Από της Ζανγκ Γιου, Κίνα

Τον Ιούλιο του 2008, η θεία μου μου κήρυξε το ευαγγέλιο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Διαβάζοντας τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού, κατάλαβα ότι η ζωή του ανθρώπου προέρχεται από τον Θεό και ότι Εκείνος δίνει όσα απολαμβάνω, καθώς και ότι πρέπει να πιστεύω στον Θεό και να Τον λατρεύω. Εκείνη την εποχή, η οικογένειά μου είχε ένα αγρόκτημα με γουρούνια. Κάθε μέρα, τάιζα τα γουρούνια και μετά διάβαζα τα λόγια του Θεού, άκουγα ύμνους και πήγαινα τακτικά σε συναθροίσεις. Κάποιες φορές, επίσης, πήγαινα να κηρύξω το ευαγγέλιο. Μια μέρα, ένας γείτονας μας είπε ότι τα γουρούνια του έβηχαν και μάλλον είχαν υψηλό πυρετό. Φοβήθηκα πολύ μήπως κολλήσουν και τα δικά μου γουρούνια, κι έτσι προσευχήθηκα στον Θεό και Του εμπιστεύθηκα αυτό το ζήτημα. Ως εκ θαύματος, κανένα από τα γουρούνια μου δεν κόλλησε και, μερικούς μήνες αργότερα, τα πουλήσαμε για δεκάδες χιλιάδες γουάν. Ήμουν καταχαρούμενη. Όταν ξεκίνησα, δεν είχα καμία εμπειρία στην εκτροφή γουρουνιών. Εντούτοις, ούτε τα γουρούνια ούτε τα μικρά τους κόλλησαν ποτέ καμία αρρώστια, και όλα έβαιναν ομαλά στο σπίτι μου. Τι ωραία που ήταν η πίστη στον Θεό! Στο εξής, έπρεπε να πιστεύω σωστά στον Θεό και να κάνω τα καθήκοντά μου για να ανταποδώσω την αγάπη Του.

Λίγο καιρό αργότερα, ο επικεφαλής μού ανέθεσε να επιβλέπω δύο μικρές ομάδες συναθροίσεων. Χάρηκα πολύ και σκέφτηκα: «Όσο πηγαίνω σε περισσότερες συναθροίσεις, θα καταλαβαίνω περισσότερες αλήθειες και, όσο περισσότερο κάνω τα καθήκοντά μου, τόσο περισσότερο θα προστατεύει ο Θεός την οικογένειά μου». Μετά από αυτό, όση δουλειά κι αν είχα στο σπίτι μου, πάντα προσπαθούσα να βρίσκω χρόνο για να κάνω τα καθήκοντά μου. Όμως στα τέλη του 2008, συνέβη κάτι αναπάντεχο. Μια νύχτα, γύρω στις 12 τα μεσάνυχτα, ο αδελφός μου, η γυναίκα του και ο σύζυγός μου γύριζαν βιαστικά στο σπίτι από τη δουλειά. Ήταν σκοτεινά, έβρεχε και ο ορεινός δρόμος ήταν κακοτράχαλος. Ξαφνικά, σε μια στροφή, έπεσαν σ’ ένα βαθύ χαντάκι. Ο σύζυγός μου χτύπησε το κεφάλι του στην πόρτα του αμαξιού, το πρόσωπό του κατακόπηκε από σπασμένα γυαλιά και γέμισε αίματα. Λιποθύμησε επιτόπου. Έχασε τόσο αίμα που έμεινε σε κώμα γύρω στις δύο ώρες στο νοσοκομείο μέχρι να συνέλθει. Βγαίνοντας από το νοσοκομείο, είχε ελαφριά διάσειση και πού και πού έλεγε ασυναρτησίες. Είχε χάσει ένα δόντι, τα κοψίματα στο στόμα του δεν είχαν κλείσει και δεν μιλούσε καθαρά. Πονούσε η καρδιά μου που τον έβλεπα έτσι παραζαλισμένο και ένιωθα μεγάλη νευρικότητα. Σκεφτόμουν: «Φεύγοντας για τη δουλειά ήταν μια χαρά· πώς γίνεται να γύρισε σ’ αυτήν την κατάσταση; Ο αδερφός μου φταίει, που οδηγάει ριψοκίνδυνα». Ύστερα, όμως, σκέφτηκα το εξής: «Πιστεύω στον Θεό, πηγαίνω στις συναθροίσεις και κάνω τα καθήκοντά μου. Πώς είναι δυνατόν να συνέβη τέτοιο πράγμα; Γιατί δεν τους προστάτεψε ο Θεός; Αν του μείνουν κουσούρια του άντρα μου, πώς θα είναι η ζωή μας; Οι δυο γιοι μας είναι ακόμα μικροί, κι έχουμε και το αγρόκτημα με τα γουρούνια. Ποιος θα τα κοιτάζει όλα αυτά στη θέση μου;» Τις επόμενες μέρες, είχα χάσει την όρεξη και τον ύπνο μου από την αγωνία. Έσερνα τα πόδια μου καθώς περπατούσα. Δεν είχα μυαλό ούτε να διαβάσω τα λόγια του Θεού ούτε ν’ ακούσω ύμνους. Όταν με το ζόρι πήγαινα στη συνάθροιση, είχα κατεβασμένο το κεφάλι και δεν ήθελα να μιλήσω. Αργότερα, η αδελφή Γουάνγκ Φανγκ, αφού ενημερώθηκε για την κατάστασή μου, έπαιξε αυτόν τον ύμνο των λόγων του Θεού: «Πρέπει να γίνεις μάρτυρας του Θεού στα πάντα». «Σε κάθε βήμα του έργου που επιτελεί ο Θεός πάνω στους ανθρώπους, εξωτερικά φαίνεται να είναι αλληλεπιδράσεις μεταξύ ανθρώπων, σαν να γεννιούνται από ανθρώπινες ρυθμίσεις ή από ανθρώπινη αναστάτωση. Αλλά στα παρασκήνια, κάθε στάδιο του έργου και ό,τι συμβαίνει είναι ένα στοίχημα του Σατανά ενώπιον του Θεού και απαιτεί από τους ανθρώπους να παραμείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους προς τον Θεό. Πάρε τη δοκιμασία του Ιώβ για παράδειγμα: Στα παρασκήνια, ο Σατανάς έβαζε ένα στοίχημα με τον Θεό. Aυτό που συνέβη στον Ιώβ ήταν οι πράξεις των ανθρώπων και η αναστάτωση των ανθρώπων. Πίσω από κάθε βήμα του έργου που κάνει ο Θεός σ’ εσάς είναι το στοίχημα του Σατανά με τον Θεό —πίσω από όλα αυτά υπάρχει μια μάχη» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόνο αγαπώντας τον Θεό πιστεύεις αληθινά στον Θεό). Η Γουάνγκ Φανγκ συναναστράφηκε μαζί μου ως εξής: Αδελφή μου, όλοι γνωρίζουμε την εμπειρία του Ιώβ. Φαινόταν ότι κλέφτες είχαν αρπάξει το τεράστιο κοπάδι με τις αγελάδες και τα πρόβατά του. Στην πραγματικότητα, όμως, ήταν ένας πειρασμός του Σατανά. Ο Σατανάς νόμιζε ότι ο Ιώβ είχε φόβο Θεού μόνο επειδή ο Θεός τον είχε ευλογήσει. Ο Θεός επέτρεψε στον Σατανά να βάλει σε πειρασμό τον Ιώβ· έτσι, ο Σατανάς άρχισε να επιτίθεται στον Ιώβ, βάζοντας κλέφτες ν’ αρπάξουν τις καμήλες και τα άλλα ζωντανά του, και βλάπτοντας τα παιδιά του. Αργότερα, ο Σατανάς γέμισε το σώμα του Ιώβ με πληγές. Στόχος του Σατανά ήταν να κάνει τον Ιώβ να παραπονεθεί για τον Θεό και να Τον αρνηθεί. Ο Ιώβ, όμως, είχε γνήσια πίστη στον Θεό, πίστευε ότι ο Ιεχωβά έδωκε και ο Ιεχωβά αφήρεσεν, και δόξαζε το όνομα του Θεού. Κατέθεσε ηχηρή μαρτυρία για τον Θεό. Ενώ ακολουθούμε τον Θεό, ο Σατανάς μάς κατηγορεί και μας επιτίθεται, κι αυτό είναι που μας βάζει σε πειρασμό. Όπως ακριβώς με όσα συμβαίνουν στην οικογένειά σου, ο στόχος του Σατανά είναι να σε κάνει να εγκαταλείψεις τον Θεό και να χάσεις τη σωτηρία Του. Πρέπει να έχουμε πίστη στον Θεό και να μην πέφτουμε στις παγίδες του Σατανά. Μόλις άκουσα τη συναναστροφή της Γουάνγκ Φανγκ, συνειδητοποίησα ότι αυτό το συμβάν ήταν, στην πραγματικότητα, μια πνευματική μάχη και μια προσπάθεια του Σατανά να με αναστατώσει. Ο Σατανάς δεν ήθελε να σωθώ μέσα από την πίστη μου στον Θεό, οπότε έβαζε τα δυνατά του για να καταστρέψει και να διαταράξει την πίστη και τη σωτηρία μου. Χρησιμοποιώντας το τροχαίο του συζύγου μου για να κλονίσει την αποφασιστικότητά μου ν’ ακολουθώ τον Θεό, ήθελε να με κάνει να αμφισβητήσω τον Θεό και να μην πιστεύω πια σ’ Αυτόν, και, τελικά, να χαθώ μαζί του. Ο Σατανάς είναι εξαιρετικά κακόβουλος και δεν επρόκειτο να πέσω στην παγίδα του! Κατόπιν, έκανα μερικές σκέψεις ακόμη για τη νύχτα που χτύπησε ο άντρας μου. Ήταν σκοτεινά κι έβρεχε· ο ορεινός δρόμος ήταν ήδη κακοτράχαλος και άρχισε να γλιστράει με τη βροχή· ο αδερφός μου οδηγούσε ριψοκίνδυνα και, κατά λάθος, έριξε το αμάξι στο χαντάκι· αυτό θα είχε συμβεί είτε πίστευα στον Θεό είτε όχι. Εγώ, όμως, παραπονέθηκα για τον Θεό όταν πήγαν στραβά όλ’ αυτά τα πράγματα. Δεν είχα καθόλου λογική! Δεν έπρεπε να παραπονιέμαι για τον Θεό! Μόλις το κατάλαβα αυτό, πήρα απόφαση να συνεχίσω να πιστεύω στον Θεό και να Τον ακολουθώ. Επίσης, προσευχήθηκα στον Θεό και Του εμπιστεύθηκα τον σύζυγό μου, αφού ήξερα ότι την ανάρρωσή του θα την καθόριζε ο Θεός· ήμουν πρόθυμη να υποταχθώ. Μετά από αυτό, συνέχισα να πιστεύω στον Θεό και να πηγαίνω στις συναθροίσεις. Έξι μήνες αργότερα, αφού ο σύζυγός μου είχε πάρει τα φάρμακά του και είχε αναρρώσει, το μυαλό του σιγά σιγά επέστρεψε στα φυσιολογικά του. Έγινε πιο δραστήριος και δεν του έμεινε κανένα κουσούρι. Από αυτό το περιστατικό είδα την προστασία του Θεού, και η πίστη μου σ’ Εκείνον δυνάμωσε.

Μια μέρα, τον Φεβρουάριο του 2011, ένας γείτονάς μου μου είπε ότι μερικά γουρούνια του είχαν προσβληθεί από αφθώδη πυρετό και ρώτησε πώς ήταν τα δικά μου γουρούνια. Ο άντρας μου του είπε ότι τα γουρούνια μας ήταν μια χαρά. Λίγες μέρες αργότερα, όμως, μερικές από τις γουρούνες μας που είχαν μόλις γεννήσει προσβλήθηκαν κι αυτές από αφθώδη πυρετό. Τα γουρουνάκια που ήπιαν το γάλα τους κόλλησαν κι αυτά και, μετά από μόλις έναν μήνα, πάνω από 60 γουρουνάκια μας ψόφησαν. Όλο αυτό ήταν σαν μαχαιριά στην καρδιά για μένα. Ανησυχούσα πολύ μήπως προσβληθούν και τα υπόλοιπα γουρούνια μας, γιατί τότε θα χάναμε τα πάντα —τόσο την αρχική επένδυση όσο και τα πιθανά κέρδη μας. Ο πεθερός μου γκρίνιαζε για μένα: «Η πίστη σου στον Θεό δεν έχει κρατήσει την οικογένεια ασφαλή. Ο άντρας σου χτύπησε σε τροχαίο, και τώρα αρρώστησαν τα γουρούνια». Ο άντρας μου δεν μ’ άφηνε καν να πάω στις συναθροίσεις. Ολόκληρη η οικογένειά μου μαζεύτηκε γύρω μου και, ο ένας μετά τον άλλον, με κατέκριναν σκληρά· ένιωθα πολύ πληγωμένη. Ασυνείδητα, άρχισα να αμφιβάλλω για τον Θεό: «Μήπως στ’ αλήθεια φταίει η πίστη μου στον Θεό που πέθαναν τόσα από τα γουρουνάκια μας;» Έπεσα στην αρνητικότητα και την αδυναμία και, για δυο τρεις μήνες, δεν πήγα σε καμία συνάθροιση. Αργότερα, καθώς σκεφτόμουν εκείνο το τροχαίο του άντρα μου, συνειδητοποίησα ότι πάλι ο Σατανάς προσπαθούσε να με αναστατώσει. Μα έτρωγα και έπινα τα λόγια του Θεού και έκανα το καθήκον μου, οπότε, λογικά, έπρεπε να έχω την προστασία του Θεού. Γιατί δεν με ευλογούσε ο Θεός; Πραγματικά, είτε πίστευε κάποιος στον Θεό είτε δεν πίστευε, το ίδιο ήταν! Όσο περισσότερο σκεφτόμουν έτσι, τόσο μεγάλωνε η αβεβαιότητά μου σχετικά με το πώς έπρεπε να βιώσω αυτήν την περίσταση. Έτσι, γονάτισα και προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου! Δεκάδες από τα γουρουνάκια της οικογένειάς μου ψόφησαν. Οι δικοί μου διαρκώς μου επιτίθενται εξαιτίας αυτού του γεγονότος, και δεν νομίζω ότι θ’ αντέξω για πολύ ακόμα. Σε παρακαλώ, διαφώτισε και καθοδήγησέ με για να κατανοήσω την πρόθεσή Σου». Μετά την προσευχή μου, θυμήθηκα εκείνη τη συναναστροφή που είχε μαζί μου η αδελφή Γουάνγκ Φανγκ για την εμπειρία του Ιώβ. Όταν ο Σατανάς προσπάθησε να βάλει σε πειρασμό τον Ιώβ, κλέφτες τού άρπαξαν τον τεράστιο πλούτο του, τα παιδιά του σκοτώθηκαν και ο ίδιος γέμισε πληγές. Ο Ιώβ, όμως, γνώριζε την κυριαρχία του Θεού. Ήξερε ότι ο Θεός έδωκε και ο Θεός αφήρεσεν. Ο Ιώβ δεν είχε καμία αμφιβολία για τον Θεό και συνέχισε να δοξάζει το όνομά Του, μένοντας ακλόνητος στη μαρτυρία του στον Θεό και ταπεινώνοντας τον Σατανά. Σκέφτηκα τα γουρουνάκια μου, που αρρώστησαν και ψόφησαν, και ότι κι αυτό ήταν η προσπάθεια του Σατανά να με βάλει σε πειρασμό και να με αναστατώσει. Σκέφτηκα, επίσης, ότι κι εγώ έπρεπε να μείνω ακλόνητη στη μαρτυρία μου για τον Θεό. Ο Ιώβ έχασε τα κοπάδια του και τον τεράστιο πλούτο του, αλλά δεν παραπονέθηκε εναντίον του Θεού. Εγώ, όμως, παραπονέθηκα εναντίον του Θεού επειδή ψόφησαν μερικές δεκάδες γουρουνάκια. Σε σύγκριση με τον Ιώβ, πραγματικά απείχα παρασάγγας! Όταν έκανα αυτήν τη συνειδητοποίηση, προσευχήθηκα στον Θεό και ορκίστηκα ότι, όσο κι αν προσπαθούσε στο μέλλον να με αναστατώσει ο Σατανάς, εγώ θα συνέχιζα να πιστεύω στον Θεό και να Τον λατρεύω.

Αργότερα, αναζήτησα για να διαβάσω κάποια λόγια του Θεού που να είναι σχετικά με την κατάστασή μου. Βρήκα τα ακόλουθα λόγια του Θεού: «Αυτό που επιδιώκεις είναι να είσαι σε θέση να κερδίσεις την ειρήνη αφού πιστέψεις στον Θεό, για να είναι τα παιδιά σου απαλλαγμένα από ασθένειες, για να έχει ο σύζυγός σου μια καλή δουλειά, για να βρει ο γιος σου μια καλή σύζυγο, για να βρει η κόρη σου έναν αξιοπρεπή σύζυγο, για να οργώνουν τα βοοειδή και τα άλογά σου καλά τη γη, για μια χρονιά καλού καιρού για τις καλλιέργειές σου. Αυτό επιδιώκεις. Η επιδίωξή σου είναι μόνο να ζεις με άνεση, για να μην συμβούν ατυχήματα στην οικογένειά σου, για να σε προσπεράσουν οι άνεμοι, για να μην αγγίξουν τα χαλίκια το πρόσωπό σου, για να μην πλημμυρίσει η σοδειά της οικογένειάς σου, για να μην επηρεαστείς από οποιαδήποτε καταστροφή, για να ζήσεις στην αγκαλιά του Θεού, να ζήσεις σε μια άνετη φωλιά. Ένας δειλός όπως εσύ, ο οποίος πάντα επιδιώκει τα σαρκικά, έχει καρδιά, έχει πνεύμα; Δεν είσαι απλώς ένα θηρίο; Σου δίνω την αληθινή οδό, χωρίς να ζητήσω τίποτα σε αντάλλαγμα, όμως δεν την επιδιώκεις. Είσαι ένας από εκείνους που πιστεύουν στον Θεό; Σου παρέχω πραγματική ανθρώπινη ζωή, όμως δεν την επιδιώκεις. Είσαι καθόλου διαφορετικός από έναν χοίρο ή έναν σκύλο;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι εμπειρίες του Πέτρου: η γνώση του για την παίδευση και την κρίση). Από τα λόγια του Θεού κατάλαβα ότι ο Θεός απεχθάνεται όσους πιστεύουν σ’ Εκείνον με την πρόθεση να κερδίσουν ευλογίες. Στην πίστη μου, όμως, εγώ ήθελα Εκείνος να προστατεύει τη γαλήνη και την υγεία της οικογένειάς μου, τα ζωντανά μας να κάνουν πολλά μικρά κι εμείς να μπορούμε να βγάλουμε πολλά χρήματα από αυτά. Όταν όλα πήγαιναν καλά για την οικογένειά μου, χωρίς συμφορές ή κακοτυχίες, έκανα ενεργά τα καθήκοντά μου και, όταν ο άντρας μου συνήλθε από το τροχαίο, ευχαρίστησα τον Θεό μέσα μου. Όταν, όμως, τα γουρουνάκια άρχισαν να ψοφάνε το ένα μετά το άλλο, παραπονέθηκα ότι ο Θεός δεν προστάτευε την οικογένειά μου. Έγινα τόσο αρνητική που δεν μπορούσα να εστιάσω στην ανάγνωση των λόγων του Θεού και, για δυο τρεις μήνες, δεν πήγαινα στις συναθροίσεις. Κάθε μέρα, ανησυχούσα για την υγεία των γουρουνιών και για τις οικονομικές μας απώλειες. Συνειδητοποίησα ότι πίστευα στον Θεό μόνο για να λάβω τη χάρη και τις ευλογίες Του, και προσπαθούσα να παζαρέψω με τον Θεό. Ήμουν πραγματικά εγωίστρια και ποταπή! Ας σκεφτούμε τον σκύλο: Όταν ο ιδιοκτήτης του τον ταΐζει, ο σκύλος φυλάει το σπίτι του τελευταίου. Αλλά ακόμα και όταν δεν τον ταΐζει, ο σκύλος και πάλι φυλάει το σπίτι του. Εγώ ήμουν χειρότερη κι από σκύλο. Όταν ο Θεός μ’ ευλογούσε, Τον ευχαριστούσα· όταν, όμως, ο Θεός δεν με ικανοποιούσε στο παραμικρό, έχασα την πίστη μου σ’ Εκείνον. Μάλιστα, όταν δέχθηκα την επίθεση των δικών μου, σιγά σιγά άρχισα κι εγώ να υιοθετώ τις απόψεις τους, και μέσα μου γεννήθηκαν αμφιβολίες και παράπονα για τον Θεό. Πόσο μπερδεμένη ήμουν! Δεν είχα εμπειρία στη χοιροτροφία, επομένως ήταν αναπόφευκτο τα γουρούνια να προσβληθούν από αφθώδη πυρετό και να ψοφήσουν. Επιπλέον, είχαν πεθάνει και κάποια από τα γουρούνια των γειτόνων, γεγονός πολύ συνηθισμένο στην κτηνοτροφία. Εγώ, όμως, δεν μπορούσα να δω σωστά αυτό το ζήτημα και, αντ’ αυτού, παραπονιόμουν ότι ο Θεός δεν προστάτεψε την οικογένειά μου. Δεν ήταν παράλογο από μέρους μου αυτό; Αφού κατανόησα την πρόθεση του Θεού, ένιωσα βαθιά απελευθερωμένη μέσα μου. Ήμουν πρόθυμη πια να εγκαταλείψω την επιθυμία μου για ευλογίες, να μη ζητάω άλλο από τον Θεό ευλογίες ή γαλήνη, να υποταχθώ στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού, και να αντλώ διδάγματα από τις περιστάσεις που Εκείνος κανόνιζε για μένα. Μετά από αυτό, συνέχισα να πηγαίνω στις συναθροίσεις και, σιγά σιγά, απέκτησα πιο στενή σχέση με τον Θεό.

Ένα αυγουστιάτικο πρωινό, όταν πήγα να ταΐσω τα γουρούνια, πρόσεξα ότι δύο από τα ενήλικα γουρούνια έβηχαν και είχαν κόκκινες κηλίδες στο σώμα τους. Τηλεφώνησα γρήγορα στον γείτονα να τον ρωτήσω τι αρρώστια μπορεί να ήταν αυτή. Εκείνος μου απάντησε: «Τα γουρούνια πολλές φορές ανεβάζουν πυρετό αυτήν την εποχή του χρόνου. Μερικά από τα γουρούνια των διπλανών έχουν κολλήσει κι αυτά τη συγκεκριμένη ασθένεια. Αυτή η ασθένεια είναι μεταδοτική, οπότε τρέχα ν’ αγοράσεις φάρμακο για να τους το δώσεις προληπτικά». Ανησύχησα πολύ ακούγοντας ότι αυτή η ασθένεια ήταν μεταδοτική. Η οικογένειά μου είχε πάνω από σαράντα ενήλικα γουρούνια που ήταν σχεδόν έτοιμα για το παζάρι. Αν όλα ανέβαζαν πυρετό και ψοφούσαν, θα πήγαινε στράφι η επένδυσή μου τους τελευταίους έξι μήνες, μαζί με τα πιθανά κέρδη μου. Έτσι, προσευχήθηκα στον Θεό και Του εμπιστεύθηκα το ζήτημα. Αργότερα, θυμήθηκα τα ακόλουθα λόγια του Θεού: «Η καρδιά και το πνεύμα του ανθρώπου βρίσκονται στο χέρι του Θεού και τα πάντα στη ζωή του τα βλέπουν τα μάτια του Θεού. Είτε τα πιστεύεις όλα αυτά είτε δεν τα πιστεύεις, κάθε πράγμα ανεξαιρέτως, είτε είναι ζωντανό είτε νεκρό, θα μετατοπιστεί, θα αλλάξει, θα ανανεωθεί και θα εξαφανιστεί σύμφωνα με τις σκέψεις του Θεού. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο κυριαρχεί ο Θεός στα πάντα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός είναι η πηγή της ζωής του ανθρώπου). Τα λόγια του Θεού μού έδωσαν να καταλάβω πως ό,τι ζει και ό,τι δεν ζει είναι στα χέρια του Θεού. Στα χέρια του Θεού ήταν και το αν θα αρρώσταιναν τα γουρούνια ή όχι. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να τους δώσω προληπτικά το φάρμακο, και ο Θεός θα καθόριζε αν θα ζούσαν ή αν θα πέθαιναν. Ήμουν πλέον διατεθειμένη να υποταχθώ στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού, και δεν παραπονιόμουν πια γι’ Αυτόν. Αργότερα που πήγα να ταΐσω τα γουρούνια, ανακάτεψα το προληπτικό φάρμακο με την τροφή τους. Ύστερα από κάνα δυο μέρες, τα δυο άρρωστα γουρούνια συνήλθαν, ενώ και τα υπόλοιπα ήταν μια χαρά. Δύο μήνες αργότερα, ενώ πολλά από τα γουρούνια σε άλλα σπίτια ψόφησαν, τα περίπου σαράντα δικά μου ήταν όλα τους γερά και πουλήθηκαν σε πολύ καλή τιμή. Τούτη τη φορά, δεν παραπονέθηκα για τον Θεό που αρρώστησαν τα γουρούνια, αλλά ήμουν πολύ χαρούμενη και ευγνώμων στον Θεό για την προστασία Του.

Αργότερα, διάβασα άλλο ένα χωρίο των λόγων του Θεού και βρήκα ένα μονοπάτι άσκησης. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Δεν υπάρχει συσχέτιση μεταξύ του καθήκοντος του ανθρώπου και του αν αυτός θα λάβει ευλογίες ή θα υποφέρει από κακοτυχία. Καθήκον είναι αυτό που ο άνθρωπος οφείλει να εκπληρώσει· είναι η αποστολή που του στάλθηκε από τον ουρανό και πρέπει να το κάνει χωρίς να επιζητά ανταμοιβή και χωρίς όρους ή αιτία. Μόνο αυτό ονομάζεται εκτέλεση του καθήκοντος. Το να λαμβάνει κανείς ευλογίες αναφέρεται στις ευλογίες που απολαμβάνει ένας άνθρωπος όταν οδηγείται στην τελείωση αφότου βιώσει την κρίση. Το να υποφέρει κακοτυχία αναφέρεται στην τιμωρία που λαμβάνει ένας άνθρωπος όταν δεν αλλάζει η διάθεσή του αφότου υποβληθεί σε παίδευση και κρίση —όταν, με άλλα λόγια, δεν οδηγείται στην τελείωση. Όμως, ανεξάρτητα από το αν λαμβάνουν ευλογίες ή υποφέρουν από κακοτυχία, τα δημιουργημένα όντα οφείλουν να εκπληρώνουν το καθήκον τους, κάνοντας αυτά που οφείλουν να κάνουν και κάνοντας αυτά που μπορούν να κάνουν· αυτό είναι το ελάχιστο που οφείλει να κάνει ένας άνθρωπος που αναζητά τον Θεό. Δεν θα έπρεπε να εκτελείς το καθήκον σου μόνο για να λαμβάνεις ευλογίες και δεν θα έπρεπε να αρνείσαι να εκτελέσεις το καθήκον σου από φόβο μην υποφέρεις από κακοτυχία» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η διαφορά μεταξύ της διακονίας του ενσαρκωμένου Θεού και του καθήκοντος του ανθρώπου). Από τα λόγια του Θεού κατάλαβα ότι η εκτέλεση των καθηκόντων στο πλαίσιο της πίστης είναι η κλήση του ανθρώπου από τους ουρανούς· είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε και δεν πρέπει να εξαρτάται από οποιαδήποτε αποζημίωση. Αυτό το αίσθημα λογικής πρέπει να έχει ο άνθρωπος. Δεν πρέπει να προσπαθώ να κάνω παζάρια με τον Θεό στα πλαίσια της πίστης μου. Όταν ο Θεός ευλογούσε και προστάτευε την οικογένειά μου, Τον ευχαριστούσα. Αν, όμως, τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά στο σπίτι μου και μας έβρισκε κάποια κακοτυχία, άρχιζα να παραπονιέμαι για τον Θεό. Ο Θεός δεν εγκρίνει την πίστη αυτού του είδους. Είμαι δημιούργημα· το πεπρωμένο και ο πλούτος μου είναι στα χέρια του Θεού. Είτε ο Θεός δίνει είτε αφαιρεί, εγώ πρέπει να υποτάσσομαι στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού, και να εκπληρώνω τα καθήκοντά μου. Μέσα από αυτές τις εμπειρίες, απέκτησα κάποια διάκριση για τις δολοπλοκίες του Σατανά και κατανόησα κάπως την πρόθεσή μου να αναζητώ ευλογίες μέσω της πίστης μου. Επίσης, διορθώθηκε λιγάκι η λανθασμένη άποψή μου για την πίστη στον Θεό και κατάλαβα ότι, καθώς πιστεύουμε στον Θεό, πρέπει να υποτασσόμαστε σ’ Αυτόν, να επιδιώκουμε την αλήθεια και να επιζητούμε την αλλαγή διάθεσης. Είμαι πολύ ευγνώμων στον Θεό για την κατανόηση και τα κέρδη που έλαβα!