονοπάτια για να τα λύσω με την καθοδήγηση της ανώτερης επικεφαλής, και η αποτελεσματικότητά μου στο καθήκον μου έχει βελτιωθεί, οπότε νιώθω την καρδιά μου χαλαρή και απελευθερωμένη. Δόξα τω Θεώ!